Livre, Chap.
[6, 6]	κοινοῦ. Θεόπομπος γὰρ ὁ πατὴρ	τοῦ	Ἀγήνορος πρόξενος τοῦ ἔθνους ἦν
[6, 15]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς	τοῦ	Ἀγησιλάου. Δημητρίου καὶ τοῦ ὑιοῦ
[6, 14]	τὴν πλευράν, τὸ δὲ ἀπὸ	τοῦ	ἀγκῶνος ἔτεινεν ἐς εὐθύ, τῶν
[6, 14]	ἐπιτήδειός πω νομισθεὶς παλαίειν, ἀπηλάθη	τοῦ	ἀγῶνος· τῇ δὲ ἑξῆς (κατεδέχθη
[6, 6]	τῶν ἐπιχωρίων ἀντὶ τούτου καταλευσθῆναι	τοῦ	ἀδικήματος. (Ὀδυσσέα μὲν δὴ ἐν
[6, 8]	τῇ ἀκροπόλει) θάνατον ζημίαν εὕρετο	τοῦ	ἀδικήματος παρὰ Ἀθηναίων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'
[6, 19]	ἀνάκειται δὲ καὶ ἀσπὶς ὑπὲρ	τοῦ	ἀετοῦ, τοὺς Μεγαρέας ἀπὸ Κορινθίων
[6, 8]	τοῦ Δαμοκρίτου Κλέων, Φιλίππου δὲ	τοῦ	Ἀζᾶνος Μύρων τὴν εἰκόνα ἐποίησε.
[6, 21]	τοῖς κατειλεγμένοις Ἐρύθραν παῖδα Λεύκωνος	τοῦ	Ἀθάμαντος (ἀπὸ τούτου Ἐρυθραὶ πόλισμα
[6, 10]	Κλεοσθένης οὗτος. Τὰ γὰρ Μιλτιάδου	τοῦ	Ἀθηναίου καὶ Εὐαγόρου τοῦ Λάκωνος
[6, 8]	παλαιστὰς καταβαλόντι ἄνδρας, τῷ μὲν	τοῦ	Ἀθηναίου Μύρωνος, Βαύκιδι δὲ Ναυκύδους
[6, 13]	εἰκόνα εἶναι Χιόνιδος, ἔργον ὄντα	τοῦ	Ἀθηναίου Μύρωνος. (Ἐοικότα δὲ Χιόνιδι
[6, 17]	οὐ τὰ ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου	τοῦ	Ἀθήνῃσι, τούτου τοῦ ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν
[6, 3]	αὐτῆς Τύφων Αἰγιεύς. Πύρρου δὲ	τοῦ	Αἰακίδου καὶ Ταραντίνων ἐς τὸν
[6, 11]	ἐστὶν ἐν τῇ Ἄλτει, τέχνη	τοῦ	Αἰγινήτου Γλαυκίου. ~Ἱέρων Δεινομένους, Συρακοθσίων
[6, 9]	τὸ ἅρμα ἀνάκειται Φίλων, τέχνη	τοῦ	Αἰγινήτου Γλαυκίου. Τούτῳ τῷ Φίλωνι
[6, 18]	Ῥηξιβίου μὲν συκῆς, ἡ δὲ	τοῦ	Αἰγινήτου κυπαρίσσου, καὶ ἧσσον τῆς
[6, 12]	ἔργα δὲ, τὸ μὲν Ὀνάτα	τοῦ	Αἰγινήτου τὸ ἅρμα, Καλάμιδος δὲ
[6, 21]	τὴν γῆν ἐνταῦθα τὸ ἅρμα	τοῦ	Ἅιδου καὶ αὖθις μύσαι· οἱ
[6, 25]	θέλουσιν εἰκάζειν. (Ὁ δὲ ἱερὸς	τοῦ	Ἅιδου περίβολός τε καὶ ναός
[6, 26]	νῆσον εἶναι. Οὗτοι μὲν δὴ	τοῦ	Αἰθιόπων γένους αὐτοί τέ εἰσιν
[6, 22]	πόλει Πίσον τὸν Περιήρους φασὶ	τοῦ	Αἰόλου. Πισαῖοι δὲ ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον,
[6, 21]	ἐκαλεῖτο Βοιωτῶν) καὶ Ἠιονέα Μάγνητος	τοῦ	Αἰόλου. Τούτοις μὲν δὴ ἐνταῦθά
[6, 20]	ᾧ ἐπωχεῖτο ὑπὸ Κτεάτου λέγουσι	τοῦ	Ἄκτορος, καὶ τὸ μνῆμα κοινὸν
[6, 7]	ἐν Ὀλυμπίᾳ κεῖνται. (Ἐπὶ δὲ	τοῦ	Ἀλκαινέτου τοῖς υἱοῖς, Γνάθων τε
[6, 17]	τῆς μητρὸς σύνοικος φεύγων, ἅτε	τοῦ	Ἀλκμαίωνος ἐπιστάμενος σφᾶς εἰργασμένους τὸν
[6, 22]	τὴν δὲ (ἐν ὑπονοίᾳ γὰρ	τοῦ	Ἀλφειοῦ τὴν ἐπιβουλὴν ἔχειν) ἀλείψασθαι
[6, 22]	Ἀλφειαίαν ἐκάλουν τὴν θεὸν ἐπὶ	τοῦ	Ἀλφειοῦ τῷ ἐς αὐτὴν ἔρωτι·
[6, 8]	εἰκόνα οὐ λέγουσι· τὴν δὲ	τοῦ	Ἀμέρτου, Φράδμων ἐποίησεν Ἀργεῖος. Εὐανορίδᾳ
[6, 17]	αἷμα Μελαμποδιδᾶν. Μελάμποδος γὰρ ἦν	τοῦ	Ἀμυθάονος Μάντιος, τοῦ δὲ Ὀικλῆς,
[6, 4]	δὲ ἀπὸ τοῦ οἰκιστοῦ Φιλίππου	τοῦ	Ἀμύντου. (Κυνίσκῳ δὲ τῷ ἐκ
[6, 17]	δὲ Ὀικλῆς, Κλυτίος δὲ Ἀλκμαίωνος	τοῦ	Ἀμφιαράου τοῦ Ὀϊ κλέους: ἐγεγόνει
[6, 23]	ποιοῦνται παντοίων· καλεῖται δὲ Λαλίχμιον,	τοῦ	ἀναθέντος ἐπώνυμον. Περὶ δὲ αὐτὸ
[6, 19]	βραχύ, πέπονθε δὲ αὐτὸ διὰ	τοῦ	ἀναθήματος τὸ ἀρχαῖον. (Κεῖνται δὲ
[6, 5]	τὰ μὲν ἐπὶ τῷ βάθρῳ	τοῦ	ἀνδριάντος ἐν Ὀλυμπίᾳ, τὰ δὲ
[6, 14]	Φιλότιμος Αἰγινήτης ἐποίησε. Πύθου δὲ	τοῦ	Ἀνδρομάχου, γένος ἀνδρὸς ἐξ Ἀβδήρων,
[6, 17]	ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ Ἀθήνῃσι, τούτου	τοῦ	ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν αὐτὸν ὁ Ἰάσων
[6, 9]	λόγος. (Μετὰ δὲ τὴν εἰκόνα	τοῦ	ἀνδρὸς, ὃν Ἠλεῖοί φασιν οὐ
[6, 11]	ὁ ἀνδριὰς ἐμπεσὼν ὕβρεως παύει·	τοῦ	ἀνθρώπου δὲ τοῦ ἀποθανόντος οἱ
[6, 4]	Ἀκροχερσίτης αὐτῷ. Παραλαμβανόμενος γὰρ ἄκρων	τοῦ	ἀνταγωνιζομένου τῶν χειρῶν ἔκλα, καὶ
[6, 3]	γε τῷ Ἠλείῳ. Πλησίον δὲ	τοῦ	Ἀντιόχου καὶ Ὕσμων οὗτος ἕστηκε.
