Livre, Chap.
[6, 15]	ἀρχαιότερα. Ἀνάκειται δὲ καὶ Ἀρχίδαμος	ὁ	Ἀγησιλάου, καὶ ἀνὴρ ὅστις δὴ
[6, 4]	Παρὰ δὲ Σωδάμαν Ἀρχίδαμος ἕστηκεν	ὁ	Ἀγησιλάου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς. Πρὸ δὲ
[6, 14]	ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν. Ἄνοχος δὲ	ὁ	Ἀδαμάτα Ταραντῖνος, σταδίου λαβὼν καὶ
[6, 20]	ἐς τὸ ἄνω πεποίηται πηδᾶν	ὁ	ἀετός, ὡς τοῖς ἥκουσιν ἐπὶ
[6, 13]	Ἀχαιοὶ Πελληνεῖς. Ἀνέθηκε δὲ καὶ	ὁ	Ἀθηναίων δῆμος Ἀριστοφῶντα Λυσίνου, παγκρατιαστὴν,
[6, 12]	τοῦ Ἱέρωνος τὰς εἰκόνας Ἀρεὺς	ὁ	Ἀκροτάτου Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἄρατος
[6, 18]	ἢ καὶ αἰτίαν φρονῆσαι λαβόντων,	ὁ	Ἀλέξανδρος ἅτε ὑπερζέων ἐς αὐτοὺς
[6, 20]	ὡς ἐνταῦθα μέρη λάβοι γῆς	ὁ	Ἀλκάθους ἀποθανὼν ὑπὸ Οἰνομάου τῶν
[6, 7]	νῖκαι. Αὐτὸς μέν γε πυκτεύων	ὁ	Ἀλκαίνετος ἔν τε ἀνδράσι καὶ
[6, 22]	δὴ διὰ τῆς χώρας ταύτης	ὁ	Ἀλφειός, ἐς δὲ ἄλλην Πύλον
[6, 22]	πέφυκεν ἀρχὴν διοδεύειν τὴν γῆν	ὁ	Ἀλφειός, οὐ μὴν οὐδὲ ἐν
[6, 11]	τούτων ἀναθήματά ἐστιν Ἠλείων, Φίλιππος	ὁ	Ἀμύντου, καὶ Ἀλέξανδρος ὁ Φιλίππου,
[6, 18]	Ἕλλησιν ἀρχαῖα, καὶ ὅσα Φίλιππος	ὁ	Ἀμύντου καὶ ὕστερον Ἀλέξανδρος εἰργάσατο,
[6, 4]	Χάρταν Σπαρτιάτας. (Ὁ δὲ παῖς	ὁ	ἀναδούμενος ταινίᾳ τὴν κεφαλὴν, ἐπεισήχθω
[6, 18]	Λαμψακηνοῖς. (Φαίνεται δὲ καὶ ἄνδρα	ὁ	Ἀναξιμένης ἐχθρὸν οὐκ ἀμαθέστατα, ἀλλὰ
[6, 18]	γεγονότα ἐν γνώσει. Προσῄει τε	ὁ	Ἀναξιμένης, καὶ τὸν Ἀλέξανδρον, πεπυσμένον
[6, 10]	καὶ ὡσαύτως τῇ ἐφεξῆς· πεποίηται	ὁ	ἀνδριὰς ἀσπίδα τε κατὰ τὰ
[6, 11]	Θεαγένει λυμαινόμενος. Καὶ τὸν μὲν	ὁ	ἀνδριὰς ἐμπεσὼν ὕβρεως παύει· τοῦ
[6, 8]	Μύρωνος, Βαύκιδι δὲ Ναυκύδους ἐστὶν	ὁ	ἀνδριὰς ἔργον. Τῷ δὲ Τιμάνθει
[6, 4]	Ὀλυμπίᾳ. Τέχνη δὲ Ἀθηναίου Σιλανίωνος	ὁ	ἀνδριάς ἐστι. Πλάστης δὲ ἄλλος
[6, 7]	Καλλικλέους δὲ τοῦ Μεγαρέως ποίημα	ὁ	ἀνδριάς ἐστιν. (Ἀνὴρ δὲ ἐκ
[6, 10]	οὗτος Αἰγινήτης· Λυκίνου δέ ἐστιν	ὁ	ἀνδριὰς Κλέωνος τέχνη· τὸν δὲ
[6, 10]	δὲ Αἰγινήτης ἐποίησε· σκιαμαχοῦντος δὲ	ὁ	ἀνδριὰς παρέχεται σχῆμα, ὅτι ὁ
[6, 23]	δὲ ἀφελέσθαι πειρᾶται τὸν φοίνικα	ὁ	Ἀντέρως. (Τῆς ἐσόδου δὲ ἑκατέρωθεν
[6, 3]	ἐποίησε μὲν Νικόδαμος· γένος δὲ	ὁ	Ἀντίοχος ἦν ἐκ Λεπρέου. Παγκρατίῳ
[6, 26]	σφίσι πρὸς θαλάσσῃ ὅρος ἦν	ὁ	Ἄραξος.
