Livre, Chap. |
[6, 2] |
ποιή
ματα.
Τω
δε
Ἀρκεσιλά
|
ω |
καὶ
Λί
χα
τω
παιδί |
[6, 2] |
ουτος
ανεί
λετο
επὶ
παγκρατί
|
ω |
νί
κην
των
ά
λλων |
[6, 2] |
δὲ
τὸ
επὶ
τω
Σαμί
|
ω |
πύ
κτη
τὸ
ν
αναθέ |
[6, 18] |
εἶπεν
Ἀναξιμένης·
χαρίσασθαι
μοι
τήνδε,
|
ὦ |
βασιλεῦ,
τὴν
χάριν,
ἐξανδραποδίσασθαι
μὲν |
[6, 10] |
οἱ
τὸν
πατέρα
βοῆσαί
φασιν·
|
Ὦ |
παῖ
τὴν
ἀπ'
ἀρότρου.
Οὕτω |
[6, 20] |
ἀποθανεῖν
καὶ
τὸν
ἵππον
ἐφ'
|
ᾧ |
ἐπωχεῖτο
ὑπὸ
Κτεάτου
λέγουσι
τοῦ |
[6, 4] |
ἐς
Ἱμέραν
ἀφικόμενος
πολιτείας
τετύχε·
|
ᾧ |
καὶ
πολλὰ
εὕρετο
ἄλλα
ἐς |
[6, 14] |
ἐποιεῖτο
τοὺς
ἐμπίπτοντάς
τε
καὶ
|
ὠθοῦντας |
ἀπὸ
τοῦ
δίσκου.
Παρείχετο
δὲ |
[6, 5] |
ἡ
τοῦ
Πουλυδάμαντας
πατρὶς
οὐκ
|
ᾠκεῖτο |
ἔτι
ἐφ'
ἡμῶν.
Ἀλέξανδρος
γὰρ |
[6, 22] |
πεφυτευμέναι
παντός,
ἔνθα
ἡ
Πίσα
|
ᾠκεῖτο. |
(Οἰκιστὴν
μὲν
δὴ
γενέσθαι
τῇ |
[6, 22] |
τῆς
Πύλου.
Ταύτην
τὴν
Πύλον
|
ᾤκισε |
μὲν
κατὰ
τὰ
ἤδη
λελεγμένα |
[6, 11] |
τὸ
φιλοτίμημα,
ἐν
πατρίδι
τοῦ
|
ὠκίστου |
τῶν
καλουμένων
ἡρώων
ἀνελέσθαι
δρόμου |
[6, 21] |
ἱδρυσαμένου,
ἐρείπια
δὲ
καὶ
αὐτός:
|
ᾠκοδομήθη |
δὲ
ἐπὶ
τοῦ
ὑψηλοῦ
παρὰ |
[6, 19] |
πρὸς
τῇ
Ἀττικῇ
θησαυρόν
τε
|
ᾠκοδομήσαντο, |
καὶ
ἀναθήματα
ἀνέθεσαν
ἐς
τὸν |
[6, 19] |
δὲ
ἀνάθημα
τυραννήσαντος
Σικυωνίων·
(τοῦτον
|
ᾠκοδόμησεν |
ὁ
Μύρων
νικήσας
ἅρματι
τὴν |
[6, 20] |
τετρακοσίους
πόδας
παρέχεται
τοῦ
μήκους,
|
ᾠκοδόμηται |
δὲ
ἐν
αὐταῖς
οἰκήματα.
Ταῦτα |
[6, 13] |
καὶ
ἐπίγραμμά
ἐστιν
ἐπ'
αὐτῷ;
|
Ὠκυδρόμας |
Λύκος
Ἴσθμι'
ἅπαξ,
δύο
δ' |
[6, 25] |
δ'
Ἀίδης
ἐν
τοῖσι
πελώριος
|
ὠκὺν |
ὀιστόν,
Εὖτέ
μιν
ωὐτὸς
ἀνὴρ |
[6, 13] |
τέσσαρας
ὀλυμπιάδας,
ἀκμάζων
τε
τῇ
|
ὠκύτητι |
ἀντήρκεσε,
καὶ
γεγόνασιν
αὐτῷ
δρόμου |
[6, 20] |
ἐπιστήμης
τε
ἡνιόχων
καὶ
ἵππων
|
ὠκύτητος. |
(Τὸ
μὲν
δὴ
ἐξ
ἀρχῆς |
[6, 20] |
ἀπὸ
τούτου
δὲ
καὶ
τὴν
|
Ὠλενίαν |
ἐν
τῇ
Ἠλείᾳ
πέτραν
φασὶν |
[6, 20] |
τὰ
ἐς
ἱππικήν
(καὶ
ὄνομα
|
Ὠλένιον |
αὐτῷ
τίθενται,
ἀπὸ
τούτου
δὲ |
[6, 20] |
καλῴδιον
ἀντὶ
ὕσπληγος.
