| Page |
|---|
| [240] |
ψεύσεταί
ποτέ
τίς
τι
καὶ
|
κατὰ |
βραχύ.
(Ξένος)
Τί
δ'
Οὐ |
| [241] |
εἶπες
ἀγαπήσεις
ἐάν
πῃ
καὶ
|
κατὰ |
βραχὺ
παρασπασώμεθα
οὕτως
ἰσχυροῦ
λόγου; |
| [253] |
(Θεαίτητος)
Πῶς
λέγεις;
(Ξένος)
Τὸ
|
κατὰ |
γένη
διαιρεῖσθαι
καὶ
μήτε
ταὐτὸν |
| [253] |
δύναται
καὶ
ὅπῃ
μή,
διακρίνειν
|
κατὰ |
γένος
ἐπίστασθαι.
(Θεαίτητος)
Παντάπασι
μὲν |
| [225] |
οὐ
μεθ'
ἡδονῆς
ἀκουόμενον
καλεῖσθαι
|
κατὰ |
γνώμην
τὴν
ἐμὴν
οὐχ
ἕτερον |
| [266] |
καὶ
ἀνθρωπίνην
κατὰ
θάτερον
τμῆμα,
|
κατὰ |
δὲ
θάτερον
τὸ
μὲν
αὐτῶν |
| [264] |
Ὅταν
οὖν
τοῦτο
ἐν
ψυχῇ
|
κατὰ |
διάνοιαν
ἐγγίγνηται
μετὰ
σιγῆς,
πλὴν |
| [226] |
(Ξένος)
Χρὴ
γὰρ
οὖν,
καὶ
|
κατὰ |
δύναμίν
γε
οὕτω
ποιητέον,
τοιόνδε |
| [263] |
μοι
φράζειν.
~(Θεαίτητος)
Ταῦτ'
ἔσται
|
κατὰ |
δύναμιν.
(Ξένος)
Θεαίτητος
κάθηται.
μῶν |
| [266] |
(Ξένος)
Οὐκοῦν
καὶ
τἆλλα
οὕτω
|
κατὰ |
δύο
διττὰ
ἔργα
τῆς
ἡμετέρας |
| [266] |
εἴδει·
θείαν
μὲν
καὶ
ἀνθρωπίνην
|
κατὰ |
θάτερον
τμῆμα,
κατὰ
δὲ
θάτερον |
| [241] |
ἔστιν
(ἐν
δόξαις
τε
καὶ
|
κατὰ |
λόγους;
τῷ
γὰρ
μὴ
ὄντι |
| [219] |
λοιπόν,
ἢ
κατ'
ἔργα
ἢ
|
κατὰ |
λόγους
χειρούμενον
σύμπαν,
χειρωτικὸν
ἂν |
| [220] |
τὴν
θήραν
ἆρ'
οὐκ
ἂν
|
κατὰ |
μέγιστα
μέρη
δύο
διέλοιμεν;
(Θεαίτητος) |
| [235] |
τὴν
ἄγραν·
ἐὰν
δ'
ἄρα
|
κατὰ |
μέρη
τῆς
μιμητικῆς
δύηταί
πῃ, |
| [246] |
Παρ'
ἀμφοῖν
τοίνυν
τοῖν
γενοῖν
|
κατὰ |
μέρος
λάβωμεν
λόγον
ὑπὲρ
ἧς |
| [229] |
Τὴν
ἄγνοιαν
ἰδόντες
εἴ
πῃ
|
κατὰ |
μέσον
αὑτῆς
τομὴν
ἔχει
τινά. |
| [266] |
ποιητικὴν
πᾶσαν,
νῦν
δὲ
αὖ
|
κατὰ |
μῆκος.
(Θεαίτητος)
Τετμήσθω.
(Ξένος)
Τέτταρα |
| [232] |
μὴν
περὶ
πασῶν
τε
καὶ
|
κατὰ |
μίαν
ἑκάστην
τέχνην,
ἃ
δεῖ |
| [217] |
τῶν
ἄλλων
εἴ
τίς
σοι
|
κατὰ |
νοῦν.
(Ξένος)
Ὦ
Σώκρατες,
αἰδώς |
| [256] |
καὶ
κατὰ
πάντα
τὰ
γένη·
|
κατὰ |
πάντα
γὰρ
ἡ
θατέρου
(φύσις |
| [256] |
ἐπί
τε
κινήσεως
εἶναι
καὶ
|
κατὰ |
πάντα
τὰ
γένη·
κατὰ
πάντα |
| [260] |
τῶν
ἄλλων
γένος
ὂν
ἀνεφάνη,
|
κατὰ |
πάντα
τὰ
ὄντα
διεσπαρμένον.