[6, 12]	Ἀνάθημα δὲ ὁ μὲν Κορινθίων	ὁ	Ἄρατος, Ἀρεὺς δὲ Ἠλείων ἐστί.
[6, 13]	παισὶ στέφανον, Πολύκλειτος ἐποίησε σφᾶς	ὁ	Ἀργεῖος. (Βύκελος δέ, ὃς Σικυωνίων
[6, 14]	λοιδορίας. Ἀνείλετο δὲ ἐν ἀνδράσιν	ὁ	Ἀρτεμίδωρος Ὀλυμπικὴν νίκην δευτέρᾳ καὶ
[6, 9]	εἴη ἄν τις (ἐμοὶ δοκεῖ)	ὁ	Γέλων οὗτος, πατρός τε ὁμωνύμου
[6, 24]	δὲ, οὐ μνημονεύουσιν· εἰ δὲ	ὁ	γέρων, ὅντινα ἠρόμην, εἶπεν ἀληθῆ
[6, 19]	θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται τῷ ἀετῷ	ὁ	γιγάντων καὶ θεῶν πόλεμος· ἀνάκειται
[6, 10]	Ὀλυμπίαν αὐτὸν ἀνήγαγεν. Ἔνθα δὴ	ὁ	Γλαῦκος, ἅτε οὐκ ἐμπείρως ἔχων
[6, 10]	ὁ ἀνδριὰς παρέχεται σχῆμα, ὅτι	ὁ	Γλαῦκος ἦν ἐπιτηδειότατος τῶν κατ'
[6, 16]	Γλαύκωνος τοῦ Ἐτεοκλέους· ἀνηγορεύθη δὲ	ὁ	Γλαύκων οὗτος ἐπὶ ἅρματος τελείου
[6, 17]	τε ἐς πλέον τιμῆς ἀφίκετο	ὁ	Γοργίας παρὰ Ἀθηναίοις. Καὶ Ἰάσων
[6, 17]	συνοικήσαντος ἀδελφῇ τῇ Γοργίου. (Οὗτος	ὁ	Γοργίας πατρὸς μὲν ἦν Χαρμαντίδου,
[6, 5]	τῷ πρὸς Μακεδόνας πολέμῳ παρεσκεύασεν	ὁ	δαίμων. (Παγκρατίου μὲν δὴ καὶ
[6, 16]	παρ' αὐτὸν Ἠλεῖος ἀθλητὴς Παιάνιος	ὁ	Δαματρίου, πάλης τε ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 5]	τὴν ἀρχήν, οὗτος ὡς ἐβασίλευσεν	ὁ	Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο γὰρ τοῦ Πουλυδάμαντος
[6, 23]	μὲν φοίνικος ὁ Ἔρως κλάδον,	ὁ	δὲ ἀφελέσθαι πειρᾶται τὸν φοίνικα
[6, 16]	οὗτος ὁ Πύτταλος τὴν δίκην·	ὁ	δέ οἱ ἀνδριὰς ἔργον ἐστὶν
[6, 25]	ἀρχαῖος, στοαῖς ἐν κύκλῳ περίστυλος·	ὁ	δὲ ὄροφος κατερρύηκε τῷ ναῷ,
[6, 3]	ἐκ Καλαυρείας ἐδιδάχθη παρ' Ἀμφίονι·	ὁ	δὲ παρὰ τῷ Πίσωνι Δαμόκριτος.
[6, 14]	δὲ ἐγκείμενοι διίστασαν τὸ ξύλον·	ὁ	δὲ ὑπὸ φρονήματος ὁ Μίλων
[6, 16]	Ἄλτει παρὰ τὸν ἀνδριάντα ἀνέθηκεν	ὁ	Δεινοσθένης· ὁδοῦ δὲ τῆς ἐς
[6, 20]	ἐπὶ τὴν θέαν γενέσθαι σύνοπτος·	ὁ	δελφὶς δὲ ἐς ἔδαφος πίπτει.