Βωμὸς
δὲ
|
ὠμῆς |
πλίνθου,
τὰ
ἐκτὸς
κεκονιαμένος,
ἐπὶ |
[6, 2] |
της
πρὸ
ς
τὸ
ν
|
ωμον |
προσέ
ρπων
εστὶ
τὸ
ν |
[6, 14] |
ἐς
τὸν
ἀγκῶνα
ἐκ
τοῦ
|
ὤμου |
παρ'
αὐτὴν
καθίει
τὴν
πλευράν, |
[6, 23] |
πρόσωπον
Ἡρακλέους
ἄχρι
ἐς
τοὺς
|
ὤμους, |
καὶ
ἐν
τῶν
παλαιστρῶν
μιᾶς |
[6, 11] |
καὶ
ἐπὶ
τὸν
ἕτερον
τῶν
|
ὤμων |
ἀναθέμενον
ἐνεγκεῖν
παρ'
αὑτόν.
(Ἐχόντων |
[6, 2] |
μμαχος
των
επὶ
πορθμω
Μεσσηνί
|
ων, |
ά
λλος
γε
ουδεὶ
ς |
[6, 2] |
κατειργασμέ
νος
πύ
κτας.
Συρακοσί
|
ων |
δὲ
ά
νδρες,
ά
γοντες |
[6, 2] |
μματα
ου
Λί
χαν,
Θηβαί
|
ων |
δὲ
τὸ
ν
δημον
έ |
[6, 2] |
επὶ
ονό
ματι
του
Θηβαί
|
ων |
δή
μου
τὸ
ά
ρμα, |
[6, 2] |
μεγά
λας
παρὰ
των
επιχωρί
|
ων |
έ
χον
τιμά
ς.
(Ἐν |
[6, 1] |
βασιλέ
ας
τοὺ
ς
Λακεδαιμονί
|
ων |
έ
χουσι.
Πεποί
ηται
δὲ |
[6, 2] |
βασιλέ
α
επιστρατεί
α
Λακεδαιμονί
|
ων |
εγέ
νετο
επι
Ἠλεί
ους, |
[6, 1] |
αυτω
φησιν
ειναι
των
επιχωρί
|
ων, |
εκ
δὲ
αγέ
λης
αυτὸ |
[6, 2] |
αγό
ντων
Ὀλύ
μπια
Ἠλεί
|
ων, |
ενί
κα
στά
διον
παιδας |
[6, 2] |
έ
στησε.
Τὰ
δε
Ἠλεί
|
ων |
ες
τοὺ
ς
Ὀλυμπιονί
κας |
[6, 2] |
καὶ
τού
τους
των
αρχαί
|
ων |
Ζαγκλαί
ων,
καὶ
ου
Μεσσηνί |
[6, 2] |
ν
δεξιό
ν·
καὶ
κύ
|
ων |
ιερειον
δὴ
παρ'
αυτω
κειται |
[6, 2] |
νων
τηνικαυτα
του
αγωνος
Λακεδαιμονί
|
ων, |
καθηκεν
επὶ
ονό
ματι
του |
[6, 2] |
εμαντεύ
σατο
εναντί
α
Λακεδαιμονί
|
ων |
καὶ
Ἄγιδος
του
Ευδαμί
δου |
[6, 2] |
τους
των
αρχαί
ων
Ζαγκλαί
|
ων, |
καὶ
ου
Μεσσηνί
ους
φασί |
[6, 2] |
σπλά
γχνων
μαντικὴ
ν
κυνεί
|
ων |
καταστή
σασθαι.
Οι
δ'
Ἰαμί |
[6, 2] |
ν
δρό
μον
των
τελεί
|
ων |
τοὺ
ς
πώ
λους
καὶ |
[6, 4] |
πεποίηται
Λεοντίσκος,
ἐκ
Σικελίας
τε
|
ὢν |
γένος,
καὶ
ἀπὸ
τῆς
ἐν |
[6, 3] |
Ἀλέξιδος
μὲν
πατρός,
διδασκάλου
δὲ
|
ὢν |
Εὐτυχίδου.