[6, 10]	ἕστηκε δὲ ὄπισθεν τοῦ Διὸς	τοῦ	ἀπὸ τῆς μάχης τῆς Πλαταιᾶσιν
[6, 11]	ὕβρεως παύει· τοῦ ἀνθρώπου δὲ	τοῦ	ἀποθανόντος οἱ παῖδες τῇ εἰκόνι
[6, 8]	γένος Δελφός, Ἀγελάδα μὲν ἔργον	τοῦ	Ἀργείου, παγκρατίου δὲ δύο μὲν
[6, 14]	διαύλου νίκην, ἐστὶν Ἀγελάδα τέχνη	τοῦ	Ἀργείου. (Παῖδα δὲ ἐφ' ἵππου
[6, 6]	ἑβδομήκοντα, τὸ μὲν τῷ θεῷ	τοῦ	ἀργυρίου γινόμενον ἐξέτισεν ὁ Θεαγένης
[6, 9]	αὐτός, πάλης δὲ ὁ πατὴρ	τοῦ	Ἀριστέως Χείμων. Ἑστήκασι μὲν δὴ
[6, 3]	νῖκαι. Ἡ δὲ εἰκών ἐστι	τοῦ	Ἀριστοδήμου τέχνη, Δαιδάλου τοῦ Σικυωνίου
[6, 17]	δηλοῖ τὸ ἐπίγραμμα· ὅτι δὲ	τοῦ	Ἀρκάδων ἦν ἔθνους, δηλοῖ. Κολοφώνιοι
[6, 12]	πόλιν, περιέχει σφᾶς γενόμενον ὑπὸ	τοῦ	Ἀρκάδων κοινοῦ δόγμα· (οὐδέ τινα
[6, 18]	ἅρμα· καὶ Νίκη τε ἐπιβέβηκε	τοῦ	ἅρματος, καὶ αὐτὸς ὁ Κρατισθένης.
[6, 5]	τῇ ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν ὄπισθε	τοῦ	ἅρματος, ὁμοῦ καὶ τοὺς ἵππους
[6, 10]	ἀρχὰς ἐργάζεσθαι. Ἐκπεσοῦσαν δὲ ἐκ	τοῦ	ἀρότρου τὴν ὕνην, πρὸς τὸ
[6, 4]	Ἀγησιλάου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς. Πρὸ δὲ	τοῦ	Ἀρχιδάμου τούτου βασιλέως, εἰκόνα οὐδενὸς
[6, 14]	ἐπ' αὐτῇ· Πυθοκρίτου Καλλινίκου μνᾶμα	τοῦ	αὐλητᾶ. Ἀνέθεσαν δὲ καὶ τὸ
[6, 24]	Ἔρωτος· ἕστηκε δὲ ἐπὶ βάθρου	τοῦ	αὐτοῦ. (Ἔστι δὲ καὶ Σιληνοῦ
[6, 25]	οὐδὲ δην εἴη, δόξῃ γε	τοῦ	αὐτοῦ ποιητοῦ, Πυλίοις ἀμῦναι. Ἠλεῖοι
[6, 19]	γενέσθαι Φόρβαντος, ἄρχοντος δὲ διὰ	τοῦ	αὑτοῦ βίου παντός· ἐνιαύσιαι γὰρ
[6, 23]	γυναῖκες αἱ Ἠλεῖαι ἄλλα τε	τοῦ	Ἀχιλλέως δρῶσιν ἐς τιμὴν, καὶ
[6, 24]	Ἑλλανοδικαιῶνα καλούμενον, ἔστι δὲ ὑπὲρ	τοῦ	Ἀχιλλέως τὸν τάφον· καὶ ταύτῃ
[6, 26]	σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν αἰδοῖον ἐπὶ	τοῦ	βάθρου. (Ἡ δὲ Ἠλεία χώρα
[6, 14]	τῆς τελεθτῆς αὐτοῦ. Ἀνδριὰς Πύρρου	τοῦ	βασιλέως. Στήλν Πυθοκρίτου αὐλητοῦ. (Φερίας
[6, 8]	Τῷ δὲ Τιμάνθει τὸ τέλος	τοῦ	βίου συμβῆναί φασιν ἐπὶ αἰτίᾳ
[6, 4]	τῶν Ἀχαιῶν, καί οἱ καὶ	τοῦ	βίου συνέπεσεν ἐν πολέμῳ τὴν
[6, 19]	δὲ καὶ Συβαρῖται θησαυρὸν, ἐχόμενον	τοῦ	Βυζαντίων. Ὁπόσοι δὲ περὶ Ἰταλίας
[6, 20]	λίθου λευκοῦ· (ἐπὶ τούτου καθεζομένη	τοῦ	βωμοῦ θεᾶται γυνὴ τὰ Ὀλύμπια,
[6, 22]	τὰς νύμφας ἀπὸ Ἴωνος λέγουσι	τοῦ	Γαργηττοῦ, μετοικήσαντος ἐνταῦθα ἐξ Ἀθηνῶν.
[6, 9]	ὡς ἥρωι νέμουσι. (Παρὰ δὲ	τοῦ	Γέλωνος τὸ ἅρμα ἀνάκειται Φίλων,
[6, 9]	καὶ ἄλλων ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Γέλωνος	τοῦ	Γελώου ἅρμα. Τὰ κατὰ Κλεομήδην.
[6, 23]	θεῷ γέγονεν ἡ ἐπίκλησις, ἅτε	τοῦ	γυμνασίου γείτονι· τῇ ἀγυιᾷ δὲ
[6, 23]	ἔργον πολέμου πεποιημέναι. (Ἐκ δὲ	τοῦ	γυμνασίου πρὸς τὰ λουτρὰ ἐρχομένῳ,
[6, 21]	δὲ τῆς πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον	τοῦ	γυμνασίου προσεχεῖς τῷ τοίχῳ τῶν
[6, 24]	οἴκημα. (Ἑτέρα δὲ ἔξοδος ἐκ	τοῦ	γυμνασίου φέρει μὲν ἔς τε
[6, 6]	Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος ἔμενε τὴν ἔφοδον	τοῦ	δαίμονος· (ἐνίκα τε δὴ τῇ
[6, 6]	θεοῦ προστεταγμένα ὑπουργοῦσι δεῖμα ἀπὸ	τοῦ	δαίμονος ἐς τἄλλα ἦν οὐδέν.
