Livre, Chap.
[6, 3]	πύκτης ἐκ Λεπρέου τοῦ Ἠλείων,	Λάβαξ	Εὔφρονος. Ἀνάκειται δὲ καὶ ἐξ
[6, 6]	ὁ Θεαγένης ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ	λαβεῖν	ἐδυνήθη τὸν κότινον, ἅτε προκατεργασθεὶς
[6, 13]	μὲν Σμυρναῖος, Ἰώνων δὲ πρῶτος	λαβεῖν	ἐν Ὀλυμπίᾳ φησὶν οὗτος ὁ
[6, 2]	ειναι παιδα Ἀπό λλωνος καὶ	λαβειν	μαντική ν φησιν εν ά
[6, 10]	καὶ ἄλλους Πύθια μὲν δὶς	λαβεῖν,	Νεμείων δὲ καὶ Ἰσθμίων ὀκτάκις
[6, 24]	ἐλάσαι μοῖραν τῆς λείας λέγουσι,	λαβεῖν	τε ἐκ τῆς Κορκυραίων πολλαπλάσια,
[6, 11]	πρῶτος ὧν ἴσμεν ἀκονιτὶ λέγεται	λαβεῖν·	τὴν δὲ ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ
[6, 12]	ἐν δὲ Ἰσθμῷ τοῦ Θεοχρήστου	λαβεῖν	τὸν πατέρα, τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ
[6, 15]	ἐσκαλέσαιντο πρὶν ἢ πυκτεύσαντα αὐτὸν	λαβεῖν	τραύματα. Λέγει τε δὴ εἰκότα,
[6, 9]	δὲ Αἰγινήτῃ πάλης μὲν στέφανον	λαβεῖν	ὑπῆρξεν ἐν παισί· τὸν δὲ
[6, 19]	μάχαιρα ἡ Πέλοπος χρυσοῦ τὴν	λαβὴν	πεποιημένη, καὶ εἰργασμένον ἐλέφαντος κέρας
[6, 20]	τὴν αἰτίαν, ὡς ἐνταῦθα μέρη	λάβοι	γῆς ὁ Ἀλκάθους ἀποθανὼν ὑπὸ
[6, 15]	Πυθοῖ καὶ Νεμέᾳ καὶ Ἰσθμῷ	λάβοι	στέφανον, ἡλικίαν οὐ πρόσω γεγονὼς
[6, 5]	τὸ ἅρμα ἐπέσχε τοῦ πρόσω.	Λαβόμενος	γὰρ τῇ ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν
[6, 20]	Πέλοπα ἔφη παρὰ τοῦ Θηβαίου	λαβόντα	Ἀμφίονος κατορύξαι τι ἐνταῦθα, ἔνθα
[6, 13]	μὲν ἀνδρῶν πυγμῆς, Θερσίλοχον δὲ	λαβόντα	ἐν παισὶ στέφανον, Πολύκλειτος ἐποίησε
[6, 16]	καὶ ἑξακοσίους (λέγουσι) Θεόδωρον δὲ	λαβόντα	ἐπὶ πεντάθλῳ νίκην, καὶ Πύτταλον
[6, 15]	Νεμέᾳ τε καὶ ἐν Ἰσθμῷ	λαβόντα,	οὗτοι μὲν τὸν Ἐπιθέρσην τοῦτον
[6, 7]	σταδιοδρόμος, καὶ πύκτης Ἠλεῖος Χαρμίδης,	λαβόντες	νίκας ἐπὶ παισί. Θεασάμενος δὲ
[6, 8]	ἕνεκα. (Κλεωναίῳ δὲ Τιμάνθει παγκρατίου	λαβόντι	ἐν ἀνδράσι στέφανον, καὶ Τροιζηνίῳ
[6, 18]	φρονησάντων, ἢ καὶ αἰτίαν φρονῆσαι	λαβόντων,	ὁ Ἀλέξανδρος ἅτε ὑπερζέων ἐς
[6, 1]	τω θεω. Πολυκλης, επί κλησιν	λαβὼ	ν Πολύ χαλκος, τεθρί ππω
[6, 3]	Ἀχαιῶν· ἀνάκειται δὲ Πυριλάμπης Ἐφέσιος	λαβὼν	δολίχου νίκην. Τοῦ μὲν δὴ
[6, 14]	δὲ ὁ Ἀδαμάτα Ταραντῖνος, σταδίου	λαβὼν	καὶ διαύλου νίκην, ἐστὶν Ἀγελάδα
[6, 17]	Ἠλεῖος Κριάννιος· οὗτος μὲν ὅπλου	λαβὼν	νίκην, Δημοκράτης δὲ ἀνδρῶν πάλης:
[6, 13]	τῇ αὐτῇ καὶ παραυτίκα σταδίου	λαβὼν	νίκην, προσέθηκε διαύλου σφίσι τὴν
[6, 7]	κόσμῳ τοιῷδε ἀνέκειντο. Ἀκουσίλαος μὲν	λαβὼν	πυγμῆς ἐν ἀνδράσι στέφανον, Δωριεὺς
[6, 16]	Κλεάρετός τέ ἐστιν Ἠλεῖος πεντάθλου	λαβὼν	στέφανον· καὶ ἅρμα ἀνδρὸς Ἀθηναίου
[6, 5]	τὸν μέγιστον καὶ ἀγριώτατον ταῦρον	λαβὼν	τοῦ ἑτέρου τῶν ὄπισθεν ποδῶν,
[6, 18]	ἀνερρήθη· τῇ ἐπὶ ταύτῃ δὲ	λαβὼν	χρήματα παρὰ τοῦ Ἐφεσίων κοινοῦ,
[6, 17]	(Πτολεμαῖον δὲ τὸν Πτολεμαίου τοῦ	Λάγου	Ἀριστόλαος ἀνέθηκε Μακεδὼν ἀνήρ. Ἀνάκειται
[6, 15]	Ἀρέος βασιλέως Λαλεδαιμονίων. Πτολεμαίου τοῦ	Λάγου.	(Ἀρχίππῳ δὲ Μιτυληναίῳ τοὺς ἐς
[6, 17]	ἀθληθῶν. Ἀνδριὰς Πτολεμαίου ἐκγόνου τοῦ	Λάγου.	Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου. Γοργίου τοῦ ῥήτορος.
[6, 3]	Πτολεμαίου δὲ ἀνάθημά ἐστι τοῦ	Λάγου.	Μακεδόνα δὲ αὑτὸν ὁ Πτολεμαῖος
[6, 16]	ἐπὶ Σέλευκον καὶ Πτολεμαῖον τὸν	Λάγου	στεφανοῦσά ἐστιν. (Ἀριστείδῃ δὲ Ἠλείῳ
[6, 15]	παῖδες, τοῦτον μὲν Πτολεμαῖον τὸν	Λάγου	φασὶν εἶναι· παρὰ δὲ αὐτὸν
[6, 22]	οἰκήτορας. Παρὰ δὲ αὐτὴν ποταμὸς	Λάδων	κάτεισιν ἐς τὸν Πηνειόν. (Λέγουσι
[6, 2]	ρκης τε εκαλειτο Φιλανδρί δου.	Λακεδαιμό	νιοι δὲ ά ρα μετὰ
[6, 1]	σκαν έ χοντα. (Εισὶ δὲ	Λακεδαιμό	νιοι καὶ εφεξης ανακεί μενοι
[6, 16]	Δεινοσθένης· ὁδοῦ δὲ τῆς ἐς	Λακεδαίμονα	ἐξ Ὀλυμπίας ἐπὶ ἑτέραν στήλην
[6, 16]	ἐπὶ ἑτέραν στήλην τὴν ἐν	Λακεδαίμονι	μέτρα εἶναι σταδίους ἑξήκοντα καὶ
[6, 1]	ς βασιλέ ας τοὺ ς	Λακεδαιμονί	ων έ χουσι. Πεποί ηται
[6, 2]	(Ἄγιν βασιλέ α επιστρατεί α	Λακεδαιμονί	ων εγέ νετο επι Ἠλεί
[6, 2]	ειργομέ νων τηνικαυτα του αγωνος	Λακεδαιμονί	ων, καθηκεν επὶ ονό ματι
[6, 2]	Μαντινευσιν εμαντεύ σατο εναντί α	Λακεδαιμονί	ων καὶ Ἄγιδος του Ευδαμί
[6, 18]	βιβλίον ἐς Ἀθηναίους, καὶ ἐπὶ	Λακεδαιμονίοις	ὁμοῦ καὶ Θηβαίοις συγγραφὴν λοίδορον.
