| Page |
|---|
| [259] |
(εἴτε
ὥς
τι
χαλεπὸν
κατανενοηκὼς
|
χαίρει |
τοτὲ
μὲν
ἐπὶ
θάτερα
τοτὲ |
| [220] |
μέρη
καὶ
τοιαῦτ'
ἄλλα
βραχέα,
|
χαίρειν |
ἐᾶσαι,
τὸ
δέ,
τῶν
ἐμψύχων |
| [239] |
δοκεῖ,
σὲ
μὲν
καὶ
ἐμὲ
|
χαίρειν |
ἐῶμεν·
ἕως
δ'
ἄν
τινι |
| [259] |
καὶ
τὸ
ὅμοιον
ἀνόμοιον,
καὶ
|
χαίρειν |
οὕτω
τἀναντία
ἀεὶ
προφέροντα
ἐν |
| [258] |
περὶ
μὲν
ἐναντίου
τινὸς
αὐτῷ
|
χαίρειν |
πάλαι
λέγομεν,
~(εἴτ'
ἔστιν
εἴτε |
| [236] |
οὖν.
(Ξένος)
Ἆρ'
οὖν
οὐ
|
χαίρειν |
τὸ
ἀληθὲς
ἐάσαντες
οἱ
δημιουργοὶ |
| [222] |
ἥμερον
ζῷον.
Θὲς
δὲ
ὅπῃ
|
χαίρεις, |
εἴτε
μηδὲν
τιθεὶς
ἥμερον,
εἴτε |
| [251] |
ἓν
πολλὰ
εἶναι,
καὶ
δήπου
|
χαίρουσιν |
οὐκ
ἐῶντες
ἀγαθὸν
λέγειν
(ἄνθρωπον, |
| [234] |
σμικρὰ
μὲν
φαίνεσθαι
τὰ
μεγάλα,
|
χαλεπὰ |
δὲ
τὰ
ῥᾴδια,
καὶ
πάντα |
| [230] |
(αὐτοῖς
ἐξαμαρτάνωσί
τι,
τὰ
μὲν
|
χαλεπαίνοντες, |
τὰ
δὲ
μαλθακωτέρως
παραμυθούμενοι·
τὸ |
| [230] |
ἱ
δ'
ὁρῶντες
ἑαυτοῖς
μὲν
|
χαλεπαίνουσι, |
πρὸς
δὲ
τοὺς
ἄλλους
ἡμεροῦνται, |
| [236] |
ὦ
μακάριε,
ἐσμὲν
ἐν
παντάπασι
|
χαλεπῇ |
(σκέψει.
Τὸ
γὰρ
φαίνεσθαι
τοῦτο |
| [245] |
ὅλον
εἶναι
τὸ
ὄν;
(Θεαίτητος)
|
Χαλεπὴν |
προβέβληκας
αἵρεσιν.
(Ξένος)
Ἀληθέστατα
μέντοι |
| [259] |
εὑρεῖν,
ἐκεῖνο
δ'
ἤδη
καὶ
|
χαλεπὸν |
ἅμα
καὶ
καλόν.
