Livre, Chap.
[6, 2]	του Μή δου διετέ θησαν	πά	ντων φιλοτιμό τατα Ἑλλή νων
[6, 2]	ρ ουτος ανεί λετο επὶ	παγκρατί	ω νί κην των ά
[6, 14]	τῆς ῥώμης ἐπηύξητο, ὡς κρατῆσαι	παγκρατιάζοντα	ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς τούς
[6, 14]	γὰρ ἁμαρτεῖν μὲν Ὀλυμπίων συνέβη	παγκρατιάζοντι	ἐν παισίν· αἰτία δέ οἱ
[6, 11]	δὲ ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ ταύτῃ	παγκρατιάζων	ὁ Θεαγένης ἐκράτει. (Γεγόνασι δὲ
[6, 15]	αὐτῆς παλαῖσαί τε ὁμοῦ καὶ	παγκρατιάσαι	προθυμούμενον. (Γεγονυίας δὲ ἤδη τῷ
[6, 18]	ταῖς πεντήκοντα· καὶ Ὀπουντίου Ῥηξιβίου	παγκρατιαστὰς	καταγωνισαμένου μιᾷ πρὸς ταῖς ἑξήκοντα
[6, 6]	Σικυώνιος Δαίδαλος· Καλλίᾳ δὲ Ἀθηναίῳ	παγκρατιαστῇ	τὸν ἀνδριάντα ἀνὴρ Ἀθηναῖος Μίκων
[6, 4]	μαθητὴς Ἀθηναίου, πεποίηκε παῖδα Ἐφέσιον	παγκρατιαστήν,	Ἀμύνταν Ἑλλανίκου. (Χίλωνι δὲ Ἀχαιῷ
[6, 13]	ὁ Ἀθηναίων δῆμος Ἀριστοφῶντα Λυσίνου,	παγκρατιαστὴν,	ἐν τῷ ἀγῶνι τῷ ἐν
[6, 8]	δὲ ἐς Πρόμαχον τὸν Δρύωνος	παγκρατιαστὴν	Πελληνέα προσέσται μοι καὶ ταῦτα
[6, 3]	Δίκωνι ἀνάκειται μὲν Ξενοφῶν Μενεφύλου,	παγκρατιαστὴς	ἀνὴρ ἐξ Αἰγίου τῆς Ἀχαιῶν·
[6, 4]	ἦν Ἀθήναιος· καὶ Σικυώνιος Σώστρατος	παγκρατιαστὴς	ἀνήρ, ἐπίκλησις δὲ ἦν Ἀκροχερσίτης
[6, 6]	Νικοδάμου δὲ ἔργον τοῦ Μαιναλίου	παγκρατιαστής	ἐστιν ἐκ Μαινάλου, δύο νίκας
[6, 2]	Μεσσηνίων περὶ τοὺς Ὀλυμπιακοῦς ἀγῶνας.	(Παγκρατιαστου	δὲ ανδρὸ ς τὸ ν
[6, 14]	φασι, τὴν δὲ ἐξ ἀνδρὸς	παγκρατιαστοῦ	λοιδορίας. Ἀνείλετο δὲ ἐν ἀνδράσιν
[6, 15]	πυγμὴν καὶ τοὺς ἐς τὸ	παγκράτιον	ἐσελθόντας ἐκράτει τῇ μάχῃ. Αἱ
[6, 15]	τῷ δικαίῳ σφίσιν, εἰ τὸ	παγκράτιον	ἐσκαλέσαιντο πρὶν ἢ πυκτεύσαντα αὐτὸν
[6, 7]	Δαμάγητος τοὺς ἐσελθόντας ἐς τὸ	παγκράτιον·	(οὗτοι μὲν ἀδελφοί τέ εἰσι
[6, 4]	πάλην, καθὰ δὴ καὶ τὸ	παγκράτιον	τῷ Σικυωνίῳ Σωστράτῳ· καὶ γὰρ
[6, 8]	Ἀγελάδα μὲν ἔργον τοῦ Ἀργείου,	παγκρατίου	δὲ δύο μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 15]	εἶχε μὲν τὸν Κλειτόμαχον τοῦτον	παγκρατίου	καὶ πυγμῆς ἀγωνιστήν· εἶχε δὲ
[6, 15]	Τὸν μὲν δὴ ἐπὶ τοῦ	παγκρατίου	καταγωνισθέντα ὑπ' αὐτοῦ, δεδήλωκεν ὁ
[6, 15]	εἰκότα, καὶ οὕτως ἐσκληθέντος τοῦ	παγκρατίου,	κρατηθεὶς ὑπὸ τοῦ Κάπρου, ὅμως
[6, 8]	Ἀρκάδων ἕνεκα. (Κλεωναίῳ δὲ Τιμάνθει	παγκρατίου	λαβόντι ἐν ἀνδράσι στέφανον, καὶ
[6, 5]	Μακεδόνας πολέμῳ παρεσκεύασεν ὁ δαίμων.	(Παγκρατίου	μὲν δὴ καὶ ἄλλοις ἤδη
[6, 15]	μάχῃ. Αἱ δὲ Πυθοῖ νῖκαι	παγκρατίου	μέν εἰσιν αὐτῷ πᾶσαι, τρεῖς
[6, 15]	παγκρατίῳ τε ἀνηγορεύθη καὶ πυγμῇ.	(Παγκρατίου	μὲν οὖν μιᾷ πρὸς ταῖς>
[6, 6]	αὐτῇ πυγμῆς τε ἀνελέσθαι καὶ	παγκρατίου	νίκας, ὑπερεβάλετο πυκτεύων τὸν Εὔθυμον.
[6, 11]	τῇ Θεσσαλῶν, πυγμῆς μὲν ἢ	παγκρατίου	παρῆκε τὴν σπουδήν, ἐφρόντιζε δὲ,
[6, 13]	Ὀλυμπίᾳ φησὶν οὗτος ὁ Δίαλλος	παγκρατίου	στέφανον ἐν παισίν. Θερσίλοχον δὲ
[6, 15]	Πυθαγόρου, πάλης τε εἰληφότος καὶ	παγκρατίου	στέφανον ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς.
[6, 11]	δὲ ἐννέα, καὶ Ἰσθμίων δέκα	παγκρατίου	τε ἀναμὶξ καὶ πυγμῆς. Ἐν
[6, 11]	ζημία. Τότε μὲν δὴ τοῦ	παγκρατίου	τὴν νίκην ἀνὴρ ἐκ Μαντινείας
[6, 3]	ὁ Ἀντίοχος ἦν ἐκ Λεπρέου.	Παγκρατίῳ	δὲ ἄνδρας ἐν Ὀλυμπίᾳ μὲν
[6, 6]	οὐδὲ ὁ Θεαγένης ἐπὶ τῷ	παγκρατίῳ	λαβεῖν ἐδυνήθη τὸν κότινον, ἅτε
[6, 7]	στέφανον, Δωριεὺς δὲ ὁ νεώτατος	παγκρατίῳ	νικήσας Ὀλυμπιάσιν ἐφεξῆς τρισί. Πρότερον
[6, 5]	ἀλλοῖα παρὰ τοὺς ἐπὶ τῷ	παγκρατίῳ	στεφάνους ὑπάρχοντά ἐστιν. Ἡ ὀρεινὴ
[6, 15]	μετὰ τὸν Θάσιον Θεαγένην ἐπὶ	παγκρατίῳ	τε ἀνηγορεύθη καὶ πυγμῇ. (Παγκρατίου
[6, 10]	τὸν πατέρα βοῆσαί φασιν· Ὦ	παῖ	τὴν ἀπ' ἀρότρου. Οὕτω γε
[6, 15]	μοι· παλαίων δὲ κατέβαλεν Ἠλεῖον	Παιάνιον	Ὀλυμπιάδα πάλῃ τὴν προτέραν ἀνῃρημένον,
[6, 16]	καὶ παρ' αὐτὸν Ἠλεῖος ἀθλητὴς	Παιάνιος	ὁ Δαματρίου, πάλης τε ἐν
[6, 24]	γήρως, τούτων εἶναι τὸν ἀστράγαλον	παίγνιον.	Τῶν Χαρίτων δὲ ἐν δεξιᾷ
[6, 15]	μάχῃ, καὶ τοῦ Δημητρίου τὸν	παῖδα	Ἀντίγονον, ἀναθήματα ἴστω τις Βυζαντίων
[6, 2]	μου· τὸ ν δὲ ειναι	παιδα	Ἀπό λλωνος καὶ λαβειν μαντική
[6, 5]	τῷ Περσῶν δήμῳ Σογδιανὸν καταπαύσας	παῖδα	Ἀρταξέρξου γνήσιον, ἔσχεν ἀντ' ἐκείνου
[6, 14]	ἐστὶν Ἀγελάδα τέχνη τοῦ Ἀργείου.	(Παῖδα	δὲ ἐφ' ἵππου καθήμενον, καὶ
[6, 20]	ὡς τέκοι μὲν αὐτὴ τὸν	παῖδα,	διδοίη δὲ ἐξ ὀνειράτων συμμαχήσοντα
[6, 11]	Θάσιος. Θάσιοι δὲ οὐ Τιμοσθένους	παῖδα	εἶναι Θεαγένην φασίν, ἀλλὰ ἱερᾶσθαι
[6, 6]	τὴν φωνήν. (Τούτου μὲν δὴ	παῖδα	εἶναι λέγεται τὸν Εὔθυμον. Ἀνελομένῳ
[6, 6]	ποιήσας, μαθητὴς δὲ Ναυκύδους, παλαιστὴν	παῖδα	εἰργάσατο Θηβαῖον Ἀγήνορα· ἀνετέθη δὲ
[6, 2]	θουσιν αναγορευθηναί οι τὸ ν	παιδα	εκ Συρακουσων. Ἀντί πατρος δὲ
[6, 22]	οἰκιστὴν Δυσποντέα γενέσθαι σφίσιν Οἰνομάου	παῖδα	ἐμνημόνευον. Πισαίους μὲν δὴ καὶ
[6, 4]	Πολυκλῆς, Σταδιέως μαθητὴς Ἀθηναίου, πεποίηκε	παῖδα	Ἐφέσιον παγκρατιαστήν, Ἀμύνταν Ἑλλανίκου. (Χίλωνι
[6, 20]	τῶν Ἠλείων τοὺς στρατηγούς, νήπιον	παῖδα	ἔχουσαν ἐπὶ τῷ μαστῷ, λέγειν
[6, 21]	καὶ ἐπαριθμοῦσι τοῖς κατειλεγμένοις Ἐρύθραν	παῖδα	Λεύκωνος τοῦ Ἀθάμαντος (ἀπὸ τούτου
[6, 11]	προήκων ἀποκτεῖναι μὲν σφᾶς τὸν	παῖδα	οὐκ ἐᾷ, ἐκεῖνον δὲ ἐκέλευσεν
[6, 15]	γεγονὼς ἐτῶν εἴκοσι. Τὸν δὲ	παῖδα	σταδιοδρόμον Ξένωνα Καλλιτέλους ἐν Λεπρέου
[6, 20]	τὴν Εἰλείθυιαν ἐνόμισαν, ὅτι τὸν	παῖδά	σφισιν ἡ θεὸς αὕτη προήγαγεν
[6, 17]	τῆς Ἑρμησιάνακτος θυγατρὸς, κατεπάλαισαν μὲν	παῖδας	ἀμφότεροι· Ἑρμησιάνακτι δὲ καὶ ἀπὸ
[6, 9]	καὶ Ἄλκετος Ἀλκίνου κρατήσας πυγμῇ	παῖδας,	Ἀρκὰς καὶ οὗτος ἐκ Κλείτορος.
[6, 1]	ν καὶ ουτος παλαιστὰ ς	παιδας,	γέ νος καὶ αυτὸ ς
[6, 14]	(κατεδέχθη γὰρ τηνικαῦτα ἐς τοὺς	παῖδας)	ἐνίκα παλαίων. Τῷ δὲ Φερίᾳ
[6, 15]	αὐτὸν Ἀγέλης Χῖος κρατήσας πυγμῇ	παῖδας,	Θεομνήστου Σαρδιανοῦ τέχνη. (Κλειτομάχου δὲ
[6, 9]	τε Μαινάλιος ἕστηκε παλαιστὰς καταβαλὼν	παῖδας·	καὶ Ἄλκετος Ἀλκίνου κρατήσας πυγμῇ
[6, 8]	ἐκ Πελλάνας Φίλιππος κρατήσας πυγμῇ	παῖδας,	καὶ Κριτόδαμος ἐκ Κλείτορος, ἐπὶ
[6, 8]	Ἠλείου Ἀμέρτου καταπαλαίσαντος ἐν Ὀλυμπίᾳ	παῖδας,	καταπαλαίσαντος δὲ καὶ Πυθοῖ τοὺς
[6, 2]	σιος Αντί πατρος Κλεινοπά τρου,	παιδας	κατειργασμέ νος πύ κτας. Συρακοσί
[6, 9]	καὶ Μαντινεὺς Ἀγαμήτωρ, κρατήσας πυγμῇ	παῖδας.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι. Γλαύκου τοῦ πύκτου
[6, 3]	Πατροκλέους. (Ἵππον δὲ Ἠλεῖον πυγμῇ	παῖδας	κρατήσαντα ἐποίησε Δαμόκριτος Σικυώνιος, ὃς
[6, 16]	νίκην, καὶ Πύτταλον Λάμπιδος πυγμῇ	παῖδας	κρατήσαντα, καὶ Νελαί̈ δαν σταδίου
[6, 6]	δὴ Μαντινέα Πρωτόλαον Διαλκοῦς, πυγμῇ	παῖδας	κρατήσαντα, ὁ Ῥηγῖνος Πυθαγόρας· Ναρυκίδαν
[6, 17]	δέ εἰσιν Ἠλεῖοι πλησίον πυγμῇ	παῖδας	κρατήσαντες, ὁ μὲν Σθέννιδος ἔργον
[6, 5]	κατεφόνευσε, γυναῖκας δὲ ἀπέδοτο καὶ	παῖδας,	μισθὸν εἶναι τὰ χρήματα τοῖς
[6, 2]	ων, ενί κα στά διον	παιδας	ο Δαμί σκος ουτος, καί
[6, 9]	νίκην. (Φίλλην δὲ Ἠλεῖον κρατήσαντα	παῖδας	πάλῃ Σπαρτιάτης Κρατῖνος ἐποίησε. Τὰ
[6, 10]	γενέσθαι. (Μετὰ δὲ Ἴκκον καταπαλαίσας	παῖδας	Παντάρκης ἕστηκεν Ἠλεῖος ὁ ἐρώμενος
[6, 1]	ησκή θη, καὶ τοὺ ς	παιδας	παρέ θει τρέ χων· Σικυωνί
[6, 3]	ἐπάλαισε. Καταπαλαίσαντι δὲ αὐτῷ τοὺς	παῖδας	προσαναστῆσαι καὶ τὸν παιδοτρίβην ὑπὸ
[6, 14]	Τελέστας ἐστὶ Μεσσήνιος, κρατήσας πυγμῇ	παῖδας·	Σιλανίωνος δὲ ἔργον ἐστὶν ὁ
[6, 13]	ὁ Δούριος Σάμιος, κρατήσας πυγμῇ	παῖδας·	τέχνη δὲ ἡ εἰκών ἐστι
[6, 14]	καὶ τοῦτον Μεσσήνιον, κρατήσαντα πυγμῇ	παῖδας,	τὸν μὲν αὐτῶν Βοιώτιος Θήρων,
[6, 7]	Ἠλεῖος: κρατῆσαι δὲ ὀλυμπίασι πυγμῇ	παῖδας	ὑπῆρξε καὶ τούτοις. Γνάθωνα δὲ
[6, 9]	ἐπιστὰς, ἐνταῦθα ὅσον ἑξήκοντα ἀριθμὸν	παῖδες	ἀνατρέπει τὸν κίονα, ὃς τὸν
[6, 15]	δὲ ἀνέθεσαν οἱ τοῦ Ἱέρωνος	παῖδες.	Ἐδήλωσα δὲ ὀλίγῳ τι πρότερον,
[6, 7]	ἀδελφοί τέ εἰσι καὶ Διαγόρου	παῖδες.	Ἐπὶ δὲ αὐτοῖς κεῖται καὶ
[6, 12]	ἀνέθεσαν μὲν τοῦ Ἱέρωνος οἱ	παῖδες,	ἐποίησε δὲ Μίκων Νικηράτου Συρακούσιος.
[6, 15]	Πρῶτον γὰρ δὴ τότε οἱ	παῖδες	καὶ ὕστατον πενταθλήσοντες ἐσεκλήθησαν. Ἒστι
[6, 19]	τοῖς Ἐπιδαμνίοις Πύρρος καὶ οἱ	παῖδες	Λακράτης τε καὶ Ἕρμων ἐποίησαν.
[6, 12]	καὶ ἐπ' αὐτῶν εἰσιν οἱ	παῖδες.	(Παρὰ δὲ τοῦ Ἱέρωνος τὸ
[6, 7]	δὲ καὶ οἱ τῶν θυγατέρων	παῖδες	πύξ τε ἤσκησαν, καὶ ἔσχον
[6, 11]	ἀνθρώπου δὲ τοῦ ἀποθανόντος οἱ	παῖδες	τῇ εἰκόνι ἐπεξῄεσαν φόνου. Καὶ
[6, 15]	νίκη. (Ὅτῳ δὲ παρεστήκασιν οἱ	παῖδες,	τοῦτον μὲν Πτολεμαῖον τὸν Λάγου
[6, 12]	καὶ ἐπὶ τῶν ἵππων καθέζονται	παῖδες.	Ὑπομνήματα δὲ ἐπὶ νίκαις Ὀλυμπικαῖς
[6, 24]	καὶ οἱ ἐπιχώριοι τοὺς ἵππους	παιδεύουσιν	ἐνταῦθα. Τῶν στοῶν δὲ ἡ
[6, 1]	ταινί αν. (Παρὰ δὲ αυτω	παιδί	α δύ ο, τὸ μὲ
[6, 3]	Αἰγύπτου. Χαιρέᾳ δὲ Σικυωνίῳ πύκτῃ	παιδὶ	ἐπίγραμμά ἐστιν, ὡς νικήσειεν ἡλικίαν
[6, 4]	δὲ τῷ ἐκ Μαντινείας πύκτῃ	παιδὶ	ἐποίησε Πολύκλειτος τὴν εἰκόνα. Ἐργοτέλης
[6, 3]	τοῖς ἄλλοις εἴργετο. (Λέγεται δὲ	παιδὶ	ἔτι ὄντι τῷ Ὕσμωνι κατασκῆψαι
[6, 2]	καὶ η νί κη τω	παιδὶ	ί ππου κέ λητος· ο
[6, 11]	τε δὴ ἔτος εἶναι τῷ	παιδὶ,	καὶ αὐτὸν ἀπὸ τῶν διδασκάλων
[6, 3]	ταῖς νίκαις εἰσὶν ἐν Ὀλυμπίᾳ.	Παιδὶ	μὲν δὴ ὄντι αὐτῷ, Καυλωνιάτῃ,
[6, 12]	καὶ ἐπιγαμίαν ἐποιήσατο, Γέλωνι τῷ	παιδὶ	Νηρηίδα ἀγαγόμενος τὴν Πύρρου. Ῥωμαίων
[6, 10]	τῷ Δαμαρέτου καὶ αὖθις ἐκείνου	παιδὶ	ὁμωνύμῳ ἐπὶ πεντάθλῳ, Θεοπόμπῳ δὲ
[6, 2]	του Τί μωνος Αί συπος,	παιδί	ον επὶ ί ππω καθή
[6, 2]	μωνι ειργά σατο καὶ τω	παιδὶ	τὰ ς εικό νας Δαί
[6, 2]	ω καὶ Λί χα τω	παιδί	τω μὲ ν αυτων γεγό
[6, 19]	Ἡγύλου· ποιῆσαι δὲ Αὐτονόμου τῷ	παιδί,	φησι τὰ ἐπὶ τοῦ πόλου
[6, 20]	δὴ οἱ Ἀρκάδες, καὶ τὸ	παιδίον	ἐνταῦθα ἤδη δράκων ἦν· ταραχθεῖσι
[6, 20]	ἄνθρωπον ἡγοῦντο εἰρηκέναι) τιθέασι τὸ	παιδίον	πρὸ τοῦ στρατεύματος γυμνόν. (Ἐπῄεσάν
[6, 1]	ρατος ως έ χοιτο του	παιδὸ	ς εν τοις κό λποις
[6, 23]	ὀνομάζουσι, Δήμητρός τε καὶ τῆς	παιδός.	Ἀχιλλεῖ δὲ οὐ βωμός, κενὸν
[6, 6]	Μαινάλου. Ἕστηκε δὲ καὶ Λαστρατίδα	παιδὸς	εἰκὼν Ἠλείου, πάλης ἀνελομένου στέφανον·
[6, 11]	μέγα αὐτίκα ἦν κλέος τοῦ	παιδὸς	ἐπὶ ἰσχύι, καὶ τὸ ἔργον
[6, 23]	ἑκατέρωθεν τῆς ἐς τὴν Μαλκὼ	παιδὸς	ἕστηκεν εἰκὼν πύκτου· καὶ αὐτὸν
[6, 10]	ὁ Δημύλος τὸ ὑπὸ τοῦ	παιδὸς	ποιούμενον, καὶ ἐπὶ τούτῳ πυκτεύσοντα
[6, 2]	μὲ ν ό τι ο	παιδοτρί	βης εί η Μύ κων,
[6, 3]	τοὺς παῖδας προσαναστῆσαι καὶ τὸν	παιδοτρίβην	ὑπὸ Ἠλείων ἐδόθη. Τὸν δὲ
[6, 14]	κεκηρυγμένον, Ξενόδικον δὲ ἐπὶ πυγμῇ	παίδων	ἀναγορευθέντα· τὸν μὲν Παντίας αὐτῶν,
[6, 7]	Ἀλκαινέτου καὶ Θέαντον ἐπὶ πυγμῇ	παίδων	ἀναγορευθῆναι τὸν μὲν ἐνάτῃ πρὸς
[6, 16]	Ἠλεῖος, καταπαλαίσας τοὺς ἐσελθόντας τῶν	παίδων·	Ἀνδρέας δὲ Ἀργεῖος ἐποίησε τοῦ
[6, 13]	δύο δ' ἐνθάδε νίκαις Φειδώλα	παίδων	ἐστεφάνωσε δόμους. Οὐ μὴν τῷ
[6, 18]	θέοντες περὶ γυναικῶν τε καὶ	παίδων	καὶ αὐτῆς πατρίδος, ἀποστέλλουσιν Ἀναξιμένην
[6, 4]	πύκτης, τοὺς ἐλθόντας κρατήσας τῶν	παίδων,	ὄνομα δέ οἱ ἦν Ἀθήναιος·
[6, 3]	τῷ μὲν τοὺς συνθέοντας τῶν	παίδων	παρελθεῖν, Στομίῳ δὲ πεντάθλου τε
[6, 8]	ἐπὶ πυγμῇ καὶ οὗτος ἀναγορευθεὶς	παίδων.	Τὰς δέ σφισιν εἰκόνας, τὴν
[6, 13]	γράμμασιν ἡ νίκη τῶν Φειδώλα	παίδων.	(Ταῦτα μὲν δὴ οὕτως ἔχοντα
[6, 15]	τὴν προτέραν ἀνῃρημένον, καὶ Πύθια	παίδων	τε πυγμῇ, καὶ αὖθις ἐν
[6, 12]	ἡ εἰκὼν τέχνη τῶν Πολυκλέους	παίδων.	Τούτων μὲν δὴ ποιησόμεθα μνήμην
[6, 22]	τῆς Ἀρτέμιδος καὶ νυμφῶν, αἷς	παίζουσα	συνῆν· τὴν δὲ (ἐν ὑπονοίᾳ
[6, 2]	τὸ εν τη Ἄλτει τρό	παιον	εποί ησεν Ἠλεί οις. (Ἐπί
[6, 14]	ἀνάκειται, καὶ παρ' αὐτὸν παλαιστὴς	παῖς,	Ἄνδριος καὶ οὗτος, Προκλῆς ὁ
[6, 10]	τὴν εἰκόνα ἀνέθηκε μὲν ὁ	παῖς	αὐτοῦ, Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης ἐποίησε·
[6, 17]	Χοιρίλος, Θεότιμος δὲ Δαιτώνδα Σικυωνίου·	παῖς	δὲ ὁ Θεότιμος ἦν Μοσχίωνος,
[6, 3]	ἀρχαίους. (Μετὰ δὲ Ὕσμωνα παλαιστὴς	παῖς	ἐξ Ἡραίας ἀνάκειται τῆς Ἀρκάδων,
[6, 6]	τοῦ Διαγοριδῷν· θυγατρὸς γὰρ Διαγόρου	παῖς	ἦν· ἐν δὲ ἀνδράσι πυγμῆς
[6, 25]	γραφῇ μεμιμημένος ἐστὶν ὁ θεός,	παῖς	μὲν ἡλικίαν, ἀμπέχεται δὲ χλαμύδα
[6, 5]	ἡνίοχον εἶχε. (Δαρεῖος δὲ Ἀρταξέρξου	παῖς	νόθος, ὃς ὁμοῦ τῷ Περσῶν
[6, 4]	καὶ Χάρταν Σπαρτιάτας. (Ὁ δὲ	παῖς	ὁ ἀναδούμενος ταινίᾳ τὴν κεφαλὴν,
[6, 18]	δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων Λίβυος, εἴη	παῖς	ὁ Κρατισθένης. Τὰ δὲ ἀναθήματα
[6, 4]	ἀναβεβηκυῖα δὲ ἐπὶ τὸ ἅρμα	παῖς	παρθένος. Ὄνομα μὲν Λάμπος τῷ
[6, 3]	δὲ τὸν Χαιρέαν Μεσσήνιός τε	παῖς	Σόφιος, καὶ ἀνὴρ Ἠλεῖος ἀνάκειται
[6, 6]	ἐς ἔρωτα αὐτῆς. Καὶ ἡ	παῖς	τε συνοικήσειν κατώμνυτο αὐτῷ σώσαντι
[6, 2]	λαό ς τε καὶ ο	παις	του Ἀρκεσιλά ου Λί χας.
