Alphabétiquement     [«   »]
καθιεῖσαν 1
καθυφῶσιν 1
Καὶ 21
καὶ 210
καιρίων 1
καιριωτάτης 1
καιροῦ 1
Fréquences     [«    »]
81 τὴν
102 τῆς
94 τῶν
210 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Homélies sur l'Hexaëméron (V)

καὶ


Homélie, Chap.
[5, 2]   προστάγματος οὕτω βραχέος, τὴν κατεψυγμένην  καὶ   ἄγονον ὠδίνουσαν ἀθρόως καὶ πρὸς
[5, 3]   τῆς κάτωθεν προβολῆς, ὡς κρόκος  καὶ   ἄγρωστις, ἀναβλαστῆσαι δεῖ καὶ ἐπὶ
[5, 5]   πάλιν λέγεται, ἐπειδὰν γῆς ἐπιτηδείας  καὶ   ἀέρων εὐκράτων λάβηται, πρὸς τὸ
[5, 7]   πολὺ τοῦ ἀέρος ἐκτεταμένοι, τούτων  καὶ   αἱ ῥίζαι βαθεῖαι, ἐπὶ πλεῖστον
[5, 6]   Τάχα δὲ σπέρματος ἐπέχουσι λόγον  καὶ   αἱ τῶν ῥιζῶν ἀποφύσεις, ἃς
[5, 4]   Οὐ δήπου γὰρ πρόβατα μὲν  καὶ   αἶγες ἴσασιν ἀποφεύγειν τὰ κακοῦντα
[5, 4]   μετὰ τῶν λοιπῶν τροφίμων ἑλλέβορος,  καὶ   ἀκόνιτον, καὶ μανδραγόρας, καὶ
[5, 2]   τὸ μέλλον. Τοῦτο δὲ ποιεῖ  καὶ   ἄλλα μυρία, ὅσα διὰ γῆς
[5, 8]   γὰρ τὸ ἐν ἀμπέλῳ γλυκὺ,  καὶ   ἄλλο τὸ ἐν μηλέᾳ, καὶ
[5, 7]   δένδρου πολὺ τὸ διάφορον· ὅπουγε  καὶ   ἄλλος μὲν χαρακτὴρ τοῦ καρποῦ
[5, 8]   γὰρ τοῦ σχίνου τὸ δάκρυον,  καὶ   ἄλλος ὀπὸς τοῦ βαλσάμου·
[5, 8]   δὲ τὸν φλοιὸν τοῦ στελέχους,  καὶ   ἄλλως τὸ ξύλον, καὶ τὴν
[5, 6]   βότρυες. Ἀρκεῖ σου τῇ ὄψει  καὶ   ἄμπελος συνετῶς ὁραθεῖσα ὑπόμνησίν σοι
[5, 6]   καὶ εὐκαταφρόνητον ἡγησάμενος, ὥσπερ ἐσκάφη  καὶ   ἀνέπνευσεν ἀποσκευασάμενος τὸ μάταιον βάρος
[5, 2]   οὖν ὅταν ἴδῃς βοτάνην χόρτου  καὶ   ἄνθος, εἰς ἔννοιαν ἔρχου τῆς
[5, 7]   ἐν συναισθήσει τῆς ἀπολαύσεως γίνεσθαι  καὶ   ἀνορθοῦσθαι πάλιν τοὺς κλάδους, καὶ
[5, 2]   ἡλικίαν ἀκμῆς, σφριγῶν καὶ σύντονος,  καὶ   ἀνυπόστατος τὴν ὁρμὴν, αὔριον
[5, 9]   κάρφη, τοὺς φλοιοὺς, τὸν καρπόν·  καὶ   ἁπαξαπλῶς ὅσα ἡμῖν χρονία
[5, 5]   μεταβολὴ, ἀλλ´ οἱονεὶ νόσος τις  καὶ   ἀρρωστία τοῦ σπέρματος. Οὐ γὰρ
[5, 9]   ἐπιγινώσκων, πρόσθες ἀεὶ τῷ θαύματι,  καὶ   αὔξησόν μοι τὴν ἀγάπην τοῦ
[5, 8]   τῆς κρανείας, πρὸς τὴν στυφὴν  καὶ   αὐστηρὰν ποιότητα μεταβάλλει· ἐν δὲ
[5, 4]   τὴν βλάβην ἀποφευγόντων. Ἔστι δὲ  καὶ   αὐτὰ ταῦτα ἐν καιρῷ ποτε
