Livre, Chap.
[6, 19]	ἐστιν ἀρχαίοις Ἀττικοῖς γράμμασι· Ζηνί	μ'	ἄγαλμ' ἀνέθηκαν Ὀλυμπίῳ ἐκ Χερονήσου
[6, 10]	ἐστὶν ἐπὶ τῷ ἅρματι· Κλεοσθένης	μ'	ἀνέθηκεν ὁ Πόντιος ἐξ Ἐπιδάμνου,
[6, 2]	δ' Ἰαμί δαι καλού μενοι	μά	ντεις, γεγό νασιν απο Ἰά
[6, 2]	δὲ Λί χα πλησί ον	μά	ντις έ στηκεν Ἠλειος Θρασύ
[6, 2]	καὶ εντὸ ς της Ἄλτεως	μά	χη. Καταπαυσθέ ντος δὲ του
[6, 20]	δὲ καὶ τὸν Θρᾷκα Ὀρφέα	μαγεῦσαι	δεινόν· καὶ αὐτοῖς ἐπᾴδουσι θηρία
[6, 17]	Καλλικράτης ἀπὸ τῆς ἐπὶ Ληθαίῳ	Μαγνησίας,	ἐπὶ τῷ ὁπλίτῃ δρόμῳ στεφάνους
[6, 21]	πόλισμα ἐκαλεῖτο Βοιωτῶν) καὶ Ἠιονέα	Μάγνητος	τοῦ Αἰόλου. Τούτοις μὲν δὴ
[6, 20]	τε ἐσφέρει τῷ θεῷ, καὶ	μάζας	κατατίθησιν αὐτῷ μεμαγμένας μέλιτι. (Ἐν
[6, 3]	εἴη· τῷ δὲ ἄρα τὸ	μάθημα	καὶ νίκας ἔμελλεν ἐπιφανεῖς οὕτω
[6, 4]	αὐτόν, Ῥηγίνῳ μὲν καὶ αὐτῷ,	μαθητῇ	δὲ Εὐχείρου· τὸν δὲ Εὔχειρον
[6, 1]	Ναυκύ δους του Ἀργεί ου	μαθητή	ς. (Κλεογέ νην δὲ Σιληνου
[6, 4]	ἄλλος τῶν Ἀττικῶν Πολυκλῆς, Σταδιέως	μαθητὴς	Ἀθηναίου, πεποίηκε παῖδα Ἐφέσιον παγκρατιαστήν,
[6, 3]	αὐτῷ Κριτίᾳ· Πτολίχου δὲ ἦν	μαθητὴς	Ἀμφίων· Πίσων δὲ ἀνὴρ ἐκ
[6, 6]	τῆς Ἥρας τὸ ἄγαλμα ποιήσας,	μαθητὴς	δὲ Ναυκύδους, παλαιστὴν παῖδα εἰργάσατο
[6, 3]	τοὺς διδαχθέντας, ἕβδομος ἀπὸ τούτου	μαθητής.	Δίκων δὲ ὁ Καλλιβρότου πέντε
[6, 19]	Λακεδαιμόνιος Δόντας Διποίνου καὶ Σκύλλιδος	μαθητὴς	ἐποίησε. (Τελευταῖος δὲ τῶν θησαυρῶν
[6, 4]	Θρᾳκίων Σταγείρων. Καὶ αὐτὸν ἤτοι	μαθητὴς,	ἢ καὶ στρατιωτικὸς ἀνέθηκεν ἀνὴρ,
[6, 3]	Ἀριστοδήμου τέχνη, Δαιδάλου τοῦ Σικυωνίου	μαθητοῦ,	καὶ πατρὸς Πατροκλέους. (Ἵππον δὲ
[6, 7]	υἱοῖς, Γνάθων τε Διπαιεὺς τῆς	Μαιναλέων	χώρας καὶ Λυκῖνος ἕστηκεν Ἠλεῖος:
[6, 9]	τούτου τὴν εἰκόνα Ξενοκλῆς τε	Μαινάλιος	ἕστηκε παλαιστὰς καταβαλὼν παῖδας· καὶ
[6, 6]	ζωγράφος. Νικοδάμου δὲ ἔργον τοῦ	Μαιναλίου	παγκρατιαστής ἐστιν ἐκ Μαινάλου, δύο
[6, 6]	δὲ ὁ πλάστης ὁ ἐκ	Μαινάλου	Δαμοξενίδαν ἄνδρα πύκτην ἐποίησεν ἐκ
[6, 6]	τοῦ Μαιναλίου παγκρατιαστής ἐστιν ἐκ	Μαινάλου,	δύο νίκας ἐν ἀνδράσιν ἀνελόμενος,
[6, 6]	Δαμοξενίδαν ἄνδρα πύκτην ἐποίησεν ἐκ	Μαινάλου.	Ἕστηκε δὲ καὶ Λαστρατίδα παιδὸς
[6, 8]	εἰκόνες· Εὐθυμένης τε ἐξ αὐτῆς	Μαινάλου,	νίκας τὴν μὲν ἀνδρῶν πάλης,
[6, 2]	τὸ ν πύ κτην εσή	μαινεν	ουδέ ν. (Παρὰ δὲ Μεσσή
[6, 3]	δὲ ἀνάθημά ἐστι τοῦ Λάγου.	Μακεδόνα	δὲ αὑτὸν ὁ Πτολεμαῖος ἐν
[6, 5]	προσπταῖσαι δεύτερα ἐν τῷ πρὸς	Μακεδόνας	πολέμῳ παρεσκεύασεν ὁ δαίμων. (Παγκρατίου
[6, 4]	ἦν αὐτῷ νεωτάτη τῶν ἐν	Μακεδονίᾳ	πόλεων, καλουμένη δὲ ἀπὸ τοῦ
[6, 5]	τοῦ ὄρους ἡ μὲν ἐς	Μακεδονίαν	πλευρά, ἡ δὲ ἐπὶ Θεσσαλοὺς
[6, 11]	οὐ μνημονεύουσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' Βασιλέων	Μακεδόνων	ἀνδριάντες καὶ ἄλλων. Θεαγένους ἀνδριάντες
[6, 4]	Ἀχαιῶν μόνος Ἀντιπάτρου μοι καὶ	Μακεδόνων	ἐναντία ἀγωνίσασθαι περὶ Λάμιαν φαίνεται
[6, 17]	Πτολεμαίου τοῦ Λάγου Ἀριστόλαος ἀνέθηκε	Μακεδὼν	ἀνήρ. Ἀνάκειται δὲ καὶ πύκτης
[6, 17]	Μιλήσιος Διονυσικλῆς, τοῦ δὲ Κριαννίου	Μακεδὼν	Λῦσός ἐστιν ὁ ἐργασάμενος. (Κλαζομενίου
[6, 22]	συναπέστησαν δέ σφισιν ἀπὸ Ἠλείων	Μακίστιοι	καὶ Σκιλλούντιοι, οὗτοι μὲν ἐκ
[6, 6]	Εὔθυμον, ὡς γήρως τε ἐπὶ	μακρότατον	ἀφίκοιτο, καὶ ὡς ἀποθανεῖν ἐκφυγὼν,
[6, 23]	περίβολος, ὄνομα μὲν Μαλκὼ, τῆς	μαλακότητος	τοῦ ἐδάφους ἕνεκα, τοῖς δὲ
[6, 23]	ἔτι, ἐπὶ δὲ ἱμάντων τῶν	μαλακωτέρων	ταῖς πληγαῖς. Ἀνάκειται δὲ καὶ
[6, 13]	τῆς Νάξου, Τίσανδρος ὁ Κλεοκρίτου	μάλιστα	αἰτίαν ἐχέτω. Τετράκις γὰρ δὴ
[6, 16]	ἕνεκα καὶ διὰ τὴν Δημητρίου	μάλιστα	ἅλωσιν. Τίμωνι δὲ ἀγώνων τε
[6, 25]	δὲ Ἠλείων ἡ πόλις πληθύει	μάλιστα	ἀνθρώποις, κατὰ τοῦτο ἀνδριάς σφισιν
[6, 6]	Πυθαγόρου, καὶ θέας ἐς τὰ	μάλιστα	ἄξιος. (Ἐπανήκων δὲ ἐς Ἰταλίαν
[6, 14]	τοῦ ξύλου λύκοις ἐγίνετο εὕρημα.	Μάλιστα	δέ πως τὸ θηρίον τοῦτο
[6, 26]	Πραξιτέλους. Θεῶν δὲ ἐν τοῖς	μάλιστα	Διόνυσον σέβουσιν Ἠλεῖοι, καὶ τὸν
[6, 24]	Ἄδωνιν λόγῳ· Χάριτας δὲ Ἀφροδίτῃ	μάλιστα	εἶναι θεῶν· ἀστράγαλον δὲ μειρακίων
[6, 3]	ἐφ' ἑαυτοῦ, καὶ σὺν τέχνῃ	μάλιστα	ἐπάλαισε. Καταπαλαίσαντι δὲ αὐτῷ τοὺς
[6, 24]	τῶν Σιληνῶν, εἰκάσαι τις ἂν	μάλιστα	ἐπὶ τοῖς τάφοις αὐτῶν. Ἐν
[6, 20]	Πέλοπος ἐπὶ τῷ Χρυσίππου θανάτῳ	μάλιστα	ἐς ἐκείνην ἔχοντος τὴν ὀργήν·
[6, 22]	ἄλλων περιοίκων Δυσπόντιοι. Τούτοις καὶ	μάλιστα	ἐς τοὺς Πισαίους οἰκεῖα ἦν,
[6, 18]	πάντα ἤπιον, ἀλλὰ καὶ τὰ	μάλιστα	θυμῷ χρώμενον, Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου,
[6, 22]	τριῶν που τὴν διάμετρον σταδίων	μάλιστα.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ' Γυμνάσιον Ἤλιδος καὶ
[6, 21]	Ἁρπίνης ἄλλα τε ἐρείπια καὶ	μάλιστα	οἱ βωμοί. Οἰκίσαι δὲ Οἰνόμαον
[6, 7]	Γνάθωνα δὲ καὶ ἐς τὰ	μάλιστα,	ὅτε ἐνίκησεν, εἶναι νέον, τὸ
[6, 21]	τὸν Ἀλφειὸν καταντικρὺ τοῦ Ἐρυμάνθου	μάλιστα,	οὗτός ἐστιν ὁ τὴν Πισαίαν
[6, 20]	Ὀλυμπιάδος ποιεῖται κατὰ τὴν πρῷραν	μάλιστά	που μέσην. Αετὸς (δὲ ἐπὶ
[6, 20]	δὲ ἐπὶ κανόνος κατὰ ἄκρον	μάλιστα	τὸ ἔμβολον πεποίηται χαλκοῦς. (Ἑκατέρα
[6, 22]	Φείδωνα τυράννων τῶν ἐν Ἕλλησι	μάλιστα	ὑβρίσαντα, καὶ τὸν ἀγῶνα ἔθεσαν
[6, 6]	τὸ εἶδος ἅπαν ἐς τὰ	μάλιστα	φοβερός, λύκου δὲ ἀμπίσχετο δέρμα
[6, 23]	Ἔστι δὲ ἐν γωνίᾳ τῆς	Μαλκοῦς	πρόσωπον Ἡρακλέους ἄχρι ἐς τοὺς
[6, 23]	δὲ ἑκατέρωθεν τῆς ἐς τὴν	Μαλκὼ	παιδὸς ἕστηκεν εἰκὼν πύκτου· καὶ
[6, 23]	τρίτος γυμνασίου περίβολος, ὄνομα μὲν	Μαλκὼ,	τῆς μαλακότητος τοῦ ἐδάφους ἕνεκα,
[6, 8]	καὶ ὕστερόν ποτε ἔσται, μανία	μᾶλλον	ἢ ἀνδρία νομίζοιτο ἂν κατά
[6, 8]	ἢ καὶ ὕστερόν ποτε ἔσται,	μανία	μᾶλλον ἢ ἀνδρία νομίζοιτο ἂν
[6, 20]	ὀργήν· αὐτοὶ δὲ ὕστερον ἐκ	μαντείας	κομίσαι φασὶ τῆς Ἱπποδαμείας τὰ
[6, 23]	δέ ἐστιν αὐτῷ μνῆμα ἐκ	μαντείας.	Τῆς πανηγύρεως δὲ ἀρχομένης, ἐν
[6, 8]	νίκην ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ	μαντείου	τοῦ ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος, τήν
[6, 2]	Ἡ διὰ κυνείων σπλάγχνων μαντική.	Μάντεις	Ἰαμίδαι. Ἄλλων ἀθλητῶν ἀνδρίαντες. Τύχη
[6, 2]	ν επεξευρό ντες έ στι	μαντεύ	εσθαι. Κυσὶ δὲ ουδέ νες
[6, 14]	ἐναντία Μαρδονίου καὶ Μήδων Πλαταιᾶσι	μαντευσάμενον.	Οὗτός τε δὴ ὁ Ἱερώνυμος
[6, 2]	Λακεδαιμονίων ἱπποτρόφων. Ἀνδριάς Θρασυβούμου τοῦ	μάντεως.	Ἡ διὰ κυνείων σπλάγχνων μαντική.
[6, 2]	καὶ φαί νων τὸ ηπαρ.	(Μαντικὴ	δὲ η μὲ ν ερί
[6, 2]	μάντεως. Ἡ διὰ κυνείων σπλάγχνων	μαντική.	Μάντεις Ἰαμίδαι. Ἄλλων ἀθλητῶν ἀνδρίαντες.
[6, 2]	Θρασύ βουλος επὶ σπλά γχνων	μαντικὴ	ν κυνεί ων καταστή σασθαι.
[6, 2]	παιδα Ἀπό λλωνος καὶ λαβειν	μαντική	ν φησιν εν ά σματι
[6, 2]	δὲ ουδέ νες επί γε	μαντικης	νομί ζουσιν ουδὲ ν χρασθαι.
[6, 10]	(Λυκῖνον δὲ Ἡραιέα, καὶ Ἐπικράδιον	Μαντινέα,	καὶ Τέλλωνα Θάσιον, καὶ Ἠλεῖον
[6, 6]	ἕστηκεν ἀθλητής. Τὸν μὲν δὴ	Μαντινέα	Πρωτόλαον Διαλκοῦς, πυγμῇ παῖδας κρατήσαντα,
[6, 11]	παγκρατίου τὴν νίκην ἀνὴρ ἐκ	Μαντινείας	Δρομεὺς ὄνομα, πρῶτος ὧν ἴσμεν
[6, 4]	Ἀμύντου. (Κυνίσκῳ δὲ τῷ ἐκ	Μαντινείας	πύκτῃ παιδὶ ἐποίησε Πολύκλειτος τὴν
[6, 9]	πὺξ δύ' Ὀλυμπιάδας. Ἀνάκειται καὶ	Μαντινεὺς	Ἀγαμήτωρ, κρατήσας πυγμῇ παῖδας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 7]	τοῦ Εὐθύμου, Πύθαρχός τε ἕστηκε	Μαντινεὺς	σταδιοδρόμος, καὶ πύκτης Ἠλεῖος Χαρμίδης,
[6, 2]	των Ιαμιδων, ὸ ς καὶ	Μαντινευσιν	εμαντεύ σατο εναντί α Λακεδαιμονί
[6, 17]	Μελάμποδος γὰρ ἦν τοῦ Ἀμυθάονος	Μάντιος,	τοῦ δὲ Ὀικλῆς, Κλυτίος δὲ
[6, 17]	ἱερογλώσσων Κλυτιδᾶν γένος εὔχομαι εἶναι	Μάντις,	ἀπ' ἰσοθέων αἷμα Μελαμποδιδᾶν. Μελάμποδος
[6, 17]	νίκην ἀνῃρημένος· (εἶναι δὲ καὶ	μάντις	ὁ Ἐπέραστος τοῦ Κλυτιδῶν γένους
[6, 14]	ἐν Ἕλλησιν ὕστερον τούτων ἐναντία	Μαρδονίου	καὶ Μήδων Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον. Οὗτός
[6, 3]	τὸ πταῖσμα ἐγένετο ἐν Πλαταιαῖς	Μαρδονίῳ	καὶ Μήδοις. Ἐμοὶ μὲν οὖν
[6, 21]	ἔχει λόγος ἀφικέσθαι πρῶτον τοῦτον	Μάρμακα	καὶ ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου
[6, 21]	Πορθάονος, δεύτερος οὗτος ἐπὶ τῷ	Μάρμακι·	μετὰ δὲ Ἀλκάθουν Εὐρύαλος καὶ
[6, 21]	ἐπικατασφάξαι μὲν τὰς ἵππους τῷ	Μάρμακι,	μεταδοῦναι μέντοι καὶ ταύταις ταφῆναι)
[6, 21]	τῷ ποταμῷ ἀπὸ ἵππου τῆς	Μάρμακος.	(Ἔστι δὲ καὶ ἄλλος Ἁρπινάτης
[6, 21]	τῷ ποταμῷ τάφος ἵππων τῶν	Μάρμακος·	Ἱπποδαμείας δὲ μνηστῆρα ἔχει λόγος
[6, 25]	δὲ καὶ Ὅμηρον τῷ λόγῳ	μάρτυρα	ποιήσαντα ἐν Ἰλιάδι· Τλῆ δ'
[6, 4]	ἐν πολέμῳ τὴν τελευτὴν γενέσθαι.	Μαρτυρεῖ	δέ μοι καὶ τὸ ἐπίγραμμα
[6, 12]	καὶ Πυθοῖ καὶ ἐν Ἰσθμῷ,	μαρτυρεῖ	τὸ ἐλεγεῖον. Ἀρκάδας δὲ τοὺς
[6, 2]	ρα του Ἀντιπά τρου χρή	μασιν	αναπεί θουσιν αναγορευθηναί οι τὸ
[6, 2]	α· καὶ επὶ τού τω	μαστιγουσιν	αυτὸ ν οι Ἑλλανοδί και.
