Page |
[235] |
νῦν
δυνατὸς
εἶναι.
(Θεαίτητος)
Σὺ
|
δ' |
ἀλλ'
εἰπὲ
πρῶτον
καὶ
δίελε |
[261] |
τεῖχος
ᾑρημένον
ἂν
εἴη,
τὰ
|
δ' |
ἄλλα
ἤδη
ῥᾴω
καὶ
σμικρότερα. |
[242] |
μὲν
ὦμεν
περὶ
ταῦτα,
ῥᾳδίως
|
δ' |
ἀλλήλοις
ὁμολογῶμεν
ὡς
εὐκρινῶς
ἔχοντες. |
[267] |
τοῦτο
αὐτῆς
προσειπόντες
ἀπονειμώμεθα·
τὸ
|
δ' |
ἄλλο
πᾶν
ἀφῶμεν
μαλακισθέντες
καὶ |
[260] |
λέγειν
οἷοί
τ'
ἦμεν.
(Ἀφῃρέθημεν
|
δ' |
ἄν,
εἰ
συνεχωρήσαμεν
μηδεμίαν
εἶναι |
[239] |
καὶ
ἐμὲ
χαίρειν
ἐῶμεν·
ἕως
|
δ' |
ἄν
τινι
δυναμένῳ
δρᾶν
τοῦτο |
[262] |
δι'
ὀνόματος
καὶ
ῥήματος·
ὅτου
|
δ' |
ἂν
ὁ
λόγος
ᾖ,
σύ |
[252] |
τε
καὶ
ἀληθές.
(Ξένος)
Τί
|
δ' |
ἂν
πάντα
ἀλλήλοις
ἐῶμεν
δύναμιν |
[260] |
οὐκ
ἂν
μάχοιτο
ἔτι·
τάχα
|
δ' |
ἂν
φαίη
τῶν
εἰδῶν
τὰ |
[249] |
ἄν;
(Θεαίτητος)
Οὐδαμῶς.
(Ξένος)
Τί
|
δ' |
Ἄνευ
τούτων
νοῦν
καθορᾷς
ὄντα |
[265] |
(Ξένος)
Τὸ
μὲν
θεῖον,
τὸ
|
δ' |
ἀνθρώπινον.
(Θεαίτητος)
Οὔπω
μεμάθηκα.
(Ξένος) |
[216] |
εἶναι
τοῦ
μηδενὸς
(τίμιοι)
τοῖς
|
δ' |
ἄξιοι
τοῦ
παντός·
καὶ
τοτὲ |
[235] |
παραδόντας
ἀποφῆναι
τὴν
ἄγραν·
ἐὰν
|
δ' |
ἄρα
κατὰ
μέρη
τῆς
μιμητικῆς |
[218] |
νῦν
οὕτως
οὐκ
ἀπερεῖν·
ἂν
|
δ' |
ἄρα
τι
τοιοῦτον
γίγνηται,
καὶ |
[218] |
γίγνοιτο
ἂν
ὁ
λόγος.
Ἂν
|
δ' |
ἄρα
τι
τῷ
μήκει
πονῶν |
[240] |
ἂν
ἄλλο
εἴπαιμεν;
(Ξένος)
Ψευδὴς
|
δ' |
αὖ
δόξα
ἔσται
τἀναντία
τοῖς |
[249] |
αὐτοῖς;
(Θεαίτητος)
Ἐμοὶ
γοῦν·
ὅπῃ
|
δ' |
αὖ
λελήθαμεν
οὕτως
ἔχοντες,
οὐ |
[232] |
(Θεαίτητος)
Παντάπασί
γε.
(Ξένος)
Τί
|
δ' |
αὖ
περὶ
νόμων
καὶ
συμπάντων |
[266] |
τὰ
πρὸς
ἡμῶν,
ἀνθρώπεια,
δύο
|
δ' |
αὖ
τὰ
πρὸς
θεῶν,
θεῖα. |
[268] |
(Θεαίτητος)
Εἰκὸς
γοῦν.
