Livre, Chap.
[6, 1]	λό γοις, οὶ ες τοὺ	ς	βασιλέ ας τοὺ ς Λακεδαιμονί
[6, 2]	ί ππων τροφά ς. Χωρὶ	ς	γὰ ρ ὴ ό σους
[6, 2]	Μεσσή νιος Δαμί σκος, ὸ	ς	δύ ο γεγονὼ ς έ
[6, 2]	ὸ ς δύ ο γεγονὼ	ς	έ τη καὶ δέ κα
[6, 2]	σατο καὶ τω παιδὶ τὰ	ς	εικό νας Δαί δαλος Σικυώ
[6, 1]	νων ειργά σατο Αλυπος τὰ	ς	εικό νας Σικυώ νιος, Ναυκύ
[6, 1]	του ναου της Ηρας, ανδρὸ	ς	εικὼ ν παλαιστου, γέ νος
[6, 1]	ως έ χοιτο του παιδὸ	ς	εν τοις κό λποις εστεφανωμέ
[6, 2]	επιχωρί ων έ χον τιμά	ς.	(Ἐν δὲ τη Ἄλτει παρὰ
[6, 2]	καὶ ου δοκιμασθέ ντος ενὸ	ς	εξ αυτων, καθηκεν ες των
[6, 1]	ό τι ου κατά λογό	ς	εστιν αθλητων, οπό σοις γεγό
[6, 1]	Σικυωνί ου δὲ Κλέ ωνό	ς	εστιν εικώ ν. (Ἐς δὲ
[6, 2]	τ' εκ Ναυπά κτου, δηλό	ς	εστιν Ὀλυμπί ασιν ανηρημέ νος
[6, 1]	παιδας, γέ νος καὶ αυτὸ	ς	Ἠλειος. Τού των των κατειλεγμέ
[6, 2]	φιλοτιμό τατα Ἑλλή νων πρὸ	ς	ί ππων τροφά ς. Χωρὶ
[6, 1]	Τρωί λου, λί θου κρηπὶ	ς,	καὶ ά ρμα τε ί
[6, 2]	Σά μιοι τὰ ες αθλητὰ	ς	καὶ επὶ ναυμαχί αις εισὶ
[6, 2]	Δαί δαλος Σικυώ νιος, ὸ	ς	καὶ επὶ τη Λακωνικη νί
[6, 2]	Αινέ ου των Ιαμιδων, ὸ	ς	καὶ Μαντινευσιν εμαντεύ σατο εναντί
[6, 2]	κην εν παισὶ ν ειληφὼ	ς,	καὶ Μιλή σιος Αντί πατρος
[6, 1]	δους του Ἀργεί ου μαθητή	ς.	(Κλεογέ νην δὲ Σιληνου τὸ
[6, 1]	τοὺ ς βασιλέ ας τοὺ	ς	Λακεδαιμονί ων έ χουσι. Πεποί
[6, 2]	ων, ά λλος γε ουδεὶ	ς	Μεσσή νιος, ού τε Σικελιώ
[6, 1]	ρων πεποιησθαι, τοσαυτα καὶ αυτὸ	ς	μνησθή σομαι. (Ἔ́ στιν εν
[6, 2]	δε Ἠλεί ων ες τοὺ	ς	Ὀλυμπιονί κας φασί γρά μματα
[6, 1]	καταβαλὼ ν καὶ ουτος παλαιστὰ	ς	παιδας, γέ νος καὶ αυτὸ
[6, 1]	λοχος ησκή θη, καὶ τοὺ	ς	παιδας παρέ θει τρέ χων·
[6, 2]	μον των τελεί ων τοὺ	ς	πώ λους καὶ ενί κα
[6, 2]	νική σαντα ανέ δησεν αυτὸ	ς	ταινί α· καὶ επὶ τού
[6, 1]	εκρά τει δευτέ ρα πρὸ	ς	ταις εκατό ν. (Ἀπὸ τού
[6, 2]	ρκης καὶ Λυκινος, Ἀρκεσί λαό	ς	τε καὶ ο παις του
[6, 1]	του Κλεογέ νους, Δεινό λοχό	ς	τε κειται, Πύ ρρου τε,
[6, 2]	επι Ἠλεί ους, καὶ εντὸ	ς	της Ἄλτεως μά χη. Καταπαυσθέ
[6, 2]	Ὀλυμπιακοῦς ἀγῶνας. (Παγκρατιαστου δὲ ανδρὸ	ς	τὸ ν μὲ ν ανδριά
[6, 2]	εικό νι γαλεώ της πρὸ	ς	τὸ ν ωμον προσέ ρπων
[6, 1]	τὸ επ' αυτω του πατρὸ	ς	του Ἀναξά νδρου πρό τερον
[6, 2]	πρὸ ς ί ππων τροφά	ς.	Χωρὶ ς γὰ ρ ὴ
[6, 2]	Μύ κων, καὶ ό τι	Σά	μιοι τὰ ες αθλητὰ ς
[6, 14]	γεγόνασι τῷ ἀνδρὶ δευτέρῳ μετὰ	Σακάδαν	τὸν Ἀργεῖον. (Σακάδας μὲν γὰρ
[6, 14]	δευτέρῳ μετὰ Σακάδαν τὸν Ἀργεῖον.	(Σακάδας	μὲν γὰρ τὸν ἀγῶνα τὸν
[6, 26]	αὐτῇ νέμονται νήσους, Ἄβασαν καὶ	Σακαίαν·	οἱ δὲ αὐτοὺς οὐκ Αἰθίοπας,
[6, 13]	νύσσαν ἐπέστρεφε, καὶ ἐπεὶ τῆς	σάλπιγγος	ἤκουσεν, ἐπετάχυνεν ἐς πλέον τὸν
[6, 2]	γραμμα δὲ τὸ επὶ τω	Σαμί	ω πύ κτη τὸ ν
[6, 25]	ἔχειν δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐπὶ	Σαμικῷ	τῷ ἐν τῇ Τριφυλίᾳ τιμάς·
[6, 3]	Ἀριστοκρίτου Σπαρτιάτην ἀνέθεσαν ἐν Ὀλυμπίᾳ	Σάμιοι·	καὶ αὐτοῖς τὸ μὲν πρότερον
[6, 3]	Δῆλοι οὖν εἰσιν οἵ τε	Σάμιοι	καὶ οἱ ἄλλοι Ἴωνες, (κατὰ
[6, 3]	ἑάλωσαν αἱ ναῦς αἱ Ἀττικαί,	Σάμιοι	μὲν ἐς Ὀλυμπίαν τὸν Λύσανδρον,
[6, 13]	στήλης Σκαῖος ἕστηκεν ὁ Δούριος	Σάμιος,	κρατήσας πυγμῇ παῖδας· τέχνη δὲ
[6, 13]	αὐτῷ νικῆσαι Δοῦριν, ἡνίκα ὁ	Σαμίων	δῆμος ἔφευγεν ἐκ τῆς νήσου.
[6, 3]	χαλκῆ παρὰ τῇ Ἥρᾳ τῇ	Σαμίων	ἐστὶν ἀνάθημα. Ὡς δὲ ἐν
[6, 3]	Διὸς ὑψιμέδοντος Ἕστηκ' ἀνθέντων δημοσίᾳ	Σαμίων.	Τοῦτο μὲν δὴ τοὺς τὸ
[6, 10]	Κνακίας, ἐν δὲ τῇ ἀριστερᾷ	Σάμος·	καὶ ἐλεγεῖον τόδε ἐστὶν ἐπὶ
[6, 3]	ἀνακείμενον χαλκοῦν καὶ Τιμόθεον ἐν	Σάμῳ	τε ἔστιν ἰδεῖν παρὰ τῇ
[6, 2]	ν δὲ ηνί οχον νική	σαντα	ανέ δησεν αυτὸ ς ταινί
[6, 2]	ουτος, καί οι καὶ πενταθλή	σαντι	ύ στερον εγέ νοντο εν
[6, 23]	τῆς ὑπὲρ Φάρου τῆς νήσου,	Σαραπίωνα	δὲ ὄνομα, ἀφικόμενον δὲ ἐς
[6, 15]	Χῖος κρατήσας πυγμῇ παῖδας, Θεομνήστου	Σαρδιανοῦ	τέχνη. (Κλειτομάχου δὲ Θηβαίου τὴν
[6, 1]	μετὰ τουτο ή δη ποιή	σασθαι	καὶ ί ππων αγωνιστων μνή
[6, 2]	μαντικὴ ν κυνεί ων καταστή	σασθαι.	Οι δ' Ἰαμί δαι καλού
[6, 1]	των των κατειλεγμέ νων ειργά	σατο	Αλυπος τὰ ς εικό νας
[6, 2]	ὸ ς καὶ Μαντινευσιν εμαντεύ	σατο	εναντί α Λακεδαιμονί ων καὶ
[6, 2]	Τω δὲ Τί μωνι ειργά	σατο	καὶ τω παιδὶ τὰ ς
[6, 2]	μὲ ν ανδριά ντα ειργά	σατο	Λύ σιππος· ο δὲ ανὴ
[6, 2]	τὸ ν ανδριά ντα ειργά	σατο·	τὸ ν δὲ Δημοσθένην Ευτυχί
[6, 25]	καὶ ἐς πλέον ἔτι ἥκει·	Σατράπην	δὲ καὶ οὐ Ποσειδῶνα ὄνομα
[6, 25]	διδαχθέντες· Κορύβαντός τε ἐπίκλησις ὁ	Σατράπης	ἐστί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΣΤΙΓΜΑ' Θέατρον καὶ
[6, 25]	Πατρέων προσοίκησιν τὸ ὄνομα τοῦ	Σατράπου	διδαχθέντες· Κορύβαντός τε ἐπίκλησις ὁ
[6, 25]	Ἱερὸν Τύχης. Ἄγαλμα Κορύβαντος καλουμένου	Σατράπου.	Ἔχεται δὲ τῆς ἀγορᾶς ναὸς
[6, 4]	τὴν εἰκόνα ὁ Φειδίας ἐποίησε.	Σάτυρος	δὲ Ἠλεῖος Λυσιάνακτος πατρός, γένους
[6, 21]	τε καὶ τοὺς προσοικοῦντας ὁ	Σαῦρος	ἐκακούργει, πρὶν ἢ παρὰ Ἡρακλέους
[6, 21]	Διάγων. Τεσσαράκοντα δὲ ἀπὸ τῆς	Σαύρου	δειράδος προελθόντι στάδια, ἔστιν Ἀσκληπιοῦ
[6, 21]	δὲ ποταμὸν Ἐρύμανθον κατὰ τὴν	Σαύρου	καλουμένην δειράδα, τοῦ Σαύρου τε
[6, 21]	τὴν Σαύρου καλουμένην δειράδα, τοῦ	Σαύρου	τε μνῆμα καὶ ἱερόν ἐστιν
[6, 20]	ἐποίησαν ἐνταῦθα· σὺν δὲ αὐτῷ	σέβεσθαι	καὶ τὴν Εἰλείθυιαν ἐνόμισαν, ὅτι
[6, 26]	δὲ ἐν τοῖς μάλιστα Διόνυσον	σέβουσιν	Ἠλεῖοι, καὶ τὸν θεόν σφισιν
[6, 26]	ἄγαλμα, ὃν οἱ ταύτῃ περισσῶς	σέβουσιν,	ὀρθόν ἐστιν αἰδοῖον ἐπὶ τοῦ
[6, 16]	ἐν παισὶν ἐγένοντο πυγμῆς νῖκαι,	Σελεάδᾳ	δὲ ἀνδρῶν πάλης. Ἐνταῦθα καὶ
[6, 16]	Μεσσήνιος. (Εὐαλκίδᾳ δὲ Ἠλείῳ καὶ	Σελεάδᾳ	Λακεδαιμονίῳ, τῷ μὲν ἐν παισὶν
[6, 16]	τε τὸν Δημητρίου πατέρα καὶ	Σέλευκον	ἀνέθηκε: Σελεύκου δὲ ἐς ἅπαντας
[6, 16]	Ἦλις Δημήτριον τὸν στρατεύσαντα ἐπὶ	Σέλευκον	καὶ Πτολεμαῖον τὸν Λάγου στεφανοῦσά
[6, 15]	Δημήτριον δὲ τὸν ἐλάσαντα ἐπὶ	Σέλευκον	στρατιᾷ καὶ ἁλόντα ἐν τῇ
[6, 11]	καὶ Ἀλέξανδρος ὁ Φιλίππου, καὶ	Σέλευκός	τε καὶ Ἀντίγονος· τοῖς μὲν
[6, 16]	Δημητρίου πατέρα καὶ Σέλευκον ἀνέθηκε:	Σελεύκου	δὲ ἐς ἅπαντας ἤρθη τὸ
[6, 24]	Ἑτέρωθι δὲ Ἡλίῳ πεποίηται καὶ	Σελήνῃ	λίθου τὰ ἀγάλματα· καὶ τῆς
[6, 19]	ἐν αὐτῷ Ῥωμαίων. Σικελιώτας δὲ	Σελινουντίους	ἀνέστησαν μὲν Καρχηδόνιοι πολέμῳ· πρὶν
[6, 19]	Μεταποντίνων θησαυρῷ (προσεχὴς γὰρ τῷ	Σελινουντίων	ἐστὶν οὗτος) ἐν τούτῳ πεποιημένος
[6, 19]	Συβαριτῶν. Λιβύων τῶν ἐν Κυρήνῃ.	Σελινουντίων.	Μεταποντίνων. Μεγαρέων τῶν πρὸς τῇ
[6, 24]	ἐστι καὶ ἄγαλμα Ἀπόλλωνος Ἀκεσίου·	σημαίνοι	δ' ἂν τὸ ὄνομα οὐδέν
[6, 26]	δὲ τὴν ἐπιοῦσαν τά τε	(σημεῖα	ἐπιγνῶναι πάρεστί σφισι, καὶ ἐσελθόντες
[6, 22]	τε στάδιον ἀπὸ τοῦ τάφου	σημεῖά	ἐστιν ἱεροῦ Κορδάκας ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδος,
[6, 26]	ἄλλο πού τι, καὶ οὐ	σὴρ,	ὀνομάζεται. (Μέγεθος μέν ἐστιν αὐτοῦ
[6, 26]	τῇ γῇ ζωύφιόν σφισιν, ὃν	σῆρα	καλοῦσιν Ἕλληνες, ὑπὸ δὲ αὐτῶν
[6, 26]	ἡ Ἐρυθρά, ποταμὸς δὲ, ὃν	Σῆρα	ὀνομάζουσιν, οὗτός ἐστιν ὁ ποιῶν
[6, 10]	Αἰγινήτης ἐποίησε, τὸν δὲ Ἀγιάδαν	Σήραμβος,	γένος καὶ οὗτος Αἰγινήτης· Λυκίνου
[6, 26]	ὧν τὰς ἐσθῆτας ποιοῦσιν οἱ	Σῆρες,	ἀπὸ οὐδενὸς φλοιοῦ, τρόπον δὲ
[6, 26]	γένους αὐτοί τέ εἰσιν οἱ	Σῆρες,	καὶ ὅσοι τὰς προσεχεῖς αὐτῇ
[6, 26]	Ταῦτα τὰ ζῷα τρέφουσιν οἱ	Σῆρες	οἴκους κατασκευασάμενοι χειμῶνός τε καὶ
[6, 26]	εὑρίσκουσιν ἔνδον. Γιγνώσκεται δὲ ἡ	Σηρία	νῆσος ἐν μυχῷ θαλάσσης κειμένη
[6, 26]	ἐν μίτων ζςυφίου τίνος ὑφαινόμεναι.	Σηρία	νῆσος. Ὅροι Ἤλιδος καὶ Ἀχαίας.
