Livre, par. |
[1, 113] |
πεδ'
αἰσχύνας
οὐδὲ
ἀνεξοῦνται
τυραννούμενοι.
|
Ἀλλ' |
αἴ
κα
Πεισίστρατος
κατασχέθῃ
τὰν |
[1, 105] |
ἐπιτηδεύματα.
Χρυσοῦ
δ'
οὐδὲν
δέομαι,
|
ἀλλ' |
ἀπόχρη
με
ἐπανήκειν
ἐς
Σκύθας |
[1, 61] |
κίχοι
θανάτου,
~ἐπιτιμῶντα
αὐτῷ
εἰπεῖν·
|
Ἀλλ' |
εἴ
μοι
κἂν
νῦν
ἔτι |
[1, 108] |
ἐκ
τῶν
λόγων
τὰ
πράγματα
|
ἀλλ' |
ἐκ
τῶν
πραγμάτων
τοὺς
λόγους |
[1, 104] |
Ἀττικοῦ
ὅτι
Σκύθης
ἐστίν,
ἔφη,
|
Ἀλλ' |
ἐμοῦ
μὲν
ὄνειδος
ἡ
πατρίς, |
[1, 108] |
τῶν
λόγων
τὰ
πράγματα
συντελεῖσθαι,
|
ἀλλ' |
ἕνεκα
τῶν
πραγμάτων
τοὺς
λόγους. |
[1, 113] |
ἦμεν.
Τὺ
δὲ
μὴ
ἀλᾶσθαι,
|
ἀλλ' |
ἕρπε
ἐς
Κρήτην
ποθ'
ἁμέ. |
[1, 91] |
ἐν
βροτοῖσι
λόγων
τε
πλῆθος·
|
ἀλλ' |
ὁ
καιρὸς
ἀρκέσει.
Φρόνει
τι |
[1, 53] |
αὐτοῦ
κλήρου
δεκάτην,
οὐκ
ἐμοί,
|
ἀλλ' |
ὁπόθεν
ἔσται
ἀναλοῦν
εἴς
τε |
[1, 104] |
εἰσὶν
ἐν
Σκύθαις
αὐλοί,
εἶπεν,
|
Ἀλλ' |
οὐδὲ
ἄμπελοι.
Ἐρωτηθεὶς
τίνα
τῶν |
[1, 36] |
εἰ
λάθοι
θεοὺς
ἄνθρωπος
ἀδικῶν·
|
Ἀλλ' |
οὐδὲ
διανοούμενος,
ἔφη.
Πρὸς
τὸν |
[1, 58] |
ἄστεως,
οὔτε
μετὰ
τῶν
πεδιέων,
|
ἀλλ' |
οὐδὲ
μετὰ
τῶν
παράλων
ἐτάχθη. |
[1, 63] |
οὐ
παρειλήφαμεν,
πρὸς
τὸν
εἰπόντα,
|
Ἀλλ' |
οὐδὲν
ἀνύτεις,
εἰπεῖν,
δι'
αὐτὸ |
[1, 106] |
ἐχέτλην
ἀρότρῳ
προσαρμόττοντα,
καὶ
εἰπεῖν,
|
Ἀλλ' |
ὦ
Μύσων,
οὐχ
ὥρα
νῦν |
[1, 23] |
Περὶ
τροπῆς
καὶ
ἰσημερίας,
τὰ
|
ἄλλ' |
ἀκατάληπτα
εἶναι
δοκιμάσας.
Δοκεῖ
δὲ |