[6, 21]	αὐτοῖς Ἀκρίαν τεκμαίροιτο ἄν τις	Λακεδαιμόνιόν	τε εἶναι καὶ οἰκιστὴν Ἀκριῶν.
[6, 19]	σφᾶς ἔχειν εἰκός, ἅγε ὁ	Λακεδαιμόνιος	Δόντας Διποίνου καὶ Σκύλλιδος μαθητὴς
[6, 13]	ΙΓ' Στήλη τὰς Χιόνιδος τοῦ	Λακεδαιμονίου	νίκας μηνύουσα. Ἑρμογένης ἐπίκλησιν Ἵππος.
[6, 13]	Ὀλυμπίᾳ καὶ στήλη λέγουσα τοῦ	Λακεδαιμονίου	Χιόνιδος τὰς νίκας. Εὐηθείας μὲν
[6, 4]	οὐδενὸς ἔν γε τῇ ὑπερορίᾳ	Λακεδαιμονίους	ἀναθέντας εὕρισκον. Ἀρχιδάμου δὲ ἄλλων
[6, 7]	Ἀνδροτίων λόγον, ἐθέλειν μοι φαίνεται	Λακεδαιμονίους	ἐς τὸ ἴσον ἔτι Ἀθηναίοις
[6, 16]	ἐποίησε τοῦ Λυσίππου τὴν εἰκόνα.	(Λακεδαιμονίῳ	δὲ Δεινοσθένει σταδίου τε ἐγένετο
[6, 16]	(Εὐαλκίδᾳ δὲ Ἠλείῳ καὶ Σελεάδᾳ	Λακεδαιμονίῳ,	τῷ μὲν ἐν παισὶν ἐγένοντο
[6, 7]	χωρία· συλληφθέντα δὲ ὑπὸ ἀνδρῶν	Λακεδαιμονίων	αὐτὸν, καὶ ἀναχθέντα ἐς Σπάρτην,
[6, 12]	τὰς εἰκόνας Ἀρεὺς ὁ Ἀκροτάτου	Λακεδαιμονίων	βασιλεὺς, καὶ Ἄρατος ἕστηκεν ὁ
[6, 15]	Εὐτελίδαν Ἀρεύς τε αὖθις ὁ	Λακεδαιμονίων	βασιλεὺς, καὶ Ἠλεῖος παρ' αὐτὸν
[6, 4]	Σωδάμαν Ἀρχίδαμος ἕστηκεν ὁ Ἀγησιλάου,	Λακεδαιμονίων	βασιλεύς. Πρὸ δὲ τοῦ Ἀρχιδάμου
[6, 4]	ἄγαλμα του Στραγειρίτου. Ἀρχιδάμου βασιλέως	Λακεδαιμονίων.	Ἐργοτέλους τοῦ Κρητός. (Ἔχεται δὲ
[6, 13]	ἀναθεῖναι τὴν στήλην, ἀλλ' οὐ	Λακεδαιμονίων	ἥγηνται τὸ δημόσιον· ἔστω γὰρ
[6, 2]	Νεμέ α. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἀνδριάντες	Λακεδαιμονίων	ἱπποτρόφων. Ἀνδριάς Θρασυβούμου τοῦ μάντεως.
[6, 7]	ἐς Σπάρτην, ἀδικεῖν τε ὑπὸ	Λακεδαιμονίων	καταγνωσθῆναι, καὶ ἐπιβληθῆναί οἱ θάνατον
[6, 7]	πεισθέντα ὑπὸ τοῦ Κόνωνος, ἀπὸ	Λακεδαιμονίων	μεταβαλέσθαι σφᾶς ἐς τὴν βασιλέως
[6, 3]	στρατεία γεγενῆσθαι μετὰ τὸ ἀτύχημα	Λακεδαιμονίων	τὸ ἐν Λεύκτροις. (Ἐφεξῆς δὲ
[6, 7]	ἀνὴρ εἷς φρονήσας οὗτος τὰ	Λακεδαιμονίων	φαίνεται, ὥστε καὶ ἐναυμάχησεν ἐναντία
[6, 13]	καθεῖλον παρὰ τῇ Ἥρᾳ τῇ	Λακινίᾳ	κειμένην. Ἀνάκειται δὲ τῇ ἐν
[6, 19]	Ἐπιδαμνίοις Πύρρος καὶ οἱ παῖδες	Λακράτης	τε καὶ Ἕρμων ἐποίησαν. (κοδόμησαν
[6, 2]	ὸ ς καὶ επὶ τη	Λακωνικη	νί κη τὸ εν τη
[6, 10]	τοῦ Ἀθηναίου καὶ Εὐαγόρου τοῦ	Λάκωνος	ἀναθήματα, τοῦ μὲν ἅρματά ἐστιν,
[6, 16]	ἅρμα οὐ μέγα ἀνάκειται Πολυπείθους	Λάκωνος,	καὶ ἐπὶ στήλης τῆς αὐτῆς
[6, 15]	ὑιοῦ αὐτοῦ Ἀντιγόνου. Ἀρέος βασιλέως	Λαλεδαιμονίων.	Πτολεμαίου τοῦ Λάγου. (Ἀρχίππῳ δὲ
[6, 23]	αὐτῷ μνμημνς ἄξια. Βουλευτήριον Ἠλείων,	Λαλίχμιον	καλούμενον. Ἀγυιὰ ὀνομαζομένη. Ἱερὸν Ἀρτέμιδος
[6, 23]	συγγραμμάτων ποιοῦνται παντοίων· καλεῖται δὲ	Λαλίχμιον,	τοῦ ἀναθέντος ἐπώνυμον. Περὶ δὲ
[6, 20]	φανερᾶς καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου	λαμβάνει	ταραχή, τά τε δὴ ἅρματα
[6, 20]	τιμὴν ταύτην ἄλλοτε (ἄλλη( ν)	λαμβάνουσα	παρὰ Ἠλείων. Παρθένους δὲ οὐκ
[6, 4]	καὶ Μακεδόνων ἐναντία ἀγωνίσασθαι περὶ	Λάμιαν	φαίνεται τὴν ἐν Θεσσαλίᾳ. (Ἐφεξῆς
[6, 15]	δὲ καὶ Ἠλεῖον ἄνδρα Τιμόπτολιν	Λάμπιδος	Παλεῖς, ἡ τετάρτη Κεφαλλήνων μοῖρα.
