Livre, Chap. |
[6, 22] |
ἀπράκτῳ
τῷ
ἐγχειρήματι.
(Λετριναῖοι
μὲν
|
δὴ |
Ἀλφειαίαν
ἐκάλουν
τὴν
θεὸν
ἐπὶ |
[6, 10] |
ἐπὶ
τοῖς
ποσί.
Ταῦτα
μὲν
|
δὴ |
ἀνὰ
χρόνον
ὑπό
τε
Ἠλείων |
[6, 7] |
Δωριεὺς
ἐς
Ῥόδον·
καὶ
φανερώτατα
|
δὴ |
ἁπάντων
ἀνὴρ
εἷς
φρονήσας
οὗτος |
[6, 20] |
φόβου
λαμβάνει
ταραχή,
τά
τε
|
δὴ |
ἅρματα
καταγνύουσιν
ὡς
ἐπίπαν
καὶ |
[6, 8] |
τείνοντα
τῆς
ἡμέρας·
ἀποδημῆσαί
τε
|
δὴ |
αὐτὸν
καὶ
ἐπὶ
τῷ
τόξῳ |
[6, 15] |
ἄφεσιν
καὶ
τούτοις
γενέσθαι.
Καὶ
|
δὴ |
αὐτὸς
οὗτος
ἀνείλετο
καὶ
κέλητι |
[6, 19] |
ἐργασίας
τῆς
Ἰώνων.
Χαλκοῦ
μὲν
|
δὴ |
αὐτοὺς
ἑώρων
εἰργασμένους·
εἰ
δὲ |
[6, 10] |
τὴν
ἀπ'
ἀρότρου.
Οὕτω
γε
|
δὴ |
βιαιοτέραν
ἐς
τὸν
ἀνταγωνιζόμενον
ἐνεγκὼν |
[6, 22] |
ἡ
Πίσα
ᾠκεῖτο.
(Οἰκιστὴν
μὲν
|
δὴ |
γενέσθαι
τῇ
πόλει
Πίσον
τὸν |
[6, 20] |
ἐκθέουσιν
ἵπποι
πρῶτοι·
θέοντές
τε
|
δὴ |
γίνονται
κατὰ
τοὺς
εἰληχότας
ἑστάναι |
[6, 10] |
ὁποῖα
ἐς
Ὀλυμπίαν
ἀνέθηκεν,
ἑτέρωθι
|
δὴ |
δηλώσω
τοῦ
λόγου.
Ἐπιδάμνιοι
δὲ |
[6, 22] |
ἐμὲ
ἔπειθον
λέγοντες·
ῥεῖ
γὰρ
|
δὴ |
διὰ
τῆς
χώρας
ταύτης
ὁ |
[6, 9] |
τοῦ
Ἀριστέως
Χείμων.
Ἑστήκασι
μὲν
|
δὴ |
ἐγγὺς
ἀλλήλων·
ἐποίησε
δὲ
τὸν |
[6, 15] |
αὐτὸν
λαβεῖν
τραύματα.
Λέγει
τε
|
δὴ |
εἰκότα,
καὶ
οὕτως
ἐσκληθέντος
τοῦ |
[6, 20] |
δαίμων
ἔχει
τιμάς.
Τὴν
μὲν
|
δὴ |
Εἰλείθυιαν
ἐπονομάζοντες
Ὀλυμπίαν,
ἱερασομένην
αἱροῦνται |
[6, 18] |
ὁπόσα
ἐστὶν
ἐναντία
ἐργάσασθαι.
(Ἐνθα
|
δὴ |
εἶπεν
Ἀναξιμένης·
χαρίσασθαι
μοι
τήνδε, |
[6, 3] |
ἐπὶ
τούτῳ
μελετῆσαι
πένταθλον,
ἵνα
|
δὴ |
ἐκ
τῶν
πόνων
ὑγιής
τε |
[6, 20] |
ἐς
ἔδαφος
πίπτει.
(Πρῶται
μὲν
|
δὴ |
ἑκατέρωθεν
αἱ
πρὸς
τῇ
στοᾷ |
[6, 6] |
(Ἐπανήκων
δὲ
ἐς
Ἰταλίαν
τότε
|
δὴ |
ἐμαχέσατο
πρὸς
τὸν
Ἥρωα.
