Page
[228]	(Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Τὸ δέ	γε	ἄγνοιαν μὲν καλοῦσι, κακίαν δὲ
[233]	Τί μήν; (Ξένος) Οὐκ ὄντες	γε·	ἀδύνατον γὰρ τοῦτό γε ἐφάνη.
[255]	προσεροῦμεν. (Θεαίτητος) Ἀλλὰ μὴν τοῦτό	γε	ἀδύνατον. (Ξένος) Ἀδύνατον ἄρα ταὐτὸν
[245]	Ἀμερὲς δήπου δεῖ παντελῶς τό	γε	ἀληθῶς ἓν κατὰ τὸν ὀρθὸν
[240]	(τοιοῦτον εἶπες; (Θεαίτητος) Οὐδαμῶς ἀληθινόν	γε,	ἀλλ' ἐοικὸς μέν. (Ξένος) Ἆρα
[219]	(Θεαίτητος) Τί μήν; Εἴπερ ἔστον	γε	ἄμφω. ~(Ξένος) Πῶς δὲ οὐκ
[222]	Ἐοίκατον γοῦν. (Ξένος) Ἐκτρέπεσθον δέ	γε	ἀπὸ τῆς ζῳοθηρικῆς, ὁ μὲν
[244]	οὔ; (Ξένος) Καὶ τὸ παράπαν	γε	ἀποδέχεσθαί του λέγοντος ὡς (ἔστιν
[267]	(Θεαίτητος) Οὐδεμίαν. (Ξένος) Οὐκοῦν τό	γε	ἄρτι λεχθὲν εἰδότων ἦν μίμημα;
[219]	δύναμιν ἔχοντα θήσομεν; (Θεαίτητος) Ἥκιστά	γε	ἄτεχνον. (Ξένος) Ἀλλὰ μὴν τῶν
[263]	(Ξένος) Καὶ μὴν ἐν λόγοις	γε	αὖ ἴσμεν ἐνὸν- (Θεαίτητος) Τὸ
[245]	(Θεαίτητος) Οὕτως. (Ξένος) Καὶ ἑνός	γε	αὖ πλείω τὰ πάντα γίγνεται,
[255]	Ναί. (Ξένος) Καὶ διὰ πάντων	γε	αὐτὴν αὐτῶν φήσομεν εἶναι διεληλυθυῖαν·
[232]	πεφυκέναι. (Ξένος) Μὴ τοίνυν ἡμεῖς	γε	αὐτὸ ἐν τῇ ζητήσει δι'
[231]	ἀνεφάνη; (Θεαίτητος) Ναί, καὶ τέταρτόν	γε	αὐτοπώλης περὶ τὰ μαθήματα ἡμῖν
[251]	Καλῶς λέγεις. (Ξένος) Καὶ τιθῶμέν	γε	αὐτοὺς λέγειν, εἰ βούλει, πρῶτον
[244]	(Ξένος) Καὶ μὴν ἂν ταὐτόν	γε	αὐτῷ τιθῇ τοὔνομα, ἢ μηδενὸς
[247]	οὐδ' ἂν ἓν ἐπαισχυνθεῖεν οἵ	γε	αὐτῶν σπαρτοί τε καὶ αὐτόχθονες,
[239]	δ' οὔ; (Ξένος) Φαμὲν δέ	γε	δεῖν, εἴπερ ὀρθῶς τις λέξει,
[231]	(Θεαίτητος) ναί. (Ξένος) Τὸ δέ	γε	δεύτερον ἔμπορός τις περὶ τὰ
[237]	τε οὖν μαρτυρεῖται, καὶ μάλιστά	γε	δὴ πάντων ὁ λόγος αὐτὸς
[237]	ἄπορον. (Ξένος) Ἀλλ' οὖν τοῦτό	γε	δῆλον, ὅτι τῶν ὄντων ἐπί
[225]	χρή. (Ξένος) Δοκῶ μὴν τό	γε	δι' ἡδονὴν τῆς περὶ ταῦτα
[256]	(Θεαίτητος) Οὐδαμῶς. ~(Ξένος) Ἔστι δέ	γε	διὰ τὸ μετέχειν τοῦ ὄντος.