[6, 16]	ἐπὶ πεντάθλῳ νίκην, καὶ Πύτταλον	Λάμπιδος	πυγμῇ παῖδας κρατήσαντα, καὶ Νελαί̈
[6, 16]	εἰσιν. (Ἰδιώτας δὲ ἄνδρας Ἠλείους,	Λάμπον	Ἀρνίσκου, καὶ Ἀριστάρχον, Ψωφίδιοι προξένους
[6, 4]	ἅρμα παῖς παρθένος. Ὄνομα μὲν	Λάμπος	τῷ ἀνδρί, πατρὶς δὲ ἦν
[6, 1]	ντες, αλλὰ καὶ αποδειξά μενοι	λαμπρὰ	ες τὸ ν αγωνα, οι
[6, 5]	ἡ γενομένη συμφορά. Πολυδάμαντος ἔργα	λαμπρὰ	καὶ θάνατος. (Ὁ δὲ ἐπὶ
[6, 8]	ἐστὶν ἔργα τῇ τε τόλμῃ	λαμπρὰ,	καὶ οὐκ ἀποδέοντα τῇ εὐτυχίᾳ,
[6, 18]	ὅρκου, συγγνώμην ἔνεμεν οὐκ ἐθέλων	Λαμψακηνοῖς.	(Φαίνεται δὲ καὶ ἄνδρα ὁ
[6, 18]	ἐξανδραποδίσασθαι μὲν γυναῖκας καὶ τέκνα	Λαμψακηνῶν,	καταβαλεῖν δὲ καὶ ἐς ἔδαφος
[6, 18]	τὸν Φιλίππου, τέχνῃ περιῆλθε τοιᾷδε.	(Λαμψακηνῶν	τὰ βασιλέως τοῦ Περσῶν φρονησάντων,
[6, 18]	γέγονεν ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ τῶν	Λαμψακηνῶν	τοῦ δήμου. Ὑπελίπετο δὲ Ἀναξιμένης
[6, 23]	τῶν ἐντὸς πυθέσθαι δυνήσονται· οὗτοι	λανθάνουσι	παρελθόντες ἐς τὴν πόλιν κατὰ
[6, 2]	Ξενά ρκης καὶ Λυκινος, Ἀρκεσί	λαό	ς τε καὶ ο παις
[6, 4]	ὃς Πατρεύς ἦν· αὐτὰρ ὁ	λαὸς	Ἀχαιῶν Ἐν πολέμῳ φθίμενον θάψ'
[6, 26]	καὶ ἑκατὸν ἐπὶ ποταμόν εἰσι	Λάρισον,	καὶ Ἠλείοις ὅροι πρὸς Ἀχαιοὺς
[6, 26]	ποταμός ἐστιν ἐφ' ἡμῶν ὁ	Λάρισος·	τὰ δὲ ἔτι ἀρχαιότερα ἄκρα
[6, 2]	εποί ησεν ά γαλμα, μεγά	λας	παρὰ των επιχωρί ων έ
[6, 21]	τοῦ Οἰνομάου φονευθῆναι, καὶ Λυκοῦργον,	Λάσιόν	τε καὶ Χαλκώδοντα, καὶ Τρικόλωνον·
[6, 6]	ἐκ Μαινάλου. Ἕστηκε δὲ καὶ	Λαστρατίδα	παιδὸς εἰκὼν Ἠλείου, πάλης ἀνελομένου
[6, 6]	ἑτέρα νίκη. Παραβάλλοντι δὲ τῷ	Λαστρατίδα	πατρὶ ὑπῆρξε μὲν διαύλου παρελθεῖν
[6, 24]	οἰκοδομήσασθαι τὴν στοὰν ἀπὸ τῶν	λαφύρων	τῆς δεκάτης. (Ἔστι δὲ ἡ
[6, 25]	στοᾶς ὀπίσω τῆς ἀπὸ τῶν	λαφύρων	τῶν ἐκ Κορκύρας Ἀφροδίτης ναός,
[6, 18]	πρὸς Ἀλέξανδρον πρεσβείας ὑπὲρ τῶν	Λαψακηνῶν,	καὶ τῆς πρὸς Θεόπομπον ἔχθρας.
[6, 1]	επί γραμμα τὸ επ' αυτω	λέ	γει, καὶ Πυθοι καὶ Ισθμοι
[6, 2]	ριστοι, τά δε μὲ ν	λέ	γει τὸ επί γραμμα· ες
[6, 26]	τὴν ἑορτὴν ἄγουσι θυῖον ὀνομάζοντες·	λέβητας	δὲ ἀριθμὸν τρεῖς ἐς οἴκημα
[6, 26]	οἴκημα εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους τοὺς	λέβητας.	Ταῦτα Ἠλείων τε οἱ δοκιμώτατοι
[6, 15]	ἢ πυκτεύσαντα αὐτὸν λαβεῖν τραύματα.	Λέγει	τε δὴ εἰκότα, καὶ οὕτως
[6, 19]	ἀγάλματα εἶναι τὰ ἐν αὐτῷ,	λέγει	τὸ ἐπίγραμμα. Οὐ μέντοι ἀνακείμενά
[6, 3]	καὶ Μήδοις. Ἐμοὶ μὲν οὖν	λέγειν	τὰ ὑπὸ Ἑλλήνων λεγόμενα ἀνάγκη,
[6, 20]	παῖδα ἔχουσαν ἐπὶ τῷ μαστῷ,	λέγειν	ὡς τέκοι μὲν αὐτὴ τὸν
[6, 8]	μὴν οὐδὲ ὑπὸ τῶν Ἀρκάδων	λέγεσθαί	μοι τοῦτο ἐφαίνετο ἐς αὐτόν·
[6, 26]	εἶναι. (Ταῦτα μὲν δὴ οὕτω	λέγεται.	Ἀνδρὶ δὲ ἐς Ἀχαί̈ αν
[6, 17]	Γοργίας πατρὸς μὲν ἦν Χαρμαντίδου,	λέγεται	δὲ ἀνασώσασθαι μελέτην λόγων πρῶτος
[6, 3]	πεντάθλου στεφάνους, καὶ ἄλλον Νεμείων.	Λέγεται	δὲ ἐπὶ τῷ Εὐπολέμῳ καὶ
[6, 14]	ἐς τὴν Ἄλτιν ὁ Μίλων.	Λέγεται	δὲ ἐς αὐτὸν καὶ τὸ
[6, 20]	τῷ Σωσιπόλιδι ἐπὶ μεγίστοις καθέστηκεν.	(Λέγεται	δὲ καὶ Ἀρκάδων ἐς τὴν
[6, 5]	ταύτῃ τῷ Πουλυδάμαντι τὰς χηλάς.	Λέγεται	δὲ καὶ ὡς ἄνδρα ἡνίοχον
[6, 14]	καὶ σύνεγγυς οὐκ ἐθέλοντα ἵστασθαι.	(Λέγεται	δὲ καὶ ὡς ἐσκομίσειεν αὐτὸς
[6, 8]	νικήσας καὶ ἀνέθηκε τὴν εἰκόνα.	Λέγεται	δὲ (καὶ) ὡς κρατήσειε καὶ
[6, 18]	ὅτι ἵππων γέγονεν αὐτῷ νίκη·	λέγεται	δὲ καὶ, ὡς Μνασέου τοῦ
[6, 7]	ἀποδέουσαι μιᾶς ἐς τὰς ὀκτώ·	λέγεται	δὲ καὶ ὡς Πύθια ἀνέλοιτο
[6, 14]	ἰσχύος τῶν φλεβῶν τὴν χορδήν.	Λέγεται	δὲ καὶ ὡς τῆς δεξιᾶς
[6, 3]	ταὐτὰ Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις εἴργετο.	(Λέγεται	δὲ παιδὶ ἔτι ὄντι τῷ
[6, 24]	μὲν τῷ χωρίῳ τὸ ὄνομα,	λέγεται	δὲ, ὡς ἡ Πέτρα δῆμος
[6, 7]	τρεῖς, καὶ ἐν Νεμέᾳ πέντε.	Λέγεται	δὲ, ὡς καὶ κρέας ἐσθίειν
[6, 9]	ἐν Ῥώμῃ κομισθεῖσα ἐξ Ἄργους.	Λέγεται	δὲ, ὡς Ταυροσθένην καταπαλαίσειεν ὁ
[6, 10]	εἶχε τὴν νίκην. (Στεφάνους δὲ	λέγεται	καὶ ἄλλους Πύθια μὲν δὶς
[6, 4]	αὐτῷ φησι, Κρὴς δὲ εἶναι	λέγεται	Κνώσσιος· ἐκπεσὼν δὲ ὑπὸ στασιωτῶν
[6, 11]	ὄνομα, πρῶτος ὧν ἴσμεν ἀκονιτὶ	λέγεται	λαβεῖν· τὴν δὲ ὀλυμπιάδα τὴν
[6, 4]	ὑπὸ Ἠλείων, εἶναι δὲ αὐτῷ	λέγεται	τὴν πάλην, καθὰ δὴ καὶ
[6, 6]	(Τούτου μὲν δὴ παῖδα εἶναι	λέγεται	τὸν Εὔθυμον. Ἀνελομένῳ δέ οἱ
[6, 10]	πεντάθλῳ, καὶ ὕστερον γυμναστὴς ἄριστος	λέγεται	τῶν ἐφ' αὑτοῦ γενέσθαι. (Μετὰ
[6, 3]	οὖν λέγειν τὰ ὑπὸ Ἑλλήνων	λεγόμενα	ἀνάγκη, πείθεσθαι δὲ πᾶσιν οὐκέτι
[6, 3]	οἱ ἄλλοι Ἴωνες, (κατὰ τὸ	λεγόμενον	ὑπ' αὐτῶν Ἰώνων, τοὺς τοίχους
[6, 19]	ἀνεγράφοντό πω τηνικαῦτα αἱ Ὀλυμπιάδες.	(Λέγονται	δὲ καὶ Ἀργεῖοι μετασχεῖν πρὸς
[6, 22]	διὰ γαίης, καὶ ἐμὲ ἔπειθον	λέγοντες·	ῥεῖ γὰρ δὴ διὰ τῆς
[6, 11]	οὖν ἐπὶ τὴν Πυθίαν ἔρχονται,	λέγοντες	ὡς καὶ ποιήσασιν αὐτοῖς τὰ
[6, 12]	τοὺς Τριταιεῖς εἶναι τοῦ ἐλεγείου	λέγοντος,	οὐκ ἀληθεύοντα εὕρισκον. Πόλεων γὰρ
[6, 19]	ἀπὸ Κορινθίων ἀναθεῖναι τὸν θησαυρὸν	λέγουσα.	Ταύτην Μεγαρεῦσιν ἡγοῦμαι τὴν νίκην
[6, 13]	τῇ ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ στήλη	λέγουσα	τοῦ Λακεδαιμονίου Χιόνιδος τὰς νίκας.