(Θεαίτητος)
Τὸ |
| [229] |
μέγα
τί
μοι
δοκῶ
καὶ
|
χαλεπὸν |
ἀφωρισμένον
ὁρᾶν
εἶδος,
πᾶσι
τοῖς |
| [217] |
Φθόνος
μὲν
γὰρ
οὐδεὶς
οὐδὲ
|
χαλεπὸν |
εἰπεῖν
ὅτι
γε
τρί'
ἡγοῦντο· |
| [254] |
ἀνευρήσομεν
ἐὰν
ζητῶμεν,
~ἰδεῖν
μὲν
|
χαλεπὸν |
(ἐναργῶς
καὶ
τοῦτον,
ἕτερον
μὴν |
| [259] |
γὰρ
οὔτε
τι
κομψὸν
οὔτε
|
χαλεπὸν |
εὑρεῖν,
ἐκεῖνο
δ'
ἤδη
καὶ |
| [237] |
καὶ
τῷ
πυνθανομένῳ
δεικνύναι;
(Θεαίτητος)
|
Χαλεπὸν |
ἤρου
καὶ
σχεδὸν
εἰπεῖν
οἵῳ |
| [237] |
μὴ
συνέχεσθαι,
παντάπασιν,
ὦ
(Θεαίτητε,
|
χαλεπόν. |
(Θεαίτητος)
Τί
δή;
(Ξένος)
Τετόλμηκεν |
| [218] |
ἔγωγε
καὶ
νῷν
οὕτω
συμβουλεύω,
|
χαλεπὸν |
καὶ
δυσθήρευτον
ἡγησαμένοις
εἶναι
τὸ |
| [243] |
τις
ἢ
μὴ
τούτων
εἴρηκε,
|
χαλεπὸν |
καὶ
πλημμελὲς
οὕτω
μεγάλα
κλεινοῖς |
| [259] |
νῦν
εἰρημένων·
(εἴτε
ὥς
τι
|
χαλεπὸν |
κατανενοηκὼς
χαίρει
τοτὲ
μὲν
ἐπὶ |
| [267] |
λήψεται
πρέπον;
ἢ
δῆλον
δὴ
|
χαλεπὸν |
ὄν,
διότι
τῆς
τῶν
γενῶν |
| [254] |
τὸ
σκοτεινὸν
τοῦ
τόπου
κατανοῆσαι
|
χαλεπός· |
ἦ
γάρ;
(Θεαίτητος)
Ροικεν.
(Ξένος) |
| [254] |
τρόπον
ἥ
τε
τοῦ
σοφιστοῦ
|
χαλεπότης |
ἥ
τε
τούτου.
(Θεαίτητος)
Πῶς; |
| [245] |
ἕτερον
ἐξ
ἄλλου,
μείζω
καὶ
|
χαλεπωτέραν |
φέρον
περὶ
τῶν
ἔμπροσθεν
ἀεὶ |
| [246] |
εἰς
σῶμα
πάντα
ἑλκόντων
(βίᾳ
|
χαλεπώτερον, |
ἴσως
δὲ
καὶ
σχεδὸν
ἀδύνατον. |
| [234] |
ἤ
τι
τεχνικώτερον
ἢ
καὶ
|
χαριέστερον |
εἶδος
ἢ
τὸ
μιμητικόν;
(Θεαίτητος) |
| [217] |
Τὸ
δὲ
αὖ
σοὶ
μὴ
|
χαρίζεσθαι |
καὶ
τοῖσδε,
ἄλλως
τε
καὶ |
| [217] |
ἡμῶν
τήν
γε
πρώτην
αἰτησάντων
|
χάριν |
ἀπαρνηθεὶς
γένῃ,
τοσόνδε
δ'
ἡμῖν |
| [224] |
παραμυθίας,
τὰ
δὲ
καὶ
σπουδῆς
|
χάριν |
ἀχθέντα
καὶ
πωλούμενα,
τὸν
ἄγοντα |
| [242] |
καὶ
(κάτω.
σὴν
γὰρ
δὴ
|
χάριν |
ἐλέγχειν
τὸν
λόγον
ἐπιθησόμεθα,
ἐάνπερ |
| [222] |
μισθαρνητικοῦ
τὸ
μὲν
προσομιλοῦν
διὰ
|
χάριτος |
καὶ
παντάπασι
δι'
ἡδονῆς
τὸ |
| [227] |
νενόμικεν,
ἀλλ'
ὡς
τὸ
πολὺ
|
χαυνότερον. |
Καὶ
δὴ
καὶ
νῦν,
ὅπερ |
| [226] |
ταῖς
εἰρημέναις
διακρίσεσι
τὸ
μὲν
|
χεῖρον |
ἀπὸ
βελτίονος
ἀποχωρίζειν
ἦν,
τὸ |
| [226] |
τὸ
βέλτιον
διακρίσεως,
τὸ
δὲ
|
χεῖρον |
ἀποβαλλούσης
ἔχω.