[6, 20]	νήπιον παῖδα ἔχουσαν ἐπὶ τῷ	μαστῷ,	λέγειν ὡς τέκοι μὲν αὐτὴ
[6, 1]	γω τω ες τὰ αναθή	ματα,	τὸ μετὰ τουτο ή δη
[6, 2]	ρωνος του Ἀθηναί ου ποιή	ματα.	Τω δε Ἀρκεσιλά ω καὶ
[6, 2]	Λακεδαιμονί ων, καθηκεν επὶ ονό	ματι	του Θηβαί ων δή μου
[6, 19]	καὶ ἄλλα ἐνταῦθα ἄξια ἐπιμνησθῆναι·	μάχαιρα	ἡ Πέλοπος χρυσοῦ τὴν λαβὴν
[6, 26]	ὅτι οὗτοι προχειρότατα ἔχουσιν ἐς	μάχας	οἱ ἀλεκτρυόνες· δύναιτο δ' ἂν
[6, 15]	τὸ παγκράτιον ἐσελθόντας ἐκράτει τῇ	μάχῃ.	Αἱ δὲ Πυθοῖ νῖκαι παγκρατίου
[6, 6]	τὸν ἐν Τεμὲσσῃ ἥρῳα Εὐθύμου	μάχη.	(Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ
[6, 20]	τῶν Ἀρκάδων ἀποθανοῦσιν ἐν τῇ	μάχῃ	ἐστὶ τὸ μνῆμα ἐπὶ τοῦ
[6, 6]	δαίμονος· (ἐνίκα τε δὴ τῇ	μάχῃ	καὶ ἐξηλαύνετο γὰρ ἐκ τῆς
[6, 15]	στρατιᾷ καὶ ἁλόντα ἐν τῇ	μάχῃ,	καὶ τοῦ Δημητρίου τὸν παῖδα
[6, 9]	τὸν Ἴκκον ἀποκτείνειεν ἐν τῇ	μάχῃ·	καταγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Ἑλλανοδικῶν
[6, 19]	ἤτοι τριήρεσιν ἢ καὶ πεζῇ	μάχῃ	κρατησάντων. (Ὁ δὲ τρίτος τῶν
[6, 6]	τὸν κότινον, ἅτε προκατεργασθεὶς τῇ	μάχῃ	πρὸς τὸν Εὔθυμον. (Ἐπὶ τούτῳ
[6, 19]	διηνθισμένα, τὴν πρὸς Ἀχελῷον Ἡρακλέους	μάχην.	Ζεὺς δὲ ἐνταῦθα καὶ ἡ
[6, 3]	οὖν τήν γε ἐν Πλαταιαῖς	μάχην	μεμαχημένος ὁ Οἰβώτας εἴη μετὰ
[6, 20]	δράκων ἔδοξεν ἐσδῦναι μετὰ τὴν	μάχην,	τὸ ἱερὸν ἐποίησαν ἐνταῦθα· σὺν
[6, 19]	Ὀλυμπίᾳ θησαυρὸν ἔτεσιν ὕστερον τῆς	μάχης	ἐποίησαν οἱ Μεγαρεῖς. Τὰ δὲ
[6, 10]	ἅτε οὐκ ἐμπείρως ἔχων τῆς	μάχης,	ἐτιτρώσκετο ὑπὸ τῶν ἀνταγωνιζομένων, καὶ
[6, 10]	τοῦ Διὸς τοῦ ἀπὸ τῆς	μάχης	τῆς Πλαταιᾶσιν ἀνατεθέντος ὑπὸ Ἑλλήνων.
[6, 6]	ἐς Εὔθυμον τὸν πύκτην, οὔ	με	εἰκὸς ὑπερβαίνειν ἦν τὰ ἐς
[6, 20]	ἱππάφεσιν Ὀλυμπίᾳ εὕρατο πρῶτος, Τεῦξέ	με	Κλεοίτας υἱὸς Ἀριστοκλέους. Κλεοίτα δέ
[6, 1]	γεγό νασιν αυτοις. Ἀνά ξανδρος	μὲ	ν ά ρματι ανηγορεύ θη
[6, 2]	δὲ ανδρὸ ς τὸ ν	μὲ	ν ανδριά ντα ειργά σατο
[6, 2]	Λί χα τω παιδί τω	μὲ	ν αυτων γεγό νασι δύ
[6, 1]	πατέ ρα πεντά θλω· ουτος	μὲ	ν δὴ έ οικεν ευχό
[6, 2]	ου Λί χας. (Ξενά ργει	μὲ	ν δὴ καὶ εν Δελφοις
[6, 2]	αν εικό να. (Τού του	μὲ	ν δὴ Πολύ κλειτος τὸ
[6, 1]	ναι μηδέ να. Τού του	μὲ	ν δὴ τὸ ν ανδριά
[6, 2]	του πολέ μου, τὴ ν	μὲ	ν εικό να ενταυθα έ
[6, 1]	ταυτὰ αι νικαι, αλλὰ τω	μὲ	ν ελλανοδικειν τε ομου καὶ
[6, 2]	τὸ ηπαρ. (Μαντικὴ δὲ η	μὲ	ν ερί φων καὶ αρνων
[6, 1]	νου. Τού τοις γέ νος	μὲ	ν καὶ αυτοις εστιν εξ
[6, 1]	ν Πολύ χαλκος, τεθρί ππω	μὲ	ν καὶ ουτος εκρά τησεν·
[6, 2]	νων ά ριστοι, τά δε	μὲ	ν λέ γει τὸ επί
[6, 2]	κτη τὸ ν αναθέ ντα	μὲ	ν ό τι ο παιδοτρί
[6, 1]	παιδί α δύ ο, τὸ	μὲ	ν τροχὸ ν κατέ χει,
[6, 2]	ου Μεσσηνί ους φασί (Συγκατηλθε	μέ	ντοι Μεσσηνί οις ες Πελοπό
[6, 1]	(Τού τους εκέ λευσεν αφειναί	με	ο λό γος, ό τι
[6, 4]	τεκμαιρόμενον τῇ ἡλικίᾳ συμβαλέσθαι δεῖ	με	τὸν πόλεμον, ἔνθα ὁ Χίλων
[6, 25]	στοᾷ δὲ τοῦ ἱεροῦ μεγέθει	μέγα	ἄγαλμα ἀνάκειται ξόανον ἐπίχρυσον, πλὴν
[6, 16]	πάλης. Ἐνταῦθα καὶ ἅρμα οὐ	μέγα	ἀνάκειται Πολυπείθους Λάκωνος, καὶ ἐπὶ
[6, 11]	τὴν ἀγοράν. Ὡς δὲ ἤνεγκε,	μέγα	αὐτίκα ἦν κλέος τοῦ παιδὸς
[6, 21]	μνῆμα ἐν κοινῷ σφισιν ἐπὶ	μέγα	ἐξῆρε τιμῇ τῇ ἐς αὐτοὺς
[6, 8]	αὐτὸν ἔτι τῆς ἰσχύος, τόξον	μέγα	ἐπὶ ἑκάστης τείνοντα τῆς ἡμέρας·
[6, 5]	Πουλυδάμας λέοντα ἐν τῷ Ὀλύμπῳ,	μέγα	καὶ ἄλκιμον θηρίον κατειργάσατο οὐδενὶ
[6, 22]	οὐ πόρρω οἴκημά τε οὐ	μέγα	καὶ κιβωτός ἐστιν ἐν αὐτῷ
[6, 2]	χης εποί ησεν ά γαλμα,	μεγά	λας παρὰ των επιχωρί ων
[6, 26]	Ὦτον Κυλλήνιον ἐξενάριξεν, Φυλείδεω ἕταρον,	μεγαθύμων	ἀρχὸν Ἐπειῶν. Θεῶν δὲ ἱερὰ
[6, 19]	τέχνη, καὶ Ἀντιφίλου τε καὶ	Μεγακλέους.	Ἀναθήματα δὲ ἐν αὐτῷ, Ζεὺς
[6, 21]	Οἰνομάου, κατὰ τὰ ἔπη τὰς	μεγάλας	Ἠοίας, Ἀλκάθους ὁ Πορθάονος, δεύτερος
[6, 12]	καὶ δι' αὐτὸ ἀνοικισθείσας ἐς	Μεγάλην	πόλιν, περιέχει σφᾶς γενόμενον ὑπὸ
[6, 25]	ἀνδριάς σφισιν ἀνδρὸς οὐ μείζων	μεγάλου	χαλκοῦς ἐστιν, οὐκ ἔχων πω
[6, 13]	δ' ἂν καὶ Πολίτην ἐν	μεγάλῳ	θαύματι. Ὁ Πολίτης δ' ἦν
[6, 25]	τῆς Τύχης, ἐν οἰκήματι οὐ	μεγάλῳ.	Κατὰ δὲ ὄψιν ὀνείρατος γραφῇ
[6, 15]	Κάπρῳ μὲν δὴ οὐκ ἄνευ	μεγάλων	πόνων καὶ ἰσχυρᾶς ταλαιπωρίας ἐγένοντο
[6, 17]	Λεωνιδαίου πρὸς τὸν βωμὸν τὸν	μέγαν	ἀφικέσθαι τῇ δεξιᾷ θελήσειας, τοσάδε
[6, 7]	ἐς ἐκκλησίαν συνελθόντες ἄνδρα οὕτω	μέγαν	καὶ δόξης ἐς τοσοῦτο ἥκοντα
[6, 24]	καὶ ἡ τρίτη κλῶνα οὐ	μέγαν	μυρσίνης. (Ἔχειν δὲ αὐτὰς ἐπὶ
[6, 11]	Θεαγένην δ' ἄμνηστον ἀφήκατε τὸν	μέγαν	ὑμέων. Ἀπορούντων δὲ αὐτῶν, ὁποίᾳ
[6, 19]	ἀσπὶς ὑπὲρ τοῦ ἀετοῦ, τοὺς	Μεγαρέας	ἀπὸ Κορινθίων ἀναθεῖναι τὸν θησαυρὸν
[6, 19]	τείχους ἄλλο ἐλείπετο οὐδὲν Μεταποντίου.	(Μεγαρεῖς	δὲ οἱ πρὸς τῇ Ἀττικῇ
[6, 19]	ὕστερον τῆς μάχης ἐποίησαν οἱ	Μεγαρεῖς.	Τὰ δὲ ἀναθήματα ἐκ παλαιοῦ
[6, 22]	κατὰ τὰ ἤδη λελεγμένα μοι	Μεγαρεὺς	ἀνὴρ Πύλων ὁ Κλήσωνος· γενομένη
[6, 7]	τοῦ Διαγόρου δὲ τὴν εἰκόνα	Μεγαρεὺς	εἰργάσατο Καλλικλῆς Θεοκόσμου τοῦ ποιήσαντος
[6, 19]	Ἀργεῖοι μετασχεῖν πρὸς τοὺς Κορινθίους	Μεγαρεῦσι	τοῦ ἔργου. Τὸν δὲ ἐν
[6, 19]	ἀναθεῖναι τὸν θησαυρὸν λέγουσα. Ταύτην	Μεγαρεῦσιν	ἡγοῦμαι τὴν νίκην Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος
[6, 19]	τῶν ἐν Κυρήνῃ. Σελινουντίων. Μεταποντίνων.	Μεγαρέων	τῶν πρὸς τῇ Ἀττικῇ. Γελώων.
[6, 7]	αὐτῷ φησί. Καλλικλέους δὲ τοῦ	Μεγαρέως	ποίημα ὁ ἀνδριάς ἐστιν. (Ἀνὴρ
[6, 7]	τοῦ ποιήσαντος τὸ ἄγαλμα ἐν	Μεγάροις	τοῦ Διός. Διαγόρου δὲ καὶ
[6, 14]	τῆς εἰκόνος ἵππος τε οὐ	μέγας	ἔχεται χαλκοῦς, ὃν Κρόκων Ἐρετριεὺς
[6, 19]	δὲ ἐν αὐτῷ, Ζεὺς μεγέθει	μέγας,	καὶ θώρακες λινοῖ τρεῖς ἀριθμόν,
[6, 25]	ἐν στοᾷ δὲ τοῦ ἱεροῦ	μεγέθει	μέγα ἄγαλμα ἀνάκειται ξόανον ἐπίχρυσον,
[6, 19]	Ἀναθήματα δὲ ἐν αὐτῷ, Ζεὺς	μεγέθει	μέγας, καὶ θώρακες λινοῖ τρεῖς
[6, 26]	τι, καὶ οὐ σὴρ, ὀνομάζεται.	(Μέγεθος	μέν ἐστιν αὐτοῦ διπλάσιον ἢ
[6, 18]	τῇ ὀργῇ, κακῶν ἠπείλει τὰ	μέγιστα	ἐργάσασθαι. Οἱ δὲ ἅτε θέοντες
[6, 3]	ἁλοῦσαν ὑπὸ Καμπανῶν, οἳ Ῥωμαίοις	μεγίστη	τοῦ συμμαχικοῦ μοῖρα ἦσαν. (Ἐπὶ
[6, 20]	ὅρκος παρὰ τῷ Σωσιπόλιδι ἐπὶ	μεγίστοις	καθέστηκεν. (Λέγεται δὲ καὶ Ἀρκάδων
[6, 5]	Ἐς ἀγέλην ἐσελθὼν βοῶν, τὸν	μέγιστον	καὶ ἀγριώτατον ταῦρον λαβὼν τοῦ
[6, 19]	ἐκβολῶν κειμένην. Τὸν δὲ ποταμὸν	μέγιστόν	τε ὄντα τῶν ἐν Ἰβηρίᾳ
[6, 5]	ὑψηλῷ, Λυσίππου μέν ἐστιν ἔργον,	μέγιστος	δὲ ἁπάντων ἐγένετο ἀνθρώπων, πλὴν
[6, 5]	καθ' ἡμᾶς οὗτός ἐστιν ὁ	μέγιστος	Πουλυδάμας Νικίου. (Σκοτοῦσσα δὲ ἡ
[6, 26]	αὐτοῦ διπλάσιον ἢ κανθάρων ὁ	μέγιστος,	τὰ δὲ ἄλλα εἴκασται τοῖς
[6, 5]	ἀναγορευθήσεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Πολυδάμνατος Σκοτοθσσαίου	μεγίστου	τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ ἀνδρὸς ἄγαλμα.
[6, 24]	καὶ οὐχ ὁμοῦ Διονύσῳ πεποιημένος·	Μέθη	δὲ οἶνον ἐν ἐκπώματι αὐτῷ
[6, 13]	διαρκεστάτου δι' ὀλιγίστου δὴ καιροῦ	μεθηρμόσατο	ἐπὶ τὸ βραχύτατον ὁμοῦ καὶ
[6, 6]	ἐς Τεμέσαν ὁμοῦ ταῖς ναυσί·	μεθυσθέντα	οὖν ἐνταῦθα ἕνα τῶν ναυτῶν
[6, 20]	τῶν πλευρῶν, ἔστιν ἐπὶ τῆς	μείζονος	πλευρᾶς, οὔσης χώματος, κατὰ τὴν
[6, 23]	περίβολος, ὃς ἔχεται μὲν τοῦ	μείζονος,	τετράγωνον δὲ ὀνομάζουσιν ἐπὶ τῷ
[6, 25]	τοῦτο ἀνδριάς σφισιν ἀνδρὸς οὐ	μείζων	μεγάλου χαλκοῦς ἐστιν, οὐκ ἔχων
[6, 1]	καὶ τοις ανδριασιν υπηρχεν ά	μεινον	ετέ ρων πεποιησθαι, τοσαυτα καὶ
[6, 24]	μάλιστα εἶναι θεῶν· ἀστράγαλον δὲ	μειρακίων	τε καὶ παρθένων, οἷς ἄχαρι
[6, 17]	εἶναι Μάντις, ἀπ' ἰσοθέων αἷμα	Μελαμποδιδᾶν.	Μελάμποδος γὰρ ἦν τοῦ Ἀμυθάονος
[6, 17]	Μάντις, ἀπ' ἰσοθέων αἷμα Μελαμποδιδᾶν.	Μελάμποδος	γὰρ ἦν τοῦ Ἀμυθάονος Μάντιος,
[6, 6]	ὁ Εὔθυμος, χρόαν τε δεινῶς	μέλας	καὶ τὸ εἶδος ἅπαν ἐς
[6, 21]	ἐν αὐτῷ καὶ δρομεῦσιν αἱ	μελέται,	κρηπὶς δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ
[6, 23]	ἱερός· χωρὶς δὲ, ἔνθα ἐπὶ	μελέτῃ	δρομεῖς καὶ οἱ πένταθλοι θέουσιν.
