Livre, par. |
[1, 57] |
τὰ
ἔπη
ταυτί·
οἳ
δ'
|
ἄρ' |
Ἀθήνας
εἶχον"
καὶ
τὰ
ἑξῆς. |
[1, 121] |
παρ'
ἐκείνοις.
Ἦν
οὖν
τοῦτ'
|
ἄρ' |
ἀληθές·
ἢν
ᾖ
τις
σοφὸς |
[1, 80] |
πᾶν
ἐρέουσιν
ἔπος.
Οἱ
δ'
|
ἄρ' |
ὑπὸ
πληγῇσι
θοὰς
βέμβικας
ἔχοντες |
[1, 97] |
ὁμῶς
οἷσι
δίδωσι
θεός.
Καὶ
|
γὰρ |
ἀθυμήσας
ὁ
σοφὸς
Περίανδρος
ἀπέσβη, |
[1, 122] |
τὰ
ἄλλα
χρὴ
νοέειν·
ἅπαντα
|
γὰρ |
αἰνίσσομαι.
Τῇ
δὲ
νούσῳ
πιεζόμενος |
[1, 47] |
γ'
Ἀθηναίου,
πατρίδ'
ἀμειψάμενος·
αἶψα
|
γὰρ |
ἂν
φάτις
ἥδε
μετ'
ἀνθρώποισι |
[1, 43] |
σὲ
ἀφίξομαι
ἐς
Σῦρον.
Ἦ
|
γὰρ |
ἂν
φρενήρεες
εἴημεν
ἐγώ
τε |
[1, 100] |
φαίνηται,
ἤν
τε
μή.
Ὕποπτος
|
γὰρ |
ἀνδρὶ
αἰσυμνήτῃ
καὶ
τῶν
τις |
[1, 35] |
ἕν
τι
κεδνὸν
αἱροῦ·
βύσεις
|
γὰρ |
ἀνδρῶν
κωτίλων
γλώσσας
ἀπεραντολόγους.
Φέρεται |
[1, 51] |
καὶ>
φασιανοὺς
καὶ
ταώς·
φυσικῷ
|
γὰρ |
ἄνθει
κεκόσμηνται
καὶ
μυρίῳ
καλλίονι |
[1, 113] |
ἔλπομαι
τὸ
κράτος
ἵξεσθαι·
δυσμάχανον
|
γὰρ |
ἀνθρώπως
ἐλευθεριάξαντας
ἐν
τεθμοῖς
ἀρίστοις |
[1, 92] |
μάχεσθαι,
ἀλλοτρίων
παρόντων·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἄνοιαν,
τὸ
δὲ
μανίαν
σημαίνει. |
[1, 41] |
τοῦ
ἀριθμοῦ
αὐτῶν.
Λεάνδριος
μὲν
|
γὰρ |
ἀντὶ
Κλεοβούλου
καὶ
Μύσωνος
Λεώφαντον |
[1, 70] |
ἢ
κέρδος
αἰσχρόν·
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
ἅπαξ
ἐλύπησε,
τὸ
δὲ
διὰ |
[1, 60] |
αὐτὸν
καὶ
Μιμνέρμου
γράψαντος,
Αἲ
|
γὰρ |
ἄτερ
νούσων
τε
καὶ
ἀργαλέων |
[1, 108] |
χωρὶς
Πλάτωνος
τοῦ
φιλοσόφου.
Μέμνηται
|
γὰρ |
αὐτοῦ
καὶ
οὗτος
ἐν
τῷ |
[1, 81] |
ἐκ
διαθέσεως
αὐτὰ
εἰρηκέναι.
Εὐγενεστέρα
|
γὰρ |
αὐτῷ
οὖσα
ἡ
γυνή,
ἐπειδήπερ |
[1, 78] |
μέλλεις
πράττειν,
μὴ
πρόλεγε·
ἀποτυχὼν
|
γὰρ |
γελασθήσῃ.
Ἀτυχίαν
μὴ
ὀνειδίζειν,
νέμεσιν |
[1, 52] |
ὑμῖν
κοῦφος
ἔνεστι
νόος.
