Livre, par.
[1, 68]	ζεσάντων, συνεβούλευσεν ἢ μὴ γῆμαι,	ἤ,	εἰ ἔχοι γυναῖκα, ἐκπέμψαι καὶ
[1, 38]	~Ἐτελεύτησε δ' ἐτῶν ἑβδομήκοντα ὀκτώ,	{ἤ,	ὡς Σωσικράτης φησίν, ἐνενήκοντα} τελευτῆσαι
[1, 67]	ἐν τῇ παρὰ σοὶ βασιλείᾳ	ἢ	Ἀθήνησι, τυραννοῦντος βιαίως Πεισιστράτου. Ἀλλὰ
[1, 92]	μᾶλλον ἢ φιλόλαλον· φιλομαθῆ μᾶλλον	ἢ	ἀμαθῆ· γλῶσσαν εὔφημον ἴσχειν· ἀρετῆς
[1, 54]	τι ἐν σοὶ ἐνορῶ δολερὸν	ἢ	ἄπιστον· εἴτε ἄλλως Ἀθήνησιν οἰκεῖν,
[1, 71]	αὐτῆς, Εἴθε, ἔφη, μὴ ἐγεγόνει,	ἢ	γενομένη κατεβυθίσθη. ~Καὶ εὖ προὐνοήσατο.
[1, 100]	παῦσον τὰν ἀπήνειαν τῶ παιδός,	ἢ	ἐγὼν τὺ ἀμυνοῦμαι. Καὶ γὰρ
[1, 70]	ἐπὶ τὰς ἀτυχίας τῶν φίλων	ἢ	ἐπὶ τὰς εὐτυχίας πορεύεσθαι. Γάμον
[1, 43]	ἐς τὸ ξυνὸν καταθέσθαι γραφὴν	ἢ	ἐφ' ὁποιοισοῦν ἐπιτρέπειν χρῆμα ἐς
[1, 41]	καὶ Μύσωνος Λεώφαντον Γορσιάδα, Λεβέδιον	ἢ	Ἐφέσιον, ἐγκρίνει καὶ Ἐπιμενίδην τὸν
[1, 36]	πυθόμενον τί πρότερον γεγόνοι, νὺξ	ἢ	ἡμέρα, Ἡ νύξ, ἔφη, μιᾷ
[1, 100]	ἐπέροιο ὅ τι μευ ἀκούσειεν	ἢ	ἴδοι. Σὺ δὲ ποίει οὕτως,
[1, 53]	πολιτεύειν. Καὶ ἄμεινόν γε πολιτεύουσιν	ἢ	κατὰ δημοκρατίαν· ἐῶ γὰρ οὐδένα
[1, 54]	Εὐνοίᾳ γὰρ τῆς πόλεως μᾶλλον	ἢ	κατὰ τὸ ἐμὸν ἔχθος ἐμήνυες·
[1, 56]	στεφανοῦνται κατὰ τῆς πατρίδος μᾶλλον	ἢ	κατὰ τῶν ἀνταγωνιστῶν· γέροντές τε
[1, 70]	Φυλάττειν ἑαυτόν. Ζημίαν αἱρεῖσθαι μᾶλλον	ἢ	κέρδος αἰσχρόν· ἡ μὲν γὰρ
[1, 94]	δὴ ὑπ' ὀργῆς βαλὼν ὑποβάθρῳ	ἢ	λακτίσας τὴν γυναῖκα ἔγκυον οὖσαν
[1, 106]	Χηνεύς, ἀπὸ κώμης τινὸς Οἰταϊκῆς	ἢ	Λακωνικῆς, σὺν τοῖς ἑπτὰ καταριθμεῖται.
[1, 68]	τῶν λεβήτων αὐτομάτων ζεσάντων, συνεβούλευσεν	ἢ	μὴ γῆμαι, ἤ, εἰ ἔχοι
[1, 104]	πότεροι πλείους εἰσίν, οἱ ζῶντες	ἢ	οἱ νεκροί, ἔφη, Τοὺς οὖν
[1, 39]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ἐπιγραμμάτων	ἢ	Παμμέτρῳ τόδε τὸ ἐπίγραμμα· Γυμνικὸν
[1, 57]	Μᾶλλον οὖν Σόλων Ὅμηρον ἐφώτισεν	ἢ	Πεισίστρατος, ὥς φησι Διευχίδας ἐν
[1, 53]	ἁμαρτάνω οὐδὲν ἢ περὶ θεοὺς	ἢ	περὶ ἀνθρώπους· ἀλλὰ καθότι σὺ
[1, 53]	Τά τε ἄλλα ἁμαρτάνω οὐδὲν	ἢ	περὶ θεοὺς ἢ περὶ ἀνθρώπους·
[1, 105]	ἕνα φίλον ἔχειν πολλοῦ ἄξιον	ἢ	πολλοὺς μηδενὸς ἀξίους. Τὴν ἀγορὰν
[1, 47]	Εἴην δὴ τότ' ἐγὼ Φολεγάνδριος	ἢ	Σικινίτης ἀντί γ' Ἀθηναίου, πατρίδ'
[1, 42]	Φερεκύδην, Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν, Λᾶσον Χαρμαντίδου	ἢ	Σισυμβρίνου, ἢ ὡς Ἀριστόξενος Χαβρίνου,
[1, 41]	Περίανδρον. Ἔνιοι προστιθέασιν Ἀκουσίλαον Κάβα	ἢ	Σκάβρα Ἀργεῖον. ~Ἕρμιππος δ' ἐν
[1, 88]	ὁ Τευτάμεω, οὗ πλέων λόγος	ἢ	τῶν ἄλλων. Καὶ οἱ Πριηνεῖς
[1, 66]	καὶ νῦν οὐ μᾶλλον διάφορος	ἢ	τῶν ἄλλων τις Ἀθηναίων ὅτῳ
[1, 92]	σῶμα ἀσκεῖν· φιλήκοον εἶναι μᾶλλον	ἢ	φιλόλαλον· φιλομαθῆ μᾶλλον ἢ ἀμαθῆ·
[1, 87]	Ἥδιον ἔλεγε δικάζειν μεταξὺ ἐχθρῶν	ἢ	φίλων· τῶν μὲν γὰρ φίλων
[1, 70]	ὅπως οἱ πλησίον αἰδῶνται μᾶλλον	ἢ	φοβῶνται. Μανθάνειν τῆς αὑτοῦ οἰκίας
[1, 100]	με ἄπο θυμοῦ ποιήσαις ἀδικεῖς.	Ἢ	ὦν παῦσον τὰν ἀπήνειαν τῶ
[1, 42]	Πυθαγόραν, Λᾶσον Χαρμαντίδου ἢ Σισυμβρίνου,	ἢ	ὡς Ἀριστόξενος Χαβρίνου, Ἑρμιονέα, Ἀναξαγόραν.
[1, 43]	παρὰ σὲ ἀφίξομαι ἐς Σῦρον.	Ἦ	γὰρ ἂν φρενήρεες εἴημεν ἐγώ
[1, 39]	Αἰνέω ὅττι μιν ἐγγὺς ἀπήγαγες·	ἦ	γὰρ ὁ πρέσβυς οὐκέθ' ὁρᾶν
[1, 66]	μετὰ τοῦτο τὸν δῆμον κατέλυσεν.	Ἦ	μάτην ἔσπευδον ἀπαλλάξαι τοὺς πένητας
[1, 39]	Καὶ αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τῷ μνήματι·	Ἦ	ὀλίγον τόδε σῆμα, τὸ δὲ
[1, 33]	δόμον ἀνδρὸς ἵκηται, ὃς σοφὸς	ᾖ	τά τ' ἐόντα τά τ'
[1, 121]	οὖν τοῦτ' ἄρ' ἀληθές· ἢν	ᾖ	τις σοφὸς ὄντως, καὶ ζῶν
[1, 91]	φίλον δεῖν εὐεργετεῖν, ὅπως μᾶλλον	ᾖ	φίλος· τὸν δὲ ἐχθρὸν φίλον
[1, 119]	τε βιβλίον ὃ συνέγραψεν, οὗ	ἡ	ἀρχή· Ζὰς μὲν καὶ Χρόνος
[1, 67]	Πεισιστράτου. Ἀλλὰ καὶ ἡδίων ἡμῖν	ἡ	βιοτὴ ἔνθα πᾶσι τὰ δίκαια
[1, 49]	διὰ δέος δὲ σιωπώντων. Καὶ	ἡ	βουλή, Πεισιστρατίδαι ὄντες, μαίνεσθαι ἔλεγον
[1, 23]	τινας μὲν σύγγραμμα κατέλιπεν οὐδέν·	ἡ	γὰρ εἰς αὐτὸν ἀναφερομένη ναυτικὴ
[1, 43]	Ἕλληνας φαίνειν. Καὶ τάχα μὲν	ἡ	γνώμη τοι δικαίη ἐς τὸ
[1, 81]	εἰρηκέναι. Εὐγενεστέρα γὰρ αὐτῷ οὖσα	ἡ	γυνή, ἐπειδήπερ ἦν Δράκοντος ἀδελφὴ
[1, 80]	πλούτῳ καὶ γενεῇ κατ' ἐμέ·	ἡ	δ' ἑτέρη προβέβηκε. Τί λώϊον;
[1, 72]	ἐν τῇ νήσῳ· κἂν ἑαλώκει	ἡ	Ἑλλάς, εἰ ἐπείσθη Ξέρξης. Ὕστερόν
[1, 57]	ἀνέλῃ· εἰ δὲ μή, θάνατος	ἡ	ζημία. Τῷ ἄρχοντι, ἐὰν μεθύων
[1, 118]	καὶ τοὐντεῦθεν παρὰ τοῖς φιλολόγοις	ἡ	λέξις ἐπὶ τῶν χειρόνων τάττεται,
[1, 70]	αἱρεῖσθαι μᾶλλον ἢ κέρδος αἰσχρόν·	ἡ	μὲν γὰρ ἅπαξ ἐλύπησε, τὸ
[1, 62]	τῆς εἰκόνος αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τάδε·	Ἡ	Μήδων ἄδικον παύσασ' ὕβριν, ἥδε
[1, 96]	αὐτοῦ τάδε, ὡς ἄρα ἐρασθεῖσα	ἡ	μήτηρ αὐτοῦ Κράτεια συνῆν αὐτῷ
[1, 80]	γέρον, δοιός με καλεῖ γάμος·	ἡ	μία μὲν δὴ νύμφη καὶ
[1, 36]	πρότερον γεγόνοι, νὺξ ἢ ἡμέρα,	Ἡ	νύξ, ἔφη, μιᾷ ἡμέρᾳ πρότερον.
