Page
[259]	καλῶς λέγομεν ἐλέγξας, ἢ μέχριπερ	ἂν	ἀδυνατῇ, λεκτέον καὶ ἐκείνῳ καθάπερ
[265]	πᾶσαν ἔφαμεν εἶναι δύναμιν ἥτις	ἂν	αἰτία γίγνηται τοῖς μὴ πρότερον
[240]	ἐροῦμεν; (Θεαίτητος) Τοῦτο· τί γὰρ	ἂν	ἄλλο εἴπαιμεν; (Ξένος) Ψευδὴς δ'
[224]	ὄνομα. (Θεαίτητος) Καὶ τί τις	ἂν	ἄλλο ὄνομα εἰπὼν οὐκ ἂν
[253]	δικαίως φιλοσοφοῦντι. (Θεαίτητος) Πῶς γὰρ	ἂν	ἄλλῳ δοίη τις; (Ξένος) Τὸν
[237]	ὂν εἶναι· ψεῦδος γὰρ οὐκ	ἂν	ἄλλως ἐγίγνετο ὄν. Παρμενίδης δὲ
[241]	ὄντα εἶναι. (Θεαίτητος) Πῶς γὰρ	ἂν	ἄλλως τοιοῦτος γένοιτο; (Ξένος) Σχεδὸν
[243]	ὁμοίως εἶναι λέγετε· σχεδὸν γὰρ	ἂν	ἀμφοτέρως ἕν, ἀλλ' οὐ δύο
[246]	νομιμώτερον αὐτοὺς ἢ νῦν ἐθέλοντας	ἂν	ἀποκρίνασθαι. τὸ γὰρ ὁμολογηθὲν παρὰ
[237]	ὂν φθέγγεσθαι; (Θεαίτητος) Τέλος γοῦν	ἂν	ἀπορίας ὁ λόγος ἔχοι. ~(Ξένος)
[247]	αὐτοῖς ῥητέον. Τάχ' οὖν ἴσως	ἂν	ἀποροῖεν· εἰ δή τι τοιοῦτον
[249]	μὲν οὖν. (Ξένος) Βαβαὶ μέντ'	ἂν	ἄρα, ὦ Θεαίτητε, ὥς μοι
[224]	μὴν τό γε περὶ τἆλλα	ἂν	ἁρμόττοι· τὸ δὲ περὶ ταῦτα
[242]	Φέρε δή, τίνα ἀρχήν τις	ἂν	ἄρξαιτο παρακινδυνευτικοῦ λόγου; δοκῶ μὲν
[256]	μετελάμβανεν αὐτὴ κίνησις στάσεως, οὐδὲν	ἂν	ἄτοπον ἦν στάσιμον αὐτὴν προσαγορεύειν;
[225]	εἰπεῖν. (Θεαίτητος) Καὶ τί> τις	ἂν	αὖ εἰπὼν ἕτερον οὐκ ἐξαμάρτοι
[217]	οὐχ ὅσον ὧδε ἐρωτηθὲν ἐλπίσειεν	ἂν	αὐτὸ εἶναί τις, ἀλλὰ τυγχάνει
[252]	(Θεαίτητος) Ὀρθῶς. (Ξένος) Ἔτι τοίνυν	ἂν	αὐτοὶ πάντων καταγελαστότατα μετίοιεν τὸν
[233]	σὸν δὴ τοῦτο, σχολῇ ποτ'	ἂν	αὐτοῖς τις χρήματα διδοὺς ἤθελεν
[232]	ποιεῖν ἀμφισβητητικούς; (Θεαίτητος) Οὐδεὶς γὰρ	ἂν	αὐτοῖς ὡς ἔπος εἰπεῖν διελέγετο
[264]	τῆς τοῦ σοφιστοῦ κοινωνίας, ἕως	ἂν	αὐτοῦ τὰ κοινὰ πάντα περιελόντες,
[251]	τούτων, (ὦ Θεαίτητε, τί ποτ'	ἂν	αὐτοὺς προαιρεῖσθαι φήσομεν; (Θεαίτητος) Ἐγὼ
[250]	μετειλήφατον, νῦν ἐλπὶς ἤδη καθάπερ	ἂν	αὐτῶν θάτερον εἴτε ἀμυδρότερον εἴτε
[234]	γεγραμμένα ἐπιδεικνύς, λανθάνειν ὡς ὅτιπερ	ἂν	βουληθῇ δρᾶν, τοῦτο ἱκανώτατος ὢν
