Livre, par. |
[1, 120] |
ταῦθ'
ὅτι
πρῶτος
ἁπάντων
ἔστιν
|
ἀν' |
Ἑλλάδα
γῆν·
οὐ
ψεύδομαι
ὧδ' |
[1, 44] |
Σόλωνι
Ὑπαποστὰς
ἐξ
Ἀθηνέων
δοκέεις
|
ἄν |
μοι
ἁρμοδιώτατα
ἐν
Μιλήτῳ
οἶκον |
[1, 36] |
τεθεαμένος
ἔφη,
Γέροντα
τύραννον.
Πῶς
|
ἄν |
τις
ἀτυχίαν
ῥᾷστα
φέροι,
Εἰ |
[1, 64] |
οὐκ
ἂν
φθάνοις.
Ἐπιβουλεύσειε
δ'
|
ἄν |
τις
καὶ
τῶν
ἀνυπόπτων,
ὁ |
[1, 88] |
λαβέ,
μὴ
βιασάμενος.
Ὅ
τι
|
ἂν |
ἀγαθὸν
πράττῃς,
εἰς
θεοὺς
ἀνάπεμπε. |
[1, 59] |
ἀπελπίσαι,
εἶπεν.
Πῶς
τε
ἥκιστ'
|
ἂν |
ἀδικοῖεν
οἱ
ἄνθρωποι,
Εἰ
ὁμοίως, |
[1, 36] |
ἐχθροὺς
χεῖρον
πράσσοντας
βλέποι·
Πῶς
|
ἂν |
ἄριστα
καὶ
δικαιότατα
βιώσαιμεν,
Ἐὰν |
[1, 92] |
παροινεῖν.
Γαμεῖν
ἐκ
τῶν
ὁμοίων·
|
ἂν |
γὰρ
ἐκ
τῶν
κρειττόνων
λάβῃς, |
[1, 103] |
μὴ
τεχνῖται.
Ἐρωτηθεὶς
πῶς
οὐκ
|
ἂν |
γένοιτό
τις
φιλοπότης,
Εἰ
πρὸ |
[1, 64] |
ἀεὶ
τὸ
πλῆθος
ἄγοντες
ὅπως
|
ἂν |
γνώμης
ἔχωσιν.
Οὕτω
δὲ
καὶ |
[1, 45] |
λοιποὺς
νόμους
ἔθηκεν,
οὓς
μακρὸν
|
ἂν |
εἴη
διεξιέναι,
καὶ
ἐς
τοὺς |
[1, 87] |
ἐγχείρει
τοῖς
πραττομένοις·
ὃ
δ'
|
ἂν |
ἕλῃ,
βεβαίως
τηρῶν
διάμενε.
Μὴ |
[1, 122] |
ὑπίσχομαι
τἀληθὲς
εἰδέναι·
ἅσσα
δ'
|
ἂν |
ἐπιλέγῃ
θεολογέων·
τὰ
ἄλλα
χρὴ |
[1, 37] |
πρὸς
τοὺς
πίστεως
κεκοινωνηκότας.
Οὓς
|
ἂν |
ἐράνους
εἰσενέγκῃς,
φησί,
τοῖς
γονεῦσιν, |
[1, 54] |
ἐγὼ
καταστήσομαι.
Ἐπεὶ
μαθὼν
τάχ'
|
ἂν |
ἠνέσχου
καθισταμένου,
οὐδ'
ἔφυγες.
Ἐπάνιθι |
[1, 110] |
βούλοιντο,
προστάξας
τοῖς
ἀκολούθοις
ἔνθα
|
ἂν |
κατακλίνοι
αὐτῶν
ἕκαστον,
θύειν
τῷ |
[1, 60] |
μὴ
ταχὺ
κτῶ·
οὓς
δ'
|
ἂν |
κτήσῃ
μὴ
ἀποδοκίμαζε.
Ἄρχε
πρῶτον |
[1, 77] |
φάσκοντα
δεῖν
ζητεῖν
σπουδαῖον
ἄνθρωπον,
|
Ἂν |
λίαν,
ἔφη,
ζητῇς,
οὐχ
εὑρήσεις. |
[1, 67] |
ἦν
οἰκεῖν
ἐν
δημοκρατίᾳ,
ἐδεξάμην
|
ἂν |
μᾶλλον
τὴν
δίαιταν
ἔχειν
ἐν |
[1, 98] |
ἀτυχοῦσι
ὁ
αὐτὸς
ἴσθι·
ὃ
|
ἂν |
ὁμολογήσῃς,
διατήρει·
λόγων
ἀπορρήτων
ἐκφορὰν |
[1, 44] |
γὰρ
πάντας
αἰσυμνήτας
ἀλλὰ
τέρποι'
|
ἂν |
σὺν
τοῖς
ἑτάροις
ἡμῖν
καταβιούς. |
[1, 85] |
δὲ
περὶ
Ἰωνίας,
τίνα
μάλιστα
|
ἂν |
τρόπον
εὐδαιμονοίη,
εἰς
ἔπη
δισχίλια. |
[1, 89] |
δ'
ἐπὶ
σήματι
κεῖμαι.
Ἔστ'
|
ἂν |
ὕδωρ
τε
νάῃ
καὶ
δένδρεα |
[1, 47] |
Ἀθηναίου,
πατρίδ'
ἀμειψάμενος·
αἶψα
γὰρ
|
ἂν |
φάτις
ἥδε
μετ'
ἀνθρώποισι
γένοιτο· |
[1, 64] |
μέλλεις
ἐκποδὼν
ἅπαντας
ποιήσεσθαι,
οὐκ
|
ἂν |
φθάνοις.
Ἐπιβουλεύσειε
δ'
ἄν
τις |
[1, 43] |
ἀφίξομαι
ἐς
Σῦρον.
Ἦ
γὰρ
|
ἂν |
φρενήρεες
εἴημεν
ἐγώ
τε
καὶ |
[1, 122] |
δάκτυλον
ἐκ
τῆς
κληίθρης
ἔδειξ'
|
ἂν |
ὡς
ἔθυον
τοῦ
κακοῦ.
Καὶ |
[1, 63] |
κουφότατα.
Ἀπεφθέγξατο
δέ,
φασί,
Μηδὲν
|
ἄγαν. |
Καὶ
αὐτόν
φησι
Διοσκουρίδης
ἐν |
[1, 41] |
σοφός,
ὃς
τάδ'
ἔλεξε·
μηδὲν
|
ἄγαν· |
καιρῷ
πάντα
πρόσεστι
καλά.
Στασιάζεται |
[1, 59] |
τοὺς
τυράννους
ποτὲ
μὲν
ἕκαστον
|
μέγαν |
ἄγειν
καὶ
λαμπρόν,
ποτὲ
δὲ |
[1, 85] |
ἥδε
Βίαντα
πέτρη,
κόσμον
Ἴωσι
|
μέγαν. |
Ἀλλὰ
καὶ
ἡμεῖς·
Τῇδε
Βίαντα |
[1, 81] |
παχὺς
ἦν·
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
|
ζοφοδορπίδαν |
ὡς
ἄλυχνον·
ἀγάσυρτον
δὲ
ὡς |
[1, 36] |
ἂν
ἄριστα
καὶ
δικαιότατα
βιώσαιμεν,
|
Ἐὰν |
ἃ
τοῖς
ἄλλοις
ἐπιτιμῶμεν,
αὐτοὶ |
[1, 76] |
Νόμους
δὲ
ἔθηκε·
τῷ
μεθύοντι,
|
ἐὰν |
ἁμάρτῃ,
διπλῆν
εἶναι
τὴν
ζημίαν· |
[1, 58] |
τι
κοῦφον
καὶ
ἀσθενές,
στέγειν·
|
ἐὰν |
δὲ
μεῖζον,
διακόψαν
οἴχεσθαι.
Ἔφασκέ |
[1, 57] |
φυλάττειν
τοῦ
πραθέντος
δακτυλίου·
καὶ
|
ἐὰν |
ἕνα
ὀφθαλμὸν
ἔχοντος
ἐκκόψῃ
τις, |
[1, 57] |
θάνατος
ἡ
ζημία.
Τῷ
ἄρχοντι,
|
ἐὰν |
μεθύων
ληφθῇ,
θάνατον
εἶναι
τὴν |
[1, 58] |
ἀραχνίοις
ὁμοίους·
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνα,
|
ἐὰν |
μὲν
ἐμπέσῃ
τι
κοῦφον
καὶ |
[1, 105] |
παρὰ
πότον
ὑβρισθεὶς
ἔφη,
Μειράκιον,
|
ἐὰν |
νέος
ὢν
τὸν
οἶνον
οὐ |
[1, 55] |
Δοκεῖ
δὲ
καὶ
κάλλιστα
νομοθετῆσαι·
|
ἐάν |
τις
μὴ
τρέφῃ
τοὺς
γονέας, |
[1, 58] |
Σόλων
τὴν
τριακάδα
ἔνην
καὶ
|
νέαν |
ἐκάλεσεν.
Καὶ
πρῶτος
τὴν
συναγωγὴν |
[1, 119] |
τε
ὅτι
οἱ
θεοὶ
τὴν
|
τράπεζαν |
θυωρὸν
καλοῦσιν.
Ἄνδρων
δ'
ὁ |
[1, 66] |
ἑαυτῷ
τραύματα
ποιήσας,
παρελθὼν
ἐφ'
|
ἡλιαίαν |
ἐβόα
φάμενος
πεπονθέναι
ταῦτα
ὑπὸ |
[1, 111] |
καὶ
θεογονίαν,
ἔπη
πεντακισχίλια,
Ἀργοῦς
|
ναυπηγίαν |
τε
καὶ
Ἰάσονος
εἰς
Κόλχους |
[1, 59] |
τραγῳδίας
διδάσκειν,
ὡς
ἀνωφελῆ
τὴν
|
ψευδολογίαν. |
~Ὅτ'
οὖν
Πεισίστρατος
ἑαυτὸν
κατέτρωσεν, |
[1, 78] |
λέγειν
κακῶς,
ἀλλὰ
μηδὲ
ἐχθρόν.
|
Εὐσέβειαν |
ἀσκεῖν.
Σωφροσύνην
φιλεῖν.
Ἀλήθειαν
ἔχειν, |
[1, 109] |
πᾶσαν
ἔμαθε
παρ'
ἐκείνου
τὴν
|
ἀλήθειαν. |
~Γνωσθεὶς
δὲ
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι |
[1, 78] |
ἐχθρόν.
Εὐσέβειαν
ἀσκεῖν.
Σωφροσύνην
φιλεῖν.
|
Ἀλήθειαν |
ἔχειν,
πίστιν,
ἐμπειρίαν,
ἐπιδεξιότητα,
ἑταιρίαν, |
[1, 45] |
Ἐξηκεστίδου
Σαλαμίνιος
πρῶτον
μὲν
τὴν
|
σεισάχθειαν |
εἰσηγήσατο
Ἀθηναίοις·
τὸ
δὲ
ἦν |
[1, 78] |
ἔχειν,
πίστιν,
ἐμπειρίαν,
ἐπιδεξιότητα,
ἑταιρίαν,
|
ἐπιμέλειαν. |
Τῶν
δὲ
ᾀδομένων
αὐτοῦ
μάλιστα |
[1, 101] |
τῶν
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν
εἰς
|
εὐτέλειαν |
βίου
καὶ
τὰ
κατὰ
πόλεμον |
[1, 100] |
ἀδικεῖς.
Ἢ
ὦν
παῦσον
τὰν
|
ἀπήνειαν |
τῶ
παιδός,
ἢ
ἐγὼν
τὺ |
[1, 73] |
τόδε·
Χίλων
Περιάνδρῳ
Ἐπιστέλλεις
ἐμὶν
|
ἐκστρατείαν |
ἐπὶ
ἐκδάμως,
ὡς
αὐτός
κα |
[1, 107] |
τοῦ
Ποντικοῦ,
Κρῆτά
φησιν
εἶναι·
|
Ἠτείαν |
γὰρ
πόλιν
εἶναι
Κρήτης.
Ἀναξίλαος |
[1, 112] |
πρὸς
Σόλωνα
τὸν
νομοθέτην,
περιέχουσα
|
πολιτείαν |
ἣν
διέταξε
Κρησὶ
Μίνως.
Ἀλλὰ |
[1, 67] |
τις
μέμψηται,
εἰ
διαθεὶς
Ἀθηναίοις
|
ἰσοπολιτείαν, |
καὶ
παρὸν
τυραννεῖν
αὐτὸς
οὐκ |
[1, 60] |
Περὶ
τῶν
φιλοσόφων
αἱρέσεων,
τάδε·
|
καλοκἀγαθίαν |
ὅρκου
πιστοτέραν
ἔχε.
Μὴ
ψεύδου. |
[1, 100] |
θυγατρί,
συγκατακαύσαις
αὐτᾷ
τὰ
πασᾶν
|
Κορινθιᾶν |
εἵματα.
Ἔγραψε
δὲ
αὐτῷ
καὶ |
[1, 102] |
χρόνον
δὲ
παραγενόμενος
εἰς
τὴν
|
Σκυθίαν |
καὶ
δοκῶν
τὰ
νόμιμα
παραλύειν |
[1, 106] |
τις
αὐτοῦ
σοφώτερος
εἴη,
τὴν
|
Πυθίαν |
εἰπεῖν
ἅπερ
προείρηται
ἐν
τῷ |
[1, 92] |
ἀρετῆς
οἰκεῖον
εἶναι,
κακίας
ἀλλότριον·
|
ἀδικίαν |
φεύγειν·
πόλει
τὰ
βέλτιστα
συμβουλεύειν· |
[1, 91] |
τὰς
θυγατέρας,
παρθένους
μὲν
τὴν
|
ἡλικίαν |
τὸ
δὲ
φρονεῖν
γυναῖκας·
ὑποδεικνὺς |
[1, 110] |
δὲ
πέμπουσι
ναῦν
τε
καὶ
|
Νικίαν |
τὸν
Νικηράτου
εἰς
Κρήτην,
καλοῦντες |
[1, 101] |
Ἕρμιππος
δὲ
πρὸς
τὴν
Σόλωνος
|
οἰκίαν |
ἀφικόμενον
τῶν
θεραπόντων
τινὶ
κελεῦσαι |
[1, 109] |
δὲ
εἰς
τὴν
ἑαυτοῦ
εἰσιὼν
|
οἰκίαν |
περιέτυχε
τοῖς
πυνθανομένοις
τίς
εἴη, |
[1, 83] |
ἀναθεῖναι,
ἐπεὶ
ἀπόγονος
ἦν
Θηβαίων
|
ἀποικίαν |
εἰς
Πριήνην
στειλάντων,
ὥσπερ
καὶ |
[1, 77] |
δεῖν
ζητεῖν
σπουδαῖον
ἄνθρωπον,
Ἂν
|
λίαν, |
ἔφη,
ζητῇς,
οὐχ
εὑρήσεις.
Καὶ |
[1, 40] |
νομοθετικούς.
Ἀρχέτιμος
δὲ
ὁ
Συρακούσιος
|
ὁμιλίαν |
αὐτῶν
ἀναγέγραφε
παρὰ
Κυψέλῳ,
ᾗ |
[1, 111] |
τὸ
μὲν
ἀργύριον
οὐ
προσήκατο·
|
φιλίαν |
δὲ
καὶ
συμμαχίαν
ἐποιήσατο
Κνωσίων |
[1, 118] |
οὖν>
ἀπήγγειλεν·
οἱ
δὲ
μετὰ
|
μίαν |
ἐπελθόντες
κρατοῦσι
τῶν
Μαγνήτων,
καὶ |
[1, 70] |
κακολογεῖν.
Γῆρας
τιμᾶν.
Φυλάττειν
ἑαυτόν.
|
Ζημίαν |
αἱρεῖσθαι
μᾶλλον
ἢ
κέρδος
αἰσχρόν· |
[1, 76] |
ἐὰν
ἁμάρτῃ,
διπλῆν
εἶναι
τὴν
|
ζημίαν· |
ἵνα
μὴ
μεθύωσι,
πολλοῦ
κατὰ |
[1, 57] |
μεθύων
ληφθῇ,
θάνατον
εἶναι
τὴν
|
ζημίαν. |
Τά
τε
Ὁμήρου
ἐξ
ὑποβολῆς |
[1, 112] |
χρόνον
τινὰ
ἐκπατῆσαι
ἀσχολούμενον
περὶ
|
ῥιζοτομίαν. |
Φέρεται
δ'
αὐτοῦ
καὶ
ἐπιστολὴ |
[1, 87] |
τηρῶν
διάμενε.
Μὴ
ταχὺ
λάλει·
|
μανίαν |
γὰρ
ἐμφαίνει.
Φρόνησιν
ἀγάπα.
~Περὶ |
[1, 92] |
μὲν
γὰρ
ἄνοιαν,
τὸ
δὲ
|
μανίαν |
σημαίνει.
Οἰκέτην
πάροινον
μὴ
κολάζειν, |
[1, 65] |
ὀκνούντων
ἀμύνεσθαι
ἀλκιμώτερος.
Οἱ
δὲ
|
μανίαν |
Σόλωνος
κατεγίγνωσκον.
Τελευτῶν
δὲ
ἐμαρτυράμην· |
[1, 83] |
καὶ
ἀλόγων
διατείνειν
αὐτῶν
τὴν
|
εὐθένιαν. |
Καὶ
ἐβουλήθη
σπείσασθαι,
καὶ
εἰσέπεμψεν |
[1, 26] |
διὰ
τί
οὐ
τεκνοποιεῖ,
διὰ
|
φιλοτεκνίαν |
εἰπεῖν.
Καὶ
λέγουσι
ὅτι
τῆς |
[1, 111] |
Κουρήτων
καὶ
Κορυβάντων
γένεσιν
καὶ
|
θεογονίαν, |
ἔπη
πεντακισχίλια,
Ἀργοῦς
ναυπηγίαν
τε |
[1, 108] |
ταῦτα
ἀφανοῦς.
Ὅθεν
διὰ
τὴν
|
ἀδοξίαν |
αὐτοῦ
καὶ
τὰ
αὐτοῦ
τινας |
[1, 92] |
ἀλλοτρίων
παρόντων·
τὸ
μὲν
γὰρ
|
ἄνοιαν, |
τὸ
δὲ
μανίαν
σημαίνει.
Οἰκέτην |
[1, 54] |
οὔτι
μέμφομαι
μηνύσαντι
τὴν
ἐμὴν
|
διάνοιαν. |
Εὐνοίᾳ
γὰρ
τῆς
πόλεως
μᾶλλον |
[1, 68] |
εἰς
ἔπη
διακόσια,
καὶ
ἔφασκε
|
πρόνοιαν |
περὶ
τοῦ
μέλλοντος
λογισμῷ
καταληπτὴν |
[1, 54] |
ἔτι
τε
ἀμαθίᾳ
τῆς
ἀρχῆς,
|
ὁποίαν |
τινὰ
ἐγὼ
καταστήσομαι.
Ἐπεὶ
μαθὼν |
[1, 109] |
ἐπὶ
πρόβατον,
τῆς
ὁδοῦ
κατὰ
|
μεσημβρίαν |
ἐκκλίνας
ὑπ'
ἄντρῳ
τινὶ
κατεκοιμήθη |
[1, 78] |
Ἀλήθειαν
ἔχειν,
πίστιν,
ἐμπειρίαν,
ἐπιδεξιότητα,
|
ἑταιρίαν, |
ἐπιμέλειαν.
Τῶν
δὲ
ᾀδομένων
αὐτοῦ |
[1, 78] |
Σωφροσύνην
φιλεῖν.
Ἀλήθειαν
ἔχειν,
πίστιν,
|
ἐμπειρίαν, |
ἐπιδεξιότητα,
ἑταιρίαν,
ἐπιμέλειαν.
Τῶν
δὲ |
[1, 45] |
σώμασιν
ἐδανείζοντο
καὶ
πολλοὶ
δι'
|
ἀπορίαν |
ἐθήτευον.
Ἑπτὰ
δὴ
ταλάντων
ὀφειλομένων |
[1, 86] |
πατρίδι
ψυχῆς
ἴδιον
καὶ
φρονήσεως.
|
Εὐπορίαν |
δὲ
χρημάτων
πολλοῖς
καὶ
διὰ |
[1, 89] |
αὐτῷ
θυγατέρα
Κλεοβουλίνην,
αἰνιγμάτων
ἑξαμέτρων
|
ποιήτριαν, |
ἧς
μέμνηται
καὶ
Κρατῖνος
ἐν |
[1, 82] |
ὡς
καὶ
Φανόδικος
εἰς
τὴν
|
ἐκκλησίαν, |
καὶ
εἰπεῖν
τὸν
Βίαντα
σοφόν, |
[1, 49] |
διεκώλυσεν.
Ἄξας
γὰρ
εἰς
τὴν
|
ἐκκλησίαν |
μετὰ
δόρατος
καὶ
ἀσπίδος
προεῖπεν |
[1, 53] |
ἄμεινόν
γε
πολιτεύουσιν
ἢ
κατὰ
|
δημοκρατίαν· |
ἐῶ
γὰρ
οὐδένα
ὑβρίζειν·
καὶ |
[1, 110] |
γενομένης
ἐξιλάσεως.
Οἱ
δὲ
τὴν
|
αἰτίαν |
εἰπεῖν
τοῦ
λοιμοῦ
τὸ
Κυλώνειον |
[1, 86] |
εὐσέβεια,
ἐσίγα.
Τοῦ
δὲ
τὴν
|
αἰτίαν |
τῆς
σιγῆς
πυθομένου,
Σιωπῶ,
ἔφη, |
[1, 88] |
ἀπὸ
νεότητος
εἰς
γῆρας
ἀναλάμβανε
|
σοφίαν· |
βεβαιότερον
γὰρ
τοῦτο
τῶν
ἄλλων |
[1, 111] |
οὐ
προσήκατο·
φιλίαν
δὲ
καὶ
|
συμμαχίαν |
ἐποιήσατο
Κνωσίων
καὶ
Ἀθηναίων.
Καὶ |
[1, 114] |
γνωστικώτατον
γεγονέναι.
Ἰδόντα
γοῦν
τὴν
|
Μουνιχίαν |
παρ'
Ἀθηναίοις
ἀγνοεῖν
φάναι
αὐτοὺς |
[1, 78] |
μὴ
πρόλεγε·
ἀποτυχὼν
γὰρ
γελασθήσῃ.
|
Ἀτυχίαν |
μὴ
ὀνειδίζειν,
νέμεσιν
αἰδόμενον.
Παρακαταθήκην |
[1, 86] |
Ἔλεγε
δὲ
ἀτυχῆ
εἶναι
τὸν
|
ἀτυχίαν |
μὴ
φέροντα·
καὶ
νόσον
ψυχῆς |
[1, 36] |
Γέροντα
τύραννον.
Πῶς
ἄν
τις
|
ἀτυχίαν |
ῥᾷστα
φέροι,
Εἰ
τοὺς
ἐχθροὺς |
[1, 72] |
ναῦς
συνέχειν
ἐν
τῇ
νήσῳ·
|
κἂν |
ἑαλώκει
ἡ
Ἑλλάς,
εἰ
ἐπείσθη |
[1, 61] |
αὐτῷ
εἰπεῖν·
Ἀλλ'
εἴ
μοι
|
κἂν |
νῦν
ἔτι
πείσεαι,
ἔξελε
τοῦτον· |
[1, 64] |
ἔσθ'
ὅ
τι
οὐκ
ὀρρωδοῦντος·
|
κἂν |
τῇ
πόλει
χάριν
κατάθοιτο
ἐξευρών, |
[1, 114] |
τοῦτο
τὸ
χωρίον
αὐτοῖς·
ἐπεὶ
|
κἂν |
τοῖς
ὀδοῦσιν
αὐτὸ
διαφορῆσαι·
ταῦτα |
[1, 70] |
δὲ
διὰ
παντός.
Ἀτυχοῦντι
μὴ
|
ἐπιγελᾶν. |
Ἰσχυρὸν
ὄντα
πρᾷον
εἶναι,
ὅπως |
[1, 93] |
δεσπότας
κτήσῃ
τοὺς
συγγενέας.
~Μὴ
|
ἐπιγελᾶν |
τοῖς
σκωπτομένοις·
ἀπεχθήσεσθαι
γὰρ
τούτοις. |
[1, 113] |
Πεισίστρατος
κατασχέθῃ
τὰν
πόλιν,
οὐ
|
μὰν |
ἐς
παῖδας
τήνω
ἔλπομαι
τὸ |
[1, 75] |
ἐπεβίω
ἄλλα.
Καὶ
χώραν
αὐτῷ
|
ἀπένειμαν |
οἱ
Μυτιληναῖοι·
ὁ
δὲ
ἱερὰν |
[1, 117] |
~Καὶ
Λακεδαιμονίοις
εἰπεῖν
μήτε
χρυσὸν
|
τιμᾶν |
μήτε
ἄργυρον,
ὥς
φησι
Θεόπομπος |
[1, 70] |
Τὸν
τεθνηκότα
μὴ
κακολογεῖν.
Γῆρας
|
τιμᾶν. |
Φυλάττειν
ἑαυτόν.
Ζημίαν
αἱρεῖσθαι
μᾶλλον |
[1, 93] |
ποτανεστάταν
ἐσεῖσθαι
Σόλωνι
τὰν
Λίνδον
|
δαμοκρατεομέναν. |
Καὶ
ἁ
νᾶσος
πελαγία,
ἔνθα |
[1, 67] |
ἡμᾶς
φιλοφροσύνης·
καὶ
νὴ
τὴν
|
Ἀθηνᾶν, |
εἰ
μὴ
περὶ
παντός
μοι |
[1, 35] |
τὰ
πολλὰ
ἔπη
φρονίμην
ἀπεφήνατο
|
δόξαν· |
ἕν
τι
μάτευε
σοφόν,
ἕν |
[1, 94] |
θυγατέρα,
οἳ
σχεδὸν
πάσης
Ἀρκαδίας
|
ἐπῆρξαν, |
ὥς
φησιν
Ἡρακλείδης
ὁ
Ποντικὸς |
[1, 80] |
ὅπλον,
ἀείρας,
ἤνιδε,
κεῖνοί
σοι
|
πᾶν |
ἐρέουσιν
ἔπος.
Οἱ
δ'
ἄρ' |
[1, 99] |
φησιν.
Τούτου
ἐστί·
Μελέτη
τὸ
|
πᾶν. |
Ἤθελε
δὲ
καὶ
τὸν
Ἰσθμὸν |
[1, 112] |
διελέγχειν
πειρᾶται
τὴν
ἐπιστολὴν
ὡς
|
νεαρὰν |
καὶ
μὴ
τῇ
Κρητικῇ
φωνῇ |
[1, 86] |
νόσον
ψυχῆς
τὸ
τῶν
ἀδυνάτων
|
ἐρᾶν, |
ἀλλοτρίων
δὲ
κακῶν
ἀμνημόνευτον
εἶναι. |
[1, 85] |
χάριν·
αὐθάδης
δὲ
τρόπος
πολλάκι
|
βλαβερὰν |
ἐξέλαμψεν
ἄταν.
~Καὶ
τὸ
μὲν |
[1, 75] |
ἀπένειμαν
οἱ
Μυτιληναῖοι·
ὁ
δὲ
|
ἱερὰν |
ἀνῆκεν,
ἥτις
νῦν
Πιττάκειος
καλεῖται. |
[1, 116] |
πιόντα
προειπεῖν
ὡς
εἰς
τρίτην
|
ἡμέραν |
ἔσοιτο
σεισμός,
καὶ
γενέσθαι.
Ἀνιόντα |
[1, 71] |
ὁ
χρυσὸς
ἐξετάζεται,
διδοὺς
βάσανον
|
φανεράν· |
ἐν
δὲ
χρυσῷ
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν |
[1, 60] |
φιλοσόφων
αἱρέσεων,
τάδε·
καλοκἀγαθίαν
ὅρκου
|
πιστοτέραν |
ἔχε.
Μὴ
ψεύδου.
Τὰ
σπουδαῖα |
[1, 24] |
τινας.
Πρῶτος
δὲ
καὶ
τὴν
|
ὑστέραν |
τοῦ
μηνὸς
τριακάδα
εἶπεν.
Πρῶτος |
[1, 79] |
μὲν
οὖν
περὶ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
|
δευτέραν |
Ὀλυμπιάδα·
ἐτελεύτησε
δ'
ἐπὶ
Ἀριστομένους |
[1, 72] |
δὲ
γέρων
περὶ
τὴν
πεντηκοστὴν
|
δευτέραν |
Ὀλυμπιάδα,
ὅτε
Αἴσωπος
ὁ
λογοποιὸς |
[1, 95] |
τῆς
νεὼς
Σάμῳ,
ἱκετεύσαντες
τὴν
|
Ἥραν |
ὑπὸ
τῶν
Σαμίων
διεσώθησαν.
Καὶ |
[1, 92] |
βίᾳ
μηδὲν
πράττειν·
τέκνα
παιδεύειν·
|
ἐχθρὰν |
διαλύειν.
Γυναικὶ
μὴ
φιλοφρονεῖσθαι,
μηδὲ |
[1, 52] |
κακότητα,
μή
τι
θεοῖς
τούτων
|
μοῖραν |
ἐπαμφέρετε.
Αὐτοὶ
γὰρ
τούτους
ηὐξήσατε, |
[1, 39] |
ἦ
γὰρ
ὁ
πρέσβυς
οὐκέθ'
|
ὁρᾶν |
ἀπὸ
γῆς
ἀστέρας
ἠδύνατο.
~Τούτου |
[1, 46] |
καὶ
στεφανωσάμενος
εἰσέπαισεν
εἰς
τὴν
|
ἀγοράν· |
ἔνθα
τοῖς
Ἀθηναίοις
ἀνέγνω
διὰ |
[1, 105] |
ἢ
πολλοὺς
μηδενὸς
ἀξίους.
Τὴν
|
ἀγορὰν |
ὡρισμένον
ἔφη
τόπον
εἰς
τὸ |
[1, 42] |
Ἀκουσίλαον,
Ἐπιμενίδην,
Λεώφαντον,
Φερεκύδην,
Ἀριστόδημον,
|
Πυθαγόραν, |
Λᾶσον
Χαρμαντίδου
ἢ
Σισυμβρίνου,
ἢ |
[1, 41] |
Μύσωνος
Ἀνάχαρσιν·
οἱ
δὲ
καὶ
|
Πυθαγόραν |
προσγράφουσιν.
Δικαίαρχος
δὲ
τέσσαρας
ὡμολογημένους |
[1, 119] |
θεολόγον
υἱὸν
Βάβυος,
ᾧ
καὶ
|
Πυθαγόραν |
σχολάσαι.
Ἐρατοσθένης
δ'
ἕνα
μόνον, |
[1, 25] |
καὶ
θῦσαι
βοῦν.
~Οἱ
δὲ
|
Πυθαγόραν |
φασίν,
ὧν
ἐστιν
Ἀπολλόδωρος
ὁ |
[1, 42] |
Μύσωνα,
Θαλῆν,
Βίαντα,
Πιττακόν,
Ἐπίχαρμον,
|
Πυθαγόραν. |
Φέρονται
δὲ
καὶ
τοῦ
Θαλοῦ |
[1, 42] |
ἢ
ὡς
Ἀριστόξενος
Χαβρίνου,
Ἑρμιονέα,
|
Ἀναξαγόραν. |
Ἱππόβοτος
δὲ
ἐν
τῇ
Τῶν |
[1, 98] |
ἂν
ὁμολογήσῃς,
διατήρει·
λόγων
ἀπορρήτων
|
ἐκφορὰν |
μὴ
ποιοῦ·
μὴ
μόνον
τοὺς |
[1, 110] |
καὶ
Κτησίβιον,
καὶ
λυθῆναι
τὴν
|
συμφοράν. |
~Ἀθηναῖοι
δὲ
τάλαντον
ἐψηφίσαντο
δοῦναι |
[1, 78] |
Ἔχοντα
χρὴ
τόξα
καὶ
ἰοδόκον
|
φαρέτραν |
στείχειν
ποτὶ
φῶτα
κακόν.
Πιστὸν |
[1, 105] |
Εὗρε
δ'
εἰς
τὸν
βίον
|
ἄγκυράν |
τε
καὶ
κεραμικὸν
τροχόν,
ὥς |
[1, 94] |
Τόν
τε
παῖδα
ἀπεκήρυξεν
εἰς
|
Κέρκυραν |
λυπούμενον
ἐπὶ
τῇ
μητρί,
ᾧ |
[1, 75] |
καὶ
δέκα
ἐπεβίω
ἄλλα.
Καὶ
|
χώραν |
αὐτῷ
ἀπένειμαν
οἱ
Μυτιληναῖοι·
ὁ |
[1, 117] |
θὲς
εἰς
τὴν
τῶν
Μαγνήτων
|
χώραν, |
καὶ
ἀπάγγειλόν
σου
τοῖς
πολίταις |
[1, 62] |
Σαλαμῖνα
καὶ
τεφρώσαντας
εἰς
τὴν
|
χώραν |
σπεῖραι.
Ὅθεν
καὶ
Κρατῖνος
ἐν |
[1, 62] |
μὲν
ἀνθρώπων
λόγος,
ἐσπαρμένος
κατὰ
|
πᾶσαν |
Αἴαντος
πόλιν.
~Ἔστι
δὲ
καὶ |
[1, 109] |
εὑρὼν
τότε
ἤδη
γέροντα
ὄντα,
|
πᾶσαν |
ἔμαθε
παρ'
ἐκείνου
τὴν
ἀλήθειαν. |
[1, 100] |
τᾷ
θυγατρί,
συγκατακαύσαις
αὐτᾷ
τὰ
|
πασᾶν |
Κορινθιᾶν
εἵματα.
Ἔγραψε
δὲ
αὐτῷ |
[1, 32] |
δοῦναι
τῷ
σοφωτάτῳ·
καὶ
ἀμφότεροι
|
συνῄνεσαν |
Θαλῇ.
Ὁ
δὲ
μετὰ
τὴν |
[1, 119] |
ἀρχή·
Ζὰς
μὲν
καὶ
Χρόνος
|
ἦσαν |
ἀεὶ
καὶ
Χθονίη·
Χθονίῃ
δὲ |
[1, 66] |
παρέσχον
τοὺς
ἄνδρας.
Οὗτοι
δὲ
|
ἦσαν |
κορυνηφόροι.
καὶ
μετὰ
τοῦτο
τὸν |
[1, 22] |
ὃν
καὶ
οἱ
ἑπτὰ
σοφοὶ
|
ἐκλήθησαν, |
ὥς
φησι
Δημήτριος
ὁ
Φαληρεὺς |
[1, 115] |
καθάπερ
προείρηται·
καὶ
δὴ
καὶ
|
ἐλήφθησαν |
πρὸς
Ὀρχομενῷ.
Γηρᾶσαί
τ'
ἐν |
[1, 51] |
χρόνῳ
τὴν
φωνὴν
ἀποξενωθέντες
σολοικίζειν
|
ἐλέχθησαν. |
Καί
εἰσιν
οἱ
μὲν
ἔνθεν |
[1, 95] |
τὴν
Ἥραν
ὑπὸ
τῶν
Σαμίων
|
διεσώθησαν. |
Καὶ
ὃς
ἀθυμήσας
ἐτελεύτησεν,
ἤδη |
[1, 46] |
Καὶ
αὖθις
πρὸς
τοὺς
Μεγαρέας
|
ἐπολέμησαν |
καὶ
ἐνίκων
διὰ
Σόλωνα.
~Ἦν |
[1, 75] |
δ'
οὖν
τὸν
Πιττακὸν
ἰσχυρῶς
|
ἐτίμησαν |
οἱ
Μυτιληναῖοι,
καὶ
τὴν
ἀρχὴν |
[1, 75] |
οἱ
Μυτιληναῖοι,
καὶ
τὴν
ἀρχὴν
|
ἐνεχείρισαν |
αὐτῷ.
Ὁ
δὲ
δέκα
ἔτη |
[1, 31] |
Φανόδικος
δὲ
περὶ
τὴν
Ἀθηναίων
|
θάλασσαν |
εὑρεθῆναι
καὶ
ἀνενεχθέντα
εἰς
ἄστυ |
[1, 31] |
τοῦ
δὲ
περὶ
τὴν
Κῴαν
|
θάλασσαν |
ναυαγήσαντος,
ὕστερον
εὑρεθῆναι
πρός
τινων |
[1, 32] |
Ἀλεξάνδρου
ῥιφῆναι
εἰς
τὴν
Κῴαν
|
θάλασσαν |
πρὸς
τῆς
Λακαίνης,
εἰπούσης
ὅτι |
[1, 94] |
Οὗτος
γήμας
Λυσίδην,
ἣν
αὐτὸς
|
Μέλισσαν |
ἐκάλει,
τὴν
Προκλέους
τοῦ
Ἐπιδαυρίων |
[1, 92] |
φιλόλαλον·
φιλομαθῆ
μᾶλλον
ἢ
ἀμαθῆ·
|
γλῶσσαν |
εὔφημον
ἴσχειν·
ἀρετῆς
οἰκεῖον
εἶναι, |
[1, 52] |
κοῦφος
ἔνεστι
νόος.
Εἰς
γὰρ
|
γλῶσσαν |
ὁρᾶτε
καὶ
εἰς
ἔπος
αἰόλον |
[1, 94] |
ἢ
λακτίσας
τὴν
γυναῖκα
ἔγκυον
|
οὖσαν |
ἀπέκτεινε,
πεισθεὶς
διαβολαῖς
παλλακίδων,
ἃς |
[1, 116] |
τῆς
Σάμου
περιπατοῦντα
καὶ
ναῦν
|
οὐριοδρομοῦσαν |
ἰδόντα
εἰπεῖν
ὡς
οὐ
μετὰ |
[1, 111] |
καὶ
ναῦν
τὴν
ἐς
Κρήτην
|
ἀπάξουσαν |
αὐτόν.
Ὁ
δὲ
τὸ
μὲν |
[1, 112] |
δὲ
καὶ
ἄλλην
εὗρον
ἐπιστολὴν
|
ἔχουσαν |
οὕτως·
~Ἐπιμενίδης
Σόλωνι
Θάρρει,
ὦ |
[1, 88] |
οἱ
Πριηνεῖς
δὲ
αὐτῷ
τέμενος
|
καθιέρωσαν |
τὸ
Τευτάμειον
λεγόμενον.
Ἀπεφθέγξατο·
οἱ |
[1, 100] |
ποιήσαις
ἀδικεῖς.
Ἢ
ὦν
παῦσον
|
τὰν |
ἀπήνειαν
τῶ
παιδός,
ἢ
ἐγὼν |
[1, 113] |
εὐνομημένοις
ἐπεθήκατο
Πεισίστρατος,
εἶχέ
κα
|
τὰν |
ἀρχὰν
ἀεί,
ἀνδραποδιξάμενος
τὼς
πολιήτας· |
[1, 93] |
δὲ
ἐγὼν
ποτανεστάταν
ἐσεῖσθαι
Σόλωνι
|
τὰν |
Λίνδον
δαμοκρατεομέναν.
Καὶ
ἁ
νᾶσος |
[1, 113] |
Ἀλλ'
αἴ
κα
Πεισίστρατος
κατασχέθῃ
|
τὰν |
πόλιν,
οὐ
μὰν
ἐς
παῖδας |
[1, 85] |
δὲ
τρόπος
πολλάκι
βλαβερὰν
ἐξέλαμψεν
|
ἄταν. |
~Καὶ
τὸ
μὲν
ἰσχυρὸν
γενέσθαι |
[1, 105] |
ἔφη
τόπον
εἰς
τὸ
ἀλλήλους
|
ἀπατᾶν |
καὶ
πλεονεκτεῖν.
Ὑπὸ
μειρακίου
παρὰ |
[1, 93] |
οἶκος
πάντη·
φαμὶ
δὲ
ἐγὼν
|
ποτανεστάταν |
ἐσεῖσθαι
Σόλωνι
τὰν
Λίνδον
δαμοκρατεομέναν. |
[1, 90] |
κεν
αἰνήσειε
νόῳ
πίσυνος
Λίνδου
|
ναέταν |
Κλεόβουλον
ἀενάοις
ποταμοῖς
ἄνθεσί
τ' |
[1, 67] |
δημοκρατίᾳ,
ἐδεξάμην
ἂν
μᾶλλον
τὴν
|
δίαιταν |
ἔχειν
ἐν
τῇ
παρὰ
σοὶ |
[1, 92] |
πρότερον
τί
μέλλει
πράσσειν·
καὶ
|
ὅταν |
εἰσέλθῃ
πάλιν,
ζητείτω
τί
ἔπραξε. |
[1, 92] |
δὲ
ἐχθρῶν
τὴν
ἐπιβουλήν.
Καὶ
|
ὅταν |
τις
ἐξίῃ
τῆς
οἰκίας,
ζητείτω |
[1, 122] |
ὧδε·
~Φερεκύδης
Θαλῇ.
Εὖ
θνήσκοις
|
ὅταν |
τοι
τὸ
χρεὼν
ἥκῃ.
Νοῦσός |
[1, 85] |
πᾶσιν
ἐν
πόλει
αἴκε
μένῃς·
|
πλείσταν |
γὰρ
ἔχει
χάριν·
αὐθάδης
δὲ |
[1, 115] |
Κρησί
τε
προειπεῖν
τὴν
Λακεδαιμονίων
|
ἧτταν |
ὑπ'
Ἀρκάδων,
καθάπερ
προείρηται·
καὶ |
[1, 70] |
αὑτοῦ
οἰκίας
καλῶς
προστατεῖν.
Τὴν
|
γλῶτταν |
μὴ
προτρέχειν
τοῦ
νοῦ.
Θυμοῦ |
[1, 121] |
ὄντως,
καὶ
ζῶν
ἐστιν
ὄνησις,
|
χὤταν |
μηκέθ'
ὑπάρχῃ.
Γέγονε
δὲ
κατὰ |
[1, 113] |
ἐπεθήκατο
Πεισίστρατος,
εἶχέ
κα
τὰν
|
ἀρχὰν |
ἀεί,
ἀνδραποδιξάμενος
τὼς
πολιήτας·
νῦν |
[1, 96] |
Κορίνθιοι
δὲ
ἐπί
τι
κενοτάφιον
|
ἐπέγραψαν |
αὐτῷ
τόδε·
~Πλούτου
καὶ
σοφίης |
[1, 85] |
μεγαλοπρεπῶς
ἔθαψεν
ἡ
πόλις,
καὶ
|
ἐπέγραψαν· |
Κλεινοῖς
ἐν
δαπέδοισι
Πριήνης
φύντα |
[1, 28] |
ἀμφισβήτησις
ἦν,
ἕως
οἱ
Μιλήσιοι
|
ἔπεμψαν |
εἰς
Δελφούς·
καὶ
ὁ
θεὸς |
[1, 72] |
οἱ
κατὰ
τὴν
πανήγυριν
ἐντιμότατα
|
παρέπεμψαν. |
Ἔστι
δὲ
καὶ
εἰς
τοῦτον |
[1, 58] |
ἀσθενές,
στέγειν·
ἐὰν
δὲ
μεῖζον,
|
διακόψαν |
οἴχεσθαι.
Ἔφασκέ
τε
σφραγίζεσθαι
τὸν |
[1, 31] |
ἀποσταλῆναι·
τοῦ
δὲ
περὶ
τὴν
|
Κῴαν |
θάλασσαν
ναυαγήσαντος,
ὕστερον
εὑρεθῆναι
πρός |
[1, 32] |
ὑπ'
Ἀλεξάνδρου
ῥιφῆναι
εἰς
τὴν
|
Κῴαν |
θάλασσαν
πρὸς
τῆς
Λακαίνης,
εἰπούσης |
[1, 55] |
δὲ
καὶ
τὰς
τιμὰς
τῶν
|
ἐν |
ἀγῶσιν
ἀθλητῶν,
Ὀλυμπιονίκῃ
μὲν
τάξας |
[1, 89] |
κάλλει
διαφέρειν,
μετασχεῖν
τε
τῆς
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ
φιλοσοφίας.
Γενέσθαι
τε
αὐτῷ |
[1, 63] |
οὕτως·
Σῶμα
μὲν
ἦρε
Σόλωνος
|
ἐν |
ἀλλοδαπῇ
Κύπριον
πῦρ·
ὀστὰ
δ' |
[1, 105] |
τῆς
πατρίδος.
~Ἑρωτηθεὶς
τί
ἐστιν
|
ἐν |
ἀνθρώποις
ἀγαθόν
τε
καὶ
φαῦλον, |
[1, 79] |
Πιττακὸς
νομοθέτης,
ὥς
φησι
Φαβωρῖνος
|
ἐν |
Ἀπομνημονευμάτων
πρώτῳ
καὶ
Δημήτριος
ἐν |
[1, 98] |
τυραννίδα
μετέστησε·
καὶ
οὐκ
εἴα
|
ἐν |
ἄστει
ζῆν
τοὺς
βουλομένους,
καθά |
[1, 72] |
ὃς
τὸ
ἱερὸν
ἔκτισε
τὸ
|
ἐν |
Βραγχίδαις.
Ἦν
δὲ
γέρων
περὶ |
[1, 91] |
τάδε·
Ἀμουσία
τὸ
πλέον
μέρος
|
ἐν |
βροτοῖσι
λόγων
τε
πλῆθος·
ἀλλ' |
[1, 95] |
ᾧ
ὄνομα
Λυκόφρων.
~Ἤδη
δὲ
|
ἐν |
γήρᾳ
καθεστὼς
μετεπέμπετο
αὐτὸν
ὅπως |
[1, 105] |
ἐς
Σάρδεις,
πρὸ
μεγάλου
ποιούμενος
|
ἐν |
γνώμῃ
τοι
γενέσθαι.
~ΜΥΣΩΝ
Μύσων |
[1, 85] |
ἡ
πόλις,
καὶ
ἐπέγραψαν·
Κλεινοῖς
|
ἐν |
δαπέδοισι
Πριήνης
φύντα
καλύπτει
ἥδε |
[1, 71] |
χρυσὸς
ἐξετάζεται,
διδοὺς
βάσανον
φανεράν·
|
ἐν |
δὲ
χρυσῷ
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
τε |
[1, 40] |
Πανιωνίῳ
καὶ
ἐν
Κορίνθῳ
καὶ
|
ἐν |
Δελφοῖς
συνελθεῖν
αὐτούς.
~Διαφωνοῦνται
δὲ |
[1, 58] |
τὸ
συνειπεῖν,
ὡς
Ἀπολλόδωρός
φησιν
|
ἐν |
δευτέρῳ
Περὶ
νομοθετῶν.
Ἀλλὰ
καὶ |
[1, 118] |
νοσήσαντα
αὐτὸν
ὑπὸ
Πυθαγόρου
ταφῆναι
|
ἐν |
Δήλῳ.
Οἱ
δὲ
φθειριάσαντα
τὸν |
[1, 67] |
περὶ
παντός
μοι
ἦν
οἰκεῖν
|
ἐν |
δημοκρατίᾳ,
ἐδεξάμην
ἂν
μᾶλλον
τὴν |
[1, 107] |
εἶναι
τὸν
Μύσωνα.
Σωσικράτης
δ'
|
ἐν |
Διαδοχαῖς,
ἀπὸ
μὲν
πατρὸς
Ἠτεῖον |
[1, 116] |
Βάβυος
Σύριος,
καθά
φησιν
Ἀλέξανδρος
|
ἐν |
Διαδοχαῖς,
Πιττακοῦ
διακήκοεν.
Τοῦτόν
φησι |
[1, 120] |
ἐπίγραμμα
τόδε·
~Τῆς
σοφίης
πάσης
|
ἐν |
ἐμοὶ
τέλος·
ἢν
δέ
τι |
[1, 29] |
Ἀχιλλέως
καὶ
Ἀλέξων
ὁ
Μύνδιος
|
ἐν |
ἐνάτῳ
Μυθικῶν.
Εὔδοξος
δ'
ὁ |
[1, 117] |
μήτε
ἄργυρον,
ὥς
φησι
Θεόπομπος
|
ἐν |
Θαυμασίοις·
προστάξαι
δὲ
αὐτῷ
ὄναρ |
[1, 83] |
οὐδὲ
προσήκατο.
~Οἱ
δὲ
λέγουσιν
|
ἐν |
Θήβαις
τῷ
Ἡρακλεῖ
αὐτὸν
ἀναθεῖναι, |
[1, 47] |
Ἔπεισε
δὲ
αὐτοὺς
καὶ
τὴν
|
ἐν |
Θρᾴκῃ
χερρόνησον
προσκτήσασθαι.
~Ἵνα
δὲ |
[1, 51] |
καλλίονι
ἐκεῖθέν
τε
ἀπαλλαγεὶς
ἐγένετο
|
ἐν |
Κιλικίᾳ,
καὶ
πόλιν
συνῴκισεν
ἣν |
[1, 40] |
τινες
καὶ
ἐν
Πανιωνίῳ
καὶ
|
ἐν |
Κορίνθῳ
καὶ
ἐν
Δελφοῖς
συνελθεῖν |
[1, 112] |
καταλογάδην
περὶ
θυσιῶν
καὶ
τῆς
|
ἐν |
Κρήτῃ
πολιτείας
καὶ
περὶ
Μίνω |
[1, 38] |
νεώτερος,
ἄδοξος,
οὗ
μνημονεύει
Διονύσιος
|
ἐν |
Κριτικοῖς.
~Ὁ
δ'
οὖν
σοφὸς |
[1, 76] |
αὐτοῦ
Τυρραῖον
καθήμενον
ἐπὶ
κουρείου
|
ἐν |
Κύμῃ
χαλκεύς
τις
πέλεκυν
ἐμβαλὼν |
[1, 102] |
ὢν
ἐν
τῷ
ἑλληνίζειν,
τοξευθεὶς
|
ἐν |
κυνηγεσίῳ
πρὸς
τἀδελφοῦ
τελευτᾷ,
εἰπὼν |
[1, 62] |
τίθησι
τοὺς
νόμους.
Ἐτελεύτησε
δ'
|
ἐν |
Κύπρῳ
βιοὺς
ἔτη
ὀγδοήκοντα,
τοῦτον |
[1, 108] |
γεγονέναι·
μισανθρωπεῖν
γάρ.
~Ὀφθῆναι
γοῦν
|
ἐν |
Λακεδαίμονι
μόνον
ἐπ'
ἐρημίας
γελῶντα· |
[1, 104] |
ἐν
μικροῖς
πίνουσι,
πλησθέντες
δὲ
|
ἐν |
μεγάλοις.
Ἑπιγράφεται
δὲ
αὐτοῦ
ταῖς |
[1, 71] |
ᾀδομένων
αὐτοῦ
μάλιστα
εὐδοκίμησεν
ἐκεῖνο·
|
Ἐν |
μὲν>
λιθίναις
ἀκόναις
ὁ
χρυσὸς |
[1, 104] |
φησὶ
πῶς
Ἕλληνες
ἀρχόμενοι
μὲν
|
ἐν |
μικροῖς
πίνουσι,
πλησθέντες
δὲ
ἐν |
[1, 44] |
Ἀθηνέων
δοκέεις
ἄν
μοι
ἁρμοδιώτατα
|
ἐν |
Μιλήτῳ
οἶκον
ποιέεσθαι
παρὰ
τοῖς |
[1, 22] |
τῶν
Ἀρχόντων
ἀναγραφῇ.
Ἐπολιτογραφήθη
δὲ
|
ἐν |
Μιλήτῳ,
ὅτε
ἦλθε
σὺν
Νείλεῳ |
[1, 70] |
μὴ
ἐχθαίρειν.
Μὴ
ἐπιθυμεῖν
ἀδυνάτων.
|
Ἐν |
ὁδῷ
μὴ
σπεύδειν.
Λέγοντα
μὴ |
[1, 68] |
ἐν
τῇ
πρώτῃ,
Ἱπποκράτει
θυομένῳ
|
ἐν |
Ὀλυμπίᾳ,
τῶν
λεβήτων
αὐτομάτων
ζεσάντων, |
[1, 115] |
τοῦτό
φησι
Θεόπομπος.
Μυρωνιανὸς
δὲ
|
ἐν |
Ὁμοίοις
φησὶν
ὅτι
Κούρητα
αὐτὸν |
[1, 79] |
ἐν
Ἀπομνημονευμάτων
πρώτῳ
καὶ
Δημήτριος
|
ἐν |
Ὁμωνύμοις,
ὃς
καὶ
μικρὸς
προσηγορεύθη. |
[1, 116] |
οὐ
μετὰ
πολὺ
καταδύσεται·
καὶ
|
ἐν |
ὀφθαλμοῖς
αὐτοῦ
καταδῦναι.
Καὶ
ἀνιμηθέντος |
[1, 40] |
Θαλοῦ.
Φασὶ
δέ
τινες
καὶ
|
ἐν |
Πανιωνίῳ
καὶ
ἐν
Κορίνθῳ
καὶ |
[1, 57] |
ἢ
Πεισίστρατος,
ὥς
φησι
Διευχίδας
|
ἐν |
πέμπτῳ
Μεγαρικῶν.
Ἦν
δὲ
μάλιστα |
[1, 72] |
Ἐτελεύτησε
δ'
ὥς
φησιν
Ἕρμιππος,
|
ἐν |
Πίσῃ,
τὸν
υἱὸν
Ὀλυμπιονίκην
ἀσπασάμενος |
[1, 85] |
εὐδοκίμησε
τάδε·
Ἀστοῖσιν
ἄρεσκε
πᾶσιν
|
ἐν |
πόλει
αἴκε
μένῃς·
πλείσταν
γὰρ |
[1, 55] |
τιμάς,
ἀλλὰ
μόνων
ἐκείνων
τῶν
|
ἐν |
πολέμοις
τελευτησάντων,
ὧν
καὶ
τοὺς |
[1, 34] |
σὺ
γάρ,
ὦ
Θαλῆ,
τὰ
|
ἐν |
ποσὶν
οὐ
δυνάμενος
ἰδεῖν
τὰ |
[1, 88] |
Ἡράκλειτος
μάλιστα
Αὐτὸν
ἐπῄνεσε
γράψας·
|
ἐν |
Πριήνῃ
Βίας
ἐγένετο
ὁ
Τευτάμεω, |
[1, 77] |
Πιττάκειον.
~Μέμνηται
αὐτοῦ
καὶ
Πλάτων
|
ἐν |
Πρωταγόρᾳ·
Ἀνάγκᾳ
δ'
οὐδὲ
θεοὶ |
[1, 41] |
Ἐπιμενίδην
τὸν
Κρῆτα·
Πλάτων
δὲ
|
ἐν |
Πρωταγόρᾳ
Μύσωνα
ἀντὶ
Περιάνδρου·
Ἔφορος |
[1, 96] |
Μιλησίων
τυράννῳ.
~Φησὶ
δὲ
Ἀρίστιππος
|
ἐν |
πρώτῳ
Περὶ
παλαιᾶς
τρυφῆς
περὶ |
[1, 104] |
αἰδοίων
κρατεῖν.
Ἐρωτηθεὶς
εἰ
εἰσὶν
|
ἐν |
Σκύθαις
αὐλοί,
εἶπεν,
Ἀλλ'
οὐδὲ |
[1, 54] |
ἀνὰ
πρώτους·
οὐ
γάρ
τι
|
ἐν |
σοὶ
ἐνορῶ
δολερὸν
ἢ
ἄπιστον· |
[1, 31] |
ποτ'
Ἀριστόδαμον
φαῖσ'
οὐκ
ἀπάλαμνον
|
ἐν |
Σπάρτᾳ
λόγον
εἴπην·
χρήματ'
ἄνηρ, |
[1, 69] |
ταῦτα·
γλώττης
κρατεῖν,
καὶ
μάλιστα
|
ἐν |
συμποσίῳ.
Μὴ
κακολογεῖν
τοὺς
πλησίον· |
[1, 119] |
διδοῖ.
Σώζεται
δὲ
καὶ
ἡλιοτρόπιον
|
ἐν |
Σύρῳ
τῇ
νήσῳ.
Φησὶ
δὲ |
[1, 82] |
τοῖς
πατράσιν
αὐτῶν.
Χρόνῳ
δὲ
|
ἐν |
ταῖς
Ἀθήναις,
ὡς
προείρηται,
τοῦ |
[1, 40] |
τὸ
Γνῶθι
σαυτόν,
ὅπερ
Ἀντισθένης
|
ἐν |
ταῖς
Διαδοχαῖς
Φημονόης
εἶναί
φησιν, |
[1, 102] |
τοῦ
Σόλωνος
εἰπεῖν
αὐτῷ,
ὅτιπερ
|
ἐν |
ταῖς
ἰδίαις
πατρίσι
ξένους
ποιοῦνται. |
[1, 104] |
Πῶς,
ἔλεγεν,
ἀπαγορεύοντες
τὸ
ψεύδεσθαι
|
ἐν |
ταῖς
καπηλείαις
φανερῶς
ψεύδονται;
Καὶ |
[1, 113] |
ἵξεσθαι·
δυσμάχανον
γὰρ
ἀνθρώπως
ἐλευθεριάξαντας
|
ἐν |
τεθμοῖς
ἀρίστοις
δούλως
ἦμεν.
Τὺ |
[1, 114] |
ἐσθίων.
Μέμνηται
αὐτοῦ
καὶ
Τίμαιος
|
ἐν |
τῇ
δευτέρᾳ.
Λέγουσι
δέ
τινες |
[1, 72] |
Ξέρξῃ
συνεβούλευσε
τὰς
ναῦς
συνέχειν
|
ἐν |
τῇ
νήσῳ·
κἂν
ἑαλώκει
ἡ |
[1, 102] |
σωθῆναι,
διὰ
δὲ
τὸν
φθόνον
|
ἐν |
τῇ
οἰκείᾳ
ἀπολέσθαι.
Ἔνιοι
δὲ |
[1, 67] |
ἂν
μᾶλλον
τὴν
δίαιταν
ἔχειν
|
ἐν |
τῇ
παρὰ
σοὶ
βασιλείᾳ
ἢ |
[1, 102] |
Ἀνάχαρσις
ἑλὼν
ἔφη
νῦν
αὐτὸν
|
ἐν |
τῇ
πατρίδι
εἶναι
καὶ
προσήκειν |
[1, 23] |
τροπὰς
προειπεῖν,
ὥς
φησιν
Εὔδημος
|
ἐν |
τῇ
Περὶ
τῶν
ἀστρολογουμένων
ἱστορίᾳ· |
[1, 64] |
ἀλλοδαπὴν
δύναμιν
πλείονα
ἕξεις
τῶν
|
ἐν |
τῇ
πόλει,
καὶ
οὐδεὶς
ἔτι |
[1, 63] |
~Ἔστι
δὲ
καὶ
ἡμέτερον
ἐπίγραμμα
|
ἐν |
τῇ
προειρημένῃ
Παμμέτρῳ,
ἔνθα
καὶ |
[1, 68] |
Λυκοῦργον.
Οὗτος,
ὥς
φησιν
Ἡρόδοτος
|
ἐν |
τῇ
πρώτῃ,
Ἱπποκράτει
θυομένῳ
ἐν |
[1, 95] |
τεσσαρακοστῆς
ἐνάτης
Ὀλυμπιάδος.
Τοῦτον
Ἡρόδοτος
|
ἐν |
τῇ
πρώτῃ
ξένον
φησὶν
εἶναι |
[1, 22] |
ὥς
φησι
Δημήτριος
ὁ
Φαληρεὺς
|
ἐν |
τῇ
τῶν
Ἀρχόντων
ἀναγραφῇ.
Ἐπολιτογραφήθη |
[1, 42] |
Χαβρίνου,
Ἑρμιονέα,
Ἀναξαγόραν.
Ἱππόβοτος
δὲ
|
ἐν |
τῇ
Τῶν
φιλοσόφων
ἀναγραφῇ·
Ὀρφέα, |
[1, 63] |
ἄγαν.
Καὶ
αὐτόν
φησι
Διοσκουρίδης
|
ἐν |
τοῖς
Ἀπομνημονεύμασιν,
ἐπειδὴ
δακρύει
τὸν |
[1, 33] |
τόδε
μὲν
οὕτως.
Ἕρμιππος
δ'
|
ἐν |
τοῖς
Βίοις
εἰς
τοῦτον
ἀναφέρει |
[1, 79] |
ταῦτα
εἰπεῖν,
ἅ
φησι
Καλλίμαχος
|
ἐν |
τοῖς
Ἐπιγράμμασι·
~Ξεῖνος
Ἀταρνείτης
τις |
[1, 115] |
τε
πολλάκις
ἀναβεβιωκέναι.
~Θεόπομπος
δ'
|
ἐν |
τοῖς
Θαυμασίοις,
κατασκευάζοντος
αὐτοῦ
τὸ |
[1, 28] |
Δελφούς.
Ταῦτα
δὴ
ὁ
Καλλίμαχος
|
ἐν |
τοῖς
Ἰάμβοις
ἄλλως
ἱστορεῖ,
παρὰ |
[1, 25] |
ἐπὶ
πλεῖστον
ἅ
φησι
Καλλίμαχος
|
ἐν |
τοῖς
Ἰάμβοις
Εὔφορβον
εὑρεῖν
τὸν |
[1, 23] |
τῆς
ἄρκτου
τῆς
μικρᾶς,
λέγων
|
ἐν |
τοῖς
Ἰάμβοις
οὕτως·
Καὶ
τῆς |
[1, 84] |
βοηθουμένῳ,
λυθέντος
τοῦ
δικαστηρίου
νεκρὸς
|
ἐν |
τοῖς
κόλποις
εὑρέθη.
~Καὶ
αὐτὸν |
[1, 38] |
καθά
φησι
Δημήτριος
ὁ
Μάγνης
|
ἐν |
τοῖς
Ὁμωνύμοις,
πέντε·
ῥήτωρ
Καλλατιανός, |
[1, 104] |
Ἕλλησιν,
ὅτι
τὸν
μὲν
καπνὸν
|
ἐν |
τοῖς
ὄρεσι
καταλείπουσι,
τὰ
δὲ |
[1, 90] |
τοῦ
Μίδα.
Φέρεται
δ'
αὐτοῦ
|
ἐν |
τοῖς
Παμφίλης
Ὑπομνήμασι.
Καὶ
αἴνιγμα |
[1, 112] |
Μίνως.
Ἀλλὰ
Δημήτριος
ὁ
Μάγνης
|
ἐν |
τοῖς
Περὶ
ὁμωνύμων
ποιητῶν
τε |
[1, 46] |
καὶ
πολλάκις
τῶν
Ἀθηναίων
ἐπταικότων
|
ἐν |
τοῖς
πολέμοις
καὶ
ψηφισαμένων
εἴ |
[1, 25] |
ἔχεται
θεωρίας.
Δοκεῖ
δὲ
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
πολιτικοῖς
ἄριστα
βεβουλεῦσθαι.
Κροίσου |
[1, 81] |
πόδε·
χειροπόδην
δὲ
διὰ
τὰς
|
ἐν |
τοῖς
ποσὶ
ῥαγάδας,
ἃς
χειράδας |
[1, 34] |
αὐτὸν
ἀστρονομούμενον
καὶ
Τίμων,
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
Σίλλοις
ἐπαινεῖ
αὐτὸν
λέγων· |
[1, 107] |
σωφρονέστατον
πάντων.
Ἀριστόξενος
δέ
φησιν
|
ἐν |
τοῖς
σποράδην
οὐ
πόρρω
Τίμωνος |
[1, 62] |
χώραν
σπεῖραι.
Ὅθεν
καὶ
Κρατῖνος
|
ἐν |
τοῖς
Χείρωσί
φησιν,
αὐτὸν
ποιῶν |
[1, 37] |
ἐναντίων
ὄντων.
Φησὶ
δ'
Ἀπολλόδωρος
|
ἐν |
τοῖς
Χρονικοῖς
γεγενῆσθαι
αὐτὸν
κατὰ |
[1, 74] |
χωρίον.
Ὕστερον
μέντοι
φησὶν
Ἀπολλόδωρος
|
ἐν |
τοῖς
Χρονικοῖς
διαδικασθῆναι
τοὺς
Ἀθηναίους |
[1, 115] |
ἐλήφθησαν
πρὸς
Ὀρχομενῷ.
Γηρᾶσαί
τ'
|
ἐν |
τοσαύταις
ἡμέραις
αὐτὸν
ὅσαπερ
ἔτη |
[1, 71] |
ὡς
οὐδὲν
συνειδείη
ἄνομον
ἑαυτῷ
|
ἐν |
τῷ
βίῳ·
διστάζειν
δὲ
περὶ |
[1, 26] |
δὲ
καὶ
Ἱερώνυμος
ὁ
Ῥόδιος
|
ἐν |
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
Σποράδην
ὑπομνημάτων |
[1, 76] |
τελευτήσαντος
κεκληρονομηκέναι.
~Παμφίλη
δέ
φησιν
|
ἐν |
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
Ὑπομνημάτων,
ὡς |
[1, 119] |
τῇ
νήσῳ.
Φησὶ
δὲ
Δοῦρις
|
ἐν |
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
Ὡρῶν
ἐπιγεγράφθαι |
[1, 106] |
τὴν
Πυθίαν
εἰπεῖν
ἅπερ
προείρηται
|
ἐν |
τῷ
Θαλοῦ
βίῳ
ὑπὲρ
Χίλωνος. |
[1, 55] |
τῷ
βουλομένῳ
γράφεσθαι.
Λυσίας
δ'
|
ἐν |
τῷ
κατὰ
Νικίδου
Δράκοντά
φησι |
[1, 89] |
ποιήτριαν,
ἧς
μέμνηται
καὶ
Κρατῖνος
|
ἐν |
τῷ
ὁμωνύμῳ
δράματι,
πληθυντικῶς
ἐπιγράψας. |
[1, 98] |
δὲ
καὶ
Ἡρακλείδης
καὶ
Παμφίλη
|
ἐν |
τῷ
πέμπτῳ
τῶν
Ὑπομνημάτων
δύο |
[1, 94] |
ὥς
φησιν
Ἡρακλείδης
ὁ
Ποντικὸς
|
ἐν |
τῷ
Περὶ
ἀρχῆς,
παῖδας
ἐξ |
[1, 29] |
Θυρίων
ἐκαλεῖτο,
καθά
φησιν
Ἔλευσις
|
ἐν |
τῷ
Περὶ
Ἀχιλλέως
καὶ
Ἀλέξων |
[1, 32] |
Βίαντι
πεμφθῆναι·
~διὰ
τί
δέ,
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Βίαντος
λέξομεν.
Ἄλλοι |
[1, 38] |
Λυκοῦργον·
τέταρτος
οὗ
μέμνηται
Δοῦρις
|
ἐν |
τῷ
Περὶ
ζωγραφίας·
πέμπτος
νεώτερος, |
[1, 111] |
πολὺ
μετήλλαξεν,
ὥς
φησι
Φλέγων
|
ἐν |
τῷ
Περὶ
μακροβίων
βιοὺς
ἔτη |
[1, 112] |
ὥς
φησι
Λόβων
ὁ
Ἀργεῖος
|
ἐν |
τῷ
Περὶ
ποιητῶν.
Λέγεται
δὲ |
[1, 118] |
ὄρους
αὑτὸν
δισκῆσαι.
Ἀριστόξενος
δ'
|
ἐν |
τῷ
Περὶ
Πυθαγόρου
καὶ
τῶν |
[1, 42] |
ἢ
Σκάβρα
Ἀργεῖον.
~Ἕρμιππος
δ'
|
ἐν |
τῷ
Περὶ
τῶν
σοφῶν
ἑπτακαίδεκά |
[1, 60] |
ἀνθρώποις
συνεβούλευσεν,
ὥς
φησιν
Ἀπολλόδωρος
|
ἐν |
τῷ
Περὶ
τῶν
φιλοσόφων
αἱρέσεων, |
[1, 108] |
Μέμνηται
γὰρ
αὐτοῦ
καὶ
οὗτος
|
ἐν |
τῷ
Πρωταγόρᾳ,
ἀντὶ
Περιάνδρου
θεὶς |
[1, 39] |
καὶ
παρ'
ἡμῖν
ἐς
αὐτὸν
|
ἐν |
τῷ
πρώτῳ
τῶν
Ἐπιγραμμάτων
ἢ |
[1, 30] |
καὶ
οὕτω
περιενεχθῆναι.
Ἄνδρων
δ'
|
ἐν |
τῷ
Τρίποδι
Ἀργείους
ἆθλον
ἀρετῆς |
[1, 114] |
Νυμφῶν
ἔδεσμά
τι
καὶ
φυλάττοι
|
ἐν |
χηλῇ
βοός·
προσφερόμενός
τε
κατ' |
[1, 106] |
Χίλωνος.
Οἰταῖον
τινά
φημι
Μύσωνα
|
ἐν |
Χηνὶ
γενέσθαι
σοῦ
μᾶλλον
πραπίδεσσιν |
[1, 35] |
δόξαν·
ἕν
τι
μάτευε
σοφόν,
|
ἕν |
τι
κεδνὸν
αἱροῦ·
βύσεις
γὰρ |
[1, 35] |
πολλὰ
ἔπη
φρονίμην
ἀπεφήνατο
δόξαν·
|
ἕν |
τι
μάτευε
σοφόν,
ἕν
τι |
[1, 99] |
τῷ
Πυθοῖ
Ἀπόλλωνι
τοῦ
εἰς
|
ἓν |
ἐλθόντας
εὑρεῖν.
Ἀξοῦντί
τε
καὶ |
[1, 48] |
τὸν
Αἴας
δ'
ἐκ
Σαλαμῖνος
|
ἄγεν |
δυοκαίδεκα
νῆας-
στῆσε
δ'
ἄγων |
[1, 85] |
Τῇδε
Βίαντα
κέκευθα,
τὸν
ἀτρέμας
|
ἤγαγεν |
Ἑρμῆς
εἰς
Ἀίδην,
πολιῷ
γήραϊ |
[1, 25] |
ἐστιν
Ἀπολλόδωρος
ὁ
λογιστικός.
Οὗτος
|
προήγαγεν |
ἐπὶ
πλεῖστον
ἅ
φησι
Καλλίμαχος |
[1, 104] |
τοὺς
ἀθλητὰς
ἐπιμαίνεσθαι
ἀλλήλοις.
Πῶς,
|
ἔλεγεν, |
ἀπαγορεύοντες
τὸ
ψεύδεσθαι
ἐν
ταῖς |
[1, 105] |
καὶ
φαῦλον,
ἔφη,
Γγλῶσσα.