[6, 26]	θαλάσσης; τοιαύτην ἑτέραν καὶ τὴν	Σηρίαν	νῆσον εἶναι. Οὗτοι μὲν δὴ
[6, 26]	Καρποὶ χώρας Ἠλείας. Βύσσος. Ἐσθῆτες	σηρικαὶ	ἐν μίτων ζςυφίου τίνος ὑφαινόμεναι.
[6, 26]	καλοῦσιν Ἕλληνες, ὑπὸ δὲ αὐτῶν	Σηρῶν	ἄλλο πού τι, καὶ οὐ
[6, 2]	καὶ εν Κορί νθω προσανελέ	σθαι	νί κας. Λυκινος δὲ αγαγὼ
[6, 1]	καὶ ί ππων υπηρξεν ανελέ	σθαι	νί κας, τω Τρωί λω
[6, 16]	οἱ ἀνδριὰς ἔργον ἐστὶν Ὀλυνθίου	Σθένιδος.	(Ἐφεξῆς δὲ Πτολεμαῖός τέ ἐστιν
[6, 17]	πυγμῇ παῖδας κρατήσαντες, ὁ μὲν	Σθέννιδος	ἔργον τοῦ Ὀλυνθίου Χοιρίλος, Θεότιμος
[6, 6]	ἄλλας τῶν ἐν Ἰταλίᾳ καὶ	Σικελίᾳ	πόλεων, ἀφικέσθαι δὲ καὶ ἐς
[6, 9]	εἰρηκόσιν, οἳ Γέλωνος τοῦ ἐν	Σικελίᾳ	τυραννήσαντός φασιν ἀνάθημα εἶναι τὸ
[6, 13]	(Νάξου δὲ οἰκισθείσης ποτὲ ἐν	Σικελίᾳ	ὑπὸ Χαλκιδέων τῶν ἐπὶ Εὐρίπῳ,
[6, 26]	κεῖται δὲ τετραμμένη τε πρὸς	Σικελίαν,	καὶ ὅρμον παρεχομένη ναυσὶν ἐπιτήδειον·
[6, 12]	τὴν Πύρρου. Ῥωμαίων δὲ περὶ	Σικελίας	ἐς τὴν πρὸς Καρχηδονίους πόλεμον
[6, 4]	παλαιστὴς ἀνὴρ πεποίηται Λεοντίσκος, ἐκ	Σικελίας	τε ὢν γένος, καὶ ἀπὸ
[6, 9]	ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδας. (Γέλων δὲ ὁ	Σικελίας	τυραννήσας Συρακούσας ἔσχεν, Ὑβριλίδου μὲν
[6, 2]	ς Μεσσή νιος, ού τε	Σικελιώ	της, ού τ' εκ Ναυπά
[6, 2]	νί κην. Ειναι δὲ οι	Σικελιωται	καὶ τού τους των αρχαί
[6, 19]	δὲ βασιλεῖς ἐν αὐτῷ Ῥωμαίων.	Σικελιώτας	δὲ Σελινουντίους ἀνέστησαν μὲν Καρχηδόνιοι
[6, 1]	Αλυπος τὰ ς εικό νας	Σικυώ	νιος, Ναυκύ δους του Ἀργεί
[6, 2]	ς εικό νας Δαί δαλος	Σικυώ	νιος, ὸ ς καὶ επὶ
[6, 2]	ν δὲ Δημοσθένην Ευτυχί δης	Σικυώ	νιος παρὰ Λυσί ππω δεδιδαγμέ
[6, 3]	ἄρχειν Σικυωνίων· στρατεῦσαι δὲ ἐπὶ	Σικυῶνα	αὐτοὶ, φιλίᾳ Θηβαίων, ὁμοῦ τῇ
[6, 3]	Φαίνοιτο ἂν οὖν ἡ ἐπὶ	Σικυῶνα	Ἠλείων καὶ Θηβαίων στρατεία γεγενῆσθαι
[6, 3]	ἀθλητῶν. Ἠλείων καὶ Θηβαίων ἐπὶ	Σικυῶνα	στρατεία. Ἀνδριὰς Κράτινου καλλίστου τῶν
[6, 1]	παιδας παρέ θει τρέ χων·	Σικυωνί	ου δὲ Κλέ ωνό ς
[6, 9]	ὁ πατήρ, ἐκείνῳ δὲ Ἀριστοκλῆς	Σικυώνιος,	ἀδελφός τε Κανάχου, καὶ οὐ
[6, 3]	ὁ πλάστης, γένος δὲ οὐ	Σικυώνιος,	ἀλλὰ ἐκ Μεσσήνης τῆς ὑπὸ
[6, 6]	Δαμαρέτου παλαιστὴν ἄνδρα ἐκ Φιγαλίας,	Σικυώνιος	Δαίδαλος· Καλλίᾳ δὲ Ἀθηναίῳ παγκρατιαστῇ
[6, 3]	δὲ Ἠλείου τὴν μὲν εἰκόνα	Σικυώνιος	εἴργασται Δαίδαλος· τὸ δὲ ἐπίγραμμα
[6, 3]	ἐδόθη. Τὸν δὲ ἀνδριάντα ἐποίησε	Σικυώνιος	Κάνθαρος, Ἀλέξιδος μὲν πατρός, διδασκάλου
[6, 3]	πυγμῇ παῖδας κρατήσαντα ἐποίησε Δαμόκριτος	Σικυώνιος,	ὃς ἐς πέμπτον διδάσκαλον ἀνῄει
[6, 4]	δέ οἱ ἦν Ἀθήναιος· καὶ	Σικυώνιος	Σώστρατος παγκρατιαστὴς ἀνήρ, ἐπίκλησις δὲ
[6, 14]	δύο ἐνίκησε. Πυθόκριτος δὲ ὁ	Σικυώνιος	τὰς ἐφεξῆς τούτων πυθιάδας ἕξ,
[6, 13]	ἐκράτησεν ἐν παισίν, ἔστιν ἔργον	Σικυωνίου	Κανάχου παρὰ τῷ Ἀργείῳ Πολυκλείτῳ
[6, 17]	Ἀλεξίνικόν τε Ἠλεῖον, τέχνην τοῦ	Σικυωνίου	Κανθάρου, πάλης ἐν παισὶν ἀνῃρημένον
[6, 3]	ἐποίησεν, ὃς ἀπὸ Ἀριστοκλέους τοῦ	Σικυωνίου	καταριθμουμένῳ τοὺς διδαχθέντας, ἕβδομος ἀπὸ
[6, 3]	τοῦ Ἀριστοδήμου τέχνη, Δαιδάλου τοῦ	Σικυωνίου	μαθητοῦ, καὶ πατρὸς Πατροκλέους. (Ἵππον
[6, 17]	Ὀλυνθίου Χοιρίλος, Θεότιμος δὲ Δαιτώνδα	Σικυωνίου·	παῖς δὲ ὁ Θεότιμος ἦν
[6, 19]	τὸν εἰργασμένον. (Ἐφεξῆς δὲ τῷ	Σικυωνίῳ	ἐστὶν ὁ Καρχηδονίων θησαυρός, Ποθαίου
[6, 3]	βασιλεύων ὅμως Αἰγύπτου. Χαιρέᾳ δὲ	Σικυωνίῳ	πύκτῃ παιδὶ ἐπίγραμμά ἐστιν, ὡς
[6, 4]	δὴ καὶ τὸ παγκράτιον τῷ	Σικυωνίῳ	Σωστράτῳ· καὶ γὰρ τὸν Λεοντίσκον
[6, 19]	ἀναθέντας, Μύρωνα εἶναι καὶ τὸν	Σικυωνίων	δῆμον. Ἐν τούτῳ τῷ θησαυρῷ
[6, 19]	Ἔστι δὲ θησαυρὸς ἐν Ὀλυμπίᾳ	Σικυωνίων	καλούμενος, Μύρωνος δὲ ἀνάθημα τυραννήσαντος
[6, 13]	ὁ Ἀργεῖος. (Βύκελος δέ, ὃς	Σικυωνίων	πρῶτος πὺξ ἐκράτησεν ἐν παισίν,
[6, 3]	οἱ Ἠλεῖοί φασι, καὶ ἄρχειν	Σικυωνίων·	στρατεῦσαι δὲ ἐπὶ Σικυῶνα αὐτοὶ,
[6, 19]	καλούμενος, Μύρωνος δὲ ἀνάθημα τυραννήσαντος	Σικυωνίων·	(τοῦτον ᾠκοδόμησεν ὁ Μύρων νικήσας
[6, 3]	πρόκλησιν. (Εἶναι δὲ αὐτὸν ἐκ	Σικυῶνος	οἱ Ἠλεῖοί φασι, καὶ ἄρχειν
[6, 14]	Δαμαρέτου δὲ τὴν εἰκόνα Ἀθηναῖος	Σιλανίων	ἐποίησεν. Ἀναυχίδας δὲ ὁ Φίλυος
[6, 14]	ἐστὶ Μεσσήνιος, κρατήσας πυγμῇ παῖδας·	Σιλανίωνος	δὲ ἔργον ἐστὶν ὁ Τελέστας.
