Livre, Chap.
[6, 1]	~ΗΛΙΑΚΩΝ. ~ΚΕΓΑΛΑΙΟΝ	Α'	Ἀνδιάντες ἀθλητῶν νικητῶν, καί ἰδιωτῶν
[6, 2]	ντη Τύ χης εποί ησεν	ά	γαλμα, μεγά λας παρὰ των
[6, 2]	Συρακοσί ων δὲ ά νδρες,	ά	γοντες ες Ὀλυμπί αν παρὰ
[6, 2]	του Ευδαμί δου βασιλέ ως.	ὰ	δὴ καὶ ες πλέ ον
[6, 1]	αν. (Παρὰ δὲ αυτω παιδί	α	δύ ο, τὸ μὲ ν
[6, 2]	τουτον η κατὰ (Ἄγιν βασιλέ	α	επιστρατεί α Λακεδαιμονί ων εγέ
[6, 2]	κα ενί κησεν εν Ὀλυμπί	α.	Θαυμα δὲ εί περ ά
[6, 2]	ανέ δησεν αυτὸ ς ταινί	α·	καὶ επὶ τού τω μαστιγουσιν
[6, 1]	καὶ Ισθμοι τε καὶ Νεμέ	α.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἀνδριάντες Λακεδαιμονίων ἱπποτρόφων.
[6, 2]	κατὰ (Ἄγιν βασιλέ α επιστρατεί	α	Λακεδαιμονί ων εγέ νετο επι
[6, 2]	καὶ Μαντινευσιν εμαντεύ σατο εναντί	α	Λακεδαιμονί ων καὶ Ἄγιδος του
[6, 2]	α. Θαυμα δὲ εί περ	ά	λλο τι καὶ τό δε
[6, 2]	λεξα ή δη, τοσοί δε	ά	λλοι των εκ Σπά ρτης
[6, 1]	αγωνα, οι δὲ καὶ επὶ	ά	λλοις έ ργοις, ό μως
[6, 2]	των επὶ πορθμω Μεσσηνί ων,	ά	λλος γε ουδεὶ ς Μεσσή
[6, 2]	παγκρατί ω νί κην των	ά	λλων τε Ἀκαρνά νων καὶ
[6, 1]	Ὀλυμπικαὶ νικαι, αναθημά των δὲ	ά	λλων τε καὶ εικό νων
[6, 1]	ὴ καὶ τοις ανδριασιν υπηρχεν	ά	μεινον ετέ ρων πεποιησθαι, τοσαυτα
[6, 2]	πύ κτας. Συρακοσί ων δὲ	ά	νδρες, ά γοντες ες Ὀλυμπί
[6, 1]	Πεποί ηται δὲ εν Ὀλυμπί	α	παρὰ τὸ ν ανδριά ντα
[6, 2]	Φιλανδρί δου. Λακεδαιμό νιοι δὲ	ά	ρα μετὰ τὴ ν επιστρατεί
[6, 2]	αις εισὶ ν Ἰώ νων	ά	ριστοι, τά δε μὲ ν
[6, 1]	λί θου κρηπὶ ς, καὶ	ά	ρμα τε ί ππων, καὶ
[6, 2]	Θηβαί ων δή μου τὸ	ά	ρμα, τὸ ν δὲ ηνί
[6, 1]	αυτοις. Ἀνά ξανδρος μὲ ν	ά	ρματι ανηγορεύ θη πρωτος· τὸ
[6, 2]	ο Τί μων δὲ επὶ	ά	ρματι ανηγορεύ θη. Τω δὲ
[6, 1]	συνωρί δι, καὶ πώ λων	ά	ρματι· ὀλυμπιά δι δὲ εκρά
[6, 2]	λαβειν μαντική ν φησιν εν	ά	σματι Πί νδαρος. (Παρὰ δὲ
[6, 2]	στερον εγέ νοντο εν Νεμέ	α	τε νικαι και Ἰσθμοι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 1]	τω Τρωί λω δε) τελεί	α	τε συνωρί δι, καὶ πώ
[6, 14]	πολλὰ ἐργασάμενον καὶ ἄξια μνήμης,	ἃ	ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐς
[6, 23]	καὶ τῶν ἀγαλμάτων τὸ ἕτερον,	ἃ	ἐπὶ ζημίᾳ Σωσάνδρου τε τοῦ
[6, 20]	ἐπὶ τῷ πέρατι τῶν ἀγαλμάτων,	ἃ	ἐπὶ ζημίαις ἐποιήσαντο ἀθλητῶν, ἐπὶ
[6, 26]	τὰς προσεχεῖς αὐτῇ νέμονται νήσους,	Ἄβασαν	καὶ Σακαίαν· οἱ δὲ αὐτοὺς
[6, 5]	ποταμοῦ τοῦ ῥέοντος διὰ τῆς	Ἀβδηριτῶν,	καὶ ἄλλα θηρία, ἐν δὲ
[6, 14]	τοῦ Ἀνδρομάχου, γένος ἀνδρὸς ἐξ	Ἀβδήρων,	ἐποίησε μὲν Λύσιππος, ἀνέθεσαν δὲ
[6, 12]	ἐποιήσατο, Γέλωνι τῷ παιδὶ Νηρηίδα	ἀγαγόμενος	τὴν Πύρρου. Ῥωμαίων δὲ περὶ
[6, 2]	σθαι νί κας. Λυκινος δὲ	αγαγὼ	ν ες Ὀλυμπί αν πώ
[6, 26]	τὴν βύσσον οὐχ ἥκιστα ἐκτρέφειν	ἀγαθή.	Τὴν μὲν δὴ κανναβίδα καὶ
[6, 13]	ἵππων νίκῃ γέγονεν ἡ εἰκών·	Ἀγαθῖνον	δὲ ἀνέθεσαν Ἀχαιοὶ Πελληνεῖς. Ἀνέθηκε
[6, 13]	ἴστω τις. Ἠλείοις δὲ ἀνδράσιν	Ἀγαθίνῳ	τε τῷ Θρασυβούλου καὶ Τηλεμάχῳ,
[6, 12]	ἐκαλεῖτο Ἱεροκλέους. Μετὰ δὲ τὴν	Ἀγαθοκλέους	τοῦ πρότερον τυραννήσαντος τελευτὴν Συρακουσίοις
[6, 5]	Καί πως οὐ κατά τινα	ἀγαθὸν	δαίμονα ἡ κορυφὴ τηνικαῦτα τοῦ
[6, 14]	ἢ καὶ ἄλλως τὰ πολεμικὰ	ἀγαθὸς	ὁ Πύθης ἔοικε. (Κεῖνται δὲ
[6, 4]	Ῥηγῖνος, εἴπερ τις καὶ ἄλλος	ἀγαθὸς	τὰ ἐς πλαστικήν. Διδαχθῆναι δὲ
[6, 20]	εἶναι τάφον ἀνδρὸς αὐτόχθονος καὶ	ἀγαθοῦ	τὰ ἐς ἱππικήν (καὶ ὄνομα
[6, 19]	ἀρχαίοις Ἀττικοῖς γράμμασι· Ζηνί μ'	ἄγαλμ'	ἀνέθηκαν Ὀλυμπίῳ ἐκ Χερονήσου Τεῖχος
[6, 25]	δὲ τοῦ ἱεροῦ μεγέθει μέγα	ἄγαλμα	ἀνάκειται ξόανον ἐπίχρυσον, πλὴν προσώπου
[6, 24]	τὰ ἐπιφανέστατα ναός ἐστι καὶ	ἄγαλμα	Ἀπόλλωνος Ἀκεσίου· σημαίνοι δ' ἂν
[6, 19]	βοηθῶν. Εἱστήκει δὲ καὶ Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα,	ἅτε οὖσα τῷ Ἡρακλεῖ σύμμαχος·
[6, 25]	ΚΕ' Ναὸς ἀνείμενος βασιλεῦσι Ὁωμαίων.	Ἄγαλμα	Ἀφροδίτης Οὐρανίας. Ἀφροδίτης πανδήμου. Ναὸς
[6, 25]	πεποίηται, καὶ ἐπὶ τῇ κρηπῖδι	ἄγαλμα	Ἀφροδίτης χαλκοῦν, ἐπὶ τράγῳ κάθηται
[6, 25]	καὶ βύσσου περιβάλλουσι. (Τοῦτο τὸ	ἄγαλμα	ἐλέγετο εἶναι Ποσειδῶνος, ἔχειν δὲ
[6, 7]	Καλλικλῆς Θεοκόσμου τοῦ ποιήσαντος τὸ	ἄγαλμα	ἐν Μεγάροις τοῦ Διός. Διαγόρου
[6, 22]	ἐλείπετο ὀλίγα, καὶ Ἀλφειαίας Ἀρτέμιδος	ἄγαλμα	ἐν ναῷ. (Γενέσθαι δὲ τὴν
[6, 11]	τῆς οἰκίας αὖθις κομίσαι τὸ	ἄγαλμα	ἐς τὴν ἀγοράν. Ὡς δὲ
[6, 24]	Τῶν Χαρίτων δὲ ἐν δεξιᾷ	ἄγαλμά	ἐστιν Ἔρωτος· ἕστηκε δὲ ἐπὶ
[6, 11]	αὐτόν) ἀνασπάσαι τε δὴ τὸ	ἄγαλμα,	καὶ ἐπὶ τὸν ἕτερον τῶν
[6, 26]	ἱερὸν Ἀθηνᾶς· ἐλέφαντος δὲ τὸ	ἄγαλμα	καὶ χρυσοῦ. Εἶναι μὲν δὴ
[6, 26]	τῶν Θυίων. Ἱερὸν Ἀθηνᾶς. Ἑρμοῦ	ἄγαλμα.	Καρποὶ χώρας Ἠλείας. Βύσσος. Ἐσθῆτες
[6, 25]	πανδήμου. Ναὸς δοῦ. Ἱερὸν Τύχης.	Ἄγαλμα	Κορύβαντος καλουμένου Σατράπου. Ἔχεται δὲ
[6, 26]	ἐστί· τοῦ Ἑρμοῦ δὲ τὸ	ἄγαλμα,	ὃν οἱ ταύτῃ περισσῶς σέβουσιν,
[6, 11]	φασὶν ἐς τὴν οἰκίαν ἐρχόμενον,	ἄγαλμα	ὅτου δὴ θεῶν ἀνακείμενον ἐν
[6, 25]	ὄροφος κατερρύηκε τῷ ναῷ, καὶ	ἄγαλμα	οὐδὲν ἐλείπετο· βασιλεῦσι δὲ ἀνεῖται
[6, 18]	Ἅρμα Κρατισθένους Κυρηναίου. Ἀναξιμένους σοφιστοῦ	ἄγαλμα.	Περὶ τῆς αὐτοῦ πρὸς Ἀλέξανδρον
[6, 6]	οὐχ ὁ τῆς Ἥρας τὸ	ἄγαλμα	ποιήσας, μαθητὴς δὲ Ναυκύδους, παλαιστὴν
[6, 26]	ἱερόν ἐστι Διονύσου; τέχνη τὸ	ἄγαλμα	Πραξιτέλους. Θεῶν δὲ ἐν τοῖς
[6, 19]	Μιλτιάδης σφίν. Κεῖται δὲ καὶ	ἄγαλμα	πύξινον Ἀπόλλωνος ἐπιχρύσου τὴν κεφαλήν·
[6, 5]	μεγίστου τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ ἀνδρὸς	ἄγαλμα.	Σκοτουσσαίους ἡ γενομένη συμφορά. Πολυδάμαντος
[6, 18]	καὶ τῆς πρὸς Θεόπομπον ἔχθρας.	Ἄγαλμα	Σωτάδους τοῦ Κρητός. Τὰ ἀρχαιότατα
[6, 4]	ὀλυμπιὰς τετάρτη καὶ ἑκαστοτή. Χίλωνος	ἄγαλμα	τοῦ Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς ἄγαλμα του
[6, 4]	Χίλωνος ἄγαλμα τοῦ Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς	ἄγαλμα	του Στραγειρίτου. Ἀρχιδάμου βασιλέως Λακεδαιμονίων.