[6, 26]	ἐς καιρὸν ἀφικόμην τῆς ἑορτῆς.	Λέγουσι	δὲ καὶ Ἄνδριοι παρὰ ἔτος
[6, 21]	Κρητικῆς καὶ τοῦ Ἰαρδάνου ποταμοῦ.	Λέγουσι	δὲ καὶ Πέλοπα οἱ Ἠλεῖοι
[6, 20]	Δαμέωνι καὶ τῷ ἵππῳ γενέσθαι.	(Λέγουσι	δὲ καὶ ὡς Μυρτίλῳ κενὸν
[6, 22]	Λάδων κάτεισιν ἐς τὸν Πηνειόν.	(Λέγουσι	δὲ οἱ Ἠλεῖοι καὶ ἔπος
[6, 21]	ἐστιν Ἡρακλέους, ἐρείπια ἐφ' ἡμῶν.	Λέγουσι	δὲ, ὡς ὁδοιπόρους τε καὶ
[6, 16]	εἶναι σταδίους ἑξήκοντα καὶ ἑξακοσίους	(λέγουσι)	Θεόδωρον δὲ λαβόντα ἐπὶ πεντάθλῳ
[6, 24]	ἐλθόντας ἐλάσαι μοῖραν τῆς λείας	λέγουσι,	λαβεῖν τε ἐκ τῆς Κορκυραίων
[6, 19]	ποταμὸν ἐν χώρᾳ τῇ Ἰβήρων	λέγουσι,	στόμασιν ἐς θάλασσαν κατερχόμενον δυσὶ,
[6, 8]	τὸν ποιήσαντα τὴν εἰκόνα οὐ	λέγουσι·	τὴν δὲ τοῦ Ἀμέρτου, Φράδμων
[6, 20]	ἐφ' ᾧ ἐπωχεῖτο ὑπὸ Κτεάτου	λέγουσι	τοῦ Ἄκτορος, καὶ τὸ μνῆμα
[6, 22]	δὲ τὰς νύμφας ἀπὸ Ἴωνος	λέγουσι	τοῦ Γαργηττοῦ, μετοικήσαντος ἐνταῦθα ἐξ
[6, 23]	ὄνομα ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε τεθῆναι	λέγουσιν.	Ἄνδρες τοῦ Ὀξύλου στρατεύματος ἐπὶ
[6, 26]	ἐς τῶν Θυίων τὴν ἑορτὴν	λέγουσιν.	Ἀπέχει μέν γε τῆς πόλεως,
[6, 21]	τὸ ὄνομα ἀπὸ τῆς μητρὸς	λέγουσιν	Ἁρπίνης. (Προελθόντι δὲ οὐ πολὺ,
[6, 25]	παρεῖναί οἱ καὶ Ἀθηνᾶν συνεργὸν	λέγουσιν·	ἀφικέσθαι, οὖν καὶ Πυλίοις τὸν
[6, 26]	ἐς τοῦ ἡλίου τὴν τράπεζαν	λέγουσιν.	(Ἐν ἀκροπόλει δὲ τῇ Ἠλείων
[6, 3]	δή· τὸ γὰρ ὄνομα οὐ	λέγουσιν	ἐπ' αὐτῷ Πτολεμαίου δὲ ἀνάθημά
[6, 22]	δὲ τὴν ἐπίκλησιν τῇ θεῷ	λέγουσιν	ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε. Ἐρασθῆναι τῆς
[6, 7]	τοῖς παισὶν Ἀκουσιλάῳ καὶ Δαμαγήτῳ	λέγουσιν	ἐς Ὀλυμπίαν ἐλθεῖν. Νικήσαντες δὲ
[6, 21]	καὶ ὁμώνυμον Τρικολώνῳ τῷ Λυκάονος	λέγουσιν	οἱ Ἀρκάδες. (Τρικολώνου δὲ ὕστερον
[6, 21]	τῷ Οἰνομάῳ τὰς ἵππους αὐλίζεσθαι	λέγουσιν.	Ὅροι δὲ πρὸς Ἀρκάδας τῆς
[6, 20]	Γενέσθαι δὲ αὐτῷ τὴν τελευτὴν	λέγουσιν	ὑπὸ τῶν ἵππων, ὅτε Ἄκαστος
[6, 16]	τῷ Πυττάλῳ καὶ τάδε ἔτι	λέγουσιν,	ὡς γενομένης πρὸς Ἀρκάδας Ἠλείοις
[6, 24]	Κορκυραίους ἐλθόντας ἐλάσαι μοῖραν τῆς	λείας	λέγουσι, λαβεῖν τε ἐκ τῆς
[6, 20]	Εἰλειθυίας ἐρείπια Ἀφροδίτης Οὐρανίας ἱεροῦ	λείπεται,	θύουσι δὲ καὶ αὐτόθι ἐπὶ
[6, 10]	ἀνταγωνιζομένων, καὶ ἡνίκα πρὸς τὸν	λειπόμενον	ἐξ αὐτῶν ἐπύκτευεν, ἀπαγορεύειν ὑπὸ
[6, 22]	ᾤκισε μὲν κατὰ τὰ ἤδη	λελεγμένα	μοι Μεγαρεὺς ἀνὴρ Πύλων ὁ
[6, 20]	τὸ Κρόνιον κατὰ τὰ ἤδη	λελεγμένα	μοι παρὰ τὴν κρηπῖδα καὶ
[6, 2]	ὴ ό σους αυτων κατέ	λεξα	ή δη, τοσοί δε ά
[6, 5]	τὸν Πηνειόν. Ἐνταῦθα ὁ Πουλυδάμας	λέοντα	ἐν τῷ Ὀλύμπῳ, μέγα καὶ
[6, 5]	ἐν δὲ αὐτοῖς παρέχεται καὶ	λέοντας,	οἳ καὶ τῷ στρατῷ ποτε
[6, 5]	σιτία ἐλυμήναντο. (Οὗτοι πολλάκις οἱ	λέοντες	καὶ ἐς τὴν περὶ τὸν
[6, 3]	δοῖεν, ὁ τρίτος δὲ Ἀμβρακιώτῃ	Λέοντι,	καὶ ὡς χρημάτων καταδικάσαιτο ὁ
[6, 2]	Ὅ́ τι γὰ ρ μὴ	Λεοντί	σκος καὶ Σύ μμαχος των
[6, 17]	παισὶν ἀνῃρημένον νίκην, καὶ τὸν	Λεοντῖνον	Γοργίαν ἰδεῖν ἔστιν· ἀναθεῖναι δὲ
[6, 17]	πέντε φασὶν ἐπὶ τοῖς ἑκατόν.	Λεοντίνων	δὲ ἐρημωθεῖσάν ποτε ὑπὸ Συρακουσίων
[6, 4]	Σικυωνίῳ Σωστράτῳ· καὶ γὰρ τὸν	Λεοντίσκον	καταβαλεῖν μὲν οὐκ ἐπίστασθαι τοὺς
[6, 4]	τὸν Σώστρατον παλαιστὴς ἀνὴρ πεποίηται	Λεοντίσκος,	ἐκ Σικελίας τε ὢν γένος,
[6, 4]	Σώστρατος ὁ ἐπικληθεὶς Ἀκροχερσίτης, καὶ	Λεοντίσκος.	Ἡ μὴ ἀναγραφεῖσα ὑπὸ Ἠλείων
[6, 5]	λόγος κρατῆσαι τοῦ ἐν Νεμέᾳ	λέοντος.	(Ἕτερον δὲ ἐπὶ τούτῳ θαῦμα
[6, 3]	ἀγῶνι. Οὐ γάρ τι Ἰσθμίων	Λεπρεάταις	δεῖμα, ὥσπερ γε αὐτοῖς ἐστιν
[6, 7]	δὲ καὶ Ἀλκαινέτῳ τῷ Θεάντου	Λεπρεάτῃ	καὶ αὐτῷ καὶ τοῖς παισὶν
[6, 3]	δὲ ὁ Ἀντίοχος ἦν ἐκ	Λεπρέου.	Παγκρατίῳ δὲ ἄνδρας ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 15]	παῖδα σταδιοδρόμον Ξένωνα Καλλιτέλους ἐν	Λεπρέου	τοῦ ἐν τῇ Τριφυλίᾳ Πυριλάμπης
[6, 3]	δὲ ἀνάκειται μὲν πύκτης ἐκ	Λεπρέου	τοῦ Ἠλείων, Λάβαξ Εὔφρονος. Ἀνάκειται
[6, 26]	ἔργον τῶν ζῴων κλῶσμα εὑρίσκεται	λεπτὸν,	τοῖς ποσὶν αὐτῶν περιειλιγμένον. (Τρέφουσι
[6, 2]	δὲ ανὴ ρ ουτος ανεί	λετο	επὶ παγκρατί ω νί κην
[6, 22]	πόλισμα ἦν οἱ Λετρῖνοι, καὶ	Λετρεὺς	ὁ Πέλοπος ἐγεγόνει σφίσιν οἰκιστής.