[1, 56]	συνοικεῖν, μηδ' ἐπιτροπεύειν, εἰς ὃν	ἡ	οὐσία ἔρχεται τῶν ὀρφανῶν τελευτησάντων.
[1, 104]	ἔφη, Ἀλλ' ἐμοῦ μὲν ὄνειδος	ἡ	πατρίς, σὺ δὲ τῆς πατρίδος.
[1, 85]	εὑρέθη. ~Καὶ αὐτὸν μεγαλοπρεπῶς ἔθαψεν	ἡ	πόλις, καὶ ἐπέγραψαν· Κλεινοῖς ἐν
[1, 110]	Ἀθηναίοις τότε λοιμῷ κατεχομένοις ἔχρησεν	ἡ	Πυθία καθῆραι τὴν πόλιν· οἱ
[1, 77]	ὑπὸ Κροίσου τίς ἀρχὴ μεγίστη,	Ἡ	τοῦ ποικίλου, ἔφη, ξύλου, σημαίνων
[1, 66]	αὐτοῖς, εἴτε δὴ δημοκρατεῖσθαι, πεπείσθω	ᾗ	ἑκάτερος γιγνώσκει. ~Καὶ σὲ φημὶ
[1, 40]	ὁμιλίαν αὐτῶν ἀναγέγραφε παρὰ Κυψέλῳ,	ᾗ	καὶ αὐτός φησι παρατυχεῖν· Ἔφορος
[1, 23]	Ἀμάξης ἐλέγετο σταθμήσασθαι τοὺς ἀστερίσκους,	ᾗ	πλέουσι Φοίνικες. Κατά τινας δὲ
[1, 89]	κεῖμαι. Ἔστ' ἂν ὕδωρ τε	νάῃ	καὶ δένδρεα μακρὰ τεθήλῃ, ~Ἠέλιός
[1, 95]	γήρᾳ καθεστὼς μετεπέμπετο αὐτὸν ὅπως	παραλάβῃ	τὴν τυραννίδα· ὃν φθάσαντες οἱ
[1, 53]	καὶ ἢν {ὁ} πόλεμος ἡμᾶς	καταλάβῃ.	~Σοὶ δ' ἐγὼ οὔτι μέμφομαι
[1, 97]	γὰρ ἀθυμήσας ὁ σοφὸς Περίανδρος	ἀπέσβη,	οὕνεκεν οὐκ ἔτυχεν πρήξιος ἧς
[1, 77]	ἔφη· ἀφανές, Τὸ μέλλον· πιστόν,	Γῆ·	ἄπιστον, Θάλασσα. ~Ἕλεγέ τε συνετῶν
[1, 119]	Χθονίη· Χθονίῃ δὲ ὄνομα ἐγένετο	Γῆ	ἐπειδὴ αὐτῇ Ζὰς γῆν γέρας
[1, 97]	πατρὶς ἥδε Κόρινθος κόλποις ἀγχιάλοις	γῆ	Περίανδρον ἔχει. Ἔστι καὶ ἡμῶν·
[1, 122]	τἀληθὲς εἰδέναι· ἅσσα δ' ἂν	ἐπιλέγῃ	θεολογέων· τὰ ἄλλα χρὴ νοέειν·
[1, 58]	τε σφραγίζεσθαι τὸν μὲν λόγον	σιγῇ,	τὴν δὲ σιγὴν καιρῷ. ~Ἔλεγε
[1, 66]	ἑνὸς ἄρχεσθαι ἄμεινον αὐτοῖς, εἴτε	δὴ	δημοκρατεῖσθαι, πεπείσθω ᾗ ἑκάτερος γιγνώσκει.
[1, 28]	δοῦναι τῶν σοφῶν ὀνηΐστῳ. Ἐδόθη	δὴ	Θαλῇ καὶ κατὰ περίοδον πάλιν
[1, 65]	κολακεύων Ἀθηναίους ἐμοῦ ἀληθεύοντος. Ἐγὼ	δὴ	θέμενος πρὸ τοῦ στρατηγείου τὰ
[1, 115]	ὑπ' Ἀρκάδων, καθάπερ προείρηται· καὶ	δὴ	καὶ ἐλήφθησαν πρὸς Ὀρχομενῷ. Γηρᾶσαί
[1, 49]	ἵν' Ἀθηναίων ἵσταντο φάλαγγες. ~Τοῦ	δὴ	λοιποῦ προσεῖχον αὐτῷ ὁ δῆμος
[1, 49]	αὐτόν· ὅθεν εἶπε ταυτί· Δείξει	δὴ	μανίην μὲν ἐμὴν βαιὸς χρόνος
[1, 74]	δὲ Φρύνων παγκρατιαστὴς Ὀλυμπιονίκης. Συνέθετο	δὴ	μονομαχῆσαι πρὸς αὐτόν· καὶ δίκτυον
[1, 80]	καλεῖ γάμος· ἡ μία μὲν	δὴ	νύμφη καὶ πλούτῳ καὶ γενεῇ
[1, 66]	αὐτῶν τῆς θητείας, οἵ γε	δὴ	νῦν ξύμπαντες ἑνὶ δουλεύουσι Πεισιστράτῳ.
[1, 28]	καὶ ἀπέστειλεν εἰς Δελφούς. Ταῦτα	δὴ	ὁ Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἰάμβοις
[1, 31]	καὶ Ἀλκαῖος οὕτως· Ὡς γὰρ	δή	ποτ' Ἀριστόδαμον φαῖσ' οὐκ ἀπάλαμνον
[1, 106]	καὶ τυράννου πατρὸς εἶναι. Λέγεται	δὴ	πρός τινος Ἀναχάρσιδος πυνθανομένου εἴ
[1, 30]	δ' ἀντὶ Περιάνδρου. Περὶ αὐτοῦ	δὴ	τάδε ἀνεῖπεν ὁ Πύθιος· Οἰταῖόν
[1, 45]	πολλοὶ δι' ἀπορίαν ἐθήτευον. Ἑπτὰ	δὴ	ταλάντων ὀφειλομένων αὑτῷ πατρῴων συνεχώρησε
[1, 43]	χρῆμα ἐς οὐδὲν ὄφελος. Εἰ	δή	τοι ἥδιον, ἐθέλω γενέσθαι λεσχηνώτης
[1, 47]	καθαψάμενα τῶν Ἀθηναίων τάδε. Εἴην	δὴ	τότ' ἐγὼ Φολεγάνδριος ἢ Σικινίτης
[1, 72]	υἱὸν Ὀλυμπιονίκην ἀσπασάμενος πυγμῆς. Ἔπαθε	δὴ	τοῦτο ὑπερβολῇ τε χαρᾶς καὶ
[1, 40]	ἐξιδιοποιήσασθαι δὲ αὐτὸ Χίλωνα. Περὶ	δὴ	τῶν ἑπτά- ἄξιον γὰρ ἐνταῦθα
[1, 94]	τὸν δὲ πρεσβύτερον ἄφρονα. Χρόνῳ	δὴ	ὑπ' ὀργῆς βαλὼν ὑποβάθρῳ ἢ
[1, 61]	σεῦ τοῖον ἐπεφρασάμην· καὶ μεταποίησον,	Λιγυαστάδη,	ὧδε δ' ἄειδε· ὀγδωκονταέτη μοῖρα
[1, 95]	διεσώθησαν. Καὶ ὃς ἀθυμήσας ἐτελεύτησεν,	ἤδη	γεγονὼς ἔτη ὀγδοήκοντα. Σωσικράτης δέ
[1, 109]	τὸν νεώτερον ἀδελφὸν εὑρὼν τότε	ἤδη	γέροντα ὄντα, πᾶσαν ἔμαθε παρ'
[1, 39]	καύματος καὶ δίψους καὶ ἀσθενείας,	ἤδη	γηραιός. Καὶ αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τῷ
[1, 79]	Ὀλυμπιάδος, βιοὺς ὑπὲρ ἔτη ἑβδομήκοντα,	ἤδη	γηραιός. Καὶ αὐτῷ ἐπὶ τοῦ
[1, 50]	μονάρχου δῆμος ἀιδρίῃ δουλοσύνην ἔπεσεν.	Ἤδη	δὲ αὐτοῦ κρατοῦντος οὐ πείθων
[1, 95]	τῇ μητρί, ᾧ ὄνομα Λυκόφρων.	~Ἤδη	δὲ ἐν γήρᾳ καθεστὼς μετεπέμπετο
[1, 71]	Φασὶ δ' αὐτόν ποτε γηραιὸν	ἤδη	ὄντα εἰπεῖν ὡς οὐδὲν συνειδείη
[1, 51]	Ὅτε δὲ τὸν Πεισίστρατον ἔμαθεν	ἤδη	τυραννεῖν, τάδε ἔγραψε πρὸς τοὺς
[1, 84]	Δίκην γὰρ ὑπέρ τινος λέξας	ἤδη	ὑπέργηρως ὑπάρχων, μετὰ τὸ καταπαῦσαι
[1, 99]	παρὰ τὸν Λυδὸν ἐς Σάρδεις.	Ἤδη	ὦν μὴ ὀκνεῖτε καὶ παρ'
[1, 119]	Χθονίῃ δὲ ὄνομα ἐγένετο Γῆ	ἐπειδὴ	αὐτῇ Ζὰς γῆν γέρας διδοῖ.
[1, 63]	φησι Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν,	ἐπειδὴ	δακρύει τὸν παῖδα τελευτήσαντα, ὃν
[1, 32]	μητροπόλει οὔσῃ μηνύουσιν. Οἱ δ'	ἐπειδὴ	διαπρεσβευόμενοι ἠλογοῦντο, πρὸς τοὺς Κῴους
[1, 26]	γῆμαι ἔλεγεν, οὐδέπω καιρός. Εἶτα,	ἐπειδὴ	παρήβησεν ἐγκειμένης, εἰπεῖν, οὐκέτι καιρός.