[217]	Ἔξεστι τοίνυν τῶν παρόντων ὃν	ἂν	βουληθῇς ἐκλέξασθαι, πάντες γὰρ ὑπακούσονταί
[248]	πάσχειν, ὃ δή φαμεν οὐκ	ἂν	γενέσθαι περὶ τὸ ἠρεμοῦν. (Θεαίτητος)
[245]	πρὸς τῷ μὴ εἶναι μηδ'	ἂν	γενέσθαι ποτὲ ὄν. (Θεαίτητος) Τί
[218]	δὴ νῦν οὕτως οὐκ ἀπερεῖν·	ἂν	δ' ἄρα τι τοιοῦτον γίγνηται,
[247]	σκόπει, προτεινομένων ἡμῶν, ἆρ' ἐθέλοιεν	ἂν	δέχεσθαι καὶ ὁμολογεῖν τοιόνδ' εἶναι
[237]	δὴ πάντων ὁ λόγος αὐτὸς	ἂν	δηλώσειε μέτρια βασανισθείς. τοῦτο οὖν
[236]	μείζω δὲ τὰ κάτω φαίνοιτ'	ἂν	διὰ τὸ τὰ μὲν πόῤῥωθεν,
[219]	μέρη τέχνη τις κτητικὴ λεχθεῖσα	ἂν	διαπρέψειεν. (Θεαίτητος) Ναί· πρέποι γὰρ
[234]	πάντα οἶδε καὶ ταῦτα ἕτερον	ἂν	διδάξειεν ὀλίγου καὶ ἐν ὀλίγῳ
[243]	πέρι καὶ μετὰ τοῦτο σκεψόμεθ'	(ἂν	δόξῃ, περὶ δὲ τοῦ μεγίστου
[230]	εἶναι, καὶ μαθεῖν οὐδέν ποτ'	ἂν	ἐθέλειν τὸν οἰόμενον εἶναι σοφὸν
[234]	εἶναι; (Θεαίτητος) Τί γὰρ οὐκ	ἂν	εἴη ἄλλη τις τοιαύτη τέχνη;
[259]	θατέρου μετειληφὸς ἕτερον τῶν ἄλλων	ἂν	εἴη γενῶν, ἕτερον δ' ἐκείνων
[219]	κατὰ λόγους χειρούμενον σύμπαν, χειρωτικὸν	ἂν	εἴη; (Θεαίτητος) Φαίνεται γοῦν ἐκ
[253]	σχεδὸν (οἷον τὰ γράμματα πεπονθότ'	ἂν	εἴη. Καὶ γὰρ ἐκείνων τὰ
[261]	τοι μέγιστον ἡμῖν τεῖχος ᾑρημένον	ἂν	εἴη, τὰ δ' ἄλλα ἤδη
[233]	Οὐδαμῶς. (Ξένος) Τί ποτ' οὖν	ἂν	εἴη τὸ τῆς σοφιστικῆς δυνάμεως
[237]	τὸ μὴ ὄν, τί δοκοῦμεν	ἂν	εἰς τί καὶ ἐπὶ ποῖον
[248]	τοῦτο. ~(Ξένος) Καλῶς· ἴσως γὰρ	ἂν	εἰς ὕστερον ἡμῖν τε καὶ
[263]	πέτεται. (Θεαίτητος) Καὶ τοῦτον οὐδ'	ἂν	εἷς ἄλλως εἴποι πλὴν ἐμόν
[230]	τῶν προσφερομένων μαθημάτων (ὄνησιν, πρὶν	ἂν	ἐλέγχων τις τὸν ἐλεγχόμενον εἰς
[261]	γ' ἀθυμῶν ἐν τούτοις δράσειεν	ἂν	ἐν ἄλλοις, ἢ μηδὲν ἐν
[247]	γεγόνασιν ἇνδρες· ἐπεὶ τούτων οὐδ'	ἂν	ἓν ἐπαισχυνθεῖεν οἵ γε αὐτῶν
[217]	λόγῳ διεξιέναι λέγων τοῦτο ὃ	ἂν	ἐνδείξασθαί τῳ βουληθῇς, ἢ δι'
[220]	Τὸ μέν, ὅτι πᾶν ὅσον	ἂν	ἕνεκα κωλύσεως εἴργῃ τι περιέχον,
