| Page |
|---|
| [241] |
ἀναγκάζεσθαι,
διομολογησαμένους
νυνδὴ
τοῦτο
εἶναι
|
πάντων |
ἀδυνατώτατον.
(Ξένος)
Ὀρθῶς
ἀπεμνημόνευσας.
Ἀλλ' |
| [234] |
καὶ
τὸν
λέγοντα
δὴ
σοφώτατον
|
πάντων |
ἅπαντ'
εἶναι;
(Θεαίτητος)
Τί
γὰρ |
| [248] |
Τὸ
δὲ
δὴ
κοινωνεῖν,
ὦ
|
πάντων |
ἄριστοι,
τί
τοῦθ'
ὑμᾶς
ἐπ' |
| [233] |
δόξαν
παρασκευάζειν
ὡς
εἰσὶ
πάντα
|
πάντων |
αὐτοὶ
σοφώτατοι.
Δῆλον
γὰρ
ὡς |
| [255] |
(Θεαίτητος)
Ναί.
(Ξένος)
Καὶ
διὰ
|
πάντων |
γε
αὐτὴν
αὐτῶν
φήσομεν
εἶναι |
| [259] |
ἀφάνισις
τὸ
διαλύειν
ἕκαστον
ἀπὸ
|
πάντων· |
διὰ
γὰρ
τὴν
ἀλλήλων
τῶν |
| [246] |
περιλαμβάνοντες.
Τῶν
γὰρ
τοιούτων
ἐφαπτόμενοι
|
πάντων |
διισχυρίζονται
τοῦτο
εἶναι
μόνον
ὃ |
| [253] |
δέχεται;
καὶ
δὴ
καὶ
διὰ
|
πάντων |
εἰ
συνέχοντ'
ἄττ'
αὔτ'
ἐστιν, |
| [233] |
(Ξένος)
Δοξαστικὴν
ἄρα
τινὰ
περὶ
|
πάντων |
ἐπιστήμην
ὁ
σοφιστὴς
ἡμῖν
ἀλλ' |
| [226] |
δηλῶσαι
παραδείγματα
προθεὶς
ταῦτα
κατὰ
|
πάντων |
ἤρου;
(Ξένος)
Διαιρετικά
που
τὰ |
| [246] |
λέγοντας
αὖ
θεατέον,
~ἵν'
ἐκ
|
πάντων |
ἴδωμεν
(ὅτι
τὸ
ὂν
τοῦ |
| [226] |
ὡς
ἐγὼ
συννοῶ,
λέγεται
παρὰ
|
πάντων |
καθαρμός
τις.
(Θεαίτητος)
Λέγεται
γὰρ |
| [259] |
τε
ὂν
καὶ
θάτερον
διὰ
|
πάντων |
καὶ
δι'
ἀλλήλων
διεληλυθότε
τὸ |
| [233] |
τοίνυν
σὲ
καὶ
ἐμὲ
τῶν
|
πάντων |
καὶ
πρὸς
ἡμῖν
τἆλλα
ζῷα |
| [242] |
ἀρξάμενον,
ὡς
ἑνὸς
ὄντος
τῶν
|
πάντων |
καλουμένων
οὕτω
διεξέρχεται
τοῖς
μύθοις. |
| [252] |
(Ξένος)
Ἔτι
τοίνυν
ἂν
αὐτοὶ
|
πάντων |
καταγελαστότατα
μετίοιεν
τὸν
λόγον
οἱ |
| [253] |
τῶν
ἄλλων
οἷον
δεσμὸς
διὰ
|
πάντων |
κεχώρηκεν,
ὥστε
ἄνευ
τινὸς
αὐτῶν |
| [232] |
τε
καὶ
οὐσίας
πέρι
κατὰ
|
πάντων |
λέγηταί
τι,
σύνισμεν
ὡς
αὐτοί |
| [259] |
(Θεαίτητος)
Τί
δή;
(Ξένος)
Τελεωτάτη
|
πάντων |
λόγων
ἐστὶν
ἀφάνισις
τὸ
διαλύειν |
| [231] |
ἡμερωτάτῳ.
Τὸν
δὲ
ἀσφαλῆ
δεῖ
|
πάντων |
μάλιστα
περὶ
τὰς
ὁμοιότητας
ἀεὶ |
| [237] |
μαρτυρεῖται,
καὶ
μάλιστά
γε
δὴ
|
πάντων |
ὁ
λόγος
αὐτὸς
ἂν
δηλώσειε |
| [254] |
πολλά,
τὰ
δὲ
καὶ
διὰ
|
πάντων |
οὐδὲν
κωλύειν
τοῖς
(πᾶσι
κεκοινωνηκέναι, |
| [232] |
ἆρ'
οὐκ
ἐν
κεφαλαίῳ
περὶ
|
πάντων |
πρὸς
ἀμφισβήτησιν
ἱκανή
τις
δύναμις |
| [244] |
πρὸς
ἄλλο
δὲ
ὁτιοῦν
οὐ
|
πάντων |
ῥᾷστον
ἀποκρίνασθαι.
(Θεαίτητος)
Πῶς;
(Ξένος) |
| [218] |
ὃ
νῦν
ἐπινοοῦμεν
ζητεῖν
οὐ
|
πάντων |
ῥᾷστον
συλλαβεῖν
τί
ποτ'
ἔστιν, |
| [240] |
(Θεαίτητος)
Ποῖον;
(Ξένος)
Τὸ
διὰ
|
πάντων |
τούτων
ἃ
πολλὰ
εἰπὼν
ἠξίωσας |
| [254] |
λόγῳ
τῇδε
σκοποῦντες,
μὴ
περὶ
|
πάντων |
τῶν
εἰδῶν,
ἵνα
μὴ
ταραττώμεθα |
| [234] |
γοητεύειν,
δεικνύντας
εἴδωλα
λεγόμενα
περὶ
|
πάντων, |
ὥστε
ποιεῖν
ἀληθῆ
δοκεῖν
λέγεσθαι |