(Εὐπολέμου
δὲ
Ἠλείου
τὴν |
[6, 7] |
μὲν
ἀνδράσιν
Εὐκλῆς,
Καλλιάνακτός
τε
|
ὢν |
καὶ
Καλλιπατείρας
τῆς
Διαγόρου,
Πεισίροδος |
[6, 17] |
Ἀγονέου,
καὶ
Εἰκάσιος
Λυκίνου
τε
|
ὢν |
καὶ
τῆς
Ἑρμησιάνακτος
θυγατρὸς,
κατεπάλαισαν |
[6, 11] |
ἐκ
Μαντινείας
Δρομεὺς
ὄνομα,
πρῶτος
|
ὧν |
ἴσμεν
ἀκονιτὶ
λέγεται
λαβεῖν·
τὴν |
[6, 25] |
γε
τοῦ
ἱερωμένου.
Ἀνθρώπων
δὲ
|
ὧν |
ἴσμεν
μόνοι
τιμῶσιν
δην
Ἠλεῖοι |
[6, 26] |
ἐπιτήδειος.
Οἱ
μίτοι
δέ,
ἀφ'
|
ὧν |
τὰς
ἐσθῆτας
ποιοῦσιν
οἱ
Σῆρες, |
[6, 1] |
χων·
Σικυωνί
ου
δὲ
Κλέ
|
ωνό |
ς
εστιν
εικώ
ν.
(Ἐς |
[6, 19] |
Ἰβηρίᾳ
καὶ
ἄμπωτιν
παρεχόμενον
Βαῖτιν
|
ὠνόμασαν |
οἱ
ὕστερον.
Εἰσὶ
δ'
οἳ |
[6, 26] |
κατασκευασάμενοι
χειμῶνός
τε
καὶ
θέρους
|
ὥρᾳ |
ἐπιτηδείους.
Τὸ
δὲ
ἔργον
τῶν |
[6, 5] |
συμποτῶν
καὶ
ὁ
Πουλυδάμας
ἐσῆλθεν
|
ὥρᾳ |
θέρους.
Καί
πως
οὐ
κατά |
[6, 6] |
Πυθία
τὸ
παράπαν
ἐξ
Ἰταλίας
|
ὡρμημένους |
φεύγειν
Τεμέσαν,
μὲν
ἐκλιπεῖν
οὐκ |
[6, 22] |
παρὰ
τῇ
θεῷ
ταύτῃ
καὶ
|
ὠρχήσαντο |
ἐπιχώριον
τοῖς
περὶ
τὸν
Σίπυλον |
[6, 2] |
Ἄγιδος
του
Ευδαμί
δου
βασιλέ
|
ως. |
ὰ
δὴ
καὶ
ες
πλέ |
[6, 2] |
ανέ
γραψε
τη
εικό
νι,
|
ως |
γέ
νος
τε
εί
η |
[6, 1] |
ειδεν
ό
ψιν
ονεί
ρατος
|
ως |
έ
χοιτο
του
παιδὸ
ς |
[6, 2] |
ανθρώ
ποις.
Κύ
πριοι
δὲ
|
ως |
καὶ
υσὶ
ν
επεξευρό
ντες |
[6, 1] |
δὲ
ο
Πολυκλης
ί
πποις,
|
ως |
τὸ
επί
γραμμα
τὸ
επ' |
[6, 1] |
αθλητων
τε
καὶ
ιδιωτων
ομοί
|
ως. |
Των
δὲ
νικησά
ντων
Ὀλυμπί |
[6, 5] |
τὰς
χηλάς.
