Livre, Chap.
[6, 1]	~ΗΛΙΑΚΩΝ. ~ΚΕΓΑΛΑΙΟΝ	Α'	Ἀνδιάντες ἀθλητῶν νικητῶν, καί ἰδιωτῶν
[6, 2]	ντη Τύ χης εποί ησεν	ά	γαλμα, μεγά λας παρὰ των
[6, 2]	Συρακοσί ων δὲ ά νδρες,	ά	γοντες ες Ὀλυμπί αν παρὰ
[6, 2]	του Ευδαμί δου βασιλέ ως.	ὰ	δὴ καὶ ες πλέ ον
[6, 1]	αν. (Παρὰ δὲ αυτω παιδί	α	δύ ο, τὸ μὲ ν
[6, 2]	τουτον η κατὰ (Ἄγιν βασιλέ	α	επιστρατεί α Λακεδαιμονί ων εγέ
[6, 2]	κα ενί κησεν εν Ὀλυμπί	α.	Θαυμα δὲ εί περ ά
[6, 2]	ανέ δησεν αυτὸ ς ταινί	α·	καὶ επὶ τού τω μαστιγουσιν
[6, 1]	καὶ Ισθμοι τε καὶ Νεμέ	α.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἀνδριάντες Λακεδαιμονίων ἱπποτρόφων.
[6, 2]	κατὰ (Ἄγιν βασιλέ α επιστρατεί	α	Λακεδαιμονί ων εγέ νετο επι
[6, 2]	καὶ Μαντινευσιν εμαντεύ σατο εναντί	α	Λακεδαιμονί ων καὶ Ἄγιδος του
[6, 2]	α. Θαυμα δὲ εί περ	ά	λλο τι καὶ τό δε
[6, 2]	λεξα ή δη, τοσοί δε	ά	λλοι των εκ Σπά ρτης
[6, 1]	αγωνα, οι δὲ καὶ επὶ	ά	λλοις έ ργοις, ό μως
[6, 2]	των επὶ πορθμω Μεσσηνί ων,	ά	λλος γε ουδεὶ ς Μεσσή
[6, 2]	παγκρατί ω νί κην των	ά	λλων τε Ἀκαρνά νων καὶ
[6, 1]	Ὀλυμπικαὶ νικαι, αναθημά των δὲ	ά	λλων τε καὶ εικό νων
[6, 1]	ὴ καὶ τοις ανδριασιν υπηρχεν	ά	μεινον ετέ ρων πεποιησθαι, τοσαυτα
[6, 2]	πύ κτας. Συρακοσί ων δὲ	ά	νδρες, ά γοντες ες Ὀλυμπί
[6, 1]	Πεποί ηται δὲ εν Ὀλυμπί	α	παρὰ τὸ ν ανδριά ντα
[6, 2]	Φιλανδρί δου. Λακεδαιμό νιοι δὲ	ά	ρα μετὰ τὴ ν επιστρατεί
[6, 2]	αις εισὶ ν Ἰώ νων	ά	ριστοι, τά δε μὲ ν
[6, 1]	λί θου κρηπὶ ς, καὶ	ά	ρμα τε ί ππων, καὶ
[6, 2]	Θηβαί ων δή μου τὸ	ά	ρμα, τὸ ν δὲ ηνί
[6, 1]	αυτοις. Ἀνά ξανδρος μὲ ν	ά	ρματι ανηγορεύ θη πρωτος· τὸ
[6, 2]	ο Τί μων δὲ επὶ	ά	ρματι ανηγορεύ θη. Τω δὲ
[6, 1]	συνωρί δι, καὶ πώ λων	ά	ρματι· ὀλυμπιά δι δὲ εκρά
[6, 2]	λαβειν μαντική ν φησιν εν	ά	σματι Πί νδαρος. (Παρὰ δὲ
[6, 2]	στερον εγέ νοντο εν Νεμέ	α	τε νικαι και Ἰσθμοι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 1]	τω Τρωί λω δε) τελεί	α	τε συνωρί δι, καὶ πώ
[6, 14]	πολλὰ ἐργασάμενον καὶ ἄξια μνήμης,	ἃ	ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐς
[6, 23]	καὶ τῶν ἀγαλμάτων τὸ ἕτερον,	ἃ	ἐπὶ ζημίᾳ Σωσάνδρου τε τοῦ
[6, 20]	ἐπὶ τῷ πέρατι τῶν ἀγαλμάτων,	ἃ	ἐπὶ ζημίαις ἐποιήσαντο ἀθλητῶν, ἐπὶ
[6, 26]	τὰς προσεχεῖς αὐτῇ νέμονται νήσους,	Ἄβασαν	καὶ Σακαίαν· οἱ δὲ αὐτοὺς
[6, 5]	ποταμοῦ τοῦ ῥέοντος διὰ τῆς	Ἀβδηριτῶν,	καὶ ἄλλα θηρία, ἐν δὲ
[6, 14]	τοῦ Ἀνδρομάχου, γένος ἀνδρὸς ἐξ	Ἀβδήρων,	ἐποίησε μὲν Λύσιππος, ἀνέθεσαν δὲ
[6, 12]	ἐποιήσατο, Γέλωνι τῷ παιδὶ Νηρηίδα	ἀγαγόμενος	τὴν Πύρρου. Ῥωμαίων δὲ περὶ
[6, 2]	σθαι νί κας. Λυκινος δὲ	αγαγὼ	ν ες Ὀλυμπί αν πώ
[6, 26]	τὴν βύσσον οὐχ ἥκιστα ἐκτρέφειν	ἀγαθή.	Τὴν μὲν δὴ κανναβίδα καὶ
[6, 13]	ἵππων νίκῃ γέγονεν ἡ εἰκών·	Ἀγαθῖνον	δὲ ἀνέθεσαν Ἀχαιοὶ Πελληνεῖς. Ἀνέθηκε
[6, 13]	ἴστω τις. Ἠλείοις δὲ ἀνδράσιν	Ἀγαθίνῳ	τε τῷ Θρασυβούλου καὶ Τηλεμάχῳ,
[6, 12]	ἐκαλεῖτο Ἱεροκλέους. Μετὰ δὲ τὴν	Ἀγαθοκλέους	τοῦ πρότερον τυραννήσαντος τελευτὴν Συρακουσίοις
[6, 5]	Καί πως οὐ κατά τινα	ἀγαθὸν	δαίμονα ἡ κορυφὴ τηνικαῦτα τοῦ
[6, 14]	ἢ καὶ ἄλλως τὰ πολεμικὰ	ἀγαθὸς	ὁ Πύθης ἔοικε. (Κεῖνται δὲ
[6, 4]	Ῥηγῖνος, εἴπερ τις καὶ ἄλλος	ἀγαθὸς	τὰ ἐς πλαστικήν. Διδαχθῆναι δὲ
[6, 20]	εἶναι τάφον ἀνδρὸς αὐτόχθονος καὶ	ἀγαθοῦ	τὰ ἐς ἱππικήν (καὶ ὄνομα
[6, 19]	ἀρχαίοις Ἀττικοῖς γράμμασι· Ζηνί μ'	ἄγαλμ'	ἀνέθηκαν Ὀλυμπίῳ ἐκ Χερονήσου Τεῖχος
[6, 25]	δὲ τοῦ ἱεροῦ μεγέθει μέγα	ἄγαλμα	ἀνάκειται ξόανον ἐπίχρυσον, πλὴν προσώπου
[6, 24]	τὰ ἐπιφανέστατα ναός ἐστι καὶ	ἄγαλμα	Ἀπόλλωνος Ἀκεσίου· σημαίνοι δ' ἂν
[6, 19]	βοηθῶν. Εἱστήκει δὲ καὶ Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα,	ἅτε οὖσα τῷ Ἡρακλεῖ σύμμαχος·
[6, 25]	ΚΕ' Ναὸς ἀνείμενος βασιλεῦσι Ὁωμαίων.	Ἄγαλμα	Ἀφροδίτης Οὐρανίας. Ἀφροδίτης πανδήμου. Ναὸς
[6, 25]	πεποίηται, καὶ ἐπὶ τῇ κρηπῖδι	ἄγαλμα	Ἀφροδίτης χαλκοῦν, ἐπὶ τράγῳ κάθηται
[6, 25]	καὶ βύσσου περιβάλλουσι. (Τοῦτο τὸ	ἄγαλμα	ἐλέγετο εἶναι Ποσειδῶνος, ἔχειν δὲ
[6, 7]	Καλλικλῆς Θεοκόσμου τοῦ ποιήσαντος τὸ	ἄγαλμα	ἐν Μεγάροις τοῦ Διός. Διαγόρου
[6, 22]	ἐλείπετο ὀλίγα, καὶ Ἀλφειαίας Ἀρτέμιδος	ἄγαλμα	ἐν ναῷ. (Γενέσθαι δὲ τὴν
[6, 11]	τῆς οἰκίας αὖθις κομίσαι τὸ	ἄγαλμα	ἐς τὴν ἀγοράν. Ὡς δὲ
[6, 24]	Τῶν Χαρίτων δὲ ἐν δεξιᾷ	ἄγαλμά	ἐστιν Ἔρωτος· ἕστηκε δὲ ἐπὶ
[6, 11]	αὐτόν) ἀνασπάσαι τε δὴ τὸ	ἄγαλμα,	καὶ ἐπὶ τὸν ἕτερον τῶν
[6, 26]	ἱερὸν Ἀθηνᾶς· ἐλέφαντος δὲ τὸ	ἄγαλμα	καὶ χρυσοῦ. Εἶναι μὲν δὴ
[6, 26]	τῶν Θυίων. Ἱερὸν Ἀθηνᾶς. Ἑρμοῦ	ἄγαλμα.	Καρποὶ χώρας Ἠλείας. Βύσσος. Ἐσθῆτες
[6, 25]	πανδήμου. Ναὸς δοῦ. Ἱερὸν Τύχης.	Ἄγαλμα	Κορύβαντος καλουμένου Σατράπου. Ἔχεται δὲ
[6, 26]	ἐστί· τοῦ Ἑρμοῦ δὲ τὸ	ἄγαλμα,	ὃν οἱ ταύτῃ περισσῶς σέβουσιν,
[6, 11]	φασὶν ἐς τὴν οἰκίαν ἐρχόμενον,	ἄγαλμα	ὅτου δὴ θεῶν ἀνακείμενον ἐν
[6, 25]	ὄροφος κατερρύηκε τῷ ναῷ, καὶ	ἄγαλμα	οὐδὲν ἐλείπετο· βασιλεῦσι δὲ ἀνεῖται
[6, 18]	Ἅρμα Κρατισθένους Κυρηναίου. Ἀναξιμένους σοφιστοῦ	ἄγαλμα.	Περὶ τῆς αὐτοῦ πρὸς Ἀλέξανδρον
[6, 6]	οὐχ ὁ τῆς Ἥρας τὸ	ἄγαλμα	ποιήσας, μαθητὴς δὲ Ναυκύδους, παλαιστὴν
[6, 26]	ἱερόν ἐστι Διονύσου; τέχνη τὸ	ἄγαλμα	Πραξιτέλους. Θεῶν δὲ ἐν τοῖς
[6, 19]	Μιλτιάδης σφίν. Κεῖται δὲ καὶ	ἄγαλμα	πύξινον Ἀπόλλωνος ἐπιχρύσου τὴν κεφαλήν·
[6, 5]	μεγίστου τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ ἀνδρὸς	ἄγαλμα.	Σκοτουσσαίους ἡ γενομένη συμφορά. Πολυδάμαντος
[6, 18]	καὶ τῆς πρὸς Θεόπομπον ἔχθρας.	Ἄγαλμα	Σωτάδους τοῦ Κρητός. Τὰ ἀρχαιότατα
[6, 4]	ὀλυμπιὰς τετάρτη καὶ ἑκαστοτή. Χίλωνος	ἄγαλμα	τοῦ Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς ἄγαλμα του
[6, 4]	Χίλωνος ἄγαλμα τοῦ Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς	ἄγαλμα	του Στραγειρίτου. Ἀρχιδάμου βασιλέως Λακεδαιμονίων.
[6, 21]	τῇ Δήμητρι οἰκοδομηθῆναι τὸ ἱερόν.	(Ἀγάλματα	δὲ ἀντὶ τῶν ἀρχαίων Κόρην
[6, 19]	τόν τε θησαυρὸν καὶ τὰ	ἀγάλματα	εἶναι τὰ ἐν αὐτῷ, λέγει
[6, 18]	τοῦ Κρητός. Τὰ ἀρχαιότατα ἀθλητῶν	ἀγάλματα.	(Ἔστι δὲ καὶ τοῦ Κυρηναίου
[6, 19]	Οὐ μέντοι ἀνακείμενά γε ἔτι	ἀγάλματά	ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ. Ὄρος Κρόνιον,
[6, 11]	Ἕλλησιν οἶδα καὶ παρὰ βαρβάροις	ἀγάλματα	ἱδρυμένα Θεαγένους, καὶ νοσήματά τε
[6, 24]	πεποίηται καὶ Σελήνῃ λίθου τὰ	ἀγάλματα·	καὶ τῆς μὲν κέρατα ἐκ
[6, 4]	ἕνεκα καὶ τῆς ἐς τὰ	ἀγάλματα	τοῦ Φειδίου σοφίας· ἐπεὶ ἄλλως
[6, 11]	ἀγορᾷ χαλκοῦν (χαίρειν γὰρ τῷ	ἀγάλματι	αὐτόν) ἀνασπάσαι τε δὴ τὸ
[6, 20]	δὲ ἐπὶ τῷ πέρατι τῶν	ἀγαλμάτων,	ἃ ἐπὶ ζημίαις ἐποιήσαντο ἀθλητῶν,
[6, 23]	πληγαῖς. Ἀνάκειται δὲ καὶ τῶν	ἀγαλμάτων	τὸ ἕτερον, ἃ ἐπὶ ζημίᾳ
[6, 25]	ἔδωκεν. Εἰ δὲ κατὰ τὴν	Ἀγαμέμνονος	καὶ Μενελάου στρατείαν ἐπὶ Ἴλιον
[6, 9]	δύ' Ὀλυμπιάδας. Ἀνάκειται καὶ Μαντινεὺς	Ἀγαμήτωρ,	κρατήσας πυγμῇ παῖδας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι.
[6, 17]	(ἀνδριάντας δὲ ἀναμεμιγμένους οὐκ ἐπιφανέσιν	ἄγαν	ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν τε Ἠλεῖον, τέχνην
[6, 14]	οἱ ἐγένετο τῆς διαμαρτίας τὸ	ἄγαν	νέον. (Ὡς δὲ ἀφίκετο ἀγῶνος
[6, 5]	τοῦ Πουλυδάμαντος τὰ ἔργα) πέμπων	ἀγγέλους	ὑπισχνούμενος δῶρα, ἀνέπεισεν αὐτὸν ἐς
[6, 1]	των επιχωρί ων, εκ δὲ	αγέ	λης αυτὸ ν οικεί ας
[6, 19]	ἐκ παλαιοῦ σφᾶς ἔχειν εἰκός,	ἅγε	ὁ Λακεδαιμόνιος Δόντας Διποίνου καὶ
[6, 10]	Ἐπιδαμνίου. Τοῦτο ἔργον μέν ἐστιν	Ἀγελάδα,	ἕστηκε δὲ ὄπισθεν τοῦ Διὸς
[6, 8]	πόρρω Τιμασίθεος ἀνάκειται γένος Δελφός,	Ἀγελάδα	μὲν ἔργον τοῦ Ἀργείου, παγκρατίου
[6, 14]	λαβὼν καὶ διαύλου νίκην, ἐστὶν	Ἀγελάδα	τέχνη τοῦ Ἀργείου. (Παῖδα δὲ
[6, 5]	ὁ Πουλυδάμας ἐς μνήμην. Ἐς	ἀγέλην	ἐσελθὼν βοῶν, τὸν μέγιστον καὶ
[6, 15]	ὅπλου νίκῃ. Παρὰ δὲ αὐτὸν	Ἀγέλης	Χῖος κρατήσας πυγμῇ παῖδας, Θεομνήστου
[6, 13]	ἐποίησε τὴν εἰκόνα. Κυζικηνῷ δὲ	Ἀγεμάχῳ	τῶν ἐκ τῆς Ἀσιανῆς ἠπείρου
[6, 14]	καὶ ἐπὶ τοῖς παισὶν, οὓς	ἀγενείους	καλοῦσι, καὶ τρίτα δὴ ὅ
[6, 14]	δέ οἱ τὴν ἅμιλλαν πρὸς	ἀγενείους	τε καὶ ἄνδρας, τὴν μὲν
[6, 6]	Νεμείων ἔν τε παισὶ καὶ	ἀγενείων	ἑτέρα νίκη. Παραβάλλοντι δὲ τῷ
[6, 6]	Ναυκύδους, παλαιστὴν παῖδα εἰργάσατο Θηβαῖον	Ἀγήνορα·	ἀνετέθη δὲ ἡ εἰκὼν ὑπὸ
[6, 6]	Θεόπομπος γὰρ ὁ πατὴρ τοῦ	Ἀγήνορος	πρόξενος τοῦ ἔθνους ἦν αὐτῶν.
[6, 12]	δηλοῖ τὸ ἐπὶ τῷ ἅρματι.	(Ἀγήσαρχον	δὲ τὸν Αἱμοστράτου Τριταιέα, κρατῆσαι
[6, 12]	ἐς τὸ Ἀργολικὸν τελοῦντες. Τοῦ	Ἀγησάρχου	δέ ἐστιν ἡ εἰκὼν τέχνη
[6, 15]	ΙΕ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς τοῦ	Ἀγησιλάου.	Δημητρίου καὶ τοῦ ὑιοῦ αὐτοῦ
[6, 15]	Ἀνάκειται δὲ καὶ Ἀρχίδαμος ὁ	Ἀγησιλάου,	καὶ ἀνὴρ ὅστις δὴ θηρεύοντος
[6, 4]	δὲ Σωδάμαν Ἀρχίδαμος ἕστηκεν ὁ	Ἀγησιλάου,	Λακεδαιμονίων βασιλεύς. Πρὸ δὲ τοῦ
[6, 10]	καὶ Τέλλωνα Θάσιον, καὶ Ἠλεῖον	Ἀγιάδαν,	ἐν παισὶν ἀνελομένους νίκας, Λυκῖνον
[6, 10]	Πτόλιχος Αἰγινήτης ἐποίησε, τὸν δὲ	Ἀγιάδαν	Σήραμβος, γένος καὶ οὗτος Αἰγινήτης·
[6, 10]	κατειλεγμένους πυγμῆς, Ἐπικράδιον μὲν καὶ	Ἀγιάδαν,	τὸν μὲν αὐτῶν Πτόλιχος Αἰγινήτης
[6, 2]	εναντί α Λακεδαιμονί ων καὶ	Ἄγιδος	του Ευδαμί δου βασιλέ ως.
[6, 2]	Λί χαν τουτον η κατὰ	(Ἄγιν	βασιλέ α επιστρατεί α Λακεδαιμονί
[6, 20]	θεραπεύουσα τὸν Σωσίπολιν νόμῳ τε	ἁγιστεύει	τῷ Ἠλείων, καὶ αὐτὴ λύτρα
[6, 14]	χειρὸς τὸ μὲν ἐς τὸν	ἀγκῶνα	ἐκ τοῦ ὤμου παρ' αὐτὴν
[6, 14]	πλευράν, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ	ἀγκῶνος	ἔτεινεν ἐς εὐθύ, τῶν δακτύλων,
[6, 20]	Καθ' ό, τι δὲ τῇ	Ἀγνάπτου	στοᾷ προσεχής ἐστιν ἡ πρῷρα,
[6, 20]	αἱ πρὸς τῇ στοᾷ τῇ	Ἀγνάπτου	χαλῶσιν ὕσπληγες, καὶ οἱ κατὰ
[6, 12]	τὰ ἐς τοὺς οἰκιστάς ἐστιν	ἄγνωστα·	τὰς δὲ ἐξ ἀρχῆς τε
[6, 2]	του οικισμου του Μεσσή νης	αγό	ντων Ὀλύ μπια Ἠλεί ων,
[6, 22]	Λετρίνους ἐλθεῖν, ὑπὸ αὐτῆς τε	ἀγομένην	τῆς Ἀρτέμιδος καὶ νυμφῶν, αἷς
[6, 17]	ἔθνους, δηλοῖ. Κολοφώνιοι δὲ Ἑρμησιάναξ	Ἀγονέου,	καὶ Εἰκάσιος Λυκίνου τε ὢν
[6, 25]	κατὰ αἰτίαν τήνδε. Ἡρακλεῖ στρατιὰν	ἄγοντι	ἐπὶ Πύλον τὴν ἐν τῇ
[6, 20]	καὶ ἐς τὸν Πορθάονος Ἀλκάθουν	ἀγόντων	τὴν αἰτίαν, ὡς ἐνταῦθα μέρη
[6, 24]	μνῆμα Πύρρωνος. Τὰ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	ἐπιφανέστατα. Σιληνοῦ ναός. Τῶν ἑκκαίδεκα
[6, 24]	κατασκόπων τῆς σιωπῆς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ'	Ἀγορὰ	Ηλείων. Ἑλλανοδικαίων. Στοὰ Κορυκαική. Εἰκὼν
[6, 24]	ἐστιν. (Ἠλείων δὲ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	καὶ ἄλλο τοιόνδε εἶδον, ναοῦ
[6, 24]	εἴη. (Πεποίηται δὲ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	καὶ ταῖς γυναιξὶν οἴκημα ταῖς
[6, 24]	δι' αὐτῶν. Ὄνομα δὲ τῇ	ἀγορᾷ	τὸ ἐφ' ἡμῶν ἐστιν Ἱππόδρομος,
[6, 24]	βαρέα ἆθλα ὀνομάζουσιν. (Ἡ δὲ	ἀγορὰ	τοῖς Ἠλείοις οὐ κατὰ τὰς
[6, 11]	δὴ θεῶν ἀνακείμενον ἐν τῇ	ἀγορᾷ	χαλκοῦν (χαίρειν γὰρ τῷ ἀγάλματι
[6, 24]	τῆς στοᾶς τὸ ἐς τὴν	ἀγορὰν	ἕστηκε Πύρρωνος τοῦ Πιστοκράτους εἰκών,
[6, 24]	τὴν στοὰν ἰόντι ἐς τὴν	ἀγορὰν,	ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ παρὰ τὸ
[6, 24]	φέρει μὲν ἔς τε τὴν	ἀγορὰν	καὶ ἐπὶ τὸν Ἑλλανοδικαιῶνα καλούμενον,
[6, 24]	διπλῆ, τῇ μὲν ἐς τὴν	ἀγορὰν	τοὺς κίονας, τῇ δὲ ἐς
[6, 11]	κομίσαι τὸ ἄγαλμα ἐς τὴν	ἀγοράν.	Ὡς δὲ ἤνεγκε, μέγα αὐτίκα
[6, 24]	δὲ ἡ διείργουσα ἀπὸ τῆς	ἀγορᾶς	ἐστιν αὐτόν. Ἐν τούτῳ τῷ
[6, 24]	δὲ ἐς τὰ ἐπέκεινα τῆς	ἀγορᾶς	ἔχουσα· κατὰ μέσον δὲ αὐτῆς
[6, 26]	Θέατρον δὲ ἀρχαῖον, μεταξὺ τῆς	ἀγορᾶς	καὶ τοῦ Μηνίου τὸ θέατρόν
[6, 25]	καλουμένου Σατράπου. Ἔχεται δὲ τῆς	ἀγορᾶς	ναὸς ἀρχαῖος, στοαῖς ἐν κύκλῳ
[6, 24]	εἰσὶν ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς	ἀγορᾶς	οἱ βωμοὶ πλῆθος οὐ πολλοί·
[6, 24]	δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς	ἀγορᾶς	τὰ ἐπιφανέστατα ναός ἐστι καὶ
[6, 5]	ποτε ἐπιθέμενοι τῷ Ξέρξου, τὰς	ἀγούσας	καμήλους τὰ σιτία ἐλυμήναντο. (Οὗτοι
[6, 26]	ὀκτὼ στάδια, ἔνθα τὴν ἑορτὴν	ἄγουσι	θυῖον ὀνομάζοντες· λέβητας δὲ ἀριθμὸν
[6, 14]	ἀγῶνος καιρὸς, ὃν Σμυρναῖοι Ἰώνων	ἄγουσιν,	ἐς τοσοῦτο ἄρα αὐτῷ τὰ
[6, 5]	ἐσελθὼν βοῶν, τὸν μέγιστον καὶ	ἀγριώτατον	ταῦρον λαβὼν τοῦ ἑτέρου τῶν
[6, 24]	πέρας τῆς στοᾶς ὁ Ἑλλανοδικαιών·	ἀγυιὰ	δὲ ἡ διείργουσα ἀπὸ τῆς
[6, 23]	ἅτε τοῦ γυμνασίου γείτονι· τῇ	ἀγυιᾷ	δὲ Σιωπῇ ὄνομα ἐπὶ λόγῳ
[6, 24]	ἄλλη στοά, τὸ μεταξὺ αὐτῶν	ἀγυιὰ	μία· ταύτην ὀνομάζουσι Κορκυραϊ κὴν
[6, 23]	ἄξια. Βουλευτήριον Ἠλείων, Λαλίχμιον καλούμενον.	Ἀγυιὰ	ὀνομαζομένη. Ἱερὸν Ἀρτέμιδος Φιλομείρακος. (Ἐν
[6, 23]	ἐς τοὺς Αἰτωλούς· καὶ ἡ	ἀγυιὰ	τὸ ὄνομα εἴληφεν ἀπὸ τῶν
[6, 24]	τε ἀπὸ ἀλλήλων διεστώσαις, καὶ	ἀγυιαῖς	δι' αὐτῶν. Ὄνομα δὲ τῇ
[6, 23]	ἐς τὴν πόλιν κατὰ τὴν	ἀγυιὰν	ταύτην καὶ ἐπακούσαντες ὁπόσα ἐβούλοντο,
[6, 23]	πρὸς τὰ λουτρὰ ἐρχομένῳ, δι'	ἀγυιᾶς	τε ἡ ὁδὸς Σιωπῆς, καὶ
[6, 4]	Νεμέᾳ, τετράκις δ' Ἰσθμῷ ἐν	ἀγχιάλῳ,	Χίλων, ὃς Πατρεύς ἦν· αὐτὰρ
[6, 1]	έ νεκα ες τὸ ν	αγωνα	ο Δεινό λοχος ησκή θη,
[6, 1]	μενοι λαμπρὰ ες τὸ ν	αγωνα,	οι δὲ καὶ επὶ ά
[6, 2]	καὶ η περὶ τὸ ν	αγωνα	τύ χη τὸ ν Ὀλυμπιακό
[6, 2]	λιπεν η περὶ τὸ ν	αγωνα	τύ χη τὸ ν Ὀλυμπικό
[6, 4]	Ἠλεῖοι, διότι μὴ αὐτοὶ τὸν	ἀγῶνα,	ἀλλὰ Πισαῖοι καὶ Ἀρκάδες ἔθεσαν
[6, 22]	σπουδὴν ποιούμενοι, τιθέναι τὸν Ὀλυμπικὸν	ἀγῶνα	ἀντὶ Ἠλείων. Οἵγε ὀλυμπιάδι μὲν
[6, 21]	Κυδωνίᾳ πρὶν ἢ ἐς τὸν	ἀγῶνα	αὐτὸν τῷ Οἰνομάῳ καθίστασθαι. (Προϊ
[6, 10]	ἐξ Ἐπιδάμνου, Νικήσας ἵπποις καλὸν	ἀγῶνα	Διός. (Τῶν δὲ ἱπποτροφησάντων ἐν
[6, 22]	Ἕλλησι μάλιστα ὑβρίσαντα, καὶ τὸν	ἀγῶνα	ἔθεσαν ὁμοῦ τῷ Φείδωνι. Τετάρτῃ
[6, 20]	αὐτῷ καθέδρα τοῖς τιθεῖσι τὸν	ἀγῶνα.	Ἔστι δὲ ἀπαντικρὺ τῶν Ἑλλανοδικῶν
[6, 7]	ἐπὶ τῶν Ὀλυμπίων αὐτὴ τὸν	ἀγῶνα	ἤγαγεν. (Οὗτος δὲ ὁ Πεισίροδος
[6, 11]	ἔργων τῶν Θεαγένους ἐς τὸν	ἀγῶνα	ἥκει τὸν Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν ὁ
[6, 24]	τῶν νομοφυλάκων, ὅσα ἐς τὸν	ἀγῶνα	σφᾶς δεῖ ποιεῖν, διδάσκονται. (Τῇ
[6, 14]	Ἀργεῖον. (Σακάδας μὲν γὰρ τὸν	ἀγῶνα	τὸν τεθέντα ὑπὸ Ἀμφικτυόνων οὐκ
[6, 20]	διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντες ἐς τὸν	ἀγῶνα	τῶν ἵππων. Πρὸ δὲ τῶν
[6, 16]	αὐτὸν, βασιλεὺς Ἀδριανὸς ἐς Νεμείων	ἀγῶνα	τῶν χειμερινῶν ἀπέδωκεν Ἀργείοις. (Τοῦ
[6, 2]	Τύχη Μεσσηνίων περὶ τοὺς Ὀλυμπιακοῦς	ἀγῶνας.	(Παγκρατιαστου δὲ ανδρὸ ς τὸ
[6, 3]	δὶς πεντάθλῳ ἐν ἑκατέρῳ τῷ	ἀγῶνι.	Οὐ γάρ τι Ἰσθμίων Λεπρεάταις
[6, 10]	καὶ Ἰσθμίων ὀκτάκις ἐν ἑκατέρῳ	ἀγῶνι.	Τοῦ Γλαύκου δὲ τὴν εἰκόνα
[6, 13]	Ἀριστοφῶντα Λυσίνου, παγκρατιαστὴν, ἐν τῷ	ἀγῶνι	τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ κρατήσαντα ἄνδρας.
[6, 14]	δὲ ὅτι καὶ ἐν τῷ	ἀγῶνι	τῷ Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν ἑξάκις τῷ
[6, 4]	Ἀντιπάτρου μοι καὶ Μακεδόνων ἐναντία	ἀγωνίσασθαι	περὶ Λάμιαν φαίνεται τὴν ἐν
[6, 19]	οὓς ἐς τοῦ πεντάθλου τὸ	ἀγώνισμα	ἐσκομίζουσι. Καὶ ἀσπίς ἐστιν ἐπίχαλκος
[6, 6]	ἐκεῖνον ἐδόκει σφίσιν ἐπανελέσθαι τὸ	ἀγώνισμα	τῆς πυγμῆς· τούτων ἕνεκα καταδικάζουσιν
[6, 20]	ἐς τὸ στάδιον καὶ τοὺς	ἀγωνιστάς.	Τὸ μὲν δὴ στάδιον γῆς
[6, 15]	Κλειτόμαχον τοῦτον παγκρατίου καὶ πυγμῆς	ἀγωνιστήν·	εἶχε δὲ καὶ Ἠλεῖον Κάπρον
[6, 16]	Ἰσθμικοῦ. Τούτου δὲ τοῦ μὴ	ἀγωνιστὴς	γενέσθαι, κατὰ τὰ αὐτὰ Ἠλείοις
[6, 1]	ποιή σασθαι καὶ ί ππων	αγωνιστων	μνή μην, καὶ ανδρων αθλητων
[6, 8]	τῷ Ἠλείων ἐστὶ κίβδηλος τῶν	ἀγωνοθετησάντων	Ἀρκάδων ἕνεκα. (Κλεωναίῳ δὲ Τιμάνθει
[6, 2]	δὲ ειργομέ νων τηνικαυτα του	αγωνος	Λακεδαιμονί ων, καθηκεν επὶ ονό
[6, 14]	ἄγαν νέον. (Ὡς δὲ ἀφίκετο	ἀγῶνος	καιρὸς, ὃν Σμυρναῖοι Ἰώνων ἄγουσιν,
[6, 14]	πω νομισθεὶς παλαίειν, ἀπηλάθη τοῦ	ἀγῶνος·	τῇ δὲ ἑξῆς (κατεδέχθη γὰρ
[6, 16]	Δημητρίου μάλιστα ἅλωσιν. Τίμωνι δὲ	ἀγώνων	τε νῖκαι τῶν ἐν Ἕλλησιν
[6, 4]	τὸ εἰκὸς Ἱμεραῖος ἐν τοῖς	ἀγῶσιν	ἀναγορευθήσεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Πολυδάμνατος Σκοτοθσσαίου
[6, 14]	οὐκ ἴσμεν. Ἄνοχος δὲ ὁ	Ἀδαμάτα	Ταραντῖνος, σταδίου λαβὼν καὶ διαύλου
[6, 17]	Εὔμολπος ἀπόγονος τρίτος Δηικράτους συνοικήσαντος	ἀδελφῇ	τῇ Γοργίου. (Οὗτος ὁ Γοργίας
[6, 7]	ἐς τὸ παγκράτιον· (οὗτοι μὲν	ἀδελφοί	τέ εἰσι καὶ Διαγόρου παῖδες.
[6, 17]	ἐς τὴν Ἦλιν μετῴκησε, τοῖς	ἀδελφοῖς	εἶναι τῆς μητρὸς σύνοικος φεύγων,
[6, 22]	τοῦ Πανταλέοντος μετὰ Δαμοφῶντα τὸν	ἀδελφὸν	βασιλεύσαντος, Πισαῖοι πόλεμον ἑκούσιον ἐπανείλοντο
[6, 12]	Δεινομένους, τυραννήσαντος Συρακουσίων μετὰ τὸν	ἀδελφὸν	Γέλωνα. Τὰ δὲ ἀναθήματα οὐχ
[6, 9]	πατήρ, ἐκείνῳ δὲ Ἀριστοκλῆς Σικυώνιος,	ἀδελφός	τε Κανάχου, καὶ οὐ πολὺ
[6, 12]	καὶ ὕστερον τούτων Ἱπποκράτει τῷ	ἀδελφῷ	τῷ Ἐπικύδους ἐξ Ἐρβησσοῦ παρεληλυθότι
[6, 9]	καταγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Ἑλλανοδικῶν	ἄδικα	εἰργάσθαι, καὶ ἀφῃρημένος τὴν νίκην,
[6, 7]	αὐτὸν, καὶ ἀναχθέντα ἐς Σπάρτην,	ἀδικεῖν	τε ὑπὸ Λακεδαιμονίων καταγνωσθῆναι, καὶ
[6, 6]	ἐπιχωρίων ἀντὶ τούτου καταλευσθῆναι τοῦ	ἀδικήματος.	(Ὀδυσσέα μὲν δὴ ἐν οὐδενὶ
[6, 8]	ἀκροπόλει) θάνατον ζημίαν εὕρετο τοῦ	ἀδικήματος	παρὰ Ἀθηναίων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Θεογνὴτου
[6, 6]	τὰ αὐτὰ τοῖς ἄλλοις τέττιξιν	ᾄδουσι·	διαβάντων δὲ τὸν Καικίνην οὐδεμίαν
[6, 20]	Εἰλειθυίας ὑπομένουσαι καὶ γυναῖκες ὕμνον	ᾄδουσι·	καθαγίζουσι δὲ καὶ θυμιάματα παντοῖα
[6, 16]	τε καὶ Ἰσθμίων αὐτὸν, βασιλεὺς	Ἀδριανὸς	ἐς Νεμείων ἀγῶνα τῶν χειμερινῶν
[6, 19]	ὅρμος ταῖς ναυσὶ χειροποίητος καὶ	Ἀδριανοῦ	βασιλέως ἐστὶν ἔργον. (Πρὸς δὲ
[6, 7]	ἐς τοσοῦτο εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'	Ἀδριάντες	Διαγόρου τοῦ Ῥοδίου καί τῶν
[6, 24]	εἶναι καὶ οἰκεῖα τῷ ἐς	Ἄδωνιν	λόγῳ· Χάριτας δὲ Ἀφροδίτῃ μάλιστα
[6, 3]	μέν ἐστιν ἔχοντα οὕτω τὸν	ἀεὶ	χρόνον, καὶ Ἴωσιν ὡσαύτως οἱ
[6, 22]	τε ἕξ ἀπωτέρω σταδίοις, ἐστὶν	ἀέναος	λίμνη τριῶν που τὴν διάμετρον
[6, 20]	τὴν πρῷραν μάλιστά που μέσην.	Αετὸς	(δὲ ἐπὶ τῷ βωμῷ χαλκοῦς
[6, 20]	τὸ ἄνω πεποίηται πηδᾶν ὁ	ἀετός,	ὡς τοῖς ἥκουσιν ἐπὶ τὴν
[6, 19]	δὲ καὶ ἀσπὶς ὑπὲρ τοῦ	ἀετοῦ,	τοὺς Μεγαρέας ἀπὸ Κορινθίων ἀναθεῖναι
[6, 19]	(Τοῦ θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται τῷ	ἀετῷ	ὁ γιγάντων καὶ θεῶν πόλεμος·
[6, 8]	πρότερον ἐν παισὶν εἰληφώς· καὶ	Ἀζᾶνος	ἐκ Πελλάνας Φίλιππος κρατήσας πυγμῇ
[6, 8]	Δαμοκρίτου Κλέων, Φιλίππου δὲ τοῦ	Ἀζᾶνος	Μύρων τὴν εἰκόνα ἐποίησε. Τὰ
[6, 21]	κατειλεγμένοις Ἐρύθραν παῖδα Λεύκωνος τοῦ	Ἀθάμαντος	(ἀπὸ τούτου Ἐρυθραὶ πόλισμα ἐκαλεῖτο
[6, 3]	ἐς αὐτὸν ἔπαινός ἐστι Λύσανδρον·	Ἀθάνατον	πάτρᾳ καὶ Ἀριστοκρίτῳ κλέος ἔργων,
[6, 5]	πρόκλησιν Περσῶν ἄνδρας τῶν καλουμένων	ἀθανάτων	ἀριθμὸν τρεῖς, ἀθρόους οἱ μονομαχήσαντας
[6, 21]	καὶ Πέλοπα οἱ Ἠλεῖοι τῇ	Ἀθηνᾷ	θῦσαι τῇ Κυδωνίᾳ πρὶν ἢ
[6, 2]	Ὀλυμπί αν, Μύ ρωνος του	Ἀθηναί	ου ποιή ματα. Τω δε
[6, 23]	Ἔρωτος, καὶ ὃν Ἠλεῖοι καὶ	Ἀθηναῖοι	κατὰ ταὐτὰ Ἠλείοις Ἀντέρωτα ὀνομάζουσι,
[6, 7]	ζῶν παρὰ Ἀθηναίους. (Οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	πρὶν μὲν ἢ Δωριέα παρὰ
[6, 19]	γὰρ οὐκ ἦσάν πω τότε	Ἀθηναίοις	αἱ ἀρχαί· οὐ μὴν οὐδὲ
[6, 7]	ἔτι Ἀθηναίοις καταστῆσαι· ὅτι καὶ	Ἀθηναίοις	ἐς Θράσυλλον καὶ τοὺς ἐν
[6, 11]	ἐπακολουθήσαντες γνώμῃ τῇ Δράκοντος, ὃς	Ἀθηναίοις	θεσμοὺς γράψας φονικοὺς, ὑπερώρισε καὶ
[6, 17]	τιμῆς ἀφίκετο ὁ Γοργίας παρὰ	Ἀθηναίοις.	Καὶ Ἰάσων ἐν Θεσσαλίᾳ τυραννήσας,
[6, 7]	Λακεδαιμονίους ἐς τὸ ἴσον ἔτι	Ἀθηναίοις	καταστῆσαι· ὅτι καὶ Ἀθηναίοις ἐς
[6, 14]	Αἰγινήτης (οὗτος γὰρ παρὰ τὸν	Ἀθηναῖον	Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται) ὀγδόῃ μὲν πρὸς
[6, 21]	καὶ Δήμητρα λίθου τοῦ Πεντελῆσιν	Ἀθηναῖος	ἀνέθηκεν Ἡρώδης. Ἐν τῷ γυμνασίῳ
[6, 4]	παίδων, ὄνομα δέ οἱ ἦν	Ἀθήναιος·	καὶ Σικυώνιος Σώστρατος παγκρατιαστὴς ἀνήρ,
[6, 6]	Ἀθηναίῳ παγκρατιαστῇ τὸν ἀνδριάντα ἀνὴρ	Ἀθηναῖος	Μίκων ἐποίησεν ὁ ζωγράφος. Νικοδάμου
[6, 14]	Θήρων, Δαμαρέτου δὲ τὴν εἰκόνα	Ἀθηναῖος	Σιλανίων ἐποίησεν. Ἀναυχίδας δὲ ὁ
[6, 16]	λαβὼν στέφανον· καὶ ἅρμα ἀνδρὸς	Ἀθηναίου	Γλαύκωνος τοῦ Ἐτεοκλέους· ἀνηγορεύθη δὲ
[6, 10]	οὗτος. Τὰ γὰρ Μιλτιάδου τοῦ	Ἀθηναίου	καὶ Εὐαγόρου τοῦ Λάκωνος ἀναθήματα,
[6, 8]	καταβαλόντι ἄνδρας, τῷ μὲν τοῦ	Ἀθηναίου	Μύρωνος, Βαύκιδι δὲ Ναυκύδους ἐστὶν
[6, 13]	εἶναι Χιόνιδος, ἔργον ὄντα τοῦ	Ἀθηναίου	Μύρωνος. (Ἐοικότα δὲ Χιόνιδι τὰ
[6, 4]	τῶν Ἀττικῶν Πολυκλῆς, Σταδιέως μαθητὴς	Ἀθηναίου,	πεποίηκε παῖδα Ἐφέσιον παγκρατιαστήν, Ἀμύνταν
[6, 4]	δὶς ἐν Ὀλυμπίᾳ. Τέχνη δὲ	Ἀθηναίου	Σιλανίωνος ὁ ἀνδριάς ἐστι. Πλάστης
[6, 14]	ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐς	Ἀθηναίους	ἐδήλωσα, τοῦτον ἐς τὴν Ἄλτιν
[6, 18]	τὸν Δαμασιστράτου, γράφει βιβλίον ἐς	Ἀθηναίους,	καὶ ἐπὶ Λακεδαιμονίοις ὁμοῦ καὶ
[6, 17]	κατὰ πρεσβείαν ὁμοῦ Τισίᾳ παρ'	Ἀθηναίους.	Καί τοι ἄλλα τε Τισίας
[6, 7]	ἁλοὺς Ἀττικῶν ἀνήχθη ζῶν παρὰ	Ἀθηναίους.	(Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πρὶν μὲν
[6, 6]	Φιγαλίας, Σικυώνιος Δαίδαλος· Καλλίᾳ δὲ	Ἀθηναίῳ	παγκρατιαστῇ τὸν ἀνδριάντα ἀνὴρ Ἀθηναῖος
[6, 8]	ἐγχείρημα ἤνεγκεν. Ἰσαγόρᾳ γὰρ τῷ	Ἀθηναίῳ	τὴν ἀκρόπολιν τὴν Ἀθηναίων καταλαβόντι
[6, 13]	Πελληνεῖς. Ἀνέθηκε δὲ καὶ ὁ	Ἀθηναίων	δῆμος Ἀριστοφῶντα Λυσίνου, παγκρατιαστὴν, ἐν
[6, 24]	ἢ ὁ καλούμενος Ἀλεξίκακος ὑπὸ	Ἀθηναίων.	Ἑτέρωθι δὲ Ἡλίῳ πεποίηται καὶ
[6, 8]	τῷ Ἀθηναίῳ τὴν ἀκρόπολιν τὴν	Ἀθηναίων	καταλαβόντι ἐπὶ τυραννίδι, μετασχὼν τοῦ
[6, 8]	ζημίαν εὕρετο τοῦ ἀδικήματος παρὰ	Ἀθηναίων.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Θεογνὴτου καὶ ἄλλων
[6, 7]	φαίνεται, ὥστε καὶ ἐναυμάχησεν ἐναντία	Ἀθηναίων	ναυσὶν οἰκείαις· ἐς ὃ τριήρων
[6, 3]	ἐπαλείφοντες. Ἀλκιβιάδου μέν γε τριήρεσιν	Ἀθηναίων	περὶ Ἰωνίαν ἰσχύοντος, ἐθεράπευον αὐτὸν
[6, 7]	σφᾶς ἐς τὴν βασιλέως καὶ	Ἀθηναίων	συμμαχίαν. Δωριέα δὲ ἀποδημεῖν μὲν
[6, 25]	τῇ Ἤλιδι, παρεῖναί οἱ καὶ	Ἀθηνᾶν	συνεργὸν λέγουσιν· ἀφικέσθαι, οὖν καὶ
[6, 19]	Ἀχελῴῳ βοηθῶν. Εἱστήκει δὲ καὶ	Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα, ἅτε οὖσα τῷ Ἡρακλεῖ
[6, 26]	δὲ τῇ Ἠλείων ἐστὶν ἱερὸν	Ἀθηνᾶς·	ἐλέφαντος δὲ τὸ ἄγαλμα καὶ
[6, 26]	Διονύσου. Ἑορτὴ τῶν Θυίων. Ἱερὸν	Ἀθηνᾶς.	Ἑρμοῦ ἄγαλμα. Καρποὶ χώρας Ἠλείας.
[6, 21]	αὐτῷ πόλεως Φρίξας ἐρείπια καὶ	Ἀθηνᾶς	ἐστιν ἐπίκλησιν Κυδωνίας ναός. Οὗτος
[6, 9]	ὑπὸ τῶν ἀστῶν, κατέφυγεν ἐς	Ἀθηνᾶς	ἱερόν. Ἐσβάντος δὲ ἐς κιβωτὸν
[6, 26]	ἀλεκτρυόνες· δύναιτο δ' ἂν καὶ	Ἀθηνᾶς	τῆς Ἐργάνης ἱερὸς ὁ ὄρνις
[6, 17]	τὰ ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ	Ἀθήνῃσι,	τούτου τοῦ ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν αὐτὸν
[6, 19]	Ταύτην Μεγαρεῦσιν ἡγοῦμαι τὴν νίκην	Ἀθήνῃσιν	ἄρχοντος γενέσθαι Φόρβαντος, ἄρχοντος δὲ
[6, 9]	τυραννήσας Συρακούσας ἔσχεν, Ὑβριλίδου μὲν	Ἀθήνῃσιν	ἄρχοντος, δευτέρῳ δὲ ἔτει τῆς
[6, 5]	Σκοτουσσαίοις ἡ συμφορὰ Φρασικλείδου μὲν	Ἀθήνῃσιν	ἐγένετο ἄρχοντος, δευτέρᾳ δὲ Ὀλυμπιάδι
[6, 20]	καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ ἀνδριάντι τῷ	Ἀθήνῃσιν	ἐπιγράψαι· Ὃς τὴν ἱππάφεσιν Ὀλυμπίᾳ
[6, 22]	τοῦ Γαργηττοῦ, μετοικήσαντος ἐνταῦθα ἐξ	Ἀθηνῶν.	(Εἰ δὲ ἐλθεῖν ἐς Ἦλιν
[6, 20]	τῶν ἵππων, ὅτε Ἄκαστος τὰ	ἆθλα	ἔθηκεν ἐπὶ τῷ πατρί. Ἐν
[6, 24]	τὸ πένταθλον, καὶ ὅσα βαρέα	ἆθλα	ὀνομάζουσιν. (Ἡ δὲ ἀγορὰ τοῖς
[6, 17]	Οἱ ἑτέρωθεν τής Ἄλτιος ἀνδριάντες	ἀθληθῶν.	Ἀνδριὰς Πτολεμαίου ἐκγόνου τοῦ Λάγου.
[6, 3]	οὗτος ἕστηκε. Τούτῳ τῷ ἀνδρὶ	ἀθλήσαντι	πένταθλον, ἥ τε Ὀλυμπικὴ νίκη
[6, 2]	τι Σά μιοι τὰ ες	αθλητὰ	ς καὶ επὶ ναυμαχί αις
[6, 21]	γυμνάσιον· καὶ αἱ παλαῖστραι τοῖς	ἀθληταῖς	εἰσιν ἐνταῦθα. Τῆς στοᾶς δὲ
[6, 7]	ἐσθίειν ἐπινοήσειε· τέως δὲ τοῖς	ἀθληταῖς	σιτία τυρὸν ἐκ τῶν ταλάρων
[6, 23]	ποιοῦνται, καὶ συμβάλλουσιν αὐτόθι τοὺς	ἀθλητὰς	οὐ παλαίσοντας ἔτι, ἐπὶ δὲ
[6, 23]	ἀρχαῖον, καὶ ὅσα ἐς τοὺς	ἀθλητὰς	πρὶν ἢ ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖσθαι
[6, 16]	ἵππον, καὶ παρ' αὐτὸν Ἠλεῖος	ἀθλητὴς	Παιάνιος ὁ Δαματρίου, πάλης τε
[6, 6]	καὶ Ἀττικὸς ὁ τρίτος ἕστηκεν	ἀθλητής.	Τὸν μὲν δὴ Μαντινέα Πρωτόλαον
[6, 2]	να ανά κεινται του Ἀκαρνανος	αθλητου,	Ξενά ρκης καὶ Λυκινος, Ἀρκεσί
[6, 1]	ου κατά λογό ς εστιν	αθλητων,	οπό σοις γεγό νασιν Ὀλυμπικαὶ
[6, 1]	αγωνιστων μνή μην, καὶ ανδρων	αθλητων	τε καὶ ιδιωτων ομοί ως.