Τὰ |
[6, 13] |
μάλιστα
αἰτίαν
ἐχέτω.
Τετράκις
γὰρ
|
δὴ |
ἐν
ἀνδράσι
κατεμαχέσατο
ὁ
Τίσανδρος |
[6, 6] |
καταλευσθῆναι
τοῦ
ἀδικήματος.
(Ὀδυσσέα
μὲν
|
δὴ |
ἐν
οὐδενὶ
λόγῳ
θέμενον
αὐτοῦ |
[6, 4] |
ἐπὶ
ταῖς
ἑκατόν
(πρώτην
γὰρ
|
δὴ |
ἐνίκησεν
ὁ
Σώστρατος
ταύτην)
οὐκ |
[6, 21] |
Μάγνητος
τοῦ
Αἰόλου.
Τούτοις
μὲν
|
δὴ |
ἐνταῦθά
ἐστι
τὸ
μνῆμα,
καὶ |
[6, 20] |
καὶ
ἵππων
ὠκύτητος.
(Τὸ
μὲν
|
δὴ |
ἐξ
ἀρχῆς
Κλεοίτας
ἐστὶν
ἄφεσιν |
[6, 22] |
ἑκατὸν
ἐπὶ
Ἦλιν.
Τὸ
μὲν
|
δὴ |
ἐξ
ἀρχῆς
πόλισμα
ἦν
οἱ |
[6, 13] |
σφίσι
τὴν
τρίτην.
(Πολίτης
μὲν
|
δὴ |
ἐπὶ
τῆς
δευτέρας
Καὶ
τέσσαρας, |
[6, 15] |
τῷ
Κάπρῳ
τούτῳ.
Τὸν
μὲν
|
δὴ |
ἐπὶ
τοῦ
παγκρατίου
καταγωνισθέντα
ὑπ' |
[6, 13] |
πλέον
τὸν
δρόμον,
φθάνει
τε
|
δὴ |
ἐπὶ
τοὺς
Ἑλλανοδίκας
ἀφικομένη
καὶ |
[6, 4] |
θάψ'
ἀρετῆς
ἕνεκεν.
Τὸ
μὲν
|
δὴ |
ἐπίγραμμα
ἐπὶ
τοσοῦτο
ἐδήλωσεν.
(Εἰ |
[6, 11] |
ἐβεβόητο
τὴν
Ἑλλάδα.
(Ὅσα
μὲν
|
δὴ |
ἔργων
τῶν
Θεαγένους
ἐς
τὸν |
[6, 23] |
ἡμέρᾳ
σφᾶς
ἀναξύειν.
(Χωρὶς
μὲν
|
δὴ |
ἐς
ἅμιλλαν
τῶν
δρομέων
ἐστὶν |
[6, 6] |
τῇ
γραφῇ
γράμματα.
Ταῦτα
μὲν
|
δὴ |
ἐς
τοσοῦτο
εἰρήσθω.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ζ' |
[6, 8] |
Ἀρκαδίας
Παρράσιος
γενεάν.
Τοῦτο
μὲν
|
δὴ |
ἐς
τοσοῦτο
πεποίηται.
(Εὐβώτας
δὲ |
[6, 6] |
τῷ
ἐν
Ὀλυμπίᾳ.
(Τὰ
μὲν
|
δὴ |
ἐς
τούτους
εἶχεν
οὕτω.
Τὰ |
[6, 11] |
φάσμα
ἐοικὸς
Τιμοσθένει.
Ἔνατόν
τε
|
δὴ |
ἔτος
εἶναι
τῷ
παιδὶ,
καὶ |
[6, 11] |
τε
καὶ
Ἀντίγονος·
τοῖς
μὲν
|
δὴ |
ἐφ'
ἵππων,
Ἀντιγόνῳ
δὲ
ἀνὴρ |
[6, 6] |
ἔσχεν
Ὀλυμπικὴν
νίκην.
Τούτου
μὲν
|
δὴ |
ἡ
εἰκὼν
Ναυκύδους
ἐστὶν
ἔργον. |
[6, 25] |
τε
καὶ
ναός
(ἔστι
γὰρ
|
δὴ |
Ἠλείοις
καὶ
Ἅιδου
περίβολός
τε |
[6, 6] |
ὑπάρχοντα
τὴν
ἄλλην.