[6, 2]	κειται Τί μων καὶ ο	παις	του Τί μωνος Αί συπος,
[6, 17]	δὲ καὶ πύκτης κρατήσας ἐν	παισὶ,	Βούτας Πολυνείκους Μιλήσιος, καὶ Καλλικράτης
[6, 3]	καὶ Ὀλυμπικὰς μίαν μὲν ἐν	παισί,	δύο δὲ ἄλλας ἀνδρῶν· καί
[6, 7]	Ἠλεῖος Χαρμίδης, λαβόντες νίκας ἐπὶ	παισί.	Θεασάμενος δὲ καὶ τούτους, ἐπὶ
[6, 6]	αὐτῷ καὶ Νεμείων ἔν τε	παισὶ	καὶ ἀγενείων ἑτέρα νίκη. Παραβάλλοντι
[6, 4]	ἀνδράσιν Ὀλυμπική, Νεμείων δὲ ἐν	παισὶ	καὶ Ἰσθμίων. Πεποίηται δὲ παρὰ
[6, 7]	ἄνθεσι καὶ εὐδαίμονα ἐπὶ τοῖς	παισὶ	καλούμενον. Γένος δὲ ὁ Διαγόρας
[6, 9]	(Ἐμπεσόντος δὲ τοῦ ὀρόφου τοῖς	παισί,	καταλιθούμενος ὑπὸ τῶν ἀστῶν, κατέφυγεν
[6, 1]	δας Προξέ νου, πυγμης εν	παισὶ	ν ανηρημέ νος νί κην·
[6, 2]	σταδί ου νί κην εν	παισὶ	ν ειληφὼ ς, καὶ Μιλή
[6, 15]	(Σπαρτιάτῃ δὲ Εὐτελίδᾳ γεγόνασιν ἐν	παισὶ	νῖκαι δύο ἐπὶ τῆς ὀγδόης
[6, 17]	καὶ Ἀλεξιβίῳ, τῷ μὲν ἐν	παισὶ	σταδίου, Ἀλεξιβίῳ δὲ πεντάθλου γέγονε
[6, 14]	Φίλυος Ἠλεῖος πάλης ἔσχεν ἐν	παισὶ	στέφανον, καὶ ἐν ἀνδράσιν ὕστερον·
[6, 13]	πυγμῆς, Θερσίλοχον δὲ λαβόντα ἐν	παισὶ	στέφανον, Πολύκλειτος ἐποίησε σφᾶς ὁ
[6, 9]	μὲν στέφανον λαβεῖν ὑπῆρξεν ἐν	παισί·	τὸν δὲ ἀνδριάντα οἱ Πτόλιχος
[6, 12]	Ἠλείους καὶ πυγμῇ κρατήσαντας ἐν	παισί,	τὸν μὲν αὐτῶν ἐποίησε Δάιππος·
[6, 8]	σφισιν εἰκόνας, τὴν μὲν ἐν	παισὶ	τοῦ Εὐθυμένους Ἄλυπος, τὴν δὲ
[6, 17]	οἱ νίκη σταδίου γέγονεν ἐν	παισί,	Φιλῖνον δὲ οἱ Κῷοι δόξης
[6, 14]	μὲν Ὀλυμπίων συνέβη παγκρατιάζοντι ἐν	παισίν·	αἰτία δέ οἱ ἐγένετο τῆς
[6, 7]	Διαγόραν δὲ καὶ ὁμοῦ τοῖς	παισὶν	Ἀκουσιλάῳ καὶ Δαμαγήτῳ λέγουσιν ἐς
[6, 16]	μὲν Ἠλείοις, πάλης δὲ ἐν	παισὶν	ἀνελομένοις στεφάνους. Πλείσταινον δὲ τὸν
[6, 10]	Θάσιον, καὶ Ἠλεῖον Ἀγιάδαν, ἐν	παισὶν	ἀνελομένους νίκας, Λυκῖνον μὲν δρόμου,
[6, 17]	τοῦ Σικυωνίου Κανθάρου, πάλης ἐν	παισὶν	ἀνῃρημένον νίκην, καὶ τὸν Λεοντῖνον
[6, 14]	ἓξ, καὶ μία ἐνταῦθα ἐν	παισίν.	Ἀφίκετο δὲ καὶ ἕβδομον παλαίσων
[6, 16]	Σελεάδᾳ Λακεδαιμονίῳ, τῷ μὲν ἐν	παισὶν	ἐγένοντο πυγμῆς νῖκαι, Σελεάδᾳ δὲ
[6, 14]	ἔοικε. (Κεῖνται δὲ καὶ ἐν	παισὶν	εἰληφότες δρόμου νίκας, Μενεπτόλεμος ἐξ
[6, 8]	δὲ Πελληνέως δρόμου νίκην ἐν	παισὶν	εἰληφότος, καὶ Ἠλείου Ἀμέρτου καταπαλαίσαντος
[6, 8]	τὴν δ' ἔτι πρότερον ἐν	παισὶν	εἰληφώς· καὶ Ἀζᾶνος ἐκ Πελλάνας
[6, 7]	καὶ πρότερον ἔτι ἐπεκράτησεν ἐν	παισίν·	Ἑλλάνικον δὲ τὸν Ἀλκαινέτου καὶ
[6, 14]	Ὀλυμπίᾳ πάλης νῖκαι, μία ἐν	παισὶν	ἐξ αὐτῶν· Πυθοῖ δὲ ἔν
[6, 13]	δὲ καὶ τοῦ Φειδώλα τοῖς	παισὶν	ἐπὶ κέλητι ἵππῳ νίκη, καὶ
[6, 16]	αὐτῷ δηλοῖ, Νεμείων τε ἐν	παισὶν	ἐπὶ τῷ ἱππίῳ. Δρόμου δέ
[6, 13]	Σικυωνίων πρῶτος πὺξ ἐκράτησεν ἐν	παισίν,	ἔστιν ἔργον Σικυωνίου Κανάχου παρὰ
[6, 13]	ὁ Δίαλλος παγκρατίου στέφανον ἐν	παισίν.	Θερσίλοχον δὲ Κορκυραῖον, καὶ Ἀριστίωνα
[6, 7]	Λεπρεάτῃ καὶ αὐτῷ καὶ τοῖς	παισὶν	Ὀλυμπικαὶ νῖκαι. Αὐτὸς μέν γε
[6, 7]	τῆς Διαγόρου, Πεισίροδος δὲ ἐν	παισίν,	ὃν ἡ μήτηρ ἀνδρὸς ἐπιθεμένη
[6, 14]	Ὀλυμπίας ἀνταγωνιστὰς, καὶ ἐπὶ τοῖς	παισὶν,	οὓς ἀγενείους καλοῦσι, καὶ τρίτα
[6, 4]	ταύτῃ, στάδιον Ὀλυμπίασιν ἐνίκησεν ἐν	παισίν.	Παρὰ δὲ Σωδάμαν Ἀρχίδαμος ἕστηκεν
[6, 8]	Εὐανορίδᾳ δὲ Ἠλείῳ πάλης ἐν	παισὶν	ὑπῆρξεν ἔν τε Ὀλυμπίᾳ καὶ
[6, 14]	γεγονὼς, μὴ παλαῖσαι μὲν ἐν	παισὶν	ὑπὸ Ἠλείων ἀπηλάθη, ἀνηγορεύθη δὲ
[6, 14]	καὶ οὐκ ἐπιτήδειός πω νομισθεὶς	παλαίειν,	ἀπηλάθη τοῦ ἀγῶνος· τῇ δὲ
[6, 4]	καταβαλεῖν μὲν οὐκ ἐπίστασθαι τοὺς	παλαίοντας,	νικᾷν δὲ αὐτὸν κλῶντα τοὺς
[6, 2]	τε καὶ μό σχων εκ	παλαιου	δή λη καθεστωσά εστιν ανθρώ
[6, 19]	Μεγαρεῖς. Τὰ δὲ ἀναθήματα ἐκ	παλαιοῦ	σφᾶς ἔχειν εἰκός, ἅγε ὁ
[6, 14]	τοῖς δέκα ἔτεσι γεγονὼς, μὴ	παλαῖσαι	μὲν ἐν παισὶν ὑπὸ Ἠλείων
[6, 15]	Κάπρον ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς	παλαῖσαί	τε ὁμοῦ καὶ παγκρατιάσαι προθυμούμενον.
[6, 16]	τῷ μὲν ἵπποις, Καλλιτέλει δὲ	παλαίσαντί	εἰσιν. (Ἰδιώτας δὲ ἄνδρας Ἠλείους,
[6, 10]	δὲ εἰκόνα Θεοπόμπου μὲν τοῦ	παλαίσαντος	τὸν ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν· τὰς
[6, 23]	συμβάλλουσιν αὐτόθι τοὺς ἀθλητὰς οὐ	παλαίσοντας	ἔτι, ἐπὶ δὲ ἱμάντων τῶν
[6, 1]	ου, καταβαλὼ ν καὶ ουτος	παλαιστὰ	ς παιδας, γέ νος καὶ
[6, 8]	ἀνδράσι στέφανον, καὶ Τροιζηνίῳ Βαύκιδι	παλαιστὰς	καταβαλόντι ἄνδρας, τῷ μὲν τοῦ
[6, 9]	εἰκόνα Ξενοκλῆς τε Μαινάλιος ἕστηκε	παλαιστὰς	καταβαλὼν παῖδας· καὶ Ἄλκετος Ἀλκίνου
[6, 15]	δόξαν ἦν τοιάδε· ἐν Ἰσθμῷ	παλαιστὰς	κατεπάλαισεν ἄνδρας, καὶ ἐπὶ ἡμέρας
[6, 6]	Πυθαγόρας· Ναρυκίδαν δὲ τὸν Δαμαρέτου	παλαιστὴν	ἄνδρα ἐκ Φιγαλίας, Σικυώνιος Δαίδαλος·
[6, 6]	ἄγαλμα ποιήσας, μαθητὴς δὲ Ναυκύδους,	παλαιστὴν	παῖδα εἰργάσατο Θηβαῖον Ἀγήνορα· ἀνετέθη
[6, 3]	δὲ καὶ ἐξ αὐτῆς Ἤλιδος	παλαιστὴς	ἀνὴρ Ἀριστόδημος Θράσιδος· γεγόνασι δὲ
[6, 16]	Καλλιτέλης ὁ τοῦ Πολυπείθους πατήρ,	παλαιστὴς	ἀνήρ: νῖκαι δέ σφισι τῷ
[6, 4]	αὐτῶν. (Παρὰ δὲ τὸν Σώστρατον	παλαιστὴς	ἀνὴρ πεποίηται Λεοντίσκος, ἐκ Σικελίας
[6, 14]	Ἱερώνυμος ἀνάκειται, καὶ παρ' αὐτὸν	παλαιστὴς	παῖς, Ἄνδριος καὶ οὗτος, Προκλῆς
[6, 3]	ἁλτῆρας ἀρχαίους. (Μετὰ δὲ Ὕσμωνα	παλαιστὴς	παῖς ἐξ Ἡραίας ἀνάκειται τῆς
[6, 1]	Ηρας, ανδρὸ ς εικὼ ν	παλαιστου,	γέ νος δὲ ην Ηλειος,
[6, 14]	δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ τοῦ Ῥοδίου	παλαιστοῦ	τόλμημα Ἀρτεμίδωρος γένος Τραλλιανὸς ὑπερεβάλετο
[6, 21]	ἐς τὸ γυμνάσιον· καὶ αἱ	παλαῖστραι	τοῖς ἀθληταῖς εἰσιν ἐνταῦθα. Τῆς
[6, 23]	ὀνομάζουσιν ἐπὶ τῷ σχήματι· καὶ	παλαίστραν	τοῖς ἀθλοῦσιν ἐνταῦθα ποιοῦνται, καὶ
[6, 23]	τοὺς ὤμους, καὶ ἐν τῶν	παλαιστρῶν	μιᾶς τύπος Ἔρωτα ἔχων ἐπειργασμένον,
[6, 14]	παισίν. Ἀφίκετο δὲ καὶ ἕβδομον	παλαίσων	ἐς Ὀλυμπίαν· ἀλλὰ γὰρ οὐκ
[6, 15]	δεδήλωκεν ὁ λόγος δὴ μοι·	παλαίων	δὲ κατέβαλεν Ἠλεῖον Παιάνιον Ὀλυμπιάδα
[6, 14]	τηνικαῦτα ἐς τοὺς παῖδας) ἐνίκα	παλαίων.	Τῷ δὲ Φερίᾳ τούτῳ διάφορον
[6, 15]	Κεφαλλήνων μοῖρα. Οὗτοι δὲ οἱ	Παλεῖς	ἐκαλοῦντο Δουλιχιεῖς τὰ ἀρχαιότερα. Ἀνάκειται
[6, 15]	καὶ Ἠλεῖον ἄνδρα Τιμόπτολιν Λάμπιδος	Παλεῖς,	ἡ τετάρτη Κεφαλλήνων μοῖρα. Οὗτοι
[6, 15]	τῷ Κάπρῳ νίκης ἐπὶ τῇ	πάλῃ,	ἀνεδίδασκεν ὁ Κλειτόμαχος τοὺς Ἑλλανοδίκας
[6, 23]	τῷ ἐπιτηδεύματι: συμβάλλουσι· δὲ ἐπὶ	πάλῃ.	(Εἰσὶ δὲ καὶ θεῶν ἐν
[6, 9]	(Φίλλην δὲ Ἠλεῖον κρατήσαντα παῖδας	πάλῃ	Σπαρτιάτης Κρατῖνος ἐποίησε. Τὰ δὲ
[6, 15]	πυγμῇ, καὶ αὖθις ἐν ἀνδράσι	πάλῃ	τε καὶ πυγμῇ στεφανωθέντα ἐπὶ
[6, 15]	δὲ κατέβαλεν Ἠλεῖον Παιάνιον Ὀλυμπιάδα	πάλῃ	τὴν προτέραν ἀνῃρημένον, καὶ Πύθια
[6, 4]	εἶναι δὲ αὐτῷ λέγεται τὴν	πάλην,	καθὰ δὴ καὶ τὸ παγκράτιον
[6, 9]	καταβάλοι τοὺς ἐσελθόντας ἐς τὴν	πάλην,	καὶ ὡς ἐοικὸς Ταυροσθένει φάσμα
[6, 17]	λαβὼν νίκην, Δημοκράτης δὲ ἀνδρῶν	πάλης:	ἀνδριάντας δὲ τοῦ μὲν Μιλήσιος
[6, 4]	Πατρεῖ δύο μὲν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι	πάλης	ἀνδρῶν, μία δὲ ἐγένετο ἐν
[6, 6]	καὶ Λαστρατίδα παιδὸς εἰκὼν Ἠλείου,	πάλης	ἀνελομένου στέφανον· ἐγένετο δὲ αὐτῷ
[6, 16]	καὶ Φερενίκῳ, γένος μὲν Ἠλείοις,	πάλης	δὲ ἐν παισὶν ἀνελομένοις στεφάνους.
[6, 9]	δολίχου μὲν νίκην ἔσχεν αὐτός,	πάλης	δὲ ὁ πατὴρ τοῦ Ἀριστέως
[6, 10]	πεντάθλῳ, Θεοπόμπῳ δὲ τῷ δευτέρῳ	πάλης	ἐγένοντο αἱ νῖκαι. (Τὴν δὲ
[6, 17]	Ἠλεῖον, τέχνην τοῦ Σικυωνίου Κανθάρου,	πάλης	ἐν παισὶν ἀνῃρημένον νίκην, καὶ
[6, 8]	ἐποίησεν Ἀργεῖος. Εὐανορίδᾳ δὲ Ἠλείῳ	πάλης	ἐν παισὶν ὑπῆρξεν ἔν τε
[6, 16]	πυγμῆς νῖκαι, Σελεάδᾳ δὲ ἀνδρῶν	πάλης.	Ἐνταῦθα καὶ ἅρμα οὐ μέγα
[6, 14]	Ἀναυχίδας δὲ ὁ Φίλυος Ἠλεῖος	πάλης	ἔσχεν ἐν παισὶ στέφανον, καὶ
[6, 15]	τῆς ὀγδόης καὶ τριακοστῆς Ὀλυμπιάδος	πάλης,	ἡ δὲ ἑτέρα πεντάθλου. Πρῶτον
[6, 9]	κατὰ Κλεομήδην. (Θεογνήτῳ δὲ Αἰγινήτῃ	πάλης	μὲν στέφανον λαβεῖν ὑπῆρξεν ἐν
[6, 14]	Μίλωνι ἓξ μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ	πάλης	νῖκαι, μία ἐν παισὶν ἐξ
[6, 15]	εἰσιν Ἠλείου Κάπρου τοῦ Πυθαγόρου,	πάλης	τε εἰληφότος καὶ παγκρατίου στέφανον
[6, 16]	Ἠλεῖος ἀθλητὴς Παιάνιος ὁ Δαματρίου,	πάλης	τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ τὰς
[6, 8]	Μαινάλου, νίκας τὴν μὲν ἀνδρῶν	πάλης,	τὴν δ' ἔτι πρότερον ἐν
[6, 21]	ἀρχήν, φασὶν ἐναγίζειν αὐτοῖς ἀνὰ	πᾶν	ἔτος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Προελθόντι δὲ
[6, 25]	Σκόπα τοῦτο ἔργον, Ἀφροδίτην δὲ	Πάνδημον	ὀνομάζουσι. Τὰ δὲ ἐπὶ τῇ
[6, 25]	Ὁωμαίων. Ἄγαλμα Ἀφροδίτης Οὐρανίας. Ἀφροδίτης	πανδήμου.	Ναὸς δοῦ. Ἱερὸν Τύχης. Ἄγαλμα
[6, 17]	Γοργίαν λόγων ἕνεκα ἔν τε	πανηγύρει	τῇ Ὀλυμπικῇ φασι, καὶ ἀφικόμενον
[6, 23]	αὐτῷ μνῆμα ἐκ μαντείας. Τῆς	πανηγύρεως	δὲ ἀρχομένης, ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ
[6, 7]	δὲ οἱ νεανίσκοι διὰ τῆς	πανηγύρεως	τὸν πατέρα ἔφερον, βαλλόμενόν τε
[6, 23]	τοῖς δὲ ἐφήβοις ἀνεῖται τῆς	πανηγύρεως	τὸν χρόνον πάντα. Ἔστι δὲ
[6, 22]	τὴν θεόν, καὶ αὐτὸν ἐς	παννυχίδα	ἐς Λετρίνους ἐλθεῖν, ὑπὸ αὐτῆς
[6, 21]	ναός. Οὗτος μὲν οὐ τὰ	πάντα	ἐστὶ σῶς, βωμὸς δὲ καὶ
[6, 23]	ἀνεῖται τῆς πανηγύρεως τὸν χρόνον	πάντα.	Ἔστι δὲ ἐν γωνίᾳ τῆς
[6, 18]	μνήμην. Βασιλέα γὰρ οὐ τὰ	πάντα	ἤπιον, ἀλλὰ καὶ τὰ μάλιστα
[6, 21]	οἱ δὲ Χάμυνον ἄνδρα Πισαῖον	Πανταλέοντι	ἐναντιούμενον τῷ Ὀμφαλίωνος τυραννοῦντι ἐν
[6, 21]	ἀποθανεῖν φασιν αὐτὸν ὑπὸ τοῦ	Πανταλέοντος	καὶ ἀπὸ τοῦ Χαμύνου τῆς
[6, 22]	καὶ ὅρκοις. (Πύρρου δὲ τοῦ	Πανταλέοντος	μετὰ Δαμοφῶντα τὸν ἀδελφὸν βασιλεύσαντος,
[6, 22]	ταῖς τεσσαράκοντα Ὀλυμπιάδι Δαμοφῶν ὁ	Πανταλέοντος	ὑπόνοιαν μέν τινα παρέσχεν Ἠλείοις,
[6, 22]	οἱ Πισαῖοι καὶ βασιλεὺς αὐτῶν	Πανταλέων	ὁ Ὀμφαλίωνος παρὰ τῶν προσχώρων
[6, 10]	ἐρώμενος Φειδίου. Ἐπὶ δὲ τῷ	Παντάρκει	Κλεοσθένους ἐστὶν ἅρμα ἀνδρὸς Ἐπιδαμνίου.
[6, 15]	ὁ Κλεινόμαχος ἐπὶ νίκῃ πεντάθλου.	(Παντάρκην	δὲ Ἠλεῖον Ἀχαιῶν ἀνάθημα εἶναι,
[6, 10]	(Μετὰ δὲ Ἴκκον καταπαλαίσας παῖδας	Παντάρκης	ἕστηκεν Ἠλεῖος ὁ ἐρώμενος Φειδίου.
[6, 15]	καὶ κέλητι ἵππῳ νίκην ὁ	Παντάρκης,	καί οἱ καὶ τῆς νίκης
[6, 3]	χρόνον, καὶ Ἴωσιν ὡσαύτως οἱ	πάντες	ἄνθρωποι θεραπεύουσι τὰ ὑπερέχοντα τῇ
[6, 14]	πυγμῇ παίδων ἀναγορευθέντα· τὸν μὲν	Παντίας	αὐτῶν, Ξενόμβροτον δὲ Φιλότιμος Αἰγινήτης
[6, 3]	ἀνάκειται τῆς Ἀρκάδων, Νικόστρατος Ξενοκλείδου·	Παντίας	δὲ αὐτῷ τὴν εἰκόνα ἐποίησεν,
[6, 9]	ἀλλήλων· ἐποίησε δὲ τὸν μὲν	Παντίας	Χῖος, παρὰ τῷ πατρὶ δεδιδαγμένος
[6, 20]	ᾄδουσι· καθαγίζουσι δὲ καὶ θυμιάματα	παντοῖα	αὐτῷ, ἐπισπένδειν οὐ νομίζουσιν οἶνον.
[6, 22]	καμάτων τέ ἐστι καὶ ἀλγημάτων	παντοίων	ἰάματα. Καλεῖσθαι δὲ τὰς νύμφας
[6, 23]	τε αὐτοσχεδίων καὶ συγγραμμάτων ποιοῦνται	παντοίων·	καλεῖται δὲ Λαλίχμιον, τοῦ ἀναθέντος
[6, 22]	ἦσαν διὰ τοῦ χωρίου πεφυτευμέναι	παντός,	ἔνθα ἡ Πίσα ᾠκεῖτο. (Οἰκιστὴν
[6, 19]	δὲ διὰ τοῦ αὑτοῦ βίου	παντός·	ἐνιαύσιαι γὰρ οὐκ ἦσάν πω
[6, 20]	ἐν τῇ δευτέρᾳ τάξει· διὰ	πάντων	τε κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον
[6, 10]	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ τοῦ	πάππου	φησὶ τὸ ἐπίγραμμα Εὐτελίδα τε
[6, 17]	ἀφικόμενον κατὰ πρεσβείαν ὁμοῦ Τισίᾳ	παρ'	Ἀθηναίους. Καί τοι ἄλλα τε
[6, 3]	δὲ ἀνὴρ ἐκ Καλαυρείας ἐδιδάχθη	παρ'	Ἀμφίονι· ὁ δὲ παρὰ τῷ
[6, 15]	καὶ Ἠλείοις αὐτόν, καὶ ὅσοι	παρ'	ἀμφοτέρων πολεμούντων ἑαλώκεσαν, ἄφεσιν καὶ
[6, 14]	τὸν ἀγκῶνα ἐκ τοῦ ὤμου	παρ'	αὐτὴν καθίει τὴν πλευράν, τὸ
[6, 15]	ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἠλεῖος	παρ'	αὐτὸν ἀνάκειται Γόργος. Μόνῳ δὲ
[6, 16]	τέ ἐστιν ἀναβεβηκὼς ἵππον, καὶ	παρ'	αὐτὸν Ἠλεῖος ἀθλητὴς Παιάνιος ὁ
[6, 14]	δὴ ὁ Ἱερώνυμος ἀνάκειται, καὶ	παρ'	αὐτὸν παλαιστὴς παῖς, Ἄνδριος καὶ
[6, 11]	ἕτερον τῶν ὤμων ἀναθέμενον ἐνεγκεῖν	παρ'	αὑτόν. (Ἐχόντων δὲ ὀργὴν ἐς
[6, 2]	καὶ κύ ων ιερειον δὴ	παρ'	αυτω κειται διατετμημέ νος τε
[6, 3]	μὲν γὰρ ἔμαθεν ὁ Κορκυραῖος	παρ'	αὐτῷ Κριτίᾳ· Πτολίχου δὲ ἦν
[6, 10]	καὶ Χρυσοθέμιδος Ἀργείων. Οὐ μὴν	παρ'	ὅτῳ γε ἐδιδάχθησαν, δεδήλωκεν· ἔχει
[6, 17]	πλέον τιμῆς ἀφίκετο ὁ Γοργίας	παρὰ	Ἀθηναίοις. Καὶ Ἰάσων ἐν Θεσσαλίᾳ
[6, 7]	τριήρων ἁλοὺς Ἀττικῶν ἀνήχθη ζῶν	παρὰ	Ἀθηναίους. (Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πρὶν
[6, 8]	θάνατον ζημίαν εὕρετο τοῦ ἀδικήματος	παρὰ	Ἀθηναίων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Θεογνὴτου καὶ
[6, 4]	παρὰ Ἀντιπάτρῳ καὶ πρότερον ἰσχύσαντα	παρὰ	Ἀλεξάνδρῳ. (Σωδάμας δὲ ἐξ Ἀσσοῦ
[6, 4]	καὶ στρατιωτικὸς ἀνέθηκεν ἀνὴρ, ἅτε	παρὰ	Ἀντιπάτρῳ καὶ πρότερον ἰσχύσαντα παρὰ
[6, 11]	ἔν τε Ἕλλησιν οἶδα καὶ	παρὰ	βαρβάροις ἀγάλματα ἱδρυμένα Θεαγένους, καὶ
[6, 11]	ἀνδριάντες πολλαχοῦ τῆς Ἑλλάδος, καὶ	παρὰ	Βαρβάροις. (Ἐφεξῆς τούτων ἀναθήματά ἐστιν
[6, 22]	ἀνὰ χρόνον οὐχ ἕξειν οἰκήτορας.	Παρὰ	δὲ αὐτὴν ποταμὸς Λάδων κάτεισιν
[6, 1]	Ηλειος, Σύ μμαχος Αισχύ λου·	παρὰ	δὲ αυτὸ ν εκ Φενεου
[6, 15]	τε ἀνάκειται καὶ ὅπλου νίκῃ.	Παρὰ	δὲ αὐτὸν Ἀγέλης Χῖος κρατήσας
[6, 15]	Πτολεμαῖον τὸν Λάγου φασὶν εἶναι·	παρὰ	δὲ αὐτὸν ἀνδριάντες δύο ἀνδρός
[6, 1]	οι τη δεξια ταινί αν.	(Παρὰ	δὲ αυτω παιδί α δύ
[6, 2]	κτην εσή μαινεν ουδέ ν.	(Παρὰ	δὲ Μεσσή νιος Δαμί σκος,
[6, 4]	στάδιον Ὀλυμπίασιν ἐνίκησεν ἐν παισίν.	Παρὰ	δὲ Σωδάμαν Ἀρχίδαμος ἕστηκεν ὁ
[6, 13]	παρὰ τῷ Ἀργείῳ Πολυκλείτῳ διδαχθέντος.	Παρὰ	δὲ τὸν Βύκελον ὁπλίτης ἀνὴρ
[6, 14]	τὴν Ἄλτιν ἀνέθηκε Θρασύβουλος Ἠλεῖος.	Παρὰ	δὲ τὸν Πύρρον ἀνὴρ μικρὸς
[6, 4]	καὶ Ἀρκάδες ἔθεσαν ἀντ' αὐτῶν.	(Παρὰ	δὲ τὸν Σώστρατον παλαιστὴς ἀνὴρ
[6, 13]	ἐπὶ τὰ οἰκεῖα τὸν δῆμον	(Παρὰ	δὲ τὸν Τύραννον Δίαλλος ὁ
[6, 9]	τούτου τιμὰς ὡς ἥρωι νέμουσι.	(Παρὰ	δὲ τοῦ Γέλωνος τὸ ἅρμα
[6, 2]	εν ά σματι Πί νδαρος.	(Παρὰ	δὲ του Θρασυβού λου τὴ
[6, 12]	ἐπ' αὐτῶν εἰσιν οἱ παῖδες.	(Παρὰ	δὲ τοῦ Ἱέρωνος τὸ ἅρμα
[6, 2]	ά γοντες ες Ὀλυμπί αν	παρὰ	Διονυσί ου θυσί αν, τὸ
[6, 19]	δὲ Ἡρακλέα καὶ δένδρον τὸ	παρὰ	Ἑσπερίσι τὴν μηλέαν, καὶ περιελελιγμένον
[6, 26]	ἑορτῆς. Λέγουσι δὲ καὶ Ἄνδριοι	παρὰ	ἔτος σφίσιν ἐς τοῦ Διονύσου
[6, 20]	ἐν τῷ ἦρι, Ἐλαφίῳ μηνὶ	παρὰ	Ἠλείοις. (Ἐν δὲ τοῖς πέρασι
[6, 20]	ταύτην ἄλλοτε (ἄλλη( ν) λαμβάνουσα	παρὰ	Ἠλείων. Παρθένους δὲ οὐκ εἴργουσι
[6, 21]	ὁ Σαῦρος ἐκακούργει, πρὶν ἢ	παρὰ	Ἡρακλέους τὴν δίκην ἔσχε. (Κατὰ
[6, 7]	τῆς Ῥόδου, καὶ ἐς Ἰταλίαν	παρὰ	Θουρίους ἀπελθόντες. Χρόνῳ δὲ ὕστερον
[6, 4]	τὰ ἐς πλαστικήν. Διδαχθῆναι δὲ	παρὰ	Κλεάρχῳ φασὶν αὐτόν, Ῥηγίνῳ μὲν
[6, 2]	Δημοσθένην Ευτυχί δης Σικυώ νιος	παρὰ	Λυσί ππω δεδιδαγμέ νος. Ὁ
[6, 7]	Ἀθηναῖοι πρὶν μὲν ἢ Δωριέα	παρὰ	σφᾶς ἀναχθῆναι, θυμῷ τε ἐς
[6, 22]	ἐξ ἀρχῆς ἐς Λετριναίους) τὰ	παρὰ	σφίσιν Ἀρτέμιδι ἐς τιμὴν τῇ
[6, 19]	οὖσα τῷ Ἡρακλεῖ σύμμαχος· αὕτη	παρὰ	τὰς Ἑσπερίδας ἀνάκειται νῦν τὰς
[6, 3]	Ἥρᾳ, καὶ ὡσαύτως ἐν Ἐφέσῳ	παρὰ	τῇ Ἐφεσίᾳ θεῷ. Ταῦτα μέν
[6, 3]	ἐν Σάμῳ τε ἔστιν ἰδεῖν	παρὰ	τῇ Ἥρᾳ, καὶ ὡσαύτως ἐν
[6, 13]	κατέγνωσαν, καὶ τὴν εἰκόνα καθεῖλον	παρὰ	τῇ Ἥρᾳ τῇ Λακινίᾳ κειμένην.
[6, 3]	πολλοί· καὶ εἰκὼν Ἀλκιβιάδου χαλκῆ	παρὰ	τῇ Ἥρᾳ τῇ Σαμίων ἐστὶν
[6, 22]	Πέλοπος ἀκόλουθοι τὰ ἐπινίκια ἤγαγον	παρὰ	τῇ θεῷ ταύτῃ καὶ ὠρχήσαντο
[6, 13]	εὐηθείας, οἳ τὸν ἑστηκότα ἀνδριάντα	παρὰ	τῇ στήλῃ φασὶν εἰκόνα εἶναι
[6, 16]	Ἑλλάς τε δὴ καὶ Ἦλις	παρὰ	τὴν Ἑλλάδα, τῇ μὲν Ἀντίγονον
[6, 20]	κατὰ τὰ ἤδη λελεγμένα μοι	παρὰ	τὴν κρηπῖδα καὶ τοὺς ἐπ'
[6, 7]	Πεισίροδος καὶ ἐν τῇ Ἄλτει	παρὰ	τῆς μητρὸς τὸν πατέρα ἕστηκε.
[6, 12]	ἐπ' αὐτό, κέλητες δὲ ἵπποι	παρὰ	τὸ ἅρμα, εἷς ἑκατέρωθεν ἕστηκε,
[6, 10]	καὶ Κόραξ· ἑκατέρωθεν δὲ οἱ	παρὰ	τὸ ζυγόν, κατὰ μὲν τὰ
[6, 23]	τε ἡ ὁδὸς Σιωπῆς, καὶ	παρὰ	τὸ ἱερὸν τῆς Φιλομείρακός ἐστιν
[6, 1]	ηται δὲ εν Ὀλυμπί α	παρὰ	τὸ ν ανδριά ντα του
[6, 2]	ς. (Ἐν δὲ τη Ἄλτει	παρὰ	τὸ ν του Δημοσθένους ανδριά
[6, 24]	τὴν ἀγορὰν, ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ	παρὰ	τὸ πέρας τῆς στοᾶς ὁ
[6, 14]	(Φερίας δὲ Αἰγινήτης (οὗτος γὰρ	παρὰ	τὸν Ἀθηναῖον Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται) ὀγδόῃ
[6, 21]	ᾠκοδομήθη δὲ ἐπὶ τοῦ ὑψηλοῦ	παρὰ	τὸν Ἀλφειόν. (Τούτου δὲ οὐ
[6, 16]	καὶ στήλην ἐν τῇ Ἄλτει	παρὰ	τὸν ἀνδριάντα ἀνέθηκεν ὁ Δεινοσθένης·
[6, 4]	παισὶ καὶ Ἰσθμίων. Πεποίηται δὲ	παρὰ	τὸν Εὐάνθην ἀνήρ τε ἱπποτρόφος
[6, 14]	ἵππου καθήμενον, καὶ ἑστηκότα ἄνδρα	παρὰ	τὸν ἵππον, φησὶ τὸ ἐπίγραμμα
[6, 18]	ἐπὶ ταύτῃ δὲ λαβὼν χρήματα	παρὰ	τοῦ Ἐφεσίων κοινοῦ, Ἐφεσίοις ἐσεποίησεν
[6, 20]	(Ἀνὴρ δὲ Αἰγύπτιος Πέλοπα ἔφη	παρὰ	τοῦ Θηβαίου λαβόντα Ἀμφίονος κατορύξαι
[6, 8]	οἱ δρόμου νίκην ἐν Ὀλυμπίᾳ	παρὰ	τοῦ μαντείου τοῦ ἐν Λιβύῃ
[6, 6]	Εὐθύμου μάχη. (Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ	παρὰ	τοῦ Πουλυδάμαντος τὸν ἀνδριάντα, δύο
[6, 5]	νῖκαι· Πουλυδάμαντι δὲ τάδε ἀλλοῖα	παρὰ	τοὺς ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ στεφάνους
[6, 13]	παισίν, ἔστιν ἔργον Σικυωνίου Κανάχου	παρὰ	τῷ Ἀργείῳ Πολυκλείτῳ διδαχθέντος. Παρὰ
[6, 9]	δὲ τὸν μὲν Παντίας Χῖος,	παρὰ	τῷ πατρὶ δεδιδαγμένος Σωστράτῳ. Αἱ
[6, 3]	ἐδιδάχθη παρ' Ἀμφίονι· ὁ δὲ	παρὰ	τῷ Πίσωνι Δαμόκριτος. (Κρατῖνος δὲ
[6, 20]	οὐ νομίζουσιν οἶνον. Καὶ ὅρκος	παρὰ	τῷ Σωσιπόλιδι ἐπὶ μεγίστοις καθέστηκεν.