[6, 18]	Σωτάδους τοῦ Κρητός. Τὰ ἀρχαιότατα	ἀθλητῶν	ἀγάλματα. (Ἔστι δὲ καὶ τοῦ
[6, 9]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Θεογνὴτου καὶ ἄλλων	ἀθλητῶν	ἀνδριάντες. Γέλωνος τοῦ Γελώου ἅρμα.
[6, 10]	Γλαύκου τοῦ πύκτου ἀνδριάς. Ἑτέρων	ἀθλητῶν	ἀνδριάντες. (Ἐπὶ δὲ τοῖς κατειλεγμένοις
[6, 13]	καὶ Λεωνίδας ἄριστοι δρομεῖς. Ἑτέρων	ἀθλητῶν	ἀνδριάντες. Ἡ τοῦ Φειδῶλα ἵππος.
[6, 4]	ὑπερέχοντα τῇ ἰσχύι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'	Ἀθλητῶν	ἀνδριάντες. Σώστρατος ὁ ἐπικληθεὶς Ἀκροχερσίτης,
[6, 2]	σπλάγχνων μαντική. Μάντεις Ἰαμίδαι. Ἄλλων	ἀθλητῶν	ἀνδρίαντες. Τύχη Μεσσηνίων περὶ τοὺς
[6, 14]	κρατήσαντα ἄνδρας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν.	Ἀνδριὰς Μίλωνος τοῦ Κροτωνιάτου. Τά
[6, 15]	αἱ εἰκόνες. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν.	Ἀνδριὰς τοῦ Ἀγησιλάου. Δημητρίου καὶ
[6, 18]	ζημιοῦσιν οἱ Κρῆτες. (Πρῶται δὲ	ἀθλητῶν	ἀνετέθησαν ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνας, Πραξιδάμαντός
[6, 8]	(Μετὰ δὲ τὸν Βαύκιδά εἰσιν	ἀθλητῶν	Ἀρκάδων εἰκόνες· Εὐθυμένης τε ἐξ
[6, 7]	καὶ τούτους, ἐπὶ τῶν Ῥοδίων	ἀθλητῶν	ἀφίξῃ τὰς εἰκόνας, Διαγόραν καὶ
[6, 8]	ἐστιν εἰργασμένος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν.	Δάμαρχος μεταβληθεὶς ἐξ ἀνδρὸς εἰς
[6, 21]	γυμνασίου προσεχεῖς τῷ τοίχῳ τῶν	ἀθλητῶν	εἰσιν αἱ οἰκήσεις, ἐπί τε
[6, 16]	αἱ νῖκαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤΙΓΜΑ' Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν.	Ἑλλάδος καὶ Ἤλιδος εἰκόνες. Δρόμος
[6, 20]	ἀγαλμάτων, ἃ ἐπὶ ζημίαις ἐποιήσαντο	ἀθλητῶν,	ἐπὶ τούτῳ τῷ πέρατί ἐστιν,
[6, 7]	Τὰ κατά Δωριέα τὸν Διαγόρου.	Ἀθλητῶν	ἑτέρων ἀνδριάντες. (Μετὰ δὲ τὸν
[6, 6]	τελευτή. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ στιγμα. Ἕτεροι ἀνδριάντες	ἀθλητῶν.	Εὔθμος πύκτης ἔνδοξος. Ἡ πρὸς
[6, 3]	και Ἰσθμοι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Ἀνδρίαντες	ἀθλητῶν.	Ἠλείων καὶ Θηβαίων ἐπὶ Σικυῶνα
[6, 1]	~ΗΛΙΑΚΩΝ. ~ΚΕΓΑΛΑΙΟΝ Α' Ἀνδιάντες	ἀθλητῶν	νικητῶν, καί ἰδιωτῶν ἑτέρων. (Ἕ́
[6, 8]	ἐπὶ αἰτίᾳ τοιᾷδε· πεπαῦσθαι μὲν	ἀθλοῦντα,	ἀποπειρᾶσθαι δὲ ὅμως αὐτὸν ἔτι
[6, 23]	τῷ σχήματι· καὶ παλαίστραν τοῖς	ἀθλοῦσιν	ἐνταῦθα ποιοῦνται, καὶ συμβάλλουσιν αὐτόθι
[6, 13]	ὑπὲρ αὐτῶν αὖθις θέουσι τῶν	ἄθλων·	καὶ οὕτως σταδίου δύο ὁ
[6, 22]	ὁ Ὀμφαλίωνος παρὰ τῶν προσχώρων	ἀθροίσαντες,	ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων τὰ Ὀλύμπια.
[6, 13]	ὑπὸ τοῦ κλήρου, καὶ οὐκ	ἀθρόους	ἀφιᾶσιν ἐς τὸν δρόμον· οἳ
[6, 5]	τῶν καλουμένων ἀθανάτων ἀριθμὸν τρεῖς,	ἀθρόους	οἱ μονομαχήσαντας ἀπέκτεινεν. Ἔργων δὲ
[6, 1]	δέ σφισιν ου κατὰ ταυτὰ	αι	νικαι, αλλὰ τω μὲ ν
[6, 2]	ο παις του Τί μωνος	Αί	συπος, παιδί ον επὶ ί
[6, 24]	ἐκ τῆς κεφαλῆς, τοῦ δὲ	αἱ	ἀκτῖνες ἀνέχουσιν. Ἔστι δὲ καὶ
[6, 19]	οὐκ ἦσάν πω τότε Ἀθηναίοις	αἱ	ἀρχαί· οὐ μὴν οὐδὲ ὑπὸ
[6, 3]	Αἰγὸς ποταμοῖς ἑάλωσαν αἱ ναῦς	αἱ	Ἀττικαί, Σάμιοι μὲν ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 23]	δυσμὰς τοῦ ἡλίου τὸν δρόμον,	αἱ	γυναῖκες αἱ Ἠλεῖαι ἄλλα τε
[6, 9]	παρὰ τῷ πατρὶ δεδιδαγμένος Σωστράτῳ.	Αἱ	δὲ εἰκόνες τοῦ Χείμωνος ἔργον
[6, 19]	τὰ ἐπὶ τοῦ πόλου γράμματα.	Αἱ	δὲ Ἑσπερίδες (μετεκινήθησαν γὰρ ὑπὸ
[6, 15]	παγκράτιον ἐσελθόντας ἐκράτει τῇ μάχῃ.	Αἱ	δὲ Πυθοῖ νῖκαι παγκρατίου μέν
[6, 3]	ἐγένοντο αἱ μὲν ὑπὸ Ῥωμαίων,	αἱ	δὲ ὑπὸ τῶν Ἠπειρωτῶν ἀνάστατοι·
[6, 15]	αὐτῆς. Πρώτῳ δὲ γεγόνασιν ἀνθρώπων	αἱ	δύο νῖκαι τῷ Κάπρῳ τούτῳ.
[6, 14]	πεντάθλου, καὶ ἴσαι ταῖς νίκαις	αἱ	εἰκόνες. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν.
[6, 18]	ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι. Αὗται κεῖνται μὲν	αἱ	εἰκόνες οὐ πρόσω τῆς Οἰνομάου
[6, 20]	καὶ τηνικαῦτα χαλῶσιν αἱ ὕσπληγες	αἱ	ἐν τῇ δευτέρᾳ τάξει· διὰ
[6, 20]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ. Ὄρος Κρόνιον, καὶ	αἱ	ἐπ' αὐτῷ θυσίαι τῷ Κρόνῳ.
[6, 23]	ἡλίου τὸν δρόμον, αἱ γυναῖκες	αἱ	Ἠλεῖαι ἄλλα τε τοῦ Ἀχιλλέως
[6, 20]	τοῦ Μυρτίλου τῆς τέχνης ἐταράχθησαν	αἱ	ἵπποι· τοῖς δέ ἐστιν εἰρημένον
[6, 21]	καθεστήκασιν ἐν αὐτῷ καὶ δρομεῦσιν	αἱ	μελέται, κρηπὶς δὲ ἐν τῷ
[6, 3]	τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἐγένοντο	αἱ	μὲν ὑπὸ Ῥωμαίων, αἱ δὲ
[6, 3]	δὲ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς ἑάλωσαν	αἱ	ναῦς αἱ Ἀττικαί, Σάμιοι μὲν
[6, 15]	πόνων καὶ ἰσχυρᾶς ταλαιπωρίας ἐγένοντο	αἱ	νῖκαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤΙΓΜΑ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν.
[6, 10]	δὲ τῷ δευτέρῳ πάλης ἐγένοντο	αἱ	νῖκαι. (Τὴν δὲ εἰκόνα Θεοπόμπου
[6, 21]	τῷ τοίχῳ τῶν ἀθλητῶν εἰσιν	αἱ	οἰκήσεις, ἐπί τε ἄνεμον τετραμμέναι
[6, 19]	ὑπὸ Ἠλείων ἀνεγράφοντό πω τηνικαῦτα	αἱ	Ὀλυμπιάδες. (Λέγονται δὲ καὶ Ἀργεῖοι
[6, 21]	τῆς ἐς τὸ γυμνάσιον· καὶ	αἱ	παλαῖστραι τοῖς ἀθληταῖς εἰσιν ἐνταῦθα.
[6, 17]	Ἡγεπόλιδος Κῴου ἀνέθεσαν τὰς εἰκόνας	αἱ	πόλεις, Κλαζομένιοι μὲν, ὅτι ἐν
[6, 20]	πίπτει. (Πρῶται μὲν δὴ ἑκατέρωθεν	αἱ	πρὸς τῇ στοᾷ τῇ Ἀγνάπτου
[6, 23]	μὲν αὐτόθι ἀντὶ τούτου γεγόνασιν	αἱ	τιμαί· χρόνος δὲ στεφάνου τε
[6, 20]	δευτέραν τάξιν, καὶ τηνικαῦτα χαλῶσιν	αἱ	ὕσπληγες αἱ ἐν τῇ δευτέρᾳ
[6, 20]	ἕκαστον ἔστι ταῖς γυναιξὶν ἔσοδος,	αἳ	θύουσι τῇ Ἱπποδαμείᾳ, καὶ ἄλλα
[6, 14]	τέλος ἐπηκολούθησε. Πύρρον δὲ τὸν	Αἰακίδου	βασιλεύσαντα ἐν τῇ Θεσπρωτίδι Ἠπείρῳ,
[6, 12]	Ἱέρων ξενίαν πρὸς Πύρρον τὸν	Αἰακίδου	καὶ ὁμοῦ τῇ ξενίᾳ καὶ
[6, 3]	Τύφων Αἰγιεύς. Πύρρου δὲ τοῦ	Αἰακίδου	καὶ Ταραντίνων ἐς τὸν πρὸς
[6, 16]	ἐκ Νάξου τῆς ἐν τῷ	Αἰγαίῳ,	Ψωφιδίων ἀνάθημα Ἀρκάδων· Ἀσάμωνός τε
[6, 3]	Πίσωνι Δαμόκριτος. (Κρατῖνος δὲ ἐξ	Αἰγείρας	τῆς Ἀχαιῶν τότε ἐγένετο κάλλιστος
[6, 3]	οἰκιστὴς δὲ ἐγένετο αὐτῆς Τύφων	Αἰγιεύς.	Πύρρου δὲ τοῦ Αἰακίδου καὶ
[6, 9]	ἐπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐν	Αἰγίνῃ	φανὲν ἀπαγγείλειε τὴν νίκην. (Φίλλην
[6, 9]	ἦν συμβαλέσθαι· τάχα δ' ἂν	Αἰγινήταις	τισὶν ἐπιχώριος ἐς αὐτὰ ἂν
[6, 9]	Τὰ κατὰ Κλεομήδην. (Θεογνήτῳ δὲ	Αἰγινήτῃ	πάλης μὲν στέφανον λαβεῖν ὑπῆρξεν
[6, 9]	Ταυροσθένην καταπαλαίσειεν ὁ Χείμων τὸν	Αἰγινήτην,	καὶ ὡς Ταυροσθένης τῇ Ὀλυμπιάδι
[6, 9]	δὲ ἀνδριάντα οἱ Πτόλιχος ἐποίησεν	Αἰγινήτης.	Διδάσκαλοι δὲ ἐγεγόνεσαν Πτολίχῳ μὲν
[6, 14]	Παντίας αὐτῶν, Ξενόμβροτον δὲ Φιλότιμος	Αἰγινήτης	ἐποίησε. Πύθου δὲ τοῦ Ἀνδρομάχου,
[6, 10]	ὁ παῖς αὐτοῦ, Γλαυκίας δὲ	Αἰγινήτης	ἐποίησε· σκιαμαχοῦντος δὲ ὁ ἀνδριὰς
[6, 10]	Ἀγιάδαν, τὸν μὲν αὐτῶν Πτόλιχος	Αἰγινήτης	ἐποίησε, τὸν δὲ Ἀγιάδαν Σήραμβος,
[6, 10]	Ἀγιάδαν Σήραμβος, γένος καὶ οὗτος	Αἰγινήτης·	Λυκίνου δέ ἐστιν ὁ ἀνδριὰς
[6, 14]	Στήλν Πυθοκρίτου αὐλητοῦ. (Φερίας δὲ	Αἰγινήτης	(οὗτος γὰρ παρὰ τὸν Ἀθηναῖον
[6, 9]	καὶ αὐτὸς ὁμώνυμος. Γλαυκίας δὲ	Αἰγινήτης	τό τε ἅρμα καὶ αὐτῷ
[6, 11]	ἐν τῇ Ἄλτει, τέχνη τοῦ	Αἰγινήτου	Γλαυκίου. ~Ἱέρων Δεινομένους, Συρακοθσίων τύραννος.
[6, 9]	ἅρμα ἀνάκειται Φίλων, τέχνη τοῦ	Αἰγινήτου	Γλαυκίου. Τούτῳ τῷ Φίλωνι Σιμωνίδης
[6, 18]	μὲν συκῆς, ἡ δὲ τοῦ	Αἰγινήτου	κυπαρίσσου, καὶ ἧσσον τῆς ἑτέρας
[6, 18]	ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνας, Πραξιδάμαντός τε	Αἰγινήτου	νικήσαντος πυγμῇ τὴν ἐνάτην ὀλυμπιάδα
[6, 12]	δὲ, τὸ μὲν Ὀνάτα τοῦ	Αἰγινήτου	τὸ ἅρμα, Καλάμιδος δὲ οἱ
[6, 3]	Ξενοφῶν Μενεφύλου, παγκρατιαστὴς ἀνὴρ ἐξ	Αἰγίου	τῆς Ἀχαιῶν· ἀνάκειται δὲ Πυριλάμπης
[6, 25]	μιν ωὐτὸς ἀνὴρ υἱὸς Διὸς	αἰγιόχοιο	Ἐν Πύλῳ ἐν νεκύεσσι βαλὼν
[6, 3]	ἐστὶν ἀνάθημα. Ὡς δὲ ἐν	Αἰγὸς	ποταμοῖς ἑάλωσαν αἱ ναῦς αἱ
[6, 20]	τὰς ἵππους. Ἠξίου δὲ οὗτος	Αἰγύπτιος,	εἶναι μὲν Ἀμφίονα, εἶναι δὲ
[6, 20]	οὐκ εὐμενῆ δαίμονα. (Ἀνὴρ δὲ	Αἰγύπτιος	Πέλοπα ἔφη παρὰ τοῦ Θηβαίου
[6, 26]	ποιῶν νῆσον αὐτήν· ὥσπερ καὶ	Αἰγύπτου	τὸ Δέλτα ὑπὸ τοῦ Νείλου,
[6, 3]	τῷ ἐπιγράμματι ἐκάλεσε βασιλεύων ὅμως	Αἰγύπτου.	Χαιρέᾳ δὲ Σικυωνίῳ πύκτῃ παιδὶ
[6, 25]	ποιήσαντα ἐν Ἰλιάδι· Τλῆ δ'	Ἀίδης	ἐν τοῖσι πελώριος ὠκὺν ὀιστόν,
[6, 26]	ταύτῃ περισσῶς σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν	αἰδοῖον	ἐπὶ τοῦ βάθρου. (Ἡ δὲ
[6, 21]	γῆν ἐνταῦθα τὸ ἅρμα τοῦ	Ἅιδου	καὶ αὖθις μύσαι· οἱ δὲ
[6, 25]	(ἔστι γὰρ δὴ Ἠλείοις καὶ	Ἅιδου	περίβολός τε καὶ ναός) ἀνοίγνυται
[6, 25]	εἰκάζειν. (Ὁ δὲ ἱερὸς τοῦ	Ἅιδου	περίβολός τε καὶ ναός (ἔστι
[6, 26]	Σακαίαν· οἱ δὲ αὐτοὺς οὐκ	Αἰθίοπας,	Σκύθας δὲ ἀναμεμιγμένους Ἰνδοῖς φασὶν
[6, 26]	γε τῷ αὐτῷ καὶ ὅσα	Αἰθίοπες	οἱ ὑπὲρ Συήνης ἐς τοῦ
[6, 26]	εἶναι. Οὗτοι μὲν δὴ τοῦ	Αἰθιόπων	γένους αὐτοί τέ εἰσιν οἱ
[6, 17]	εὔχομαι εἶναι Μάντις, ἀπ' ἰσοθέων	αἷμα	Μελαμποδιδᾶν. Μελάμποδος γὰρ ἦν τοῦ
[6, 14]	χειλῶν τὸ ἆσθμα, καὶ ἐμπιπλὰς	αἵματος	τὰς ἐν τῇ κεφαλῇ φλέβας,
[6, 12]	τῷ ἅρματι. (Ἀγήσαρχον δὲ τὸν	Αἱμοστράτου	Τριταιέα, κρατῆσαι μὲν πύκτας ἄνδρας
[6, 2]	έ στηκεν Ἠλειος Θρασύ βουλος	Αινέ	ου των Ιαμιδων, ὸ ς
[6, 4]	δὲ ὑπὸ τῇ Ἴδῃ, πρῶτος	Αἰολέων	τῶν ταύτῃ, στάδιον Ὀλυμπίασιν ἐνίκησεν
[6, 21]	Πρίαντα, ἔτι δὲ Πελάγοντα καὶ	Αἰόλιόν	τε καὶ Κρόνιον. Οἱ δὲ
[6, 22]	Πίσον τὸν Περιήρους φασὶ τοῦ	Αἰόλου.	Πισαῖοι δὲ ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον, συμφορὰν
[6, 21]	Βοιωτῶν) καὶ Ἠιονέα Μάγνητος τοῦ	Αἰόλου.	Τούτοις μὲν δὴ ἐνταῦθά ἐστι
[6, 24]	οἰκοῦσι δέκα ἐφεξῆς μῆνας οἱ	αἱρεθέντες	ἑλλανοδικεῖν, καὶ ὑπὸ τῶν νομοφυλάκων,
[6, 20]	δὴ Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντες Ὀλυμπίαν, ἱερασομένην	αἱροῦνται	τῇ θεῷ κατὰ ἔτος ἕκαστον.
[6, 2]	αθλητὰ ς καὶ επὶ ναυμαχί	αις	εισὶ ν Ἰώ νων ά
[6, 22]	ἀγομένην τῆς Ἀρτέμιδος καὶ νυμφῶν,	αἷς	παίζουσα συνῆν· τὴν δὲ (ἐν
[6, 5]	πολὺν ἔμελλεν ἀνθέξειν. (Γενομένης δὲ	αἰσθήσεως	τοῦ ἐπιόντος κακοῦ καὶ τρεπομένων
[6, 4]	οὐ πρότερον ἀνίει, πρὶν ἢ	αἴσθοιτο	ἀπαγορεύσαντος. (Γεγόνασι δὲ αὐτῷ Νεμείων
[6, 12]	ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τίμωνι δὲ τῷ	Αἰσύπου,	καθέντι ἐς Ὀλυμπίαν ἵππους, ἀνδρὶ
[6, 14]	δὲ τὸν Προκλέα εἰργασμένῳ Σῶμις.	Αἰσχίνῃ	δὲ Ἠλείῳ νῖκαί τε δύο
[6, 1]	δὲ ην Ηλειος, Σύ μμαχος	Αισχύ	λου· παρὰ δὲ αυτὸ ν
[6, 3]	ὁ τὸν ἀνδριάντα εἰργασμένος Ἀστερίων	Αἰσχύλου.	(Μετὰ δὲ τὸν Χαιρέαν Μεσσήνιός
[6, 1]	ν κατέ χει, τὸ δὲ	αιτει	τὴ ν ταινί αν. Ἐνί
[6, 14]	Ὀλυμπίων συνέβη παγκρατιάζοντι ἐν παισίν·	αἰτία	δέ οἱ ἐγένετο τῆς διαμαρτίας
[6, 8]	τοῦ βίου συμβῆναί φασιν ἐπὶ	αἰτίᾳ	τοιᾷδε· πεπαῦσθαι μὲν ἀθλοῦντα, ἀποπειρᾶσθαι
[6, 13]	Νάξου, Τίσανδρος ὁ Κλεοκρίτου μάλιστα	αἰτίαν	ἐχέτω. Τετράκις γὰρ δὴ ἐν
[6, 18]	τὸν Ἀλέξανδρον, πεπυσμένον καθ' ἥντινα	αἰτίαν	ἥκοι, κατομόσασθαί φασιν ἐπονομάζοντα θεοὺς
[6, 25]	μόνοι τιμῶσιν δην Ἠλεῖοι κατὰ	αἰτίαν	τήνδε. Ἡρακλεῖ στρατιὰν ἄγοντι ἐπὶ
[6, 18]	τοῦ Περσῶν φρονησάντων, ἢ καὶ	αἰτίαν	φρονῆσαι λαβόντων, ὁ Ἀλέξανδρος ἅτε
[6, 20]	τὸν Πορθάονος Ἀλκάθουν ἀγόντων τὴν	αἰτίαν,	ὡς ἐνταῦθα μέρη λάβοι γῆς
[6, 16]	φησὶ τὸ ἐς αὐτὸν ἐπίγραμμα,	Αἰτωλοῖς	αὐτὸν ἐπιστρατείας μετασχεῖν ἐπὶ Θεσσαλοὺς,
[6, 16]	Εὐρυδάμου τοῦ ἐναντία Γαλατῶν στρατηγήσαντος	Αἰτωλοῖς	Θεσπιεῖς εἰσιν οἱ ἀναθέντες. (Τυδεὺς
[6, 23]	ἐβούλοντο, ἐπανίασιν αὖθις ἐς τοὺς	Αἰτωλούς·	καὶ ἡ ἀγυιὰ τὸ ὄνομα
[6, 16]	Ναυπάκτῳ φιλίᾳ γενέσθαι τῇ ἐς	Αἰτωλούς.	(Τίμωνος δὲ οὐ πόρρω τῆς
[6, 14]	δὲ καὶ τὸ κοινὸν τὸ	Αἰτωλῶν	Κύλωνα, ὃς (ἀπὸ τῆς Ἀριστοτίμου
[6, 15]	ἀνέθηκεν Ἠλεῖον τὸ ἔθνος τὸ	Αἰτωλῶν.	Χαρῖνος δὲ Ἠλεῖος ἐπὶ διαύλου
[6, 7]	τοσοῦτο ἥκοντα ἐθεάσαντο ἐν σχήματι	αἰχμαλώτου,	μεταπίπτει σφίσιν ἐς αὐτὸν ἡ
[6, 23]	ἐς ἄσκησιν ἐγίνετο, ὅσαι τῶν	ἀκανθῶν	ἐφύοντο ἐνταῦθα, ἐπὶ ἑκάστῃ ἡμέρᾳ
[6, 2]	κην των ά λλων τε	Ἀκαρνά	νων καὶ των εξ αυτης
[6, 2]	εικό να ανά κεινται του	Ἀκαρνανος	αθλητου, Ξενά ρκης καὶ Λυκινος,
[6, 11]	λόγῳ τούτῳ καταδεχθέντες, οὐδὲν τῆς	ἀκαρπίας	παρείχοντο ἴαμα. Δεύτερα οὖν ἐπὶ
[6, 20]	λέγουσιν ὑπὸ τῶν ἵππων, ὅτε	Ἄκαστος	τὰ ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ τῷ
[6, 24]	ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα Ἀπόλλωνος	Ἀκεσίου·	σημαίνοι δ' ἂν τὸ ὄνομα
[6, 17]	Ἀρκάδων ἐστὶν αὐτῷ πατρὶς, καὶ	Ἀκέστωρ	ὁ τὴν εἰκόνα εἰργασμένος· Ἐνατίωνα
[6, 13]	ἐστίν. Ἐπὶ γὰρ τέσσαρας ὀλυμπιάδας,	ἀκμάζων	τε τῇ ὠκύτητι ἀντήρκεσε, καὶ
[6, 15]	πύκτας θυμῷ τε ἐρρωμένῳ καὶ	ἀκμῆτι	τῷ σώματι. (Ἐρυθραῖοι δὲ οἱ
[6, 22]	Ἀρτέμιδος, ὅτι οἱ τοῦ Πέλοπος	ἀκόλουθοι	τὰ ἐπινίκια ἤγαγον παρὰ τῇ
[6, 7]	δὲ καὶ ὡς Πύθια ἀνέλοιτο	ἀκονιτί.	Ἀνηγορεύοντο δὲ οὗτός τε καὶ
[6, 11]	Δρομεὺς ὄνομα, πρῶτος ὧν ἴσμεν	ἀκονιτὶ	λέγεται λαβεῖν· τὴν δὲ ὀλυμπιάδα
[6, 7]	καὶ ἐν κόσμῳ τοιῷδε ἀνέκειντο.	Ἀκουσίλαος	μὲν λαβὼν πυγμῆς ἐν ἀνδράσι
[6, 7]	δὲ καὶ ὁμοῦ τοῖς παισὶν	Ἀκουσιλάῳ	καὶ Δαμαγήτῳ λέγουσιν ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 6]	τὴν πρὸς τῷ Ζεφυρίῳ τῇ	ἄκρᾳ	νέμονται, πατρὸς δὲ ἐκαλεῖτο Ἀστυκλέους·
[6, 19]	φησι τῶν πρὸς Ζεφυρίῳ τῇ	ἄκρᾳ,	Πατροκλέα δὲ εἶναι Κατίλλου Κροτωνιάτην
[6, 26]	Λάρισος· τὰ δὲ ἔτι ἀρχαιότερα	ἄκρα	σφίσι πρὸς θαλάσσῃ ὅρος ἦν
[6, 5]	ὄπισθεν ποδῶν, τὰς χηλὰς κατεῖχεν	ἄκρας,	καὶ πηδῶντα καὶ ἐπειγόμενον οὐκ
[6, 21]	οἰκιστὴν Ἀκριῶν. Ἐπὶ δὲ τῷ	Ἀκρίᾳ	Κάπετόν φασιν ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου
[6, 21]	τὸν δὲ ἀποθανόντα ἐπ' αὐτοῖς	Ἀκρίαν	τεκμαίροιτο ἄν τις Λακεδαιμόνιόν τε
[6, 18]	Ὡς δὲ ἦν ἐς τὸ	ἀκριβέστατον	αὐτῷ μεμιμημένα, ἐπιγράψας τοῦ Θεοπόμπου
[6, 21]	Λακεδαιμόνιόν τε εἶναι καὶ οἰκιστὴν	Ἀκριῶν.	Ἐπὶ δὲ τῷ Ἀκρίᾳ Κάπετόν
[6, 19]	Ἐπίγραμμα δὲ ἐπὶ τοῖς ὅπλοις,	ἀκροθίνιον	τῷ Διὶ ὑπὸ Μυόνων τεθῆναι.
[6, 20]	Δελφὶς δὲ ἐπὶ κανόνος κατὰ	ἄκρον	μάλιστα τὸ ἔμβολον πεποίηται χαλκοῦς.
[6, 26]	ἡλίου τὴν τράπεζαν λέγουσιν. (Ἐν	ἀκροπόλει	δὲ τῇ Ἠλείων ἐστὶν ἱερὸν
[6, 8]	γὰρ τῶν ἐγκαταληφθέντων ἐν τῇ	ἀκροπόλει)	θάνατον ζημίαν εὕρετο τοῦ ἀδικήματος
[6, 8]	Ἰσαγόρᾳ γὰρ τῷ Ἀθηναίῳ τὴν	ἀκρόπολιν	τὴν Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ τυραννίδι,
[6, 12]	Ἱέρωνος τὰς εἰκόνας Ἀρεὺς ὁ	Ἀκροτάτου	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἄρατος ἕστηκεν
[6, 19]	δέ ἐστιν ἐνταῦθα πρόσωπον καὶ	ἄκρους	πόδας καὶ τὰς χεῖρας ἐλέφαντος
[6, 4]	παγκρατιαστὴς ἀνήρ, ἐπίκλησις δὲ ἦν	Ἀκροχερσίτης	αὐτῷ. Παραλαμβανόμενος γὰρ ἄκρων τοῦ
[6, 4]	Ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Σώστρατος ὁ ἐπικληθεὶς	Ἀκροχερσίτης,	καὶ Λεοντίσκος. Ἡ μὴ ἀναγραφεῖσα
[6, 25]	πλὴν προσώπου καὶ χειρῶν τε	ἄκρων	καὶ ποδῶν· ταῦτα δέ οἵ
[6, 4]	ἦν Ἀκροχερσίτης αὐτῷ. Παραλαμβανόμενος γὰρ	ἄκρων	τοῦ ἀνταγωνιζομένου τῶν χειρῶν ἔκλα,
[6, 24]	τῆς κεφαλῆς, τοῦ δὲ αἱ	ἀκτῖνες	ἀνέχουσιν. Ἔστι δὲ καὶ Χάρισιν
[6, 20]	ἐπωχεῖτο ὑπὸ Κτεάτου λέγουσι τοῦ	Ἄκτορος,	καὶ τὸ μνῆμα κοινὸν Δαμέωνι
[6, 8]	Ὀλυμπίᾳ νίκης, ὁπόσα ἄλλα ἀνδρῶν	ἀλαζόνων	ἐστὶν εἰρημένα, ὡς ἐξ ἀνθρώπου
[6, 22]	πηγῇ καμάτων τέ ἐστι καὶ	ἀλγημάτων	παντοίων ἰάματα. Καλεῖσθαι δὲ τὰς
[6, 22]	τοῦ Ἀλφειοῦ τὴν ἐπιβουλὴν ἔχειν)	ἀλείψασθαι	τὸ πρόσωπον πηλῷ καὶ αὐτὴν
[6, 26]	προχειρότατα ἔχουσιν ἐς μάχας οἱ	ἀλεκτρυόνες·	δύναιτο δ' ἂν καὶ Ἀθηνᾶς
[6, 26]	Φειδίου φασὶν αὐτήν. Πεποίηται δὲ	ἀλεκτρυὼν	ἐπὶ τῷ κράνει, ὅτι οὗτοι
[6, 23]	ὁ νομοφύλαξ Ἠλείων γένος μὲν	Ἀλεξανδρέα	εἶναι τῆς ὑπὲρ Φάρου τῆς
[6, 18]	Τὰ ἔπη δὲ τὰ ἐς	Ἀλέξανδρον	οὔ μοι πιστά ἐστιν Ἀναξιμένην
[6, 18]	τε ὁ Ἀναξιμένης, καὶ τὸν	Ἀλέξανδρον,	πεπυσμένον καθ' ἥντινα αἰτίαν ἥκοι,
[6, 18]	ἄγαλμα. Περὶ τῆς αὐτοῦ πρὸς	Ἀλέξανδρον	πρεσβείας ὑπὲρ τῶν Λαψακηνῶν, καὶ
[6, 18]	καὶ τὰ μάλιστα θυμῷ χρώμενον,	Ἀλέξανδρον	τὸν Φιλίππου, τέχνῃ περιῆλθε τοιᾷδε.
[6, 18]	καὶ αἰτίαν φρονῆσαι λαβόντων, ὁ	Ἀλέξανδρος	ἅτε ὑπερζέων ἐς αὐτοὺς τῇ
[6, 5]	οὐκ ᾠκεῖτο ἔτι ἐφ' ἡμῶν.	Ἀλέξανδρος	γὰρ τὴν πόλιν ὁ Φεραίων
[6, 18]	ἐμπρῆσαι. Ὁ μὲν ταῦτα ἔλεγεν,	Ἀλέξανδρος	δὲ οὔτε πρὸς τὸ σόφισμα
[6, 18]	Φίλιππος ὁ Ἀμύντου καὶ ὕστερον	Ἀλέξανδρος	εἰργάσατο, συνέγραψεν ὁμοίως ἅπαντα· ἡ
[6, 11]	Ἠλείων, Φίλιππος ὁ Ἀμύντου, καὶ	Ἀλέξανδρος	ὁ Φιλίππου, καὶ Σέλευκός τε
[6, 16]	μὲν ἐκ Χερρονήσου τῆς Κρητῶν,	Ἀλεξάνδρου	δὲ ἡμεροδρόμος τοῦ Φιλίππου. Μετὰ
[6, 4]	Ἀντιπάτρῳ καὶ πρότερον ἰσχύσαντα παρὰ	Ἀλεξάνδρῳ.	(Σωδάμας δὲ ἐξ Ἀσσοῦ τῆς
[6, 18]	αὐτῆς πατρίδος, ἀποστέλλουσιν Ἀναξιμένην ἱκετεύειν,	Ἀλεξάνδρῳ	τε αὐτῷ καὶ ἔτι Φιλίππῳ
[6, 17]	δὲ ὁ Θεότιμος ἦν Μοσχίωνος,	Ἀλεξάνδρῳ	τῷ Φιλίππου τῆς ἐπὶ Δαρεῖον
[6, 17]	τῷ μὲν ἐν παισὶ σταδίου,	Ἀλεξιβίῳ	δὲ πεντάθλου γέγονε νίκη. καὶ
[6, 17]	ἐστὶν εἰκών. (Ἐνατίωνι δὲ καὶ	Ἀλεξιβίῳ,	τῷ μὲν ἐν παισὶ σταδίου,
[6, 3]	δὲ ἀνδριάντα ἐποίησε Σικυώνιος Κάνθαρος,	Ἀλέξιδος	μὲν πατρός, διδασκάλου δὲ ὢν
[6, 24]	τι ἀλλοῖον ἢ ὁ καλούμενος	Ἀλεξίκακος	ὑπὸ Ἀθηναίων. Ἑτέρωθι δὲ Ἡλίῳ
[6, 17]	ἀναμεμιγμένους οὐκ ἐπιφανέσιν ἄγαν ἀναθήμασιν	Ἀλεξίνικόν	τε Ἠλεῖον, τέχνην τοῦ Σικυωνίου
[6, 12]	εἶναι τοῦ ἐλεγείου λέγοντος, οὐκ	ἀληθεύοντα	εὕρισκον. Πόλεων γὰρ τῶν ἐν
[6, 24]	ὁ γέρων, ὅντινα ἠρόμην, εἶπεν	ἀληθῆ	λόγον, Ὀξύλου τοῦτο ἂν μνῆμα
[6, 14]	λυμήνασθαι πιέζων. Ἱστάμενος δὲ ἐπὶ	ἀληλιμμένῳ	τῷ δίσκῳ γέλωτα ἐποιεῖτο τοὺς
[6, 11]	Θεαγένους τὴν εἰκόνα ἀνασώσωνται, φασὶν	ἁλιέας	ἀναχθέντας ἐς τὸ πέλαγος ἐπὶ
[6, 20]	δὲ καὶ ἐς τὸν Πορθάονος	Ἀλκάθουν	ἀγόντων τὴν αἰτίαν, ὡς ἐνταῦθα
[6, 21]	ἐπὶ τῷ Μάρμακι· μετὰ δὲ	Ἀλκάθουν	Εὐρύαλος καὶ Εὐρύμαχός τε καὶ
[6, 20]	ἐνταῦθα μέρη λάβοι γῆς ὁ	Ἀλκάθους	ἀποθανὼν ὑπὸ Οἰνομάου τῶν Ἱπποδαμείας
[6, 21]	τὰ ἔπη τὰς μεγάλας Ἠοίας,	Ἀλκάθους	ὁ Πορθάονος, δεύτερος οὗτος ἐπὶ
[6, 7]	Αὐτὸς μέν γε πυκτεύων ὁ	Ἀλκαίνετος	ἔν τε ἀνδράσι καὶ πρότερον
[6, 7]	ἐν παισίν· Ἑλλάνικον δὲ τὸν	Ἀλκαινέτου	καὶ Θέαντον ἐπὶ πυγμῇ παίδων
[6, 7]	Ὀλυμπίᾳ κεῖνται. (Ἐπὶ δὲ τοῦ	Ἀλκαινέτου	τοῖς υἱοῖς, Γνάθων τε Διπαιεὺς
[6, 7]	τοσοῦτο ἀφίκοντο. (Ἐγένοντο δὲ καὶ	Ἀλκαινέτῳ	τῷ Θεάντου Λεπρεάτῃ καὶ αὐτῷ
[6, 9]	ἕστηκε παλαιστὰς καταβαλὼν παῖδας· καὶ	Ἄλκετος	Ἀλκίνου κρατήσας πυγμῇ παῖδας, Ἀρκὰς
[6, 1]	ρρου τε, καὶ Τρωί λος	Αλκί	νου. Τού τοις γέ νος
[6, 3]	τοὺς τοίχους τοὺς δύο ἐπαλείφοντες.	Ἀλκιβιάδου	μέν γε τριήρεσιν Ἀθηναίων περὶ
[6, 3]	Ἰώνων οἱ πολλοί· καὶ εἰκὼν	Ἀλκιβιάδου	χαλκῆ παρὰ τῇ Ἥρᾳ τῇ
[6, 5]	ἐν τῷ Ὀλύμπῳ, μέγα καὶ	ἄλκιμον	θηρίον κατειργάσατο οὐδενὶ ἐσκευασμένος ὅπλῳ.
[6, 9]	παλαιστὰς καταβαλὼν παῖδας· καὶ Ἄλκετος	Ἀλκίνου	κρατήσας πυγμῇ παῖδας, Ἀρκὰς καὶ
[6, 17]	Ὀϊ κλέους: ἐγεγόνει δὲ τῷ	Ἀλκμαίωνι	ὁ Κλυτίος ἐκ τῆς Φηγέως
[6, 17]	μητρὸς σύνοικος φεύγων, ἅτε τοῦ	Ἀλκμαίωνος	ἐπιστάμενος σφᾶς εἰργασμένους τὸν φόνον.
[6, 17]	τοῦ δὲ Ὀικλῆς, Κλυτίος δὲ	Ἀλκμαίωνος	τοῦ Ἀμφιαράου τοῦ Ὀϊ κλέους:
[6, 12]	δὲ ἀναθήματα οὐχ Ἱέρων ἀπέστειλεν,	ἀλλ'	ὁ μὲν ἀποδοὺς τῷ θεῷ,
[6, 20]	αὐτὰ νομίζουσιν ἐς τὸν Ταράξιππον,	ἀλλ'	οἱ μὲν εἶναι τάφον ἀνδρὸς
[6, 13]	Χίονιν αὐτὸν ἀναθεῖναι τὴν στήλην,	ἀλλ'	οὐ Λακεδαιμονίων ἥγηνται τὸ δημόσιον·
[6, 1]	ν εστηκό τες ανδριά ντες,	αλλὰ	καὶ αποδειξά μενοι λαμπρὰ ες
[6, 1]	ου κατὰ ταυτὰ αι νικαι,	αλλὰ	τω μὲ ν ελλανοδικειν τε
[6, 9]	οὐ Γελῷον ἀναγορεύειν αὑτὸν ἔμελλεν.	Ἀλλὰ	γὰρ ἰδιώτης εἴη ἄν τις
[6, 20]	πῦρ, ἐνεποίει φόβον τοῖς ἵπποις.	Ἀλλὰ	γὰρ ὁ ἐν Ὀλυμπίᾳ Ταράξιππος
[6, 14]	καὶ ἕβδομον παλαίσων ἐς Ὀλυμπίαν·	ἀλλὰ	γὰρ οὐκ ἐγένετο οἷός τε
[6, 17]	γυναικὶ Συρακουσίᾳ χρημάτων ἔγραψεν ἀμφισβήτησιν·	(ἀλλά	γε ἐκείνου τε ἐς πλέον
[6, 3]	πλάστης, γένος δὲ οὐ Σικυώνιος,	ἀλλὰ	ἐκ Μεσσήνης τῆς ὑπὸ τῇ
[6, 11]	Τιμοσθένους παῖδα εἶναι Θεαγένην φασίν,	ἀλλὰ	ἱερᾶσθαι μὲν Ἡρακλεῖ τὸν Τιμοσθένην
[6, 18]	ὁ Ἀναξιμένης ἐχθρὸν οὐκ ἀμαθέστατα,	ἀλλὰ	καὶ ἐπιφθονώτατα ἀμυνάμενος. Ἐπεφύκει μὲν
[6, 18]	γὰρ οὐ τὰ πάντα ἤπιον,	ἀλλὰ	καὶ τὰ μάλιστα θυμῷ χρώμενον,
[6, 4]	διότι μὴ αὐτοὶ τὸν ἀγῶνα,	ἀλλὰ	Πισαῖοι καὶ Ἀρκάδες ἔθεσαν ἀντ'
[6, 24]	μέσον δὲ αὐτῆς οὐ κίονες,	ἀλλὰ	τοῖχος ὁ ταύτῃ τὸν ὄροφον
[6, 8]	τῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκης, ὁπόσα	ἄλλα	ἀνδρῶν ἀλαζόνων ἐστὶν εἰρημένα, ὡς
[6, 26]	κανθάρων ὁ μέγιστος, τὰ δὲ	ἄλλα	εἴκασται τοῖς ἀράχναις, οἳ ὑπὸ
[6, 19]	τὸ ἀρχαῖον. (Κεῖνται δὲ καὶ	ἄλλα	ἐνταῦθα ἄξια ἐπιμνησθῆναι· μάχαιρα ἡ
[6, 20]	αἳ θύουσι τῇ Ἱπποδαμείᾳ, καὶ	ἄλλα	ἐς τιμὴν δρῶσιν αὐτῆς. Τὴν
[6, 4]	τετύχε· ᾧ καὶ πολλὰ εὕρετο	ἄλλα	ἐς τιμήν. Ἔμελλεν οὖν ὡς
[6, 26]	δὲ Ἠλεία χώρα τά τε	ἄλλα	ἐστὶν ἐς καρποὺς καὶ τὴν
[6, 5]	ῥέοντος διὰ τῆς Ἀβδηριτῶν, καὶ	ἄλλα	θηρία, ἐν δὲ αὐτοῖς παρέχεται
[6, 3]	πᾶσιν οὐκέτι ἀνάγκη. Τὰ δὲ	ἄλλα,	ὁποῖα τὰ συμβάντα ἦν ἐς
[6, 21]	ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ πόλεως Ἁρπίνης	ἄλλα	τε ἐρείπια καὶ μάλιστα οἱ
[6, 17]	Τισίᾳ παρ' Ἀθηναίους. Καί τοι	ἄλλα	τε Τισίας ἐς λόγους ἐσηνέγκατο,
[6, 23]	δρόμον, αἱ γυναῖκες αἱ Ἠλεῖαι	ἄλλα	τε τοῦ Ἀχιλλέως δρῶσιν ἐς
[6, 14]	τοῦ δίσκου. Παρείχετο δὲ καὶ	ἄλλα	τοιάδε ἐς ἐπίδειξιν. (Περιέδει τῷ
[6, 16]	τοῖς ἄλλοις εἴργετο. Καὶ τάδε	ἄλλα	φησὶ τὸ ἐς αὐτὸν ἐπίγραμμα,
[6, 3]	τὸν πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον καταστάντων,	ἄλλαι	τε τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων
[6, 3]	μὲν ἐν παισί, δύο δὲ	ἄλλας	ἀνδρῶν· καί οἱ καὶ ἀνδριάντες
[6, 19]	τῶν πρὸς τῇ Φωκίδι καὶ	ἄλλας	πόλεις, ἐν δὲ αὐταῖς εἶναι
[6, 4]	ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας, τοσαύτας δὲ	ἄλλας	Πυθοῖ καὶ ἐν Ἰσθμῷ τε
[6, 7]	ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας, τοσαύτας δὲ	ἄλλας	Πυθοῖ, καὶ Ἰσθμίων τε τρεῖς,
[6, 6]	φασιν ὑπὸ ἀνέμων ἔς τε	ἄλλας	τῶν ἐν Ἰταλίᾳ καὶ Σικελίᾳ
[6, 20]	Δήμητρος Χαμύνης, τιμὴν ταύτην ἄλλοτε	(ἄλλη(	ν) λαμβάνουσα παρὰ Ἠλείων. Παρθένους
[6, 24]	οἱ Ἑλλανοδίκαι διημερεύουσιν, ἔστιν ἐγγὺς	ἄλλη	στοά, τὸ μεταξὺ αὐτῶν ἀγυιὰ
[6, 23]	τῶν ἐν Ἤλιδι ἀποπεμφθέντες, καὶ	ἀλλήλοις	διακελευσάμενοι κατὰ τὴν ὁδόν, ἐπειδὰν
[6, 14]	τὸ ἄνω· τῶν λοιπῶν δὲ	ἀλλήλοις	ἐπικειμένων κατὰ στοῖχον, τὸν ἐλάχιστον
[6, 7]	γένος. Οἱ δὲ συνεχεῖς τε	ἀλλήλοις	καὶ ἐν κόσμῳ τοιῷδε ἀνέκειντο.
[6, 20]	τῶν ἵππων, ἔστ' ἂν ἐξισωθῶσιν	ἀλλήλοις	κατὰ τῆς πρῴρας τὸ ἔμβολον.
[6, 24]	τῷ ἀρχαιοτέρῳ, στοαῖς τε ἀπὸ	ἀλλήλων	διεστώσαις, καὶ ἀγυιαῖς δι' αὐτῶν.
[6, 9]	Χείμων. Ἑστήκασι μὲν δὴ ἐγγὺς	ἀλλήλων·	ἐποίησε δὲ τὸν μὲν Παντίας
[6, 21]	τάφος. Οἰνόμαον μὲν οὖν ἐγγὺς	ἀλλήλων	κρύπτειν γῇ φασιν οὐκ ἐπιφανῶς
[6, 12]	ἔστιν ἐν Ἕλλησι Τρίτειαν πόλιν	ἄλλην	γε ἢ τὴν Ἀχαιῶν εὑρεῖν.
[6, 6]	τὰ ἐς δόξαν ὑπάρχοντα τὴν	ἄλλην.	Γένος μὲν δὴ ἦν ὁ
[6, 22]	ταύτης ὁ Ἀλφειός, ἐς δὲ	ἄλλην	Πύλον οὐκ ἔστιν ἐπενεγκεῖν τὸ
[6, 16]	ὄντας σφίσιν ἀνέθεσαν, ἢ καὶ	ἄλλην	τινὰ ἐς αὐτοὺς ἔχοντας εὔνοιαν.
[6, 19]	μὴ θέατρον καὶ περίβολοι τείχους	ἄλλο	ἐλείπετο οὐδὲν Μεταποντίου. (Μεγαρεῖς δὲ
[6, 5]	καλουμένων, καὶ εἰ δή τι	ἄλλο	ἦν πρὸ τῶν ἡρώων θνητὸν
[6, 5]	περισχὼν καὶ τοξόταις, καὶ τὸ	ἄλλο	ὅσον ἐν ἡλικίᾳ κατεφόνευσε, γυναῖκας
[6, 26]	Ἕλληνες, ὑπὸ δὲ αὐτῶν Σηρῶν	ἄλλο	πού τι, καὶ οὐ σὴρ,
[6, 24]	δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ	ἄλλο	τοιόνδε εἶδον, ναοῦ σχῆμα· ἔστι
[6, 15]	τὴν πυγμὴν ἐσελθόντας κρατήσαντι ἄνδρας	ἄλλο	τοιόνδε προσποιοῦσιν οἱ Μιτυληναῖοι ἐς
[6, 12]	οἱ ἀντιστάντος, κρατήσαντες τῶν δορυφόρων	ἄλλοι,	διαφθείρουσι τὸν Δεινομένην. Τοὺς ἀνδριάντας
[6, 3]	οἵ τε Σάμιοι καὶ οἱ	ἄλλοι	Ἴωνες, (κατὰ τὸ λεγόμενον ὑπ'
[6, 5]	Ἐς σπήλαιον γὰρ οἵ τε	ἄλλοι	τῶν συμποτῶν καὶ ὁ Πουλυδάμας
[6, 5]	ἐπιφανεῖς νῖκαι· Πουλυδάμαντι δὲ τάδε	ἀλλοῖα	παρὰ τοὺς ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ
[6, 24]	ἂν τὸ ὄνομα οὐδέν τι	ἀλλοῖον	ἢ ὁ καλούμενος Ἀλεξίκακος ὑπὸ
[6, 16]	κατὰ τὰ αὐτὰ Ἠλείοις τοῖς	ἄλλοις	εἴργετο. Καὶ τάδε ἄλλα φησὶ
[6, 3]	οὗτος κατὰ ταὐτὰ Ἠλείοις τοῖς	ἄλλοις	εἴργετο. (Λέγεται δὲ παιδὶ ἔτι
[6, 5]	δαίμων. (Παγκρατίου μὲν δὴ καὶ	ἄλλοις	ἤδη γεγόνασιν ἐπιφανεῖς νῖκαι· Πουλυδάμαντι
[6, 6]	Καικίνου κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖς	ἄλλοις	τέττιξιν ᾄδουσι· διαβάντων δὲ τὸν
[6, 3]	Πυθικοὺς αὐτῷ πεντάθλου στεφάνους, καὶ	ἄλλον	Νεμείων. Λέγεται δὲ ἐπὶ τῷ
[6, 4]	ὁ Ῥηγῖνος, εἴπερ τις καὶ	ἄλλος	ἀγαθὸς τὰ ἐς πλαστικήν. Διδαχθῆναι
[6, 21]	τῆς Μάρμακος. (Ἔστι δὲ καὶ	ἄλλος	Ἁρπινάτης καλούμενος ποταμὸς, καὶ οὐ
[6, 23]	νομίζουσιν αὐτόν. (Έστι δὲ καὶ	ἄλλος	ἐλάσσων γυμνασίου περίβολος, ὃς ἔχεται
[6, 21]	κρηπῖδι εἱστήκει. Ἔστι δὲ καὶ	ἄλλος	ἐλάσσων περίβολος ἐν ἀριστερᾷ τῆς
[6, 4]	ὁ ἀνδριάς ἐστι. Πλάστης δὲ	ἄλλος	τῶν Ἀττικῶν Πολυκλῆς, Σταδιέως μαθητὴς
[6, 20]	ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης, τιμὴν ταύτην	ἄλλοτε	(ἄλλη( ν) λαμβάνουσα παρὰ Ἠλείων.