[6, 21]	τῇ Δήμητρι οἰκοδομηθῆναι τὸ ἱερόν.	(Ἀγάλματα	δὲ ἀντὶ τῶν ἀρχαίων Κόρην
[6, 19]	τόν τε θησαυρὸν καὶ τὰ	ἀγάλματα	εἶναι τὰ ἐν αὐτῷ, λέγει
[6, 18]	τοῦ Κρητός. Τὰ ἀρχαιότατα ἀθλητῶν	ἀγάλματα.	(Ἔστι δὲ καὶ τοῦ Κυρηναίου
[6, 19]	Οὐ μέντοι ἀνακείμενά γε ἔτι	ἀγάλματά	ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ. Ὄρος Κρόνιον,
[6, 11]	Ἕλλησιν οἶδα καὶ παρὰ βαρβάροις	ἀγάλματα	ἱδρυμένα Θεαγένους, καὶ νοσήματά τε
[6, 24]	πεποίηται καὶ Σελήνῃ λίθου τὰ	ἀγάλματα·	καὶ τῆς μὲν κέρατα ἐκ
[6, 4]	ἕνεκα καὶ τῆς ἐς τὰ	ἀγάλματα	τοῦ Φειδίου σοφίας· ἐπεὶ ἄλλως
[6, 11]	ἀγορᾷ χαλκοῦν (χαίρειν γὰρ τῷ	ἀγάλματι	αὐτόν) ἀνασπάσαι τε δὴ τὸ
[6, 20]	δὲ ἐπὶ τῷ πέρατι τῶν	ἀγαλμάτων,	ἃ ἐπὶ ζημίαις ἐποιήσαντο ἀθλητῶν,
[6, 23]	πληγαῖς. Ἀνάκειται δὲ καὶ τῶν	ἀγαλμάτων	τὸ ἕτερον, ἃ ἐπὶ ζημίᾳ
[6, 25]	ἔδωκεν. Εἰ δὲ κατὰ τὴν	Ἀγαμέμνονος	καὶ Μενελάου στρατείαν ἐπὶ Ἴλιον
[6, 9]	δύ' Ὀλυμπιάδας. Ἀνάκειται καὶ Μαντινεὺς	Ἀγαμήτωρ,	κρατήσας πυγμῇ παῖδας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι.
[6, 17]	(ἀνδριάντας δὲ ἀναμεμιγμένους οὐκ ἐπιφανέσιν	ἄγαν	ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν τε Ἠλεῖον, τέχνην
[6, 14]	οἱ ἐγένετο τῆς διαμαρτίας τὸ	ἄγαν	νέον. (Ὡς δὲ ἀφίκετο ἀγῶνος
[6, 5]	τοῦ Πουλυδάμαντος τὰ ἔργα) πέμπων	ἀγγέλους	ὑπισχνούμενος δῶρα, ἀνέπεισεν αὐτὸν ἐς
[6, 1]	των επιχωρί ων, εκ δὲ	αγέ	λης αυτὸ ν οικεί ας
[6, 19]	ἐκ παλαιοῦ σφᾶς ἔχειν εἰκός,	ἅγε	ὁ Λακεδαιμόνιος Δόντας Διποίνου καὶ
[6, 10]	Ἐπιδαμνίου. Τοῦτο ἔργον μέν ἐστιν	Ἀγελάδα,	ἕστηκε δὲ ὄπισθεν τοῦ Διὸς
[6, 8]	πόρρω Τιμασίθεος ἀνάκειται γένος Δελφός,	Ἀγελάδα	μὲν ἔργον τοῦ Ἀργείου, παγκρατίου
[6, 14]	λαβὼν καὶ διαύλου νίκην, ἐστὶν	Ἀγελάδα	τέχνη τοῦ Ἀργείου. (Παῖδα δὲ
[6, 5]	ὁ Πουλυδάμας ἐς μνήμην. Ἐς	ἀγέλην	ἐσελθὼν βοῶν, τὸν μέγιστον καὶ
[6, 15]	ὅπλου νίκῃ. Παρὰ δὲ αὐτὸν	Ἀγέλης	Χῖος κρατήσας πυγμῇ παῖδας, Θεομνήστου
[6, 13]	ἐποίησε τὴν εἰκόνα. Κυζικηνῷ δὲ	Ἀγεμάχῳ	τῶν ἐκ τῆς Ἀσιανῆς ἠπείρου
[6, 14]	καὶ ἐπὶ τοῖς παισὶν, οὓς	ἀγενείους	καλοῦσι, καὶ τρίτα δὴ ὅ
[6, 14]	δέ οἱ τὴν ἅμιλλαν πρὸς	ἀγενείους	τε καὶ ἄνδρας, τὴν μὲν
[6, 6]	Νεμείων ἔν τε παισὶ καὶ	ἀγενείων	ἑτέρα νίκη. Παραβάλλοντι δὲ τῷ
[6, 6]	Ναυκύδους, παλαιστὴν παῖδα εἰργάσατο Θηβαῖον	Ἀγήνορα·	ἀνετέθη δὲ ἡ εἰκὼν ὑπὸ
[6, 6]	Θεόπομπος γὰρ ὁ πατὴρ τοῦ	Ἀγήνορος	πρόξενος τοῦ ἔθνους ἦν αὐτῶν.
[6, 12]	δηλοῖ τὸ ἐπὶ τῷ ἅρματι.	(Ἀγήσαρχον	δὲ τὸν Αἱμοστράτου Τριταιέα, κρατῆσαι
[6, 12]	ἐς τὸ Ἀργολικὸν τελοῦντες. Τοῦ	Ἀγησάρχου	δέ ἐστιν ἡ εἰκὼν τέχνη
[6, 15]	ΙΕ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς τοῦ	Ἀγησιλάου.	Δημητρίου καὶ τοῦ ὑιοῦ αὐτοῦ
[6, 15]	Ἀνάκειται δὲ καὶ Ἀρχίδαμος ὁ	Ἀγησιλάου,	καὶ ἀνὴρ ὅστις δὴ θηρεύοντος
[6, 4]	δὲ Σωδάμαν Ἀρχίδαμος ἕστηκεν ὁ	Ἀγησιλάου,	Λακεδαιμονίων βασιλεύς. Πρὸ δὲ τοῦ
[6, 10]	καὶ Τέλλωνα Θάσιον, καὶ Ἠλεῖον	Ἀγιάδαν,	ἐν παισὶν ἀνελομένους νίκας, Λυκῖνον
[6, 10]	Πτόλιχος Αἰγινήτης ἐποίησε, τὸν δὲ	Ἀγιάδαν	Σήραμβος, γένος καὶ οὗτος Αἰγινήτης·
[6, 10]	κατειλεγμένους πυγμῆς, Ἐπικράδιον μὲν καὶ	Ἀγιάδαν,	τὸν μὲν αὐτῶν Πτόλιχος Αἰγινήτης
[6, 2]	εναντί α Λακεδαιμονί ων καὶ	Ἄγιδος	του Ευδαμί δου βασιλέ ως.