[6, 10]	σφύρας χρώμενος. Καί πως (ἐθεάσατο	ὁ	Δημύλος τὸ ὑπὸ τοῦ παιδὸς
[6, 7]	Ἐπὶ δὲ αὐτοῖς κεῖται καὶ	ὁ	Διαγόρας, πυγμῆς ἐν ἀνδράσιν ἀνελόμενος
[6, 7]	τοῖς παισὶ καλούμενον. Γένος δὲ	ὁ	Διαγόρας τὸ ἐξ ἀρχῆς Μεσσήνιος
[6, 13]	λαβεῖν ἐν Ὀλυμπίᾳ φησὶν οὗτος	ὁ	Δίαλλος παγκρατίου στέφανον ἐν παισίν.
[6, 13]	ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλης Σκαῖος ἕστηκεν	ὁ	Δούριος Σάμιος, κρατήσας πυγμῇ παῖδας·
[6, 20]	τίθενται Σωσίπολιν. Ἔνθα δέ σφισιν	ὁ	δράκων ἔδοξεν ἐσδῦναι μετὰ τὴν
[6, 7]	ἀπελθόντες. Χρόνῳ δὲ ὕστερον κατῆλθεν	ὁ	Δωριεὺς ἐς Ῥόδον· καὶ φανερώτατα
[6, 14]	μὲν δὴ τὴν εἰκόνα ὅστις	ὁ	εἰργασμένος ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν. Ἄνοχος
[6, 6]	αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ ὁ πλάστης	ὁ	ἐκ Μαινάλου Δαμοξενίδαν ἄνδρα πύκτην
[6, 4]	ἐπίγραμμα, μνημονεύουσιν ὡς Ἀριστοτέλης ἐστὶν	ὁ	ἐκ τῶν Θρᾳκίων Σταγείρων. Καὶ
[6, 24]	παρὰ τὸ πέρας τῆς στοᾶς	ὁ	Ἑλλανοδικαιών· ἀγυιὰ δὲ ἡ διείργουσα
[6, 20]	φόβον τοῖς ἵπποις. Ἀλλὰ γὰρ	ὁ	ἐν Ὀλυμπίᾳ Ταράξιππος πολὺ δή
[6, 17]	ἀνῃρημένος· (εἶναι δὲ καὶ μάντις	ὁ	Ἐπέραστος τοῦ Κλυτιδῶν γένους φησὶν
[6, 4]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Σώστρατος	ὁ	ἐπικληθεὶς Ἀκροχερσίτης, καὶ Λεοντίσκος. Ἡ
[6, 17]	δὲ Κριαννίου Μακεδὼν Λῦσός ἐστιν	ὁ	ἐργασάμενος. (Κλαζομενίου δὲ Ἡροδότου καὶ
[6, 10]	καταπαλαίσας παῖδας Παντάρκης ἕστηκεν Ἠλεῖος	ὁ	ἐρώμενος Φειδίου. Ἐπὶ δὲ τῷ
[6, 23]	ἔχει δὲ ὁ μὲν φοίνικος	ὁ	Ἔρως κλάδον, ὁ δὲ ἀφελέσθαι
[6, 6]	ἄλλην. Γένος μὲν δὴ ἦν	ὁ	Εὔθυμος ἐκ τῶν ἐν Ἰταλίᾳ
[6, 6]	κατώμνυτο αὐτῷ σώσαντι αὐτὴν καὶ	ὁ	Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος ἔμενε τὴν ἔφοδον
[6, 6]	τὸν ἐπὶ πυγμῇ στέφανον ἀνείλετο	ὁ	Εὔθυμος. Ὁ δέ οἱ ἀνδριὰς
[6, 6]	σφισι καὶ δαίμων ὅντινα ἐξέβαλεν	ὁ	Εὔθυμος, χρόαν τε δεινῶς μέλας
[6, 6]	ἀνδριάντα ἀνὴρ Ἀθηναῖος Μίκων ἐποίησεν	ὁ	ζωγράφος. Νικοδάμου δὲ ἔργον τοῦ
[6, 6]	ἐξηλαύνετο γὰρ ἐκ τῆς γῆς	ὁ	Ἥρως, ἀφανίζεταί τε καταδὺς ἐς
[6, 6]	Ὀλυμπιάδα ἔμελλε χωρήσειν. Θεαγένης γὰρ	ὁ	Θάσιος Ὀλυμπιάδι ἐθέλων τῇ αὐτῇ
[6, 11]	ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ ταύτῃ παγκρατιάζων	ὁ	Θεαγένης ἐκράτει. (Γεγόνασι δὲ αὐτῷ