Εἰς
|
γὰρ |
γλῶσσαν
ὁρᾶτε
καὶ
εἰς
ἔπος |
[1, 31] |
Ἀριστοδήμου
καὶ
Ἀλκαῖος
οὕτως·
Ὡς
|
γὰρ |
δή
ποτ'
Ἀριστόδαμον
φαῖσ'
οὐκ |
[1, 100] |
ἢ
ἐγὼν
τὺ
ἀμυνοῦμαι.
Καὶ
|
γὰρ |
δὴν
καὶ
αὐτὸς
ποινὰς
ἔτισα |
[1, 53] |
γένους
ὄντι
τῶν
Κοδριδῶν.
Ἀνέλαβον
|
γὰρ |
ἐγὼ
ἃ
ὀμόσαντες
Ἀθηναῖοι
παρέξειν |
[1, 90] |
μωροῦ
φωτὸς
ἅδε
βουλά.
Οὐ
|
γὰρ |
εἶναι
Ὁμήρου
τὸ
ἐπίγραμμα,
πολλοῖς |
[1, 85] |
Ἀίδην,
πολιῷ
γήραϊ
νιφόμενον.
Εἶπε
|
γάρ, |
εἶπε
δίκην
ἑτάρου
τινός·
εἶτ' |
[1, 23] |
μὲν
σύγγραμμα
κατέλιπεν
οὐδέν·
ἡ
|
γὰρ |
εἰς
αὐτὸν
ἀναφερομένη
ναυτικὴ
ἀστρολογία |
[1, 49] |
τὸ
ἐφ'
ἑαυτῷ
διεκώλυσεν.
Ἄξας
|
γὰρ |
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν
μετὰ
δόρατος |
[1, 92] |
Γαμεῖν
ἐκ
τῶν
ὁμοίων·
ἂν
|
γὰρ |
ἐκ
τῶν
κρειττόνων
λάβῃς,
φησί, |
[1, 58] |
νόμους
τοῖς
ἀραχνίοις
ὁμοίους·
καὶ
|
γὰρ |
ἐκεῖνα,
ἐὰν
μὲν
ἐμπέσῃ
τι |
[1, 59] |
ταῖς
ἐπὶ
τῶν
λογισμῶν.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐκείνων
ἑκάστην
ποτὲ
μὲν
πλείω |
[1, 87] |
διάμενε.
Μὴ
ταχὺ
λάλει·
μανίαν
|
γὰρ |
ἐμφαίνει.
Φρόνησιν
ἀγάπα.
~Περὶ
θεῶν |
[1, 108] |
πραγμάτων
τοὺς
λόγους
ζητεῖν·
οὐ
|
γὰρ |
ἕνεκα
τῶν
λόγων
τὰ
πράγματα |
[1, 44] |
παρὰ
τοῖς
ἀποίκοις
ὑμέων·
καὶ
|
γὰρ |
ἐνθαῦτά
τοι
δεινὸν
οὐδέν.
Εἰ |
[1, 40] |
Περὶ
δὴ
τῶν
ἑπτά-
ἄξιον
|
γὰρ |
ἐνταῦθα
καθολικῶς
κἀκείνων
ἐπιμνησθῆναι
λόγοι |
[1, 45] |
σωμάτων
τε
καὶ
κτημάτων.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐπὶ
σώμασιν
ἐδανείζοντο
καὶ
πολλοὶ |
[1, 38] |
ὡς
Σωσικράτης
φησίν,
ἐνενήκοντα}
τελευτῆσαι
|
γὰρ |
ἐπὶ
τῆς
πεντηκοστῆς
ὀγδόης
Ὀλυμπιάδος, |
[1, 68] |
ἐγένετο,
αὐτοῦ
ὄντος,
Ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
ἐπίσταμαι,
εἶπεν,
ἀδικεῖσθαι,
σὺ
δὲ |
[1, 90] |
δίνῃς
ἀντιθέντα
μένος
στάλας;
ἅπαντα
|
γάρ |
ἐστι
θεῶν
ἥσσω·
λίθον
δὲ |
[1, 113] |
Σόλωνι
Θάρρει,
ὦ
ἑταῖρε.