[6, 2]	Λί χαν τουτον η κατὰ	(Ἄγιν	βασιλέ α επιστρατεί α Λακεδαιμονί
[6, 20]	θεραπεύουσα τὸν Σωσίπολιν νόμῳ τε	ἁγιστεύει	τῷ Ἠλείων, καὶ αὐτὴ λύτρα
[6, 14]	χειρὸς τὸ μὲν ἐς τὸν	ἀγκῶνα	ἐκ τοῦ ὤμου παρ' αὐτὴν
[6, 14]	πλευράν, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ	ἀγκῶνος	ἔτεινεν ἐς εὐθύ, τῶν δακτύλων,
[6, 20]	Καθ' ό, τι δὲ τῇ	Ἀγνάπτου	στοᾷ προσεχής ἐστιν ἡ πρῷρα,
[6, 20]	αἱ πρὸς τῇ στοᾷ τῇ	Ἀγνάπτου	χαλῶσιν ὕσπληγες, καὶ οἱ κατὰ
[6, 12]	τὰ ἐς τοὺς οἰκιστάς ἐστιν	ἄγνωστα·	τὰς δὲ ἐξ ἀρχῆς τε
[6, 2]	του οικισμου του Μεσσή νης	αγό	ντων Ὀλύ μπια Ἠλεί ων,
[6, 22]	Λετρίνους ἐλθεῖν, ὑπὸ αὐτῆς τε	ἀγομένην	τῆς Ἀρτέμιδος καὶ νυμφῶν, αἷς
[6, 17]	ἔθνους, δηλοῖ. Κολοφώνιοι δὲ Ἑρμησιάναξ	Ἀγονέου,	καὶ Εἰκάσιος Λυκίνου τε ὢν
[6, 25]	κατὰ αἰτίαν τήνδε. Ἡρακλεῖ στρατιὰν	ἄγοντι	ἐπὶ Πύλον τὴν ἐν τῇ
[6, 20]	καὶ ἐς τὸν Πορθάονος Ἀλκάθουν	ἀγόντων	τὴν αἰτίαν, ὡς ἐνταῦθα μέρη
[6, 24]	μνῆμα Πύρρωνος. Τὰ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	ἐπιφανέστατα. Σιληνοῦ ναός. Τῶν ἑκκαίδεκα
[6, 24]	κατασκόπων τῆς σιωπῆς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ'	Ἀγορὰ	Ηλείων. Ἑλλανοδικαίων. Στοὰ Κορυκαική. Εἰκὼν
[6, 24]	ἐστιν. (Ἠλείων δὲ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	καὶ ἄλλο τοιόνδε εἶδον, ναοῦ
[6, 24]	εἴη. (Πεποίηται δὲ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	καὶ ταῖς γυναιξὶν οἴκημα ταῖς
[6, 24]	δι' αὐτῶν. Ὄνομα δὲ τῇ	ἀγορᾷ	τὸ ἐφ' ἡμῶν ἐστιν Ἱππόδρομος,
[6, 24]	βαρέα ἆθλα ὀνομάζουσιν. (Ἡ δὲ	ἀγορὰ	τοῖς Ἠλείοις οὐ κατὰ τὰς
[6, 11]	δὴ θεῶν ἀνακείμενον ἐν τῇ	ἀγορᾷ	χαλκοῦν (χαίρειν γὰρ τῷ ἀγάλματι
[6, 24]	τῆς στοᾶς τὸ ἐς τὴν	ἀγορὰν	ἕστηκε Πύρρωνος τοῦ Πιστοκράτους εἰκών,
[6, 24]	τὴν στοὰν ἰόντι ἐς τὴν	ἀγορὰν,	ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ παρὰ τὸ
[6, 24]	φέρει μὲν ἔς τε τὴν	ἀγορὰν	καὶ ἐπὶ τὸν Ἑλλανοδικαιῶνα καλούμενον,
[6, 24]	διπλῆ, τῇ μὲν ἐς τὴν	ἀγορὰν	τοὺς κίονας, τῇ δὲ ἐς
[6, 11]	κομίσαι τὸ ἄγαλμα ἐς τὴν	ἀγοράν.	Ὡς δὲ ἤνεγκε, μέγα αὐτίκα
[6, 24]	δὲ ἡ διείργουσα ἀπὸ τῆς	ἀγορᾶς	ἐστιν αὐτόν. Ἐν τούτῳ τῷ
[6, 24]	δὲ ἐς τὰ ἐπέκεινα τῆς	ἀγορᾶς	ἔχουσα· κατὰ μέσον δὲ αὐτῆς
[6, 26]	Θέατρον δὲ ἀρχαῖον, μεταξὺ τῆς	ἀγορᾶς	καὶ τοῦ Μηνίου τὸ θέατρόν
[6, 25]	καλουμένου Σατράπου. Ἔχεται δὲ τῆς	ἀγορᾶς	ναὸς ἀρχαῖος, στοαῖς ἐν κύκλῳ
[6, 24]	εἰσὶν ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς	ἀγορᾶς	οἱ βωμοὶ πλῆθος οὐ πολλοί·
[6, 24]	δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς	ἀγορᾶς	τὰ ἐπιφανέστατα ναός ἐστι καὶ
[6, 5]	ποτε ἐπιθέμενοι τῷ Ξέρξου, τὰς	ἀγούσας	καμήλους τὰ σιτία ἐλυμήναντο. (Οὗτοι
[6, 26]	ὀκτὼ στάδια, ἔνθα τὴν ἑορτὴν	ἄγουσι	θυῖον ὀνομάζοντες· λέβητας δὲ ἀριθμὸν
[6, 14]	ἀγῶνος καιρὸς, ὃν Σμυρναῖοι Ἰώνων	ἄγουσιν,	ἐς τοσοῦτο ἄρα αὐτῷ τὰ
[6, 5]	ἐσελθὼν βοῶν, τὸν μέγιστον καὶ	ἀγριώτατον	ταῦρον λαβὼν τοῦ ἑτέρου τῶν
[6, 24]	πέρας τῆς στοᾶς ὁ Ἑλλανοδικαιών·	ἀγυιὰ	δὲ ἡ διείργουσα ἀπὸ τῆς
[6, 23]	ἅτε τοῦ γυμνασίου γείτονι· τῇ	ἀγυιᾷ	δὲ Σιωπῇ ὄνομα ἐπὶ λόγῳ
[6, 24]	ἄλλη στοά, τὸ μεταξὺ αὐτῶν	ἀγυιὰ	μία· ταύτην ὀνομάζουσι Κορκυραϊ κὴν
[6, 23]	ἄξια. Βουλευτήριον Ἠλείων, Λαλίχμιον καλούμενον.	Ἀγυιὰ	ὀνομαζομένη. Ἱερὸν Ἀρτέμιδος Φιλομείρακος. (Ἐν
[6, 23]	ἐς τοὺς Αἰτωλούς· καὶ ἡ	ἀγυιὰ	τὸ ὄνομα εἴληφεν ἀπὸ τῶν
[6, 24]	τε ἀπὸ ἀλλήλων διεστώσαις, καὶ	ἀγυιαῖς	δι' αὐτῶν. Ὄνομα δὲ τῇ
[6, 23]	ἐς τὴν πόλιν κατὰ τὴν	ἀγυιὰν	ταύτην καὶ ἐπακούσαντες ὁπόσα ἐβούλοντο,
[6, 23]	πρὸς τὰ λουτρὰ ἐρχομένῳ, δι'	ἀγυιᾶς	τε ἡ ὁδὸς Σιωπῆς, καὶ
[6, 4]	Νεμέᾳ, τετράκις δ' Ἰσθμῷ ἐν	ἀγχιάλῳ,	Χίλων, ὃς Πατρεύς ἦν· αὐτὰρ
[6, 1]	έ νεκα ες τὸ ν	αγωνα	ο Δεινό λοχος ησκή θη,
[6, 1]	μενοι λαμπρὰ ες τὸ ν	αγωνα,	οι δὲ καὶ επὶ ά
[6, 2]	καὶ η περὶ τὸ ν	αγωνα	τύ χη τὸ ν Ὀλυμπιακό
[6, 2]	λιπεν η περὶ τὸ ν	αγωνα	τύ χη τὸ ν Ὀλυμπικό
[6, 4]	Ἠλεῖοι, διότι μὴ αὐτοὶ τὸν	ἀγῶνα,	ἀλλὰ Πισαῖοι καὶ Ἀρκάδες ἔθεσαν
[6, 22]	σπουδὴν ποιούμενοι, τιθέναι τὸν Ὀλυμπικὸν	ἀγῶνα	ἀντὶ Ἠλείων. Οἵγε ὀλυμπιάδι μὲν
[6, 21]	Κυδωνίᾳ πρὶν ἢ ἐς τὸν	ἀγῶνα	αὐτὸν τῷ Οἰνομάῳ καθίστασθαι. (Προϊ
[6, 10]	ἐξ Ἐπιδάμνου, Νικήσας ἵπποις καλὸν	ἀγῶνα	Διός. (Τῶν δὲ ἱπποτροφησάντων ἐν
[6, 22]	Ἕλλησι μάλιστα ὑβρίσαντα, καὶ τὸν	ἀγῶνα	ἔθεσαν ὁμοῦ τῷ Φείδωνι. Τετάρτῃ
[6, 20]	αὐτῷ καθέδρα τοῖς τιθεῖσι τὸν	ἀγῶνα.	Ἔστι δὲ ἀπαντικρὺ τῶν Ἑλλανοδικῶν
[6, 7]	ἐπὶ τῶν Ὀλυμπίων αὐτὴ τὸν	ἀγῶνα	ἤγαγεν. (Οὗτος δὲ ὁ Πεισίροδος
[6, 11]	ἔργων τῶν Θεαγένους ἐς τὸν	ἀγῶνα	ἥκει τὸν Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν ὁ
[6, 24]	τῶν νομοφυλάκων, ὅσα ἐς τὸν	ἀγῶνα	σφᾶς δεῖ ποιεῖν, διδάσκονται. (Τῇ
[6, 14]	Ἀργεῖον. (Σακάδας μὲν γὰρ τὸν	ἀγῶνα	τὸν τεθέντα ὑπὸ Ἀμφικτυόνων οὐκ
[6, 20]	διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντες ἐς τὸν	ἀγῶνα	τῶν ἵππων. Πρὸ δὲ τῶν
[6, 16]	αὐτὸν, βασιλεὺς Ἀδριανὸς ἐς Νεμείων	ἀγῶνα	τῶν χειμερινῶν ἀπέδωκεν Ἀργείοις. (Τοῦ
[6, 2]	Τύχη Μεσσηνίων περὶ τοὺς Ὀλυμπιακοῦς	ἀγῶνας.	(Παγκρατιαστου δὲ ανδρὸ ς τὸ
[6, 3]	δὶς πεντάθλῳ ἐν ἑκατέρῳ τῷ	ἀγῶνι.	Οὐ γάρ τι Ἰσθμίων Λεπρεάταις
[6, 10]	καὶ Ἰσθμίων ὀκτάκις ἐν ἑκατέρῳ	ἀγῶνι.	Τοῦ Γλαύκου δὲ τὴν εἰκόνα
[6, 13]	Ἀριστοφῶντα Λυσίνου, παγκρατιαστὴν, ἐν τῷ	ἀγῶνι	τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ κρατήσαντα ἄνδρας.