[6, 23]	αὐτοί, ἐπακροᾶσθαι δὲ, εἴ τι	παρὰ	τῶν ἐντὸς πυθέσθαι δυνήσονται· οὗτοι
[6, 2]	ησεν ά γαλμα, μεγά λας	παρὰ	των επιχωρί ων έ χον
[6, 11]	τε αὐτὸν ἰώμενον, καὶ ἔχοντα	παρὰ	τῶν ἐπιχωρίων τιμάς. Ὁ δὲ
[6, 20]	Ἠλείων σφίσιν ἀντικαθημένων, γυναῖκα ἀφικομένην	παρὰ	τῶν Ἠλείων τοὺς στρατηγούς, νήπιον
[6, 18]	οἱ τιμὴ γέγονεν ἐν Ὀλυμπίᾳ	παρὰ	τῶν Λαμψακηνῶν τοῦ δήμου. Ὑπελίπετο
[6, 22]	βασιλεὺς αὐτῶν Πανταλέων ὁ Ὀμφαλίωνος	παρὰ	τῶν προσχώρων ἀθροίσαντες, ἐποίησαν ἀντὶ
[6, 6]	παισὶ καὶ ἀγενείων ἑτέρα νίκη.	Παραβάλλοντι	δὲ τῷ Λαστρατίδα πατρὶ ὑπῆρξε
[6, 21]	φασιν ἀπόγονον Ἡρακλέους τοῦ Ἰδαίου,	παραγενέσθαι	δὲ αὐτὸν ἀπὸ Κυδωνίας τῆς
[6, 20]	Σχῆμα μὲν βωμοῦ περιφεροῦς ἐστι·	παραθέοντας	δὲ κατὰ τοῦτο τοὺς ἵππους
[6, 14]	ἄνδρας, τὴν μὲν ἐκ γυμναστοῦ	παρακλήσεώς	φασι, τὴν δὲ ἐξ ἀνδρὸς
[6, 4]	ἐπίκλησις δὲ ἦν Ἀκροχερσίτης αὐτῷ.	Παραλαμβανόμενος	γὰρ ἄκρων τοῦ ἀνταγωνιζομένου τῶν
[6, 1]	επιστά μενος ό σοι τω	παραλό	γω του κλή ρου, καὶ
[6, 6]	ἐς ὃ ἡ Πυθία τὸ	παράπαν	ἐξ Ἰταλίας ὡρμημένους φεύγειν Τεμέσαν,
[6, 3]	καὶ νίκας ἔμελλεν ἐπιφανεῖς οὕτω	παρασκευάσειν.	Ὁ δὲ ἀνδριὰς αὐτῷ Κλέωνος
[6, 23]	γυμνασίῳ βωμοί, Ἡρακλέους τοῦ Ἰδαίου,	Παραστάτου	δὲ ἐπίκλησιν, καὶ Ἔρωτος, καὶ
[6, 13]	ἐν ἡμέρᾳ τῇ αὐτῇ καὶ	παραυτίκα	σταδίου λαβὼν νίκην, προσέθηκε διαύλου
[6, 1]	θη, καὶ τοὺ ς παιδας	παρέ	θει τρέ χων· Σικυωνί ου
[6, 11]	τῶν τις ἀπηχθημένων ζῶντι αὐτῷ,	παρεγίνετο	ἀνὰ πᾶσαν νύκτα ἐπὶ τοῦ
[6, 14]	οὕτω κατεῖχεν, ὡς μήτε ἄλλῳ	παρεῖναι	βιαζομένῳ, μήτε αὐτὸς λυμήνασθαι πιέζων.
[6, 25]	Πύλον τὴν ἐν τῇ Ἤλιδι,	παρεῖναί	οἱ καὶ Ἀθηνᾶν συνεργὸν λέγουσιν·
[6, 14]	καὶ ὠθοῦντας ἀπὸ τοῦ δίσκου.	Παρείχετο	δὲ καὶ ἄλλα τοιάδε ἐς
[6, 11]	τούτῳ καταδεχθέντες, οὐδὲν τῆς ἀκαρπίας	παρείχοντο	ἴαμα. Δεύτερα οὖν ἐπὶ τὴν
[6, 12]	ἀδελφῷ τῷ Ἐπικύδους ἐξ Ἐρβησσοῦ	παρεληλυθότι	ἄρτι ἐς Συρακούσας, καὶ ἐς
[6, 6]	Λαστρατίδα πατρὶ ὑπῆρξε μὲν διαύλου	παρελθεῖν	δρόμῳ· ὑπέλειπε δὲ καὶ ἐς
[6, 3]	μὲν τοὺς συνθέοντας τῶν παίδων	παρελθεῖν,	Στομίῳ δὲ πεντάθλου τε ἐν
[6, 23]	ἐντὸς πυθέσθαι δυνήσονται· οὗτοι λανθάνουσι	παρελθόντες	ἐς τὴν πόλιν κατὰ τὴν
[6, 7]	θυγατρός. (Δωριεῖ δὲ τῷ Διαγόρου	παρὲξ	ἢ Ὀλυμπίασιν, Ἰσθμίων μὲν γεγόνασιν
[6, 21]	Διονύσου Λευκυανίτου πεποίηται, καὶ ποταμὸς	παρέξεισι	ταύτῃ Λευκυανίας· ἐκδίδωσι μὲν οὖν
[6, 5]	ἐν τῷ πρὸς Μακεδόνας πολέμῳ	παρεσκεύασεν	ὁ δαίμων. (Παγκρατίου μὲν δὴ
[6, 5]	τρεπομένων ἐς φυγὴν τῶν λοιπῶν	παρέστη	καταμεῖναι τῷ Πουλυδάμαντι, καὶ ἀνέσχε
[6, 15]	ἐφ' ἑκατέρῳ νίκη. (Ὅτῳ δὲ	παρεστήκασιν	οἱ παῖδες, τοῦτον μὲν Πτολεμαῖον
[6, 26]	ἐπιοῦσαν τά τε (σημεῖα ἐπιγνῶναι	πάρεστί	σφισι, καὶ ἐσελθόντες ἐς τὸ
[6, 22]	ὁ Πανταλέοντος ὑπόνοιαν μέν τινα	παρέσχεν	Ἠλείοις, νεώτερα ἐς αὐτοὺς βουλεύειν·
[6, 13]	ἐς δόξαν καὶ ἀνὴρ Λύκιος	παρέσχετο	Ἑρμογένης Ξάνθιος, ὃς τὸν κότινον
[6, 7]	καὶ ἔργον τοῦτο ἐπὶ δολίχῳ	παρεσχημένος,	δύο μὲν ἔσχεν ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 6]	ὁρίζων τὸ ἐς τοὺς τέττιγας	παρέχεται	θαῦμα. Οἱ μὲν γὰρ τέττιγες
[6, 5]	ἄλλα θηρία, ἐν δὲ αὐτοῖς	παρέχεται	καὶ λέοντας, οἳ καὶ τῷ
[6, 20]	ἡ ἄφεσίς ἐστι τῶν ἵππων.	Παρέχεται	μὲν οὖν σχῆμα ἡ ἄφεσις
[6, 10]	ἐποίησε· σκιαμαχοῦντος δὲ ὁ ἀνδριὰς	παρέχεται	σχῆμα, ὅτι ὁ Γλαῦκος ἦν
[6, 20]	ἀφέσεως πλέον ἢ τετρακοσίους πόδας	παρέχεται	τοῦ μήκους, ᾠκοδόμηται δὲ ἐν
[6, 26]	τε πρὸς Σικελίαν, καὶ ὅρμον	παρεχομένη	ναυσὶν ἐπιτήδειον· ἐπίνειον δὲ οὖσα
[6, 19]	τῶν ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ ἄμπωτιν	παρεχόμενον	Βαῖτιν ὠνόμασαν οἱ ὕστερον. Εἰσὶ
[6, 15]	καὶ ἀνὴρ ὅστις δὴ θηρεύοντος	παρεχόμενος	σχῆμα. Δημήτριον δὲ τὸν ἐλάσαντα
[6, 20]	αὐτὸν ἐς τὸ μηχάνημα ἐσενέγκασθαι.	(Παρεχομένου	δὲ τοῦ ἱπποδρόμου παρήκουσαν ἐς
[6, 26]	αὐτὰ ἐπὶ μὲν τέσσαρα ἔτη	παρέχοντες	τροφήν σφισιν ἔλυμον· πέμπτῳ δὲ
[6, 11]	Θεσσαλῶν, πυγμῆς μὲν ἢ παγκρατίου	παρῆκε	τὴν σπουδήν, ἐφρόντιζε δὲ, ὅπως
[6, 20]	κρηπῖδα καὶ τοὺς ἐπ' αὐτῇ	παρήκει	θησαυρούς. Ἐπὶ δὲ τοῦ ὄρους
[6, 19]	Ἡραίου, κατὰ νώτου δὲ αὐτῆς	παρήκει	τὸ Κρόνιον. Ἐπὶ ταύτης τῆς
[6, 20]	ἐσενέγκασθαι. (Παρεχομένου δὲ τοῦ ἱπποδρόμου	παρήκουσαν	ἐς πλέον τὴν ἑτέραν τῶν
[6, 19]	δὲ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι γράμματα	παρῆκται	μὲν ἐπὶ βραχύ, πέπονθε δὲ
[6, 22]	αὐτὴν καὶ ὅσαι τῶν νυμφῶν	παρῆσαν,	καὶ τὸν Ἀλφειόν, ὡς ἐσῆλθεν,
[6, 21]	ὀνόματα δὲ αὐτοῦ ταῖς ἵπποις	Παρθενίαν	τε εἶναι καὶ Ἐρίφαν (Οἰνόμαον
[6, 21]	ἐντεῦθεν τό τε ὕδωρ τῆς	Παρθενίας	ἐστὶ καὶ πρὸς τῷ ποταμῷ
[6, 21]	καὶ ταύταις ταφῆναι) καὶ ὄνομα	Παρθενίας	τῷ ποταμῷ ἀπὸ ἵππου τῆς
[6, 20]	τὸ πρόσωπον ἐφειλκυσμένῃ ὕφος λευκόν.	Παρθένοι	δὲ ἐν τῷ τῆς Εἰλειθυίας
[6, 6]	οὖν ἐνταῦθα ἕνα τῶν ναυτῶν	παρθένον	βιάσασθαι, καὶ ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων
[6, 6]	ἐς τὸν ναὸν, καὶ τὴν	παρθένον	ἐσελθὼν θεάσασθαι. Ὡς δὲ εἶδε,
[6, 12]	χαλκοῦν (ἅρμα) ἐπ' αὐτὸν ἀναβέβηκε	παρθένος	(ἐμοὶ δοκεῖν) νίκης. Κάλλωνα δὲ
[6, 4]	δὲ ἐπὶ τὸ ἅρμα παῖς	παρθένος.	Ὄνομα μὲν Λάμπος τῷ ἀνδρί,
[6, 20]	(ἄλλη( ν) λαμβάνουσα παρὰ Ἠλείων.	Παρθένους	δὲ οὐκ εἴργουσι θεᾶσθαι. Πρὸς
[6, 24]	ἀστράγαλον δὲ μειρακίων τε καὶ	παρθένων,	οἷς ἄχαρι οὐδέν πω πρόσεστιν
[6, 6]	αὐτῷ γυναῖκα τῶν ἐν Τεμέσῃ	παρθένων	τὴν καλλίστην. (Τοῖς μὲν δὴ
[6, 25]	τε καὶ ἐς τὸν τράγον	παρίημι	τοῖς θέλουσιν εἰκάζειν. (Ὁ δὲ
[6, 19]	ἦσαν, οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ	παρίστατο	ἅπασιν εἰκάζειν. (Ἐμὲ δὲ ἐσῆλθεν
[6, 9]	κατὰ ταὐτὰ δοξάζειν ἐμοί τε	παρίστατο	καὶ τοῖς πρότερον ἢ ἐγὼ
[6, 7]	οὐδὲ ἔργον οὐδὲν ἄχαρι ἐργάζονται,	παρόν	σφισι πολλά τε καὶ σὺν
[6, 21]	Ἀρκάδας τῆς χώρας, τὰ μὲν	παρόντα	Ἠλείοις, τὰ δὲ ἐξ ἀρχῆς
[6, 6]	ἐποιεῖτο τῷ δαίμονι) πυνθάνεται τὰ	παρόντα	σφίσι, καὶ ἐσελθεῖν τε ἐπεθύμησεν
[6, 26]	ἐσκομίσαντες οἱ ἱερεῖς κατατίθενται κενούς,	παρόντων	καὶ τῶν ἀστῶν καὶ ξένων,
[6, 8]	τάνδ' ἀνέθηκεν Εἰκόν' ἀπ' Ἀρκαδίας	Παρράσιος	γενεάν. Τοῦτο μὲν δὴ ἐς
[6, 8]	ἄνδρα, γένος μὲν Ἀρκάδα ἐκ	Παρρασίων,	Δάμαρχον δὲ ὄνομα, οὔ μοι
[6, 15]	νῖκαι παγκρατίου μέν εἰσιν αὐτῷ	πᾶσαι,	τρεῖς δὲ ἀριθμόν. Ἐν δὲ
[6, 13]	δὲ ἀρετὴν ποδῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ	πᾶσαν.	Ἀπὸ γὰρ τοῦ μηκίστου καὶ
[6, 11]	ἰσχύι, καὶ τὸ ἔργον ἀνὰ	πᾶσαν	ἐβεβόητο τὴν Ἑλλάδα. (Ὅσα μὲν
[6, 6]	τῇ Τεμέσῃ καὶ ἐπεξερχόμενον ἐπὶ	πᾶσαν	ἡλικίαν· ἐς ὃ ἡ Πυθία
[6, 11]	ἀπηχθημένων ζῶντι αὐτῷ, παρεγίνετο ἀνὰ	πᾶσαν	νύκτα ἐπὶ τοῦ Θεαγένους τὴν
[6, 18]	καὶ ἐς ἔδαφος τὴν πόλιν	πᾶσαν,	τὰ δὲ ἱερὰ τῶν θεῶν
[6, 18]	ἔχθος τὸ ἐς Θεόπομπον ἀνὰ	πᾶσαν	τὴν Ἑλλάδα ἐπηύξητο. (Οὐ μὴν
[6, 20]	ταράσσεσθαι δὲ καὶ ὕστερον τοῖς	πᾶσι	τὰς ἵππους. Ἠξίου δὲ οὗτος
[6, 5]	τὴν πόλιν, ὅτε καὶ τοῖς	πᾶσιν	Ἕλλησι προσπταῖσαι δεύτερα ἐν τῷ
[6, 1]	ανδριά ντες, ουδὲ τού τοις	πασιν	επέ ξειμι, επιστά μενος ό
[6, 4]	ἤτοι ἐς Χαιρώνειαν Ἀχαιοῖς τοῖς	πᾶσιν	ὁμοῦ στρατεύσασθαι, ἢ ἰδίᾳ κατ'
[6, 3]	Ἑλλήνων λεγόμενα ἀνάγκη, πείθεσθαι δὲ	πᾶσιν	οὐκέτι ἀνάγκη. Τὰ δὲ ἄλλα,
[6, 26]	Ἡ δέ ἐστιν ἡδίστη τροφὴ	πασῶν	τῷ ζῴῳ, καὶ ἐμφορηθὲν τοῦ
[6, 1]	έ τι στεφανωθηναι τὸ ν	πατέ	ρα πεντά θλω· ουτος μὲ
[6, 2]	ου θυσί αν, τὸ ν	πατέ	ρα του Ἀντιπά τρου χρή
[6, 10]	τραυμάτων ἐνομίζετο. Καί οἱ τὸν	πατέρα	βοῆσαί φασιν· Ὦ παῖ τὴν
[6, 7]	Ἄλτει παρὰ τῆς μητρὸς τὸν	πατέρα	ἕστηκε. Διαγόραν δὲ καὶ ὁμοῦ
[6, 7]	νεανίσκοι διὰ τῆς πανηγύρεως τὸν	πατέρα	ἔφερον, βαλλόμενόν τε ὑπὸ τῶν
[6, 16]	Ἠλεῖος Ἀντίγονόν τε τὸν Δημητρίου	πατέρα	καὶ Σέλευκον ἀνέθηκε: Σελεύκου δὲ
[6, 12]	Ἰσθμῷ τοῦ Θεοχρήστου λαβεῖν τὸν	πατέρα,	τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπὶ
[6, 12]	τε αὐτῷ καὶ τοῦ πατρὸς	πατέρα,	τούτους μὲν ἐνταῦθα ἵππων νίκας,
[6, 9]	ἐγεγόνεσαν Πτολίχῳ μὲν Συννοῶν ὁ	πατήρ,	ἐκείνῳ δὲ Ἀριστοκλῆς Σικυώνιος, ἀδελφός
[6, 16]	αὐτῆς Καλλιτέλης ὁ τοῦ Πολυπείθους	πατήρ,	παλαιστὴς ἀνήρ: νῖκαι δέ σφισι
[6, 15]	ἀνέθηκεν Ἑρμοκράτης ὁ τοῦ Κλειτομάχου	πατήρ.	Τὰ δὲ οἱ ἐς δόξαν
[6, 6]	Φωκέων κοινοῦ. Θεόπομπος γὰρ ὁ	πατὴρ	τοῦ Ἀγήνορος πρόξενος τοῦ ἔθνους
[6, 9]	ἔσχεν αὐτός, πάλης δὲ ὁ	πατὴρ	τοῦ Ἀριστέως Χείμων. Ἑστήκασι μὲν
[6, 3]	αὐτὸν ἔπαινός ἐστι Λύσανδρον· Ἀθάνατον	πάτρᾳ	καὶ Ἀριστοκρίτῳ κλέος ἔργων, Λύσανδρ'
[6, 4]	Ἀμύνταν Ἑλλανίκου. (Χίλωνι δὲ Ἀχαιῷ	Πατρεῖ	δύο μὲν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι πάλης
[6, 4]	Ἰσθμῷ ἐν ἀγχιάλῳ, Χίλων, ὃς	Πατρεύς	ἦν· αὐτὰρ ὁ λαὸς Ἀχαιῶν
[6, 25]	ὄνομα αὐτῷ τίθενται, μετὰ τὴν	Πατρέων	προσοίκησιν τὸ ὄνομα τοῦ Σατράπου
[6, 4]	καὶ ἑκαστοτή. Χίλωνος ἄγαλμα τοῦ	Πατρέως.	Ἀριστοτέλοθς ἄγαλμα του Στραγειρίτου. Ἀρχιδάμου
[6, 9]	μὲν Παντίας Χῖος, παρὰ τῷ	πατρὶ	δεδιδαγμένος Σωστράτῳ. Αἱ δὲ εἰκόνες
[6, 20]	τὰ ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ τῷ	πατρί.	Ἐν Νεμέᾳ δὲ τῇ Ἀργείων
[6, 6]	νίκη. Παραβάλλοντι δὲ τῷ Λαστρατίδα	πατρὶ	ὑπῆρξε μὲν διαύλου παρελθεῖν δρόμῳ·
[6, 21]	μὲν οὖν γονέας τε καὶ	πατρίδας	οὐχ οἷά τε ἦν πυθέσθαι
[6, 11]	(ἐμοὶ δοκεῖν) τὸ φιλοτίμημα, ἐν	πατρίδι	τοῦ ὠκίστου τῶν καλουμένων ἡρώων
[6, 18]	τε καὶ παίδων καὶ αὐτῆς	πατρίδος,	ἀποστέλλουσιν Ἀναξιμένην ἱκετεύειν, Ἀλεξάνδρῳ τε
[6, 4]	Ὄνομα μὲν Λάμπος τῷ ἀνδρί,	πατρὶς	δὲ ἦν αὐτῷ νεωτάτη τῶν
[6, 17]	Ἡραία τε Ἀρκάδων ἐστὶν αὐτῷ	πατρὶς,	καὶ Ἀκέστωρ ὁ τὴν εἰκόνα
[6, 9]	ὁ Λεωπρέπους ἐλεγεῖον δεξιώτατον ἐποίησε.	Πατρὶς	μὲν Κόρκυρα, Φίλων δ' ὄνομ'
[6, 5]	(Σκοτοῦσσα δὲ ἡ τοῦ Πουλυδάμαντας	πατρὶς	οὐκ ᾠκεῖτο ἔτι ἐφ' ἡμῶν.
[6, 1]	φησι τὸ επ' αυτω του	πατρὸ	ς του Ἀναξά νδρου πρό
[6, 19]	τῶν πρὸς Ζεφυρίῳ τῇ ἄκρᾳ,	Πατροκλέα	δὲ εἶναι Κατίλλου Κροτωνιάτην τὸν
[6, 3]	τοῦ Σικυωνίου μαθητοῦ, καὶ πατρὸς	Πατροκλέους.	(Ἵππον δὲ Ἠλεῖον πυγμῇ παῖδας
[6, 10]	οὐκ ἴσμεν· τὰς δὲ τοῦ	πατρὸς	αὐτοῦ καὶ τοῦ πάππου φησὶ
[6, 4]	ἐποίησε. Σάτυρος δὲ Ἠλεῖος Λυσιάνακτος	πατρός,	γένους δὲ τοῦ Ἰαμιδῶν, ἐν
[6, 6]	τῷ Ζεφυρίῳ τῇ ἄκρᾳ νέμονται,	πατρὸς	δὲ ἐκαλεῖτο Ἀστυκλέους· εἶναι δὲ
[6, 2]	ν παιδα εκ Συρακουσων. Ἀντί	πατρος	δὲ εν ουδενὶ του τυρά
[6, 10]	Γλαύκου τοῦ ἐν θαλάσσῃ δαίμονος.	Πατρὸς	δὲ οὗτος ὁ Καρύστιος ἦν
[6, 3]	ἐποίησε Σικυώνιος Κάνθαρος, Ἀλέξιδος μὲν	πατρός,	διδασκάλου δὲ ὢν Εὐτυχίδου. (Εὐπολέμου
[6, 3]	νικήσειεν ἡλικίαν νέος, καὶ ὡς	πατρὸς	εἴη Χαιρήμονος. Γέγραπται δὲ καὶ
[6, 2]	ς, καὶ Μιλή σιος Αντί	πατρος	Κλεινοπά τρου, παιδας κατειργασμέ νος
[6, 17]	τῇ Γοργίου. (Οὗτος ὁ Γοργίας	πατρὸς	μὲν ἦν Χαρμαντίδου, λέγεται δὲ
[6, 12]	ὁμώνυμόν τε αὐτῷ καὶ τοῦ	πατρὸς	πατέρα, τούτους μὲν ἐνταῦθα ἵππων
[6, 3]	Δαιδάλου τοῦ Σικυωνίου μαθητοῦ, καὶ	πατρὸς	Πατροκλέους. (Ἵππον δὲ Ἠλεῖον πυγμῇ
[6, 9]	(ἐμοὶ δοκεῖ) ὁ Γέλων οὗτος,	πατρός	τε ὁμωνύμου τῷ τυράννῳ καὶ
[6, 11]	μὲν ὁ ἀνδριὰς ἐμπεσὼν ὕβρεως	παύει·	τοῦ ἀνθρώπου δὲ τοῦ ἀποθανόντος
[6, 13]	ἀφικομένη καὶ νικῶσα ἔγνω, καὶ	παύεται	τοῦ δρόμου. Ἠλεῖοι δὲ ἀνηγόρευσαν
[6, 5]	ἅρματος, ὁμοῦ καὶ τοὺς ἵππους	πεδήσας	καὶ τὸν ἡνίοχον εἶχε. (Δαρεῖος
[6, 22]	ἐλθεῖν ἐς Ἦλιν διὰ τοῦ	πεδίου	θελήσειας, σταδίους μὲν εἴκοσι καὶ
[6, 19]	Φοίνικας ἤτοι τριήρεσιν ἢ καὶ	πεζῇ	μάχῃ κρατησάντων. (Ὁ δὲ τρίτος
[6, 12]	τὸν ἕτερον, τὸν δὲ αὐτῶν	πεζόν,	ἀνέθεσαν μὲν τοῦ Ἱέρωνος οἱ
[6, 11]	ἐφ' ἵππων, Ἀντιγόνῳ δὲ ἀνὴρ	πεζός	ἐστιν ἡ εἰκών. (Τῶν δὲ
[6, 3]	τὰ ὑπὸ Ἑλλήνων λεγόμενα ἀνάγκη,	πείθεσθαι	δὲ πᾶσιν οὐκέτι ἀνάγκη. Τὰ
[6, 22]	ἐπέγνω μὴ γενήσεσθαί οἱ διὰ	πειθοῦς	καὶ δεήσεως τὸν γάμον, ἐπιτολμᾶν
[6, 23]	Ἔρως κλάδον, ὁ δὲ ἀφελέσθαι	πειρᾶται	τὸν φοίνικα ὁ Ἀντέρως. (Τῆς
[6, 9]	Ἀστυπαλαιεῖς ἔκαμνον ἀνοίγειν τὴν κιβωτὸν	πειρώμενοι.	Τέλος δὲ τὰ ξύλα τῆς
[6, 7]	στρατηγόν, Ῥοδίων δὲ τὸν δῆμον	πεισθέντα	ὑπὸ τοῦ Κόνωνος, ἀπὸ Λακεδαιμονίων
[6, 7]	ὢν καὶ Καλλιπατείρας τῆς Διαγόρου,	Πεισίροδος	δὲ ἐν παισίν, ὃν ἡ
[6, 7]	δὲ οὗτός τε καὶ ὁ	Πεισίροδος	Θούριοι, διωχθέντες ὑπὸ τῶν ἀντιστασιωτῶν
[6, 7]	ἀγῶνα ἤγαγεν. (Οὗτος δὲ ὁ	Πεισίροδος	καὶ ἐν τῇ Ἄλτει παρὰ
[6, 21]	τε καὶ Πρίαντα, ἔτι δὲ	Πελάγοντα	καὶ Αἰόλιόν τε καὶ Κρόνιον.
[6, 11]	φασὶν ἁλιέας ἀναχθέντας ἐς τὸ	πέλαγος	ἐπὶ ἰχθύων θήραν, περισχεῖν τῷ
[6, 8]	παισὶν εἰληφώς· καὶ Ἀζᾶνος ἐκ	Πελλάνας	Φίλιππος κρατήσας πυγμῇ παῖδας, καὶ
[6, 8]	ἐς Πρόμαχον τὸν Δρύωνος παγκρατιαστὴν	Πελληνέα	προσέσται μοι καὶ ταῦτα τῷ
[6, 13]	εἰκών· Ἀγαθῖνον δὲ ἀνέθεσαν Ἀχαιοὶ	Πελληνεῖς.	Ἀνέθηκε δὲ καὶ ὁ Ἀθηναίων
[6, 8]	Τά κατά Τιμασίθειον. (Σωκράτους δὲ	Πελληνέως	δρόμου νίκην ἐν παισὶν εἰληφότος,
[6, 20]	εὐμενῆ δαίμονα. (Ἀνὴρ δὲ Αἰγύπτιος	Πέλοπα	ἔφη παρὰ τοῦ Θηβαίου λαβόντα
[6, 21]	ἐστι τὸ μνῆμα, καὶ τὸν	Πέλοπα,	ἡνίκα τῶν Πισαίων ἔσχε τὴν
[6, 20]	τε ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν τὸν	Πέλοπα	μέλλουσα ἐπὶ τῇ νίκῃ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 21]	Ἰαρδάνου ποταμοῦ. Λέγουσι δὲ καὶ	Πέλοπα	οἱ Ἠλεῖοι τῇ Ἀθηνᾷ θῦσαι
[6, 2]	μέ ντοι Μεσσηνί οις ες	Πελοπό	ννησον καὶ η περὶ τὸ
[6, 2]	Μεσσηνί ους γὰ ρ εκ	Πελοποννή	σου φεύ γοντας επέ λιπεν
[6, 7]	ἐκ Ῥόδου περὶ τὰ ἐντὸς	Πελοποννήσου	χωρία· συλληφθέντα δὲ ὑπὸ ἀνδρῶν
[6, 22]	ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδος, ὅτι οἱ τοῦ	Πέλοπος	ἀκόλουθοι τὰ ἐπινίκια ἤγαγον παρὰ
[6, 22]	οἱ Λετρῖνοι, καὶ Λετρεὺς ὁ	Πέλοπος	ἐγεγόνει σφίσιν οἰκιστής. Ἐπ' ἐμοῦ
[6, 22]	ἐν αὐτῷ χαλκῆ: ὀστᾶ τὰ	Πέλοπος	ἐν τῇ κιβωτῷ φυλάσσουσι. Τείχους
[6, 20]	τῇ Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε τοῦ	Πέλοπος	ἐπὶ τῷ Χρυσίππου θανάτῳ μάλιστα
[6, 19]	ἐνταῦθα ἄξια ἐπιμνησθῆναι· μάχαιρα ἡ	Πέλοπος	χρυσοῦ τὴν λαβὴν πεποιημένη, καὶ
[6, 21]	γῇ φασιν οὐκ ἐπιφανῶς αὐτούς·	Πέλοψ	δὲ ὕστερον μνῆμα ἐν κοινῷ
[6, 20]	Μυρτίλῳ κενὸν ἐνταῦθα ἠρίον ποιήσειε	Πέλοψ	καὶ θύσειέ τε αὐτῷ τὸ
[6, 5]	οὖσα) τούτους τε ἅπαντας κατηκόντισε,	πελτασταῖς	ἐν κύκλῳ περισχὼν καὶ τοξόταις,
[6, 25]	Τλῆ δ' Ἀίδης ἐν τοῖσι	πελώριος	ὠκὺν ὀιστόν, Εὖτέ μιν ωὐτὸς
[6, 3]	ὁ Οἰβώτας εἴη μετὰ Ἑλλήνων;	πέμπτῃ	γὰρ ἐπὶ τῇ ἑβδομηκοστῇ Ὀλυμπιάδι
[6, 10]	γεγόνασιν ἑκάστῳ νῖκαι· Δαμαρέτῳ μὲν	πέμπτῃ	ἐπὶ ταῖς ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι, ὅτε
[6, 3]	ἐποίησε Δαμόκριτος Σικυώνιος, ὃς ἐς	πέμπτον	διδάσκαλον ἀνῄει τὸν Ἀττικὸν Κριτίαν.