(Θεαίτητος)
Λέγε
τί. |
| [246] |
που
κυριώτερον
ἢ
τὸ
παρὰ
|
χειρόνων· |
ἡμεῖς
δὲ
οὐ
τούτων
φροντίζομεν, |
| [219] |
καὶ
πράξεσι,
τὰ
δὲ
τοῖς
|
χειρουμένοις |
οὐκ
ἐπιτρέπει,
μάλιστ'
ἄν
που |
| [219] |
κατ'
ἔργα
ἢ
κατὰ
λόγους
|
χειρούμενον |
σύμπαν,
χειρωτικὸν
ἂν
εἴη;
(Θεαίτητος) |
| [219] |
ὄντα
καὶ
γεγονότα
τὰ
μὲν
|
χειροῦται |
λόγοις
καὶ
πράξεσι,
τὰ
δὲ |
| [222] |
λειμῶνας
ἀφθόνους,
τἀν
τούτοις
θρέμματα
|
χειρωσόμενος. |
(Θεαίτητος)
Πῶς
λέγεις;
(Ξένος)
Τῆς |
| [219] |
εἰρημένων.
(Ξένος)
Τί
δέ;
Τὴν
|
χειρωτικὴν |
ἆρ'
οὐ
διχῇ
τμητέον;
(Θεαίτητος) |
| [223] |
ὡς
ἔοικεν,
ἡ
τέχνης
οἰκειωτικῆς,
|
χειρωτικῆς> |
(κτητικῆς,
θηρευτικῆς,
ζῳοθηρίας,
(πεζοθηρίας,
χερσαίας, |
| [219] |
ἢ
κατὰ
λόγους
χειρούμενον
σύμπαν,
|
χειρωτικὸν |
ἂν
εἴη;
(Θεαίτητος)
Φαίνεται
γοῦν |
| [221] |
μέρος
κτητικὸν
ἦν,
κτητικοῦ
δὲ
|
χειρωτικόν, |
χειρωτικοῦ
δὲ
θηρευτικόν,
τοῦ
δὲ |
| [221] |
κτητικὸν
ἦν,
κτητικοῦ
δὲ
χειρωτικόν,
|
χειρωτικοῦ |
δὲ
θηρευτικόν,
τοῦ
δὲ
θηρευτικοῦ |
| [223] |
χειρωτικῆς>
(κτητικῆς,
θηρευτικῆς,
ζῳοθηρίας,
(πεζοθηρίας,
|
χερσαίας, |
(ἡμεροθηρικῆς,
ἀνθρωποθηρίας,
πιθανοθηρίας>
ἰδιοθηρίας,
(μισθαρνικῆς, |
| [247] |
πᾶν
ὃ
μὴ
δυνατοὶ
ταῖς
|
χερσὶ |
συμπιέζειν
εἰσίν,
ὡς
ἄρα
τοῦτο |
| [246] |
τοῦ
ἀοράτου
πάντα
ἕλκουσι,
ταῖς
|
χερσὶν |
ἀτεχνῶς
πέτρας
καὶ
δρῦς
περιλαμβάνοντες. |
| [216] |
~(Θεόδωρος)
Κατὰ
τὴν
|
χθὲς |
ὁμολογίαν,
ὦ
Σώκρατες,
ἥκομεν
αὐτοί |
| [239] |
(τέχνην,
ῥᾳδίως
ἐκ
ταύτης
τῆς
|
χρείας |
τῶν
λόγων
ἀντιλαμβανόμενος
ἡμῶν
εἰς |
| [244] |
μεῖζον
οὔτε
τι
βαιότερον
πελέναι
|
χρεόν |
ἐστι
τῇ
ἢ
τῇ,
τοιοῦτόν |
| [220] |
ἡμᾶς
προσειπεῖν
ἑνὶ
λόγῳ
νῦν
|
χρεών· |
ἢ
τί
τις
ἄν,
ὦ |
| [226] |
(Θεαίτητος)
Οὐκοῦν
ἀμφοῖν
χρή.