[6, 14]	δὲ ὅτι καὶ ἐν τῷ	ἀγῶνι	τῷ Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν ἑξάκις τῷ
[6, 4]	Ἀντιπάτρου μοι καὶ Μακεδόνων ἐναντία	ἀγωνίσασθαι	περὶ Λάμιαν φαίνεται τὴν ἐν
[6, 19]	οὓς ἐς τοῦ πεντάθλου τὸ	ἀγώνισμα	ἐσκομίζουσι. Καὶ ἀσπίς ἐστιν ἐπίχαλκος
[6, 6]	ἐκεῖνον ἐδόκει σφίσιν ἐπανελέσθαι τὸ	ἀγώνισμα	τῆς πυγμῆς· τούτων ἕνεκα καταδικάζουσιν
[6, 20]	ἐς τὸ στάδιον καὶ τοὺς	ἀγωνιστάς.	Τὸ μὲν δὴ στάδιον γῆς
[6, 15]	Κλειτόμαχον τοῦτον παγκρατίου καὶ πυγμῆς	ἀγωνιστήν·	εἶχε δὲ καὶ Ἠλεῖον Κάπρον
[6, 16]	Ἰσθμικοῦ. Τούτου δὲ τοῦ μὴ	ἀγωνιστὴς	γενέσθαι, κατὰ τὰ αὐτὰ Ἠλείοις
[6, 1]	ποιή σασθαι καὶ ί ππων	αγωνιστων	μνή μην, καὶ ανδρων αθλητων
[6, 8]	τῷ Ἠλείων ἐστὶ κίβδηλος τῶν	ἀγωνοθετησάντων	Ἀρκάδων ἕνεκα. (Κλεωναίῳ δὲ Τιμάνθει
[6, 2]	δὲ ειργομέ νων τηνικαυτα του	αγωνος	Λακεδαιμονί ων, καθηκεν επὶ ονό
[6, 14]	ἄγαν νέον. (Ὡς δὲ ἀφίκετο	ἀγῶνος	καιρὸς, ὃν Σμυρναῖοι Ἰώνων ἄγουσιν,
[6, 14]	πω νομισθεὶς παλαίειν, ἀπηλάθη τοῦ	ἀγῶνος·	τῇ δὲ ἑξῆς (κατεδέχθη γὰρ
[6, 16]	Δημητρίου μάλιστα ἅλωσιν. Τίμωνι δὲ	ἀγώνων	τε νῖκαι τῶν ἐν Ἕλλησιν
[6, 4]	τὸ εἰκὸς Ἱμεραῖος ἐν τοῖς	ἀγῶσιν	ἀναγορευθήσεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Πολυδάμνατος Σκοτοθσσαίου
[6, 14]	οὐκ ἴσμεν. Ἄνοχος δὲ ὁ	Ἀδαμάτα	Ταραντῖνος, σταδίου λαβὼν καὶ διαύλου
[6, 17]	Εὔμολπος ἀπόγονος τρίτος Δηικράτους συνοικήσαντος	ἀδελφῇ	τῇ Γοργίου. (Οὗτος ὁ Γοργίας
[6, 7]	ἐς τὸ παγκράτιον· (οὗτοι μὲν	ἀδελφοί	τέ εἰσι καὶ Διαγόρου παῖδες.
[6, 17]	ἐς τὴν Ἦλιν μετῴκησε, τοῖς	ἀδελφοῖς	εἶναι τῆς μητρὸς σύνοικος φεύγων,
[6, 22]	τοῦ Πανταλέοντος μετὰ Δαμοφῶντα τὸν	ἀδελφὸν	βασιλεύσαντος, Πισαῖοι πόλεμον ἑκούσιον ἐπανείλοντο
[6, 12]	Δεινομένους, τυραννήσαντος Συρακουσίων μετὰ τὸν	ἀδελφὸν	Γέλωνα. Τὰ δὲ ἀναθήματα οὐχ
[6, 9]	πατήρ, ἐκείνῳ δὲ Ἀριστοκλῆς Σικυώνιος,	ἀδελφός	τε Κανάχου, καὶ οὐ πολὺ
[6, 12]	καὶ ὕστερον τούτων Ἱπποκράτει τῷ	ἀδελφῷ	τῷ Ἐπικύδους ἐξ Ἐρβησσοῦ παρεληλυθότι
[6, 9]	καταγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Ἑλλανοδικῶν	ἄδικα	εἰργάσθαι, καὶ ἀφῃρημένος τὴν νίκην,
[6, 7]	αὐτὸν, καὶ ἀναχθέντα ἐς Σπάρτην,	ἀδικεῖν	τε ὑπὸ Λακεδαιμονίων καταγνωσθῆναι, καὶ
[6, 6]	ἐπιχωρίων ἀντὶ τούτου καταλευσθῆναι τοῦ	ἀδικήματος.	(Ὀδυσσέα μὲν δὴ ἐν οὐδενὶ
[6, 8]	ἀκροπόλει) θάνατον ζημίαν εὕρετο τοῦ	ἀδικήματος	παρὰ Ἀθηναίων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Θεογνὴτου
[6, 6]	τὰ αὐτὰ τοῖς ἄλλοις τέττιξιν	ᾄδουσι·	διαβάντων δὲ τὸν Καικίνην οὐδεμίαν
[6, 20]	Εἰλειθυίας ὑπομένουσαι καὶ γυναῖκες ὕμνον	ᾄδουσι·	καθαγίζουσι δὲ καὶ θυμιάματα παντοῖα
[6, 16]	τε καὶ Ἰσθμίων αὐτὸν, βασιλεὺς	Ἀδριανὸς	ἐς Νεμείων ἀγῶνα τῶν χειμερινῶν
[6, 19]	ὅρμος ταῖς ναυσὶ χειροποίητος καὶ	Ἀδριανοῦ	βασιλέως ἐστὶν ἔργον. (Πρὸς δὲ
[6, 7]	ἐς τοσοῦτο εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'	Ἀδριάντες	Διαγόρου τοῦ Ῥοδίου καί τῶν
[6, 24]	εἶναι καὶ οἰκεῖα τῷ ἐς	Ἄδωνιν	λόγῳ· Χάριτας δὲ Ἀφροδίτῃ μάλιστα
[6, 3]	μέν ἐστιν ἔχοντα οὕτω τὸν	ἀεὶ	χρόνον, καὶ Ἴωσιν ὡσαύτως οἱ
[6, 22]	τε ἕξ ἀπωτέρω σταδίοις, ἐστὶν	ἀέναος	λίμνη τριῶν που τὴν διάμετρον
[6, 20]	τὴν πρῷραν μάλιστά που μέσην.	Αετὸς	(δὲ ἐπὶ τῷ βωμῷ χαλκοῦς
[6, 20]	τὸ ἄνω πεποίηται πηδᾶν ὁ	ἀετός,	ὡς τοῖς ἥκουσιν ἐπὶ τὴν
[6, 19]	δὲ καὶ ἀσπὶς ὑπὲρ τοῦ	ἀετοῦ,	τοὺς Μεγαρέας ἀπὸ Κορινθίων ἀναθεῖναι
[6, 19]	(Τοῦ θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται τῷ	ἀετῷ	ὁ γιγάντων καὶ θεῶν πόλεμος·
[6, 8]	πρότερον ἐν παισὶν εἰληφώς· καὶ	Ἀζᾶνος	ἐκ Πελλάνας Φίλιππος κρατήσας πυγμῇ
[6, 8]	Δαμοκρίτου Κλέων, Φιλίππου δὲ τοῦ	Ἀζᾶνος	Μύρων τὴν εἰκόνα ἐποίησε. Τὰ
[6, 21]	κατειλεγμένοις Ἐρύθραν παῖδα Λεύκωνος τοῦ	Ἀθάμαντος	(ἀπὸ τούτου Ἐρυθραὶ πόλισμα ἐκαλεῖτο
[6, 3]	ἐς αὐτὸν ἔπαινός ἐστι Λύσανδρον·	Ἀθάνατον	πάτρᾳ καὶ Ἀριστοκρίτῳ κλέος ἔργων,
[6, 5]	πρόκλησιν Περσῶν ἄνδρας τῶν καλουμένων	ἀθανάτων	ἀριθμὸν τρεῖς, ἀθρόους οἱ μονομαχήσαντας
[6, 21]	καὶ Πέλοπα οἱ Ἠλεῖοι τῇ	Ἀθηνᾷ	θῦσαι τῇ Κυδωνίᾳ πρὶν ἢ
[6, 2]	Ὀλυμπί αν, Μύ ρωνος του	Ἀθηναί	ου ποιή ματα. Τω δε
[6, 23]	Ἔρωτος, καὶ ὃν Ἠλεῖοι καὶ	Ἀθηναῖοι	κατὰ ταὐτὰ Ἠλείοις Ἀντέρωτα ὀνομάζουσι,
[6, 7]	ζῶν παρὰ Ἀθηναίους. (Οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	πρὶν μὲν ἢ Δωριέα παρὰ
[6, 19]	γὰρ οὐκ ἦσάν πω τότε	Ἀθηναίοις	αἱ ἀρχαί· οὐ μὴν οὐδὲ
[6, 7]	ἔτι Ἀθηναίοις καταστῆσαι· ὅτι καὶ	Ἀθηναίοις	ἐς Θράσυλλον καὶ τοὺς ἐν
[6, 11]	ἐπακολουθήσαντες γνώμῃ τῇ Δράκοντος, ὃς	Ἀθηναίοις	θεσμοὺς γράψας φονικοὺς, ὑπερώρισε καὶ
[6, 17]	τιμῆς ἀφίκετο ὁ Γοργίας παρὰ	Ἀθηναίοις.	Καὶ Ἰάσων ἐν Θεσσαλίᾳ τυραννήσας,
[6, 7]	Λακεδαιμονίους ἐς τὸ ἴσον ἔτι	Ἀθηναίοις	καταστῆσαι· ὅτι καὶ Ἀθηναίοις ἐς
[6, 14]	Αἰγινήτης (οὗτος γὰρ παρὰ τὸν	Ἀθηναῖον	Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται) ὀγδόῃ μὲν πρὸς
[6, 21]	καὶ Δήμητρα λίθου τοῦ Πεντελῆσιν	Ἀθηναῖος	ἀνέθηκεν Ἡρώδης. Ἐν τῷ γυμνασίῳ