[6, 26]	ἔτη παρέχοντες τροφήν σφισιν ἔλυμον·	πέμπτῳ	δὲ (οὐ γὰρ πρόσω βιωσόμενα
[6, 5]	γὰρ τοῦ Πουλυδάμαντος τὰ ἔργα)	πέμπων	ἀγγέλους ὑπισχνούμενος δῶρα, ἀνέπεισεν αὐτὸν
[6, 1]	στεφανωθηναι τὸ ν πατέ ρα	πεντά	θλω· ουτος μὲ ν δὴ
[6, 2]	σκος ουτος, καί οι καὶ	πενταθλή	σαντι ύ στερον εγέ νοντο
[6, 15]	τότε οἱ παῖδες καὶ ὕστατον	πενταθλήσοντες	ἐσεκλήθησαν. Ἒστι δὲ ἥ τε
[6, 23]	ἐπὶ μελέτῃ δρομεῖς καὶ οἱ	πένταθλοι	θέουσιν. Ἔστι δὲ ἐν τῷ
[6, 21]	τῷ γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ	πεντάθλοις	μὲν καθεστήκασιν ἐν αὐτῷ καὶ
[6, 3]	ἕστηκε. Τούτῳ τῷ ἀνδρὶ ἀθλήσαντι	πένταθλον,	ἥ τε Ὀλυμπικὴ νίκη καὶ
[6, 7]	εἰκόνα, τὴν δὲ ἐφεξῆς ταύτῃ,	πένταθλον	Ἠλεῖον Πυθοκλέα, Πολύκλειτός ἐστιν εἰργασμένος.
[6, 3]	καὶ αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ μελετῆσαι	πένταθλον,	ἵνα δὴ ἐκ τῶν πόνων
[6, 24]	δὲ τῆς ἡμέρας ἐπὶ τὸ	πένταθλον,	καὶ ὅσα βαρέα ἆθλα ὀνομάζουσιν.
[6, 17]	ἐν παισὶ σταδίου, Ἀλεξιβίῳ δὲ	πεντάθλου	γέγονε νίκη. καὶ Ἡραία τε
[6, 14]	Ἠλείῳ νῖκαί τε δύο ἐγένοντο	πεντάθλου,	καὶ ἴσαι ταῖς νίκαις αἱ
[6, 16]	νίκας. Κλεάρετός τέ ἐστιν Ἠλεῖος	πεντάθλου	λαβὼν στέφανον· καὶ ἅρμα ἀνδρὸς
[6, 14]	δὲ τὸν Εὐκλήτου Μεσσήνιον ἀνελόμενον	πεντάθλου	νίκην, καὶ Δαμάρετον καὶ τοῦτον
[6, 15]	δὲ ὁ Κλεινόμαχος ἐπὶ νίκῃ	πεντάθλου.	(Παντάρκην δὲ Ἠλεῖον Ἀχαιῶν ἀνάθημα
[6, 15]	Ὀλυμπιάδος πάλης, ἡ δὲ ἑτέρα	πεντάθλου.	Πρῶτον γὰρ δὴ τότε οἱ
[6, 3]	δὲ καὶ δύο Πυθικοὺς αὐτῷ	πεντάθλου	στεφάνους, καὶ ἄλλον Νεμείων. Λέγεται
[6, 3]	τῶν παίδων παρελθεῖν, Στομίῳ δὲ	πεντάθλου	τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμείων
[6, 19]	ἀνάκεινται τρεῖς, οὓς ἐς τοῦ	πεντάθλου	τὸ ἀγώνισμα ἐσκομίζουσι. Καὶ ἀσπίς
[6, 14]	Ἄνδριος, ὃς τὸν Ἠλεῖον Τισαμενὸν	πενταθλοῦντα	ἐν Ὀλυμπίᾳ κατεπάλαισε τὸν ἐν
[6, 15]	μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ γεγόνασιν ἐπὶ	πεντάθλῳ,	διαύλου δὲ καὶ ὅπλου μία
[6, 3]	Ἰσθμῷ δὲ καὶ Νεμέᾳ δὶς	πεντάθλῳ	ἐν ἑκατέρῳ τῷ ἀγῶνι. Οὐ
[6, 10]	αὖθις ἐκείνου παιδὶ ὁμωνύμῳ ἐπὶ	πεντάθλῳ,	Θεοπόμπῳ δὲ τῷ δευτέρῳ πάλης
[6, 10]	τε Ὀλυμπικὸν στέφανον ἔσχεν ἐπὶ	πεντάθλῳ,	καὶ ὕστερον γυμναστὴς ἄριστος λέγεται
[6, 16]	ἕστηκεν Ἠλεῖος, ἀναγορευθεὶς Ὀλυμπίασιν ἐπὶ	πεντάθλῳ,	καὶ Φιλωνίδης Ζώτου, γένος μὲν
[6, 16]	(λέγουσι) Θεόδωρον δὲ λαβόντα ἐπὶ	πεντάθλῳ	νίκην, καὶ Πύτταλον Λάμπιδος πυγμῇ
[6, 16]	τῶν ἐν Ἕλλησιν ὑπάρχουσιν ἐπὶ	πεντάθλῳ,	πλὴν τοῦ Ἰσθμικοῦ. Τούτου δὲ
[6, 14]	τῷ Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν ἑξάκις τῷ	πεντάθλῳ.	Πυθοκρίτῳ μὲν γέγονεν ἀντὶ τούτων
[6, 4]	δὲ τοῦ Ἰαμιδῶν, ἐν Νεμέᾳ	πεντάκις	ἐνίκησε πυκτεύων, καὶ Πυθοῖ τε
[6, 19]	τοῦ χαλκοῦ τὸν σταθμόν, ὅτι	πεντακόσια	εἴη τάλαντα, ἐς δὲ τοὺς
[6, 7]	τε τρεῖς, καὶ ἐν Νεμέᾳ	πέντε.	Λέγεται δὲ, ὡς καὶ κρέας
[6, 3]	μαθητής. Δίκων δὲ ὁ Καλλιβρότου	πέντε	μὲν Πυθοῖ δρόμου νίκας, τρεῖς
[6, 17]	Ὀλυμπίᾳ δρόμου γεγόνασιν αὐτῷ νῖκαι	πέντε,	τέσσαρες δὲ Πυθοῖ, καὶ ἴσαι
[6, 17]	ἐποιήσατο. Βιῶναι δὲ ἔτη Γοργίαν	πέντε	φασὶν ἐπὶ τοῖς ἑκατόν. Λεοντίνων
[6, 21]	Κόρην καὶ Δήμητρα λίθου τοῦ	Πεντελῆσιν	Ἀθηναῖος ἀνέθηκεν Ἡρώδης. Ἐν τῷ
[6, 18]	τὴν ἐνάτην ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς	πεντήκοντα·	καὶ Ὀπουντίου Ῥηξιβίου παγκρατιαστὰς καταγωνισαμένου
[6, 22]	ἴσμεν πόλιν. (Ἀπέχει δὲ ὡς	πεντήκοντα	Ὀλυμπίας σταδίους κώμη τε Ἠλείων
[6, 26]	ἰόντι ἐξ Ἤλιδος, ἑπτὰ καὶ	πεντήκοντα	στάδιοι καὶ ἑκατὸν ἐπὶ ποταμόν
[6, 8]	συμβῆναί φασιν ἐπὶ αἰτίᾳ τοιᾷδε·	πεπαῦσθαι	μὲν ἀθλοῦντα, ἀποπειρᾶσθαι δὲ ὅμως
[6, 26]	ἐς τὸ οἴκημα εὑρίσκουσιν οἴνου	πεπλησμένους	τοὺς λέβητας. Ταῦτα Ἠλείων τε
[6, 24]	ταῖς ἑκκαίδεκα καλουμέναις, ἔνθα τὸν	πέπλον	ὑφαίνουσι τῇ Ἥρᾳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ'
[6, 1]	ς Λακεδαιμονί ων έ χουσι.	Πεποί	ηται δὲ εν Ὀλυμπί α
[6, 16]	ὁ Νίκανδρος Ἠλεῖοι μὲν ἦσαν·	πεποίηκε	δὲ τῷ μὲν Δάιππος τὴν
[6, 14]	Τελέστας. (Μίλωνα δὲ τὸν Διοτίμου	πεποίηκε	μὲν Δαμέας ἐκ Κρότωνος καὶ
[6, 4]	Ἀττικῶν Πολυκλῆς, Σταδιέως μαθητὴς Ἀθηναίου,	πεποίηκε	παῖδα Ἐφέσιον παγκρατιαστήν, Ἀμύνταν Ἑλλανίκου.
[6, 23]	καὶ οὐκ ἐς ἔργον πολέμου	πεποιημέναι.	(Ἐκ δὲ τοῦ γυμνασίου πρὸς
[6, 19]	ἡ Πέλοπος χρυσοῦ τὴν λαβὴν	πεποιημένη,	καὶ εἰργασμένον ἐλέφαντος κέρας τὸ
[6, 19]	Σελινουντίων ἐστὶν οὗτος) ἐν τούτῳ	πεποιημένος	ἐστὶν Ἐνδυμίων· πλὴν δὲ ἐσθῆτός
[6, 13]	ὅ τε ἵππος ἐπὶ στήλῃ	πεποιημένος,	καὶ ἐπίγραμμά ἐστιν ἐπ' αὐτῷ;
[6, 24]	Σιληνῷ καὶ οὐχ ὁμοῦ Διονύσῳ	πεποιημένος·	Μέθη δὲ οἶνον ἐν ἐκπώματι
[6, 11]	ὀργὴν ἐς αὐτὸν ἐπὶ τῷ	πεποιημένῳ	τῶν πολιτῶν, ἀνήρ τις αὐτῶν
[6, 1]	υπηρχεν ά μεινον ετέ ρων	πεποιησθαι,	τοσαυτα καὶ αυτὸ ς μνησθή
[6, 26]	μὲν δὴ Φειδίου φασὶν αὐτήν.	Πεποίηται	δὲ ἀλεκτρυὼν ἐπὶ τῷ κράνει,
[6, 20]	δὴ στάδιον γῆς χῶμά ἐστι,	πεποίηται	δὲ ἐν αὐτῷ καθέδρα τοῖς
[6, 24]	Ὀξύλου τοῦτο ἂν μνῆμα εἴη.	(Πεποίηται	δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ
[6, 4]	δὲ ἐν παισὶ καὶ Ἰσθμίων.	Πεποίηται	δὲ παρὰ τὸν Εὐάνθην ἀνήρ
[6, 21]	τῷ πέρατι τοῦ ὄρους ἱερὸν	πεποίηται	Δήμητρι ἐπίκλησιν Χαμύνῃ· καὶ οἱ
[6, 20]	πέρατι, ᾗ τοῖς σταδιαδρόμοις ἄφεσις	πεποίηται,	Ἐνδυμίωνος μνῆμα ἐνταῦθα λόγῳ Ἠλείων
[6, 8]	Τοῦτο μὲν δὴ ἐς τοσοῦτο	πεποίηται.	(Εὐβώτας δὲ ὁ Κυρηναῖος, ἅτε
[6, 25]	κρηπὶς δὲ ἐντὸς τοῦ τεμένους	πεποίηται,	καὶ ἐπὶ τῇ κρηπῖδι ἄγαλμα
[6, 21]	οὐ πόρρω ἱερὸν Διονύσου Λευκυανίτου	πεποίηται,	καὶ ποταμὸς παρέξεισι ταύτῃ Λευκυανίας·
[6, 24]	ὑπὸ Ἀθηναίων. Ἑτέρωθι δὲ Ἡλίῳ	πεποίηται	καὶ Σελήνῃ λίθου τὰ ἀγάλματα·
[6, 4]	δὲ τὸν Σώστρατον παλαιστὴς ἀνὴρ	πεποίηται	Λεοντίσκος, ἐκ Σικελίας τε ὢν
[6, 10]	δρόμος, καὶ ὡσαύτως τῇ ἐφεξῆς·	πεποίηται	ὁ ἀνδριὰς ἀσπίδα τε κατὰ
[6, 20]	ὁ μὲν ἐς τὸ ἄνω	πεποίηται	πηδᾶν ὁ ἀετός, ὡς τοῖς
[6, 20]	τοῦ ναοῦ (διπλοῦς γὰρ δὴ	πεποίηται)	τῆς τε Εἰλειθυίας βωμὸς, καὶ
[6, 21]	δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ λίθου	πεποίηται·	τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς καὶ
[6, 24]	πόλεις εἰσὶν Ἑλλήνων, τρόπῳ δὲ	πεποίηται	τῷ ἀρχαιοτέρῳ, στοαῖς τε ἀπὸ
[6, 20]	κατὰ ἄκρον μάλιστα τὸ ἔμβολον	πεποίηται	χαλκοῦς. (Ἑκατέρα μὲν δὴ πλευρὰ
[6, 19]	ἐστιν ἐπίχαλκος γραφῇ τὰ ἐντὸς	πεποικιλμένη,	καὶ κράνος τε καὶ κνημῖδες
[6, 18]	κυπαρίσσου, καὶ ἧσσον τῆς ἑτέρας	πεπονηκυῖά	ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ' Οἱ ἐν
[6, 19]	γράμματα παρῆκται μὲν ἐπὶ βραχύ,	πέπονθε	δὲ αὐτὸ διὰ τοῦ ἀναθήματος
[6, 18]	ὁ Ἀναξιμένης, καὶ τὸν Ἀλέξανδρον,	πεπυσμένον	καθ' ἥντινα αἰτίαν ἥκοι, κατομόσασθαί
[6, 2]	Ὀλυμπί α. Θαυμα δὲ εί	περ	ά λλο τι καὶ τό
[6, 8]	ὄνομα, οὔ μοι πιστὰ ἦν,	πέρα	γε τῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκης,
[6, 25]	ἐσελθεῖν δὲ οὐδὲ τότε ἐφεῖται	πέρα	γε τοῦ ἱερωμένου. Ἀνθρώπων δὲ
[6, 13]	Ὀλυμπιάδι καὶ ἑξηκοστῇ, καὶ οὐ	πέρα	ταύτης ἐστὶν ἐν τοῖς Ἠλείων
[6, 24]	ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ παρὰ τὸ	πέρας	τῆς στοᾶς ὁ Ἑλλανοδικαιών· ἀγυιὰ
[6, 20]	παρὰ Ἠλείοις. (Ἐν δὲ τοῖς	πέρασι	τοῦ Κρονίου κατὰ τὸ πρὸς
[6, 3]	τρεῖς ἐπὶ τοῦ δρόμου τῷ	πέρατι	Ἑλλανοδίκαι, νικᾷν δὲ τῷ μὲν
[6, 20]	ἐποιήσαντο ἀθλητῶν, ἐπὶ τούτῳ τῷ	πέρατί	ἐστιν, ἣν Κρυπτὴν ὀνομάζουσιν ἔσοδον·
[6, 20]	Πρὸς δὲ τοῦ σταδίου τῷ	πέρατι,	ᾗ τοῖς σταδιαδρόμοις ἄφεσις πεποίηται,
[6, 21]	δὲ οὐχ ὑψηλόν. Ἐπὶ τῷ	πέρατι	τοῦ ὄρους ἱερὸν πεποίηται Δήμητρι
[6, 20]	Ὀλυμπίᾳ. (Ἔστι δὲ ἐπὶ τῷ	πέρατι	τῶν ἀγαλμάτων, ἃ ἐπὶ ζημίαις
[6, 24]	Σιληνοῦ μνῆμα, καὶ ἄλλου Σιληνοῦ	Περγαμηνοῖς	ἐστιν. (Ἠλείων δὲ ἐν τῇ
[6, 23]	δὲ ἀρχομένης, ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ	περὶ	ἀποκλίνοντα ἐς δυσμὰς τοῦ ἡλίου
[6, 16]	γενομένης πρὸς Ἀρκάδας Ἠλείοις ἀμφισβητήσεως	περὶ	γῆς ὅρων, εἶπεν οὗτος ὁ
[6, 18]	ἐργάσασθαι. Οἱ δὲ ἅτε θέοντες	περὶ	γυναικῶν τε καὶ παίδων καὶ
[6, 23]	δὲ Λαλίχμιον, τοῦ ἀναθέντος ἐπώνυμον.	Περὶ	δὲ αὐτὸ ἀσπίδες ἅμα κεινται,
[6, 19]	ἐχόμενον τοῦ Βυζαντίων. Ὁπόσοι δὲ	περὶ	Ἰταλίας καὶ πόλεων ἐπολυπραγμόνησαν τῶν
[6, 3]	Ἀλκιβιάδου μέν γε τριήρεσιν Ἀθηναίων	περὶ	Ἰωνίαν ἰσχύοντος, ἐθεράπευον αὐτὸν Ἰώνων
[6, 3]	καὶ Κόνωνος κεκρατηκότος τῇ ναυμαχίᾳ	περὶ	Κνίδον καὶ ὄρος τὸ Δώριον
[6, 4]	μοι καὶ Μακεδόνων ἐναντία ἀγωνίσασθαι	περὶ	Λάμιαν φαίνεται τὴν ἐν Θεσσαλίᾳ.
[6, 12]	ἀγαγόμενος τὴν Πύρρου. Ῥωμαίων δὲ	περὶ	Σικελίας ἐς τὴν πρὸς Καρχηδονίους
[6, 7]	ἀποδημεῖν μὲν τότε ἐκ Ῥόδου	περὶ	τὰ ἐντὸς Πελοποννήσου χωρία· συλληφθέντα
[6, 19]	τῇ Ἄλτει θησαυροί. Σινυνωνίων θησαυρός.	Περὶ	Ταρτησοῦ ποταμοῦ καὶ πόλεως. Θησαυρὸς
[6, 13]	τι ἧσσον θέουσα ἐν κόσμῳ	περί	τε τὴν νύσσαν ἐπέστρεφε, καὶ
[6, 18]	Κρατισθένους Κυρηναίου. Ἀναξιμένους σοφιστοῦ ἄγαλμα.	Περὶ	τῆς αὐτοῦ πρὸς Ἀλέξανδρον πρεσβείας
[6, 14]	Ἀνδριὰς Μίλωνος τοῦ Κροτωνιάτου. Τά	περὶ	τῆς ἰσχύος τε καὶ τῆς
[6, 2]	ες Πελοπό ννησον καὶ η	περὶ	τὸ ν αγωνα τύ χη
[6, 2]	φεύ γοντας επέ λιπεν η	περὶ	τὸ ν αγωνα τύ χη
[6, 5]	οἱ λέοντες καὶ ἐς τὴν	περὶ	τὸν Ὄλυμπον πλανῶνται χώραν. Τούτου
[6, 22]	ταύτῃ καὶ ὠρχήσαντο ἐπιχώριον τοῖς	περὶ	τὸν Σίπυλον κόρδακα ὄρχησιν. Τοῦ
[6, 2]	Ἄλλων ἀθλητῶν ἀνδρίαντες. Τύχη Μεσσηνίων	περὶ	τοὺς Ὀλυμπιακοῦς ἀγῶνας. (Παγκρατιαστου δὲ
[6, 25]	ἀπὸ λίνου τε καὶ βύσσου	περιβάλλουσι.	(Τοῦτο τὸ ἄγαλμα ἐλέγετο εἶναι
[6, 19]	δὲ ὅτι μὴ θέατρον καὶ	περίβολοι	τείχους ἄλλο ἐλείπετο οὐδὲν Μεταποντίου.
[6, 21]	Ἔστι δὲ καὶ ἄλλος ἐλάσσων	περίβολος	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ἐσόδου τῆς
[6, 23]	τοίχου· ὁ σύμπας δὲ οὗτος	περίβολος	καλεῖται Ξυστός, ὅτι Ἡρακλεῖ τῷ
[6, 23]	(Ἔστι δὲ καὶ τρίτος γυμνασίου	περίβολος,	ὄνομα μὲν Μαλκὼ, τῆς μαλακότητος
[6, 23]	δὲ καὶ ἄλλος ἐλάσσων γυμνασίου	περίβολος,	ὃς ἔχεται μὲν τοῦ μείζονος,
[6, 25]	γὰρ δὴ Ἠλείοις καὶ Ἅιδου	περίβολός	τε καὶ ναός) ἀνοίγνυται μὲν
[6, 25]	(Ὁ δὲ ἱερὸς τοῦ Ἅιδου	περίβολός	τε καὶ ναός (ἔστι γὰρ
[6, 14]	καὶ ἄλλα τοιάδε ἐς ἐπίδειξιν.	(Περιέδει	τῷ μετώπῳ χορδὴν κατὰ ταὐτὰ
[6, 26]	εὑρίσκεται λεπτὸν, τοῖς ποσὶν αὐτῶν	περιειλιγμένον.	(Τρέφουσι δὲ αὐτὰ ἐπὶ μὲν
[6, 19]	παρὰ Ἑσπερίσι τὴν μηλέαν, καὶ	περιελελιγμένον	τῇ μηλέᾳ τὸν δράκοντα· κέδρου
[6, 12]	αὐτὸ ἀνοικισθείσας ἐς Μεγάλην πόλιν,	περιέχει	σφᾶς γενόμενον ὑπὸ τοῦ Ἀρκάδων
[6, 26]	Νείλου, καὶ οὐχ ὑπὸ μιᾶς	περιέχεσθαι	θαλάσσης; τοιαύτην ἑτέραν καὶ τὴν
[6, 25]	ἐπὶ χελώνης βέβηκε. Τῆς δὲ	περιέχεται	μὲν τὸ τέμενος θριγκῷ, κρηπὶς
[6, 20]	Ἱπποδάμειον καλούμενον, ὅσον πλέθρου χωρίον	περιεχόμενον	θριγκῷ. Ἐς τοῦτο ἅπαξ κατὰ
[6, 18]	χρώμενον, Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου, τέχνῃ	περιῆλθε	τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν τὰ βασιλέως τοῦ
[6, 22]	γενέσθαι τῇ πόλει Πίσον τὸν	Περιήρους	φασὶ τοῦ Αἰόλου. Πισαῖοι δὲ
[6, 14]	ταὐτὰ δὴ καὶ εἰ ταινίαν	περιθεῖτο	ἢ στέφανον· κατέχων δὲ ἐντὸς
[6, 22]	τῆς Τριφυλίας, τῶν δὲ ἄλλων	περιοίκων	Δυσπόντιοι. Τούτοις καὶ μάλιστα ἐς
[6, 26]	τὸ ἄγαλμα, ὃν οἱ ταύτῃ	περισσῶς	σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν αἰδοῖον ἐπὶ
[6, 25]	ναὸς ἀρχαῖος, στοαῖς ἐν κύκλῳ	περίστυλος·	ὁ δὲ ὄροφος κατερρύηκε τῷ
[6, 11]	τὸ πέλαγος ἐπὶ ἰχθύων θήραν,	περισχεῖν	τῷ δικτύῳ τὴν εἰκόνα, καὶ
[6, 5]	ἅπαντας κατηκόντισε, πελτασταῖς ἐν κύκλῳ	περισχὼν	καὶ τοξόταις, καὶ τὸ ἄλλο
[6, 20]	ὁ Ταράξιππος. Σχῆμα μὲν βωμοῦ	περιφεροῦς	ἐστι· παραθέοντας δὲ κατὰ τοῦτο
[6, 21]	τάφος τε Οἰνομάου, γῆς χῶμα	περιῳκοδομημένον	λίθοις ἐστὶ, καὶ ὑπὲρ τοῦ
[6, 17]	Φιλίππου τῆς ἐπὶ Δαρεῖον καὶ	Πέρσας	στρατείας μετασχόντος. Δύο δὲ αὖθις
[6, 5]	αὑτοῦ. Ἔνθα δὴ κατὰ πρόκλησιν	Περσῶν	ἄνδρας τῶν καλουμένων ἀθανάτων ἀριθμὸν
[6, 5]	παῖς νόθος, ὃς ὁμοῦ τῷ	Περσῶν	δήμῳ Σογδιανὸν καταπαύσας παῖδα Ἀρταξέρξου
[6, 18]	τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν τὰ βασιλέως τοῦ	Περσῶν	φρονησάντων, ἢ καὶ αἰτίαν φρονῆσαι
[6, 1]	νικητῶν, καί ἰδιωτῶν ἑτέρων. (Ἕ́	πεται	δέ μοι τω λό γω
[6, 24]	ὄνομα, λέγεται δὲ, ὡς ἡ	Πέτρα	δῆμος εἴη τὸ ἀρχαῖον. (Ἠλείοις
[6, 24]	οὐ πόρρω τοῦ Ἠλείων ἄστεως·	Πέτρα	μὲν τῷ χωρίῳ τὸ ὄνομα,
[6, 20]	τὴν Ὠλενίαν ἐν τῇ Ἠλείᾳ	πέτραν	φασὶν ὀνομασθῆναι) οἱ δὲ τὸν
[6, 20]	οὐδεὶς, ὅστις ἔβλαπτε τοὺς ἵππους,	πέτρας	δὲ ὑπὲρ τῶν ἵππων τὴν
[6, 20]	τὰς τοῦ τείχους οἰκοδομίας τὰς	πέτρας.	Ὁ δὲ πιθανώτατος (ἐμοὶ δοκεῖν)
[6, 23]	μὲν ὑψηλαὶ διὰ τῶν δρόμων	πεφύκασιν	ἐντὸς τοίχου· ὁ σύμπας δὲ
[6, 22]	ὑπὲρ νήσου τῆς Σφακτηρίας οὐ	πέφυκεν	ἀρχὴν διοδεύειν τὴν γῆν ὁ
[6, 10]	ἐπιτηδειότατος τῶν κατ' αὐτὸν χειρονομῆσαι	πεφυκώς.	Ἀποθανόντα δὲ οἱ Καρύστιοι ταφῆναί
[6, 22]	δὲ ἦσαν διὰ τοῦ χωρίου	πεφυτευμέναι	παντός, ἔνθα ἡ Πίσα ᾠκεῖτο.
[6, 22]	νυμφῶν, Καλλιφάεια, καὶ Συνάλλαξις, καὶ	Πηγαία	τε καὶ Ἴασις, ἐν κοινῷ
[6, 22]	καὶ πρὸς αὐτῇ Κύθηρος ποταμός·	πηγὴ	δὲ ἐκδιδοῦσα ἐς τὸν ποταμὸν,
[6, 22]	Ἰωνίδες. Λουομένοις δὲ ἐν τῇ	πηγῇ	καμάτων τέ ἐστι καὶ ἀλγημάτων
[6, 22]	νυμφῶν ἐστιν ἱερὸν ἐπὶ τῇ	πηγῇ.	Ὀνόματα δὲ ἰδίᾳ μὲν ἑκάστῃ
[6, 6]	Κάλαβρός τε ποταμὸς καὶ Λύκα	πηγή,	πρὸς δὲ Ἡρῷόν τε καὶ
[6, 20]	μὲν ἐς τὸ ἄνω πεποίηται	πηδᾶν	ὁ ἀετός, ὡς τοῖς ἥκουσιν
[6, 5]	τὰς χηλὰς κατεῖχεν ἄκρας, καὶ	πηδῶντα	καὶ ἐπειγόμενον οὐκ ἀνίει, πρίν
[6, 22]	ἐπιβουλὴν ἔχειν) ἀλείψασθαι τὸ πρόσωπον	πηλῷ	καὶ αὐτὴν καὶ ὅσαι τῶν
[6, 5]	καὶ τὸν ποταμὸν τέτραπται τὸν	Πηνειόν.	Ἐνταῦθα ὁ Πουλυδάμας λέοντα ἐν
[6, 22]	ποταμὸς Λάδων κάτεισιν ἐς τὸν	Πηνειόν.	(Λέγουσι δὲ οἱ Ἠλεῖοι καὶ
[6, 2]	ν φησιν εν ά σματι	Πί	νδαρος. (Παρὰ δὲ του Θρασυβού
[6, 14]	παρεῖναι βιαζομένῳ, μήτε αὐτὸς λυμήνασθαι	πιέζων.	Ἱστάμενος δὲ ἐπὶ ἀληλιμμένῳ τῷ
[6, 17]	Τισίας ἐς λόγους ἐσηνέγκατο, καὶ	πιθανώτατα	τῶν καθ' αὑτὸν γυναικὶ Συρακουσίᾳ
[6, 20]	οἰκοδομίας τὰς πέτρας. Ὁ δὲ	πιθανώτατος	(ἐμοὶ δοκεῖν) τῶν λόγων Ποσειδῶνος
[6, 20]	ὁ δελφὶς δὲ ἐς ἔδαφος	πίπτει.	(Πρῶται μὲν δὴ ἑκατέρωθεν αἱ
[6, 22]	χωρίου πεφυτευμέναι παντός, ἔνθα ἡ	Πίσα	ᾠκεῖτο. (Οἰκιστὴν μὲν δὴ γενέσθαι
[6, 21]	μάλιστα, οὗτός ἐστιν ὁ τὴν	Πισαίαν	πρὸς Ἀρκάδας διορίζων, ὄνομα δέ
[6, 22]	βουλεύειν· ἐσβαλόντας δὲ ἐς τὴν	Πισαίαν	σὺν ὅπλοις, ἀπελθεῖν οἴκαδε ἀπράκτους
[6, 21]	καὶ ἐντὸς γῆς ἔσῃ τῆς	Πισαίας.	(Ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ λόφος
[6, 22]	τὸν Περιήρους φασὶ τοῦ Αἰόλου.	Πισαῖοι	δὲ ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον, συμφορὰν ἀπεχθανόμενοί
[6, 4]	μὴ αὐτοὶ τὸν ἀγῶνα, ἀλλὰ	Πισαῖοι	καὶ Ἀρκάδες ἔθεσαν ἀντ' αὐτῶν.
