Livre, par.
[1, 113]	~Ἐπιμενίδης Σόλωνι Θάρρει, ὦ ἑταῖρε.	Αἰ	γὰρ ἔτι θητευόντεσσιν Ἀθηναίοις καὶ
[1, 113]	ἐσεῖταί τιν δεινὸς ὁ μόναρχος·	αἰ	δέ πη ἐπ' ἀλατείᾳ ἐγκύρσωντί
[1, 113]	αἰσχύνας οὐδὲ ἀνεξοῦνται τυραννούμενοι. Ἀλλ'	αἴ	κα Πεισίστρατος κατασχέθῃ τὰν πόλιν,
[1, 60]	δ' αὐτὸν καὶ Μιμνέρμου γράψαντος,	Αἲ	γὰρ ἄτερ νούσων τε καὶ
[1, 41]	συνελθεῖν αὐτούς. ~Διαφωνοῦνται δὲ καὶ	αἱ	ἀποφάσεις αὐτῶν καὶ ἄλλου ἄλλο
[1, 91]	αἱ μὲν λευκαὶ ἔασιν ἰδεῖν,	αἱ	δ' αὖτε μέλαιναι· ἀθάνατοι δέ
[1, 98]	τυραννίδος· ~αἱ μὲν ἡδοναὶ φθαρταί,	αἱ	δὲ τιμαὶ ἀθάνατοι· εὐτυχῶν μὲν
[1, 98]	κέρδος αἰσχρόν· δημοκρατία κρεῖττον τυραννίδος·	~αἱ	μὲν ἡδοναὶ φθαρταί, αἱ δὲ
[1, 91]	δὶς τριάκοντα διάνδιχα εἶδος ἔχουσαι·	αἱ	μὲν λευκαὶ ἔασιν ἰδεῖν, αἱ
[1, 115]	ὁ Λάκων. Γεγόνασι δὲ καὶ	Ἐπιμενίδαι	ἄλλοι δύο, ὅ τε γενεαλόγος
[1, 49]	δὲ σιωπώντων. Καὶ ἡ βουλή,	Πεισιστρατίδαι	ὄντες, μαίνεσθαι ἔλεγον αὐτόν· ὅθεν
[1, 44]	ὡς ἔλπομαι, ἑνὶ μούνῳ χρήματι	πρόσκεαι	τῇ γραφῇ. Ἡμέες δὲ οἱ
[1, 81]	ἐστιν ἐπιστόλιον τοιόνδε· Πιττακὸς Κροίσῳ.	Κέλεαί	με ἱκνέεσθαι ἐς Λυδίην, ὅπως
[1, 61]	εἴ μοι κἂν νῦν ἔτι	πείσεαι,	ἔξελε τοῦτον· μηδὲ μέγαιρ' ὅτι
[1, 113]	δούλως ἦμεν. Τὺ δὲ μὴ	ἀλᾶσθαι,	ἀλλ' ἕρπε ἐς Κρήτην ποθ'
[1, 59]	μὲν κόρον ὑπὸ τοῦ πλούτου	γεννᾶσθαι,	τὴν δὲ ὕβριν ὑπὸ τοῦ
[1, 86]	φύσεως ἔργον· τὸ δὲ λέγειν	δύνασθαι	τὰ συμφέροντα τῇ πατρίδι ψυχῆς
[1, 69]	σχολὴν εὖ διαθέσθαι, καὶ ἀδικούμενον	δύνασθαι	φέρειν. Προσέταττε δὲ καὶ ταῦτα·
[1, 100]	ποίει οὕτως, ἤν γ' ἐθέλῃς	καρτύνασθαι	τὴν αἰσυμνητίην· τοὺς ἐξόχους τῶν
[1, 80]	ὁ ξεῖνος ἐφείσατο μείζονος οἴκου	δράξασθαι,	παίδων κληδόνα συνθέμενος. Τὴν δ'
[1, 41]	Ἄλλους δὲ ὀνομάζει ἕξ, ὧν	ἐκλέξασθαι	τρεῖς, Ἀριστόδημον, Πάμφυλον, Χίλωνα Λακεδαιμόνιον,
[1, 68]	ἔχοι γυναῖκα, ἐκπέμψαι καὶ παῖδας	ἀπείπασθαι.	~Φασὶ δ' αὐτὸν καὶ Αἰσώπου
[1, 101]	αὐτὸν Ἀνάχαρσις καὶ βούλοιτο αὐτὸν	θεάσασθαι,	ξένος τε, εἰ οἷόν τε,
[1, 40]	ταῖς Διαδοχαῖς Φημονόης εἶναί φησιν,	ἐξιδιοποιήσασθαι	δὲ αὐτὸ Χίλωνα. Περὶ δὴ
[1, 23]	οὕτως· Καὶ τῆς Ἀμάξης ἐλέγετο	σταθμήσασθαι	τοὺς ἀστερίσκους, ᾗ πλέουσι Φοίνικες.
[1, 47]	καὶ τὴν ἐν Θρᾴκῃ χερρόνησον	προσκτήσασθαι.	~Ἵνα δὲ μὴ δοκοίη βίᾳ
[1, 83]	αὐτῶν τὴν εὐθένιαν. Καὶ ἐβουλήθη	σπείσασθαι,	καὶ εἰσέπεμψεν ἄγγελον. Βίας δὲ
[1, 112]	καὶ ἀγροὺς καθῆραι καὶ ἱερὰ	ἱδρύσασθαι.	Εἰσὶ δ' οἳ μὴ κοιμηθῆναι
[1, 89]	καὶ τὸ ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς	ἀνανεώσασθαι	αὐτὸν κτισθὲν ὑπὸ Δαναοῦ. Οὗτος
[1, 104]	ἀλλήλοις. Πῶς, ἔλεγεν, ἀπαγορεύοντες τὸ	ψεύδεσθαι	ἐν ταῖς καπηλείαις φανερῶς ψεύδονται;
[1, 44]	μοι ἁρμοδιώτατα ἐν Μιλήτῳ οἶκον	ποιέεσθαι	παρὰ τοῖς ἀποίκοις ὑμέων· καὶ
[1, 81]	τοιόνδε· Πιττακὸς Κροίσῳ. Κέλεαί με	ἱκνέεσθαι	ἐς Λυδίην, ὅπως σοι τὸν
[1, 84]	δίκην. Καὶ Ἱππῶναξ· ἃ Καὶ	δικάζεσθαι	Βίαντος τοῦ Πριηνέως κρεῖσσον. Τοῦτον
[1, 58]	μεῖζον, διακόψαν οἴχεσθαι. Ἔφασκέ τε	σφραγίζεσθαι	τὸν μὲν λόγον σιγῇ, τὴν
[1, 37]	μεμνῆσθαί φησι· μὴ τὴν ὄψιν	καλλωπίζεσθαι,	ἀλλὰ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν εἶναι καλόν.
[1, 78]	γένηται· ἀνδρείων δέ, γενόμενα εὖ	θέσθαι.	Ὃ μέλλεις πράττειν, μὴ πρόλεγε·
[1, 26]	τῆς δὲ ἀδελφῆς τὸν υἱὸν	θέσθαι.	Ὅτε καὶ ἐρωτηθέντα διὰ τί
[1, 69]	ἀπόρρητα σιωπῆσαι, καὶ σχολὴν εὖ	διαθέσθαι,	καὶ ἀδικούμενον δύνασθαι φέρειν. Προσέταττε
[1, 43]	τοι δικαίη ἐς τὸ ξυνὸν	καταθέσθαι	γραφὴν ἢ ἐφ' ὁποιοισοῦν ἐπιτρέπειν
[1, 117]	νυκτὸς τοῖς βασιλεῦσι κελεῦσαι Φερεκύδῃ	πείθεσθαι.	Ἔνιοι δὲ Πυθαγόρᾳ περιάπτουσι ταῦτα.
[1, 70]	τὴν χεῖρα· μανικὸν γάρ. νόμοις	πείθεσθαι.	Ἠρεμίᾳ χρῆσθαι. ~Τῶν δὲ ᾀδομένων
[1, 40]	ἑπτά. Ἀναξιμένης δέ φησι πάντας	ἐπιθέσθαι	ποιητικῇ· ὁ δὲ Δικαίαρχος οὔτε
[1, 65]	οἳ οὐκ ἐγένοντο ἐμποδὼν Πεισιστράτῳ	ἐπιθέσθαι	τυραννίδι. Οὐδ' ἐγὼ προλέγων πιστὸς
[1, 36]	Τί δὲ εὔκολον, Τὸ ἄλλῳ	ὑποθέσθαι·	Τί ἥδιστον, Τὸ ἐπιτυγχάνειν· Τί
[1, 69]	~Φασὶ δ' αὐτὸν καὶ Αἰσώπου	πυθέσθαι,	ὁ Ζεὺς τί εἴη ποιῶν·
[1, 117]	Μάγνησι βουλόμενον τοὺς Ἐφεσίους νικῆσαι	πυθέσθαι	τινὸς παριόντος πόθεν εἴη, τοῦ
[1, 102]	τὸν φθόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ	ἀπολέσθαι.	Ἔνιοι δὲ τελετὰς Ἑλληνικὰς ἐπιτελοῦντα
[1, 30]	~Καὶ περιελθεῖν εἰς Χίλωνα, ὃν	πυνθάνεσθαι	τοῦ Πυθίου τίς αὑτοῦ σοφώτερος·
[1, 116]	τρίτην ἡμέραν ἔσοιτο σεισμός, καὶ	γενέσθαι.	Ἀνιόντα τε ἐξ Ὀλυμπίας εἰς
[1, 68]	τὴν ἕκτην, καὶ πρῶτον ἔφορον	γενέσθαι-	ἐπὶ Εὐθυδήμου, ὥς φησι Σωσικράτης.
[1, 101]	ξένος τε, εἰ οἷόν τε,	γενέσθαι.	~Καὶ ὁ θεράπων εἰσαγγείλας ἐκελεύσθη
[1, 43]	Εἰ δή τοι ἥδιον, ἐθέλω	γενέσθαι	λεσχηνώτης περὶ ὁτέων γράφεις· καὶ
[1, 105]	μεγάλου ποιούμενος ἐν γνώμῃ τοι	γενέσθαι.	~ΜΥΣΩΝ Μύσων Στρύμωνος, ὥς φησι
[1, 106]	τινά φημι Μύσωνα ἐν Χηνὶ	γενέσθαι	σοῦ μᾶλλον πραπίδεσσιν ἀρηρότα πευκαλίμῃσι.
[1, 30]	τινα φημὶ Μύσων' ἐνὶ Χηνὶ	γενέσθαι	σοῦ μᾶλλον πραπίδεσσιν ἀρηρότα πευκαλίμῃσιν.
[1, 78]	τε συνετῶν μὲν ἀνδρῶν, πρὶν	γενέσθαι	τὰ δυσχερῆ, προνοῆσαι ὅπως μὴ
[1, 89]	τε τῆς ἐν Αἰγύπτῳ φιλοσοφίας.	Γενέσθαι	τε αὐτῷ θυγατέρα Κλεοβουλίνην, αἰνιγμάτων
[1, 32]	μαχομένων δὲ πρὸς τοὺς ἁλιέας	γενέσθαι	τὴν ἄνοδον ἕως τῆς Κῶ·
[1, 86]	ἄταν. ~Καὶ τὸ μὲν ἰσχυρὸν	γενέσθαι	τῆς φύσεως ἔργον· τὸ δὲ
[1, 76]	μέμνηται λέγων· Ἄνδρ' ἀγαθὸν ἀλαθέως	γενέσθαι	χαλεπόν, τὸ Πιττάκειον. ~Μέμνηται αὐτοῦ
[1, 67]	παρὰ σέ, σπεύδων τοι ξένος	γενέσθαι.	~ΧΙΛΩΝ. Χίλων Δαμαγήτου Λακεδαιμόνιος. Οὗτος
[1, 65]	ἀμύνειν· τοῖς δ' αὖ καὶ	μαίνεσθαι	δοκῶ. Ὥστε ἄπειμί τοι ἐκ
[1, 49]	Καὶ ἡ βουλή, Πεισιστρατίδαι ὄντες,	μαίνεσθαι	ἔλεγον αὐτόν· ὅθεν εἶπε ταυτί·
[1, 46]	Σαλαμῖνος μάχεσθαι, θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οὗτος	μαίνεσθαι	προσποιησάμενος καὶ στεφανωσάμενος εἰσέπαισεν εἰς
[1, 104]	διὰ τὸ ἀλειφομένους τοὺς ἀθλητὰς	ἐπιμαίνεσθαι	ἀλλήλοις. Πῶς, ἔλεγεν, ἀπαγορεύοντες τὸ
[1, 56]	καὶ ἐζήλουν πολλοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ	γίνεσθαι	κατὰ πόλεμον· ὡς Πολύζηλος, ὡς
[1, 86]	χρημάτων πολλοῖς καὶ διὰ τύχην	περιγίνεσθαι.	Ἔλεγε δὲ ἀτυχῆ εἶναι τὸν
[1, 65]	εἶναι ξυνετώτερος, τῶν δὲ ὀκνούντων	ἀμύνεσθαι	ἀλκιμώτερος. Οἱ δὲ μανίαν Σόλωνος
[1, 113]	παῖδας τήνω ἔλπομαι τὸ κράτος	ἵξεσθαι·	δυσμάχανον γὰρ ἀνθρώπως ἐλευθεριάξαντας ἐν
[1, 26]	εἶναι πλουτεῖν, φορᾶς μελλούσης ἐλαιῶν	ἔσεσθαι,	προνοήσας ἐμισθώσατο τὰ ἐλαιουργεῖα καὶ
[1, 87]	μὲν γὰρ φίλων πάντως ἐχθρὸν	ἔσεσθαι	τὸν ἕτερον, τῶν δὲ ἐχθρῶν
[1, 93]	συγγενέας. ~Μὴ ἐπιγελᾶν τοῖς σκωπτομένοις·	ἀπεχθήσεσθαι	γὰρ τούτοις. Εὐτυχῶν μὴ ἴσθι
[1, 64]	εἰ μὲν μέλλεις ἐκποδὼν ἅπαντας	ποιήσεσθαι,	οὐκ ἂν φθάνοις. Ἐπιβουλεύσειε δ'
[1, 69]	δὲ μή, ἀκούσεσθαι ἐφ' οἷς	λυπήσεσθαι.	~Μὴ ἀπειλεῖν μηδενί· γυναικῶδες γάρ.
[1, 66]	Πιστεύω μηδὲν κακὸν ἐκ σοῦ	πείσεσθαι.	Καὶ γὰρ πρὸ τῆς τυραννίδος
[1, 54]	μοι καὶ ἀνωμότῳ, ἄχαρι μηδὲν	πείσεσθαι	Σόλωνα ἐκ Πεισιστράτου. Ἴσθι γὰρ
[1, 92]	τὸν δὲ ἐχθρὸν φίλον ποιεῖν.	~Φυλάσσεσθαι	γὰρ τῶν μὲν φίλων τὸν
[1, 69]	τοὺς πλησίον· εἰ δὲ μή,	ἀκούσεσθαι	ἐφ' οἷς λυπήσεσθαι. ~Μὴ ἀπειλεῖν
[1, 34]	τὰ ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ οἴει	γνώσεσθαι;	Οἶδε δ' αὐτὸν ἀστρονομούμενον καὶ
[1, 91]	φρονεῖν γυναῖκας· ὑποδεικνὺς ὅτι δεῖ	παιδεύεσθαι	καὶ τὰς παρθένους. Ἔλεγέ τε
[1, 55]	τοὺς υἱοὺς δημοσίᾳ τρέφεσθαι καὶ	παιδεύεσθαι.	~Ὅθεν καὶ ἐζήλουν πολλοὶ καλοὶ
[1, 70]	φίλων ἢ ἐπὶ τὰς εὐτυχίας	πορεύεσθαι.	Γάμον εὐτελῆ ποιεῖσθαι. Τὸν τεθνηκότα
[1, 55]	ὑπεύθυνος ἔστω παντὶ τῷ βουλομένῳ	γράφεσθαι.	Λυσίας δ' ἐν τῷ κατὰ
[1, 55]	ὧν καὶ τοὺς υἱοὺς δημοσίᾳ	τρέφεσθαι	καὶ παιδεύεσθαι. ~Ὅθεν καὶ ἐζήλουν
[1, 92]	διαλύειν. Γυναικὶ μὴ φιλοφρονεῖσθαι, μηδὲ	μάχεσθαι,	ἀλλοτρίων παρόντων· τὸ μὲν γὰρ
[1, 46]	τις ἔτι συμβουλεύσοι περὶ Σαλαμῖνος	μάχεσθαι,	θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οὗτος μαίνεσθαι προσποιησάμενος
[1, 64]	ὕποπτος εἴης. Ἄριστον μὲν οὖν	ἀπέχεσθαι,	ἵνα τῆς αἰτίας ἀπαλλαγῇς. Εἰ
[1, 58]	στέγειν· ἐὰν δὲ μεῖζον, διακόψαν	οἴχεσθαι.	Ἔφασκέ τε σφραγίζεσθαι τὸν μὲν
[1, 66]	τυραννίς. Εἴτε δὲ ὑφ' ἑνὸς	ἄρχεσθαι	ἄμεινον αὐτοῖς, εἴτε δὴ δημοκρατεῖσθαι,
[1, 60]	μὴ ἀποδοκίμαζε. Ἄρχε πρῶτον μαθὼν	ἄρχεσθαι.	Συμβούλευε μὴ τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ
[1, 57]	ὅπου ὁ πρῶτος ἔληξεν, ἐκεῖθεν	ἄρχεσθαι	τὸν ἐχόμενον. Μᾶλλον οὖν Σόλων
[1, 38]	Κροῖσον, ᾧ καὶ τὸν Ἅλυν	ὑποσχέσθαι	ἄνευ γεφύρας περᾶσαι, τὸ ῥεῖθρον
[1, 109]	τὸ πρόβατον, νομίζων ἐπ' ὀλίγον	κεκοιμῆσθαι.	Ὡς δὲ οὐχ εὕρισκε, παρεγένετο
[1, 37]	δ' Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς	γεγενῆσθαι	αὐτὸν κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος
[1, 37]	εὐπαίδευτος. Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων	μεμνῆσθαί	φησι· μὴ τὴν ὄψιν καλλωπίζεσθαι,
[1, 70]	μανικὸν γάρ. νόμοις πείθεσθαι. Ἠρεμίᾳ	χρῆσθαι.	~Τῶν δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ μάλιστα
[1, 48]	ἀλλὰ καὶ δίκῃ τὴν Σαλαμῖνα	κεκτῆσθαι,	ἀνασκάψας τινὰς τάφους ἔδειξε τοὺς
[1, 57]	τε Ὁμήρου ἐξ ὑποβολῆς γέγραφε	ῥαψῳδεῖσθαι,	οἷον ὅπου ὁ πρῶτος ἔληξεν,
[1, 77]	καὶ τὰς νίκας ἄνευ αἵματος	ποιεῖσθαι.	Ἐφη δὲ καὶ πρὸς τὸν
[1, 102]	εἶναι καὶ προσήκειν αὐτῷ ξένους	ποιεῖσθαι.	Ὁ δὲ καταπλαγεὶς τὴν ἑτοιμότητα
[1, 70]	τὰς εὐτυχίας πορεύεσθαι. Γάμον εὐτελῆ	ποιεῖσθαι.	Τὸν τεθνηκότα μὴ κακολογεῖν. Γῆρας
[1, 68]	Ἐγὼ μὲν γὰρ ἐπίσταμαι, εἶπεν,	ἀδικεῖσθαι,	σὺ δὲ οὔ. Γέγονε δὲ
[1, 108]	ἕνεκα τῶν λόγων τὰ πράγματα	συντελεῖσθαι,	ἀλλ' ἕνεκα τῶν πραγμάτων τοὺς
[1, 49]	ὁ δῆμος καὶ ἡδέως καὶ	τυραννεῖσθαι	ἤθελον πρὸς αὐτοῦ· ὁ δ'
[1, 92]	παιδεύειν· ἐχθρὰν διαλύειν. Γυναικὶ μὴ	φιλοφρονεῖσθαι,	μηδὲ μάχεσθαι, ἀλλοτρίων παρόντων· τὸ
[1, 42]	ὧν τοὺς ἑπτὰ ἄλλους ἄλλως	αἱρεῖσθαι·	εἶναι δὲ Σόλωνα, Θαλῆν, Πιττακόν,
[1, 70]	Γῆρας τιμᾶν. Φυλάττειν ἑαυτόν. Ζημίαν	αἱρεῖσθαι	μᾶλλον ἢ κέρδος αἰσχρόν· ἡ
[1, 97]	μέλλοντας ἀσφαλῶς τυραννήσειν τῇ εὐνοίᾳ	δορυφορεῖσθαι,	καὶ μὴ τοῖς ὅπλοις. Καί
[1, 93]	πάντη· φαμὶ δὲ ἐγὼν ποτανεστάταν	ἐσεῖσθαι	Σόλωνι τὰν Λίνδον δαμοκρατεομέναν. Καὶ
[1, 66]	ἄρχεσθαι ἄμεινον αὐτοῖς, εἴτε δὴ	δημοκρατεῖσθαι,	πεπείσθω ᾗ ἑκάτερος γιγνώσκει. ~Καὶ
[1, 25]	καὶ ἐν τοῖς πολιτικοῖς ἄριστα	βεβουλεῦσθαι.	Κροίσου γοῦν πέμψαντος πρὸς Μιλησίους
[1, 46]	συμβουλεύσοι περὶ Σαλαμῖνος μάχεσθαι, θανάτῳ	ζημιοῦσθαι,	οὗτος μαίνεσθαι προσποιησάμενος καὶ στεφανωσάμενος
[1, 114]	προσφερόμενός τε κατ' ὀλίγον μηδεμιᾷ	κενοῦσθαι	ἀποκρίσει μηδὲ ὀφθῆναί ποτε ἐσθίων.
[1, 119]	ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Ὡρῶν	ἐπιγεγράφθαι	αὐτῷ τὸ ἐπίγραμμα τόδε· ~Τῆς
[1, 34]	Ἀργεῖος εἰς ἔπη τείνειν διακόσια.	Ἐπιγεγράφθαι	δ' αὐτοῦ ἐπὶ τῆς εἰκόνος
[1, 93]	ἐσεῖσθαι Σόλωνι τὰν Λίνδον δαμοκρατεομέναν.	Καὶ	ἁ νᾶσος πελαγία, ἔνθα οἰκέοντι
[1, 22]	Φοίνικες, εὐγενέστατοι τῶν ἀπὸ Κάδμου	καὶ	Ἀγήνορος. Ἦν δὲ τῶν ἑπτὰ
[1, 112]	Λέγεται δὲ καὶ πρῶτος οἰκίας	καὶ	ἀγροὺς καθῆραι καὶ ἱερὰ ἱδρύσασθαι.
[1, 69]	σιωπῆσαι, καὶ σχολὴν εὖ διαθέσθαι,	καὶ	ἀδικούμενον δύνασθαι φέρειν. Προσέταττε δὲ
[1, 108]	Φησὶ δ' Ἀριστόξενος ὅτι ἔνθεν	καὶ	ἄδοξος ἦν, ὅτι μηδὲ πόλεως,
[1, 110]	Ἕλλησι θεοφιλέστατος εἶναι ὑπελήφθη. Ὅθεν	καὶ	Ἀθηναίοις τότε λοιμῷ κατεχομένοις ἔχρησεν
[1, 111]	δὲ καὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο Κνωσίων	καὶ	Ἀθηναίων. Καὶ ἐπανελθὼν ἐπ' οἴκου
[1, 41]	Δελφοῖς συνελθεῖν αὐτούς. ~Διαφωνοῦνται δὲ	καὶ	αἱ ἀποφάσεις αὐτῶν καὶ ἄλλου
[1, 120]	μὲν ἠνορέῃ τε κεκασμένος ἠδὲ	καὶ	αἰδοῖ καὶ φθίμενος ψυχῇ τερπνὸν
[1, 90]	αὐτοῦ ἐν τοῖς Παμφίλης Ὑπομνήμασι.	Καὶ	αἴνιγμα τοῖον· ~Εἷς ὁ πατήρ,
[1, 69]	παῖδας ἀπείπασθαι. ~Φασὶ δ' αὐτὸν	καὶ	Αἰσώπου πυθέσθαι, ὁ Ζεὺς τί
[1, 29]	Ἔλευσις ἐν τῷ Περὶ Ἀχιλλέως	καὶ	Ἀλέξων ὁ Μύνδιος ἐν ἐνάτῳ
[1, 31]	παραχωρῆσαι Χίλωνι. ~Μέμνηται τοῦ Ἀριστοδήμου	καὶ	Ἀλκαῖος οὕτως· Ὡς γὰρ δή
[1, 112]	καὶ ταύτῃ νέᾳ. Ἐγὼ δὲ	καὶ	ἄλλην εὗρον ἐπιστολὴν ἔχουσαν οὕτως·
[1, 38]	τὸ ῥεῖθρον παρατρέψαντα. Γεγόνασι δὲ	καὶ	ἄλλοι Θαλαῖ, καθά φησι Δημήτριος
[1, 109]	~ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ Ἐπιμενίδης, καθά φησι Θεόπομπος	καὶ	ἄλλοι συχνοί, πατρὸς μὲν ἦν
[1, 28]	οὖν Θαλῇ· ὁ δὲ ἄλλῳ	καὶ	ἄλλος ἄλλῳ ἕως Σόλωνος. Ὁ
[1, 41]	δὲ καὶ αἱ ἀποφάσεις αὐτῶν	καὶ	ἄλλου ἄλλο φασὶν εἶναι, ὡς
[1, 83]	δὲ συνιδόντα καταπλαγῆναι τὸ> μέχρι	καὶ	ἀλόγων διατείνειν αὐτῶν τὴν εὐθένιαν.
[1, 83]	καὶ Φανόδικός φησι. Λέγεται δὲ	καὶ	Ἀλυάττου πολιορκοῦντος Πριήνην τὸν Βίαντα
[1, 98]	μὲν τύραννον, τὸν δὲ σοφὸν	καὶ	Ἀμβρακιώτην. ~Τοῦτο καὶ Νεάνθης φησὶν
[1, 53]	τοὺς θεσμοὺς Ἀθηναίοις, ἐπιτρέπω πολιτεύειν.	Καὶ	ἄμεινόν γε πολιτεύουσιν ἢ κατὰ
[1, 32]	ἐκπίπτει χρησμὸς δοῦναι τῷ σοφωτάτῳ·	καὶ	ἀμφότεροι συνῄνεσαν Θαλῇ. Ὁ δὲ
[1, 55]	πεντακοσίας δραχμάς, Ἰσθμιονίκῃ δὲ ἑκατόν,	καὶ	ἀνὰ λόγον ἐπὶ τῶν ἄλλων·
[1, 96]	ἄλλους τε κατὰ τούτων τέτταρας,	καὶ	ἀνελόντας θάψαι· πάλιν τε κατὰ
[1, 31]	περὶ τὴν Ἀθηναίων θάλασσαν εὑρεθῆναι	καὶ	ἀνενεχθέντα εἰς ἄστυ γενομένης ἐκκλησίας
[1, 116]	καὶ ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ καταδῦναι.	Καὶ	ἀνιμηθέντος ἐκ φρέατος ὕδατος πιόντα
[1, 83]	Βίας δὲ σωροὺς ψάμμου χέας	καὶ	ἄνωθεν σῖτον περιχέας ἔδειξε τῷ
[1, 54]	Ἐπάνιθι τοίνυν οἴκαδε, πιστεύων μοι	καὶ	ἀνωμότῳ, ἄχαρι μηδὲν πείσεσθαι Σόλωνα
[1, 117]	εἰς τὴν τῶν Μαγνήτων χώραν,	καὶ	ἀπάγγειλόν σου τοῖς πολίταις μετὰ
[1, 82]	σοφόν, διηγησαμένας τὰ καθ' ἑαυτάς.	Καὶ	ἀπεστάλη ὁ τρίπους· καὶ ὁ
[1, 28]	σοφίᾳ πρῶτον εἶναι τὸν θεὸν	καὶ	ἀπέστειλεν εἰς Δελφούς. Ταῦτα δὴ
[1, 107]	σποράδην οὐ πόρρω Τίμωνος αὐτὸν	καὶ	Ἀπημάντου γεγονέναι· μισανθρωπεῖν γάρ. ~Ὀφθῆναι
[1, 48]	τοὺς τάφους πρὸς ἕω βλέποντας	καὶ	ἀπὸ τῶν δήμων τοὺς χρηματισμοὺς
[1, 76]	τὸν φονέα τῷ Πιττακῷ, μαθόντα	καὶ	ἀπολύσαντα εἰπεῖν, Συγγνώμη μετανοίας κρείσσων.
[1, 76]	δέ φησιν, Ἀλκαῖον ὑποχείριον λαβόντα	καὶ	ἀπολύσαντα φάναι, Συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων.
[1, 37]	δὲ φύσιν εὐπαίδευτος. Φίλων παρόντων	καὶ	ἀπόντων μεμνῆσθαί φησι· μὴ τὴν
[1, 96]	χρυσοῦν ἀνδριάντα ἀναθεῖναι· νικήσας δὲ	καὶ	ἀπορῶν χρυσίου, κατά τινα ἑορτὴν
[1, 35]	κωτίλων γλώσσας ἀπεραντολόγους. Φέρεται δὲ	καὶ	ἀποφθέγματα αὐτοῦ τάδε· Πρεσβύτατον τῶν
[1, 60]	Αἲ γὰρ ἄτερ νούσων τε	καὶ	ἀργαλέων μελεδωνέων Ἐξηκονταέτη μοῖρα κίχοι
[1, 72]	διέθηκε. Βραχυλόγος τε ἦν· ὅθεν	καὶ	Ἀρισταγόρας ὁ Μιλήσιος τοῦτον τὸν
[1, 56]	οἱ Μαραθωνομάχαι· ἔτι δ' Ἁρμόδιος	καὶ	Ἀριστογείτων καὶ Μιλτιάδης καὶ μυρίοι
[1, 98]	τοὺς βουλομένους, καθά φησιν Ἔφορος	καὶ	Ἀριστοτέλης. Ἤκμαζε δὲ περὶ τὴν
[1, 99]	Κυζικηνός, ἀνεψιούς τε εἶναι ἀλλήλοις.	Καὶ	Ἀριστοτέλης μὲν τὸν Κορίνθιόν φησιν
[1, 77]	Ἀνάγκᾳ δ' οὐδὲ θεοὶ μάχονται.	καὶ	Ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσιν. Ἐρωτηθεὶς δέ
[1, 72]	δὴ τοῦτο ὑπερβολῇ τε χαρᾶς	καὶ	ἀσθενείᾳ πολυετίας. Καὶ αὐτὸν πάντες
[1, 39]	ὑπό τε καύματος καὶ δίψους	καὶ	ἀσθενείας, ἤδη γηραιός. Καὶ αὐτοῦ
[1, 58]	ἐὰν μὲν ἐμπέσῃ τι κοῦφον	καὶ	ἀσθενές, στέγειν· ἐὰν δὲ μεῖζον,
[1, 44]	γράφοντες περιχωρέομεν τήν τε Ἑλλάδα	καὶ	Ἀσίην. Θαλῆς Σόλωνι Ὑπαποστὰς ἐξ
[1, 56]	καὶ μυρίοι ὅσοι. Ἀθληταὶ δὲ	καὶ	ἀσκούμενοι πολυδάπανοι, καὶ νικῶντες ἐπιζήμιοι
[1, 99]	τὸν Κορίνθου τύραννον. Ὑμᾶς γὰρ	καὶ	ἄσμενοι ὄψονται Κορίνθιοι φοιτεῦντας ἐς
[1, 49]	εἰς τὴν ἐκκλησίαν μετὰ δόρατος	καὶ	ἀσπίδος προεῖπεν αὐτοῖς τὴν ἐπίθεσιν
[1, 43]	τοῖς ἐκείνῃ ὅσοι ἱερέες τε	καὶ	ἀστρολόγοι, παρὰ σὲ δὲ μὴ
[1, 98]	δυστυχῶν δὲ φρόνιμος· φίλοις εὐτυχοῦσι	καὶ	ἀτυχοῦσι ὁ αὐτὸς ἴσθι· ὃ
[1, 46]	Σαλαμῖνος ἐλεγεῖα καὶ παρώρμησεν αὐτούς.	Καὶ	αὖθις πρὸς τοὺς Μεγαρέας ἐπολέμησαν
[1, 44]	τὸ Πριηνέων ἄστυ, κεῖθι οἰκέειν,	καὶ	αὐτοὶ παρὰ σὲ οἰκήσομεν. ~ΣΟΛΩΝ.
[1, 85]	νεκρὸς ἐν τοῖς κόλποις εὑρέθη.	~Καὶ	αὐτὸν μεγαλοπρεπῶς ἔθαψεν ἡ πόλις,
[1, 72]	τε χαρᾶς καὶ ἀσθενείᾳ πολυετίας.	Καὶ	αὐτὸν πάντες οἱ κατὰ τὴν
[1, 24]	Ἡράκλειτος καὶ Δημόκριτος. ~Ἔνιοι δὲ	καὶ	αὐτὸν πρῶτον εἰπεῖν φασιν ἀθανάτους
[1, 63]	Ἀπεφθέγξατο δέ, φασί, Μηδὲν ἄγαν.	Καὶ	αὐτόν φησι Διοσκουρίδης ἐν τοῖς
[1, 25]	Κύρου κρατήσαντος ἔσωσε τὴν πόλιν.	Καὶ	αὐτὸς δέ φησιν, ὡς Ἡρακλείδης
[1, 100]	τὺ ἀμυνοῦμαι. Καὶ γὰρ δὴν	καὶ	αὐτὸς ποινὰς ἔτισα τὶν τᾷ
[1, 40]	αὐτῶν ἀναγέγραφε παρὰ Κυψέλῳ, ᾗ	καὶ	αὐτός φησι παρατυχεῖν· Ἔφορος δὲ
[1, 39]	δίψους καὶ ἀσθενείας, ἤδη γηραιός.	Καὶ	αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τῷ μνήματι· Ἦ
[1, 81]	ὥς φησι Κλέαρχος ὁ φιλόσοφος.	Καὶ	αὐτοῦ ἐστιν ἐπιστόλιον τοιόνδε· Πιττακὸς
[1, 48]	ἦν ἔθος θάπτειν Ἀθηναίοις· ἀλλὰ	καὶ	αὐτοὺς τοὺς τάφους πρὸς ἕω
[1, 34]	ἄστρα κατανοήσῃ, εἰς βόθρον ἐμπεσεῖν	καὶ	αὐτῷ ἀνοιμώξαντι φάναι τὴν γραῦν·
[1, 93]	δὲ γηραιός, ἔτη βιοὺς ἑβδομήκοντα·	καὶ	αὐτῷ ἐπεγράφη· Ἄνδρα σοφὸν Κλεόβουλον
[1, 79]	ὑπὲρ ἔτη ἑβδομήκοντα, ἤδη γηραιός.	Καὶ	αὐτῷ ἐπὶ τοῦ μνήματος ἐπιγέγραπται
[1, 101]	πόλεμον ἔπη ὀκτακόσια. Παρέσχε δὲ	καὶ	ἀφορμὴν παροιμίας διὰ τὸ παρρησιαστὴς
[1, 44]	ἡμῖν καταβιούς. Ἐπέστειλε δέ τοι	καὶ	Βίης ἥκειν ἐς Πριήνην· σὺ
[1, 50]	Τέλλος, ἔφη, Ἀθηναῖος καὶ Κλέοβις	καὶ	Βίτων καὶ τὰ θρυλούμενα. ~Φασὶ
[1, 49]	Πεισιστράτου· καὶ οὐ μόνον, ἀλλὰ	καὶ	βοηθεῖν ἕτοιμος εἶναι, λέγων ταῦτα·
[1, 101]	ὅτι παρείη πρὸς αὐτὸν Ἀνάχαρσις	καὶ	βούλοιτο αὐτὸν θεάσασθαι, ξένος τε,
[1, 90]	ἐστι θεῶν ἥσσω· λίθον δὲ	καὶ	βρότεοι παλάμαι θραύοντι· μωροῦ φωτὸς
[1, 97]	πᾶσιν ὁμῶς οἷσι δίδωσι θεός.	Καὶ	γὰρ ἀθυμήσας ὁ σοφὸς Περίανδρος
[1, 100]	παιδός, ἢ ἐγὼν τὺ ἀμυνοῦμαι.	Καὶ	γὰρ δὴν καὶ αὐτὸς ποινὰς
[1, 58]	δὲ νόμους τοῖς ἀραχνίοις ὁμοίους·	καὶ	γὰρ ἐκεῖνα, ἐὰν μὲν ἐμπέσῃ
[1, 59]	ψήφοις ταῖς ἐπὶ τῶν λογισμῶν.	Καὶ	γὰρ ἐκείνων ἑκάστην ποτὲ μὲν
[1, 44]	ποιέεσθαι παρὰ τοῖς ἀποίκοις ὑμέων·	καὶ	γὰρ ἐνθαῦτά τοι δεινὸν οὐδέν.
[1, 45]	λύτρωσις σωμάτων τε καὶ κτημάτων.	Καὶ	γὰρ ἐπὶ σώμασιν ἐδανείζοντο καὶ
[1, 116]	καὶ θαυμάσια λέγεται περὶ αὐτοῦ.	Καὶ	γὰρ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν τῆς
[1, 66]	μηδὲν κακὸν ἐκ σοῦ πείσεσθαι.	Καὶ	γὰρ πρὸ τῆς τυραννίδος φίλος
[1, 115]	ἡμέραις αὐτὸν ὅσαπερ ἔτη κατεκοιμήθη·	καὶ	γὰρ τοῦτό φησι Θεόπομπος. Μυρωνιανὸς
[1, 81]	ὡς εἰκῆ γαυριῶντα· φύσκωνα δὲ	καὶ	γάστρωνα ὅτι παχὺς ἦν· ἀλλὰ
[1, 80]	μὲν δὴ νύμφη καὶ πλούτῳ	καὶ	γενεῇ κατ' ἐμέ· ἡ δ'
[1, 116]	εἰς τρίτην ἡμέραν ἔσοιτο σεισμός,	καὶ	γενέσθαι. Ἀνιόντα τε ἐξ Ὀλυμπίας
[1, 22]	πλείους φασίν, ἰθαγενὴς Μιλήσιος ἦν	καὶ	γένους λαμπροῦ. ~Μετὰ δὲ τὰ
[1, 26]	γεγονέναι καὶ ἰδιαστήν. ~Ἔνιοι δὲ	καὶ	γῆμαι αὐτὸν καὶ Κύβισθον υἱὸν
[1, 89]	ὑπὸ Δαναοῦ. Οὗτος ἐποίησεν ᾄσματα	καὶ	γρίφους εἰς ἔπη τρισχίλια. Καὶ
[1, 27]	ὑπεστήσατο, καὶ τὸν κόσμον ἔμψυχον	καὶ	δαιμόνων πλήρη. Τάς τε ὥρας
[1, 75]	τὸ πολίτευμα, κατέθετο τὴν ἀρχήν,	καὶ	δέκα ἐπεβίω ἄλλα. Καὶ χώραν
[1, 89]	Ἔστ' ἂν ὕδωρ τε νάῃ	καὶ	δένδρεα μακρὰ τεθήλῃ, ~Ἠέλιός τ'
[1, 115]	ἧτταν ὑπ' Ἀρκάδων, καθάπερ προείρηται·	καὶ	δὴ καὶ ἐλήφθησαν πρὸς Ὀρχομενῷ.