[6, 4]	παίδων, ὄνομα δέ οἱ ἦν	Ἀθήναιος·	καὶ Σικυώνιος Σώστρατος παγκρατιαστὴς ἀνήρ,
[6, 6]	Ἀθηναίῳ παγκρατιαστῇ τὸν ἀνδριάντα ἀνὴρ	Ἀθηναῖος	Μίκων ἐποίησεν ὁ ζωγράφος. Νικοδάμου
[6, 14]	Θήρων, Δαμαρέτου δὲ τὴν εἰκόνα	Ἀθηναῖος	Σιλανίων ἐποίησεν. Ἀναυχίδας δὲ ὁ
[6, 16]	λαβὼν στέφανον· καὶ ἅρμα ἀνδρὸς	Ἀθηναίου	Γλαύκωνος τοῦ Ἐτεοκλέους· ἀνηγορεύθη δὲ
[6, 10]	οὗτος. Τὰ γὰρ Μιλτιάδου τοῦ	Ἀθηναίου	καὶ Εὐαγόρου τοῦ Λάκωνος ἀναθήματα,
[6, 8]	καταβαλόντι ἄνδρας, τῷ μὲν τοῦ	Ἀθηναίου	Μύρωνος, Βαύκιδι δὲ Ναυκύδους ἐστὶν
[6, 13]	εἶναι Χιόνιδος, ἔργον ὄντα τοῦ	Ἀθηναίου	Μύρωνος. (Ἐοικότα δὲ Χιόνιδι τὰ
[6, 4]	τῶν Ἀττικῶν Πολυκλῆς, Σταδιέως μαθητὴς	Ἀθηναίου,	πεποίηκε παῖδα Ἐφέσιον παγκρατιαστήν, Ἀμύνταν
[6, 4]	δὶς ἐν Ὀλυμπίᾳ. Τέχνη δὲ	Ἀθηναίου	Σιλανίωνος ὁ ἀνδριάς ἐστι. Πλάστης
[6, 14]	ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐς	Ἀθηναίους	ἐδήλωσα, τοῦτον ἐς τὴν Ἄλτιν
[6, 18]	τὸν Δαμασιστράτου, γράφει βιβλίον ἐς	Ἀθηναίους,	καὶ ἐπὶ Λακεδαιμονίοις ὁμοῦ καὶ
[6, 17]	κατὰ πρεσβείαν ὁμοῦ Τισίᾳ παρ'	Ἀθηναίους.	Καί τοι ἄλλα τε Τισίας
[6, 7]	ἁλοὺς Ἀττικῶν ἀνήχθη ζῶν παρὰ	Ἀθηναίους.	(Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πρὶν μὲν
[6, 6]	Φιγαλίας, Σικυώνιος Δαίδαλος· Καλλίᾳ δὲ	Ἀθηναίῳ	παγκρατιαστῇ τὸν ἀνδριάντα ἀνὴρ Ἀθηναῖος
[6, 8]	ἐγχείρημα ἤνεγκεν. Ἰσαγόρᾳ γὰρ τῷ	Ἀθηναίῳ	τὴν ἀκρόπολιν τὴν Ἀθηναίων καταλαβόντι
[6, 13]	Πελληνεῖς. Ἀνέθηκε δὲ καὶ ὁ	Ἀθηναίων	δῆμος Ἀριστοφῶντα Λυσίνου, παγκρατιαστὴν, ἐν
[6, 24]	ἢ ὁ καλούμενος Ἀλεξίκακος ὑπὸ	Ἀθηναίων.	Ἑτέρωθι δὲ Ἡλίῳ πεποίηται καὶ
[6, 8]	τῷ Ἀθηναίῳ τὴν ἀκρόπολιν τὴν	Ἀθηναίων	καταλαβόντι ἐπὶ τυραννίδι, μετασχὼν τοῦ
[6, 8]	ζημίαν εὕρετο τοῦ ἀδικήματος παρὰ	Ἀθηναίων.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Θεογνὴτου καὶ ἄλλων
[6, 7]	φαίνεται, ὥστε καὶ ἐναυμάχησεν ἐναντία	Ἀθηναίων	ναυσὶν οἰκείαις· ἐς ὃ τριήρων
[6, 3]	ἐπαλείφοντες. Ἀλκιβιάδου μέν γε τριήρεσιν	Ἀθηναίων	περὶ Ἰωνίαν ἰσχύοντος, ἐθεράπευον αὐτὸν
[6, 7]	σφᾶς ἐς τὴν βασιλέως καὶ	Ἀθηναίων	συμμαχίαν. Δωριέα δὲ ἀποδημεῖν μὲν
[6, 25]	τῇ Ἤλιδι, παρεῖναί οἱ καὶ	Ἀθηνᾶν	συνεργὸν λέγουσιν· ἀφικέσθαι, οὖν καὶ
[6, 19]	Ἀχελῴῳ βοηθῶν. Εἱστήκει δὲ καὶ	Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα, ἅτε οὖσα τῷ Ἡρακλεῖ
[6, 26]	δὲ τῇ Ἠλείων ἐστὶν ἱερὸν	Ἀθηνᾶς·	ἐλέφαντος δὲ τὸ ἄγαλμα καὶ
[6, 26]	Διονύσου. Ἑορτὴ τῶν Θυίων. Ἱερὸν	Ἀθηνᾶς.	Ἑρμοῦ ἄγαλμα. Καρποὶ χώρας Ἠλείας.
[6, 21]	αὐτῷ πόλεως Φρίξας ἐρείπια καὶ	Ἀθηνᾶς	ἐστιν ἐπίκλησιν Κυδωνίας ναός. Οὗτος
[6, 9]	ὑπὸ τῶν ἀστῶν, κατέφυγεν ἐς	Ἀθηνᾶς	ἱερόν. Ἐσβάντος δὲ ἐς κιβωτὸν
[6, 26]	ἀλεκτρυόνες· δύναιτο δ' ἂν καὶ	Ἀθηνᾶς	τῆς Ἐργάνης ἱερὸς ὁ ὄρνις
[6, 17]	τὰ ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ	Ἀθήνῃσι,	τούτου τοῦ ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν αὐτὸν
[6, 19]	Ταύτην Μεγαρεῦσιν ἡγοῦμαι τὴν νίκην	Ἀθήνῃσιν	ἄρχοντος γενέσθαι Φόρβαντος, ἄρχοντος δὲ
[6, 9]	τυραννήσας Συρακούσας ἔσχεν, Ὑβριλίδου μὲν	Ἀθήνῃσιν	ἄρχοντος, δευτέρῳ δὲ ἔτει τῆς
[6, 5]	Σκοτουσσαίοις ἡ συμφορὰ Φρασικλείδου μὲν	Ἀθήνῃσιν	ἐγένετο ἄρχοντος, δευτέρᾳ δὲ Ὀλυμπιάδι
[6, 20]	καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ ἀνδριάντι τῷ	Ἀθήνῃσιν	ἐπιγράψαι· Ὃς τὴν ἱππάφεσιν Ὀλυμπίᾳ
[6, 22]	τοῦ Γαργηττοῦ, μετοικήσαντος ἐνταῦθα ἐξ	Ἀθηνῶν.	(Εἰ δὲ ἐλθεῖν ἐς Ἦλιν
[6, 20]	τῶν ἵππων, ὅτε Ἄκαστος τὰ	ἆθλα	ἔθηκεν ἐπὶ τῷ πατρί. Ἐν
[6, 24]	τὸ πένταθλον, καὶ ὅσα βαρέα	ἆθλα	ὀνομάζουσιν. (Ἡ δὲ ἀγορὰ τοῖς
[6, 17]	Οἱ ἑτέρωθεν τής Ἄλτιος ἀνδριάντες	ἀθληθῶν.	Ἀνδριὰς Πτολεμαίου ἐκγόνου τοῦ Λάγου.
[6, 3]	οὗτος ἕστηκε. Τούτῳ τῷ ἀνδρὶ	ἀθλήσαντι	πένταθλον, ἥ τε Ὀλυμπικὴ νίκη
[6, 2]	τι Σά μιοι τὰ ες	αθλητὰ	ς καὶ επὶ ναυμαχί αις
[6, 21]	γυμνάσιον· καὶ αἱ παλαῖστραι τοῖς	ἀθληταῖς	εἰσιν ἐνταῦθα. Τῆς στοᾶς δὲ
[6, 7]	ἐσθίειν ἐπινοήσειε· τέως δὲ τοῖς	ἀθληταῖς	σιτία τυρὸν ἐκ τῶν ταλάρων
[6, 23]	ποιοῦνται, καὶ συμβάλλουσιν αὐτόθι τοὺς	ἀθλητὰς	οὐ παλαίσοντας ἔτι, ἐπὶ δὲ
[6, 23]	ἀρχαῖον, καὶ ὅσα ἐς τοὺς	ἀθλητὰς	πρὶν ἢ ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖσθαι
[6, 16]	ἵππον, καὶ παρ' αὐτὸν Ἠλεῖος	ἀθλητὴς	Παιάνιος ὁ Δαματρίου, πάλης τε
[6, 6]	καὶ Ἀττικὸς ὁ τρίτος ἕστηκεν	ἀθλητής.	Τὸν μὲν δὴ Μαντινέα Πρωτόλαον
[6, 2]	να ανά κεινται του Ἀκαρνανος	αθλητου,	Ξενά ρκης καὶ Λυκινος, Ἀρκεσί
[6, 1]	ου κατά λογό ς εστιν	αθλητων,	οπό σοις γεγό νασιν Ὀλυμπικαὶ
[6, 1]	αγωνιστων μνή μην, καὶ ανδρων	αθλητων	τε καὶ ιδιωτων ομοί ως.
[6, 18]	Σωτάδους τοῦ Κρητός. Τὰ ἀρχαιότατα	ἀθλητῶν	ἀγάλματα. (Ἔστι δὲ καὶ τοῦ
[6, 9]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Θεογνὴτου καὶ ἄλλων	ἀθλητῶν	ἀνδριάντες. Γέλωνος τοῦ Γελώου ἅρμα.
[6, 10]	Γλαύκου τοῦ πύκτου ἀνδριάς. Ἑτέρων	ἀθλητῶν	ἀνδριάντες. (Ἐπὶ δὲ τοῖς κατειλεγμένοις
[6, 13]	καὶ Λεωνίδας ἄριστοι δρομεῖς. Ἑτέρων	ἀθλητῶν	ἀνδριάντες. Ἡ τοῦ Φειδῶλα ἵππος.
