Page
[238]	Τί μήν; (Ξένος) Μὴ ὂν	δέ,	ἆρα οὐ τὸ ἓν αὖ;
[263]	Πάνυ μὲν οὖν. (Ξένος) Τὸ	δέ	γ' ἀπ' ἐκείνης ῥεῦμα διὰ
[233]	(Θεαίτητος) Σχολῇ μεντἄν. (Ξένος) Νῦν	δέ	γ' ἐθέλουσιν; (Θεαίτητος) Καὶ μάλα.
[262]	λέγομεν. (Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Τὸ	δέ	γ' ἐπ' αὐτοῖς τοῖς ἐκείνας
[265]	Πάνυ μὲν οὖν. (Ξένος) Νῦν	δέ	γ' ἐπειδὴ μιμητικὴ περιείληφεν αὐτὸν
[264]	(Θεαίτητος) Λέγεις ἀληθῆ. (Ξένος) Νῦν	δέ	γ' ἐπειδὴ πέφανται μὲν λόγος,
[255]	Τί δ' οὔ; (Ξένος) Τὸ	δέ	γ' ἕτερον ἀεὶ πρὸς ἕτερον·
[224]	(Θεαίτητος) Μάλα γε. (Ξένος) Τρίτον	δέ	γ' οἶμαί σε, κἂν εἴ
[266]	θεῖα. (Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Τὰ	δέ	γ' ὡς ἑτέρως αὖ διῃρημένα,
[228]	ὄν. (Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Τὸ	δέ	γε ἄγνοιαν μὲν καλοῦσι, κακίαν
[222]	(Θεαίτητος) Ἐοίκατον γοῦν. (Ξένος) Ἐκτρέπεσθον	δέ	γε ἀπὸ τῆς ζῳοθηρικῆς, ὁ
[239]	Πῶς δ' οὔ; (Ξένος) Φαμὲν	δέ	γε δεῖν, εἴπερ ὀρθῶς τις
[231]	θηρευτής. (Θεαίτητος) ναί. (Ξένος) Τὸ	δέ	γε δεύτερον ἔμπορός τις περὶ
[256]	ἐστίν. (Θεαίτητος) Οὐδαμῶς. ~(Ξένος) Ἔστι	δέ	γε διὰ τὸ μετέχειν τοῦ
[222]	ὁρισάμενοι. (Θεαίτητος) Καλῶς. (Ξένος) Τὴν	δέ	γε δικανικὴν καὶ δημηγορικὴν καὶ
[230]	(Θεαίτητος) Ἔστιν οὕτως. (Ξένος) Τὸ	δέ	γε, εἴξασί τινες αὖ λόγον
[266]	πῶς; (Θεαίτητος) Οὕτως. (Ξένος) Τούτων	δέ	γε ἑκάστων εἴδωλα ἀλλ' οὐκ
[225]	καὶ παντοδαπὰ διῄρηται. (Ξένος) Τὸ	δέ	γε ἔντεχνον, καὶ περὶ δικαίων
[223]	προσαγορεύεται; (Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Τὸ	δέ	γε ἐξ ἄλλης εἰς ἄλλην
[222]	(Θεαίτητος) Τί μήν; (Ξένος) Ὁ	δέ	γε ἐπὶ (τὴν) γῆν καὶ
[236]	φανταστικήν. (Θεαίτητος) Ὀρθῶς. (Ξένος) Ὃ	δέ	γε καὶ τότ' ἠμφεγνόουν, ἐν>
[220]	Φασὶ γοῦν τινές. (Ξένος) Τὸ	δέ	γε λοιπόν ἐστιν ἓν ἔτι
[220]	(Θεαίτητος) Πάνυ γε. (Ξένος) Τὸ	δέ	γε μεθημερινόν, ὡς ἐχόντων ἐν
[219]	θηρευτικόν. (Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Τὴν	δέ	γε μὴν θηρευτικὴν ἄλογον τὸ
[222]	(Θεαίτητος) Πάνυ γε. (Ξένος) Τοῦ	δέ	γε μισθαρνητικοῦ τὸ μὲν προσομιλοῦν
[219]	φαμεν. (Θεαίτητος) Ὀρθῶς. (Ξένος) Τὰ	δέ	γε νυνδὴ ἃ> διήλθομεν ἅπαντα
[254]	(Θεαίτητος) Σφόδρα γε. (Ξένος) Τὸ	δέ	γε ὂν μεικτὸν ἀμφοῖν· ἐστὸν
[263]	λέγει. (Θεαίτητος) Σχεδόν. (Ξένος) Ὄντων	δέ	γε ὄντα ἕτερα περὶ σοῦ.