Αἰ
|
γὰρ |
ἔτι
θητευόντεσσιν
Ἀθηναίοις
καὶ
μὴ |
[1, 85] |
ἐν
πόλει
αἴκε
μένῃς·
πλείσταν
|
γὰρ |
ἔχει
χάριν·
αὐθάδης
δὲ
τρόπος |
[1, 64] |
τὴν
πόλιν
ὤνησας.
Τό
τε
|
γὰρ |
θεῖον
καὶ
οἱ
νομοθέται
οὐ |
[1, 35] |
ἀγένητον
γάρ.
Κάλλιστον
κόσμος·
ποίημα
|
γὰρ |
θεοῦ.
Μέγιστον
τόπος·
ἅπαντα
γὰρ |
[1, 63] |
εὐθὺς
ἐς
οὐρανὸν
ἤγαγον·
εὖ
|
γὰρ |
θῆκε
νόμους
αὐτοῖς
ἄχθεα
κουφότατα. |
[1, 28] |
τοῦ
δήμου
τῶν
Μιλησίων.
~Φασὶ
|
γὰρ |
Ἰωνικούς
τινας
νεανίσκους
βόλον
ἀγοράσαι |
[1, 99] |
φοιτῆν
τὸν
Κορίνθου
τύραννον.
Ὑμᾶς
|
γὰρ |
καὶ
ἄσμενοι
ὄψονται
Κορίνθιοι
φοιτεῦντας |
[1, 43] |
σὲ
δὲ
μὴ
πλώσαιμεν.
Ἥξει
|
γὰρ |
καὶ
ὁ
Σόλων,
ἢν
ἐπιτρέπῃς. |
[1, 114] |
αὐτῷ
θύουσιν
ὡς
θεῷ·
φασὶ
|
γὰρ |
καὶ
προ>
γνωστικώτατον
γεγονέναι.
Ἰδόντα |
[1, 35] |
Πρεσβύτατον
τῶν
ὄντων
θεός·
ἀγένητον
|
γάρ. |
Κάλλιστον
κόσμος·
ποίημα
γὰρ
θεοῦ. |
[1, 54] |
πείσεσθαι
Σόλωνα
ἐκ
Πεισιστράτου.
Ἴσθι
|
γὰρ |
μηδ'
ἄλλον
τινὰ
πεπονθέναι
τῶν |
[1, 70] |
μὴ
κινεῖν
τὴν
χεῖρα·
μανικὸν
|
γάρ. |
νόμοις
πείθεσθαι.
Ἠρεμίᾳ
χρῆσθαι.
~Τῶν |
[1, 39] |
ὅττι
μιν
ἐγγὺς
ἀπήγαγες·
ἦ
|
γὰρ |
ὁ
πρέσβυς
οὐκέθ'
ὁρᾶν
ἀπὸ |
[1, 81] |
ἄμμιν
ἱκομένοις
ἐς
Σάρδις·
χρυσοῦ
|
γὰρ |
οὐ
δεύμεθα,
ἀλλὰ
πέπαμαι
ἄρκια |
[1, 78] |
στείχειν
ποτὶ
φῶτα
κακόν.
Πιστὸν
|
γὰρ |
οὐδὲν
γλῶσσα
διὰ
στόματος
λαλεῖ |
[1, 53] |
πολιτεύουσιν
ἢ
κατὰ
δημοκρατίαν·
ἐῶ
|
γὰρ |
οὐδένα
ὑβρίζειν·
καὶ
ὁ
τύραννος |
[1, 113] |
ἐς
Κρήτην
ποθ'
ἁμέ.
Τουτᾶ
|
γὰρ |
οὐκ
ἐσεῖταί
τιν
δεινὸς
ὁ |
[1, 122] |
δοκιμώσητε,
μὴ
φήνῃς.
Ἐμοὶ
μὲν
|
γὰρ |
οὔκω
ἥνδανεν.
Ἔστι
δὲ
οὐκ |
[1, 107] |
αὐτὸν
καὶ
Ἀπημάντου
γεγονέναι·
μισανθρωπεῖν
|
γάρ. |
~Ὀφθῆναι
γοῦν
ἐν
Λακεδαίμονι
μόνον |
[1, 35] |
γὰρ
πάντων.
Σοφώτατον
χρόνος·
ἀνευρίσκει
|
γὰρ |
πάντα.