Κρεῖττον
|
ἔλεγεν |
ἕνα
φίλον
ἔχειν
πολλοῦ
ἄξιον |
[1, 26] |
τῆς
μητρὸς
ἀναγκαζούσης
αὐτὸν
γῆμαι
|
ἔλεγεν, |
οὐδέπω
καιρός.
Εἶτα,
ἐπειδὴ
παρήβησεν |
[1, 63] |
ἄχθεα
κουφότατα.
Ἀπεφθέγξατο
δέ,
φασί,
|
Μηδὲν |
ἄγαν.
Καὶ
αὐτόν
φησι
Διοσκουρίδης |
[1, 41] |
Χίλων
σοφός,
ὃς
τάδ'
ἔλεξε·
|
μηδὲν |
ἄγαν·
καιρῷ
πάντα
πρόσεστι
καλά. |
[1, 44] |
τῇ
γραφῇ.
Ἡμέες
δὲ
οἱ
|
μηδὲν |
γράφοντες
περιχωρέομεν
τήν
τε
Ἑλλάδα |
[1, 66] |
δουλεύουσι
Πεισιστράτῳ.
Σόλων
Πεισιστράτῳ.
Πιστεύω
|
μηδὲν |
κακὸν
ἐκ
σοῦ
πείσεσθαι.
Καὶ |
[1, 54] |
πιστεύων
μοι
καὶ
ἀνωμότῳ,
ἄχαρι
|
μηδὲν |
πείσεσθαι
Σόλωνα
ἐκ
Πεισιστράτου.
Ἴσθι |
[1, 92] |
βέλτιστα
συμβουλεύειν·
ἡδονῆς
κρατεῖν·
βίᾳ
|
μηδὲν |
πράττειν·
τέκνα
παιδεύειν·
ἐχθρὰν
διαλύειν. |
[1, 97] |
ἔθελεν.
Τούτου
ἐστὶ
καὶ
τὸ
|
Μηδὲν |
χρημάτων
ἕνεκα
πράττειν·
δεῖν
γὰρ |
[1, 23] |
τοῦ
Σαμίου.
Καλλίμαχος
δ'
αὐτὸν
|
οἶδεν |
εὑρέτην
τῆς
ἄρκτου
τῆς
μικρᾶς, |
[1, 63] |
παρειλήφαμεν,
πρὸς
τὸν
εἰπόντα,
Ἀλλ'
|
οὐδὲν |
ἀνύτεις,
εἰπεῖν,
δι'
αὐτὸ
δὲ |
[1, 63] |
αὐτὸ
δὲ
τοῦτο
δακρύω,
ὅτι
|
οὐδὲν |
ἀνύτω.
Φέρονται
δὲ
αὐτοῦ
καὶ |
[1, 52] |
αἰόλον
ἀνδρός,
εἰς
ἔργον
δ'
|
οὐδὲν |
γιγνόμενον
βλέπετε.
Καὶ
οὗτος
μὲν |
[1, 78] |
ποτὶ
φῶτα
κακόν.
Πιστὸν
γὰρ
|
οὐδὲν |
γλῶσσα
διὰ
στόματος
λαλεῖ
διχόμυθον |
[1, 93] |
ἁ
νᾶσος
πελαγία,
ἔνθα
οἰκέοντι
|
οὐδὲν |
δεινὸν
ἐκ
Πεισιστράτω.
Καὶ
τοὶ |
[1, 105] |
τούτων
καὶ
ἐπιτηδεύματα.
Χρυσοῦ
δ'
|
οὐδὲν |
δέομαι,
ἀλλ'
ἀπόχρη
με
ἐπανήκειν |
[1, 35] |
τί
οὐκ
ἀποθνήσκεις;
Ὅτι,
ἔφη,
|
οὐδὲν |
διαφέρει.
~Πρὸς
τὸν
πυθόμενον
τί |
[1, 44] |
καὶ
γὰρ
ἐνθαῦτά
τοι
δεινὸν
|
οὐδέν. |
Εἰ
δὲ
ἀσχαλήσεις
ὅτι
καὶ |
[1, 35] |
Σοφώτατον
χρόνος·
ἀνευρίσκει
γὰρ
πάντα.
|
Οὐδὲν |
ἔφη
τὸν
θάνατον
διαφέρειν
τοῦ |
[1, 53] |
ἀφείλοντο.
Τά
τε
ἄλλα
ἁμαρτάνω
|
οὐδὲν |
ἢ
περὶ
θεοὺς
ἢ
περὶ |
[1, 23] |
κατά
τινας
μὲν
σύγγραμμα
κατέλιπεν
|
οὐδέν· |
ἡ
γὰρ
εἰς
αὐτὸν
ἀναφερομένη |
[1, 32] |
ἕως
τῆς
Κῶ·
καὶ
ὡς
|
οὐδὲν |
ἤνυτον,
τοῖς
Μιλησίοις
μητροπόλει
οὔσῃ |
[1, 43] |
ἐφ'
ὁποιοισοῦν
ἐπιτρέπειν
χρῆμα
ἐς
|
οὐδὲν |
ὄφελος.
Εἰ
δή
τοι
ἥδιον, |
[1, 86] |
Σιωπῶ,
ἔφη,
ὅτι
περὶ
τῶν
|
οὐδέν |
σοι
προσηκόντων
πυνθάνῃ.
~Ἐρωτηθεὶς
τί |
[1, 71] |
γηραιὸν
ἤδη
ὄντα
εἰπεῖν
ὡς
|
οὐδὲν |
συνειδείη
ἄνομον
ἑαυτῷ
ἐν
τῷ |
[1, 81] |
παῖδα
τῶν
βασιλήων
πολυχρυσότατον
πέλειν.
|
Οὐδέν |
τε
πλέον
ἄμμιν
ἱκομένοις
ἐς |
[1, 100] |
Περιάνδρῳ
Τῷ
μὲν
κήρυκι
σεῦ
|
οὐδὲν |
ὑπεκρινάμην·
ἀγαγὼν
δὲ
αὐτὸν
ἐς |
[1, 64] |
εἰσὶν
ὠφέλιμοι·
κακῶς
δὲ
ἀγόντων,
|
οὐδὲν |
ὠφελοῦσιν.
~Οὐδ'
οἱ
ἐμοὶ
ἀμείνους |
[1, 72] |
Ὀλυμπιάδα,
ὅτε
Αἴσωπος
ὁ
λογοποιὸς
|
ἤκμαζεν. |
Ἐτελεύτησε
δ'
ὥς
φησιν
Ἕρμιππος, |
[1, 51] |
Σόλιοι.
Ὅτε
δὲ
τὸν
Πεισίστρατον
|
ἔμαθεν |
ἤδη
τυραννεῖν,
τάδε
ἔγραψε
πρὸς |
[1, 120] |
πάντων
ἀνθρώπων
γνώμας
εἶδε
καὶ
|
ἐξέμαθεν. |
Ἔστι
καὶ
ἡμῶν
οὕτως
ἔχον |
[1, 110] |
ἤγαγε
πρὸς
τὸν
Ἄρειον
πάγον.
|
Κἀκεῖθεν |
εἴασεν
ἰέναι
οἷ
βούλοιντο,
προστάξας |
[1, 57] |
οἷον
ὅπου
ὁ
πρῶτος
ἔληξεν,
|
ἐκεῖθεν |
ἄρχεσθαι
τὸν
ἐχόμενον.
Μᾶλλον
οὖν |
[1, 60] |
~Ὅτ'
οὖν
Πεισίστρατος
ἑαυτὸν
κατέτρωσεν,
|
ἐκεῖθεν |
ἔφη
ταῦτα
φῦναι.
Τοῖς
τε |
[1, 51] |
ἄνθει
κεκόσμηνται
καὶ
μυρίῳ
καλλίονι
|
ἐκεῖθέν |
τε
ἀπαλλαγεὶς
ἐγένετο
ἐν
Κιλικίᾳ, |
[1, 50] |
εἰς
Κύπρον,
καὶ
πρὸς
Κροῖσον
|
ἦλθεν, |
ὅτε
καὶ
ἐρωτηθεὶς
ὑπ'
αὐτοῦ, |
[1, 108] |
τοῦτο.
Φησὶ
δ'
Ἀριστόξενος
ὅτι
|
ἔνθεν |
καὶ
ἄδοξος
ἦν,
ὅτι
μηδὲ |
[1, 102] |
ταῖς
ἰδίαις
πατρίσι
ξένους
ποιοῦνται.
|
Ἔνθεν |
ὁ
Ἀνάχαρσις
ἑλὼν
ἔφη
νῦν |
[1, 51] |
ἐλέχθησαν.
Καί
εἰσιν
οἱ
μὲν
|
ἔνθεν |
Σολεῖς,
οἱ
δ'
ἀπὸ
Κύπρου |
[1, 23] |
τῇ
Περὶ
τῶν
ἀστρολογουμένων
ἱστορίᾳ·
|
ὅθεν |
αὐτὸν
καὶ
Ξενοφάνης
καὶ
Ἡρόδοτος |
[1, 108] |
ἀλλὰ
κώμης,
καὶ
ταῦτα
ἀφανοῦς.
|
Ὅθεν |
διὰ
τὴν
ἀδοξίαν
αὐτοῦ
καὶ |
[1, 107] |
μὲν
οὖν
δῆμον
εἶναι
Λακωνικῆς,
|
ὅθεν |
εἶναι
τὸν
Μύσωνα.
Σωσικράτης
δ' |
[1, 49] |
Πεισιστρατίδαι
ὄντες,
μαίνεσθαι
ἔλεγον
αὐτόν·
|
ὅθεν |
εἶπε
ταυτί·
Δείξει
δὴ
μανίην |
[1, 110] |
καὶ
οὕτω
λῆξαι
τὸ
κακόν.
|
Ὅθεν |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἔστιν
εὑρεῖν |
[1, 110] |
τοῖς
Ἕλλησι
θεοφιλέστατος
εἶναι
ὑπελήφθη.
|
Ὅθεν |
καὶ
Ἀθηναίοις
τότε
λοιμῷ
κατεχομένοις |
[1, 72] |
κακὰ
διέθηκε.
Βραχυλόγος
τε
ἦν·
|
ὅθεν |
καὶ
Ἀρισταγόρας
ὁ
Μιλήσιος
τοῦτον |
[1, 84] |
τῇ
τῶν
λόγων
ἰσχύϊ
προσεχρῆτο.
|
Ὅθεν |
καὶ
Δημόδοκος
ὁ
Λέριος
τοῦτο |
[1, 56] |
υἱοὺς
δημοσίᾳ
τρέφεσθαι
καὶ
παιδεύεσθαι.
|
~Ὅθεν |
καὶ
ἐζήλουν
πολλοὶ
καλοὶ
κἀγαθοὶ |
[1, 62] |
τεφρώσαντας
εἰς
τὴν
χώραν
σπεῖραι.
|
Ὅθεν |
καὶ
Κρατῖνος
ἐν
τοῖς
Χείρωσί |
[1, 95] |
ὃν
φθάσαντες
οἱ
Κερκυραῖοι
διεχρήσαντο.
|
Ὅθεν |
ὀργισθεὶς
ἔπεμψε
τοὺς
παῖδας
αὐτῶν |
[1, 117] |
Ἐφεσίους
νικῆσαι
πυθέσθαι
τινὸς
παριόντος
|
πόθεν |
εἴη,
τοῦ
δ'
εἰπόντος
Ἐξ |
[1, 53] |
κλήρου
δεκάτην,
οὐκ
ἐμοί,
ἀλλ'
|
ὁπόθεν |
ἔσται
ἀναλοῦν
εἴς
τε
θυσίας |
[1, 93] |
Πεισιστράτω.
Καὶ
τοὶ
ἕταροι
δὲ
|
ἑκάστοθεν |
πὰρ
τὺ
βασοῦνται.
~ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ.
Περίανδρος |
[1, 89] |
ἱερὸν
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἀνανεώσασθαι
αὐτὸν
|
κτισθὲν |
ὑπὸ
Δαναοῦ.
Οὗτος
ἐποίησεν
ᾄσματα |
[1, 53] |
τιμῆς·
ὁποῖα
δὲ
καὶ
τοῖς
|
πρόσθεν |
βασιλεῦσιν
ἦν
τὰ
ῥητὰ
γέρα. |
[1, 118] |
δάκτυλον
εἰπεῖν,
Χροῒ
δῆλα·
καὶ
|
τοὐντεῦθεν |
παρὰ
τοῖς
φιλολόγοις
ἡ
λέξις |
[1, 83] |
δὲ
σωροὺς
ψάμμου
χέας
καὶ
|
ἄνωθεν |
σῖτον
περιχέας
ἔδειξε
τῷ
ἀνθρώπῳ· |
[1, 32] |
τοὺς
Κῴους
πολεμοῦσι.
Καὶ
πολλῶν
|
ἑκατέρωθεν |
πιπτόντων
ἐκπίπτει
χρησμὸς
δοῦναι
τῷ |
[1, 96] |
Ἔφορος
ἱστορεῖ
ὡς
εὔξαιτο,
εἰ
|
νικήσειεν |
Ὀλύμπια
τεθρίππῳ,
χρυσοῦν
ἀνδριάντα
ἀναθεῖναι· |
[1, 71] |
τὸν
νόμον,
τὸν
δὲ
φίλον
|
πείσειεν |
ἀποδικάσαι
αὐτοῦ,
ἵνα
ἀμφότερα
καὶ |
[1, 100] |
εἰ
ἐπέροιο
ὅ
τι
μευ
|
ἀκούσειεν |
ἢ
ἴδοι.
Σὺ
δὲ
ποίει |
[1, 59] |
εἶπεν.
Πῶς
τε
ἥκιστ'
ἂν
|
ἀδικοῖεν |
οἱ
ἄνθρωποι,
Εἰ
ὁμοίως,
ἔφη, |
[1, 90] |
Σιμωνίδου
ᾆσμα,
ὅπου
φησί·
Τίς
|
κεν |
αἰνήσειε
νόῳ
πίσυνος
Λίνδου
ναέταν |
[1, 97] |
ἀθυμήσας
ὁ
σοφὸς
Περίανδρος
ἀπέσβη,
|
οὕνεκεν |
οὐκ
ἔτυχεν
πρήξιος
ἧς
ἔθελεν. |
[1, 73] |
~Φωσφόρε,
σοί,
Πολύδευκες,
ἔχω
χάριν,
|
οὕνεκεν |
υἱὸς
Χίλωνος
πυγμῇ
χλωρὸν
ἕλεν |
[1, 109] |
παρ'
ἑτέρῳ
τὴν
κτῆσιν,
πάλιν
|
ἧκεν |
εἰς
ἄστυ
διαπορούμενος.
Κἀκεῖ
δὲ |
[1, 45] |
τί.
Ἔπειτα
τοὺς
λοιποὺς
νόμους
|
ἔθηκεν, |
οὓς
μακρὸν
ἂν
εἴη
διεξιέναι, |
[1, 75] |
οἱ
Μυτιληναῖοι·
ὁ
δὲ
ἱερὰν
|
ἀνῆκεν, |
ἥτις
νῦν
Πιττάκειος
καλεῖται.
Σωσικράτης |
[1, 73] |
οὕνεκεν
υἱὸς
Χίλωνος
πυγμῇ
χλωρὸν
|
ἕλεν |
κότινον.
Εἰ
δ'
ὁ
πατὴρ |
[1, 97] |
οὕνεκεν
οὐκ
ἔτυχεν
πρήξιος
ἧς
|
ἔθελεν. |
Τούτου
ἐστὶ
καὶ
τὸ
Μηδὲν |
[1, 118] |
ταῦτα
Φερεκύδην.
~Ὁ
μὲν
οὖν>
|
ἀπήγγειλεν· |
οἱ
δὲ
μετὰ
μίαν
ἐπελθόντες |
[1, 29] |
~ὁ
δὲ
τῷ
Διδυμεῖ
Ἀπόλλωνι
|
ἀπέστειλεν, |
εἰπὼν
οὕτω
κατὰ
τὸν
Καλλίμαχον
|
[1, 28] |
πρῶτον
εἶναι
τὸν
θεὸν
καὶ
|
ἀπέστειλεν |
εἰς
Δελφούς.
Ταῦτα
δὴ
ὁ |
[1, 93] |
Ἀπεφθέγξατο·
μέτρον
ἄριστον.
Καὶ
Σόλωνι
|
ἐπέστειλεν |
οὕτω·
Κλεόβουλος
Σόλωνι
Πολλοὶ
μέν |
[1, 105] |
κεραμικὸν
τροχόν,
ὥς
τινες.
Καὶ
|
ἐπέστειλεν |
ὧδε·
Ἀνάχαρσις
Κροίσῳ.
Ἐγώ,
βασιλεῦ |
[1, 121] |
πεντηκοστὴν
καὶ
ἐνάτην
Ὀλυμπιάδα.
Καὶ
|
ἐπέστειλεν |
ὧδε·
~Φερεκύδης
Θαλῇ.
Εὖ
θνήσκοις |
[1, 64] |
θεῖον
καὶ
οἱ
νόμοι,
εὖ
|
μὲν |
ἀγόντων,
εἰσὶν
ὠφέλιμοι·
κακῶς
δὲ |
[1, 100] |
τὸν
Περιάνδρου.
~Περίανδρος
Προκλεῖ.
Ἐμὶν
|
μὲν |
ἀκούσιον
τᾶς
δάμαρτος
τὸ
ἄγος· |
[1, 78] |
ἄπιστον,
Θάλασσα.
~Ἕλεγέ
τε
συνετῶν
|
μὲν |
ἀνδρῶν,
πρὶν
γενέσθαι
τὰ
δυσχερῆ, |
[1, 62] |
λέγοντα·
Οἰκῶ
δὲ
νῆσον,
ὡς
|
μὲν |
ἀνθρώπων
λόγος,
ἐσπαρμένος
κατὰ
πᾶσαν |
[1, 111] |
ἀπάξουσαν
αὐτόν.
Ὁ
δὲ
τὸ
|
μὲν |
ἀργύριον
οὐ
προσήκατο·
φιλίαν
δὲ |
[1, 119] |
δύο
γεγονέναι
Φερεκύδας
Συρίους,
τὸν
|
μὲν |
ἀστρολόγον,
τὸν
δὲ
θεολόγον
υἱὸν |
[1, 74] |
μαχομένων
Ἀθηναίων
καὶ
Μυτιληναίων
ἐστρατήγει
|
μὲν |
αὐτός,
Ἀθηναίων
δὲ
Φρύνων
παγκρατιαστὴς |
[1, 92] |
μηδὲ
μάχεσθαι,
ἀλλοτρίων
παρόντων·
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
ἄνοιαν,
τὸ
δὲ
μανίαν |
[1, 41] |
περὶ
τοῦ
ἀριθμοῦ
αὐτῶν.
Λεάνδριος
|
μὲν |
γὰρ
ἀντὶ
Κλεοβούλου
καὶ
Μύσωνος |
[1, 70] |
μᾶλλον
ἢ
κέρδος
αἰσχρόν·
ἡ
|
μὲν |
γὰρ
ἅπαξ
ἐλύπησε,
τὸ
δὲ |
[1, 68] |
ἔφορος
ἐγένετο,
αὐτοῦ
ὄντος,
Ἐγὼ
|
μὲν |
γὰρ
ἐπίσταμαι,
εἶπεν,
ἀδικεῖσθαι,
σὺ |
[1, 122] |
οὐ
δοκιμώσητε,
μὴ
φήνῃς.
Ἐμοὶ
|
μὲν |
γὰρ
οὔκω
ἥνδανεν.
Ἔστι
δὲ |
[1, 87] |
μεταξὺ
ἐχθρῶν
ἢ
φίλων·
τῶν
|
μὲν |
γὰρ
φίλων
πάντως
ἐχθρὸν
ἔσεσθαι |
[1, 72] |
κατεβυθίσθη.
~Καὶ
εὖ
προὐνοήσατο.
Δημάρατος
|
μὲν |
γὰρ
φυγὰς
ὢν
Λακεδαιμονίων
Ξέρξῃ |
[1, 64] |
τις
καὶ
τῶν
ἀνυπόπτων,
ὁ
|
μὲν |
δεδιὼς
περὶ
αὑτῷ,
ὁ
δὲ |
[1, 80] |
με
καλεῖ
γάμος·
ἡ
μία
|
μὲν |
δὴ
νύμφη
καὶ
πλούτῳ
καὶ |
[1, 66] |
δεινότατα
ἁψάμενον
τῆς
τυραννίδος.
~Ἤρξατο
|
μὲν |
δημαγωγεῖν·
εἶτα
δὲ
ἑαυτῷ
τραύματα |
[1, 49] |
συνιέντων,
ἀνδρειότερος
δὲ
τῶν
ἐπισταμένων
|
μέν, |
διὰ
δέος
δὲ
σιωπώντων.
Καὶ |
[1, 59] |
καὶ
τούτων
τοὺς
τυράννους
ποτὲ
|
μὲν |
ἕκαστον
μέγαν
ἄγειν
καὶ
λαμπρόν, |
[1, 52] |
ἔσχετε
δουλοσύνην.
Ὑμέων
δ'
εἷς
|
μὲν |
ἕκαστος
ἀλώπεκος
ἴχνεσι
βαίνει,
σύμπασιν |
[1, 49] |
εἶπε
ταυτί·
Δείξει
δὴ
μανίην
|
μὲν |
ἐμὴν
βαιὸς
χρόνος
ἀστοῖς,
δείξει, |
[1, 58] |
ὁμοίους·
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνα,
ἐὰν
|
μὲν |
ἐμπέσῃ
τι
κοῦφον
καὶ
ἀσθενές, |
[1, 104] |
θαυμάζειν
φησὶ
πῶς
Ἕλληνες
ἀρχόμενοι
|
μὲν |
ἐν
μικροῖς
πίνουσι,
πλησθέντες
δὲ |
[1, 51] |
σολοικίζειν
ἐλέχθησαν.
Καί
εἰσιν
οἱ
|
μὲν |
ἔνθεν
Σολεῖς,
οἱ
δ'
ἀπὸ |
[1, 22] |
Δοῦρις
καὶ
Δημόκριτός
φασι,
πατρὸς
|
μὲν |
Ἐξαμύου,
μητρὸς
δὲ
Κλεοβουλίνης,
ἐκ |
[1, 80] |
ἔρχεο,
φησί,
μετ'
ἴχνια.
Χὠ
|
μὲν |
ἐπέστη
πλησίον·
οἱ
δ'
ἔλεγον· |
[1, 43] |
Σόλων
ὁ
Ἀθηναῖος,
εἰ
πλώσαντες
|
μὲν |
ἐς
Κρήτην
κατὰ
τὴν
τῶν |
[1, 43] |
τοὺς
Ἕλληνας
φαίνειν.
Καὶ
τάχα
|
μὲν |
ἡ
γνώμη
τοι
δικαίη
ἐς |
[1, 98] |
αἰσχρόν·
δημοκρατία
κρεῖττον
τυραννίδος·
~αἱ
|
μὲν |
ἡδοναὶ
φθαρταί,
αἱ
δὲ
τιμαὶ |
[1, 101] |
~ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ.
Ἀνάχαρσις
ὁ
Σκύθης
Γνούρου
|
μὲν |
ἦν
υἱός,
ἀδελφὸς
δὲ
Καδουίδα |
[1, 109] |
Θεόπομπος
καὶ
ἄλλοι
συχνοί,
πατρὸς
|
μὲν |
ἦν
Φαιστίου,
οἱ
δὲ
Δωσιάδα, |
[1, 120] |
φησιν
περὶ
αὐτοῦ·
Ὥς
ὃ
|
μὲν |
ἠνορέῃ
τε
κεκασμένος
ἠδὲ
καὶ |
[1, 63] |
καὶ
μέλεσιν,
ἔχον
οὕτως·
Σῶμα
|
μὲν |
ἦρε
Σόλωνος
ἐν
ἀλλοδαπῇ
Κύπριον |
[1, 22] |
Ἦν
τοίνυν
ὁ
Θαλῆς,
ὡς
|
μὲν |
Ἡρόδοτος
καὶ
Δοῦρις
καὶ
Δημόκριτός |
[1, 86] |
βλαβερὰν
ἐξέλαμψεν
ἄταν.
~Καὶ
τὸ
|
μὲν |
ἰσχυρὸν
γενέσθαι
τῆς
φύσεως
ἔργον· |
[1, 81] |
κατεσοβαρεύετο
αὐτοῦ.
Τοῦτον
Ἀλκαῖος
σαράποδα
|
μὲν |
καὶ
σάραπον
ἀποκαλεῖ
διὰ
τὸ |
[1, 119] |
συνέγραψεν,
οὗ
ἡ
ἀρχή·
Ζὰς
|
μὲν |
καὶ
Χρόνος
ἦσαν
ἀεὶ
καὶ |
[1, 104] |
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν,
ὅτι
τὸν
|
μὲν |
καπνὸν
ἐν
τοῖς
ὄρεσι
καταλείπουσι, |
[1, 71] |
γάρ
ποτε
φίλῳ
δίκην
αὐτὸς
|
μὲν |
κατὰ
τὸν
νόμον,
τὸν
δὲ |
[1, 100] |
Θρασύβουλος
οὕτω·
Θρασύβουλος
Περιάνδρῳ
Τῷ
|
μὲν |
κήρυκι
σεῦ
οὐδὲν
ὑπεκρινάμην·
ἀγαγὼν |
[1, 59] |
οἱ
μὴ
ἀδικούμενοι.
Καὶ
τὸν
|
μὲν |
κόρον
ὑπὸ
τοῦ
πλούτου
γεννᾶσθαι, |
[1, 91] |
τριάκοντα
διάνδιχα
εἶδος
ἔχουσαι·
αἱ
|
μὲν |
λευκαὶ
ἔασιν
ἰδεῖν,
αἱ
δ' |
[1, 71] |
αὐτοῦ
μάλιστα
εὐδοκίμησεν
ἐκεῖνο·
Ἐν
|
μὲν> |
λιθίναις
ἀκόναις
ὁ
χρυσὸς
ἐξετάζεται, |
[1, 58] |
παράλων
ἐτάχθη.
Ἔλεγε
δὲ
τὸν
|
μὲν |
λόγον
εἴδωλον
εἶναι
τῶν
ἔργων· |
[1, 58] |
οἴχεσθαι.
Ἔφασκέ
τε
σφραγίζεσθαι
τὸν
|
μὲν |
λόγον
σιγῇ,
τὴν
δὲ
σιγὴν |
[1, 64] |
τοι
ἐπιβουλεύειν.
Σὺ
δὲ
εἰ
|
μὲν |
μέλλεις
ἐκποδὼν
ἅπαντας
ποιήσεσθαι,
οὐκ |
[1, 98] |
αἱ
δὲ
τιμαὶ
ἀθάνατοι·
εὐτυχῶν
|
μὲν |
μέτριος
ἴσθι,
δυστυχῶν
δὲ
φρόνιμος· |
[1, 65] |
στρατηγείου
τὰ
ὅπλα
εἶπον
τῶν
|
μὲν |
μὴ
αἰσθανομένων
Πεισίστρατον
τυραννησείοντα
εἶναι |
[1, 94] |
δύο,
Κύψελον
καὶ
Λυκόφρονα·
τὸν
|
μὲν |
νεώτερον
συνετόν,
τὸν
δὲ
πρεσβύτερον |
[1, 122] |
τὰς
Φερεκύδεω
ταφάς.
Καὶ
οὗτοι
|
μὲν |
οἱ
κληθέντες
σοφοί,
οἷς
τινες |
[1, 103] |
πῶς
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν
ἀγωνίζονται
|
μὲν |
οἱ
τεχνῖται,
κρίνουσι
δὲ
οἱ |
[1, 104] |
Σκύθης
ἐστίν,
ἔφη,
Ἀλλ'
ἐμοῦ
|
μὲν |
ὄνειδος
ἡ
πατρίς,
σὺ
δὲ |
[1, 33] |
χάριν
ἔχειν
τῇ
Τύχῃ·
πρῶτον
|
μὲν |
ὅτι
ἄνθρωπος
ἐγενόμην
καὶ
οὐ |
[1, 61] |
φρενὸς
γεγωνῇ.
Γέγραφε
δὲ
δῆλον
|
μὲν |
ὅτι
τοὺς
νόμους,
καὶ
δημηγορίας |
[1, 64] |
ἢν
μὴ
ὕποπτος
εἴης.
Ἄριστον
|
μὲν |
οὖν
ἀπέχεσθαι,
ἵνα
τῆς
αἰτίας |
[1, 118] |
ἐπεσκηφέναι
τε
ταῦτα
Φερεκύδην.
~Ὁ
|
μὲν |
οὖν>
ἀπήγγειλεν·
οἱ
δὲ
μετὰ |
[1, 107] |
τί
ἐστιν
ὁ
Ἠτεῖος.
Παρμενίδης
|
μὲν |
οὖν
δῆμον
εἶναι
Λακωνικῆς,
ὅθεν |
[1, 79] |
νόμων
καταλογάδην
τοῖς
πολίταις.
Ἤκμαζε
|
μὲν |
οὖν
περὶ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
δευτέραν |
[1, 62] |
τεκνοῖ
Σαλαμὶς
θεσμοθέτην
ἱερόν.
Ἤκμαζε
|
μὲν |
οὖν
περὶ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
ἕκτην |
[1, 33] |
τῷ
Διδυμεῖ
τίθησιν
Ἀπόλλωνι.
~Κῴοις
|
μὲν |
οὖν
τοῦτον
ἐχρήσθη
τὸν
τρόπον· |
[1, 33] |
Καὶ
ὡς
προείρηται.
Καὶ
τόδε
|
μὲν |
οὕτως.
Ἕρμιππος
δ'
ἐν
τοῖς |
[1, 107] |
Σωσικράτης
δ'
ἐν
Διαδοχαῖς,
ἀπὸ
|
μὲν |
πατρὸς
Ἠτεῖον
εἶναι,
ἀπὸ
δὲ |
[1, 55] |
μὴ
ἐστέρησο
τῆς
πατρίδος.
~Ταῦτα
|
μὲν |
Πεισίστρατος.
Σόλων
δὲ
ὅρον
ἀνθρωπίνου |
[1, 59] |
Καὶ
γὰρ
ἐκείνων
ἑκάστην
ποτὲ
|
μὲν |
πλείω
σημαίνειν,
ποτὲ
δὲ
ἥττω· |
[1, 82] |
ἑπτὰ
ὑπὸ
Σατύρου.
Τοῦτον
οἱ
|
μὲν |
πλούσιον,
Δοῦρις
δὲ
πάροικόν
φησι |
[1, 65] |
δὲ
ἐμαρτυράμην·
ὦ
πατρίς,
οὗτος
|
μὲν |
Σόλων
ἕτοιμός
τοι
καὶ
λόγῳ |
[1, 49] |
λέγων
ταῦτα·
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῶν
|
μὲν |
σοφώτερος,
τῶν
δὲ
ἀνδρειότερός
εἰμι· |
[1, 23] |
ἐγένετο
θεωρίας.
Καὶ
κατά
τινας
|
μὲν |
σύγγραμμα
κατέλιπεν
οὐδέν·
ἡ
γὰρ |
[1, 37] |
δρῶμεν·
~Τίς
εὐδαίμων,
Ὁ
τὸ
|
μὲν |
σῶμα
ὑγιής,
τὴν
δὲ
ψυχὴν |
[1, 55] |
τῶν
ἐν
ἀγῶσιν
ἀθλητῶν,
Ὀλυμπιονίκῃ
|
μὲν |
τάξας
πεντακοσίας
δραχμάς,
Ἰσθμιονίκῃ
δὲ |
[1, 52] |
οὐδὲν
γιγνόμενον
βλέπετε.
Καὶ
οὗτος
|
μὲν |
ταῦτα.
Πεισίστρατος
δ'
αὐτῷ
φεύγοντι |
[1, 91] |
δεῖν
συνοικίζειν
τὰς
θυγατέρας,
παρθένους
|
μὲν |
τὴν
ἡλικίαν
τὸ
δὲ
φρονεῖν |
[1, 45] |
~ΣΟΛΩΝ.
Σόλων
Ἐξηκεστίδου
Σαλαμίνιος
πρῶτον
|
μὲν |
τὴν
σεισάχθειαν
εἰσηγήσατο
Ἀθηναίοις·
τὸ |
[1, 93] |
ἐπέστειλεν
οὕτω·
Κλεόβουλος
Σόλωνι
Πολλοὶ
|
μέν |
τιν
ἔασιν
ἕταροι
καὶ
οἶκος |
[1, 99] |
τε
εἶναι
ἀλλήλοις.
Καὶ
Ἀριστοτέλης
|
μὲν |
τὸν
Κορίνθιόν
φησιν
εἶναι
τὸν |
[1, 102] |
πρὸς
τἀδελφοῦ
τελευτᾷ,
εἰπὼν
διὰ
|
μὲν |
τὸν
λόγον
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος |
[1, 98] |
δύο
φασὶ
Περιάνδρους
γεγονέναι,
τὸν
|
μὲν |
τύραννον,
τὸν
δὲ
σοφὸν
καὶ |
[1, 49] |
τῶν
δὲ
ἀνδρειότερός
εἰμι·
σοφώτερος
|
μὲν |
τῶν
τὴν
ἀπάτην
Πεισιστράτου
μὴ |
[1, 69] |
ποιῶν·
τὸν
δὲ
φάναι,
Τὰ
|
μὲν |
ὑψηλὰ
ταπεινοῦν,
τὰ
δὲ
ταπεινὰ |
[1, 82] |
ἐπιγραφὴν
ἔχοντος
Τῷ
σοφῷ
Σάτυρος
|
μέν |
φησι
παρελθεῖν
τὰς
κόρας
οἱ |
[1, 92] |
φίλον
ποιεῖν.
~Φυλάσσεσθαι
γὰρ
τῶν
|
μὲν |
φίλων
τὸν
ψόγον,
τῶν
δὲ |
[1, 114] |
τι
δεινὸν
πάθῃς.
~Καὶ
οὗτος
|
μὲν |
ὧδε.
Φησὶ
δὲ
Δημήτριός
τινας |
[1, 63] |
παῖδα
τελευτήσαντα,
ὃν
ἡμεῖς
οὐ
|
παρειλήφαμεν, |
πρὸς
τὸν
εἰπόντα,
Ἀλλ'
οὐδὲν |
[1, 73] |
δοκέω
καὶ
τὰ
οἰκῇα
σφαλερὰ
|
ἦμεν |
ἀνδρὶ
μονάρχῳ,
καὶ
τῆνον
τυράννων |
[1, 113] |
ἐλευθεριάξαντας
ἐν
τεθμοῖς
ἀρίστοις
δούλως
|
ἦμεν. |
Τὺ
δὲ
μὴ
ἀλᾶσθαι,
ἀλλ' |
[1, 43] |
Σῦρον.
Ἦ
γὰρ
ἂν
φρενήρεες
|
εἴημεν |
ἐγώ
τε
καὶ
Σόλων
ὁ |
[1, 36] |
Πῶς
ἂν
ἄριστα
καὶ
δικαιότατα
|
βιώσαιμεν, |
Ἐὰν
ἃ
τοῖς
ἄλλοις
ἐπιτιμῶμεν, |
[1, 43] |
ἀστρολόγοι,
παρὰ
σὲ
δὲ
μὴ
|
πλώσαιμεν. |
Ἥξει
γὰρ
καὶ
ὁ
Σόλων, |
[1, 44] |
Ἡμέες
δὲ
οἱ
μηδὲν
γράφοντες
|
περιχωρέομεν |
τήν
τε
Ἑλλάδα
καὶ
Ἀσίην. |
[1, 47] |
οὗτος
ἀνὴρ
τῶν
Σαλαμιναφετῶν.
Εἶτα·
|
Ἴομεν |
ἐς
Σαλαμῖνα
μαχησόμενοι
περὶ
νήσου |
[1, 32] |
δέ,
ἐν
τῷ
περὶ
Βίαντος
|
λέξομεν. |
Ἄλλοι
φασὶν
ἡφαιστότευκτον
εἶναι
αὐτὸν |
[1, 30] |
τὸν
ἀνειπεῖν
Μύσωνα,
περὶ
οὗ
|
λέξομεν. |
Τοῦτον
οἱ
περὶ
τὸν
Εὔδοξον |
[1, 44] |
οἰκέειν,
καὶ
αὐτοὶ
παρὰ
σὲ
|
οἰκήσομεν. |
~ΣΟΛΩΝ.
Σόλων
Ἐξηκεστίδου
Σαλαμίνιος
πρῶτον |
[1, 36] |
βιώσαιμεν,
Ἐὰν
ἃ
τοῖς
ἄλλοις
|
ἐπιτιμῶμεν, |
αὐτοὶ
μὴ
δρῶμεν·
~Τίς
εὐδαίμων, |
[1, 36] |
τοῖς
ἄλλοις
ἐπιτιμῶμεν,
αὐτοὶ
μὴ
|
δρῶμεν· |
~Τίς
εὐδαίμων,
Ὁ
τὸ
μὲν |
[1, 122] |
φήνῃς.
Ἐμοὶ
μὲν
γὰρ
οὔκω
|
ἥνδανεν. |
Ἔστι
δὲ
οὐκ
ἀτρεκηίη
πρηγμάτων |
[1, 85] |
ἀποκλινθεὶς
παιδὸς
ἐς
ἀγκαλίδας
μακρὸν
|
ἔτεινεν |
ὕπνον.
Ἐποίησε
δὲ
περὶ
Ἰωνίας, |
[1, 111] |
ἐπ'
οἴκου
μετ'
οὐ
πολὺ
|
μετήλλαξεν, |
ὥς
φησι
Φλέγων
ἐν
τῷ |
[1, 57] |
ῥαψῳδεῖσθαι,
οἷον
ὅπου
ὁ
πρῶτος
|
ἔληξεν, |
ἐκεῖθεν
ἄρχεσθαι
τὸν
ἐχόμενον.
Μᾶλλον |
[1, 34] |
Τόνδε
Θαλῆν
Μίλητος
Ἰὰς
θρέψασ'
|
ἀνέδειξεν |
ἀστρολόγον
πάντων
πρεσβύτατον
σοφίῃ.
~Τῶν |
[1, 62] |
Ὀλυμπιάδα,
ἧς
τῷ
τρίτῳ
ἔτει
|
ἦρξεν |
Ἀθήνησι,
καθά
φησι
Σωσικράτης·
ὅτε |
[1, 94] |
ὕστερον
ἔκαυσε.
Τόν
τε
παῖδα
|
ἀπεκήρυξεν |
εἰς
Κέρκυραν
λυπούμενον
ἐπὶ
τῇ |
[1, 116] |
φησιν
Ἀλέξανδρος
ἐν
Διαδοχαῖς,
Πιττακοῦ
|
διακήκοεν. |
Τοῦτόν
φησι
Θεόπομπος
πρῶτον
περὶ |
[1, 68] |
ὄντος,
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
ἐπίσταμαι,
|
εἶπεν, |
ἀδικεῖσθαι,
σὺ
δὲ
οὔ.
Γέγονε |
[1, 104] |
εἰ
εἰσὶν
ἐν
Σκύθαις
αὐλοί,
|
εἶπεν, |
Ἀλλ'
οὐδὲ
ἄμπελοι.
Ἐρωτηθεὶς
τίνα |
[1, 103] |
τις
φιλοπότης,
Εἰ
πρὸ
ὀφθαλμῶν,
|
εἶπεν, |
ἔχοι
τὰς
τῶν
μεθυόντων
ἀσχημοσύνας. |
[1, 80] |
βούλευσον,
ποτέρην
εἰς
ὑμέναιον
ἄγω.
|
Εἶπεν· |
ὁ
δὲ
σκίπωνα,
γεροντικὸν
ὅπλον, |
[1, 24] |
τὴν
ὑστέραν
τοῦ
μηνὸς
τριακάδα
|
εἶπεν. |
Πρῶτος
δὲ
καὶ
περὶ
φύσεως |
[1, 59] |
οὐκ
ἔθηκε,
Διὰ
τὸ
ἀπελπίσαι,
|
εἶπεν. |
Πῶς
τε
ἥκιστ'
ἂν
ἀδικοῖεν |
[1, 106] |
ὥρα
νῦν
ἀρότρου.
Καὶ
μάλα,
|
εἶπεν, |
ὥστε
ἐπισκευάζειν.
~Ἄλλοι
δὲ
τὸν |
[1, 107] |
εἰπών·
καὶ
Μύσων
ὃν
Ὡπόλλων
|
ἀνεῖπεν |
ἀνδρῶν
σωφρονέστατον
πάντων.
Ἀριστόξενος
δέ |
[1, 30] |
Περιάνδρου.
Περὶ
αὐτοῦ
δὴ
τάδε
|
ἀνεῖπεν |
ὁ
Πύθιος·
Οἰταῖόν
τινα
φημὶ |
[1, 49] |
ἐκκλησίαν
μετὰ
δόρατος
καὶ
ἀσπίδος
|
προεῖπεν |
αὐτοῖς
τὴν
ἐπίθεσιν
τοῦ
Πεισιστράτου· |
[1, 23] |
Καὶ
κατά
τινας
μὲν
σύγγραμμα
|
κατέλιπεν |
οὐδέν·
ἡ
γὰρ
εἰς
αὐτὸν |
[1, 110] |
ὃς
ἐλθὼν
Ὀλυμπιάδι
τεσσαρακοστῇ
ἕκτῃ
|
ἐκάθηρεν |
αὐτῶν
τὴν
πόλιν
καὶ
ἔπαυσε |
[1, 110] |
πρὸς
τὸν
Ἄρειον
πάγον.
Κἀκεῖθεν
|
εἴασεν |
ἰέναι
οἷ
βούλοιντο,
προστάξας
τοῖς |
[1, 103] |
στομάτεσσιν
ἔχοντα
πτηνὸς
ἐς
ἀθανάτους
|
ἥρπασεν |
ὦκα
δόναξ.
Οὗτος
τὴν
ἄμπελον |
[1, 58] |
τὴν
τριακάδα
ἔνην
καὶ
νέαν
|
ἐκάλεσεν. |
Καὶ
πρῶτος
τὴν
συναγωγὴν
τῶν |
[1, 51] |
συνῴκισεν
ἣν
ἀφ'
ἑαυτοῦ
Σόλους
|
ἐκάλεσεν· |
ὀλίγους
τέ
τινας
τῶν
Ἀθηναίων |
[1, 50] |
δὲ
μονάρχου
δῆμος
ἀιδρίῃ
δουλοσύνην
|
ἔπεσεν. |
Ἤδη
δὲ
αὐτοῦ
κρατοῦντος
οὐ |
[1, 26] |
ἔλεγεν,
οὐδέπω
καιρός.
Εἶτα,
ἐπειδὴ
|
παρήβησεν |
ἐγκειμένης,
εἰπεῖν,
οὐκέτι
καιρός.
Φησὶ |
[1, 89] |
αὐτὸν
κτισθὲν
ὑπὸ
Δαναοῦ.
Οὗτος
|
ἐποίησεν |
ᾄσματα
καὶ
γρίφους
εἰς
ἔπη |
[1, 58] |
τὴν
συναγωγὴν
τῶν
ἐννέα
ἀρχόντων
|
ἐποίησεν |
εἰς
τὸ
συνειπεῖν,
ὡς
Ἀπολλόδωρός |
[1, 68] |
~ΧΙΛΩΝ.
Χίλων
Δαμαγήτου
Λακεδαιμόνιος.
Οὗτος
|
ἐποίησεν |
ἐλεγεῖα
εἰς
ἔπη
διακόσια,
καὶ |
[1, 91] |
ὁ
ἐνιαυτός.
Τῶν
δὲ
ᾀδομένων
|
εὐδοκίμησεν |
αὐτοῦ
τάδε·
Ἀμουσία
τὸ
πλέον |
[1, 71] |
~Τῶν
δὲ
ᾀδομένων
αὐτοῦ
μάλιστα
|
εὐδοκίμησεν |
ἐκεῖνο·
Ἐν
μὲν>
λιθίναις
ἀκόναις |
[1, 46] |
συντείνοντα
περὶ
Σαλαμῖνος
ἐλεγεῖα
καὶ
|
παρώρμησεν |
αὐτούς.
Καὶ
αὖθις
πρὸς
τοὺς |
[1, 98] |
τὴν
τριακοστὴν
ὀγδόην
Ὀλυμπιάδα,
καὶ
|
ἐτυράννησεν |
ἔτη
τετταράκοντα.
Σωτίων
δὲ
καὶ |
[1, 102] |
Ὁ
δὲ
καταπλαγεὶς
τὴν
ἑτοιμότητα
|
εἰσέφρησεν |
αὐτὸν
καὶ
μέγιστον
φίλον
ἐποιήσατο. |
[1, 110] |
καὶ
Ἀθηναίοις
τότε
λοιμῷ
κατεχομένοις
|
ἔχρησεν |
ἡ
Πυθία
καθῆραι
τὴν
πόλιν· |
[1, 28] |
εἰς
Δελφούς·
καὶ
ὁ
θεὸς
|
ἔχρησεν |
οὕτως·
Ἔκγονε
Μιλήτου,
τρίποδος
πέρι |
[1, 72] |
Πελοποννησιακῶν
καταστρεψάμενος
τὴν
νῆσον,
φρουρὸν
|
ἐγκατέστησεν |
Ἀθηναίων,
καὶ
πάμπολλα
τοὺς
Λακεδαιμονίους |
[1, 39] |
Κριτικοῖς.
~Ὁ
δ'
οὖν
σοφὸς
|
ἐτελεύτησεν |
ἀγῶνα
θεώμενος
γυμνικὸν
ὑπό
τε |
[1, 95] |
Σαμίων
διεσώθησαν.
Καὶ
ὃς
ἀθυμήσας
|
ἐτελεύτησεν, |
ἤδη
γεγονὼς
ἔτη
ὀγδοήκοντα.
Σωσικράτης |
[1, 46] |
οὗτος
μαίνεσθαι
προσποιησάμενος
καὶ
στεφανωσάμενος
|
εἰσέπαισεν |
εἰς
τὴν
ἀγοράν·
ἔνθα
τοῖς |
[1, 51] |
ἐγένετο
ἐν
Κιλικίᾳ,
καὶ
πόλιν
|
συνῴκισεν |
ἣν
ἀφ'
ἑαυτοῦ
Σόλους
ἐκάλεσεν· |
[1, 51] |
ὀλίγους
τέ
τινας
τῶν
Ἀθηναίων
|
ἐγκατῴκισεν, |
οἳ
τῷ
χρόνῳ
τὴν
φωνὴν |
[1, 57] |
ἐχόμενον.
Μᾶλλον
οὖν
Σόλων
Ὅμηρον
|
ἐφώτισεν |
ἢ
Πεισίστρατος,
ὥς
φησι
Διευχίδας |
[1, 50] |
σοι
καὶ
λόγῳ
καὶ
ἔργῳ,
|
ἀπέπλευσεν |
εἰς
Αἴγυπτον
καὶ
εἰς
Κύπρον, |
[1, 68] |
Ὀλυμπίᾳ,
τῶν
λεβήτων
αὐτομάτων
ζεσάντων,
|
συνεβούλευσεν |
ἢ
μὴ
γῆμαι,
ἤ,
εἰ |
[1, 60] |
ταῦτα
φῦναι.
Τοῖς
τε
ἀνθρώποις
|
συνεβούλευσεν, |
ὥς
φησιν
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τῷ |
[1, 73] |
τόδε·
τόνδε
δοριστέφανος
Σπάρτα
Χίλων'
|
ἐφύτευσεν, |
ὃς
τῶν
ἑπτὰ
σοφῶν
πρῶτος |
[1, 66] |
καὶ
μετὰ
τοῦτο
τὸν
δῆμον
|
κατέλυσεν. |
Ἦ
μάτην
ἔσπευδον
ἀπαλλάξαι
τοὺς |
[1, 25] |
πέμψαντος
πρὸς
Μιλησίους
ἐπὶ
συμμαχίᾳ
|
ἐκώλυσεν· |
ὅπερ
Κύρου
κρατήσαντος
ἔσωσε
τὴν |
[1, 49] |
Σωσικράτης,
προαισθόμενος
τὸ
ἐφ'
ἑαυτῷ
|
διεκώλυσεν. |
Ἄξας
γὰρ
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν |
[1, 73] |
ὁ
πατὴρ
στεφανοῦχον
ἰδὼν
τέκνον
|
ἤμυσεν |
ἡσθείς,
οὐ
νεμεσητόν·
ἐμοὶ
τοῖος |
[1, 122] |
φιλοσοφίας,
ἧς
καθηγήσατο
Θαλῆς,
οὗ
|
διήκουσεν |
Ἀναξίμανδρος.
|
[1, 60] |
ψευδολογίαν.
~Ὅτ'
οὖν
Πεισίστρατος
ἑαυτὸν
|
κατέτρωσεν, |
ἐκεῖθεν
ἔφη
ταῦτα
φῦναι.
Τοῖς |
[1, 122] |
Φθειρῶν
ἔθυον
πᾶς
καί
με
|
εἶχεν |
ἠπίαλος.
Ἐπέσκηψα
δ'
ὦν
τοῖσιν |
[1, 97] |
σοφὸς
Περίανδρος
ἀπέσβη,
οὕνεκεν
οὐκ
|
ἔτυχεν |
πρήξιος
ἧς
ἔθελεν.
Τούτου
ἐστὶ |
[1, 85] |
κόλποις
εὑρέθη.
~Καὶ
αὐτὸν
μεγαλοπρεπῶς
|
ἔθαψεν |
ἡ
πόλις,
καὶ
ἐπέγραψαν·
Κλεινοῖς |
[1, 119] |
Συρίου
τό
τε
βιβλίον
ὃ
|
συνέγραψεν, |
οὗ
ἡ
ἀρχή·
Ζὰς
μὲν |
[1, 27] |
εἰς
Αἴγυπτον
ἐλθὼν
τοῖς
ἱερεῦσι
|
συνδιέτριψεν. |
Ὁ
δὲ
Ἱερώνυμος
καὶ
ἐκμετρῆσαί |
[1, 85] |
αὐθάδης
δὲ
τρόπος
πολλάκι
βλαβερὰν
|
ἐξέλαμψεν |
ἄταν.
~Καὶ
τὸ
μὲν
ἰσχυρὸν |
[1, 83] |
εὐθένιαν.
Καὶ
ἐβουλήθη
σπείσασθαι,
καὶ
|
εἰσέπεμψεν |
ἄγγελον.
Βίας
δὲ
σωροὺς
ψάμμου |
[1, 100] |
ἴδοι.
Σὺ
δὲ
ποίει
οὕτως,
|
ἤν |
γ'
ἐθέλῃς
καρτύνασθαι
τὴν
αἰσυμνητίην· |
[1, 100] |
τέ
τις
ἐχθρός
τοι
φαίνηται,
|
ἤν |
τε
μή.
Ὕποπτος
γὰρ
ἀνδρὶ |
[1, 100] |
τοὺς
ἐξόχους
τῶν
πολιτέων
ἐξαίρειν,
|
ἤν |
τέ
τις
ἐχθρός
τοι
φαίνηται, |
[1, 54] |
τινὰ
πεπονθέναι
τῶν
ἐμοὶ
ἐχθρῶν.
|
Ἢν |
δὲ
ἀξιώσῃς
τῶν
ἐμῶν
φίλων |
[1, 122] |
ἄλλοις
σοφοῖς,
οὕτω
μιν
φῆνον·
|
ἢν |
δὲ
οὐ
δοκιμώσητε,
μὴ
φήνῃς. |
[1, 120] |
σοφίης
πάσης
ἐν
ἐμοὶ
τέλος·
|
ἢν |
δέ
τι
πλεῖον
Πυθαγόρῃ
τὠμῷ |
[1, 122] |
τὴν
γραφὴν
ἐνέγκαι.
Σὺ
δὲ
|
ἢν |
δοκιμώσῃς
σὺν
τοῖς
ἄλλοις
σοφοῖς, |
[1, 43] |
Ἥξει
γὰρ
καὶ
ὁ
Σόλων,
|
ἢν |
ἐπιτρέπῃς.
~Σὺ
μέντοι
χωροφιλέων
ὀλίγα |
[1, 121] |
Ἦν
οὖν
τοῦτ'
ἄρ'
ἀληθές·
|
ἢν |
ᾖ
τις
σοφὸς
ὄντως,
καὶ |
[1, 43] |
λεσχηνώτης
περὶ
ὁτέων
γράφεις·
καὶ
|
ἢν |
κελεύῃς,
παρὰ
σὲ
ἀφίξομαι
ἐς |
[1, 64] |
τῇ
πόλει
χάριν
κατάθοιτο
ἐξευρών,
|
ἢν |
μὴ
ὕποπτος
εἴης.
Ἄριστον
μὲν |
[1, 53] |
τι
ἄλλο
τῶν
κοινῶν
καὶ
|
ἢν |
{ὁ}
πόλεμος
ἡμᾶς
καταλάβῃ.
~Σοὶ |
[1, 84] |
ὁ
Λέριος
τοῦτο
αἰνίττεται
λέγων·
|
Ἢν |
τύχῃς
κρίνων
δικάζευ
τὴν
Πριηνίην |
[1, 81] |
δὲ
καὶ
γάστρωνα
ὅτι
παχὺς
|
ἦν· |
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ζοφοδορπίδαν
ὡς |
[1, 30] |
ἀρηρότα
πευκαλίμῃσιν.
Ὁ
δ'
ἐρωτήσας
|
ἦν |
Ἀνάχαρσις.
Δαΐμαχος
δ'
ὁ
Πλαταιικὸς |
[1, 121] |
δοίη
τοῖς
Ἐφέσοιο
γενναίοις
πολιήταις.
|
Ἦν |
γὰρ
χρησμός,
ὃν
ᾔδει
μοῦνος, |
[1, 72] |
ἱερὸν
ἔκτισε
τὸ
ἐν
Βραγχίδαις.
|
Ἦν |
δὲ
γέρων
περὶ
τὴν
πεντηκοστὴν |
[1, 57] |
φησι
Διευχίδας
ἐν
πέμπτῳ
Μεγαρικῶν.
|
Ἦν |
δὲ
μάλιστα
τὰ
ἔπη
ταυτί· |
[1, 47] |
ἐπολέμησαν
καὶ
ἐνίκων
διὰ
Σόλωνα.
|
~Ἦν |
δὲ
τὰ
ἐλεγεῖα
τὰ
μάλιστα |
[1, 22] |
τῶν
ἀπὸ
Κάδμου
καὶ
Ἀγήνορος.
|
Ἦν |
δὲ
τῶν
ἑπτὰ
σοφῶν,
καθὰ |
[1, 81] |
αὐτῷ
οὖσα
ἡ
γυνή,
ἐπειδήπερ
|
ἦν |
Δράκοντος
ἀδελφὴ
τοῦ
Πενθίλου,
σφόδρα |
[1, 48] |
νεκροὺς
πρὸς
ἀνατολὰς
ἐστραμμένους,
ὡς
|
ἦν |
ἔθος
θάπτειν
Ἀθηναίοις·
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 50] |
τυραννίδος
ἐλεγεῖα
προλέγοντος
αὐτοῦ
ταῦτα
|
ἦν· |
Ἐκ
νεφέλης
φέρεται
χιόνος
μένος |
[1, 65] |
τυραννίδι.
Οὐδ'
ἐγὼ
προλέγων
πιστὸς
|
ἦν. |
Ἐκεῖνος
δὲ
πιστότερος
κολακεύων
Ἀθηναίους |
[1, 28] |
Ἀνασπασθέντος
δὲ
τοῦ
τρίποδος
ἀμφισβήτησις
|
ἦν, |
ἕως
οἱ
Μιλήσιοι
ἔπεμψαν
εἰς |
[1, 83] |
Ἡρακλεῖ
αὐτὸν
ἀναθεῖναι,
ἐπεὶ
ἀπόγονος
|
ἦν |
Θηβαίων
ἀποικίαν
εἰς
Πριήνην
στειλάντων, |
[1, 48] |
δήμων
τοὺς
χρηματισμοὺς
ἐγκεχαραγμένους,
ὅπερ
|
ἦν |
ἴδιον
Ἀθηναίων.
Ἔνιοι
δέ
φασι |
[1, 22] |
οἱ
πλείους
φασίν,
ἰθαγενὴς
Μιλήσιος
|
ἦν |
καὶ
γένους
λαμπροῦ.
~Μετὰ
δὲ |
[1, 66] |
πρὸ
τῆς
τυραννίδος
φίλος
σοὶ
|
ἦν, |
καὶ
νῦν
οὐ
μᾶλλον
διάφορος |
[1, 41] |
ἄλλο
φασὶν
εἶναι,
ὡς
ἐκεῖνο·
|
Ἦν |
Λακεδαιμόνιος
Χίλων
σοφός,
ὃς
τάδ' |
[1, 45] |
σεισάχθειαν
εἰσηγήσατο
Ἀθηναίοις·
τὸ
δὲ
|
ἦν |
λύτρωσις
σωμάτων
τε
καὶ
κτημάτων. |
[1, 72] |
Λακεδαιμονίους
κακὰ
διέθηκε.
Βραχυλόγος
τε
|
ἦν· |
ὅθεν
καὶ
Ἀρισταγόρας
ὁ
Μιλήσιος |
[1, 67] |
εἰ
μὴ
περὶ
παντός
μοι
|
ἦν |
οἰκεῖν
ἐν
δημοκρατίᾳ,
ἐδεξάμην
ἂν |
[1, 108] |
Ἀριστόξενος
ὅτι
ἔνθεν
καὶ
ἄδοξος
|
ἦν, |
ὅτι
μηδὲ
πόλεως,
ἀλλὰ
κώμης, |
[1, 121] |
κελεύων·
καὶ
θνήσκει
παρ'
ἐκείνοις.
|
Ἦν |
οὖν
τοῦτ'
ἄρ'
ἀληθές·
ἢν |
[1, 101] |
δὲ
Ἑλληνίδος·
διὸ
καὶ
δίγλωττος
|
ἦν. |
Οὗτος
ἐποίησε
τῶν
τε
παρὰ |
[1, 53] |
δὲ
καὶ
τοῖς
πρόσθεν
βασιλεῦσιν
|
ἦν |
τὰ
ῥητὰ
γέρα.
Ἀπάγει
δὲ |
[1, 22] |
~ΘΑΛΗΣ.
|
Ἦν |
τοίνυν
ὁ
Θαλῆς,
ὡς
μὲν |
[1, 101] |
Ἀνάχαρσις
ὁ
Σκύθης
Γνούρου
μὲν
|
ἦν |
υἱός,
ἀδελφὸς
δὲ
Καδουίδα
τοῦ |
[1, 109] |
καὶ
ἄλλοι
συχνοί,
πατρὸς
μὲν
|
ἦν |
Φαιστίου,
οἱ
δὲ
Δωσιάδα,
οἱ |
[1, 94] |
Ἡρακλειδῶν
γένους.
Οὗτος
γήμας
Λυσίδην,
|
ἣν |
αὐτὸς
Μέλισσαν
ἐκάλει,
τὴν
Προκλέους |
[1, 51] |
ἐν
Κιλικίᾳ,
καὶ
πόλιν
συνῴκισεν
|
ἣν |
ἀφ'
ἑαυτοῦ
Σόλους
ἐκάλεσεν·
ὀλίγους |
[1, 112] |
Σόλωνα
τὸν
νομοθέτην,
περιέχουσα
πολιτείαν
|
ἣν |
διέταξε
Κρησὶ
Μίνως.
Ἀλλὰ
Δημήτριος |
[1, 119] |
ἐγένετο
Γῆ
ἐπειδὴ
αὐτῇ
Ζὰς
|
γῆν |
γέρας
διδοῖ.
Σώζεται
δὲ
καὶ |
[1, 120] |
πρῶτος
ἁπάντων
ἔστιν
ἀν'
Ἑλλάδα
|
γῆν· |
οὐ
ψεύδομαι
ὧδ'
ἀγορεύων.
Ἴων |
[1, 110] |
Κυλώνειον
ἄγος
σημαίνειν
τε
τὴν
|
ἀπαλλαγήν· |
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἀποθανεῖν
δύο |
[1, 80] |
παίδων
κληδόνα
συνθέμενος.
Τὴν
δ'
|
ὀλίγην |
ὡς
κεῖνος
ἐς
οἰκίον
ἤγετο |
[1, 58] |
μὲν
λόγον
σιγῇ,
τὴν
δὲ
|
σιγὴν |
καιρῷ.
~Ἔλεγε
δὲ
τοὺς
παρὰ |
[1, 58] |
νέαν
ἐκάλεσεν.
Καὶ
πρῶτος
τὴν
|
συναγωγὴν |
τῶν
ἐννέα
ἀρχόντων
ἐποίησεν
εἰς |
[1, 100] |
ἐγὼν
τὺ
ἀμυνοῦμαι.
Καὶ
γὰρ
|
δὴν |
καὶ
αὐτὸς
ποινὰς
ἔτισα
τὶν |
[1, 112] |
ἑξακισχίλια
πεντακόσια.
~Συνέγραψε
δὲ
καὶ
|
καταλογάδην |
περὶ
θυσιῶν
καὶ
τῆς
ἐν |
[1, 79] |
ἔπη
ἑξακόσια,
καὶ
ὑπὲρ
νόμων
|
καταλογάδην |
τοῖς
πολίταις.
Ἤκμαζε
μὲν
οὖν |
[1, 107] |
Ἀριστόξενος
δέ
φησιν
ἐν
τοῖς
|
σποράδην |
οὐ
πόρρω
Τίμωνος
αὐτὸν
καὶ |
[1, 26] |
Ῥόδιος
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
|
Σποράδην |
ὑπομνημάτων
ὅτι
βουλόμενος
δεῖξαι
ῥᾷον |
[1, 85] |
τὸν
ἀτρέμας
ἤγαγεν
Ἑρμῆς
εἰς
|
Ἀίδην, |
πολιῷ
γήραϊ
νιφόμενον.
Εἶπε
γάρ, |
[1, 110] |
Νικηράτου
εἰς
Κρήτην,
καλοῦντες
τὸν
|
Ἐπιμενίδην. |
Καὶ
ὃς
ἐλθὼν
Ὀλυμπιάδι
τεσσαρακοστῇ |
[1, 42] |
Μύσωνα,
Κλεόβουλον,
Περίανδρον,
Ἀνάχαρσιν,
Ἀκουσίλαον,
|
Ἐπιμενίδην, |
Λεώφαντον,
Φερεκύδην,
Ἀριστόδημον,
Πυθαγόραν,
Λᾶσον |
[1, 41] |
Λεβέδιον
ἢ
Ἐφέσιον,
ἐγκρίνει
καὶ
|
Ἐπιμενίδην |
τὸν
Κρῆτα·
Πλάτων
δὲ
ἐν |
[1, 56] |
γέροντές
τε
γενόμενοι
κατὰ
τὸν
|
Εὐριπίδην
|
Τρίβωνες
ἐκλιπόντες
οἴχονται
κρόκας.
Ὅπερ |
[1, 94] |
τῶν
Ἡρακλειδῶν
γένους.
Οὗτος
γήμας
|
Λυσίδην, |
ἣν
αὐτὸς
Μέλισσαν
ἐκάλει,
τὴν |
[1, 81] |
εἶναι
καὶ
ἐπισύρειν
τὼ
πόδε·
|
χειροπόδην |
δὲ
διὰ
τὰς
ἐν
τοῖς |
[1, 42] |
Περίανδρον,
Ἀνάχαρσιν,
Ἀκουσίλαον,
Ἐπιμενίδην,
Λεώφαντον,
|
Φερεκύδην, |
Ἀριστόδημον,
Πυθαγόραν,
Λᾶσον
Χαρμαντίδου
ἢ |
[1, 118] |
τῶν
Μαγνήτων,
καὶ
τόν
τε
|
Φερεκύδην |
μεταλλάξαντα
θάπτουσι
αὐτόθι
καὶ
μεγαλοπρεπῶς |
[1, 117] |
με
θάψαι·
ἐπεσκηφέναι
τε
ταῦτα
|
Φερεκύδην. |
~Ὁ
μὲν
οὖν>
ἀπήγγειλεν·
οἱ |
[1, 120] |
μέτρῳ
τῷ
Φερεκρατείῳ·
Τὸν
κλεινὸν
|
Φερεκύδην |
ὃν
τίκτει
ποτὲ
Σύρος
~ἐς |
[1, 35] |
ἔφη
τὸν
θάνατον
διαφέρειν
τοῦ
|
ζῆν. |
Σὺ
οὖν,
ἔφη
τις,
διὰ |
[1, 98] |
καὶ
οὐκ
εἴα
ἐν
ἄστει
|
ζῆν |
τοὺς
βουλομένους,
καθά
φησιν
Ἔφορος |
[1, 122] |
προεῖπα
αὐτοῖσι
ἥκειν
ἐς
τὴν
|
ὑστεραίην |
ἐπὶ
τὰς
Φερεκύδεω
ταφάς.
Καὶ |
[1, 81] |
Κροίσῳ.
Κέλεαί
με
ἱκνέεσθαι
ἐς
|
Λυδίην, |
ὅπως
σοι
τὸν
ὄλβον
ἴδοιμι· |
[1, 47] |
μάλιστα
καθαψάμενα
τῶν
Ἀθηναίων
τάδε.
|
Εἴην |
δὴ
τότ'
ἐγὼ
Φολεγάνδριος
ἢ |
[1, 103] |
ἔστιν
ἡμῶν
εἰς
αὐτόν·
~Ἐς
|
Σκυθίην |
Ἀνάχαρσις
ὅτ'
ἤλυθε,
πολλὰ
πλανηθεὶς |
[1, 49] |
ὅθεν
εἶπε
ταυτί·
Δείξει
δὴ
|
μανίην |
μὲν
ἐμὴν
βαιὸς
χρόνος
ἀστοῖς, |
[1, 84] |
Ἢν
τύχῃς
κρίνων
δικάζευ
τὴν
|
Πριηνίην |
δίκην.
Καὶ
Ἱππῶναξ·
ἃ
Καὶ |
[1, 44] |
μέντοι
χωροφιλέων
ὀλίγα
φοιτέεις
ἐς
|
Ἰωνίην, |
οὐδέ
σε
ποθὴ
ἴσχει
ἀνδρῶν |
[1, 43] |
Κρήτην
κατὰ
τὴν
τῶν
κεῖθι
|
ἱστορίην, |
πλώσαντες
δὲ
ἐς
Αἴγυπτον
ὁμιλήσοντες |
[1, 44] |
περιχωρέομεν
τήν
τε
Ἑλλάδα
καὶ
|
Ἀσίην. |
Θαλῆς
Σόλωνι
Ὑπαποστὰς
ἐξ
Ἀθηνέων |
[1, 100] |
ἤν
γ'
ἐθέλῃς
καρτύνασθαι
τὴν
|
αἰσυμνητίην· |
τοὺς
ἐξόχους
τῶν
πολιτέων
ἐξαίρειν, |
[1, 52] |
ῥύσια
δόντες,
καὶ
διὰ
ταῦτα
|
κακὴν |
ἔσχετε
δουλοσύνην.
Ὑμέων
δ'
εἷς |
[1, 78] |
Ἀτυχίαν
μὴ
ὀνειδίζειν,
νέμεσιν
αἰδόμενον.
|
Παρακαταθήκην |
λαβόντα
ἀποδοῦναι.
Φίλον
μὴ
λέγειν |
[1, 71] |
ἑνός.
Κρίνων
γάρ
ποτε
φίλῳ
|
δίκην |
αὐτὸς
μὲν
κατὰ
τὸν
νόμον, |
[1, 84] |
οὖν
καὶ
ἐτελεύτα
τὸν
τρόπον.
|
Δίκην |
γὰρ
ὑπέρ
τινος
λέξας
ἤδη |
[1, 85] |
γήραϊ
νιφόμενον.
Εἶπε
γάρ,
εἶπε
|
δίκην |
ἑτάρου
τινός·
εἶτ'
ἀποκλινθεὶς
παιδὸς |
[1, 84] |
τύχῃς
κρίνων
δικάζευ
τὴν
Πριηνίην
|
δίκην. |
Καὶ
Ἱππῶναξ·
ἃ
Καὶ
δικάζεσθαι |
[1, 121] |
τ'
εὐθὺ
κελεύειν
Μαγνήτων,
ἵνα
|
νίκην |
δοίη
τοῖς
Ἐφέσοιο
γενναίοις
πολιήταις. |
[1, 72] |
Ἕρμιππος,
ἐν
Πίσῃ,
τὸν
υἱὸν
|
Ὀλυμπιονίκην |
ἀσπασάμενος
πυγμῆς.
Ἔπαθε
δὴ
τοῦτο |
[1, 70] |
προτρέχειν
τοῦ
νοῦ.
Θυμοῦ
κρατεῖν.
|
μαντικὴν |
μὴ
ἐχθαίρειν.
Μὴ
ἐπιθυμεῖν
ἀδυνάτων. |
[1, 42] |
Σόλωνα,
Περίανδρον,
Ἀνάχαρσιν,
Κλεόβουλον,
Μύσωνα,
|
Θαλῆν, |
Βίαντα,
Πιττακόν,
Ἐπίχαρμον,
Πυθαγόραν.
Φέρονται |
[1, 41] |
δὲ
τέσσαρας
ὡμολογημένους
ἡμῖν
παραδίδωσι,
|
Θαλῆν, |
Βίαντα,
Πιττακόν,
Σόλωνα.
Ἄλλους
δὲ |
[1, 39] |
ἠέλιε
Ζεῦ,
τὸν
σοφὸν
ἄνδρα
|
Θαλῆν |
ἥρπασας
ἐκ
σταδίου.
Αἰνέω
ὅττι |
[1, 34] |
ἐπὶ
τῆς
εἰκόνος
τόδε·
Τόνδε
|
Θαλῆν |
Μίλητος
Ἰὰς
θρέψασ'
ἀνέδειξεν
ἀστρολόγον |
[1, 42] |
ἄλλως
αἱρεῖσθαι·
εἶναι
δὲ
Σόλωνα,
|
Θαλῆν, |
Πιττακόν,
Βίαντα,
Χίλωνα,
Μύσωνα,
Κλεόβουλον, |
[1, 30] |
δ'
ὁ
Πλαταιικὸς
καὶ
Κλέαρχος
|
φιάλην |
ἀποσταλῆναι
ὑπὸ
Κροίσου
Πιττακῷ
καὶ |
[1, 28] |
Μιλησίου.
Βαθυκλέα
γάρ
τινα
Ἀρκάδα
|
φιάλην |
καταλιπεῖν
καὶ
ἐπισκῆψαι
δοῦναι
τῶν |
[1, 29] |
λαβών.