[6, 4]	ἐν Ὀλυμπίᾳ. Τέχνη δὲ Ἀθηναίου	Σιλανίωνος	ὁ ἀνδριάς ἐστι. Πλάστης δὲ
[6, 24]	Ἐν γὰρ τῇ Ἑβραίων χώρᾳ	Σιληνοῦ	μνῆμα, καὶ ἄλλου Σιληνοῦ Περγαμηνοῖς
[6, 24]	τοῦ αὐτοῦ. (Ἔστι δὲ καὶ	Σιληνοῦ	ναὸς ἐνταῦθα, ἰδίᾳ τῷ Σιληνῷ
[6, 24]	Τὰ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἐπιφανέστατα.	Σιληνοῦ	ναός. Τῶν ἑκκαίδεκα καλουμένων γυναικῶν
[6, 24]	χώρᾳ Σιληνοῦ μνῆμα, καὶ ἄλλου	Σιληνοῦ	Περγαμηνοῖς ἐστιν. (Ἠλείων δὲ ἐν
[6, 1]	μαθητή ς. (Κλεογέ νην δὲ	Σιληνου	τὸ επί γραμμα τὸ επ'
[6, 24]	Σιληνοῦ ναὸς ἐνταῦθα, ἰδίᾳ τῷ	Σιληνῷ	καὶ οὐχ ὁμοῦ Διονύσῳ πεποιημένος·
[6, 24]	δὲ εἶναι τὸ γένος τῶν	Σιληνῶν,	εἰκάσαι τις ἂν μάλιστα ἐπὶ
[6, 9]	Αἰγινήτου Γλαυκίου. Τούτῳ τῷ Φίλωνι	Σιμωνίδης	ὁ Λεωπρέπους ἐλεγεῖον δεξιώτατον ἐποίησε.
[6, 19]	Οἱ ἐν τῇ Ἄλτει θησαυροί.	Σινυνωνίων	θησαυρός. Περὶ Ταρτησοῦ ποταμοῦ καὶ
[6, 2]	μενος, ανειπεν αυτὸ ν Μιλή	σιον,	καὶ ανέ γραψε τη εικό
[6, 2]	ν ειληφὼ ς, καὶ Μιλή	σιος	Αντί πατρος Κλεινοπά τρου, παιδας
[6, 2]	νος τε εί η Μιλή	σιος,	και Ἰώ νων αναθεί η
[6, 1]	ανδριά ντα εποί ησε Λύ	σιππος.	Ἡ δὲ του Δεινολό χου
[6, 2]	ανδριά ντα ειργά σατο Λύ	σιππος·	ο δὲ ανὴ ρ ουτος
[6, 22]	ὠρχήσαντο ἐπιχώριον τοῖς περὶ τὸν	Σίπυλον	κόρδακα ὄρχησιν. Τοῦ ἱεροῦ δὲ
[6, 20]	ἐν Ἰσθμῷ Ταράξιππος Γλαῦκος ὁ	Σισύφου.	Γενέσθαι δὲ αὐτῷ τὴν τελευτὴν
[6, 5]	Ξέρξου, τὰς ἀγούσας καμήλους τὰ	σιτία	ἐλυμήναντο. (Οὗτοι πολλάκις οἱ λέοντες
[6, 7]	ἐπινοήσειε· τέως δὲ τοῖς ἀθληταῖς	σιτία	τυρὸν ἐκ τῶν ταλάρων εἶναι.
[6, 23]	ἀφικόμενον δὲ ἐς Ἦλιν, σπανίζουσι	σίτου	σφίσι τροφὰς δοῦναι. Τούτῳ μὲν
[6, 23]	γυμνασίου γείτονι· τῇ ἀγυιᾷ δὲ	Σιωπῇ	ὄνομα ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε τεθῆναι
[6, 23]	δι' ἀγυιᾶς τε ἡ ὁδὸς	Σιωπῆς,	καὶ παρὰ τὸ ἱερὸν τῆς
[6, 23]	εἴληφεν ἀπὸ τῶν κατασκόπων τῆς	σιωπῆς.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἀγορὰ Ηλείων. Ἑλλανοδικαίων.
[6, 1]	εφεξης ανακεί μενοι τη Κυνί	σκα·	ί ππων νικαι γεγό νασιν
[6, 13]	πόρρω τῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλης	Σκαῖος	ἕστηκεν ὁ Δούριος Σάμιος, κρατήσας
[6, 1]	μματα ες τὴ ν Κυνί	σκαν	έ χοντα. (Εισὶ δὲ Λακεδαιμό
[6, 1]	τὴ ν Ἀρχιδά μου Κυνί	σκαν,	ες τὸ γέ νος τε
[6, 1]	ηνί οχος, καὶ αυτης Κυνί	σκας	εικώ ν, Ἀπελλου τέ χνη.
[6, 10]	αὐτοῦ, Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης ἐποίησε·	σκιαμαχοῦντος	δὲ ὁ ἀνδριὰς παρέχεται σχῆμα,
[6, 22]	σφισιν ἀπὸ Ἠλείων Μακίστιοι καὶ	Σκιλλούντιοι,	οὗτοι μὲν ἐκ τῆς Τριφυλίας,
[6, 25]	χαλκοῦν, ἐπὶ τράγῳ κάθηται χαλκῷ·	Σκόπα	τοῦτο ἔργον, Ἀφροδίτην δὲ Πάνδημον
[6, 2]	τι γὰ ρ μὴ Λεοντί	σκος	καὶ Σύ μμαχος των επὶ
[6, 2]	(Παρὰ δὲ Μεσσή νιος Δαμί	σκος,	ὸ ς δύ ο γεγονὼ
[6, 2]	στά διον παιδας ο Δαμί	σκος	ουτος, καί οι καὶ πενταθλή
[6, 5]	ἀγῶσιν ἀναγορευθήσεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Πολυδάμνατος	Σκοτοθσσαίου	μεγίστου τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ ἀνδρὸς
[6, 5]	ἐστιν ὁ μέγιστος Πουλυδάμας Νικίου.	(Σκοτοῦσσα	δὲ ἡ τοῦ Πουλυδάμαντας πατρὶς
[6, 5]	τὰ χρήματα τοῖς ξένοις. (Αὕτη	Σκοτουσσαίοις	ἡ συμφορὰ Φρασικλείδου μὲν Ἀθήνῃσιν
[6, 5]	τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ ἀνδρὸς ἄγαλμα.	Σκοτουσσαίους	ἡ γενομένη συμφορά. Πολυδάμαντος ἔργα
[6, 5]	τε ἔμενε τὸ διαφυγὸν τῶν	Σκοτουσσαίων,	καὶ αὖθις ὑπὸ ἀσθενείας ἐξέλιπον
[6, 5]	τυραννήσας κατέλαβεν ἐν σπονδαῖς, καὶ	Σκοτουσσαίων	τούς τε ἐς τὸ θέατρον
[6, 26]	οἱ δὲ αὐτοὺς οὐκ Αἰθίοπας,	Σκύθας	δὲ ἀναμεμιγμένους Ἰνδοῖς φασὶν εἶναι.
[6, 19]	ὁ Λακεδαιμόνιος Δόντας Διποίνου καὶ	Σκύλλιδος	μαθητὴς ἐποίησε. (Τελευταῖος δὲ τῶν
[6, 2]	μαντική ν φησιν εν ά	σματι	Πί νδαρος. (Παρὰ δὲ του
[6, 14]	δὲ ἀφίκετο ἀγῶνος καιρὸς, ὃν	Σμυρναῖοι	Ἰώνων ἄγουσιν, ἐς τοσοῦτο ἄρα
[6, 13]	ὁ Πόλλιδος ἀνάκειται, γένος μὲν	Σμυρναῖος,	Ἰώνων δὲ πρῶτος λαβεῖν ἐν
[6, 23]	ἐπὶ ζημίᾳ Σωσάνδρου τε τοῦ	Σμυρναίου	καὶ Ἠλείου Πολύκτορος τῷ Διὶ
[6, 5]	ὃς ὁμοῦ τῷ Περσῶν δήμῳ	Σογδιανὸν	καταπαύσας παῖδα Ἀρταξέρξου γνήσιον, ἔσχεν
[6, 1]	επέ ξειμι, επιστά μενος ό	σοι	τω παραλό γω του κλή
[6, 17]	τῇ δεξιᾷ θελήσειας, τοσάδε ἔστι	σοι	τῶν ἀνηκόντων ἐς μνήμην. Δημοκράτης
[6, 1]	λογό ς εστιν αθλητων, οπό	σοις	γεγό νασιν Ὀλυμπικαὶ νικαι, αναθημά
[6, 1]	τὸ ν κό τινον. Ὁπό	σοις	δὲ ὴ αυτοις ειχεν ες
[6, 1]	τοσαυτα καὶ αυτὸ ς μνησθή	σομαι.	(Ἔ́ στιν εν δεξια του
[6, 2]	ους γὰ ρ εκ Πελοποννή	σου	φεύ γοντας επέ λιπεν η
[6, 2]	ς γὰ ρ ὴ ό	σους	αυτων κατέ λεξα ή δη,
[6, 5]	ὑπισχνούμενος δῶρα, ἀνέπεισεν αὐτὸν ἐς	Σοῦσά	τε καὶ ἐς ὄψιν ἀφικέσθαι
[6, 20]	Κλεοίτα δέ φασιν ὕστερον Ἀριστείδην	σοφίαν	τινὰ καὶ αὐτὸν ἐς τὸ
[6, 4]	ἐς τὰ ἀγάλματα τοῦ Φειδίου	σοφίας·	ἐπεὶ ἄλλως γε οὐκ ἴσμεν
[6, 3]	τὸν Χαιρέαν Μεσσήνιός τε παῖς	Σόφιος,	καὶ ἀνὴρ Ἠλεῖος ἀνάκειται Στόμιος.
[6, 18]	Ἀλέξανδρος δὲ οὔτε πρὸς τὸ	σόφισμα	ἀντιμηχανήσασθαί τι εὑρίσκων, καὶ ἐνεχόμενος
[6, 18]	ἐπιφθονώτατα ἀμυνάμενος. Ἐπεφύκει μὲν αὐτὸς	σοφιστὴς,	καὶ σοφιστῶν λόγους μιμεῖσθαι· ὡς
[6, 18]	ΙΗ' Ἅρμα Κρατισθένους Κυρηναίου. Ἀναξιμένους	σοφιστοῦ	ἄγαλμα. Περὶ τῆς αὐτοῦ πρὸς
[6, 24]	ἕστηκε Πύρρωνος τοῦ Πιστοκράτους εἰκών,	σοφιστοῦ	τε ἀνδρὸς καὶ ἐς βέβαιον
[6, 18]	Ἐπεφύκει μὲν αὐτὸς σοφιστὴς, καὶ	σοφιστῶν	λόγους μιμεῖσθαι· ὡς δέ οἱ
[6, 2]	δε ά λλοι των εκ	Σπά	ρτης ιπποτρό φων μετὰ τὴ
[6, 23]	ὄνομα, ἀφικόμενον δὲ ἐς Ἦλιν,	σπανίζουσι	σίτου σφίσι τροφὰς δοῦναι. Τούτῳ
[6, 4]	καὶ βασιλέων μόνος τῶν ἐν	Σπάρτῃ	δῆλός ἐστιν ἁμαρτὼν τάφου. (Ταῦτα
[6, 7]	Λακεδαιμονίων αὐτὸν, καὶ ἀναχθέντα ἐς	Σπάρτην,	ἀδικεῖν τε ὑπὸ Λακεδαιμονίων καταγνωσθῆναι,
[6, 4]	ὡς Συάδραν τε καὶ Χάρταν	Σπαρτιάτας.	(Ὁ δὲ παῖς ὁ ἀναδούμενος
[6, 15]	ἀναθήματα ἴστω τις Βυζαντίων ὄντας.	(Σπαρτιάτῃ	δὲ Εὐτελίδᾳ γεγόνασιν ἐν παισὶ
[6, 3]	Ἰθώμῃ· (Λύσανδρον δὲ τὸν Ἀριστοκρίτου	Σπαρτιάτην	ἀνέθεσαν ἐν Ὀλυμπίᾳ Σάμιοι· καὶ
[6, 9]	δὲ Ἠλεῖον κρατήσαντα παῖδας πάλῃ	Σπαρτιάτης	Κρατῖνος ἐποίησε. Τὰ δὲ ἐς
[6, 4]	μὲν δὴ καὶ ἐν τοῖς	Σπαρτιατικοῖς	λόγοις ἐς πλέον ἡμῖν δεδήλωται.