Οὐδὲν
ἔφη
τὸν
θάνατον |
[1, 44] |
ὅτι
καὶ
Μιλήσιοι
τυραννεόμεθα-
ἐχθαίρεις
|
γὰρ |
πάντας
αἰσυμνήτας
ἀλλὰ
τέρποι'
ἂν |
[1, 35] |
γὰρ
τρέχει.
Ἰσχυρότατον
ἀνάγκη·
κρατεῖ
|
γὰρ |
πάντων.
Σοφώτατον
χρόνος·
ἀνευρίσκει
γὰρ |
[1, 116] |
θαυμάσια
λέγεται
περὶ
αὐτοῦ.
Καὶ
|
γὰρ |
παρὰ
τὸν
αἰγιαλὸν
τῆς
Σάμου |
[1, 92] |
Οἰκέτην
πάροινον
μὴ
κολάζειν,
δοκεῖν
|
γὰρ |
παροινεῖν.
Γαμεῖν
ἐκ
τῶν
ὁμοίων· |
[1, 87] |
καὶ
φιλεῖν
ὡς
μισήσοντας·
τοὺς
|
γὰρ |
πλείστους
εἶναι
κακούς.
Συνεβούλευέ
τε |
[1, 107] |
Ποντικοῦ,
Κρῆτά
φησιν
εἶναι·
Ἠτείαν
|
γὰρ |
πόλιν
εἶναι
Κρήτης.
Ἀναξίλαος
δ' |
[1, 71] |
διστάζειν
δὲ
περὶ
ἑνός.
Κρίνων
|
γάρ |
ποτε
φίλῳ
δίκην
αὐτὸς
μὲν |
[1, 66] |
κακὸν
ἐκ
σοῦ
πείσεσθαι.
Καὶ
|
γὰρ |
πρὸ
τῆς
τυραννίδος
φίλος
σοὶ |
[1, 97] |
Μηδὲν
χρημάτων
ἕνεκα
πράττειν·
δεῖν
|
γὰρ |
τὰ
κερδαντὰ
κερδαίνειν.
Ἔποίησε
δὲ |
[1, 75] |
ἔχειν
ὧν
ἐβούλετο
διπλάσια·
ἄπαιδος
|
γὰρ |
τἀδελφοῦ
τελευτήσαντος
κεκληρονομηκέναι.
~Παμφίλη
δέ |
[1, 70] |
λυπήσεσθαι.
~Μὴ
ἀπειλεῖν
μηδενί·
γυναικῶδες
|
γάρ. |
Ταχύτερον
ἐπὶ
τὰς
ἀτυχίας
τῶν |
[1, 71] |
τῆς
νήσου
τῆς
Λακωνικῆς.
Καταμαθὼν
|
γὰρ |
τὴν
φύσιν
αὐτῆς,
Εἴθε,
ἔφη, |
[1, 54] |
μηνύσαντι
τὴν
ἐμὴν
διάνοιαν.
Εὐνοίᾳ
|
γὰρ |
τῆς
πόλεως
μᾶλλον
ἢ
κατὰ |
[1, 54] |
εἶναι,
ἔσῃ
ἀνὰ
πρώτους·
οὐ
|
γάρ |
τι
ἐν
σοὶ
ἐνορῶ
δολερὸν |
[1, 28] |
Λεανδρίου
λαβὼν
τοῦ
Μιλησίου.
Βαθυκλέα
|
γάρ |
τινα
Ἀρκάδα
φιάλην
καταλιπεῖν
καὶ |
[1, 55] |
λόγον
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων·
ἀπειρόκαλον
|
γὰρ |
τὸ
ἐξαίρειν
τὰς
τούτων
τιμάς, |
[1, 65] |
αὐτόν,
εἴ
τι
βούλονται.
Ἴσθι
|
γὰρ |
τὸν
ἄνδρα,
ὦ
ἑταῖρε,
δεινότατα |
[1, 88] |
εἰς
γῆρας
ἀναλάμβανε
σοφίαν·
βεβαιότερον
|
γὰρ |
τοῦτο
τῶν
ἄλλων
κτημάτων.