[6, 6]	τοῦ λοιποῦ σφισιν ἦν ἀπὸ	τοῦ	δαίμονος. Ἤκουσα δὲ καὶ τοιόνδε
[6, 10]	(Δαμαρέτῳ δὲ Ἡραιεῖ, υἱῷ τε	τοῦ	Δαμαρέτου καὶ υἱωνοῖς, δύο ἐν
[6, 8]	τοῦ Εὐθυμένους Ἄλυπος, τὴν δὲ	τοῦ	Δαμοκρίτου Κλέων, Φιλίππου δὲ τοῦ
[6, 24]	μὲν κέρατα ἐκ τῆς κεφαλῆς,	τοῦ	δὲ αἱ ἀκτῖνες ἀνέχουσιν. Ἔστι
[6, 17]	δὲ τοῦ μὲν Μιλήσιος Διονυσικλῆς,	τοῦ	δὲ Κριαννίου Μακεδὼν Λῦσός ἐστιν
[6, 12]	ἐπέδραμεν ὡς ἀποκτενῶν τὸν Ἱπποκράτην·	τοῦ	δέ οἱ ἀντιστάντος, κρατήσαντες τῶν
[6, 17]	γὰρ ἦν τοῦ Ἀμυθάονος Μάντιος,	τοῦ	δὲ Ὀικλῆς, Κλυτίος δὲ Ἀλκμαίωνος
[6, 13]	ὑστέραις ἐς χάριν τὴν Ἱέρωνος	τοῦ	Δεινομένους ἀνηγόρευσεν αὑτὸν Συρακούσιον, τούτων
[6, 12]	ἐπὶ νίκαις Ὀλυμπικαῖς ἐστιν Ἱέρωνος	τοῦ	Δεινομένους, τυραννήσαντος Συρακουσίων μετὰ τὸν
[6, 16]	μὲν Ἀντίγονον τὸν ἐπιτροπεύσαντα Φιλίππου	τοῦ	Δημητρίου, τῇ δὲ ἑτέρᾳ τῶν
[6, 15]	ἁλόντα ἐν τῇ μάχῃ, καὶ	τοῦ	Δημητρίου τὸν παῖδα Ἀντίγονον, ἀναθήματα
[6, 18]	ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ τῶν Λαμψακηνῶν	τοῦ	δήμου. Ὑπελίπετο δὲ Ἀναξιμένης τοσάδε
[6, 6]	γένος μὲν Ῥόδιος, οἴκου δὲ	τοῦ	Διαγοριδῷν· θυγατρὸς γὰρ Διαγόρου παῖς
[6, 7]	πυγμῆς ἐν ἀνδράσιν ἀνελόμενος νίκην·	τοῦ	Διαγόρου δὲ τὴν εἰκόνα Μεγαρεὺς
[6, 26]	Ἄνδριοι παρὰ ἔτος σφίσιν ἐς	τοῦ	Διονύσου τὴν ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον
[6, 7]	ποιήσαντος τὸ ἄγαλμα ἐν Μεγάροις	τοῦ	Διός. Διαγόρου δὲ καὶ οἱ
[6, 10]	ἐστιν Ἀγελάδα, ἕστηκε δὲ ὄπισθεν	τοῦ	Διὸς τοῦ ἀπὸ τῆς μάχης
[6, 14]	ἐμπίπτοντάς τε καὶ ὠθοῦντας ἀπὸ	τοῦ	δίσκου. Παρείχετο δὲ καὶ ἄλλα
[6, 25]	ἅπαξ ἡ κάθοδος ἡ ἐς	τοῦ	δου γίνεται. (Τοῖς δὲ Ἠλείοις
[6, 18]	λέγεται δὲ καὶ, ὡς Μνασέου	τοῦ	δρομέως, ἐπικληθέντος δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων
[6, 13]	καὶ νικῶσα ἔγνω, καὶ παύεται	τοῦ	δρόμου. Ἠλεῖοι δὲ ἀνηγόρευσαν ἐπὶ
[6, 10]	ὑπὸ Ἑλλήνων τῶν ἄλλων ἀφῃρέθη	τοῦ	δρόμου. Θεοπόμπῳ δὲ τῷ Δαμαρέτου
[6, 13]	τὸν δὲ ἀναβάτην ἔτι ἀρχομένου	τοῦ	δρόμου συνέπεσεν ἀποβαλεῖν αὐτήν, καὶ
[6, 3]	τάδε· ὡς ἐφεστήκοιεν τρεῖς ἐπὶ	τοῦ	δρόμου τῷ πέρατι Ἑλλανοδίκαι, νικᾷν
[6, 7]	ἐφεξῆς τρισί. Πρότερον δὲ ἔτι	τοῦ	Δωριέως ἐκράτησε καὶ Δαμάγητος τοὺς
[6, 7]	δικαίῳ δρᾶσαι. (Τὰ δὲ ἐς	τοῦ	Δωριέως τὴν τελευτήν, ἐστιν ἐν
[6, 23]	ὄνομα μὲν Μαλκὼ, τῆς μαλακότητος	τοῦ	ἐδάφους ἕνεκα, τοῖς δὲ ἐφήβοις
[6, 6]	ὁ πατὴρ τοῦ Ἀγήνορος πρόξενος	τοῦ	ἔθνους ἦν αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ
[6, 25]	ἐπίκουρος ἦν, οὐκ ἂν ἄπο	τοῦ	εἰκότος, οὐδὲ δην εἴη, δόξῃ
[6, 12]	Ἀρκάδας δὲ τοὺς Τριταιεῖς εἶναι	τοῦ	ἐλεγείου λέγοντος, οὐκ ἀληθεύοντα εὕρισκον.
[6, 3]	ἀνδριάντα Ἀχαιοὶ κατὰ πρόσταγμα ἀνέθεσαν	τοῦ	ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλωνος ἐπὶ Ὀλυμπιάδος
[6, 10]	ἄνωθεν αὐτὸν γένος ἀπὸ Γλαύκου	τοῦ	ἐν θαλάσσῃ δαίμονος. Πατρὸς δὲ
[6, 8]	ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ μαντείου	τοῦ	ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος, τήν τε
[6, 5]	καὶ Ἡρακλέα ἔχει λόγος κρατῆσαι	τοῦ	ἐν Νεμέᾳ λέοντος. (Ἕτερον δὲ
[6, 8]	ἂν καὶ ὑπὸ τοῦ ἐπιγράμματος	τοῦ	ἐν Ὀλυμπίᾳ. Ἔχει γὰρ δὴ
[6, 23]	τιμαί· χρόνος δὲ στεφάνου τε	τοῦ	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ εὐεργεσίας αὐτῷ
[6, 9]	ἐς αὐτὸ εἰρηκόσιν, οἳ Γέλωνος	τοῦ	ἐν Σικελίᾳ τυραννήσαντός φασιν ἀνάθημα