[6, 3]	Ἐτεόνικον, καὶ Φάρακα, καὶ ἄλλους	Σπαρτιατῶν,	ἥκιστα ἔς γε τὸ Ἑλληνικὸν
[6, 26]	καὶ λίνον καὶ τὴν βύσσον	σπείρουσιν,	ὅσοις ἡ γῆ τρέφειν ἐστὶν
[6, 5]	ἔμελλεν ἀπολεῖσθαι καὶ οὗτος. Ἐς	σπήλαιον	γὰρ οἵ τε ἄλλοι τῶν
[6, 5]	δαίμονα ἡ κορυφὴ τηνικαῦτα τοῦ	σπηλαίου	κατερρήγνυτο, καὶ δῆλα ἦν ὡς
[6, 5]	χεῖρας ὡς ἐπιπίπτοντι ἀνθέξων τῷ	σπηλαίῳ,	καὶ οὐ βιασθησόμενος ὑπὸ τοῦ
[6, 2]	τινὰ ο Θρασύ βουλος επὶ	σπλά	γχνων μαντικὴ ν κυνεί ων
[6, 2]	τοῦ μάντεως. Ἡ διὰ κυνείων	σπλάγχνων	μαντική. Μάντεις Ἰαμίδαι. Ἄλλων ἀθλητῶν
[6, 5]	ὁ Φεραίων τυραννήσας κατέλαβεν ἐν	σπονδαῖς,	καὶ Σκοτουσσαίων τούς τε ἐς
[6, 5]	καὶ ὡς ἄνδρα ἡνίοχον ἐλαύνοντα	σπουδῇ	τὸ ἅρμα ἐπέσχε τοῦ πρόσω.
[6, 11]	μὲν ἢ παγκρατίου παρῆκε τὴν	σπουδήν,	ἐφρόντιζε δὲ, ὅπως καὶ ἐπὶ
[6, 22]	συμφορὰν ἀπεχθανόμενοί τε Ἠλείοις καὶ	σπουδὴν	ποιούμενοι, τιθέναι τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα
[6, 2]	μπια Ἠλεί ων, ενί κα	στά	διον παιδας ο Δαμί σκος
[6, 4]	ἐστὶν ὁ ἐκ τῶν Θρᾳκίων	Σταγείρων.	Καὶ αὐτὸν ἤτοι μαθητὴς, ἢ
[6, 2]	νης τε Ἠλειος έ στηκε	σταδί	ου νί κην εν παισὶ
[6, 26]	τῆς πόλεως, ὅσον τε ὀκτὼ	στάδια,	ἔνθα τὴν ἑορτὴν ἄγουσι θυῖον
[6, 22]	Ἦλιν ὀρεινὴν ὁδόν, ὀγδοήκοντα δὲ	στάδια	ἐς Ἦλιν ἀπὸ τῆς Πύλου.
[6, 21]	ἀπὸ τῆς Σαύρου δειράδος προελθόντι	στάδια,	ἔστιν Ἀσκληπιοῦ ναός, ἐπίκλησιν μὲν
[6, 20]	σταδίου τῷ πέρατι, ᾗ τοῖς	σταδιαδρόμοις	ἄφεσις πεποίηται, Ἐνδυμίωνος μνῆμα ἐνταῦθα
[6, 4]	δὲ ἄλλος τῶν Ἀττικῶν Πολυκλῆς,	Σταδιέως	μαθητὴς Ἀθηναίου, πεποίηκε παῖδα Ἐφέσιον
[6, 15]	ἐτῶν εἴκοσι. Τὸν δὲ παῖδα	σταδιοδρόμον	Ξένωνα Καλλιτέλους ἐν Λεπρέου τοῦ
[6, 7]	Εὐθύμου, Πύθαρχός τε ἕστηκε Μαντινεὺς	σταδιοδρόμος,	καὶ πύκτης Ἠλεῖος Χαρμίδης, λαβόντες
[6, 26]	ἐξ Ἤλιδος, ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα	στάδιοι	καὶ ἑκατὸν ἐπὶ ποταμόν εἰσι
[6, 22]	δὲ ὅσον τε ἕξ ἀπωτέρω	σταδίοις,	ἐστὶν ἀέναος λίμνη τριῶν που
[6, 22]	ΚΒ' (Προελθόντι δὲ ὅσον τε	στάδιον	ἀπὸ τοῦ τάφου σημεῖά ἐστιν
[6, 20]	τοὺς ἀγωνιστάς. Τὸ μὲν δὴ	στάδιον	γῆς χῶμά ἐστι, πεποίηται δὲ
[6, 9]	ὀλυμπιάδος, ἣν Τισικράτης ἐνίκα Κροτωνιάτης	στάδιον.	Δῆλα οὖν ὡς Συρακούσιον ἤδη
[6, 12]	εἴκοσι καὶ ἑκατόν, ἣν Κυρηναῖος	στάδιον	ἐνίκησεν Ἰδαῖος. (Οὗτος ὁ Ἱέρων
[6, 20]	Κρυπτὴ εἴσοδος ἡ εἰς τὸ	στάδιον.	Ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης. Ἐνδυμιώνος μνῆμα.
[6, 20]	τε Ἑλλανοδίκας ἐσιέναι ἐς τὸ	στάδιον	καὶ τοὺς ἀγωνιστάς. Τὸ μὲν
[6, 4]	Ἴδῃ, πρῶτος Αἰολέων τῶν ταύτῃ,	στάδιον	Ὀλυμπίασιν ἐνίκησεν ἐν παισίν. Παρὰ
[6, 17]	Ἀλεξιβίῳ, τῷ μὲν ἐν παισὶ	σταδίου,	Ἀλεξιβίῳ δὲ πεντάθλου γέγονε νίκη.
[6, 17]	Ἡρόδοτος· ἡ δέ οἱ νίκη	σταδίου	γέγονεν ἐν παισί, Φιλῖνον δὲ
[6, 13]	θέουσι τῶν ἄθλων· καὶ οὕτως	σταδίου	δύο ὁ στεφανούμενος ἀναιρήσεται νίκας.
[6, 20]	ἐστίν. (Ὑπερβάλλοντι δὲ ἐκ τοῦ	σταδίου,	καθ' ὅτου οἱ Ἑλλανοδίκαι καθέζονται,
[6, 14]	Ἄνοχος δὲ ὁ Ἀδαμάτα Ταραντῖνος,	σταδίου	λαβὼν καὶ διαύλου νίκην, ἐστὶν
[6, 13]	ἡμέρᾳ τῇ αὐτῇ καὶ παραυτίκα	σταδίου	λαβὼν νίκην, προσέθηκε διαύλου σφίσι
[6, 3]	ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ μηνύει	σταδίου	μὲν ἀνδρῶν Ὀλυμπίασι νίκην ἀνελέσθαι
[6, 3]	Ὀλυμπιάδος ὀγδοηκοστῆς· ἡ δὲ τοῦ	σταδίου	νίκη τῷ Οἰβώτᾳ γέγονεν Ὀλυμπιάδι
[6, 16]	παῖδας κρατήσαντα, καὶ Νελαί̈ δαν	σταδίου	τε ἀνελόμενον καὶ ὅπλου στέφανον,
[6, 16]	τὴν εἰκόνα. (Λακεδαιμονίῳ δὲ Δεινοσθένει	σταδίου	τε ἐγένετο ἐν ἀνδράσιν Ὀλυμπικὴ
[6, 13]	ἔργον· τρεῖς δὲ ἐφεξῆς Ὀλυμπίασι	σταδίου	τε καὶ διαύλου νίκας ἔσχεν.
[6, 20]	εἴργουσι θεᾶσθαι. Πρὸς δὲ τοῦ	σταδίου	τῷ πέρατι, ᾗ τοῖς σταδιαδρόμοις
[6, 16]	τὴν ἐν Λακεδαίμονι μέτρα εἶναι	σταδίους	ἑξήκοντα καὶ ἑξακοσίους (λέγουσι) Θεόδωρον
[6, 22]	(Ἀπέχει δὲ ὡς πεντήκοντα Ὀλυμπίας	σταδίους	κώμη τε Ἠλείων Ἡράκλεια καὶ
[6, 22]	Ἦλιν διὰ τοῦ πεδίου θελήσειας,	σταδίους	μὲν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν ἐς
[6, 26]	ὁ ὄρνις νομίζεσθαι. (Κυλλήνη δὲ	σταδίους	μὲν εἴκοσιν Ἤλιδος καὶ ἑκατὸν
[6, 19]	αὐτῷ μέν ἐστιν ἤδη τῷ	σταδίῳ·	Γελῴων δὲ ἀνάθημα τόν τε
[6, 22]	λίμνη τριῶν που τὴν διάμετρον	σταδίων	μάλιστα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ' Γυμνάσιον Ἤλιδος
[6, 19]	ἐς μὲν τοῦ χαλκοῦ τὸν	σταθμόν,	ὅτι πεντακόσια εἴη τάλαντα, ἐς
[6, 4]	λέγεται Κνώσσιος· ἐκπεσὼν δὲ ὑπὸ	στασιωτῶν	ἐκ Κνωσσοῦ, καὶ ἐς Ἱμέραν
[6, 2]	οι καὶ πενταθλή σαντι ύ	στερον	εγέ νοντο εν Νεμέ α
[6, 2]	ν. Ἐνιαυτω γὰ ρ ύ	στερον	του οικισμου του Μεσσή νης
[6, 14]	πω στεφανίτην, καὶ ἐπ' ἐκείνῳ	στεφανίτας	δύο ἐνίκησε. Πυθόκριτος δὲ ὁ
[6, 14]	ὑπὸ Ἀμφικτυόνων οὐκ ὄντα πω	στεφανίτην,	καὶ ἐπ' ἐκείνῳ στεφανίτας δύο
[6, 6]	ἐκείνην ὀλυμπιάδος τὸν ἐπὶ πυγμῇ	στέφανον	ἀνείλετο ὁ Εὔθυμος. Ὁ δέ
[6, 7]	μὲν λαβὼν πυγμῆς ἐν ἀνδράσι	στέφανον,	Δωριεὺς δὲ ὁ νεώτατος παγκρατίῳ
[6, 6]	παιδὸς εἰκὼν Ἠλείου, πάλης ἀνελομένου	στέφανον·	ἐγένετο δὲ αὐτῷ καὶ Νεμείων
[6, 13]	φησὶν οὗτος ὁ Δίαλλος παγκρατίου	στέφανον	ἐν παισίν. Θερσίλοχον δὲ Κορκυραῖον,
[6, 15]	πάλης τε εἰληφότος καὶ παγκρατίου	στέφανον	ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς. Πρώτῳ
[6, 10]	δα Ταραντῖνος τόν τε Ὀλυμπικὸν	στέφανον	ἔσχεν ἐπὶ πεντάθλῳ, καὶ ὕστερον
[6, 16]	σταδίου τε ἀνελόμενον καὶ ὅπλου	στέφανον,	Ἠλείους σφᾶς ὄντας ἴστω τις.
[6, 15]	καὶ Νεμέᾳ καὶ Ἰσθμῷ λάβοι	στέφανον,	ἡλικίαν οὐ πρόσω γεγονὼς ἐτῶν
[6, 16]	τέ ἐστιν Ἠλεῖος πεντάθλου λαβὼν	στέφανον·	καὶ ἅρμα ἀνδρὸς Ἀθηναίου Γλαύκωνος
[6, 14]	Ἠλεῖος πάλης ἔσχεν ἐν παισὶ	στέφανον,	καὶ ἐν ἀνδράσιν ὕστερον· τούτῳ
[6, 14]	Ἐρετριεὺς ἀνέθηκεν ἀνελόμενος κέλητι ἵππῳ	στέφανον·	καὶ πλησίον τοῦ ἵππου Τελέστας
[6, 8]	Τιμάνθει παγκρατίου λαβόντι ἐν ἀνδράσι	στέφανον,	καὶ Τροιζηνίῳ Βαύκιδι παλαιστὰς καταβαλόντι
[6, 14]	καὶ εἰ ταινίαν περιθεῖτο ἢ	στέφανον·	κατέχων δὲ ἐντὸς χειλῶν τὸ
[6, 9]	(Θεογνήτῳ δὲ Αἰγινήτῃ πάλης μὲν	στέφανον	λαβεῖν ὑπῆρξεν ἐν παισί· τὸν
[6, 13]	Θερσίλοχον δὲ λαβόντα ἐν παισὶ	στέφανον,	Πολύκλειτος ἐποίησε σφᾶς ὁ Ἀργεῖος.