[1, 115]	ἱερὸν ῥαγῆναι φωνὴν ἐξ οὐρανοῦ,	Ἐπιμενίδη,	μὴ Νυμφῶν, ἀλλὰ Διός· Κρησί
[1, 64]	σὺ ἐκποδών τινα ποιοῦ. Σόλων	Ἐπιμενίδῃ.	Οὔτε οἱ ἐμοὶ θεσμοὶ ἄρα
[1, 117]	αὐτῆς νυκτὸς τοῖς βασιλεῦσι κελεῦσαι	Φερεκύδῃ	πείθεσθαι. Ἔνιοι δὲ Πυθαγόρᾳ περιάπτουσι
[1, 80]	δὴ νύμφη καὶ πλούτῳ καὶ	γενεῇ	κατ' ἐμέ· ἡ δ' ἑτέρη
[1, 120]	περὶ αὐτοῦ· Ὥς ὃ μὲν	ἠνορέῃ	τε κεκασμένος ἠδὲ καὶ αἰδοῖ
[1, 90]	σελήνη, καὶ ποταμοί γε ῥέωσιν,	ἀνακλύζῃ	δὲ θάλασσα, αὐτοῦ τῇδε μένουσα
[1, 92]	ἢ φιλόλαλον· φιλομαθῆ μᾶλλον ἢ	ἀμαθῆ·	γλῶσσαν εὔφημον ἴσχειν· ἀρετῆς οἰκεῖον
[1, 92]	φιλήκοον εἶναι μᾶλλον ἢ φιλόλαλον·	φιλομαθῆ	μᾶλλον ἢ ἀμαθῆ· γλῶσσαν εὔφημον
[1, 96]	οὕτως αὐτὸς τοῖς πρώτοις ἐντυχὼν	ἀνῃρέθη.	Κορίνθιοι δὲ ἐπί τι κενοτάφιον
[1, 84]	δικαστηρίου νεκρὸς ἐν τοῖς κόλποις	εὑρέθη.	~Καὶ αὐτὸν μεγαλοπρεπῶς ἔθαψεν ἡ
[1, 113]	τυραννούμενοι. Ἀλλ' αἴ κα Πεισίστρατος	κατασχέθῃ	τὰν πόλιν, οὐ μὰν ἐς
[1, 105]	εἰς τὴν τῶν Ἑλλήνων, διδαχθησόμενος	ἤθη	τὰ τούτων καὶ ἐπιτηδεύματα. Χρυσοῦ
[1, 45]	πρᾶξαι. Καὶ οὗτος ὁ νόμος	ἐκλήθη	σεισάχθεια· φανερὸν δὲ διὰ τί.
[1, 83]	διατείνειν αὐτῶν τὴν εὐθένιαν. Καὶ	ἐβουλήθη	σπείσασθαι, καὶ εἰσέπεμψεν ἄγγελον. Βίας
[1, 109]	μεσημβρίαν ἐκκλίνας ὑπ' ἄντρῳ τινὶ	κατεκοιμήθη	ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα ἔτη. Διαναστὰς
[1, 115]	τοσαύταις ἡμέραις αὐτὸν ὅσαπερ ἔτη	κατεκοιμήθη·	καὶ γὰρ τοῦτό φησι Θεόπομπος.
[1, 22]	ἐν τῇ τῶν Ἀρχόντων ἀναγραφῇ.	Ἐπολιτογραφήθη	δὲ ἐν Μιλήτῳ, ὅτε ἦλθε
[1, 92]	τί μέλλει πράσσειν· καὶ ὅταν	εἰσέλθῃ	πάλιν, ζητείτω τί ἔπραξε. Συνεβούλευέ
[1, 28]	ἐπισκῆψαι δοῦναι τῶν σοφῶν ὀνηΐστῳ.	Ἐδόθη	δὴ Θαλῇ καὶ κατὰ περίοδον
[1, 44]	φοιτέεις ἐς Ἰωνίην, οὐδέ σε	ποθὴ	ἴσχει ἀνδρῶν ξείνων· ἀλλά, ὡς
[1, 22]	Πλάτων φησί· καὶ πρῶτος σοφὸς	ὠνομάσθη	ἄρχοντος Ἀθήνησι Δαμασίου, καθ' ὃν
[1, 33]	Ἀπόλλωνι. ~Κῴοις μὲν οὖν τοῦτον	ἐχρήσθη	τὸν τρόπον· Οὐ πρότερον λήξει
[1, 72]	κἂν ἑαλώκει ἡ Ἑλλάς, εἰ	ἐπείσθη	Ξέρξης. Ὕστερόν τε Νικίας ἐπὶ
[1, 71]	ἔφη, μὴ ἐγεγόνει, ἢ γενομένη	κατεβυθίσθη.	~Καὶ εὖ προὐνοήσατο. Δημάρατος μὲν
[1, 102]	γενέσθαι. ~Καὶ ὁ θεράπων εἰσαγγείλας	ἐκελεύσθη	ὑπὸ τοῦ Σόλωνος εἰπεῖν αὐτῷ,
[1, 79]	ἐν Ὁμωνύμοις, ὃς καὶ μικρὸς	προσηγορεύθη.	Τὸν δ' οὖν σοφὸν λέγεταί
[1, 57]	ζημία. Τῷ ἄρχοντι, ἐὰν μεθύων	ληφθῇ,	θάνατον εἶναι τὴν ζημίαν. Τά
[1, 110]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι θεοφιλέστατος εἶναι	ὑπελήφθη.	Ὅθεν καὶ Ἀθηναίοις τότε λοιμῷ
[1, 58]	ἀλλ' οὐδὲ μετὰ τῶν παράλων	ἐτάχθη.	Ἔλεγε δὲ τὸν μὲν λόγον
[1, 24]	Πρῶτος δὲ καὶ περὶ φύσεως	διελέχθη,	ὥς τινες. Ἀριστοτέλης δὲ καὶ
[1, 43]	τάχα μὲν ἡ γνώμη τοι	δικαίη	ἐς τὸ ξυνὸν καταθέσθαι γραφὴν
[1, 61]	ὅρα μὴ κρυπτὸν ἔχων ἔχθος	κραδίῃ,	φαιδρῷ προσεννέπῃ προσώπῳ, γλῶσσα δέ
[1, 78]	διὰ στόματος λαλεῖ διχόμυθον ἔχουσα	καρδίῃ	νόημα. ~Ἐποίησε δὲ καὶ ἐλεγεῖα
[1, 122]	θύρῃ καὶ εἰρομένοις ὁκοῖόν τι	εἴη,	διεὶς δάκτυλον ἐκ τῆς κληίθρης
[1, 45]	νόμους ἔθηκεν, οὓς μακρὸν ἂν	εἴη	διεξιέναι, καὶ ἐς τοὺς ἄξονας
[1, 109]	οἰκίαν περιέτυχε τοῖς πυνθανομένοις τίς	εἴη,	ἕως τὸν νεώτερον ἀδελφὸν εὑρὼν
[1, 69]	Αἰσώπου πυθέσθαι, ὁ Ζεὺς τί	εἴη	ποιῶν· τὸν δὲ φάναι, Τὰ
[1, 36]	ἔχον μήτε τελευτήν. Τί δύσκολον	εἴη	τεθεαμένος ἔφη, Γέροντα τύραννον. Πῶς
[1, 106]	πυνθανομένου εἴ τις αὐτοῦ σοφώτερος	εἴη,	τὴν Πυθίαν εἰπεῖν ἅπερ προείρηται
[1, 117]	νικῆσαι πυθέσθαι τινὸς παριόντος πόθεν	εἴη,	τοῦ δ' εἰπόντος Ἐξ Ἐφέσου,
[1, 71]	ἤδη ὄντα εἰπεῖν ὡς οὐδὲν	συνειδείη	ἄνομον ἑαυτῷ ἐν τῷ βίῳ·
[1, 101]	θεραπόντων τινὶ κελεῦσαι μηνῦσαι ὅτι	παρείη	πρὸς αὐτὸν Ἀνάχαρσις καὶ βούλοιτο
[1, 80]	πληγῇσι θοὰς βέμβικας ἔχοντες ἔστρεφον	εὐρείῃ	παῖδες ἐνὶ τριόδῳ. Κείνων ἔρχεο,
[1, 122]	οὔκω ἥνδανεν. Ἔστι δὲ οὐκ	ἀτρεκηίη	πρηγμάτων οὐδ' ὑπίσχομαι τἀληθὲς εἰδέναι·
[1, 119]	Χρόνος ἦσαν ἀεὶ καὶ Χθονίη·	Χθονίῃ	δὲ ὄνομα ἐγένετο Γῆ ἐπειδὴ
[1, 119]	καὶ Χρόνος ἦσαν ἀεὶ καὶ	Χθονίη·	Χθονίῃ δὲ ὄνομα ἐγένετο Γῆ
[1, 92]	τὴν ἐπιβουλήν. Καὶ ὅταν τις	ἐξίῃ	τῆς οἰκίας, ζητείτω πρότερον τί
[1, 121]	εὐθὺ κελεύειν Μαγνήτων, ἵνα νίκην	δοίη	τοῖς Ἐφέσοιο γενναίοις πολιήταις. Ἦν
[1, 48]	χερρόνησον προσκτήσασθαι. ~Ἵνα δὲ μὴ	δοκοίη	βίᾳ μόνον, ἀλλὰ καὶ δίκῃ
[1, 85]	Ἰωνίας, τίνα μάλιστα ἂν τρόπον	εὐδαιμονοίη,	εἰς ἔπη δισχίλια. Τῶν δὲ
[1, 50]	ὄλλυται· ἐς δὲ μονάρχου δῆμος	ἀιδρίῃ	δουλοσύνην ἔπεσεν. Ἤδη δὲ αὐτοῦ
[1, 28]	τρίποδος πέρι Φοῖβον ἐρωτᾷς; Τίς	σοφίῃ	πάντων πρῶτος, τούτου τρίποδ' αὐδῶ.
