Page
[240]	(οὐκ) ὄντως ἐστὶν ὄντως ἣν	λέγομεν	εἰκόνα; (Θεαίτητος) Κινδυνεύει τοιαύτην τινὰ
[258]	ἐναντίου τινὸς αὐτῷ χαίρειν πάλαι	λέγομεν,	~(εἴτ' ἔστιν εἴτε μή, λόγον
[237]	τὶ” τοῦτο (ῥῆμα) ἐπ' ὄντι	λέγομεν	ἑκάστοτε· μόνον γὰρ αὐτὸ λέγειν,
[259]	πεισάτω τις ὡς οὐ καλῶς	λέγομεν	ἐλέγξας, ἢ μέχριπερ ἂν ἀδυνατῇ,
[251]	αὐτὸ πολλὰ καὶ πολλοῖς ὀνόμασι	λέγομεν.	(Θεαίτητος) Ἀληθῆ λέγεις. (Ξένος) Ὅθεν
[262]	πράξεσιν ὂν δήλωμα ῥῆμά που	λέγομεν.	(Θεαίτητος) Ναί. (Ξένος) Τὸ δέ
[255]	παντάπασιν ἕτερον στάσεως. ἢ πῶς	λέγομεν;	(Θεαίτητος) Οὕτως. (Ξένος) Οὐ στάσις
[226]	Τὰ τοιάδε, οἷον διηθεῖν τε	λέγομεν	καὶ διαττᾶν καὶ βράττειν καὶ
[229]	Τὸ ποῖον δὴ τούτων ἑκάτερον	λέγομεν;	(Ξένος) Τὸ μὲν ἀρχαιοπρεπές τι
[256]	μέθεξιν ταὐτοῦ πρὸς ἑαυτὴν οὕτω	λέγομεν,	ὅταν δὲ μὴ ταὐτόν, διὰ
[259]	λεκτέον καὶ ἐκείνῳ καθάπερ ἡμεῖς	λέγομεν,	ὅτι συμμείγνυταί τε ἀλλήλοις τὰ
[249]	ταῦτα μὲν ἀμφότερα ἐνόντ' αὐτῷ	λέγομεν,	οὐ μὴν ἐν ψυχῇ γε
[239]	τί ποτε τὸ παράπαν εἴδωλον	λέγομεν.	Σκοπεῖν οὖν, ὦ Θεαίτητε, χρὴ
[264]	διανοίας ἀποτελεύτησις, φαίνεται” δὲ ὃ	λέγομεν	σύμμειξις αἰσθήσεως καὶ δόξης, ἀνάγκη
[257]	ὡς ἔοικεν, οὐκ ἐναντίον τι	λέγομεν	τοῦ ὄντος ἀλλ' ἕτερον μόνον.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/11/2008