[6, 4]	ὑπερέχοντα τῇ ἰσχύι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'	Ἀθλητῶν	ἀνδριάντες. Σώστρατος ὁ ἐπικληθεὶς Ἀκροχερσίτης,
[6, 2]	σπλάγχνων μαντική. Μάντεις Ἰαμίδαι. Ἄλλων	ἀθλητῶν	ἀνδρίαντες. Τύχη Μεσσηνίων περὶ τοὺς
[6, 14]	κρατήσαντα ἄνδρας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν.	Ἀνδριὰς Μίλωνος τοῦ Κροτωνιάτου. Τά
[6, 15]	αἱ εἰκόνες. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν.	Ἀνδριὰς τοῦ Ἀγησιλάου. Δημητρίου καὶ
[6, 18]	ζημιοῦσιν οἱ Κρῆτες. (Πρῶται δὲ	ἀθλητῶν	ἀνετέθησαν ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνας, Πραξιδάμαντός
[6, 8]	(Μετὰ δὲ τὸν Βαύκιδά εἰσιν	ἀθλητῶν	Ἀρκάδων εἰκόνες· Εὐθυμένης τε ἐξ
[6, 7]	καὶ τούτους, ἐπὶ τῶν Ῥοδίων	ἀθλητῶν	ἀφίξῃ τὰς εἰκόνας, Διαγόραν καὶ
[6, 8]	ἐστιν εἰργασμένος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν.	Δάμαρχος μεταβληθεὶς ἐξ ἀνδρὸς εἰς
[6, 21]	γυμνασίου προσεχεῖς τῷ τοίχῳ τῶν	ἀθλητῶν	εἰσιν αἱ οἰκήσεις, ἐπί τε
[6, 16]	αἱ νῖκαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤΙΓΜΑ' Ἀνδριάντες	ἀθλητῶν.	Ἑλλάδος καὶ Ἤλιδος εἰκόνες. Δρόμος
[6, 20]	ἀγαλμάτων, ἃ ἐπὶ ζημίαις ἐποιήσαντο	ἀθλητῶν,	ἐπὶ τούτῳ τῷ πέρατί ἐστιν,
[6, 7]	Τὰ κατά Δωριέα τὸν Διαγόρου.	Ἀθλητῶν	ἑτέρων ἀνδριάντες. (Μετὰ δὲ τὸν
[6, 6]	τελευτή. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ στιγμα. Ἕτεροι ἀνδριάντες	ἀθλητῶν.	Εὔθμος πύκτης ἔνδοξος. Ἡ πρὸς
[6, 3]	και Ἰσθμοι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Ἀνδρίαντες	ἀθλητῶν.	Ἠλείων καὶ Θηβαίων ἐπὶ Σικυῶνα
[6, 1]	~ΗΛΙΑΚΩΝ. ~ΚΕΓΑΛΑΙΟΝ Α' Ἀνδιάντες	ἀθλητῶν	νικητῶν, καί ἰδιωτῶν ἑτέρων. (Ἕ́
[6, 8]	ἐπὶ αἰτίᾳ τοιᾷδε· πεπαῦσθαι μὲν	ἀθλοῦντα,	ἀποπειρᾶσθαι δὲ ὅμως αὐτὸν ἔτι
[6, 23]	τῷ σχήματι· καὶ παλαίστραν τοῖς	ἀθλοῦσιν	ἐνταῦθα ποιοῦνται, καὶ συμβάλλουσιν αὐτόθι
[6, 13]	ὑπὲρ αὐτῶν αὖθις θέουσι τῶν	ἄθλων·	καὶ οὕτως σταδίου δύο ὁ
[6, 22]	ὁ Ὀμφαλίωνος παρὰ τῶν προσχώρων	ἀθροίσαντες,	ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων τὰ Ὀλύμπια.
[6, 13]	ὑπὸ τοῦ κλήρου, καὶ οὐκ	ἀθρόους	ἀφιᾶσιν ἐς τὸν δρόμον· οἳ
[6, 5]	τῶν καλουμένων ἀθανάτων ἀριθμὸν τρεῖς,	ἀθρόους	οἱ μονομαχήσαντας ἀπέκτεινεν. Ἔργων δὲ
[6, 1]	δέ σφισιν ου κατὰ ταυτὰ	αι	νικαι, αλλὰ τω μὲ ν
[6, 2]	ο παις του Τί μωνος	Αί	συπος, παιδί ον επὶ ί
[6, 24]	ἐκ τῆς κεφαλῆς, τοῦ δὲ	αἱ	ἀκτῖνες ἀνέχουσιν. Ἔστι δὲ καὶ
[6, 19]	οὐκ ἦσάν πω τότε Ἀθηναίοις	αἱ	ἀρχαί· οὐ μὴν οὐδὲ ὑπὸ
[6, 3]	Αἰγὸς ποταμοῖς ἑάλωσαν αἱ ναῦς	αἱ	Ἀττικαί, Σάμιοι μὲν ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 23]	δυσμὰς τοῦ ἡλίου τὸν δρόμον,	αἱ	γυναῖκες αἱ Ἠλεῖαι ἄλλα τε
[6, 9]	παρὰ τῷ πατρὶ δεδιδαγμένος Σωστράτῳ.	Αἱ	δὲ εἰκόνες τοῦ Χείμωνος ἔργον
[6, 19]	τὰ ἐπὶ τοῦ πόλου γράμματα.	Αἱ	δὲ Ἑσπερίδες (μετεκινήθησαν γὰρ ὑπὸ
[6, 15]	παγκράτιον ἐσελθόντας ἐκράτει τῇ μάχῃ.	Αἱ	δὲ Πυθοῖ νῖκαι παγκρατίου μέν
[6, 3]	ἐγένοντο αἱ μὲν ὑπὸ Ῥωμαίων,	αἱ	δὲ ὑπὸ τῶν Ἠπειρωτῶν ἀνάστατοι·
[6, 15]	αὐτῆς. Πρώτῳ δὲ γεγόνασιν ἀνθρώπων	αἱ	δύο νῖκαι τῷ Κάπρῳ τούτῳ.
[6, 14]	πεντάθλου, καὶ ἴσαι ταῖς νίκαις	αἱ	εἰκόνες. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν.
[6, 18]	ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι. Αὗται κεῖνται μὲν	αἱ	εἰκόνες οὐ πρόσω τῆς Οἰνομάου
[6, 20]	καὶ τηνικαῦτα χαλῶσιν αἱ ὕσπληγες	αἱ	ἐν τῇ δευτέρᾳ τάξει· διὰ
[6, 20]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ. Ὄρος Κρόνιον, καὶ	αἱ	ἐπ' αὐτῷ θυσίαι τῷ Κρόνῳ.
[6, 23]	ἡλίου τὸν δρόμον, αἱ γυναῖκες	αἱ	Ἠλεῖαι ἄλλα τε τοῦ Ἀχιλλέως
[6, 20]	τοῦ Μυρτίλου τῆς τέχνης ἐταράχθησαν	αἱ	ἵπποι· τοῖς δέ ἐστιν εἰρημένον
[6, 21]	καθεστήκασιν ἐν αὐτῷ καὶ δρομεῦσιν	αἱ	μελέται, κρηπὶς δὲ ἐν τῷ
[6, 3]	τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἐγένοντο	αἱ	μὲν ὑπὸ Ῥωμαίων, αἱ δὲ
[6, 3]	δὲ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς ἑάλωσαν	αἱ	ναῦς αἱ Ἀττικαί, Σάμιοι μὲν
[6, 15]	πόνων καὶ ἰσχυρᾶς ταλαιπωρίας ἐγένοντο	αἱ	νῖκαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤΙΓΜΑ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν.
[6, 10]	δὲ τῷ δευτέρῳ πάλης ἐγένοντο	αἱ	νῖκαι. (Τὴν δὲ εἰκόνα Θεοπόμπου
[6, 21]	τῷ τοίχῳ τῶν ἀθλητῶν εἰσιν	αἱ	οἰκήσεις, ἐπί τε ἄνεμον τετραμμέναι
[6, 19]	ὑπὸ Ἠλείων ἀνεγράφοντό πω τηνικαῦτα	αἱ	Ὀλυμπιάδες. (Λέγονται δὲ καὶ Ἀργεῖοι
[6, 21]	τῆς ἐς τὸ γυμνάσιον· καὶ	αἱ	παλαῖστραι τοῖς ἀθληταῖς εἰσιν ἐνταῦθα.
[6, 17]	Ἡγεπόλιδος Κῴου ἀνέθεσαν τὰς εἰκόνας	αἱ	πόλεις, Κλαζομένιοι μὲν, ὅτι ἐν
[6, 20]	πίπτει. (Πρῶται μὲν δὴ ἑκατέρωθεν	αἱ	πρὸς τῇ στοᾷ τῇ Ἀγνάπτου
[6, 23]	μὲν αὐτόθι ἀντὶ τούτου γεγόνασιν	αἱ	τιμαί· χρόνος δὲ στεφάνου τε
[6, 20]	δευτέραν τάξιν, καὶ τηνικαῦτα χαλῶσιν	αἱ	ὕσπληγες αἱ ἐν τῇ δευτέρᾳ
[6, 20]	ἕκαστον ἔστι ταῖς γυναιξὶν ἔσοδος,	αἳ	θύουσι τῇ Ἱπποδαμείᾳ, καὶ ἄλλα
[6, 14]	τέλος ἐπηκολούθησε. Πύρρον δὲ τὸν	Αἰακίδου	βασιλεύσαντα ἐν τῇ Θεσπρωτίδι Ἠπείρῳ,
[6, 12]	Ἱέρων ξενίαν πρὸς Πύρρον τὸν	Αἰακίδου	καὶ ὁμοῦ τῇ ξενίᾳ καὶ
[6, 3]	Τύφων Αἰγιεύς. Πύρρου δὲ τοῦ	Αἰακίδου	καὶ Ταραντίνων ἐς τὸν πρὸς
[6, 16]	ἐκ Νάξου τῆς ἐν τῷ	Αἰγαίῳ,	Ψωφιδίων ἀνάθημα Ἀρκάδων· Ἀσάμωνός τε
[6, 3]	Πίσωνι Δαμόκριτος. (Κρατῖνος δὲ ἐξ	Αἰγείρας	τῆς Ἀχαιῶν τότε ἐγένετο κάλλιστος
[6, 3]	οἰκιστὴς δὲ ἐγένετο αὐτῆς Τύφων	Αἰγιεύς.	Πύρρου δὲ τοῦ Αἰακίδου καὶ
[6, 9]	ἐπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐν	Αἰγίνῃ	φανὲν ἀπαγγείλειε τὴν νίκην. (Φίλλην
[6, 9]	ἦν συμβαλέσθαι· τάχα δ' ἂν	Αἰγινήταις	τισὶν ἐπιχώριος ἐς αὐτὰ ἂν
[6, 9]	Τὰ κατὰ Κλεομήδην. (Θεογνήτῳ δὲ	Αἰγινήτῃ	πάλης μὲν στέφανον λαβεῖν ὑπῆρξεν
[6, 9]	Ταυροσθένην καταπαλαίσειεν ὁ Χείμων τὸν	Αἰγινήτην,	καὶ ὡς Ταυροσθένης τῇ Ὀλυμπιάδι
[6, 9]	δὲ ἀνδριάντα οἱ Πτόλιχος ἐποίησεν	Αἰγινήτης.	Διδάσκαλοι δὲ ἐγεγόνεσαν Πτολίχῳ μὲν
[6, 14]	Παντίας αὐτῶν, Ξενόμβροτον δὲ Φιλότιμος	Αἰγινήτης	ἐποίησε. Πύθου δὲ τοῦ Ἀνδρομάχου,
[6, 10]	ὁ παῖς αὐτοῦ, Γλαυκίας δὲ	Αἰγινήτης	ἐποίησε· σκιαμαχοῦντος δὲ ὁ ἀνδριὰς
[6, 10]	Ἀγιάδαν, τὸν μὲν αὐτῶν Πτόλιχος	Αἰγινήτης	ἐποίησε, τὸν δὲ Ἀγιάδαν Σήραμβος,
[6, 10]	Ἀγιάδαν Σήραμβος, γένος καὶ οὗτος	Αἰγινήτης·	Λυκίνου δέ ἐστιν ὁ ἀνδριὰς
[6, 14]	Στήλν Πυθοκρίτου αὐλητοῦ. (Φερίας δὲ	Αἰγινήτης	(οὗτος γὰρ παρὰ τὸν Ἀθηναῖον
[6, 9]	καὶ αὐτὸς ὁμώνυμος. Γλαυκίας δὲ	Αἰγινήτης	τό τε ἅρμα καὶ αὐτῷ
[6, 11]	ἐν τῇ Ἄλτει, τέχνη τοῦ	Αἰγινήτου	Γλαυκίου. ~Ἱέρων Δεινομένους, Συρακοθσίων τύραννος.