[6, 22]	ὀλυμπιάδι καὶ τριακοστῇ στρατὸν οἱ	Πισαῖοι	καὶ βασιλεὺς αὐτῶν Πανταλέων ὁ
[6, 22]	μετὰ Δαμοφῶντα τὸν ἀδελφὸν βασιλεύσαντος,	Πισαῖοι	πόλεμον ἑκούσιον ἐπανείλοντο Ἠλείοις, συναπέστησαν
[6, 21]	δὲ ἐξ ἀρχῆς οἱ αὐτοὶ	Πισαίοις	καθεστήκεσαν ἔχοντες κατὰ τάδε. Διαβάντων
[6, 22]	δὴ καὶ ὅσοι τοῦ πολέμου	Πισαίοις	μετέσχον, ἐπέλαβεν ἀναστάτους ὑπὸ Ἠλείων
[6, 21]	μύσαι· οἱ δὲ Χάμυνον ἄνδρα	Πισαῖον	Πανταλέοντι ἐναντιούμενον τῷ Ὀμφαλίωνος τυραννοῦντι
[6, 22]	γενέσθαι σφίσιν Οἰνομάου παῖδα ἐμνημόνευον.	Πισαίους	μὲν δὴ καὶ ὅσοι τοῦ
[6, 22]	Τούτοις καὶ μάλιστα ἐς τοὺς	Πισαίους	οἰκεῖα ἦν, καὶ οἰκιστὴν Δυσποντέα
[6, 21]	καὶ τὸν Πέλοπα, ἡνίκα τῶν	Πισαίων	ἔσχε τὴν ἀρχήν, φασὶν ἐναγίζειν
[6, 21]	ἐναντιούμενον τῷ Ὀμφαλίωνος τυραννοῦντι ἐν	Πίσῃ	καὶ ἀπόστασιν βουλεύοντι ἀπὸ Ἠλείων,
[6, 22]	μὲν δὴ γενέσθαι τῇ πόλει	Πίσον	τὸν Περιήρους φασὶ τοῦ Αἰόλου.
[6, 20]	Οἱ δὲ ἐν ταῖς ἀρχαῖς	(πιστὰ	γὰρ τὴν ἄνθρωπον ἡγοῦντο εἰρηκέναι)
[6, 18]	τὰ ἐς Ἀλέξανδρον οὔ μοι	πιστά	ἐστιν Ἀναξιμένην τὸν ποιήσαντα εἶναι.
[6, 8]	Δάμαρχον δὲ ὄνομα, οὔ μοι	πιστὰ	ἦν, πέρα γε τῆς ἐν
[6, 26]	αὐτόματον ἐκ τοῦ ἱεροῦ. Εἰ	πιστεύειν	χρὴ ταῦτα Ἕλλησιν, ἀποδέχοιτο ἄν
[6, 24]	τὴν ἀγορὰν ἕστηκε Πύρρωνος τοῦ	Πιστοκράτους	εἰκών, σοφιστοῦ τε ἀνδρὸς καὶ
[6, 3]	Πτολίχου δὲ ἦν μαθητὴς Ἀμφίων·	Πίσων	δὲ ἀνὴρ ἐκ Καλαυρείας ἐδιδάχθη
[6, 3]	Ἀμφίονι· ὁ δὲ παρὰ τῷ	Πίσωνι	Δαμόκριτος. (Κρατῖνος δὲ ἐξ Αἰγείρας
[6, 9]	Ἐφ' ὅτῳ δὲ ὁ Θεόγνητος	πίτυος	τῆς γ' ἡμέρου καὶ ῥοιᾶς
[6, 6]	ἐς αὐτὸν εἶχεν οὕτως. Ὀδυσσέα	πλανώμενον	μετὰ ἅλωσιν τὴν Ἰλίου, κατενεχθῆναί
[6, 5]	ἐς τὴν περὶ τὸν Ὄλυμπον	πλανῶνται	χώραν. Τούτου δὲ τοῦ ὄρους
[6, 14]	οὗτος, Προκλῆς ὁ Λυκαστίδα. Τοῖς	πλάσταις	δὲ, οἳ τοὺς ἀνδριάντας ἐποίησαν,
[6, 3]	Πυριλάμπει δὲ ὁμώνυμος καὶ ὁ	πλάστης,	γένος δὲ οὐ Σικυώνιος, ἀλλὰ
[6, 4]	Ἀθηναίου Σιλανίωνος ὁ ἀνδριάς ἐστι.	Πλάστης	δὲ ἄλλος τῶν Ἀττικῶν Πολυκλῆς,
[6, 6]	ἦν αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ ὁ	πλάστης	ὁ ἐκ Μαινάλου Δαμοξενίδαν ἄνδρα
[6, 4]	καὶ ἄλλος ἀγαθὸς τὰ ἐς	πλαστικήν.	Διδαχθῆναι δὲ παρὰ Κλεάρχῳ φασὶν
[6, 3]	Ὀλυμπιάδι τὸ πταῖσμα ἐγένετο ἐν	Πλαταιαῖς	Μαρδονίῳ καὶ Μήδοις. Ἐμοὶ μὲν
[6, 3]	ἂν οὖν τήν γε ἐν	Πλαταιαῖς	μάχην μεμαχημένος ὁ Οἰβώτας εἴη
[6, 14]	τούτων ἐναντία Μαρδονίου καὶ Μήδων	Πλαταιᾶσι	μαντευσάμενον. Οὗτός τε δὴ ὁ
[6, 10]	τοῦ ἀπὸ τῆς μάχης τῆς	Πλαταιᾶσιν	ἀνατεθέντος ὑπὸ Ἑλλήνων. Ἐνίκα μὲν
[6, 23]	σφίσι τῷ γυμνασίῳ δρᾶν καθέστηκε.	Πλάτανοι	μὲν ὑψηλαὶ διὰ τῶν δρόμων
[6, 2]	ως. ὰ δὴ καὶ ες	πλέ	ον εν τω λό γω
[6, 23]	δὲ ἐν τῷ γυμνασίῳ καλούμενον	Πλέθριον·	ἐν δὲ αὐτῷ συμβάλλουσιν οἱ
[6, 20]	πομπικὴν ἔσοδον Ἱπποδάμειον καλούμενον, ὅσον	πλέθρου	χωρίον περιεχόμενον θριγκῷ. Ἐς τοῦτο
[6, 16]	δὲ ἐν παισὶν ἀνελομένοις στεφάνους.	Πλείσταινον	δὲ τὸν Εὐρυδάμου τοῦ ἐναντία
[6, 25]	Ἦλιν τιμῆς μὲν καὶ ἐς	πλέον	ἔτι ἥκει· Σατράπην δὲ καὶ
[6, 12]	μὲν οἱ Καρχηδόνιοι τῆς νήσου	πλέον	ἢ ἥμισυ· Ἱέρωνι δὲ συνιόντων
[6, 20]	μὲν δὴ πλευρὰ τῆς ἀφέσεως	πλέον	ἢ τετρακοσίους πόδας παρέχεται τοῦ
[6, 13]	Ἠλεῖοι; Τούτων δὲ ἔτι ἐς	πλέον	ἥκουσιν εὐηθείας, οἳ τὸν ἑστηκότα
[6, 4]	ἐν τοῖς Σπαρτιατικοῖς λόγοις ἐς	πλέον	ἡμῖν δεδήλωται. Εὐάνθει δὲ Κυζικηνῷ
[6, 20]	δὲ τοῦ ἱπποδρόμου παρήκουσαν ἐς	πλέον	τὴν ἑτέραν τῶν πλευρῶν, ἔστιν
[6, 17]	(ἀλλά γε ἐκείνου τε ἐς	πλέον	τιμῆς ἀφίκετο ὁ Γοργίας παρὰ
[6, 13]	τῆς σάλπιγγος ἤκουσεν, ἐπετάχυνεν ἐς	πλέον	τὸν δρόμον, φθάνει τε δὴ
[6, 5]	ὄρους ἡ μὲν ἐς Μακεδονίαν	πλευρά,	ἡ δὲ ἐπὶ Θεσσαλοὺς καὶ
[6, 20]	πεποίηται χαλκοῦς. (Ἑκατέρα μὲν δὴ	πλευρὰ	τῆς ἀφέσεως πλέον ἢ τετρακοσίους
[6, 14]	ὤμου παρ' αὐτὴν καθίει τὴν	πλευράν,	τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνος
[6, 20]	πλευρῶν, ἔστιν ἐπὶ τῆς μείζονος	πλευρᾶς,	οὔσης χώματος, κατὰ τὴν διέξοδον
[6, 20]	ἐς πλέον τὴν ἑτέραν τῶν	πλευρῶν,	ἔστιν ἐπὶ τῆς μείζονος πλευρᾶς,
[6, 6]	καὶ ἐς ἐμὲ ἀνδρὸς ἤκουσα	πλεύσαντος	κατὰ ἐμπορίαν. (Τόδε μὲν ἤκουσα,
[6, 23]	δὲ ἱμάντων τῶν μαλακωτέρων ταῖς	πληγαῖς.	Ἀνάκειται δὲ καὶ τῶν ἀγαλμάτων
[6, 12]	τρεῖς φασιν ἀνταγωνιστὰς αὐτὸν, οὔτε	πληγὴν	ἀποδεξάμενον, οὔτε τι τρωθέντα τοῦ
[6, 10]	ἐς τὸν ἀνταγωνιζόμενον ἐνεγκὼν τὴν	πληγὴν,	αὐτίκα εἶχε τὴν νίκην. (Στεφάνους
[6, 24]	ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς οἱ βωμοὶ	πλῆθος	οὐ πολλοί· καταλύονται γὰρ οὐ
[6, 12]	ἐς Συρακούσας, καὶ ἐς τὸ	πλῆθος	ποιεῖσθαι λόγους ἀρχομένῳ, ἐπέδραμεν ὡς
[6, 10]	ἐξ αὐτῶν ἐπύκτευεν, ἀπαγορεύειν ὑπὸ	πλήθους	τῶν τραυμάτων ἐνομίζετο. Καί οἱ
[6, 25]	τι δὲ Ἠλείων ἡ πόλις	πληθύει	μάλιστα ἀνθρώποις, κατὰ τοῦτο ἀνδριάς
[6, 8]	καὶ οὐκ ἀποδέοντα τῇ εὐτυχίᾳ,	πλήν	γε δὴ τοῦ τελευταίου· τοῦτο
[6, 19]	ἐν τούτῳ πεποιημένος ἐστὶν Ἐνδυμίων·	πλὴν	δὲ ἐσθῆτός ἐστι τὰ λοιπὰ
[6, 25]	μέγα ἄγαλμα ἀνάκειται ξόανον ἐπίχρυσον,	πλὴν	προσώπου καὶ χειρῶν τε ἄκρων
[6, 20]	ἐς αὐτὸ ἔσοδος οὐκ ἔστι	πλὴν	τῇ θεραπευούσῃ τὸν θεὸν, ἐπὶ
[6, 16]	ἐν Ἕλλησιν ὑπάρχουσιν ἐπὶ πεντάθλῳ,	πλὴν	τοῦ Ἰσθμικοῦ. Τούτου δὲ τοῦ
[6, 5]	μέγιστος δὲ ἁπάντων ἐγένετο ἀνθρώπων,	πλὴν	τῶν ἡρώων καλουμένων, καὶ εἰ
[6, 1]	ί ππω κρατησαι κέ λητι.	Πλησί	ον δὲ του Κλεογέ νους,
[6, 2]	τα. (Του δὲ Λί χα	πλησί	ον μά ντις έ στηκεν
[6, 23]	διακελευσάμενοι κατὰ τὴν ὁδόν, ἐπειδὰν	πλησίον	γίνωνται τοῦ τείχους, φθέγγεσθαι μὲν
[6, 12]	αὐτῶν. Ἀρέος καὶ Ἀράτου ἀνδριάντες.	(Πλησίον	δὲ ἅρμα τέ ἐστι χαλκοῦν,
[6, 20]	Κλάδεον ὡς ἐπὶ ἡλίου δυσμάς.	Πλησίον	δὲ τῆς Εἰλειθυίας ἐρείπια Ἀφροδίτης
[6, 3]	ἐπεὶ Ὕσμωνί γε τῷ Ἠλείῳ.	Πλησίον	δὲ τοῦ Ἀντιόχου καὶ Ὕσμων
[6, 17]	εἰκόνα. (Τούτων δέ εἰσιν Ἠλεῖοι	πλησίον	πυγμῇ παῖδας κρατήσαντες, ὁ μὲν
[6, 14]	ἀνελόμενος κέλητι ἵππῳ στέφανον· καὶ	πλησίον	τοῦ ἵππου Τελέστας ἐστὶ Μεσσήνιος,
[6, 26]	τοῦ καλάμου, ῥήγνυταί τε ὑπὸ	πλησμονῆς,	καὶ ἀποθανόντος οὕτω τὸ πολὺ
[6, 20]	ἀντὶ ὕσπληγος. Βωμὸς δὲ ὠμῆς	πλίνθου,	τὰ ἐκτὸς κεκονιαμένος, ἐπὶ ἑκάστης
[6, 26]	δένδρεσιν ὑφαίνουσι· καὶ δὴ καὶ	πόδας	ἀριθμὸν ὀκτὼ κατὰ ταὐτὰ ἔχει
[6, 19]	ἐστιν ἐνταῦθα πρόσωπον καὶ ἄκρους	πόδας	καὶ τὰς χεῖρας ἐλέφαντος εἰργασμένος.
[6, 20]	τῆς ἀφέσεως πλέον ἢ τετρακοσίους	πόδας	παρέχεται τοῦ μήκους, ᾠκοδόμηται δὲ
[6, 24]	πρόσωπα δὲ καὶ χεῖρες καὶ	πόδες	λίθου λευκοῦ· ἔχουσι δὲ ἡ
[6, 25]	τέχνη Φειδίου, τῷ δὲ ἑτέρῳ	ποδὶ	ἐπὶ χελώνης βέβηκε. Τῆς δὲ
[6, 13]	τραχείᾳ Καρίᾳ. Ἀνέφηνε δὲ ἀρετὴν	ποδῶν	ἐν Ὀλυμπίᾳ πᾶσαν. Ἀπὸ γὰρ
[6, 25]	γένεια, τόν τε ἕτερον τῶν	ποδῶν	ἐπιπλέκων τῷ ἑτέρῳ, καὶ ταῖς
[6, 5]	λαβὼν τοῦ ἑτέρου τῶν ὄπισθεν	ποδῶν,	τὰς χηλὰς κατεῖχεν ἄκρας, καὶ
[6, 25]	καὶ χειρῶν τε ἄκρων καὶ	ποδῶν·	ταῦτα δέ οἵ ἐστι λίθου
[6, 19]	Σικυωνίῳ ἐστὶν ὁ Καρχηδονίων θησαυρός,	Ποθαίου	τέχνη, καὶ Ἀντιφίλου τε καὶ
[6, 24]	ἐς τὸν ἀγῶνα σφᾶς δεῖ	ποιεῖν,	διδάσκονται. (Τῇ στοᾷ δὲ, ἔνθα
[6, 12]	Συρακούσας, καὶ ἐς τὸ πλῆθος	ποιεῖσθαι	λόγους ἀρχομένῳ, ἐπέδραμεν ὡς ἀποκτενῶν
[6, 20]	ἐκτὸς κεκονιαμένος, ἐπὶ ἑκάστης Ὀλυμπιάδος	ποιεῖται	κατὰ τὴν πρῷραν μάλιστά που
[6, 2]	Μύ ρωνος του Ἀθηναί ου	ποιή	ματα. Τω δε Ἀρκεσιλά ω
[6, 1]	τὸ μετὰ τουτο ή δη	ποιή	σασθαι καὶ ί ππων αγωνιστων
[6, 7]	φησί. Καλλικλέους δὲ τοῦ Μεγαρέως	ποίημα	ὁ ἀνδριάς ἐστιν. (Ἀνὴρ δὲ
[6, 19]	Θεοκλέους δὲ ἔργα τοῦ Ἡγύλου·	ποιῆσαι	δὲ Αὐτονόμου τῷ παιδί, φησι
[6, 15]	φησιν· εἰρήνην τε γὰρ Ἀχαιοῖς	ποιῆσαι	καὶ Ἠλείοις αὐτόν, καὶ ὅσοι
[6, 13]	τε ἔσχεν Ἵππος ὑπὸ Ἑλλήνων.	Ποιήσαιο	δ' ἂν καὶ Πολίτην ἐν
[6, 18]	μοι πιστά ἐστιν Ἀναξιμένην τὸν	ποιήσαντα	εἶναι. Σωτάδης δὲ ἐπὶ δολίχου
[6, 25]	καὶ Ὅμηρον τῷ λόγῳ μάρτυρα	ποιήσαντα	ἐν Ἰλιάδι· Τλῆ δ' Ἀίδης
[6, 10]	Θεοπόμπου μὲν τοῦ παλαίσαντος τὸν	ποιήσαντα	οὐκ ἴσμεν· τὰς δὲ τοῦ
[6, 8]	τῶν ἀνδρῶν, τοῦ μὲν τὸν	ποιήσαντα	τὴν εἰκόνα οὐ λέγουσι· τὴν
[6, 4]	ἐδήλωσεν. (Εἰ δὲ Λυσίππου τοῦ	ποιήσαντος	τὴν εἰκόνα τεκμαιρόμενον τῇ ἡλικίᾳ
[6, 7]	Μεγαρεὺς εἰργάσατο Καλλικλῆς Θεοκόσμου τοῦ	ποιήσαντος	τὸ ἄγαλμα ἐν Μεγάροις τοῦ
[6, 15]	Κλεινόμαχον δὲ Ἠλεῖον ὅστις ὁ	ποιήσας	ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν; ἀνηγορεύθη δὲ
[6, 6]	ὁ τῆς Ἥρας τὸ ἄγαλμα	ποιήσας,	μαθητὴς δὲ Ναυκύδους, παλαιστὴν παῖδα
[6, 11]	Πυθίαν ἔρχονται, λέγοντες ὡς καὶ	ποιήσασιν	αὐτοῖς τὰ χρησθέντα διαμένοι τὸ
[6, 20]	ὡς Μυρτίλῳ κενὸν ἐνταῦθα ἠρίον	ποιήσειε	Πέλοψ καὶ θύσειέ τε αὐτῷ
[6, 19]	δὲ ἐσῆλθεν ἀνάμνησις, ὡς Θουκυδίδης	ποιήσειεν	ἐν τοῖς λόγοις Λοκρῶν τῶν
[6, 12]	Πολυκλέους παίδων. Τούτων μὲν δὴ	ποιησόμεθα	μνήμην καὶ ἐν τοῖς ὑστέροις
[6, 25]	εἴη, δόξῃ γε τοῦ αὐτοῦ	ποιητοῦ,	Πυλίοις ἀμῦναι. Ἠλεῖοι δ' οὖν
[6, 25]	μὲν ἡλικίαν, ἀμπέχεται δὲ χλαμύδα	ποικίλην	ὑπὸ ἀστέρων, τῇ χειρὶ δὲ
[6, 22]	ἀπεχθανόμενοί τε Ἠλείοις καὶ σπουδὴν	ποιούμενοι,	τιθέναι τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀντὶ
[6, 10]	Δημύλος τὸ ὑπὸ τοῦ παιδὸς	ποιούμενον,	καὶ ἐπὶ τούτῳ πυκτεύσοντα ἐς
[6, 17]	μὲν δὴ τὰ ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ	ποιουμένῳ	τὴν ἔφοδον ἐν τῇ Ἄλτει
[6, 24]	διημερεύουσι τὰ πολλὰ οἱ Ἑλλανοδίκαι·	(ποιοῦνται	δὲ πρὸς αὐτούς καὶ βωμοὺς
[6, 23]	καὶ παλαίστραν τοῖς ἀθλοῦσιν ἐνταῦθα	ποιοῦνται,	καὶ συμβάλλουσιν αὐτόθι τοὺς ἀθλητὰς
[6, 23]	λόγων τε αὐτοσχεδίων καὶ συγγραμμάτων	ποιοῦνται	παντοίων· καλεῖται δὲ Λαλίχμιον, τοῦ
[6, 26]	δέ, ἀφ' ὧν τὰς ἐσθῆτας	ποιοῦσιν	οἱ Σῆρες, ἀπὸ οὐδενὸς φλοιοῦ,
[6, 2]	δή λη καθεστωσά εστιν ανθρώ	ποις.	Κύ πριοι δὲ ως καὶ
[6, 26]	Σῆρα ὀνομάζουσιν, οὗτός ἐστιν ὁ	ποιῶν	νῆσον αὐτήν· ὥσπερ καὶ Αἰγύπτου
[6, 2]	χη. Καταπαυσθέ ντος δὲ του	πολέ	μου, τὴ ν μὲ ν
[6, 22]	(Οἰκιστὴν μὲν δὴ γενέσθαι τῇ	πόλει	Πίσον τὸν Περιήρους φασὶ τοῦ
[6, 10]	ἀφεστηκυῖαν ὀλίγον· ὄνομα δὲ τῇ	πόλει	τῇ νῦν Δυρράχιον ἀπὸ τοῦ
[6, 24]	Ἰώνων, καὶ ὅσαι πρὸς Ἰωνίᾳ	πόλεις	εἰσὶν Ἑλλήνων, τρόπῳ δὲ πεποίηται
[6, 19]	πρὸς τῇ Φωκίδι καὶ ἄλλας	πόλεις,	ἐν δὲ αὐταῖς εἶναι καὶ
[6, 18]	τῷ βιβλίῳ, διέπεμπεν ἐς τὰς	πόλεις.	Καὶ αὐτός τε συγγεγραφὼς ἦν,
[6, 17]	Κῴου ἀνέθεσαν τὰς εἰκόνας αἱ	πόλεις,	Κλαζομένιοι μὲν, ὅτι ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 14]	ξένων ἢ καὶ ἄλλως τὰ	πολεμικὰ	ἀγαθὸς ὁ Πύθης ἔοικε. (Κεῖνται
[6, 3]	ἀναστῆσαι τρόπαια, καὶ ἄνδρα τοῖς	πολεμίοις	στρατηγοῦντα ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ Στομίου,
[6, 8]	Πυθοῖ. Καὶ αὐτῷ καὶ ἐν	πολέμοις	ἐστὶν ἔργα τῇ τε τόλμῃ
[6, 22]	Δαμοφῶντα τὸν ἀδελφὸν βασιλεύσαντος, Πισαῖοι	πόλεμον	ἑκούσιον ἐπανείλοντο Ἠλείοις, συναπέστησαν δέ
[6, 12]	συνιόντων μὲν ἄρτι ἐς τὸν	πόλεμον,	ἑλέσθαι τὰ Καρχηδονίων ἤρεσε. Μετὰ
[6, 4]	ἡλικίᾳ συμβαλέσθαι δεῖ με τὸν	πόλεμον,	ἔνθα ὁ Χίλων ἔπεσεν, ἤτοι
[6, 3]	Ταραντίνων ἐς τὸν πρὸς Ῥωμαίους	πόλεμον	καταστάντων, ἄλλαι τε τῶν ἐν
[6, 12]	Σικελίας ἐς τὴν πρὸς Καρχηδονίους	πόλεμον	καταστάντων, εἶχον μὲν οἱ Καρχηδόνιοι
[6, 19]	ἀετῷ ὁ γιγάντων καὶ θεῶν	πόλεμος·	ἀνάκειται δὲ καὶ ἀσπὶς ὑπὲρ
[6, 23]	ἕνεκα καὶ οὐκ ἐς ἔργον	πολέμου	πεποιημέναι. (Ἐκ δὲ τοῦ γυμνασίου
[6, 22]	μὲν δὴ καὶ ὅσοι τοῦ	πολέμου	Πισαίοις μετέσχον, ἐπέλαβεν ἀναστάτους ὑπὸ
[6, 15]	αὐτόν, καὶ ὅσοι παρ' ἀμφοτέρων	πολεμούντων	ἑαλώκεσαν, ἄφεσιν καὶ τούτοις γενέσθαι.
[6, 5]	δεύτερα ἐν τῷ πρὸς Μακεδόνας	πολέμῳ	παρεσκεύασεν ὁ δαίμων. (Παγκρατίου μὲν
[6, 19]	δὲ Σελινουντίους ἀνέστησαν μὲν Καρχηδόνιοι	πολέμῳ·	πρὶν δὲ ἢ τὴν συμφορὰν
[6, 4]	καὶ τοῦ βίου συνέπεσεν ἐν	πολέμῳ	τὴν τελευτὴν γενέσθαι. Μαρτυρεῖ δέ
[6, 4]	αὐτὰρ ὁ λαὸς Ἀχαιῶν Ἐν	πολέμῳ	φθίμενον θάψ' ἀρετῆς ἕνεκεν. Τὸ
[6, 6]	τῶν ἐν Ἰταλίᾳ καὶ Σικελίᾳ	πόλεων,	ἀφικέσθαι δὲ καὶ ἐς Τεμέσαν
[6, 12]	ἐλεγείου λέγοντος, οὐκ ἀληθεύοντα εὕρισκον.	Πόλεων	γὰρ τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ ταῖς
[6, 3]	ἄλλαι τε τῶν ἐν Ἰταλίᾳ	πόλεων	ἐγένοντο αἱ μὲν ὑπὸ Ῥωμαίων,
[6, 19]	Ὁπόσοι δὲ περὶ Ἰταλίας καὶ	πόλεων	ἐπολυπραγμόνησαν τῶν ἐν αὐτῇ, Λουπίας
[6, 4]	αὐτῷ νεωτάτη τῶν ἐν Μακεδονίᾳ	πόλεων,	καλουμένη δὲ ἀπὸ τοῦ οἰκιστοῦ
[6, 21]	οὐ πολὺ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ	πόλεως	Ἁρπίνης ἄλλα τε ἐρείπια καὶ
[6, 19]	θησαυρός. Περὶ Ταρτησοῦ ποταμοῦ καὶ	πόλεως.	Θησαυρὸς Καρχηδονίων. Ἐπιδαμνίων. Συβαριτῶν. Λιβύων
[6, 13]	Χαλκιδέων τῶν ἐπὶ Εὐρίπῳ, τῆς	πόλεως	μὲν οὐδὲ ἐρείπια ἐλείπετο ἐς
[6, 26]	λέγουσιν. Ἀπέχει μέν γε τῆς	πόλεως,	ὅσον τε ὀκτὼ στάδια, ἔνθα
[6, 21]	ἐς ὀξύ, ἐπὶ δὲ αὐτῷ	πόλεως	Φρίξας ἐρείπια καὶ Ἀθηνᾶς ἐστιν
[6, 12]	τινα ἔστιν ἐν Ἕλλησι Τρίτειαν	πόλιν	ἄλλην γε ἢ τὴν Ἀχαιῶν
[6, 22]	Ἀρκάδων Πύλον ποτὲ ὀνομασθεῖσαν ἴσμεν	πόλιν.	(Ἀπέχει δὲ ὡς πεντήκοντα Ὀλυμπίας
[6, 10]	μὲν, ἥνπερ καὶ ἐξ ἀρχῆς,	πόλιν	δὲ οὐ τὴν ἀρχαίαν ἐπὶ
[6, 19]	κατερχόμενον δυσὶ, καὶ ὁμώνυμον αὐτῷ	πόλιν,	ἐν μέσῳ τοῦ ποταμοῦ τῶν
[6, 21]	βωμοί. Οἰκίσαι δὲ Οἰνόμαον τὴν	πόλιν,	καὶ θέσθαι τὸ ὄνομα ἀπὸ
[6, 19]	Εἰσὶ δ' οἳ Καρπίαν Ἰβήρων	πόλιν	καλεῖσθαι νομίζουσι τὰ ἀρχαιότερα Ταρτησσόν.
[6, 17]	ἐρημωθεῖσάν ποτε ὑπὸ Συρακουσίων τὴν	πόλιν	κατ' ἐμὲ αὖθις συνέβαινεν οἰκεῖσθαι.