Ὁ
δὲ
περιενεγκὼν
τὴν
|
φιάλην |
τοῦ
Βαθυκλέους
παῖς
Θυρίων
ἐκαλεῖτο, |
[1, 84] |
καταπαῦσαι
τὸν
λόγον
ἀπέκλινε
τὴν
|
κεφαλὴν |
εἰς
τοὺς
τοῦ
τῆς
θυγατρὸς |
[1, 112] |
ταύτῃ
νέᾳ.
Ἐγὼ
δὲ
καὶ
|
ἄλλην |
εὗρον
ἐπιστολὴν
ἔχουσαν
οὕτως·
~Ἐπιμενίδης |
[1, 33] |
καὶ
οὐ
γυνή,
τρίτον
ὅτι
|
Ἕλλην |
καὶ
οὐ
βάρβαρος.
~Λέγεται
δ' |
[1, 86] |
Τὴν
ἐπὶ
τὸ
χεῖρον,
ἔφη,
|
μεταβολὴν |
εὐγενῶς
ἐνεγκεῖν.
Συμπλέων
ποτὲ
ἀσεβέσι, |
[1, 112] |
Ἐγὼ
δὲ
καὶ
ἄλλην
εὗρον
|
ἐπιστολὴν |
ἔχουσαν
οὕτως·
~Ἐπιμενίδης
Σόλωνι
Θάρρει, |
[1, 112] |
καὶ
συγγραφέων
διελέγχειν
πειρᾶται
τὴν
|
ἐπιστολὴν |
ὡς
νεαρὰν
καὶ
μὴ
τῇ |
[1, 69] |
Τὸ
τὰ
ἀπόρρητα
σιωπῆσαι,
καὶ
|
σχολὴν |
εὖ
διαθέσθαι,
καὶ
ἀδικούμενον
δύνασθαι |
[1, 40] |
παρατυχεῖν·
Ἔφορος
δὲ
παρὰ
Κροίσῳ
|
πλὴν |
Θαλοῦ.
Φασὶ
δέ
τινες
καὶ |
[1, 27] |
διελεῖν.
Οὐδεὶς
δὲ
αὐτοῦ
καθηγήσατο,
|
πλὴν |
ὅτι
εἰς
Αἴγυπτον
ἐλθὼν
τοῖς |
[1, 76] |
ἔθηκε·
τῷ
μεθύοντι,
ἐὰν
ἁμάρτῃ,
|
διπλῆν |
εἶναι
τὴν
ζημίαν·
ἵνα
μὴ |
[1, 106] |
κώμην
καὶ
εὑρεῖν
αὐτὸν
θέρους
|
ἐχέτλην |
ἀρότρῳ
προσαρμόττοντα,
καὶ
εἰπεῖν,
Ἀλλ' |
[1, 92] |
ψόγον,
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
τὴν
|
ἐπιβουλήν. |
Καὶ
ὅταν
τις
ἐξίῃ
τῆς |
[1, 81] |
γάστρωνα
ὅτι
παχὺς
ἦν·
ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
ζοφοδορπίδαν
ὡς
ἄλυχνον·
ἀγάσυρτον |
[1, 100] |
Τῷ
μὲν
κήρυκι
σεῦ
οὐδὲν
|
ὑπεκρινάμην· |
ἀγαγὼν
δὲ
αὐτὸν
ἐς
λήιον, |
[1, 67] |
μοι
ἦν
οἰκεῖν
ἐν
δημοκρατίᾳ,
|
ἐδεξάμην |
ἂν
μᾶλλον
τὴν
δίαιταν
ἔχειν |
[1, 65] |
μανίαν
Σόλωνος
κατεγίγνωσκον.
Τελευτῶν
δὲ
|
ἐμαρτυράμην· |
ὦ
πατρίς,
οὗτος
μὲν
Σόλων |
[1, 61] |
μηδὲ
μέγαιρ'
ὅτι
σεῦ
τοῖον
|
ἐπεφρασάμην· |
καὶ
μεταποίησον,
Λιγυαστάδη,
ὧδε
δ' |
[1, 49] |
ταυτί·
Δείξει
δὴ
μανίην
μὲν
|
ἐμὴν |
βαιὸς
χρόνος
ἀστοῖς,
δείξει,
ἀληθείης |
[1, 54] |
ἐγὼ
οὔτι
μέμφομαι
μηνύσαντι
τὴν
|
ἐμὴν |
διάνοιαν.
Εὐνοίᾳ
γὰρ
τῆς
πόλεως |
[1, 53] |
Σόλωνι.
Οὔτε
μόνος
Ἑλλήνων
τυραννίδι
|
ἐπεθέμην, |
οὔτε
οὐ
προσῆκόν
μοι,
γένους |
[1, 122] |
τινα
ἰητρῶν
οὔτε
τοὺς
ἑταίρους
|
ἐσιέμην· |
προσεστεῶσι
δὲ
τῇ
θύρῃ
καὶ |
[1, 35] |
Οὔ
τι
τὰ
πολλὰ
ἔπη
|
φρονίμην |
ἀπεφήνατο
δόξαν·
ἕν
τι
μάτευε |
[1, 67] |
αὐτὸς
οὐκ
ἀξιώσας,
νῦν
ἐπανελθὼν
|
ἀρεσκοίμην |
οἷς
σὺ
πράσσεις.
Σόλων
Κροίσῳ. |
[1, 81] |
δ'
ἵξομαι,
ὡς
ἀνδρὶ
ξείνῳ
|
γενοίμην |
τοι
συνόμιλος.
~ΒΙΑΣ.
Βίας
Τευτάμου |
[1, 101] |
εἰς
Ἀθήνας
κατὰ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
|
ἑβδόμην |
Ὀλυμπιάδα
ἐπὶ
ἄρχοντος
Εὐκράτους.
Ἕρμιππος |
[1, 33] |
Τύχῃ·
πρῶτον
μὲν
ὅτι
ἄνθρωπος
|
ἐγενόμην |
καὶ
οὐ
θηρίον,
εἶτα
ὅτι |
[1, 101] |
ἔπη
ὀκτακόσια.
Παρέσχε
δὲ
καὶ
|
ἀφορμὴν |
παροιμίας
διὰ
τὸ
παρρησιαστὴς
εἶναι, |
[1, 106] |
Πολυπραγμονήσαντα
δὲ
ἐλθεῖν
εἰς
τὴν
|
κώμην |
καὶ
εὑρεῖν
αὐτὸν
θέρους
ἐχέτλην |
[1, 58] |
~Πρῶτος
δὲ
Σόλων
τὴν
τριακάδα
|
ἔνην |
καὶ
νέαν
ἐκάλεσεν.
Καὶ
πρῶτος |
[1, 112] |
καὶ
μὴ
τῇ
Κρητικῇ
φωνῇ
|
γεγραμμένην, |
Ἀτθίδι
δὲ
καὶ
ταύτῃ
νέᾳ. |
[1, 83] |
ἀπόγονος
ἦν
Θηβαίων
ἀποικίαν
εἰς
|
Πριήνην |
στειλάντων,
ὥσπερ
καὶ
Φανόδικός
φησι. |
[1, 44] |
τοι
καὶ
Βίης
ἥκειν
ἐς
|
Πριήνην· |
σὺ
δὲ
εἰ
προσηνέστερόν
τοι |
[1, 83] |
Λέγεται
δὲ
καὶ
Ἀλυάττου
πολιορκοῦντος
|
Πριήνην |
τὸν
Βίαντα
πιήναντα
δύο
ἡμιόνους |
[1, 59] |
τε
Ἀθηναίους
τὰς
ἡμέρας
κατὰ
|
σελήνην |
ἄγειν.
Καὶ
Θέσπιν
ἐκώλυσε
τραγῳδίας |
[1, 83] |
καὶ
τέλος
μαθὼν
ὁ
Ἀλυάττης
|
εἰρήνην |
ἐσπείσατο
πρὸς
τοὺς
Πριηνέας.
Θᾶττον |
[1, 82] |
προῖκας
ἐπιδοῦναι
καὶ
εἰς
τὴν
|
Μεσσήνην |
ἀποστεῖλαι
τοῖς
πατράσιν
αὐτῶν.
Χρόνῳ |
[1, 116] |
οἰκείων·
καὶ
τὸν
μὴ
πεισθῆναι,
|
Μεσσήνην |
δὲ
ἑαλωκέναι.
~Καὶ
Λακεδαιμονίοις
εἰπεῖν |
[1, 116] |
Ἀνιόντα
τε
ἐξ
Ὀλυμπίας
εἰς
|
Μεσσήνην |
τῷ
ξένῳ
Περιλάῳ
συμβουλεῦσαι
ἐξοικῆσαι |
[1, 89] |
φιλοσοφίας.
Γενέσθαι
τε
αὐτῷ
θυγατέρα
|
Κλεοβουλίνην, |
αἰνιγμάτων
ἑξαμέτρων
ποιήτριαν,
ἧς
μέμνηται |
[1, 96] |
ἐρασθεῖσα
ἡ
μήτηρ
αὐτοῦ
Κράτεια
|
συνῆν |
αὐτῷ
λάθρα·
καὶ
ὃς
ἥδετο. |
[1, 50] |
ἐς
δὲ
μονάρχου
δῆμος
ἀιδρίῃ
|
δουλοσύνην |
ἔπεσεν.
Ἤδη
δὲ
αὐτοῦ
κρατοῦντος |
[1, 52] |
καὶ
διὰ
ταῦτα
κακὴν
ἔσχετε
|
δουλοσύνην. |
Ὑμέων
δ'
εἷς
μὲν
ἕκαστος |
[1, 78] |
ἀλλὰ
μηδὲ
ἐχθρόν.
Εὐσέβειαν
ἀσκεῖν.
|
Σωφροσύνην |
φιλεῖν.
Ἀλήθειαν
ἔχειν,
πίστιν,
ἐμπειρίαν, |
[1, 51] |
ἐγκατῴκισεν,
οἳ
τῷ
χρόνῳ
τὴν
|
φωνὴν |
ἀποξενωθέντες
σολοικίζειν
ἐλέχθησαν.
Καί
εἰσιν |
[1, 115] |
τὸ
τῶν
Νυμφῶν
ἱερὸν
ῥαγῆναι
|
φωνὴν |
ἐξ
οὐρανοῦ,
Ἐπιμενίδη,
μὴ
Νυμφῶν, |
[1, 98] |
Ἤκμαζε
δὲ
περὶ
τὴν
τριακοστὴν
|
ὀγδόην |
Ὀλυμπιάδα,
καὶ
ἐτυράννησεν
ἔτη
τετταράκοντα. |
[1, 64] |
πάντως
τυραννητέον,
φροντίζειν
ὅπως
τὴν
|
ἀλλοδαπὴν |
δύναμιν
πλείονα
ἕξεις
τῶν
ἐν |
[1, 122] |
Ἐπέσκηψα
δ'
ὦν
τοῖσιν
οἰκιήτῃσιν,
|
ἐπήν |
με
καταθάψωσιν,
ἐς
σὲ
τὴν |
[1, 31] |
οὐκ
ἀπάλαμνον
ἐν
Σπάρτᾳ
λόγον
|
εἴπην· |
χρήματ'
ἄνηρ,
πένιχρος
δ'
οὐδ' |
[1, 24] |
καὶ
τὴν
ἀπὸ
τροπῆς
ἐπὶ
|
τροπὴν |
πάροδον
εὗρε,
καὶ
πρῶτος
τὸ |
[1, 52] |
~Εἰ
δὲ
πεπόνθατε
δεινὰ
δι'
|
ὑμετέρην |
κακότητα,
μή
τι
θεοῖς
τούτων |
[1, 80] |
δ'
ἄγε
σύν
μοι
βούλευσον,
|
ποτέρην |
εἰς
ὑμέναιον
ἄγω.
Εἶπεν·
ὁ |
[1, 46] |
προσποιησάμενος
καὶ
στεφανωσάμενος
εἰσέπαισεν
εἰς
|
τὴν |
ἀγοράν·
ἔνθα
τοῖς
Ἀθηναίοις
ἀνέγνω |
[1, 105] |
ἄξιον
ἢ
πολλοὺς
μηδενὸς
ἀξίους.
|
Τὴν |
ἀγορὰν
ὡρισμένον
ἔφη
τόπον
εἰς |
[1, 108] |
καὶ
ταῦτα
ἀφανοῦς.
Ὅθεν
διὰ
|
τὴν |
ἀδοξίαν
αὐτοῦ
καὶ
τὰ
αὐτοῦ |
[1, 31] |
τὸν
τρίποδα.
Φανόδικος
δὲ
περὶ
|
τὴν |
Ἀθηναίων
θάλασσαν
εὑρεθῆναι
καὶ
ἀνενεχθέντα |
[1, 67] |
περὶ
ἡμᾶς
φιλοφροσύνης·
καὶ
νὴ
|
τὴν |
Ἀθηνᾶν,
εἰ
μὴ
περὶ
παντός |
[1, 100] |
οὕτως,
ἤν
γ'
ἐθέλῃς
καρτύνασθαι
|
τὴν |
αἰσυμνητίην·
τοὺς
ἐξόχους
τῶν
πολιτέων |
[1, 110] |
τότε
γενομένης
ἐξιλάσεως.
Οἱ
δὲ
|
τὴν |
αἰτίαν
εἰπεῖν
τοῦ
λοιμοῦ
τὸ |
[1, 86] |
ἐστιν
εὐσέβεια,
ἐσίγα.
Τοῦ
δὲ
|
τὴν |
αἰτίαν
τῆς
σιγῆς
πυθομένου,
Σιωπῶ, |
[1, 109] |
ὄντα,
πᾶσαν
ἔμαθε
παρ'
ἐκείνου
|
τὴν |
ἀλήθειαν.
~Γνωσθεὶς
δὲ
παρὰ
τοῖς |
[1, 64] |
δὲ
πάντως
τυραννητέον,
φροντίζειν
ὅπως
|
τὴν |
ἀλλοδαπὴν
δύναμιν
πλείονα
ἕξεις
τῶν |
[1, 103] |
ἀθανάτους
ἥρπασεν
ὦκα
δόναξ.
Οὗτος
|
τὴν |
ἄμπελον
εἶπε
τρεῖς
φέρειν
βότρυς· |
[1, 32] |
δὲ
πρὸς
τοὺς
ἁλιέας
γενέσθαι
|
τὴν |
ἄνοδον
ἕως
τῆς
Κῶ·
καὶ |
[1, 110] |
τὸ
Κυλώνειον
ἄγος
σημαίνειν
τε
|
τὴν |
ἀπαλλαγήν·
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἀποθανεῖν |
[1, 101] |
παροιμίας
διὰ
τὸ
παρρησιαστὴς
εἶναι,
|
τὴν |
ἀπὸ
Σκυθῶν
ῥῆσιν.
Λέγει
δὲ |
[1, 24] |
ὁ
ποιητής.
Πρῶτος
δὲ
καὶ
|
τὴν |
ἀπὸ
τροπῆς
ἐπὶ
τροπὴν
πάροδον |
[1, 98] |
Οὗτος
πρῶτος
δορυφόρους
ἔσχε,
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
εἰς
τυραννίδα
μετέστησε·
καὶ |
[1, 75] |
ἰσχυρῶς
ἐτίμησαν
οἱ
Μυτιληναῖοι,
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
ἐνεχείρισαν
αὐτῷ.
Ὁ
δὲ |
[1, 75] |
τάξιν
ἀγαγὼν
τὸ
πολίτευμα,
κατέθετο
|
τὴν |
ἀρχήν,
καὶ
δέκα
ἐπεβίω
ἄλλα. |
[1, 74] |
αὐτόν·
καὶ
δίκτυον
ἔχων
ὑπὸ
|
τὴν |
ἀσπίδα
λαθραίως
περιέβαλε
τὸν
Φρύνωνα, |
[1, 70] |
τῆς
αὑτοῦ
οἰκίας
καλῶς
προστατεῖν.
|
Τὴν |
γλῶτταν
μὴ
προτρέχειν
τοῦ
νοῦ. |
[1, 34] |
ἐμπεσεῖν
καὶ
αὐτῷ
ἀνοιμώξαντι
φάναι
|
τὴν |
γραῦν·
σὺ
γάρ,
ὦ
Θαλῆ, |
[1, 122] |
ἐπήν
με
καταθάψωσιν,
ἐς
σὲ
|
τὴν |
γραφὴν
ἐνέγκαι.
Σὺ
δὲ
ἢν |
[1, 94] |
ὀργῆς
βαλὼν
ὑποβάθρῳ
ἢ
λακτίσας
|
τὴν |
γυναῖκα
ἔγκυον
οὖσαν
ἀπέκτεινε,
πεισθεὶς |
[1, 80] |
οἴκου
δράξασθαι,
παίδων
κληδόνα
συνθέμενος.
|
Τὴν |
δ'
ὀλίγην
ὡς
κεῖνος
ἐς |
[1, 58] |
σφραγίζεσθαι
τὸν
μὲν
λόγον
σιγῇ,
|
τὴν |
δὲ
σιγὴν
καιρῷ.
~Ἔλεγε
δὲ |
[1, 59] |
κόρον
ὑπὸ
τοῦ
πλούτου
γεννᾶσθαι,
|
τὴν |
δὲ
ὕβριν
ὑπὸ
τοῦ
κόρου. |
[1, 37] |
ὑγιής,
τὴν
δὲ
ψυχὴν
εὔπορος,
|
τὴν |
δὲ
φύσιν
εὐπαίδευτος.
Φίλων
παρόντων |
[1, 37] |
Ὁ
τὸ
μὲν
σῶμα
ὑγιής,
|
τὴν |
δὲ
ψυχὴν
εὔπορος,
τὴν
δὲ |
[1, 67] |
ἐν
δημοκρατίᾳ,
ἐδεξάμην
ἂν
μᾶλλον
|
τὴν |
δίαιταν
ἔχειν
ἐν
τῇ
παρὰ |
[1, 109] |
ἄστυ
διαπορούμενος.
Κἀκεῖ
δὲ
εἰς
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
εἰσιὼν
οἰκίαν
περιέτυχε
τοῖς |
[1, 82] |
αὐτῶν,
ὡς
καὶ
Φανόδικος
εἰς
|
τὴν |
ἐκκλησίαν,
καὶ
εἰπεῖν
τὸν
Βίαντα |
[1, 49] |
ἑαυτῷ
διεκώλυσεν.
Ἄξας
γὰρ
εἰς
|
τὴν |
ἐκκλησίαν
μετὰ
δόρατος
καὶ
ἀσπίδος |
[1, 68] |
Ὀλυμπιάδα.
Παμφίλη
δέ
φησι
κατὰ
|
τὴν |
ἕκτην,
καὶ
πρῶτον
ἔφορον
γενέσθαι- |
[1, 105] |
βασιλεῦ
Λυδῶν,
ἀφῖγμαι
εἰς
τὴν
|
τῶν |
Ἑλλήνων,
διδαχθησόμενος
ἤθη
τὰ
τούτων |
[1, 54] |
δ'
ἐγὼ
οὔτι
μέμφομαι
μηνύσαντι
|
τὴν |
ἐμὴν
διάνοιαν.
Εὐνοίᾳ
γὰρ
τῆς |
[1, 47] |
ἀπωσόμενοι.
Ἔπεισε
δὲ
αὐτοὺς
καὶ
|
τὴν |
ἐν
Θρᾴκῃ
χερρόνησον
προσκτήσασθαι.
~Ἵνα |
[1, 86] |
ἀμνημόνευτον
εἶναι.
Ἐρωτηθεὶς
τί
δυσχερές,
|
Τὴν |
ἐπὶ
τὸ
χεῖρον,
ἔφη,
μεταβολὴν |
[1, 92] |
τὸν
ψόγον,
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
|
τὴν |
ἐπιβουλήν.
Καὶ
ὅταν
τις
ἐξίῃ |
[1, 49] |
δόρατος
καὶ
ἀσπίδος
προεῖπεν
αὐτοῖς
|
τὴν |
ἐπίθεσιν
τοῦ
Πεισιστράτου·
καὶ
οὐ |
[1, 112] |
τε
καὶ
συγγραφέων
διελέγχειν
πειρᾶται
|
τὴν |
ἐπιστολὴν
ὡς
νεαρὰν
καὶ
μὴ |
[1, 111] |
ἐψηφίσαντο
δοῦναι
αὐτῷ
καὶ
ναῦν
|
τὴν |
ἐς
Κρήτην
ἀπάξουσαν
αὐτόν.
Ὁ |
[1, 102] |
ξένους
ποιεῖσθαι.
Ὁ
δὲ
καταπλαγεὶς
|
τὴν |
ἑτοιμότητα
εἰσέφρησεν
αὐτὸν
καὶ
μέγιστον |
[1, 83] |
μέχρι
καὶ
ἀλόγων
διατείνειν
αὐτῶν
|
τὴν |
εὐθένιαν.
Καὶ
ἐβουλήθη
σπείσασθαι,
καὶ |
[1, 76] |
μεθύοντι,
ἐὰν
ἁμάρτῃ,
διπλῆν
εἶναι
|
τὴν |
ζημίαν·
ἵνα
μὴ
μεθύωσι,
πολλοῦ |
[1, 57] |
ἐὰν
μεθύων
ληφθῇ,
θάνατον
εἶναι
|
τὴν |
ζημίαν.
Τά
τε
Ὁμήρου
ἐξ |
[1, 91] |
συνοικίζειν
τὰς
θυγατέρας,
παρθένους
μὲν
|
τὴν |
ἡλικίαν
τὸ
δὲ
φρονεῖν
γυναῖκας· |
[1, 95] |
δὲ
τῆς
νεὼς
Σάμῳ,
ἱκετεύσαντες
|
τὴν |
Ἥραν
ὑπὸ
τῶν
Σαμίων
διεσώθησαν. |
[1, 80] |
νύμφην,
οὕτω
καὶ
σύ,
Δίων,
|
τὴν |
κατὰ
σαυτὸν
ἔλα.
~Δοκεῖ
δ' |
[1, 80] |
ἐπέστη
πλησίον·
οἱ
δ'
ἔλεγον·
|
τὴν |
κατὰ
σαυτὸν
ἔλα.
Ταῦτ'
ἀΐων |
[1, 43] |
μὲν
ἐς
Κρήτην
κατὰ
τὴν
|
τῶν |
κεῖθι
ἱστορίην,
πλώσαντες
δὲ
ἐς |
[1, 84] |
τὸ
καταπαῦσαι
τὸν
λόγον
ἀπέκλινε
|
τὴν |
κεφαλὴν
εἰς
τοὺς
τοῦ
τῆς |
[1, 109] |
πάντα
καταλαβὼν
καὶ
παρ'
ἑτέρῳ
|
τὴν |
κτῆσιν,
πάλιν
ἧκεν
εἰς
ἄστυ |
[1, 31] |
ἔμφορτον
ἀποσταλῆναι·
τοῦ
δὲ
περὶ
|
τὴν |
Κῴαν
θάλασσαν
ναυαγήσαντος,
ὕστερον
εὑρεθῆναι |
[1, 32] |
ἁρπασθέντα
ὑπ'
Ἀλεξάνδρου
ῥιφῆναι
εἰς
|
τὴν |
Κῴαν
θάλασσαν
πρὸς
τῆς
Λακαίνης, |
[1, 106] |
πευκαλίμῃσι.
Πολυπραγμονήσαντα
δὲ
ἐλθεῖν
εἰς
|
τὴν |
κώμην
καὶ
εὑρεῖν
αὐτὸν
θέρους |
[1, 115] |
ἀλλὰ
Διός·
Κρησί
τε
προειπεῖν
|
τὴν |
Λακεδαιμονίων
ἧτταν
ὑπ'
Ἀρκάδων,
καθάπερ |
[1, 117] |
σκελῶν
καὶ
θὲς
εἰς
τὴν
|
τῶν |
Μαγνήτων
χώραν,
καὶ
ἀπάγγειλόν
σου |
[1, 82] |
καὶ
προῖκας
ἐπιδοῦναι
καὶ
εἰς
|
τὴν |
Μεσσήνην
ἀποστεῖλαι
τοῖς
πατράσιν
αὐτῶν. |
[1, 114] |
προ>
γνωστικώτατον
γεγονέναι.
Ἰδόντα
γοῦν
|
τὴν |
Μουνιχίαν
παρ'
Ἀθηναίοις
ἀγνοεῖν
φάναι |
[1, 76] |
ἵνα
μὴ
μεθύωσι,
πολλοῦ
κατὰ
|
τὴν |
νῆσον
οἴνου
γινομένου.
Εἶπέ
τε |
[1, 72] |
Νικίας
ἐπὶ
τῶν
Πελοποννησιακῶν
καταστρεψάμενος
|
τὴν |
νῆσον,
φρουρὸν
ἐγκατέστησεν
Ἀθηναίων,
καὶ |
[1, 37] |
καὶ
ἀπόντων
μεμνῆσθαί
φησι·
μὴ
|
τὴν |
ὄψιν
καλλωπίζεσθαι,
ἀλλὰ
τοῖς
ἐπιτηδεύμασιν |
[1, 72] |
Καὶ
αὐτὸν
πάντες
οἱ
κατὰ
|
τὴν |
πανήγυριν
ἐντιμότατα
παρέπεμψαν.
Ἔστι
δὲ |
[1, 72] |
Βραγχίδαις.
Ἦν
δὲ
γέρων
περὶ
|
τὴν |
πεντηκοστὴν
δευτέραν
Ὀλυμπιάδα,
ὅτε
Αἴσωπος |
[1, 68] |
οὔ.
Γέγονε
δὲ
ἔφορος
κατὰ
|
τὴν |
πεντηκοστὴν
ἕκτην
Ὀλυμπιάδα.
Παμφίλη
δέ |
[1, 121] |
μηκέθ'
ὑπάρχῃ.
Γέγονε
δὲ
κατὰ
|
τὴν |
πεντηκοστὴν
καὶ
ἐνάτην
Ὀλυμπιάδα.
Καὶ |
[1, 32] |
συνῄνεσαν
Θαλῇ.
Ὁ
δὲ
μετὰ
|
τὴν |
περίοδον
τῷ
Διδυμεῖ
τίθησιν
Ἀπόλλωνι. |
[1, 25] |
ἐκώλυσεν·
ὅπερ
Κύρου
κρατήσαντος
ἔσωσε
|
τὴν |
πόλιν.
Καὶ
αὐτὸς
δέ
φησιν, |
[1, 110] |
Ὀλυμπιάδι
τεσσαρακοστῇ
ἕκτῃ
ἐκάθηρεν
αὐτῶν
|
τὴν |
πόλιν
καὶ
ἔπαυσε
τὸν
λοιμὸν |
[1, 104] |
καταλείπουσι,
τὰ
δὲ
ξύλα
εἰς
|
τὴν |
πόλιν
κομίζουσι.
Ἐρωτηθεὶς
πότεροι
πλείους |
[1, 110] |
κατεχομένοις
ἔχρησεν
ἡ
Πυθία
καθῆραι
|
τὴν |
πόλιν·
οἱ
δὲ
πέμπουσι
ναῦν |
[1, 64] |
ὀνήσειν
ἔμελλον,
οὔτε
σὺ
καθήρας
|
τὴν |
πόλιν
ὤνησας.
Τό
τε
γὰρ |
[1, 84] |
λέγων·
Ἢν
τύχῃς
κρίνων
δικάζευ
|
τὴν |
Πριηνίην
δίκην.
Καὶ
Ἱππῶναξ·
ἃ
|
[1, 94] |
Λυσίδην,
ἣν
αὐτὸς
Μέλισσαν
ἐκάλει,
|
τὴν |
Προκλέους
τοῦ
Ἐπιδαυρίων
τυράννου
καὶ |
[1, 106] |
εἴ
τις
αὐτοῦ
σοφώτερος
εἴη,
|
τὴν |
Πυθίαν
εἰπεῖν
ἅπερ
προείρηται
ἐν |
[1, 48] |
βίᾳ
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
δίκῃ
|
τὴν |
Σαλαμῖνα
κεκτῆσθαι,
ἀνασκάψας
τινὰς
τάφους |
[1, 45] |
Σόλων
Ἐξηκεστίδου
Σαλαμίνιος
πρῶτον
μὲν
|
τὴν |
σεισάχθειαν
εἰσηγήσατο
Ἀθηναίοις·
τὸ
δὲ |
[1, 102] |
Μετὰ
χρόνον
δὲ
παραγενόμενος
εἰς
|
τὴν |
Σκυθίαν
καὶ
δοκῶν
τὰ
νόμιμα |
[1, 101] |
ἄρχοντος
Εὐκράτους.
Ἕρμιππος
δὲ
πρὸς
|
τὴν |
Σόλωνος
οἰκίαν
ἀφικόμενον
τῶν
θεραπόντων |
[1, 110] |
Κρατῖνον
καὶ
Κτησίβιον,
καὶ
λυθῆναι
|
τὴν |
συμφοράν.
~Ἀθηναῖοι
δὲ
τάλαντον
ἐψηφίσαντο |
[1, 58] |
καὶ
νέαν
ἐκάλεσεν.
Καὶ
πρῶτος
|
τὴν |
συναγωγὴν
τῶν
ἐννέα
ἀρχόντων
ἐποίησεν |
[1, 44] |
δὲ
οἱ
μηδὲν
γράφοντες
περιχωρέομεν
|
τήν |
τε
Ἑλλάδα
καὶ
Ἀσίην.
Θαλῆς |
[1, 79] |
πολίταις.
Ἤκμαζε
μὲν
οὖν
περὶ
|
τὴν |
τεσσαρακοστὴν
δευτέραν
Ὀλυμπιάδα·
ἐτελεύτησε
δ' |
[1, 101] |
Σωσικράτης
ἐλθεῖν
εἰς
Ἀθήνας
κατὰ
|
τὴν |
τεσσαρακοστὴν
ἑβδόμην
Ὀλυμπιάδα
ἐπὶ
ἄρχοντος |
[1, 62] |
ἱερόν.
Ἤκμαζε
μὲν
οὖν
περὶ
|
τὴν |
τεσσαρακοστὴν
ἕκτην
Ὀλυμπιάδα,
ἧς
τῷ |
[1, 119] |
~Ἔλεγέ
τε
ὅτι
οἱ
θεοὶ
|
τὴν |
τράπεζαν
θυωρὸν
καλοῦσιν.
Ἄνδρων
δ' |
[1, 58] |
τὰ
ἑξῆς.
~Πρῶτος
δὲ
Σόλων
|
τὴν |
τριακάδα
ἔνην
καὶ
νέαν
ἐκάλεσεν. |
[1, 98] |
καὶ
Ἀριστοτέλης.
Ἤκμαζε
δὲ
περὶ
|
τὴν |
τριακοστὴν
ὀγδόην
Ὀλυμπιάδα,
καὶ
ἐτυράννησεν |
[1, 95] |
καθεστὼς
μετεπέμπετο
αὐτὸν
ὅπως
παραλάβῃ
|
τὴν |
τυραννίδα·
ὃν
φθάσαντες
οἱ
Κερκυραῖοι |
[1, 105] |
Ἐγώ,
βασιλεῦ
Λυδῶν,
ἀφῖγμαι
εἰς
|
τὴν |
τῶν
Ἑλλήνων,
διδαχθησόμενος
ἤθη
τὰ |
[1, 43] |
πλώσαντες
μὲν
ἐς
Κρήτην
κατὰ
|
τὴν |
τῶν
κεῖθι
ἱστορίην,
πλώσαντες
δὲ |
[1, 117] |
τῶν
σκελῶν
καὶ
θὲς
εἰς
|
τὴν |
τῶν
Μαγνήτων
χώραν,
καὶ
ἀπάγγειλόν |
[1, 114] |
Αἰακὸν
λέγοι,
καὶ
Λακεδαιμονίοις
προείποι
|
τὴν |
ὑπ'
Ἀρκάδων
ἅλωσιν
προσποιηθῆναί
τε |
[1, 122] |
Καὶ
προεῖπα
αὐτοῖσι
ἥκειν
ἐς
|
τὴν |
ὑστεραίην
ἐπὶ
τὰς
Φερεκύδεω
ταφάς. |
[1, 24] |
κατά
τινας.
Πρῶτος
δὲ
καὶ
|
τὴν |
ὑστέραν
τοῦ
μηνὸς
τριακάδα
εἶπεν. |
[1, 29] |
δὶς
λαβών.
Ὁ
δὲ
περιενεγκὼν
|
τὴν |
φιάλην
τοῦ
Βαθυκλέους
παῖς
Θυρίων |
[1, 71] |
νήσου
τῆς
Λακωνικῆς.
Καταμαθὼν
γὰρ
|
τὴν |
φύσιν
αὐτῆς,
Εἴθε,
ἔφη,
μὴ |
[1, 51] |
Ἀθηναίων
ἐγκατῴκισεν,
οἳ
τῷ
χρόνῳ
|
τὴν |
φωνὴν
ἀποξενωθέντες
σολοικίζειν
ἐλέχθησαν.
Καί |
[1, 70] |
μὴ
σπεύδειν.
Λέγοντα
μὴ
κινεῖν
|
τὴν |
χεῖρα·
μανικὸν
γάρ.
νόμοις
πείθεσθαι. |
[1, 62] |
εἰς
Σαλαμῖνα
καὶ
τεφρώσαντας
εἰς
|
τὴν |
χώραν
σπεῖραι.
Ὅθεν
καὶ
Κρατῖνος |
[1, 59] |
ἐκώλυσε
τραγῳδίας
διδάσκειν,
ὡς
ἀνωφελῆ
|
τὴν |
ψευδολογίαν.
~Ὅτ'
οὖν
Πεισίστρατος
ἑαυτὸν |
[1, 84] |
δι'
ἐναντίας
καὶ
τῶν
δικαστῶν
|
τὴν |
ψῆφον
ἐνεγκόντων
τῷ
ὑπὸ
τοῦ |
[1, 30] |
τρίποδα
θεῖναι·
κριθῆναι
δὲ
Ἀριστόδημον
|
Σπαρτιάτην, |
ὃν
παραχωρῆσαι
Χίλωνι.
~Μέμνηται
τοῦ |
[1, 53] |
ἕκαστος
Ἀθηναίων
τοῦ
αὐτοῦ
κλήρου
|
δεκάτην, |
οὐκ
ἐμοί,
ἀλλ'
ὁπόθεν
ἔσται |
[1, 66] |
τοῦτο
τὸν
δῆμον
κατέλυσεν.
Ἦ
|
μάτην |
ἔσπευδον
ἀπαλλάξαι
τοὺς
πένητας
αὐτῶν |
[1, 121] |
δὲ
κατὰ
τὴν
πεντηκοστὴν
καὶ
|
ἐνάτην |
Ὀλυμπιάδα.
Καὶ
ἐπέστειλεν
ὧδε·
~Φερεκύδης |
[1, 49] |
εἰμι·
σοφώτερος
μὲν
τῶν
τὴν
|
ἀπάτην |
Πεισιστράτου
μὴ
συνιέντων,
ἀνδρειότερος
δὲ |
[1, 112] |
καὶ
ἐπιστολὴ
πρὸς
Σόλωνα
τὸν
|
νομοθέτην, |
περιέχουσα
πολιτείαν
ἣν
διέταξε
Κρησὶ |
[1, 62] |
ἥδε
Σόλωνα
τόνδε
τεκνοῖ
Σαλαμὶς
|
θεσμοθέτην |
ἱερόν.
Ἤκμαζε
μὲν
οὖν
περὶ |
[1, 92] |
ἄνοιαν,
τὸ
δὲ
μανίαν
σημαίνει.
|
Οἰκέτην |
πάροινον
μὴ
κολάζειν,
δοκεῖν
γὰρ |
[1, 68] |
μέλλοντος
λογισμῷ
καταληπτὴν
εἶναι
ἀνδρὸς
|
ἀρετήν. |
Πρός
τε
τὸν
ἀδελφὸν
δυσφοροῦντα |
[1, 23] |
Σαμίου.
Καλλίμαχος
δ'
αὐτὸν
οἶδεν
|
εὑρέτην |
τῆς
ἄρκτου
τῆς
μικρᾶς,
λέγων |
[1, 111] |
αὐτῷ
καὶ
ναῦν
τὴν
ἐς
|
Κρήτην |
ἀπάξουσαν
αὐτόν.
Ὁ
δὲ
τὸ |
[1, 110] |
καὶ
Νικίαν
τὸν
Νικηράτου
εἰς
|
Κρήτην, |
καλοῦντες
τὸν
Ἐπιμενίδην.
Καὶ
ὃς |
[1, 43] |
Ἀθηναῖος,
εἰ
πλώσαντες
μὲν
ἐς
|
Κρήτην |
κατὰ
τὴν
τῶν
κεῖθι
ἱστορίην, |
[1, 113] |
μὴ
ἀλᾶσθαι,
ἀλλ'
ἕρπε
ἐς
|
Κρήτην |
ποθ'
ἁμέ.
Τουτᾶ
γὰρ
οὐκ |
[1, 99] |
μὴ
ὀκνεῖτε
καὶ
παρ'
ἐμὲ
|
φοιτῆν |
τὸν
Κορίνθου
τύραννον.
Ὑμᾶς
γὰρ |
[1, 116] |
ὕδατος
πιόντα
προειπεῖν
ὡς
εἰς
|
τρίτην |
ἡμέραν
ἔσοιτο
σεισμός,
καὶ
γενέσθαι. |
[1, 68] |
Παμφίλη
δέ
φησι
κατὰ
τὴν
|
ἕκτην, |
καὶ
πρῶτον
ἔφορον
γενέσθαι-
ἐπὶ |
[1, 62] |
μὲν
οὖν
περὶ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
|
ἕκτην |
Ὀλυμπιάδα,
ἧς
τῷ
τρίτῳ
ἔτει |
[1, 68] |
δὲ
ἔφορος
κατὰ
τὴν
πεντηκοστὴν
|
ἕκτην |
Ὀλυμπιάδα.
Παμφίλη
δέ
φησι
κατὰ |
[1, 68] |
πρόνοιαν
περὶ
τοῦ
μέλλοντος
λογισμῷ
|
καταληπτὴν |
εἶναι
ἀνδρὸς
ἀρετήν.
Πρός
τε |
[1, 96] |
καὶ
ἀπορῶν
χρυσίου,
κατά
τινα
|
ἑορτὴν |
ἐπιχώριον
κεκοσμημένας
ἰδὼν
τὰς
γυναῖκας |
[1, 25] |
ἱστορεῖ,
μονήρη
αὑτὸν
γεγονέναι
καὶ
|
ἰδιαστήν. |
~Ἔνιοι
δὲ
καὶ
γῆμαι
αὐτὸν |
[1, 59] |
τῶν
λογισμῶν.
Καὶ
γὰρ
ἐκείνων
|
ἑκάστην |
ποτὲ
μὲν
πλείω
σημαίνειν,
ποτὲ |
[1, 98] |
Ἀριστοτέλης.
Ἤκμαζε
δὲ
περὶ
τὴν
|
τριακοστὴν |
ὀγδόην
Ὀλυμπιάδα,
καὶ
ἐτυράννησεν
ἔτη |
[1, 79] |
Ἤκμαζε
μὲν
οὖν
περὶ
τὴν
|
τεσσαρακοστὴν |
δευτέραν
Ὀλυμπιάδα·
ἐτελεύτησε
δ'
ἐπὶ |
[1, 101] |
ἐλθεῖν
εἰς
Ἀθήνας
κατὰ
τὴν
|
τεσσαρακοστὴν |
ἑβδόμην
Ὀλυμπιάδα
ἐπὶ
ἄρχοντος
Εὐκράτους. |
[1, 62] |
Ἤκμαζε
μὲν
οὖν
περὶ
τὴν
|
τεσσαρακοστὴν |
ἕκτην
Ὀλυμπιάδα,
ἧς
τῷ
τρίτῳ |
[1, 72] |
Ἦν
δὲ
γέρων
περὶ
τὴν
|
πεντηκοστὴν |
δευτέραν
Ὀλυμπιάδα,
ὅτε
Αἴσωπος
ὁ |
[1, 68] |
Γέγονε
δὲ
ἔφορος
κατὰ
τὴν
|
πεντηκοστὴν |
ἕκτην
Ὀλυμπιάδα.
Παμφίλη
δέ
φησι |
[1, 121] |
ὑπάρχῃ.
Γέγονε
δὲ
κατὰ
τὴν
|
πεντηκοστὴν |
καὶ
ἐνάτην
Ὀλυμπιάδα.
Καὶ
ἐπέστειλεν |
[1, 95] |
ἔπεμψε
τοὺς
παῖδας
αὐτῶν
πρὸς
|
Ἀλυάττην |
ἐπ'
ἐκτομῇ·
προσσχούσης
δὲ
τῆς |
[1, 36] |
Τὸ
μήτε
ἀρχὴν
ἔχον
μήτε
|
τελευτήν. |
Τί
δύσκολον
εἴη
τεθεαμένος
ἔφη, |
[1, 98] |
τύραννον,
τὸν
δὲ
σοφὸν
καὶ
|
Ἀμβρακιώτην. |
~Τοῦτο
καὶ
Νεάνθης
φησὶν
ὁ |
[1, 122] |
με
καταθάψωσιν,
ἐς
σὲ
τὴν
|
γραφὴν |
ἐνέγκαι.
Σὺ
δὲ
ἢν
δοκιμώσῃς |
[1, 43] |
δικαίη
ἐς
τὸ
ξυνὸν
καταθέσθαι
|
γραφὴν |
ἢ
ἐφ'
ὁποιοισοῦν
ἐπιτρέπειν
χρῆμα |
[1, 82] |
ὑπὸ
τῶν
ἁλιέων,
τοῦ
χαλκοῦ,
|
ἐπιγραφὴν |
ἔχοντος
Τῷ
σοφῷ
Σάτυρος
μέν |
[1, 80] |
ὡς
κεῖνος
ἐς
οἰκίον
ἤγετο
|
νύμφην, |
οὕτω
καὶ
σύ,
Δίων,
τὴν |
[1, 27] |
ἐλαιουργεῖα
καὶ
πάμπλειστα
συνεῖλε
χρήματα.
|
~Ἀρχὴν |
δὲ
τῶν
πάντων
ὕδωρ
ὑπεστήσατο, |
[1, 98] |
πρῶτος
δορυφόρους
ἔσχε,
καὶ
τὴν
|
ἀρχὴν |
εἰς
τυραννίδα
μετέστησε·
καὶ
οὐκ |
[1, 75] |
ἐτίμησαν
οἱ
Μυτιληναῖοι,
καὶ
τὴν
|
ἀρχὴν |
ἐνεχείρισαν
αὐτῷ.
Ὁ
δὲ
δέκα |
[1, 36] |
Τί
τὸ
θεῖον,
Τὸ
μήτε
|
ἀρχὴν |
ἔχον
μήτε
τελευτήν.
Τί
δύσκολον |
[1, 75] |
ἀγαγὼν
τὸ
πολίτευμα,
κατέθετο
τὴν
|
ἀρχήν, |
καὶ
δέκα
ἐπεβίω
ἄλλα.
Καὶ |
[1, 86] |
δὲ
χρημάτων
πολλοῖς
καὶ
διὰ
|
τύχην |
περιγίνεσθαι.
Ἔλεγε
δὲ
ἀτυχῆ
εἶναι |
[1, 63] |
ἔχει
Σαλαμίς,
ὧν
κόνις
ἀστάχυες.
|
Ψυχὴν |
δ'
ἄξονες
εὐθὺς
ἐς
οὐρανὸν |
[1, 37] |
μὲν
σῶμα
ὑγιής,
τὴν
δὲ
|
ψυχὴν |
εὔπορος,
τὴν
δὲ
φύσιν
εὐπαίδευτος. |
[1, 48] |
δυοκαίδεκα
νῆας-
στῆσε
δ'
ἄγων
|
ἵν' |
Ἀθηναίων
ἵσταντο
φάλαγγες.
~Τοῦ
δὴ |
[1, 29] |
φασι
τῶν
Κροίσου
τινὰ
φίλων
|
λαβεῖν |
παρὰ
τοῦ
βασιλέως
ποτήριον
χρυσοῦν, |
[1, 59] |
Ἀθηναίους
τὰς
ἡμέρας
κατὰ
σελήνην
|
ἄγειν. |
Καὶ
Θέσπιν
ἐκώλυσε
τραγῳδίας
διδάσκειν, |
[1, 59] |
τυράννους
ποτὲ
μὲν
ἕκαστον
μέγαν
|
ἄγειν |
καὶ
λαμπρόν,
ποτὲ
δὲ
ἄτιμον. |
[1, 86] |
τῆς
φύσεως
ἔργον·
τὸ
δὲ
|
λέγειν |
δύνασθαι
τὰ
συμφέροντα
τῇ
πατρίδι |
[1, 78] |
Παρακαταθήκην
λαβόντα
ἀποδοῦναι.
Φίλον
μὴ
|
λέγειν |
κακῶς,
ἀλλὰ
μηδὲ
ἐχθρόν.
Εὐσέβειαν |
[1, 58] |
ἐμπέσῃ
τι
κοῦφον
καὶ
ἀσθενές,
|
στέγειν· |
ἐὰν
δὲ
μεῖζον,
διακόψαν
οἴχεσθαι. |
[1, 96] |
βαρὺς
πᾶσιν
ἐγένετο
διὰ
τὸ
|
ἀλγεῖν |
ἐπὶ
τῇ
φωρᾷ.
Ἀλλὰ
καὶ |
[1, 70] |
εὐτελῆ
ποιεῖσθαι.
Τὸν
τεθνηκότα
μὴ
|
κακολογεῖν. |
Γῆρας
τιμᾶν.
Φυλάττειν
ἑαυτόν.
Ζημίαν |
[1, 69] |
καὶ
μάλιστα
ἐν
συμποσίῳ.
Μὴ
|
κακολογεῖν |
τοὺς
πλησίον·
εἰ
δὲ
μή, |
[1, 55] |
Σόλωνα
δὲ
τεθηκέναι
τὸν
ἡταιρηκότα
|
εἴργειν |
τοῦ
βήματος.
Συνέστειλε
δὲ
καὶ |
[1, 92] |
οἰκεῖον
εἶναι,
κακίας
ἀλλότριον·
ἀδικίαν
|
φεύγειν· |
πόλει
τὰ
βέλτιστα
συμβουλεύειν·
ἡδονῆς |
[1, 66] |
ἁψάμενον
τῆς
τυραννίδος.
~Ἤρξατο
μὲν
|
δημαγωγεῖν· |
εἶτα
δὲ
ἑαυτῷ
τραύματα
ποιήσας, |
[1, 97] |
τὸ
Μηδὲν
χρημάτων
ἕνεκα
πράττειν·
|
δεῖν |
γὰρ
τὰ
κερδαντὰ
κερδαίνειν.
Ἔποίησε |
[1, 91] |
παρθένους.
Ἔλεγέ
τε
τὸν
φίλον
|
δεῖν |
εὐεργετεῖν,
ὅπως
μᾶλλον
ᾖ
φίλος· |
[1, 77] |
καὶ
πρὸς
τὸν
Φωκαϊκὸν
φάσκοντα
|
δεῖν |
ζητεῖν
σπουδαῖον
ἄνθρωπον,
Ἂν
λίαν, |
[1, 91] |
μάταιος
ἄχαρις
γινέσθω.
Ἔφη
δὲ
|
δεῖν |
συνοικίζειν
τὰς
θυγατέρας,
παρθένους
μὲν |
[1, 91] |
ἔχουσαι·
αἱ
μὲν
λευκαὶ
ἔασιν
|
ἰδεῖν, |
αἱ
δ'
αὖτε
μέλαιναι·
ἀθάνατοι |
[1, 34] |
τὰ
ἐν
ποσὶν
οὐ
δυνάμενος
|
ἰδεῖν |
τὰ
ἐπὶ
τοῦ
οὐρανοῦ
οἴει |
[1, 70] |
ἐπιθυμεῖν
ἀδυνάτων.
Ἐν
ὁδῷ
μὴ
|
σπεύδειν. |
Λέγοντα
μὴ
κινεῖν
τὴν
χεῖρα· |
[1, 44] |
τοι
τὸ
Πριηνέων
ἄστυ,
κεῖθι
|
οἰκέειν, |
καὶ
αὐτοὶ
παρὰ
σὲ
οἰκήσομεν. |
[1, 122] |
ἐπιλέγῃ
θεολογέων·
τὰ
ἄλλα
χρὴ
|
νοέειν· |
ἅπαντα
γὰρ
αἰνίσσομαι.
Τῇ
δὲ |
[1, 87] |
ἀνθρώποις,
Ἐλπίς,
ἔφη.
Ἥδιον
ἔλεγε
|
δικάζειν |
μεταξὺ
ἐχθρῶν
ἢ
φίλων·
τῶν |
[1, 92] |
μανίαν
σημαίνει.
Οἰκέτην
πάροινον
μὴ
|
κολάζειν, |
δοκεῖν
γὰρ
παροινεῖν.
Γαμεῖν
ἐκ |
[1, 103] |
δεύτερον
μέθης·
τὸν
τρίτον
ἀηδίας.
|
Θαυμάζειν |
δὲ
ἔφη
πῶς
παρὰ
τοῖς |
[1, 103] |
ἔχοι
τὰς
τῶν
μεθυόντων
ἀσχημοσύνας.
|
Θαυμάζειν |
τε
ἔλεγε
πῶς
οἱ
Ἕλληνες |
[1, 104] |
ταῖς
καπηλείαις
φανερῶς
ψεύδονται;
Καὶ
|
θαυμάζειν |
φησὶ
πῶς
Ἕλληνες
ἀρχόμενοι
μὲν |
[1, 71] |
ἄνομον
ἑαυτῷ
ἐν
τῷ
βίῳ·
|
διστάζειν |
δὲ
περὶ
ἑνός.
Κρίνων
γάρ |
[1, 106] |
ἀρότρου.
Καὶ
μάλα,
εἶπεν,
ὥστε
|
ἐπισκευάζειν. |
~Ἄλλοι
δὲ
τὸν
χρησμὸν
οὕτως |
[1, 96] |
ἀπαντήσαντα
ἀνελεῖν
καὶ
θάψαι·
ἔπειτα
|
βαδίζειν |
ἄλλους
τε
κατὰ
τούτων
τέτταρας, |
[1, 78] |
ἀποτυχὼν
γὰρ
γελασθήσῃ.
Ἀτυχίαν
μὴ
|
ὀνειδίζειν, |
νέμεσιν
αἰδόμενον.
Παρακαταθήκην
λαβόντα
ἀποδοῦναι. |
[1, 51] |
τῷ
χρόνῳ
τὴν
φωνὴν
ἀποξενωθέντες
|
σολοικίζειν |
ἐλέχθησαν.
Καί
εἰσιν
οἱ
μὲν |
[1, 91] |
ἄχαρις
γινέσθω.
Ἔφη
δὲ
δεῖν
|
συνοικίζειν |
τὰς
θυγατέρας,
παρθένους
μὲν
τὴν |
[1, 102] |
πατρίδος
πολὺς
ὢν
ἐν
τῷ
|
ἑλληνίζειν, |
τοξευθεὶς
ἐν
κυνηγεσίῳ
πρὸς
τἀδελφοῦ |
[1, 53] |
κατὰ
δημοκρατίαν·
ἐῶ
γὰρ
οὐδένα
|
ὑβρίζειν· |
καὶ
ὁ
τύραννος
ἐγὼ
οὐ |
[1, 64] |
ἀπαλλαγῇς.
Εἰ
δὲ
πάντως
τυραννητέον,
|
φροντίζειν |
ὅπως
τὴν
ἀλλοδαπὴν
δύναμιν
πλείονα |
[1, 49] |
καὶ
οὐ
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
βοηθεῖν |
ἕτοιμος
εἶναι,
λέγων
ταῦτα·
ἄνδρες |
[1, 101] |
ῥῆσιν.
Λέγει
δὲ
αὐτὸν
Σωσικράτης
|
ἐλθεῖν |
εἰς
Ἀθήνας
κατὰ
τὴν
τεσσαρακοστὴν |
[1, 106] |
πραπίδεσσιν
ἀρηρότα
πευκαλίμῃσι.
Πολυπραγμονήσαντα
δὲ
|
ἐλθεῖν |
εἰς
τὴν
κώμην
καὶ
εὑρεῖν |
[1, 32] |
γαμοῦντι·
αὖθίς
τε
εἰς
Μενέλαον
|
ἐλθεῖν |
καὶ
σὺν
τῇ
Ἑλένῃ
ἁρπασθέντα |
[1, 30] |
τὸν
δὲ
δοῦναι
Θαλῇ.
~Καὶ
|
περιελθεῖν |
εἰς
Χίλωνα,
ὃν
πυνθάνεσθαι
τοῦ |
[1, 40] |
ἐν
Κορίνθῳ
καὶ
ἐν
Δελφοῖς
|
συνελθεῖν |
αὐτούς.
~Διαφωνοῦνται
δὲ
καὶ
αἱ |
[1, 96] |
ἐκέλευσε
νεανίσκοις,
δείξας
τινὰ
ὁδόν,
|
ἐξελθεῖν |
νύκτωρ
καὶ
τὸν
ἀπαντήσαντα
ἀνελεῖν |
[1, 82] |
Τῷ
σοφῷ
Σάτυρος
μέν
φησι
|
παρελθεῖν |
τὰς
κόρας
οἱ
δὲ
τὸν |
[1, 83] |
κελεύω
κρόμμυα
ἐσθίειν
{ἴσον
τῷ
|
κλαίειν} |
~Λέγεται
δὲ
καὶ
δίκας
δεινότατος |
[1, 83] |
δέ,
φησίν,
Ἀλυάττῃ
κελεύω
κρόμμυα
|
ἐσθίειν |
{ἴσον
τῷ
κλαίειν}
~Λέγεται
δὲ |
[1, 77] |
τί
ἄριστον,
Τὸ
παρὸν
εὖ
|
ποιεῖν. |
Καὶ
ὑπὸ
Κροίσου
τίς
ἀρχὴ |
[1, 91] |
φίλος·
τὸν
δὲ
ἐχθρὸν
φίλον
|
ποιεῖν. |
~Φυλάσσεσθαι
γὰρ
τῶν
μὲν
φίλων |
[1, 86] |
τὸ
χεῖρον,
ἔφη,
μεταβολὴν
εὐγενῶς
|
ἐνεγκεῖν. |
Συμπλέων
ποτὲ
ἀσεβέσι,
χειμαζομένης
τῆς |
[1, 44] |
Ἐπέστειλε
δέ
τοι
καὶ
Βίης
|
ἥκειν |
ἐς
Πριήνην·
σὺ
δὲ
εἰ |
[1, 122] |
τοῦ
κακοῦ.
Καὶ
προεῖπα
αὐτοῖσι
|
ἥκειν |
ἐς
τὴν
ὑστεραίην
ἐπὶ
τὰς |
[1, 67] |
φημὶ
πάντων
τυράννων
εἶναι
βέλτιστον.
|
Ἐπανήκειν |
δέ
μοι
Ἀθήναζε
οὐ
καλῶς |
[1, 105] |
οὐδὲν
δέομαι,
ἀλλ'
ἀπόχρη
με
|
ἐπανήκειν |
ἐς
Σκύθας
ἄνδρα
ἀμείνονα.
Ἥκω |
[1, 102] |
ἐν
τῇ
πατρίδι
εἶναι
καὶ
|
προσήκειν |
αὐτῷ
ξένους
ποιεῖσθαι.
Ὁ
δὲ |
[1, 67] |
μὴ
περὶ
παντός
μοι
ἦν
|
οἰκεῖν |
ἐν
δημοκρατίᾳ,
ἐδεξάμην
ἂν
μᾶλλον |
[1, 54] |
ἢ
ἄπιστον·
εἴτε
ἄλλως
Ἀθήνησιν
|
οἰκεῖν, |
ἐπιτετράψεται.
Ἡμῶν
δὲ
εἵνεκα
μὴ |
[1, 56] |
τῇ
τῶν
ὀρφανῶν
μητρὶ
μὴ
|
συνοικεῖν, |
μηδ'
ἐπιτροπεύειν,
εἰς
ὃν
ἡ |
[1, 92] |
σημαίνει.
Οἰκέτην
πάροινον
μὴ
κολάζειν,
|
δοκεῖν |
γὰρ
παροινεῖν.
Γαμεῖν
ἐκ
τῶν |
[1, 78] |
κακῶς,
ἀλλὰ
μηδὲ
ἐχθρόν.
Εὐσέβειαν
|
ἀσκεῖν. |
Σωφροσύνην
φιλεῖν.
Ἀλήθειαν
ἔχειν,
πίστιν, |
[1, 92] |
Συνεβούλευέ
τε
εὖ
τὸ
σῶμα
|
ἀσκεῖν· |
φιλήκοον
εἶναι
μᾶλλον
ἢ
φιλόλαλον· |
[1, 59] |
ἄγειν.
Καὶ
Θέσπιν
ἐκώλυσε
τραγῳδίας
|
διδάσκειν, |
ὡς
ἀνωφελῆ
τὴν
ψευδολογίαν.
~Ὅτ' |
[1, 81] |
καὶ
ῥυπαρόν.
Τούτῳ
γυμνάσιον
σῖτον
|
ἀλεῖν, |
ὥς
φησι
Κλέαρχος
ὁ
φιλόσοφος. |
[1, 27] |
εἰς
τριακοσίας
ἑξήκοντα
πέντε
ἡμέρας
|
διελεῖν. |
Οὐδεὶς
δὲ
αὐτοῦ
καθηγήσατο,
πλὴν |
[1, 96] |
ἐξελθεῖν
νύκτωρ
καὶ
τὸν
ἀπαντήσαντα
|
ἀνελεῖν |
καὶ
θάψαι·
ἔπειτα
βαδίζειν
ἄλλους |
[1, 81] |
Ἀλυάττεω
παῖδα
τῶν
βασιλήων
πολυχρυσότατον
|
πέλειν. |
Οὐδέν
τε
πλέον
ἄμμιν
ἱκομένοις |
[1, 70] |
ἀκούσεσθαι
ἐφ'
οἷς
λυπήσεσθαι.
~Μὴ
|
ἀπειλεῖν |
μηδενί·
γυναικῶδες
γάρ.
Ταχύτερον
ἐπὶ |
[1, 78] |
μηδὲ
ἐχθρόν.
Εὐσέβειαν
ἀσκεῖν.
Σωφροσύνην
|
φιλεῖν. |
Ἀλήθειαν
ἔχειν,
πίστιν,
ἐμπειρίαν,
ἐπιδεξιότητα, |
[1, 87] |
καὶ
ὀλίγον
χρόνον
βιωσομένους,
καὶ
|
φιλεῖν |
ὡς
μισήσοντας·
τοὺς
γὰρ
πλείστους |
[1, 43] |
Φερεκύδει
~Πυνθάνομαί
σε
πρῶτον
Ἰώνων
|
μέλλειν |
λόγους
ἀμφὶ
τῶν
θείων
χρημάτων |
[1, 92] |
μὴ
κολάζειν,
δοκεῖν
γὰρ
παροινεῖν.
|
Γαμεῖν |
ἐκ
τῶν
ὁμοίων·
ἂν
γὰρ |
[1, 70] |
κρατεῖν.
μαντικὴν
μὴ
ἐχθαίρειν.
Μὴ
|
ἐπιθυμεῖν |
ἀδυνάτων.
Ἐν
ὁδῷ
μὴ
σπεύδειν. |
[1, 70] |
πλησίον
αἰδῶνται
μᾶλλον
ἢ
φοβῶνται.
|
Μανθάνειν |
τῆς
αὑτοῦ
οἰκίας
καλῶς
προστατεῖν. |
[1, 110] |
τὴν
ἀπαλλαγήν·
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
ἀποθανεῖν |
δύο
νεανίας,
Κρατῖνον
καὶ
Κτησίβιον, |
[1, 36] |
ἄλλῳ
ὑποθέσθαι·
Τί
ἥδιστον,
Τὸ
|
ἐπιτυγχάνειν· |
Τί
τὸ
θεῖον,
Τὸ
μήτε |
[1, 97] |
πράττειν·
δεῖν
γὰρ
τὰ
κερδαντὰ
|
κερδαίνειν. |
Ἔποίησε
δὲ
καὶ
ὑποθήκας
εἰς |
[1, 59] |
ἐκείνων
ἑκάστην
ποτὲ
μὲν
πλείω
|
σημαίνειν, |
ποτὲ
δὲ
ἥττω·
καὶ
τούτων |
[1, 110] |
τοῦ
λοιμοῦ
τὸ
Κυλώνειον
ἄγος
|
σημαίνειν |
τε
τὴν
ἀπαλλαγήν·
καὶ
διὰ |
[1, 43] |
θείων
χρημάτων
ἐς
τοὺς
Ἕλληνας
|
φαίνειν. |
Καὶ
τάχα
μὲν
ἡ
γνώμη |
[1, 34] |
Λόβων
ὁ
Ἀργεῖος
εἰς
ἔπη
|
τείνειν |
διακόσια.
Ἐπιγεγράφθαι
δ'
αὐτοῦ
ἐπὶ |
[1, 83] |
καταπλαγῆναι
τὸ>
μέχρι
καὶ
ἀλόγων
|
διατείνειν |
αὐτῶν
τὴν
εὐθένιαν.
Καὶ
ἐβουλήθη |
[1, 70] |
ὁδῷ
μὴ
σπεύδειν.
Λέγοντα
μὴ
|
κινεῖν |
τὴν
χεῖρα·
μανικὸν
γάρ.
νόμοις |
[1, 92] |
πάροινον
μὴ
κολάζειν,
δοκεῖν
γὰρ
|
παροινεῖν. |
Γαμεῖν
ἐκ
τῶν
ὁμοίων·
ἂν |
[1, 67] |
διαθεὶς
Ἀθηναίοις
ἰσοπολιτείαν,
καὶ
παρὸν
|
τυραννεῖν |
αὐτὸς
οὐκ
ἀξιώσας,
νῦν
ἐπανελθὼν |
[1, 51] |
δὲ
τὸν
Πεισίστρατον
ἔμαθεν
ἤδη
|
τυραννεῖν, |
τάδε
ἔγραψε
πρὸς
τοὺς
Ἀθηναίους· |
[1, 91] |
μὲν
τὴν
ἡλικίαν
τὸ
δὲ
|
φρονεῖν |
γυναῖκας·
ὑποδεικνὺς
ὅτι
δεῖ
παιδεύεσθαι |
[1, 65] |
τοι
καὶ
λόγῳ
καὶ
ἔργῳ
|
ἀμύνειν· |
τοῖς
δ'
αὖ
καὶ
μαίνεσθαι |
[1, 53] |
γὰρ
ἐγὼ
ἃ
ὀμόσαντες
Ἀθηναῖοι
|
παρέξειν |
Κόδρῳ
τε
καὶ
τῷ
ἐκείνου |
[1, 114] |
γοῦν
τὴν
Μουνιχίαν
παρ'
Ἀθηναίοις
|
ἀγνοεῖν |
φάναι
αὐτοὺς
ὅσων
κακῶν
αἴτιον |
[1, 43] |
καταθέσθαι
γραφὴν
ἢ
ἐφ'
ὁποιοισοῦν
|
ἐπιτρέπειν |
χρῆμα
ἐς
οὐδὲν
ὄφελος.
Εἰ |
[1, 79] |
νεανίσκῳ
συμβουλευομένῳ
περὶ
γάμου
ταῦτα
|
εἰπεῖν, |
ἅ
φησι
Καλλίμαχος
ἐν
τοῖς |
[1, 61] |
μοῖρα
κίχοι
θανάτου,
~ἐπιτιμῶντα
αὐτῷ
|
εἰπεῖν· |
Ἀλλ'
εἴ
μοι
κἂν
νῦν |
[1, 106] |
θέρους
ἐχέτλην
ἀρότρῳ
προσαρμόττοντα,
καὶ
|
εἰπεῖν, |
Ἀλλ'
ὦ
Μύσων,
οὐχ
ὥρα |
[1, 106] |
αὐτοῦ
σοφώτερος
εἴη,
τὴν
Πυθίαν
|
εἰπεῖν |
ἅπερ
προείρηται
ἐν
τῷ
Θαλοῦ |
[1, 102] |
εἰσαγγείλας
ἐκελεύσθη
ὑπὸ
τοῦ
Σόλωνος
|
εἰπεῖν |
αὐτῷ,
ὅτιπερ
ἐν
ταῖς
ἰδίαις |
[1, 63] |
τὸν
εἰπόντα,
Ἀλλ'
οὐδὲν
ἀνύτεις,
|
εἰπεῖν, |
δι'
αὐτὸ
δὲ
τοῦτο
δακρύω, |
[1, 84] |
δὲ
καὶ
δίκας
δεινότατος
γεγονέναι
|
εἰπεῖν. |
Ἐπ'
ἀγαθῷ
μέντοι
τῇ
τῶν |
[1, 26] |
τί
οὐ
τεκνοποιεῖ,
διὰ
φιλοτεκνίαν
|
εἰπεῖν. |
Καὶ
λέγουσι
ὅτι
τῆς
μητρὸς |
[1, 117] |
Μεσσήνην
δὲ
ἑαλωκέναι.
~Καὶ
Λακεδαιμονίοις
|
εἰπεῖν |
μήτε
χρυσὸν
τιμᾶν
μήτε
ἄργυρον, |
[1, 26] |
καιρός.
Εἶτα,
ἐπειδὴ
παρήβησεν
ἐγκειμένης,
|
εἰπεῖν, |
οὐκέτι
καιρός.
Φησὶ
δὲ
καὶ |
[1, 76] |
τῷ
Πιττακῷ,
μαθόντα
καὶ
ἀπολύσαντα
|
εἰπεῖν, |
Συγγνώμη
μετανοίας
κρείσσων.
Ἡράκλειτος
δέ |
[1, 82] |
Φανόδικος
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν,
καὶ
|
εἰπεῖν |
τὸν
Βίαντα
σοφόν,
διηγησαμένας
τὰ |
[1, 110] |
ἐξιλάσεως.
Οἱ
δὲ
τὴν
αἰτίαν
|
εἰπεῖν |
τοῦ
λοιμοῦ
τὸ
Κυλώνειον
ἄγος |
[1, 24] |
~Ἔνιοι
δὲ
καὶ
αὐτὸν
πρῶτον
|
εἰπεῖν |
φασιν
ἀθανάτους
τὰς
ψυχάς·
ὧν |
[1, 118] |
διαβαλόντα
τῆς
θύρας
τὸν
δάκτυλον
|
εἰπεῖν, |
Χροῒ
δῆλα·
καὶ
τοὐντεῦθεν
παρὰ |
[1, 116] |
περιπατοῦντα
καὶ
ναῦν
οὐριοδρομοῦσαν
ἰδόντα
|
εἰπεῖν |
ὡς
οὐ
μετὰ
πολὺ
καταδύσεται· |
[1, 71] |
αὐτόν
ποτε
γηραιὸν
ἤδη
ὄντα
|
εἰπεῖν |
ὡς
οὐδὲν
συνειδείη
ἄνομον
ἑαυτῷ |
[1, 30] |
τίς
αὑτοῦ
σοφώτερος·
καὶ
τὸν
|
ἀνειπεῖν |
Μύσωνα,
περὶ
οὗ
λέξομεν.
Τοῦτον |
[1, 58] |
ἐννέα
ἀρχόντων
ἐποίησεν
εἰς
τὸ
|
συνειπεῖν, |
ὡς
Ἀπολλόδωρός
φησιν
ἐν
δευτέρῳ |
[1, 115] |
Νυμφῶν,
ἀλλὰ
Διός·
Κρησί
τε
|
προειπεῖν |
τὴν
Λακεδαιμονίων
ἧτταν
ὑπ'
Ἀρκάδων, |
[1, 116] |
ἀνιμηθέντος
ἐκ
φρέατος
ὕδατος
πιόντα
|
προειπεῖν |
ὡς
εἰς
τρίτην
ἡμέραν
ἔσοιτο |
[1, 23] |
καὶ
ἡλιακὰς
ἐκλείψεις
καὶ
τροπὰς
|
προειπεῖν, |
ὥς
φησιν
Εὔδημος
ἐν
τῇ |
[1, 28] |
Βαθυκλέα
γάρ
τινα
Ἀρκάδα
φιάλην
|
καταλιπεῖν |
καὶ
ἐπισκῆψαι
δοῦναι
τῶν
σοφῶν |
[1, 107] |
Τίμωνος
αὐτὸν
καὶ
Ἀπημάντου
γεγονέναι·
|
μισανθρωπεῖν |
γάρ.
~Ὀφθῆναι
γοῦν
ἐν
Λακεδαίμονι |
[1, 103] |
Οὗτος
τὴν
ἄμπελον
εἶπε
τρεῖς
|
φέρειν |
βότρυς·
τὸν
πρῶτον
ἡδονῆς·
τὸν |
[1, 93] |
μεταβολὰς
τῆς
τύχης
γενναίως
ἐπίστασο
|
φέρειν. |
Ἐτελεύτησε
δὲ
γηραιός,
ἔτη
βιοὺς |
[1, 69] |
εὖ
διαθέσθαι,
καὶ
ἀδικούμενον
δύνασθαι
|
φέρειν. |
Προσέταττε
δὲ
καὶ
ταῦτα·
γλώττης |
[1, 89] |
αὐτόν·
ῥώμῃ
δὲ
καὶ
κάλλει
|
διαφέρειν, |
μετασχεῖν
τε
τῆς
ἐν
Αἰγύπτῳ |
[1, 35] |
πάντα.
Οὐδὲν
ἔφη
τὸν
θάνατον
|
διαφέρειν |
τοῦ
ζῆν.
Σὺ
οὖν,
ἔφη |
[1, 89] |
Κάρ
ἔνιοι
δὲ
εἰς
Ἡρακλέα
|
ἀναφέρειν |
τὸ
γένος
αὐτόν·
ῥώμῃ
δὲ |
[1, 70] |
νοῦ.
Θυμοῦ
κρατεῖν.
μαντικὴν
μὴ
|
ἐχθαίρειν. |
Μὴ
ἐπιθυμεῖν
ἀδυνάτων.
Ἐν
ὁδῷ |
[1, 100] |
αἰσυμνητίην·
τοὺς
ἐξόχους
τῶν
πολιτέων
|
ἐξαίρειν, |
ἤν
τέ
τις
ἐχθρός
τοι |
[1, 55] |
τῶν
ἄλλων·
ἀπειρόκαλον
γὰρ
τὸ
|
ἐξαίρειν |
τὰς
τούτων
τιμάς,
ἀλλὰ
μόνων |
[1, 114] |
ὧδε.