[6, 17]	ἦν Χαρμαντίδου, λέγεται δὲ ἀνασώσασθαι	μελέτην	λόγων πρῶτος ἠμελημένην τε ἐς
[6, 8]	τόξῳ τηνικαῦτα ἐκλειφθῆναί οἱ τὴν	μελέτην.	Ὡς δὲ ἐπανήκων οὐχ οἷός
[6, 3]	νεῦρα, καὶ αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ	μελετῆσαι	πένταθλον, ἵνα δὴ ἐκ τῶν
[6, 20]	καὶ μάζας κατατίθησιν αὐτῷ μεμαγμένας	μέλιτι.	(Ἐν μὲν δὴ τῷ ἔμπροσθεν
[6, 20]	ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν τὸν Πέλοπα	μέλλουσα	ἐπὶ τῇ νίκῃ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ'
[6, 20]	θεῷ, καὶ μάζας κατατίθησιν αὐτῷ	μεμαγμένας	μέλιτι. (Ἐν μὲν δὴ τῷ
[6, 3]	τήν γε ἐν Πλαταιαῖς μάχην	μεμαχημένος	ὁ Οἰβώτας εἴη μετὰ Ἑλλήνων;
[6, 18]	ἦν ἐς τὸ ἀκριβέστατον αὐτῷ	μεμιμημένα,	ἐπιγράψας τοῦ Θεοπόμπου τὸ ὄνομα
[6, 25]	Κατὰ δὲ ὄψιν ὀνείρατος γραφῇ	μεμιμημένος	ἐστὶν ὁ θεός, παῖς μὲν
[6, 7]	ἐσελθόντας ἐς τὸ παγκράτιον· (οὗτοι	μὲν	ἀδελφοί τέ εἰσι καὶ Διαγόρου
[6, 9]	Σικελίας τυραννήσας Συρακούσας ἔσχεν, Ὑβριλίδου	μὲν	Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος, δευτέρῳ δὲ ἔτει
[6, 5]	(Αὕτη Σκοτουσσαίοις ἡ συμφορὰ Φρασικλείδου	μὲν	Ἀθήνῃσιν ἐγένετο ἄρχοντος, δευτέρᾳ δὲ
[6, 8]	φασιν ἐπὶ αἰτίᾳ τοιᾷδε· πεπαῦσθαι	μὲν	ἀθλοῦντα, ἀποπειρᾶσθαι δὲ ὅμως αὐτὸν
[6, 18]	ταῖς ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι. Αὗται κεῖνται	μὲν	αἱ εἰκόνες οὐ πρόσω τῆς
[6, 23]	ἔφασκεν ὁ νομοφύλαξ Ἠλείων γένος	μὲν	Ἀλεξανδρέα εἶναι τῆς ὑπὲρ Φάρου
[6, 20]	Ἠξίου δὲ οὗτος Αἰγύπτιος, εἶναι	μὲν	Ἀμφίονα, εἶναι δὲ καὶ τὸν
[6, 7]	καὶ ἔσχον Ὀλυμπικὰς νίκας· ἐν	μὲν	ἀνδράσιν Εὐκλῆς, Καλλιάνακτός τε ὢν
[6, 3]	Εὐπόλεμον ἔγνωσαν. (Οἰβώτα δὲ τὸν	μὲν	ἀνδριάντα Ἀχαιοὶ κατὰ πρόσταγμα ἀνέθεσαν
[6, 3]	τὸ ἐπ' αὐτῷ μηνύει σταδίου	μὲν	ἀνδρῶν Ὀλυμπίασι νίκην ἀνελέσθαι τὸν
[6, 8]	ἐξ αὐτῆς Μαινάλου, νίκας τὴν	μὲν	ἀνδρῶν πάλης, τὴν δ' ἔτι
[6, 13]	καὶ Ἀριστίωνα Θεοφίλους Ἐπιδαύριον, τὸν	μὲν	ἀνδρῶν πυγμῆς, Θερσίλοχον δὲ λαβόντα
[6, 16]	Ἦλις παρὰ τὴν Ἑλλάδα, τῇ	μὲν	Ἀντίγονον τὸν ἐπιτροπεύσαντα Φιλίππου τοῦ
[6, 25]	περίβολός τε καὶ ναός) ἀνοίγνυται	μὲν	ἅπαξ κατὰ ἔτος ἕκαστον, ἐσελθεῖν
[6, 12]	οὐχ Ἱέρων ἀπέστειλεν, ἀλλ' ὁ	μὲν	ἀποδοὺς τῷ θεῷ, Δεινομένης ἐστὶν
[6, 8]	(Ἐς δὲ πύκτην ἄνδρα, γένος	μὲν	Ἀρκάδα ἐκ Παρρασίων, Δάμαρχον δὲ
[6, 10]	Εὐαγόρου τοῦ Λάκωνος ἀναθήματα, τοῦ	μὲν	ἅρματά ἐστιν, οὐ μὴν καὶ
[6, 12]	ἢ ἥμισυ· Ἱέρωνι δὲ συνιόντων	μὲν	ἄρτι ἐς τὸν πόλεμον, ἑλέσθαι
[6, 21]	Δήμητρι ἐπίκλησιν Χαμύνῃ· καὶ οἱ	μὲν	ἀρχαῖον τὸ ὄνομα ἥγηνται, χανεῖν
[6, 20]	τῷ μαστῷ, λέγειν ὡς τέκοι	μὲν	αὐτὴ τὸν παῖδα, διδοίη δὲ
[6, 23]	σίτου σφίσι τροφὰς δοῦναι. Τούτῳ	μὲν	αὐτόθι ἀντὶ τούτου γεγόνασιν αἱ
[6, 18]	ἀλλὰ καὶ ἐπιφθονώτατα ἀμυνάμενος. Ἐπεφύκει	μὲν	αὐτὸς σοφιστὴς, καὶ σοφιστῶν λόγους
[6, 14]	ἐς εὐθύ, τῶν δακτύλων, τὸν	μὲν	αὐτῶν ἀναστρέφων τὸν ἀντίχειρα ἐς
[6, 14]	Μεσσήνιον, κρατήσαντα πυγμῇ παῖδας, τὸν	μὲν	αὐτῶν Βοιώτιος Θήρων, Δαμαρέτου δὲ
[6, 12]	πυγμῇ κρατήσαντας ἐν παισί, τὸν	μὲν	αὐτῶν ἐποίησε Δάιππος· Ἱππομάχου δὲ
[6, 10]	Ἐπικράδιον μὲν καὶ Ἀγιάδαν, τὸν	μὲν	αὐτῶν Πτόλιχος Αἰγινήτης ἐποίησε, τὸν
[6, 24]	λίθου λευκοῦ· ἔχουσι δὲ ἡ	μὲν	αὐτῶν ῥόδον, ἀστράγαλον δὲ ἡ
[6, 20]	ἵππων δεῖμα ὁ Ταράξιππος. Σχῆμα	μὲν	βωμοῦ περιφεροῦς ἐστι· παραθέοντας δὲ
[6, 3]	ἀνῄει τὸν Ἀττικὸν Κριτίαν. Πτόλιχος	μὲν	γὰρ ἔμαθεν ὁ Κορκυραῖος παρ'
[6, 6]	τοὺς τέττιγας παρέχεται θαῦμα. Οἱ	μὲν	γὰρ τέττιγες οἱ ἐντὸς τῆς
[6, 14]	μετὰ Σακάδαν τὸν Ἀργεῖον. (Σακάδας	μὲν	γὰρ τὸν ἀγῶνα τὸν τεθέντα
[6, 17]	Κῷοι δόξης ἕνεκα ἀνέθεσαν. Ἐν	μέν	γε Ὀλυμπίᾳ δρόμου γεγόνασιν αὐτῷ
[6, 7]	τοῖς παισὶν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι. Αὐτὸς	μέν	γε πυκτεύων ὁ Ἀλκαίνετος ἔν
[6, 26]	Θυίων τὴν ἑορτὴν λέγουσιν. Ἀπέχει	μέν	γε τῆς πόλεως, ὅσον τε
[6, 3]	τοίχους τοὺς δύο ἐπαλείφοντες. Ἀλκιβιάδου	μέν	γε τριήρεσιν Ἀθηναίων περὶ Ἰωνίαν
[6, 7]	Διαγόρου παρὲξ ἢ Ὀλυμπίασιν, Ἰσθμίων	μὲν	γεγόνασιν ὀκτὼ νῖκαι, Νεμείων δὲ
[6, 14]	ἐπηύλησεν ἑξάκις τῷ πεντάθλῳ. Πυθοκρίτῳ	μὲν	γέγονεν ἀντὶ τούτων ἡ ἐν
[6, 18]	ὦ βασιλεῦ, τὴν χάριν, ἐξανδραποδίσασθαι	μὲν	γυναῖκας καὶ τέκνα Λαμψακηνῶν, καταβαλεῖν
[6, 16]	μὲν ἦσαν· πεποίηκε δὲ τῷ	μὲν	Δάιππος τὴν εἰκόνα, Ἀσάμωνι δὲ
[6, 14]	(Μίλωνα δὲ τὸν Διοτίμου πεποίηκε	μὲν	Δαμέας ἐκ Κρότωνος καὶ οὗτος.
[6, 22]	ἐπὶ ἀπράκτῳ τῷ ἐγχειρήματι. (Λετριναῖοι	μὲν	δὴ Ἀλφειαίαν ἐκάλουν τὴν θεὸν
[6, 10]	κνημῖδας ἐπὶ τοῖς ποσί. Ταῦτα	μὲν	δὴ ἀνὰ χρόνον ὑπό τε
[6, 19]	δὲ ἐργασίας τῆς Ἰώνων. Χαλκοῦ	μὲν	δὴ αὐτοὺς ἑώρων εἰργασμένους· εἰ
[6, 22]	ἔνθα ἡ Πίσα ᾠκεῖτο. (Οἰκιστὴν	μὲν	δὴ γενέσθαι τῇ πόλει Πίσον
[6, 9]	πατὴρ τοῦ Ἀριστέως Χείμων. Ἑστήκασι	μὲν	δὴ ἐγγὺς ἀλλήλων· ἐποίησε δὲ
[6, 20]	ἐπιχώριος δαίμων ἔχει τιμάς. Τὴν	μὲν	δὴ Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντες Ὀλυμπίαν, ἱερασομένην
[6, 20]	δὲ ἐς ἔδαφος πίπτει. (Πρῶται	μὲν	δὴ ἑκατέρωθεν αἱ πρὸς τῇ
[6, 6]	τούτου καταλευσθῆναι τοῦ ἀδικήματος. (Ὀδυσσέα	μὲν	δὴ ἐν οὐδενὶ λόγῳ θέμενον
[6, 21]	Ἠιονέα Μάγνητος τοῦ Αἰόλου. Τούτοις	μὲν	δὴ ἐνταῦθά ἐστι τὸ μνῆμα,
[6, 20]	ἡνιόχων καὶ ἵππων ὠκύτητος. (Τὸ	μὲν	δὴ ἐξ ἀρχῆς Κλεοίτας ἐστὶν
[6, 22]	καὶ ἑκατὸν ἐπὶ Ἦλιν. Τὸ	μὲν	δὴ ἐξ ἀρχῆς πόλισμα ἦν
[6, 13]	διαύλου σφίσι τὴν τρίτην. (Πολίτης	μὲν	δὴ ἐπὶ τῆς δευτέρας Καὶ
[6, 15]	νῖκαι τῷ Κάπρῳ τούτῳ. Τὸν	μὲν	δὴ ἐπὶ τοῦ παγκρατίου καταγωνισθέντα
[6, 4]	φθίμενον θάψ' ἀρετῆς ἕνεκεν. Τὸ	μὲν	δὴ ἐπίγραμμα ἐπὶ τοσοῦτο ἐδήλωσεν.
[6, 11]	πᾶσαν ἐβεβόητο τὴν Ἑλλάδα. (Ὅσα	μὲν	δὴ ἔργων τῶν Θεαγένους ἐς
[6, 23]	ἑκάστῃ ἡμέρᾳ σφᾶς ἀναξύειν. (Χωρὶς	μὲν	δὴ ἐς ἅμιλλαν τῶν δρομέων
[6, 6]	ἐπὶ τῇ γραφῇ γράμματα. Ταῦτα	μὲν	δὴ ἐς τοσοῦτο εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 8]	ἀπ' Ἀρκαδίας Παρράσιος γενεάν. Τοῦτο	μὲν	δὴ ἐς τοσοῦτο πεποίηται. (Εὐβώτας
[6, 6]	γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τὰ	μὲν	δὴ ἐς τούτους εἶχεν οὕτω.
[6, 9]	ἀνάθημα εἶναι τὸ ἅρμα. Ἐπίγραμμα	μὲν	δή ἐστιν αὐτῷ, Γέλωνα Δεινομένους
[6, 11]	Σέλευκός τε καὶ Ἀντίγονος· τοῖς	μὲν	δὴ ἐφ' ἵππων, Ἀντιγόνῳ δὲ
[6, 6]	πυγμῆς ἔσχεν Ὀλυμπικὴν νίκην. Τούτου	μὲν	δὴ ἡ εἰκὼν Ναυκύδους ἐστὶν
[6, 6]	δόξαν ὑπάρχοντα τὴν ἄλλην. Γένος	μὲν	δὴ ἦν ὁ Εὔθυμος ἐκ
[6, 23]	τῆς Φιλομείρακός ἐστιν Ἀρτέμιδος. Τῇ	μὲν	δὴ θεῷ γέγονεν ἡ ἐπίκλησις,
[6, 5]	πολέμῳ παρεσκεύασεν ὁ δαίμων. (Παγκρατίου	μὲν	δὴ καὶ ἄλλοις ἤδη γεγόνασιν
[6, 4]	δῆλός ἐστιν ἁμαρτὼν τάφου. (Ταῦτα	μὲν	δὴ καὶ ἐν τοῖς Σπαρτιατικοῖς
[6, 22]	σφίσιν Οἰνομάου παῖδα ἐμνημόνευον. Πισαίους	μὲν	δὴ καὶ ὅσοι τοῦ πολέμου
[6, 7]	στρατηγήσαντας, προπετείας ἐστὶν ἔγκλημα. Διαγόρας	μὲν	δὴ καὶ τὸ ἀπ' αὐτοῦ
[6, 26]	οὐχ ἥκιστα ἐκτρέφειν ἀγαθή. Τὴν	μὲν	δὴ κανναβίδα καὶ λίνον καὶ
[6, 6]	ὁ τρίτος ἕστηκεν ἀθλητής. Τὸν	μὲν	δὴ Μαντινέα Πρωτόλαον Διαλκοῦς, πυγμῇ
[6, 13]	Λακεδαιμονίου Χιόνιδος τὰς νίκας. Εὐηθείας	μὲν	δὴ μετέχουσι καὶ ὅσοι Χίονιν
[6, 3]	νίκαις εἰσὶν ἐν Ὀλυμπίᾳ. Παιδὶ	μὲν	δὴ ὄντι αὐτῷ, Καυλωνιάτῃ, καθάπερ
[6, 18]	καὶ αὐτὸς ὁ Κρατισθένης. Δῆλα	μὲν	δὴ ὅτι ἵππων γέγονεν αὐτῷ
[6, 15]	ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς. Κάπρῳ	μὲν	δὴ οὐκ ἄνευ μεγάλων πόνων
[6, 14]	τὸ ἐπὶ τῷ δίσκῳ. Ῥοιὰν	μὲν	δὴ οὕτω κατεῖχεν, ὡς μήτε
[6, 26]	ἀναμεμιγμένους Ἰνδοῖς φασὶν εἶναι. (Ταῦτα	μὲν	δὴ οὕτω λέγεται. Ἀνδρὶ δὲ
[6, 13]	νίκη τῶν Φειδώλα παίδων. (Ταῦτα	μὲν	δὴ οὕτως ἔχοντα ἴστω τις.