Λέγεται
δὲ
καὶ
|
ὡς |
ἄνδρα
ἡνίοχον
ἐλαύνοντα
σπουδῇ
τὸ |
[6, 6] |
τε
ἐπὶ
μακρότατον
ἀφίκοιτο,
καὶ
|
ὡς |
ἀποθανεῖν
ἐκφυγὼν,
αὖθις
ἕτερόν
τινα |
[6, 12] |
πλῆθος
ποιεῖσθαι
λόγους
ἀρχομένῳ,
ἐπέδραμεν
|
ὡς |
ἀποκτενῶν
τὸν
Ἱπποκράτην·
τοῦ
δέ |
[6, 4] |
ὅτῳ
μηδέν
ἐστιν
ἐπίγραμμα,
μνημονεύουσιν
|
ὡς |
Ἀριστοτέλης
ἐστὶν
ὁ
ἐκ
τῶν |
[6, 5] |
σπηλαίου
κατερρήγνυτο,
καὶ
δῆλα
ἦν
|
ὡς |
αὐτίκα
ἐμπεσεῖσθαι
καὶ
χρόνον
οὐκ |
[6, 20] |
ἵπποι·
τοῖς
δέ
ἐστιν
εἰρημένον
|
ὡς |
αὐτὸς
Οἰνόμαος
ὁ
τοὺς
ἱππεύοντάς |
[6, 22] |
καὶ
δεήσεως
τὸν
γάμον,
ἐπιτολμᾶν
|
ὡς |
βιασόμενον
τὴν
θεόν,
καὶ
αὐτὸν |
[6, 16] |
Πυττάλῳ
καὶ
τάδε
ἔτι
λέγουσιν,
|
ὡς |
γενομένης
πρὸς
Ἀρκάδας
Ἠλείοις
ἀμφισβητήσεως |
[6, 6] |
τοιόνδε
ἔτι
ἐς
τὸν
Εὔθυμον,
|
ὡς |
γήρως
τε
ἐπὶ
μακρότατον
ἀφίκοιτο, |
[6, 11] |
τετρακοσίους
τε
ἔσχε
καὶ
χιλίους.
|
(Ὡς |
δὲ
ἀπῆλθεν
ἐξ
ἀνθρώπων,
ἀνὴρ |
[6, 14] |
τῆς
διαμαρτίας
τὸ
ἄγαν
νέον.
|
(Ὡς |
δὲ
ἀφίκετο
ἀγῶνος
καιρὸς,
ὃν |
[6, 6] |
καὶ
τὴν
παρθένον
ἐσελθὼν
θεάσασθαι.
|
Ὡς |
δὲ
εἶδε,
τὰ
μὲν
πρῶτα |
[6, 3] |
Ἥρᾳ
τῇ
Σαμίων
ἐστὶν
ἀνάθημα.
|
Ὡς |
δὲ
ἐν
Αἰγὸς
ποταμοῖς
ἑάλωσαν |
[6, 8] |
τηνικαῦτα
ἐκλειφθῆναί
οἱ
τὴν
μελέτην.
|
Ὡς |
δὲ
ἐπανήκων
οὐχ
οἷός
τε |
[6, 7] |
ἐς
αὐτὸν
καὶ
ἀπειλαῖς
ἐχρῶντο·
|
ὡς |
δὲ
ἐς
ἐκκλησίαν
συνελθόντες
ἄνδρα |
[6, 18] |
ὁμοῦ
καὶ
Θηβαίοις
συγγραφὴν
λοίδορον.
|
Ὡς |
δὲ
ἦν
ἐς
τὸ
ἀκριβέστατον |
[6, 11] |
τὸ
ἄγαλμα
ἐς
τὴν
ἀγοράν.
|
Ὡς |
δὲ
ἤνεγκε,
μέγα
αὐτίκα
ἦν |
[6, 18] |
σοφιστὴς,
καὶ
σοφιστῶν
λόγους
μιμεῖσθαι·
|
ὡς |
δέ
οἱ
διαφορὰ
ἐς
Θεόπομπον |
[6, 5] |
ἀντ'
ἐκείνου
τὴν
ἀρχήν,
οὗτος
|
ὡς |
ἐβασίλευσεν
ὁ
Δαρεῖος
(ἐπυνθάνετο
γὰρ |
[6, 13] |
ἐπὶ
τῆς
δευτέρας
Καὶ
τέσσαρας,
|
ὡς |
ἕκαστοι
συνταχθῶσιν
ὑπὸ
τοῦ
κλήρου, |
[6, 13] |
τὸ
δημόσιον·
ἔστω
γὰρ
δήπου,
|
ὡς |
ἐν
τῇ
στήλῃ,
οὐκ
εἶναί |
[6, 20] |
Πορθάονος
Ἀλκάθουν
ἀγόντων
τὴν
αἰτίαν,
|
ὡς |
ἐνταῦθα
μέρη
λάβοι
γῆς
ὁ |
[6, 8] |
ἄλλα
ἀνδρῶν
ἀλαζόνων
ἐστὶν
εἰρημένα,
|
ὡς |
ἐξ
ἀνθρώπου
μεταβάλοι
τὸ
εἶδος |
[6, 9] |
ἐσελθόντας
ἐς
τὴν
πάλην,
καὶ
|
ὡς |
ἐοικὸς
Ταυροσθένει
φάσμα
ἐπ'
ἐκείνης |
[6, 22] |
Ἀρτέμιδος
τὸν
Ἀλφειόν,
ἐρασθέντα
δέ,
|
ὡς |
ἐπέγνω
μὴ
γενήσεσθαί
οἱ
διὰ |
[6, 20] |
τοῦ
λόφου
διαβάντων
τὸν
Κλάδεον
|
ὡς |
ἐπὶ
ἡλίου
δυσμάς.