(Θεαίτητος) |
| [252] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐὰν
ἀεί,
|
κατὰ |
πάντα
ταῦτα
λέγοιεν
ἂν
οὐδέν, |
| [226] |
βουληθεὶς
δηλῶσαι
παραδείγματα
προθεὶς
ταῦτα
|
κατὰ |
πάντων
ἤρου;
(Ξένος)
Διαιρετικά
που |
| [232] |
γενέσεώς
τε
καὶ
οὐσίας
πέρι
|
κατὰ |
πάντων
λέγηταί
τι,
σύνισμεν
ὡς |
| [266] |
Πῶς;
~(Ξένος)
Οἷον
τότε
μὲν
|
κατὰ |
πλάτος
τέμνων
τὴν
ποιητικὴν
πᾶσαν, |
| [223] |
Τῆς
μεταβλητικῆς
οὐχ
ἡ
μὲν
|
κατὰ |
πόλιν
ἀλλαγή,
σχεδὸν
αὐτῆς
ἥμισυ |
| [225] |
ἡμῶν
τυχεῖν
ἄξιον.
(Θεαίτητος)
Ἀληθῆ·
|
κατὰ |
σμικρὰ
γὰρ
λίαν
καὶ
παντοδαπὰ |
| [246] |
τὴν
λεγομένην
ὑπ'
αὐτῶν
ἀλήθειαν
|
(κατὰ |
σμικρὰ
διαθραύοντες
ἐν
τοῖς
λόγοις |
| [227] |
σύμπασα
κοσμητικὴ
τὴν
ἐπιμέλειαν
παρεχομένη
|
κατὰ |
σμικρὰ
πολλὰ
καὶ
γελοῖα
δοκοῦντα |
| [217] |
νῦν
πρῶτον
συγγενόμενον
ὑμῖν
μὴ
|
κατὰ |
σμικρὸν
ἔπος
πρὸς
ἔπος
ποιεῖσθαι |
| [241] |
ἔγωγέ
φημι
δεῖν,
εἰ
καὶ
|
κατὰ |
σμικρὸν
οἷοί
τ'
ἐπιλαβέσθαι
πῃ |
| [236] |
τοῦτο
τὸ
(μέρος
ἐστὶ
καὶ
|
κατὰ |
σύμπασαν
μιμητικήν;
(Θεαίτητος)
Πῶς
δ' |
| [226] |
πᾶς
ἂν
ἴδοι;
(Θεαίτητος)
Ναί,
|
κατὰ |
σχολήν
γε
ἴσως·
οὐ
μὴν |
| [235] |
ὁ
σοφιστὴς
ὑπομείνῃ,
συλλαβεῖν
αὐτὸν
|
κατὰ |
τὰ
ἐπεσταλμένα
(ὑπὸ
τοῦ
βασιλικοῦ |
| [235] |
Ἔστι
δ'
αὕτη
μάλιστα
ὁπόταν
|
κατὰ |
τὰς
τοῦ
παραδείγματος
συμμετρίας
τις |
| [266] |
μάλιστ'
ἂν
λεγοίσθην
εἰδωλοποιικώ·
καὶ
|
κατὰ |
ταῦτα
δὴ
πάλιν
ἡ
ποιητικὴ |
| [247] |
λέγουσιν
ἴσχειν;
(Θεαίτητος)
Τοῦτο
οὐκέτι
|
κατὰ |
ταὐτὰ
ἀποκρίνονται
πᾶν,
ἀλλὰ
τὴν |
| [230] |
τῶν
αὐτῶν
πρὸς
τὰ
αὐτὰ
|
κατὰ |
ταὐτὰ
ἐναντίας.
ἱ
δ'
ὁρῶντες |
| [258] |
τὸ
μὴ
δίκαιον
τῷ
δικαίῳ
|
κατὰ |
ταὐτὰ
θετέον
πρὸς
τὸ
μηδέν |
| [249] |
ἐξαιρήσομεν.
(Θεαίτητος)
Πῶς;
(Ξένος)
Τὸ
|
κατὰ |
ταὐτὰ
καὶ
ὡσαύτως
καὶ
περὶ |
| [253] |
καὶ
τὰ
γένη
πρὸς
ἄλληλα
|
κατὰ |
ταὐτὰ
μείξεως
ἔχειν
ὡμολογήκαμεν,
ἆρ' |
| [241] |
Καὶ
λόγος
οἶμαι
ψευδὴς
οὕτω
|
κατὰ |
ταὐτὰ
νομισθήσεται
(τά
τε
ὄντα |
| [256] |
ὂν
ποιεῖ,
καὶ
σύμπαντα
δὴ
|
κατὰ |
ταὐτὰ
οὕτως
οὐκ
ὄντα
ὀρθῶς |
| [248] |
τὴν
ὄντως
οὐσίαν,
ἣν
ἀεὶ
|
κατὰ |
ταὐτὰ
ὡσαύτως
ἔχειν
φατέ,
γένεσιν |
| [252] |
ὅσοι
κατ'
εἴδη
τὰ
ὄντα
|
κατὰ |
ταὐτὰ
ὡσαύτως
ἔχοντα
εἶναί
φασιν |
| [239] |
καλεῖν·
ἑνὸς
γὰρ
εἴδει
καὶ
|
κατὰ |
ταύτην
ἂν
τὴν
πρόσρησιν
προσαγορεύοιτο. |
| [262] |
πράξεις
αὖ
πραττόντων
(ὠνομάσθη,
καὶ
|
κατὰ |
ταύτην
δὴ
τὴν
συνέχειαν
οὐδείς |
| [237] |
σκοπῶν
αὐτός
τε
ἴθι
κἀμὲ
|
κατὰ |
ταύτην
τὴν
ὁδὸν
ἄγε.