[6, 22]	ἀπελθεῖν ἐπὶ ἀπράκτῳ τῷ ἐγχειρήματι.	(Λετριναῖοι	μὲν δὴ Ἀλφειαίαν ἐκάλουν τὴν
[6, 22]	σφισιν ὑπῆρχεν ἐξ ἀρχῆς ἐς	Λετριναίους)	τὰ παρὰ σφίσιν Ἀρτέμιδι ἐς
[6, 22]	ἐξ ἀρχῆς πόλισμα ἦν οἱ	Λετρῖνοι,	καὶ Λετρεὺς ὁ Πέλοπος ἐγεγόνει
[6, 22]	καὶ αὐτὸν ἐς παννυχίδα ἐς	Λετρίνους	ἐλθεῖν, ὑπὸ αὐτῆς τε ἀγομένην
[6, 22]	μὲν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν ἐς	Λετρίνους	ἕξεις, ὀγδοήκοντα δὲ ἐκ Λετρίνων
[6, 22]	τιμὴν τῇ Ἐλαφιαίᾳ καθεστηκότα ἐς	Λετρίνους	τε μετήγαγον, καὶ τῇ Ἀρτέμιδι
[6, 22]	ταύτης τραφῆναι τὴν Ἄρτεμίν φασι.	Λετρίνων	δὲ ὅσον τε ἕξ ἀπωτέρω
[6, 22]	Λετρίνους ἕξεις, ὀγδοήκοντα δὲ ἐκ	Λετρίνων	καὶ ἑκατὸν ἐπὶ Ἦλιν. Τὸ
[6, 20]	καὶ τὸ πρόσωπον ἐφειλκυσμένῃ ὕφος	λευκόν.	Παρθένοι δὲ ἐν τῷ τῆς
[6, 25]	ταῦτα δέ οἵ ἐστι λίθου	λευκοῦ.	Ἐνταῦθα ἔχει τιμὰς καὶ ὁ
[6, 20]	ἀπαντικρὺ τῶν Ἑλλανοδικῶν βωμὸς λίθου	λευκοῦ·	(ἐπὶ τούτου καθεζομένη τοῦ βωμοῦ
[6, 24]	καὶ χεῖρες καὶ πόδες λίθου	λευκοῦ·	ἔχουσι δὲ ἡ μὲν αὐτῶν
[6, 3]	τὸ ἀτύχημα Λακεδαιμονίων τὸ ἐν	Λεύκτροις.	(Ἐφεξῆς δὲ ἀνάκειται μὲν πύκτης
[6, 21]	πεποίηται, καὶ ποταμὸς παρέξεισι ταύτῃ	Λευκυανίας·	ἐκδίδωσι μὲν οὖν καὶ οὗτος
[6, 21]	δὲ οὐ πόρρω ἱερὸν Διονύσου	Λευκυανίτου	πεποίηται, καὶ ποταμὸς παρέξεισι ταύτῃ
[6, 21]	ἐπαριθμοῦσι τοῖς κατειλεγμένοις Ἐρύθραν παῖδα	Λεύκωνος	τοῦ Ἀθάμαντος (ἀπὸ τούτου Ἐρυθραὶ
[6, 1]	εικό νων. (Τού τους εκέ	λευσεν	αφειναί με ο λό γος,
[6, 3]	καὶ ὡς χρημάτων καταδικάσαιτο ὁ	Λέων	ἐπὶ τῆς Ὀλυμπικῆς βουλῆς ἑκατέρου
[6, 13]	Τὰ μέντοι ἐπιφανέστατα ἐς δρόμον	Λεωνίδᾳ	Ῥοδίῳ ἐστίν. Ἐπὶ γὰρ τέσσαρας
[6, 17]	εἰρημένα. Εἰ δὲ ἀπὸ τοῦ	Λεωνιδαίου	πρὸς τὸν βωμὸν τὸν μέγαν
[6, 13]	Ἑρμογένης ἐπίκλησιν Ἵππος. Πολίτης καὶ	Λεωνίδας	ἄριστοι δρομεῖς. Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες.
[6, 16]	ἐστὶν Ἠλεῖος, κρατήσας ἄνδρας πυγμῇ·	Λεωνίδας	τε ἐκ Νάξου τῆς ἐν
[6, 9]	Τούτῳ τῷ Φίλωνι Σιμωνίδης ὁ	Λεωπρέπους	ἐλεγεῖον δεξιώτατον ἐποίησε. Πατρὶς μὲν
[6, 2]	μό σχων εκ παλαιου δή	λη	καθεστωσά εστιν ανθρώ ποις. Κύ
[6, 17]	καὶ Καλλικράτης ἀπὸ τῆς ἐπὶ	Ληθαίῳ	Μαγνησίας, ἐπὶ τῷ ὁπλίτῃ δρόμῳ
[6, 17]	τε ἐς ἅπαν, καὶ ἐς	λήθην	ὀλίγου δεῖν ἥκουσαν ἀνθρώποις. Εὐδοκιμῆσαι
[6, 1]	επιχωρί ων, εκ δὲ αγέ	λης	αυτὸ ν οικεί ας ί
[6, 21]	(Κατὰ ταύτην τὴν ἐπώνυμον τοῦ	λῃστοῦ	δειράδα, ποταμὸς ἀπὸ μεσημβρίας κατιὼν
[6, 1]	ας ί ππω κρατησαι κέ	λητι.	Πλησί ον δὲ του Κλεογέ
[6, 2]	τω παιδὶ ί ππου κέ	λητος·	ο Τί μων δὲ επὶ
[6, 1]	ανδριά ντα του Τρωί λου,	λί	θου κρηπὶ ς, καὶ ά
[6, 2]	χει νενικηκό τα. (Του δὲ	Λί	χα πλησί ον μά ντις
[6, 2]	Τω δε Ἀρκεσιλά ω καὶ	Λί	χα τω παιδί τω μὲ
[6, 2]	κας φασί γρά μματα ου	Λί	χαν, Θηβαί ων δὲ τὸ
[6, 2]	και. Καὶ διὰ τὸ ν	Λί	χαν τουτον η κατὰ (Ἄγιν
[6, 2]	νασι δύ ο Ὀλυμπικαὶ νικαι·	Λί	χας δὲ ειργομέ νων τηνικαυτα
[6, 2]	ο παις του Ἀρκεσιλά ου	Λί	χας. (Ξενά ργει μὲ ν
[6, 21]	οἰκήσεις, ἐπί τε ἄνεμον τετραμμέναι	Λίβα	καὶ ἡλίου δυσμάς. (Διαβάντων δὲ
[6, 8]	παρὰ τοῦ μαντείου τοῦ ἐν	Λιβύῃ	προπεπυσμένος, τήν τε εἰκόνα ἐπεποίητο
[6, 18]	δρομέως, ἐπικληθέντος δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων	Λίβυος,	εἴη παῖς ὁ Κρατισθένης. Τὰ
[6, 13]	τὸν Βύκελον ὁπλίτης ἀνὴρ ἐπίκλησιν	Λίβυς,	Μνασέας Κυρηναῖος ἕστηκε· Πυθαγόρας δὲ
[6, 12]	ἱπποτροφήσαντα κατὰ τὸ ἐπιχώριον τοῖς	Λίβυσι,	καὶ αὐτόν τε ἐν Ὀλυμπίᾳ,
[6, 19]	ἔργον. (Πρὸς δὲ τῷ Συβαριτῶν	Λιβύων	ἐστὶ τῶν ἐν Κυρήνῃ θησαυρός·
[6, 19]	πόλεως. Θησαυρὸς Καρχηδονίων. Ἐπιδαμνίων. Συβαριτῶν.	Λιβύων	τῶν ἐν Κυρήνῃ. Σελινουντίων. Μεταποντίνων.