[6, 15]	σταδιοδρόμον Ξένωνα Καλλιτέλους ἐν Λεπρέου	τοῦ	ἐν τῇ Τριφυλίᾳ Πυριλάμπης Μεσσήνιος,
[6, 16]	στεφάνους. Πλείσταινον δὲ τὸν Εὐρυδάμου	τοῦ	ἐναντία Γαλατῶν στρατηγήσαντος Αἰτωλοῖς Θεσπιεῖς
[6, 25]	θεῷ. Ἑκάστου δὲ ἅπαξ ἀνοίγειν	τοῦ	ἐνιαυτοῦ νομίζουσιν, ὅτι (οἶμαι) καὶ
[6, 5]	δὲ καὶ δηλούμενά ἐστιν ὑπὸ	τοῦ	ἐπιγράμματος. (Ἕμελλε δὲ ἄρα τὸ
[6, 17]	τοῦ Κλυτιδῶν γένους φησὶν ἐπὶ	τοῦ	ἐπιγράμματος τῇ τελευτῇ, Τῶν δ'
[6, 8]	ἐλέγετο γὰρ ἂν καὶ ὑπὸ	τοῦ	ἐπιγράμματος τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ. Ἔχει
[6, 5]	ἔμελλεν ἀνθέξειν. (Γενομένης δὲ αἰσθήσεως	τοῦ	ἐπιόντος κακοῦ καὶ τρεπομένων ἐς
[6, 8]	Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ τυραννίδι, μετασχὼν	τοῦ	ἔργου καὶ ὁ Τιμασίθεος (ἐγένετο
[6, 19]	μετασχεῖν πρὸς τοὺς Κορινθίους Μεγαρεῦσι	τοῦ	ἔργου. Τὸν δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 26]	Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ Ἀφροδίτης ἐστί·	τοῦ	Ἑρμοῦ δὲ τὸ ἄγαλμα, ὃν
[6, 21]	κατιὼν ἐς τὸν Ἀλφειὸν καταντικρὺ	τοῦ	Ἐρυμάνθου μάλιστα, οὗτός ἐστιν ὁ
[6, 16]	καὶ ἅρμα ἀνδρὸς Ἀθηναίου Γλαύκωνος	τοῦ	Ἐτεοκλέους· ἀνηγορεύθη δὲ ὁ Γλαύκων
[6, 5]	μέγιστον καὶ ἀγριώτατον ταῦρον λαβὼν	τοῦ	ἑτέρου τῶν ὄπισθεν ποδῶν, τὰς
[6, 8]	εἰκόνας, τὴν μὲν ἐν παισὶ	τοῦ	Εὐθυμένους Ἄλυπος, τὴν δὲ τοῦ
[6, 7]	ἀνδριάντες. (Μετὰ δὲ τὸν ἀνδριάντα	τοῦ	Εὐθύμου, Πύθαρχός τε ἕστηκε Μαντινεὺς
[6, 15]	δὲ ἥ τε εἰκὼν ἀρχαία	τοῦ	Εὐτελίδα, καὶ τὰ ἐπὶ τῷ
[6, 18]	ταύτῃ δὲ λαβὼν χρήματα παρὰ	τοῦ	Ἐφεσίων κοινοῦ, Ἐφεσίοις ἐσεποίησεν αὑτόν·
[6, 17]	(Κλαζομενίου δὲ Ἡροδότου καὶ Φιλίνου	τοῦ	Ἡγεπόλιδος Κῴου ἀνέθεσαν τὰς εἰκόνας
[6, 19]	καὶ ταῦτα, Θεοκλέους δὲ ἔργα	τοῦ	Ἡγύλου· ποιῆσαι δὲ Αὐτονόμου τῷ
[6, 24]	μνῆμα τῷ Πύρρωνι οὐ πόρρω	τοῦ	Ἠλείων ἄστεως· Πέτρα μὲν τῷ
[6, 3]	ἀνάκειται μὲν πύκτης ἐκ Λεπρέου	τοῦ	Ἠλείων, Λάβαξ Εὔφρονος. Ἀνάκειται δὲ
[6, 26]	Αἰθίοπες οἱ ὑπὲρ Συήνης ἐς	τοῦ	ἡλίου τὴν τράπεζαν λέγουσιν. (Ἐν
[6, 23]	ῥητῇ περὶ ἀποκλίνοντα ἐς δυσμὰς	τοῦ	ἡλίου τὸν δρόμον, αἱ γυναῖκες
[6, 19]	ἐν τῇ Ἄλτει, πρὸς ἄρκτον	τοῦ	Ἡραίου, κατὰ νώτου δὲ αὐτῆς
[6, 25]	τὸν δην συμμαχήσοντα τῇ ἀπεχθείᾳ	τοῦ	Ἡρακλέους, ἔχοντα ἐν τῇ Πύλῳ
[6, 11]	μὲν Ἡρακλεῖ τὸν Τιμοσθένην Θασίῳ,	τοῦ	Θεαγένους δὲ τῇ μητρὶ Ἡρακλέους
[6, 11]	ἐπιχωρίων τιμάς. Ὁ δὲ ἀνδριὰς	τοῦ	Θεαγένους ἐστὶν ἐν τῇ Ἄλτει,
[6, 11]	Ἀπορούντων δὲ αὐτῶν, ὁποίᾳ μηχανῇ	τοῦ	Θεαγένους τὴν εἰκόνα ἀνασώσωνται, φασὶν
[6, 11]	παρεγίνετο ἀνὰ πᾶσαν νύκτα ἐπὶ	τοῦ	Θεαγένους τὴν εἰκόνα, καὶ ἐμαστίγου
[6, 18]	τὸ ἀκριβέστατον αὐτῷ μεμιμημένα, ἐπιγράψας	τοῦ	Θεοπόμπου τὸ ὄνομα τῷ βιβλίῳ,
[6, 6]	(Τοῖς μὲν δὴ τὰ ὑπὸ	τοῦ	θεοῦ προστεταγμένα ὑπουργοῦσι δεῖμα ἀπὸ
[6, 12]	ἵππων νίκας, ἐν δὲ Ἰσθμῷ	τοῦ	Θεοχρήστου λαβεῖν τὸν πατέρα, τὸ
[6, 20]	δὲ Αἰγύπτιος Πέλοπα ἔφη παρὰ	τοῦ	Θηβαίου λαβόντα Ἀμφίονος κατορύξαι τι
[6, 4]	Ἠλεῖος Λυσιάνακτος πατρός, γένους δὲ	τοῦ	Ἰαμιδῶν, ἐν Νεμέᾳ πεντάκις ἐνίκησε
[6, 21]	ἀπὸ Κυδωνίας τῆς Κρητικῆς καὶ	τοῦ	Ἰαρδάνου ποταμοῦ. Λέγουσι δὲ καὶ
[6, 21]	ἱερὸν Κλύμενόν φασιν ἀπόγονον Ἡρακλέους	τοῦ	Ἰδαίου, παραγενέσθαι δὲ αὐτὸν ἀπὸ
[6, 23]	ἐν τῷ γυμνασίῳ βωμοί, Ἡρακλέους	τοῦ	Ἰδαίου, Παραστάτου δὲ ἐπίκλησιν, καὶ