[6, 23]	γεγόνασιν αἱ τιμαί· χρόνος δὲ	στεφάνου	τε τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ
[6, 13]	καὶ οὕτως σταδίου δύο ὁ	στεφανούμενος	ἀναιρήσεται νίκας. Τὰ μέντοι ἐπιφανέστατα
[6, 10]	πληγὴν, αὐτίκα εἶχε τὴν νίκην.	(Στεφάνους	δὲ λέγεται καὶ ἄλλους Πύθια
[6, 17]	Μαγνησίας, ἐπὶ τῷ ὁπλίτῃ δρόμῳ	στεφάνους	δύο ἀνῃρημένος· Λυσίππου δὲ ἔργον
[6, 3]	καὶ δύο Πυθικοὺς αὐτῷ πεντάθλου	στεφάνους,	καὶ ἄλλον Νεμείων. Λέγεται δὲ
[6, 16]	πάλης δὲ ἐν παισὶν ἀνελομένοις	στεφάνους.	Πλείσταινον δὲ τὸν Εὐρυδάμου τοῦ
[6, 11]	δρόμου νίκην. Τοὺς δὲ σύμπαντας	στεφάνους	τετρακοσίους τε ἔσχε καὶ χιλίους.
[6, 5]	παρὰ τοὺς ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ	στεφάνους	ὑπάρχοντά ἐστιν. Ἡ ὀρεινὴ τῆς
[6, 16]	ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν τὸν Φίλιππον	στεφανοῦσα	αὐτόν· ἡ δὲ Ἦλις Δημήτριον
[6, 16]	Σέλευκον καὶ Πτολεμαῖον τὸν Λάγου	στεφανοῦσά	ἐστιν. (Ἀριστείδῃ δὲ Ἠλείῳ γενέσθαι
[6, 15]	ἀνδράσι πάλῃ τε καὶ πυγμῇ	στεφανωθέντα	ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς. Κάπρῳ
[6, 4]	τῷ μὲν Μολπίων ἐστὶν ὄνομα,	στεφανωθῆναι	δὲ τὸ ἐπίγραμμά φησιν αὐτὸν
[6, 4]	τῆς ἐν τῷ πορθμῷ Μεσσήνης·	στεφανωθῆναι	δὲ ὑπό τε Ἀμφικτυόνων καὶ
[6, 1]	νδρου πρό τερον έ τι	στεφανωθηναι	τὸ ν πατέ ρα πεντά
[6, 2]	Τιμοσθέ νης τε Ἠλειος έ	στηκε	σταδί ου νί κην εν
[6, 2]	πλησί ον μά ντις έ	στηκεν	Ἠλειος Θρασύ βουλος Αινέ ου
[6, 16]	Πολυπείθους ἅρμα. Ἠλείων ἰδιωτῶν ἀνδριάντες.	Στήλη	Δεινοσθένους. (Εἰσὶ δὲ εἰκόνες ἐν
[6, 14]	ἀντὶ τούτων ἡ ἐν Ὀλυμπίᾳ	στήλη,	καὶ ἐπίγραμμα ἐπ' αὐτῇ· Πυθοκρίτου
[6, 13]	δὲ τῇ ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ	στήλη	λέγουσα τοῦ Λακεδαιμονίου Χιόνιδος τὰς
[6, 13]	γὰρ δήπου, ὡς ἐν τῇ	στήλῃ,	οὐκ εἶναί πω τοῦ ὅπλου
[6, 13]	καὶ ὅ τε ἵππος ἐπὶ	στήλῃ	πεποιημένος, καὶ ἐπίγραμμά ἐστιν ἐπ'
[6, 13]	ὑστέροις τοῦ λόγου. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'	Στήλη	τὰς Χιόνιδος τοῦ Λακεδαιμονίου νίκας
[6, 14]	αὐλοὺς ἔχων ἐστὶν ἐκτετυπωμένος ἐπὶ	στήλῃ.	Τούτῳ Πυθικαὶ νῖκαι γεγόνασι τῷ
[6, 13]	τὸν ἑστηκότα ἀνδριάντα παρὰ τῇ	στήλῃ	φασὶν εἰκόνα εἶναι Χιόνιδος, ἔργον
[6, 13]	ὅσοι Χίονιν αὐτὸν ἀναθεῖναι τὴν	στήλην,	ἀλλ' οὐ Λακεδαιμονίων ἥγηνται τὸ
[6, 16]	ἐν ἀνδράσιν Ὀλυμπικὴ νίκη· καὶ	στήλην	ἐν τῇ Ἄλτει παρὰ τὸν
[6, 16]	Λακεδαίμονα ἐξ Ὀλυμπίας ἐπὶ ἑτέραν	στήλην	τὴν ἐν Λακεδαίμονι μέτρα εἶναι
[6, 13]	οὐ πόρρω τῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ	στήλης	Σκαῖος ἕστηκεν ὁ Δούριος Σάμιος,
[6, 16]	ἀνάκειται Πολυπείθους Λάκωνος, καὶ ἐπὶ	στήλης	τῆς αὐτῆς Καλλιτέλης ὁ τοῦ
[6, 14]	αὐτοῦ. Ἀνδριὰς Πύρρου τοῦ βασιλέως.	Στήλν	Πυθοκρίτου αὐλητοῦ. (Φερίας δὲ Αἰγινήτης
[6, 2]	ν εικό να ενταυθα έ	στησε.	Τὰ δε Ἠλεί ων ες
[6, 2]	ί ππω καθή μενον. Ἔ́	στι	γὰ ρ δὴ καὶ η
[6, 2]	υσὶ ν επεξευρό ντες έ	στι	μαντεύ εσθαι. Κυσὶ δὲ ουδέ
[6, 16]	ταλαιπωρίας ἐγένοντο αἱ νῖκαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΣΤΙΓΜΑ'	Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἑλλάδος καὶ Ἤλιδος
[6, 6]	ἐνταῦθα ἐγένετο ἡ τελευτή. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	στιγμα.	Ἕτεροι ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Εὔθμος πύκτης
[6, 1]	αυτὸ ς μνησθή σομαι. (Ἔ́	στιν	εν δεξια του ναου της
[6, 24]	σφᾶς δεῖ ποιεῖν, διδάσκονται. (Τῇ	στοᾷ	δὲ, ἔνθα οἱ Ἑλλανοδίκαι διημερεύουσιν,
[6, 25]	Ἠλείοις καὶ Τύχης ἱερὸν: ἐν	στοᾷ	δὲ τοῦ ἱεροῦ μεγέθει μέγα
[6, 24]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἀγορὰ Ηλείων. Ἑλλανοδικαίων.	Στοὰ	Κορυκαική. Εἰκὼν καὶ μνῆμα Πύρρωνος.
[6, 20]	ό, τι δὲ τῇ Ἀγνάπτου	στοᾷ	προσεχής ἐστιν ἡ πρῷρα, κατὰ
[6, 20]	δὴ ἑκατέρωθεν αἱ πρὸς τῇ	στοᾷ	τῇ Ἀγνάπτου χαλῶσιν ὕσπληγες, καὶ
[6, 24]	Ἑλλανοδίκαι διημερεύουσιν, ἔστιν ἐγγὺς ἄλλη	στοά,	τὸ μεταξὺ αὐτῶν ἀγυιὰ μία·
[6, 25]	δὲ τῆς ἀγορᾶς ναὸς ἀρχαῖος,	στοαῖς	ἐν κύκλῳ περίστυλος· ὁ δὲ
[6, 24]	τρόπῳ δὲ πεποίηται τῷ ἀρχαιοτέρῳ,	στοαῖς	τε ἀπὸ ἀλλήλων διεστώσαις, καὶ
[6, 24]	Κορκυραίων πολλαπλάσια, καὶ οἰκοδομήσασθαι τὴν	στοὰν	ἀπὸ τῶν λαφύρων τῆς δεκάτης.
[6, 24]	αὐτοσχεδίως οἰκοδομούμενοι. Κατὰ ταύτην τὴν	στοὰν	ἰόντι ἐς τὴν ἀγορὰν, ἔστιν
[6, 21]	τοῖς ἀθληταῖς εἰσιν ἐνταῦθα. Τῆς	στοᾶς	δὲ τῆς πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον
[6, 24]	(Ἔστι δὲ ἡ κατασκευὴ τῆς	στοᾶς	Δώριος, καὶ διπλῆ, τῇ μὲν
[6, 24]	ἀριστερᾷ παρὰ τὸ πέρας τῆς	στοᾶς	ὁ Ἑλλανοδικαιών· ἀγυιὰ δὲ ἡ
[6, 25]	ἀνεῖται Ῥωμαίοις. Ἔστι δὲ τῆς	στοᾶς	ὀπίσω τῆς ἀπὸ τῶν λαφύρων
[6, 24]	τῷ τοίχῳ. Κατὰ δὲ τῆς	στοᾶς	τὸ ἐς τὴν ἀγορὰν ἕστηκε
[6, 14]	λοιπῶν δὲ ἀλλήλοις ἐπικειμένων κατὰ	στοῖχον,	τὸν ἐλάχιστον οὖν τῶν δακτύλων
[6, 19]	ἐν χώρᾳ τῇ Ἰβήρων λέγουσι,	στόμασιν	ἐς θάλασσαν κατερχόμενον δυσὶ, καὶ
[6, 14]	τοὺς ἀνδριάντας ἐποίησαν, τῷ μὲν	Στόμιός	ἐστιν ὄνομα, τῷ δὲ τὸν
[6, 3]	Σόφιος, καὶ ἀνὴρ Ἠλεῖος ἀνάκειται	Στόμιος.	Καὶ τῷ μὲν τοὺς συνθέοντας
[6, 3]	πολεμίοις στρατηγοῦντα ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ	Στομίου,	μονομαχήσαντά οἱ κατὰ πρόκλησιν. (Εἶναι
[6, 3]	τοὺς συνθέοντας τῶν παίδων παρελθεῖν,	Στομίῳ	δὲ πεντάθλου τε ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 24]	τοὺς ἵππους παιδεύουσιν ἐνταῦθα. Τῶν	στοῶν	δὲ ἡ πρὸς μεσημβρίαν ἐργασίας
[6, 2]	νων καὶ των εξ αυτης	Στρά	του πρωτος Ξενά ρκης τε
[6, 4]	τοῦ Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς ἄγαλμα του	Στραγειρίτου.	Ἀρχιδάμου βασιλέως Λακεδαιμονίων. Ἐργοτέλους τοῦ
[6, 3]	Ἠλείων καὶ Θηβαίων ἐπὶ Σικυῶνα	στρατεία.	Ἀνδριὰς Κράτινου καλλίστου τῶν ἐφ'
[6, 3]	ἐπὶ Σικυῶνα Ἠλείων καὶ Θηβαίων	στρατεία	γεγενῆσθαι μετὰ τὸ ἀτύχημα Λακεδαιμονίων
[6, 25]	κατὰ τὴν Ἀγαμέμνονος καὶ Μενελάου	στρατείαν	ἐπὶ Ἴλιον Ποσειδῶν τῷ Ὁμήρου
[6, 20]	τῆς ἐπὶ Αὐγέαν καὶ Ἠλείους	στρατείας	αὐτόν τε ἀποθανεῖν καὶ τὸν
[6, 17]	τῆς ἐπὶ Δαρεῖον καὶ Πέρσας	στρατείας	μετασχόντος. Δύο δὲ αὖθις ἐξ
[6, 20]	τιθέασι τὸ παιδίον πρὸ τοῦ	στρατεύματος	γυμνόν. (Ἐπῄεσάν τε δὴ οἱ
[6, 23]	τεθῆναι λέγουσιν. Ἄνδρες τοῦ Ὀξύλου	στρατεύματος	ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν ἐν Ἤλιδι
[6, 3]	Ἠλεῖοί φασι, καὶ ἄρχειν Σικυωνίων·	στρατεῦσαι	δὲ ἐπὶ Σικυῶνα αὐτοὶ, φιλίᾳ
[6, 16]	ἡ δὲ Ἦλις Δημήτριον τὸν	στρατεύσαντα	ἐπὶ Σέλευκον καὶ Πτολεμαῖον τὸν
[6, 4]	Χαιρώνειαν Ἀχαιοῖς τοῖς πᾶσιν ὁμοῦ	στρατεύσασθαι,	ἢ ἰδίᾳ κατ' ἀρετήν τε
[6, 7]	ἐν Ἀργινούσαις ὁμοῦ τῷ Θρασύλλῳ	στρατηγήσαντας,	προπετείας ἐστὶν ἔγκλημα. Διαγόρας μὲν
[6, 16]	τὸν Εὐρυδάμου τοῦ ἐναντία Γαλατῶν	στρατηγήσαντος	Αἰτωλοῖς Θεσπιεῖς εἰσιν οἱ ἀναθέντες.