[6, 23]	οὗτοι λανθάνουσι παρελθόντες ἐς τὴν	πόλιν	κατὰ τὴν ἀγυιὰν ταύτην καὶ
[6, 5]	ἐφ' ἡμῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ τὴν	πόλιν	ὁ Φεραίων τυραννήσας κατέλαβεν ἐν
[6, 5]	ἀσθενείας ἐξέλιπον καὶ οὗτοι τὴν	πόλιν,	ὅτε καὶ τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι
[6, 18]	δὲ καὶ ἐς ἔδαφος τὴν	πόλιν	πᾶσαν, τὰ δὲ ἱερὰ τῶν
[6, 12]	δι' αὐτὸ ἀνοικισθείσας ἐς Μεγάλην	πόλιν,	περιέχει σφᾶς γενόμενον ὑπὸ τοῦ
[6, 6]	τε καὶ Τεμέσα ἦν ἡ	πόλις,	ἐν δέ σφισι καὶ δαίμων
[6, 25]	ὅ τι δὲ Ἠλείων ἡ	πόλις	πληθύει μάλιστα ἀνθρώποις, κατὰ τοῦτο
[6, 21]	τοῦ Ἀθάμαντος (ἀπὸ τούτου Ἐρυθραὶ	πόλισμα	ἐκαλεῖτο Βοιωτῶν) καὶ Ἠιονέα Μάγνητος
[6, 22]	Τὸ μὲν δὴ ἐξ ἀρχῆς	πόλισμα	ἦν οἱ Λετρῖνοι, καὶ Λετρεὺς
[6, 26]	ἔπεσι τοῖς ὕστερον δεδήλωκεν, ὡς	πόλισμα	οὖσαν καὶ τὴν Κυλλήνην ἐπίσταται·
[6, 4]	Κνωσσοῦ, καὶ ἐς Ἱμέραν ἀφικόμενος	πολιτείας	τετύχε· ᾧ καὶ πολλὰ εὕρετο
[6, 13]	Ἑλλήνων. Ποιήσαιο δ' ἂν καὶ	Πολίτην	ἐν μεγάλῳ θαύματι. Ὁ Πολίτης
[6, 14]	ἐγένετο οἷός τε καταπαλαῖσαι Τιμασίθεον	πολίτην	τε ὄντα αὐτῷ, καὶ ἡλικίᾳ
[6, 13]	Πολίτην ἐν μεγάλῳ θαύματι. Ὁ	Πολίτης	δ' ἦν οὗτος ἐκ Κεράμου
[6, 13]	νίκας μηνύουσα. Ἑρμογένης ἐπίκλησιν Ἵππος.	Πολίτης	καὶ Λεωνίδας ἄριστοι δρομεῖς. Ἑτέρων
[6, 13]	προσέθηκε διαύλου σφίσι τὴν τρίτην.	(Πολίτης	μὲν δὴ ἐπὶ τῆς δευτέρας
[6, 11]	αὐτὸν ἐπὶ τῷ πεποιημένῳ τῶν	πολιτῶν,	ἀνήρ τις αὐτῶν δόκιμος καὶ
[6, 14]	τῇ Θεσπρωτίδι Ἠπείρῳ, καὶ ἔργα	πολλὰ	ἐργασάμενον καὶ ἄξια μνήμης, ἃ
[6, 4]	ἀφικόμενος πολιτείας τετύχε· ᾧ καὶ	πολλὰ	εὕρετο ἄλλα ἐς τιμήν. Ἔμελλεν
[6, 24]	κίονες. Ἐν ταύτῃ διημερεύουσι τὰ	πολλὰ	οἱ Ἑλλανοδίκαι· (ποιοῦνται δὲ πρὸς
[6, 7]	οὐδὲν ἄχαρι ἐργάζονται, παρόν σφισι	πολλά	τε καὶ σὺν τῷ δικαίῳ
[6, 5]	καμήλους τὰ σιτία ἐλυμήναντο. (Οὗτοι	πολλάκις	οἱ λέοντες καὶ ἐς τὴν
[6, 24]	λαβεῖν τε ἐκ τῆς Κορκυραίων	πολλαπλάσια,	καὶ οἰκοδομήσασθαι τὴν στοὰν ἀπὸ
[6, 11]	ἔκειτο, νομίζουσιν ἅτε θεῷ θύειν.	(Πολλαχοῦ	δὲ καὶ ἑτέρωθι ἔν τε
[6, 11]	ἀνδριάντες καὶ ἄλλων. Θεαγένους ἀνδριάντες	πολλαχοῦ	τῆς Ἑλλάδος, καὶ παρὰ Βαρβάροις.
[6, 13]	δὲ τὸν Τύραννον Δίαλλος ὁ	Πόλλιδος	ἀνάκειται, γένος μὲν Σμυρναῖος, Ἰώνων
[6, 3]	ἰσχύοντος, ἐθεράπευον αὐτὸν Ἰώνων οἱ	πολλοί·	καὶ εἰκὼν Ἀλκιβιάδου χαλκῆ παρὰ
[6, 24]	ἀγορᾶς οἱ βωμοὶ πλῆθος οὐ	πολλοί·	καταλύονται γὰρ οὐ χαλεπῶς, ἅτε
[6, 19]	ἀνάθημά ἐστιν Ἐπιδαμνίων. Ἒχει μὲν	πόλον	ἀνεχόμενον ὑπὸ Ἄτλαντος· ἔχει δὲ
[6, 19]	παιδί, φησι τὰ ἐπὶ τοῦ	πόλου	γράμματα. Αἱ δὲ Ἑσπερίδες (μετεκινήθησαν
[6, 21]	Ἁρπινάτης καλούμενος ποταμὸς, καὶ οὐ	πολὺ	ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ πόλεως Ἁρπίνης
[6, 25]	δὲ ἐν ὑπαίθρῳ τέμενος οὐ	πολὺ	ἀφεστηκὸς ἀπὸ τοῦ ναοῦ. Καὶ
[6, 21]	λέγουσιν Ἁρπίνης. (Προελθόντι δὲ οὐ	πολὺ,	γῆς χῶμά ἐστιν ὑψηλόν, τῶν
[6, 20]	γὰρ ὁ ἐν Ὀλυμπίᾳ Ταράξιππος	πολὺ	δή τι ὑπερηρκώς ἐστιν ἐς
[6, 12]	Καρχηδονίων ἤρεσε. Μετὰ δὲ οὐ	πολὺ	δυνάμει τε εἶναι νομίζων τὰ
[6, 2]	(Τού του μὲ ν δὴ	Πολύ	κλειτος τὸ ν ανδριά ντα
[6, 9]	ἀδελφός τε Κανάχου, καὶ οὐ	πολὺ	τὰ ἐς δόξαν ἐλασσούμενος. Ἐφ'
[6, 14]	θηρίον τοῦτο ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι	πολύ	τε νέμεται καὶ ἄφθονον. (Μίλωνι
[6, 26]	πλησμονῆς, καὶ ἀποθανόντος οὕτω τὸ	πολὺ	τῆς ἁρπεδόνης εὑρίσκουσιν ἔνδον. Γιγνώσκεται
[6, 1]	Πολυκλης, επί κλησιν λαβὼ ν	Πολύ	χαλκος, τεθρί ππω μὲ ν
[6, 5]	ἄγαλμα. Σκοτουσσαίους ἡ γενομένη συμφορά.	Πολυδάμαντος	ἔργα λαμπρὰ καὶ θάνατος. (Ὁ
[6, 5]	τοῖς ἀγῶσιν ἀναγορευθήσεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'	Πολυδάμνατος	Σκοτοθσσαίου μεγίστου τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ
[6, 3]	πρότερον τῶν ἐπιγραμμάτων ἐστὶν· Ἐν	πολυθαήτῳ	τεμένει Διὸς ὑψιμέδοντος Ἕστηκ' ἀνθέντων
[6, 6]	ἡ εἰκὼν Ναυκύδους ἐστὶν ἔργον.	Πολύκλειτος	δὲ Ἀργεῖος, οὐχ ὁ τῆς
[6, 13]	δὲ λαβόντα ἐν παισὶ στέφανον,	Πολύκλειτος	ἐποίησε σφᾶς ὁ Ἀργεῖος. (Βύκελος
[6, 9]	Κλέων, Ξενοκλέους δὲ τὸν ἀνδριάντα	Πολύκλειτός	ἐστιν εἰργασμένος. (Ἀριστεὺς δὲ Ἀργεῖος,
[6, 7]	ἐφεξῆς ταύτῃ, πένταθλον Ἠλεῖον Πυθοκλέα,	Πολύκλειτός	ἐστιν εἰργασμένος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Ἀνδριάντες
[6, 4]	ἐκ Μαντινείας πύκτῃ παιδὶ ἐποίησε	Πολύκλειτος	τὴν εἰκόνα. Ἐργοτέλης δὲ ὁ
[6, 13]	Σικυωνίου Κανάχου παρὰ τῷ Ἀργείῳ	Πολυκλείτῳ	διδαχθέντος. Παρὰ δὲ τὸν Βύκελον
[6, 12]	ἐστιν ἡ εἰκὼν τέχνη τῶν	Πολυκλέους	παίδων. Τούτων μὲν δὴ ποιησόμεθα
[6, 1]	οικεν ευχό μενος τω θεω.	Πολυκλης,	επί κλησιν λαβὼ ν Πολύ
[6, 1]	αν. Ἐνί κησε δὲ ο	Πολυκλης	ί πποις, ως τὸ επί
[6, 4]	Πλάστης δὲ ἄλλος τῶν Ἀττικῶν	Πολυκλῆς,	Σταδιέως μαθητὴς Ἀθηναίου, πεποίηκε παῖδα
[6, 17]	Καὶ Ἰάσων ἐν Θεσσαλίᾳ τυραννήσας,	Πολυκράτους,	οὐ τὰ ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου
[6, 23]	τε τοῦ Σμυρναίου καὶ Ἠλείου	Πολύκτορος	τῷ Διὶ ἐποιήθη. (Ἔστι δὲ
[6, 5]	ἐμπεσεῖσθαι καὶ χρόνον οὐκ ἐπὶ	πολὺν	ἔμελλεν ἀνθέξειν. (Γενομένης δὲ αἰσθήσεως
[6, 17]	πύκτης κρατήσας ἐν παισὶ, Βούτας	Πολυνείκους	Μιλήσιος, καὶ Καλλικράτης ἀπὸ τῆς
[6, 16]	εἰκόνες. Δρόμος ὁ καλούμενος ἵππιος.	Πολυπείθους	ἅρμα. Ἠλείων ἰδιωτῶν ἀνδριάντες. Στήλη
[6, 16]	καὶ ἅρμα οὐ μέγα ἀνάκειται	Πολυπείθους	Λάκωνος, καὶ ἐπὶ στήλης τῆς
[6, 16]	τῆς αὐτῆς Καλλιτέλης ὁ τοῦ	Πολυπείθους	πατήρ, παλαιστὴς ἀνήρ: νῖκαι δέ
[6, 20]	ἐντὸς τῆς Ἄλτεως κατὰ τὴν	πομπικὴν	ἔσοδον Ἱπποδάμειον καλούμενον, ὅσον πλέθρου
[6, 10]	ἅρματι· Κλεοσθένης μ' ἀνέθηκεν ὁ	Πόντιος	ἐξ Ἐπιδάμνου, Νικήσας ἵπποις καλὸν
[6, 15]	μὲν δὴ οὐκ ἄνευ μεγάλων	πόνων	καὶ ἰσχυρᾶς ταλαιπωρίας ἐγένοντο αἱ
[6, 3]	πένταθλον, ἵνα δὴ ἐκ τῶν	πόνων	ὑγιής τε καὶ ἄνοσος ἀνὴρ
[6, 20]	Ἤκουσα δὲ καὶ ἐς τὸν	Πορθάονος	Ἀλκάθουν ἀγόντων τὴν αἰτίαν, ὡς
[6, 21]	τὰς μεγάλας Ἠοίας, Ἀλκάθους ὁ	Πορθάονος,	δεύτερος οὗτος ἐπὶ τῷ Μάρμακι·
[6, 4]	καὶ ἀπὸ τῆς ἐν τῷ	πορθμῷ	Μεσσήνης· στεφανωθῆναι δὲ ὑπό τε
[6, 2]	καὶ Σύ μμαχος των επὶ	πορθμω	Μεσσηνί ων, ά λλος γε
[6, 11]	βασιλέων τῶν εἰρημένων ἕστηκεν οὐ	πόρρω	Θεαγένης ὁ Τιμοσθένους Θάσιος. Θάσιοι
[6, 21]	τὸν Ἀλφειόν. (Τούτου δὲ οὐ	πόρρω	ἱερὸν Διονύσου Λευκυανίτου πεποίηται, καὶ
[6, 22]	ὄρχησιν. Τοῦ ἱεροῦ δὲ οὐ	πόρρω	οἴκημά τε οὐ μέγα καὶ
[6, 16]	ἐς Αἰτωλούς. (Τίμωνος δὲ οὐ	πόρρω	τῆς εἰκόνος Ἑλλάς τε δὴ
[6, 13]	καὶ δέκα. (Χιόνιδος δὲ οὐ	πόρρω	τῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλης Σκαῖος
[6, 8]	Ἀχαιοὺς λόγῳ. (Προμάχου δὲ οὐ	πόρρω	Τιμασίθεος ἀνάκειται γένος Δελφός, Ἀγελάδα
[6, 24]	καὶ μνῆμα τῷ Πύρρωνι οὐ	πόρρω	τοῦ Ἠλείων ἄστεως· Πέτρα μὲν
[6, 25]	καὶ Μενελάου στρατείαν ἐπὶ Ἴλιον	Ποσειδῶν	τῷ Ὁμήρου λόγῳ τοῖς Ἕλλησιν
[6, 25]	ἥκει· Σατράπην δὲ καὶ οὐ	Ποσειδῶνα	ὄνομα αὐτῷ τίθενται, μετὰ τὴν
[6, 20]	πιθανώτατος (ἐμοὶ δοκεῖν) τῶν λόγων	Ποσειδῶνος	ἐπίκλησιν εἶναι τοῦ Ἱππίου φησίν.
[6, 25]	(Τοῦτο τὸ ἄγαλμα ἐλέγετο εἶναι	Ποσειδῶνος,	ἔχειν δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐπὶ
[6, 10]	κεφαλῇ, καὶ κνημῖδας ἐπὶ τοῖς	ποσί.	Ταῦτα μὲν δὴ ἀνὰ χρόνον
[6, 26]	ζῴων κλῶσμα εὑρίσκεται λεπτὸν, τοῖς	ποσὶν	αὐτῶν περιειλιγμένον. (Τρέφουσι δὲ αὐτὰ
[6, 22]	Ὁμήρου, Γένος δ' ἦν ἐκ	ποταμοῖο	Ἀλφειοῦ, ὅστ' εὐρὺ ῥέει Πυλίων
[6, 3]	ἀνάθημα. Ὡς δὲ ἐν Αἰγὸς	ποταμοῖς	ἑάλωσαν αἱ ναῦς αἱ Ἀττικαί,
[6, 26]	πεντήκοντα στάδιοι καὶ ἑκατὸν ἐπὶ	ποταμόν	εἰσι Λάρισον, καὶ Ἠλείοις ὅροι
[6, 19]	οὐκ οἶδα. (Ταρτήσσιον δὲ εἶναι	ποταμὸν	ἐν χώρᾳ τῇ Ἰβήρων λέγουσι,
[6, 21]	ἔχοντες κατὰ τάδε. Διαβάντων δὲ	ποταμὸν	Ἐρύμανθον κατὰ τὴν Σαύρου καλουμένην
[6, 22]	πηγὴ δὲ ἐκδιδοῦσα ἐς τὸν	ποταμὸν,	καὶ νυμφῶν ἐστιν ἱερὸν ἐπὶ
[6, 19]	τῶν ἐκβολῶν κειμένην. Τὸν δὲ	ποταμὸν	μέγιστόν τε ὄντα τῶν ἐν
[6, 5]	δὲ ἐπὶ Θεσσαλοὺς καὶ τὸν	ποταμὸν	τέτραπται τὸν Πηνειόν. Ἐνταῦθα ὁ
[6, 21]	τὴν ἐπώνυμον τοῦ λῃστοῦ δειράδα,	ποταμὸς	ἀπὸ μεσημβρίας κατιὼν ἐς τὸν
[6, 26]	καὶ ὡς οὐχ ἡ Ἐρυθρά,	ποταμὸς	δὲ, ὃν Σῆρα ὀνομάζουσιν, οὗτός
[6, 26]	πρὸς Ἀχαιοὺς τῆς χώρας ὁ	ποταμός	ἐστιν ἐφ' ἡμῶν ὁ Λάρισος·
[6, 6]	Νεανίσκος Σύβαρις καὶ Κάλαβρός τε	ποταμὸς	καὶ Λύκα πηγή, πρὸς δὲ
[6, 21]	δὲ καὶ ἄλλος Ἁρπινάτης καλούμενος	ποταμὸς,	καὶ οὐ πολὺ ἀπὸ τοῦ
[6, 22]	ἕξειν οἰκήτορας. Παρὰ δὲ αὐτὴν	ποταμὸς	Λάδων κάτεισιν ἐς τὸν Πηνειόν.
[6, 21]	ἱερὸν Διονύσου Λευκυανίτου πεποίηται, καὶ	ποταμὸς	παρέξεισι ταύτῃ Λευκυανίας· ἐκδίδωσι μὲν
[6, 22]	Ἡράκλεια καὶ πρὸς αὐτῇ Κύθηρος	ποταμός·	πηγὴ δὲ ἐκδιδοῦσα ἐς τὸν
[6, 6]	εἶναι δὲ αὐτὸν οὐ τούτου,	ποταμοῦ	δὲ οἱ ἐπιχώριοι τοῦ Καικίνου
[6, 19]	θησαυροί. Σινυνωνίων θησαυρός. Περὶ Ταρτησοῦ	ποταμοῦ	καὶ πόλεως. Θησαυρὸς Καρχηδονίων. Ἐπιδαμνίων.
[6, 21]	τῆς Κρητικῆς καὶ τοῦ Ἰαρδάνου	ποταμοῦ.	Λέγουσι δὲ καὶ Πέλοπα οἱ
[6, 21]	καὶ οὐ πολὺ ἀπὸ τοῦ	ποταμοῦ	πόλεως Ἁρπίνης ἄλλα τε ἐρείπια
[6, 5]	τῆς Θρᾴκης, ἡ ἔνδον Νέστου	ποταμοῦ	τοῦ ῥέοντος διὰ τῆς Ἀβδηριτῶν,
[6, 19]	αὐτῷ πόλιν, ἐν μέσῳ τοῦ	ποταμοῦ	τῶν ἐκβολῶν κειμένην. Τὸν δὲ
[6, 21]	ταφῆναι) καὶ ὄνομα Παρθενίας τῷ	ποταμῷ	ἀπὸ ἵππου τῆς Μάρμακος. (Ἔστι
[6, 21]	Παρθενίας ἐστὶ καὶ πρὸς τῷ	ποταμῷ	τάφος ἵππων τῶν Μάρμακος· Ἱπποδαμείας
[6, 13]	αὐτῷ μηνύει. (Νάξου δὲ οἰκισθείσης	ποτὲ	ἐν Σικελίᾳ ὑπὸ Χαλκιδέων τῶν
[6, 5]	λέοντας, οἳ καὶ τῷ στρατῷ	ποτε	ἐπιθέμενοι τῷ Ξέρξου, τὰς ἀγούσας
[6, 8]	ἐν ἀνθρώποις, ἢ καὶ ὕστερόν	ποτε	ἔσται, μανία μᾶλλον ἢ ἀνδρία
[6, 5]	γε δὴ ὁ ταῦρος ὀψέ	ποτε	καὶ ἐς ἅπαν ἀφικόμενος βίας,
[6, 22]	οὐδὲ ἐν τῇ Ἀρκάδων Πύλον	ποτὲ	ὀνομασθεῖσαν ἴσμεν πόλιν. (Ἀπέχει δὲ
[6, 13]	ἐπίσταιτο ὁ Χίονις, εἰ αὖθίς	ποτε	προσνομοθετήσουσιν Ἠλεῖοι; Τούτων δὲ ἔτι
[6, 17]	τοῖς ἑκατόν. Λεοντίνων δὲ ἐρημωθεῖσάν	ποτε	ὑπὸ Συρακουσίων τὴν πόλιν κατ'
[6, 20]	ποιεῖται κατὰ τὴν πρῷραν μάλιστά	που	μέσην. Αετὸς (δὲ ἐπὶ τῷ
[6, 22]	σταδίοις, ἐστὶν ἀέναος λίμνη τριῶν	που	τὴν διάμετρον σταδίων μάλιστα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 26]	ὑπὸ δὲ αὐτῶν Σηρῶν ἄλλο	πού	τι, καὶ οὐ σὴρ, ὀνομάζεται.
[6, 5]	τῶν φρονησάντων ἐπὶ ἰσχύι, καὶ	Πουλυδάμαντα	ἐπιλήψεσθαι, καὶ ὑπὸ τῆς αὑτοῦ
[6, 5]	Νικίου. (Σκοτοῦσσα δὲ ἡ τοῦ	Πουλυδάμαντας	πατρὶς οὐκ ᾠκεῖτο ἔτι ἐφ'
[6, 5]	ἄλλοις ἤδη γεγόνασιν ἐπιφανεῖς νῖκαι·	Πουλυδάμαντι	δὲ τάδε ἀλλοῖα παρὰ τοὺς
[6, 5]	τῶν λοιπῶν παρέστη καταμεῖναι τῷ	Πουλυδάμαντι,	καὶ ἀνέσχε τὰς χεῖρας ὡς
[6, 5]	βίας, ἀπέφυγεν ἀφεὶς ταύτῃ τῷ	Πουλυδάμαντι	τὰς χηλάς. Λέγεται δὲ καὶ
[6, 5]	ὁ Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο γὰρ τοῦ	Πουλυδάμαντος	τὰ ἔργα) πέμπων ἀγγέλους ὑπισχνούμενος
[6, 6]	(Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ	Πουλυδάμαντος	τὸν ἀνδριάντα, δύο τε ἐκ
[6, 26]	οὖσαν καὶ τὴν Κυλλήνην ἐπίσταται·	(Πουλυδάμας	δ' Ὦτον Κυλλήνιον ἐξενάριξεν, Φυλείδεω
[6, 5]	ἐπὶ τούτῳ θαῦμα ὑπελίπετο ὁ	Πουλυδάμας	ἐς μνήμην. Ἐς ἀγέλην ἐσελθὼν
[6, 5]	ἄλλοι τῶν συμποτῶν καὶ ὁ	Πουλυδάμας	ἐσῆλθεν ὥρᾳ θέρους. Καί πως
[6, 5]	τέτραπται τὸν Πηνειόν. Ἐνταῦθα ὁ	Πουλυδάμας	λέοντα ἐν τῷ Ὀλύμπῳ, μέγα
[6, 5]	ἡμᾶς οὗτός ἐστιν ὁ μέγιστος	Πουλυδάμας	Νικίου. (Σκοτοῦσσα δὲ ἡ τοῦ
[6, 1]	κησε δὲ ο Πολυκλης ί	πποις,	ως τὸ επί γραμμα τὸ
[6, 2]	νί κη τω παιδὶ ί	ππου	κέ λητος· ο Τί μων
[6, 1]	νετο Ηλεί οις, μηδὲ ί	ππους	του λοιπου των ελλανοδικού ντων
[6, 2]	δης Σικυώ νιος παρὰ Λυσί	ππω	δεδιδαγμέ νος. Ὁ δὲ Ευτυχί
[6, 2]	συπος, παιδί ον επὶ ί	ππω	καθή μενον. Ἔ́ στι γὰ
[6, 1]	αυτὸ ν οικεί ας ί	ππω	κρατησαι κέ λητι. Πλησί ον
[6, 1]	λαβὼ ν Πολύ χαλκος, τεθρί	ππω	μὲ ν καὶ ουτος εκρά
[6, 1]	δη ποιή σασθαι καὶ ί	ππων	αγωνιστων μνή μην, καὶ ανδρων
[6, 1]	καὶ ά ρμα τε ί	ππων,	καὶ ανὴ ρ ηνί οχος,
[6, 1]	μενοι τη Κυνί σκα· ί	ππων	νικαι γεγό νασιν αυτοις. Ἀνά
[6, 2]	αυτων, καθηκεν ες των ί	ππων	τὸ ν δρό μον των
[6, 2]	Ἑλλή νων πρὸ ς ί	ππων	τροφά ς. Χωρὶ ς γὰ
[6, 1]	ελλανοδικειν τε ομου καὶ ί	ππων	υπηρξεν ανελέ σθαι νί κας,
[6, 3]	γνωρίμους. (Μεταπεσόντων δὲ αὖθις τῶν	πραγμάτων,	καὶ Κόνωνος κεκρατηκότος τῇ ναυμαχίᾳ
[6, 18]	ἀθλητῶν ἀνετέθησαν ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνας,	Πραξιδάμαντός	τε Αἰγινήτου νικήσαντος πυγμῇ τὴν
[6, 26]	ἐστι Διονύσου; τέχνη τὸ ἄγαλμα	Πραξιτέλους.	Θεῶν δὲ ἐν τοῖς μάλιστα
[6, 17]	Ὀλυμπικῇ φασι, καὶ ἀφικόμενον κατὰ	πρεσβείαν	ὁμοῦ Τισίᾳ παρ' Ἀθηναίους. Καί
[6, 18]	Περὶ τῆς αὐτοῦ πρὸς Ἀλέξανδρον	πρεσβείας	ὑπὲρ τῶν Λαψακηνῶν, καὶ τῆς
[6, 20]	κατὰ ἔτος ἕκαστον. Ἡ δὲ	πρεσβῦτις	ἡ θεραπεύουσα τὸν Σωσίπολιν νόμῳ
[6, 21]	τὸ χρεὼν Ἀριστόμαχόν τε καὶ	Πρίαντα,	ἔτι δὲ Πελάγοντα καὶ Αἰόλιόν
[6, 5]	πηδῶντα καὶ ἐπειγόμενον οὐκ ἀνίει,	πρίν	γε δὴ ὁ ταῦρος ὀψέ
[6, 19]	Σελινουντίους ἀνέστησαν μὲν Καρχηδόνιοι πολέμῳ·	πρὶν	δὲ ἢ τὴν συμφορὰν γενέσθαι
[6, 4]	ἔκλα, καὶ οὐ πρότερον ἀνίει,	πρὶν	ἢ αἴσθοιτο ἀπαγορεύσαντος. (Γεγόνασι δὲ
[6, 23]	καὶ ὅσα ἐς τοὺς ἀθλητὰς	πρὶν	ἢ ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖσθαι νομίζουσιν,
[6, 14]	δὲ εἰκοσαετῆ τὸ χρεὼν ἐπιλαμβάνει,	πρὶν	ἢ ἐς τὴν Ῥόδον αὐτὸν
[6, 21]	τῇ Ἀθηνᾷ θῦσαι τῇ Κυδωνίᾳ	πρὶν	ἢ ἐς τὸν ἀγῶνα αὐτὸν
[6, 21]	τοὺς προσοικοῦντας ὁ Σαῦρος ἐκακούργει,	πρὶν	ἢ παρὰ Ἡρακλέους τὴν δίκην
[6, 15]	σφίσιν, εἰ τὸ παγκράτιον ἐσκαλέσαιντο	πρὶν	ἢ πυκτεύσαντα αὐτὸν λαβεῖν τραύματα.
[6, 7]	παρὰ Ἀθηναίους. (Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι	πρὶν	μὲν ἢ Δωριέα παρὰ σφᾶς
[6, 24]	ἐς τὸ γυμνάσιον. Εἰσιᾶσι δὲ,	πρὶν	μὲν ἥλιον ἀνίσχειν, συμβαλόντες δρομέας,
[6, 2]	καθεστωσά εστιν ανθρώ ποις. Κύ	πριοι	δὲ ως καὶ υσὶ ν
[6, 20]	καὶ ἵππων τῶν κελήτων, διήκει	πρὸ	αὐτῶν καλῴδιον ἀντὶ ὕσπληγος. Βωμὸς
[6, 4]	ἕστηκεν ὁ Ἀγησιλάου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς.	Πρὸ	δὲ τοῦ Ἀρχιδάμου τούτου βασιλέως,
[6, 20]	ἐς τὸν ἀγῶνα τῶν ἵππων.	Πρὸ	δὲ τῶν ἁρμάτων ἢ καὶ
[6, 2]	ντων φιλοτιμό τατα Ἑλλή νων	πρὸ	ς ί ππων τροφά ς.
[6, 1]	δὲ εκρά τει δευτέ ρα	πρὸ	ς ταις εκατό ν. (Ἀπὸ
[6, 2]	τη εικό νι γαλεώ της	πρὸ	ς τὸ ν ωμον προσέ
[6, 9]	εἰκόνα. (Τῇ δὲ Ὀλυμπιάδι τῇ	πρὸ	ταύτης Κλεομήδην φασὶν Ἀστυπαλαιέα, ὡς
[6, 1]	επὶ ταις Ὀλυμπικαις νί καις,	πρό	τερον έ τι εδή λωσα
[6, 1]	πατρὸ ς του Ἀναξά νδρου	πρό	τερον έ τι στεφανωθηναι τὸ
[6, 20]	ἡγοῦντο εἰρηκέναι) τιθέασι τὸ παιδίον	πρὸ	τοῦ στρατεύματος γυμνόν. (Ἐπῄεσάν τε
[6, 21]	καὶ ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου	πρὸ	τῶν ἄλλων, ὀνόματα δὲ αὐτοῦ
[6, 5]	εἰ δή τι ἄλλο ἦν	πρὸ	τῶν ἡρώων θνητὸν γένος· ἀνθρώπων
[6, 11]	τὸν ἀγῶνα ἥκει τὸν Ὀλυμπικόν,	προεδήλωσεν	ὁ λόγος ἤδη μοι τὰ
[6, 22]	ἀνὰ πᾶν ἔτος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ'	(Προελθόντι	δὲ ὅσον τε στάδιον ἀπὸ
[6, 21]	ἀπὸ τῆς μητρὸς λέγουσιν Ἁρπίνης.	(Προελθόντι	δὲ οὐ πολὺ, γῆς χῶμά
[6, 21]	δὲ ἀπὸ τῆς Σαύρου δειράδος	προελθόντι	στάδια, ἔστιν Ἀσκληπιοῦ ναός, ἐπίκλησιν
[6, 20]	παῖδά σφισιν ἡ θεὸς αὕτη	προήγαγεν	ἐς ἀνθρώπους. (Τοῖς δὲ τῶν
[6, 11]	τις αὐτῶν δόκιμος καὶ ἡλικίᾳ	προήκων	ἀποκτεῖναι μὲν σφᾶς τὸν παῖδα
[6, 5]	θηρίον κατειργάσατο οὐδενὶ ἐσκευασμένος ὅπλῳ.	Προήχθη	δὲ ἐς τὸ τόλμημα φιλοτιμίᾳ
[6, 5]	δὲ ἄρα τὸ ὑπὸ Ὁμήρου	προθεσπισθὲν	ἄλλους τε τῶν φρονησάντων ἐπὶ
[6, 15]	παλαῖσαί τε ὁμοῦ καὶ παγκρατιάσαι	προθυμούμενον.	(Γεγονυίας δὲ ἤδη τῷ Κάπρῳ
[6, 21]	ἀγῶνα αὐτὸν τῷ Οἰνομάῳ καθίστασθαι.	(Προϊ	όντι δὲ ἐντεῦθεν τό τε
[6, 6]	λαβεῖν ἐδυνήθη τὸν κότινον, ἅτε	προκατεργασθεὶς	τῇ μάχῃ πρὸς τὸν Εὔθυμον.