[1, 34]	θρέψασ' ἀνέδειξεν ἀστρολόγον πάντων πρεσβύτατον	σοφίῃ.	~Τῶν τε ᾀδομένων αὐτοῦ εἶναι
[1, 47]	δὲ αὐτοὺς καὶ τὴν ἐν	Θρᾴκῃ	χερρόνησον προσκτήσασθαι. ~Ἵνα δὲ μὴ
[1, 35]	διὰ παντὸς γὰρ τρέχει. Ἰσχυρότατον	ἀνάγκη·	κρατεῖ γὰρ πάντων. Σοφώτατον χρόνος·
[1, 122]	θνήσκοις ὅταν τοι τὸ χρεὼν	ἥκῃ.	Νοῦσός με καταλελάβηκε δεδεγμένον τὰ
[1, 48]	δοκοίη βίᾳ μόνον, ἀλλὰ καὶ	δίκῃ	τὴν Σαλαμῖνα κεκτῆσθαι, ἀνασκάψας τινὰς
[1, 81]	χειράδας ἐκάλουν· γαύρηκα δὲ ὡς	εἰκῆ	γαυριῶντα· φύσκωνα δὲ καὶ γάστρωνα
[1, 55]	Ὀλυμπιονίκῃ μὲν τάξας πεντακοσίας δραχμάς,	Ἰσθμιονίκῃ	δὲ ἑκατόν, καὶ ἀνὰ λόγον
[1, 55]	τιμὰς τῶν ἐν ἀγῶσιν ἀθλητῶν,	Ὀλυμπιονίκῃ	μὲν τάξας πεντακοσίας δραχμάς, Ἰσθμιονίκῃ
[1, 40]	Ἀναξιμένης δέ φησι πάντας ἐπιθέσθαι	ποιητικῇ·	ὁ δὲ Δικαίαρχος οὔτε σοφοὺς
[1, 112]	ὡς νεαρὰν καὶ μὴ τῇ	Κρητικῇ	φωνῇ γεγραμμένην, Ἀτθίδι δὲ καὶ
[1, 23]	ἡ γὰρ εἰς αὐτὸν ἀναφερομένη	ναυτικὴ	ἀστρολογία Φώκου λέγεται εἶναι τοῦ
[1, 89]	ἐπὶ Μίδᾳ τοῦτόν φασι ποιῆσαι·	Χαλκῆ	παρθένος εἰμί, Μίδα δ' ἐπὶ
[1, 122]	Ὀλυμπιάδα. Καὶ ἐπέστειλεν ὧδε· ~Φερεκύδης	Θαλῇ.	Εὖ θνήσκοις ὅταν τοι τὸ
[1, 28]	τῶν σοφῶν ὀνηΐστῳ. Ἐδόθη δὴ	Θαλῇ	καὶ κατὰ περίοδον πάλιν Θαλῇ·
[1, 29]	τῶν Ἑλλήνων· τὸν δὲ δοῦναι	Θαλῇ.	~Καὶ περιελθεῖν εἰς Χίλωνα, ὃν
[1, 28]	τούτου τρίποδ' αὐδῶ. Διδοῦσιν οὖν	Θαλῇ·	ὁ δὲ ἄλλῳ καὶ ἄλλος
[1, 32]	τῷ σοφωτάτῳ· καὶ ἀμφότεροι συνῄνεσαν	Θαλῇ.	Ὁ δὲ μετὰ τὴν περίοδον
[1, 28]	Θαλῇ καὶ κατὰ περίοδον πάλιν	Θαλῇ·	~ὁ δὲ τῷ Διδυμεῖ Ἀπόλλωνι
[1, 34]	τὴν γραῦν· σὺ γάρ, ὦ	Θαλῆ,	τὰ ἐν ποσὶν οὐ δυνάμενος
[1, 82]	διηγησαμένας τὰ καθ' ἑαυτάς. Καὶ	ἀπεστάλη	ὁ τρίπους· καὶ ὁ Βίας
[1, 87]	τοῖς πραττομένοις· ὃ δ' ἂν	ἕλῃ,	βεβαίως τηρῶν διάμενε. Μὴ ταχὺ
[1, 57]	δύο. Ἃ μὴ ἔθου, μὴ	ἀνέλῃ·	εἰ δὲ μή, θάνατος ἡ
[1, 70]	ἐπὶ τὰς εὐτυχίας πορεύεσθαι. Γάμον	εὐτελῆ	ποιεῖσθαι. Τὸν τεθνηκότα μὴ κακολογεῖν.
[1, 59]	Θέσπιν ἐκώλυσε τραγῳδίας διδάσκειν, ὡς	ἀνωφελῆ	τὴν ψευδολογίαν. ~Ὅτ' οὖν Πεισίστρατος
[1, 89]	τε νάῃ καὶ δένδρεα μακρὰ	τεθήλῃ,	~Ἠέλιός τ' ἀνιὼν λάμπῃ, λαμπρά
[1, 114]	ἔδεσμά τι καὶ φυλάττοι ἐν	χηλῇ	βοός· προσφερόμενός τε κατ' ὀλίγον
[1, 68]	κατὰ τὴν πεντηκοστὴν ἕκτην Ὀλυμπιάδα.	Παμφίλη	δέ φησι κατὰ τὴν ἕκτην,
[1, 76]	ἄπαιδος γὰρ τἀδελφοῦ τελευτήσαντος κεκληρονομηκέναι.	~Παμφίλη	δέ φησιν ἐν τῷ δευτέρῳ
[1, 98]	Σωτίων δὲ καὶ Ἡρακλείδης καὶ	Παμφίλη	ἐν τῷ πέμπτῳ τῶν Ὑπομνημάτων
[1, 24]	τε Αἰγυπτίων γεωμετρεῖν μαθόντα φησὶ	Παμφίλη	πρῶτον καταγράψαι κύκλου τὸ τρίγωνον
[1, 72]	ἀσπασάμενος πυγμῆς. Ἔπαθε δὴ τοῦτο	ὑπερβολῇ	τε χαρᾶς καὶ ἀσθενείᾳ πολυετίας.
[1, 99]	διορύξαι. Φέρεται δὲ αὐτοῦ καὶ	ἐπιστολή·	Περίανδρος τοῖς Σοφοῖς. Πολλὰ χάρις
[1, 112]	ῥιζοτομίαν. Φέρεται δ' αὐτοῦ καὶ	ἐπιστολὴ	πρὸς Σόλωνα τὸν νομοθέτην, περιέχουσα
[1, 49]	δέος δὲ σιωπώντων. Καὶ ἡ	βουλή,	Πεισιστρατίδαι ὄντες, μαίνεσθαι ἔλεγον αὐτόν·
[1, 59]	ἔφη, ἄχθοιντο τοῖς ἀδικουμένοις οἱ	μὴ	ἀδικούμενοι. Καὶ τὸν μὲν κόρον
[1, 65]	τὰ ὅπλα εἶπον τῶν μὲν	μὴ	αἰσθανομένων Πεισίστρατον τυραννησείοντα εἶναι ξυνετώτερος,
[1, 86]	τοὺς θεοὺς ἐπικαλουμένων, Σιγᾶτε, ἔφη,	μὴ	αἴσθωνται ὑμᾶς ἐνθάδε πλέοντας. Ἐρωτηθεὶς
[1, 69]	κακολογεῖν τοὺς πλησίον· εἰ δὲ	μή,	ἀκούσεσθαι ἐφ' οἷς λυπήσεσθαι. ~Μὴ
[1, 113]	ἀρίστοις δούλως ἦμεν. Τὺ δὲ	μὴ	ἀλᾶσθαι, ἀλλ' ἕρπε ἐς Κρήτην
[1, 57]	τοὺς δύο. Ἃ μὴ ἔθου,	μὴ	ἀνέλῃ· εἰ δὲ μή, θάνατος
[1, 70]	μή, ἀκούσεσθαι ἐφ' οἷς λυπήσεσθαι.	~Μὴ	ἀπειλεῖν μηδενί· γυναικῶδες γάρ. Ταχύτερον
[1, 60]	κτῶ· οὓς δ' ἂν κτήσῃ	μὴ	ἀποδοκίμαζε. Ἄρχε πρῶτον μαθὼν ἄρχεσθαι.
[1, 66]	τῶν ἄλλων τις Ἀθηναίων ὅτῳ	μὴ	ἀρέσκει τυραννίς. Εἴτε δὲ ὑφ'
[1, 88]	ἐπαίνει διὰ πλοῦτον. Πείσας λαβέ,	μὴ	βιασάμενος. Ὅ τι ἂν ἀγαθὸν
[1, 78]	γενέσθαι τὰ δυσχερῆ, προνοῆσαι ὅπως	μὴ	γένηται· ἀνδρείων δέ, γενόμενα εὖ
[1, 68]	λεβήτων αὐτομάτων ζεσάντων, συνεβούλευσεν ἢ	μὴ	γῆμαι, ἤ, εἰ ἔχοι γυναῖκα,
[1, 96]	ὡς θελήσας αὐτοῦ τὸν τάφον	μὴ	γνωσθῆναι, τοιοῦτόν τι ἐμηχανήσατο. Δυσὶν
[1, 48]	Θρᾴκῃ χερρόνησον προσκτήσασθαι. ~Ἵνα δὲ	μὴ	δοκοίη βίᾳ μόνον, ἀλλὰ καὶ
[1, 36]	ἃ τοῖς ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν, αὐτοὶ	μὴ	δρῶμεν· ~Τίς εὐδαίμων, Ὁ τὸ
[1, 71]	τὴν φύσιν αὐτῆς, Εἴθε, ἔφη,	μὴ	ἐγεγόνει, ἢ γενομένη κατεβυθίσθη. ~Καὶ
[1, 57]	τις, ἀντεκκόπτειν τοὺς δύο. Ἃ	μὴ	ἔθου, μὴ ἀνέλῃ· εἰ δὲ
[1, 108]	Περιάνδρου θεὶς αὐτόν. Ἔφασκε δὲ	μὴ	ἐκ τῶν λόγων τὰ πράγματα
[1, 57]	τῶν ὀρφανῶν τελευτησάντων. ~Κἀκεῖνο· δακτυλιογλύφῳ	μὴ	ἐξεῖναι σφραγῖδα φυλάττειν τοῦ πραθέντος
[1, 88]	λέγε ὡς εἰσίν. Ἀνάξιον ἄνδρα	μὴ	ἐπαίνει διὰ πλοῦτον. Πείσας λαβέ,
[1, 70]	τὸ δὲ διὰ παντός. Ἀτυχοῦντι	μὴ	ἐπιγελᾶν. Ἰσχυρὸν ὄντα πρᾷον εἶναι,
[1, 93]	φησί, δεσπότας κτήσῃ τοὺς συγγενέας.	~Μὴ	ἐπιγελᾶν τοῖς σκωπτομένοις· ἀπεχθήσεσθαι γὰρ
[1, 70]	Θυμοῦ κρατεῖν. μαντικὴν μὴ ἐχθαίρειν.	Μὴ	ἐπιθυμεῖν ἀδυνάτων. Ἐν ὁδῷ μὴ
[1, 54]	οἰκεῖν, ἐπιτετράψεται. Ἡμῶν δὲ εἵνεκα	μὴ	ἐστέρησο τῆς πατρίδος. ~Ταῦτα μὲν
[1, 113]	γὰρ ἔτι θητευόντεσσιν Ἀθηναίοις καὶ	μὴ	εὐνομημένοις ἐπεθήκατο Πεισίστρατος, εἶχέ κα
[1, 68]	τε τὸν ἀδελφὸν δυσφοροῦντα ὅτι	μὴ	ἔφορος ἐγένετο, αὐτοῦ ὄντος, Ἐγὼ
[1, 70]	τοῦ νοῦ. Θυμοῦ κρατεῖν. μαντικὴν	μὴ	ἐχθαίρειν. Μὴ ἐπιθυμεῖν ἀδυνάτων. Ἐν
[1, 57]	ἔθου, μὴ ἀνέλῃ· εἰ δὲ	μή,	θάνατος ἡ ζημία. Τῷ ἄρχοντι,
[1, 93]	σκωπτομένοις· ἀπεχθήσεσθαι γὰρ τούτοις. Εὐτυχῶν	μὴ	ἴσθι ὑπερήφανος· ἀπορήσας μὴ ταπεινοῦ.