[5, 3]   καὶ τὰς θήκας τοῦ σίτου,  καὶ   αὐτὸν τὸν σῖτον καὶ τοὺς
[5, 1]   θαύματος καθυφῶσιν, ἐνθυμηθέντες ὅτι χόρτου  καὶ   βοτάνης νεώτερός ἐστι κατὰ τὴν
[5, 5]   ὑπερκαεὶς, πρὸς ἑτέραν καὶ χρόαν  καὶ   γεῦσιν μετέπεσεν. Καὶ μέντοι καὶ
[5, 5]   πόσην δὲ τὴν ἐξ ἐπιμελείας  καὶ   γεωργίας ἡμῖν προσγινομένην; Οὐκ εὐθὺς
[5, 8]   τοῖς καρποῖς παρέχει τὴν αὔξησιν,  καὶ   δάκρυον τοῦ φυτοῦ καὶ ὀπὸς
[5, 6]   δὲ θάμνοι εὐθὺς ἦσαν ἀμφίκομοι  καὶ   δασεῖς· καὶ τὰ στεφανωματικὰ λεγόμενα
[5, 6]   αἵ τε ῥωδωνιαὶ καὶ μυρσίναι  καὶ   δάφναι, πάντα ἐν μιᾷ καιροῦ
[5, 10]   πρός τε βοτανῶν καὶ σπερμάτων  καὶ   δένδρων γένεσιν. Ὡς γὰρ οἱ
[5, 5]   ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ καθεύδῃ,  καὶ   ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ
[5, 5]   καὶ εἴ τι ἐν φρυγάνοις,  καὶ   εἴ τι ἐν ὀσπρίοις, κατὰ
[5, 5]   βοτάνη καὶ πᾶν λαχανηρὸν γένος,  καὶ   εἴ τι ἐν φρυγάνοις, καὶ
[5, 8]   Τὸ αὐτὸ καὶ φῦλλον γίνεται,  καὶ   εἰς ἀκρέμονας καὶ κλάδους κατασχίζεται,
[5, 7]   τοῖς δὲ γηράσκουσιν οἷον ῥυσοῦται  καὶ   ἐκτραχύνεται. Καὶ τὰ μὲν κοπέντα
[5, 9]   τὰ δὲ ἀείφυλλα. Φυλλοβολεῖ γὰρ  καὶ   ἐλαία καὶ πίτυς, εἰ καὶ
[5, 8]   καὶ ταῖς καρύαις, πρὸς ἁπαλὴν  καὶ   ἐλαιώδη φύσιν μεθίσταται. ~Καὶ τί
[5, 9]   μὲν ἐν τῷδε τῷ ἄνθει,  καὶ   ἐν ἄλλῳ πορφυροῦν, καὶ κυανὸν
[5, 7]   διαφοραὶ τῶν καρπῶν, ἀλλ´ ἤδη  καὶ   ἐν αὐτῷ τῷ εἴδει τοῦ
[5, 9]   πορφυροῦν, καὶ κυανὸν ἐν τῷδε,  καὶ   ἐν ἑτέρῳ λευκόν· καὶ πλείονα
[5, 8]   δὲ λιπαρὸν γέγονεν, ἀλλ´ ὅτι  καὶ   ἐν τοῖς γλυκέσι καρποῖς ἀμύθητος
[5, 7]   καὶ τοῦ γήρως εὕροις ἂν  καὶ   ἐν τοῖς φυτοῖς παραπλήσια τὰ
[5, 1]   οἷον νόμος τις ἐγένετο φύσεως,  καὶ   ἐναπέμεινε τῇ γῇ, τὴν τοῦ
[5, 2]   πρὸ αὐτοῦ· τοὺς ῥαβδούχους ἔνθεν  καὶ   ἔνθεν βαρυτάτην κατάπληξιν τοῖς ἀρχομένοις
[5, 5]   ἐμελάνθη διὰ τῆς καύσεως, ὡς  καὶ   ἐξ αὐτῆς ἐστι τῆς προσηγορίας
[5, 9]   Ἱερεμίας διαίως τὰ πονηρότερα  καὶ   ἐπαμφοτερίζοντα τῶν ἠθῶν τῷ τοιούτῳ
[5, 6]   τῆς ἀγάπης τῶν πλησίον ἀντέχεσθαι,  καὶ   ἐπαναπαύεσθαι αὐτοῖς, ἵν´ ἀεὶ πρὸς