[6, 21]	ναός, ἐπίκλησιν μὲν Δημαινέτου ἀπὸ	τοῦ	ἱδρυσαμένου, ἐρείπια δὲ καὶ αὐτός:
[6, 26]	ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον αὐτόματον ἐκ	τοῦ	ἱεροῦ. Εἰ πιστεύειν χρὴ ταῦτα
[6, 25]	Τύχης ἱερὸν: ἐν στοᾷ δὲ	τοῦ	ἱεροῦ μεγέθει μέγα ἄγαλμα ἀνάκειται
[6, 25]	οὐδὲ τότε ἐφεῖται πέρα γε	τοῦ	ἱερωμένου. Ἀνθρώπων δὲ ὧν ἴσμεν
[6, 12]	τὸν Δεινομένην. Τοὺς ἀνδριάντας δὲ	τοῦ	Ἱέρωνος ἐν Ὀλυμπίᾳ, ἐφ' ἵππου
[6, 12]	δὲ αὐτῶν πεζόν, ἀνέθεσαν μὲν	τοῦ	Ἱέρωνος οἱ παῖδες, ἐποίησε δὲ
[6, 15]	δημόσιον, τρίτην δὲ ἀνέθεσαν οἱ	τοῦ	Ἱέρωνος παῖδες. Ἐδήλωσα δὲ ὀλίγῳ
[6, 12]	Μίκων Νικηράτου Συρακούσιος. (Μετὰ δὲ	τοῦ	Ἱέρωνος τὰς εἰκόνας Ἀρεὺς ὁ
[6, 12]	εἰσιν οἱ παῖδες. (Παρὰ δὲ	τοῦ	Ἱέρωνος τὸ ἅρμα ἀνήρ ἐστιν
[6, 16]	τῷ ἱππίῳ. Δρόμου δέ εἰσι	τοῦ	ἱππίου, μῆκος μὲν δίαυλοι δύο;
[6, 20]	τῶν λόγων Ποσειδῶνος ἐπίκλησιν εἶναι	τοῦ	Ἱππίου φησίν. (Ἔστι δὲ καὶ
[6, 21]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ' (Τὸ δὲ ἕτερον	τοῦ	ἱπποδρόμου μέρος οὐ χῶμα γῆς
[6, 20]	τὸ μηχάνημα ἐσενέγκασθαι. (Παρεχομένου δὲ	τοῦ	ἱπποδρόμου παρήκουσαν ἐς πλέον τὴν
[6, 14]	κέλητι ἵππῳ στέφανον· καὶ πλησίον	τοῦ	ἵππου Τελέστας ἐστὶ Μεσσήνιος, κρατήσας
[6, 16]	Ἕλλησιν ὑπάρχουσιν ἐπὶ πεντάθλῳ, πλὴν	τοῦ	Ἰσθμικοῦ. Τούτου δὲ τοῦ μὴ
[6, 6]	οἱ ἐντὸς τῆς Λοκρίδος ἄχρι	τοῦ	Καικίνου κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖς
[6, 6]	τούτου, ποταμοῦ δὲ οἱ ἐπιχώριοι	τοῦ	Καικίνου φασίν, ὃς τὴν Λοκρίδα
[6, 26]	πασῶν τῷ ζῴῳ, καὶ ἐμφορηθὲν	τοῦ	καλάμου, ῥήγνυταί τε ὑπὸ πλησμονῆς,
[6, 17]	ἀνῃρημένος· Λυσίππου δὲ ἔργον ἡ	τοῦ	Καλλικράτους ἐστὶν εἰκών. (Ἐνατίωνι δὲ
[6, 15]	ἐσκληθέντος τοῦ παγκρατίου, κρατηθεὶς ὑπὸ	τοῦ	Κάπρου, ὅμως ἐχρήσατο ἐς τοὺς
[6, 6]	αὐτοῦ τὴν ἀπώλειαν, ἀποπλέοντα οἴχεσθαι·	τοῦ	καταλευσθέντος δὲ ἀνθρώπου τὸν δαίμονα
[6, 20]	καλοῦσι τὸν Ταράξιππον· καὶ ὑπὸ	τοῦ	κατορωρυγμένου ταραχθῆναι μὲν τῷ Οἰνομάῳ
[6, 19]	κέρας τὸ Ἀμαλθείας, ἀνάθημα Μιλτιάδου	τοῦ	Κίμωνος, ὃς ἀρχὴν ἔσχεν ἐν
[6, 15]	μὲν εἰκόνα ἀνέθηκεν Ἑρμοκράτης ὁ	τοῦ	Κλειτομάχου πατήρ. Τὰ δὲ οἱ
[6, 13]	τέσσαρας, ὡς ἕκαστοι συνταχθῶσιν ὑπὸ	τοῦ	κλήρου, καὶ οὐκ ἀθρόους ἀφιᾶσιν
[6, 17]	δὲ καὶ μάντις ὁ Ἐπέραστος	τοῦ	Κλυτιδῶν γένους φησὶν ἐπὶ τοῦ
[6, 17]	ἀμφότεροι· Ἑρμησιάνακτι δὲ καὶ ἀπὸ	τοῦ	κοινοῦ τοῦ Κολοφωνίων ὑπῆρξεν ἀνατεθῆναι
[6, 4]	Νεμείων τρεῖς. Ἐτάφη δὲ ὑπὸ	τοῦ	κοινοῦ τῶν Ἀχαιῶν, καί οἱ
[6, 17]	δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ κοινοῦ	τοῦ	Κολοφωνίων ὑπῆρξεν ἀνατεθῆναι τὴν εἰκόνα.
[6, 7]	δὲ τὸν δῆμον πεισθέντα ὑπὸ	τοῦ	Κόνωνος, ἀπὸ Λακεδαιμονίων μεταβαλέσθαι σφᾶς
[6, 13]	Νεμεὰτας. (Ἡ δὲ ἵππος ἡ	τοῦ	Κορινθίου Φειδώλα ὄνομα μέν, ὡς
[6, 4]	Στραγειρίτου. Ἀρχιδάμου βασιλέως Λακεδαιμονίων. Ἐργοτέλους	τοῦ	Κρητός. (Ἔχεται δὲ τοῦ Λυσάνδρου
[6, 18]	πρὸς Θεόπομπον ἔχθρας. Ἄγαλμα Σωτάδους	τοῦ	Κρητός. Τὰ ἀρχαιότατα ἀθλητῶν ἀγάλματα.
[6, 20]	Ἠλείοις. (Ἐν δὲ τοῖς πέρασι	τοῦ	Κρονίου κατὰ τὸ πρὸς τὴν
[6, 14]	ΙΔ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς Μίλωνος	τοῦ	Κροτωνιάτου. Τά περὶ τῆς ἰσχύος
[6, 18]	ἀθλητῶν ἀγάλματα. (Ἔστι δὲ καὶ	τοῦ	Κυρηναίου Κρατισθένους χαλκοῦν ἅρμα· καὶ
[6, 17]	δέκα. (Πτολεμαῖον δὲ τὸν Πτολεμαίου	τοῦ	Λάγου Ἀριστόλαος ἀνέθηκε Μακεδὼν ἀνήρ.