[6, 22]	κιβωτῷ φυλάσσουσι. Τείχους δὲ ἢ	ἄλλου	κατασκευάσματος ἐλείπετο οὐδὲν ἔτι, ἄμπελοι
[6, 24]	Ἑβραίων χώρᾳ Σιληνοῦ μνῆμα, καὶ	ἄλλου	Σιληνοῦ Περγαμηνοῖς ἐστιν. (Ἠλείων δὲ
[6, 10]	νίκην. (Στεφάνους δὲ λέγεται καὶ	ἄλλους	Πύθια μὲν δὶς λαβεῖν, Νεμείων
[6, 3]	καὶ Ἐτεόνικον, καὶ Φάρακα, καὶ	ἄλλους	Σπαρτιατῶν, ἥκιστα ἔς γε τὸ
[6, 5]	ἄρα τὸ ὑπὸ Ὁμήρου προθεσπισθὲν	ἄλλους	τε τῶν φρονησάντων ἐπὶ ἰσχύι,
[6, 14]	δὴ οὕτω κατεῖχεν, ὡς μήτε	ἄλλῳ	παρεῖναι βιαζομένῳ, μήτε αὐτὸς λυμήνασθαι
[6, 9]	Ἀθηναίων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Θεογνὴτου καὶ	ἄλλων	ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Γέλωνος τοῦ Γελώου
[6, 2]	κυνείων σπλάγχνων μαντική. Μάντεις Ἰαμίδαι.	Ἄλλων	ἀθλητῶν ἀνδρίαντες. Τύχη Μεσσηνίων περὶ
[6, 10]	Ἠλείων καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων τῶν	ἄλλων	ἀφῃρέθη τοῦ δρόμου. Θεοπόμπῳ δὲ
[6, 22]	οὐκ ἔχειν αὐτὸν ἀπὸ τῶν	ἄλλων	διακρῖναι τὴν Ἄρτεμιν, ἅτε δὲ
[6, 11]	ΙΑ' Βασιλέων Μακεδόνων ἀνδριάντες καὶ	ἄλλων.	Θεαγένους ἀνδριάντες πολλαχοῦ τῆς Ἑλλάδος,
[6, 21]	ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου πρὸ τῶν	ἄλλων,	ὀνόματα δὲ αὐτοῦ ταῖς ἵπποις
[6, 26]	τε οἱ ἱερεῖς, καὶ τῶν	ἄλλων	ὅσοις ἂν κατὰ γνώμην ᾖ,
[6, 9]	φασιν οὐ γραφῆναι μετὰ τῶν	ἄλλων,	ὅτι ἐπὶ κάλπης ἀνηγορεύθη δρόμῳ,
[6, 22]	ἐκ τῆς Τριφυλίας, τῶν δὲ	ἄλλων	περιοίκων Δυσπόντιοι. Τούτοις καὶ μάλιστα
[6, 16]	ἅπαντας ἤρθη τὸ ὄνομα ἀνθρώπους,	ἄλλων	τε ἕνεκα καὶ διὰ τὴν
[6, 4]	Λακεδαιμονίους ἀναθέντας εὕρισκον. Ἀρχιδάμου δὲ	ἄλλων	τε καὶ τῆς τελευτῆς (ἐμοὶ
[6, 4]	ἀγάλματα τοῦ Φειδίου σοφίας· ἐπεὶ	ἄλλως	γε οὐκ ἴσμεν ὅτου τὴν
[6, 14]	ἡγεμών τις ξένων ἢ καὶ	ἄλλως	τὰ πολεμικὰ ἀγαθὸς ὁ Πύθης
[6, 15]	ἐλάσαντα ἐπὶ Σέλευκον στρατιᾷ καὶ	ἁλόντα	ἐν τῇ μάχῃ, καὶ τοῦ
[6, 7]	ναυσὶν οἰκείαις· ἐς ὃ τριήρων	ἁλοὺς	Ἀττικῶν ἀνήχθη ζῶν παρὰ Ἀθηναίους.
[6, 3]	ἅπαν ἐρημωθῆναι καὶ τὴν Καυλωνίαν	ἁλοῦσαν	ὑπὸ Καμπανῶν, οἳ Ῥωμαίοις μεγίστη
[6, 19]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ' Οἱ ἐν τῇ	Ἄλτει	θησαυροί. Σινυνωνίων θησαυρός. Περὶ Ταρτησοῦ
[6, 17]	ποιουμένῳ τὴν ἔφοδον ἐν τῇ	Ἄλτει	κατὰ τὰ ἡμῖν εἰρημένα. Εἰ
[6, 7]	ὁ Πεισίροδος καὶ ἐν τῇ	Ἄλτει	παρὰ τῆς μητρὸς τὸν πατέρα
[6, 2]	τιμά ς. (Ἐν δὲ τη	Ἄλτει	παρὰ τὸ ν του Δημοσθένους
[6, 16]	νίκη· καὶ στήλην ἐν τῇ	Ἄλτει	παρὰ τὸν ἀνδριάντα ἀνέθηκεν ὁ
[6, 19]	λίθου πωρίνου κρηπὶς ἐν τῇ	Ἄλτει,	πρὸς ἄρκτον τοῦ Ἡραίου, κατὰ
[6, 11]	τοῦ Θεαγένους ἐστὶν ἐν τῇ	Ἄλτει,	τέχνη τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου. ~Ἱέρων
[6, 2]	νί κη τὸ εν τη	Ἄλτει	τρό παιον εποί ησεν Ἠλεί
[6, 20]	βωμῶν. (Ἔστι δὲ ἐντὸς τῆς	Ἄλτεως	κατὰ τὴν πομπικὴν ἔσοδον Ἱπποδάμειον
[6, 2]	ους, καὶ εντὸ ς της	Ἄλτεως	μά χη. Καταπαυσθέ ντος δὲ
[6, 3]	μέν ἐστιν ἔργον, ἔχει δὲ	ἁλτῆρας	ἀρχαίους. (Μετὰ δὲ Ὕσμωνα παλαιστὴς
[6, 14]	Ἀθηναίους ἐδήλωσα, τοῦτον ἐς τὴν	Ἄλτιν	ἀνέθηκε Θρασύβουλος Ἠλεῖος. Παρὰ δὲ
[6, 14]	αὑτοῦ τὸν ἀνδριάντα ἐς τὴν	Ἄλτιν	ὁ Μίλων. Λέγεται δὲ ἐς
[6, 17]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ' Οἱ ἑτέρωθεν τής	Ἄλτιος	ἀνδριάντες ἀθληθῶν. Ἀνδριὰς Πτολεμαίου ἐκγόνου
[6, 1]	των κατειλεγμέ νων ειργά σατο	Αλυπος	τὰ ς εικό νας Σικυώ
[6, 8]	μὲν ἐν παισὶ τοῦ Εὐθυμένους	Ἄλυπος,	τὴν δὲ τοῦ Δαμοκρίτου Κλέων,
[6, 22]	καὶ τῇ Ἀρτέμιδι ἐνόμισαν τῇ	Ἀλφειαίᾳ	δρᾶν· καὶ οὕτω τὴν Ἀλφειαίαν
[6, 22]	τῷ ἐγχειρήματι. (Λετριναῖοι μὲν δὴ	Ἀλφειαίαν	ἐκάλουν τὴν θεὸν ἐπὶ τοῦ
[6, 22]	Ἀλφειαίᾳ δρᾶν· καὶ οὕτω τὴν	Ἀλφειαίαν	θεὸν Ἐλαφιαίαν ἀνὰ χρόνον ἐξενίκησεν
[6, 22]	οἰκήματά τε ἐλείπετο ὀλίγα, καὶ	Ἀλφειαίας	Ἀρτέμιδος ἄγαλμα ἐν ναῷ. (Γενέσθαι
[6, 22]	τοιῷδε. Ἐρασθῆναι τῆς Ἀρτέμιδος τὸν	Ἀλφειόν,	ἐρασθέντα δέ, ὡς ἐπέγνω μὴ
[6, 21]	δὴ τὸ ἀπὸ τούτου τὸν	Ἀλφειὸν	καὶ ἐντὸς γῆς ἔσῃ τῆς
[6, 21]	ἀπὸ μεσημβρίας κατιὼν ἐς τὸν	Ἀλφειὸν	καταντικρὺ τοῦ Ἐρυμάνθου μάλιστα, οὗτός
[6, 21]	οὖν καὶ οὗτος ἐς τὸν	Ἀλφειόν,	κάτεισι δὲ ἐκ Φολόης τοῦ
[6, 21]	ἐπὶ τοῦ ὑψηλοῦ παρὰ τὸν	Ἀλφειόν.	(Τούτου δὲ οὐ πόρρω ἱερὸν
[6, 22]	τῶν νυμφῶν παρῆσαν, καὶ τὸν	Ἀλφειόν,	ὡς ἐσῆλθεν, οὐκ ἔχειν αὐτὸν
[6, 22]	διὰ τῆς χώρας ταύτης ὁ	Ἀλφειός,	ἐς δὲ ἄλλην Πύλον οὐκ
[6, 22]	ἀρχὴν διοδεύειν τὴν γῆν ὁ	Ἀλφειός,	οὐ μὴν οὐδὲ ἐν τῇ
[6, 22]	Γένος δ' ἦν ἐκ ποταμοῖο	Ἀλφειοῦ,	ὅστ' εὐρὺ ῥέει Πυλίων διὰ
[6, 22]	δὲ (ἐν ὑπονοίᾳ γὰρ τοῦ	Ἀλφειοῦ	τὴν ἐπιβουλὴν ἔχειν) ἀλείψασθαι τὸ
[6, 22]	ἐκάλουν τὴν θεὸν ἐπὶ τοῦ	Ἀλφειοῦ	τῷ ἐς αὐτὴν ἔρωτι· οἱ
[6, 6]	εἶχεν οὕτως. Ὀδυσσέα πλανώμενον μετὰ	ἅλωσιν	τὴν Ἰλίου, κατενεχθῆναί φασιν ὑπὸ
[6, 16]	καὶ διὰ τὴν Δημητρίου μάλιστα	ἅλωσιν.	Τίμωνι δὲ ἀγώνων τε νῖκαι
[6, 12]	τὰ Ῥωμαίων ἐχυρώτερα καὶ βεβαιότερα	ἅμα	ἐς φιλίαν, μετεβάλετο ὡς τούτους.
[6, 23]	ἐπώνυμον. Περὶ δὲ αὐτὸ ἀσπίδες	ἅμα	κεινται, θέας ἕνεκα καὶ οὐκ
[6, 18]	ἄνδρα ὁ Ἀναξιμένης ἐχθρὸν οὐκ	ἀμαθέστατα,	ἀλλὰ καὶ ἐπιφθονώτατα ἀμυνάμενος. Ἐπεφύκει
[6, 19]	καὶ εἰργασμένον ἐλέφαντος κέρας τὸ	Ἀμαλθείας,	ἀνάθημα Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος, ὃς
[6, 25]	τῇ ἑτέρᾳ τὸ κέρας τῆς	Ἀμαλθείας.	(Καθ' ὅ τι δὲ Ἠλείων
[6, 14]	κατὰ ἐμὴν δόξαν. Ἀρτεμιδώρῳ γὰρ	ἁμαρτεῖν	μὲν Ὀλυμπίων συνέβη παγκρατιάζοντι ἐν
[6, 4]	τῶν ἐν Σπάρτῃ δῆλός ἐστιν	ἁμαρτὼν	τάφου. (Ταῦτα μὲν δὴ καὶ
[6, 3]	αὐτῶν δοῖεν, ὁ τρίτος δὲ	Ἀμβρακιώτῃ	Λέοντι, καὶ ὡς χρημάτων καταδικάσαιτο
[6, 6]	γινόμενον ἐξέτισεν ὁ Θεαγένης καὶ	ἀμειβόμενος	αὐτὸν οὐκ ἐσῆλθεν ἐπὶ τὴν
[6, 8]	ἐν παισὶν εἰληφότος, καὶ Ἠλείου	Ἀμέρτου	καταπαλαίσαντος ἐν Ὀλυμπίᾳ παῖδας, καταπαλαίσαντος
[6, 8]	οὐ λέγουσι· τὴν δὲ τοῦ	Ἀμέρτου,	Φράδμων ἐποίησεν Ἀργεῖος. Εὐανορίδᾳ δὲ
[6, 14]	ἀνδρῶν. Γενέσθαι δέ οἱ τὴν	ἅμιλλαν	πρὸς ἀγενείους τε καὶ ἄνδρας,
[6, 23]	ἀναξύειν. (Χωρὶς μὲν δὴ ἐς	ἅμιλλαν	τῶν δρομέων ἐστὶν ἀποκεκριμένος δρόμος,
[6, 12]	Ἄρατον, οὔτε τῶν ἐς Ἀρέα	ἀμνημόνως	ἔσχεν. Ἄρατος δὲ καὶ ἅρματι
[6, 11]	σφισιν ἡ Πυθία· Θεαγένην δ'	ἄμνηστον	ἀφήκατε τὸν μέγαν ὑμέων. Ἀπορούντων
[6, 22]	ἄλλου κατασκευάσματος ἐλείπετο οὐδὲν ἔτι,	ἄμπελοι	δὲ ἦσαν διὰ τοῦ χωρίου
[6, 25]	ὁ θεός, παῖς μὲν ἡλικίαν,	ἀμπέχεται	δὲ χλαμύδα ποικίλην ὑπὸ ἀστέρων,
[6, 6]	τὰ μάλιστα φοβερός, λύκου δὲ	ἀμπίσχετο	δέρμα ἐσθῆτα. Ἐτίθετο δὲ καὶ
[6, 19]	ὄντα τῶν ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ	ἄμπωτιν	παρεχόμενον Βαῖτιν ὠνόμασαν οἱ ὕστερον.
[6, 15]	τὰ ἐπὶ τῷ βάθρῳ γράμματα	ἀμυδρὰ	ὑπὸ τοῦ χρόνου. (Μετὰ δὲ
[6, 17]	Μελαμποδιδᾶν. Μελάμποδος γὰρ ἦν τοῦ	Ἀμυθάονος	Μάντιος, τοῦ δὲ Ὀικλῆς, Κλυτίος
[6, 25]	γε τοῦ αὐτοῦ ποιητοῦ, Πυλίοις	ἀμῦναι.	Ἠλεῖοι δ' οὖν ὡς σφίσι
[6, 18]	οὐκ ἀμαθέστατα, ἀλλὰ καὶ ἐπιφθονώτατα	ἀμυνάμενος.	Ἐπεφύκει μὲν αὐτὸς σοφιστὴς, καὶ
[6, 4]	Ἀθηναίου, πεποίηκε παῖδα Ἐφέσιον παγκρατιαστήν,	Ἀμύνταν	Ἑλλανίκου. (Χίλωνι δὲ Ἀχαιῷ Πατρεῖ
[6, 11]	ἀναθήματά ἐστιν Ἠλείων, Φίλιππος ὁ	Ἀμύντου,	καὶ Ἀλέξανδρος ὁ Φιλίππου, καὶ
[6, 18]	ἀρχαῖα, καὶ ὅσα Φίλιππος ὁ	Ἀμύντου	καὶ ὕστερον Ἀλέξανδρος εἰργάσατο, συνέγραψεν
[6, 4]	ἀπὸ τοῦ οἰκιστοῦ Φιλίππου τοῦ	Ἀμύντου.	(Κυνίσκῳ δὲ τῷ ἐκ Μαντινείας
[6, 17]	Ὀικλῆς, Κλυτίος δὲ Ἀλκμαίωνος τοῦ	Ἀμφιαράου	τοῦ Ὀϊ κλέους: ἐγεγόνει δὲ
[6, 4]	Μεσσήνης· στεφανωθῆναι δὲ ὑπό τε	Ἀμφικτυόνων	καὶ δὶς ὑπὸ Ἠλείων, εἶναι
[6, 14]	τὸν ἀγῶνα τὸν τεθέντα ὑπὸ	Ἀμφικτυόνων	οὐκ ὄντα πω στεφανίτην, καὶ
[6, 20]	δὲ οὗτος Αἰγύπτιος, εἶναι μὲν	Ἀμφίονα,	εἶναι δὲ καὶ τὸν Θρᾷκα
[6, 20]	τε ἀφικνεῖσθαι τῷ Ὀρφεῖ, καὶ	Ἀμφίονι	ἐς τὰς τοῦ τείχους οἰκοδομίας
[6, 3]	ἀνὴρ ἐκ Καλαυρείας ἐδιδάχθη παρ'	Ἀμφίονι·	ὁ δὲ παρὰ τῷ Πίσωνι
[6, 20]	ἔφη παρὰ τοῦ Θηβαίου λαβόντα	Ἀμφίονος	κατορύξαι τι ἐνταῦθα, ἔνθα καλοῦσι
[6, 16]	ὡς γενομένης πρὸς Ἀρκάδας Ἠλείοις	ἀμφισβητήσεως	περὶ γῆς ὅρων, εἶπεν οὗτος
[6, 17]	αὑτὸν γυναικὶ Συρακουσίᾳ χρημάτων ἔγραψεν	ἀμφισβήτησιν·	(ἀλλά γε ἐκείνου τε ἐς
[6, 23]	καλεῖται Ξυστός, ὅτι Ἡρακλεῖ τῷ	Ἀμφιτρύωνος	ἐς ἄσκησιν ἐγίνετο, ὅσαι τῶν
[6, 3]	Κριτίᾳ· Πτολίχου δὲ ἦν μαθητὴς	Ἀμφίων·	Πίσων δὲ ἀνὴρ ἐκ Καλαυρείας
[6, 25]	τῷ ἑτέρῳ, καὶ ταῖς χερσὶν	ἀμφοτέραις	ἐπὶ δόρατι ἠρεισμένος· ἐσθῆτα δὲ
[6, 17]	Ἑρμησιάνακτος θυγατρὸς, κατεπάλαισαν μὲν παῖδας	ἀμφότεροι·	Ἑρμησιάνακτι δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ
[6, 15]	Ἠλείοις αὐτόν, καὶ ὅσοι παρ'	ἀμφοτέρων	πολεμούντων ἑαλώκεσαν, ἄφεσιν καὶ τούτοις
[6, 2]	αναθεί η πρωτος ες Ὀλυμπί	αν	εικό να. (Τού του μὲ
[6, 1]	δὲ αιτει τὴ ν ταινί	αν.	Ἐνί κησε δὲ ο Πολυκλης
[6, 26]	λέγεται. Ἀνδρὶ δὲ ἐς Ἀχαί̈	αν	ἰόντι ἐξ Ἤλιδος, ἑπτὰ καὶ
[6, 2]	ντας δύ ο ες Ὀλυμπί	αν,	Μύ ρωνος του Ἀθηναί ου
[6, 1]	χει οι τη δεξια ταινί	αν.	(Παρὰ δὲ αυτω παιδί α
[6, 2]	νδρες, ά γοντες ες Ὀλυμπί	αν	παρὰ Διονυσί ου θυσί αν,
[6, 2]	δὲ αγαγὼ ν ες Ὀλυμπί	αν	πώ λους, καὶ ου δοκιμασθέ
[6, 2]	χρασθαι. Ἔ́ οικεν ουν ιδί	αν	τινὰ ο Θρασύ βουλος επὶ
[6, 2]	αν παρὰ Διονυσί ου θυσί	αν,	τὸ ν πατέ ρα του
[6, 2]	ρα μετὰ τὴ ν επιστρατεί	αν	του Μή δου διετέ θησαν
[6, 14]	δακτύλων κάτω γινόμενον, οὐκ ἀπεκίνησεν	ἄν	τις βιαζόμενος. (Ἀποθανεῖν δὲ ὑπὸ
[6, 9]	ἔμελλεν. Ἀλλὰ γὰρ ἰδιώτης εἴη	ἄν	τις (ἐμοὶ δοκεῖ) ὁ Γέλων
[6, 21]	ἀποθανόντα ἐπ' αὐτοῖς Ἀκρίαν τεκμαίροιτο	ἄν	τις Λακεδαιμόνιόν τε εἶναι καὶ
[6, 12]	Τηνικαῦτα γοῦν ἐς Ἀρκάδας ἡγοῖτο	ἄν	τις συντελέσαι τοὺς Τριταιεῖς, καθὰ
[6, 26]	πιστεύειν χρὴ ταῦτα Ἕλλησιν, ἀποδέχοιτο	ἄν	τις τῷ λόγῳ γε τῷ
[6, 9]	τε ἦν συμβαλέσθαι· τάχα δ'	ἂν	Αἰγινήταις τισὶν ἐπιχώριος ἐς αὐτὰ
[6, 25]	τοῖς Ἕλλησιν ἐπίκουρος ἦν, οὐκ	ἂν	ἄπο τοῦ εἰκότος, οὐδὲ δην
[6, 9]	Αἰγινήταις τισὶν ἐπιχώριος ἐς αὐτὰ	ἂν	εἴη λόγος. (Μετὰ δὲ τὴν
[6, 13]	ἐς τὸν δρόμον· οἳ δ'	ἂν	ἐν ἑκάστῃ τάξει κρατήσωσιν, ὑπὲρ
[6, 20]	λόγον συμβαίνει τῶν ἵππων, ἔστ'	ἂν	ἐξισωθῶσιν ἀλλήλοις κατὰ τῆς πρῴρας
[6, 26]	μάχας οἱ ἀλεκτρυόνες· δύναιτο δ'	ἂν	καὶ Ἀθηνᾶς τῆς Ἐργάνης ἱερὸς
[6, 13]	Ἵππος ὑπὸ Ἑλλήνων. Ποιήσαιο δ'	ἂν	καὶ Πολίτην ἐν μεγάλῳ θαύματι.
[6, 8]	ἐφαίνετο ἐς αὐτόν· ἐλέγετο γὰρ	ἂν	καὶ ὑπὸ τοῦ ἐπιγράμματος τοῦ
[6, 8]	μανία μᾶλλον ἢ ἀνδρία νομίζοιτο	ἂν	κατά γε ἐμὴν γνώμην. (Μετὰ
[6, 26]	ἱερεῖς, καὶ τῶν ἄλλων ὅσοις	ἂν	κατὰ γνώμην ᾖ, ταῖς θύραις
[6, 24]	γένος τῶν Σιληνῶν, εἰκάσαι τις	ἂν	μάλιστα ἐπὶ τοῖς τάφοις αὐτῶν.
[6, 24]	εἶπεν ἀληθῆ λόγον, Ὀξύλου τοῦτο	ἂν	μνῆμα εἴη. (Πεποίηται δὲ ἐν
[6, 13]	τοῦ ὅπλου τὸν δρόμον, πῶς	ἂν	οὖν ἐπίσταιτο ὁ Χίονις, εἰ
[6, 3]	τῇ ἐκ Βοιωτίας δυνάμει. Φαίνοιτο	ἂν	οὖν ἡ ἐπὶ Σικυῶνα Ἠλείων
[6, 3]	Οἰβώτᾳ γέγονεν Ὀλυμπιάδι ἕκτῃ. Πῶς	ἂν	οὖν τήν γε ἐν Πλαταιαῖς
[6, 24]	αὐτὰς ἐπὶ τοιῷδε εἰκάζοι τις	ἂν	τὰ εἰρημένα· ῥόδον μὲν καὶ
[6, 24]	ἄγαλμα Ἀπόλλωνος Ἀκεσίου· σημαίνοι δ'	ἂν	τὸ ὄνομα οὐδέν τι ἀλλοῖον
[6, 2]	μετὰ τὴ ν εικό να	ανά	κεινται του Ἀκαρνανος αθλητου, Ξενά
[6, 2]	ν του Δημοσθένους ανδριά ντα	ανά	κειται Τί μων καὶ ο
[6, 1]	ππων νικαι γεγό νασιν αυτοις.	Ἀνά	ξανδρος μὲ ν ά ρματι
[6, 21]	τὴν ἀρχήν, φασὶν ἐναγίζειν αὐτοῖς	ἀνὰ	πᾶν ἔτος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Προελθόντι
[6, 11]	ἐπὶ ἰσχύι, καὶ τὸ ἔργον	ἀνὰ	πᾶσαν ἐβεβόητο τὴν Ἑλλάδα. (Ὅσα
[6, 11]	τις ἀπηχθημένων ζῶντι αὐτῷ, παρεγίνετο	ἀνὰ	πᾶσαν νύκτα ἐπὶ τοῦ Θεαγένους
[6, 18]	τὸ ἔχθος τὸ ἐς Θεόπομπον	ἀνὰ	πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ἐπηύξητο. (Οὐ
[6, 11]	τι ἐξ αὐτῶν ἀποκτείνειεν ἄνθρωπον.	(Ἀνὰ	χρόνον δέ, ὡς τοῖς Θασίοις
[6, 22]	οὕτω τὴν Ἀλφειαίαν θεὸν Ἐλαφιαίαν	ἀνὰ	χρόνον ἐξενίκησεν ὀνομασθῆναι. (Ἐλαφιαίαν δὲ
[6, 22]	αὖθις ἐπισυνοικισθεῖσα ὑπὸ Ἠλείων, ἔμελλεν	ἀνὰ	χρόνον οὐχ ἕξειν οἰκήτορας. Παρὰ
[6, 10]	τοῖς ποσί. Ταῦτα μὲν δὴ	ἀνὰ	χρόνον ὑπό τε Ἠλείων καὶ
[6, 13]	μνημονεύουσιν, ἔχει Αὔρα· τὸν δὲ	ἀναβάτην	ἔτι ἀρχομένου τοῦ δρόμου συνέπεσεν
[6, 12]	τοῦτο χαλκοῦν (ἅρμα) ἐπ' αὐτὸν	ἀναβέβηκε	παρθένος (ἐμοὶ δοκεῖν) νίκης. Κάλλωνα
[6, 4]	τε ἱπποτρόφος καὶ τὸ ἅρμα,	ἀναβεβηκυῖα	δὲ ἐπὶ τὸ ἅρμα παῖς
[6, 12]	τέ ἐστι χαλκοῦν, καὶ ἀνὴρ	ἀναβεβηκὼς	ἐπ' αὐτό, κέλητες δὲ ἵπποι
[6, 12]	ἕστηκεν ὁ Κλεινίου· καὶ αὖθις	ἀναβεβηκώς	ἐστιν Ἀρεὺς ἵππον. Ἀνάθημα δὲ
[6, 16]	(Ἐφεξῆς δὲ Πτολεμαῖός τέ ἐστιν	ἀναβεβηκὼς	ἵππον, καὶ παρ' αὐτὸν Ἠλεῖος
[6, 3]	λέγειν τὰ ὑπὸ Ἑλλήνων λεγόμενα	ἀνάγκη,	πείθεσθαι δὲ πᾶσιν οὐκέτι ἀνάγκη.
[6, 3]	ἀνάγκη, πείθεσθαι δὲ πᾶσιν οὐκέτι	ἀνάγκη.	Τὰ δὲ ἄλλα, ὁποῖα τὰ
[6, 18]	τι εὑρίσκων, καὶ ἐνεχόμενος τῇ	ἀνάγκῃ	τοῦ ὅρκου, συγγνώμην ἔνεμεν οὐκ
[6, 9]	Συρακούσιον ἤδη καὶ οὐ Γελῷον	ἀναγορεύειν	αὑτὸν ἔμελλεν. Ἀλλὰ γὰρ ἰδιώτης
[6, 16]	Ἀριστείδου ἐγγύτατα Μενάλκης ἕστηκεν Ἠλεῖος,	ἀναγορευθεὶς	Ὀλυμπίασιν ἐπὶ πεντάθλῳ, καὶ Φιλωνίδης
[6, 8]	Κλείτορος, ἐπὶ πυγμῇ καὶ οὗτος	ἀναγορευθεὶς	παίδων. Τὰς δέ σφισιν εἰκόνας,
[6, 14]	Ξενόδικον δὲ ἐπὶ πυγμῇ παίδων	ἀναγορευθέντα·	τὸν μὲν Παντίας αὐτῶν, Ξενόμβροτον
[6, 2]	τρου χρή μασιν αναπεί θουσιν	αναγορευθηναί	οι τὸ ν παιδα εκ
[6, 3]	καθάπερ γε καὶ ἦν, ὑπῆρξεν	ἀναγορευθῆναι·	τὸ δὲ ἀπὸ τούτου Συρακούσιον
[6, 7]	καὶ Θέαντον ἐπὶ πυγμῇ παίδων	ἀναγορευθῆναι	τὸν μὲν ἐνάτῃ πρὸς ταῖς
[6, 4]	εἰκὸς Ἱμεραῖος ἐν τοῖς ἀγῶσιν	ἀναγορευθήσεσθαι.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Πολυδάμνατος Σκοτοθσσαίου μεγίστου
[6, 4]	Ἀκροχερσίτης, καὶ Λεοντίσκος. Ἡ μὴ	ἀναγραφεῖσα	ὑπὸ Ἠλείων ὀλυμπιὰς τετάρτη καὶ
[6, 4]	ἐνίκησεν ὁ Σώστρατος ταύτην) οὐκ	ἀναγράφουσιν	οἱ Ἠλεῖοι, διότι μὴ αὐτοὶ
[6, 6]	τῶν νικησάντων Ὀλυμπίασι τὰ ὀνόματα	ἀναγράψας	ἐν τῷ γυμνασίῳ τῷ ἐν
[6, 20]	χαλκῆ, ταινίαν τε ἔχουσα καὶ	ἀναδεῖν	τὸν Πέλοπα μέλλουσα ἐπὶ τῇ
[6, 4]	Σπαρτιάτας. (Ὁ δὲ παῖς ὁ	ἀναδούμενος	ταινίᾳ τὴν κεφαλὴν, ἐπεισήχθω μοι
[6, 2]	ω πύ κτη τὸ ν	αναθέ	ντα μὲ ν ό τι
[6, 2]	Μιλή σιος, και Ἰώ νων	αναθεί	η πρωτος ες Ὀλυμπί αν
[6, 9]	δή ἐστιν αὐτῷ, Γέλωνα Δεινομένους	ἀναθεῖναι	Γελῷον· καὶ ὁ χρόνος τούτῳ
[6, 17]	τὸν Λεοντῖνον Γοργίαν ἰδεῖν ἔστιν·	ἀναθεῖναι	δὲ τὴν εἰκόνα ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 13]	τῇ νίκῃ τὸν Φειδώλαν, καὶ	ἀναθεῖναί	οἱ τὴν ἵππον ταύτην ἐφιᾶσιν.
[6, 13]	μετέχουσι καὶ ὅσοι Χίονιν αὐτὸν	ἀναθεῖναι	τὴν στήλην, ἀλλ' οὐ Λακεδαιμονίων
[6, 19]	ἀετοῦ, τοὺς Μεγαρέας ἀπὸ Κορινθίων	ἀναθεῖναι	τὸν θησαυρὸν λέγουσα. Ταύτην Μεγαρεῦσιν
[6, 11]	ἐπὶ τὸν ἕτερον τῶν ὤμων	ἀναθέμενον	ἐνεγκεῖν παρ' αὑτόν. (Ἐχόντων δὲ
[6, 4]	ἔν γε τῇ ὑπερορίᾳ Λακεδαιμονίους	ἀναθέντας	εὕρισκον. Ἀρχιδάμου δὲ ἄλλων τε
[6, 3]	μὲν δὴ τοὺς τὸ ἀνάθημα	ἀναθέντας	μηνύει· τὸ δ' ἐφεξῆς ἐς
[6, 19]	εἴη τάλαντα, ἐς δὲ τοὺς	ἀναθέντας,	Μύρωνα εἶναι καὶ τὸν Σικυωνίων
[6, 11]	ἐς τὴν γῆν. Θάσιοι δὲ	ἀναθέντες,	ἔνθα καὶ ἐξ ἀρχῆς ἔκειτο,
[6, 16]	στρατηγήσαντος Αἰτωλοῖς Θεσπιεῖς εἰσιν οἱ	ἀναθέντες.	(Τυδεὺς δὲ Ἠλεῖος Ἀντίγονόν τε
[6, 23]	παντοίων· καλεῖται δὲ Λαλίχμιον, τοῦ	ἀναθέντος	ἐπώνυμον. Περὶ δὲ αὐτὸ ἀσπίδες
[6, 1]	λό γω τω ες τὰ	αναθή	ματα, τὸ μετὰ τουτο ή
[6, 1]	σοις γεγό νασιν Ὀλυμπικαὶ νικαι,	αναθημά	των δὲ ά λλων τε
[6, 3]	Τοῦτο μὲν δὴ τοὺς τὸ	ἀνάθημα	ἀναθέντας μηνύει· τὸ δ' ἐφεξῆς
[6, 16]	τῆς ἐν τῷ Αἰγαίῳ, Ψωφιδίων	ἀνάθημα	Ἀρκάδων· Ἀσάμωνός τε εἰκὼν ἐν
[6, 12]	αὖθις ἀναβεβηκώς ἐστιν Ἀρεὺς ἵππον.	Ἀνάθημα	δὲ ὁ μὲν Κορινθίων ὁ
[6, 9]	τοῦ ἐν Σικελίᾳ τυραννήσαντός φασιν	ἀνάθημα	εἶναι τὸ ἅρμα. Ἐπίγραμμα μὲν
[6, 15]	πεντάθλου. (Παντάρκην δὲ Ἠλεῖον Ἀχαιῶν	ἀνάθημα	εἶναι, τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ'
[6, 3]	λέγουσιν ἐπ' αὐτῷ Πτολεμαίου δὲ	ἀνάθημά	ἐστι τοῦ Λάγου. Μακεδόνα δὲ
[6, 19]	τῶν θησαυρῶν καὶ ὁ τέταρτος	ἀνάθημά	ἐστιν Ἐπιδαμνίων. Ἒχει μὲν πόλον
[6, 19]	λινοῖ τρεῖς ἀριθμόν, Γέλωνος δὲ	ἀνάθημα	καὶ Συρακοσίων, Φοίνικας ἤτοι τριήρεσιν
[6, 19]	εἰργασμένον ἐλέφαντος κέρας τὸ Ἀμαλθείας,	ἀνάθημα	Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος, ὃς ἀρχὴν
[6, 19]	ἤδη τῷ σταδίῳ· Γελῴων δὲ	ἀνάθημα	τόν τε θησαυρὸν καὶ τὰ
[6, 19]	Ὀλυμπίᾳ Σικυωνίων καλούμενος, Μύρωνος δὲ	ἀνάθημα	τυραννήσαντος Σικυωνίων· (τοῦτον ᾠκοδόμησεν ὁ
[6, 3]	τῇ Ἥρᾳ τῇ Σαμίων ἐστὶν	ἀνάθημα.	Ὡς δὲ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς
[6, 17]	δὲ ἀναμεμιγμένους οὐκ ἐπιφανέσιν ἄγαν	ἀναθήμασιν	Ἀλεξίνικόν τε Ἠλεῖον, τέχνην τοῦ
[6, 19]	Ἀττικῇ θησαυρόν τε ᾠκοδομήσαντο, καὶ	ἀναθήματα	ἀνέθεσαν ἐς τὸν θησαυρὸν, κέδρου
[6, 18]	παῖς ὁ Κρατισθένης. Τὰ δὲ	ἀναθήματα	αὐτῷ τὰ ἐς Ὀλυμπίαν ἐστὶ
[6, 19]	καὶ Ἀντιφίλου τε καὶ Μεγακλέους.	Ἀναθήματα	δὲ ἐν αὐτῷ, Ζεὺς μεγέθει
[6, 19]	ἐποίησαν οἱ Μεγαρεῖς. Τὰ δὲ	ἀναθήματα	ἐκ παλαιοῦ σφᾶς ἔχειν εἰκός,
[6, 11]	καὶ παρὰ Βαρβάροις. (Ἐφεξῆς τούτων	ἀναθήματά	ἐστιν Ἠλείων, Φίλιππος ὁ Ἀμύντου,
[6, 15]	τοῦ Δημητρίου τὸν παῖδα Ἀντίγονον,	ἀναθήματα	ἴστω τις Βυζαντίων ὄντας. (Σπαρτιάτῃ
[6, 12]	τὸν ἀδελφὸν Γέλωνα. Τὰ δὲ	ἀναθήματα	οὐχ Ἱέρων ἀπέστειλεν, ἀλλ' ὁ
[6, 10]	Ἀθηναίου καὶ Εὐαγόρου τοῦ Λάκωνος	ἀναθήματα,	τοῦ μὲν ἅρματά ἐστιν, οὐ
[6, 19]	πέπονθε δὲ αὐτὸ διὰ τοῦ	ἀναθήματος	τὸ ἀρχαῖον. (Κεῖνται δὲ καὶ
[6, 13]	οὕτως σταδίου δύο ὁ στεφανούμενος	ἀναιρήσεται	νίκας. Τὰ μέντοι ἐπιφανέστατα ἐς
[6, 8]	τεῖναι τὸ τόξον ἐγίνετο, πῦρ	ἀνακαύσας	ἀφίησι ζῶντα ἐς τὴν πυρὰν
[6, 1]	δὲ Λακεδαιμό νιοι καὶ εφεξης	ανακεί	μενοι τη Κυνί σκα· ί
[6, 19]	λέγει τὸ ἐπίγραμμα. Οὐ μέντοι	ἀνακείμενά	γε ἔτι ἀγάλματά ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 11]	ἐρχόμενον, ἄγαλμα ὅτου δὴ θεῶν	ἀνακείμενον	ἐν τῇ ἀγορᾷ χαλκοῦν (χαίρειν
[6, 3]	μετεβάλλοντο οἱ Ἴωνες, καὶ Κόνωνα	ἀνακείμενον	χαλκοῦν καὶ Τιμόθεον ἐν Σάμῳ
[6, 24]	ταύτῃ τὸν ὄροφον ἀνέχων ἐστίν·	ἀνάκεινται	δὲ καὶ εἰκόνες ἑκατέρωθεν πρὸς
[6, 19]	τῷ θησαυρῷ δίσκοι τὸν ἀριθμὸν	ἀνάκεινται	τρεῖς, οὓς ἐς τοῦ πεντάθλου
[6, 4]	(Ἐφεξῆς δὲ τοῦ Χίλωνος δύο	ἀνάκεινται·	τῷ μὲν Μολπίων ἐστὶν ὄνομα,
[6, 8]	(Προμάχου δὲ οὐ πόρρω Τιμασίθεος	ἀνάκειται	γένος Δελφός, Ἀγελάδα μὲν ἔργον
[6, 13]	τὸν Τύραννον Δίαλλος ὁ Πόλλιδος	ἀνάκειται,	γένος μὲν Σμυρναῖος, Ἰώνων δὲ
[6, 15]	βασιλεὺς, καὶ Ἠλεῖος παρ' αὐτὸν	ἀνάκειται	Γόργος. Μόνῳ δὲ ἀνθρώπων ἄχρι
[6, 15]	Παλεῖς ἐκαλοῦντο Δουλιχιεῖς τὰ ἀρχαιότερα.	Ἀνάκειται	δὲ καὶ Ἀρχίδαμος ὁ Ἀγησιλάου,
[6, 19]	ὁ γιγάντων καὶ θεῶν πόλεμος·	ἀνάκειται	δὲ καὶ ἀσπὶς ὑπὲρ τοῦ
[6, 3]	Λεπρέου τοῦ Ἠλείων, Λάβαξ Εὔφρονος.	Ἀνάκειται	δὲ καὶ ἐξ αὐτῆς Ἤλιδος
[6, 17]	Λάγου Ἀριστόλαος ἀνέθηκε Μακεδὼν ἀνήρ.	Ἀνάκειται	δὲ καὶ πύκτης κρατήσας ἐν
[6, 23]	ἱμάντων τῶν μαλακωτέρων ταῖς πληγαῖς.	Ἀνάκειται	δὲ καὶ τῶν ἀγαλμάτων τὸ
[6, 3]	ἀνὴρ ἐξ Αἰγίου τῆς Ἀχαιῶν·	ἀνάκειται	δὲ Πυριλάμπης Ἐφέσιος λαβὼν δολίχου
[6, 13]	τῇ Ἥρᾳ τῇ Λακινίᾳ κειμένην.	Ἀνάκειται	δὲ τῇ ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ
[6, 9]	καὶ νικῶ πὺξ δύ' Ὀλυμπιάδας.	Ἀνάκειται	καὶ Μαντινεὺς Ἀγαμήτωρ, κρατήσας πυγμῇ
[6, 15]	δὲ Ἠλεῖος ἐπὶ διαύλου τε	ἀνάκειται	καὶ ὅπλου νίκῃ. Παρὰ δὲ
[6, 14]	Οὗτός τε δὴ ὁ Ἱερώνυμος	ἀνάκειται,	καὶ παρ' αὐτὸν παλαιστὴς παῖς,
[6, 6]	Λοχαίου. (Ἐπὶ δὲ τούτοις Εὐκλῆς	ἀνάκειται	Καλλιάνακτος, γένος μὲν Ῥόδιος, οἴκου
[6, 3]	ἦσαν. (Ἐπὶ δὲ τῷ Δίκωνι	ἀνάκειται	μὲν Ξενοφῶν Μενεφύλου, παγκρατιαστὴς ἀνὴρ
[6, 3]	τὸ ἐν Λεύκτροις. (Ἐφεξῆς δὲ	ἀνάκειται	μὲν πύκτης ἐκ Λεπρέου τοῦ
[6, 19]	σύμμαχος· αὕτη παρὰ τὰς Ἑσπερίδας	ἀνάκειται	νῦν τὰς ἐν τῷ Ἡραίῳ.
[6, 25]	τοῦ ἱεροῦ μεγέθει μέγα ἄγαλμα	ἀνάκειται	ξόανον ἐπίχρυσον, πλὴν προσώπου καὶ
[6, 14]	γὰρ παρὰ τὸν Ἀθηναῖον Ἀριστοφῶντα	ἀνάκειται)	ὀγδόῃ μὲν πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα
[6, 16]	Ἐνταῦθα καὶ ἅρμα οὐ μέγα	ἀνάκειται	Πολυπείθους Λάκωνος, καὶ ἐπὶ στήλης
[6, 3]	παῖς Σόφιος, καὶ ἀνὴρ Ἠλεῖος	ἀνάκειται	Στόμιος. Καὶ τῷ μὲν τοὺς
[6, 3]	Ὕσμωνα παλαιστὴς παῖς ἐξ Ἡραίας	ἀνάκειται	τῆς Ἀρκάδων, Νικόστρατος Ξενοκλείδου· Παντίας
[6, 9]	δὲ τοῦ Γέλωνος τὸ ἅρμα	ἀνάκειται	Φίλων, τέχνη τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου.
[6, 20]	τὰ πτερὰ ἐπὶ μήκιστον ἐκτείνων.	Ἀνακινεῖ	μὲν δὴ τὸ ἐν τῷ
[6, 20]	ὁ τεταγμένος ἐπὶ τῷ δρόμῳ·	ἀνακινηθέντος	δὲ, ὁ μὲν ἐς τὸ
[6, 26]	αὐτοὺς οὐκ Αἰθίοπας, Σκύθας δὲ	ἀναμεμιγμένους	Ἰνδοῖς φασὶν εἶναι. (Ταῦτα μὲν
[6, 17]	εἰργασμένους τὸν φόνον. (ἀνδριάντας δὲ	ἀναμεμιγμένους	οὐκ ἐπιφανέσιν ἄγαν ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν
[6, 4]	Νεμείων μὲν νῖκαι καὶ Ἰσθμίων	ἀναμὶξ	δυόδεκα, Ὀλυμπίασι δὲ καὶ Πυθοῖ,
[6, 16]	δύο ἐν Ὀλυμπίᾳ, Νεμείων δ'	ἀναμὶξ	ἐπὶ δρόμῳ νίκας ἓξ ἀνῃρημένου.
[6, 11]	καὶ Ἰσθμίων δέκα παγκρατίου τε	ἀναμὶξ	καὶ πυγμῆς. Ἐν Φθίᾳ δὲ
[6, 19]	ἅπασιν εἰκάζειν. (Ἐμὲ δὲ ἐσῆλθεν	ἀνάμνησις,	ὡς Θουκυδίδης ποιήσειεν ἐν τοῖς
[6, 1]	αυτω του πατρὸ ς του	Ἀναξά	νδρου πρό τερον έ τι
[6, 18]	παίδων καὶ αὐτῆς πατρίδος, ἀποστέλλουσιν	Ἀναξιμένην	ἱκετεύειν, Ἀλεξάνδρῳ τε αὐτῷ καὶ
[6, 18]	Ἀλέξανδρον οὔ μοι πιστά ἐστιν	Ἀναξιμένην	τὸν ποιήσαντα εἶναι. Σωτάδης δὲ
[6, 18]	(Φαίνεται δὲ καὶ ἄνδρα ὁ	Ἀναξιμένης	ἐχθρὸν οὐκ ἀμαθέστατα, ἀλλὰ καὶ
[6, 18]	ἐν γνώσει. Προσῄει τε ὁ	Ἀναξιμένης,	καὶ τὸν Ἀλέξανδρον, πεπυσμένον καθ'
[6, 18]	Λαμψακηνῶν τοῦ δήμου. Ὑπελίπετο δὲ	Ἀναξιμένης	τοσάδε ἐς μνήμην. Βασιλέα γὰρ
[6, 18]	ἐναντία ἐργάσασθαι. (Ἐνθα δὴ εἶπεν	Ἀναξιμένης·	χαρίσασθαι μοι τήνδε, ὦ βασιλεῦ,
[6, 18]	Ῥηγίνου Πυθαγόρου τέχνη. (Ἐνταῦθα καὶ	Ἀναξιμένους	οἶδα εἰκόνα ἀνευρών, ὃς τὰ
[6, 18]	μὴν οὐδὲ εἰπεῖν τις αὐτοσχεδίως	Ἀναξιμένους	πρότερός ἐστιν εὑρηκώς. Τὰ ἔπη
[6, 18]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ' Ἅρμα Κρατισθένους Κυρηναίου.	Ἀναξιμένους	σοφιστοῦ ἄγαλμα. Περὶ τῆς αὐτοῦ
[6, 23]	ἐνταῦθα, ἐπὶ ἑκάστῃ ἡμέρᾳ σφᾶς	ἀναξύειν.	(Χωρὶς μὲν δὴ ἐς ἅμιλλαν
[6, 2]	του Ἀντιπά τρου χρή μασιν	αναπεί	θουσιν αναγορευθηναί οι τὸ ν
[6, 12]	πρότερον τυραννήσαντος τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις	ἀναπεφύκει	τύραννος ὁ Ἱέρων οὗτος, τὴν
[6, 11]	(χαίρειν γὰρ τῷ ἀγάλματι αὐτόν)	ἀνασπάσαι	τε δὴ τὸ ἄγαλμα, καὶ
[6, 3]	αἱ δὲ ὑπὸ τῶν Ἠπειρωτῶν	ἀνάστατοι·	κατέλαβε δὲ ἐς ἅπαν ἐρημωθῆναι
[6, 22]	Κλήσωνος· γενομένη δὲ ὑπὸ Ἡρακλέους	ἀνάστατος	καὶ αὖθις ἐπισυνοικισθεῖσα ὑπὸ Ἠλείων,
[6, 22]	τοῦ πολέμου Πισαίοις μετέσχον, ἐπέλαβεν	ἀναστάτους	ὑπὸ Ἠλείων γενέσθαι· (Πύλου δὲ
[6, 3]	ἵππου τε Ἠλείοις αὐτὸν ἡγούμενον	ἀναστῆσαι	τρόπαια, καὶ ἄνδρα τοῖς πολεμίοις
[6, 14]	τῶν δακτύλων, τὸν μὲν αὐτῶν	ἀναστρέφων	τὸν ἀντίχειρα ἐς τὸ ἄνω·
[6, 14]	ἐς τὴν Ῥόδον αὐτὸν οἴκαδε	ἀναστρέψαι.	Τὸ δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ τοῦ
[6, 17]	μὲν ἦν Χαρμαντίδου, λέγεται δὲ	ἀνασώσασθαι	μελέτην λόγων πρῶτος ἠμελημένην τε
[6, 11]	μηχανῇ τοῦ Θεαγένους τὴν εἰκόνα	ἀνασώσωνται,	φασὶν ἁλιέας ἀναχθέντας ἐς τὸ
[6, 10]	ἀπὸ τῆς μάχης τῆς Πλαταιᾶσιν	ἀνατεθέντος	ὑπὸ Ἑλλήνων. Ἐνίκα μὲν δὴ
[6, 19]	πύξινον Ἀπόλλωνος ἐπιχρύσου τὴν κεφαλήν·	ἀνατεθῆναι	δὲ ὑπὸ Λοκρῶν φησι τῶν
[6, 17]	τοῦ κοινοῦ τοῦ Κολοφωνίων ὑπῆρξεν	ἀνατεθῆναι	τὴν εἰκόνα. (Τούτων δέ εἰσιν
[6, 9]	ἐνταῦθα ὅσον ἑξήκοντα ἀριθμὸν παῖδες	ἀνατρέπει	τὸν κίονα, ὃς τὸν ὄροφον
[6, 16]	δὲ εἰκόνες ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ	Ἀναυχίδᾳ	καὶ Φερενίκῳ, γένος μὲν Ἠλείοις,
[6, 14]	τὴν εἰκόνα Ἀθηναῖος Σιλανίων ἐποίησεν.	Ἀναυχίδας	δὲ ὁ Φίλυος Ἠλεῖος πάλης
[6, 7]	ὑπὸ ἀνδρῶν Λακεδαιμονίων αὐτὸν, καὶ	ἀναχθέντα	ἐς Σπάρτην, ἀδικεῖν τε ὑπὸ
[6, 11]	τὴν εἰκόνα ἀνασώσωνται, φασὶν ἁλιέας	ἀναχθέντας	ἐς τὸ πέλαγος ἐπὶ ἰχθύων
[6, 7]	μὲν ἢ Δωριέα παρὰ σφᾶς	ἀναχθῆναι,	θυμῷ τε ἐς αὐτὸν καὶ
[6, 1]	~ΗΛΙΑΚΩΝ. ~ΚΕΓΑΛΑΙΟΝ Α'	Ἀνδιάντες	ἀθλητῶν νικητῶν, καί ἰδιωτῶν ἑτέρων.
