Page
[250]	Οἶμαι μὲν οὐδαμόσε ἔτι ῥᾴδιον.	ἰ	γάρ τι μὴ (κινεῖται, πῶς
[230]	τὰ αὐτὰ κατὰ ταὐτὰ ἐναντίας.	ἱ	δ' ὁρῶντες ἑαυτοῖς μὲν χαλεπαίνουσι,
[242]	καλουμένων οὕτω διεξέρχεται τοῖς μύθοις.	Ἰάδες	δὲ καὶ Σικελαί τινες ὕστερον
[229]	αἶσχος γυμναστική, περὶ δὲ νόσον	ἰατρική.	(Θεαίτητος) Φαίνεσθον. (Ξένος) Οὐκοῦν καὶ
[227]	ὅσα ἐντὸς σωμάτων ὑπὸ γυμναστικῆς	(ἰατρικῆς	τε ὀρθῶς διακρινόμενα καθαίρεται καὶ
[230]	ὥσπερ οἱ περὶ τὰ σώματα	ἰατροὶ	νενομίκασι μὴ πρότερον ἂν τῆς
[254]	ὄντος ἀεὶ διὰ λογισμῶν προσκείμενος	ἰδέᾳ,	διὰ τὸ λαμπρὸν αὖ τῆς
[253]	γε τοῦτο δυνατὸς δρᾶν μίαν	ἰδέαν	διὰ πολλῶν, ἑνὸς ἑκάστου κειμένου
[235]	τῆς μιμητικῆς· τὴν δὲ ζητουμένην	ἰδέαν,	ἐν ὁποτέρῳ ποθ' ἡμῖν οὖσα
[255]	ἀλλὰ διὰ τὸ μετέχειν τῆς	ἰδέας	τῆς θατέρου. (Θεαίτητος) Κομιδῇ μὲν
[251]	(ἀναφαίνεσθαι· καὶ ἐὰν αὖ μηδέτερον	ἰδεῖν	δυνώμεθα, τὸν γοῦν λόγον ὅπῃπερ
[254]	καὶ ἔπειτα ἀνευρήσομεν ἐὰν ζητῶμεν,	~ἰδεῖν	μὲν χαλεπὸν (ἐναργῶς καὶ τοῦτον,
[218]	Εὖ λέγεις, καὶ ταῦτα μὲν	ἰδίᾳ	βουλεύσῃ προϊόντος τοῦ λόγου· κοινῇ
[218]	ᾧ καλοῦμεν ἑκάτερος τάχ' ἂν	ἰδίᾳ	παρ' ἡμῖν αὐτοῖς ἔχοιμεν· δεῖ
[268]	δυνατὸν εἰρωνεύεσθαι καθορῶ, τὸν δὲ	ἰδίᾳ	τε καὶ βραχέσι λόγοις ἀναγκάζοντα
[222]	Ποῖα; (Ξένος) Τὸ μὲν ἕτερον	ἰδίᾳ,	τὸ δὲ δημοσίᾳ γιγνόμενον. (Θεαίτητος)
[232]	Ἀλλὰ μὴν ἔν γε ταῖς	ἰδίαις	συνουσίαις, ὁπόταν γενέσεώς τε καὶ
[257]	ἀφορισθὲν ἐπωνυμίαν ἴσχει τινὰ (ἑαυτῆς	ἰδίαν·	διὸ πολλαὶ τέχναι τ' εἰσὶ
[245]	ὄντος καὶ τοῦ ὅλου χωρὶς	ἰδίαν	ἑκατέρου φύσιν εἰληφότος. (Θεαίτητος) Ναί.