[6, 9]	ἅρμα ἀνάκειται Φίλων, τέχνη τοῦ	Αἰγινήτου	Γλαυκίου. Τούτῳ τῷ Φίλωνι Σιμωνίδης
[6, 18]	μὲν συκῆς, ἡ δὲ τοῦ	Αἰγινήτου	κυπαρίσσου, καὶ ἧσσον τῆς ἑτέρας
[6, 18]	ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνας, Πραξιδάμαντός τε	Αἰγινήτου	νικήσαντος πυγμῇ τὴν ἐνάτην ὀλυμπιάδα
[6, 12]	δὲ, τὸ μὲν Ὀνάτα τοῦ	Αἰγινήτου	τὸ ἅρμα, Καλάμιδος δὲ οἱ
[6, 3]	Ξενοφῶν Μενεφύλου, παγκρατιαστὴς ἀνὴρ ἐξ	Αἰγίου	τῆς Ἀχαιῶν· ἀνάκειται δὲ Πυριλάμπης
[6, 25]	μιν ωὐτὸς ἀνὴρ υἱὸς Διὸς	αἰγιόχοιο	Ἐν Πύλῳ ἐν νεκύεσσι βαλὼν
[6, 3]	ἐστὶν ἀνάθημα. Ὡς δὲ ἐν	Αἰγὸς	ποταμοῖς ἑάλωσαν αἱ ναῦς αἱ
[6, 20]	τὰς ἵππους. Ἠξίου δὲ οὗτος	Αἰγύπτιος,	εἶναι μὲν Ἀμφίονα, εἶναι δὲ
[6, 20]	οὐκ εὐμενῆ δαίμονα. (Ἀνὴρ δὲ	Αἰγύπτιος	Πέλοπα ἔφη παρὰ τοῦ Θηβαίου
[6, 26]	ποιῶν νῆσον αὐτήν· ὥσπερ καὶ	Αἰγύπτου	τὸ Δέλτα ὑπὸ τοῦ Νείλου,
[6, 3]	τῷ ἐπιγράμματι ἐκάλεσε βασιλεύων ὅμως	Αἰγύπτου.	Χαιρέᾳ δὲ Σικυωνίῳ πύκτῃ παιδὶ
[6, 25]	ποιήσαντα ἐν Ἰλιάδι· Τλῆ δ'	Ἀίδης	ἐν τοῖσι πελώριος ὠκὺν ὀιστόν,
[6, 26]	ταύτῃ περισσῶς σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν	αἰδοῖον	ἐπὶ τοῦ βάθρου. (Ἡ δὲ
[6, 21]	γῆν ἐνταῦθα τὸ ἅρμα τοῦ	Ἅιδου	καὶ αὖθις μύσαι· οἱ δὲ
[6, 25]	(ἔστι γὰρ δὴ Ἠλείοις καὶ	Ἅιδου	περίβολός τε καὶ ναός) ἀνοίγνυται
[6, 25]	εἰκάζειν. (Ὁ δὲ ἱερὸς τοῦ	Ἅιδου	περίβολός τε καὶ ναός (ἔστι
[6, 26]	Σακαίαν· οἱ δὲ αὐτοὺς οὐκ	Αἰθίοπας,	Σκύθας δὲ ἀναμεμιγμένους Ἰνδοῖς φασὶν
[6, 26]	γε τῷ αὐτῷ καὶ ὅσα	Αἰθίοπες	οἱ ὑπὲρ Συήνης ἐς τοῦ
[6, 26]	εἶναι. Οὗτοι μὲν δὴ τοῦ	Αἰθιόπων	γένους αὐτοί τέ εἰσιν οἱ
[6, 17]	εὔχομαι εἶναι Μάντις, ἀπ' ἰσοθέων	αἷμα	Μελαμποδιδᾶν. Μελάμποδος γὰρ ἦν τοῦ
[6, 14]	χειλῶν τὸ ἆσθμα, καὶ ἐμπιπλὰς	αἵματος	τὰς ἐν τῇ κεφαλῇ φλέβας,
[6, 12]	τῷ ἅρματι. (Ἀγήσαρχον δὲ τὸν	Αἱμοστράτου	Τριταιέα, κρατῆσαι μὲν πύκτας ἄνδρας
[6, 2]	έ στηκεν Ἠλειος Θρασύ βουλος	Αινέ	ου των Ιαμιδων, ὸ ς
[6, 4]	δὲ ὑπὸ τῇ Ἴδῃ, πρῶτος	Αἰολέων	τῶν ταύτῃ, στάδιον Ὀλυμπίασιν ἐνίκησεν
[6, 21]	Πρίαντα, ἔτι δὲ Πελάγοντα καὶ	Αἰόλιόν	τε καὶ Κρόνιον. Οἱ δὲ
[6, 22]	Πίσον τὸν Περιήρους φασὶ τοῦ	Αἰόλου.	Πισαῖοι δὲ ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον, συμφορὰν
[6, 21]	Βοιωτῶν) καὶ Ἠιονέα Μάγνητος τοῦ	Αἰόλου.	Τούτοις μὲν δὴ ἐνταῦθά ἐστι
[6, 24]	οἰκοῦσι δέκα ἐφεξῆς μῆνας οἱ	αἱρεθέντες	ἑλλανοδικεῖν, καὶ ὑπὸ τῶν νομοφυλάκων,
[6, 20]	δὴ Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντες Ὀλυμπίαν, ἱερασομένην	αἱροῦνται	τῇ θεῷ κατὰ ἔτος ἕκαστον.