[6, 6]	τέττιγες ἀφιᾶσι τὴν φωνήν. (Τούτου	μὲν	δὴ παῖδα εἶναι λέγεται τὸν
[6, 20]	τὸ ἔμβολον πεποίηται χαλκοῦς. (Ἑκατέρα	μὲν	δὴ πλευρὰ τῆς ἀφέσεως πλέον
[6, 12]	τέχνη τῶν Πολυκλέους παίδων. Τούτων	μὲν	δὴ ποιησόμεθα μνήμην καὶ ἐν
[6, 7]	ἐκ τῶν ταλάρων εἶναι. Τούτου	μὲν	δὴ Πυθαγόρας τὴν εἰκόνα, τὴν
[6, 20]	στάδιον καὶ τοὺς ἀγωνιστάς. Τὸ	μὲν	δὴ στάδιον γῆς χῶμά ἐστι,
[6, 17]	Ἐπεράστου. Γοργίου τοῦ ῥήτορος. (Ταῦτα	μὲν	δὴ τὰ ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ ποιουμένῳ
[6, 6]	Τεμέσῃ παρθένων τὴν καλλίστην. (Τοῖς	μὲν	δὴ τὰ ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[6, 3]	Ἐφέσιος λαβὼν δολίχου νίκην. Τοῦ	μὲν	δὴ τὴν εἰκόνα ἐποίησεν Ὄλυμπος,
[6, 14]	καὶ ἐν ἀνδράσιν ὕστερον· τούτῳ	μὲν	δὴ τὴν εἰκόνα ὅστις ὁ
[6, 10]	Πλαταιᾶσιν ἀνατεθέντος ὑπὸ Ἑλλήνων. Ἐνίκα	μὲν	δὴ τὴν ἕκτην ὀλυμπιάδα καὶ
[6, 20]	πτερὰ ἐπὶ μήκιστον ἐκτείνων. Ἀνακινεῖ	μὲν	δὴ τὸ ἐν τῷ βωμῷ
[6, 14]	τε νέμεται καὶ ἄφθονον. (Μίλωνι	μὲν	δὴ τοιόνδε τέλος ἐπηκολούθησε. Πύρρον
[6, 26]	τὴν Σηρίαν νῆσον εἶναι. Οὗτοι	μὲν	δὴ τοῦ Αἰθιόπων γένους αὐτοί
[6, 11]	ἐπεβλήθη τῷ Θεαγένει ζημία. Τότε	μὲν	δὴ τοῦ παγκρατίου τὴν νίκην
[6, 3]	Ἕστηκ' ἀνθέντων δημοσίᾳ Σαμίων. Τοῦτο	μὲν	δὴ τοὺς τὸ ἀνάθημα ἀναθέντας
[6, 20]	κατατίθησιν αὐτῷ μεμαγμένας μέλιτι. (Ἐν	μὲν	δὴ τῷ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ
[6, 26]	τὸ ἄγαλμα καὶ χρυσοῦ. Εἶναι	μὲν	δὴ Φειδίου φασὶν αὐτήν. Πεποίηται
[6, 21]	στάδια, ἔστιν Ἀσκληπιοῦ ναός, ἐπίκλησιν	μὲν	Δημαινέτου ἀπὸ τοῦ ἱδρυσαμένου, ἐρείπια
[6, 16]	δέ εἰσι τοῦ ἱππίου, μῆκος	μὲν	δίαυλοι δύο; ἐκλειφθέντα δὲ ἐκ
[6, 6]	δὲ τῷ Λαστρατίδα πατρὶ ὑπῆρξε	μὲν	διαύλου παρελθεῖν δρόμῳ· ὑπέλειπε δὲ
[6, 10]	δὲ λέγεται καὶ ἄλλους Πύθια	μὲν	δὶς λαβεῖν, Νεμείων δὲ καὶ
[6, 10]	ἐν παισὶν ἀνελομένους νίκας, Λυκῖνον	μὲν	δρόμου, τοὺς δὲ ἐπ' αὐτῷ
[6, 16]	νενικηκότος· ἡ δὲ Νικάνδρου, διαύλου	μὲν	δύο ἐν Ὀλυμπίᾳ, Νεμείων δ'
[6, 4]	Ὀλυμπίασι δὲ καὶ Πυθοῖ, τῇ	μὲν	δύο, τρεῖς δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ.
[6, 19]	καὶ θαλάμους δύο ἐποίησε, τὸν	μὲν	Δώριον, τὸν δὲ ἐργασίας τῆς
[6, 15]	τέχνη. (Κλειτομάχου δὲ Θηβαίου τὴν	μὲν	εἰκόνα ἀνέθηκεν Ἑρμοκράτης ὁ τοῦ
[6, 3]	Εὐτυχίδου. (Εὐπολέμου δὲ Ἠλείου τὴν	μὲν	εἰκόνα Σικυώνιος εἴργασται Δαίδαλος· τὸ
[6, 22]	διὰ τοῦ πεδίου θελήσειας, σταδίους	μὲν	εἴκοσι καὶ ἑκατὸν ἐς Λετρίνους
[6, 26]	ὄρνις νομίζεσθαι. (Κυλλήνη δὲ σταδίους	μὲν	εἴκοσιν Ἤλιδος καὶ ἑκατὸν ἀφέστηκε,
[6, 20]	ἐς τὸν Ταράξιππον, ἀλλ' οἱ	μὲν	εἶναι τάφον ἀνδρὸς αὐτόχθονος καὶ
[6, 15]	Αἱ δὲ Πυθοῖ νῖκαι παγκρατίου	μέν	εἰσιν αὐτῷ πᾶσαι, τρεῖς δὲ
[6, 19]	κατά γε ἡμετέραν γνώμην ἄνθρωποι	μέν	εἰσιν οἱ αὐτοὶ Μυονεῖς οἱ
[6, 14]	ἀγενείους τε καὶ ἄνδρας, τὴν	μὲν	ἐκ γυμναστοῦ παρακλήσεώς φασι, τὴν
[6, 22]	Ἠλείων Μακίστιοι καὶ Σκιλλούντιοι, οὗτοι	μὲν	ἐκ τῆς Τριφυλίας, τῶν δὲ
[6, 16]	πεντάθλῳ, καὶ Φιλωνίδης Ζώτου, γένος	μὲν	ἐκ Χερρονήσου τῆς Κρητῶν, Ἀλεξάνδρου
[6, 22]	τῇ πηγῇ. Ὀνόματα δὲ ἰδίᾳ	μὲν	ἑκάστῃ τῶν νυμφῶν, Καλλιφάεια, καὶ
[6, 6]	ἐξ Ἰταλίας ὡρμημένους φεύγειν Τεμέσαν,	μὲν	ἐκλιπεῖν οὐκ εἴα, τὸν δὲ
[6, 3]	Παγκρατίῳ δὲ ἄνδρας ἐν Ὀλυμπίᾳ	μὲν	ἐκράτησεν ἅπαξ, ἐν Ἰσθμῷ δὲ
[6, 4]	Κυζικηνῷ γεγόνασι πυγμῆς νῖκαι, μία	μὲν	ἐν ἀνδράσιν Ὀλυμπική, Νεμείων δὲ
[6, 15]	ἄχρι ἐμοῦ τῷ Γόργῳ τέσσαρες	μὲν	ἐν Ὀλυμπίᾳ γεγόνασιν ἐπὶ πεντάθλῳ,
[6, 8]	τοῦ Ἀργείου, παγκρατίου δὲ δύο	μὲν	ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας, τρεῖς δὲ
[6, 14]	Ἐγένοντο δὲ τῷ Μίλωνι ἓξ	μὲν	ἐν Ὀλυμπίᾳ πάλης νῖκαι, μία
[6, 15]	Ἴωνες Ἐπιθέρσην τὸν Μητροδώρου, δύο	μὲν	ἐν Ὀλυμπίᾳ πυγμῆς, δὶς δὲ
[6, 3]	ἐν Νεμέᾳ, καὶ Ὀλυμπικὰς μίαν	μὲν	ἐν παισί, δύο δὲ ἄλλας
[6, 17]	(Ἐνατίωνι δὲ καὶ Ἀλεξιβίῳ, τῷ	μὲν	ἐν παισὶ σταδίου, Ἀλεξιβίῳ δὲ
[6, 8]	Τὰς δέ σφισιν εἰκόνας, τὴν	μὲν	ἐν παισὶ τοῦ Εὐθυμένους Ἄλυπος,
[6, 16]	Ἠλείῳ καὶ Σελεάδᾳ Λακεδαιμονίῳ, τῷ	μὲν	ἐν παισὶν ἐγένοντο πυγμῆς νῖκαι,
[6, 14]	δέκα ἔτεσι γεγονὼς, μὴ παλαῖσαι	μὲν	ἐν παισὶν ὑπὸ Ἠλείων ἀπηλάθη,
[6, 25]	ἀπὸ τοῦ ναοῦ. Καὶ τὴν	μὲν	ἐν τῷ ναῷ καλοῦσιν Οὐρανίαν·
[6, 18]	δὲ ἐπὶ δολίχου νίκαις Ὀλυμπιάδι	μὲν	ἐνάτῃ καὶ ἐνενηκοστῇ Κρής, καθάπερ
[6, 7]	ἐπὶ πυγμῇ παίδων ἀναγορευθῆναι τὸν	μὲν	ἐνάτῃ πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα ὀλυμπιάδι,
[6, 5]	βιασθησόμενος ὑπὸ τοῦ ὄρους. Τούτῳ	μὲν	ἐνταῦθα ἐγένετο ἡ τελευτή. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 12]	καὶ τοῦ πατρὸς πατέρα, τούτους	μὲν	ἐνταῦθα ἵππων νίκας, ἐν δὲ
[6, 12]	γὰρ τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ ταῖς	μὲν	ἐπειλημμέναις δόξης οὐδὲ τὰ ἐς
[6, 19]	Ἐνδυμίωνι ἐλέφαντος. Μεταποντίνους δὲ ἥτις	μὲν	ἐπέλαβεν ἀπολέσθαι πρόφασις, οὐκ οἶδα·
[6, 19]	ἐπὶ τῇ ἀσπίδι γράμματα παρῆκται	μὲν	ἐπὶ βραχύ, πέπονθε δὲ αὐτὸ
[6, 13]	τῷ Θρασυβούλου καὶ Τηλεμάχῳ, Τηλεμάχῳ	μὲν	ἐπὶ ἵππων νίκῃ γέγονεν ἡ
[6, 11]	καὶ Πυθοῖ νῖκαι τρεῖς, αὗται	μὲν	ἐπὶ πυγμῇ, Νεμείων δὲ ἐννέα,
[6, 5]	δὲ τῶν κατειλεγμένων οἱ τὰ	μὲν	ἐπὶ τῷ βάθρῳ τοῦ ἀνδριάντος
[6, 11]	καταδέχεσθαι τοὺς δεδιωγμένους. Καὶ οἱ	μὲν	ἐπὶ τῷ λόγῳ τούτῳ καταδεχθέντες,
[6, 8]	Τιμασίθεος ἀνάκειται γένος Δελφός, Ἀγελάδα	μὲν	ἔργον τοῦ Ἀργείου, παγκρατίου δὲ
[6, 9]	ὑπὸ τῆς λύπης· καὶ ἀνέστρεψε	μὲν	ἐς Ἀστυπάλαιαν, διδασκαλείῳ δ' ἐπιστὰς,
[6, 3]	ἐπὶ χρήμασι. (Καυλωνία δὲ ἀπῳκίσθη	μὲν	ἐς Ἰταλίαν ὑπὸ Ἀχαιῶν, οἰκιστὴς
[6, 5]	Τούτου δὲ τοῦ ὄρους ἡ	μὲν	ἐς Μακεδονίαν πλευρά, ἡ δὲ
[6, 3]	αἱ ναῦς αἱ Ἀττικαί, Σάμιοι	μὲν	ἐς Ὀλυμπίαν τὸν Λύσανδρον, Ἐφέσιοι
[6, 24]	στοᾶς Δώριος, καὶ διπλῆ, τῇ	μὲν	ἐς τὴν ἀγορὰν τοὺς κίονας,
[6, 20]	τῷ δρόμῳ· ἀνακινηθέντος δὲ, ὁ	μὲν	ἐς τὸ ἄνω πεποίηται πηδᾶν
[6, 14]	ὡς τῆς δεξιᾶς χειρὸς τὸ	μὲν	ἐς τὸν ἀγκῶνα ἐκ τοῦ
[6, 24]	ἔξοδος ἐκ τοῦ γυμνασίου φέρει	μὲν	ἔς τε τὴν ἀγορὰν καὶ
[6, 10]	ἅρμα ἀνδρὸς Ἐπιδαμνίου. Τοῦτο ἔργον	μέν	ἐστιν Ἀγελάδα, ἕστηκε δὲ ὄπισθεν
[6, 26]	καὶ οὐ σὴρ, ὀνομάζεται. (Μέγεθος	μέν	ἐστιν αὐτοῦ διπλάσιον ἢ κανθάρων
[6, 3]	Ὁ δὲ ἀνδριὰς αὐτῷ Κλέωνος	μέν	ἐστιν ἔργον, ἔχει δὲ ἁλτῆρας
[6, 5]	τῷ βάθρῳ τῷ ὑψηλῷ, Λυσίππου	μέν	ἐστιν ἔργον, μέγιστος δὲ ἁπάντων
[6, 13]	ἵππος. (Ἀστύλος δὲ Κροτωνιάτης Πυθαγόρου	μέν	ἐστιν ἔργον· τρεῖς δὲ ἐφεξῆς
[6, 3]	παρὰ τῇ Ἐφεσίᾳ θεῷ. Ταῦτα	μέν	ἐστιν ἔχοντα οὕτω τὸν ἀεὶ
[6, 19]	δὲ τῶν θησαυρῶν πρὸς αὐτῷ	μέν	ἐστιν ἤδη τῷ σταδίῳ· Γελῴων
[6, 7]	τοῦτο ἐπὶ δολίχῳ παρεσχημένος, δύο	μὲν	ἔσχεν ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας, τοσαύτας
[6, 19]	(μετεκινήθησαν γὰρ ὑπὸ Ἠλείων) αὗται	μὲν	ἔτι καὶ ἐς ἐμὲ ἦσαν
[6, 3]	πέρατι Ἑλλανοδίκαι, νικᾷν δὲ τῷ	μὲν	Εὐπολέμῳ δύο ἐξ αὐτῶν δοῖεν,
[6, 7]	Ἀθηναίους. (Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πρὶν	μὲν	ἢ Δωριέα παρὰ σφᾶς ἀναχθῆναι,
[6, 11]	Φθίᾳ δὲ τῇ Θεσσαλῶν, πυγμῆς	μὲν	ἢ παγκρατίου παρῆκε τὴν σπουδήν,
[6, 6]	ἤκουσα πλεύσαντος κατὰ ἐμπορίαν. (Τόδε	μὲν	ἤκουσα, γραφῇ δὲ τοιάδε ἐπιτυχὼν
[6, 16]	καὶ Ἀναυχίδᾳ καὶ Φερενίκῳ, γένος	μὲν	Ἠλείοις, πάλης δὲ ἐν παισὶν
[6, 26]	ὄνομα εἴληφε. Κυλλήνης δὲ ἐν	μὲν	Ἠλείων καταλόγῳ λόγον οὐδένα Ὅμηρος
[6, 25]	μεμιμημένος ἐστὶν ὁ θεός, παῖς	μὲν	ἡλικίαν, ἀμπέχεται δὲ χλαμύδα ποικίλην
[6, 24]	τὸ γυμνάσιον. Εἰσιᾶσι δὲ, πρὶν	μὲν	ἥλιον ἀνίσχειν, συμβαλόντες δρομέας, μεσούσης
[6, 20]	Νεμέᾳ δὲ τῇ Ἀργείων ἥρως	μὲν	ἦν οὐδεὶς, ὅστις ἔβλαπτε τοὺς
[6, 17]	Γοργίου. (Οὗτος ὁ Γοργίας πατρὸς	μὲν	ἦν Χαρμαντίδου, λέγεται δὲ ἀνασώσασθαι
[6, 10]	τοῦ λόγου. Ἐπιδάμνιοι δὲ χώραν	μὲν,	ἥνπερ καὶ ἐξ ἀρχῆς, πόλιν
[6, 11]	εἶναι Θεαγένην φασίν, ἀλλὰ ἱερᾶσθαι	μὲν	Ἡρακλεῖ τὸν Τιμοσθένην Θασίῳ, τοῦ
[6, 16]	Ἀσάμων καὶ ὁ Νίκανδρος Ἠλεῖοι	μὲν	ἦσαν· πεποίηκε δὲ τῷ μὲν
[6, 6]	οἱ Ἑλλανοδίκαι τῷ Θεαγένει τάλαντον	μὲν	ἱερὰν ἐς τὸν θεὸν ζημίαν,
[6, 15]	τοῦτον ἀνέθεσαν. Συρακούσιοι δὲ δύο	μὲν	Ἱέρωνος εἰκόνας τὸ δημόσιον, τρίτην
[6, 13]	τέχνη δὲ ἡ εἰκών ἐστι	μὲν	Ἱππίου τὸ δὲ ἐπίγραμμα δηλοῖ
[6, 16]	ἀνήρ: νῖκαι δέ σφισι τῷ	μὲν	ἵπποις, Καλλιτέλει δὲ παλαίσαντί εἰσιν.