[6, 7]	ναυτικὸν, καὶ Κόνωνα ἐπ' αὐτῷ	στρατηγόν,	Ῥοδίων δὲ τὸν δῆμον πεισθέντα
[6, 3]	τρόπαια, καὶ ἄνδρα τοῖς πολεμίοις	στρατηγοῦντα	ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ Στομίου, μονομαχήσαντά
[6, 20]	ἀφικομένην παρὰ τῶν Ἠλείων τοὺς	στρατηγούς,	νήπιον παῖδα ἔχουσαν ἐπὶ τῷ
[6, 15]	δὲ τὸν ἐλάσαντα ἐπὶ Σέλευκον	στρατιᾷ	καὶ ἁλόντα ἐν τῇ μάχῃ,
[6, 20]	Ἀρκάδων ἐς τὴν Ἠλείαν ἐσβεβληκότων	στρατιᾷ,	καὶ τῶν Ἠλείων σφίσιν ἀντικαθημένων,
[6, 25]	Ἠλεῖοι κατὰ αἰτίαν τήνδε. Ἡρακλεῖ	στρατιὰν	ἄγοντι ἐπὶ Πύλον τὴν ἐν
[6, 14]	μὲν Λύσιππος, ἀνέθεσαν δὲ οἱ	στρατιῶται	δύο εἰκόνας. Εἶναι δὲ ἡγεμών
[6, 4]	αὐτὸν ἤτοι μαθητὴς, ἢ καὶ	στρατιωτικὸς	ἀνέθηκεν ἀνὴρ, ἅτε παρὰ Ἀντιπάτρῳ
[6, 22]	Τετάρτῃ δὲ ὀλυμπιάδι καὶ τριακοστῇ	στρατὸν	οἱ Πισαῖοι καὶ βασιλεὺς αὐτῶν
[6, 5]	καὶ λέοντας, οἳ καὶ τῷ	στρατῷ	ποτε ἐπιθέμενοι τῷ Ξέρξου, τὰς
[6, 7]	ἀνδριάς ἐστιν. (Ἀνὴρ δὲ ἐκ	Στυμφήλου	Δρομεὺς ὄνομα, καὶ δὴ καὶ
[6, 1]	γέ νος δὲ ην Ηλειος,	Σύ	μμαχος Αισχύ λου· παρὰ δὲ
[6, 2]	ρ μὴ Λεοντί σκος καὶ	Σύ	μμαχος των επὶ πορθμω Μεσσηνί
[6, 2]	δὲ Ευτυχί δης ουτος καὶ	Σύ	ροις τοις επι Ὀρό ντη
[6, 4]	εἶναι Κορίνθιον, φοιτῆσαι δὲ ὡς	Συάδραν	τε καὶ Χάρταν Σπαρτιάτας. (Ὁ
[6, 19]	καὶ Ὑδροῦντος μεταβεβληκέναι τὸ ὄνομα,	Σύβαριν	οὖσαν τὸ ἀρχαῖον. Ὁ δὲ
[6, 6]	αὕτη γραφῆς μίμημα ἀρχαίας. Νεανίσκος	Σύβαρις	καὶ Κάλαβρός τε ποταμὸς καὶ
[6, 19]	Ἕρμων ἐποίησαν. (κοδόμησαν δὲ καὶ	Συβαρῖται	θησαυρὸν, ἐχόμενον τοῦ Βυζαντίων. Ὁπόσοι
[6, 19]	ἐστὶν ἔργον. (Πρὸς δὲ τῷ	Συβαριτῶν	Λιβύων ἐστὶ τῶν ἐν Κυρήνῃ
[6, 19]	καὶ πόλεως. Θησαυρὸς Καρχηδονίων. Ἐπιδαμνίων.	Συβαριτῶν.	Λιβύων τῶν ἐν Κυρήνῃ. Σελινουντίων.
[6, 18]	τὰς πόλεις. Καὶ αὐτός τε	συγγεγραφὼς	ἦν, καὶ τὸ ἔχθος τὸ
[6, 11]	Θεαγένους δὲ τῇ μητρὶ Ἡρακλέους	συγγενέσθαι	φάσμα ἐοικὸς Τιμοσθένει. Ἔνατόν τε
[6, 18]	ἐνεχόμενος τῇ ἀνάγκῃ τοῦ ὅρκου,	συγγνώμην	ἔνεμεν οὐκ ἐθέλων Λαμψακηνοῖς. (Φαίνεται
[6, 23]	ἐνταῦθα λόγων τε αὐτοσχεδίων καὶ	συγγραμμάτων	ποιοῦνται παντοίων· καλεῖται δὲ Λαλίχμιον,
[6, 3]	τῇ ἐς Ἀχαιοὺς προσέσται μοι	συγγραφῇ.	(Ἀντιόχου δὲ ἀνδριάντα ἐποίησε μὲν
[6, 1]	λλων τε καὶ εικό νων	συγγραφή	Ουδὲ οπό σων εστή κασιν
[6, 7]	τὴν τελευτήν, ἐστιν ἐν τῇ	συγγραφῇ	τῇ Ἀτθίδι Ἀνδροτίωνι εἰρημένα· εἶναι
[6, 18]	ἐπὶ Λακεδαιμονίοις ὁμοῦ καὶ Θηβαίοις	συγγραφὴν	λοίδορον. Ὡς δὲ ἦν ἐς
[6, 2]	καὶ ου Μεσσηνί ους φασί	(Συγκατηλθε	μέ ντοι Μεσσηνί οις ες
[6, 26]	καὶ ὅσα Αἰθίοπες οἱ ὑπὲρ	Συήνης	ἐς τοῦ ἡλίου τὴν τράπεζαν
[6, 18]	δέ εἰσιν εἰργασμέναι, Ῥηξιβίου μὲν	συκῆς,	ἡ δὲ τοῦ Αἰγινήτου κυπαρίσσου,
[6, 7]	περὶ τὰ ἐντὸς Πελοποννήσου χωρία·	συλληφθέντα	δὲ ὑπὸ ἀνδρῶν Λακεδαιμονίων αὐτὸν,
[6, 20]	τε κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον	συμβαίνει	τῶν ἵππων, ἔστ' ἂν ἐξισωθῶσιν
[6, 4]	τὴν εἰκόνα τεκμαιρόμενον τῇ ἡλικίᾳ	συμβαλέσθαι	δεῖ με τὸν πόλεμον, ἔνθα
[6, 9]	μὲν οὐχ οἷά τε ἦν	συμβαλέσθαι·	τάχα δ' ἂν Αἰγινήταις τισὶν
[6, 23]	καὶ αὐτῷ διαφέροντας τῷ ἐπιτηδεύματι:	συμβάλλουσι·	δὲ ἐπὶ πάλῃ. (Εἰσὶ δὲ
[6, 23]	τοῖς ἀθλοῦσιν ἐνταῦθα ποιοῦνται, καὶ	συμβάλλουσιν	αὐτόθι τοὺς ἀθλητὰς οὐ παλαίσοντας
[6, 23]	καλούμενον Πλέθριον· ἐν δὲ αὐτῷ	συμβάλλουσιν	οἱ Ἑλλανοδίκαι τοὺς καθ' ἡλικίαν,
[6, 24]	δὲ, πρὶν μὲν ἥλιον ἀνίσχειν,	συμβαλόντες	δρομέας, μεσούσης δὲ τῆς ἡμέρας
[6, 3]	Τὰ δὲ ἄλλα, ὁποῖα τὰ	συμβάντα	ἦν ἐς τὸν Οἰβώταν, τῇ
[6, 9]	ἐρησομένους, ὁποῖα ἐς Κλεομήδην τὰ	συμβάντα	ἦν. (Τούτοις χρῆσαι τὴν Πυθίαν
[6, 8]	Τιμάνθει τὸ τέλος τοῦ βίου	συμβῆναί	φασιν ἐπὶ αἰτίᾳ τοιᾷδε· πεπαῦσθαι
[6, 20]	παῖδα, διδοίη δὲ ἐξ ὀνειράτων	συμμαχήσοντα	Ἠλείοις. Οἱ δὲ ἐν ταῖς
[6, 25]	οὖν καὶ Πυλίοις τὸν δην	συμμαχήσοντα	τῇ ἀπεχθείᾳ τοῦ Ἡρακλέους, ἔχοντα
[6, 7]	ἐς τὴν βασιλέως καὶ Ἀθηναίων	συμμαχίαν.	Δωριέα δὲ ἀποδημεῖν μὲν τότε
[6, 3]	Καμπανῶν, οἳ Ῥωμαίοις μεγίστη τοῦ	συμμαχικοῦ	μοῖρα ἦσαν. (Ἐπὶ δὲ τῷ
[6, 19]	ἄγαλμα, ἅτε οὖσα τῷ Ἡρακλεῖ	σύμμαχος·	αὕτη παρὰ τὰς Ἑσπερίδας ἀνάκειται
[6, 11]	ἀνελέσθαι δρόμου νίκην. Τοὺς δὲ	σύμπαντας	στεφάνους τετρακοσίους τε ἔσχε καὶ
[6, 23]	δρόμων πεφύκασιν ἐντὸς τοίχου· ὁ	σύμπας	δὲ οὗτος περίβολος καλεῖται Ξυστός,
[6, 5]	γὰρ οἵ τε ἄλλοι τῶν	συμποτῶν	καὶ ὁ Πουλυδάμας ἐσῆλθεν ὥρᾳ
[6, 5]	ἀνδρὸς ἄγαλμα. Σκοτουσσαίους ἡ γενομένη	συμφορά.	Πολυδάμαντος ἔργα λαμπρὰ καὶ θάνατος.
[6, 5]	τοῖς ξένοις. (Αὕτη Σκοτουσσαίοις ἡ	συμφορὰ	Φρασικλείδου μὲν Ἀθήνῃσιν ἐγένετο ἄρχοντος,
[6, 22]	Αἰόλου. Πισαῖοι δὲ ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον,	συμφορὰν	ἀπεχθανόμενοί τε Ἠλείοις καὶ σπουδὴν
[6, 19]	πολέμῳ· πρὶν δὲ ἢ τὴν	συμφορὰν	γενέσθαι σφίσι, θησαυρὸν τῷ ἐν
[6, 26]	Ἠλείων τε οἱ δοκιμώτατοι ἄνδρες,	σὺν	αὐτοῖς δὲ καὶ ξένοι κατώμνυντο
[6, 20]	μάχην, τὸ ἱερὸν ἐποίησαν ἐνταῦθα·	σὺν	δὲ αὐτῷ σέβεσθαι καὶ τὴν
[6, 22]	ἐσβαλόντας δὲ ἐς τὴν Πισαίαν	σὺν	ὅπλοις, ἀπελθεῖν οἴκαδε ἀπράκτους ἔπεισε
[6, 3]	κάλλιστος τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ, καὶ	σὺν	τέχνῃ μάλιστα ἐπάλαισε. Καταπαλαίσαντι δὲ
[6, 7]	παρόν σφισι πολλά τε καὶ	σὺν	τῷ δικαίῳ δρᾶσαι. (Τὰ δὲ
[6, 15]	ὁ Κλειτόμαχος τοὺς Ἑλλανοδίκας γενήσεσθαι	σὺν	τῷ δικαίῳ σφίσιν, εἰ τὸ
[6, 22]	ἑκάστῃ τῶν νυμφῶν, Καλλιφάεια, καὶ	Συνάλλαξις,	καὶ Πηγαία τε καὶ Ἴασις,
[6, 22]	Πισαῖοι πόλεμον ἑκούσιον ἐπανείλοντο Ἠλείοις,	συναπέστησαν	δέ σφισιν ἀπὸ Ἠλείων Μακίστιοι
[6, 17]	τὴν πόλιν κατ' ἐμὲ αὖθις	συνέβαινεν	οἰκεῖσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ' Ἅρμα Κρατισθένους
[6, 12]	τούτους. (Τοῦ δέ οἱ βίου	συνέβη	γενέσθαι τὴν τελευτὴν ὑπὸ Δεινομένους,
[6, 14]	Ἀρτεμιδώρῳ γὰρ ἁμαρτεῖν μὲν Ὀλυμπίων	συνέβη	παγκρατιάζοντι ἐν παισίν· αἰτία δέ
[6, 7]	τὸν δὲ τῇ ἐφεξῆς ταύτῃ	συνέβη	τὸν Θέαντον· καί σφισιν ἀνδριάντες
[6, 14]	ἡλικίᾳ νέον, πρὸς δὲ καὶ	σύνεγγυς	οὐκ ἐθέλοντα ἵστασθαι. (Λέγεται δὲ
[6, 18]	Ἀμύντου καὶ ὕστερον Ἀλέξανδρος εἰργάσατο,	συνέγραψεν	ὁμοίως ἅπαντα· ἡ δέ οἱ
[6, 5]	τούς τε ἐς τὸ θέατρον	συνειλεγμένους	(ἔτυχε γάρ σφισι καὶ ἐκκλησία
[6, 7]	ἐχρῶντο· ὡς δὲ ἐς ἐκκλησίαν	συνελθόντες	ἄνδρα οὕτω μέγαν καὶ δόξης
[6, 13]	ἀναβάτην ἔτι ἀρχομένου τοῦ δρόμου	συνέπεσεν	ἀποβαλεῖν αὐτήν, καὶ οὐδέν τι
[6, 4]	καί οἱ καὶ τοῦ βίου	συνέπεσεν	ἐν πολέμῳ τὴν τελευτὴν γενέσθαι.