[6, 2]	αθλητὰ ς καὶ επὶ ναυμαχί	αις	εισὶ ν Ἰώ νων ά
[6, 22]	ἀγομένην τῆς Ἀρτέμιδος καὶ νυμφῶν,	αἷς	παίζουσα συνῆν· τὴν δὲ (ἐν
[6, 5]	πολὺν ἔμελλεν ἀνθέξειν. (Γενομένης δὲ	αἰσθήσεως	τοῦ ἐπιόντος κακοῦ καὶ τρεπομένων
[6, 4]	οὐ πρότερον ἀνίει, πρὶν ἢ	αἴσθοιτο	ἀπαγορεύσαντος. (Γεγόνασι δὲ αὐτῷ Νεμείων
[6, 12]	ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τίμωνι δὲ τῷ	Αἰσύπου,	καθέντι ἐς Ὀλυμπίαν ἵππους, ἀνδρὶ
[6, 14]	δὲ τὸν Προκλέα εἰργασμένῳ Σῶμις.	Αἰσχίνῃ	δὲ Ἠλείῳ νῖκαί τε δύο
[6, 1]	δὲ ην Ηλειος, Σύ μμαχος	Αισχύ	λου· παρὰ δὲ αυτὸ ν
[6, 3]	ὁ τὸν ἀνδριάντα εἰργασμένος Ἀστερίων	Αἰσχύλου.	(Μετὰ δὲ τὸν Χαιρέαν Μεσσήνιός
[6, 1]	ν κατέ χει, τὸ δὲ	αιτει	τὴ ν ταινί αν. Ἐνί
[6, 14]	Ὀλυμπίων συνέβη παγκρατιάζοντι ἐν παισίν·	αἰτία	δέ οἱ ἐγένετο τῆς διαμαρτίας
[6, 8]	τοῦ βίου συμβῆναί φασιν ἐπὶ	αἰτίᾳ	τοιᾷδε· πεπαῦσθαι μὲν ἀθλοῦντα, ἀποπειρᾶσθαι
[6, 13]	Νάξου, Τίσανδρος ὁ Κλεοκρίτου μάλιστα	αἰτίαν	ἐχέτω. Τετράκις γὰρ δὴ ἐν
[6, 18]	τὸν Ἀλέξανδρον, πεπυσμένον καθ' ἥντινα	αἰτίαν	ἥκοι, κατομόσασθαί φασιν ἐπονομάζοντα θεοὺς
[6, 25]	μόνοι τιμῶσιν δην Ἠλεῖοι κατὰ	αἰτίαν	τήνδε. Ἡρακλεῖ στρατιὰν ἄγοντι ἐπὶ
[6, 18]	τοῦ Περσῶν φρονησάντων, ἢ καὶ	αἰτίαν	φρονῆσαι λαβόντων, ὁ Ἀλέξανδρος ἅτε
[6, 20]	τὸν Πορθάονος Ἀλκάθουν ἀγόντων τὴν	αἰτίαν,	ὡς ἐνταῦθα μέρη λάβοι γῆς
[6, 16]	φησὶ τὸ ἐς αὐτὸν ἐπίγραμμα,	Αἰτωλοῖς	αὐτὸν ἐπιστρατείας μετασχεῖν ἐπὶ Θεσσαλοὺς,
[6, 16]	Εὐρυδάμου τοῦ ἐναντία Γαλατῶν στρατηγήσαντος	Αἰτωλοῖς	Θεσπιεῖς εἰσιν οἱ ἀναθέντες. (Τυδεὺς
[6, 23]	ἐβούλοντο, ἐπανίασιν αὖθις ἐς τοὺς	Αἰτωλούς·	καὶ ἡ ἀγυιὰ τὸ ὄνομα
[6, 16]	Ναυπάκτῳ φιλίᾳ γενέσθαι τῇ ἐς	Αἰτωλούς.	(Τίμωνος δὲ οὐ πόρρω τῆς
[6, 14]	δὲ καὶ τὸ κοινὸν τὸ	Αἰτωλῶν	Κύλωνα, ὃς (ἀπὸ τῆς Ἀριστοτίμου
[6, 15]	ἀνέθηκεν Ἠλεῖον τὸ ἔθνος τὸ	Αἰτωλῶν.	Χαρῖνος δὲ Ἠλεῖος ἐπὶ διαύλου
[6, 7]	τοσοῦτο ἥκοντα ἐθεάσαντο ἐν σχήματι	αἰχμαλώτου,	μεταπίπτει σφίσιν ἐς αὐτὸν ἡ
[6, 23]	ἐς ἄσκησιν ἐγίνετο, ὅσαι τῶν	ἀκανθῶν	ἐφύοντο ἐνταῦθα, ἐπὶ ἑκάστῃ ἡμέρᾳ
[6, 2]	κην των ά λλων τε	Ἀκαρνά	νων καὶ των εξ αυτης
[6, 2]	εικό να ανά κεινται του	Ἀκαρνανος	αθλητου, Ξενά ρκης καὶ Λυκινος,
[6, 11]	λόγῳ τούτῳ καταδεχθέντες, οὐδὲν τῆς	ἀκαρπίας	παρείχοντο ἴαμα. Δεύτερα οὖν ἐπὶ
[6, 20]	λέγουσιν ὑπὸ τῶν ἵππων, ὅτε	Ἄκαστος	τὰ ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ τῷ
[6, 24]	ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα Ἀπόλλωνος	Ἀκεσίου·	σημαίνοι δ' ἂν τὸ ὄνομα
[6, 17]	Ἀρκάδων ἐστὶν αὐτῷ πατρὶς, καὶ	Ἀκέστωρ	ὁ τὴν εἰκόνα εἰργασμένος· Ἐνατίωνα
[6, 13]	ἐστίν. Ἐπὶ γὰρ τέσσαρας ὀλυμπιάδας,	ἀκμάζων	τε τῇ ὠκύτητι ἀντήρκεσε, καὶ
[6, 15]	πύκτας θυμῷ τε ἐρρωμένῳ καὶ	ἀκμῆτι	τῷ σώματι. (Ἐρυθραῖοι δὲ οἱ
[6, 22]	Ἀρτέμιδος, ὅτι οἱ τοῦ Πέλοπος	ἀκόλουθοι	τὰ ἐπινίκια ἤγαγον παρὰ τῇ
[6, 7]	δὲ καὶ ὡς Πύθια ἀνέλοιτο	ἀκονιτί.	Ἀνηγορεύοντο δὲ οὗτός τε καὶ
[6, 11]	Δρομεὺς ὄνομα, πρῶτος ὧν ἴσμεν	ἀκονιτὶ	λέγεται λαβεῖν· τὴν δὲ ὀλυμπιάδα
[6, 7]	καὶ ἐν κόσμῳ τοιῷδε ἀνέκειντο.	Ἀκουσίλαος	μὲν λαβὼν πυγμῆς ἐν ἀνδράσι
[6, 7]	δὲ καὶ ὁμοῦ τοῖς παισὶν	Ἀκουσιλάῳ	καὶ Δαμαγήτῳ λέγουσιν ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 6]	τὴν πρὸς τῷ Ζεφυρίῳ τῇ	ἄκρᾳ	νέμονται, πατρὸς δὲ ἐκαλεῖτο Ἀστυκλέους·
[6, 19]	φησι τῶν πρὸς Ζεφυρίῳ τῇ	ἄκρᾳ,	Πατροκλέα δὲ εἶναι Κατίλλου Κροτωνιάτην
[6, 26]	Λάρισος· τὰ δὲ ἔτι ἀρχαιότερα	ἄκρα	σφίσι πρὸς θαλάσσῃ ὅρος ἦν
[6, 5]	ὄπισθεν ποδῶν, τὰς χηλὰς κατεῖχεν	ἄκρας,	καὶ πηδῶντα καὶ ἐπειγόμενον οὐκ
[6, 21]	οἰκιστὴν Ἀκριῶν. Ἐπὶ δὲ τῷ	Ἀκρίᾳ	Κάπετόν φασιν ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου
[6, 21]	τὸν δὲ ἀποθανόντα ἐπ' αὐτοῖς	Ἀκρίαν	τεκμαίροιτο ἄν τις Λακεδαιμόνιόν τε
[6, 18]	Ὡς δὲ ἦν ἐς τὸ	ἀκριβέστατον	αὐτῷ μεμιμημένα, ἐπιγράψας τοῦ Θεοπόμπου
[6, 21]	Λακεδαιμόνιόν τε εἶναι καὶ οἰκιστὴν	Ἀκριῶν.	Ἐπὶ δὲ τῷ Ἀκρίᾳ Κάπετόν
[6, 19]	Ἐπίγραμμα δὲ ἐπὶ τοῖς ὅπλοις,	ἀκροθίνιον	τῷ Διὶ ὑπὸ Μυόνων τεθῆναι.
[6, 20]	Δελφὶς δὲ ἐπὶ κανόνος κατὰ	ἄκρον	μάλιστα τὸ ἔμβολον πεποίηται χαλκοῦς.
[6, 26]	ἡλίου τὴν τράπεζαν λέγουσιν. (Ἐν	ἀκροπόλει	δὲ τῇ Ἠλείων ἐστὶν ἱερὸν
[6, 8]	γὰρ τῶν ἐγκαταληφθέντων ἐν τῇ	ἀκροπόλει)	θάνατον ζημίαν εὕρετο τοῦ ἀδικήματος
[6, 8]	Ἰσαγόρᾳ γὰρ τῷ Ἀθηναίῳ τὴν	ἀκρόπολιν	τὴν Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ τυραννίδι,
[6, 12]	Ἱέρωνος τὰς εἰκόνας Ἀρεὺς ὁ	Ἀκροτάτου	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἄρατος ἕστηκεν
[6, 19]	δέ ἐστιν ἐνταῦθα πρόσωπον καὶ	ἄκρους	πόδας καὶ τὰς χεῖρας ἐλέφαντος
[6, 4]	παγκρατιαστὴς ἀνήρ, ἐπίκλησις δὲ ἦν	Ἀκροχερσίτης	αὐτῷ. Παραλαμβανόμενος γὰρ ἄκρων τοῦ
[6, 4]	Ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Σώστρατος ὁ ἐπικληθεὶς	Ἀκροχερσίτης,	καὶ Λεοντίσκος. Ἡ μὴ ἀναγραφεῖσα
[6, 25]	πλὴν προσώπου καὶ χειρῶν τε	ἄκρων	καὶ ποδῶν· ταῦτα δέ οἵ
[6, 4]	ἦν Ἀκροχερσίτης αὐτῷ. Παραλαμβανόμενος γὰρ	ἄκρων	τοῦ ἀνταγωνιζομένου τῶν χειρῶν ἔκλα,
[6, 24]	τῆς κεφαλῆς, τοῦ δὲ αἱ	ἀκτῖνες	ἀνέχουσιν. Ἔστι δὲ καὶ Χάρισιν
[6, 20]	ἐπωχεῖτο ὑπὸ Κτεάτου λέγουσι τοῦ	Ἄκτορος,	καὶ τὸ μνῆμα κοινὸν Δαμέωνι
[6, 8]	Ὀλυμπίᾳ νίκης, ὁπόσα ἄλλα ἀνδρῶν	ἀλαζόνων	ἐστὶν εἰρημένα, ὡς ἐξ ἀνθρώπου
[6, 22]	πηγῇ καμάτων τέ ἐστι καὶ	ἀλγημάτων	παντοίων ἰάματα. Καλεῖσθαι δὲ τὰς
[6, 22]	τοῦ Ἀλφειοῦ τὴν ἐπιβουλὴν ἔχειν)	ἀλείψασθαι	τὸ πρόσωπον πηλῷ καὶ αὐτὴν
[6, 26]	προχειρότατα ἔχουσιν ἐς μάχας οἱ	ἀλεκτρυόνες·	δύναιτο δ' ἂν καὶ Ἀθηνᾶς
[6, 26]	Φειδίου φασὶν αὐτήν. Πεποίηται δὲ	ἀλεκτρυὼν	ἐπὶ τῷ κράνει, ὅτι οὗτοι
[6, 23]	ὁ νομοφύλαξ Ἠλείων γένος μὲν	Ἀλεξανδρέα	εἶναι τῆς ὑπὲρ Φάρου τῆς
[6, 18]	Τὰ ἔπη δὲ τὰ ἐς	Ἀλέξανδρον	οὔ μοι πιστά ἐστιν Ἀναξιμένην
[6, 18]	τε ὁ Ἀναξιμένης, καὶ τὸν	Ἀλέξανδρον,	πεπυσμένον καθ' ἥντινα αἰτίαν ἥκοι,
[6, 18]	ἄγαλμα. Περὶ τῆς αὐτοῦ πρὸς	Ἀλέξανδρον	πρεσβείας ὑπὲρ τῶν Λαψακηνῶν, καὶ
[6, 18]	καὶ τὰ μάλιστα θυμῷ χρώμενον,	Ἀλέξανδρον	τὸν Φιλίππου, τέχνῃ περιῆλθε τοιᾷδε.
[6, 18]	καὶ αἰτίαν φρονῆσαι λαβόντων, ὁ	Ἀλέξανδρος	ἅτε ὑπερζέων ἐς αὐτοὺς τῇ
[6, 5]	οὐκ ᾠκεῖτο ἔτι ἐφ' ἡμῶν.	Ἀλέξανδρος	γὰρ τὴν πόλιν ὁ Φεραίων
[6, 18]	ἐμπρῆσαι. Ὁ