[1, 60]	τὰ ἄριστα. Νοῦν ἡγεμόνα ποιοῦ.	Μὴ	κακοῖς ὁμίλει. θεοὺς τίμα, γονέας
[1, 70]	Γάμον εὐτελῆ ποιεῖσθαι. Τὸν τεθνηκότα	μὴ	κακολογεῖν. Γῆρας τιμᾶν. Φυλάττειν ἑαυτόν.
[1, 69]	κρατεῖν, καὶ μάλιστα ἐν συμποσίῳ.	Μὴ	κακολογεῖν τοὺς πλησίον· εἰ δὲ
[1, 70]	Ἐν ὁδῷ μὴ σπεύδειν. Λέγοντα	μὴ	κινεῖν τὴν χεῖρα· μανικὸν γάρ.
[1, 112]	ἱερὰ ἱδρύσασθαι. Εἰσὶ δ' οἳ	μὴ	κοιμηθῆναι αὐτὸν λέγουσιν, ἀλλὰ χρόνον
[1, 92]	δὲ μανίαν σημαίνει. Οἰκέτην πάροινον	μὴ	κολάζειν, δοκεῖν γὰρ παροινεῖν. Γαμεῖν
[1, 61]	τάδε· Πεφυλαγμένος ἄνδρα ἕκαστον, ὅρα	μὴ	κρυπτὸν ἔχων ἔχθος κραδίῃ, φαιδρῷ
[1, 78]	αἰδόμενον. Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι. Φίλον	μὴ	λέγειν κακῶς, ἀλλὰ μηδὲ ἐχθρόν.
[1, 91]	καιρὸς ἀρκέσει. Φρόνει τι κεδνόν·	μὴ	μάταιος ἄχαρις γινέσθω. Ἔφη δὲ
[1, 67]	Ἀθήναζε οὐ καλῶς ἔχον ὁρῶ,	μή	μέ τις μέμψηται, εἰ διαθεὶς
[1, 76]	διπλῆν εἶναι τὴν ζημίαν· ἵνα	μὴ	μεθύωσι, πολλοῦ κατὰ τὴν νῆσον
[1, 36]	τὸν μοιχὸν ἐρόμενον εἰ ὀμόσαι	μὴ	μεμοιχευκέναι, Οὐ χεῖρον, ἔφη, μοιχείας
[1, 98]	λόγων ἀπορρήτων ἐκφορὰν μὴ ποιοῦ·	μὴ	μόνον τοὺς ἁμαρτάνοντας, ἀλλὰ καὶ
[1, 115]	ῥαγῆναι φωνὴν ἐξ οὐρανοῦ, Ἐπιμενίδη,	μὴ	Νυμφῶν, ἀλλὰ Διός· Κρησί τε
[1, 99]	Λυδὸν ἐς Σάρδεις. Ἤδη ὦν	μὴ	ὀκνεῖτε καὶ παρ' ἐμὲ φοιτῆν
[1, 78]	πρόλεγε· ἀποτυχὼν γὰρ γελασθήσῃ. Ἀτυχίαν	μὴ	ὀνειδίζειν, νέμεσιν αἰδόμενον. Παρακαταθήκην λαβόντα
[1, 81]	ὄλβον ἴδοιμι· ἐγὼ δὲ καὶ	μὴ	ὀρεὶς πέπεισμαι τὸν Ἀλυάττεω παῖδα
[1, 116]	μετὰ τῶν οἰκείων· καὶ τὸν	μὴ	πεισθῆναι, Μεσσήνην δὲ ἑαλωκέναι. ~Καὶ
[1, 67]	καὶ νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, εἰ	μὴ	περὶ παντός μοι ἦν οἰκεῖν
[1, 37]	ἀλλὰ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν εἶναι καλόν.	Μὴ	πλούτει, φησί, κακῶς, μηδὲ διαβαλλέτω
[1, 43]	καὶ ἀστρολόγοι, παρὰ σὲ δὲ	μὴ	πλώσαιμεν. Ἥξει γὰρ καὶ ὁ
[1, 98]	ὁμολογήσῃς, διατήρει· λόγων ἀπορρήτων ἐκφορὰν	μὴ	ποιοῦ· μὴ μόνον τοὺς ἁμαρτάνοντας,
[1, 97]	Περίανδρον ἔχει. Ἔστι καὶ ἡμῶν·	Μή	ποτε λυπήσῃ σε τὸ μή
[1, 78]	εὖ θέσθαι. Ὃ μέλλεις πράττειν,	μὴ	πρόλεγε· ἀποτυχὼν γὰρ γελασθήσῃ. Ἀτυχίαν
[1, 70]	οἰκίας καλῶς προστατεῖν. Τὴν γλῶτταν	μὴ	προτρέχειν τοῦ νοῦ. Θυμοῦ κρατεῖν.
[1, 97]	Μή ποτε λυπήσῃ σε τὸ	μή	σε τυχεῖν τινος· ἀλλὰ τέρπεο
[1, 70]	Μὴ ἐπιθυμεῖν ἀδυνάτων. Ἐν ὁδῷ	μὴ	σπεύδειν. Λέγοντα μὴ κινεῖν τὴν
[1, 49]	μὲν τῶν τὴν ἀπάτην Πεισιστράτου	μὴ	συνιέντων, ἀνδρειότερος δὲ τῶν ἐπισταμένων
[1, 56]	ἐπίτροπον τῇ τῶν ὀρφανῶν μητρὶ	μὴ	συνοικεῖν, μηδ' ἐπιτροπεύειν, εἰς ὃν
[1, 60]	Ἄρχε πρῶτον μαθὼν ἄρχεσθαι. Συμβούλευε	μὴ	τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ τὰ ἄριστα.
[1, 93]	Εὐτυχῶν μὴ ἴσθι ὑπερήφανος· ἀπορήσας	μὴ	ταπεινοῦ. Τὰς μεταβολὰς τῆς τύχης
[1, 60]	ψεύδου. Τὰ σπουδαῖα μελέτα. Φίλους	μὴ	ταχὺ κτῶ· οὓς δ' ἂν
[1, 87]	ἂν ἕλῃ, βεβαίως τηρῶν διάμενε.	Μὴ	ταχὺ λάλει· μανίαν γὰρ ἐμφαίνει.
[1, 103]	οἱ τεχνῖται, κρίνουσι δὲ οἱ	μὴ	τεχνῖται. Ἐρωτηθεὶς πῶς οὐκ ἂν
[1, 112]	τὴν ἐπιστολὴν ὡς νεαρὰν καὶ	μὴ	τῇ Κρητικῇ φωνῇ γεγραμμένην, Ἀτθίδι
[1, 37]	παρόντων καὶ ἀπόντων μεμνῆσθαί φησι·	μὴ	τὴν ὄψιν καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ τοῖς
[1, 113]	τοι τοὶ τήνω φίλοι, δειμαίνω	μή	τι δεινὸν πάθῃς. ~Καὶ οὗτος
[1, 52]	πεπόνθατε δεινὰ δι' ὑμετέρην κακότητα,	μή	τι θεοῖς τούτων μοῖραν ἐπαμφέρετε.
[1, 97]	τυραννήσειν τῇ εὐνοίᾳ δορυφορεῖσθαι, καὶ	μὴ	τοῖς ὅπλοις. Καί ποτε ἐρωτηθεὶς
[1, 55]	καὶ κάλλιστα νομοθετῆσαι· ἐάν τις	μὴ	τρέφῃ τοὺς γονέας, ἄτιμος ἔστω·
[1, 100]	ἐχθρός τοι φαίνηται, ἤν τε	μή.	Ὕποπτος γὰρ ἀνδρὶ αἰσυμνήτῃ καὶ
[1, 64]	πόλει χάριν κατάθοιτο ἐξευρών, ἢν	μὴ	ὕποπτος εἴης. Ἄριστον μὲν οὖν
[1, 86]	δὲ ἀτυχῆ εἶναι τὸν ἀτυχίαν	μὴ	φέροντα· καὶ νόσον ψυχῆς τὸ
[1, 122]	φῆνον· ἢν δὲ οὐ δοκιμώσητε,	μὴ	φήνῃς. Ἐμοὶ μὲν γὰρ οὔκω
[1, 92]	τέκνα παιδεύειν· ἐχθρὰν διαλύειν. Γυναικὶ	μὴ	φιλοφρονεῖσθαι, μηδὲ μάχεσθαι, ἀλλοτρίων παρόντων·
[1, 60]	τάδε· καλοκἀγαθίαν ὅρκου πιστοτέραν ἔχε.	Μὴ	ψεύδου. Τὰ σπουδαῖα μελέτα. Φίλους
[1, 73]	ἔχω χάριν, οὕνεκεν υἱὸς Χίλωνος	πυγμῇ	χλωρὸν ἕλεν κότινον. Εἰ δ'
[1, 95]	παῖδας αὐτῶν πρὸς Ἀλυάττην ἐπ'	ἐκτομῇ·	προσσχούσης δὲ τῆς νεὼς Σάμῳ,
[1, 76]	Τυρραῖον καθήμενον ἐπὶ κουρείου ἐν	Κύμῃ	χαλκεύς τις πέλεκυν ἐμβαλὼν ἀνέλοι.