[5, 3]   κρόκος καὶ ἄγρωστις, ἀναβλαστῆσαι δεῖ  καὶ   ἐπὶ τὸ ἔξω προκύψαι· εἴτε
[5, 7]   δέ τινες τετηρήκασιν ἐκτεμνομένας  καὶ   ἐπικαιομένας τὰς πίτυς εἰς δρυμῶνας
[5, 7]   συμπτώματα. Τοῖς μὲν γὰρ νέοις  καὶ   εὐθαλέσιν φλοιὸς περιτέταται· τοῖς
[5, 7]   καὶ μονοστέλεχα, τὰ δὲ χαμαίζηλα  καὶ   εὐθὺς ἀπὸ τῆς ῥίζης εἰς
[5, 6]   δύστηνον δοξάριον τοῦτο πτόησιν ἀπόπτυστον  καὶ   εὐκαταφρόνητον ἡγησάμενος, ὥσπερ ἐσκάφη καὶ
[5, 9]   αἱ κορυφαὶ τῶν ὀρέων ἐκόμων·  καὶ   ἐφιλοτεχνοῦντο παράδεισοι, καὶ ποταμῶν ὄχθαι
[5, 2]   κατ´ αὐτὸν σκηνὴν ἐξαπίνης ἀπογυμνώσασα,  καὶ   δόξα ἐκείνη ὥσπερ ἐνύπνιον
[5, 7]   μερῶν αὐτοῦ διακόσμησις, δυσέφικτος δὲ  καὶ   ἐξεύρεσις τῆς ἑκάστου ἰδιότητος,
[5, 7]   ἐξεύρεσις τῆς ἑκάστου ἰδιότητος,  καὶ   θεωρία τῆς πρὸς ἕκαστον
[5, 10]   κέντρον ἐν ἑαυτοῖς περιφέρωνται· οὕτω  καὶ   τῆς φύσεως ἀκολουθία ἐκ
[5, 4]   ἰατρικὴ τέχνη τὸ χρήσιμον ἐκπορίζουσα,  καὶ   τῶν προλαβόντων πεῖρα τῶν
[5, 10]   τοῦ παντὸς καταντήσῃ. Ἐφ´ ἣν  καὶ   ἡμεῖς πάντες ἔγκαρποι καὶ πλήρεις
[5, 5]   καὶ καθεύδῃ, καὶ ἐγείρηται νύκτα  καὶ   ἡμέραν, καὶ σπόρος ἐγείρηται,
[5, 7]   τοὺς ὀλύνθους ἐκδήσαντες, τῶν εὐκάρπων  καὶ   ἡμέρων συκῶν τὴν ἀτονίαν ἰῶνται,
[5, 4]   παρέχει τινὶ τῶν ἀλόγων·  καὶ   ἡμῖν αὐτοῖς παρὰ τῆς ἰατρικῆς
[5, 2]   τὸ κέρδος πρὸς ἡμᾶς ἐπανέρχεται,  καὶ   ἡμῖν χρῆσις τῶν σπερμάτων
[5, 4]   αὐτὰ ταῦτα ἐν καιρῷ ποτε  καὶ   ἡμῖν χρήσιμα. Διὰ μὲν γὰρ
[5, 3]   καταπέσῃ τὸ σπέρμα συμμέτρως νοτίδος  καὶ   θέρμης ἔχουσαν, χαῦνον γενόμενον καὶ
[5, 7]   καὶ τοὺς φοίνικας εἰς ἄρρενας  καὶ   θηλείας διστῶσι. Καὶ ἴδοις ἄν
[5, 4]   δὲ καὶ λόγος πάρεστι,  καὶ   ἰατρικὴ τέχνη τὸ χρήσιμον ἐκπορίζουσα,
[5, 2]   καὶ τὸ ἐν ὀλίγῳ περιχαρὲς  καὶ   ἱλαρὸν τῆς ἀνθρωπίνης εὐημερίας, καιριωτάτης
[5, 1]   Ἀλλὰ μάλιστα μὲν βουσὶ  καὶ   ἵπποις τὸν χιλὸν προαποθέμενος, σοὶ
[5, 6]   τοῖς σπέρμασιν ἔχοντα. Αἴγειροι γὰρ,  καὶ   ἰτέαι, καὶ πτελέαι, καὶ λεῦκαι,
[5, 6]   αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος  καὶ   καθ´ ὁμοιότητα ἐπὶ τῆς γῆς.