Γένος
μὲν
|
δὴ |
ἦν
ὁ
Εὔθυμος
ἐκ
τῶν |
[6, 23] |
Φιλομείρακός
ἐστιν
Ἀρτέμιδος.
Τῇ
μὲν
|
δὴ |
θεῷ
γέγονεν
ἡ
ἐπίκλησις,
ἅτε |
[6, 11] |
τὴν
οἰκίαν
ἐρχόμενον,
ἄγαλμα
ὅτου
|
δὴ |
θεῶν
ἀνακείμενον
ἐν
τῇ
ἀγορᾷ |
[6, 15] |
ὁ
Ἀγησιλάου,
καὶ
ἀνὴρ
ὅστις
|
δὴ |
θηρεύοντος
παρεχόμενος
σχῆμα.
Δημήτριον
δὲ |
[6, 5] |
παρεσκεύασεν
ὁ
δαίμων.
(Παγκρατίου
μὲν
|
δὴ |
καὶ
ἄλλοις
ἤδη
γεγόνασιν
ἐπιφανεῖς |
[6, 14] |
τῷ
μετώπῳ
χορδὴν
κατὰ
ταὐτὰ
|
δὴ |
καὶ
εἰ
ταινίαν
περιθεῖτο
ἢ |
[6, 19] |
κρηπῖδός
εἰσιν
οἱ
θησαυροί,
καθὰ
|
δὴ |
καὶ
ἐν
Δελφοῖς
Ἑλλήνων
τινὲς |
[6, 4] |
ἐστιν
ἁμαρτὼν
τάφου.
(Ταῦτα
μὲν
|
δὴ |
καὶ
ἐν
τοῖς
Σπαρτιατικοῖς
λόγοις |
[6, 7] |
ἐκ
Στυμφήλου
Δρομεὺς
ὄνομα,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
ἔργον
τοῦτο
ἐπὶ
δολίχῳ |
[6, 16] |
πόρρω
τῆς
εἰκόνος
Ἑλλάς
τε
|
δὴ |
καὶ
Ἦλις
παρὰ
τὴν
Ἑλλάδα, |
[6, 22] |
Οἰνομάου
παῖδα
ἐμνημόνευον.
Πισαίους
μὲν
|
δὴ |
καὶ
ὅσοι
τοῦ
πολέμου
Πισαίοις |
[6, 26] |
ὑπὸ
τοῖς
δένδρεσιν
ὑφαίνουσι·
καὶ
|
δὴ |
καὶ
πόδας
ἀριθμὸν
ὀκτὼ
κατὰ |
[6, 7] |
προπετείας
ἐστὶν
ἔγκλημα.
Διαγόρας
μὲν
|
δὴ |
καὶ
τὸ
ἀπ'
αὐτοῦ
γένος |
[6, 4] |
αὐτῷ
λέγεται
τὴν
πάλην,
καθὰ
|
δὴ |
καὶ
τὸ
παγκράτιον
τῷ
Σικυωνίῳ |
[6, 13] |
μηκίστου
καὶ
διαρκεστάτου
δι'
ὀλιγίστου
|
δὴ |
καιροῦ
μεθηρμόσατο
ἐπὶ
τὸ
βραχύτατον |
[6, 26] |
ἥκιστα
ἐκτρέφειν
ἀγαθή.
Τὴν
μὲν
|
δὴ |
κανναβίδα
καὶ
λίνον
καὶ
τὴν |
[6, 5] |
ὄψιν
ἀφικέσθαι
τὴν
αὑτοῦ.
Ἔνθα
|
δὴ |
κατὰ
πρόκλησιν
Περσῶν
ἄνδρας
τῶν |
[6, 6] |
τρίτος
ἕστηκεν
ἀθλητής.
Τὸν
μὲν
|
δὴ |
Μαντινέα
Πρωτόλαον
Διαλκοῦς,
πυγμῇ
παῖδας |
[6, 13] |
Χιόνιδος
τὰς
νίκας.