[6, 8]	τῶν νενικηκότων. (Ἐς δὲ πύκτην	ἄνδρα,	γένος μὲν Ἀρκάδα ἐκ Παρρασίων,
[6, 6]	Ναρυκίδαν δὲ τὸν Δαμαρέτου παλαιστὴν	ἄνδρα	ἐκ Φιγαλίας, Σικυώνιος Δαίδαλος· Καλλίᾳ
[6, 5]	χηλάς. Λέγεται δὲ καὶ ὡς	ἄνδρα	ἡνίοχον ἐλαύνοντα σπουδῇ τὸ ἅρμα
[6, 18]	ἐθέλων Λαμψακηνοῖς. (Φαίνεται δὲ καὶ	ἄνδρα	ὁ Ἀναξιμένης ἐχθρὸν οὐκ ἀμαθέστατα,
[6, 7]	ὡς δὲ ἐς ἐκκλησίαν συνελθόντες	ἄνδρα	οὕτω μέγαν καὶ δόξης ἐς
[6, 14]	ἐφ' ἵππου καθήμενον, καὶ ἑστηκότα	ἄνδρα	παρὰ τὸν ἵππον, φησὶ τὸ
[6, 21]	αὖθις μύσαι· οἱ δὲ Χάμυνον	ἄνδρα	Πισαῖον Πανταλέοντι ἐναντιούμενον τῷ Ὀμφαλίωνος
[6, 6]	πλάστης ὁ ἐκ Μαινάλου Δαμοξενίδαν	ἄνδρα	πύκτην ἐποίησεν ἐκ Μαινάλου. Ἕστηκε
[6, 15]	τύραννος. (Ἀνέθεσαν δὲ καὶ Ἠλεῖον	ἄνδρα	Τιμόπτολιν Λάμπιδος Παλεῖς, ἡ τετάρτη
[6, 3]	αὐτὸν ἡγούμενον ἀναστῆσαι τρόπαια, καὶ	ἄνδρα	τοῖς πολεμίοις στρατηγοῦντα ἀποθανεῖν ὑπὸ
[6, 15]	ἐς τὴν πυγμὴν ἐσελθόντας κρατήσαντι	ἄνδρας	ἄλλο τοιόνδε προσποιοῦσιν οἱ Μιτυληναῖοι
[6, 12]	Αἱμοστράτου Τριταιέα, κρατῆσαι μὲν πύκτας	ἄνδρας	ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ Νεμέᾳ τε
[6, 3]	ἦν ἐκ Λεπρέου. Παγκρατίῳ δὲ	ἄνδρας	ἐν Ὀλυμπίᾳ μὲν ἐκράτησεν ἅπαξ,
[6, 9]	Κλεομήδην οὔτε τεθνεῶτα εὕρισκον, ἀποστέλλουσιν	ἄνδρας	ἐς Δελφοὺς ἐρησομένους, ὁποῖα ἐς
[6, 16]	δὲ παλαίσαντί εἰσιν. (Ἰδιώτας δὲ	ἄνδρας	Ἠλείους, Λάμπον Ἀρνίσκου, καὶ Ἀριστάρχον,
[6, 15]	τοιάδε· ἐν Ἰσθμῷ παλαιστὰς κατεπάλαισεν	ἄνδρας,	καὶ ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς
[6, 13]	ἀγῶνι τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ κρατήσαντα	ἄνδρας.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς
[6, 16]	τοῦτον Βριμίας ἐστὶν Ἠλεῖος, κρατήσας	ἄνδρας	πυγμῇ· Λεωνίδας τε ἐκ Νάξου
[6, 14]	ἅμιλλαν πρὸς ἀγενείους τε καὶ	ἄνδρας,	τὴν μὲν ἐκ γυμναστοῦ παρακλήσεώς
[6, 4]	νικῶ δὶς Ὀλύμπια Πύθιά τ'	ἄνδρας,	Τρὶς Νεμέᾳ, τετράκις δ' Ἰσθμῷ
[6, 8]	καὶ Τροιζηνίῳ Βαύκιδι παλαιστὰς καταβαλόντι	ἄνδρας,	τῷ μὲν τοῦ Ἀθηναίου Μύρωνος,
[6, 5]	Ἔνθα δὴ κατὰ πρόκλησιν Περσῶν	ἄνδρας	τῶν καλουμένων ἀθανάτων ἀριθμὸν τρεῖς,
[6, 7]	πυκτεύων ὁ Ἀλκαίνετος ἔν τε	ἀνδράσι	καὶ πρότερον ἔτι ἐπεκράτησεν ἐν
[6, 13]	ἐχέτω. Τετράκις γὰρ δὴ ἐν	ἀνδράσι	κατεμαχέσατο ὁ Τίσανδρος πύκτας ἐν
[6, 15]	τε πυγμῇ, καὶ αὖθις ἐν	ἀνδράσι	πάλῃ τε καὶ πυγμῇ στεφανωθέντα
[6, 16]	Ἀρκάδων· Ἀσάμωνός τε εἰκὼν ἐν	ἀνδράσι	πυγμῇ νενικηκότος· ἡ δὲ Νικάνδρου,
[6, 6]	Διαγόρου παῖς ἦν· ἐν δὲ	ἀνδράσι	πυγμῆς ἔσχεν Ὀλυμπικὴν νίκην. Τούτου
[6, 7]	Ἀκουσίλαος μὲν λαβὼν πυγμῆς ἐν	ἀνδράσι	στέφανον, Δωριεὺς δὲ ὁ νεώτατος
[6, 8]	δὲ Τιμάνθει παγκρατίου λαβόντι ἐν	ἀνδράσι	στέφανον, καὶ Τροιζηνίῳ Βαύκιδι παλαιστὰς
[6, 13]	ἔχοντα ἴστω τις. Ἠλείοις δὲ	ἀνδράσιν	Ἀγαθίνῳ τε τῷ Θρασυβούλου καὶ
[6, 6]	ἐκ Μαινάλου, δύο νίκας ἐν	ἀνδράσιν	ἀνελόμενος, Ἀνδροσθένης Λοχαίου. (Ἐπὶ δὲ
[6, 7]	καὶ ὁ Διαγόρας, πυγμῆς ἐν	ἀνδράσιν	ἀνελόμενος νίκην· τοῦ Διαγόρου δὲ
[6, 14]	αὐτῶν· Πυθοῖ δὲ ἔν τε	ἀνδράσιν	ἓξ, καὶ μία ἐνταῦθα ἐν
[6, 7]	ἔσχον Ὀλυμπικὰς νίκας· ἐν μὲν	ἀνδράσιν	Εὐκλῆς, Καλλιάνακτός τε ὢν καὶ
[6, 14]	παγκρατιαστοῦ λοιδορίας. Ἀνείλετο δὲ ἐν	ἀνδράσιν	ὁ Ἀρτεμίδωρος Ὀλυμπικὴν νίκην δευτέρᾳ
[6, 4]	πυγμῆς νῖκαι, μία μὲν ἐν	ἀνδράσιν	Ὀλυμπική, Νεμείων δὲ ἐν παισὶ
[6, 16]	Δεινοσθένει σταδίου τε ἐγένετο ἐν	ἀνδράσιν	Ὀλυμπικὴ νίκη· καὶ στήλην ἐν
[6, 14]	ἐν παισὶ στέφανον, καὶ ἐν	ἀνδράσιν	ὕστερον· τούτῳ μὲν δὴ τὴν
[6, 14]	Ἠλείων ἀπηλάθη, ἀνηγορεύθη δὲ ἐν	ἀνδράσιν,	ὥσπερ γε καὶ ἐνίκησεν· ἀνηγορεύθη
[6, 16]	καταπαλαίσας τοὺς ἐσελθόντας τῶν παίδων·	Ἀνδρέας	δὲ Ἀργεῖος ἐποίησε τοῦ Λυσίππου
[6, 26]	Ταῦτα Ἠλείων τε οἱ δοκιμώτατοι	ἄνδρες,	σὺν αὐτοῖς δὲ καὶ ξένοι
[6, 23]	ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε τεθῆναι λέγουσιν.	Ἄνδρες	τοῦ Ὀξύλου στρατεύματος ἐπὶ κατασκοπῇ
[6, 3]	Ὕσμων οὗτος ἕστηκε. Τούτῳ τῷ	ἀνδρὶ	ἀθλήσαντι πένταθλον, ἥ τε Ὀλυμπικὴ
[6, 26]	(Ταῦτα μὲν δὴ οὕτω λέγεται.	Ἀνδρὶ	δὲ ἐς Ἀχαί̈ αν ἰόντι
[6, 14]	Τούτῳ Πυθικαὶ νῖκαι γεγόνασι τῷ	ἀνδρὶ	δευτέρῳ μετὰ Σακάδαν τὸν Ἀργεῖον.
[6, 9]	φασὶν Ἀστυπαλαιέα, ὡς Ἴκκῳ πυκτεύων	ἀνδρὶ	Ἐπιδαυρίῳ, τὸν Ἴκκον ἀποκτείνειεν ἐν
[6, 12]	Αἰσύπου, καθέντι ἐς Ὀλυμπίαν ἵππους,	ἀνδρὶ	Ἠλείῳ, ἔστι τοῦτο χαλκοῦν (ἅρμα)
[6, 4]	παρθένος. Ὄνομα μὲν Λάμπος τῷ	ἀνδρί,	πατρὶς δὲ ἦν αὐτῷ νεωτάτη
[6, 17]	(Ταῦτα μὲν δὴ τὰ ἀξιολογώτατα	ἀνδρὶ	ποιουμένῳ τὴν ἔφοδον ἐν τῇ
[6, 2]	παρὰ τὸ ν του Δημοσθένους	ανδριά	ντα ανά κειται Τί μων
[6, 2]	ς τὸ ν μὲ ν	ανδριά	ντα ειργά σατο Λύ σιππος·
[6, 2]	δὴ Πολύ κλειτος τὸ ν	ανδριά	ντα ειργά σατο· τὸ ν
[6, 1]	μὲ ν δὴ τὸ ν	ανδριά	ντα εποί ησε Λύ σιππος.
[6, 1]	Ὀλυμπί α παρὰ τὸ ν	ανδριά	ντα του Τρωί λου, λί
[6, 2]	αυτων. Ἀνέ θηκε δὲ καὶ	ανδριά	ντας δύ ο ες Ὀλυμπί
[6, 1]	ντων εισὶ ν εστηκό τες	ανδριά	ντες, αλλὰ καὶ αποδειξά μενοι
[6, 1]	Ουδὲ οπό σων εστή κασιν	ανδριά	ντες, ουδὲ τού τοις πασιν
[6, 8]	ποτε ἔσται, μανία μᾶλλον ἢ	ἀνδρία	νομίζοιτο ἂν κατά γε ἐμὴν
[6, 16]	ἐν τῇ Ἄλτει παρὰ τὸν	ἀνδριάντα	ἀνέθηκεν ὁ Δεινοσθένης· ὁδοῦ δὲ
[6, 6]	Καλλίᾳ δὲ Ἀθηναίῳ παγκρατιαστῇ τὸν	ἀνδριάντα	ἀνὴρ Ἀθηναῖος Μίκων ἐποίησεν ὁ
[6, 3]	ἔγνωσαν. (Οἰβώτα δὲ τὸν μὲν	ἀνδριάντα	Ἀχαιοὶ κατὰ πρόσταγμα ἀνέθεσαν τοῦ
[6, 6]	Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ Πουλυδάμαντος τὸν	ἀνδριάντα,	δύο τε ἐκ τῆς Ἀρκάδων,
[6, 12]	Ἱππομάχου δὲ ὅστις μὲν τὸν	ἀνδριάντα	εἰργάσατο, οὐκ ἴσμεν· καταμαχέσασθαι δὲ
[6, 3]	Γέγραπται δὲ καὶ ὁ τὸν	ἀνδριάντα	εἰργασμένος Ἀστερίων Αἰσχύλου. (Μετὰ δὲ
[6, 3]	προσέσται μοι συγγραφῇ. (Ἀντιόχου δὲ	ἀνδριάντα	ἐποίησε μὲν Νικόδαμος· γένος δὲ
[6, 3]	ὑπὸ Ἠλείων ἐδόθη. Τὸν δὲ	ἀνδριάντα	ἐποίησε Σικυώνιος Κάνθαρος, Ἀλέξιδος μὲν
[6, 4]	τῆς τελευτῆς (ἐμοὶ δοκεῖν) ἕνεκα	ἀνδριάντα	ἐς Ὀλυμπίαν ἀπέστειλαν, ὅτι ἐν
[6, 14]	ὡς ἐσκομίσειεν αὐτὸς αὑτοῦ τὸν	ἀνδριάντα	ἐς τὴν Ἄλτιν ὁ Μίλων.
[6, 9]	ὑπῆρξεν ἐν παισί· τὸν δὲ	ἀνδριάντα	οἱ Πτόλιχος ἐποίησεν Αἰγινήτης. Διδάσκαλοι
[6, 13]	ἥκουσιν εὐηθείας, οἳ τὸν ἑστηκότα	ἀνδριάντα	παρὰ τῇ στήλῃ φασὶν εἰκόνα
[6, 9]	μὲν Κλέων, Ξενοκλέους δὲ τὸν	ἀνδριάντα	Πολύκλειτός ἐστιν εἰργασμένος. (Ἀριστεὺς δὲ
[6, 4]	κλῶντα τοὺς δακτύλους. (Τὸν δὲ	ἀνδριάντα	Πυθαγόρας ἐποίησεν ὁ Ῥηγῖνος, εἴπερ
[6, 7]	ἑτέρων ἀνδριάντες. (Μετὰ δὲ τὸν	ἀνδριάντα	τοῦ Εὐθύμου, Πύθαρχός τε ἕστηκε
[6, 17]	ἐπιστάμενος σφᾶς εἰργασμένους τὸν φόνον.	(ἀνδριάντας	δὲ ἀναμεμιγμένους οὐκ ἐπιφανέσιν ἄγαν
[6, 12]	ἄλλοι, διαφθείρουσι τὸν Δεινομένην. Τοὺς	ἀνδριάντας	δὲ τοῦ Ἱέρωνος ἐν Ὀλυμπίᾳ,
[6, 17]	νίκην, Δημοκράτης δὲ ἀνδρῶν πάλης:	ἀνδριάντας	δὲ τοῦ μὲν Μιλήσιος Διονυσικλῆς,
[6, 14]	Τοῖς πλάσταις δὲ, οἳ τοὺς	ἀνδριάντας	ἐποίησαν, τῷ μὲν Στόμιός ἐστιν
[6, 17]	ΙΖ' Οἱ ἑτέρωθεν τής Ἄλτιος	ἀνδριάντες	ἀθληθῶν. Ἀνδριὰς Πτολεμαίου ἐκγόνου τοῦ
[6, 14]	Ὀλυμπίᾳ κρατήσαντα ἄνδρας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ'	Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς Μίλωνος τοῦ Κροτωνιάτου.
[6, 15]	νίκαις αἱ εἰκόνες. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ'	Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς τοῦ Ἀγησιλάου. Δημητρίου
[6, 8]	Πολύκλειτός ἐστιν εἰργασμένος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'	Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν. Δάμαρχος μεταβληθεὶς ἐξ ἀνδρὸς
[6, 16]	ἐγένοντο αἱ νῖκαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤΙΓΜΑ'	Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν. Ἑλλάδος καὶ Ἤλιδος εἰκόνες.
[6, 6]	ἡ τελευτή. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ στιγμα. Ἕτεροι	ἀνδριάντες	ἀθλητῶν. Εὔθμος πύκτης ἔνδοξος. Ἡ
[6, 3]	νικαι και Ἰσθμοι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'	Ἀνδρίαντες	ἀθλητῶν. Ἠλείων καὶ Θηβαίων ἐπὶ
[6, 7]	συνέβη τὸν Θέαντον· καί σφισιν	ἀνδριάντες	ἅπασιν ἐν Ὀλυμπίᾳ κεῖνται. (Ἐπὶ
[6, 9]	Θ' Θεογνὴτου καὶ ἄλλων ἀθλητῶν	ἀνδριάντες.	Γέλωνος τοῦ Γελώου ἅρμα. Τὰ
[6, 15]	φασὶν εἶναι· παρὰ δὲ αὐτὸν	ἀνδριάντες	δύο ἀνδρός εἰσιν Ἠλείου Κάπρου
[6, 10]	τοῦ πύκτου ἀνδριάς. Ἑτέρων ἀθλητῶν	ἀνδριάντες.	(Ἐπὶ δὲ τοῖς κατειλεγμένοις ἕστηκεν
[6, 13]	Λεωνίδας ἄριστοι δρομεῖς. Ἑτέρων ἀθλητῶν	ἀνδριάντες.	Ἡ τοῦ Φειδῶλα ἵππος. (Ἀστύλος
[6, 3]	ἄλλας ἀνδρῶν· καί οἱ καὶ	ἀνδριάντες	ἴσοι ταῖς νίκαις εἰσὶν ἐν
[6, 11]	μνημονεύουσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' Βασιλέων Μακεδόνων	ἀνδριάντες	καὶ ἄλλων. Θεαγένους ἀνδριάντες πολλαχοῦ
[6, 3]	καλλίστου τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ. Ἕτεροι	ἀνδριάντες.	Καυλωνίας οἰκισμὸς ἐν Ἰταλίᾳ καί
[6, 2]	καὶ Νεμέ α. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'	Ἀνδριάντες	Λακεδαιμονίων ἱπποτρόφων. Ἀνδριάς Θρασυβούμου τοῦ
[6, 7]	Δωριέα τὸν Διαγόρου. Ἀθλητῶν ἑτέρων	ἀνδριάντες.	(Μετὰ δὲ τὸν ἀνδριάντα τοῦ
[6, 12]	τῶν αὐτῶν. Ἀρέος καὶ Ἀράτου	ἀνδριάντες.	(Πλησίον δὲ ἅρμα τέ ἐστι
[6, 11]	Μακεδόνων ἀνδριάντες καὶ ἄλλων. Θεαγένους	ἀνδριάντες	πολλαχοῦ τῆς Ἑλλάδος, καὶ παρὰ
[6, 16]	ἵππιος. Πολυπείθους ἅρμα. Ἠλείων ἰδιωτῶν	ἀνδριάντες.	Στήλη Δεινοσθένους. (Εἰσὶ δὲ εἰκόνες
[6, 4]	τῇ ἰσχύι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Ἀθλητῶν	ἀνδριάντες.	Σώστρατος ὁ ἐπικληθεὶς Ἀκροχερσίτης, καὶ
[6, 2]	μαντική. Μάντεις Ἰαμίδαι. Ἄλλων ἀθλητῶν	ἀνδρίαντες.	Τύχη Μεσσηνίων περὶ τοὺς Ὀλυμπιακοῦς
[6, 20]	εὑρήματι, ὡς καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ	ἀνδριάντι	τῷ Ἀθήνῃσιν ἐπιγράψαι· Ὃς τὴν
[6, 5]	μὲν ἐπὶ τῷ βάθρῳ τοῦ	ἀνδριάντος	ἐν Ὀλυμπίᾳ, τὰ δὲ καὶ
[6, 10]	ὡσαύτως τῇ ἐφεξῆς· πεποίηται ὁ	ἀνδριὰς	ἀσπίδα τε κατὰ τὰ αὐτὰ
[6, 3]	ἐπιφανεῖς οὕτω παρασκευάσειν. Ὁ δὲ	ἀνδριὰς	αὐτῷ Κλέωνος μέν ἐστιν ἔργον,
[6, 11]	λυμαινόμενος. Καὶ τὸν μὲν ὁ	ἀνδριὰς	ἐμπεσὼν ὕβρεως παύει· τοῦ ἀνθρώπου
[6, 16]	τὴν δίκην· ὁ δέ οἱ	ἀνδριὰς	ἔργον ἐστὶν Ὀλυνθίου Σθένιδος. (Ἐφεξῆς
[6, 8]	Βαύκιδι δὲ Ναυκύδους ἐστὶν ὁ	ἀνδριὰς	ἔργον. Τῷ δὲ Τιμάνθει τὸ
[6, 4]	Τέχνη δὲ Ἀθηναίου Σιλανίωνος ὁ	ἀνδριάς	ἐστι. Πλάστης δὲ ἄλλος τῶν
[6, 7]	δὲ τοῦ Μεγαρέως ποίημα ὁ	ἀνδριάς	ἐστιν. (Ἀνὴρ δὲ ἐκ Στυμφήλου
[6, 10]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι. Γλαύκου τοῦ πύκτου	ἀνδριάς.	Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες. (Ἐπὶ δὲ
[6, 2]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἀνδριάντες Λακεδαιμονίων ἱπποτρόφων.	Ἀνδριάς	Θρασυβούμου τοῦ μάντεως. Ἡ διὰ
[6, 10]	Αἰγινήτης· Λυκίνου δέ ἐστιν ὁ	ἀνδριὰς	Κλέωνος τέχνη· τὸν δὲ Τέλλωνα
[6, 3]	καὶ Θηβαίων ἐπὶ Σικυῶνα στρατεία.	Ἀνδριὰς	Κράτινου καλλίστου τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ.
[6, 3]	οἰκισμὸς ἐν Ἰταλίᾳ καί καταστροφή.	Ἀνδριὰς	Λυσάνδρου. (Δαμίσκου δὲ ἐγγύτατα ἕστηκεν
[6, 14]	ἄνδρας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν.	Ἀνδριὰς	Μίλωνος τοῦ Κροτωνιάτου. Τά περὶ
[6, 10]	Αἰγινήτης ἐποίησε· σκιαμαχοῦντος δὲ ὁ	ἀνδριὰς	παρέχεται σχῆμα, ὅτι ὁ Γλαῦκος
[6, 17]	ἑτέρωθεν τής Ἄλτιος ἀνδριάντες ἀθληθῶν.	Ἀνδριὰς	Πτολεμαίου ἐκγόνου τοῦ Λάγου. Ἑρμησιάνακτος.
[6, 14]	τε καὶ τῆς τελεθτῆς αὐτοῦ.	Ἀνδριὰς	Πύρρου τοῦ βασιλέως. Στήλν Πυθοκρίτου
[6, 25]	πληθύει μάλιστα ἀνθρώποις, κατὰ τοῦτο	ἀνδριάς	σφισιν ἀνδρὸς οὐ μείζων μεγάλου
[6, 6]	ὁ Εὔθυμος. Ὁ δέ οἱ	ἀνδριὰς	τέχνη τέ ἐστι Πυθαγόρου, καὶ
[6, 15]	εἰκόνες. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν.	Ἀνδριὰς	τοῦ Ἀγησιλάου. Δημητρίου καὶ τοῦ
[6, 11]	τῶν ἐπιχωρίων τιμάς. Ὁ δὲ	ἀνδριὰς	τοῦ Θεαγένους ἐστὶν ἐν τῇ
[6, 1]	δό ξαν, ὴ καὶ τοις	ανδριασιν	υπηρχεν ά μεινον ετέ ρων
[6, 26]	τῆς ἑορτῆς. Λέγουσι δὲ καὶ	Ἄνδριοι	παρὰ ἔτος σφίσιν ἐς τοῦ
[6, 14]	καὶ παρ' αὐτὸν παλαιστὴς παῖς,	Ἄνδριος	καὶ οὗτος, Προκλῆς ὁ Λυκαστίδα.
[6, 14]	Φίλων, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Ἱερώνυμος	Ἄνδριος,	ὃς τὸν Ἠλεῖον Τισαμενὸν πενταθλοῦντα
[6, 1]	δεξια του ναου της Ηρας,	ανδρὸ	ς εικὼ ν παλαιστου, γέ
[6, 2]	τοὺς Ὀλυμπιακοῦς ἀγῶνας. (Παγκρατιαστου δὲ	ανδρὸ	ς τὸ ν μὲ ν
[6, 14]	Αἰγινήτης ἐποίησε. Πύθου δὲ τοῦ	Ἀνδρομάχου,	γένος ἀνδρὸς ἐξ Ἀβδήρων, ἐποίησε
[6, 5]	Σκοτοθσσαίου μεγίστου τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ	ἀνδρὸς	ἄγαλμα. Σκοτουσσαίους ἡ γενομένη συμφορά.
[6, 16]	πεντάθλου λαβὼν στέφανον· καὶ ἅρμα	ἀνδρὸς	Ἀθηναίου Γλαύκωνος τοῦ Ἐτεοκλέους· ἀνηγορεύθη
[6, 26]	ἐπίνειον δὲ οὖσα Ἠλείων, ἀπὸ	ἀνδρὸς	Ἀρκάδος τὸ ὄνομα εἴληφε. Κυλλήνης
[6, 20]	ἀλλ' οἱ μὲν εἶναι τάφον	ἀνδρὸς	αὐτόχθονος καὶ ἀγαθοῦ τὰ ἐς
[6, 8]	Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Δάμαρχος μεταβληθεὶς ἐξ	ἀνδρὸς	εἰς λύκον. Τὰ κατὰ τὴν
[6, 15]	παρὰ δὲ αὐτὸν ἀνδριάντες δύο	ἀνδρός	εἰσιν Ἠλείου Κάπρου τοῦ Πυθαγόρου,
[6, 14]	Πύθου δὲ τοῦ Ἀνδρομάχου, γένος	ἀνδρὸς	ἐξ Ἀβδήρων, ἐποίησε μὲν Λύσιππος,
[6, 10]	τῷ Παντάρκει Κλεοσθένους ἐστὶν ἅρμα	ἀνδρὸς	Ἐπιδαμνίου. Τοῦτο ἔργον μέν ἐστιν
[6, 7]	ἐν παισίν, ὃν ἡ μήτηρ	ἀνδρὸς	ἐπιθεμένη γυμναστοῦ σχῆμα ἐπὶ τῶν
[6, 17]	διδασκαλείου τοῦ Ἀθήνῃσι, τούτου τοῦ	ἀνδρὸς	ἐπίπροσθεν αὐτὸν ὁ Ἰάσων ἐποιήσατο.
[6, 12]	γένος μὲν Συρακουσίου, δυσμενέστατα δὲ	ἀνδρὸς	ἐς τυραννίδα ἔχοντος, ὃς καὶ
[6, 6]	τὴν Τεμέσαν καὶ ἐς ἐμὲ	ἀνδρὸς	ἤκουσα πλεύσαντος κατὰ ἐμπορίαν. (Τόδε
[6, 24]	τοῦ Πιστοκράτους εἰκών, σοφιστοῦ τε	ἀνδρὸς	καὶ ἐς βέβαιον ὁμολογίαν ἐπὶ
[6, 9]	(Μετὰ δὲ τὴν εἰκόνα τοῦ	ἀνδρὸς,	ὃν Ἠλεῖοί φασιν οὐ γραφῆναι
[6, 25]	ἀνθρώποις, κατὰ τοῦτο ἀνδριάς σφισιν	ἀνδρὸς	οὐ μείζων μεγάλου χαλκοῦς ἐστιν,
[6, 14]	παρακλήσεώς φασι, τὴν δὲ ἐξ	ἀνδρὸς	παγκρατιαστοῦ λοιδορίας. Ἀνείλετο δὲ ἐν
[6, 6]	δύο νίκας ἐν ἀνδράσιν ἀνελόμενος,	Ἀνδροσθένης	Λοχαίου. (Ἐπὶ δὲ τούτοις Εὐκλῆς
[6, 7]	(Εἰ δὲ τὸν ὄντα εἶπεν	Ἀνδροτίων	λόγον, ἐθέλειν μοι φαίνεται Λακεδαιμονίους
[6, 7]	ἐν τῇ συγγραφῇ τῇ Ἀτθίδι	Ἀνδροτίωνι	εἰρημένα· εἶναι μὲν τηνικαῦτα ἐν
[6, 1]	ππων αγωνιστων μνή μην, καὶ	ανδρων	αθλητων τε καὶ ιδιωτων ομοί
[6, 8]	ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκης, ὁπόσα ἄλλα	ἀνδρῶν	ἀλαζόνων ἐστὶν εἰρημένα, ὡς ἐξ
[6, 14]	ὅ τι ἄριστον ἦν τῶν	ἀνδρῶν.	Γενέσθαι δέ οἱ τὴν ἅμιλλαν
[6, 3]	ἐν παισί, δύο δὲ ἄλλας	ἀνδρῶν·	καί οἱ καὶ ἀνδριάντες ἴσοι
[6, 7]	Πελοποννήσου χωρία· συλληφθέντα δὲ ὑπὸ	ἀνδρῶν	Λακεδαιμονίων αὐτὸν, καὶ ἀναχθέντα ἐς
[6, 4]	δύο μὲν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι πάλης	ἀνδρῶν,	μία δὲ ἐγένετο ἐν Δελφοῖς,
[6, 3]	ἐπ' αὐτῷ μηνύει σταδίου μὲν	ἀνδρῶν	Ὀλυμπίασι νίκην ἀνελέσθαι τὸν Εὐπόλεμον,
[6, 17]	ὅπλου λαβὼν νίκην, Δημοκράτης δὲ	ἀνδρῶν	πάλης: ἀνδριάντας δὲ τοῦ μὲν
[6, 16]	ἐγένοντο πυγμῆς νῖκαι, Σελεάδᾳ δὲ	ἀνδρῶν	πάλης. Ἐνταῦθα καὶ ἅρμα οὐ
[6, 8]	αὐτῆς Μαινάλου, νίκας τὴν μὲν	ἀνδρῶν	πάλης, τὴν δ' ἔτι πρότερον
[6, 13]	Ἀριστίωνα Θεοφίλους Ἐπιδαύριον, τὸν μὲν	ἀνδρῶν	πυγμῆς, Θερσίλοχον δὲ λαβόντα ἐν
[6, 8]	καὶ Πυθοῖ τοὺς ἐλθόντας τῶν	ἀνδρῶν,	τοῦ μὲν τὸν ποιήσαντα τὴν
[6, 2]	αυτὸ ν Μιλή σιον, καὶ	ανέ	γραψε τη εικό νι, ως
[6, 2]	δὲ ηνί οχον νική σαντα	ανέ	δησεν αυτὸ ς ταινί α·
[6, 2]	καὶ ενί κα δι' αυτων.	Ἀνέ	θηκε δὲ καὶ ανδριά ντας
[6, 19]	οὐ μὴν οὐδὲ ὑπὸ Ἠλείων	ἀνεγράφοντό	πω τηνικαῦτα αἱ Ὀλυμπιάδες. (Λέγονται
[6, 15]	Κάπρῳ νίκης ἐπὶ τῇ πάλῃ,	ἀνεδίδασκεν	ὁ Κλειτόμαχος τοὺς Ἑλλανοδίκας γενήσεσθαι
[6, 13]	γέγονεν ἡ εἰκών· Ἀγαθῖνον δὲ	ἀνέθεσαν	Ἀχαιοὶ Πελληνεῖς. Ἀνέθηκε δὲ καὶ
[6, 15]	εἴη κατὰ ταὐτὰ ἐκείνῳ τύραννος.	(Ἀνέθεσαν	δὲ καὶ Ἠλεῖον ἄνδρα Τιμόπτολιν
[6, 14]	Πυθοκρίτου Καλλινίκου μνᾶμα τοῦ αὐλητᾶ.	Ἀνέθεσαν	δὲ καὶ τὸ κοινὸν τὸ
[6, 14]	ἐξ Ἀβδήρων, ἐποίησε μὲν Λύσιππος,	ἀνέθεσαν	δὲ οἱ στρατιῶται δύο εἰκόνας.
[6, 17]	δὲ οἱ Κῷοι δόξης ἕνεκα	ἀνέθεσαν.	Ἐν μέν γε Ὀλυμπίᾳ δρόμου
[6, 3]	(Λύσανδρον δὲ τὸν Ἀριστοκρίτου Σπαρτιάτην	ἀνέθεσαν	ἐν Ὀλυμπίᾳ Σάμιοι· καὶ αὐτοῖς
[6, 19]	θησαυρόν τε ᾠκοδομήσαντο, καὶ ἀναθήματα	ἀνέθεσαν	ἐς τὸν θησαυρὸν, κέδρου ζῴδια
[6, 16]	Ἀριστάρχον, Ψωφίδιοι προξένους ὄντας σφίσιν	ἀνέθεσαν,	ἢ καὶ ἄλλην τινὰ ἐς
[6, 12]	ἕτερον, τὸν δὲ αὐτῶν πεζόν,	ἀνέθεσαν	μὲν τοῦ Ἱέρωνος οἱ παῖδες,
[6, 15]	εἰκόνας τὸ δημόσιον, τρίτην δὲ	ἀνέθεσαν	οἱ τοῦ Ἱέρωνος παῖδες. Ἐδήλωσα
[6, 15]	οὗτοι μὲν τὸν Ἐπιθέρσην τοῦτον	ἀνέθεσαν.	Συρακούσιοι δὲ δύο μὲν Ἱέρωνος
[6, 17]	καὶ Φιλίνου τοῦ Ἡγεπόλιδος Κῴου	ἀνέθεσαν	τὰς εἰκόνας αἱ πόλεις, Κλαζομένιοι
[6, 3]	μὲν ἀνδριάντα Ἀχαιοὶ κατὰ πρόσταγμα	ἀνέθεσαν	τοῦ ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλωνος ἐπὶ
[6, 19]	Ἀττικοῖς γράμμασι· Ζηνί μ' ἄγαλμ'	ἀνέθηκαν	Ὀλυμπίῳ ἐκ Χερονήσου Τεῖχος ἑλόντες
[6, 13]	Ἀγαθῖνον δὲ ἀνέθεσαν Ἀχαιοὶ Πελληνεῖς.	Ἀνέθηκε	δὲ καὶ ὁ Ἀθηναίων δῆμος
[6, 10]	ὀλυμπιάδα καὶ ἑξηκοστὴν ὁ Κλεοσθένης·	ἀνέθηκε	δὲ ὁμοῦ τοῖς ἵπποις αὑτοῦ
[6, 14]	ἐδήλωσα, τοῦτον ἐς τὴν Ἄλτιν	ἀνέθηκε	Θρασύβουλος Ἠλεῖος. Παρὰ δὲ τὸν
[6, 17]	τὸν Πτολεμαίου τοῦ Λάγου Ἀριστόλαος	ἀνέθηκε	Μακεδὼν ἀνήρ. Ἀνάκειται δὲ καὶ
[6, 10]	Τοῦ Γλαύκου δὲ τὴν εἰκόνα	ἀνέθηκε	μὲν ὁ παῖς αὐτοῦ, Γλαυκίας
[6, 16]	τὸν Δημητρίου πατέρα καὶ Σέλευκον	ἀνέθηκε:	Σελεύκου δὲ ἐς ἅπαντας ἤρθη
[6, 8]	αὐτῆς ἀνηγορεύθη τε νικήσας καὶ	ἀνέθηκε	τὴν εἰκόνα. Λέγεται δὲ (καὶ)
[6, 14]	ἔχεται χαλκοῦς, ὃν Κρόκων Ἐρετριεὺς	ἀνέθηκεν	ἀνελόμενος κέλητι ἵππῳ στέφανον· καὶ
[6, 4]	ἤτοι μαθητὴς, ἢ καὶ στρατιωτικὸς	ἀνέθηκεν	ἀνὴρ, ἅτε παρὰ Ἀντιπάτρῳ καὶ
[6, 8]	οὕτως· Υἱὸς Δινύτα Δάμαρχος τάνδ'	ἀνέθηκεν	Εἰκόν' ἀπ' Ἀρκαδίας Παρράσιος γενεάν.
[6, 15]	δὲ Θηβαίου τὴν μὲν εἰκόνα	ἀνέθηκεν	Ἑρμοκράτης ὁ τοῦ Κλειτομάχου πατήρ.
[6, 10]	Μιλτιάδου δέ, ὁποῖα ἐς Ὀλυμπίαν	ἀνέθηκεν,	ἑτέρωθι δὴ δηλώσω τοῦ λόγου.
[6, 15]	ἐστιν ἐν Ὀλυμπίᾳ. Ὀλίδαν δὲ	ἀνέθηκεν	Ἠλεῖον τὸ ἔθνος τὸ Αἰτωλῶν.
[6, 21]	Δήμητρα λίθου τοῦ Πεντελῆσιν Ἀθηναῖος	ἀνέθηκεν	Ἡρώδης. Ἐν τῷ γυμνασίῳ τῷ
[6, 16]	τῇ Ἄλτει παρὰ τὸν ἀνδριάντα	ἀνέθηκεν	ὁ Δεινοσθένης· ὁδοῦ δὲ τῆς
[6, 10]	Ἕλλησι, πρῶτος ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνα	ἀνέθηκεν	ὁ Κλεοσθένης οὗτος. Τὰ γὰρ
[6, 10]	ἐπὶ τῷ ἅρματι· Κλεοσθένης μ'	ἀνέθηκεν	ὁ Πόντιος ἐξ Ἐπιδάμνου, Νικήσας
[6, 2]	ο δὲ ανὴ ρ ουτος	ανεί	λετο επὶ παγκρατί ω νί
[6, 1]	καὶ ουχ υπὸ ισχύ ος	ανεί	λοντο ή δη τὸ ν
[6, 14]	δὲ ἐξ ἀνδρὸς παγκρατιαστοῦ λοιδορίας.	Ἀνείλετο	δὲ ἐν ἀνδράσιν ὁ Ἀρτεμίδωρος
[6, 3]	Πυθοῖ δρόμου νίκας, τρεῖς δὲ	ἀνείλετο	Ἰσθμίων, τέσσαρας δὲ ἐν Νεμέᾳ,
[6, 15]	γενέσθαι. Καὶ δὴ αὐτὸς οὗτος	ἀνείλετο	καὶ κέλητι ἵππῳ νίκην ὁ
[6, 6]	ὀλυμπιάδος τὸν ἐπὶ πυγμῇ στέφανον	ἀνείλετο	ὁ Εὔθυμος. Ὁ δέ οἱ
[6, 13]	τὸν κότινον ἐν τρισὶν Ὀλυμπιάσιν	ἀνείλετο	ὀκτάκις, ἐπίκλησίν τε ἔσχεν Ἵππος
[6, 20]	Ἠλεῖοι, καὶ νίκην τε ἐπιφανεστάτην	ἀνείλοντο,	καὶ ὄνομα τῷ θεῷ τίθενται
[6, 25]	τῇ Ἥρᾳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ' Ναὸς	ἀνείμενος	βασιλεῦσι Ὁωμαίων. Ἄγαλμα Ἀφροδίτης Οὐρανίας.
[6, 20]	(τὸ) χωρίον ἐς τῶν ἵππων	ἀνειμένων	τοὺς δρόμους καὶ ἡ ἄφεσίς
[6, 2]	ννου τὰ δωρα ηγού μενος,	ανειπεν	αυτὸ ν Μιλή σιον, καὶ
[6, 25]	ἄγαλμα οὐδὲν ἐλείπετο· βασιλεῦσι δὲ	ἀνεῖται	Ῥωμαίοις. Ἔστι δὲ τῆς στοᾶς
[6, 23]	ἐδάφους ἕνεκα, τοῖς δὲ ἐφήβοις	ἀνεῖται	τῆς πανηγύρεως τὸν χρόνον πάντα.
[6, 9]	τὸν κίονα, ὃς τὸν ὄροφον	ἀνεῖχεν.	(Ἐμπεσόντος δὲ τοῦ ὀρόφου τοῖς
[6, 7]	ἀλλήλοις καὶ ἐν κόσμῳ τοιῷδε	ἀνέκειντο.	Ἀκουσίλαος μὲν λαβὼν πυγμῆς ἐν
[6, 1]	ομου καὶ ί ππων υπηρξεν	ανελέ	σθαι νί κας, τω Τρωί
[6, 11]	τοῦ ὠκίστου τῶν καλουμένων ἡρώων	ἀνελέσθαι	δρόμου νίκην. Τοὺς δὲ σύμπαντας
[6, 6]	ἐθέλων τῇ αὐτῇ πυγμῆς τε	ἀνελέσθαι	καὶ παγκρατίου νίκας, ὑπερεβάλετο πυκτεύων
[6, 3]	Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμείων τρεῖς ὑπῆρξεν	ἀνελέσθαι	νίκας. Τὸ δὲ ἐπίγραμμα τὸ
[6, 3]	σταδίου μὲν ἀνδρῶν Ὀλυμπίασι νίκην	ἀνελέσθαι	τὸν Εὐπόλεμον, εἶναι δὲ καὶ
[6, 7]	λέγεται δὲ καὶ ὡς Πύθια	ἀνέλοιτο	ἀκονιτί. Ἀνηγορεύοντο δὲ οὗτός τε
[6, 16]	Ἠλείοις, πάλης δὲ ἐν παισὶν	ἀνελομένοις	στεφάνους. Πλείσταινον δὲ τὸν Εὐρυδάμου
[6, 16]	καὶ Νελαί̈ δαν σταδίου τε	ἀνελόμενον	καὶ ὅπλου στέφανον, Ἠλείους σφᾶς
[6, 14]	Γόργον δὲ τὸν Εὐκλήτου Μεσσήνιον	ἀνελόμενον	πεντάθλου νίκην, καὶ Δαμάρετον καὶ
[6, 6]	Μαινάλου, δύο νίκας ἐν ἀνδράσιν	ἀνελόμενος,	Ἀνδροσθένης Λοχαίου. (Ἐπὶ δὲ τούτοις
[6, 14]	χαλκοῦς, ὃν Κρόκων Ἐρετριεὺς ἀνέθηκεν	ἀνελόμενος	κέλητι ἵππῳ στέφανον· καὶ πλησίον
[6, 7]	ὁ Διαγόρας, πυγμῆς ἐν ἀνδράσιν	ἀνελόμενος	νίκην· τοῦ Διαγόρου δὲ τὴν
[6, 6]	Λαστρατίδα παιδὸς εἰκὼν Ἠλείου, πάλης	ἀνελομένου	στέφανον· ἐγένετο δὲ αὐτῷ καὶ
[6, 10]	καὶ Ἠλεῖον Ἀγιάδαν, ἐν παισὶν	ἀνελομένους	νίκας, Λυκῖνον μὲν δρόμου, τοὺς
[6, 6]	παῖδα εἶναι λέγεται τὸν Εὔθυμον.	Ἀνελομένῳ	δέ οἱ πυγμῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 21]	εἰσιν αἱ οἰκήσεις, ἐπί τε	ἄνεμον	τετραμμέναι Λίβα καὶ ἡλίου δυσμάς.
[6, 6]	τὴν Ἰλίου, κατενεχθῆναί φασιν ὑπὸ	ἀνέμων	ἔς τε ἄλλας τῶν ἐν
[6, 11]	τῷ δικτύῳ τὴν εἰκόνα, καὶ	ἀνενεγκεῖν	αὖθις ἐς τὴν γῆν. Θάσιοι
[6, 5]	ἔργα) πέμπων ἀγγέλους ὑπισχνούμενος δῶρα,	ἀνέπεισεν	αὐτὸν ἐς Σοῦσά τε καὶ
[6, 18]	Κρής, καθάπερ γε καὶ ἦν,	ἀνερρήθη·	τῇ ἐπὶ ταύτῃ δὲ λαβὼν
[6, 20]	ὑπὲρ τῶν ἵππων τὴν καμπὴν	ἀνεστηκυίας	χρόαν πυρρᾶς, ἡ ἀπ' αὐτῆς
[6, 19]	αὐτῷ Ῥωμαίων. Σικελιώτας δὲ Σελινουντίους	ἀνέστησαν	μὲν Καρχηδόνιοι πολέμῳ· πρὶν δὲ
[6, 9]	ἐγένετο ὑπὸ τῆς λύπης· καὶ	ἀνέστρεψε	μὲν ἐς Ἀστυπάλαιαν, διδασκαλείῳ δ'
[6, 5]	παρέστη καταμεῖναι τῷ Πουλυδάμαντι, καὶ	ἀνέσχε	τὰς χεῖρας ὡς ἐπιπίπτοντι ἀνθέξων
[6, 6]	παλαιστὴν παῖδα εἰργάσατο Θηβαῖον Ἀγήνορα·	ἀνετέθη	δὲ ἡ εἰκὼν ὑπὸ τοῦ
[6, 18]	οἱ Κρῆτες. (Πρῶται δὲ ἀθλητῶν	ἀνετέθησαν	ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνας, Πραξιδάμαντός τε
[6, 3]	Ἐφέσιοι δὲ ἐς τὸ ἱερὸν	ἀνετίθεσαν	τῆς Ἀρτέμιδος Λύσανδρόν τε αὐτὸν
[6, 15]	αὐτῆς. Κάπρῳ μὲν δὴ οὐκ	ἄνευ	μεγάλων πόνων καὶ ἰσχυρᾶς ταλαιπωρίας
[6, 18]	(Ἐνταῦθα καὶ Ἀναξιμένους οἶδα εἰκόνα	ἀνευρών,	ὃς τὰ ἐν Ἕλλησιν ἀρχαῖα,
[6, 13]	τῆς ἐν τῇ τραχείᾳ Καρίᾳ.	Ἀνέφηνε	δὲ ἀρετὴν ποδῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 19]	ἐστιν Ἐπιδαμνίων. Ἒχει μὲν πόλον	ἀνεχόμενον	ὑπὸ Ἄτλαντος· ἔχει δὲ Ἡρακλέα
[6, 24]	εἰσί, τὸν ὄροφον δὲ δρυὸς	ἀνέχουσιν	εἰργασμένοι κίονες. Τοῦτο εἶναι μὲν
[6, 24]	κεφαλῆς, τοῦ δὲ αἱ ἀκτῖνες	ἀνέχουσιν.	Ἔστι δὲ καὶ Χάρισιν ἱερὸν,
[6, 24]	τοῖχος ὁ ταύτῃ τὸν ὄροφον	ἀνέχων	ἐστίν· ἀνάκεινται δὲ καὶ εἰκόνες
[6, 1]	ρμα τε ί ππων, καὶ	ανὴ	ρ ηνί οχος, καὶ αυτης
[6, 2]	σατο Λύ σιππος· ο δὲ	ανὴ	ρ ουτος ανεί λετο επὶ
[6, 10]	τούτῳ πυκτεύσοντα ἐς Ὀλυμπίαν αὐτὸν	ἀνήγαγεν.	Ἔνθα δὴ ὁ Γλαῦκος, ἅτε
[6, 1]	ξανδρος μὲ ν ά ρματι	ανηγορεύ	θη πρωτος· τὸ δὲ επί
[6, 2]	μων δὲ επὶ ά ρματι	ανηγορεύ	θη. Τω δὲ Τί μωνι
[6, 14]	ἐν παισὶν ὑπὸ Ἠλείων ἀπηλάθη,	ἀνηγορεύθη	δὲ ἐν ἀνδράσιν, ὥσπερ γε
[6, 14]	ἀνδράσιν, ὥσπερ γε καὶ ἐνίκησεν·	ἀνηγορεύθη	δὲ καὶ ὕστερον Νεμέᾳ τε
[6, 16]	ἀνδρὸς Ἀθηναίου Γλαύκωνος τοῦ Ἐτεοκλέους·	ἀνηγορεύθη	δὲ ὁ Γλαύκων οὗτος ἐπὶ
[6, 15]	ὁ ποιήσας ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν;	ἀνηγορεύθη	δὲ ὁ Κλεινόμαχος ἐπὶ νίκῃ
[6, 9]	τῶν ἄλλων, ὅτι ἐπὶ κάλπης	ἀνηγορεύθη	δρόμῳ, μετὰ τούτου τὴν εἰκόνα
[6, 15]	Θάσιον Θεαγένην ἐπὶ παγκρατίῳ τε	ἀνηγορεύθη	καὶ πυγμῇ. (Παγκρατίου μὲν οὖν
[6, 12]	ἔσχεν. Ἄρατος δὲ καὶ ἅρματι	ἀνηγορεύθη	νικῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τίμωνι δὲ
[6, 17]	ὅτι ἐν Ὀλυμπίᾳ Κλαζομενίων πρῶτος	ἀνηγορεύθη	νικῶν Ἡρόδοτος· ἡ δέ οἱ
[6, 8]	καὶ ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς	ἀνηγορεύθη	τε νικήσας καὶ ἀνέθηκε τὴν
[6, 7]	καὶ ὡς Πύθια ἀνέλοιτο ἀκονιτί.	Ἀνηγορεύοντο	δὲ οὗτός τε καὶ ὁ
[6, 13]	παύεται τοῦ δρόμου. Ἠλεῖοι δὲ	ἀνηγόρευσαν	ἐπὶ τῇ νίκῃ τὸν Φειδώλαν,
[6, 13]	χάριν τὴν Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους	ἀνηγόρευσεν	αὑτὸν Συρακούσιον, τούτων ἕνεκα οἱ
[6, 3]	δὲ ἀπὸ τούτου Συρακούσιον αὑτὸν	ἀνηγόρευσεν	ἐπὶ χρήμασι. (Καυλωνία δὲ ἀπῳκίσθη
[6, 3]	Σικυώνιος, ὃς ἐς πέμπτον διδάσκαλον	ἀνῄει	τὸν Ἀττικὸν Κριτίαν. Πτόλιχος μὲν
[6, 17]	θελήσειας, τοσάδε ἔστι σοι τῶν	ἀνηκόντων	ἐς μνήμην. Δημοκράτης Τενέδιος, καὶ
[6, 21]	ταύτῃ τῇ χώρᾳ λόφος ἐστὶν	ἀνήκων	ἐς ὀξύ, ἐπὶ δὲ αὐτῷ
[6, 6]	δὲ Ἀθηναίῳ παγκρατιαστῇ τὸν ἀνδριάντα	ἀνὴρ	Ἀθηναῖος Μίκων ἐποίησεν ὁ ζωγράφος.