[6, 6]	τὸν Εὔθυμον. Οὐ μὴν οὐδὲ	ὁ	Θεαγένης ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ λαβεῖν
[6, 6]	θεῷ τοῦ ἀργυρίου γινόμενον ἐξέτισεν	ὁ	Θεαγένης καὶ ἀμειβόμενος αὐτὸν οὐκ
[6, 9]	δόξαν ἐλασσούμενος. Ἐφ' ὅτῳ δὲ	ὁ	Θεόγνητος πίτυος τῆς γ' ἡμέρου
[6, 17]	τεθρίππῳ νενικηκὼς καὶ Ἐπέραστός ἐστιν	ὁ	Θεογόνου ὅπλου νίκην ἀνῃρημένος· (εἶναι
[6, 11]	ἐς Δελφούς, καὶ αὐτοῖς ἔχρησεν	ὁ	θεὸς καταδέχεσθαι τοὺς δεδιωγμένους. Καὶ
[6, 25]	ὄψιν ὀνείρατος γραφῇ μεμιμημένος ἐστὶν	ὁ	θεός, παῖς μὲν ἡλικίαν, ἀμπέχεται
[6, 17]	δὲ Δαιτώνδα Σικυωνίου· παῖς δὲ	ὁ	Θεότιμος ἦν Μοσχίωνος, Ἀλεξάνδρῳ τῷ
[6, 17]	τούτου τοῦ ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν αὐτὸν	ὁ	Ἰάσων ἐποιήσατο. Βιῶναι δὲ ἔτη
[6, 12]	Κυρηναῖος στάδιον ἐνίκησεν Ἰδαῖος. (Οὗτος	ὁ	Ἱέρων ξενίαν πρὸς Πύρρον τὸν
[6, 15]	ὡς ὁμώνυμός τε τῷ Δεινομένους	ὁ	Ἱέρων οὗτος καὶ Συρακουσῶν εἴη
[6, 12]	τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις ἀναπεφύκει τύραννος	ὁ	Ἱέρων οὗτος, τὴν δὲ ἀρχὴν
[6, 12]	ἀποδοὺς τῷ θεῷ, Δεινομένης ἐστὶν	ὁ	Ἱέρωνος· ἔργα δὲ, τὸ μὲν
[6, 14]	Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον. Οὗτός τε δὴ	ὁ	Ἱερώνυμος ἀνάκειται, καὶ παρ' αὐτὸν
[6, 3]	ἀπὸ τούτου μαθητής. Δίκων δὲ	ὁ	Καλλιβρότου πέντε μὲν Πυθοῖ δρόμου
[6, 24]	ὄνομα οὐδέν τι ἀλλοῖον ἢ	ὁ	καλούμενος Ἀλεξίκακος ὑπὸ Ἀθηναίων. Ἑτέρωθι
[6, 16]	Ἑλλάδος καὶ Ἤλιδος εἰκόνες. Δρόμος	ὁ	καλούμενος ἵππιος. Πολυπείθους ἅρμα. Ἠλείων
[6, 20]	ὁ τὴν Ἄφεσιν μηχανησάμενος. Βωμὸς	ὁ	καλούμενος Ταράξιππος. Ἕτεροι ἑτέρωθι Ταράξιπποι.
[6, 10]	(Ἐπὶ δὲ τοῖς κατειλεγμένοις ἕστηκεν	ὁ	Καρύστιος Γλαῦκος. Εἶναι δέ φασιν
[6, 10]	θαλάσσῃ δαίμονος. Πατρὸς δὲ οὗτος	ὁ	Καρύστιος ἦν Δημύλου, καὶ γῆν
[6, 19]	(Ἐφεξῆς δὲ τῷ Σικυωνίῳ ἐστὶν	ὁ	Καρχηδονίων θησαυρός, Ποθαίου τέχνη, καὶ
[6, 12]	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἄρατος ἕστηκεν	ὁ	Κλεινίου· καὶ αὖθις ἀναβεβηκώς ἐστιν
[6, 15]	ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν; ἀνηγορεύθη δὲ	ὁ	Κλεινόμαχος ἐπὶ νίκῃ πεντάθλου. (Παντάρκην
[6, 15]	ἀριθμόν. Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ δεύτερος	ὁ	Κλειτόμαχος οὗτος μετὰ τὸν Θάσιον