Φησὶ
δὲ
Δημήτριός
τινας
|
ἱστορεῖν |
ὡς
λάβοι
παρὰ
Νυμφῶν
ἔδεσμά |
[1, 87] |
Ἔλεγέ
τε
τὸν
βίον
οὕτω
|
μετρεῖν |
ὡς
καὶ
πολὺν
καὶ
ὀλίγον |
[1, 24] |
τοῦ
ἠλέκτρου.
Παρά
τε
Αἰγυπτίων
|
γεωμετρεῖν |
μαθόντα
φησὶ
Παμφίλη
πρῶτον
καταγράψαι |
[1, 99] |
Ἀπόλλωνι
τοῦ
εἰς
ἓν
ἐλθόντας
|
εὑρεῖν. |
Ἀξοῦντί
τε
καὶ
ἐς
Κόρινθον |
[1, 106] |
ἐλθεῖν
εἰς
τὴν
κώμην
καὶ
|
εὑρεῖν |
αὐτὸν
θέρους
ἐχέτλην
ἀρότρῳ
προσαρμόττοντα, |
[1, 27] |
ὥρας
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
φασιν
αὐτὸν
|
εὑρεῖν |
καὶ
εἰς
τριακοσίας
ἑξήκοντα
πέντε |
[1, 110] |
Ὅθεν
ἔτι
καὶ
νῦν
ἔστιν
|
εὑρεῖν |
κατὰ
τοὺς
δήμους
τῶν
Ἀθηναίων |
[1, 25] |
Καλλίμαχος
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
Εὔφορβον
|
εὑρεῖν |
τὸν
Φρύγα,
οἷον
σκαληνὰ
καὶ |
[1, 81] |
διὰ
τὸ
πλατύπουν
εἶναι
καὶ
|
ἐπισύρειν |
τὼ
πόδε·
χειροπόδην
δὲ
διὰ |
[1, 34] |
τὰ
ἄστρα
κατανοήσῃ,
εἰς
βόθρον
|
ἐμπεσεῖν |
καὶ
αὐτῷ
ἀνοιμώξαντι
φάναι
τὴν |
[1, 97] |
Εἶπέ
τε
τοὺς
μέλλοντας
ἀσφαλῶς
|
τυραννήσειν |
τῇ
εὐνοίᾳ
δορυφορεῖσθαι,
καὶ
μὴ |
[1, 64] |
ἐμοὶ
θεσμοὶ
ἄρα
Ἀθηναίους
ἐπιπολὺ
|
ὀνήσειν |
ἔμελλον,
οὔτε
σὺ
καθήρας
τὴν |
[1, 92] |
οἰκίας,
ζητείτω
πρότερον
τί
μέλλει
|
πράσσειν· |
καὶ
ὅταν
εἰσέλθῃ
πάλιν,
ζητείτω |
[1, 92] |
πόλει
τὰ
βέλτιστα
συμβουλεύειν·
ἡδονῆς
|
κρατεῖν· |
βίᾳ
μηδὲν
πράττειν·
τέκνα
παιδεύειν· |
[1, 104] |
ταῖς
εἰκόσι·
γλώσσης,
γαστρός,
αἰδοίων
|
κρατεῖν. |
Ἐρωτηθεὶς
εἰ
εἰσὶν
ἐν
Σκύθαις |
[1, 69] |
Προσέταττε
δὲ
καὶ
ταῦτα·
γλώττης
|
κρατεῖν, |
καὶ
μάλιστα
ἐν
συμποσίῳ.
Μὴ |
[1, 70] |
μὴ
προτρέχειν
τοῦ
νοῦ.
Θυμοῦ
|
κρατεῖν. |
μαντικὴν
μὴ
ἐχθαίρειν.
Μὴ
ἐπιθυμεῖν |
[1, 70] |
Μανθάνειν
τῆς
αὑτοῦ
οἰκίας
καλῶς
|
προστατεῖν. |
Τὴν
γλῶτταν
μὴ
προτρέχειν
τοῦ |
[1, 91] |
Ἔλεγέ
τε
τὸν
φίλον
δεῖν
|
εὐεργετεῖν, |
ὅπως
μᾶλλον
ᾖ
φίλος·
τὸν |
[1, 108] |
ἐκ
τῶν
πραγμάτων
τοὺς
λόγους
|
ζητεῖν· |
οὐ
γὰρ
ἕνεκα
τῶν
λόγων |
[1, 77] |
πρὸς
τὸν
Φωκαϊκὸν
φάσκοντα
δεῖν
|
ζητεῖν |
σπουδαῖον
ἄνθρωπον,
Ἂν
λίαν,
ἔφη, |
[1, 105] |
εἰς
τὸ
ἀλλήλους
ἀπατᾶν
καὶ
|
πλεονεκτεῖν. |
Ὑπὸ
μειρακίου
παρὰ
πότον
ὑβρισθεὶς |
[1, 48] |
ἀνατολὰς
ἐστραμμένους,
ὡς
ἦν
ἔθος
|
θάπτειν |
Ἀθηναίοις·
ἀλλὰ
καὶ
αὐτοὺς
τοὺς |
[1, 57] |
ἕνα
ὀφθαλμὸν
ἔχοντος
ἐκκόψῃ
τις,
|
ἀντεκκόπτειν |
τοὺς
δύο.
Ἃ
μὴ
ἔθου, |
[1, 103] |
τοὺς
ἀθλητὰς
τιμῶσιν
ἐπὶ
τῷ
|
τύπτειν |
ἀλλήλους.
Μαθὼν
τέτταρας
δακτύλους
εἶναι |
[1, 70] |
τεθνηκότα
μὴ
κακολογεῖν.
Γῆρας
τιμᾶν.
|
Φυλάττειν |
ἑαυτόν.
Ζημίαν
αἱρεῖσθαι
μᾶλλον
ἢ |
[1, 57] |
~Κἀκεῖνο·
δακτυλιογλύφῳ
μὴ
ἐξεῖναι
σφραγῖδα
|
φυλάττειν |
τοῦ
πραθέντος
δακτυλίου·
καὶ
ἐὰν |
[1, 97] |
καὶ
τὸ
Μηδὲν
χρημάτων
ἕνεκα
|
πράττειν· |
δεῖν
γὰρ
τὰ
κερδαντὰ
κερδαίνειν. |
[1, 78] |
γενόμενα
εὖ
θέσθαι.
Ὃ
μέλλεις
|
πράττειν, |
μὴ
πρόλεγε·
ἀποτυχὼν
γὰρ
γελασθήσῃ. |
[1, 92] |
συμβουλεύειν·
ἡδονῆς
κρατεῖν·
βίᾳ
μηδὲν
|
πράττειν· |
τέκνα
παιδεύειν·
ἐχθρὰν
διαλύειν.
Γυναικὶ |
[1, 26] |
ὅτι
βουλόμενος
δεῖξαι
ῥᾷον
εἶναι
|
πλουτεῖν, |
φορᾶς
μελλούσης
ἐλαιῶν
ἔσεσθαι,
προνοήσας |
[1, 92] |
κρατεῖν·
βίᾳ
μηδὲν
πράττειν·
τέκνα
|
παιδεύειν· |
ἐχθρὰν
διαλύειν.
Γυναικὶ
μὴ
φιλοφρονεῖσθαι, |
[1, 121] |
πρὶν
εἶδος,
θεῖναί
τ'
εὐθὺ
|
κελεύειν |
Μαγνήτων,
ἵνα
νίκην
δοίη
τοῖς |
[1, 64] |
Περιάνδρῳ
Ἐπαγγέλλεις
μοι
πολλούς
τοι
|
ἐπιβουλεύειν. |
Σὺ
δὲ
εἰ
μὲν
μέλλεις |
[1, 92] |
ἀδικίαν
φεύγειν·
πόλει
τὰ
βέλτιστα
|
συμβουλεύειν· |
ἡδονῆς
κρατεῖν·
βίᾳ
μηδὲν
πράττειν· |
[1, 56] |
ὀρφανῶν
μητρὶ
μὴ
συνοικεῖν,
μηδ'
|
ἐπιτροπεύειν, |
εἰς
ὃν
ἡ
οὐσία
ἔρχεται |
[1, 53] |
διέθηκας
τοὺς
θεσμοὺς
Ἀθηναίοις,
ἐπιτρέπω
|
πολιτεύειν. |
Καὶ
ἄμεινόν
γε
πολιτεύουσιν
ἢ |
[1, 110] |
ἔνθα
ἂν
κατακλίνοι
αὐτῶν
ἕκαστον,
|
θύειν |
τῷ
προσήκοντι
θεῷ·
καὶ
οὕτω |
[1, 37] |
τῶν
τέκνων.
Τὸν
Νεῖλον
εἶπε
|
πληθύειν |
ἀνακοπτομένων
τῶν
ῥευμάτων
ὑπὸ
τῶν |
[1, 92] |
μηδὲν
πράττειν·
τέκνα
παιδεύειν·
ἐχθρὰν
|
διαλύειν. |
Γυναικὶ
μὴ
φιλοφρονεῖσθαι,
μηδὲ
μάχεσθαι, |
[1, 102] |
Σκυθίαν
καὶ
δοκῶν
τὰ
νόμιμα
|
παραλύειν |
τῆς
πατρίδος
πολὺς
ὢν
ἐν |
[1, 112] |
ὁμωνύμων
ποιητῶν
τε
καὶ
συγγραφέων
|
διελέγχειν |
πειρᾶται
τὴν
ἐπιστολὴν
ὡς
νεαρὰν |
[1, 67] |
ἐδεξάμην
ἂν
μᾶλλον
τὴν
δίαιταν
|
ἔχειν |
ἐν
τῇ
παρὰ
σοὶ
βασιλείᾳ |
[1, 26] |
γῆμαι
αὐτὸν
καὶ
Κύβισθον
υἱὸν
|
ἔχειν· |
οἱ
δὲ
ἄγαμον
μεῖναι,
τῆς |
[1, 78] |
Εὐσέβειαν
ἀσκεῖν.
Σωφροσύνην
φιλεῖν.
Ἀλήθειαν
|
ἔχειν, |
πίστιν,
ἐμπειρίαν,
ἐπιδεξιότητα,
ἑταιρίαν,
ἐπιμέλειαν. |
[1, 105] |
Γγλῶσσα.
Κρεῖττον
ἔλεγεν
ἕνα
φίλον
|
ἔχειν |
πολλοῦ
ἄξιον
ἢ
πολλοὺς
μηδενὸς |
[1, 33] |
φασί,
τριῶν
τούτων
ἕνεκα
χάριν
|
ἔχειν |
τῇ
Τύχῃ·
πρῶτον
μὲν
ὅτι |
[1, 107] |
~Ἄλλοι
δὲ
τὸν
χρησμὸν
οὕτως
|
ἔχειν |
φασί,
Ἠτεῖόν
τινά
φημι·
καὶ |
[1, 75] |
διδόντος
χρήματα
οὐκ
ἐδέξατο,
εἰπὼν
|
ἔχειν |
ὧν
ἐβούλετο
διπλάσια·
ἄπαιδος
γὰρ |
[1, 72] |
Λακεδαιμονίων
Ξέρξῃ
συνεβούλευσε
τὰς
ναῦς
|
συνέχειν |
ἐν
τῇ
νήσῳ·
κἂν
ἑαλώκει |
[1, 103] |
ἔφη
τοῦ
θανάτου
τοὺς
πλέοντας
|
ἀπέχειν. |
~Τὸ
ἔλαιον
μανίας
φάρμακον
ἔλεγε |
[1, 70] |
καλῶς
προστατεῖν.
Τὴν
γλῶτταν
μὴ
|
προτρέχειν |
τοῦ
νοῦ.
Θυμοῦ
κρατεῖν.
μαντικὴν |
[1, 78] |
χρὴ
τόξα
καὶ
ἰοδόκον
φαρέτραν
|
στείχειν |
ποτὶ
φῶτα
κακόν.
Πιστὸν
γὰρ |
[1, 66] |
τῶν
ἐχθρῶν·
καὶ
φύλακας
ἠξίου
|
παρασχεῖν |
οἱ
τετρακοσίους
τοὺς
νεωτάτους.
Οἱ |
[1, 89] |
ῥώμῃ
δὲ
καὶ
κάλλει
διαφέρειν,
|
μετασχεῖν |
τε
τῆς
ἐν
Αἰγύπτῳ
φιλοσοφίας. |
[1, 92] |
μᾶλλον
ἢ
ἀμαθῆ·
γλῶσσαν
εὔφημον
|
ἴσχειν· |
ἀρετῆς
οἰκεῖον
εἶναι,
κακίας
ἀλλότριον· |
[1, 97] |
λυπήσῃ
σε
τὸ
μή
σε
|
τυχεῖν |
τινος·
ἀλλὰ
τέρπεο
πᾶσιν
ὁμῶς |
[1, 40] |
Κυψέλῳ,
ᾗ
καὶ
αὐτός
φησι
|
παρατυχεῖν· |
Ἔφορος
δὲ
παρὰ
Κροίσῳ
πλὴν |
[1, 92] |
μέλλει
πράσσειν·
καὶ
ὅταν
εἰσέλθῃ
|
πάλιν, |
ζητείτω
τί
ἔπραξε.
Συνεβούλευέ
τε |
[1, 109] |
καὶ
παρ'
ἑτέρῳ
τὴν
κτῆσιν,
|
πάλιν |
ἧκεν
εἰς
ἄστυ
διαπορούμενος.
Κἀκεῖ |
[1, 28] |
δὴ
Θαλῇ
καὶ
κατὰ
περίοδον
|
πάλιν |
Θαλῇ·
~ὁ
δὲ
τῷ
Διδυμεῖ |
[1, 96] |
τούτων
τέτταρας,
καὶ
ἀνελόντας
θάψαι·
|
πάλιν |
τε
κατὰ
τούτων
πλείονας.
Καὶ |
[1, 107] |
Κρῆτά
φησιν
εἶναι·
Ἠτείαν
γὰρ
|
πόλιν |
εἶναι
Κρήτης.
Ἀναξίλαος
δ'
Ἀρκάδα. |
[1, 62] |
λόγος,
ἐσπαρμένος
κατὰ
πᾶσαν
Αἴαντος
|
πόλιν. |
~Ἔστι
δὲ
καὶ
ἡμέτερον
ἐπίγραμμα |
[1, 25] |
ὅπερ
Κύρου
κρατήσαντος
ἔσωσε
τὴν
|
πόλιν. |
Καὶ
αὐτὸς
δέ
φησιν,
ὡς |
[1, 110] |
τεσσαρακοστῇ
ἕκτῃ
ἐκάθηρεν
αὐτῶν
τὴν
|
πόλιν |
καὶ
ἔπαυσε
τὸν
λοιμὸν
τοῦτον |
[1, 104] |
τὰ
δὲ
ξύλα
εἰς
τὴν
|
πόλιν |
κομίζουσι.
Ἐρωτηθεὶς
πότεροι
πλείους
εἰσίν, |
[1, 110] |
ἔχρησεν
ἡ
Πυθία
καθῆραι
τὴν
|
πόλιν· |
οἱ
δὲ
πέμπουσι
ναῦν
τε |
[1, 113] |
αἴ
κα
Πεισίστρατος
κατασχέθῃ
τὰν
|
πόλιν, |
οὐ
μὰν
ἐς
παῖδας
τήνω |
[1, 51] |
ἀπαλλαγεὶς
ἐγένετο
ἐν
Κιλικίᾳ,
καὶ
|
πόλιν |
συνῴκισεν
ἣν
ἀφ'
ἑαυτοῦ
Σόλους |
[1, 64] |
ἔμελλον,
οὔτε
σὺ
καθήρας
τὴν
|
πόλιν |
ὤνησας.
Τό
τε
γὰρ
θεῖον |
[1, 39] |
ἥρπασας
ἐκ
σταδίου.
Αἰνέω
ὅττι
|
μιν |
ἐγγὺς
ἀπήγαγες·
ἦ
γὰρ
ὁ |
[1, 122] |
σὺν
τοῖς
ἄλλοις
σοφοῖς,
οὕτω
|
μιν |
φῆνον·
ἢν
δὲ
οὐ
δοκιμώσητε, |
[1, 64] |
τυραννητέον,
φροντίζειν
ὅπως
τὴν
ἀλλοδαπὴν
|
δύναμιν |
πλείονα
ἕξεις
τῶν
ἐν
τῇ |
[1, 73] |
ἐπιστόλιον
τόδε·
Χίλων
Περιάνδρῳ
Ἐπιστέλλεις
|
ἐμὶν |
ἐκστρατείαν
ἐπὶ
ἐκδάμως,
ὡς
αὐτός |
[1, 100] |
οἶκον
τὸν
Περιάνδρου.
~Περίανδρος
Προκλεῖ.
|
Ἐμὶν |
μὲν
ἀκούσιον
τᾶς
δάμαρτος
τὸ |
[1, 39] |
Θάλητος
ὅρη.
Ἔστι
καὶ
παρ'
|
ἡμῖν |
ἐς
αὐτὸν
ἐν
τῷ
πρώτῳ |
[1, 67] |
βιαίως
Πεισιστράτου.
Ἀλλὰ
καὶ
ἡδίων
|
ἡμῖν |
ἡ
βιοτὴ
ἔνθα
πᾶσι
τὰ |
[1, 27] |
ἐκ
τῆς
σκιᾶς,
παρατηρήσαντα
ὅτε
|
ἡμῖν |
ἰσομεγέθεις
εἰσίν.
Συνεβίω
δὲ
καὶ |
[1, 44] |
τέρποι'
ἂν
σὺν
τοῖς
ἑτάροις
|
ἡμῖν |
καταβιούς.
Ἐπέστειλε
δέ
τοι
καὶ |
[1, 41] |
προσγράφουσιν.
Δικαίαρχος
δὲ
τέσσαρας
ὡμολογημένους
|
ἡμῖν |
παραδίδωσι,
Θαλῆν,
Βίαντα,
Πιττακόν,
Σόλωνα. |
[1, 81] |
πολυχρυσότατον
πέλειν.
Οὐδέν
τε
πλέον
|
ἄμμιν |
ἱκομένοις
ἐς
Σάρδις·
χρυσοῦ
γὰρ |
[1, 52] |
ἀλώπεκος
ἴχνεσι
βαίνει,
σύμπασιν
δ'
|
ὑμῖν |
κοῦφος
ἔνεστι
νόος.
Εἰς
γὰρ |
[1, 97] |
αὐτῷ
τόδε·
~Πλούτου
καὶ
σοφίης
|
πρύτανιν |
πατρὶς
ἥδε
Κόρινθος
κόλποις
ἀγχιάλοις |
[1, 75] |
δέκα
ἔτη
κατασχὼν
καὶ
εἰς
|
τάξιν |
ἀγαγὼν
τὸ
πολίτευμα,
κατέθετο
τὴν |
[1, 59] |
ἡμέρας
κατὰ
σελήνην
ἄγειν.
Καὶ
|
Θέσπιν |
ἐκώλυσε
τραγῳδίας
διδάσκειν,
ὡς
ἀνωφελῆ |
[1, 85] |
αἴκε
μένῃς·
πλείσταν
γὰρ
ἔχει
|
χάριν· |
αὐθάδης
δὲ
τρόπος
πολλάκι
βλαβερὰν |
[1, 33] |
γάρ,
φασί,
τριῶν
τούτων
ἕνεκα
|
χάριν |
ἔχειν
τῇ
Τύχῃ·
πρῶτον
μὲν |
[1, 64] |
οὐκ
ὀρρωδοῦντος·
κἂν
τῇ
πόλει
|
χάριν |
κατάθοιτο
ἐξευρών,
ἢν
μὴ
ὕποπτος |
[1, 73] |
ἡμῶν·
~Φωσφόρε,
σοί,
Πολύδευκες,
ἔχω
|
χάριν, |
οὕνεκεν
υἱὸς
Χίλωνος
πυγμῇ
χλωρὸν |
[1, 62] |
τάδε·
Ἡ
Μήδων
ἄδικον
παύσασ'
|
ὕβριν, |
ἥδε
Σόλωνα
τόνδε
τεκνοῖ
Σαλαμὶς |
[1, 59] |
τοῦ
πλούτου
γεννᾶσθαι,
τὴν
δὲ
|
ὕβριν |
ὑπὸ
τοῦ
κόρου.
Ἠξίωσέ
τε |
[1, 78] |
~Ἕλεγέ
τε
συνετῶν
μὲν
ἀνδρῶν,
|
πρὶν |
γενέσθαι
τὰ
δυσχερῆ,
προνοῆσαι
ὅπως |
[1, 121] |
φθεῖρας
λόγος
ἐστὶν
ἀλλάξαι
τὸ
|
πρὶν |
εἶδος,
θεῖναί
τ'
εὐθὺ
κελεύειν |
[1, 33] |
λήξει
νεῖκος
Μερόπων
καὶ
Ἰώνων,
|
πρὶν |
τρίποδα
χρύσειον,
ὃν
Ἥφαιστος
βάλε |
[1, 72] |
αὐτὸν
πάντες
οἱ
κατὰ
τὴν
|
πανήγυριν |
ἐντιμότατα
παρέπεμψαν.
Ἔστι
δὲ
καὶ |
[1, 93] |
Κλεόβουλος
Σόλωνι
Πολλοὶ
μέν
τιν
|
ἔασιν |
ἕταροι
καὶ
οἶκος
πάντη·
φαμὶ |
[1, 91] |
εἶδος
ἔχουσαι·
αἱ
μὲν
λευκαὶ
|
ἔασιν |
ἰδεῖν,
αἱ
δ'
αὖτε
μέλαιναι· |
[1, 41] |
Λακεδαιμόνιον,
Κλεόβουλον,
Ἀνάχαρσιν,
Περίανδρον.
Ἔνιοι
|
προστιθέασιν |
Ἀκουσίλαον
Κάβα
ἢ
Σκάβρα
Ἀργεῖον. |
[1, 37] |
τὴν
ὄψιν
καλλωπίζεσθαι,
ἀλλὰ
τοῖς
|
ἐπιτηδεύμασιν |
εἶναι
καλόν.
Μὴ
πλούτει,
φησί, |
[1, 63] |
αὐτόν
φησι
Διοσκουρίδης
ἐν
τοῖς
|
Ἀπομνημονεύμασιν, |
ἐπειδὴ
δακρύει
τὸν
παῖδα
τελευτήσαντα, |
[1, 45] |
καὶ
κτημάτων.
Καὶ
γὰρ
ἐπὶ
|
σώμασιν |
ἐδανείζοντο
καὶ
πολλοὶ
δι'
ἀπορίαν |
[1, 96] |
ἥδετο.
Φανεροῦ
δὲ
γενομένου
βαρὺς
|
πᾶσιν |
ἐγένετο
διὰ
τὸ
ἀλγεῖν
ἐπὶ |
[1, 40] |
Κυρηναῖος,
γεγραφὼς
Περὶ
τῶν
φιλοσόφων,
|
πᾶσιν |
ἐγκαλεῖ,
μάλιστα
δὲ
τοῖς
ἑπτά. |
[1, 85] |
αὐτοῦ
εὐδοκίμησε
τάδε·
Ἀστοῖσιν
ἄρεσκε
|
πᾶσιν |
ἐν
πόλει
αἴκε
μένῃς·
πλείσταν |
[1, 97] |
σε
τυχεῖν
τινος·
ἀλλὰ
τέρπεο
|
πᾶσιν |
ὁμῶς
οἷσι
δίδωσι
θεός.
Καὶ |
[1, 52] |
μὲν
ἕκαστος
ἀλώπεκος
ἴχνεσι
βαίνει,
|
σύμπασιν |
δ'
ὑμῖν
κοῦφος
ἔνεστι
νόος. |
[1, 82] |
εἰς
τὴν
Μεσσήνην
ἀποστεῖλαι
τοῖς
|
πατράσιν |
αὐτῶν.
Χρόνῳ
δὲ
ἐν
ταῖς |
[1, 24] |
δὲ
καὶ
αὐτὸν
πρῶτον
εἰπεῖν
|
φασιν |
ἀθανάτους
τὰς
ψυχάς·
ὧν
ἐστι |
[1, 27] |
Τάς
τε
ὥρας
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
|
φασιν |
αὐτὸν
εὑρεῖν
καὶ
εἰς
τριακοσίας |
[1, 24] |
τινες.
Ἀριστοτέλης
δὲ
καὶ
Ἱππίας
|
φασὶν |
αὐτὸν
καὶ
τοῖς
ἀψύχοις
μεταδιδόναι |
[1, 41] |
ἀποφάσεις
αὐτῶν
καὶ
ἄλλου
ἄλλο
|
φασὶν |
εἶναι,
ὡς
ἐκεῖνο·
Ἦν
Λακεδαιμόνιος |
[1, 118] |
καὶ
μεγαλοπρεπῶς
τιμῶσιν.
Ἔνιοι
δέ
|
φασιν |
ἐλθόντα
εἰς
Δελφοὺς
ἀπὸ
τοῦ |
[1, 32] |
τῷ
περὶ
Βίαντος
λέξομεν.
Ἄλλοι
|
φασὶν |
ἡφαιστότευκτον
εἶναι
αὐτὸν
καὶ
δοθῆναι |
[1, 22] |
Φοινίκης·
ὡς
δ'
οἱ
πλείους
|
φασίν, |
ἰθαγενὴς
Μιλήσιος
ἦν
καὶ
γένους |
[1, 31] |
ἔσλος
οὐδὲ
τίμιος.
Ἔνιοι
δέ
|
φασιν |
ὑπὸ
Περιάνδρου
Θρασυβούλῳ
τῷ
Μιλησίων |
[1, 25] |
θῦσαι
βοῦν.
~Οἱ
δὲ
Πυθαγόραν
|
φασίν, |
ὧν
ἐστιν
Ἀπολλόδωρος
ὁ
λογιστικός. |
[1, 103] |
πολλὰ
πλανηθεὶς
πάντας
ἔπειθε
βιοῦν
|
ἤθεσιν |
Ἑλλαδικοῖς.
Τὸν
δ'
ἔτι
μῦθον |
[1, 49] |
καὶ
ἀσπίδος
προεῖπεν
αὐτοῖς
τὴν
|
ἐπίθεσιν |
τοῦ
Πεισιστράτου·
καὶ
οὐ
μόνον, |
[1, 63] |
μέτρῳ
καὶ
ῥυθμῷ,
ἐπιγράμμασι
καὶ
|
μέλεσιν, |
ἔχον
οὕτως·
Σῶμα
μὲν
ἦρε |
[1, 78] |
γὰρ
γελασθήσῃ.
Ἀτυχίαν
μὴ
ὀνειδίζειν,
|
νέμεσιν |
αἰδόμενον.
Παρακαταθήκην
λαβόντα
ἀποδοῦναι.
Φίλον |
[1, 111] |
Ἐποίησε
δὲ
Κουρήτων
καὶ
Κορυβάντων
|
γένεσιν |
καὶ
θεογονίαν,
ἔπη
πεντακισχίλια,
Ἀργοῦς |
[1, 32] |
μετὰ
τὴν
περίοδον
τῷ
Διδυμεῖ
|
τίθησιν |
Ἀπόλλωνι.
~Κῴοις
μὲν
οὖν
τοῦτον |
[1, 103] |
δὲ
ἔφη
πῶς
παρὰ
τοῖς
|
Ἕλλησιν |
ἀγωνίζονται
μὲν
οἱ
τεχνῖται,
κρίνουσι |
[1, 71] |
Ἐνδοξότατος
δὲ
μάλιστα
παρὰ
τοῖς
|
Ἕλλησιν |
ἐγένετο
προειπὼν
περὶ
Κυθήρων
τῆς |
[1, 101] |
νομίμων
καὶ
τῶν
παρὰ
τοῖς
|
Ἕλλησιν |
εἰς
εὐτέλειαν
βίου
καὶ
τὰ |
[1, 104] |
ἔφη
θαυμασιώτατον
ἑωρακέναι
παρὰ
τοῖς
|
Ἕλλησιν, |
ὅτι
τὸν
μὲν
καπνὸν
ἐν |
[1, 30] |
γενέσθαι
σοῦ
μᾶλλον
πραπίδεσσιν
ἀρηρότα
|
πευκαλίμῃσιν. |
Ὁ
δ'
ἐρωτήσας
ἦν
Ἀνάχαρσις. |
[1, 54] |
δολερὸν
ἢ
ἄπιστον·
εἴτε
ἄλλως
|
Ἀθήνησιν |
οἰκεῖν,
ἐπιτετράψεται.
Ἡμῶν
δὲ
εἵνεκα |
[1, 87] |
ταχὺ
λάλει·
μανίαν
γὰρ
ἐμφαίνει.
|
Φρόνησιν |
ἀγάπα.
~Περὶ
θεῶν
λέγε
ὡς |
[1, 101] |
παρρησιαστὴς
εἶναι,
τὴν
ἀπὸ
Σκυθῶν
|
ῥῆσιν. |
Λέγει
δὲ
αὐτὸν
Σωσικράτης
ἐλθεῖν |
[1, 122] |
ἠπίαλος.
Ἐπέσκηψα
δ'
ὦν
τοῖσιν
|
οἰκιήτῃσιν, |
ἐπήν
με
καταθάψωσιν,
ἐς
σὲ |
[1, 109] |
καταλαβὼν
καὶ
παρ'
ἑτέρῳ
τὴν
|
κτῆσιν, |
πάλιν
ἧκεν
εἰς
ἄστυ
διαπορούμενος. |
[1, 116] |
~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ.
Φερεκύδης
Βάβυος
Σύριος,
καθά
|
φησιν |
Ἀλέξανδρος
ἐν
Διαδοχαῖς,
Πιττακοῦ
διακήκοεν. |
[1, 76] |
Συγγνώμη
μετανοίας
κρείσσων.
Ἡράκλειτος
δέ
|
φησιν, |
Ἀλκαῖον
ὑποχείριον
λαβόντα
καὶ
ἀπολύσαντα |
[1, 83] |
ἥκοι
παρ'
αὐτόν,
Ἐγὼ
δέ,
|
φησίν, |
Ἀλυάττῃ
κελεύω
κρόμμυα
ἐσθίειν
{ἴσον |
[1, 74] |
ἀνεσώσατο
τὸ
χωρίον.
Ὕστερον
μέντοι
|
φησὶν |
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τοῖς
Χρονικοῖς
διαδικασθῆναι |
[1, 60] |
Τοῖς
τε
ἀνθρώποις
συνεβούλευσεν,
ὥς
|
φησιν |
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν |
[1, 62] |
καὶ
Κρατῖνος
ἐν
τοῖς
Χείρωσί
|
φησιν, |
αὐτὸν
ποιῶν
λέγοντα·
Οἰκῶ
δὲ |
[1, 27] |
Ὁ
δὲ
Ἱερώνυμος
καὶ
ἐκμετρῆσαί
|
φησιν |
αὐτὸν
τὰς
πυραμίδας
ἐκ
τῆς |
[1, 40] |
Δικαίαρχος
οὔτε
σοφοὺς
οὔτε
φιλοσόφους
|
φησὶν |
αὐτοὺς
γεγονέναι,
συνετοὺς
δέ
τινας |
[1, 107] |
ὁ
Ἡρακλείδου
τοῦ
Ποντικοῦ,
Κρῆτά
|
φησιν |
εἶναι·
Ἠτείαν
γὰρ
πόλιν
εἶναι |
[1, 95] |
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ
πρώτῃ
ξένον
|
φησὶν |
εἶναι
Θρασυβούλῳ
τῷ
Μιλησίων
τυράννῳ. |
[1, 99] |
Καὶ
Ἀριστοτέλης
μὲν
τὸν
Κορίνθιόν
|
φησιν |
εἶναι
τὸν
σοφόν·
Πλάτων
δὲ |
[1, 29] |
Βαθυκλέους
παῖς
Θυρίων
ἐκαλεῖτο,
καθά
|
φησιν |
Ἔλευσις
ἐν
τῷ
Περὶ
Ἀχιλλέως |
[1, 58] |
εἰς
τὸ
συνειπεῖν,
ὡς
Ἀπολλόδωρός
|
φησιν |
ἐν
δευτέρῳ
Περὶ
νομοθετῶν.
Ἀλλὰ |
[1, 107] |
ἀνδρῶν
σωφρονέστατον
πάντων.
Ἀριστόξενος
δέ
|
φησιν |
ἐν
τοῖς
σποράδην
οὐ
πόρρω |
[1, 76] |
τἀδελφοῦ
τελευτήσαντος
κεκληρονομηκέναι.
~Παμφίλη
δέ
|
φησιν |
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
Ὑπομνημάτων, |
[1, 38] |
ἑβδομήκοντα
ὀκτώ,
{ἤ,
ὡς
Σωσικράτης
|
φησίν, |
ἐνενήκοντα}
τελευτῆσαι
γὰρ
ἐπὶ
τῆς |
[1, 40] |
ἐν
ταῖς
Διαδοχαῖς
Φημονόης
εἶναί
|
φησιν, |
ἐξιδιοποιήσασθαι
δὲ
αὐτὸ
Χίλωνα.
Περὶ |
[1, 72] |
λογοποιὸς
ἤκμαζεν.
Ἐτελεύτησε
δ'
ὥς
|
φησιν |
Ἕρμιππος,
ἐν
Πίσῃ,
τὸν
υἱὸν |
[1, 55] |
Σόλων
δὲ
ὅρον
ἀνθρωπίνου
βίου
|
φησὶν |
ἔτη
ἑβδομήκοντα.
Δοκεῖ
δὲ
καὶ |
[1, 23] |
ἐκλείψεις
καὶ
τροπὰς
προειπεῖν,
ὥς
|
φησιν |
Εὔδημος
ἐν
τῇ
Περὶ
τῶν |
[1, 98] |
ἄστει
ζῆν
τοὺς
βουλομένους,
καθά
|
φησιν |
Ἔφορος
καὶ
Ἀριστοτέλης.
Ἤκμαζε
δὲ |
[1, 94] |
σχεδὸν
πάσης
Ἀρκαδίας
ἐπῆρξαν,
ὥς
|
φησιν |
Ἡρακλείδης
ὁ
Ποντικὸς
ἐν
τῷ |
[1, 68] |
Σάτυρος
δὲ
Λυκοῦργον.
Οὗτος,
ὥς
|
φησιν |
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ
πρώτῃ,
Ἱπποκράτει |
[1, 99] |
καὶ
Ἀμβρακιώτην.
~Τοῦτο
καὶ
Νεάνθης
|
φησὶν |
ὁ
Κυζικηνός,
ἀνεψιούς
τε
εἶναι |
[1, 115] |
Θεόπομπος.
Μυρωνιανὸς
δὲ
ἐν
Ὁμοίοις
|
φησὶν |
ὅτι
Κούρητα
αὐτὸν
ἐκάλουν
Κρῆτες· |
[1, 75] |
νῦν
Πιττάκειος
καλεῖται.
Σωσικράτης
δέ
|
φησιν |
ὅτι
ὀλίγον
ἀποτεμόμενος
ἔφη
τὸ |
[1, 120] |
ἀγορεύων.
Ἴων
δ'
ὁ
Χῖός
|
φησιν |
περὶ
αὐτοῦ·
Ὥς
ὃ
μὲν |
[1, 99] |
τὸν
σοφόν·
Πλάτων
δὲ
οὔ
|
φησιν. |
Τούτου
ἐστί·
Μελέτη
τὸ
πᾶν. |
[1, 42] |
τῷ
Περὶ
τῶν
σοφῶν
ἑπτακαίδεκά
|
φησιν, |
ὧν
τοὺς
ἑπτὰ
ἄλλους
ἄλλως |
[1, 25] |
τὴν
πόλιν.
Καὶ
αὐτὸς
δέ
|
φησιν, |
ὡς
Ἡρακλείδης
ἱστορεῖ,
μονήρη
αὑτὸν |
[1, 88] |
ἀγάπα.
~Περὶ
θεῶν
λέγε
ὡς
|
εἰσίν. |
Ἀνάξιον
ἄνδρα
μὴ
ἐπαίνει
διὰ |
[1, 104] |
ἄμπελοι.
Ἐρωτηθεὶς
τίνα
τῶν
πλοίων
|
εἰσὶν |
ἀσφαλέστερα,
ἔφη,
Τὰ
νενεωλκημένα.
Καὶ |
[1, 104] |
γαστρός,
αἰδοίων
κρατεῖν.
Ἐρωτηθεὶς
εἰ
|
εἰσὶν |
ἐν
Σκύθαις
αὐλοί,
εἶπεν,
Ἀλλ' |
[1, 104] |
πόλιν
κομίζουσι.
Ἐρωτηθεὶς
πότεροι
πλείους
|
εἰσίν, |
οἱ
ζῶντες
ἢ
οἱ
νεκροί, |
[1, 51] |
φωνὴν
ἀποξενωθέντες
σολοικίζειν
ἐλέχθησαν.
Καί
|
εἰσιν |
οἱ
μὲν
ἔνθεν
Σολεῖς,
οἱ |
[1, 27] |
σκιᾶς,
παρατηρήσαντα
ὅτε
ἡμῖν
ἰσομεγέθεις
|
εἰσίν. |
Συνεβίω
δὲ
καὶ
Θρασυβούλῳ
τῷ |
[1, 64] |
οἱ
νόμοι,
εὖ
μὲν
ἀγόντων,
|
εἰσὶν |
ὠφέλιμοι·
κακῶς
δὲ
ἀγόντων,
οὐδὲν |
[1, 122] |
εἶχεν
ἠπίαλος.
Ἐπέσκηψα
δ'
ὦν
|
τοῖσιν |
οἰκιήτῃσιν,
ἐπήν
με
καταθάψωσιν,
ἐς |
[1, 85] |
δὲ
ᾀδομένων
αὐτοῦ
εὐδοκίμησε
τάδε·
|
Ἀστοῖσιν |
ἄρεσκε
πᾶσιν
ἐν
πόλει
αἴκε |
[1, 69] |
οἱ
πεπαιδευμένοι
τῶν
ἀπαιδεύτων,
ἔφη,
|
Ἐλπίσιν |
ἀγαθοῖς.
τί
δύσκολον,
Τὸ
τὰ |
[1, 34] |
γάρ,
ὦ
Θαλῆ,
τὰ
ἐν
|
ποσὶν |
οὐ
δυνάμενος
ἰδεῖν
τὰ
ἐπὶ |
[1, 42] |
Βίαντα,
Χίλωνα,
Μύσωνα,
Κλεόβουλον,
Περίανδρον,
|
Ἀνάχαρσιν, |
Ἀκουσίλαον,
Ἐπιμενίδην,
Λεώφαντον,
Φερεκύδην,
Ἀριστόδημον, |
[1, 42] |
ἀναγραφῇ·
Ὀρφέα,
Λίνον,
Σόλωνα,
Περίανδρον,
|
Ἀνάχαρσιν, |
Κλεόβουλον,
Μύσωνα,
Θαλῆν,
Βίαντα,
Πιττακόν, |
[1, 41] |
Περιάνδρου·
Ἔφορος
δὲ
ἀντὶ
Μύσωνος
|
Ἀνάχαρσιν· |
οἱ
δὲ
καὶ
Πυθαγόραν
προσγράφουσιν. |
[1, 41] |
Ἀριστόδημον,
Πάμφυλον,
Χίλωνα
Λακεδαιμόνιον,
Κλεόβουλον,
|
Ἀνάχαρσιν, |
Περίανδρον.
Ἔνιοι
προστιθέασιν
Ἀκουσίλαον
Κάβα |
[1, 106] |
ἐν
Χηνὶ
γενέσθαι
σοῦ
μᾶλλον
|
πραπίδεσσιν |
ἀρηρότα
πευκαλίμῃσι.
Πολυπραγμονήσαντα
δὲ
ἐλθεῖν |
[1, 30] |
ἐνὶ
Χηνὶ
γενέσθαι
σοῦ
μᾶλλον
|
πραπίδεσσιν |
ἀρηρότα
πευκαλίμῃσιν.
Ὁ
δ'
ἐρωτήσας |
[1, 103] |
δ'
ἔτι
μῦθον
ἄκραντον
ἐνὶ
|
στομάτεσσιν |
ἔχοντα
πτηνὸς
ἐς
ἀθανάτους
ἥρπασεν |
[1, 113] |
ὦ
ἑταῖρε.
Αἰ
γὰρ
ἔτι
|
θητευόντεσσιν |
Ἀθηναίοις
καὶ
μὴ
εὐνομημένοις
ἐπεθήκατο |
[1, 96] |
μὴ
γνωσθῆναι,
τοιοῦτόν
τι
ἐμηχανήσατο.
|
Δυσὶν |
ἐκέλευσε
νεανίσκοις,
δείξας
τινὰ
ὁδόν, |
[1, 53] |
ὁποῖα
δὲ
καὶ
τοῖς
πρόσθεν
|
βασιλεῦσιν |
ἦν
τὰ
ῥητὰ
γέρα.
Ἀπάγει |
[1, 37] |
ἂν
ἐράνους
εἰσενέγκῃς,
φησί,
τοῖς
|
γονεῦσιν, |
τοὺς
αὐτοὺς
προσδέχου
καὶ
παρὰ |
[1, 77] |
θεοὶ
μάχονται.
καὶ
Ἀρχὴ
ἄνδρα
|
δείκνυσιν. |
Ἐρωτηθεὶς
δέ
ποτε
τί
ἄριστον, |
[1, 112] |
δ'
οἳ
μὴ
κοιμηθῆναι
αὐτὸν
|
λέγουσιν, |
ἀλλὰ
χρόνον
τινὰ
ἐκπατῆσαι
ἀσχολούμενον |
[1, 83] |
εἶναι,
οὐδὲ
προσήκατο.
~Οἱ
δὲ
|
λέγουσιν |
ἐν
Θήβαις
τῷ
Ἡρακλεῖ
αὐτὸν |
[1, 111] |
καὶ
ἑκατόν·
ὡς
δὲ
Κρῆτες
|
λέγουσιν, |
ἑνὸς
δέοντα
τριακόσια·
ὡς
δὲ |
[1, 28] |
πάντων
πρῶτος,
τούτου
τρίποδ'
αὐδῶ.
|
Διδοῦσιν |
οὖν
Θαλῇ·
ὁ
δὲ
ἄλλῳ |
[1, 114] |
χωρίον
αὐτοῖς·
ἐπεὶ
κἂν
τοῖς
|
ὀδοῦσιν |
αὐτὸ
διαφορῆσαι·
ταῦτα
ἔλεγε
τοσούτοις |
[1, 80] |
ἀείρας,
ἤνιδε,
κεῖνοί
σοι
πᾶν
|
ἐρέουσιν |
ἔπος.
Οἱ
δ'
ἄρ'
ὑπὸ |
[1, 91] |
μέλαιναι·
ἀθάνατοι
δέ
τ'
ἐοῦσαι,
|
ἀποφθινύθουσιν |
ἅπασαι.
Ἔστι
δ'
ὁ
ἐνιαυτός. |
[1, 119] |
οἱ
θεοὶ
τὴν
τράπεζαν
θυωρὸν
|
καλοῦσιν. |
Ἄνδρων
δ'
ὁ
Ἐφέσιός
φησι |
[1, 64] |
ὠφέλιμοι·
κακῶς
δὲ
ἀγόντων,
οὐδὲν
|
ὠφελοῦσιν. |
~Οὐδ'
οἱ
ἐμοὶ
ἀμείνους
εἰσὶ |
[1, 118] |
δ'
ἐπὶ
τῶν
βελτίστων
χρώμενοι
|
διαμαρτάνουσιν. |
~Ἔλεγέ
τε
ὅτι
οἱ
θεοὶ |
[1, 69] |
δὲ
ταπεινὰ
ὑψοῦν.
Ἐρωτηθεὶς
τίνι
|
διαφέρουσιν |
οἱ
πεπαιδευμένοι
τῶν
ἀπαιδεύτων,
ἔφη, |
[1, 53] |
ἐπιτρέπω
πολιτεύειν.
Καὶ
ἄμεινόν
γε
|
πολιτεύουσιν |
ἢ
κατὰ
δημοκρατίαν·
ἐῶ
γὰρ |
[1, 114] |
δέ
τινες
ὅτι
Κρῆτες
αὐτῷ
|
θύουσιν |
ὡς
θεῷ·
φασὶ
γὰρ
καὶ |
[1, 32] |
ἤνυτον,
τοῖς
Μιλησίοις
μητροπόλει
οὔσῃ
|
μηνύουσιν. |
Οἱ
δ'
ἐπειδὴ
διαπρεσβευόμενοι
ἠλογοῦντο, |
[1, 41] |
Ἀνάχαρσιν·
οἱ
δὲ
καὶ
Πυθαγόραν
|
προσγράφουσιν. |
Δικαίαρχος
δὲ
τέσσαρας
ὡμολογημένους
ἡμῖν |
[1, 71] |
τῆς
Λακωνικῆς.
Καταμαθὼν
γὰρ
τὴν
|
φύσιν |
αὐτῆς,
Εἴθε,
ἔφη,
μὴ
ἐγεγόνει, |
[1, 37] |
δὲ
ψυχὴν
εὔπορος,
τὴν
δὲ
|
φύσιν |
εὐπαίδευτος.
Φίλων
παρόντων
καὶ
ἀπόντων |
[1, 55] |
καὶ
τὰς
τιμὰς
τῶν
ἐν
|
ἀγῶσιν |
ἀθλητῶν,
Ὀλυμπιονίκῃ
μὲν
τάξας
πεντακοσίας |
[1, 90] |
τε
σελήνη,
καὶ
ποταμοί
γε
|
ῥέωσιν, |
ἀνακλύζῃ
δὲ
θάλασσα,
αὐτοῦ
τῇδε |
[1, 114] |
Λακεδαιμονίοις
προείποι
τὴν
ὑπ'
Ἀρκάδων
|
ἅλωσιν |
προσποιηθῆναί
τε
πολλάκις
ἀναβεβιωκέναι.
~Θεόπομπος |
[1, 118] |
μεταλλάξαντα
θάπτουσι
αὐτόθι
καὶ
μεγαλοπρεπῶς
|
τιμῶσιν. |
Ἔνιοι
δέ
φασιν
ἐλθόντα
εἰς |
[1, 103] |
κατὰ
τῶν
ὑβριζόντων,
τοὺς
ἀθλητὰς
|
τιμῶσιν |
ἐπὶ
τῷ
τύπτειν
ἀλλήλους.
Μαθὼν |
[1, 64] |
πλῆθος
ἄγοντες
ὅπως
ἂν
γνώμης
|
ἔχωσιν. |
Οὕτω
δὲ
καὶ
τὸ
θεῖον |
[1, 122] |
ὦν
τοῖσιν
οἰκιήτῃσιν,
ἐπήν
με
|
καταθάψωσιν, |
ἐς
σὲ
τὴν
γραφὴν
ἐνέγκαι. |
[1, 113] |
ἁμέ.
Τουτᾶ
γὰρ
οὐκ
ἐσεῖταί
|
τιν |
δεινὸς
ὁ
μόναρχος·
αἰ
δέ |
[1, 93] |
οὕτω·
Κλεόβουλος
Σόλωνι
Πολλοὶ
μέν
|
τιν |
ἔασιν
ἕταροι
καὶ
οἶκος
πάντη· |
[1, 100] |
δὴν
καὶ
αὐτὸς
ποινὰς
ἔτισα
|
τὶν |
τᾷ
θυγατρί,
συγκατακαύσαις
αὐτᾷ
τὰ |
[1, 121] |
ποτὲ
Σύρος
~ἐς
φθεῖρας
λόγος
|
ἐστὶν |
ἀλλάξαι
τὸ
πρὶν
εἶδος,
θεῖναί |
[1, 25] |
~Οἱ
δὲ
Πυθαγόραν
φασίν,
ὧν
|
ἐστιν |
Ἀπολλόδωρος
ὁ
λογιστικός.
Οὗτος
προήγαγεν |
[1, 105] |
δὲ
τῆς
πατρίδος.
~Ἑρωτηθεὶς
τί
|
ἐστιν |
ἐν
ἀνθρώποις
ἀγαθόν
τε
καὶ |
[1, 81] |
Κλέαρχος
ὁ
φιλόσοφος.
Καὶ
αὐτοῦ
|
ἐστιν |
ἐπιστόλιον
τοιόνδε·
Πιττακὸς
Κροίσῳ.
Κέλεαί |
[1, 86] |
ὑπὸ
ἀσεβοῦς
ἀνθρώπου
τί
ποτέ
|
ἐστιν |
εὐσέβεια,
ἐσίγα.
Τοῦ
δὲ
τὴν |
[1, 104] |
Ὀνειδιζόμενος
ὑπὸ
Ἀττικοῦ
ὅτι
Σκύθης
|
ἐστίν, |
ἔφη,
Ἀλλ'
ἐμοῦ
μὲν
ὄνειδος |
[1, 107] |
τινά
φημι·
καὶ
ζητοῦσι
τί
|
ἐστιν |
ὁ
Ἠτεῖος.
Παρμενίδης
μὲν
οὖν |
[1, 121] |
τις
σοφὸς
ὄντως,
καὶ
ζῶν
|
ἐστιν |
ὄνησις,
χὤταν
μηκέθ'
ὑπάρχῃ.
Γέγονε |
[1, 120] |
λέγε
ταῦθ'
ὅτι
πρῶτος
ἁπάντων
|
ἔστιν |
ἀν'
Ἑλλάδα
γῆν·
οὐ
ψεύδομαι |
[1, 73] |
Ἀπεφθέγξατο,
Ἐγγύα,
πάρα
δ'
ἄτα.
|
Ἔστιν |
αὐτοῦ
καὶ
ἐπιστόλιον
τόδε·
Χίλων |
[1, 110] |
κακόν.
Ὅθεν
ἔτι
καὶ
νῦν
|
ἔστιν |
εὑρεῖν
κατὰ
τοὺς
δήμους
τῶν |
[1, 102] |
τελετὰς
Ἑλληνικὰς
ἐπιτελοῦντα
διαχρησθῆναι.
Καὶ
|
ἔστιν |
ἡμῶν
εἰς
αὐτόν·
~Ἐς
Σκυθίην |
[1, 78] |
ἀσκεῖν.
Σωφροσύνην
φιλεῖν.
Ἀλήθειαν
ἔχειν,
|
πίστιν, |
ἐμπειρίαν,
ἐπιδεξιότητα,
ἑταιρίαν,
ἐπιμέλειαν.
Τῶν |
[1, 37] |
ἀπόντων
μεμνῆσθαί
φησι·
μὴ
τὴν
|
ὄψιν |
καλλωπίζεσθαι,
ἀλλὰ
τοῖς
ἐπιτηδεύμασιν
εἶναι |
[1, 56] |
μὴ
συνοικεῖν,
μηδ'
ἐπιτροπεύειν,
εἰς
|
ὃν |
ἡ
οὐσία
ἔρχεται
τῶν
ὀρφανῶν |
[1, 121] |
γενναίοις
πολιήταις.
Ἦν
γὰρ
χρησμός,
|
ὃν |
ᾔδει
μοῦνος,
τοῦτο
κελεύων·
καὶ |
[1, 63] |
ἐπειδὴ
δακρύει
τὸν
παῖδα
τελευτήσαντα,
|
ὃν |
ἡμεῖς
οὐ
παρειλήφαμεν,
πρὸς
τὸν |
[1, 33] |
καὶ
Ἰώνων,
πρὶν
τρίποδα
χρύσειον,
|
ὃν |
Ἥφαιστος
βάλε
πόντῳ,
ἐκ
πόλιος |
[1, 22] |
ὠνομάσθη
ἄρχοντος
Ἀθήνησι
Δαμασίου,
καθ'
|
ὃν |
καὶ
οἱ
ἑπτὰ
σοφοὶ
ἐκλήθησαν, |
[1, 117] |
αὐτῷ
ὄναρ
τοῦτο
τὸν
Ἡρακλέα,
|
ὃν |
καὶ
τῆς
αὐτῆς
νυκτὸς
τοῖς |
[1, 74] |
Μυτιληναίους,
ἀκούοντος
τῆς
δίκης
Περιάνδρου,
|
ὃν |
καὶ
τοῖς
Ἀθηναίοις
προσκρῖναι.
~Τότε |
[1, 30] |
θεῖναι·
κριθῆναι
δὲ
Ἀριστόδημον
Σπαρτιάτην,
|
ὃν |
παραχωρῆσαι
Χίλωνι.
~Μέμνηται
τοῦ
Ἀριστοδήμου |
[1, 30] |
Θαλῇ.
~Καὶ
περιελθεῖν
εἰς
Χίλωνα,
|
ὃν |
πυνθάνεσθαι
τοῦ
Πυθίου
τίς
αὑτοῦ |
[1, 120] |
τῷ
Φερεκρατείῳ·
Τὸν
κλεινὸν
Φερεκύδην
|
ὃν |
τίκτει
ποτὲ
Σύρος
~ἐς
φθεῖρας |
[1, 95] |
αὐτὸν
ὅπως
παραλάβῃ
τὴν
τυραννίδα·
|
ὃν |
φθάσαντες
οἱ
Κερκυραῖοι
διεχρήσαντο.
Ὅθεν |
[1, 107] |
καὶ
Ἱππῶναξ
εἰπών·
καὶ
Μύσων
|
ὃν |
Ὡπόλλων
ἀνεῖπεν
ἀνδρῶν
σωφρονέστατον
πάντων. |
[1, 32] |
Πέλοπι
γαμοῦντι·
αὖθίς
τε
εἰς
|
Μενέλαον |
ἐλθεῖν
καὶ
σὺν
τῇ
Ἑλένῃ |
[1, 42] |
Χίλωνα,
Μύσωνα,
Κλεόβουλον,
Περίανδρον,
Ἀνάχαρσιν,
|
Ἀκουσίλαον, |
Ἐπιμενίδην,
Λεώφαντον,
Φερεκύδην,
Ἀριστόδημον,
Πυθαγόραν, |
[1, 41] |
Κλεόβουλον,
Ἀνάχαρσιν,
Περίανδρον.
Ἔνιοι
προστιθέασιν
|
Ἀκουσίλαον |
Κάβα
ἢ
Σκάβρα
Ἀργεῖον.
~Ἕρμιππος |
[1, 26] |
Σποράδην
ὑπομνημάτων
ὅτι
βουλόμενος
δεῖξαι
|
ῥᾷον |
εἶναι
πλουτεῖν,
φορᾶς
μελλούσης
ἐλαιῶν |
[1, 70] |
Ἀτυχοῦντι
μὴ
ἐπιγελᾶν.
Ἰσχυρὸν
ὄντα
|
πρᾷον |
εἶναι,
ὅπως
οἱ
πλησίον
αἰδῶνται |
[1, 53] |
μοι,
γένους
ὄντι
τῶν
Κοδριδῶν.
|
Ἀνέλαβον |
γὰρ
ἐγὼ
ἃ
ὀμόσαντες
Ἀθηναῖοι |
[1, 33] |
δέ·
Ἔκγονε
Μιλήτου,
τρίποδος
πέρι
|
Φοῖβον |
ἐρωτᾷς;
Καὶ
ὡς
προείρηται.
Καὶ |
[1, 28] |
οὕτως·
Ἔκγονε
Μιλήτου,
τρίποδος
πέρι
|
Φοῖβον |
ἐρωτᾷς;
Τίς
σοφίῃ
πάντων
πρῶτος, |
[1, 81] |
ἐς
Λυδίην,
ὅπως
σοι
τὸν
|
ὄλβον |
ἴδοιμι·
ἐγὼ
δὲ
καὶ
μὴ |
[1, 25] |
φησι
Καλλίμαχος
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
|
Εὔφορβον |
εὑρεῖν
τὸν
Φρύγα,
οἷον
σκαληνὰ |
[1, 63] |
δ'
ἄξονες
εὐθὺς
ἐς
οὐρανὸν
|
ἤγαγον· |
εὖ
γὰρ
θῆκε
νόμους
αὐτοῖς |
[1, 110] |
λευκὰ
ἤγαγε
πρὸς
τὸν
Ἄρειον
|
πάγον. |
Κἀκεῖθεν
εἴασεν
ἰέναι
οἷ
βούλοιντο, |
[1, 49] |
ἡ
βουλή,
Πεισιστρατίδαι
ὄντες,
μαίνεσθαι
|
ἔλεγον |
αὐτόν·
ὅθεν
εἶπε
ταυτί·
Δείξει |
[1, 80] |
μὲν
ἐπέστη
πλησίον·
οἱ
δ'
|
ἔλεγον· |
τὴν
κατὰ
σαυτὸν
ἔλα.
Ταῦτ' |
[1, 75] |
καλεῖται.
Σωσικράτης
δέ
φησιν
ὅτι
|
ὀλίγον |
ἀποτεμόμενος
ἔφη
τὸ
ἥμισυ
τοῦ |
[1, 109] |
ἐζήτει
τὸ
πρόβατον,
νομίζων
ἐπ'
|
ὀλίγον |
κεκοιμῆσθαι.
Ὡς
δὲ
οὐχ
εὕρισκε, |
[1, 114] |
χηλῇ
βοός·
προσφερόμενός
τε
κατ'
|
ὀλίγον |
μηδεμιᾷ
κενοῦσθαι
ἀποκρίσει
μηδὲ
ὀφθῆναί |
[1, 39] |
αὐτοῦ
ἐπιγέγραπται
τῷ
μνήματι·
Ἦ
|
ὀλίγον |
τόδε
σῆμα,
τὸ
δὲ
κλέος |
[1, 87] |
μετρεῖν
ὡς
καὶ
πολὺν
καὶ
|
ὀλίγον |
χρόνον
βιωσομένους,
καὶ
φιλεῖν
ὡς |
[1, 84] |
ὑπάρχων,
μετὰ
τὸ
καταπαῦσαι
τὸν
|
λόγον |
ἀπέκλινε
τὴν
κεφαλὴν
εἰς
τοὺς |
[1, 58] |
ἐτάχθη.
Ἔλεγε
δὲ
τὸν
μὲν
|
λόγον |
εἴδωλον
εἶναι
τῶν
ἔργων·
βασιλέα |
[1, 31] |
φαῖσ'
οὐκ
ἀπάλαμνον
ἐν
Σπάρτᾳ
|
λόγον |
εἴπην·
χρήματ'
ἄνηρ,
πένιχρος
δ' |
[1, 102] |
τελευτᾷ,
εἰπὼν
διὰ
μὲν
τὸν
|
λόγον |
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος
σωθῆναι,
διὰ |
[1, 55] |
Ἰσθμιονίκῃ
δὲ
ἑκατόν,
καὶ
ἀνὰ
|
λόγον |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων·
ἀπειρόκαλον
γὰρ |
[1, 58] |
Ἔφασκέ
τε
σφραγίζεσθαι
τὸν
μὲν
|
λόγον |
σιγῇ,
τὴν
δὲ
σιγὴν
καιρῷ. |
[1, 119] |
ἕνα
μόνον,
καὶ
ἕτερον
Ἀθηναῖον,
|
γενεαλόγον. |
Σώζεται
δὲ
τοῦ
Συρίου
τό |
[1, 48] |
καὶ
ἐγγράψαι
αὐτὸν
εἰς
τὸν
|
κατάλογον |
τοῦ
Ὁμήρου
μετὰ
τὸν
Αἴας |
[1, 119] |
τὸν
μὲν
ἀστρολόγον,
τὸν
δὲ
|
θεολόγον |
υἱὸν
Βάβυος,
ᾧ
καὶ
Πυθαγόραν |
[1, 34] |
Θαλῆν
Μίλητος
Ἰὰς
θρέψασ'
ἀνέδειξεν
|
ἀστρολόγον |
πάντων
πρεσβύτατον
σοφίῃ.
~Τῶν
τε |
[1, 119] |
γεγονέναι
Φερεκύδας
Συρίους,
τὸν
μὲν
|
ἀστρολόγον, |
τὸν
δὲ
θεολόγον
υἱὸν
Βάβυος, |
[1, 92] |
γὰρ
τῶν
μὲν
φίλων
τὸν
|
ψόγον, |
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
τὴν
ἐπιβουλήν. |
[1, 52] |
εἰς
ἔπος
αἰόλον
ἀνδρός,
εἰς
|
ἔργον |
δ'
οὐδὲν
γιγνόμενον
βλέπετε.
Καὶ |
[1, 86] |
μὲν
ἰσχυρὸν
γενέσθαι
τῆς
φύσεως
|
ἔργον· |
τὸ
δὲ
λέγειν
δύνασθαι
τὰ |
[1, 68] |
τοῖς
βασιλεῦσι
παραζευγνύναι·
Σάτυρος
δὲ
|
Λυκοῦργον. |
Οὗτος,
ὥς
φησιν
Ἡρόδοτος
ἐν |
[1, 38] |
κατὰ
Ἡσίοδον
καὶ
Ὅμηρον
καὶ
|
Λυκοῦργον· |
τέταρτος
οὗ
μέμνηται
Δοῦρις
ἐν |
[1, 83] |
δύο
ἡμιόνους
ἐξελάσαι
εἰς
τὸ
|
στρατόπεδον· |
τὸν
δὲ
συνιδόντα
καταπλαγῆναι
τὸ> |
[1, 94] |
ἀδελφῆς
δὲ
Ἀριστοδήμου
θυγατέρα,
οἳ
|
σχεδὸν |
πάσης
Ἀρκαδίας
ἐπῆρξαν,
ὥς
φησιν |
[1, 93] |
ἐγὼν
ποτανεστάταν
ἐσεῖσθαι
Σόλωνι
τὰν
|
Λίνδον |
δαμοκρατεομέναν.
Καὶ
ἁ
νᾶσος
πελαγία, |
[1, 96] |
Δυσὶν
ἐκέλευσε
νεανίσκοις,
δείξας
τινὰ
|
ὁδόν, |
ἐξελθεῖν
νύκτωρ
καὶ
τὸν
ἀπαντήσαντα |
[1, 28] |
Ἐδόθη
δὴ
Θαλῇ
καὶ
κατὰ
|
περίοδον |
πάλιν
Θαλῇ·
~ὁ
δὲ
τῷ |
[1, 32] |
Θαλῇ.
Ὁ
δὲ
μετὰ
τὴν
|
περίοδον |
τῷ
Διδυμεῖ
τίθησιν
Ἀπόλλωνι.
~Κῴοις |
[1, 38] |
μεγαλοφυής·
τρίτος
ἀρχαῖος
πάνυ,
κατὰ
|
Ἡσίοδον |
καὶ
Ὅμηρον
καὶ
Λυκοῦργον·
τέταρτος |
[1, 32] |
πρὸς
τοὺς
ἁλιέας
γενέσθαι
τὴν
|
ἄνοδον |
ἕως
τῆς
Κῶ·
καὶ
ὡς |
[1, 24] |
τὴν
ἀπὸ
τροπῆς
ἐπὶ
τροπὴν
|
πάροδον |
εὗρε,
καὶ
πρῶτος
τὸ
τοῦ |
[1, 66] |
τὸν
δῆμον
κατέλυσεν.
Ἦ
μάτην
|
ἔσπευδον |
ἀπαλλάξαι
τοὺς
πένητας
αὐτῶν
τῆς |
[1, 99] |
ἐγένετο
ὑμῶν
ἁλία
παρὰ
τὸν
|
Λυδὸν |
ἐς
Σάρδεις.
Ἤδη
ὦν
μὴ |
[1, 28] |
ἔφη
σοφίᾳ
πρῶτον
εἶναι
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
ἀπέστειλεν
εἰς
Δελφούς.
Ταῦτα |
[1, 81] |
βασιλήων
πολυχρυσότατον
πέλειν.
Οὐδέν
τε
|
πλέον |
ἄμμιν
ἱκομένοις
ἐς
Σάρδις·
χρυσοῦ |
[1, 91] |
εὐδοκίμησεν
αὐτοῦ
τάδε·
Ἀμουσία
τὸ
|
πλέον |
μέρος
ἐν
βροτοῖσι
λόγων
τε |
[1, 53] |
καὶ
ὁ
τύραννος
ἐγὼ
οὐ
|
πλέον |
τι
φέρομαι
τἀξιώματος
καὶ
τῆς |
[1, 64] |
αἰτίας
ἀπαλλαγῇς.
Εἰ
δὲ
πάντως
|
τυραννητέον, |
φροντίζειν
ὅπως
τὴν
ἀλλοδαπὴν
δύναμιν |
[1, 122] |
καὶ
Πεισίστρατον
τὸν
τύραννον
προσκαταλέγουσι.
|
Λεκτέον |
δὲ
περὶ
τῶν
φιλοσόφων·
καὶ |
[1, 122] |
τῶν
φιλοσόφων·
καὶ
πρῶτόν
γε
|
ἀρκτέον |
ἀπὸ
τῆς
Ἰωνικῆς
φιλοσοφίας,
ἧς |
[1, 29] |
δὶς
λαβὼν
ἀριστεῖον.
Τὸ
δὲ
|
πεζὸν |
οὕτως
ἔχει·
Θαλῆς
Ἐξαμύου
Μιλήσιος |
[1, 58] |
καὶ
ἀσθενές,
στέγειν·
ἐὰν
δὲ
|
μεῖζον, |
διακόψαν
οἴχεσθαι.
Ἔφασκέ
τε
σφραγίζεσθαι |
[1, 100] |
ὑπερφυέας
τῶν
ἀσταχύων
ῥάβδῳ
παίων
|
ἀπεθέριζον, |
ὁμαρτέοντος
ἐκείνου.
Καί
σοι
ἀναγγελέει |
[1, 76] |
καὶ
Σιμωνίδης
μέμνηται
λέγων·
Ἄνδρ'
|
ἀγαθὸν |
ἀλαθέως
γενέσθαι
χαλεπόν,
τὸ
Πιττάκειον. |
[1, 88] |
μὴ
βιασάμενος.
Ὅ
τι
ἂν
|
ἀγαθὸν |
πράττῃς,
εἰς
θεοὺς
ἀνάπεμπε.
Ἐφόδιον |
[1, 105] |
~Ἑρωτηθεὶς
τί
ἐστιν
ἐν
ἀνθρώποις
|
ἀγαθόν |
τε
καὶ
φαῦλον,
ἔφη,
Γγλῶσσα. |
[1, 90] |
ἅπαντα
γάρ
ἐστι
θεῶν
ἥσσω·
|
λίθον |
δὲ
καὶ
βρότεοι
παλάμαι
θραύοντι· |
[1, 99] |
εὑρεῖν.
Ἀξοῦντί
τε
καὶ
ἐς
|
Κόρινθον |
ταὶ
ἐμαὶ
ἐπιστολαί.
Ἐγὼν
δὲ |
[1, 26] |
δὲ
καὶ
γῆμαι
αὐτὸν
καὶ
|
Κύβισθον |
υἱὸν
ἔχειν·
οἱ
δὲ
ἄγαμον |
[1, 103] |
ἤθεσιν
Ἑλλαδικοῖς.
Τὸν
δ'
ἔτι
|
μῦθον |
ἄκραντον
ἐνὶ
στομάτεσσιν
ἔχοντα
πτηνὸς |
[1, 78] |
οὐδὲν
γλῶσσα
διὰ
στόματος
λαλεῖ
|
διχόμυθον |
ἔχουσα
καρδίῃ
νόημα.
~Ἐποίησε
δὲ |
[1, 77] |
τὸν
Φωκαϊκὸν
φάσκοντα
δεῖν
ζητεῖν
|
σπουδαῖον |
ἄνθρωπον,
Ἂν
λίαν,
ἔφη,
ζητῇς, |
[1, 76] |
μετανοίας
κρείσσων.
Ἡράκλειτος
δέ
φησιν,
|
Ἀλκαῖον |
ὑποχείριον
λαβόντα
καὶ
ἀπολύσαντα
φάναι, |
[1, 104] |
θανάτου
τοὺς
πλέοντας
ἀπέχειν.
~Τὸ
|
ἔλαιον |
μανίας
φάρμακον
ἔλεγε
διὰ
τὸ |
[1, 80] |
σύν
μοι
βούλευσον,
ποτέρην
εἰς
|
ὑμέναιον |
ἄγω.
Εἶπεν·
ὁ
δὲ
σκίπωνα, |
[1, 119] |
δ'
ἕνα
μόνον,
καὶ
ἕτερον
|
Ἀθηναῖον, |
γενεαλόγον.
Σώζεται
δὲ
τοῦ
Συρίου |
[1, 80] |
τις
ἀνήρετο
Πιττακὸν
οὕτω
τὸν
|
Μυτιληναῖον, |
παῖδα
τὸν
Ὑρράδιον·
ἄττα
γέρον, |
[1, 71] |
ἔλεγχον.
Φασὶ
δ'
αὐτόν
ποτε
|
γηραιὸν |
ἤδη
ὄντα
εἰπεῖν
ὡς
οὐδὲν |
[1, 76] |
Ὑπομνημάτων,
ὡς
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ
|
Τυρραῖον |
καθήμενον
ἐπὶ
κουρείου
ἐν
Κύμῃ |
[1, 30] |
δὴ
τάδε
ἀνεῖπεν
ὁ
Πύθιος·
|
Οἰταῖόν |
τινα
φημὶ
Μύσων'
ἐνὶ
Χηνὶ |
[1, 106] |
τῷ
Θαλοῦ
βίῳ
ὑπὲρ
Χίλωνος.
|
Οἰταῖον |
τινά
φημι
Μύσωνα
ἐν
Χηνὶ |
[1, 105] |
οἴσεις.
Εὗρε
δ'
εἰς
τὸν
|
βίον |
ἄγκυράν
τε
καὶ
κεραμικὸν
τροχόν, |
[1, 87] |
ἔφη,
Κερδαίνων.
Ἔλεγέ
τε
τὸν
|
βίον |
οὕτω
μετρεῖν
ὡς
καὶ
πολὺν |
[1, 118] |
Δήλῳ.
Οἱ
δὲ
φθειριάσαντα
τὸν
|
βίον |
τελευτῆσαι·
ὅτε
καὶ
Πυθαγόρου
παραγενομένου |
[1, 110] |
ἀποθανεῖν
δύο
νεανίας,
Κρατῖνον
καὶ
|
Κτησίβιον, |
καὶ
λυθῆναι
τὴν
συμφοράν.
~Ἀθηναῖοι |
[1, 115] |
Λακεδαιμόνιοι
παρ'
ἑαυτοῖς
κατά
τι
|
λόγιον, |
ὥς
φησι
Σωσίβιος
ὁ
Λάκων. |
[1, 80] |
οὕτω
τὸν
Μυτιληναῖον,
παῖδα
τὸν
|
Ὑρράδιον· |
ἄττα
γέρον,
δοιός
με
καλεῖ |
[1, 41] |
Κλεοβούλου
καὶ
Μύσωνος
Λεώφαντον
Γορσιάδα,
|
Λεβέδιον |
ἢ
Ἐφέσιον,
ἐγκρίνει
καὶ
Ἐπιμενίδην |
[1, 43] |
οὐδὲν
ὄφελος.