[6, 21]	γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ πεντάθλοις	μὲν	καθεστήκασιν ἐν αὐτῷ καὶ δρομεῦσιν
[6, 10]	ἐπ' αὐτῷ κατειλεγμένους πυγμῆς, Ἐπικράδιον	μὲν	καὶ Ἀγιάδαν, τὸν μὲν αὐτῶν
[6, 4]	παρὰ Κλεάρχῳ φασὶν αὐτόν, Ῥηγίνῳ	μὲν	καὶ αὐτῷ, μαθητῇ δὲ Εὐχείρου·
[6, 25]	δὲ ἐς τὴν Ἦλιν τιμῆς	μὲν	καὶ ἐς πλέον ἔτι ἥκει·
[6, 24]	τις ἂν τὰ εἰρημένα· ῥόδον	μὲν	καὶ μυρσίνην Ἀφροδίτης τε ἱερὰ
[6, 19]	τῇ μηλέᾳ τὸν δράκοντα· κέδρου	μὲν	καὶ ταῦτα, Θεοκλέους δὲ ἔργα
[6, 19]	Ῥωμαίων. Σικελιώτας δὲ Σελινουντίους ἀνέστησαν	μὲν	Καρχηδόνιοι πολέμῳ· πρὶν δὲ ἢ
[6, 22]	Πύλου. Ταύτην τὴν Πύλον ᾤκισε	μὲν	κατὰ τὰ ἤδη λελεγμένα μοι
[6, 24]	λίθου τὰ ἀγάλματα· καὶ τῆς	μὲν	κέρατα ἐκ τῆς κεφαλῆς, τοῦ
[6, 9]	οὗτος ἐκ Κλείτορος. Καὶ τοῦ	μὲν	Κλέων, Ξενοκλέους δὲ τὸν ἀνδριάντα
[6, 12]	Ἀρεὺς ἵππον. Ἀνάθημα δὲ ὁ	μὲν	Κορινθίων ὁ Ἄρατος, Ἀρεὺς δὲ
[6, 9]	Λεωπρέπους ἐλεγεῖον δεξιώτατον ἐποίησε. Πατρὶς	μὲν	Κόρκυρα, Φίλων δ' ὄνομ' εἰμὶ
[6, 7]	ἐν κόσμῳ τοιῷδε ἀνέκειντο. Ἀκουσίλαος	μὲν	λαβὼν πυγμῆς ἐν ἀνδράσι στέφανον,
[6, 4]	τὸ ἅρμα παῖς παρθένος. Ὄνομα	μὲν	Λάμπος τῷ ἀνδρί, πατρὶς δὲ
[6, 14]	γένος ἀνδρὸς ἐξ Ἀβδήρων, ἐποίησε	μὲν	Λύσιππος, ἀνέθεσαν δὲ οἱ στρατιῶται
[6, 23]	καὶ τρίτος γυμνασίου περίβολος, ὄνομα	μὲν	Μαλκὼ, τῆς μαλακότητος τοῦ ἐδάφους
[6, 23]	πλησίον γίνωνται τοῦ τείχους, φθέγγεσθαι	μὲν	μηδὲν ἔτι αὐτοί, ἐπακροᾶσθαι δὲ,
[6, 17]	ἀνδρῶν πάλης: ἀνδριάντας δὲ τοῦ	μὲν	Μιλήσιος Διονυσικλῆς, τοῦ δὲ Κριαννίου
[6, 4]	τοῦ Χίλωνος δύο ἀνάκεινται· τῷ	μὲν	Μολπίων ἐστὶν ὄνομα, στεφανωθῆναι δὲ
[6, 4]	ἀπαγορεύσαντος. (Γεγόνασι δὲ αὐτῷ Νεμείων	μὲν	νῖκαι καὶ Ἰσθμίων ἀναμὶξ δυόδεκα,
[6, 9]	εἰργασμένος. (Ἀριστεὺς δὲ Ἀργεῖος, δολίχου	μὲν	νίκην ἔσχεν αὐτός, πάλης δὲ
[6, 3]	συγγραφῇ. (Ἀντιόχου δὲ ἀνδριάντα ἐποίησε	μὲν	Νικόδαμος· γένος δὲ ὁ Ἀντίοχος
[6, 3]	(Ἐπὶ δὲ τῷ Δίκωνι ἀνάκειται	μὲν	Ξενοφῶν Μενεφύλου, παγκρατιαστὴς ἀνὴρ ἐξ
[6, 11]	αὐτῷ Θεαγένει λυμαινόμενος. Καὶ τὸν	μὲν	ὁ ἀνδριὰς ἐμπεσὼν ὕβρεως παύει·
[6, 10]	Γλαύκου δὲ τὴν εἰκόνα ἀνέθηκε	μὲν	ὁ παῖς αὐτοῦ, Γλαυκίας δὲ
[6, 12]	πρὸς Καρχηδονίους πόλεμον καταστάντων, εἶχον	μὲν	οἱ Καρχηδόνιοι τῆς νήσου πλέον
[6, 4]	(Χίλωνι δὲ Ἀχαιῷ Πατρεῖ δύο	μὲν	Ὀλυμπικαὶ νῖκαι πάλης ἀνδρῶν, μία
[6, 14]	ἐμὴν δόξαν. Ἀρτεμιδώρῳ γὰρ ἁμαρτεῖν	μὲν	Ὀλυμπίων συνέβη παγκρατιάζοντι ἐν παισίν·
[6, 24]	ἀνέχουσιν εἰργασμένοι κίονες. Τοῦτο εἶναι	μὲν	ὁμολογοῦσιν οἱ ἐπιχώριοι μνῆμα, ὅτου
[6, 12]	ὁ Ἱέρωνος· ἔργα δὲ, τὸ	μὲν	Ὀνάτα τοῦ Αἰγινήτου τὸ ἅρμα,
[6, 17]	Τενέδιος, καὶ Ἠλεῖος Κριάννιος· οὗτος	μὲν	ὅπλου λαβὼν νίκην, Δημοκράτης δὲ
[6, 16]	ἐστιν. (Ἀριστείδῃ δὲ Ἠλείῳ γενέσθαι	μὲν	ὅπλου νίκην ἐν Ὀλυμπίᾳ, γενέσθαι
[6, 17]	τὰς εἰκόνας αἱ πόλεις, Κλαζομένιοι	μὲν,	ὅτι ἐν Ὀλυμπίᾳ Κλαζομενίων πρῶτος
[6, 21]	ἐστιν ἐπίκλησιν Κυδωνίας ναός. Οὗτος	μὲν	οὐ τὰ πάντα ἐστὶ σῶς,
[6, 13]	τῶν ἐπὶ Εὐρίπῳ, τῆς πόλεως	μὲν	οὐδὲ ἐρείπια ἐλείπετο ἐς ἡμᾶς
[6, 24]	δὲ οὐχ ὑψηλόν, καὶ τοῖχοι	μὲν	οὐκ εἰσί, τὸν ὄροφον δὲ
[6, 4]	καὶ γὰρ τὸν Λεοντίσκον καταβαλεῖν	μὲν	οὐκ ἐπίστασθαι τοὺς παλαίοντας, νικᾷν
[6, 9]	ὡς μηκέτι θνητὸν ἐόντα. Κλεομήδει	μὲν	οὖν Ἀστυπαλαιεῖς ἀπὸ τούτου τιμὰς
[6, 21]	Εὐρύμαχός τε καὶ Κρόταλος. Τούτων	μὲν	οὖν γονέας τε καὶ πατρίδας
[6, 21]	μνηστήρων τῶν Ἱπποδαμείας τάφος. Οἰνόμαον	μὲν	οὖν ἐγγὺς ἀλλήλων κρύπτειν γῇ
[6, 21]	ποταμὸς παρέξεισι ταύτῃ Λευκυανίας· ἐκδίδωσι	μὲν	οὖν καὶ οὗτος ἐς τὸν
[6, 3]	Πλαταιαῖς Μαρδονίῳ καὶ Μήδοις. Ἐμοὶ	μὲν	οὖν λέγειν τὰ ὑπὸ Ἑλλήνων
[6, 15]	τε ἀνηγορεύθη καὶ πυγμῇ. (Παγκρατίου	μὲν	οὖν μιᾷ πρὸς ταῖς> τεσσαράκοντα
[6, 20]	ἄφεσίς ἐστι τῶν ἵππων. Παρέχεται	μὲν	οὖν σχῆμα ἡ ἄφεσις κατὰ
[6, 9]	καὶ ῥοιᾶς φέρει καρπόν, ἐμοὶ	μὲν	οὐχ οἷά τε ἦν συμβαλέσθαι·
[6, 17]	καὶ τῆς Ἑρμησιάνακτος θυγατρὸς, κατεπάλαισαν	μὲν	παῖδας ἀμφότεροι· Ἑρμησιάνακτι δὲ καὶ
[6, 14]	ἐπὶ πυγμῇ παίδων ἀναγορευθέντα· τὸν	μὲν	Παντίας αὐτῶν, Ξενόμβροτον δὲ Φιλότιμος
[6, 9]	ἐγγὺς ἀλλήλων· ἐποίησε δὲ τὸν	μὲν	Παντίας Χῖος, παρὰ τῷ πατρὶ
[6, 21]	πρὸς Ἀρκάδας τῆς χώρας, τὰ	μὲν	παρόντα Ἠλείοις, τὰ δὲ ἐξ
[6, 3]	ἀνδριάντα ἐποίησε Σικυώνιος Κάνθαρος, Ἀλέξιδος	μὲν	πατρός, διδασκάλου δὲ ὢν Εὐτυχίδου.
[6, 10]	Ὀλυμπίᾳ γεγόνασιν ἑκάστῳ νῖκαι· Δαμαρέτῳ	μὲν	πέμπτῃ ἐπὶ ταῖς ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι,
[6, 19]	τέταρτος ἀνάθημά ἐστιν Ἐπιδαμνίων. Ἒχει	μὲν	πόλον ἀνεχόμενον ὑπὸ Ἄτλαντος· ἔχει
[6, 14]	τὸν Ἀθηναῖον Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται) ὀγδόῃ	μὲν	πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι κομιδῇ
[6, 3]	Ὀλυμπίᾳ Σάμιοι· καὶ αὐτοῖς τὸ	μὲν	πρότερον τῶν ἐπιγραμμάτων ἐστὶν· Ἐν
[6, 6]	θεάσασθαι. Ὡς δὲ εἶδε, τὰ	μὲν	πρῶτα ἐς οἶκτον, δεύτερα δὲ
[6, 15]	δὲ παρεστήκασιν οἱ παῖδες, τοῦτον	μὲν	Πτολεμαῖον τὸν Λάγου φασὶν εἶναι·
[6, 3]	Δίκων δὲ ὁ Καλλιβρότου πέντε	μὲν	Πυθοῖ δρόμου νίκας, τρεῖς δὲ
[6, 12]	δὲ τὸν Αἱμοστράτου Τριταιέα, κρατῆσαι	μὲν	πύκτας ἄνδρας ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ
[6, 3]	ἐν Λεύκτροις. (Ἐφεξῆς δὲ ἀνάκειται	μὲν	πύκτης ἐκ Λεπρέου τοῦ Ἠλείων,
[6, 6]	τούτοις Εὐκλῆς ἀνάκειται Καλλιάνακτος, γένος	μὲν	Ῥόδιος, οἴκου δὲ τοῦ Διαγοριδῷν·
[6, 17]	πλησίον πυγμῇ παῖδας κρατήσαντες, ὁ	μὲν	Σθέννιδος ἔργον τοῦ Ὀλυνθίου Χοιρίλος,
[6, 13]	Δίαλλος ὁ Πόλλιδος ἀνάκειται, γένος	μὲν	Σμυρναῖος, Ἰώνων δὲ πρῶτος λαβεῖν
[6, 9]	Κλεομήδην. (Θεογνήτῳ δὲ Αἰγινήτῃ πάλης	μὲν	στέφανον λαβεῖν ὑπῆρξεν ἐν παισί·
[6, 14]	οἳ τοὺς ἀνδριάντας ἐποίησαν, τῷ	μὲν	Στόμιός ἐστιν ὄνομα, τῷ δὲ
[6, 18]	ξύλου δέ εἰσιν εἰργασμέναι, Ῥηξιβίου	μὲν	συκῆς, ἡ δὲ τοῦ Αἰγινήτου
[6, 9]	Αἰγινήτης. Διδάσκαλοι δὲ ἐγεγόνεσαν Πτολίχῳ	μὲν	Συννοῶν ὁ πατήρ, ἐκείνῳ δὲ
[6, 12]	τὴν τελευτὴν ὑπὸ Δεινομένους, γένος	μὲν	Συρακουσίου, δυσμενέστατα δὲ ἀνδρὸς ἐς
[6, 11]	δόκιμος καὶ ἡλικίᾳ προήκων ἀποκτεῖναι	μὲν	σφᾶς τὸν παῖδα οὐκ ἐᾷ,
[6, 10]	οἱ παρὰ τὸ ζυγόν, κατὰ	μὲν	τὰ δεξιὰ Κνακίας, ἐν δὲ
[6, 21]	καὶ Ἐρίφαν (Οἰνόμαον δὲ ἐπικατασφάξαι	μὲν	τὰς ἵππους τῷ Μάρμακι, μεταδοῦναι
[6, 18]	τῶν θεῶν σφισιν ἐμπρῆσαι. Ὁ	μὲν	ταῦτα ἔλεγεν, Ἀλέξανδρος δὲ οὔτε
[6, 26]	περιειλιγμένον. (Τρέφουσι δὲ αὐτὰ ἐπὶ	μὲν	τέσσαρα ἔτη παρέχοντες τροφήν σφισιν
[6, 22]	ἀγῶνα ἀντὶ Ἠλείων. Οἵγε ὀλυμπιάδι	μὲν	τῇ ὀγδόῃ τὸν Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο
[6, 7]	τῇ Ἀτθίδι Ἀνδροτίωνι εἰρημένα· εἶναι	μὲν	τηνικαῦτα ἐν Καύνῳ τὸ βασιλέως
[6, 22]	Ὀλυμπιάδι Δαμοφῶν ὁ Πανταλέοντος ὑπόνοιαν	μέν	τινα παρέσχεν Ἠλείοις, νεώτερα ἐς
[6, 25]	χελώνης βέβηκε. Τῆς δὲ περιέχεται	μὲν	τὸ τέμενος θριγκῷ, κρηπὶς δὲ
[6, 12]	ἐποίησε Δάιππος· Ἱππομάχου δὲ ὅστις	μὲν	τὸν ἀνδριάντα εἰργάσατο, οὐκ ἴσμεν·
[6, 15]	καὶ ἐν Ἰσθμῷ λαβόντα, οὗτοι	μὲν	τὸν Ἐπιθέρσην τοῦτον ἀνέθεσαν. Συρακούσιοι
[6, 15]	δὲ Ὀλυμπιὰς ἡ ἐφεξῆς εἶχε	μὲν	τὸν Κλειτόμαχον τοῦτον παγκρατίου καὶ
[6, 8]	τοὺς ἐλθόντας τῶν ἀνδρῶν, τοῦ	μὲν	τὸν ποιήσαντα τὴν εἰκόνα οὐ
[6, 7]	Ἀθηναίων συμμαχίαν. Δωριέα δὲ ἀποδημεῖν	μὲν	τότε ἐκ Ῥόδου περὶ τὰ
[6, 8]	Βαύκιδι παλαιστὰς καταβαλόντι ἄνδρας, τῷ	μὲν	τοῦ Ἀθηναίου Μύρωνος, Βαύκιδι δὲ
[6, 12]	τὸν δὲ αὐτῶν πεζόν, ἀνέθεσαν	μὲν	τοῦ Ἱέρωνος οἱ παῖδες, ἐποίησε
[6, 23]	ἐλάσσων γυμνασίου περίβολος, ὃς ἔχεται	μὲν	τοῦ μείζονος, τετράγωνον δὲ ὀνομάζουσιν
[6, 10]	νῖκαι. (Τὴν δὲ εἰκόνα Θεοπόμπου	μὲν	τοῦ παλαίσαντος τὸν ποιήσαντα οὐκ
[6, 19]	ἐλάσσονί ἐστι τῶν θαλάμων, ἐς	μὲν	τοῦ χαλκοῦ τὸν σταθμόν, ὅτι
[6, 3]	Ἠλεῖος ἀνάκειται Στόμιος. Καὶ τῷ	μὲν	τοὺς συνθέοντας τῶν παίδων παρελθεῖν,
[6, 6]	ὀλυμπιάδι ἐπὶ ταῖς ἑβδομήκοντα, τὸ	μὲν	τῷ θεῷ τοῦ ἀργυρίου γινόμενον
[6, 20]	καὶ ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου ταραχθῆναι	μὲν	τῷ Οἰνομάῳ τότε, ταράσσεσθαι δὲ
[6, 24]	πόρρω τοῦ Ἠλείων ἄστεως· Πέτρα	μὲν	τῷ χωρίῳ τὸ ὄνομα, λέγεται
[6, 3]	ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἐγένοντο αἱ	μὲν	ὑπὸ Ῥωμαίων, αἱ δὲ ὑπὸ
[6, 23]	τῷ γυμνασίῳ δρᾶν καθέστηκε. Πλάτανοι	μὲν	ὑψηλαὶ διὰ τῶν δρόμων πεφύκασιν
[6, 23]	καλούμενον Ἀντέρωτα· ἔχει δὲ ὁ	μὲν	φοίνικος ὁ Ἔρως κλάδον, ὁ
[6, 13]	ἡ τοῦ Κορινθίου Φειδώλα ὄνομα	μέν,	ὡς οἱ Κορίνθιοι μνημονεύουσιν, ἔχει
[6, 16]	Ἀργείοις. (Τοῦ δὲ Ἀριστείδου ἐγγύτατα	Μενάλκης	ἕστηκεν Ἠλεῖος, ἀναγορευθεὶς Ὀλυμπίασιν ἐπὶ
[6, 25]	δὲ κατὰ τὴν Ἀγαμέμνονος καὶ	Μενελάου	στρατείαν ἐπὶ Ἴλιον Ποσειδῶν τῷ
[6, 14]	ἐν παισὶν εἰληφότες δρόμου νίκας,	Μενεπτόλεμος	ἐξ Ἀπολλωνίας τῆς ἐν τῷ
[6, 3]	τῷ Δίκωνι ἀνάκειται μὲν Ξενοφῶν	Μενεφύλου,	παγκρατιαστὴς ἀνὴρ ἐξ Αἰγίου τῆς
[6, 1]	ανδριά ντες, αλλὰ καὶ αποδειξά	μενοι	λαμπρὰ ες τὸ ν αγωνα,
[6, 2]	Οι δ' Ἰαμί δαι καλού	μενοι	μά ντεις, γεγό νασιν απο
[6, 1]	Λακεδαιμό νιοι καὶ εφεξης ανακεί	μενοι	τη Κυνί σκα· ί ππων
[6, 2]	ον επὶ ί ππω καθή	μενον.	Ἔ́ στι γὰ ρ δὴ
[6, 2]	τυρά ννου τὰ δωρα ηγού	μενος,	ανειπεν αυτὸ ν Μιλή σιον,
[6, 1]	τοις πασιν επέ ξειμι, επιστά	μενος	ό σοι τω παραλό γω
[6, 1]	ν δὴ έ οικεν ευχό	μενος	τω θεω. Πολυκλης, επί κλησιν
[6, 19]	αὐτῷ, λέγει τὸ ἐπίγραμμα. Οὐ	μέντοι	ἀνακείμενά γε ἔτι ἀγάλματά ἐστιν.