[6, 21]	τε Οἰνομάου, γῆς χῶμα περιῳκοδομημένον	λίθοις	ἐστὶ, καὶ ὑπὲρ τοῦ μνήματος
[6, 25]	ποδῶν· ταῦτα δέ οἵ ἐστι	λίθου	λευκοῦ. Ἐνταῦθα ἔχει τιμὰς καὶ
[6, 20]	δὲ ἀπαντικρὺ τῶν Ἑλλανοδικῶν βωμὸς	λίθου	λευκοῦ· (ἐπὶ τούτου καθεζομένη τοῦ
[6, 24]	δὲ καὶ χεῖρες καὶ πόδες	λίθου	λευκοῦ· ἔχουσι δὲ ἡ μὲν
[6, 21]	κρηπὶς δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ	λίθου	πεποίηται· τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς
[6, 19]	τῇ Ἀττικῇ. Γελώων. (Ἔστι δὲ	λίθου	πωρίνου κρηπὶς ἐν τῇ Ἄλτει,
[6, 24]	δὲ Ἡλίῳ πεποίηται καὶ Σελήνῃ	λίθου	τὰ ἀγάλματα· καὶ τῆς μὲν
[6, 21]	τῶν ἀρχαίων Κόρην καὶ Δήμητρα	λίθου	τοῦ Πεντελῆσιν Ἀθηναῖος ἀνέθηκεν Ἡρώδης.
[6, 22]	ἕξ ἀπωτέρω σταδίοις, ἐστὶν ἀέναος	λίμνη	τριῶν που τὴν διάμετρον σταδίων
[6, 19]	Ζεὺς μεγέθει μέγας, καὶ θώρακες	λινοῖ	τρεῖς ἀριθμόν, Γέλωνος δὲ ἀνάθημα
[6, 26]	Τὴν μὲν δὴ κανναβίδα καὶ	λίνον	καὶ τὴν βύσσον σπείρουσιν, ὅσοις
[6, 25]	δὲ ἐρεᾶν αὐτῷ καὶ ἀπὸ	λίνου	τε καὶ βύσσου περιβάλλουσι. (Τοῦτο
[6, 2]	Πελοποννή σου φεύ γοντας επέ	λιπεν	η περὶ τὸ ν αγωνα
[6, 2]	Θαυμα δὲ εί περ ά	λλο	τι καὶ τό δε εποιησά
[6, 2]	ή δη, τοσοί δε ά	λλοι	των εκ Σπά ρτης ιπποτρό
[6, 1]	οι δὲ καὶ επὶ ά	λλοις	έ ργοις, ό μως ου
[6, 2]	επὶ πορθμω Μεσσηνί ων, ά	λλος	γε ουδεὶ ς Μεσσή νιος,
[6, 2]	ω νί κην των ά	λλων	τε Ἀκαρνά νων καὶ των
[6, 1]	νικαι, αναθημά των δὲ ά	λλων	τε καὶ εικό νων συγγραφή
[6, 2]	ν δὲ ειναι παιδα Ἀπό	λλωνος	καὶ λαβειν μαντική ν φησιν
[6, 1]	τι εδή λωσα εν τοις	λό	γοις, οὶ ες τοὺ ς
[6, 1]	εκέ λευσεν αφειναί με ο	λό	γος, ό τι ου κατά
[6, 2]	ες πλέ ον εν τω	λό	γω τω ες Ἀρκά δας
[6, 1]	(Ἕ́ πεται δέ μοι τω	λό	γω τω ες τὰ αναθή
[6, 1]	γος, ό τι ου κατά	λογό	ς εστιν αθλητων, οπό σοις
[6, 4]	δὴ καὶ ἐν τοῖς Σπαρτιατικοῖς	λόγοις	ἐς πλέον ἡμῖν δεδήλωται. Εὐάνθει
[6, 19]	ὡς Θουκυδίδης ποιήσειεν ἐν τοῖς	λόγοις	Λοκρῶν τῶν πρὸς τῇ Φωκίδι
[6, 7]	δὲ τὸν ὄντα εἶπεν Ἀνδροτίων	λόγον,	ἐθέλειν μοι φαίνεται Λακεδαιμονίους ἐς
[6, 24]	γέρων, ὅντινα ἠρόμην, εἶπεν ἀληθῆ	λόγον,	Ὀξύλου τοῦτο ἂν μνῆμα εἴη.
[6, 26]	δὲ ἐν μὲν Ἠλείων καταλόγῳ	λόγον	οὐδένα Ὅμηρος ἐποιήσατο· ἐν δὲ
[6, 20]	πάντων τε κατὰ τὸν αὐτὸν	λόγον	συμβαίνει τῶν ἵππων, ἔστ' ἂν
[6, 4]	μοι καὶ οὗτος ἐς τὸν	λόγον,	Φειδίου τε ἕνεκα καὶ τῆς
[6, 21]	Μάρμακος· Ἱπποδαμείας δὲ μνηστῆρα ἔχει	λόγος	ἀφικέσθαι πρῶτον τοῦτον Μάρμακα καὶ
[6, 15]	καταγωνισθέντα ὑπ' αὐτοῦ, δεδήλωκεν ὁ	λόγος	δὴ μοι· παλαίων δὲ κατέβαλεν
[6, 11]	ἥκει τὸν Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν ὁ	λόγος	ἤδη μοι τὰ δοκιμώτατα ἐξ
[6, 5]	ἔργα, ὅτι καὶ Ἡρακλέα ἔχει	λόγος	κρατῆσαι τοῦ ἐν Νεμέᾳ λέοντος.