Εἰ
δή
τοι
|
ἥδιον, |
ἐθέλω
γενέσθαι
λεσχηνώτης
περὶ
ὁτέων |
[1, 87] |
τί
γλυκὺ
ἀνθρώποις,
Ἐλπίς,
ἔφη.
|
Ἥδιον |
ἔλεγε
δικάζειν
μεταξὺ
ἐχθρῶν
ἢ |
[1, 48] |
τοὺς
χρηματισμοὺς
ἐγκεχαραγμένους,
ὅπερ
ἦν
|
ἴδιον |
Ἀθηναίων.
Ἔνιοι
δέ
φασι
καὶ |
[1, 86] |
τὰ
συμφέροντα
τῇ
πατρίδι
ψυχῆς
|
ἴδιον |
καὶ
φρονήσεως.
Εὐπορίαν
δὲ
χρημάτων |
[1, 88] |
ἀγαθὸν
πράττῃς,
εἰς
θεοὺς
ἀνάπεμπε.
|
Ἐφόδιον |
ἀπὸ
νεότητος
εἰς
γῆρας
ἀναλάμβανε |
[1, 41] |
προστιθέασιν
Ἀκουσίλαον
Κάβα
ἢ
Σκάβρα
|
Ἀργεῖον. |
~Ἕρμιππος
δ'
ἐν
τῷ
Περὶ |
[1, 64] |
πόλιν
ὤνησας.
Τό
τε
γὰρ
|
θεῖον |
καὶ
οἱ
νομοθέται
οὐ
καθ' |
[1, 64] |
ἔχωσιν.
Οὕτω
δὲ
καὶ
τὸ
|
θεῖον |
καὶ
οἱ
νόμοι,
εὖ
μὲν |
[1, 36] |
ἥδιστον,
Τὸ
ἐπιτυγχάνειν·
Τί
τὸ
|
θεῖον, |
Τὸ
μήτε
ἀρχὴν
ἔχον
μήτε |
[1, 76] |
ἀγαθὸν
ἀλαθέως
γενέσθαι
χαλεπόν,
τὸ
|
Πιττάκειον. |
~Μέμνηται
αὐτοῦ
καὶ
Πλάτων
ἐν |
[1, 92] |
ἀμαθῆ·
γλῶσσαν
εὔφημον
ἴσχειν·
ἀρετῆς
|
οἰκεῖον |
εἶναι,
κακίας
ἀλλότριον·
ἀδικίαν
φεύγειν· |
[1, 75] |
ἔφη
τὸ
ἥμισυ
τοῦ
παντὸς
|
πλεῖον |
εἶναι.
Ἀλλὰ
καὶ
Κροίσου
διδόντος |
[1, 120] |
ἐμοὶ
τέλος·
ἢν
δέ
τι
|
πλεῖον |
Πυθαγόρῃ
τὠμῷ
λέγε
ταῦθ'
ὅτι |
[1, 88] |
δὲ
αὐτῷ
τέμενος
καθιέρωσαν
τὸ
|
Τευτάμειον |
λεγόμενον.
Ἀπεφθέγξατο·
οἱ
πλεῖστοι
κακοί. |
[1, 72] |
ὁ
Μιλήσιος
τοῦτον
τὸν
τρόπον
|
Χιλώνειον |
καλεῖ.
Βράγχου
δὲ
εἶναι,
ὃς |
[1, 110] |
αἰτίαν
εἰπεῖν
τοῦ
λοιμοῦ
τὸ
|
Κυλώνειον |
ἄγος
σημαίνειν
τε
τὴν
ἀπαλλαγήν· |
[1, 110] |
καὶ
λευκὰ
ἤγαγε
πρὸς
τὸν
|
Ἄρειον |
πάγον.
Κἀκεῖθεν
εἴασεν
ἰέναι
οἷ |
[1, 33] |
Μερόπων
καὶ
Ἰώνων,
πρὶν
τρίποδα
|
χρύσειον, |
ὃν
Ἥφαιστος
βάλε
πόντῳ,
ἐκ |
[1, 107] |
ἐν
Διαδοχαῖς,
ἀπὸ
μὲν
πατρὸς
|
Ἠτεῖον |
εἶναι,
ἀπὸ
δὲ
μητρὸς
Χηνέα. |
[1, 107] |
τὸν
χρησμὸν
οὕτως
ἔχειν
φασί,
|
Ἠτεῖόν |
τινά
φημι·
καὶ
ζητοῦσι
τί |
[1, 29] |
Ἐξαμύου
Μιλήσιος
Ἀπόλλωνι
Δελφινίῳ
Ἑλλήνων
|
ἀριστεῖον |
δὶς
λαβών.
Ὁ
δὲ
περιενεγκὼν |
[1, 29] |
δήμου
δίδωσι,
τοῦτο
δὶς
λαβὼν
|
ἀριστεῖον. |
Τὸ
δὲ
πεζὸν
οὕτως
ἔχει· |
[1, 100] |
ὑπεκρινάμην·
ἀγαγὼν
δὲ
αὐτὸν
ἐς
|
λήιον, |
τοὺς
ὑπερφυέας
τῶν
ἀσταχύων
ῥάβδῳ |
[1, 99] |
ἀλλήλοις.
Καὶ
Ἀριστοτέλης
μὲν
τὸν
|
Κορίνθιόν |
φησιν
εἶναι
τὸν
σοφόν·
Πλάτων |
[1, 105] |
μειρακίου
παρὰ
πότον
ὑβρισθεὶς
ἔφη,
|
Μειράκιον, |
ἐὰν
νέος
ὢν
τὸν
οἶνον |
[1, 80] |
δ'
ὀλίγην
ὡς
κεῖνος
ἐς
|
οἰκίον |
ἤγετο
νύμφην,
οὕτω
καὶ
σύ, |
[1, 119] |
δὲ
τοῦ
Συρίου
τό
τε
|
βιβλίον |
ὃ
συνέγραψεν,
οὗ
ἡ
ἀρχή· |
[1, 51] |
ἤρετο
αὐτὸν
εἴ
τι
θέαμα
|
κάλλιον |
τεθέαται·
ὁ
δέ
ἀλεκτρυόνας,
εἶπε, |
[1, 73] |
δ'
ἄτα.
Ἔστιν
αὐτοῦ
καὶ
|
ἐπιστόλιον |
τόδε·
Χίλων
Περιάνδρῳ
Ἐπιστέλλεις
ἐμὶν |
[1, 81] |
ὁ
φιλόσοφος.
Καὶ
αὐτοῦ
ἐστιν
|
ἐπιστόλιον |
τοιόνδε·
Πιττακὸς
Κροίσῳ.
Κέλεαί
με |
[1, 41] |
ἐκλέξασθαι
τρεῖς,
Ἀριστόδημον,
Πάμφυλον,
Χίλωνα
|
Λακεδαιμόνιον, |
Κλεόβουλον,
Ἀνάχαρσιν,
Περίανδρον.
Ἔνιοι
προστιθέασιν |
[1, 24] |
πρῶτον
καταγράψαι
κύκλου
τὸ
τρίγωνον
|
ὀρθογώνιον, |
καὶ
θῦσαι
βοῦν.
~Οἱ
δὲ |
[1, 40] |
Χίλωνα.
Περὶ
δὴ
τῶν
ἑπτά-
|
ἄξιον |
γὰρ
ἐνταῦθα
καθολικῶς
κἀκείνων
ἐπιμνησθῆναι |
[1, 105] |
ἔλεγεν
ἕνα
φίλον
ἔχειν
πολλοῦ
|
ἄξιον |
ἢ
πολλοὺς
μηδενὸς
ἀξίους.
Τὴν |
[1, 88] |
~Περὶ
θεῶν
λέγε
ὡς
εἰσίν.
|
Ἀνάξιον |
ἄνδρα
μὴ
ἐπαίνει
διὰ
πλοῦτον. |
[1, 34] |
τοῖς
Σίλλοις
ἐπαινεῖ
αὐτὸν
λέγων·
|
Οἷόν |
θ'
ἑπτὰ
Θάλητα
σοφῶν
σοφὸν |
[1, 57] |
Ὁμήρου
ἐξ
ὑποβολῆς
γέγραφε
ῥαψῳδεῖσθαι,
|
οἷον |
ὅπου
ὁ
πρῶτος
ἔληξεν,
ἐκεῖθεν |
[1, 25] |
Ἰάμβοις
Εὔφορβον
εὑρεῖν
τὸν
Φρύγα,
|
οἷον |
σκαληνὰ
καὶ
τρίγωνα
καὶ
ὅσα |
[1, 101] |
αὐτὸν
θεάσασθαι,
ξένος
τε,
εἰ
|
οἷόν |
τε,
γενέσθαι.
~Καὶ
ὁ
θεράπων |
[1, 122] |
δὲ
τῇ
θύρῃ
καὶ
εἰρομένοις
|
ὁκοῖόν |
τι
εἴη,
διεὶς
δάκτυλον
ἐκ |
[1, 31] |
Περιάνδρου
Θρασυβούλῳ
τῷ
Μιλησίων
τυράννῳ
|
πλοῖον |
ἔμφορτον
ἀποσταλῆναι·
τοῦ
δὲ
περὶ |
[1, 45] |
πρῶτος
καὶ
τοὺς
λοιποὺς
τὸ
|
ὅμοιον |
προὔτρεψε
πρᾶξαι.
Καὶ
οὗτος
ὁ |
[1, 90] |
τοῖς
Παμφίλης
Ὑπομνήμασι.
Καὶ
αἴνιγμα
|
τοῖον· |
~Εἷς
ὁ
πατήρ,
παῖδες
δυοκαίδεκα. |
[1, 61] |
τοῦτον·
μηδὲ
μέγαιρ'
ὅτι
σεῦ
|
τοῖον |
ἐπεφρασάμην·
καὶ
μεταποίησον,
Λιγυαστάδη,
ὧδε |
[1, 119] |
γέρας
διδοῖ.
Σώζεται
δὲ
καὶ
|
ἡλιοτρόπιον |
ἐν
Σύρῳ
τῇ
νήσῳ.
Φησὶ |
[1, 33] |
ὅτι
ἄνθρωπος
ἐγενόμην
καὶ
οὐ
|
θηρίον, |
εἶτα
ὅτι
ἀνὴρ
καὶ
οὐ |
[1, 29] |
φίλων
λαβεῖν
παρὰ
τοῦ
βασιλέως
|
ποτήριον |
χρυσοῦν,
ὅπως
δῷ
τῷ
σοφωτάτῳ |
[1, 76] |
κρείσσων.
Ἡράκλειτος
δέ
φησιν,
Ἀλκαῖον
|
ὑποχείριον |
λαβόντα
καὶ
ἀπολύσαντα
φάναι,
Συγγνώμη |
[1, 63] |
μὲν
ἦρε
Σόλωνος
ἐν
ἀλλοδαπῇ
|
Κύπριον |
πῦρ·
ὀστὰ
δ'
ἔχει
Σαλαμίς, |
[1, 92] |
ἴσχειν·
ἀρετῆς
οἰκεῖον
εἶναι,
κακίας
|
ἀλλότριον· |
ἀδικίαν
φεύγειν·
πόλει
τὰ
βέλτιστα |
[1, 111] |
αὐτόν.
Ὁ
δὲ
τὸ
μὲν
|
ἀργύριον |
οὐ
προσήκατο·
φιλίαν
δὲ
καὶ |
[1, 90] |
ὅτι
τῇδε
τέθαπται.
Φέρουσι
δὲ
|
μαρτύριον |
Σιμωνίδου
ᾆσμα,
ὅπου
φησί·
Τίς |
[1, 114] |
κακῶν
αἴτιον
ἔσται
τοῦτο
τὸ
|
χωρίον |
αὐτοῖς·
ἐπεὶ
κἂν
τοῖς
ὀδοῦσιν |
[1, 74] |
Φρύνωνα,
καὶ
κτείνας
ἀνεσώσατο
τὸ
|
χωρίον. |
Ὕστερον
μέντοι
φησὶν
Ἀπολλόδωρος
ἐν |
[1, 96] |
ἀπορῶν
χρυσίου,
κατά
τινα
ἑορτὴν
|
ἐπιχώριον |
κεκοσμημένας
ἰδὼν
τὰς
γυναῖκας
πάντα |
[1, 81] |
ὡς
ἐπισεσυρμένον
καὶ
ῥυπαρόν.
Τούτῳ
|
γυμνάσιον |
σῖτον
ἀλεῖν,
ὥς
φησι
Κλέαρχος |
[1, 41] |
Μύσωνος
Λεώφαντον
Γορσιάδα,
Λεβέδιον
ἢ
|
Ἐφέσιον, |
ἐγκρίνει
καὶ
Ἐπιμενίδην
τὸν
Κρῆτα· |
[1, 70] |
ὄντα
πρᾷον
εἶναι,
ὅπως
οἱ
|
πλησίον |
αἰδῶνται
μᾶλλον
ἢ
φοβῶνται.
Μανθάνειν |
[1, 69] |
ἐν
συμποσίῳ.
Μὴ
κακολογεῖν
τοὺς
|
πλησίον· |
εἰ
δὲ
μή,
ἀκούσεσθαι
ἐφ' |
[1, 80] |
μετ'
ἴχνια.
Χὠ
μὲν
ἐπέστη
|
πλησίον· |
οἱ
δ'
ἔλεγον·
τὴν
κατὰ |
[1, 100] |
Περιάνδρου.
~Περίανδρος
Προκλεῖ.
Ἐμὶν
μὲν
|
ἀκούσιον |
τᾶς
δάμαρτος
τὸ
ἄγος·
τὺ |
[1, 82] |
ὑπὸ
Σατύρου.
Τοῦτον
οἱ
μὲν
|
πλούσιον, |
Δοῦρις
δὲ
πάροικόν
φησι
γεγονέναι. |
[1, 114] |
ἀγνοεῖν
φάναι
αὐτοὺς
ὅσων
κακῶν
|
αἴτιον |
ἔσται
τοῦτο
τὸ
χωρίον
αὐτοῖς· |
[1, 76] |
δευτέρῳ
τῶν
Ὑπομνημάτων,
ὡς
τὸν
|
υἱὸν |
αὐτοῦ
Τυρραῖον
καθήμενον
ἐπὶ
κουρείου |
[1, 119] |
μὲν
ἀστρολόγον,
τὸν
δὲ
θεολόγον
|
υἱὸν |
Βάβυος,
ᾧ
καὶ
Πυθαγόραν
σχολάσαι. |
[1, 26] |
καὶ
γῆμαι
αὐτὸν
καὶ
Κύβισθον
|
υἱὸν |
ἔχειν·
οἱ
δὲ
ἄγαμον
μεῖναι, |
[1, 26] |
μεῖναι,
τῆς
δὲ
ἀδελφῆς
τὸν
|
υἱὸν |
θέσθαι.
Ὅτε
καὶ
ἐρωτηθέντα
διὰ |
[1, 72] |
φησιν
Ἕρμιππος,
ἐν
Πίσῃ,
τὸν
|
υἱὸν |
Ὀλυμπιονίκην
ἀσπασάμενος
πυγμῆς.
Ἔπαθε
δὴ |
[1, 96] |
ἀνῃρέθη.
Κορίνθιοι
δὲ
ἐπί
τι
|
κενοτάφιον |
ἐπέγραψαν
αὐτῷ
τόδε·
~Πλούτου
καὶ |
[1, 80] |
ἡ
δ'
ἑτέρη
προβέβηκε.
Τί
|
λώϊον; |
Εἰ
δ'
ἄγε
σύν
μοι |
[1, 114] |
δὲ
ὡς
καὶ
πρῶτος
αὐτὸν
|
Αἰακὸν |
λέγοι,
καὶ
Λακεδαιμονίοις
προείποι
τὴν |
[1, 66] |
Πεισιστράτῳ.
Σόλων
Πεισιστράτῳ.
Πιστεύω
μηδὲν
|
κακὸν |
ἐκ
σοῦ
πείσεσθαι.
Καὶ
γὰρ |
[1, 110] |
θεῷ·
καὶ
οὕτω
λῆξαι
τὸ
|
κακόν. |
Ὅθεν
ἔτι
καὶ
νῦν
ἔστιν |
[1, 78] |
ἰοδόκον
φαρέτραν
στείχειν
ποτὶ
φῶτα
|
κακόν. |
Πιστὸν
γὰρ
οὐδὲν
γλῶσσα
διὰ |
[1, 104] |
πλέοντας
ἀπέχειν.
~Τὸ
ἔλαιον
μανίας
|
φάρμακον |
ἔλεγε
διὰ
τὸ
ἀλειφομένους
τοὺς |
[1, 42] |
αἱρεῖσθαι·
εἶναι
δὲ
Σόλωνα,
Θαλῆν,
|
Πιττακόν, |
Βίαντα,
Χίλωνα,
Μύσωνα,
Κλεόβουλον,
Περίανδρον, |
[1, 42] |
Ἀνάχαρσιν,
Κλεόβουλον,
Μύσωνα,
Θαλῆν,
Βίαντα,
|
Πιττακόν, |
Ἐπίχαρμον,
Πυθαγόραν.
Φέρονται
δὲ
καὶ |
[1, 79] |
Οἰκείοις
δακρύοις
ἁ
γειναμένα
κατακλαίει
|
Πιττακὸν |
ἥδ'
ἱερὰ
Λέσβος
ἀποφθίμενον>
Ἀπόφθεγμα |
[1, 75] |
προσκρῖναι.
~Τότε
δ'
οὖν
τὸν
|
Πιττακὸν |
ἰσχυρῶς
ἐτίμησαν
οἱ
Μυτιληναῖοι,
καὶ |
[1, 80] |
Ἐπιγράμμασι·
~Ξεῖνος
Ἀταρνείτης
τις
ἀνήρετο
|
Πιττακὸν |
οὕτω
τὸν
Μυτιληναῖον,
παῖδα
τὸν |
[1, 41] |
ὡμολογημένους
ἡμῖν
παραδίδωσι,
Θαλῆν,
Βίαντα,
|
Πιττακόν, |
Σόλωνα.
Ἄλλους
δὲ
ὀνομάζει
ἕξ, |
[1, 53] |
Ἑλλήνων
τυραννίδι
ἐπεθέμην,
οὔτε
οὐ
|
προσῆκόν |
μοι,
γένους
ὄντι
τῶν
Κοδριδῶν. |
[1, 77] |
Ἐφη
δὲ
καὶ
πρὸς
τὸν
|
Φωκαϊκὸν |
φάσκοντα
δεῖν
ζητεῖν
σπουδαῖον
ἄνθρωπον, |
[1, 62] |
αὐτοῦ
ἐπιγέγραπται
τάδε·
Ἡ
Μήδων
|
ἄδικον |
παύσασ'
ὕβριν,
ἥδε
Σόλωνα
τόνδε |
[1, 105] |
τὸν
βίον
ἄγκυράν
τε
καὶ
|
κεραμικὸν |
τροχόν,
ὥς
τινες.
Καὶ
ἐπέστειλεν |
[1, 70] |
Λέγοντα
μὴ
κινεῖν
τὴν
χεῖρα·
|
μανικὸν |
γάρ.
νόμοις
πείθεσθαι.
Ἠρεμίᾳ
χρῆσθαι. |
[1, 39] |
ἢ
Παμμέτρῳ
τόδε
τὸ
ἐπίγραμμα·
|
Γυμνικὸν |
αὖ
ποτ'
ἀγῶνα
θεώμενον,
ἠέλιε |
[1, 39] |
οὖν
σοφὸς
ἐτελεύτησεν
ἀγῶνα
θεώμενος
|
γυμνικὸν |
ὑπό
τε
καύματος
καὶ
δίψους |
[1, 44] |
ἄν
μοι
ἁρμοδιώτατα
ἐν
Μιλήτῳ
|
οἶκον |
ποιέεσθαι
παρὰ
τοῖς
ἀποίκοις
ὑμέων· |
[1, 99] |
ἄσμενοι
ὄψονται
Κορίνθιοι
φοιτεῦντας
ἐς
|
οἶκον |
τὸν
Περιάνδρου.
~Περίανδρος
Προκλεῖ.
Ἐμὶν |
[1, 82] |
οἱ
μὲν
πλούσιον,
Δοῦρις
δὲ
|
πάροικόν |
φησι
γεγονέναι.
Φανόδικος
δὲ
κόρας |
[1, 80] |
ἄγω.
Εἶπεν·
ὁ
δὲ
σκίπωνα,
|
γεροντικὸν |
ὅπλον,
ἀείρας,
ἤνιδε,
κεῖνοί
σοι |
[1, 78] |
τάδε·
Ἔχοντα
χρὴ
τόξα
καὶ
|
ἰοδόκον |
φαρέτραν
στείχειν
ποτὶ
φῶτα
κακόν. |
[1, 65] |
ἀλκιμώτερος.
Οἱ
δὲ
μανίαν
Σόλωνος
|
κατεγίγνωσκον. |
Τελευτῶν
δὲ
ἐμαρτυράμην·
ὦ
πατρίς, |
[1, 116] |
αὐτοῦ.
Καὶ
γὰρ
παρὰ
τὸν
|
αἰγιαλὸν |
τῆς
Σάμου
περιπατοῦντα
καὶ
ναῦν |
[1, 97] |
φέρει.
Ἔλεγε
δὲ
καὶ
τάδε·
|
καλὸν |
ἡσυχία·
ἐπισφαλὲς
προπέτεια·
κέρδος
αἰσχρόν· |
[1, 37] |
καλλωπίζεσθαι,
ἀλλὰ
τοῖς
ἐπιτηδεύμασιν
εἶναι
|
καλόν. |
Μὴ
πλούτει,
φησί,
κακῶς,
μηδὲ |
[1, 55] |
ἀνὰ
λόγον
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων·
|
ἀπειρόκαλον |
γὰρ
τὸ
ἐξαίρειν
τὰς
τούτων |
[1, 92] |
ἀσκεῖν·
φιλήκοον
εἶναι
μᾶλλον
ἢ
|
φιλόλαλον· |
φιλομαθῆ
μᾶλλον
ἢ
ἀμαθῆ·
γλῶσσαν |
[1, 83] |
Καὶ
ἐβουλήθη
σπείσασθαι,
καὶ
εἰσέπεμψεν
|
ἄγγελον. |
Βίας
δὲ
σωροὺς
ψάμμου
χέας |
[1, 49] |
δῆμος
καὶ
ἡδέως
καὶ
τυραννεῖσθαι
|
ἤθελον |
πρὸς
αὐτοῦ·
ὁ
δ'
οὐχ |
[1, 103] |
ἥρπασεν
ὦκα
δόναξ.
Οὗτος
τὴν
|
ἄμπελον |
εἶπε
τρεῖς
φέρειν
βότρυς·
τὸν |
[1, 94] |
παῖδας
ἐξ
αὐτῆς
ἐποίησε
δύο,
|
Κύψελον |
καὶ
Λυκόφρονα·
τὸν
μὲν
νεώτερον |
[1, 61] |
μελαίνης
φρενὸς
γεγωνῇ.
Γέγραφε
δὲ
|
δῆλον |
μὲν
ὅτι
τοὺς
νόμους,
καὶ |
[1, 30] |
δ'
ἐν
τῷ
Τρίποδι
Ἀργείους
|
ἆθλον |
ἀρετῆς
τῷ
σοφωτάτῳ
τῶν
Ἑλλήνων |
[1, 76] |
οἴνου
γινομένου.
Εἶπέ
τε
χαλεπὸν
|
ἐσθλὸν |
ἔμμεναι·
οὗ
καὶ
Σιμωνίδης
μέμνηται |
[1, 117] |
τὴν
τῶν
Μαγνήτων
χώραν,
καὶ
|
ἀπάγγειλόν |
σου
τοῖς
πολίταις
μετὰ
τὸ |
[1, 37] |
καὶ
παρὰ
τῶν
τέκνων.
Τὸν
|
Νεῖλον |
εἶπε
πληθύειν
ἀνακοπτομένων
τῶν
ῥευμάτων |
[1, 91] |
τὰς
παρθένους.
Ἔλεγέ
τε
τὸν
|
φίλον |
δεῖν
εὐεργετεῖν,
ὅπως
μᾶλλον
ᾖ |
[1, 102] |
ἑτοιμότητα
εἰσέφρησεν
αὐτὸν
καὶ
μέγιστον
|
φίλον |
ἐποιήσατο.
Μετὰ
χρόνον
δὲ
παραγενόμενος |
[1, 87] |
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
τὸν
ἕτερον
|
φίλον. |
Ἐρωτηθεὶς
τί
ποιῶν
ἄνθρωπος
τέρπεται, |
[1, 105] |
ἔφη,
Γγλῶσσα.
Κρεῖττον
ἔλεγεν
ἕνα
|
φίλον |
ἔχειν
πολλοῦ
ἄξιον
ἢ
πολλοὺς |
[1, 78] |
νέμεσιν
αἰδόμενον.
Παρακαταθήκην
λαβόντα
ἀποδοῦναι.
|
Φίλον |
μὴ
λέγειν
κακῶς,
ἀλλὰ
μηδὲ |
[1, 71] |
κατὰ
τὸν
νόμον,
τὸν
δὲ
|
φίλον |
πείσειεν
ἀποδικάσαι
αὐτοῦ,
ἵνα
ἀμφότερα |
[1, 91] |
ᾖ
φίλος·
τὸν
δὲ
ἐχθρὸν
|
φίλον |
ποιεῖν.
~Φυλάσσεσθαι
γὰρ
τῶν
μὲν |
[1, 71] |
καὶ
τὸν
νόμον
καὶ
τὸν
|
φίλον |
τηρήσαι.
Ἐνδοξότατος
δὲ
μάλιστα
παρὰ |
[1, 54] |
ἐκ
Πεισιστράτου.
Ἴσθι
γὰρ
μηδ'
|
ἄλλον |
τινὰ
πεπονθέναι
τῶν
ἐμοὶ
ἐχθρῶν. |
[1, 66] |
σοὶ
ἦν,
καὶ
νῦν
οὐ
|
μᾶλλον |
διάφορος
ἢ
τῶν
ἄλλων
τις |
[1, 92] |
εἶναι
μᾶλλον
ἢ
φιλόλαλον·
φιλομαθῆ
|
μᾶλλον |
ἢ
ἀμαθῆ·
γλῶσσαν
εὔφημον
ἴσχειν· |
[1, 54] |
διάνοιαν.
Εὐνοίᾳ
γὰρ
τῆς
πόλεως
|
μᾶλλον |
ἢ
κατὰ
τὸ
ἐμὸν
ἔχθος |
[1, 56] |
καὶ
στεφανοῦνται
κατὰ
τῆς
πατρίδος
|
μᾶλλον |
ἢ
κατὰ
τῶν
ἀνταγωνιστῶν·
γέροντές |
[1, 70] |
τιμᾶν.
Φυλάττειν
ἑαυτόν.
Ζημίαν
αἱρεῖσθαι
|
μᾶλλον |
ἢ
κέρδος
αἰσχρόν·
ἡ
μὲν |
[1, 92] |
τὸ
σῶμα
ἀσκεῖν·
φιλήκοον
εἶναι
|
μᾶλλον |
ἢ
φιλόλαλον·
φιλομαθῆ
μᾶλλον
ἢ |
[1, 70] |
εἶναι,
ὅπως
οἱ
πλησίον
αἰδῶνται
|
μᾶλλον |
ἢ
φοβῶνται.
Μανθάνειν
τῆς
αὑτοῦ |
[1, 91] |
τὸν
φίλον
δεῖν
εὐεργετεῖν,
ὅπως
|
μᾶλλον |
ᾖ
φίλος·
τὸν
δὲ
ἐχθρὸν |
[1, 57] |
ἔληξεν,
ἐκεῖθεν
ἄρχεσθαι
τὸν
ἐχόμενον.
|
Μᾶλλον |
οὖν
Σόλων
Ὅμηρον
ἐφώτισεν
ἢ |
[1, 122] |
Τῇ
δὲ
νούσῳ
πιεζόμενος
ἐπὶ
|
μᾶλλον |
οὔτε
τῶν
τινα
ἰητρῶν
οὔτε |
[1, 106] |
Μύσωνα
ἐν
Χηνὶ
γενέσθαι
σοῦ
|
μᾶλλον |
πραπίδεσσιν
ἀρηρότα
πευκαλίμῃσι.
Πολυπραγμονήσαντα
δὲ |
[1, 30] |
Μύσων'
ἐνὶ
Χηνὶ
γενέσθαι
σοῦ
|
μᾶλλον |
πραπίδεσσιν
ἀρηρότα
πευκαλίμῃσιν.
Ὁ
δ' |
[1, 67] |
οἰκεῖν
ἐν
δημοκρατίᾳ,
ἐδεξάμην
ἂν
|
μᾶλλον |
τὴν
δίαιταν
ἔχειν
ἐν
τῇ |
[1, 77] |
εὐχάριστον,
Χρόνος,
ἔφη·
ἀφανές,
Τὸ
|
μέλλον· |
πιστόν,
Γῆ·
ἄπιστον,
Θάλασσα.
~Ἕλεγέ |
[1, 64] |
θεσμοὶ
ἄρα
Ἀθηναίους
ἐπιπολὺ
ὀνήσειν
|
ἔμελλον, |
οὔτε
σὺ
καθήρας
τὴν
πόλιν |
[1, 28] |
~Φασὶ
γὰρ
Ἰωνικούς
τινας
νεανίσκους
|
βόλον |
ἀγοράσαι
παρὰ
Μιλησίων
ἁλιέων.
Ἀνασπασθέντος |
[1, 52] |
γλῶσσαν
ὁρᾶτε
καὶ
εἰς
ἔπος
|
αἰόλον |
ἀνδρός,
εἰς
ἔργον
δ'
οὐδὲν |
[1, 36] |
ἀρχὴν
ἔχον
μήτε
τελευτήν.
Τί
|
δύσκολον |
εἴη
τεθεαμένος
ἔφη,
Γέροντα
τύραννον. |
[1, 36] |
ἔφη,
μοιχείας
ἐπιορκία.
Ἐρωτηθεὶς
τί
|
δύσκολον, |
ἔφη,
Τὸ
ἑαυτὸν
γνῶναι·
Τί |
[1, 69] |
ἀπαιδεύτων,
ἔφη,
Ἐλπίσιν
ἀγαθοῖς.
τί
|
δύσκολον, |
Τὸ
τὰ
ἀπόρρητα
σιωπῆσαι,
καὶ |
[1, 36] |
Τὸ
ἑαυτὸν
γνῶναι·
Τί
δὲ
|
εὔκολον, |
Τὸ
ἄλλῳ
ὑποθέσθαι·
Τί
ἥδιστον, |
[1, 80] |
Εἶπεν·
ὁ
δὲ
σκίπωνα,
γεροντικὸν
|
ὅπλον, |
ἀείρας,
ἤνιδε,
κεῖνοί
σοι
πᾶν |
[1, 105] |
ἐν
ἀνθρώποις
ἀγαθόν
τε
καὶ
|
φαῦλον, |
ἔφη,
Γγλῶσσα.
Κρεῖττον
ἔλεγεν
ἕνα |
[1, 90] |
αἰνήσειε
νόῳ
πίσυνος
Λίνδου
ναέταν
|
Κλεόβουλον |
ἀενάοις
ποταμοῖς
ἄνθεσί
τ'
εἰαρινοῖς |
[1, 41] |
τρεῖς,
Ἀριστόδημον,
Πάμφυλον,
Χίλωνα
Λακεδαιμόνιον,
|
Κλεόβουλον, |
Ἀνάχαρσιν,
Περίανδρον.
Ἔνιοι
προστιθέασιν
Ἀκουσίλαον |
[1, 93] |
καὶ
αὐτῷ
ἐπεγράφη·
Ἄνδρα
σοφὸν
|
Κλεόβουλον |
ἀποφθίμενον
καταπενθεῖ
ἥδε
πάτρα
Λίνδος |
[1, 42] |
Ὀρφέα,
Λίνον,
Σόλωνα,
Περίανδρον,
Ἀνάχαρσιν,
|
Κλεόβουλον, |
Μύσωνα,
Θαλῆν,
Βίαντα,
Πιττακόν,
Ἐπίχαρμον, |
[1, 42] |
Θαλῆν,
Πιττακόν,
Βίαντα,
Χίλωνα,
Μύσωνα,
|
Κλεόβουλον, |
Περίανδρον,
Ἀνάχαρσιν,
Ἀκουσίλαον,
Ἐπιμενίδην,
Λεώφαντον, |
[1, 118] |
διακέοιτο,
διαβαλόντα
τῆς
θύρας
τὸν
|
δάκτυλον |
εἰπεῖν,
Χροῒ
δῆλα·
καὶ
τοὐντεῦθεν |
[1, 122] |
εἰρομένοις
ὁκοῖόν
τι
εἴη,
διεὶς
|
δάκτυλον |
ἐκ
τῆς
κληίθρης
ἔδειξ'
ἂν |
[1, 41] |
ἕξ,
ὧν
ἐκλέξασθαι
τρεῖς,
Ἀριστόδημον,
|
Πάμφυλον, |
Χίλωνα
Λακεδαιμόνιον,
Κλεόβουλον,
Ἀνάχαρσιν,
Περίανδρον. |
[1, 58] |
Ἔλεγε
δὲ
τὸν
μὲν
λόγον
|
εἴδωλον |
εἶναι
τῶν
ἔργων·
βασιλέα
δὲ |
[1, 70] |
ἢ
ἐπὶ
τὰς
εὐτυχίας
πορεύεσθαι.
|
Γάμον |
εὐτελῆ
ποιεῖσθαι.
Τὸν
τεθνηκότα
μὴ |
[1, 26] |
Κύβισθον
υἱὸν
ἔχειν·
οἱ
δὲ
|
ἄγαμον |
μεῖναι,
τῆς
δὲ
ἀδελφῆς
τὸν |
[1, 31] |
οὕτως·
Ὡς
γὰρ
δή
ποτ'
|
Ἀριστόδαμον |
φαῖσ'
οὐκ
ἀπάλαμνον
ἐν
Σπάρτᾳ |
[1, 54] |
πόλεως
μᾶλλον
ἢ
κατὰ
τὸ
|
ἐμὸν |
ἔχθος
ἐμήνυες·
ἔτι
τε
ἀμαθίᾳ |
[1, 101] |
εὐτέλειαν
βίου
καὶ
τὰ
κατὰ
|
πόλεμον |
ἔπη
ὀκτακόσια.
Παρέσχε
δὲ
καὶ |
[1, 56] |
πολλοὶ
καλοὶ
κἀγαθοὶ
γίνεσθαι
κατὰ
|
πόλεμον· |
ὡς
Πολύζηλος,
ὡς
Κυνέγειρος,
ὡς |
[1, 107] |
ὁ
Ἠτεῖος.
Παρμενίδης
μὲν
οὖν
|
δῆμον |
εἶναι
Λακωνικῆς,
ὅθεν
εἶναι
τὸν |
[1, 66] |
κορυνηφόροι.
καὶ
μετὰ
τοῦτο
τὸν
|
δῆμον |
κατέλυσεν.
Ἦ
μάτην
ἔσπευδον
ἀπαλλάξαι |
[1, 41] |
ὀνομάζει
ἕξ,
ὧν
ἐκλέξασθαι
τρεῖς,
|
Ἀριστόδημον, |
Πάμφυλον,
Χίλωνα
Λακεδαιμόνιον,
Κλεόβουλον,
Ἀνάχαρσιν, |
[1, 42] |
Ἀνάχαρσιν,
Ἀκουσίλαον,
Ἐπιμενίδην,
Λεώφαντον,
Φερεκύδην,
|
Ἀριστόδημον, |
Πυθαγόραν,
Λᾶσον
Χαρμαντίδου
ἢ
Σισυμβρίνου, |
[1, 30] |
Ἑλλήνων
τρίποδα
θεῖναι·
κριθῆναι
δὲ
|
Ἀριστόδημον |
Σπαρτιάτην,
ὃν
παραχωρῆσαι
Χίλωνι.
~Μέμνηται |
[1, 92] |
φιλομαθῆ
μᾶλλον
ἢ
ἀμαθῆ·
γλῶσσαν
|
εὔφημον |
ἴσχειν·
ἀρετῆς
οἰκεῖον
εἶναι,
κακίας |
[1, 99] |
πᾶν.
Ἤθελε
δὲ
καὶ
τὸν
|
Ἰσθμὸν |
διορύξαι.
Φέρεται
δὲ
αὐτοῦ
καὶ |
[1, 110] |
τὴν
πόλιν
καὶ
ἔπαυσε
τὸν
|
λοιμὸν |
τοῦτον
τὸν
τρόπον.
Λαβὼν
πρόβατα |
[1, 59] |
ἄγειν
καὶ
λαμπρόν,
ποτὲ
δὲ
|
ἄτιμον. |
Ἐρωτηθεὶς
διὰ
τί
κατὰ
πατροκτόνου |
[1, 57] |
πραθέντος
δακτυλίου·
καὶ
ἐὰν
ἕνα
|
ὀφθαλμὸν |
ἔχοντος
ἐκκόψῃ
τις,
ἀντεκκόπτειν
τοὺς |
[1, 33] |
ἐκ
πόλιος
πέμψητε
καὶ
ἐς
|
δόμον |
ἀνδρὸς
ἵκηται,
ὃς
σοφὸς
ᾖ |
[1, 77] |
ποικίλου,
ἔφη,
ξύλου,
σημαίνων
τὸν
|
νόμον. |
Ἔλεγε
δὲ
καὶ
τὰς
νίκας |
[1, 71] |
αὐτοῦ,
ἵνα
ἀμφότερα
καὶ
τὸν
|
νόμον |
καὶ
τὸν
φίλον
τηρήσαι.
Ἐνδοξότατος |
[1, 59] |
Ἐρωτηθεὶς
διὰ
τί
κατὰ
πατροκτόνου
|
νόμον |
οὐκ
ἔθηκε,
Διὰ
τὸ
ἀπελπίσαι, |
[1, 55] |
Νικίδου
Δράκοντά
φησι
γεγραφέναι
τὸν
|
νόμον, |
Σόλωνα
δὲ
τεθηκέναι
τὸν
ἡταιρηκότα |
[1, 71] |
δίκην
αὐτὸς
μὲν
κατὰ
τὸν
|
νόμον, |
τὸν
δὲ
φίλον
πείσειεν
ἀποδικάσαι |
[1, 71] |
ὄντα
εἰπεῖν
ὡς
οὐδὲν
συνειδείη
|
ἄνομον |
ἑαυτῷ
ἐν
τῷ
βίῳ·
διστάζειν |
[1, 42] |
Κλεόβουλον,
Μύσωνα,
Θαλῆν,
Βίαντα,
Πιττακόν,
|
Ἐπίχαρμον, |
Πυθαγόραν.
Φέρονται
δὲ
καὶ
τοῦ |
[1, 107] |
ὥστε
ἐπισκευάζειν.
~Ἄλλοι
δὲ
τὸν
|
χρησμὸν |
οὕτως
ἔχειν
φασί,
Ἠτεῖόν
τινά |
[1, 27] |
πάντων
ὕδωρ
ὑπεστήσατο,
καὶ
τὸν
|
κόσμον |
ἔμψυχον
καὶ
δαιμόνων
πλήρη.
Τάς |
[1, 85] |
φύντα
καλύπτει
ἥδε
Βίαντα
πέτρη,
|
κόσμον |
Ἴωσι
μέγαν.
Ἀλλὰ
καὶ
ἡμεῖς· |
[1, 96] |
τὰς
γυναῖκας
πάντα
ἀφείλετο
τὸν
|
κόσμον, |
καὶ
ἔπεμψε
τὸ
ἀνάθημα.
Λέγουσι |
[1, 63] |
Ψυχὴν
δ'
ἄξονες
εὐθὺς
ἐς
|
οὐρανὸν |
ἤγαγον·
εὖ
γὰρ
θῆκε
νόμους |
[1, 71] |
ἀκόναις
ὁ
χρυσὸς
ἐξετάζεται,
διδοὺς
|
βάσανον |
φανεράν·
ἐν
δὲ
χρυσῷ
ἀνδρῶν |
[1, 113] |
τήνω
ἔλπομαι
τὸ
κράτος
ἵξεσθαι·
|
δυσμάχανον |
γὰρ
ἀνθρώπως
ἐλευθεριάξαντας
ἐν
τεθμοῖς |
[1, 35] |
τι
μάτευε
σοφόν,
ἕν
τι
|
κεδνὸν |
αἱροῦ·
βύσεις
γὰρ
ἀνδρῶν
κωτίλων |
[1, 91] |
ὁ
καιρὸς
ἀρκέσει.
Φρόνει
τι
|
κεδνόν· |
μὴ
μάταιος
ἄχαρις
γινέσθω.
Ἔφη |
[1, 82] |
γεγονέναι.
Φανόδικος
δὲ
κόρας
αἰχμαλώτους
|
λυτρωσάμενον |
Μεσσηνίας
θρέψαι
τε
ὡς
θυγατέρας |
[1, 65] |
τὸν
ἄνδρα,
ὦ
ἑταῖρε,
δεινότατα
|
ἁψάμενον |
τῆς
τυραννίδος.
~Ἤρξατο
μὲν
δημαγωγεῖν· |
[1, 122] |
χρεὼν
ἥκῃ.
Νοῦσός
με
καταλελάβηκε
|
δεδεγμένον |
τὰ
παρὰ
σέο
γράμματα.
Φθειρῶν |
[1, 76] |
ὡς
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ
Τυρραῖον
|
καθήμενον |
ἐπὶ
κουρείου
ἐν
Κύμῃ
χαλκεύς |
[1, 79] |
κατακλαίει
Πιττακὸν
ἥδ'
ἱερὰ
Λέσβος
|
ἀποφθίμενον> |
Ἀπόφθεγμα
αὐτοῦ·
καιρὸν
γνῶθι.
Γέγονε |
[1, 93] |
αὐτῷ
ἐπεγράφη·
Ἄνδρα
σοφὸν
Κλεόβουλον
|
ἀποφθίμενον |
καταπενθεῖ
ἥδε
πάτρα
Λίνδος
πόντῳ |
[1, 88] |
αὐτῷ
τέμενος
καθιέρωσαν
τὸ
Τευτάμειον
|
λεγόμενον. |
Ἀπεφθέγξατο·
οἱ
πλεῖστοι
κακοί.
~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ. |
[1, 33] |
Βίοις
εἰς
τοῦτον
ἀναφέρει
τὸ
|
λεγόμενον |
ὑπό
τινων
περὶ
Σωκράτους.
Ἔφασκε |
[1, 78] |
γελασθήσῃ.
Ἀτυχίαν
μὴ
ὀνειδίζειν,
νέμεσιν
|
αἰδόμενον. |
Παρακαταθήκην
λαβόντα
ἀποδοῦναι.
Φίλον
μὴ |
[1, 36] |
ἔφη,
οὐδὲν
διαφέρει.
~Πρὸς
τὸν
|
πυθόμενον |
τί
πρότερον
γεγόνοι,
νὺξ
ἢ |
[1, 101] |
δὲ
πρὸς
τὴν
Σόλωνος
οἰκίαν
|
ἀφικόμενον |
τῶν
θεραπόντων
τινὶ
κελεῦσαι
μηνῦσαι |
[1, 117] |
πολέμου
συνεστῶτος
Ἐφεσίοις
καὶ
Μάγνησι
|
βουλόμενον |
τοὺς
Ἐφεσίους
νικῆσαι
πυθέσθαι
τινὸς |
[1, 52] |
ἀνδρός,
εἰς
ἔργον
δ'
οὐδὲν
|
γιγνόμενον |
βλέπετε.
Καὶ
οὗτος
μὲν
ταῦτα. |
[1, 36] |
διανοούμενος,
ἔφη.
Πρὸς
τὸν
μοιχὸν
|
ἐρόμενον |
εἰ
ὀμόσαι
μὴ
μεμοιχευκέναι,
Οὐ |
[1, 24] |
καὶ
τοῖς
ἀψύχοις
μεταδιδόναι
ψυχάς,
|
τεκμαιρόμενον |
ἐκ
τῆς
λίθου
τῆς
μαγνήτιδος |
[1, 85] |
Ἑρμῆς
εἰς
Ἀίδην,
πολιῷ
γήραϊ
|
νιφόμενον. |
Εἶπε
γάρ,
εἶπε
δίκην
ἑτάρου |
[1, 57] |
πρῶτος
ἔληξεν,
ἐκεῖθεν
ἄρχεσθαι
τὸν
|
ἐχόμενον. |
Μᾶλλον
οὖν
Σόλων
Ὅμηρον
ἐφώτισεν |
[1, 81] |
ὡς
ἄλυχνον·
ἀγάσυρτον
δὲ
ὡς
|
ἐπισεσυρμένον |
καὶ
ῥυπαρόν.
Τούτῳ
γυμνάσιον
σῖτον |
[1, 105] |
πολλοὺς
μηδενὸς
ἀξίους.
Τὴν
ἀγορὰν
|
ὡρισμένον |
ἔφη
τόπον
εἰς
τὸ
ἀλλήλους |
[1, 69] |
καὶ
σχολὴν
εὖ
διαθέσθαι,
καὶ
|
ἀδικούμενον |
δύνασθαι
φέρειν.
Προσέταττε
δὲ
καὶ |
[1, 112] |
λέγουσιν,
ἀλλὰ
χρόνον
τινὰ
ἐκπατῆσαι
|
ἀσχολούμενον |
περὶ
ῥιζοτομίαν.
Φέρεται
δ'
αὐτοῦ |
[1, 34] |
οἴει
γνώσεσθαι;
Οἶδε
δ'
αὐτὸν
|
ἀστρονομούμενον |
καὶ
Τίμων,
καὶ
ἐν
τοῖς |
[1, 94] |
τε
παῖδα
ἀπεκήρυξεν
εἰς
Κέρκυραν
|
λυπούμενον |
ἐπὶ
τῇ
μητρί,
ᾧ
ὄνομα |
[1, 39] |
ἐπίγραμμα·
Γυμνικὸν
αὖ
ποτ'
ἀγῶνα
|
θεώμενον, |
ἠέλιε
Ζεῦ,
τὸν
σοφὸν
ἄνδρα |
[1, 95] |
Τοῦτον
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ
πρώτῃ
|
ξένον |
φησὶν
εἶναι
Θρασυβούλῳ
τῷ
Μιλησίων |
[1, 73] |
σφαλερὰ
ἦμεν
ἀνδρὶ
μονάρχῳ,
καὶ
|
τῆνον |
τυράννων
εὐδαιμονίζω
ὅστις
κα
οἴκοι |
[1, 122] |
τοῖς
ἄλλοις
σοφοῖς,
οὕτω
μιν
|
φῆνον· |
ἢν
δὲ
οὐ
δοκιμώσητε,
μὴ |
[1, 93] |
νᾶσος
πελαγία,
ἔνθα
οἰκέοντι
οὐδὲν
|
δεινὸν |
ἐκ
Πεισιστράτω.
Καὶ
τοὶ
ἕταροι |
[1, 44] |
ὑμέων·
καὶ
γὰρ
ἐνθαῦτά
τοι
|
δεινὸν |
οὐδέν.
Εἰ
δὲ
ἀσχαλήσεις
ὅτι |
[1, 113] |
τήνω
φίλοι,
δειμαίνω
μή
τι
|
δεινὸν |
πάθῃς.
~Καὶ
οὗτος
μὲν
ὧδε. |
[1, 120] |
τῷ
μέτρῳ
τῷ
Φερεκρατείῳ·
Τὸν
|
κλεινὸν |
Φερεκύδην
ὃν
τίκτει
ποτὲ
Σύρος |
[1, 66] |
Εἴτε
δὲ
ὑφ'
ἑνὸς
ἄρχεσθαι
|
ἄμεινον |
αὐτοῖς,
εἴτε
δὴ
δημοκρατεῖσθαι,
πεπείσθω |
[1, 53] |
θεσμοὺς
Ἀθηναίοις,
ἐπιτρέπω
πολιτεύειν.
Καὶ
|
ἄμεινόν |
γε
πολιτεύουσιν
ἢ
κατὰ
δημοκρατίαν· |
[1, 42] |
τῇ
Τῶν
φιλοσόφων
ἀναγραφῇ·
Ὀρφέα,
|
Λίνον, |
Σόλωνα,
Περίανδρον,
Ἀνάχαρσιν,
Κλεόβουλον,
Μύσωνα, |
[1, 105] |
Μειράκιον,
ἐὰν
νέος
ὢν
τὸν
|
οἶνον |
οὐ
φέρῃς,
γέρων
γενόμενος
ὕδωρ |
[1, 92] |
τὸ
δὲ
μανίαν
σημαίνει.
Οἰκέτην
|
πάροινον |
μὴ
κολάζειν,
δοκεῖν
γὰρ
παροινεῖν. |
[1, 110] |
διὰ
τοῦτο
ἀποθανεῖν
δύο
νεανίας,
|
Κρατῖνον |
καὶ
Κτησίβιον,
καὶ
λυθῆναι
τὴν |
[1, 73] |
υἱὸς
Χίλωνος
πυγμῇ
χλωρὸν
ἕλεν
|
κότινον. |
Εἰ
δ'
ὁ
πατὴρ
στεφανοῦχον |
[1, 73] |
δ'
ὁ
πατὴρ
στεφανοῦχον
ἰδὼν
|
τέκνον |
ἤμυσεν
ἡσθείς,
οὐ
νεμεσητόν·
ἐμοὶ |
[1, 31] |
δή
ποτ'
Ἀριστόδαμον
φαῖσ'
οὐκ
|
ἀπάλαμνον |
ἐν
Σπάρτᾳ
λόγον
εἴπην·
χρήματ' |
[1, 74] |
Μέλαγχρον
καθεῖλε
τὸν
τῆς
Λέσβου
|
τύραννον· |
καὶ
περὶ
τῆς
Ἀχιλείτιδος
χώρας |
[1, 122] |
οἷς
τινες
καὶ
Πεισίστρατον
τὸν
|
τύραννον |
προσκαταλέγουσι.
Λεκτέον
δὲ
περὶ
τῶν |
[1, 36] |
δύσκολον
εἴη
τεθεαμένος
ἔφη,
Γέροντα
|
τύραννον. |
Πῶς
ἄν
τις
ἀτυχίαν
ῥᾷστα |
[1, 98] |
φασὶ
Περιάνδρους
γεγονέναι,
τὸν
μὲν
|
τύραννον, |
τὸν
δὲ
σοφὸν
καὶ
Ἀμβρακιώτην. |
[1, 99] |
παρ'
ἐμὲ
φοιτῆν
τὸν
Κορίνθου
|
τύραννον. |
Ὑμᾶς
γὰρ
καὶ
ἄσμενοι
ὄψονται |
[1, 102] |
Ἑλλάδος
σωθῆναι,
διὰ
δὲ
τὸν
|
φθόνον |
ἐν
τῇ
οἰκείᾳ
ἀπολέσθαι.
Ἔνιοι |
[1, 49] |
ἐπίθεσιν
τοῦ
Πεισιστράτου·
καὶ
οὐ
|
μόνον, |
ἀλλὰ
καὶ
βοηθεῖν
ἕτοιμος
εἶναι, |
[1, 48] |
~Ἵνα
δὲ
μὴ
δοκοίη
βίᾳ
|
μόνον, |
ἀλλὰ
καὶ
δίκῃ
τὴν
Σαλαμῖνα |
[1, 108] |
γάρ.
~Ὀφθῆναι
γοῦν
ἐν
Λακεδαίμονι
|
μόνον |
ἐπ'
ἐρημίας
γελῶντα·
ἄφνω
δέ |
[1, 119] |
Πυθαγόραν
σχολάσαι.
Ἐρατοσθένης
δ'
ἕνα
|
μόνον, |
καὶ
ἕτερον
Ἀθηναῖον,
γενεαλόγον.
Σώζεται |
[1, 98] |
ἀπορρήτων
ἐκφορὰν
μὴ
ποιοῦ·
μὴ
|
μόνον |
τοὺς
ἁμαρτάνοντας,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς |
[1, 51] |
παντοδαπῶς
καὶ
καθίσας
εἰς
τὸν
|
θρόνον |
ἤρετο
αὐτὸν
εἴ
τι
θέαμα |
[1, 87] |
ὡς
καὶ
πολὺν
καὶ
ὀλίγον
|
χρόνον |
βιωσομένους,
καὶ
φιλεῖν
ὡς
μισήσοντας· |
[1, 102] |
καὶ
μέγιστον
φίλον
ἐποιήσατο.
Μετὰ
|
χρόνον |
δὲ
παραγενόμενος
εἰς
τὴν
Σκυθίαν |
[1, 112] |
μὴ
κοιμηθῆναι
αὐτὸν
λέγουσιν,
ἀλλὰ
|
χρόνον |
τινὰ
ἐκπατῆσαι
ἀσχολούμενον
περὶ
ῥιζοτομίαν. |
[1, 104] |
τοῖς
Ἕλλησιν,
ὅτι
τὸν
μὲν
|
καπνὸν |
ἐν
τοῖς
ὄρεσι
καταλείπουσι,
τὰ |
[1, 120] |
καὶ
αἰδοῖ
καὶ
φθίμενος
ψυχῇ
|
τερπνὸν |
ἔχει
βίοτον,
εἴπερ
Πυθαγόρης
ἐτύμως |
[1, 85] |
παιδὸς
ἐς
ἀγκαλίδας
μακρὸν
ἔτεινεν
|
ὕπνον. |
Ἐποίησε
δὲ
περὶ
Ἰωνίας,
τίνα |
[1, 97] |
ἑκουσίως
ἀποστῆναι
καὶ
τὸ
ἀφαιρεθῆναι
|
κίνδυνον |
φέρει.
Ἔλεγε
δὲ
καὶ
τάδε· |
[1, 65] |
ἐνομοθέτησα.
Οἱ
δ'
ἐπιτρέποντες
τὸ
|
ξυνὸν |
ἔβλαπτον,
οἳ
οὐκ
ἐγένοντο
ἐμποδὼν |
[1, 43] |
γνώμη
τοι
δικαίη
ἐς
τὸ
|
ξυνὸν |
καταθέσθαι
γραφὴν
ἢ
ἐφ'
ὁποιοισοῦν |
[1, 81] |
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ζοφοδορπίδαν
ὡς
|
ἄλυχνον· |
ἀγάσυρτον
δὲ
ὡς
ἐπισεσυρμένον
καὶ |
[1, 24] |
Παμφίλη
πρῶτον
καταγράψαι
κύκλου
τὸ
|
τρίγωνον |
ὀρθογώνιον,
καὶ
θῦσαι
βοῦν.
~Οἱ |
[1, 30] |
λέξομεν.
Τοῦτον
οἱ
περὶ
τὸν
|
Εὔδοξον |
ἀντὶ
Κλεοβούλου
τιθέασι,
Πλάτων
δ' |
[1, 92] |
τε
εὖ
τὸ
σῶμα
ἀσκεῖν·
|
φιλήκοον |
εἶναι
μᾶλλον
ἢ
φιλόλαλον·
φιλομαθῆ |
[1, 81] |
Τοῦτον
Ἀλκαῖος
σαράποδα
μὲν
καὶ
|
σάραπον |
ἀποκαλεῖ
διὰ
τὸ
πλατύπουν
εἶναι |
[1, 76] |
νῆσον
οἴνου
γινομένου.
Εἶπέ
τε
|
χαλεπὸν |
ἐσθλὸν
ἔμμεναι·
οὗ
καὶ
Σιμωνίδης |
[1, 47] |
Σαλαμῖνα
μαχησόμενοι
περὶ
νήσου
ἱμερτῆς
|
χαλεπόν |
τ'
αἶσχος
ἀπωσόμενοι.
Ἔπεισε
δὲ |
[1, 76] |
λέγων·
Ἄνδρ'
ἀγαθὸν
ἀλαθέως
γενέσθαι
|
χαλεπόν, |
τὸ
Πιττάκειον.
~Μέμνηται
αὐτοῦ
καὶ |
[1, 65] |
πρὸ
τοῦ
στρατηγείου
τὰ
ὅπλα
|
εἶπον |
τῶν
μὲν
μὴ
αἰσθανομένων
Πεισίστρατον |
[1, 32] |
Χρόνῳ
δὲ
Λεβεδίων
τινῶν
αὐτόθι
|
γρῖπον |
ὠνησαμένων
καταληφθῆναι
καὶ
τὸν
τρίποδα, |
[1, 62] |
τοῦτον
ἐπισκήψας
τοῖς
ἰδίοις
τὸν
|
τρόπον, |
ἀποκομίσαι
αὐτοῦ
τὰ
ὀστᾶ
εἰς |
[1, 84] |
Τοῦτον
οὖν
καὶ
ἐτελεύτα
τὸν
|
τρόπον. |
Δίκην
γὰρ
ὑπέρ
τινος
λέξας |
[1, 85] |
περὶ
Ἰωνίας,
τίνα
μάλιστα
ἂν
|
τρόπον |
εὐδαιμονοίη,
εἰς
ἔπη
δισχίλια.
Τῶν |
[1, 110] |
ἔπαυσε
τὸν
λοιμὸν
τοῦτον
τὸν
|
τρόπον. |
Λαβὼν
πρόβατα
μελανά
τε
καὶ |
[1, 33] |
μὲν
οὖν
τοῦτον
ἐχρήσθη
τὸν
|
τρόπον· |
Οὐ
πρότερον
λήξει
νεῖκος
Μερόπων |
[1, 52] |
αὐτῷ
φεύγοντι
τοῦτον
ἐπέστειλε
τὸν
|
τρόπον. |
~Πεισίστρατος
Σόλωνι.
Οὔτε
μόνος
Ἑλλήνων |
[1, 72] |
Ἀρισταγόρας
ὁ
Μιλήσιος
τοῦτον
τὸν
|
τρόπον |
Χιλώνειον
καλεῖ.
Βράγχου
δὲ
εἶναι, |
[1, 56] |
ἀπεδέξατο.
Κάλλιστον
δὲ
κἀκεῖνο·
τὸν
|
ἐπίτροπον |
τῇ
τῶν
ὀρφανῶν
μητρὶ
μὴ |
[1, 105] |
ἀξίους.
Τὴν
ἀγορὰν
ὡρισμένον
ἔφη
|
τόπον |
εἰς
τὸ
ἀλλήλους
ἀπατᾶν
καὶ |
[1, 106] |
Μύσων
Στρύμωνος,
ὥς
φησι
Σωσικράτης
|
Ἕρμιππον |
παρατιθέμενος,
τὸ
γένος
Χηνεύς,
ἀπὸ |
[1, 77] |
Φωκαϊκὸν
φάσκοντα
δεῖν
ζητεῖν
σπουδαῖον
|
ἄνθρωπον, |
Ἂν
λίαν,
ἔφη,
ζητῇς,
οὐχ |
[1, 77] |
δέ
ποτε
τί
ἄριστον,
Τὸ
|
παρὸν |
εὖ
ποιεῖν.
Καὶ
ὑπὸ
Κροίσου |
[1, 67] |
εἰ
διαθεὶς
Ἀθηναίοις
ἰσοπολιτείαν,
καὶ
|
παρὸν |
τυραννεῖν
αὐτὸς
οὐκ
ἀξιώσας,
νῦν |
[1, 81] |
ἀγάσυρτον
δὲ
ὡς
ἐπισεσυρμένον
καὶ
|
ῥυπαρόν. |
Τούτῳ
γυμνάσιον
σῖτον
ἀλεῖν,
ὥς |
[1, 109] |
πεμφθεὶς
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
εἰς
|
ἀγρὸν |
ἐπὶ
πρόβατον,
τῆς
ὁδοῦ
κατὰ |
[1, 109] |
οὐχ
εὕρισκε,
παρεγένετο
εἰς
τὸν
|
ἀγρόν, |
καὶ
μετεσκευασμένα
πάντα
καταλαβὼν
καὶ |
[1, 42] |
Πιττακόν,
Βίαντα,
Χίλωνα,
Μύσωνα,
Κλεόβουλον,
|
Περίανδρον, |
Ἀνάχαρσιν,
Ἀκουσίλαον,
Ἐπιμενίδην,
Λεώφαντον,
Φερεκύδην, |
[1, 42] |
φιλοσόφων
ἀναγραφῇ·
Ὀρφέα,
Λίνον,
Σόλωνα,
|
Περίανδρον, |
Ἀνάχαρσιν,
Κλεόβουλον,
Μύσωνα,
Θαλῆν,
Βίαντα, |
[1, 41] |
Πάμφυλον,
Χίλωνα
Λακεδαιμόνιον,
Κλεόβουλον,
Ἀνάχαρσιν,
|
Περίανδρον. |
Ἔνιοι
προστιθέασιν
Ἀκουσίλαον
Κάβα
ἢ |
[1, 97] |
ἥδε
Κόρινθος
κόλποις
ἀγχιάλοις
γῆ
|
Περίανδρον |
ἔχει.
Ἔστι
καὶ
ἡμῶν·
Μή |
[1, 80] |
Μυτιληναῖον,
παῖδα
τὸν
Ὑρράδιον·
ἄττα
|
γέρον, |
δοιός
με
καλεῖ
γάμος·
ἡ |
[1, 72] |
Βράγχου
δὲ
εἶναι,
ὃς
τὸ
|
ἱερὸν |
ἔκτισε
τὸ
ἐν
Βραγχίδαις.
Ἦν |
[1, 62] |
Σόλωνα
τόνδε
τεκνοῖ
Σαλαμὶς
θεσμοθέτην
|
ἱερόν. |
Ἤκμαζε
μὲν
οὖν
περὶ
τὴν |
[1, 115] |
κατασκευάζοντος
αὐτοῦ
τὸ
τῶν
Νυμφῶν
|
ἱερὸν |
ῥαγῆναι
φωνὴν
ἐξ
οὐρανοῦ,
Ἐπιμενίδη, |
[1, 89] |
πληθυντικῶς
ἐπιγράψας.
Ἀλλὰ
καὶ
τὸ
|
ἱερὸν |
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἀνανεώσασθαι
αὐτὸν
κτισθὲν |
[1, 112] |
δὲ
καὶ
παρ'
Ἀθηναίοις
τὸ
|
ἱερὸν |
τῶν
Σεμνῶν
θεῶν,
ὥς
φησι |
[1, 54] |
γάρ
τι
ἐν
σοὶ
ἐνορῶ
|
δολερὸν |
ἢ
ἄπιστον·
εἴτε
ἄλλως
Ἀθήνησιν |
[1, 45] |
οὗτος
ὁ
νόμος
ἐκλήθη
σεισάχθεια·
|
φανερὸν |
δὲ
διὰ
τί.
Ἔπειτα
τοὺς |
[1, 119] |
Ἐρατοσθένης
δ'
ἕνα
μόνον,
καὶ
|
ἕτερον |
Ἀθηναῖον,
γενεαλόγον.
Σώζεται
δὲ
τοῦ |
[1, 87] |
φίλων
πάντως
ἐχθρὸν
ἔσεσθαι
τὸν
|
ἕτερον, |
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
τὸν
ἕτερον |
[1, 87] |
ἕτερον,
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
τὸν
|
ἕτερον |
φίλον.
Ἐρωτηθεὶς
τί
ποιῶν
ἄνθρωπος |
[1, 63] |
Αἴαντος
πόλιν.
~Ἔστι
δὲ
καὶ
|
ἡμέτερον |
ἐπίγραμμα
ἐν
τῇ
προειρημένῃ
Παμμέτρῳ, |
[1, 88] |
νεότητος
εἰς
γῆρας
ἀναλάμβανε
σοφίαν·
|
βεβαιότερον |
γὰρ
τοῦτο
τῶν
ἄλλων
κτημάτων. |
[1, 36] |
διαφέρει.
~Πρὸς
τὸν
πυθόμενον
τί
|
πρότερον |
γεγόνοι,
νὺξ
ἢ
ἡμέρα,
Ἡ |
[1, 36] |
Ἡ
νύξ,
ἔφη,
μιᾷ
ἡμέρᾳ
|
πρότερον. |
Ἠρώτησέ
τις
αὐτὸν
εἰ
λάθοι |
[1, 95] |
ἔτη
ὀγδοήκοντα.
Σωσικράτης
δέ
φησι
|
πρότερον |
Κροίσου
τελευτῆσαι
αὐτὸν
ἔτεσι
τεσσαράκοντα |
[1, 33] |
τοῦτον
ἐχρήσθη
τὸν
τρόπον·
Οὐ
|
πρότερον |
λήξει
νεῖκος
Μερόπων
καὶ
Ἰώνων, |
[1, 92] |
τις
ἐξίῃ
τῆς
οἰκίας,
ζητείτω
|
πρότερον |
τί
μέλλει
πράσσειν·
καὶ
ὅταν |
[1, 114] |
αὐτὸ
διαφορῆσαι·
ταῦτα
ἔλεγε
τοσούτοις
|
πρότερον |
χρόνοις.
Λέγεται
δὲ
ὡς
καὶ |
[1, 44] |
ἐς
Πριήνην·
σὺ
δὲ
εἰ
|
προσηνέστερόν |
τοι
τὸ
Πριηνέων
ἄστυ,
κεῖθι |
[1, 94] |
ἀπέκτεινε,
πεισθεὶς
διαβολαῖς
παλλακίδων,
ἃς
|
ὕστερον |
ἔκαυσε.
Τόν
τε
παῖδα
ἀπεκήρυξεν |
[1, 31] |
περὶ
τὴν
Κῴαν
θάλασσαν
ναυαγήσαντος,
|
ὕστερον |
εὑρεθῆναι
πρός
τινων
ἁλιένω
τὸν |
[1, 74] |
καὶ
κτείνας
ἀνεσώσατο
τὸ
χωρίον.
|
Ὕστερον |
μέντοι
φησὶν
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τοῖς |
[1, 72] |
ἡ
Ἑλλάς,
εἰ
ἐπείσθη
Ξέρξης.
|
Ὕστερόν |
τε
Νικίας
ἐπὶ
τῶν
Πελοποννησιακῶν |
[1, 94] |
μὲν
νεώτερον
συνετόν,
τὸν
δὲ
|
πρεσβύτερον |
ἄφρονα.
Χρόνῳ
δὴ
ὑπ'
ὀργῆς |
[1, 103] |
βότρυς·
τὸν
πρῶτον
ἡδονῆς·
τὸν
|
δεύτερον |
μέθης·
τὸν
τρίτον
ἀηδίας.
Θαυμάζειν |
[1, 70] |
~Μὴ
ἀπειλεῖν
μηδενί·
γυναικῶδες
γάρ.
|
Ταχύτερον |
ἐπὶ
τὰς
ἀτυχίας
τῶν
φίλων |
[1, 109] |
πυνθανομένοις
τίς
εἴη,
ἕως
τὸν
|
νεώτερον |
ἀδελφὸν
εὑρὼν
τότε
ἤδη
γέροντα |
[1, 94] |
Κύψελον
καὶ
Λυκόφρονα·
τὸν
μὲν
|
νεώτερον |
συνετόν,
τὸν
δὲ
πρεσβύτερον
ἄφρονα. |
[1, 57] |
τὸν
ἐχόμενον.
Μᾶλλον
οὖν
Σόλων
|
Ὅμηρον |
ἐφώτισεν
ἢ
Πεισίστρατος,
ὥς
φησι |
[1, 38] |
ἀρχαῖος
πάνυ,
κατὰ
Ἡσίοδον
καὶ
|
Ὅμηρον |
καὶ
Λυκοῦργον·
τέταρτος
οὗ
μέμνηται |
[1, 38] |
ὑποσχέσθαι
ἄνευ
γεφύρας
περᾶσαι,
τὸ
|
ῥεῖθρον |
παρατρέψαντα.
Γεγόνασι
δὲ
καὶ
ἄλλοι |
[1, 34] |
ἵνα
τὰ
ἄστρα
κατανοήσῃ,
εἰς
|
βόθρον |
ἐμπεσεῖν
καὶ
αὐτῷ
ἀνοιμώξαντι
φάναι |
[1, 87] |
τῶν
μὲν
γὰρ
φίλων
πάντως
|
ἐχθρὸν |
ἔσεσθαι
τὸν
ἕτερον,
τῶν
δὲ |
[1, 78] |
μὴ
λέγειν
κακῶς,
ἀλλὰ
μηδὲ
|
ἐχθρόν. |
Εὐσέβειαν
ἀσκεῖν.
Σωφροσύνην
φιλεῖν.
Ἀλήθειαν |
[1, 91] |
μᾶλλον
ᾖ
φίλος·
τὸν
δὲ
|
ἐχθρὸν |
φίλον
ποιεῖν.
~Φυλάσσεσθαι
γὰρ
τῶν |
[1, 79] |
ἱερὰ
Λέσβος
ἀποφθίμενον>
Ἀπόφθεγμα
αὐτοῦ·
|
καιρὸν |
γνῶθι.
Γέγονε
δὲ
καὶ
ἕτερος |
[1, 86] |
τί
δυσχερές,
Τὴν
ἐπὶ
τὸ
|
χεῖρον, |
ἔφη,
μεταβολὴν
εὐγενῶς
ἐνεγκεῖν.
Συμπλέων |
[1, 36] |
εἰ
ὀμόσαι
μὴ
μεμοιχευκέναι,
Οὐ
|
χεῖρον, |
ἔφη,
μοιχείας
ἐπιορκία.
Ἐρωτηθεὶς
τί |
[1, 36] |
ῥᾷστα
φέροι,
Εἰ
τοὺς
ἐχθροὺς
|
χεῖρον |
πράσσοντας
βλέποι·
Πῶς
ἂν
ἄριστα |
[1, 45] |
τοὺς
λοιποὺς
νόμους
ἔθηκεν,
οὓς
|
μακρὸν |
ἂν
εἴη
διεξιέναι,
καὶ
ἐς |
[1, 85] |
εἶτ'
ἀποκλινθεὶς
παιδὸς
ἐς
ἀγκαλίδας
|
μακρὸν |
ἔτεινεν
ὕπνον.
Ἐποίησε
δὲ
περὶ |
[1, 55] |
~Ταῦτα
μὲν
Πεισίστρατος.
Σόλων
δὲ
|
ὅρον |
ἀνθρωπίνου
βίου
φησὶν
ἔτη
ἑβδομήκοντα. |
[1, 59] |
μὴ
ἀδικούμενοι.
