| Page |
|---|
| [236] |
χρὴ
ψευδῆ
λέγειν
ἢ
δοξάζειν
|
ὄντως |
εἶναι,
~καὶ
τοῦτο
φθεγξάμενον
ἐναντιολογίᾳ |
| [247] |
μόνον
εἰς
ἅπαξ,
πᾶν
τοῦτο
|
ὄντως |
εἶναι·
τίθεμαι
γὰρ
ὅρον
(ὁρίζειν) |
| [231] |
ἀληθῆ
λέγοντα
καὶ
διισχυριζόμενον
εἰπεῖν
|
ὄντως |
εἶναι
τὸν
σοφιστήν.
(Ξένος)
Εἰκότως |
| [230] |
καθαρώτατον
καὶ
κάλλιστον
ἔπρεπε
τὸν
|
ὄντως |
ἐσόμενον
εὐδαίμονα
εἶναι.
(Θεαίτητος)
Παντάπασι |
| [252] |
ὄντως
κινεῖσθαι
λέγοντες,
οἱ
δὲ
|
ὄντως |
ἑστηκότ'
εἶναι.
(Θεαίτητος)
Κομιδῇ
μὲν |
| [240] |
(Ξένος)
Οὐκ
ὂν
ἄρα
(οὐκ)
|
ὄντως |
ἐστὶν
ὄντως
ἣν
λέγομεν
εἰκόνα; |
| [240] |
ὂν
ἄρα
(οὐκ)
ὄντως
ἐστὶν
|
ὄντως |
ἣν
λέγομεν
εἰκόνα;
(Θεαίτητος)
Κινδυνεύει |
| [236] |
πω
δύναμαι
θεάσασθαι
σαφῶς,
(ἀλλ'
|
ὄντως |
θαυμαστὸς
ἁνὴρ
καὶ
κατιδεῖν
παγχάλεπος, |
| [252] |
γε
εἶναι
προσάπτουσιν,
οἱ
μὲν
|
ὄντως |
κινεῖσθαι
λέγοντες,
οἱ
δὲ
ὄντως |
| [254] |
μὴ
ὂν
λέγουσιν
ὡς
ἔστιν
|
ὄντως |
μὴ
ὂν
ἀθῴοις
ἀπαλλάττειν.
(Θεαίτητος) |
| [240] |
γὰρ
οὖν·
πλήν
γ'
εἰκὼν
|
ὄντως. |
(Ξένος)
Οὐκ
ὂν
ἄρα
(οὐκ) |
| [240] |
μέν.
(Ξένος)
Ἆρα
τὸ
ἀληθινὸν
|
ὄντως |
ὂν
λέγων;
(Θεαίτητος)
Οὕτως.
(Ξένος) |
| [266] |
εἶναι
γένος,
εἰ
τὸ
(ψεῦδος
|
ὄντως |
ὂν
ψεῦδος
καὶ
τῶν
ὄντων |
| [256] |
Οὐκοῦν
δὴ
σαφῶς
ἡ
κίνησις
|
ὄντως |
οὐκ
ὄν
ἐστι
καὶ
ὄν, |
| [240] |
(Θεαίτητος)
Τί
μήν;
(Ξένος)
Οὐκ
|
ὄντως |
(οὐκ)
ὂν
ἄρα
λέγεις
τὸ |
| [248] |
λογισμοῦ
δὲ
ψυχῇ
πρὸς
τὴν
|
ὄντως |
οὐσίαν,
ἣν
ἀεὶ
κατὰ
ταὐτὰ |
| [268] |
αἵματος”
ὃς
ἂν
φῇ
τὸν
|
ὄντως |
σοφιστὴν
εἶναι,
τἀληθέστατα,
ὡς
ἔοικεν, |
| [268] |
ἀληθῶς
αὐτὸν
ἐκεῖνον
τὸν
παντάπασιν
|
ὄντως |
σοφιστήν.
(Ξένος)
Οὐκοῦν
συνδήσομεν
αὐτοῦ, |
| [263] |
τε
ῥημάτων
γιγνομένη
καὶ
ὀνομάτων
|
ὄντως |
τε
καὶ
ἀληθῶς
γίγνεσθαι
λόγος |
| [258] |
εἰπεῖν
ὡς
αὐτὸ
τοῦτό
ἐστιν
|
ὄντως |
τὸ
μὴ
ὄν.
(Θεαίτητος)
Καὶ |
| [216] |
πόληασηομ.
Οἱ
μὴ
πλαστῶς
ἀλλ'
|
ὄντως |
φιλόσοφοι,
καθορῶντες
ὑψόθεν
τὸν
τῶν |