[1, 105]	Σάρδεις, πρὸ μεγάλου ποιούμενος ἐν	γνώμῃ	τοι γενέσθαι. ~ΜΥΣΩΝ Μύσων Στρύμωνος,
[1, 43]	φαίνειν. Καὶ τάχα μὲν ἡ	γνώμη	τοι δικαίη ἐς τὸ ξυνὸν
[1, 76]	Πιττακῷ, μαθόντα καὶ ἀπολύσαντα εἰπεῖν,	Συγγνώμη	μετανοίας κρείσσων. Ἡράκλειτος δέ φησιν,
[1, 76]	ὑποχείριον λαβόντα καὶ ἀπολύσαντα φάναι,	Συγγνώμη	τιμωρίας κρείσσων. Νόμους δὲ ἔθηκε·
[1, 89]	Ἡρακλέα ἀναφέρειν τὸ γένος αὐτόν·	ῥώμῃ	δὲ καὶ κάλλει διαφέρειν, μετασχεῖν
[1, 67]	τῆς περὶ ἡμᾶς φιλοφροσύνης· καὶ	νὴ	τὴν Ἀθηνᾶν, εἰ μὴ περὶ
[1, 86]	περὶ τῶν οὐδέν σοι προσηκόντων	πυνθάνῃ.	~Ἐρωτηθεὶς τί γλυκὺ ἀνθρώποις, Ἐλπίς,
[1, 73]	κα οἴκοι ἐξ αὐτὸς αὑτῶ	κατθάνῃ.	~ΠΙΤΤΑΚΟΣ. Πιττακὸς Ὑρραδίου Μυτιληναῖος. Φησὶ
[1, 49]	εἵλετο, ἀλλὰ καὶ Πεισίστρατον τὸν	συγγενῆ,	καθά φησι Σωσικράτης, προαισθόμενος τὸ
[1, 32]	Μενέλαον ἐλθεῖν καὶ σὺν τῇ	Ἑλένῃ	ἁρπασθέντα ὑπ' Ἀλεξάνδρου ῥιφῆναι εἰς
[1, 63]	καὶ ἡμέτερον ἐπίγραμμα ἐν τῇ	προειρημένῃ	Παμμέτρῳ, ἔνθα καὶ περὶ πάντων
[1, 93]	καταπενθεῖ ἥδε πάτρα Λίνδος πόντῳ	ἀγαλλομένη.	Ἀπεφθέγξατο· μέτρον ἄριστον. Καὶ Σόλωνι
[1, 71]	Εἴθε, ἔφη, μὴ ἐγεγόνει, ἢ	γενομένη	κατεβυθίσθη. ~Καὶ εὖ προὐνοήσατο. Δημάρατος
[1, 23]	οὐδέν· ἡ γὰρ εἰς αὐτὸν	ἀναφερομένη	ναυτικὴ ἀστρολογία Φώκου λέγεται εἶναι
[1, 88]	μάλιστα Αὐτὸν ἐπῄνεσε γράψας· ἐν	Πριήνῃ	Βίας ἐγένετο ὁ Τευτάμεω, οὗ
[1, 90]	τ' ἀνιὼν λάμπῃ, λαμπρά τε	σελήνη,	καὶ ποταμοί γε ῥέωσιν, ἀνακλύζῃ
[1, 43]	δὲ ἐς Αἴγυπτον ὁμιλήσοντες τοῖς	ἐκείνῃ	ὅσοι ἱερέες τε καὶ ἀστρολόγοι,
[1, 81]	Εὐγενεστέρα γὰρ αὐτῷ οὖσα ἡ	γυνή,	ἐπειδήπερ ἦν Δράκοντος ἀδελφὴ τοῦ
[1, 33]	εἶτα ὅτι ἀνὴρ καὶ οὐ	γυνή,	τρίτον ὅτι Ἕλλην καὶ οὐ
[1, 61]	οἱ διχόμυθος ἐκ μελαίνης φρενὸς	γεγωνῇ.	Γέγραφε δὲ δῆλον μὲν ὅτι
[1, 112]	νεαρὰν καὶ μὴ τῇ Κρητικῇ	φωνῇ	γεγραμμένην, Ἀτθίδι δὲ καὶ ταύτῃ
[1, 72]	μὲν γὰρ φυγὰς ὢν Λακεδαιμονίων	Ξέρξῃ	συνεβούλευσε τὰς ναῦς συνέχειν ἐν
[1, 113]	δεινὸς ὁ μόναρχος· αἰ δέ	πη	ἐπ' ἀλατείᾳ ἐγκύρσωντί τοι τοὶ
[1, 63]	Σῶμα μὲν ἦρε Σόλωνος ἐν	ἀλλοδαπῇ	Κύπριον πῦρ· ὀστὰ δ' ἔχει
[1, 68]	Λακεδαιμόνιος. Οὗτος ἐποίησεν ἐλεγεῖα εἰς	ἔπη	διακόσια, καὶ ἔφασκε πρόνοιαν περὶ
[1, 97]	Ἔποίησε δὲ καὶ ὑποθήκας εἰς	ἔπη	δισχίλια. Εἶπέ τε τοὺς μέλλοντας
[1, 85]	μάλιστα ἂν τρόπον εὐδαιμονοίη, εἰς	ἔπη	δισχίλια. Τῶν δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ
[1, 111]	καὶ Ἰάσονος εἰς Κόλχους ἀπόπλουν	ἔπη	ἑξακισχίλια πεντακόσια. ~Συνέγραψε δὲ καὶ
[1, 79]	νόημα. ~Ἐποίησε δὲ καὶ ἐλεγεῖα	ἔπη	ἑξακόσια, καὶ ὑπὲρ νόμων καταλογάδην
[1, 101]	βίου καὶ τὰ κατὰ πόλεμον	ἔπη	ὀκτακόσια. Παρέσχε δὲ καὶ ἀφορμὴν
[1, 111]	καὶ Κορυβάντων γένεσιν καὶ θεογονίαν,	ἔπη	πεντακισχίλια, Ἀργοῦς ναυπηγίαν τε καὶ
[1, 61]	Σαλαμῖνος καὶ τῆς Ἀθηναίων πολιτείας	ἔπη	πεντακισχίλια, καὶ ἰάμβους καὶ ἐπῳδούς.
[1, 57]	Μεγαρικῶν. Ἦν δὲ μάλιστα τὰ	ἔπη	ταυτί· οἳ δ' ἄρ' Ἀθήνας
[1, 34]	φησι Λόβων ὁ Ἀργεῖος εἰς	ἔπη	τείνειν διακόσια. Ἐπιγεγράφθαι δ' αὐτοῦ
[1, 112]	περὶ Μίνω καὶ Ῥαδαμάνθυος εἰς	ἔπη	τετρακισχίλια. Ἱδρύσατο δὲ καὶ παρ'
[1, 89]	ἐποίησεν ᾄσματα καὶ γρίφους εἰς	ἔπη	τρισχίλια. Καὶ τὸ ἐπίγραμμά τινες
[1, 35]	τάδε· Οὔ τι τὰ πολλὰ	ἔπη	φρονίμην ἀπεφήνατο δόξαν· ἕν τι
[1, 61]	κρυπτὸν ἔχων ἔχθος κραδίῃ, φαιδρῷ	προσεννέπῃ	προσώπῳ, γλῶσσα δέ οἱ διχόμυθος
[1, 90]	μακρὰ τεθήλῃ, ~Ἠέλιός τ' ἀνιὼν	λάμπῃ,	λαμπρά τε σελήνη, καὶ ποταμοί
[1, 80]	γενεῇ κατ' ἐμέ· ἡ δ'	ἑτέρη	προβέβηκε. Τί λώϊον; Εἰ δ'
[1, 78]	μὲν ἀνδρῶν, πρὶν γενέσθαι τὰ	δυσχερῆ,	προνοῆσαι ὅπως μὴ γένηται· ἀνδρείων
[1, 27]	τὸν κόσμον ἔμψυχον καὶ δαιμόνων	πλήρη.	Τάς τε ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ
[1, 25]	δέ φησιν, ὡς Ἡρακλείδης ἱστορεῖ,	μονήρη	αὑτὸν γεγονέναι καὶ ἰδιαστήν. ~Ἔνιοι
[1, 39]	οὐρανόμηκες, τοῦ πολυφροντίστου τοῦτο Θάλητος	ὅρη.	Ἔστι καὶ παρ' ἡμῖν ἐς
[1, 120]	τέλος· ἢν δέ τι πλεῖον	Πυθαγόρῃ	τὠμῷ λέγε ταῦθ' ὅτι πρῶτος
[1, 85]	Πριήνης φύντα καλύπτει ἥδε Βίαντα	πέτρη,	κόσμον Ἴωσι μέγαν. Ἀλλὰ καὶ
[1, 122]	ἑταίρους ἐσιέμην· προσεστεῶσι δὲ τῇ	θύρῃ	καὶ εἰρομένοις ὁκοῖόν τι εἴη,
[1, 122]	ἂν ἐπιλέγῃ θεολογέων· τὰ ἄλλα	χρὴ	νοέειν· ἅπαντα γὰρ αἰνίσσομαι. Τῇ
[1, 78]	αὐτοῦ μάλιστα εὐδοκίμησε τάδε· Ἔχοντα	χρὴ	τόξα καὶ ἰοδόκον φαρέτραν στείχειν
[1, 105]	Χρυσοῦ δ' οὐδὲν δέομαι, ἀλλ'	ἀπόχρη	με ἐπανήκειν ἐς Σκύθας ἄνδρα
[1, 54]	τῶν ἐμῶν φίλων εἷς εἶναι,	ἔσῃ	ἀνὰ πρώτους· οὐ γάρ τι
[1, 58]	καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ἐὰν μὲν	ἐμπέσῃ	τι κοῦφον καὶ ἀσθενές, στέγειν·
[1, 78]	πράττειν, μὴ πρόλεγε· ἀποτυχὼν γὰρ	γελασθήσῃ.	Ἀτυχίαν μὴ ὀνειδίζειν, νέμεσιν αἰδόμενον.
[1, 34]	τῆς οἰκίας, ἵνα τὰ ἄστρα	κατανοήσῃ,	εἰς βόθρον ἐμπεσεῖν καὶ αὐτῷ
[1, 97]	Ἔστι καὶ ἡμῶν· Μή ποτε	λυπήσῃ	σε τὸ μή σε τυχεῖν
[1, 60]	ταχὺ κτῶ· οὓς δ' ἂν	κτήσῃ	μὴ ἀποδοκίμαζε. Ἄρχε πρῶτον μαθὼν
[1, 92]	τῶν κρειττόνων λάβῃς, φησί, δεσπότας	κτήσῃ	τοὺς συγγενέας. ~Μὴ ἐπιγελᾶν τοῖς
[1, 72]	δ' ὥς φησιν Ἕρμιππος, ἐν	Πίσῃ,	τὸν υἱὸν Ὀλυμπιονίκην ἀσπασάμενος πυγμῆς.