Μέμνηται |
[1, 115] |
αὐτὸν
ὅσαπερ
ἔτη
κατεκοιμήθη·
καὶ
|
γὰρ |
τοῦτό
φησι
Θεόπομπος.
Μυρωνιανὸς
δὲ |
[1, 93] |
~Μὴ
ἐπιγελᾶν
τοῖς
σκωπτομένοις·
ἀπεχθήσεσθαι
|
γὰρ |
τούτοις.
Εὐτυχῶν
μὴ
ἴσθι
ὑπερήφανος· |
[1, 52] |
θεοῖς
τούτων
μοῖραν
ἐπαμφέρετε.
Αὐτοὶ
|
γὰρ |
τούτους
ηὐξήσατε,
ῥύσια
δόντες,
καὶ |
[1, 35] |
χωρεῖ.
Τάχιστον
νοῦς·
διὰ
παντὸς
|
γὰρ |
τρέχει.
Ἰσχυρότατον
ἀνάγκη·
κρατεῖ
γὰρ |
[1, 92] |
δὲ
ἐχθρὸν
φίλον
ποιεῖν.
~Φυλάσσεσθαι
|
γὰρ |
τῶν
μὲν
φίλων
τὸν
ψόγον, |
[1, 84] |
καὶ
ἐτελεύτα
τὸν
τρόπον.
Δίκην
|
γὰρ |
ὑπέρ
τινος
λέξας
ἤδη
ὑπέργηρως |
[1, 33] |
ὑπό
τινων
περὶ
Σωκράτους.
Ἔφασκε
|
γάρ, |
φασί,
τριῶν
τούτων
ἕνεκα
χάριν |
[1, 87] |
ἐχθρῶν
ἢ
φίλων·
τῶν
μὲν
|
γὰρ |
φίλων
πάντως
ἐχθρὸν
ἔσεσθαι
τὸν |
[1, 72] |
~Καὶ
εὖ
προὐνοήσατο.
Δημάρατος
μὲν
|
γὰρ |
φυγὰς
ὢν
Λακεδαιμονίων
Ξέρξῃ
συνεβούλευσε |
[1, 121] |
τοῖς
Ἐφέσοιο
γενναίοις
πολιήταις.
Ἦν
|
γὰρ |
χρησμός,
ὃν
ᾔδει
μοῦνος,
τοῦτο |
[1, 35] |
γὰρ
θεοῦ.
Μέγιστον
τόπος·
ἅπαντα
|
γὰρ |
χωρεῖ.
Τάχιστον
νοῦς·
διὰ
παντὸς |
[1, 34] |
ἀνοιμώξαντι
φάναι
τὴν
γραῦν·
σὺ
|
γάρ, |
ὦ
Θαλῆ,
τὰ
ἐν
ποσὶν |
[1, 89] |
Εὐαγόρου
Λίνδιος,
ὡς
δὲ
Δοῦρις,
|
Κάρ |
ἔνιοι
δὲ
εἰς
Ἡρακλέα
ἀναφέρειν |
[1, 117] |
ἐν
Θαυμασίοις·
προστάξαι
δὲ
αὐτῷ
|
ὄναρ |
τοῦτο
τὸν
Ἡρακλέα,
ὃν
καὶ |
[1, 114] |
γεγονέναι.
Ἰδόντα
γοῦν
τὴν
Μουνιχίαν
|
παρ' |
Ἀθηναίοις
ἀγνοεῖν
φάναι
αὐτοὺς
ὅσων |
[1, 112] |
ἔπη
τετρακισχίλια.
Ἱδρύσατο
δὲ
καὶ
|
παρ' |
Ἀθηναίοις
τὸ
ἱερὸν
τῶν
Σεμνῶν |
[1, 83] |
πρὸς
τὸν
Βίαντα
ἵνα
ἥκοι
|
παρ' |
αὐτόν,
Ἐγὼ
δέ,
φησίν,
Ἀλυάττῃ |
[1, 115] |
τὸ
σῶμα
αὐτοῦ
φυλάττουσι
Λακεδαιμόνιοι
|
παρ' |
ἑαυτοῖς
κατά
τι
λόγιον,
ὥς |
[1, 121] |
μοῦνος,
τοῦτο
κελεύων·
καὶ
θνήσκει
|
παρ' |
ἐκείνοις.