(Ξένος)
|
Χρὴ |
γὰρ
οὖν,
καὶ
κατὰ
δύναμίν |
| [237] |
τὴν
ὁδὸν
ἄγε.
(Ξένος)
Ἀλλὰ
|
χρὴ |
δρᾶν
ταῦτα.
καί
μοι
λέγε· |
| [241] |
Ἀλλ'
ὅρα
δὴ
(βουλεύεσθαι)
τί
|
χρὴ |
δρᾶν
τοῦ
σοφιστοῦ
πέρι·
τὰς |
| [246] |
ποτ'
ἔστιν.
(Θεαίτητος)
Οὐκοῦν
πορεύεσθαι
|
χρὴ |
καὶ
ἐπὶ
τούτους.
(Ξένος)
Καὶ |
| [228] |
αὖ
πρὸς
τοῦτο
ἔχω
τί
|
χρή |
με
ἀποκρίνασθαι.
(Ξένος)
Πότερον
ἄλλο |
| [231] |
ἀπορῶν.
Αλλά
τοι
κἀκεῖνον
ἡγεῖσθαι
|
χρὴ |
νῦν
ἤδη
σφόδρα
ἀπορεῖν
ὅπῃ |
| [225] |
αὐτῶν
πειραθῶμεν
εἰπεῖν.
(Θεαίτητος)
Οὐκοῦν
|
χρή. |
(Ξένος)
Δοκῶ
μὴν
τό
γε |
| [254] |
ὂν
ἀθῴοις
ἀπαλλάττειν.
(Θεαίτητος)
οὐκοῦν
|
χρή. |
(Ξένος)
Μέγιστα
μὴν
τῶν
γενῶν |
| [226] |
ἑτέρᾳ
ληπτόν;
(Θεαίτητος)
Οὐκοῦν
ἀμφοῖν
|
χρή. |
(Ξένος)
Χρὴ
γὰρ
οὖν,
καὶ |
| [231] |
διὰ
τὸ
πολλὰ
(πεφάνθαι,
τί
|
χρή |
ποτε
ὡς
ἀληθῆ
λέγοντα
καὶ |
| [220] |
μῶν
ἄλλο
τι
πλὴν
ἕρκη
|
χρὴ |
προσαγορεύειν;
(Θεαίτητος)
Οὐδέν.
(Ξένος)
Τοῦτο |
| [229] |
διαίρεσιν
ἀξίαν
ἐπωνυμίας.
(Θεαίτητος)
Οὐκοῦν
|
χρὴ |
σκοπεῖν.
(Ξένος)
Δοκεῖ
τοίνυν
μοι |
| [250] |
(Θεαίτητος)
Σχεδόν.
(Ξένος)
Ποῖ
δὴ
|
χρὴ |
τὴν
διάνοιαν
ἔτι
τρέπειν
τὸν |
| [239] |
λέγομεν.
Σκοπεῖν
οὖν,
ὦ
Θεαίτητε,
|
χρὴ |
τί
τις
τῷ
νεανίᾳ
πρὸς |
| [261] |
ποτε.
(Ξένος)
Θαῤῥεῖν,
ὦ
Θεαίτητε,
|
χρὴ |
τὸν
καὶ
σμικρόν
τι
δυνάμενον |
| [237] |
τινα
ἀποκρίνασθαι
τῶν
ἀκροατῶν
ποῖ
|
χρὴ |
τοὔνομ'
ἐπιφέρειν
τοῦτο,
τὸ
μὴ |
| [236] |
καὶ
νῦν.