[222]	ἑκάτερον. (Ξένος) Οὐκοῦν αὖ τῆς	ἰδιοθηρευτικῆς	τὸ μὲν μισθαρνητικόν ἐστιν, τὸ
[223]	(πεζοθηρίας, χερσαίας, (ἡμεροθηρικῆς, ἀνθρωποθηρίας, πιθανοθηρίας>	ἰδιοθηρίας,	(μισθαρνικῆς, νομισματοπωλικῆς, δοξοπαιδευτικῆς, νέων πλουσίων
[225]	Ναί. (Ξένος) Τὸ δ' ἐν	ἰδίοις	αὖ καὶ κατακεκερματισμένον ἐρωτήσεσι πρὸς
[221]	ἦν τὸ ζήτημα πρῶτον, πότερον	ἰδιώτην	ἤ τινα τέχνην ἔχοντα θετέον
[221]	(Ξένος) Καὶ νῦν δὴ τοῦτον	ἰδιώτην	θήσομεν, ὦ Θεαίτητε, ἢ παντάπασιν
[221]	ὡς ἀληθῶς σοφιστήν; (Θεαίτητος) Οὐδαμῶς	ἰδιώτην·	μανθάνω γὰρ ὃ λέγεις, ὡς
[225]	Τούτου τοίνυν τοὐναντίον, ἀπὸ τῶν	ἰδιωτικῶν	ἐρίδων χρηματιζόμενον, ἐν τῷ μέρει
[226]	αὖ διπλοῦν ὂν πᾶς ἂν	ἴδοι;	(Θεαίτητος) Ναί, κατὰ σχολήν γε
[229]	(Θεαίτητος) Πῇ; (Ξένος) Τὴν ἄγνοιαν	ἰδόντες	εἴ πῃ κατὰ μέσον αὑτῆς
[257]	ταῦτα. (Θεαίτητος) Δικαιότατα εἴρηκας. (Ξένος)	Ἴδωμεν	δὴ καὶ τόδε. (Θεαίτητος) Τὸ
[246]	αὖ θεατέον, ~ἵν' ἐκ πάντων	ἴδωμεν	(ὅτι τὸ ὂν τοῦ μὴ
[223]	(Ξένος) Ἔτι δὲ καὶ τῇδε	ἴδωμεν·	οὐ γάρ τι φαύλης μέτοχόν
[242]	ἔλεγχον τοῦτον καὶ τὴν ἀπόδειξιν	ἴῃς,	θαῤῥῶν ἴθι τούτου γε ἕνεκα.
[224]	σοφιστικὸν γένος; (Ξένος) Οὐδὲν ἄλλο.	ἴθι	δὴ νῦν συναγάγωμεν αὐτὸ λέγοντες
[239]	σκεψώμεθα. (Θεαίτητος) Πῶς φῄς; (Ξένος)	Ἴθι	ἡμῖν εὖ καὶ γενναίως, ἅτε
[237]	βέλτιστα διέξεισι σκοπῶν αὐτός τε	ἴθι	κἀμὲ κατὰ ταύτην τὴν ὁδὸν
[257]	τῆς τοῦ καλοῦ φύσεως. (Ξένος)	Ἴθι	νυν τόδε μοι λέγε. (Θεαίτητος)
[242]	καὶ τὴν ἀπόδειξιν ἴῃς, θαῤῥῶν	ἴθι	τούτου γε ἕνεκα. (Ξένος) Φέρε
[232]	κεφαλαίῳ περὶ πάντων πρὸς ἀμφισβήτησιν	ἱκανή	τις δύναμις ἔοικ' εἶναι; (Θεαίτητος)
[248]	πέρι. (Θεαίτητος) Τὸ ποῖον; (Ξένος)	Ἱκανὸν	ἔθεμεν ὅρον που τῶν ὄντων,
[234]	ἀνάγκη χρόνου τε ἐπελθόντος αὐτοῖς	ἱκανοῦ	καὶ προϊούσης ἡλικίας τοῖς τε
[232]	ὅσ' ἀφανῆ τοῖς πολλοῖς, ἆρ'	ἱκανοὺς	ποιοῦσι τοῦτο δρᾶν; (Θεαίτητος) Λέγεται
[253]	τέχνης δεῖ τῷ μέλλοντι δρᾶν	ἱκανῶς	αὐτό; (Θεαίτητος) Τέχνης. (Ξένος) Ποίας;
[254]	ὡς οὐκ ἀνετέον πρὶν ἂν	ἱκανῶς	αὐτὸν θεασώμεθα. (Θεαίτητος) Καλῶς εἶπες.
[221]	Παντάπασι μὲν οὖν τοῦτό γε	ἱκανῶς	δεδήλωται. (Ξένος) Φέρε δή, κατὰ
[253]	ἑκάστου κειμένου χωρίς, πάντῃ διατεταμένην	ἱκανῶς	διαισθάνεται, καὶ πολλὰς ἑτέρας ἀλλήλων
[245]	μὲν οὐ διεληλύθαμεν, ὅμως δὲ	ἱκανῶς	ἐχέτω· τοὺς δὲ ἄλλως λέγοντας
[217]	ἡμᾶς· ἐπεὶ διακηκοέναι γέ φησιν	ἱκανῶς	καὶ οὐκ ἀμνημονεῖν. (Σωκράτης) Μὴ
[236]	εἴ τις λάβοι τὰ τηλικαῦτα	ἱκανῶς	ὁρᾶν, μηδ' εἰκὸς ᾧ φησιν
[221]	λόγον περὶ αὐτὸ τοὖργον εἰλήφαμεν	ἱκανῶς.	Συμπάσης γὰρ τέχνης τὸ μὲν
[244]	ἠπορήκαμεν, ὑμεῖς αὐτὰ ἡμῖν ἐμφανίζετε	ἱκανῶς,	τί ποτε βούλεσθε σημαίνειν ὁπόταν
[231]	ἀμφισβήτησιν οἴομαι (γενήσεσθαι τότε ὁπόταν	ἱκανῶς	φυλάττωσιν. (Θεαίτητος) Οὔκουν τό γε
[234]	ὅτιπερ ἂν βουληθῇ δρᾶν, τοῦτο	ἱκανώτατος	ὢν ἀποτελεῖν ἔργῳ. (Θεαίτητος) Πῶς
[246]	δὲ ἄλλως λέγοντας αὖ θεατέον,	~ἵν'	ἐκ πάντων ἴδωμεν (ὅτι τὸ
[243]	ᾤμην συνιέναι. Νῦν δὲ ὁρᾷς	ἵν'	ἐσμὲν αὐτοῦ πέρι τῆς ἀπορίας.