[253]	οὖν. (Ξένος) Ἀλλὰ μὴν τό	γε	διαλεκτικὸν οὐκ ἄλλῳ δώσεις, ὡς
[222]	(Θεαίτητος) Καλῶς. (Ξένος) Τὴν δέ	γε	δικανικὴν καὶ δημηγορικὴν καὶ προσομιλητικήν,
[250]	Πάνυ μὲν οὖν· καὶ πειράσομαί	γε	δρᾶν τοῦτο ἐρωτῶν σὲ καθάπερ
[247]	σύμφασιν. (Ξένος) Ἀλλὰ μὴν τό	γε	δυνατόν τῳ παραγίγνεσθαι καὶ ἀπογίγνεσθαι
[252]	οὔ; (Ξένος) Καὶ μὴν τά	γε	δύο ἀδύνατον ηὑρέθη. (Θεαίτητος) Ναί.
[254]	γε. (Ξένος) Καὶ μὴν τώ	γε	δύο φαμὲν αὐτοῖν ἀμείκτω πρὸς
[243]	τιθῶμεν; οὐ γάρ που τοῖν	γε	δυοῖν καλοῦντες θάτερον ὂν ἀμφότερα
[231]	ἱκανῶς φυλάττωσιν. (Θεαίτητος) Οὔκουν τό	γε	εἰκός. (Ξένος) Ἔστω δὴ διακριτικῆς
[239]	γὰρ οὔ; ~(Ξένος) Οὐκοῦν τό	γε	εἶναι προσάπτειν πειρώμενος ἐναντία (τοῖς
[252]	ἀεί· πάντες γὰρ οὗτοι τό	γε	εἶναι προσάπτουσιν, οἱ μὲν ὄντως
[230]	Ἔστιν οὕτως. (Ξένος) Τὸ δέ	γε,	εἴξασί τινες αὖ λόγον ἑαυτοῖς
[256]	στάσιμον αὐτὴν προσαγορεύειν; (Θεαίτητος) Ὀρθότατά	γε,	εἴπερ τῶν γενῶν συγχωρησόμεθα τὰ
[240]	πως τὰ μὴ ὄντα δεῖ	γε,	εἴπερ ψεύσεταί ποτέ τίς τι
[266]	(Θεαίτητος) Οὕτως. (Ξένος) Τούτων δέ	γε	ἑκάστων εἴδωλα ἀλλ' οὐκ αὐτὰ
[237]	ἤρου καὶ σχεδὸν εἰπεῖν οἵῳ	γε	ἐμοὶ παντάπασιν ἄπορον. (Ξένος) Ἀλλ'
[246]	τούτους. (Ξένος) Καὶ μὴν ἔοικέ	γε	ἐν αὐτοῖς οἷον γιγαντομαχία τις
[254]	δυνάμεθα λαβεῖν, ἀλλ' οὖν λόγου	γε	ἐνδεεῖς μηδὲν γιγνώμεθα περὶ αὐτῶν,
[242]	ἀπόδειξιν ἴῃς, θαῤῥῶν ἴθι τούτου	γε	ἕνεκα. (Ξένος) Φέρε δή, τίνα
[244]	Οὕτως. (Ξένος) Καὶ τὸ ἕν	γε,	ἑνὸς ὄνομα ὂν καὶ τοῦ
[225]	παντοδαπὰ διῄρηται. (Ξένος) Τὸ δέ	γε	ἔντεχνον, καὶ περὶ δικαίων αὐτῶν
[223]	(Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Τὸ δέ	γε	ἐξ ἄλλης εἰς ἄλλην πόλιν
[222]	Τί μήν; (Ξένος) Ὁ δέ	γε	ἐπὶ (τὴν) γῆν καὶ ποταμοὺς
[234]	ποίησιν; οὐ γὰρ δὴ γεωργόν	γε	ἐρεῖς τινα· καὶ γὰρ ζῴων
[267]	Πᾶν. (Ξένος) Μιμητὴν δὴ τοῦτόν	γε	ἕτερον ἐκείνου λεκτέον οἶμαι, τὸν
[223]	ψυχὴν ἴσως ἀγνοοῦμεν, ἐπεὶ τό	γε	ἕτερόν που συνίεμεν. (Θεαίτητος) Ναί.
