HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ν  =  1275 formes différentes pour 2571 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, par.
[1, 120]   ταῦθ' ὅτι πρῶτος ἁπάντων ἔστιν  ἀν'   Ἑλλάδα γῆν· οὐ ψεύδομαι ὧδ'
[1, 44]   Σόλωνι Ὑπαποστὰς ἐξ Ἀθηνέων δοκέεις  ἄν   μοι ἁρμοδιώτατα ἐν Μιλήτῳ οἶκον
[1, 36]   τεθεαμένος ἔφη, Γέροντα τύραννον. Πῶς  ἄν   τις ἀτυχίαν ῥᾷστα φέροι, Εἰ
[1, 64]   οὐκ ἂν φθάνοις. Ἐπιβουλεύσειε δ'  ἄν   τις καὶ τῶν ἀνυπόπτων,
[1, 88]   λαβέ, μὴ βιασάμενος. τι  ἂν   ἀγαθὸν πράττῃς, εἰς θεοὺς ἀνάπεμπε.
[1, 59]   ἀπελπίσαι, εἶπεν. Πῶς τε ἥκιστ'  ἂν   ἀδικοῖεν οἱ ἄνθρωποι, Εἰ ὁμοίως,
[1, 36]   ἐχθροὺς χεῖρον πράσσοντας βλέποι· Πῶς  ἂν   ἄριστα καὶ δικαιότατα βιώσαιμεν, Ἐὰν
[1, 92]   παροινεῖν. Γαμεῖν ἐκ τῶν ὁμοίων·  ἂν   γὰρ ἐκ τῶν κρειττόνων λάβῃς,
[1, 103]   μὴ τεχνῖται. Ἐρωτηθεὶς πῶς οὐκ  ἂν   γένοιτό τις φιλοπότης, Εἰ πρὸ
[1, 64]   ἀεὶ τὸ πλῆθος ἄγοντες ὅπως  ἂν   γνώμης ἔχωσιν. Οὕτω δὲ καὶ
[1, 45]   λοιποὺς νόμους ἔθηκεν, οὓς μακρὸν  ἂν   εἴη διεξιέναι, καὶ ἐς τοὺς
[1, 87]   ἐγχείρει τοῖς πραττομένοις· δ'  ἂν   ἕλῃ, βεβαίως τηρῶν διάμενε. Μὴ
[1, 122]   ὑπίσχομαι τἀληθὲς εἰδέναι· ἅσσα δ'  ἂν   ἐπιλέγῃ θεολογέων· τὰ ἄλλα χρὴ
[1, 37]   πρὸς τοὺς πίστεως κεκοινωνηκότας. Οὓς  ἂν   ἐράνους εἰσενέγκῃς, φησί, τοῖς γονεῦσιν,
[1, 54]   ἐγὼ καταστήσομαι. Ἐπεὶ μαθὼν τάχ'  ἂν   ἠνέσχου καθισταμένου, οὐδ' ἔφυγες. Ἐπάνιθι
[1, 110]   βούλοιντο, προστάξας τοῖς ἀκολούθοις ἔνθα  ἂν   κατακλίνοι αὐτῶν ἕκαστον, θύειν τῷ
[1, 60]   μὴ ταχὺ κτῶ· οὓς δ'  ἂν   κτήσῃ μὴ ἀποδοκίμαζε. Ἄρχε πρῶτον
[1, 77]   φάσκοντα δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον,  Ἂν   λίαν, ἔφη, ζητῇς, οὐχ εὑρήσεις.
[1, 67]   ἦν οἰκεῖν ἐν δημοκρατίᾳ, ἐδεξάμην  ἂν   μᾶλλον τὴν δίαιταν ἔχειν ἐν
[1, 98]   ἀτυχοῦσι αὐτὸς ἴσθι·  ἂν   ὁμολογήσῃς, διατήρει· λόγων ἀπορρήτων ἐκφορὰν
[1, 44]   γὰρ πάντας αἰσυμνήτας ἀλλὰ τέρποι'  ἂν   σὺν τοῖς ἑτάροις ἡμῖν καταβιούς.
[1, 85]   δὲ περὶ Ἰωνίας, τίνα μάλιστα  ἂν   τρόπον εὐδαιμονοίη, εἰς ἔπη δισχίλια.
[1, 89]   δ' ἐπὶ σήματι κεῖμαι. Ἔστ'  ἂν   ὕδωρ τε νάῃ καὶ δένδρεα
[1, 47]   Ἀθηναίου, πατρίδ' ἀμειψάμενος· αἶψα γὰρ  ἂν   φάτις ἥδε μετ' ἀνθρώποισι γένοιτο·
[1, 64]   μέλλεις ἐκποδὼν ἅπαντας ποιήσεσθαι, οὐκ  ἂν   φθάνοις. Ἐπιβουλεύσειε δ' ἄν τις
[1, 43]   ἀφίξομαι ἐς Σῦρον. γὰρ  ἂν   φρενήρεες εἴημεν ἐγώ τε καὶ
[1, 122]   δάκτυλον ἐκ τῆς κληίθρης ἔδειξ'  ἂν   ὡς ἔθυον τοῦ κακοῦ. Καὶ
[1, 63]   κουφότατα. Ἀπεφθέγξατο δέ, φασί, Μηδὲν  ἄγαν.   Καὶ αὐτόν φησι Διοσκουρίδης ἐν
[1, 41]   σοφός, ὃς τάδ' ἔλεξε· μηδὲν  ἄγαν·   καιρῷ πάντα πρόσεστι καλά. Στασιάζεται
[1, 59]   τοὺς τυράννους ποτὲ μὲν ἕκαστον  μέγαν   ἄγειν καὶ λαμπρόν, ποτὲ δὲ
[1, 85]   ἥδε Βίαντα πέτρη, κόσμον Ἴωσι  μέγαν.   Ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς· Τῇδε Βίαντα
[1, 81]   παχὺς ἦν· ἀλλὰ μὴν καὶ  ζοφοδορπίδαν   ὡς ἄλυχνον· ἀγάσυρτον δὲ ὡς
[1, 36]   ἂν ἄριστα καὶ δικαιότατα βιώσαιμεν,  Ἐὰν   τοῖς ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν, αὐτοὶ
[1, 76]   Νόμους δὲ ἔθηκε· τῷ μεθύοντι,  ἐὰν   ἁμάρτῃ, διπλῆν εἶναι τὴν ζημίαν·
[1, 58]   τι κοῦφον καὶ ἀσθενές, στέγειν·  ἐὰν   δὲ μεῖζον, διακόψαν οἴχεσθαι. Ἔφασκέ
[1, 57]   φυλάττειν τοῦ πραθέντος δακτυλίου· καὶ  ἐὰν   ἕνα ὀφθαλμὸν ἔχοντος ἐκκόψῃ τις,
[1, 57]   θάνατος ζημία. Τῷ ἄρχοντι,  ἐὰν   μεθύων ληφθῇ, θάνατον εἶναι τὴν
[1, 58]   ἀραχνίοις ὁμοίους· καὶ γὰρ ἐκεῖνα,  ἐὰν   μὲν ἐμπέσῃ τι κοῦφον καὶ
[1, 105]   παρὰ πότον ὑβρισθεὶς ἔφη, Μειράκιον,  ἐὰν   νέος ὢν τὸν οἶνον οὐ
[1, 55]   Δοκεῖ δὲ καὶ κάλλιστα νομοθετῆσαι·  ἐάν   τις μὴ τρέφῃ τοὺς γονέας,
[1, 58]   Σόλων τὴν τριακάδα ἔνην καὶ  νέαν   ἐκάλεσεν. Καὶ πρῶτος τὴν συναγωγὴν
[1, 119]   τε ὅτι οἱ θεοὶ τὴν  τράπεζαν   θυωρὸν καλοῦσιν. Ἄνδρων δ'
[1, 66]   ἑαυτῷ τραύματα ποιήσας, παρελθὼν ἐφ'  ἡλιαίαν   ἐβόα φάμενος πεπονθέναι ταῦτα ὑπὸ
[1, 111]   καὶ θεογονίαν, ἔπη πεντακισχίλια, Ἀργοῦς  ναυπηγίαν   τε καὶ Ἰάσονος εἰς Κόλχους
[1, 59]   τραγῳδίας διδάσκειν, ὡς ἀνωφελῆ τὴν  ψευδολογίαν.   ~Ὅτ' οὖν Πεισίστρατος ἑαυτὸν κατέτρωσεν,
[1, 78]   λέγειν κακῶς, ἀλλὰ μηδὲ ἐχθρόν.  Εὐσέβειαν   ἀσκεῖν. Σωφροσύνην φιλεῖν. Ἀλήθειαν ἔχειν,
[1, 109]   πᾶσαν ἔμαθε παρ' ἐκείνου τὴν  ἀλήθειαν.   ~Γνωσθεὶς δὲ παρὰ τοῖς Ἕλλησι
[1, 78]   ἐχθρόν. Εὐσέβειαν ἀσκεῖν. Σωφροσύνην φιλεῖν.  Ἀλήθειαν   ἔχειν, πίστιν, ἐμπειρίαν, ἐπιδεξιότητα, ἑταιρίαν,
[1, 45]   Ἐξηκεστίδου Σαλαμίνιος πρῶτον μὲν τὴν  σεισάχθειαν   εἰσηγήσατο Ἀθηναίοις· τὸ δὲ ἦν
[1, 78]   ἔχειν, πίστιν, ἐμπειρίαν, ἐπιδεξιότητα, ἑταιρίαν,  ἐπιμέλειαν.   Τῶν δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ μάλιστα
[1, 101]   τῶν παρὰ τοῖς Ἕλλησιν εἰς  εὐτέλειαν   βίου καὶ τὰ κατὰ πόλεμον
[1, 100]   ἀδικεῖς. ὦν παῦσον τὰν  ἀπήνειαν   τῶ παιδός, ἐγὼν τὺ
[1, 73]   τόδε· Χίλων Περιάνδρῳ Ἐπιστέλλεις ἐμὶν  ἐκστρατείαν   ἐπὶ ἐκδάμως, ὡς αὐτός κα
[1, 107]   τοῦ Ποντικοῦ, Κρῆτά φησιν εἶναι·  Ἠτείαν   γὰρ πόλιν εἶναι Κρήτης. Ἀναξίλαος
[1, 112]   πρὸς Σόλωνα τὸν νομοθέτην, περιέχουσα  πολιτείαν   ἣν διέταξε Κρησὶ Μίνως. Ἀλλὰ
[1, 67]   τις μέμψηται, εἰ διαθεὶς Ἀθηναίοις  ἰσοπολιτείαν,   καὶ παρὸν τυραννεῖν αὐτὸς οὐκ
[1, 60]   Περὶ τῶν φιλοσόφων αἱρέσεων, τάδε·  καλοκἀγαθίαν   ὅρκου πιστοτέραν ἔχε. Μὴ ψεύδου.
[1, 100]   θυγατρί, συγκατακαύσαις αὐτᾷ τὰ πασᾶν  Κορινθιᾶν   εἵματα. Ἔγραψε δὲ αὐτῷ καὶ
[1, 102]   χρόνον δὲ παραγενόμενος εἰς τὴν  Σκυθίαν   καὶ δοκῶν τὰ νόμιμα παραλύειν
[1, 106]   τις αὐτοῦ σοφώτερος εἴη, τὴν  Πυθίαν   εἰπεῖν ἅπερ προείρηται ἐν τῷ
[1, 92]   ἀρετῆς οἰκεῖον εἶναι, κακίας ἀλλότριον·  ἀδικίαν   φεύγειν· πόλει τὰ βέλτιστα συμβουλεύειν·
[1, 91]   τὰς θυγατέρας, παρθένους μὲν τὴν  ἡλικίαν   τὸ δὲ φρονεῖν γυναῖκας· ὑποδεικνὺς
[1, 110]   δὲ πέμπουσι ναῦν τε καὶ  Νικίαν   τὸν Νικηράτου εἰς Κρήτην, καλοῦντες
[1, 101]   Ἕρμιππος δὲ πρὸς τὴν Σόλωνος  οἰκίαν   ἀφικόμενον τῶν θεραπόντων τινὶ κελεῦσαι
[1, 109]   δὲ εἰς τὴν ἑαυτοῦ εἰσιὼν  οἰκίαν   περιέτυχε τοῖς πυνθανομένοις τίς εἴη,
[1, 83]   ἀναθεῖναι, ἐπεὶ ἀπόγονος ἦν Θηβαίων  ἀποικίαν   εἰς Πριήνην στειλάντων, ὥσπερ καὶ
[1, 77]   δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον, Ἂν  λίαν,   ἔφη, ζητῇς, οὐχ εὑρήσεις. Καὶ
[1, 40]   νομοθετικούς. Ἀρχέτιμος δὲ Συρακούσιος  ὁμιλίαν   αὐτῶν ἀναγέγραφε παρὰ Κυψέλῳ,
[1, 111]   τὸ μὲν ἀργύριον οὐ προσήκατο·  φιλίαν   δὲ καὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο Κνωσίων
[1, 118]   οὖν> ἀπήγγειλεν· οἱ δὲ μετὰ  μίαν   ἐπελθόντες κρατοῦσι τῶν Μαγνήτων, καὶ
[1, 70]   κακολογεῖν. Γῆρας τιμᾶν. Φυλάττειν ἑαυτόν.  Ζημίαν   αἱρεῖσθαι μᾶλλον κέρδος αἰσχρόν·
[1, 76]   ἐὰν ἁμάρτῃ, διπλῆν εἶναι τὴν  ζημίαν·   ἵνα μὴ μεθύωσι, πολλοῦ κατὰ
[1, 57]   μεθύων ληφθῇ, θάνατον εἶναι τὴν  ζημίαν.   Τά τε Ὁμήρου ἐξ ὑποβολῆς
[1, 112]   χρόνον τινὰ ἐκπατῆσαι ἀσχολούμενον περὶ  ῥιζοτομίαν.   Φέρεται δ' αὐτοῦ καὶ ἐπιστολὴ
[1, 87]   τηρῶν διάμενε. Μὴ ταχὺ λάλει·  μανίαν   γὰρ ἐμφαίνει. Φρόνησιν ἀγάπα. ~Περὶ
[1, 92]   μὲν γὰρ ἄνοιαν, τὸ δὲ  μανίαν   σημαίνει. Οἰκέτην πάροινον μὴ κολάζειν,
[1, 65]   ὀκνούντων ἀμύνεσθαι ἀλκιμώτερος. Οἱ δὲ  μανίαν   Σόλωνος κατεγίγνωσκον. Τελευτῶν δὲ ἐμαρτυράμην·
[1, 83]   καὶ ἀλόγων διατείνειν αὐτῶν τὴν  εὐθένιαν.   Καὶ ἐβουλήθη σπείσασθαι, καὶ εἰσέπεμψεν
[1, 26]   διὰ τί οὐ τεκνοποιεῖ, διὰ  φιλοτεκνίαν   εἰπεῖν. Καὶ λέγουσι ὅτι τῆς
[1, 111]   Κουρήτων καὶ Κορυβάντων γένεσιν καὶ  θεογονίαν,   ἔπη πεντακισχίλια, Ἀργοῦς ναυπηγίαν τε
[1, 108]   ταῦτα ἀφανοῦς. Ὅθεν διὰ τὴν  ἀδοξίαν   αὐτοῦ καὶ τὰ αὐτοῦ τινας
[1, 92]   ἀλλοτρίων παρόντων· τὸ μὲν γὰρ  ἄνοιαν,   τὸ δὲ μανίαν σημαίνει. Οἰκέτην
[1, 54]   οὔτι μέμφομαι μηνύσαντι τὴν ἐμὴν  διάνοιαν.   Εὐνοίᾳ γὰρ τῆς πόλεως μᾶλλον
[1, 68]   εἰς ἔπη διακόσια, καὶ ἔφασκε  πρόνοιαν   περὶ τοῦ μέλλοντος λογισμῷ καταληπτὴν
[1, 54]   ἔτι τε ἀμαθίᾳ τῆς ἀρχῆς,  ὁποίαν   τινὰ ἐγὼ καταστήσομαι. Ἐπεὶ μαθὼν
[1, 109]   ἐπὶ πρόβατον, τῆς ὁδοῦ κατὰ  μεσημβρίαν   ἐκκλίνας ὑπ' ἄντρῳ τινὶ κατεκοιμήθη
[1, 78]   Ἀλήθειαν ἔχειν, πίστιν, ἐμπειρίαν, ἐπιδεξιότητα,  ἑταιρίαν,   ἐπιμέλειαν. Τῶν δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ
[1, 78]   Σωφροσύνην φιλεῖν. Ἀλήθειαν ἔχειν, πίστιν,  ἐμπειρίαν,   ἐπιδεξιότητα, ἑταιρίαν, ἐπιμέλειαν. Τῶν δὲ
[1, 45]   σώμασιν ἐδανείζοντο καὶ πολλοὶ δι'  ἀπορίαν   ἐθήτευον. Ἑπτὰ δὴ ταλάντων ὀφειλομένων
[1, 86]   πατρίδι ψυχῆς ἴδιον καὶ φρονήσεως.  Εὐπορίαν   δὲ χρημάτων πολλοῖς καὶ διὰ
[1, 89]   αὐτῷ θυγατέρα Κλεοβουλίνην, αἰνιγμάτων ἑξαμέτρων  ποιήτριαν,   ἧς μέμνηται καὶ Κρατῖνος ἐν
[1, 82]   ὡς καὶ Φανόδικος εἰς τὴν  ἐκκλησίαν,   καὶ εἰπεῖν τὸν Βίαντα σοφόν,
[1, 49]   διεκώλυσεν. Ἄξας γὰρ εἰς τὴν  ἐκκλησίαν   μετὰ δόρατος καὶ ἀσπίδος προεῖπεν
[1, 53]   ἄμεινόν γε πολιτεύουσιν κατὰ  δημοκρατίαν·   ἐῶ γὰρ οὐδένα ὑβρίζειν· καὶ
[1, 110]   γενομένης ἐξιλάσεως. Οἱ δὲ τὴν  αἰτίαν   εἰπεῖν τοῦ λοιμοῦ τὸ Κυλώνειον
[1, 86]   εὐσέβεια, ἐσίγα. Τοῦ δὲ τὴν  αἰτίαν   τῆς σιγῆς πυθομένου, Σιωπῶ, ἔφη,
[1, 88]   ἀπὸ νεότητος εἰς γῆρας ἀναλάμβανε  σοφίαν·   βεβαιότερον γὰρ τοῦτο τῶν ἄλλων
[1, 111]   οὐ προσήκατο· φιλίαν δὲ καὶ  συμμαχίαν   ἐποιήσατο Κνωσίων καὶ Ἀθηναίων. Καὶ
[1, 114]   γνωστικώτατον γεγονέναι. Ἰδόντα γοῦν τὴν  Μουνιχίαν   παρ' Ἀθηναίοις ἀγνοεῖν φάναι αὐτοὺς
[1, 78]   μὴ πρόλεγε· ἀποτυχὼν γὰρ γελασθήσῃ.  Ἀτυχίαν   μὴ ὀνειδίζειν, νέμεσιν αἰδόμενον. Παρακαταθήκην
[1, 86]   Ἔλεγε δὲ ἀτυχῆ εἶναι τὸν  ἀτυχίαν   μὴ φέροντα· καὶ νόσον ψυχῆς
[1, 36]   Γέροντα τύραννον. Πῶς ἄν τις  ἀτυχίαν   ῥᾷστα φέροι, Εἰ τοὺς ἐχθροὺς
[1, 72]   ναῦς συνέχειν ἐν τῇ νήσῳ·  κἂν   ἑαλώκει Ἑλλάς, εἰ ἐπείσθη
[1, 61]   αὐτῷ εἰπεῖν· Ἀλλ' εἴ μοι  κἂν   νῦν ἔτι πείσεαι, ἔξελε τοῦτον·
[1, 64]   ἔσθ' τι οὐκ ὀρρωδοῦντος·  κἂν   τῇ πόλει χάριν κατάθοιτο ἐξευρών,
[1, 114]   τοῦτο τὸ χωρίον αὐτοῖς· ἐπεὶ  κἂν   τοῖς ὀδοῦσιν αὐτὸ διαφορῆσαι· ταῦτα
[1, 70]   δὲ διὰ παντός. Ἀτυχοῦντι μὴ  ἐπιγελᾶν.   Ἰσχυρὸν ὄντα πρᾷον εἶναι, ὅπως
[1, 93]   δεσπότας κτήσῃ τοὺς συγγενέας. ~Μὴ  ἐπιγελᾶν   τοῖς σκωπτομένοις· ἀπεχθήσεσθαι γὰρ τούτοις.
[1, 113]   Πεισίστρατος κατασχέθῃ τὰν πόλιν, οὐ  μὰν   ἐς παῖδας τήνω ἔλπομαι τὸ
[1, 75]   ἐπεβίω ἄλλα. Καὶ χώραν αὐτῷ  ἀπένειμαν   οἱ Μυτιληναῖοι· δὲ ἱερὰν
[1, 117]   ~Καὶ Λακεδαιμονίοις εἰπεῖν μήτε χρυσὸν  τιμᾶν   μήτε ἄργυρον, ὥς φησι Θεόπομπος
[1, 70]   Τὸν τεθνηκότα μὴ κακολογεῖν. Γῆρας  τιμᾶν.   Φυλάττειν ἑαυτόν. Ζημίαν αἱρεῖσθαι μᾶλλον
[1, 93]   ποτανεστάταν ἐσεῖσθαι Σόλωνι τὰν Λίνδον  δαμοκρατεομέναν.   Καὶ νᾶσος πελαγία, ἔνθα
[1, 67]   ἡμᾶς φιλοφροσύνης· καὶ νὴ τὴν  Ἀθηνᾶν,   εἰ μὴ περὶ παντός μοι
[1, 35]   τὰ πολλὰ ἔπη φρονίμην ἀπεφήνατο  δόξαν·   ἕν τι μάτευε σοφόν, ἕν
[1, 94]   θυγατέρα, οἳ σχεδὸν πάσης Ἀρκαδίας  ἐπῆρξαν,   ὥς φησιν Ἡρακλείδης Ποντικὸς
[1, 80]   ὅπλον, ἀείρας, ἤνιδε, κεῖνοί σοι  πᾶν   ἐρέουσιν ἔπος. Οἱ δ' ἄρ'
[1, 99]   φησιν. Τούτου ἐστί· Μελέτη τὸ  πᾶν.   Ἤθελε δὲ καὶ τὸν Ἰσθμὸν
[1, 112]   διελέγχειν πειρᾶται τὴν ἐπιστολὴν ὡς  νεαρὰν   καὶ μὴ τῇ Κρητικῇ φωνῇ
[1, 86]   νόσον ψυχῆς τὸ τῶν ἀδυνάτων  ἐρᾶν,   ἀλλοτρίων δὲ κακῶν ἀμνημόνευτον εἶναι.
[1, 85]   χάριν· αὐθάδης δὲ τρόπος πολλάκι  βλαβερὰν   ἐξέλαμψεν ἄταν. ~Καὶ τὸ μὲν
[1, 75]   ἀπένειμαν οἱ Μυτιληναῖοι· δὲ  ἱερὰν   ἀνῆκεν, ἥτις νῦν Πιττάκειος καλεῖται.
[1, 116]   πιόντα προειπεῖν ὡς εἰς τρίτην  ἡμέραν   ἔσοιτο σεισμός, καὶ γενέσθαι. Ἀνιόντα
[1, 71]   χρυσὸς ἐξετάζεται, διδοὺς βάσανον  φανεράν·   ἐν δὲ χρυσῷ ἀνδρῶν ἀγαθῶν
[1, 60]   φιλοσόφων αἱρέσεων, τάδε· καλοκἀγαθίαν ὅρκου  πιστοτέραν   ἔχε. Μὴ ψεύδου. Τὰ σπουδαῖα
[1, 24]   τινας. Πρῶτος δὲ καὶ τὴν  ὑστέραν   τοῦ μηνὸς τριακάδα εἶπεν. Πρῶτος
[1, 79]   μὲν οὖν περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν  δευτέραν   Ὀλυμπιάδα· ἐτελεύτησε δ' ἐπὶ Ἀριστομένους
[1, 72]   δὲ γέρων περὶ τὴν πεντηκοστὴν  δευτέραν   Ὀλυμπιάδα, ὅτε Αἴσωπος λογοποιὸς
[1, 95]   τῆς νεὼς Σάμῳ, ἱκετεύσαντες τὴν  Ἥραν   ὑπὸ τῶν Σαμίων διεσώθησαν. Καὶ
[1, 92]   βίᾳ μηδὲν πράττειν· τέκνα παιδεύειν·  ἐχθρὰν   διαλύειν. Γυναικὶ μὴ φιλοφρονεῖσθαι, μηδὲ
[1, 52]   κακότητα, μή τι θεοῖς τούτων  μοῖραν   ἐπαμφέρετε. Αὐτοὶ γὰρ τούτους ηὐξήσατε,
[1, 39]   γὰρ πρέσβυς οὐκέθ'  ὁρᾶν   ἀπὸ γῆς ἀστέρας ἠδύνατο. ~Τούτου
[1, 46]   καὶ στεφανωσάμενος εἰσέπαισεν εἰς τὴν  ἀγοράν·   ἔνθα τοῖς Ἀθηναίοις ἀνέγνω διὰ
[1, 105]   πολλοὺς μηδενὸς ἀξίους. Τὴν  ἀγορὰν   ὡρισμένον ἔφη τόπον εἰς τὸ
[1, 42]   Ἀκουσίλαον, Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον, Φερεκύδην, Ἀριστόδημον,  Πυθαγόραν,   Λᾶσον Χαρμαντίδου Σισυμβρίνου,
[1, 41]   Μύσωνος Ἀνάχαρσιν· οἱ δὲ καὶ  Πυθαγόραν   προσγράφουσιν. Δικαίαρχος δὲ τέσσαρας ὡμολογημένους
[1, 119]   θεολόγον υἱὸν Βάβυος, καὶ  Πυθαγόραν   σχολάσαι. Ἐρατοσθένης δ' ἕνα μόνον,
[1, 25]   καὶ θῦσαι βοῦν. ~Οἱ δὲ  Πυθαγόραν   φασίν, ὧν ἐστιν Ἀπολλόδωρος
[1, 42]   Μύσωνα, Θαλῆν, Βίαντα, Πιττακόν, Ἐπίχαρμον,  Πυθαγόραν.   Φέρονται δὲ καὶ τοῦ Θαλοῦ
[1, 42]   ὡς Ἀριστόξενος Χαβρίνου, Ἑρμιονέα,  Ἀναξαγόραν.   Ἱππόβοτος δὲ ἐν τῇ Τῶν
[1, 98]   ἂν ὁμολογήσῃς, διατήρει· λόγων ἀπορρήτων  ἐκφορὰν   μὴ ποιοῦ· μὴ μόνον τοὺς
[1, 110]   καὶ Κτησίβιον, καὶ λυθῆναι τὴν  συμφοράν.   ~Ἀθηναῖοι δὲ τάλαντον ἐψηφίσαντο δοῦναι
[1, 78]   Ἔχοντα χρὴ τόξα καὶ ἰοδόκον  φαρέτραν   στείχειν ποτὶ φῶτα κακόν. Πιστὸν
[1, 105]   Εὗρε δ' εἰς τὸν βίον  ἄγκυράν   τε καὶ κεραμικὸν τροχόν, ὥς
[1, 94]   Τόν τε παῖδα ἀπεκήρυξεν εἰς  Κέρκυραν   λυπούμενον ἐπὶ τῇ μητρί,
[1, 75]   καὶ δέκα ἐπεβίω ἄλλα. Καὶ  χώραν   αὐτῷ ἀπένειμαν οἱ Μυτιληναῖοι·
[1, 117]   θὲς εἰς τὴν τῶν Μαγνήτων  χώραν,   καὶ ἀπάγγειλόν σου τοῖς πολίταις
[1, 62]   Σαλαμῖνα καὶ τεφρώσαντας εἰς τὴν  χώραν   σπεῖραι. Ὅθεν καὶ Κρατῖνος ἐν
[1, 62]   μὲν ἀνθρώπων λόγος, ἐσπαρμένος κατὰ  πᾶσαν   Αἴαντος πόλιν. ~Ἔστι δὲ καὶ
[1, 109]   εὑρὼν τότε ἤδη γέροντα ὄντα,  πᾶσαν   ἔμαθε παρ' ἐκείνου τὴν ἀλήθειαν.
[1, 100]   τᾷ θυγατρί, συγκατακαύσαις αὐτᾷ τὰ  πασᾶν   Κορινθιᾶν εἵματα. Ἔγραψε δὲ αὐτῷ
[1, 32]   δοῦναι τῷ σοφωτάτῳ· καὶ ἀμφότεροι  συνῄνεσαν   Θαλῇ. δὲ μετὰ τὴν
[1, 119]   ἀρχή· Ζὰς μὲν καὶ Χρόνος  ἦσαν   ἀεὶ καὶ Χθονίη· Χθονίῃ δὲ
[1, 66]   παρέσχον τοὺς ἄνδρας. Οὗτοι δὲ  ἦσαν   κορυνηφόροι. καὶ μετὰ τοῦτο τὸν
[1, 22]   ὃν καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοὶ  ἐκλήθησαν,   ὥς φησι Δημήτριος Φαληρεὺς
[1, 115]   καθάπερ προείρηται· καὶ δὴ καὶ  ἐλήφθησαν   πρὸς Ὀρχομενῷ. Γηρᾶσαί τ' ἐν
[1, 51]   χρόνῳ τὴν φωνὴν ἀποξενωθέντες σολοικίζειν  ἐλέχθησαν.   Καί εἰσιν οἱ μὲν ἔνθεν
[1, 95]   τὴν Ἥραν ὑπὸ τῶν Σαμίων  διεσώθησαν.   Καὶ ὃς ἀθυμήσας ἐτελεύτησεν, ἤδη
[1, 46]   Καὶ αὖθις πρὸς τοὺς Μεγαρέας  ἐπολέμησαν   καὶ ἐνίκων διὰ Σόλωνα. ~Ἦν
[1, 75]   δ' οὖν τὸν Πιττακὸν ἰσχυρῶς  ἐτίμησαν   οἱ Μυτιληναῖοι, καὶ τὴν ἀρχὴν
[1, 75]   οἱ Μυτιληναῖοι, καὶ τὴν ἀρχὴν  ἐνεχείρισαν   αὐτῷ. δὲ δέκα ἔτη
[1, 31]   Φανόδικος δὲ περὶ τὴν Ἀθηναίων  θάλασσαν   εὑρεθῆναι καὶ ἀνενεχθέντα εἰς ἄστυ
[1, 31]   τοῦ δὲ περὶ τὴν Κῴαν  θάλασσαν   ναυαγήσαντος, ὕστερον εὑρεθῆναι πρός τινων
[1, 32]   Ἀλεξάνδρου ῥιφῆναι εἰς τὴν Κῴαν  θάλασσαν   πρὸς τῆς Λακαίνης, εἰπούσης ὅτι
[1, 94]   Οὗτος γήμας Λυσίδην, ἣν αὐτὸς  Μέλισσαν   ἐκάλει, τὴν Προκλέους τοῦ Ἐπιδαυρίων
[1, 92]   φιλόλαλον· φιλομαθῆ μᾶλλον ἀμαθῆ·  γλῶσσαν   εὔφημον ἴσχειν· ἀρετῆς οἰκεῖον εἶναι,
[1, 52]   κοῦφος ἔνεστι νόος. Εἰς γὰρ  γλῶσσαν   ὁρᾶτε καὶ εἰς ἔπος αἰόλον
[1, 94]   λακτίσας τὴν γυναῖκα ἔγκυον  οὖσαν   ἀπέκτεινε, πεισθεὶς διαβολαῖς παλλακίδων, ἃς
[1, 116]   τῆς Σάμου περιπατοῦντα καὶ ναῦν  οὐριοδρομοῦσαν   ἰδόντα εἰπεῖν ὡς οὐ μετὰ
[1, 111]   καὶ ναῦν τὴν ἐς Κρήτην  ἀπάξουσαν   αὐτόν. δὲ τὸ μὲν
[1, 112]   δὲ καὶ ἄλλην εὗρον ἐπιστολὴν  ἔχουσαν   οὕτως· ~Ἐπιμενίδης Σόλωνι Θάρρει,
[1, 88]   οἱ Πριηνεῖς δὲ αὐτῷ τέμενος  καθιέρωσαν   τὸ Τευτάμειον λεγόμενον. Ἀπεφθέγξατο· οἱ
[1, 100]   ποιήσαις ἀδικεῖς. ὦν παῦσον  τὰν   ἀπήνειαν τῶ παιδός, ἐγὼν
[1, 113]   εὐνομημένοις ἐπεθήκατο Πεισίστρατος, εἶχέ κα  τὰν   ἀρχὰν ἀεί, ἀνδραποδιξάμενος τὼς πολιήτας·
[1, 93]   δὲ ἐγὼν ποτανεστάταν ἐσεῖσθαι Σόλωνι  τὰν   Λίνδον δαμοκρατεομέναν. Καὶ νᾶσος
[1, 113]   Ἀλλ' αἴ κα Πεισίστρατος κατασχέθῃ  τὰν   πόλιν, οὐ μὰν ἐς παῖδας
[1, 85]   δὲ τρόπος πολλάκι βλαβερὰν ἐξέλαμψεν  ἄταν.   ~Καὶ τὸ μὲν ἰσχυρὸν γενέσθαι
[1, 105]   ἔφη τόπον εἰς τὸ ἀλλήλους  ἀπατᾶν   καὶ πλεονεκτεῖν. Ὑπὸ μειρακίου παρὰ
[1, 93]   οἶκος πάντη· φαμὶ δὲ ἐγὼν  ποτανεστάταν   ἐσεῖσθαι Σόλωνι τὰν Λίνδον δαμοκρατεομέναν.
[1, 90]   κεν αἰνήσειε νόῳ πίσυνος Λίνδου  ναέταν   Κλεόβουλον ἀενάοις ποταμοῖς ἄνθεσί τ'
[1, 67]   δημοκρατίᾳ, ἐδεξάμην ἂν μᾶλλον τὴν  δίαιταν   ἔχειν ἐν τῇ παρὰ σοὶ
[1, 92]   πρότερον τί μέλλει πράσσειν· καὶ  ὅταν   εἰσέλθῃ πάλιν, ζητείτω τί ἔπραξε.
[1, 92]   δὲ ἐχθρῶν τὴν ἐπιβουλήν. Καὶ  ὅταν   τις ἐξίῃ τῆς οἰκίας, ζητείτω
[1, 122]   ὧδε· ~Φερεκύδης Θαλῇ. Εὖ θνήσκοις  ὅταν   τοι τὸ χρεὼν ἥκῃ. Νοῦσός
[1, 85]   πᾶσιν ἐν πόλει αἴκε μένῃς·  πλείσταν   γὰρ ἔχει χάριν· αὐθάδης δὲ
[1, 115]   Κρησί τε προειπεῖν τὴν Λακεδαιμονίων  ἧτταν   ὑπ' Ἀρκάδων, καθάπερ προείρηται· καὶ
[1, 70]   αὑτοῦ οἰκίας καλῶς προστατεῖν. Τὴν  γλῶτταν   μὴ προτρέχειν τοῦ νοῦ. Θυμοῦ
[1, 121]   ὄντως, καὶ ζῶν ἐστιν ὄνησις,  χὤταν   μηκέθ' ὑπάρχῃ. Γέγονε δὲ κατὰ
[1, 113]   ἐπεθήκατο Πεισίστρατος, εἶχέ κα τὰν  ἀρχὰν   ἀεί, ἀνδραποδιξάμενος τὼς πολιήτας· νῦν
[1, 96]   Κορίνθιοι δὲ ἐπί τι κενοτάφιον  ἐπέγραψαν   αὐτῷ τόδε· ~Πλούτου καὶ σοφίης
[1, 85]   μεγαλοπρεπῶς ἔθαψεν πόλις, καὶ  ἐπέγραψαν·   Κλεινοῖς ἐν δαπέδοισι Πριήνης φύντα
[1, 28]   ἀμφισβήτησις ἦν, ἕως οἱ Μιλήσιοι  ἔπεμψαν   εἰς Δελφούς· καὶ θεὸς
[1, 72]   οἱ κατὰ τὴν πανήγυριν ἐντιμότατα  παρέπεμψαν.   Ἔστι δὲ καὶ εἰς τοῦτον
[1, 58]   ἀσθενές, στέγειν· ἐὰν δὲ μεῖζον,  διακόψαν   οἴχεσθαι. Ἔφασκέ τε σφραγίζεσθαι τὸν
[1, 31]   ἀποσταλῆναι· τοῦ δὲ περὶ τὴν  Κῴαν   θάλασσαν ναυαγήσαντος, ὕστερον εὑρεθῆναι πρός
[1, 32]   ὑπ' Ἀλεξάνδρου ῥιφῆναι εἰς τὴν  Κῴαν   θάλασσαν πρὸς τῆς Λακαίνης, εἰπούσης
[1, 55]   δὲ καὶ τὰς τιμὰς τῶν  ἐν   ἀγῶσιν ἀθλητῶν, Ὀλυμπιονίκῃ μὲν τάξας
[1, 89]   κάλλει διαφέρειν, μετασχεῖν τε τῆς  ἐν   Αἰγύπτῳ φιλοσοφίας. Γενέσθαι τε αὐτῷ
[1, 63]   οὕτως· Σῶμα μὲν ἦρε Σόλωνος  ἐν   ἀλλοδαπῇ Κύπριον πῦρ· ὀστὰ δ'
[1, 105]   τῆς πατρίδος. ~Ἑρωτηθεὶς τί ἐστιν  ἐν   ἀνθρώποις ἀγαθόν τε καὶ φαῦλον,
[1, 79]   Πιττακὸς νομοθέτης, ὥς φησι Φαβωρῖνος  ἐν   Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ καὶ Δημήτριος ἐν
[1, 98]   τυραννίδα μετέστησε· καὶ οὐκ εἴα  ἐν   ἄστει ζῆν τοὺς βουλομένους, καθά
[1, 72]   ὃς τὸ ἱερὸν ἔκτισε τὸ  ἐν   Βραγχίδαις. Ἦν δὲ γέρων περὶ
[1, 91]   τάδε· Ἀμουσία τὸ πλέον μέρος  ἐν   βροτοῖσι λόγων τε πλῆθος· ἀλλ'
[1, 95]   ὄνομα Λυκόφρων. ~Ἤδη δὲ  ἐν   γήρᾳ καθεστὼς μετεπέμπετο αὐτὸν ὅπως
[1, 105]   ἐς Σάρδεις, πρὸ μεγάλου ποιούμενος  ἐν   γνώμῃ τοι γενέσθαι. ~ΜΥΣΩΝ Μύσων
[1, 85]   πόλις, καὶ ἐπέγραψαν· Κλεινοῖς  ἐν   δαπέδοισι Πριήνης φύντα καλύπτει ἥδε
[1, 71]   χρυσὸς ἐξετάζεται, διδοὺς βάσανον φανεράν·  ἐν   δὲ χρυσῷ ἀνδρῶν ἀγαθῶν τε
[1, 40]   Πανιωνίῳ καὶ ἐν Κορίνθῳ καὶ  ἐν   Δελφοῖς συνελθεῖν αὐτούς. ~Διαφωνοῦνται δὲ
[1, 58]   τὸ συνειπεῖν, ὡς Ἀπολλόδωρός φησιν  ἐν   δευτέρῳ Περὶ νομοθετῶν. Ἀλλὰ καὶ
[1, 118]   νοσήσαντα αὐτὸν ὑπὸ Πυθαγόρου ταφῆναι  ἐν   Δήλῳ. Οἱ δὲ φθειριάσαντα τὸν
[1, 67]   περὶ παντός μοι ἦν οἰκεῖν  ἐν   δημοκρατίᾳ, ἐδεξάμην ἂν μᾶλλον τὴν
[1, 107]   εἶναι τὸν Μύσωνα. Σωσικράτης δ'  ἐν   Διαδοχαῖς, ἀπὸ μὲν πατρὸς Ἠτεῖον
[1, 116]   Βάβυος Σύριος, καθά φησιν Ἀλέξανδρος  ἐν   Διαδοχαῖς, Πιττακοῦ διακήκοεν. Τοῦτόν φησι
[1, 120]   ἐπίγραμμα τόδε· ~Τῆς σοφίης πάσης  ἐν   ἐμοὶ τέλος· ἢν δέ τι
[1, 29]   Ἀχιλλέως καὶ Ἀλέξων Μύνδιος  ἐν   ἐνάτῳ Μυθικῶν. Εὔδοξος δ'
[1, 117]   μήτε ἄργυρον, ὥς φησι Θεόπομπος  ἐν   Θαυμασίοις· προστάξαι δὲ αὐτῷ ὄναρ
[1, 83]   οὐδὲ προσήκατο. ~Οἱ δὲ λέγουσιν  ἐν   Θήβαις τῷ Ἡρακλεῖ αὐτὸν ἀναθεῖναι,
[1, 47]   Ἔπεισε δὲ αὐτοὺς καὶ τὴν  ἐν   Θρᾴκῃ χερρόνησον προσκτήσασθαι. ~Ἵνα δὲ
[1, 51]   καλλίονι ἐκεῖθέν τε ἀπαλλαγεὶς ἐγένετο  ἐν   Κιλικίᾳ, καὶ πόλιν συνῴκισεν ἣν
[1, 40]   τινες καὶ ἐν Πανιωνίῳ καὶ  ἐν   Κορίνθῳ καὶ ἐν Δελφοῖς συνελθεῖν
[1, 112]   καταλογάδην περὶ θυσιῶν καὶ τῆς  ἐν   Κρήτῃ πολιτείας καὶ περὶ Μίνω
[1, 38]   νεώτερος, ἄδοξος, οὗ μνημονεύει Διονύσιος  ἐν   Κριτικοῖς. ~Ὁ δ' οὖν σοφὸς
[1, 76]   αὐτοῦ Τυρραῖον καθήμενον ἐπὶ κουρείου  ἐν   Κύμῃ χαλκεύς τις πέλεκυν ἐμβαλὼν
[1, 102]   ὢν ἐν τῷ ἑλληνίζειν, τοξευθεὶς  ἐν   κυνηγεσίῳ πρὸς τἀδελφοῦ τελευτᾷ, εἰπὼν
[1, 62]   τίθησι τοὺς νόμους. Ἐτελεύτησε δ'  ἐν   Κύπρῳ βιοὺς ἔτη ὀγδοήκοντα, τοῦτον
[1, 108]   γεγονέναι· μισανθρωπεῖν γάρ. ~Ὀφθῆναι γοῦν  ἐν   Λακεδαίμονι μόνον ἐπ' ἐρημίας γελῶντα·
[1, 104]   ἐν μικροῖς πίνουσι, πλησθέντες δὲ  ἐν   μεγάλοις. Ἑπιγράφεται δὲ αὐτοῦ ταῖς
[1, 71]   ᾀδομένων αὐτοῦ μάλιστα εὐδοκίμησεν ἐκεῖνο·  Ἐν   μὲν> λιθίναις ἀκόναις χρυσὸς
[1, 104]   φησὶ πῶς Ἕλληνες ἀρχόμενοι μὲν  ἐν   μικροῖς πίνουσι, πλησθέντες δὲ ἐν
[1, 44]   Ἀθηνέων δοκέεις ἄν μοι ἁρμοδιώτατα  ἐν   Μιλήτῳ οἶκον ποιέεσθαι παρὰ τοῖς
[1, 22]   τῶν Ἀρχόντων ἀναγραφῇ. Ἐπολιτογραφήθη δὲ  ἐν   Μιλήτῳ, ὅτε ἦλθε σὺν Νείλεῳ
[1, 70]   μὴ ἐχθαίρειν. Μὴ ἐπιθυμεῖν ἀδυνάτων.  Ἐν   ὁδῷ μὴ σπεύδειν. Λέγοντα μὴ
[1, 68]   ἐν τῇ πρώτῃ, Ἱπποκράτει θυομένῳ  ἐν   Ὀλυμπίᾳ, τῶν λεβήτων αὐτομάτων ζεσάντων,
[1, 115]   τοῦτό φησι Θεόπομπος. Μυρωνιανὸς δὲ  ἐν   Ὁμοίοις φησὶν ὅτι Κούρητα αὐτὸν
[1, 79]   ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ καὶ Δημήτριος  ἐν   Ὁμωνύμοις, ὃς καὶ μικρὸς προσηγορεύθη.
[1, 116]   οὐ μετὰ πολὺ καταδύσεται· καὶ  ἐν   ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ καταδῦναι. Καὶ ἀνιμηθέντος
[1, 40]   Θαλοῦ. Φασὶ δέ τινες καὶ  ἐν   Πανιωνίῳ καὶ ἐν Κορίνθῳ καὶ
[1, 57]   Πεισίστρατος, ὥς φησι Διευχίδας  ἐν   πέμπτῳ Μεγαρικῶν. Ἦν δὲ μάλιστα
[1, 72]   Ἐτελεύτησε δ' ὥς φησιν Ἕρμιππος,  ἐν   Πίσῃ, τὸν υἱὸν Ὀλυμπιονίκην ἀσπασάμενος
[1, 85]   εὐδοκίμησε τάδε· Ἀστοῖσιν ἄρεσκε πᾶσιν  ἐν   πόλει αἴκε μένῃς· πλείσταν γὰρ
[1, 55]   τιμάς, ἀλλὰ μόνων ἐκείνων τῶν  ἐν   πολέμοις τελευτησάντων, ὧν καὶ τοὺς
[1, 34]   σὺ γάρ, Θαλῆ, τὰ  ἐν   ποσὶν οὐ δυνάμενος ἰδεῖν τὰ
[1, 88]   Ἡράκλειτος μάλιστα Αὐτὸν ἐπῄνεσε γράψας·  ἐν   Πριήνῃ Βίας ἐγένετο Τευτάμεω,
[1, 77]   Πιττάκειον. ~Μέμνηται αὐτοῦ καὶ Πλάτων  ἐν   Πρωταγόρᾳ· Ἀνάγκᾳ δ' οὐδὲ θεοὶ
[1, 41]   Ἐπιμενίδην τὸν Κρῆτα· Πλάτων δὲ  ἐν   Πρωταγόρᾳ Μύσωνα ἀντὶ Περιάνδρου· Ἔφορος
[1, 96]   Μιλησίων τυράννῳ. ~Φησὶ δὲ Ἀρίστιππος  ἐν   πρώτῳ Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς περὶ
[1, 104]   αἰδοίων κρατεῖν. Ἐρωτηθεὶς εἰ εἰσὶν  ἐν   Σκύθαις αὐλοί, εἶπεν, Ἀλλ' οὐδὲ
[1, 54]   ἀνὰ πρώτους· οὐ γάρ τι  ἐν   σοὶ ἐνορῶ δολερὸν ἄπιστον·
[1, 31]   ποτ' Ἀριστόδαμον φαῖσ' οὐκ ἀπάλαμνον  ἐν   Σπάρτᾳ λόγον εἴπην· χρήματ' ἄνηρ,
[1, 69]   ταῦτα· γλώττης κρατεῖν, καὶ μάλιστα  ἐν   συμποσίῳ. Μὴ κακολογεῖν τοὺς πλησίον·
[1, 119]   διδοῖ. Σώζεται δὲ καὶ ἡλιοτρόπιον  ἐν   Σύρῳ τῇ νήσῳ. Φησὶ δὲ
[1, 82]   τοῖς πατράσιν αὐτῶν. Χρόνῳ δὲ  ἐν   ταῖς Ἀθήναις, ὡς προείρηται, τοῦ
[1, 40]   τὸ Γνῶθι σαυτόν, ὅπερ Ἀντισθένης  ἐν   ταῖς Διαδοχαῖς Φημονόης εἶναί φησιν,
[1, 102]   τοῦ Σόλωνος εἰπεῖν αὐτῷ, ὅτιπερ  ἐν   ταῖς ἰδίαις πατρίσι ξένους ποιοῦνται.
[1, 104]   Πῶς, ἔλεγεν, ἀπαγορεύοντες τὸ ψεύδεσθαι  ἐν   ταῖς καπηλείαις φανερῶς ψεύδονται; Καὶ
[1, 113]   ἵξεσθαι· δυσμάχανον γὰρ ἀνθρώπως ἐλευθεριάξαντας  ἐν   τεθμοῖς ἀρίστοις δούλως ἦμεν. Τὺ
[1, 114]   ἐσθίων. Μέμνηται αὐτοῦ καὶ Τίμαιος  ἐν   τῇ δευτέρᾳ. Λέγουσι δέ τινες
[1, 72]   Ξέρξῃ συνεβούλευσε τὰς ναῦς συνέχειν  ἐν   τῇ νήσῳ· κἂν ἑαλώκει
[1, 102]   σωθῆναι, διὰ δὲ τὸν φθόνον  ἐν   τῇ οἰκείᾳ ἀπολέσθαι. Ἔνιοι δὲ
[1, 67]   ἂν μᾶλλον τὴν δίαιταν ἔχειν  ἐν   τῇ παρὰ σοὶ βασιλείᾳ
[1, 102]   Ἀνάχαρσις ἑλὼν ἔφη νῦν αὐτὸν  ἐν   τῇ πατρίδι εἶναι καὶ προσήκειν
[1, 23]   τροπὰς προειπεῖν, ὥς φησιν Εὔδημος  ἐν   τῇ Περὶ τῶν ἀστρολογουμένων ἱστορίᾳ·
[1, 64]   ἀλλοδαπὴν δύναμιν πλείονα ἕξεις τῶν  ἐν   τῇ πόλει, καὶ οὐδεὶς ἔτι
[1, 63]   ~Ἔστι δὲ καὶ ἡμέτερον ἐπίγραμμα  ἐν   τῇ προειρημένῃ Παμμέτρῳ, ἔνθα καὶ
[1, 68]   Λυκοῦργον. Οὗτος, ὥς φησιν Ἡρόδοτος  ἐν   τῇ πρώτῃ, Ἱπποκράτει θυομένῳ ἐν
[1, 95]   τεσσαρακοστῆς ἐνάτης Ὀλυμπιάδος. Τοῦτον Ἡρόδοτος  ἐν   τῇ πρώτῃ ξένον φησὶν εἶναι
[1, 22]   ὥς φησι Δημήτριος Φαληρεὺς  ἐν   τῇ τῶν Ἀρχόντων ἀναγραφῇ. Ἐπολιτογραφήθη
[1, 42]   Χαβρίνου, Ἑρμιονέα, Ἀναξαγόραν. Ἱππόβοτος δὲ  ἐν   τῇ Τῶν φιλοσόφων ἀναγραφῇ· Ὀρφέα,
[1, 63]   ἄγαν. Καὶ αὐτόν φησι Διοσκουρίδης  ἐν   τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν, ἐπειδὴ δακρύει τὸν
[1, 33]   τόδε μὲν οὕτως. Ἕρμιππος δ'  ἐν   τοῖς Βίοις εἰς τοῦτον ἀναφέρει
[1, 79]   ταῦτα εἰπεῖν, φησι Καλλίμαχος  ἐν   τοῖς Ἐπιγράμμασι· ~Ξεῖνος Ἀταρνείτης τις
[1, 115]   τε πολλάκις ἀναβεβιωκέναι. ~Θεόπομπος δ'  ἐν   τοῖς Θαυμασίοις, κατασκευάζοντος αὐτοῦ τὸ
[1, 28]   Δελφούς. Ταῦτα δὴ Καλλίμαχος  ἐν   τοῖς Ἰάμβοις ἄλλως ἱστορεῖ, παρὰ
[1, 25]   ἐπὶ πλεῖστον φησι Καλλίμαχος  ἐν   τοῖς Ἰάμβοις Εὔφορβον εὑρεῖν τὸν
[1, 23]   τῆς ἄρκτου τῆς μικρᾶς, λέγων  ἐν   τοῖς Ἰάμβοις οὕτως· Καὶ τῆς
[1, 84]   βοηθουμένῳ, λυθέντος τοῦ δικαστηρίου νεκρὸς  ἐν   τοῖς κόλποις εὑρέθη. ~Καὶ αὐτὸν
[1, 38]   καθά φησι Δημήτριος Μάγνης  ἐν   τοῖς Ὁμωνύμοις, πέντε· ῥήτωρ Καλλατιανός,
[1, 104]   Ἕλλησιν, ὅτι τὸν μὲν καπνὸν  ἐν   τοῖς ὄρεσι καταλείπουσι, τὰ δὲ
[1, 90]   τοῦ Μίδα. Φέρεται δ' αὐτοῦ  ἐν   τοῖς Παμφίλης Ὑπομνήμασι. Καὶ αἴνιγμα
[1, 112]   Μίνως. Ἀλλὰ Δημήτριος Μάγνης  ἐν   τοῖς Περὶ ὁμωνύμων ποιητῶν τε
[1, 46]   καὶ πολλάκις τῶν Ἀθηναίων ἐπταικότων  ἐν   τοῖς πολέμοις καὶ ψηφισαμένων εἴ
[1, 25]   ἔχεται θεωρίας. Δοκεῖ δὲ καὶ  ἐν   τοῖς πολιτικοῖς ἄριστα βεβουλεῦσθαι. Κροίσου
[1, 81]   πόδε· χειροπόδην δὲ διὰ τὰς  ἐν   τοῖς ποσὶ ῥαγάδας, ἃς χειράδας
[1, 34]   αὐτὸν ἀστρονομούμενον καὶ Τίμων, καὶ  ἐν   τοῖς Σίλλοις ἐπαινεῖ αὐτὸν λέγων·
[1, 107]   σωφρονέστατον πάντων. Ἀριστόξενος δέ φησιν  ἐν   τοῖς σποράδην οὐ πόρρω Τίμωνος
[1, 62]   χώραν σπεῖραι. Ὅθεν καὶ Κρατῖνος  ἐν   τοῖς Χείρωσί φησιν, αὐτὸν ποιῶν
[1, 37]   ἐναντίων ὄντων. Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος  ἐν   τοῖς Χρονικοῖς γεγενῆσθαι αὐτὸν κατὰ
[1, 74]   χωρίον. Ὕστερον μέντοι φησὶν Ἀπολλόδωρος  ἐν   τοῖς Χρονικοῖς διαδικασθῆναι τοὺς Ἀθηναίους
[1, 115]   ἐλήφθησαν πρὸς Ὀρχομενῷ. Γηρᾶσαί τ'  ἐν   τοσαύταις ἡμέραις αὐτὸν ὅσαπερ ἔτη
[1, 71]   ὡς οὐδὲν συνειδείη ἄνομον ἑαυτῷ  ἐν   τῷ βίῳ· διστάζειν δὲ περὶ
[1, 26]   δὲ καὶ Ἱερώνυμος Ῥόδιος  ἐν   τῷ δευτέρῳ τῶν Σποράδην ὑπομνημάτων
[1, 76]   τελευτήσαντος κεκληρονομηκέναι. ~Παμφίλη δέ φησιν  ἐν   τῷ δευτέρῳ τῶν Ὑπομνημάτων, ὡς
[1, 119]   τῇ νήσῳ. Φησὶ δὲ Δοῦρις  ἐν   τῷ δευτέρῳ τῶν Ὡρῶν ἐπιγεγράφθαι
[1, 106]   τὴν Πυθίαν εἰπεῖν ἅπερ προείρηται  ἐν   τῷ Θαλοῦ βίῳ ὑπὲρ Χίλωνος.
[1, 55]   τῷ βουλομένῳ γράφεσθαι. Λυσίας δ'  ἐν   τῷ κατὰ Νικίδου Δράκοντά φησι
[1, 89]   ποιήτριαν, ἧς μέμνηται καὶ Κρατῖνος  ἐν   τῷ ὁμωνύμῳ δράματι, πληθυντικῶς ἐπιγράψας.
[1, 98]   δὲ καὶ Ἡρακλείδης καὶ Παμφίλη  ἐν   τῷ πέμπτῳ τῶν Ὑπομνημάτων δύο
[1, 94]   ὥς φησιν Ἡρακλείδης Ποντικὸς  ἐν   τῷ Περὶ ἀρχῆς, παῖδας ἐξ
[1, 29]   Θυρίων ἐκαλεῖτο, καθά φησιν Ἔλευσις  ἐν   τῷ Περὶ Ἀχιλλέως καὶ Ἀλέξων
[1, 32]   Βίαντι πεμφθῆναι· ~διὰ τί δέ,  ἐν   τῷ περὶ Βίαντος λέξομεν. Ἄλλοι
[1, 38]   Λυκοῦργον· τέταρτος οὗ μέμνηται Δοῦρις  ἐν   τῷ Περὶ ζωγραφίας· πέμπτος νεώτερος,
[1, 111]   πολὺ μετήλλαξεν, ὥς φησι Φλέγων  ἐν   τῷ Περὶ μακροβίων βιοὺς ἔτη
[1, 112]   ὥς φησι Λόβων Ἀργεῖος  ἐν   τῷ Περὶ ποιητῶν. Λέγεται δὲ
[1, 118]   ὄρους αὑτὸν δισκῆσαι. Ἀριστόξενος δ'  ἐν   τῷ Περὶ Πυθαγόρου καὶ τῶν
[1, 42]   Σκάβρα Ἀργεῖον. ~Ἕρμιππος δ'  ἐν   τῷ Περὶ τῶν σοφῶν ἑπτακαίδεκά
[1, 60]   ἀνθρώποις συνεβούλευσεν, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος  ἐν   τῷ Περὶ τῶν φιλοσόφων αἱρέσεων,
[1, 108]   Μέμνηται γὰρ αὐτοῦ καὶ οὗτος  ἐν   τῷ Πρωταγόρᾳ, ἀντὶ Περιάνδρου θεὶς
[1, 39]   καὶ παρ' ἡμῖν ἐς αὐτὸν  ἐν   τῷ πρώτῳ τῶν Ἐπιγραμμάτων
[1, 30]   καὶ οὕτω περιενεχθῆναι. Ἄνδρων δ'  ἐν   τῷ Τρίποδι Ἀργείους ἆθλον ἀρετῆς
[1, 114]   Νυμφῶν ἔδεσμά τι καὶ φυλάττοι  ἐν   χηλῇ βοός· προσφερόμενός τε κατ'
[1, 106]   Χίλωνος. Οἰταῖον τινά φημι Μύσωνα  ἐν   Χηνὶ γενέσθαι σοῦ μᾶλλον πραπίδεσσιν
[1, 35]   δόξαν· ἕν τι μάτευε σοφόν,  ἕν   τι κεδνὸν αἱροῦ· βύσεις γὰρ
[1, 35]   πολλὰ ἔπη φρονίμην ἀπεφήνατο δόξαν·  ἕν   τι μάτευε σοφόν, ἕν τι
[1, 99]   τῷ Πυθοῖ Ἀπόλλωνι τοῦ εἰς  ἓν   ἐλθόντας εὑρεῖν. Ἀξοῦντί τε καὶ
[1, 48]   τὸν Αἴας δ' ἐκ Σαλαμῖνος  ἄγεν   δυοκαίδεκα νῆας- στῆσε δ' ἄγων
[1, 85]   Τῇδε Βίαντα κέκευθα, τὸν ἀτρέμας  ἤγαγεν   Ἑρμῆς εἰς Ἀίδην, πολιῷ γήραϊ
[1, 25]   ἐστιν Ἀπολλόδωρος λογιστικός. Οὗτος  προήγαγεν   ἐπὶ πλεῖστον φησι Καλλίμαχος
[1, 104]   τοὺς ἀθλητὰς ἐπιμαίνεσθαι ἀλλήλοις. Πῶς,  ἔλεγεν,   ἀπαγορεύοντες τὸ ψεύδεσθαι ἐν ταῖς
[1, 105]   καὶ φαῦλον, ἔφη, Γγλῶσσα. Κρεῖττον  ἔλεγεν   ἕνα φίλον ἔχειν πολλοῦ ἄξιον
[1, 26]   τῆς μητρὸς ἀναγκαζούσης αὐτὸν γῆμαι  ἔλεγεν,   οὐδέπω καιρός. Εἶτα, ἐπειδὴ παρήβησεν
[1, 63]   ἄχθεα κουφότατα. Ἀπεφθέγξατο δέ, φασί,  Μηδὲν   ἄγαν. Καὶ αὐτόν φησι Διοσκουρίδης
[1, 41]   Χίλων σοφός, ὃς τάδ' ἔλεξε·  μηδὲν   ἄγαν· καιρῷ πάντα πρόσεστι καλά.