[6, 12]	ἅρμα τέ ἐστι χαλκοῦν, καὶ	ἀνὴρ	ἀναβεβηκὼς ἐπ' αὐτό, κέλητες δὲ
[6, 17]	τοῦ Λάγου Ἀριστόλαος ἀνέθηκε Μακεδὼν	ἀνήρ.	Ἀνάκειται δὲ καὶ πύκτης κρατήσας
[6, 3]	καὶ ἐξ αὐτῆς Ἤλιδος παλαιστὴς	ἀνὴρ	Ἀριστόδημος Θράσιδος· γεγόνασι δὲ αὐτῷ
[6, 4]	μαθητὴς, ἢ καὶ στρατιωτικὸς ἀνέθηκεν	ἀνὴρ,	ἅτε παρὰ Ἀντιπάτρῳ καὶ πρότερον
[6, 20]	ἱππεύουσι καὶ οὐκ εὐμενῆ δαίμονα.	(Ἀνὴρ	δὲ Αἰγύπτιος Πέλοπα ἔφη παρὰ
[6, 7]	Μεγαρέως ποίημα ὁ ἀνδριάς ἐστιν.	(Ἀνὴρ	δὲ ἐκ Στυμφήλου Δρομεὺς ὄνομα,
[6, 3]	πόνων ὑγιής τε καὶ ἄνοσος	ἀνὴρ	εἴη· τῷ δὲ ἄρα τὸ
[6, 7]	Ῥόδον· καὶ φανερώτατα δὴ ἁπάντων	ἀνὴρ	εἷς φρονήσας οὗτος τὰ Λακεδαιμονίων
[6, 3]	ἦν μαθητὴς Ἀμφίων· Πίσων δὲ	ἀνὴρ	ἐκ Καλαυρείας ἐδιδάχθη παρ' Ἀμφίονι·
[6, 11]	δὴ τοῦ παγκρατίου τὴν νίκην	ἀνὴρ	ἐκ Μαντινείας Δρομεὺς ὄνομα, πρῶτος
[6, 3]	ἀνάκειται μὲν Ξενοφῶν Μενεφύλου, παγκρατιαστὴς	ἀνὴρ	ἐξ Αἰγίου τῆς Ἀχαιῶν· ἀνάκειται
[6, 13]	Παρὰ δὲ τὸν Βύκελον ὁπλίτης	ἀνὴρ	ἐπίκλησιν Λίβυς, Μνασέας Κυρηναῖος ἕστηκε·
[6, 4]	Ἀθήναιος· καὶ Σικυώνιος Σώστρατος παγκρατιαστὴς	ἀνήρ,	ἐπίκλησις δὲ ἦν Ἀκροχερσίτης αὐτῷ.
[6, 12]	δὲ τοῦ Ἱέρωνος τὸ ἅρμα	ἀνήρ	ἐστιν ὁμώνυμός τε τῷ Δεινομένους,
[6, 3]	Μεσσήνιός τε παῖς Σόφιος, καὶ	ἀνὴρ	Ἠλεῖος ἀνάκειται Στόμιος. Καὶ τῷ
[6, 13]	Χιόνιδι τὰ ἐς δόξαν καὶ	ἀνὴρ	Λύκιος παρέσχετο Ἑρμογένης Ξάνθιος, ὃς
[6, 14]	Ἠλεῖος. Παρὰ δὲ τὸν Πύρρον	ἀνὴρ	μικρὸς αὐλοὺς ἔχων ἐστὶν ἐκτετυπωμένος
[6, 16]	ὁ τοῦ Πολυπείθους πατήρ, παλαιστὴς	ἀνήρ:	νῖκαι δέ σφισι τῷ μὲν
[6, 15]	καὶ Ἀρχίδαμος ὁ Ἀγησιλάου, καὶ	ἀνὴρ	ὅστις δὴ θηρεύοντος παρεχόμενος σχῆμα.
[6, 3]	Λυσάνδρου. (Δαμίσκου δὲ ἐγγύτατα ἕστηκεν	ἀνὴρ	ὅστις δή· τὸ γὰρ ὄνομα
[6, 11]	δὴ ἐφ' ἵππων, Ἀντιγόνῳ δὲ	ἀνὴρ	πεζός ἐστιν ἡ εἰκών. (Τῶν
[6, 4]	(Παρὰ δὲ τὸν Σώστρατον παλαιστὴς	ἀνὴρ	πεποίηται Λεοντίσκος, ἐκ Σικελίας τε
[6, 22]	τὰ ἤδη λελεγμένα μοι Μεγαρεὺς	ἀνὴρ	Πύλων ὁ Κλήσωνος· γενομένη δὲ
[6, 4]	Πεποίηται δὲ παρὰ τὸν Εὐάνθην	ἀνήρ	τε ἱπποτρόφος καὶ τὸ ἅρμα,
[6, 11]	ἐπὶ τῷ πεποιημένῳ τῶν πολιτῶν,	ἀνήρ	τις αὐτῶν δόκιμος καὶ ἡλικίᾳ
[6, 11]	(Ὡς δὲ ἀπῆλθεν ἐξ ἀνθρώπων,	ἀνὴρ	τῶν τις ἀπηχθημένων ζῶντι αὐτῷ,
[6, 25]	ὠκὺν ὀιστόν, Εὖτέ μιν ωὐτὸς	ἀνὴρ	υἱὸς Διὸς αἰγιόχοιο Ἐν Πύλῳ
[6, 2]	δηλό ς εστιν Ὀλυμπί ασιν	ανηρημέ	νος νί κην. Ειναι δὲ
[6, 1]	νου, πυγμης εν παισὶ ν	ανηρημέ	νος νί κην· εφεξης δὲ
[6, 15]	Παιάνιον Ὀλυμπιάδα πάλῃ τὴν προτέραν	ἀνῃρημένον,	καὶ Πύθια παίδων τε πυγμῇ,
[6, 17]	Σικυωνίου Κανθάρου, πάλης ἐν παισὶν	ἀνῃρημένον	νίκην, καὶ τὸν Λεοντῖνον Γοργίαν
[6, 17]	ἐστιν ὁ Θεογόνου ὅπλου νίκην	ἀνῃρημένος·	(εἶναι δὲ καὶ μάντις ὁ
[6, 17]	τῷ ὁπλίτῃ δρόμῳ στεφάνους δύο	ἀνῃρημένος·	Λυσίππου δὲ ἔργον ἡ τοῦ
[6, 16]	Ὀλυμπίᾳ καὶ τὰς δύο Πυθικὰς	ἀνῃρημένος	νίκας. Κλεάρετός τέ ἐστιν Ἠλεῖος
[6, 15]	τεσσαράκοντα καὶ ἑκατὸν Ὀλυμπιάσιν ἔφθανεν	ἀνῃρημένος	νίκην. Ἡ δὲ Ὀλυμπιὰς ἡ
[6, 4]	ἐν Ἰσθμῷ τε καὶ Νεμείων	ἀνῃρημένος,	οὐχ Ἱμεραῖος εἶναι τὸ ἐξ
[6, 8]	ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας, τρεῖς δὲ	ἀνῃρημένος	Πυθοῖ. Καὶ αὐτῷ καὶ ἐν
[6, 16]	ἀναμὶξ ἐπὶ δρόμῳ νίκας ἓξ	ἀνῃρημένου.	Ὁ δὲ Ἀσάμων καὶ ὁ
[6, 7]	ἐς ὃ τριήρων ἁλοὺς Ἀττικῶν	ἀνήχθη	ζῶν παρὰ Ἀθηναίους. (Οἱ δὲ
[6, 3]	πολυθαήτῳ τεμένει Διὸς ὑψιμέδοντος Ἕστηκ'	ἀνθέντων	δημοσίᾳ Σαμίων. Τοῦτο μὲν δὴ
[6, 5]	χρόνον οὐκ ἐπὶ πολὺν ἔμελλεν	ἀνθέξειν.	(Γενομένης δὲ αἰσθήσεως τοῦ ἐπιόντος
[6, 5]	ἀνέσχε τὰς χεῖρας ὡς ἐπιπίπτοντι	ἀνθέξων	τῷ σπηλαίῳ, καὶ οὐ βιασθησόμενος
[6, 7]	βαλλόμενόν τε ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων	ἄνθεσι	καὶ εὐδαίμονα ἐπὶ τοῖς παισὶ
[6, 10]	Γλαῦκος. Εἶναι δέ φασιν ἐξ	Ἀνθηδόνος	τῆς Βοιωτῶν τὸ ἄνωθεν αὐτὸν
[6, 2]	παλαιου δή λη καθεστωσά εστιν	ανθρώ	ποις. Κύ πριοι δὲ ως
[6, 3]	καὶ Ἴωσιν ὡσαύτως οἱ πάντες	ἄνθρωποι	θεραπεύουσι τὰ ὑπερέχοντα τῇ ἰσχύι.
[6, 19]	ἀσπίδι κατά γε ἡμετέραν γνώμην	ἄνθρωποι	μέν εἰσιν οἱ αὐτοὶ Μυονεῖς
[6, 25]	ἐνιαυτοῦ νομίζουσιν, ὅτι (οἶμαι) καὶ	ἀνθρώποις	ἅπαξ ἡ κάθοδος ἡ ἐς
[6, 20]	καὶ ἔσοδος ἐς αὐτό ἐστιν	ἀνθρώποις·	ἐν δὲ τῷ ἐντὸς ὁ
[6, 17]	ἐς λήθην ὀλίγου δεῖν ἥκουσαν	ἀνθρώποις.	Εὐδοκιμῆσαι δὲ Γοργίαν λόγων ἕνεκα
[6, 8]	δὲ ἤδη τοιαῦτα ἐγένετο ἐν	ἀνθρώποις,	ἢ καὶ ὕστερόν ποτε ἔσται,
[6, 25]	Ἠλείων ἡ πόλις πληθύει μάλιστα	ἀνθρώποις,	κατὰ τοῦτο ἀνδριάς σφισιν ἀνδρὸς
[6, 6]	γάμος τε ἐπιφανὴς Εὐθύμῳ, καὶ	ἀνθρώποις	τοῖς ἐνταῦθα ἐλευθερία τοῦ λοιποῦ
[6, 11]	ἐμπεσόν τι ἐξ αὐτῶν ἀποκτείνειεν	ἄνθρωπον.	(Ἀνὰ χρόνον δέ, ὡς τοῖς
[6, 20]	ταῖς ἀρχαῖς (πιστὰ γὰρ τὴν	ἄνθρωπον	ἡγοῦντο εἰρηκέναι) τιθέασι τὸ παιδίον
[6, 8]	τούτων ἔτει δεκάτῳ γένοιτο αὖθις	ἄνθρωπος.	Οὐ μὴν οὐδὲ ὑπὸ τῶν
[6, 11]	ἀνδριὰς ἐμπεσὼν ὕβρεως παύει· τοῦ	ἀνθρώπου	δὲ τοῦ ἀποθανόντος οἱ παῖδες
[6, 8]	ἀλαζόνων ἐστὶν εἰρημένα, ὡς ἐξ	ἀνθρώπου	μεταβάλοι τὸ εἶδος ἐς λύκον
[6, 6]	ἀποπλέοντα οἴχεσθαι· τοῦ καταλευσθέντος δὲ	ἀνθρώπου	τὸν δαίμονα οὐδένα ἀνιέναι καιρὸν
[6, 16]	ἐς ἅπαντας ἤρθη τὸ ὄνομα	ἀνθρώπους,	ἄλλων τε ἕνεκα καὶ διὰ
[6, 20]	ἡ θεὸς αὕτη προήγαγεν ἐς	ἀνθρώπους.	(Τοῖς δὲ τῶν Ἀρκάδων ἀποθανοῦσιν
[6, 15]	τῆς αὐτῆς. Πρώτῳ δὲ γεγόνασιν	ἀνθρώπων	αἱ δύο νῖκαι τῷ Κάπρῳ
[6, 11]	χιλίους. (Ὡς δὲ ἀπῆλθεν ἐξ	ἀνθρώπων,	ἀνὴρ τῶν τις ἀπηχθημένων ζῶντι
[6, 6]	ἐκφυγὼν, αὖθις ἕτερόν τινα ἐξ	ἀνθρώπων	ἀπέλθοι τρόπον. Οἰκεῖσθαι δὲ τὴν
[6, 15]	αὐτὸν ἀνάκειται Γόργος. Μόνῳ δὲ	ἀνθρώπων	ἄχρι ἐμοῦ τῷ Γόργῳ τέσσαρες
[6, 5]	πρὸ τῶν ἡρώων θνητὸν γένος·	ἀνθρώπων	δὲ τῶν καθ' ἡμᾶς οὗτός
[6, 25]	ἐφεῖται πέρα γε τοῦ ἱερωμένου.	Ἀνθρώπων	δὲ ὧν ἴσμεν μόνοι τιμῶσιν
[6, 5]	ἔργον, μέγιστος δὲ ἁπάντων ἐγένετο	ἀνθρώπων,	πλὴν τῶν ἡρώων καλουμένων, καὶ
[6, 5]	καὶ πηδῶντα καὶ ἐπειγόμενον οὐκ	ἀνίει,	πρίν γε δὴ ὁ ταῦρος
[6, 4]	χειρῶν ἔκλα, καὶ οὐ πρότερον	ἀνίει,	πρὶν ἢ αἴσθοιτο ἀπαγορεύσαντος. (Γεγόνασι
[6, 6]	δὲ ἀνθρώπου τὸν δαίμονα οὐδένα	ἀνιέναι	καιρὸν ἀποκτείνοντά τε ὁμοίως τοὺς
[6, 24]	Εἰσιᾶσι δὲ, πρὶν μὲν ἥλιον	ἀνίσχειν,	συμβαλόντες δρομέας, μεσούσης δὲ τῆς
[6, 21]	Τῆς στοᾶς δὲ τῆς πρὸς	ἀνίσχοντα	ἥλιον τοῦ γυμνασίου προσεχεῖς τῷ
[6, 9]	ἐς ἀνωφελὲς οἱ Ἀστυπαλαιεῖς ἔκαμνον	ἀνοίγειν	τὴν κιβωτὸν πειρώμενοι. Τέλος δὲ
[6, 25]	τῷ θεῷ. Ἑκάστου δὲ ἅπαξ	ἀνοίγειν	τοῦ ἐνιαυτοῦ νομίζουσιν, ὅτι (οἶμαι)
[6, 25]	Ἅιδου περίβολός τε καὶ ναός)	ἀνοίγνυται	μὲν ἅπαξ κατὰ ἔτος ἕκαστον,
[6, 12]	ἀσθενείας ἀφανεστέρας, καὶ δι' αὐτὸ	ἀνοικισθείσας	ἐς Μεγάλην πόλιν, περιέχει σφᾶς
[6, 22]	ἑκατοστήν, τεθεῖσαν δὲ ὑπὸ Ἀρκάδων,	ἀνολυμπιάδας	οἱ Ἠλεῖοι καλοῦντες οὐ σφᾶς
[6, 3]	τῶν πόνων ὑγιής τε καὶ	ἄνοσος	ἀνὴρ εἴη· τῷ δὲ ἄρα
[6, 14]	ὁ εἰργασμένος ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν.	Ἄνοχος	δὲ ὁ Ἀδαμάτα Ταραντῖνος, σταδίου
[6, 4]	ἀλλὰ Πισαῖοι καὶ Ἀρκάδες ἔθεσαν	ἀντ'	αὐτῶν. (Παρὰ δὲ τὸν Σώστρατον
[6, 5]	καταπαύσας παῖδα Ἀρταξέρξου γνήσιον, ἔσχεν	ἀντ'	ἐκείνου τὴν ἀρχήν, οὗτος ὡς
[6, 10]	γε δὴ βιαιοτέραν ἐς τὸν	ἀνταγωνιζόμενον	ἐνεγκὼν τὴν πληγὴν, αὐτίκα εἶχε
[6, 4]	αὐτῷ. Παραλαμβανόμενος γὰρ ἄκρων τοῦ	ἀνταγωνιζομένου	τῶν χειρῶν ἔκλα, καὶ οὐ
[6, 10]	τῆς μάχης, ἐτιτρώσκετο ὑπὸ τῶν	ἀνταγωνιζομένων,	καὶ ἡνίκα πρὸς τὸν λειπόμενον
[6, 12]	ἴσμεν· καταμαχέσασθαι δὲ τρεῖς φασιν	ἀνταγωνιστὰς	αὐτὸν, οὔτε πληγὴν ἀποδεξάμενον, οὔτε
[6, 14]	αὐτῆς τούς τε ἐξ Ὀλυμπίας	ἀνταγωνιστὰς,	καὶ ἐπὶ τοῖς παισὶν, οὓς
[6, 23]	ἀφελέσθαι πειρᾶται τὸν φοίνικα ὁ	Ἀντέρως.	(Τῆς ἐσόδου δὲ ἑκατέρωθεν τῆς
[6, 23]	ἔχων ἐπειργασμένον, καὶ τὸν καλούμενον	Ἀντέρωτα·	ἔχει δὲ ὁ μὲν φοίνικος
[6, 23]	καὶ Ἀθηναῖοι κατὰ ταὐτὰ Ἠλείοις	Ἀντέρωτα	ὀνομάζουσι, Δήμητρός τε καὶ τῆς
[6, 13]	ὀλυμπιάδας, ἀκμάζων τε τῇ ὠκύτητι	ἀντήρκεσε,	καὶ γεγόνασιν αὐτῷ δρόμου νῖκαι
[6, 2]	ειληφὼ ς, καὶ Μιλή σιος	Αντί	πατρος Κλεινοπά τρου, παιδας κατειργασμέ
[6, 22]	ποιούμενοι, τιθέναι τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα	ἀντὶ	Ἠλείων. Οἵγε ὀλυμπιάδι μὲν τῇ
[6, 22]	παρὰ τῶν προσχώρων ἀθροίσαντες, ἐποίησαν	ἀντὶ	Ἠλείων τὰ Ὀλύμπια. (Ταύτας τὰς
[6, 2]	τὸ ν παιδα εκ Συρακουσων.	Ἀντί	πατρος δὲ εν ουδενὶ του
[6, 10]	τὸ ἄροτρον καθήρμοσε τῇ χειρὶ	ἀντὶ	σφύρας χρώμενος. Καί πως (ἐθεάσατο
[6, 23]	τροφὰς δοῦναι. Τούτῳ μὲν αὐτόθι	ἀντὶ	τούτου γεγόνασιν αἱ τιμαί· χρόνος
[6, 6]	βιάσασθαι, καὶ ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων	ἀντὶ	τούτου καταλευσθῆναι τοῦ ἀδικήματος. (Ὀδυσσέα
[6, 14]	τῷ πεντάθλῳ. Πυθοκρίτῳ μὲν γέγονεν	ἀντὶ	τούτων ἡ ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλη,
[6, 21]	οἰκοδομηθῆναι τὸ ἱερόν. (Ἀγάλματα δὲ	ἀντὶ	τῶν ἀρχαίων Κόρην καὶ Δήμητρα
[6, 20]	κελήτων, διήκει πρὸ αὐτῶν καλῴδιον	ἀντὶ	ὕσπληγος. Βωμὸς δὲ ὠμῆς πλίνθου,
[6, 15]	καὶ τοῦ Δημητρίου τὸν παῖδα	Ἀντίγονον,	ἀναθήματα ἴστω τις Βυζαντίων ὄντας.
[6, 16]	οἱ ἀναθέντες. (Τυδεὺς δὲ Ἠλεῖος	Ἀντίγονόν	τε τὸν Δημητρίου πατέρα καὶ
[6, 16]	παρὰ τὴν Ἑλλάδα, τῇ μὲν	Ἀντίγονον	τὸν ἐπιτροπεύσαντα Φιλίππου τοῦ Δημητρίου,
[6, 11]	Φιλίππου, καὶ Σέλευκός τε καὶ	Ἀντίγονος·	τοῖς μὲν δὴ ἐφ' ἵππων,
[6, 15]	Δημητρίου καὶ τοῦ ὑιοῦ αὐτοῦ	Ἀντιγόνου.	Ἀρέος βασιλέως Λαλεδαιμονίων. Πτολεμαίου τοῦ
[6, 11]	τοῖς μὲν δὴ ἐφ' ἵππων,	Ἀντιγόνῳ	δὲ ἀνὴρ πεζός ἐστιν ἡ
[6, 20]	στρατιᾷ, καὶ τῶν Ἠλείων σφίσιν	ἀντικαθημένων,	γυναῖκα ἀφικομένην παρὰ τῶν Ἠλείων
[6, 18]	δὲ οὔτε πρὸς τὸ σόφισμα	ἀντιμηχανήσασθαί	τι εὑρίσκων, καὶ ἐνεχόμενος τῇ
[6, 3]	μὲν Νικόδαμος· γένος δὲ ὁ	Ἀντίοχος	ἦν ἐκ Λεπρέου. Παγκρατίῳ δὲ
[6, 3]	ἐς Ἀχαιοὺς προσέσται μοι συγγραφῇ.	(Ἀντιόχου	δὲ ἀνδριάντα ἐποίησε μὲν Νικόδαμος·
[6, 3]	τῷ Ἠλείῳ. Πλησίον δὲ τοῦ	Ἀντιόχου	καὶ Ὕσμων οὗτος ἕστηκε. Τούτῳ
[6, 2]	τὸ ν πατέ ρα του	Ἀντιπά	τρου χρή μασιν αναπεί θουσιν
[6, 4]	τε καὶ τόλμαν Ἀχαιῶν μόνος	Ἀντιπάτρου	μοι καὶ Μακεδόνων ἐναντία ἀγωνίσασθαι
[6, 4]	στρατιωτικὸς ἀνέθηκεν ἀνὴρ, ἅτε παρὰ	Ἀντιπάτρῳ	καὶ πρότερον ἰσχύσαντα παρὰ Ἀλεξάνδρῳ.
[6, 12]	τὸν Ἱπποκράτην· τοῦ δέ οἱ	ἀντιστάντος,	κρατήσαντες τῶν δορυφόρων ἄλλοι, διαφθείρουσι
[6, 7]	Πεισίροδος Θούριοι, διωχθέντες ὑπὸ τῶν	ἀντιστασιωτῶν	ἐκ τῆς Ῥόδου, καὶ ἐς
[6, 19]	Καρχηδονίων θησαυρός, Ποθαίου τέχνη, καὶ	Ἀντιφίλου	τε καὶ Μεγακλέους. Ἀναθήματα δὲ
[6, 14]	τὸν μὲν αὐτῶν ἀναστρέφων τὸν	ἀντίχειρα	ἐς τὸ ἄνω· τῶν λοιπῶν
[6, 20]	δὲ, ὁ μὲν ἐς τὸ	ἄνω	πεποίηται πηδᾶν ὁ ἀετός, ὡς
[6, 14]	ἀναστρέφων τὸν ἀντίχειρα ἐς τὸ	ἄνω·	τῶν λοιπῶν δὲ ἀλλήλοις ἐπικειμένων
[6, 10]	ἐξ Ἀνθηδόνος τῆς Βοιωτῶν τὸ	ἄνωθεν	αὐτὸν γένος ἀπὸ Γλαύκου τοῦ
[6, 9]	ἐφελκυσαμένου τὸ ἐπίθημα, κάματον ἐς	ἀνωφελὲς	οἱ Ἀστυπαλαιεῖς ἔκαμνον ἀνοίγειν τὴν
[6, 23]	καὶ τὰ ἐν αὐτῷ μνμημνς	ἄξια.	Βουλευτήριον Ἠλείων, Λαλίχμιον καλούμενον. Ἀγυιὰ
[6, 19]	(Κεῖνται δὲ καὶ ἄλλα ἐνταῦθα	ἄξια	ἐπιμνησθῆναι· μάχαιρα ἡ Πέλοπος χρυσοῦ
[6, 14]	καὶ ἔργα πολλὰ ἐργασάμενον καὶ	ἄξια	μνήμης, ἃ ἐν τῷ λόγῳ
[6, 23]	Φιλομείρακος. (Ἐν δὲ Ἤλιδι τὰ	ἄξια	μνήμης γυμνάσιόν ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ
[6, 17]	ῥήτορος. (Ταῦτα μὲν δὴ τὰ	ἀξιολογώτατα	ἀνδρὶ ποιουμένῳ τὴν ἔφοδον ἐν
[6, 6]	καὶ θέας ἐς τὰ μάλιστα	ἄξιος.	(Ἐπανήκων δὲ ἐς Ἰταλίαν τότε
[6, 8]	Δινύτα Δάμαρχος τάνδ' ἀνέθηκεν Εἰκόν'	ἀπ'	Ἀρκαδίας Παρράσιος γενεάν. Τοῦτο μὲν
[6, 10]	βοῆσαί φασιν· Ὦ παῖ τὴν	ἀπ'	ἀρότρου. Οὕτω γε δὴ βιαιοτέραν
[6, 20]	καμπὴν ἀνεστηκυίας χρόαν πυρρᾶς, ἡ	ἀπ'	αὐτῆς αὐγὴ κατὰ ταὐτὰ καὶ
[6, 7]	Διαγόρας μὲν δὴ καὶ τὸ	ἀπ'	αὐτοῦ γένος δόξης ἐς τοσοῦτο
[6, 7]	Διαγόρου τοῦ Ῥοδίου καί τῶν	ἀπ'	ἐκείνου. Τὰ κατά Δωριέα τὸν
[6, 17]	Κλυτιδᾶν γένος εὔχομαι εἶναι Μάντις,	ἀπ'	ἰσοθέων αἷμα Μελαμποδιδᾶν. Μελάμποδος γὰρ
[6, 20]	ἵππους φόβος τε αὐτίκα ἰσχυρὸς	ἀπ'	οὐδεμιᾶς προφάσεως φανερᾶς καὶ ἀπὸ
[6, 1]	νικησά ντων Ὀλυμπί ασιν ουχ	απά	ντων εισὶ ν εστηκό τες
[6, 9]	τῆς ἡμέρας ἐν Αἰγίνῃ φανὲν	ἀπαγγείλειε	τὴν νίκην. (Φίλλην δὲ Ἠλεῖον
[6, 10]	τὸν λειπόμενον ἐξ αὐτῶν ἐπύκτευεν,	ἀπαγορεύειν	ὑπὸ πλήθους τῶν τραυμάτων ἐνομίζετο.
[6, 4]	πρότερον ἀνίει, πρὶν ἢ αἴσθοιτο	ἀπαγορεύσαντος.	(Γεγόνασι δὲ αὐτῷ Νεμείων μὲν
[6, 5]	ταῦρος ὀψέ ποτε καὶ ἐς	ἅπαν	ἀφικόμενος βίας, ἀπέφυγεν ἀφεὶς ταύτῃ
[6, 3]	Ἠπειρωτῶν ἀνάστατοι· κατέλαβε δὲ ἐς	ἅπαν	ἐρημωθῆναι καὶ τὴν Καυλωνίαν ἁλοῦσαν
[6, 6]	δεινῶς μέλας καὶ τὸ εἶδος	ἅπαν	ἐς τὰ μάλιστα φοβερός, λύκου
[6, 17]	λόγων πρῶτος ἠμελημένην τε ἐς	ἅπαν,	καὶ ἐς λήθην ὀλίγου δεῖν
[6, 18]	ὕστερον Ἀλέξανδρος εἰργάσατο, συνέγραψεν ὁμοίως	ἅπαντα·	ἡ δέ οἱ τιμὴ γέγονεν
[6, 16]	Σέλευκον ἀνέθηκε: Σελεύκου δὲ ἐς	ἅπαντας	ἤρθη τὸ ὄνομα ἀνθρώπους, ἄλλων
[6, 5]	ἐκκλησία τηνικαῦτα οὖσα) τούτους τε	ἅπαντας	κατηκόντισε, πελτασταῖς ἐν κύκλῳ περισχὼν
[6, 13]	πω τηνικαῦτα οὐδὲ Ἀργείοις ἐς	ἅπαντας	ὑπομνήματα τοὺς Νεμεὰτας. (Ἡ δὲ
[6, 20]	τιθεῖσι τὸν ἀγῶνα. Ἔστι δὲ	ἀπαντικρὺ	τῶν Ἑλλανοδικῶν βωμὸς λίθου λευκοῦ·
[6, 7]	ἐς Ῥόδον· καὶ φανερώτατα δὴ	ἁπάντων	ἀνὴρ εἷς φρονήσας οὗτος τὰ
[6, 5]	μέν ἐστιν ἔργον, μέγιστος δὲ	ἁπάντων	ἐγένετο ἀνθρώπων, πλὴν τῶν ἡρώων
[6, 25]	ἱερὸν τῷ θεῷ. Ἑκάστου δὲ	ἅπαξ	ἀνοίγειν τοῦ ἐνιαυτοῦ νομίζουσιν, ὅτι
[6, 13]	ἐπ' αὐτῷ; Ὠκυδρόμας Λύκος Ἴσθμι'	ἅπαξ,	δύο δ' ἐνθάδε νίκαις Φειδώλα
[6, 3]	ἄνδρας ἐν Ὀλυμπίᾳ μὲν ἐκράτησεν	ἅπαξ,	ἐν Ἰσθμῷ δὲ καὶ Νεμέᾳ
[6, 25]	νομίζουσιν, ὅτι (οἶμαι) καὶ ἀνθρώποις	ἅπαξ	ἡ κάθοδος ἡ ἐς τοῦ
[6, 25]	τε καὶ ναός) ἀνοίγνυται μὲν	ἅπαξ	κατὰ ἔτος ἕκαστον, ἐσελθεῖν δὲ
[6, 20]	χωρίον περιεχόμενον θριγκῷ. Ἐς τοῦτο	ἅπαξ	κατὰ ἔτος ἕκαστον ἔστι ταῖς
[6, 19]	οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ παρίστατο	ἅπασιν	εἰκάζειν. (Ἐμὲ δὲ ἐσῆλθεν ἀνάμνησις,
[6, 7]	τὸν Θέαντον· καί σφισιν ἀνδριάντες	ἅπασιν	ἐν Ὀλυμπίᾳ κεῖνται. (Ἐπὶ δὲ
[6, 11]	δέ, ὡς τοῖς Θασίοις οὐδένα	ἀπεδίδου	καρπὸν ἡ γῆ, θεωροὺς ἀποστέλλουσιν
[6, 5]	ἐν ἡλικίᾳ κατεφόνευσε, γυναῖκας δὲ	ἀπέδοτο	καὶ παῖδας, μισθὸν εἶναι τὰ
[6, 16]	ἐς Νεμείων ἀγῶνα τῶν χειμερινῶν	ἀπέδωκεν	Ἀργείοις. (Τοῦ δὲ Ἀριστείδου ἐγγύτατα
[6, 21]	τὸν Οἰνόμαον κρατήσαντα ἐνίκησεν αὐτός.	(Ἀπέθανον	δὲ ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου, κατὰ
[6, 7]	θυμῷ τε ἐς αὐτὸν καὶ	ἀπειλαῖς	ἐχρῶντο· ὡς δὲ ἐς ἐκκλησίαν
[6, 14]	τῶν δακτύλων κάτω γινόμενον, οὐκ	ἀπεκίνησεν	ἄν τις βιαζόμενος. (Ἀποθανεῖν δὲ
[6, 11]	ἐκ τῶν θεῶν μήνιμα. (Ἐνταῦθα	ἀπεκρίνατό	σφισιν ἡ Πυθία· Θεαγένην δ'
[6, 5]	ἀριθμὸν τρεῖς, ἀθρόους οἱ μονομαχήσαντας	ἀπέκτεινεν.	Ἔργων δὲ τῶν κατειλεγμένων οἱ
[6, 7]	ἐς αὐτὸν ἡ γνώμη, καὶ	ἀπελθεῖν	ἀφιᾶσιν, οὐδὲ ἔργον οὐδὲν ἄχαρι
[6, 22]	Ἄρτεμιν, ἅτε δὲ οὐ διαγινώσκοντα,	ἀπελθεῖν	ἐπὶ ἀπράκτῳ τῷ ἐγχειρήματι. (Λετριναῖοι
[6, 22]	ἐς τὴν Πισαίαν σὺν ὅπλοις,	ἀπελθεῖν	οἴκαδε ἀπράκτους ἔπεισε δεήσεσί τε
[6, 6]	αὖθις ἕτερόν τινα ἐξ ἀνθρώπων	ἀπέλθοι	τρόπον. Οἰκεῖσθαι δὲ τὴν Τεμέσαν
[6, 7]	καὶ ἐς Ἰταλίαν παρὰ Θουρίους	ἀπελθόντες.	Χρόνῳ δὲ ὕστερον κατῆλθεν ὁ
[6, 1]	αυτης Κυνί σκας εικώ ν,	Ἀπελλου	τέ χνη. Γέ γραπται δὲ
[6, 4]	δοκεῖν) ἕνεκα ἀνδριάντα ἐς Ὀλυμπίαν	ἀπέστειλαν,	ὅτι ἐν βαρβάρῳ τε ἐπέλαβεν
[6, 12]	Τὰ δὲ ἀναθήματα οὐχ Ἱέρων	ἀπέστειλεν,	ἀλλ' ὁ μὲν ἀποδοὺς τῷ
[6, 5]	καὶ ἐς ἅπαν ἀφικόμενος βίας,	ἀπέφυγεν	ἀφεὶς ταύτῃ τῷ Πουλυδάμαντι τὰς
[6, 22]	Πύλον ποτὲ ὀνομασθεῖσαν ἴσμεν πόλιν.	(Ἀπέχει	δὲ ὡς πεντήκοντα Ὀλυμπίας σταδίους
[6, 26]	τῶν Θυίων τὴν ἑορτὴν λέγουσιν.	Ἀπέχει	μέν γε τῆς πόλεως, ὅσον
[6, 22]	Πισαῖοι δὲ ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον, συμφορὰν	ἀπεχθανόμενοί	τε Ἠλείοις καὶ σπουδὴν ποιούμενοι,
[6, 25]	ὡς σφίσι τε εὔνῳ καὶ	ἀπεχθανομένῳ	πρὸς τὸν Ἡρακλέα ἐποιήσαντο τὸ
[6, 25]	Πυλίοις τὸν δην συμμαχήσοντα τῇ	ἀπεχθείᾳ	τοῦ Ἡρακλέους, ἔχοντα ἐν τῇ
[6, 14]	μὲν ἐν παισὶν ὑπὸ Ἠλείων	ἀπηλάθη,	ἀνηγορεύθη δὲ ἐν ἀνδράσιν, ὥσπερ
[6, 14]	οὐκ ἐπιτήδειός πω νομισθεὶς παλαίειν,	ἀπηλάθη	τοῦ ἀγῶνος· τῇ δὲ ἑξῆς
[6, 11]	ἔσχε καὶ χιλίους. (Ὡς δὲ	ἀπῆλθεν	ἐξ ἀνθρώπων, ἀνὴρ τῶν τις
[6, 11]	ἐξ ἀνθρώπων, ἀνὴρ τῶν τις	ἀπηχθημένων	ζῶντι αὐτῷ, παρεγίνετο ἀνὰ πᾶσαν
[6, 2]	μενοι μά ντεις, γεγό νασιν	απο	Ἰά μου· τὸ ν δὲ
[6, 24]	πεποίηται τῷ ἀρχαιοτέρῳ, στοαῖς τε	ἀπὸ	ἀλλήλων διεστώσαις, καὶ ἀγυιαῖς δι'
[6, 26]	ἐπιτήδειον· ἐπίνειον δὲ οὖσα Ἠλείων,	ἀπὸ	ἀνδρὸς Ἀρκάδος τὸ ὄνομα εἴληφε.
[6, 3]	αὐτῷ τὴν εἰκόνα ἐποίησεν, ὃς	ἀπὸ	Ἀριστοκλέους τοῦ Σικυωνίου καταριθμουμένῳ τοὺς
[6, 13]	ἀρετὴν ποδῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ πᾶσαν.	Ἀπὸ	γὰρ τοῦ μηκίστου καὶ διαρκεστάτου
[6, 10]	Βοιωτῶν τὸ ἄνωθεν αὐτὸν γένος	ἀπὸ	Γλαύκου τοῦ ἐν θαλάσσῃ δαίμονος.
[6, 21]	ἐν Πίσῃ καὶ ἀπόστασιν βουλεύοντι	ἀπὸ	Ἠλείων, ἀποθανεῖν φασιν αὐτὸν ὑπὸ
[6, 22]	ἐπανείλοντο Ἠλείοις, συναπέστησαν δέ σφισιν	ἀπὸ	Ἠλείων Μακίστιοι καὶ Σκιλλούντιοι, οὗτοι
[6, 21]	καὶ ὄνομα Παρθενίας τῷ ποταμῷ	ἀπὸ	ἵππου τῆς Μάρμακος. (Ἔστι δὲ
[6, 22]	ἰάματα. Καλεῖσθαι δὲ τὰς νύμφας	ἀπὸ	Ἴωνος λέγουσι τοῦ Γαργηττοῦ, μετοικήσαντος
[6, 19]	ὑπὲρ τοῦ ἀετοῦ, τοὺς Μεγαρέας	ἀπὸ	Κορινθίων ἀναθεῖναι τὸν θησαυρὸν λέγουσα.
[6, 21]	τοῦ Ἰδαίου, παραγενέσθαι δὲ αὐτὸν	ἀπὸ	Κυδωνίας τῆς Κρητικῆς καὶ τοῦ
[6, 7]	δῆμον πεισθέντα ὑπὸ τοῦ Κόνωνος,	ἀπὸ	Λακεδαιμονίων μεταβαλέσθαι σφᾶς ἐς τὴν
[6, 25]	ἐσθῆτα δὲ ἐρεᾶν αὐτῷ καὶ	ἀπὸ	λίνου τε καὶ βύσσου περιβάλλουσι.
[6, 2]	τὸ ν δὲ ειναι παιδα	Ἀπό	λλωνος καὶ λαβειν μαντική ν
[6, 21]	ἐπώνυμον τοῦ λῃστοῦ δειράδα, ποταμὸς	ἀπὸ	μεσημβρίας κατιὼν ἐς τὸν Ἀλφειὸν
[6, 26]	τὰς ἐσθῆτας ποιοῦσιν οἱ Σῆρες,	ἀπὸ	οὐδενὸς φλοιοῦ, τρόπον δὲ ἕτερον
[6, 24]	Ἑλλανοδικαιών· ἀγυιὰ δὲ ἡ διείργουσα	ἀπὸ	τῆς ἀγορᾶς ἐστιν αὐτόν. Ἐν
[6, 7]	Μεσσήνιος πρὸς γυναικῶν ἦν, καὶ	ἀπὸ	τῆς Ἀριστομένους ἐγεγόνει θυγατρός. (Δωριεῖ
[6, 14]	κοινὸν τὸ Αἰτωλῶν Κύλωνα, ὃς	(ἀπὸ	τῆς Ἀριστοτίμου τυραννίδος ἠλευθέρωσεν Ἠλείους.
[6, 4]	Σικελίας τε ὢν γένος, καὶ	ἀπὸ	τῆς ἐν τῷ πορθμῷ Μεσσήνης·
[6, 17]	Βούτας Πολυνείκους Μιλήσιος, καὶ Καλλικράτης	ἀπὸ	τῆς ἐπὶ Ληθαίῳ Μαγνησίας, ἐπὶ
[6, 10]	δὲ ὄπισθεν τοῦ Διὸς τοῦ	ἀπὸ	τῆς μάχης τῆς Πλαταιᾶσιν ἀνατεθέντος
[6, 21]	πόλιν, καὶ θέσθαι τὸ ὄνομα	ἀπὸ	τῆς μητρὸς λέγουσιν Ἁρπίνης. (Προελθόντι
[6, 22]	ὀγδοήκοντα δὲ στάδια ἐς Ἦλιν	ἀπὸ	τῆς Πύλου. Ταύτην τὴν Πύλον
[6, 21]	δέ οἱ Διάγων. Τεσσαράκοντα δὲ	ἀπὸ	τῆς Σαύρου δειράδος προελθόντι στάδια,
[6, 14]	καθίει τὴν πλευράν, τὸ δὲ	ἀπὸ	τοῦ ἀγκῶνος ἔτεινεν ἐς εὐθύ,
[6, 6]	τοῦ θεοῦ προστεταγμένα ὑπουργοῦσι δεῖμα	ἀπὸ	τοῦ δαίμονος ἐς τἄλλα ἦν
[6, 6]	ἐλευθερία τοῦ λοιποῦ σφισιν ἦν	ἀπὸ	τοῦ δαίμονος. Ἤκουσα δὲ καὶ
[6, 14]	τοὺς ἐμπίπτοντάς τε καὶ ὠθοῦντας	ἀπὸ	τοῦ δίσκου. Παρείχετο δὲ καὶ
[6, 21]	Ἀσκληπιοῦ ναός, ἐπίκλησιν μὲν Δημαινέτου	ἀπὸ	τοῦ ἱδρυσαμένου, ἐρείπια δὲ καὶ
[6, 17]	παῖδας ἀμφότεροι· Ἑρμησιάνακτι δὲ καὶ	ἀπὸ	τοῦ κοινοῦ τοῦ Κολοφωνίων ὑπῆρξεν
[6, 17]	τὰ ἡμῖν εἰρημένα. Εἰ δὲ	ἀπὸ	τοῦ Λεωνιδαίου πρὸς τὸν βωμὸν
[6, 25]	ὑπαίθρῳ τέμενος οὐ πολὺ ἀφεστηκὸς	ἀπὸ	τοῦ ναοῦ. Καὶ τὴν μὲν
[6, 10]	τῇ πόλει τῇ νῦν Δυρράχιον	ἀπὸ	τοῦ οἰκιστοῦ. (Λυκῖνον δὲ Ἡραιέα,
[6, 4]	ἐν Μακεδονίᾳ πόλεων, καλουμένη δὲ	ἀπὸ	τοῦ οἰκιστοῦ Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου.
[6, 21]	καλούμενος ποταμὸς, καὶ οὐ πολὺ	ἀπὸ	τοῦ ποταμοῦ πόλεως Ἁρπίνης ἄλλα
[6, 22]	(Προελθόντι δὲ ὅσον τε στάδιον	ἀπὸ	τοῦ τάφου σημεῖά ἐστιν ἱεροῦ
[6, 1]	πρὸ ς ταις εκατό ν.	(Ἀπὸ	τού του δὲ καὶ νό
[6, 20]	ἀπ' οὐδεμιᾶς προφάσεως φανερᾶς καὶ	ἀπὸ	τοῦ φόβου λαμβάνει ταραχή, τά
[6, 21]	αὐτὸν ὑπὸ τοῦ Πανταλέοντος καὶ	ἀπὸ	τοῦ Χαμύνου τῆς οὐσίας τῇ
[6, 20]	τῆς πρῴρας τὸ ἔμβολον. Τὸ	ἀπὸ	τούτου δὲ ἤδη καθέστηκεν ἐπίδειξις
[6, 20]	(καὶ ὄνομα Ὠλένιον αὐτῷ τίθενται,	ἀπὸ	τούτου δὲ καὶ τὴν Ὠλενίαν
[6, 21]	Ἐρύθραν παῖδα Λεύκωνος τοῦ Ἀθάμαντος	(ἀπὸ	τούτου Ἐρυθραὶ πόλισμα ἐκαλεῖτο Βοιωτῶν)
[6, 3]	Σικυωνίου καταριθμουμένῳ τοὺς διδαχθέντας, ἕβδομος	ἀπὸ	τούτου μαθητής. Δίκων δὲ ὁ
[6, 3]	ἦν, ὑπῆρξεν ἀναγορευθῆναι· τὸ δὲ	ἀπὸ	τούτου Συρακούσιον αὑτὸν ἀνηγόρευσεν ἐπὶ
[6, 9]	ἐόντα. Κλεομήδει μὲν οὖν Ἀστυπαλαιεῖς	ἀπὸ	τούτου τιμὰς ὡς ἥρωι νέμουσι.
[6, 21]	ὄρους. Διαβήσῃ τε δὴ τὸ	ἀπὸ	τούτου τὸν Ἀλφειὸν καὶ ἐντὸς
[6, 22]	ὡς ἐσῆλθεν, οὐκ ἔχειν αὐτὸν	ἀπὸ	τῶν ἄλλων διακρῖναι τὴν Ἄρτεμιν,
[6, 11]	εἶναι τῷ παιδὶ, καὶ αὐτὸν	ἀπὸ	τῶν διδασκάλων φασὶν ἐς τὴν
[6, 23]	ἡ ἀγυιὰ τὸ ὄνομα εἴληφεν	ἀπὸ	τῶν κατασκόπων τῆς σιωπῆς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 24]	πολλαπλάσια, καὶ οἰκοδομήσασθαι τὴν στοὰν	ἀπὸ	τῶν λαφύρων τῆς δεκάτης. (Ἔστι
[6, 25]	δὲ τῆς στοᾶς ὀπίσω τῆς	ἀπὸ	τῶν λαφύρων τῶν ἐκ Κορκύρας
[6, 25]	Ἕλλησιν ἐπίκουρος ἦν, οὐκ ἂν	ἄπο	τοῦ εἰκότος, οὐδὲ δην εἴη,
[6, 13]	ἔτι ἀρχομένου τοῦ δρόμου συνέπεσεν	ἀποβαλεῖν	αὐτήν, καὶ οὐδέν τι ἧσσον
[6, 21]	τε καὶ Χαλκώδοντα, καὶ Τρικόλωνον·	ἀπόγονον	δὲ αὐτὸν εἶναι, καὶ ὁμώνυμον
[6, 21]	θεῷ τὸ ἱερὸν Κλύμενόν φασιν	ἀπόγονον	Ἡρακλέους τοῦ Ἰδαίου, παραγενέσθαι δὲ
[6, 17]	εἰκόνα ἐς Ὀλυμπίαν φησὶν Εὔμολπος	ἀπόγονος	τρίτος Δηικράτους συνοικήσαντος ἀδελφῇ τῇ
[6, 1]	τες ανδριά ντες, αλλὰ καὶ	αποδειξά	μενοι λαμπρὰ ες τὸ ν
[6, 12]	φασιν ἀνταγωνιστὰς αὐτὸν, οὔτε πληγὴν	ἀποδεξάμενον,	οὔτε τι τρωθέντα τοῦ σώματος.