Καὶ
τὸν
μὲν
|
κόρον |
ὑπὸ
τοῦ
πλούτου
γεννᾶσθαι,
τὴν |
[1, 68] |
κατὰ
τὴν
ἕκτην,
καὶ
πρῶτον
|
ἔφορον |
γενέσθαι-
ἐπὶ
Εὐθυδήμου,
ὥς
φησι |
[1, 59] |
μὲν
ἕκαστον
μέγαν
ἄγειν
καὶ
|
λαμπρόν, |
ποτὲ
δὲ
ἄτιμον.
Ἐρωτηθεὶς
διὰ |
[1, 50] |
ἀπέπλευσεν
εἰς
Αἴγυπτον
καὶ
εἰς
|
Κύπρον, |
καὶ
πρὸς
Κροῖσον
ἦλθεν,
ὅτε |
[1, 93] |
πάτρα
Λίνδος
πόντῳ
ἀγαλλομένη.
Ἀπεφθέγξατο·
|
μέτρον |
ἄριστον.
Καὶ
Σόλωνι
ἐπέστειλεν
οὕτω· |
[1, 117] |
εἰπεῖν
μήτε
χρυσὸν
τιμᾶν
μήτε
|
ἄργυρον, |
ὥς
φησι
Θεόπομπος
ἐν
Θαυμασίοις· |
[1, 112] |
νέᾳ.
Ἐγὼ
δὲ
καὶ
ἄλλην
|
εὗρον |
ἐπιστολὴν
ἔχουσαν
οὕτως·
~Ἐπιμενίδης
Σόλωνι
|
[1, 72] |
τῶν
Πελοποννησιακῶν
καταστρεψάμενος
τὴν
νῆσον,
|
φρουρὸν |
ἐγκατέστησεν
Ἀθηναίων,
καὶ
πάμπολλα
τοὺς |
[1, 43] |
κελεύῃς,
παρὰ
σὲ
ἀφίξομαι
ἐς
|
Σῦρον. |
Ἦ
γὰρ
ἂν
φρενήρεες
εἴημεν |
[1, 86] |
ἐξέλαμψεν
ἄταν.
~Καὶ
τὸ
μὲν
|
ἰσχυρὸν |
γενέσθαι
τῆς
φύσεως
ἔργον·
τὸ |
[1, 70] |
διὰ
παντός.
Ἀτυχοῦντι
μὴ
ἐπιγελᾶν.
|
Ἰσχυρὸν |
ὄντα
πρᾷον
εἶναι,
ὅπως
οἱ |
[1, 74] |
μετὰ
τῶν
Ἀλκαίου
γενόμενος
ἀδελφῶν
|
Μέλαγχρον |
καθεῖλε
τὸν
τῆς
Λέσβου
τύραννον· |
[1, 97] |
καλὸν
ἡσυχία·
ἐπισφαλὲς
προπέτεια·
κέρδος
|
αἰσχρόν· |
δημοκρατία
κρεῖττον
τυραννίδος·
~αἱ
μὲν |
[1, 70] |
Ζημίαν
αἱρεῖσθαι
μᾶλλον
ἢ
κέρδος
|
αἰσχρόν· |
ἡ
μὲν
γὰρ
ἅπαξ
ἐλύπησε, |
[1, 73] |
χάριν,
οὕνεκεν
υἱὸς
Χίλωνος
πυγμῇ
|
χλωρὸν |
ἕλεν
κότινον.
Εἰ
δ'
ὁ |
[1, 119] |
ὅτι
οἱ
θεοὶ
τὴν
τράπεζαν
|
θυωρὸν |
καλοῦσιν.
Ἄνδρων
δ'
ὁ
Ἐφέσιός |
[1, 42] |
Ἐπιμενίδην,
Λεώφαντον,
Φερεκύδην,
Ἀριστόδημον,
Πυθαγόραν,
|
Λᾶσον |
Χαρμαντίδου
ἢ
Σισυμβρίνου,
ἢ
ὡς |
[1, 49] |
χρόνος
ἀστοῖς,
δείξει,
ἀληθείης
ἐς
|
μέσον |
ἐρχομένης.
~Τὰ
δὲ
περὶ
τῆς |
[1, 61] |
ὅτι
σεῦ
τοῖον
ἐπεφρασάμην·
καὶ
|
μεταποίησον, |
Λιγυαστάδη,
ὧδε
δ'
ἄειδε·
ὀγδωκονταέτη |
[1, 76] |
μὴ
μεθύωσι,
πολλοῦ
κατὰ
τὴν
|
νῆσον |
οἴνου
γινομένου.
Εἶπέ
τε
χαλεπὸν |
[1, 72] |
ἐπὶ
τῶν
Πελοποννησιακῶν
καταστρεψάμενος
τὴν
|
νῆσον, |
φρουρὸν
ἐγκατέστησεν
Ἀθηναίων,
καὶ
πάμπολλα |
[1, 62] |
αὐτὸν
ποιῶν
λέγοντα·
Οἰκῶ
δὲ
|
νῆσον, |
ὡς
μὲν
ἀνθρώπων
λόγος,
ἐσπαρμένος |
[1, 47] |
αὐτοὺς
καὶ
τὴν
ἐν
Θρᾴκῃ
|
χερρόνησον |
προσκτήσασθαι.
~Ἵνα
δὲ
μὴ
δοκοίη |
[1, 83] |
φησίν,
Ἀλυάττῃ
κελεύω
κρόμμυα
ἐσθίειν
|
{ἴσον |
τῷ
κλαίειν}
~Λέγεται
δὲ
καὶ |
[1, 50] |
καὶ
εἰς
Κύπρον,
καὶ
πρὸς
|
Κροῖσον |
ἦλθεν,
ὅτε
καὶ
ἐρωτηθεὶς
ὑπ' |
[1, 38] |
πεντηκοστῆς
ὀγδόης
Ὀλυμπιάδος,
γεγονότα
κατὰ
|
Κροῖσον, |
ᾧ
καὶ
τὸν
Ἅλυν
ὑποσχέσθαι |
[1, 86] |
τὸν
ἀτυχίαν
μὴ
φέροντα·
καὶ
|
νόσον |
ψυχῆς
τὸ
τῶν
ἀδυνάτων
ἐρᾶν, |
[1, 84] |
Καὶ
δικάζεσθαι
Βίαντος
τοῦ
Πριηνέως
|
κρεῖσσον. |
Τοῦτον
οὖν
καὶ
ἐτελεύτα
τὸν |
[1, 100] |
θυμοῦ
ποιήσαις
ἀδικεῖς.
Ἢ
ὦν
|
παῦσον |
τὰν
ἀπήνειαν
τῶ
παιδός,
ἢ |
[1, 80] |
Εἰ
δ'
ἄγε
σύν
μοι
|
βούλευσον, |
ποτέρην
εἰς
ὑμέναιον
ἄγω.
Εἶπεν· |
[1, 117] |
τοῦ
δ'
εἰπόντος
Ἐξ
Ἐφέσου,
|
Ἔλκυσόν |
με
τοίνυν,
ἔφη,
τῶν
σκελῶν |
[1, 117] |
ἑαλωκέναι.
~Καὶ
Λακεδαιμονίοις
εἰπεῖν
μήτε
|
χρυσὸν |
τιμᾶν
μήτε
ἄργυρον,
ὥς
φησι |
[1, 109] |
δὲ
οὐχ
εὕρισκε,
παρεγένετο
εἰς
|
τὸν |
ἀγρόν,
καὶ
μετεσκευασμένα
πάντα
καταλαβὼν |
[1, 68] |
εἶναι
ἀνδρὸς
ἀρετήν.
Πρός
τε
|
τὸν |
ἀδελφὸν
δυσφοροῦντα
ὅτι
μὴ
ἔφορος |
[1, 48] |
τὸν
κατάλογον
τοῦ
Ὁμήρου
μετὰ
|
τὸν
|
Αἴας
δ'
ἐκ
Σαλαμῖνος
ἄγεν |
[1, 116] |
περὶ
αὐτοῦ.
Καὶ
γὰρ
παρὰ
|
τὸν |
αἰγιαλὸν
τῆς
Σάμου
περιπατοῦντα
καὶ |
[1, 81] |
δὲ
καὶ
μὴ
ὀρεὶς
πέπεισμαι
|
τὸν |
Ἀλυάττεω
παῖδα
τῶν
βασιλήων
πολυχρυσότατον |
[1, 38] |
γεγονότα
κατὰ
Κροῖσον,
ᾧ
καὶ
|
τὸν |
Ἅλυν
ὑποσχέσθαι
ἄνευ
γεφύρας
περᾶσαι, |
[1, 65] |
εἴ
τι
βούλονται.
Ἴσθι
γὰρ
|
τὸν |
ἄνδρα,
ὦ
ἑταῖρε,
δεινότατα
ἁψάμενον |
[1, 30] |
Πυθίου
τίς
αὑτοῦ
σοφώτερος·
καὶ
|
τὸν |
ἀνειπεῖν
Μύσωνα,
περὶ
οὗ
λέξομεν. |
[1, 96] |
τινὰ
ὁδόν,
ἐξελθεῖν
νύκτωρ
καὶ
|
τὸν |
ἀπαντήσαντα
ἀνελεῖν
καὶ
θάψαι·
ἔπειτα |
[1, 82] |
καὶ
ὁ
Βίας
ἰδὼν
ἔφη
|
τὸν |
Ἀπόλλω
σοφὸν
εἶναι,
οὐδὲ
προσήκατο. |
[1, 110] |
τε
καὶ
λευκὰ
ἤγαγε
πρὸς
|
τὸν |
Ἄρειον
πάγον.
Κἀκεῖθεν
εἴασεν
ἰέναι |
[1, 85] |
καὶ
ἡμεῖς·
Τῇδε
Βίαντα
κέκευθα,
|
τὸν |
ἀτρέμας
ἤγαγεν
Ἑρμῆς
εἰς
Ἀίδην, |
[1, 86] |
περιγίνεσθαι.
Ἔλεγε
δὲ
ἀτυχῆ
εἶναι
|
τὸν |
ἀτυχίαν
μὴ
φέροντα·
καὶ
νόσον |
[1, 83] |
Θᾶττον
δ'
αὐτῷ
πέμψαντι
πρὸς
|
τὸν |
Βίαντα
ἵνα
ἥκοι
παρ'
αὐτόν, |
[1, 83] |
δὲ
καὶ
Ἀλυάττου
πολιορκοῦντος
Πριήνην
|
τὸν |
Βίαντα
πιήναντα
δύο
ἡμιόνους
ἐξελάσαι |
[1, 82] |
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν,
καὶ
εἰπεῖν
|
τὸν |
Βίαντα
σοφόν,
διηγησαμένας
τὰ
καθ' |
[1, 105] |
ὕδωρ
οἴσεις.
Εὗρε
δ'
εἰς
|
τὸν |
βίον
ἄγκυράν
τε
καὶ
κεραμικὸν |
[1, 87] |
τέρπεται,
ἔφη,
Κερδαίνων.
Ἔλεγέ
τε
|
τὸν |
βίον
οὕτω
μετρεῖν
ὡς
καὶ |
[1, 118] |
ἐν
Δήλῳ.
Οἱ
δὲ
φθειριάσαντα
|
τὸν |
βίον
τελευτῆσαι·
ὅτε
καὶ
Πυθαγόρου |
[1, 103] |
πάντας
ἔπειθε
βιοῦν
ἤθεσιν
Ἑλλαδικοῖς.
|
Τὸν |
δ'
ἔτι
μῦθον
ἄκραντον
ἐνὶ |
[1, 79] |
Ὁμωνύμοις,
ὃς
καὶ
μικρὸς
προσηγορεύθη.
|
Τὸν |
δ'
οὖν
σοφὸν
λέγεταί
ποτε |
[1, 118] |
πῶς
διακέοιτο,
διαβαλόντα
τῆς
θύρας
|
τὸν |
δάκτυλον
εἰπεῖν,
Χροῒ
δῆλα·
καὶ |
[1, 29] |
δῷ
τῷ
σοφωτάτῳ
τῶν
Ἑλλήνων·
|
τὸν |
δὲ
δοῦναι
Θαλῇ.
~Καὶ
περιελθεῖν |
[1, 91] |
εὐεργετεῖν,
ὅπως
μᾶλλον
ᾖ
φίλος·
|
τὸν |
δὲ
ἐχθρὸν
φίλον
ποιεῖν.
~Φυλάσσεσθαι |
[1, 119] |
Φερεκύδας
Συρίους,
τὸν
μὲν
ἀστρολόγον,
|
τὸν |
δὲ
θεολόγον
υἱὸν
Βάβυος,
ᾧ |
[1, 94] |
Λυκόφρονα·
τὸν
μὲν
νεώτερον
συνετόν,
|
τὸν |
δὲ
πρεσβύτερον
ἄφρονα.
Χρόνῳ
δὴ |
[1, 98] |
Περιάνδρους
γεγονέναι,
τὸν
μὲν
τύραννον,
|
τὸν |
δὲ
σοφὸν
καὶ
Ἀμβρακιώτην.
~Τοῦτο |
[1, 83] |
ἡμιόνους
ἐξελάσαι
εἰς
τὸ
στρατόπεδον·
|
τὸν |
δὲ
συνιδόντα
καταπλαγῆναι
τὸ>
μέχρι |
[1, 69] |
ὁ
Ζεὺς
τί
εἴη
ποιῶν·
|
τὸν |
δὲ
φάναι,
Τὰ
μὲν
ὑψηλὰ |
[1, 71] |
αὐτὸς
μὲν
κατὰ
τὸν
νόμον,
|
τὸν |
δὲ
φίλον
πείσειεν
ἀποδικάσαι
αὐτοῦ, |
[1, 103] |
φέρειν
βότρυς·
τὸν
πρῶτον
ἡδονῆς·
|
τὸν |
δεύτερον
μέθης·
τὸν
τρίτον
ἀηδίας. |
[1, 66] |
ἦσαν
κορυνηφόροι.
καὶ
μετὰ
τοῦτο
|
τὸν |
δῆμον
κατέλυσεν.
Ἦ
μάτην
ἔσπευδον |
[1, 63] |
ὃν
ἡμεῖς
οὐ
παρειλήφαμεν,
πρὸς
|
τὸν |
εἰπόντα,
Ἀλλ'
οὐδὲν
ἀνύτεις,
εἰπεῖν, |
[1, 110] |
τὸν
Νικηράτου
εἰς
Κρήτην,
καλοῦντες
|
τὸν |
Ἐπιμενίδην.
Καὶ
ὃς
ἐλθὼν
Ὀλυμπιάδι |
[1, 56] |
αὐτοὺς
ἀπεδέξατο.
Κάλλιστον
δὲ
κἀκεῖνο·
|
τὸν |
ἐπίτροπον
τῇ
τῶν
ὀρφανῶν
μητρὶ |
[1, 87] |
γὰρ
φίλων
πάντως
ἐχθρὸν
ἔσεσθαι
|
τὸν |
ἕτερον,
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
τὸν |
[1, 87] |
τὸν
ἕτερον,
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
|
τὸν |
ἕτερον
φίλον.
Ἐρωτηθεὶς
τί
ποιῶν |
[1, 30] |
οὗ
λέξομεν.
Τοῦτον
οἱ
περὶ
|
τὸν |
Εὔδοξον
ἀντὶ
Κλεοβούλου
τιθέασι,
Πλάτων |
[1, 27] |
δὲ
περὶ
τὸν
τρίποδα
φανερὰ
|
τὸν |
εὑρεθέντα
ὑπὸ
τῶν
ἁλιέων
καὶ |
[1, 56] |
ἀνταγωνιστῶν·
γέροντές
τε
γενόμενοι
κατὰ
|
τὸν |
Εὐριπίδην
Τρίβωνες
ἐκλιπόντες
οἴχονται
κρόκας. |
[1, 57] |
ὁ
πρῶτος
ἔληξεν,
ἐκεῖθεν
ἄρχεσθαι
|
τὸν |
ἐχόμενον.
Μᾶλλον
οὖν
Σόλων
Ὅμηρον |
[1, 117] |
προστάξαι
δὲ
αὐτῷ
ὄναρ
τοῦτο
|
τὸν |
Ἡρακλέα,
ὃν
καὶ
τῆς
αὐτῆς |
[1, 55] |
τὸν
νόμον,
Σόλωνα
δὲ
τεθηκέναι
|
τὸν |
ἡταιρηκότα
εἴργειν
τοῦ
βήματος.
Συνέστειλε |
[1, 35] |
ἀνευρίσκει
γὰρ
πάντα.
Οὐδὲν
ἔφη
|
τὸν |
θάνατον
διαφέρειν
τοῦ
ζῆν.
Σὺ |
[1, 28] |
δὲ
ἔφη
σοφίᾳ
πρῶτον
εἶναι
|
τὸν |
θεὸν
καὶ
ἀπέστειλεν
εἰς
Δελφούς. |
[1, 51] |
Κροῖσος
παντοδαπῶς
καὶ
καθίσας
εἰς
|
τὸν |
θρόνον
ἤρετο
αὐτὸν
εἴ
τι |
[1, 99] |
τὸ
πᾶν.
Ἤθελε
δὲ
καὶ
|
τὸν |
Ἰσθμὸν
διορύξαι.
Φέρεται
δὲ
αὐτοῦ |
[1, 58] |
εἶναι
τῶν
ἔργων·
βασιλέα
δὲ
|
τὸν |
ἰσχυρότατον
τῇ
δυνάμει.
Τοὺς
δὲ |
[1, 29] |
Ἀπόλλωνι
ἀπέστειλεν,
εἰπὼν
οὕτω
κατὰ
|
τὸν |
Καλλίμαχον
Θαλῆς
με
τῷ
μεδεῦντι |
[1, 48] |
φασι
καὶ
ἐγγράψαι
αὐτὸν
εἰς
|
τὸν |
κατάλογον
τοῦ
Ὁμήρου
μετὰ
τὸν
|
[1, 120] |
ἔχον
τῷ
μέτρῳ
τῷ
Φερεκρατείῳ·
|
Τὸν |
κλεινὸν
Φερεκύδην
ὃν
τίκτει
ποτὲ |
[1, 99] |
εἶναι
ἀλλήλοις.
Καὶ
Ἀριστοτέλης
μὲν
|
τὸν |
Κορίνθιόν
φησιν
εἶναι
τὸν
σοφόν· |
[1, 99] |
ὀκνεῖτε
καὶ
παρ'
ἐμὲ
φοιτῆν
|
τὸν |
Κορίνθου
τύραννον.
Ὑμᾶς
γὰρ
καὶ |
[1, 27] |
τῶν
πάντων
ὕδωρ
ὑπεστήσατο,
καὶ
|
τὸν |
κόσμον
ἔμψυχον
καὶ
δαιμόνων
πλήρη. |
[1, 96] |
ἰδὼν
τὰς
γυναῖκας
πάντα
ἀφείλετο
|
τὸν |
κόσμον,
καὶ
ἔπεμψε
τὸ
ἀνάθημα. |
[1, 41] |
ἢ
Ἐφέσιον,
ἐγκρίνει
καὶ
Ἐπιμενίδην
|
τὸν |
Κρῆτα·
Πλάτων
δὲ
ἐν
Πρωταγόρᾳ |
[1, 84] |
ὑπέργηρως
ὑπάρχων,
μετὰ
τὸ
καταπαῦσαι
|
τὸν |
λόγον
ἀπέκλινε
τὴν
κεφαλὴν
εἰς |
[1, 102] |
τἀδελφοῦ
τελευτᾷ,
εἰπὼν
διὰ
μὲν
|
τὸν |
λόγον
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος
σωθῆναι, |
[1, 110] |
αὐτῶν
τὴν
πόλιν
καὶ
ἔπαυσε
|
τὸν |
λοιμὸν
τοῦτον
τὸν
τρόπον.
Λαβὼν |
[1, 99] |
πέρυτι
ἐγένετο
ὑμῶν
ἁλία
παρὰ
|
τὸν |
Λυδὸν
ἐς
Σάρδεις.
Ἤδη
ὦν |
[1, 119] |
φησι
δύο
γεγονέναι
Φερεκύδας
Συρίους,
|
τὸν |
μὲν
ἀστρολόγον,
τὸν
δὲ
θεολόγον |
[1, 104] |
ἑωρακέναι
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν,
ὅτι
|
τὸν |
μὲν
καπνὸν
ἐν
τοῖς
ὄρεσι |
[1, 59] |
ἀδικουμένοις
οἱ
μὴ
ἀδικούμενοι.
Καὶ
|
τὸν |
μὲν
κόρον
ὑπὸ
τοῦ
πλούτου |
[1, 58] |
τῶν
παράλων
ἐτάχθη.
Ἔλεγε
δὲ
|
τὸν |
μὲν
λόγον
εἴδωλον
εἶναι
τῶν |
[1, 58] |
διακόψαν
οἴχεσθαι.
Ἔφασκέ
τε
σφραγίζεσθαι
|
τὸν |
μὲν
λόγον
σιγῇ,
τὴν
δὲ |
[1, 94] |
ἐποίησε
δύο,
Κύψελον
καὶ
Λυκόφρονα·
|
τὸν |
μὲν
νεώτερον
συνετόν,
τὸν
δὲ |
[1, 98] |
Ὑπομνημάτων
δύο
φασὶ
Περιάνδρους
γεγονέναι,
|
τὸν |
μὲν
τύραννον,
τὸν
δὲ
σοφὸν |
[1, 116] |
ἐξοικῆσαι
μετὰ
τῶν
οἰκείων·
καὶ
|
τὸν |
μὴ
πεισθῆναι,
Μεσσήνην
δὲ
ἑαλωκέναι. |
[1, 36] |
Ἀλλ'
οὐδὲ
διανοούμενος,
ἔφη.
Πρὸς
|
τὸν |
μοιχὸν
ἐρόμενον
εἰ
ὀμόσαι
μὴ |
[1, 107] |
δῆμον
εἶναι
Λακωνικῆς,
ὅθεν
εἶναι
|
τὸν |
Μύσωνα.
Σωσικράτης
δ'
ἐν
Διαδοχαῖς, |
[1, 80] |
Ἀταρνείτης
τις
ἀνήρετο
Πιττακὸν
οὕτω
|
τὸν |
Μυτιληναῖον,
παῖδα
τὸν
Ὑρράδιον·
ἄττα |
[1, 37] |
προσδέχου
καὶ
παρὰ
τῶν
τέκνων.
|
Τὸν |
Νεῖλον
εἶπε
πληθύειν
ἀνακοπτομένων
τῶν |
[1, 109] |
τοῖς
πυνθανομένοις
τίς
εἴη,
ἕως
|
τὸν |
νεώτερον
ἀδελφὸν
εὑρὼν
τότε
ἤδη |
[1, 110] |
πέμπουσι
ναῦν
τε
καὶ
Νικίαν
|
τὸν |
Νικηράτου
εἰς
Κρήτην,
καλοῦντες
τὸν |
[1, 112] |
αὐτοῦ
καὶ
ἐπιστολὴ
πρὸς
Σόλωνα
|
τὸν |
νομοθέτην,
περιέχουσα
πολιτείαν
ἣν
διέταξε |
[1, 77] |
τοῦ
ποικίλου,
ἔφη,
ξύλου,
σημαίνων
|
τὸν |
νόμον.
Ἔλεγε
δὲ
καὶ
τὰς |
[1, 71] |
ἀποδικάσαι
αὐτοῦ,
ἵνα
ἀμφότερα
καὶ
|
τὸν |
νόμον
καὶ
τὸν
φίλον
τηρήσαι. |
[1, 55] |
κατὰ
Νικίδου
Δράκοντά
φησι
γεγραφέναι
|
τὸν |
νόμον,
Σόλωνα
δὲ
τεθηκέναι
τὸν |
[1, 71] |
φίλῳ
δίκην
αὐτὸς
μὲν
κατὰ
|
τὸν |
νόμον,
τὸν
δὲ
φίλον
πείσειεν |
[1, 105] |
ἔφη,
Μειράκιον,
ἐὰν
νέος
ὢν
|
τὸν |
οἶνον
οὐ
φέρῃς,
γέρων
γενόμενος |
[1, 81] |
ἱκνέεσθαι
ἐς
Λυδίην,
ὅπως
σοι
|
τὸν |
ὄλβον
ἴδοιμι·
ἐγὼ
δὲ
καὶ |
[1, 63] |
ἐν
τοῖς
Ἀπομνημονεύμασιν,
ἐπειδὴ
δακρύει
|
τὸν |
παῖδα
τελευτήσαντα,
ὃν
ἡμεῖς
οὐ |
[1, 74] |
Ὑρραδίου
Μυτιληναῖος.
Φησὶ
δὲ
Δοῦρις
|
τὸν |
πατέρα
αὐτοῦ
Θρᾷκα
εἶναι.
Οὗτος |
[1, 82] |
παρελθεῖν
τὰς
κόρας
οἱ
δὲ
|
τὸν |
πατέρα
αὐτῶν,
ὡς
καὶ
Φανόδικος |
[1, 51] |
ἀπὸ
Κύπρου
Σόλιοι.
Ὅτε
δὲ
|
τὸν |
Πεισίστρατον
ἔμαθεν
ἤδη
τυραννεῖν,
τάδε |
[1, 99] |
ὄψονται
Κορίνθιοι
φοιτεῦντας
ἐς
οἶκον
|
τὸν |
Περιάνδρου.
~Περίανδρος
Προκλεῖ.
Ἐμὶν
μὲν |
[1, 75] |
Ἀθηναίοις
προσκρῖναι.
~Τότε
δ'
οὖν
|
τὸν |
Πιττακὸν
ἰσχυρῶς
ἐτίμησαν
οἱ
Μυτιληναῖοι, |
[1, 103] |
ἄμπελον
εἶπε
τρεῖς
φέρειν
βότρυς·
|
τὸν |
πρῶτον
ἡδονῆς·
τὸν
δεύτερον
μέθης· |
[1, 36] |
Ὅτι,
ἔφη,
οὐδὲν
διαφέρει.
~Πρὸς
|
τὸν |
πυθόμενον
τί
πρότερον
γεγόνοι,
νὺξ |
[1, 39] |
ποτ'
ἀγῶνα
θεώμενον,
ἠέλιε
Ζεῦ,
|
τὸν |
σοφὸν
ἄνδρα
Θαλῆν
ἥρπασας
ἐκ |
[1, 99] |
μὲν
τὸν
Κορίνθιόν
φησιν
εἶναι
|
τὸν |
σοφόν·
Πλάτων
δὲ
οὔ
φησιν. |
[1, 49] |
οὐχ
εἵλετο,
ἀλλὰ
καὶ
Πεισίστρατον
|
τὸν |
συγγενῆ,
καθά
φησι
Σωσικράτης,
προαισθόμενος |
[1, 96] |
δέ
τινες
ὡς
θελήσας
αὐτοῦ
|
τὸν |
τάφον
μὴ
γνωσθῆναι,
τοιοῦτόν
τι |
[1, 94] |
διαβολαῖς
παλλακίδων,
ἃς
ὕστερον
ἔκαυσε.
|
Τόν |
τε
παῖδα
ἀπεκήρυξεν
εἰς
Κέρκυραν |
[1, 118] |
ἐπελθόντες
κρατοῦσι
τῶν
Μαγνήτων,
καὶ
|
τόν |
τε
Φερεκύδην
μεταλλάξαντα
θάπτουσι
αὐτόθι |
[1, 70] |
εὐτυχίας
πορεύεσθαι.
Γάμον
εὐτελῆ
ποιεῖσθαι.
|
Τὸν |
τεθνηκότα
μὴ
κακολογεῖν.
Γῆρας
τιμᾶν. |
[1, 74] |
Ἀλκαίου
γενόμενος
ἀδελφῶν
Μέλαγχρον
καθεῖλε
|
τὸν |
τῆς
Λέσβου
τύραννον·
καὶ
περὶ |
[1, 32] |
αὐτόθι
γρῖπον
ὠνησαμένων
καταληφθῆναι
καὶ
|
τὸν |
τρίποδα,
μαχομένων
δὲ
πρὸς
τοὺς |
[1, 27] |
φησι
Μινύης.
Τὰ
δὲ
περὶ
|
τὸν |
τρίποδα
φανερὰ
τὸν
εὑρεθέντα
ὑπὸ |
[1, 31] |
ὕστερον
εὑρεθῆναι
πρός
τινων
ἁλιένω
|
τὸν |
τρίποδα.
Φανόδικος
δὲ
περὶ
τὴν |
[1, 103] |
πρῶτον
ἡδονῆς·
τὸν
δεύτερον
μέθης·
|
τὸν |
τρίτον
ἀηδίας.
Θαυμάζειν
δὲ
ἔφη |
[1, 62] |
ὀγδοήκοντα,
τοῦτον
ἐπισκήψας
τοῖς
ἰδίοις
|
τὸν |
τρόπον,
ἀποκομίσαι
αὐτοῦ
τὰ
ὀστᾶ |
[1, 84] |
κρεῖσσον.
Τοῦτον
οὖν
καὶ
ἐτελεύτα
|
τὸν |
τρόπον.
Δίκην
γὰρ
ὑπέρ
τινος |
[1, 110] |
καὶ
ἔπαυσε
τὸν
λοιμὸν
τοῦτον
|
τὸν |
τρόπον.
Λαβὼν
πρόβατα
μελανά
τε |
[1, 33] |
~Κῴοις
μὲν
οὖν
τοῦτον
ἐχρήσθη
|
τὸν |
τρόπον·
Οὐ
πρότερον
λήξει
νεῖκος |
[1, 52] |
δ'
αὐτῷ
φεύγοντι
τοῦτον
ἐπέστειλε
|
τὸν |
τρόπον.
~Πεισίστρατος
Σόλωνι.
Οὔτε
μόνος |
[1, 72] |
καὶ
Ἀρισταγόρας
ὁ
Μιλήσιος
τοῦτον
|
τὸν |
τρόπον
Χιλώνειον
καλεῖ.
Βράγχου
δὲ |
[1, 122] |
σοφοί,
οἷς
τινες
καὶ
Πεισίστρατον
|
τὸν |
τύραννον
προσκαταλέγουσι.
Λεκτέον
δὲ
περὶ |
[1, 76] |
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
Ὑπομνημάτων,
ὡς
|
τὸν |
υἱὸν
αὐτοῦ
Τυρραῖον
καθήμενον
ἐπὶ |
[1, 26] |
ἄγαμον
μεῖναι,
τῆς
δὲ
ἀδελφῆς
|
τὸν |
υἱὸν
θέσθαι.
Ὅτε
καὶ
ἐρωτηθέντα |
[1, 72] |
ὥς
φησιν
Ἕρμιππος,
ἐν
Πίσῃ,
|
τὸν |
υἱὸν
Ὀλυμπιονίκην
ἀσπασάμενος
πυγμῆς.
Ἔπαθε |
[1, 80] |
Πιττακὸν
οὕτω
τὸν
Μυτιληναῖον,
παῖδα
|
τὸν |
Ὑρράδιον·
ἄττα
γέρον,
δοιός
με |
[1, 102] |
τῆς
Ἑλλάδος
σωθῆναι,
διὰ
δὲ
|
τὸν |
φθόνον
ἐν
τῇ
οἰκείᾳ
ἀπολέσθαι. |
[1, 91] |
καὶ
τὰς
παρθένους.
Ἔλεγέ
τε
|
τὸν |
φίλον
δεῖν
εὐεργετεῖν,
ὅπως
μᾶλλον |
[1, 71] |
ἀμφότερα
καὶ
τὸν
νόμον
καὶ
|
τὸν |
φίλον
τηρήσαι.
Ἐνδοξότατος
δὲ
μάλιστα |
[1, 76] |
ἀνέλοι.
Τῶν
δὲ
Κυμαίων
πεμψάντων
|
τὸν |
φονέα
τῷ
Πιττακῷ,
μαθόντα
καὶ |
[1, 25] |
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
Εὔφορβον
εὑρεῖν
|
τὸν |
Φρύγα,
οἷον
σκαληνὰ
καὶ
τρίγωνα |
[1, 74] |
ὑπὸ
τὴν
ἀσπίδα
λαθραίως
περιέβαλε
|
τὸν |
Φρύνωνα,
καὶ
κτείνας
ἀνεσώσατο
τὸ |
[1, 77] |
ποιεῖσθαι.
Ἐφη
δὲ
καὶ
πρὸς
|
τὸν |
Φωκαϊκὸν
φάσκοντα
δεῖν
ζητεῖν
σπουδαῖον |
[1, 107] |
εἶπεν,
ὥστε
ἐπισκευάζειν.
~Ἄλλοι
δὲ
|
τὸν |
χρησμὸν
οὕτως
ἔχειν
φασί,
Ἠτεῖόν |
[1, 92] |
~Φυλάσσεσθαι
γὰρ
τῶν
μὲν
φίλων
|
τὸν |
ψόγον,
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
τὴν |
[1, 109] |
δὲ
μετὰ
ταῦτα
ἐζήτει
τὸ
|
πρόβατον, |
νομίζων
ἐπ'
ὀλίγον
κεκοιμῆσθαι.
Ὡς |
[1, 109] |
τοῦ
πατρὸς
εἰς
ἀγρὸν
ἐπὶ
|
πρόβατον, |
τῆς
ὁδοῦ
κατὰ
μεσημβρίαν
ἐκκλίνας |
[1, 111] |
τέτταρα
πρὸς
τοῖς
πεντήκοντα
καὶ
|
ἑκατόν. |
Ἐποίησε
δὲ
Κουρήτων
καὶ
Κορυβάντων |
[1, 55] |
τάξας
πεντακοσίας
δραχμάς,
Ἰσθμιονίκῃ
δὲ
|
ἑκατόν, |
καὶ
ἀνὰ
λόγον
ἐπὶ
τῶν |
[1, 111] |
ἔτη
ἑπτὰ
καὶ
πεντήκοντα
καὶ
|
ἑκατόν· |
ὡς
δὲ
Κρῆτες
λέγουσιν,
ἑνὸς |
[1, 35] |
γὰρ
πάντα.
Οὐδὲν
ἔφη
τὸν
|
θάνατον |
διαφέρειν
τοῦ
ζῆν.
Σὺ
οὖν, |
[1, 57] |
Τῷ
ἄρχοντι,
ἐὰν
μεθύων
ληφθῇ,
|
θάνατον |
εἶναι
τὴν
ζημίαν.
Τά
τε |
[1, 51] |
Κύπρου
Σόλιοι.
Ὅτε
δὲ
τὸν
|
Πεισίστρατον |
ἔμαθεν
ἤδη
τυραννεῖν,
τάδε
ἔγραψε |
[1, 49] |
δ'
οὐχ
εἵλετο,
ἀλλὰ
καὶ
|
Πεισίστρατον |
τὸν
συγγενῆ,
καθά
φησι
Σωσικράτης, |
[1, 122] |
κληθέντες
σοφοί,
οἷς
τινες
καὶ
|
Πεισίστρατον |
τὸν
τύραννον
προσκαταλέγουσι.
Λεκτέον
δὲ |
[1, 65] |
εἶπον
τῶν
μὲν
μὴ
αἰσθανομένων
|
Πεισίστρατον |
τυραννησείοντα
εἶναι
ξυνετώτερος,
τῶν
δὲ |
[1, 35] |
νοῦς·
διὰ
παντὸς
γὰρ
τρέχει.
|
Ἰσχυρότατον |
ἀνάγκη·
κρατεῖ
γὰρ
πάντων.
Σοφώτατον |
[1, 58] |
τῶν
ἔργων·
βασιλέα
δὲ
τὸν
|
ἰσχυρότατον |
τῇ
δυνάμει.
Τοὺς
δὲ
νόμους |
[1, 81] |
τὸν
Ἀλυάττεω
παῖδα
τῶν
βασιλήων
|
πολυχρυσότατον |
πέλειν.
Οὐδέν
τε
πλέον
ἄμμιν |
[1, 107] |
Μύσων
ὃν
Ὡπόλλων
ἀνεῖπεν
ἀνδρῶν
|
σωφρονέστατον |
πάντων.
Ἀριστόξενος
δέ
φησιν
ἐν |
[1, 34] |
Ἰὰς
θρέψασ'
ἀνέδειξεν
ἀστρολόγον
πάντων
|
πρεσβύτατον |
σοφίῃ.
~Τῶν
τε
ᾀδομένων
αὐτοῦ |
[1, 35] |
δὲ
καὶ
ἀποφθέγματα
αὐτοῦ
τάδε·
|
Πρεσβύτατον |
τῶν
ὄντων
θεός·
ἀγένητον
γάρ. |
[1, 104] |
Τὰ
νενεωλκημένα.
Καὶ
τοῦτο
ἔφη
|
θαυμασιώτατον |
ἑωρακέναι
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν,
ὅτι |
[1, 114] |
θεῷ·
φασὶ
γὰρ
καὶ
προ>
|
γνωστικώτατον |
γεγονέναι.
Ἰδόντα
γοῦν
τὴν
Μουνιχίαν |
[1, 35] |
Ἰσχυρότατον
ἀνάγκη·
κρατεῖ
γὰρ
πάντων.
|
Σοφώτατον |
χρόνος·
ἀνευρίσκει
γὰρ
πάντα.
Οὐδὲν |
[1, 94] |
καὶ
Λυκόφρονα·
τὸν
μὲν
νεώτερον
|
συνετόν, |
τὸν
δὲ
πρεσβύτερον
ἄφρονα.
Χρόνῳ |
[1, 35] |
τάδε·
Πρεσβύτατον
τῶν
ὄντων
θεός·
|
ἀγένητον |
γάρ.
Κάλλιστον
κόσμος·
ποίημα
γὰρ |
[1, 73] |
ἰδὼν
τέκνον
ἤμυσεν
ἡσθείς,
οὐ
|
νεμεσητόν· |
ἐμοὶ
τοῖος
ἴτω
θάνατος.
Ἐπὶ |
[1, 103] |
ἡδονῆς·
τὸν
δεύτερον
μέθης·
τὸν
|
τρίτον |
ἀηδίας.
Θαυμάζειν
δὲ
ἔφη
πῶς |
[1, 33] |
ὅτι
ἀνὴρ
καὶ
οὐ
γυνή,
|
τρίτον |
ὅτι
Ἕλλην
καὶ
οὐ
βάρβαρος. |
[1, 81] |
ἐπισεσυρμένον
καὶ
ῥυπαρόν.
Τούτῳ
γυμνάσιον
|
σῖτον |
ἀλεῖν,
ὥς
φησι
Κλέαρχος
ὁ |
[1, 83] |
σωροὺς
ψάμμου
χέας
καὶ
ἄνωθεν
|
σῖτον |
περιχέας
ἔδειξε
τῷ
ἀνθρώπῳ·
καὶ |
[1, 32] |
περὶ
Βίαντος
λέξομεν.
Ἄλλοι
φασὶν
|
ἡφαιστότευκτον |
εἶναι
αὐτὸν
καὶ
δοθῆναι
πρὸς |
[1, 111] |
λυθῆναι
τὴν
συμφοράν.
~Ἀθηναῖοι
δὲ
|
τάλαντον |
ἐψηφίσαντο
δοῦναι
αὐτῷ
καὶ
ναῦν |
[1, 103] |
Ἑλλαδικοῖς.
Τὸν
δ'
ἔτι
μῦθον
|
ἄκραντον |
ἐνὶ
στομάτεσσιν
ἔχοντα
πτηνὸς
ἐς |
[1, 41] |
γὰρ
ἀντὶ
Κλεοβούλου
καὶ
Μύσωνος
|
Λεώφαντον |
Γορσιάδα,
Λεβέδιον
ἢ
Ἐφέσιον,
ἐγκρίνει |
[1, 42] |
Κλεόβουλον,
Περίανδρον,
Ἀνάχαρσιν,
Ἀκουσίλαον,
Ἐπιμενίδην,
|
Λεώφαντον, |
Φερεκύδην,
Ἀριστόδημον,
Πυθαγόραν,
Λᾶσον
Χαρμαντίδου |
[1, 120] |
καὶ
φθίμενος
ψυχῇ
τερπνὸν
ἔχει
|
βίοτον, |
εἴπερ
Πυθαγόρης
ἐτύμως
ὁ
σοφὸς |
[1, 105] |
καὶ
πλεονεκτεῖν.
Ὑπὸ
μειρακίου
παρὰ
|
πότον |
ὑβρισθεὶς
ἔφη,
Μειράκιον,
ἐὰν
νέος |
[1, 65] |
Οἱ
δ'
ἐπιτρέποντες
τὸ
ξυνὸν
|
ἔβλαπτον, |
οἳ
οὐκ
ἐγένοντο
ἐμποδὼν
Πεισιστράτῳ |
[1, 27] |
αὐτοῦ
καθηγήσατο,
πλὴν
ὅτι
εἰς
|
Αἴγυπτον |
ἐλθὼν
τοῖς
ἱερεῦσι
συνδιέτριψεν.
Ὁ |
[1, 50] |
λόγῳ
καὶ
ἔργῳ,
ἀπέπλευσεν
εἰς
|
Αἴγυπτον |
καὶ
εἰς
Κύπρον,
καὶ
πρὸς |
[1, 43] |
κεῖθι
ἱστορίην,
πλώσαντες
δὲ
ἐς
|
Αἴγυπτον |
ὁμιλήσοντες
τοῖς
ἐκείνῃ
ὅσοι
ἱερέες |
[1, 61] |
Πεφυλαγμένος
ἄνδρα
ἕκαστον,
ὅρα
μὴ
|
κρυπτὸν |
ἔχων
ἔχθος
κραδίῃ,
φαιδρῷ
προσεννέπῃ |
[1, 31] |
Θρασυβούλῳ
τῷ
Μιλησίων
τυράννῳ
πλοῖον
|
ἔμφορτον |
ἀποσταλῆναι·
τοῦ
δὲ
περὶ
τὴν |
[1, 81] |
μὴν
καὶ
ζοφοδορπίδαν
ὡς
ἄλυχνον·
|
ἀγάσυρτον |
δὲ
ὡς
ἐπισεσυρμένον
καὶ
ῥυπαρόν. |
[1, 110] |
ἀκολούθοις
ἔνθα
ἂν
κατακλίνοι
αὐτῶν
|
ἕκαστον, |
θύειν
τῷ
προσήκοντι
θεῷ·
καὶ |
[1, 59] |
τούτων
τοὺς
τυράννους
ποτὲ
μὲν
|
ἕκαστον |
μέγαν
ἄγειν
καὶ
λαμπρόν,
ποτὲ |
[1, 61] |
αὐτοῦ
ἐστι
τάδε·
Πεφυλαγμένος
ἄνδρα
|
ἕκαστον, |
ὅρα
μὴ
κρυπτὸν
ἔχων
ἔχθος |
[1, 46] |
τοὺς
ἄξονας
κατέθετο.
~Τὸ
δὲ
|
μέγιστον, |
τῆς
πατρίδος
αὐτοῦ
{Σαλαμῖνος}
ἀμφισβητουμένης |
[1, 35] |
Κάλλιστον
κόσμος·
ποίημα
γὰρ
θεοῦ.
|
Μέγιστον |
τόπος·
ἅπαντα
γὰρ
χωρεῖ.
Τάχιστον |
[1, 102] |
τὴν
ἑτοιμότητα
εἰσέφρησεν
αὐτὸν
καὶ
|
μέγιστον |
φίλον
ἐποιήσατο.
Μετὰ
χρόνον
δὲ |
[1, 36] |
εὔκολον,
Τὸ
ἄλλῳ
ὑποθέσθαι·
Τί
|
ἥδιστον, |
Τὸ
ἐπιτυγχάνειν·
Τί
τὸ
θεῖον, |
[1, 25] |
ὁ
λογιστικός.
Οὗτος
προήγαγεν
ἐπὶ
|
πλεῖστον |
ἅ
φησι
Καλλίμαχος
ἐν
τοῖς |
[1, 56] |
ὁ
Σόλων
μετρίως
αὐτοὺς
ἀπεδέξατο.
|
Κάλλιστον |
δὲ
κἀκεῖνο·
τὸν
ἐπίτροπον
τῇ |
[1, 35] |
τῶν
ὄντων
θεός·
ἀγένητον
γάρ.
|
Κάλλιστον |
κόσμος·
ποίημα
γὰρ
θεοῦ.
Μέγιστον |
[1, 78] |
φαρέτραν
στείχειν
ποτὶ
φῶτα
κακόν.
|
Πιστὸν |
γὰρ
οὐδὲν
γλῶσσα
διὰ
στόματος |
[1, 77] |
Χρόνος,
ἔφη·
ἀφανές,
Τὸ
μέλλον·
|
πιστόν, |
Γῆ·
ἄπιστον,
Θάλασσα.
~Ἕλεγέ
τε |
[1, 54] |
ἐν
σοὶ
ἐνορῶ
δολερὸν
ἢ
|
ἄπιστον· |
εἴτε
ἄλλως
Ἀθήνησιν
οἰκεῖν,
ἐπιτετράψεται. |
[1, 77] |
ἀφανές,
Τὸ
μέλλον·
πιστόν,
Γῆ·
|
ἄπιστον, |
Θάλασσα.
~Ἕλεγέ
τε
συνετῶν
μὲν |
[1, 93] |
Λίνδος
πόντῳ
ἀγαλλομένη.
Ἀπεφθέγξατο·
μέτρον
|
ἄριστον. |
Καὶ
Σόλωνι
ἐπέστειλεν
οὕτω·
Κλεόβουλος |
[1, 64] |
ἐξευρών,
ἢν
μὴ
ὕποπτος
εἴης.
|
Ἄριστον |
μὲν
οὖν
ἀπέχεσθαι,
ἵνα
τῆς |
[1, 77] |
δείκνυσιν.
Ἐρωτηθεὶς
δέ
ποτε
τί
|
ἄριστον, |
Τὸ
παρὸν
εὖ
ποιεῖν.
Καὶ |
[1, 77] |
Καὶ
πρὸς
τοὺς
πυνθανομένους
τί
|
εὐχάριστον, |
Χρόνος,
ἔφη·
ἀφανές,
Τὸ
μέλλον· |
[1, 67] |
σὲ
φημὶ
πάντων
τυράννων
εἶναι
|
βέλτιστον. |
Ἐπανήκειν
δέ
μοι
Ἀθήναζε
οὐ |
[1, 35] |
Μέγιστον
τόπος·
ἅπαντα
γὰρ
χωρεῖ.
|
Τάχιστον |
νοῦς·
διὰ
παντὸς
γὰρ
τρέχει. |
[1, 24] |
τῆς
σελήνης
μέγεθος>
τοῦ
σεληναίου
|
ἑπτακοσιοστὸν |
καὶ
εἰκοστὸν
μέρος
ἀπεφήνατο
κατά |
[1, 24] |
μέγεθος>
τοῦ
σεληναίου
ἑπτακοσιοστὸν
καὶ
|
εἰκοστὸν |
μέρος
ἀπεφήνατο
κατά
τινας.
Πρῶτος |
[1, 83] |
εἰρήνην
ἐσπείσατο
πρὸς
τοὺς
Πριηνέας.
|
Θᾶττον |
δ'
αὐτῷ
πέμψαντι
πρὸς
τὸν |
[1, 105] |
τε
καὶ
φαῦλον,
ἔφη,
Γγλῶσσα.
|
Κρεῖττον |
ἔλεγεν
ἕνα
φίλον
ἔχειν
πολλοῦ |
[1, 97] |
ἐπισφαλὲς
προπέτεια·
κέρδος
αἰσχρόν·
δημοκρατία
|
κρεῖττον |
τυραννίδος·
~αἱ
μὲν
ἡδοναὶ
φθαρταί, |
[1, 114] |
Λέγεται
δὲ
ὡς
καὶ
πρῶτος
|
αὐτὸν |
Αἰακὸν
λέγοι,
καὶ
Λακεδαιμονίοις
προείποι |
[1, 83] |
λέγουσιν
ἐν
Θήβαις
τῷ
Ἡρακλεῖ
|
αὐτὸν |
ἀναθεῖναι,
ἐπεὶ
ἀπόγονος
ἦν
Θηβαίων |
[1, 23] |
κατέλιπεν
οὐδέν·
ἡ
γὰρ
εἰς
|
αὐτὸν |
ἀναφερομένη
ναυτικὴ
ἀστρολογία
Φώκου
λέγεται |
[1, 101] |
κελεῦσαι
μηνῦσαι
ὅτι
παρείη
πρὸς
|
αὐτὸν |
Ἀνάχαρσις
καὶ
βούλοιτο
αὐτὸν
θεάσασθαι, |
[1, 34] |
οὐρανοῦ
οἴει
γνώσεσθαι;
Οἶδε
δ'
|
αὐτὸν |
ἀστρονομούμενον
καὶ
Τίμων,
καὶ
ἐν |
[1, 26] |
λέγουσι
ὅτι
τῆς
μητρὸς
ἀναγκαζούσης
|
αὐτὸν |
γῆμαι
ἔλεγεν,
οὐδέπω
καιρός.
Εἶτα, |
[1, 83] |
τὸν
Βίαντα
ἵνα
ἥκοι
παρ'
|
αὐτόν, |
Ἐγὼ
δέ,
φησίν,
Ἀλυάττῃ
κελεύω |
[1, 36] |
μιᾷ
ἡμέρᾳ
πρότερον.
Ἠρώτησέ
τις
|
αὐτὸν |
εἰ
λάθοι
θεοὺς
ἄνθρωπος
ἀδικῶν· |
[1, 65] |
Πεισιστράτου·
οἱ
δὲ
καὶ
δορυφορούντων
|
αὐτόν, |
εἴ
τι
βούλονται.
Ἴσθι
γὰρ |
[1, 51] |
καθίσας
εἰς
τὸν
θρόνον
ἤρετο
|
αὐτὸν |
εἴ
τι
θέαμα
κάλλιον
τεθέαται· |
[1, 48] |
Ἔνιοι
δέ
φασι
καὶ
ἐγγράψαι
|
αὐτὸν |
εἰς
τὸν
κατάλογον
τοῦ
Ὁμήρου |
[1, 115] |
ἐν
Ὁμοίοις
φησὶν
ὅτι
Κούρητα
|
αὐτὸν |
ἐκάλουν
Κρῆτες·
καὶ
τὸ
σῶμα |
[1, 102] |
ὁ
Ἀνάχαρσις
ἑλὼν
ἔφη
νῦν
|
αὐτὸν |
ἐν
τῇ
πατρίδι
εἶναι
καὶ |
[1, 39] |
Ἔστι
καὶ
παρ'
ἡμῖν
ἐς
|
αὐτὸν |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν
Ἐπιγραμμάτων |
[1, 88] |
καὶ
ὁ
δυσάρεστος
Ἡράκλειτος
μάλιστα
|
Αὐτὸν |
ἐπῄνεσε
γράψας·
ἐν
Πριήνῃ
Βίας |
[1, 100] |
σεῦ
οὐδὲν
ὑπεκρινάμην·
ἀγαγὼν
δὲ
|
αὐτὸν |
ἐς
λήιον,
τοὺς
ὑπερφυέας
τῶν |
[1, 102] |
διαχρησθῆναι.
Καὶ
ἔστιν
ἡμῶν
εἰς
|
αὐτόν· |
~Ἐς
Σκυθίην
Ἀνάχαρσις
ὅτ'
ἤλυθε, |
[1, 95] |
δέ
φησι
πρότερον
Κροίσου
τελευτῆσαι
|
αὐτὸν |
ἔτεσι
τεσσαράκοντα
καὶ
ἑνί,
πρὸ |
[1, 27] |
τε
ὥρας
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
φασιν
|
αὐτὸν |
εὑρεῖν
καὶ
εἰς
τριακοσίας
ἑξήκοντα |
[1, 108] |
τῷ
Πρωταγόρᾳ,
ἀντὶ
Περιάνδρου
θεὶς
|
αὐτόν. |
Ἔφασκε
δὲ
μὴ
ἐκ
τῶν |
[1, 101] |
πρὸς
αὐτὸν
Ἀνάχαρσις
καὶ
βούλοιτο
|
αὐτὸν |
θεάσασθαι,
ξένος
τε,
εἰ
οἷόν |
[1, 106] |
εἰς
τὴν
κώμην
καὶ
εὑρεῖν
|
αὐτὸν |
θέρους
ἐχέτλην
ἀρότρῳ
προσαρμόττοντα,
καὶ |
[1, 69] |
καὶ
παῖδας
ἀπείπασθαι.
~Φασὶ
δ'
|
αὐτὸν |
καὶ
Αἰσώπου
πυθέσθαι,
ὁ
Ζεὺς |
[1, 107] |
τοῖς
σποράδην
οὐ
πόρρω
Τίμωνος
|
αὐτὸν |
καὶ
Ἀπημάντου
γεγονέναι·
μισανθρωπεῖν
γάρ. |
[1, 74] |
Ὀλυμπιονίκης.
Συνέθετο
δὴ
μονομαχῆσαι
πρὸς
|
αὐτόν· |
καὶ
δίκτυον
ἔχων
ὑπὸ
τὴν |
[1, 32] |
λέξομεν.
Ἄλλοι
φασὶν
ἡφαιστότευκτον
εἶναι
|
αὐτὸν |
καὶ
δοθῆναι
πρὸς
τοῦ
θεοῦ |
[1, 26] |
ἰδιαστήν.
~Ἔνιοι
δὲ
καὶ
γῆμαι
|
αὐτὸν |
καὶ
Κύβισθον
υἱὸν
ἔχειν·
οἱ |
[1, 102] |
δὲ
καταπλαγεὶς
τὴν
ἑτοιμότητα
εἰσέφρησεν
|
αὐτὸν |
καὶ
μέγιστον
φίλον
ἐποιήσατο.
Μετὰ |
[1, 60] |
τίμα,
γονέας
αἰδοῦ.
Φασὶ
δ'
|
αὐτὸν |
καὶ
Μιμνέρμου
γράψαντος,
Αἲ
γὰρ |
[1, 23] |
Περὶ
τῶν
ἀστρολογουμένων
ἱστορίᾳ·
ὅθεν
|
αὐτὸν |
καὶ
Ξενοφάνης
καὶ
Ἡρόδοτος
θαυμάζει. |
[1, 24] |
Ἀριστοτέλης
δὲ
καὶ
Ἱππίας
φασὶν
|
αὐτὸν |
καὶ
τοῖς
ἀψύχοις
μεταδιδόναι
ψυχάς, |
[1, 106] |
τοῖς
ἑπτὰ
καταριθμεῖται.
Φασὶ
δὲ
|
αὐτὸν |
καὶ
τυράννου
πατρὸς
εἶναι.
Λέγεται |
[1, 37] |
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τοῖς
Χρονικοῖς
γεγενῆσθαι
|
αὐτὸν |
κατὰ
τὸ
πρῶτον
ἔτος
τῆς |
[1, 89] |
τὸ
ἱερὸν
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἀνανεώσασθαι
|
αὐτὸν |
κτισθὲν
ὑπὸ
Δαναοῦ.
Οὗτος
ἐποίησεν |
[1, 112] |
Εἰσὶ
δ'
οἳ
μὴ
κοιμηθῆναι
|
αὐτὸν |
λέγουσιν,
ἀλλὰ
χρόνον
τινὰ
ἐκπατῆσαι |
[1, 34] |
καὶ
ἐν
τοῖς
Σίλλοις
ἐπαινεῖ
|
αὐτὸν |
λέγων·
Οἷόν
θ'
ἑπτὰ
Θάλητα |
[1, 85] |
ἐν
τοῖς
κόλποις
εὑρέθη.
~Καὶ
|
αὐτὸν |
μεγαλοπρεπῶς
ἔθαψεν
ἡ
πόλις,
καὶ |
[1, 111] |
ναῦν
τὴν
ἐς
Κρήτην
ἀπάξουσαν
|
αὐτόν. |
Ὁ
δὲ
τὸ
μὲν
ἀργύριον |
[1, 49] |
βουλή,
Πεισιστρατίδαι
ὄντες,
μαίνεσθαι
ἔλεγον
|
αὐτόν· |
ὅθεν
εἶπε
ταυτί·
Δείξει
δὴ |
[1, 23] |
εἶναι
τοῦ
Σαμίου.
Καλλίμαχος
δ'
|
αὐτὸν |
οἶδεν
εὑρέτην
τῆς
ἄρκτου
τῆς |
[1, 95] |
δὲ
ἐν
γήρᾳ
καθεστὼς
μετεπέμπετο
|
αὐτὸν |
ὅπως
παραλάβῃ
τὴν
τυραννίδα·
ὃν |
[1, 115] |
Γηρᾶσαί
τ'
ἐν
τοσαύταις
ἡμέραις
|
αὐτὸν |
ὅσαπερ
ἔτη
κατεκοιμήθη·
καὶ
γὰρ |
[1, 72] |
χαρᾶς
καὶ
ἀσθενείᾳ
πολυετίας.
Καὶ
|
αὐτὸν |
πάντες
οἱ
κατὰ
τὴν
πανήγυριν |
[1, 62] |
Κρατῖνος
ἐν
τοῖς
Χείρωσί
φησιν,
|
αὐτὸν |
ποιῶν
λέγοντα·
Οἰκῶ
δὲ
νῆσον, |
[1, 71] |
νοῦς
ἔδωκ'
ἔλεγχον.
Φασὶ
δ'
|
αὐτόν |
ποτε
γηραιὸν
ἤδη
ὄντα
εἰπεῖν |
[1, 24] |
καὶ
Δημόκριτος.
~Ἔνιοι
δὲ
καὶ
|
αὐτὸν |
πρῶτον
εἰπεῖν
φασιν
ἀθανάτους
τὰς |
[1, 89] |
εἰς
Ἡρακλέα
ἀναφέρειν
τὸ
γένος
|
αὐτόν· |
ῥώμῃ
δὲ
καὶ
κάλλει
διαφέρειν, |
[1, 101] |
ἀπὸ
Σκυθῶν
ῥῆσιν.
Λέγει
δὲ
|
αὐτὸν |
Σωσικράτης
ἐλθεῖν
εἰς
Ἀθήνας
κατὰ |
[1, 27] |
δὲ
Ἱερώνυμος
καὶ
ἐκμετρῆσαί
φησιν
|
αὐτὸν |
τὰς
πυραμίδας
ἐκ
τῆς
σκιᾶς, |
[1, 118] |
τῶν
γνωρίμων
αὐτοῦ
φησι
νοσήσαντα
|
αὐτὸν |
ὑπὸ
Πυθαγόρου
ταφῆναι
ἐν
Δήλῳ. |
[1, 63] |
δέ,
φασί,
Μηδὲν
ἄγαν.
Καὶ
|
αὐτόν |
φησι
Διοσκουρίδης
ἐν
τοῖς
Ἀπομνημονεύμασιν, |
[1, 25] |
φησιν,
ὡς
Ἡρακλείδης
ἱστορεῖ,
μονήρη
|
αὑτὸν |
γεγονέναι
καὶ
ἰδιαστήν.
~Ἔνιοι
δὲ |
[1, 118] |
Δελφοὺς
ἀπὸ
τοῦ
Κωρυκίου
ὄρους
|
αὑτὸν |
δισκῆσαι.
Ἀριστόξενος
δ'
ἐν
τῷ |
[1, 36] |
Ἐρωτηθεὶς
τί
δύσκολον,
ἔφη,
Τὸ
|
ἑαυτὸν |
γνῶναι·
Τί
δὲ
εὔκολον,
Τὸ |
[1, 70] |
μὴ
κακολογεῖν.
Γῆρας
τιμᾶν.
Φυλάττειν
|
ἑαυτόν. |
Ζημίαν
αἱρεῖσθαι
μᾶλλον
ἢ
κέρδος |
[1, 60] |
τὴν
ψευδολογίαν.
~Ὅτ'
οὖν
Πεισίστρατος
|
ἑαυτὸν |
κατέτρωσεν,
ἐκεῖθεν
ἔφη
ταῦτα
φῦναι. |
[1, 51] |
~Φασὶ
δέ
τινες
ὅτι
κοσμήσας
|
ἑαυτὸν |
ὁ
Κροῖσος
παντοδαπῶς
καὶ
καθίσας |
[1, 61] |
νόμους,
καὶ
δημηγορίας
καὶ
εἰς
|
ἑαυτὸν |
ὑποθήκας,
ἐλεγεῖα,
καὶ
τὰ
περὶ |
[1, 80] |
καὶ
σύ,
Δίων,
τὴν
κατὰ
|
σαυτὸν |
ἔλα.
~Δοκεῖ
δ'
ἐκ
διαθέσεως |
[1, 80] |
οἱ
δ'
ἔλεγον·
τὴν
κατὰ
|
σαυτὸν |
ἔλα.
Ταῦτ'
ἀΐων
ὁ
ξεῖνος |
[1, 40] |
ἠδύνατο.
~Τούτου
ἐστὶ
τὸ
Γνῶθι
|
σαυτόν, |
ὅπερ
Ἀντισθένης
ἐν
ταῖς
Διαδοχαῖς |
[1, 86] |
ἀδυνάτων
ἐρᾶν,
ἀλλοτρίων
δὲ
κακῶν
|
ἀμνημόνευτον |
εἶναι.
Ἐρωτηθεὶς
τί
δυσχερές,
Τὴν |
[1, 32] |
τῆς
Κῶ·
καὶ
ὡς
οὐδὲν
|
ἤνυτον, |
τοῖς
Μιλησίοις
μητροπόλει
οὔσῃ
μηνύουσιν. |
[1, 96] |
αὐτοῦ
τὸν
τάφον
μὴ
γνωσθῆναι,
|
τοιοῦτόν |
τι
ἐμηχανήσατο.
Δυσὶν
ἐκέλευσε
νεανίσκοις, |
[1, 88] |
Ἀνάξιον
ἄνδρα
μὴ
ἐπαίνει
διὰ
|
πλοῦτον. |
Πείσας
λαβέ,
μὴ
βιασάμενος.
Ὅ |
[1, 103] |
εἶναι
τὸ
πάχος
τῆς
νεώς,
|
τοσοῦτον |
ἔφη
τοῦ
θανάτου
τοὺς
πλέοντας |
[1, 81] |
τοῦ
Πενθίλου,
σφόδρα
κατεσοβαρεύετο
αὐτοῦ.
|
Τοῦτον |
Ἀλκαῖος
σαράποδα
μὲν
καὶ
σάραπον |
[1, 33] |
δ'
ἐν
τοῖς
Βίοις
εἰς
|
τοῦτον |
ἀναφέρει
τὸ
λεγόμενον
ὑπό
τινων |
[1, 52] |
ταῦτα.
Πεισίστρατος
δ'
αὐτῷ
φεύγοντι
|
τοῦτον |
ἐπέστειλε
τὸν
τρόπον.
~Πεισίστρατος
Σόλωνι. |
[1, 72] |
παρέπεμψαν.
Ἔστι
δὲ
καὶ
εἰς
|
τοῦτον |
ἐπίγραμμα
ἡμῶν·
~Φωσφόρε,
σοί,
Πολύδευκες, |
[1, 62] |
ἐν
Κύπρῳ
βιοὺς
ἔτη
ὀγδοήκοντα,
|
τοῦτον |
ἐπισκήψας
τοῖς
ἰδίοις
τὸν
τρόπον, |
[1, 33] |
τίθησιν
Ἀπόλλωνι.
~Κῴοις
μὲν
οὖν
|
τοῦτον |
ἐχρήσθη
τὸν
τρόπον·
Οὐ
πρότερον |
[1, 95] |
πρὸ
τῆς
τεσσαρακοστῆς
ἐνάτης
Ὀλυμπιάδος.
|
Τοῦτον |
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ
πρώτῃ
ξένον |
[1, 61] |
κἂν
νῦν
ἔτι
πείσεαι,
ἔξελε
|
τοῦτον· |
μηδὲ
μέγαιρ'
ὅτι
σεῦ
τοῖον |
[1, 82] |
προκεκριμένος
τῶν
ἑπτὰ
ὑπὸ
Σατύρου.
|
Τοῦτον |
οἱ
μὲν
πλούσιον,
Δοῦρις
δὲ |
[1, 30] |
ἀνειπεῖν
Μύσωνα,
περὶ
οὗ
λέξομεν.
|
Τοῦτον |
οἱ
περὶ
τὸν
Εὔδοξον
ἀντὶ |
[1, 84] |
δικάζεσθαι
Βίαντος
τοῦ
Πριηνέως
κρεῖσσον.
|
Τοῦτον |
οὖν
καὶ
ἐτελεύτα
τὸν
τρόπον. |
[1, 110] |
πόλιν
καὶ
ἔπαυσε
τὸν
λοιμὸν
|
τοῦτον |
τὸν
τρόπον.
Λαβὼν
πρόβατα
μελανά |
[1, 72] |
ὅθεν
καὶ
Ἀρισταγόρας
ὁ
Μιλήσιος
|
τοῦτον |
τὸν
τρόπον
Χιλώνειον
καλεῖ.
Βράγχου |
[1, 89] |
ἐπίγραμμά
τινες
τὸ
ἐπὶ
Μίδᾳ
|
τοῦτόν |
φασι
ποιῆσαι·
Χαλκῆ
παρθένος
εἰμί, |
[1, 116] |
Ἀλέξανδρος
ἐν
Διαδοχαῖς,
Πιττακοῦ
διακήκοεν.
|
Τοῦτόν |
φησι
Θεόπομπος
πρῶτον
περὶ
φύσεως |
[1, 122] |
δὲ
περὶ
τῶν
φιλοσόφων·
καὶ
|
πρῶτόν |
γε
ἀρκτέον
ἀπὸ
τῆς
Ἰωνικῆς |
[1, 28] |
Σόλωνος.
Ὁ
δὲ
ἔφη
σοφίᾳ
|
πρῶτον |
εἶναι
τὸν
θεὸν
καὶ
ἀπέστειλεν |
[1, 24] |
Δημόκριτος.
~Ἔνιοι
δὲ
καὶ
αὐτὸν
|
πρῶτον |
εἰπεῖν
φασιν
ἀθανάτους
τὰς
ψυχάς· |
[1, 37] |
Χρονικοῖς
γεγενῆσθαι
αὐτὸν
κατὰ
τὸ
|
πρῶτον |
ἔτος
τῆς
τριακοστῆς
ἐνάτης
Ὀλυμπιάδος. |
[1, 68] |
φησι
κατὰ
τὴν
ἕκτην,
καὶ
|
πρῶτον |
ἔφορον
γενέσθαι-
ἐπὶ
Εὐθυδήμου,
ὥς |
[1, 103] |
εἶπε
τρεῖς
φέρειν
βότρυς·
τὸν
|
πρῶτον |
ἡδονῆς·
τὸν
δεύτερον
μέθης·
τὸν |
[1, 43] |
αἵδε·
Θαλῆς
Φερεκύδει
~Πυνθάνομαί
σε
|
πρῶτον |
Ἰώνων
μέλλειν
λόγους
ἀμφὶ
τῶν |
[1, 24] |
Αἰγυπτίων
γεωμετρεῖν
μαθόντα
φησὶ
Παμφίλη
|
πρῶτον |
καταγράψαι
κύκλου
τὸ
τρίγωνον
ὀρθογώνιον, |
[1, 60] |
ἂν
κτήσῃ
μὴ
ἀποδοκίμαζε.
Ἄρχε
|
πρῶτον |
μαθὼν
ἄρχεσθαι.
Συμβούλευε
μὴ
τὰ |
[1, 33] |
ἕνεκα
χάριν
ἔχειν
τῇ
Τύχῃ·
|
πρῶτον |
μὲν
ὅτι
ἄνθρωπος
ἐγενόμην
καὶ |
[1, 45] |
οἰκήσομεν.
~ΣΟΛΩΝ.
Σόλων
Ἐξηκεστίδου
Σαλαμίνιος
|
πρῶτον |
μὲν
τὴν
σεισάχθειαν
εἰσηγήσατο
Ἀθηναίοις· |
[1, 116] |
Πιττακοῦ
διακήκοεν.
Τοῦτόν
φησι
Θεόπομπος
|
πρῶτον |
περὶ
φύσεως
καὶ
θεῶν
{Ἕλλησι} |
[1, 45] |
ἐδανείζοντο
καὶ
πολλοὶ
δι'
ἀπορίαν
|
ἐθήτευον. |
Ἑπτὰ
δὴ
ταλάντων
ὀφειλομένων
αὑτῷ |
[1, 122] |
τὰ
παρὰ
σέο
γράμματα.
Φθειρῶν
|
ἔθυον |
πᾶς
καί
με
εἶχεν
ἠπίαλος. |
[1, 122] |
τῆς
κληίθρης
ἔδειξ'
ἂν
ὡς
|
ἔθυον |
τοῦ
κακοῦ.
Καὶ
προεῖπα
αὐτοῖσι |
[1, 94] |
ὑποβάθρῳ
ἢ
λακτίσας
τὴν
γυναῖκα
|
ἔγκυον |
οὖσαν
ἀπέκτεινε,
πεισθεὶς
διαβολαῖς
παλλακίδων, |
[1, 74] |
δὴ
μονομαχῆσαι
πρὸς
αὐτόν·
καὶ
|
δίκτυον |
ἔχων
ὑπὸ
τὴν
ἀσπίδα
λαθραίως |
[1, 96] |
τινες
ὡς
θελήσας
αὐτοῦ
τὸν
|
τάφον |
μὴ
γνωσθῆναι,
τοιοῦτόν
τι
ἐμηχανήσατο. |
[1, 80] |
ὑπὸ
πληγῇσι
θοὰς
βέμβικας
ἔχοντες
|
ἔστρεφον |
εὐρείῃ
παῖδες
ἐνὶ
τριόδῳ.
Κείνων |
[1, 84] |
ἐναντίας
καὶ
τῶν
δικαστῶν
τὴν
|
ψῆφον |
ἐνεγκόντων
τῷ
ὑπὸ
τοῦ
Βίαντος |
[1, 68] |
ἀνδρὸς
ἀρετήν.
Πρός
τε
τὸν
|
ἀδελφὸν |
δυσφοροῦντα
ὅτι
μὴ
ἔφορος
ἐγένετο, |
[1, 109] |
τίς
εἴη,
ἕως
τὸν
νεώτερον
|
ἀδελφὸν |
εὑρὼν
τότε
ἤδη
γέροντα
ὄντα, |
[1, 39] |
ἀγῶνα
θεώμενον,
ἠέλιε
Ζεῦ,
τὸν
|
σοφὸν |
ἄνδρα
Θαλῆν
ἥρπασας
ἐκ
σταδίου. |
[1, 82] |
ἐκκλησίαν,
καὶ
εἰπεῖν
τὸν
Βίαντα
|
σοφόν, |
διηγησαμένας
τὰ
καθ'
ἑαυτάς.