[5, 3]   χόρτου, σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος  καὶ   καθ´ ὁμοιότητα. Ἔτι καὶ νῦν
[5, 5]   τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς,  καὶ   καθεύδῃ, καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ
[5, 5]   προσγινομένην; Οὐκ εὐθὺς ἐκέλευσε σπέρμα  καὶ   καρπὸν ἀναδοθῆναι, ἀλλὰ βλαστῆσαι καὶ
[5, 1]   γῇ, τὴν τοῦ γεννᾶν αὐτῇ  καὶ   καρποφορεῖν δύναμιν εἰς τὸ ἑξῆς
[5, 9]   ἐστι, καὶ τοῖς φιλύδροις συναριθμούμενον,  καὶ   κατὰ τὰς ἐρήμους πληθυνόμενον. Διὸ
[5, 8]   πάντα μετ´ ἀκριβείας ἐπέλθοι, ὥστε  καὶ   κατιδεῖν τὰς ἰδιότητας, καὶ τὰς
[5, 6]   μήκιστον ὕψος διανίστασθαι πεφυκότα, ἐλάται  καὶ   κέδροι, καὶ κυπάρισσοι καὶ πεῦκαι·
[5, 8]   φῦλλον γίνεται, καὶ εἰς ἀκρέμονας  καὶ   κλάδους κατασχίζεται, καὶ τοῖς καρποῖς
[5, 9]   ἄνθει, καὶ ἐν ἄλλῳ πορφυροῦν,  καὶ   κυανὸν ἐν τῷδε, καὶ ἐν
[5, 6]   διανίστασθαι πεφυκότα, ἐλάται καὶ κέδροι,  καὶ   κυπάρισσοι καὶ πεῦκαι· πάντες δὲ
[5, 1]   πολλὰ τῶν ἐν πόαις ἔτι  καὶ   λαχάνοις ὄντων, τροφὴν ἀνθρώπων ὑπάρχειν.
[5, 9]   καὶ ἐλαία καὶ πίτυς, εἰ  καὶ   λεληθότως ὑπαλλάσσει τὰ φύλλα, ὥστε
[5, 6]   γὰρ, καὶ ἰτέαι, καὶ πτελέαι,  καὶ   λεῦκαι, καὶ ὅσα τοιαῦτα, καρπὸν
[5, 8]   νάρθηκές τινες ἐπὶ τῆς Αἰγύπτου  καὶ   Λιβύης ἕτερον ὀπῶν γένος ἀποδακρύουσι.
[5, 10]   τοῦτο πρόσταγμα εὐθὺς φύσις μεγάλη  καὶ   λόγος ἔντεχνος ἦν, θᾶττον τοῦ
[5, 4]   βλαβερὸν διακρίνοντα· σοὶ δὲ  καὶ   λόγος πάρεστι, καὶ ἰατρικὴ τέχνη
[5, 6]   διδασκάλους. Καὶ τοῖς τῶν παλαιῶν  καὶ   μακαρίων ἀνδρῶν ὑποδείγμασιν εἰς ὕψος
[5, 4]   λοιπῶν τροφίμων ἑλλέβορος, καὶ ἀκόνιτον,  καὶ   μανδραγόρας, καὶ τῆς μήκωνος
[5, 6]   τὰ κλήματα ἐν κύκλῳ εὐθαλῆ  καὶ   μεγάλα ὑπὲρ γῆς κεχυμένα·
[5, 1]   κατὰ μικρὸν διαρθρουμένων τῶν φυομένων,  καὶ   μέχρι τῆς ἐπὶ τὸ σπέρμα
[5, 5]   παραχαρασσόντων τὰ τοῦ Κυρίου διδάγματα,  καὶ   μὴ γνησίως μαθητευομένων τῷ λόγῳ,
[5, 5]   ἡμέραν, καὶ σπόρος ἐγείρηται,  καὶ   μηκύνηται, ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός.
[5, 3]   φρυγανικῶν τυγχάνοι. Εἷς χόρτος  καὶ   μία βοτάνη ἐξαρκεῖ τὴν διάνοιάν
[5, 7]   ἀκρόρριζα· καὶ τὰ μὲν ὀρθοφυῆ  καὶ   μονοστέλεχα, τὰ δὲ χαμαίζηλα καὶ
[5, 6]   τῶν φυτῶν, αἵ τε ῥωδωνιαὶ  καὶ   μυρσίναι καὶ δάφναι, πάντα ἐν
[5, 8]   ἄλλος ὀπὸς τοῦ βαλσάμου·  καὶ   νάρθηκές τινες ἐπὶ τῆς Αἰγύπτου