[258]	γὰρ οὖν οὕτως. (Ξένος) Ἡμεῖς	δέ	γε οὐ μόνον τὰ μὴ
[225]	ἀμφισβητητικόν; (Θεαίτητος) Οὐδέν. (Ξένος) Τὸ	δέ	γε περὶ τὰς ἀμφισβητήσεις θετέον
[260]	Πῶς γὰρ οὔ; (Ξένος) Τὸν	δέ	γε σοφιστὴν ἔφαμεν ἐν τούτῳ
[263]	καὶ περὶ ἐμοῦ. (Ξένος) Ποιὸν	δέ	γέ τινά φαμεν ἀναγκαῖον ἕκαστον
[263]	γοῦν ταύτῃ συνωμολογήσαμεν. (Ξένος) Ἔπειτα	δέ	γε τινός. (Θεαίτητος) Οὕτως. (Ξένος)
[245]	(Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Μὴ ὄντος	δέ	γε τὸ παράπαν τοῦ ὅλου,
[245]	Δεῖ γὰρ οὖν. (Ξένος) Τὸ	δέ	γε τοιοῦτον ἐκ πολλῶν μερῶν
[260]	(Θεαίτητος) Ἦν ταῦτα. (Ξένος) Νῦν	δέ	γε τοῦτο μὲν ἐφάνη μετέχον
[233]	Πῶς γὰρ οὔ; (Ξένος) Δρῶσι	δέ	γε τοῦτο πρὸς ἅπαντα, φαμέν;
[254]	γάρ; (Θεαίτητος) Ροικεν. (Ξένος) Ὁ	δέ	γε φιλόσοφος, τῇ τοῦ ὄντος
[253]	Πῶς δ' οὔ; (Ξένος) Τὰ	δέ	γε φωνήεντα διαφερόντως τῶν ἄλλων
[260]	γιγνόμενον. (Θεαίτητος) Οὕτως. (Ξένος) Ὄντος	δέ	γε ψεύδους ἔστιν ἀπάτη. (Θεαίτητος)
[261]	ἄλλῳ γένει ζητῶμεν. (Θεαίτητος) Κομιδῇ	δέ	γε, ὦ ξένε, ἔοικεν ἀληθὲς
[263]	(Θεαίτητος) Πῶς γάρ; (Ξένος) Μηδενὸς	δέ>	γε ὢν οὐδ' ἂν λόγος
[228]	(Θεαίτητος) Οὐδαμῶς ἄλλο. (Ξένος) Τί	δέ;	Ἐν ψυχῇ δόξας ἐπιθυμίαις καὶ
[252]	Οὐ γὰρ οὖν. (Ξένος) Τί	δέ;	Ἔσται πότερον αὐτῶν οὐσίας μὴ
[267]	ἀνάγκη μὴ σφόδρα εὐπορεῖν. Ὅμως	δέ,	κἂν εἰ τολμηρότερον εἰρῆσθαι, διαγνώσεως
[244]	γάρ; (Θεαίτητος) ναί. (Ξένος) Τί	δέ;	ὂν καλεῖτέ τι; (Θεαίτητος) Ναί.