[6, 13]	ὁ στεφανούμενος ἀναιρήσεται νίκας. Τὰ	μέντοι	ἐπιφανέστατα ἐς δρόμον Λεωνίδᾳ Ῥοδίῳ
[6, 21]	τὰς ἵππους τῷ Μάρμακι, μεταδοῦναι	μέντοι	καὶ ταύταις ταφῆναι) καὶ ὄνομα
[6, 20]	ἀγόντων τὴν αἰτίαν, ὡς ἐνταῦθα	μέρη	λάβοι γῆς ὁ Ἀλκάθους ἀποθανὼν
[6, 14]	εἶναι Ξενόμβροτον ἐκ Κῶ τῆς	Μεροπίδος,	ἐπὶ ἵππου νίκῃ κεκηρυγμένον, Ξενόδικον
[6, 21]	(Τὸ δὲ ἕτερον τοῦ ἱπποδρόμου	μέρος	οὐ χῶμα γῆς ἐστιν, ὄρος
[6, 24]	αὐτῶν ῥόδον, ἀστράγαλον δὲ ἡ	μέση,	καὶ ἡ τρίτη κλῶνα οὐ
[6, 24]	Τῶν στοῶν δὲ ἡ πρὸς	μεσημβρίαν	ἐργασίας ἐστὶ τῆς Δωρίου, διαιροῦσι
[6, 21]	τοῦ λῃστοῦ δειράδα, ποταμὸς ἀπὸ	μεσημβρίας	κατιὼν ἐς τὸν Ἀλφειὸν καταντικρὺ
[6, 20]	κατὰ τὴν πρῷραν μάλιστά που	μέσην.	Αετὸς (δὲ ἐπὶ τῷ βωμῷ
[6, 24]	ἐπέκεινα τῆς ἀγορᾶς ἔχουσα· κατὰ	μέσον	δὲ αὐτῆς οὐ κίονες, ἀλλὰ
[6, 16]	τινὰ ἐς αὐτοὺς ἔχοντας εὔνοιαν.	Μέσος	δὲ ἕστηκεν αὐτῶν Λύσιππος Ἠλεῖος,
[6, 24]	μὲν ἥλιον ἀνίσχειν, συμβαλόντες δρομέας,	μεσούσης	δὲ τῆς ἡμέρας ἐπὶ τὸ
[6, 2]	ύ στερον του οικισμου του	Μεσσή	νης αγό ντων Ὀλύ μπια
[6, 2]	μαινεν ουδέ ν. (Παρὰ δὲ	Μεσσή	νιος Δαμί σκος, ὸ ς
[6, 2]	ά λλος γε ουδεὶ ς	Μεσσή	νιος, ού τε Σικελιώ της,
[6, 4]	ἀπὸ τῆς ἐν τῷ πορθμῷ	Μεσσήνης·	στεφανωθῆναι δὲ ὑπό τε Ἀμφικτυόνων
[6, 3]	δὲ οὐ Σικυώνιος, ἀλλὰ ἐκ	Μεσσήνης	τῆς ὑπὸ τῇ Ἰθώμῃ· (Λύσανδρον
[6, 2]	ους φασί (Συγκατηλθε μέ ντοι	Μεσσηνί	οις ες Πελοπό ννησον καὶ
[6, 2]	καὶ τό δε εποιησά μην.	Μεσσηνί	ους γὰ ρ εκ Πελοποννή
[6, 2]	ων Ζαγκλαί ων, καὶ ου	Μεσσηνί	ους φασί (Συγκατηλθε μέ ντοι
[6, 2]	Σύ μμαχος των επὶ πορθμω	Μεσσηνί	ων, ά λλος γε ουδεὶ
[6, 14]	Ἠλείους. Γόργον δὲ τὸν Εὐκλήτου	Μεσσήνιον	ἀνελόμενον πεντάθλου νίκην, καὶ Δαμάρετον
[6, 14]	νίκην, καὶ Δαμάρετον καὶ τοῦτον	Μεσσήνιον,	κρατήσαντα πυγμῇ παῖδας, τὸν μὲν
[6, 16]	τὴν εἰκόνα, Ἀσάμωνι δὲ Πυριλάμπης	Μεσσήνιος.	(Εὐαλκίδᾳ δὲ Ἠλείῳ καὶ Σελεάδᾳ
[6, 15]	τοῦ ἐν τῇ Τριφυλίᾳ Πυριλάμπης	Μεσσήνιος,	Κλεινόμαχον δὲ Ἠλεῖον ὅστις ὁ
[6, 14]	πλησίον τοῦ ἵππου Τελέστας ἐστὶ	Μεσσήνιος,	κρατήσας πυγμῇ παῖδας· Σιλανίωνος δὲ
[6, 7]	ὁ Διαγόρας τὸ ἐξ ἀρχῆς	Μεσσήνιος	πρὸς γυναικῶν ἦν, καὶ ἀπὸ
[6, 3]	Αἰσχύλου. (Μετὰ δὲ τὸν Χαιρέαν	Μεσσήνιός	τε παῖς Σόφιος, καὶ ἀνὴρ
[6, 2]	Ἰαμίδαι. Ἄλλων ἀθλητῶν ἀνδρίαντες. Τύχη	Μεσσηνίων	περὶ τοὺς Ὀλυμπιακοῦς ἀγῶνας. (Παγκρατιαστου
[6, 19]	καὶ ὁμώνυμον αὐτῷ πόλιν, ἐν	μέσῳ	τοῦ ποταμοῦ τῶν ἐκβολῶν κειμένην.
[6, 20]	πρὸς τὴν ἄρκτον ἔστιν ἐν	μέσῳ	τῶν θησαυρῶν καὶ τοῦ ὄρους
[6, 6]	τε αὐτῆς καὶ ἐπὶ τῆς	μετ'	ἐκείνην ὀλυμπιάδος τὸν ἐπὶ πυγμῇ
[6, 6]	αὐτὸν εἶχεν οὕτως. Ὀδυσσέα πλανώμενον	μετὰ	ἅλωσιν τὴν Ἰλίου, κατενεχθῆναί φασιν
[6, 22]	ὅρκοις. (Πύρρου δὲ τοῦ Πανταλέοντος	μετὰ	Δαμοφῶντα τὸν ἀδελφὸν βασιλεύσαντος, Πισαῖοι
[6, 21]	δεύτερος οὗτος ἐπὶ τῷ Μάρμακι·	μετὰ	δὲ Ἀλκάθουν Εὐρύαλος καὶ Εὐρύμαχός
[6, 10]	λέγεται τῶν ἐφ' αὑτοῦ γενέσθαι.	(Μετὰ	δὲ Ἴκκον καταπαλαίσας παῖδας Παντάρκης
[6, 12]	πόλεμον, ἑλέσθαι τὰ Καρχηδονίων ἤρεσε.	Μετὰ	δὲ οὐ πολὺ δυνάμει τε
[6, 12]	τυραννήσας· Ἱέρων δὲ ἐκαλεῖτο Ἱεροκλέους.	Μετὰ	δὲ τὴν Ἀγαθοκλέους τοῦ πρότερον
[6, 9]	ἐς αὐτὰ ἂν εἴη λόγος.	(Μετὰ	δὲ τὴν εἰκόνα τοῦ ἀνδρὸς,
[6, 7]	τὸν Διαγόρου. Ἀθλητῶν ἑτέρων ἀνδριάντες.	(Μετὰ	δὲ τὸν ἀνδριάντα τοῦ Εὐθύμου,
[6, 8]	ἂν κατά γε ἐμὴν γνώμην.	(Μετὰ	δὲ τὸν Βαύκιδά εἰσιν ἀθλητῶν
[6, 15]	γράμματα ἀμυδρὰ ὑπὸ τοῦ χρόνου.	(Μετὰ	δὲ τὸν Εὐτελίδαν Ἀρεύς τε
[6, 3]	τὸν ἀνδριάντα εἰργασμένος Ἀστερίων Αἰσχύλου.	(Μετὰ	δὲ τὸν Χαιρέαν Μεσσήνιός τε
[6, 12]	ἐποίησε δὲ Μίκων Νικηράτου Συρακούσιος.	(Μετὰ	δὲ τοῦ Ἱέρωνος τὰς εἰκόνας
[6, 16]	Ἀλεξάνδρου δὲ ἡμεροδρόμος τοῦ Φιλίππου.	Μετὰ	δὲ τοῦτον Βριμίας ἐστὶν Ἠλεῖος,
[6, 3]	ἔργον, ἔχει δὲ ἁλτῆρας ἀρχαίους.	(Μετὰ	δὲ Ὕσμωνα παλαιστὴς παῖς ἐξ
[6, 3]	μάχην μεμαχημένος ὁ Οἰβώτας εἴη	μετὰ	Ἑλλήνων; πέμπτῃ γὰρ ἐπὶ τῇ
[6, 14]	νῖκαι γεγόνασι τῷ ἀνδρὶ δευτέρῳ	μετὰ	Σακάδαν τὸν Ἀργεῖον. (Σακάδας μὲν
[6, 2]	εκ Σπά ρτης ιπποτρό φων	μετὰ	τὴ ν εικό να ανά
[6, 2]	Λακεδαιμό νιοι δὲ ά ρα	μετὰ	τὴ ν επιστρατεί αν του
[6, 20]	σφισιν ὁ δράκων ἔδοξεν ἐσδῦναι	μετὰ	τὴν μάχην, τὸ ἱερὸν ἐποίησαν
[6, 25]	οὐ Ποσειδῶνα ὄνομα αὐτῷ τίθενται,	μετὰ	τὴν Πατρέων προσοίκησιν τὸ ὄνομα
[6, 3]	Ἠλείων καὶ Θηβαίων στρατεία γεγενῆσθαι	μετὰ	τὸ ἀτύχημα Λακεδαιμονίων τὸ ἐν
[6, 12]	Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους, τυραννήσαντος Συρακουσίων	μετὰ	τὸν ἀδελφὸν Γέλωνα. Τὰ δὲ
[6, 15]	Ὀλυμπίᾳ δεύτερος ὁ Κλειτόμαχος οὗτος	μετὰ	τὸν Θάσιον Θεαγένην ἐπὶ παγκρατίῳ
[6, 1]	ες τὰ αναθή ματα, τὸ	μετὰ	τουτο ή δη ποιή σασθαι
[6, 9]	ὅτι ἐπὶ κάλπης ἀνηγορεύθη δρόμῳ,	μετὰ	τούτου τὴν εἰκόνα Ξενοκλῆς τε
[6, 9]	ὃν Ἠλεῖοί φασιν οὐ γραφῆναι	μετὰ	τῶν ἄλλων, ὅτι ἐπὶ κάλπης
[6, 7]	ὑπὸ τοῦ Κόνωνος, ἀπὸ Λακεδαιμονίων	μεταβαλέσθαι	σφᾶς ἐς τὴν βασιλέως καὶ
[6, 8]	ἐστὶν εἰρημένα, ὡς ἐξ ἀνθρώπου	μεταβάλοι	τὸ εἶδος ἐς λύκον ἐπὶ
[6, 19]	Βρεντεσίου τε μεταξὺ καὶ Ὑδροῦντος	μεταβεβληκέναι	τὸ ὄνομα, Σύβαριν οὖσαν τὸ
[6, 8]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Δάμαρχος	μεταβληθεὶς	ἐξ ἀνδρὸς εἰς λύκον. Τὰ
[6, 21]	μὲν τὰς ἵππους τῷ Μάρμακι,	μεταδοῦναι	μέντοι καὶ ταύταις ταφῆναι) καὶ
[6, 25]	τῷ ἐν τῇ Τριφυλίᾳ τιμάς·	μετακομισθὲν	δὲ ἐς τὴν Ἦλιν τιμῆς
[6, 24]	ἔστιν ἐγγὺς ἄλλη στοά, τὸ	μεταξὺ	αὐτῶν ἀγυιὰ μία· ταύτην ὀνομάζουσι
[6, 19]	Λουπίας φασὶ κειμένην Βρεντεσίου τε	μεταξὺ	καὶ Ὑδροῦντος μεταβεβληκέναι τὸ ὄνομα,
[6, 26]	καὶ Ἀχαίας. Θέατρον δὲ ἀρχαῖον,	μεταξὺ	τῆς ἀγορᾶς καὶ τοῦ Μηνίου
[6, 3]	ἔς γε τὸ Ἑλληνικὸν γνωρίμους.	(Μεταπεσόντων	δὲ αὖθις τῶν πραγμάτων, καὶ
[6, 7]	ἥκοντα ἐθεάσαντο ἐν σχήματι αἰχμαλώτου,	μεταπίπτει	σφίσιν ἐς αὐτὸν ἡ γνώμη,
[6, 19]	λοιπὰ καὶ τῷ Ἐνδυμίωνι ἐλέφαντος.	Μεταποντίνους	δὲ ἥτις μὲν ἐπέλαβεν ἀπολέσθαι
[6, 19]	ἐλέφαντος εἰργασμένος. (Ἐν δὲ τῷ	Μεταποντίνων	θησαυρῷ (προσεχὴς γὰρ τῷ Σελινουντίων
[6, 19]	Λιβύων τῶν ἐν Κυρήνῃ. Σελινουντίων.	Μεταποντίνων.	Μεγαρέων τῶν πρὸς τῇ Ἀττικῇ.