Καὶ |
[1, 82] |
Βίας
ἰδὼν
ἔφη
τὸν
Ἀπόλλω
|
σοφὸν |
εἶναι,
οὐδὲ
προσήκατο.
~Οἱ
δὲ |
[1, 35] |
ἀπεφήνατο
δόξαν·
ἕν
τι
μάτευε
|
σοφόν, |
ἕν
τι
κεδνὸν
αἱροῦ·
βύσεις |
[1, 98] |
τὸν
μὲν
τύραννον,
τὸν
δὲ
|
σοφὸν |
καὶ
Ἀμβρακιώτην.
~Τοῦτο
καὶ
Νεάνθης |
[1, 93] |
ἑβδομήκοντα·
καὶ
αὐτῷ
ἐπεγράφη·
Ἄνδρα
|
σοφὸν |
Κλεόβουλον
ἀποφθίμενον
καταπενθεῖ
ἥδε
πάτρα |
[1, 79] |
μικρὸς
προσηγορεύθη.
Τὸν
δ'
οὖν
|
σοφὸν |
λέγεταί
ποτε
νεανίσκῳ
συμβουλευομένῳ
περὶ |
[1, 99] |
τὸν
Κορίνθιόν
φησιν
εἶναι
τὸν
|
σοφόν· |
Πλάτων
δὲ
οὔ
φησιν.
Τούτου |
[1, 58] |
ἐκεῖνα,
ἐὰν
μὲν
ἐμπέσῃ
τι
|
κοῦφον |
καὶ
ἀσθενές,
στέγειν·
ἐὰν
δὲ |
[1, 29] |
ἀπέστειλεν,
εἰπὼν
οὕτω
κατὰ
τὸν
|
Καλλίμαχον
|
Θαλῆς
με
τῷ
μεδεῦντι
Νείλεω |
[1, 71] |
τε
κακῶν
τε
νοῦς
ἔδωκ'
|
ἔλεγχον. |
Φασὶ
δ'
αὐτόν
ποτε
γηραιὸν |
[1, 36] |
τὸ
θεῖον,
Τὸ
μήτε
ἀρχὴν
|
ἔχον |
μήτε
τελευτήν.
Τί
δύσκολον
εἴη |
[1, 67] |
δέ
μοι
Ἀθήναζε
οὐ
καλῶς
|
ἔχον |
ὁρῶ,
μή
μέ
τις
μέμψηται, |
[1, 63] |
καὶ
ῥυθμῷ,
ἐπιγράμμασι
καὶ
μέλεσιν,
|
ἔχον |
οὕτως·
Σῶμα
μὲν
ἦρε
Σόλωνος |
[1, 120] |
ἐξέμαθεν.
Ἔστι
καὶ
ἡμῶν
οὕτως
|
ἔχον |
τῷ
μέτρῳ
τῷ
Φερεκρατείῳ·
Τὸν |
[1, 57] |
ταυτί·
οἳ
δ'
ἄρ'
Ἀθήνας
|
εἶχον" |
καὶ
τὰ
ἑξῆς.
~Πρῶτος
δὲ |
[1, 49] |
ἵσταντο
φάλαγγες.
~Τοῦ
δὴ
λοιποῦ
|
προσεῖχον |
αὐτῷ
ὁ
δῆμος
καὶ
ἡδέως |
[1, 36] |
οὐδὲ
διανοούμενος,
ἔφη.
Πρὸς
τὸν
|
μοιχὸν |
ἐρόμενον
εἰ
ὀμόσαι
μὴ
μεμοιχευκέναι, |
[1, 105] |
βίον
ἄγκυράν
τε
καὶ
κεραμικὸν
|
τροχόν, |
ὥς
τινες.
Καὶ
ἐπέστειλεν
ὧδε· |
[1, 66] |
νεωτάτους.
Οἱ
δὲ
ἀνηκουστήσαντές
μου
|
παρέσχον |
τοὺς
ἄνδρας.
Οὗτοι
δὲ
ἦσαν |
[1, 73] |
κότινον.
Εἰ
δ'
ὁ
πατὴρ
|
στεφανοῦχον |
ἰδὼν
τέκνον
ἤμυσεν
ἡσθείς,
οὐ |
[1, 27] |
ὕδωρ
ὑπεστήσατο,
καὶ
τὸν
κόσμον
|
ἔμψυχον |
καὶ
δαιμόνων
πλήρη.
Τάς
τε |
[1, 116] |
αἰγιαλὸν
τῆς
Σάμου
περιπατοῦντα
καὶ
|
ναῦν |
οὐριοδρομοῦσαν
ἰδόντα
εἰπεῖν
ὡς
οὐ |
[1, 110] |
τὴν
πόλιν·
οἱ
δὲ
πέμπουσι
|
ναῦν |
τε
καὶ
Νικίαν
τὸν
Νικηράτου |
[1, 111] |
τάλαντον
ἐψηφίσαντο
δοῦναι
αὐτῷ
καὶ
|
ναῦν |
τὴν
ἐς
Κρήτην
ἀπάξουσαν
αὐτόν. |
[1, 34] |
καὶ
αὐτῷ
ἀνοιμώξαντι
φάναι
τὴν
|
γραῦν· |
σὺ
γάρ,
ὦ
Θαλῆ,
τὰ |
[1, 76] |
κουρείου
ἐν
Κύμῃ
χαλκεύς
τις
|
πέλεκυν |
ἐμβαλὼν
ἀνέλοι.
Τῶν
δὲ
Κυμαίων |
[1, 38] |
κατὰ
Κροῖσον,
ᾧ
καὶ
τὸν
|
Ἅλυν |
ὑποσχέσθαι
ἄνευ
γεφύρας
περᾶσαι,
τὸ |
[1, 87] |
βίον
οὕτω
μετρεῖν
ὡς
καὶ
|
πολὺν |
καὶ
ὀλίγον
χρόνον
βιωσομένους,
καὶ |
[1, 106] |
Ἀλλ'
ὦ
Μύσων,
οὐχ
ὥρα
|
νῦν |
ἀρότρου.
Καὶ
μάλα,
εἶπεν,
ὥστε |
[1, 102] |
Ἔνθεν
ὁ
Ἀνάχαρσις
ἑλὼν
ἔφη
|
νῦν |
αὐτὸν
ἐν
τῇ
πατρίδι
εἶναι |
[1, 113] |
ἀρχὰν
ἀεί,
ἀνδραποδιξάμενος
τὼς
πολιήτας·
|
νῦν |
δὲ
οὐ
κακὼς
ἄνδρας
δουλῶται· |
[1, 67] |
παρὸν
τυραννεῖν
αὐτὸς
οὐκ
ἀξιώσας,
|
νῦν |
ἐπανελθὼν
ἀρεσκοίμην
οἷς
σὺ
πράσσεις. |
[1, 110] |
τὸ
κακόν.
Ὅθεν
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
ἔστιν
εὑρεῖν
κατὰ
τοὺς
δήμους |
[1, 61] |
εἰπεῖν·
Ἀλλ'
εἴ
μοι
κἂν
|
νῦν |
ἔτι
πείσεαι,
ἔξελε
τοῦτον·
μηδὲ |
[1, 66] |
τῆς
θητείας,
οἵ
γε
δὴ
|
νῦν |
ξύμπαντες
ἑνὶ
δουλεύουσι
Πεισιστράτῳ.
Σόλων |
[1, 66] |
τυραννίδος
φίλος
σοὶ
ἦν,
καὶ
|
νῦν |
οὐ
μᾶλλον
διάφορος
ἢ
τῶν |
[1, 75] |
ὁ
δὲ
ἱερὰν
ἀνῆκεν,
ἥτις
|
νῦν |
Πιττάκειος
καλεῖται.
Σωσικράτης
δέ
φησιν |
[1, 117] |
εἰπόντος
Ἐξ
Ἐφέσου,
Ἔλκυσόν
με
|
τοίνυν, |
ἔφη,
τῶν
σκελῶν
καὶ
θὲς |
[1, 22] |
~ΘΑΛΗΣ.
Ἦν
|
τοίνυν |
ὁ
Θαλῆς,
ὡς
μὲν
Ἡρόδοτος |
[1, 54] |
ἠνέσχου
καθισταμένου,
οὐδ'
ἔφυγες.
Ἐπάνιθι
|
τοίνυν |
οἴκαδε,
πιστεύων
μοι
καὶ
ἀνωμότῳ, |
[1, 64] |
μὴ
ὕποπτος
εἴης.
Ἄριστον
μὲν
|
οὖν |
ἀπέχεσθαι,
ἵνα
τῆς
αἰτίας
ἀπαλλαγῇς. |
[1, 118] |
τε
ταῦτα
Φερεκύδην.
~Ὁ
μὲν
|
οὖν> |
ἀπήγγειλεν·
οἱ
δὲ
μετὰ
μίαν |
[1, 107] |
ἐστιν
ὁ
Ἠτεῖος.
Παρμενίδης
μὲν
|
οὖν |
δῆμον
εἶναι
Λακωνικῆς,
ὅθεν
εἶναι |
[1, 35] |
θάνατον
διαφέρειν
τοῦ
ζῆν.
Σὺ
|
οὖν, |
ἔφη
τις,
διὰ
τί
οὐκ |
[1, 28] |
πρῶτος,
τούτου
τρίποδ'
αὐδῶ.
Διδοῦσιν
|
οὖν |
Θαλῇ·
ὁ
δὲ
ἄλλῳ
καὶ |
[1, 84] |
Βίαντος
τοῦ
Πριηνέως
κρεῖσσον.
Τοῦτον
|
οὖν |
καὶ
ἐτελεύτα
τὸν
τρόπον.
Δίκην |
[1, 67] |
δίκαια
καὶ
ἴσα.
Ἀφίξομαι
δ'
|
οὖν |
παρὰ
σέ,
σπεύδων
τοι
ξένος |
[1, 60] |
ὡς
ἀνωφελῆ
τὴν
ψευδολογίαν.
~Ὅτ'
|
οὖν |
Πεισίστρατος
ἑαυτὸν
κατέτρωσεν,
ἐκεῖθεν
ἔφη |
[1, 79] |
καταλογάδην
τοῖς
πολίταις.
Ἤκμαζε
μὲν
|
οὖν |
περὶ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
δευτέραν
Ὀλυμπιάδα· |
[1, 62] |
Σαλαμὶς
θεσμοθέτην
ἱερόν.
Ἤκμαζε
μὲν
|
οὖν |
περὶ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
ἕκτην
Ὀλυμπιάδα, |
[1, 104] |
ἢ
οἱ
νεκροί,
ἔφη,
Τοὺς
|
οὖν |
πλέοντας
ποῦ
τίθης;
Ὀνειδιζόμενος
ὑπὸ |
[1, 57] |
ἐκεῖθεν
ἄρχεσθαι
τὸν
ἐχόμενον.
Μᾶλλον
|
οὖν |
Σόλων
Ὅμηρον
ἐφώτισεν
ἢ
Πεισίστρατος, |
[1, 79] |
καὶ
μικρὸς
προσηγορεύθη.
Τὸν
δ'
|
οὖν |
σοφὸν
λέγεταί
ποτε
νεανίσκῳ
συμβουλευομένῳ |
[1, 39] |
Διονύσιος
ἐν
Κριτικοῖς.
~Ὁ
δ'
|
οὖν |
σοφὸς
ἐτελεύτησεν
ἀγῶνα
θεώμενος
γυμνικὸν |
[1, 75] |
τοῖς
Ἀθηναίοις
προσκρῖναι.
~Τότε
δ'
|
οὖν |
τὸν
Πιττακὸν
ἰσχυρῶς
ἐτίμησαν
οἱ |
[1, 121] |
καὶ
θνήσκει
παρ'
ἐκείνοις.
Ἦν
|
οὖν |
τοῦτ'
ἄρ'
ἀληθές·
ἢν
ᾖ |
[1, 33] |
Διδυμεῖ
τίθησιν
Ἀπόλλωνι.
~Κῴοις
μὲν
|
οὖν |
τοῦτον
ἐχρήσθη
τὸν
τρόπον·
Οὐ |
[1, 24] |
τὸ
τρίγωνον
ὀρθογώνιον,
καὶ
θῦσαι
|
βοῦν. |
~Οἱ
δὲ
Πυθαγόραν
φασίν,
ὧν |
[1, 108] |
Ἀπημάντου
γεγονέναι·
μισανθρωπεῖν
γάρ.
~Ὀφθῆναι
|
γοῦν |
ἐν
Λακεδαίμονι
μόνον
ἐπ'
ἐρημίας |
[1, 105] |
ἐς
Σκύθας
ἄνδρα
ἀμείνονα.
Ἥκω
|
γοῦν |
ἐς
Σάρδεις,
πρὸ
μεγάλου
ποιούμενος |
[1, 25] |
τοῖς
πολιτικοῖς
ἄριστα
βεβουλεῦσθαι.
Κροίσου
|
γοῦν |
πέμψαντος
πρὸς
Μιλησίους
ἐπὶ
συμμαχίᾳ |
[1, 114] |
καὶ
προ>
γνωστικώτατον
γεγονέναι.
Ἰδόντα
|
γοῦν |
τὴν
Μουνιχίαν
παρ'
Ἀθηναίοις
ἀγνοεῖν |
[1, 103] |
ἤλυθε,
πολλὰ
πλανηθεὶς
πάντας
ἔπειθε
|
βιοῦν |
ἤθεσιν
Ἑλλαδικοῖς.
Τὸν
δ'
ἔτι |
[1, 81] |
τοῖς
ποσὶ
ῥαγάδας,
ἃς
χειράδας
|
ἐκάλουν· |
γαύρηκα
δὲ
ὡς
εἰκῆ
γαυριῶντα· |
[1, 115] |
Ὁμοίοις
φησὶν
ὅτι
Κούρητα
αὐτὸν
|
ἐκάλουν |
Κρῆτες·
καὶ
τὸ
σῶμα
αὐτοῦ |
[1, 53] |
οὐκ
ἐμοί,
ἀλλ'
ὁπόθεν
ἔσται
|
ἀναλοῦν |
εἴς
τε
θυσίας
δημοτελεῖς
καὶ |
[1, 56] |
τρέφεσθαι
καὶ
παιδεύεσθαι.
~Ὅθεν
καὶ
|
ἐζήλουν |
πολλοὶ
καλοὶ
κἀγαθοὶ
γίνεσθαι
κατὰ |
[1, 111] |
τε
καὶ
Ἰάσονος
εἰς
Κόλχους
|
ἀπόπλουν |
ἔπη
ἑξακισχίλια
πεντακόσια.
~Συνέγραψε
δὲ |
[1, 60] |
τὰ
ἥδιστα,
ἀλλὰ
τὰ
ἄριστα.
|
Νοῦν |
ἡγεμόνα
ποιοῦ.
Μὴ
κακοῖς
ὁμίλει. |
[1, 69] |
δὲ
φάναι,
Τὰ
μὲν
ὑψηλὰ
|
ταπεινοῦν, |
τὰ
δὲ
ταπεινὰ
ὑψοῦν.
Ἐρωτηθεὶς |
[1, 81] |
καὶ
σάραπον
ἀποκαλεῖ
διὰ
τὸ
|
πλατύπουν |
εἶναι
καὶ
ἐπισύρειν
τὼ
πόδε· |
[1, 43] |
ξυνὸν
καταθέσθαι
γραφὴν
ἢ
ἐφ'
|
ὁποιοισοῦν |
ἐπιτρέπειν
χρῆμα
ἐς
οὐδὲν
ὄφελος. |
[1, 96] |
εὔξαιτο,
εἰ
νικήσειεν
Ὀλύμπια
τεθρίππῳ,
|
χρυσοῦν |
ἀνδριάντα
ἀναθεῖναι·
νικήσας
δὲ
καὶ |
[1, 29] |
λαβεῖν
παρὰ
τοῦ
βασιλέως
ποτήριον
|
χρυσοῦν, |
ὅπως
δῷ
τῷ
σοφωτάτῳ
τῶν |
[1, 69] |
ὑψηλὰ
ταπεινοῦν,
τὰ
δὲ
ταπεινὰ
|
ὑψοῦν. |
Ἐρωτηθεὶς
τίνι
διαφέρουσιν
οἱ
πεπαιδευμένοι |
[1, 80] |
Τί
λώϊον;
Εἰ
δ'
ἄγε
|
σύν |
μοι
βούλευσον,
ποτέρην
εἰς
ὑμέναιον |
[1, 22] |
δὲ
ἐν
Μιλήτῳ,
ὅτε
ἦλθε
|
σὺν |
Νείλεῳ
ἐκπεσόντι
Φοινίκης·
ὡς
δ' |
[1, 32] |
τε
εἰς
Μενέλαον
ἐλθεῖν
καὶ
|
σὺν |
τῇ
Ἑλένῃ
ἁρπασθέντα
ὑπ'
Ἀλεξάνδρου |
[1, 122] |
ἐνέγκαι.
Σὺ
δὲ
ἢν
δοκιμώσῃς
|
σὺν |
τοῖς
ἄλλοις
σοφοῖς,
οὕτω
μιν |
[1, 106] |
κώμης
τινὸς
Οἰταϊκῆς
ἢ
Λακωνικῆς,
|
σὺν |
τοῖς
ἑπτὰ
καταριθμεῖται.
Φασὶ
δὲ |
[1, 44] |
πάντας
αἰσυμνήτας
ἀλλὰ
τέρποι'
ἂν
|
σὺν |
τοῖς
ἑτάροις
ἡμῖν
καταβιούς.
Ἐπέστειλε |
[1, 102] |
νόμιμα
παραλύειν
τῆς
πατρίδος
πολὺς
|
ὢν |
ἐν
τῷ
ἑλληνίζειν,
τοξευθεὶς
ἐν |
[1, 72] |
προὐνοήσατο.
Δημάρατος
μὲν
γὰρ
φυγὰς
|
ὢν |
Λακεδαιμονίων
Ξέρξῃ
συνεβούλευσε
τὰς
ναῦς |
[1, 105] |
ὑβρισθεὶς
ἔφη,
Μειράκιον,
ἐὰν
νέος
|
ὢν |
τὸν
οἶνον
οὐ
φέρῃς,
γέρων |
[1, 102] |
παραλύειν
τῆς
πατρίδος
πολὺς
ὢν
|
ἐν |
τῷ
ἑλληνίζειν,
τοξευθεὶς
ἐν
κυνηγεσίῳ |
[1, 99] |
τὸν
Λυδὸν
ἐς
Σάρδεις.
Ἤδη
|
ὦν |
μὴ
ὀκνεῖτε
καὶ
παρ'
ἐμὲ |
[1, 100] |
ἄπο
θυμοῦ
ποιήσαις
ἀδικεῖς.
Ἢ
|
ὦν |
παῦσον
τὰν
ἀπήνειαν
τῶ
παιδός, |
[1, 122] |
με
εἶχεν
ἠπίαλος.
Ἐπέσκηψα
δ'
|
ὦν |
τοῖσιν
οἰκιήτῃσιν,
ἐπήν
με
καταθάψωσιν, |
[1, 75] |
χρήματα
οὐκ
ἐδέξατο,
εἰπὼν
ἔχειν
|
ὧν |
ἐβούλετο
διπλάσια·
ἄπαιδος
γὰρ
τἀδελφοῦ |
[1, 41] |
Σόλωνα.
Ἄλλους
δὲ
ὀνομάζει
ἕξ,
|
ὧν |
ἐκλέξασθαι
τρεῖς,
Ἀριστόδημον,
Πάμφυλον,
Χίλωνα |
[1, 24] |
εἰπεῖν
φασιν
ἀθανάτους
τὰς
ψυχάς·
|
ὧν |
ἐστι
Χοιρίλος
ὁ
ποιητής.
Πρῶτος |
[1, 25] |
βοῦν.
~Οἱ
δὲ
Πυθαγόραν
φασίν,
|
ὧν |
ἐστιν
Ἀπολλόδωρος
ὁ
λογιστικός.
Οὗτος |
[1, 55] |
ἐκείνων
τῶν
ἐν
πολέμοις
τελευτησάντων,
|
ὧν |
καὶ
τοὺς
υἱοὺς
δημοσίᾳ
τρέφεσθαι |
[1, 63] |
πῦρ·
ὀστὰ
δ'
ἔχει
Σαλαμίς,
|
ὧν |
κόνις
ἀστάχυες.
Ψυχὴν
δ'
ἄξονες |
[1, 42] |
Περὶ
τῶν
σοφῶν
ἑπτακαίδεκά
φησιν,
|
ὧν |
τοὺς
ἑπτὰ
ἄλλους
ἄλλως
αἱρεῖσθαι· |
[1, 29] |
Νείλεω
δήμου
δίδωσι,
τοῦτο
δὶς
|
λαβὼν |
ἀριστεῖον.
Τὸ
δὲ
πεζὸν
οὕτως |
[1, 29] |
Ἀπόλλωνι
Δελφινίῳ
Ἑλλήνων
ἀριστεῖον
δὶς
|
λαβών. |
Ὁ
δὲ
περιενεγκὼν
τὴν
φιάλην |
[1, 110] |
τὸν
λοιμὸν
τοῦτον
τὸν
τρόπον.
|
Λαβὼν |
πρόβατα
μελανά
τε
καὶ
λευκὰ |
[1, 28] |
Ἰάμβοις
ἄλλως
ἱστορεῖ,
παρὰ
Λεανδρίου
|
λαβὼν |
τοῦ
Μιλησίου.
Βαθυκλέα
γάρ
τινα |
[1, 109] |
τὸν
ἀγρόν,
καὶ
μετεσκευασμένα
πάντα
|
καταλαβὼν |
καὶ
παρ'
ἑτέρῳ
τὴν
κτῆσιν, |
[1, 34] |
δὲ
γεγραμμένα
ὑπ'
αὐτοῦ
φησι
|
Λόβων |
ὁ
Ἀργεῖος
εἰς
ἔπη
τείνειν |
[1, 112] |
τῶν
Σεμνῶν
θεῶν,
ὥς
φησι
|
Λόβων |
ὁ
Ἀργεῖος
ἐν
τῷ
Περὶ |
[1, 48] |
ἄγεν
δυοκαίδεκα
νῆας-
στῆσε
δ'
|
ἄγων |
ἵν'
Ἀθηναίων
ἵσταντο
φάλαγγες.
~Τοῦ |
[1, 100] |
μὲν
κήρυκι
σεῦ
οὐδὲν
ὑπεκρινάμην·
|
ἀγαγὼν |
δὲ
αὐτὸν
ἐς
λήιον,
τοὺς |
[1, 75] |
ἔτη
κατασχὼν
καὶ
εἰς
τάξιν
|
ἀγαγὼν |
τὸ
πολίτευμα,
κατέθετο
τὴν
ἀρχήν, |
[1, 73] |
ἐκδάμως,
ὡς
αὐτός
κα
ἐξέρποις·
|
ἐγὼν |
δὲ
δοκέω
καὶ
τὰ
οἰκῇα |
[1, 99] |
ἐς
Κόρινθον
ταὶ
ἐμαὶ
ἐπιστολαί.
|
Ἐγὼν |
δὲ
ὑμᾶς
ἀποδέχομαι,
ὡς
ἴστε |
[1, 93] |
καὶ
οἶκος
πάντη·
φαμὶ
δὲ
|
ἐγὼν |
ποτανεστάταν
ἐσεῖσθαι
Σόλωνι
τὰν
Λίνδον |
[1, 100] |
τὰν
ἀπήνειαν
τῶ
παιδός,
ἢ
|
ἐγὼν |
τὺ
ἀμυνοῦμαι.
Καὶ
γὰρ
δὴν |
[1, 76] |
ἔμμεναι·
οὗ
καὶ
Σιμωνίδης
μέμνηται
|
λέγων· |
Ἄνδρ'
ἀγαθὸν
ἀλαθέως
γενέσθαι
χαλεπόν, |
[1, 23] |
εὑρέτην
τῆς
ἄρκτου
τῆς
μικρᾶς,
|
λέγων |
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
οὕτως·
Καὶ |
[1, 84] |
Δημόδοκος
ὁ
Λέριος
τοῦτο
αἰνίττεται
|
λέγων· |
Ἢν
τύχῃς
κρίνων
δικάζευ
τὴν |
[1, 34] |
ἐν
τοῖς
Σίλλοις
ἐπαινεῖ
αὐτὸν
|
λέγων· |
Οἷόν
θ'
ἑπτὰ
Θάλητα
σοφῶν |
[1, 49] |
ἀλλὰ
καὶ
βοηθεῖν
ἕτοιμος
εἶναι,
|
λέγων |
ταῦτα·
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῶν
μὲν |
[1, 65] |
Πεισιστράτῳ
ἐπιθέσθαι
τυραννίδι.
Οὐδ'
ἐγὼ
|
προλέγων |
πιστὸς
ἦν.
Ἐκεῖνος
δὲ
πιστότερος |
[1, 111] |
οὐ
πολὺ
μετήλλαξεν,
ὥς
φησι
|
Φλέγων |
ἐν
τῷ
Περὶ
μακροβίων
βιοὺς |
[1, 98] |
ἴσθι·
ὃ
ἂν
ὁμολογήσῃς,
διατήρει·
|
λόγων |
ἀπορρήτων
ἐκφορὰν
μὴ
ποιοῦ·
μὴ |
[1, 84] |
Ἐπ'
ἀγαθῷ
μέντοι
τῇ
τῶν
|
λόγων |
ἰσχύϊ
προσεχρῆτο.
Ὅθεν
καὶ
Δημόδοκος |
[1, 108] |
Ἔφασκε
δὲ
μὴ
ἐκ
τῶν
|
λόγων |
τὰ
πράγματα
ἀλλ'
ἐκ
τῶν |
[1, 108] |
ζητεῖν·
οὐ
γὰρ
ἕνεκα
τῶν
|
λόγων |
τὰ
πράγματα
συντελεῖσθαι,
ἀλλ'
ἕνεκα |
[1, 91] |
τὸ
πλέον
μέρος
ἐν
βροτοῖσι
|
λόγων |
τε
πλῆθος·
ἀλλ'
ὁ
καιρὸς |
[1, 83] |
συνιδόντα
καταπλαγῆναι
τὸ>
μέχρι
καὶ
|
ἀλόγων |
διατείνειν
αὐτῶν
τὴν
εὐθένιαν.
Καὶ |
[1, 58] |
μὲν
λόγον
εἴδωλον
εἶναι
τῶν
|
ἔργων· |
βασιλέα
δὲ
τὸν
ἰσχυρότατον
τῇ |
[1, 114] |
καὶ
Λακεδαιμονίοις
προείποι
τὴν
ὑπ'
|
Ἀρκάδων |
ἅλωσιν
προσποιηθῆναί
τε
πολλάκις
ἀναβεβιωκέναι. |
[1, 115] |
προειπεῖν
τὴν
Λακεδαιμονίων
ἧτταν
ὑπ'
|
Ἀρκάδων, |
καθάπερ
προείρηται·
καὶ
δὴ
καὶ |
[1, 62] |
εἰκόνος
αὐτοῦ
ἐπιγέγραπται
τάδε·
Ἡ
|
Μήδων |
ἄδικον
παύσασ'
ὕβριν,
ἥδε
Σόλωνα |
[1, 82] |
ὁ
τρίπους·
καὶ
ὁ
Βίας
|
ἰδὼν |
ἔφη
τὸν
Ἀπόλλω
σοφὸν
εἶναι, |
[1, 96] |
κατά
τινα
ἑορτὴν
ἐπιχώριον
κεκοσμημένας
|
ἰδὼν |
τὰς
γυναῖκας
πάντα
ἀφείλετο
τὸν |
[1, 73] |
Εἰ
δ'
ὁ
πατὴρ
στεφανοῦχον
|
ἰδὼν |
τέκνον
ἤμυσεν
ἡσθείς,
οὐ
νεμεσητόν· |
[1, 80] |
ξεῖνος
ἐφείσατο
μείζονος
οἴκου
δράξασθαι,
|
παίδων |
κληδόνα
συνθέμενος.
Τὴν
δ'
ὀλίγην |
[1, 94] |
Κυψέλου
Κορίνθιος
ἀπὸ
τοῦ
τῶν
|
Ἡρακλειδῶν |
γένους.
Οὗτος
γήμας
Λυσίδην,
ἣν |
[1, 94] |
ἔγκυον
οὖσαν
ἀπέκτεινε,
πεισθεὶς
διαβολαῖς
|
παλλακίδων, |
ἃς
ὕστερον
ἔκαυσε.
Τόν
τε |
[1, 22] |
μητρὸς
δὲ
Κλεοβουλίνης,
ἐκ
τῶν
|
Θηλιδῶν, |
οἵ
εἰσι
Φοίνικες,
εὐγενέστατοι
τῶν |
[1, 56] |
Τρίβωνες
ἐκλιπόντες
οἴχονται
κρόκας.
Ὅπερ
|
συνιδὼν |
ὁ
Σόλων
μετρίως
αὐτοὺς
ἀπεδέξατο. |
[1, 53] |
προσῆκόν
μοι,
γένους
ὄντι
τῶν
|
Κοδριδῶν. |
Ἀνέλαβον
γὰρ
ἐγὼ
ἃ
ὀμόσαντες |
[1, 64] |
Σὺ
δὲ
εἰ
μὲν
μέλλεις
|
ἐκποδὼν |
ἅπαντας
ποιήσεσθαι,
οὐκ
ἂν
φθάνοις. |
[1, 64] |
ἔτι
τοι
δεινός,
μηδὲ
σὺ
|
ἐκποδών |
τινα
ποιοῦ.
Σόλων
Ἐπιμενίδῃ.
Οὔτε |
[1, 65] |
ξυνὸν
ἔβλαπτον,
οἳ
οὐκ
ἐγένοντο
|
ἐμποδὼν |
Πεισιστράτῳ
ἐπιθέσθαι
τυραννίδι.
Οὐδ'
ἐγὼ |
[1, 67] |
Ἀφίξομαι
δ'
οὖν
παρὰ
σέ,
|
σπεύδων |
τοι
ξένος
γενέσθαι.
~ΧΙΛΩΝ.
Χίλων |
[1, 105] |
ὧδε·
Ἀνάχαρσις
Κροίσῳ.
Ἐγώ,
βασιλεῦ
|
Λυδῶν, |
ἀφῖγμαι
εἰς
τὴν
τῶν
Ἑλλήνων, |
[1, 122] |
εἰδέναι·
ἅσσα
δ'
ἂν
ἐπιλέγῃ
|
θεολογέων· |
τὰ
ἄλλα
χρὴ
νοέειν·
ἅπαντα |
[1, 116] |
Θεόπομπος
πρῶτον
περὶ
φύσεως
καὶ
|
θεῶν |
{Ἕλλησι}
γράψαι.
Πολλὰ
δὲ
καὶ |
[1, 90] |
μένος
στάλας;
ἅπαντα
γάρ
ἐστι
|
θεῶν |
ἥσσω·
λίθον
δὲ
καὶ
βρότεοι |
[1, 88] |
γὰρ
ἐμφαίνει.
Φρόνησιν
ἀγάπα.
~Περὶ
|
θεῶν |
λέγε
ὡς
εἰσίν.
Ἀνάξιον
ἄνδρα |
[1, 112] |
Ἀθηναίοις
τὸ
ἱερὸν
τῶν
Σεμνῶν
|
θεῶν, |
ὥς
φησι
Λόβων
ὁ
Ἀργεῖος |
[1, 58] |
ἐξ
ἄστεως,
οὔτε
μετὰ
τῶν
|
πεδιέων, |
ἀλλ'
οὐδὲ
μετὰ
τῶν
παράλων |
[1, 28] |
νεανίσκους
βόλον
ἀγοράσαι
παρὰ
Μιλησίων
|
ἁλιέων. |
Ἀνασπασθέντος
δὲ
τοῦ
τρίποδος
ἀμφισβήτησις |
[1, 27] |
φανερὰ
τὸν
εὑρεθέντα
ὑπὸ
τῶν
|
ἁλιέων |
καὶ
διαπεμφθέντα
τοῖς
σοφοῖς
ὑπὸ |
[1, 82] |
τοῦ
τρίποδος
εὑρεθέντος
ὑπὸ
τῶν
|
ἁλιέων, |
τοῦ
χαλκοῦ,
ἐπιγραφὴν
ἔχοντος
Τῷ |
[1, 60] |
γὰρ
ἄτερ
νούσων
τε
καὶ
|
ἀργαλέων |
μελεδωνέων
Ἐξηκονταέτη
μοῖρα
κίχοι
θανάτου, |
[1, 44] |
Σόλων,
ἢν
ἐπιτρέπῃς.
~Σὺ
μέντοι
|
χωροφιλέων |
ὀλίγα
φοιτέεις
ἐς
Ἰωνίην,
οὐδέ |
[1, 88] |
Βίας
ἐγένετο
ὁ
Τευτάμεω,
οὗ
|
πλέων |
λόγος
ἢ
τῶν
ἄλλων.
Καὶ |
[1, 86] |
χεῖρον,
ἔφη,
μεταβολὴν
εὐγενῶς
ἐνεγκεῖν.
|
Συμπλέων |
ποτὲ
ἀσεβέσι,
χειμαζομένης
τῆς
νεὼς |
[1, 52] |
διὰ
ταῦτα
κακὴν
ἔσχετε
δουλοσύνην.
|
Ὑμέων |
δ'
εἷς
μὲν
ἕκαστος
ἀλώπεκος |
[1, 44] |
οἶκον
ποιέεσθαι
παρὰ
τοῖς
ἀποίκοις
|
ὑμέων· |
καὶ
γὰρ
ἐνθαῦτά
τοι
δεινὸν |
[1, 44] |
Ἀσίην.
Θαλῆς
Σόλωνι
Ὑπαποστὰς
ἐξ
|
Ἀθηνέων |
δοκέεις
ἄν
μοι
ἁρμοδιώτατα
ἐν |
[1, 44] |
δὲ
εἰ
προσηνέστερόν
τοι
τὸ
|
Πριηνέων |
ἄστυ,
κεῖθι
οἰκέειν,
καὶ
αὐτοὶ |
[1, 60] |
ἄτερ
νούσων
τε
καὶ
ἀργαλέων
|
μελεδωνέων |
Ἐξηκονταέτη
μοῖρα
κίχοι
θανάτου,
~ἐπιτιμῶντα |
[1, 46] |
ἀμφισβητουμένης
ὑπό
τε
Ἀθηναίων
καὶ
|
Μεγαρέων |
καὶ
πολλάκις
τῶν
Ἀθηναίων
ἐπταικότων |
[1, 122] |
Εὖ
θνήσκοις
ὅταν
τοι
τὸ
|
χρεὼν |
ἥκῃ.
Νοῦσός
με
καταλελάβηκε
δεδεγμένον |
[1, 60] |
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν
φιλοσόφων
|
αἱρέσεων, |
τάδε·
καλοκἀγαθίαν
ὅρκου
πιστοτέραν
ἔχε. |
[1, 100] |
τὴν
αἰσυμνητίην·
τοὺς
ἐξόχους
τῶν
|
πολιτέων |
ἐξαίρειν,
ἤν
τέ
τις
ἐχθρός |
[1, 43] |
ἥδιον,
ἐθέλω
γενέσθαι
λεσχηνώτης
περὶ
|
ὁτέων |
γράφεις·
καὶ
ἢν
κελεύῃς,
παρὰ |
[1, 112] |
Περὶ
ὁμωνύμων
ποιητῶν
τε
καὶ
|
συγγραφέων |
διελέγχειν
πειρᾶται
τὴν
ἐπιστολὴν
ὡς |
[1, 121] |
ᾖ
τις
σοφὸς
ὄντως,
καὶ
|
ζῶν |
ἐστιν
ὄνησις,
χὤταν
μηκέθ'
ὑπάρχῃ. |
[1, 109] |
μετὰ
ταῦτα
ἐζήτει
τὸ
πρόβατον,
|
νομίζων |
ἐπ'
ὀλίγον
κεκοιμῆσθαι.
Ὡς
δὲ |
[1, 81] |
πέπεισμαι
τὸν
Ἀλυάττεω
παῖδα
τῶν
|
βασιλήων |
πολυχρυσότατον
πέλειν.
Οὐδέν
τε
πλέον |
[1, 71] |
φανεράν·
ἐν
δὲ
χρυσῷ
ἀνδρῶν
|
ἀγαθῶν |
τε
κακῶν
τε
νοῦς
ἔδωκ' |
[1, 60] |
κτήσῃ
μὴ
ἀποδοκίμαζε.
Ἄρχε
πρῶτον
|
μαθὼν |
ἄρχεσθαι.
Συμβούλευε
μὴ
τὰ
ἥδιστα, |
[1, 83] |
ἔδειξε
τῷ
ἀνθρώπῳ·
καὶ
τέλος
|
μαθὼν |
ὁ
Ἀλυάττης
εἰρήνην
ἐσπείσατο
πρὸς |
[1, 54] |
ὁποίαν
τινὰ
ἐγὼ
καταστήσομαι.
Ἐπεὶ
|
μαθὼν |
τάχ'
ἂν
ἠνέσχου
καθισταμένου,
οὐδ' |
[1, 103] |
τιμῶσιν
ἐπὶ
τῷ
τύπτειν
ἀλλήλους.
|
Μαθὼν |
τέτταρας
δακτύλους
εἶναι
τὸ
πάχος |
[1, 71] |
Κυθήρων
τῆς
νήσου
τῆς
Λακωνικῆς.
|
Καταμαθὼν |
γὰρ
τὴν
φύσιν
αὐτῆς,
Εἴθε, |
[1, 50] |
Ἤδη
δὲ
αὐτοῦ
κρατοῦντος
οὐ
|
πείθων |
ἔθηκε
τὰ
ὅπλα
πρὸ
τοῦ |
[1, 110] |
καλοῦντες
τὸν
Ἐπιμενίδην.
Καὶ
ὃς
|
ἐλθὼν |
Ὀλυμπιάδι
τεσσαρακοστῇ
ἕκτῃ
ἐκάθηρεν
αὐτῶν |
[1, 27] |
καθηγήσατο,
πλὴν
ὅτι
εἰς
Αἴγυπτον
|
ἐλθὼν |
τοῖς
ἱερεῦσι
συνδιέτριψεν.
Ὁ
δὲ |
[1, 67] |
τυραννεῖν
αὐτὸς
οὐκ
ἀξιώσας,
νῦν
|
ἐπανελθὼν |
ἀρεσκοίμην
οἷς
σὺ
πράσσεις.
Σόλων |
[1, 111] |
ἐποιήσατο
Κνωσίων
καὶ
Ἀθηναίων.
Καὶ
|
ἐπανελθὼν |
ἐπ'
οἴκου
μετ'
οὐ
πολὺ |
[1, 66] |
εἶτα
δὲ
ἑαυτῷ
τραύματα
ποιήσας,
|
παρελθὼν |
ἐφ'
ἡλιαίαν
ἐβόα
φάμενος
πεπονθέναι |
[1, 101] |
υἱός,
ἀδελφὸς
δὲ
Καδουίδα
τοῦ
|
Σκυθῶν |
βασιλέως,
μητρὸς
δὲ
Ἑλληνίδος·
διὸ |
[1, 101] |
τὸ
παρρησιαστὴς
εἶναι,
τὴν
ἀπὸ
|
Σκυθῶν |
ῥῆσιν.
Λέγει
δὲ
αὐτὸν
Σωσικράτης |
[1, 120] |
γῆν·
οὐ
ψεύδομαι
ὧδ'
ἀγορεύων.
|
Ἴων |
δ'
ὁ
Χῖός
φησιν
περὶ |
[1, 80] |
τὴν
κατὰ
σαυτὸν
ἔλα.
Ταῦτ'
|
ἀΐων |
ὁ
ξεῖνος
ἐφείσατο
μείζονος
οἴκου |
[1, 83] |
αὐτὸν
ἀναθεῖναι,
ἐπεὶ
ἀπόγονος
ἦν
|
Θηβαίων |
ἀποικίαν
εἰς
Πριήνην
στειλάντων,
ὥσπερ |
[1, 26] |
ῥᾷον
εἶναι
πλουτεῖν,
φορᾶς
μελλούσης
|
ἐλαιῶν |
ἔσεσθαι,
προνοήσας
ἐμισθώσατο
τὰ
ἐλαιουργεῖα |
[1, 76] |
πέλεκυν
ἐμβαλὼν
ἀνέλοι.
Τῶν
δὲ
|
Κυμαίων |
πεμψάντων
τὸν
φονέα
τῷ
Πιττακῷ, |
[1, 110] |
εὑρεῖν
κατὰ
τοὺς
δήμους
τῶν
|
Ἀθηναίων |
βωμοὺς
ἀνωνύμους,
ὑπόμνημα
τῆς
τότε |
[1, 74] |
καὶ
Μυτιληναίων
ἐστρατήγει
μὲν
αὐτός,
|
Ἀθηναίων |
δὲ
Φρύνων
παγκρατιαστὴς
Ὀλυμπιονίκης.
Συνέθετο |
[1, 51] |
ἐκάλεσεν·
ὀλίγους
τέ
τινας
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἐγκατῴκισεν,
οἳ
τῷ
χρόνῳ
τὴν |
[1, 48] |
χρηματισμοὺς
ἐγκεχαραγμένους,
ὅπερ
ἦν
ἴδιον
|
Ἀθηναίων. |
Ἔνιοι
δέ
φασι
καὶ
ἐγγράψαι |
[1, 46] |
καὶ
Μεγαρέων
καὶ
πολλάκις
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἐπταικότων
ἐν
τοῖς
πολέμοις
καὶ |
[1, 31] |
τρίποδα.
Φανόδικος
δὲ
περὶ
τὴν
|
Ἀθηναίων |
θάλασσαν
εὑρεθῆναι
καὶ
ἀνενεχθέντα
εἰς |
[1, 48] |
νῆας-
στῆσε
δ'
ἄγων
ἵν'
|
Ἀθηναίων |
ἵσταντο
φάλαγγες.
~Τοῦ
δὴ
λοιποῦ |
[1, 111] |
καὶ
συμμαχίαν
ἐποιήσατο
Κνωσίων
καὶ
|
Ἀθηναίων. |
Καὶ
ἐπανελθὼν
ἐπ'
οἴκου
μετ' |
[1, 46] |
αὐτοῦ
{Σαλαμῖνος}
ἀμφισβητουμένης
ὑπό
τε
|
Ἀθηναίων |
καὶ
Μεγαρέων
καὶ
πολλάκις
τῶν |
[1, 74] |
περὶ
τῆς
Ἀχιλείτιδος
χώρας
μαχομένων
|
Ἀθηναίων |
καὶ
Μυτιληναίων
ἐστρατήγει
μὲν
αὐτός, |
[1, 72] |
καταστρεψάμενος
τὴν
νῆσον,
φρουρὸν
ἐγκατέστησεν
|
Ἀθηναίων, |
καὶ
πάμπολλα
τοὺς
Λακεδαιμονίους
κακὰ |
[1, 66] |
διάφορος
ἢ
τῶν
ἄλλων
τις
|
Ἀθηναίων |
ὅτῳ
μὴ
ἀρέσκει
τυραννίς.
Εἴτε |
[1, 61] |
τὰ
περὶ
Σαλαμῖνος
καὶ
τῆς
|
Ἀθηναίων |
πολιτείας
ἔπη
πεντακισχίλια,
καὶ
ἰάμβους |
[1, 47] |
ἐλεγεῖα
τὰ
μάλιστα
καθαψάμενα
τῶν
|
Ἀθηναίων |
τάδε.
Εἴην
δὴ
τότ'
ἐγὼ |
[1, 53] |
ῥητὰ
γέρα.
Ἀπάγει
δὲ
ἕκαστος
|
Ἀθηναίων |
τοῦ
αὐτοῦ
κλήρου
δεκάτην,
οὐκ |
[1, 74] |
Ἀχιλείτιδος
χώρας
μαχομένων
Ἀθηναίων
καὶ
|
Μυτιληναίων |
ἐστρατήγει
μὲν
αὐτός,
Ἀθηναίων
δὲ |
[1, 100] |
τοὺς
ὑπερφυέας
τῶν
ἀσταχύων
ῥάβδῳ
|
παίων |
ἀπεθέριζον,
ὁμαρτέοντος
ἐκείνου.
Καί
σοι |
[1, 111] |
φησι
Φλέγων
ἐν
τῷ
Περὶ
|
μακροβίων |
βιοὺς
ἔτη
ἑπτὰ
καὶ
πεντήκοντα |
[1, 80] |
ἤγετο
νύμφην,
οὕτω
καὶ
σύ,
|
Δίων, |
τὴν
κατὰ
σαυτὸν
ἔλα.
~Δοκεῖ |
[1, 32] |
ὅτι
περιμάχητος
ἔσται.
Χρόνῳ
δὲ
|
Λεβεδίων |
τινῶν
αὐτόθι
γρῖπον
ὠνησαμένων
καταληφθῆναι |
[1, 67] |
τυραννοῦντος
βιαίως
Πεισιστράτου.
Ἀλλὰ
καὶ
|
ἡδίων |
ἡμῖν
ἡ
βιοτὴ
ἔνθα
πᾶσι |
[1, 43] |
Ἰώνων
μέλλειν
λόγους
ἀμφὶ
τῶν
|
θείων |
χρημάτων
ἐς
τοὺς
Ἕλληνας
φαίνειν. |
[1, 116] |
Περιλάῳ
συμβουλεῦσαι
ἐξοικῆσαι
μετὰ
τῶν
|
οἰκείων· |
καὶ
τὸν
μὴ
πεισθῆναι,
Μεσσήνην |
[1, 78] |
δυσχερῆ,
προνοῆσαι
ὅπως
μὴ
γένηται·
|
ἀνδρείων |
δέ,
γενόμενα
εὖ
θέσθαι.
Ὃ |
[1, 114] |
κενοῦσθαι
ἀποκρίσει
μηδὲ
ὀφθῆναί
ποτε
|
ἐσθίων. |
Μέμνηται
αὐτοῦ
καὶ
Τίμαιος
ἐν |
[1, 95] |
ἱκετεύσαντες
τὴν
Ἥραν
ὑπὸ
τῶν
|
Σαμίων |
διεσώθησαν.
Καὶ
ὃς
ἀθυμήσας
ἐτελεύτησεν, |
[1, 90] |
δένδρεα
μακρὰ
τεθήλῃ,
~Ἠέλιός
τ'
|
ἀνιὼν |
λάμπῃ,
λαμπρά
τε
σελήνη,
καὶ |
[1, 115] |
Διός·
Κρησί
τε
προειπεῖν
τὴν
|
Λακεδαιμονίων |
ἧτταν
ὑπ'
Ἀρκάδων,
καθάπερ
προείρηται· |
[1, 72] |
Δημάρατος
μὲν
γὰρ
φυγὰς
ὢν
|
Λακεδαιμονίων |
Ξέρξῃ
συνεβούλευσε
τὰς
ναῦς
συνέχειν |
[1, 104] |
αὐτοῦ
ταῖς
εἰκόσι·
γλώσσης,
γαστρός,
|
αἰδοίων |
κρατεῖν.
Ἐρωτηθεὶς
εἰ
εἰσὶν
ἐν |
[1, 104] |
οὐδὲ
ἄμπελοι.
Ἐρωτηθεὶς
τίνα
τῶν
|
πλοίων |
εἰσὶν
ἀσφαλέστερα,
ἔφη,
Τὰ
νενεωλκημένα. |
[1, 92] |
γὰρ
παροινεῖν.
Γαμεῖν
ἐκ
τῶν
|
ὁμοίων· |
ἂν
γὰρ
ἐκ
τῶν
κρειττόνων |
[1, 87] |
τὸν
ἕτερον
φίλον.
Ἐρωτηθεὶς
τί
|
ποιῶν |
ἄνθρωπος
τέρπεται,
ἔφη,
Κερδαίνων.
Ἔλεγέ |
[1, 62] |
ἐν
τοῖς
Χείρωσί
φησιν,
αὐτὸν
|
ποιῶν |
λέγοντα·
Οἰκῶ
δὲ
νῆσον,
ὡς |
[1, 69] |
πυθέσθαι,
ὁ
Ζεὺς
τί
εἴη
|
ποιῶν· |
τὸν
δὲ
φάναι,
Τὰ
μὲν |
[1, 33] |
περὶ
Σωκράτους.
Ἔφασκε
γάρ,
φασί,
|
τριῶν |
τούτων
ἕνεκα
χάριν
ἔχειν
τῇ |
[1, 86] |
ψυχῆς
τὸ
τῶν
ἀδυνάτων
ἐρᾶν,
|
ἀλλοτρίων |
δὲ
κακῶν
ἀμνημόνευτον
εἶναι.
Ἐρωτηθεὶς |
[1, 92] |
Γυναικὶ
μὴ
φιλοφρονεῖσθαι,
μηδὲ
μάχεσθαι,
|
ἀλλοτρίων |
παρόντων·
τὸ
μὲν
γὰρ
ἄνοιαν, |
[1, 94] |
Μέλισσαν
ἐκάλει,
τὴν
Προκλέους
τοῦ
|
Ἐπιδαυρίων |
τυράννου
καὶ
Ἐρισθενείας
τῆς
Ἀριστοκράτους |
[1, 29] |
τὴν
φιάλην
τοῦ
Βαθυκλέους
παῖς
|
Θυρίων |
ἐκαλεῖτο,
καθά
φησιν
Ἔλευσις
ἐν |
[1, 28] |
τινας
νεανίσκους
βόλον
ἀγοράσαι
παρὰ
|
Μιλησίων |
ἁλιέων.
Ἀνασπασθέντος
δὲ
τοῦ
τρίποδος |
[1, 27] |
Συνεβίω
δὲ
καὶ
Θρασυβούλῳ
τῷ
|
Μιλησίων |
τυράννῳ,
καθά
φησι
Μινύης.
Τὰ |
[1, 31] |
φασιν
ὑπὸ
Περιάνδρου
Θρασυβούλῳ
τῷ
|
Μιλησίων |
τυράννῳ
πλοῖον
ἔμφορτον
ἀποσταλῆναι·
τοῦ |
[1, 95] |
ξένον
φησὶν
εἶναι
Θρασυβούλῳ
τῷ
|
Μιλησίων |
τυράννῳ.
~Φησὶ
δὲ
Ἀρίστιππος
ἐν |
[1, 27] |
σοφοῖς
ὑπὸ
τοῦ
δήμου
τῶν
|
Μιλησίων. |
~Φασὶ
γὰρ
Ἰωνικούς
τινας
νεανίσκους |
[1, 37] |
ἀνακοπτομένων
τῶν
ῥευμάτων
ὑπὸ
τῶν
|
ἐτησίων |
ἐναντίων
ὄντων.
Φησὶ
δ'
Ἀπολλόδωρος |
[1, 109] |
Κἀκεῖ
δὲ
εἰς
τὴν
ἑαυτοῦ
|
εἰσιὼν |
οἰκίαν
περιέτυχε
τοῖς
πυνθανομένοις
τίς |
[1, 112] |
~Συνέγραψε
δὲ
καὶ
καταλογάδην
περὶ
|
θυσιῶν |
καὶ
τῆς
ἐν
Κρήτῃ
πολιτείας |
[1, 111] |
φιλίαν
δὲ
καὶ
συμμαχίαν
ἐποιήσατο
|
Κνωσίων |
καὶ
Ἀθηναίων.
Καὶ
ἐπανελθὼν
ἐπ' |
[1, 37] |
τῶν
ῥευμάτων
ὑπὸ
τῶν
ἐτησίων
|
ἐναντίων |
ὄντων.
Φησὶ
δ'
Ἀπολλόδωρος
ἐν |
[1, 24] |
καὶ
τοῦ
ἠλέκτρου.
Παρά
τε
|
Αἰγυπτίων |
γεωμετρεῖν
μαθόντα
φησὶ
Παμφίλη
πρῶτον |
[1, 98] |
Ὀλυμπιάδα,
καὶ
ἐτυράννησεν
ἔτη
τετταράκοντα.
|
Σωτίων |
δὲ
καὶ
Ἡρακλείδης
καὶ
Παμφίλη |
[1, 72] |
Ὕστερόν
τε
Νικίας
ἐπὶ
τῶν
|
Πελοποννησιακῶν |
καταστρεψάμενος
τὴν
νῆσον,
φρουρὸν
ἐγκατέστησεν |
[1, 114] |
Ἀθηναίοις
ἀγνοεῖν
φάναι
αὐτοὺς
ὅσων
|
κακῶν |
αἴτιον
ἔσται
τοῦτο
τὸ
χωρίον |
[1, 86] |
τῶν
ἀδυνάτων
ἐρᾶν,
ἀλλοτρίων
δὲ
|
κακῶν |
ἀμνημόνευτον
εἶναι.
Ἐρωτηθεὶς
τί
δυσχερές, |
[1, 71] |
δὲ
χρυσῷ
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
τε
|
κακῶν |
τε
νοῦς
ἔδωκ'
ἔλεγχον.
Φασὶ |
[1, 115] |
λόγιον,
ὥς
φησι
Σωσίβιος
ὁ
|
Λάκων. |
Γεγόνασι
δὲ
καὶ
Ἐπιμενίδαι
ἄλλοι |
[1, 29] |
ἀριστεῖον
δὶς
λαβών.
Ὁ
δὲ
|
περιενεγκὼν |
τὴν
φιάλην
τοῦ
Βαθυκλέους
παῖς |
[1, 100] |
δάμαρτος
τὸ
ἄγος·
τὺ
δὲ
|
ἑκὼν |
τῷ
παιδί
με
ἄπο
θυμοῦ |
[1, 36] |
αὐτὸν
εἰ
λάθοι
θεοὺς
ἄνθρωπος
|
ἀδικῶν· |
Ἀλλ'
οὐδὲ
διανοούμενος,
ἔφη.
Πρὸς |
[1, 29] |
Ἀλέξων
ὁ
Μύνδιος
ἐν
ἐνάτῳ
|
Μυθικῶν. |
Εὔδοξος
δ'
ὁ
Κνίδιος
καὶ |
[1, 46] |
πρὸς
τοὺς
Μεγαρέας
ἐπολέμησαν
καὶ
|
ἐνίκων |
διὰ
Σόλωνα.
~Ἦν
δὲ
τὰ |
[1, 57] |
ὥς
φησι
Διευχίδας
ἐν
πέμπτῳ
|
Μεγαρικῶν. |
Ἦν
δὲ
μάλιστα
τὰ
ἔπη |
[1, 102] |
παραγενόμενος
εἰς
τὴν
Σκυθίαν
καὶ
|
δοκῶν |
τὰ
νόμιμα
παραλύειν
τῆς
πατρίδος |
[1, 94] |
ἄφρονα.
Χρόνῳ
δὴ
ὑπ'
ὀργῆς
|
βαλὼν |
ὑποβάθρῳ
ἢ
λακτίσας
τὴν
γυναῖκα |
[1, 76] |
ἐν
Κύμῃ
χαλκεύς
τις
πέλεκυν
|
ἐμβαλὼν |
ἀνέλοι.
Τῶν
δὲ
Κυμαίων
πεμψάντων |
[1, 50] |
γίγνεται
ἀστεροπῆς·
ἀνδρῶν
δ'
ἐκ
|
μεγάλων |
πόλις
ὄλλυται·
ἐς
δὲ
μονάρχου |
[1, 58] |
πεδιέων,
ἀλλ'
οὐδὲ
μετὰ
τῶν
|
παράλων |
ἐτάχθη.
Ἔλεγε
δὲ
τὸν
μὲν |
[1, 102] |
ξένους
ποιοῦνται.
Ἔνθεν
ὁ
Ἀνάχαρσις
|
ἑλὼν |
ἔφη
νῦν
αὐτὸν
ἐν
τῇ |
[1, 117] |
Ἔλκυσόν
με
τοίνυν,
ἔφη,
τῶν
|
σκελῶν |
καὶ
θὲς
εἰς
τὴν
τῶν |
[1, 35] |
κεδνὸν
αἱροῦ·
βύσεις
γὰρ
ἀνδρῶν
|
κωτίλων |
γλώσσας
ἀπεραντολόγους.
Φέρεται
δὲ
καὶ |
[1, 54] |
Ἢν
δὲ
ἀξιώσῃς
τῶν
ἐμῶν
|
φίλων |
εἷς
εἶναι,
ἔσῃ
ἀνὰ
πρώτους· |
[1, 70] |
Ταχύτερον
ἐπὶ
τὰς
ἀτυχίας
τῶν
|
φίλων |
ἢ
ἐπὶ
τὰς
εὐτυχίας
πορεύεσθαι. |
[1, 29] |
Μιλήσιός
φασι
τῶν
Κροίσου
τινὰ
|
φίλων |
λαβεῖν
παρὰ
τοῦ
βασιλέως
ποτήριον |
[1, 87] |
ἢ
φίλων·
τῶν
μὲν
γὰρ
|
φίλων |
πάντως
ἐχθρὸν
ἔσεσθαι
τὸν
ἕτερον, |
[1, 37] |
εὔπορος,
τὴν
δὲ
φύσιν
εὐπαίδευτος.
|
Φίλων |
παρόντων
καὶ
ἀπόντων
μεμνῆσθαί
φησι· |
[1, 92] |
ποιεῖν.
~Φυλάσσεσθαι
γὰρ
τῶν
μὲν
|
φίλων |
τὸν
ψόγον,
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν |
[1, 87] |
ἔλεγε
δικάζειν
μεταξὺ
ἐχθρῶν
ἢ
|
φίλων· |
τῶν
μὲν
γὰρ
φίλων
πάντως |
[1, 68] |
σπεύδων
τοι
ξένος
γενέσθαι.
~ΧΙΛΩΝ.
|
Χίλων |
Δαμαγήτου
Λακεδαιμόνιος.
Οὗτος
ἐποίησεν
ἐλεγεῖα |
[1, 73] |
ἐπιγέγραπται
τόδε·
τόνδε
δοριστέφανος
Σπάρτα
|
Χίλων' |
ἐφύτευσεν,
ὃς
τῶν
ἑπτὰ
σοφῶν |
[1, 73] |
Ἔστιν
αὐτοῦ
καὶ
ἐπιστόλιον
τόδε·
|
Χίλων |
Περιάνδρῳ
Ἐπιστέλλεις
ἐμὶν
ἐκστρατείαν
ἐπὶ |
[1, 41] |
εἶναι,
ὡς
ἐκεῖνο·
Ἦν
Λακεδαιμόνιος
|
Χίλων |
σοφός,
ὃς
τάδ'
ἔλεξε·
μηδὲν |
[1, 68] |
σέ,
σπεύδων
τοι
ξένος
γενέσθαι.
|
~ΧΙΛΩΝ. |
Χίλων
Δαμαγήτου
Λακεδαιμόνιος.
Οὗτος
ἐποίησεν |
[1, 55] |
καὶ
ἀνὰ
λόγον
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων· |
ἀπειρόκαλον
γὰρ
τὸ
ἐξαίρειν
τὰς |
[1, 88] |
οὗ
πλέων
λόγος
ἢ
τῶν
|
ἄλλων. |
Καὶ
οἱ
Πριηνεῖς
δὲ
αὐτῷ |
[1, 88] |
σοφίαν·
βεβαιότερον
γὰρ
τοῦτο
τῶν
|
ἄλλων |
κτημάτων.
Μέμνηται
τοῦ
Βίαντος
καὶ |
[1, 66] |
οὐ
μᾶλλον
διάφορος
ἢ
τῶν
|
ἄλλων |
τις
Ἀθηναίων
ὅτῳ
μὴ
ἀρέσκει |
[1, 32] |
πρὸς
τοὺς
Κῴους
πολεμοῦσι.
Καὶ
|
πολλῶν |
ἑκατέρωθεν
πιπτόντων
ἐκπίπτει
χρησμὸς
δοῦναι |
[1, 107] |
Ἱππῶναξ
εἰπών·
καὶ
Μύσων
ὃν
|
Ὡπόλλων |
ἀνεῖπεν
ἀνδρῶν
σωφρονέστατον
πάντων.
Ἀριστόξενος |
[1, 55] |
τῆς
πατρίδος.
~Ταῦτα
μὲν
Πεισίστρατος.
|
Σόλων |
δὲ
ὅρον
ἀνθρωπίνου
βίου
φησὶν |
[1, 45] |
αὐτοὶ
παρὰ
σὲ
οἰκήσομεν.
~ΣΟΛΩΝ.
|
Σόλων |
Ἐξηκεστίδου
Σαλαμίνιος
πρῶτον
μὲν
τὴν |
[1, 64] |
μηδὲ
σὺ
ἐκποδών
τινα
ποιοῦ.
|
Σόλων |
Ἐπιμενίδῃ.
Οὔτε
οἱ
ἐμοὶ
θεσμοὶ |
[1, 65] |
ἐμαρτυράμην·
ὦ
πατρίς,
οὗτος
μὲν
|
Σόλων |
ἕτοιμός
τοι
καὶ
λόγῳ
καὶ |
[1, 43] |
πλώσαιμεν.
Ἥξει
γὰρ
καὶ
ὁ
|
Σόλων, |
ἢν
ἐπιτρέπῃς.
~Σὺ
μέντοι
χωροφιλέων |
[1, 67] |
ἐπανελθὼν
ἀρεσκοίμην
οἷς
σὺ
πράσσεις.
|
Σόλων |
Κροίσῳ.
Ἄγαμαί
σε
τῆς
περὶ |
[1, 56] |
οἴχονται
κρόκας.
Ὅπερ
συνιδὼν
ὁ
|
Σόλων |
μετρίως
αὐτοὺς
ἀπεδέξατο.
Κάλλιστον
δὲ |
[1, 43] |
φρενήρεες
εἴημεν
ἐγώ
τε
καὶ
|
Σόλων |
ὁ
Ἀθηναῖος,
εἰ
πλώσαντες
μὲν |
[1, 57] |
ἄρχεσθαι
τὸν
ἐχόμενον.
Μᾶλλον
οὖν
|
Σόλων |
Ὅμηρον
ἐφώτισεν
ἢ
Πεισίστρατος,
ὥς |
[1, 66] |
νῦν
ξύμπαντες
ἑνὶ
δουλεύουσι
Πεισιστράτῳ.
|
Σόλων |
Πεισιστράτῳ.
Πιστεύω
μηδὲν
κακὸν
ἐκ |
[1, 64] |
δὲ
αὐτοῦ
καὶ
ἐπιστολαὶ
αἵδε·
|
~Σόλων |
Περιάνδρῳ
Ἐπαγγέλλεις
μοι
πολλούς
τοι |
[1, 45] |
καὶ
αὐτοὶ
παρὰ
σὲ
οἰκήσομεν.
|
~ΣΟΛΩΝ. |
Σόλων
Ἐξηκεστίδου
Σαλαμίνιος
πρῶτον
μὲν |
[1, 58] |
καὶ
τὰ
ἑξῆς.
~Πρῶτος
δὲ
|
Σόλων |
τὴν
τριακάδα
ἔνην
καὶ
νέαν |
[1, 40] |
κἀκείνων
ἐπιμνησθῆναι
λόγοι
φέρονται
τοιοῦτοι.
|
Δάμων |
ὁ
Κυρηναῖος,
γεγραφὼς
Περὶ
τῶν |
[1, 54] |
ἐχθρῶν.
Ἢν
δὲ
ἀξιώσῃς
τῶν
|
ἐμῶν |
φίλων
εἷς
εἶναι,
ἔσῃ
ἀνὰ |
[1, 54] |
εἴτε
ἄλλως
Ἀθήνησιν
οἰκεῖν,
ἐπιτετράψεται.
|
Ἡμῶν |
δὲ
εἵνεκα
μὴ
ἐστέρησο
τῆς |
[1, 102] |
Ἑλληνικὰς
ἐπιτελοῦντα
διαχρησθῆναι.
Καὶ
ἔστιν
|
ἡμῶν |
εἰς
αὐτόν·
~Ἐς
Σκυθίην
Ἀνάχαρσις |
[1, 97] |
γῆ
Περίανδρον
ἔχει.
Ἔστι
καὶ
|
ἡμῶν· |
Μή
ποτε
λυπήσῃ
σε
τὸ |
[1, 120] |
εἶδε
καὶ
ἐξέμαθεν.
Ἔστι
καὶ
|
ἡμῶν |
οὕτως
ἔχον
τῷ
μέτρῳ
τῷ |
[1, 72] |
δὲ
καὶ
εἰς
τοῦτον
ἐπίγραμμα
|
ἡμῶν· |
~Φωσφόρε,
σοί,
Πολύδευκες,
ἔχω
χάριν, |
[1, 48] |
ἕω
βλέποντας
καὶ
ἀπὸ
τῶν
|
δήμων |
τοὺς
χρηματισμοὺς
ἐγκεχαραγμένους,
ὅπερ
ἦν |
[1, 37] |
ἐπιτιμῶμεν,
αὐτοὶ
μὴ
δρῶμεν·
~Τίς
|
εὐδαίμων, |
Ὁ
τὸ
μὲν
σῶμα
ὑγιής, |
[1, 50] |
ὑπ'
αὐτοῦ,
Τίς
σοι
δοκεῖ
|
εὐδαίμων; |
Τέλλος,
ἔφη,
Ἀθηναῖος
καὶ
Κλέοβις |
[1, 63] |
καὶ
περὶ
πάντων
τῶν
τελευτησάντων
|
ἐλλογίμων |
διείλεγμαι
παντὶ
μέτρῳ
καὶ
ῥυθμῷ, |
[1, 101] |
τῶν
τε
παρὰ
τοῖς
Σκύθαις
|
νομίμων |
καὶ
τῶν
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν |
[1, 118] |
τῷ
Περὶ
Πυθαγόρου
καὶ
τῶν
|
γνωρίμων |
αὐτοῦ
φησι
νοσήσαντα
αὐτὸν
ὑπὸ |
[1, 34] |
Οἶδε
δ'
αὐτὸν
ἀστρονομούμενον
καὶ
|
Τίμων, |
καὶ
ἐν
τοῖς
Σίλλοις
ἐπαινεῖ |
[1, 103] |
γένοιτό
τις
φιλοπότης,
Εἰ
πρὸ
|
ὀφθαλμῶν, |
εἶπεν,
ἔχοι
τὰς
τῶν
μεθυόντων |
[1, 79] |
ἐλεγεῖα
ἔπη
ἑξακόσια,
καὶ
ὑπὲρ
|
νόμων |
καταλογάδην
τοῖς
πολίταις.
Ἤκμαζε
μὲν |
[1, 59] |
ταῖς
ψήφοις
ταῖς
ἐπὶ
τῶν
|
λογισμῶν. |
Καὶ
γὰρ
ἐκείνων
ἑκάστην
ποτὲ |
[1, 99] |
δαμοτικώτατα.
Πεύθομαι
ὡς
πέρυτι
ἐγένετο
|
ὑμῶν |
ἁλία
παρὰ
τὸν
Λυδὸν
ἐς |
[1, 112] |
ὁ
Μάγνης
ἐν
τοῖς
Περὶ
|
ὁμωνύμων |
ποιητῶν
τε
καὶ
συγγραφέων
διελέγχειν |
[1, 56] |
κἀκεῖνο·
τὸν
ἐπίτροπον
τῇ
τῶν
|
ὀρφανῶν |
μητρὶ
μὴ
συνοικεῖν,
μηδ'
ἐπιτροπεύειν, |
[1, 56] |
ὃν
ἡ
οὐσία
ἔρχεται
τῶν
|
ὀρφανῶν |
τελευτησάντων.
~Κἀκεῖνο·
δακτυλιογλύφῳ
μὴ
ἐξεῖναι |
[1, 32] |
δὲ
Λεβεδίων
τινῶν
αὐτόθι
γρῖπον
|
ὠνησαμένων |
καταληφθῆναι
καὶ
τὸν
τρίποδα,
μαχομένων |
[1, 46] |
ἐπταικότων
ἐν
τοῖς
πολέμοις
καὶ
|
ψηφισαμένων |
εἴ
τις
ἔτι
συμβουλεύσοι
περὶ |
[1, 49] |
μὴ
συνιέντων,
ἀνδρειότερος
δὲ
τῶν
|
ἐπισταμένων |
μέν,
διὰ
δέος
δὲ
σιωπώντων. |
[1, 35] |
πάντων
πρεσβύτατον
σοφίῃ.
~Τῶν
τε
|
ᾀδομένων |
αὐτοῦ
εἶναι
τάδε·
Οὔ
τι |
[1, 61] |
μοῖρα
κίχοι
θανάτου.
Τῶν
δὲ
|
ᾀδομένων |
αὐτοῦ
ἐστι
τάδε·
Πεφυλαγμένος
ἄνδρα |
[1, 85] |
εἰς
ἔπη
δισχίλια.
Τῶν
δὲ
|
ᾀδομένων |
αὐτοῦ
εὐδοκίμησε
τάδε·
Ἀστοῖσιν
ἄρεσκε |
[1, 78] |
ἐπιδεξιότητα,
ἑταιρίαν,
ἐπιμέλειαν.
Τῶν
δὲ
|
ᾀδομένων |
αὐτοῦ
μάλιστα
εὐδοκίμησε
τάδε·
Ἔχοντα |
[1, 71] |
πείθεσθαι.
Ἠρεμίᾳ
χρῆσθαι.
~Τῶν
δὲ
|
ᾀδομένων |
αὐτοῦ
μάλιστα
εὐδοκίμησεν
ἐκεῖνο·
Ἐν |
[1, 91] |
δ'
ὁ
ἐνιαυτός.
Τῶν
δὲ
|
ᾀδομένων |
εὐδοκίμησεν
αὐτοῦ
τάδε·
Ἀμουσία
τὸ |
[1, 45] |
ἀπορίαν
ἐθήτευον.
Ἑπτὰ
δὴ
ταλάντων
|
ὀφειλομένων |
αὑτῷ
πατρῴων
συνεχώρησε
πρῶτος
καὶ |
[1, 65] |
ὅπλα
εἶπον
τῶν
μὲν
μὴ
|
αἰσθανομένων |
Πεισίστρατον
τυραννησείοντα
εἶναι
ξυνετώτερος,
τῶν |
[1, 37] |
τέκνων.