[244]	(Θεαίτητος) Ἥκιστά γε. (Ξένος) Τί	δέ;	Παρὰ τῶν ἓν τὸ πᾶν
[229]	τὴν ἀνθρωπίνην δόξαν. (Ξένος) Τί	δέ;	Περὶ σύμπασαν ἄγνοιαν μῶν ἄλλην
[253]	(Θεαίτητος) Τῆς γραμματικῆς. (Ξένος) Τί	δέ;	Περὶ τοὺς τῶν ὀξέων καὶ
[267]	ἆρ' οὐκ ἀγνοοῦντες μέν, δοξάζοντες	δέ	πῃ, σφόδρα ἐπιχειροῦσιν πολλοὶ τὸ
[267]	Θεαίτητε, ἄξιον ἡγεῖσθαι· δι' ἃ	δέ,	σκόπει. (Θεαίτητος) Λέγε. (Ξένος) Τῶν
[265]	ἀναγκαίας ἐπεχειροῦμεν ποιεῖν ὁμολογεῖν· ἐπειδὴ	δέ	σου καταμανθάνω τὴν φύσιν, ὅτι
[220]	ἁλιευτική. (Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Τί	δέ;	Ταύτην αὖ τὴν θήραν ἆρ'
[234]	Παιδιὰν λέγεις τινά. (Ξένος) Τί	δέ;	Τὴν τοῦ λέγοντος ὅτι πάντα
[219]	ἐκ τῶν εἰρημένων. (Ξένος) Τί	δέ;	Τὴν χειρωτικὴν ἆρ' οὐ διχῇ
[223]	(Θεαίτητος) Πάνυ γε. (Ξένος) Τί	δέ;	Τῆς μεταβλητικῆς οὐχ ἡ μὲν
[249]	τῇ πλείστῃ περὶ αὐτοῦ, φαινόμεθα	δέ	τι λέγειν ἡμῖν αὐτοῖς; (Θεαίτητος)
[227]	ὁμοιότητα οὐδὲν ἡγεῖται γελοιότερα, σεμνότερον	δέ	τι τὸν διὰ στρατηγικῆς ἢ
[238]	γὰρ οὔ; (Ξένος) Μὴ ὄντι	δέ	τι τῶν ὄντων ἆρά ποτε
[266]	οἰκίαν οἰκοδομικῇ φήσομεν ποιεῖν, γραφικῇ	δέ	τιν' ἑτέραν, οἷον ὄναρ ἀνθρώπινον
[220]	γιγνόμενον (ἕτερον μὲν ἐκείνου, πληκτικὴν	δέ	τινα θήραν ἡμᾶς προσειπεῖν ἑνὶ
[229]	φατέον (εἶναι) ἢ πλείω, δύο	δέ	τινε αὐτῆς εἶναι μεγίστω; σκόπει.
[244]	μηδενὸς ὄνομα ἀναγκασθήσεται λέγειν, εἰ	δέ	τινος αὐτὸ φήσει, συμβήσεται τὸ
[257]	ἡ τῶν γενῶν φύσις. εἰ	δέ	τις ταῦτα μὴ συγχωρεῖ, πείσας
[248]	μὴν τοῦτό γε. (Ξένος) Τί	δέ;	Τὸ γιγνώσκειν ἢ τὸ γιγνώσκεσθαί
[255]	Πάνυ μὲν οὖν. (Ξένος) Τί	δέ;	Τὸ θάτερον ἆρα ἡμῖν λεκτέον
[240]	λέγων; (Θεαίτητος) Οὕτως. (Ξένος) Τί	δέ;	Τὸ μὴ ἀληθινὸν ἆρ' ἐναντίον
[244]	ὄν. (Θεαίτητος) Ἀνάγκη. (Ξένος) Τί	δέ;	Τὸ ὅλον ἕτερον τοῦ ὄντος
[236]	εἰκαστικήν; (Θεαίτητος) Κλητέον. (Ξένος) Τί	δέ;	Τὸ φαινόμενον μὲν διὰ τὴν
[231]	Παντάπασι μὲν οὖν. ~(Ξένος) Τί	δέ;	Τοὺς ταύτῃ χρωμένους τῇ τέχνῃ
[239]	ἔλεγον; (Θεαίτητος) Φαίνῃ. (Ξένος) Τί	δέ;	Τοῦτο προσάπτων οὐχ ὡς ἑνὶ
[220]	ἄλλα βραχέα, χαίρειν ἐᾶσαι, τὸ	δέ,	τῶν ἐμψύχων ζῴων οὖσαν θήραν,
[247]	ψυχήν; ~(Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Τί	δέ;	Ψυχὴν οὐ τὴν μὲν δικαίαν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/11/2008