(Ξένος)
Τούτου
|
δ' |
αὖ
τὸ
γένος
ἓν
ἢ |
[218] |
ποτ'
ἔστιν,
ὁ
σοφιστής·
ὅσα
|
δ' |
αὖ
τῶν
μεγάλων
δεῖ
διαπονεῖσθαι |
[235] |
ὁρῶν
ἐν
αὐτῇ
τέχνην.
Ἔστι
|
δ' |
αὕτη
μάλιστα
ὁπόταν
κατὰ
τὰς |
[254] |
μὲν
δυοῖν
ἕτερόν
ἐστιν,
αὐτὸ
|
δ' |
ἑαυτῷ
ταὐτόν.
(Θεαίτητος)
Οὕτως.
(Ξένος) |
[236] |
τὸ
τὰ
μὲν
πόῤῥωθεν,
τὰ
|
δ' |
ἐγγύθεν
ὑφ'
ἡμῶν
ὁρᾶσθαι.
(Θεαίτητος) |
[231] |
ἦν>
(Ξένος)
Ὀρθῶς
ἐμνημόνευσας.
Πέμπτον
|
δ' |
ἐγὼ
πειράσομαι
(μνημονεύειν·
τῆς
γὰρ |
[231] |
μὴν
ἕκτον
ἀμφισβητήσιμον
μέν,
ὅμως
|
δ' |
ἔθεμεν
αὐτῷ
συγχωρήσαντες
δοξῶν
ἐμποδίων |
[265] |
λεγόμενα
ποιεῖσθαι
θείᾳ
τέχνῃ,
τὰ
|
δ' |
ἐκ
τούτων
ὑπ'
ἀνθρώπων
συνιστάμενα |
[240] |
οὔτε
τὸ
παράπαν
ὄψιν,
τὸ
|
δ' |
ἐκ
τῶν
λόγων
ἐρωτήσει
σε |
[259] |
ἄλλων
ἂν
εἴη
γενῶν,
ἕτερον
|
δ' |
ἐκείνων
ἁπάντων
ὂν
οὐκ
ἔστιν |
[223] |
Τί
δ'
οὔ;
(Ξένος)
Τῆς
|
δ' |
ἐμπορικῆς
ἆρ'
οὐκ
ᾐσθήμεθα
ὅτι |
[219] |
μὲν
ἀψύχου
γένους
διελομένους,
τὸ
|
δ' |
ἐμψύχου.
(Θεαίτητος)
Τί
μήν;
Εἴπερ |
[225] |
δικανικόν.
(Θεαίτητος)
Ναί.
(Ξένος)
Τὸ
|
δ' |
ἐν
ἰδίοις
αὖ
καὶ
κατακεκερματισμένον |
[260] |
μέγιστον,
φιλοσοφίας
ἂν
στερηθεῖμεν·
ἔτι
|
δ' |
ἐν
τῷ
παρόντι
δεῖ
λόγον |
[261] |
ἄν
ποτε
ἕλοι
πόλιν.
Νῦν
|
δ' |
ἐπεί,
ὠγαθέ,
τοῦτο
ὃ
λέγεις |
[253] |
Πῶς
δ'
οὔ;
(Ξένος)
Τί
|
δ' |
Ἐπειδὴ
καὶ
τὰ
γένη
πρὸς |
[259] |
τοτὲ
μὲν
ἐπὶ
θάτερα
τοτὲ
|
δ' |
ἐπὶ
θάτερα
τοὺς
λόγους
ἕλκων, |
[254] |
τὰ
μὲν
ἐπ'
ὀλίγον,
τὰ
|
δ' |
ἐπὶ
πολλά,
τὰ
δὲ
καὶ |
[257] |
ἐστί
που
καὶ
ἐκείνη,
τὸ
|
δ' |
ἐπί
τῳ
γιγνόμενον
μέρος
αὐτῆς |
[253] |
πολλὰς
χωρὶς
πάντῃ
διωρισμένας·
τοῦτο
|
δ' |
(ἔστιν,
ᾗ
τε
κοινωνεῖν
ἕκαστα |
[216] |
(φαντάζονται,
τοτὲ
δὲ
σοφισταί,
τοτὲ
|
δ' |
ἔστιν
οἷς
δόξαν
παράσχοιντ'
ἂν |
[229] |
τις
ἔοικεν
ὁδὸς
εἶναι,
τὸ
|
δ' |
ἕτερον
αὐτῆς
μόριον
λειότερον.
(Θεαίτητος) |
[220] |
καὶ
ὀνόμασι
διῃρημένον,
πεζοθηρικόν,
τὸ
|
δ' |
ἕτερον
νευστικοῦ
ζῴου
πᾶν
ἐνυγροθηρικόν; |
[264] |
ἀληθὴς
ἦν
καὶ
ψευδής,
τούτων
|
δ' |
ἐφάνη
διάνοια
μὲν
αὐτῆς
πρὸς |
[259] |
κομψὸν
οὔτε
χαλεπὸν
εὑρεῖν,
ἐκεῖνο
|
δ' |
ἤδη
καὶ
χαλεπὸν
ἅμα
καὶ |
[248] |
τοὺς
τῶν
εἰδῶν
φίλους·
σὺ
|
δ' |
ἡμῖν
καὶ
τὰ
παρὰ
τούτων |
[217] |
αἰτησάντων
χάριν
ἀπαρνηθεὶς
γένῃ,
τοσόνδε
|
δ' |
ἡμῖν
φράζε.
Πότερον
εἴωθας
ἥδιον |
[244] |
πρὸ
τοῦ
μὲν
ᾠόμεθα,
νῦν
|
δ' |
ἠπορήκαμεν.
Διδάσκετε
οὖν
πρῶτον
τοῦτ' |
[262] |
ὀνόμασι
τὰ
ῥήματα
κεράσῃ.
Τότε
|
δ' |
ἥρμοσέν
τε
καὶ
λόγος
ἐγένετο |
[228] |
οἷον
νόσον
ἐν
σώματι,
τὸ
|
δ' |
οἷον
αἶσχος
ἐγγιγνόμενον.
(Θεαίτητος)
Οὐκ |
[226] |
ἀπὸ
βελτίονος
ἀποχωρίζειν
ἦν,
τὸ
|
δ' |
ὅμοιον
ἀφ'
ὁμοίου.
(Θεαίτητος)
Σχεδὸν |
[230] |
αὐτὰ
κατὰ
ταὐτὰ
ἐναντίας.
ἱ
|
δ' |
ὁρῶντες
ἑαυτοῖς
μὲν
χαλεπαίνουσι,
πρὸς |
[228] |
Ὀρθότατα
μὲν
οὖν.
(Ξένος)
Τί
|
δ' |
ὅσ'
ἂν>
κινήσεως
μετασχόντα
καὶ |
[232] |
περὶ
αὐτῶν
ταῦτα.
(Ξένος)
Τί
|
δ' |
ὅσα
φανερὰ
γῆς
τε
καὶ |
[264] |
(Θεαίτητος)
Καὶ
πῶς;
(Ξένος)
Τί
|
δ' |
ὅταν
μὴ
καθ'
αὑτὸ
ἀλλὰ |
[240] |
καὶ
κατὰ
βραχύ.
(Ξένος)
Τί
|
δ' |
Οὐ
καὶ
μηδαμῶς
εἶναι
τὰ |
[232] |
που.
(Θεαίτητος)
Ναί.
(Ξένος)
Τί
|
δ' |
Οὐ
καὶ
τῶν
ἄλλων
αὐτοῦ |
[224] |
πλὴν
ὅπερ
νυνδή.
(Θεαίτητος)
Τί
|
δ' |
οὐ
μέλλω;
(Ξένος)
Καὶ
τὸ |
[235] |
μιμήματος
γένεσιν
ἀπεργάζηται.
(Θεαίτητος)
Τί
|
δ' |
Οὐ
πάντες
οἱ
μιμούμενοί
τι |
[260] |
μετέχειν
τοῦ
μὴ
ὄντος,
τὰ
|
δ' |
οὔ,
καὶ
λόγον
δὴ
καὶ |
[262] |
τὰ
μὲν
ἀλλήλοις
ἥρμοττεν,
τὰ
|
δ' |
οὔ,
καὶ
περὶ
τὰ
τῆς |
[244] |
ἓν
καταγέλαστόν
που.