[250]	ἐρωτῶν σὲ καθάπερ ἐκείνους τότε,	ἵνα	ἅμα τι καὶ προί̈ ωμεν.
[261]	δόξαν, καθάπερ ἐῤῥήθη νυνδή, λάβωμεν,	ἵνα	ἐναργέστερον ἀπολογισώμεθα πότερον αὐτῶν ἅπτεται
[244]	οὖν πρῶτον τοῦτ' αὐτὸ ἡμᾶς,	ἵνα	μὴ δοξάζωμεν μανθάνειν μὲν τὰ
[254]	μὴ περὶ πάντων τῶν εἰδῶν,	ἵνα	μὴ ταραττώμεθα ἐν πολλοῖς, ἀλλὰ
[254]	κοινωνίας ἀλλήλων πῶς ἔχει δυνάμεως,	ἵνα	τό τε ὂν καὶ μὴ
[251]	(Θεαίτητος) Πάνυ μὲν οὖν. (Ξένος)	Ἵνα	τοίνυν πρὸς ἅπαντας ἡμῖν ὁ
[261]	φαντασίαν διερευνητέον ὅτι ποτ' ἔστιν,	~ἵνα	φανέντων καὶ τὴν κοινωνίαν αὐτῶν
[263]	ἐκείνης ῥεῦμα διὰ τοῦ στόματος	ἰὸν	μετὰ φθόγγου κέκληται λόγος; (Θεαίτητος)
[262]	πάλιν ὅταν λέγηται λέων” ἔλαφος”	ἵππος,	ὅσα τε ὀνόματα τῶν τὰς
[228]	(Ξένος) Ἀλλὰ μὴν ψυχήν γε	ἴσμεν	ἄκουσαν πᾶσαν πᾶν ἀγνοοῦσαν. (Θεαίτητος)
[266]	τούτων ἀδελφά, θεοῦ γεννήματα πάντα	ἴσμεν	αὐτὰ ἀπειργασμένα ἕκαστα· ἢ πῶς;
[263]	μὴν ἐν λόγοις γε αὖ	ἴσμεν	ἐνὸν- (Θεαίτητος) Τὸ ποῖον; (Ξένος)
[263]	Φάσιν τε καὶ ἀπόφασιν. (Θεαίτητος)	Ἴσμεν.	~(Ξένος) Ὅταν οὖν τοῦτο ἐν
[257]	φαινόμεθα τὸ σμικρὸν ἢ τὸ	ἴσον	δηλοῦν τῷ ῥήματι; (Θεαίτητος) Καὶ
[244]	εὐκύκλου σφαίρης ἐναλίγκιον ὄγκῳ, μεσσόθεν	ἰσοπαλὲς	πάντῃ· τὸ γὰρ οὔτε τι
[227]	πειρωμένη τιμᾷ πρὸς τοῦτο ἐξ	ἴσου	πάσας, καὶ θάτερα τῶν ἑτέρων
[250]	κείσθω διηπορημένον· ἐπειδὴ δὲ ἐξ	ἴσου	τό τε ὂν καὶ τὸ
[252]	Ὅτι κίνησίς τε αὐτὴ παντάπασιν	ἵσταιτ'	ἂν καὶ στάσις αὖ πάλιν
[252]	κινούντων καὶ τῶν ὡς ἓν	ἱστάντων	καὶ ὅσοι κατ' εἴδη τὰ
[252]	μεγίσταις ἀνάγκαις ἀδύνατον, κίνησίν τε	ἵστασθαι	καὶ στάσιν κινεῖσθαι; (Θεαίτητος) Πῶς
[267]	προσείπωμεν, τὴν δὲ μετ' ἐπιστήμης	ἱστορικήν	τινα μίμησιν. (Θεαίτητος) Ἔστω. (Ξένος)
[257]	μέρος αὐτῆς ἕκαστον ἀφορισθὲν ἐπωνυμίαν	ἴσχει	τινὰ (ἑαυτῆς ἰδίαν· διὸ πολλαὶ
[247]	τοιούτων; μῶν σῶμά τι λέγουσιν	ἴσχειν;	(Θεαίτητος) Τοῦτο οὐκέτι κατὰ ταὐτὰ