[1, 44]   τῇ γραφῇ. Ἡμέες δὲ οἱ  μηδὲν   γράφοντες περιχωρέομεν τήν τε Ἑλλάδα
[1, 66]   δουλεύουσι Πεισιστράτῳ. Σόλων Πεισιστράτῳ. Πιστεύω  μηδὲν   κακὸν ἐκ σοῦ πείσεσθαι. Καὶ
[1, 54]   πιστεύων μοι καὶ ἀνωμότῳ, ἄχαρι  μηδὲν   πείσεσθαι Σόλωνα ἐκ Πεισιστράτου. Ἴσθι
[1, 92]   βέλτιστα συμβουλεύειν· ἡδονῆς κρατεῖν· βίᾳ  μηδὲν   πράττειν· τέκνα παιδεύειν· ἐχθρὰν διαλύειν.
[1, 97]   ἔθελεν. Τούτου ἐστὶ καὶ τὸ  Μηδὲν   χρημάτων ἕνεκα πράττειν· δεῖν γὰρ
[1, 23]   τοῦ Σαμίου. Καλλίμαχος δ' αὐτὸν  οἶδεν   εὑρέτην τῆς ἄρκτου τῆς μικρᾶς,
[1, 63]   παρειλήφαμεν, πρὸς τὸν εἰπόντα, Ἀλλ'  οὐδὲν   ἀνύτεις, εἰπεῖν, δι' αὐτὸ δὲ
[1, 63]   αὐτὸ δὲ τοῦτο δακρύω, ὅτι  οὐδὲν   ἀνύτω. Φέρονται δὲ αὐτοῦ καὶ
[1, 52]   αἰόλον ἀνδρός, εἰς ἔργον δ'  οὐδὲν   γιγνόμενον βλέπετε. Καὶ οὗτος μὲν
[1, 78]   ποτὶ φῶτα κακόν. Πιστὸν γὰρ  οὐδὲν   γλῶσσα διὰ στόματος λαλεῖ διχόμυθον
[1, 93]   νᾶσος πελαγία, ἔνθα οἰκέοντι  οὐδὲν   δεινὸν ἐκ Πεισιστράτω. Καὶ τοὶ
[1, 105]   τούτων καὶ ἐπιτηδεύματα. Χρυσοῦ δ'  οὐδὲν   δέομαι, ἀλλ' ἀπόχρη με ἐπανήκειν
[1, 35]   τί οὐκ ἀποθνήσκεις; Ὅτι, ἔφη,  οὐδὲν   διαφέρει. ~Πρὸς τὸν πυθόμενον τί
[1, 44]   καὶ γὰρ ἐνθαῦτά τοι δεινὸν  οὐδέν.   Εἰ δὲ ἀσχαλήσεις ὅτι καὶ
[1, 35]   Σοφώτατον χρόνος· ἀνευρίσκει γὰρ πάντα.  Οὐδὲν   ἔφη τὸν θάνατον διαφέρειν τοῦ
[1, 53]   ἀφείλοντο. Τά τε ἄλλα ἁμαρτάνω  οὐδὲν   περὶ θεοὺς περὶ
[1, 23]   κατά τινας μὲν σύγγραμμα κατέλιπεν  οὐδέν·   γὰρ εἰς αὐτὸν ἀναφερομένη
[1, 32]   ἕως τῆς Κῶ· καὶ ὡς  οὐδὲν   ἤνυτον, τοῖς Μιλησίοις μητροπόλει οὔσῃ
[1, 43]   ἐφ' ὁποιοισοῦν ἐπιτρέπειν χρῆμα ἐς  οὐδὲν   ὄφελος. Εἰ δή τοι ἥδιον,
[1, 86]   Σιωπῶ, ἔφη, ὅτι περὶ τῶν  οὐδέν   σοι προσηκόντων πυνθάνῃ. ~Ἐρωτηθεὶς τί
[1, 71]   γηραιὸν ἤδη ὄντα εἰπεῖν ὡς  οὐδὲν   συνειδείη ἄνομον ἑαυτῷ ἐν τῷ
[1, 81]   παῖδα τῶν βασιλήων πολυχρυσότατον πέλειν.  Οὐδέν   τε πλέον ἄμμιν ἱκομένοις ἐς
[1, 100]   Περιάνδρῳ Τῷ μὲν κήρυκι σεῦ  οὐδὲν   ὑπεκρινάμην· ἀγαγὼν δὲ αὐτὸν ἐς
[1, 64]   εἰσὶν ὠφέλιμοι· κακῶς δὲ ἀγόντων,  οὐδὲν   ὠφελοῦσιν. ~Οὐδ' οἱ ἐμοὶ ἀμείνους
[1, 72]   Ὀλυμπιάδα, ὅτε Αἴσωπος λογοποιὸς  ἤκμαζεν.   Ἐτελεύτησε δ' ὥς φησιν Ἕρμιππος,
[1, 51]   Σόλιοι. Ὅτε δὲ τὸν Πεισίστρατον  ἔμαθεν   ἤδη τυραννεῖν, τάδε ἔγραψε πρὸς
[1, 120]   πάντων ἀνθρώπων γνώμας εἶδε καὶ  ἐξέμαθεν.   Ἔστι καὶ ἡμῶν οὕτως ἔχον
[1, 110]   ἤγαγε πρὸς τὸν Ἄρειον πάγον.  Κἀκεῖθεν   εἴασεν ἰέναι οἷ βούλοιντο, προστάξας
[1, 57]   οἷον ὅπου πρῶτος ἔληξεν,  ἐκεῖθεν   ἄρχεσθαι τὸν ἐχόμενον. Μᾶλλον οὖν
[1, 60]   ~Ὅτ' οὖν Πεισίστρατος ἑαυτὸν κατέτρωσεν,  ἐκεῖθεν   ἔφη ταῦτα φῦναι. Τοῖς τε
[1, 51]   ἄνθει κεκόσμηνται καὶ μυρίῳ καλλίονι  ἐκεῖθέν   τε ἀπαλλαγεὶς ἐγένετο ἐν Κιλικίᾳ,
[1, 50]   εἰς Κύπρον, καὶ πρὸς Κροῖσον  ἦλθεν,   ὅτε καὶ ἐρωτηθεὶς ὑπ' αὐτοῦ,
[1, 108]   τοῦτο. Φησὶ δ' Ἀριστόξενος ὅτι  ἔνθεν   καὶ ἄδοξος ἦν, ὅτι μηδὲ
[1, 102]   ταῖς ἰδίαις πατρίσι ξένους ποιοῦνται.  Ἔνθεν   Ἀνάχαρσις ἑλὼν ἔφη νῦν
[1, 51]   ἐλέχθησαν. Καί εἰσιν οἱ μὲν  ἔνθεν   Σολεῖς, οἱ δ' ἀπὸ Κύπρου
[1, 23]   τῇ Περὶ τῶν ἀστρολογουμένων ἱστορίᾳ·  ὅθεν   αὐτὸν καὶ Ξενοφάνης καὶ Ἡρόδοτος
[1, 108]   ἀλλὰ κώμης, καὶ ταῦτα ἀφανοῦς.  Ὅθεν   διὰ τὴν ἀδοξίαν αὐτοῦ καὶ
[1, 107]   μὲν οὖν δῆμον εἶναι Λακωνικῆς,  ὅθεν   εἶναι τὸν Μύσωνα. Σωσικράτης δ'
[1, 49]   Πεισιστρατίδαι ὄντες, μαίνεσθαι ἔλεγον αὐτόν·  ὅθεν   εἶπε ταυτί· Δείξει δὴ μανίην
[1, 110]   καὶ οὕτω λῆξαι τὸ κακόν.  Ὅθεν   ἔτι καὶ νῦν ἔστιν εὑρεῖν
[1, 110]   τοῖς Ἕλλησι θεοφιλέστατος εἶναι ὑπελήφθη.  Ὅθεν   καὶ Ἀθηναίοις τότε λοιμῷ κατεχομένοις
[1, 72]   κακὰ διέθηκε. Βραχυλόγος τε ἦν·  ὅθεν   καὶ Ἀρισταγόρας Μιλήσιος τοῦτον
[1, 84]   τῇ τῶν λόγων ἰσχύϊ προσεχρῆτο.  Ὅθεν   καὶ Δημόδοκος Λέριος τοῦτο
[1, 56]   υἱοὺς δημοσίᾳ τρέφεσθαι καὶ παιδεύεσθαι.  ~Ὅθεν   καὶ ἐζήλουν πολλοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ
[1, 62]   τεφρώσαντας εἰς τὴν χώραν σπεῖραι.  Ὅθεν   καὶ Κρατῖνος ἐν τοῖς Χείρωσί
[1, 95]   ὃν φθάσαντες οἱ Κερκυραῖοι διεχρήσαντο.  Ὅθεν   ὀργισθεὶς ἔπεμψε τοὺς παῖδας αὐτῶν
[1, 117]   Ἐφεσίους νικῆσαι πυθέσθαι τινὸς παριόντος  πόθεν   εἴη, τοῦ δ' εἰπόντος Ἐξ
[1, 53]   κλήρου δεκάτην, οὐκ ἐμοί, ἀλλ'  ὁπόθεν   ἔσται ἀναλοῦν εἴς τε θυσίας
[1, 93]   Πεισιστράτω. Καὶ τοὶ ἕταροι δὲ  ἑκάστοθεν   πὰρ τὺ βασοῦνται. ~ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ. Περίανδρος
[1, 89]   ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς ἀνανεώσασθαι αὐτὸν  κτισθὲν   ὑπὸ Δαναοῦ. Οὗτος ἐποίησεν ᾄσματα
[1, 53]   τιμῆς· ὁποῖα δὲ καὶ τοῖς  πρόσθεν   βασιλεῦσιν ἦν τὰ ῥητὰ γέρα.
[1, 118]   δάκτυλον εἰπεῖν, Χροῒ δῆλα· καὶ  τοὐντεῦθεν   παρὰ τοῖς φιλολόγοις λέξις
[1, 83]   δὲ σωροὺς ψάμμου χέας καὶ  ἄνωθεν   σῖτον περιχέας ἔδειξε τῷ ἀνθρώπῳ·
[1, 32]   τοὺς Κῴους πολεμοῦσι. Καὶ πολλῶν  ἑκατέρωθεν   πιπτόντων ἐκπίπτει χρησμὸς δοῦναι τῷ
[1, 96]   Ἔφορος ἱστορεῖ ὡς εὔξαιτο, εἰ  νικήσειεν   Ὀλύμπια τεθρίππῳ, χρυσοῦν ἀνδριάντα ἀναθεῖναι·
[1, 71]   τὸν νόμον, τὸν δὲ φίλον  πείσειεν   ἀποδικάσαι αὐτοῦ, ἵνα ἀμφότερα καὶ
[1, 100]   εἰ ἐπέροιο τι μευ  ἀκούσειεν   ἴδοι. Σὺ δὲ ποίει
[1, 59]   εἶπεν. Πῶς τε ἥκιστ' ἂν  ἀδικοῖεν   οἱ ἄνθρωποι, Εἰ ὁμοίως, ἔφη,
[1, 90]   Σιμωνίδου ᾆσμα, ὅπου φησί· Τίς  κεν   αἰνήσειε νόῳ πίσυνος Λίνδου ναέταν
[1, 97]   ἀθυμήσας σοφὸς Περίανδρος ἀπέσβη,  οὕνεκεν   οὐκ ἔτυχεν πρήξιος ἧς ἔθελεν.
[1, 73]   ~Φωσφόρε, σοί, Πολύδευκες, ἔχω χάριν,  οὕνεκεν   υἱὸς Χίλωνος πυγμῇ χλωρὸν ἕλεν
[1, 109]   παρ' ἑτέρῳ τὴν κτῆσιν, πάλιν  ἧκεν   εἰς ἄστυ διαπορούμενος. Κἀκεῖ δὲ
[1, 45]   τί. Ἔπειτα τοὺς λοιποὺς νόμους  ἔθηκεν,   οὓς μακρὸν ἂν εἴη διεξιέναι,
[1, 75]   οἱ Μυτιληναῖοι· δὲ ἱερὰν  ἀνῆκεν,   ἥτις νῦν Πιττάκειος καλεῖται. Σωσικράτης
[1, 73]   οὕνεκεν υἱὸς Χίλωνος πυγμῇ χλωρὸν  ἕλεν   κότινον. Εἰ δ' πατὴρ
[1, 97]   οὕνεκεν οὐκ ἔτυχεν πρήξιος ἧς  ἔθελεν.   Τούτου ἐστὶ καὶ τὸ Μηδὲν
[1, 118]   ταῦτα Φερεκύδην. ~Ὁ μὲν οὖν>  ἀπήγγειλεν·   οἱ δὲ μετὰ μίαν ἐπελθόντες
[1, 29]   ~ὁ δὲ τῷ Διδυμεῖ Ἀπόλλωνι  ἀπέστειλεν,   εἰπὼν οὕτω κατὰ τὸν Καλλίμαχον
[1, 28]   πρῶτον εἶναι τὸν θεὸν καὶ  ἀπέστειλεν   εἰς Δελφούς. Ταῦτα δὴ
[1, 93]   Ἀπεφθέγξατο· μέτρον ἄριστον. Καὶ Σόλωνι  ἐπέστειλεν   οὕτω· Κλεόβουλος Σόλωνι Πολλοὶ μέν
[1, 105]   κεραμικὸν τροχόν, ὥς τινες. Καὶ  ἐπέστειλεν   ὧδε· Ἀνάχαρσις Κροίσῳ. Ἐγώ, βασιλεῦ
[1, 121]   πεντηκοστὴν καὶ ἐνάτην Ὀλυμπιάδα. Καὶ  ἐπέστειλεν   ὧδε· ~Φερεκύδης Θαλῇ. Εὖ θνήσκοις
[1, 64]   θεῖον καὶ οἱ νόμοι, εὖ  μὲν   ἀγόντων, εἰσὶν ὠφέλιμοι· κακῶς δὲ
[1, 100]   τὸν Περιάνδρου. ~Περίανδρος Προκλεῖ. Ἐμὶν  μὲν   ἀκούσιον τᾶς δάμαρτος τὸ ἄγος·
[1, 78]   ἄπιστον, Θάλασσα. ~Ἕλεγέ τε συνετῶν  μὲν   ἀνδρῶν, πρὶν γενέσθαι τὰ δυσχερῆ,
[1, 62]   λέγοντα· Οἰκῶ δὲ νῆσον, ὡς  μὲν   ἀνθρώπων λόγος, ἐσπαρμένος κατὰ πᾶσαν
[1, 111]   ἀπάξουσαν αὐτόν. δὲ τὸ  μὲν   ἀργύριον οὐ προσήκατο· φιλίαν δὲ
[1, 119]   δύο γεγονέναι Φερεκύδας Συρίους, τὸν  μὲν   ἀστρολόγον, τὸν δὲ θεολόγον υἱὸν
[1, 74]   μαχομένων Ἀθηναίων καὶ Μυτιληναίων ἐστρατήγει  μὲν   αὐτός, Ἀθηναίων δὲ Φρύνων παγκρατιαστὴς
[1, 92]   μηδὲ μάχεσθαι, ἀλλοτρίων παρόντων· τὸ  μὲν   γὰρ ἄνοιαν, τὸ δὲ μανίαν
[1, 41]   περὶ τοῦ ἀριθμοῦ αὐτῶν. Λεάνδριος  μὲν   γὰρ ἀντὶ Κλεοβούλου καὶ Μύσωνος
[1, 70]   μᾶλλον κέρδος αἰσχρόν·  μὲν   γὰρ ἅπαξ ἐλύπησε, τὸ δὲ
[1, 68]   ἔφορος ἐγένετο, αὐτοῦ ὄντος, Ἐγὼ  μὲν   γὰρ ἐπίσταμαι, εἶπεν, ἀδικεῖσθαι, σὺ
[1, 122]   οὐ δοκιμώσητε, μὴ φήνῃς. Ἐμοὶ  μὲν   γὰρ οὔκω ἥνδανεν. Ἔστι δὲ
[1, 87]   μεταξὺ ἐχθρῶν φίλων· τῶν  μὲν   γὰρ φίλων πάντως ἐχθρὸν ἔσεσθαι
[1, 72]   κατεβυθίσθη. ~Καὶ εὖ προὐνοήσατο. Δημάρατος  μὲν   γὰρ φυγὰς ὢν Λακεδαιμονίων Ξέρξῃ
[1, 64]   τις καὶ τῶν ἀνυπόπτων,  μὲν   δεδιὼς περὶ αὑτῷ, δὲ
[1, 80]   με καλεῖ γάμος· μία  μὲν   δὴ νύμφη καὶ πλούτῳ καὶ
[1, 66]   δεινότατα ἁψάμενον τῆς τυραννίδος. ~Ἤρξατο  μὲν   δημαγωγεῖν· εἶτα δὲ ἑαυτῷ τραύματα
[1, 49]   συνιέντων, ἀνδρειότερος δὲ τῶν ἐπισταμένων  μέν,   διὰ δέος δὲ σιωπώντων. Καὶ
[1, 59]   καὶ τούτων τοὺς τυράννους ποτὲ  μὲν   ἕκαστον μέγαν ἄγειν καὶ λαμπρόν,
[1, 52]   ἔσχετε δουλοσύνην. Ὑμέων δ' εἷς  μὲν   ἕκαστος ἀλώπεκος ἴχνεσι βαίνει, σύμπασιν
[1, 49]   εἶπε ταυτί· Δείξει δὴ μανίην  μὲν   ἐμὴν βαιὸς χρόνος ἀστοῖς, δείξει,
[1, 58]   ὁμοίους· καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ἐὰν  μὲν   ἐμπέσῃ τι κοῦφον καὶ ἀσθενές,
[1, 104]   θαυμάζειν φησὶ πῶς Ἕλληνες ἀρχόμενοι  μὲν   ἐν μικροῖς πίνουσι, πλησθέντες δὲ
[1, 51]   σολοικίζειν ἐλέχθησαν. Καί εἰσιν οἱ  μὲν   ἔνθεν Σολεῖς, οἱ δ' ἀπὸ
[1, 22]   Δοῦρις καὶ Δημόκριτός φασι, πατρὸς  μὲν   Ἐξαμύου, μητρὸς δὲ Κλεοβουλίνης, ἐκ
[1, 80]   ἔρχεο, φησί, μετ' ἴχνια. Χὠ  μὲν   ἐπέστη πλησίον· οἱ δ' ἔλεγον·
[1, 43]   Σόλων Ἀθηναῖος, εἰ πλώσαντες  μὲν   ἐς Κρήτην κατὰ τὴν τῶν
[1, 43]   τοὺς Ἕλληνας φαίνειν. Καὶ τάχα  μὲν   γνώμη τοι δικαίη ἐς
[1, 98]   αἰσχρόν· δημοκρατία κρεῖττον τυραννίδος· ~αἱ  μὲν   ἡδοναὶ φθαρταί, αἱ δὲ τιμαὶ
[1, 101]   ~ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ. Ἀνάχαρσις Σκύθης Γνούρου  μὲν   ἦν υἱός, ἀδελφὸς δὲ Καδουίδα
[1, 109]   Θεόπομπος καὶ ἄλλοι συχνοί, πατρὸς  μὲν   ἦν Φαιστίου, οἱ δὲ Δωσιάδα,
[1, 120]   φησιν περὶ αὐτοῦ· Ὥς  μὲν   ἠνορέῃ τε κεκασμένος ἠδὲ καὶ
[1, 63]   καὶ μέλεσιν, ἔχον οὕτως· Σῶμα  μὲν   ἦρε Σόλωνος ἐν ἀλλοδαπῇ Κύπριον
[1, 22]   Ἦν τοίνυν Θαλῆς, ὡς  μὲν   Ἡρόδοτος καὶ Δοῦρις καὶ Δημόκριτός
[1, 86]   βλαβερὰν ἐξέλαμψεν ἄταν. ~Καὶ τὸ  μὲν   ἰσχυρὸν γενέσθαι τῆς φύσεως ἔργον·
[1, 81]   κατεσοβαρεύετο αὐτοῦ. Τοῦτον Ἀλκαῖος σαράποδα  μὲν   καὶ σάραπον ἀποκαλεῖ διὰ τὸ
[1, 119]   συνέγραψεν, οὗ ἀρχή· Ζὰς  μὲν   καὶ Χρόνος ἦσαν ἀεὶ καὶ
[1, 104]   παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι τὸν  μὲν   καπνὸν ἐν τοῖς ὄρεσι καταλείπουσι,
[1, 71]   γάρ ποτε φίλῳ δίκην αὐτὸς  μὲν   κατὰ τὸν νόμον, τὸν δὲ
[1, 100]   Θρασύβουλος οὕτω· Θρασύβουλος Περιάνδρῳ Τῷ  μὲν   κήρυκι σεῦ οὐδὲν ὑπεκρινάμην· ἀγαγὼν
[1, 59]   οἱ μὴ ἀδικούμενοι. Καὶ τὸν  μὲν   κόρον ὑπὸ τοῦ πλούτου γεννᾶσθαι,
[1, 91]   τριάκοντα διάνδιχα εἶδος ἔχουσαι· αἱ  μὲν   λευκαὶ ἔασιν ἰδεῖν, αἱ δ'
[1, 71]   αὐτοῦ μάλιστα εὐδοκίμησεν ἐκεῖνο· Ἐν  μὲν>   λιθίναις ἀκόναις χρυσὸς ἐξετάζεται,
[1, 58]   παράλων ἐτάχθη. Ἔλεγε δὲ τὸν  μὲν   λόγον εἴδωλον εἶναι τῶν ἔργων·
[1, 58]   οἴχεσθαι. Ἔφασκέ τε σφραγίζεσθαι τὸν  μὲν   λόγον σιγῇ, τὴν δὲ σιγὴν
[1, 64]   τοι ἐπιβουλεύειν. Σὺ δὲ εἰ  μὲν   μέλλεις ἐκποδὼν ἅπαντας ποιήσεσθαι, οὐκ
[1, 98]   αἱ δὲ τιμαὶ ἀθάνατοι· εὐτυχῶν  μὲν   μέτριος ἴσθι, δυστυχῶν δὲ φρόνιμος·
[1, 65]   στρατηγείου τὰ ὅπλα εἶπον τῶν  μὲν   μὴ αἰσθανομένων Πεισίστρατον τυραννησείοντα εἶναι
[1, 94]   δύο, Κύψελον καὶ Λυκόφρονα· τὸν  μὲν   νεώτερον συνετόν, τὸν δὲ πρεσβύτερον
[1, 122]   τὰς Φερεκύδεω ταφάς. Καὶ οὗτοι  μὲν   οἱ κληθέντες σοφοί, οἷς τινες
[1, 103]   πῶς παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγωνίζονται  μὲν   οἱ τεχνῖται, κρίνουσι δὲ οἱ
[1, 104]   Σκύθης ἐστίν, ἔφη, Ἀλλ' ἐμοῦ  μὲν   ὄνειδος πατρίς, σὺ δὲ
[1, 33]   χάριν ἔχειν τῇ Τύχῃ· πρῶτον  μὲν   ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ
[1, 61]   φρενὸς γεγωνῇ. Γέγραφε δὲ δῆλον  μὲν   ὅτι τοὺς νόμους, καὶ δημηγορίας
[1, 64]   ἢν μὴ ὕποπτος εἴης. Ἄριστον  μὲν   οὖν ἀπέχεσθαι, ἵνα τῆς αἰτίας
[1, 118]   ἐπεσκηφέναι τε ταῦτα Φερεκύδην. ~Ὁ  μὲν   οὖν> ἀπήγγειλεν· οἱ δὲ μετὰ
[1, 107]   τί ἐστιν Ἠτεῖος. Παρμενίδης  μὲν   οὖν δῆμον εἶναι Λακωνικῆς, ὅθεν
[1, 79]   νόμων καταλογάδην τοῖς πολίταις. Ἤκμαζε  μὲν   οὖν περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν δευτέραν
[1, 62]   τεκνοῖ Σαλαμὶς θεσμοθέτην ἱερόν. Ἤκμαζε  μὲν   οὖν περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν ἕκτην
[1, 33]   τῷ Διδυμεῖ τίθησιν Ἀπόλλωνι. ~Κῴοις  μὲν   οὖν τοῦτον ἐχρήσθη τὸν τρόπον·
[1, 33]   Καὶ ὡς προείρηται. Καὶ τόδε  μὲν   οὕτως. Ἕρμιππος δ' ἐν τοῖς
[1, 107]   Σωσικράτης δ' ἐν Διαδοχαῖς, ἀπὸ  μὲν   πατρὸς Ἠτεῖον εἶναι, ἀπὸ δὲ
[1, 55]   μὴ ἐστέρησο τῆς πατρίδος. ~Ταῦτα  μὲν   Πεισίστρατος. Σόλων δὲ ὅρον ἀνθρωπίνου
[1, 59]   Καὶ γὰρ ἐκείνων ἑκάστην ποτὲ  μὲν   πλείω σημαίνειν, ποτὲ δὲ ἥττω·
[1, 82]   ἑπτὰ ὑπὸ Σατύρου. Τοῦτον οἱ  μὲν   πλούσιον, Δοῦρις δὲ πάροικόν φησι
[1, 65]   δὲ ἐμαρτυράμην· πατρίς, οὗτος  μὲν   Σόλων ἕτοιμός τοι καὶ λόγῳ
[1, 49]   λέγων ταῦτα· ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν  μὲν   σοφώτερος, τῶν δὲ ἀνδρειότερός εἰμι·
[1, 23]   ἐγένετο θεωρίας. Καὶ κατά τινας  μὲν   σύγγραμμα κατέλιπεν οὐδέν· γὰρ
[1, 37]   δρῶμεν· ~Τίς εὐδαίμων, τὸ  μὲν   σῶμα ὑγιής, τὴν δὲ ψυχὴν
[1, 55]   τῶν ἐν ἀγῶσιν ἀθλητῶν, Ὀλυμπιονίκῃ  μὲν   τάξας πεντακοσίας δραχμάς, Ἰσθμιονίκῃ δὲ
[1, 52]   οὐδὲν γιγνόμενον βλέπετε. Καὶ οὗτος  μὲν   ταῦτα. Πεισίστρατος δ' αὐτῷ φεύγοντι
[1, 91]   δεῖν συνοικίζειν τὰς θυγατέρας, παρθένους  μὲν   τὴν ἡλικίαν τὸ δὲ φρονεῖν
[1, 45]   ~ΣΟΛΩΝ. Σόλων Ἐξηκεστίδου Σαλαμίνιος πρῶτον  μὲν   τὴν σεισάχθειαν εἰσηγήσατο Ἀθηναίοις· τὸ
[1, 93]   ἐπέστειλεν οὕτω· Κλεόβουλος Σόλωνι Πολλοὶ  μέν   τιν ἔασιν ἕταροι καὶ οἶκος
[1, 99]   τε εἶναι ἀλλήλοις. Καὶ Ἀριστοτέλης  μὲν   τὸν Κορίνθιόν φησιν εἶναι τὸν
[1, 102]   πρὸς τἀδελφοῦ τελευτᾷ, εἰπὼν διὰ  μὲν   τὸν λόγον ἐκ τῆς Ἑλλάδος
[1, 98]   δύο φασὶ Περιάνδρους γεγονέναι, τὸν  μὲν   τύραννον, τὸν δὲ σοφὸν καὶ
[1, 49]   τῶν δὲ ἀνδρειότερός εἰμι· σοφώτερος  μὲν   τῶν τὴν ἀπάτην Πεισιστράτου μὴ
[1, 69]   ποιῶν· τὸν δὲ φάναι, Τὰ  μὲν   ὑψηλὰ ταπεινοῦν, τὰ δὲ ταπεινὰ
[1, 82]   ἐπιγραφὴν ἔχοντος Τῷ σοφῷ Σάτυρος  μέν   φησι παρελθεῖν τὰς κόρας οἱ
[1, 92]   φίλον ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν  μὲν   φίλων τὸν ψόγον, τῶν δὲ
[1, 114]   τι δεινὸν πάθῃς. ~Καὶ οὗτος  μὲν   ὧδε. Φησὶ δὲ Δημήτριός τινας
[1, 63]   παῖδα τελευτήσαντα, ὃν ἡμεῖς οὐ  παρειλήφαμεν,   πρὸς τὸν εἰπόντα, Ἀλλ' οὐδὲν
[1, 73]   δοκέω καὶ τὰ οἰκῇα σφαλερὰ  ἦμεν   ἀνδρὶ μονάρχῳ, καὶ τῆνον τυράννων
[1, 113]   ἐλευθεριάξαντας ἐν τεθμοῖς ἀρίστοις δούλως  ἦμεν.   Τὺ δὲ μὴ ἀλᾶσθαι, ἀλλ'
[1, 43]   Σῦρον. γὰρ ἂν φρενήρεες  εἴημεν   ἐγώ τε καὶ Σόλων
[1, 36]   Πῶς ἂν ἄριστα καὶ δικαιότατα  βιώσαιμεν,   Ἐὰν τοῖς ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν,
[1, 43]   ἀστρολόγοι, παρὰ σὲ δὲ μὴ  πλώσαιμεν.   Ἥξει γὰρ καὶ Σόλων,
[1, 44]   Ἡμέες δὲ οἱ μηδὲν γράφοντες  περιχωρέομεν   τήν τε Ἑλλάδα καὶ Ἀσίην.
[1, 47]   οὗτος ἀνὴρ τῶν Σαλαμιναφετῶν. Εἶτα·  Ἴομεν   ἐς Σαλαμῖνα μαχησόμενοι περὶ νήσου
[1, 32]   δέ, ἐν τῷ περὶ Βίαντος  λέξομεν.   Ἄλλοι φασὶν ἡφαιστότευκτον εἶναι αὐτὸν
[1, 30]   τὸν ἀνειπεῖν Μύσωνα, περὶ οὗ  λέξομεν.   Τοῦτον οἱ περὶ τὸν Εὔδοξον
[1, 44]   οἰκέειν, καὶ αὐτοὶ παρὰ σὲ  οἰκήσομεν.   ~ΣΟΛΩΝ. Σόλων Ἐξηκεστίδου Σαλαμίνιος πρῶτον
[1, 36]   βιώσαιμεν, Ἐὰν τοῖς ἄλλοις  ἐπιτιμῶμεν,   αὐτοὶ μὴ δρῶμεν· ~Τίς εὐδαίμων,
[1, 36]   τοῖς ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν, αὐτοὶ μὴ  δρῶμεν·   ~Τίς εὐδαίμων, τὸ μὲν
[1, 122]   φήνῃς. Ἐμοὶ μὲν γὰρ οὔκω  ἥνδανεν.   Ἔστι δὲ οὐκ ἀτρεκηίη πρηγμάτων
[1, 85]   ἀποκλινθεὶς παιδὸς ἐς ἀγκαλίδας μακρὸν  ἔτεινεν   ὕπνον. Ἐποίησε δὲ περὶ Ἰωνίας,
[1, 111]   ἐπ' οἴκου μετ' οὐ πολὺ  μετήλλαξεν,   ὥς φησι Φλέγων ἐν τῷ
[1, 57]   ῥαψῳδεῖσθαι, οἷον ὅπου πρῶτος  ἔληξεν,   ἐκεῖθεν ἄρχεσθαι τὸν ἐχόμενον. Μᾶλλον
[1, 34]   Τόνδε Θαλῆν Μίλητος Ἰὰς θρέψασ'  ἀνέδειξεν   ἀστρολόγον πάντων πρεσβύτατον σοφίῃ. ~Τῶν
[1, 62]   Ὀλυμπιάδα, ἧς τῷ τρίτῳ ἔτει  ἦρξεν   Ἀθήνησι, καθά φησι Σωσικράτης· ὅτε
[1, 94]   ὕστερον ἔκαυσε. Τόν τε παῖδα  ἀπεκήρυξεν   εἰς Κέρκυραν λυπούμενον ἐπὶ τῇ
[1, 116]   φησιν Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς, Πιττακοῦ  διακήκοεν.   Τοῦτόν φησι Θεόπομπος πρῶτον περὶ
[1, 68]   ὄντος, Ἐγὼ μὲν γὰρ ἐπίσταμαι,  εἶπεν,   ἀδικεῖσθαι, σὺ δὲ οὔ. Γέγονε
[1, 104]   εἰ εἰσὶν ἐν Σκύθαις αὐλοί,  εἶπεν,   Ἀλλ' οὐδὲ ἄμπελοι. Ἐρωτηθεὶς τίνα
[1, 103]   τις φιλοπότης, Εἰ πρὸ ὀφθαλμῶν,  εἶπεν,   ἔχοι τὰς τῶν μεθυόντων ἀσχημοσύνας.
[1, 80]   βούλευσον, ποτέρην εἰς ὑμέναιον ἄγω.  Εἶπεν·   δὲ σκίπωνα, γεροντικὸν ὅπλον,
[1, 24]   τὴν ὑστέραν τοῦ μηνὸς τριακάδα  εἶπεν.   Πρῶτος δὲ καὶ περὶ φύσεως
[1, 59]   οὐκ ἔθηκε, Διὰ τὸ ἀπελπίσαι,  εἶπεν.   Πῶς τε ἥκιστ' ἂν ἀδικοῖεν
[1, 106]   ὥρα νῦν ἀρότρου. Καὶ μάλα,  εἶπεν,   ὥστε ἐπισκευάζειν. ~Ἄλλοι δὲ τὸν
[1, 107]   εἰπών· καὶ Μύσων ὃν Ὡπόλλων  ἀνεῖπεν   ἀνδρῶν σωφρονέστατον πάντων. Ἀριστόξενος δέ
[1, 30]   Περιάνδρου. Περὶ αὐτοῦ δὴ τάδε  ἀνεῖπεν   Πύθιος· Οἰταῖόν τινα φημὶ
[1, 49]   ἐκκλησίαν μετὰ δόρατος καὶ ἀσπίδος  προεῖπεν   αὐτοῖς τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Πεισιστράτου·
[1, 23]   Καὶ κατά τινας μὲν σύγγραμμα  κατέλιπεν   οὐδέν· γὰρ εἰς αὐτὸν
[1, 110]   ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ  ἐκάθηρεν   αὐτῶν τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε
[1, 110]   πρὸς τὸν Ἄρειον πάγον. Κἀκεῖθεν  εἴασεν   ἰέναι οἷ βούλοιντο, προστάξας τοῖς
[1, 103]   στομάτεσσιν ἔχοντα πτηνὸς ἐς ἀθανάτους  ἥρπασεν   ὦκα δόναξ. Οὗτος τὴν ἄμπελον
[1, 58]   τὴν τριακάδα ἔνην καὶ νέαν  ἐκάλεσεν.   Καὶ πρῶτος τὴν συναγωγὴν τῶν
[1, 51]   συνῴκισεν ἣν ἀφ' ἑαυτοῦ Σόλους  ἐκάλεσεν·   ὀλίγους τέ τινας τῶν Ἀθηναίων
[1, 50]   δὲ μονάρχου δῆμος ἀιδρίῃ δουλοσύνην  ἔπεσεν.   Ἤδη δὲ αὐτοῦ κρατοῦντος οὐ
[1, 26]   ἔλεγεν, οὐδέπω καιρός. Εἶτα, ἐπειδὴ  παρήβησεν   ἐγκειμένης, εἰπεῖν, οὐκέτι καιρός. Φησὶ
[1, 89]   αὐτὸν κτισθὲν ὑπὸ Δαναοῦ. Οὗτος  ἐποίησεν   ᾄσματα καὶ γρίφους εἰς ἔπη
[1, 58]   τὴν συναγωγὴν τῶν ἐννέα ἀρχόντων  ἐποίησεν   εἰς τὸ συνειπεῖν, ὡς Ἀπολλόδωρός
[1, 68]   ~ΧΙΛΩΝ. Χίλων Δαμαγήτου Λακεδαιμόνιος. Οὗτος  ἐποίησεν   ἐλεγεῖα εἰς ἔπη διακόσια, καὶ
[1, 91]   ἐνιαυτός. Τῶν δὲ ᾀδομένων  εὐδοκίμησεν   αὐτοῦ τάδε· Ἀμουσία τὸ πλέον
[1, 71]   ~Τῶν δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ μάλιστα  εὐδοκίμησεν   ἐκεῖνο· Ἐν μὲν> λιθίναις ἀκόναις
[1, 46]   συντείνοντα περὶ Σαλαμῖνος ἐλεγεῖα καὶ  παρώρμησεν   αὐτούς. Καὶ αὖθις πρὸς τοὺς
[1, 98]   τὴν τριακοστὴν ὀγδόην Ὀλυμπιάδα, καὶ  ἐτυράννησεν   ἔτη τετταράκοντα. Σωτίων δὲ καὶ
[1, 102]   δὲ καταπλαγεὶς τὴν ἑτοιμότητα  εἰσέφρησεν   αὐτὸν καὶ μέγιστον φίλον ἐποιήσατο.
[1, 110]   καὶ Ἀθηναίοις τότε λοιμῷ κατεχομένοις  ἔχρησεν   Πυθία καθῆραι τὴν πόλιν·
[1, 28]   εἰς Δελφούς· καὶ θεὸς  ἔχρησεν   οὕτως· Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι
[1, 72]   Πελοποννησιακῶν καταστρεψάμενος τὴν νῆσον, φρουρὸν  ἐγκατέστησεν   Ἀθηναίων, καὶ πάμπολλα τοὺς Λακεδαιμονίους
[1, 39]   Κριτικοῖς. ~Ὁ δ' οὖν σοφὸς  ἐτελεύτησεν   ἀγῶνα θεώμενος γυμνικὸν ὑπό τε
[1, 95]   Σαμίων διεσώθησαν. Καὶ ὃς ἀθυμήσας  ἐτελεύτησεν,   ἤδη γεγονὼς ἔτη ὀγδοήκοντα. Σωσικράτης
[1, 46]   οὗτος μαίνεσθαι προσποιησάμενος καὶ στεφανωσάμενος  εἰσέπαισεν   εἰς τὴν ἀγοράν· ἔνθα τοῖς
[1, 51]   ἐγένετο ἐν Κιλικίᾳ, καὶ πόλιν  συνῴκισεν   ἣν ἀφ' ἑαυτοῦ Σόλους ἐκάλεσεν·
[1, 51]   ὀλίγους τέ τινας τῶν Ἀθηναίων  ἐγκατῴκισεν,   οἳ τῷ χρόνῳ τὴν φωνὴν
[1, 57]   ἐχόμενον. Μᾶλλον οὖν Σόλων Ὅμηρον  ἐφώτισεν   Πεισίστρατος, ὥς φησι Διευχίδας
[1, 50]   σοι καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ,  ἀπέπλευσεν   εἰς Αἴγυπτον καὶ εἰς Κύπρον,
[1, 68]   Ὀλυμπίᾳ, τῶν λεβήτων αὐτομάτων ζεσάντων,  συνεβούλευσεν   μὴ γῆμαι, ἤ, εἰ
[1, 60]   ταῦτα φῦναι. Τοῖς τε ἀνθρώποις  συνεβούλευσεν,   ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ
[1, 73]   τόδε· τόνδε δοριστέφανος Σπάρτα Χίλων'  ἐφύτευσεν,   ὃς τῶν ἑπτὰ σοφῶν πρῶτος
[1, 66]   καὶ μετὰ τοῦτο τὸν δῆμον  κατέλυσεν.   μάτην ἔσπευδον ἀπαλλάξαι τοὺς
[1, 25]   πέμψαντος πρὸς Μιλησίους ἐπὶ συμμαχίᾳ  ἐκώλυσεν·   ὅπερ Κύρου κρατήσαντος ἔσωσε τὴν
[1, 49]   Σωσικράτης, προαισθόμενος τὸ ἐφ' ἑαυτῷ  διεκώλυσεν.   Ἄξας γὰρ εἰς τὴν ἐκκλησίαν
[1, 73]   πατὴρ στεφανοῦχον ἰδὼν τέκνον  ἤμυσεν   ἡσθείς, οὐ νεμεσητόν· ἐμοὶ τοῖος
[1, 122]   φιλοσοφίας, ἧς καθηγήσατο Θαλῆς, οὗ  διήκουσεν   Ἀναξίμανδρος.
[1, 60]   ψευδολογίαν. ~Ὅτ' οὖν Πεισίστρατος ἑαυτὸν  κατέτρωσεν,   ἐκεῖθεν ἔφη ταῦτα φῦναι. Τοῖς
[1, 122]   Φθειρῶν ἔθυον πᾶς καί με  εἶχεν   ἠπίαλος. Ἐπέσκηψα δ' ὦν τοῖσιν
[1, 97]   σοφὸς Περίανδρος ἀπέσβη, οὕνεκεν οὐκ  ἔτυχεν   πρήξιος ἧς ἔθελεν. Τούτου ἐστὶ
[1, 85]   κόλποις εὑρέθη. ~Καὶ αὐτὸν μεγαλοπρεπῶς  ἔθαψεν   πόλις, καὶ ἐπέγραψαν· Κλεινοῖς
[1, 119]   Συρίου τό τε βιβλίον  συνέγραψεν,   οὗ ἀρχή· Ζὰς μὲν
[1, 27]   εἰς Αἴγυπτον ἐλθὼν τοῖς ἱερεῦσι  συνδιέτριψεν.   δὲ Ἱερώνυμος καὶ ἐκμετρῆσαί
[1, 85]   αὐθάδης δὲ τρόπος πολλάκι βλαβερὰν  ἐξέλαμψεν   ἄταν. ~Καὶ τὸ μὲν ἰσχυρὸν
[1, 83]   εὐθένιαν. Καὶ ἐβουλήθη σπείσασθαι, καὶ  εἰσέπεμψεν   ἄγγελον. Βίας δὲ σωροὺς ψάμμου
[1, 100]   ἴδοι. Σὺ δὲ ποίει οὕτως,  ἤν   γ' ἐθέλῃς καρτύνασθαι τὴν αἰσυμνητίην·
[1, 100]   τέ τις ἐχθρός τοι φαίνηται,  ἤν   τε μή. Ὕποπτος γὰρ ἀνδρὶ
[1, 100]   τοὺς ἐξόχους τῶν πολιτέων ἐξαίρειν,  ἤν   τέ τις ἐχθρός τοι φαίνηται,
[1, 54]   τινὰ πεπονθέναι τῶν ἐμοὶ ἐχθρῶν.  Ἢν   δὲ ἀξιώσῃς τῶν ἐμῶν φίλων
[1, 122]   ἄλλοις σοφοῖς, οὕτω μιν φῆνον·  ἢν   δὲ οὐ δοκιμώσητε, μὴ φήνῃς.
[1, 120]   σοφίης πάσης ἐν ἐμοὶ τέλος·  ἢν   δέ τι πλεῖον Πυθαγόρῃ τὠμῷ
[1, 122]   τὴν γραφὴν ἐνέγκαι. Σὺ δὲ  ἢν   δοκιμώσῃς σὺν τοῖς ἄλλοις σοφοῖς,
[1, 43]   Ἥξει γὰρ καὶ Σόλων,  ἢν   ἐπιτρέπῃς. ~Σὺ μέντοι χωροφιλέων ὀλίγα
[1, 121]   Ἦν οὖν τοῦτ' ἄρ' ἀληθές·  ἢν   τις σοφὸς ὄντως, καὶ
[1, 43]   λεσχηνώτης περὶ ὁτέων γράφεις· καὶ  ἢν   κελεύῃς, παρὰ σὲ ἀφίξομαι ἐς
[1, 64]   τῇ πόλει χάριν κατάθοιτο ἐξευρών,  ἢν   μὴ ὕποπτος εἴης. Ἄριστον μὲν
[1, 53]   τι ἄλλο τῶν κοινῶν καὶ  ἢν   {ὁ} πόλεμος ἡμᾶς καταλάβῃ. ~Σοὶ
[1, 84]   Λέριος τοῦτο αἰνίττεται λέγων·  Ἢν   τύχῃς κρίνων δικάζευ τὴν Πριηνίην
[1, 81]   δὲ καὶ γάστρωνα ὅτι παχὺς  ἦν·   ἀλλὰ μὴν καὶ ζοφοδορπίδαν ὡς
[1, 30]   ἀρηρότα πευκαλίμῃσιν. δ' ἐρωτήσας  ἦν   Ἀνάχαρσις. Δαΐμαχος δ' Πλαταιικὸς
[1, 121]   δοίη τοῖς Ἐφέσοιο γενναίοις πολιήταις.  Ἦν   γὰρ χρησμός, ὃν ᾔδει μοῦνος,
[1, 72]   ἱερὸν ἔκτισε τὸ ἐν Βραγχίδαις.  Ἦν   δὲ γέρων περὶ τὴν πεντηκοστὴν
[1, 57]   φησι Διευχίδας ἐν πέμπτῳ Μεγαρικῶν.  Ἦν   δὲ μάλιστα τὰ ἔπη ταυτί·
[1, 47]   ἐπολέμησαν καὶ ἐνίκων διὰ Σόλωνα.  ~Ἦν   δὲ τὰ ἐλεγεῖα τὰ μάλιστα
[1, 22]   τῶν ἀπὸ Κάδμου καὶ Ἀγήνορος.  Ἦν   δὲ τῶν ἑπτὰ σοφῶν, καθὰ
[1, 81]   αὐτῷ οὖσα γυνή, ἐπειδήπερ  ἦν   Δράκοντος ἀδελφὴ τοῦ Πενθίλου, σφόδρα
[1, 48]   νεκροὺς πρὸς ἀνατολὰς ἐστραμμένους, ὡς  ἦν   ἔθος θάπτειν Ἀθηναίοις· ἀλλὰ καὶ
[1, 50]   τυραννίδος ἐλεγεῖα προλέγοντος αὐτοῦ ταῦτα  ἦν·   Ἐκ νεφέλης φέρεται χιόνος μένος
[1, 65]   τυραννίδι. Οὐδ' ἐγὼ προλέγων πιστὸς  ἦν.   Ἐκεῖνος δὲ πιστότερος κολακεύων Ἀθηναίους
[1, 28]   Ἀνασπασθέντος δὲ τοῦ τρίποδος ἀμφισβήτησις  ἦν,   ἕως οἱ Μιλήσιοι ἔπεμψαν εἰς
[1, 83]   Ἡρακλεῖ αὐτὸν ἀναθεῖναι, ἐπεὶ ἀπόγονος  ἦν   Θηβαίων ἀποικίαν εἰς Πριήνην στειλάντων,
[1, 48]   δήμων τοὺς χρηματισμοὺς ἐγκεχαραγμένους, ὅπερ  ἦν   ἴδιον Ἀθηναίων. Ἔνιοι δέ φασι
[1, 22]   οἱ πλείους φασίν, ἰθαγενὴς Μιλήσιος  ἦν   καὶ γένους λαμπροῦ. ~Μετὰ δὲ
[1, 66]   πρὸ τῆς τυραννίδος φίλος σοὶ  ἦν,   καὶ νῦν οὐ μᾶλλον διάφορος
[1, 41]   ἄλλο φασὶν εἶναι, ὡς ἐκεῖνο·  Ἦν   Λακεδαιμόνιος Χίλων σοφός, ὃς τάδ'
[1, 45]   σεισάχθειαν εἰσηγήσατο Ἀθηναίοις· τὸ δὲ  ἦν   λύτρωσις σωμάτων τε καὶ κτημάτων.
[1, 72]   Λακεδαιμονίους κακὰ διέθηκε. Βραχυλόγος τε  ἦν·   ὅθεν καὶ Ἀρισταγόρας Μιλήσιος
[1, 67]   εἰ μὴ περὶ παντός μοι  ἦν   οἰκεῖν ἐν δημοκρατίᾳ, ἐδεξάμην ἂν
[1, 108]   Ἀριστόξενος ὅτι ἔνθεν καὶ ἄδοξος  ἦν,   ὅτι μηδὲ πόλεως, ἀλλὰ κώμης,
[1, 121]   κελεύων· καὶ θνήσκει παρ' ἐκείνοις.  Ἦν   οὖν τοῦτ' ἄρ' ἀληθές· ἢν
[1, 101]   δὲ Ἑλληνίδος· διὸ καὶ δίγλωττος  ἦν.   Οὗτος ἐποίησε τῶν τε παρὰ
[1, 53]   δὲ καὶ τοῖς πρόσθεν βασιλεῦσιν  ἦν   τὰ ῥητὰ γέρα. Ἀπάγει δὲ
[1, 22]   ~ΘΑΛΗΣ.  Ἦν   τοίνυν Θαλῆς, ὡς μὲν
[1, 101]   Ἀνάχαρσις Σκύθης Γνούρου μὲν  ἦν   υἱός, ἀδελφὸς δὲ Καδουίδα τοῦ
[1, 109]   καὶ ἄλλοι συχνοί, πατρὸς μὲν  ἦν   Φαιστίου, οἱ δὲ Δωσιάδα, οἱ
[1, 94]   Ἡρακλειδῶν γένους. Οὗτος γήμας Λυσίδην,  ἣν   αὐτὸς Μέλισσαν ἐκάλει, τὴν Προκλέους
[1, 51]   ἐν Κιλικίᾳ, καὶ πόλιν συνῴκισεν  ἣν   ἀφ' ἑαυτοῦ Σόλους ἐκάλεσεν· ὀλίγους
[1, 112]   Σόλωνα τὸν νομοθέτην, περιέχουσα πολιτείαν  ἣν   διέταξε Κρησὶ Μίνως. Ἀλλὰ Δημήτριος
[1, 119]   ἐγένετο Γῆ ἐπειδὴ αὐτῇ Ζὰς  γῆν   γέρας διδοῖ. Σώζεται δὲ καὶ
[1, 120]   πρῶτος ἁπάντων ἔστιν ἀν' Ἑλλάδα  γῆν·   οὐ ψεύδομαι ὧδ' ἀγορεύων. Ἴων
[1, 110]   Κυλώνειον ἄγος σημαίνειν τε τὴν  ἀπαλλαγήν·   καὶ διὰ τοῦτο ἀποθανεῖν δύο
[1, 80]   παίδων κληδόνα συνθέμενος. Τὴν δ'  ὀλίγην   ὡς κεῖνος ἐς οἰκίον ἤγετο
[1, 58]   μὲν λόγον σιγῇ, τὴν δὲ  σιγὴν   καιρῷ. ~Ἔλεγε δὲ τοὺς παρὰ
[1, 58]   νέαν ἐκάλεσεν. Καὶ πρῶτος τὴν  συναγωγὴν   τῶν ἐννέα ἀρχόντων ἐποίησεν εἰς
[1, 100]   ἐγὼν τὺ ἀμυνοῦμαι. Καὶ γὰρ  δὴν   καὶ αὐτὸς ποινὰς ἔτισα τὶν
[1, 112]   ἑξακισχίλια πεντακόσια. ~Συνέγραψε δὲ καὶ  καταλογάδην   περὶ θυσιῶν καὶ τῆς ἐν
[1, 79]   ἔπη ἑξακόσια, καὶ ὑπὲρ νόμων  καταλογάδην   τοῖς πολίταις. Ἤκμαζε μὲν οὖν
[1, 107]   Ἀριστόξενος δέ φησιν ἐν τοῖς  σποράδην   οὐ πόρρω Τίμωνος αὐτὸν καὶ
[1, 26]   Ῥόδιος ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν  Σποράδην   ὑπομνημάτων ὅτι βουλόμενος δεῖξαι ῥᾷον
[1, 85]   τὸν ἀτρέμας ἤγαγεν Ἑρμῆς εἰς  Ἀίδην,   πολιῷ γήραϊ νιφόμενον. Εἶπε γάρ,
[1, 110]   Νικηράτου εἰς Κρήτην, καλοῦντες τὸν  Ἐπιμενίδην.   Καὶ ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ
[1, 42]   Μύσωνα, Κλεόβουλον, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Ἀκουσίλαον,  Ἐπιμενίδην,   Λεώφαντον, Φερεκύδην, Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν, Λᾶσον
[1, 41]   Λεβέδιον Ἐφέσιον, ἐγκρίνει καὶ  Ἐπιμενίδην   τὸν Κρῆτα· Πλάτων δὲ ἐν
[1, 56]   γέροντές τε γενόμενοι κατὰ τὸν  Εὐριπίδην   Τρίβωνες ἐκλιπόντες οἴχονται κρόκας. Ὅπερ
[1, 94]   τῶν Ἡρακλειδῶν γένους. Οὗτος γήμας  Λυσίδην,   ἣν αὐτὸς Μέλισσαν ἐκάλει, τὴν
[1, 81]   εἶναι καὶ ἐπισύρειν τὼ πόδε·  χειροπόδην   δὲ διὰ τὰς ἐν τοῖς
[1, 42]   Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Ἀκουσίλαον, Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον,  Φερεκύδην,   Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν, Λᾶσον Χαρμαντίδου
[1, 118]   τῶν Μαγνήτων, καὶ τόν τε  Φερεκύδην   μεταλλάξαντα θάπτουσι αὐτόθι καὶ μεγαλοπρεπῶς
[1, 117]   με θάψαι· ἐπεσκηφέναι τε ταῦτα  Φερεκύδην.   ~Ὁ μὲν οὖν> ἀπήγγειλεν· οἱ
[1, 120]   μέτρῳ τῷ Φερεκρατείῳ· Τὸν κλεινὸν  Φερεκύδην   ὃν τίκτει ποτὲ Σύρος ~ἐς
[1, 35]   ἔφη τὸν θάνατον διαφέρειν τοῦ  ζῆν.   Σὺ οὖν, ἔφη τις, διὰ
[1, 98]   καὶ οὐκ εἴα ἐν ἄστει  ζῆν   τοὺς βουλομένους, καθά φησιν Ἔφορος
[1, 122]   προεῖπα αὐτοῖσι ἥκειν ἐς τὴν  ὑστεραίην   ἐπὶ τὰς Φερεκύδεω ταφάς. Καὶ
[1, 81]   Κροίσῳ. Κέλεαί με ἱκνέεσθαι ἐς  Λυδίην,   ὅπως σοι τὸν ὄλβον ἴδοιμι·
[1, 47]   μάλιστα καθαψάμενα τῶν Ἀθηναίων τάδε.  Εἴην   δὴ τότ' ἐγὼ Φολεγάνδριος
[1, 103]   ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτόν· ~Ἐς  Σκυθίην   Ἀνάχαρσις ὅτ' ἤλυθε, πολλὰ πλανηθεὶς
[1, 49]   ὅθεν εἶπε ταυτί· Δείξει δὴ  μανίην   μὲν ἐμὴν βαιὸς χρόνος ἀστοῖς,
[1, 84]   Ἢν τύχῃς κρίνων δικάζευ τὴν  Πριηνίην   δίκην. Καὶ Ἱππῶναξ· Καὶ
[1, 44]   μέντοι χωροφιλέων ὀλίγα φοιτέεις ἐς  Ἰωνίην,   οὐδέ σε ποθὴ ἴσχει ἀνδρῶν
[1, 43]   Κρήτην κατὰ τὴν τῶν κεῖθι  ἱστορίην,   πλώσαντες δὲ ἐς Αἴγυπτον ὁμιλήσοντες
[1, 44]   περιχωρέομεν τήν τε Ἑλλάδα καὶ  Ἀσίην.   Θαλῆς Σόλωνι Ὑπαποστὰς ἐξ Ἀθηνέων
[1, 100]   ἤν γ' ἐθέλῃς καρτύνασθαι τὴν  αἰσυμνητίην·   τοὺς ἐξόχους τῶν πολιτέων ἐξαίρειν,
[1, 52]   ῥύσια δόντες, καὶ διὰ ταῦτα  κακὴν   ἔσχετε δουλοσύνην. Ὑμέων δ' εἷς
[1, 78]   Ἀτυχίαν μὴ ὀνειδίζειν, νέμεσιν αἰδόμενον.  Παρακαταθήκην   λαβόντα ἀποδοῦναι. Φίλον μὴ λέγειν
[1, 71]   ἑνός. Κρίνων γάρ ποτε φίλῳ  δίκην   αὐτὸς μὲν κατὰ τὸν νόμον,
[1, 84]   οὖν καὶ ἐτελεύτα τὸν τρόπον.  Δίκην   γὰρ ὑπέρ τινος λέξας ἤδη
[1, 85]   γήραϊ νιφόμενον. Εἶπε γάρ, εἶπε  δίκην   ἑτάρου τινός· εἶτ' ἀποκλινθεὶς παιδὸς
[1, 84]   τύχῃς κρίνων δικάζευ τὴν Πριηνίην  δίκην.   Καὶ Ἱππῶναξ· Καὶ δικάζεσθαι
[1, 121]   τ' εὐθὺ κελεύειν Μαγνήτων, ἵνα  νίκην   δοίη τοῖς Ἐφέσοιο γενναίοις πολιήταις.
[1, 72]   Ἕρμιππος, ἐν Πίσῃ, τὸν υἱὸν  Ὀλυμπιονίκην   ἀσπασάμενος πυγμῆς. Ἔπαθε δὴ τοῦτο
[1, 70]   προτρέχειν τοῦ νοῦ. Θυμοῦ κρατεῖν.  μαντικὴν   μὴ ἐχθαίρειν. Μὴ ἐπιθυμεῖν ἀδυνάτων.