[6, 14]	ἐστιν ὄνομα, τῷ δὲ τὸν	Προκλέα	εἰργασμένῳ Σῶμις. Αἰσχίνῃ δὲ Ἠλείῳ
[6, 14]	παλαιστὴς παῖς, Ἄνδριος καὶ οὗτος,	Προκλῆς	ὁ Λυκαστίδα. Τοῖς πλάσταις δὲ,
[6, 3]	τοῦ Στομίου, μονομαχήσαντά οἱ κατὰ	πρόκλησιν.	(Εἶναι δὲ αὐτὸν ἐκ Σικυῶνος
[6, 5]	τὴν αὑτοῦ. Ἔνθα δὴ κατὰ	πρόκλησιν	Περσῶν ἄνδρας τῶν καλουμένων ἀθανάτων
[6, 8]	εἰκόνα ἐποίησε. Τὰ δὲ ἐς	Πρόμαχον	τὸν Δρύωνος παγκρατιαστὴν Πελληνέα προσέσται
[6, 8]	ταῦτα τῷ ἐς Ἀχαιοὺς λόγῳ.	(Προμάχου	δὲ οὐ πόρρω Τιμασίθεος ἀνάκειται
[6, 1]	της Αρκά δων Νεολαί δας	Προξέ	νου, πυγμης εν παισὶ ν
[6, 6]	γὰρ ὁ πατὴρ τοῦ Ἀγήνορος	πρόξενος	τοῦ ἔθνους ἦν αὐτῶν. (Νικόδαμος
[6, 16]	Λάμπον Ἀρνίσκου, καὶ Ἀριστάρχον, Ψωφίδιοι	προξένους	ὄντας σφίσιν ἀνέθεσαν, ἢ καὶ
[6, 8]	τοῦ μαντείου τοῦ ἐν Λιβύῃ	προπεπυσμένος,	τήν τε εἰκόνα ἐπεποίητο πρότερον,
[6, 7]	Ἀργινούσαις ὁμοῦ τῷ Θρασύλλῳ στρατηγήσαντας,	προπετείας	ἐστὶν ἔγκλημα. Διαγόρας μὲν δὴ
[6, 14]	Γενέσθαι δέ οἱ τὴν ἅμιλλαν	πρὸς	ἀγενείους τε καὶ ἄνδρας, τὴν
[6, 18]	σοφιστοῦ ἄγαλμα. Περὶ τῆς αὐτοῦ	πρὸς	Ἀλέξανδρον πρεσβείας ὑπὲρ τῶν Λαψακηνῶν,
[6, 21]	ἐνταῦθα. Τῆς στοᾶς δὲ τῆς	πρὸς	ἀνίσχοντα ἥλιον τοῦ γυμνασίου προσεχεῖς
[6, 21]	οὗτός ἐστιν ὁ τὴν Πισαίαν	πρὸς	Ἀρκάδας διορίζων, ὄνομα δέ οἱ
[6, 16]	τάδε ἔτι λέγουσιν, ὡς γενομένης	πρὸς	Ἀρκάδας Ἠλείοις ἀμφισβητήσεως περὶ γῆς
[6, 21]	ἵππους αὐλίζεσθαι λέγουσιν. Ὅροι δὲ	πρὸς	Ἀρκάδας τῆς χώρας, τὰ μὲν
[6, 19]	πωρίνου κρηπὶς ἐν τῇ Ἄλτει,	πρὸς	ἄρκτον τοῦ Ἡραίου, κατὰ νώτου
[6, 22]	κώμη τε Ἠλείων Ἡράκλεια καὶ	πρὸς	αὐτῇ Κύθηρος ποταμός· πηγὴ δὲ
[6, 24]	πολλὰ οἱ Ἑλλανοδίκαι· (ποιοῦνται δὲ	πρὸς	αὐτούς καὶ βωμοὺς τῷ Διί,
[6, 19]	ἐποίησε. (Τελευταῖος δὲ τῶν θησαυρῶν	πρὸς	αὐτῷ μέν ἐστιν ἤδη τῷ
[6, 26]	εἰσι Λάρισον, καὶ Ἠλείοις ὅροι	πρὸς	Ἀχαιοὺς τῆς χώρας ὁ ποταμός
[6, 19]	κέδρου ζῴδια χρυσῷ διηνθισμένα, τὴν	πρὸς	Ἀχελῷον Ἡρακλέους μάχην. Ζεὺς δὲ
[6, 11]	δόλιχον ἐκράτησεν. Ἦν δέ οἱ	πρὸς	Ἀχιλλέα (ἐμοὶ δοκεῖν) τὸ φιλοτίμημα,
[6, 7]	Διαγόρας τὸ ἐξ ἀρχῆς Μεσσήνιος	πρὸς	γυναικῶν ἦν, καὶ ἀπὸ τῆς
[6, 6]	τε ποταμὸς καὶ Λύκα πηγή,	πρὸς	δὲ Ἡρῷόν τε καὶ Τεμέσα
[6, 14]	ὄντα αὐτῷ, καὶ ἡλικίᾳ νέον,	πρὸς	δὲ καὶ σύνεγγυς οὐκ ἐθέλοντα
[6, 20]	Παρθένους δὲ οὐκ εἴργουσι θεᾶσθαι.	Πρὸς	δὲ τοῦ σταδίου τῷ πέρατι,
[6, 19]	καὶ Ἀδριανοῦ βασιλέως ἐστὶν ἔργον.	(Πρὸς	δὲ τῷ Συβαριτῶν Λιβύων ἐστὶ
[6, 14]	Ὀλυμπικὴν νίκην δευτέρᾳ καὶ δεκάτῃ	πρὸς	διακοσίαις ὀλυμπιάδι. (Ὕλλου δὲ τῆς
[6, 19]	δὲ ὑπὸ Λοκρῶν φησι τῶν	πρὸς	Ζεφυρίῳ τῇ ἄκρᾳ, Πατροκλέα δὲ
[6, 26]	δὲ ἔτι ἀρχαιότερα ἄκρα σφίσι	πρὸς	θαλάσσῃ ὅρος ἦν ὁ Ἄραξος.
[6, 18]	ὑπὲρ τῶν Λαψακηνῶν, καὶ τῆς	πρὸς	Θεόπομπον ἔχθρας. Ἄγαλμα Σωτάδους τοῦ
[6, 24]	κατὰ τὰς Ἰώνων, καὶ ὅσαι	πρὸς	Ἰωνίᾳ πόλεις εἰσὶν Ἑλλήνων, τρόπῳ
[6, 12]	δὲ περὶ Σικελίας ἐς τὴν	πρὸς	Καρχηδονίους πόλεμον καταστάντων, εἶχον μὲν
[6, 5]	Ἕλλησι προσπταῖσαι δεύτερα ἐν τῷ	πρὸς	Μακεδόνας πολέμῳ παρεσκεύασεν ὁ δαίμων.
[6, 24]	ἐνταῦθα. Τῶν στοῶν δὲ ἡ	πρὸς	μεσημβρίαν ἐργασίας ἐστὶ τῆς Δωρίου,
[6, 12]	Ἰδαῖος. (Οὗτος ὁ Ἱέρων ξενίαν	πρὸς	Πύρρον τὸν Αἰακίδου καὶ ὁμοῦ
[6, 3]	Αἰακίδου καὶ Ταραντίνων ἐς τὸν	πρὸς	Ῥωμαίους πόλεμον καταστάντων, ἄλλαι τε
[6, 26]	ἀφέστηκε, κεῖται δὲ τετραμμένη τε	πρὸς	Σικελίαν, καὶ ὅρμον παρεχομένη ναυσὶν
[6, 5]	δὲ ἐς τὸ τόλμημα φιλοτιμίᾳ	πρὸς	τὰ Ἡρακλέους ἔργα, ὅτι καὶ
[6, 23]	πεποιημέναι. (Ἐκ δὲ τοῦ γυμνασίου	πρὸς	τὰ λουτρὰ ἐρχομένῳ, δι' ἀγυιᾶς
[6, 23]	τῆς ἐς Ἠλείους Ὀλυμπιὰς ἑβδόμη	πρὸς	ταῖς δέκα τε καὶ διακοσίαις.
[6, 14]	Ἀθηναῖον Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται) ὀγδόῃ μὲν	πρὸς	ταῖς ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι κομιδῇ τε
[6, 6]	πυγμῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκην τετάρτῃ	πρὸς	ταῖς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδι, οὐ κατὰ
[6, 18]	Ὀπουντίου Ῥηξιβίου παγκρατιαστὰς καταγωνισαμένου μιᾷ	πρὸς	ταῖς ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι. Αὗται κεῖνται
[6, 7]	παίδων ἀναγορευθῆναι τὸν μὲν ἐνάτῃ	πρὸς	ταῖς ὀγδοήκοντα ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ
[6, 15]	πυγμῇ. (Παγκρατίου μὲν οὖν μιᾷ	πρὸς	ταῖς> τεσσαράκοντα καὶ ἑκατὸν Ὀλυμπιάσιν
[6, 9]	Γέλωνί ἐστι τῆς νίκης τρίτη	πρὸς	τὰς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδας. (Γέλων δὲ
[6, 19]	Κυρήνῃ. Σελινουντίων. Μεταποντίνων. Μεγαρέων τῶν	πρὸς	τῇ Ἀττικῇ. Γελώων. (Ἔστι δὲ
[6, 19]	οὐδὲν Μεταποντίου. (Μεγαρεῖς δὲ οἱ	πρὸς	τῇ Ἀττικῇ θησαυρόν τε ᾠκοδομήσαντο,
[6, 20]	(Πρῶται μὲν δὴ ἑκατέρωθεν αἱ	πρὸς	τῇ στοᾷ τῇ Ἀγνάπτου χαλῶσιν
[6, 19]	ἐν τοῖς λόγοις Λοκρῶν τῶν	πρὸς	τῇ Φωκίδι καὶ ἄλλας πόλεις,
[6, 20]	πέρασι τοῦ Κρονίου κατὰ τὸ	πρὸς	τὴν ἄρκτον ἔστιν ἐν μέσῳ
[6, 10]	ἐκ τοῦ ἀρότρου τὴν ὕνην,	πρὸς	τὸ ἄροτρον καθήρμοσε τῇ χειρὶ
[6, 18]	ταῦτα ἔλεγεν, Ἀλέξανδρος δὲ οὔτε	πρὸς	τὸ σόφισμα ἀντιμηχανήσασθαί τι εὑρίσκων,
[6, 17]	Εἰ δὲ ἀπὸ τοῦ Λεωνιδαίου	πρὸς	τὸν βωμὸν τὸν μέγαν ἀφικέσθαι
[6, 6]	ἀθλητῶν. Εὔθμος πύκτης ἔνδοξος. Ἡ	πρὸς	τὸν ἐν Τεμὲσσῃ ἥρῳα Εὐθύμου
[6, 6]	κότινον, ἅτε προκατεργασθεὶς τῇ μάχῃ	πρὸς	τὸν Εὔθυμον. (Ἐπὶ τούτῳ δὲ
[6, 25]	σφίσι τε εὔνῳ καὶ ἀπεχθανομένῳ	πρὸς	τὸν Ἡρακλέα ἐποιήσαντο τὸ ἱερὸν
[6, 6]	ἐς Ἰταλίαν τότε δὴ ἐμαχέσατο	πρὸς	τὸν Ἥρωα. Τὰ δὲ ἐς
[6, 10]	ὑπὸ τῶν ἀνταγωνιζομένων, καὶ ἡνίκα	πρὸς	τὸν λειπόμενον ἐξ αὐτῶν ἐπύκτευεν,
[6, 19]	(Λέγονται δὲ καὶ Ἀργεῖοι μετασχεῖν	πρὸς	τοὺς Κορινθίους Μεγαρεῦσι τοῦ ἔργου.
[6, 6]	Ἰταλίᾳ Λοκρῶν, οἳ χώραν τὴν	πρὸς	τῷ Ζεφυρίῳ τῇ ἄκρᾳ νέμονται,
[6, 21]	ὕδωρ τῆς Παρθενίας ἐστὶ καὶ	πρὸς	τῷ ποταμῷ τάφος ἵππων τῶν
[6, 24]	ἀνάκεινται δὲ καὶ εἰκόνες ἑκατέρωθεν	πρὸς	τῷ τοίχῳ. Κατὰ δὲ τῆς
[6, 3]	Καταπαλαίσαντι δὲ αὐτῷ τοὺς παῖδας	προσαναστῆσαι	καὶ τὸν παιδοτρίβην ὑπὸ Ἠλείων
[6, 2]	υπηρξε καὶ εν Κορί νθω	προσανελέ	σθαι νί κας. Λυκινος δὲ
[6, 2]	πρὸ ς τὸ ν ωμον	προσέ	ρπων εστὶ τὸ ν δεξιό
[6, 13]	καὶ παραυτίκα σταδίου λαβὼν νίκην,	προσέθηκε	διαύλου σφίσι τὴν τρίτην. (Πολίτης
[6, 8]	Πρόμαχον τὸν Δρύωνος παγκρατιαστὴν Πελληνέα	προσέσται	μοι καὶ ταῦτα τῷ ἐς
[6, 3]	τὸν Οἰβώταν, τῇ ἐς Ἀχαιοὺς	προσέσται	μοι συγγραφῇ. (Ἀντιόχου δὲ ἀνδριάντα
[6, 24]	παρθένων, οἷς ἄχαρι οὐδέν πω	πρόσεστιν	ἐκ γήρως, τούτων εἶναι τὸν
[6, 26]	οἱ Σῆρες, καὶ ὅσοι τὰς	προσεχεῖς	αὐτῇ νέμονται νήσους, Ἄβασαν καὶ
[6, 21]	πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον τοῦ γυμνασίου	προσεχεῖς	τῷ τοίχῳ τῶν ἀθλητῶν εἰσιν
[6, 19]	(Ἐν δὲ τῷ Μεταποντίνων θησαυρῷ	(προσεχὴς	γὰρ τῷ Σελινουντίων ἐστὶν οὗτος)
[6, 20]	τι δὲ τῇ Ἀγνάπτου στοᾷ	προσεχής	ἐστιν ἡ πρῷρα, κατὰ τοῦτο
[6, 18]	Φιλίππῳ πρότερον γεγονότα ἐν γνώσει.	Προσῄει	τε ὁ Ἀναξιμένης, καὶ τὸν
[6, 13]	ὁ Χίονις, εἰ αὖθίς ποτε	προσνομοθετήσουσιν	Ἠλεῖοι; Τούτων δὲ ἔτι ἐς
[6, 25]	αὐτῷ τίθενται, μετὰ τὴν Πατρέων	προσοίκησιν	τὸ ὄνομα τοῦ Σατράπου διδαχθέντες·
[6, 21]	ὡς ὁδοιπόρους τε καὶ τοὺς	προσοικοῦντας	ὁ Σαῦρος ἐκακούργει, πρὶν ἢ
[6, 15]	ἐσελθόντας κρατήσαντι ἄνδρας ἄλλο τοιόνδε	προσποιοῦσιν	οἱ Μιτυληναῖοι ἐς δόξαν, ὡς
[6, 5]	ὅτε καὶ τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι	προσπταῖσαι	δεύτερα ἐν τῷ πρὸς Μακεδόνας
[6, 3]	τὸν μὲν ἀνδριάντα Ἀχαιοὶ κατὰ	πρόσταγμα	ἀνέθεσαν τοῦ ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλωνος
[6, 6]	δὴ τὰ ὑπὸ τοῦ θεοῦ	προστεταγμένα	ὑπουργοῦσι δεῖμα ἀπὸ τοῦ δαίμονος
[6, 22]	Πανταλέων ὁ Ὀμφαλίωνος παρὰ τῶν	προσχώρων	ἀθροίσαντες, ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων τὰ
[6, 26]	ἔλυμον· πέμπτῳ δὲ (οὐ γὰρ	πρόσω	βιωσόμενα ἴσασι) κάλαμον διδόασιν ἐσθίειν
[6, 15]	Ἰσθμῷ λάβοι στέφανον, ἡλικίαν οὐ	πρόσω	γεγονὼς ἐτῶν εἴκοσι. Τὸν δὲ
[6, 5]	σπουδῇ τὸ ἅρμα ἐπέσχε τοῦ	πρόσω.	Λαβόμενος γὰρ τῇ ἑτέρᾳ τῶν
[6, 18]	κεῖνται μὲν αἱ εἰκόνες οὐ	πρόσω	τῆς Οἰνομάου κίονος, ξύλου δέ
[6, 24]	ξόανα ἐπίχρυσα τὰ ἐς ἐσθῆτα,	πρόσωπα	δὲ καὶ χεῖρες καὶ πόδες
[6, 20]	ἐπὶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ	πρόσωπον	ἐφειλκυσμένῃ ὕφος λευκόν. Παρθένοι δὲ
[6, 23]	δὲ ἐν γωνίᾳ τῆς Μαλκοῦς	πρόσωπον	Ἡρακλέους ἄχρι ἐς τοὺς ὤμους,
[6, 19]	ἐποίησαν. Διόνυσος δέ ἐστιν ἐνταῦθα	πρόσωπον	καὶ ἄκρους πόδας καὶ τὰς
[6, 22]	τὴν ἐπιβουλὴν ἔχειν) ἀλείψασθαι τὸ	πρόσωπον	πηλῷ καὶ αὐτὴν καὶ ὅσαι
[6, 25]	ἄγαλμα ἀνάκειται ξόανον ἐπίχρυσον, πλὴν	προσώπου	καὶ χειρῶν τε ἄκρων καὶ
[6, 12]	Καί μοι τοῦ λόγου τὰ	πρότερα	οὔτε τῶν ἐς Ἄρατον, οὔτε
[6, 15]	Ἠλεῖον Παιάνιον Ὀλυμπιάδα πάλῃ τὴν	προτέραν	ἀνῃρημένον, καὶ Πύθια παίδων τε
[6, 4]	τῶν χειρῶν ἔκλα, καὶ οὐ	πρότερον	ἀνίει, πρὶν ἢ αἴσθοιτο ἀπαγορεύσαντος.
[6, 18]	τε αὐτῷ καὶ ἔτι Φιλίππῳ	πρότερον	γεγονότα ἐν γνώσει. Προσῄει τε
[6, 7]	παγκρατίῳ νικήσας Ὀλυμπιάσιν ἐφεξῆς τρισί.	Πρότερον	δὲ ἔτι τοῦ Δωριέως ἐκράτησε
[6, 8]	ἀνδρῶν πάλης, τὴν δ' ἔτι	πρότερον	ἐν παισὶν εἰληφώς· καὶ Ἀζᾶνος
[6, 7]	Ἀλκαίνετος ἔν τε ἀνδράσι καὶ	πρότερον	ἔτι ἐπεκράτησεν ἐν παισίν· Ἑλλάνικον
[6, 9]	ἐμοί τε παρίστατο καὶ τοῖς	πρότερον	ἢ ἐγὼ τὰ ἐς αὐτὸ
[6, 4]	ἀνὴρ, ἅτε παρὰ Ἀντιπάτρῳ καὶ	πρότερον	ἰσχύσαντα παρὰ Ἀλεξάνδρῳ. (Σωδάμας δὲ
[6, 8]	προπεπυσμένος, τήν τε εἰκόνα ἐπεποίητο	πρότερον,	καὶ ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς
[6, 12]	τε ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ ἔτι	πρότερον	τὸν ὁμώνυμόν τε αὐτῷ καὶ
[6, 12]	Μετὰ δὲ τὴν Ἀγαθοκλέους τοῦ	πρότερον	τυραννήσαντος τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις ἀναπεφύκει
[6, 3]	Σάμιοι· καὶ αὐτοῖς τὸ μὲν	πρότερον	τῶν ἐπιγραμμάτων ἐστὶν· Ἐν πολυθαήτῳ
[6, 15]	παῖδες. Ἐδήλωσα δὲ ὀλίγῳ τι	πρότερον,	ὡς ὁμώνυμός τε τῷ Δεινομένους
[6, 18]	οὐδὲ εἰπεῖν τις αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους	πρότερός	ἐστιν εὑρηκώς. Τὰ ἔπη δὲ
[6, 10]	τέλεσσαν Ἀργεῖοι, τέχναν εἰδότες ἐκ	προτέρων.	Ἴκκος δὲ ὁ Νικολαί̈ δα
[6, 20]	τε αὐτίκα ἰσχυρὸς ἀπ' οὐδεμιᾶς	προφάσεως	φανερᾶς καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου
[6, 19]	δὲ ἥτις μὲν ἐπέλαβεν ἀπολέσθαι	πρόφασις,	οὐκ οἶδα· ἐπ' ἐμοῦ δὲ
[6, 26]	ἐπὶ τῷ κράνει, ὅτι οὗτοι	προχειρότατα	ἔχουσιν ἐς μάχας οἱ ἀλεκτρυόνες·
[6, 20]	Ἀγνάπτου στοᾷ προσεχής ἐστιν ἡ	πρῷρα,	κατὰ τοῦτο εὐρεῖα γίνεται. Δελφὶς
[6, 20]	ἑκάστης Ὀλυμπιάδος ποιεῖται κατὰ τὴν	πρῷραν	μάλιστά που μέσην. Αετὸς (δὲ
[6, 20]	οὖν σχῆμα ἡ ἄφεσις κατὰ	πρῷραν	νεώς· τέτραπται δὲ αὐτῆς τὸ
[6, 20]	ἂν ἐξισωθῶσιν ἀλλήλοις κατὰ τῆς	πρῴρας	τὸ ἔμβολον. Τὸ ἀπὸ τούτου
[6, 6]	Ὡς δὲ εἶδε, τὰ μὲν	πρῶτα	ἐς οἶκτον, δεύτερα δὲ ἀφίκετο
[6, 18]	ἔργῳ φυγῇ ζημιοῦσιν οἱ Κρῆτες.	(Πρῶται	δὲ ἀθλητῶν ἀνετέθησαν ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 20]	δελφὶς δὲ ἐς ἔδαφος πίπτει.	(Πρῶται	μὲν δὴ ἑκατέρωθεν αἱ πρὸς
[6, 4]	δὲ Ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς ἑκατόν	(πρώτην	γὰρ δὴ ἐνίκησεν ὁ Σώστρατος
[6, 20]	κατὰ ταύτας ἑστηκότες ἐκθέουσιν ἵπποι	πρῶτοι·	θέοντές τε δὴ γίνονται κατὰ
[6, 6]	ἀθλητής. Τὸν μὲν δὴ Μαντινέα	Πρωτόλαον	Διαλκοῦς, πυγμῇ παῖδας κρατήσαντα, ὁ
[6, 15]	πάλης, ἡ δὲ ἑτέρα πεντάθλου.	Πρῶτον	γὰρ δὴ τότε οἱ παῖδες
[6, 10]	ταῖς ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη	πρῶτον	ὁ τοῦ ὁπλίτου δρόμος, καὶ
[6, 21]	δὲ μνηστῆρα ἔχει λόγος ἀφικέσθαι	πρῶτον	τοῦτον Μάρμακα καὶ ἀποθανεῖν ὑπὸ
[6, 4]	κειμένης δὲ ὑπὸ τῇ Ἴδῃ,	πρῶτος	Αἰολέων τῶν ταύτῃ, στάδιον Ὀλυμπίασιν
[6, 17]	μὲν, ὅτι ἐν Ὀλυμπίᾳ Κλαζομενίων	πρῶτος	ἀνηγορεύθη νικῶν Ἡρόδοτος· ἡ δέ
[6, 2]	και Ἰώ νων αναθεί η	πρωτος	ες Ὀλυμπί αν εικό να.
[6, 10]	(Τῶν δὲ ἱπποτροφησάντων ἐν Ἕλλησι,	πρῶτος	ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνα ἀνέθηκεν ὁ
[6, 17]	λέγεται δὲ ἀνασώσασθαι μελέτην λόγων	πρῶτος	ἠμελημένην τε ἐς ἅπαν, καὶ
[6, 13]	γένος μὲν Σμυρναῖος, Ἰώνων δὲ	πρῶτος	λαβεῖν ἐν Ὀλυμπίᾳ φησὶν οὗτος
[6, 2]	των εξ αυτης Στρά του	πρωτος	Ξενά ρκης τε εκαλειτο Φιλανδρί
[6, 13]	Ἀργεῖος. (Βύκελος δέ, ὃς Σικυωνίων	πρῶτος	πὺξ ἐκράτησεν ἐν παισίν, ἔστιν
[6, 20]	Ὃς τὴν ἱππάφεσιν Ὀλυμπίᾳ εὕρατο	πρῶτος,	Τεῦξέ με Κλεοίτας υἱὸς Ἀριστοκλέους.
[6, 19]	ἔσχεν ἐν Χερρονήσῳ τῇ Θρᾳκίᾳ	πρῶτος	τῆς οἰκίας ταύτης· καὶ ἐπίγραμμα
[6, 1]	ν ά ρματι ανηγορεύ θη	πρωτος·	τὸ δὲ επί γραμμά φησι
[6, 11]	ἀνὴρ ἐκ Μαντινείας Δρομεὺς ὄνομα,	πρῶτος	ὧν ἴσμεν ἀκονιτὶ λέγεται λαβεῖν·
[6, 15]	στέφανον ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς.	Πρώτῳ	δὲ γεγόνασιν ἀνθρώπων αἱ δύο
[6, 3]	ἐπὶ τῇ ἑβδομηκοστῇ Ὀλυμπιάδι τὸ	πταῖσμα	ἐγένετο ἐν Πλαταιαῖς Μαρδονίῳ καὶ
[6, 20]	τῷ βωμῷ χαλκοῦς κεῖται, τὰ	πτερὰ	ἐπὶ μήκιστον ἐκτείνων. Ἀνακινεῖ μὲν
[6, 17]	Ἰσθμῷ μία ἐπὶ ταῖς δέκα.	(Πτολεμαῖον	δὲ τὸν Πτολεμαίου τοῦ Λάγου
[6, 16]	τὸν στρατεύσαντα ἐπὶ Σέλευκον καὶ	Πτολεμαῖον	τὸν Λάγου στεφανοῦσά ἐστιν. (Ἀριστείδῃ
[6, 15]	παρεστήκασιν οἱ παῖδες, τοῦτον μὲν	Πτολεμαῖον	τὸν Λάγου φασὶν εἶναι· παρὰ
[6, 3]	Λάγου. Μακεδόνα δὲ αὑτὸν ὁ	Πτολεμαῖος	ἐν τῷ ἐπιγράμματι ἐκάλεσε βασιλεύων
[6, 16]	ἐστὶν Ὀλυνθίου Σθένιδος. (Ἐφεξῆς δὲ	Πτολεμαῖός	τέ ἐστιν ἀναβεβηκὼς ἵππον, καὶ
[6, 3]	ὄνομα οὐ λέγουσιν ἐπ' αὐτῷ	Πτολεμαίου	δὲ ἀνάθημά ἐστι τοῦ Λάγου.
[6, 17]	τής Ἄλτιος ἀνδριάντες ἀθληθῶν. Ἀνδριὰς	Πτολεμαίου	ἐκγόνου τοῦ Λάγου. Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου.
[6, 17]	ταῖς δέκα. (Πτολεμαῖον δὲ τὸν	Πτολεμαίου	τοῦ Λάγου Ἀριστόλαος ἀνέθηκε Μακεδὼν
[6, 15]	αὐτοῦ Ἀντιγόνου. Ἀρέος βασιλέως Λαλεδαιμονίων.	Πτολεμαίου	τοῦ Λάγου. (Ἀρχίππῳ δὲ Μιτυληναίῳ
[6, 10]	καὶ Ἀγιάδαν, τὸν μὲν αὐτῶν	Πτόλιχος	Αἰγινήτης ἐποίησε, τὸν δὲ Ἀγιάδαν
[6, 9]	παισί· τὸν δὲ ἀνδριάντα οἱ	Πτόλιχος	ἐποίησεν Αἰγινήτης. Διδάσκαλοι δὲ ἐγεγόνεσαν
[6, 3]	διδάσκαλον ἀνῄει τὸν Ἀττικὸν Κριτίαν.	Πτόλιχος	μὲν γὰρ ἔμαθεν ὁ Κορκυραῖος
[6, 3]	ὁ Κορκυραῖος παρ' αὐτῷ Κριτίᾳ·	Πτολίχου	δὲ ἦν μαθητὴς Ἀμφίων· Πίσων
[6, 9]	ἐποίησεν Αἰγινήτης. Διδάσκαλοι δὲ ἐγεγόνεσαν	Πτολίχῳ	μὲν Συννοῶν ὁ πατήρ, ἐκείνῳ
[6, 2]	Κλεινοπά τρου, παιδας κατειργασμέ νος	πύ	κτας. Συρακοσί ων δὲ ά
[6, 2]	τὸ επὶ τω Σαμί ω	πύ	κτη τὸ ν αναθέ ντα
[6, 2]	δὲ αυτὸ ν τὸ ν	πύ	κτην εσή μαινεν ουδέ ν.