[6, 9]	ἐπιχώριος ἐς αὐτὰ ἂν εἴη	λόγος.	(Μετὰ δὲ τὴν εἰκόνα τοῦ
[6, 10]	ἀνέθηκεν, ἑτέρωθι δὴ δηλώσω τοῦ	λόγου.	Ἐπιδάμνιοι δὲ χώραν μὲν, ἥνπερ
[6, 12]	καὶ ἐν τοῖς ὑστέροις τοῦ	λόγου.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Στήλη τὰς Χιόνιδος
[6, 12]	Ἠλείων ἐστί. Καί μοι τοῦ	λόγου	τὰ πρότερα οὔτε τῶν ἐς
[6, 12]	καὶ ἐς τὸ πλῆθος ποιεῖσθαι	λόγους	ἀρχομένῳ, ἐπέδραμεν ὡς ἀποκτενῶν τὸν
[6, 17]	τοι ἄλλα τε Τισίας ἐς	λόγους	ἐσηνέγκατο, καὶ πιθανώτατα τῶν καθ'
[6, 18]	μὲν αὐτὸς σοφιστὴς, καὶ σοφιστῶν	λόγους	μιμεῖσθαι· ὡς δέ οἱ διαφορὰ
[6, 26]	Ἕλλησιν, ἀποδέχοιτο ἄν τις τῷ	λόγῳ	γε τῷ αὐτῷ καὶ ὅσα
[6, 20]	ἄφεσις πεποίηται, Ἐνδυμίωνος μνῆμα ἐνταῦθα	λόγῳ	Ἠλείων ἐστίν. (Ὑπερβάλλοντι δὲ ἐκ
[6, 6]	(Ὀδυσσέα μὲν δὴ ἐν οὐδενὶ	λόγῳ	θέμενον αὐτοῦ τὴν ἀπώλειαν, ἀποπλέοντα
[6, 24]	ἐς βέβαιον ὁμολογίαν ἐπὶ οὐδενὶ	λόγῳ	καταστάντος. Ἔστι δὲ καὶ μνῆμα
[6, 25]	(Ἐπάγονται δὲ καὶ Ὅμηρον τῷ	λόγῳ	μάρτυρα ποιήσαντα ἐν Ἰλιάδι· Τλῆ
[6, 8]	καὶ ταῦτα τῷ ἐς Ἀχαιοὺς	λόγῳ.	(Προμάχου δὲ οὐ πόρρω Τιμασίθεος
[6, 25]	ἐπὶ Ἴλιον Ποσειδῶν τῷ Ὁμήρου	λόγῳ	τοῖς Ἕλλησιν ἐπίκουρος ἦν, οὐκ
[6, 22]	ἐπίκλησιν τῇ θεῷ λέγουσιν ἐπὶ	λόγῳ	τοιῷδε. Ἐρασθῆναι τῆς Ἀρτέμιδος τὸν
[6, 23]	ἀγυιᾷ δὲ Σιωπῇ ὄνομα ἐπὶ	λόγῳ	τοιῷδε τεθῆναι λέγουσιν. Ἄνδρες τοῦ
[6, 11]	Καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τῷ	λόγῳ	τούτῳ καταδεχθέντες, οὐδὲν τῆς ἀκαρπίας
[6, 14]	ἄξια μνήμης, ἃ ἐν τῷ	λόγῳ	τῷ ἐς Ἀθηναίους ἐδήλωσα, τοῦτον
[6, 8]	ἅρματι ἐπὶ Ὀλυμπιάδος ταύτης, ἣ	λόγῳ	τῷ Ἠλείων ἐστὶ κίβδηλος τῶν
[6, 19]	εἰ δὲ καὶ Ταρτήσσιος χαλκὸς	λόγῳ	τῷ Ἠλείων ἐστίν, οὐκ οἶδα.
[6, 24]	καὶ οἰκεῖα τῷ ἐς Ἄδωνιν	λόγῳ·	Χάριτας δὲ Ἀφροδίτῃ μάλιστα εἶναι
[6, 17]	ἥκουσαν ἀνθρώποις. Εὐδοκιμῆσαι δὲ Γοργίαν	λόγων	ἕνεκα ἔν τε πανηγύρει τῇ
[6, 20]	δὲ πιθανώτατος (ἐμοὶ δοκεῖν) τῶν	λόγων	Ποσειδῶνος ἐπίκλησιν εἶναι τοῦ Ἱππίου
[6, 17]	Χαρμαντίδου, λέγεται δὲ ἀνασώσασθαι μελέτην	λόγων	πρῶτος ἠμελημένην τε ἐς ἅπαν,
[6, 23]	ἐστιν Ἠλείοις, καὶ ἐπιδείξεις ἐνταῦθα	λόγων	τε αὐτοσχεδίων καὶ συγγραμμάτων ποιοῦνται
[6, 14]	τὴν δὲ ἐξ ἀνδρὸς παγκρατιαστοῦ	λοιδορίας.	Ἀνείλετο δὲ ἐν ἀνδράσιν ὁ
[6, 18]	Λακεδαιμονίοις ὁμοῦ καὶ Θηβαίοις συγγραφὴν	λοίδορον.	Ὡς δὲ ἦν ἐς τὸ
[6, 19]	πλὴν δὲ ἐσθῆτός ἐστι τὰ	λοιπὰ	καὶ τῷ Ἐνδυμίωνι ἐλέφαντος. Μεταποντίνους
[6, 6]	ἀνθρώποις τοῖς ἐνταῦθα ἐλευθερία τοῦ	λοιποῦ	σφισιν ἦν ἀπὸ τοῦ δαίμονος.
[6, 1]	οις, μηδὲ ί ππους του	λοιπου	των ελλανοδικού ντων καθιέ ναι
[6, 14]	ἀντίχειρα ἐς τὸ ἄνω· τῶν	λοιπῶν	δὲ ἀλλήλοις ἐπικειμένων κατὰ στοῖχον,
[6, 5]	καὶ τρεπομένων ἐς φυγὴν τῶν	λοιπῶν	παρέστη καταμεῖναι τῷ Πουλυδάμαντι, καὶ
[6, 6]	τοῦ Καικίνου φασίν, ὃς τὴν	Λοκρίδα	καὶ Ῥηγίνην ὁρίζων τὸ ἐς
[6, 19]	αὐτοὶ Μυονεῖς οἱ ἐν τῇ	Λοκρίδι	ἠπείρῳ. Τὰ δὲ ἐπὶ τῇ
[6, 6]	γὰρ τέττιγες οἱ ἐντὸς τῆς	Λοκρίδος	ἄχρι τοῦ Καικίνου κατὰ τὰ
[6, 6]	Εὔθυμος ἐκ τῶν ἐν Ἰταλίᾳ	Λοκρῶν,	οἳ χώραν τὴν πρὸς τῷ
[6, 19]	Θουκυδίδης ποιήσειεν ἐν τοῖς λόγοις	Λοκρῶν	τῶν πρὸς τῇ Φωκίδι καὶ
[6, 19]	τὴν κεφαλήν· ἀνατεθῆναι δὲ ὑπὸ	Λοκρῶν	φησι τῶν πρὸς Ζεφυρίῳ τῇ
[6, 1]	ουχ υπὸ ισχύ ος ανεί	λοντο	ή δη τὸ ν κό
[6, 1]	Πύ ρρου τε, καὶ Τρωί	λος	Αλκί νου. Τού τοις γέ
[6, 2]	δας επέ ξειμι. Του Θρασυβού	λου	δὲ τη εικό νι γαλεώ
[6, 1]	ν ανδριά ντα του Τρωί	λου,	λί θου κρηπὶ ς, καὶ
[6, 1]	ην Ηλειος, Σύ μμαχος Αισχύ	λου·	παρὰ δὲ αυτὸ ν εκ
[6, 2]	νδαρος. (Παρὰ δὲ του Θρασυβού	λου	τὴ ν εικό να Τιμοσθέ
[6, 22]	κοινῷ δέ σφισιν ἐπίκλησις Ἰωνίδες.	Λουομένοις	δὲ ἐν τῇ πηγῇ καμάτων
[6, 19]	πόλεων ἐπολυπραγμόνησαν τῶν ἐν αὐτῇ,	Λουπίας	φασὶ κειμένην Βρεντεσίου τε μεταξὺ
[6, 2]	τελεί ων τοὺ ς πώ	λους	καὶ ενί κα δι' αυτων.
