Page |
[224] |
τούτου
τὸ
ζῆν
προυτάξατο,
καλεῖν
|
οὐδὲν |
ἄλλο
πλὴν
ὅπερ
νυνδή.
(Θεαίτητος) |
[228] |
ὁρμωμένης
(ψυχῆς,
παραφόρου
συνέσεως
γιγνομένης,
|
οὐδὲν |
ἄλλο
πλὴν
παραφροσύνη.
(Θεαίτητος)
Πάνυ |
[256] |
πῃ
μετελάμβανεν
αὐτὴ
κίνησις
στάσεως,
|
οὐδὲν |
ἂν
ἄτοπον
ἦν
στάσιμον
αὐτὴν |
[260] |
αὐτὸ
μηδ'
εἶναι
τὸ
παράπαν,
|
οὐδὲν |
ἂν
ἔτι
που
λέγειν
οἷοί |
[245] |
ἔχειν
ἐπὶ
τοῖς
μέρεσι
πᾶσιν
|
οὐδὲν |
ἀποκωλύει,
καὶ
ταύτῃ
δὴ
πᾶν |
[227] |
ἔμψυχον
εἴτε
ἄψυχον
(εἰλήχασι
καθαίρειν,
|
οὐδὲν |
αὐτῇ
διοίσει
ποῖόν
τι
λεχθὲν |
[243] |
τῶν
πολλῶν
ἡμῶν
ὑπεριδόντες
ὠλιγώρησαν·
|
οὐδὲν |
γὰρ
φροντίσαντες
εἴτ'
ἐπακολουθοῦμεν
αὐτοῖς |
[264] |
οὔτε
φάντασμ'
εἴη
τὸ
παράπαν
|
(οὐδὲν |
διὰ
τὸ
μηδαμῶς
μηδέποτε
μηδαμοῦ |
[246] |
εἶναι,
καταφρονοῦντες
τὸ
παράπαν
καὶ
|
οὐδὲν |
ἐθέλοντες
ἄλλο
ἀκούειν.
(Θεαίτητος)
Ἦ |
[218] |
(Ξένος)
Κινδυνεύει
πρὸς
μὲν
ταῦτα
|
οὐδὲν |
ἔτι
λεκτέον
εἶναι,
Θεαίτητε·
πρὸς |
[246] |
τὸ
ὂν
τοῦ
μὴ
ὄντος
|
οὐδὲν |
εὐπορώτερον
εἰπεῖν
ὅτι
ποτ'
ἔστιν. |
[251] |
(Θεαίτητος)
Ἐγὼ
μὲν
ὑπὲρ
αὐτῶν
|
οὐδὲν |
ἔχω
πρὸς
ταῦτα
ἀποκρίνασθαι.
(Ξένος) |
[227] |
τῶν
ἑτέρων
κατὰ
τὴν
ὁμοιότητα
|
οὐδὲν |
ἡγεῖται
γελοιότερα,
σεμνότερον
δέ
τι |
[258] |
ὄντος
πρὸς
ἄλληλα
ἀντικειμένων
ἀντίθεσις
|
οὐδὲν |
ἧττον,
εἰ
θέμις
εἰπεῖν,
αὐτοῦ |
[227] |
λόγων
μεθόδῳ
σπογγιστικῆς
ἢ
φαρμακοποσίας
|
οὐδὲν |
ἧττον
οὐδέ
τι
μᾶλλον
τυγχάνει |
[254] |
τὰ
δὲ
καὶ
διὰ
πάντων
|
οὐδὲν |
κωλύειν
τοῖς
(πᾶσι
κεκοινωνηκέναι,
τὸ |
[235] |
οὔτε
οὗτος
οὔτε
ἄλλο
γένος
|
οὐδὲν |
μή
ποτε
ἐκφυγὸν
ἐπεύξηται
τὴν |
[227] |
στρατηγικῆς
ἢ
φθειριστικῆς
δηλοῦντα
θηρευτικὴν
|
οὐδὲν |
νενόμικεν,
ἀλλ'
ὡς
τὸ
πολὺ |
[260] |
τινα
οὔτε
λέγειν·
οὐσίας
γὰρ
|
οὐδὲν |
οὐδαμῇ
τὸ
μὴ
ὂν
μετέχειν. |
[247] |
συμπιέζειν
εἰσίν,
ὡς
ἄρα
τοῦτο
|
οὐδὲν |
τὸ
παράπαν
ἐστίν.
(Θεαίτητος)
Σχεδὸν |
[247] |
ἢ
πάντα
ἀόρατα;
(Θεαίτητος)
Σχεδὸν
|
οὐδὲν |
τούτων
γε
ὁρατόν.
(Ξένος)
Τί |
[219] |
καὶ
θηρευτικόν,
ἐπειδὴ
δημιουργεῖ
μὲν
|
οὐδὲν |
τούτων,
τὰ
δὲ
ὄντα
καὶ |
[232] |
(Θεαίτητος)
Φαίνεται
γοῦν
δὴ
σχεδὸν
|
οὐδὲν |
ὑπολιπεῖν.
(Ξένος)
Σὺ
δὴ
πρὸς |
[261] |
ἐκεῖνο·
καὶ
πέρας,
ὡς
ἔοικεν,
|
οὐδὲν |
φανήσεταί
ποτε.
(Ξένος)
Θαῤῥεῖν,
ὦ |