[1, 42]   Σόλωνα, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Κλεόβουλον, Μύσωνα,  Θαλῆν,   Βίαντα, Πιττακόν, Ἐπίχαρμον, Πυθαγόραν. Φέρονται
[1, 41]   δὲ τέσσαρας ὡμολογημένους ἡμῖν παραδίδωσι,  Θαλῆν,   Βίαντα, Πιττακόν, Σόλωνα. Ἄλλους δὲ
[1, 39]   ἠέλιε Ζεῦ, τὸν σοφὸν ἄνδρα  Θαλῆν   ἥρπασας ἐκ σταδίου. Αἰνέω ὅττι
[1, 34]   ἐπὶ τῆς εἰκόνος τόδε· Τόνδε  Θαλῆν   Μίλητος Ἰὰς θρέψασ' ἀνέδειξεν ἀστρολόγον
[1, 42]   ἄλλως αἱρεῖσθαι· εἶναι δὲ Σόλωνα,  Θαλῆν,   Πιττακόν, Βίαντα, Χίλωνα, Μύσωνα, Κλεόβουλον,
[1, 30]   δ' Πλαταιικὸς καὶ Κλέαρχος  φιάλην   ἀποσταλῆναι ὑπὸ Κροίσου Πιττακῷ καὶ
[1, 28]   Μιλησίου. Βαθυκλέα γάρ τινα Ἀρκάδα  φιάλην   καταλιπεῖν καὶ ἐπισκῆψαι δοῦναι τῶν
[1, 29]   λαβών. δὲ περιενεγκὼν τὴν  φιάλην   τοῦ Βαθυκλέους παῖς Θυρίων ἐκαλεῖτο,
[1, 84]   καταπαῦσαι τὸν λόγον ἀπέκλινε τὴν  κεφαλὴν   εἰς τοὺς τοῦ τῆς θυγατρὸς
[1, 112]   ταύτῃ νέᾳ. Ἐγὼ δὲ καὶ  ἄλλην   εὗρον ἐπιστολὴν ἔχουσαν οὕτως· ~Ἐπιμενίδης
[1, 33]   καὶ οὐ γυνή, τρίτον ὅτι  Ἕλλην   καὶ οὐ βάρβαρος. ~Λέγεται δ'
[1, 86]   Τὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον, ἔφη,  μεταβολὴν   εὐγενῶς ἐνεγκεῖν. Συμπλέων ποτὲ ἀσεβέσι,
[1, 112]   Ἐγὼ δὲ καὶ ἄλλην εὗρον  ἐπιστολὴν   ἔχουσαν οὕτως· ~Ἐπιμενίδης Σόλωνι Θάρρει,
[1, 112]   καὶ συγγραφέων διελέγχειν πειρᾶται τὴν  ἐπιστολὴν   ὡς νεαρὰν καὶ μὴ τῇ
[1, 69]   Τὸ τὰ ἀπόρρητα σιωπῆσαι, καὶ  σχολὴν   εὖ διαθέσθαι, καὶ ἀδικούμενον δύνασθαι
[1, 40]   παρατυχεῖν· Ἔφορος δὲ παρὰ Κροίσῳ  πλὴν   Θαλοῦ. Φασὶ δέ τινες καὶ
[1, 27]   διελεῖν. Οὐδεὶς δὲ αὐτοῦ καθηγήσατο,  πλὴν   ὅτι εἰς Αἴγυπτον ἐλθὼν τοῖς
[1, 76]   ἔθηκε· τῷ μεθύοντι, ἐὰν ἁμάρτῃ,  διπλῆν   εἶναι τὴν ζημίαν· ἵνα μὴ
[1, 106]   κώμην καὶ εὑρεῖν αὐτὸν θέρους  ἐχέτλην   ἀρότρῳ προσαρμόττοντα, καὶ εἰπεῖν, Ἀλλ'
[1, 92]   ψόγον, τῶν δὲ ἐχθρῶν τὴν  ἐπιβουλήν.   Καὶ ὅταν τις ἐξίῃ τῆς
[1, 81]   γάστρωνα ὅτι παχὺς ἦν· ἀλλὰ  μὴν   καὶ ζοφοδορπίδαν ὡς ἄλυχνον· ἀγάσυρτον
[1, 100]   Τῷ μὲν κήρυκι σεῦ οὐδὲν  ὑπεκρινάμην·   ἀγαγὼν δὲ αὐτὸν ἐς λήιον,
[1, 67]   μοι ἦν οἰκεῖν ἐν δημοκρατίᾳ,  ἐδεξάμην   ἂν μᾶλλον τὴν δίαιταν ἔχειν
[1, 65]   μανίαν Σόλωνος κατεγίγνωσκον. Τελευτῶν δὲ  ἐμαρτυράμην·   πατρίς, οὗτος μὲν Σόλων
[1, 61]   μηδὲ μέγαιρ' ὅτι σεῦ τοῖον  ἐπεφρασάμην·   καὶ μεταποίησον, Λιγυαστάδη, ὧδε δ'
[1, 49]   ταυτί· Δείξει δὴ μανίην μὲν  ἐμὴν   βαιὸς χρόνος ἀστοῖς, δείξει, ἀληθείης
[1, 54]   ἐγὼ οὔτι μέμφομαι μηνύσαντι τὴν  ἐμὴν   διάνοιαν. Εὐνοίᾳ γὰρ τῆς πόλεως
[1, 53]   Σόλωνι. Οὔτε μόνος Ἑλλήνων τυραννίδι  ἐπεθέμην,   οὔτε οὐ προσῆκόν μοι, γένους
[1, 122]   τινα ἰητρῶν οὔτε τοὺς ἑταίρους  ἐσιέμην·   προσεστεῶσι δὲ τῇ θύρῃ καὶ
[1, 35]   Οὔ τι τὰ πολλὰ ἔπη  φρονίμην   ἀπεφήνατο δόξαν· ἕν τι μάτευε
[1, 67]   αὐτὸς οὐκ ἀξιώσας, νῦν ἐπανελθὼν  ἀρεσκοίμην   οἷς σὺ πράσσεις. Σόλων Κροίσῳ.
[1, 81]   δ' ἵξομαι, ὡς ἀνδρὶ ξείνῳ  γενοίμην   τοι συνόμιλος. ~ΒΙΑΣ. Βίας Τευτάμου
[1, 101]   εἰς Ἀθήνας κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴν  ἑβδόμην   Ὀλυμπιάδα ἐπὶ ἄρχοντος Εὐκράτους. Ἕρμιππος
[1, 33]   Τύχῃ· πρῶτον μὲν ὅτι ἄνθρωπος  ἐγενόμην   καὶ οὐ θηρίον, εἶτα ὅτι
[1, 101]   ἔπη ὀκτακόσια. Παρέσχε δὲ καὶ  ἀφορμὴν   παροιμίας διὰ τὸ παρρησιαστὴς εἶναι,
[1, 106]   Πολυπραγμονήσαντα δὲ ἐλθεῖν εἰς τὴν  κώμην   καὶ εὑρεῖν αὐτὸν θέρους ἐχέτλην
[1, 58]   ~Πρῶτος δὲ Σόλων τὴν τριακάδα  ἔνην   καὶ νέαν ἐκάλεσεν. Καὶ πρῶτος
[1, 112]   καὶ μὴ τῇ Κρητικῇ φωνῇ  γεγραμμένην,   Ἀτθίδι δὲ καὶ ταύτῃ νέᾳ.
[1, 83]   ἀπόγονος ἦν Θηβαίων ἀποικίαν εἰς  Πριήνην   στειλάντων, ὥσπερ καὶ Φανόδικός φησι.
[1, 44]   τοι καὶ Βίης ἥκειν ἐς  Πριήνην·   σὺ δὲ εἰ προσηνέστερόν τοι
[1, 83]   Λέγεται δὲ καὶ Ἀλυάττου πολιορκοῦντος  Πριήνην   τὸν Βίαντα πιήναντα δύο ἡμιόνους
[1, 59]   τε Ἀθηναίους τὰς ἡμέρας κατὰ  σελήνην   ἄγειν. Καὶ Θέσπιν ἐκώλυσε τραγῳδίας
[1, 83]   καὶ τέλος μαθὼν Ἀλυάττης  εἰρήνην   ἐσπείσατο πρὸς τοὺς Πριηνέας. Θᾶττον
[1, 82]   προῖκας ἐπιδοῦναι καὶ εἰς τὴν  Μεσσήνην   ἀποστεῖλαι τοῖς πατράσιν αὐτῶν. Χρόνῳ
[1, 116]   οἰκείων· καὶ τὸν μὴ πεισθῆναι,  Μεσσήνην   δὲ ἑαλωκέναι. ~Καὶ Λακεδαιμονίοις εἰπεῖν
[1, 116]   Ἀνιόντα τε ἐξ Ὀλυμπίας εἰς  Μεσσήνην   τῷ ξένῳ Περιλάῳ συμβουλεῦσαι ἐξοικῆσαι
[1, 89]   φιλοσοφίας. Γενέσθαι τε αὐτῷ θυγατέρα  Κλεοβουλίνην,   αἰνιγμάτων ἑξαμέτρων ποιήτριαν, ἧς μέμνηται
[1, 96]   ἐρασθεῖσα μήτηρ αὐτοῦ Κράτεια  συνῆν   αὐτῷ λάθρα· καὶ ὃς ἥδετο.
[1, 50]   ἐς δὲ μονάρχου δῆμος ἀιδρίῃ  δουλοσύνην   ἔπεσεν. Ἤδη δὲ αὐτοῦ κρατοῦντος
[1, 52]   καὶ διὰ ταῦτα κακὴν ἔσχετε  δουλοσύνην.   Ὑμέων δ' εἷς μὲν ἕκαστος
[1, 78]   ἀλλὰ μηδὲ ἐχθρόν. Εὐσέβειαν ἀσκεῖν.  Σωφροσύνην   φιλεῖν. Ἀλήθειαν ἔχειν, πίστιν, ἐμπειρίαν,
[1, 51]   ἐγκατῴκισεν, οἳ τῷ χρόνῳ τὴν  φωνὴν   ἀποξενωθέντες σολοικίζειν ἐλέχθησαν. Καί εἰσιν
[1, 115]   τὸ τῶν Νυμφῶν ἱερὸν ῥαγῆναι  φωνὴν   ἐξ οὐρανοῦ, Ἐπιμενίδη, μὴ Νυμφῶν,
[1, 98]   Ἤκμαζε δὲ περὶ τὴν τριακοστὴν  ὀγδόην   Ὀλυμπιάδα, καὶ ἐτυράννησεν ἔτη τετταράκοντα.
[1, 64]   πάντως τυραννητέον, φροντίζειν ὅπως τὴν  ἀλλοδαπὴν   δύναμιν πλείονα ἕξεις τῶν ἐν
[1, 122]   Ἐπέσκηψα δ' ὦν τοῖσιν οἰκιήτῃσιν,  ἐπήν   με καταθάψωσιν, ἐς σὲ τὴν
[1, 31]   οὐκ ἀπάλαμνον ἐν Σπάρτᾳ λόγον  εἴπην·   χρήματ' ἄνηρ, πένιχρος δ' οὐδ'
[1, 24]   καὶ τὴν ἀπὸ τροπῆς ἐπὶ  τροπὴν   πάροδον εὗρε, καὶ πρῶτος τὸ
[1, 52]   ~Εἰ δὲ πεπόνθατε δεινὰ δι'  ὑμετέρην   κακότητα, μή τι θεοῖς τούτων
[1, 80]   δ' ἄγε σύν μοι βούλευσον,  ποτέρην   εἰς ὑμέναιον ἄγω. Εἶπεν·
[1, 46]   προσποιησάμενος καὶ στεφανωσάμενος εἰσέπαισεν εἰς  τὴν   ἀγοράν· ἔνθα τοῖς Ἀθηναίοις ἀνέγνω
[1, 105]   ἄξιον πολλοὺς μηδενὸς ἀξίους.  Τὴν   ἀγορὰν ὡρισμένον ἔφη τόπον εἰς
[1, 108]   καὶ ταῦτα ἀφανοῦς. Ὅθεν διὰ  τὴν   ἀδοξίαν αὐτοῦ καὶ τὰ αὐτοῦ
[1, 31]   τὸν τρίποδα. Φανόδικος δὲ περὶ  τὴν   Ἀθηναίων θάλασσαν εὑρεθῆναι καὶ ἀνενεχθέντα
[1, 67]   περὶ ἡμᾶς φιλοφροσύνης· καὶ νὴ  τὴν   Ἀθηνᾶν, εἰ μὴ περὶ παντός
[1, 100]   οὕτως, ἤν γ' ἐθέλῃς καρτύνασθαι  τὴν   αἰσυμνητίην· τοὺς ἐξόχους τῶν πολιτέων
[1, 110]   τότε γενομένης ἐξιλάσεως. Οἱ δὲ  τὴν   αἰτίαν εἰπεῖν τοῦ λοιμοῦ τὸ
[1, 86]   ἐστιν εὐσέβεια, ἐσίγα. Τοῦ δὲ  τὴν   αἰτίαν τῆς σιγῆς πυθομένου, Σιωπῶ,
[1, 109]   ὄντα, πᾶσαν ἔμαθε παρ' ἐκείνου  τὴν   ἀλήθειαν. ~Γνωσθεὶς δὲ παρὰ τοῖς
[1, 64]   δὲ πάντως τυραννητέον, φροντίζειν ὅπως  τὴν   ἀλλοδαπὴν δύναμιν πλείονα ἕξεις τῶν
[1, 103]   ἀθανάτους ἥρπασεν ὦκα δόναξ. Οὗτος  τὴν   ἄμπελον εἶπε τρεῖς φέρειν βότρυς·
[1, 32]   δὲ πρὸς τοὺς ἁλιέας γενέσθαι  τὴν   ἄνοδον ἕως τῆς Κῶ· καὶ
[1, 110]   τὸ Κυλώνειον ἄγος σημαίνειν τε  τὴν   ἀπαλλαγήν· καὶ διὰ τοῦτο ἀποθανεῖν
[1, 101]   παροιμίας διὰ τὸ παρρησιαστὴς εἶναι,  τὴν   ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσιν. Λέγει δὲ
[1, 24]   ποιητής. Πρῶτος δὲ καὶ  τὴν   ἀπὸ τροπῆς ἐπὶ τροπὴν πάροδον
[1, 98]   Οὗτος πρῶτος δορυφόρους ἔσχε, καὶ  τὴν   ἀρχὴν εἰς τυραννίδα μετέστησε· καὶ
[1, 75]   ἰσχυρῶς ἐτίμησαν οἱ Μυτιληναῖοι, καὶ  τὴν   ἀρχὴν ἐνεχείρισαν αὐτῷ. δὲ
[1, 75]   τάξιν ἀγαγὼν τὸ πολίτευμα, κατέθετο  τὴν   ἀρχήν, καὶ δέκα ἐπεβίω ἄλλα.
[1, 74]   αὐτόν· καὶ δίκτυον ἔχων ὑπὸ  τὴν   ἀσπίδα λαθραίως περιέβαλε τὸν Φρύνωνα,
[1, 70]   τῆς αὑτοῦ οἰκίας καλῶς προστατεῖν.  Τὴν   γλῶτταν μὴ προτρέχειν τοῦ νοῦ.
[1, 34]   ἐμπεσεῖν καὶ αὐτῷ ἀνοιμώξαντι φάναι  τὴν   γραῦν· σὺ γάρ, Θαλῆ,
[1, 122]   ἐπήν με καταθάψωσιν, ἐς σὲ  τὴν   γραφὴν ἐνέγκαι. Σὺ δὲ ἢν
[1, 94]   ὀργῆς βαλὼν ὑποβάθρῳ λακτίσας  τὴν   γυναῖκα ἔγκυον οὖσαν ἀπέκτεινε, πεισθεὶς
[1, 80]   οἴκου δράξασθαι, παίδων κληδόνα συνθέμενος.  Τὴν   δ' ὀλίγην ὡς κεῖνος ἐς
[1, 58]   σφραγίζεσθαι τὸν μὲν λόγον σιγῇ,  τὴν   δὲ σιγὴν καιρῷ. ~Ἔλεγε δὲ
[1, 59]   κόρον ὑπὸ τοῦ πλούτου γεννᾶσθαι,  τὴν   δὲ ὕβριν ὑπὸ τοῦ κόρου.
[1, 37]   ὑγιής, τὴν δὲ ψυχὴν εὔπορος,  τὴν   δὲ φύσιν εὐπαίδευτος. Φίλων παρόντων
[1, 37]   τὸ μὲν σῶμα ὑγιής,  τὴν   δὲ ψυχὴν εὔπορος, τὴν δὲ
[1, 67]   ἐν δημοκρατίᾳ, ἐδεξάμην ἂν μᾶλλον  τὴν   δίαιταν ἔχειν ἐν τῇ παρὰ
[1, 109]   ἄστυ διαπορούμενος. Κἀκεῖ δὲ εἰς  τὴν   ἑαυτοῦ εἰσιὼν οἰκίαν περιέτυχε τοῖς
[1, 82]   αὐτῶν, ὡς καὶ Φανόδικος εἰς  τὴν   ἐκκλησίαν, καὶ εἰπεῖν τὸν Βίαντα
[1, 49]   ἑαυτῷ διεκώλυσεν. Ἄξας γὰρ εἰς  τὴν   ἐκκλησίαν μετὰ δόρατος καὶ ἀσπίδος
[1, 68]   Ὀλυμπιάδα. Παμφίλη δέ φησι κατὰ  τὴν   ἕκτην, καὶ πρῶτον ἔφορον γενέσθαι-
[1, 105]   βασιλεῦ Λυδῶν, ἀφῖγμαι εἰς τὴν  τῶν   Ἑλλήνων, διδαχθησόμενος ἤθη τὰ τούτων
[1, 54]   δ' ἐγὼ οὔτι μέμφομαι μηνύσαντι  τὴν   ἐμὴν διάνοιαν. Εὐνοίᾳ γὰρ τῆς
[1, 47]   ἀπωσόμενοι. Ἔπεισε δὲ αὐτοὺς καὶ  τὴν   ἐν Θρᾴκῃ χερρόνησον προσκτήσασθαι. ~Ἵνα
[1, 86]   ἀμνημόνευτον εἶναι. Ἐρωτηθεὶς τί δυσχερές,  Τὴν   ἐπὶ τὸ χεῖρον, ἔφη, μεταβολὴν
[1, 92]   τὸν ψόγον, τῶν δὲ ἐχθρῶν  τὴν   ἐπιβουλήν. Καὶ ὅταν τις ἐξίῃ
[1, 49]   δόρατος καὶ ἀσπίδος προεῖπεν αὐτοῖς  τὴν   ἐπίθεσιν τοῦ Πεισιστράτου· καὶ οὐ
[1, 112]   τε καὶ συγγραφέων διελέγχειν πειρᾶται  τὴν   ἐπιστολὴν ὡς νεαρὰν καὶ μὴ
[1, 111]   ἐψηφίσαντο δοῦναι αὐτῷ καὶ ναῦν  τὴν   ἐς Κρήτην ἀπάξουσαν αὐτόν.
[1, 102]   ξένους ποιεῖσθαι. δὲ καταπλαγεὶς  τὴν   ἑτοιμότητα εἰσέφρησεν αὐτὸν καὶ μέγιστον
[1, 83]   μέχρι καὶ ἀλόγων διατείνειν αὐτῶν  τὴν   εὐθένιαν. Καὶ ἐβουλήθη σπείσασθαι, καὶ
[1, 76]   μεθύοντι, ἐὰν ἁμάρτῃ, διπλῆν εἶναι  τὴν   ζημίαν· ἵνα μὴ μεθύωσι, πολλοῦ
[1, 57]   ἐὰν μεθύων ληφθῇ, θάνατον εἶναι  τὴν   ζημίαν. Τά τε Ὁμήρου ἐξ
[1, 91]   συνοικίζειν τὰς θυγατέρας, παρθένους μὲν  τὴν   ἡλικίαν τὸ δὲ φρονεῖν γυναῖκας·
[1, 95]   δὲ τῆς νεὼς Σάμῳ, ἱκετεύσαντες  τὴν   Ἥραν ὑπὸ τῶν Σαμίων διεσώθησαν.
[1, 80]   νύμφην, οὕτω καὶ σύ, Δίων,  τὴν   κατὰ σαυτὸν ἔλα. ~Δοκεῖ δ'
[1, 80]   ἐπέστη πλησίον· οἱ δ' ἔλεγον·  τὴν   κατὰ σαυτὸν ἔλα. Ταῦτ' ἀΐων
[1, 43]   μὲν ἐς Κρήτην κατὰ τὴν  τῶν   κεῖθι ἱστορίην, πλώσαντες δὲ ἐς
[1, 84]   τὸ καταπαῦσαι τὸν λόγον ἀπέκλινε  τὴν   κεφαλὴν εἰς τοὺς τοῦ τῆς
[1, 109]   πάντα καταλαβὼν καὶ παρ' ἑτέρῳ  τὴν   κτῆσιν, πάλιν ἧκεν εἰς ἄστυ
[1, 31]   ἔμφορτον ἀποσταλῆναι· τοῦ δὲ περὶ  τὴν   Κῴαν θάλασσαν ναυαγήσαντος, ὕστερον εὑρεθῆναι
[1, 32]   ἁρπασθέντα ὑπ' Ἀλεξάνδρου ῥιφῆναι εἰς  τὴν   Κῴαν θάλασσαν πρὸς τῆς Λακαίνης,
[1, 106]   πευκαλίμῃσι. Πολυπραγμονήσαντα δὲ ἐλθεῖν εἰς  τὴν   κώμην καὶ εὑρεῖν αὐτὸν θέρους
[1, 115]   ἀλλὰ Διός· Κρησί τε προειπεῖν  τὴν   Λακεδαιμονίων ἧτταν ὑπ' Ἀρκάδων, καθάπερ
[1, 117]   σκελῶν καὶ θὲς εἰς τὴν  τῶν   Μαγνήτων χώραν, καὶ ἀπάγγειλόν σου
[1, 82]   καὶ προῖκας ἐπιδοῦναι καὶ εἰς  τὴν   Μεσσήνην ἀποστεῖλαι τοῖς πατράσιν αὐτῶν.
[1, 114]   προ> γνωστικώτατον γεγονέναι. Ἰδόντα γοῦν  τὴν   Μουνιχίαν παρ' Ἀθηναίοις ἀγνοεῖν φάναι
[1, 76]   ἵνα μὴ μεθύωσι, πολλοῦ κατὰ  τὴν   νῆσον οἴνου γινομένου. Εἶπέ τε
[1, 72]   Νικίας ἐπὶ τῶν Πελοποννησιακῶν καταστρεψάμενος  τὴν   νῆσον, φρουρὸν ἐγκατέστησεν Ἀθηναίων, καὶ
[1, 37]   καὶ ἀπόντων μεμνῆσθαί φησι· μὴ  τὴν   ὄψιν καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν
[1, 72]   Καὶ αὐτὸν πάντες οἱ κατὰ  τὴν   πανήγυριν ἐντιμότατα παρέπεμψαν. Ἔστι δὲ
[1, 72]   Βραγχίδαις. Ἦν δὲ γέρων περὶ  τὴν   πεντηκοστὴν δευτέραν Ὀλυμπιάδα, ὅτε Αἴσωπος
[1, 68]   οὔ. Γέγονε δὲ ἔφορος κατὰ  τὴν   πεντηκοστὴν ἕκτην Ὀλυμπιάδα. Παμφίλη δέ
[1, 121]   μηκέθ' ὑπάρχῃ. Γέγονε δὲ κατὰ  τὴν   πεντηκοστὴν καὶ ἐνάτην Ὀλυμπιάδα. Καὶ
[1, 32]   συνῄνεσαν Θαλῇ. δὲ μετὰ  τὴν   περίοδον τῷ Διδυμεῖ τίθησιν Ἀπόλλωνι.
[1, 25]   ἐκώλυσεν· ὅπερ Κύρου κρατήσαντος ἔσωσε  τὴν   πόλιν. Καὶ αὐτὸς δέ φησιν,
[1, 110]   Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν  τὴν   πόλιν καὶ ἔπαυσε τὸν λοιμὸν
[1, 104]   καταλείπουσι, τὰ δὲ ξύλα εἰς  τὴν   πόλιν κομίζουσι. Ἐρωτηθεὶς πότεροι πλείους
[1, 110]   κατεχομένοις ἔχρησεν Πυθία καθῆραι  τὴν   πόλιν· οἱ δὲ πέμπουσι ναῦν
[1, 64]   ὀνήσειν ἔμελλον, οὔτε σὺ καθήρας  τὴν   πόλιν ὤνησας. Τό τε γὰρ
[1, 84]   λέγων· Ἢν τύχῃς κρίνων δικάζευ  τὴν   Πριηνίην δίκην. Καὶ Ἱππῶναξ·
[1, 94]   Λυσίδην, ἣν αὐτὸς Μέλισσαν ἐκάλει,  τὴν   Προκλέους τοῦ Ἐπιδαυρίων τυράννου καὶ
[1, 106]   εἴ τις αὐτοῦ σοφώτερος εἴη,  τὴν   Πυθίαν εἰπεῖν ἅπερ προείρηται ἐν
[1, 48]   βίᾳ μόνον, ἀλλὰ καὶ δίκῃ  τὴν   Σαλαμῖνα κεκτῆσθαι, ἀνασκάψας τινὰς τάφους
[1, 45]   Σόλων Ἐξηκεστίδου Σαλαμίνιος πρῶτον μὲν  τὴν   σεισάχθειαν εἰσηγήσατο Ἀθηναίοις· τὸ δὲ
[1, 102]   Μετὰ χρόνον δὲ παραγενόμενος εἰς  τὴν   Σκυθίαν καὶ δοκῶν τὰ νόμιμα
[1, 101]   ἄρχοντος Εὐκράτους. Ἕρμιππος δὲ πρὸς  τὴν   Σόλωνος οἰκίαν ἀφικόμενον τῶν θεραπόντων
[1, 110]   Κρατῖνον καὶ Κτησίβιον, καὶ λυθῆναι  τὴν   συμφοράν. ~Ἀθηναῖοι δὲ τάλαντον ἐψηφίσαντο
[1, 58]   καὶ νέαν ἐκάλεσεν. Καὶ πρῶτος  τὴν   συναγωγὴν τῶν ἐννέα ἀρχόντων ἐποίησεν
[1, 44]   δὲ οἱ μηδὲν γράφοντες περιχωρέομεν  τήν   τε Ἑλλάδα καὶ Ἀσίην. Θαλῆς
[1, 79]   πολίταις. Ἤκμαζε μὲν οὖν περὶ  τὴν   τεσσαρακοστὴν δευτέραν Ὀλυμπιάδα· ἐτελεύτησε δ'
[1, 101]   Σωσικράτης ἐλθεῖν εἰς Ἀθήνας κατὰ  τὴν   τεσσαρακοστὴν ἑβδόμην Ὀλυμπιάδα ἐπὶ ἄρχοντος
[1, 62]   ἱερόν. Ἤκμαζε μὲν οὖν περὶ  τὴν   τεσσαρακοστὴν ἕκτην Ὀλυμπιάδα, ἧς τῷ
[1, 119]   ~Ἔλεγέ τε ὅτι οἱ θεοὶ  τὴν   τράπεζαν θυωρὸν καλοῦσιν. Ἄνδρων δ'
[1, 58]   τὰ ἑξῆς. ~Πρῶτος δὲ Σόλων  τὴν   τριακάδα ἔνην καὶ νέαν ἐκάλεσεν.
[1, 98]   καὶ Ἀριστοτέλης. Ἤκμαζε δὲ περὶ  τὴν   τριακοστὴν ὀγδόην Ὀλυμπιάδα, καὶ ἐτυράννησεν
[1, 95]   καθεστὼς μετεπέμπετο αὐτὸν ὅπως παραλάβῃ  τὴν   τυραννίδα· ὃν φθάσαντες οἱ Κερκυραῖοι
[1, 105]   Ἐγώ, βασιλεῦ Λυδῶν, ἀφῖγμαι εἰς  τὴν   τῶν Ἑλλήνων, διδαχθησόμενος ἤθη τὰ
[1, 43]   πλώσαντες μὲν ἐς Κρήτην κατὰ  τὴν   τῶν κεῖθι ἱστορίην, πλώσαντες δὲ
[1, 117]   τῶν σκελῶν καὶ θὲς εἰς  τὴν   τῶν Μαγνήτων χώραν, καὶ ἀπάγγειλόν
[1, 114]   Αἰακὸν λέγοι, καὶ Λακεδαιμονίοις προείποι  τὴν   ὑπ' Ἀρκάδων ἅλωσιν προσποιηθῆναί τε
[1, 122]   Καὶ προεῖπα αὐτοῖσι ἥκειν ἐς  τὴν   ὑστεραίην ἐπὶ τὰς Φερεκύδεω ταφάς.
[1, 24]   κατά τινας. Πρῶτος δὲ καὶ  τὴν   ὑστέραν τοῦ μηνὸς τριακάδα εἶπεν.
[1, 29]   δὶς λαβών. δὲ περιενεγκὼν  τὴν   φιάλην τοῦ Βαθυκλέους παῖς Θυρίων
[1, 71]   νήσου τῆς Λακωνικῆς. Καταμαθὼν γὰρ  τὴν   φύσιν αὐτῆς, Εἴθε, ἔφη, μὴ
[1, 51]   Ἀθηναίων ἐγκατῴκισεν, οἳ τῷ χρόνῳ  τὴν   φωνὴν ἀποξενωθέντες σολοικίζειν ἐλέχθησαν. Καί
[1, 70]   μὴ σπεύδειν. Λέγοντα μὴ κινεῖν  τὴν   χεῖρα· μανικὸν γάρ. νόμοις πείθεσθαι.
[1, 62]   εἰς Σαλαμῖνα καὶ τεφρώσαντας εἰς  τὴν   χώραν σπεῖραι. Ὅθεν καὶ Κρατῖνος
[1, 59]   ἐκώλυσε τραγῳδίας διδάσκειν, ὡς ἀνωφελῆ  τὴν   ψευδολογίαν. ~Ὅτ' οὖν Πεισίστρατος ἑαυτὸν
[1, 84]   δι' ἐναντίας καὶ τῶν δικαστῶν  τὴν   ψῆφον ἐνεγκόντων τῷ ὑπὸ τοῦ
[1, 30]   τρίποδα θεῖναι· κριθῆναι δὲ Ἀριστόδημον  Σπαρτιάτην,   ὃν παραχωρῆσαι Χίλωνι. ~Μέμνηται τοῦ
[1, 53]   ἕκαστος Ἀθηναίων τοῦ αὐτοῦ κλήρου  δεκάτην,   οὐκ ἐμοί, ἀλλ' ὁπόθεν ἔσται
[1, 66]   τοῦτο τὸν δῆμον κατέλυσεν.  μάτην   ἔσπευδον ἀπαλλάξαι τοὺς πένητας αὐτῶν
[1, 121]   δὲ κατὰ τὴν πεντηκοστὴν καὶ  ἐνάτην   Ὀλυμπιάδα. Καὶ ἐπέστειλεν ὧδε· ~Φερεκύδης
[1, 49]   εἰμι· σοφώτερος μὲν τῶν τὴν  ἀπάτην   Πεισιστράτου μὴ συνιέντων, ἀνδρειότερος δὲ
[1, 112]   καὶ ἐπιστολὴ πρὸς Σόλωνα τὸν  νομοθέτην,   περιέχουσα πολιτείαν ἣν διέταξε Κρησὶ
[1, 62]   ἥδε Σόλωνα τόνδε τεκνοῖ Σαλαμὶς  θεσμοθέτην   ἱερόν. Ἤκμαζε μὲν οὖν περὶ
[1, 92]   ἄνοιαν, τὸ δὲ μανίαν σημαίνει.  Οἰκέτην   πάροινον μὴ κολάζειν, δοκεῖν γὰρ
[1, 68]   μέλλοντος λογισμῷ καταληπτὴν εἶναι ἀνδρὸς  ἀρετήν.   Πρός τε τὸν ἀδελφὸν δυσφοροῦντα
[1, 23]   Σαμίου. Καλλίμαχος δ' αὐτὸν οἶδεν  εὑρέτην   τῆς ἄρκτου τῆς μικρᾶς, λέγων
[1, 111]   αὐτῷ καὶ ναῦν τὴν ἐς  Κρήτην   ἀπάξουσαν αὐτόν. δὲ τὸ
[1, 110]   καὶ Νικίαν τὸν Νικηράτου εἰς  Κρήτην,   καλοῦντες τὸν Ἐπιμενίδην. Καὶ ὃς
[1, 43]   Ἀθηναῖος, εἰ πλώσαντες μὲν ἐς  Κρήτην   κατὰ τὴν τῶν κεῖθι ἱστορίην,
[1, 113]   μὴ ἀλᾶσθαι, ἀλλ' ἕρπε ἐς  Κρήτην   ποθ' ἁμέ. Τουτᾶ γὰρ οὐκ
[1, 99]   μὴ ὀκνεῖτε καὶ παρ' ἐμὲ  φοιτῆν   τὸν Κορίνθου τύραννον. Ὑμᾶς γὰρ
[1, 116]   ὕδατος πιόντα προειπεῖν ὡς εἰς  τρίτην   ἡμέραν ἔσοιτο σεισμός, καὶ γενέσθαι.
[1, 68]   Παμφίλη δέ φησι κατὰ τὴν  ἕκτην,   καὶ πρῶτον ἔφορον γενέσθαι- ἐπὶ
[1, 62]   μὲν οὖν περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν  ἕκτην   Ὀλυμπιάδα, ἧς τῷ τρίτῳ ἔτει
[1, 68]   δὲ ἔφορος κατὰ τὴν πεντηκοστὴν  ἕκτην   Ὀλυμπιάδα. Παμφίλη δέ φησι κατὰ
[1, 68]   πρόνοιαν περὶ τοῦ μέλλοντος λογισμῷ  καταληπτὴν   εἶναι ἀνδρὸς ἀρετήν. Πρός τε
[1, 96]   καὶ ἀπορῶν χρυσίου, κατά τινα  ἑορτὴν   ἐπιχώριον κεκοσμημένας ἰδὼν τὰς γυναῖκας
[1, 25]   ἱστορεῖ, μονήρη αὑτὸν γεγονέναι καὶ  ἰδιαστήν.   ~Ἔνιοι δὲ καὶ γῆμαι αὐτὸν
[1, 59]   τῶν λογισμῶν. Καὶ γὰρ ἐκείνων  ἑκάστην   ποτὲ μὲν πλείω σημαίνειν, ποτὲ
[1, 98]   Ἀριστοτέλης. Ἤκμαζε δὲ περὶ τὴν  τριακοστὴν   ὀγδόην Ὀλυμπιάδα, καὶ ἐτυράννησεν ἔτη
[1, 79]   Ἤκμαζε μὲν οὖν περὶ τὴν  τεσσαρακοστὴν   δευτέραν Ὀλυμπιάδα· ἐτελεύτησε δ' ἐπὶ
[1, 101]   ἐλθεῖν εἰς Ἀθήνας κατὰ τὴν  τεσσαρακοστὴν   ἑβδόμην Ὀλυμπιάδα ἐπὶ ἄρχοντος Εὐκράτους.
[1, 62]   Ἤκμαζε μὲν οὖν περὶ τὴν  τεσσαρακοστὴν   ἕκτην Ὀλυμπιάδα, ἧς τῷ τρίτῳ
[1, 72]   Ἦν δὲ γέρων περὶ τὴν  πεντηκοστὴν   δευτέραν Ὀλυμπιάδα, ὅτε Αἴσωπος
[1, 68]   Γέγονε δὲ ἔφορος κατὰ τὴν  πεντηκοστὴν   ἕκτην Ὀλυμπιάδα. Παμφίλη δέ φησι
[1, 121]   ὑπάρχῃ. Γέγονε δὲ κατὰ τὴν  πεντηκοστὴν   καὶ ἐνάτην Ὀλυμπιάδα. Καὶ ἐπέστειλεν
[1, 95]   ἔπεμψε τοὺς παῖδας αὐτῶν πρὸς  Ἀλυάττην   ἐπ' ἐκτομῇ· προσσχούσης δὲ τῆς
[1, 36]   Τὸ μήτε ἀρχὴν ἔχον μήτε  τελευτήν.   Τί δύσκολον εἴη τεθεαμένος ἔφη,
[1, 98]   τύραννον, τὸν δὲ σοφὸν καὶ  Ἀμβρακιώτην.   ~Τοῦτο καὶ Νεάνθης φησὶν
[1, 122]   με καταθάψωσιν, ἐς σὲ τὴν  γραφὴν   ἐνέγκαι. Σὺ δὲ ἢν δοκιμώσῃς
[1, 43]   δικαίη ἐς τὸ ξυνὸν καταθέσθαι  γραφὴν   ἐφ' ὁποιοισοῦν ἐπιτρέπειν χρῆμα
[1, 82]   ὑπὸ τῶν ἁλιέων, τοῦ χαλκοῦ,  ἐπιγραφὴν   ἔχοντος Τῷ σοφῷ Σάτυρος μέν
[1, 80]   ὡς κεῖνος ἐς οἰκίον ἤγετο  νύμφην,   οὕτω καὶ σύ, Δίων, τὴν
[1, 27]   ἐλαιουργεῖα καὶ πάμπλειστα συνεῖλε χρήματα.  ~Ἀρχὴν   δὲ τῶν πάντων ὕδωρ ὑπεστήσατο,
[1, 98]   πρῶτος δορυφόρους ἔσχε, καὶ τὴν  ἀρχὴν   εἰς τυραννίδα μετέστησε· καὶ οὐκ
[1, 75]   ἐτίμησαν οἱ Μυτιληναῖοι, καὶ τὴν  ἀρχὴν   ἐνεχείρισαν αὐτῷ. δὲ δέκα
[1, 36]   Τί τὸ θεῖον, Τὸ μήτε  ἀρχὴν   ἔχον μήτε τελευτήν. Τί δύσκολον
[1, 75]   ἀγαγὼν τὸ πολίτευμα, κατέθετο τὴν  ἀρχήν,   καὶ δέκα ἐπεβίω ἄλλα. Καὶ
[1, 86]   δὲ χρημάτων πολλοῖς καὶ διὰ  τύχην   περιγίνεσθαι. Ἔλεγε δὲ ἀτυχῆ εἶναι
[1, 63]   ἔχει Σαλαμίς, ὧν κόνις ἀστάχυες.  Ψυχὴν   δ' ἄξονες εὐθὺς ἐς οὐρανὸν
[1, 37]   μὲν σῶμα ὑγιής, τὴν δὲ  ψυχὴν   εὔπορος, τὴν δὲ φύσιν εὐπαίδευτος.
[1, 48]   δυοκαίδεκα νῆας- στῆσε δ' ἄγων  ἵν'   Ἀθηναίων ἵσταντο φάλαγγες. ~Τοῦ δὴ
[1, 29]   φασι τῶν Κροίσου τινὰ φίλων  λαβεῖν   παρὰ τοῦ βασιλέως ποτήριον χρυσοῦν,
[1, 59]   Ἀθηναίους τὰς ἡμέρας κατὰ σελήνην  ἄγειν.   Καὶ Θέσπιν ἐκώλυσε τραγῳδίας διδάσκειν,
[1, 59]   τυράννους ποτὲ μὲν ἕκαστον μέγαν  ἄγειν   καὶ λαμπρόν, ποτὲ δὲ ἄτιμον.
[1, 86]   τῆς φύσεως ἔργον· τὸ δὲ  λέγειν   δύνασθαι τὰ συμφέροντα τῇ πατρίδι
[1, 78]   Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι. Φίλον μὴ  λέγειν   κακῶς, ἀλλὰ μηδὲ ἐχθρόν. Εὐσέβειαν
[1, 58]   ἐμπέσῃ τι κοῦφον καὶ ἀσθενές,  στέγειν·   ἐὰν δὲ μεῖζον, διακόψαν οἴχεσθαι.
[1, 96]   βαρὺς πᾶσιν ἐγένετο διὰ τὸ  ἀλγεῖν   ἐπὶ τῇ φωρᾷ. Ἀλλὰ καὶ
[1, 70]   εὐτελῆ ποιεῖσθαι. Τὸν τεθνηκότα μὴ  κακολογεῖν.   Γῆρας τιμᾶν. Φυλάττειν ἑαυτόν. Ζημίαν
[1, 69]   καὶ μάλιστα ἐν συμποσίῳ. Μὴ  κακολογεῖν   τοὺς πλησίον· εἰ δὲ μή,
[1, 55]   Σόλωνα δὲ τεθηκέναι τὸν ἡταιρηκότα  εἴργειν   τοῦ βήματος. Συνέστειλε δὲ καὶ
[1, 92]   οἰκεῖον εἶναι, κακίας ἀλλότριον· ἀδικίαν  φεύγειν·   πόλει τὰ βέλτιστα συμβουλεύειν· ἡδονῆς
[1, 66]   ἁψάμενον τῆς τυραννίδος. ~Ἤρξατο μὲν  δημαγωγεῖν·   εἶτα δὲ ἑαυτῷ τραύματα ποιήσας,
[1, 97]   τὸ Μηδὲν χρημάτων ἕνεκα πράττειν·  δεῖν   γὰρ τὰ κερδαντὰ κερδαίνειν. Ἔποίησε
[1, 91]   παρθένους. Ἔλεγέ τε τὸν φίλον  δεῖν   εὐεργετεῖν, ὅπως μᾶλλον φίλος·
[1, 77]   καὶ πρὸς τὸν Φωκαϊκὸν φάσκοντα  δεῖν   ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον, Ἂν λίαν,
[1, 91]   μάταιος ἄχαρις γινέσθω. Ἔφη δὲ  δεῖν   συνοικίζειν τὰς θυγατέρας, παρθένους μὲν
[1, 91]   ἔχουσαι· αἱ μὲν λευκαὶ ἔασιν  ἰδεῖν,   αἱ δ' αὖτε μέλαιναι· ἀθάνατοι
[1, 34]   τὰ ἐν ποσὶν οὐ δυνάμενος  ἰδεῖν   τὰ ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ οἴει
[1, 70]   ἐπιθυμεῖν ἀδυνάτων. Ἐν ὁδῷ μὴ  σπεύδειν.   Λέγοντα μὴ κινεῖν τὴν χεῖρα·
[1, 44]   τοι τὸ Πριηνέων ἄστυ, κεῖθι  οἰκέειν,   καὶ αὐτοὶ παρὰ σὲ οἰκήσομεν.
[1, 122]   ἐπιλέγῃ θεολογέων· τὰ ἄλλα χρὴ  νοέειν·   ἅπαντα γὰρ αἰνίσσομαι. Τῇ δὲ
[1, 87]   ἀνθρώποις, Ἐλπίς, ἔφη. Ἥδιον ἔλεγε  δικάζειν   μεταξὺ ἐχθρῶν φίλων· τῶν
[1, 92]   μανίαν σημαίνει. Οἰκέτην πάροινον μὴ  κολάζειν,   δοκεῖν γὰρ παροινεῖν. Γαμεῖν ἐκ
[1, 103]   δεύτερον μέθης· τὸν τρίτον ἀηδίας.  Θαυμάζειν   δὲ ἔφη πῶς παρὰ τοῖς
[1, 103]   ἔχοι τὰς τῶν μεθυόντων ἀσχημοσύνας.  Θαυμάζειν   τε ἔλεγε πῶς οἱ Ἕλληνες
[1, 104]   ταῖς καπηλείαις φανερῶς ψεύδονται; Καὶ  θαυμάζειν   φησὶ πῶς Ἕλληνες ἀρχόμενοι μὲν
[1, 71]   ἄνομον ἑαυτῷ ἐν τῷ βίῳ·  διστάζειν   δὲ περὶ ἑνός. Κρίνων γάρ
[1, 106]   ἀρότρου. Καὶ μάλα, εἶπεν, ὥστε  ἐπισκευάζειν.   ~Ἄλλοι δὲ τὸν χρησμὸν οὕτως
[1, 96]   ἀπαντήσαντα ἀνελεῖν καὶ θάψαι· ἔπειτα  βαδίζειν   ἄλλους τε κατὰ τούτων τέτταρας,
[1, 78]   ἀποτυχὼν γὰρ γελασθήσῃ. Ἀτυχίαν μὴ  ὀνειδίζειν,   νέμεσιν αἰδόμενον. Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι.
[1, 51]   τῷ χρόνῳ τὴν φωνὴν ἀποξενωθέντες  σολοικίζειν   ἐλέχθησαν. Καί εἰσιν οἱ μὲν
[1, 91]   ἄχαρις γινέσθω. Ἔφη δὲ δεῖν  συνοικίζειν   τὰς θυγατέρας, παρθένους μὲν τὴν
[1, 102]   πατρίδος πολὺς ὢν ἐν τῷ  ἑλληνίζειν,   τοξευθεὶς ἐν κυνηγεσίῳ πρὸς τἀδελφοῦ
[1, 53]   κατὰ δημοκρατίαν· ἐῶ γὰρ οὐδένα  ὑβρίζειν·   καὶ τύραννος ἐγὼ οὐ
[1, 64]   ἀπαλλαγῇς. Εἰ δὲ πάντως τυραννητέον,  φροντίζειν   ὅπως τὴν ἀλλοδαπὴν δύναμιν πλείονα
[1, 49]   καὶ οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ  βοηθεῖν   ἕτοιμος εἶναι, λέγων ταῦτα· ἄνδρες
[1, 101]   ῥῆσιν. Λέγει δὲ αὐτὸν Σωσικράτης  ἐλθεῖν   εἰς Ἀθήνας κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴν
[1, 106]   πραπίδεσσιν ἀρηρότα πευκαλίμῃσι. Πολυπραγμονήσαντα δὲ  ἐλθεῖν   εἰς τὴν κώμην καὶ εὑρεῖν
[1, 32]   γαμοῦντι· αὖθίς τε εἰς Μενέλαον  ἐλθεῖν   καὶ σὺν τῇ Ἑλένῃ ἁρπασθέντα
[1, 30]   τὸν δὲ δοῦναι Θαλῇ. ~Καὶ  περιελθεῖν   εἰς Χίλωνα, ὃν πυνθάνεσθαι τοῦ
[1, 40]   ἐν Κορίνθῳ καὶ ἐν Δελφοῖς  συνελθεῖν   αὐτούς. ~Διαφωνοῦνται δὲ καὶ αἱ
[1, 96]   ἐκέλευσε νεανίσκοις, δείξας τινὰ ὁδόν,  ἐξελθεῖν   νύκτωρ καὶ τὸν ἀπαντήσαντα ἀνελεῖν
[1, 82]   Τῷ σοφῷ Σάτυρος μέν φησι  παρελθεῖν   τὰς κόρας οἱ δὲ τὸν
[1, 83]   κελεύω κρόμμυα ἐσθίειν {ἴσον τῷ  κλαίειν}   ~Λέγεται δὲ καὶ δίκας δεινότατος
[1, 83]   δέ, φησίν, Ἀλυάττῃ κελεύω κρόμμυα  ἐσθίειν   {ἴσον τῷ κλαίειν} ~Λέγεται δὲ
[1, 77]   τί ἄριστον, Τὸ παρὸν εὖ  ποιεῖν.   Καὶ ὑπὸ Κροίσου τίς ἀρχὴ
[1, 91]   φίλος· τὸν δὲ ἐχθρὸν φίλον  ποιεῖν.   ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν μὲν φίλων
[1, 86]   τὸ χεῖρον, ἔφη, μεταβολὴν εὐγενῶς  ἐνεγκεῖν.   Συμπλέων ποτὲ ἀσεβέσι, χειμαζομένης τῆς
[1, 44]   Ἐπέστειλε δέ τοι καὶ Βίης  ἥκειν   ἐς Πριήνην· σὺ δὲ εἰ
[1, 122]   τοῦ κακοῦ. Καὶ προεῖπα αὐτοῖσι  ἥκειν   ἐς τὴν ὑστεραίην ἐπὶ τὰς
[1, 67]   φημὶ πάντων τυράννων εἶναι βέλτιστον.  Ἐπανήκειν   δέ μοι Ἀθήναζε οὐ καλῶς
[1, 105]   οὐδὲν δέομαι, ἀλλ' ἀπόχρη με  ἐπανήκειν   ἐς Σκύθας ἄνδρα ἀμείνονα. Ἥκω
[1, 102]   ἐν τῇ πατρίδι εἶναι καὶ  προσήκειν   αὐτῷ ξένους ποιεῖσθαι. δὲ
[1, 67]   μὴ περὶ παντός μοι ἦν  οἰκεῖν   ἐν δημοκρατίᾳ, ἐδεξάμην ἂν μᾶλλον
[1, 54]   ἄπιστον· εἴτε ἄλλως Ἀθήνησιν  οἰκεῖν,   ἐπιτετράψεται. Ἡμῶν δὲ εἵνεκα μὴ
[1, 56]   τῇ τῶν ὀρφανῶν μητρὶ μὴ  συνοικεῖν,   μηδ' ἐπιτροπεύειν, εἰς ὃν
[1, 92]   σημαίνει. Οἰκέτην πάροινον μὴ κολάζειν,  δοκεῖν   γὰρ παροινεῖν. Γαμεῖν ἐκ τῶν
[1, 78]   κακῶς, ἀλλὰ μηδὲ ἐχθρόν. Εὐσέβειαν  ἀσκεῖν.   Σωφροσύνην φιλεῖν. Ἀλήθειαν ἔχειν, πίστιν,
[1, 92]   Συνεβούλευέ τε εὖ τὸ σῶμα  ἀσκεῖν·   φιλήκοον εἶναι μᾶλλον φιλόλαλον·
[1, 59]   ἄγειν. Καὶ Θέσπιν ἐκώλυσε τραγῳδίας  διδάσκειν,   ὡς ἀνωφελῆ τὴν ψευδολογίαν. ~Ὅτ'
[1, 81]   καὶ ῥυπαρόν. Τούτῳ γυμνάσιον σῖτον  ἀλεῖν,   ὥς φησι Κλέαρχος φιλόσοφος.
[1, 27]   εἰς τριακοσίας ἑξήκοντα πέντε ἡμέρας  διελεῖν.   Οὐδεὶς δὲ αὐτοῦ καθηγήσατο, πλὴν
[1, 96]   ἐξελθεῖν νύκτωρ καὶ τὸν ἀπαντήσαντα  ἀνελεῖν   καὶ θάψαι· ἔπειτα βαδίζειν ἄλλους
[1, 81]   Ἀλυάττεω παῖδα τῶν βασιλήων πολυχρυσότατον  πέλειν.   Οὐδέν τε πλέον ἄμμιν ἱκομένοις
[1, 70]   ἀκούσεσθαι ἐφ' οἷς λυπήσεσθαι. ~Μὴ  ἀπειλεῖν   μηδενί· γυναικῶδες γάρ. Ταχύτερον ἐπὶ
[1, 78]   μηδὲ ἐχθρόν. Εὐσέβειαν ἀσκεῖν. Σωφροσύνην  φιλεῖν.   Ἀλήθειαν ἔχειν, πίστιν, ἐμπειρίαν, ἐπιδεξιότητα,
[1, 87]   καὶ ὀλίγον χρόνον βιωσομένους, καὶ  φιλεῖν   ὡς μισήσοντας· τοὺς γὰρ πλείστους
[1, 43]   Φερεκύδει ~Πυνθάνομαί σε πρῶτον Ἰώνων  μέλλειν   λόγους ἀμφὶ τῶν θείων χρημάτων
[1, 92]   μὴ κολάζειν, δοκεῖν γὰρ παροινεῖν.  Γαμεῖν   ἐκ τῶν ὁμοίων· ἂν γὰρ
[1, 70]   κρατεῖν. μαντικὴν μὴ ἐχθαίρειν. Μὴ  ἐπιθυμεῖν   ἀδυνάτων. Ἐν ὁδῷ μὴ σπεύδειν.
[1, 70]   πλησίον αἰδῶνται μᾶλλον φοβῶνται.  Μανθάνειν   τῆς αὑτοῦ οἰκίας καλῶς προστατεῖν.
[1, 110]   τὴν ἀπαλλαγήν· καὶ διὰ τοῦτο  ἀποθανεῖν   δύο νεανίας, Κρατῖνον καὶ Κτησίβιον,
[1, 36]   ἄλλῳ ὑποθέσθαι· Τί ἥδιστον, Τὸ  ἐπιτυγχάνειν·   Τί τὸ θεῖον, Τὸ μήτε
[1, 97]   πράττειν· δεῖν γὰρ τὰ κερδαντὰ  κερδαίνειν.   Ἔποίησε δὲ καὶ ὑποθήκας εἰς
[1, 59]   ἐκείνων ἑκάστην ποτὲ μὲν πλείω  σημαίνειν,   ποτὲ δὲ ἥττω· καὶ τούτων
[1, 110]   τοῦ λοιμοῦ τὸ Κυλώνειον ἄγος  σημαίνειν   τε τὴν ἀπαλλαγήν· καὶ διὰ
[1, 43]   θείων χρημάτων ἐς τοὺς Ἕλληνας  φαίνειν.   Καὶ τάχα μὲν γνώμη
[1, 34]   Λόβων Ἀργεῖος εἰς ἔπη  τείνειν   διακόσια. Ἐπιγεγράφθαι δ' αὐτοῦ ἐπὶ
[1, 83]   καταπλαγῆναι τὸ> μέχρι καὶ ἀλόγων  διατείνειν   αὐτῶν τὴν εὐθένιαν. Καὶ ἐβουλήθη
[1, 70]   ὁδῷ μὴ σπεύδειν. Λέγοντα μὴ  κινεῖν   τὴν χεῖρα· μανικὸν γάρ. νόμοις
[1, 92]   πάροινον μὴ κολάζειν, δοκεῖν γὰρ  παροινεῖν.   Γαμεῖν ἐκ τῶν ὁμοίων· ἂν
[1, 67]   διαθεὶς Ἀθηναίοις ἰσοπολιτείαν, καὶ παρὸν  τυραννεῖν   αὐτὸς οὐκ ἀξιώσας, νῦν ἐπανελθὼν
[1, 51]   δὲ τὸν Πεισίστρατον ἔμαθεν ἤδη  τυραννεῖν,   τάδε ἔγραψε πρὸς τοὺς Ἀθηναίους·
[1, 91]   μὲν τὴν ἡλικίαν τὸ δὲ  φρονεῖν   γυναῖκας· ὑποδεικνὺς ὅτι δεῖ παιδεύεσθαι
[1, 65]   τοι καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ  ἀμύνειν·   τοῖς δ' αὖ καὶ μαίνεσθαι
[1, 53]   γὰρ ἐγὼ ὀμόσαντες Ἀθηναῖοι  παρέξειν   Κόδρῳ τε καὶ τῷ ἐκείνου
[1, 114]   γοῦν τὴν Μουνιχίαν παρ' Ἀθηναίοις  ἀγνοεῖν   φάναι αὐτοὺς ὅσων κακῶν αἴτιον
[1, 43]   καταθέσθαι γραφὴν ἐφ' ὁποιοισοῦν  ἐπιτρέπειν   χρῆμα ἐς οὐδὲν ὄφελος. Εἰ
[1, 79]   νεανίσκῳ συμβουλευομένῳ περὶ γάμου ταῦτα  εἰπεῖν,   φησι Καλλίμαχος ἐν τοῖς
[1, 61]   μοῖρα κίχοι θανάτου, ~ἐπιτιμῶντα αὐτῷ  εἰπεῖν·   Ἀλλ' εἴ μοι κἂν νῦν
[1, 106]   θέρους ἐχέτλην ἀρότρῳ προσαρμόττοντα, καὶ  εἰπεῖν,   Ἀλλ' Μύσων, οὐχ ὥρα
[1, 106]   αὐτοῦ σοφώτερος εἴη, τὴν Πυθίαν  εἰπεῖν   ἅπερ προείρηται ἐν τῷ Θαλοῦ
[1, 102]   εἰσαγγείλας ἐκελεύσθη ὑπὸ τοῦ Σόλωνος  εἰπεῖν   αὐτῷ, ὅτιπερ ἐν ταῖς ἰδίαις
[1, 63]   τὸν εἰπόντα, Ἀλλ' οὐδὲν ἀνύτεις,  εἰπεῖν,   δι' αὐτὸ δὲ τοῦτο δακρύω,
[1, 84]   δὲ καὶ δίκας δεινότατος γεγονέναι  εἰπεῖν.   Ἐπ' ἀγαθῷ μέντοι τῇ τῶν
[1, 26]   τί οὐ τεκνοποιεῖ, διὰ φιλοτεκνίαν  εἰπεῖν.   Καὶ λέγουσι ὅτι τῆς μητρὸς
[1, 117]   Μεσσήνην δὲ ἑαλωκέναι. ~Καὶ Λακεδαιμονίοις  εἰπεῖν   μήτε χρυσὸν τιμᾶν μήτε ἄργυρον,
[1, 26]   καιρός. Εἶτα, ἐπειδὴ παρήβησεν ἐγκειμένης,  εἰπεῖν,   οὐκέτι καιρός. Φησὶ δὲ καὶ
[1, 76]   τῷ Πιττακῷ, μαθόντα καὶ ἀπολύσαντα  εἰπεῖν,   Συγγνώμη μετανοίας κρείσσων. Ἡράκλειτος δέ
[1, 82]   Φανόδικος εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ  εἰπεῖν   τὸν Βίαντα σοφόν, διηγησαμένας τὰ
[1, 110]   ἐξιλάσεως. Οἱ δὲ τὴν αἰτίαν  εἰπεῖν   τοῦ λοιμοῦ τὸ Κυλώνειον ἄγος
[1, 24]   ~Ἔνιοι δὲ καὶ αὐτὸν πρῶτον  εἰπεῖν   φασιν ἀθανάτους τὰς ψυχάς· ὧν
[1, 118]   διαβαλόντα τῆς θύρας τὸν δάκτυλον  εἰπεῖν,   Χροῒ δῆλα· καὶ τοὐντεῦθεν παρὰ
[1, 116]   περιπατοῦντα καὶ ναῦν οὐριοδρομοῦσαν ἰδόντα  εἰπεῖν   ὡς οὐ μετὰ πολὺ καταδύσεται·
[1, 71]   αὐτόν ποτε γηραιὸν ἤδη ὄντα  εἰπεῖν   ὡς οὐδὲν συνειδείη ἄνομον ἑαυτῷ
[1, 30]   τίς αὑτοῦ σοφώτερος· καὶ τὸν  ἀνειπεῖν   Μύσωνα, περὶ οὗ λέξομεν. Τοῦτον
[1, 58]   ἐννέα ἀρχόντων ἐποίησεν εἰς τὸ  συνειπεῖν,   ὡς Ἀπολλόδωρός φησιν ἐν δευτέρῳ
[1, 115]   Νυμφῶν, ἀλλὰ Διός· Κρησί τε  προειπεῖν   τὴν Λακεδαιμονίων ἧτταν ὑπ' Ἀρκάδων,
[1, 116]   ἀνιμηθέντος ἐκ φρέατος ὕδατος πιόντα  προειπεῖν   ὡς εἰς τρίτην ἡμέραν ἔσοιτο
[1, 23]   καὶ ἡλιακὰς ἐκλείψεις καὶ τροπὰς  προειπεῖν,   ὥς φησιν Εὔδημος ἐν τῇ
[1, 28]   Βαθυκλέα γάρ τινα Ἀρκάδα φιάλην  καταλιπεῖν   καὶ ἐπισκῆψαι δοῦναι τῶν σοφῶν
[1, 107]   Τίμωνος αὐτὸν καὶ Ἀπημάντου γεγονέναι·  μισανθρωπεῖν   γάρ. ~Ὀφθῆναι γοῦν ἐν Λακεδαίμονι
[1, 103]   Οὗτος τὴν ἄμπελον εἶπε τρεῖς  φέρειν   βότρυς· τὸν πρῶτον ἡδονῆς· τὸν
[1, 93]   μεταβολὰς τῆς τύχης γενναίως ἐπίστασο  φέρειν.   Ἐτελεύτησε δὲ γηραιός, ἔτη βιοὺς
[1, 69]   εὖ διαθέσθαι, καὶ ἀδικούμενον δύνασθαι  φέρειν.   Προσέταττε δὲ καὶ ταῦτα· γλώττης
[1, 89]   αὐτόν· ῥώμῃ δὲ καὶ κάλλει  διαφέρειν,   μετασχεῖν τε τῆς ἐν Αἰγύπτῳ
[1, 35]   πάντα. Οὐδὲν ἔφη τὸν θάνατον  διαφέρειν   τοῦ ζῆν. Σὺ οὖν, ἔφη
[1, 89]   Κάρ ἔνιοι δὲ εἰς Ἡρακλέα  ἀναφέρειν   τὸ γένος αὐτόν· ῥώμῃ δὲ
[1, 70]   νοῦ. Θυμοῦ κρατεῖν. μαντικὴν μὴ  ἐχθαίρειν.   Μὴ ἐπιθυμεῖν ἀδυνάτων. Ἐν ὁδῷ
[1, 100]   αἰσυμνητίην· τοὺς ἐξόχους τῶν πολιτέων  ἐξαίρειν,   ἤν τέ τις ἐχθρός τοι
[1, 55]   τῶν ἄλλων· ἀπειρόκαλον γὰρ τὸ  ἐξαίρειν   τὰς τούτων τιμάς, ἀλλὰ μόνων
[1, 114]   ὧδε. Φησὶ δὲ Δημήτριός τινας  ἱστορεῖν   ὡς λάβοι παρὰ Νυμφῶν ἔδεσμά
[1, 87]   Ἔλεγέ τε τὸν βίον οὕτω  μετρεῖν   ὡς καὶ πολὺν καὶ ὀλίγον
[1, 24]   τοῦ ἠλέκτρου. Παρά τε Αἰγυπτίων  γεωμετρεῖν   μαθόντα φησὶ Παμφίλη πρῶτον καταγράψαι
[1, 99]   Ἀπόλλωνι τοῦ εἰς ἓν ἐλθόντας  εὑρεῖν.   Ἀξοῦντί τε καὶ ἐς Κόρινθον
[1, 106]   ἐλθεῖν εἰς τὴν κώμην καὶ  εὑρεῖν   αὐτὸν θέρους ἐχέτλην ἀρότρῳ προσαρμόττοντα,
[1, 27]   ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ φασιν αὐτὸν  εὑρεῖν   καὶ εἰς τριακοσίας ἑξήκοντα πέντε
[1, 110]   Ὅθεν ἔτι καὶ νῦν ἔστιν  εὑρεῖν   κατὰ τοὺς δήμους τῶν Ἀθηναίων
[1, 25]   Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἰάμβοις Εὔφορβον  εὑρεῖν   τὸν Φρύγα, οἷον σκαληνὰ καὶ
[1, 81]   διὰ τὸ πλατύπουν εἶναι καὶ  ἐπισύρειν   τὼ πόδε· χειροπόδην δὲ διὰ
[1, 34]   τὰ ἄστρα κατανοήσῃ, εἰς βόθρον  ἐμπεσεῖν   καὶ αὐτῷ ἀνοιμώξαντι φάναι τὴν
[1, 97]   Εἶπέ τε τοὺς μέλλοντας ἀσφαλῶς  τυραννήσειν   τῇ εὐνοίᾳ δορυφορεῖσθαι, καὶ μὴ
[1, 64]   ἐμοὶ θεσμοὶ ἄρα Ἀθηναίους ἐπιπολὺ  ὀνήσειν   ἔμελλον, οὔτε σὺ καθήρας τὴν
[1, 92]   οἰκίας, ζητείτω πρότερον τί μέλλει  πράσσειν·   καὶ ὅταν εἰσέλθῃ πάλιν, ζητείτω
[1, 92]   πόλει τὰ βέλτιστα συμβουλεύειν· ἡδονῆς  κρατεῖν·   βίᾳ μηδὲν πράττειν· τέκνα παιδεύειν·
[1, 104]   ταῖς εἰκόσι· γλώσσης, γαστρός, αἰδοίων  κρατεῖν.   Ἐρωτηθεὶς εἰ εἰσὶν ἐν Σκύθαις
[1, 69]   Προσέταττε δὲ καὶ ταῦτα· γλώττης  κρατεῖν,   καὶ μάλιστα ἐν συμποσίῳ. Μὴ
[1, 70]   μὴ προτρέχειν τοῦ νοῦ. Θυμοῦ  κρατεῖν.   μαντικὴν μὴ ἐχθαίρειν. Μὴ ἐπιθυμεῖν
[1, 70]   Μανθάνειν τῆς αὑτοῦ οἰκίας καλῶς  προστατεῖν.   Τὴν γλῶτταν μὴ προτρέχειν τοῦ
[1, 91]   Ἔλεγέ τε τὸν φίλον δεῖν  εὐεργετεῖν,   ὅπως μᾶλλον φίλος· τὸν
[1, 108]   ἐκ τῶν πραγμάτων τοὺς λόγους  ζητεῖν·   οὐ γὰρ ἕνεκα τῶν λόγων
[1, 77]   πρὸς τὸν Φωκαϊκὸν φάσκοντα δεῖν  ζητεῖν   σπουδαῖον ἄνθρωπον, Ἂν λίαν, ἔφη,
[1, 105]   εἰς τὸ ἀλλήλους ἀπατᾶν καὶ  πλεονεκτεῖν.   Ὑπὸ μειρακίου παρὰ πότον ὑβρισθεὶς
[1, 48]   ἀνατολὰς ἐστραμμένους, ὡς ἦν ἔθος  θάπτειν   Ἀθηναίοις· ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς τοὺς
[1, 57]   ἕνα ὀφθαλμὸν ἔχοντος ἐκκόψῃ τις,  ἀντεκκόπτειν   τοὺς δύο. μὴ ἔθου,
[1, 103]   τοὺς ἀθλητὰς τιμῶσιν ἐπὶ τῷ  τύπτειν   ἀλλήλους. Μαθὼν τέτταρας δακτύλους εἶναι
[1, 70]   τεθνηκότα μὴ κακολογεῖν. Γῆρας τιμᾶν.  Φυλάττειν   ἑαυτόν. Ζημίαν αἱρεῖσθαι μᾶλλον
[1, 57]   ~Κἀκεῖνο· δακτυλιογλύφῳ μὴ ἐξεῖναι σφραγῖδα  φυλάττειν   τοῦ πραθέντος δακτυλίου· καὶ ἐὰν
[1, 97]   καὶ τὸ Μηδὲν χρημάτων ἕνεκα  πράττειν·   δεῖν γὰρ τὰ κερδαντὰ κερδαίνειν.