Ἦν
οὖν
τοῦτ'
ἄρ' |
[1, 109] |
ἤδη
γέροντα
ὄντα,
πᾶσαν
ἔμαθε
|
παρ' |
ἐκείνου
τὴν
ἀλήθειαν.
~Γνωσθεὶς
δὲ |
[1, 99] |
Ἤδη
ὦν
μὴ
ὀκνεῖτε
καὶ
|
παρ' |
ἐμὲ
φοιτῆν
τὸν
Κορίνθου
τύραννον. |
[1, 109] |
καὶ
μετεσκευασμένα
πάντα
καταλαβὼν
καὶ
|
παρ' |
ἑτέρῳ
τὴν
κτῆσιν,
πάλιν
ἧκεν |
[1, 39] |
τοῦτο
Θάλητος
ὅρη.
Ἔστι
καὶ
|
παρ' |
ἡμῖν
ἐς
αὐτὸν
ἐν
τῷ |
[1, 93] |
Καὶ
τοὶ
ἕταροι
δὲ
ἑκάστοθεν
|
πὰρ |
τὺ
βασοῦνται.
~ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ.
Περίανδρος
Κυψέλου |
[1, 76] |
οὗ
καὶ
Σιμωνίδης
μέμνηται
λέγων·
|
Ἄνδρ' |
ἀγαθὸν
ἀλαθέως
γενέσθαι
χαλεπόν,
τὸ |
[1, 106] |
σοφώτερος
εἴη,
τὴν
Πυθίαν
εἰπεῖν
|
ἅπερ |
προείρηται
ἐν
τῷ
Θαλοῦ
βίῳ |
[1, 115] |
τὴν
Λακεδαιμονίων
ἧτταν
ὑπ'
Ἀρκάδων,
|
καθάπερ |
προείρηται·
καὶ
δὴ
καὶ
ἐλήφθησαν |
[1, 115] |
τ'
ἐν
τοσαύταις
ἡμέραις
αὐτὸν
|
ὅσαπερ |
ἔτη
κατεκοιμήθη·
καὶ
γὰρ
τοῦτό |
[1, 81] |
γὰρ
αὐτῷ
οὖσα
ἡ
γυνή,
|
ἐπειδήπερ |
ἦν
Δράκοντος
ἀδελφὴ
τοῦ
Πενθίλου, |
[1, 120] |
φθίμενος
ψυχῇ
τερπνὸν
ἔχει
βίοτον,
|
εἴπερ |
Πυθαγόρης
ἐτύμως
ὁ
σοφὸς
περὶ |
[1, 102] |
ὑπὸ
τοῦ
Σόλωνος
εἰπεῖν
αὐτῷ,
|
ὅτιπερ |
ἐν
ταῖς
ἰδίαις
πατρίσι
ξένους |
[1, 40] |
~Τούτου
ἐστὶ
τὸ
Γνῶθι
σαυτόν,
|
ὅπερ |
Ἀντισθένης
ἐν
ταῖς
Διαδοχαῖς
Φημονόης |
[1, 48] |
τῶν
δήμων
τοὺς
χρηματισμοὺς
ἐγκεχαραγμένους,
|
ὅπερ |
ἦν
ἴδιον
Ἀθηναίων.
Ἔνιοι
δέ |
[1, 25] |
πρὸς
Μιλησίους
ἐπὶ
συμμαχίᾳ
ἐκώλυσεν·
|
ὅπερ |
Κύρου
κρατήσαντος
ἔσωσε
τὴν
πόλιν. |
[1, 56] |
Εὐριπίδην
Τρίβωνες
ἐκλιπόντες
οἴχονται
κρόκας.
|
Ὅπερ |
συνιδὼν
ὁ
Σόλων
μετρίως
αὐτοὺς |
[1, 24] |
ἡλίου
μέγεθος
τοῦ
ἡλιακοῦ
κύκλου
|
ὥσπερ |
καὶ
τὸ
τῆς
σελήνης
μέγεθος> |
[1, 83] |
Θηβαίων
ἀποικίαν
εἰς
Πριήνην
στειλάντων,
|
ὥσπερ |
καὶ
Φανόδικός
φησι.