[219]	τε μιμητική, σύμπαντα ταῦτα δικαιότατ'	ἂν	ἑνὶ προσαγορεύοιτ' ἂν ὀνόματι. (Θεαίτητος)
[250]	εἰ τὰ νῦν συνομολογοῦντες (δικαίως	ἂν	ἐπερωτηθεῖμεν ἅπερ αὐτοὶ τότε ἠρωτῶμεν
[242]	ἔμοιγε μηδαμῇ δόξων μηδὲν πλημμελεῖν,	ἂν	ἐπὶ τὸν ἔλεγχον τοῦτον καὶ
[249]	τοῦτον παντὶ λόγῳ μαχετέον, ὃς	ἂν	ἐπιστήμην ἢ φρόνησιν ἢ νοῦν
[237]	οὐδὲ λέγειν φατέον, ὅς γ'	ἂν	ἐπιχειρῇ μὴ ὂν φθέγγεσθαι; (Θεαίτητος)
[249]	ἔχειν αὐτά; (Θεαίτητος) Καὶ τίν'	ἂν	ἕτερον ἔχοι τρόπον; (Ξένος) Ἀλλὰ
[255]	νῦν δὲ ἀτεχνῶς ἡμῖν ὅτιπερ	ἂν	ἕτερον ᾖ, συμβέβηκεν ἐξ ἀνάγκης
[254]	τούτου καὶ τάχα ἐπισκεψόμεθα σαφέστερον,	ἂν	ἔτι βουλομένοις ἡμῖν ᾖ· περὶ
[260]	μηδ' εἶναι τὸ παράπαν, οὐδὲν	ἂν	ἔτι που λέγειν οἷοί τ'
[218]	Ναί. (Ξένος) Τί δῆτα προταξαίμεθ'	ἂν	εὔγνωστον μὲν καὶ σμικρόν, λόγον
[227]	Καὶ ψυχῆς ἄρα, καθ' ὅσον	ἂν	εὑρίσκωμεν κακίας ἀφαίρεσίν τινα, καθαρμὸν
[239]	πάλαι καὶ τὰ νῦν ἡττημένον	ἂν	εὕροι περὶ τὸν τοῦ μὴ
[219]	πρὸς ὃ βουλόμεθα. (Θεαίτητος) Καλῶς	ἂν	ἔχοι. (Ξένος) Φέρε δή, τῇδε
[244]	(ἔστιν ὄνομά τι, λόγον οὐκ	ἂν	ἔχον. (Θεαίτητος) Πῇ; (Ξένος) Τιθείς
[238]	ὁ λόγος. (Ξένος) Πῶς οὖν	ἂν	ἢ διὰ τοῦ στόματος φθέγξαιτο
[223]	κολακικήν, ~ὡς (ἐγᾦμαι, πάντες φαῖμεν	ἂν	ἢ> ἡδυντικήν τινα τέχνην εἶναι.
[224]	καπηλικὸν εἴτε αὐτοπωλικόν, ἀμφοτέρως, ὅτιπερ	ἂν	ᾖ περὶ τὰ τοιαῦτα μαθηματοπωλικὸν
[227]	μὲν θάτερον, ἐκβάλλειν δὲ ὅσον	ἂν	ᾖ πού τι φλαῦρον. (Θεαίτητος)
[245]	ποσόν τι γὰρ ὄν, ὁπόσον	ἂν	ᾖ, τοσοῦτον ὅλον ἀναγκαῖον αὐτὸ
[222]	μηδεμίαν ἡγῇ θήραν· τούτων ὁπότερ'	ἂν	ἡγῇ φίλον εἰρῆσθαί σοι, τοῦτο
[223]	ἔγωγε εἰπὼν τὸ προσῆκον ὄνομ'	ἂν	ἡγοῦμαι καλεῖν αὐτόν. (Ξένος) Κατὰ
[218]	ἐφ' ᾧ καλοῦμεν ἑκάτερος τάχ'	ἂν	ἰδίᾳ παρ' ἡμῖν αὐτοῖς ἔχοιμεν·
[226]	εἶδος αὖ διπλοῦν ὂν πᾶς	ἂν	ἴδοι; (Θεαίτητος) Ναί, κατὰ σχολήν
[254]	δῆλον ὡς οὐκ ἀνετέον πρὶν	ἂν	ἱκανῶς αὐτὸν θεασώμεθα. (Θεαίτητος) Καλῶς
[249]	νοῦν καθορᾷς ὄντα ἢ γενόμενον	ἂν	καὶ ὁπουοῦν; (Θεαίτητος) Ἥκιστα. (Ξένος)
[216]	τῶν ἀνθρώπων καθορᾶν. Τάχ' οὖν	ἂν	καὶ σοί τις οὗτος τῶν
[252]	κίνησίς τε αὐτὴ παντάπασιν ἵσταιτ'	ἂν	καὶ στάσις αὖ πάλιν αὐτὴ
[230]	καὶ τὸν ἀνέλεγκτον αὖ νομιστέον,	ἂν	καὶ τυγχάνῃ (βασιλεὺς ὁ μέγας
[220]	αὖ τὴν θήραν ἆρ' οὐκ	ἂν	κατὰ μέγιστα μέρη δύο διέλοιμεν;
[257]	δὲ τῶν πραγμάτων περὶ ἅττ'	ἂν	κέηται τὰ ἐπιφθεγγόμενα ὕστερον τῆς
[228]	οὖν. (Ξένος) Τί δ' ὅσ'	ἂν>	κινήσεως μετασχόντα καὶ σκοπόν τινα
[255]	ἐστι. (Θεαίτητος) Πῶς; (Ξένος) Ὅτιπερ	ἂν	κοινῇ προσείπωμεν κίνησιν καὶ στάσιν,
[239]	τοίνυν ἐμέ γε τί τις	ἂν	λέγοι; καὶ γὰρ πάλαι καὶ
[266]	τὼ δ' ὑπολοίπω σχεδὸν μάλιστ'	ἂν	λεγοίσθην εἰδωλοποιικώ· καὶ κατὰ ταῦτα
[220]	δὲ ἆρ' οὐ διπλοῦν εἶδος	ἂν	λέγοιτο ἐν δίκῃ, τὸ μὲν
[224]	καὶ ποτῶν πράσεως ἔμπορον ὀρθῶς	ἂν	λεγόμενον παρασχεῖν. (Θεαίτητος) Ἀληθέστατα λέγεις.
[235]	τὴν ὑποδεχομένην αὐτὸν μοῖραν, ἕωσπερ	ἂν	ληφθῇ. Πάντως οὔτε οὗτος οὔτε
[263]	Μηδενὸς δέ> γε ὢν οὐδ'	ἂν	λόγος εἴη τὸ παράπαν· ἀπεφήναμεν
[260]	Ἀλλ' ἴσως τῇδ' ἑπόμενος ῥᾷστ'	ἂν	μάθοις. (Θεαίτητος) Πῇ; (Ξένος) Τὸ
[260]	ὥστε ταύτῃ μὲν ἴσως οὐκ	ἂν	μάχοιτο ἔτι· τάχα δ' ἂν
[219]	καὶ τίνι; (Ξένος) Πᾶν ὅπερ	ἂν	μὴ πρότερόν τις ὂν ὕστερον
[230]	σύμπαν αὐτὸ ὀρθότατα εἴποι τις	ἂν	νουθετητικήν. (Θεαίτητος) Ἔστιν οὕτως. (Ξένος)
[218]	μετὰ τοῦτο, ὡς ἔοικε, γίγνοιτο	ἂν	ὁ λόγος. Ἂν δ' ἄρα
[262]	ὀνόματος καὶ ῥήματος· ὅτου δ'	ἂν	ὁ λόγος ᾖ, σύ μοι
[230]	Τίνι δή; (Ξένος) Διερωτῶσιν ὧν	ἂν	οἴηταί τίς τι πέρι λέγειν
[251]	δυνώμεθα, τὸν γοῦν λόγον ὅπῃπερ	ἂν	οἷοί τε ὦμεν εὐπρεπέστατα διωσόμεθα
[219]	ταῦτα δικαιότατ' ἂν ἑνὶ προσαγορεύοιτ'	ἂν	ὀνόματι. (Θεαίτητος) Πῶς καὶ τίνι;
[238]	μὴ ὂν προσφέρειν. (Θεαίτητος) Οὔκουν	ἂν	ὀρθῶς γε, ὡς ἔοικεν, ἐπιχειροῖμεν,
[252]	ἀεί, κατὰ πάντα ταῦτα λέγοιεν	ἂν	οὐδέν, εἴπερ μηδεμία ἔστι σύμμειξις.