[1, 78]   γενόμενα εὖ θέσθαι. μέλλεις  πράττειν,   μὴ πρόλεγε· ἀποτυχὼν γὰρ γελασθήσῃ.
[1, 92]   συμβουλεύειν· ἡδονῆς κρατεῖν· βίᾳ μηδὲν  πράττειν·   τέκνα παιδεύειν· ἐχθρὰν διαλύειν. Γυναικὶ
[1, 26]   ὅτι βουλόμενος δεῖξαι ῥᾷον εἶναι  πλουτεῖν,   φορᾶς μελλούσης ἐλαιῶν ἔσεσθαι, προνοήσας
[1, 92]   κρατεῖν· βίᾳ μηδὲν πράττειν· τέκνα  παιδεύειν·   ἐχθρὰν διαλύειν. Γυναικὶ μὴ φιλοφρονεῖσθαι,
[1, 121]   πρὶν εἶδος, θεῖναί τ' εὐθὺ  κελεύειν   Μαγνήτων, ἵνα νίκην δοίη τοῖς
[1, 64]   Περιάνδρῳ Ἐπαγγέλλεις μοι πολλούς τοι  ἐπιβουλεύειν.   Σὺ δὲ εἰ μὲν μέλλεις
[1, 92]   ἀδικίαν φεύγειν· πόλει τὰ βέλτιστα  συμβουλεύειν·   ἡδονῆς κρατεῖν· βίᾳ μηδὲν πράττειν·
[1, 56]   ὀρφανῶν μητρὶ μὴ συνοικεῖν, μηδ'  ἐπιτροπεύειν,   εἰς ὃν οὐσία ἔρχεται
[1, 53]   διέθηκας τοὺς θεσμοὺς Ἀθηναίοις, ἐπιτρέπω  πολιτεύειν.   Καὶ ἄμεινόν γε πολιτεύουσιν
[1, 110]   ἔνθα ἂν κατακλίνοι αὐτῶν ἕκαστον,  θύειν   τῷ προσήκοντι θεῷ· καὶ οὕτω
[1, 37]   τῶν τέκνων. Τὸν Νεῖλον εἶπε  πληθύειν   ἀνακοπτομένων τῶν ῥευμάτων ὑπὸ τῶν
[1, 92]   μηδὲν πράττειν· τέκνα παιδεύειν· ἐχθρὰν  διαλύειν.   Γυναικὶ μὴ φιλοφρονεῖσθαι, μηδὲ μάχεσθαι,
[1, 102]   Σκυθίαν καὶ δοκῶν τὰ νόμιμα  παραλύειν   τῆς πατρίδος πολὺς ὢν ἐν
[1, 112]   ὁμωνύμων ποιητῶν τε καὶ συγγραφέων  διελέγχειν   πειρᾶται τὴν ἐπιστολὴν ὡς νεαρὰν
[1, 67]   ἐδεξάμην ἂν μᾶλλον τὴν δίαιταν  ἔχειν   ἐν τῇ παρὰ σοὶ βασιλείᾳ
[1, 26]   γῆμαι αὐτὸν καὶ Κύβισθον υἱὸν  ἔχειν·   οἱ δὲ ἄγαμον μεῖναι, τῆς
[1, 78]   Εὐσέβειαν ἀσκεῖν. Σωφροσύνην φιλεῖν. Ἀλήθειαν  ἔχειν,   πίστιν, ἐμπειρίαν, ἐπιδεξιότητα, ἑταιρίαν, ἐπιμέλειαν.
[1, 105]   Γγλῶσσα. Κρεῖττον ἔλεγεν ἕνα φίλον  ἔχειν   πολλοῦ ἄξιον πολλοὺς μηδενὸς
[1, 33]   φασί, τριῶν τούτων ἕνεκα χάριν  ἔχειν   τῇ Τύχῃ· πρῶτον μὲν ὅτι
[1, 107]   ~Ἄλλοι δὲ τὸν χρησμὸν οὕτως  ἔχειν   φασί, Ἠτεῖόν τινά φημι· καὶ
[1, 75]   διδόντος χρήματα οὐκ ἐδέξατο, εἰπὼν  ἔχειν   ὧν ἐβούλετο διπλάσια· ἄπαιδος γὰρ
[1, 72]   Λακεδαιμονίων Ξέρξῃ συνεβούλευσε τὰς ναῦς  συνέχειν   ἐν τῇ νήσῳ· κἂν ἑαλώκει
[1, 103]   ἔφη τοῦ θανάτου τοὺς πλέοντας  ἀπέχειν.   ~Τὸ ἔλαιον μανίας φάρμακον ἔλεγε
[1, 70]   καλῶς προστατεῖν. Τὴν γλῶτταν μὴ  προτρέχειν   τοῦ νοῦ. Θυμοῦ κρατεῖν. μαντικὴν
[1, 78]   χρὴ τόξα καὶ ἰοδόκον φαρέτραν  στείχειν   ποτὶ φῶτα κακόν. Πιστὸν γὰρ
[1, 66]   τῶν ἐχθρῶν· καὶ φύλακας ἠξίου  παρασχεῖν   οἱ τετρακοσίους τοὺς νεωτάτους. Οἱ
[1, 89]   ῥώμῃ δὲ καὶ κάλλει διαφέρειν,  μετασχεῖν   τε τῆς ἐν Αἰγύπτῳ φιλοσοφίας.
[1, 92]   μᾶλλον ἀμαθῆ· γλῶσσαν εὔφημον  ἴσχειν·   ἀρετῆς οἰκεῖον εἶναι, κακίας ἀλλότριον·
[1, 97]   λυπήσῃ σε τὸ μή σε  τυχεῖν   τινος· ἀλλὰ τέρπεο πᾶσιν ὁμῶς
[1, 40]   Κυψέλῳ, καὶ αὐτός φησι  παρατυχεῖν·   Ἔφορος δὲ παρὰ Κροίσῳ πλὴν
[1, 92]   μέλλει πράσσειν· καὶ ὅταν εἰσέλθῃ  πάλιν,   ζητείτω τί ἔπραξε. Συνεβούλευέ τε
[1, 109]   καὶ παρ' ἑτέρῳ τὴν κτῆσιν,  πάλιν   ἧκεν εἰς ἄστυ διαπορούμενος. Κἀκεῖ
[1, 28]   δὴ Θαλῇ καὶ κατὰ περίοδον  πάλιν   Θαλῇ· ~ὁ δὲ τῷ Διδυμεῖ
[1, 96]   τούτων τέτταρας, καὶ ἀνελόντας θάψαι·  πάλιν   τε κατὰ τούτων πλείονας. Καὶ
[1, 107]   Κρῆτά φησιν εἶναι· Ἠτείαν γὰρ  πόλιν   εἶναι Κρήτης. Ἀναξίλαος δ' Ἀρκάδα.
[1, 62]   λόγος, ἐσπαρμένος κατὰ πᾶσαν Αἴαντος  πόλιν.   ~Ἔστι δὲ καὶ ἡμέτερον ἐπίγραμμα
[1, 25]   ὅπερ Κύρου κρατήσαντος ἔσωσε τὴν  πόλιν.   Καὶ αὐτὸς δέ φησιν, ὡς
[1, 110]   τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν τὴν  πόλιν   καὶ ἔπαυσε τὸν λοιμὸν τοῦτον
[1, 104]   τὰ δὲ ξύλα εἰς τὴν  πόλιν   κομίζουσι. Ἐρωτηθεὶς πότεροι πλείους εἰσίν,
[1, 110]   ἔχρησεν Πυθία καθῆραι τὴν  πόλιν·   οἱ δὲ πέμπουσι ναῦν τε
[1, 113]   αἴ κα Πεισίστρατος κατασχέθῃ τὰν  πόλιν,   οὐ μὰν ἐς παῖδας τήνω
[1, 51]   ἀπαλλαγεὶς ἐγένετο ἐν Κιλικίᾳ, καὶ  πόλιν   συνῴκισεν ἣν ἀφ' ἑαυτοῦ Σόλους
[1, 64]   ἔμελλον, οὔτε σὺ καθήρας τὴν  πόλιν   ὤνησας. Τό τε γὰρ θεῖον
[1, 39]   ἥρπασας ἐκ σταδίου. Αἰνέω ὅττι  μιν   ἐγγὺς ἀπήγαγες· γὰρ
[1, 122]   σὺν τοῖς ἄλλοις σοφοῖς, οὕτω  μιν   φῆνον· ἢν δὲ οὐ δοκιμώσητε,
[1, 64]   τυραννητέον, φροντίζειν ὅπως τὴν ἀλλοδαπὴν  δύναμιν   πλείονα ἕξεις τῶν ἐν τῇ
[1, 73]   ἐπιστόλιον τόδε· Χίλων Περιάνδρῳ Ἐπιστέλλεις  ἐμὶν   ἐκστρατείαν ἐπὶ ἐκδάμως, ὡς αὐτός
[1, 100]   οἶκον τὸν Περιάνδρου. ~Περίανδρος Προκλεῖ.  Ἐμὶν   μὲν ἀκούσιον τᾶς δάμαρτος τὸ
[1, 39]   Θάλητος ὅρη. Ἔστι καὶ παρ'  ἡμῖν   ἐς αὐτὸν ἐν τῷ πρώτῳ
[1, 67]   βιαίως Πεισιστράτου. Ἀλλὰ καὶ ἡδίων  ἡμῖν   βιοτὴ ἔνθα πᾶσι τὰ
[1, 27]   ἐκ τῆς σκιᾶς, παρατηρήσαντα ὅτε  ἡμῖν   ἰσομεγέθεις εἰσίν. Συνεβίω δὲ καὶ
[1, 44]   τέρποι' ἂν σὺν τοῖς ἑτάροις  ἡμῖν   καταβιούς. Ἐπέστειλε δέ τοι καὶ
[1, 41]   προσγράφουσιν. Δικαίαρχος δὲ τέσσαρας ὡμολογημένους  ἡμῖν   παραδίδωσι, Θαλῆν, Βίαντα, Πιττακόν, Σόλωνα.
[1, 81]   πολυχρυσότατον πέλειν. Οὐδέν τε πλέον  ἄμμιν   ἱκομένοις ἐς Σάρδις· χρυσοῦ γὰρ
[1, 52]   ἀλώπεκος ἴχνεσι βαίνει, σύμπασιν δ'  ὑμῖν   κοῦφος ἔνεστι νόος. Εἰς γὰρ
[1, 97]   αὐτῷ τόδε· ~Πλούτου καὶ σοφίης  πρύτανιν   πατρὶς ἥδε Κόρινθος κόλποις ἀγχιάλοις
[1, 75]   δέκα ἔτη κατασχὼν καὶ εἰς  τάξιν   ἀγαγὼν τὸ πολίτευμα, κατέθετο τὴν
[1, 59]   ἡμέρας κατὰ σελήνην ἄγειν. Καὶ  Θέσπιν   ἐκώλυσε τραγῳδίας διδάσκειν, ὡς ἀνωφελῆ
[1, 85]   αἴκε μένῃς· πλείσταν γὰρ ἔχει  χάριν·   αὐθάδης δὲ τρόπος πολλάκι βλαβερὰν
[1, 33]   γάρ, φασί, τριῶν τούτων ἕνεκα  χάριν   ἔχειν τῇ Τύχῃ· πρῶτον μὲν
[1, 64]   οὐκ ὀρρωδοῦντος· κἂν τῇ πόλει  χάριν   κατάθοιτο ἐξευρών, ἢν μὴ ὕποπτος
[1, 73]   ἡμῶν· ~Φωσφόρε, σοί, Πολύδευκες, ἔχω  χάριν,   οὕνεκεν υἱὸς Χίλωνος πυγμῇ χλωρὸν
[1, 62]   τάδε· Μήδων ἄδικον παύσασ'  ὕβριν,   ἥδε Σόλωνα τόνδε τεκνοῖ Σαλαμὶς
[1, 59]   τοῦ πλούτου γεννᾶσθαι, τὴν δὲ  ὕβριν   ὑπὸ τοῦ κόρου. Ἠξίωσέ τε
[1, 78]   ~Ἕλεγέ τε συνετῶν μὲν ἀνδρῶν,  πρὶν   γενέσθαι τὰ δυσχερῆ, προνοῆσαι ὅπως
[1, 121]   φθεῖρας λόγος ἐστὶν ἀλλάξαι τὸ  πρὶν   εἶδος, θεῖναί τ' εὐθὺ κελεύειν
[1, 33]   λήξει νεῖκος Μερόπων καὶ Ἰώνων,  πρὶν   τρίποδα χρύσειον, ὃν Ἥφαιστος βάλε
[1, 72]   αὐτὸν πάντες οἱ κατὰ τὴν  πανήγυριν   ἐντιμότατα παρέπεμψαν. Ἔστι δὲ καὶ
[1, 93]   Κλεόβουλος Σόλωνι Πολλοὶ μέν τιν  ἔασιν   ἕταροι καὶ οἶκος πάντη· φαμὶ
[1, 91]   εἶδος ἔχουσαι· αἱ μὲν λευκαὶ  ἔασιν   ἰδεῖν, αἱ δ' αὖτε μέλαιναι·
[1, 41]   Λακεδαιμόνιον, Κλεόβουλον, Ἀνάχαρσιν, Περίανδρον. Ἔνιοι  προστιθέασιν   Ἀκουσίλαον Κάβα Σκάβρα Ἀργεῖον.
[1, 37]   τὴν ὄψιν καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ τοῖς  ἐπιτηδεύμασιν   εἶναι καλόν. Μὴ πλούτει, φησί,
[1, 63]   αὐτόν φησι Διοσκουρίδης ἐν τοῖς  Ἀπομνημονεύμασιν,   ἐπειδὴ δακρύει τὸν παῖδα τελευτήσαντα,
[1, 45]   καὶ κτημάτων. Καὶ γὰρ ἐπὶ  σώμασιν   ἐδανείζοντο καὶ πολλοὶ δι' ἀπορίαν
[1, 96]   ἥδετο. Φανεροῦ δὲ γενομένου βαρὺς  πᾶσιν   ἐγένετο διὰ τὸ ἀλγεῖν ἐπὶ
[1, 40]   Κυρηναῖος, γεγραφὼς Περὶ τῶν φιλοσόφων,  πᾶσιν   ἐγκαλεῖ, μάλιστα δὲ τοῖς ἑπτά.
[1, 85]   αὐτοῦ εὐδοκίμησε τάδε· Ἀστοῖσιν ἄρεσκε  πᾶσιν   ἐν πόλει αἴκε μένῃς· πλείσταν
[1, 97]   σε τυχεῖν τινος· ἀλλὰ τέρπεο  πᾶσιν   ὁμῶς οἷσι δίδωσι θεός. Καὶ
[1, 52]   μὲν ἕκαστος ἀλώπεκος ἴχνεσι βαίνει,  σύμπασιν   δ' ὑμῖν κοῦφος ἔνεστι νόος.
[1, 82]   εἰς τὴν Μεσσήνην ἀποστεῖλαι τοῖς  πατράσιν   αὐτῶν. Χρόνῳ δὲ ἐν ταῖς
[1, 24]   δὲ καὶ αὐτὸν πρῶτον εἰπεῖν  φασιν   ἀθανάτους τὰς ψυχάς· ὧν ἐστι
[1, 27]   Τάς τε ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ  φασιν   αὐτὸν εὑρεῖν καὶ εἰς τριακοσίας
[1, 24]   τινες. Ἀριστοτέλης δὲ καὶ Ἱππίας  φασὶν   αὐτὸν καὶ τοῖς ἀψύχοις μεταδιδόναι
[1, 41]   ἀποφάσεις αὐτῶν καὶ ἄλλου ἄλλο  φασὶν   εἶναι, ὡς ἐκεῖνο· Ἦν Λακεδαιμόνιος
[1, 118]   καὶ μεγαλοπρεπῶς τιμῶσιν. Ἔνιοι δέ  φασιν   ἐλθόντα εἰς Δελφοὺς ἀπὸ τοῦ
[1, 32]   τῷ περὶ Βίαντος λέξομεν. Ἄλλοι  φασὶν   ἡφαιστότευκτον εἶναι αὐτὸν καὶ δοθῆναι
[1, 22]   Φοινίκης· ὡς δ' οἱ πλείους  φασίν,   ἰθαγενὴς Μιλήσιος ἦν καὶ γένους
[1, 31]   ἔσλος οὐδὲ τίμιος. Ἔνιοι δέ  φασιν   ὑπὸ Περιάνδρου Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων
[1, 25]   θῦσαι βοῦν. ~Οἱ δὲ Πυθαγόραν  φασίν,   ὧν ἐστιν Ἀπολλόδωρος λογιστικός.
[1, 103]   πολλὰ πλανηθεὶς πάντας ἔπειθε βιοῦν  ἤθεσιν   Ἑλλαδικοῖς. Τὸν δ' ἔτι μῦθον
[1, 49]   καὶ ἀσπίδος προεῖπεν αὐτοῖς τὴν  ἐπίθεσιν   τοῦ Πεισιστράτου· καὶ οὐ μόνον,
[1, 63]   μέτρῳ καὶ ῥυθμῷ, ἐπιγράμμασι καὶ  μέλεσιν,   ἔχον οὕτως· Σῶμα μὲν ἦρε
[1, 78]   γὰρ γελασθήσῃ. Ἀτυχίαν μὴ ὀνειδίζειν,  νέμεσιν   αἰδόμενον. Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι. Φίλον
[1, 111]   Ἐποίησε δὲ Κουρήτων καὶ Κορυβάντων  γένεσιν   καὶ θεογονίαν, ἔπη πεντακισχίλια, Ἀργοῦς
[1, 32]   μετὰ τὴν περίοδον τῷ Διδυμεῖ  τίθησιν   Ἀπόλλωνι. ~Κῴοις μὲν οὖν τοῦτον
[1, 103]   δὲ ἔφη πῶς παρὰ τοῖς  Ἕλλησιν   ἀγωνίζονται μὲν οἱ τεχνῖται, κρίνουσι
[1, 71]   Ἐνδοξότατος δὲ μάλιστα παρὰ τοῖς  Ἕλλησιν   ἐγένετο προειπὼν περὶ Κυθήρων τῆς
[1, 101]   νομίμων καὶ τῶν παρὰ τοῖς  Ἕλλησιν   εἰς εὐτέλειαν βίου καὶ τὰ
[1, 104]   ἔφη θαυμασιώτατον ἑωρακέναι παρὰ τοῖς  Ἕλλησιν,   ὅτι τὸν μὲν καπνὸν ἐν
[1, 30]   γενέσθαι σοῦ μᾶλλον πραπίδεσσιν ἀρηρότα  πευκαλίμῃσιν.   δ' ἐρωτήσας ἦν Ἀνάχαρσις.
[1, 54]   δολερὸν ἄπιστον· εἴτε ἄλλως  Ἀθήνησιν   οἰκεῖν, ἐπιτετράψεται. Ἡμῶν δὲ εἵνεκα
[1, 87]   ταχὺ λάλει· μανίαν γὰρ ἐμφαίνει.  Φρόνησιν   ἀγάπα. ~Περὶ θεῶν λέγε ὡς
[1, 101]   παρρησιαστὴς εἶναι, τὴν ἀπὸ Σκυθῶν  ῥῆσιν.   Λέγει δὲ αὐτὸν Σωσικράτης ἐλθεῖν
[1, 122]   ἠπίαλος. Ἐπέσκηψα δ' ὦν τοῖσιν  οἰκιήτῃσιν,   ἐπήν με καταθάψωσιν, ἐς σὲ
[1, 109]   καταλαβὼν καὶ παρ' ἑτέρῳ τὴν  κτῆσιν,   πάλιν ἧκεν εἰς ἄστυ διαπορούμενος.
[1, 116]   ~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ. Φερεκύδης Βάβυος Σύριος, καθά  φησιν   Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς, Πιττακοῦ διακήκοεν.
[1, 76]   Συγγνώμη μετανοίας κρείσσων. Ἡράκλειτος δέ  φησιν,   Ἀλκαῖον ὑποχείριον λαβόντα καὶ ἀπολύσαντα
[1, 83]   ἥκοι παρ' αὐτόν, Ἐγὼ δέ,  φησίν,   Ἀλυάττῃ κελεύω κρόμμυα ἐσθίειν {ἴσον
[1, 74]   ἀνεσώσατο τὸ χωρίον. Ὕστερον μέντοι  φησὶν   Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς διαδικασθῆναι
[1, 60]   Τοῖς τε ἀνθρώποις συνεβούλευσεν, ὥς  φησιν   Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ Περὶ τῶν
[1, 62]   καὶ Κρατῖνος ἐν τοῖς Χείρωσί  φησιν,   αὐτὸν ποιῶν λέγοντα· Οἰκῶ δὲ
[1, 27]   δὲ Ἱερώνυμος καὶ ἐκμετρῆσαί  φησιν   αὐτὸν τὰς πυραμίδας ἐκ τῆς
[1, 40]   Δικαίαρχος οὔτε σοφοὺς οὔτε φιλοσόφους  φησὶν   αὐτοὺς γεγονέναι, συνετοὺς δέ τινας
[1, 107]   Ἡρακλείδου τοῦ Ποντικοῦ, Κρῆτά  φησιν   εἶναι· Ἠτείαν γὰρ πόλιν εἶναι
[1, 95]   Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ ξένον  φησὶν   εἶναι Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ.
[1, 99]   Καὶ Ἀριστοτέλης μὲν τὸν Κορίνθιόν  φησιν   εἶναι τὸν σοφόν· Πλάτων δὲ
[1, 29]   Βαθυκλέους παῖς Θυρίων ἐκαλεῖτο, καθά  φησιν   Ἔλευσις ἐν τῷ Περὶ Ἀχιλλέως
[1, 58]   εἰς τὸ συνειπεῖν, ὡς Ἀπολλόδωρός  φησιν   ἐν δευτέρῳ Περὶ νομοθετῶν. Ἀλλὰ
[1, 107]   ἀνδρῶν σωφρονέστατον πάντων. Ἀριστόξενος δέ  φησιν   ἐν τοῖς σποράδην οὐ πόρρω
[1, 76]   τἀδελφοῦ τελευτήσαντος κεκληρονομηκέναι. ~Παμφίλη δέ  φησιν   ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Ὑπομνημάτων,
[1, 38]   ἑβδομήκοντα ὀκτώ, {ἤ, ὡς Σωσικράτης  φησίν,   ἐνενήκοντα} τελευτῆσαι γὰρ ἐπὶ τῆς
[1, 40]   ἐν ταῖς Διαδοχαῖς Φημονόης εἶναί  φησιν,   ἐξιδιοποιήσασθαι δὲ αὐτὸ Χίλωνα. Περὶ
[1, 72]   λογοποιὸς ἤκμαζεν. Ἐτελεύτησε δ' ὥς  φησιν   Ἕρμιππος, ἐν Πίσῃ, τὸν υἱὸν
[1, 55]   Σόλων δὲ ὅρον ἀνθρωπίνου βίου  φησὶν   ἔτη ἑβδομήκοντα. Δοκεῖ δὲ καὶ
[1, 23]   ἐκλείψεις καὶ τροπὰς προειπεῖν, ὥς  φησιν   Εὔδημος ἐν τῇ Περὶ τῶν
[1, 98]   ἄστει ζῆν τοὺς βουλομένους, καθά  φησιν   Ἔφορος καὶ Ἀριστοτέλης. Ἤκμαζε δὲ
[1, 94]   σχεδὸν πάσης Ἀρκαδίας ἐπῆρξαν, ὥς  φησιν   Ἡρακλείδης Ποντικὸς ἐν τῷ
[1, 68]   Σάτυρος δὲ Λυκοῦργον. Οὗτος, ὥς  φησιν   Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ, Ἱπποκράτει
[1, 99]   καὶ Ἀμβρακιώτην. ~Τοῦτο καὶ Νεάνθης  φησὶν   Κυζικηνός, ἀνεψιούς τε εἶναι
[1, 115]   Θεόπομπος. Μυρωνιανὸς δὲ ἐν Ὁμοίοις  φησὶν   ὅτι Κούρητα αὐτὸν ἐκάλουν Κρῆτες·
[1, 75]   νῦν Πιττάκειος καλεῖται. Σωσικράτης δέ  φησιν   ὅτι ὀλίγον ἀποτεμόμενος ἔφη τὸ
[1, 120]   ἀγορεύων. Ἴων δ' Χῖός  φησιν   περὶ αὐτοῦ· Ὥς μὲν
[1, 99]   τὸν σοφόν· Πλάτων δὲ οὔ  φησιν.   Τούτου ἐστί· Μελέτη τὸ πᾶν.
[1, 42]   τῷ Περὶ τῶν σοφῶν ἑπτακαίδεκά  φησιν,   ὧν τοὺς ἑπτὰ ἄλλους ἄλλως
[1, 25]   τὴν πόλιν. Καὶ αὐτὸς δέ  φησιν,   ὡς Ἡρακλείδης ἱστορεῖ, μονήρη αὑτὸν
[1, 88]   ἀγάπα. ~Περὶ θεῶν λέγε ὡς  εἰσίν.   Ἀνάξιον ἄνδρα μὴ ἐπαίνει διὰ
[1, 104]   ἄμπελοι. Ἐρωτηθεὶς τίνα τῶν πλοίων  εἰσὶν   ἀσφαλέστερα, ἔφη, Τὰ νενεωλκημένα. Καὶ
[1, 104]   γαστρός, αἰδοίων κρατεῖν. Ἐρωτηθεὶς εἰ  εἰσὶν   ἐν Σκύθαις αὐλοί, εἶπεν, Ἀλλ'
[1, 104]   πόλιν κομίζουσι. Ἐρωτηθεὶς πότεροι πλείους  εἰσίν,   οἱ ζῶντες οἱ νεκροί,
[1, 51]   φωνὴν ἀποξενωθέντες σολοικίζειν ἐλέχθησαν. Καί  εἰσιν   οἱ μὲν ἔνθεν Σολεῖς, οἱ
[1, 27]   σκιᾶς, παρατηρήσαντα ὅτε ἡμῖν ἰσομεγέθεις  εἰσίν.   Συνεβίω δὲ καὶ Θρασυβούλῳ τῷ
[1, 64]   οἱ νόμοι, εὖ μὲν ἀγόντων,  εἰσὶν   ὠφέλιμοι· κακῶς δὲ ἀγόντων, οὐδὲν
[1, 122]   εἶχεν ἠπίαλος. Ἐπέσκηψα δ' ὦν  τοῖσιν   οἰκιήτῃσιν, ἐπήν με καταθάψωσιν, ἐς
[1, 85]   δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ εὐδοκίμησε τάδε·  Ἀστοῖσιν   ἄρεσκε πᾶσιν ἐν πόλει αἴκε
[1, 69]   οἱ πεπαιδευμένοι τῶν ἀπαιδεύτων, ἔφη,  Ἐλπίσιν   ἀγαθοῖς. τί δύσκολον, Τὸ τὰ
[1, 34]   γάρ, Θαλῆ, τὰ ἐν  ποσὶν   οὐ δυνάμενος ἰδεῖν τὰ ἐπὶ
[1, 42]   Βίαντα, Χίλωνα, Μύσωνα, Κλεόβουλον, Περίανδρον,  Ἀνάχαρσιν,   Ἀκουσίλαον, Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον, Φερεκύδην, Ἀριστόδημον,
[1, 42]   ἀναγραφῇ· Ὀρφέα, Λίνον, Σόλωνα, Περίανδρον,  Ἀνάχαρσιν,   Κλεόβουλον, Μύσωνα, Θαλῆν, Βίαντα, Πιττακόν,
[1, 41]   Περιάνδρου· Ἔφορος δὲ ἀντὶ Μύσωνος  Ἀνάχαρσιν·   οἱ δὲ καὶ Πυθαγόραν προσγράφουσιν.
[1, 41]   Ἀριστόδημον, Πάμφυλον, Χίλωνα Λακεδαιμόνιον, Κλεόβουλον,  Ἀνάχαρσιν,   Περίανδρον. Ἔνιοι προστιθέασιν Ἀκουσίλαον Κάβα
[1, 106]   ἐν Χηνὶ γενέσθαι σοῦ μᾶλλον  πραπίδεσσιν   ἀρηρότα πευκαλίμῃσι. Πολυπραγμονήσαντα δὲ ἐλθεῖν
[1, 30]   ἐνὶ Χηνὶ γενέσθαι σοῦ μᾶλλον  πραπίδεσσιν   ἀρηρότα πευκαλίμῃσιν. δ' ἐρωτήσας
[1, 103]   δ' ἔτι μῦθον ἄκραντον ἐνὶ  στομάτεσσιν   ἔχοντα πτηνὸς ἐς ἀθανάτους ἥρπασεν
[1, 113]   ἑταῖρε. Αἰ γὰρ ἔτι  θητευόντεσσιν   Ἀθηναίοις καὶ μὴ εὐνομημένοις ἐπεθήκατο
[1, 96]   μὴ γνωσθῆναι, τοιοῦτόν τι ἐμηχανήσατο.  Δυσὶν   ἐκέλευσε νεανίσκοις, δείξας τινὰ ὁδόν,
[1, 53]   ὁποῖα δὲ καὶ τοῖς πρόσθεν  βασιλεῦσιν   ἦν τὰ ῥητὰ γέρα. Ἀπάγει
[1, 37]   ἂν ἐράνους εἰσενέγκῃς, φησί, τοῖς  γονεῦσιν,   τοὺς αὐτοὺς προσδέχου καὶ παρὰ
[1, 77]   θεοὶ μάχονται. καὶ Ἀρχὴ ἄνδρα  δείκνυσιν.   Ἐρωτηθεὶς δέ ποτε τί ἄριστον,
[1, 112]   δ' οἳ μὴ κοιμηθῆναι αὐτὸν  λέγουσιν,   ἀλλὰ χρόνον τινὰ ἐκπατῆσαι ἀσχολούμενον
[1, 83]   εἶναι, οὐδὲ προσήκατο. ~Οἱ δὲ  λέγουσιν   ἐν Θήβαις τῷ Ἡρακλεῖ αὐτὸν
[1, 111]   καὶ ἑκατόν· ὡς δὲ Κρῆτες  λέγουσιν,   ἑνὸς δέοντα τριακόσια· ὡς δὲ
[1, 28]   πάντων πρῶτος, τούτου τρίποδ' αὐδῶ.  Διδοῦσιν   οὖν Θαλῇ· δὲ ἄλλῳ
[1, 114]   χωρίον αὐτοῖς· ἐπεὶ κἂν τοῖς  ὀδοῦσιν   αὐτὸ διαφορῆσαι· ταῦτα ἔλεγε τοσούτοις
[1, 80]   ἀείρας, ἤνιδε, κεῖνοί σοι πᾶν  ἐρέουσιν   ἔπος. Οἱ δ' ἄρ' ὑπὸ
[1, 91]   μέλαιναι· ἀθάνατοι δέ τ' ἐοῦσαι,  ἀποφθινύθουσιν   ἅπασαι. Ἔστι δ' ἐνιαυτός.
[1, 119]   οἱ θεοὶ τὴν τράπεζαν θυωρὸν  καλοῦσιν.   Ἄνδρων δ' Ἐφέσιός φησι
[1, 64]   ὠφέλιμοι· κακῶς δὲ ἀγόντων, οὐδὲν  ὠφελοῦσιν.   ~Οὐδ' οἱ ἐμοὶ ἀμείνους εἰσὶ
[1, 118]   δ' ἐπὶ τῶν βελτίστων χρώμενοι  διαμαρτάνουσιν.   ~Ἔλεγέ τε ὅτι οἱ θεοὶ
[1, 69]   δὲ ταπεινὰ ὑψοῦν. Ἐρωτηθεὶς τίνι  διαφέρουσιν   οἱ πεπαιδευμένοι τῶν ἀπαιδεύτων, ἔφη,
[1, 53]   ἐπιτρέπω πολιτεύειν. Καὶ ἄμεινόν γε  πολιτεύουσιν   κατὰ δημοκρατίαν· ἐῶ γὰρ
[1, 114]   δέ τινες ὅτι Κρῆτες αὐτῷ  θύουσιν   ὡς θεῷ· φασὶ γὰρ καὶ
[1, 32]   ἤνυτον, τοῖς Μιλησίοις μητροπόλει οὔσῃ  μηνύουσιν.   Οἱ δ' ἐπειδὴ διαπρεσβευόμενοι ἠλογοῦντο,
[1, 41]   Ἀνάχαρσιν· οἱ δὲ καὶ Πυθαγόραν  προσγράφουσιν.   Δικαίαρχος δὲ τέσσαρας ὡμολογημένους ἡμῖν
[1, 71]   τῆς Λακωνικῆς. Καταμαθὼν γὰρ τὴν  φύσιν   αὐτῆς, Εἴθε, ἔφη, μὴ ἐγεγόνει,
[1, 37]   δὲ ψυχὴν εὔπορος, τὴν δὲ  φύσιν   εὐπαίδευτος. Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων
[1, 55]   καὶ τὰς τιμὰς τῶν ἐν  ἀγῶσιν   ἀθλητῶν, Ὀλυμπιονίκῃ μὲν τάξας πεντακοσίας
[1, 90]   τε σελήνη, καὶ ποταμοί γε  ῥέωσιν,   ἀνακλύζῃ δὲ θάλασσα, αὐτοῦ τῇδε
[1, 114]   Λακεδαιμονίοις προείποι τὴν ὑπ' Ἀρκάδων  ἅλωσιν   προσποιηθῆναί τε πολλάκις ἀναβεβιωκέναι. ~Θεόπομπος
[1, 118]   μεταλλάξαντα θάπτουσι αὐτόθι καὶ μεγαλοπρεπῶς  τιμῶσιν.   Ἔνιοι δέ φασιν ἐλθόντα εἰς
[1, 103]   κατὰ τῶν ὑβριζόντων, τοὺς ἀθλητὰς  τιμῶσιν   ἐπὶ τῷ τύπτειν ἀλλήλους. Μαθὼν
[1, 64]   πλῆθος ἄγοντες ὅπως ἂν γνώμης  ἔχωσιν.   Οὕτω δὲ καὶ τὸ θεῖον
[1, 122]   ὦν τοῖσιν οἰκιήτῃσιν, ἐπήν με  καταθάψωσιν,   ἐς σὲ τὴν γραφὴν ἐνέγκαι.
[1, 113]   ἁμέ. Τουτᾶ γὰρ οὐκ ἐσεῖταί  τιν   δεινὸς μόναρχος· αἰ δέ
[1, 93]   οὕτω· Κλεόβουλος Σόλωνι Πολλοὶ μέν  τιν   ἔασιν ἕταροι καὶ οἶκος πάντη·
[1, 100]   δὴν καὶ αὐτὸς ποινὰς ἔτισα  τὶν   τᾷ θυγατρί, συγκατακαύσαις αὐτᾷ τὰ
[1, 121]   ποτὲ Σύρος ~ἐς φθεῖρας λόγος  ἐστὶν   ἀλλάξαι τὸ πρὶν εἶδος, θεῖναί
[1, 25]   ~Οἱ δὲ Πυθαγόραν φασίν, ὧν  ἐστιν   Ἀπολλόδωρος λογιστικός. Οὗτος προήγαγεν
[1, 105]   δὲ τῆς πατρίδος. ~Ἑρωτηθεὶς τί  ἐστιν   ἐν ἀνθρώποις ἀγαθόν τε καὶ
[1, 81]   Κλέαρχος φιλόσοφος. Καὶ αὐτοῦ  ἐστιν   ἐπιστόλιον τοιόνδε· Πιττακὸς Κροίσῳ. Κέλεαί
[1, 86]   ὑπὸ ἀσεβοῦς ἀνθρώπου τί ποτέ  ἐστιν   εὐσέβεια, ἐσίγα. Τοῦ δὲ τὴν
[1, 104]   Ὀνειδιζόμενος ὑπὸ Ἀττικοῦ ὅτι Σκύθης  ἐστίν,   ἔφη, Ἀλλ' ἐμοῦ μὲν ὄνειδος
[1, 107]   τινά φημι· καὶ ζητοῦσι τί  ἐστιν   Ἠτεῖος. Παρμενίδης μὲν οὖν
[1, 121]   τις σοφὸς ὄντως, καὶ ζῶν  ἐστιν   ὄνησις, χὤταν μηκέθ' ὑπάρχῃ. Γέγονε
[1, 120]   λέγε ταῦθ' ὅτι πρῶτος ἁπάντων  ἔστιν   ἀν' Ἑλλάδα γῆν· οὐ ψεύδομαι
[1, 73]   Ἀπεφθέγξατο, Ἐγγύα, πάρα δ' ἄτα.  Ἔστιν   αὐτοῦ καὶ ἐπιστόλιον τόδε· Χίλων
[1, 110]   κακόν. Ὅθεν ἔτι καὶ νῦν  ἔστιν   εὑρεῖν κατὰ τοὺς δήμους τῶν
[1, 102]   τελετὰς Ἑλληνικὰς ἐπιτελοῦντα διαχρησθῆναι. Καὶ  ἔστιν   ἡμῶν εἰς αὐτόν· ~Ἐς Σκυθίην
[1, 78]   ἀσκεῖν. Σωφροσύνην φιλεῖν. Ἀλήθειαν ἔχειν,  πίστιν,   ἐμπειρίαν, ἐπιδεξιότητα, ἑταιρίαν, ἐπιμέλειαν. Τῶν
[1, 37]   ἀπόντων μεμνῆσθαί φησι· μὴ τὴν  ὄψιν   καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν εἶναι
[1, 56]   μὴ συνοικεῖν, μηδ' ἐπιτροπεύειν, εἰς  ὃν   οὐσία ἔρχεται τῶν ὀρφανῶν
[1, 121]   γενναίοις πολιήταις. Ἦν γὰρ χρησμός,  ὃν   ᾔδει μοῦνος, τοῦτο κελεύων· καὶ
[1, 63]   ἐπειδὴ δακρύει τὸν παῖδα τελευτήσαντα,  ὃν   ἡμεῖς οὐ παρειλήφαμεν, πρὸς τὸν
[1, 33]   καὶ Ἰώνων, πρὶν τρίποδα χρύσειον,  ὃν   Ἥφαιστος βάλε πόντῳ, ἐκ πόλιος
[1, 22]   ὠνομάσθη ἄρχοντος Ἀθήνησι Δαμασίου, καθ'  ὃν   καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοὶ ἐκλήθησαν,
[1, 117]   αὐτῷ ὄναρ τοῦτο τὸν Ἡρακλέα,  ὃν   καὶ τῆς αὐτῆς νυκτὸς τοῖς
[1, 74]   Μυτιληναίους, ἀκούοντος τῆς δίκης Περιάνδρου,  ὃν   καὶ τοῖς Ἀθηναίοις προσκρῖναι. ~Τότε
[1, 30]   θεῖναι· κριθῆναι δὲ Ἀριστόδημον Σπαρτιάτην,  ὃν   παραχωρῆσαι Χίλωνι. ~Μέμνηται τοῦ Ἀριστοδήμου
[1, 30]   Θαλῇ. ~Καὶ περιελθεῖν εἰς Χίλωνα,  ὃν   πυνθάνεσθαι τοῦ Πυθίου τίς αὑτοῦ
[1, 120]   τῷ Φερεκρατείῳ· Τὸν κλεινὸν Φερεκύδην  ὃν   τίκτει ποτὲ Σύρος ~ἐς φθεῖρας
[1, 95]   αὐτὸν ὅπως παραλάβῃ τὴν τυραννίδα·  ὃν   φθάσαντες οἱ Κερκυραῖοι διεχρήσαντο. Ὅθεν
[1, 107]   καὶ Ἱππῶναξ εἰπών· καὶ Μύσων  ὃν   Ὡπόλλων ἀνεῖπεν ἀνδρῶν σωφρονέστατον πάντων.
[1, 32]   Πέλοπι γαμοῦντι· αὖθίς τε εἰς  Μενέλαον   ἐλθεῖν καὶ σὺν τῇ Ἑλένῃ
[1, 42]   Χίλωνα, Μύσωνα, Κλεόβουλον, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν,  Ἀκουσίλαον,   Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον, Φερεκύδην, Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν,
[1, 41]   Κλεόβουλον, Ἀνάχαρσιν, Περίανδρον. Ἔνιοι προστιθέασιν  Ἀκουσίλαον   Κάβα Σκάβρα Ἀργεῖον. ~Ἕρμιππος
[1, 26]   Σποράδην ὑπομνημάτων ὅτι βουλόμενος δεῖξαι  ῥᾷον   εἶναι πλουτεῖν, φορᾶς μελλούσης ἐλαιῶν
[1, 70]   Ἀτυχοῦντι μὴ ἐπιγελᾶν. Ἰσχυρὸν ὄντα  πρᾷον   εἶναι, ὅπως οἱ πλησίον αἰδῶνται
[1, 53]   μοι, γένους ὄντι τῶν Κοδριδῶν.  Ἀνέλαβον   γὰρ ἐγὼ ὀμόσαντες Ἀθηναῖοι
[1, 33]   δέ· Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι  Φοῖβον   ἐρωτᾷς; Καὶ ὡς προείρηται. Καὶ
[1, 28]   οὕτως· Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι  Φοῖβον   ἐρωτᾷς; Τίς σοφίῃ πάντων πρῶτος,
[1, 81]   ἐς Λυδίην, ὅπως σοι τὸν  ὄλβον   ἴδοιμι· ἐγὼ δὲ καὶ μὴ
[1, 25]   φησι Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἰάμβοις  Εὔφορβον   εὑρεῖν τὸν Φρύγα, οἷον σκαληνὰ
[1, 63]   δ' ἄξονες εὐθὺς ἐς οὐρανὸν  ἤγαγον·   εὖ γὰρ θῆκε νόμους αὐτοῖς
[1, 110]   λευκὰ ἤγαγε πρὸς τὸν Ἄρειον  πάγον.   Κἀκεῖθεν εἴασεν ἰέναι οἷ βούλοιντο,
[1, 49]   βουλή, Πεισιστρατίδαι ὄντες, μαίνεσθαι  ἔλεγον   αὐτόν· ὅθεν εἶπε ταυτί· Δείξει
[1, 80]   μὲν ἐπέστη πλησίον· οἱ δ'  ἔλεγον·   τὴν κατὰ σαυτὸν ἔλα. Ταῦτ'
[1, 75]   καλεῖται. Σωσικράτης δέ φησιν ὅτι  ὀλίγον   ἀποτεμόμενος ἔφη τὸ ἥμισυ τοῦ
[1, 109]   ἐζήτει τὸ πρόβατον, νομίζων ἐπ'  ὀλίγον   κεκοιμῆσθαι. Ὡς δὲ οὐχ εὕρισκε,
[1, 114]   χηλῇ βοός· προσφερόμενός τε κατ'  ὀλίγον   μηδεμιᾷ κενοῦσθαι ἀποκρίσει μηδὲ ὀφθῆναί
[1, 39]   αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τῷ μνήματι·  ὀλίγον   τόδε σῆμα, τὸ δὲ κλέος
[1, 87]   μετρεῖν ὡς καὶ πολὺν καὶ  ὀλίγον   χρόνον βιωσομένους, καὶ φιλεῖν ὡς
[1, 84]   ὑπάρχων, μετὰ τὸ καταπαῦσαι τὸν  λόγον   ἀπέκλινε τὴν κεφαλὴν εἰς τοὺς
[1, 58]   ἐτάχθη. Ἔλεγε δὲ τὸν μὲν  λόγον   εἴδωλον εἶναι τῶν ἔργων· βασιλέα
[1, 31]   φαῖσ' οὐκ ἀπάλαμνον ἐν Σπάρτᾳ  λόγον   εἴπην· χρήματ' ἄνηρ, πένιχρος δ'
[1, 102]   τελευτᾷ, εἰπὼν διὰ μὲν τὸν  λόγον   ἐκ τῆς Ἑλλάδος σωθῆναι, διὰ
[1, 55]   Ἰσθμιονίκῃ δὲ ἑκατόν, καὶ ἀνὰ  λόγον   ἐπὶ τῶν ἄλλων· ἀπειρόκαλον γὰρ
[1, 58]   Ἔφασκέ τε σφραγίζεσθαι τὸν μὲν  λόγον   σιγῇ, τὴν δὲ σιγὴν καιρῷ.
[1, 119]   ἕνα μόνον, καὶ ἕτερον Ἀθηναῖον,  γενεαλόγον.   Σώζεται δὲ τοῦ Συρίου τό
[1, 48]   καὶ ἐγγράψαι αὐτὸν εἰς τὸν  κατάλογον   τοῦ Ὁμήρου μετὰ τὸν Αἴας
[1, 119]   τὸν μὲν ἀστρολόγον, τὸν δὲ  θεολόγον   υἱὸν Βάβυος, καὶ Πυθαγόραν
[1, 34]   Θαλῆν Μίλητος Ἰὰς θρέψασ' ἀνέδειξεν  ἀστρολόγον   πάντων πρεσβύτατον σοφίῃ. ~Τῶν τε
[1, 119]   γεγονέναι Φερεκύδας Συρίους, τὸν μὲν  ἀστρολόγον,   τὸν δὲ θεολόγον υἱὸν Βάβυος,
[1, 92]   γὰρ τῶν μὲν φίλων τὸν  ψόγον,   τῶν δὲ ἐχθρῶν τὴν ἐπιβουλήν.
[1, 52]   εἰς ἔπος αἰόλον ἀνδρός, εἰς  ἔργον   δ' οὐδὲν γιγνόμενον βλέπετε. Καὶ
[1, 86]   μὲν ἰσχυρὸν γενέσθαι τῆς φύσεως  ἔργον·   τὸ δὲ λέγειν δύνασθαι τὰ
[1, 68]   τοῖς βασιλεῦσι παραζευγνύναι· Σάτυρος δὲ  Λυκοῦργον.   Οὗτος, ὥς φησιν Ἡρόδοτος ἐν
[1, 38]   κατὰ Ἡσίοδον καὶ Ὅμηρον καὶ  Λυκοῦργον·   τέταρτος οὗ μέμνηται Δοῦρις ἐν
[1, 83]   δύο ἡμιόνους ἐξελάσαι εἰς τὸ  στρατόπεδον·   τὸν δὲ συνιδόντα καταπλαγῆναι τὸ>
[1, 94]   ἀδελφῆς δὲ Ἀριστοδήμου θυγατέρα, οἳ  σχεδὸν   πάσης Ἀρκαδίας ἐπῆρξαν, ὥς φησιν
[1, 93]   ἐγὼν ποτανεστάταν ἐσεῖσθαι Σόλωνι τὰν  Λίνδον   δαμοκρατεομέναν. Καὶ νᾶσος πελαγία,
[1, 96]   Δυσὶν ἐκέλευσε νεανίσκοις, δείξας τινὰ  ὁδόν,   ἐξελθεῖν νύκτωρ καὶ τὸν ἀπαντήσαντα
[1, 28]   Ἐδόθη δὴ Θαλῇ καὶ κατὰ  περίοδον   πάλιν Θαλῇ· ~ὁ δὲ τῷ
[1, 32]   Θαλῇ. δὲ μετὰ τὴν  περίοδον   τῷ Διδυμεῖ τίθησιν Ἀπόλλωνι. ~Κῴοις
[1, 38]   μεγαλοφυής· τρίτος ἀρχαῖος πάνυ, κατὰ  Ἡσίοδον   καὶ Ὅμηρον καὶ Λυκοῦργον· τέταρτος
[1, 32]   πρὸς τοὺς ἁλιέας γενέσθαι τὴν  ἄνοδον   ἕως τῆς Κῶ· καὶ ὡς
[1, 24]   τὴν ἀπὸ τροπῆς ἐπὶ τροπὴν  πάροδον   εὗρε, καὶ πρῶτος τὸ τοῦ
[1, 66]   τὸν δῆμον κατέλυσεν. μάτην  ἔσπευδον   ἀπαλλάξαι τοὺς πένητας αὐτῶν τῆς
[1, 99]   ἐγένετο ὑμῶν ἁλία παρὰ τὸν  Λυδὸν   ἐς Σάρδεις. Ἤδη ὦν μὴ
[1, 28]   ἔφη σοφίᾳ πρῶτον εἶναι τὸν  θεὸν   καὶ ἀπέστειλεν εἰς Δελφούς. Ταῦτα
[1, 81]   βασιλήων πολυχρυσότατον πέλειν. Οὐδέν τε  πλέον   ἄμμιν ἱκομένοις ἐς Σάρδις· χρυσοῦ
[1, 91]   εὐδοκίμησεν αὐτοῦ τάδε· Ἀμουσία τὸ  πλέον   μέρος ἐν βροτοῖσι λόγων τε
[1, 53]   καὶ τύραννος ἐγὼ οὐ  πλέον   τι φέρομαι τἀξιώματος καὶ τῆς
[1, 64]   αἰτίας ἀπαλλαγῇς. Εἰ δὲ πάντως  τυραννητέον,   φροντίζειν ὅπως τὴν ἀλλοδαπὴν δύναμιν
[1, 122]   καὶ Πεισίστρατον τὸν τύραννον προσκαταλέγουσι.  Λεκτέον   δὲ περὶ τῶν φιλοσόφων· καὶ
[1, 122]   τῶν φιλοσόφων· καὶ πρῶτόν γε  ἀρκτέον   ἀπὸ τῆς Ἰωνικῆς φιλοσοφίας, ἧς
[1, 29]   δὶς λαβὼν ἀριστεῖον. Τὸ δὲ  πεζὸν   οὕτως ἔχει· Θαλῆς Ἐξαμύου Μιλήσιος
[1, 58]   καὶ ἀσθενές, στέγειν· ἐὰν δὲ  μεῖζον,   διακόψαν οἴχεσθαι. Ἔφασκέ τε σφραγίζεσθαι
[1, 100]   ὑπερφυέας τῶν ἀσταχύων ῥάβδῳ παίων  ἀπεθέριζον,   ὁμαρτέοντος ἐκείνου. Καί σοι ἀναγγελέει
[1, 76]   καὶ Σιμωνίδης μέμνηται λέγων· Ἄνδρ'  ἀγαθὸν   ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπόν, τὸ Πιττάκειον.
[1, 88]   μὴ βιασάμενος. τι ἂν  ἀγαθὸν   πράττῃς, εἰς θεοὺς ἀνάπεμπε. Ἐφόδιον
[1, 105]   ~Ἑρωτηθεὶς τί ἐστιν ἐν ἀνθρώποις  ἀγαθόν   τε καὶ φαῦλον, ἔφη, Γγλῶσσα.
[1, 90]   ἅπαντα γάρ ἐστι θεῶν ἥσσω·  λίθον   δὲ καὶ βρότεοι παλάμαι θραύοντι·
[1, 99]   εὑρεῖν. Ἀξοῦντί τε καὶ ἐς  Κόρινθον   ταὶ ἐμαὶ ἐπιστολαί. Ἐγὼν δὲ
[1, 26]   δὲ καὶ γῆμαι αὐτὸν καὶ  Κύβισθον   υἱὸν ἔχειν· οἱ δὲ ἄγαμον
[1, 103]   ἤθεσιν Ἑλλαδικοῖς. Τὸν δ' ἔτι  μῦθον   ἄκραντον ἐνὶ στομάτεσσιν ἔχοντα πτηνὸς
[1, 78]   οὐδὲν γλῶσσα διὰ στόματος λαλεῖ  διχόμυθον   ἔχουσα καρδίῃ νόημα. ~Ἐποίησε δὲ
[1, 77]   τὸν Φωκαϊκὸν φάσκοντα δεῖν ζητεῖν  σπουδαῖον   ἄνθρωπον, Ἂν λίαν, ἔφη, ζητῇς,
[1, 76]   μετανοίας κρείσσων. Ἡράκλειτος δέ φησιν,  Ἀλκαῖον   ὑποχείριον λαβόντα καὶ ἀπολύσαντα φάναι,
[1, 104]   θανάτου τοὺς πλέοντας ἀπέχειν. ~Τὸ  ἔλαιον   μανίας φάρμακον ἔλεγε διὰ τὸ
[1, 80]   σύν μοι βούλευσον, ποτέρην εἰς  ὑμέναιον   ἄγω. Εἶπεν· δὲ σκίπωνα,
[1, 119]   δ' ἕνα μόνον, καὶ ἕτερον  Ἀθηναῖον,   γενεαλόγον. Σώζεται δὲ τοῦ Συρίου
[1, 80]   τις ἀνήρετο Πιττακὸν οὕτω τὸν  Μυτιληναῖον,   παῖδα τὸν Ὑρράδιον· ἄττα γέρον,
[1, 71]   ἔλεγχον. Φασὶ δ' αὐτόν ποτε  γηραιὸν   ἤδη ὄντα εἰπεῖν ὡς οὐδὲν
[1, 76]   Ὑπομνημάτων, ὡς τὸν υἱὸν αὐτοῦ  Τυρραῖον   καθήμενον ἐπὶ κουρείου ἐν Κύμῃ
[1, 30]   δὴ τάδε ἀνεῖπεν Πύθιος·  Οἰταῖόν   τινα φημὶ Μύσων' ἐνὶ Χηνὶ
[1, 106]   τῷ Θαλοῦ βίῳ ὑπὲρ Χίλωνος.  Οἰταῖον   τινά φημι Μύσωνα ἐν Χηνὶ
[1, 105]   οἴσεις. Εὗρε δ' εἰς τὸν  βίον   ἄγκυράν τε καὶ κεραμικὸν τροχόν,
[1, 87]   ἔφη, Κερδαίνων. Ἔλεγέ τε τὸν  βίον   οὕτω μετρεῖν ὡς καὶ πολὺν
[1, 118]   Δήλῳ. Οἱ δὲ φθειριάσαντα τὸν  βίον   τελευτῆσαι· ὅτε καὶ Πυθαγόρου παραγενομένου
[1, 110]   ἀποθανεῖν δύο νεανίας, Κρατῖνον καὶ  Κτησίβιον,   καὶ λυθῆναι τὴν συμφοράν. ~Ἀθηναῖοι
[1, 115]   Λακεδαιμόνιοι παρ' ἑαυτοῖς κατά τι  λόγιον,   ὥς φησι Σωσίβιος Λάκων.