Εὐηθείας
μὲν
|
δὴ |
μετέχουσι
καὶ
ὅσοι
Χίονιν
αὐτὸν |
[6, 15] |
ὑπ'
αὐτοῦ,
δεδήλωκεν
ὁ
λόγος
|
δὴ |
μοι·
παλαίων
δὲ
κατέβαλεν
Ἠλεῖον |
[6, 10] |
ἐς
Ὀλυμπίαν
αὐτὸν
ἀνήγαγεν.
Ἔνθα
|
δὴ |
ὁ
Γλαῦκος,
ἅτε
οὐκ
ἐμπείρως |
[6, 14] |
Μήδων
Πλαταιᾶσι
μαντευσάμενον.
Οὗτός
τε
|
δὴ |
ὁ
Ἱερώνυμος
ἀνάκειται,
καὶ
παρ' |
[6, 5] |
ἐπειγόμενον
οὐκ
ἀνίει,
πρίν
γε
|
δὴ |
ὁ
ταῦρος
ὀψέ
ποτε
καὶ |
[6, 14] |
οὓς
ἀγενείους
καλοῦσι,
καὶ
τρίτα
|
δὴ |
ὅ
τι
ἄριστον
ἦν
τῶν |
[6, 20] |
τοῦ
στρατεύματος
γυμνόν.
(Ἐπῄεσάν
τε
|
δὴ |
οἱ
Ἀρκάδες,
καὶ
τὸ
παιδίον |
[6, 14] |
ἐς
τὸ
ξύλον.
Ὀλισθάνουσί
τε
|
δὴ |
οἱ
σφῆνες,
καὶ
ἐχόμενος
ὁ |
[6, 3] |
εἰσὶν
ἐν
Ὀλυμπίᾳ.
Παιδὶ
μὲν
|
δὴ |
ὄντι
αὐτῷ,
Καυλωνιάτῃ,
καθάπερ
γε |
[6, 18] |
αὐτὸς
ὁ
Κρατισθένης.
Δῆλα
μὲν
|
δὴ |
ὅτι
ἵππων
γέγονεν
αὐτῷ
νίκη· |
[6, 15] |
ἡμέρας
τῆς
αὐτῆς.
Κάπρῳ
μὲν
|
δὴ |
οὐκ
ἄνευ
μεγάλων
πόνων
καὶ |
[6, 14] |
ἐφεξῆς
τούτων
πυθιάδας
ἕξ,
μόνος
|
δὴ |
οὗτος
αὐλητής.
Δῆλα
δὲ
ὅτι |
[6, 14] |
ἐπὶ
τῷ
δίσκῳ.
Ῥοιὰν
μὲν
|
δὴ |
οὕτω
κατεῖχεν,
ὡς
μήτε
ἄλλῳ |
[6, 26] |
Ἰνδοῖς
φασὶν
εἶναι.
(Ταῦτα
μὲν
|
δὴ |
οὕτω
λέγεται.
Ἀνδρὶ
δὲ
ἐς |
[6, 10] |
γε
ἐδιδάχθησαν,
δεδήλωκεν·
ἔχει
γὰρ
|
δὴ |
οὕτως·
Εὐτελίδας
καὶ
Χρυσόθεμις
τάδε |
[6, 13] |
τῶν
Φειδώλα
παίδων.
(Ταῦτα
μὲν
|
δὴ |
οὕτως
ἔχοντα
ἴστω
τις.
Ἠλείοις |
[6, 8] |
τοῦ
ἐν
Ὀλυμπίᾳ.
Ἔχει
γὰρ
|
δὴ |
οὕτως·
Υἱὸς
Δινύτα
Δάμαρχος
τάνδ' |
[6, 6] |
ἀφιᾶσι
τὴν
φωνήν.
(Τούτου
μὲν
|
δὴ |
παῖδα
εἶναι
λέγεται
τὸν
Εὔθυμον. |
[6, 20] |
ἔμπροσθεν
τοῦ
ναοῦ
(διπλοῦς
γὰρ
|
δὴ |
πεποίηται)
τῆς
τε
Εἰλειθυίας
βωμὸς, |
[6, 20] |
ἔμβολον
πεποίηται
χαλκοῦς.
(Ἑκατέρα
μὲν
|
δὴ |
πλευρὰ
τῆς
ἀφέσεως
πλέον
ἢ |
[6, 12] |
τῶν
Πολυκλέους
παίδων.