Πλησίον
δὲ |
[6, 20] |
τά
τε
δὴ
ἅρματα
καταγνύουσιν
|
ὡς |
ἐπίπαν
καὶ
οἱ
ἡνίοχοι
τιτρώσκονται. |
[6, 5] |
Πουλυδάμαντι,
καὶ
ἀνέσχε
τὰς
χεῖρας
|
ὡς |
ἐπιπίπτοντι
ἀνθέξων
τῷ
σπηλαίῳ,
καὶ |
[6, 22] |
νυμφῶν
παρῆσαν,
καὶ
τὸν
Ἀλφειόν,
|
ὡς |
ἐσῆλθεν,
οὐκ
ἔχειν
αὐτὸν
ἀπὸ |
[6, 14] |
ἐθέλοντα
ἵστασθαι.
(Λέγεται
δὲ
καὶ
|
ὡς |
ἐσκομίσειεν
αὐτὸς
αὑτοῦ
τὸν
ἀνδριάντα |
[6, 3] |
ἐπὶ
τῷ
Εὐπολέμῳ
καὶ
τάδε·
|
ὡς |
ἐφεστήκοιεν
τρεῖς
ἐπὶ
τοῦ
δρόμου |
[6, 24] |
χωρίῳ
τὸ
ὄνομα,
λέγεται
δὲ,
|
ὡς |
ἡ
Πέτρα
δῆμος
εἴη
τὸ |
[6, 9] |
οὖν
Ἀστυπαλαιεῖς
ἀπὸ
τούτου
τιμὰς
|
ὡς |
ἥρωι
νέμουσι.
(Παρὰ
δὲ
τοῦ |
[6, 19] |
εἰκάζειν.
(Ἐμὲ
δὲ
ἐσῆλθεν
ἀνάμνησις,
|
ὡς |
Θουκυδίδης
ποιήσειεν
ἐν
τοῖς
λόγοις |
[6, 9] |
πρὸ
ταύτης
Κλεομήδην
φασὶν
Ἀστυπαλαιέα,
|
ὡς |
Ἴκκῳ
πυκτεύων
ἀνδρὶ
Ἐπιδαυρίῳ,
τὸν |
[6, 20] |
φρονῆσαί
γε
ἐπὶ
τῷ
εὑρήματι,
|
ὡς |
καὶ
ἐπίγραμμα
ἐπὶ
ἀνδριάντι
τῷ |
[6, 7] |
ἐν
Νεμέᾳ
πέντε.
Λέγεται
δὲ,
|
ὡς |
καὶ
κρέας
ἐσθίειν
ἐπινοήσειε·
τέως |
[6, 3] |
ἡ
ἑτέρα,
Ἰσθμίων
δὲ
δῆλα
|
ὡς |
καὶ
οὗτος
κατὰ
ταὐτὰ
Ἠλείοις |
[6, 11] |
ἐπὶ
τὴν
Πυθίαν
ἔρχονται,
λέγοντες
|
ὡς |
καὶ
ποιήσασιν
αὐτοῖς
τὰ
χρησθέντα |
[6, 15] |
προσποιοῦσιν
οἱ
Μιτυληναῖοι
ἐς
δόξαν,
|
ὡς |
καὶ
τὸν
ἐν
Ὀλυμπίᾳ
καὶ |
[6, 11] |
δοκιμώτατα
ἐξ
αὐτῶν,
Εὔθυμόν
τε
|
ὡς |
κατεμαχέσατο
τὸν
πύκτην,
καὶ
ὡς |
[6, 14] |
αὐτῷ
τὰ
τῆς
ῥώμης
ἐπηύξητο,
|
ὡς |
κρατῆσαι
παγκρατιάζοντα
ἐπὶ
ἡμέρας
τῆς |
[6, 8] |
τὴν
εἰκόνα.