[6, 8]	τε τόλμῃ λαμπρὰ, καὶ οὐκ	ἀποδέοντα	τῇ εὐτυχίᾳ, πλήν γε δὴ
[6, 7]	γεγόνασιν ὀκτὼ νῖκαι, Νεμείων δὲ	ἀποδέουσαι	μιᾶς ἐς τὰς ὀκτώ· λέγεται
[6, 26]	Εἰ πιστεύειν χρὴ ταῦτα Ἕλλησιν,	ἀποδέχοιτο	ἄν τις τῷ λόγῳ γε
[6, 7]	καὶ Ἀθηναίων συμμαχίαν. Δωριέα δὲ	ἀποδημεῖν	μὲν τότε ἐκ Ῥόδου περὶ
[6, 8]	ἐπὶ ἑκάστης τείνοντα τῆς ἡμέρας·	ἀποδημῆσαί	τε δὴ αὐτὸν καὶ ἐπὶ
[6, 12]	Ἱέρων ἀπέστειλεν, ἀλλ' ὁ μὲν	ἀποδοὺς	τῷ θεῷ, Δεινομένης ἐστὶν ὁ
[6, 14]	οὐκ ἀπεκίνησεν ἄν τις βιαζόμενος.	(Ἀποθανεῖν	δὲ ὑπὸ θηρίων φασὶν αὐτόν:
[6, 6]	ἐπὶ μακρότατον ἀφίκοιτο, καὶ ὡς	ἀποθανεῖν	ἐκφυγὼν, αὖθις ἕτερόν τινα ἐξ
[6, 20]	καὶ Ἠλείους στρατείας αὐτόν τε	ἀποθανεῖν	καὶ τὸν ἵππον ἐφ' ᾧ
[6, 21]	ἀφικέσθαι πρῶτον τοῦτον Μάρμακα καὶ	ἀποθανεῖν	ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου πρὸ τῶν
[6, 3]	καὶ ἄνδρα τοῖς πολεμίοις στρατηγοῦντα	ἀποθανεῖν	ὑπὸ τοῦ Στομίου, μονομαχήσαντά οἱ
[6, 21]	καὶ ἀπόστασιν βουλεύοντι ἀπὸ Ἠλείων,	ἀποθανεῖν	φασιν αὐτὸν ὑπὸ τοῦ Πανταλέοντος
[6, 10]	τῶν κατ' αὐτὸν χειρονομῆσαι πεφυκώς.	Ἀποθανόντα	δὲ οἱ Καρύστιοι ταφῆναί φασιν
[6, 21]	ἦν πυθέσθαι μοι· τὸν δὲ	ἀποθανόντα	ἐπ' αὐτοῖς Ἀκρίαν τεκμαίροιτο ἄν
[6, 11]	παύει· τοῦ ἀνθρώπου δὲ τοῦ	ἀποθανόντος	οἱ παῖδες τῇ εἰκόνι ἐπεξῄεσαν
[6, 26]	ῥήγνυταί τε ὑπὸ πλησμονῆς, καὶ	ἀποθανόντος	οὕτω τὸ πολὺ τῆς ἁρπεδόνης
[6, 20]	ἀνθρώπους. (Τοῖς δὲ τῶν Ἀρκάδων	ἀποθανοῦσιν	ἐν τῇ μάχῃ ἐστὶ τὸ
[6, 20]	μέρη λάβοι γῆς ὁ Ἀλκάθους	ἀποθανὼν	ὑπὸ Οἰνομάου τῶν Ἱπποδαμείας γάμων
[6, 23]	ἐς ἅμιλλαν τῶν δρομέων ἐστὶν	ἀποκεκριμένος	δρόμος, ὀνομάζεται δὲ ὑπὸ τῶν
[6, 23]	ἀρχομένης, ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ περὶ	ἀποκλίνοντα	ἐς δυσμὰς τοῦ ἡλίου τὸν
[6, 11]	αὐτῶν δόκιμος καὶ ἡλικίᾳ προήκων	ἀποκτεῖναι	μὲν σφᾶς τὸν παῖδα οὐκ
[6, 11]	εἴγε ἐμπεσόν τι ἐξ αὐτῶν	ἀποκτείνειεν	ἄνθρωπον. (Ἀνὰ χρόνον δέ, ὡς
[6, 9]	πυκτεύων ἀνδρὶ Ἐπιδαυρίῳ, τὸν Ἴκκον	ἀποκτείνειεν	ἐν τῇ μάχῃ· καταγνωσθεὶς δὲ
[6, 6]	τὸν δαίμονα οὐδένα ἀνιέναι καιρὸν	ἀποκτείνοντά	τε ὁμοίως τοὺς ἐν τῇ
[6, 12]	ποιεῖσθαι λόγους ἀρχομένῳ, ἐπέδραμεν ὡς	ἀποκτενῶν	τὸν Ἱπποκράτην· τοῦ δέ οἱ
[6, 5]	ὑπὸ τῆς αὑτοῦ ῥώμης ἔμελλεν	ἀπολεῖσθαι	καὶ οὗτος. Ἐς σπήλαιον γὰρ
[6, 19]	Μεταποντίνους δὲ ἥτις μὲν ἐπέλαβεν	ἀπολέσθαι	πρόφασις, οὐκ οἶδα· ἐπ' ἐμοῦ
[6, 19]	Δελφοῖς Ἑλλήνων τινὲς ἐποίησαν τῷ	Ἀπόλλωνι	θησαυρούς. Ἔστι δὲ θησαυρὸς ἐν
[6, 14]	εἰληφότες δρόμου νίκας, Μενεπτόλεμος ἐξ	Ἀπολλωνίας	τῆς ἐν τῷ Ἰονίῳ, καὶ
[6, 24]	ἐπιφανέστατα ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα	Ἀπόλλωνος	Ἀκεσίου· σημαίνοι δ' ἂν τὸ
[6, 3]	πρόσταγμα ἀνέθεσαν τοῦ ἐν Δελφοῖς	Ἀπόλλωνος	ἐπὶ Ὀλυμπιάδος ὀγδοηκοστῆς· ἡ δὲ
[6, 19]	Κεῖται δὲ καὶ ἄγαλμα πύξινον	Ἀπόλλωνος	ἐπιχρύσου τὴν κεφαλήν· ἀνατεθῆναι δὲ
[6, 8]	αἰτίᾳ τοιᾷδε· πεπαῦσθαι μὲν ἀθλοῦντα,	ἀποπειρᾶσθαι	δὲ ὅμως αὐτὸν ἔτι τῆς
[6, 23]	ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν ἐν Ἤλιδι	ἀποπεμφθέντες,	καὶ ἀλλήλοις διακελευσάμενοι κατὰ τὴν
[6, 6]	λόγῳ θέμενον αὐτοῦ τὴν ἀπώλειαν,	ἀποπλέοντα	οἴχεσθαι· τοῦ καταλευσθέντος δὲ ἀνθρώπου
[6, 11]	ἄμνηστον ἀφήκατε τὸν μέγαν ὑμέων.	Ἀπορούντων	δὲ αὐτῶν, ὁποίᾳ μηχανῇ τοῦ
[6, 21]	Ὀμφαλίωνος τυραννοῦντι ἐν Πίσῃ καὶ	ἀπόστασιν	βουλεύοντι ἀπὸ Ἠλείων, ἀποθανεῖν φασιν
[6, 18]	καὶ παίδων καὶ αὐτῆς πατρίδος,	ἀποστέλλουσιν	Ἀναξιμένην ἱκετεύειν, Ἀλεξάνδρῳ τε αὐτῷ
[6, 9]	ζῶντα Κλεομήδην οὔτε τεθνεῶτα εὕρισκον,	ἀποστέλλουσιν	ἄνδρας ἐς Δελφοὺς ἐρησομένους, ὁποῖα
[6, 11]	ἀπεδίδου καρπὸν ἡ γῆ, θεωροὺς	ἀποστέλλουσιν	ἐς Δελφούς, καὶ αὐτοῖς ἔχρησεν
[6, 6]	σφᾶς ἐκέλευσεν ἱλάσκεσθαι τέμενός τε	ἀποτεμομένους	οἰκοδομήσασθαι νεὼν, διδόναι δὲ κατὰ
[6, 20]	Μιδέαν τὴν ἐν τῇ Ἀργολίδι	ἀποχωρῆσαι,	ἅτε τοῦ Πέλοπος ἐπὶ τῷ
[6, 22]	Πισαίαν σὺν ὅπλοις, ἀπελθεῖν οἴκαδε	ἀπράκτους	ἔπεισε δεήσεσί τε καὶ ὅρκοις.
[6, 22]	δὲ οὐ διαγινώσκοντα, ἀπελθεῖν ἐπὶ	ἀπράκτῳ	τῷ ἐγχειρήματι. (Λετριναῖοι μὲν δὴ
[6, 3]	ἀνηγόρευσεν ἐπὶ χρήμασι. (Καυλωνία δὲ	ἀπῳκίσθη	μὲν ἐς Ἰταλίαν ὑπὸ Ἀχαιῶν,
[6, 6]	οὐδενὶ λόγῳ θέμενον αὐτοῦ τὴν	ἀπώλειαν,	ἀποπλέοντα οἴχεσθαι· τοῦ καταλευσθέντος δὲ
[6, 22]	Λετρίνων δὲ ὅσον τε ἕξ	ἀπωτέρω	σταδίοις, ἐστὶν ἀέναος λίμνη τριῶν
[6, 14]	Σμυρναῖοι Ἰώνων ἄγουσιν, ἐς τοσοῦτο	ἄρα	αὐτῷ τὰ τῆς ῥώμης ἐπηύξητο,
[6, 3]	ἄνοσος ἀνὴρ εἴη· τῷ δὲ	ἄρα	τὸ μάθημα καὶ νίκας ἔμελλεν
[6, 5]	ὑπὸ τοῦ ἐπιγράμματος. (Ἕμελλε δὲ	ἄρα	τὸ ὑπὸ Ὁμήρου προθεσπισθὲν ἄλλους
[6, 26]	πρὸς θαλάσσῃ ὅρος ἦν ὁ	Ἄραξος.
[6, 12]	τὰ πρότερα οὔτε τῶν ἐς	Ἄρατον,	οὔτε τῶν ἐς Ἀρέα ἀμνημόνως
[6, 12]	δὲ ὁ μὲν Κορινθίων ὁ	Ἄρατος,	Ἀρεὺς δὲ Ἠλείων ἐστί. Καί
[6, 12]	τῶν ἐς Ἀρέα ἀμνημόνως ἔσχεν.	Ἄρατος	δὲ καὶ ἅρματι ἀνηγορεύθη νικῶν
[6, 12]	ὁ Ἀκροτάτου Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ	Ἄρατος	ἕστηκεν ὁ Κλεινίου· καὶ αὖθις
[6, 12]	τυραννήσας τῶν αὐτῶν. Ἀρέος καὶ	Ἀράτου	ἀνδριάντες. (Πλησίον δὲ ἅρμα τέ
[6, 19]	Ὀλυμπίῳ ἐκ Χερονήσου Τεῖχος ἑλόντες	Ἀράτου,	ἐπῆρχε δὲ Μιλτιάδης σφίν. Κεῖται
[6, 26]	τὰ δὲ ἄλλα εἴκασται τοῖς	ἀράχναις,	οἳ ὑπὸ τοῖς δένδρεσιν ὑφαίνουσι·
[6, 26]	ὀκτὼ κατὰ ταὐτὰ ἔχει τοῖς	ἀράχναις.	Ταῦτα τὰ ζῷα τρέφουσιν οἱ
[6, 1]	Σικυώ νιος, Ναυκύ δους του	Ἀργεί	ου μαθητή ς. (Κλεογέ νην
[6, 2]	καὶ εν Δελφοις καὶ εν	Ἄργει	τε υπηρξε καὶ εν Κορί
[6, 13]	τῆς Ἀσιανῆς ἠπείρου Γενέσθαι ἐν	Ἄργει	τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ
[6, 19]	αἱ Ὀλυμπιάδες. (Λέγονται δὲ καὶ	Ἀργεῖοι	μετασχεῖν πρὸς τοὺς Κορινθίους Μεγαρεῦσι
[6, 10]	καὶ Χρυσόθεμις τάδε ἔργα τέλεσσαν	Ἀργεῖοι,	τέχναν εἰδότες ἐκ προτέρων. Ἴκκος
[6, 13]	οὐκ ἦν πω τηνικαῦτα οὐδὲ	Ἀργείοις	ἐς ἅπαντας ὑπομνήματα τοὺς Νεμεὰτας.
[6, 16]	Νεμείων ἀγῶνα τῶν χειμερινῶν ἀπέδωκεν	Ἀργείοις.	(Τοῦ δὲ Ἀριστείδου ἐγγύτατα Μενάλκης
[6, 22]	ὀλυμπιάδι μὲν τῇ ὀγδόῃ τὸν	Ἀργεῖον	ἐπηγάγοντο Φείδωνα τυράννων τῶν ἐν
[6, 14]	ἀνδρὶ δευτέρῳ μετὰ Σακάδαν τὸν	Ἀργεῖον.	(Σακάδας μὲν γὰρ τὸν ἀγῶνα
[6, 13]	στέφανον, Πολύκλειτος ἐποίησε σφᾶς ὁ	Ἀργεῖος.	(Βύκελος δέ, ὃς Σικυωνίων πρῶτος
[6, 9]	Πολύκλειτός ἐστιν εἰργασμένος. (Ἀριστεὺς δὲ	Ἀργεῖος,	δολίχου μὲν νίκην ἔσχεν αὐτός,
[6, 16]	ἐσελθόντας τῶν παίδων· Ἀνδρέας δὲ	Ἀργεῖος	ἐποίησε τοῦ Λυσίππου τὴν εἰκόνα.
[6, 8]	δὲ τοῦ Ἀμέρτου, Φράδμων ἐποίησεν	Ἀργεῖος.	Εὐανορίδᾳ δὲ Ἠλείῳ πάλης ἐν
[6, 6]	Ναυκύδους ἐστὶν ἔργον. Πολύκλειτος δὲ	Ἀργεῖος,	οὐχ ὁ τῆς Ἥρας τὸ
[6, 8]	Δελφός, Ἀγελάδα μὲν ἔργον τοῦ	Ἀργείου,	παγκρατίου δὲ δύο μὲν ἐν
[6, 14]	νίκην, ἐστὶν Ἀγελάδα τέχνη τοῦ	Ἀργείου.	(Παῖδα δὲ ἐφ' ἵππου καθήμενον,
[6, 13]	ἔργον Σικυωνίου Κανάχου παρὰ τῷ	Ἀργείῳ	Πολυκλείτῳ διδαχθέντος. Παρὰ δὲ τὸν
[6, 20]	πατρί. Ἐν Νεμέᾳ δὲ τῇ	Ἀργείων	ἥρως μὲν ἦν οὐδεὶς, ὅστις
[6, 10]	Εὐτελίδα τε εἶναι καὶ Χρυσοθέμιδος	Ἀργείων.	Οὐ μὴν παρ' ὅτῳ γε
[6, 7]	ἐς Θράσυλλον καὶ τοὺς ἐν	Ἀργινούσαις	ὁμοῦ τῷ Θρασύλλῳ στρατηγήσαντας, προπετείας
[6, 20]	ἐς Μιδέαν τὴν ἐν τῇ	Ἀργολίδι	ἀποχωρῆσαι, ἅτε τοῦ Πέλοπος ἐπὶ
[6, 12]	αὐτῶν εἰσιν οἱ ἐς τὸ	Ἀργολικὸν	τελοῦντες. Τοῦ Ἀγησάρχου δέ ἐστιν
[6, 9]	τὸ ἐν Ῥώμῃ κομισθεῖσα ἐξ	Ἄργους.	Λέγεται δὲ, ὡς Ταυροσθένην καταπαλαίσειεν
[6, 6]	τὸ μὲν τῷ θεῷ τοῦ	ἀργυρίου	γινόμενον ἐξέτισεν ὁ Θεαγένης καὶ
[6, 12]	ἐς Ἄρατον, οὔτε τῶν ἐς	Ἀρέα	ἀμνημόνως ἔσχεν. Ἄρατος δὲ καὶ
[6, 15]	καὶ τοῦ ὑιοῦ αὐτοῦ Ἀντιγόνου.	Ἀρέος	βασιλέως Λαλεδαιμονίων. Πτολεμαίου τοῦ Λάγου.
[6, 12]	Ἱέρων Ἱεροκλέους τυραννήσας τῶν αὐτῶν.	Ἀρέος	καὶ Ἀράτου ἀνδριάντες. (Πλησίον δὲ
[6, 3]	ἔργων, Λύσανδρ' ἐκτελέσας, δόξαν ἔχεις	ἀρετᾶς.	Δῆλοι οὖν εἰσιν οἵ τε
[6, 13]	τῇ τραχείᾳ Καρίᾳ. Ἀνέφηνε δὲ	ἀρετὴν	ποδῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ πᾶσαν. Ἀπὸ
[6, 4]	ὁμοῦ στρατεύσασθαι, ἢ ἰδίᾳ κατ'	ἀρετήν	τε καὶ τόλμαν Ἀχαιῶν μόνος
[6, 4]	Ἀχαιῶν Ἐν πολέμῳ φθίμενον θάψ'	ἀρετῆς	ἕνεκεν. Τὸ μὲν δὴ ἐπίγραμμα
[6, 12]	ὁ μὲν Κορινθίων ὁ Ἄρατος,	Ἀρεὺς	δὲ Ἠλείων ἐστί. Καί μοι
[6, 12]	Κλεινίου· καὶ αὖθις ἀναβεβηκώς ἐστιν	Ἀρεὺς	ἵππον. Ἀνάθημα δὲ ὁ μὲν
[6, 12]	δὲ τοῦ Ἱέρωνος τὰς εἰκόνας	Ἀρεὺς	ὁ Ἀκροτάτου Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ
[6, 15]	χρόνου. (Μετὰ δὲ τὸν Εὐτελίδαν	Ἀρεύς	τε αὖθις ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεὺς,
[6, 19]	καὶ Ἀχελῷος καὶ Ἡρακλῆς ἐστιν,	Ἄρης	τε τῷ Ἀχελῴῳ βοηθῶν. Εἱστήκει
[6, 19]	τούτῳ τῷ θησαυρῷ δίσκοι τὸν	ἀριθμὸν	ἀνάκεινται τρεῖς, οὓς ἐς τοῦ
[6, 19]	μέγας, καὶ θώρακες λινοῖ τρεῖς	ἀριθμόν,	Γέλωνος δὲ ἀνάθημα καὶ Συρακοσίων,
[6, 15]	εἰσιν αὐτῷ πᾶσαι, τρεῖς δὲ	ἀριθμόν.	Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ δεύτερος ὁ
[6, 13]	γεγόνασιν αὐτῷ δρόμου νῖκαι δύο	ἀριθμὸν	καὶ δέκα. (Χιόνιδος δὲ οὐ
[6, 26]	ὑφαίνουσι· καὶ δὴ καὶ πόδας	ἀριθμὸν	ὀκτὼ κατὰ ταὐτὰ ἔχει τοῖς
[6, 9]	δ' ἐπιστὰς, ἐνταῦθα ὅσον ἑξήκοντα	ἀριθμὸν	παῖδες ἀνατρέπει τὸν κίονα, ὃς
[6, 5]	Περσῶν ἄνδρας τῶν καλουμένων ἀθανάτων	ἀριθμὸν	τρεῖς, ἀθρόους οἱ μονομαχήσαντας ἀπέκτεινεν.
[6, 26]	ἄγουσι θυῖον ὀνομάζοντες· λέβητας δὲ	ἀριθμὸν	τρεῖς ἐς οἴκημα ἐσκομίσαντες οἱ
[6, 16]	ἄνδρας Ἠλείους, Λάμπον Ἀρνίσκου, καὶ	Ἀριστάρχον,	Ψωφίδιοι προξένους ὄντας σφίσιν ἀνέθεσαν,
[6, 16]	Πτολεμαῖον τὸν Λάγου στεφανοῦσά ἐστιν.	(Ἀριστείδῃ	δὲ Ἠλείῳ γενέσθαι μὲν ὅπλου
[6, 20]	Ἀριστοκλέους. Κλεοίτα δέ φασιν ὕστερον	Ἀριστείδην	σοφίαν τινὰ καὶ αὐτὸν ἐς
[6, 16]	χειμερινῶν ἀπέδωκεν Ἀργείοις. (Τοῦ δὲ	Ἀριστείδου	ἐγγύτατα Μενάλκης ἕστηκεν Ἠλεῖος, ἀναγορευθεὶς
[6, 24]	ἐς τὴν ἀγορὰν, ἔστιν ἐν	ἀριστερᾷ	παρὰ τὸ πέρας τῆς στοᾶς
[6, 10]	δεξιὰ Κνακίας, ἐν δὲ τῇ	ἀριστερᾷ	Σάμος· καὶ ἐλεγεῖον τόδε ἐστὶν
[6, 21]	καὶ ἄλλος ἐλάσσων περίβολος ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ἐσόδου τῆς ἐς τὸ
[6, 25]	τιμὰς καὶ ὁ Σωσίπολις ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς Τύχης, ἐν οἰκήματι οὐ
[6, 9]	τὸν ἀνδριάντα Πολύκλειτός ἐστιν εἰργασμένος.	(Ἀριστεὺς	δὲ Ἀργεῖος, δολίχου μὲν νίκην
[6, 9]	πάλης δὲ ὁ πατὴρ τοῦ	Ἀριστέως	Χείμων. Ἑστήκασι μὲν δὴ ἐγγὺς
[6, 13]	παισίν. Θερσίλοχον δὲ Κορκυραῖον, καὶ	Ἀριστίωνα	Θεοφίλους Ἐπιδαύριον, τὸν μὲν ἀνδρῶν
[6, 3]	ἐξ αὐτῆς Ἤλιδος παλαιστὴς ἀνὴρ	Ἀριστόδημος	Θράσιδος· γεγόνασι δὲ αὐτῷ καὶ
[6, 3]	Ἡ δὲ εἰκών ἐστι τοῦ	Ἀριστοδήμου	τέχνη, Δαιδάλου τοῦ Σικυωνίου μαθητοῦ,
[6, 13]	ἐπίκλησιν Ἵππος. Πολίτης καὶ Λεωνίδας	ἄριστοι	δρομεῖς. Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Ἡ
[6, 20]	πρῶτος, Τεῦξέ με Κλεοίτας υἱὸς	Ἀριστοκλέους.	Κλεοίτα δέ φασιν ὕστερον Ἀριστείδην
[6, 3]	τὴν εἰκόνα ἐποίησεν, ὃς ἀπὸ	Ἀριστοκλέους	τοῦ Σικυωνίου καταριθμουμένῳ τοὺς διδαχθέντας,
[6, 9]	Συννοῶν ὁ πατήρ, ἐκείνῳ δὲ	Ἀριστοκλῆς	Σικυώνιος, ἀδελφός τε Κανάχου, καὶ
[6, 3]	τῇ Ἰθώμῃ· (Λύσανδρον δὲ τὸν	Ἀριστοκρίτου	Σπαρτιάτην ἀνέθεσαν ἐν Ὀλυμπίᾳ Σάμιοι·
[6, 3]	ἐστι Λύσανδρον· Ἀθάνατον πάτρᾳ καὶ	Ἀριστοκρίτῳ	κλέος ἔργων, Λύσανδρ' ἐκτελέσας, δόξαν
[6, 17]	δὲ τὸν Πτολεμαίου τοῦ Λάγου	Ἀριστόλαος	ἀνέθηκε Μακεδὼν ἀνήρ. Ἀνάκειται δὲ
[6, 21]	ἐν τῷ δρόμῳ τὸ χρεὼν	Ἀριστόμαχόν	τε καὶ Πρίαντα, ἔτι δὲ
[6, 7]	γυναικῶν ἦν, καὶ ἀπὸ τῆς	Ἀριστομένους	ἐγεγόνει θυγατρός. (Δωριεῖ δὲ τῷ
[6, 14]	καὶ τρίτα δὴ ὅ τι	ἄριστον	ἦν τῶν ἀνδρῶν. Γενέσθαι δέ
[6, 10]	ἐπὶ πεντάθλῳ, καὶ ὕστερον γυμναστὴς	ἄριστος	λέγεται τῶν ἐφ' αὑτοῦ γενέσθαι.
[6, 4]	μηδέν ἐστιν ἐπίγραμμα, μνημονεύουσιν ὡς	Ἀριστοτέλης	ἐστὶν ὁ ἐκ τῶν Θρᾳκίων
[6, 4]	ἑκαστοτή. Χίλωνος ἄγαλμα τοῦ Πατρέως.	Ἀριστοτέλοθς	ἄγαλμα του Στραγειρίτου. Ἀρχιδάμου βασιλέως
[6, 14]	Αἰτωλῶν Κύλωνα, ὃς (ἀπὸ τῆς	Ἀριστοτίμου	τυραννίδος ἠλευθέρωσεν Ἠλείους. Γόργον δὲ
[6, 14]	(οὗτος γὰρ παρὰ τὸν Ἀθηναῖον	Ἀριστοφῶντα	ἀνάκειται) ὀγδόῃ μὲν πρὸς ταῖς
[6, 13]	δὲ καὶ ὁ Ἀθηναίων δῆμος	Ἀριστοφῶντα	Λυσίνου, παγκρατιαστὴν, ἐν τῷ ἀγῶνι
[6, 1]	αυτὸ ν εκ Φενεου της	Αρκά	δων Νεολαί δας Προξέ νου,
[6, 2]	τω λό γω τω ες	Ἀρκά	δας επέ ξειμι. Του Θρασυβού
[6, 8]	δὲ πύκτην ἄνδρα, γένος μὲν	Ἀρκάδα	ἐκ Παρρασίων, Δάμαρχον δὲ ὄνομα,
[6, 12]	ἐν Ἰσθμῷ, μαρτυρεῖ τὸ ἐλεγεῖον.	Ἀρκάδας	δὲ τοὺς Τριταιεῖς εἶναι τοῦ
[6, 21]	ἐστιν ὁ τὴν Πισαίαν πρὸς	Ἀρκάδας	διορίζων, ὄνομα δέ οἱ Διάγων.
[6, 12]	Ἀχαιῶν εὑρεῖν. Τηνικαῦτα γοῦν ἐς	Ἀρκάδας	ἡγοῖτο ἄν τις συντελέσαι τοὺς
[6, 16]	ἔτι λέγουσιν, ὡς γενομένης πρὸς	Ἀρκάδας	Ἠλείοις ἀμφισβητήσεως περὶ γῆς ὅρων,
[6, 21]	αὐλίζεσθαι λέγουσιν. Ὅροι δὲ πρὸς	Ἀρκάδας	τῆς χώρας, τὰ μὲν παρόντα
[6, 4]	τὸν ἀγῶνα, ἀλλὰ Πισαῖοι καὶ	Ἀρκάδες	ἔθεσαν ἀντ' αὐτῶν. (Παρὰ δὲ
[6, 20]	γυμνόν. (Ἐπῄεσάν τε δὴ οἱ	Ἀρκάδες,	καὶ τὸ παιδίον ἐνταῦθα ἤδη
[6, 21]	Τρικολώνῳ τῷ Λυκάονος λέγουσιν οἱ	Ἀρκάδες.	(Τρικολώνου δὲ ὕστερον ἐπέλαβεν ἐν
[6, 12]	εὕρισκον. Πόλεων γὰρ τῶν ἐν	Ἀρκαδίᾳ	ταῖς μὲν ἐπειλημμέναις δόξης οὐδὲ
[6, 8]	Δάμαρχος τάνδ' ἀνέθηκεν Εἰκόν' ἀπ'	Ἀρκαδίας	Παρράσιος γενεάν. Τοῦτο μὲν δὴ
[6, 26]	δὲ οὖσα Ἠλείων, ἀπὸ ἀνδρὸς	Ἀρκάδος	τὸ ὄνομα εἴληφε. Κυλλήνης δὲ
[6, 22]	καὶ ἑκατοστήν, τεθεῖσαν δὲ ὑπὸ	Ἀρκάδων,	ἀνολυμπιάδας οἱ Ἠλεῖοι καλοῦντες οὐ
[6, 20]	ἐς ἀνθρώπους. (Τοῖς δὲ τῶν	Ἀρκάδων	ἀποθανοῦσιν ἐν τῇ μάχῃ ἐστὶ
[6, 16]	ἐν τῷ Αἰγαίῳ, Ψωφιδίων ἀνάθημα	Ἀρκάδων·	Ἀσάμωνός τε εἰκὼν ἐν ἀνδράσι
[6, 12]	Τριταιεῖς, καθὰ καὶ νῦν ἔτι	Ἀρκάδων	αὐτῶν εἰσιν οἱ ἐς τὸ
[6, 8]	δὲ τὸν Βαύκιδά εἰσιν ἀθλητῶν	Ἀρκάδων	εἰκόνες· Εὐθυμένης τε ἐξ αὐτῆς
[6, 8]	Ἠλείων ἐστὶ κίβδηλος τῶν ἀγωνοθετησάντων	Ἀρκάδων	ἕνεκα. (Κλεωναίῳ δὲ Τιμάνθει παγκρατίου
[6, 21]	ἐξ ἀρχῆς καὶ τρόπαιον κατὰ	Ἀρκάδων	ἐπὶ τῇ κρηπῖδι εἱστήκει. Ἔστι
[6, 20]	μεγίστοις καθέστηκεν. (Λέγεται δὲ καὶ	Ἀρκάδων	ἐς τὴν Ἠλείαν ἐσβεβληκότων στρατιᾷ,
[6, 17]	γέγονε νίκη. καὶ Ἡραία τε	Ἀρκάδων	ἐστὶν αὐτῷ πατρὶς, καὶ Ἀκέστωρ
[6, 17]	τὸ ἐπίγραμμα· ὅτι δὲ τοῦ	Ἀρκάδων	ἦν ἔθνους, δηλοῖ. Κολοφώνιοι δὲ
[6, 6]	ἀνδριάντα, δύο τε ἐκ τῆς	Ἀρκάδων,	καὶ Ἀττικὸς ὁ τρίτος ἕστηκεν
[6, 12]	περιέχει σφᾶς γενόμενον ὑπὸ τοῦ	Ἀρκάδων	κοινοῦ δόγμα· (οὐδέ τινα ἔστιν
[6, 8]	Οὐ μὴν οὐδὲ ὑπὸ τῶν	Ἀρκάδων	λέγεσθαί μοι τοῦτο ἐφαίνετο ἐς
[6, 3]	παῖς ἐξ Ἡραίας ἀνάκειται τῆς	Ἀρκάδων,	Νικόστρατος Ξενοκλείδου· Παντίας δὲ αὐτῷ
[6, 22]	οὐ μὴν οὐδὲ ἐν τῇ	Ἀρκάδων	Πύλον ποτὲ ὀνομασθεῖσαν ἴσμεν πόλιν.
[6, 9]	Ἄλκετος Ἀλκίνου κρατήσας πυγμῇ παῖδας,	Ἀρκὰς	καὶ οὗτος ἐκ Κλείτορος. Καὶ
[6, 20]	δὲ ἐπὶ τῷ θεάματι τοῖς	Ἀρκάσι	καὶ ἐνδοῦσιν ἐς φυγὴν, ἐπέκειντο
[6, 2]	αθλητου, Ξενά ρκης καὶ Λυκινος,	Ἀρκεσί	λαό ς τε καὶ ο
[6, 2]	τε καὶ ο παις του	Ἀρκεσιλά	ου Λί χας. (Ξενά ργει
[6, 2]	ου ποιή ματα. Τω δε	Ἀρκεσιλά	ω καὶ Λί χα τω
[6, 20]	Κρονίου κατὰ τὸ πρὸς τὴν	ἄρκτον	ἔστιν ἐν μέσῳ τῶν θησαυρῶν
[6, 19]	κρηπὶς ἐν τῇ Ἄλτει, πρὸς	ἄρκτον	τοῦ Ἡραίου, κατὰ νώτου δὲ
[6, 4]	ἀνήρ τε ἱπποτρόφος καὶ τὸ	ἅρμα,	ἀναβεβηκυῖα δὲ ἐπὶ τὸ ἅρμα
[6, 9]	(Παρὰ δὲ τοῦ Γέλωνος τὸ	ἅρμα	ἀνάκειται Φίλων, τέχνη τοῦ Αἰγινήτου
[6, 16]	Ἠλεῖος πεντάθλου λαβὼν στέφανον· καὶ	ἅρμα	ἀνδρὸς Ἀθηναίου Γλαύκωνος τοῦ Ἐτεοκλέους·
[6, 10]	δὲ τῷ Παντάρκει Κλεοσθένους ἐστὶν	ἅρμα	ἀνδρὸς Ἐπιδαμνίου. Τοῦτο ἔργον μέν
[6, 12]	(Παρὰ δὲ τοῦ Ἱέρωνος τὸ	ἅρμα	ἀνήρ ἐστιν ὁμώνυμός τε τῷ
[6, 12]	κέλητες δὲ ἵπποι παρὰ τὸ	ἅρμα,	εἷς ἑκατέρωθεν ἕστηκε, καὶ ἐπὶ
[6, 12]	ἀνδρὶ Ἠλείῳ, ἔστι τοῦτο χαλκοῦν	(ἅρμα)	ἐπ' αὐτὸν ἀναβέβηκε παρθένος (ἐμοὶ
[6, 5]	ἄνδρα ἡνίοχον ἐλαύνοντα σπουδῇ τὸ	ἅρμα	ἐπέσχε τοῦ πρόσω. Λαβόμενος γὰρ
[6, 9]	τυραννήσαντός φασιν ἀνάθημα εἶναι τὸ	ἅρμα.	Ἐπίγραμμα μὲν δή ἐστιν αὐτῷ,
[6, 16]	Δρόμος ὁ καλούμενος ἵππιος. Πολυπείθους	ἅρμα.	Ἠλείων ἰδιωτῶν ἀνδριάντες. Στήλη Δεινοσθένους.
[6, 9]	Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης τό τε	ἅρμα	καὶ αὐτῷ τῷ Γέλωνι ἐποίησε
[6, 18]	καὶ τοῦ Κυρηναίου Κρατισθένους χαλκοῦν	ἅρμα·	καὶ Νίκη τε ἐπιβέβηκε τοῦ
[6, 12]	μὲν Ὀνάτα τοῦ Αἰγινήτου τὸ	ἅρμα,	Καλάμιδος δὲ οἱ ἵπποι τε
[6, 18]	αὖθις συνέβαινεν οἰκεῖσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ'	Ἅρμα	Κρατισθένους Κυρηναίου. Ἀναξιμένους σοφιστοῦ ἄγαλμα.
[6, 16]	δὲ ἀνδρῶν πάλης. Ἐνταῦθα καὶ	ἅρμα	οὐ μέγα ἀνάκειται Πολυπείθους Λάκωνος,
[6, 4]	ἅρμα, ἀναβεβηκυῖα δὲ ἐπὶ τὸ	ἅρμα	παῖς παρθένος. Ὄνομα μὲν Λάμπος
[6, 9]	ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Γέλωνος τοῦ Γελώου	ἅρμα.	Τὰ κατὰ Κλεομήδην. (Θεογνήτῳ δὲ
[6, 12]	καὶ Ἀράτου ἀνδριάντες. (Πλησίον δὲ	ἅρμα	τέ ἐστι χαλκοῦν, καὶ ἀνὴρ
[6, 9]	ἐποίησε. Τὰ δὲ ἐς τὸ	ἅρμα	τὸ Γέλωνος οὐ κατὰ ταὐτὰ
[6, 21]	γὰρ τὴν γῆν ἐνταῦθα τὸ	ἅρμα	τοῦ Ἅιδου καὶ αὖθις μύσαι·
[6, 10]	μὴν καὶ αὐτὸς ἐπὶ τοῖς	ἅρμασιν	Εὐαγόρας· τὰ Μιλτιάδου δέ, ὁποῖα
[6, 10]	τοῦ Λάκωνος ἀναθήματα, τοῦ μὲν	ἅρματά	ἐστιν, οὐ μὴν καὶ αὐτὸς
[6, 20]	λαμβάνει ταραχή, τά τε δὴ	ἅρματα	καταγνύουσιν ὡς ἐπίπαν καὶ οἱ
[6, 12]	ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπὶ τῷ	ἅρματι.	(Ἀγήσαρχον δὲ τὸν Αἱμοστράτου Τριταιέα,
[6, 12]	ἀμνημόνως ἔσχεν. Ἄρατος δὲ καὶ	ἅρματι	ἀνηγορεύθη νικῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τίμωνι
[6, 8]	δὲ (καὶ) ὡς κρατήσειε καὶ	ἅρματι	ἐπὶ Ὀλυμπιάδος ταύτης, ἣ λόγῳ
[6, 10]	ἐλεγεῖον τόδε ἐστὶν ἐπὶ τῷ	ἅρματι·	Κλεοσθένης μ' ἀνέθηκεν ὁ Πόντιος
[6, 19]	(τοῦτον ᾠκοδόμησεν ὁ Μύρων νικήσας	ἅρματι	τὴν τρίτην καὶ τριακοστὴν Ὀλυμπιάδα.
[6, 18]	καὶ Νίκη τε ἐπιβέβηκε τοῦ	ἅρματος,	καὶ αὐτὸς ὁ Κρατισθένης. Δῆλα
[6, 5]	ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν ὄπισθε τοῦ	ἅρματος,	ὁμοῦ καὶ τοὺς ἵππους πεδήσας
[6, 16]	δὲ ὁ Γλαύκων οὗτος ἐπὶ	ἅρματος	τελείου δρόμῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ' Οἱ
[6, 20]	τῶν ἵππων. Πρὸ δὲ τῶν	ἁρμάτων	ἢ καὶ ἵππων τῶν κελήτων,
[6, 12]	δοκεῖν) νίκης. Κάλλωνα δὲ τὸν	Ἁρμοδίου,	καὶ τὸν Μοσχίωνος Ἱππόμαχον, γένος
[6, 16]	(Ἰδιώτας δὲ ἄνδρας Ἠλείους, Λάμπον	Ἀρνίσκου,	καὶ Ἀριστάρχον, Ψωφίδιοι προξένους ὄντας
[6, 2]	μὲ ν ερί φων καὶ	αρνων	τε καὶ μό σχων εκ
[6, 10]	ἀρότρου τὴν ὕνην, πρὸς τὸ	ἄροτρον	καθήρμοσε τῇ χειρὶ ἀντὶ σφύρας
[6, 10]	φασιν· Ὦ παῖ τὴν ἀπ'	ἀρότρου.	Οὕτω γε δὴ βιαιοτέραν ἐς
[6, 10]	ἐργάζεσθαι. Ἐκπεσοῦσαν δὲ ἐκ τοῦ	ἀρότρου	τὴν ὕνην, πρὸς τὸ ἄροτρον
[6, 26]	ἀποθανόντος οὕτω τὸ πολὺ τῆς	ἁρπεδόνης	εὑρίσκουσιν ἔνδον. Γιγνώσκεται δὲ ἡ
[6, 21]	Μάρμακος. (Ἔστι δὲ καὶ ἄλλος	Ἁρπινάτης	καλούμενος ποταμὸς, καὶ οὐ πολὺ
[6, 21]	πολὺ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ πόλεως	Ἁρπίνης	ἄλλα τε ἐρείπια καὶ μάλιστα
[6, 21]	ὄνομα ἀπὸ τῆς μητρὸς λέγουσιν	Ἁρπίνης.	(Προελθόντι δὲ οὐ πολὺ, γῆς
[6, 5]	Περσῶν δήμῳ Σογδιανὸν καταπαύσας παῖδα	Ἀρταξέρξου	γνήσιον, ἔσχεν ἀντ' ἐκείνου τὴν
[6, 5]	τὸν ἡνίοχον εἶχε. (Δαρεῖος δὲ	Ἀρταξέρξου	παῖς νόθος, ὃς ὁμοῦ τῷ
[6, 22]	Λετρίνους τε μετήγαγον, καὶ τῇ	Ἀρτέμιδι	ἐνόμισαν τῇ Ἀλφειαίᾳ δρᾶν· καὶ
[6, 22]	ἐς Λετριναίους) τὰ παρὰ σφίσιν	Ἀρτέμιδι	ἐς τιμὴν τῇ Ἐλαφιαίᾳ καθεστηκότα
[6, 22]	τε ἐλείπετο ὀλίγα, καὶ Ἀλφειαίας	Ἀρτέμιδος	ἄγαλμα ἐν ναῷ. (Γενέσθαι δὲ
[6, 22]	ὑπὸ αὐτῆς τε ἀγομένην τῆς	Ἀρτέμιδος	καὶ νυμφῶν, αἷς παίζουσα συνῆν·
[6, 3]	ἐς τὸ ἱερὸν ἀνετίθεσαν τῆς	Ἀρτέμιδος	Λύσανδρόν τε αὐτὸν καὶ Ἐτεόνικον,
[6, 22]	σημεῖά ἐστιν ἱεροῦ Κορδάκας ἐπίκλησιν	Ἀρτέμιδος,	ὅτι οἱ τοῦ Πέλοπος ἀκόλουθοι
[6, 23]	τὸ ἱερὸν τῆς Φιλομείρακός ἐστιν	Ἀρτέμιδος.	Τῇ μὲν δὴ θεῷ γέγονεν
[6, 22]	ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε. Ἐρασθῆναι τῆς	Ἀρτέμιδος	τὸν Ἀλφειόν, ἐρασθέντα δέ, ὡς
[6, 23]	Λαλίχμιον καλούμενον. Ἀγυιὰ ὀνομαζομένη. Ἱερὸν	Ἀρτέμιδος	Φιλομείρακος. (Ἐν δὲ Ἤλιδι τὰ
[6, 14]	Ὀλυμπίᾳ τοῦ Ῥοδίου παλαιστοῦ τόλμημα	Ἀρτεμίδωρος	γένος Τραλλιανὸς ὑπερεβάλετο κατὰ ἐμὴν
[6, 14]	Ἀνείλετο δὲ ἐν ἀνδράσιν ὁ	Ἀρτεμίδωρος	Ὀλυμπικὴν νίκην δευτέρᾳ καὶ δεκάτῃ
[6, 14]	Τραλλιανὸς ὑπερεβάλετο κατὰ ἐμὴν δόξαν.	Ἀρτεμιδώρῳ	γὰρ ἁμαρτεῖν μὲν Ὀλυμπίων συνέβη
[6, 22]	ἀπὸ τῶν ἄλλων διακρῖναι τὴν	Ἄρτεμιν,	ἅτε δὲ οὐ διαγινώσκοντα, ἀπελθεῖν
[6, 22]	δὲ ἐκάλουν οἱ Ἠλεῖοι τὴν	Ἄρτεμιν	ἐπὶ τῶν ἐλάφων (ἐμοὶ δοκεῖν)
[6, 22]	καὶ ὑπὸ ταύτης τραφῆναι τὴν	Ἄρτεμίν	φασι. Λετρίνων δὲ ὅσον τε
[6, 12]	τῷ Ἐπικύδους ἐξ Ἐρβησσοῦ παρεληλυθότι	ἄρτι	ἐς Συρακούσας, καὶ ἐς τὸ
[6, 12]	ἥμισυ· Ἱέρωνι δὲ συνιόντων μὲν	ἄρτι	ἐς τὸν πόλεμον, ἑλέσθαι τὰ
[6, 2]	Σικελιωται καὶ τού τους των	αρχαί	ων Ζαγκλαί ων, καὶ ου
[6, 19]	ἦσάν πω τότε Ἀθηναίοις αἱ	ἀρχαί·	οὐ μὴν οὐδὲ ὑπὸ Ἠλείων
[6, 18]	ἀνευρών, ὃς τὰ ἐν Ἕλλησιν	ἀρχαῖα,	καὶ ὅσα Φίλιππος ὁ Ἀμύντου
[6, 15]	Ἒστι δὲ ἥ τε εἰκὼν	ἀρχαία	τοῦ Εὐτελίδα, καὶ τὰ ἐπὶ
[6, 10]	ἀρχῆς, πόλιν δὲ οὐ τὴν	ἀρχαίαν	ἐπὶ ἡμῶν ἔχουσιν, ἐκείνης δὲ
[6, 6]	Ἠν δὲ αὕτη γραφῆς μίμημα	ἀρχαίας.	Νεανίσκος Σύβαρις καὶ Κάλαβρός τε
[6, 19]	ἐπίγραμμα ἐπὶ τῷ κέρατί ἐστιν	ἀρχαίοις	Ἀττικοῖς γράμμασι· Ζηνί μ' ἄγαλμ'
[6, 25]	εἶναι Ποσειδῶνος, ἔχειν δὲ τὸ	ἀρχαῖον	ἐπὶ Σαμικῷ τῷ ἐν τῇ
[6, 24]	ἡ Πέτρα δῆμος εἴη τὸ	ἀρχαῖον.	(Ἠλείοις δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ
[6, 23]	τὰ ἄξια μνήμης γυμνάσιόν ἐστιν	ἀρχαῖον,	καὶ ὅσα ἐς τοὺς ἀθλητὰς
[6, 19]	αὐτὸ διὰ τοῦ ἀναθήματος τὸ	ἀρχαῖον.	(Κεῖνται δὲ καὶ ἄλλα ἐνταῦθα
[6, 26]	Ἤλιδος καὶ Ἀχαίας. Θέατρον δὲ	ἀρχαῖον,	μεταξὺ τῆς ἀγορᾶς καὶ τοῦ
[6, 19]	τὸ ὄνομα, Σύβαριν οὖσαν τὸ	ἀρχαῖον.	Ὁ δὲ ὅρμος ταῖς ναυσὶ
[6, 21]	ἐπίκλησιν Χαμύνῃ· καὶ οἱ μὲν	ἀρχαῖον	τὸ ὄνομα ἥγηνται, χανεῖν γὰρ
[6, 25]	Ἔχεται δὲ τῆς ἀγορᾶς ναὸς	ἀρχαῖος,	στοαῖς ἐν κύκλῳ περίστυλος· ὁ
[6, 18]	Ἄγαλμα Σωτάδους τοῦ Κρητός. Τὰ	ἀρχαιότατα	ἀθλητῶν ἀγάλματα. (Ἔστι δὲ καὶ
[6, 26]	ὁ Λάρισος· τὰ δὲ ἔτι	ἀρχαιότερα	ἄκρα σφίσι πρὸς θαλάσσῃ ὅρος
[6, 15]	οἱ Παλεῖς ἐκαλοῦντο Δουλιχιεῖς τὰ	ἀρχαιότερα.	Ἀνάκειται δὲ καὶ Ἀρχίδαμος ὁ
[6, 19]	Ἰβήρων πόλιν καλεῖσθαι νομίζουσι τὰ	ἀρχαιότερα	Ταρτησσόν. (Ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ ἐπιγράμματα
[6, 24]	Ἑλλήνων, τρόπῳ δὲ πεποίηται τῷ	ἀρχαιοτέρῳ,	στοαῖς τε ἀπὸ ἀλλήλων διεστώσαις,
[6, 3]	ἐστιν ἔργον, ἔχει δὲ ἁλτῆρας	ἀρχαίους.	(Μετὰ δὲ Ὕσμωνα παλαιστὴς παῖς
[6, 20]	Ἠλείοις. Οἱ δὲ ἐν ταῖς	ἀρχαῖς	(πιστὰ γὰρ τὴν ἄνθρωπον ἡγοῦντο
[6, 21]	ἱερόν. (Ἀγάλματα δὲ ἀντὶ τῶν	ἀρχαίων	Κόρην καὶ Δήμητρα λίθου τοῦ
[6, 10]	καὶ γῆν φασιν αὐτὸν κατ'	ἀρχὰς	ἐργάζεσθαι. Ἐκπεσοῦσαν δὲ ἐκ τοῦ
[6, 1]	νος νί κην· εφεξης δὲ	Αρχέ	δαμος Ξενί ου, καταβαλὼ ν
[6, 3]	Σικυῶνος οἱ Ἠλεῖοί φασι, καὶ	ἄρχειν	Σικυωνίων· στρατεῦσαι δὲ ἐπὶ Σικυῶνα
[6, 22]	νήσου τῆς Σφακτηρίας οὐ πέφυκεν	ἀρχὴν	διοδεύειν τὴν γῆν ὁ Ἀλφειός,
[6, 12]	ὁ Ἱέρων οὗτος, τὴν δὲ	ἀρχὴν	εἶχεν ἔτει δευτέρῳ τῆς (ἕκτης)
[6, 19]	ἀνάθημα Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος, ὃς	ἀρχὴν	ἔσχεν ἐν Χερρονήσῳ τῇ Θρᾳκίᾳ
[6, 5]	γνήσιον, ἔσχεν ἀντ' ἐκείνου τὴν	ἀρχήν,	οὗτος ὡς ἐβασίλευσεν ὁ Δαρεῖος
[6, 21]	ἡνίκα τῶν Πισαίων ἔσχε τὴν	ἀρχήν,	φασὶν ἐναγίζειν αὐτοῖς ἀνὰ πᾶν
[6, 11]	δὲ ἀναθέντες, ἔνθα καὶ ἐξ	ἀρχῆς	ἔκειτο, νομίζουσιν ἅτε θεῷ θύειν.
[6, 22]	(φιλία γάρ σφισιν ὑπῆρχεν ἐξ	ἀρχῆς	ἐς Λετριναίους) τὰ παρὰ σφίσιν
[6, 4]	οὐχ Ἱμεραῖος εἶναι τὸ ἐξ	ἀρχῆς,	καθάπερ γε τὸ ἐπίγραμμα τὸ
[6, 21]	λίθου πεποίηται· τὸ δὲ ἐξ	ἀρχῆς	καὶ τρόπαιον κατὰ Ἀρκάδων ἐπὶ
[6, 20]	ὠκύτητος. (Τὸ μὲν δὴ ἐξ	ἀρχῆς	Κλεοίτας ἐστὶν ἄφεσιν μηχανησάμενος, καὶ
[6, 7]	δὲ ὁ Διαγόρας τὸ ἐξ	ἀρχῆς	Μεσσήνιος πρὸς γυναικῶν ἦν, καὶ
[6, 21]	παρόντα Ἠλείοις, τὰ δὲ ἐξ	ἀρχῆς	οἱ αὐτοὶ Πισαίοις καθεστήκεσαν ἔχοντες
[6, 10]	χώραν μὲν, ἥνπερ καὶ ἐξ	ἀρχῆς,	πόλιν δὲ οὐ τὴν ἀρχαίαν
[6, 22]	Ἦλιν. Τὸ μὲν δὴ ἐξ	ἀρχῆς	πόλισμα ἦν οἱ Λετρῖνοι, καὶ
[6, 12]	ἐστιν ἄγνωστα· τὰς δὲ ἐξ	ἀρχῆς	τε ὑπὸ ἀσθενείας ἀφανεστέρας, καὶ
[6, 1]	ν. (Ἐς δὲ τὴ ν	Ἀρχιδά	μου Κυνί σκαν, ες τὸ
[6, 4]	ἐν παισίν. Παρὰ δὲ Σωδάμαν	Ἀρχίδαμος	ἕστηκεν ὁ Ἀγησιλάου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς.