[6, 25]	Ἤλιδι, παρεῖναί οἱ καὶ Ἀθηνᾶν	συνεργὸν	λέγουσιν· ἀφικέσθαι, οὖν καὶ Πυλίοις
[6, 7]	τὸ ἐκείνου γένος. Οἱ δὲ	συνεχεῖς	τε ἀλλήλοις καὶ ἐν κόσμῳ
[6, 22]	Ἀρτέμιδος καὶ νυμφῶν, αἷς παίζουσα	συνῆν·	τὴν δὲ (ἐν ὑπονοίᾳ γὰρ
[6, 3]	Στόμιος. Καὶ τῷ μὲν τοὺς	συνθέοντας	τῶν παίδων παρελθεῖν, Στομίῳ δὲ
[6, 12]	πλέον ἢ ἥμισυ· Ἱέρωνι δὲ	συνιόντων	μὲν ἄρτι ἐς τὸν πόλεμον,
[6, 9]	Διδάσκαλοι δὲ ἐγεγόνεσαν Πτολίχῳ μὲν	Συννοῶν	ὁ πατήρ, ἐκείνῳ δὲ Ἀριστοκλῆς
[6, 17]	φησὶν Εὔμολπος ἀπόγονος τρίτος Δηικράτους	συνοικήσαντος	ἀδελφῇ τῇ Γοργίου. (Οὗτος ὁ
[6, 6]	αὐτῆς. Καὶ ἡ παῖς τε	συνοικήσειν	κατώμνυτο αὐτῷ σώσαντι αὐτὴν καὶ
[6, 17]	τοῖς ἀδελφοῖς εἶναι τῆς μητρὸς	σύνοικος	φεύγων, ἅτε τοῦ Ἀλκμαίωνος ἐπιστάμενος
[6, 20]	ἥκουσιν ἐπὶ τὴν θέαν γενέσθαι	σύνοπτος·	ὁ δελφὶς δὲ ἐς ἔδαφος
[6, 13]	δευτέρας Καὶ τέσσαρας, ὡς ἕκαστοι	συνταχθῶσιν	ὑπὸ τοῦ κλήρου, καὶ οὐκ
[6, 12]	ἐς Ἀρκάδας ἡγοῖτο ἄν τις	συντελέσαι	τοὺς Τριταιεῖς, καθὰ καὶ νῦν
[6, 1]	λω δε) τελεί α τε	συνωρί	δι, καὶ πώ λων ά
[6, 2]	παις του Τί μωνος Αί	συπος,	παιδί ον επὶ ί ππω
[6, 12]	τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου. ~Ἱέρων Δεινομένους,	Συρακοθσίων	τύραννος. Ἕτερος Ἱέρων Ἱεροκλέους τυραννήσας
[6, 2]	παιδας κατειργασμέ νος πύ κτας.	Συρακοσί	ων δὲ ά νδρες, ά
[6, 19]	ἀριθμόν, Γέλωνος δὲ ἀνάθημα καὶ	Συρακοσίων,	Φοίνικας ἤτοι τριήρεσιν ἢ καὶ
[6, 12]	τε τῷ Δεινομένους, καὶ ἐν	Συρακούσαις	καὶ οὗτος τυραννήσας· Ἱέρων δὲ
[6, 9]	(Γέλων δὲ ὁ Σικελίας τυραννήσας	Συρακούσας	ἔσχεν, Ὑβριλίδου μὲν Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος,
[6, 12]	ἐξ Ἐρβησσοῦ παρεληλυθότι ἄρτι ἐς	Συρακούσας,	καὶ ἐς τὸ πλῆθος ποιεῖσθαι
[6, 17]	πιθανώτατα τῶν καθ' αὑτὸν γυναικὶ	Συρακουσίᾳ	χρημάτων ἔγραψεν ἀμφισβήτησιν· (ἀλλά γε
[6, 15]	μὲν τὸν Ἐπιθέρσην τοῦτον ἀνέθεσαν.	Συρακούσιοι	δὲ δύο μὲν Ἱέρωνος εἰκόνας
[6, 12]	Ἀγαθοκλέους τοῦ πρότερον τυραννήσαντος τελευτὴν	Συρακουσίοις	αὖθις ἀναπεφύκει τύραννος ὁ Ἱέρων
[6, 3]	ἀναγορευθῆναι· τὸ δὲ ἀπὸ τούτου	Συρακούσιον	αὑτὸν ἀνηγόρευσεν ἐπὶ χρήμασι. (Καυλωνία
[6, 9]	Κροτωνιάτης στάδιον. Δῆλα οὖν ὡς	Συρακούσιον	ἤδη καὶ οὐ Γελῷον ἀναγορεύειν
[6, 13]	Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους ἀνηγόρευσεν αὑτὸν	Συρακούσιον,	τούτων ἕνεκα οἱ Κροτωνιᾶται τὴν
[6, 12]	παῖδες, ἐποίησε δὲ Μίκων Νικηράτου	Συρακούσιος.	(Μετὰ δὲ τοῦ Ἱέρωνος τὰς
[6, 12]	τελευτὴν ὑπὸ Δεινομένους, γένος μὲν	Συρακουσίου,	δυσμενέστατα δὲ ἀνδρὸς ἐς τυραννίδα
[6, 12]	ἐστιν Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους, τυραννήσαντος	Συρακουσίων	μετὰ τὸν ἀδελφὸν Γέλωνα. Τὰ
[6, 17]	Λεοντίνων δὲ ἐρημωθεῖσάν ποτε ὑπὸ	Συρακουσίων	τὴν πόλιν κατ' ἐμὲ αὖθις
[6, 2]	οι τὸ ν παιδα εκ	Συρακουσων.	Ἀντί πατρος δὲ εν ουδενὶ
[6, 15]	Δεινομένους ὁ Ἱέρων οὗτος καὶ	Συρακουσῶν	εἴη κατὰ ταὐτὰ ἐκείνῳ τύραννος.
[6, 22]	γὰρ τῶν ὑπὲρ νήσου τῆς	Σφακτηρίας	οὐ πέφυκεν ἀρχὴν διοδεύειν τὴν
[6, 23]	ἐφύοντο ἐνταῦθα, ἐπὶ ἑκάστῃ ἡμέρᾳ	σφᾶς	ἀναξύειν. (Χωρὶς μὲν δὴ ἐς
[6, 7]	πρὶν μὲν ἢ Δωριέα παρὰ	σφᾶς	ἀναχθῆναι, θυμῷ τε ἐς αὐτὸν
[6, 12]	ἀνοικισθείσας ἐς Μεγάλην πόλιν, περιέχει	σφᾶς	γενόμενον ὑπὸ τοῦ Ἀρκάδων κοινοῦ
[6, 24]	νομοφυλάκων, ὅσα ἐς τὸν ἀγῶνα	σφᾶς	δεῖ ποιεῖν, διδάσκονται. (Τῇ στοᾷ
[6, 17]	φεύγων, ἅτε τοῦ Ἀλκμαίωνος ἐπιστάμενος	σφᾶς	εἰργασμένους τὸν φόνον. (ἀνδριάντας δὲ
[6, 6]	οὐκ εἴα, τὸν δὲ Ἥρω	σφᾶς	ἐκέλευσεν ἱλάσκεσθαι τέμενός τε ἀποτεμομένους
[6, 22]	ἀνολυμπιάδας οἱ Ἠλεῖοι καλοῦντες οὐ	σφᾶς	ἐν καταλόγῳ τῶν Ὀλυμπιάδων γράφουσιν.
[6, 7]	τοῦ Κόνωνος, ἀπὸ Λακεδαιμονίων μεταβαλέσθαι	σφᾶς	ἐς τὴν βασιλέως καὶ Ἀθηναίων
[6, 19]	Τὰ δὲ ἀναθήματα ἐκ παλαιοῦ	σφᾶς	ἔχειν εἰκός, ἅγε ὁ Λακεδαιμόνιος
[6, 13]	ἐν παισὶ στέφανον, Πολύκλειτος ἐποίησε	σφᾶς	ὁ Ἀργεῖος. (Βύκελος δέ, ὃς
[6, 16]	ἀνελόμενον καὶ ὅπλου στέφανον, Ἠλείους	σφᾶς	ὄντας ἴστω τις. Ἐπὶ δὲ
[6, 11]	καὶ ἡλικίᾳ προήκων ἀποκτεῖναι μὲν	σφᾶς	τὸν παῖδα οὐκ ἐᾷ, ἐκεῖνον
[6, 24]	Ἠλεῖοι. Ναυσὶ γὰρ ἐς τὴν	σφετέραν	Κορκυραίους ἐλθόντας ἐλάσαι μοῖραν τῆς
[6, 14]	ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι αὐαινομένῳ ξύλῳ·	σφῆνες	δὲ ἐγκείμενοι διίστασαν τὸ ξύλον·
[6, 14]	ξύλον. Ὀλισθάνουσί τε δὴ οἱ	σφῆνες,	καὶ ἐχόμενος ὁ Μίλων ὑπὸ
[6, 19]	ἑλόντες Ἀράτου, ἐπῆρχε δὲ Μιλτιάδης	σφίν.	Κεῖται δὲ καὶ ἄγαλμα πύξινον
[6, 19]	δὲ ἢ τὴν συμφορὰν γενέσθαι	σφίσι,	θησαυρὸν τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ Διὶ
[6, 6]	ἦν ἡ πόλις, ἐν δέ	σφισι	καὶ δαίμων ὅντινα ἐξέβαλεν ὁ
[6, 5]	τὸ θέατρον συνειλεγμένους (ἔτυχε γάρ	σφισι	καὶ ἐκκλησία τηνικαῦτα οὖσα) τούτους
[6, 6]	τῷ δαίμονι) πυνθάνεται τὰ παρόντα	σφίσι,	καὶ ἐσελθεῖν τε ἐπεθύμησεν ἐς
[6, 26]	τά τε (σημεῖα ἐπιγνῶναι πάρεστί	σφισι,	καὶ ἐσελθόντες ἐς τὸ οἴκημα
[6, 7]	ἔργον οὐδὲν ἄχαρι ἐργάζονται, παρόν	σφισι	πολλά τε καὶ σὺν τῷ
[6, 26]	τὰ δὲ ἔτι ἀρχαιότερα ἄκρα	σφίσι	πρὸς θαλάσσῃ ὅρος ἦν ὁ
[6, 25]	ἀμῦναι. Ἠλεῖοι δ' οὖν ὡς	σφίσι	τε εὔνῳ καὶ ἀπεχθανομένῳ πρὸς
[6, 13]	σταδίου λαβὼν νίκην, προσέθηκε διαύλου	σφίσι	τὴν τρίτην. (Πολίτης μὲν δὴ
[6, 23]	δὲ ἐς Ἦλιν, σπανίζουσι σίτου	σφίσι	τροφὰς δοῦναι. Τούτῳ μὲν αὐτόθι
[6, 23]	Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖσθαι νομίζουσιν, ἐν τούτῳ	σφίσι	τῷ γυμνασίῳ δρᾶν καθέστηκε. Πλάτανοι
[6, 16]	πατήρ, παλαιστὴς ἀνήρ: νῖκαι δέ	σφισι	τῷ μὲν ἵπποις, Καλλιτέλει δὲ
[6, 7]	ταύτῃ συνέβη τὸν Θέαντον· καί	σφισιν	ἀνδριάντες ἅπασιν ἐν Ὀλυμπίᾳ κεῖνται.