[5, 10]   φυομένων ἰδιότητας ἐκτελῶν. Ἐκεῖνο ἔτι  καὶ   νῦν ἐνυπάρχον τῇ γῇ τὸ
[5, 3]   γένος καὶ καθ´ ὁμοιότητα. Ἔτι  καὶ   νῦν τάξις τῶν φυομένων
[5, 1]   βοτάνην, ἔπειτα ξύλον· ὅπερ ἔτι  καὶ   νῦν ὁρῶμεν γινόμενον. γὰρ
[5, 1]   χόρτου, σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος,  καὶ   ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπὸν κατὰ
[5, 9]   κατὰ τὰς ἐρήμους πληθυνόμενον. Διὸ  καὶ   Ἱερεμίας διαίως τὰ πονηρότερα
[5, 5]   καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν,  καὶ   σπόρος ἐγείρηται, καὶ μηκύνηται,
[5, 4]   ἑλλέβορος, καὶ ἀκόνιτον, καὶ μανδραγόρας,  καὶ   τῆς μήκωνος ὀπός. Τί
[5, 6]   πατεῖσθαι ἄξια. Βούλεται δὲ ἡμᾶς  καὶ   οἱονεὶ ἕλιξί τισι ταῖς περιπλοκαῖς
[5, 6]   κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτόν. Ἔπειτα  καὶ   οἱονεὶ χάρακας ἡμῖν παρακατέπηξε θέμενος
[5, 2]   ἵν´ ὅπου περ ἂν εὑρεθῇς,  καὶ   ὁποίῳ δήποτε γένει τῶν φυομένων
[5, 8]   αὔξησιν, καὶ δάκρυον τοῦ φυτοῦ  καὶ   ὀπὸς ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας
[5, 5]   ἐπιτελούμενον. δὲ λεγομένη αἶρα,  καὶ   ὅσα λοιπὰ νόθα σπέρματα τοῖς
[5, 6]   ἰτέαι, καὶ πτελέαι, καὶ λεῦκαι,  καὶ   ὅσα τοιαῦτα, καρπὸν μὲν οὐδένα
[5, 6]   ἀχρηστίαν καταγνωσθέντες τῷ πυρὶ παραδοθῶμεν·  καὶ   οὐ παύεται πανταχοῦ τὰς ψυχὰς
[5, 3]   τὸν σῖτον καὶ τοὺς ἀνθέρικας·  καὶ   οὕτω κατὰ μικρὸν τῆς αὐξήσεως
[5, 3]   ἔξω προκύψαι· εἴτε ἀπὸ σπέρματος,  καὶ   οὕτως ἀνάγκη πρῶτον βλάστησιν, εἶτα
[5, 7]   τῶν ἀρρένων, τοὺς λεγομένους ψῆνας,  καὶ   οὕτως οἷον ἐν συναισθήσει τῆς
[5, 1]   σπερμάτων γένεσις τί ἄλλο ἐστὶ,  καὶ   οὐχὶ τῆς σῆς διαγωγῆς παρασκευή;
[5, 2]   αὐτῷ προσεδρευόντων, οὓς καὶ προϊὼν  καὶ   πάλιν ἐπανιὼν ἐπισυρόμενος ἐπίφθονός ἐστι
[5, 5]   καὶ γεῦσιν μετέπεσεν. Καὶ μέντοι  καὶ   πάλιν λέγεται, ἐπειδὰν γῆς ἐπιτηδείας
[5, 5]   ἀσταχύων ἀπέσωζε. Πᾶσα δὲ βοτάνη  καὶ   πᾶν λαχανηρὸν γένος, καὶ εἴ
[5, 6]   τετύχηκεν· ἔπειτα, ὅτι ἀκριβῶς θεωροῦντι  καὶ   πάντα φανήσεται σπέρματι κεχρημένα,
[5, 7]   βούλεται; Ὅτι χρὴ πολλάκις ἡμᾶς  καὶ   παρὰ τῶν ἀλλοτρίων τῆς πίστεως,
[5, 2]   ὅτι Πᾶσα σὰρξ ὡς χόρτος,  καὶ   πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος
[5, 3]   γὰρ βλάστησις καθηγεῖται πάσης βοτάνης  καὶ   πάσης πόας. Εἴτε γὰρ ἀπὸ