[6, 15]	τὰ ἀρχαιότερα. Ἀνάκειται δὲ καὶ	Ἀρχίδαμος	ὁ Ἀγησιλάου, καὶ ἀνὴρ ὅστις
[6, 17]	Δύο δὲ αὖθις ἐξ Ἤλιδος,	Ἀρχίδαμος	τεθρίππῳ νενικηκὼς καὶ Ἐπέραστός ἐστιν
[6, 4]	Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς ἄγαλμα του Στραγειρίτου.	Ἀρχιδάμου	βασιλέως Λακεδαιμονίων. Ἐργοτέλους τοῦ Κρητός.
[6, 4]	τῇ ὑπερορίᾳ Λακεδαιμονίους ἀναθέντας εὕρισκον.	Ἀρχιδάμου	δὲ ἄλλων τε καὶ τῆς
[6, 4]	Λακεδαιμονίων βασιλεύς. Πρὸ δὲ τοῦ	Ἀρχιδάμου	τούτου βασιλέως, εἰκόνα οὐδενὸς ἔν
[6, 15]	βασιλέως Λαλεδαιμονίων. Πτολεμαίου τοῦ Λάγου.	(Ἀρχίππῳ	δὲ Μιτυληναίῳ τοὺς ἐς τὴν
[6, 23]	ἐκ μαντείας. Τῆς πανηγύρεως δὲ	ἀρχομένης,	ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ περὶ ἀποκλίνοντα
[6, 13]	Αὔρα· τὸν δὲ ἀναβάτην ἔτι	ἀρχομένου	τοῦ δρόμου συνέπεσεν ἀποβαλεῖν αὐτήν,
[6, 12]	ἐς τὸ πλῆθος ποιεῖσθαι λόγους	ἀρχομένῳ,	ἐπέδραμεν ὡς ἀποκτενῶν τὸν Ἱπποκράτην·
[6, 26]	Κυλλήνιον ἐξενάριξεν, Φυλείδεω ἕταρον, μεγαθύμων	ἀρχὸν	Ἐπειῶν. Θεῶν δὲ ἱερὰ ἐν
[6, 19]	Μεγαρεῦσιν ἡγοῦμαι τὴν νίκην Ἀθήνῃσιν	ἄρχοντος	γενέσθαι Φόρβαντος, ἄρχοντος δὲ διὰ
[6, 19]	νίκην Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος γενέσθαι Φόρβαντος,	ἄρχοντος	δὲ διὰ τοῦ αὑτοῦ βίου
[6, 5]	συμφορὰ Φρασικλείδου μὲν Ἀθήνῃσιν ἐγένετο	ἄρχοντος,	δευτέρᾳ δὲ Ὀλυμπιάδι ἐπὶ ταῖς
[6, 9]	Συρακούσας ἔσχεν, Ὑβριλίδου μὲν Ἀθήνῃσιν	ἄρχοντος,	δευτέρῳ δὲ ἔτει τῆς δευτέρας
[6, 1]	αγέ λης αυτὸ ν οικεί	ας	ί ππω κρατησαι κέ λητι.
[6, 1]	οὶ ες τοὺ ς βασιλέ	ας	τοὺ ς Λακεδαιμονί ων έ
[6, 16]	νίκας ἓξ ἀνῃρημένου. Ὁ δὲ	Ἀσάμων	καὶ ὁ Νίκανδρος Ἠλεῖοι μὲν
[6, 16]	τῷ μὲν Δάιππος τὴν εἰκόνα,	Ἀσάμωνι	δὲ Πυριλάμπης Μεσσήνιος. (Εὐαλκίδᾳ δὲ
[6, 16]	τῷ Αἰγαίῳ, Ψωφιδίων ἀνάθημα Ἀρκάδων·	Ἀσάμωνός	τε εἰκὼν ἐν ἀνδράσι πυγμῇ
[6, 12]	δὲ ἐξ ἀρχῆς τε ὑπὸ	ἀσθενείας	ἀφανεστέρας, καὶ δι' αὐτὸ ἀνοικισθείσας
[6, 5]	τῶν Σκοτουσσαίων, καὶ αὖθις ὑπὸ	ἀσθενείας	ἐξέλιπον καὶ οὗτοι τὴν πόλιν,
[6, 14]	κατέχων δὲ ἐντὸς χειλῶν τὸ	ἆσθμα,	καὶ ἐμπιπλὰς αἵματος τὰς ἐν
[6, 13]	δὲ Ἀγεμάχῳ τῶν ἐκ τῆς	Ἀσιανῆς	ἠπείρου Γενέσθαι ἐν Ἄργει τὸ
[6, 2]	κτου, δηλό ς εστιν Ὀλυμπί	ασιν	ανηρημέ νος νί κην. Ειναι
[6, 1]	Των δὲ νικησά ντων Ὀλυμπί	ασιν	ουχ απά ντων εισὶ ν
[6, 23]	ὅτι Ἡρακλεῖ τῷ Ἀμφιτρύωνος ἐς	ἄσκησιν	ἐγίνετο, ὅσαι τῶν ἀκανθῶν ἐφύοντο
[6, 21]	Σαύρου δειράδος προελθόντι στάδια, ἔστιν	Ἀσκληπιοῦ	ναός, ἐπίκλησιν μὲν Δημαινέτου ἀπὸ
[6, 26]	Θεῶν δὲ ἱερὰ ἐν Κυλλήνῃ	Ἀσκληπιοῦ,	τὸ δὲ Ἀφροδίτης ἐστί· τοῦ
[6, 10]	τῇ ἐφεξῆς· πεποίηται ὁ ἀνδριὰς	ἀσπίδα	τε κατὰ τὰ αὐτὰ ἔχων
[6, 23]	ἀναθέντος ἐπώνυμον. Περὶ δὲ αὐτὸ	ἀσπίδες	ἅμα κεινται, θέας ἕνεκα καὶ
[6, 19]	ἠπείρῳ. Τὰ δὲ ἐπὶ τῇ	ἀσπίδι	γράμματα παρῆκται μὲν ἐπὶ βραχύ,
[6, 19]	τε καὶ κνημῖδες ὁμοῦ τῇ	ἀσπίδι.	Ἐπίγραμμα δὲ ἐπὶ τοῖς ὅπλοις,
[6, 19]	Μυᾶνες οὖν οἱ ἐπὶ τῇ	ἀσπίδι	κατά γε ἡμετέραν γνώμην ἄνθρωποι
[6, 19]	πεντάθλου τὸ ἀγώνισμα ἐσκομίζουσι. Καὶ	ἀσπίς	ἐστιν ἐπίχαλκος γραφῇ τὰ ἐντὸς
[6, 19]	θεῶν πόλεμος· ἀνάκειται δὲ καὶ	ἀσπὶς	ὑπὲρ τοῦ ἀετοῦ, τοὺς Μεγαρέας
[6, 4]	παρὰ Ἀλεξάνδρῳ. (Σωδάμας δὲ ἐξ	Ἀσσοῦ	τῆς ἐν τῇ Τρῳάδι, κειμένης
[6, 3]	καὶ ὁ τὸν ἀνδριάντα εἰργασμένος	Ἀστερίων	Αἰσχύλου. (Μετὰ δὲ τὸν Χαιρέαν
[6, 25]	ἀμπέχεται δὲ χλαμύδα ποικίλην ὑπὸ	ἀστέρων,	τῇ χειρὶ δὲ ἔχει τῇ
[6, 24]	Πύρρωνι οὐ πόρρω τοῦ Ἠλείων	ἄστεως·	Πέτρα μὲν τῷ χωρίῳ τὸ
[6, 24]	δὲ ἡ μὲν αὐτῶν ῥόδον,	ἀστράγαλον	δὲ ἡ μέση, καὶ ἡ
[6, 24]	δὲ Ἀφροδίτῃ μάλιστα εἶναι θεῶν·	ἀστράγαλον	δὲ μειρακίων τε καὶ παρθένων,
[6, 24]	ἐκ γήρως, τούτων εἶναι τὸν	ἀστράγαλον	παίγνιον. Τῶν Χαρίτων δὲ ἐν
[6, 6]	ἄκρᾳ νέμονται, πατρὸς δὲ ἐκαλεῖτο	Ἀστυκλέους·	εἶναι δὲ αὐτὸν οὐ τούτου,
[6, 13]	ἀνδριάντες. Ἡ τοῦ Φειδῶλα ἵππος.	(Ἀστύλος	δὲ Κροτωνιάτης Πυθαγόρου μέν ἐστιν
[6, 9]	λύπης· καὶ ἀνέστρεψε μὲν ἐς	Ἀστυπάλαιαν,	διδασκαλείῳ δ' ἐπιστὰς, ἐνταῦθα ὅσον
[6, 9]	τῇ πρὸ ταύτης Κλεομήδην φασὶν	Ἀστυπαλαιέα,	ὡς Ἴκκῳ πυκτεύων ἀνδρὶ Ἐπιδαυρίῳ,
[6, 9]	θνητὸν ἐόντα. Κλεομήδει μὲν οὖν	Ἀστυπαλαιεῖς	ἀπὸ τούτου τιμὰς ὡς ἥρωι
[6, 9]	ἐπίθημα, κάματον ἐς ἀνωφελὲς οἱ	Ἀστυπαλαιεῖς	ἔκαμνον ἀνοίγειν τὴν κιβωτὸν πειρώμενοι.
[6, 9]	Πυθίαν φασίν· Ὕστατος ἡρώων Κλεομήδης	Ἀστυπαλαιεύς,	Ὃν θυσίαις τιμᾶθ' ὡς μηκέτι
[6, 26]	κατατίθενται κενούς, παρόντων καὶ τῶν	ἀστῶν	καὶ ξένων, εἰ τύχοιεν ἐπιδημοῦντες·
[6, 9]	τοῖς παισί, καταλιθούμενος ὑπὸ τῶν	ἀστῶν,	κατέφυγεν ἐς Ἀθηνᾶς ἱερόν. Ἐσβάντος
[6, 24]	πολλοί· καταλύονται γὰρ οὐ χαλεπῶς,	ἅτε	αὐτοσχεδίως οἰκοδομούμενοι. Κατὰ ταύτην τὴν
[6, 11]	εἰκόνα, καὶ ἐμαστίγου τὸν χαλκὸν	ἅτε	αὐτῷ Θεαγένει λυμαινόμενος. Καὶ τὸν
[6, 20]	Οἰνομάου τῶν Ἱπποδαμείας γάμων ἕνεκα·	ἅτε	δὲ ἀτυχήσαντα ἐν ἱπποδρόμῳ, βάσκανόν
[6, 22]	τῶν ἄλλων διακρῖναι τὴν Ἄρτεμιν,	ἅτε	δὲ οὐ διαγινώσκοντα, ἀπελθεῖν ἐπὶ
[6, 18]	τὰ μέγιστα ἐργάσασθαι. Οἱ δὲ	ἅτε	θέοντες περὶ γυναικῶν τε καὶ
[6, 11]	καὶ ἐξ ἀρχῆς ἔκειτο, νομίζουσιν	ἅτε	θεῷ θύειν. (Πολλαχοῦ δὲ καὶ
[6, 10]	ἀνήγαγεν. Ἔνθα δὴ ὁ Γλαῦκος,	ἅτε	οὐκ ἐμπείρως ἔχων τῆς μάχης,
[6, 19]	Εἱστήκει δὲ καὶ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα,	ἅτε	οὖσα τῷ Ἡρακλεῖ σύμμαχος· αὕτη
[6, 4]	ἢ καὶ στρατιωτικὸς ἀνέθηκεν ἀνὴρ,	ἅτε	παρὰ Ἀντιπάτρῳ καὶ πρότερον ἰσχύσαντα
[6, 6]	παγκρατίῳ λαβεῖν ἐδυνήθη τὸν κότινον,	ἅτε	προκατεργασθεὶς τῇ μάχῃ πρὸς τὸν
[6, 8]	πεποίηται. (Εὐβώτας δὲ ὁ Κυρηναῖος,	ἅτε	τὴν ἐσομένην οἱ δρόμου νίκην
[6, 17]	εἶναι τῆς μητρὸς σύνοικος φεύγων,	ἅτε	τοῦ Ἀλκμαίωνος ἐπιστάμενος σφᾶς εἰργασμένους
[6, 23]	δὴ θεῷ γέγονεν ἡ ἐπίκλησις,	ἅτε	τοῦ γυμνασίου γείτονι· τῇ ἀγυιᾷ
[6, 20]	τὴν ἐν τῇ Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι,	ἅτε	τοῦ Πέλοπος ἐπὶ τῷ Χρυσίππου
[6, 18]	αἰτίαν φρονῆσαι λαβόντων, ὁ Ἀλέξανδρος	ἅτε	ὑπερζέων ἐς αὐτοὺς τῇ ὀργῇ,
[6, 7]	ἐστιν ἐν τῇ συγγραφῇ τῇ	Ἀτθίδι	Ἀνδροτίωνι εἰρημένα· εἶναι μὲν τηνικαῦτα
[6, 19]	Ἒχει μὲν πόλον ἀνεχόμενον ὑπὸ	Ἄτλαντος·	ἔχει δὲ Ἡρακλέα καὶ δένδρον
[6, 3]	ποταμοῖς ἑάλωσαν αἱ ναῦς αἱ	Ἀττικαί,	Σάμιοι μὲν ἐς Ὀλυμπίαν τὸν
[6, 19]	Μεταποντίνων. Μεγαρέων τῶν πρὸς τῇ	Ἀττικῇ.	Γελώων. (Ἔστι δὲ λίθου πωρίνου
[6, 19]	(Μεγαρεῖς δὲ οἱ πρὸς τῇ	Ἀττικῇ	θησαυρόν τε ᾠκοδομήσαντο, καὶ ἀναθήματα
[6, 19]	ἐπὶ τῷ κέρατί ἐστιν ἀρχαίοις	Ἀττικοῖς	γράμμασι· Ζηνί μ' ἄγαλμ' ἀνέθηκαν
[6, 3]	ἐς πέμπτον διδάσκαλον ἀνῄει τὸν	Ἀττικὸν	Κριτίαν. Πτόλιχος μὲν γὰρ ἔμαθεν
[6, 6]	τε ἐκ τῆς Ἀρκάδων, καὶ	Ἀττικὸς	ὁ τρίτος ἕστηκεν ἀθλητής. Τὸν
[6, 7]	οἰκείαις· ἐς ὃ τριήρων ἁλοὺς	Ἀττικῶν	ἀνήχθη ζῶν παρὰ Ἀθηναίους. (Οἱ
[6, 4]	ἐστι. Πλάστης δὲ ἄλλος τῶν	Ἀττικῶν	Πολυκλῆς, Σταδιέως μαθητὴς Ἀθηναίου, πεποίηκε
[6, 3]	Θηβαίων στρατεία γεγενῆσθαι μετὰ τὸ	ἀτύχημα	Λακεδαιμονίων τὸ ἐν Λεύκτροις. (Ἐφεξῆς
[6, 20]	Ἱπποδαμείας γάμων ἕνεκα· ἅτε δὲ	ἀτυχήσαντα	ἐν ἱπποδρόμῳ, βάσκανόν τε εἶναι
[6, 14]	γὰρ αὐτὸν ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι	αὐαινομένῳ	ξύλῳ· σφῆνες δὲ ἐγκείμενοι διίστασαν
[6, 20]	Δαμέωνα μετασχόντα Ἡρακλεῖ τῆς ἐπὶ	Αὐγέαν	καὶ Ἠλείους στρατείας αὐτόν τε
[6, 20]	χρόαν πυρρᾶς, ἡ ἀπ' αὐτῆς	αὐγὴ	κατὰ ταὐτὰ καὶ εἰ πῦρ,
[6, 22]	τοῦ Αἰόλου. Πισαῖοι δὲ ἐφειλκύσαντο	αὐθαίρετον,	συμφορὰν ἀπεχθανόμενοί τε Ἠλείοις καὶ
[6, 12]	Ἄρατος ἕστηκεν ὁ Κλεινίου· καὶ	αὖθις	ἀναβεβηκώς ἐστιν Ἀρεὺς ἵππον. Ἀνάθημα
[6, 12]	τοῦ πρότερον τυραννήσαντος τελευτὴν Συρακουσίοις	αὖθις	ἀναπεφύκει τύραννος ὁ Ἱέρων οὗτος,
[6, 8]	ὕστερον τούτων ἔτει δεκάτῳ γένοιτο	αὖθις	ἄνθρωπος. Οὐ μὴν οὐδὲ ὑπὸ
[6, 10]	Θεοπόμπῳ δὲ τῷ Δαμαρέτου καὶ	αὖθις	ἐκείνου παιδὶ ὁμωνύμῳ ἐπὶ πεντάθλῳ,
[6, 15]	Πύθια παίδων τε πυγμῇ, καὶ	αὖθις	ἐν ἀνδράσι πάλῃ τε καὶ
[6, 17]	Πέρσας στρατείας μετασχόντος. Δύο δὲ	αὖθις	ἐξ Ἤλιδος, Ἀρχίδαμος τεθρίππῳ νενικηκὼς
[6, 22]	δὲ ὑπὸ Ἡρακλέους ἀνάστατος καὶ	αὖθις	ἐπισυνοικισθεῖσα ὑπὸ Ἠλείων, ἔμελλεν ἀνὰ
[6, 11]	δικτύῳ τὴν εἰκόνα, καὶ ἀνενεγκεῖν	αὖθις	ἐς τὴν γῆν. Θάσιοι δὲ
[6, 23]	καὶ ἐπακούσαντες ὁπόσα ἐβούλοντο, ἐπανίασιν	αὖθις	ἐς τοὺς Αἰτωλούς· καὶ ἡ
[6, 6]	ἀφίκοιτο, καὶ ὡς ἀποθανεῖν ἐκφυγὼν,	αὖθις	ἕτερόν τινα ἐξ ἀνθρώπων ἀπέλθοι
[6, 13]	ἑκάστῃ τάξει κρατήσωσιν, ὑπὲρ αὐτῶν	αὖθις	θέουσι τῶν ἄθλων· καὶ οὕτως
[6, 11]	δὲ ἐκέλευσεν ἐκ τῆς οἰκίας	αὖθις	κομίσαι τὸ ἄγαλμα ἐς τὴν
[6, 21]	τὸ ἅρμα τοῦ Ἅιδου καὶ	αὖθις	μύσαι· οἱ δὲ Χάμυνον ἄνδρα
[6, 15]	δὲ τὸν Εὐτελίδαν Ἀρεύς τε	αὖθις	ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἠλεῖος
[6, 13]	οὖν ἐπίσταιτο ὁ Χίονις, εἰ	αὖθίς	ποτε προσνομοθετήσουσιν Ἠλεῖοι; Τούτων δὲ
[6, 17]	Συρακουσίων τὴν πόλιν κατ' ἐμὲ	αὖθις	συνέβαινεν οἰκεῖσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ' Ἅρμα
[6, 3]	τὸ Ἑλληνικὸν γνωρίμους. (Μεταπεσόντων δὲ	αὖθις	τῶν πραγμάτων, καὶ Κόνωνος κεκρατηκότος
[6, 5]	τὸ διαφυγὸν τῶν Σκοτουσσαίων, καὶ	αὖθις	ὑπὸ ἀσθενείας ἐξέλιπον καὶ οὗτοι
[6, 14]	αὐτῇ· Πυθοκρίτου Καλλινίκου μνᾶμα τοῦ	αὐλητᾶ.	Ἀνέθεσαν δὲ καὶ τὸ κοινὸν
[6, 14]	πυθιάδας ἕξ, μόνος δὴ οὗτος	αὐλητής.	Δῆλα δὲ ὅτι καὶ ἐν
[6, 14]	Πύρρου τοῦ βασιλέως. Στήλν Πυθοκρίτου	αὐλητοῦ.	(Φερίας δὲ Αἰγινήτης (οὗτος γὰρ
[6, 21]	ἔνθα τῷ Οἰνομάῳ τὰς ἵππους	αὐλίζεσθαι	λέγουσιν. Ὅροι δὲ πρὸς Ἀρκάδας
[6, 14]	δὲ τὸν Πύρρον ἀνὴρ μικρὸς	αὐλοὺς	ἔχων ἐστὶν ἐκτετυπωμένος ἐπὶ στήλῃ.
[6, 13]	ὡς οἱ Κορίνθιοι μνημονεύουσιν, ἔχει	Αὔρα·	τὸν δὲ ἀναβάτην ἔτι ἀρχομένου
[6, 9]	ἂν Αἰγινήταις τισὶν ἐπιχώριος ἐς	αὐτὰ	ἂν εἴη λόγος. (Μετὰ δὲ
[6, 26]	ποσὶν αὐτῶν περιειλιγμένον. (Τρέφουσι δὲ	αὐτὰ	ἐπὶ μὲν τέσσαρα ἔτη παρέχοντες
[6, 6]	ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδι, οὐ κατὰ τὰ	αὐτὰ	ἐς τὴν ἐπιοῦσαν Ὀλυμπιάδα ἔμελλε
[6, 10]	ἀνδριὰς ἀσπίδα τε κατὰ τὰ	αὐτὰ	ἔχων τοῖς ἐφ' ἡμῶν, καὶ
[6, 16]	μὴ ἀγωνιστὴς γενέσθαι, κατὰ τὰ	αὐτὰ	Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις εἴργετο. Καὶ
[6, 20]	(Ἕλληνες δὲ οὐ κατὰ τὰ	αὐτὰ	νομίζουσιν ἐς τὸν Ταράξιππον, ἀλλ'
[6, 19]	οὗτοι ἦσαν, οὐ κατὰ τὰ	αὐτὰ	παρίστατο ἅπασιν εἰκάζειν. (Ἐμὲ δὲ
[6, 6]	ἄχρι τοῦ Καικίνου κατὰ τὰ	αὐτὰ	τοῖς ἄλλοις τέττιξιν ᾄδουσι· διαβάντων
[6, 18]	μιᾷ πρὸς ταῖς ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι.	Αὗται	κεῖνται μὲν αἱ εἰκόνες οὐ
[6, 11]	αὐτῷ καὶ Πυθοῖ νῖκαι τρεῖς,	αὗται	μὲν ἐπὶ πυγμῇ, Νεμείων δὲ
[6, 19]	Ἑσπερίδες (μετεκινήθησαν γὰρ ὑπὸ Ἠλείων)	αὗται	μὲν ἔτι καὶ ἐς ἐμὲ
[6, 19]	καὶ ἄλλας πόλεις, ἐν δὲ	αὐταῖς	εἶναι καὶ Μύονας. Οἱ Μυᾶνες
[6, 20]	τοῦ μήκους, ᾠκοδόμηται δὲ ἐν	αὐταῖς	οἰκήματα. Ταῦτα τὰ κληρωτὰ τὰ
[6, 22]	(Ταύτας τὰς ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ'	αὐταῖς	τὴν τετάρτην τε καὶ ἑκατοστήν,
[6, 4]	ἀγχιάλῳ, Χίλων, ὃς Πατρεύς ἦν·	αὐτὰρ	ὁ λαὸς Ἀχαιῶν Ἐν πολέμῳ
[6, 24]	οὐ μέγαν μυρσίνης. (Ἔχειν δὲ	αὐτὰς	ἐπὶ τοιῷδε εἰκάζοι τις ἂν
[6, 13]	δολίχου τε ἐν ἡμέρᾳ τῇ	αὐτῇ	καὶ παραυτίκα σταδίου λαβὼν νίκην,
[6, 22]	τε Ἠλείων Ἡράκλεια καὶ πρὸς	αὐτῇ	Κύθηρος ποταμός· πηγὴ δὲ ἐκδιδοῦσα
[6, 19]	καὶ πόλεων ἐπολυπραγμόνησαν τῶν ἐν	αὐτῇ,	Λουπίας φασὶ κειμένην Βρεντεσίου τε
[6, 20]	τε ἁγιστεύει τῷ Ἠλείων, καὶ	αὐτὴ	λύτρα τε ἐσφέρει τῷ θεῷ,
[6, 26]	Σῆρες, καὶ ὅσοι τὰς προσεχεῖς	αὐτῇ	νέμονται νήσους, Ἄβασαν καὶ Σακαίαν·
[6, 20]	τὴν κρηπῖδα καὶ τοὺς ἐπ'	αὐτῇ	παρήκει θησαυρούς. Ἐπὶ δὲ τοῦ
[6, 6]	ὁ Θάσιος Ὀλυμπιάδι ἐθέλων τῇ	αὐτῇ	πυγμῆς τε ἀνελέσθαι καὶ παγκρατίου
[6, 14]	Ὀλυμπίᾳ στήλη, καὶ ἐπίγραμμα ἐπ'	αὐτῇ·	Πυθοκρίτου Καλλινίκου μνᾶμα τοῦ αὐλητᾶ.
[6, 7]	γυμναστοῦ σχῆμα ἐπὶ τῶν Ὀλυμπίων	αὐτὴ	τὸν ἀγῶνα ἤγαγεν. (Οὗτος δὲ
[6, 20]	μαστῷ, λέγειν ὡς τέκοι μὲν	αὐτὴ	τὸν παῖδα, διδοίη δὲ ἐξ
[6, 6]	τοιάδε ἐπιτυχὼν οἶδα. Ἠν δὲ	αὕτη	γραφῆς μίμημα ἀρχαίας. Νεανίσκος Σύβαρις
[6, 19]	ἅτε οὖσα τῷ Ἡρακλεῖ σύμμαχος·	αὕτη	παρὰ τὰς Ἑσπερίδας ἀνάκειται νῦν
[6, 20]	τὸν παῖδά σφισιν ἡ θεὸς	αὕτη	προήγαγεν ἐς ἀνθρώπους. (Τοῖς δὲ
[6, 5]	εἶναι τὰ χρήματα τοῖς ξένοις.	(Αὕτη	Σκοτουσσαίοις ἡ συμφορὰ Φρασικλείδου μὲν
[6, 22]	ἐπὶ τοῦ Ἀλφειοῦ τῷ ἐς	αὐτὴν	ἔρωτι· οἱ δὲ Ἠλεῖοι (φιλία
[6, 24]	ἐστὶ τῆς Δωρίου, διαιροῦσι δὲ	αὐτὴν	ἐς μοίρας τρεῖς οἱ κίονες.
[6, 14]	ἀγκῶνα ἐκ τοῦ ὤμου παρ'	αὐτὴν	καθίει τὴν πλευράν, τὸ δὲ
[6, 6]	τε συνοικήσειν κατώμνυτο αὐτῷ σώσαντι	αὐτὴν	καὶ ὁ Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος ἔμενε
[6, 22]	ἀλείψασθαι τὸ πρόσωπον πηλῷ καὶ	αὐτὴν	καὶ ὅσαι τῶν νυμφῶν παρῆσαν,
[6, 13]	ἀρχομένου τοῦ δρόμου συνέπεσεν ἀποβαλεῖν	αὐτήν,	καὶ οὐδέν τι ἧσσον θέουσα
[6, 26]	Εἶναι μὲν δὴ Φειδίου φασὶν	αὐτήν.	Πεποίηται δὲ ἀλεκτρυὼν ἐπὶ τῷ
[6, 22]	οὐχ ἕξειν οἰκήτορας. Παρὰ δὲ	αὐτὴν	ποταμὸς Λάδων κάτεισιν ἐς τὸν
[6, 26]	οὗτός ἐστιν ὁ ποιῶν νῆσον	αὐτήν·	ὥσπερ καὶ Αἰγύπτου τὸ Δέλτα
[6, 1]	ες τὸ γέ νος τε	αυτης,	καὶ επὶ ταις Ὀλυμπικαις νί
[6, 1]	ανὴ ρ ηνί οχος, καὶ	αυτης	Κυνί σκας εικώ ν, Ἀπελλου
[6, 2]	Ἀκαρνά νων καὶ των εξ	αυτης	Στρά του πρωτος Ξενά ρκης
[6, 8]	πρότερον, καὶ ἐπὶ ἡμέρας τῆς	αὐτῆς	ἀνηγορεύθη τε νικήσας καὶ ἀνέθηκε
[6, 20]	ἀνεστηκυίας χρόαν πυρρᾶς, ἡ ἀπ'	αὐτῆς	αὐγὴ κατὰ ταὐτὰ καὶ εἰ
[6, 3]	Εὔφρονος. Ἀνάκειται δὲ καὶ ἐξ	αὐτῆς	Ἤλιδος παλαιστὴς ἀνὴρ Ἀριστόδημος Θράσιδος·
[6, 6]	πυγμήν· καὶ ἐπ' ἐκείνης τε	αὐτῆς	καὶ ἐπὶ τῆς μετ' ἐκείνην
[6, 6]	δὲ ἀφίκετο καὶ ἐς ἔρωτα	αὐτῆς.	Καὶ ἡ παῖς τε συνοικήσειν
[6, 16]	Λάκωνος, καὶ ἐπὶ στήλης τῆς	αὐτῆς	Καλλιτέλης ὁ τοῦ Πολυπείθους πατήρ,
[6, 15]	πυγμῇ στεφανωθέντα ἐπὶ ἡμέρας τῆς	αὐτῆς.	Κάπρῳ μὲν δὴ οὐκ ἄνευ
[6, 8]	Ἀρκάδων εἰκόνες· Εὐθυμένης τε ἐξ	αὐτῆς	Μαινάλου, νίκας τὴν μὲν ἀνδρῶν
[6, 24]	ἀγορᾶς ἔχουσα· κατὰ μέσον δὲ	αὐτῆς	οὐ κίονες, ἀλλὰ τοῖχος ὁ
[6, 15]	Ἠλεῖον Κάπρον ἐπὶ ἡμέρας τῆς	αὐτῆς	παλαῖσαί τε ὁμοῦ καὶ παγκρατιάσαι
[6, 19]	τοῦ Ἡραίου, κατὰ νώτου δὲ	αὐτῆς	παρήκει τὸ Κρόνιον. Ἐπὶ ταύτης
[6, 18]	γυναικῶν τε καὶ παίδων καὶ	αὐτῆς	πατρίδος, ἀποστέλλουσιν Ἀναξιμένην ἱκετεύειν, Ἀλεξάνδρῳ
[6, 15]	παγκρατίου στέφανον ἐπὶ ἡμέρας τῆς	αὐτῆς.	Πρώτῳ δὲ γεγόνασιν ἀνθρώπων αἱ
[6, 22]	παννυχίδα ἐς Λετρίνους ἐλθεῖν, ὑπὸ	αὐτῆς	τε ἀγομένην τῆς Ἀρτέμιδος καὶ
[6, 20]	καὶ ἄλλα ἐς τιμὴν δρῶσιν	αὐτῆς.	Τὴν δὲ Ἱπποδάμειάν φασιν ἐς
[6, 20]	κατὰ πρῷραν νεώς· τέτραπται δὲ	αὐτῆς	τὸ ἔμβολον ἐς τὸν δρόμον.
[6, 20]	Κρυπτὴν ὀνομάζουσιν ἔσοδον· διὰ δὲ	αὐτῆς	τούς τε Ἑλλανοδίκας ἐσιέναι ἐς
[6, 14]	κρατῆσαι παγκρατιάζοντα ἐπὶ ἡμέρας τῆς	αὐτῆς	τούς τε ἐξ Ὀλυμπίας ἀνταγωνιστὰς,
[6, 15]	ἄνδρας, καὶ ἐπὶ ἡμέρας τῆς	αὐτῆς	τούς τε (ἐς) τὴν πυγμὴν
[6, 3]	ὑπὸ Ἀχαιῶν, οἰκιστὴς δὲ ἐγένετο	αὐτῆς	Τύφων Αἰγιεύς. Πύρρου δὲ τοῦ
[6, 10]	τὸν ἀνταγωνιζόμενον ἐνεγκὼν τὴν πληγὴν,	αὐτίκα	εἶχε τὴν νίκην. (Στεφάνους δὲ
[6, 5]	κατερρήγνυτο, καὶ δῆλα ἦν ὡς	αὐτίκα	ἐμπεσεῖσθαι καὶ χρόνον οὐκ ἐπὶ
[6, 11]	ἀγοράν. Ὡς δὲ ἤνεγκε, μέγα	αὐτίκα	ἦν κλέος τοῦ παιδὸς ἐπὶ
[6, 20]	τοῦτο τοὺς ἵππους φόβος τε	αὐτίκα	ἰσχυρὸς ἀπ' οὐδεμιᾶς προφάσεως φανερᾶς
[6, 1]	μμαχος Αισχύ λου· παρὰ δὲ	αυτὸ	ν εκ Φενεου της Αρκά
[6, 2]	τὰ δωρα ηγού μενος, ανειπεν	αυτὸ	ν Μιλή σιον, καὶ ανέ
[6, 2]	καὶ επὶ τού τω μαστιγουσιν	αυτὸ	ν οι Ἑλλανοδί και. Καὶ
[6, 1]	ων, εκ δὲ αγέ λης	αυτὸ	ν οικεί ας ί ππω
[6, 2]	τὸ επί γραμμα· ες δὲ	αυτὸ	ν τὸ ν πύ κτην
[6, 1]	ς παιδας, γέ νος καὶ	αυτὸ	ς Ἠλειος. Τού των των
[6, 1]	ετέ ρων πεποιησθαι, τοσαυτα καὶ	αυτὸ	ς μνησθή σομαι. (Ἔ́ στιν
[6, 2]	οχον νική σαντα ανέ δησεν	αυτὸ	ς ταινί α· καὶ επὶ
[6, 12]	ὑπὸ ἀσθενείας ἀφανεστέρας, καὶ δι'	αὐτὸ	ἀνοικισθείσας ἐς Μεγάλην πόλιν, περιέχει
[6, 23]	τοῦ ἀναθέντος ἐπώνυμον. Περὶ δὲ	αὐτὸ	ἀσπίδες ἅμα κεινται, θέας ἕνεκα
[6, 19]	μὲν ἐπὶ βραχύ, πέπονθε δὲ	αὐτὸ	διὰ τοῦ ἀναθήματος τὸ ἀρχαῖον.
[6, 9]	πρότερον ἢ ἐγὼ τὰ ἐς	αὐτὸ	εἰρηκόσιν, οἳ Γέλωνος τοῦ ἐν
[6, 20]	Σωσίπολις ἔχει τιμάς, καὶ ἐς	αὐτὸ	ἔσοδος οὐκ ἔστι πλὴν τῇ
[6, 20]	Εἰλειθυίας βωμὸς, καὶ ἔσοδος ἐς	αὐτό	ἐστιν ἀνθρώποις· ἐν δὲ τῷ
[6, 12]	χαλκοῦν, καὶ ἀνὴρ ἀναβεβηκὼς ἐπ'	αὐτό,	κέλητες δὲ ἵπποι παρὰ τὸ
[6, 23]	σφίσι τροφὰς δοῦναι. Τούτῳ μὲν	αὐτόθι	ἀντὶ τούτου γεγόνασιν αἱ τιμαί·
[6, 20]	ἱεροῦ λείπεται, θύουσι δὲ καὶ	αὐτόθι	ἐπὶ τῶν βωμῶν. (Ἔστι δὲ
[6, 23]	ἀθλοῦσιν ἐνταῦθα ποιοῦνται, καὶ συμβάλλουσιν	αὐτόθι	τοὺς ἀθλητὰς οὐ παλαίσοντας ἔτι,
[6, 22]	ἐλάφων (ἐμοὶ δοκεῖν) τῇ θήρᾳ·	αὐτοὶ	δὲ γυναικὸς ἐπιχωρίας ὄνομα εἶναι
[6, 20]	ἐς ἐκείνην ἔχοντος τὴν ὀργήν·	αὐτοὶ	δὲ ὕστερον ἐκ μαντείας κομίσαι
[6, 23]	τείχους, φθέγγεσθαι μὲν μηδὲν ἔτι	αὐτοί,	ἐπακροᾶσθαι δὲ, εἴ τι παρὰ
[6, 19]	γνώμην ἄνθρωποι μέν εἰσιν οἱ	αὐτοὶ	Μυονεῖς οἱ ἐν τῇ Λοκρίδι
[6, 21]	τὰ δὲ ἐξ ἀρχῆς οἱ	αὐτοὶ	Πισαίοις καθεστήκεσαν ἔχοντες κατὰ τάδε.
[6, 26]	μὲν δὴ τοῦ Αἰθιόπων γένους	αὐτοί	τέ εἰσιν οἱ Σῆρες, καὶ
[6, 26]	εἰ τύχοιεν ἐπιδημοῦντες· σφραγῖδας δὲ	αὐτοί	τε οἱ ἱερεῖς, καὶ τῶν
[6, 4]	ἀναγράφουσιν οἱ Ἠλεῖοι, διότι μὴ	αὐτοὶ	τὸν ἀγῶνα, ἀλλὰ Πισαῖοι καὶ
[6, 3]	Σικυωνίων· στρατεῦσαι δὲ ἐπὶ Σικυῶνα	αὐτοὶ,	φιλίᾳ Θηβαίων, ὁμοῦ τῇ ἐκ
[6, 1]	ί ππων νικαι γεγό νασιν	αυτοις.	Ἀνά ξανδρος μὲ ν ά
[6, 1]	τινον. Ὁπό σοις δὲ ὴ	αυτοις	ειχεν ες δό ξαν, ὴ
[6, 1]	γέ νος μὲ ν καὶ	αυτοις	εστιν εξ Ἠλιδος· γεγό νασι
[6, 21]	μοι· τὸν δὲ ἀποθανόντα ἐπ'	αὐτοῖς	Ἀκρίαν τεκμαίροιτο ἄν τις Λακεδαιμόνιόν
[6, 21]	ἔσχε τὴν ἀρχήν, φασὶν ἐναγίζειν	αὐτοῖς	ἀνὰ πᾶν ἔτος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ'
[6, 26]	τε οἱ δοκιμώτατοι ἄνδρες, σὺν	αὐτοῖς	δὲ καὶ ξένοι κατώμνυντο ἔχειν
[6, 20]	Θρᾷκα Ὀρφέα μαγεῦσαι δεινόν· καὶ	αὐτοῖς	ἐπᾴδουσι θηρία τε ἀφικνεῖσθαι τῷ
[6, 3]	Ἰσθμίων Λεπρεάταις δεῖμα, ὥσπερ γε	αὐτοῖς	ἐστιν Ἠλείοις, ἐπεὶ Ὕσμωνί γε
[6, 11]	θεωροὺς ἀποστέλλουσιν ἐς Δελφούς, καὶ	αὐτοῖς	ἔχρησεν ὁ θεὸς καταδέχεσθαι τοὺς
[6, 14]	καὶ Κορκυραῖος Φίλων, ἐπὶ δὲ	αὐτοῖς	Ἱερώνυμος Ἄνδριος, ὃς τὸν Ἠλεῖον
[6, 7]	καὶ Διαγόρου παῖδες. Ἐπὶ δὲ	αὐτοῖς	κεῖται καὶ ὁ Διαγόρας, πυγμῆς
[6, 5]	καὶ ἄλλα θηρία, ἐν δὲ	αὐτοῖς	παρέχεται καὶ λέοντας, οἳ καὶ
[6, 11]	ἔρχονται, λέγοντες ὡς καὶ ποιήσασιν	αὐτοῖς	τὰ χρησθέντα διαμένοι τὸ ἐκ
[6, 3]	ἀνέθεσαν ἐν Ὀλυμπίᾳ Σάμιοι· καὶ	αὐτοῖς	τὸ μὲν πρότερον τῶν ἐπιγραμμάτων
[6, 26]	Διονύσου τὴν ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον	αὐτόματον	ἐκ τοῦ ἱεροῦ. Εἰ πιστεύειν
[6, 15]	καὶ ὅπλου νίκῃ. Παρὰ δὲ	αὐτὸν	Ἀγέλης Χῖος κρατήσας πυγμῇ παῖδας,
[6, 12]	ἔστι τοῦτο χαλκοῦν (ἅρμα) ἐπ'	αὐτὸν	ἀναβέβηκε παρθένος (ἐμοὶ δοκεῖν) νίκης.
[6, 13]	δὴ μετέχουσι καὶ ὅσοι Χίονιν	αὐτὸν	ἀναθεῖναι τὴν στήλην, ἀλλ' οὐ
[6, 15]	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἠλεῖος παρ'	αὐτὸν	ἀνάκειται Γόργος. Μόνῳ δὲ ἀνθρώπων
[6, 11]	χαλκοῦν (χαίρειν γὰρ τῷ ἀγάλματι	αὐτόν)	ἀνασπάσαι τε δὴ τὸ ἄγαλμα,
[6, 15]	Λάγου φασὶν εἶναι· παρὰ δὲ	αὐτὸν	ἀνδριάντες δύο ἀνδρός εἰσιν Ἠλείου
[6, 10]	ἐπὶ τούτῳ πυκτεύσοντα ἐς Ὀλυμπίαν	αὐτὸν	ἀνήγαγεν. Ἔνθα δὴ ὁ Γλαῦκος,
[6, 21]	Ἡρακλέους τοῦ Ἰδαίου, παραγενέσθαι δὲ	αὐτὸν	ἀπὸ Κυδωνίας τῆς Κρητικῆς καὶ
[6, 22]	Ἀλφειόν, ὡς ἐσῆλθεν, οὐκ ἔχειν	αὐτὸν	ἀπὸ τῶν ἄλλων διακρῖναι τὴν
[6, 11]	ἔτος εἶναι τῷ παιδὶ, καὶ	αὐτὸν	ἀπὸ τῶν διδασκάλων φασὶν ἐς
[6, 16]	ἐκ Νεμείων τε καὶ Ἰσθμίων	αὐτὸν,	βασιλεὺς Ἀδριανὸς ἐς Νεμείων ἀγῶνα
[6, 10]	Ἀνθηδόνος τῆς Βοιωτῶν τὸ ἄνωθεν	αὐτὸν	γένος ἀπὸ Γλαύκου τοῦ ἐν
[6, 21]	Χαλκώδοντα, καὶ Τρικόλωνον· ἀπόγονον δὲ	αὐτὸν	εἶναι, καὶ ὁμώνυμον Τρικολώνῳ τῷ
[6, 6]	τὸν Ἥρωα. Τὰ δὲ ἐς	αὐτὸν	εἶχεν οὕτως. Ὀδυσσέα πλανώμενον μετὰ
[6, 3]	οἱ κατὰ πρόκλησιν. (Εἶναι δὲ	αὐτὸν	ἐκ Σικυῶνος οἱ Ἠλεῖοί φασι,
[6, 6]	τῆς πυγμῆς· τούτων ἕνεκα καταδικάζουσιν	αὐτὸν	ἐκτῖσαι καὶ ἰδίᾳ τῷ Εὐθύμῳ
[6, 8]	λέγεσθαί μοι τοῦτο ἐφαίνετο ἐς	αὐτόν·	ἐλέγετο γὰρ ἂν καὶ ὑπὸ
[6, 10]	δὲ οἱ Καρύστιοι ταφῆναί φασιν	αὐτὸν	ἐν νήσῳ καλουμένῃ Γλαύκου καὶ
[6, 14]	θηρίων φασὶν αὐτόν: ἐπιτυχεῖν γὰρ	αὐτὸν	ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι αὐαινομένῳ ξύλῳ·
[6, 24]	διείργουσα ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν	αὐτόν.	Ἐν τούτῳ τῷ Ἑλλανοδικαιῶνι οἰκοῦσι
[6, 3]	μηνύει· τὸ δ' ἐφεξῆς ἐς	αὐτὸν	ἔπαινός ἐστι Λύσανδρον· Ἀθάνατον πάτρᾳ
[6, 3]	ῥεῦμα ἐς τὰ νεῦρα, καὶ	αὐτὸν	ἐπὶ τούτῳ μελετῆσαι πένταθλον, ἵνα
[6, 18]	κοινοῦ, Ἐφεσίοις ἐσεποίησεν αὑτόν· καὶ	αὐτὸν	ἐπὶ τῷ ἔργῳ φυγῇ ζημιοῦσιν
[6, 11]	αὑτόν. (Ἐχόντων δὲ ὀργὴν ἐς	αὐτὸν	ἐπὶ τῷ πεποιημένῳ τῶν πολιτῶν,
[6, 16]	τάδε ἄλλα φησὶ τὸ ἐς	αὐτὸν	ἐπίγραμμα, Αἰτωλοῖς αὐτὸν ἐπιστρατείας μετασχεῖν
[6, 16]	τὸ ἐς αὐτὸν ἐπίγραμμα, Αἰτωλοῖς	αὐτὸν	ἐπιστρατείας μετασχεῖν ἐπὶ Θεσσαλοὺς, καὶ
[6, 14]	(Ἀποθανεῖν δὲ ὑπὸ θηρίων φασὶν	αὐτόν:	ἐπιτυχεῖν γὰρ αὐτὸν ἐν τῇ
[6, 22]	ὡς βιασόμενον τὴν θεόν, καὶ	αὐτὸν	ἐς παννυχίδα ἐς Λετρίνους ἐλθεῖν,
[6, 5]	πέμπων ἀγγέλους ὑπισχνούμενος δῶρα, ἀνέπεισεν	αὐτὸν	ἐς Σοῦσά τε καὶ ἐς
[6, 20]	ὕστερον Ἀριστείδην σοφίαν τινὰ καὶ	αὐτὸν	ἐς τὸ μηχάνημα ἐσενέγκασθαι. (Παρεχομένου
[6, 23]	ἐς τιμὴν, καὶ κόπτεσθαι νομίζουσιν	αὐτόν.	(Έστι δὲ καὶ ἄλλος ἐλάσσων
[6, 8]	μὲν ἀθλοῦντα, ἀποπειρᾶσθαι δὲ ὅμως	αὐτὸν	ἔτι τῆς ἰσχύος, τόξον μέγα
[6, 23]	παιδὸς ἕστηκεν εἰκὼν πύκτου· καὶ	αὐτὸν	ἔφασκεν ὁ νομοφύλαξ Ἠλείων γένος
[6, 7]	σχήματι αἰχμαλώτου, μεταπίπτει σφίσιν ἐς	αὐτὸν	ἡ γνώμη, καὶ ἀπελθεῖν ἀφιᾶσιν,
[6, 16]	τῶν χειρῶν τὸν Φίλιππον στεφανοῦσα	αὐτόν·	ἡ δὲ Ἦλις Δημήτριον τὸν
[6, 3]	ἐπιλέγει, τῆς ἵππου τε Ἠλείοις	αὐτὸν	ἡγούμενον ἀναστῆσαι τρόπαια, καὶ ἄνδρα
[6, 16]	ἐστιν ἀναβεβηκὼς ἵππον, καὶ παρ'	αὐτὸν	Ἠλεῖος ἀθλητὴς Παιάνιος ὁ Δαματρίου,
[6, 4]	ἐκ τῶν Θρᾳκίων Σταγείρων. Καὶ	αὐτὸν	ἤτοι μαθητὴς, ἢ καὶ στρατιωτικὸς
[6, 11]	ἱδρυμένα Θεαγένους, καὶ νοσήματά τε	αὐτὸν	ἰώμενον, καὶ ἔχοντα παρὰ τῶν
[6, 3]	Ἀθηναίων περὶ Ἰωνίαν ἰσχύοντος, ἐθεράπευον	αὐτὸν	Ἰώνων οἱ πολλοί· καὶ εἰκὼν
[6, 7]	συλληφθέντα δὲ ὑπὸ ἀνδρῶν Λακεδαιμονίων	αὐτὸν,	καὶ ἀναχθέντα ἐς Σπάρτην, ἀδικεῖν
[6, 7]	σφᾶς ἀναχθῆναι, θυμῷ τε ἐς	αὐτὸν	καὶ ἀπειλαῖς ἐχρῶντο· ὡς δὲ
[6, 8]	τῆς ἡμέρας· ἀποδημῆσαί τε δὴ	αὐτὸν	καὶ ἐπὶ τῷ τόξῳ τηνικαῦτα
[6, 3]	ἀνετίθεσαν τῆς Ἀρτέμιδος Λύσανδρόν τε	αὐτὸν	καὶ Ἐτεόνικον, καὶ Φάρακα, καὶ
[6, 15]	γὰρ Ἀχαιοῖς ποιῆσαι καὶ Ἠλείοις	αὐτόν,	καὶ ὅσοι παρ' ἀμφοτέρων πολεμούντων
[6, 14]	ὁ Μίλων. Λέγεται δὲ ἐς	αὐτὸν	καὶ τὸ ἐπὶ τῇ ῥοιᾷ
[6, 10]	ἦν Δημύλου, καὶ γῆν φασιν	αὐτὸν	κατ' ἀρχὰς ἐργάζεσθαι. Ἐκπεσοῦσαν δὲ
[6, 4]	ἐπίστασθαι τοὺς παλαίοντας, νικᾷν δὲ	αὐτὸν	κλῶντα τοὺς δακτύλους. (Τὸν δὲ
[6, 15]	παγκράτιον ἐσκαλέσαιντο πρὶν ἢ πυκτεύσαντα	αὐτὸν	λαβεῖν τραύματα. Λέγει τε δὴ
[6, 20]	διὰ πάντων τε κατὰ τὸν	αὐτὸν	λόγον συμβαίνει τῶν ἵππων, ἔστ'
[6, 17]	Ἀθήνῃσι, τούτου τοῦ ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν	αὐτὸν	ὁ Ἰάσων ἐποιήσατο. Βιῶναι δὲ
[6, 14]	πρὶν ἢ ἐς τὴν Ῥόδον	αὐτὸν	οἴκαδε ἀναστρέψαι. Τὸ δὲ ἐν
[6, 6]	δὲ ἐκαλεῖτο Ἀστυκλέους· εἶναι δὲ	αὐτὸν	οὐ τούτου, ποταμοῦ δὲ οἱ
[6, 6]	ἐξέτισεν ὁ Θεαγένης καὶ ἀμειβόμενος	αὐτὸν	οὐκ ἐσῆλθεν ἐπὶ τὴν πυγμήν·
[6, 12]	καταμαχέσασθαι δὲ τρεῖς φασιν ἀνταγωνιστὰς	αὐτὸν,	οὔτε πληγὴν ἀποδεξάμενον, οὔτε τι
[6, 14]	ὁ Ἱερώνυμος ἀνάκειται, καὶ παρ'	αὐτὸν	παλαιστὴς παῖς, Ἄνδριος καὶ οὗτος,
[6, 4]	Διδαχθῆναι δὲ παρὰ Κλεάρχῳ φασὶν	αὐτόν,	Ῥηγίνῳ μὲν καὶ αὐτῷ, μαθητῇ
[6, 20]	ἐπὶ Αὐγέαν καὶ Ἠλείους στρατείας	αὐτόν	τε ἀποθανεῖν καὶ τὸν ἵππον
[6, 12]	τὸ ἐπιχώριον τοῖς Λίβυσι, καὶ	αὐτόν	τε ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ ἔτι
[6, 4]	ὅτι ἐν βαρβάρῳ τε ἐπέλαβεν	αὐτὸν	τὸ χρεὼν, καὶ βασιλέων μόνος
[6, 21]	πρὶν ἢ ἐς τὸν ἀγῶνα	αὐτὸν	τῷ Οἰνομάῳ καθίστασθαι. (Προϊ όντι
[6, 4]	στεφανωθῆναι δὲ τὸ ἐπίγραμμά φησιν	αὐτὸν	ὑπὸ Ἠλείων· τὸν δὲ ἕτερον,
[6, 21]	βουλεύοντι ἀπὸ Ἠλείων, ἀποθανεῖν φασιν	αὐτὸν	ὑπὸ τοῦ Πανταλέοντος καὶ ἀπὸ
[6, 10]	Γλαῦκος ἦν ἐπιτηδειότατος τῶν κατ'	αὐτὸν	χειρονομῆσαι πεφυκώς. Ἀποθανόντα δὲ οἱ
[6, 3]	τὸ δὲ ἀπὸ τούτου Συρακούσιον	αὑτὸν	ἀνηγόρευσεν ἐπὶ χρήμασι. (Καυλωνία δὲ
[6, 17]	ἐσηνέγκατο, καὶ πιθανώτατα τῶν καθ'	αὑτὸν	γυναικὶ Συρακουσίᾳ χρημάτων ἔγραψεν ἀμφισβήτησιν·
[6, 9]	ἤδη καὶ οὐ Γελῷον ἀναγορεύειν	αὑτὸν	ἔμελλεν. Ἀλλὰ γὰρ ἰδιώτης εἴη
[6, 11]	τῶν ὤμων ἀναθέμενον ἐνεγκεῖν παρ'	αὑτόν.	(Ἐχόντων δὲ ὀργὴν ἐς αὐτὸν
[6, 18]	τοῦ Ἐφεσίων κοινοῦ, Ἐφεσίοις ἐσεποίησεν	αὑτόν·	καὶ αὐτὸν ἐπὶ τῷ ἔργῳ
[6, 3]	ἐστι τοῦ Λάγου. Μακεδόνα δὲ	αὑτὸν	ὁ Πτολεμαῖος ἐν τῷ ἐπιγράμματι
[6, 8]	ἀφίησι ζῶντα ἐς τὴν πυρὰν	αὑτόν.	Ὁπόσα δὲ ἤδη τοιαῦτα ἐγένετο
[6, 13]	τὴν Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους ἀνηγόρευσεν	αὑτὸν	Συρακούσιον, τούτων ἕνεκα οἱ Κροτωνιᾶται
[6, 19]	ἔργα τοῦ Ἡγύλου· ποιῆσαι δὲ	Αὐτονόμου	τῷ παιδί, φησι τὰ ἐπὶ
[6, 21]	οἵων τὸν Οἰνόμαον κρατήσαντα ἐνίκησεν	αὐτός.	(Ἀπέθανον δὲ ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου,
[6, 14]	(Λέγεται δὲ καὶ ὡς ἐσκομίσειεν	αὐτὸς	αὑτοῦ τὸν ἀνδριάντα ἐς τὴν
[6, 26]	ἔχειν κατὰ τὰ εἰρημένα· ἐπεὶ	αὐτός	γε οὐκ ἐς καιρὸν ἀφικόμην
[6, 10]	ἅρματά ἐστιν, οὐ μὴν καὶ	αὐτὸς	ἐπὶ τοῖς ἅρμασιν Εὐαγόρας· τὰ
[6, 14]	μήτε ἄλλῳ παρεῖναι βιαζομένῳ, μήτε	αὐτὸς	λυμήνασθαι πιέζων. Ἱστάμενος δὲ ἐπὶ
[6, 7]	καὶ τοῖς παισὶν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι.	Αὐτὸς	μέν γε πυκτεύων ὁ Ἀλκαίνετος
[6, 18]	τε ἐπιβέβηκε τοῦ ἅρματος, καὶ	αὐτὸς	ὁ Κρατισθένης. Δῆλα μὲν δὴ
[6, 20]	τοῖς δέ ἐστιν εἰρημένον ὡς	αὐτὸς	Οἰνόμαος ὁ τοὺς ἱππεύοντάς ἐστιν
[6, 9]	τε ὁμωνύμου τῷ τυράννῳ καὶ	αὐτὸς	ὁμώνυμος. Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης τό
[6, 15]	καὶ τούτοις γενέσθαι. Καὶ δὴ	αὐτὸς	οὗτος ἀνείλετο καὶ κέλητι ἵππῳ
[6, 9]	Ἀργεῖος, δολίχου μὲν νίκην ἔσχεν	αὐτός,	πάλης δὲ ὁ πατὴρ τοῦ
[6, 18]	καὶ ἐπιφθονώτατα ἀμυνάμενος. Ἐπεφύκει μὲν	αὐτὸς	σοφιστὴς, καὶ σοφιστῶν λόγους μιμεῖσθαι·
[6, 18]	διέπεμπεν ἐς τὰς πόλεις. Καὶ	αὐτός	τε συγγεγραφὼς ἦν, καὶ τὸ
[6, 21]	τοῦ ἱδρυσαμένου, ἐρείπια δὲ καὶ	αὐτός:	ᾠκοδομήθη δὲ ἐπὶ τοῦ ὑψηλοῦ
[6, 23]	καὶ ἐπιδείξεις ἐνταῦθα λόγων τε	αὐτοσχεδίων	καὶ συγγραμμάτων ποιοῦνται παντοίων· καλεῖται
[6, 18]	(Οὐ μὴν οὐδὲ εἰπεῖν τις	αὐτοσχεδίως	Ἀναξιμένους πρότερός ἐστιν εὑρηκώς. Τὰ
[6, 24]	καταλύονται γὰρ οὐ χαλεπῶς, ἅτε	αὐτοσχεδίως	οἰκοδομούμενοι. Κατὰ ταύτην τὴν στοὰν
[6, 14]	ἰσχύος τε καὶ τῆς τελεθτῆς	αὐτοῦ.	Ἀνδριὰς Πύρρου τοῦ βασιλέως. Στήλν
[6, 15]	Ἀγησιλάου. Δημητρίου καὶ τοῦ ὑιοῦ	αὐτοῦ	Ἀντιγόνου. Ἀρέος βασιλέως Λαλεδαιμονίων. Πτολεμαίου
[6, 7]	μὲν δὴ καὶ τὸ ἀπ'	αὐτοῦ	γένος δόξης ἐς τοσοῦτο ἀφίκοντο.