Ὅπως
γὰρ
εἰπόντα
|
χρὴ |
ψευδῆ
λέγειν
ἢ
δοξάζειν
ὄντως |
| [233] |
σχολῇ
ποτ'
ἂν
αὐτοῖς
τις
|
χρήματα |
διδοὺς
ἤθελεν
ἂν
τούτων
αὐτῶν |
| [225] |
τοὐναντίον,
ἀπὸ
τῶν
ἰδιωτικῶν
ἐρίδων
|
χρηματιζόμενον, |
ἐν
τῷ
μέρει
σὺ
πειρῶ |
| [226] |
~(Ξένος)
Οὐδὲν
ἀλλ'
ἢ
τὸ
|
χρηματιστικὸν |
γένος,
ὡς
ἔοικεν,
ἐριστικῆς
ὂν |
| [219] |
τὸ
τῆς
γνωρίσεως
τό
τε
|
χρηματιστικὸν |
καὶ
ἀγωνιστικὸν
καὶ
θηρευτικόν,
ἐπειδὴ |
| [225] |
τὸ
μὲν
χρηματοφθορικόν,
τὸ
δὲ
|
χρηματιστικὸν |
ὂν
τυγχάνει.
(Θεαίτητος)
Παντάπασί
γε. |
| [225] |
Τοῦ
μὴν
ἐριστικοῦ
τὸ
μὲν
|
χρηματοφθορικόν, |
τὸ
δὲ
χρηματιστικὸν
ὂν
τυγχάνει. |
| [252] |
εἶναί”
που
περὶ
πάντα
ἀναγκάζονται
|
χρῆσθαι |
καὶ
τῷ
χωρὶς”
καὶ
τῷ |
| [220] |
τὸ
τοῖς
τριόδουσιν
οὕτω
μάλιστα
|
χρῆσθαι |
τριοδοντία
τις
οἶμαι
κέκληται.
(Θεαίτητος) |
| [267] |
(Θεαίτητος)
Ἔστω.
(Ξένος)
Θατέρῳ
τοίνυν
|
χρηστέον· |
ὁ
γὰρ
σοφιστὴς
οὐκ
ἐν |
| [223] |
ὅσοις
τὸ
σῶμα
τρέφεται
καὶ
|
χρῆται, |
τὸ
δὲ
ὅσοις
ἡ
ψυχή, |
| [265] |
τῶν
εἰς
τὸν
ἔπειτ'
ἂν>
|
χρόνον |
ἄλλως
πως
δοξαζόντων
εἶναι,
νῦν |
| [265] |
ἅπερ
νῦν
ἕλκεσθαι
φῄς,
ἐάσω·
|
χρόνος |
γὰρ
ἐκ
περιττοῦ
γίγνοιτ'
ἄν. |
| [234] |
τότε
ἀκουόντων
ἆρ'
οὐκ
ἀνάγκη
|
χρόνου |
τε
ἐπελθόντος
αὐτοῖς
ἱκανοῦ
καὶ |
| [236] |
ἀπορίας
ἀεὶ
ἐν
τῷ
πρόσθεν
|
χρόνῳ |
καὶ
νῦν.
