Livre, Chap. |
[6, 3] |
τι
Ἰσθμίων
Λεπρεάταις
δεῖμα,
ὥσπερ
|
γε |
αὐτοῖς
ἐστιν
Ἠλείοις,
ἐπεὶ
Ὕσμωνί |
[6, 10] |
παῖ
τὴν
ἀπ'
ἀρότρου.
Οὕτω
|
γε |
δὴ
βιαιοτέραν
ἐς
τὸν
ἀνταγωνιζόμενον |
[6, 5] |
καὶ
ἐπειγόμενον
οὐκ
ἀνίει,
πρίν
|
γε |
δὴ
ὁ
ταῦρος
ὀψέ
ποτε |
[6, 8] |
οὐκ
ἀποδέοντα
τῇ
εὐτυχίᾳ,
πλήν
|
γε |
δὴ
τοῦ
τελευταίου·
τοῦτο
δὲ |
[6, 10] |
Ἀργείων.
Οὐ
μὴν
παρ'
ὅτῳ
|
γε |
ἐδιδάχθησαν,
δεδήλωκεν·
ἔχει
γὰρ
δὴ |
[6, 17] |
Συρακουσίᾳ
χρημάτων
ἔγραψεν
ἀμφισβήτησιν·
(ἀλλά
|
γε |
ἐκείνου
τε
ἐς
πλέον
τιμῆς |
[6, 8] |
ἢ
ἀνδρία
νομίζοιτο
ἂν
κατά
|
γε |
ἐμὴν
γνώμην.
(Μετὰ
δὲ
τὸν |
[6, 3] |
ἕκτῃ.
Πῶς
ἂν
οὖν
τήν
|
γε |
ἐν
Πλαταιαῖς
μάχην
μεμαχημένος
ὁ |
[6, 20] |
ἐστὶν
ἄφεσιν
μηχανησάμενος,
καὶ
φρονῆσαί
|
γε |
ἐπὶ
τῷ
εὑρήματι,
ὡς
καὶ |
[6, 13] |
ἐστεφάνωσε
δόμους.
Οὐ
μὴν
τῷ
|
γε |
ἐπιγράμματι
καὶ
τὰ
Ἠλείων
ἐς |
[6, 19] |
τὸ
ἐπίγραμμα.
Οὐ
μέντοι
ἀνακείμενά
|
γε |
ἔτι
ἀγάλματά
ἐστιν.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Κ. |
[6, 12] |
ἐν
Ἕλλησι
Τρίτειαν
πόλιν
ἄλλην
|
γε |
ἢ
τὴν
Ἀχαιῶν
εὑρεῖν.
Τηνικαῦτα |
[6, 19] |
οἱ
ἐπὶ
τῇ
ἀσπίδι
κατά
|
γε |
ἡμετέραν
γνώμην
ἄνθρωποι
μέν
εἰσιν |
[6, 14] |
ἀνηγορεύθη
δὲ
ἐν
ἀνδράσιν,
ὥσπερ
|
γε |
καὶ
ἐνίκησεν·
ἀνηγορεύθη
δὲ
καὶ |
[6, 18] |
ἐνάτῃ
καὶ
ἐνενηκοστῇ
Κρής,
καθάπερ
|
γε |
καὶ
ἦν,
ἀνερρήθη·
τῇ
ἐπὶ |
[6, 3] |
δὴ
ὄντι
αὐτῷ,
Καυλωνιάτῃ,
καθάπερ
|
γε |
καὶ
ἦν,
ὑπῆρξεν
ἀναγορευθῆναι·
τὸ |
[6, 2] |
Κυσὶ
δὲ
ουδέ
νες
επί
|
γε |
μαντικης
νομί
ζουσιν
ουδὲ
ν |
[6, 1] |
ανδρὸ
ς
εικὼ
ν
παλαιστου,
|
γέ |
νος
δὲ
ην
Ηλειος,
Σύ |
[6, 1] |
καὶ
ουτος
παλαιστὰ
ς
παιδας,
|
γέ |
νος
καὶ
αυτὸ
ς
Ἠλειος. |
[6, 1] |
λος
Αλκί
νου.
Τού
τοις
|
γέ |
νος
μὲ
ν
καὶ
αυτοις |
[6, 1] |
μου
Κυνί
σκαν,
ες
τὸ
|
γέ |
νος
τε
αυτης,
καὶ
επὶ |
[6, 2] |
γραψε
τη
εικό
νι,
ως
|
γέ |
νος
τε
εί
η
Μιλή |
[6, 17] |
δόξης
ἕνεκα
ἀνέθεσαν.
Ἐν
μέν
|
γε |
Ὀλυμπίᾳ
δρόμου
γεγόνασιν
αὐτῷ
νῖκαι |
[6, 2] |
πορθμω
Μεσσηνί
ων,
ά
λλος
|
γε |
ουδεὶ
ς
Μεσσή
νιος,
ού |
[6, 26] |
κατὰ
τὰ
εἰρημένα·
ἐπεὶ
αὐτός
|
γε |
οὐκ
ἐς
καιρὸν
ἀφικόμην
τῆς |
[6, 4] |
τοῦ
Φειδίου
σοφίας·
ἐπεὶ
ἄλλως
|
γε |
οὐκ
ἴσμεν
ὅτου
τὴν
εἰκόνα |
[6, 7] |
παισὶν
Ὀλυμπικαὶ
νῖκαι.
Αὐτὸς
μέν
|
γε |
πυκτεύων
ὁ
Ἀλκαίνετος
ἔν
τε |
[6, 4] |
τούτου
βασιλέως,
εἰκόνα
οὐδενὸς
ἔν
|
γε |
τῇ
ὑπερορίᾳ
Λακεδαιμονίους
ἀναθέντας
εὕρισκον. |
[6, 8] |
οὔ
μοι
πιστὰ
ἦν,
πέρα
|
γε |
τῆς
ἐν
Ὀλυμπίᾳ
νίκης,
ὁπόσα |
[6, 26] |
τὴν
ἑορτὴν
λέγουσιν.
Ἀπέχει
μέν
|
γε |
τῆς
πόλεως,
ὅσον
τε
ὀκτὼ |
[6, 3] |
καὶ
ἄλλους
Σπαρτιατῶν,
ἥκιστα
ἔς
|
γε |
τὸ
Ἑλληνικὸν
γνωρίμους.
(Μεταπεσόντων
δὲ |
[6, 4] |
εἶναι
τὸ
ἐξ
ἀρχῆς,
καθάπερ
|
γε |
τὸ
ἐπίγραμμα
τὸ
ἐπ'
αὐτῷ |
[6, 25] |
εἰκότος,
οὐδὲ
δην
εἴη,
δόξῃ
|
γε |
τοῦ
αὐτοῦ
ποιητοῦ,
Πυλίοις
ἀμῦναι. |
[6, 25] |
δὲ
οὐδὲ
τότε
ἐφεῖται
πέρα
|
γε |
τοῦ
ἱερωμένου.
Ἀνθρώπων
δὲ
ὧν |
[6, 3] |
τοὺς
δύο
ἐπαλείφοντες.
Ἀλκιβιάδου
μέν
|
γε |
τριήρεσιν
Ἀθηναίων
περὶ
Ἰωνίαν
ἰσχύοντος, |
[6, 26] |
ἀποδέχοιτο
ἄν
τις
τῷ
λόγῳ
|
γε |
τῷ
αὐτῷ
καὶ
ὅσα
Αἰθίοπες |
[6, 3] |
αὐτοῖς
ἐστιν
Ἠλείοις,
ἐπεὶ
Ὕσμωνί
|
γε |
τῷ
Ἠλείῳ.
Πλησίον
δὲ
τοῦ |