[5, 4]   μὲν αἱ ἀποτεταγμέναι τροφαὶ πρόχειροι  καὶ   πᾶσιν εὔγνωστοι· ἕκαστον δὲ τῶν
[5, 3]   τὸν καρπὸν ἐπὶ ξηρᾶς ἤδη  καὶ   παχείας τῆς καλάμης ἁδρυνόμενον. Βλαστησάτω
[5, 2]   καρπογονίαν συγκινουμένην, ὥσπερ τινὰ σκυθρωπὴν  καὶ   πενθήρη ἀπορρίψασαν περιβολὴν, μεταμφιεννυμένην τὴν
[5, 7]   ἀποκαθίστασθαι. Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα  καὶ   περὶ τῶν συκῶν φασιν. Ὅθεν
[5, 6]   τόπῳ πίονι. Καὶ, Ἀμπελῶνα ἐφύτευσα,  καὶ   περιέθηκα φραγμόν. Τὰς ἀνθρωπίνας ψυχὰς
[5, 3]   ἐπισπᾶται. Ἐμπίπτοντα δὲ τοῖς πόροις  καὶ   περιολισθαίνοντα τῆς γῆς τὰ λεπτότατα
[5, 6]   ἐλάται καὶ κέδροι, καὶ κυπάρισσοι  καὶ   πεῦκαι· πάντες δὲ θάμνοι εὐθὺς
[5, 9]   ἀείφυλλα. Φυλλοβολεῖ γὰρ καὶ ἐλαία  καὶ   πίτυς, εἰ καὶ λεληθότως ὑπαλλάσσει
[5, 9]   τῷδε, καὶ ἐν ἑτέρῳ λευκόν·  καὶ   πλείονα πάλιν τῆς ἐν ταῖς
[5, 2]   δεῖνα περίβλεπτος ἐπὶ χρημάτων περιουσίᾳ·  καὶ   πλῆθος περὶ αὐτὸν κολάκων· δορυφορία
[5, 10]   ἣν καὶ ἡμεῖς πάντες ἔγκαρποι  καὶ   πλήρεις ἔργων ἀγαθῶν ἐπειγώμεθα, ἵνα
[5, 1]   τελειώσεως προϊόντων. Τὸ γὰρ χλοερὸν  καὶ   ποάζον παραπλήσιόν ἐστιν ἁπάντων. Βλαστησάτω
[5, 2]   τοῖς ἐντυγχάνουσι. Πρόσθες τῷ πλούτῳ  καὶ   πολιτικήν τινα δυναστείαν, καὶ
[5, 3]   καὶ θέρμης ἔχουσαν, χαῦνον γενόμενον  καὶ   πολύπορον, τῆς παρακειμένης γῆς περιδραξάμενον,
[5, 9]   ὀρέων ἐκόμων· καὶ ἐφιλοτεχνοῦντο παράδεισοι,  καὶ   ποταμῶν ὄχθαι μυρίοις γένεσι φυτῶν
[5, 2]   τὰς χρείας αὐτῷ προσεδρευόντων, οὓς  καὶ   προϊὼν καὶ πάλιν ἐπανιὼν ἐπισυρόμενος
[5, 2]   κατεψυγμένην καὶ ἄγονον ὠδίνουσαν ἀθρόως  καὶ   πρὸς καρπογονίαν συγκινουμένην, ὥσπερ τινὰ
[5, 8]   τῆς ἀμπέλου τὸ φῦλλον, ἵνα  καὶ   πρὸς τὰς ἐκ τοῦ ἀέρος
[5, 7]   καὶ ἀνορθοῦσθαι πάλιν τοὺς κλάδους,  καὶ   πρὸς τὸ οἰκεῖον σχῆμα τοῦ
[5, 6]   ἐμπεφυτευμένους τῇ Ἐκκλησίᾳ κλήματα προσηγόρευσε·  καὶ   προσκαλεῖται ἡμᾶς εἰς πολυκαρπίαν, ἵνα
[5, 2]   Νόησόν μοι ἐκ μικρᾶς φωνῆς,  καὶ   προστάγματος οὕτω βραχέος, τὴν κατεψυγμένην
[5, 6]   ἔχοντα. Αἴγειροι γὰρ, καὶ ἰτέαι,  καὶ   πτελέαι, καὶ λεῦκαι, καὶ ὅσα
[5, 7]   τὴν ἀτονίαν ἰῶνται, ῥέοντα ἤδη  καὶ   σκεδαννύμενον τὸν καρπὸν τοῖς ὀλύνθοις
[5, 2]   Βλαστησάτω γῆ βοτάνην χόρτου,  καὶ   σπέρμα σπεῖρον κατὰ γένος. Οὕτω
[5, 10]   ὅσην ἔχει πρός τε βοτανῶν  καὶ   σπερμάτων καὶ δένδρων γένεσιν. Ὡς
[5, 8]   καὶ ἄλλο τὸ ἐν μηλέᾳ,  καὶ   σύκῳ, καὶ φοίνικι. Ἔτι σε