[6, 15]	Ἀντιγόνου. Ἀρέος βασιλέως Λαλεδαιμονίων. Πτολεμαίου	τοῦ	Λάγου. (Ἀρχίππῳ δὲ Μιτυληναίῳ τοὺς
[6, 17]	ἀνδριάντες ἀθληθῶν. Ἀνδριὰς Πτολεμαίου ἐκγόνου	τοῦ	Λάγου. Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου. Γοργίου τοῦ
[6, 3]	αὐτῷ Πτολεμαίου δὲ ἀνάθημά ἐστι	τοῦ	Λάγου. Μακεδόνα δὲ αὑτὸν ὁ
[6, 13]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Στήλη τὰς Χιόνιδος	τοῦ	Λακεδαιμονίου νίκας μηνύουσα. Ἑρμογένης ἐπίκλησιν
[6, 13]	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ στήλη λέγουσα	τοῦ	Λακεδαιμονίου Χιόνιδος τὰς νίκας. Εὐηθείας
[6, 10]	Μιλτιάδου τοῦ Ἀθηναίου καὶ Εὐαγόρου	τοῦ	Λάκωνος ἀναθήματα, τοῦ μὲν ἅρματά
[6, 17]	ἡμῖν εἰρημένα. Εἰ δὲ ἀπὸ	τοῦ	Λεωνιδαίου πρὸς τὸν βωμὸν τὸν
[6, 21]	ἔσχε. (Κατὰ ταύτην τὴν ἐπώνυμον	τοῦ	λῃστοῦ δειράδα, ποταμὸς ἀπὸ μεσημβρίας
[6, 10]	Ὀλυμπίαν ἀνέθηκεν, ἑτέρωθι δὴ δηλώσω	τοῦ	λόγου. Ἐπιδάμνιοι δὲ χώραν μὲν,
[6, 12]	μνήμην καὶ ἐν τοῖς ὑστέροις	τοῦ	λόγου. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Στήλη τὰς
[6, 12]	δὲ Ἠλείων ἐστί. Καί μοι	τοῦ	λόγου τὰ πρότερα οὔτε τῶν
[6, 6]	καὶ ἀνθρώποις τοῖς ἐνταῦθα ἐλευθερία	τοῦ	λοιποῦ σφισιν ἦν ἀπὸ τοῦ
[6, 20]	μάχῃ ἐστὶ τὸ μνῆμα ἐπὶ	τοῦ	λόφου διαβάντων τὸν Κλάδεον ὡς
[6, 8]	ἐς λύκον ἐπὶ τῇ θυσίᾳ	τοῦ	Λυκαίου Διός, καὶ ὡς ὕστερον
[6, 4]	Ἐργοτέλους τοῦ Κρητός. (Ἔχεται δὲ	τοῦ	Λυσάνδρου τῆς εἰκόνος Ἐφέσιός τε
[6, 16]	παίδων· Ἀνδρέας δὲ Ἀργεῖος ἐποίησε	τοῦ	Λυσίππου τὴν εἰκόνα. (Λακεδαιμονίῳ δὲ
[6, 6]	ὁ ζωγράφος. Νικοδάμου δὲ ἔργον	τοῦ	Μαιναλίου παγκρατιαστής ἐστιν ἐκ Μαινάλου,
[6, 8]	δρόμου νίκην ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ	τοῦ	μαντείου τοῦ ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος,
[6, 2]	Ἀνδριάντες Λακεδαιμονίων ἱπποτρόφων. Ἀνδριάς Θρασυβούμου	τοῦ	μάντεως. Ἡ διὰ κυνείων σπλάγχνων
[6, 7]	ἐπ' αὐτῷ φησί. Καλλικλέους δὲ	τοῦ	Μεγαρέως ποίημα ὁ ἀνδριάς ἐστιν.
[6, 23]	γυμνασίου περίβολος, ὃς ἔχεται μὲν	τοῦ	μείζονος, τετράγωνον δὲ ὀνομάζουσιν ἐπὶ
[6, 10]	καὶ Εὐαγόρου τοῦ Λάκωνος ἀναθήματα,	τοῦ	μὲν ἅρματά ἐστιν, οὐ μὴν
[6, 9]	καὶ οὗτος ἐκ Κλείτορος. Καὶ	τοῦ	μὲν Κλέων, Ξενοκλέους δὲ τὸν
[6, 17]	δὲ ἀνδρῶν πάλης: ἀνδριάντας δὲ	τοῦ	μὲν Μιλήσιος Διονυσικλῆς, τοῦ δὲ
[6, 8]	Πυθοῖ τοὺς ἐλθόντας τῶν ἀνδρῶν,	τοῦ	μὲν τὸν ποιήσαντα τὴν εἰκόνα
[6, 16]	πλὴν τοῦ Ἰσθμικοῦ. Τούτου δὲ	τοῦ	μὴ ἀγωνιστὴς γενέσθαι, κατὰ τὰ
[6, 13]	ἐν Ὀλυμπίᾳ πᾶσαν. Ἀπὸ γὰρ	τοῦ	μηκίστου καὶ διαρκεστάτου δι' ὀλιγίστου
[6, 20]	πλέον ἢ τετρακοσίους πόδας παρέχεται	τοῦ	μήκους, ᾠκοδόμηται δὲ ἐν αὐταῖς
[6, 26]	ἀρχαῖον, μεταξὺ τῆς ἀγορᾶς καὶ	τοῦ	Μηνίου τὸ θέατρόν τε καὶ
[6, 21]	περιῳκοδομημένον λίθοις ἐστὶ, καὶ ὑπὲρ	τοῦ	μνήματος ἐρείπια οἰκοδομημάτων, ἔνθα τῷ
[6, 20]	Ταράξιππον, ὅτι τῷ Οἰνομάῳ διὰ	τοῦ	Μυρτίλου τῆς τέχνης ἐταράχθησαν αἱ
[6, 20]	(Ἐν μὲν δὴ τῷ ἔμπροσθεν	τοῦ	ναοῦ (διπλοῦς γὰρ δὴ πεποίηται)
[6, 25]	τέμενος οὐ πολὺ ἀφεστηκὸς ἀπὸ	τοῦ	ναοῦ. Καὶ τὴν μὲν ἐν
[6, 26]	καὶ Αἰγύπτου τὸ Δέλτα ὑπὸ	τοῦ	Νείλου, καὶ οὐχ ὑπὸ μιᾶς
[6, 14]	καὶ ἐχόμενος ὁ Μίλων ὑπὸ	τοῦ	ξύλου λύκοις ἐγίνετο εὕρημα. Μάλιστα
[6, 17]	Κλυτίος δὲ Ἀλκμαίωνος τοῦ Ἀμφιαράου	τοῦ	Ὀϊ κλέους: ἐγεγόνει δὲ τῷ
[6, 26]	κατὰ γνώμην ᾖ, ταῖς θύραις	τοῦ	οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν. Ἐς δὲ τὴν
[6, 10]	πόλει τῇ νῦν Δυρράχιον ἀπὸ	τοῦ	οἰκιστοῦ. (Λυκῖνον δὲ Ἡραιέα, καὶ
[6, 4]	Μακεδονίᾳ πόλεων, καλουμένη δὲ ἀπὸ	τοῦ	οἰκιστοῦ Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου. (Κυνίσκῳ
[6, 21]	ἐνίκησεν αὐτός. (Ἀπέθανον δὲ ὑπὸ	τοῦ	Οἰνομάου, κατὰ τὰ ἔπη τὰς
[6, 21]	τοῦτον Μάρμακα καὶ ἀποθανεῖν ὑπὸ	τοῦ	Οἰνομάου πρὸ τῶν ἄλλων, ὀνόματα
[6, 21]	τῷ Ἀκρίᾳ Κάπετόν φασιν ὑπὸ	τοῦ	Οἰνομάου φονευθῆναι, καὶ Λυκοῦργον, Λάσιόν
[6, 17]	κρατήσαντες, ὁ μὲν Σθέννιδος ἔργον	τοῦ	Ὀλυνθίου Χοιρίλος, Θεότιμος δὲ Δαιτώνδα
[6, 23]	λόγῳ τοιῷδε τεθῆναι λέγουσιν. Ἄνδρες	τοῦ	Ὀξύλου στρατεύματος ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν
[6, 10]	ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον ὁ	τοῦ	ὁπλίτου δρόμος, καὶ ὡσαύτως τῇ
[6, 13]	τῇ στήλῃ, οὐκ εἶναί πω	τοῦ	ὅπλου τὸν δρόμον, πῶς ἂν
[6, 18]	εὑρίσκων, καὶ ἐνεχόμενος τῇ ἀνάγκῃ	τοῦ	ὅρκου, συγγνώμην ἔνεμεν οὐκ ἐθέλων
[6, 21]	Ἀλφειόν, κάτεισι δὲ ἐκ Φολόης	τοῦ	ὄρους. Διαβήσῃ τε δὴ τὸ
[6, 5]	Ὄλυμπον πλανῶνται χώραν. Τούτου δὲ	τοῦ	ὄρους ἡ μὲν ἐς Μακεδονίαν
[6, 20]	ἐν μέσῳ τῶν θησαυρῶν καὶ	τοῦ	ὄρους ἱερὸν Εἰλειθυίας, ἐν δὲ
[6, 21]	οὐχ ὑψηλόν. Ἐπὶ τῷ πέρατι	τοῦ	ὄρους ἱερὸν πεποίηται Δήμητρι ἐπίκλησιν
[6, 20]	αὐτῇ παρήκει θησαυρούς. Ἐπὶ δὲ	τοῦ	ὄρους τῇ κορυφῇ θύουσιν οἱ
[6, 5]	σπηλαίῳ, καὶ οὐ βιασθησόμενος ὑπὸ	τοῦ	ὄρους. Τούτῳ μὲν ἐνταῦθα ἐγένετο
[6, 9]	τὸν ὄροφον ἀνεῖχεν. (Ἐμπεσόντος δὲ	τοῦ	ὀρόφου τοῖς παισί, καταλιθούμενος ὑπὸ
[6, 15]	τούτῳ. Τὸν μὲν δὴ ἐπὶ	τοῦ	παγκρατίου καταγωνισθέντα ὑπ' αὐτοῦ, δεδήλωκεν
[6, 15]	δὴ εἰκότα, καὶ οὕτως ἐσκληθέντος	τοῦ	παγκρατίου, κρατηθεὶς ὑπὸ τοῦ Κάπρου,
[6, 11]	Θεαγένει ζημία. Τότε μὲν δὴ	τοῦ	παγκρατίου τὴν νίκην ἀνὴρ ἐκ
[6, 11]	ἤνεγκε, μέγα αὐτίκα ἦν κλέος	τοῦ	παιδὸς ἐπὶ ἰσχύι, καὶ τὸ
[6, 10]	(ἐθεάσατο ὁ Δημύλος τὸ ὑπὸ	τοῦ	παιδὸς ποιούμενον, καὶ ἐπὶ τούτῳ
[6, 10]	(Τὴν δὲ εἰκόνα Θεοπόμπου μὲν	τοῦ	παλαίσαντος τὸν ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν·
[6, 21]	Ἠλείων, ἀποθανεῖν φασιν αὐτὸν ὑπὸ	τοῦ	Πανταλέοντος καὶ ἀπὸ τοῦ Χαμύνου
[6, 22]	τε καὶ ὅρκοις. (Πύρρου δὲ	τοῦ	Πανταλέοντος μετὰ Δαμοφῶντα τὸν ἀδελφὸν
[6, 10]	δὲ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ	τοῦ	πάππου φησὶ τὸ ἐπίγραμμα Εὐτελίδα
[6, 4]	τετάρτη καὶ ἑκαστοτή. Χίλωνος ἄγαλμα	τοῦ	Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς ἄγαλμα του Στραγειρίτου.
[6, 10]	ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν· τὰς δὲ	τοῦ	πατρὸς αὐτοῦ καὶ τοῦ πάππου
[6, 12]	τὸν ὁμώνυμόν τε αὐτῷ καὶ	τοῦ	πατρὸς πατέρα, τούτους μὲν ἐνταῦθα
[6, 22]	δὲ ἐλθεῖν ἐς Ἦλιν διὰ	τοῦ	πεδίου θελήσειας, σταδίους μὲν εἴκοσι
[6, 22]	Κορδάκας ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδος, ὅτι οἱ	τοῦ	Πέλοπος ἀκόλουθοι τὰ ἐπινίκια ἤγαγον
[6, 20]	ἐν τῇ Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε	τοῦ	Πέλοπος ἐπὶ τῷ Χρυσίππου θανάτῳ
[6, 19]	ἀριθμὸν ἀνάκεινται τρεῖς, οὓς ἐς	τοῦ	πεντάθλου τὸ ἀγώνισμα ἐσκομίζουσι. Καὶ
[6, 21]	ἀρχαίων Κόρην καὶ Δήμητρα λίθου	τοῦ	Πεντελῆσιν Ἀθηναῖος ἀνέθηκεν Ἡρώδης. Ἐν
[6, 18]	περιῆλθε τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν τὰ βασιλέως	τοῦ	Περσῶν φρονησάντων, ἢ καὶ αἰτίαν
[6, 24]	ἐς τὴν ἀγορὰν ἕστηκε Πύρρωνος	τοῦ	Πιστοκράτους εἰκών, σοφιστοῦ τε ἀνδρὸς
[6, 4]	τοσοῦτο ἐδήλωσεν. (Εἰ δὲ Λυσίππου	τοῦ	ποιήσαντος τὴν εἰκόνα τεκμαιρόμενον τῇ
[6, 7]	εἰκόνα Μεγαρεὺς εἰργάσατο Καλλικλῆς Θεοκόσμου	τοῦ	ποιήσαντος τὸ ἄγαλμα ἐν Μεγάροις
[6, 22]	Πισαίους μὲν δὴ καὶ ὅσοι	τοῦ	πολέμου Πισαίοις μετέσχον, ἐπέλαβεν ἀναστάτους
[6, 19]	τῷ παιδί, φησι τὰ ἐπὶ	τοῦ	πόλου γράμματα. Αἱ δὲ Ἑσπερίδες
[6, 16]	στήλης τῆς αὐτῆς Καλλιτέλης ὁ	τοῦ	Πολυπείθους πατήρ, παλαιστὴς ἀνήρ: νῖκαι
[6, 21]	ποταμὸς, καὶ οὐ πολὺ ἀπὸ	τοῦ	ποταμοῦ πόλεως Ἁρπίνης ἄλλα τε
[6, 19]	ὁμώνυμον αὐτῷ πόλιν, ἐν μέσῳ	τοῦ	ποταμοῦ τῶν ἐκβολῶν κειμένην. Τὸν
[6, 5]	Πουλυδάμας Νικίου. (Σκοτοῦσσα δὲ ἡ	τοῦ	Πουλυδάμαντας πατρὶς οὐκ ᾠκεῖτο ἔτι
[6, 5]	ἐβασίλευσεν ὁ Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο γὰρ	τοῦ	Πουλυδάμαντος τὰ ἔργα) πέμπων ἀγγέλους
[6, 6]	μάχη. (Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ παρὰ	τοῦ	Πουλυδάμαντος τὸν ἀνδριάντα, δύο τε
[6, 5]	ἐλαύνοντα σπουδῇ τὸ ἅρμα ἐπέσχε	τοῦ	πρόσω. Λαβόμενος γὰρ τῇ ἑτέρᾳ
[6, 12]	Ἱεροκλέους. Μετὰ δὲ τὴν Ἀγαθοκλέους	τοῦ	πρότερον τυραννήσαντος τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις
[6, 15]	δύο ἀνδρός εἰσιν Ἠλείου Κάπρου	τοῦ	Πυθαγόρου, πάλης τε εἰληφότος καὶ
[6, 10]	πυγμῇ παῖδας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι. Γλαύκου	τοῦ	πύκτου ἀνδριάς. Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες.