(Ξένος) |
| [258] |
δὲ
καὶ
τὸ
μὴ
ὂν
|
κατὰ |
ταὐτὸν
ἦν
τε
καὶ
ἔστι |
| [229] |
Τὸ
γοῦν
εἰκός,
ὡς
εἰπεῖν
|
κατὰ |
τὴν
ἀνθρωπίνην
δόξαν.
(Ξένος)
Τί |
| [236] |
μήν;
(Ξένος)
Οὐκοῦν
πάμπολυ
καὶ
|
κατὰ |
τὴν
ζωγραφίαν
τοῦτο
τὸ
(μέρος |
| [227] |
πάσας,
καὶ
θάτερα
τῶν
ἑτέρων
|
κατὰ |
τὴν
ὁμοιότητα
οὐδὲν
ἡγεῖται
γελοιότερα, |
| [261] |
τοὔπισθεν
ἀπωσθείς;
σχολῇ
που,
τὸ
|
κατὰ |
(τὴν
παροιμίαν
λεγόμενον,
ὅ
γε |
| [264] |
ψευδὴς
δόξα
καὶ
λόγος
ἢ
|
κατὰ |
τὴν
προσδοκίαν
ἣν
ἐφοβήθημεν
ἄρτι, |
| [249] |
μηδὲ
τὸ
παράπαν
ἀκούειν,
ἀλλὰ
|
κατὰ |
τὴν
τῶν
παίδων
εὐχήν,
ὅσα |
| [243] |
Τάχα
τοίνυν
ἴσως
οὐχ
ἧττον
|
κατὰ |
τὸ
ὂν
ταὐτὸν
τοῦτο
πάθος |
| [239] |
ἀριθμοῦ
προστιθεὶς
τῷ
μὴ
ὄντι,
|
κατὰ |
τὸ
ὀρθὸν
φθέγξασθαί
τι
περὶ |
| [251] |
ἕτερα
ἄπειρα,
καὶ
τἆλλα
δὴ
|
κατὰ |
τὸν
αὐτὸν
λόγον
οὕτως
ἓν |
| [248] |
συμβαίνει
πάσχειν.
Τὴν
οὐσίαν
δὴ
|
κατὰ |
τὸν
λόγον
τοῦτον
γιγνωσκομένην
ὑπὸ |
| [256] |
ἄρ'
ἐστί
πῃ
καὶ
ἕτερον
|
κατὰ |
τὸν
νυνδὴ
λόγον.
(Θεαίτητος)
Ἀληθῆ. |
| [216] |
ξένον
ἀλλά
τινα
θεὸν
ἄγων
|
κατὰ |
τὸν
Ὁμήρου
λόγον
λέληθας;
ὅς |
| [245] |
παντελῶς
τό
γε
ἀληθῶς
ἓν
|
κατὰ |
τὸν
ὀρθὸν
λόγον
εἰρῆσθαι.
(Θεαίτητος) |
| [257] |
ἡμῖν,
ὅσαπέρ
ἐστι
τὰ
ἄλλα,
|
κατὰ |
τοσαῦτα
οὐκ
ἔστιν·
ἐκεῖνα
γὰρ |
| [248] |
τῆς
γνώσεως,
καθ'
ὅσον
γιγνώσκεται,
|
κατὰ |
τοσοῦτον
κινεῖσθαι
διὰ
τὸ
πάσχειν, |
| [264] |
διχῇ
τὸ
(προτεθὲν
γένος,
πορεύεσθαι
|
κατὰ |
τοὐπὶ
δεξιὰ
ἀεὶ
μέρος
τοῦ |
| [221] |
ἱκανῶς
δεδήλωται.
(Ξένος)
Φέρε
δή,
|
κατὰ |
τοῦτο
τὸ
παράδειγμα
καὶ
τὸν |
| [265] |
ὑπ'
ἀνθρώπων
συνιστάμενα
ἀνθρωπίνῃ,
καὶ
|
κατὰ |
τοῦτον
δὴ
τὸν
λόγον
δύο |
| [245] |
(Θεαίτητος)
Πάνυ
γε.
(Ξένος)
Καὶ
|
κατὰ |
τοῦτον
δὴ
τὸν
λόγον
ἑαυτοῦ |
| [217] |
ἔργον.
(Θεόδωρος)
Καὶ
μὲν
δὴ
|
κατὰ |
τύχην
γε,
ὦ
Σώκρατες,
λόγων |
| [253] |
ἄμουσος;
(Θεαίτητος)
Οὕτως.
(Ξένος)
Καὶ
|
κατὰ |
τῶν
ἄλλων
δὴ
τεχνῶν
καὶ |
| [256] |
νῦν
ἀφικόμεθα,
ἐλέγχοντες
ὡς
ἔστι
|
κατὰ |
φύσιν
ταύτῃ.
(Θεαίτητος)
Πῶς
γὰρ |