[233]	ὄντες γε· ἀδύνατον γὰρ τοῦτό	γε	ἐφάνη. (Θεαίτητος) Πῶς γὰρ οὐκ
[220]	δὲ οὐκ ἔστον; καὶ δεῖ	γε	ἡμᾶς τὸ μὲν τῶν ἀψύχων,
[234]	ποιητήν. (Ξένος) Φημί, καὶ πρός	γε	θαλάττης καὶ γῆς καὶ οὐρανοῦ
[235]	ὀργάνων, ὥστε οὐκέτ' ἐκφεύξεται τόδε	γε.	(Θεαίτητος) Τὸ ποῖον; (Ξένος) Τὸ
[265]	καὶ ὑπολαμβάνων οἴεσθαί σε κατά	γε	θεὸν αὐτὰ γίγνεσθαι, ταύτῃ καὶ
[221]	(Θεαίτητος) Παντάπασι μὲν οὖν τοῦτό	γε	ἱκανῶς δεδήλωται. (Ξένος) Φέρε δή,
[228]	ἀμετρίας. (Ξένος) Ἀλλὰ μὴν ψυχήν	γε	ἴσμεν ἄκουσαν πᾶσαν πᾶν ἀγνοοῦσαν.
[226]	ἴδοι; (Θεαίτητος) Ναί, κατὰ σχολήν	γε	ἴσως· οὐ μὴν ἔγωγε καθορῶ
[253]	οὐκ ἐπιστήμης δεῖ, καὶ σχεδόν	γε	ἴσως τῆς μεγίστης; (Ξένος) Τίν'
[226]	γὰρ οὖν. (Ξένος) Οὐκοῦν τό	γε	καθαρτικὸν εἶδος αὖ διπλοῦν ὂν
[238]	τῶν ὄντων τίθεμεν. (Θεαίτητος) Εἴπερ	γε	καὶ ἄλλο τι θετέον ὡς
[255]	Ἀλλ' οὔ τι μὴν κίνησίς	γε	καὶ στάσις οὔθ' ἕτερον οὔτε
[236]	(Θεαίτητος) Ὀρθῶς. (Ξένος) Ὃ δέ	γε	καὶ τότ' ἠμφεγνόουν, ἐν> ποτέρᾳ
[239]	Ναί. (Ξένος) Καὶ μὴν ἄλογόν	γε	λέγων καὶ ἄῤῥητον καὶ ἄφθεγκτον
[248]	λέγουσί τι; (Ξένος) Πρὸς ὅ	γε	λεκτέον ἡμῖν ὅτι δεόμεθα παρ'
[260]	πρὸς μηδέν. (Θεαίτητος) Ὀρθῶς τοῦτό	γε·	λόγον δὲ δι' ὅτι νῦν
[220]	γοῦν τινές. (Ξένος) Τὸ δέ	γε	λοιπόν ἐστιν ἓν ἔτι μόνον
[220]	Πάνυ γε. (Ξένος) Τὸ δέ	γε	μεθημερινόν, ὡς ἐχόντων ἐν ἄκροις
[245]	Οὕτως. ~(Ξένος) Ἀλλὰ μὴν τό	γε	μεμερισμένον πάθος μὲν τοῦ ἑνὸς
[240]	λέγεις τὸ ἐοικός, εἴπερ αὐτό	γε	μὴ ἀληθινὸν ἐρεῖς. (Θεαίτητος) Ἀλλ'
[242]	ὄκνος. (Θεαίτητος) Ἀλλ' ἡμᾶς τοῦτό	γε	μηδὲν μηδαμῇ εἴρξῃ. (Ξένος) Τρίτον
[228]	(Θεαίτητος) Σφόδρα γε. (Ξένος) Τό	γε	μὴν ἀγνοεῖν ἐστιν ἐπ' ἀλήθειαν
[231]	Ἦν γὰρ οὖν. (Ξένος) Τό	γε	μὴν ἕκτον ἀμφισβητήσιμον μέν, ὅμως
[228]	Καὶ σφόδρα γε. (Ξένος) Συγγενῆ	γε	μὴν ἐξ ἀνάγκης σύμπαντα γέγονεν.