[6, 5]	Θρᾴκης, ἡ ἔνδον Νέστου ποταμοῦ	τοῦ	ῥέοντος διὰ τῆς Ἀβδηριτῶν, καὶ
[6, 18]	αὐτῷ τὰ ἐς Ὀλυμπίαν ἐστὶ	τοῦ	Ῥηγίνου Πυθαγόρου τέχνη. (Ἐνταῦθα καὶ
[6, 17]	τοῦ Λάγου. Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου. Γοργίου	τοῦ	ῥήτορος. (Ταῦτα μὲν δὴ τὰ
[6, 7]	εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Ἀδριάντες Διαγόρου	τοῦ	Ῥοδίου καί τῶν ἀπ' ἐκείνου.
[6, 14]	ἀναστρέψαι. Τὸ δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ	τοῦ	Ῥοδίου παλαιστοῦ τόλμημα Ἀρτεμίδωρος γένος
[6, 25]	τὴν Πατρέων προσοίκησιν τὸ ὄνομα	τοῦ	Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός τε ἐπίκλησις
[6, 21]	κατὰ τὴν Σαύρου καλουμένην δειράδα,	τοῦ	Σαύρου τε μνῆμα καὶ ἱερόν
[6, 17]	ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν τε Ἠλεῖον, τέχνην	τοῦ	Σικυωνίου Κανθάρου, πάλης ἐν παισὶν
[6, 3]	εἰκόνα ἐποίησεν, ὃς ἀπὸ Ἀριστοκλέους	τοῦ	Σικυωνίου καταριθμουμένῳ τοὺς διδαχθέντας, ἕβδομος
[6, 3]	ἐστι τοῦ Ἀριστοδήμου τέχνη, Δαιδάλου	τοῦ	Σικυωνίου μαθητοῦ, καὶ πατρὸς Πατροκλέους.
[6, 23]	ἃ ἐπὶ ζημίᾳ Σωσάνδρου τε	τοῦ	Σμυρναίου καὶ Ἠλείου Πολύκτορος τῷ
[6, 5]	ἀγαθὸν δαίμονα ἡ κορυφὴ τηνικαῦτα	τοῦ	σπηλαίου κατερρήγνυτο, καὶ δῆλα ἦν
[6, 20]	Ἠλείων ἐστίν. (Ὑπερβάλλοντι δὲ ἐκ	τοῦ	σταδίου, καθ' ὅτου οἱ Ἑλλανοδίκαι
[6, 3]	ἐπὶ Ὀλυμπιάδος ὀγδοηκοστῆς· ἡ δὲ	τοῦ	σταδίου νίκη τῷ Οἰβώτᾳ γέγονεν
[6, 20]	οὐκ εἴργουσι θεᾶσθαι. Πρὸς δὲ	τοῦ	σταδίου τῷ πέρατι, ᾗ τοῖς
[6, 3]	τοῖς πολεμίοις στρατηγοῦντα ἀποθανεῖν ὑπὸ	τοῦ	Στομίου, μονομαχήσαντά οἱ κατὰ πρόκλησιν.
[6, 20]	εἰρηκέναι) τιθέασι τὸ παιδίον πρὸ	τοῦ	στρατεύματος γυμνόν. (Ἐπῄεσάν τε δὴ
[6, 3]	ὑπὸ Καμπανῶν, οἳ Ῥωμαίοις μεγίστη	τοῦ	συμμαχικοῦ μοῖρα ἦσαν. (Ἐπὶ δὲ
[6, 12]	πληγὴν ἀποδεξάμενον, οὔτε τι τρωθέντα	τοῦ	σώματος. (Θεόχρηστον δὲ Κυρηναῖον, ἱπποτροφήσαντα
[6, 22]	δὲ ὅσον τε στάδιον ἀπὸ	τοῦ	τάφου σημεῖά ἐστιν ἱεροῦ Κορδάκας
[6, 20]	Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι ἐς τὰς	τοῦ	τείχους οἰκοδομίας τὰς πέτρας. Ὁ
[6, 23]	τὴν ὁδόν, ἐπειδὰν πλησίον γίνωνται	τοῦ	τείχους, φθέγγεσθαι μὲν μηδὲν ἔτι
[6, 8]	τῇ εὐτυχίᾳ, πλήν γε δὴ	τοῦ	τελευταίου· τοῦτο δὲ αὐτῷ θάνατον
[6, 25]	τέμενος θριγκῷ, κρηπὶς δὲ ἐντὸς	τοῦ	τεμένους πεποίηται, καὶ ἐπὶ τῇ
[6, 15]	Ἀνδριὰς τοῦ Ἀγησιλάου. Δημητρίου καὶ	τοῦ	ὑιοῦ αὐτοῦ Ἀντιγόνου. Ἀρέος βασιλέως
[6, 21]	καὶ αὐτός: ᾠκοδομήθη δὲ ἐπὶ	τοῦ	ὑψηλοῦ παρὰ τὸν Ἀλφειόν. (Τούτου
[6, 4]	καὶ τῆς ἐς τὰ ἀγάλματα	τοῦ	Φειδίου σοφίας· ἐπεὶ ἄλλως γε
[6, 13]	δρομεῖς. Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Ἡ	τοῦ	Φειδῶλα ἵππος. (Ἀστύλος δὲ Κροτωνιάτης
[6, 13]	ταύτην ἐφιᾶσιν. (Ἐγένετο δὲ καὶ	τοῦ	Φειδώλα τοῖς παισὶν ἐπὶ κέλητι
[6, 16]	τῆς Κρητῶν, Ἀλεξάνδρου δὲ ἡμεροδρόμος	τοῦ	Φιλίππου. Μετὰ δὲ τοῦτον Βριμίας
[6, 20]	οὐδεμιᾶς προφάσεως φανερᾶς καὶ ἀπὸ	τοῦ	φόβου λαμβάνει ταραχή, τά τε
[6, 6]	ἀνετέθη δὲ ἡ εἰκὼν ὑπὸ	τοῦ	Φωκέων κοινοῦ. Θεόπομπος γὰρ ὁ
[6, 19]	ἐστι τῶν θαλάμων, ἐς μὲν	τοῦ	χαλκοῦ τὸν σταθμόν, ὅτι πεντακόσια
[6, 21]	ὑπὸ τοῦ Πανταλέοντος καὶ ἀπὸ	τοῦ	Χαμύνου τῆς οὐσίας τῇ Δήμητρι
[6, 9]	δεδιδαγμένος Σωστράτῳ. Αἱ δὲ εἰκόνες	τοῦ	Χείμωνος ἔργον ἐστὶν (ἐμοὶ δοκεῖν)
[6, 4]	τὴν ἐν Θεσσαλίᾳ. (Ἐφεξῆς δὲ	τοῦ	Χίλωνος δύο ἀνάκεινται· τῷ μὲν
[6, 15]	τῷ βάθρῳ γράμματα ἀμυδρὰ ὑπὸ	τοῦ	χρόνου. (Μετὰ δὲ τὸν Εὐτελίδαν
[6, 20]	κατὰ τὴν διέξοδον τὴν διὰ	τοῦ	χώματος, τὸ τῶν ἵππων δεῖμα
[6, 22]	ἔτι, ἄμπελοι δὲ ἦσαν διὰ	τοῦ	χωρίου πεφυτευμέναι παντός, ἔνθα ἡ
[6, 11]	δοκεῖν) τὸ φιλοτίμημα, ἐν πατρίδι	τοῦ	ὠκίστου τῶν καλουμένων ἡρώων ἀνελέσθαι
[6, 14]	μὲν ἐς τὸν ἀγκῶνα ἐκ	τοῦ	ὤμου παρ' αὐτὴν καθίει τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/11/2006