[1, 32]	οὐδὲν ἤνυτον, τοῖς Μιλησίοις μητροπόλει	οὔσῃ	μηνύουσιν. Οἱ δ' ἐπειδὴ διαπρεσβευόμενοι
[1, 44]	ἔλπομαι, ἑνὶ μούνῳ χρήματι πρόσκεαι	τῇ	γραφῇ. Ἡμέες δὲ οἱ μηδὲν
[1, 122]	χρὴ νοέειν· ἅπαντα γὰρ αἰνίσσομαι.	Τῇ	δὲ νούσῳ πιεζόμενος ἐπὶ μᾶλλον
[1, 114]	Μέμνηται αὐτοῦ καὶ Τίμαιος ἐν	τῇ	δευτέρᾳ. Λέγουσι δέ τινες ὅτι
[1, 58]	ἔργων· βασιλέα δὲ τὸν ἰσχυρότατον	τῇ	δυνάμει. Τοὺς δὲ νόμους τοῖς
[1, 32]	εἰς Μενέλαον ἐλθεῖν καὶ σὺν	τῇ	Ἑλένῃ ἁρπασθέντα ὑπ' Ἀλεξάνδρου ῥιφῆναι
[1, 97]	τε τοὺς μέλλοντας ἀσφαλῶς τυραννήσειν	τῇ	εὐνοίᾳ δορυφορεῖσθαι, καὶ μὴ τοῖς
[1, 122]	τοὺς ἑταίρους ἐσιέμην· προσεστεῶσι δὲ	τῇ	θύρῃ καὶ εἰρομένοις ὁκοῖόν τι
[1, 112]	ἐπιστολὴν ὡς νεαρὰν καὶ μὴ	τῇ	Κρητικῇ φωνῇ γεγραμμένην, Ἀτθίδι δὲ
[1, 94]	ἀπεκήρυξεν εἰς Κέρκυραν λυπούμενον ἐπὶ	τῇ	μητρί, ᾧ ὄνομα Λυκόφρων. ~Ἤδη
[1, 72]	συνεβούλευσε τὰς ναῦς συνέχειν ἐν	τῇ	νήσῳ· κἂν ἑαλώκει ἡ Ἑλλάς,
[1, 119]	δὲ καὶ ἡλιοτρόπιον ἐν Σύρῳ	τῇ	νήσῳ. Φησὶ δὲ Δοῦρις ἐν
[1, 102]	διὰ δὲ τὸν φθόνον ἐν	τῇ	οἰκείᾳ ἀπολέσθαι. Ἔνιοι δὲ τελετὰς
[1, 67]	μᾶλλον τὴν δίαιταν ἔχειν ἐν	τῇ	παρὰ σοὶ βασιλείᾳ ἢ Ἀθήνησι,
[1, 102]	ἑλὼν ἔφη νῦν αὐτὸν ἐν	τῇ	πατρίδι εἶναι καὶ προσήκειν αὐτῷ
[1, 86]	δὲ λέγειν δύνασθαι τὰ συμφέροντα	τῇ	πατρίδι ψυχῆς ἴδιον καὶ φρονήσεως.
[1, 23]	προειπεῖν, ὥς φησιν Εὔδημος ἐν	τῇ	Περὶ τῶν ἀστρολογουμένων ἱστορίᾳ· ὅθεν
[1, 64]	δύναμιν πλείονα ἕξεις τῶν ἐν	τῇ	πόλει, καὶ οὐδεὶς ἔτι τοι
[1, 64]	ὅ τι οὐκ ὀρρωδοῦντος· κἂν	τῇ	πόλει χάριν κατάθοιτο ἐξευρών, ἢν
[1, 63]	δὲ καὶ ἡμέτερον ἐπίγραμμα ἐν	τῇ	προειρημένῃ Παμμέτρῳ, ἔνθα καὶ περὶ
[1, 68]	Οὗτος, ὥς φησιν Ἡρόδοτος ἐν	τῇ	πρώτῃ, Ἱπποκράτει θυομένῳ ἐν Ὀλυμπίᾳ,
[1, 95]	ἐνάτης Ὀλυμπιάδος. Τοῦτον Ἡρόδοτος ἐν	τῇ	πρώτῃ ξένον φησὶν εἶναι Θρασυβούλῳ
[1, 33]	τριῶν τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν	τῇ	Τύχῃ· πρῶτον μὲν ὅτι ἄνθρωπος
[1, 22]	φησι Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς ἐν	τῇ	τῶν Ἀρχόντων ἀναγραφῇ. Ἐπολιτογραφήθη δὲ
[1, 84]	γεγονέναι εἰπεῖν. Ἐπ' ἀγαθῷ μέντοι	τῇ	τῶν λόγων ἰσχύϊ προσεχρῆτο. Ὅθεν
[1, 56]	Κάλλιστον δὲ κἀκεῖνο· τὸν ἐπίτροπον	τῇ	τῶν ὀρφανῶν μητρὶ μὴ συνοικεῖν,
[1, 42]	Ἑρμιονέα, Ἀναξαγόραν. Ἱππόβοτος δὲ ἐν	τῇ	Τῶν φιλοσόφων ἀναγραφῇ· Ὀρφέα, Λίνον,
[1, 96]	ἐγένετο διὰ τὸ ἀλγεῖν ἐπὶ	τῇ	φωρᾷ. Ἀλλὰ καὶ Ἔφορος ἱστορεῖ
[1, 93]	ἐπίστασο φέρειν. Ἐτελεύτησε δὲ γηραιός,	ἔτη	βιοὺς ἑβδομήκοντα· καὶ αὐτῷ ἐπεγράφη·
[1, 109]	τινὶ κατεκοιμήθη ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα	ἔτη.	Διαναστὰς δὲ μετὰ ταῦτα ἐζήτει
[1, 55]	δὲ ὅρον ἀνθρωπίνου βίου φησὶν	ἔτη	ἑβδομήκοντα. Δοκεῖ δὲ καὶ κάλλιστα
[1, 79]	πεντηκοστῆς δευτέρας Ὀλυμπιάδος, βιοὺς ὑπὲρ	ἔτη	ἑβδομήκοντα, ἤδη γηραιός. Καὶ αὐτῷ
[1, 108]	τοὺς λόγους. Κατέστρεψε δὲ βιοὺς	ἔτη	ἑπτὰ καὶ ἐνενήκοντα. ~ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ Ἐπιμενίδης,
[1, 111]	ἐν τῷ Περὶ μακροβίων βιοὺς	ἔτη	ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα καὶ ἑκατόν·
[1, 75]	ἐνεχείρισαν αὐτῷ. Ὁ δὲ δέκα	ἔτη	κατασχὼν καὶ εἰς τάξιν ἀγαγὼν
[1, 115]	ἐν τοσαύταις ἡμέραις αὐτὸν ὅσαπερ	ἔτη	κατεκοιμήθη· καὶ γὰρ τοῦτό φησι
[1, 95]	ὃς ἀθυμήσας ἐτελεύτησεν, ἤδη γεγονὼς	ἔτη	ὀγδοήκοντα. Σωσικράτης δέ φησι πρότερον
[1, 62]	Ἐτελεύτησε δ' ἐν Κύπρῳ βιοὺς	ἔτη	ὀγδοήκοντα, τοῦτον ἐπισκήψας τοῖς ἰδίοις
[1, 98]	τριακοστὴν ὀγδόην Ὀλυμπιάδα, καὶ ἐτυράννησεν	ἔτη	τετταράκοντα. Σωτίων δὲ καὶ Ἡρακλείδης
[1, 60]	νούσων τε καὶ ἀργαλέων μελεδωνέων	Ἐξηκονταέτη	μοῖρα κίχοι θανάτου, ~ἐπιτιμῶντα αὐτῷ
[1, 61]	μεταποίησον, Λιγυαστάδη, ὧδε δ' ἄειδε·	ὀγδωκονταέτη	μοῖρα κίχοι θανάτου. Τῶν δὲ
[1, 99]	δὲ οὔ φησιν. Τούτου ἐστί·	Μελέτη	τὸ πᾶν. Ἤθελε δὲ καὶ
[1, 100]	τε μή. Ὕποπτος γὰρ ἀνδρὶ	αἰσυμνήτῃ	καὶ τῶν τις ἑτάρων. ~ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ.