[6, 15]	νίκης ἐπὶ τῇ πάλῃ, ἀνεδίδασκεν	ὁ	Κλειτόμαχος τοὺς Ἑλλανοδίκας γενήσεσθαι σὺν
[6, 13]	ἔπειτα εἶναι τῆς Νάξου, Τίσανδρος	ὁ	Κλεοκρίτου μάλιστα αἰτίαν ἐχέτω. Τετράκις
[6, 10]	τὴν ἕκτην ὀλυμπιάδα καὶ ἑξηκοστὴν	ὁ	Κλεοσθένης· ἀνέθηκε δὲ ὁμοῦ τοῖς
[6, 10]	πρῶτος ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνα ἀνέθηκεν	ὁ	Κλεοσθένης οὗτος. Τὰ γὰρ Μιλτιάδου
[6, 22]	λελεγμένα μοι Μεγαρεὺς ἀνὴρ Πύλων	ὁ	Κλήσωνος· γενομένη δὲ ὑπὸ Ἡρακλέους
[6, 17]	κλέους: ἐγεγόνει δὲ τῷ Ἀλκμαίωνι	ὁ	Κλυτίος ἐκ τῆς Φηγέως θυγατρὸς
[6, 3]	Κριτίαν. Πτόλιχος μὲν γὰρ ἔμαθεν	ὁ	Κορκυραῖος παρ' αὐτῷ Κριτίᾳ· Πτολίχου
[6, 18]	ἐπιβέβηκε τοῦ ἅρματος, καὶ αὐτὸς	ὁ	Κρατισθένης. Δῆλα μὲν δὴ ὅτι
[6, 18]	ὑπὸ Ἑλλήνων Λίβυος, εἴη παῖς	ὁ	Κρατισθένης. Τὰ δὲ ἀναθήματα αὐτῷ
[6, 8]	ἐς τοσοῦτο πεποίηται. (Εὐβώτας δὲ	ὁ	Κυρηναῖος, ἅτε τὴν ἐσομένην οἱ
[6, 19]	παλαιοῦ σφᾶς ἔχειν εἰκός, ἅγε	ὁ	Λακεδαιμόνιος Δόντας Διποίνου καὶ Σκύλλιδος
[6, 15]	τὸν Εὐτελίδαν Ἀρεύς τε αὖθις	ὁ	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἠλεῖος παρ'
[6, 4]	Χίλων, ὃς Πατρεύς ἦν· αὐτὰρ	ὁ	λαὸς Ἀχαιῶν Ἐν πολέμῳ φθίμενον
[6, 26]	ὁ ποταμός ἐστιν ἐφ' ἡμῶν	ὁ	Λάρισος· τὰ δὲ ἔτι ἀρχαιότερα
[6, 3]	Λέοντι, καὶ ὡς χρημάτων καταδικάσαιτο	ὁ	Λέων ἐπὶ τῆς Ὀλυμπικῆς βουλῆς
[6, 9]	Γλαυκίου. Τούτῳ τῷ Φίλωνι Σιμωνίδης	ὁ	Λεωπρέπους ἐλεγεῖον δεξιώτατον ἐποίησε. Πατρὶς
[6, 15]	παγκρατίου καταγωνισθέντα ὑπ' αὐτοῦ, δεδήλωκεν	ὁ	λόγος δὴ μοι· παλαίων δὲ
[6, 11]	ἀγῶνα ἥκει τὸν Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν	ὁ	λόγος ἤδη μοι τὰ δοκιμώτατα
[6, 14]	παῖς, Ἄνδριος καὶ οὗτος, Προκλῆς	ὁ	Λυκαστίδα. Τοῖς πλάσταις δὲ, οἳ
[6, 5]	τῶν καθ' ἡμᾶς οὗτός ἐστιν	ὁ	μέγιστος Πουλυδάμας Νικίου. (Σκοτοῦσσα δὲ
[6, 26]	ἐστιν αὐτοῦ διπλάσιον ἢ κανθάρων	ὁ	μέγιστος, τὰ δὲ ἄλλα εἴκασται
[6, 12]	ἀναθήματα οὐχ Ἱέρων ἀπέστειλεν, ἀλλ'	ὁ	μὲν ἀποδοὺς τῷ θεῷ, Δεινομένης
[6, 20]	ἐπὶ τῷ δρόμῳ· ἀνακινηθέντος δὲ,	ὁ	μὲν ἐς τὸ ἄνω πεποίηται
[6, 12]	ἐστιν Ἀρεὺς ἵππον. Ἀνάθημα δὲ	ὁ	μὲν Κορινθίων ὁ Ἄρατος, Ἀρεὺς
[6, 17]	Ἠλεῖοι πλησίον πυγμῇ παῖδας κρατήσαντες,	ὁ	μὲν Σθέννιδος ἔργον τοῦ Ὀλυνθίου
[6, 23]	τὸν καλούμενον Ἀντέρωτα· ἔχει δὲ	ὁ	μὲν φοίνικος ὁ Ἔρως κλάδον,