[249]	ἢ φρόνησιν ἢ νοῦν ἀφανίζων	ἰσχυρίζηται	περί τινος ὁπῃοῦν. (Θεαίτητος) Σφόδρα
[241]	καὶ κατὰ βραχὺ παρασπασώμεθα οὕτως	ἰσχυροῦ	λόγου; (Θεαίτητος) Πῶς γὰρ οὐχ
[223]	(Ξένος) Τὸ περὶ τὴν ψυχὴν	ἴσως	ἀγνοοῦμεν, ἐπεὶ τό γε ἕτερόν
[247]	τοῦτο αὐτοῖς ῥητέον. Τάχ' οὖν	ἴσως	ἂν ἀποροῖεν· εἰ δή τι
[248]	λέγειν, δέχονται τοῦτο. ~(Ξένος) Καλῶς·	ἴσως	γὰρ ἂν εἰς ὕστερον ἡμῖν
[246]	σῶμα πάντα ἑλκόντων (βίᾳ χαλεπώτερον,	ἴσως	δὲ καὶ σχεδὸν ἀδύνατον. Ἀλλ'
[248]	μὲν οὐ κατακούεις, ἐγὼ δὲ	ἴσως	διὰ συνήθειαν. (Θεαίτητος) Τίν' οὖν
[265]	θεοῦ γιγνομένης; (Θεαίτητος) Ἐγὼ μὲν	ἴσως	διὰ τὴν ἡλικίαν πολλάκις ἀμφότερα
[261]	δόξαν ἀποδεῖξαι, καὶ μετὰ τοῦτο	ἴσως	ἕτερον, καὶ ἔτ' ἄλλο μετ'
[228]	(Θεαίτητος) Οὐκ ἔμαθον. (Ξένος) Νόσον	ἴσως	καὶ στάσιν οὐ ταὐτὸν νενόμικας;
[255]	ἕν τι διανοητέον ἡμῖν; (Θεαίτητος)	Ἴσως.	(Ξένος) Ἀλλ' εἰ τὸ ὂν
[255]	προσαγορεύοντες λανθάνομεν ἡμᾶς αὐτούς; (Θεαίτητος)	Ἴσως.	(Ξένος) Ἀλλ' οὔ τι μὴν
[243]	ἄμφω βούλεσθε καλεῖν ὄν; (Θεαίτητος)	Ἴσως.	~(Ξένος) Ἀλλ' ὦ φίλοι, φήσομεν,
[243]	πρὸς ἀμφότερα ὁμοίως ἔχοντες. (Θεαίτητος)	Ἴσως.	(Ξένος) Καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[261]	οὔ. (Ξένος) Τὸ τοιόνδε λέγεις	ἴσως,	ὅτι τὰ μὲν ἐφεξῆς λεγόμενα
[226]	(Θεαίτητος) Ναί, κατὰ σχολήν γε	ἴσως·	οὐ μὴν ἔγωγε καθορῶ νῦν.
[260]	τοῦ ὄντος, ὥστε ταύτῃ μὲν	ἴσως	οὐκ ἂν μάχοιτο ἔτι· τάχα
[243]	(Θεαίτητος) Ὁρῶ. (Ξένος) Τάχα τοίνυν	ἴσως	οὐχ ἧττον κατὰ τὸ ὂν
[260]	διομολογητέον οὐκ ἔμαθον. (Ξένος) Ἀλλ'	ἴσως	τῇδ' ἑπόμενος ῥᾷστ' ἂν μάθοις.
[253]	ἐπιστήμης δεῖ, καὶ σχεδόν γε	ἴσως	τῆς μεγίστης; (Ξένος) Τίν' οὖν
[220]	ἀγκίστρῳ τε γιγνόμενον καὶ τῶν	ἰχθύων	οὐχ ᾗ τις ἂν τύχῃ
[226]	οὕτω ποιητέον, τοιόνδε τι μεταθέοντας	ἴχνος	αὐτοῦ. καί μοι λέγε· τῶν
[248]	(Ξένος) Πρὸς δὴ τοὺς ἑτέρους	ἴωμεν,	τοὺς τῶν εἰδῶν φίλους· σὺ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/11/2008