[5, 3]   παρακειμένης γῆς περιδραξάμενον, τὰ οἰκεῖα  καὶ   σύμφυλα πρὸς ἑαυτὸ ἐπισπᾶται. Ἐμπίπτοντα
[5, 2]   κατὰ τὴν ἡλικίαν ἀκμῆς, σφριγῶν  καὶ   σύντονος, καὶ ἀνυπόστατος τὴν ὁρμὴν,
[5, 8]   τῷ λόγῳ τὰ ἐμφαινόμενα κάρφη  καὶ   τὰ λεπτότατα τῶν ζῴων, ἅπερ,
[5, 7]   τῶν φυτῶν, τὰ δὲ ῥηξίφλοια·  καὶ   τὰ μὲν μονόλοπα αὐτῶν, τὰ
[5, 7]   αὐτῶν βαθύρριζα, τὰ δὲ ἀκρόρριζα·  καὶ   τὰ μὲν ὀρθοφυῆ καὶ μονοστέλεχα,
[5, 2]   καὶ τοῖς οἰκείοις κόσμοις ἀγαλλομένην,  καὶ   τὰ μυρία γένη τῶν φυομένων
[5, 6]   εὐθὺς ἦσαν ἀμφίκομοι καὶ δασεῖς·  καὶ   τὰ στεφανωματικὰ λεγόμενα τῶν φυτῶν,
[5, 8]   μεταβάλλει· ἐν δὲ ταῖς τερεβίνθοις,  καὶ   ταῖς καρύαις, πρὸς ἁπαλὴν καὶ
[5, 2]   καὶ πολιτικήν τινα δυναστείαν,  καὶ   τὰς ἐκ βασιλέων τιμάς·
[5, 3]   καταμερίζειν εἰς καλάμην καὶ φλοιὸν  καὶ   τὰς θήκας τοῦ σίτου, καὶ
[5, 8]   πρὸς ἕκαστον διαφορὰς ἐναργῶς διακρῖναι,  καὶ   τὰς κεκρυμμένας αἰτίας ἀνενδεῶς παραστῆσαι;
[5, 8]   ὥστε καὶ κατιδεῖν τὰς ἰδιότητας,  καὶ   τὰς πρὸς ἕκαστον διαφορὰς ἐναργῶς
[5, 2]   αὐτοῦ χάριν θεραπευόντων· πλῆθος συγγενείας,  καὶ   ταύτης κατεσχηματισμένης· ἑσμὸς τῶν ἐφεπομένων
[5, 3]   εὐδιάρπαστον εἶναι τοῖς σπερμολόγοις· ἔτι  καὶ   τῇ προβολῇ τῶν ἀνθερίκων οἷον
[5, 8]   ἀέρος βλάβας βότρυς ἀντέχῃ,  καὶ   τὴν ἀκτῖνα τοῦ ἡλίου διὰ
[5, 1]   χιλὸν προαποθέμενος, σοὶ τὸν πλοῦτον  καὶ   τὴν ἀπόλαυσιν παρασκευάζει. γὰρ
[5, 7]   εἰς δρυμῶνας μεθίστασθαι. Τινὰ δὲ  καὶ   τὴν ἐκ φύσεως κακίαν ἐπιμελείαις
[5, 5]   τούτοις, τήν τε ἐν ῥίζαις,  καὶ   τὴν ἐν αὐτῇ τῇ βοτάνῃ,
[5, 5]   τὴν ἐν αὐτῇ τῇ βοτάνῃ,  καὶ   τὴν ἐν καρποῖς ἤδη; πόσην
[5, 8]   στελέχους, καὶ ἄλλως τὸ ξύλον,  καὶ   τὴν ἐντεριώνην ἑτέρως. Τὸ αὐτὸ
[5, 7]   ἀγρίων παρουσίας ἀθροιζούσῃ τὴν δύναμιν,  καὶ   τὴν μὲν ῥύσιν ἐπεχούσῃ, ἐπιμελέστερον
[5, 6]   τὴν σαρκίνην ἀγάπην ἀποθέμενος,  καὶ   τὴν πρὸς τὰ χρήματα φιλίαν,
[5, 5]   ἐμβάλωσιν. Ἤδη δὲ Κύριος  καὶ   τὴν τελείωσιν τῶν εἰς αὐτὸν
[5, 6]   τὴν ἐκ τῶν προσταγμάτων ἀσφάλειαν,  καὶ   τὴν φυλακὴν τῶν ἀγγέλων. Παρεμβαλεῖ
[5, 7]   πολύπτυχα. δὲ θαυμαστὸν, ὅτι  καὶ   τῆς ἀνθρωπίνης νεότητος καὶ τοῦ
[5, 7]   τῆς Ἐκκλησίας ἀπεσχισμένον, βίου σώφρονος  καὶ   τῆς λοιπῆς κατὰ τὸ ἦθος
[5, 2]   τῆς γῆς ἐπὶ τοῦ πυθμένος  καὶ   τῆς ῥίζης ἔχει τὴν δύναμιν