[6, 14]	ξύλον· ὁ δὲ ὑπὸ φρονήματος	ὁ	Μίλων καθίησι τὰς χεῖρας ἐς
[6, 14]	τὸν ἀνδριάντα ἐς τὴν Ἄλτιν	ὁ	Μίλων. Λέγεται δὲ ἐς αὐτὸν
[6, 14]	δὴ οἱ σφῆνες, καὶ ἐχόμενος	ὁ	Μίλων ὑπὸ τοῦ ξύλου λύκοις
[6, 19]	ἀνάθημα τυραννήσαντος Σικυωνίων· (τοῦτον ᾠκοδόμησεν	ὁ	Μύρων νικήσας ἅρματι τὴν τρίτην
[6, 7]	ἐν ἀνδράσι στέφανον, Δωριεὺς δὲ	ὁ	νεώτατος παγκρατίῳ νικήσας Ὀλυμπιάσιν ἐφεξῆς
[6, 16]	ἀνῃρημένου. Ὁ δὲ Ἀσάμων καὶ	ὁ	Νίκανδρος Ἠλεῖοι μὲν ἦσαν· πεποίηκε
[6, 10]	εἰδότες ἐκ προτέρων. Ἴκκος δὲ	ὁ	Νικολαί̈ δα Ταραντῖνος τόν τε
[6, 23]	εἰκὼν πύκτου· καὶ αὐτὸν ἔφασκεν	ὁ	νομοφύλαξ Ἠλείων γένος μὲν Ἀλεξανδρέα
[6, 3]	γε ἐν Πλαταιαῖς μάχην μεμαχημένος	ὁ	Οἰβώτας εἴη μετὰ Ἑλλήνων; πέμπτῃ
[6, 22]	Πισαῖοι καὶ βασιλεὺς αὐτῶν Πανταλέων	ὁ	Ὀμφαλίωνος παρὰ τῶν προσχώρων ἀθροίσαντες,
[6, 26]	καὶ Ἀθηνᾶς τῆς Ἐργάνης ἱερὸς	ὁ	ὄρνις νομίζεσθαι. (Κυλλήνη δὲ σταδίους
[6, 10]	δὲ τὴν εἰκόνα ἀνέθηκε μὲν	ὁ	παῖς αὐτοῦ, Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης
[6, 22]	ἐπὶ ταῖς τεσσαράκοντα Ὀλυμπιάδι Δαμοφῶν	ὁ	Πανταλέοντος ὑπόνοιαν μέν τινα παρέσχεν
[6, 15]	ἀνείλετο καὶ κέλητι ἵππῳ νίκην	ὁ	Παντάρκης, καί οἱ καὶ τῆς
[6, 9]	δὲ ἐγεγόνεσαν Πτολίχῳ μὲν Συννοῶν	ὁ	πατήρ, ἐκείνῳ δὲ Ἀριστοκλῆς Σικυώνιος,
[6, 6]	τοῦ Φωκέων κοινοῦ. Θεόπομπος γὰρ	ὁ	πατὴρ τοῦ Ἀγήνορος πρόξενος τοῦ
[6, 9]	νίκην ἔσχεν αὐτός, πάλης δὲ	ὁ	πατὴρ τοῦ Ἀριστέως Χείμων. Ἑστήκασι
[6, 7]	Ἀνηγορεύοντο δὲ οὗτός τε καὶ	ὁ	Πεισίροδος Θούριοι, διωχθέντες ὑπὸ τῶν
[6, 7]	τὸν ἀγῶνα ἤγαγεν. (Οὗτος δὲ	ὁ	Πεισίροδος καὶ ἐν τῇ Ἄλτει
[6, 22]	ἦν οἱ Λετρῖνοι, καὶ Λετρεὺς	ὁ	Πέλοπος ἐγεγόνει σφίσιν οἰκιστής. Ἐπ'
[6, 3]	Ὄλυμπος, Πυριλάμπει δὲ ὁμώνυμος καὶ	ὁ	πλάστης, γένος δὲ οὐ Σικυώνιος,
[6, 6]	ἔθνους ἦν αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ	ὁ	πλάστης ὁ ἐκ Μαινάλου Δαμοξενίδαν
[6, 15]	Μεσσήνιος, Κλεινόμαχον δὲ Ἠλεῖον ὅστις	ὁ	ποιήσας ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν; ἀνηγορεύθη
[6, 26]	ὃν Σῆρα ὀνομάζουσιν, οὗτός ἐστιν	ὁ	ποιῶν νῆσον αὐτήν· ὥσπερ καὶ
[6, 13]	(Παρὰ δὲ τὸν Τύραννον Δίαλλος	ὁ	Πόλλιδος ἀνάκειται, γένος μὲν Σμυρναῖος,
[6, 10]	τῷ ἅρματι· Κλεοσθένης μ' ἀνέθηκεν	ὁ	Πόντιος ἐξ Ἐπιδάμνου, Νικήσας ἵπποις