[6, 25]	μάλιστα ἀνθρώποις, κατὰ τοῦτο ἀνδριάς	σφισιν	ἀνδρὸς οὐ μείζων μεγάλου χαλκοῦς
[6, 16]	καὶ Ἀριστάρχον, Ψωφίδιοι προξένους ὄντας	σφίσιν	ἀνέθεσαν, ἢ καὶ ἄλλην τινὰ
[6, 20]	ἐσβεβληκότων στρατιᾷ, καὶ τῶν Ἠλείων	σφίσιν	ἀντικαθημένων, γυναῖκα ἀφικομένην παρὰ τῶν
[6, 22]	ἑκούσιον ἐπανείλοντο Ἠλείοις, συναπέστησαν δέ	σφισιν	ἀπὸ Ἠλείων Μακίστιοι καὶ Σκιλλούντιοι,
[6, 22]	ἀρχῆς ἐς Λετριναίους) τὰ παρὰ	σφίσιν	Ἀρτέμιδι ἐς τιμὴν τῇ Ἐλαφιαίᾳ
[6, 15]	Ἑλλανοδίκας γενήσεσθαι σὺν τῷ δικαίῳ	σφίσιν,	εἰ τὸ παγκράτιον ἐσκαλέσαιντο πρὶν
[6, 8]	οὗτος ἀναγορευθεὶς παίδων. Τὰς δέ	σφισιν	εἰκόνας, τὴν μὲν ἐν παισὶ
[6, 26]	μὲν τέσσαρα ἔτη παρέχοντες τροφήν	σφισιν	ἔλυμον· πέμπτῳ δὲ (οὐ γὰρ
[6, 18]	τὰ δὲ ἱερὰ τῶν θεῶν	σφισιν	ἐμπρῆσαι. Ὁ μὲν ταῦτα ἔλεγεν,
[6, 6]	ἐπηρείᾳ τῇ ἐς ἐκεῖνον ἐδόκει	σφίσιν	ἐπανελέσθαι τὸ ἀγώνισμα τῆς πυγμῆς·
[6, 21]	δὲ ὕστερον μνῆμα ἐν κοινῷ	σφισιν	ἐπὶ μέγα ἐξῆρε τιμῇ τῇ
[6, 22]	καὶ Ἴασις, ἐν κοινῷ δέ	σφισιν	ἐπίκλησις Ἰωνίδες. Λουομένοις δὲ ἐν
[6, 26]	σέβουσιν Ἠλεῖοι, καὶ τὸν θεόν	σφισιν	ἐπιφοιτᾶν ἐς τῶν Θυίων τὴν
[6, 7]	ἐθεάσαντο ἐν σχήματι αἰχμαλώτου, μεταπίπτει	σφίσιν	ἐς αὐτὸν ἡ γνώμη, καὶ
[6, 26]	δὲ καὶ Ἄνδριοι παρὰ ἔτος	σφίσιν	ἐς τοῦ Διονύσου τὴν ἑορτὴν
[6, 20]	Εἰλείθυιαν ἐνόμισαν, ὅτι τὸν παῖδά	σφισιν	ἡ θεὸς αὕτη προήγαγεν ἐς
[6, 11]	τῶν θεῶν μήνιμα. (Ἐνταῦθα ἀπεκρίνατό	σφισιν	ἡ Πυθία· Θεαγένην δ' ἄμνηστον
[6, 6]	τοῖς ἐνταῦθα ἐλευθερία τοῦ λοιποῦ	σφισιν	ἦν ἀπὸ τοῦ δαίμονος. Ἤκουσα
[6, 20]	ἕνεκα θυσίας θύουσι καὶ γενέσθαι	σφίσιν	ἵλεων εὔχονται τὸν Ταράξιππον. (Ἕλληνες
[6, 20]	θεῷ τίθενται Σωσίπολιν. Ἔνθα δέ	σφισιν	ὁ δράκων ἔδοξεν ἐσδῦναι μετὰ
[6, 22]	καὶ Λετρεὺς ὁ Πέλοπος ἐγεγόνει	σφίσιν	οἰκιστής. Ἐπ' ἐμοῦ δὲ οἰκήματά
[6, 22]	ἦν, καὶ οἰκιστὴν Δυσποντέα γενέσθαι	σφίσιν	Οἰνομάου παῖδα ἐμνημόνευον. Πισαίους μὲν
[6, 26]	Ἔστιν ἐν τῇ γῇ ζωύφιόν	σφισιν,	ὃν σῆρα καλοῦσιν Ἕλληνες, ὑπὸ
[6, 1]	εξ Ἠλιδος· γεγό νασι δέ	σφισιν	ου κατὰ ταυτὰ αι νικαι,
[6, 22]	οἱ δὲ Ἠλεῖοι (φιλία γάρ	σφισιν	ὑπῆρχεν ἐξ ἀρχῆς ἐς Λετριναίους)
[6, 26]	καὶ ξένων, εἰ τύχοιεν ἐπιδημοῦντες·	σφραγῖδας	δὲ αὐτοί τε οἱ ἱερεῖς,
[6, 10]	ἄροτρον καθήρμοσε τῇ χειρὶ ἀντὶ	σφύρας	χρώμενος. Καί πως (ἐθεάσατο ὁ
[6, 15]	ἀνὴρ ὅστις δὴ θηρεύοντος παρεχόμενος	σχῆμα.	Δημήτριον δὲ τὸν ἐλάσαντα ἐπὶ
[6, 7]	ἡ μήτηρ ἀνδρὸς ἐπιθεμένη γυμναστοῦ	σχῆμα	ἐπὶ τῶν Ὀλυμπίων αὐτὴ τὸν
[6, 24]	καὶ ἄλλο τοιόνδε εἶδον, ναοῦ	σχῆμα·	ἔστι δὲ οὐχ ὑψηλόν, καὶ
[6, 20]	τῶν ἵππων. Παρέχεται μὲν οὖν	σχῆμα	ἡ ἄφεσις κατὰ πρῷραν νεώς·
[6, 20]	τῶν ἵππων δεῖμα ὁ Ταράξιππος.	Σχῆμα	μὲν βωμοῦ περιφεροῦς ἐστι· παραθέοντας
[6, 10]	σκιαμαχοῦντος δὲ ὁ ἀνδριὰς παρέχεται	σχῆμα,	ὅτι ὁ Γλαῦκος ἦν ἐπιτηδειότατος
[6, 7]	ἐς τοσοῦτο ἥκοντα ἐθεάσαντο ἐν	σχήματι	αἰχμαλώτου, μεταπίπτει σφίσιν ἐς αὐτὸν
[6, 23]	τετράγωνον δὲ ὀνομάζουσιν ἐπὶ τῷ	σχήματι·	καὶ παλαίστραν τοῖς ἀθλοῦσιν ἐνταῦθα
[6, 2]	καὶ αρνων τε καὶ μό	σχων	εκ παλαιου δή λη καθεστωσά
[6, 4]	ἐνίκησεν ἐν παισίν. Παρὰ δὲ	Σωδάμαν	Ἀρχίδαμος ἕστηκεν ὁ Ἀγησιλάου, Λακεδαιμονίων
[6, 4]	καὶ πρότερον ἰσχύσαντα παρὰ Ἀλεξάνδρῳ.	(Σωδάμας	δὲ ἐξ Ἀσσοῦ τῆς ἐν
[6, 8]	Τιμάνθους τελευτήν. Τά κατά Τιμασίθειον.	(Σωκράτους	δὲ Πελληνέως δρόμου νίκην ἐν
[6, 15]	τε ἐρρωμένῳ καὶ ἀκμῆτι τῷ	σώματι.	(Ἐρυθραῖοι δὲ οἱ Ἴωνες Ἐπιθέρσην
[6, 12]	ἀποδεξάμενον, οὔτε τι τρωθέντα τοῦ	σώματος.	(Θεόχρηστον δὲ Κυρηναῖον, ἱπποτροφήσαντα κατὰ
[6, 14]	τῷ δὲ τὸν Προκλέα εἰργασμένῳ	Σῶμις.	Αἰσχίνῃ δὲ Ἠλείῳ νῖκαί τε
[6, 1]	εικό νων συγγραφή Ουδὲ οπό	σων	εστή κασιν ανδριά ντες, ουδὲ
[6, 21]	μὲν οὐ τὰ πάντα ἐστὶ	σῶς,	βωμὸς δὲ καὶ ἐς ἐμὲ
[6, 23]	τὸ ἕτερον, ἃ ἐπὶ ζημίᾳ	Σωσάνδρου	τε τοῦ Σμυρναίου καὶ Ἠλείου
[6, 6]	παῖς τε συνοικήσειν κατώμνυτο αὐτῷ	σώσαντι	αὐτὴν καὶ ὁ Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος
[6, 20]	οἶνον. Καὶ ὅρκος παρὰ τῷ	Σωσιπόλιδι	ἐπὶ μεγίστοις καθέστηκεν. (Λέγεται δὲ
[6, 20]	καὶ ὄνομα τῷ θεῷ τίθενται	Σωσίπολιν.	Ἔνθα δέ σφισιν ὁ δράκων
[6, 20]	δὲ πρεσβῦτις ἡ θεραπεύουσα τὸν	Σωσίπολιν	νόμῳ τε ἁγιστεύει τῷ Ἠλείων,
[6, 25]	Ἐνταῦθα ἔχει τιμὰς καὶ ὁ	Σωσίπολις	ἐν ἀριστερᾷ τῆς Τύχης, ἐν
[6, 20]	ἐν δὲ τῷ ἐντὸς ὁ	Σωσίπολις	ἔχει τιμάς, καὶ ἐς αὐτὸ
[6, 20]	ἱερὸν Εἰλειθυίας, ἐν δὲ αὐτῷ	Σωσίπολις	Ἠλείοις ἐπιχώριος δαίμων ἔχει τιμάς.
[6, 20]	τῷ Κρόνῳ. Ἱερόν Εἰλειθύσιας Ολυμπίας.	Σωσίπολις,	θεὸς ἐπιχώριος Ἡλείοις. Ἱερὸν Ἱπποδαμείας.
[6, 4]	ἀντ' αὐτῶν. (Παρὰ δὲ τὸν	Σώστρατον	παλαιστὴς ἀνὴρ πεποίηται Λεοντίσκος, ἐκ
[6, 4]	ἰσχύι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Ἀθλητῶν ἀνδριάντες.	Σώστρατος	ὁ ἐπικληθεὶς Ἀκροχερσίτης, καὶ Λεοντίσκος.
[6, 4]	οἱ ἦν Ἀθήναιος· καὶ Σικυώνιος	Σώστρατος	παγκρατιαστὴς ἀνήρ, ἐπίκλησις δὲ ἦν
[6, 4]	(πρώτην γὰρ δὴ ἐνίκησεν ὁ	Σώστρατος	ταύτην) οὐκ ἀναγράφουσιν οἱ Ἠλεῖοι,
[6, 9]	Χῖος, παρὰ τῷ πατρὶ δεδιδαγμένος	Σωστράτῳ.	Αἱ δὲ εἰκόνες τοῦ Χείμωνος
[6, 4]	καὶ τὸ παγκράτιον τῷ Σικυωνίῳ	Σωστράτῳ·	καὶ γὰρ τὸν Λεοντίσκον καταβαλεῖν
[6, 18]	ἐστιν Ἀναξιμένην τὸν ποιήσαντα εἶναι.	Σωτάδης	δὲ ἐπὶ δολίχου νίκαις Ὀλυμπιάδι
[6, 18]	τῆς πρὸς Θεόπομπον ἔχθρας. Ἄγαλμα	Σωτάδους	τοῦ Κρητός. Τὰ ἀρχαιότατα ἀθλητῶν