[6, 1]	Δεινό λοχό ς τε κειται,	Πύ	ρρου τε, καὶ Τρωί λος
[6, 15]	ἀνῃρημένον, καὶ Πύθια παίδων τε	πυγμῇ,	καὶ αὖθις ἐν ἀνδράσι πάλῃ
[6, 8]	καὶ Κριτόδαμος ἐκ Κλείτορος, ἐπὶ	πυγμῇ	καὶ οὗτος ἀναγορευθεὶς παίδων. Τὰς
[6, 12]	Ἱππόμαχον, γένος τε Ἠλείους καὶ	πυγμῇ	κρατήσαντας ἐν παισί, τὸν μὲν
[6, 16]	Βριμίας ἐστὶν Ἠλεῖος, κρατήσας ἄνδρας	πυγμῇ·	Λεωνίδας τε ἐκ Νάξου τῆς
[6, 11]	νῖκαι τρεῖς, αὗται μὲν ἐπὶ	πυγμῇ,	Νεμείων δὲ ἐννέα, καὶ Ἰσθμίων
[6, 16]	Ἀσάμωνός τε εἰκὼν ἐν ἀνδράσι	πυγμῇ	νενικηκότος· ἡ δὲ Νικάνδρου, διαύλου
[6, 15]	ἐπὶ παγκρατίῳ τε ἀνηγορεύθη καὶ	πυγμῇ.	(Παγκρατίου μὲν οὖν μιᾷ πρὸς
[6, 9]	παῖδας· καὶ Ἄλκετος Ἀλκίνου κρατήσας	πυγμῇ	παῖδας, Ἀρκὰς καὶ οὗτος ἐκ
[6, 15]	δὲ αὐτὸν Ἀγέλης Χῖος κρατήσας	πυγμῇ	παῖδας, Θεομνήστου Σαρδιανοῦ τέχνη. (Κλειτομάχου
[6, 8]	Ἀζᾶνος ἐκ Πελλάνας Φίλιππος κρατήσας	πυγμῇ	παῖδας, καὶ Κριτόδαμος ἐκ Κλείτορος,
[6, 9]	Ἀνάκειται καὶ Μαντινεὺς Ἀγαμήτωρ, κρατήσας	πυγμῇ	παῖδας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι. Γλαύκου τοῦ
[6, 3]	πατρὸς Πατροκλέους. (Ἵππον δὲ Ἠλεῖον	πυγμῇ	παῖδας κρατήσαντα ἐποίησε Δαμόκριτος Σικυώνιος,
[6, 16]	πεντάθλῳ νίκην, καὶ Πύτταλον Λάμπιδος	πυγμῇ	παῖδας κρατήσαντα, καὶ Νελαί̈ δαν
[6, 6]	μὲν δὴ Μαντινέα Πρωτόλαον Διαλκοῦς,	πυγμῇ	παῖδας κρατήσαντα, ὁ Ῥηγῖνος Πυθαγόρας·
[6, 17]	(Τούτων δέ εἰσιν Ἠλεῖοι πλησίον	πυγμῇ	παῖδας κρατήσαντες, ὁ μὲν Σθέννιδος
[6, 14]	ἵππου Τελέστας ἐστὶ Μεσσήνιος, κρατήσας	πυγμῇ	παῖδας· Σιλανίωνος δὲ ἔργον ἐστὶν
[6, 13]	ἕστηκεν ὁ Δούριος Σάμιος, κρατήσας	πυγμῇ	παῖδας· τέχνη δὲ ἡ εἰκών
[6, 14]	Δαμάρετον καὶ τοῦτον Μεσσήνιον, κρατήσαντα	πυγμῇ	παῖδας, τὸν μὲν αὐτῶν Βοιώτιος
[6, 7]	ἕστηκεν Ἠλεῖος: κρατῆσαι δὲ ὀλυμπίασι	πυγμῇ	παῖδας ὑπῆρξε καὶ τούτοις. Γνάθωνα
[6, 14]	νίκῃ κεκηρυγμένον, Ξενόδικον δὲ ἐπὶ	πυγμῇ	παίδων ἀναγορευθέντα· τὸν μὲν Παντίας
[6, 7]	τὸν Ἀλκαινέτου καὶ Θέαντον ἐπὶ	πυγμῇ	παίδων ἀναγορευθῆναι τὸν μὲν ἐνάτῃ
[6, 6]	μετ' ἐκείνην ὀλυμπιάδος τὸν ἐπὶ	πυγμῇ	στέφανον ἀνείλετο ὁ Εὔθυμος. Ὁ
[6, 15]	ἐν ἀνδράσι πάλῃ τε καὶ	πυγμῇ	στεφανωθέντα ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς.
[6, 18]	εἰκόνας, Πραξιδάμαντός τε Αἰγινήτου νικήσαντος	πυγμῇ	τὴν ἐνάτην ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς
[6, 15]	δὲ Μιτυληναίῳ τοὺς ἐς τὴν	πυγμὴν	ἐσελθόντας κρατήσαντι ἄνδρας ἄλλο τοιόνδε
[6, 6]	αὐτὸν οὐκ ἐσῆλθεν ἐπὶ τὴν	πυγμήν·	καὶ ἐπ' ἐκείνης τε αὐτῆς
[6, 15]	αὐτῆς τούς τε (ἐς) τὴν	πυγμὴν	καὶ τοὺς ἐς τὸ παγκράτιον
[6, 15]	τὸν Κλειτόμαχον τοῦτον παγκρατίου καὶ	πυγμῆς	ἀγωνιστήν· εἶχε δὲ καὶ Ἠλεῖον
[6, 15]	Μητροδώρου, δύο μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ	πυγμῆς,	δὶς δὲ Πυθοῖ νίκας καὶ
[6, 1]	δων Νεολαί δας Προξέ νου,	πυγμης	εν παισὶ ν ανηρημέ νος
[6, 7]	τοιῷδε ἀνέκειντο. Ἀκουσίλαος μὲν λαβὼν	πυγμῆς	ἐν ἀνδράσι στέφανον, Δωριεὺς δὲ
[6, 7]	αὐτοῖς κεῖται καὶ ὁ Διαγόρας,	πυγμῆς	ἐν ἀνδράσιν ἀνελόμενος νίκην· τοῦ
[6, 6]	τὸν Εὔθυμον. Ἀνελομένῳ δέ οἱ	πυγμῆς	ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκην τετάρτῃ πρὸς
[6, 11]	δέκα παγκρατίου τε ἀναμὶξ καὶ	πυγμῆς.	Ἐν Φθίᾳ δὲ τῇ Θεσσαλῶν,
[6, 10]	τοὺς δὲ ἐπ' αὐτῷ κατειλεγμένους	πυγμῆς,	Ἐπικράδιον μὲν καὶ Ἀγιάδαν, τὸν
[6, 6]	παῖς ἦν· ἐν δὲ ἀνδράσι	πυγμῆς	ἔσχεν Ὀλυμπικὴν νίκην. Τούτου μὲν
[6, 13]	Θεοφίλους Ἐπιδαύριον, τὸν μὲν ἀνδρῶν	πυγμῆς,	Θερσίλοχον δὲ λαβόντα ἐν παισὶ
[6, 11]	Ἐν Φθίᾳ δὲ τῇ Θεσσαλῶν,	πυγμῆς	μὲν ἢ παγκρατίου παρῆκε τὴν
[6, 4]	δεδήλωται. Εὐάνθει δὲ Κυζικηνῷ γεγόνασι	πυγμῆς	νῖκαι, μία μὲν ἐν ἀνδράσιν
[6, 16]	τῷ μὲν ἐν παισὶν ἐγένοντο	πυγμῆς	νῖκαι, Σελεάδᾳ δὲ ἀνδρῶν πάλης.
[6, 6]	Θάσιος Ὀλυμπιάδι ἐθέλων τῇ αὐτῇ	πυγμῆς	τε ἀνελέσθαι καὶ παγκρατίου νίκας,
[6, 6]	σφίσιν ἐπανελέσθαι τὸ ἀγώνισμα τῆς	πυγμῆς·	τούτων ἕνεκα καταδικάζουσιν αὐτὸν ἐκτῖσαι
[6, 13]	ἐπίκλησιν Λίβυς, Μνασέας Κυρηναῖος ἕστηκε·	Πυθαγόρας	δὲ ὁ Ῥηγῖνος ἐποίησε τὴν
[6, 4]	τοὺς δακτύλους. (Τὸν δὲ ἀνδριάντα	Πυθαγόρας	ἐποίησεν ὁ Ῥηγῖνος, εἴπερ τις
[6, 6]	πυγμῇ παῖδας κρατήσαντα, ὁ Ῥηγῖνος	Πυθαγόρας·	Ναρυκίδαν δὲ τὸν Δαμαρέτου παλαιστὴν
[6, 7]	ταλάρων εἶναι. Τούτου μὲν δὴ	Πυθαγόρας	τὴν εἰκόνα, τὴν δὲ ἐφεξῆς
[6, 6]	οἱ ἀνδριὰς τέχνη τέ ἐστι	Πυθαγόρου,	καὶ θέας ἐς τὰ μάλιστα
[6, 13]	Φειδῶλα ἵππος. (Ἀστύλος δὲ Κροτωνιάτης	Πυθαγόρου	μέν ἐστιν ἔργον· τρεῖς δὲ
[6, 15]	ἀνδρός εἰσιν Ἠλείου Κάπρου τοῦ	Πυθαγόρου,	πάλης τε εἰληφότος καὶ παγκρατίου
[6, 18]	ἐς Ὀλυμπίαν ἐστὶ τοῦ Ῥηγίνου	Πυθαγόρου	τέχνη. (Ἐνταῦθα καὶ Ἀναξιμένους οἶδα
[6, 7]	δὲ τὸν ἀνδριάντα τοῦ Εὐθύμου,	Πύθαρχός	τε ἕστηκε Μαντινεὺς σταδιοδρόμος, καὶ
[6, 23]	εἴ τι παρὰ τῶν ἐντὸς	πυθέσθαι	δυνήσονται· οὗτοι λανθάνουσι παρελθόντες ἐς
[6, 21]	πατρίδας οὐχ οἷά τε ἦν	πυθέσθαι	μοι· τὸν δὲ ἀποθανόντα ἐπ'
[6, 14]	ἄλλως τὰ πολεμικὰ ἀγαθὸς ὁ	Πύθης	ἔοικε. (Κεῖνται δὲ καὶ ἐν
[6, 7]	ὀκτώ· λέγεται δὲ καὶ ὡς	Πύθια	ἀνέλοιτο ἀκονιτί. Ἀνηγορεύοντο δὲ οὗτός
[6, 11]	μήνιμα. (Ἐνταῦθα ἀπεκρίνατό σφισιν ἡ	Πυθία·	Θεαγένην δ' ἄμνηστον ἀφήκατε τὸν
[6, 10]	(Στεφάνους δὲ λέγεται καὶ ἄλλους	Πύθια	μὲν δὶς λαβεῖν, Νεμείων δὲ
[6, 15]	πάλῃ τὴν προτέραν ἀνῃρημένον, καὶ	Πύθια	παίδων τε πυγμῇ, καὶ αὖθις
[6, 4]	Ὀλυμπίᾳ. Μουνοπάλης νικῶ δὶς Ὀλύμπια	Πύθιά	τ' ἄνδρας, Τρὶς Νεμέᾳ, τετράκις
[6, 6]	πᾶσαν ἡλικίαν· ἐς ὃ ἡ	Πυθία	τὸ παράπαν ἐξ Ἰταλίας ὡρμημένους
[6, 14]	ὁ Σικυώνιος τὰς ἐφεξῆς τούτων	πυθιάδας	ἕξ, μόνος δὴ οὗτος αὐλητής.
[6, 11]	ἴαμα. Δεύτερα οὖν ἐπὶ τὴν	Πυθίαν	ἔρχονται, λέγοντες ὡς καὶ ποιήσασιν
[6, 9]	συμβάντα ἦν. (Τούτοις χρῆσαι τὴν	Πυθίαν	φασίν· Ὕστατος ἡρώων Κλεομήδης Ἀστυπαλαιεύς,
[6, 14]	ἐστὶν ἐκτετυπωμένος ἐπὶ στήλῃ. Τούτῳ	Πυθικαὶ	νῖκαι γεγόνασι τῷ ἀνδρὶ δευτέρῳ
[6, 16]	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ τὰς δύο	Πυθικὰς	ἀνῃρημένος νίκας. Κλεάρετός τέ ἐστιν
[6, 3]	Εὐπόλεμον, εἶναι δὲ καὶ δύο	Πυθικοὺς	αὐτῷ πεντάθλου στεφάνους, καὶ ἄλλον
[6, 13]	ἐν Ὀλυμπίᾳ, τοσαῦται δὲ καὶ	Πυθοῖ	γεγόνασιν αὐτῷ νῖκαι· καὶ Κορινθίοις
[6, 14]	μία ἐν παισὶν ἐξ αὐτῶν·	Πυθοῖ	δὲ ἔν τε ἀνδράσιν ἓξ,
[6, 3]	δὲ ὁ Καλλιβρότου πέντε μὲν	Πυθοῖ	δρόμου νίκας, τρεῖς δὲ ἀνείλετο
[6, 3]	Θράσιδος· γεγόνασι δὲ αὐτῷ καὶ	Πυθοῖ	δύο νῖκαι. Ἡ δὲ εἰκών
[6, 8]	Ὀλυμπίᾳ νίκας, τρεῖς δὲ ἀνῃρημένος	Πυθοῖ.	Καὶ αὐτῷ καὶ ἐν πολέμοις
[6, 12]	Ὀλυμπίᾳ, καὶ Νεμέᾳ τε καὶ	Πυθοῖ	καὶ ἐν Ἰσθμῷ, μαρτυρεῖ τὸ
[6, 4]	Ὀλυμπίᾳ νίκας, τοσαύτας δὲ ἄλλας	Πυθοῖ	καὶ ἐν Ἰσθμῷ τε καὶ
[6, 17]	αὐτῷ νῖκαι πέντε, τέσσαρες δὲ	Πυθοῖ,	καὶ ἴσαι Νεμείων, ἐν δὲ
[6, 7]	Ὀλυμπίᾳ νίκας, τοσαύτας δὲ ἄλλας	Πυθοῖ,	καὶ Ἰσθμίων τε τρεῖς, καὶ
[6, 1]	επ' αυτω λέ γει, καὶ	Πυθοι	καὶ Ισθμοι τε καὶ Νεμέ
[6, 15]	καὶ τὸν ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ	Πυθοῖ	καὶ Νεμέᾳ καὶ Ἰσθμῷ λάβοι
[6, 15]	ἐκράτει τῇ μάχῃ. Αἱ δὲ	Πυθοῖ	νῖκαι παγκρατίου μέν εἰσιν αὐτῷ
[6, 11]	ἐκράτει. (Γεγόνασι δὲ αὐτῷ καὶ	Πυθοῖ	νῖκαι τρεῖς, αὗται μὲν ἐπὶ
[6, 15]	ἐν Ὀλυμπίᾳ πυγμῆς, δὶς δὲ	Πυθοῖ	νίκας καὶ ἐν Νεμέᾳ τε
[6, 4]	Νεμέᾳ πεντάκις ἐνίκησε πυκτεύων, καὶ	Πυθοῖ	τε δὶς καὶ δὶς ἐν
[6, 4]	ἀναμὶξ δυόδεκα, Ὀλυμπίασι δὲ καὶ	Πυθοῖ,	τῇ μὲν δύο, τρεῖς δὲ
[6, 16]	Ὀλυμπίᾳ, γενέσθαι δὲ καὶ διαύλου	Πυθοῖ,	τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ
[6, 8]	Ὀλυμπίᾳ παῖδας, καταπαλαίσαντος δὲ καὶ	Πυθοῖ	τοὺς ἐλθόντας τῶν ἀνδρῶν, τοῦ
[6, 7]	δὲ ἐφεξῆς ταύτῃ, πένταθλον Ἠλεῖον	Πυθοκλέα,	Πολύκλειτός ἐστιν εἰργασμένος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'
[6, 14]	ἐπ' ἐκείνῳ στεφανίτας δύο ἐνίκησε.	Πυθόκριτος	δὲ ὁ Σικυώνιος τὰς ἐφεξῆς
[6, 14]	Ἀνδριὰς Πύρρου τοῦ βασιλέως. Στήλν	Πυθοκρίτου	αὐλητοῦ. (Φερίας δὲ Αἰγινήτης (οὗτος
[6, 14]	στήλη, καὶ ἐπίγραμμα ἐπ' αὐτῇ·	Πυθοκρίτου	Καλλινίκου μνᾶμα τοῦ αὐλητᾶ. Ἀνέθεσαν
[6, 14]	Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν ἑξάκις τῷ πεντάθλῳ.	Πυθοκρίτῳ	μὲν γέγονεν ἀντὶ τούτων ἡ
[6, 14]	Ξενόμβροτον δὲ Φιλότιμος Αἰγινήτης ἐποίησε.	Πύθου	δὲ τοῦ Ἀνδρομάχου, γένος ἀνδρὸς
[6, 12]	τὸν Αἱμοστράτου Τριταιέα, κρατῆσαι μὲν	πύκτας	ἄνδρας ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ Νεμέᾳ
[6, 13]	ἐν ἀνδράσι κατεμαχέσατο ὁ Τίσανδρος	πύκτας	ἐν Ὀλυμπίᾳ, τοσαῦται δὲ καὶ
[6, 15]	Κάπρου, ὅμως ἐχρήσατο ἐς τοὺς	πύκτας	θυμῷ τε ἐρρωμένῳ καὶ ἀκμῆτι
[6, 15]	τὸ παγκράτιον ἐσκαλέσαιντο πρὶν ἢ	πυκτεύσαντα	αὐτὸν λαβεῖν τραύματα. Λέγει τε
[6, 10]	παιδὸς ποιούμενον, καὶ ἐπὶ τούτῳ	πυκτεύσοντα	ἐς Ὀλυμπίαν αὐτὸν ἀνήγαγεν. Ἔνθα
[6, 9]	Κλεομήδην φασὶν Ἀστυπαλαιέα, ὡς Ἴκκῳ	πυκτεύων	ἀνδρὶ Ἐπιδαυρίῳ, τὸν Ἴκκον ἀποκτείνειεν
[6, 4]	Ἰαμιδῶν, ἐν Νεμέᾳ πεντάκις ἐνίκησε	πυκτεύων,	καὶ Πυθοῖ τε δὶς καὶ
[6, 7]	Ὀλυμπικαὶ νῖκαι. Αὐτὸς μέν γε	πυκτεύων	ὁ Ἀλκαίνετος ἔν τε ἀνδράσι
[6, 6]	ἀνελέσθαι καὶ παγκρατίου νίκας, ὑπερεβάλετο	πυκτεύων	τὸν Εὔθυμον. Οὐ μὴν οὐδὲ
[6, 3]	ὅμως Αἰγύπτου. Χαιρέᾳ δὲ Σικυωνίῳ	πύκτῃ	παιδὶ ἐπίγραμμά ἐστιν, ὡς νικήσειεν
[6, 4]	(Κυνίσκῳ δὲ τῷ ἐκ Μαντινείας	πύκτῃ	παιδὶ ἐποίησε Πολύκλειτος τὴν εἰκόνα.
[6, 8]	Ὀλυμπίᾳ τῶν νενικηκότων. (Ἐς δὲ	πύκτην	ἄνδρα, γένος μὲν Ἀρκάδα ἐκ
[6, 6]	ὁ ἐκ Μαινάλου Δαμοξενίδαν ἄνδρα	πύκτην	ἐποίησεν ἐκ Μαινάλου. Ἕστηκε δὲ
[6, 11]	Εὔθυμόν τε ὡς κατεμαχέσατο τὸν	πύκτην,	καὶ ὡς ὑπὸ Ἠλείων ἐπεβλήθη
[6, 6]	Τὰ δὲ ἐς Εὔθυμον τὸν	πύκτην,	οὔ με εἰκὸς ὑπερβαίνειν ἦν
[6, 3]	Λεύκτροις. (Ἐφεξῆς δὲ ἀνάκειται μὲν	πύκτης	ἐκ Λεπρέου τοῦ Ἠλείων, Λάβαξ
[6, 6]	στιγμα. Ἕτεροι ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Εὔθμος	πύκτης	ἔνδοξος. Ἡ πρὸς τὸν ἐν
[6, 7]	τε ἕστηκε Μαντινεὺς σταδιοδρόμος, καὶ	πύκτης	Ἠλεῖος Χαρμίδης, λαβόντες νίκας ἐπὶ
[6, 17]	Μακεδὼν ἀνήρ. Ἀνάκειται δὲ καὶ	πύκτης	κρατήσας ἐν παισὶ, Βούτας Πολυνείκους
[6, 4]	Λυσάνδρου τῆς εἰκόνος Ἐφέσιός τε	πύκτης,	τοὺς ἐλθόντας κρατήσας τῶν παίδων,
[6, 10]	παῖδας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι. Γλαύκου τοῦ	πύκτου	ἀνδριάς. Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες. (Ἐπὶ
[6, 23]	τὴν Μαλκὼ παιδὸς ἕστηκεν εἰκὼν	πύκτου·	καὶ αὐτὸν ἔφασκεν ὁ νομοφύλαξ
[6, 25]	δόξῃ γε τοῦ αὐτοῦ ποιητοῦ,	Πυλίοις	ἀμῦναι. Ἠλεῖοι δ' οὖν ὡς
[6, 25]	συνεργὸν λέγουσιν· ἀφικέσθαι, οὖν καὶ	Πυλίοις	τὸν δην συμμαχήσοντα τῇ ἀπεχθείᾳ
[6, 22]	οὐκ ἔστιν ἐπενεγκεῖν τὸ ἔπος·	Πυλίων	γὰρ τῶν ὑπὲρ νήσου τῆς
[6, 22]	ποταμοῖο Ἀλφειοῦ, ὅστ' εὐρὺ ῥέει	Πυλίων	διὰ γαίης, καὶ ἐμὲ ἔπειθον
[6, 22]	ὁ Ἀλφειός, ἐς δὲ ἄλλην	Πύλον	οὐκ ἔστιν ἐπενεγκεῖν τὸ ἔπος·
[6, 22]	μὴν οὐδὲ ἐν τῇ Ἀρκάδων	Πύλον	ποτὲ ὀνομασθεῖσαν ἴσμεν πόλιν. (Ἀπέχει
[6, 22]	Ἠλεῖοι καὶ ἔπος ἐς τὴν	Πύλον	ταύτην ἔχειν τῶν Ὁμήρου, Γένος
[6, 25]	τήνδε. Ἡρακλεῖ στρατιὰν ἄγοντι ἐπὶ	Πύλον	τὴν ἐν τῇ Ἤλιδι, παρεῖναί
[6, 22]	ἀπὸ τῆς Πύλου. Ταύτην τὴν	Πύλον	ᾤκισε μὲν κατὰ τὰ ἤδη
[6, 22]	ἐπέλαβεν ἀναστάτους ὑπὸ Ἠλείων γενέσθαι·	(Πύλου	δὲ τῆς ἐν τῇ Ἠλείᾳ
[6, 22]	στάδια ἐς Ἦλιν ἀπὸ τῆς	Πύλου.	Ταύτην τὴν Πύλον ᾤκισε μὲν
[6, 25]	ἀνὴρ υἱὸς Διὸς αἰγιόχοιο Ἐν	Πύλῳ	ἐν νεκύεσσι βαλὼν ὀδύνῃσιν ἔδωκεν.
[6, 25]	τοῦ Ἡρακλέους, ἔχοντα ἐν τῇ	Πύλῳ	τιμάς. (Ἐπάγονται δὲ καὶ Ὅμηρον
[6, 22]	ἤδη λελεγμένα μοι Μεγαρεὺς ἀνὴρ	Πύλων	ὁ Κλήσωνος· γενομένη δὲ ὑπὸ
[6, 6]	τὸ ἔθος ἐποιεῖτο τῷ δαίμονι)	πυνθάνεται	τὰ παρόντα σφίσι, καὶ ἐσελθεῖν
[6, 9]	δὲ Γλαύκου Υυἱὸς, καὶ νικῶ	πὺξ	δύ' Ὀλυμπιάδας. Ἀνάκειται καὶ Μαντινεὺς
[6, 13]	(Βύκελος δέ, ὃς Σικυωνίων πρῶτος	πὺξ	ἐκράτησεν ἐν παισίν, ἔστιν ἔργον
[6, 7]	καὶ οἱ τῶν θυγατέρων παῖδες	πύξ	τε ἤσκησαν, καὶ ἔσχον Ὀλυμπικὰς
[6, 19]	σφίν. Κεῖται δὲ καὶ ἄγαλμα	πύξινον	Ἀπόλλωνος ἐπιχρύσου τὴν κεφαλήν· ἀνατεθῆναι
[6, 8]	ἔτι τεῖναι τὸ τόξον ἐγίνετο,	πῦρ	ἀνακαύσας ἀφίησι ζῶντα ἐς τὴν
[6, 20]	αὐγὴ κατὰ ταὐτὰ καὶ εἰ	πῦρ,	ἐνεποίει φόβον τοῖς ἵπποις. Ἀλλὰ
[6, 8]	ἀνακαύσας ἀφίησι ζῶντα ἐς τὴν	πυρὰν	αὑτόν. Ὁπόσα δὲ ἤδη τοιαῦτα
[6, 3]	δὴ τὴν εἰκόνα ἐποίησεν Ὄλυμπος,	Πυριλάμπει	δὲ ὁμώνυμος καὶ ὁ πλάστης,
[6, 3]	Αἰγίου τῆς Ἀχαιῶν· ἀνάκειται δὲ	Πυριλάμπης	Ἐφέσιος λαβὼν δολίχου νίκην. Τοῦ
[6, 16]	Δάιππος τὴν εἰκόνα, Ἀσάμωνι δὲ	Πυριλάμπης	Μεσσήνιος. (Εὐαλκίδᾳ δὲ Ἠλείῳ καὶ
[6, 15]	Λεπρέου τοῦ ἐν τῇ Τριφυλίᾳ	Πυριλάμπης	Μεσσήνιος, Κλεινόμαχον δὲ Ἠλεῖον ὅστις
[6, 20]	ἵππων τὴν καμπὴν ἀνεστηκυίας χρόαν	πυρρᾶς,	ἡ ἀπ' αὐτῆς αὐγὴ κατὰ
[6, 14]	Θρασύβουλος Ἠλεῖος. Παρὰ δὲ τὸν	Πύρρον	ἀνὴρ μικρὸς αὐλοὺς ἔχων ἐστὶν
[6, 14]	μὲν δὴ τοιόνδε τέλος ἐπηκολούθησε.	Πύρρον	δὲ τὸν Αἰακίδου βασιλεύσαντα ἐν
[6, 12]	(Οὗτος ὁ Ἱέρων ξενίαν πρὸς	Πύρρον	τὸν Αἰακίδου καὶ ὁμοῦ τῇ
[6, 19]	Τὸν δὲ θησαυρὸν τοῖς Ἐπιδαμνίοις	Πύρρος	καὶ οἱ παῖδες Λακράτης τε
[6, 3]	δὲ ἐγένετο αὐτῆς Τύφων Αἰγιεύς.	Πύρρου	δὲ τοῦ Αἰακίδου καὶ Ταραντίνων
[6, 22]	ἔπεισε δεήσεσί τε καὶ ὅρκοις.	(Πύρρου	δὲ τοῦ Πανταλέοντος μετὰ Δαμοφῶντα
[6, 12]	τῷ παιδὶ Νηρηίδα ἀγαγόμενος τὴν	Πύρρου.	Ῥωμαίων δὲ περὶ Σικελίας ἐς
[6, 14]	καὶ τῆς τελεθτῆς αὐτοῦ. Ἀνδριὰς	Πύρρου	τοῦ βασιλέως. Στήλν Πυθοκρίτου αὐλητοῦ.
[6, 24]	Ἔστι δὲ καὶ μνῆμα τῷ	Πύρρωνι	οὐ πόρρω τοῦ Ἠλείων ἄστεως·
[6, 24]	Στοὰ Κορυκαική. Εἰκὼν καὶ μνῆμα	Πύρρωνος.	Τὰ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἐπιφανέστατα.
[6, 24]	τὸ ἐς τὴν ἀγορὰν ἕστηκε	Πύρρωνος	τοῦ Πιστοκράτους εἰκών, σοφιστοῦ τε
[6, 16]	λαβόντα ἐπὶ πεντάθλῳ νίκην, καὶ	Πύτταλον	Λάμπιδος πυγμῇ παῖδας κρατήσαντα, καὶ
[6, 16]	γῆς ὅρων, εἶπεν οὗτος ὁ	Πύτταλος	τὴν δίκην· ὁ δέ οἱ
[6, 16]	ἴστω τις. Ἐπὶ δὲ τῷ	Πυττάλῳ	καὶ τάδε ἔτι λέγουσιν, ὡς
[6, 25]	μεγάλου χαλκοῦς ἐστιν, οὐκ ἔχων	πω	γένεια, τόν τε ἕτερον τῶν
[6, 2]	των τελεί ων τοὺ ς	πώ	λους καὶ ενί κα δι'
[6, 2]	αγαγὼ ν ες Ὀλυμπί αν	πώ	λους, καὶ ου δοκιμασθέ ντος
[6, 1]	α τε συνωρί δι, καὶ	πώ	λων ά ρματι· ὀλυμπιά δι
[6, 14]	εἶναι νέος, καὶ οὐκ ἐπιτήδειός	πω	νομισθεὶς παλαίειν, ἀπηλάθη τοῦ ἀγῶνος·
[6, 24]	καὶ παρθένων, οἷς ἄχαρι οὐδέν	πω	πρόσεστιν ἐκ γήρως, τούτων εἶναι
[6, 14]	τεθέντα ὑπὸ Ἀμφικτυόνων οὐκ ὄντα	πω	στεφανίτην, καὶ ἐπ' ἐκείνῳ στεφανίτας
[6, 19]	μὴν οὐδὲ ὑπὸ Ἠλείων ἀνεγράφοντό	πω	τηνικαῦτα αἱ Ὀλυμπιάδες. (Λέγονται δὲ
[6, 13]	καὶ Κορινθίοις δὲ οὐκ ἦν	πω	τηνικαῦτα οὐδὲ Ἀργείοις ἐς ἅπαντας
[6, 19]	παντός· ἐνιαύσιαι γὰρ οὐκ ἦσάν	πω	τότε Ἀθηναίοις αἱ ἀρχαί· οὐ
[6, 13]	ἐν τῇ στήλῃ, οὐκ εἶναί	πω	τοῦ ὅπλου τὸν δρόμον, πῶς
[6, 19]	Ἀττικῇ. Γελώων. (Ἔστι δὲ λίθου	πωρίνου	κρηπὶς ἐν τῇ Ἄλτει, πρὸς
[6, 13]	πω τοῦ ὅπλου τὸν δρόμον,	πῶς	ἂν οὖν ἐπίσταιτο ὁ Χίονις,
[6, 3]	τῷ Οἰβώτᾳ γέγονεν Ὀλυμπιάδι ἕκτῃ.	Πῶς	ἂν οὖν τήν γε ἐν
[6, 10]	χειρὶ ἀντὶ σφύρας χρώμενος. Καί	πως	(ἐθεάσατο ὁ Δημύλος τὸ ὑπὸ
[6, 5]	Πουλυδάμας ἐσῆλθεν ὥρᾳ θέρους. Καί	πως	οὐ κατά τινα ἀγαθὸν δαίμονα
[6, 6]	γὰρ ἐς τὴν Τεμέσαν, καί	πως	τηνικαῦτα τὸ ἔθος ἐποιεῖτο τῷ
[6, 14]	λύκοις ἐγίνετο εὕρημα. Μάλιστα δέ	πως	τὸ θηρίον τοῦτο ἐν τῇ