[6, 21]	ἔπη τὰς μεγάλας Ἠοίας, Ἀλκάθους	ὁ	Πορθάονος, δεύτερος οὗτος ἐπὶ τῷ
[6, 26]	ὅροι πρὸς Ἀχαιοὺς τῆς χώρας	ὁ	ποταμός ἐστιν ἐφ' ἡμῶν ὁ
[6, 5]	δὲ ἐπὶ τούτῳ θαῦμα ὑπελίπετο	ὁ	Πουλυδάμας ἐς μνήμην. Ἐς ἀγέλην
[6, 5]	τε ἄλλοι τῶν συμποτῶν καὶ	ὁ	Πουλυδάμας ἐσῆλθεν ὥρᾳ θέρους. Καί
[6, 5]	ποταμὸν τέτραπται τὸν Πηνειόν. Ἐνταῦθα	ὁ	Πουλυδάμας λέοντα ἐν τῷ Ὀλύμπῳ,
[6, 3]	τοῦ Λάγου. Μακεδόνα δὲ αὑτὸν	ὁ	Πτολεμαῖος ἐν τῷ ἐπιγράμματι ἐκάλεσε
[6, 14]	καὶ ἄλλως τὰ πολεμικὰ ἀγαθὸς	ὁ	Πύθης ἔοικε. (Κεῖνται δὲ καὶ
[6, 16]	περὶ γῆς ὅρων, εἶπεν οὗτος	ὁ	Πύτταλος τὴν δίκην· ὁ δέ
[6, 4]	(Τὸν δὲ ἀνδριάντα Πυθαγόρας ἐποίησεν	ὁ	Ῥηγῖνος, εἴπερ τις καὶ ἄλλος
[6, 13]	Μνασέας Κυρηναῖος ἕστηκε· Πυθαγόρας δὲ	ὁ	Ῥηγῖνος ἐποίησε τὴν εἰκόνα. Κυζικηνῷ
[6, 6]	Πρωτόλαον Διαλκοῦς, πυγμῇ παῖδας κρατήσαντα,	ὁ	Ῥηγῖνος Πυθαγόρας· Ναρυκίδαν δὲ τὸν
[6, 13]	ἐπ' αὐτῷ νικῆσαι Δοῦριν, ἡνίκα	ὁ	Σαμίων δῆμος ἔφευγεν ἐκ τῆς
[6, 25]	Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός τε ἐπίκλησις	ὁ	Σατράπης ἐστί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΣΤΙΓΜΑ' Θέατρον
[6, 21]	ὁδοιπόρους τε καὶ τοὺς προσοικοῦντας	ὁ	Σαῦρος ἐκακούργει, πρὶν ἢ παρὰ
[6, 9]	τὰς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδας. (Γέλων δὲ	ὁ	Σικελίας τυραννήσας Συρακούσας ἔσχεν, Ὑβριλίδου
[6, 14]	στεφανίτας δύο ἐνίκησε. Πυθόκριτος δὲ	ὁ	Σικυώνιος τὰς ἐφεξῆς τούτων πυθιάδας
[6, 20]	καὶ ἐν Ἰσθμῷ Ταράξιππος Γλαῦκος	ὁ	Σισύφου. Γενέσθαι δὲ αὐτῷ τὴν
[6, 13]	ἄθλων· καὶ οὕτως σταδίου δύο	ὁ	στεφανούμενος ἀναιρήσεται νίκας. Τὰ μέντοι
[6, 23]	τῶν δρόμων πεφύκασιν ἐντὸς τοίχου·	ὁ	σύμπας δὲ οὗτος περίβολος καλεῖται
[6, 25]	λευκοῦ. Ἐνταῦθα ἔχει τιμὰς καὶ	ὁ	Σωσίπολις ἐν ἀριστερᾷ τῆς Τύχης,
[6, 20]	ἀνθρώποις· ἐν δὲ τῷ ἐντὸς	ὁ	Σωσίπολις ἔχει τιμάς, καὶ ἐς
[6, 4]	ἑκατόν (πρώτην γὰρ δὴ ἐνίκησεν	ὁ	Σώστρατος ταύτην) οὐκ ἀναγράφουσιν οἱ
[6, 20]	χώματος, τὸ τῶν ἵππων δεῖμα	ὁ	Ταράξιππος. Σχῆμα μὲν βωμοῦ περιφεροῦς
[6, 5]	οὐκ ἀνίει, πρίν γε δὴ	ὁ	ταῦρος ὀψέ ποτε καὶ ἐς
[6, 24]	αὐτῆς οὐ κίονες, ἀλλὰ τοῖχος	ὁ	ταύτῃ τὸν ὄροφον ἀνέχων ἐστίν·
[6, 14]	παῖδας· Σιλανίωνος δὲ ἔργον ἐστὶν	ὁ	Τελέστας. (Μίλωνα δὲ τὸν Διοτίμου