Λέγεται
δὲ |
[1, 79] |
τῆς
πεντηκοστῆς
δευτέρας
Ὀλυμπιάδος,
βιοὺς
|
ὑπὲρ |
ἔτη
ἑβδομήκοντα,
ἤδη
γηραιός.
Καὶ |
[1, 79] |
καὶ
ἐλεγεῖα
ἔπη
ἑξακόσια,
καὶ
|
ὑπὲρ |
νόμων
καταλογάδην
τοῖς
πολίταις.
Ἤκμαζε |
[1, 84] |
ἐτελεύτα
τὸν
τρόπον.
Δίκην
γὰρ
|
ὑπέρ |
τινος
λέξας
ἤδη
ὑπέργηρως
ὑπάρχων, |
[1, 106] |
προείρηται
ἐν
τῷ
Θαλοῦ
βίῳ
|
ὑπὲρ |
Χίλωνος.
Οἰταῖον
τινά
φημι
Μύσωνα |
[1, 60] |
καὶ
Μιμνέρμου
γράψαντος,
Αἲ
γὰρ
|
ἄτερ |
νούσων
τε
καὶ
ἀργαλέων
μελεδωνέων |
[1, 33] |
καὶ
οὐ
θηρίον,
εἶτα
ὅτι
|
ἀνὴρ |
καὶ
οὐ
γυνή,
τρίτον
ὅτι |
[1, 47] |
μετ'
ἀνθρώποισι
γένοιτο·
Ἀττικὸς
οὗτος
|
ἀνὴρ |
τῶν
Σαλαμιναφετῶν.
Εἶτα·
Ἴομεν
ἐς |
[1, 31] |
ἐν
Σπάρτᾳ
λόγον
εἴπην·
χρήματ'
|
ἄνηρ, |
πένιχρος
δ'
οὐδ'
εἲς
πέλετ' |
[1, 91] |
Καὶ
αἴνιγμα
τοῖον·
~Εἷς
ὁ
|
πατήρ, |
παῖδες
δυοκαίδεκα.
Τῶν
δὲ
ἑκάστῳ |
[1, 73] |
ἕλεν
κότινον.
Εἰ
δ'
ὁ
|
πατὴρ |
στεφανοῦχον
ἰδὼν
τέκνον
ἤμυσεν
ἡσθείς, |
[1, 96] |
τάδε,
ὡς
ἄρα
ἐρασθεῖσα
ἡ
|
μήτηρ |
αὐτοῦ
Κράτεια
συνῆν
αὐτῷ
λάθρα· |
[1, 61] |
ἔτι
πείσεαι,
ἔξελε
τοῦτον·
μηδὲ
|
μέγαιρ' |
ὅτι
σεῦ
τοῖον
ἐπεφρασάμην·
καὶ |
[1, 63] |
ἦρε
Σόλωνος
ἐν
ἀλλοδαπῇ
Κύπριον
|
πῦρ· |
ὀστὰ
δ'
ἔχει
Σαλαμίς,
ὧν |
[1, 105] |
οἶνον
οὐ
φέρῃς,
γέρων
γενόμενος
|
ὕδωρ |
οἴσεις.
Εὗρε
δ'
εἰς
τὸν |
[1, 89] |
ἐπὶ
σήματι
κεῖμαι.
Ἔστ'
ἂν
|
ὕδωρ |
τε
νάῃ
καὶ
δένδρεα
μακρὰ |
[1, 27] |
χρήματα.
~Ἀρχὴν
δὲ
τῶν
πάντων
|
ὕδωρ |
ὑπεστήσατο,
καὶ
τὸν
κόσμον
ἔμψυχον |
[1, 38] |
Μάγνης
ἐν
τοῖς
Ὁμωνύμοις,
πέντε·
|
ῥήτωρ |
Καλλατιανός,
κακόζηλος·
ζωγράφος
Σικυώνιος,
μεγαλοφυής· |
[1, 96] |
νεανίσκοις,
δείξας
τινὰ
ὁδόν,
ἐξελθεῖν
|
νύκτωρ |
καὶ
τὸν
ἀπαντήσαντα
ἀνελεῖν
καὶ |