[5, 7]   καθιεῖσαν τοὺς κλάδους, οἷον ὀργῶσαν,  καὶ   τῆς συμπλοκῆς ἐφιεμένην τοῦ ἄρρενος,
[5, 2]   νῦν τῆς συντάξεως ἔχειν δοκούσης,  καὶ   τὸ ἀναγκαῖον τῶν ὑπὸ τῆς
[5, 2]   Τὸ γὰρ ὀλιγοχρόνιον τῆς ζωῆς,  καὶ   τὸ ἐν ὀλίγῳ περιχαρὲς καὶ
[5, 8]   ἀποδακρύουσι. Λόγος δέ τίς ἐστι,  καὶ   τὸ ἤλεκτρον ὀπὸν εἶναι φυτῶν
[5, 6]   ἑαυτοὺς παρισάζωμεν. Ἀπαιτεῖ δὲ ἡμᾶς  καὶ   τὸ καταδέχεσθαι σκαπτομένους. Ἀποσκάπτεται δὲ
[5, 10]   Κυρίῳ ἡμῶν, δόξα  καὶ   τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας
[5, 4]   Ἤδη δέ τινες τῷ κωνείῳ  καὶ   τὸ λυσσῶδες τῶν ὀρέξεων κατεμάραναν·
[5, 6]   τὸ ἀειθαλὲς τοῦ φυτοῦ μιμήσῃ,  καὶ   τὸ πολύκαρπον δὲ αὐτοῦ ζηλώσεις,
[5, 1]   γινόμενον. γὰρ τότε φωνὴ,  καὶ   τὸ πρῶτον ἐκεῖνο πρόσταγμα, οἷον
[5, 2]   σπεῖρον κατὰ γένος. Οὕτω γὰρ  καὶ   τὸ τῆς λέξεως ἀκόλουθον ἀποκαταστῆναι
[5, 8]   εἰς ἀκρέμονας καὶ κλάδους κατασχίζεται,  καὶ   τοῖς καρποῖς παρέχει τὴν αὔξησιν,
[5, 2]   ἀπορρίψασαν περιβολὴν, μεταμφιεννυμένην τὴν φαιδροτέραν  καὶ   τοῖς οἰκείοις κόσμοις ἀγαλλομένην, καὶ
[5, 9]   μυρίκη ὥσπερ ἀμφίβιόν ἐστι,  καὶ   τοῖς φιλύδροις συναριθμούμενον, καὶ κατὰ
[5, 6]   εἰκόνος, ὅτι ἄμπελον ἑαυτὸν λέγει,  καὶ   τὸν Πατέρα τὸν γεωργὸν, καὶ
[5, 5]   βλαστῆσαι καὶ χλοάσαι τὴν γῆν,  καὶ   τότε εἰς σπέρμα τελειωθῆναι, ἵνα
[5, 1]   περὶ τὴν γῆν πάντα διακεκόσμητο,  καὶ   τοῦ ἀμέτρου περὶ αὐτὸν θαύματος
[5, 7]   ὅτι καὶ τῆς ἀνθρωπίνης νεότητος  καὶ   τοῦ γήρως εὕροις ἂν καὶ
[5, 6]   φρονήματα, οὐκ ἀφῆκεν ἐρριμμένα χαμαὶ,  καὶ   τοῦ πατεῖσθαι ἄξια. Βούλεται δὲ
[5, 1]   περὶ γῆν διακόσμησις· ἵνα  καὶ   τοῦ προσκυνεῖν τὸν ἥλιον, ὡς
[5, 3]   σίτου, καὶ αὐτὸν τὸν σῖτον  καὶ   τοὺς ἀνθέρικας· καὶ οὕτω κατὰ
[5, 6]   καὶ τὸν Πατέρα τὸν γεωργὸν,  καὶ   τοὺς καθ´ ἕνα ἡμῶν διὰ
[5, 7]   τῶν φυτουργῶν διακέκριται, οἵ γε  καὶ   τοὺς φοίνικας εἰς ἄρρενας καὶ
[5, 3]   τροφίμου τῆς γῆς ὅσον μέτριον,  καὶ   τοῦτο καταμερίζειν εἰς καλάμην καὶ
[5, 6]   τῆς ἁμαρτίας, δι´ ἣν ἀκάνθας  καὶ   τριβόλους ἡμῖν ἀνατέλλειν κατεδικάσθη
[5, 4]   τὸ λυσσῶδες τῶν ὀρέξεων κατεμάραναν·  καὶ   τῷ ἑλλεβόρῳ πολλὰ τῶν χρονίων
[5, 9]   ἀειθαλῆ ἐποίησε, τὰ δὲ γυμνούμενα·  καὶ   τῶν ἀειθαλῶν τὰ μὲν φυλλοβόλα,
[5, 7]   ἔγνωμεν· οἷον τὰς ὀξείας ῥοιὰς,  καὶ   τῶν ἀμυγδαλῶν τὰς πικροτέρας, ὅταν
[5, 2]   μυρίος τῶν τε ἐπὶ σιτίων  καὶ   τῶν κατὰ τὰς χρείας αