Page
[249]	τὸ ὂν κινούντων μηδὲ τὸ	παράπαν	ἀκούειν, ἀλλὰ κατὰ τὴν τῶν
[263]	οὐδ' ἂν λόγος εἴη τὸ	παράπαν·	ἀπεφήναμεν γὰρ ὅτι τῶν ἀδυνάτων
[239]	πολλὰ διορίζειν αὐτό, μηδὲ τὸ	παράπαν	αὐτὸ καλεῖν· ἑνὸς γὰρ εἴδει
[244]	δ' οὔ; (Ξένος) Καὶ τὸ	παράπαν	γε ἀποδέχεσθαί του λέγοντος ὡς
[242]	πατρικῷ λόγῳ νῦν, ἢ τὸ	παράπαν	ἐατέον, εἰ τοῦτό τις εἴργει
[239]	καλῶμεν, ἀνερωτῶν τί ποτε τὸ	παράπαν	εἴδωλον λέγομεν. Σκοπεῖν οὖν, ὦ
[249]	ψυχὴν ἔχειν> ἀκίνητον μέντοι τὸ	παράπαν	ἔμψυχον ὂν ἑστάναι; (Θεαίτητος) Πάντα
[247]	ὡς ἄρα τοῦτο οὐδὲν τὸ	παράπαν	ἐστίν. (Θεαίτητος) Σχεδὸν οἷα διανοοῦνται
[246]	σῶμα ἔχον εἶναι, καταφρονοῦντες τὸ	παράπαν	καὶ οὐδὲν ἐθέλοντες ἄλλο ἀκούειν.
[238]	ἢ καὶ τῇ διανοίᾳ τὸ	παράπαν	λάβοι τὰ μὴ ὄντα ἢ
[260]	μέν, ἔξαρνον δὲ γεγονέναι τὸ	παράπαν	μηδ' εἶναι ψεῦδος· τὸ γὰρ
[260]	ἀφῃρέθημεν αὐτὸ μηδ' εἶναι τὸ	παράπαν,	οὐδὲν ἂν ἔτι που λέγειν
[264]	εἴδωλον οὔτε φάντασμ' εἴη τὸ	παράπαν	(οὐδὲν διὰ τὸ μηδαμῶς μηδέποτε
[260]	μὴ ὄντος· ψεῦδος γὰρ τὸ	παράπαν	οὐκ εἶναι ταύτης μὴ συνισταμένης
[240]	(οὔτε ὕδατα γιγνώσκειν οὔτε τὸ	παράπαν	ὄψιν, τὸ δ' ἐκ τῶν
[245]	Μὴ ὄντος δέ γε τὸ	παράπαν	τοῦ ὅλου, ταὐτά τε (ταῦτα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/11/2008