Λέγεται
δὲ
(καὶ)
|
ὡς |
κρατήσειε
καὶ
ἅρματι
ἐπὶ
Ὀλυμπιάδος |
[6, 9] |
Κλεομήδης
Ἀστυπαλαιεύς,
Ὃν
θυσίαις
τιμᾶθ'
|
ὡς |
μηκέτι
θνητὸν
ἐόντα.
Κλεομήδει
μὲν |
[6, 14] |
Ῥοιὰν
μὲν
δὴ
οὕτω
κατεῖχεν,
|
ὡς |
μήτε
ἄλλῳ
παρεῖναι
βιαζομένῳ,
μήτε |
[6, 18] |
αὐτῷ
νίκη·
λέγεται
δὲ
καὶ,
|
ὡς |
Μνασέου
τοῦ
δρομέως,
ἐπικληθέντος
δὲ |
[6, 20] |
ἵππῳ
γενέσθαι.
(Λέγουσι
δὲ
καὶ
|
ὡς |
Μυρτίλῳ
κενὸν
ἐνταῦθα
ἠρίον
ποιήσειε |
[6, 3] |
Σικυωνίῳ
πύκτῃ
παιδὶ
ἐπίγραμμά
ἐστιν,
|
ὡς |
νικήσειεν
ἡλικίαν
νέος,
καὶ
ὡς |
[6, 21] |
ἐρείπια
ἐφ'
ἡμῶν.
Λέγουσι
δὲ,
|
ὡς |
ὁδοιπόρους
τε
καὶ
τοὺς
προσοικοῦντας |
[6, 13] |
τοῦ
Κορινθίου
Φειδώλα
ὄνομα
μέν,
|
ὡς |
οἱ
Κορίνθιοι
μνημονεύουσιν,
ἔχει
Αὔρα· |
[6, 15] |
Ἐδήλωσα
δὲ
ὀλίγῳ
τι
πρότερον,
|
ὡς |
ὁμώνυμός
τε
τῷ
Δεινομένους
ὁ |
[6, 9] |
τὰ
ξύλα
τῆς
κιβωτοῦ
καταρρήξαντες,
|
ὡς |
οὔτε
ζῶντα
Κλεομήδην
οὔτε
τεθνεῶτα |
[6, 26] |
τῆς
Ἐρυθρᾶς.
(Ἤκουσα
δὲ
καὶ
|
ὡς |
οὐχ
ἡ
Ἐρυθρά,
ποταμὸς
δὲ, |
[6, 3] |
ὡς
νικήσειεν
ἡλικίαν
νέος,
καὶ
|
ὡς |
πατρὸς
εἴη
Χαιρήμονος.
Γέγραπται
δὲ |
[6, 22] |
ὀνομασθεῖσαν
ἴσμεν
πόλιν.
(Ἀπέχει
δὲ
|
ὡς |
πεντήκοντα
Ὀλυμπίας
σταδίους
κώμη
τε |
[6, 26] |
δὲ
ἔπεσι
τοῖς
ὕστερον
δεδήλωκεν,
|
ὡς |
πόλισμα
οὖσαν
καὶ
τὴν
Κυλλήνην |
[6, 7] |
τὰς
ὀκτώ·
λέγεται
δὲ
καὶ
|
ὡς |
Πύθια
ἀνέλοιτο
ἀκονιτί.
Ἀνηγορεύοντο
δὲ |
[6, 4] |
Εὔχειρον
εἶναι
Κορίνθιον,
φοιτῆσαι
δὲ
|
ὡς |
Συάδραν
τε
καὶ
Χάρταν
Σπαρτιάτας. |
[6, 9] |
ἐνίκα
Κροτωνιάτης
στάδιον.
Δῆλα
οὖν
|
ὡς |
Συρακούσιον
ἤδη
καὶ
οὐ
Γελῷον |
[6, 25] |
Πυλίοις
ἀμῦναι.
Ἠλεῖοι
δ'
οὖν
|
ὡς |
σφίσι
τε
εὔνῳ
καὶ
ἀπεχθανομένῳ |
[6, 9] |
κομισθεῖσα
ἐξ
Ἄργους.