[219]	(Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Τὴν δέ	γε	μὴν θηρευτικὴν ἄλογον τὸ μὴ
[232]	μὴ τοῦτο ὑπισχνουμένοις. (Ξένος) Τά	γε	μὴν περὶ πασῶν τε καὶ
[240]	ἀληθινὸν ἐρεῖς. (Θεαίτητος) Ἀλλ' ἔστι	γε	μήν πως. (Ξένος) Οὔκουν ἀληθῶς
[236]	(Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Καὶ τῆς	γε	μιμητικῆς τὸ ἐπὶ τούτῳ μέρος
[222]	Πάνυ γε. (Ξένος) Τοῦ δέ	γε	μισθαρνητικοῦ τὸ μὲν προσομιλοῦν διὰ
[230]	παιδείας σμικρὸν ἀνύτειν. (Θεαίτητος) Ὀρθῶς	γε	νομίζοντες. (Ξένος) Τῷ τοι ταύτης
[219]	(Θεαίτητος) Ὀρθῶς. (Ξένος) Τὰ δέ	γε	νυνδὴ ἃ> διήλθομεν ἅπαντα εἶχεν
[227]	μέλει φθεγξόμεθα. (Θεαίτητος) Καὶ μάλα	γε.	(Ξένος) Δύο μὲν εἴδη κακίας
[256]	τοῦ ὄντος μετέχει; (Θεαίτητος) Σαφέστατά	γε.	(Ξένος) Ἔστιν ἄρα ἐξ ἀνάγκης
[245]	ὂν ἑαυτοῦ συμβαίνει. (Θεαίτητος) Πάνυ	γε.	(Ξένος) Καὶ κατὰ τοῦτον δὴ
[238]	τὸ ἓν αὖ; (Θεαίτητος) Σαφέστατά	γε.	(Ξένος) Καὶ μὴν οὔτε δίκαιόν
[254]	στάσις καὶ κίνησις. (Θεαίτητος) Πολύ	γε.	(Ξένος) Καὶ μὴν τώ γε
[245]	ἀναγκαῖον αὐτὸ εἶναι. (Θεαίτητος) Κομιδῇ	γε.	(Ξένος) Καὶ τοίνυν ἄλλα μυρία
[255]	μετασχὸν τοῦ ἐναντίου. (Θεαίτητος) Κομιδῇ	γε.	(Ξένος) Μετέχετον μὴν ἄμφω ταὐτοῦ
[222]	ὅτι πολυειδὲς εἴη. ~(Θεαίτητος) Πάνυ	γε.	(Ξένος) Μέχρι μὲν τοίνυν ἐνταῦθα
[220]	ζῴου πᾶν ἐνυγροθηρικόν; (Θεαίτητος) Πάνυ	γε.	(Ξένος) Νευστικοῦ μὴν τὸ μὲν
[227]	δοκοῦντα ὀνόματα ἔσχεν. (Θεαίτητος) Μάλα	γε.	(Ξένος) Παντάπασι μὲν οὖν, ὦ
[253]	ἕτερον ἑτέρῳ. (Θεαίτητος) Καὶ μάλα	γε.	(Ξένος) Πᾶς οὖν οἶδεν ὁποῖα
[228]	ᾐσθήμεθα διαφερόμενα; (Θεαίτητος) Καὶ σφόδρα	γε.	(Ξένος) Συγγενῆ γε μὴν ἐξ
[225]	χρηματιστικὸν ὂν τυγχάνει. (Θεαίτητος) Παντάπασί	γε.	(Ξένος) Τὴν ἐπωνυμίαν τοίνυν ἣν
[224]	ταὐτὸν προσερεῖς ὄνομα; (Θεαίτητος) Σφόδρα	γε.	(Ξένος) Τῆς δὴ ψυχεμπορικῆς ταύτης