[6, 19]	περίβολοι τείχους ἄλλο ἐλείπετο οὐδὲν	Μεταποντίου.	(Μεγαρεῖς δὲ οἱ πρὸς τῇ
[6, 16]	αὐτὸν ἐπίγραμμα, Αἰτωλοῖς αὐτὸν ἐπιστρατείας	μετασχεῖν	ἐπὶ Θεσσαλοὺς, καὶ φρουρᾶς ἡγεμόνα
[6, 19]	Ὀλυμπιάδες. (Λέγονται δὲ καὶ Ἀργεῖοι	μετασχεῖν	πρὸς τοὺς Κορινθίους Μεγαρεῦσι τοῦ
[6, 20]	οἱ δὲ τὸν Φλιοῦντος Δαμέωνα	μετασχόντα	Ἡρακλεῖ τῆς ἐπὶ Αὐγέαν καὶ
[6, 17]	ἐπὶ Δαρεῖον καὶ Πέρσας στρατείας	μετασχόντος.	Δύο δὲ αὖθις ἐξ Ἤλιδος,
[6, 8]	τὴν Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ τυραννίδι,	μετασχὼν	τοῦ ἔργου καὶ ὁ Τιμασίθεος
[6, 12]	καὶ βεβαιότερα ἅμα ἐς φιλίαν,	μετεβάλετο	ὡς τούτους. (Τοῦ δέ οἱ
[6, 3]	ὄρος τὸ Δώριον ὀνομαζόμενον, οὕτω	μετεβάλλοντο	οἱ Ἴωνες, καὶ Κόνωνα ἀνακείμενον
[6, 19]	πόλου γράμματα. Αἱ δὲ Ἑσπερίδες	(μετεκινήθησαν	γὰρ ὑπὸ Ἠλείων) αὗται μὲν
[6, 22]	καὶ ὅσοι τοῦ πολέμου Πισαίοις	μετέσχον,	ἐπέλαβεν ἀναστάτους ὑπὸ Ἠλείων γενέσθαι·
[6, 13]	τὰς νίκας. Εὐηθείας μὲν δὴ	μετέχουσι	καὶ ὅσοι Χίονιν αὐτὸν ἀναθεῖναι
[6, 22]	Ἐλαφιαίᾳ καθεστηκότα ἐς Λετρίνους τε	μετήγαγον,	καὶ τῇ Ἀρτέμιδι ἐνόμισαν τῇ
[6, 22]	ἀπὸ Ἴωνος λέγουσι τοῦ Γαργηττοῦ,	μετοικήσαντος	ἐνταῦθα ἐξ Ἀθηνῶν. (Εἰ δὲ
[6, 16]	ἑτέραν στήλην τὴν ἐν Λακεδαίμονι	μέτρα	εἶναι σταδίους ἑξήκοντα καὶ ἑξακοσίους
[6, 17]	θυγατρὸς καὶ ἐς τὴν Ἦλιν	μετῴκησε,	τοῖς ἀδελφοῖς εἶναι τῆς μητρὸς
[6, 14]	τοιάδε ἐς ἐπίδειξιν. (Περιέδει τῷ	μετώπῳ	χορδὴν κατὰ ταὐτὰ δὴ καὶ
[6, 16]	τοῦ Ἰσθμικοῦ. Τούτου δὲ τοῦ	μὴ	ἀγωνιστὴς γενέσθαι, κατὰ τὰ αὐτὰ
[6, 4]	ἐπικληθεὶς Ἀκροχερσίτης, καὶ Λεοντίσκος. Ἡ	μὴ	ἀναγραφεῖσα ὑπὸ Ἠλείων ὀλυμπιὰς τετάρτη
[6, 4]	οὐκ ἀναγράφουσιν οἱ Ἠλεῖοι, διότι	μὴ	αὐτοὶ τὸν ἀγῶνα, ἀλλὰ Πισαῖοι
[6, 22]	Ἀλφειόν, ἐρασθέντα δέ, ὡς ἐπέγνω	μὴ	γενήσεσθαί οἱ διὰ πειθοῦς καὶ
[6, 2]	τὴ ν επιστρατεί αν του	Μή	δου διετέ θησαν πά ντων
[6, 19]	οἶδα· ἐπ' ἐμοῦ δὲ ὅτι	μὴ	θέατρον καὶ περίβολοι τείχους ἄλλο
[6, 2]	ν. Ὅ́ τι γὰ ρ	μὴ	Λεοντί σκος καὶ Σύ μμαχος
[6, 14]	ἐπὶ τοῖς δέκα ἔτεσι γεγονὼς,	μὴ	παλαῖσαι μὲν ἐν παισὶν ὑπὸ
[6, 1]	Ἡ δὲ του Δεινολό χου	μή	τηρ ειδεν ό ψιν ονεί
[6, 1]	μος εγέ νετο Ηλεί οις,	μηδὲ	ί ππους του λοιπου των
[6, 1]	των ελλανοδικού ντων καθιέ ναι	μηδέ	να. Τού του μὲ ν
[6, 4]	Ἠλείων· τὸν δὲ ἕτερον, ὅτῳ	μηδέν	ἐστιν ἐπίγραμμα, μνημονεύουσιν ὡς Ἀριστοτέλης
[6, 23]	γίνωνται τοῦ τείχους, φθέγγεσθαι μὲν	μηδὲν	ἔτι αὐτοί, ἐπακροᾶσθαι δὲ, εἴ
[6, 3]	ἐγένετο ἐν Πλαταιαῖς Μαρδονίῳ καὶ	Μήδοις.	Ἐμοὶ μὲν οὖν λέγειν τὰ
[6, 14]	ὕστερον τούτων ἐναντία Μαρδονίου καὶ	Μήδων	Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον. Οὗτός τε δὴ
[6, 9]	Ἀστυπαλαιεύς, Ὃν θυσίαις τιμᾶθ' ὡς	μηκέτι	θνητὸν ἐόντα. Κλεομήδει μὲν οὖν
[6, 20]	χαλκοῦς κεῖται, τὰ πτερὰ ἐπὶ	μήκιστον	ἐκτείνων. Ἀνακινεῖ μὲν δὴ τὸ
[6, 13]	Ὀλυμπίᾳ πᾶσαν. Ἀπὸ γὰρ τοῦ	μηκίστου	καὶ διαρκεστάτου δι' ὀλιγίστου δὴ
[6, 16]	Δρόμου δέ εἰσι τοῦ ἱππίου,	μῆκος	μὲν δίαυλοι δύο; ἐκλειφθέντα δὲ
[6, 20]	ἢ τετρακοσίους πόδας παρέχεται τοῦ	μήκους,	ᾠκοδόμηται δὲ ἐν αὐταῖς οἰκήματα.
[6, 19]	τὴν μηλέαν, καὶ περιελελιγμένον τῇ	μηλέᾳ	τὸν δράκοντα· κέδρου μὲν καὶ
[6, 19]	δένδρον τὸ παρὰ Ἑσπερίσι τὴν	μηλέαν,	καὶ περιελελιγμένον τῇ μηλέᾳ τὸν
[6, 18]	ἐπονομάζοντα θεοὺς τοὺς Ἑλλήνων, ἦ	μὴν	αὐτοῦ ταῖς δεήσεσιν ὁπόσα ἐστὶν
[6, 1]	καὶ ί ππων αγωνιστων μνή	μην,	καὶ ανδρων αθλητων τε καὶ
[6, 10]	τοῦ μὲν ἅρματά ἐστιν, οὐ	μὴν	καὶ αὐτὸς ἐπὶ τοῖς ἅρμασιν
[6, 2]	τι καὶ τό δε εποιησά	μην.	Μεσσηνί ους γὰ ρ εκ
[6, 18]	πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ἐπηύξητο. (Οὐ	μὴν	οὐδὲ εἰπεῖν τις αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους
[6, 22]	τὴν γῆν ὁ Ἀλφειός, οὐ	μὴν	οὐδὲ ἐν τῇ Ἀρκάδων Πύλον
[6, 6]	ὑπερεβάλετο πυκτεύων τὸν Εὔθυμον. Οὐ	μὴν	οὐδὲ ὁ Θεαγένης ἐπὶ τῷ
[6, 19]	τότε Ἀθηναίοις αἱ ἀρχαί· οὐ	μὴν	οὐδὲ ὑπὸ Ἠλείων ἀνεγράφοντό πω
[6, 8]	δεκάτῳ γένοιτο αὖθις ἄνθρωπος. Οὐ	μὴν	οὐδὲ ὑπὸ τῶν Ἀρκάδων λέγεσθαί
[6, 10]	εἶναι καὶ Χρυσοθέμιδος Ἀργείων. Οὐ	μὴν	παρ' ὅτῳ γε ἐδιδάχθησαν, δεδήλωκεν·
[6, 13]	Φειδώλα παίδων ἐστεφάνωσε δόμους. Οὐ	μὴν	τῷ γε ἐπιγράμματι καὶ τὰ
[6, 24]	τῷ Ἑλλανοδικαιῶνι οἰκοῦσι δέκα ἐφεξῆς	μῆνας	οἱ αἱρεθέντες ἑλλανοδικεῖν, καὶ ὑπὸ
[6, 20]	τὴν ἐν τῷ ἦρι, Ἐλαφίῳ	μηνὶ	παρὰ Ἠλείοις. (Ἐν δὲ τοῖς
[6, 11]	διαμένοι τὸ ἐκ τῶν θεῶν	μήνιμα.	(Ἐνταῦθα ἀπεκρίνατό σφισιν ἡ Πυθία·
[6, 20]	αὐτῷ τὸ ἐπὶ τῷ φόνῳ	μήνιμα	ἰώμενος καὶ ἐπονομάσαι Ταράξιππον, ὅτι
[6, 26]	μεταξὺ τῆς ἀγορᾶς καὶ τοῦ	Μηνίου	τὸ θέατρόν τε καὶ ἱερόν
[6, 13]	τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ	μηνύει.	(Νάξου δὲ οἰκισθείσης ποτὲ ἐν
[6, 3]	δὲ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ	μηνύει	σταδίου μὲν ἀνδρῶν Ὀλυμπίασι νίκην
[6, 3]	δὴ τοὺς τὸ ἀνάθημα ἀναθέντας	μηνύει·	τὸ δ' ἐφεξῆς ἐς αὐτὸν
[6, 13]	τὰς Χιόνιδος τοῦ Λακεδαιμονίου νίκας	μηνύουσα.	Ἑρμογένης ἐπίκλησιν Ἵππος. Πολίτης καὶ
[6, 14]	μὲν δὴ οὕτω κατεῖχεν, ὡς	μήτε	ἄλλῳ παρεῖναι βιαζομένῳ, μήτε αὐτὸς
[6, 14]	ὡς μήτε ἄλλῳ παρεῖναι βιαζομένῳ,	μήτε	αὐτὸς λυμήνασθαι πιέζων. Ἱστάμενος δὲ
[6, 7]	δὲ ἐν παισίν, ὃν ἡ	μήτηρ	ἀνδρὸς ἐπιθεμένη γυμναστοῦ σχῆμα ἐπὶ
[6, 11]	Θασίῳ, τοῦ Θεαγένους δὲ τῇ	μητρὶ	Ἡρακλέους συγγενέσθαι φάσμα ἐοικὸς Τιμοσθένει.
[6, 15]	δὲ οἱ Ἴωνες Ἐπιθέρσην τὸν	Μητροδώρου,	δύο μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ πυγμῆς,
[6, 21]	θέσθαι τὸ ὄνομα ἀπὸ τῆς	μητρὸς	λέγουσιν Ἁρπίνης. (Προελθόντι δὲ οὐ
[6, 17]	μετῴκησε, τοῖς ἀδελφοῖς εἶναι τῆς	μητρὸς	σύνοικος φεύγων, ἅτε τοῦ Ἀλκμαίωνος
[6, 7]	ἐν τῇ Ἄλτει παρὰ τῆς	μητρὸς	τὸν πατέρα ἕστηκε. Διαγόραν δὲ
[6, 11]	ὑμέων. Ἀπορούντων δὲ αὐτῶν, ὁποίᾳ	μηχανῇ	τοῦ Θεαγένους τὴν εἰκόνα ἀνασώσωνται,
[6, 20]	τινὰ καὶ αὐτὸν ἐς τὸ	μηχάνημα	ἐσενέγκασθαι. (Παρεχομένου δὲ τοῦ ἱπποδρόμου
[6, 20]	δὴ τὸ ἐν τῷ βωμῷ	μηχάνημα	ὁ τεταγμένος ἐπὶ τῷ δρόμῳ·
[6, 20]	Ἄφεσις, καὶ ὁ τὴν Ἄφεσιν	μηχανησάμενος.	Βωμὸς ὁ καλούμενος Ταράξιππος. Ἕτεροι
[6, 20]	ἐξ ἀρχῆς Κλεοίτας ἐστὶν ἄφεσιν	μηχανησάμενος,	καὶ φρονῆσαί γε ἐπὶ τῷ
[6, 4]	μὲν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι πάλης ἀνδρῶν,	μία	δὲ ἐγένετο ἐν Δελφοῖς, τέσσαρες
[6, 14]	μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ πάλης νῖκαι,	μία	ἐν παισὶν ἐξ αὐτῶν· Πυθοῖ
[6, 14]	ἔν τε ἀνδράσιν ἓξ, καὶ	μία	ἐνταῦθα ἐν παισίν. Ἀφίκετο δὲ
[6, 17]	ἴσαι Νεμείων, ἐν δὲ Ἰσθμῷ	μία	ἐπὶ ταῖς δέκα. (Πτολεμαῖον δὲ
[6, 15]	πεντάθλῳ, διαύλου δὲ καὶ ὅπλου	μία	ἐφ' ἑκατέρῳ νίκη. (Ὅτῳ δὲ
[6, 4]	δὲ Κυζικηνῷ γεγόνασι πυγμῆς νῖκαι,	μία	μὲν ἐν ἀνδράσιν Ὀλυμπική, Νεμείων
[6, 18]	καὶ Ὀπουντίου Ῥηξιβίου παγκρατιαστὰς καταγωνισαμένου	μιᾷ	πρὸς ταῖς ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι. Αὗται
[6, 15]	καὶ πυγμῇ. (Παγκρατίου μὲν οὖν	μιᾷ	πρὸς ταῖς> τεσσαράκοντα καὶ ἑκατὸν
[6, 24]	στοά, τὸ μεταξὺ αὐτῶν ἀγυιὰ	μία·	ταύτην ὀνομάζουσι Κορκυραϊ κὴν οἱ
[6, 3]	δὲ ἐν Νεμέᾳ, καὶ Ὀλυμπικὰς	μίαν	μὲν ἐν παισί, δύο δὲ
[6, 7]	ὀκτὼ νῖκαι, Νεμείων δὲ ἀποδέουσαι	μιᾶς	ἐς τὰς ὀκτώ· λέγεται δὲ
[6, 20]	ἵππων φόβον. Ἐπὶ δὲ νύσσης	μιᾶς	Ἱπποδαμείας ἐστὶν εἰκὼν χαλκῆ, ταινίαν
[6, 26]	τοῦ Νείλου, καὶ οὐχ ὑπὸ	μιᾶς	περιέχεσθαι θαλάσσης; τοιαύτην ἑτέραν καὶ
[6, 23]	ὤμους, καὶ ἐν τῶν παλαιστρῶν	μιᾶς	τύπος Ἔρωτα ἔχων ἐπειργασμένον, καὶ
[6, 20]	Τὴν δὲ Ἱπποδάμειάν φασιν ἐς	Μιδέαν	τὴν ἐν τῇ Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι,
[6, 14]	Παρὰ δὲ τὸν Πύρρον ἀνὴρ	μικρὸς	αὐλοὺς ἔχων ἐστὶν ἐκτετυπωμένος ἐπὶ
[6, 6]	παγκρατιαστῇ τὸν ἀνδριάντα ἀνὴρ Ἀθηναῖος	Μίκων	ἐποίησεν ὁ ζωγράφος. Νικοδάμου δὲ
[6, 12]	Ἱέρωνος οἱ παῖδες, ἐποίησε δὲ	Μίκων	Νικηράτου Συρακούσιος. (Μετὰ δὲ τοῦ
[6, 2]	ηγού μενος, ανειπεν αυτὸ ν	Μιλή	σιον, καὶ ανέ γραψε τη
[6, 2]	παισὶ ν ειληφὼ ς, καὶ	Μιλή	σιος Αντί πατρος Κλεινοπά τρου,
[6, 2]	γέ νος τε εί η	Μιλή	σιος, και Ἰώ νων αναθεί
[6, 17]	πάλης: ἀνδριάντας δὲ τοῦ μὲν	Μιλήσιος	Διονυσικλῆς, τοῦ δὲ Κριαννίου Μακεδὼν
[6, 17]	κρατήσας ἐν παισὶ, Βούτας Πολυνείκους	Μιλήσιος,	καὶ Καλλικράτης ἀπὸ τῆς ἐπὶ
[6, 19]	Τεῖχος ἑλόντες Ἀράτου, ἐπῆρχε δὲ	Μιλτιάδης	σφίν. Κεῖται δὲ καὶ ἄγαλμα
[6, 10]	ἐπὶ τοῖς ἅρμασιν Εὐαγόρας· τὰ	Μιλτιάδου	δέ, ὁποῖα ἐς Ὀλυμπίαν ἀνέθηκεν,
[6, 10]	ὁ Κλεοσθένης οὗτος. Τὰ γὰρ	Μιλτιάδου	τοῦ Ἀθηναίου καὶ Εὐαγόρου τοῦ
[6, 19]	ἐλέφαντος κέρας τὸ Ἀμαλθείας, ἀνάθημα	Μιλτιάδου	τοῦ Κίμωνος, ὃς ἀρχὴν ἔσχεν
[6, 14]	ὁ δὲ ὑπὸ φρονήματος ὁ	Μίλων	καθίησι τὰς χεῖρας ἐς τὸ
[6, 14]	ἀνδριάντα ἐς τὴν Ἄλτιν ὁ	Μίλων.	Λέγεται δὲ ἐς αὐτὸν καὶ
[6, 14]	οἱ σφῆνες, καὶ ἐχόμενος ὁ	Μίλων	ὑπὸ τοῦ ξύλου λύκοις ἐγίνετο
[6, 14]	δὲ ἔργον ἐστὶν ὁ Τελέστας.	(Μίλωνα	δὲ τὸν Διοτίμου πεποίηκε μὲν
[6, 14]	καὶ οὗτος. Ἐγένοντο δὲ τῷ	Μίλωνι	ἓξ μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ πάλης
[6, 14]	πολύ τε νέμεται καὶ ἄφθονον.	(Μίλωνι	μὲν δὴ τοιόνδε τέλος ἐπηκολούθησε.
[6, 14]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς	Μίλωνος	τοῦ Κροτωνιάτου. Τά περὶ τῆς
[6, 18]	αὐτὸς σοφιστὴς, καὶ σοφιστῶν λόγους	μιμεῖσθαι·	ὡς δέ οἱ διαφορὰ ἐς
[6, 6]	οἶδα. Ἠν δὲ αὕτη γραφῆς	μίμημα	ἀρχαίας. Νεανίσκος Σύβαρις καὶ Κάλαβρός
[6, 25]	τοῖσι πελώριος ὠκὺν ὀιστόν, Εὖτέ	μιν	ωὐτὸς ἀνὴρ υἱὸς Διὸς αἰγιόχοιο
[6, 2]	κων, καὶ ό τι Σά	μιοι	τὰ ες αθλητὰ ς καὶ
[6, 5]	γυναῖκας δὲ ἀπέδοτο καὶ παῖδας,	μισθὸν	εἶναι τὰ χρήματα τοῖς ξένοις.
[6, 26]	γῆ τρέφειν ἐστὶν ἐπιτήδειος. Οἱ	μίτοι	δέ, ἀφ' ὧν τὰς ἐσθῆτας
[6, 15]	ἄνδρας ἄλλο τοιόνδε προσποιοῦσιν οἱ	Μιτυληναῖοι	ἐς δόξαν, ὡς καὶ τὸν
[6, 15]	Πτολεμαίου τοῦ Λάγου. (Ἀρχίππῳ δὲ	Μιτυληναίῳ	τοὺς ἐς τὴν πυγμὴν ἐσελθόντας
[6, 26]	Ἠλείας. Βύσσος. Ἐσθῆτες σηρικαὶ ἐν	μίτων	ζςυφίου τίνος ὑφαινόμεναι. Σηρία νῆσος.