[1, 80]   οὕτω τὸν Μυτιληναῖον, παῖδα τὸν  Ὑρράδιον·   ἄττα γέρον, δοιός με καλεῖ
[1, 41]   Κλεοβούλου καὶ Μύσωνος Λεώφαντον Γορσιάδα,  Λεβέδιον   Ἐφέσιον, ἐγκρίνει καὶ Ἐπιμενίδην
[1, 43]   οὐδὲν ὄφελος. Εἰ δή τοι  ἥδιον,   ἐθέλω γενέσθαι λεσχηνώτης περὶ ὁτέων
[1, 87]   τί γλυκὺ ἀνθρώποις, Ἐλπίς, ἔφη.  Ἥδιον   ἔλεγε δικάζειν μεταξὺ ἐχθρῶν
[1, 48]   τοὺς χρηματισμοὺς ἐγκεχαραγμένους, ὅπερ ἦν  ἴδιον   Ἀθηναίων. Ἔνιοι δέ φασι καὶ
[1, 86]   τὰ συμφέροντα τῇ πατρίδι ψυχῆς  ἴδιον   καὶ φρονήσεως. Εὐπορίαν δὲ χρημάτων
[1, 88]   ἀγαθὸν πράττῃς, εἰς θεοὺς ἀνάπεμπε.  Ἐφόδιον   ἀπὸ νεότητος εἰς γῆρας ἀναλάμβανε
[1, 41]   προστιθέασιν Ἀκουσίλαον Κάβα Σκάβρα  Ἀργεῖον.   ~Ἕρμιππος δ' ἐν τῷ Περὶ
[1, 64]   πόλιν ὤνησας. Τό τε γὰρ  θεῖον   καὶ οἱ νομοθέται οὐ καθ'
[1, 64]   ἔχωσιν. Οὕτω δὲ καὶ τὸ  θεῖον   καὶ οἱ νόμοι, εὖ μὲν
[1, 36]   ἥδιστον, Τὸ ἐπιτυγχάνειν· Τί τὸ  θεῖον,   Τὸ μήτε ἀρχὴν ἔχον μήτε
[1, 76]   ἀγαθὸν ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπόν, τὸ  Πιττάκειον.   ~Μέμνηται αὐτοῦ καὶ Πλάτων ἐν
[1, 92]   ἀμαθῆ· γλῶσσαν εὔφημον ἴσχειν· ἀρετῆς  οἰκεῖον   εἶναι, κακίας ἀλλότριον· ἀδικίαν φεύγειν·
[1, 75]   ἔφη τὸ ἥμισυ τοῦ παντὸς  πλεῖον   εἶναι. Ἀλλὰ καὶ Κροίσου διδόντος
[1, 120]   ἐμοὶ τέλος· ἢν δέ τι  πλεῖον   Πυθαγόρῃ τὠμῷ λέγε ταῦθ' ὅτι
[1, 88]   δὲ αὐτῷ τέμενος καθιέρωσαν τὸ  Τευτάμειον   λεγόμενον. Ἀπεφθέγξατο· οἱ πλεῖστοι κακοί.
[1, 72]   Μιλήσιος τοῦτον τὸν τρόπον  Χιλώνειον   καλεῖ. Βράγχου δὲ εἶναι, ὃς
[1, 110]   αἰτίαν εἰπεῖν τοῦ λοιμοῦ τὸ  Κυλώνειον   ἄγος σημαίνειν τε τὴν ἀπαλλαγήν·
[1, 110]   καὶ λευκὰ ἤγαγε πρὸς τὸν  Ἄρειον   πάγον. Κἀκεῖθεν εἴασεν ἰέναι οἷ
[1, 33]   Μερόπων καὶ Ἰώνων, πρὶν τρίποδα  χρύσειον,   ὃν Ἥφαιστος βάλε πόντῳ, ἐκ
[1, 107]   ἐν Διαδοχαῖς, ἀπὸ μὲν πατρὸς  Ἠτεῖον   εἶναι, ἀπὸ δὲ μητρὸς Χηνέα.
[1, 107]   τὸν χρησμὸν οὕτως ἔχειν φασί,  Ἠτεῖόν   τινά φημι· καὶ ζητοῦσι τί
[1, 29]   Ἐξαμύου Μιλήσιος Ἀπόλλωνι Δελφινίῳ Ἑλλήνων  ἀριστεῖον   δὶς λαβών. δὲ περιενεγκὼν
[1, 29]   δήμου δίδωσι, τοῦτο δὶς λαβὼν  ἀριστεῖον.   Τὸ δὲ πεζὸν οὕτως ἔχει·
[1, 100]   ὑπεκρινάμην· ἀγαγὼν δὲ αὐτὸν ἐς  λήιον,   τοὺς ὑπερφυέας τῶν ἀσταχύων ῥάβδῳ
[1, 99]   ἀλλήλοις. Καὶ Ἀριστοτέλης μὲν τὸν  Κορίνθιόν   φησιν εἶναι τὸν σοφόν· Πλάτων
[1, 105]   μειρακίου παρὰ πότον ὑβρισθεὶς ἔφη,  Μειράκιον,   ἐὰν νέος ὢν τὸν οἶνον
[1, 80]   δ' ὀλίγην ὡς κεῖνος ἐς  οἰκίον   ἤγετο νύμφην, οὕτω καὶ σύ,
[1, 119]   δὲ τοῦ Συρίου τό τε  βιβλίον   συνέγραψεν, οὗ ἀρχή·
[1, 51]   ἤρετο αὐτὸν εἴ τι θέαμα  κάλλιον   τεθέαται· δέ ἀλεκτρυόνας, εἶπε,
[1, 73]   δ' ἄτα. Ἔστιν αὐτοῦ καὶ  ἐπιστόλιον   τόδε· Χίλων Περιάνδρῳ Ἐπιστέλλεις ἐμὶν
[1, 81]   φιλόσοφος. Καὶ αὐτοῦ ἐστιν  ἐπιστόλιον   τοιόνδε· Πιττακὸς Κροίσῳ. Κέλεαί με
[1, 41]   ἐκλέξασθαι τρεῖς, Ἀριστόδημον, Πάμφυλον, Χίλωνα  Λακεδαιμόνιον,   Κλεόβουλον, Ἀνάχαρσιν, Περίανδρον. Ἔνιοι προστιθέασιν
[1, 24]   πρῶτον καταγράψαι κύκλου τὸ τρίγωνον  ὀρθογώνιον,   καὶ θῦσαι βοῦν. ~Οἱ δὲ
[1, 40]   Χίλωνα. Περὶ δὴ τῶν ἑπτά-  ἄξιον   γὰρ ἐνταῦθα καθολικῶς κἀκείνων ἐπιμνησθῆναι
[1, 105]   ἔλεγεν ἕνα φίλον ἔχειν πολλοῦ  ἄξιον   πολλοὺς μηδενὸς ἀξίους. Τὴν
[1, 88]   ~Περὶ θεῶν λέγε ὡς εἰσίν.  Ἀνάξιον   ἄνδρα μὴ ἐπαίνει διὰ πλοῦτον.
[1, 34]   τοῖς Σίλλοις ἐπαινεῖ αὐτὸν λέγων·  Οἷόν   θ' ἑπτὰ Θάλητα σοφῶν σοφὸν
[1, 57]   Ὁμήρου ἐξ ὑποβολῆς γέγραφε ῥαψῳδεῖσθαι,  οἷον   ὅπου πρῶτος ἔληξεν, ἐκεῖθεν
[1, 25]   Ἰάμβοις Εὔφορβον εὑρεῖν τὸν Φρύγα,  οἷον   σκαληνὰ καὶ τρίγωνα καὶ ὅσα
[1, 101]   αὐτὸν θεάσασθαι, ξένος τε, εἰ  οἷόν   τε, γενέσθαι. ~Καὶ θεράπων
[1, 122]   δὲ τῇ θύρῃ καὶ εἰρομένοις  ὁκοῖόν   τι εἴη, διεὶς δάκτυλον ἐκ
[1, 31]   Περιάνδρου Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ  πλοῖον   ἔμφορτον ἀποσταλῆναι· τοῦ δὲ περὶ
[1, 45]   πρῶτος καὶ τοὺς λοιποὺς τὸ  ὅμοιον   προὔτρεψε πρᾶξαι. Καὶ οὗτος
[1, 90]   τοῖς Παμφίλης Ὑπομνήμασι. Καὶ αἴνιγμα  τοῖον·   ~Εἷς πατήρ, παῖδες δυοκαίδεκα.
[1, 61]   τοῦτον· μηδὲ μέγαιρ' ὅτι σεῦ  τοῖον   ἐπεφρασάμην· καὶ μεταποίησον, Λιγυαστάδη, ὧδε
[1, 119]   γέρας διδοῖ. Σώζεται δὲ καὶ  ἡλιοτρόπιον   ἐν Σύρῳ τῇ νήσῳ. Φησὶ
[1, 33]   ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ  θηρίον,   εἶτα ὅτι ἀνὴρ καὶ οὐ
[1, 29]   φίλων λαβεῖν παρὰ τοῦ βασιλέως  ποτήριον   χρυσοῦν, ὅπως δῷ τῷ σοφωτάτῳ
[1, 76]   κρείσσων. Ἡράκλειτος δέ φησιν, Ἀλκαῖον  ὑποχείριον   λαβόντα καὶ ἀπολύσαντα φάναι, Συγγνώμη
[1, 63]   μὲν ἦρε Σόλωνος ἐν ἀλλοδαπῇ  Κύπριον   πῦρ· ὀστὰ δ' ἔχει Σαλαμίς,
[1, 92]   ἴσχειν· ἀρετῆς οἰκεῖον εἶναι, κακίας  ἀλλότριον·   ἀδικίαν φεύγειν· πόλει τὰ βέλτιστα
[1, 111]   αὐτόν. δὲ τὸ μὲν  ἀργύριον   οὐ προσήκατο· φιλίαν δὲ καὶ
[1, 90]   ὅτι τῇδε τέθαπται. Φέρουσι δὲ  μαρτύριον   Σιμωνίδου ᾆσμα, ὅπου φησί· Τίς
[1, 114]   κακῶν αἴτιον ἔσται τοῦτο τὸ  χωρίον   αὐτοῖς· ἐπεὶ κἂν τοῖς ὀδοῦσιν
[1, 74]   Φρύνωνα, καὶ κτείνας ἀνεσώσατο τὸ  χωρίον.   Ὕστερον μέντοι φησὶν Ἀπολλόδωρος ἐν
[1, 96]   ἀπορῶν χρυσίου, κατά τινα ἑορτὴν  ἐπιχώριον   κεκοσμημένας ἰδὼν τὰς γυναῖκας πάντα
[1, 81]   ὡς ἐπισεσυρμένον καὶ ῥυπαρόν. Τούτῳ  γυμνάσιον   σῖτον ἀλεῖν, ὥς φησι Κλέαρχος
[1, 41]   Μύσωνος Λεώφαντον Γορσιάδα, Λεβέδιον  Ἐφέσιον,   ἐγκρίνει καὶ Ἐπιμενίδην τὸν Κρῆτα·
[1, 70]   ὄντα πρᾷον εἶναι, ὅπως οἱ  πλησίον   αἰδῶνται μᾶλλον φοβῶνται. Μανθάνειν
[1, 69]   ἐν συμποσίῳ. Μὴ κακολογεῖν τοὺς  πλησίον·   εἰ δὲ μή, ἀκούσεσθαι ἐφ'
[1, 80]   μετ' ἴχνια. Χὠ μὲν ἐπέστη  πλησίον·   οἱ δ' ἔλεγον· τὴν κατὰ
[1, 100]   Περιάνδρου. ~Περίανδρος Προκλεῖ. Ἐμὶν μὲν  ἀκούσιον   τᾶς δάμαρτος τὸ ἄγος· τὺ
[1, 82]   ὑπὸ Σατύρου. Τοῦτον οἱ μὲν  πλούσιον,   Δοῦρις δὲ πάροικόν φησι γεγονέναι.
[1, 114]   ἀγνοεῖν φάναι αὐτοὺς ὅσων κακῶν  αἴτιον   ἔσται τοῦτο τὸ χωρίον αὐτοῖς·
[1, 76]   δευτέρῳ τῶν Ὑπομνημάτων, ὡς τὸν  υἱὸν   αὐτοῦ Τυρραῖον καθήμενον ἐπὶ κουρείου
[1, 119]   μὲν ἀστρολόγον, τὸν δὲ θεολόγον  υἱὸν   Βάβυος, καὶ Πυθαγόραν σχολάσαι.
[1, 26]   καὶ γῆμαι αὐτὸν καὶ Κύβισθον  υἱὸν   ἔχειν· οἱ δὲ ἄγαμον μεῖναι,
[1, 26]   μεῖναι, τῆς δὲ ἀδελφῆς τὸν  υἱὸν   θέσθαι. Ὅτε καὶ ἐρωτηθέντα διὰ
[1, 72]   φησιν Ἕρμιππος, ἐν Πίσῃ, τὸν  υἱὸν   Ὀλυμπιονίκην ἀσπασάμενος πυγμῆς. Ἔπαθε δὴ
[1, 96]   ἀνῃρέθη. Κορίνθιοι δὲ ἐπί τι  κενοτάφιον   ἐπέγραψαν αὐτῷ τόδε· ~Πλούτου καὶ
[1, 80]   δ' ἑτέρη προβέβηκε. Τί  λώϊον;   Εἰ δ' ἄγε σύν μοι
[1, 114]   δὲ ὡς καὶ πρῶτος αὐτὸν  Αἰακὸν   λέγοι, καὶ Λακεδαιμονίοις προείποι τὴν
[1, 66]   Πεισιστράτῳ. Σόλων Πεισιστράτῳ. Πιστεύω μηδὲν  κακὸν   ἐκ σοῦ πείσεσθαι. Καὶ γὰρ
[1, 110]   θεῷ· καὶ οὕτω λῆξαι τὸ  κακόν.   Ὅθεν ἔτι καὶ νῦν ἔστιν
[1, 78]   ἰοδόκον φαρέτραν στείχειν ποτὶ φῶτα  κακόν.   Πιστὸν γὰρ οὐδὲν γλῶσσα διὰ
[1, 104]   πλέοντας ἀπέχειν. ~Τὸ ἔλαιον μανίας  φάρμακον   ἔλεγε διὰ τὸ ἀλειφομένους τοὺς
[1, 42]   αἱρεῖσθαι· εἶναι δὲ Σόλωνα, Θαλῆν,  Πιττακόν,   Βίαντα, Χίλωνα, Μύσωνα, Κλεόβουλον, Περίανδρον,
[1, 42]   Ἀνάχαρσιν, Κλεόβουλον, Μύσωνα, Θαλῆν, Βίαντα,  Πιττακόν,   Ἐπίχαρμον, Πυθαγόραν. Φέρονται δὲ καὶ
[1, 79]   Οἰκείοις δακρύοις γειναμένα κατακλαίει  Πιττακὸν   ἥδ' ἱερὰ Λέσβος ἀποφθίμενον> Ἀπόφθεγμα
[1, 75]   προσκρῖναι. ~Τότε δ' οὖν τὸν  Πιττακὸν   ἰσχυρῶς ἐτίμησαν οἱ Μυτιληναῖοι, καὶ
[1, 80]   Ἐπιγράμμασι· ~Ξεῖνος Ἀταρνείτης τις ἀνήρετο  Πιττακὸν   οὕτω τὸν Μυτιληναῖον, παῖδα τὸν
[1, 41]   ὡμολογημένους ἡμῖν παραδίδωσι, Θαλῆν, Βίαντα,  Πιττακόν,   Σόλωνα. Ἄλλους δὲ ὀνομάζει ἕξ,
[1, 53]   Ἑλλήνων τυραννίδι ἐπεθέμην, οὔτε οὐ  προσῆκόν   μοι, γένους ὄντι τῶν Κοδριδῶν.
[1, 77]   Ἐφη δὲ καὶ πρὸς τὸν  Φωκαϊκὸν   φάσκοντα δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον,
[1, 62]   αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τάδε· Μήδων  ἄδικον   παύσασ' ὕβριν, ἥδε Σόλωνα τόνδε
[1, 105]   τὸν βίον ἄγκυράν τε καὶ  κεραμικὸν   τροχόν, ὥς τινες. Καὶ ἐπέστειλεν
[1, 70]   Λέγοντα μὴ κινεῖν τὴν χεῖρα·  μανικὸν   γάρ. νόμοις πείθεσθαι. Ἠρεμίᾳ χρῆσθαι.
[1, 39]   Παμμέτρῳ τόδε τὸ ἐπίγραμμα·  Γυμνικὸν   αὖ ποτ' ἀγῶνα θεώμενον, ἠέλιε
[1, 39]   οὖν σοφὸς ἐτελεύτησεν ἀγῶνα θεώμενος  γυμνικὸν   ὑπό τε καύματος καὶ δίψους
[1, 44]   ἄν μοι ἁρμοδιώτατα ἐν Μιλήτῳ  οἶκον   ποιέεσθαι παρὰ τοῖς ἀποίκοις ὑμέων·
[1, 99]   ἄσμενοι ὄψονται Κορίνθιοι φοιτεῦντας ἐς  οἶκον   τὸν Περιάνδρου. ~Περίανδρος Προκλεῖ. Ἐμὶν
[1, 82]   οἱ μὲν πλούσιον, Δοῦρις δὲ  πάροικόν   φησι γεγονέναι. Φανόδικος δὲ κόρας
[1, 80]   ἄγω. Εἶπεν· δὲ σκίπωνα,  γεροντικὸν   ὅπλον, ἀείρας, ἤνιδε, κεῖνοί σοι
[1, 78]   τάδε· Ἔχοντα χρὴ τόξα καὶ  ἰοδόκον   φαρέτραν στείχειν ποτὶ φῶτα κακόν.
[1, 65]   ἀλκιμώτερος. Οἱ δὲ μανίαν Σόλωνος  κατεγίγνωσκον.   Τελευτῶν δὲ ἐμαρτυράμην· πατρίς,
[1, 116]   αὐτοῦ. Καὶ γὰρ παρὰ τὸν  αἰγιαλὸν   τῆς Σάμου περιπατοῦντα καὶ ναῦν
[1, 97]   φέρει. Ἔλεγε δὲ καὶ τάδε·  καλὸν   ἡσυχία· ἐπισφαλὲς προπέτεια· κέρδος αἰσχρόν·
[1, 37]   καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν εἶναι  καλόν.   Μὴ πλούτει, φησί, κακῶς, μηδὲ
[1, 55]   ἀνὰ λόγον ἐπὶ τῶν ἄλλων·  ἀπειρόκαλον   γὰρ τὸ ἐξαίρειν τὰς τούτων
[1, 92]   ἀσκεῖν· φιλήκοον εἶναι μᾶλλον  φιλόλαλον·   φιλομαθῆ μᾶλλον ἀμαθῆ· γλῶσσαν
[1, 83]   Καὶ ἐβουλήθη σπείσασθαι, καὶ εἰσέπεμψεν  ἄγγελον.   Βίας δὲ σωροὺς ψάμμου χέας
[1, 49]   δῆμος καὶ ἡδέως καὶ τυραννεῖσθαι  ἤθελον   πρὸς αὐτοῦ· δ' οὐχ
[1, 103]   ἥρπασεν ὦκα δόναξ. Οὗτος τὴν  ἄμπελον   εἶπε τρεῖς φέρειν βότρυς· τὸν
[1, 94]   παῖδας ἐξ αὐτῆς ἐποίησε δύο,  Κύψελον   καὶ Λυκόφρονα· τὸν μὲν νεώτερον
[1, 61]   μελαίνης φρενὸς γεγωνῇ. Γέγραφε δὲ  δῆλον   μὲν ὅτι τοὺς νόμους, καὶ
[1, 30]   δ' ἐν τῷ Τρίποδι Ἀργείους  ἆθλον   ἀρετῆς τῷ σοφωτάτῳ τῶν Ἑλλήνων
[1, 76]   οἴνου γινομένου. Εἶπέ τε χαλεπὸν  ἐσθλὸν   ἔμμεναι· οὗ καὶ Σιμωνίδης μέμνηται
[1, 117]   τὴν τῶν Μαγνήτων χώραν, καὶ  ἀπάγγειλόν   σου τοῖς πολίταις μετὰ τὸ
[1, 37]   καὶ παρὰ τῶν τέκνων. Τὸν  Νεῖλον   εἶπε πληθύειν ἀνακοπτομένων τῶν ῥευμάτων
[1, 91]   τὰς παρθένους. Ἔλεγέ τε τὸν  φίλον   δεῖν εὐεργετεῖν, ὅπως μᾶλλον
[1, 102]   ἑτοιμότητα εἰσέφρησεν αὐτὸν καὶ μέγιστον  φίλον   ἐποιήσατο. Μετὰ χρόνον δὲ παραγενόμενος
[1, 87]   τῶν δὲ ἐχθρῶν τὸν ἕτερον  φίλον.   Ἐρωτηθεὶς τί ποιῶν ἄνθρωπος τέρπεται,
[1, 105]   ἔφη, Γγλῶσσα. Κρεῖττον ἔλεγεν ἕνα  φίλον   ἔχειν πολλοῦ ἄξιον πολλοὺς
[1, 78]   νέμεσιν αἰδόμενον. Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι.  Φίλον   μὴ λέγειν κακῶς, ἀλλὰ μηδὲ
[1, 71]   κατὰ τὸν νόμον, τὸν δὲ  φίλον   πείσειεν ἀποδικάσαι αὐτοῦ, ἵνα ἀμφότερα
[1, 91]   φίλος· τὸν δὲ ἐχθρὸν  φίλον   ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν μὲν
[1, 71]   καὶ τὸν νόμον καὶ τὸν  φίλον   τηρήσαι. Ἐνδοξότατος δὲ μάλιστα παρὰ
[1, 54]   ἐκ Πεισιστράτου. Ἴσθι γὰρ μηδ'  ἄλλον   τινὰ πεπονθέναι τῶν ἐμοὶ ἐχθρῶν.
[1, 66]   σοὶ ἦν, καὶ νῦν οὐ  μᾶλλον   διάφορος τῶν ἄλλων τις
[1, 92]   εἶναι μᾶλλον φιλόλαλον· φιλομαθῆ  μᾶλλον   ἀμαθῆ· γλῶσσαν εὔφημον ἴσχειν·
[1, 54]   διάνοιαν. Εὐνοίᾳ γὰρ τῆς πόλεως  μᾶλλον   κατὰ τὸ ἐμὸν ἔχθος
[1, 56]   καὶ στεφανοῦνται κατὰ τῆς πατρίδος  μᾶλλον   κατὰ τῶν ἀνταγωνιστῶν· γέροντές
[1, 70]   τιμᾶν. Φυλάττειν ἑαυτόν. Ζημίαν αἱρεῖσθαι  μᾶλλον   κέρδος αἰσχρόν· μὲν
[1, 92]   τὸ σῶμα ἀσκεῖν· φιλήκοον εἶναι  μᾶλλον   φιλόλαλον· φιλομαθῆ μᾶλλον
[1, 70]   εἶναι, ὅπως οἱ πλησίον αἰδῶνται  μᾶλλον   φοβῶνται. Μανθάνειν τῆς αὑτοῦ
[1, 91]   τὸν φίλον δεῖν εὐεργετεῖν, ὅπως  μᾶλλον   φίλος· τὸν δὲ ἐχθρὸν
[1, 57]   ἔληξεν, ἐκεῖθεν ἄρχεσθαι τὸν ἐχόμενον.  Μᾶλλον   οὖν Σόλων Ὅμηρον ἐφώτισεν
[1, 122]   Τῇ δὲ νούσῳ πιεζόμενος ἐπὶ  μᾶλλον   οὔτε τῶν τινα ἰητρῶν οὔτε
[1, 106]   Μύσωνα ἐν Χηνὶ γενέσθαι σοῦ  μᾶλλον   πραπίδεσσιν ἀρηρότα πευκαλίμῃσι. Πολυπραγμονήσαντα δὲ
[1, 30]   Μύσων' ἐνὶ Χηνὶ γενέσθαι σοῦ  μᾶλλον   πραπίδεσσιν ἀρηρότα πευκαλίμῃσιν. δ'
[1, 67]   οἰκεῖν ἐν δημοκρατίᾳ, ἐδεξάμην ἂν  μᾶλλον   τὴν δίαιταν ἔχειν ἐν τῇ
[1, 77]   εὐχάριστον, Χρόνος, ἔφη· ἀφανές, Τὸ  μέλλον·   πιστόν, Γῆ· ἄπιστον, Θάλασσα. ~Ἕλεγέ
[1, 64]   θεσμοὶ ἄρα Ἀθηναίους ἐπιπολὺ ὀνήσειν  ἔμελλον,   οὔτε σὺ καθήρας τὴν πόλιν
[1, 28]   ~Φασὶ γὰρ Ἰωνικούς τινας νεανίσκους  βόλον   ἀγοράσαι παρὰ Μιλησίων ἁλιέων. Ἀνασπασθέντος
[1, 52]   γλῶσσαν ὁρᾶτε καὶ εἰς ἔπος  αἰόλον   ἀνδρός, εἰς ἔργον δ' οὐδὲν
[1, 36]   ἀρχὴν ἔχον μήτε τελευτήν. Τί  δύσκολον   εἴη τεθεαμένος ἔφη, Γέροντα τύραννον.
[1, 36]   ἔφη, μοιχείας ἐπιορκία. Ἐρωτηθεὶς τί  δύσκολον,   ἔφη, Τὸ ἑαυτὸν γνῶναι· Τί
[1, 69]   ἀπαιδεύτων, ἔφη, Ἐλπίσιν ἀγαθοῖς. τί  δύσκολον,   Τὸ τὰ ἀπόρρητα σιωπῆσαι, καὶ
[1, 36]   Τὸ ἑαυτὸν γνῶναι· Τί δὲ  εὔκολον,   Τὸ ἄλλῳ ὑποθέσθαι· Τί ἥδιστον,
[1, 80]   Εἶπεν· δὲ σκίπωνα, γεροντικὸν  ὅπλον,   ἀείρας, ἤνιδε, κεῖνοί σοι πᾶν
[1, 105]   ἐν ἀνθρώποις ἀγαθόν τε καὶ  φαῦλον,   ἔφη, Γγλῶσσα. Κρεῖττον ἔλεγεν ἕνα
[1, 90]   αἰνήσειε νόῳ πίσυνος Λίνδου ναέταν  Κλεόβουλον   ἀενάοις ποταμοῖς ἄνθεσί τ' εἰαρινοῖς
[1, 41]   τρεῖς, Ἀριστόδημον, Πάμφυλον, Χίλωνα Λακεδαιμόνιον,  Κλεόβουλον,   Ἀνάχαρσιν, Περίανδρον. Ἔνιοι προστιθέασιν Ἀκουσίλαον
[1, 93]   καὶ αὐτῷ ἐπεγράφη· Ἄνδρα σοφὸν  Κλεόβουλον   ἀποφθίμενον καταπενθεῖ ἥδε πάτρα Λίνδος
[1, 42]   Ὀρφέα, Λίνον, Σόλωνα, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν,  Κλεόβουλον,   Μύσωνα, Θαλῆν, Βίαντα, Πιττακόν, Ἐπίχαρμον,
[1, 42]   Θαλῆν, Πιττακόν, Βίαντα, Χίλωνα, Μύσωνα,  Κλεόβουλον,   Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Ἀκουσίλαον, Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον,
[1, 118]   διακέοιτο, διαβαλόντα τῆς θύρας τὸν  δάκτυλον   εἰπεῖν, Χροῒ δῆλα· καὶ τοὐντεῦθεν
[1, 122]   εἰρομένοις ὁκοῖόν τι εἴη, διεὶς  δάκτυλον   ἐκ τῆς κληίθρης ἔδειξ' ἂν
[1, 41]   ἕξ, ὧν ἐκλέξασθαι τρεῖς, Ἀριστόδημον,  Πάμφυλον,   Χίλωνα Λακεδαιμόνιον, Κλεόβουλον, Ἀνάχαρσιν, Περίανδρον.
[1, 58]   Ἔλεγε δὲ τὸν μὲν λόγον  εἴδωλον   εἶναι τῶν ἔργων· βασιλέα δὲ
[1, 70]   ἐπὶ τὰς εὐτυχίας πορεύεσθαι.  Γάμον   εὐτελῆ ποιεῖσθαι. Τὸν τεθνηκότα μὴ
[1, 26]   Κύβισθον υἱὸν ἔχειν· οἱ δὲ  ἄγαμον   μεῖναι, τῆς δὲ ἀδελφῆς τὸν
[1, 31]   οὕτως· Ὡς γὰρ δή ποτ'  Ἀριστόδαμον   φαῖσ' οὐκ ἀπάλαμνον ἐν Σπάρτᾳ
[1, 54]   πόλεως μᾶλλον κατὰ τὸ  ἐμὸν   ἔχθος ἐμήνυες· ἔτι τε ἀμαθίᾳ
[1, 101]   εὐτέλειαν βίου καὶ τὰ κατὰ  πόλεμον   ἔπη ὀκτακόσια. Παρέσχε δὲ καὶ
[1, 56]   πολλοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ γίνεσθαι κατὰ  πόλεμον·   ὡς Πολύζηλος, ὡς Κυνέγειρος, ὡς
[1, 107]   Ἠτεῖος. Παρμενίδης μὲν οὖν  δῆμον   εἶναι Λακωνικῆς, ὅθεν εἶναι τὸν
[1, 66]   κορυνηφόροι. καὶ μετὰ τοῦτο τὸν  δῆμον   κατέλυσεν. μάτην ἔσπευδον ἀπαλλάξαι
[1, 41]   ὀνομάζει ἕξ, ὧν ἐκλέξασθαι τρεῖς,  Ἀριστόδημον,   Πάμφυλον, Χίλωνα Λακεδαιμόνιον, Κλεόβουλον, Ἀνάχαρσιν,
[1, 42]   Ἀνάχαρσιν, Ἀκουσίλαον, Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον, Φερεκύδην,  Ἀριστόδημον,   Πυθαγόραν, Λᾶσον Χαρμαντίδου Σισυμβρίνου,
[1, 30]   Ἑλλήνων τρίποδα θεῖναι· κριθῆναι δὲ  Ἀριστόδημον   Σπαρτιάτην, ὃν παραχωρῆσαι Χίλωνι. ~Μέμνηται
[1, 92]   φιλομαθῆ μᾶλλον ἀμαθῆ· γλῶσσαν  εὔφημον   ἴσχειν· ἀρετῆς οἰκεῖον εἶναι, κακίας
[1, 99]   πᾶν. Ἤθελε δὲ καὶ τὸν  Ἰσθμὸν   διορύξαι. Φέρεται δὲ αὐτοῦ καὶ
[1, 110]   τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε τὸν  λοιμὸν   τοῦτον τὸν τρόπον. Λαβὼν πρόβατα
[1, 59]   ἄγειν καὶ λαμπρόν, ποτὲ δὲ  ἄτιμον.   Ἐρωτηθεὶς διὰ τί κατὰ πατροκτόνου
[1, 57]   πραθέντος δακτυλίου· καὶ ἐὰν ἕνα  ὀφθαλμὸν   ἔχοντος ἐκκόψῃ τις, ἀντεκκόπτειν τοὺς
[1, 33]   ἐκ πόλιος πέμψητε καὶ ἐς  δόμον   ἀνδρὸς ἵκηται, ὃς σοφὸς
[1, 77]   ποικίλου, ἔφη, ξύλου, σημαίνων τὸν  νόμον.   Ἔλεγε δὲ καὶ τὰς νίκας
[1, 71]   αὐτοῦ, ἵνα ἀμφότερα καὶ τὸν  νόμον   καὶ τὸν φίλον τηρήσαι. Ἐνδοξότατος
[1, 59]   Ἐρωτηθεὶς διὰ τί κατὰ πατροκτόνου  νόμον   οὐκ ἔθηκε, Διὰ τὸ ἀπελπίσαι,
[1, 55]   Νικίδου Δράκοντά φησι γεγραφέναι τὸν  νόμον,   Σόλωνα δὲ τεθηκέναι τὸν ἡταιρηκότα
[1, 71]   δίκην αὐτὸς μὲν κατὰ τὸν  νόμον,   τὸν δὲ φίλον πείσειεν ἀποδικάσαι
[1, 71]   ὄντα εἰπεῖν ὡς οὐδὲν συνειδείη  ἄνομον   ἑαυτῷ ἐν τῷ βίῳ· διστάζειν
[1, 42]   Κλεόβουλον, Μύσωνα, Θαλῆν, Βίαντα, Πιττακόν,  Ἐπίχαρμον,   Πυθαγόραν. Φέρονται δὲ καὶ τοῦ
[1, 107]   ὥστε ἐπισκευάζειν. ~Ἄλλοι δὲ τὸν  χρησμὸν   οὕτως ἔχειν φασί, Ἠτεῖόν τινά
[1, 27]   πάντων ὕδωρ ὑπεστήσατο, καὶ τὸν  κόσμον   ἔμψυχον καὶ δαιμόνων πλήρη. Τάς
[1, 85]   φύντα καλύπτει ἥδε Βίαντα πέτρη,  κόσμον   Ἴωσι μέγαν. Ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς·
[1, 96]   τὰς γυναῖκας πάντα ἀφείλετο τὸν  κόσμον,   καὶ ἔπεμψε τὸ ἀνάθημα. Λέγουσι
[1, 63]   Ψυχὴν δ' ἄξονες εὐθὺς ἐς  οὐρανὸν   ἤγαγον· εὖ γὰρ θῆκε νόμους
[1, 71]   ἀκόναις χρυσὸς ἐξετάζεται, διδοὺς  βάσανον   φανεράν· ἐν δὲ χρυσῷ ἀνδρῶν
[1, 113]   τήνω ἔλπομαι τὸ κράτος ἵξεσθαι·  δυσμάχανον   γὰρ ἀνθρώπως ἐλευθεριάξαντας ἐν τεθμοῖς
[1, 35]   τι μάτευε σοφόν, ἕν τι  κεδνὸν   αἱροῦ· βύσεις γὰρ ἀνδρῶν κωτίλων
[1, 91]   καιρὸς ἀρκέσει. Φρόνει τι  κεδνόν·   μὴ μάταιος ἄχαρις γινέσθω. Ἔφη
[1, 82]   γεγονέναι. Φανόδικος δὲ κόρας αἰχμαλώτους  λυτρωσάμενον   Μεσσηνίας θρέψαι τε ὡς θυγατέρας
[1, 65]   τὸν ἄνδρα, ἑταῖρε, δεινότατα  ἁψάμενον   τῆς τυραννίδος. ~Ἤρξατο μὲν δημαγωγεῖν·
[1, 122]   χρεὼν ἥκῃ. Νοῦσός με καταλελάβηκε  δεδεγμένον   τὰ παρὰ σέο γράμματα. Φθειρῶν
[1, 76]   ὡς τὸν υἱὸν αὐτοῦ Τυρραῖον  καθήμενον   ἐπὶ κουρείου ἐν Κύμῃ χαλκεύς
[1, 79]   κατακλαίει Πιττακὸν ἥδ' ἱερὰ Λέσβος  ἀποφθίμενον>   Ἀπόφθεγμα αὐτοῦ· καιρὸν γνῶθι. Γέγονε
[1, 93]   αὐτῷ ἐπεγράφη· Ἄνδρα σοφὸν Κλεόβουλον  ἀποφθίμενον   καταπενθεῖ ἥδε πάτρα Λίνδος πόντῳ
[1, 88]   αὐτῷ τέμενος καθιέρωσαν τὸ Τευτάμειον  λεγόμενον.   Ἀπεφθέγξατο· οἱ πλεῖστοι κακοί. ~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ.
[1, 33]   Βίοις εἰς τοῦτον ἀναφέρει τὸ  λεγόμενον   ὑπό τινων περὶ Σωκράτους. Ἔφασκε
[1, 78]   γελασθήσῃ. Ἀτυχίαν μὴ ὀνειδίζειν, νέμεσιν  αἰδόμενον.   Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι. Φίλον μὴ
[1, 36]   ἔφη, οὐδὲν διαφέρει. ~Πρὸς τὸν  πυθόμενον   τί πρότερον γεγόνοι, νὺξ
[1, 101]   δὲ πρὸς τὴν Σόλωνος οἰκίαν  ἀφικόμενον   τῶν θεραπόντων τινὶ κελεῦσαι μηνῦσαι
[1, 117]   πολέμου συνεστῶτος Ἐφεσίοις καὶ Μάγνησι  βουλόμενον   τοὺς Ἐφεσίους νικῆσαι πυθέσθαι τινὸς
[1, 52]   ἀνδρός, εἰς ἔργον δ' οὐδὲν  γιγνόμενον   βλέπετε. Καὶ οὗτος μὲν ταῦτα.
[1, 36]   διανοούμενος, ἔφη. Πρὸς τὸν μοιχὸν  ἐρόμενον   εἰ ὀμόσαι μὴ μεμοιχευκέναι, Οὐ
[1, 24]   καὶ τοῖς ἀψύχοις μεταδιδόναι ψυχάς,  τεκμαιρόμενον   ἐκ τῆς λίθου τῆς μαγνήτιδος
[1, 85]   Ἑρμῆς εἰς Ἀίδην, πολιῷ γήραϊ  νιφόμενον.   Εἶπε γάρ, εἶπε δίκην ἑτάρου
[1, 57]   πρῶτος ἔληξεν, ἐκεῖθεν ἄρχεσθαι τὸν  ἐχόμενον.   Μᾶλλον οὖν Σόλων Ὅμηρον ἐφώτισεν
[1, 81]   ὡς ἄλυχνον· ἀγάσυρτον δὲ ὡς  ἐπισεσυρμένον   καὶ ῥυπαρόν. Τούτῳ γυμνάσιον σῖτον
[1, 105]   πολλοὺς μηδενὸς ἀξίους. Τὴν ἀγορὰν  ὡρισμένον   ἔφη τόπον εἰς τὸ ἀλλήλους
[1, 69]   καὶ σχολὴν εὖ διαθέσθαι, καὶ  ἀδικούμενον   δύνασθαι φέρειν. Προσέταττε δὲ καὶ
[1, 112]   λέγουσιν, ἀλλὰ χρόνον τινὰ ἐκπατῆσαι  ἀσχολούμενον   περὶ ῥιζοτομίαν. Φέρεται δ' αὐτοῦ
[1, 34]   οἴει γνώσεσθαι; Οἶδε δ' αὐτὸν  ἀστρονομούμενον   καὶ Τίμων, καὶ ἐν τοῖς
[1, 94]   τε παῖδα ἀπεκήρυξεν εἰς Κέρκυραν  λυπούμενον   ἐπὶ τῇ μητρί, ὄνομα
[1, 39]   ἐπίγραμμα· Γυμνικὸν αὖ ποτ' ἀγῶνα  θεώμενον,   ἠέλιε Ζεῦ, τὸν σοφὸν ἄνδρα
[1, 95]   Τοῦτον Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ  ξένον   φησὶν εἶναι Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων
[1, 73]   σφαλερὰ ἦμεν ἀνδρὶ μονάρχῳ, καὶ  τῆνον   τυράννων εὐδαιμονίζω ὅστις κα οἴκοι
[1, 122]   τοῖς ἄλλοις σοφοῖς, οὕτω μιν  φῆνον·   ἢν δὲ οὐ δοκιμώσητε, μὴ
[1, 93]   νᾶσος πελαγία, ἔνθα οἰκέοντι οὐδὲν  δεινὸν   ἐκ Πεισιστράτω. Καὶ τοὶ ἕταροι
[1, 44]   ὑμέων· καὶ γὰρ ἐνθαῦτά τοι  δεινὸν   οὐδέν. Εἰ δὲ ἀσχαλήσεις ὅτι
[1, 113]   τήνω φίλοι, δειμαίνω μή τι  δεινὸν   πάθῃς. ~Καὶ οὗτος μὲν ὧδε.
[1, 120]   τῷ μέτρῳ τῷ Φερεκρατείῳ· Τὸν  κλεινὸν   Φερεκύδην ὃν τίκτει ποτὲ Σύρος
[1, 66]   Εἴτε δὲ ὑφ' ἑνὸς ἄρχεσθαι  ἄμεινον   αὐτοῖς, εἴτε δὴ δημοκρατεῖσθαι, πεπείσθω
[1, 53]   θεσμοὺς Ἀθηναίοις, ἐπιτρέπω πολιτεύειν. Καὶ  ἄμεινόν   γε πολιτεύουσιν κατὰ δημοκρατίαν·
[1, 42]   τῇ Τῶν φιλοσόφων ἀναγραφῇ· Ὀρφέα,  Λίνον,   Σόλωνα, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Κλεόβουλον, Μύσωνα,
[1, 105]   Μειράκιον, ἐὰν νέος ὢν τὸν  οἶνον   οὐ φέρῃς, γέρων γενόμενος ὕδωρ
[1, 92]   τὸ δὲ μανίαν σημαίνει. Οἰκέτην  πάροινον   μὴ κολάζειν, δοκεῖν γὰρ παροινεῖν.
[1, 110]   διὰ τοῦτο ἀποθανεῖν δύο νεανίας,  Κρατῖνον   καὶ Κτησίβιον, καὶ λυθῆναι τὴν
[1, 73]   υἱὸς Χίλωνος πυγμῇ χλωρὸν ἕλεν  κότινον.   Εἰ δ' πατὴρ στεφανοῦχον
[1, 73]   δ' πατὴρ στεφανοῦχον ἰδὼν  τέκνον   ἤμυσεν ἡσθείς, οὐ νεμεσητόν· ἐμοὶ
[1, 31]   δή ποτ' Ἀριστόδαμον φαῖσ' οὐκ  ἀπάλαμνον   ἐν Σπάρτᾳ λόγον εἴπην· χρήματ'
[1, 74]   Μέλαγχρον καθεῖλε τὸν τῆς Λέσβου  τύραννον·   καὶ περὶ τῆς Ἀχιλείτιδος χώρας
[1, 122]   οἷς τινες καὶ Πεισίστρατον τὸν  τύραννον   προσκαταλέγουσι. Λεκτέον δὲ περὶ τῶν
[1, 36]   δύσκολον εἴη τεθεαμένος ἔφη, Γέροντα  τύραννον.   Πῶς ἄν τις ἀτυχίαν ῥᾷστα
[1, 98]   φασὶ Περιάνδρους γεγονέναι, τὸν μὲν  τύραννον,   τὸν δὲ σοφὸν καὶ Ἀμβρακιώτην.
[1, 99]   παρ' ἐμὲ φοιτῆν τὸν Κορίνθου  τύραννον.   Ὑμᾶς γὰρ καὶ ἄσμενοι ὄψονται
[1, 102]   Ἑλλάδος σωθῆναι, διὰ δὲ τὸν  φθόνον   ἐν τῇ οἰκείᾳ ἀπολέσθαι. Ἔνιοι
[1, 49]   ἐπίθεσιν τοῦ Πεισιστράτου· καὶ οὐ  μόνον,   ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ἕτοιμος εἶναι,
[1, 48]   ~Ἵνα δὲ μὴ δοκοίη βίᾳ  μόνον,   ἀλλὰ καὶ δίκῃ τὴν Σαλαμῖνα
[1, 108]   γάρ. ~Ὀφθῆναι γοῦν ἐν Λακεδαίμονι  μόνον   ἐπ' ἐρημίας γελῶντα· ἄφνω δέ
[1, 119]   Πυθαγόραν σχολάσαι. Ἐρατοσθένης δ' ἕνα  μόνον,   καὶ ἕτερον Ἀθηναῖον, γενεαλόγον. Σώζεται
[1, 98]   ἀπορρήτων ἐκφορὰν μὴ ποιοῦ· μὴ  μόνον   τοὺς ἁμαρτάνοντας, ἀλλὰ καὶ τοὺς
[1, 51]   παντοδαπῶς καὶ καθίσας εἰς τὸν  θρόνον   ἤρετο αὐτὸν εἴ τι θέαμα
[1, 87]   ὡς καὶ πολὺν καὶ ὀλίγον  χρόνον   βιωσομένους, καὶ φιλεῖν ὡς μισήσοντας·
[1, 102]   καὶ μέγιστον φίλον ἐποιήσατο. Μετὰ  χρόνον   δὲ παραγενόμενος εἰς τὴν Σκυθίαν
[1, 112]   μὴ κοιμηθῆναι αὐτὸν λέγουσιν, ἀλλὰ  χρόνον   τινὰ ἐκπατῆσαι ἀσχολούμενον περὶ ῥιζοτομίαν.
[1, 104]   τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι τὸν μὲν  καπνὸν   ἐν τοῖς ὄρεσι καταλείπουσι, τὰ
[1, 120]   καὶ αἰδοῖ καὶ φθίμενος ψυχῇ  τερπνὸν   ἔχει βίοτον, εἴπερ Πυθαγόρης ἐτύμως
[1, 85]   παιδὸς ἐς ἀγκαλίδας μακρὸν ἔτεινεν  ὕπνον.   Ἐποίησε δὲ περὶ Ἰωνίας, τίνα
[1, 97]   ἑκουσίως ἀποστῆναι καὶ τὸ ἀφαιρεθῆναι  κίνδυνον   φέρει. Ἔλεγε δὲ καὶ τάδε·
[1, 65]   ἐνομοθέτησα. Οἱ δ' ἐπιτρέποντες τὸ  ξυνὸν   ἔβλαπτον, οἳ οὐκ ἐγένοντο ἐμποδὼν
[1, 43]   γνώμη τοι δικαίη ἐς τὸ  ξυνὸν   καταθέσθαι γραφὴν ἐφ' ὁποιοισοῦν
[1, 81]   ἀλλὰ μὴν καὶ ζοφοδορπίδαν ὡς  ἄλυχνον·   ἀγάσυρτον δὲ ὡς ἐπισεσυρμένον καὶ
[1, 24]   Παμφίλη πρῶτον καταγράψαι κύκλου τὸ  τρίγωνον   ὀρθογώνιον, καὶ θῦσαι βοῦν. ~Οἱ
[1, 30]   λέξομεν. Τοῦτον οἱ περὶ τὸν  Εὔδοξον   ἀντὶ Κλεοβούλου τιθέασι, Πλάτων δ'
[1, 92]   τε εὖ τὸ σῶμα ἀσκεῖν·  φιλήκοον   εἶναι μᾶλλον φιλόλαλον· φιλομαθῆ
[1, 81]   Τοῦτον Ἀλκαῖος σαράποδα μὲν καὶ  σάραπον   ἀποκαλεῖ διὰ τὸ πλατύπουν εἶναι
[1, 76]   νῆσον οἴνου γινομένου. Εἶπέ τε  χαλεπὸν   ἐσθλὸν ἔμμεναι· οὗ καὶ Σιμωνίδης
[1, 47]   Σαλαμῖνα μαχησόμενοι περὶ νήσου ἱμερτῆς  χαλεπόν   τ' αἶσχος ἀπωσόμενοι. Ἔπεισε δὲ
[1, 76]   λέγων· Ἄνδρ' ἀγαθὸν ἀλαθέως γενέσθαι  χαλεπόν,   τὸ Πιττάκειον. ~Μέμνηται αὐτοῦ καὶ
[1, 65]   πρὸ τοῦ στρατηγείου τὰ ὅπλα  εἶπον   τῶν μὲν μὴ αἰσθανομένων Πεισίστρατον
[1, 32]   Χρόνῳ δὲ Λεβεδίων τινῶν αὐτόθι  γρῖπον   ὠνησαμένων καταληφθῆναι καὶ τὸν τρίποδα,
[1, 62]   τοῦτον ἐπισκήψας τοῖς ἰδίοις τὸν  τρόπον,   ἀποκομίσαι αὐτοῦ τὰ ὀστᾶ εἰς
[1, 84]   Τοῦτον οὖν καὶ ἐτελεύτα τὸν  τρόπον.   Δίκην γὰρ ὑπέρ τινος λέξας
[1, 85]   περὶ Ἰωνίας, τίνα μάλιστα ἂν  τρόπον   εὐδαιμονοίη, εἰς ἔπη δισχίλια. Τῶν
[1, 110]   ἔπαυσε τὸν λοιμὸν τοῦτον τὸν  τρόπον.   Λαβὼν πρόβατα μελανά τε καὶ
[1, 33]   μὲν οὖν τοῦτον ἐχρήσθη τὸν  τρόπον·   Οὐ πρότερον λήξει νεῖκος Μερόπων
[1, 52]   αὐτῷ φεύγοντι τοῦτον ἐπέστειλε τὸν  τρόπον.   ~Πεισίστρατος Σόλωνι. Οὔτε μόνος Ἑλλήνων
[1, 72]   Ἀρισταγόρας Μιλήσιος τοῦτον τὸν  τρόπον   Χιλώνειον καλεῖ. Βράγχου δὲ εἶναι,
[1, 56]   ἀπεδέξατο. Κάλλιστον δὲ κἀκεῖνο· τὸν  ἐπίτροπον   τῇ τῶν ὀρφανῶν μητρὶ μὴ
[1, 105]   ἀξίους. Τὴν ἀγορὰν ὡρισμένον ἔφη  τόπον   εἰς τὸ ἀλλήλους ἀπατᾶν καὶ
[1, 106]   Μύσων Στρύμωνος, ὥς φησι Σωσικράτης  Ἕρμιππον   παρατιθέμενος, τὸ γένος Χηνεύς, ἀπὸ
[1, 77]   Φωκαϊκὸν φάσκοντα δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον  ἄνθρωπον,   Ἂν λίαν, ἔφη, ζητῇς, οὐχ
[1, 77]   δέ ποτε τί ἄριστον, Τὸ  παρὸν   εὖ ποιεῖν. Καὶ ὑπὸ Κροίσου
[1, 67]   εἰ διαθεὶς Ἀθηναίοις ἰσοπολιτείαν, καὶ  παρὸν   τυραννεῖν αὐτὸς οὐκ ἀξιώσας, νῦν
[1, 81]   ἀγάσυρτον δὲ ὡς ἐπισεσυρμένον καὶ  ῥυπαρόν.   Τούτῳ γυμνάσιον σῖτον ἀλεῖν, ὥς
[1, 109]   πεμφθεὶς παρὰ τοῦ πατρὸς εἰς  ἀγρὸν   ἐπὶ πρόβατον, τῆς ὁδοῦ κατὰ
[1, 109]   οὐχ εὕρισκε, παρεγένετο εἰς τὸν  ἀγρόν,   καὶ μετεσκευασμένα πάντα καταλαβὼν καὶ
[1, 42]   Πιττακόν, Βίαντα, Χίλωνα, Μύσωνα, Κλεόβουλον,  Περίανδρον,   Ἀνάχαρσιν, Ἀκουσίλαον, Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον, Φερεκύδην,
[1, 42]   φιλοσόφων ἀναγραφῇ· Ὀρφέα, Λίνον, Σόλωνα,  Περίανδρον,   Ἀνάχαρσιν, Κλεόβουλον, Μύσωνα, Θαλῆν, Βίαντα,
[1, 41]   Πάμφυλον, Χίλωνα Λακεδαιμόνιον, Κλεόβουλον, Ἀνάχαρσιν,  Περίανδρον.   Ἔνιοι προστιθέασιν Ἀκουσίλαον Κάβα
[1, 97]   ἥδε Κόρινθος κόλποις ἀγχιάλοις γῆ  Περίανδρον   ἔχει. Ἔστι καὶ ἡμῶν· Μή
[1, 80]   Μυτιληναῖον, παῖδα τὸν Ὑρράδιον· ἄττα  γέρον,   δοιός με καλεῖ γάμος·
[1, 72]   Βράγχου δὲ εἶναι, ὃς τὸ  ἱερὸν   ἔκτισε τὸ ἐν Βραγχίδαις. Ἦν
[1, 62]   Σόλωνα τόνδε τεκνοῖ Σαλαμὶς θεσμοθέτην  ἱερόν.   Ἤκμαζε μὲν οὖν περὶ τὴν
[1, 115]   κατασκευάζοντος αὐτοῦ τὸ τῶν Νυμφῶν  ἱερὸν   ῥαγῆναι φωνὴν ἐξ οὐρανοῦ, Ἐπιμενίδη,
[1, 89]   πληθυντικῶς ἐπιγράψας. Ἀλλὰ καὶ τὸ  ἱερὸν   τῆς Ἀθηνᾶς ἀνανεώσασθαι αὐτὸν κτισθὲν
[1, 112]   δὲ καὶ παρ' Ἀθηναίοις τὸ  ἱερὸν   τῶν Σεμνῶν θεῶν, ὥς φησι
[1, 54]   γάρ τι ἐν σοὶ ἐνορῶ  δολερὸν   ἄπιστον· εἴτε ἄλλως Ἀθήνησιν
[1, 45]   οὗτος νόμος ἐκλήθη σεισάχθεια·  φανερὸν   δὲ διὰ τί. Ἔπειτα τοὺς
[1, 119]   Ἐρατοσθένης δ' ἕνα μόνον, καὶ  ἕτερον   Ἀθηναῖον, γενεαλόγον. Σώζεται δὲ τοῦ
[1, 87]   φίλων πάντως ἐχθρὸν ἔσεσθαι τὸν  ἕτερον,   τῶν δὲ ἐχθρῶν τὸν ἕτερον
[1, 87]   ἕτερον, τῶν δὲ ἐχθρῶν τὸν  ἕτερον   φίλον. Ἐρωτηθεὶς τί ποιῶν ἄνθρωπος
[1, 63]   Αἴαντος πόλιν. ~Ἔστι δὲ καὶ  ἡμέτερον   ἐπίγραμμα ἐν τῇ προειρημένῃ Παμμέτρῳ,
[1, 88]   νεότητος εἰς γῆρας ἀναλάμβανε σοφίαν·  βεβαιότερον   γὰρ τοῦτο τῶν ἄλλων κτημάτων.
[1, 36]   διαφέρει. ~Πρὸς τὸν πυθόμενον τί  πρότερον   γεγόνοι, νὺξ ἡμέρα,
[1, 36]   νύξ, ἔφη, μιᾷ ἡμέρᾳ  πρότερον.   Ἠρώτησέ τις αὐτὸν εἰ λάθοι
[1, 95]   ἔτη ὀγδοήκοντα. Σωσικράτης δέ φησι  πρότερον   Κροίσου τελευτῆσαι αὐτὸν ἔτεσι τεσσαράκοντα
[1, 33]   τοῦτον ἐχρήσθη τὸν τρόπον· Οὐ  πρότερον   λήξει νεῖκος Μερόπων καὶ Ἰώνων,
[1, 92]   τις ἐξίῃ τῆς οἰκίας, ζητείτω  πρότερον   τί μέλλει πράσσειν· καὶ ὅταν
[1, 114]   αὐτὸ διαφορῆσαι· ταῦτα ἔλεγε τοσούτοις  πρότερον   χρόνοις. Λέγεται δὲ ὡς καὶ
[1, 44]   ἐς Πριήνην· σὺ δὲ εἰ  προσηνέστερόν   τοι τὸ Πριηνέων ἄστυ, κεῖθι
[1, 94]   ἀπέκτεινε, πεισθεὶς διαβολαῖς παλλακίδων, ἃς  ὕστερον   ἔκαυσε. Τόν τε παῖδα ἀπεκήρυξεν
[1, 31]   περὶ τὴν Κῴαν θάλασσαν ναυαγήσαντος,  ὕστερον   εὑρεθῆναι πρός τινων ἁλιένω τὸν
[1, 74]   καὶ κτείνας ἀνεσώσατο τὸ χωρίον.  Ὕστερον   μέντοι φησὶν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς
[1, 72]   Ἑλλάς, εἰ ἐπείσθη Ξέρξης.  Ὕστερόν   τε Νικίας ἐπὶ τῶν Πελοποννησιακῶν
[1, 94]   μὲν νεώτερον συνετόν, τὸν δὲ  πρεσβύτερον   ἄφρονα. Χρόνῳ δὴ ὑπ' ὀργῆς
[1, 103]   βότρυς· τὸν πρῶτον ἡδονῆς· τὸν  δεύτερον   μέθης· τὸν τρίτον ἀηδίας. Θαυμάζειν
[1, 70]   ~Μὴ ἀπειλεῖν μηδενί· γυναικῶδες γάρ.  Ταχύτερον   ἐπὶ τὰς ἀτυχίας τῶν φίλων
[1, 109]   πυνθανομένοις τίς εἴη, ἕως τὸν  νεώτερον   ἀδελφὸν εὑρὼν τότε ἤδη γέροντα
[1, 94]   Κύψελον καὶ Λυκόφρονα· τὸν μὲν  νεώτερον   συνετόν, τὸν δὲ πρεσβύτερον ἄφρονα.
[1, 57]   τὸν ἐχόμενον. Μᾶλλον οὖν Σόλων  Ὅμηρον   ἐφώτισεν Πεισίστρατος, ὥς φησι
[1, 38]   ἀρχαῖος πάνυ, κατὰ Ἡσίοδον καὶ  Ὅμηρον   καὶ Λυκοῦργον· τέταρτος οὗ μέμνηται
[1, 38]   ὑποσχέσθαι ἄνευ γεφύρας περᾶσαι, τὸ  ῥεῖθρον   παρατρέψαντα. Γεγόνασι δὲ καὶ ἄλλοι
[1, 34]   ἵνα τὰ ἄστρα κατανοήσῃ, εἰς  βόθρον   ἐμπεσεῖν καὶ αὐτῷ ἀνοιμώξαντι φάναι
[1, 87]   τῶν μὲν γὰρ φίλων πάντως  ἐχθρὸν   ἔσεσθαι τὸν ἕτερον, τῶν δὲ
[1, 78]   μὴ λέγειν κακῶς, ἀλλὰ μηδὲ  ἐχθρόν.   Εὐσέβειαν ἀσκεῖν. Σωφροσύνην φιλεῖν. Ἀλήθειαν
[1, 91]   μᾶλλον φίλος· τὸν δὲ  ἐχθρὸν   φίλον ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν
[1, 79]   ἱερὰ Λέσβος ἀποφθίμενον> Ἀπόφθεγμα αὐτοῦ·  καιρὸν   γνῶθι. Γέγονε δὲ καὶ ἕτερος
[1, 86]   τί δυσχερές, Τὴν ἐπὶ τὸ  χεῖρον,   ἔφη, μεταβολὴν εὐγενῶς ἐνεγκεῖν. Συμπλέων
[1, 36]   εἰ ὀμόσαι μὴ μεμοιχευκέναι, Οὐ  χεῖρον,   ἔφη, μοιχείας ἐπιορκία. Ἐρωτηθεὶς τί
[1, 36]   ῥᾷστα φέροι, Εἰ τοὺς ἐχθροὺς  χεῖρον   πράσσοντας βλέποι· Πῶς ἂν ἄριστα
[1, 45]   τοὺς λοιποὺς νόμους ἔθηκεν, οὓς  μακρὸν   ἂν εἴη διεξιέναι, καὶ ἐς
[1, 85]   εἶτ' ἀποκλινθεὶς παιδὸς ἐς ἀγκαλίδας  μακρὸν   ἔτεινεν ὕπνον. Ἐποίησε δὲ περὶ
[1, 55]   ~Ταῦτα μὲν Πεισίστρατος. Σόλων δὲ  ὅρον   ἀνθρωπίνου βίου φησὶν ἔτη ἑβδομήκοντα.
[1, 59]   μὴ ἀδικούμενοι. Καὶ τὸν μὲν  κόρον   ὑπὸ τοῦ πλούτου γεννᾶσθαι, τὴν
[1, 68]   κατὰ τὴν ἕκτην, καὶ πρῶτον  ἔφορον   γενέσθαι- ἐπὶ Εὐθυδήμου, ὥς φησι
[1, 59]   μὲν ἕκαστον μέγαν ἄγειν καὶ  λαμπρόν,   ποτὲ δὲ ἄτιμον. Ἐρωτηθεὶς διὰ
[1, 50]   ἀπέπλευσεν εἰς Αἴγυπτον καὶ εἰς  Κύπρον,   καὶ πρὸς Κροῖσον ἦλθεν, ὅτε
[1, 93]   πάτρα Λίνδος πόντῳ ἀγαλλομένη. Ἀπεφθέγξατο·  μέτρον   ἄριστον. Καὶ Σόλωνι ἐπέστειλεν οὕτω·
[1, 117]   εἰπεῖν μήτε χρυσὸν τιμᾶν μήτε  ἄργυρον,   ὥς φησι Θεόπομπος ἐν Θαυμασίοις·
[1, 112]   νέᾳ. Ἐγὼ δὲ καὶ ἄλλην  εὗρον   ἐπιστολὴν ἔχουσαν οὕτως· ~Ἐπιμενίδης Σόλωνι
[1, 72]   τῶν Πελοποννησιακῶν καταστρεψάμενος τὴν νῆσον,  φρουρὸν   ἐγκατέστησεν Ἀθηναίων, καὶ πάμπολλα τοὺς
[1, 43]   κελεύῃς, παρὰ σὲ ἀφίξομαι ἐς  Σῦρον.   γὰρ ἂν φρενήρεες εἴημεν
[1, 86]   ἐξέλαμψεν ἄταν. ~Καὶ τὸ μὲν  ἰσχυρὸν   γενέσθαι τῆς φύσεως ἔργον· τὸ
[1, 70]   διὰ παντός. Ἀτυχοῦντι μὴ ἐπιγελᾶν.  Ἰσχυρὸν   ὄντα πρᾷον εἶναι, ὅπως οἱ
[1, 74]   μετὰ τῶν Ἀλκαίου γενόμενος ἀδελφῶν  Μέλαγχρον   καθεῖλε τὸν τῆς Λέσβου τύραννον·
[1, 97]   καλὸν ἡσυχία· ἐπισφαλὲς προπέτεια· κέρδος  αἰσχρόν·   δημοκρατία κρεῖττον τυραννίδος· ~αἱ μὲν
[1, 70]   Ζημίαν αἱρεῖσθαι μᾶλλον κέρδος  αἰσχρόν·   μὲν γὰρ ἅπαξ ἐλύπησε,
[1, 73]   χάριν, οὕνεκεν υἱὸς Χίλωνος πυγμῇ  χλωρὸν   ἕλεν κότινον. Εἰ δ'
[1, 119]   ὅτι οἱ θεοὶ τὴν τράπεζαν  θυωρὸν   καλοῦσιν. Ἄνδρων δ' Ἐφέσιός
[1, 42]   Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον, Φερεκύδην, Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν,  Λᾶσον   Χαρμαντίδου Σισυμβρίνου, ὡς
[1, 49]   χρόνος ἀστοῖς, δείξει, ἀληθείης ἐς  μέσον   ἐρχομένης. ~Τὰ δὲ περὶ τῆς
[1, 61]   ὅτι σεῦ τοῖον ἐπεφρασάμην· καὶ  μεταποίησον,   Λιγυαστάδη, ὧδε δ' ἄειδε· ὀγδωκονταέτη
[1, 76]   μὴ μεθύωσι, πολλοῦ κατὰ τὴν  νῆσον   οἴνου γινομένου. Εἶπέ τε χαλεπὸν
[1, 72]   ἐπὶ τῶν Πελοποννησιακῶν καταστρεψάμενος τὴν  νῆσον,   φρουρὸν ἐγκατέστησεν Ἀθηναίων, καὶ πάμπολλα
[1, 62]   αὐτὸν ποιῶν λέγοντα· Οἰκῶ δὲ  νῆσον,   ὡς μὲν ἀνθρώπων λόγος, ἐσπαρμένος
[1, 47]   αὐτοὺς καὶ τὴν ἐν Θρᾴκῃ  χερρόνησον   προσκτήσασθαι. ~Ἵνα δὲ μὴ δοκοίη
[1, 83]   φησίν, Ἀλυάττῃ κελεύω κρόμμυα ἐσθίειν  {ἴσον   τῷ κλαίειν} ~Λέγεται δὲ καὶ
[1, 50]   καὶ εἰς Κύπρον, καὶ πρὸς  Κροῖσον   ἦλθεν, ὅτε καὶ ἐρωτηθεὶς ὑπ'
[1, 38]   πεντηκοστῆς ὀγδόης Ὀλυμπιάδος, γεγονότα κατὰ  Κροῖσον,   καὶ τὸν Ἅλυν ὑποσχέσθαι
[1, 86]   τὸν ἀτυχίαν μὴ φέροντα· καὶ  νόσον   ψυχῆς τὸ τῶν ἀδυνάτων ἐρᾶν,
[1, 84]   Καὶ δικάζεσθαι Βίαντος τοῦ Πριηνέως  κρεῖσσον.   Τοῦτον οὖν καὶ ἐτελεύτα τὸν
[1, 100]   θυμοῦ ποιήσαις ἀδικεῖς. ὦν  παῦσον   τὰν ἀπήνειαν τῶ παιδός,
[1, 80]   Εἰ δ' ἄγε σύν μοι  βούλευσον,   ποτέρην εἰς ὑμέναιον ἄγω. Εἶπεν·
[1, 117]   τοῦ δ' εἰπόντος Ἐξ Ἐφέσου,  Ἔλκυσόν   με τοίνυν, ἔφη, τῶν σκελῶν
[1, 117]   ἑαλωκέναι. ~Καὶ Λακεδαιμονίοις εἰπεῖν μήτε  χρυσὸν   τιμᾶν μήτε ἄργυρον, ὥς φησι
[1, 109]   δὲ οὐχ εὕρισκε, παρεγένετο εἰς  τὸν   ἀγρόν, καὶ μετεσκευασμένα πάντα καταλαβὼν
[1, 68]   εἶναι ἀνδρὸς ἀρετήν. Πρός τε  τὸν   ἀδελφὸν δυσφοροῦντα ὅτι μὴ ἔφορος
[1, 48]   τὸν κατάλογον τοῦ Ὁμήρου μετὰ  τὸν   Αἴας δ' ἐκ Σαλαμῖνος ἄγεν
[1, 116]   περὶ αὐτοῦ. Καὶ γὰρ παρὰ  τὸν   αἰγιαλὸν τῆς Σάμου περιπατοῦντα καὶ
[1, 81]   δὲ καὶ μὴ ὀρεὶς πέπεισμαι  τὸν   Ἀλυάττεω παῖδα τῶν βασιλήων πολυχρυσότατον
[1, 38]   γεγονότα κατὰ Κροῖσον, καὶ  τὸν   Ἅλυν ὑποσχέσθαι ἄνευ γεφύρας περᾶσαι,
[1, 65]   εἴ τι βούλονται. Ἴσθι γὰρ  τὸν   ἄνδρα, ἑταῖρε, δεινότατα ἁψάμενον
[1, 30]   Πυθίου τίς αὑτοῦ σοφώτερος· καὶ  τὸν   ἀνειπεῖν Μύσωνα, περὶ οὗ λέξομεν.
[1, 96]   τινὰ ὁδόν, ἐξελθεῖν νύκτωρ καὶ  τὸν   ἀπαντήσαντα ἀνελεῖν καὶ θάψαι· ἔπειτα
[1, 82]   καὶ Βίας ἰδὼν ἔφη  τὸν   Ἀπόλλω σοφὸν εἶναι, οὐδὲ προσήκατο.
[1, 110]   τε καὶ λευκὰ ἤγαγε πρὸς  τὸν   Ἄρειον πάγον. Κἀκεῖθεν εἴασεν ἰέναι
[1, 85]   καὶ ἡμεῖς· Τῇδε Βίαντα κέκευθα,  τὸν   ἀτρέμας ἤγαγεν Ἑρμῆς εἰς Ἀίδην,
[1, 86]   περιγίνεσθαι. Ἔλεγε δὲ ἀτυχῆ εἶναι  τὸν   ἀτυχίαν μὴ φέροντα· καὶ νόσον
[1, 83]   Θᾶττον δ' αὐτῷ πέμψαντι πρὸς  τὸν   Βίαντα ἵνα ἥκοι παρ' αὐτόν,
[1, 83]   δὲ καὶ Ἀλυάττου πολιορκοῦντος Πριήνην  τὸν   Βίαντα πιήναντα δύο ἡμιόνους ἐξελάσαι
[1, 82]   εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ εἰπεῖν  τὸν   Βίαντα σοφόν, διηγησαμένας τὰ καθ'
[1, 105]   ὕδωρ οἴσεις. Εὗρε δ' εἰς  τὸν   βίον ἄγκυράν τε καὶ κεραμικὸν
[1, 87]   τέρπεται, ἔφη, Κερδαίνων. Ἔλεγέ τε  τὸν   βίον οὕτω μετρεῖν ὡς καὶ
[1, 118]   ἐν Δήλῳ. Οἱ δὲ φθειριάσαντα  τὸν   βίον τελευτῆσαι· ὅτε καὶ Πυθαγόρου
[1, 103]   πάντας ἔπειθε βιοῦν ἤθεσιν Ἑλλαδικοῖς.  Τὸν   δ' ἔτι μῦθον ἄκραντον ἐνὶ
[1, 79]   Ὁμωνύμοις, ὃς καὶ μικρὸς προσηγορεύθη.  Τὸν   δ' οὖν σοφὸν λέγεταί ποτε
[1, 118]   πῶς διακέοιτο, διαβαλόντα τῆς θύρας  τὸν   δάκτυλον εἰπεῖν, Χροῒ δῆλα· καὶ
[1, 29]   δῷ τῷ σοφωτάτῳ τῶν Ἑλλήνων·  τὸν   δὲ δοῦναι Θαλῇ. ~Καὶ περιελθεῖν
[1, 91]   εὐεργετεῖν, ὅπως μᾶλλον φίλος·  τὸν   δὲ ἐχθρὸν φίλον ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι
[1, 119]   Φερεκύδας Συρίους, τὸν μὲν ἀστρολόγον,  τὸν   δὲ θεολόγον υἱὸν Βάβυος,
[1, 94]   Λυκόφρονα· τὸν μὲν νεώτερον συνετόν,  τὸν   δὲ πρεσβύτερον ἄφρονα. Χρόνῳ δὴ
[1, 98]   Περιάνδρους γεγονέναι, τὸν μὲν τύραννον,  τὸν   δὲ σοφὸν καὶ Ἀμβρακιώτην. ~Τοῦτο
[1, 83]   ἡμιόνους ἐξελάσαι εἰς τὸ στρατόπεδον·  τὸν   δὲ συνιδόντα καταπλαγῆναι τὸ> μέχρι
[1, 69]   Ζεὺς τί εἴη ποιῶν·  τὸν   δὲ φάναι, Τὰ μὲν ὑψηλὰ
[1, 71]   αὐτὸς μὲν κατὰ τὸν νόμον,  τὸν   δὲ φίλον πείσειεν ἀποδικάσαι αὐτοῦ,
[1, 103]   φέρειν βότρυς· τὸν πρῶτον ἡδονῆς·  τὸν   δεύτερον μέθης· τὸν τρίτον ἀηδίας.
[1, 66]   ἦσαν κορυνηφόροι. καὶ μετὰ τοῦτο  τὸν   δῆμον κατέλυσεν. μάτην ἔσπευδον
[1, 63]   ὃν ἡμεῖς οὐ παρειλήφαμεν, πρὸς  τὸν   εἰπόντα, Ἀλλ' οὐδὲν ἀνύτεις, εἰπεῖν,
[1, 110]   τὸν Νικηράτου εἰς Κρήτην, καλοῦντες  τὸν   Ἐπιμενίδην. Καὶ ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι
[1, 56]   αὐτοὺς ἀπεδέξατο. Κάλλιστον δὲ κἀκεῖνο·  τὸν   ἐπίτροπον τῇ τῶν ὀρφανῶν μητρὶ
[1, 87]   γὰρ φίλων πάντως ἐχθρὸν ἔσεσθαι  τὸν   ἕτερον, τῶν δὲ ἐχθρῶν τὸν
[1, 87]   τὸν ἕτερον, τῶν δὲ ἐχθρῶν  τὸν   ἕτερον φίλον. Ἐρωτηθεὶς τί ποιῶν
[1, 30]   οὗ λέξομεν. Τοῦτον οἱ περὶ  τὸν   Εὔδοξον ἀντὶ Κλεοβούλου τιθέασι, Πλάτων
[1, 27]   δὲ περὶ τὸν τρίποδα φανερὰ  τὸν   εὑρεθέντα ὑπὸ τῶν ἁλιέων καὶ
[1, 56]   ἀνταγωνιστῶν· γέροντές τε γενόμενοι κατὰ  τὸν   Εὐριπίδην Τρίβωνες ἐκλιπόντες οἴχονται κρόκας.
[1, 57]   πρῶτος ἔληξεν, ἐκεῖθεν ἄρχεσθαι  τὸν   ἐχόμενον. Μᾶλλον οὖν Σόλων Ὅμηρον
[1, 117]   προστάξαι δὲ αὐτῷ ὄναρ τοῦτο  τὸν   Ἡρακλέα, ὃν καὶ τῆς αὐτῆς
[1, 55]   τὸν νόμον, Σόλωνα δὲ τεθηκέναι  τὸν   ἡταιρηκότα εἴργειν τοῦ βήματος. Συνέστειλε
[1, 35]   ἀνευρίσκει γὰρ πάντα. Οὐδὲν ἔφη  τὸν   θάνατον διαφέρειν τοῦ ζῆν. Σὺ
[1, 28]   δὲ ἔφη σοφίᾳ πρῶτον εἶναι  τὸν   θεὸν καὶ ἀπέστειλεν εἰς Δελφούς.
[1, 51]   Κροῖσος παντοδαπῶς καὶ καθίσας εἰς  τὸν   θρόνον ἤρετο αὐτὸν εἴ τι
[1, 99]   τὸ πᾶν. Ἤθελε δὲ καὶ  τὸν   Ἰσθμὸν διορύξαι. Φέρεται δὲ αὐτοῦ
[1, 58]   εἶναι τῶν ἔργων· βασιλέα δὲ  τὸν   ἰσχυρότατον τῇ δυνάμει. Τοὺς δὲ
[1, 29]   Ἀπόλλωνι ἀπέστειλεν, εἰπὼν οὕτω κατὰ  τὸν   Καλλίμαχον Θαλῆς με τῷ μεδεῦντι
[1, 48]   φασι καὶ ἐγγράψαι αὐτὸν εἰς  τὸν   κατάλογον τοῦ Ὁμήρου μετὰ τὸν
[1, 120]   ἔχον τῷ μέτρῳ τῷ Φερεκρατείῳ·  Τὸν   κλεινὸν Φερεκύδην ὃν τίκτει ποτὲ
[1, 99]   εἶναι ἀλλήλοις. Καὶ Ἀριστοτέλης μὲν  τὸν   Κορίνθιόν φησιν εἶναι τὸν σοφόν·
[1, 99]   ὀκνεῖτε καὶ παρ' ἐμὲ φοιτῆν  τὸν   Κορίνθου τύραννον. Ὑμᾶς γὰρ καὶ
[1, 27]   τῶν πάντων ὕδωρ ὑπεστήσατο, καὶ  τὸν   κόσμον ἔμψυχον καὶ δαιμόνων πλήρη.
[1, 96]   ἰδὼν τὰς γυναῖκας πάντα ἀφείλετο  τὸν   κόσμον, καὶ ἔπεμψε τὸ ἀνάθημα.
[1, 41]   Ἐφέσιον, ἐγκρίνει καὶ Ἐπιμενίδην  τὸν   Κρῆτα· Πλάτων δὲ ἐν Πρωταγόρᾳ
[1, 84]   ὑπέργηρως ὑπάρχων, μετὰ τὸ καταπαῦσαι  τὸν   λόγον ἀπέκλινε τὴν κεφαλὴν εἰς
[1, 102]   τἀδελφοῦ τελευτᾷ, εἰπὼν διὰ μὲν  τὸν   λόγον ἐκ τῆς Ἑλλάδος σωθῆναι,
[1, 110]   αὐτῶν τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε  τὸν   λοιμὸν τοῦτον τὸν τρόπον. Λαβὼν
[1, 99]   πέρυτι ἐγένετο ὑμῶν ἁλία παρὰ  τὸν   Λυδὸν ἐς Σάρδεις. Ἤδη ὦν
[1, 119]   φησι δύο γεγονέναι Φερεκύδας Συρίους,  τὸν   μὲν ἀστρολόγον, τὸν δὲ θεολόγον
[1, 104]   ἑωρακέναι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι  τὸν   μὲν καπνὸν ἐν τοῖς ὄρεσι
[1, 59]   ἀδικουμένοις οἱ μὴ ἀδικούμενοι. Καὶ  τὸν   μὲν κόρον ὑπὸ τοῦ πλούτου
[1, 58]   τῶν παράλων ἐτάχθη. Ἔλεγε δὲ  τὸν   μὲν λόγον εἴδωλον εἶναι τῶν
[1, 58]   διακόψαν οἴχεσθαι. Ἔφασκέ τε σφραγίζεσθαι  τὸν   μὲν λόγον σιγῇ, τὴν δὲ
[1, 94]   ἐποίησε δύο, Κύψελον καὶ Λυκόφρονα·  τὸν   μὲν νεώτερον συνετόν, τὸν δὲ
[1, 98]   Ὑπομνημάτων δύο φασὶ Περιάνδρους γεγονέναι,  τὸν   μὲν τύραννον, τὸν δὲ σοφὸν
[1, 116]   ἐξοικῆσαι μετὰ τῶν οἰκείων· καὶ  τὸν   μὴ πεισθῆναι, Μεσσήνην δὲ ἑαλωκέναι.
[1, 36]   Ἀλλ' οὐδὲ διανοούμενος, ἔφη. Πρὸς  τὸν   μοιχὸν ἐρόμενον εἰ ὀμόσαι μὴ
[1, 107]   δῆμον εἶναι Λακωνικῆς, ὅθεν εἶναι  τὸν   Μύσωνα. Σωσικράτης δ' ἐν Διαδοχαῖς,
[1, 80]   Ἀταρνείτης τις ἀνήρετο Πιττακὸν οὕτω  τὸν   Μυτιληναῖον, παῖδα τὸν Ὑρράδιον· ἄττα
[1, 37]   προσδέχου καὶ παρὰ τῶν τέκνων.  Τὸν   Νεῖλον εἶπε πληθύειν ἀνακοπτομένων τῶν
[1, 109]   τοῖς πυνθανομένοις τίς εἴη, ἕως  τὸν   νεώτερον ἀδελφὸν εὑρὼν τότε ἤδη
[1, 110]   πέμπουσι ναῦν τε καὶ Νικίαν  τὸν   Νικηράτου εἰς Κρήτην, καλοῦντες τὸν
[1, 112]   αὐτοῦ καὶ ἐπιστολὴ πρὸς Σόλωνα  τὸν   νομοθέτην, περιέχουσα πολιτείαν ἣν διέταξε
[1, 77]   τοῦ ποικίλου, ἔφη, ξύλου, σημαίνων  τὸν   νόμον. Ἔλεγε δὲ καὶ τὰς
[1, 71]   ἀποδικάσαι αὐτοῦ, ἵνα ἀμφότερα καὶ  τὸν   νόμον καὶ τὸν φίλον τηρήσαι.
[1, 55]   κατὰ Νικίδου Δράκοντά φησι γεγραφέναι  τὸν   νόμον, Σόλωνα δὲ τεθηκέναι τὸν
[1, 71]   φίλῳ δίκην αὐτὸς μὲν κατὰ  τὸν   νόμον, τὸν δὲ φίλον πείσειεν
[1, 105]   ἔφη, Μειράκιον, ἐὰν νέος ὢν  τὸν   οἶνον οὐ φέρῃς, γέρων γενόμενος
[1, 81]   ἱκνέεσθαι ἐς Λυδίην, ὅπως σοι  τὸν   ὄλβον ἴδοιμι· ἐγὼ δὲ καὶ
[1, 63]   ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν, ἐπειδὴ δακρύει  τὸν   παῖδα τελευτήσαντα, ὃν ἡμεῖς οὐ
[1, 74]   Ὑρραδίου Μυτιληναῖος. Φησὶ δὲ Δοῦρις  τὸν   πατέρα αὐτοῦ Θρᾷκα εἶναι. Οὗτος
[1, 82]   παρελθεῖν τὰς κόρας οἱ δὲ  τὸν   πατέρα αὐτῶν, ὡς καὶ Φανόδικος
[1, 51]   ἀπὸ Κύπρου Σόλιοι. Ὅτε δὲ  τὸν   Πεισίστρατον ἔμαθεν ἤδη τυραννεῖν, τάδε
[1, 99]   ὄψονται Κορίνθιοι φοιτεῦντας ἐς οἶκον  τὸν   Περιάνδρου. ~Περίανδρος Προκλεῖ. Ἐμὶν μὲν
[1, 75]   Ἀθηναίοις προσκρῖναι. ~Τότε δ' οὖν  τὸν   Πιττακὸν ἰσχυρῶς ἐτίμησαν οἱ Μυτιληναῖοι,
[1, 103]   ἄμπελον εἶπε τρεῖς φέρειν βότρυς·  τὸν   πρῶτον ἡδονῆς· τὸν δεύτερον μέθης·
[1, 36]   Ὅτι, ἔφη, οὐδὲν διαφέρει. ~Πρὸς  τὸν   πυθόμενον τί πρότερον γεγόνοι, νὺξ
[1, 39]   ποτ' ἀγῶνα θεώμενον, ἠέλιε Ζεῦ,  τὸν   σοφὸν ἄνδρα Θαλῆν ἥρπασας ἐκ
[1, 99]   μὲν τὸν Κορίνθιόν φησιν εἶναι  τὸν   σοφόν· Πλάτων δὲ οὔ φησιν.
[1, 49]   οὐχ εἵλετο, ἀλλὰ καὶ Πεισίστρατον  τὸν   συγγενῆ, καθά φησι Σωσικράτης, προαισθόμενος
[1, 96]   δέ τινες ὡς θελήσας αὐτοῦ  τὸν   τάφον μὴ γνωσθῆναι, τοιοῦτόν τι
[1, 94]   διαβολαῖς παλλακίδων, ἃς ὕστερον ἔκαυσε.  Τόν   τε παῖδα ἀπεκήρυξεν εἰς Κέρκυραν
[1, 118]   ἐπελθόντες κρατοῦσι τῶν Μαγνήτων, καὶ  τόν   τε Φερεκύδην μεταλλάξαντα θάπτουσι αὐτόθι
[1, 70]   εὐτυχίας πορεύεσθαι. Γάμον εὐτελῆ ποιεῖσθαι.  Τὸν   τεθνηκότα μὴ κακολογεῖν. Γῆρας τιμᾶν.
[1, 74]   Ἀλκαίου γενόμενος ἀδελφῶν Μέλαγχρον καθεῖλε  τὸν   τῆς Λέσβου τύραννον· καὶ περὶ
[1, 32]   αὐτόθι γρῖπον ὠνησαμένων καταληφθῆναι καὶ  τὸν   τρίποδα, μαχομένων δὲ πρὸς τοὺς
[1, 27]   φησι Μινύης. Τὰ δὲ περὶ  τὸν   τρίποδα φανερὰ τὸν εὑρεθέντα ὑπὸ
[1, 31]   ὕστερον εὑρεθῆναι πρός τινων ἁλιένω  τὸν   τρίποδα. Φανόδικος δὲ περὶ τὴν
[1, 103]   πρῶτον ἡδονῆς· τὸν δεύτερον μέθης·  τὸν   τρίτον ἀηδίας. Θαυμάζειν δὲ ἔφη
[1, 62]   ὀγδοήκοντα, τοῦτον ἐπισκήψας τοῖς ἰδίοις  τὸν   τρόπον, ἀποκομίσαι αὐτοῦ τὰ ὀστᾶ
[1, 84]   κρεῖσσον. Τοῦτον οὖν καὶ ἐτελεύτα  τὸν   τρόπον. Δίκην γὰρ ὑπέρ τινος
[1, 110]   καὶ ἔπαυσε τὸν λοιμὸν τοῦτον  τὸν   τρόπον. Λαβὼν πρόβατα μελανά τε
[1, 33]   ~Κῴοις μὲν οὖν τοῦτον ἐχρήσθη  τὸν   τρόπον· Οὐ πρότερον λήξει νεῖκος
[1, 52]   δ' αὐτῷ φεύγοντι τοῦτον ἐπέστειλε  τὸν   τρόπον. ~Πεισίστρατος Σόλωνι. Οὔτε μόνος
[1, 72]   καὶ Ἀρισταγόρας Μιλήσιος τοῦτον  τὸν   τρόπον Χιλώνειον καλεῖ. Βράγχου δὲ
[1, 122]   σοφοί, οἷς τινες καὶ Πεισίστρατον  τὸν   τύραννον προσκαταλέγουσι. Λεκτέον δὲ περὶ
[1, 76]   τῷ δευτέρῳ τῶν Ὑπομνημάτων, ὡς  τὸν   υἱὸν αὐτοῦ Τυρραῖον καθήμενον ἐπὶ
[1, 26]   ἄγαμον μεῖναι, τῆς δὲ ἀδελφῆς  τὸν   υἱὸν θέσθαι. Ὅτε καὶ ἐρωτηθέντα
[1, 72]   ὥς φησιν Ἕρμιππος, ἐν Πίσῃ,  τὸν   υἱὸν Ὀλυμπιονίκην ἀσπασάμενος πυγμῆς. Ἔπαθε
[1, 80]   Πιττακὸν οὕτω τὸν Μυτιληναῖον, παῖδα  τὸν   Ὑρράδιον· ἄττα γέρον, δοιός με
[1, 102]   τῆς Ἑλλάδος σωθῆναι, διὰ δὲ  τὸν   φθόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ ἀπολέσθαι.
[1, 91]   καὶ τὰς παρθένους. Ἔλεγέ τε  τὸν   φίλον δεῖν εὐεργετεῖν, ὅπως μᾶλλον
[1, 71]   ἀμφότερα καὶ τὸν νόμον καὶ  τὸν   φίλον τηρήσαι. Ἐνδοξότατος δὲ μάλιστα
[1, 76]   ἀνέλοι. Τῶν δὲ Κυμαίων πεμψάντων  τὸν   φονέα τῷ Πιττακῷ, μαθόντα καὶ
[1, 25]   ἐν τοῖς Ἰάμβοις Εὔφορβον εὑρεῖν  τὸν   Φρύγα, οἷον σκαληνὰ καὶ τρίγωνα
[1, 74]   ὑπὸ τὴν ἀσπίδα λαθραίως περιέβαλε  τὸν   Φρύνωνα, καὶ κτείνας ἀνεσώσατο τὸ
[1, 77]   ποιεῖσθαι. Ἐφη δὲ καὶ πρὸς  τὸν   Φωκαϊκὸν φάσκοντα δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον
[1, 107]   εἶπεν, ὥστε ἐπισκευάζειν. ~Ἄλλοι δὲ  τὸν   χρησμὸν οὕτως ἔχειν φασί, Ἠτεῖόν
[1, 92]   ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν μὲν φίλων  τὸν   ψόγον, τῶν δὲ ἐχθρῶν τὴν
[1, 109]   δὲ μετὰ ταῦτα ἐζήτει τὸ  πρόβατον,   νομίζων ἐπ' ὀλίγον κεκοιμῆσθαι. Ὡς
[1, 109]   τοῦ πατρὸς εἰς ἀγρὸν ἐπὶ  πρόβατον,   τῆς ὁδοῦ κατὰ μεσημβρίαν ἐκκλίνας
[1, 111]   τέτταρα πρὸς τοῖς πεντήκοντα καὶ  ἑκατόν.   Ἐποίησε δὲ Κουρήτων καὶ Κορυβάντων
[1, 55]   τάξας πεντακοσίας δραχμάς, Ἰσθμιονίκῃ δὲ  ἑκατόν,   καὶ ἀνὰ λόγον ἐπὶ τῶν
[1, 111]   ἔτη ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα καὶ  ἑκατόν·   ὡς δὲ Κρῆτες λέγουσιν, ἑνὸς
[1, 35]   γὰρ πάντα. Οὐδὲν ἔφη τὸν  θάνατον   διαφέρειν τοῦ ζῆν. Σὺ οὖν,
[1, 57]   Τῷ ἄρχοντι, ἐὰν μεθύων ληφθῇ,  θάνατον   εἶναι τὴν ζημίαν. Τά τε
[1, 51]   Κύπρου Σόλιοι. Ὅτε δὲ τὸν  Πεισίστρατον   ἔμαθεν ἤδη τυραννεῖν, τάδε ἔγραψε
[1, 49]   δ' οὐχ εἵλετο, ἀλλὰ καὶ  Πεισίστρατον   τὸν συγγενῆ, καθά φησι Σωσικράτης,
[1, 122]   κληθέντες σοφοί, οἷς τινες καὶ  Πεισίστρατον   τὸν τύραννον προσκαταλέγουσι. Λεκτέον δὲ
[1, 65]   εἶπον τῶν μὲν μὴ αἰσθανομένων  Πεισίστρατον   τυραννησείοντα εἶναι ξυνετώτερος, τῶν δὲ
[1, 35]   νοῦς· διὰ παντὸς γὰρ τρέχει.  Ἰσχυρότατον   ἀνάγκη· κρατεῖ γὰρ πάντων. Σοφώτατον
[1, 58]   τῶν ἔργων· βασιλέα δὲ τὸν  ἰσχυρότατον   τῇ δυνάμει. Τοὺς δὲ νόμους
[1, 81]   τὸν Ἀλυάττεω παῖδα τῶν βασιλήων  πολυχρυσότατον   πέλειν. Οὐδέν τε πλέον ἄμμιν
[1, 107]   Μύσων ὃν Ὡπόλλων ἀνεῖπεν ἀνδρῶν  σωφρονέστατον   πάντων. Ἀριστόξενος δέ φησιν ἐν
[1, 34]   Ἰὰς θρέψασ' ἀνέδειξεν ἀστρολόγον πάντων  πρεσβύτατον   σοφίῃ. ~Τῶν τε ᾀδομένων αὐτοῦ
[1, 35]   δὲ καὶ ἀποφθέγματα αὐτοῦ τάδε·  Πρεσβύτατον   τῶν ὄντων θεός· ἀγένητον γάρ.
[1, 104]   Τὰ νενεωλκημένα. Καὶ τοῦτο ἔφη  θαυμασιώτατον   ἑωρακέναι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι
[1, 114]   θεῷ· φασὶ γὰρ καὶ προ>  γνωστικώτατον   γεγονέναι. Ἰδόντα γοῦν τὴν Μουνιχίαν
[1, 35]   Ἰσχυρότατον ἀνάγκη· κρατεῖ γὰρ πάντων.  Σοφώτατον   χρόνος· ἀνευρίσκει γὰρ πάντα. Οὐδὲν
[1, 94]   καὶ Λυκόφρονα· τὸν μὲν νεώτερον  συνετόν,   τὸν δὲ πρεσβύτερον ἄφρονα. Χρόνῳ
[1, 35]   τάδε· Πρεσβύτατον τῶν ὄντων θεός·  ἀγένητον   γάρ. Κάλλιστον κόσμος· ποίημα γὰρ
[1, 73]   ἰδὼν τέκνον ἤμυσεν ἡσθείς, οὐ  νεμεσητόν·   ἐμοὶ τοῖος ἴτω θάνατος. Ἐπὶ
[1, 103]   ἡδονῆς· τὸν δεύτερον μέθης· τὸν  τρίτον   ἀηδίας. Θαυμάζειν δὲ ἔφη πῶς
[1, 33]   ὅτι ἀνὴρ καὶ οὐ γυνή,  τρίτον   ὅτι Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος.
[1, 81]   ἐπισεσυρμένον καὶ ῥυπαρόν. Τούτῳ γυμνάσιον  σῖτον   ἀλεῖν, ὥς φησι Κλέαρχος
[1, 83]   σωροὺς ψάμμου χέας καὶ ἄνωθεν  σῖτον   περιχέας ἔδειξε τῷ ἀνθρώπῳ· καὶ
[1, 32]   περὶ Βίαντος λέξομεν. Ἄλλοι φασὶν  ἡφαιστότευκτον   εἶναι αὐτὸν καὶ δοθῆναι πρὸς
[1, 111]   λυθῆναι τὴν συμφοράν. ~Ἀθηναῖοι δὲ  τάλαντον   ἐψηφίσαντο δοῦναι αὐτῷ καὶ ναῦν
[1, 103]   Ἑλλαδικοῖς. Τὸν δ' ἔτι μῦθον  ἄκραντον   ἐνὶ στομάτεσσιν ἔχοντα πτηνὸς ἐς
[1, 41]   γὰρ ἀντὶ Κλεοβούλου καὶ Μύσωνος  Λεώφαντον   Γορσιάδα, Λεβέδιον Ἐφέσιον, ἐγκρίνει
[1, 42]   Κλεόβουλον, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Ἀκουσίλαον, Ἐπιμενίδην,  Λεώφαντον,   Φερεκύδην, Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν, Λᾶσον Χαρμαντίδου
[1, 120]   καὶ φθίμενος ψυχῇ τερπνὸν ἔχει  βίοτον,   εἴπερ Πυθαγόρης ἐτύμως σοφὸς
[1, 105]   καὶ πλεονεκτεῖν. Ὑπὸ μειρακίου παρὰ  πότον   ὑβρισθεὶς ἔφη, Μειράκιον, ἐὰν νέος
[1, 65]   Οἱ δ' ἐπιτρέποντες τὸ ξυνὸν  ἔβλαπτον,   οἳ οὐκ ἐγένοντο ἐμποδὼν Πεισιστράτῳ
[1, 27]   αὐτοῦ καθηγήσατο, πλὴν ὅτι εἰς  Αἴγυπτον   ἐλθὼν τοῖς ἱερεῦσι συνδιέτριψεν.
[1, 50]   λόγῳ καὶ ἔργῳ, ἀπέπλευσεν εἰς  Αἴγυπτον   καὶ εἰς Κύπρον, καὶ πρὸς
[1, 43]   κεῖθι ἱστορίην, πλώσαντες δὲ ἐς  Αἴγυπτον   ὁμιλήσοντες τοῖς ἐκείνῃ ὅσοι ἱερέες
[1, 61]   Πεφυλαγμένος ἄνδρα ἕκαστον, ὅρα μὴ  κρυπτὸν   ἔχων ἔχθος κραδίῃ, φαιδρῷ προσεννέπῃ
[1, 31]   Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ πλοῖον  ἔμφορτον   ἀποσταλῆναι· τοῦ δὲ περὶ τὴν
[1, 81]   μὴν καὶ ζοφοδορπίδαν ὡς ἄλυχνον·  ἀγάσυρτον   δὲ ὡς ἐπισεσυρμένον καὶ ῥυπαρόν.
[1, 110]   ἀκολούθοις ἔνθα ἂν κατακλίνοι αὐτῶν  ἕκαστον,   θύειν τῷ προσήκοντι θεῷ· καὶ
[1, 59]   τούτων τοὺς τυράννους ποτὲ μὲν  ἕκαστον   μέγαν ἄγειν καὶ λαμπρόν, ποτὲ
[1, 61]   αὐτοῦ ἐστι τάδε· Πεφυλαγμένος ἄνδρα  ἕκαστον,   ὅρα μὴ κρυπτὸν ἔχων ἔχθος
[1, 46]   τοὺς ἄξονας κατέθετο. ~Τὸ δὲ  μέγιστον,   τῆς πατρίδος αὐτοῦ {Σαλαμῖνος} ἀμφισβητουμένης
[1, 35]   Κάλλιστον κόσμος· ποίημα γὰρ θεοῦ.  Μέγιστον   τόπος· ἅπαντα γὰρ χωρεῖ. Τάχιστον
[1, 102]   τὴν ἑτοιμότητα εἰσέφρησεν αὐτὸν καὶ  μέγιστον   φίλον ἐποιήσατο. Μετὰ χρόνον δὲ
[1, 36]   εὔκολον, Τὸ ἄλλῳ ὑποθέσθαι· Τί  ἥδιστον,   Τὸ ἐπιτυγχάνειν· Τί τὸ θεῖον,
[1, 25]   λογιστικός. Οὗτος προήγαγεν ἐπὶ  πλεῖστον   φησι Καλλίμαχος ἐν τοῖς
[1, 56]   Σόλων μετρίως αὐτοὺς ἀπεδέξατο.  Κάλλιστον   δὲ κἀκεῖνο· τὸν ἐπίτροπον τῇ
[1, 35]   τῶν ὄντων θεός· ἀγένητον γάρ.  Κάλλιστον   κόσμος· ποίημα γὰρ θεοῦ. Μέγιστον
[1, 78]   φαρέτραν στείχειν ποτὶ φῶτα κακόν.  Πιστὸν   γὰρ οὐδὲν γλῶσσα διὰ στόματος
[1, 77]   Χρόνος, ἔφη· ἀφανές, Τὸ μέλλον·  πιστόν,   Γῆ· ἄπιστον, Θάλασσα. ~Ἕλεγέ τε
[1, 54]   ἐν σοὶ ἐνορῶ δολερὸν  ἄπιστον·   εἴτε ἄλλως Ἀθήνησιν οἰκεῖν, ἐπιτετράψεται.
[1, 77]   ἀφανές, Τὸ μέλλον· πιστόν, Γῆ·  ἄπιστον,   Θάλασσα. ~Ἕλεγέ τε συνετῶν μὲν
[1, 93]   Λίνδος πόντῳ ἀγαλλομένη. Ἀπεφθέγξατο· μέτρον  ἄριστον.   Καὶ Σόλωνι ἐπέστειλεν οὕτω· Κλεόβουλος
[1, 64]   ἐξευρών, ἢν μὴ ὕποπτος εἴης.  Ἄριστον   μὲν οὖν ἀπέχεσθαι, ἵνα τῆς
[1, 77]   δείκνυσιν. Ἐρωτηθεὶς δέ ποτε τί  ἄριστον,   Τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν. Καὶ
[1, 77]   Καὶ πρὸς τοὺς πυνθανομένους τί  εὐχάριστον,   Χρόνος, ἔφη· ἀφανές, Τὸ μέλλον·
[1, 67]   σὲ φημὶ πάντων τυράννων εἶναι  βέλτιστον.   Ἐπανήκειν δέ μοι Ἀθήναζε οὐ
[1, 35]   Μέγιστον τόπος· ἅπαντα γὰρ χωρεῖ.  Τάχιστον   νοῦς· διὰ παντὸς γὰρ τρέχει.
[1, 24]   τῆς σελήνης μέγεθος> τοῦ σεληναίου  ἑπτακοσιοστὸν   καὶ εἰκοστὸν μέρος ἀπεφήνατο κατά
[1, 24]   μέγεθος> τοῦ σεληναίου ἑπτακοσιοστὸν καὶ  εἰκοστὸν   μέρος ἀπεφήνατο κατά τινας. Πρῶτος
[1, 83]   εἰρήνην ἐσπείσατο πρὸς τοὺς Πριηνέας.  Θᾶττον   δ' αὐτῷ πέμψαντι πρὸς τὸν
[1, 105]   τε καὶ φαῦλον, ἔφη, Γγλῶσσα.  Κρεῖττον   ἔλεγεν ἕνα φίλον ἔχειν πολλοῦ
[1, 97]   ἐπισφαλὲς προπέτεια· κέρδος αἰσχρόν· δημοκρατία  κρεῖττον   τυραννίδος· ~αἱ μὲν ἡδοναὶ φθαρταί,
[1, 114]   Λέγεται δὲ ὡς καὶ πρῶτος  αὐτὸν   Αἰακὸν λέγοι, καὶ Λακεδαιμονίοις προείποι
[1, 83]   λέγουσιν ἐν Θήβαις τῷ Ἡρακλεῖ  αὐτὸν   ἀναθεῖναι, ἐπεὶ ἀπόγονος ἦν Θηβαίων
[1, 23]   κατέλιπεν οὐδέν· γὰρ εἰς  αὐτὸν   ἀναφερομένη ναυτικὴ ἀστρολογία Φώκου λέγεται
[1, 101]   κελεῦσαι μηνῦσαι ὅτι παρείη πρὸς  αὐτὸν   Ἀνάχαρσις καὶ βούλοιτο αὐτὸν θεάσασθαι,
[1, 34]   οὐρανοῦ οἴει γνώσεσθαι; Οἶδε δ'  αὐτὸν   ἀστρονομούμενον καὶ Τίμων, καὶ ἐν
[1, 26]   λέγουσι ὅτι τῆς μητρὸς ἀναγκαζούσης  αὐτὸν   γῆμαι ἔλεγεν, οὐδέπω καιρός. Εἶτα,
[1, 83]   τὸν Βίαντα ἵνα ἥκοι παρ'  αὐτόν,   Ἐγὼ δέ, φησίν, Ἀλυάττῃ κελεύω
[1, 36]   μιᾷ ἡμέρᾳ πρότερον. Ἠρώτησέ τις  αὐτὸν   εἰ λάθοι θεοὺς ἄνθρωπος ἀδικῶν·
[1, 65]   Πεισιστράτου· οἱ δὲ καὶ δορυφορούντων  αὐτόν,   εἴ τι βούλονται. Ἴσθι γὰρ
[1, 51]   καθίσας εἰς τὸν θρόνον ἤρετο  αὐτὸν   εἴ τι θέαμα κάλλιον τεθέαται·
[1, 48]   Ἔνιοι δέ φασι καὶ ἐγγράψαι  αὐτὸν   εἰς τὸν κατάλογον τοῦ Ὁμήρου
[1, 115]   ἐν Ὁμοίοις φησὶν ὅτι Κούρητα  αὐτὸν   ἐκάλουν Κρῆτες· καὶ τὸ σῶμα
[1, 102]   Ἀνάχαρσις ἑλὼν ἔφη νῦν  αὐτὸν   ἐν τῇ πατρίδι εἶναι καὶ
[1, 39]   Ἔστι καὶ παρ' ἡμῖν ἐς  αὐτὸν   ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ἐπιγραμμάτων
[1, 88]   καὶ δυσάρεστος Ἡράκλειτος μάλιστα  Αὐτὸν   ἐπῄνεσε γράψας· ἐν Πριήνῃ Βίας
[1, 100]   σεῦ οὐδὲν ὑπεκρινάμην· ἀγαγὼν δὲ  αὐτὸν   ἐς λήιον, τοὺς ὑπερφυέας τῶν
[1, 102]   διαχρησθῆναι. Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς  αὐτόν·   ~Ἐς Σκυθίην Ἀνάχαρσις ὅτ' ἤλυθε,
[1, 95]   δέ φησι πρότερον Κροίσου τελευτῆσαι  αὐτὸν   ἔτεσι τεσσαράκοντα καὶ ἑνί, πρὸ
[1, 27]   τε ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ φασιν  αὐτὸν   εὑρεῖν καὶ εἰς τριακοσίας ἑξήκοντα
[1, 108]   τῷ Πρωταγόρᾳ, ἀντὶ Περιάνδρου θεὶς  αὐτόν.   Ἔφασκε δὲ μὴ ἐκ τῶν
[1, 101]   πρὸς αὐτὸν Ἀνάχαρσις καὶ βούλοιτο  αὐτὸν   θεάσασθαι, ξένος τε, εἰ οἷόν
[1, 106]   εἰς τὴν κώμην καὶ εὑρεῖν  αὐτὸν   θέρους ἐχέτλην ἀρότρῳ προσαρμόττοντα, καὶ
[1, 69]   καὶ παῖδας ἀπείπασθαι. ~Φασὶ δ'  αὐτὸν   καὶ Αἰσώπου πυθέσθαι, Ζεὺς
[1, 107]   τοῖς σποράδην οὐ πόρρω Τίμωνος  αὐτὸν   καὶ Ἀπημάντου γεγονέναι· μισανθρωπεῖν γάρ.
[1, 74]   Ὀλυμπιονίκης. Συνέθετο δὴ μονομαχῆσαι πρὸς  αὐτόν·   καὶ δίκτυον ἔχων ὑπὸ τὴν
[1, 32]   λέξομεν. Ἄλλοι φασὶν ἡφαιστότευκτον εἶναι  αὐτὸν   καὶ δοθῆναι πρὸς τοῦ θεοῦ
[1, 26]   ἰδιαστήν. ~Ἔνιοι δὲ καὶ γῆμαι  αὐτὸν   καὶ Κύβισθον υἱὸν ἔχειν· οἱ
[1, 102]   δὲ καταπλαγεὶς τὴν ἑτοιμότητα εἰσέφρησεν  αὐτὸν   καὶ μέγιστον φίλον ἐποιήσατο. Μετὰ
[1, 60]   τίμα, γονέας αἰδοῦ. Φασὶ δ'  αὐτὸν   καὶ Μιμνέρμου γράψαντος, Αἲ γὰρ
[1, 23]   Περὶ τῶν ἀστρολογουμένων ἱστορίᾳ· ὅθεν  αὐτὸν   καὶ Ξενοφάνης καὶ Ἡρόδοτος θαυμάζει.
[1, 24]   Ἀριστοτέλης δὲ καὶ Ἱππίας φασὶν  αὐτὸν   καὶ τοῖς ἀψύχοις μεταδιδόναι ψυχάς,
[1, 106]   τοῖς ἑπτὰ καταριθμεῖται. Φασὶ δὲ  αὐτὸν   καὶ τυράννου πατρὸς εἶναι. Λέγεται
[1, 37]   Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς γεγενῆσθαι  αὐτὸν   κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος τῆς
[1, 89]   τὸ ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς ἀνανεώσασθαι  αὐτὸν   κτισθὲν ὑπὸ Δαναοῦ. Οὗτος ἐποίησεν
[1, 112]   Εἰσὶ δ' οἳ μὴ κοιμηθῆναι  αὐτὸν   λέγουσιν, ἀλλὰ χρόνον τινὰ ἐκπατῆσαι
[1, 34]   καὶ ἐν τοῖς Σίλλοις ἐπαινεῖ  αὐτὸν   λέγων· Οἷόν θ' ἑπτὰ Θάλητα
[1, 85]   ἐν τοῖς κόλποις εὑρέθη. ~Καὶ  αὐτὸν   μεγαλοπρεπῶς ἔθαψεν πόλις, καὶ
[1, 111]   ναῦν τὴν ἐς Κρήτην ἀπάξουσαν  αὐτόν.   δὲ τὸ μὲν ἀργύριον
[1, 49]   βουλή, Πεισιστρατίδαι ὄντες, μαίνεσθαι ἔλεγον  αὐτόν·   ὅθεν εἶπε ταυτί· Δείξει δὴ
[1, 23]   εἶναι τοῦ Σαμίου. Καλλίμαχος δ'  αὐτὸν   οἶδεν εὑρέτην τῆς ἄρκτου τῆς
[1, 95]   δὲ ἐν γήρᾳ καθεστὼς μετεπέμπετο  αὐτὸν   ὅπως παραλάβῃ τὴν τυραννίδα· ὃν
[1, 115]   Γηρᾶσαί τ' ἐν τοσαύταις ἡμέραις  αὐτὸν   ὅσαπερ ἔτη κατεκοιμήθη· καὶ γὰρ
[1, 72]   χαρᾶς καὶ ἀσθενείᾳ πολυετίας. Καὶ  αὐτὸν   πάντες οἱ κατὰ τὴν πανήγυριν
[1, 62]   Κρατῖνος ἐν τοῖς Χείρωσί φησιν,  αὐτὸν   ποιῶν λέγοντα· Οἰκῶ δὲ νῆσον,
[1, 71]   νοῦς ἔδωκ' ἔλεγχον. Φασὶ δ'  αὐτόν   ποτε γηραιὸν ἤδη ὄντα εἰπεῖν
[1, 24]   καὶ Δημόκριτος. ~Ἔνιοι δὲ καὶ  αὐτὸν   πρῶτον εἰπεῖν φασιν ἀθανάτους τὰς
[1, 89]   εἰς Ἡρακλέα ἀναφέρειν τὸ γένος  αὐτόν·   ῥώμῃ δὲ καὶ κάλλει διαφέρειν,
[1, 101]   ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσιν. Λέγει δὲ  αὐτὸν   Σωσικράτης ἐλθεῖν εἰς Ἀθήνας κατὰ
[1, 27]   δὲ Ἱερώνυμος καὶ ἐκμετρῆσαί φησιν  αὐτὸν   τὰς πυραμίδας ἐκ τῆς σκιᾶς,
[1, 118]   τῶν γνωρίμων αὐτοῦ φησι νοσήσαντα  αὐτὸν   ὑπὸ Πυθαγόρου ταφῆναι ἐν Δήλῳ.
[1, 63]   δέ, φασί, Μηδὲν ἄγαν. Καὶ  αὐτόν   φησι Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν,
[1, 25]   φησιν, ὡς Ἡρακλείδης ἱστορεῖ, μονήρη  αὑτὸν   γεγονέναι καὶ ἰδιαστήν. ~Ἔνιοι δὲ
[1, 118]   Δελφοὺς ἀπὸ τοῦ Κωρυκίου ὄρους  αὑτὸν   δισκῆσαι. Ἀριστόξενος δ' ἐν τῷ
[1, 36]   Ἐρωτηθεὶς τί δύσκολον, ἔφη, Τὸ  ἑαυτὸν   γνῶναι· Τί δὲ εὔκολον, Τὸ
[1, 70]   μὴ κακολογεῖν. Γῆρας τιμᾶν. Φυλάττειν  ἑαυτόν.   Ζημίαν αἱρεῖσθαι μᾶλλον κέρδος
[1, 60]   τὴν ψευδολογίαν. ~Ὅτ' οὖν Πεισίστρατος  ἑαυτὸν   κατέτρωσεν, ἐκεῖθεν ἔφη ταῦτα φῦναι.
[1, 51]   ~Φασὶ δέ τινες ὅτι κοσμήσας  ἑαυτὸν   Κροῖσος παντοδαπῶς καὶ καθίσας
[1, 61]   νόμους, καὶ δημηγορίας καὶ εἰς  ἑαυτὸν   ὑποθήκας, ἐλεγεῖα, καὶ τὰ περὶ
[1, 80]   καὶ σύ, Δίων, τὴν κατὰ  σαυτὸν   ἔλα. ~Δοκεῖ δ' ἐκ διαθέσεως
[1, 80]   οἱ δ' ἔλεγον· τὴν κατὰ  σαυτὸν   ἔλα. Ταῦτ' ἀΐων ξεῖνος
[1, 40]   ἠδύνατο. ~Τούτου ἐστὶ τὸ Γνῶθι  σαυτόν,   ὅπερ Ἀντισθένης ἐν ταῖς Διαδοχαῖς
[1, 86]   ἀδυνάτων ἐρᾶν, ἀλλοτρίων δὲ κακῶν  ἀμνημόνευτον   εἶναι. Ἐρωτηθεὶς τί δυσχερές, Τὴν
[1, 32]   τῆς Κῶ· καὶ ὡς οὐδὲν  ἤνυτον,   τοῖς Μιλησίοις μητροπόλει οὔσῃ μηνύουσιν.
[1, 96]   αὐτοῦ τὸν τάφον μὴ γνωσθῆναι,  τοιοῦτόν   τι ἐμηχανήσατο. Δυσὶν ἐκέλευσε νεανίσκοις,
[1, 88]   Ἀνάξιον ἄνδρα μὴ ἐπαίνει διὰ  πλοῦτον.   Πείσας λαβέ, μὴ βιασάμενος.
[1, 103]   εἶναι τὸ πάχος τῆς νεώς,  τοσοῦτον   ἔφη τοῦ θανάτου τοὺς πλέοντας
[1, 81]   τοῦ Πενθίλου, σφόδρα κατεσοβαρεύετο αὐτοῦ.  Τοῦτον   Ἀλκαῖος σαράποδα μὲν καὶ σάραπον
[1, 33]   δ' ἐν τοῖς Βίοις εἰς  τοῦτον   ἀναφέρει τὸ λεγόμενον ὑπό τινων
[1, 52]   ταῦτα. Πεισίστρατος δ' αὐτῷ φεύγοντι  τοῦτον   ἐπέστειλε τὸν τρόπον. ~Πεισίστρατος Σόλωνι.
[1, 72]   παρέπεμψαν. Ἔστι δὲ καὶ εἰς  τοῦτον   ἐπίγραμμα ἡμῶν· ~Φωσφόρε, σοί, Πολύδευκες,
[1, 62]   ἐν Κύπρῳ βιοὺς ἔτη ὀγδοήκοντα,  τοῦτον   ἐπισκήψας τοῖς ἰδίοις τὸν τρόπον,
[1, 33]   τίθησιν Ἀπόλλωνι. ~Κῴοις μὲν οὖν  τοῦτον   ἐχρήσθη τὸν τρόπον· Οὐ πρότερον
[1, 95]   πρὸ τῆς τεσσαρακοστῆς ἐνάτης Ὀλυμπιάδος.  Τοῦτον   Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ ξένον
[1, 61]   κἂν νῦν ἔτι πείσεαι, ἔξελε  τοῦτον·   μηδὲ μέγαιρ' ὅτι σεῦ τοῖον
[1, 82]   προκεκριμένος τῶν ἑπτὰ ὑπὸ Σατύρου.  Τοῦτον   οἱ μὲν πλούσιον, Δοῦρις δὲ
[1, 30]   ἀνειπεῖν Μύσωνα, περὶ οὗ λέξομεν.  Τοῦτον   οἱ περὶ τὸν Εὔδοξον ἀντὶ
[1, 84]   δικάζεσθαι Βίαντος τοῦ Πριηνέως κρεῖσσον.  Τοῦτον   οὖν καὶ ἐτελεύτα τὸν τρόπον.
[1, 110]   πόλιν καὶ ἔπαυσε τὸν λοιμὸν  τοῦτον   τὸν τρόπον. Λαβὼν πρόβατα μελανά
[1, 72]   ὅθεν καὶ Ἀρισταγόρας Μιλήσιος  τοῦτον   τὸν τρόπον Χιλώνειον καλεῖ. Βράγχου
[1, 89]   ἐπίγραμμά τινες τὸ ἐπὶ Μίδᾳ  τοῦτόν   φασι ποιῆσαι· Χαλκῆ παρθένος εἰμί,
[1, 116]   Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς, Πιττακοῦ διακήκοεν.  Τοῦτόν   φησι Θεόπομπος πρῶτον περὶ φύσεως
[1, 122]   δὲ περὶ τῶν φιλοσόφων· καὶ  πρῶτόν   γε ἀρκτέον ἀπὸ τῆς Ἰωνικῆς
[1, 28]   Σόλωνος. δὲ ἔφη σοφίᾳ  πρῶτον   εἶναι τὸν θεὸν καὶ ἀπέστειλεν
[1, 24]   Δημόκριτος. ~Ἔνιοι δὲ καὶ αὐτὸν  πρῶτον   εἰπεῖν φασιν ἀθανάτους τὰς ψυχάς·
[1, 37]   Χρονικοῖς γεγενῆσθαι αὐτὸν κατὰ τὸ  πρῶτον   ἔτος τῆς τριακοστῆς ἐνάτης Ὀλυμπιάδος.
[1, 68]   φησι κατὰ τὴν ἕκτην, καὶ  πρῶτον   ἔφορον γενέσθαι- ἐπὶ Εὐθυδήμου, ὥς
[1, 103]   εἶπε τρεῖς φέρειν βότρυς· τὸν  πρῶτον   ἡδονῆς· τὸν δεύτερον μέθης· τὸν
[1, 43]   αἵδε· Θαλῆς Φερεκύδει ~Πυνθάνομαί σε  πρῶτον   Ἰώνων μέλλειν λόγους ἀμφὶ τῶν
[1, 24]   Αἰγυπτίων γεωμετρεῖν μαθόντα φησὶ Παμφίλη  πρῶτον   καταγράψαι κύκλου τὸ τρίγωνον ὀρθογώνιον,
[1, 60]   ἂν κτήσῃ μὴ ἀποδοκίμαζε. Ἄρχε  πρῶτον   μαθὼν ἄρχεσθαι. Συμβούλευε μὴ τὰ
[1, 33]   ἕνεκα χάριν ἔχειν τῇ Τύχῃ·  πρῶτον   μὲν ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ
[1, 45]   οἰκήσομεν. ~ΣΟΛΩΝ. Σόλων Ἐξηκεστίδου Σαλαμίνιος  πρῶτον   μὲν τὴν σεισάχθειαν εἰσηγήσατο Ἀθηναίοις·
[1, 116]   Πιττακοῦ διακήκοεν. Τοῦτόν φησι Θεόπομπος  πρῶτον   περὶ φύσεως καὶ θεῶν {Ἕλλησι}
[1, 45]   ἐδανείζοντο καὶ πολλοὶ δι' ἀπορίαν  ἐθήτευον.   Ἑπτὰ δὴ ταλάντων ὀφειλομένων αὑτῷ
[1, 122]   τὰ παρὰ σέο γράμματα. Φθειρῶν  ἔθυον   πᾶς καί με εἶχεν ἠπίαλος.
[1, 122]   τῆς κληίθρης ἔδειξ' ἂν ὡς  ἔθυον   τοῦ κακοῦ. Καὶ προεῖπα αὐτοῖσι
[1, 94]   ὑποβάθρῳ λακτίσας τὴν γυναῖκα  ἔγκυον   οὖσαν ἀπέκτεινε, πεισθεὶς διαβολαῖς παλλακίδων,
[1, 74]   δὴ μονομαχῆσαι πρὸς αὐτόν· καὶ  δίκτυον   ἔχων ὑπὸ τὴν ἀσπίδα λαθραίως
[1, 96]   τινες ὡς θελήσας αὐτοῦ τὸν  τάφον   μὴ γνωσθῆναι, τοιοῦτόν τι ἐμηχανήσατο.
[1, 80]   ὑπὸ πληγῇσι θοὰς βέμβικας ἔχοντες  ἔστρεφον   εὐρείῃ παῖδες ἐνὶ τριόδῳ. Κείνων
[1, 84]   ἐναντίας καὶ τῶν δικαστῶν τὴν  ψῆφον   ἐνεγκόντων τῷ ὑπὸ τοῦ Βίαντος
[1, 68]   ἀνδρὸς ἀρετήν. Πρός τε τὸν  ἀδελφὸν   δυσφοροῦντα ὅτι μὴ ἔφορος ἐγένετο,
[1, 109]   τίς εἴη, ἕως τὸν νεώτερον  ἀδελφὸν   εὑρὼν τότε ἤδη γέροντα ὄντα,
[1, 39]   ἀγῶνα θεώμενον, ἠέλιε Ζεῦ, τὸν  σοφὸν   ἄνδρα Θαλῆν ἥρπασας ἐκ σταδίου.
[1, 82]   ἐκκλησίαν, καὶ εἰπεῖν τὸν Βίαντα  σοφόν,   διηγησαμένας τὰ καθ' ἑαυτάς. Καὶ
[1, 82]   Βίας ἰδὼν ἔφη τὸν Ἀπόλλω  σοφὸν   εἶναι, οὐδὲ προσήκατο. ~Οἱ δὲ
[1, 35]   ἀπεφήνατο δόξαν· ἕν τι μάτευε  σοφόν,   ἕν τι κεδνὸν αἱροῦ· βύσεις
[1, 98]   τὸν μὲν τύραννον, τὸν δὲ  σοφὸν   καὶ Ἀμβρακιώτην. ~Τοῦτο καὶ Νεάνθης
[1, 93]   ἑβδομήκοντα· καὶ αὐτῷ ἐπεγράφη· Ἄνδρα  σοφὸν   Κλεόβουλον ἀποφθίμενον καταπενθεῖ ἥδε πάτρα
[1, 79]   μικρὸς προσηγορεύθη. Τὸν δ' οὖν  σοφὸν   λέγεταί ποτε νεανίσκῳ συμβουλευομένῳ περὶ
[1, 99]   τὸν Κορίνθιόν φησιν εἶναι τὸν  σοφόν·   Πλάτων δὲ οὔ φησιν. Τούτου
[1, 58]   ἐκεῖνα, ἐὰν μὲν ἐμπέσῃ τι  κοῦφον   καὶ ἀσθενές, στέγειν· ἐὰν δὲ
[1, 29]   ἀπέστειλεν, εἰπὼν οὕτω κατὰ τὸν  Καλλίμαχον   Θαλῆς με τῷ μεδεῦντι Νείλεω
[1, 71]   τε κακῶν τε νοῦς ἔδωκ'  ἔλεγχον.   Φασὶ δ' αὐτόν ποτε γηραιὸν
[1, 36]   τὸ θεῖον, Τὸ μήτε ἀρχὴν  ἔχον   μήτε τελευτήν. Τί δύσκολον εἴη
[1, 67]   δέ μοι Ἀθήναζε οὐ καλῶς  ἔχον   ὁρῶ, μή μέ τις μέμψηται,
[1, 63]   καὶ ῥυθμῷ, ἐπιγράμμασι καὶ μέλεσιν,  ἔχον   οὕτως· Σῶμα μὲν ἦρε Σόλωνος
[1, 120]   ἐξέμαθεν. Ἔστι καὶ ἡμῶν οὕτως  ἔχον   τῷ μέτρῳ τῷ Φερεκρατείῳ· Τὸν
[1, 57]   ταυτί· οἳ δ' ἄρ' Ἀθήνας  εἶχον"   καὶ τὰ ἑξῆς. ~Πρῶτος δὲ
[1, 49]   ἵσταντο φάλαγγες. ~Τοῦ δὴ λοιποῦ  προσεῖχον   αὐτῷ δῆμος καὶ ἡδέως
[1, 36]   οὐδὲ διανοούμενος, ἔφη. Πρὸς τὸν  μοιχὸν   ἐρόμενον εἰ ὀμόσαι μὴ μεμοιχευκέναι,
[1, 105]   βίον ἄγκυράν τε καὶ κεραμικὸν  τροχόν,   ὥς τινες. Καὶ ἐπέστειλεν ὧδε·
[1, 66]   νεωτάτους. Οἱ δὲ ἀνηκουστήσαντές μου  παρέσχον   τοὺς ἄνδρας. Οὗτοι δὲ ἦσαν
[1, 73]   κότινον. Εἰ δ' πατὴρ  στεφανοῦχον   ἰδὼν τέκνον ἤμυσεν ἡσθείς, οὐ
[1, 27]   ὕδωρ ὑπεστήσατο, καὶ τὸν κόσμον  ἔμψυχον   καὶ δαιμόνων πλήρη. Τάς τε
[1, 116]   αἰγιαλὸν τῆς Σάμου περιπατοῦντα καὶ  ναῦν   οὐριοδρομοῦσαν ἰδόντα εἰπεῖν ὡς οὐ
[1, 110]   τὴν πόλιν· οἱ δὲ πέμπουσι  ναῦν   τε καὶ Νικίαν τὸν Νικηράτου
[1, 111]   τάλαντον ἐψηφίσαντο δοῦναι αὐτῷ καὶ  ναῦν   τὴν ἐς Κρήτην ἀπάξουσαν αὐτόν.
[1, 34]   καὶ αὐτῷ ἀνοιμώξαντι φάναι τὴν  γραῦν·   σὺ γάρ, Θαλῆ, τὰ
[1, 76]   κουρείου ἐν Κύμῃ χαλκεύς τις  πέλεκυν   ἐμβαλὼν ἀνέλοι. Τῶν δὲ Κυμαίων
[1, 38]   κατὰ Κροῖσον, καὶ τὸν  Ἅλυν   ὑποσχέσθαι ἄνευ γεφύρας περᾶσαι, τὸ
[1, 87]   βίον οὕτω μετρεῖν ὡς καὶ  πολὺν   καὶ ὀλίγον χρόνον βιωσομένους, καὶ
[1, 106]   Ἀλλ' Μύσων, οὐχ ὥρα  νῦν   ἀρότρου. Καὶ μάλα, εἶπεν, ὥστε
[1, 102]   Ἔνθεν Ἀνάχαρσις ἑλὼν ἔφη  νῦν   αὐτὸν ἐν τῇ πατρίδι εἶναι
[1, 113]   ἀρχὰν ἀεί, ἀνδραποδιξάμενος τὼς πολιήτας·  νῦν   δὲ οὐ κακὼς ἄνδρας δουλῶται·
[1, 67]   παρὸν τυραννεῖν αὐτὸς οὐκ ἀξιώσας,  νῦν   ἐπανελθὼν ἀρεσκοίμην οἷς σὺ πράσσεις.
[1, 110]   τὸ κακόν. Ὅθεν ἔτι καὶ  νῦν   ἔστιν εὑρεῖν κατὰ τοὺς δήμους
[1, 61]   εἰπεῖν· Ἀλλ' εἴ μοι κἂν  νῦν   ἔτι πείσεαι, ἔξελε τοῦτον· μηδὲ
[1, 66]   τῆς θητείας, οἵ γε δὴ  νῦν   ξύμπαντες ἑνὶ δουλεύουσι Πεισιστράτῳ. Σόλων
[1, 66]   τυραννίδος φίλος σοὶ ἦν, καὶ  νῦν   οὐ μᾶλλον διάφορος τῶν
[1, 75]   δὲ ἱερὰν ἀνῆκεν, ἥτις  νῦν   Πιττάκειος καλεῖται. Σωσικράτης δέ φησιν
[1, 117]   εἰπόντος Ἐξ Ἐφέσου, Ἔλκυσόν με  τοίνυν,   ἔφη, τῶν σκελῶν καὶ θὲς
[1, 22]   ~ΘΑΛΗΣ. Ἦν  τοίνυν   Θαλῆς, ὡς μὲν Ἡρόδοτος
[1, 54]   ἠνέσχου καθισταμένου, οὐδ' ἔφυγες. Ἐπάνιθι  τοίνυν   οἴκαδε, πιστεύων μοι καὶ ἀνωμότῳ,
[1, 64]   μὴ ὕποπτος εἴης. Ἄριστον μὲν  οὖν   ἀπέχεσθαι, ἵνα τῆς αἰτίας ἀπαλλαγῇς.
[1, 118]   τε ταῦτα Φερεκύδην. ~Ὁ μὲν  οὖν>   ἀπήγγειλεν· οἱ δὲ μετὰ μίαν
[1, 107]   ἐστιν Ἠτεῖος. Παρμενίδης μὲν  οὖν   δῆμον εἶναι Λακωνικῆς, ὅθεν εἶναι
[1, 35]   θάνατον διαφέρειν τοῦ ζῆν. Σὺ  οὖν,   ἔφη τις, διὰ τί οὐκ
[1, 28]   πρῶτος, τούτου τρίποδ' αὐδῶ. Διδοῦσιν  οὖν   Θαλῇ· δὲ ἄλλῳ καὶ
[1, 84]   Βίαντος τοῦ Πριηνέως κρεῖσσον. Τοῦτον  οὖν   καὶ ἐτελεύτα τὸν τρόπον. Δίκην
[1, 67]   δίκαια καὶ ἴσα. Ἀφίξομαι δ'  οὖν   παρὰ σέ, σπεύδων τοι ξένος
[1, 60]   ὡς ἀνωφελῆ τὴν ψευδολογίαν. ~Ὅτ'  οὖν   Πεισίστρατος ἑαυτὸν κατέτρωσεν, ἐκεῖθεν ἔφη
[1, 79]   καταλογάδην τοῖς πολίταις. Ἤκμαζε μὲν  οὖν   περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν δευτέραν Ὀλυμπιάδα·
[1, 62]   Σαλαμὶς θεσμοθέτην ἱερόν. Ἤκμαζε μὲν  οὖν   περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν ἕκτην Ὀλυμπιάδα,
[1, 104]   οἱ νεκροί, ἔφη, Τοὺς  οὖν   πλέοντας ποῦ τίθης; Ὀνειδιζόμενος ὑπὸ
[1, 57]   ἐκεῖθεν ἄρχεσθαι τὸν ἐχόμενον. Μᾶλλον  οὖν   Σόλων Ὅμηρον ἐφώτισεν Πεισίστρατος,
[1, 79]   καὶ μικρὸς προσηγορεύθη. Τὸν δ'  οὖν   σοφὸν λέγεταί ποτε νεανίσκῳ συμβουλευομένῳ
[1, 39]   Διονύσιος ἐν Κριτικοῖς. ~Ὁ δ'  οὖν   σοφὸς ἐτελεύτησεν ἀγῶνα θεώμενος γυμνικὸν
[1, 75]   τοῖς Ἀθηναίοις προσκρῖναι. ~Τότε δ'  οὖν   τὸν Πιττακὸν ἰσχυρῶς ἐτίμησαν οἱ
[1, 121]   καὶ θνήσκει παρ' ἐκείνοις. Ἦν  οὖν   τοῦτ' ἄρ' ἀληθές· ἢν
[1, 33]   Διδυμεῖ τίθησιν Ἀπόλλωνι. ~Κῴοις μὲν  οὖν   τοῦτον ἐχρήσθη τὸν τρόπον· Οὐ
[1, 24]   τὸ τρίγωνον ὀρθογώνιον, καὶ θῦσαι  βοῦν.   ~Οἱ δὲ Πυθαγόραν φασίν, ὧν
[1, 108]   Ἀπημάντου γεγονέναι· μισανθρωπεῖν γάρ. ~Ὀφθῆναι  γοῦν   ἐν Λακεδαίμονι μόνον ἐπ' ἐρημίας
[1, 105]   ἐς Σκύθας ἄνδρα ἀμείνονα. Ἥκω  γοῦν   ἐς Σάρδεις, πρὸ μεγάλου ποιούμενος
[1, 25]   τοῖς πολιτικοῖς ἄριστα βεβουλεῦσθαι. Κροίσου  γοῦν   πέμψαντος πρὸς Μιλησίους ἐπὶ συμμαχίᾳ
[1, 114]   καὶ προ> γνωστικώτατον γεγονέναι. Ἰδόντα  γοῦν   τὴν Μουνιχίαν παρ' Ἀθηναίοις ἀγνοεῖν
[1, 103]   ἤλυθε, πολλὰ πλανηθεὶς πάντας ἔπειθε  βιοῦν   ἤθεσιν Ἑλλαδικοῖς. Τὸν δ' ἔτι
[1, 81]   τοῖς ποσὶ ῥαγάδας, ἃς χειράδας  ἐκάλουν·   γαύρηκα δὲ ὡς εἰκῆ γαυριῶντα·
[1, 115]   Ὁμοίοις φησὶν ὅτι Κούρητα αὐτὸν  ἐκάλουν   Κρῆτες· καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ
[1, 53]   οὐκ ἐμοί, ἀλλ' ὁπόθεν ἔσται  ἀναλοῦν   εἴς τε θυσίας δημοτελεῖς καὶ
[1, 56]   τρέφεσθαι καὶ παιδεύεσθαι. ~Ὅθεν καὶ  ἐζήλουν   πολλοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ γίνεσθαι κατὰ
[1, 111]   τε καὶ Ἰάσονος εἰς Κόλχους  ἀπόπλουν   ἔπη ἑξακισχίλια πεντακόσια. ~Συνέγραψε δὲ
[1, 60]   τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ τὰ ἄριστα.  Νοῦν   ἡγεμόνα ποιοῦ. Μὴ κακοῖς ὁμίλει.
[1, 69]   δὲ φάναι, Τὰ μὲν ὑψηλὰ  ταπεινοῦν,   τὰ δὲ ταπεινὰ ὑψοῦν. Ἐρωτηθεὶς
[1, 81]   καὶ σάραπον ἀποκαλεῖ διὰ τὸ  πλατύπουν   εἶναι καὶ ἐπισύρειν τὼ πόδε·
[1, 43]   ξυνὸν καταθέσθαι γραφὴν ἐφ'  ὁποιοισοῦν   ἐπιτρέπειν χρῆμα ἐς οὐδὲν ὄφελος.
[1, 96]   εὔξαιτο, εἰ νικήσειεν Ὀλύμπια τεθρίππῳ,  χρυσοῦν   ἀνδριάντα ἀναθεῖναι· νικήσας δὲ καὶ
[1, 29]   λαβεῖν παρὰ τοῦ βασιλέως ποτήριον  χρυσοῦν,   ὅπως δῷ τῷ σοφωτάτῳ τῶν
[1, 69]   ὑψηλὰ ταπεινοῦν, τὰ δὲ ταπεινὰ  ὑψοῦν.   Ἐρωτηθεὶς τίνι διαφέρουσιν οἱ πεπαιδευμένοι
[1, 80]   Τί λώϊον; Εἰ δ' ἄγε  σύν   μοι βούλευσον, ποτέρην εἰς ὑμέναιον
[1, 22]   δὲ ἐν Μιλήτῳ, ὅτε ἦλθε  σὺν   Νείλεῳ ἐκπεσόντι Φοινίκης· ὡς δ'
[1, 32]   τε εἰς Μενέλαον ἐλθεῖν καὶ  σὺν   τῇ Ἑλένῃ ἁρπασθέντα ὑπ' Ἀλεξάνδρου
[1, 122]   ἐνέγκαι. Σὺ δὲ ἢν δοκιμώσῃς  σὺν   τοῖς ἄλλοις σοφοῖς, οὕτω μιν
[1, 106]   κώμης τινὸς Οἰταϊκῆς Λακωνικῆς,  σὺν   τοῖς ἑπτὰ καταριθμεῖται. Φασὶ δὲ
[1, 44]   πάντας αἰσυμνήτας ἀλλὰ τέρποι' ἂν  σὺν   τοῖς ἑτάροις ἡμῖν καταβιούς. Ἐπέστειλε
[1, 102]   νόμιμα παραλύειν τῆς πατρίδος πολὺς  ὢν   ἐν τῷ ἑλληνίζειν, τοξευθεὶς ἐν
[1, 72]   προὐνοήσατο. Δημάρατος μὲν γὰρ φυγὰς  ὢν   Λακεδαιμονίων Ξέρξῃ συνεβούλευσε τὰς ναῦς
[1, 105]   ὑβρισθεὶς ἔφη, Μειράκιον, ἐὰν νέος  ὢν   τὸν οἶνον οὐ φέρῃς, γέρων
[1, 102]   παραλύειν τῆς πατρίδος πολὺς ὢν  ἐν   τῷ ἑλληνίζειν, τοξευθεὶς ἐν κυνηγεσίῳ
[1, 99]   τὸν Λυδὸν ἐς Σάρδεις. Ἤδη  ὦν   μὴ ὀκνεῖτε καὶ παρ' ἐμὲ
[1, 100]   ἄπο θυμοῦ ποιήσαις ἀδικεῖς.  ὦν   παῦσον τὰν ἀπήνειαν τῶ παιδός,
[1, 122]   με εἶχεν ἠπίαλος. Ἐπέσκηψα δ'  ὦν   τοῖσιν οἰκιήτῃσιν, ἐπήν με καταθάψωσιν,
[1, 75]   χρήματα οὐκ ἐδέξατο, εἰπὼν ἔχειν  ὧν   ἐβούλετο διπλάσια· ἄπαιδος γὰρ τἀδελφοῦ
[1, 41]   Σόλωνα. Ἄλλους δὲ ὀνομάζει ἕξ,  ὧν   ἐκλέξασθαι τρεῖς, Ἀριστόδημον, Πάμφυλον, Χίλωνα
[1, 24]   εἰπεῖν φασιν ἀθανάτους τὰς ψυχάς·  ὧν   ἐστι Χοιρίλος ποιητής. Πρῶτος
[1, 25]   βοῦν. ~Οἱ δὲ Πυθαγόραν φασίν,  ὧν   ἐστιν Ἀπολλόδωρος λογιστικός. Οὗτος
[1, 55]   ἐκείνων τῶν ἐν πολέμοις τελευτησάντων,  ὧν   καὶ τοὺς υἱοὺς δημοσίᾳ τρέφεσθαι
[1, 63]   πῦρ· ὀστὰ δ' ἔχει Σαλαμίς,  ὧν   κόνις ἀστάχυες. Ψυχὴν δ' ἄξονες
[1, 42]   Περὶ τῶν σοφῶν ἑπτακαίδεκά φησιν,  ὧν   τοὺς ἑπτὰ ἄλλους ἄλλως αἱρεῖσθαι·
[1, 29]   Νείλεω δήμου δίδωσι, τοῦτο δὶς  λαβὼν   ἀριστεῖον. Τὸ δὲ πεζὸν οὕτως
[1, 29]   Ἀπόλλωνι Δελφινίῳ Ἑλλήνων ἀριστεῖον δὶς  λαβών.   δὲ περιενεγκὼν τὴν φιάλην
[1, 110]   τὸν λοιμὸν τοῦτον τὸν τρόπον.  Λαβὼν   πρόβατα μελανά τε καὶ λευκὰ
[1, 28]   Ἰάμβοις ἄλλως ἱστορεῖ, παρὰ Λεανδρίου  λαβὼν   τοῦ Μιλησίου. Βαθυκλέα γάρ τινα
[1, 109]   τὸν ἀγρόν, καὶ μετεσκευασμένα πάντα  καταλαβὼν   καὶ παρ' ἑτέρῳ τὴν κτῆσιν,
[1, 34]   δὲ γεγραμμένα ὑπ' αὐτοῦ φησι  Λόβων   Ἀργεῖος εἰς ἔπη τείνειν
[1, 112]   τῶν Σεμνῶν θεῶν, ὥς φησι  Λόβων   Ἀργεῖος ἐν τῷ Περὶ
[1, 48]   ἄγεν δυοκαίδεκα νῆας- στῆσε δ'  ἄγων   ἵν' Ἀθηναίων ἵσταντο φάλαγγες. ~Τοῦ
[1, 100]   μὲν κήρυκι σεῦ οὐδὲν ὑπεκρινάμην·  ἀγαγὼν   δὲ αὐτὸν ἐς λήιον, τοὺς
[1, 75]   ἔτη κατασχὼν καὶ εἰς τάξιν  ἀγαγὼν   τὸ πολίτευμα, κατέθετο τὴν ἀρχήν,
[1, 73]   ἐκδάμως, ὡς αὐτός κα ἐξέρποις·  ἐγὼν   δὲ δοκέω καὶ τὰ οἰκῇα
[1, 99]   ἐς Κόρινθον ταὶ ἐμαὶ ἐπιστολαί.  Ἐγὼν   δὲ ὑμᾶς ἀποδέχομαι, ὡς ἴστε
[1, 93]   καὶ οἶκος πάντη· φαμὶ δὲ  ἐγὼν   ποτανεστάταν ἐσεῖσθαι Σόλωνι τὰν Λίνδον
[1, 100]   τὰν ἀπήνειαν τῶ παιδός,  ἐγὼν   τὺ ἀμυνοῦμαι. Καὶ γὰρ δὴν
[1, 76]   ἔμμεναι· οὗ καὶ Σιμωνίδης μέμνηται  λέγων·   Ἄνδρ' ἀγαθὸν ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπόν,
[1, 23]   εὑρέτην τῆς ἄρκτου τῆς μικρᾶς,  λέγων   ἐν τοῖς Ἰάμβοις οὕτως· Καὶ
[1, 84]   Δημόδοκος Λέριος τοῦτο αἰνίττεται  λέγων·   Ἢν τύχῃς κρίνων δικάζευ τὴν
[1, 34]   ἐν τοῖς Σίλλοις ἐπαινεῖ αὐτὸν  λέγων·   Οἷόν θ' ἑπτὰ Θάλητα σοφῶν
[1, 49]   ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ἕτοιμος εἶναι,  λέγων   ταῦτα· ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν μὲν
[1, 65]   Πεισιστράτῳ ἐπιθέσθαι τυραννίδι. Οὐδ' ἐγὼ  προλέγων   πιστὸς ἦν. Ἐκεῖνος δὲ πιστότερος
[1, 111]   οὐ πολὺ μετήλλαξεν, ὥς φησι  Φλέγων   ἐν τῷ Περὶ μακροβίων βιοὺς
[1, 98]   ἴσθι· ἂν ὁμολογήσῃς, διατήρει·  λόγων   ἀπορρήτων ἐκφορὰν μὴ ποιοῦ· μὴ
[1, 84]   Ἐπ' ἀγαθῷ μέντοι τῇ τῶν  λόγων   ἰσχύϊ προσεχρῆτο. Ὅθεν καὶ Δημόδοκος
[1, 108]   Ἔφασκε δὲ μὴ ἐκ τῶν  λόγων   τὰ πράγματα ἀλλ' ἐκ τῶν
[1, 108]   ζητεῖν· οὐ γὰρ ἕνεκα τῶν  λόγων   τὰ πράγματα συντελεῖσθαι, ἀλλ' ἕνεκα
[1, 91]   τὸ πλέον μέρος ἐν βροτοῖσι  λόγων   τε πλῆθος· ἀλλ' καιρὸς
[1, 83]   συνιδόντα καταπλαγῆναι τὸ> μέχρι καὶ  ἀλόγων   διατείνειν αὐτῶν τὴν εὐθένιαν. Καὶ
[1, 58]   μὲν λόγον εἴδωλον εἶναι τῶν  ἔργων·   βασιλέα δὲ τὸν ἰσχυρότατον τῇ
[1, 114]   καὶ Λακεδαιμονίοις προείποι τὴν ὑπ'  Ἀρκάδων   ἅλωσιν προσποιηθῆναί τε πολλάκις ἀναβεβιωκέναι.
[1, 115]   προειπεῖν τὴν Λακεδαιμονίων ἧτταν ὑπ'  Ἀρκάδων,   καθάπερ προείρηται· καὶ δὴ καὶ
[1, 62]   εἰκόνος αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τάδε·  Μήδων   ἄδικον παύσασ' ὕβριν, ἥδε Σόλωνα
[1, 82]   τρίπους· καὶ Βίας  ἰδὼν   ἔφη τὸν Ἀπόλλω σοφὸν εἶναι,
[1, 96]   κατά τινα ἑορτὴν ἐπιχώριον κεκοσμημένας  ἰδὼν   τὰς γυναῖκας πάντα ἀφείλετο τὸν
[1, 73]   Εἰ δ' πατὴρ στεφανοῦχον  ἰδὼν   τέκνον ἤμυσεν ἡσθείς, οὐ νεμεσητόν·
[1, 80]   ξεῖνος ἐφείσατο μείζονος οἴκου δράξασθαι,  παίδων   κληδόνα συνθέμενος. Τὴν δ' ὀλίγην
[1, 94]   Κυψέλου Κορίνθιος ἀπὸ τοῦ τῶν  Ἡρακλειδῶν   γένους. Οὗτος γήμας Λυσίδην, ἣν
[1, 94]   ἔγκυον οὖσαν ἀπέκτεινε, πεισθεὶς διαβολαῖς  παλλακίδων,   ἃς ὕστερον ἔκαυσε. Τόν τε
[1, 22]   μητρὸς δὲ Κλεοβουλίνης, ἐκ τῶν  Θηλιδῶν,   οἵ εἰσι Φοίνικες, εὐγενέστατοι τῶν
[1, 56]   Τρίβωνες ἐκλιπόντες οἴχονται κρόκας. Ὅπερ  συνιδὼν   Σόλων μετρίως αὐτοὺς ἀπεδέξατο.
[1, 53]   προσῆκόν μοι, γένους ὄντι τῶν  Κοδριδῶν.   Ἀνέλαβον γὰρ ἐγὼ ὀμόσαντες
[1, 64]   Σὺ δὲ εἰ μὲν μέλλεις  ἐκποδὼν   ἅπαντας ποιήσεσθαι, οὐκ ἂν φθάνοις.
[1, 64]   ἔτι τοι δεινός, μηδὲ σὺ  ἐκποδών   τινα ποιοῦ. Σόλων Ἐπιμενίδῃ. Οὔτε
[1, 65]   ξυνὸν ἔβλαπτον, οἳ οὐκ ἐγένοντο  ἐμποδὼν   Πεισιστράτῳ ἐπιθέσθαι τυραννίδι. Οὐδ' ἐγὼ
[1, 67]   Ἀφίξομαι δ' οὖν παρὰ σέ,  σπεύδων   τοι ξένος γενέσθαι. ~ΧΙΛΩΝ. Χίλων
[1, 105]   ὧδε· Ἀνάχαρσις Κροίσῳ. Ἐγώ, βασιλεῦ  Λυδῶν,   ἀφῖγμαι εἰς τὴν τῶν Ἑλλήνων,
[1, 122]   εἰδέναι· ἅσσα δ' ἂν ἐπιλέγῃ  θεολογέων·   τὰ ἄλλα χρὴ νοέειν· ἅπαντα
[1, 116]   Θεόπομπος πρῶτον περὶ φύσεως καὶ  θεῶν   {Ἕλλησι} γράψαι. Πολλὰ δὲ καὶ
[1, 90]   μένος στάλας; ἅπαντα γάρ ἐστι  θεῶν   ἥσσω· λίθον δὲ καὶ βρότεοι
[1, 88]   γὰρ ἐμφαίνει. Φρόνησιν ἀγάπα. ~Περὶ  θεῶν   λέγε ὡς εἰσίν. Ἀνάξιον ἄνδρα
[1, 112]   Ἀθηναίοις τὸ ἱερὸν τῶν Σεμνῶν  θεῶν,   ὥς φησι Λόβων Ἀργεῖος
[1, 58]   ἐξ ἄστεως, οὔτε μετὰ τῶν  πεδιέων,   ἀλλ' οὐδὲ μετὰ τῶν παράλων
[1, 28]   νεανίσκους βόλον ἀγοράσαι παρὰ Μιλησίων  ἁλιέων.   Ἀνασπασθέντος δὲ τοῦ τρίποδος ἀμφισβήτησις
[1, 27]   φανερὰ τὸν εὑρεθέντα ὑπὸ τῶν  ἁλιέων   καὶ διαπεμφθέντα τοῖς σοφοῖς ὑπὸ
[1, 82]   τοῦ τρίποδος εὑρεθέντος ὑπὸ τῶν  ἁλιέων,   τοῦ χαλκοῦ, ἐπιγραφὴν ἔχοντος Τῷ
[1, 60]   γὰρ ἄτερ νούσων τε καὶ  ἀργαλέων   μελεδωνέων Ἐξηκονταέτη μοῖρα κίχοι θανάτου,
[1, 44]   Σόλων, ἢν ἐπιτρέπῃς. ~Σὺ μέντοι  χωροφιλέων   ὀλίγα φοιτέεις ἐς Ἰωνίην, οὐδέ
[1, 88]   Βίας ἐγένετο Τευτάμεω, οὗ  πλέων   λόγος τῶν ἄλλων. Καὶ
[1, 86]   χεῖρον, ἔφη, μεταβολὴν εὐγενῶς ἐνεγκεῖν.  Συμπλέων   ποτὲ ἀσεβέσι, χειμαζομένης τῆς νεὼς
[1, 52]   διὰ ταῦτα κακὴν ἔσχετε δουλοσύνην.  Ὑμέων   δ' εἷς μὲν ἕκαστος ἀλώπεκος
[1, 44]   οἶκον ποιέεσθαι παρὰ τοῖς ἀποίκοις  ὑμέων·   καὶ γὰρ ἐνθαῦτά τοι δεινὸν
[1, 44]   Ἀσίην. Θαλῆς Σόλωνι Ὑπαποστὰς ἐξ  Ἀθηνέων   δοκέεις ἄν μοι ἁρμοδιώτατα ἐν
[1, 44]   δὲ εἰ προσηνέστερόν τοι τὸ  Πριηνέων   ἄστυ, κεῖθι οἰκέειν, καὶ αὐτοὶ
[1, 60]   ἄτερ νούσων τε καὶ ἀργαλέων  μελεδωνέων   Ἐξηκονταέτη μοῖρα κίχοι θανάτου, ~ἐπιτιμῶντα
[1, 46]   ἀμφισβητουμένης ὑπό τε Ἀθηναίων καὶ  Μεγαρέων   καὶ πολλάκις τῶν Ἀθηναίων ἐπταικότων
[1, 122]   Εὖ θνήσκοις ὅταν τοι τὸ  χρεὼν   ἥκῃ. Νοῦσός με καταλελάβηκε δεδεγμένον
[1, 60]   ἐν τῷ Περὶ τῶν φιλοσόφων  αἱρέσεων,   τάδε· καλοκἀγαθίαν ὅρκου πιστοτέραν ἔχε.
[1, 100]   τὴν αἰσυμνητίην· τοὺς ἐξόχους τῶν  πολιτέων   ἐξαίρειν, ἤν τέ τις ἐχθρός
[1, 43]   ἥδιον, ἐθέλω γενέσθαι λεσχηνώτης περὶ  ὁτέων   γράφεις· καὶ ἢν κελεύῃς, παρὰ
[1, 112]   Περὶ ὁμωνύμων ποιητῶν τε καὶ  συγγραφέων   διελέγχειν πειρᾶται τὴν ἐπιστολὴν ὡς
[1, 121]   τις σοφὸς ὄντως, καὶ  ζῶν   ἐστιν ὄνησις, χὤταν μηκέθ' ὑπάρχῃ.
[1, 109]   μετὰ ταῦτα ἐζήτει τὸ πρόβατον,  νομίζων   ἐπ' ὀλίγον κεκοιμῆσθαι. Ὡς δὲ
[1, 81]   πέπεισμαι τὸν Ἀλυάττεω παῖδα τῶν  βασιλήων   πολυχρυσότατον πέλειν. Οὐδέν τε πλέον
[1, 71]   φανεράν· ἐν δὲ χρυσῷ ἀνδρῶν  ἀγαθῶν   τε κακῶν τε νοῦς ἔδωκ'
[1, 60]   κτήσῃ μὴ ἀποδοκίμαζε. Ἄρχε πρῶτον  μαθὼν   ἄρχεσθαι. Συμβούλευε μὴ τὰ ἥδιστα,
[1, 83]   ἔδειξε τῷ ἀνθρώπῳ· καὶ τέλος  μαθὼν   Ἀλυάττης εἰρήνην ἐσπείσατο πρὸς
[1, 54]   ὁποίαν τινὰ ἐγὼ καταστήσομαι. Ἐπεὶ  μαθὼν   τάχ' ἂν ἠνέσχου καθισταμένου, οὐδ'
[1, 103]   τιμῶσιν ἐπὶ τῷ τύπτειν ἀλλήλους.  Μαθὼν   τέτταρας δακτύλους εἶναι τὸ πάχος
[1, 71]   Κυθήρων τῆς νήσου τῆς Λακωνικῆς.  Καταμαθὼν   γὰρ τὴν φύσιν αὐτῆς, Εἴθε,
[1, 50]   Ἤδη δὲ αὐτοῦ κρατοῦντος οὐ  πείθων   ἔθηκε τὰ ὅπλα πρὸ τοῦ
[1, 110]   καλοῦντες τὸν Ἐπιμενίδην. Καὶ ὃς  ἐλθὼν   Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν
[1, 27]   καθηγήσατο, πλὴν ὅτι εἰς Αἴγυπτον  ἐλθὼν   τοῖς ἱερεῦσι συνδιέτριψεν. δὲ
[1, 67]   τυραννεῖν αὐτὸς οὐκ ἀξιώσας, νῦν  ἐπανελθὼν   ἀρεσκοίμην οἷς σὺ πράσσεις. Σόλων
[1, 111]   ἐποιήσατο Κνωσίων καὶ Ἀθηναίων. Καὶ  ἐπανελθὼν   ἐπ' οἴκου μετ' οὐ πολὺ
[1, 66]   εἶτα δὲ ἑαυτῷ τραύματα ποιήσας,  παρελθὼν   ἐφ' ἡλιαίαν ἐβόα φάμενος πεπονθέναι
[1, 101]   υἱός, ἀδελφὸς δὲ Καδουίδα τοῦ  Σκυθῶν   βασιλέως, μητρὸς δὲ Ἑλληνίδος· διὸ
[1, 101]   τὸ παρρησιαστὴς εἶναι, τὴν ἀπὸ  Σκυθῶν   ῥῆσιν. Λέγει δὲ αὐτὸν Σωσικράτης
[1, 120]   γῆν· οὐ ψεύδομαι ὧδ' ἀγορεύων.  Ἴων   δ' Χῖός φησιν περὶ
[1, 80]   τὴν κατὰ σαυτὸν ἔλα. Ταῦτ'  ἀΐων   ξεῖνος ἐφείσατο μείζονος οἴκου
[1, 83]   αὐτὸν ἀναθεῖναι, ἐπεὶ ἀπόγονος ἦν  Θηβαίων   ἀποικίαν εἰς Πριήνην στειλάντων, ὥσπερ
[1, 26]   ῥᾷον εἶναι πλουτεῖν, φορᾶς μελλούσης  ἐλαιῶν   ἔσεσθαι, προνοήσας ἐμισθώσατο τὰ ἐλαιουργεῖα
[1, 76]   πέλεκυν ἐμβαλὼν ἀνέλοι. Τῶν δὲ  Κυμαίων   πεμψάντων τὸν φονέα τῷ Πιττακῷ,
[1, 110]   εὑρεῖν κατὰ τοὺς δήμους τῶν  Ἀθηναίων   βωμοὺς ἀνωνύμους, ὑπόμνημα τῆς τότε
[1, 74]   καὶ Μυτιληναίων ἐστρατήγει μὲν αὐτός,  Ἀθηναίων   δὲ Φρύνων παγκρατιαστὴς Ὀλυμπιονίκης. Συνέθετο
[1, 51]   ἐκάλεσεν· ὀλίγους τέ τινας τῶν  Ἀθηναίων   ἐγκατῴκισεν, οἳ τῷ χρόνῳ τὴν
[1, 48]   χρηματισμοὺς ἐγκεχαραγμένους, ὅπερ ἦν ἴδιον  Ἀθηναίων.   Ἔνιοι δέ φασι καὶ ἐγγράψαι
[1, 46]   καὶ Μεγαρέων καὶ πολλάκις τῶν  Ἀθηναίων   ἐπταικότων ἐν τοῖς πολέμοις καὶ
[1, 31]   τρίποδα. Φανόδικος δὲ περὶ τὴν  Ἀθηναίων   θάλασσαν εὑρεθῆναι καὶ ἀνενεχθέντα εἰς
[1, 48]   νῆας- στῆσε δ' ἄγων ἵν'  Ἀθηναίων   ἵσταντο φάλαγγες. ~Τοῦ δὴ λοιποῦ
[1, 111]   καὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο Κνωσίων καὶ  Ἀθηναίων.   Καὶ ἐπανελθὼν ἐπ' οἴκου μετ'
[1, 46]   αὐτοῦ {Σαλαμῖνος} ἀμφισβητουμένης ὑπό τε  Ἀθηναίων   καὶ Μεγαρέων καὶ πολλάκις τῶν
[1, 74]   περὶ τῆς Ἀχιλείτιδος χώρας μαχομένων  Ἀθηναίων   καὶ Μυτιληναίων ἐστρατήγει μὲν αὐτός,
[1, 72]   καταστρεψάμενος τὴν νῆσον, φρουρὸν ἐγκατέστησεν  Ἀθηναίων,   καὶ πάμπολλα τοὺς Λακεδαιμονίους κακὰ
[1, 66]   διάφορος τῶν ἄλλων τις  Ἀθηναίων   ὅτῳ μὴ ἀρέσκει τυραννίς. Εἴτε
[1, 61]   τὰ περὶ Σαλαμῖνος καὶ τῆς  Ἀθηναίων   πολιτείας ἔπη πεντακισχίλια, καὶ ἰάμβους
[1, 47]   ἐλεγεῖα τὰ μάλιστα καθαψάμενα τῶν  Ἀθηναίων   τάδε. Εἴην δὴ τότ' ἐγὼ
[1, 53]   ῥητὰ γέρα. Ἀπάγει δὲ ἕκαστος  Ἀθηναίων   τοῦ αὐτοῦ κλήρου δεκάτην, οὐκ
[1, 74]   Ἀχιλείτιδος χώρας μαχομένων Ἀθηναίων καὶ  Μυτιληναίων   ἐστρατήγει μὲν αὐτός, Ἀθηναίων δὲ
[1, 100]   τοὺς ὑπερφυέας τῶν ἀσταχύων ῥάβδῳ  παίων   ἀπεθέριζον, ὁμαρτέοντος ἐκείνου. Καί σοι
[1, 111]   φησι Φλέγων ἐν τῷ Περὶ  μακροβίων   βιοὺς ἔτη ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα
[1, 80]   ἤγετο νύμφην, οὕτω καὶ σύ,  Δίων,   τὴν κατὰ σαυτὸν ἔλα. ~Δοκεῖ
[1, 32]   ὅτι περιμάχητος ἔσται. Χρόνῳ δὲ  Λεβεδίων   τινῶν αὐτόθι γρῖπον ὠνησαμένων καταληφθῆναι
[1, 67]   τυραννοῦντος βιαίως Πεισιστράτου. Ἀλλὰ καὶ  ἡδίων   ἡμῖν βιοτὴ ἔνθα πᾶσι
[1, 43]   Ἰώνων μέλλειν λόγους ἀμφὶ τῶν  θείων   χρημάτων ἐς τοὺς Ἕλληνας φαίνειν.
[1, 116]   Περιλάῳ συμβουλεῦσαι ἐξοικῆσαι μετὰ τῶν  οἰκείων·   καὶ τὸν μὴ πεισθῆναι, Μεσσήνην
[1, 78]   δυσχερῆ, προνοῆσαι ὅπως μὴ γένηται·  ἀνδρείων   δέ, γενόμενα εὖ θέσθαι.
[1, 114]   κενοῦσθαι ἀποκρίσει μηδὲ ὀφθῆναί ποτε  ἐσθίων.   Μέμνηται αὐτοῦ καὶ Τίμαιος ἐν
[1, 95]   ἱκετεύσαντες τὴν Ἥραν ὑπὸ τῶν  Σαμίων   διεσώθησαν. Καὶ ὃς ἀθυμήσας ἐτελεύτησεν,
[1, 90]   δένδρεα μακρὰ τεθήλῃ, ~Ἠέλιός τ'  ἀνιὼν   λάμπῃ, λαμπρά τε σελήνη, καὶ
[1, 115]   Διός· Κρησί τε προειπεῖν τὴν  Λακεδαιμονίων   ἧτταν ὑπ' Ἀρκάδων, καθάπερ προείρηται·
[1, 72]   Δημάρατος μὲν γὰρ φυγὰς ὢν  Λακεδαιμονίων   Ξέρξῃ συνεβούλευσε τὰς ναῦς συνέχειν
[1, 104]   αὐτοῦ ταῖς εἰκόσι· γλώσσης, γαστρός,  αἰδοίων   κρατεῖν. Ἐρωτηθεὶς εἰ εἰσὶν ἐν
[1, 104]   οὐδὲ ἄμπελοι. Ἐρωτηθεὶς τίνα τῶν  πλοίων   εἰσὶν ἀσφαλέστερα, ἔφη, Τὰ νενεωλκημένα.
[1, 92]   γὰρ παροινεῖν. Γαμεῖν ἐκ τῶν  ὁμοίων·   ἂν γὰρ ἐκ τῶν κρειττόνων
[1, 87]   τὸν ἕτερον φίλον. Ἐρωτηθεὶς τί  ποιῶν   ἄνθρωπος τέρπεται, ἔφη, Κερδαίνων. Ἔλεγέ
[1, 62]   ἐν τοῖς Χείρωσί φησιν, αὐτὸν  ποιῶν   λέγοντα· Οἰκῶ δὲ νῆσον, ὡς
[1, 69]   πυθέσθαι, Ζεὺς τί εἴη  ποιῶν·   τὸν δὲ φάναι, Τὰ μὲν
[1, 33]   περὶ Σωκράτους. Ἔφασκε γάρ, φασί,  τριῶν   τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν τῇ
[1, 86]   ψυχῆς τὸ τῶν ἀδυνάτων ἐρᾶν,  ἀλλοτρίων   δὲ κακῶν ἀμνημόνευτον εἶναι. Ἐρωτηθεὶς
[1, 92]   Γυναικὶ μὴ φιλοφρονεῖσθαι, μηδὲ μάχεσθαι,  ἀλλοτρίων   παρόντων· τὸ μὲν γὰρ ἄνοιαν,
[1, 94]   Μέλισσαν ἐκάλει, τὴν Προκλέους τοῦ  Ἐπιδαυρίων   τυράννου καὶ Ἐρισθενείας τῆς Ἀριστοκράτους
[1, 29]   τὴν φιάλην τοῦ Βαθυκλέους παῖς  Θυρίων   ἐκαλεῖτο, καθά φησιν Ἔλευσις ἐν
[1, 28]   τινας νεανίσκους βόλον ἀγοράσαι παρὰ  Μιλησίων   ἁλιέων. Ἀνασπασθέντος δὲ τοῦ τρίποδος
[1, 27]   Συνεβίω δὲ καὶ Θρασυβούλῳ τῷ  Μιλησίων   τυράννῳ, καθά φησι Μινύης. Τὰ
[1, 31]   φασιν ὑπὸ Περιάνδρου Θρασυβούλῳ τῷ  Μιλησίων   τυράννῳ πλοῖον ἔμφορτον ἀποσταλῆναι· τοῦ
[1, 95]   ξένον φησὶν εἶναι Θρασυβούλῳ τῷ  Μιλησίων   τυράννῳ. ~Φησὶ δὲ Ἀρίστιππος ἐν
[1, 27]   σοφοῖς ὑπὸ τοῦ δήμου τῶν  Μιλησίων.   ~Φασὶ γὰρ Ἰωνικούς τινας νεανίσκους
[1, 37]   ἀνακοπτομένων τῶν ῥευμάτων ὑπὸ τῶν  ἐτησίων   ἐναντίων ὄντων. Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος
[1, 109]   Κἀκεῖ δὲ εἰς τὴν ἑαυτοῦ  εἰσιὼν   οἰκίαν περιέτυχε τοῖς πυνθανομένοις τίς
[1, 112]   ~Συνέγραψε δὲ καὶ καταλογάδην περὶ  θυσιῶν   καὶ τῆς ἐν Κρήτῃ πολιτείας
[1, 111]   φιλίαν δὲ καὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο  Κνωσίων   καὶ Ἀθηναίων. Καὶ ἐπανελθὼν ἐπ'
[1, 37]   τῶν ῥευμάτων ὑπὸ τῶν ἐτησίων  ἐναντίων   ὄντων. Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος ἐν
[1, 24]   καὶ τοῦ ἠλέκτρου. Παρά τε  Αἰγυπτίων   γεωμετρεῖν μαθόντα φησὶ Παμφίλη πρῶτον
[1, 98]   Ὀλυμπιάδα, καὶ ἐτυράννησεν ἔτη τετταράκοντα.  Σωτίων   δὲ καὶ Ἡρακλείδης καὶ Παμφίλη
[1, 72]   Ὕστερόν τε Νικίας ἐπὶ τῶν  Πελοποννησιακῶν   καταστρεψάμενος τὴν νῆσον, φρουρὸν ἐγκατέστησεν
[1, 114]   Ἀθηναίοις ἀγνοεῖν φάναι αὐτοὺς ὅσων  κακῶν   αἴτιον ἔσται τοῦτο τὸ χωρίον
[1, 86]   τῶν ἀδυνάτων ἐρᾶν, ἀλλοτρίων δὲ  κακῶν   ἀμνημόνευτον εἶναι. Ἐρωτηθεὶς τί δυσχερές,
[1, 71]   δὲ χρυσῷ ἀνδρῶν ἀγαθῶν τε  κακῶν   τε νοῦς ἔδωκ' ἔλεγχον. Φασὶ
[1, 115]   λόγιον, ὥς φησι Σωσίβιος  Λάκων.   Γεγόνασι δὲ καὶ Ἐπιμενίδαι ἄλλοι
[1, 29]   ἀριστεῖον δὶς λαβών. δὲ  περιενεγκὼν   τὴν φιάλην τοῦ Βαθυκλέους παῖς
[1, 100]   δάμαρτος τὸ ἄγος· τὺ δὲ  ἑκὼν   τῷ παιδί με ἄπο θυμοῦ
[1, 36]   αὐτὸν εἰ λάθοι θεοὺς ἄνθρωπος  ἀδικῶν·   Ἀλλ' οὐδὲ διανοούμενος, ἔφη. Πρὸς
[1, 29]   Ἀλέξων Μύνδιος ἐν ἐνάτῳ  Μυθικῶν.   Εὔδοξος δ' Κνίδιος καὶ
[1, 46]   πρὸς τοὺς Μεγαρέας ἐπολέμησαν καὶ  ἐνίκων   διὰ Σόλωνα. ~Ἦν δὲ τὰ
[1, 57]   ὥς φησι Διευχίδας ἐν πέμπτῳ  Μεγαρικῶν.   Ἦν δὲ μάλιστα τὰ ἔπη
[1, 102]   παραγενόμενος εἰς τὴν Σκυθίαν καὶ  δοκῶν   τὰ νόμιμα παραλύειν τῆς πατρίδος
[1, 94]   ἄφρονα. Χρόνῳ δὴ ὑπ' ὀργῆς  βαλὼν   ὑποβάθρῳ λακτίσας τὴν γυναῖκα
[1, 76]   ἐν Κύμῃ χαλκεύς τις πέλεκυν  ἐμβαλὼν   ἀνέλοι. Τῶν δὲ Κυμαίων πεμψάντων
[1, 50]   γίγνεται ἀστεροπῆς· ἀνδρῶν δ' ἐκ  μεγάλων   πόλις ὄλλυται· ἐς δὲ μονάρχου
[1, 58]   πεδιέων, ἀλλ' οὐδὲ μετὰ τῶν  παράλων   ἐτάχθη. Ἔλεγε δὲ τὸν μὲν
[1, 102]   ξένους ποιοῦνται. Ἔνθεν Ἀνάχαρσις  ἑλὼν   ἔφη νῦν αὐτὸν ἐν τῇ
[1, 117]   Ἔλκυσόν με τοίνυν, ἔφη, τῶν  σκελῶν   καὶ θὲς εἰς τὴν τῶν
[1, 35]   κεδνὸν αἱροῦ· βύσεις γὰρ ἀνδρῶν  κωτίλων   γλώσσας ἀπεραντολόγους. Φέρεται δὲ καὶ
[1, 54]   Ἢν δὲ ἀξιώσῃς τῶν ἐμῶν  φίλων   εἷς εἶναι, ἔσῃ ἀνὰ πρώτους·
[1, 70]   Ταχύτερον ἐπὶ τὰς ἀτυχίας τῶν  φίλων   ἐπὶ τὰς εὐτυχίας πορεύεσθαι.
[1, 29]   Μιλήσιός φασι τῶν Κροίσου τινὰ  φίλων   λαβεῖν παρὰ τοῦ βασιλέως ποτήριον
[1, 87]   φίλων· τῶν μὲν γὰρ  φίλων   πάντως ἐχθρὸν ἔσεσθαι τὸν ἕτερον,
[1, 37]   εὔπορος, τὴν δὲ φύσιν εὐπαίδευτος.  Φίλων   παρόντων καὶ ἀπόντων μεμνῆσθαί φησι·
[1, 92]   ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν μὲν  φίλων   τὸν ψόγον, τῶν δὲ ἐχθρῶν
[1, 87]   ἔλεγε δικάζειν μεταξὺ ἐχθρῶν  φίλων·   τῶν μὲν γὰρ φίλων πάντως
[1, 68]   σπεύδων τοι ξένος γενέσθαι. ~ΧΙΛΩΝ.  Χίλων   Δαμαγήτου Λακεδαιμόνιος. Οὗτος ἐποίησεν ἐλεγεῖα
[1, 73]   ἐπιγέγραπται τόδε· τόνδε δοριστέφανος Σπάρτα  Χίλων'   ἐφύτευσεν, ὃς τῶν ἑπτὰ σοφῶν
[1, 73]   Ἔστιν αὐτοῦ καὶ ἐπιστόλιον τόδε·  Χίλων   Περιάνδρῳ Ἐπιστέλλεις ἐμὶν ἐκστρατείαν ἐπὶ
[1, 41]   εἶναι, ὡς ἐκεῖνο· Ἦν Λακεδαιμόνιος  Χίλων   σοφός, ὃς τάδ' ἔλεξε· μηδὲν
[1, 68]   σέ, σπεύδων τοι ξένος γενέσθαι.  ~ΧΙΛΩΝ.   Χίλων Δαμαγήτου Λακεδαιμόνιος. Οὗτος ἐποίησεν
[1, 55]   καὶ ἀνὰ λόγον ἐπὶ τῶν  ἄλλων·   ἀπειρόκαλον γὰρ τὸ ἐξαίρειν τὰς
[1, 88]   οὗ πλέων λόγος τῶν  ἄλλων.   Καὶ οἱ Πριηνεῖς δὲ αὐτῷ
[1, 88]   σοφίαν· βεβαιότερον γὰρ τοῦτο τῶν  ἄλλων   κτημάτων. Μέμνηται τοῦ Βίαντος καὶ
[1, 66]   οὐ μᾶλλον διάφορος τῶν  ἄλλων   τις Ἀθηναίων ὅτῳ μὴ ἀρέσκει
[1, 32]   πρὸς τοὺς Κῴους πολεμοῦσι. Καὶ  πολλῶν   ἑκατέρωθεν πιπτόντων ἐκπίπτει χρησμὸς δοῦναι
[1, 107]   Ἱππῶναξ εἰπών· καὶ Μύσων ὃν  Ὡπόλλων   ἀνεῖπεν ἀνδρῶν σωφρονέστατον πάντων. Ἀριστόξενος
[1, 55]   τῆς πατρίδος. ~Ταῦτα μὲν Πεισίστρατος.  Σόλων   δὲ ὅρον ἀνθρωπίνου βίου φησὶν
[1, 45]   αὐτοὶ παρὰ σὲ οἰκήσομεν. ~ΣΟΛΩΝ.  Σόλων   Ἐξηκεστίδου Σαλαμίνιος πρῶτον μὲν τὴν
[1, 64]   μηδὲ σὺ ἐκποδών τινα ποιοῦ.  Σόλων   Ἐπιμενίδῃ. Οὔτε οἱ ἐμοὶ θεσμοὶ
[1, 65]   ἐμαρτυράμην· πατρίς, οὗτος μὲν  Σόλων   ἕτοιμός τοι καὶ λόγῳ καὶ
[1, 43]   πλώσαιμεν. Ἥξει γὰρ καὶ  Σόλων,   ἢν ἐπιτρέπῃς. ~Σὺ μέντοι χωροφιλέων
[1, 67]   ἐπανελθὼν ἀρεσκοίμην οἷς σὺ πράσσεις.  Σόλων   Κροίσῳ. Ἄγαμαί σε τῆς περὶ
[1, 56]   οἴχονται κρόκας. Ὅπερ συνιδὼν  Σόλων   μετρίως αὐτοὺς ἀπεδέξατο. Κάλλιστον δὲ
[1, 43]   φρενήρεες εἴημεν ἐγώ τε καὶ  Σόλων   Ἀθηναῖος, εἰ πλώσαντες μὲν
[1, 57]   ἄρχεσθαι τὸν ἐχόμενον. Μᾶλλον οὖν  Σόλων   Ὅμηρον ἐφώτισεν Πεισίστρατος, ὥς
[1, 66]   νῦν ξύμπαντες ἑνὶ δουλεύουσι Πεισιστράτῳ.  Σόλων   Πεισιστράτῳ. Πιστεύω μηδὲν κακὸν ἐκ
[1, 64]   δὲ αὐτοῦ καὶ ἐπιστολαὶ αἵδε·  ~Σόλων   Περιάνδρῳ Ἐπαγγέλλεις μοι πολλούς τοι
[1, 45]   καὶ αὐτοὶ παρὰ σὲ οἰκήσομεν.  ~ΣΟΛΩΝ.   Σόλων Ἐξηκεστίδου Σαλαμίνιος πρῶτον μὲν
[1, 58]   καὶ τὰ ἑξῆς. ~Πρῶτος δὲ  Σόλων   τὴν τριακάδα ἔνην καὶ νέαν
[1, 40]   κἀκείνων ἐπιμνησθῆναι λόγοι φέρονται τοιοῦτοι.  Δάμων   Κυρηναῖος, γεγραφὼς Περὶ τῶν
[1, 54]   ἐχθρῶν. Ἢν δὲ ἀξιώσῃς τῶν  ἐμῶν   φίλων εἷς εἶναι, ἔσῃ ἀνὰ
[1, 54]   εἴτε ἄλλως Ἀθήνησιν οἰκεῖν, ἐπιτετράψεται.  Ἡμῶν   δὲ εἵνεκα μὴ ἐστέρησο τῆς
[1, 102]   Ἑλληνικὰς ἐπιτελοῦντα διαχρησθῆναι. Καὶ ἔστιν  ἡμῶν   εἰς αὐτόν· ~Ἐς Σκυθίην Ἀνάχαρσις
[1, 97]   γῆ Περίανδρον ἔχει. Ἔστι καὶ  ἡμῶν·   Μή ποτε λυπήσῃ σε τὸ
[1, 120]   εἶδε καὶ ἐξέμαθεν. Ἔστι καὶ  ἡμῶν   οὕτως ἔχον τῷ μέτρῳ τῷ
[1, 72]   δὲ καὶ εἰς τοῦτον ἐπίγραμμα  ἡμῶν·   ~Φωσφόρε, σοί, Πολύδευκες, ἔχω χάριν,
[1, 48]   ἕω βλέποντας καὶ ἀπὸ τῶν  δήμων   τοὺς χρηματισμοὺς ἐγκεχαραγμένους, ὅπερ ἦν
[1, 37]   ἐπιτιμῶμεν, αὐτοὶ μὴ δρῶμεν· ~Τίς  εὐδαίμων,   τὸ μὲν σῶμα ὑγιής,
[1, 50]   ὑπ' αὐτοῦ, Τίς σοι δοκεῖ  εὐδαίμων;   Τέλλος, ἔφη, Ἀθηναῖος καὶ Κλέοβις
[1, 63]   καὶ περὶ πάντων τῶν τελευτησάντων  ἐλλογίμων   διείλεγμαι παντὶ μέτρῳ καὶ ῥυθμῷ,
[1, 101]   τῶν τε παρὰ τοῖς Σκύθαις  νομίμων   καὶ τῶν παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[1, 118]   τῷ Περὶ Πυθαγόρου καὶ τῶν  γνωρίμων   αὐτοῦ φησι νοσήσαντα αὐτὸν ὑπὸ
[1, 34]   Οἶδε δ' αὐτὸν ἀστρονομούμενον καὶ  Τίμων,   καὶ ἐν τοῖς Σίλλοις ἐπαινεῖ
[1, 103]   γένοιτό τις φιλοπότης, Εἰ πρὸ  ὀφθαλμῶν,   εἶπεν, ἔχοι τὰς τῶν μεθυόντων
[1, 79]   ἐλεγεῖα ἔπη ἑξακόσια, καὶ ὑπὲρ  νόμων   καταλογάδην τοῖς πολίταις. Ἤκμαζε μὲν
[1, 59]   ταῖς ψήφοις ταῖς ἐπὶ τῶν  λογισμῶν.   Καὶ γὰρ ἐκείνων ἑκάστην ποτὲ
[1, 99]   δαμοτικώτατα. Πεύθομαι ὡς πέρυτι ἐγένετο  ὑμῶν   ἁλία παρὰ τὸν Λυδὸν ἐς
[1, 112]   Μάγνης ἐν τοῖς Περὶ  ὁμωνύμων   ποιητῶν τε καὶ συγγραφέων διελέγχειν
[1, 56]   κἀκεῖνο· τὸν ἐπίτροπον τῇ τῶν  ὀρφανῶν   μητρὶ μὴ συνοικεῖν, μηδ' ἐπιτροπεύειν,
[1, 56]   ὃν οὐσία ἔρχεται τῶν  ὀρφανῶν   τελευτησάντων. ~Κἀκεῖνο· δακτυλιογλύφῳ μὴ ἐξεῖναι
[1, 32]   δὲ Λεβεδίων τινῶν αὐτόθι γρῖπον  ὠνησαμένων   καταληφθῆναι καὶ τὸν τρίποδα, μαχομένων
[1, 46]   ἐπταικότων ἐν τοῖς πολέμοις καὶ  ψηφισαμένων   εἴ τις ἔτι συμβουλεύσοι περὶ
[1, 49]   μὴ συνιέντων, ἀνδρειότερος δὲ τῶν  ἐπισταμένων   μέν, διὰ δέος δὲ σιωπώντων.
[1, 35]   πάντων πρεσβύτατον σοφίῃ. ~Τῶν τε  ᾀδομένων   αὐτοῦ εἶναι τάδε· Οὔ τι
[1, 61]   μοῖρα κίχοι θανάτου. Τῶν δὲ  ᾀδομένων   αὐτοῦ ἐστι τάδε· Πεφυλαγμένος ἄνδρα
[1, 85]   εἰς ἔπη δισχίλια. Τῶν δὲ  ᾀδομένων   αὐτοῦ εὐδοκίμησε τάδε· Ἀστοῖσιν ἄρεσκε
[1, 78]   ἐπιδεξιότητα, ἑταιρίαν, ἐπιμέλειαν. Τῶν δὲ  ᾀδομένων   αὐτοῦ μάλιστα εὐδοκίμησε τάδε· Ἔχοντα
[1, 71]   πείθεσθαι. Ἠρεμίᾳ χρῆσθαι. ~Τῶν δὲ  ᾀδομένων   αὐτοῦ μάλιστα εὐδοκίμησεν ἐκεῖνο· Ἐν
[1, 91]   δ' ἐνιαυτός. Τῶν δὲ  ᾀδομένων   εὐδοκίμησεν αὐτοῦ τάδε· Ἀμουσία τὸ
[1, 45]   ἀπορίαν ἐθήτευον. Ἑπτὰ δὴ ταλάντων  ὀφειλομένων   αὑτῷ πατρῴων συνεχώρησε πρῶτος καὶ
[1, 65]   ὅπλα εἶπον τῶν μὲν μὴ  αἰσθανομένων   Πεισίστρατον τυραννησείοντα εἶναι ξυνετώτερος, τῶν
[1, 37]   τέκνων. Τὸν Νεῖλον εἶπε πληθύειν  ἀνακοπτομένων   τῶν ῥευμάτων ὑπὸ τῶν ἐτησίων
[1, 74]   καὶ περὶ τῆς Ἀχιλείτιδος χώρας  μαχομένων   Ἀθηναίων καὶ Μυτιληναίων ἐστρατήγει μὲν
[1, 32]   ὠνησαμένων καταληφθῆναι καὶ τὸν τρίποδα,  μαχομένων   δὲ πρὸς τοὺς ἁλιέας γενέσθαι
[1, 23]   Εὔδημος ἐν τῇ Περὶ τῶν  ἀστρολογουμένων   ἱστορίᾳ· ὅθεν αὐτὸν καὶ Ξενοφάνης
[1, 86]   τῆς νεὼς κἀκείνων τοὺς θεοὺς  ἐπικαλουμένων,   Σιγᾶτε, ἔφη, μὴ αἴσθωνται ὑμᾶς
[1, 29]   Θαλῆς Ἐξαμύου Μιλήσιος Ἀπόλλωνι Δελφινίῳ  Ἑλλήνων   ἀριστεῖον δὶς λαβών. δὲ
[1, 105]   Λυδῶν, ἀφῖγμαι εἰς τὴν τῶν  Ἑλλήνων,   διδαχθησόμενος ἤθη τὰ τούτων καὶ
[1, 29]   ὅπως δῷ τῷ σοφωτάτῳ τῶν  Ἑλλήνων·   τὸν δὲ δοῦναι Θαλῇ. ~Καὶ
[1, 30]   ἆθλον ἀρετῆς τῷ σοφωτάτῳ τῶν  Ἑλλήνων   τρίποδα θεῖναι· κριθῆναι δὲ Ἀριστόδημον
[1, 53]   τρόπον. ~Πεισίστρατος Σόλωνι. Οὔτε μόνος  Ἑλλήνων   τυραννίδι ἐπεθέμην, οὔτε οὐ προσῆκόν
[1, 87]   τί ποιῶν ἄνθρωπος τέρπεται, ἔφη,  Κερδαίνων.   Ἔλεγέ τε τὸν βίον οὕτω
[1, 77]   τοῦ ποικίλου, ἔφη, ξύλου,  σημαίνων   τὸν νόμον. Ἔλεγε δὲ καὶ
[1, 80]   ἔστρεφον εὐρείῃ παῖδες ἐνὶ τριόδῳ.  Κείνων   ἔρχεο, φησί, μετ' ἴχνια. Χὠ
[1, 40]   ἑπτά- ἄξιον γὰρ ἐνταῦθα καθολικῶς  κἀκείνων   ἐπιμνησθῆναι λόγοι φέρονται τοιοῦτοι. Δάμων
[1, 86]   ποτὲ ἀσεβέσι, χειμαζομένης τῆς νεὼς  κἀκείνων   τοὺς θεοὺς ἐπικαλουμένων, Σιγᾶτε, ἔφη,
[1, 59]   ἐπὶ τῶν λογισμῶν. Καὶ γὰρ  ἐκείνων   ἑκάστην ποτὲ μὲν πλείω σημαίνειν,
[1, 55]   τὰς τούτων τιμάς, ἀλλὰ μόνων  ἐκείνων   τῶν ἐν πολέμοις τελευτησάντων, ὧν
[1, 44]   οὐδέ σε ποθὴ ἴσχει ἀνδρῶν  ξείνων·   ἀλλά, ὡς ἔλπομαι, ἑνὶ μούνῳ
[1, 53]   καὶ εἴ τι ἄλλο τῶν  κοινῶν   καὶ ἢν {ὁ} πόλεμος ἡμᾶς
[1, 71]   βίῳ· διστάζειν δὲ περὶ ἑνός.  Κρίνων   γάρ ποτε φίλῳ δίκην αὐτὸς
[1, 84]   τοῦτο αἰνίττεται λέγων· Ἢν τύχῃς  κρίνων   δικάζευ τὴν Πριηνίην δίκην. Καὶ
[1, 31]   θάλασσαν ναυαγήσαντος, ὕστερον εὑρεθῆναι πρός  τινων   ἁλιένω τὸν τρίποδα. Φανόδικος δὲ
[1, 32]   περιμάχητος ἔσται. Χρόνῳ δὲ Λεβεδίων  τινῶν   αὐτόθι γρῖπον ὠνησαμένων καταληφθῆναι καὶ
[1, 33]   τοῦτον ἀναφέρει τὸ λεγόμενον ὑπό  τινων   περὶ Σωκράτους. Ἔφασκε γάρ, φασί,
[1, 37]   αὐτοὺς προσδέχου καὶ παρὰ τῶν  τέκνων.   Τὸν Νεῖλον εἶπε πληθύειν ἀνακοπτομένων
[1, 112]   παρ' Ἀθηναίοις τὸ ἱερὸν τῶν  Σεμνῶν   θεῶν, ὥς φησι Λόβων
[1, 67]   γιγνώσκει. ~Καὶ σὲ φημὶ πάντων  τυράννων   εἶναι βέλτιστον. Ἐπανήκειν δέ μοι
[1, 73]   ἦμεν ἀνδρὶ μονάρχῳ, καὶ τῆνον  τυράννων   εὐδαιμονίζω ὅστις κα οἴκοι ἐξ
[1, 55]   ἐξαίρειν τὰς τούτων τιμάς, ἀλλὰ  μόνων   ἐκείνων τῶν ἐν πολέμοις τελευτησάντων,
[1, 27]   καὶ τὸν κόσμον ἔμψυχον καὶ  δαιμόνων   πλήρη. Τάς τε ὥρας τοῦ
[1, 118]   φιλολόγοις λέξις ἐπὶ τῶν  χειρόνων   τάττεται, οἱ δ' ἐπὶ τῶν
[1, 92]   ὁμοίων· ἂν γὰρ ἐκ τῶν  κρειττόνων   λάβῃς, φησί, δεσπότας κτήσῃ τοὺς
[1, 74]   ἐστρατήγει μὲν αὐτός, Ἀθηναίων δὲ  Φρύνων   παγκρατιαστὴς Ὀλυμπιονίκης. Συνέθετο δὴ μονομαχῆσαι
[1, 43]   Θαλῆς Φερεκύδει ~Πυνθάνομαί σε πρῶτον  Ἰώνων   μέλλειν λόγους ἀμφὶ τῶν θείων
[1, 33]   πρότερον λήξει νεῖκος Μερόπων καὶ  Ἰώνων,   πρὶν τρίποδα χρύσειον, ὃν Ἥφαιστος
[1, 29]   ἐν τῷ Περὶ Ἀχιλλέως καὶ  Ἀλέξων   Μύνδιος ἐν ἐνάτῳ Μυθικῶν.
[1, 102]   οἷόν τε, γενέσθαι. ~Καὶ  θεράπων   εἰσαγγείλας ἐκελεύσθη ὑπὸ τοῦ Σόλωνος
[1, 102]   ἐν κυνηγεσίῳ πρὸς τἀδελφοῦ τελευτᾷ,  εἰπὼν   διὰ μὲν τὸν λόγον ἐκ
[1, 75]   Κροίσου διδόντος χρήματα οὐκ ἐδέξατο,  εἰπὼν   ἔχειν ὧν ἐβούλετο διπλάσια· ἄπαιδος
[1, 107]   Μέμνηται δ' αὐτοῦ καὶ Ἱππῶναξ  εἰπών·   καὶ Μύσων ὃν Ὡπόλλων ἀνεῖπεν
[1, 29]   δὲ τῷ Διδυμεῖ Ἀπόλλωνι ἀπέστειλεν,  εἰπὼν   οὕτω κατὰ τὸν Καλλίμαχον Θαλῆς
[1, 50]   ὅπλα πρὸ τοῦ στρατηγείου καὶ  εἰπών,   πατρίς, βεβοήθηκά σοι καὶ
[1, 71]   μάλιστα παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐγένετο  προειπὼν   περὶ Κυθήρων τῆς νήσου τῆς
[1, 33]   τρόπον· Οὐ πρότερον λήξει νεῖκος  Μερόπων   καὶ Ἰώνων, πρὶν τρίποδα χρύσειον,
[1, 120]   ἐτύμως σοφὸς περὶ πάντων  ἀνθρώπων   γνώμας εἶδε καὶ ἐξέμαθεν. Ἔστι
[1, 62]   Οἰκῶ δὲ νῆσον, ὡς μὲν  ἀνθρώπων   λόγος, ἐσπαρμένος κατὰ πᾶσαν Αἴαντος
[1, 100]   ἀνδρὶ αἰσυμνήτῃ καὶ τῶν τις  ἑτάρων.   ~ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ. Ἀνάχαρσις Σκύθης Γνούρου
[1, 71]   βάσανον φανεράν· ἐν δὲ χρυσῷ  ἀνδρῶν   ἀγαθῶν τε κακῶν τε νοῦς
[1, 50]   δ' ἐκ λαμπρῆς γίγνεται ἀστεροπῆς·  ἀνδρῶν   δ' ἐκ μεγάλων πόλις ὄλλυται·
[1, 35]   τι κεδνὸν αἱροῦ· βύσεις γὰρ  ἀνδρῶν   κωτίλων γλώσσας ἀπεραντολόγους. Φέρεται δὲ
[1, 44]   Ἰωνίην, οὐδέ σε ποθὴ ἴσχει  ἀνδρῶν   ξείνων· ἀλλά, ὡς ἔλπομαι, ἑνὶ
[1, 78]   Θάλασσα. ~Ἕλεγέ τε συνετῶν μὲν  ἀνδρῶν,   πρὶν γενέσθαι τὰ δυσχερῆ, προνοῆσαι
[1, 107]   καὶ Μύσων ὃν Ὡπόλλων ἀνεῖπεν  ἀνδρῶν   σωφρονέστατον πάντων. Ἀριστόξενος δέ φησιν
[1, 30]   Κροίσου Πιττακῷ καὶ οὕτω περιενεχθῆναι.  Ἄνδρων   δ' ἐν τῷ Τρίποδι Ἀργείους
[1, 119]   θεοὶ τὴν τράπεζαν θυωρὸν καλοῦσιν.  Ἄνδρων   δ' Ἐφέσιός φησι δύο
[1, 105]   ὢν τὸν οἶνον οὐ φέρῃς,  γέρων   γενόμενος ὕδωρ οἴσεις. Εὗρε δ'
[1, 72]   τὸ ἐν Βραγχίδαις. Ἦν δὲ  γέρων   περὶ τὴν πεντηκοστὴν δευτέραν Ὀλυμπιάδα,
[1, 71]   τοῖς Ἕλλησιν ἐγένετο προειπὼν περὶ  Κυθήρων   τῆς νήσου τῆς Λακωνικῆς. Καταμαθὼν
[1, 87]   δ' ἂν ἕλῃ, βεβαίως  τηρῶν   διάμενε. Μὴ ταχὺ λάλει· μανίαν
[1, 87]   ἔφη. Ἥδιον ἔλεγε δικάζειν μεταξὺ  ἐχθρῶν   φίλων· τῶν μὲν γὰρ
[1, 54]   ἄλλον τινὰ πεπονθέναι τῶν ἐμοὶ  ἐχθρῶν.   Ἢν δὲ ἀξιώσῃς τῶν ἐμῶν
[1, 66]   φάμενος πεπονθέναι ταῦτα ὑπὸ τῶν  ἐχθρῶν·   καὶ φύλακας ἠξίου παρασχεῖν οἱ
[1, 92]   φίλων τὸν ψόγον, τῶν δὲ  ἐχθρῶν   τὴν ἐπιβουλήν. Καὶ ὅταν τις
[1, 87]   ἔσεσθαι τὸν ἕτερον, τῶν δὲ  ἐχθρῶν   τὸν ἕτερον φίλον. Ἐρωτηθεὶς τί
[1, 122]   δεδεγμένον τὰ παρὰ σέο γράμματα.  Φθειρῶν   ἔθυον πᾶς καί με εἶχεν
[1, 96]   ἀνδριάντα ἀναθεῖναι· νικήσας δὲ καὶ  ἀπορῶν   χρυσίου, κατά τινα ἑορτὴν ἐπιχώριον
[1, 89]   τε αὐτῷ θυγατέρα Κλεοβουλίνην, αἰνιγμάτων  ἑξαμέτρων   ποιήτριαν, ἧς μέμνηται καὶ Κρατῖνος
[1, 122]   ἐπὶ μᾶλλον οὔτε τῶν τινα  ἰητρῶν   οὔτε τοὺς ἑταίρους ἐσιέμην· προσεστεῶσι
[1, 109]   εἴη, ἕως τὸν νεώτερον ἀδελφὸν  εὑρὼν   τότε ἤδη γέροντα ὄντα, πᾶσαν
[1, 64]   κἂν τῇ πόλει χάριν κατάθοιτο  ἐξευρών,   ἢν μὴ ὕποπτος εἴης. Ἄριστον
[1, 94]   ἐπὶ τῇ μητρί, ὄνομα  Λυκόφρων.   ~Ἤδη δὲ ἐν γήρᾳ καθεστὼς
[1, 107]   εἶναι, ἀπὸ δὲ μητρὸς Χηνέα.  Εὐθύφρων   δ' Ἡρακλείδου τοῦ Ποντικοῦ,
[1, 119]   Δοῦρις ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν  Ὡρῶν   ἐπιγεγράφθαι αὐτῷ τὸ ἐπίγραμμα τόδε·
[1, 114]   παρ' Ἀθηναίοις ἀγνοεῖν φάναι αὐτοὺς  ὅσων   κακῶν αἴτιον ἔσται τοῦτο τὸ
[1, 109]   καθέσει τῆς κόμης τὸ εἶδος  παραλλάσσων.   Οὗτός ποτε πεμφθεὶς παρὰ τοῦ
[1, 76]   καὶ ἀπολύσαντα εἰπεῖν, Συγγνώμη μετανοίας  κρείσσων.   Ἡράκλειτος δέ φησιν, Ἀλκαῖον ὑποχείριον
[1, 76]   καὶ ἀπολύσαντα φάναι, Συγγνώμη τιμωρίας  κρείσσων.   Νόμους δὲ ἔθηκε· τῷ μεθύοντι,
[1, 30]   Πύθιος· Οἰταῖόν τινα φημὶ  Μύσων'   ἐνὶ Χηνὶ γενέσθαι σοῦ μᾶλλον
[1, 106]   ποιούμενος ἐν γνώμῃ τοι γενέσθαι.  ~ΜΥΣΩΝ   Μύσων Στρύμωνος, ὥς φησι Σωσικράτης
[1, 107]   αὐτοῦ καὶ Ἱππῶναξ εἰπών· καὶ  Μύσων   ὃν Ὡπόλλων ἀνεῖπεν ἀνδρῶν σωφρονέστατον
[1, 106]   προσαρμόττοντα, καὶ εἰπεῖν, Ἀλλ'  Μύσων,   οὐχ ὥρα νῦν ἀρότρου. Καὶ
[1, 106]   ἐν γνώμῃ τοι γενέσθαι. ~ΜΥΣΩΝ  Μύσων   Στρύμωνος, ὥς φησι Σωσικράτης Ἕρμιππον
[1, 60]   Μιμνέρμου γράψαντος, Αἲ γὰρ ἄτερ  νούσων   τε καὶ ἀργαλέων μελεδωνέων Ἐξηκονταέτη
[1, 86]   φέροντα· καὶ νόσον ψυχῆς τὸ  τῶν   ἀδυνάτων ἐρᾶν, ἀλλοτρίων δὲ κακῶν
[1, 110]   ἔστιν εὑρεῖν κατὰ τοὺς δήμους  τῶν   Ἀθηναίων βωμοὺς ἀνωνύμους, ὑπόμνημα τῆς
[1, 51]   Σόλους ἐκάλεσεν· ὀλίγους τέ τινας  τῶν   Ἀθηναίων ἐγκατῴκισεν, οἳ τῷ χρόνῳ
[1, 46]   Ἀθηναίων καὶ Μεγαρέων καὶ πολλάκις  τῶν   Ἀθηναίων ἐπταικότων ἐν τοῖς πολέμοις
[1, 47]   τὰ ἐλεγεῖα τὰ μάλιστα καθαψάμενα  τῶν   Ἀθηναίων τάδε. Εἴην δὴ τότ'
[1, 27]   τρίποδα φανερὰ τὸν εὑρεθέντα ὑπὸ  τῶν   ἁλιέων καὶ διαπεμφθέντα τοῖς σοφοῖς
[1, 82]   προείρηται, τοῦ τρίποδος εὑρεθέντος ὑπὸ  τῶν   ἁλιέων, τοῦ χαλκοῦ, ἐπιγραφὴν ἔχοντος
[1, 74]   αὐτοῦ Θρᾷκα εἶναι. Οὗτος μετὰ  τῶν   Ἀλκαίου γενόμενος ἀδελφῶν Μέλαγχρον καθεῖλε
[1, 55]   ἑκατόν, καὶ ἀνὰ λόγον ἐπὶ  τῶν   ἄλλων· ἀπειρόκαλον γὰρ τὸ ἐξαίρειν
[1, 88]   Τευτάμεω, οὗ πλέων λόγος  τῶν   ἄλλων. Καὶ οἱ Πριηνεῖς δὲ
[1, 88]   ἀναλάμβανε σοφίαν· βεβαιότερον γὰρ τοῦτο  τῶν   ἄλλων κτημάτων. Μέμνηται τοῦ Βίαντος
[1, 66]   νῦν οὐ μᾶλλον διάφορος  τῶν   ἄλλων τις Ἀθηναίων ὅτῳ μὴ
[1, 56]   τῆς πατρίδος μᾶλλον κατὰ  τῶν   ἀνταγωνιστῶν· γέροντές τε γενόμενοι κατὰ
[1, 64]   Ἐπιβουλεύσειε δ' ἄν τις καὶ  τῶν   ἀνυπόπτων, μὲν δεδιὼς περὶ
[1, 69]   Ἐρωτηθεὶς τίνι διαφέρουσιν οἱ πεπαιδευμένοι  τῶν   ἀπαιδεύτων, ἔφη, Ἐλπίσιν ἀγαθοῖς. τί
[1, 49]   ἀνδρειότερός εἰμι· σοφώτερος μὲν τῶν  τὴν   ἀπάτην Πεισιστράτου μὴ συνιέντων, ἀνδρειότερος
[1, 22]   Θηλιδῶν, οἵ εἰσι Φοίνικες, εὐγενέστατοι  τῶν   ἀπὸ Κάδμου καὶ Ἀγήνορος. Ἦν
[1, 22]   Δημήτριος Φαληρεὺς ἐν τῇ  τῶν   Ἀρχόντων ἀναγραφῇ. Ἐπολιτογραφήθη δὲ ἐν
[1, 100]   αὐτὸν ἐς λήιον, τοὺς ὑπερφυέας  τῶν   ἀσταχύων ῥάβδῳ παίων ἀπεθέριζον, ὁμαρτέοντος
[1, 23]   φησιν Εὔδημος ἐν τῇ Περὶ  τῶν   ἀστρολογουμένων ἱστορίᾳ· ὅθεν αὐτὸν καὶ
[1, 81]   ὀρεὶς πέπεισμαι τὸν Ἀλυάττεω παῖδα  τῶν   βασιλήων πολυχρυσότατον πέλειν. Οὐδέν τε
[1, 118]   χειρόνων τάττεται, οἱ δ' ἐπὶ  τῶν   βελτίστων χρώμενοι διαμαρτάνουσιν. ~Ἔλεγέ τε
[1, 118]   ἐν τῷ Περὶ Πυθαγόρου καὶ  τῶν   γνωρίμων αὐτοῦ φησι νοσήσαντα αὐτὸν
[1, 61]   ἄειδε· ὀγδωκονταέτη μοῖρα κίχοι θανάτου.  Τῶν   δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ ἐστι τάδε·
[1, 85]   τρόπον εὐδαιμονοίη, εἰς ἔπη δισχίλια.  Τῶν   δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ εὐδοκίμησε τάδε·
[1, 78]   πίστιν, ἐμπειρίαν, ἐπιδεξιότητα, ἑταιρίαν, ἐπιμέλειαν.  Τῶν   δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ μάλιστα εὐδοκίμησε
[1, 71]   γάρ. νόμοις πείθεσθαι. Ἠρεμίᾳ χρῆσθαι.  ~Τῶν   δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ μάλιστα εὐδοκίμησεν
[1, 91]   ἅπασαι. Ἔστι δ' ἐνιαυτός.  Τῶν   δὲ ᾀδομένων εὐδοκίμησεν αὐτοῦ τάδε·
[1, 49]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν μὲν σοφώτερος,  τῶν   δὲ ἀνδρειότερός εἰμι· σοφώτερος μὲν
[1, 91]   ~Εἷς πατήρ, παῖδες δυοκαίδεκα.  Τῶν   δὲ ἑκάστῳ παῖδες δὶς τριάκοντα
[1, 92]   τῶν μὲν φίλων τὸν ψόγον,  τῶν   δὲ ἐχθρῶν τὴν ἐπιβουλήν. Καὶ
[1, 87]   πάντως ἐχθρὸν ἔσεσθαι τὸν ἕτερον,  τῶν   δὲ ἐχθρῶν τὸν ἕτερον φίλον.
[1, 76]   χαλκεύς τις πέλεκυν ἐμβαλὼν ἀνέλοι.  Τῶν   δὲ Κυμαίων πεμψάντων τὸν φονέα
[1, 65]   αἰσθανομένων Πεισίστρατον τυραννησείοντα εἶναι ξυνετώτερος,  τῶν   δὲ ὀκνούντων ἀμύνεσθαι ἀλκιμώτερος. Οἱ
[1, 48]   πρὸς ἕω βλέποντας καὶ ἀπὸ  τῶν   δήμων τοὺς χρηματισμοὺς ἐγκεχαραγμένους, ὅπερ
[1, 84]   καὶ τοῦ δι' ἐναντίας καὶ  τῶν   δικαστῶν τὴν ψῆφον ἐνεγκόντων τῷ
[1, 29]   χρυσοῦν, ὅπως δῷ τῷ σοφωτάτῳ  τῶν   Ἑλλήνων· τὸν δὲ δοῦναι Θαλῇ.
[1, 30]   Ἀργείους ἆθλον ἀρετῆς τῷ σοφωτάτῳ  τῶν   Ἑλλήνων τρίποδα θεῖναι· κριθῆναι δὲ
[1, 54]   γὰρ μηδ' ἄλλον τινὰ πεπονθέναι  τῶν   ἐμοὶ ἐχθρῶν. Ἢν δὲ ἀξιώσῃς
[1, 54]   ἐμοὶ ἐχθρῶν. Ἢν δὲ ἀξιώσῃς  τῶν   ἐμῶν φίλων εἷς εἶναι, ἔσῃ
[1, 55]   Συνέστειλε δὲ καὶ τὰς τιμὰς  τῶν   ἐν ἀγῶσιν ἀθλητῶν, Ὀλυμπιονίκῃ μὲν
[1, 55]   τούτων τιμάς, ἀλλὰ μόνων ἐκείνων  τῶν   ἐν πολέμοις τελευτησάντων, ὧν καὶ
[1, 64]   τὴν ἀλλοδαπὴν δύναμιν πλείονα ἕξεις  τῶν   ἐν τῇ πόλει, καὶ οὐδεὶς
[1, 58]   ἐκάλεσεν. Καὶ πρῶτος τὴν συναγωγὴν  τῶν   ἐννέα ἀρχόντων ἐποίησεν εἰς τὸ
[1, 58]   τῆς στάσεως γενομένης οὔτε μετὰ  τῶν   ἐξ ἄστεως, οὔτε μετὰ τῶν
[1, 39]   ἐς αὐτὸν ἐν τῷ πρώτῳ  τῶν   Ἐπιγραμμάτων Παμμέτρῳ τόδε τὸ
[1, 49]   Πεισιστράτου μὴ συνιέντων, ἀνδρειότερος δὲ  τῶν   ἐπισταμένων μέν, διὰ δέος δὲ
[1, 40]   δὲ αὐτὸ Χίλωνα. Περὶ δὴ  τῶν   ἑπτά- ἄξιον γὰρ ἐνταῦθα καθολικῶς
[1, 22]   Κάδμου καὶ Ἀγήνορος. Ἦν δὲ  τῶν   ἑπτὰ σοφῶν, καθὰ καὶ Πλάτων
[1, 73]   δοριστέφανος Σπάρτα Χίλων' ἐφύτευσεν, ὃς  τῶν   ἑπτὰ σοφῶν πρῶτος ἔφυ σοφίᾳ.
[1, 82]   ~ΒΙΑΣ. Βίας Τευτάμου Πριηνεύς, προκεκριμένος  τῶν   ἑπτὰ ὑπὸ Σατύρου. Τοῦτον οἱ
[1, 58]   τὸν μὲν λόγον εἴδωλον εἶναι  τῶν   ἔργων· βασιλέα δὲ τὸν ἰσχυρότατον
[1, 37]   πληθύειν ἀνακοπτομένων τῶν ῥευμάτων ὑπὸ  τῶν   ἐτησίων ἐναντίων ὄντων. Φησὶ δ'
[1, 66]   ἐβόα φάμενος πεπονθέναι ταῦτα ὑπὸ  τῶν   ἐχθρῶν· καὶ φύλακας ἠξίου παρασχεῖν
[1, 94]   Περίανδρος Κυψέλου Κορίνθιος ἀπὸ τοῦ  τῶν   Ἡρακλειδῶν γένους. Οὗτος γήμας Λυσίδην,
[1, 43]   πρῶτον Ἰώνων μέλλειν λόγους ἀμφὶ  τῶν   θείων χρημάτων ἐς τοὺς Ἕλληνας
[1, 101]   πρὸς τὴν Σόλωνος οἰκίαν ἀφικόμενον  τῶν   θεραπόντων τινὶ κελεῦσαι μηνῦσαι ὅτι
[1, 22]   Ἐξαμύου, μητρὸς δὲ Κλεοβουλίνης, ἐκ  τῶν   Θηλιδῶν, οἵ εἰσι Φοίνικες, εὐγενέστατοι
[1, 53]   οὐ προσῆκόν μοι, γένους ὄντι  τῶν   Κοδριδῶν. Ἀνέλαβον γὰρ ἐγὼ
[1, 53]   δημοτελεῖς καὶ εἴ τι ἄλλο  τῶν   κοινῶν καὶ ἢν {ὁ} πόλεμος
[1, 92]   τῶν ὁμοίων· ἂν γὰρ ἐκ  τῶν   κρειττόνων λάβῃς, φησί, δεσπότας κτήσῃ
[1, 29]   καὶ Εὐάνθης Μιλήσιός φασι  τῶν   Κροίσου τινὰ φίλων λαβεῖν παρὰ
[1, 68]   πρώτῃ, Ἱπποκράτει θυομένῳ ἐν Ὀλυμπίᾳ,  τῶν   λεβήτων αὐτομάτων ζεσάντων, συνεβούλευσεν
[1, 59]   εἶναι ταῖς ψήφοις ταῖς ἐπὶ  τῶν   λογισμῶν. Καὶ γὰρ ἐκείνων ἑκάστην
[1, 84]   εἰπεῖν. Ἐπ' ἀγαθῷ μέντοι τῇ  τῶν   λόγων ἰσχύϊ προσεχρῆτο. Ὅθεν καὶ
[1, 108]   αὐτόν. Ἔφασκε δὲ μὴ ἐκ  τῶν   λόγων τὰ πράγματα ἀλλ' ἐκ
[1, 108]   λόγους ζητεῖν· οὐ γὰρ ἕνεκα  τῶν   λόγων τὰ πράγματα συντελεῖσθαι, ἀλλ'
[1, 118]   δὲ μετὰ μίαν ἐπελθόντες κρατοῦσι  τῶν   Μαγνήτων, καὶ τόν τε Φερεκύδην
[1, 103]   πρὸ ὀφθαλμῶν, εἶπεν, ἔχοι τὰς  τῶν   μεθυόντων ἀσχημοσύνας. Θαυμάζειν τε ἔλεγε
[1, 87]   δικάζειν μεταξὺ ἐχθρῶν φίλων·  τῶν   μὲν γὰρ φίλων πάντως ἐχθρὸν
[1, 65]   τοῦ στρατηγείου τὰ ὅπλα εἶπον  τῶν   μὲν μὴ αἰσθανομένων Πεισίστρατον τυραννησείοντα
[1, 49]   εἶναι, λέγων ταῦτα· ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  τῶν   μὲν σοφώτερος, τῶν δὲ ἀνδρειότερός
[1, 92]   ἐχθρὸν φίλον ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι γὰρ  τῶν   μὲν φίλων τὸν ψόγον, τῶν
[1, 27]   τοῖς σοφοῖς ὑπὸ τοῦ δήμου  τῶν   Μιλησίων. ~Φασὶ γὰρ Ἰωνικούς τινας
[1, 115]   τοῖς Θαυμασίοις, κατασκευάζοντος αὐτοῦ τὸ  τῶν   Νυμφῶν ἱερὸν ῥαγῆναι φωνὴν ἐξ
[1, 116]   ξένῳ Περιλάῳ συμβουλεῦσαι ἐξοικῆσαι μετὰ  τῶν   οἰκείων· καὶ τὸν μὴ πεισθῆναι,
[1, 92]   δοκεῖν γὰρ παροινεῖν. Γαμεῖν ἐκ  τῶν   ὁμοίων· ἂν γὰρ ἐκ τῶν
[1, 35]   καὶ ἀποφθέγματα αὐτοῦ τάδε· Πρεσβύτατον  τῶν   ὄντων θεός· ἀγένητον γάρ. Κάλλιστον
[1, 56]   δὲ κἀκεῖνο· τὸν ἐπίτροπον τῇ  τῶν   ὀρφανῶν μητρὶ μὴ συνοικεῖν, μηδ'
[1, 56]   εἰς ὃν οὐσία ἔρχεται  τῶν   ὀρφανῶν τελευτησάντων. ~Κἀκεῖνο· δακτυλιογλύφῳ μὴ
[1, 86]   πυθομένου, Σιωπῶ, ἔφη, ὅτι περὶ  τῶν   οὐδέν σοι προσηκόντων πυνθάνῃ. ~Ἐρωτηθεὶς
[1, 27]   πάμπλειστα συνεῖλε χρήματα. ~Ἀρχὴν δὲ  τῶν   πάντων ὕδωρ ὑπεστήσατο, καὶ τὸν
[1, 101]   παρὰ τοῖς Σκύθαις νομίμων καὶ  τῶν   παρὰ τοῖς Ἕλλησιν εἰς εὐτέλειαν
[1, 58]   τῶν πεδιέων, ἀλλ' οὐδὲ μετὰ  τῶν   παράλων ἐτάχθη. Ἔλεγε δὲ τὸν
[1, 58]   τῶν ἐξ ἄστεως, οὔτε μετὰ  τῶν   πεδιέων, ἀλλ' οὐδὲ μετὰ τῶν
[1, 72]   Ξέρξης. Ὕστερόν τε Νικίας ἐπὶ  τῶν   Πελοποννησιακῶν καταστρεψάμενος τὴν νῆσον, φρουρὸν
[1, 104]   Ἀλλ' οὐδὲ ἄμπελοι. Ἐρωτηθεὶς τίνα  τῶν   πλοίων εἰσὶν ἀσφαλέστερα, ἔφη, Τὰ
[1, 100]   καρτύνασθαι τὴν αἰσυμνητίην· τοὺς ἐξόχους  τῶν   πολιτέων ἐξαίρειν, ἤν τέ τις
[1, 108]   λόγων τὰ πράγματα ἀλλ' ἐκ  τῶν   πραγμάτων τοὺς λόγους ζητεῖν· οὐ
[1, 108]   τὰ πράγματα συντελεῖσθαι, ἀλλ' ἕνεκα  τῶν   πραγμάτων τοὺς λόγους. Κατέστρεψε δὲ
[1, 37]   Τὸν Νεῖλον εἶπε πληθύειν ἀνακοπτομένων  τῶν   ῥευμάτων ὑπὸ τῶν ἐτησίων ἐναντίων
[1, 47]   ἀνθρώποισι γένοιτο· Ἀττικὸς οὗτος ἀνὴρ  τῶν   Σαλαμιναφετῶν. Εἶτα· Ἴομεν ἐς Σαλαμῖνα
[1, 95]   Σάμῳ, ἱκετεύσαντες τὴν Ἥραν ὑπὸ  τῶν   Σαμίων διεσώθησαν. Καὶ ὃς ἀθυμήσας
[1, 112]   καὶ παρ' Ἀθηναίοις τὸ ἱερὸν  τῶν   Σεμνῶν θεῶν, ὥς φησι Λόβων
[1, 117]   Ἐφέσου, Ἔλκυσόν με τοίνυν, ἔφη,  τῶν   σκελῶν καὶ θὲς εἰς τὴν
[1, 42]   ~Ἕρμιππος δ' ἐν τῷ Περὶ  τῶν   σοφῶν ἑπτακαίδεκά φησιν, ὧν τοὺς
[1, 28]   φιάλην καταλιπεῖν καὶ ἐπισκῆψαι δοῦναι  τῶν   σοφῶν ὀνηΐστῳ. Ἐδόθη δὴ Θαλῇ
[1, 26]   Ῥόδιος ἐν τῷ δευτέρῳ  τῶν   Σποράδην ὑπομνημάτων ὅτι βουλόμενος δεῖξαι
[1, 35]   ἀνέδειξεν ἀστρολόγον πάντων πρεσβύτατον σοφίῃ.  ~Τῶν   τε ᾀδομένων αὐτοῦ εἶναι τάδε·
[1, 101]   καὶ δίγλωττος ἦν. Οὗτος ἐποίησε  τῶν   τε παρὰ τοῖς Σκύθαις νομίμων
[1, 37]   τοὺς αὐτοὺς προσδέχου καὶ παρὰ  τῶν   τέκνων. Τὸν Νεῖλον εἶπε πληθύειν
[1, 63]   Παμμέτρῳ, ἔνθα καὶ περὶ πάντων  τῶν   τελευτησάντων ἐλλογίμων διείλεγμαι παντὶ μέτρῳ
[1, 49]   δὲ ἀνδρειότερός εἰμι· σοφώτερος μὲν  τῶν   τὴν ἀπάτην Πεισιστράτου μὴ συνιέντων,
[1, 122]   νούσῳ πιεζόμενος ἐπὶ μᾶλλον οὔτε  τῶν   τινα ἰητρῶν οὔτε τοὺς ἑταίρους
[1, 100]   Ὕποπτος γὰρ ἀνδρὶ αἰσυμνήτῃ καὶ  τῶν   τις ἑτάρων. ~ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ. Ἀνάχαρσις
[1, 103]   πῶς οἱ Ἕλληνες νομοθετοῦντες κατὰ  τῶν   ὑβριζόντων, τοὺς ἀθλητὰς τιμῶσιν ἐπὶ
[1, 98]   καὶ Παμφίλη ἐν τῷ πέμπτῳ  τῶν   Ὑπομνημάτων δύο φασὶ Περιάνδρους γεγονέναι,
[1, 76]   δέ φησιν ἐν τῷ δευτέρῳ  τῶν   Ὑπομνημάτων, ὡς τὸν υἱὸν αὐτοῦ
[1, 60]   φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ Περὶ  τῶν   φιλοσόφων αἱρέσεων, τάδε· καλοκἀγαθίαν ὅρκου
[1, 42]   Ἀναξαγόραν. Ἱππόβοτος δὲ ἐν τῇ  Τῶν   φιλοσόφων ἀναγραφῇ· Ὀρφέα, Λίνον, Σόλωνα,
[1, 122]   τύραννον προσκαταλέγουσι. Λεκτέον δὲ περὶ  τῶν   φιλοσόφων· καὶ πρῶτόν γε ἀρκτέον
[1, 40]   Δάμων Κυρηναῖος, γεγραφὼς Περὶ  τῶν   φιλοσόφων, πᾶσιν ἐγκαλεῖ, μάλιστα δὲ
[1, 70]   γάρ. Ταχύτερον ἐπὶ τὰς ἀτυχίας  τῶν   φίλων ἐπὶ τὰς εὐτυχίας
[1, 118]   τοῖς φιλολόγοις λέξις ἐπὶ  τῶν   χειρόνων τάττεται, οἱ δ' ἐπὶ
[1, 119]   δὲ Δοῦρις ἐν τῷ δευτέρῳ  τῶν   Ὡρῶν ἐπιγεγράφθαι αὐτῷ τὸ ἐπίγραμμα
[1, 30]   τὸν Εὔδοξον ἀντὶ Κλεοβούλου τιθέασι,  Πλάτων   δ' ἀντὶ Περιάνδρου. Περὶ αὐτοῦ
[1, 41]   ἐγκρίνει καὶ Ἐπιμενίδην τὸν Κρῆτα·  Πλάτων   δὲ ἐν Πρωταγόρᾳ Μύσωνα ἀντὶ
[1, 99]   Κορίνθιόν φησιν εἶναι τὸν σοφόν·  Πλάτων   δὲ οὔ φησιν. Τούτου ἐστί·
[1, 77]   τὸ Πιττάκειον. ~Μέμνηται αὐτοῦ καὶ  Πλάτων   ἐν Πρωταγόρᾳ· Ἀνάγκᾳ δ' οὐδὲ
[1, 22]   τῶν ἑπτὰ σοφῶν, καθὰ καὶ  Πλάτων   φησί· καὶ πρῶτος σοφὸς ὠνομάσθη
[1, 108]   τὰ πράγματα ἀλλ' ἐκ τῶν  πραγμάτων   τοὺς λόγους ζητεῖν· οὐ γὰρ
[1, 108]   πράγματα συντελεῖσθαι, ἀλλ' ἕνεκα τῶν  πραγμάτων   τοὺς λόγους. Κατέστρεψε δὲ βιοὺς
[1, 122]   ἥνδανεν. Ἔστι δὲ οὐκ ἀτρεκηίη  πρηγμάτων   οὐδ' ὑπίσχομαι τἀληθὲς εἰδέναι· ἅσσα
[1, 89]   Γενέσθαι τε αὐτῷ θυγατέρα Κλεοβουλίνην,  αἰνιγμάτων   ἑξαμέτρων ποιήτριαν, ἧς μέμνηται καὶ
[1, 98]   Παμφίλη ἐν τῷ πέμπτῳ τῶν  Ὑπομνημάτων   δύο φασὶ Περιάνδρους γεγονέναι, τὸν
[1, 26]   ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Σποράδην  ὑπομνημάτων   ὅτι βουλόμενος δεῖξαι ῥᾷον εἶναι
[1, 76]   φησιν ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν  Ὑπομνημάτων,   ὡς τὸν υἱὸν αὐτοῦ Τυρραῖον
[1, 97]   Τούτου ἐστὶ καὶ τὸ Μηδὲν  χρημάτων   ἕνεκα πράττειν· δεῖν γὰρ τὰ
[1, 43]   μέλλειν λόγους ἀμφὶ τῶν θείων  χρημάτων   ἐς τοὺς Ἕλληνας φαίνειν. Καὶ
[1, 86]   ἴδιον καὶ φρονήσεως. Εὐπορίαν δὲ  χρημάτων   πολλοῖς καὶ διὰ τύχην περιγίνεσθαι.
[1, 45]   ἦν λύτρωσις σωμάτων τε καὶ  κτημάτων.   Καὶ γὰρ ἐπὶ σώμασιν ἐδανείζοντο
[1, 88]   βεβαιότερον γὰρ τοῦτο τῶν ἄλλων  κτημάτων.   Μέμνηται τοῦ Βίαντος καὶ Ἱππῶναξ,
[1, 39]   αὐτὸν ἐν τῷ πρώτῳ τῶν  Ἐπιγραμμάτων   Παμμέτρῳ τόδε τὸ ἐπίγραμμα·
[1, 68]   θυομένῳ ἐν Ὀλυμπίᾳ, τῶν λεβήτων  αὐτομάτων   ζεσάντων, συνεβούλευσεν μὴ γῆμαι,
[1, 79]   νομοθέτης, ὥς φησι Φαβωρῖνος ἐν  Ἀπομνημονευμάτων   πρώτῳ καὶ Δημήτριος ἐν Ὁμωνύμοις,
[1, 37]   Νεῖλον εἶπε πληθύειν ἀνακοπτομένων τῶν  ῥευμάτων   ὑπὸ τῶν ἐτησίων ἐναντίων ὄντων.
[1, 45]   Ἀθηναίοις· τὸ δὲ ἦν λύτρωσις  σωμάτων   τε καὶ κτημάτων. Καὶ γὰρ
[1, 70]   μαντικὴν μὴ ἐχθαίρειν. Μὴ ἐπιθυμεῖν  ἀδυνάτων.   Ἐν ὁδῷ μὴ σπεύδειν. Λέγοντα
[1, 86]   καὶ νόσον ψυχῆς τὸ τῶν  ἀδυνάτων   ἐρᾶν, ἀλλοτρίων δὲ κακῶν ἀμνημόνευτον
[1, 38]   τριακοστῆς ἐνάτης Ὀλυμπιάδος. ~Ἐτελεύτησε δ'  ἐτῶν   ἑβδομήκοντα ὀκτώ, {ἤ, ὡς Σωσικράτης
[1, 58]   Ἀπολλόδωρός φησιν ἐν δευτέρῳ Περὶ  νομοθετῶν.   Ἀλλὰ καὶ τῆς στάσεως γενομένης
[1, 78]   Γῆ· ἄπιστον, Θάλασσα. ~Ἕλεγέ τε  συνετῶν   μὲν ἀνδρῶν, πρὶν γενέσθαι τὰ
[1, 47]   γένοιτο· Ἀττικὸς οὗτος ἀνὴρ τῶν  Σαλαμιναφετῶν.   Εἶτα· Ἴομεν ἐς Σαλαμῖνα μαχησόμενοι
[1, 68]   Ἱπποκράτει θυομένῳ ἐν Ὀλυμπίᾳ, τῶν  λεβήτων   αὐτομάτων ζεσάντων, συνεβούλευσεν μὴ
[1, 112]   Ἀργεῖος ἐν τῷ Περὶ  ποιητῶν.   Λέγεται δὲ καὶ πρῶτος οἰκίας
[1, 112]   Μάγνης ἐν τοῖς Περὶ ὁμωνύμων  ποιητῶν   τε καὶ συγγραφέων διελέγχειν πειρᾶται
[1, 55]   τὰς τιμὰς τῶν ἐν ἀγῶσιν  ἀθλητῶν,   Ὀλυμπιονίκῃ μὲν τάξας πεντακοσίας δραχμάς,
[1, 121]   εἶδος, θεῖναί τ' εὐθὺ κελεύειν  Μαγνήτων,   ἵνα νίκην δοίη τοῖς Ἐφέσοιο
[1, 118]   μετὰ μίαν ἐπελθόντες κρατοῦσι τῶν  Μαγνήτων,   καὶ τόν τε Φερεκύδην μεταλλάξαντα
[1, 117]   καὶ θὲς εἰς τὴν τῶν  Μαγνήτων   χώραν, καὶ ἀπάγγειλόν σου τοῖς
[1, 98]   ἂν ὁμολογήσῃς, διατήρει· λόγων  ἀπορρήτων   ἐκφορὰν μὴ ποιοῦ· μὴ μόνον
[1, 111]   πεντήκοντα καὶ ἑκατόν. Ἐποίησε δὲ  Κουρήτων   καὶ Κορυβάντων γένεσιν καὶ θεογονίαν,
[1, 50]   ἔφη, Ἀθηναῖος καὶ Κλέοβις καὶ  Βίτων   καὶ τὰ θρυλούμενα. ~Φασὶ δέ
[1, 56]   Μαραθωνομάχαι· ἔτι δ' Ἁρμόδιος καὶ  Ἀριστογείτων   καὶ Μιλτιάδης καὶ μυρίοι ὅσοι.
[1, 111]   ἑκατόν. Ἐποίησε δὲ Κουρήτων καὶ  Κορυβάντων   γένεσιν καὶ θεογονίαν, ἔπη πεντακισχίλια,
[1, 45]   δι' ἀπορίαν ἐθήτευον. Ἑπτὰ δὴ  ταλάντων   ὀφειλομένων αὑτῷ πατρῴων συνεχώρησε πρῶτος
[1, 83]   ἦν Θηβαίων ἀποικίαν εἰς Πριήνην  στειλάντων,   ὥσπερ καὶ Φανόδικός φησι. Λέγεται
[1, 120]   Πυθαγόρης ἐτύμως σοφὸς περὶ  πάντων   ἀνθρώπων γνώμας εἶδε καὶ ἐξέμαθεν.
[1, 107]   ὃν Ὡπόλλων ἀνεῖπεν ἀνδρῶν σωφρονέστατον  πάντων.   Ἀριστόξενος δέ φησιν ἐν τοῖς
[1, 34]   Μίλητος Ἰὰς θρέψασ' ἀνέδειξεν ἀστρολόγον  πάντων   πρεσβύτατον σοφίῃ. ~Τῶν τε ᾀδομένων
[1, 28]   πέρι Φοῖβον ἐρωτᾷς; Τίς σοφίῃ  πάντων   πρῶτος, τούτου τρίποδ' αὐδῶ. Διδοῦσιν
[1, 35]   τρέχει. Ἰσχυρότατον ἀνάγκη· κρατεῖ γὰρ  πάντων.   Σοφώτατον χρόνος· ἀνευρίσκει γὰρ πάντα.
[1, 67]   ἑκάτερος γιγνώσκει. ~Καὶ σὲ φημὶ  πάντων   τυράννων εἶναι βέλτιστον. Ἐπανήκειν δέ
[1, 63]   προειρημένῃ Παμμέτρῳ, ἔνθα καὶ περὶ  πάντων   τῶν τελευτησάντων ἐλλογίμων διείλεγμαι παντὶ
[1, 27]   συνεῖλε χρήματα. ~Ἀρχὴν δὲ τῶν  πάντων   ὕδωρ ὑπεστήσατο, καὶ τὸν κόσμον
[1, 120]   τὠμῷ λέγε ταῦθ' ὅτι πρῶτος  ἁπάντων   ἔστιν ἀν' Ἑλλάδα γῆν· οὐ
[1, 68]   ἐν Ὀλυμπίᾳ, τῶν λεβήτων αὐτομάτων  ζεσάντων,   συνεβούλευσεν μὴ γῆμαι, ἤ,
[1, 63]   ἔνθα καὶ περὶ πάντων τῶν  τελευτησάντων   ἐλλογίμων διείλεγμαι παντὶ μέτρῳ καὶ
[1, 56]   οὐσία ἔρχεται τῶν ὀρφανῶν  τελευτησάντων.   ~Κἀκεῖνο· δακτυλιογλύφῳ μὴ ἐξεῖναι σφραγῖδα
[1, 55]   μόνων ἐκείνων τῶν ἐν πολέμοις  τελευτησάντων,   ὧν καὶ τοὺς υἱοὺς δημοσίᾳ
[1, 76]   ἐμβαλὼν ἀνέλοι. Τῶν δὲ Κυμαίων  πεμψάντων   τὸν φονέα τῷ Πιττακῷ, μαθόντα
[1, 49]   τῶν τὴν ἀπάτην Πεισιστράτου μὴ  συνιέντων,   ἀνδρειότερος δὲ τῶν ἐπισταμένων μέν,
[1, 35]   ἀποφθέγματα αὐτοῦ τάδε· Πρεσβύτατον τῶν  ὄντων   θεός· ἀγένητον γάρ. Κάλλιστον κόσμος·
[1, 37]   ῥευμάτων ὑπὸ τῶν ἐτησίων ἐναντίων  ὄντων.   Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς
[1, 64]   καὶ οἱ νόμοι, εὖ μὲν  ἀγόντων,   εἰσὶν ὠφέλιμοι· κακῶς δὲ ἀγόντων,
[1, 64]   ἀγόντων, εἰσὶν ὠφέλιμοι· κακῶς δὲ  ἀγόντων,   οὐδὲν ὠφελοῦσιν. ~Οὐδ' οἱ ἐμοὶ
[1, 103]   οἱ Ἕλληνες νομοθετοῦντες κατὰ τῶν  ὑβριζόντων,   τοὺς ἀθλητὰς τιμῶσιν ἐπὶ τῷ
[1, 84]   καὶ τῶν δικαστῶν τὴν ψῆφον  ἐνεγκόντων   τῷ ὑπὸ τοῦ Βίαντος βοηθουμένῳ,
[1, 86]   ὅτι περὶ τῶν οὐδέν σοι  προσηκόντων   πυνθάνῃ. ~Ἐρωτηθεὶς τί γλυκὺ ἀνθρώποις,
[1, 37]   φύσιν εὐπαίδευτος. Φίλων παρόντων καὶ  ἀπόντων   μεμνῆσθαί φησι· μὴ τὴν ὄψιν
[1, 101]   τὴν Σόλωνος οἰκίαν ἀφικόμενον τῶν  θεραπόντων   τινὶ κελεῦσαι μηνῦσαι ὅτι παρείη
[1, 37]   τὴν δὲ φύσιν εὐπαίδευτος. Φίλων  παρόντων   καὶ ἀπόντων μεμνῆσθαί φησι· μὴ
[1, 92]   μὴ φιλοφρονεῖσθαι, μηδὲ μάχεσθαι, ἀλλοτρίων  παρόντων·   τὸ μὲν γὰρ ἄνοιαν, τὸ
[1, 32]   Κῴους πολεμοῦσι. Καὶ πολλῶν ἑκατέρωθεν  πιπτόντων   ἐκπίπτει χρησμὸς δοῦναι τῷ σοφωτάτῳ·
[1, 103]   ὀφθαλμῶν, εἶπεν, ἔχοι τὰς τῶν  μεθυόντων   ἀσχημοσύνας. Θαυμάζειν τε ἔλεγε πῶς
[1, 22]   Φαληρεὺς ἐν τῇ τῶν  Ἀρχόντων   ἀναγραφῇ. Ἐπολιτογραφήθη δὲ ἐν Μιλήτῳ,
[1, 58]   πρῶτος τὴν συναγωγὴν τῶν ἐννέα  ἀρχόντων   ἐποίησεν εἰς τὸ συνειπεῖν, ὡς
[1, 65]   τυραννησείοντα εἶναι ξυνετώτερος, τῶν δὲ  ὀκνούντων   ἀμύνεσθαι ἀλκιμώτερος. Οἱ δὲ μανίαν
[1, 65]   ἐχθρὸς Πεισιστράτου· οἱ δὲ καὶ  δορυφορούντων   αὐτόν, εἴ τι βούλονται. Ἴσθι
[1, 49]   ἐπισταμένων μέν, διὰ δέος δὲ  σιωπώντων.   Καὶ βουλή, Πεισιστρατίδαι ὄντες,
[1, 46]   Μεγαρέων καὶ πολλάκις τῶν Ἀθηναίων  ἐπταικότων   ἐν τοῖς πολέμοις καὶ ψηφισαμένων
[1, 64]   δ' ἄν τις καὶ τῶν  ἀνυπόπτων,   μὲν δεδιὼς περὶ αὑτῷ,
[1, 84]   τοῦ δι' ἐναντίας καὶ τῶν  δικαστῶν   τὴν ψῆφον ἐνεγκόντων τῷ ὑπὸ
[1, 56]   πατρίδος μᾶλλον κατὰ τῶν  ἀνταγωνιστῶν·   γέροντές τε γενόμενοι κατὰ τὸν
[1, 118]   τάττεται, οἱ δ' ἐπὶ τῶν  βελτίστων   χρώμενοι διαμαρτάνουσιν. ~Ἔλεγέ τε ὅτι
[1, 40]   Ἀρχέτιμος δὲ Συρακούσιος ὁμιλίαν  αὐτῶν   ἀναγέγραφε παρὰ Κυψέλῳ, καὶ
[1, 110]   τοῖς ἀκολούθοις ἔνθα ἂν κατακλίνοι  αὐτῶν   ἕκαστον, θύειν τῷ προσήκοντι θεῷ·
[1, 41]   ~Διαφωνοῦνται δὲ καὶ αἱ ἀποφάσεις  αὐτῶν   καὶ ἄλλου ἄλλο φασὶν εἶναι,
[1, 41]   δὲ καὶ περὶ τοῦ ἀριθμοῦ  αὐτῶν.   Λεάνδριος μὲν γὰρ ἀντὶ Κλεοβούλου
[1, 95]   Ὅθεν ὀργισθεὶς ἔπεμψε τοὺς παῖδας  αὐτῶν   πρὸς Ἀλυάττην ἐπ' ἐκτομῇ· προσσχούσης
[1, 83]   τὸ> μέχρι καὶ ἀλόγων διατείνειν  αὐτῶν   τὴν εὐθένιαν. Καὶ ἐβουλήθη σπείσασθαι,
[1, 110]   ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν  αὐτῶν   τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε τὸν
[1, 66]   μάτην ἔσπευδον ἀπαλλάξαι τοὺς πένητας  αὐτῶν   τῆς θητείας, οἵ γε δὴ
[1, 82]   τὴν Μεσσήνην ἀποστεῖλαι τοῖς πατράσιν  αὐτῶν.   Χρόνῳ δὲ ἐν ταῖς Ἀθήναις,
[1, 82]   κόρας οἱ δὲ τὸν πατέρα  αὐτῶν,   ὡς καὶ Φανόδικος εἰς τὴν
[1, 69]   τίνι διαφέρουσιν οἱ πεπαιδευμένοι τῶν  ἀπαιδεύτων,   ἔφη, Ἐλπίσιν ἀγαθοῖς. τί δύσκολον,
[1, 65]   Οἱ δὲ μανίαν Σόλωνος κατεγίγνωσκον.  Τελευτῶν   δὲ ἐμαρτυράμην· πατρίς, οὗτος
[1, 33]   Σωκράτους. Ἔφασκε γάρ, φασί, τριῶν  τούτων   ἕνεκα χάριν ἔχειν τῇ Τύχῃ·
[1, 105]   τῶν Ἑλλήνων, διδαχθησόμενος ἤθη τὰ  τούτων   καὶ ἐπιτηδεύματα. Χρυσοῦ δ' οὐδὲν
[1, 52]   ὑμετέρην κακότητα, μή τι θεοῖς  τούτων   μοῖραν ἐπαμφέρετε. Αὐτοὶ γὰρ τούτους
[1, 96]   ἀνελόντας θάψαι· πάλιν τε κατὰ  τούτων   πλείονας. Καὶ οὕτως αὐτὸς τοῖς
[1, 96]   ἔπειτα βαδίζειν ἄλλους τε κατὰ  τούτων   τέτταρας, καὶ ἀνελόντας θάψαι· πάλιν
[1, 55]   ἀπειρόκαλον γὰρ τὸ ἐξαίρειν τὰς  τούτων   τιμάς, ἀλλὰ μόνων ἐκείνων τῶν
[1, 59]   σημαίνειν, ποτὲ δὲ ἥττω· καὶ  τούτων   τοὺς τυράννους ποτὲ μὲν ἕκαστον
[1, 65]   πιστὸς ἦν. Ἐκεῖνος δὲ πιστότερος  κολακεύων   Ἀθηναίους ἐμοῦ ἀληθεύοντος. Ἐγὼ δὴ
[1, 121]   χρησμός, ὃν ᾔδει μοῦνος, τοῦτο  κελεύων·   καὶ θνήσκει παρ' ἐκείνοις. Ἦν
[1, 120]   Ἑλλάδα γῆν· οὐ ψεύδομαι ὧδ'  ἀγορεύων.   Ἴων δ' Χῖός φησιν
[1, 54]   οὐδ' ἔφυγες. Ἐπάνιθι τοίνυν οἴκαδε,  πιστεύων   μοι καὶ ἀνωμότῳ, ἄχαρι μηδὲν
[1, 57]   ζημία. Τῷ ἄρχοντι, ἐὰν  μεθύων   ληφθῇ, θάνατον εἶναι τὴν ζημίαν.
[1, 100]   ἐς λήιον, τοὺς ὑπερφυέας τῶν  ἀσταχύων   ῥάβδῳ παίων ἀπεθέριζον, ὁμαρτέοντος ἐκείνου.
[1, 74]   Οὗτος μετὰ τῶν Ἀλκαίου γενόμενος  ἀδελφῶν   Μέλαγχρον καθεῖλε τὸν τῆς Λέσβου
[1, 115]   φωνὴν ἐξ οὐρανοῦ, Ἐπιμενίδη, μὴ  Νυμφῶν,   ἀλλὰ Διός· Κρησί τε προειπεῖν
[1, 114]   τινας ἱστορεῖν ὡς λάβοι παρὰ  Νυμφῶν   ἔδεσμά τι καὶ φυλάττοι ἐν
[1, 115]   Θαυμασίοις, κατασκευάζοντος αὐτοῦ τὸ τῶν  Νυμφῶν   ἱερὸν ῥαγῆναι φωνὴν ἐξ οὐρανοῦ,
[1, 34]   Οἷόν θ' ἑπτὰ Θάλητα σοφῶν  σοφὸν   ἀστρονόμημα. Τὰ δὲ γεγραμμένα ὑπ'
[1, 42]   δ' ἐν τῷ Περὶ τῶν  σοφῶν   ἑπτακαίδεκά φησιν, ὧν τοὺς ἑπτὰ
[1, 22]   Ἀγήνορος. Ἦν δὲ τῶν ἑπτὰ  σοφῶν,   καθὰ καὶ Πλάτων φησί· καὶ
[1, 28]   καταλιπεῖν καὶ ἐπισκῆψαι δοῦναι τῶν  σοφῶν   ὀνηΐστῳ. Ἐδόθη δὴ Θαλῇ καὶ
[1, 73]   Χίλων' ἐφύτευσεν, ὃς τῶν ἑπτὰ  σοφῶν   πρῶτος ἔφυ σοφίᾳ. Ἀπεφθέγξατο, Ἐγγύα,
[1, 34]   λέγων· Οἷόν θ' ἑπτὰ Θάλητα  σοφῶν   σοφὸν ἀστρονόμημα. Τὰ δὲ γεγραμμένα
[1, 60]   Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ Περὶ τῶν  φιλοσόφων   αἱρέσεων, τάδε· καλοκἀγαθίαν ὅρκου πιστοτέραν
[1, 42]   Ἱππόβοτος δὲ ἐν τῇ Τῶν  φιλοσόφων   ἀναγραφῇ· Ὀρφέα, Λίνον, Σόλωνα, Περίανδρον,
[1, 122]   προσκαταλέγουσι. Λεκτέον δὲ περὶ τῶν  φιλοσόφων·   καὶ πρῶτόν γε ἀρκτέον ἀπὸ
[1, 40]   Κυρηναῖος, γεγραφὼς Περὶ τῶν  φιλοσόφων,   πᾶσιν ἐγκαλεῖ, μάλιστα δὲ τοῖς
[1, 61]   ἄνδρα ἕκαστον, ὅρα μὴ κρυπτὸν  ἔχων   ἔχθος κραδίῃ, φαιδρῷ προσεννέπῃ προσώπῳ,
[1, 74]   μονομαχῆσαι πρὸς αὐτόν· καὶ δίκτυον  ἔχων   ὑπὸ τὴν ἀσπίδα λαθραίως περιέβαλε
[1, 84]   ὑπέρ τινος λέξας ἤδη ὑπέργηρως  ὑπάρχων,   μετὰ τὸ καταπαῦσαι τὸν λόγον
[1, 75]   αὐτῷ. δὲ δέκα ἔτη  κατασχὼν   καὶ εἰς τάξιν ἀγαγὼν τὸ
[1, 96]   Καὶ οὕτως αὐτὸς τοῖς πρώτοις  ἐντυχὼν   ἀνῃρέθη. Κορίνθιοι δὲ ἐπί τι
[1, 78]   μέλλεις πράττειν, μὴ πρόλεγε·  ἀποτυχὼν   γὰρ γελασθήσῃ. Ἀτυχίαν μὴ ὀνειδίζειν,
[1, 98]   ἀθάνατοι· εὐτυχῶν μὲν μέτριος ἴσθι,  δυστυχῶν   δὲ φρόνιμος· φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ
[1, 98]   φθαρταί, αἱ δὲ τιμαὶ ἀθάνατοι·  εὐτυχῶν   μὲν μέτριος ἴσθι, δυστυχῶν δὲ
[1, 93]   τοῖς σκωπτομένοις· ἀπεχθήσεσθαι γὰρ τούτοις.  Εὐτυχῶν   μὴ ἴσθι ὑπερήφανος· ἀπορήσας μὴ
[1, 45]   Ἑπτὰ δὴ ταλάντων ὀφειλομένων αὑτῷ  πατρῴων   συνεχώρησε πρῶτος καὶ τοὺς λοιποὺς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 19/07/2007