Page |
[267] |
σοφιστὴς
οὐκ
ἐν
τοῖς
εἰδόσιν
|
ἦν |
ἀλλ'
ἐν
τοῖς
μιμουμένοις
δή. |
[256] |
τοῦ
ἑτέρου,
καθάπερ
ταὐτοῦ
τε
|
ἦν |
ἄλλο
καὶ
τῆς
στάσεως;
(Θεαίτητος) |
[255] |
τοῖν
εἰδοῖν
ὥσπερ
τὸ
ὄν,
|
ἦν |
ἄν
ποτέ
τι
καὶ
τῶν |
[223] |
Τὸ
τῆς
κτητικῆς
τέχνης
διπλοῦν
|
ἦν |
εἶδός
που,
τὸ
μὲν
θηρευτικὸν |
[246] |
Μάλιστα
μέν,
εἴ
πῃ
δυνατὸν
|
ἦν, |
ἔργῳ
βελτίους
αὐτοὺς
ποιεῖν·
εἰ |
[225] |
κτητικῆς
ἀγωνιστική
τι
μέρος
ἡμῖν
|
ἦν. |
(Θεαίτητος)
Ἦν
γὰρ
οὖν.
(Ξένος) |
[264] |
διωμολογημένον
ἡμῖν
ἐν
τοῖς
πρόσθεν
|
ἦν. |
(Θεαίτητος)
Ναί.
(Ξένος)
Πάλιν
τοίνυν |
[264] |
(Ξένος)
Οὐκοῦν
ἐπείπερ
λόγος
ἀληθὴς
|
ἦν |
καὶ
ψευδής,
τούτων
δ'
ἐφάνη |
[258] |
(ἦν
μέγα
καὶ
τὸ
καλὸν
|
ἦν |
καλὸν
καὶ
τὸ
μὴ
μέγα |
[221] |
τὸ
μὲν
ἥμισυ
μέρος
κτητικὸν
|
ἦν, |
κτητικοῦ
δὲ
χειρωτικόν,
χειρωτικοῦ
δὲ |
[263] |
ἀπεφήναμεν
γὰρ
ὅτι
τῶν
ἀδυνάτων
|
ἦν |
λόγον
ὄντα
μηδενὸς
εἶναι
λόγον. |
[258] |
φύσιν
ἔχον,
ὥσπερ
τὸ
μέγα
|
(ἦν |
μέγα
καὶ
τὸ
καλὸν
ἦν |
[267] |
τό
γε
ἄρτι
λεχθὲν
εἰδότων
|
ἦν |
μίμημα;
τὸ
γὰρ
σὸν
σχῆμα |
[243] |
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
ὅτε
μὲν
|
ἦν |
νεώτερος,
τοῦτό
τε
τὸ
νῦν |
[231] |
αὐτοπώλης
περὶ
τὰ
μαθήματα
ἡμῖν
|
ἦν> |
(Ξένος)
Ὀρθῶς
ἐμνημόνευσας.
Πέμπτον
δ' |
[264] |
(Ξένος)
Καὶ
μὴν
ὅτι
γ'
|
ἦν |
ὁ
σοφιστὴς
τούτων
πότερον,
διωμολογημένον |
[256] |
κίνησις
στάσεως,
οὐδὲν
ἂν
ἄτοπον
|
ἦν |
στάσιμον
αὐτὴν
προσαγορεύειν;
(Θεαίτητος)
Ὀρθότατά |
[256] |
(Ξένος)
Ἀλλὰ
μὴν
αὕτη
γ'
|
ἦν |
ταὐτὸν
διὰ
τὸ
μετέχειν
αὖ |
[258] |
τὸ
μὴ
ὂν
κατὰ
ταὐτὸν
|
ἦν |
τε
καὶ
ἔστι
μὴ
ὄν, |
[231] |
τῆς
γὰρ
ἀγωνιστικῆς
περὶ
λόγους
|
ἦν |
τις
ἀθλητής,
τὴν
ἐριστικὴν
τέχνην |
[233] |
Μακάριον
μεντἂν
ἡμῶν,
ὦ
ξένε,
|
ἦν |
τὸ
γένος.
(Ξένος)
Πῶς
οὖν |
[226] |
μὲν
χεῖρον
ἀπὸ
βελτίονος
ἀποχωρίζειν
|
ἦν, |
τὸ
δ'
ὅμοιον
ἀφ'
ὁμοίου. |
[221] |
(Ξένος)
Καὶ
μὴν
ἐκεῖνό
γ'
|
ἦν |
τὸ
ζήτημα
πρῶτον,
πότερον
ἰδιώτην |
[227] |
(Ξένος)
Καὶ
μὴν
καθαρμός
γ'
|
ἦν |
τὸ
λείπειν
μὲν
θάτερον,
ἐκβάλλειν |