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Καὶ
τὸ
παράπαν |
[220] |
τὸ
δὲ
ἔνυδρον;
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Καὶ
τοῦ
πτηνοῦ |
[264] |
καὶ
ἐνίοτε
εἶναι.
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Κατανοεῖς
οὖν
ὅτι |
[262] |
αὐτὸν
εἶναι
δεῖ;
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Προσέχωμεν
δὴ
τὸν |
[249] |
συγχωρητέον
ὡς
ὄντα.
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Συμβαίνει
δ'
οὖν, |
[253] |
τὰ
δὲ
συναρμόττει.
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Τὰ
δέ
γε |
[236] |
κατὰ
σύμπασαν
μιμητικήν;
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Τὴν
δὴ
φάντασμα |
[223] |
καὶ
πράσει
ἐμπορική;
(Θεαίτητος)
Τί
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Τῆς
δ'
ἐμπορικῆς |
[253] |
τοιαῦτα
εὑρήσομεν
ἕτερα.
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Τί
δ'
Ἐπειδὴ |
[267] |
ἄν
τις
μιμήσαιτο.
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Τί
δὲ
δικαιοσύνης |
[255] |
ἄλλα
ἀεὶ
λέγεσθαι.
(Θεαίτητος)
Τί
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Τὸ
δέ
γ' |
[245] |
ὅλον
ἓν
εἶναι.
(Θεαίτητος)
Τί
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Τὸ
δὲ
πεπονθὸς |
[261] |
ὅτι
τὰ
μὲν
ἐθέλει,
τὰ
|
δ' |
οὔ.
(Ξένος)
Τὸ
τοιόνδε
λέγεις |
[246] |
φασιν
εἶναί
τι.
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Τοῦτο
δὲ
οὐ |
[254] |
γὰρ
ἄμφω
που.
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Τρία
δὴ
γίγνεται |
[239] |
τὸν
λόγον
ἐποιούμην.
(Θεαίτητος)
Πῶς
|
δ' |
οὔ;
(Ξένος)
Φαμὲν
δέ
γε |
[253] |
μὲν
ἐθέλει
τοῦτο
δρᾶν,
τὰ
|
δ' |
οὔ,
σχεδὸν
(οἷον
τὰ
γράμματα |
[267] |
ὃ
μιμοῦνται
τοῦτο
πράττουσιν,
οἱ
|
δ' |
οὐκ
εἰδότες.
καίτοι
τίνα
μείζω |
[259] |
σύμπαντα
πολλαχῇ
μὲν
ἔστι,
πολλαχῇ
|
δ' |
οὐκ
ἔστιν.
(Θεαίτητος)
Ἀληθῆ.
(Ξένος) |
[230] |
τὰ
δὲ
μαλθακωτέρως
παραμυθούμενοι·
τὸ
|
δ' |
οὖν
σύμπαν
αὐτὸ
ὀρθότατα
εἴποι |
[235] |
ἄνευ
τῶν
παθημάτων
προσάγειν.
~Περὶ
|
δ' |
οὖν
τοῦ
σοφιστοῦ
τόδε
μοι |
[249] |
Πῶς
δ'
οὔ;
(Ξένος)
Συμβαίνει
|
δ' |
οὖν,
ὦ
Θεαίτητε,
ἀκινήτων
τε |
[264] |
ἐπειδὴ
πέφανται
μὲν
λόγος,
πέφανται
|
δ' |
οὖσα
δόξα
ψευδής,
ἐγχωρεῖ
δὴ |
[248] |
τὴν
μὲν
ψυχὴν
γιγνώσκειν,
τὴν
|
δ' |
οὐσίαν
γιγνώσκεσθαι.
(Θεαίτητος)
Φασὶ
μὴν |
[266] |
ἑκατέρας
τῆς
μερίδος
αὐτοποιητικόν,
τὼ
|
δ' |
ὑπολοίπω
σχεδὸν
μάλιστ'
ἂν
λεγοίσθην |
[268] |
οὐκ
εἰδότα
(αὐτὸν
ἔθεμεν·
μιμητὴς
|
δ' |
ὢν
τοῦ
σοφοῦ
δῆλον
ὅτι |