Τούτων
μὲν
|
δὴ |
ποιησόμεθα
μνήμην
καὶ
ἐν
τοῖς |
[6, 7] |
τῶν
ταλάρων
εἶναι.
Τούτου
μὲν
|
δὴ |
Πυθαγόρας
τὴν
εἰκόνα,
τὴν
δὲ |
[6, 20] |
καὶ
τοὺς
ἀγωνιστάς.
Τὸ
μὲν
|
δὴ |
στάδιον
γῆς
χῶμά
ἐστι,
πεποίηται |
[6, 17] |
Γοργίου
τοῦ
ῥήτορος.
(Ταῦτα
μὲν
|
δὴ |
τὰ
ἀξιολογώτατα
ἀνδρὶ
ποιουμένῳ
τὴν |
[6, 6] |
παρθένων
τὴν
καλλίστην.
(Τοῖς
μὲν
|
δὴ |
τὰ
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
προστεταγμένα |
[6, 6] |
ἔφοδον
τοῦ
δαίμονος·
(ἐνίκα
τε
|
δὴ |
τῇ
μάχῃ
καὶ
ἐξηλαύνετο
γὰρ |
[6, 3] |
λαβὼν
δολίχου
νίκην.
Τοῦ
μὲν
|
δὴ |
τὴν
εἰκόνα
ἐποίησεν
Ὄλυμπος,
Πυριλάμπει |
[6, 14] |
ἐν
ἀνδράσιν
ὕστερον·
τούτῳ
μὲν
|
δὴ |
τὴν
εἰκόνα
ὅστις
ὁ
εἰργασμένος |
[6, 10] |
ἀνατεθέντος
ὑπὸ
Ἑλλήνων.
Ἐνίκα
μὲν
|
δὴ |
τὴν
ἕκτην
ὀλυμπιάδα
καὶ
ἑξηκοστὴν |
[6, 11] |
τῷ
ἀγάλματι
αὐτόν)
ἀνασπάσαι
τε
|
δὴ |
τὸ
ἄγαλμα,
καὶ
ἐπὶ
τὸν |
[6, 21] |
Φολόης
τοῦ
ὄρους.
Διαβήσῃ
τε
|
δὴ |
τὸ
ἀπὸ
τούτου
τὸν
Ἀλφειὸν |
[6, 20] |
ἐπὶ
μήκιστον
ἐκτείνων.
Ἀνακινεῖ
μὲν
|
δὴ |
τὸ
ἐν
τῷ
βωμῷ
μηχάνημα |
[6, 14] |
νέμεται
καὶ
ἄφθονον.
(Μίλωνι
μὲν
|
δὴ |
τοιόνδε
τέλος
ἐπηκολούθησε.
Πύρρον
δὲ |
[6, 15] |
δὲ
ἑτέρα
πεντάθλου.
Πρῶτον
γὰρ
|
δὴ |
τότε
οἱ
παῖδες
καὶ
ὕστατον |
[6, 26] |
Σηρίαν
νῆσον
εἶναι.
Οὗτοι
μὲν
|
δὴ |
τοῦ
Αἰθιόπων
γένους
αὐτοί
τέ |
[6, 11] |
τῷ
Θεαγένει
ζημία.
Τότε
μὲν
|
δὴ |
τοῦ
παγκρατίου
τὴν
νίκην
ἀνὴρ |
[6, 8] |
ἀποδέοντα
τῇ
εὐτυχίᾳ,
πλήν
γε
|
δὴ |
τοῦ
τελευταίου·
τοῦτο
δὲ
αὐτῷ |
[6, 3] |
ἀνθέντων
δημοσίᾳ
Σαμίων.
Τοῦτο
μὲν
|
δὴ |
τοὺς
τὸ
ἀνάθημα
ἀναθέντας
μηνύει· |
[6, 20] |
αὐτῷ
μεμαγμένας
μέλιτι.
(Ἐν
μὲν
|
δὴ |
τῷ
ἔμπροσθεν
τοῦ
ναοῦ
(διπλοῦς |
[6, 26] |
ἄγαλμα
καὶ
χρυσοῦ.
Εἶναι
μὲν
|
δὴ |
Φειδίου
φασὶν
αὐτήν.
Πεποίηται
δὲ |