Λέγεται
δὲ,
|
ὡς |
Ταυροσθένην
καταπαλαίσειεν
ὁ
Χείμων
τὸν |
[6, 9] |
ὁ
Χείμων
τὸν
Αἰγινήτην,
καὶ
|
ὡς |
Ταυροσθένης
τῇ
Ὀλυμπιάδι
τῇ
ἐφεξῆς |
[6, 20] |
ἔχουσαν
ἐπὶ
τῷ
μαστῷ,
λέγειν
|
ὡς |
τέκοι
μὲν
αὐτὴ
τὸν
παῖδα, |
[6, 14] |
τὴν
χορδήν.
Λέγεται
δὲ
καὶ
|
ὡς |
τῆς
δεξιᾶς
χειρὸς
τὸ
μὲν |
[6, 4] |
ἄλλα
ἐς
τιμήν.
Ἔμελλεν
οὖν
|
ὡς |
τὸ
εἰκὸς
Ἱμεραῖος
ἐν
τοῖς |
[6, 20] |
ἄνω
πεποίηται
πηδᾶν
ὁ
ἀετός,
|
ὡς |
τοῖς
ἥκουσιν
ἐπὶ
τὴν
θέαν |
[6, 11] |
ἀποκτείνειεν
ἄνθρωπον.
(Ἀνὰ
χρόνον
δέ,
|
ὡς |
τοῖς
Θασίοις
οὐδένα
ἀπεδίδου
καρπὸν |
[6, 12] |
βεβαιότερα
ἅμα
ἐς
φιλίαν,
μετεβάλετο
|
ὡς |
τούτους.
(Τοῦ
δέ
οἱ
βίου |
[6, 11] |
ὡς
κατεμαχέσατο
τὸν
πύκτην,
καὶ
|
ὡς |
ὑπὸ
Ἠλείων
ἐπεβλήθη
τῷ
Θεαγένει |
[6, 8] |
θυσίᾳ
τοῦ
Λυκαίου
Διός,
καὶ
|
ὡς |
ὕστερον
τούτων
ἔτει
δεκάτῳ
γένοιτο |
[6, 3] |
τρίτος
δὲ
Ἀμβρακιώτῃ
Λέοντι,
καὶ
|
ὡς |
χρημάτων
καταδικάσαιτο
ὁ
Λέων
ἐπὶ |
[6, 3] |
ἰδεῖν
παρὰ
τῇ
Ἥρᾳ,
καὶ
|
ὡσαύτως |
ἐν
Ἐφέσῳ
παρὰ
τῇ
Ἐφεσίᾳ |
[6, 3] |
τὸν
ἀεὶ
χρόνον,
καὶ
Ἴωσιν
|
ὡσαύτως |
οἱ
πάντες
ἄνθρωποι
θεραπεύουσι
τὰ |
[6, 10] |
ὁ
τοῦ
ὁπλίτου
δρόμος,
καὶ
|
ὡσαύτως |
τῇ
ἐφεξῆς·
πεποίηται
ὁ
ἀνδριὰς |
[6, 3] |
γάρ
τι
Ἰσθμίων
Λεπρεάταις
δεῖμα,
|
ὥσπερ |
γε
αὐτοῖς
ἐστιν
Ἠλείοις,
ἐπεὶ |
[6, 14] |
ἀπηλάθη,
ἀνηγορεύθη
δὲ
ἐν
ἀνδράσιν,
|
ὥσπερ |
γε
καὶ
ἐνίκησεν·
ἀνηγορεύθη
δὲ |
[6, 26] |
ἐστιν
ὁ
ποιῶν
νῆσον
αὐτήν·
|
ὥσπερ |
καὶ
Αἰγύπτου
τὸ
Δέλτα
ὑπὸ |
[6, 7] |
φρονήσας
οὗτος
τὰ
Λακεδαιμονίων
φαίνεται,
|
ὥστε |
καὶ
ἐναυμάχησεν
ἐναντία
Ἀθηναίων
ναυσὶν |
[6, 26] |
τὴν
Κυλλήνην
ἐπίσταται·
(Πουλυδάμας
δ'
|
Ὦτον |
Κυλλήνιον
ἐξενάριξεν,
Φυλείδεω
ἕταρον,
μεγαθύμων |
[6, 25] |
πελώριος
ὠκὺν
ὀιστόν,
Εὖτέ
μιν
|
ωὐτὸς |
ἀνὴρ
υἱὸς
Διὸς
αἰγιόχοιο
Ἐν |