[6, 2]	ν ες Ὀλυμπί αν πώ	λους,	καὶ ου δοκιμασθέ ντος ενὸ
[6, 23]	δὲ τοῦ γυμνασίου πρὸς τὰ	λουτρὰ	ἐρχομένῳ, δι' ἀγυιᾶς τε ἡ
[6, 21]	Πισαίας. (Ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ	λόφος	ἐστὶν ἀνήκων ἐς ὀξύ, ἐπὶ
[6, 20]	ἐστὶ τὸ μνῆμα ἐπὶ τοῦ	λόφου	διαβάντων τὸν Κλάδεον ὡς ἐπὶ
[6, 6]	νίκας ἐν ἀνδράσιν ἀνελόμενος, Ἀνδροσθένης	Λοχαίου.	(Ἐπὶ δὲ τούτοις Εὐκλῆς ἀνάκειται
[6, 1]	δὲ του Κλεογέ νους, Δεινό	λοχό	ς τε κειται, Πύ ρρου
[6, 1]	τὸ ν αγωνα ο Δεινό	λοχος	ησκή θη, καὶ τοὺ ς
[6, 1]	παιδὸ ς εν τοις κό	λποις	εστεφανωμέ νου· καὶ τουδε έ
[6, 1]	ν ανδριά ντα εποί ησε	Λύ	σιππος. Ἡ δὲ του Δεινολό
[6, 2]	ν ανδριά ντα ειργά σατο	Λύ	σιππος· ο δὲ ανὴ ρ
[6, 6]	καὶ Κάλαβρός τε ποταμὸς καὶ	Λύκα	πηγή, πρὸς δὲ Ἡρῷόν τε
[6, 8]	λύκον ἐπὶ τῇ θυσίᾳ τοῦ	Λυκαίου	Διός, καὶ ὡς ὕστερον τούτων
[6, 21]	εἶναι, καὶ ὁμώνυμον Τρικολώνῳ τῷ	Λυκάονος	λέγουσιν οἱ Ἀρκάδες. (Τρικολώνου δὲ
[6, 14]	Ἄνδριος καὶ οὗτος, Προκλῆς ὁ	Λυκαστίδα.	Τοῖς πλάσταις δὲ, οἳ τοὺς
[6, 6]	ἐσθῆτα. Ἐτίθετο δὲ καὶ ὄνομα	Λύκβαντα	ἐπὶ τῇ γραφῇ γράμματα. Ταῦτα
[6, 10]	νῦν Δυρράχιον ἀπὸ τοῦ οἰκιστοῦ.	(Λυκῖνον	δὲ Ἡραιέα, καὶ Ἐπικράδιον Μαντινέα,
[6, 10]	Ἀγιάδαν, ἐν παισὶν ἀνελομένους νίκας,	Λυκῖνον	μὲν δρόμου, τοὺς δὲ ἐπ'
[6, 2]	Ἀκαρνανος αθλητου, Ξενά ρκης καὶ	Λυκινος,	Ἀρκεσί λαό ς τε καὶ
[6, 2]	νθω προσανελέ σθαι νί κας.	Λυκινος	δὲ αγαγὼ ν ες Ὀλυμπί
[6, 7]	Διπαιεὺς τῆς Μαιναλέων χώρας καὶ	Λυκῖνος	ἕστηκεν Ἠλεῖος: κρατῆσαι δὲ ὀλυμπίασι
[6, 10]	Σήραμβος, γένος καὶ οὗτος Αἰγινήτης·	Λυκίνου	δέ ἐστιν ὁ ἀνδριὰς Κλέωνος
[6, 17]	δὲ Ἑρμησιάναξ Ἀγονέου, καὶ Εἰκάσιος	Λυκίνου	τε ὢν καὶ τῆς Ἑρμησιάνακτος
[6, 13]	τὰ ἐς δόξαν καὶ ἀνὴρ	Λύκιος	παρέσχετο Ἑρμογένης Ξάνθιος, ὃς τὸν
[6, 14]	ὁ Μίλων ὑπὸ τοῦ ξύλου	λύκοις	ἐγίνετο εὕρημα. Μάλιστα δέ πως
[6, 8]	ἀνθρώπου μεταβάλοι τὸ εἶδος ἐς	λύκον	ἐπὶ τῇ θυσίᾳ τοῦ Λυκαίου
[6, 8]	Δάμαρχος μεταβληθεὶς ἐξ ἀνδρὸς εἰς	λύκον.	Τὰ κατὰ τὴν Τιμάνθους τελευτήν.
[6, 13]	ἐπίγραμμά ἐστιν ἐπ' αὐτῷ; Ὠκυδρόμας	Λύκος	Ἴσθμι' ἅπαξ, δύο δ' ἐνθάδε
[6, 6]	ἅπαν ἐς τὰ μάλιστα φοβερός,	λύκου	δὲ ἀμπίσχετο δέρμα ἐσθῆτα. Ἐτίθετο
[6, 21]	ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου φονευθῆναι, καὶ	Λυκοῦργον,	Λάσιόν τε καὶ Χαλκώδοντα, καὶ
[6, 11]	τὸν χαλκὸν ἅτε αὐτῷ Θεαγένει	λυμαινόμενος.	Καὶ τὸν μὲν ὁ ἀνδριὰς
[6, 14]	ἄλλῳ παρεῖναι βιαζομένῳ, μήτε αὐτὸς	λυμήνασθαι	πιέζων. Ἱστάμενος δὲ ἐπὶ ἀληλιμμένῳ
[6, 9]	νίκην, ἔκφρων ἐγένετο ὑπὸ τῆς	λύπης·	καὶ ἀνέστρεψε μὲν ἐς Ἀστυπάλαιαν,
[6, 3]	πάτρᾳ καὶ Ἀριστοκρίτῳ κλέος ἔργων,	Λύσανδρ'	ἐκτελέσας, δόξαν ἔχεις ἀρετᾶς. Δῆλοι
[6, 3]	ἐφεξῆς ἐς αὐτὸν ἔπαινός ἐστι	Λύσανδρον·	Ἀθάνατον πάτρᾳ καὶ Ἀριστοκρίτῳ κλέος
[6, 3]	Μεσσήνης τῆς ὑπὸ τῇ Ἰθώμῃ·	(Λύσανδρον	δὲ τὸν Ἀριστοκρίτου Σπαρτιάτην ἀνέθεσαν
[6, 3]	Σάμιοι μὲν ἐς Ὀλυμπίαν τὸν	Λύσανδρον,	Ἐφέσιοι δὲ ἐς τὸ ἱερὸν
[6, 3]	τὸ ἱερὸν ἀνετίθεσαν τῆς Ἀρτέμιδος	Λύσανδρόν	τε αὐτὸν καὶ Ἐτεόνικον, καὶ
[6, 3]	ἐν Ἰταλίᾳ καί καταστροφή. Ἀνδριὰς	Λυσάνδρου.	(Δαμίσκου δὲ ἐγγύτατα ἕστηκεν ἀνὴρ
[6, 4]	τοῦ Κρητός. (Ἔχεται δὲ τοῦ	Λυσάνδρου	τῆς εἰκόνος Ἐφέσιός τε πύκτης,
[6, 2]	Ευτυχί δης Σικυώ νιος παρὰ	Λυσί	ππω δεδιδαγμέ νος. Ὁ δὲ
[6, 4]	Φειδίας ἐποίησε. Σάτυρος δὲ Ἠλεῖος	Λυσιάνακτος	πατρός, γένους δὲ τοῦ Ἰαμιδῶν,
[6, 13]	καὶ ὁ Ἀθηναίων δῆμος Ἀριστοφῶντα	Λυσίνου,	παγκρατιαστὴν, ἐν τῷ ἀγῶνι τῷ
[6, 14]	ἀνδρὸς ἐξ Ἀβδήρων, ἐποίησε μὲν	Λύσιππος,	ἀνέθεσαν δὲ οἱ στρατιῶται δύο
[6, 16]	εὔνοιαν. Μέσος δὲ ἕστηκεν αὐτῶν	Λύσιππος	Ἠλεῖος, καταπαλαίσας τοὺς ἐσελθόντας τῶν
[6, 17]	ὁπλίτῃ δρόμῳ στεφάνους δύο ἀνῃρημένος·	Λυσίππου	δὲ ἔργον ἡ τοῦ Καλλικράτους
[6, 5]	ἐπὶ τῷ βάθρῳ τῷ ὑψηλῷ,	Λυσίππου	μέν ἐστιν ἔργον, μέγιστος δὲ
[6, 16]	Ἀνδρέας δὲ Ἀργεῖος ἐποίησε τοῦ	Λυσίππου	τὴν εἰκόνα. (Λακεδαιμονίῳ δὲ Δεινοσθένει
[6, 4]	ἐπὶ τοσοῦτο ἐδήλωσεν. (Εἰ δὲ	Λυσίππου	τοῦ ποιήσαντος τὴν εἰκόνα τεκμαιρόμενον
[6, 17]	Διονυσικλῆς, τοῦ δὲ Κριαννίου Μακεδὼν	Λῦσός	ἐστιν ὁ ἐργασάμενος. (Κλαζομενίου δὲ
[6, 20]	ἁγιστεύει τῷ Ἠλείων, καὶ αὐτὴ	λύτρα	τε ἐσφέρει τῷ θεῷ, καὶ
[6, 1]	σθαι νί κας, τω Τρωί	λω	δε) τελεί α τε συνωρί
[6, 1]	τε συνωρί δι, καὶ πώ	λων	ά ρματι· ὀλυμπιά δι δὲ
[6, 1]	πρό τερον έ τι εδή	λωσα	εν τοις λό γοις, οὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/11/2006