[6, 10]	εἰκόνα ἀνέθηκε μὲν ὁ παῖς	αὐτοῦ,	Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης ἐποίησε· σκιαμαχοῦντος
[6, 15]	ἐπὶ τοῦ παγκρατίου καταγωνισθέντα ὑπ'	αὐτοῦ,	δεδήλωκεν ὁ λόγος δὴ μοι·
[6, 13]	ἕνεκα οἱ Κροτωνιᾶται τὴν οἰκίαν	αὐτοῦ	δεσμωτήριον εἷναι κατέγνωσαν, καὶ τὴν
[6, 26]	σὴρ, ὀνομάζεται. (Μέγεθος μέν ἐστιν	αὐτοῦ	διπλάσιον ἢ κανθάρων ὁ μέγιστος,
[6, 24]	ἕστηκε δὲ ἐπὶ βάθρου τοῦ	αὐτοῦ.	(Ἔστι δὲ καὶ Σιληνοῦ ναὸς
[6, 10]	ἴσμεν· τὰς δὲ τοῦ πατρὸς	αὐτοῦ	καὶ τοῦ πάππου φησὶ τὸ
[6, 25]	δην εἴη, δόξῃ γε τοῦ	αὐτοῦ	ποιητοῦ, Πυλίοις ἀμῦναι. Ἠλεῖοι δ'
[6, 18]	Ἀναξιμένους σοφιστοῦ ἄγαλμα. Περὶ τῆς	αὐτοῦ	πρὸς Ἀλέξανδρον πρεσβείας ὑπὲρ τῶν
[6, 18]	θεοὺς τοὺς Ἑλλήνων, ἦ μὴν	αὐτοῦ	ταῖς δεήσεσιν ὁπόσα ἐστὶν ἐναντία
[6, 21]	πρὸ τῶν ἄλλων, ὀνόματα δὲ	αὐτοῦ	ταῖς ἵπποις Παρθενίαν τε εἶναι
[6, 6]	δὴ ἐν οὐδενὶ λόγῳ θέμενον	αὐτοῦ	τὴν ἀπώλειαν, ἀποπλέοντα οἴχεσθαι· τοῦ
[6, 19]	Φόρβαντος, ἄρχοντος δὲ διὰ τοῦ	αὑτοῦ	βίου παντός· ἐνιαύσιαι γὰρ οὐκ
[6, 10]	γυμναστὴς ἄριστος λέγεται τῶν ἐφ'	αὑτοῦ	γενέσθαι. (Μετὰ δὲ Ἴκκον καταπαλαίσας
[6, 5]	καὶ ἐς ὄψιν ἀφικέσθαι τὴν	αὑτοῦ.	Ἔνθα δὴ κατὰ πρόκλησιν Περσῶν
[6, 5]	Πουλυδάμαντα ἐπιλήψεσθαι, καὶ ὑπὸ τῆς	αὑτοῦ	ῥώμης ἔμελλεν ἀπολεῖσθαι καὶ οὗτος.
[6, 10]	ἀνέθηκε δὲ ὁμοῦ τοῖς ἵπποις	αὑτοῦ	τε εἰκόνα καὶ τὸν ἡνίοχον.
[6, 14]	δὲ καὶ ὡς ἐσκομίσειεν αὐτὸς	αὑτοῦ	τὸν ἀνδριάντα ἐς τὴν Ἄλτιν
[6, 22]	τινα παρέσχεν Ἠλείοις, νεώτερα ἐς	αὐτοὺς	βουλεύειν· ἐσβαλόντας δὲ ἐς τὴν
[6, 16]	ἢ καὶ ἄλλην τινὰ ἐς	αὐτοὺς	ἔχοντας εὔνοιαν. Μέσος δὲ ἕστηκεν
[6, 19]	τῆς Ἰώνων. Χαλκοῦ μὲν δὴ	αὐτοὺς	ἑώρων εἰργασμένους· εἰ δὲ καὶ
[6, 24]	οἱ Ἑλλανοδίκαι· (ποιοῦνται δὲ πρὸς	αὐτούς	καὶ βωμοὺς τῷ Διί, καὶ
[6, 21]	μέγα ἐξῆρε τιμῇ τῇ ἐς	αὐτοὺς	καὶ Ἱπποδαμείας χάριτι· δοκεῖν δέ
[6, 26]	Ἄβασαν καὶ Σακαίαν· οἱ δὲ	αὐτοὺς	οὐκ Αἰθίοπας, Σκύθας δὲ ἀναμεμιγμένους
[6, 21]	κρύπτειν γῇ φασιν οὐκ ἐπιφανῶς	αὐτούς·	Πέλοψ δὲ ὕστερον μνῆμα ἐν
[6, 18]	ὁ Ἀλέξανδρος ἅτε ὑπερζέων ἐς	αὐτοὺς	τῇ ὀργῇ, κακῶν ἠπείλει τὰ
[6, 20]	οἱ μὲν εἶναι τάφον ἀνδρὸς	αὐτόχθονος	καὶ ἀγαθοῦ τὰ ἐς ἱππικήν
[6, 2]	κύ ων ιερειον δὴ παρ'	αυτω	κειται διατετμημέ νος τε δί
[6, 1]	τὸ επί γραμμα τὸ επ'	αυτω	λέ γει, καὶ Πυθοι καὶ
[6, 1]	δεξια ταινί αν. (Παρὰ δὲ	αυτω	παιδί α δύ ο, τὸ
[6, 1]	επί γραμμά φησι τὸ επ'	αυτω	του πατρὸ ς του Ἀναξά
[6, 1]	τὸ επί γραμμα τὸ επ'	αυτω	φησιν ειναι των επιχωρί ων,
[6, 9]	ἅρμα. Ἐπίγραμμα μὲν δή ἐστιν	αὐτῷ,	Γέλωνα Δεινομένους ἀναθεῖναι Γελῷον· καὶ
[6, 6]	νεὼν, διδόναι δὲ κατὰ ἔτος	αὐτῷ	γυναῖκα τῶν ἐν Τεμέσῃ παρθένων
[6, 16]	Πυθοῖ, τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ'	αὐτῷ	δηλοῖ, Νεμείων τε ἐν παισὶν
[6, 23]	τοὺς καθ' ἡλικίαν, ἢ καὶ	αὐτῷ	διαφέροντας τῷ ἐπιτηδεύματι: συμβάλλουσι· δὲ
[6, 24]	Μέθη δὲ οἶνον ἐν ἐκπώματι	αὐτῷ	δίδωσι. Θνητὸν δὲ εἶναι τὸ
[6, 13]	τῇ ὠκύτητι ἀντήρκεσε, καὶ γεγόνασιν	αὐτῷ	δρόμου νῖκαι δύο ἀριθμὸν καὶ
[6, 20]	καθαγίζουσι δὲ καὶ θυμιάματα παντοῖα	αὐτῷ,	ἐπισπένδειν οὐ νομίζουσιν οἶνον. Καὶ
[6, 19]	καὶ Μεγακλέους. Ἀναθήματα δὲ ἐν	αὐτῷ,	Ζεὺς μεγέθει μέγας, καὶ θώρακες
[6, 8]	δὴ τοῦ τελευταίου· τοῦτο δὲ	αὐτῷ	θάνατον τὸ ἐγχείρημα ἤνεγκεν. Ἰσαγόρᾳ
[6, 11]	καὶ ἐμαστίγου τὸν χαλκὸν ἅτε	αὐτῷ	Θεαγένει λυμαινόμενος. Καὶ τὸν μὲν
[6, 20]	Ὄρος Κρόνιον, καὶ αἱ ἐπ'	αὐτῷ	θυσίαι τῷ Κρόνῳ. Ἱερόν Εἰλειθύσιας
[6, 20]	χῶμά ἐστι, πεποίηται δὲ ἐν	αὐτῷ	καθέδρα τοῖς τιθεῖσι τὸν ἀγῶνα.
[6, 25]	δόρατι ἠρεισμένος· ἐσθῆτα δὲ ἐρεᾶν	αὐτῷ	καὶ ἀπὸ λίνου τε καὶ
[6, 21]	Ὀλυμπίᾳ πεντάθλοις μὲν καθεστήκασιν ἐν	αὐτῷ	καὶ δρομεῦσιν αἱ μελέται, κρηπὶς
[6, 8]	τρεῖς δὲ ἀνῃρημένος Πυθοῖ. Καὶ	αὐτῷ	καὶ ἐν πολέμοις ἐστὶν ἔργα
[6, 18]	ἀποστέλλουσιν Ἀναξιμένην ἱκετεύειν, Ἀλεξάνδρῳ τε	αὐτῷ	καὶ ἔτι Φιλίππῳ πρότερον γεγονότα
[6, 14]	καταπαλαῖσαι Τιμασίθεον πολίτην τε ὄντα	αὐτῷ,	καὶ ἡλικίᾳ νέον, πρὸς δὲ
[6, 6]	πάλης ἀνελομένου στέφανον· ἐγένετο δὲ	αὐτῷ	καὶ Νεμείων ἔν τε παισὶ
[6, 26]	τις τῷ λόγῳ γε τῷ	αὐτῷ	καὶ ὅσα Αἰθίοπες οἱ ὑπὲρ
[6, 3]	ἀνὴρ Ἀριστόδημος Θράσιδος· γεγόνασι δὲ	αὐτῷ	καὶ Πυθοῖ δύο νῖκαι. Ἡ
[6, 11]	ὁ Θεαγένης ἐκράτει. (Γεγόνασι δὲ	αὐτῷ	καὶ Πυθοῖ νῖκαι τρεῖς, αὗται
[6, 6]	ἦν τὰ ἐς τὰς νίκας	αὐτῷ	καὶ τὰ ἐς δόξαν ὑπάρχοντα
[6, 3]	Τὸ δὲ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ'	αὐτῷ	καὶ τάδε ἐπιλέγει, τῆς ἵππου
[6, 7]	Ἀλκαινέτῳ τῷ Θεάντου Λεπρεάτῃ καὶ	αὐτῷ	καὶ τοῖς παισὶν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι.
[6, 12]	ἔτι πρότερον τὸν ὁμώνυμόν τε	αὐτῷ	καὶ τοῦ πατρὸς πατέρα, τούτους
[6, 10]	μὲν δρόμου, τοὺς δὲ ἐπ'	αὐτῷ	κατειλεγμένους πυγμῆς, Ἐπικράδιον μὲν καὶ
[6, 3]	Ὀλυμπίᾳ. Παιδὶ μὲν δὴ ὄντι	αὐτῷ,	Καυλωνιάτῃ, καθάπερ γε καὶ ἦν,
[6, 3]	οὕτω παρασκευάσειν. Ὁ δὲ ἀνδριὰς	αὐτῷ	Κλέωνος μέν ἐστιν ἔργον, ἔχει
[6, 3]	γὰρ ἔμαθεν ὁ Κορκυραῖος παρ'	αὐτῷ	Κριτίᾳ· Πτολίχου δὲ ἦν μαθητὴς
[6, 19]	τὰ ἀγάλματα εἶναι τὰ ἐν	αὐτῷ,	λέγει τὸ ἐπίγραμμα. Οὐ μέντοι
[6, 4]	δὶς ὑπὸ Ἠλείων, εἶναι δὲ	αὐτῷ	λέγεται τὴν πάλην, καθὰ δὴ
[6, 4]	φασὶν αὐτόν, Ῥηγίνῳ μὲν καὶ	αὐτῷ,	μαθητῇ δὲ Εὐχείρου· τὸν δὲ
[6, 20]	τῷ θεῷ, καὶ μάζας κατατίθησιν	αὐτῷ	μεμαγμένας μέλιτι. (Ἐν μὲν δὴ
[6, 18]	δὲ ἦν ἐς τὸ ἀκριβέστατον	αὐτῷ	μεμιμημένα, ἐπιγράψας τοῦ Θεοπόμπου τὸ
[6, 19]	(Τελευταῖος δὲ τῶν θησαυρῶν πρὸς	αὐτῷ	μέν ἐστιν ἤδη τῷ σταδίῳ·
[6, 13]	Ἄργει τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ'	αὐτῷ	μηνύει. (Νάξου δὲ οἰκισθείσης ποτὲ
[6, 3]	τὸ δὲ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ'	αὐτῷ	μηνύει σταδίου μὲν ἀνδρῶν Ὀλυμπίασι
[6, 23]	οὐ βωμός, κενὸν δέ ἐστιν	αὐτῷ	μνῆμα ἐκ μαντείας. Τῆς πανηγύρεως
[6, 23]	Γυμνάσιον Ἤλιδος καὶ τὰ ἐν	αὐτῷ	μνμημνς ἄξια. Βουλευτήριον Ἠλείων, Λαλίχμιον
[6, 4]	ἢ αἴσθοιτο ἀπαγορεύσαντος. (Γεγόνασι δὲ	αὐτῷ	Νεμείων μὲν νῖκαι καὶ Ἰσθμίων
[6, 4]	τῷ ἀνδρί, πατρὶς δὲ ἦν	αὐτῷ	νεωτάτη τῶν ἐν Μακεδονίᾳ πόλεων,
[6, 13]	τοσαῦται δὲ καὶ Πυθοῖ γεγόνασιν	αὐτῷ	νῖκαι· καὶ Κορινθίοις δὲ οὐκ
[6, 17]	μέν γε Ὀλυμπίᾳ δρόμου γεγόνασιν	αὐτῷ	νῖκαι πέντε, τέσσαρες δὲ Πυθοῖ,
[6, 18]	μὲν δὴ ὅτι ἵππων γέγονεν	αὐτῷ	νίκη· λέγεται δὲ καὶ, ὡς
[6, 13]	δὲ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπ'	αὐτῷ	νικῆσαι Δοῦριν, ἡνίκα ὁ Σαμίων
[6, 4]	ἀνήρ, ἐπίκλησις δὲ ἦν Ἀκροχερσίτης	αὐτῷ.	Παραλαμβανόμενος γὰρ ἄκρων τοῦ ἀνταγωνιζομένου
[6, 11]	ἀνὴρ τῶν τις ἀπηχθημένων ζῶντι	αὐτῷ,	παρεγίνετο ἀνὰ πᾶσαν νύκτα ἐπὶ
[6, 15]	Πυθοῖ νῖκαι παγκρατίου μέν εἰσιν	αὐτῷ	πᾶσαι, τρεῖς δὲ ἀριθμόν. Ἐν
[6, 17]	καὶ Ἡραία τε Ἀρκάδων ἐστὶν	αὐτῷ	πατρὶς, καὶ Ἀκέστωρ ὁ τὴν
[6, 3]	εἶναι δὲ καὶ δύο Πυθικοὺς	αὐτῷ	πεντάθλου στεφάνους, καὶ ἄλλον Νεμείων.
[6, 21]	ἀνήκων ἐς ὀξύ, ἐπὶ δὲ	αὐτῷ	πόλεως Φρίξας ἐρείπια καὶ Ἀθηνᾶς
[6, 19]	θάλασσαν κατερχόμενον δυσὶ, καὶ ὁμώνυμον	αὐτῷ	πόλιν, ἐν μέσῳ τοῦ ποταμοῦ
[6, 3]	γὰρ ὄνομα οὐ λέγουσιν ἐπ'	αὐτῷ	Πτολεμαίου δὲ ἀνάθημά ἐστι τοῦ
[6, 19]	θησαυρός· κεῖνται δὲ βασιλεῖς ἐν	αὐτῷ	Ῥωμαίων. Σικελιώτας δὲ Σελινουντίους ἀνέστησαν
[6, 20]	ἱερὸν ἐποίησαν ἐνταῦθα· σὺν δὲ	αὐτῷ	σέβεσθαι καὶ τὴν Εἰλείθυιαν ἐνόμισαν,
[6, 7]	βασιλέως ναυτικὸν, καὶ Κόνωνα ἐπ'	αὐτῷ	στρατηγόν, Ῥοδίων δὲ τὸν δῆμον
[6, 23]	γυμνασίῳ καλούμενον Πλέθριον· ἐν δὲ	αὐτῷ	συμβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι τοὺς καθ'
[6, 6]	ἡ παῖς τε συνοικήσειν κατώμνυτο	αὐτῷ	σώσαντι αὐτὴν καὶ ὁ Εὔθυμος
[6, 20]	ὄρους ἱερὸν Εἰλειθυίας, ἐν δὲ	αὐτῷ	Σωσίπολις Ἠλείοις ἐπιχώριος δαίμων ἔχει
[6, 18]	ὁ Κρατισθένης. Τὰ δὲ ἀναθήματα	αὐτῷ	τὰ ἐς Ὀλυμπίαν ἐστὶ τοῦ
[6, 14]	Ἰώνων ἄγουσιν, ἐς τοσοῦτο ἄρα	αὐτῷ	τὰ τῆς ῥώμης ἐπηύξητο, ὡς
[6, 3]	Ἀρκάδων, Νικόστρατος Ξενοκλείδου· Παντίας δὲ	αὐτῷ	τὴν εἰκόνα ἐποίησεν, ὃς ἀπὸ
[6, 20]	Γλαῦκος ὁ Σισύφου. Γενέσθαι δὲ	αὐτῷ	τὴν τελευτὴν λέγουσιν ὑπὸ τῶν
[6, 23]	τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ εὐεργεσίας	αὐτῷ	τῆς ἐς Ἠλείους Ὀλυμπιὰς ἑβδόμη
[6, 20]	ἐς ἱππικήν (καὶ ὄνομα Ὠλένιον	αὐτῷ	τίθενται, ἀπὸ τούτου δὲ καὶ
[6, 25]	δὲ καὶ οὐ Ποσειδῶνα ὄνομα	αὐτῷ	τίθενται, μετὰ τὴν Πατρέων προσοίκησιν
[6, 20]	ποιήσειε Πέλοψ καὶ θύσειέ τε	αὐτῷ	τὸ ἐπὶ τῷ φόνῳ μήνιμα
[6, 3]	τέχνῃ μάλιστα ἐπάλαισε. Καταπαλαίσαντι δὲ	αὐτῷ	τοὺς παῖδας προσαναστῆσαι καὶ τὸν
[6, 9]	Αἰγινήτης τό τε ἅρμα καὶ	αὐτῷ	τῷ Γέλωνι ἐποίησε τὴν εἰκόνα.
[6, 7]	νέον, τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ'	αὐτῷ	φησί. Καλλικλέους δὲ τοῦ Μεγαρέως
[6, 4]	γε τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ'	αὐτῷ	φησι, Κρὴς δὲ εἶναι λέγεται
[6, 15]	εἶναι, τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ'	αὐτῷ	φησιν· εἰρήνην τε γὰρ Ἀχαιοῖς
[6, 22]	μέγα καὶ κιβωτός ἐστιν ἐν	αὐτῷ	χαλκῆ: ὀστᾶ τὰ Πέλοπος ἐν
[6, 13]	πεποιημένος, καὶ ἐπίγραμμά ἐστιν ἐπ'	αὐτῷ;	Ὠκυδρόμας Λύκος Ἴσθμι' ἅπαξ, δύο
[6, 2]	λους καὶ ενί κα δι'	αυτων.	Ἀνέ θηκε δὲ καὶ ανδριά
[6, 2]	τω παιδί τω μὲ ν	αυτων	γεγό νασι δύ ο Ὀλυμπικαὶ
[6, 2]	δοκιμασθέ ντος ενὸ ς εξ	αυτων,	καθηκεν ες των ί ππων
[6, 2]	γὰ ρ ὴ ό σους	αυτων	κατέ λεξα ή δη, τοσοί
[6, 24]	ἐγγὺς ἄλλη στοά, τὸ μεταξὺ	αὐτῶν	ἀγυιὰ μία· ταύτην ὀνομάζουσι Κορκυραϊ
[6, 14]	εὐθύ, τῶν δακτύλων, τὸν μὲν	αὐτῶν	ἀναστρέφων τὸν ἀντίχειρα ἐς τὸ
[6, 11]	ἄψυχα, εἴγε ἐμπεσόν τι ἐξ	αὐτῶν	ἀποκτείνειεν ἄνθρωπον. (Ἀνὰ χρόνον δέ,
[6, 12]	Ἕτερος Ἱέρων Ἱεροκλέους τυραννήσας τῶν	αὐτῶν.	Ἀρέος καὶ Ἀράτου ἀνδριάντες. (Πλησίον
[6, 13]	ἐν ἑκάστῃ τάξει κρατήσωσιν, ὑπὲρ	αὐτῶν	αὖθις θέουσι τῶν ἄθλων· καὶ
[6, 14]	κρατήσαντα πυγμῇ παῖδας, τὸν μὲν	αὐτῶν	Βοιώτιος Θήρων, Δαμαρέτου δὲ τὴν
[6, 3]	τῷ μὲν Εὐπολέμῳ δύο ἐξ	αὐτῶν	δοῖεν, ὁ τρίτος δὲ Ἀμβρακιώτῃ
[6, 11]	πεποιημένῳ τῶν πολιτῶν, ἀνήρ τις	αὐτῶν	δόκιμος καὶ ἡλικίᾳ προήκων ἀποκτεῖναι
[6, 12]	καθὰ καὶ νῦν ἔτι Ἀρκάδων	αὐτῶν	εἰσιν οἱ ἐς τὸ Ἀργολικὸν
[6, 12]	τε οἱ ἑκατέρωθεν, καὶ ἐπ'	αὐτῶν	εἰσιν οἱ παῖδες. (Παρὰ δὲ
[6, 24]	ἂν μάλιστα ἐπὶ τοῖς τάφοις	αὐτῶν.	Ἐν γὰρ τῇ Ἑβραίων χώρᾳ
[6, 12]	κρατήσαντας ἐν παισί, τὸν μὲν	αὐτῶν	ἐποίησε Δάιππος· Ἱππομάχου δὲ ὅστις
[6, 10]	ἡνίκα πρὸς τὸν λειπόμενον ἐξ	αὐτῶν	ἐπύκτευεν, ἀπαγορεύειν ὑπὸ πλήθους τῶν
[6, 11]	ἤδη μοι τὰ δοκιμώτατα ἐξ	αὐτῶν,	Εὔθυμόν τε ὡς κατεμαχέσατο τὸν
[6, 3]	Ἴωνες, (κατὰ τὸ λεγόμενον ὑπ'	αὐτῶν	Ἰώνων, τοὺς τοίχους τοὺς δύο
[6, 20]	ἵππων τῶν κελήτων, διήκει πρὸ	αὐτῶν	καλῴδιον ἀντὶ ὕσπληγος. Βωμὸς δὲ
[6, 16]	ἔχοντας εὔνοιαν. Μέσος δὲ ἕστηκεν	αὐτῶν	Λύσιππος Ἠλεῖος, καταπαλαίσας τοὺς ἐσελθόντας
[6, 6]	Ἀγήνορος πρόξενος τοῦ ἔθνους ἦν	αὐτῶν.	(Νικόδαμος δὲ ὁ πλάστης ὁ
[6, 14]	παίδων ἀναγορευθέντα· τὸν μὲν Παντίας	αὐτῶν,	Ξενόμβροτον δὲ Φιλότιμος Αἰγινήτης ἐποίησε.
[6, 24]	ἀλλήλων διεστώσαις, καὶ ἀγυιαῖς δι'	αὐτῶν.	Ὄνομα δὲ τῇ ἀγορᾷ τὸ
[6, 11]	τὸν μέγαν ὑμέων. Ἀπορούντων δὲ	αὐτῶν,	ὁποίᾳ μηχανῇ τοῦ Θεαγένους τὴν
[6, 22]	στρατὸν οἱ Πισαῖοι καὶ βασιλεὺς	αὐτῶν	Πανταλέων ὁ Ὀμφαλίωνος παρὰ τῶν
[6, 4]	Πισαῖοι καὶ Ἀρκάδες ἔθεσαν ἀντ'	αὐτῶν.	(Παρὰ δὲ τὸν Σώστρατον παλαιστὴς
[6, 12]	ἵππου τὸν ἕτερον, τὸν δὲ	αὐτῶν	πεζόν, ἀνέθεσαν μὲν τοῦ Ἱέρωνος
[6, 26]	κλῶσμα εὑρίσκεται λεπτὸν, τοῖς ποσὶν	αὐτῶν	περιειλιγμένον. (Τρέφουσι δὲ αὐτὰ ἐπὶ
[6, 10]	μὲν καὶ Ἀγιάδαν, τὸν μὲν	αὐτῶν	Πτόλιχος Αἰγινήτης ἐποίησε, τὸν δὲ
[6, 14]	νῖκαι, μία ἐν παισὶν ἐξ	αὐτῶν·	Πυθοῖ δὲ ἔν τε ἀνδράσιν
[6, 24]	λευκοῦ· ἔχουσι δὲ ἡ μὲν	αὐτῶν	ῥόδον, ἀστράγαλον δὲ ἡ μέση,
[6, 26]	σῆρα καλοῦσιν Ἕλληνες, ὑπὸ δὲ	αὐτῶν	Σηρῶν ἄλλο πού τι, καὶ
[6, 26]	ἐστὶν ἐπιτήδειος. Οἱ μίτοι δέ,	ἀφ'	ὧν τὰς ἐσθῆτας ποιοῦσιν οἱ
[6, 12]	ἐξ ἀρχῆς τε ὑπὸ ἀσθενείας	ἀφανεστέρας,	καὶ δι' αὐτὸ ἀνοικισθείσας ἐς
[6, 6]	ἐκ τῆς γῆς ὁ Ἥρως,	ἀφανίζεταί	τε καταδὺς ἐς θάλασσαν· καὶ
[6, 1]	νων. (Τού τους εκέ λευσεν	αφειναί	με ο λό γος, ό
[6, 5]	ἐς ἅπαν ἀφικόμενος βίας, ἀπέφυγεν	ἀφεὶς	ταύτῃ τῷ Πουλυδάμαντι τὰς χηλάς.
[6, 23]	ὁ Ἔρως κλάδον, ὁ δὲ	ἀφελέσθαι	πειρᾶται τὸν φοίνικα ὁ Ἀντέρως.
[6, 20]	(Ἑκατέρα μὲν δὴ πλευρὰ τῆς	ἀφέσεως	πλέον ἢ τετρακοσίους πόδας παρέχεται
[6, 15]	ὅσοι παρ' ἀμφοτέρων πολεμούντων ἑαλώκεσαν,	ἄφεσιν	καὶ τούτοις γενέσθαι. Καὶ δὴ
[6, 20]	μνῆμα. Ἄφεσις, καὶ ὁ τὴν	Ἄφεσιν	μηχανησάμενος. Βωμὸς ὁ καλούμενος Ταράξιππος.
[6, 20]	δὴ ἐξ ἀρχῆς Κλεοίτας ἐστὶν	ἄφεσιν	μηχανησάμενος, καὶ φρονῆσαί γε ἐπὶ
[6, 20]	ἀνειμένων τοὺς δρόμους καὶ ἡ	ἄφεσίς	ἐστι τῶν ἵππων. Παρέχεται μὲν
[6, 20]	Ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης. Ἐνδυμιώνος μνῆμα.	Ἄφεσις,	καὶ ὁ τὴν Ἄφεσιν μηχανησάμενος.
[6, 20]	Παρέχεται μὲν οὖν σχῆμα ἡ	ἄφεσις	κατὰ πρῷραν νεώς· τέτραπται δὲ
[6, 20]	τῷ πέρατι, ᾗ τοῖς σταδιαδρόμοις	ἄφεσις	πεποίηται, Ἐνδυμίωνος μνῆμα ἐνταῦθα λόγῳ
[6, 26]	μὲν εἴκοσιν Ἤλιδος καὶ ἑκατὸν	ἀφέστηκε,	κεῖται δὲ τετραμμένη τε πρὸς
[6, 25]	ἐν ὑπαίθρῳ τέμενος οὐ πολὺ	ἀφεστηκὸς	ἀπὸ τοῦ ναοῦ. Καὶ τὴν
[6, 10]	ἐπὶ ἡμῶν ἔχουσιν, ἐκείνης δὲ	ἀφεστηκυῖαν	ὀλίγον· ὄνομα δὲ τῇ πόλει
[6, 11]	ἡ Πυθία· Θεαγένην δ' ἄμνηστον	ἀφήκατε	τὸν μέγαν ὑμέων. Ἀπορούντων δὲ
[6, 10]	καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων τῶν ἄλλων	ἀφῃρέθη	τοῦ δρόμου. Θεοπόμπῳ δὲ τῷ
[6, 9]	τῶν Ἑλλανοδικῶν ἄδικα εἰργάσθαι, καὶ	ἀφῃρημένος	τὴν νίκην, ἔκφρων ἐγένετο ὑπὸ
[6, 14]	Κροτωνιάτιδι πολύ τε νέμεται καὶ	ἄφθονον.	(Μίλωνι μὲν δὴ τοιόνδε τέλος
[6, 6]	οἱ ἐν τῇ Ῥηγίνῃ τέττιγες	ἀφιᾶσι	τὴν φωνήν. (Τούτου μὲν δὴ
[6, 13]	τοῦ κλήρου, καὶ οὐκ ἀθρόους	ἀφιᾶσιν	ἐς τὸν δρόμον· οἳ δ'
[6, 7]	αὐτὸν ἡ γνώμη, καὶ ἀπελθεῖν	ἀφιᾶσιν,	οὐδὲ ἔργον οὐδὲν ἄχαρι ἐργάζονται,
[6, 8]	τὸ τόξον ἐγίνετο, πῦρ ἀνακαύσας	ἀφίησι	ζῶντα ἐς τὴν πυρὰν αὑτόν.
[6, 6]	ἐν Ἰταλίᾳ καὶ Σικελίᾳ πόλεων,	ἀφικέσθαι	δὲ καὶ ἐς Τεμέσαν ὁμοῦ
[6, 25]	οἱ καὶ Ἀθηνᾶν συνεργὸν λέγουσιν·	ἀφικέσθαι,	οὖν καὶ Πυλίοις τὸν δην
[6, 21]	Ἱπποδαμείας δὲ μνηστῆρα ἔχει λόγος	ἀφικέσθαι	πρῶτον τοῦτον Μάρμακα καὶ ἀποθανεῖν
[6, 17]	πρὸς τὸν βωμὸν τὸν μέγαν	ἀφικέσθαι	τῇ δεξιᾷ θελήσειας, τοσάδε ἔστι
[6, 5]	Σοῦσά τε καὶ ἐς ὄψιν	ἀφικέσθαι	τὴν αὑτοῦ. Ἔνθα δὴ κατὰ
[6, 14]	τὸ ἄγαν νέον. (Ὡς δὲ	ἀφίκετο	ἀγῶνος καιρὸς, ὃν Σμυρναῖοι Ἰώνων
[6, 6]	τἄλλα ἦν οὐδέν. Εὔθυμος δὲ	(ἀφίκετο	γὰρ ἐς τὴν Τεμέσαν, καί
[6, 14]	καὶ μία ἐνταῦθα ἐν παισίν.	Ἀφίκετο	δὲ καὶ ἕβδομον παλαίσων ἐς
[6, 6]	πρῶτα ἐς οἶκτον, δεύτερα δὲ	ἀφίκετο	καὶ ἐς ἔρωτα αὐτῆς. Καὶ
[6, 17]	ἐκείνου τε ἐς πλέον τιμῆς	ἀφίκετο	ὁ Γοργίας παρὰ Ἀθηναίοις. Καὶ
[6, 23]	ἀθλητὰς πρὶν ἢ ἐς Ὀλυμπίαν	ἀφικνεῖσθαι	νομίζουσιν, ἐν τούτῳ σφίσι τῷ
[6, 20]	καὶ αὐτοῖς ἐπᾴδουσι θηρία τε	ἀφικνεῖσθαι	τῷ Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι ἐς
[6, 6]	ὡς γήρως τε ἐπὶ μακρότατον	ἀφίκοιτο,	καὶ ὡς ἀποθανεῖν ἐκφυγὼν, αὖθις
[6, 13]	τε δὴ ἐπὶ τοὺς Ἑλλανοδίκας	ἀφικομένη	καὶ νικῶσα ἔγνω, καὶ παύεται
[6, 20]	τῶν Ἠλείων σφίσιν ἀντικαθημένων, γυναῖκα	ἀφικομένην	παρὰ τῶν Ἠλείων τοὺς στρατηγούς,
[6, 23]	τῆς νήσου, Σαραπίωνα δὲ ὄνομα,	ἀφικόμενον	δὲ ἐς Ἦλιν, σπανίζουσι σίτου
[6, 17]	πανηγύρει τῇ Ὀλυμπικῇ φασι, καὶ	ἀφικόμενον	κατὰ πρεσβείαν ὁμοῦ Τισίᾳ παρ'
[6, 5]	ὀψέ ποτε καὶ ἐς ἅπαν	ἀφικόμενος	βίας, ἀπέφυγεν ἀφεὶς ταύτῃ τῷ
[6, 4]	ἐκ Κνωσσοῦ, καὶ ἐς Ἱμέραν	ἀφικόμενος	πολιτείας τετύχε· ᾧ καὶ πολλὰ
[6, 26]	αὐτός γε οὐκ ἐς καιρὸν	ἀφικόμην	τῆς ἑορτῆς. Λέγουσι δὲ καὶ
[6, 7]	αὐτοῦ γένος δόξης ἐς τοσοῦτο	ἀφίκοντο.	(Ἐγένοντο δὲ καὶ Ἀλκαινέτῳ τῷ
[6, 7]	τούτους, ἐπὶ τῶν Ῥοδίων ἀθλητῶν	ἀφίξῃ	τὰς εἰκόνας, Διαγόραν καὶ τὸ
[6, 24]	ἐς Ἄδωνιν λόγῳ· Χάριτας δὲ	Ἀφροδίτῃ	μάλιστα εἶναι θεῶν· ἀστράγαλον δὲ
[6, 25]	κάθηται χαλκῷ· Σκόπα τοῦτο ἔργον,	Ἀφροδίτην	δὲ Πάνδημον ὀνομάζουσι. Τὰ δὲ
[6, 26]	ἐν Κυλλήνῃ Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ	Ἀφροδίτης	ἐστί· τοῦ Ἑρμοῦ δὲ τὸ
[6, 25]	τῶν λαφύρων τῶν ἐκ Κορκύρας	Ἀφροδίτης	ναός, τὸ δὲ ἐν ὑπαίθρῳ
[6, 25]	Ναὸς ἀνείμενος βασιλεῦσι Ὁωμαίων. Ἄγαλμα	Ἀφροδίτης	Οὐρανίας. Ἀφροδίτης πανδήμου. Ναὸς δοῦ.
[6, 20]	Πλησίον δὲ τῆς Εἰλειθυίας ἐρείπια	Ἀφροδίτης	Οὐρανίας ἱεροῦ λείπεται, θύουσι δὲ
[6, 25]	βασιλεῦσι Ὁωμαίων. Ἄγαλμα Ἀφροδίτης Οὐρανίας.	Ἀφροδίτης	πανδήμου. Ναὸς δοῦ. Ἱερὸν Τύχης.
[6, 24]	εἰρημένα· ῥόδον μὲν καὶ μυρσίνην	Ἀφροδίτης	τε ἱερὰ εἶναι καὶ οἰκεῖα
[6, 25]	καὶ ἐπὶ τῇ κρηπῖδι ἄγαλμα	Ἀφροδίτης	χαλκοῦν, ἐπὶ τράγῳ κάθηται χαλκῷ·
[6, 26]	οὕτω λέγεται. Ἀνδρὶ δὲ ἐς	Ἀχαί̈	αν ἰόντι ἐξ Ἤλιδος, ἑπτὰ
[6, 26]	Σηρία νῆσος. Ὅροι Ἤλιδος καὶ	Ἀχαίας.	Θέατρον δὲ ἀρχαῖον, μεταξὺ τῆς
[6, 3]	(Οἰβώτα δὲ τὸν μὲν ἀνδριάντα	Ἀχαιοὶ	κατὰ πρόσταγμα ἀνέθεσαν τοῦ ἐν
[6, 13]	ἡ εἰκών· Ἀγαθῖνον δὲ ἀνέθεσαν	Ἀχαιοὶ	Πελληνεῖς. Ἀνέθηκε δὲ καὶ ὁ
[6, 15]	αὐτῷ φησιν· εἰρήνην τε γὰρ	Ἀχαιοῖς	ποιῆσαι καὶ Ἠλείοις αὐτόν, καὶ
[6, 4]	Χίλων ἔπεσεν, ἤτοι ἐς Χαιρώνειαν	Ἀχαιοῖς	τοῖς πᾶσιν ὁμοῦ στρατεύσασθαι, ἢ
[6, 8]	μοι καὶ ταῦτα τῷ ἐς	Ἀχαιοὺς	λόγῳ. (Προμάχου δὲ οὐ πόρρω
[6, 3]	ἐς τὸν Οἰβώταν, τῇ ἐς	Ἀχαιοὺς	προσέσται μοι συγγραφῇ. (Ἀντιόχου δὲ
[6, 26]	Λάρισον, καὶ Ἠλείοις ὅροι πρὸς	Ἀχαιοὺς	τῆς χώρας ὁ ποταμός ἐστιν
[6, 4]	παγκρατιαστήν, Ἀμύνταν Ἑλλανίκου. (Χίλωνι δὲ	Ἀχαιῷ	Πατρεῖ δύο μὲν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι
[6, 15]	νίκῃ πεντάθλου. (Παντάρκην δὲ Ἠλεῖον	Ἀχαιῶν	ἀνάθημα εἶναι, τὸ ἐπίγραμμα τὸ
[6, 3]	παγκρατιαστὴς ἀνὴρ ἐξ Αἰγίου τῆς	Ἀχαιῶν·	ἀνάκειται δὲ Πυριλάμπης Ἐφέσιος λαβὼν
[6, 4]	Πατρεύς ἦν· αὐτὰρ ὁ λαὸς	Ἀχαιῶν	Ἐν πολέμῳ φθίμενον θάψ' ἀρετῆς
[6, 12]	πόλιν ἄλλην γε ἢ τὴν	Ἀχαιῶν	εὑρεῖν. Τηνικαῦτα γοῦν ἐς Ἀρκάδας
[6, 4]	δὲ ὑπὸ τοῦ κοινοῦ τῶν	Ἀχαιῶν,	καί οἱ καὶ τοῦ βίου
[6, 4]	κατ' ἀρετήν τε καὶ τόλμαν	Ἀχαιῶν	μόνος Ἀντιπάτρου μοι καὶ Μακεδόνων
[6, 3]	ἀπῳκίσθη μὲν ἐς Ἰταλίαν ὑπὸ	Ἀχαιῶν,	οἰκιστὴς δὲ ἐγένετο αὐτῆς Τύφων
[6, 3]	(Κρατῖνος δὲ ἐξ Αἰγείρας τῆς	Ἀχαιῶν	τότε ἐγένετο κάλλιστος τῶν ἐφ'
[6, 7]	ἀπελθεῖν ἀφιᾶσιν, οὐδὲ ἔργον οὐδὲν	ἄχαρι	ἐργάζονται, παρόν σφισι πολλά τε
[6, 24]	μειρακίων τε καὶ παρθένων, οἷς	ἄχαρι	οὐδέν πω πρόσεστιν ἐκ γήρως,
[6, 19]	ζῴδια χρυσῷ διηνθισμένα, τὴν πρὸς	Ἀχελῷον	Ἡρακλέους μάχην. Ζεὺς δὲ ἐνταῦθα
[6, 19]	ἐνταῦθα καὶ ἡ Δηιάνειρα καὶ	Ἀχελῷος	καὶ Ἡρακλῆς ἐστιν, Ἄρης τε
[6, 19]	Ἡρακλῆς ἐστιν, Ἄρης τε τῷ	Ἀχελῴῳ	βοηθῶν. Εἱστήκει δὲ καὶ Ἀθηνᾶς
[6, 11]	ἐκράτησεν. Ἦν δέ οἱ πρὸς	Ἀχιλλέα	(ἐμοὶ δοκεῖν) τὸ φιλοτίμημα, ἐν
[6, 23]	Δήμητρός τε καὶ τῆς παιδός.	Ἀχιλλεῖ	δὲ οὐ βωμός, κενὸν δέ
[6, 23]	αἱ Ἠλεῖαι ἄλλα τε τοῦ	Ἀχιλλέως	δρῶσιν ἐς τιμὴν, καὶ κόπτεσθαι
[6, 24]	καλούμενον, ἔστι δὲ ὑπὲρ τοῦ	Ἀχιλλέως	τὸν τάφον· καὶ ταύτῃ τοὺς
[6, 15]	ἀνάκειται Γόργος. Μόνῳ δὲ ἀνθρώπων	ἄχρι	ἐμοῦ τῷ Γόργῳ τέσσαρες μὲν
[6, 23]	γωνίᾳ τῆς Μαλκοῦς πρόσωπον Ἡρακλέους	ἄχρι	ἐς τοὺς ὤμους, καὶ ἐν
[6, 6]	τέττιγες οἱ ἐντὸς τῆς Λοκρίδος	ἄχρι	τοῦ Καικίνου κατὰ τὰ αὐτὰ
[6, 11]	γράψας φονικοὺς, ὑπερώρισε καὶ τὰ	ἄψυχα,	εἴγε ἐμπεσόν τι ἐξ αὐτῶν