Τὸν
Νεῖλον
εἶπε
πληθύειν
|
ἀνακοπτομένων |
τῶν
ῥευμάτων
ὑπὸ
τῶν
ἐτησίων |
[1, 74] |
καὶ
περὶ
τῆς
Ἀχιλείτιδος
χώρας
|
μαχομένων |
Ἀθηναίων
καὶ
Μυτιληναίων
ἐστρατήγει
μὲν |
[1, 32] |
ὠνησαμένων
καταληφθῆναι
καὶ
τὸν
τρίποδα,
|
μαχομένων |
δὲ
πρὸς
τοὺς
ἁλιέας
γενέσθαι |
[1, 23] |
Εὔδημος
ἐν
τῇ
Περὶ
τῶν
|
ἀστρολογουμένων |
ἱστορίᾳ·
ὅθεν
αὐτὸν
καὶ
Ξενοφάνης |
[1, 86] |
τῆς
νεὼς
κἀκείνων
τοὺς
θεοὺς
|
ἐπικαλουμένων, |
Σιγᾶτε,
ἔφη,
μὴ
αἴσθωνται
ὑμᾶς |
[1, 29] |
Θαλῆς
Ἐξαμύου
Μιλήσιος
Ἀπόλλωνι
Δελφινίῳ
|
Ἑλλήνων |
ἀριστεῖον
δὶς
λαβών.
Ὁ
δὲ |
[1, 105] |
Λυδῶν,
ἀφῖγμαι
εἰς
τὴν
τῶν
|
Ἑλλήνων, |
διδαχθησόμενος
ἤθη
τὰ
τούτων
καὶ |
[1, 29] |
ὅπως
δῷ
τῷ
σοφωτάτῳ
τῶν
|
Ἑλλήνων· |
τὸν
δὲ
δοῦναι
Θαλῇ.
~Καὶ |
[1, 30] |
ἆθλον
ἀρετῆς
τῷ
σοφωτάτῳ
τῶν
|
Ἑλλήνων |
τρίποδα
θεῖναι·
κριθῆναι
δὲ
Ἀριστόδημον |
[1, 53] |
τρόπον.
~Πεισίστρατος
Σόλωνι.
Οὔτε
μόνος
|
Ἑλλήνων |
τυραννίδι
ἐπεθέμην,
οὔτε
οὐ
προσῆκόν |
[1, 87] |
τί
ποιῶν
ἄνθρωπος
τέρπεται,
ἔφη,
|
Κερδαίνων. |
Ἔλεγέ
τε
τὸν
βίον
οὕτω |
[1, 77] |
Ἡ
τοῦ
ποικίλου,
ἔφη,
ξύλου,
|
σημαίνων |
τὸν
νόμον.
Ἔλεγε
δὲ
καὶ |
[1, 80] |
ἔστρεφον
εὐρείῃ
παῖδες
ἐνὶ
τριόδῳ.
|
Κείνων |
ἔρχεο,
φησί,
μετ'
ἴχνια.
Χὠ |
[1, 40] |
ἑπτά-
ἄξιον
γὰρ
ἐνταῦθα
καθολικῶς
|
κἀκείνων |
ἐπιμνησθῆναι
λόγοι
φέρονται
τοιοῦτοι.
Δάμων |
[1, 86] |
ποτὲ
ἀσεβέσι,
χειμαζομένης
τῆς
νεὼς
|
κἀκείνων |
τοὺς
θεοὺς
ἐπικαλουμένων,
Σιγᾶτε,
ἔφη, |
[1, 59] |
ἐπὶ
τῶν
λογισμῶν.
Καὶ
γὰρ
|
ἐκείνων |
ἑκάστην
ποτὲ
μὲν
πλείω
σημαίνειν, |
[1, 55] |
τὰς
τούτων
τιμάς,
ἀλλὰ
μόνων
|
ἐκείνων |
τῶν
ἐν
πολέμοις
τελευτησάντων,
ὧν |
[1, 44] |
οὐδέ
σε
ποθὴ
ἴσχει
ἀνδρῶν
|
ξείνων· |
ἀλλά,
ὡς
ἔλπομαι,
ἑνὶ
μούνῳ |
[1, 53] |
καὶ
εἴ
τι
ἄλλο
τῶν
|
κοινῶν |
καὶ
ἢν
{ὁ}
πόλεμος
ἡμᾶς |
[1, 71] |
βίῳ·
διστάζειν
δὲ
περὶ
ἑνός.
|
Κρίνων |
γάρ
ποτε
φίλῳ
δίκην
αὐτὸς |
[1, 84] |
τοῦτο
αἰνίττεται
λέγων·
Ἢν
τύχῃς
|
κρίνων |
δικάζευ
τὴν
Πριηνίην
δίκην.
Καὶ |
[1, 31] |
θάλασσαν
ναυαγήσαντος,
ὕστερον
εὑρεθῆναι
πρός
|
τινων |
ἁλιένω
τὸν
τρίποδα.
Φανόδικος
δὲ |
[1, 32] |
περιμάχητος
ἔσται.
Χρόνῳ
δὲ
Λεβεδίων
|
τινῶν |
αὐτόθι
γρῖπον
ὠνησαμένων
καταληφθῆναι
καὶ |
[1, 33] |
τοῦτον
ἀναφέρει
τὸ
λεγόμενον
ὑπό
|
τινων |
περὶ
Σωκράτους.
Ἔφασκε
γάρ,
φασί, |
[1, 37] |
αὐτοὺς
προσδέχου
καὶ
παρὰ
τῶν
|
τέκνων. |
Τὸν
Νεῖλον
εἶπε
πληθύειν
ἀνακοπτομένων |
[1, 112] |
παρ'
Ἀθηναίοις
τὸ
ἱερὸν
τῶν
|
Σεμνῶν |
θεῶν,
ὥς
φησι
Λόβων
ὁ |
[1, 67] |
γιγνώσκει.
~Καὶ
σὲ
φημὶ
πάντων
|
τυράννων |
εἶναι
βέλτιστον.
Ἐπανήκειν
δέ
μοι |
[1, 73] |
ἦμεν
ἀνδρὶ
μονάρχῳ,
καὶ
τῆνον
|
τυράννων |
εὐδαιμονίζω
ὅστις
κα
οἴκοι
ἐξ |
[1, 55] |
ἐξαίρειν
τὰς
τούτων
τιμάς,
ἀλλὰ
|
μόνων |
ἐκείνων
τῶν
ἐν
πολέμοις
τελευτησάντων, |
[1, 27] |
καὶ
τὸν
κόσμον
ἔμψυχον
καὶ
|
δαιμόνων |
πλήρη.
Τάς
τε
ὥρας
τοῦ |
[1, 118] |
φιλολόγοις
ἡ
λέξις
ἐπὶ
τῶν
|
χειρόνων |
τάττεται,
οἱ
δ'
ἐπὶ
τῶν |
[1, 92] |
ὁμοίων·
ἂν
γὰρ
ἐκ
τῶν
|
κρειττόνων |
λάβῃς,
φησί,
δεσπότας
κτήσῃ
τοὺς |
[1, 74] |
ἐστρατήγει
μὲν
αὐτός,
Ἀθηναίων
δὲ
|
Φρύνων |
παγκρατιαστὴς
Ὀλυμπιονίκης.
Συνέθετο
δὴ
μονομαχῆσαι |
[1, 43] |
Θαλῆς
Φερεκύδει
~Πυνθάνομαί
σε
πρῶτον
|
Ἰώνων |
μέλλειν
λόγους
ἀμφὶ
τῶν
θείων |
[1, 33] |
πρότερον
λήξει
νεῖκος
Μερόπων
καὶ
|
Ἰώνων, |
πρὶν
τρίποδα
χρύσειον,
ὃν
Ἥφαιστος |
[1, 29] |
ἐν
τῷ
Περὶ
Ἀχιλλέως
καὶ
|
Ἀλέξων |
ὁ
Μύνδιος
ἐν
ἐνάτῳ
Μυθικῶν. |
[1, 102] |
οἷόν
τε,
γενέσθαι.
~Καὶ
ὁ
|
θεράπων |
εἰσαγγείλας
ἐκελεύσθη
ὑπὸ
τοῦ
Σόλωνος |
[1, 102] |
ἐν
κυνηγεσίῳ
πρὸς
τἀδελφοῦ
τελευτᾷ,
|
εἰπὼν |
διὰ
μὲν
τὸν
λόγον
ἐκ |
[1, 75] |
Κροίσου
διδόντος
χρήματα
οὐκ
ἐδέξατο,
|
εἰπὼν |
ἔχειν
ὧν
ἐβούλετο
διπλάσια·
ἄπαιδος |
[1, 107] |
Μέμνηται
δ'
αὐτοῦ
καὶ
Ἱππῶναξ
|
εἰπών· |
καὶ
Μύσων
ὃν
Ὡπόλλων
ἀνεῖπεν |
[1, 29] |
δὲ
τῷ
Διδυμεῖ
Ἀπόλλωνι
ἀπέστειλεν,
|
εἰπὼν |
οὕτω
κατὰ
τὸν
Καλλίμαχον
Θαλῆς |
[1, 50] |
ὅπλα
πρὸ
τοῦ
στρατηγείου
καὶ
|
εἰπών, |
Ὦ
πατρίς,
βεβοήθηκά
σοι
καὶ |
[1, 71] |
μάλιστα
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν
ἐγένετο
|
προειπὼν |
περὶ
Κυθήρων
τῆς
νήσου
τῆς |
[1, 33] |
τρόπον·
Οὐ
πρότερον
λήξει
νεῖκος
|
Μερόπων |
καὶ
Ἰώνων,
πρὶν
τρίποδα
χρύσειον, |
[1, 120] |
ἐτύμως
ὁ
σοφὸς
περὶ
πάντων
|
ἀνθρώπων |
γνώμας
εἶδε
καὶ
ἐξέμαθεν.
Ἔστι |
[1, 62] |
Οἰκῶ
δὲ
νῆσον,
ὡς
μὲν
|
ἀνθρώπων |
λόγος,
ἐσπαρμένος
κατὰ
πᾶσαν
Αἴαντος |
[1, 100] |
ἀνδρὶ
αἰσυμνήτῃ
καὶ
τῶν
τις
|
ἑτάρων. |
~ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ.
Ἀνάχαρσις
ὁ
Σκύθης
Γνούρου |
[1, 71] |
βάσανον
φανεράν·
ἐν
δὲ
χρυσῷ
|
ἀνδρῶν |
ἀγαθῶν
τε
κακῶν
τε
νοῦς |
[1, 50] |
δ'
ἐκ
λαμπρῆς
γίγνεται
ἀστεροπῆς·
|
ἀνδρῶν |
δ'
ἐκ
μεγάλων
πόλις
ὄλλυται· |
[1, 35] |
τι
κεδνὸν
αἱροῦ·
βύσεις
γὰρ
|
ἀνδρῶν |
κωτίλων
γλώσσας
ἀπεραντολόγους.
Φέρεται
δὲ |
[1, 44] |
Ἰωνίην,
οὐδέ
σε
ποθὴ
ἴσχει
|
ἀνδρῶν |
ξείνων·
ἀλλά,
ὡς
ἔλπομαι,
ἑνὶ |
[1, 78] |
Θάλασσα.
~Ἕλεγέ
τε
συνετῶν
μὲν
|
ἀνδρῶν, |
πρὶν
γενέσθαι
τὰ
δυσχερῆ,
προνοῆσαι |
[1, 107] |
καὶ
Μύσων
ὃν
Ὡπόλλων
ἀνεῖπεν
|
ἀνδρῶν |
σωφρονέστατον
πάντων.
Ἀριστόξενος
δέ
φησιν |
[1, 30] |
Κροίσου
Πιττακῷ
καὶ
οὕτω
περιενεχθῆναι.
|
Ἄνδρων |
δ'
ἐν
τῷ
Τρίποδι
Ἀργείους |
[1, 119] |
θεοὶ
τὴν
τράπεζαν
θυωρὸν
καλοῦσιν.
|
Ἄνδρων |
δ'
ὁ
Ἐφέσιός
φησι
δύο |
[1, 105] |
ὢν
τὸν
οἶνον
οὐ
φέρῃς,
|
γέρων |
γενόμενος
ὕδωρ
οἴσεις.
Εὗρε
δ' |
[1, 72] |
τὸ
ἐν
Βραγχίδαις.
Ἦν
δὲ
|
γέρων |
περὶ
τὴν
πεντηκοστὴν
δευτέραν
Ὀλυμπιάδα, |
[1, 71] |
τοῖς
Ἕλλησιν
ἐγένετο
προειπὼν
περὶ
|
Κυθήρων |
τῆς
νήσου
τῆς
Λακωνικῆς.
Καταμαθὼν |
[1, 87] |
ὃ
δ'
ἂν
ἕλῃ,
βεβαίως
|
τηρῶν |
διάμενε.
Μὴ
ταχὺ
λάλει·
μανίαν |
[1, 87] |
ἔφη.
Ἥδιον
ἔλεγε
δικάζειν
μεταξὺ
|
ἐχθρῶν |
ἢ
φίλων·
τῶν
μὲν
γὰρ |
[1, 54] |
ἄλλον
τινὰ
πεπονθέναι
τῶν
ἐμοὶ
|
ἐχθρῶν. |
Ἢν
δὲ
ἀξιώσῃς
τῶν
ἐμῶν |
[1, 66] |
φάμενος
πεπονθέναι
ταῦτα
ὑπὸ
τῶν
|
ἐχθρῶν· |
καὶ
φύλακας
ἠξίου
παρασχεῖν
οἱ |
[1, 92] |
φίλων
τὸν
ψόγον,
τῶν
δὲ
|
ἐχθρῶν |
τὴν
ἐπιβουλήν.
Καὶ
ὅταν
τις |
[1, 87] |
ἔσεσθαι
τὸν
ἕτερον,
τῶν
δὲ
|
ἐχθρῶν |
τὸν
ἕτερον
φίλον.
Ἐρωτηθεὶς
τί |
[1, 122] |
δεδεγμένον
τὰ
παρὰ
σέο
γράμματα.
|
Φθειρῶν |
ἔθυον
πᾶς
καί
με
εἶχεν |
[1, 96] |
ἀνδριάντα
ἀναθεῖναι·
νικήσας
δὲ
καὶ
|
ἀπορῶν |
χρυσίου,
κατά
τινα
ἑορτὴν
ἐπιχώριον |
[1, 89] |
τε
αὐτῷ
θυγατέρα
Κλεοβουλίνην,
αἰνιγμάτων
|
ἑξαμέτρων |
ποιήτριαν,
ἧς
μέμνηται
καὶ
Κρατῖνος |
[1, 122] |
ἐπὶ
μᾶλλον
οὔτε
τῶν
τινα
|
ἰητρῶν |
οὔτε
τοὺς
ἑταίρους
ἐσιέμην·
προσεστεῶσι |
[1, 109] |
εἴη,
ἕως
τὸν
νεώτερον
ἀδελφὸν
|
εὑρὼν |
τότε
ἤδη
γέροντα
ὄντα,
πᾶσαν |
[1, 64] |
κἂν
τῇ
πόλει
χάριν
κατάθοιτο
|
ἐξευρών, |
ἢν
μὴ
ὕποπτος
εἴης.
Ἄριστον |
[1, 94] |
ἐπὶ
τῇ
μητρί,
ᾧ
ὄνομα
|
Λυκόφρων. |
~Ἤδη
δὲ
ἐν
γήρᾳ
καθεστὼς |
[1, 107] |
εἶναι,
ἀπὸ
δὲ
μητρὸς
Χηνέα.
|
Εὐθύφρων |
δ'
ὁ
Ἡρακλείδου
τοῦ
Ποντικοῦ, |
[1, 119] |
Δοῦρις
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
|
Ὡρῶν |
ἐπιγεγράφθαι
αὐτῷ
τὸ
ἐπίγραμμα
τόδε· |
[1, 114] |
παρ'
Ἀθηναίοις
ἀγνοεῖν
φάναι
αὐτοὺς
|
ὅσων |
κακῶν
αἴτιον
ἔσται
τοῦτο
τὸ |
[1, 109] |
καθέσει
τῆς
κόμης
τὸ
εἶδος
|
παραλλάσσων. |
Οὗτός
ποτε
πεμφθεὶς
παρὰ
τοῦ |
[1, 76] |
καὶ
ἀπολύσαντα
εἰπεῖν,
Συγγνώμη
μετανοίας
|
κρείσσων. |
Ἡράκλειτος
δέ
φησιν,
Ἀλκαῖον
ὑποχείριον |
[1, 76] |
καὶ
ἀπολύσαντα
φάναι,
Συγγνώμη
τιμωρίας
|
κρείσσων. |
Νόμους
δὲ
ἔθηκε·
τῷ
μεθύοντι, |
[1, 30] |
ὁ
Πύθιος·
Οἰταῖόν
τινα
φημὶ
|
Μύσων' |
ἐνὶ
Χηνὶ
γενέσθαι
σοῦ
μᾶλλον |
[1, 106] |
ποιούμενος
ἐν
γνώμῃ
τοι
γενέσθαι.
|
~ΜΥΣΩΝ
|
Μύσων
Στρύμωνος,
ὥς
φησι
Σωσικράτης |
[1, 107] |
αὐτοῦ
καὶ
Ἱππῶναξ
εἰπών·
καὶ
|
Μύσων |
ὃν
Ὡπόλλων
ἀνεῖπεν
ἀνδρῶν
σωφρονέστατον |
[1, 106] |
προσαρμόττοντα,
καὶ
εἰπεῖν,
Ἀλλ'
ὦ
|
Μύσων, |
οὐχ
ὥρα
νῦν
ἀρότρου.
Καὶ |
[1, 106] |
ἐν
γνώμῃ
τοι
γενέσθαι.
~ΜΥΣΩΝ
|
Μύσων |
Στρύμωνος,
ὥς
φησι
Σωσικράτης
Ἕρμιππον |
[1, 60] |
Μιμνέρμου
γράψαντος,
Αἲ
γὰρ
ἄτερ
|
νούσων |
τε
καὶ
ἀργαλέων
μελεδωνέων
Ἐξηκονταέτη |
[1, 86] |
φέροντα·
καὶ
νόσον
ψυχῆς
τὸ
|
τῶν |
ἀδυνάτων
ἐρᾶν,
ἀλλοτρίων
δὲ
κακῶν |
[1, 110] |
ἔστιν
εὑρεῖν
κατὰ
τοὺς
δήμους
|
τῶν |
Ἀθηναίων
βωμοὺς
ἀνωνύμους,
ὑπόμνημα
τῆς |
[1, 51] |
Σόλους
ἐκάλεσεν·
ὀλίγους
τέ
τινας
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἐγκατῴκισεν,
οἳ
τῷ
χρόνῳ |
[1, 46] |
Ἀθηναίων
καὶ
Μεγαρέων
καὶ
πολλάκις
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἐπταικότων
ἐν
τοῖς
πολέμοις |
[1, 47] |
τὰ
ἐλεγεῖα
τὰ
μάλιστα
καθαψάμενα
|
τῶν |
Ἀθηναίων
τάδε.
Εἴην
δὴ
τότ' |
[1, 27] |
τρίποδα
φανερὰ
τὸν
εὑρεθέντα
ὑπὸ
|
τῶν |
ἁλιέων
καὶ
διαπεμφθέντα
τοῖς
σοφοῖς |
[1, 82] |
προείρηται,
τοῦ
τρίποδος
εὑρεθέντος
ὑπὸ
|
τῶν |
ἁλιέων,
τοῦ
χαλκοῦ,
ἐπιγραφὴν
ἔχοντος |
[1, 74] |
αὐτοῦ
Θρᾷκα
εἶναι.
Οὗτος
μετὰ
|
τῶν |
Ἀλκαίου
γενόμενος
ἀδελφῶν
Μέλαγχρον
καθεῖλε |
[1, 55] |
ἑκατόν,
καὶ
ἀνὰ
λόγον
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων·
ἀπειρόκαλον
γὰρ
τὸ
ἐξαίρειν |
[1, 88] |
Τευτάμεω,
οὗ
πλέων
λόγος
ἢ
|
τῶν |
ἄλλων.
Καὶ
οἱ
Πριηνεῖς
δὲ |
[1, 88] |
ἀναλάμβανε
σοφίαν·
βεβαιότερον
γὰρ
τοῦτο
|
τῶν |
ἄλλων
κτημάτων.
Μέμνηται
τοῦ
Βίαντος |
[1, 66] |
νῦν
οὐ
μᾶλλον
διάφορος
ἢ
|
τῶν |
ἄλλων
τις
Ἀθηναίων
ὅτῳ
μὴ |
[1, 56] |
τῆς
πατρίδος
μᾶλλον
ἢ
κατὰ
|
τῶν |
ἀνταγωνιστῶν·
γέροντές
τε
γενόμενοι
κατὰ |
[1, 64] |
Ἐπιβουλεύσειε
δ'
ἄν
τις
καὶ
|
τῶν |
ἀνυπόπτων,
ὁ
μὲν
δεδιὼς
περὶ |
[1, 69] |
Ἐρωτηθεὶς
τίνι
διαφέρουσιν
οἱ
πεπαιδευμένοι
|
τῶν |
ἀπαιδεύτων,
ἔφη,
Ἐλπίσιν
ἀγαθοῖς.
τί |
[1, 49] |
ἀνδρειότερός
εἰμι·
σοφώτερος
μὲν
τῶν
|
τὴν |
ἀπάτην
Πεισιστράτου
μὴ
συνιέντων,
ἀνδρειότερος |
[1, 22] |
Θηλιδῶν,
οἵ
εἰσι
Φοίνικες,
εὐγενέστατοι
|
τῶν |
ἀπὸ
Κάδμου
καὶ
Ἀγήνορος.
Ἦν |
[1, 22] |
Δημήτριος
ὁ
Φαληρεὺς
ἐν
τῇ
|
τῶν |
Ἀρχόντων
ἀναγραφῇ.
Ἐπολιτογραφήθη
δὲ
ἐν |
[1, 100] |
αὐτὸν
ἐς
λήιον,
τοὺς
ὑπερφυέας
|
τῶν |
ἀσταχύων
ῥάβδῳ
παίων
ἀπεθέριζον,
ὁμαρτέοντος |
[1, 23] |
φησιν
Εὔδημος
ἐν
τῇ
Περὶ
|
τῶν |
ἀστρολογουμένων
ἱστορίᾳ·
ὅθεν
αὐτὸν
καὶ |
[1, 81] |
ὀρεὶς
πέπεισμαι
τὸν
Ἀλυάττεω
παῖδα
|
τῶν |
βασιλήων
πολυχρυσότατον
πέλειν.
Οὐδέν
τε |
[1, 118] |
χειρόνων
τάττεται,
οἱ
δ'
ἐπὶ
|
τῶν |
βελτίστων
χρώμενοι
διαμαρτάνουσιν.
~Ἔλεγέ
τε |
[1, 118] |
ἐν
τῷ
Περὶ
Πυθαγόρου
καὶ
|
τῶν |
γνωρίμων
αὐτοῦ
φησι
νοσήσαντα
αὐτὸν |
[1, 61] |
ἄειδε·
ὀγδωκονταέτη
μοῖρα
κίχοι
θανάτου.
|
Τῶν |
δὲ
ᾀδομένων
αὐτοῦ
ἐστι
τάδε· |
[1, 85] |
τρόπον
εὐδαιμονοίη,
εἰς
ἔπη
δισχίλια.
|
Τῶν |
δὲ
ᾀδομένων
αὐτοῦ
εὐδοκίμησε
τάδε· |
[1, 78] |
πίστιν,
ἐμπειρίαν,
ἐπιδεξιότητα,
ἑταιρίαν,
ἐπιμέλειαν.
|
Τῶν |
δὲ
ᾀδομένων
αὐτοῦ
μάλιστα
εὐδοκίμησε |
[1, 71] |
γάρ.
νόμοις
πείθεσθαι.
Ἠρεμίᾳ
χρῆσθαι.
|
~Τῶν |
δὲ
ᾀδομένων
αὐτοῦ
μάλιστα
εὐδοκίμησεν |
[1, 91] |
ἅπασαι.
Ἔστι
δ'
ὁ
ἐνιαυτός.
|
Τῶν |
δὲ
ᾀδομένων
εὐδοκίμησεν
αὐτοῦ
τάδε· |
[1, 49] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῶν
μὲν
σοφώτερος,
|
τῶν |
δὲ
ἀνδρειότερός
εἰμι·
σοφώτερος
μὲν |
[1, 91] |
~Εἷς
ὁ
πατήρ,
παῖδες
δυοκαίδεκα.
|
Τῶν |
δὲ
ἑκάστῳ
παῖδες
δὶς
τριάκοντα |
[1, 92] |
τῶν
μὲν
φίλων
τὸν
ψόγον,
|
τῶν |
δὲ
ἐχθρῶν
τὴν
ἐπιβουλήν.
Καὶ |
[1, 87] |
πάντως
ἐχθρὸν
ἔσεσθαι
τὸν
ἕτερον,
|
τῶν |
δὲ
ἐχθρῶν
τὸν
ἕτερον
φίλον. |
[1, 76] |
χαλκεύς
τις
πέλεκυν
ἐμβαλὼν
ἀνέλοι.
|
Τῶν |
δὲ
Κυμαίων
πεμψάντων
τὸν
φονέα |
[1, 65] |
αἰσθανομένων
Πεισίστρατον
τυραννησείοντα
εἶναι
ξυνετώτερος,
|
τῶν |
δὲ
ὀκνούντων
ἀμύνεσθαι
ἀλκιμώτερος.
Οἱ |
[1, 48] |
πρὸς
ἕω
βλέποντας
καὶ
ἀπὸ
|
τῶν |
δήμων
τοὺς
χρηματισμοὺς
ἐγκεχαραγμένους,
ὅπερ |
[1, 84] |
καὶ
τοῦ
δι'
ἐναντίας
καὶ
|
τῶν |
δικαστῶν
τὴν
ψῆφον
ἐνεγκόντων
τῷ |
[1, 29] |
χρυσοῦν,
ὅπως
δῷ
τῷ
σοφωτάτῳ
|
τῶν |
Ἑλλήνων·
τὸν
δὲ
δοῦναι
Θαλῇ. |
[1, 30] |
Ἀργείους
ἆθλον
ἀρετῆς
τῷ
σοφωτάτῳ
|
τῶν |
Ἑλλήνων
τρίποδα
θεῖναι·
κριθῆναι
δὲ |
[1, 54] |
γὰρ
μηδ'
ἄλλον
τινὰ
πεπονθέναι
|
τῶν |
ἐμοὶ
ἐχθρῶν.
Ἢν
δὲ
ἀξιώσῃς |
[1, 54] |
ἐμοὶ
ἐχθρῶν.
Ἢν
δὲ
ἀξιώσῃς
|
τῶν |
ἐμῶν
φίλων
εἷς
εἶναι,
ἔσῃ |
[1, 55] |
Συνέστειλε
δὲ
καὶ
τὰς
τιμὰς
|
τῶν |
ἐν
ἀγῶσιν
ἀθλητῶν,
Ὀλυμπιονίκῃ
μὲν |
[1, 55] |
τούτων
τιμάς,
ἀλλὰ
μόνων
ἐκείνων
|
τῶν |
ἐν
πολέμοις
τελευτησάντων,
ὧν
καὶ |
[1, 64] |
τὴν
ἀλλοδαπὴν
δύναμιν
πλείονα
ἕξεις
|
τῶν |
ἐν
τῇ
πόλει,
καὶ
οὐδεὶς |
[1, 58] |
ἐκάλεσεν.
Καὶ
πρῶτος
τὴν
συναγωγὴν
|
τῶν |
ἐννέα
ἀρχόντων
ἐποίησεν
εἰς
τὸ |
[1, 58] |
τῆς
στάσεως
γενομένης
οὔτε
μετὰ
|
τῶν |
ἐξ
ἄστεως,
οὔτε
μετὰ
τῶν |
[1, 39] |
ἐς
αὐτὸν
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
τῶν |
Ἐπιγραμμάτων
ἢ
Παμμέτρῳ
τόδε
τὸ |
[1, 49] |
Πεισιστράτου
μὴ
συνιέντων,
ἀνδρειότερος
δὲ
|
τῶν |
ἐπισταμένων
μέν,
διὰ
δέος
δὲ |
[1, 40] |
δὲ
αὐτὸ
Χίλωνα.
Περὶ
δὴ
|
τῶν |
ἑπτά-
ἄξιον
γὰρ
ἐνταῦθα
καθολικῶς |
[1, 22] |
Κάδμου
καὶ
Ἀγήνορος.
Ἦν
δὲ
|
τῶν |
ἑπτὰ
σοφῶν,
καθὰ
καὶ
Πλάτων |
[1, 73] |
δοριστέφανος
Σπάρτα
Χίλων'
ἐφύτευσεν,
ὃς
|
τῶν |
ἑπτὰ
σοφῶν
πρῶτος
ἔφυ
σοφίᾳ. |
[1, 82] |
~ΒΙΑΣ.
Βίας
Τευτάμου
Πριηνεύς,
προκεκριμένος
|
τῶν |
ἑπτὰ
ὑπὸ
Σατύρου.
Τοῦτον
οἱ |
[1, 58] |
τὸν
μὲν
λόγον
εἴδωλον
εἶναι
|
τῶν |
ἔργων·
βασιλέα
δὲ
τὸν
ἰσχυρότατον |
[1, 37] |
πληθύειν
ἀνακοπτομένων
τῶν
ῥευμάτων
ὑπὸ
|
τῶν |
ἐτησίων
ἐναντίων
ὄντων.
Φησὶ
δ' |
[1, 66] |
ἐβόα
φάμενος
πεπονθέναι
ταῦτα
ὑπὸ
|
τῶν |
ἐχθρῶν·
καὶ
φύλακας
ἠξίου
παρασχεῖν |
[1, 94] |
Περίανδρος
Κυψέλου
Κορίνθιος
ἀπὸ
τοῦ
|
τῶν |
Ἡρακλειδῶν
γένους.
Οὗτος
γήμας
Λυσίδην, |
[1, 43] |
πρῶτον
Ἰώνων
μέλλειν
λόγους
ἀμφὶ
|
τῶν |
θείων
χρημάτων
ἐς
τοὺς
Ἕλληνας |
[1, 101] |
πρὸς
τὴν
Σόλωνος
οἰκίαν
ἀφικόμενον
|
τῶν |
θεραπόντων
τινὶ
κελεῦσαι
μηνῦσαι
ὅτι |
[1, 22] |
Ἐξαμύου,
μητρὸς
δὲ
Κλεοβουλίνης,
ἐκ
|
τῶν |
Θηλιδῶν,
οἵ
εἰσι
Φοίνικες,
εὐγενέστατοι |
[1, 53] |
οὐ
προσῆκόν
μοι,
γένους
ὄντι
|
τῶν |
Κοδριδῶν.
Ἀνέλαβον
γὰρ
ἐγὼ
ἃ |
[1, 53] |
δημοτελεῖς
καὶ
εἴ
τι
ἄλλο
|
τῶν |
κοινῶν
καὶ
ἢν
{ὁ}
πόλεμος |
[1, 92] |
τῶν
ὁμοίων·
ἂν
γὰρ
ἐκ
|
τῶν |
κρειττόνων
λάβῃς,
φησί,
δεσπότας
κτήσῃ |
[1, 29] |
καὶ
Εὐάνθης
ὁ
Μιλήσιός
φασι
|
τῶν |
Κροίσου
τινὰ
φίλων
λαβεῖν
παρὰ |
[1, 68] |
πρώτῃ,
Ἱπποκράτει
θυομένῳ
ἐν
Ὀλυμπίᾳ,
|
τῶν |
λεβήτων
αὐτομάτων
ζεσάντων,
συνεβούλευσεν
ἢ |
[1, 59] |
εἶναι
ταῖς
ψήφοις
ταῖς
ἐπὶ
|
τῶν |
λογισμῶν.
Καὶ
γὰρ
ἐκείνων
ἑκάστην |
[1, 84] |
εἰπεῖν.
Ἐπ'
ἀγαθῷ
μέντοι
τῇ
|
τῶν |
λόγων
ἰσχύϊ
προσεχρῆτο.
Ὅθεν
καὶ |
[1, 108] |
αὐτόν.
Ἔφασκε
δὲ
μὴ
ἐκ
|
τῶν |
λόγων
τὰ
πράγματα
ἀλλ'
ἐκ |
[1, 108] |
λόγους
ζητεῖν·
οὐ
γὰρ
ἕνεκα
|
τῶν |
λόγων
τὰ
πράγματα
συντελεῖσθαι,
ἀλλ' |
[1, 118] |
δὲ
μετὰ
μίαν
ἐπελθόντες
κρατοῦσι
|
τῶν |
Μαγνήτων,
καὶ
τόν
τε
Φερεκύδην |
[1, 103] |
πρὸ
ὀφθαλμῶν,
εἶπεν,
ἔχοι
τὰς
|
τῶν |
μεθυόντων
ἀσχημοσύνας.
Θαυμάζειν
τε
ἔλεγε |
[1, 87] |
δικάζειν
μεταξὺ
ἐχθρῶν
ἢ
φίλων·
|
τῶν |
μὲν
γὰρ
φίλων
πάντως
ἐχθρὸν |
[1, 65] |
τοῦ
στρατηγείου
τὰ
ὅπλα
εἶπον
|
τῶν |
μὲν
μὴ
αἰσθανομένων
Πεισίστρατον
τυραννησείοντα |
[1, 49] |
εἶναι,
λέγων
ταῦτα·
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
τῶν |
μὲν
σοφώτερος,
τῶν
δὲ
ἀνδρειότερός |
[1, 92] |
ἐχθρὸν
φίλον
ποιεῖν.
~Φυλάσσεσθαι
γὰρ
|
τῶν |
μὲν
φίλων
τὸν
ψόγον,
τῶν |
[1, 27] |
τοῖς
σοφοῖς
ὑπὸ
τοῦ
δήμου
|
τῶν |
Μιλησίων.
~Φασὶ
γὰρ
Ἰωνικούς
τινας |
[1, 115] |
τοῖς
Θαυμασίοις,
κατασκευάζοντος
αὐτοῦ
τὸ
|
τῶν |
Νυμφῶν
ἱερὸν
ῥαγῆναι
φωνὴν
ἐξ |
[1, 116] |
ξένῳ
Περιλάῳ
συμβουλεῦσαι
ἐξοικῆσαι
μετὰ
|
τῶν |
οἰκείων·
καὶ
τὸν
μὴ
πεισθῆναι, |
[1, 92] |
δοκεῖν
γὰρ
παροινεῖν.
Γαμεῖν
ἐκ
|
τῶν |
ὁμοίων·
ἂν
γὰρ
ἐκ
τῶν |
[1, 35] |
καὶ
ἀποφθέγματα
αὐτοῦ
τάδε·
Πρεσβύτατον
|
τῶν |
ὄντων
θεός·
ἀγένητον
γάρ.
Κάλλιστον |
[1, 56] |
δὲ
κἀκεῖνο·
τὸν
ἐπίτροπον
τῇ
|
τῶν |
ὀρφανῶν
μητρὶ
μὴ
συνοικεῖν,
μηδ' |
[1, 56] |
εἰς
ὃν
ἡ
οὐσία
ἔρχεται
|
τῶν |
ὀρφανῶν
τελευτησάντων.
~Κἀκεῖνο·
δακτυλιογλύφῳ
μὴ |
[1, 86] |
πυθομένου,
Σιωπῶ,
ἔφη,
ὅτι
περὶ
|
τῶν |
οὐδέν
σοι
προσηκόντων
πυνθάνῃ.
~Ἐρωτηθεὶς |
[1, 27] |
πάμπλειστα
συνεῖλε
χρήματα.
~Ἀρχὴν
δὲ
|
τῶν |
πάντων
ὕδωρ
ὑπεστήσατο,
καὶ
τὸν |
[1, 101] |
παρὰ
τοῖς
Σκύθαις
νομίμων
καὶ
|
τῶν |
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν
εἰς
εὐτέλειαν |
[1, 58] |
τῶν
πεδιέων,
ἀλλ'
οὐδὲ
μετὰ
|
τῶν |
παράλων
ἐτάχθη.
Ἔλεγε
δὲ
τὸν |
[1, 58] |
τῶν
ἐξ
ἄστεως,
οὔτε
μετὰ
|
τῶν |
πεδιέων,
ἀλλ'
οὐδὲ
μετὰ
τῶν |
[1, 72] |
Ξέρξης.
Ὕστερόν
τε
Νικίας
ἐπὶ
|
τῶν |
Πελοποννησιακῶν
καταστρεψάμενος
τὴν
νῆσον,
φρουρὸν |
[1, 104] |
Ἀλλ'
οὐδὲ
ἄμπελοι.
Ἐρωτηθεὶς
τίνα
|
τῶν |
πλοίων
εἰσὶν
ἀσφαλέστερα,
ἔφη,
Τὰ |
[1, 100] |
καρτύνασθαι
τὴν
αἰσυμνητίην·
τοὺς
ἐξόχους
|
τῶν |
πολιτέων
ἐξαίρειν,
ἤν
τέ
τις |
[1, 108] |
λόγων
τὰ
πράγματα
ἀλλ'
ἐκ
|
τῶν |
πραγμάτων
τοὺς
λόγους
ζητεῖν·
οὐ |
[1, 108] |
τὰ
πράγματα
συντελεῖσθαι,
ἀλλ'
ἕνεκα
|
τῶν |
πραγμάτων
τοὺς
λόγους.
Κατέστρεψε
δὲ |
[1, 37] |
Τὸν
Νεῖλον
εἶπε
πληθύειν
ἀνακοπτομένων
|
τῶν |
ῥευμάτων
ὑπὸ
τῶν
ἐτησίων
ἐναντίων |
[1, 47] |
ἀνθρώποισι
γένοιτο·
Ἀττικὸς
οὗτος
ἀνὴρ
|
τῶν |
Σαλαμιναφετῶν.
Εἶτα·
Ἴομεν
ἐς
Σαλαμῖνα |
[1, 95] |
Σάμῳ,
ἱκετεύσαντες
τὴν
Ἥραν
ὑπὸ
|
τῶν |
Σαμίων
διεσώθησαν.
Καὶ
ὃς
ἀθυμήσας |
[1, 112] |
καὶ
παρ'
Ἀθηναίοις
τὸ
ἱερὸν
|
τῶν |
Σεμνῶν
θεῶν,
ὥς
φησι
Λόβων |
[1, 117] |
Ἐφέσου,
Ἔλκυσόν
με
τοίνυν,
ἔφη,
|
τῶν |
σκελῶν
καὶ
θὲς
εἰς
τὴν |
[1, 42] |
~Ἕρμιππος
δ'
ἐν
τῷ
Περὶ
|
τῶν |
σοφῶν
ἑπτακαίδεκά
φησιν,
ὧν
τοὺς |
[1, 28] |
φιάλην
καταλιπεῖν
καὶ
ἐπισκῆψαι
δοῦναι
|
τῶν |
σοφῶν
ὀνηΐστῳ.
Ἐδόθη
δὴ
Θαλῇ |
[1, 26] |
ὁ
Ῥόδιος
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
|
τῶν |
Σποράδην
ὑπομνημάτων
ὅτι
βουλόμενος
δεῖξαι |
[1, 35] |
ἀνέδειξεν
ἀστρολόγον
πάντων
πρεσβύτατον
σοφίῃ.
|
~Τῶν |
τε
ᾀδομένων
αὐτοῦ
εἶναι
τάδε· |
[1, 101] |
καὶ
δίγλωττος
ἦν.
Οὗτος
ἐποίησε
|
τῶν |
τε
παρὰ
τοῖς
Σκύθαις
νομίμων |
[1, 37] |
τοὺς
αὐτοὺς
προσδέχου
καὶ
παρὰ
|
τῶν |
τέκνων.
Τὸν
Νεῖλον
εἶπε
πληθύειν |
[1, 63] |
Παμμέτρῳ,
ἔνθα
καὶ
περὶ
πάντων
|
τῶν |
τελευτησάντων
ἐλλογίμων
διείλεγμαι
παντὶ
μέτρῳ |
[1, 49] |
δὲ
ἀνδρειότερός
εἰμι·
σοφώτερος
μὲν
|
τῶν |
τὴν
ἀπάτην
Πεισιστράτου
μὴ
συνιέντων, |
[1, 122] |
νούσῳ
πιεζόμενος
ἐπὶ
μᾶλλον
οὔτε
|
τῶν |
τινα
ἰητρῶν
οὔτε
τοὺς
ἑταίρους |
[1, 100] |
Ὕποπτος
γὰρ
ἀνδρὶ
αἰσυμνήτῃ
καὶ
|
τῶν |
τις
ἑτάρων.
~ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ.
Ἀνάχαρσις
ὁ |
[1, 103] |
πῶς
οἱ
Ἕλληνες
νομοθετοῦντες
κατὰ
|
τῶν |
ὑβριζόντων,
τοὺς
ἀθλητὰς
τιμῶσιν
ἐπὶ |
[1, 98] |
καὶ
Παμφίλη
ἐν
τῷ
πέμπτῳ
|
τῶν |
Ὑπομνημάτων
δύο
φασὶ
Περιάνδρους
γεγονέναι, |
[1, 76] |
δέ
φησιν
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
|
τῶν |
Ὑπομνημάτων,
ὡς
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ |
[1, 60] |
φησιν
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τῷ
Περὶ
|
τῶν |
φιλοσόφων
αἱρέσεων,
τάδε·
καλοκἀγαθίαν
ὅρκου |
[1, 42] |
Ἀναξαγόραν.
Ἱππόβοτος
δὲ
ἐν
τῇ
|
Τῶν |
φιλοσόφων
ἀναγραφῇ·
Ὀρφέα,
Λίνον,
Σόλωνα, |
[1, 122] |
τύραννον
προσκαταλέγουσι.
Λεκτέον
δὲ
περὶ
|
τῶν |
φιλοσόφων·
καὶ
πρῶτόν
γε
ἀρκτέον |
[1, 40] |
Δάμων
ὁ
Κυρηναῖος,
γεγραφὼς
Περὶ
|
τῶν |
φιλοσόφων,
πᾶσιν
ἐγκαλεῖ,
μάλιστα
δὲ |
[1, 70] |
γάρ.
Ταχύτερον
ἐπὶ
τὰς
ἀτυχίας
|
τῶν |
φίλων
ἢ
ἐπὶ
τὰς
εὐτυχίας |
[1, 118] |
τοῖς
φιλολόγοις
ἡ
λέξις
ἐπὶ
|
τῶν |
χειρόνων
τάττεται,
οἱ
δ'
ἐπὶ |
[1, 119] |
δὲ
Δοῦρις
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
|
τῶν |
Ὡρῶν
ἐπιγεγράφθαι
αὐτῷ
τὸ
ἐπίγραμμα |
[1, 30] |
τὸν
Εὔδοξον
ἀντὶ
Κλεοβούλου
τιθέασι,
|
Πλάτων |
δ'
ἀντὶ
Περιάνδρου.
Περὶ
αὐτοῦ |
[1, 41] |
ἐγκρίνει
καὶ
Ἐπιμενίδην
τὸν
Κρῆτα·
|
Πλάτων |
δὲ
ἐν
Πρωταγόρᾳ
Μύσωνα
ἀντὶ |
[1, 99] |
Κορίνθιόν
φησιν
εἶναι
τὸν
σοφόν·
|
Πλάτων |
δὲ
οὔ
φησιν.
Τούτου
ἐστί· |
[1, 77] |
τὸ
Πιττάκειον.
~Μέμνηται
αὐτοῦ
καὶ
|
Πλάτων |
ἐν
Πρωταγόρᾳ·
Ἀνάγκᾳ
δ'
οὐδὲ |
[1, 22] |
τῶν
ἑπτὰ
σοφῶν,
καθὰ
καὶ
|
Πλάτων |
φησί·
καὶ
πρῶτος
σοφὸς
ὠνομάσθη |
[1, 108] |
τὰ
πράγματα
ἀλλ'
ἐκ
τῶν
|
πραγμάτων |
τοὺς
λόγους
ζητεῖν·
οὐ
γὰρ |
[1, 108] |
πράγματα
συντελεῖσθαι,
ἀλλ'
ἕνεκα
τῶν
|
πραγμάτων |
τοὺς
λόγους.
Κατέστρεψε
δὲ
βιοὺς |
[1, 122] |
ἥνδανεν.
Ἔστι
δὲ
οὐκ
ἀτρεκηίη
|
πρηγμάτων |
οὐδ'
ὑπίσχομαι
τἀληθὲς
εἰδέναι·
ἅσσα |
[1, 89] |
Γενέσθαι
τε
αὐτῷ
θυγατέρα
Κλεοβουλίνην,
|
αἰνιγμάτων |
ἑξαμέτρων
ποιήτριαν,
ἧς
μέμνηται
καὶ |
[1, 98] |
Παμφίλη
ἐν
τῷ
πέμπτῳ
τῶν
|
Ὑπομνημάτων |
δύο
φασὶ
Περιάνδρους
γεγονέναι,
τὸν |
[1, 26] |
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
Σποράδην
|
ὑπομνημάτων |
ὅτι
βουλόμενος
δεῖξαι
ῥᾷον
εἶναι |
[1, 76] |
φησιν
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
|
Ὑπομνημάτων, |
ὡς
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ
Τυρραῖον |
[1, 97] |
Τούτου
ἐστὶ
καὶ
τὸ
Μηδὲν
|
χρημάτων |
ἕνεκα
πράττειν·
δεῖν
γὰρ
τὰ |
[1, 43] |
μέλλειν
λόγους
ἀμφὶ
τῶν
θείων
|
χρημάτων |
ἐς
τοὺς
Ἕλληνας
φαίνειν.
Καὶ |
[1, 86] |
ἴδιον
καὶ
φρονήσεως.
Εὐπορίαν
δὲ
|
χρημάτων |
πολλοῖς
καὶ
διὰ
τύχην
περιγίνεσθαι. |
[1, 45] |
ἦν
λύτρωσις
σωμάτων
τε
καὶ
|
κτημάτων. |
Καὶ
γὰρ
ἐπὶ
σώμασιν
ἐδανείζοντο |
[1, 88] |
βεβαιότερον
γὰρ
τοῦτο
τῶν
ἄλλων
|
κτημάτων. |
Μέμνηται
τοῦ
Βίαντος
καὶ
Ἱππῶναξ, |
[1, 39] |
αὐτὸν
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν
|
Ἐπιγραμμάτων |
ἢ
Παμμέτρῳ
τόδε
τὸ
ἐπίγραμμα· |
[1, 68] |
θυομένῳ
ἐν
Ὀλυμπίᾳ,
τῶν
λεβήτων
|
αὐτομάτων |
ζεσάντων,
συνεβούλευσεν
ἢ
μὴ
γῆμαι, |
[1, 79] |
νομοθέτης,
ὥς
φησι
Φαβωρῖνος
ἐν
|
Ἀπομνημονευμάτων |
πρώτῳ
καὶ
Δημήτριος
ἐν
Ὁμωνύμοις, |
[1, 37] |
Νεῖλον
εἶπε
πληθύειν
ἀνακοπτομένων
τῶν
|
ῥευμάτων |
ὑπὸ
τῶν
ἐτησίων
ἐναντίων
ὄντων. |
[1, 45] |
Ἀθηναίοις·
τὸ
δὲ
ἦν
λύτρωσις
|
σωμάτων |
τε
καὶ
κτημάτων.
Καὶ
γὰρ |
[1, 70] |
μαντικὴν
μὴ
ἐχθαίρειν.
Μὴ
ἐπιθυμεῖν
|
ἀδυνάτων. |
Ἐν
ὁδῷ
μὴ
σπεύδειν.
Λέγοντα |
[1, 86] |
καὶ
νόσον
ψυχῆς
τὸ
τῶν
|
ἀδυνάτων |
ἐρᾶν,
ἀλλοτρίων
δὲ
κακῶν
ἀμνημόνευτον |
[1, 38] |
τριακοστῆς
ἐνάτης
Ὀλυμπιάδος.
~Ἐτελεύτησε
δ'
|
ἐτῶν |
ἑβδομήκοντα
ὀκτώ,
{ἤ,
ὡς
Σωσικράτης |
[1, 58] |
Ἀπολλόδωρός
φησιν
ἐν
δευτέρῳ
Περὶ
|
νομοθετῶν. |
Ἀλλὰ
καὶ
τῆς
στάσεως
γενομένης |
[1, 78] |
Γῆ·
ἄπιστον,
Θάλασσα.
~Ἕλεγέ
τε
|
συνετῶν |
μὲν
ἀνδρῶν,
πρὶν
γενέσθαι
τὰ |
[1, 47] |
γένοιτο·
Ἀττικὸς
οὗτος
ἀνὴρ
τῶν
|
Σαλαμιναφετῶν. |
Εἶτα·
Ἴομεν
ἐς
Σαλαμῖνα
μαχησόμενοι |
[1, 68] |
Ἱπποκράτει
θυομένῳ
ἐν
Ὀλυμπίᾳ,
τῶν
|
λεβήτων |
αὐτομάτων
ζεσάντων,
συνεβούλευσεν
ἢ
μὴ |
[1, 112] |
ὁ
Ἀργεῖος
ἐν
τῷ
Περὶ
|
ποιητῶν. |
Λέγεται
δὲ
καὶ
πρῶτος
οἰκίας |
[1, 112] |
Μάγνης
ἐν
τοῖς
Περὶ
ὁμωνύμων
|
ποιητῶν |
τε
καὶ
συγγραφέων
διελέγχειν
πειρᾶται |
[1, 55] |
τὰς
τιμὰς
τῶν
ἐν
ἀγῶσιν
|
ἀθλητῶν, |
Ὀλυμπιονίκῃ
μὲν
τάξας
πεντακοσίας
δραχμάς, |
[1, 121] |
εἶδος,
θεῖναί
τ'
εὐθὺ
κελεύειν
|
Μαγνήτων, |
ἵνα
νίκην
δοίη
τοῖς
Ἐφέσοιο |
[1, 118] |
μετὰ
μίαν
ἐπελθόντες
κρατοῦσι
τῶν
|
Μαγνήτων, |
καὶ
τόν
τε
Φερεκύδην
μεταλλάξαντα |
[1, 117] |
καὶ
θὲς
εἰς
τὴν
τῶν
|
Μαγνήτων |
χώραν,
καὶ
ἀπάγγειλόν
σου
τοῖς |
[1, 98] |
ὃ
ἂν
ὁμολογήσῃς,
διατήρει·
λόγων
|
ἀπορρήτων |
ἐκφορὰν
μὴ
ποιοῦ·
μὴ
μόνον |
[1, 111] |
πεντήκοντα
καὶ
ἑκατόν.
Ἐποίησε
δὲ
|
Κουρήτων |
καὶ
Κορυβάντων
γένεσιν
καὶ
θεογονίαν, |
[1, 50] |
ἔφη,
Ἀθηναῖος
καὶ
Κλέοβις
καὶ
|
Βίτων |
καὶ
τὰ
θρυλούμενα.
~Φασὶ
δέ |
[1, 56] |
Μαραθωνομάχαι·
ἔτι
δ'
Ἁρμόδιος
καὶ
|
Ἀριστογείτων |
καὶ
Μιλτιάδης
καὶ
μυρίοι
ὅσοι. |
[1, 111] |
ἑκατόν.
Ἐποίησε
δὲ
Κουρήτων
καὶ
|
Κορυβάντων |
γένεσιν
καὶ
θεογονίαν,
ἔπη
πεντακισχίλια, |
[1, 45] |
δι'
ἀπορίαν
ἐθήτευον.
Ἑπτὰ
δὴ
|
ταλάντων |
ὀφειλομένων
αὑτῷ
πατρῴων
συνεχώρησε
πρῶτος |
[1, 83] |
ἦν
Θηβαίων
ἀποικίαν
εἰς
Πριήνην
|
στειλάντων, |
ὥσπερ
καὶ
Φανόδικός
φησι.
Λέγεται |
[1, 120] |
Πυθαγόρης
ἐτύμως
ὁ
σοφὸς
περὶ
|
πάντων |
ἀνθρώπων
γνώμας
εἶδε
καὶ
ἐξέμαθεν. |
[1, 107] |
ὃν
Ὡπόλλων
ἀνεῖπεν
ἀνδρῶν
σωφρονέστατον
|
πάντων. |
Ἀριστόξενος
δέ
φησιν
ἐν
τοῖς |
[1, 34] |
Μίλητος
Ἰὰς
θρέψασ'
ἀνέδειξεν
ἀστρολόγον
|
πάντων |
πρεσβύτατον
σοφίῃ.
~Τῶν
τε
ᾀδομένων |
[1, 28] |
πέρι
Φοῖβον
ἐρωτᾷς;
Τίς
σοφίῃ
|
πάντων |
πρῶτος,
τούτου
τρίποδ'
αὐδῶ.
Διδοῦσιν |
[1, 35] |
τρέχει.
Ἰσχυρότατον
ἀνάγκη·
κρατεῖ
γὰρ
|
πάντων. |
Σοφώτατον
χρόνος·
ἀνευρίσκει
γὰρ
πάντα. |
[1, 67] |
ἑκάτερος
γιγνώσκει.
~Καὶ
σὲ
φημὶ
|
πάντων |
τυράννων
εἶναι
βέλτιστον.
Ἐπανήκειν
δέ |
[1, 63] |
προειρημένῃ
Παμμέτρῳ,
ἔνθα
καὶ
περὶ
|
πάντων |
τῶν
τελευτησάντων
ἐλλογίμων
διείλεγμαι
παντὶ |
[1, 27] |
συνεῖλε
χρήματα.
~Ἀρχὴν
δὲ
τῶν
|
πάντων |
ὕδωρ
ὑπεστήσατο,
καὶ
τὸν
κόσμον |
[1, 120] |
τὠμῷ
λέγε
ταῦθ'
ὅτι
πρῶτος
|
ἁπάντων |
ἔστιν
ἀν'
Ἑλλάδα
γῆν·
οὐ |
[1, 68] |
ἐν
Ὀλυμπίᾳ,
τῶν
λεβήτων
αὐτομάτων
|
ζεσάντων, |
συνεβούλευσεν
ἢ
μὴ
γῆμαι,
ἤ, |
[1, 63] |
ἔνθα
καὶ
περὶ
πάντων
τῶν
|
τελευτησάντων |
ἐλλογίμων
διείλεγμαι
παντὶ
μέτρῳ
καὶ |
[1, 56] |
ἡ
οὐσία
ἔρχεται
τῶν
ὀρφανῶν
|
τελευτησάντων. |
~Κἀκεῖνο·
δακτυλιογλύφῳ
μὴ
ἐξεῖναι
σφραγῖδα |
[1, 55] |
μόνων
ἐκείνων
τῶν
ἐν
πολέμοις
|
τελευτησάντων, |
ὧν
καὶ
τοὺς
υἱοὺς
δημοσίᾳ |
[1, 76] |
ἐμβαλὼν
ἀνέλοι.
Τῶν
δὲ
Κυμαίων
|
πεμψάντων |
τὸν
φονέα
τῷ
Πιττακῷ,
μαθόντα |
[1, 49] |
τῶν
τὴν
ἀπάτην
Πεισιστράτου
μὴ
|
συνιέντων, |
ἀνδρειότερος
δὲ
τῶν
ἐπισταμένων
μέν, |
[1, 35] |
ἀποφθέγματα
αὐτοῦ
τάδε·
Πρεσβύτατον
τῶν
|
ὄντων |
θεός·
ἀγένητον
γάρ.
Κάλλιστον
κόσμος· |
[1, 37] |
ῥευμάτων
ὑπὸ
τῶν
ἐτησίων
ἐναντίων
|
ὄντων. |
Φησὶ
δ'
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τοῖς |
[1, 64] |
καὶ
οἱ
νόμοι,
εὖ
μὲν
|
ἀγόντων, |
εἰσὶν
ὠφέλιμοι·
κακῶς
δὲ
ἀγόντων, |
[1, 64] |
ἀγόντων,
εἰσὶν
ὠφέλιμοι·
κακῶς
δὲ
|
ἀγόντων, |
οὐδὲν
ὠφελοῦσιν.
~Οὐδ'
οἱ
ἐμοὶ |
[1, 103] |
οἱ
Ἕλληνες
νομοθετοῦντες
κατὰ
τῶν
|
ὑβριζόντων, |
τοὺς
ἀθλητὰς
τιμῶσιν
ἐπὶ
τῷ |
[1, 84] |
καὶ
τῶν
δικαστῶν
τὴν
ψῆφον
|
ἐνεγκόντων |
τῷ
ὑπὸ
τοῦ
Βίαντος
βοηθουμένῳ, |
[1, 86] |
ὅτι
περὶ
τῶν
οὐδέν
σοι
|
προσηκόντων |
πυνθάνῃ.
~Ἐρωτηθεὶς
τί
γλυκὺ
ἀνθρώποις, |
[1, 37] |
φύσιν
εὐπαίδευτος.
Φίλων
παρόντων
καὶ
|
ἀπόντων |
μεμνῆσθαί
φησι·
μὴ
τὴν
ὄψιν |
[1, 101] |
τὴν
Σόλωνος
οἰκίαν
ἀφικόμενον
τῶν
|
θεραπόντων |
τινὶ
κελεῦσαι
μηνῦσαι
ὅτι
παρείη |
[1, 37] |
τὴν
δὲ
φύσιν
εὐπαίδευτος.
Φίλων
|
παρόντων |
καὶ
ἀπόντων
μεμνῆσθαί
φησι·
μὴ |
[1, 92] |
μὴ
φιλοφρονεῖσθαι,
μηδὲ
μάχεσθαι,
ἀλλοτρίων
|
παρόντων· |
τὸ
μὲν
γὰρ
ἄνοιαν,
τὸ |
[1, 32] |
Κῴους
πολεμοῦσι.
Καὶ
πολλῶν
ἑκατέρωθεν
|
πιπτόντων |
ἐκπίπτει
χρησμὸς
δοῦναι
τῷ
σοφωτάτῳ· |
[1, 103] |
ὀφθαλμῶν,
εἶπεν,
ἔχοι
τὰς
τῶν
|
μεθυόντων |
ἀσχημοσύνας.
Θαυμάζειν
τε
ἔλεγε
πῶς |
[1, 22] |
ὁ
Φαληρεὺς
ἐν
τῇ
τῶν
|
Ἀρχόντων |
ἀναγραφῇ.
Ἐπολιτογραφήθη
δὲ
ἐν
Μιλήτῳ, |
[1, 58] |
πρῶτος
τὴν
συναγωγὴν
τῶν
ἐννέα
|
ἀρχόντων |
ἐποίησεν
εἰς
τὸ
συνειπεῖν,
ὡς |
[1, 65] |
τυραννησείοντα
εἶναι
ξυνετώτερος,
τῶν
δὲ
|
ὀκνούντων |
ἀμύνεσθαι
ἀλκιμώτερος.
Οἱ
δὲ
μανίαν |
[1, 65] |
ἐχθρὸς
Πεισιστράτου·
οἱ
δὲ
καὶ
|
δορυφορούντων |
αὐτόν,
εἴ
τι
βούλονται.
Ἴσθι |
[1, 49] |
ἐπισταμένων
μέν,
διὰ
δέος
δὲ
|
σιωπώντων. |
Καὶ
ἡ
βουλή,
Πεισιστρατίδαι
ὄντες, |
[1, 46] |
Μεγαρέων
καὶ
πολλάκις
τῶν
Ἀθηναίων
|
ἐπταικότων |
ἐν
τοῖς
πολέμοις
καὶ
ψηφισαμένων |
[1, 64] |
δ'
ἄν
τις
καὶ
τῶν
|
ἀνυπόπτων, |
ὁ
μὲν
δεδιὼς
περὶ
αὑτῷ, |
[1, 84] |
τοῦ
δι'
ἐναντίας
καὶ
τῶν
|
δικαστῶν |
τὴν
ψῆφον
ἐνεγκόντων
τῷ
ὑπὸ |
[1, 56] |
πατρίδος
μᾶλλον
ἢ
κατὰ
τῶν
|
ἀνταγωνιστῶν· |
γέροντές
τε
γενόμενοι
κατὰ
τὸν |
[1, 118] |
τάττεται,
οἱ
δ'
ἐπὶ
τῶν
|
βελτίστων |
χρώμενοι
διαμαρτάνουσιν.
~Ἔλεγέ
τε
ὅτι |
[1, 40] |
Ἀρχέτιμος
δὲ
ὁ
Συρακούσιος
ὁμιλίαν
|
αὐτῶν |
ἀναγέγραφε
παρὰ
Κυψέλῳ,
ᾗ
καὶ |
[1, 110] |
τοῖς
ἀκολούθοις
ἔνθα
ἂν
κατακλίνοι
|
αὐτῶν |
ἕκαστον,
θύειν
τῷ
προσήκοντι
θεῷ· |
[1, 41] |
~Διαφωνοῦνται
δὲ
καὶ
αἱ
ἀποφάσεις
|
αὐτῶν |
καὶ
ἄλλου
ἄλλο
φασὶν
εἶναι, |
[1, 41] |
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ
ἀριθμοῦ
|
αὐτῶν. |
Λεάνδριος
μὲν
γὰρ
ἀντὶ
Κλεοβούλου |
[1, 95] |
Ὅθεν
ὀργισθεὶς
ἔπεμψε
τοὺς
παῖδας
|
αὐτῶν |
πρὸς
Ἀλυάττην
ἐπ'
ἐκτομῇ·
προσσχούσης |
[1, 83] |
τὸ>
μέχρι
καὶ
ἀλόγων
διατείνειν
|
αὐτῶν |
τὴν
εὐθένιαν.
Καὶ
ἐβουλήθη
σπείσασθαι, |
[1, 110] |
ἐλθὼν
Ὀλυμπιάδι
τεσσαρακοστῇ
ἕκτῃ
ἐκάθηρεν
|
αὐτῶν |
τὴν
πόλιν
καὶ
ἔπαυσε
τὸν |
[1, 66] |
μάτην
ἔσπευδον
ἀπαλλάξαι
τοὺς
πένητας
|
αὐτῶν |
τῆς
θητείας,
οἵ
γε
δὴ |
[1, 82] |
τὴν
Μεσσήνην
ἀποστεῖλαι
τοῖς
πατράσιν
|
αὐτῶν. |
Χρόνῳ
δὲ
ἐν
ταῖς
Ἀθήναις, |
[1, 82] |
κόρας
οἱ
δὲ
τὸν
πατέρα
|
αὐτῶν, |
ὡς
καὶ
Φανόδικος
εἰς
τὴν |
[1, 69] |
τίνι
διαφέρουσιν
οἱ
πεπαιδευμένοι
τῶν
|
ἀπαιδεύτων, |
ἔφη,
Ἐλπίσιν
ἀγαθοῖς.
τί
δύσκολον, |
[1, 65] |
Οἱ
δὲ
μανίαν
Σόλωνος
κατεγίγνωσκον.
|
Τελευτῶν |
δὲ
ἐμαρτυράμην·
ὦ
πατρίς,
οὗτος |
[1, 33] |
Σωκράτους.
Ἔφασκε
γάρ,
φασί,
τριῶν
|
τούτων |
ἕνεκα
χάριν
ἔχειν
τῇ
Τύχῃ· |
[1, 105] |
τῶν
Ἑλλήνων,
διδαχθησόμενος
ἤθη
τὰ
|
τούτων |
καὶ
ἐπιτηδεύματα.
Χρυσοῦ
δ'
οὐδὲν |
[1, 52] |
ὑμετέρην
κακότητα,
μή
τι
θεοῖς
|
τούτων |
μοῖραν
ἐπαμφέρετε.
Αὐτοὶ
γὰρ
τούτους |
[1, 96] |
ἀνελόντας
θάψαι·
πάλιν
τε
κατὰ
|
τούτων |
πλείονας.
Καὶ
οὕτως
αὐτὸς
τοῖς |
[1, 96] |
ἔπειτα
βαδίζειν
ἄλλους
τε
κατὰ
|
τούτων |
τέτταρας,
καὶ
ἀνελόντας
θάψαι·
πάλιν |
[1, 55] |
ἀπειρόκαλον
γὰρ
τὸ
ἐξαίρειν
τὰς
|
τούτων |
τιμάς,
ἀλλὰ
μόνων
ἐκείνων
τῶν |
[1, 59] |
σημαίνειν,
ποτὲ
δὲ
ἥττω·
καὶ
|
τούτων |
τοὺς
τυράννους
ποτὲ
μὲν
ἕκαστον |
[1, 65] |
πιστὸς
ἦν.
Ἐκεῖνος
δὲ
πιστότερος
|
κολακεύων |
Ἀθηναίους
ἐμοῦ
ἀληθεύοντος.
Ἐγὼ
δὴ |
[1, 121] |
χρησμός,
ὃν
ᾔδει
μοῦνος,
τοῦτο
|
κελεύων· |
καὶ
θνήσκει
παρ'
ἐκείνοις.
Ἦν |
[1, 120] |
Ἑλλάδα
γῆν·
οὐ
ψεύδομαι
ὧδ'
|
ἀγορεύων. |
Ἴων
δ'
ὁ
Χῖός
φησιν |
[1, 54] |
οὐδ'
ἔφυγες.
Ἐπάνιθι
τοίνυν
οἴκαδε,
|
πιστεύων |
μοι
καὶ
ἀνωμότῳ,
ἄχαρι
μηδὲν |
[1, 57] |
ἡ
ζημία.
Τῷ
ἄρχοντι,
ἐὰν
|
μεθύων |
ληφθῇ,
θάνατον
εἶναι
τὴν
ζημίαν. |
[1, 100] |
ἐς
λήιον,
τοὺς
ὑπερφυέας
τῶν
|
ἀσταχύων |
ῥάβδῳ
παίων
ἀπεθέριζον,
ὁμαρτέοντος
ἐκείνου. |
[1, 74] |
Οὗτος
μετὰ
τῶν
Ἀλκαίου
γενόμενος
|
ἀδελφῶν |
Μέλαγχρον
καθεῖλε
τὸν
τῆς
Λέσβου |
[1, 115] |
φωνὴν
ἐξ
οὐρανοῦ,
Ἐπιμενίδη,
μὴ
|
Νυμφῶν, |
ἀλλὰ
Διός·
Κρησί
τε
προειπεῖν |
[1, 114] |
τινας
ἱστορεῖν
ὡς
λάβοι
παρὰ
|
Νυμφῶν |
ἔδεσμά
τι
καὶ
φυλάττοι
ἐν |
[1, 115] |
Θαυμασίοις,
κατασκευάζοντος
αὐτοῦ
τὸ
τῶν
|
Νυμφῶν |
ἱερὸν
ῥαγῆναι
φωνὴν
ἐξ
οὐρανοῦ, |
[1, 34] |
Οἷόν
θ'
ἑπτὰ
Θάλητα
σοφῶν
|
σοφὸν |
ἀστρονόμημα.
Τὰ
δὲ
γεγραμμένα
ὑπ' |
[1, 42] |
δ'
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν
|
σοφῶν |
ἑπτακαίδεκά
φησιν,
ὧν
τοὺς
ἑπτὰ |
[1, 22] |
Ἀγήνορος.
Ἦν
δὲ
τῶν
ἑπτὰ
|
σοφῶν, |
καθὰ
καὶ
Πλάτων
φησί·
καὶ |
[1, 28] |
καταλιπεῖν
καὶ
ἐπισκῆψαι
δοῦναι
τῶν
|
σοφῶν |
ὀνηΐστῳ.
Ἐδόθη
δὴ
Θαλῇ
καὶ |
[1, 73] |
Χίλων'
ἐφύτευσεν,
ὃς
τῶν
ἑπτὰ
|
σοφῶν |
πρῶτος
ἔφυ
σοφίᾳ.
Ἀπεφθέγξατο,
Ἐγγύα, |
[1, 34] |
λέγων·
Οἷόν
θ'
ἑπτὰ
Θάλητα
|
σοφῶν |
σοφὸν
ἀστρονόμημα.
Τὰ
δὲ
γεγραμμένα |
[1, 60] |
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν
|
φιλοσόφων |
αἱρέσεων,
τάδε·
καλοκἀγαθίαν
ὅρκου
πιστοτέραν |
[1, 42] |
Ἱππόβοτος
δὲ
ἐν
τῇ
Τῶν
|
φιλοσόφων |
ἀναγραφῇ·
Ὀρφέα,
Λίνον,
Σόλωνα,
Περίανδρον, |
[1, 122] |
προσκαταλέγουσι.
Λεκτέον
δὲ
περὶ
τῶν
|
φιλοσόφων· |
καὶ
πρῶτόν
γε
ἀρκτέον
ἀπὸ |
[1, 40] |
ὁ
Κυρηναῖος,
γεγραφὼς
Περὶ
τῶν
|
φιλοσόφων, |
πᾶσιν
ἐγκαλεῖ,
μάλιστα
δὲ
τοῖς |
[1, 61] |
ἄνδρα
ἕκαστον,
ὅρα
μὴ
κρυπτὸν
|
ἔχων |
ἔχθος
κραδίῃ,
φαιδρῷ
προσεννέπῃ
προσώπῳ, |
[1, 74] |
μονομαχῆσαι
πρὸς
αὐτόν·
καὶ
δίκτυον
|
ἔχων |
ὑπὸ
τὴν
ἀσπίδα
λαθραίως
περιέβαλε |
[1, 84] |
ὑπέρ
τινος
λέξας
ἤδη
ὑπέργηρως
|
ὑπάρχων, |
μετὰ
τὸ
καταπαῦσαι
τὸν
λόγον |
[1, 75] |
αὐτῷ.
Ὁ
δὲ
δέκα
ἔτη
|
κατασχὼν |
καὶ
εἰς
τάξιν
ἀγαγὼν
τὸ |
[1, 96] |
Καὶ
οὕτως
αὐτὸς
τοῖς
πρώτοις
|
ἐντυχὼν |
ἀνῃρέθη.
Κορίνθιοι
δὲ
ἐπί
τι |
[1, 78] |
Ὃ
μέλλεις
πράττειν,
μὴ
πρόλεγε·
|
ἀποτυχὼν |
γὰρ
γελασθήσῃ.
Ἀτυχίαν
μὴ
ὀνειδίζειν, |
[1, 98] |
ἀθάνατοι·
εὐτυχῶν
μὲν
μέτριος
ἴσθι,
|
δυστυχῶν |
δὲ
φρόνιμος·
φίλοις
εὐτυχοῦσι
καὶ |
[1, 98] |
φθαρταί,
αἱ
δὲ
τιμαὶ
ἀθάνατοι·
|
εὐτυχῶν |
μὲν
μέτριος
ἴσθι,
δυστυχῶν
δὲ |
[1, 93] |
τοῖς
σκωπτομένοις·
ἀπεχθήσεσθαι
γὰρ
τούτοις.
|
Εὐτυχῶν |
μὴ
ἴσθι
ὑπερήφανος·
ἀπορήσας
μὴ |
[1, 45] |
Ἑπτὰ
δὴ
ταλάντων
ὀφειλομένων
αὑτῷ
|
πατρῴων |
συνεχώρησε
πρῶτος
καὶ
τοὺς
λοιποὺς |