[6, 20]	τὸ ἐν τῷ βωμῷ μηχάνημα	ὁ	τεταγμένος ἐπὶ τῷ δρόμῳ· ἀνακινηθέντος
[6, 19]	δὲ τρίτος τῶν θησαυρῶν καὶ	ὁ	τέταρτος ἀνάθημά ἐστιν Ἐπιδαμνίων. Ἒχει
[6, 20]	Χαμύνης. Ἐνδυμιώνος μνῆμα. Ἄφεσις, καὶ	ὁ	τὴν Ἄφεσιν μηχανησάμενος. Βωμὸς ὁ
[6, 17]	ἐστὶν αὐτῷ πατρὶς, καὶ Ἀκέστωρ	ὁ	τὴν εἰκόνα εἰργασμένος· Ἐνατίωνα δὲ
[6, 21]	τοῦ Ἐρυμάνθου μάλιστα, οὗτός ἐστιν	ὁ	τὴν Πισαίαν πρὸς Ἀρκάδας διορίζων,
[6, 6]	ἔργον. Πολύκλειτος δὲ Ἀργεῖος, οὐχ	ὁ	τῆς Ἥρας τὸ ἄγαλμα ποιήσας,
[6, 8]	τυραννίδι, μετασχὼν τοῦ ἔργου καὶ	ὁ	Τιμασίθεος (ἐγένετο γὰρ τῶν ἐγκαταληφθέντων
[6, 11]	εἰρημένων ἕστηκεν οὐ πόρρω Θεαγένης	ὁ	Τιμοσθένους Θάσιος. Θάσιοι δὲ οὐ
[6, 13]	γὰρ δὴ ἐν ἀνδράσι κατεμαχέσατο	ὁ	Τίσανδρος πύκτας ἐν Ὀλυμπίᾳ, τοσαῦται
[6, 3]	εἴη Χαιρήμονος. Γέγραπται δὲ καὶ	ὁ	τὸν ἀνδριάντα εἰργασμένος Ἀστερίων Αἰσχύλου.
[6, 15]	τὴν μὲν εἰκόνα ἀνέθηκεν Ἑρμοκράτης	ὁ	τοῦ Κλειτομάχου πατήρ. Τὰ δὲ
[6, 10]	ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον	ὁ	τοῦ ὁπλίτου δρόμος, καὶ ὡσαύτως
[6, 16]	ἐπὶ στήλης τῆς αὐτῆς Καλλιτέλης	ὁ	τοῦ Πολυπείθους πατήρ, παλαιστὴς ἀνήρ:
[6, 20]	ἐστιν εἰρημένον ὡς αὐτὸς Οἰνόμαος	ὁ	τοὺς ἱππεύοντάς ἐστιν ἐν τῷ
[6, 3]	Εὐπολέμῳ δύο ἐξ αὐτῶν δοῖεν,	ὁ	τρίτος δὲ Ἀμβρακιώτῃ Λέοντι, καὶ
[6, 6]	ἐκ τῆς Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς	ὁ	τρίτος ἕστηκεν ἀθλητής. Τὸν μὲν
[6, 4]	οὐκ ἴσμεν ὅτου τὴν εἰκόνα	ὁ	Φειδίας ἐποίησε. Σάτυρος δὲ Ἠλεῖος
[6, 5]	ἡμῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ τὴν πόλιν	ὁ	Φεραίων τυραννήσας κατέλαβεν ἐν σπονδαῖς,
[6, 4]	Πολύκλειτος τὴν εἰκόνα. Ἐργοτέλης δὲ	ὁ	Φιλάνορος δολίχου δύο ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 11]	Φίλιππος ὁ Ἀμύντου, καὶ Ἀλέξανδρος	ὁ	Φιλίππου, καὶ Σέλευκός τε καὶ
[6, 14]	Ἀθηναῖος Σιλανίων ἐποίησεν. Ἀναυχίδας δὲ	ὁ	Φίλυος Ἠλεῖος πάλης ἔσχεν ἐν
[6, 9]	Λέγεται δὲ, ὡς Ταυροσθένην καταπαλαίσειεν	ὁ	Χείμων τὸν Αἰγινήτην, καὶ ὡς
[6, 4]	δεῖ με τὸν πόλεμον, ἔνθα	ὁ	Χίλων ἔπεσεν, ἤτοι ἐς Χαιρώνειαν
[6, 13]	δρόμον, πῶς ἂν οὖν ἐπίσταιτο	ὁ	Χίονις, εἰ αὖθίς ποτε προσνομοθετήσουσιν
[6, 9]	Γέλωνα Δεινομένους ἀναθεῖναι Γελῷον· καὶ	ὁ	χρόνος τούτῳ τῷ Γέλωνί ἐστι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/11/2006