[1, 112]	περὶ θυσιῶν καὶ τῆς ἐν	Κρήτῃ	πολιτείας καὶ περὶ Μίνω καὶ
[1, 110]	Καὶ ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ	ἕκτῃ	ἐκάθηρεν αὐτῶν τὴν πόλιν καὶ
[1, 93]	τιν ἔασιν ἕταροι καὶ οἶκος	πάντη·	φαμὶ δὲ ἐγὼν ποτανεστάταν ἐσεῖσθαι
[1, 50]	φέρεται χιόνος μένος ἠδὲ χαλάζης·	βροντὴ	δ' ἐκ λαμπρῆς γίγνεται ἀστεροπῆς·
[1, 67]	Ἀλλὰ καὶ ἡδίων ἡμῖν ἡ	βιοτὴ	ἔνθα πᾶσι τὰ δίκαια καὶ
[1, 76]	δὲ ἔθηκε· τῷ μεθύοντι, ἐὰν	ἁμάρτῃ,	διπλῆν εἶναι τὴν ζημίαν· ἵνα
[1, 80]	φησί, μετ' ἴχνια. Χὠ μὲν	ἐπέστη	πλησίον· οἱ δ' ἔλεγον· τὴν
[1, 77]	Καὶ ὑπὸ Κροίσου τίς ἀρχὴ	μεγίστη,	Ἡ τοῦ ποικίλου, ἔφη, ξύλου,
[1, 110]	Ἐπιμενίδην. Καὶ ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι	τεσσαρακοστῇ	ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν τὴν πόλιν
[1, 83]	παρ' αὐτόν, Ἐγὼ δέ, φησίν,	Ἀλυάττῃ	κελεύω κρόμμυα ἐσθίειν {ἴσον τῷ
[1, 119]	δὲ ὄνομα ἐγένετο Γῆ ἐπειδὴ	αὐτῇ	Ζὰς γῆν γέρας διδοῖ. Σώζεται
[1, 112]	φωνῇ γεγραμμένην, Ἀτθίδι δὲ καὶ	ταύτῃ	νέᾳ. Ἐγὼ δὲ καὶ ἄλλην
[1, 68]	ὥς φησιν Ἡρόδοτος ἐν τῇ	πρώτῃ,	Ἱπποκράτει θυομένῳ ἐν Ὀλυμπίᾳ, τῶν
[1, 95]	Ὀλυμπιάδος. Τοῦτον Ἡρόδοτος ἐν τῇ	πρώτῃ	ξένον φησὶν εἶναι Θρασυβούλῳ τῷ
[1, 44]	ἑνὶ μούνῳ χρήματι πρόσκεαι τῇ	γραφῇ.	Ἡμέες δὲ οἱ μηδὲν γράφοντες
[1, 22]	Φαληρεὺς ἐν τῇ τῶν Ἀρχόντων	ἀναγραφῇ.	Ἐπολιτογραφήθη δὲ ἐν Μιλήτῳ, ὅτε
[1, 42]	δὲ ἐν τῇ Τῶν φιλοσόφων	ἀναγραφῇ·	Ὀρφέα, Λίνον, Σόλωνα, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν,
[1, 93]	ἔτη βιοὺς ἑβδομήκοντα· καὶ αὐτῷ	ἐπεγράφη·	Ἄνδρα σοφὸν Κλεόβουλον ἀποφθίμενον καταπενθεῖ
[1, 77]	τὰς νίκας ἄνευ αἵματος ποιεῖσθαι.	Ἐφη	δὲ καὶ πρὸς τὸν Φωκαϊκὸν
[1, 50]	Τίς σοι δοκεῖ εὐδαίμων; Τέλλος,	ἔφη,	Ἀθηναῖος καὶ Κλέοβις καὶ Βίτων
[1, 104]	ὑπὸ Ἀττικοῦ ὅτι Σκύθης ἐστίν,	ἔφη,	Ἀλλ' ἐμοῦ μὲν ὄνειδος ἡ
[1, 77]	τοὺς πυνθανομένους τί εὐχάριστον, Χρόνος,	ἔφη·	ἀφανές, Τὸ μέλλον· πιστόν, Γῆ·
[1, 59]	ἀδικοῖεν οἱ ἄνθρωποι, Εἰ ὁμοίως,	ἔφη,	ἄχθοιντο τοῖς ἀδικουμένοις οἱ μὴ
[1, 105]	ἀνθρώποις ἀγαθόν τε καὶ φαῦλον,	ἔφη,	Γγλῶσσα. Κρεῖττον ἔλεγεν ἕνα φίλον
[1, 36]	τελευτήν. Τί δύσκολον εἴη τεθεαμένος	ἔφη,	Γέροντα τύραννον. Πῶς ἄν τις
[1, 91]	κεδνόν· μὴ μάταιος ἄχαρις γινέσθω.	Ἔφη	δὲ δεῖν συνοικίζειν τὰς θυγατέρας,
[1, 69]	διαφέρουσιν οἱ πεπαιδευμένοι τῶν ἀπαιδεύτων,	ἔφη,	Ἐλπίσιν ἀγαθοῖς. τί δύσκολον, Τὸ
[1, 77]	ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον, Ἂν λίαν,	ἔφη,	ζητῇς, οὐχ εὑρήσεις. Καὶ πρὸς
[1, 87]	~Ἐρωτηθεὶς τί γλυκὺ ἀνθρώποις, Ἐλπίς,	ἔφη.	Ἥδιον ἔλεγε δικάζειν μεταξὺ ἐχθρῶν
[1, 104]	ἔφη, Τὰ νενεωλκημένα. Καὶ τοῦτο	ἔφη	θαυμασιώτατον ἑωρακέναι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν,
[1, 87]	Ἐρωτηθεὶς τί ποιῶν ἄνθρωπος τέρπεται,	ἔφη,	Κερδαίνων. Ἔλεγέ τε τὸν βίον
[1, 105]	Ὑπὸ μειρακίου παρὰ πότον ὑβρισθεὶς	ἔφη,	Μειράκιον, ἐὰν νέος ὢν τὸν
[1, 86]	δυσχερές, Τὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον,	ἔφη,	μεταβολὴν εὐγενῶς ἐνεγκεῖν. Συμπλέων ποτὲ
[1, 86]	κἀκείνων τοὺς θεοὺς ἐπικαλουμένων, Σιγᾶτε,	ἔφη,	μὴ αἴσθωνται ὑμᾶς ἐνθάδε πλέοντας.
[1, 71]	γὰρ τὴν φύσιν αὐτῆς, Εἴθε,	ἔφη,	μὴ ἐγεγόνει, ἢ γενομένη κατεβυθίσθη.
[1, 36]	νὺξ ἢ ἡμέρα, Ἡ νύξ,	ἔφη,	μιᾷ ἡμέρᾳ πρότερον. Ἠρώτησέ τις
[1, 36]	ὀμόσαι μὴ μεμοιχευκέναι, Οὐ χεῖρον,	ἔφη,	μοιχείας ἐπιορκία. Ἐρωτηθεὶς τί δύσκολον,
[1, 102]	ποιοῦνται. Ἔνθεν ὁ Ἀνάχαρσις ἑλὼν	ἔφη	νῦν αὐτὸν ἐν τῇ πατρίδι
[1, 77]	ἀρχὴ μεγίστη, Ἡ τοῦ ποικίλου,	ἔφη,	ξύλου, σημαίνων τὸν νόμον. Ἔλεγε
[1, 97]	ποτε ἐρωτηθεὶς διὰ τί τυραννεῖ,	ἔφη,	Ὅτι καὶ τὸ ἑκουσίως ἀποστῆναι
[1, 86]	αἰτίαν τῆς σιγῆς πυθομένου, Σιωπῶ,	ἔφη,	ὅτι περὶ τῶν οὐδέν σοι
[1, 35]	διὰ τί οὐκ ἀποθνήσκεις; Ὅτι,	ἔφη,	οὐδὲν διαφέρει. ~Πρὸς τὸν πυθόμενον
[1, 36]	ἄνθρωπος ἀδικῶν· Ἀλλ' οὐδὲ διανοούμενος,	ἔφη.	Πρὸς τὸν μοιχὸν ἐρόμενον εἰ
[1, 103]	τὸν τρίτον ἀηδίας. Θαυμάζειν δὲ	ἔφη	πῶς παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγωνίζονται
[1, 28]	ἄλλῳ ἕως Σόλωνος. Ὁ δὲ	ἔφη	σοφίᾳ πρῶτον εἶναι τὸν θεὸν
[1, 104]	τίνα τῶν πλοίων εἰσὶν ἀσφαλέστερα,	ἔφη,	Τὰ νενεωλκημένα. Καὶ τοῦτο ἔφη
[1, 60]	οὖν Πεισίστρατος ἑαυτὸν κατέτρωσεν, ἐκεῖθεν	ἔφη	ταῦτα φῦναι. Τοῖς τε ἀνθρώποις
[1, 35]	διαφέρειν τοῦ ζῆν. Σὺ οὖν,	ἔφη	τις, διὰ τί οὐκ ἀποθνήσκεις;
[1, 36]	μοιχείας ἐπιορκία. Ἐρωτηθεὶς τί δύσκολον,	ἔφη,	Τὸ ἑαυτὸν γνῶναι· Τί δὲ
[1, 75]	δέ φησιν ὅτι ὀλίγον ἀποτεμόμενος	ἔφη	τὸ ἥμισυ τοῦ παντὸς πλεῖον
[1, 82]	τρίπους· καὶ ὁ Βίας ἰδὼν	ἔφη	τὸν Ἀπόλλω σοφὸν εἶναι, οὐδὲ
[1, 35]	χρόνος· ἀνευρίσκει γὰρ πάντα. Οὐδὲν	ἔφη	τὸν θάνατον διαφέρειν τοῦ ζῆν.
[1, 105]	μηδενὸς ἀξίους. Τὴν ἀγορὰν ὡρισμένον	ἔφη	τόπον εἰς τὸ ἀλλήλους ἀπατᾶν
[1, 103]	τὸ πάχος τῆς νεώς, τοσοῦτον	ἔφη	τοῦ θανάτου τοὺς πλέοντας ἀπέχειν.
[1, 104]	οἱ ζῶντες ἢ οἱ νεκροί,	ἔφη,	Τοὺς οὖν πλέοντας ποῦ τίθης;
[1, 117]	Ἐξ Ἐφέσου, Ἔλκυσόν με τοίνυν,	ἔφη,	τῶν σκελῶν καὶ θὲς εἰς
[1, 55]	κάλλιστα νομοθετῆσαι· ἐάν τις μὴ	τρέφῃ	τοὺς γονέας, ἄτιμος ἔστω· ἀλλὰ
[1, 81]	ἡ γυνή, ἐπειδήπερ ἦν Δράκοντος	ἀδελφὴ	τοῦ Πενθίλου, σφόδρα κατεσοβαρεύετο αὐτοῦ.
[1, 80]	γάμος· ἡ μία μὲν δὴ	νύμφη	καὶ πλούτῳ καὶ γενεῇ κατ'
[1, 77]	δ' οὐδὲ θεοὶ μάχονται. καὶ	Ἀρχὴ	ἄνδρα δείκνυσιν. Ἐρωτηθεὶς δέ ποτε
[1, 119]	βιβλίον ὃ συνέγραψεν, οὗ ἡ	ἀρχή·	Ζὰς μὲν καὶ Χρόνος ἦσαν
[1, 77]	ποιεῖν. Καὶ ὑπὸ Κροίσου τίς	ἀρχὴ	μεγίστη, Ἡ τοῦ ποικίλου, ἔφη,
[1, 121]	ζῶν ἐστιν ὄνησις, χὤταν μηκέθ'	ὑπάρχῃ.	Γέγονε δὲ κατὰ τὴν πεντηκοστὴν
[1, 33]	τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν τῇ	Τύχῃ·	πρῶτον μὲν ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην
[1, 86]	διὰ τύχην περιγίνεσθαι. Ἔλεγε δὲ	ἀτυχῆ	εἶναι τὸν ἀτυχίαν μὴ φέροντα·
[1, 120]	ἠδὲ καὶ αἰδοῖ καὶ φθίμενος	ψυχῇ	τερπνὸν ἔχει βίοτον, εἴπερ Πυθαγόρης
[1, 57]	καὶ ἐὰν ἕνα ὀφθαλμὸν ἔχοντος	ἐκκόψῃ	τις, ἀντεκκόπτειν τοὺς δύο. Ἃ