[1, 61]	δῆλον μὲν ὅτι τοὺς νόμους,	καὶ	δημηγορίας καὶ εἰς ἑαυτὸν ὑποθήκας,
[1, 79]	φησι Φαβωρῖνος ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ	καὶ	Δημήτριος ἐν Ὁμωνύμοις, ὃς καὶ
[1, 84]	τῶν λόγων ἰσχύϊ προσεχρῆτο. Ὅθεν	καὶ	Δημόδοκος ὁ Λέριος τοῦτο αἰνίττεται
[1, 23]	Μαρτυρεῖ δ' αὐτῷ καὶ Ἡράκλειτος	καὶ	Δημόκριτος. ~Ἔνιοι δὲ καὶ αὐτὸν
[1, 22]	ὡς μὲν Ἡρόδοτος καὶ Δοῦρις	καὶ	Δημόκριτός φασι, πατρὸς μὲν Ἐξαμύου,
[1, 52]	γὰρ τούτους ηὐξήσατε, ῥύσια δόντες,	καὶ	διὰ ταῦτα κακὴν ἔσχετε δουλοσύνην.
[1, 110]	ἄγος σημαίνειν τε τὴν ἀπαλλαγήν·	καὶ	διὰ τοῦτο ἀποθανεῖν δύο νεανίας,
[1, 86]	φρονήσεως. Εὐπορίαν δὲ χρημάτων πολλοῖς	καὶ	διὰ τύχην περιγίνεσθαι. Ἔλεγε δὲ
[1, 27]	τὸν εὑρεθέντα ὑπὸ τῶν ἁλιέων	καὶ	διαπεμφθέντα τοῖς σοφοῖς ὑπὸ τοῦ
[1, 101]	βασιλέως, μητρὸς δὲ Ἑλληνίδος· διὸ	καὶ	δίγλωττος ἦν. Οὗτος ἐποίησε τῶν
[1, 84]	Πριηνίην δίκην. Καὶ Ἱππῶναξ· ἃ	Καὶ	δικάζεσθαι Βίαντος τοῦ Πριηνέως κρεῖσσον.
[1, 36]	πράσσοντας βλέποι· Πῶς ἂν ἄριστα	καὶ	δικαιότατα βιώσαιμεν, Ἐὰν ἃ τοῖς
[1, 84]	{ἴσον τῷ κλαίειν} ~Λέγεται δὲ	καὶ	δίκας δεινότατος γεγονέναι εἰπεῖν. Ἐπ'
[1, 48]	μὴ δοκοίη βίᾳ μόνον, ἀλλὰ	καὶ	δίκῃ τὴν Σαλαμῖνα κεκτῆσθαι, ἀνασκάψας
[1, 74]	Συνέθετο δὴ μονομαχῆσαι πρὸς αὐτόν·	καὶ	δίκτυον ἔχων ὑπὸ τὴν ἀσπίδα
[1, 39]	θεώμενος γυμνικὸν ὑπό τε καύματος	καὶ	δίψους καὶ ἀσθενείας, ἤδη γηραιός.
[1, 32]	Ἄλλοι φασὶν ἡφαιστότευκτον εἶναι αὐτὸν	καὶ	δοθῆναι πρὸς τοῦ θεοῦ Πέλοπι
[1, 102]	δὲ παραγενόμενος εἰς τὴν Σκυθίαν	καὶ	δοκῶν τὰ νόμιμα παραλύειν τῆς
[1, 65]	μόνος ἐχθρὸς Πεισιστράτου· οἱ δὲ	καὶ	δορυφορούντων αὐτόν, εἴ τι βούλονται.
[1, 22]	ὁ Θαλῆς, ὡς μὲν Ἡρόδοτος	καὶ	Δοῦρις καὶ Δημόκριτός φασι, πατρὸς
[1, 57]	σφραγῖδα φυλάττειν τοῦ πραθέντος δακτυλίου·	καὶ	ἐὰν ἕνα ὀφθαλμὸν ἔχοντος ἐκκόψῃ
[1, 83]	ἀλόγων διατείνειν αὐτῶν τὴν εὐθένιαν.	Καὶ	ἐβουλήθη σπείσασθαι, καὶ εἰσέπεμψεν ἄγγελον.
[1, 48]	ἴδιον Ἀθηναίων. Ἔνιοι δέ φασι	καὶ	ἐγγράψαι αὐτὸν εἰς τὸν κατάλογον
[1, 56]	δημοσίᾳ τρέφεσθαι καὶ παιδεύεσθαι. ~Ὅθεν	καὶ	ἐζήλουν πολλοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ γίνεσθαι
[1, 53]	ἀναλοῦν εἴς τε θυσίας δημοτελεῖς	καὶ	εἴ τι ἄλλο τῶν κοινῶν
[1, 24]	σελήνης μέγεθος> τοῦ σεληναίου ἑπτακοσιοστὸν	καὶ	εἰκοστὸν μέρος ἀπεφήνατο κατά τινας.
[1, 106]	αὐτὸν θέρους ἐχέτλην ἀρότρῳ προσαρμόττοντα,	καὶ	εἰπεῖν, Ἀλλ' ὦ Μύσων, οὐχ
[1, 82]	καὶ Φανόδικος εἰς τὴν ἐκκλησίαν,	καὶ	εἰπεῖν τὸν Βίαντα σοφόν, διηγησαμένας
[1, 50]	τὰ ὅπλα πρὸ τοῦ στρατηγείου	καὶ	εἰπών, Ὦ πατρίς, βεβοήθηκά σοι
[1, 122]	ἐσιέμην· προσεστεῶσι δὲ τῇ θύρῃ	καὶ	εἰρομένοις ὁκοῖόν τι εἴη, διεὶς
[1, 61]	ὅτι τοὺς νόμους, καὶ δημηγορίας	καὶ	εἰς ἑαυτὸν ὑποθήκας, ἐλεγεῖα, καὶ
[1, 52]	νόος. Εἰς γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε	καὶ	εἰς ἔπος αἰόλον ἀνδρός, εἰς
[1, 50]	καὶ ἔργῳ, ἀπέπλευσεν εἰς Αἴγυπτον	καὶ	εἰς Κύπρον, καὶ πρὸς Κροῖσον
[1, 75]	Ὁ δὲ δέκα ἔτη κατασχὼν	καὶ	εἰς τάξιν ἀγαγὼν τὸ πολίτευμα,
[1, 82]	ὡς θυγατέρας καὶ προῖκας ἐπιδοῦναι	καὶ	εἰς τὴν Μεσσήνην ἀποστεῖλαι τοῖς
[1, 72]	πανήγυριν ἐντιμότατα παρέπεμψαν. Ἔστι δὲ	καὶ	εἰς τοῦτον ἐπίγραμμα ἡμῶν· ~Φωσφόρε,
[1, 27]	τοῦ ἐνιαυτοῦ φασιν αὐτὸν εὑρεῖν	καὶ	εἰς τριακοσίας ἑξήκοντα πέντε ἡμέρας
[1, 83]	τὴν εὐθένιαν. Καὶ ἐβουλήθη σπείσασθαι,	καὶ	εἰσέπεμψεν ἄγγελον. Βίας δὲ σωροὺς
[1, 51]	τὴν φωνὴν ἀποξενωθέντες σολοικίζειν ἐλέχθησαν.	Καί	εἰσιν οἱ μὲν ἔνθεν Σολεῖς,
[1, 111]	φησί, τέτταρα πρὸς τοῖς πεντήκοντα	καὶ	ἑκατόν. Ἐποίησε δὲ Κουρήτων καὶ
[1, 111]	βιοὺς ἔτη ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα	καὶ	ἑκατόν· ὡς δὲ Κρῆτες λέγουσιν,
[1, 27]	ἱερεῦσι συνδιέτριψεν. Ὁ δὲ Ἱερώνυμος	καὶ	ἐκμετρῆσαί φησιν αὐτὸν τὰς πυραμίδας
[1, 79]	ἔχουσα καρδίῃ νόημα. ~Ἐποίησε δὲ	καὶ	ἐλεγεῖα ἔπη ἑξακόσια, καὶ ὑπὲρ
[1, 115]	Ἀρκάδων, καθάπερ προείρηται· καὶ δὴ	καὶ	ἐλήφθησαν πρὸς Ὀρχομενῷ. Γηρᾶσαί τ'
[1, 40]	ἐν Πανιωνίῳ καὶ ἐν Κορίνθῳ	καὶ	ἐν Δελφοῖς συνελθεῖν αὐτούς. ~Διαφωνοῦνται
[1, 40]	δέ τινες καὶ ἐν Πανιωνίῳ	καὶ	ἐν Κορίνθῳ καὶ ἐν Δελφοῖς
[1, 116]	ὡς οὐ μετὰ πολὺ καταδύσεται·	καὶ	ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ καταδῦναι. Καὶ
[1, 40]	πλὴν Θαλοῦ. Φασὶ δέ τινες	καὶ	ἐν Πανιωνίῳ καὶ ἐν Κορίνθῳ
[1, 25]	γραμμικῆς ἔχεται θεωρίας. Δοκεῖ δὲ	καὶ	ἐν τοῖς πολιτικοῖς ἄριστα βεβουλεῦσθαι.
[1, 34]	δ' αὐτὸν ἀστρονομούμενον καὶ Τίμων,	καὶ	ἐν τοῖς Σίλλοις ἐπαινεῖ αὐτὸν
[1, 121]	Γέγονε δὲ κατὰ τὴν πεντηκοστὴν	καὶ	ἐνάτην Ὀλυμπιάδα. Καὶ ἐπέστειλεν ὧδε·
[1, 108]	Κατέστρεψε δὲ βιοὺς ἔτη ἑπτὰ	καὶ	ἐνενήκοντα. ~ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ Ἐπιμενίδης, καθά φησι
[1, 95]	Κροίσου τελευτῆσαι αὐτὸν ἔτεσι τεσσαράκοντα	καὶ	ἑνί, πρὸ τῆς τεσσαρακοστῆς ἐνάτης
[1, 46]	αὖθις πρὸς τοὺς Μεγαρέας ἐπολέμησαν	καὶ	ἐνίκων διὰ Σόλωνα. ~Ἦν δὲ
[1, 120]	περὶ πάντων ἀνθρώπων γνώμας εἶδε	καὶ	ἐξέμαθεν. Ἔστι καὶ ἡμῶν οὕτως
[1, 111]	συμμαχίαν ἐποιήσατο Κνωσίων καὶ Ἀθηναίων.	Καὶ	ἐπανελθὼν ἐπ' οἴκου μετ' οὐ
[1, 110]	ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν τὴν πόλιν	καὶ	ἔπαυσε τὸν λοιμὸν τοῦτον τὸν
[1, 85]	αὐτὸν μεγαλοπρεπῶς ἔθαψεν ἡ πόλις,	καὶ	ἐπέγραψαν· Κλεινοῖς ἐν δαπέδοισι Πριήνης
[1, 96]	γυναῖκας πάντα ἀφείλετο τὸν κόσμον,	καὶ	ἔπεμψε τὸ ἀνάθημα. Λέγουσι δέ
[1, 105]	καὶ κεραμικὸν τροχόν, ὥς τινες.	Καὶ	ἐπέστειλεν ὧδε· Ἀνάχαρσις Κροίσῳ. Ἐγώ,
[1, 121]	τὴν πεντηκοστὴν καὶ ἐνάτην Ὀλυμπιάδα.	Καὶ	ἐπέστειλεν ὧδε· ~Φερεκύδης Θαλῇ. Εὖ
[1, 115]	Σωσίβιος ὁ Λάκων. Γεγόνασι δὲ	καὶ	Ἐπιμενίδαι ἄλλοι δύο, ὅ τε
[1, 41]	Γορσιάδα, Λεβέδιον ἢ Ἐφέσιον, ἐγκρίνει	καὶ	Ἐπιμενίδην τὸν Κρῆτα· Πλάτων δὲ
[1, 28]	γάρ τινα Ἀρκάδα φιάλην καταλιπεῖν	καὶ	ἐπισκῆψαι δοῦναι τῶν σοφῶν ὀνηΐστῳ.
[1, 63]	οὐδὲν ἀνύτω. Φέρονται δὲ αὐτοῦ	καὶ	ἐπιστολαὶ αἵδε· ~Σόλων Περιάνδρῳ Ἐπαγγέλλεις
[1, 99]	Ἰσθμὸν διορύξαι. Φέρεται δὲ αὐτοῦ	καὶ	ἐπιστολή· Περίανδρος τοῖς Σοφοῖς. Πολλὰ
[1, 112]	περὶ ῥιζοτομίαν. Φέρεται δ' αὐτοῦ	καὶ	ἐπιστολὴ πρὸς Σόλωνα τὸν νομοθέτην,
[1, 73]	πάρα δ' ἄτα. Ἔστιν αὐτοῦ	καὶ	ἐπιστόλιον τόδε· Χίλων Περιάνδρῳ Ἐπιστέλλεις
[1, 81]	ἀποκαλεῖ διὰ τὸ πλατύπουν εἶναι	καὶ	ἐπισύρειν τὼ πόδε· χειροπόδην δὲ
[1, 105]	Ἑλλήνων, διδαχθησόμενος ἤθη τὰ τούτων	καὶ	ἐπιτηδεύματα. Χρυσοῦ δ' οὐδὲν δέομαι,
[1, 61]	πολιτείας ἔπη πεντακισχίλια, καὶ ἰάμβους	καὶ	ἐπῳδούς. ~Ἐπὶ δὲ τῆς εἰκόνος
[1, 65]	Σόλων ἕτοιμός τοι καὶ λόγῳ	καὶ	ἔργῳ ἀμύνειν· τοῖς δ' αὖ
[1, 50]	πατρίς, βεβοήθηκά σοι καὶ λόγῳ	καὶ	ἔργῳ, ἀπέπλευσεν εἰς Αἴγυπτον καὶ
[1, 94]	τὴν Προκλέους τοῦ Ἐπιδαυρίων τυράννου	καὶ	Ἐρισθενείας τῆς Ἀριστοκράτους παιδός, ἀδελφῆς
[1, 50]	καὶ πρὸς Κροῖσον ἦλθεν, ὅτε	καὶ	ἐρωτηθεὶς ὑπ' αὐτοῦ, Τίς σοι
[1, 26]	ἀδελφῆς τὸν υἱὸν θέσθαι. Ὅτε	καὶ	ἐρωτηθέντα διὰ τί οὐ τεκνοποιεῖ,
[1, 33]	βάλε πόντῳ, ἐκ πόλιος πέμψητε	καὶ	ἐς δόμον ἀνδρὸς ἵκηται, ὃς
[1, 99]	ἓν ἐλθόντας εὑρεῖν. Ἀξοῦντί τε	καὶ	ἐς Κόρινθον ταὶ ἐμαὶ ἐπιστολαί.
[1, 45]	οὓς μακρὸν ἂν εἴη διεξιέναι,	καὶ	ἐς τοὺς ἄξονας κατέθετο. ~Τὸ
[1, 102]	δὲ τελετὰς Ἑλληνικὰς ἐπιτελοῦντα διαχρησθῆναι.	Καὶ	ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτόν· ~Ἐς
[1, 84]	τοῦ Πριηνέως κρεῖσσον. Τοῦτον οὖν	καὶ	ἐτελεύτα τὸν τρόπον. Δίκην γὰρ
[1, 119]	σχολάσαι. Ἐρατοσθένης δ' ἕνα μόνον,	καὶ	ἕτερον Ἀθηναῖον, γενεαλόγον. Σώζεται δὲ
[1, 79]	αὐτοῦ· καιρὸν γνῶθι. Γέγονε δὲ	καὶ	ἕτερος Πιττακὸς νομοθέτης, ὥς φησι
[1, 98]	περὶ τὴν τριακοστὴν ὀγδόην Ὀλυμπιάδα,	καὶ	ἐτυράννησεν ἔτη τετταράκοντα. Σωτίων δὲ
[1, 72]	μὴ ἐγεγόνει, ἢ γενομένη κατεβυθίσθη.	~Καὶ	εὖ προὐνοήσατο. Δημάρατος μὲν γὰρ
[1, 29]	Μυθικῶν. Εὔδοξος δ' ὁ Κνίδιος	καὶ	Εὐάνθης ὁ Μιλήσιός φασι τῶν
[1, 106]	δὲ ἐλθεῖν εἰς τὴν κώμην	καὶ	εὑρεῖν αὐτὸν θέρους ἐχέτλην ἀρότρῳ
[1, 68]	ἐποίησεν ἐλεγεῖα εἰς ἔπη διακόσια,	καὶ	ἔφασκε πρόνοιαν περὶ τοῦ μέλλοντος
[1, 96]	ἀλγεῖν ἐπὶ τῇ φωρᾷ. Ἀλλὰ	καὶ	Ἔφορος ἱστορεῖ ὡς εὔξαιτο, εἰ
[1, 107]	ἔχειν φασί, Ἠτεῖόν τινά φημι·	καὶ	ζητοῦσι τί ἐστιν ὁ Ἠτεῖος.
[1, 81]	ὅτι παχὺς ἦν· ἀλλὰ μὴν	καὶ	ζοφοδορπίδαν ὡς ἄλυχνον· ἀγάσυρτον δὲ
[1, 121]	ἢν ᾖ τις σοφὸς ὄντως,	καὶ	ζῶν ἐστιν ὄνησις, χὤταν μηκέθ'
[1, 49]	μέν, διὰ δέος δὲ σιωπώντων.	Καὶ	ἡ βουλή, Πεισιστρατίδαι ὄντες, μαίνεσθαι
[1, 49]	λοιποῦ προσεῖχον αὐτῷ ὁ δῆμος	καὶ	ἡδέως καὶ τυραννεῖσθαι ἤθελον πρὸς
[1, 67]	Ἀθήνησι, τυραννοῦντος βιαίως Πεισιστράτου. Ἀλλὰ	καὶ	ἡδίων ἡμῖν ἡ βιοτὴ ἔνθα
[1, 23]	δὲ κατά τινας πρῶτος ἀστρολογῆσαι	καὶ	ἡλιακὰς ἐκλείψεις καὶ τροπὰς προειπεῖν,
[1, 119]	γῆν γέρας διδοῖ. Σώζεται δὲ	καὶ	ἡλιοτρόπιον ἐν Σύρῳ τῇ νήσῳ.
[1, 85]	πέτρη, κόσμον Ἴωσι μέγαν. Ἀλλὰ	καὶ	ἡμεῖς· Τῇδε Βίαντα κέκευθα, τὸν
[1, 63]	πᾶσαν Αἴαντος πόλιν. ~Ἔστι δὲ	καὶ	ἡμέτερον ἐπίγραμμα ἐν τῇ προειρημένῃ
[1, 97]	ἀγχιάλοις γῆ Περίανδρον ἔχει. Ἔστι	καὶ	ἡμῶν· Μή ποτε λυπήσῃ σε
[1, 120]	γνώμας εἶδε καὶ ἐξέμαθεν. Ἔστι	καὶ	ἡμῶν οὕτως ἔχον τῷ μέτρῳ
[1, 43]	γενέσθαι λεσχηνώτης περὶ ὁτέων γράφεις·	καὶ	ἢν κελεύῃς, παρὰ σὲ ἀφίξομαι
[1, 53]	εἴ τι ἄλλο τῶν κοινῶν	καὶ	ἢν {ὁ} πόλεμος ἡμᾶς καταλάβῃ.
[1, 98]	ἐτυράννησεν ἔτη τετταράκοντα. Σωτίων δὲ	καὶ	Ἡρακλείδης καὶ Παμφίλη ἐν τῷ
[1, 23]	Ἡρόδοτος θαυμάζει. Μαρτυρεῖ δ' αὐτῷ	καὶ	Ἡράκλειτος καὶ Δημόκριτος. ~Ἔνιοι δὲ
[1, 23]	ἱστορίᾳ· ὅθεν αὐτὸν καὶ Ξενοφάνης	καὶ	Ἡρόδοτος θαυμάζει. Μαρτυρεῖ δ' αὐτῷ
[1, 90]	τε φλογὶ χρυσέας τε σελάνας	καὶ	θαλασσαίαισι δίνῃς ἀντιθέντα μένος στάλας;
[1, 104]	ἐν ταῖς καπηλείαις φανερῶς ψεύδονται;	Καὶ	θαυμάζειν φησὶ πῶς Ἕλληνες ἀρχόμενοι
[1, 116]	θεῶν {Ἕλλησι} γράψαι. Πολλὰ δὲ	καὶ	θαυμάσια λέγεται περὶ αὐτοῦ. Καὶ
[1, 96]	νύκτωρ καὶ τὸν ἀπαντήσαντα ἀνελεῖν	καὶ	θάψαι· ἔπειτα βαδίζειν ἄλλους τε
[1, 111]	δὲ Κουρήτων καὶ Κορυβάντων γένεσιν	καὶ	θεογονίαν, ἔπη πεντακισχίλια, Ἀργοῦς ναυπηγίαν
[1, 117]	με τοίνυν, ἔφη, τῶν σκελῶν	καὶ	θὲς εἰς τὴν τῶν Μαγνήτων
[1, 59]	τὰς ἡμέρας κατὰ σελήνην ἄγειν.	Καὶ	Θέσπιν ἐκώλυσε τραγῳδίας διδάσκειν, ὡς
[1, 116]	φησι Θεόπομπος πρῶτον περὶ φύσεως	καὶ	θεῶν {Ἕλλησι} γράψαι. Πολλὰ δὲ
[1, 121]	ὃν ᾔδει μοῦνος, τοῦτο κελεύων·	καὶ	θνήσκει παρ' ἐκείνοις. Ἦν οὖν
[1, 100]	Κορινθιᾶν εἵματα. Ἔγραψε δὲ αὐτῷ	καὶ	Θρασύβουλος οὕτω· Θρασύβουλος Περιάνδρῳ Τῷ
[1, 27]	ἡμῖν ἰσομεγέθεις εἰσίν. Συνεβίω δὲ	καὶ	Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ, καθά
[1, 24]	καταγράψαι κύκλου τὸ τρίγωνον ὀρθογώνιον,	καὶ	θῦσαι βοῦν. ~Οἱ δὲ Πυθαγόραν
[1, 61]	τῆς Ἀθηναίων πολιτείας ἔπη πεντακισχίλια,	καὶ	ἰάμβους καὶ ἐπῳδούς. ~Ἐπὶ δὲ
[1, 111]	ἔπη πεντακισχίλια, Ἀργοῦς ναυπηγίαν τε	καὶ	Ἰάσονος εἰς Κόλχους ἀπόπλουν ἔπη
[1, 25]	Ἡρακλείδης ἱστορεῖ, μονήρη αὑτὸν γεγονέναι	καὶ	ἰδιαστήν. ~Ἔνιοι δὲ καὶ γῆμαι
[1, 112]	πρῶτος οἰκίας καὶ ἀγροὺς καθῆραι	καὶ	ἱερὰ ἱδρύσασθαι. Εἰσὶ δ' οἳ
[1, 26]	εἰπεῖν, οὐκέτι καιρός. Φησὶ δὲ	καὶ	Ἱερώνυμος ὁ Ῥόδιος ἐν τῷ
[1, 78]	εὐδοκίμησε τάδε· Ἔχοντα χρὴ τόξα	καὶ	ἰοδόκον φαρέτραν στείχειν ποτὶ φῶτα
[1, 24]	διελέχθη, ὥς τινες. Ἀριστοτέλης δὲ	καὶ	Ἱππίας φασὶν αὐτὸν καὶ τοῖς
[1, 84]	κρίνων δικάζευ τὴν Πριηνίην δίκην.	Καὶ	Ἱππῶναξ· ἃ Καὶ δικάζεσθαι Βίαντος
[1, 107]	δ' Ἀρκάδα. Μέμνηται δ' αὐτοῦ	καὶ	Ἱππῶναξ εἰπών· καὶ Μύσων ὃν
[1, 88]	ἄλλων κτημάτων. Μέμνηται τοῦ Βίαντος	καὶ	Ἱππῶναξ, ὡς προείρηται, καὶ ὁ
[1, 67]	βιοτὴ ἔνθα πᾶσι τὰ δίκαια	καὶ	ἴσα. Ἀφίξομαι δ' οὖν παρὰ
[1, 23]	μόνα δύο συνέγραψε, Περὶ τροπῆς	καὶ	ἰσημερίας, τὰ ἄλλ' ἀκατάληπτα εἶναι
[1, 33]	Οὐ πρότερον λήξει νεῖκος Μερόπων	καὶ	Ἰώνων, πρὶν τρίποδα χρύσειον, ὃν
[1, 51]	κοσμήσας ἑαυτὸν ὁ Κροῖσος παντοδαπῶς	καὶ	καθίσας εἰς τὸν θρόνον ἤρετο
[1, 89]	τὸ γένος αὐτόν· ῥώμῃ δὲ	καὶ	κάλλει διαφέρειν, μετασχεῖν τε τῆς
[1, 55]	φησὶν ἔτη ἑβδομήκοντα. Δοκεῖ δὲ	καὶ	κάλλιστα νομοθετῆσαι· ἐάν τις μὴ
[1, 28]	σοφῶν ὀνηΐστῳ. Ἐδόθη δὴ Θαλῇ	καὶ	κατὰ περίοδον πάλιν Θαλῇ· ~ὁ
[1, 23]	πολιτικὰ τῆς φυσικῆς ἐγένετο θεωρίας.	Καὶ	κατά τινας μὲν σύγγραμμα κατέλιπεν
[1, 112]	ἔπη ἑξακισχίλια πεντακόσια. ~Συνέγραψε δὲ	καὶ	καταλογάδην περὶ θυσιῶν καὶ τῆς
[1, 105]	εἰς τὸν βίον ἄγκυράν τε	καὶ	κεραμικὸν τροχόν, ὥς τινες. Καὶ
[1, 30]	Ἀνάχαρσις. Δαΐμαχος δ' ὁ Πλαταιικὸς	καὶ	Κλέαρχος φιάλην ἀποσταλῆναι ὑπὸ Κροίσου
[1, 50]	δοκεῖ εὐδαίμων; Τέλλος, ἔφη, Ἀθηναῖος	καὶ	Κλέοβις καὶ Βίτων καὶ τὰ
[1, 111]	καὶ ἑκατόν. Ἐποίησε δὲ Κουρήτων	καὶ	Κορυβάντων γένεσιν καὶ θεογονίαν, ἔπη
[1, 62]	εἰς τὴν χώραν σπεῖραι. Ὅθεν	καὶ	Κρατῖνος ἐν τοῖς Χείρωσί φησιν,
[1, 89]	αἰνιγμάτων ἑξαμέτρων ποιήτριαν, ἧς μέμνηται	καὶ	Κρατῖνος ἐν τῷ ὁμωνύμῳ δράματι,
[1, 75]	τοῦ παντὸς πλεῖον εἶναι. Ἀλλὰ	καὶ	Κροίσου διδόντος χρήματα οὐκ ἐδέξατο,
[1, 74]	ἀσπίδα λαθραίως περιέβαλε τὸν Φρύνωνα,	καὶ	κτείνας ἀνεσώσατο τὸ χωρίον. Ὕστερον
[1, 45]	δὲ ἦν λύτρωσις σωμάτων τε	καὶ	κτημάτων. Καὶ γὰρ ἐπὶ σώμασιν
[1, 110]	τοῦτο ἀποθανεῖν δύο νεανίας, Κρατῖνον	καὶ	Κτησίβιον, καὶ λυθῆναι τὴν συμφοράν.
[1, 26]	~Ἔνιοι δὲ καὶ γῆμαι αὐτὸν	καὶ	Κύβισθον υἱὸν ἔχειν· οἱ δὲ
[1, 117]	μὴ πεισθῆναι, Μεσσήνην δὲ ἑαλωκέναι.	~Καὶ	Λακεδαιμονίοις εἰπεῖν μήτε χρυσὸν τιμᾶν
[1, 114]	καὶ πρῶτος αὐτὸν Αἰακὸν λέγοι,	καὶ	Λακεδαιμονίοις προείποι τὴν ὑπ' Ἀρκάδων
[1, 59]	ποτὲ μὲν ἕκαστον μέγαν ἄγειν	καὶ	λαμπρόν, ποτὲ δὲ ἄτιμον. Ἐρωτηθεὶς
[1, 26]	οὐ τεκνοποιεῖ, διὰ φιλοτεκνίαν εἰπεῖν.	Καὶ	λέγουσι ὅτι τῆς μητρὸς ἀναγκαζούσης
[1, 110]	τρόπον. Λαβὼν πρόβατα μελανά τε	καὶ	λευκὰ ἤγαγε πρὸς τὸν Ἄρειον
[1, 65]	οὗτος μὲν Σόλων ἕτοιμός τοι	καὶ	λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀμύνειν· τοῖς
[1, 50]	εἰπών, Ὦ πατρίς, βεβοήθηκά σοι	καὶ	λόγῳ καὶ ἔργῳ, ἀπέπλευσεν εἰς
[1, 110]	δύο νεανίας, Κρατῖνον καὶ Κτησίβιον,	καὶ	λυθῆναι τὴν συμφοράν. ~Ἀθηναῖοι δὲ
[1, 38]	πάνυ, κατὰ Ἡσίοδον καὶ Ὅμηρον	καὶ	Λυκοῦργον· τέταρτος οὗ μέμνηται Δοῦρις
[1, 94]	ἐξ αὐτῆς ἐποίησε δύο, Κύψελον	καὶ	Λυκόφρονα· τὸν μὲν νεώτερον συνετόν,
[1, 117]	δ' Ἕρμιππος πολέμου συνεστῶτος Ἐφεσίοις	καὶ	Μάγνησι βουλόμενον τοὺς Ἐφεσίους νικῆσαι
[1, 65]	ἔργῳ ἀμύνειν· τοῖς δ' αὖ	καὶ	μαίνεσθαι δοκῶ. Ὥστε ἄπειμί τοι
[1, 106]	Μύσων, οὐχ ὥρα νῦν ἀρότρου.	Καὶ	μάλα, εἶπεν, ὥστε ἐπισκευάζειν. ~Ἄλλοι
[1, 69]	δὲ καὶ ταῦτα· γλώττης κρατεῖν,	καὶ	μάλιστα ἐν συμποσίῳ. Μὴ κακολογεῖν
[1, 122]	σέο γράμματα. Φθειρῶν ἔθυον πᾶς	καί	με εἶχεν ἠπίαλος. Ἐπέσκηψα δ'
[1, 118]	τε Φερεκύδην μεταλλάξαντα θάπτουσι αὐτόθι	καὶ	μεγαλοπρεπῶς τιμῶσιν. Ἔνιοι δέ φασιν
[1, 46]	{Σαλαμῖνος} ἀμφισβητουμένης ὑπό τε Ἀθηναίων	καὶ	Μεγαρέων καὶ πολλάκις τῶν Ἀθηναίων
[1, 102]	καταπλαγεὶς τὴν ἑτοιμότητα εἰσέφρησεν αὐτὸν	καὶ	μέγιστον φίλον ἐποιήσατο. Μετὰ χρόνον
[1, 63]	παντὶ μέτρῳ καὶ ῥυθμῷ, ἐπιγράμμασι	καὶ	μέλεσιν, ἔχον οὕτως· Σῶμα μὲν
[1, 66]	ἄνδρας. Οὗτοι δὲ ἦσαν κορυνηφόροι.	καὶ	μετὰ τοῦτο τὸν δῆμον κατέλυσεν.
[1, 61]	μέγαιρ' ὅτι σεῦ τοῖον ἐπεφρασάμην·	καὶ	μεταποίησον, Λιγυαστάδη, ὧδε δ' ἄειδε·
[1, 109]	εὕρισκε, παρεγένετο εἰς τὸν ἀγρόν,	καὶ	μετεσκευασμένα πάντα καταλαβὼν καὶ παρ'
[1, 113]	Αἰ γὰρ ἔτι θητευόντεσσιν Ἀθηναίοις	καὶ	μὴ εὐνομημένοις ἐπεθήκατο Πεισίστρατος, εἶχέ
[1, 81]	τὸν ὄλβον ἴδοιμι· ἐγὼ δὲ	καὶ	μὴ ὀρεὶς πέπεισμαι τὸν Ἀλυάττεω
[1, 112]	πειρᾶται τὴν ἐπιστολὴν ὡς νεαρὰν	καὶ	μὴ τῇ Κρητικῇ φωνῇ γεγραμμένην,
[1, 97]	ἀσφαλῶς τυραννήσειν τῇ εὐνοίᾳ δορυφορεῖσθαι,	καὶ	μὴ τοῖς ὅπλοις. Καί ποτε
[1, 79]	καὶ Δημήτριος ἐν Ὁμωνύμοις, ὃς	καὶ	μικρὸς προσηγορεύθη. Τὸν δ' οὖν
[1, 44]	οὐδέν. Εἰ δὲ ἀσχαλήσεις ὅτι	καὶ	Μιλήσιοι τυραννεόμεθα- ἐχθαίρεις γὰρ πάντας
[1, 56]	ἔτι δ' Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων	καὶ	Μιλτιάδης καὶ μυρίοι ὅσοι. Ἀθληταὶ
[1, 60]	γονέας αἰδοῦ. Φασὶ δ' αὐτὸν	καὶ	Μιμνέρμου γράψαντος, Αἲ γὰρ ἄτερ
[1, 56]	Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων καὶ Μιλτιάδης	καὶ	μυρίοι ὅσοι. Ἀθληταὶ δὲ καὶ
[1, 51]	ταώς· φυσικῷ γὰρ ἄνθει κεκόσμηνται	καὶ	μυρίῳ καλλίονι ἐκεῖθέν τε ἀπαλλαγεὶς
[1, 107]	δ' αὐτοῦ καὶ Ἱππῶναξ εἰπών·	καὶ	Μύσων ὃν Ὡπόλλων ἀνεῖπεν ἀνδρῶν
[1, 41]	Λεάνδριος μὲν γὰρ ἀντὶ Κλεοβούλου	καὶ	Μύσωνος Λεώφαντον Γορσιάδα, Λεβέδιον ἢ
[1, 74]	τῆς Ἀχιλείτιδος χώρας μαχομένων Ἀθηναίων	καὶ	Μυτιληναίων ἐστρατήγει μὲν αὐτός, Ἀθηναίων
[1, 116]	τὸν αἰγιαλὸν τῆς Σάμου περιπατοῦντα	καὶ	ναῦν οὐριοδρομοῦσαν ἰδόντα εἰπεῖν ὡς
[1, 111]	δὲ τάλαντον ἐψηφίσαντο δοῦναι αὐτῷ	καὶ	ναῦν τὴν ἐς Κρήτην ἀπάξουσαν
[1, 58]	δὲ Σόλων τὴν τριακάδα ἔνην	καὶ	νέαν ἐκάλεσεν. Καὶ πρῶτος τὴν
[1, 99]	δὲ σοφὸν καὶ Ἀμβρακιώτην. ~Τοῦτο	καὶ	Νεάνθης φησὶν ὁ Κυζικηνός, ἀνεψιούς
[1, 67]	σε τῆς περὶ ἡμᾶς φιλοφροσύνης·	καὶ	νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, εἰ μὴ
[1, 110]	οἱ δὲ πέμπουσι ναῦν τε	καὶ	Νικίαν τὸν Νικηράτου εἰς Κρήτην,
[1, 56]	Ἀθληταὶ δὲ καὶ ἀσκούμενοι πολυδάπανοι,	καὶ	νικῶντες ἐπιζήμιοι καὶ στεφανοῦνται κατὰ
[1, 40]	αὐτοὺς γεγονέναι, συνετοὺς δέ τινας	καὶ	νομοθετικούς. Ἀρχέτιμος δὲ ὁ Συρακούσιος
[1, 86]	εἶναι τὸν ἀτυχίαν μὴ φέροντα·	καὶ	νόσον ψυχῆς τὸ τῶν ἀδυνάτων
[1, 110]	λῆξαι τὸ κακόν. Ὅθεν ἔτι	καὶ	νῦν ἔστιν εὑρεῖν κατὰ τοὺς
[1, 66]	τῆς τυραννίδος φίλος σοὶ ἦν,	καὶ	νῦν οὐ μᾶλλον διάφορος ἢ
[1, 23]	τῶν ἀστρολογουμένων ἱστορίᾳ· ὅθεν αὐτὸν	καὶ	Ξενοφάνης καὶ Ἡρόδοτος θαυμάζει. Μαρτυρεῖ
[1, 55]	ὁ τὰ πατρῷα κατεδηδοκὼς ὁμοίως.	Καὶ	ὁ ἀργὸς ὑπεύθυνος ἔστω παντὶ
[1, 82]	ἑαυτάς. Καὶ ἀπεστάλη ὁ τρίπους·	καὶ	ὁ Βίας ἰδὼν ἔφη τὸν
[1, 88]	Βίαντος καὶ Ἱππῶναξ, ὡς προείρηται,	καὶ	ὁ δυσάρεστος Ἡράκλειτος μάλιστα Αὐτὸν
[1, 28]	οἱ Μιλήσιοι ἔπεμψαν εἰς Δελφούς·	καὶ	ὁ θεὸς ἔχρησεν οὕτως· Ἔκγονε
[1, 102]	τε, εἰ οἷόν τε, γενέσθαι.	~Καὶ	ὁ θεράπων εἰσαγγείλας ἐκελεύσθη ὑπὸ
[1, 43]	δὲ μὴ πλώσαιμεν. Ἥξει γὰρ	καὶ	ὁ Σόλων, ἢν ἐπιτρέπῃς. ~Σὺ
[1, 55]	τοὺς γονέας, ἄτιμος ἔστω· ἀλλὰ	καὶ	ὁ τὰ πατρῷα κατεδηδοκὼς ὁμοίως.