[6, 1]	Γέ γραπται δὲ καὶ επιγρά	μματα	ες τὴ ν Κυνί σκαν
[6, 2]	ς Ὀλυμπιονί κας φασί γρά	μματα	ου Λί χαν, Θηβαί ων
[6, 1]	νος δὲ ην Ηλειος, Σύ	μμαχος	Αισχύ λου· παρὰ δὲ αυτὸ
[6, 2]	μὴ Λεοντί σκος καὶ Σύ	μμαχος	των επὶ πορθμω Μεσσηνί ων,
[6, 14]	ἐπίγραμμα ἐπ' αὐτῇ· Πυθοκρίτου Καλλινίκου	μνᾶμα	τοῦ αὐλητᾶ. Ἀνέθεσαν δὲ καὶ
[6, 13]	Βύκελον ὁπλίτης ἀνὴρ ἐπίκλησιν Λίβυς,	Μνασέας	Κυρηναῖος ἕστηκε· Πυθαγόρας δὲ ὁ
[6, 18]	νίκη· λέγεται δὲ καὶ, ὡς	Μνασέου	τοῦ δρομέως, ἐπικληθέντος δὲ ὑπὸ
[6, 1]	σασθαι καὶ ί ππων αγωνιστων	μνή	μην, καὶ ανδρων αθλητων τε
[6, 20]	στάδιον. Ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης. Ἐνδυμιώνος	μνῆμα.	Ἄφεσις, καὶ ὁ τὴν Ἄφεσιν
[6, 24]	ἀληθῆ λόγον, Ὀξύλου τοῦτο ἂν	μνῆμα	εἴη. (Πεποίηται δὲ ἐν τῇ
[6, 23]	βωμός, κενὸν δέ ἐστιν αὐτῷ	μνῆμα	ἐκ μαντείας. Τῆς πανηγύρεως δὲ
[6, 21]	ἐπιφανῶς αὐτούς· Πέλοψ δὲ ὕστερον	μνῆμα	ἐν κοινῷ σφισιν ἐπὶ μέγα
[6, 20]	τοῖς σταδιαδρόμοις ἄφεσις πεποίηται, Ἐνδυμίωνος	μνῆμα	ἐνταῦθα λόγῳ Ἠλείων ἐστίν. (Ὑπερβάλλοντι
[6, 20]	ἐν τῇ μάχῃ ἐστὶ τὸ	μνῆμα	ἐπὶ τοῦ λόφου διαβάντων τὸν
[6, 24]	γὰρ τῇ Ἑβραίων χώρᾳ Σιληνοῦ	μνῆμα,	καὶ ἄλλου Σιληνοῦ Περγαμηνοῖς ἐστιν.
[6, 21]	καλουμένην δειράδα, τοῦ Σαύρου τε	μνῆμα	καὶ ἱερόν ἐστιν Ἡρακλέους, ἐρείπια
[6, 21]	μὲν δὴ ἐνταῦθά ἐστι τὸ	μνῆμα,	καὶ τὸν Πέλοπα, ἡνίκα τῶν
[6, 20]	λέγουσι τοῦ Ἄκτορος, καὶ τὸ	μνῆμα	κοινὸν Δαμέωνι καὶ τῷ ἵππῳ
[6, 24]	εἶναι μὲν ὁμολογοῦσιν οἱ ἐπιχώριοι	μνῆμα,	ὅτου δὲ, οὐ μνημονεύουσιν· εἰ
[6, 24]	Ἑλλανοδικαίων. Στοὰ Κορυκαική. Εἰκὼν καὶ	μνῆμα	Πύρρωνος. Τὰ ἐν τῇ ἀγορᾷ
[6, 24]	λόγῳ καταστάντος. Ἔστι δὲ καὶ	μνῆμα	τῷ Πύρρωνι οὐ πόρρω τοῦ
[6, 21]	λίθοις ἐστὶ, καὶ ὑπὲρ τοῦ	μνήματος	ἐρείπια οἰκοδομημάτων, ἔνθα τῷ Οἰνομάῳ
[6, 18]	Ὑπελίπετο δὲ Ἀναξιμένης τοσάδε ἐς	μνήμην.	Βασιλέα γὰρ οὐ τὰ πάντα
[6, 17]	ἔστι σοι τῶν ἀνηκόντων ἐς	μνήμην.	Δημοκράτης Τενέδιος, καὶ Ἠλεῖος Κριάννιος·
[6, 5]	θαῦμα ὑπελίπετο ὁ Πουλυδάμας ἐς	μνήμην.	Ἐς ἀγέλην ἐσελθὼν βοῶν, τὸν
[6, 12]	παίδων. Τούτων μὲν δὴ ποιησόμεθα	μνήμην	καὶ ἐν τοῖς ὑστέροις τοῦ
[6, 14]	ἔργα πολλὰ ἐργασάμενον καὶ ἄξια	μνήμης,	ἃ ἐν τῷ λόγῳ τῷ
[6, 23]	(Ἐν δὲ Ἤλιδι τὰ ἄξια	μνήμης	γυμνάσιόν ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ ὅσα
[6, 24]	ἐπιχώριοι μνῆμα, ὅτου δὲ, οὐ	μνημονεύουσιν·	εἰ δὲ ὁ γέρων, ὅντινα
[6, 13]	ὄνομα μέν, ὡς οἱ Κορίνθιοι	μνημονεύουσιν,	ἔχει Αὔρα· τὸν δὲ ἀναβάτην
[6, 10]	δὲ Τέλλωνα ὅστις εἰργάσατο, οὐ	μνημονεύουσιν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' Βασιλέων Μακεδόνων ἀνδριάντες
[6, 4]	ἕτερον, ὅτῳ μηδέν ἐστιν ἐπίγραμμα,	μνημονεύουσιν	ὡς Ἀριστοτέλης ἐστὶν ὁ ἐκ
[6, 1]	πεποιησθαι, τοσαυτα καὶ αυτὸ ς	μνησθή	σομαι. (Ἔ́ στιν εν δεξια
[6, 21]	ἵππων τῶν Μάρμακος· Ἱπποδαμείας δὲ	μνηστῆρα	ἔχει λόγος ἀφικέσθαι πρῶτον τοῦτον
[6, 21]	γῆς χῶμά ἐστιν ὑψηλόν, τῶν	μνηστήρων	τῶν Ἱπποδαμείας τάφος. Οἰνόμαον μὲν
[6, 23]	Ἤλιδος καὶ τὰ ἐν αὐτῷ	μνμημνς	ἄξια. Βουλευτήριον Ἠλείων, Λαλίχμιον καλούμενον.
[6, 2]	φων καὶ αρνων τε καὶ	μό	σχων εκ παλαιου δή λη
[6, 4]	καὶ τόλμαν Ἀχαιῶν μόνος Ἀντιπάτρου	μοι	καὶ Μακεδόνων ἐναντία ἀγωνίσασθαι περὶ
[6, 4]	ἀναδούμενος ταινίᾳ τὴν κεφαλὴν, ἐπεισήχθω	μοι	καὶ οὗτος ἐς τὸν λόγον,
[6, 8]	τὸν Δρύωνος παγκρατιαστὴν Πελληνέα προσέσται	μοι	καὶ ταῦτα τῷ ἐς Ἀχαιοὺς
[6, 4]	τὴν τελευτὴν γενέσθαι. Μαρτυρεῖ δέ	μοι	καὶ τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐν
[6, 21]	καὶ Ἱπποδαμείας χάριτι· δοκεῖν δέ	μοι	καὶ ὑπόμνημα ἐς τοὺς ἔπειτα
[6, 22]	μὲν κατὰ τὰ ἤδη λελεγμένα	μοι	Μεγαρεὺς ἀνὴρ Πύλων ὁ Κλήσωνος·
[6, 15]	αὐτοῦ, δεδήλωκεν ὁ λόγος δὴ	μοι·	παλαίων δὲ κατέβαλεν Ἠλεῖον Παιάνιον
[6, 20]	Κρόνιον κατὰ τὰ ἤδη λελεγμένα	μοι	παρὰ τὴν κρηπῖδα καὶ τοὺς
[6, 18]	δὲ τὰ ἐς Ἀλέξανδρον οὔ	μοι	πιστά ἐστιν Ἀναξιμένην τὸν ποιήσαντα
[6, 8]	Παρρασίων, Δάμαρχον δὲ ὄνομα, οὔ	μοι	πιστὰ ἦν, πέρα γε τῆς
[6, 3]	Οἰβώταν, τῇ ἐς Ἀχαιοὺς προσέσται	μοι	συγγραφῇ. (Ἀντιόχου δὲ ἀνδριάντα ἐποίησε
[6, 11]	Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν ὁ λόγος ἤδη	μοι	τὰ δοκιμώτατα ἐξ αὐτῶν, Εὔθυμόν
[6, 18]	(Ἐνθα δὴ εἶπεν Ἀναξιμένης· χαρίσασθαι	μοι	τήνδε, ὦ βασιλεῦ, τὴν χάριν,
[6, 21]	οὐχ οἷά τε ἦν πυθέσθαι	μοι·	τὸν δὲ ἀποθανόντα ἐπ' αὐτοῖς
[6, 12]	Ἀρεὺς δὲ Ἠλείων ἐστί. Καί	μοι	τοῦ λόγου τὰ πρότερα οὔτε
[6, 8]	οὐδὲ ὑπὸ τῶν Ἀρκάδων λέγεσθαί	μοι	τοῦτο ἐφαίνετο ἐς αὐτόν· ἐλέγετο
[6, 1]	ἰδιωτῶν ἑτέρων. (Ἕ́ πεται δέ	μοι	τω λό γω τω ες
[6, 7]	ὄντα εἶπεν Ἀνδροτίων λόγον, ἐθέλειν	μοι	φαίνεται Λακεδαιμονίους ἐς τὸ ἴσον
[6, 3]	οἳ Ῥωμαίοις μεγίστη τοῦ συμμαχικοῦ	μοῖρα	ἦσαν. (Ἐπὶ δὲ τῷ Δίκωνι
[6, 15]	Λάμπιδος Παλεῖς, ἡ τετάρτη Κεφαλλήνων	μοῖρα.	Οὗτοι δὲ οἱ Παλεῖς ἐκαλοῦντο
[6, 24]	τὴν σφετέραν Κορκυραίους ἐλθόντας ἐλάσαι	μοῖραν	τῆς λείας λέγουσι, λαβεῖν τε
[6, 24]	Δωρίου, διαιροῦσι δὲ αὐτὴν ἐς	μοίρας	τρεῖς οἱ κίονες. Ἐν ταύτῃ
[6, 4]	Χίλωνος δύο ἀνάκεινται· τῷ μὲν	Μολπίων	ἐστὶν ὄνομα, στεφανωθῆναι δὲ τὸ
[6, 2]	ί ππων τὸ ν δρό	μον	των τελεί ων τοὺ ς
[6, 25]	ἱερωμένου. Ἀνθρώπων δὲ ὧν ἴσμεν	μόνοι	τιμῶσιν δην Ἠλεῖοι κατὰ αἰτίαν
[6, 3]	στρατηγοῦντα ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ Στομίου,	μονομαχήσαντά	οἱ κατὰ πρόκλησιν. (Εἶναι δὲ
[6, 5]	ἀθανάτων ἀριθμὸν τρεῖς, ἀθρόους οἱ	μονομαχήσαντας	ἀπέκτεινεν. Ἔργων δὲ τῶν κατειλεγμένων
[6, 4]	ἀρετήν τε καὶ τόλμαν Ἀχαιῶν	μόνος	Ἀντιπάτρου μοι καὶ Μακεδόνων ἐναντία
[6, 14]	τὰς ἐφεξῆς τούτων πυθιάδας ἕξ,	μόνος	δὴ οὗτος αὐλητής. Δῆλα δὲ
[6, 4]	αὐτὸν τὸ χρεὼν, καὶ βασιλέων	μόνος	τῶν ἐν Σπάρτῃ δῆλός ἐστιν
[6, 15]	Ἠλεῖος παρ' αὐτὸν ἀνάκειται Γόργος.	Μόνῳ	δὲ ἀνθρώπων ἄχρι ἐμοῦ τῷ
[6, 1]	τού του δὲ καὶ νό	μος	εγέ νετο Ηλεί οις, μηδὲ
[6, 17]	παῖς δὲ ὁ Θεότιμος ἦν	Μοσχίωνος,	Ἀλεξάνδρῳ τῷ Φιλίππου τῆς ἐπὶ
[6, 12]	δὲ τὸν Ἁρμοδίου, καὶ τὸν	Μοσχίωνος	Ἱππόμαχον, γένος τε Ἠλείους καὶ
[6, 1]	(Ἐς δὲ τὴ ν Ἀρχιδά	μου	Κυνί σκαν, ες τὸ γέ
[6, 2]	Καταπαυσθέ ντος δὲ του πολέ	μου,	τὴ ν μὲ ν εικό
[6, 2]	ματι του Θηβαί ων δή	μου	τὸ ά ρμα, τὸ ν
[6, 2]	ντεις, γεγό νασιν απο Ἰά	μου·	τὸ ν δὲ ειναι παιδα
[6, 4]	τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐν Ὀλυμπίᾳ.	Μουνοπάλης	νικῶ δὶς Ὀλύμπια Πύθιά τ'
[6, 2]	Μεσσή νης αγό ντων Ὀλύ	μπια	Ἠλεί ων, ενί κα στά
[6, 2]	ο παιδοτρί βης εί η	Μύ	κων, καὶ ό τι Σά
[6, 2]	δύ ο ες Ὀλυμπί αν,	Μύ	ρωνος του Ἀθηναί ου ποιή
[6, 19]	αὐταῖς εἶναι καὶ Μύονας. Οἱ	Μυᾶνες	οὖν οἱ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι
[6, 19]	ἐν δὲ αὐταῖς εἶναι καὶ	Μύονας.	Οἱ Μυᾶνες οὖν οἱ ἐπὶ
[6, 19]	ἄνθρωποι μέν εἰσιν οἱ αὐτοὶ	Μυονεῖς	οἱ ἐν τῇ Λοκρίδι ἠπείρῳ.
[6, 19]	ὅπλοις, ἀκροθίνιον τῷ Διὶ ὑπὸ	Μυόνων	τεθῆναι. Οἵτινες δὲ οὗτοι ἦσαν,
[6, 24]	τὰ εἰρημένα· ῥόδον μὲν καὶ	μυρσίνην	Ἀφροδίτης τε ἱερὰ εἶναι καὶ
[6, 24]	ἡ τρίτη κλῶνα οὐ μέγαν	μυρσίνης.	(Ἔχειν δὲ αὐτὰς ἐπὶ τοιῷδε
[6, 20]	ὅτι τῷ Οἰνομάῳ διὰ τοῦ	Μυρτίλου	τῆς τέχνης ἐταράχθησαν αἱ ἵπποι·
[6, 20]	γενέσθαι. (Λέγουσι δὲ καὶ ὡς	Μυρτίλῳ	κενὸν ἐνταῦθα ἠρίον ποιήσειε Πέλοψ
[6, 19]	τυραννήσαντος Σικυωνίων· (τοῦτον ᾠκοδόμησεν ὁ	Μύρων	νικήσας ἅρματι τὴν τρίτην καὶ
[6, 8]	Κλέων, Φιλίππου δὲ τοῦ Ἀζᾶνος	Μύρων	τὴν εἰκόνα ἐποίησε. Τὰ δὲ
[6, 19]	τάλαντα, ἐς δὲ τοὺς ἀναθέντας,	Μύρωνα	εἶναι καὶ τὸν Σικυωνίων δῆμον.
[6, 8]	ἄνδρας, τῷ μὲν τοῦ Ἀθηναίου	Μύρωνος,	Βαύκιδι δὲ Ναυκύδους ἐστὶν ὁ
[6, 19]	θησαυρὸς ἐν Ὀλυμπίᾳ Σικυωνίων καλούμενος,	Μύρωνος	δὲ ἀνάθημα τυραννήσαντος Σικυωνίων· (τοῦτον
[6, 13]	Χιόνιδος, ἔργον ὄντα τοῦ Ἀθηναίου	Μύρωνος.	(Ἐοικότα δὲ Χιόνιδι τὰ ἐς
[6, 21]	ἅρμα τοῦ Ἅιδου καὶ αὖθις	μύσαι·	οἱ δὲ Χάμυνον ἄνδρα Πισαῖον
[6, 26]	δὲ ἡ Σηρία νῆσος ἐν	μυχῷ	θαλάσσης κειμένη τῆς Ἐρυθρᾶς. (Ἤκουσα
[6, 2]	ππου κέ λητος· ο Τί	μων	δὲ επὶ ά ρματι ανηγορεύ
[6, 2]	ανδριά ντα ανά κειται Τί	μων	καὶ ο παις του Τί
[6, 2]	ανηγορεύ θη. Τω δὲ Τί	μωνι	ειργά σατο καὶ τω παιδὶ
[6, 2]	καὶ ο παις του Τί	μωνος	Αί συπος, παιδί ον επὶ
[6, 1]	ά λλοις έ ργοις, ό	μως	ου τετυχή κασιν εικό νων.