[232]	ἅπερ αὐτοὶ δυνατούς; (Θεαίτητος) Παντάπασί	γε.	(Ξένος) Τί δ' αὖ περὶ
[229]	ἀμαθίαν τοὔνομα προσρηθῆναι. (Θεαίτητος) Πάνυ	γε.	(Ξένος) Τί δὲ δὴ τῷ
[244]	παῖ, τὶ πλημμελήσομεν; (Θεαίτητος) Ἥκιστά	γε.	(Ξένος) Τί δέ; Παρὰ τῶν
[223]	ἔργα μεταβαλλομένην μεταβλητικήν. (Θεαίτητος) Πάνυ	γε.	(Ξένος) Τί δέ; Τῆς μεταβλητικῆς
[248]	γιγνώσκεσθαι. (Θεαίτητος) Φασὶ μὴν τοῦτό	γε.	(Ξένος) Τί δέ; Τὸ γιγνώσκειν
[246]	σῶμα ἔμψυχον ὁμολογοῦσιν; (Θεαίτητος) Πάνυ	γε.	(Ξένος) Τιθέντες τι τῶν ὄντων
[258]	μόνον, ἕτερον ἐκείνου. (Θεαίτητος) Σαφέστατά	γε.	(Ξένος) Τίν' οὖν αὐτὴν προσείπωμεν;
[228]	πᾶσαν πᾶν ἀγνοοῦσαν. (Θεαίτητος) Σφόδρα	γε.	(Ξένος) Τό γε μὴν ἀγνοεῖν
[220]	πυρευτικὴν ῥηθῆναι συμβέβηκεν. (Θεαίτητος) Πάνυ	γε.	(Ξένος) Τὸ δέ γε μεθημερινόν,
[254]	ἀμείκτω πρὸς ἀλλήλω. (Θεαίτητος) Σφόδρα	γε.	(Ξένος) Τὸ δέ γε ὂν
[236]	τοῖς εἰδώλοις ἐναπεργάζονται; (Θεαίτητος) παντάπασί	γε.	(Ξένος) Τὸ μὲν ἄρα ἕτερον
[239]	τὴν πρόσρησιν προσαγορεύοιτο. (Θεαίτητος) Παντάπασί	γε.	(Ξένος) Τὸν μὲν τοίνυν ἐμέ
[222]	τέχνης ἔστω εἶδος. (Θεαίτητος) Πάνυ	γε.	(Ξένος) Τοῦ δέ γε μισθαρνητικοῦ
[236]	ὀρθότατ' ἂν προσαγορεύοιμεν; (Θεαίτητος) Πολύ	γε.	(Ξένος) Τούτω τοίνυν τὼ δύο
[231]	τῆς ψυχῆς μαθήματα. (Θεαίτητος) Πάνυ	γε.	(Ξένος) Τρίτον δὲ ἆρα οὐ
[224]	δεύτερον ἀνεφάνη σοφιστική. (Θεαίτητος) Μάλα	γε.	(Ξένος) Τρίτον δέ γ' οἶμαί
[249]	περί τινος ὁπῃοῦν. (Θεαίτητος) Σφόδρα	γε.	(Ξένος) Τῷ δὴ φιλοσόφῳ καὶ
[243]	ταὐτὸν τοῦτο εἰρήσθω. (Θεαίτητος) Πάνυ	γε.	(Ξένος) Τῶν μὲν τοίνυν πολλῶν
[229]	(Ξένος) Καὶ δὴ καὶ τούτῳ	γε	οἶμαι μόνῳ τῆς ἀγνοίας ἀμαθίαν
[251]	(Θεαίτητος) Ἀληθῆ λέγεις. (Ξένος) Ὅθεν	γε	οἶμαι τοῖς τε νέοις καὶ
[250]	οὔ; (Ξένος) Καὶ μὴν εἶναί	γε	ὁμοίως φῂς ἀμφότερα αὐτὰ καὶ
[236]	ἄρα ἕτερον οὐ δίκαιον, εἰκός	γε	ὄν, εἰκόνα καλεῖν; (Θεαίτητος) Ναί.
[254]	Σφόδρα γε. (Ξένος) Τὸ δέ	γε	ὂν μεικτὸν ἀμφοῖν· ἐστὸν γὰρ
[244]	ἐστι τῇ ἢ τῇ, τοιοῦτόν	γε	ὂν τὸ ὂν μέσον τε
[221]	παντὸς δεῖ τοιοῦτος εἶναι τό	γε	ὄνομα τοῦτο ἔχων. (Ξένος) Ἀλλά
[263]	(Θεαίτητος) Σχεδόν. (Ξένος) Ὄντων δέ	γε	ὄντα ἕτερα περὶ σοῦ. πολλὰ
[227]	ἐπικεχείρηκεν ἀφορίσασθαι τὰ νῦν, εἴ	γε	ὅπερ βούλεται μανθάνομεν. (Θεαίτητος) Ἀλλὰ
[247]	ἀόρατα; (Θεαίτητος) Σχεδὸν οὐδὲν τούτων	γε	ὁρατόν. (Ξένος) Τί δὲ τῶν
[261]	δὲ μή. (Θεαίτητος) Δῆλον τοῦτό	γε,	ὅτι τὰ μὲν ἐθέλει, τὰ
[258]	οὖν οὕτως. (Ξένος) Ἡμεῖς δέ	γε	οὐ μόνον τὰ μὴ ὄντα
[259]	τὴν μέθεξιν, οὐ μὴν ἐκεῖνό	γε	οὗ μετέσχεν ἀλλ' ἕτερον, ἕτερον
[263]	μὴ ἔστιν σός, οὐκ ἄλλου	γε	οὐδενός. (Θεαίτητος) Πῶς γάρ; (Ξένος)
[247]	δύναμις. (Θεαίτητος) Ἀλλ' ἐπείπερ αὐτοί	γε	οὐκ ἔχουσιν ἐν τῷ παρόντι
[238]	(Ξένος) Καὶ μὴν οὔτε δίκαιόν	γε	οὔτε ὀρθόν φαμεν ὂν ἐπιχειρεῖν
[235]	τις εἷς. (Θεαίτητος) Κἀμοὶ τοῦτό	γε	οὕτω περὶ αὐτοῦ συνδοκεῖ. (Ξένος)
[226]	γὰρ οὖν, καὶ κατὰ δύναμίν	γε	οὕτω ποιητέον, τοιόνδε τι μεταθέοντας
[229]	δημιουργικὰς διδασκαλίας, τοῦτο δὲ ἐνθάδε	γε	παιδείαν δι' ἡμῶν κεκλῆσθαι. (Ξένος)
[259]	(Ξένος) Καὶ γάρ, ὠγαθέ, τό	γε	πᾶν ἀπὸ παντὸς ἐπιχειρεῖν (ἀποχωρίζειν
[226]	νῦν. (Ξένος) Καὶ μὴν τά	γε	περὶ τὰ σώματα πολλὰ εἴδη
[224]	οὔ; (Ξένος) Τεχνοπωλικὸν μὴν τό	γε	περὶ τἆλλα ἂν ἁρμόττοι· τὸ
[225]	(Θεαίτητος) Οὐδέν. (Ξένος) Τὸ δέ	γε	περὶ τὰς ἀμφισβητήσεις θετέον διττόν.
[267]	λόγοις μιμούμενοι; (Θεαίτητος) Καὶ πάνυ	γε	πολλοί. (Ξένος) Μῶν οὖν πάντες
[239]	καὶ ἄῤῥητον καὶ ἄφθεγκτον ὥς	γε	πρὸς ἓν τὸν λόγον ἐποιούμην.
[217]	τοίνυν, ὦ ξένε, ἡμῶν τήν	γε	πρώτην αἰτησάντων χάριν ἀπαρνηθεὶς γένῃ,
[260]	γὰρ οὔ; (Ξένος) Τὸν δέ	γε	σοφιστὴν ἔφαμεν ἐν τούτῳ που
[231]	εἶναι τὸν σοφιστήν. (Ξένος) Εἰκότως	γε	σὺ ἀπορῶν. Αλλά τοι κἀκεῖνον
[228]	αἶσχος θετέον. (Ξένος) Οὐκοῦν ἔν	γε	σώματι περὶ δύο παθήματε τούτω
[243]	Ἀληθῆ λέγεις. (Ξένος) Ἀλλ' ἆρά	γε	τὰ ἄμφω βούλεσθε καλεῖν ὄν;
[226]	ἐπιτάττεις. (Ξένος) Καὶ μὴν ἔν	γε	ταῖς εἰρημέναις διακρίσεσι τὸ μὲν
[232]	γάρ; (Ξένος) Ἀλλὰ μὴν ἔν	γε	ταῖς ἰδίαις συνουσίαις, ὁπόταν γενέσεώς
[219]	ἄτεχνον. (Ξένος) Ἀλλὰ μὴν τῶν	γε	τεχνῶν πασῶν σχεδὸν εἴδη δύο.
[252]	ἔσται. (Ξένος) Ταχὺ δὴ ταύτῃ	γε	τῇ συνομολογίᾳ πάντα ἀνάστατα γέγονεν,
[256]	μή. (Ξένος) Καὶ μὴν ἐπί	γε	τὴν τούτου πρότερον ἀπόδειξιν ἢ
[239]	(Ξένος) Τὸν μὲν τοίνυν ἐμέ	γε	τί τις ἂν λέγοι; καὶ
[237]	(Ξένος) Ἑνὸς γὰρ δὴ τό	γε	τὶ” φήσεις σημεῖον εἶναι, τὸ
[263]	ταύτῃ συνωμολογήσαμεν. (Ξένος) Ἔπειτα δέ	γε	τινός. (Θεαίτητος) Οὕτως. (Ξένος) Εἰ
[245]	ταῦτα ἆρ' οὐκ ἀδύνατον αὐτό	γε	τὸ ἓν αὐτὸ εἶναι; (Θεαίτητος)
[233]	Παντάπασι μὲν οὖν, καὶ κινδυνεύει	γε	τὸ νῦν εἰρημένον ὀρθότατα περὶ
[245]	Ναί. (Ξένος) Καὶ μὴν ἐάν	γε	τὸ ὂν ᾖ μὴ ὅλον
[255]	Οὕτως. (Ξένος) Οὐκ ἄν, εἴ	γε	τὸ ὂν καὶ τὸ θάτερον
[245]	Ναί. (Ξένος) Μὴ ὄντος δέ	γε	τὸ παράπαν τοῦ ὅλου, ταὐτά
[240]	εἴδωλον ἂν φαῖμεν εἶναι πλήν	γε	τὸ πρὸς τἀληθινὸν ἀφωμοιωμένον ἕτερον
[245]	γὰρ οὖν. (Ξένος) Τὸ δέ	γε	τοιοῦτον ἐκ πολλῶν μερῶν ὂν
[261]	κατὰ (τὴν παροιμίαν λεγόμενον, ὅ	γε	τοιοῦτος ἄν ποτε ἕλοι πόλιν.
[231]	γέρας. (Θεαίτητος) Ἀλλὰ μὴν προσέοικέ	γε	τοιούτῳ τινὶ τὰ νῦν εἰρημένα.
[233]	οὖν ἄν ποτέ τις πρός	γε	τὸν ἐπιστάμενον αὐτὸς ἀνεπιστήμων ὢν
[225]	εἰπὼν ἕτερον οὐκ ἐξαμάρτοι πλήν	γε	τὸν θαυμαστὸν πάλιν ἐκεῖνον ἥκειν
[218]	μοι καὶ (ἄγριον. Ἐπεὶ Θεαίτητόν	γε	τὸν προσδιαλεγόμενον εἶναι δέχομαι παντάπασιν
[253]	Ναί, φήσομεν. (Ξένος) Οὐκοῦν ὅ	γε	τοῦτο δυνατὸς δρᾶν μίαν ἰδέαν
[260]	Ἦν ταῦτα. (Ξένος) Νῦν δέ	γε	τοῦτο μὲν ἐφάνη μετέχον τοῦ
[233]	γὰρ οὔ; (Ξένος) Δρῶσι δέ	γε	τοῦτο πρὸς ἅπαντα, φαμέν; (Θεαίτητος)
[226]	Τί μήν; (Ξένος) Καὶ πρός	γε	τούτοις ἔτι ξαίνειν, κατάγειν, κερκίζειν,
[249]	Ἥκιστα. (Ξένος) Καὶ μὴν πρός	γε	τοῦτον παντὶ λόγῳ μαχετέον, ὃς
[217]	οὐδεὶς οὐδὲ χαλεπὸν εἰπεῖν ὅτι	γε	τρί' ἡγοῦντο· καθ' ἕκαστον μὴν
[238]	ὦ μακάριε, ἔστι, καὶ ταῦτά	γε	τῶν ἀποριῶν ἡ μεγίστη καὶ
[235]	ἐπιχειροῦσι δρᾶν; (Ξένος) Οὔκουν ὅσοι	γε	τῶν μεγάλων πού τι πλάττουσιν
[240]	μήν πως. (Ξένος) Οὔκουν ἀληθῶς	γε,	φῄς. (Θεαίτητος) Οὐ γὰρ οὖν·
[249]	λέγομεν, οὐ μὴν ἐν ψυχῇ	γε	φήσομεν αὐτὸ ἔχειν αὐτά; (Θεαίτητος)
[254]	(Θεαίτητος) Ροικεν. (Ξένος) Ὁ δέ	γε	φιλόσοφος, τῇ τοῦ ὄντος ἀεὶ
[253]	δ' οὔ; (Ξένος) Τὰ δέ	γε	φωνήεντα διαφερόντως τῶν ἄλλων οἷον
[263]	οὐκ ἤδη δῆλον ὅτι ταῦτά	γε	ψευδῆ τε καὶ ἀληθῆ πάνθ'
[260]	(Θεαίτητος) Οὕτως. (Ξένος) Ὄντος δέ	γε	ψεύδους ἔστιν ἀπάτη. (Θεαίτητος) Ναί.
[265]	καὶ αὐτὸς νενόμικα. (Ξένος) Καλῶς	γε,	ὦ Θεαίτητε. Καὶ εἰ μέν
[243]	δηλοῦν ἡγοῦνται; (Ξένος) Κατὰ πόδα	γε,	ὦ Θεαίτητε, ὑπέλαβες. Λέγω γὰρ
[232]	τεχνῶν εἰρηκέναι. (Ξένος) Καὶ πολλῶν	γε,	ὦ μακάριε, ἑτέρων. ἀτὰρ δὴ
[258]	μὴ ὄν. (Θεαίτητος) Καὶ παντάπασί	γε,	ὦ ξένε, ἀληθέστατά μοι δοκοῦμεν
[261]	γένει ζητῶμεν. (Θεαίτητος) Κομιδῇ δέ	γε,	ὦ ξένε, ἔοικεν ἀληθὲς εἶναι
[217]	Καὶ μὲν δὴ κατὰ τύχην	γε,	ὦ Σώκρατες, λόγων ἐπελάβου παραπλησίων
[216]	τοιούτους προσαγορεύω. (Σωκράτης) Καὶ καλῶς	γε,	ὦ φίλε. Τοῦτο μέντοι κινδυνεύει
[263]	Πῶς γάρ; (Ξένος) Μηδενὸς δέ>	γε	ὢν οὐδ' ἂν λόγος εἴη
[238]	προσφέρειν. (Θεαίτητος) Οὔκουν ἂν ὀρθῶς	γε,	ὡς ἔοικεν, ἐπιχειροῖμεν, ὥς φησιν
[248]	ἔμπροσθεν λέγοιεν. (Ξένος) Μανθάνω· τόδε	γε,	ὡς τὸ γιγνώσκειν εἴπερ ἔσται

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/11/2008