[1, 53]	δημοκρατίαν· ἐῶ γὰρ οὐδένα ὑβρίζειν·	καὶ	ὁ τύραννος ἐγὼ οὐ πλέον
[1, 22]	ἄρχοντος Ἀθήνησι Δαμασίου, καθ' ὃν	καὶ	οἱ ἑπτὰ σοφοὶ ἐκλήθησαν, ὥς
[1, 64]	ὤνησας. Τό τε γὰρ θεῖον	καὶ	οἱ νομοθέται οὐ καθ' ἑαυτὰ
[1, 64]	Οὕτω δὲ καὶ τὸ θεῖον	καὶ	οἱ νόμοι, εὖ μὲν ἀγόντων,
[1, 88]	πλέων λόγος ἢ τῶν ἄλλων.	Καὶ	οἱ Πριηνεῖς δὲ αὐτῷ τέμενος
[1, 93]	Πολλοὶ μέν τιν ἔασιν ἕταροι	καὶ	οἶκος πάντη· φαμὶ δὲ ἐγὼν
[1, 87]	οὕτω μετρεῖν ὡς καὶ πολὺν	καὶ	ὀλίγον χρόνον βιωσομένους, καὶ φιλεῖν
[1, 38]	τρίτος ἀρχαῖος πάνυ, κατὰ Ἡσίοδον	καὶ	Ὅμηρον καὶ Λυκοῦργον· τέταρτος οὗ
[1, 95]	Ἥραν ὑπὸ τῶν Σαμίων διεσώθησαν.	Καὶ	ὃς ἀθυμήσας ἐτελεύτησεν, ἤδη γεγονὼς
[1, 110]	εἰς Κρήτην, καλοῦντες τὸν Ἐπιμενίδην.	Καὶ	ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ
[1, 96]	αὐτοῦ Κράτεια συνῆν αὐτῷ λάθρα·	καὶ	ὃς ἥδετο. Φανεροῦ δὲ γενομένου
[1, 25]	Φρύγα, οἷον σκαληνὰ καὶ τρίγωνα	καὶ	ὅσα γραμμικῆς ἔχεται θεωρίας. Δοκεῖ
[1, 65]	~Οὐδ' οἱ ἐμοὶ ἀμείνους εἰσὶ	καὶ	ὅσα ἐγὼ ἐνομοθέτησα. Οἱ δ'
[1, 92]	ζητείτω πρότερον τί μέλλει πράσσειν·	καὶ	ὅταν εἰσέλθῃ πάλιν, ζητείτω τί
[1, 92]	τῶν δὲ ἐχθρῶν τὴν ἐπιβουλήν.	Καὶ	ὅταν τις ἐξίῃ τῆς οἰκίας,
[1, 33]	οὐ γυνή, τρίτον ὅτι Ἕλλην	καὶ	οὐ βάρβαρος. ~Λέγεται δ' ἀγόμενος
[1, 33]	οὐ θηρίον, εἶτα ὅτι ἀνὴρ	καὶ	οὐ γυνή, τρίτον ὅτι Ἕλλην
[1, 33]	πρῶτον μὲν ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην	καὶ	οὐ θηρίον, εἶτα ὅτι ἀνὴρ
[1, 49]	αὐτοῖς τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Πεισιστράτου·	καὶ	οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν
[1, 64]	ἕξεις τῶν ἐν τῇ πόλει,	καὶ	οὐδεὶς ἔτι τοι δεινός, μηδὲ
[1, 98]	τὴν ἀρχὴν εἰς τυραννίδα μετέστησε·	καὶ	οὐκ εἴα ἐν ἄστει ζῆν
[1, 122]	ὑστεραίην ἐπὶ τὰς Φερεκύδεω ταφάς.	Καὶ	οὗτοι μὲν οἱ κληθέντες σοφοί,
[1, 108]	τοῦ φιλοσόφου. Μέμνηται γὰρ αὐτοῦ	καὶ	οὗτος ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ, ἀντὶ
[1, 52]	ἔργον δ' οὐδὲν γιγνόμενον βλέπετε.	Καὶ	οὗτος μὲν ταῦτα. Πεισίστρατος δ'
[1, 114]	δειμαίνω μή τι δεινὸν πάθῃς.	~Καὶ	οὗτος μὲν ὧδε. Φησὶ δὲ
[1, 45]	λοιποὺς τὸ ὅμοιον προὔτρεψε πρᾶξαι.	Καὶ	οὗτος ὁ νόμος ἐκλήθη σεισάχθεια·
[1, 110]	ἕκαστον, θύειν τῷ προσήκοντι θεῷ·	καὶ	οὕτω λῆξαι τὸ κακόν. Ὅθεν
[1, 30]	φιάλην ἀποσταλῆναι ὑπὸ Κροίσου Πιττακῷ	καὶ	οὕτω περιενεχθῆναι. Ἄνδρων δ' ἐν
[1, 96]	πάλιν τε κατὰ τούτων πλείονας.	Καὶ	οὕτως αὐτὸς τοῖς πρώτοις ἐντυχὼν
[1, 68]	ἤ, εἰ ἔχοι γυναῖκα, ἐκπέμψαι	καὶ	παῖδας ἀπείπασθαι. ~Φασὶ δ' αὐτὸν
[1, 55]	καὶ τοὺς υἱοὺς δημοσίᾳ τρέφεσθαι	καὶ	παιδεύεσθαι. ~Ὅθεν καὶ ἐζήλουν πολλοὶ
[1, 26]	ἔσεσθαι, προνοήσας ἐμισθώσατο τὰ ἐλαιουργεῖα	καὶ	πάμπλειστα συνεῖλε χρήματα. ~Ἀρχὴν δὲ
[1, 72]	τὴν νῆσον, φρουρὸν ἐγκατέστησεν Ἀθηναίων,	καὶ	πάμπολλα τοὺς Λακεδαιμονίους κακὰ διέθηκε.
[1, 98]	τετταράκοντα. Σωτίων δὲ καὶ Ἡρακλείδης	καὶ	Παμφίλη ἐν τῷ πέμπτῳ τῶν
[1, 112]	εἰς ἔπη τετρακισχίλια. Ἱδρύσατο δὲ	καὶ	παρ' Ἀθηναίοις τὸ ἱερὸν τῶν
[1, 99]	Σάρδεις. Ἤδη ὦν μὴ ὀκνεῖτε	καὶ	παρ' ἐμὲ φοιτῆν τὸν Κορίνθου
[1, 109]	ἀγρόν, καὶ μετεσκευασμένα πάντα καταλαβὼν	καὶ	παρ' ἑτέρῳ τὴν κτῆσιν, πάλιν
[1, 39]	πολυφροντίστου τοῦτο Θάλητος ὅρη. Ἔστι	καὶ	παρ' ἡμῖν ἐς αὐτὸν ἐν
[1, 37]	τοῖς γονεῦσιν, τοὺς αὐτοὺς προσδέχου	καὶ	παρὰ τῶν τέκνων. Τὸν Νεῖλον
[1, 67]	μέμψηται, εἰ διαθεὶς Ἀθηναίοις ἰσοπολιτείαν,	καὶ	παρὸν τυραννεῖν αὐτὸς οὐκ ἀξιώσας,
[1, 46]	τὰ συντείνοντα περὶ Σαλαμῖνος ἐλεγεῖα	καὶ	παρώρμησεν αὐτούς. Καὶ αὖθις πρὸς
[1, 49]	ὁ δ' οὐχ εἵλετο, ἀλλὰ	καὶ	Πεισίστρατον τὸν συγγενῆ, καθά φησι
[1, 122]	οἱ κληθέντες σοφοί, οἷς τινες	καὶ	Πεισίστρατον τὸν τύραννον προσκαταλέγουσι. Λεκτέον
[1, 109]	ὑπ' ἄντρῳ τινὶ κατεκοιμήθη ἑπτὰ	καὶ	πεντήκοντα ἔτη. Διαναστὰς δὲ μετὰ
[1, 111]	Περὶ μακροβίων βιοὺς ἔτη ἑπτὰ	καὶ	πεντήκοντα καὶ ἑκατόν· ὡς δὲ
[1, 112]	καὶ τῆς ἐν Κρήτῃ πολιτείας	καὶ	περὶ Μίνω καὶ Ῥαδαμάνθυος εἰς
[1, 63]	ἐν τῇ προειρημένῃ Παμμέτρῳ, ἔνθα	καὶ	περὶ πάντων τῶν τελευτησάντων ἐλλογίμων
[1, 74]	καθεῖλε τὸν τῆς Λέσβου τύραννον·	καὶ	περὶ τῆς Ἀχιλείτιδος χώρας μαχομένων
[1, 41]	πάντα πρόσεστι καλά. Στασιάζεται δὲ	καὶ	περὶ τοῦ ἀριθμοῦ αὐτῶν. Λεάνδριος
[1, 24]	μηνὸς τριακάδα εἶπεν. Πρῶτος δὲ	καὶ	περὶ φύσεως διελέχθη, ὥς τινες.
[1, 30]	Ἑλλήνων· τὸν δὲ δοῦναι Θαλῇ.	~Καὶ	περιελθεῖν εἰς Χίλωνα, ὃν πυνθάνεσθαι
[1, 77]	χαλεπόν, τὸ Πιττάκειον. ~Μέμνηται αὐτοῦ	καὶ	Πλάτων ἐν Πρωταγόρᾳ· Ἀνάγκᾳ δ'
[1, 22]	δὲ τῶν ἑπτὰ σοφῶν, καθὰ	καὶ	Πλάτων φησί· καὶ πρῶτος σοφὸς
[1, 105]	τόπον εἰς τὸ ἀλλήλους ἀπατᾶν	καὶ	πλεονεκτεῖν. Ὑπὸ μειρακίου παρὰ πότον
[1, 80]	ἡ μία μὲν δὴ νύμφη	καὶ	πλούτῳ καὶ γενεῇ κατ' ἐμέ·
[1, 51]	τε ἀπαλλαγεὶς ἐγένετο ἐν Κιλικίᾳ,	καὶ	πόλιν συνῴκισεν ἣν ἀφ' ἑαυτοῦ
[1, 46]	ὑπό τε Ἀθηναίων καὶ Μεγαρέων	καὶ	πολλάκις τῶν Ἀθηναίων ἐπταικότων ἐν
[1, 45]	Καὶ γὰρ ἐπὶ σώμασιν ἐδανείζοντο	καὶ	πολλοὶ δι' ἀπορίαν ἐθήτευον. Ἑπτὰ
[1, 32]	ἠλογοῦντο, πρὸς τοὺς Κῴους πολεμοῦσι.	Καὶ	πολλῶν ἑκατέρωθεν πιπτόντων ἐκπίπτει χρησμὸς
[1, 87]	τὸν βίον οὕτω μετρεῖν ὡς	καὶ	πολὺν καὶ ὀλίγον χρόνον βιωσομένους,
[1, 90]	ἀνιὼν λάμπῃ, λαμπρά τε σελήνη,	καὶ	ποταμοί γε ῥέωσιν, ἀνακλύζῃ δὲ
[1, 97]	δορυφορεῖσθαι, καὶ μὴ τοῖς ὅπλοις.	Καί	ποτε ἐρωτηθεὶς διὰ τί τυραννεῖ,
[1, 114]	θύουσιν ὡς θεῷ· φασὶ γὰρ	καὶ	προ> γνωστικώτατον γεγονέναι. Ἰδόντα γοῦν
[1, 122]	ἂν ὡς ἔθυον τοῦ κακοῦ.	Καὶ	προεῖπα αὐτοῖσι ἥκειν ἐς τὴν
[1, 82]	Μεσσηνίας θρέψαι τε ὡς θυγατέρας	καὶ	προῖκας ἐπιδοῦναι καὶ εἰς τὴν
[1, 50]	εἰς Αἴγυπτον καὶ εἰς Κύπρον,	καὶ	πρὸς Κροῖσον ἦλθεν, ὅτε καὶ
[1, 77]	ἄνευ αἵματος ποιεῖσθαι. Ἐφη δὲ	καὶ	πρὸς τὸν Φωκαϊκὸν φάσκοντα δεῖν
[1, 77]	λίαν, ἔφη, ζητῇς, οὐχ εὑρήσεις.	Καὶ	πρὸς τοὺς πυνθανομένους τί εὐχάριστον,
[1, 102]	αὐτὸν ἐν τῇ πατρίδι εἶναι	καὶ	προσήκειν αὐτῷ ξένους ποιεῖσθαι. Ὁ
[1, 122]	Λεκτέον δὲ περὶ τῶν φιλοσόφων·	καὶ	πρῶτόν γε ἀρκτέον ἀπὸ τῆς
[1, 68]	δέ φησι κατὰ τὴν ἕκτην,	καὶ	πρῶτον ἔφορον γενέσθαι- ἐπὶ Εὐθυδήμου,
[1, 114]	πρότερον χρόνοις. Λέγεται δὲ ὡς	καὶ	πρῶτος αὐτὸν Αἰακὸν λέγοι, καὶ
[1, 68]	ἐπὶ Εὐθυδήμου, ὥς φησι Σωσικράτης.	Καὶ	πρῶτος εἰσηγήσατο ἐφόρους τοῖς βασιλεῦσι
[1, 112]	τῷ Περὶ ποιητῶν. Λέγεται δὲ	καὶ	πρῶτος οἰκίας καὶ ἀγροὺς καθῆραι
[1, 22]	σοφῶν, καθὰ καὶ Πλάτων φησί·	καὶ	πρῶτος σοφὸς ὠνομάσθη ἄρχοντος Ἀθήνησι
[1, 58]	τριακάδα ἔνην καὶ νέαν ἐκάλεσεν.	Καὶ	πρῶτος τὴν συναγωγὴν τῶν ἐννέα
[1, 24]	τροπῆς ἐπὶ τροπὴν πάροδον εὗρε,	καὶ	πρῶτος τὸ τοῦ ἡλίου μέγεθος
[1, 41]	ἀντὶ Μύσωνος Ἀνάχαρσιν· οἱ δὲ	καὶ	Πυθαγόραν προσγράφουσιν. Δικαίαρχος δὲ τέσσαρας
[1, 119]	δὲ θεολόγον υἱὸν Βάβυος, ᾧ	καὶ	Πυθαγόραν σχολάσαι. Ἐρατοσθένης δ' ἕνα
[1, 118]	φθειριάσαντα τὸν βίον τελευτῆσαι· ὅτε	καὶ	Πυθαγόρου παραγενομένου καὶ πυνθανομένου πῶς
[1, 108]	γελῶντα· ἄφνω δέ τινος ἐπιστάντος	καὶ	πυθομένου διὰ τί μηδενὸς παρόντος
[1, 118]	τελευτῆσαι· ὅτε καὶ Πυθαγόρου παραγενομένου	καὶ	πυνθανομένου πῶς διακέοιτο, διαβαλόντα τῆς
[1, 112]	Κρήτῃ πολιτείας καὶ περὶ Μίνω	καὶ	Ῥαδαμάνθυος εἰς ἔπη τετρακισχίλια. Ἱδρύσατο
[1, 63]	τελευτησάντων ἐλλογίμων διείλεγμαι παντὶ μέτρῳ	καὶ	ῥυθμῷ, ἐπιγράμμασι καὶ μέλεσιν, ἔχον
[1, 81]	ἄλυχνον· ἀγάσυρτον δὲ ὡς ἐπισεσυρμένον	καὶ	ῥυπαρόν. Τούτῳ γυμνάσιον σῖτον ἀλεῖν,
[1, 81]	αὐτοῦ. Τοῦτον Ἀλκαῖος σαράποδα μὲν	καὶ	σάραπον ἀποκαλεῖ διὰ τὸ πλατύπουν
[1, 67]	δημοκρατεῖσθαι, πεπείσθω ᾗ ἑκάτερος γιγνώσκει.	~Καὶ	σὲ φημὶ πάντων τυράννων εἶναι
[1, 76]	τε χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι· οὗ	καὶ	Σιμωνίδης μέμνηται λέγων· Ἄνδρ' ἀγαθὸν
[1, 100]	ῥάβδῳ παίων ἀπεθέριζον, ὁμαρτέοντος ἐκείνου.	Καί	σοι ἀναγγελέει εἰ ἐπέροιο ὅ
[1, 43]	ἂν φρενήρεες εἴημεν ἐγώ τε	καὶ	Σόλων ὁ Ἀθηναῖος, εἰ πλώσαντες
[1, 93]	πόντῳ ἀγαλλομένη. Ἀπεφθέγξατο· μέτρον ἄριστον.	Καὶ	Σόλωνι ἐπέστειλεν οὕτω· Κλεόβουλος Σόλωνι
[1, 97]	κενοτάφιον ἐπέγραψαν αὐτῷ τόδε· ~Πλούτου	καὶ	σοφίης πρύτανιν πατρὶς ἥδε Κόρινθος
[1, 56]	ἀσκούμενοι πολυδάπανοι, καὶ νικῶντες ἐπιζήμιοι	καὶ	στεφανοῦνται κατὰ τῆς πατρίδος μᾶλλον
[1, 46]	θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οὗτος μαίνεσθαι προσποιησάμενος	καὶ	στεφανωσάμενος εἰσέπαισεν εἰς τὴν ἀγοράν·
[1, 80]	ἐς οἰκίον ἤγετο νύμφην, οὕτω	καὶ	σύ, Δίων, τὴν κατὰ σαυτὸν
[1, 112]	τοῖς Περὶ ὁμωνύμων ποιητῶν τε	καὶ	συγγραφέων διελέγχειν πειρᾶται τὴν ἐπιστολὴν
[1, 111]	ἀργύριον οὐ προσήκατο· φιλίαν δὲ	καὶ	συμμαχίαν ἐποιήσατο Κνωσίων καὶ Ἀθηναίων.
[1, 32]	αὖθίς τε εἰς Μενέλαον ἐλθεῖν	καὶ	σὺν τῇ Ἑλένῃ ἁρπασθέντα ὑπ'
[1, 69]	δύσκολον, Τὸ τὰ ἀπόρρητα σιωπῆσαι,	καὶ	σχολὴν εὖ διαθέσθαι, καὶ ἀδικούμενον
[1, 108]	Ὅθεν διὰ τὴν ἀδοξίαν αὐτοῦ	καὶ	τὰ αὐτοῦ τινας Πεισιστράτῳ περιθεῖναι
[1, 57]	οἳ δ' ἄρ' Ἀθήνας εἶχον"	καὶ	τὰ ἑξῆς. ~Πρῶτος δὲ Σόλων
[1, 50]	Ἀθηναῖος καὶ Κλέοβις καὶ Βίτων	καὶ	τὰ θρυλούμενα. ~Φασὶ δέ τινες
[1, 101]	τοῖς Ἕλλησιν εἰς εὐτέλειαν βίου	καὶ	τὰ κατὰ πόλεμον ἔπη ὀκτακόσια.
[1, 73]	κα ἐξέρποις· ἐγὼν δὲ δοκέω	καὶ	τὰ οἰκῇα σφαλερὰ ἦμεν ἀνδρὶ
[1, 61]	καὶ εἰς ἑαυτὸν ὑποθήκας, ἐλεγεῖα,	καὶ	τὰ περὶ Σαλαμῖνος καὶ τῆς
[1, 97]	ἀφαιρεθῆναι κίνδυνον φέρει. Ἔλεγε δὲ	καὶ	τάδε· καλὸν ἡσυχία· ἐπισφαλὲς προπέτεια·
[1, 77]	σημαίνων τὸν νόμον. Ἔλεγε δὲ	καὶ	τὰς νίκας ἄνευ αἵματος ποιεῖσθαι.
[1, 91]	γυναῖκας· ὑποδεικνὺς ὅτι δεῖ παιδεύεσθαι	καὶ	τὰς παρθένους. Ἔλεγέ τε τὸν
[1, 55]	εἴργειν τοῦ βήματος. Συνέστειλε δὲ	καὶ	τὰς τιμὰς τῶν ἐν ἀγῶσιν
[1, 108]	ὅτι μηδὲ πόλεως, ἀλλὰ κώμης,	καὶ	ταῦτα ἀφανοῦς. Ὅθεν διὰ τὴν
[1, 69]	ἀδικούμενον δύνασθαι φέρειν. Προσέταττε δὲ	καὶ	ταῦτα· γλώττης κρατεῖν, καὶ μάλιστα
[1, 112]	Κρητικῇ φωνῇ γεγραμμένην, Ἀτθίδι δὲ	καὶ	ταύτῃ νέᾳ. Ἐγὼ δὲ καὶ
[1, 43]	χρημάτων ἐς τοὺς Ἕλληνας φαίνειν.	Καὶ	τάχα μὲν ἡ γνώμη τοι
[1, 51]	δέ ἀλεκτρυόνας, εἶπε, καὶ> φασιανοὺς	καὶ	ταώς· φυσικῷ γὰρ ἄνθει κεκόσμηνται
[1, 83]	σῖτον περιχέας ἔδειξε τῷ ἀνθρώπῳ·	καὶ	τέλος μαθὼν ὁ Ἀλυάττης εἰρήνην
[1, 62]	αὐτοῦ τὰ ὀστᾶ εἰς Σαλαμῖνα	καὶ	τεφρώσαντας εἰς τὴν χώραν σπεῖραι.
[1, 24]	Χοιρίλος ὁ ποιητής. Πρῶτος δὲ	καὶ	τὴν ἀπὸ τροπῆς ἐπὶ τροπὴν
[1, 98]	κόλαζε. Οὗτος πρῶτος δορυφόρους ἔσχε,	καὶ	τὴν ἀρχὴν εἰς τυραννίδα μετέστησε·
[1, 75]	Πιττακὸν ἰσχυρῶς ἐτίμησαν οἱ Μυτιληναῖοι,	καὶ	τὴν ἀρχὴν ἐνεχείρισαν αὐτῷ. Ὁ
[1, 47]	αἶσχος ἀπωσόμενοι. Ἔπεισε δὲ αὐτοὺς	καὶ	τὴν ἐν Θρᾴκῃ χερρόνησον προσκτήσασθαι.
[1, 24]	ἀπεφήνατο κατά τινας. Πρῶτος δὲ	καὶ	τὴν ὑστέραν τοῦ μηνὸς τριακάδα
[1, 73]	οἰκῇα σφαλερὰ ἦμεν ἀνδρὶ μονάρχῳ,	καὶ	τῆνον τυράννων εὐδαιμονίζω ὅστις κα
[1, 61]	ἐλεγεῖα, καὶ τὰ περὶ Σαλαμῖνος	καὶ	τῆς Ἀθηναίων πολιτείας ἔπη πεντακισχίλια,
[1, 23]	λέγων ἐν τοῖς Ἰάμβοις οὕτως·	Καὶ	τῆς Ἀμάξης ἐλέγετο σταθμήσασθαι τοὺς
[1, 117]	ὄναρ τοῦτο τὸν Ἡρακλέα, ὃν	καὶ	τῆς αὐτῆς νυκτὸς τοῖς βασιλεῦσι
[1, 112]	δὲ καὶ καταλογάδην περὶ θυσιῶν	καὶ	τῆς ἐν Κρήτῃ πολιτείας καὶ
[1, 58]	ἐν δευτέρῳ Περὶ νομοθετῶν. Ἀλλὰ	καὶ	τῆς στάσεως γενομένης οὔτε μετὰ
[1, 53]	οὐ πλέον τι φέρομαι τἀξιώματος	καὶ	τῆς τιμῆς· ὁποῖα δὲ καὶ
[1, 62]	Ἀθήνησι, καθά φησι Σωσικράτης· ὅτε	καὶ	τίθησι τοὺς νόμους. Ἐτελεύτησε δ'
[1, 114]	ὀφθῆναί ποτε ἐσθίων. Μέμνηται αὐτοῦ	καὶ	Τίμαιος ἐν τῇ δευτέρᾳ. Λέγουσι
[1, 34]	γνώσεσθαι; Οἶδε δ' αὐτὸν ἀστρονομούμενον	καὶ	Τίμων, καὶ ἐν τοῖς Σίλλοις
[1, 97]	Ὅτι καὶ τὸ ἑκουσίως ἀποστῆναι	καὶ	τὸ ἀφαιρεθῆναι κίνδυνον φέρει. Ἔλεγε
[1, 97]	διὰ τί τυραννεῖ, ἔφη, Ὅτι	καὶ	τὸ ἑκουσίως ἀποστῆναι καὶ τὸ
[1, 89]	καὶ γρίφους εἰς ἔπη τρισχίλια.	Καὶ	τὸ ἐπίγραμμά τινες τὸ ἐπὶ
[1, 64]	ἂν γνώμης ἔχωσιν. Οὕτω δὲ	καὶ	τὸ θεῖον καὶ οἱ νόμοι,
[1, 89]	ὁμωνύμῳ δράματι, πληθυντικῶς ἐπιγράψας. Ἀλλὰ	καὶ	τὸ ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς ἀνανεώσασθαι
[1, 86]	τρόπος πολλάκι βλαβερὰν ἐξέλαμψεν ἄταν.	~Καὶ	τὸ μὲν ἰσχυρὸν γενέσθαι τῆς
[1, 97]	πρήξιος ἧς ἔθελεν. Τούτου ἐστὶ	καὶ	τὸ Μηδὲν χρημάτων ἕνεκα πράττειν·
[1, 115]	ὅτι Κούρητα αὐτὸν ἐκάλουν Κρῆτες·	καὶ	τὸ σῶμα αὐτοῦ φυλάττουσι Λακεδαιμόνιοι
[1, 24]	μέγεθος τοῦ ἡλιακοῦ κύκλου ὥσπερ	καὶ	τὸ τῆς σελήνης μέγεθος> τοῦ
[1, 33]	Φοῖβον ἐρωτᾷς; Καὶ ὡς προείρηται.	Καὶ	τόδε μὲν οὕτως. Ἕρμιππος δ'
[1, 93]	οἰκέοντι οὐδὲν δεινὸν ἐκ Πεισιστράτω.	Καὶ	τοὶ ἕταροι δὲ ἑκάστοθεν πὰρ
[1, 74]	ἀκούοντος τῆς δίκης Περιάνδρου, ὃν	καὶ	τοῖς Ἀθηναίοις προσκρῖναι. ~Τότε δ'
[1, 24]	δὲ καὶ Ἱππίας φασὶν αὐτὸν	καὶ	τοῖς ἀψύχοις μεταδιδόναι ψυχάς, τεκμαιρόμενον
[1, 81]	οὐ δεύμεθα, ἀλλὰ πέπαμαι ἄρκια	καὶ	τοῖς ἐμοῖς ἑτάροις. Ἔμπας δ'
[1, 53]	καὶ τῆς τιμῆς· ὁποῖα δὲ	καὶ	τοῖς πρόσθεν βασιλεῦσιν ἦν τὰ
[1, 38]	Ὀλυμπιάδος, γεγονότα κατὰ Κροῖσον, ᾧ	καὶ	τὸν Ἅλυν ὑποσχέσθαι ἄνευ γεφύρας
[1, 30]	τοῦ Πυθίου τίς αὑτοῦ σοφώτερος·	καὶ	τὸν ἀνειπεῖν Μύσωνα, περὶ οὗ
[1, 96]	δείξας τινὰ ὁδόν, ἐξελθεῖν νύκτωρ	καὶ	τὸν ἀπαντήσαντα ἀνελεῖν καὶ θάψαι·
[1, 99]	Μελέτη τὸ πᾶν. Ἤθελε δὲ	καὶ	τὸν Ἰσθμὸν διορύξαι. Φέρεται δὲ
[1, 27]	δὲ τῶν πάντων ὕδωρ ὑπεστήσατο,	καὶ	τὸν κόσμον ἔμψυχον καὶ δαιμόνων
[1, 59]	τοῖς ἀδικουμένοις οἱ μὴ ἀδικούμενοι.	Καὶ	τὸν μὲν κόρον ὑπὸ τοῦ
[1, 116]	συμβουλεῦσαι ἐξοικῆσαι μετὰ τῶν οἰκείων·	καὶ	τὸν μὴ πεισθῆναι, Μεσσήνην δὲ
[1, 71]	πείσειεν ἀποδικάσαι αὐτοῦ, ἵνα ἀμφότερα	καὶ	τὸν νόμον καὶ τὸν φίλον
[1, 118]	μίαν ἐπελθόντες κρατοῦσι τῶν Μαγνήτων,	καὶ	τόν τε Φερεκύδην μεταλλάξαντα θάπτουσι
[1, 32]	τινῶν αὐτόθι γρῖπον ὠνησαμένων καταληφθῆναι	καὶ	τὸν τρίποδα, μαχομένων δὲ πρὸς
[1, 71]	ἵνα ἀμφότερα καὶ τὸν νόμον	καὶ	τὸν φίλον τηρήσαι. Ἐνδοξότατος δὲ
[1, 84]	θυγατρὸς υἱοῦ κόλπους· εἰπόντος δὲ	καὶ	τοῦ δι' ἐναντίας καὶ τῶν
[1, 24]	ἐκ τῆς λίθου τῆς μαγνήτιδος	καὶ	τοῦ ἠλέκτρου. Παρά τε Αἰγυπτίων
[1, 42]	Πιττακόν, Ἐπίχαρμον, Πυθαγόραν. Φέρονται δὲ	καὶ	τοῦ Θαλοῦ ἐπιστολαὶ αἵδε· Θαλῆς
[1, 118]	τὸν δάκτυλον εἰπεῖν, Χροῒ δῆλα·	καὶ	τοὐντεῦθεν παρὰ τοῖς φιλολόγοις ἡ
[1, 45]	ὀφειλομένων αὑτῷ πατρῴων συνεχώρησε πρῶτος	καὶ	τοὺς λοιποὺς τὸ ὅμοιον προὔτρεψε
[1, 98]	μὴ μόνον τοὺς ἁμαρτάνοντας, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς μέλλοντας κόλαζε. Οὗτος πρῶτος
[1, 55]	τῶν ἐν πολέμοις τελευτησάντων, ὧν	καὶ	τοὺς υἱοὺς δημοσίᾳ τρέφεσθαι καὶ
[1, 104]	εἰσὶν ἀσφαλέστερα, ἔφη, Τὰ νενεωλκημένα.	Καὶ	τοῦτο ἔφη θαυμασιώτατον ἑωρακέναι παρὰ
[1, 59]	πλείω σημαίνειν, ποτὲ δὲ ἥττω·	καὶ	τούτων τοὺς τυράννους ποτὲ μὲν
[1, 25]	εὑρεῖν τὸν Φρύγα, οἷον σκαληνὰ	καὶ	τρίγωνα καὶ ὅσα γραμμικῆς ἔχεται
[1, 115]	ἄλλοι δύο, ὅ τε γενεαλόγος	καὶ	τρίτος ὁ Δωρίδι γεγραφὼς περὶ
[1, 23]	πρῶτος ἀστρολογῆσαι καὶ ἡλιακὰς ἐκλείψεις	καὶ	τροπὰς προειπεῖν, ὥς φησιν Εὔδημος
[1, 49]	αὐτῷ ὁ δῆμος καὶ ἡδέως	καὶ	τυραννεῖσθαι ἤθελον πρὸς αὐτοῦ· ὁ
[1, 106]	ἑπτὰ καταριθμεῖται. Φασὶ δὲ αὐτὸν	καὶ	τυράννου πατρὸς εἶναι. Λέγεται δὴ
[1, 53]	ὀμόσαντες Ἀθηναῖοι παρέξειν Κόδρῳ τε	καὶ	τῷ ἐκείνου γένει, ἀφείλοντο. Τά
[1, 64]	φθάνοις. Ἐπιβουλεύσειε δ' ἄν τις	καὶ	τῶν ἀνυπόπτων, ὁ μὲν δεδιὼς
[1, 118]	δ' ἐν τῷ Περὶ Πυθαγόρου	καὶ	τῶν γνωρίμων αὐτοῦ φησι νοσήσαντα
[1, 84]	δὲ καὶ τοῦ δι' ἐναντίας	καὶ	τῶν δικαστῶν τὴν ψῆφον ἐνεγκόντων
[1, 101]	τε παρὰ τοῖς Σκύθαις νομίμων	καὶ	τῶν παρὰ τοῖς Ἕλλησιν εἰς
[1, 100]	μή. Ὕποπτος γὰρ ἀνδρὶ αἰσυμνήτῃ	καὶ	τῶν τις ἑτάρων. ~ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ. Ἀνάχαρσις
[1, 79]	δὲ καὶ ἐλεγεῖα ἔπη ἑξακόσια,	καὶ	ὑπὲρ νόμων καταλογάδην τοῖς πολίταις.
[1, 77]	ἄριστον, Τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν.	Καὶ	ὑπὸ Κροίσου τίς ἀρχὴ μεγίστη,
[1, 97]	τὰ κερδαντὰ κερδαίνειν. Ἔποίησε δὲ	καὶ	ὑποθήκας εἰς ἔπη δισχίλια. Εἶπέ
[1, 82]	δὲ τὸν πατέρα αὐτῶν, ὡς	καὶ	Φανόδικος εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ
[1, 83]	ἀποικίαν εἰς Πριήνην στειλάντων, ὥσπερ	καὶ	Φανόδικός φησι. Λέγεται δὲ καὶ
[1, 51]	τεθέαται· ὁ δέ ἀλεκτρυόνας, εἶπε,	καὶ>	φασιανοὺς καὶ ταώς· φυσικῷ γὰρ
[1, 105]	ἐστιν ἐν ἀνθρώποις ἀγαθόν τε	καὶ	φαῦλον, ἔφη, Γγλῶσσα. Κρεῖττον ἔλεγεν
[1, 120]	τε κεκασμένος ἠδὲ καὶ αἰδοῖ	καὶ	φθίμενος ψυχῇ τερπνὸν ἔχει βίοτον,
[1, 87]	πολὺν καὶ ὀλίγον χρόνον βιωσομένους,	καὶ	φιλεῖν ὡς μισήσοντας· τοὺς γὰρ
[1, 86]	συμφέροντα τῇ πατρίδι ψυχῆς ἴδιον	καὶ	φρονήσεως. Εὐπορίαν δὲ χρημάτων πολλοῖς
[1, 66]	πεπονθέναι ταῦτα ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν·	καὶ	φύλακας ἠξίου παρασχεῖν οἱ τετρακοσίους
[1, 114]	λάβοι παρὰ Νυμφῶν ἔδεσμά τι	καὶ	φυλάττοι ἐν χηλῇ βοός· προσφερόμενός
[1, 119]	μὲν καὶ Χρόνος ἦσαν ἀεὶ	καὶ	Χθονίη· Χθονίῃ δὲ ὄνομα ἐγένετο
[1, 119]	οὗ ἡ ἀρχή· Ζὰς μὲν	καὶ	Χρόνος ἦσαν ἀεὶ καὶ Χθονίη·
[1, 75]	ἀρχήν, καὶ δέκα ἐπεβίω ἄλλα.	Καὶ	χώραν αὐτῷ ἀπένειμαν οἱ Μυτιληναῖοι·
[1, 46]	Ἀθηναίων ἐπταικότων ἐν τοῖς πολέμοις	καὶ	ψηφισαμένων εἴ τις ἔτι συμβουλεύσοι
[1, 32]	τὴν ἄνοδον ἕως τῆς Κῶ·	καὶ	ὡς οὐδὲν ἤνυτον, τοῖς Μιλησίοις
[1, 33]	Μιλήτου, τρίποδος πέρι Φοῖβον ἐρωτᾷς;	Καὶ	ὡς προείρηται. Καὶ τόδε μὲν
[1, 122]	καταθάψωσιν, ἐς σὲ τὴν γραφὴν	ἐνέγκαι.	Σὺ δὲ ἢν δοκιμώσῃς σὺν
[1, 91]	διάνδιχα εἶδος ἔχουσαι· αἱ μὲν	λευκαὶ	ἔασιν ἰδεῖν, αἱ δ' αὖτε
[1, 38]	παρατρέψαντα. Γεγόνασι δὲ καὶ ἄλλοι	Θαλαῖ,	καθά φησι Δημήτριος ὁ Μάγνης
[1, 82]	ἐπιδοῦναι καὶ εἰς τὴν Μεσσήνην	ἀποστεῖλαι	τοῖς πατράσιν αὐτῶν. Χρόνῳ δὲ
[1, 42]	Φέρονται δὲ καὶ τοῦ Θαλοῦ	ἐπιστολαὶ	αἵδε· Θαλῆς Φερεκύδει ~Πυνθάνομαί σε
[1, 63]	ἀνύτω. Φέρονται δὲ αὐτοῦ καὶ	ἐπιστολαὶ	αἵδε· ~Σόλων Περιάνδρῳ Ἐπαγγέλλεις μοι
[1, 99]	καὶ ἐς Κόρινθον ταὶ ἐμαὶ	ἐπιστολαί.	Ἐγὼν δὲ ὑμᾶς ἀποδέχομαι, ὡς
[1, 67]	οἷς σὺ πράσσεις. Σόλων Κροίσῳ.	Ἄγαμαί	σε τῆς περὶ ἡμᾶς φιλοφροσύνης·
[1, 90]	ἥσσω· λίθον δὲ καὶ βρότεοι	παλάμαι	θραύοντι· μωροῦ φωτὸς ἅδε βουλά.
[1, 81]	χρυσοῦ γὰρ οὐ δεύμεθα, ἀλλὰ	πέπαμαι	ἄρκια καὶ τοῖς ἐμοῖς ἑτάροις.
[1, 68]	αὐτοῦ ὄντος, Ἐγὼ μὲν γὰρ	ἐπίσταμαι,	εἶπεν, ἀδικεῖσθαι, σὺ δὲ οὔ.
[1, 63]	περὶ πάντων τῶν τελευτησάντων ἐλλογίμων	διείλεγμαι	παντὶ μέτρῳ καὶ ῥυθμῷ, ἐπιγράμμασι
[1, 105]	Ἀνάχαρσις Κροίσῳ. Ἐγώ, βασιλεῦ Λυδῶν,	ἀφῖγμαι	εἰς τὴν τῶν Ἑλλήνων, διδαχθησόμενος
[1, 99]	τε καὶ ἐς Κόρινθον ταὶ	ἐμαὶ	ἐπιστολαί. Ἐγὼν δὲ ὑμᾶς ἀποδέχομαι,
[1, 26]	καὶ ἰδιαστήν. ~Ἔνιοι δὲ καὶ	γῆμαι	αὐτὸν καὶ Κύβισθον υἱὸν ἔχειν·
[1, 26]	ὅτι τῆς μητρὸς ἀναγκαζούσης αὐτὸν	γῆμαι	ἔλεγεν, οὐδέπω καιρός. Εἶτα, ἐπειδὴ
[1, 68]	αὐτομάτων ζεσάντων, συνεβούλευσεν ἢ μὴ	γῆμαι,	ἤ, εἰ ἔχοι γυναῖκα, ἐκπέμψαι
[1, 89]	εἰμί, Μίδα δ' ἐπὶ σήματι	κεῖμαι.	Ἔστ' ἂν ὕδωρ τε νάῃ
[1, 98]	μὲν ἡδοναὶ φθαρταί, αἱ δὲ	τιμαὶ	ἀθάνατοι· εὐτυχῶν μὲν μέτριος ἴσθι,
[1, 120]	ἔστιν ἀν' Ἑλλάδα γῆν· οὐ	ψεύδομαι	ὧδ' ἀγορεύων. Ἴων δ' ὁ
[1, 105]	καὶ ἐπιτηδεύματα. Χρυσοῦ δ' οὐδὲν	δέομαι,	ἀλλ' ἀπόχρη με ἐπανήκειν ἐς
[1, 99]	ὡς ἴστε αὐτοί, ὅτι δαμοτικώτατα.	Πεύθομαι	ὡς πέρυτι ἐγένετο ὑμῶν ἁλία
[1, 43]	Θαλοῦ ἐπιστολαὶ αἵδε· Θαλῆς Φερεκύδει	~Πυνθάνομαί	σε πρῶτον Ἰώνων μέλλειν λόγους
[1, 81]	τοῖς ἐμοῖς ἑτάροις. Ἔμπας δ'	ἵξομαι,	ὡς ἀνδρὶ ξείνῳ γενοίμην τοι
[1, 67]	πᾶσι τὰ δίκαια καὶ ἴσα.	Ἀφίξομαι	δ' οὖν παρὰ σέ, σπεύδων
[1, 43]	καὶ ἢν κελεύῃς, παρὰ σὲ	ἀφίξομαι	ἐς Σῦρον. Ἦ γὰρ ἂν
[1, 44]	ἴσχει ἀνδρῶν ξείνων· ἀλλά, ὡς	ἔλπομαι,	ἑνὶ μούνῳ χρήματι πρόσκεαι τῇ
[1, 113]	οὐ μὰν ἐς παῖδας τήνω	ἔλπομαι	τὸ κράτος ἵξεσθαι· δυσμάχανον γὰρ
[1, 53]	τύραννος ἐγὼ οὐ πλέον τι	φέρομαι	τἀξιώματος καὶ τῆς τιμῆς· ὁποῖα
[1, 54]	τῆς ἀρχῆς, ὁποίαν τινὰ ἐγὼ	καταστήσομαι.	Ἐπεὶ μαθὼν τάχ' ἂν ἠνέσχου
[1, 122]	ἄλλα χρὴ νοέειν· ἅπαντα γὰρ	αἰνίσσομαι.	Τῇ δὲ νούσῳ πιεζόμενος ἐπὶ
[1, 54]	καταλάβῃ. ~Σοὶ δ' ἐγὼ οὔτι	μέμφομαι	μηνύσαντι τὴν ἐμὴν διάνοιαν. Εὐνοίᾳ
[1, 99]	ἐμαὶ ἐπιστολαί. Ἐγὼν δὲ ὑμᾶς	ἀποδέχομαι,	ὡς ἴστε αὐτοί, ὅτι δαμοτικώτατα.
[1, 122]	δὲ οὐκ ἀτρεκηίη πρηγμάτων οὐδ'	ὑπίσχομαι	τἀληθὲς εἰδέναι· ἅσσα δ' ἂν
[1, 81]	ἐγὼ δὲ καὶ μὴ ὀρεὶς	πέπεισμαι	τὸν Ἀλυάττεω παῖδα τῶν βασιλήων
[1, 100]	τῶ παιδός, ἢ ἐγὼν τὺ	ἀμυνοῦμαι.	Καὶ γὰρ δὴν καὶ αὐτὸς
[1, 114]	τὴν Μουνιχίαν παρ' Ἀθηναίοις ἀγνοεῖν	φάναι	αὐτοὺς ὅσων κακῶν αἴτιον ἔσται
[1, 108]	διὰ τί μηδενὸς παρόντος γελᾷ,	φάναι,	Δι' αὐτὸ τοῦτο. Φησὶ δ'
[1, 76]	Ἀλκαῖον ὑποχείριον λαβόντα καὶ ἀπολύσαντα	φάναι,	Συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων. Νόμους δὲ
[1, 69]	τί εἴη ποιῶν· τὸν δὲ	φάναι,	Τὰ μὲν ὑψηλὰ ταπεινοῦν, τὰ
[1, 34]	βόθρον ἐμπεσεῖν καὶ αὐτῷ ἀνοιμώξαντι	φάναι	τὴν γραῦν· σὺ γάρ, ὦ
[1, 122]	ἀτρεκηίη πρηγμάτων οὐδ' ὑπίσχομαι τἀληθὲς	εἰδέναι·	ἅσσα δ' ἂν ἐπιλέγῃ θεολογέων·
[1, 66]	παρελθὼν ἐφ' ἡλιαίαν ἐβόα φάμενος	πεπονθέναι	ταῦτα ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν· καὶ
[1, 54]	Ἴσθι γὰρ μηδ' ἄλλον τινὰ	πεπονθέναι	τῶν ἐμοὶ ἐχθρῶν. Ἢν δὲ
[1, 110]	τὸν Ἄρειον πάγον. Κἀκεῖθεν εἴασεν	ἰέναι	οἷ βούλοιντο, προστάξας τοῖς ἀκολούθοις
[1, 45]	ἔθηκεν, οὓς μακρὸν ἂν εἴη	διεξιέναι,	καὶ ἐς τοὺς ἄξονας κατέθετο.
[1, 104]	νενεωλκημένα. Καὶ τοῦτο ἔφη θαυμασιώτατον	ἑωρακέναι	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι τὸν
[1, 55]	γεγραφέναι τὸν νόμον, Σόλωνα δὲ	τεθηκέναι	τὸν ἡταιρηκότα εἴργειν τοῦ βήματος.
[1, 75]	διπλάσια· ἄπαιδος γὰρ τἀδελφοῦ τελευτήσαντος	κεκληρονομηκέναι.	~Παμφίλη δέ φησιν ἐν τῷ
[1, 81]	~Δοκεῖ δ' ἐκ διαθέσεως αὐτὰ	εἰρηκέναι.	Εὐγενεστέρα γὰρ αὐτῷ οὖσα ἡ
[1, 36]	μοιχὸν ἐρόμενον εἰ ὀμόσαι μὴ	μεμοιχευκέναι,	Οὐ χεῖρον, ἔφη, μοιχείας ἐπιορκία.
[1, 114]	Ἀρκάδων ἅλωσιν προσποιηθῆναί τε πολλάκις	ἀναβεβιωκέναι.	~Θεόπομπος δ' ἐν τοῖς Θαυμασίοις,
[1, 116]	τὸν μὴ πεισθῆναι, Μεσσήνην δὲ	ἑαλωκέναι.	~Καὶ Λακεδαιμονίοις εἰπεῖν μήτε χρυσὸν
[1, 76]	γινομένου. Εἶπέ τε χαλεπὸν ἐσθλὸν	ἔμμεναι·	οὗ καὶ Σιμωνίδης μέμνηται λέγων·
[1, 84]	~Λέγεται δὲ καὶ δίκας δεινότατος	γεγονέναι	εἰπεῖν. Ἐπ' ἀγαθῷ μέντοι τῇ
[1, 114]	φασὶ γὰρ καὶ προ> γνωστικώτατον	γεγονέναι.	Ἰδόντα γοῦν τὴν Μουνιχίαν παρ'
[1, 25]	ὡς Ἡρακλείδης ἱστορεῖ, μονήρη αὑτὸν	γεγονέναι	καὶ ἰδιαστήν. ~Ἔνιοι δὲ καὶ
[1, 107]	πόρρω Τίμωνος αὐτὸν καὶ Ἀπημάντου	γεγονέναι·	μισανθρωπεῖν γάρ. ~Ὀφθῆναι γοῦν ἐν
[1, 40]	σοφοὺς οὔτε φιλοσόφους φησὶν αὐτοὺς	γεγονέναι,	συνετοὺς δέ τινας καὶ νομοθετικούς.
[1, 98]	τῶν Ὑπομνημάτων δύο φασὶ Περιάνδρους	γεγονέναι,	τὸν μὲν τύραννον, τὸν δὲ
[1, 82]	πλούσιον, Δοῦρις δὲ πάροικόν φησι	γεγονέναι.	Φανόδικος δὲ κόρας αἰχμαλώτους λυτρωσάμενον
[1, 119]	δ' ὁ Ἐφέσιός φησι δύο	γεγονέναι	Φερεκύδας Συρίους, τὸν μὲν ἀστρολόγον,
[1, 111]	ὡς δὲ Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος	ἀκηκοέναι	φησί, τέτταρα πρὸς τοῖς πεντήκοντα
[1, 55]	τῷ κατὰ Νικίδου Δράκοντά φησι	γεγραφέναι	τὸν νόμον, Σόλωνα δὲ τεθηκέναι
[1, 117]	τὸ νικῆσαι αὐτόθι με θάψαι·	ἐπεσκηφέναι	τε ταῦτα Φερεκύδην. ~Ὁ μὲν
[1, 83]	τὸ στρατόπεδον· τὸν δὲ συνιδόντα	καταπλαγῆναι	τὸ> μέχρι καὶ ἀλόγων διατείνειν
[1, 115]	αὐτοῦ τὸ τῶν Νυμφῶν ἱερὸν	ῥαγῆναι	φωνὴν ἐξ οὐρανοῦ, Ἐπιμενίδη, μὴ
[1, 97]	τὸ ἑκουσίως ἀποστῆναι καὶ τὸ	ἀφαιρεθῆναι	κίνδυνον φέρει. Ἔλεγε δὲ καὶ
[1, 31]	δὲ περὶ τὴν Ἀθηναίων θάλασσαν	εὑρεθῆναι	καὶ ἀνενεχθέντα εἰς ἄστυ γενομένης
[1, 31]	τὴν Κῴαν θάλασσαν ναυαγήσαντος, ὕστερον	εὑρεθῆναι	πρός τινων ἁλιένω τὸν τρίποδα.
[1, 114]	προείποι τὴν ὑπ' Ἀρκάδων ἅλωσιν	προσποιηθῆναί	τε πολλάκις ἀναβεβιωκέναι. ~Θεόπομπος δ'
[1, 112]	ἱδρύσασθαι. Εἰσὶ δ' οἳ μὴ	κοιμηθῆναι	αὐτὸν λέγουσιν, ἀλλὰ χρόνον τινὰ
[1, 30]	σοφωτάτῳ τῶν Ἑλλήνων τρίποδα θεῖναι·	κριθῆναι	δὲ Ἀριστόδημον Σπαρτιάτην, ὃν παραχωρῆσαι
[1, 32]	φασὶν ἡφαιστότευκτον εἶναι αὐτὸν καὶ	δοθῆναι	πρὸς τοῦ θεοῦ Πέλοπι γαμοῦντι·
[1, 74]	φησὶν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς	διαδικασθῆναι	τοὺς Ἀθηναίους περὶ τοῦ χωρίου
[1, 40]	ἄξιον γὰρ ἐνταῦθα καθολικῶς κἀκείνων	ἐπιμνησθῆναι	λόγοι φέρονται τοιοῦτοι. Δάμων ὁ
[1, 102]	Ἔνιοι δὲ τελετὰς Ἑλληνικὰς ἐπιτελοῦντα	διαχρησθῆναι.	Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτόν·
[1, 116]	τῶν οἰκείων· καὶ τὸν μὴ	πεισθῆναι,	Μεσσήνην δὲ ἑαλωκέναι. ~Καὶ Λακεδαιμονίοις
[1, 96]	θελήσας αὐτοῦ τὸν τάφον μὴ	γνωσθῆναι,	τοιοῦτόν τι ἐμηχανήσατο. Δυσὶν ἐκέλευσε
[1, 110]	νεανίας, Κρατῖνον καὶ Κτησίβιον, καὶ	λυθῆναι	τὴν συμφοράν. ~Ἀθηναῖοι δὲ τάλαντον
[1, 32]	Λεβεδίων τινῶν αὐτόθι γρῖπον ὠνησαμένων	καταληφθῆναι	καὶ τὸν τρίποδα, μαχομένων δὲ
[1, 31]	εἰς ἄστυ γενομένης ἐκκλησίας Βίαντι	πεμφθῆναι·	~διὰ τί δέ, ἐν τῷ
[1, 108]	καὶ Ἀπημάντου γεγονέναι· μισανθρωπεῖν γάρ.	~Ὀφθῆναι	γοῦν ἐν Λακεδαίμονι μόνον ἐπ'
[1, 114]	ὀλίγον μηδεμιᾷ κενοῦσθαι ἀποκρίσει μηδὲ	ὀφθῆναί	ποτε ἐσθίων. Μέμνηται αὐτοῦ καὶ
[1, 30]	ὑπὸ Κροίσου Πιττακῷ καὶ οὕτω	περιενεχθῆναι.	Ἄνδρων δ' ἐν τῷ Τρίποδι
[1, 102]	τὸν λόγον ἐκ τῆς Ἑλλάδος	σωθῆναι,	διὰ δὲ τὸν φθόνον ἐν
[1, 31]	τῷ Μιλησίων τυράννῳ πλοῖον ἔμφορτον	ἀποσταλῆναι·	τοῦ δὲ περὶ τὴν Κῴαν
[1, 30]	ὁ Πλαταιικὸς καὶ Κλέαρχος φιάλην	ἀποσταλῆναι	ὑπὸ Κροίσου Πιττακῷ καὶ οὕτω
[1, 97]	ἔφη, Ὅτι καὶ τὸ ἑκουσίως	ἀποστῆναι	καὶ τὸ ἀφαιρεθῆναι κίνδυνον φέρει.
[1, 118]	φησι νοσήσαντα αὐτὸν ὑπὸ Πυθαγόρου	ταφῆναι	ἐν Δήλῳ. Οἱ δὲ φθειριάσαντα
[1, 32]	τῇ Ἑλένῃ ἁρπασθέντα ὑπ' Ἀλεξάνδρου	ῥιφῆναι	εἰς τὴν Κῴαν θάλασσαν πρὸς
[1, 91]	ἔασιν ἰδεῖν, αἱ δ' αὖτε	μέλαιναι·	ἀθάνατοι δέ τ' ἐοῦσαι, ἀποφθινύθουσιν
[1, 75]	τὸ ἥμισυ τοῦ παντὸς πλεῖον	εἶναι.	Ἀλλὰ καὶ Κροίσου διδόντος χρήματα
[1, 99]	φησὶν ὁ Κυζικηνός, ἀνεψιούς τε	εἶναι	ἀλλήλοις. Καὶ Ἀριστοτέλης μὲν τὸν
[1, 68]	περὶ τοῦ μέλλοντος λογισμῷ καταληπτὴν	εἶναι	ἀνδρὸς ἀρετήν. Πρός τε τὸν
[1, 107]	Διαδοχαῖς, ἀπὸ μὲν πατρὸς Ἠτεῖον	εἶναι,	ἀπὸ δὲ μητρὸς Χηνέα. Εὐθύφρων
[1, 32]	Βίαντος λέξομεν. Ἄλλοι φασὶν ἡφαιστότευκτον	εἶναι	αὐτὸν καὶ δοθῆναι πρὸς τοῦ
[1, 67]	~Καὶ σὲ φημὶ πάντων τυράννων	εἶναι	βέλτιστον. Ἐπανήκειν δέ μοι Ἀθήναζε
[1, 42]	τοὺς ἑπτὰ ἄλλους ἄλλως αἱρεῖσθαι·	εἶναι	δὲ Σόλωνα, Θαλῆν, Πιττακόν, Βίαντα,
[1, 23]	καὶ ἰσημερίας, τὰ ἄλλ' ἀκατάληπτα	εἶναι	δοκιμάσας. Δοκεῖ δὲ κατά τινας
[1, 86]	ἐρᾶν, ἀλλοτρίων δὲ κακῶν ἀμνημόνευτον	εἶναι.	Ἐρωτηθεὶς τί δυσχερές, Τὴν ἐπὶ
[1, 54]	ἀξιώσῃς τῶν ἐμῶν φίλων εἷς	εἶναι,	ἔσῃ ἀνὰ πρώτους· οὐ γάρ
[1, 107]	Ἡρακλείδου τοῦ Ποντικοῦ, Κρῆτά φησιν	εἶναι·	Ἠτείαν γὰρ πόλιν εἶναι Κρήτης.
[1, 95]	ἐν τῇ πρώτῃ ξένον φησὶν	εἶναι	Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ. ~Φησὶ
[1, 81]	σάραπον ἀποκαλεῖ διὰ τὸ πλατύπουν	εἶναι	καὶ ἐπισύρειν τὼ πόδε· χειροπόδην
[1, 102]	νῦν αὐτὸν ἐν τῇ πατρίδι	εἶναι	καὶ προσήκειν αὐτῷ ξένους ποιεῖσθαι.
[1, 92]	γλῶσσαν εὔφημον ἴσχειν· ἀρετῆς οἰκεῖον	εἶναι,	κακίας ἀλλότριον· ἀδικίαν φεύγειν· πόλει
[1, 87]	ὡς μισήσοντας· τοὺς γὰρ πλείστους	εἶναι	κακούς. Συνεβούλευέ τε ὧδε· Βραδέως
[1, 37]	ὄψιν καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν	εἶναι	καλόν. Μὴ πλούτει, φησί, κακῶς,
[1, 107]	φησιν εἶναι· Ἠτείαν γὰρ πόλιν	εἶναι	Κρήτης. Ἀναξίλαος δ' Ἀρκάδα. Μέμνηται
[1, 107]	Ἠτεῖος. Παρμενίδης μὲν οὖν δῆμον	εἶναι	Λακωνικῆς, ὅθεν εἶναι τὸν Μύσωνα.
[1, 106]	δὲ αὐτὸν καὶ τυράννου πατρὸς	εἶναι.	Λέγεται δὴ πρός τινος Ἀναχάρσιδος
[1, 49]	μόνον, ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ἕτοιμος	εἶναι,	λέγων ταῦτα· ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν
[1, 92]	εὖ τὸ σῶμα ἀσκεῖν· φιλήκοον	εἶναι	μᾶλλον ἢ φιλόλαλον· φιλομαθῆ μᾶλλον
[1, 65]	μὲν μὴ αἰσθανομένων Πεισίστρατον τυραννησείοντα	εἶναι	ξυνετώτερος, τῶν δὲ ὀκνούντων ἀμύνεσθαι
[1, 90]	φωτὸς ἅδε βουλά. Οὐ γὰρ	εἶναι	Ὁμήρου τὸ ἐπίγραμμα, πολλοῖς ἔτεσι
[1, 70]	μὴ ἐπιγελᾶν. Ἰσχυρὸν ὄντα πρᾷον	εἶναι,	ὅπως οἱ πλησίον αἰδῶνται μᾶλλον
[1, 72]	τρόπον Χιλώνειον καλεῖ. Βράγχου δὲ	εἶναι,	ὃς τὸ ἱερὸν ἔκτισε τὸ
[1, 82]	ἰδὼν ἔφη τὸν Ἀπόλλω σοφὸν	εἶναι,	οὐδὲ προσήκατο. ~Οἱ δὲ λέγουσιν
[1, 74]	Δοῦρις τὸν πατέρα αὐτοῦ Θρᾷκα	εἶναι.	Οὗτος μετὰ τῶν Ἀλκαίου γενόμενος
[1, 26]	ὑπομνημάτων ὅτι βουλόμενος δεῖξαι ῥᾷον	εἶναι	πλουτεῖν, φορᾶς μελλούσης ἐλαιῶν ἔσεσθαι,
[1, 35]	σοφίῃ. ~Τῶν τε ᾀδομένων αὐτοῦ	εἶναι	τάδε· Οὔ τι τὰ πολλὰ
[1, 59]	παρὰ τοῖς τυράννοις δυναμένους παραπλησίους	εἶναι	ταῖς ψήφοις ταῖς ἐπὶ τῶν
[1, 101]	ἀφορμὴν παροιμίας διὰ τὸ παρρησιαστὴς	εἶναι,	τὴν ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσιν. Λέγει
[1, 76]	τῷ μεθύοντι, ἐὰν ἁμάρτῃ, διπλῆν	εἶναι	τὴν ζημίαν· ἵνα μὴ μεθύωσι,
[1, 57]	ἄρχοντι, ἐὰν μεθύων ληφθῇ, θάνατον	εἶναι	τὴν ζημίαν. Τά τε Ὁμήρου
[1, 103]	τύπτειν ἀλλήλους. Μαθὼν τέτταρας δακτύλους	εἶναι	τὸ πάχος τῆς νεώς, τοσοῦτον
[1, 86]	τύχην περιγίνεσθαι. Ἔλεγε δὲ ἀτυχῆ	εἶναι	τὸν ἀτυχίαν μὴ φέροντα· καὶ
[1, 28]	Ὁ δὲ ἔφη σοφίᾳ πρῶτον	εἶναι	τὸν θεὸν καὶ ἀπέστειλεν εἰς
[1, 107]	οὖν δῆμον εἶναι Λακωνικῆς, ὅθεν	εἶναι	τὸν Μύσωνα. Σωσικράτης δ' ἐν
[1, 99]	Ἀριστοτέλης μὲν τὸν Κορίνθιόν φησιν	εἶναι	τὸν σοφόν· Πλάτων δὲ οὔ
[1, 23]	ἀναφερομένη ναυτικὴ ἀστρολογία Φώκου λέγεται	εἶναι	τοῦ Σαμίου. Καλλίμαχος δ' αὐτὸν
[1, 58]	δὲ τὸν μὲν λόγον εἴδωλον	εἶναι	τῶν ἔργων· βασιλέα δὲ τὸν
[1, 110]	δὲ παρὰ τοῖς Ἕλλησι θεοφιλέστατος	εἶναι	ὑπελήφθη. Ὅθεν καὶ Ἀθηναίοις τότε
[1, 40]	Ἀντισθένης ἐν ταῖς Διαδοχαῖς Φημονόης	εἶναί	φησιν, ἐξιδιοποιήσασθαι δὲ αὐτὸ Χίλωνα.
[1, 41]	αὐτῶν καὶ ἄλλου ἄλλο φασὶν	εἶναι,	ὡς ἐκεῖνο· Ἦν Λακεδαιμόνιος Χίλων
[1, 30]	τῷ σοφωτάτῳ τῶν Ἑλλήνων τρίποδα	θεῖναι·	κριθῆναι δὲ Ἀριστόδημον Σπαρτιάτην, ὃν
[1, 121]	ἐστὶν ἀλλάξαι τὸ πρὶν εἶδος,	θεῖναί	τ' εὐθὺ κελεύειν Μαγνήτων, ἵνα
[1, 83]	ἐν Θήβαις τῷ Ἡρακλεῖ αὐτὸν	ἀναθεῖναι,	ἐπεὶ ἀπόγονος ἦν Θηβαίων ἀποικίαν
[1, 96]	νικήσειεν Ὀλύμπια τεθρίππῳ, χρυσοῦν ἀνδριάντα	ἀναθεῖναι·	νικήσας δὲ καὶ ἀπορῶν χρυσίου,
[1, 108]	καὶ τὰ αὐτοῦ τινας Πεισιστράτῳ	περιθεῖναι	τῷ τυράννῳ, χωρὶς Πλάτωνος τοῦ
[1, 26]	υἱὸν ἔχειν· οἱ δὲ ἄγαμον	μεῖναι,	τῆς δὲ ἀδελφῆς τὸν υἱὸν
[1, 57]	ὀρφανῶν τελευτησάντων. ~Κἀκεῖνο· δακτυλιογλύφῳ μὴ	ἐξεῖναι	σφραγῖδα φυλάττειν τοῦ πραθέντος δακτυλίου·
[1, 74]	Περιάνδρου, ὃν καὶ τοῖς Ἀθηναίοις	προσκρῖναι.	~Τότε δ' οὖν τὸν Πιττακὸν
[1, 98]	δημοκρατία κρεῖττον τυραννίδος· ~αἱ μὲν	ἡδοναὶ	φθαρταί, αἱ δὲ τιμαὶ ἀθάνατοι·
[1, 24]	φασὶν αὐτὸν καὶ τοῖς ἀψύχοις	μεταδιδόναι	ψυχάς, τεκμαιρόμενον ἐκ τῆς λίθου
[1, 116]	καταδύσεται· καὶ ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ	καταδῦναι.	Καὶ ἀνιμηθέντος ἐκ φρέατος ὕδατος
[1, 68]	πρῶτος εἰσηγήσατο ἐφόρους τοῖς βασιλεῦσι	παραζευγνύναι·	Σάτυρος δὲ Λυκοῦργον. Οὗτος, ὥς
[1, 111]	συμφοράν. ~Ἀθηναῖοι δὲ τάλαντον ἐψηφίσαντο	δοῦναι	αὐτῷ καὶ ναῦν τὴν ἐς
[1, 29]	σοφωτάτῳ τῶν Ἑλλήνων· τὸν δὲ	δοῦναι	Θαλῇ. ~Καὶ περιελθεῖν εἰς Χίλωνα,
[1, 32]	πολλῶν ἑκατέρωθεν πιπτόντων ἐκπίπτει χρησμὸς	δοῦναι	τῷ σοφωτάτῳ· καὶ ἀμφότεροι συνῄνεσαν
[1, 28]	Ἀρκάδα φιάλην καταλιπεῖν καὶ ἐπισκῆψαι	δοῦναι	τῶν σοφῶν ὀνηΐστῳ. Ἐδόθη δὴ
[1, 82]	τε ὡς θυγατέρας καὶ προῖκας	ἐπιδοῦναι	καὶ εἰς τὴν Μεσσήνην ἀποστεῖλαι
[1, 78]	ὀνειδίζειν, νέμεσιν αἰδόμενον. Παρακαταθήκην λαβόντα	ἀποδοῦναι.	Φίλον μὴ λέγειν κακῶς, ἀλλὰ
[1, 60]	ἑαυτὸν κατέτρωσεν, ἐκεῖθεν ἔφη ταῦτα	φῦναι.	Τοῖς τε ἀνθρώποις συνεβούλευσεν, ὥς
[1, 36]	τί δύσκολον, ἔφη, Τὸ ἑαυτὸν	γνῶναι·	Τί δὲ εὔκολον, Τὸ ἄλλῳ
[1, 121]	Σύρος ~ἐς φθεῖρας λόγος ἐστὶν	ἀλλάξαι	τὸ πρὶν εἶδος, θεῖναί τ'
[1, 66]	δῆμον κατέλυσεν. Ἦ μάτην ἔσπευδον	ἀπαλλάξαι	τοὺς πένητας αὐτῶν τῆς θητείας,
[1, 45]	τοὺς λοιποὺς τὸ ὅμοιον προὔτρεψε	πρᾶξαι.	Καὶ οὗτος ὁ νόμος ἐκλήθη
[1, 117]	ὥς φησι Θεόπομπος ἐν Θαυμασίοις·	προστάξαι	δὲ αὐτῷ ὄναρ τοῦτο τὸν
[1, 110]	τῷ προσήκοντι θεῷ· καὶ οὕτω	λῆξαι	τὸ κακόν. Ὅθεν ἔτι καὶ
[1, 26]	τῶν Σποράδην ὑπομνημάτων ὅτι βουλόμενος	δεῖξαι	ῥᾷον εἶναι πλουτεῖν, φορᾶς μελλούσης
[1, 99]	Ἤθελε δὲ καὶ τὸν Ἰσθμὸν	διορύξαι.	Φέρεται δὲ αὐτοῦ καὶ ἐπιστολή·
[1, 85]	ἤγαγεν Ἑρμῆς εἰς Ἀίδην, πολιῷ	γήραϊ	νιφόμενον. Εἶπε γάρ, εἶπε δίκην
[1, 112]	καὶ πρῶτος οἰκίας καὶ ἀγροὺς	καθῆραι	καὶ ἱερὰ ἱδρύσασθαι. Εἰσὶ δ'
[1, 110]	λοιμῷ κατεχομένοις ἔχρησεν ἡ Πυθία	καθῆραι	τὴν πόλιν· οἱ δὲ πέμπουσι
[1, 62]	καὶ τεφρώσαντας εἰς τὴν χώραν	σπεῖραι.	Ὅθεν καὶ Κρατῖνος ἐν τοῖς
[1, 71]	νόμον, τὸν δὲ φίλον πείσειεν	ἀποδικάσαι	αὐτοῦ, ἵνα ἀμφότερα καὶ τὸν
[1, 83]	τὸν Βίαντα πιήναντα δύο ἡμιόνους	ἐξελάσαι	εἰς τὸ στρατόπεδον· τὸν δὲ
[1, 119]	υἱὸν Βάβυος, ᾧ καὶ Πυθαγόραν	σχολάσαι.	Ἐρατοσθένης δ' ἕνα μόνον, καὶ
[1, 91]	ἀθάνατοι δέ τ' ἐοῦσαι, ἀποφθινύθουσιν	ἅπασαι.	Ἔστι δ' ὁ ἐνιαυτός. Τῶν
[1, 38]	τὸν Ἅλυν ὑποσχέσθαι ἄνευ γεφύρας	περᾶσαι,	τὸ ῥεῖθρον παρατρέψαντα. Γεγόνασι δὲ
[1, 115]	δὴ καὶ ἐλήφθησαν πρὸς Ὀρχομενῷ.	Γηρᾶσαί	τ' ἐν τοσαύταις ἡμέραις αὐτὸν
[1, 28]	γὰρ Ἰωνικούς τινας νεανίσκους βόλον	ἀγοράσαι	παρὰ Μιλησίων ἁλιέων. Ἀνασπασθέντος δὲ
[1, 23]	Δοκεῖ δὲ κατά τινας πρῶτος	ἀστρολογῆσαι	καὶ ἡλιακὰς ἐκλείψεις καὶ τροπὰς
[1, 89]	τὸ ἐπὶ Μίδᾳ τοῦτόν φασι	ποιῆσαι·	Χαλκῆ παρθένος εἰμί, Μίδα δ'
[1, 117]	σου τοῖς πολίταις μετὰ τὸ	νικῆσαι	αὐτόθι με θάψαι· ἐπεσκηφέναι τε
[1, 117]	καὶ Μάγνησι βουλόμενον τοὺς Ἐφεσίους	νικῆσαι	πυθέσθαι τινὸς παριόντος πόθεν εἴη,
[1, 116]	Μεσσήνην τῷ ξένῳ Περιλάῳ συμβουλεῦσαι	ἐξοικῆσαι	μετὰ τῶν οἰκείων· καὶ τὸν
[1, 118]	ἀπὸ τοῦ Κωρυκίου ὄρους αὑτὸν	δισκῆσαι.	Ἀριστόξενος δ' ἐν τῷ Περὶ
[1, 64]	νομοθέται οὐ καθ' ἑαυτὰ δύνανται	ὀνῆσαι	τὰς πόλεις, οἱ δὲ ἀεὶ
[1, 78]	ἀνδρῶν, πρὶν γενέσθαι τὰ δυσχερῆ,	προνοῆσαι	ὅπως μὴ γένηται· ἀνδρείων δέ,
[1, 69]	τί δύσκολον, Τὸ τὰ ἀπόρρητα	σιωπῆσαι,	καὶ σχολὴν εὖ διαθέσθαι, καὶ
[1, 71]	τὸν νόμον καὶ τὸν φίλον	τηρήσαι.	Ἐνδοξότατος δὲ μάλιστα παρὰ τοῖς
[1, 114]	ἐπεὶ κἂν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτὸ	διαφορῆσαι·	ταῦτα ἔλεγε τοσούτοις πρότερον χρόνοις.
[1, 27]	συνδιέτριψεν. Ὁ δὲ Ἱερώνυμος καὶ	ἐκμετρῆσαί	φησιν αὐτὸν τὰς πυραμίδας ἐκ
[1, 30]	κριθῆναι δὲ Ἀριστόδημον Σπαρτιάτην, ὃν	παραχωρῆσαι	Χίλωνι. ~Μέμνηται τοῦ Ἀριστοδήμου καὶ
[1, 112]	αὐτὸν λέγουσιν, ἀλλὰ χρόνον τινὰ	ἐκπατῆσαι	ἀσχολούμενον περὶ ῥιζοτομίαν. Φέρεται δ'
[1, 55]	ἑβδομήκοντα. Δοκεῖ δὲ καὶ κάλλιστα	νομοθετῆσαι·	ἐάν τις μὴ τρέφῃ τοὺς
[1, 95]	Σωσικράτης δέ φησι πρότερον Κροίσου	τελευτῆσαι	αὐτὸν ἔτεσι τεσσαράκοντα καὶ ἑνί,
[1, 38]	{ἤ, ὡς Σωσικράτης φησίν, ἐνενήκοντα}	τελευτῆσαι	γὰρ ἐπὶ τῆς πεντηκοστῆς ὀγδόης
[1, 118]	Οἱ δὲ φθειριάσαντα τὸν βίον	τελευτῆσαι·	ὅτε καὶ Πυθαγόρου παραγενομένου καὶ
[1, 74]	Φρύνων παγκρατιαστὴς Ὀλυμπιονίκης. Συνέθετο δὴ	μονομαχῆσαι	πρὸς αὐτόν· καὶ δίκτυον ἔχων
[1, 62]	ἐπισκήψας τοῖς ἰδίοις τὸν τρόπον,	ἀποκομίσαι	αὐτοῦ τὰ ὀστᾶ εἰς Σαλαμῖνα
[1, 59]	νόμον οὐκ ἔθηκε, Διὰ τὸ	ἀπελπίσαι,	εἶπεν. Πῶς τε ἥκιστ' ἂν
[1, 36]	Πρὸς τὸν μοιχὸν ἐρόμενον εἰ	ὀμόσαι	μὴ μεμοιχευκέναι, Οὐ χεῖρον, ἔφη,
[1, 84]	ἤδη ὑπέργηρως ὑπάρχων, μετὰ τὸ	καταπαῦσαι	τὸν λόγον ἀπέκλινε τὴν κεφαλὴν
[1, 101]	οἰκίαν ἀφικόμενον τῶν θεραπόντων τινὶ	κελεῦσαι	μηνῦσαι ὅτι παρείη πρὸς αὐτὸν
[1, 117]	τῆς αὐτῆς νυκτὸς τοῖς βασιλεῦσι	κελεῦσαι	Φερεκύδῃ πείθεσθαι. Ἔνιοι δὲ Πυθαγόρᾳ
[1, 116]	εἰς Μεσσήνην τῷ ξένῳ Περιλάῳ	συμβουλεῦσαι	ἐξοικῆσαι μετὰ τῶν οἰκείων· καὶ
[1, 24]	κύκλου τὸ τρίγωνον ὀρθογώνιον, καὶ	θῦσαι	βοῦν. ~Οἱ δὲ Πυθαγόραν φασίν,
[1, 101]	ἀφικόμενον τῶν θεραπόντων τινὶ κελεῦσαι	μηνῦσαι	ὅτι παρείη πρὸς αὐτὸν Ἀνάχαρσις
[1, 91]	αὖτε μέλαιναι· ἀθάνατοι δέ τ'	ἐοῦσαι,	ἀποφθινύθουσιν ἅπασαι. Ἔστι δ' ὁ
[1, 91]	παῖδες δὶς τριάκοντα διάνδιχα εἶδος	ἔχουσαι·	αἱ μὲν λευκαὶ ἔασιν ἰδεῖν,
[1, 99]	Ἀξοῦντί τε καὶ ἐς Κόρινθον	ταὶ	ἐμαὶ ἐπιστολαί. Ἐγὼν δὲ ὑμᾶς
[1, 51]	αὐτὸν εἴ τι θέαμα κάλλιον	τεθέαται·	ὁ δέ ἀλεκτρυόνας, εἶπε, καὶ>
[1, 112]	ποιητῶν τε καὶ συγγραφέων διελέγχειν	πειρᾶται	τὴν ἐπιστολὴν ὡς νεαρὰν καὶ
[1, 34]	ὅτι Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος.	~Λέγεται	δ' ἀγόμενος ὑπὸ γραὸς ἐκ
[1, 83]	στειλάντων, ὥσπερ καὶ Φανόδικός φησι.	Λέγεται	δὲ καὶ Ἀλυάττου πολιορκοῦντος Πριήνην
[1, 84]	κρόμμυα ἐσθίειν {ἴσον τῷ κλαίειν}	~Λέγεται	δὲ καὶ δίκας δεινότατος γεγονέναι
[1, 112]	Ἀργεῖος ἐν τῷ Περὶ ποιητῶν.	Λέγεται	δὲ καὶ πρῶτος οἰκίας καὶ
[1, 114]	ταῦτα ἔλεγε τοσούτοις πρότερον χρόνοις.	Λέγεται	δὲ ὡς καὶ πρῶτος αὐτὸν
[1, 106]	αὐτὸν καὶ τυράννου πατρὸς εἶναι.	Λέγεται	δὴ πρός τινος Ἀναχάρσιδος πυνθανομένου
[1, 23]	αὐτὸν ἀναφερομένη ναυτικὴ ἀστρολογία Φώκου	λέγεται	εἶναι τοῦ Σαμίου. Καλλίμαχος δ'
[1, 116]	γράψαι. Πολλὰ δὲ καὶ θαυμάσια	λέγεται	περὶ αὐτοῦ. Καὶ γὰρ παρὰ
[1, 79]	προσηγορεύθη. Τὸν δ' οὖν σοφὸν	λέγεταί	ποτε νεανίσκῳ συμβουλευομένῳ περὶ γάμου
[1, 41]	ἄγαν· καιρῷ πάντα πρόσεστι καλά.	Στασιάζεται	δὲ καὶ περὶ τοῦ ἀριθμοῦ
[1, 71]	μὲν> λιθίναις ἀκόναις ὁ χρυσὸς	ἐξετάζεται,	διδοὺς βάσανον φανεράν· ἐν δὲ
[1, 119]	αὐτῇ Ζὰς γῆν γέρας διδοῖ.	Σώζεται	δὲ καὶ ἡλιοτρόπιον ἐν Σύρῳ
[1, 119]	μόνον, καὶ ἕτερον Ἀθηναῖον, γενεαλόγον.	Σώζεται	δὲ τοῦ Συρίου τό τε
[1, 64]	τε γὰρ θεῖον καὶ οἱ	νομοθέται	οὐ καθ' ἑαυτὰ δύνανται ὀνῆσαι
[1, 50]	χαλάζης· βροντὴ δ' ἐκ λαμπρῆς	γίγνεται	ἀστεροπῆς· ἀνδρῶν δ' ἐκ μεγάλων
[1, 87]	φίλον. Ἐρωτηθεὶς τί ποιῶν ἄνθρωπος	τέρπεται,	ἔφη, Κερδαίνων. Ἔλεγέ τε τὸν
[1, 90]	ἔτεσι προέχοντος, φασί, τοῦ Μίδα.	Φέρεται	δ' αὐτοῦ ἐν τοῖς Παμφίλης
[1, 112]	τινὰ ἐκπατῆσαι ἀσχολούμενον περὶ ῥιζοτομίαν.	Φέρεται	δ' αὐτοῦ καὶ ἐπιστολὴ πρὸς
[1, 99]	δὲ καὶ τὸν Ἰσθμὸν διορύξαι.	Φέρεται	δὲ αὐτοῦ καὶ ἐπιστολή· Περίανδρος
[1, 35]	γὰρ ἀνδρῶν κωτίλων γλώσσας ἀπεραντολόγους.	Φέρεται	δὲ καὶ ἀποφθέγματα αὐτοῦ τάδε·
[1, 50]	αὐτοῦ ταῦτα ἦν· Ἐκ νεφέλης	φέρεται	χιόνος μένος ἠδὲ χαλάζης· βροντὴ
[1, 116]	εἰπεῖν ὡς οὐ μετὰ πολὺ	καταδύσεται·	καὶ ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ καταδῦναι.
[1, 118]	ἡ λέξις ἐπὶ τῶν χειρόνων	τάττεται,	οἱ δ' ἐπὶ τῶν βελτίστων
[1, 84]	καὶ Δημόδοκος ὁ Λέριος τοῦτο	αἰνίττεται	λέγων· Ἢν τύχῃς κρίνων δικάζευ
[1, 104]	πίνουσι, πλησθέντες δὲ ἐν μεγάλοις.	Ἑπιγράφεται	δὲ αὐτοῦ ταῖς εἰκόσι· γλώσσης,
[1, 25]	καὶ τρίγωνα καὶ ὅσα γραμμικῆς	ἔχεται	θεωρίας. Δοκεῖ δὲ καὶ ἐν
[1, 56]	ἐπιτροπεύειν, εἰς ὃν ἡ οὐσία	ἔρχεται	τῶν ὀρφανῶν τελευτησάντων. ~Κἀκεῖνο· δακτυλιογλύφῳ
[1, 54]	ἄπιστον· εἴτε ἄλλως Ἀθήνησιν οἰκεῖν,	ἐπιτετράψεται.	Ἡμῶν δὲ εἵνεκα μὴ ἐστέρησο
[1, 33]	πέμψητε καὶ ἐς δόμον ἀνδρὸς	ἵκηται,	ὃς σοφὸς ᾖ τά τ'
[1, 56]	καὶ Μιλτιάδης καὶ μυρίοι ὅσοι.	Ἀθληταὶ	δὲ καὶ ἀσκούμενοι πολυδάπανοι, καὶ
[1, 78]	τὰ δυσχερῆ, προνοῆσαι ὅπως μὴ	γένηται·	ἀνδρείων δέ, γενόμενα εὖ θέσθαι.
[1, 100]	ἤν τέ τις ἐχθρός τοι	φαίνηται,	ἤν τε μή. Ὕποπτος γὰρ
[1, 77]	ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπόν, τὸ Πιττάκειον.	~Μέμνηται	αὐτοῦ καὶ Πλάτων ἐν Πρωταγόρᾳ·
[1, 114]	ἀποκρίσει μηδὲ ὀφθῆναί ποτε ἐσθίων.	Μέμνηται	αὐτοῦ καὶ Τίμαιος ἐν τῇ
[1, 108]	τυράννῳ, χωρὶς Πλάτωνος τοῦ φιλοσόφου.	Μέμνηται	γὰρ αὐτοῦ καὶ οὗτος ἐν
[1, 107]	εἶναι Κρήτης. Ἀναξίλαος δ' Ἀρκάδα.	Μέμνηται	δ' αὐτοῦ καὶ Ἱππῶναξ εἰπών·
[1, 38]	Ὅμηρον καὶ Λυκοῦργον· τέταρτος οὗ	μέμνηται	Δοῦρις ἐν τῷ Περὶ ζωγραφίας·
[1, 89]	Κλεοβουλίνην, αἰνιγμάτων ἑξαμέτρων ποιήτριαν, ἧς	μέμνηται	καὶ Κρατῖνος ἐν τῷ ὁμωνύμῳ
[1, 76]	ἐσθλὸν ἔμμεναι· οὗ καὶ Σιμωνίδης	μέμνηται	λέγων· Ἄνδρ' ἀγαθὸν ἀλαθέως γενέσθαι
[1, 31]	Ἀριστόδημον Σπαρτιάτην, ὃν παραχωρῆσαι Χίλωνι.	~Μέμνηται	τοῦ Ἀριστοδήμου καὶ Ἀλκαῖος οὕτως·
[1, 88]	γὰρ τοῦτο τῶν ἄλλων κτημάτων.	Μέμνηται	τοῦ Βίαντος καὶ Ἱππῶναξ, ὡς
[1, 106]	εἴη, τὴν Πυθίαν εἰπεῖν ἅπερ	προείρηται	ἐν τῷ Θαλοῦ βίῳ ὑπὲρ
[1, 115]	Λακεδαιμονίων ἧτταν ὑπ' Ἀρκάδων, καθάπερ	προείρηται·	καὶ δὴ καὶ ἐλήφθησαν πρὸς
[1, 88]	τοῦ Βίαντος καὶ Ἱππῶναξ, ὡς	προείρηται,	καὶ ὁ δυσάρεστος Ἡράκλειτος μάλιστα
[1, 33]	πέρι Φοῖβον ἐρωτᾷς; Καὶ ὡς	προείρηται.	Καὶ τόδε μὲν οὕτως. Ἕρμιππος
[1, 82]	δὲ ἐν ταῖς Ἀθήναις, ὡς	προείρηται,	τοῦ τρίποδος εὑρεθέντος ὑπὸ τῶν
[1, 67]	ἔχον ὁρῶ, μή μέ τις	μέμψηται,	εἰ διαθεὶς Ἀθηναίοις ἰσοπολιτείαν, καὶ
[1, 75]	ἱερὰν ἀνῆκεν, ἥτις νῦν Πιττάκειος	καλεῖται.	Σωσικράτης δέ φησιν ὅτι ὀλίγον
[1, 106]	ἢ Λακωνικῆς, σὺν τοῖς ἑπτὰ	καταριθμεῖται.	Φασὶ δὲ αὐτὸν καὶ τυράννου
[1, 113]	ποθ' ἁμέ. Τουτᾶ γὰρ οὐκ	ἐσεῖταί	τιν δεινὸς ὁ μόναρχος· αἰ
[1, 103]	τεχνῖται, κρίνουσι δὲ οἱ μὴ	τεχνῖται.	Ἐρωτηθεὶς πῶς οὐκ ἂν γένοιτό
[1, 103]	τοῖς Ἕλλησιν ἀγωνίζονται μὲν οἱ	τεχνῖται,	κρίνουσι δὲ οἱ μὴ τεχνῖται.
[1, 64]	οἱ νομοθέται οὐ καθ' ἑαυτὰ	δύνανται	ὀνῆσαι τὰς πόλεις, οἱ δὲ
[1, 51]	καὶ ταώς· φυσικῷ γὰρ ἄνθει	κεκόσμηνται	καὶ μυρίῳ καλλίονι ἐκεῖθέν τε
[1, 104]	ψεύδεσθαι ἐν ταῖς καπηλείαις φανερῶς	ψεύδονται;	Καὶ θαυμάζειν φησὶ πῶς Ἕλληνες
[1, 103]	ἔφη πῶς παρὰ τοῖς Ἕλλησιν	ἀγωνίζονται	μὲν οἱ τεχνῖται, κρίνουσι δὲ
[1, 65]	καὶ δορυφορούντων αὐτόν, εἴ τι	βούλονται.	Ἴσθι γὰρ τὸν ἄνδρα, ὦ
[1, 63]	τοῦτο δακρύω, ὅτι οὐδὲν ἀνύτω.	Φέρονται	δὲ αὐτοῦ καὶ ἐπιστολαὶ αἵδε·
[1, 42]	Θαλῆν, Βίαντα, Πιττακόν, Ἐπίχαρμον, Πυθαγόραν.	Φέρονται	δὲ καὶ τοῦ Θαλοῦ ἐπιστολαὶ
[1, 40]	ἐνταῦθα καθολικῶς κἀκείνων ἐπιμνησθῆναι λόγοι	φέρονται	τοιοῦτοι. Δάμων ὁ Κυρηναῖος, γεγραφὼς
[1, 77]	Πρωταγόρᾳ· Ἀνάγκᾳ δ' οὐδὲ θεοὶ	μάχονται.	καὶ Ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσιν. Ἐρωτηθεὶς
[1, 56]	κατὰ τὸν Εὐριπίδην Τρίβωνες ἐκλιπόντες	οἴχονται	κρόκας. Ὅπερ συνιδὼν ὁ Σόλων
[1, 99]	τύραννον. Ὑμᾶς γὰρ καὶ ἄσμενοι	ὄψονται	Κορίνθιοι φοιτεῦντας ἐς οἶκον τὸν
[1, 102]	ἐν ταῖς ἰδίαις πατρίσι ξένους	ποιοῦνται.	Ἔνθεν ὁ Ἀνάχαρσις ἑλὼν ἔφη
[1, 56]	πολυδάπανοι, καὶ νικῶντες ἐπιζήμιοι καὶ	στεφανοῦνται	κατὰ τῆς πατρίδος μᾶλλον ἢ
[1, 41]	καὶ ἐν Δελφοῖς συνελθεῖν αὐτούς.	~Διαφωνοῦνται	δὲ καὶ αἱ ἀποφάσεις αὐτῶν
[1, 113]	μανύσιος ἀλγιόντι πεδ' αἰσχύνας οὐδὲ	ἀνεξοῦνται	τυραννούμενοι. Ἀλλ' αἴ κα Πεισίστρατος
[1, 93]	ἕταροι δὲ ἑκάστοθεν πὰρ τὺ	βασοῦνται.	~ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ. Περίανδρος Κυψέλου Κορίνθιος ἀπὸ
[1, 70]	οἱ πλησίον αἰδῶνται μᾶλλον ἢ	φοβῶνται.	Μανθάνειν τῆς αὑτοῦ οἰκίας καλῶς
[1, 70]	πρᾷον εἶναι, ὅπως οἱ πλησίον	αἰδῶνται	μᾶλλον ἢ φοβῶνται. Μανθάνειν τῆς
[1, 86]	θεοὺς ἐπικαλουμένων, Σιγᾶτε, ἔφη, μὴ	αἴσθωνται	ὑμᾶς ἐνθάδε πλέοντας. Ἐρωτηθεὶς ὑπὸ
[1, 90]	ἀγγελέω παριοῦσι, Μίδας ὅτι τῇδε	τέθαπται.	Φέρουσι δὲ μαρτύριον Σιμωνίδου ᾆσμα,
[1, 62]	~Ἐπὶ δὲ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ	ἐπιγέγραπται	τάδε· Ἡ Μήδων ἄδικον παύσασ'
[1, 79]	Καὶ αὐτῷ ἐπὶ τοῦ μνήματος	ἐπιγέγραπται	τόδε· Οἰκείοις δακρύοις ἁ γειναμένα
[1, 73]	Ἐπὶ δὲ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ	ἐπιγέγραπται	τόδε· τόνδε δοριστέφανος Σπάρτα Χίλων'
[1, 39]	ἀσθενείας, ἤδη γηραιός. Καὶ αὐτοῦ	ἐπιγέγραπται	τῷ μνήματι· Ἦ ὀλίγον τόδε
[1, 98]	κρεῖττον τυραννίδος· ~αἱ μὲν ἡδοναὶ	φθαρταί,	αἱ δὲ τιμαὶ ἀθάνατοι· εὐτυχῶν
[1, 53]	δεκάτην, οὐκ ἐμοί, ἀλλ' ὁπόθεν	ἔσται	ἀναλοῦν εἴς τε θυσίας δημοτελεῖς
[1, 114]	φάναι αὐτοὺς ὅσων κακῶν αἴτιον	ἔσται	τοῦτο τὸ χωρίον αὐτοῖς· ἐπεὶ
[1, 32]	τῆς Λακαίνης, εἰπούσης ὅτι περιμάχητος	ἔσται.	Χρόνῳ δὲ Λεβεδίων τινῶν αὐτόθι
[1, 50]	ἀνδρῶν δ' ἐκ μεγάλων πόλις	ὄλλυται·	ἐς δὲ μονάρχου δῆμος ἀιδρίῃ
[1, 113]	νῦν δὲ οὐ κακὼς ἄνδρας	δουλῶται·	τοὶ μεμνάμενοι τᾶς Σόλωνος μανύσιος
[1, 56]	ὡς Καλλίμαχος, ὡς σύμπαντες οἱ	Μαραθωνομάχαι·	ἔτι δ' Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων
[1, 96]	καὶ τὸν ἀπαντήσαντα ἀνελεῖν καὶ	θάψαι·	ἔπειτα βαδίζειν ἄλλους τε κατὰ
[1, 117]	μετὰ τὸ νικῆσαι αὐτόθι με	θάψαι·	ἐπεσκηφέναι τε ταῦτα Φερεκύδην. ~Ὁ
[1, 96]	κατὰ τούτων τέτταρας, καὶ ἀνελόντας	θάψαι·	πάλιν τε κατὰ τούτων πλείονας.
[1, 116]	περὶ φύσεως καὶ θεῶν {Ἕλλησι}	γράψαι.	Πολλὰ δὲ καὶ θαυμάσια λέγεται
[1, 24]	γεωμετρεῖν μαθόντα φησὶ Παμφίλη πρῶτον	καταγράψαι	κύκλου τὸ τρίγωνον ὀρθογώνιον, καὶ
[1, 48]	Ἀθηναίων. Ἔνιοι δέ φασι καὶ	ἐγγράψαι	αὐτὸν εἰς τὸν κατάλογον τοῦ
[1, 82]	δὲ κόρας αἰχμαλώτους λυτρωσάμενον Μεσσηνίας	θρέψαι	τε ὡς θυγατέρας καὶ προῖκας
[1, 28]	τινα Ἀρκάδα φιάλην καταλιπεῖν καὶ	ἐπισκῆψαι	δοῦναι τῶν σοφῶν ὀνηΐστῳ. Ἐδόθη
[1, 68]	γῆμαι, ἤ, εἰ ἔχοι γυναῖκα,	ἐκπέμψαι	καὶ παῖδας ἀπείπασθαι. ~Φασὶ δ'
[1, 90]	ἄνθεσί τ' εἰαρινοῖς ἀελίου τε	φλογὶ	χρυσέας τε σελάνας καὶ θαλασσαίαισι
[1, 45]	ἐπὶ σώμασιν ἐδανείζοντο καὶ πολλοὶ	δι'	ἀπορίαν ἐθήτευον. Ἑπτὰ δὴ ταλάντων
[1, 63]	εἰπόντα, Ἀλλ' οὐδὲν ἀνύτεις, εἰπεῖν,	δι'	αὐτὸ δὲ τοῦτο δακρύω, ὅτι
[1, 108]	τί μηδενὸς παρόντος γελᾷ, φάναι,	Δι'	αὐτὸ τοῦτο. Φησὶ δ' Ἀριστόξενος
[1, 84]	κόλπους· εἰπόντος δὲ καὶ τοῦ	δι'	ἐναντίας καὶ τῶν δικαστῶν τὴν
[1, 52]	Ἀθηναίους· ~Εἰ δὲ πεπόνθατε δεινὰ	δι'	ὑμετέρην κακότητα, μή τι θεοῖς
[1, 110]	τὸν Ἐπιμενίδην. Καὶ ὃς ἐλθὼν	Ὀλυμπιάδι	τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν τὴν
[1, 100]	ἄγος· τὺ δὲ ἑκὼν τῷ	παιδί	με ἄπο θυμοῦ ποιήσαις ἀδικεῖς.
[1, 112]	μὴ τῇ Κρητικῇ φωνῇ γεγραμμένην,	Ἀτθίδι	δὲ καὶ ταύτῃ νέᾳ. Ἐγὼ
[1, 53]	~Πεισίστρατος Σόλωνι. Οὔτε μόνος Ἑλλήνων	τυραννίδι	ἐπεθέμην, οὔτε οὐ προσῆκόν μοι,
[1, 65]	οὐκ ἐγένοντο ἐμποδὼν Πεισιστράτῳ ἐπιθέσθαι	τυραννίδι.	Οὐδ' ἐγὼ προλέγων πιστὸς ἦν.
[1, 102]	ἔφη νῦν αὐτὸν ἐν τῇ	πατρίδι	εἶναι καὶ προσήκειν αὐτῷ ξένους
[1, 86]	λέγειν δύνασθαι τὰ συμφέροντα τῇ	πατρίδι	ψυχῆς ἴδιον καὶ φρονήσεως. Εὐπορίαν
[1, 115]	τε γενεαλόγος καὶ τρίτος ὁ	Δωρίδι	γεγραφὼς περὶ Ῥόδου. ~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ. Φερεκύδης
[1, 30]	περιενεχθῆναι. Ἄνδρων δ' ἐν τῷ	Τρίποδι	Ἀργείους ἆθλον ἀρετῆς τῷ σοφωτάτῳ
[1, 80]	δ' ἑτέρη προβέβηκε. Τί λώϊον;	Εἰ	δ' ἄγε σύν μοι βούλευσον,
[1, 73]	Χίλωνος πυγμῇ χλωρὸν ἕλεν κότινον.	Εἰ	δ' ὁ πατὴρ στεφανοῦχον ἰδὼν
[1, 44]	γὰρ ἐνθαῦτά τοι δεινὸν οὐδέν.	Εἰ	δὲ ἀσχαλήσεις ὅτι καὶ Μιλήσιοι
[1, 69]	συμποσίῳ. Μὴ κακολογεῖν τοὺς πλησίον·	εἰ	δὲ μή, ἀκούσεσθαι ἐφ' οἷς
[1, 57]	Ἃ μὴ ἔθου, μὴ ἀνέλῃ·	εἰ	δὲ μή, θάνατος ἡ ζημία.
[1, 64]	ἀπέχεσθαι, ἵνα τῆς αἰτίας ἀπαλλαγῇς.	Εἰ	δὲ πάντως τυραννητέον, φροντίζειν ὅπως
[1, 52]	τάδε ἔγραψε πρὸς τοὺς Ἀθηναίους·	~Εἰ	δὲ πεπόνθατε δεινὰ δι' ὑμετέρην
[1, 43]	ἐπιτρέπειν χρῆμα ἐς οὐδὲν ὄφελος.	Εἰ	δή τοι ἥδιον, ἐθέλω γενέσθαι
[1, 67]	ὁρῶ, μή μέ τις μέμψηται,	εἰ	διαθεὶς Ἀθηναίοις ἰσοπολιτείαν, καὶ παρὸν
[1, 104]	γλώσσης, γαστρός, αἰδοίων κρατεῖν. Ἐρωτηθεὶς	εἰ	εἰσὶν ἐν Σκύθαις αὐλοί, εἶπεν,
[1, 72]	νήσῳ· κἂν ἑαλώκει ἡ Ἑλλάς,	εἰ	ἐπείσθη Ξέρξης. Ὕστερόν τε Νικίας
[1, 100]	ὁμαρτέοντος ἐκείνου. Καί σοι ἀναγγελέει	εἰ	ἐπέροιο ὅ τι μευ ἀκούσειεν
[1, 68]	συνεβούλευσεν ἢ μὴ γῆμαι, ἤ,	εἰ	ἔχοι γυναῖκα, ἐκπέμψαι καὶ παῖδας
[1, 36]	ἡμέρᾳ πρότερον. Ἠρώτησέ τις αὐτὸν	εἰ	λάθοι θεοὺς ἄνθρωπος ἀδικῶν· Ἀλλ'
[1, 64]	πολλούς τοι ἐπιβουλεύειν. Σὺ δὲ	εἰ	μὲν μέλλεις ἐκποδὼν ἅπαντας ποιήσεσθαι,
[1, 67]	φιλοφροσύνης· καὶ νὴ τὴν Ἀθηνᾶν,	εἰ	μὴ περὶ παντός μοι ἦν
[1, 96]	καὶ Ἔφορος ἱστορεῖ ὡς εὔξαιτο,	εἰ	νικήσειεν Ὀλύμπια τεθρίππῳ, χρυσοῦν ἀνδριάντα
[1, 101]	βούλοιτο αὐτὸν θεάσασθαι, ξένος τε,	εἰ	οἷόν τε, γενέσθαι. ~Καὶ ὁ
[1, 59]	ἥκιστ' ἂν ἀδικοῖεν οἱ ἄνθρωποι,	Εἰ	ὁμοίως, ἔφη, ἄχθοιντο τοῖς ἀδικουμένοις
[1, 36]	ἔφη. Πρὸς τὸν μοιχὸν ἐρόμενον	εἰ	ὀμόσαι μὴ μεμοιχευκέναι, Οὐ χεῖρον,
[1, 43]	τε καὶ Σόλων ὁ Ἀθηναῖος,	εἰ	πλώσαντες μὲν ἐς Κρήτην κατὰ
[1, 103]	οὐκ ἂν γένοιτό τις φιλοπότης,	Εἰ	πρὸ ὀφθαλμῶν, εἶπεν, ἔχοι τὰς
[1, 44]	ἥκειν ἐς Πριήνην· σὺ δὲ	εἰ	προσηνέστερόν τοι τὸ Πριηνέων ἄστυ,
[1, 36]	ἄν τις ἀτυχίαν ῥᾷστα φέροι,	Εἰ	τοὺς ἐχθροὺς χεῖρον πράσσοντας βλέποι·
[1, 61]	θανάτου, ~ἐπιτιμῶντα αὐτῷ εἰπεῖν· Ἀλλ'	εἴ	μοι κἂν νῦν ἔτι πείσεαι,
[1, 53]	εἴς τε θυσίας δημοτελεῖς καὶ	εἴ	τι ἄλλο τῶν κοινῶν καὶ
[1, 65]	οἱ δὲ καὶ δορυφορούντων αὐτόν,	εἴ	τι βούλονται. Ἴσθι γὰρ τὸν
[1, 51]	εἰς τὸν θρόνον ἤρετο αὐτὸν	εἴ	τι θέαμα κάλλιον τεθέαται· ὁ
[1, 106]	δὴ πρός τινος Ἀναχάρσιδος πυνθανομένου	εἴ	τις αὐτοῦ σοφώτερος εἴη, τὴν
[1, 46]	ἐν τοῖς πολέμοις καὶ ψηφισαμένων	εἴ	τις ἔτι συμβουλεύσοι περὶ Σαλαμῖνος
[1, 113]	Πεισίστρατος, εἶχέ κα τὰν ἀρχὰν	ἀεί,	ἀνδραποδιξάμενος τὼς πολιήτας· νῦν δὲ
[1, 119]	Ζὰς μὲν καὶ Χρόνος ἦσαν	ἀεὶ	καὶ Χθονίη· Χθονίῃ δὲ ὄνομα
[1, 64]	ὀνῆσαι τὰς πόλεις, οἱ δὲ	ἀεὶ	τὸ πλῆθος ἄγοντες ὅπως ἂν
[1, 53]	βασιλεῦσιν ἦν τὰ ῥητὰ γέρα.	Ἀπάγει	δὲ ἕκαστος Ἀθηναίων τοῦ αὐτοῦ
[1, 101]	εἶναι, τὴν ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσιν.	Λέγει	δὲ αὐτὸν Σωσικράτης ἐλθεῖν εἰς
[1, 74]	χώρας μαχομένων Ἀθηναίων καὶ Μυτιληναίων	ἐστρατήγει	μὲν αὐτός, Ἀθηναίων δὲ Φρύνων
[1, 91]	δὲ φρονεῖν γυναῖκας· ὑποδεικνὺς ὅτι	δεῖ	παιδεύεσθαι καὶ τὰς παρθένους. Ἔλεγέ
[1, 121]	πολιήταις. Ἦν γὰρ χρησμός, ὃν	ᾔδει	μοῦνος, τοῦτο κελεύων· καὶ θνήσκει
[1, 42]	τοῦ Θαλοῦ ἐπιστολαὶ αἵδε· Θαλῆς	Φερεκύδει	~Πυνθάνομαί σε πρῶτον Ἰώνων μέλλειν
[1, 100]	ἀπεθέριζον, ὁμαρτέοντος ἐκείνου. Καί σοι	ἀναγγελέει	εἰ ἐπέροιο ὅ τι μευ
[1, 41]	Βίαντα, Πιττακόν, Σόλωνα. Ἄλλους δὲ	ὀνομάζει	ἕξ, ὧν ἐκλέξασθαι τρεῖς, Ἀριστόδημον,
[1, 23]	αὐτὸν καὶ Ξενοφάνης καὶ Ἡρόδοτος	θαυμάζει.	Μαρτυρεῖ δ' αὐτῷ καὶ Ἡράκλειτος
[1, 51]	φασιανοὺς καὶ ταώς· φυσικῷ γὰρ	ἄνθει	κεκόσμηνται καὶ μυρίῳ καλλίονι ἐκεῖθέν
[1, 93]	ἐπεγράφη· Ἄνδρα σοφὸν Κλεόβουλον ἀποφθίμενον	καταπενθεῖ	ἥδε πάτρα Λίνδος πόντῳ ἀγαλλομένη.
[1, 79]	τόδε· Οἰκείοις δακρύοις ἁ γειναμένα	κατακλαίει	Πιττακὸν ἥδ' ἱερὰ Λέσβος ἀποφθίμενον>
[1, 34]	ἰδεῖν τὰ ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ	οἴει	γνώσεσθαι; Οἶδε δ' αὐτὸν ἀστρονομούμενον
[1, 100]	ἀκούσειεν ἢ ἴδοι. Σὺ δὲ	ποίει	οὕτως, ἤν γ' ἐθέλῃς καρτύνασθαι
[1, 26]	καὶ ἐρωτηθέντα διὰ τί οὐ	τεκνοποιεῖ,	διὰ φιλοτεκνίαν εἰπεῖν. Καὶ λέγουσι
[1, 109]	πάλιν ἧκεν εἰς ἄστυ διαπορούμενος.	Κἀκεῖ	δὲ εἰς τὴν ἑαυτοῦ εἰσιὼν
[1, 81]	Δίων, τὴν κατὰ σαυτὸν ἔλα.	~Δοκεῖ	δ' ἐκ διαθέσεως αὐτὰ εἰρηκέναι.
[1, 25]	καὶ ὅσα γραμμικῆς ἔχεται θεωρίας.	Δοκεῖ	δὲ καὶ ἐν τοῖς πολιτικοῖς
[1, 55]	ἀνθρωπίνου βίου φησὶν ἔτη ἑβδομήκοντα.	Δοκεῖ	δὲ καὶ κάλλιστα νομοθετῆσαι· ἐάν
[1, 23]	τὰ ἄλλ' ἀκατάληπτα εἶναι δοκιμάσας.	Δοκεῖ	δὲ κατά τινας πρῶτος ἀστρολογῆσαι
[1, 50]	ἐρωτηθεὶς ὑπ' αὐτοῦ, Τίς σοι	δοκεῖ	εὐδαίμων; Τέλλος, ἔφη, Ἀθηναῖος καὶ
[1, 66]	ἄλλων τις Ἀθηναίων ὅτῳ μὴ	ἀρέσκει	τυραννίς. Εἴτε δὲ ὑφ' ἑνὸς
[1, 121]	ᾔδει μοῦνος, τοῦτο κελεύων· καὶ	θνήσκει	παρ' ἐκείνοις. Ἦν οὖν τοῦτ'
[1, 35]	κρατεῖ γὰρ πάντων. Σοφώτατον χρόνος·	ἀνευρίσκει	γὰρ πάντα. Οὐδὲν ἔφη τὸν
[1, 66]	δὴ δημοκρατεῖσθαι, πεπείσθω ᾗ ἑκάτερος	γιγνώσκει.	~Καὶ σὲ φημὶ πάντων τυράννων
[1, 72]	συνέχειν ἐν τῇ νήσῳ· κἂν	ἑαλώκει	ἡ Ἑλλάς, εἰ ἐπείσθη Ξέρξης.
[1, 72]	Μιλήσιος τοῦτον τὸν τρόπον Χιλώνειον	καλεῖ.	Βράγχου δὲ εἶναι, ὃς τὸ
[1, 80]	Ὑρράδιον· ἄττα γέρον, δοιός με	καλεῖ	γάμος· ἡ μία μὲν δὴ
[1, 40]	γεγραφὼς Περὶ τῶν φιλοσόφων, πᾶσιν	ἐγκαλεῖ,	μάλιστα δὲ τοῖς ἑπτά. Ἀναξιμένης
[1, 94]	γήμας Λυσίδην, ἣν αὐτὸς Μέλισσαν	ἐκάλει,	τὴν Προκλέους τοῦ Ἐπιδαυρίων τυράννου
[1, 81]	Ἀλκαῖος σαράποδα μὲν καὶ σάραπον	ἀποκαλεῖ	διὰ τὸ πλατύπουν εἶναι καὶ
[1, 78]	γὰρ οὐδὲν γλῶσσα διὰ στόματος	λαλεῖ	διχόμυθον ἔχουσα καρδίῃ νόημα. ~Ἐποίησε
[1, 87]	βεβαίως τηρῶν διάμενε. Μὴ ταχὺ	λάλει·	μανίαν γὰρ ἐμφαίνει. Φρόνησιν ἀγάπα.
[1, 60]	Νοῦν ἡγεμόνα ποιοῦ. Μὴ κακοῖς	ὁμίλει.	θεοὺς τίμα, γονέας αἰδοῦ. Φασὶ
[1, 83]	δὲ λέγουσιν ἐν Θήβαις τῷ	Ἡρακλεῖ	αὐτὸν ἀναθεῖναι, ἐπεὶ ἀπόγονος ἦν
[1, 100]	ἐς οἶκον τὸν Περιάνδρου. ~Περίανδρος	Προκλεῖ.	Ἐμὶν μὲν ἀκούσιον τᾶς δάμαρτος
[1, 89]	γένος αὐτόν· ῥώμῃ δὲ καὶ	κάλλει	διαφέρειν, μετασχεῖν τε τῆς ἐν
[1, 92]	τῆς οἰκίας, ζητείτω πρότερον τί	μέλλει	πράσσειν· καὶ ὅταν εἰσέλθῃ πάλιν,
[1, 85]	τάδε· Ἀστοῖσιν ἄρεσκε πᾶσιν ἐν	πόλει	αἴκε μένῃς· πλείσταν γὰρ ἔχει
[1, 64]	πλείονα ἕξεις τῶν ἐν τῇ	πόλει,	καὶ οὐδεὶς ἔτι τοι δεινός,
[1, 92]	εἶναι, κακίας ἀλλότριον· ἀδικίαν φεύγειν·	πόλει	τὰ βέλτιστα συμβουλεύειν· ἡδονῆς κρατεῖν·
[1, 64]	τι οὐκ ὀρρωδοῦντος· κἂν τῇ	πόλει	χάριν κατάθοιτο ἐξευρών, ἢν μὴ
[1, 32]	ὡς οὐδὲν ἤνυτον, τοῖς Μιλησίοις	μητροπόλει	οὔσῃ μηνύουσιν. Οἱ δ' ἐπειδὴ
[1, 58]	βασιλέα δὲ τὸν ἰσχυρότατον τῇ	δυνάμει.	Τοὺς δὲ νόμους τοῖς ἀραχνίοις
[1, 29]	πάλιν Θαλῇ· ~ὁ δὲ τῷ	Διδυμεῖ	Ἀπόλλωνι ἀπέστειλεν, εἰπὼν οὕτω κατὰ
[1, 32]	δὲ μετὰ τὴν περίοδον τῷ	Διδυμεῖ	τίθησιν Ἀπόλλωνι. ~Κῴοις μὲν οὖν
[1, 53]	Κόδρῳ τε καὶ τῷ ἐκείνου	γένει,	ἀφείλοντο. Τά τε ἄλλα ἁμαρτάνω
[1, 52]	εἷς μὲν ἕκαστος ἀλώπεκος ἴχνεσι	βαίνει,	σύμπασιν δ' ὑμῖν κοῦφος ἔνεστι
[1, 92]	γὰρ ἄνοιαν, τὸ δὲ μανίαν	σημαίνει.	Οἰκέτην πάροινον μὴ κολάζειν, δοκεῖν
[1, 34]	Τίμων, καὶ ἐν τοῖς Σίλλοις	ἐπαινεῖ	αὐτὸν λέγων· Οἷόν θ' ἑπτὰ
[1, 88]	ὡς εἰσίν. Ἀνάξιον ἄνδρα μὴ	ἐπαίνει	διὰ πλοῦτον. Πείσας λαβέ, μὴ
[1, 87]	Μὴ ταχὺ λάλει· μανίαν γὰρ	ἐμφαίνει.	Φρόνησιν ἀγάπα. ~Περὶ θεῶν λέγε
[1, 41]	Λεώφαντον Γορσιάδα, Λεβέδιον ἢ Ἐφέσιον,	ἐγκρίνει	καὶ Ἐπιμενίδην τὸν Κρῆτα· Πλάτων
[1, 97]	Καί ποτε ἐρωτηθεὶς διὰ τί	τυραννεῖ,	ἔφη, Ὅτι καὶ τὸ ἑκουσίως
[1, 71]	φύσιν αὐτῆς, Εἴθε, ἔφη, μὴ	ἐγεγόνει,	ἢ γενομένη κατεβυθίσθη. ~Καὶ εὖ
[1, 91]	πλῆθος· ἀλλ' ὁ καιρὸς ἀρκέσει.	Φρόνει	τι κεδνόν· μὴ μάταιος ἄχαρις
[1, 43]	παρὰ σὲ δὲ μὴ πλώσαιμεν.	Ἥξει	γὰρ καὶ ὁ Σόλων, ἢν
[1, 33]	ἐχρήσθη τὸν τρόπον· Οὐ πρότερον	λήξει	νεῖκος Μερόπων καὶ Ἰώνων, πρὶν
[1, 49]	μὲν ἐμὴν βαιὸς χρόνος ἀστοῖς,	δείξει,	ἀληθείης ἐς μέσον ἐρχομένης. ~Τὰ
[1, 49]	ἔλεγον αὐτόν· ὅθεν εἶπε ταυτί·	Δείξει	δὴ μανίην μὲν ἐμὴν βαιὸς
[1, 83]	Θήβαις τῷ Ἡρακλεῖ αὐτὸν ἀναθεῖναι,	ἐπεὶ	ἀπόγονος ἦν Θηβαίων ἀποικίαν εἰς
[1, 114]	ἔσται τοῦτο τὸ χωρίον αὐτοῖς·	ἐπεὶ	κἂν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτὸ διαφορῆσαι·
[1, 54]	ἀρχῆς, ὁποίαν τινὰ ἐγὼ καταστήσομαι.	Ἐπεὶ	μαθὼν τάχ' ἂν ἠνέσχου καθισταμένου,
[1, 97]	ἀποστῆναι καὶ τὸ ἀφαιρεθῆναι κίνδυνον	φέρει.	Ἔλεγε δὲ καὶ τάδε· καλὸν
[1, 35]	οὐκ ἀποθνήσκεις; Ὅτι, ἔφη, οὐδὲν	διαφέρει.	~Πρὸς τὸν πυθόμενον τί πρότερον
[1, 33]	ἐν τοῖς Βίοις εἰς τοῦτον	ἀναφέρει	τὸ λεγόμενον ὑπό τινων περὶ
[1, 98]	αὐτὸς ἴσθι· ὃ ἂν ὁμολογήσῃς,	διατήρει·	λόγων ἀπορρήτων ἐκφορὰν μὴ ποιοῦ·
[1, 87]	κακούς. Συνεβούλευέ τε ὧδε· Βραδέως	ἐγχείρει	τοῖς πραττομένοις· ὃ δ' ἂν
[1, 25]	αὐτὸς δέ φησιν, ὡς Ἡρακλείδης	ἱστορεῖ,	μονήρη αὑτὸν γεγονέναι καὶ ἰδιαστήν.
[1, 28]	Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἰάμβοις ἄλλως	ἱστορεῖ,	παρὰ Λεανδρίου λαβὼν τοῦ Μιλησίου.
[1, 96]	τῇ φωρᾷ. Ἀλλὰ καὶ Ἔφορος	ἱστορεῖ	ὡς εὔξαιτο, εἰ νικήσειεν Ὀλύμπια
[1, 113]	ἐπιστολὴν ἔχουσαν οὕτως· ~Ἐπιμενίδης Σόλωνι	Θάρρει,	ὦ ἑταῖρε. Αἰ γὰρ ἔτι
[1, 23]	καὶ Ξενοφάνης καὶ Ἡρόδοτος θαυμάζει.	Μαρτυρεῖ	δ' αὐτῷ καὶ Ἡράκλειτος καὶ
[1, 35]	θεοῦ. Μέγιστον τόπος· ἅπαντα γὰρ	χωρεῖ.	Τάχιστον νοῦς· διὰ παντὸς γὰρ
[1, 109]	Κρὴς τὸ γένος ἀπὸ Κνωσοῦ,	καθέσει	τῆς κόμης τὸ εἶδος παραλλάσσων.
[1, 91]	τε πλῆθος· ἀλλ' ὁ καιρὸς	ἀρκέσει.	Φρόνει τι κεδνόν· μὴ μάταιος
[1, 114]	τε κατ' ὀλίγον μηδεμιᾷ κενοῦσθαι	ἀποκρίσει	μηδὲ ὀφθῆναί ποτε ἐσθίων. Μέμνηται
[1, 35]	παντὸς γὰρ τρέχει. Ἰσχυρότατον ἀνάγκη·	κρατεῖ	γὰρ πάντων. Σοφώτατον χρόνος· ἀνευρίσκει
[1, 68]	φησιν Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ,	Ἱπποκράτει	θυομένῳ ἐν Ὀλυμπίᾳ, τῶν λεβήτων
[1, 62]	ἕκτην Ὀλυμπιάδα, ἧς τῷ τρίτῳ	ἔτει	ἦρξεν Ἀθήνησι, καθά φησι Σωσικράτης·
[1, 79]	δ' ἐπὶ Ἀριστομένους τῷ τρίτῳ	ἔτει	τῆς πεντηκοστῆς δευτέρας Ὀλυμπιάδος, βιοὺς
[1, 109]	ἔτη. Διαναστὰς δὲ μετὰ ταῦτα	ἐζήτει	τὸ πρόβατον, νομίζων ἐπ' ὀλίγον
[1, 120]	Φερεκρατείῳ· Τὸν κλεινὸν Φερεκύδην ὃν	τίκτει	ποτὲ Σύρος ~ἐς φθεῖρας λόγος
[1, 32]	πολεμοῦσι. Καὶ πολλῶν ἑκατέρωθεν πιπτόντων	ἐκπίπτει	χρησμὸς δοῦναι τῷ σοφωτάτῳ· καὶ
[1, 85]	Κλεινοῖς ἐν δαπέδοισι Πριήνης φύντα	καλύπτει	ἥδε Βίαντα πέτρη, κόσμον Ἴωσι
[1, 98]	μετέστησε· καὶ οὐκ εἴα ἐν	ἄστει	ζῆν τοὺς βουλομένους, καθά φησιν
[1, 37]	τοῖς ἐπιτηδεύμασιν εἶναι καλόν. Μὴ	πλούτει,	φησί, κακῶς, μηδὲ διαβαλλέτω σε
[1, 38]	ζωγραφίας· πέμπτος νεώτερος, ἄδοξος, οὗ	μνημονεύει	Διονύσιος ἐν Κριτικοῖς. ~Ὁ δ'
[1, 63]	Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν, ἐπειδὴ	δακρύει	τὸν παῖδα τελευτήσαντα, ὃν ἡμεῖς
[1, 120]	αἰδοῖ καὶ φθίμενος ψυχῇ τερπνὸν	ἔχει	βίοτον, εἴπερ Πυθαγόρης ἐτύμως ὁ
[1, 97]	Κόρινθος κόλποις ἀγχιάλοις γῆ Περίανδρον	ἔχει.	Ἔστι καὶ ἡμῶν· Μή ποτε
[1, 29]	ἀριστεῖον. Τὸ δὲ πεζὸν οὕτως	ἔχει·	Θαλῆς Ἐξαμύου Μιλήσιος Ἀπόλλωνι Δελφινίῳ
[1, 63]	ἀλλοδαπῇ Κύπριον πῦρ· ὀστὰ δ'	ἔχει	Σαλαμίς, ὧν κόνις ἀστάχυες. Ψυχὴν
[1, 85]	πόλει αἴκε μένῃς· πλείσταν γὰρ	ἔχει	χάριν· αὐθάδης δὲ τρόπος πολλάκι
[1, 35]	Τάχιστον νοῦς· διὰ παντὸς γὰρ	τρέχει.	Ἰσχυρότατον ἀνάγκη· κρατεῖ γὰρ πάντων.
[1, 44]	ἐς Ἰωνίην, οὐδέ σε ποθὴ	ἴσχει	ἀνδρῶν ξείνων· ἀλλά, ὡς ἔλπομαι,
[1, 43]	ἐς Κρήτην κατὰ τὴν τῶν	κεῖθι	ἱστορίην, πλώσαντες δὲ ἐς Αἴγυπτον
[1, 44]	προσηνέστερόν τοι τὸ Πριηνέων ἄστυ,	κεῖθι	οἰκέειν, καὶ αὐτοὶ παρὰ σὲ
[1, 54]	ἂν ἠνέσχου καθισταμένου, οὐδ' ἔφυγες.	Ἐπάνιθι	τοίνυν οἴκαδε, πιστεύων μοι καὶ
[1, 32]	ἔσται. Χρόνῳ δὲ Λεβεδίων τινῶν	αὐτόθι	γρῖπον ὠνησαμένων καταληφθῆναι καὶ τὸν
[1, 118]	τόν τε Φερεκύδην μεταλλάξαντα θάπτουσι	αὐτόθι	καὶ μεγαλοπρεπῶς τιμῶσιν. Ἔνιοι δέ
[1, 117]	τοῖς πολίταις μετὰ τὸ νικῆσαι	αὐτόθι	με θάψαι· ἐπεσκηφέναι τε ταῦτα
[1, 54]	μηδὲν πείσεσθαι Σόλωνα ἐκ Πεισιστράτου.	Ἴσθι	γὰρ μηδ' ἄλλον τινὰ πεπονθέναι
[1, 65]	δορυφορούντων αὐτόν, εἴ τι βούλονται.	Ἴσθι	γὰρ τὸν ἄνδρα, ὦ ἑταῖρε,
[1, 98]	τιμαὶ ἀθάνατοι· εὐτυχῶν μὲν μέτριος	ἴσθι,	δυστυχῶν δὲ φρόνιμος· φίλοις εὐτυχοῦσι
[1, 98]	εὐτυχοῦσι καὶ ἀτυχοῦσι ὁ αὐτὸς	ἴσθι·	ὃ ἂν ὁμολογήσῃς, διατήρει· λόγων
[1, 93]	ἀπεχθήσεσθαι γὰρ τούτοις. Εὐτυχῶν μὴ	ἴσθι	ὑπερήφανος· ἀπορήσας μὴ ταπεινοῦ. Τὰς
[1, 79]	Λέσβος ἀποφθίμενον> Ἀπόφθεγμα αὐτοῦ· καιρὸν	γνῶθι.	Γέγονε δὲ καὶ ἕτερος Πιττακὸς
[1, 40]	ἀστέρας ἠδύνατο. ~Τούτου ἐστὶ τὸ	Γνῶθι	σαυτόν, ὅπερ Ἀντισθένης ἐν ταῖς
[1, 85]	ἔχει χάριν· αὐθάδης δὲ τρόπος	πολλάκι	βλαβερὰν ἐξέλαμψεν ἄταν. ~Καὶ τὸ
[1, 92]	πράττειν· τέκνα παιδεύειν· ἐχθρὰν διαλύειν.	Γυναικὶ	μὴ φιλοφρονεῖσθαι, μηδὲ μάχεσθαι, ἀλλοτρίων
[1, 100]	οὕτω· Θρασύβουλος Περιάνδρῳ Τῷ μὲν	κήρυκι	σεῦ οὐδὲν ὑπεκρινάμην· ἀγαγὼν δὲ
[1, 93]	ἔασιν ἕταροι καὶ οἶκος πάντη·	φαμὶ	δὲ ἐγὼν ποτανεστάταν ἐσεῖσθαι Σόλωνι
[1, 107]	οὕτως ἔχειν φασί, Ἠτεῖόν τινά	φημι·	καὶ ζητοῦσι τί ἐστιν ὁ
[1, 30]	ἀνεῖπεν ὁ Πύθιος· Οἰταῖόν τινα	φημὶ	Μύσων' ἐνὶ Χηνὶ γενέσθαι σοῦ
[1, 106]	βίῳ ὑπὲρ Χίλωνος. Οἰταῖον τινά	φημι	Μύσωνα ἐν Χηνὶ γενέσθαι σοῦ
[1, 67]	ᾗ ἑκάτερος γιγνώσκει. ~Καὶ σὲ	φημὶ	πάντων τυράννων εἶναι βέλτιστον. Ἐπανήκειν
[1, 89]	τοῦτόν φασι ποιῆσαι· Χαλκῆ παρθένος	εἰμί,	Μίδα δ' ἐπὶ σήματι κεῖμαι.
[1, 49]	μὲν σοφώτερος, τῶν δὲ ἀνδρειότερός	εἰμι·	σοφώτερος μὲν τῶν τὴν ἀπάτην
[1, 65]	αὖ καὶ μαίνεσθαι δοκῶ. Ὥστε	ἄπειμί	τοι ἐκ μέσου ὁ μόνος
[1, 81]	Λυδίην, ὅπως σοι τὸν ὄλβον	ἴδοιμι·	ἐγὼ δὲ καὶ μὴ ὀρεὶς
[1, 103]	Τὸν δ' ἔτι μῦθον ἄκραντον	ἐνὶ	στομάτεσσιν ἔχοντα πτηνὸς ἐς ἀθανάτους
[1, 80]	βέμβικας ἔχοντες ἔστρεφον εὐρείῃ παῖδες	ἐνὶ	τριόδῳ. Κείνων ἔρχεο, φησί, μετ'
[1, 30]	Πύθιος· Οἰταῖόν τινα φημὶ Μύσων'	ἐνὶ	Χηνὶ γενέσθαι σοῦ μᾶλλον πραπίδεσσιν
[1, 66]	οἵ γε δὴ νῦν ξύμπαντες	ἑνὶ	δουλεύουσι Πεισιστράτῳ. Σόλων Πεισιστράτῳ. Πιστεύω
[1, 44]	ἀνδρῶν ξείνων· ἀλλά, ὡς ἔλπομαι,	ἑνὶ	μούνῳ χρήματι πρόσκεαι τῇ γραφῇ.
[1, 95]	τελευτῆσαι αὐτὸν ἔτεσι τεσσαράκοντα καὶ	ἑνί,	πρὸ τῆς τεσσαρακοστῆς ἐνάτης Ὀλυμπιάδος.
[1, 70]	ἐφ' οἷς λυπήσεσθαι. ~Μὴ ἀπειλεῖν	μηδενί·	γυναικῶδες γάρ. Ταχύτερον ἐπὶ τὰς
[1, 106]	Οἰταῖον τινά φημι Μύσωνα ἐν	Χηνὶ	γενέσθαι σοῦ μᾶλλον πραπίδεσσιν ἀρηρότα
[1, 30]	Οἰταῖόν τινα φημὶ Μύσων' ἐνὶ	Χηνὶ	γενέσθαι σοῦ μᾶλλον πραπίδεσσιν ἀρηρότα
[1, 69]	τὰ δὲ ταπεινὰ ὑψοῦν. Ἐρωτηθεὶς	τίνι	διαφέρουσιν οἱ πεπαιδευμένοι τῶν ἀπαιδεύτων,
[1, 109]	κατὰ μεσημβρίαν ἐκκλίνας ὑπ' ἄντρῳ	τινὶ	κατεκοιμήθη ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα ἔτη.
[1, 101]	Σόλωνος οἰκίαν ἀφικόμενον τῶν θεραπόντων	τινὶ	κελεῦσαι μηνῦσαι ὅτι παρείη πρὸς
[1, 51]	γὰρ ἄνθει κεκόσμηνται καὶ μυρίῳ	καλλίονι	ἐκεῖθέν τε ἀπαλλαγεὶς ἐγένετο ἐν
[1, 108]	μισανθρωπεῖν γάρ. ~Ὀφθῆναι γοῦν ἐν	Λακεδαίμονι	μόνον ἐπ' ἐρημίας γελῶντα· ἄφνω
[1, 30]	δὲ Ἀριστόδημον Σπαρτιάτην, ὃν παραχωρῆσαι	Χίλωνι.	~Μέμνηται τοῦ Ἀριστοδήμου καὶ Ἀλκαῖος
[1, 29]	Θαλῇ· ~ὁ δὲ τῷ Διδυμεῖ	Ἀπόλλωνι	ἀπέστειλεν, εἰπὼν οὕτω κατὰ τὸν
[1, 29]	οὕτως ἔχει· Θαλῆς Ἐξαμύου Μιλήσιος	Ἀπόλλωνι	Δελφινίῳ Ἑλλήνων ἀριστεῖον δὶς λαβών.
[1, 32]	τὴν περίοδον τῷ Διδυμεῖ τίθησιν	Ἀπόλλωνι.	~Κῴοις μὲν οὖν τοῦτον ἐχρήσθη
[1, 99]	Σοφοῖς. Πολλὰ χάρις τῷ Πυθοῖ	Ἀπόλλωνι	τοῦ εἰς ἓν ἐλθόντας εὑρεῖν.
[1, 93]	ἀγαλλομένη. Ἀπεφθέγξατο· μέτρον ἄριστον. Καὶ	Σόλωνι	ἐπέστειλεν οὕτω· Κλεόβουλος Σόλωνι Πολλοὶ
[1, 113]	εὗρον ἐπιστολὴν ἔχουσαν οὕτως· ~Ἐπιμενίδης	Σόλωνι	Θάρρει, ὦ ἑταῖρε. Αἰ γὰρ
[1, 53]	τοῦτον ἐπέστειλε τὸν τρόπον. ~Πεισίστρατος	Σόλωνι.	Οὔτε μόνος Ἑλλήνων τυραννίδι ἐπεθέμην,
[1, 93]	Καὶ Σόλωνι ἐπέστειλεν οὕτω· Κλεόβουλος	Σόλωνι	Πολλοὶ μέν τιν ἔασιν ἕταροι
[1, 93]	φαμὶ δὲ ἐγὼν ποτανεστάταν ἐσεῖσθαι	Σόλωνι	τὰν Λίνδον δαμοκρατεομέναν. Καὶ ἁ
[1, 44]	τε Ἑλλάδα καὶ Ἀσίην. Θαλῆς	Σόλωνι	Ὑπαποστὰς ἐξ Ἀθηνέων δοκέεις ἄν
[1, 59]	Πῶς τε ἥκιστ' ἂν ἀδικοῖεν	οἱ	ἄνθρωποι, Εἰ ὁμοίως, ἔφη, ἄχθοιντο
[1, 51]	εἰσιν οἱ μὲν ἔνθεν Σολεῖς,	οἱ	δ' ἀπὸ Κύπρου Σόλιοι. Ὅτε
[1, 80]	κεῖνοί σοι πᾶν ἐρέουσιν ἔπος.	Οἱ	δ' ἄρ' ὑπὸ πληγῇσι θοὰς
[1, 80]	ἴχνια. Χὠ μὲν ἐπέστη πλησίον·	οἱ	δ' ἔλεγον· τὴν κατὰ σαυτὸν
[1, 32]	τοῖς Μιλησίοις μητροπόλει οὔσῃ μηνύουσιν.	Οἱ	δ' ἐπειδὴ διαπρεσβευόμενοι ἠλογοῦντο, πρὸς
[1, 118]	λέξις ἐπὶ τῶν χειρόνων τάττεται,	οἱ	δ' ἐπὶ τῶν βελτίστων χρώμενοι
[1, 65]	εἰσὶ καὶ ὅσα ἐγὼ ἐνομοθέτησα.	Οἱ	δ' ἐπιτρέποντες τὸ ξυνὸν ἔβλαπτον,
[1, 26]	αὐτὸν καὶ Κύβισθον υἱὸν ἔχειν·	οἱ	δὲ ἄγαμον μεῖναι, τῆς δὲ
[1, 109]	ἦν Φαιστίου, οἱ δὲ Δωσιάδα,	οἱ	δὲ Ἀγησάρχου. Κρὴς τὸ γένος
[1, 64]	ἑαυτὰ δύνανται ὀνῆσαι τὰς πόλεις,	οἱ	δὲ ἀεὶ τὸ πλῆθος ἄγοντες
[1, 66]	παρασχεῖν οἱ τετρακοσίους τοὺς νεωτάτους.	Οἱ	δὲ ἀνηκουστήσαντές μου παρέσχον τοὺς
[1, 109]	συχνοί, πατρὸς μὲν ἦν Φαιστίου,	οἱ	δὲ Δωσιάδα, οἱ δὲ Ἀγησάρχου.
[1, 65]	μέσου ὁ μόνος ἐχθρὸς Πεισιστράτου·	οἱ	δὲ καὶ δορυφορούντων αὐτόν, εἴ
[1, 41]	Ἔφορος δὲ ἀντὶ Μύσωνος Ἀνάχαρσιν·	οἱ	δὲ καὶ Πυθαγόραν προσγράφουσιν. Δικαίαρχος
[1, 83]	Ἀπόλλω σοφὸν εἶναι, οὐδὲ προσήκατο.	~Οἱ	δὲ λέγουσιν ἐν Θήβαις τῷ
[1, 65]	τῶν δὲ ὀκνούντων ἀμύνεσθαι ἀλκιμώτερος.	Οἱ	δὲ μανίαν Σόλωνος κατεγίγνωσκον. Τελευτῶν
[1, 118]	Φερεκύδην. ~Ὁ μὲν οὖν> ἀπήγγειλεν·	οἱ	δὲ μετὰ μίαν ἐπελθόντες κρατοῦσι
[1, 110]	ἡ Πυθία καθῆραι τὴν πόλιν·	οἱ	δὲ πέμπουσι ναῦν τε καὶ
[1, 25]	τρίγωνον ὀρθογώνιον, καὶ θῦσαι βοῦν.	~Οἱ	δὲ Πυθαγόραν φασίν, ὧν ἐστιν
[1, 110]	ὑπόμνημα τῆς τότε γενομένης ἐξιλάσεως.	Οἱ	δὲ τὴν αἰτίαν εἰπεῖν τοῦ
[1, 82]	μέν φησι παρελθεῖν τὰς κόρας	οἱ	δὲ τὸν πατέρα αὐτῶν, ὡς
[1, 118]	ὑπὸ Πυθαγόρου ταφῆναι ἐν Δήλῳ.	Οἱ	δὲ φθειριάσαντα τὸν βίον τελευτῆσαι·
[1, 61]	φαιδρῷ προσεννέπῃ προσώπῳ, γλῶσσα δέ	οἱ	διχόμυθος ἐκ μελαίνης φρενὸς γεγωνῇ.
[1, 103]	ἀσχημοσύνας. Θαυμάζειν τε ἔλεγε πῶς	οἱ	Ἕλληνες νομοθετοῦντες κατὰ τῶν ὑβριζόντων,
[1, 65]	δὲ ἀγόντων, οὐδὲν ὠφελοῦσιν. ~Οὐδ'	οἱ	ἐμοὶ ἀμείνους εἰσὶ καὶ ὅσα
[1, 64]	τινα ποιοῦ. Σόλων Ἐπιμενίδῃ. Οὔτε	οἱ	ἐμοὶ θεσμοὶ ἄρα Ἀθηναίους ἐπιπολὺ
[1, 22]	Ἀθήνησι Δαμασίου, καθ' ὃν καὶ	οἱ	ἑπτὰ σοφοὶ ἐκλήθησαν, ὥς φησι
[1, 104]	κομίζουσι. Ἐρωτηθεὶς πότεροι πλείους εἰσίν,	οἱ	ζῶντες ἢ οἱ νεκροί, ἔφη,
[1, 119]	χρώμενοι διαμαρτάνουσιν. ~Ἔλεγέ τε ὅτι	οἱ	θεοὶ τὴν τράπεζαν θυωρὸν καλοῦσιν.
[1, 72]	ἀσθενείᾳ πολυετίας. Καὶ αὐτὸν πάντες	οἱ	κατὰ τὴν πανήγυριν ἐντιμότατα παρέπεμψαν.
[1, 95]	παραλάβῃ τὴν τυραννίδα· ὃν φθάσαντες	οἱ	Κερκυραῖοι διεχρήσαντο. Ὅθεν ὀργισθεὶς ἔπεμψε
[1, 122]	Φερεκύδεω ταφάς. Καὶ οὗτοι μὲν	οἱ	κληθέντες σοφοί, οἷς τινες καὶ
[1, 56]	Κυνέγειρος, ὡς Καλλίμαχος, ὡς σύμπαντες	οἱ	Μαραθωνομάχαι· ἔτι δ' Ἁρμόδιος καὶ
[1, 51]	ἀποξενωθέντες σολοικίζειν ἐλέχθησαν. Καί εἰσιν	οἱ	μὲν ἔνθεν Σολεῖς, οἱ δ'
[1, 82]	τῶν ἑπτὰ ὑπὸ Σατύρου. Τοῦτον	οἱ	μὲν πλούσιον, Δοῦρις δὲ πάροικόν
[1, 59]	ὁμοίως, ἔφη, ἄχθοιντο τοῖς ἀδικουμένοις	οἱ	μὴ ἀδικούμενοι. Καὶ τὸν μὲν
[1, 103]	μὲν οἱ τεχνῖται, κρίνουσι δὲ	οἱ	μὴ τεχνῖται. Ἐρωτηθεὶς πῶς οὐκ
[1, 44]	πρόσκεαι τῇ γραφῇ. Ἡμέες δὲ	οἱ	μηδὲν γράφοντες περιχωρέομεν τήν τε
[1, 28]	τοῦ τρίποδος ἀμφισβήτησις ἦν, ἕως	οἱ	Μιλήσιοι ἔπεμψαν εἰς Δελφούς· καὶ
[1, 75]	οὖν τὸν Πιττακὸν ἰσχυρῶς ἐτίμησαν	οἱ	Μυτιληναῖοι, καὶ τὴν ἀρχὴν ἐνεχείρισαν
[1, 75]	ἄλλα. Καὶ χώραν αὐτῷ ἀπένειμαν	οἱ	Μυτιληναῖοι· ὁ δὲ ἱερὰν ἀνῆκεν,
[1, 104]	πλείους εἰσίν, οἱ ζῶντες ἢ	οἱ	νεκροί, ἔφη, Τοὺς οὖν πλέοντας
[1, 64]	Τό τε γὰρ θεῖον καὶ	οἱ	νομοθέται οὐ καθ' ἑαυτὰ δύνανται
[1, 64]	δὲ καὶ τὸ θεῖον καὶ	οἱ	νόμοι, εὖ μὲν ἀγόντων, εἰσὶν
[1, 69]	ταπεινὰ ὑψοῦν. Ἐρωτηθεὶς τίνι διαφέρουσιν	οἱ	πεπαιδευμένοι τῶν ἀπαιδεύτων, ἔφη, Ἐλπίσιν
[1, 30]	Μύσωνα, περὶ οὗ λέξομεν. Τοῦτον	οἱ	περὶ τὸν Εὔδοξον ἀντὶ Κλεοβούλου
[1, 22]	Νείλεῳ ἐκπεσόντι Φοινίκης· ὡς δ'	οἱ	πλείους φασίν, ἰθαγενὴς Μιλήσιος ἦν
[1, 88]	καθιέρωσαν τὸ Τευτάμειον λεγόμενον. Ἀπεφθέγξατο·	οἱ	πλεῖστοι κακοί. ~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ. Κλεόβουλος Εὐαγόρου
[1, 70]	Ἰσχυρὸν ὄντα πρᾷον εἶναι, ὅπως	οἱ	πλησίον αἰδῶνται μᾶλλον ἢ φοβῶνται.
[1, 88]	λόγος ἢ τῶν ἄλλων. Καὶ	οἱ	Πριηνεῖς δὲ αὐτῷ τέμενος καθιέρωσαν
[1, 66]	ἐχθρῶν· καὶ φύλακας ἠξίου παρασχεῖν	οἱ	τετρακοσίους τοὺς νεωτάτους. Οἱ δὲ
[1, 103]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγωνίζονται μὲν	οἱ	τεχνῖται, κρίνουσι δὲ οἱ μὴ
[1, 66]	τοὺς πένητας αὐτῶν τῆς θητείας,	οἵ	γε δὴ νῦν ξύμπαντες ἑνὶ
[1, 22]	δὲ Κλεοβουλίνης, ἐκ τῶν Θηλιδῶν,	οἵ	εἰσι Φοίνικες, εὐγενέστατοι τῶν ἀπὸ
[1, 57]	δὲ μάλιστα τὰ ἔπη ταυτί·	οἳ	δ' ἄρ' Ἀθήνας εἶχον" καὶ
[1, 112]	καὶ ἱερὰ ἱδρύσασθαι. Εἰσὶ δ'	οἳ	μὴ κοιμηθῆναι αὐτὸν λέγουσιν, ἀλλὰ
[1, 65]	δ' ἐπιτρέποντες τὸ ξυνὸν ἔβλαπτον,	οἳ	οὐκ ἐγένοντο ἐμποδὼν Πεισιστράτῳ ἐπιθέσθαι
[1, 94]	παιδός, ἀδελφῆς δὲ Ἀριστοδήμου θυγατέρα,	οἳ	σχεδὸν πάσης Ἀρκαδίας ἐπῆρξαν, ὥς
[1, 51]	τέ τινας τῶν Ἀθηναίων ἐγκατῴκισεν,	οἳ	τῷ χρόνῳ τὴν φωνὴν ἀποξενωθέντες
[1, 110]	Ἄρειον πάγον. Κἀκεῖθεν εἴασεν ἰέναι	οἷ	βούλοιντο, προστάξας τοῖς ἀκολούθοις ἔνθα
[1, 114]	δὲ Δημήτριός τινας ἱστορεῖν ὡς	λάβοι	παρὰ Νυμφῶν ἔδεσμά τι καὶ
[1, 114]	ὡς καὶ πρῶτος αὐτὸν Αἰακὸν	λέγοι,	καὶ Λακεδαιμονίοις προείποι τὴν ὑπ'
[1, 40]	γὰρ ἐνταῦθα καθολικῶς κἀκείνων ἐπιμνησθῆναι	λόγοι	φέρονται τοιοῦτοι. Δάμων ὁ Κυρηναῖος,
[1, 43]	ἐκείνῃ ὅσοι ἱερέες τε καὶ	ἀστρολόγοι,	παρὰ σὲ δὲ μὴ πλώσαιμεν.
[1, 100]	ὅ τι μευ ἀκούσειεν ἢ	ἴδοι.	Σὺ δὲ ποίει οὕτως, ἤν
[1, 120]	ἠνορέῃ τε κεκασμένος ἠδὲ καὶ	αἰδοῖ	καὶ φθίμενος ψυχῇ τερπνὸν ἔχει
[1, 119]	ἐπειδὴ αὐτῇ Ζὰς γῆν γέρας	διδοῖ.	Σώζεται δὲ καὶ ἡλιοτρόπιον ἐν
[1, 77]	ἐν Πρωταγόρᾳ· Ἀνάγκᾳ δ' οὐδὲ	θεοὶ	μάχονται. καὶ Ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσιν.
[1, 119]	διαμαρτάνουσιν. ~Ἔλεγέ τε ὅτι οἱ	θεοὶ	τὴν τράπεζαν θυωρὸν καλοῦσιν. Ἄνδρων
[1, 90]	θεῶν ἥσσω· λίθον δὲ καὶ	βρότεοι	παλάμαι θραύοντι· μωροῦ φωτὸς ἅδε
[1, 56]	~Ὅθεν καὶ ἐζήλουν πολλοὶ καλοὶ	κἀγαθοὶ	γίνεσθαι κατὰ πόλεμον· ὡς Πολύζηλος,
[1, 36]	πρότερον. Ἠρώτησέ τις αὐτὸν εἰ	λάθοι	θεοὺς ἄνθρωπος ἀδικῶν· Ἀλλ' οὐδὲ
[1, 99]	τοῖς Σοφοῖς. Πολλὰ χάρις τῷ	Πυθοῖ	Ἀπόλλωνι τοῦ εἰς ἓν ἐλθόντας
[1, 111]	Κτησίβιον, καὶ λυθῆναι τὴν συμφοράν.	~Ἀθηναῖοι	δὲ τάλαντον ἐψηφίσαντο δοῦναι αὐτῷ
[1, 53]	Ἀνέλαβον γὰρ ἐγὼ ἃ ὀμόσαντες	Ἀθηναῖοι	παρέξειν Κόδρῳ τε καὶ τῷ
[1, 49]	ἕτοιμος εἶναι, λέγων ταῦτα· ἄνδρες	Ἀθηναῖοι,	τῶν μὲν σοφώτερος, τῶν δὲ
[1, 75]	τὸν Πιττακὸν ἰσχυρῶς ἐτίμησαν οἱ	Μυτιληναῖοι,	καὶ τὴν ἀρχὴν ἐνεχείρισαν αὐτῷ.
[1, 75]	Καὶ χώραν αὐτῷ ἀπένειμαν οἱ	Μυτιληναῖοι·	ὁ δὲ ἱερὰν ἀνῆκεν, ἥτις
[1, 95]	τὴν τυραννίδα· ὃν φθάσαντες οἱ	Κερκυραῖοι	διεχρήσαντο. Ὅθεν ὀργισθεὶς ἔπεμψε τοὺς
[1, 96]	αὐτὸς τοῖς πρώτοις ἐντυχὼν ἀνῃρέθη.	Κορίνθιοι	δὲ ἐπί τι κενοτάφιον ἐπέγραψαν
[1, 99]	Ὑμᾶς γὰρ καὶ ἄσμενοι ὄψονται	Κορίνθιοι	φοιτεῦντας ἐς οἶκον τὸν Περιάνδρου.
[1, 51]	Σολεῖς, οἱ δ' ἀπὸ Κύπρου	Σόλιοι.	Ὅτε δὲ τὸν Πεισίστρατον ἔμαθεν
[1, 56]	καὶ ἀσκούμενοι πολυδάπανοι, καὶ νικῶντες	ἐπιζήμιοι	καὶ στεφανοῦνται κατὰ τῆς πατρίδος
[1, 89]	Λίνδιος, ὡς δὲ Δοῦρις, Κάρ	ἔνιοι	δὲ εἰς Ἡρακλέα ἀναφέρειν τὸ
[1, 24]	αὐτῷ καὶ Ἡράκλειτος καὶ Δημόκριτος.	~Ἔνιοι	δὲ καὶ αὐτὸν πρῶτον εἰπεῖν
[1, 26]	μονήρη αὑτὸν γεγονέναι καὶ ἰδιαστήν.	~Ἔνιοι	δὲ καὶ γῆμαι αὐτὸν καὶ
[1, 117]	τοῖς βασιλεῦσι κελεῦσαι Φερεκύδῃ πείθεσθαι.	Ἔνιοι	δὲ Πυθαγόρᾳ περιάπτουσι ταῦτα. Φησὶ
[1, 102]	φθόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ ἀπολέσθαι.	Ἔνιοι	δὲ τελετὰς Ἑλληνικὰς ἐπιτελοῦντα διαχρησθῆναι.
[1, 48]	ἐγκεχαραγμένους, ὅπερ ἦν ἴδιον Ἀθηναίων.	Ἔνιοι	δέ φασι καὶ ἐγγράψαι αὐτὸν
[1, 118]	θάπτουσι αὐτόθι καὶ μεγαλοπρεπῶς τιμῶσιν.	Ἔνιοι	δέ φασιν ἐλθόντα εἰς Δελφοὺς
[1, 31]	εἲς πέλετ' ἔσλος οὐδὲ τίμιος.	Ἔνιοι	δέ φασιν ὑπὸ Περιάνδρου Θρασυβούλῳ
[1, 41]	Χίλωνα Λακεδαιμόνιον, Κλεόβουλον, Ἀνάχαρσιν, Περίανδρον.	Ἔνιοι	προστιθέασιν Ἀκουσίλαον Κάβα ἢ Σκάβρα
[1, 115]	καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ φυλάττουσι	Λακεδαιμόνιοι	παρ' ἑαυτοῖς κατά τι λόγιον,
[1, 56]	καὶ Ἀριστογείτων καὶ Μιλτιάδης καὶ	μυρίοι	ὅσοι. Ἀθληταὶ δὲ καὶ ἀσκούμενοι
[1, 28]	τρίποδος ἀμφισβήτησις ἦν, ἕως οἱ	Μιλήσιοι	ἔπεμψαν εἰς Δελφούς· καὶ ὁ
[1, 44]	Εἰ δὲ ἀσχαλήσεις ὅτι καὶ	Μιλήσιοι	τυραννεόμεθα- ἐχθαίρεις γὰρ πάντας αἰσυμνήτας
[1, 88]	Τευτάμειον λεγόμενον. Ἀπεφθέγξατο· οἱ πλεῖστοι	κακοί.	~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ. Κλεόβουλος Εὐαγόρου Λίνδιος, ὡς
[1, 83]	πέμψαντι πρὸς τὸν Βίαντα ἵνα	ἥκοι	παρ' αὐτόν, Ἐγὼ δέ, φησίν,
[1, 73]	τῆνον τυράννων εὐδαιμονίζω ὅστις κα	οἴκοι	ἐξ αὐτὸς αὑτῶ κατθάνῃ. ~ΠΙΤΤΑΚΟΣ.
[1, 56]	παιδεύεσθαι. ~Ὅθεν καὶ ἐζήλουν πολλοὶ	καλοὶ	κἀγαθοὶ γίνεσθαι κατὰ πόλεμον· ὡς
[1, 76]	Κύμῃ χαλκεύς τις πέλεκυν ἐμβαλὼν	ἀνέλοι.	Τῶν δὲ Κυμαίων πεμψάντων τὸν
[1, 104]	Σκύθαις αὐλοί, εἶπεν, Ἀλλ' οὐδὲ	ἄμπελοι.	Ἐρωτηθεὶς τίνα τῶν πλοίων εἰσὶν
[1, 113]	ἀλατείᾳ ἐγκύρσωντί τοι τοὶ τήνω	φίλοι,	δειμαίνω μή τι δεινὸν πάθῃς.
[1, 107]	Καὶ μάλα, εἶπεν, ὥστε ἐπισκευάζειν.	~Ἄλλοι	δὲ τὸν χρησμὸν οὕτως ἔχειν
[1, 115]	Λάκων. Γεγόνασι δὲ καὶ Ἐπιμενίδαι	ἄλλοι	δύο, ὅ τε γενεαλόγος καὶ
[1, 38]	ῥεῖθρον παρατρέψαντα. Γεγόνασι δὲ καὶ	ἄλλοι	Θαλαῖ, καθά φησι Δημήτριος ὁ
[1, 109]	Ἐπιμενίδης, καθά φησι Θεόπομπος καὶ	ἄλλοι	συχνοί, πατρὸς μὲν ἦν Φαιστίου,
[1, 32]	ἐν τῷ περὶ Βίαντος λέξομεν.	Ἄλλοι	φασὶν ἡφαιστότευκτον εἶναι αὐτὸν καὶ
[1, 45]	γὰρ ἐπὶ σώμασιν ἐδανείζοντο καὶ	πολλοὶ	δι' ἀπορίαν ἐθήτευον. Ἑπτὰ δὴ
[1, 56]	καὶ παιδεύεσθαι. ~Ὅθεν καὶ ἐζήλουν	πολλοὶ	καλοὶ κἀγαθοὶ γίνεσθαι κατὰ πόλεμον·
[1, 93]	Σόλωνι ἐπέστειλεν οὕτω· Κλεόβουλος Σόλωνι	Πολλοὶ	μέν τιν ἔασιν ἕταροι καὶ
[1, 104]	Ἐρωτηθεὶς εἰ εἰσὶν ἐν Σκύθαις	αὐλοί,	εἶπεν, Ἀλλ' οὐδὲ ἄμπελοι. Ἐρωτηθεὶς
[1, 67]	τυράννων εἶναι βέλτιστον. Ἐπανήκειν δέ	μοι	Ἀθήναζε οὐ καλῶς ἔχον ὁρῶ,
[1, 44]	Ὑπαποστὰς ἐξ Ἀθηνέων δοκέεις ἄν	μοι	ἁρμοδιώτατα ἐν Μιλήτῳ οἶκον ποιέεσθαι
[1, 80]	λώϊον; Εἰ δ' ἄγε σύν	μοι	βούλευσον, ποτέρην εἰς ὑμέναιον ἄγω.
[1, 53]	τυραννίδι ἐπεθέμην, οὔτε οὐ προσῆκόν	μοι,	γένους ὄντι τῶν Κοδριδῶν. Ἀνέλαβον
[1, 67]	Ἀθηνᾶν, εἰ μὴ περὶ παντός	μοι	ἦν οἰκεῖν ἐν δημοκρατίᾳ, ἐδεξάμην
[1, 54]	ἔφυγες. Ἐπάνιθι τοίνυν οἴκαδε, πιστεύων	μοι	καὶ ἀνωμότῳ, ἄχαρι μηδὲν πείσεσθαι
[1, 61]	~ἐπιτιμῶντα αὐτῷ εἰπεῖν· Ἀλλ' εἴ	μοι	κἂν νῦν ἔτι πείσεαι, ἔξελε
[1, 64]	ἐπιστολαὶ αἵδε· ~Σόλων Περιάνδρῳ Ἐπαγγέλλεις	μοι	πολλούς τοι ἐπιβουλεύειν. Σὺ δὲ
[1, 90]	λάμπῃ, λαμπρά τε σελήνη, καὶ	ποταμοί	γε ῥέωσιν, ἀνακλύζῃ δὲ θάλασσα,
[1, 53]	τοῦ αὐτοῦ κλήρου δεκάτην, οὐκ	ἐμοί,	ἀλλ' ὁπόθεν ἔσται ἀναλοῦν εἴς
[1, 65]	ἀγόντων, οὐδὲν ὠφελοῦσιν. ~Οὐδ' οἱ	ἐμοὶ	ἀμείνους εἰσὶ καὶ ὅσα ἐγὼ
[1, 54]	μηδ' ἄλλον τινὰ πεπονθέναι τῶν	ἐμοὶ	ἐχθρῶν. Ἢν δὲ ἀξιώσῃς τῶν
[1, 64]	ποιοῦ. Σόλων Ἐπιμενίδῃ. Οὔτε οἱ	ἐμοὶ	θεσμοὶ ἄρα Ἀθηναίους ἐπιπολὺ ὀνήσειν
[1, 122]	δὲ οὐ δοκιμώσητε, μὴ φήνῃς.	Ἐμοὶ	μὲν γὰρ οὔκω ἥνδανεν. Ἔστι
[1, 120]	τόδε· ~Τῆς σοφίης πάσης ἐν	ἐμοὶ	τέλος· ἢν δέ τι πλεῖον
[1, 73]	τέκνον ἤμυσεν ἡσθείς, οὐ νεμεσητόν·	ἐμοὶ	τοῖος ἴτω θάνατος. Ἐπὶ δὲ
[1, 64]	νόμοι, εὖ μὲν ἀγόντων, εἰσὶν	ὠφέλιμοι·	κακῶς δὲ ἀγόντων, οὐδὲν ὠφελοῦσιν.
[1, 64]	καὶ τὸ θεῖον καὶ οἱ	νόμοι,	εὖ μὲν ἀγόντων, εἰσὶν ὠφέλιμοι·
[1, 64]	Σόλων Ἐπιμενίδῃ. Οὔτε οἱ ἐμοὶ	θεσμοὶ	ἄρα Ἀθηναίους ἐπιπολὺ ὀνήσειν ἔμελλον,
[1, 56]	ὅσοι. Ἀθληταὶ δὲ καὶ ἀσκούμενοι	πολυδάπανοι,	καὶ νικῶντες ἐπιζήμιοι καὶ στεφανοῦνται
[1, 113]	οὐ κακὼς ἄνδρας δουλῶται· τοὶ	μεμνάμενοι	τᾶς Σόλωνος μανύσιος ἀλγιόντι πεδ'
[1, 56]	κατὰ τῶν ἀνταγωνιστῶν· γέροντές τε	γενόμενοι	κατὰ τὸν Εὐριπίδην Τρίβωνες ἐκλιπόντες
[1, 47]	Σαλαμιναφετῶν. Εἶτα· Ἴομεν ἐς Σαλαμῖνα	μαχησόμενοι	περὶ νήσου ἱμερτῆς χαλεπόν τ'
[1, 47]	νήσου ἱμερτῆς χαλεπόν τ' αἶσχος	ἀπωσόμενοι.	Ἔπεισε δὲ αὐτοὺς καὶ τὴν
[1, 32]	οὔσῃ μηνύουσιν. Οἱ δ' ἐπειδὴ	διαπρεσβευόμενοι	ἠλογοῦντο, πρὸς τοὺς Κῴους πολεμοῦσι.
[1, 104]	Καὶ θαυμάζειν φησὶ πῶς Ἕλληνες	ἀρχόμενοι	μὲν ἐν μικροῖς πίνουσι, πλησθέντες
[1, 99]	Κορίνθου τύραννον. Ὑμᾶς γὰρ καὶ	ἄσμενοι	ὄψονται Κορίνθιοι φοιτεῦντας ἐς οἶκον
[1, 69]	ὑψοῦν. Ἐρωτηθεὶς τίνι διαφέρουσιν οἱ	πεπαιδευμένοι	τῶν ἀπαιδεύτων, ἔφη, Ἐλπίσιν ἀγαθοῖς.
[1, 59]	ἄχθοιντο τοῖς ἀδικουμένοις οἱ μὴ	ἀδικούμενοι.	Καὶ τὸν μὲν κόρον ὑπὸ
[1, 56]	μυρίοι ὅσοι. Ἀθληταὶ δὲ καὶ	ἀσκούμενοι	πολυδάπανοι, καὶ νικῶντες ἐπιζήμιοι καὶ
[1, 113]	ἀλγιόντι πεδ' αἰσχύνας οὐδὲ ἀνεξοῦνται	τυραννούμενοι.	Ἀλλ' αἴ κα Πεισίστρατος κατασχέθῃ
[1, 118]	οἱ δ' ἐπὶ τῶν βελτίστων	χρώμενοι	διαμαρτάνουσιν. ~Ἔλεγέ τε ὅτι οἱ
[1, 80]	σκίπωνα, γεροντικὸν ὅπλον, ἀείρας, ἤνιδε,	κεῖνοί	σοι πᾶν ἐρέουσιν ἔπος. Οἱ
[1, 110]	προστάξας τοῖς ἀκολούθοις ἔνθα ἂν	κατακλίνοι	αὐτῶν ἕκαστον, θύειν τῷ προσήκοντι
[1, 62]	παύσασ' ὕβριν, ἥδε Σόλωνα τόνδε	τεκνοῖ	Σαλαμὶς θεσμοθέτην ἱερόν. Ἤκμαζε μὲν
[1, 36]	~Πρὸς τὸν πυθόμενον τί πρότερον	γεγόνοι,	νὺξ ἢ ἡμέρα, Ἡ νύξ,
[1, 109]	καθά φησι Θεόπομπος καὶ ἄλλοι	συχνοί,	πατρὸς μὲν ἦν Φαιστίου, οἱ
[1, 36]	Εἰ τοὺς ἐχθροὺς χεῖρον πράσσοντας	βλέποι·	Πῶς ἂν ἄριστα καὶ δικαιότατα
[1, 114]	αὐτὸν Αἰακὸν λέγοι, καὶ Λακεδαιμονίοις	προείποι	τὴν ὑπ' Ἀρκάδων ἅλωσιν προσποιηθῆναί
[1, 44]	ἐχθαίρεις γὰρ πάντας αἰσυμνήτας ἀλλὰ	τέρποι'	ἂν σὺν τοῖς ἑτάροις ἡμῖν
[1, 59]	τε ἥκιστ' ἂν ἀδικοῖεν οἱ	ἄνθρωποι,	Εἰ ὁμοίως, ἔφη, ἄχθοιντο τοῖς
[1, 93]	δεινὸν ἐκ Πεισιστράτω. Καὶ τοὶ	ἕταροι	δὲ ἑκάστοθεν πὰρ τὺ βασοῦνται.
[1, 93]	Σόλωνι Πολλοὶ μέν τιν ἔασιν	ἕταροι	καὶ οἶκος πάντη· φαμὶ δὲ
[1, 104]	εἰς τὴν πόλιν κομίζουσι. Ἐρωτηθεὶς	πότεροι	πλείους εἰσίν, οἱ ζῶντες ἢ
[1, 32]	χρησμὸς δοῦναι τῷ σοφωτάτῳ· καὶ	ἀμφότεροι	συνῄνεσαν Θαλῇ. Ὁ δὲ μετὰ
[1, 36]	Πῶς ἄν τις ἀτυχίαν ῥᾷστα	φέροι,	Εἰ τοὺς ἐχθροὺς χεῖρον πράσσοντας
[1, 104]	εἰσίν, οἱ ζῶντες ἢ οἱ	νεκροί,	ἔφη, Τοὺς οὖν πλέοντας ποῦ
[1, 66]	τοὺς ἄνδρας. Οὗτοι δὲ ἦσαν	κορυνηφόροι.	καὶ μετὰ τοῦτο τὸν δῆμον
[1, 118]	τῆς θύρας τὸν δάκτυλον εἰπεῖν,	Χροῒ	δῆλα· καὶ τοὐντεῦθεν παρὰ τοῖς
[1, 100]	παίων ἀπεθέριζον, ὁμαρτέοντος ἐκείνου. Καί	σοι	ἀναγγελέει εἰ ἐπέροιο ὅ τι
[1, 67]	δίαιταν ἔχειν ἐν τῇ παρὰ	σοὶ	βασιλείᾳ ἢ Ἀθήνησι, τυραννοῦντος βιαίως
[1, 54]	ἢν {ὁ} πόλεμος ἡμᾶς καταλάβῃ.	~Σοὶ	δ' ἐγὼ οὔτι μέμφομαι μηνύσαντι
[1, 50]	καὶ ἐρωτηθεὶς ὑπ' αὐτοῦ, Τίς	σοι	δοκεῖ εὐδαίμων; Τέλλος, ἔφη, Ἀθηναῖος
[1, 54]	πρώτους· οὐ γάρ τι ἐν	σοὶ	ἐνορῶ δολερὸν ἢ ἄπιστον· εἴτε
[1, 66]	γὰρ πρὸ τῆς τυραννίδος φίλος	σοὶ	ἦν, καὶ νῦν οὐ μᾶλλον
[1, 50]	καὶ εἰπών, Ὦ πατρίς, βεβοήθηκά	σοι	καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ, ἀπέπλευσεν
[1, 80]	γεροντικὸν ὅπλον, ἀείρας, ἤνιδε, κεῖνοί	σοι	πᾶν ἐρέουσιν ἔπος. Οἱ δ'
[1, 73]	εἰς τοῦτον ἐπίγραμμα ἡμῶν· ~Φωσφόρε,	σοί,	Πολύδευκες, ἔχω χάριν, οὕνεκεν υἱὸς
[1, 86]	ἔφη, ὅτι περὶ τῶν οὐδέν	σοι	προσηκόντων πυνθάνῃ. ~Ἐρωτηθεὶς τί γλυκὺ
[1, 81]	με ἱκνέεσθαι ἐς Λυδίην, ὅπως	σοι	τὸν ὄλβον ἴδοιμι· ἐγὼ δὲ
[1, 56]	Ἀριστογείτων καὶ Μιλτιάδης καὶ μυρίοι	ὅσοι.	Ἀθληταὶ δὲ καὶ ἀσκούμενοι πολυδάπανοι,
[1, 43]	ἐς Αἴγυπτον ὁμιλήσοντες τοῖς ἐκείνῃ	ὅσοι	ἱερέες τε καὶ ἀστρολόγοι, παρὰ
[1, 46]	καὶ ψηφισαμένων εἴ τις ἔτι	συμβουλεύσοι	περὶ Σαλαμῖνος μάχεσθαι, θανάτῳ ζημιοῦσθαι,
[1, 105]	πρὸ μεγάλου ποιούμενος ἐν γνώμῃ	τοι	γενέσθαι. ~ΜΥΣΩΝ Μύσων Στρύμωνος, ὥς
[1, 44]	ἀποίκοις ὑμέων· καὶ γὰρ ἐνθαῦτά	τοι	δεινὸν οὐδέν. Εἰ δὲ ἀσχαλήσεις
[1, 64]	τῇ πόλει, καὶ οὐδεὶς ἔτι	τοι	δεινός, μηδὲ σὺ ἐκποδών τινα
[1, 43]	Καὶ τάχα μὲν ἡ γνώμη	τοι	δικαίη ἐς τὸ ξυνὸν καταθέσθαι
[1, 65]	καὶ μαίνεσθαι δοκῶ. Ὥστε ἄπειμί	τοι	ἐκ μέσου ὁ μόνος ἐχθρὸς
[1, 64]	~Σόλων Περιάνδρῳ Ἐπαγγέλλεις μοι πολλούς	τοι	ἐπιβουλεύειν. Σὺ δὲ εἰ μὲν
[1, 93]	οὐδὲν δεινὸν ἐκ Πεισιστράτω. Καὶ	τοὶ	ἕταροι δὲ ἑκάστοθεν πὰρ τὺ
[1, 43]	ἐς οὐδὲν ὄφελος. Εἰ δή	τοι	ἥδιον, ἐθέλω γενέσθαι λεσχηνώτης περὶ
[1, 44]	ἑτάροις ἡμῖν καταβιούς. Ἐπέστειλε δέ	τοι	καὶ Βίης ἥκειν ἐς Πριήνην·
[1, 65]	πατρίς, οὗτος μὲν Σόλων ἕτοιμός	τοι	καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀμύνειν·
[1, 113]	δὲ οὐ κακὼς ἄνδρας δουλῶται·	τοὶ	μεμνάμενοι τᾶς Σόλωνος μανύσιος ἀλγιόντι
[1, 67]	δ' οὖν παρὰ σέ, σπεύδων	τοι	ξένος γενέσθαι. ~ΧΙΛΩΝ. Χίλων Δαμαγήτου
[1, 81]	ἵξομαι, ὡς ἀνδρὶ ξείνῳ γενοίμην	τοι	συνόμιλος. ~ΒΙΑΣ. Βίας Τευτάμου Πριηνεύς,
[1, 113]	πη ἐπ' ἀλατείᾳ ἐγκύρσωντί τοι	τοὶ	τήνω φίλοι, δειμαίνω μή τι
[1, 44]	Πριήνην· σὺ δὲ εἰ προσηνέστερόν	τοι	τὸ Πριηνέων ἄστυ, κεῖθι οἰκέειν,
[1, 122]	~Φερεκύδης Θαλῇ. Εὖ θνήσκοις ὅταν	τοι	τὸ χρεὼν ἥκῃ. Νοῦσός με
[1, 113]	δέ πη ἐπ' ἀλατείᾳ ἐγκύρσωντί	τοι	τοὶ τήνω φίλοι, δειμαίνω μή
[1, 100]	ἐξαίρειν, ἤν τέ τις ἐχθρός	τοι	φαίνηται, ἤν τε μή. Ὕποπτος
[1, 91]	ἰδεῖν, αἱ δ' αὖτε μέλαιναι·	ἀθάνατοι	δέ τ' ἐοῦσαι, ἀποφθινύθουσιν ἅπασαι.
[1, 98]	ἡδοναὶ φθαρταί, αἱ δὲ τιμαὶ	ἀθάνατοι·	εὐτυχῶν μὲν μέτριος ἴσθι, δυστυχῶν
[1, 22]	τῶν Θηλιδῶν, οἵ εἰσι Φοίνικες,	εὐγενέστατοι	τῶν ἀπὸ Κάδμου καὶ Ἀγήνορος.
[1, 84]	δεινότατος γεγονέναι εἰπεῖν. Ἐπ' ἀγαθῷ	μέντοι	τῇ τῶν λόγων ἰσχύϊ προσεχρῆτο.
[1, 74]	κτείνας ἀνεσώσατο τὸ χωρίον. Ὕστερον	μέντοι	φησὶν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς
[1, 44]	ὁ Σόλων, ἢν ἐπιτρέπῃς. ~Σὺ	μέντοι	χωροφιλέων ὀλίγα φοιτέεις ἐς Ἰωνίην,
[1, 88]	τὸ Τευτάμειον λεγόμενον. Ἀπεφθέγξατο· οἱ	πλεῖστοι	κακοί. ~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ. Κλεόβουλος Εὐαγόρου Λίνδιος,
[1, 114]	παρὰ Νυμφῶν ἔδεσμά τι καὶ	φυλάττοι	ἐν χηλῇ βοός· προσφερόμενός τε
[1, 52]	τι θεοῖς τούτων μοῖραν ἐπαμφέρετε.	Αὐτοὶ	γὰρ τούτους ηὐξήσατε, ῥύσια δόντες,
[1, 36]	Ἐὰν ἃ τοῖς ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν,	αὐτοὶ	μὴ δρῶμεν· ~Τίς εὐδαίμων, Ὁ
[1, 99]	δὲ ὑμᾶς ἀποδέχομαι, ὡς ἴστε	αὐτοί,	ὅτι δαμοτικώτατα. Πεύθομαι ὡς πέρυτι
[1, 44]	Πριηνέων ἄστυ, κεῖθι οἰκέειν, καὶ	αὐτοὶ	παρὰ σὲ οἰκήσομεν. ~ΣΟΛΩΝ. Σόλων
[1, 66]	ἀνηκουστήσαντές μου παρέσχον τοὺς ἄνδρας.	Οὗτοι	δὲ ἦσαν κορυνηφόροι. καὶ μετὰ
[1, 122]	ἐπὶ τὰς Φερεκύδεω ταφάς. Καὶ	οὗτοι	μὲν οἱ κληθέντες σοφοί, οἷς
[1, 40]	καθολικῶς κἀκείνων ἐπιμνησθῆναι λόγοι φέρονται	τοιοῦτοι.	Δάμων ὁ Κυρηναῖος, γεγραφὼς Περὶ
[1, 22]	καθ' ὃν καὶ οἱ ἑπτὰ	σοφοὶ	ἐκλήθησαν, ὥς φησι Δημήτριος ὁ
[1, 122]	Καὶ οὗτοι μὲν οἱ κληθέντες	σοφοί,	οἷς τινες καὶ Πεισίστρατον τὸν
[1, 68]	ἢ μὴ γῆμαι, ἤ, εἰ	ἔχοι	γυναῖκα, ἐκπέμψαι καὶ παῖδας ἀπείπασθαι.
[1, 103]	φιλοπότης, Εἰ πρὸ ὀφθαλμῶν, εἶπεν,	ἔχοι	τὰς τῶν μεθυόντων ἀσχημοσύνας. Θαυμάζειν
[1, 60]	καὶ ἀργαλέων μελεδωνέων Ἐξηκονταέτη μοῖρα	κίχοι	θανάτου, ~ἐπιτιμῶντα αὐτῷ εἰπεῖν· Ἀλλ'
[1, 61]	ὧδε δ' ἄειδε· ὀγδωκονταέτη μοῖρα	κίχοι	θανάτου. Τῶν δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ
[1, 79]	τεσσαρακοστὴν δευτέραν Ὀλυμπιάδα· ἐτελεύτησε δ'	ἐπὶ	Ἀριστομένους τῷ τρίτῳ ἔτει τῆς
[1, 101]	κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴν ἑβδόμην Ὀλυμπιάδα	ἐπὶ	ἄρχοντος Εὐκράτους. Ἕρμιππος δὲ πρὸς
[1, 62]	πεντακισχίλια, καὶ ἰάμβους καὶ ἐπῳδούς.	~Ἐπὶ	δὲ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ ἐπιγέγραπται
[1, 73]	νεμεσητόν· ἐμοὶ τοῖος ἴτω θάνατος.	Ἐπὶ	δὲ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ ἐπιγέγραπται
[1, 73]	Χίλων Περιάνδρῳ Ἐπιστέλλεις ἐμὶν ἐκστρατείαν	ἐπὶ	ἐκδάμως, ὡς αὐτός κα ἐξέρποις·
[1, 68]	ἕκτην, καὶ πρῶτον ἔφορον γενέσθαι-	ἐπὶ	Εὐθυδήμου, ὥς φησι Σωσικράτης. Καὶ
[1, 76]	τὸν υἱὸν αὐτοῦ Τυρραῖον καθήμενον	ἐπὶ	κουρείου ἐν Κύμῃ χαλκεύς τις
[1, 122]	αἰνίσσομαι. Τῇ δὲ νούσῳ πιεζόμενος	ἐπὶ	μᾶλλον οὔτε τῶν τινα ἰητρῶν
[1, 89]	Καὶ τὸ ἐπίγραμμά τινες τὸ	ἐπὶ	Μίδᾳ τοῦτόν φασι ποιῆσαι· Χαλκῆ
[1, 25]	Ἀπολλόδωρος ὁ λογιστικός. Οὗτος προήγαγεν	ἐπὶ	πλεῖστον ἅ φησι Καλλίμαχος ἐν
[1, 109]	παρὰ τοῦ πατρὸς εἰς ἀγρὸν	ἐπὶ	πρόβατον, τῆς ὁδοῦ κατὰ μεσημβρίαν
[1, 89]	Χαλκῆ παρθένος εἰμί, Μίδα δ'	ἐπὶ	σήματι κεῖμαι. Ἔστ' ἂν ὕδωρ
[1, 25]	Κροίσου γοῦν πέμψαντος πρὸς Μιλησίους	ἐπὶ	συμμαχίᾳ ἐκώλυσεν· ὅπερ Κύρου κρατήσαντος
[1, 45]	τε καὶ κτημάτων. Καὶ γὰρ	ἐπὶ	σώμασιν ἐδανείζοντο καὶ πολλοὶ δι'
[1, 70]	ἀπειλεῖν μηδενί· γυναικῶδες γάρ. Ταχύτερον	ἐπὶ	τὰς ἀτυχίας τῶν φίλων ἢ
[1, 70]	τὰς ἀτυχίας τῶν φίλων ἢ	ἐπὶ	τὰς εὐτυχίας πορεύεσθαι. Γάμον εὐτελῆ
[1, 122]	αὐτοῖσι ἥκειν ἐς τὴν ὑστεραίην	ἐπὶ	τὰς Φερεκύδεω ταφάς. Καὶ οὗτοι
[1, 94]	παῖδα ἀπεκήρυξεν εἰς Κέρκυραν λυπούμενον	ἐπὶ	τῇ μητρί, ᾧ ὄνομα Λυκόφρων.
[1, 96]	πᾶσιν ἐγένετο διὰ τὸ ἀλγεῖν	ἐπὶ	τῇ φωρᾷ. Ἀλλὰ καὶ Ἔφορος
[1, 34]	τείνειν διακόσια. Ἐπιγεγράφθαι δ' αὐτοῦ	ἐπὶ	τῆς εἰκόνος τόδε· Τόνδε Θαλῆν
[1, 38]	Σωσικράτης φησίν, ἐνενήκοντα} τελευτῆσαι γὰρ	ἐπὶ	τῆς πεντηκοστῆς ὀγδόης Ὀλυμπιάδος, γεγονότα
[1, 96]	πρώτοις ἐντυχὼν ἀνῃρέθη. Κορίνθιοι δὲ	ἐπί	τι κενοτάφιον ἐπέγραψαν αὐτῷ τόδε·
[1, 86]	εἶναι. Ἐρωτηθεὶς τί δυσχερές, Τὴν	ἐπὶ	τὸ χεῖρον, ἔφη, μεταβολὴν εὐγενῶς
[1, 79]	ἑβδομήκοντα, ἤδη γηραιός. Καὶ αὐτῷ	ἐπὶ	τοῦ μνήματος ἐπιγέγραπται τόδε· Οἰκείοις
[1, 34]	ποσὶν οὐ δυνάμενος ἰδεῖν τὰ	ἐπὶ	τοῦ οὐρανοῦ οἴει γνώσεσθαι; Οἶδε
[1, 24]	δὲ καὶ τὴν ἀπὸ τροπῆς	ἐπὶ	τροπὴν πάροδον εὗρε, καὶ πρῶτος
[1, 90]	θάλασσα, αὐτοῦ τῇδε μένουσα πολυκλαύτῳ	ἐπὶ	τύμβῳ, ἀγγελέω παριοῦσι, Μίδας ὅτι
[1, 103]	τῶν ὑβριζόντων, τοὺς ἀθλητὰς τιμῶσιν	ἐπὶ	τῷ τύπτειν ἀλλήλους. Μαθὼν τέτταρας
[1, 55]	δὲ ἑκατόν, καὶ ἀνὰ λόγον	ἐπὶ	τῶν ἄλλων· ἀπειρόκαλον γὰρ τὸ
[1, 118]	τῶν χειρόνων τάττεται, οἱ δ'	ἐπὶ	τῶν βελτίστων χρώμενοι διαμαρτάνουσιν. ~Ἔλεγέ
[1, 59]	παραπλησίους εἶναι ταῖς ψήφοις ταῖς	ἐπὶ	τῶν λογισμῶν. Καὶ γὰρ ἐκείνων
[1, 72]	ἐπείσθη Ξέρξης. Ὕστερόν τε Νικίας	ἐπὶ	τῶν Πελοποννησιακῶν καταστρεψάμενος τὴν νῆσον,
[1, 118]	παρὰ τοῖς φιλολόγοις ἡ λέξις	ἐπὶ	τῶν χειρόνων τάττεται, οἱ δ'
[1, 32]	καὶ δοθῆναι πρὸς τοῦ θεοῦ	Πέλοπι	γαμοῦντι· αὖθίς τε εἰς Μενέλαον
[1, 54]	οἴκαδε, πιστεύων μοι καὶ ἀνωμότῳ,	ἄχαρι	μηδὲν πείσεσθαι Σόλωνα ἐκ Πεισιστράτου.
[1, 100]	ἤν τε μή. Ὕποπτος γὰρ	ἀνδρὶ	αἰσυμνήτῃ καὶ τῶν τις ἑτάρων.
[1, 73]	καὶ τὰ οἰκῇα σφαλερὰ ἦμεν	ἀνδρὶ	μονάρχῳ, καὶ τῆνον τυράννων εὐδαιμονίζω
[1, 81]	ἑτάροις. Ἔμπας δ' ἵξομαι, ὡς	ἀνδρὶ	ξείνῳ γενοίμην τοι συνόμιλος. ~ΒΙΑΣ.
[1, 53]	οὐδὲν ἢ περὶ θεοὺς ἢ	περὶ	ἀνθρώπους· ἀλλὰ καθότι σὺ διέθηκας
[1, 94]	Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν τῷ	Περὶ	ἀρχῆς, παῖδας ἐξ αὐτῆς ἐποίησε
[1, 30]	τιθέασι, Πλάτων δ' ἀντὶ Περιάνδρου.	Περὶ	αὐτοῦ δὴ τάδε ἀνεῖπεν ὁ
[1, 116]	Πολλὰ δὲ καὶ θαυμάσια λέγεται	περὶ	αὐτοῦ. Καὶ γὰρ παρὰ τὸν
[1, 96]	ἐν πρώτῳ Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς	περὶ	αὐτοῦ τάδε, ὡς ἄρα ἐρασθεῖσα
[1, 120]	Ἴων δ' ὁ Χῖός φησιν	περὶ	αὐτοῦ· Ὥς ὃ μὲν ἠνορέῃ
[1, 64]	τῶν ἀνυπόπτων, ὁ μὲν δεδιὼς	περὶ	αὑτῷ, ὁ δὲ σοῦ καταγνούς,
[1, 29]	καθά φησιν Ἔλευσις ἐν τῷ	Περὶ	Ἀχιλλέως καὶ Ἀλέξων ὁ Μύνδιος
[1, 32]	~διὰ τί δέ, ἐν τῷ	περὶ	Βίαντος λέξομεν. Ἄλλοι φασὶν ἡφαιστότευκτον
[1, 79]	σοφὸν λέγεταί ποτε νεανίσκῳ συμβουλευομένῳ	περὶ	γάμου ταῦτα εἰπεῖν, ἅ φησι
[1, 40]	φησιν, ἐξιδιοποιήσασθαι δὲ αὐτὸ Χίλωνα.	Περὶ	δὴ τῶν ἑπτά- ἄξιον γὰρ
[1, 71]	ἐν τῷ βίῳ· διστάζειν δὲ	περὶ	ἑνός. Κρίνων γάρ ποτε φίλῳ
[1, 38]	οὗ μέμνηται Δοῦρις ἐν τῷ	Περὶ	ζωγραφίας· πέμπτος νεώτερος, ἄδοξος, οὗ
[1, 67]	Σόλων Κροίσῳ. Ἄγαμαί σε τῆς	περὶ	ἡμᾶς φιλοφροσύνης· καὶ νὴ τὴν
[1, 53]	τε ἄλλα ἁμαρτάνω οὐδὲν ἢ	περὶ	θεοὺς ἢ περὶ ἀνθρώπους· ἀλλὰ
[1, 88]	μανίαν γὰρ ἐμφαίνει. Φρόνησιν ἀγάπα.	~Περὶ	θεῶν λέγε ὡς εἰσίν. Ἀνάξιον
[1, 112]	πεντακόσια. ~Συνέγραψε δὲ καὶ καταλογάδην	περὶ	θυσιῶν καὶ τῆς ἐν Κρήτῃ
[1, 85]	μακρὸν ἔτεινεν ὕπνον. Ἐποίησε δὲ	περὶ	Ἰωνίας, τίνα μάλιστα ἂν τρόπον
[1, 71]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐγένετο προειπὼν	περὶ	Κυθήρων τῆς νήσου τῆς Λακωνικῆς.
[1, 111]	ὥς φησι Φλέγων ἐν τῷ	Περὶ	μακροβίων βιοὺς ἔτη ἑπτὰ καὶ
[1, 112]	τῆς ἐν Κρήτῃ πολιτείας καὶ	περὶ	Μίνω καὶ Ῥαδαμάνθυος εἰς ἔπη
[1, 47]	Εἶτα· Ἴομεν ἐς Σαλαμῖνα μαχησόμενοι	περὶ	νήσου ἱμερτῆς χαλεπόν τ' αἶσχος
[1, 58]	ὡς Ἀπολλόδωρός φησιν ἐν δευτέρῳ	Περὶ	νομοθετῶν. Ἀλλὰ καὶ τῆς στάσεως
[1, 112]	Δημήτριος ὁ Μάγνης ἐν τοῖς	Περὶ	ὁμωνύμων ποιητῶν τε καὶ συγγραφέων
[1, 43]	τοι ἥδιον, ἐθέλω γενέσθαι λεσχηνώτης	περὶ	ὁτέων γράφεις· καὶ ἢν κελεύῃς,
[1, 30]	σοφώτερος· καὶ τὸν ἀνειπεῖν Μύσωνα,	περὶ	οὗ λέξομεν. Τοῦτον οἱ περὶ
[1, 96]	~Φησὶ δὲ Ἀρίστιππος ἐν πρώτῳ	Περὶ	παλαιᾶς τρυφῆς περὶ αὐτοῦ τάδε,
[1, 67]	νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, εἰ μὴ	περὶ	παντός μοι ἦν οἰκεῖν ἐν
[1, 120]	εἴπερ Πυθαγόρης ἐτύμως ὁ σοφὸς	περὶ	πάντων ἀνθρώπων γνώμας εἶδε καὶ
[1, 63]	τῇ προειρημένῃ Παμμέτρῳ, ἔνθα καὶ	περὶ	πάντων τῶν τελευτησάντων ἐλλογίμων διείλεγμαι
[1, 112]	Λόβων ὁ Ἀργεῖος ἐν τῷ	Περὶ	ποιητῶν. Λέγεται δὲ καὶ πρῶτος
[1, 118]	δισκῆσαι. Ἀριστόξενος δ' ἐν τῷ	Περὶ	Πυθαγόρου καὶ τῶν γνωρίμων αὐτοῦ
[1, 112]	ἀλλὰ χρόνον τινὰ ἐκπατῆσαι ἀσχολούμενον	περὶ	ῥιζοτομίαν. Φέρεται δ' αὐτοῦ καὶ
[1, 115]	καὶ τρίτος ὁ Δωρίδι γεγραφὼς	περὶ	Ῥόδου. ~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ. Φερεκύδης Βάβυος Σύριος,
[1, 46]	διὰ τοῦ κήρυκος τὰ συντείνοντα	περὶ	Σαλαμῖνος ἐλεγεῖα καὶ παρώρμησεν αὐτούς.
[1, 61]	ἑαυτὸν ὑποθήκας, ἐλεγεῖα, καὶ τὰ	περὶ	Σαλαμῖνος καὶ τῆς Ἀθηναίων πολιτείας
[1, 46]	ψηφισαμένων εἴ τις ἔτι συμβουλεύσοι	περὶ	Σαλαμῖνος μάχεσθαι, θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οὗτος
[1, 33]	ἀναφέρει τὸ λεγόμενον ὑπό τινων	περὶ	Σωκράτους. Ἔφασκε γάρ, φασί, τριῶν
[1, 31]	ἁλιένω τὸν τρίποδα. Φανόδικος δὲ	περὶ	τὴν Ἀθηναίων θάλασσαν εὑρεθῆναι καὶ
[1, 31]	πλοῖον ἔμφορτον ἀποσταλῆναι· τοῦ δὲ	περὶ	τὴν Κῴαν θάλασσαν ναυαγήσαντος, ὕστερον
[1, 72]	ἐν Βραγχίδαις. Ἦν δὲ γέρων	περὶ	τὴν πεντηκοστὴν δευτέραν Ὀλυμπιάδα, ὅτε
[1, 79]	τοῖς πολίταις. Ἤκμαζε μὲν οὖν	περὶ	τὴν τεσσαρακοστὴν δευτέραν Ὀλυμπιάδα· ἐτελεύτησε
[1, 62]	θεσμοθέτην ἱερόν. Ἤκμαζε μὲν οὖν	περὶ	τὴν τεσσαρακοστὴν ἕκτην Ὀλυμπιάδα, ἧς
[1, 98]	Ἔφορος καὶ Ἀριστοτέλης. Ἤκμαζε δὲ	περὶ	τὴν τριακοστὴν ὀγδόην Ὀλυμπιάδα, καὶ
[1, 74]	τὸν τῆς Λέσβου τύραννον· καὶ	περὶ	τῆς Ἀχιλείτιδος χώρας μαχομένων Ἀθηναίων
[1, 50]	ἐς μέσον ἐρχομένης. ~Τὰ δὲ	περὶ	τῆς τοῦ Πεισιστράτου τυραννίδος ἐλεγεῖα
[1, 30]	περὶ οὗ λέξομεν. Τοῦτον οἱ	περὶ	τὸν Εὔδοξον ἀντὶ Κλεοβούλου τιθέασι,
[1, 27]	καθά φησι Μινύης. Τὰ δὲ	περὶ	τὸν τρίποδα φανερὰ τὸν εὑρεθέντα
[1, 41]	πρόσεστι καλά. Στασιάζεται δὲ καὶ	περὶ	τοῦ ἀριθμοῦ αὐτῶν. Λεάνδριος μὲν
[1, 68]	ἔπη διακόσια, καὶ ἔφασκε πρόνοιαν	περὶ	τοῦ μέλλοντος λογισμῷ καταληπτὴν εἶναι
[1, 74]	τοῖς Χρονικοῖς διαδικασθῆναι τοὺς Ἀθηναίους	περὶ	τοῦ χωρίου πρὸς τοὺς Μυτιληναίους,
[1, 23]	τινας δὲ μόνα δύο συνέγραψε,	Περὶ	τροπῆς καὶ ἰσημερίας, τὰ ἄλλ'
[1, 23]	ὥς φησιν Εὔδημος ἐν τῇ	Περὶ	τῶν ἀστρολογουμένων ἱστορίᾳ· ὅθεν αὐτὸν
[1, 86]	σιγῆς πυθομένου, Σιωπῶ, ἔφη, ὅτι	περὶ	τῶν οὐδέν σοι προσηκόντων πυνθάνῃ.
[1, 42]	Ἀργεῖον. ~Ἕρμιππος δ' ἐν τῷ	Περὶ	τῶν σοφῶν ἑπτακαίδεκά φησιν, ὧν
[1, 60]	ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ	Περὶ	τῶν φιλοσόφων αἱρέσεων, τάδε· καλοκἀγαθίαν
[1, 122]	τὸν τύραννον προσκαταλέγουσι. Λεκτέον δὲ	περὶ	τῶν φιλοσόφων· καὶ πρῶτόν γε
[1, 40]	τοιοῦτοι. Δάμων ὁ Κυρηναῖος, γεγραφὼς	Περὶ	τῶν φιλοσόφων, πᾶσιν ἐγκαλεῖ, μάλιστα
[1, 33]	Μιλησίοις δέ· Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος	πέρι	Φοῖβον ἐρωτᾷς; Καὶ ὡς προείρηται.
[1, 28]	ἔχρησεν οὕτως· Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος	πέρι	Φοῖβον ἐρωτᾷς; Τίς σοφίῃ πάντων
[1, 24]	τριακάδα εἶπεν. Πρῶτος δὲ καὶ	περὶ	φύσεως διελέχθη, ὥς τινες. Ἀριστοτέλης
[1, 116]	διακήκοεν. Τοῦτόν φησι Θεόπομπος πρῶτον	περὶ	φύσεως καὶ θεῶν {Ἕλλησι} γράψαι.
[1, 100]	αὐτὸς ποινὰς ἔτισα τὶν τᾷ	θυγατρί,	συγκατακαύσαις αὐτᾷ τὰ πασᾶν Κορινθιᾶν
[1, 56]	τὸν ἐπίτροπον τῇ τῶν ὀρφανῶν	μητρὶ	μὴ συνοικεῖν, μηδ' ἐπιτροπεύειν, εἰς
[1, 94]	εἰς Κέρκυραν λυπούμενον ἐπὶ τῇ	μητρί,	ᾧ ὄνομα Λυκόφρων. ~Ἤδη δὲ
[1, 83]	τὸν δὲ συνιδόντα καταπλαγῆναι τὸ>	μέχρι	καὶ ἀλόγων διατείνειν αὐτῶν τὴν
[1, 30]	περὶ τὸν Εὔδοξον ἀντὶ Κλεοβούλου	τιθέασι,	Πλάτων δ' ἀντὶ Περιάνδρου. Περὶ
[1, 90]	δ' αὐτοῦ ἐν τοῖς Παμφίλης	Ὑπομνήμασι.	Καὶ αἴνιγμα τοῖον· ~Εἷς ὁ
[1, 63]	διείλεγμαι παντὶ μέτρῳ καὶ ῥυθμῷ,	ἐπιγράμμασι	καὶ μέλεσιν, ἔχον οὕτως· Σῶμα
[1, 79]	ἅ φησι Καλλίμαχος ἐν τοῖς	Ἐπιγράμμασι·	~Ξεῖνος Ἀταρνείτης τις ἀνήρετο Πιττακὸν
[1, 38]	γεφύρας περᾶσαι, τὸ ῥεῖθρον παρατρέψαντα.	Γεγόνασι	δὲ καὶ ἄλλοι Θαλαῖ, καθά
[1, 115]	ὥς φησι Σωσίβιος ὁ Λάκων.	Γεγόνασι	δὲ καὶ Ἐπιμενίδαι ἄλλοι δύο,
[1, 67]	ἡδίων ἡμῖν ἡ βιοτὴ ἔνθα	πᾶσι	τὰ δίκαια καὶ ἴσα. Ἀφίξομαι
[1, 28]	ὑπὸ τοῦ δήμου τῶν Μιλησίων.	~Φασὶ	γὰρ Ἰωνικούς τινας νεανίσκους βόλον
[1, 114]	Κρῆτες αὐτῷ θύουσιν ὡς θεῷ·	φασὶ	γὰρ καὶ προ> γνωστικώτατον γεγονέναι.
[1, 69]	γυναῖκα, ἐκπέμψαι καὶ παῖδας ἀπείπασθαι.	~Φασὶ	δ' αὐτὸν καὶ Αἰσώπου πυθέσθαι,
[1, 60]	ὁμίλει. θεοὺς τίμα, γονέας αἰδοῦ.	Φασὶ	δ' αὐτὸν καὶ Μιμνέρμου γράψαντος,
[1, 71]	κακῶν τε νοῦς ἔδωκ' ἔλεγχον.	Φασὶ	δ' αὐτόν ποτε γηραιὸν ἤδη
[1, 106]	Λακωνικῆς, σὺν τοῖς ἑπτὰ καταριθμεῖται.	Φασὶ	δὲ αὐτὸν καὶ τυράννου πατρὸς
[1, 40]	δὲ παρὰ Κροίσῳ πλὴν Θαλοῦ.	Φασὶ	δέ τινες καὶ ἐν Πανιωνίῳ
[1, 51]	καὶ Βίτων καὶ τὰ θρυλούμενα.	~Φασὶ	δέ τινες ὅτι κοσμήσας ἑαυτὸν
[1, 107]	δὲ τὸν χρησμὸν οὕτως ἔχειν	φασί,	Ἠτεῖόν τινά φημι· καὶ ζητοῦσι
[1, 48]	ἦν ἴδιον Ἀθηναίων. Ἔνιοι δέ	φασι	καὶ ἐγγράψαι αὐτὸν εἰς τὸν
[1, 63]	αὐτοῖς ἄχθεα κουφότατα. Ἀπεφθέγξατο δέ,	φασί,	Μηδὲν ἄγαν. Καὶ αὐτόν φησι
[1, 22]	Ἡρόδοτος καὶ Δοῦρις καὶ Δημόκριτός	φασι,	πατρὸς μὲν Ἐξαμύου, μητρὸς δὲ
[1, 98]	τῷ πέμπτῳ τῶν Ὑπομνημάτων δύο	φασὶ	Περιάνδρους γεγονέναι, τὸν μὲν τύραννον,
[1, 89]	τινες τὸ ἐπὶ Μίδᾳ τοῦτόν	φασι	ποιῆσαι· Χαλκῆ παρθένος εἰμί, Μίδα
[1, 90]	τὸ ἐπίγραμμα, πολλοῖς ἔτεσι προέχοντος,	φασί,	τοῦ Μίδα. Φέρεται δ' αὐτοῦ
[1, 33]	τινων περὶ Σωκράτους. Ἔφασκε γάρ,	φασί,	τριῶν τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν
[1, 29]	Κνίδιος καὶ Εὐάνθης ὁ Μιλήσιός	φασι	τῶν Κροίσου τινὰ φίλων λαβεῖν
[1, 86]	μεταβολὴν εὐγενῶς ἐνεγκεῖν. Συμπλέων ποτὲ	ἀσεβέσι,	χειμαζομένης τῆς νεὼς κἀκείνων τοὺς
[1, 90]	Λίνδου ναέταν Κλεόβουλον ἀενάοις ποταμοῖς	ἄνθεσί	τ' εἰαρινοῖς ἀελίου τε φλογὶ
[1, 52]	δ' εἷς μὲν ἕκαστος ἀλώπεκος	ἴχνεσι	βαίνει, σύμπασιν δ' ὑμῖν κοῦφος
[1, 104]	τὸν μὲν καπνὸν ἐν τοῖς	ὄρεσι	καταλείπουσι, τὰ δὲ ξύλα εἰς
[1, 90]	εἶναι Ὁμήρου τὸ ἐπίγραμμα, πολλοῖς	ἔτεσι	προέχοντος, φασί, τοῦ Μίδα. Φέρεται
[1, 95]	φησι πρότερον Κροίσου τελευτῆσαι αὐτὸν	ἔτεσι	τεσσαράκοντα καὶ ἑνί, πρὸ τῆς
[1, 80]	ἔπος. Οἱ δ' ἄρ' ὑπὸ	πληγῇσι	θοὰς βέμβικας ἔχοντες ἔστρεφον εὐρείῃ
[1, 62]	καθά φησι Σωσικράτης· ὅτε καὶ	τίθησι	τοὺς νόμους. Ἐτελεύτησε δ' ἐν
[1, 116]	πρῶτον περὶ φύσεως καὶ θεῶν	{Ἕλλησι}	γράψαι. Πολλὰ δὲ καὶ θαυμάσια
[1, 110]	ἀλήθειαν. ~Γνωσθεὶς δὲ παρὰ τοῖς	Ἕλλησι	θεοφιλέστατος εἶναι ὑπελήφθη. Ὅθεν καὶ
[1, 106]	γενέσθαι σοῦ μᾶλλον πραπίδεσσιν ἀρηρότα	πευκαλίμῃσι.	Πολυπραγμονήσαντα δὲ ἐλθεῖν εἰς τὴν
[1, 117]	Ἕρμιππος πολέμου συνεστῶτος Ἐφεσίοις καὶ	Μάγνησι	βουλόμενον τοὺς Ἐφεσίους νικῆσαι πυθέσθαι
[1, 22]	καὶ πρῶτος σοφὸς ὠνομάσθη ἄρχοντος	Ἀθήνησι	Δαμασίου, καθ' ὃν καὶ οἱ
[1, 62]	ἧς τῷ τρίτῳ ἔτει ἦρξεν	Ἀθήνησι,	καθά φησι Σωσικράτης· ὅτε καὶ
[1, 67]	τῇ παρὰ σοὶ βασιλείᾳ ἢ	Ἀθήνησι,	τυραννοῦντος βιαίως Πεισιστράτου. Ἀλλὰ καὶ
[1, 112]	νομοθέτην, περιέχουσα πολιτείαν ἣν διέταξε	Κρησὶ	Μίνως. Ἀλλὰ Δημήτριος ὁ Μάγνης
[1, 115]	Ἐπιμενίδη, μὴ Νυμφῶν, ἀλλὰ Διός·	Κρησί	τε προειπεῖν τὴν Λακεδαιμονίων ἧτταν
[1, 82]	μὲν πλούσιον, Δοῦρις δὲ πάροικόν	φησι	γεγονέναι. Φανόδικος δὲ κόρας αἰχμαλώτους
[1, 55]	ἐν τῷ κατὰ Νικίδου Δράκοντά	φησι	γεγραφέναι τὸν νόμον, Σόλωνα δὲ
[1, 37]	ὑπὸ τῶν ἐτησίων ἐναντίων ὄντων.	Φησὶ	δ' Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς
[1, 108]	γελᾷ, φάναι, Δι' αὐτὸ τοῦτο.	Φησὶ	δ' Ἀριστόξενος ὅτι ἔνθεν καὶ
[1, 117]	Ἔνιοι δὲ Πυθαγόρᾳ περιάπτουσι ταῦτα.	Φησὶ	δ' Ἕρμιππος πολέμου συνεστῶτος Ἐφεσίοις
[1, 96]	εἶναι Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ.	~Φησὶ	δὲ Ἀρίστιππος ἐν πρώτῳ Περὶ
[1, 114]	πάθῃς. ~Καὶ οὗτος μὲν ὧδε.	Φησὶ	δὲ Δημήτριός τινας ἱστορεῖν ὡς
[1, 119]	ἡλιοτρόπιον ἐν Σύρῳ τῇ νήσῳ.	Φησὶ	δὲ Δοῦρις ἐν τῷ δευτέρῳ
[1, 74]	κατθάνῃ. ~ΠΙΤΤΑΚΟΣ. Πιττακὸς Ὑρραδίου Μυτιληναῖος.	Φησὶ	δὲ Δοῦρις τὸν πατέρα αὐτοῦ
[1, 26]	παρήβησεν ἐγκειμένης, εἰπεῖν, οὐκέτι καιρός.	Φησὶ	δὲ καὶ Ἱερώνυμος ὁ Ῥόδιος
[1, 92]	γὰρ ἐκ τῶν κρειττόνων λάβῃς,	φησί,	δεσπότας κτήσῃ τοὺς συγγενέας. ~Μὴ
[1, 38]	δὲ καὶ ἄλλοι Θαλαῖ, καθά	φησι	Δημήτριος ὁ Μάγνης ἐν τοῖς
[1, 22]	οἱ ἑπτὰ σοφοὶ ἐκλήθησαν, ὥς	φησι	Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς ἐν τῇ
[1, 57]	Ὅμηρον ἐφώτισεν ἢ Πεισίστρατος, ὥς	φησι	Διευχίδας ἐν πέμπτῳ Μεγαρικῶν. Ἦν
[1, 63]	φασί, Μηδὲν ἄγαν. Καὶ αὐτόν	φησι	Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν, ἐπειδὴ
[1, 119]	καλοῦσιν. Ἄνδρων δ' ὁ Ἐφέσιός	φησι	δύο γεγονέναι Φερεκύδας Συρίους, τὸν
[1, 117]	χρυσὸν τιμᾶν μήτε ἄργυρον, ὥς	φησι	Θεόπομπος ἐν Θαυμασίοις· προστάξαι δὲ
[1, 109]	καὶ ἐνενήκοντα. ~ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ Ἐπιμενίδης, καθά	φησι	Θεόπομπος καὶ ἄλλοι συχνοί, πατρὸς
[1, 115]	ἔτη κατεκοιμήθη· καὶ γὰρ τοῦτό	φησι	Θεόπομπος. Μυρωνιανὸς δὲ ἐν Ὁμοίοις
[1, 116]	ἐν Διαδοχαῖς, Πιττακοῦ διακήκοεν. Τοῦτόν	φησι	Θεόπομπος πρῶτον περὶ φύσεως καὶ
[1, 22]	ἑπτὰ σοφῶν, καθὰ καὶ Πλάτων	φησί·	καὶ πρῶτος σοφὸς ὠνομάσθη ἄρχοντος
[1, 37]	ἐπιτηδεύμασιν εἶναι καλόν. Μὴ πλούτει,	φησί,	κακῶς, μηδὲ διαβαλλέτω σε λόγος
[1, 79]	περὶ γάμου ταῦτα εἰπεῖν, ἅ	φησι	Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἐπιγράμμασι· ~Ξεῖνος
[1, 25]	Οὗτος προήγαγεν ἐπὶ πλεῖστον ἅ	φησι	Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἰάμβοις Εὔφορβον
[1, 68]	πεντηκοστὴν ἕκτην Ὀλυμπιάδα. Παμφίλη δέ	φησι	κατὰ τὴν ἕκτην, καὶ πρῶτον
[1, 81]	Τούτῳ γυμνάσιον σῖτον ἀλεῖν, ὥς	φησι	Κλέαρχος ὁ φιλόσοφος. Καὶ αὐτοῦ
[1, 83]	Πριήνην στειλάντων, ὥσπερ καὶ Φανόδικός	φησι.	Λέγεται δὲ καὶ Ἀλυάττου πολιορκοῦντος
[1, 34]	Τὰ δὲ γεγραμμένα ὑπ' αὐτοῦ	φησι	Λόβων ὁ Ἀργεῖος εἰς ἔπη
[1, 112]	ἱερὸν τῶν Σεμνῶν θεῶν, ὥς	φησι	Λόβων ὁ Ἀργεῖος ἐν τῷ
[1, 80]	παῖδες ἐνὶ τριόδῳ. Κείνων ἔρχεο,	φησί,	μετ' ἴχνια. Χὠ μὲν ἐπέστη
[1, 37]	Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων μεμνῆσθαί	φησι·	μὴ τὴν ὄψιν καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ
[1, 27]	Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ, καθά	φησι	Μινύης. Τὰ δὲ περὶ τὸν
[1, 118]	Πυθαγόρου καὶ τῶν γνωρίμων αὐτοῦ	φησι	νοσήσαντα αὐτὸν ὑπὸ Πυθαγόρου ταφῆναι
[1, 24]	Παρά τε Αἰγυπτίων γεωμετρεῖν μαθόντα	φησὶ	Παμφίλη πρῶτον καταγράψαι κύκλου τὸ
[1, 40]	δὲ τοῖς ἑπτά. Ἀναξιμένης δέ	φησι	πάντας ἐπιθέσθαι ποιητικῇ· ὁ δὲ
[1, 40]	παρὰ Κυψέλῳ, ᾗ καὶ αὐτός	φησι	παρατυχεῖν· Ἔφορος δὲ παρὰ Κροίσῳ
[1, 82]	ἔχοντος Τῷ σοφῷ Σάτυρος μέν	φησι	παρελθεῖν τὰς κόρας οἱ δὲ
[1, 95]	γεγονὼς ἔτη ὀγδοήκοντα. Σωσικράτης δέ	φησι	πρότερον Κροίσου τελευτῆσαι αὐτὸν ἔτεσι
[1, 104]	καπηλείαις φανερῶς ψεύδονται; Καὶ θαυμάζειν	φησὶ	πῶς Ἕλληνες ἀρχόμενοι μὲν ἐν
[1, 115]	ἑαυτοῖς κατά τι λόγιον, ὥς	φησι	Σωσίβιος ὁ Λάκων. Γεγόνασι δὲ
[1, 106]	γενέσθαι. ~ΜΥΣΩΝ Μύσων Στρύμωνος, ὥς	φησι	Σωσικράτης Ἕρμιππον παρατιθέμενος, τὸ γένος
[1, 68]	ἔφορον γενέσθαι- ἐπὶ Εὐθυδήμου, ὥς	φησι	Σωσικράτης. Καὶ πρῶτος εἰσηγήσατο ἐφόρους
[1, 62]	τρίτῳ ἔτει ἦρξεν Ἀθήνησι, καθά	φησι	Σωσικράτης· ὅτε καὶ τίθησι τοὺς
[1, 49]	καὶ Πεισίστρατον τὸν συγγενῆ, καθά	φησι	Σωσικράτης, προαισθόμενος τὸ ἐφ' ἑαυτῷ
[1, 111]	δὲ Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος ἀκηκοέναι	φησί,	τέτταρα πρὸς τοῖς πεντήκοντα καὶ
[1, 90]	δὲ μαρτύριον Σιμωνίδου ᾆσμα, ὅπου	φησί·	Τίς κεν αἰνήσειε νόῳ πίσυνος
[1, 37]	κεκοινωνηκότας. Οὓς ἂν ἐράνους εἰσενέγκῃς,	φησί,	τοῖς γονεῦσιν, τοὺς αὐτοὺς προσδέχου
[1, 79]	καὶ ἕτερος Πιττακὸς νομοθέτης, ὥς	φησι	Φαβωρῖνος ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ καὶ
[1, 111]	μετ' οὐ πολὺ μετήλλαξεν, ὥς	φησι	Φλέγων ἐν τῷ Περὶ μακροβίων
[1, 90]	φλογὶ χρυσέας τε σελάνας καὶ	θαλασσαίαισι	δίνῃς ἀντιθέντα μένος στάλας; ἅπαντα
[1, 112]	ἀγροὺς καθῆραι καὶ ἱερὰ ἱδρύσασθαι.	Εἰσὶ	δ' οἳ μὴ κοιμηθῆναι αὐτὸν
[1, 65]	ὠφελοῦσιν. ~Οὐδ' οἱ ἐμοὶ ἀμείνους	εἰσὶ	καὶ ὅσα ἐγὼ ἐνομοθέτησα. Οἱ
[1, 22]	Κλεοβουλίνης, ἐκ τῶν Θηλιδῶν, οἵ	εἰσι	Φοίνικες, εὐγενέστατοι τῶν ἀπὸ Κάδμου
[1, 97]	τινος· ἀλλὰ τέρπεο πᾶσιν ὁμῶς	οἷσι	δίδωσι θεός. Καὶ γὰρ ἀθυμήσας
[1, 85]	πόλις, καὶ ἐπέγραψαν· Κλεινοῖς ἐν	δαπέδοισι	Πριήνης φύντα καλύπτει ἥδε Βίαντα
[1, 47]	γὰρ ἂν φάτις ἥδε μετ'	ἀνθρώποισι	γένοιτο· Ἀττικὸς οὗτος ἀνὴρ τῶν
[1, 91]	Ἀμουσία τὸ πλέον μέρος ἐν	βροτοῖσι	λόγων τε πλῆθος· ἀλλ' ὁ
[1, 122]	ἔθυον τοῦ κακοῦ. Καὶ προεῖπα	αὐτοῖσι	ἥκειν ἐς τὴν ὑστεραίην ἐπὶ
[1, 102]	αὐτῷ, ὅτιπερ ἐν ταῖς ἰδίαις	πατρίσι	ξένους ποιοῦνται. Ἔνθεν ὁ Ἀνάχαρσις
[1, 104]	μεγάλοις. Ἑπιγράφεται δὲ αὐτοῦ ταῖς	εἰκόσι·	γλώσσης, γαστρός, αἰδοίων κρατεῖν. Ἐρωτηθεὶς
[1, 81]	δὲ διὰ τὰς ἐν τοῖς	ποσὶ	ῥαγάδας, ἃς χειράδας ἐκάλουν· γαύρηκα
[1, 117]	καὶ τῆς αὐτῆς νυκτὸς τοῖς	βασιλεῦσι	κελεῦσαι Φερεκύδῃ πείθεσθαι. Ἔνιοι δὲ
[1, 68]	Καὶ πρῶτος εἰσηγήσατο ἐφόρους τοῖς	βασιλεῦσι	παραζευγνύναι· Σάτυρος δὲ Λυκοῦργον. Οὗτος,
[1, 27]	ὅτι εἰς Αἴγυπτον ἐλθὼν τοῖς	ἱερεῦσι	συνδιέτριψεν. Ὁ δὲ Ἱερώνυμος καὶ
[1, 114]	καὶ Τίμαιος ἐν τῇ δευτέρᾳ.	Λέγουσι	δέ τινες ὅτι Κρῆτες αὐτῷ
[1, 96]	κόσμον, καὶ ἔπεμψε τὸ ἀνάθημα.	Λέγουσι	δέ τινες ὡς θελήσας αὐτοῦ
[1, 26]	τεκνοποιεῖ, διὰ φιλοτεκνίαν εἰπεῖν. Καὶ	λέγουσι	ὅτι τῆς μητρὸς ἀναγκαζούσης αὐτὸν
[1, 122]	τινες καὶ Πεισίστρατον τὸν τύραννον	προσκαταλέγουσι.	Λεκτέον δὲ περὶ τῶν φιλοσόφων·
[1, 23]	ἐλέγετο σταθμήσασθαι τοὺς ἀστερίσκους, ᾗ	πλέουσι	Φοίνικες. Κατά τινας δὲ μόνα
[1, 104]	δὲ ξύλα εἰς τὴν πόλιν	κομίζουσι.	Ἐρωτηθεὶς πότεροι πλείους εἰσίν, οἱ
[1, 90]	μένουσα πολυκλαύτῳ ἐπὶ τύμβῳ, ἀγγελέω	παριοῦσι,	Μίδας ὅτι τῇδε τέθαπται. Φέρουσι
[1, 32]	διαπρεσβευόμενοι ἠλογοῦντο, πρὸς τοὺς Κῴους	πολεμοῦσι.	Καὶ πολλῶν ἑκατέρωθεν πιπτόντων ἐκπίπτει
[1, 104]	Ἕλληνες ἀρχόμενοι μὲν ἐν μικροῖς	πίνουσι,	πλησθέντες δὲ ἐν μεγάλοις. Ἑπιγράφεται
[1, 103]	Ἕλλησιν ἀγωνίζονται μὲν οἱ τεχνῖται,	κρίνουσι	δὲ οἱ μὴ τεχνῖται. Ἐρωτηθεὶς
[1, 104]	μὲν καπνὸν ἐν τοῖς ὄρεσι	καταλείπουσι,	τὰ δὲ ξύλα εἰς τὴν
[1, 110]	καθῆραι τὴν πόλιν· οἱ δὲ	πέμπουσι	ναῦν τε καὶ Νικίαν τὸν
[1, 90]	παριοῦσι, Μίδας ὅτι τῇδε τέθαπται.	Φέρουσι	δὲ μαρτύριον Σιμωνίδου ᾆσμα, ὅπου
[1, 118]	οἱ δὲ μετὰ μίαν ἐπελθόντες	κρατοῦσι	τῶν Μαγνήτων, καὶ τόν τε
[1, 107]	φασί, Ἠτεῖόν τινά φημι· καὶ	ζητοῦσι	τί ἐστιν ὁ Ἠτεῖος. Παρμενίδης
[1, 118]	καὶ τόν τε Φερεκύδην μεταλλάξαντα	θάπτουσι	αὐτόθι καὶ μεγαλοπρεπῶς τιμῶσιν. Ἔνιοι
[1, 117]	Φερεκύδῃ πείθεσθαι. Ἔνιοι δὲ Πυθαγόρᾳ	περιάπτουσι	ταῦτα. Φησὶ δ' Ἕρμιππος πολέμου
[1, 115]	Κρῆτες· καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ	φυλάττουσι	Λακεδαιμόνιοι παρ' ἑαυτοῖς κατά τι
[1, 66]	γε δὴ νῦν ξύμπαντες ἑνὶ	δουλεύουσι	Πεισιστράτῳ. Σόλων Πεισιστράτῳ. Πιστεύω μηδὲν
[1, 98]	δὲ φρόνιμος· φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ	ἀτυχοῦσι	ὁ αὐτὸς ἴσθι· ὃ ἂν
[1, 98]	ἴσθι, δυστυχῶν δὲ φρόνιμος· φίλοις	εὐτυχοῦσι	καὶ ἀτυχοῦσι ὁ αὐτὸς ἴσθι·
[1, 97]	ἀλλὰ τέρπεο πᾶσιν ὁμῶς οἷσι	δίδωσι	θεός. Καὶ γὰρ ἀθυμήσας ὁ
[1, 29]	με τῷ μεδεῦντι Νείλεω δήμου	δίδωσι,	τοῦτο δὶς λαβὼν ἀριστεῖον. Τὸ
[1, 41]	Δικαίαρχος δὲ τέσσαρας ὡμολογημένους ἡμῖν	παραδίδωσι,	Θαλῆν, Βίαντα, Πιττακόν, Σόλωνα. Ἄλλους
[1, 122]	ἰητρῶν οὔτε τοὺς ἑταίρους ἐσιέμην·	προσεστεῶσι	δὲ τῇ θύρῃ καὶ εἰρομένοις
[1, 85]	καλύπτει ἥδε Βίαντα πέτρη, κόσμον	Ἴωσι	μέγαν. Ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς· Τῇδε
[1, 62]	Ὅθεν καὶ Κρατῖνος ἐν τοῖς	Χείρωσί	φησιν, αὐτὸν ποιῶν λέγοντα· Οἰκῶ
[1, 76]	εἶναι τὴν ζημίαν· ἵνα μὴ	μεθύωσι,	πολλοῦ κατὰ τὴν νῆσον οἴνου
[1, 53]	τε θυσίας δημοτελεῖς καὶ εἴ	τι	ἄλλο τῶν κοινῶν καὶ ἢν
[1, 88]	Πείσας λαβέ, μὴ βιασάμενος. Ὅ	τι	ἂν ἀγαθὸν πράττῃς, εἰς θεοὺς
[1, 77]	ἄνδρα δείκνυσιν. Ἐρωτηθεὶς δέ ποτε	τί	ἄριστον, Τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν.
[1, 65]	δὲ καὶ δορυφορούντων αὐτόν, εἴ	τι	βούλονται. Ἴσθι γὰρ τὸν ἄνδρα,
[1, 87]	οὐδέν σοι προσηκόντων πυνθάνῃ. ~Ἐρωτηθεὶς	τί	γλυκὺ ἀνθρώποις, Ἐλπίς, ἔφη. Ἥδιον
[1, 32]	γενομένης ἐκκλησίας Βίαντι πεμφθῆναι· ~διὰ	τί	δέ, ἐν τῷ περὶ Βίαντος
[1, 36]	δύσκολον, ἔφη, Τὸ ἑαυτὸν γνῶναι·	Τί	δὲ εὔκολον, Τὸ ἄλλῳ ὑποθέσθαι·
[1, 113]	τοὶ τήνω φίλοι, δειμαίνω μή	τι	δεινὸν πάθῃς. ~Καὶ οὗτος μὲν
[1, 36]	μήτε ἀρχὴν ἔχον μήτε τελευτήν.	Τί	δύσκολον εἴη τεθεαμένος ἔφη, Γέροντα
[1, 36]	χεῖρον, ἔφη, μοιχείας ἐπιορκία. Ἐρωτηθεὶς	τί	δύσκολον, ἔφη, Τὸ ἑαυτὸν γνῶναι·
[1, 69]	τῶν ἀπαιδεύτων, ἔφη, Ἐλπίσιν ἀγαθοῖς.	τί	δύσκολον, Τὸ τὰ ἀπόρρητα σιωπῆσαι,
[1, 86]	δὲ κακῶν ἀμνημόνευτον εἶναι. Ἐρωτηθεὶς	τί	δυσχερές, Τὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον,
[1, 122]	τῇ θύρῃ καὶ εἰρομένοις ὁκοῖόν	τι	εἴη, διεὶς δάκτυλον ἐκ τῆς
[1, 69]	καὶ Αἰσώπου πυθέσθαι, ὁ Ζεὺς	τί	εἴη ποιῶν· τὸν δὲ φάναι,
[1, 96]	τὸν τάφον μὴ γνωσθῆναι, τοιοῦτόν	τι	ἐμηχανήσατο. Δυσὶν ἐκέλευσε νεανίσκοις, δείξας
[1, 54]	ἔσῃ ἀνὰ πρώτους· οὐ γάρ	τι	ἐν σοὶ ἐνορῶ δολερὸν ἢ
[1, 45]	ἐκλήθη σεισάχθεια· φανερὸν δὲ διὰ	τί.	Ἔπειτα τοὺς λοιποὺς νόμους ἔθηκεν,
[1, 92]	καὶ ὅταν εἰσέλθῃ πάλιν, ζητείτω	τί	ἔπραξε. Συνεβούλευέ τε εὖ τὸ
[1, 105]	σὺ δὲ τῆς πατρίδος. ~Ἑρωτηθεὶς	τί	ἐστιν ἐν ἀνθρώποις ἀγαθόν τε
[1, 107]	Ἠτεῖόν τινά φημι· καὶ ζητοῦσι	τί	ἐστιν ὁ Ἠτεῖος. Παρμενίδης μὲν
[1, 77]	εὑρήσεις. Καὶ πρὸς τοὺς πυνθανομένους	τί	εὐχάριστον, Χρόνος, ἔφη· ἀφανές, Τὸ
[1, 36]	δὲ εὔκολον, Τὸ ἄλλῳ ὑποθέσθαι·	Τί	ἥδιστον, Τὸ ἐπιτυγχάνειν· Τί τὸ
[1, 51]	τὸν θρόνον ἤρετο αὐτὸν εἴ	τι	θέαμα κάλλιον τεθέαται· ὁ δέ
[1, 52]	δεινὰ δι' ὑμετέρην κακότητα, μή	τι	θεοῖς τούτων μοῖραν ἐπαμφέρετε. Αὐτοὶ
[1, 114]	ὡς λάβοι παρὰ Νυμφῶν ἔδεσμά	τι	καὶ φυλάττοι ἐν χηλῇ βοός·
[1, 59]	ποτὲ δὲ ἄτιμον. Ἐρωτηθεὶς διὰ	τί	κατὰ πατροκτόνου νόμον οὐκ ἔθηκε,
[1, 35]	ἕν τι μάτευε σοφόν, ἕν	τι	κεδνὸν αἱροῦ· βύσεις γὰρ ἀνδρῶν
[1, 91]	ἀλλ' ὁ καιρὸς ἀρκέσει. Φρόνει	τι	κεδνόν· μὴ μάταιος ἄχαρις γινέσθω.
[1, 96]	ἐντυχὼν ἀνῃρέθη. Κορίνθιοι δὲ ἐπί	τι	κενοτάφιον ἐπέγραψαν αὐτῷ τόδε· ~Πλούτου
[1, 58]	γὰρ ἐκεῖνα, ἐὰν μὲν ἐμπέσῃ	τι	κοῦφον καὶ ἀσθενές, στέγειν· ἐὰν
[1, 115]	φυλάττουσι Λακεδαιμόνιοι παρ' ἑαυτοῖς κατά	τι	λόγιον, ὥς φησι Σωσίβιος ὁ
[1, 80]	ἐμέ· ἡ δ' ἑτέρη προβέβηκε.	Τί	λώϊον; Εἰ δ' ἄγε σύν
[1, 35]	ἔπη φρονίμην ἀπεφήνατο δόξαν· ἕν	τι	μάτευε σοφόν, ἕν τι κεδνὸν
[1, 92]	ἐξίῃ τῆς οἰκίας, ζητείτω πρότερον	τί	μέλλει πράσσειν· καὶ ὅταν εἰσέλθῃ
[1, 100]	σοι ἀναγγελέει εἰ ἐπέροιο ὅ	τι	μευ ἀκούσειεν ἢ ἴδοι. Σὺ
[1, 108]	τινος ἐπιστάντος καὶ πυθομένου διὰ	τί	μηδενὸς παρόντος γελᾷ, φάναι, Δι'
[1, 26]	θέσθαι. Ὅτε καὶ ἐρωτηθέντα διὰ	τί	οὐ τεκνοποιεῖ, διὰ φιλοτεκνίαν εἰπεῖν.
[1, 35]	Σὺ οὖν, ἔφη τις, διὰ	τί	οὐκ ἀποθνήσκεις; Ὅτι, ἔφη, οὐδὲν
[1, 64]	σοῦ καταγνούς, οὐκ ἔσθ' ὅ	τι	οὐκ ὀρρωδοῦντος· κἂν τῇ πόλει
[1, 120]	ἐν ἐμοὶ τέλος· ἢν δέ	τι	πλεῖον Πυθαγόρῃ τὠμῷ λέγε ταῦθ'
[1, 87]	ἐχθρῶν τὸν ἕτερον φίλον. Ἐρωτηθεὶς	τί	ποιῶν ἄνθρωπος τέρπεται, ἔφη, Κερδαίνων.
[1, 86]	πλέοντας. Ἐρωτηθεὶς ὑπὸ ἀσεβοῦς ἀνθρώπου	τί	ποτέ ἐστιν εὐσέβεια, ἐσίγα. Τοῦ
[1, 36]	οὐδὲν διαφέρει. ~Πρὸς τὸν πυθόμενον	τί	πρότερον γεγόνοι, νὺξ ἢ ἡμέρα,
[1, 35]	ᾀδομένων αὐτοῦ εἶναι τάδε· Οὔ	τι	τὰ πολλὰ ἔπη φρονίμην ἀπεφήνατο
[1, 36]	ὑποθέσθαι· Τί ἥδιστον, Τὸ ἐπιτυγχάνειν·	Τί	τὸ θεῖον, Τὸ μήτε ἀρχὴν
[1, 97]	ὅπλοις. Καί ποτε ἐρωτηθεὶς διὰ	τί	τυραννεῖ, ἔφη, Ὅτι καὶ τὸ
[1, 53]	ὁ τύραννος ἐγὼ οὐ πλέον	τι	φέρομαι τἀξιώματος καὶ τῆς τιμῆς·
[1, 89]	καὶ Κρατῖνος ἐν τῷ ὁμωνύμῳ	δράματι,	πληθυντικῶς ἐπιγράψας. Ἀλλὰ καὶ τὸ
[1, 39]	γηραιός. Καὶ αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τῷ	μνήματι·	Ἦ ὀλίγον τόδε σῆμα, τὸ
[1, 44]	ἀλλά, ὡς ἔλπομαι, ἑνὶ μούνῳ	χρήματι	πρόσκεαι τῇ γραφῇ. Ἡμέες δὲ
[1, 89]	παρθένος εἰμί, Μίδα δ' ἐπὶ	σήματι	κεῖμαι. Ἔστ' ἂν ὕδωρ τε
[1, 56]	Καλλίμαχος, ὡς σύμπαντες οἱ Μαραθωνομάχαι·	ἔτι	δ' Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων καὶ
[1, 113]	Θάρρει, ὦ ἑταῖρε. Αἰ γὰρ	ἔτι	θητευόντεσσιν Ἀθηναίοις καὶ μὴ εὐνομημένοις
[1, 110]	οὕτω λῆξαι τὸ κακόν. Ὅθεν	ἔτι	καὶ νῦν ἔστιν εὑρεῖν κατὰ
[1, 103]	βιοῦν ἤθεσιν Ἑλλαδικοῖς. Τὸν δ'	ἔτι	μῦθον ἄκραντον ἐνὶ στομάτεσσιν ἔχοντα
[1, 61]	Ἀλλ' εἴ μοι κἂν νῦν	ἔτι	πείσεαι, ἔξελε τοῦτον· μηδὲ μέγαιρ'
[1, 46]	πολέμοις καὶ ψηφισαμένων εἴ τις	ἔτι	συμβουλεύσοι περὶ Σαλαμῖνος μάχεσθαι, θανάτῳ
[1, 54]	κατὰ τὸ ἐμὸν ἔχθος ἐμήνυες·	ἔτι	τε ἀμαθίᾳ τῆς ἀρχῆς, ὁποίαν
[1, 64]	ἐν τῇ πόλει, καὶ οὐδεὶς	ἔτι	τοι δεινός, μηδὲ σὺ ἐκποδών
[1, 26]	Εἶτα, ἐπειδὴ παρήβησεν ἐγκειμένης, εἰπεῖν,	οὐκέτι	καιρός. Φησὶ δὲ καὶ Ἱερώνυμος
[1, 47]	τότ' ἐγὼ Φολεγάνδριος ἢ Σικινίτης	ἀντί	γ' Ἀθηναίου, πατρίδ' ἀμειψάμενος· αἶψα
[1, 41]	ἀριθμοῦ αὐτῶν. Λεάνδριος μὲν γὰρ	ἀντὶ	Κλεοβούλου καὶ Μύσωνος Λεώφαντον Γορσιάδα,
[1, 30]	Τοῦτον οἱ περὶ τὸν Εὔδοξον	ἀντὶ	Κλεοβούλου τιθέασι, Πλάτων δ' ἀντὶ
[1, 41]	Μύσωνα ἀντὶ Περιάνδρου· Ἔφορος δὲ	ἀντὶ	Μύσωνος Ἀνάχαρσιν· οἱ δὲ καὶ
[1, 41]	Πλάτων δὲ ἐν Πρωταγόρᾳ Μύσωνα	ἀντὶ	Περιάνδρου· Ἔφορος δὲ ἀντὶ Μύσωνος
[1, 108]	καὶ οὗτος ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ,	ἀντὶ	Περιάνδρου θεὶς αὐτόν. Ἔφασκε δὲ
[1, 30]	ἀντὶ Κλεοβούλου τιθέασι, Πλάτων δ'	ἀντὶ	Περιάνδρου. Περὶ αὐτοῦ δὴ τάδε
[1, 31]	ἀνενεχθέντα εἰς ἄστυ γενομένης ἐκκλησίας	Βίαντι	πεμφθῆναι· ~διὰ τί δέ, ἐν
[1, 34]	εἰς βόθρον ἐμπεσεῖν καὶ αὐτῷ	ἀνοιμώξαντι	φάναι τὴν γραῦν· σὺ γάρ,
[1, 63]	πάντων τῶν τελευτησάντων ἐλλογίμων διείλεγμαι	παντὶ	μέτρῳ καὶ ῥυθμῷ, ἐπιγράμμασι καὶ
[1, 55]	Καὶ ὁ ἀργὸς ὑπεύθυνος ἔστω	παντὶ	τῷ βουλομένῳ γράφεσθαι. Λυσίας δ'
[1, 54]	~Σοὶ δ' ἐγὼ οὔτι μέμφομαι	μηνύσαντι	τὴν ἐμὴν διάνοιαν. Εὐνοίᾳ γὰρ
[1, 83]	τοὺς Πριηνέας. Θᾶττον δ' αὐτῷ	πέμψαντι	πρὸς τὸν Βίαντα ἵνα ἥκοι
[1, 53]	οὔτε οὐ προσῆκόν μοι, γένους	ὄντι	τῶν Κοδριδῶν. Ἀνέλαβον γὰρ ἐγὼ
[1, 52]	μὲν ταῦτα. Πεισίστρατος δ' αὐτῷ	φεύγοντι	τοῦτον ἐπέστειλε τὸν τρόπον. ~Πεισίστρατος
[1, 93]	Καὶ ἁ νᾶσος πελαγία, ἔνθα	οἰκέοντι	οὐδὲν δεινὸν ἐκ Πεισιστράτω. Καὶ
[1, 113]	τοὶ μεμνάμενοι τᾶς Σόλωνος μανύσιος	ἀλγιόντι	πεδ' αἰσχύνας οὐδὲ ἀνεξοῦνται τυραννούμενοι.
[1, 110]	κατακλίνοι αὐτῶν ἕκαστον, θύειν τῷ	προσήκοντι	θεῷ· καὶ οὕτω λῆξαι τὸ
[1, 22]	Μιλήτῳ, ὅτε ἦλθε σὺν Νείλεῳ	ἐκπεσόντι	Φοινίκης· ὡς δ' οἱ πλείους
[1, 90]	λίθον δὲ καὶ βρότεοι παλάμαι	θραύοντι·	μωροῦ φωτὸς ἅδε βουλά. Οὐ
[1, 76]	κρείσσων. Νόμους δὲ ἔθηκε· τῷ	μεθύοντι,	ἐὰν ἁμάρτῃ, διπλῆν εἶναι τὴν
[1, 57]	μή, θάνατος ἡ ζημία. Τῷ	ἄρχοντι,	ἐὰν μεθύων ληφθῇ, θάνατον εἶναι
[1, 29]	τὸν Καλλίμαχον Θαλῆς με τῷ	μεδεῦντι	Νείλεω δήμου δίδωσι, τοῦτο δὶς
[1, 32]	δοθῆναι πρὸς τοῦ θεοῦ Πέλοπι	γαμοῦντι·	αὖθίς τε εἰς Μενέλαον ἐλθεῖν
[1, 99]	τοῦ εἰς ἓν ἐλθόντας εὑρεῖν.	Ἀξοῦντί	τε καὶ ἐς Κόρινθον ταὶ
[1, 70]	ἐλύπησε, τὸ δὲ διὰ παντός.	Ἀτυχοῦντι	μὴ ἐπιγελᾶν. Ἰσχυρὸν ὄντα πρᾷον
[1, 113]	αἰ δέ πη ἐπ' ἀλατείᾳ	ἐγκύρσωντί	τοι τοὶ τήνω φίλοι, δειμαίνω
[1, 33]	ἐγενόμην καὶ οὐ θηρίον, εἶτα	ὅτι	ἀνὴρ καὶ οὐ γυνή, τρίτον
[1, 33]	ἔχειν τῇ Τύχῃ· πρῶτον μὲν	ὅτι	ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ θηρίον,
[1, 26]	τῷ δευτέρῳ τῶν Σποράδην ὑπομνημάτων	ὅτι	βουλόμενος δεῖξαι ῥᾷον εἶναι πλουτεῖν,
[1, 99]	ὑμᾶς ἀποδέχομαι, ὡς ἴστε αὐτοί,	ὅτι	δαμοτικώτατα. Πεύθομαι ὡς πέρυτι ἐγένετο
[1, 91]	τὸ δὲ φρονεῖν γυναῖκας· ὑποδεικνὺς	ὅτι	δεῖ παιδεύεσθαι καὶ τὰς παρθένους.
[1, 27]	Οὐδεὶς δὲ αὐτοῦ καθηγήσατο, πλὴν	ὅτι	εἰς Αἴγυπτον ἐλθὼν τοῖς ἱερεῦσι
[1, 33]	ἀνὴρ καὶ οὐ γυνή, τρίτον	ὅτι	Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος. ~Λέγεται
[1, 108]	αὐτὸ τοῦτο. Φησὶ δ' Ἀριστόξενος	ὅτι	ἔνθεν καὶ ἄδοξος ἦν, ὅτι
[1, 35]	τις, διὰ τί οὐκ ἀποθνήσκεις;	Ὅτι,	ἔφη, οὐδὲν διαφέρει. ~Πρὸς τὸν
[1, 44]	δεινὸν οὐδέν. Εἰ δὲ ἀσχαλήσεις	ὅτι	καὶ Μιλήσιοι τυραννεόμεθα- ἐχθαίρεις γὰρ
[1, 97]	ἐρωτηθεὶς διὰ τί τυραννεῖ, ἔφη,	Ὅτι	καὶ τὸ ἑκουσίως ἀποστῆναι καὶ
[1, 51]	τὰ θρυλούμενα. ~Φασὶ δέ τινες	ὅτι	κοσμήσας ἑαυτὸν ὁ Κροῖσος παντοδαπῶς
[1, 115]	Μυρωνιανὸς δὲ ἐν Ὁμοίοις φησὶν	ὅτι	Κούρητα αὐτὸν ἐκάλουν Κρῆτες· καὶ
[1, 114]	τῇ δευτέρᾳ. Λέγουσι δέ τινες	ὅτι	Κρῆτες αὐτῷ θύουσιν ὡς θεῷ·
[1, 68]	Πρός τε τὸν ἀδελφὸν δυσφοροῦντα	ὅτι	μὴ ἔφορος ἐγένετο, αὐτοῦ ὄντος,
[1, 108]	ὅτι ἔνθεν καὶ ἄδοξος ἦν,	ὅτι	μηδὲ πόλεως, ἀλλὰ κώμης, καὶ
[1, 119]	βελτίστων χρώμενοι διαμαρτάνουσιν. ~Ἔλεγέ τε	ὅτι	οἱ θεοὶ τὴν τράπεζαν θυωρὸν
[1, 75]	Πιττάκειος καλεῖται. Σωσικράτης δέ φησιν	ὅτι	ὀλίγον ἀποτεμόμενος ἔφη τὸ ἥμισυ
[1, 63]	δι' αὐτὸ δὲ τοῦτο δακρύω,	ὅτι	οὐδὲν ἀνύτω. Φέρονται δὲ αὐτοῦ
[1, 101]	τῶν θεραπόντων τινὶ κελεῦσαι μηνῦσαι	ὅτι	παρείη πρὸς αὐτὸν Ἀνάχαρσις καὶ
[1, 81]	γαυριῶντα· φύσκωνα δὲ καὶ γάστρωνα	ὅτι	παχὺς ἦν· ἀλλὰ μὴν καὶ
[1, 86]	τῆς σιγῆς πυθομένου, Σιωπῶ, ἔφη,	ὅτι	περὶ τῶν οὐδέν σοι προσηκόντων
[1, 32]	θάλασσαν πρὸς τῆς Λακαίνης, εἰπούσης	ὅτι	περιμάχητος ἔσται. Χρόνῳ δὲ Λεβεδίων
[1, 120]	πλεῖον Πυθαγόρῃ τὠμῷ λέγε ταῦθ'	ὅτι	πρῶτος ἁπάντων ἔστιν ἀν' Ἑλλάδα
[1, 61]	πείσεαι, ἔξελε τοῦτον· μηδὲ μέγαιρ'	ὅτι	σεῦ τοῖον ἐπεφρασάμην· καὶ μεταποίησον,
[1, 104]	ποῦ τίθης; Ὀνειδιζόμενος ὑπὸ Ἀττικοῦ	ὅτι	Σκύθης ἐστίν, ἔφη, Ἀλλ' ἐμοῦ
[1, 90]	ἐπὶ τύμβῳ, ἀγγελέω παριοῦσι, Μίδας	ὅτι	τῇδε τέθαπται. Φέρουσι δὲ μαρτύριον
[1, 26]	διὰ φιλοτεκνίαν εἰπεῖν. Καὶ λέγουσι	ὅτι	τῆς μητρὸς ἀναγκαζούσης αὐτὸν γῆμαι
[1, 104]	θαυμασιώτατον ἑωρακέναι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν,	ὅτι	τὸν μὲν καπνὸν ἐν τοῖς
[1, 61]	γεγωνῇ. Γέγραφε δὲ δῆλον μὲν	ὅτι	τοὺς νόμους, καὶ δημηγορίας καὶ
[1, 53]	θεοὺς ἢ περὶ ἀνθρώπους· ἀλλὰ	καθότι	σὺ διέθηκας τοὺς θεσμοὺς Ἀθηναίοις,
[1, 78]	τόξα καὶ ἰοδόκον φαρέτραν στείχειν	ποτὶ	φῶτα κακόν. Πιστὸν γὰρ οὐδὲν
[1, 90]	ἀντιθέντα μένος στάλας; ἅπαντα γάρ	ἐστι	θεῶν ἥσσω· λίθον δὲ καὶ
[1, 97]	ἔτυχεν πρήξιος ἧς ἔθελεν. Τούτου	ἐστὶ	καὶ τὸ Μηδὲν χρημάτων ἕνεκα
[1, 99]	Πλάτων δὲ οὔ φησιν. Τούτου	ἐστί·	Μελέτη τὸ πᾶν. Ἤθελε δὲ
[1, 61]	θανάτου. Τῶν δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ	ἐστι	τάδε· Πεφυλαγμένος ἄνδρα ἕκαστον, ὅρα
[1, 40]	ἀπὸ γῆς ἀστέρας ἠδύνατο. ~Τούτου	ἐστὶ	τὸ Γνῶθι σαυτόν, ὅπερ Ἀντισθένης
[1, 24]	φασιν ἀθανάτους τὰς ψυχάς· ὧν	ἐστι	Χοιρίλος ὁ ποιητής. Πρῶτος δὲ
[1, 91]	δέ τ' ἐοῦσαι, ἀποφθινύθουσιν ἅπασαι.	Ἔστι	δ' ὁ ἐνιαυτός. Τῶν δὲ
[1, 72]	κατὰ τὴν πανήγυριν ἐντιμότατα παρέπεμψαν.	Ἔστι	δὲ καὶ εἰς τοῦτον ἐπίγραμμα
[1, 63]	ἐσπαρμένος κατὰ πᾶσαν Αἴαντος πόλιν.	~Ἔστι	δὲ καὶ ἡμέτερον ἐπίγραμμα ἐν
[1, 122]	Ἐμοὶ μὲν γὰρ οὔκω ἥνδανεν.	Ἔστι	δὲ οὐκ ἀτρεκηίη πρηγμάτων οὐδ'
[1, 97]	κόλποις ἀγχιάλοις γῆ Περίανδρον ἔχει.	Ἔστι	καὶ ἡμῶν· Μή ποτε λυπήσῃ
[1, 120]	ἀνθρώπων γνώμας εἶδε καὶ ἐξέμαθεν.	Ἔστι	καὶ ἡμῶν οὕτως ἔχον τῷ
[1, 39]	τοῦ πολυφροντίστου τοῦτο Θάλητος ὅρη.	Ἔστι	καὶ παρ' ἡμῖν ἐς αὐτὸν
[1, 52]	βαίνει, σύμπασιν δ' ὑμῖν κοῦφος	ἔνεστι	νόος. Εἰς γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε
[1, 41]	ἔλεξε· μηδὲν ἄγαν· καιρῷ πάντα	πρόσεστι	καλά. Στασιάζεται δὲ καὶ περὶ
[1, 39]	Θαλῆν ἥρπασας ἐκ σταδίου. Αἰνέω	ὅττι	μιν ἐγγὺς ἀπήγαγες· ἦ γὰρ
[1, 49]	μαίνεσθαι ἔλεγον αὐτόν· ὅθεν εἶπε	ταυτί·	Δείξει δὴ μανίην μὲν ἐμὴν
[1, 57]	Ἦν δὲ μάλιστα τὰ ἔπη	ταυτί·	οἳ δ' ἄρ' Ἀθήνας εἶχον"
[1, 54]	ἡμᾶς καταλάβῃ. ~Σοὶ δ' ἐγὼ	οὔτι	μέμφομαι μηνύσαντι τὴν ἐμὴν διάνοιαν.
[1, 99]	αὐτοί, ὅτι δαμοτικώτατα. Πεύθομαι ὡς	πέρυτι	ἐγένετο ὑμῶν ἁλία παρὰ τὸν
[1, 84]	ἀγαθῷ μέντοι τῇ τῶν λόγων	ἰσχύϊ	προσεχρῆτο. Ὅθεν καὶ Δημόδοκος ὁ
[1, 43]	σε πρῶτον Ἰώνων μέλλειν λόγους	ἀμφὶ	τῶν θείων χρημάτων ἐς τοὺς