[260]	ᾗ φαμεν αὐτὸν εἶναι, (διαμάχοιτ'	ἂν	πάλιν ὡς παντάπασιν οὐκ ἔστιν,
[247]	τε καὶ αὐτόχθονες, ἀλλὰ διατείνοιντ'	ἂν	πᾶν ὃ μὴ δυνατοὶ ταῖς
[252]	καὶ ἀληθές. (Ξένος) Τί δ'	ἂν	πάντα ἀλλήλοις ἐῶμεν δύναμιν ἔχειν
[224]	ἂν ἄλλο ὄνομα εἰπὼν οὐκ	ἂν	πλημμελοίη πλὴν τὸ νῦν ζητούμενον
[236]	τέχνην ἆρ' οὐ φανταστικὴν ὀρθότατ'	ἂν	προσαγορεύοιμεν; (Θεαίτητος) Πολύ γε. (Ξένος)
[263]	Πῶς; (Ξένος) Ὧδ' εἴσῃ ῥᾷον,	ἂν	πρῶτον λάβῃς αὐτὰ τί ποτ'
[216]	Τοῦ μέντοι ξένου ἡμῖν ἡδέως	ἂν	πυνθανοίμην, εἰ φίλον αὐτῷ, ~τί
[244]	κἂν οὕτω τὰ δύο λέγοιτ'	ἂν	σαφέστατα ἕν. (Θεαίτητος) Ὀρθότατα εἴρηκας.
[260]	στερηθέντες, τὸ μὲν μέγιστον, φιλοσοφίας	ἂν	στερηθεῖμεν· ἔτι δ' ἐν τῷ
[230]	τροφῆς ἀπολαύειν δύνασθαι σῶμα, πρὶν	ἂν	τὰ ἐμποδίζοντα ἐντός τις ἐκβάλῃ,
[244]	(Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Καὶ μὴν	ἂν	ταὐτόν γε αὐτῷ τιθῇ τοὔνομα,
[239]	γὰρ εἴδει καὶ κατὰ ταύτην	ἂν	τὴν πρόσρησιν προσαγορεύοιτο. (Θεαίτητος) Παντάπασί
[230]	σώματα ἰατροὶ νενομίκασι μὴ πρότερον	ἂν	τῆς προσφερομένης τροφῆς ἀπολαύειν δύνασθαι
[248]	ὡς οὐδέτερον οὐδετέρου· τἀναντία γὰρ	ἂν	τοῖς ἔμπροσθεν λέγοιεν. (Ξένος) Μανθάνω·
[233]	αὐτοῖς τις χρήματα διδοὺς ἤθελεν	ἂν	τούτων αὐτῶν μαθητὴς γίγνεσθαι. (Θεαίτητος)
[220]	τῶν ἰχθύων οὐχ ᾗ τις	ἂν	τύχῃ τοῦ σώματος, ~ὥσπερ (τοῖς
[265]	ἄλλως πως δοξαζόντων εἶναι, νῦν	ἂν	τῷ λόγῳ μετὰ πειθοῦς ἀναγκαίας
[233]	ἐπιστάμενον αὐτὸς ἀνεπιστήμων ὢν δύναιτ'	ἂν	ὑγιές τι λέγων ἀντειπεῖν; (Θεαίτητος)
[232]	δυνατὸν ἡγῇ τοῦτο; τάχα γὰρ	ἂν	ὑμεῖς μὲν ὀξύτερον οἱ νέοι
[227]	διχῇ τέμνειν. (Θεαίτητος) Καθ' ὁποῖ'	ἂν	ὑφηγῇ πειράσομαί σοι συντέμνειν. (Ξένος)
[260]	ἂν μάχοιτο ἔτι· τάχα δ'	ἂν	φαίη τῶν εἰδῶν τὰ μὲν
[240]	Τί δῆτα, ὦ ξένε, εἴδωλον	ἂν	φαῖμεν εἶναι πλήν γε τὸ
[248]	ἡμῖν τε καὶ τούτοις (ἕτερον	ἂν	φανείη. Πρὸς μὲν οὖν τούτους
[268]	γενεᾶς τε καὶ αἵματος” ὃς	ἂν	φῇ τὸν ὄντως σοφιστὴν εἶναι,
[266]	σκότος (ἐγγίγνηται, διπλοῦν δὲ ἡνίκ'	ἂν	φῶς οἰκεῖόν τε καὶ ἀλλότριον
[265]	ἡγούμεθα τῶν εἰς τὸν ἔπειτ'	ἂν>	χρόνον ἄλλως πως δοξαζόντων εἶναι,
[216]	δ' ἔστιν οἷς δόξαν παράσχοιντ'	ἂν	ὡς παντάπασιν ἔχοντες μανικῶς. Τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/11/2008