Ὅπως
γὰρ
εἰπόντα |
| [234] |
διδάξειεν
ὀλίγου
καὶ
ἐν
ὀλίγῳ
|
χρόνῳ, |
μῶν
οὐ
παιδιὰν
νομιστέον;
(Θεαίτητος) |
| [235] |
βάθει,
καὶ
πρὸς
(τούτοις
ἔτι
|
χρώματα |
ἀποδιδοὺς
τὰ
προσήκοντα
ἑκάστοις,
τὴν |
| [251] |
πόλλ'
ἄττα
ἐπονομάζοντες,
τά
τε
|
χρώματα |
ἐπιφέροντες
αὐτῷ
καὶ
τὰ
σχήματα |
| [265] |
τῶν
πολλῶν
δόγματι
καὶ
ῥήματι
|
χρώμενοι- |
(Θεαίτητος)
Ποίῳ
τῳ;
(Ξένος)
Τὴν |
| [267] |
σὸν
σχῆμά
τις
τῷ
ἑαυτοῦ
|
χρώμενος |
σώματι
προσόμοιον
ἢ
φωνὴν
φωνῇ |
| [217] |
σοι
πρᾴως·
συμβούλῳ
μὴν
ἐμοὶ
|
χρώμενος |
τῶν
νέων
τινὰ
αἱρήσῃ,
Θεαίτητον |
| [231] |
~(Ξένος)
Τί
δέ;
Τοὺς
ταύτῃ
|
χρωμένους |
τῇ
τέχνῃ
τίνας
(φήσομεν;
ἐγὼ |
| [217] |
ἐρωτήσεων,
οἷόν
ποτε
καὶ
Παρμενίδῃ
|
χρωμένῳ |
καὶ
διεξιόντι
λόγους
παγκάλους
παρεγενόμην |
| [229] |
ἐχρῶντό
τε
καὶ
ἔτι
πολλοὶ
|
χρῶνται |
τὰ
νῦν,
~ὅταν
(αὐτοῖς
ἐξαμαρτάνωσί |
| [254] |
διὰ
τὸ
λαμπρὸν
αὖ
τῆς
|
χώρας |
οὐδαμῶς
εὐπετὴς
ὀφθῆναι·
τὰ
γὰρ |
| [238] |
ὄντα
ἢ
τὸ
μὴ
ὂν
|
χωρὶς |
ἀριθμοῦ;
(Θεαίτητος)
Λέγε
πῇ;
(Ξένος) |
| [245] |
τε
ὄντος
καὶ
τοῦ
ὅλου
|
χωρὶς |
ἰδίαν
ἑκατέρου
φύσιν
εἰληφότος.
(Θεαίτητος) |
| [252] |
πάντα
ἀναγκάζονται
χρῆσθαι
καὶ
τῷ
|
χωρὶς” |
καὶ
τῷ
τῶν
ἄλλων”
καὶ |
| [218] |
λόγων
ἢ
τοὔνομα
μόνον
συνωμολογῆσθαι
|
χωρὶς |
λόγου.
Τὸ
δὲ
φῦλον
ὃ |
| [227] |
εἶναι,
τοῦ
περὶ
τὸ
σῶμα
|
χωρὶς |
ὄν.
(Ξένος)
Πάντων
κάλλιστα.
καί |
| [262] |
ποτὲ
λόγος,
οὐδ'
αὖ
ῥημάτων
|
χωρὶς |
ὀνομάτων
λεχθέντων.
(Θεαίτητος)
Ταῦτ'
οὐκ |
| [253] |
διὰ
πολλῶν,
ἑνὸς
ἑκάστου
κειμένου
|
χωρίς, |
πάντῃ
διατεταμένην
ἱκανῶς
διαισθάνεται,
καὶ |
| [253] |
ἐν
ἑνὶ
συνημμένην,
καὶ
πολλὰς
|
χωρὶς |
πάντῃ
διωρισμένας·
τοῦτο
δ'
(ἔστιν, |
| [248] |
(Ξένος)
Γένεσιν,
τὴν
δὲ
οὐσίαν
|
χωρίς |
που
διελόμενοι
λέγετε;
ἦ
γάρ; |
| [249] |
περὶ
τὸ
αὐτὸ
δοκεῖ
(σοι
|
χωρὶς |
στάσεως
γενέσθαι
ποτ'
ἄν;
(Θεαίτητος) |
| [227] |
εὐπρεπέστατον
εἶναι
δόξει·
μόνον
ἐχέτω
|
χωρὶς |
τῶν
τῆς
ψυχῆς
καθάρσεων
πάντα |
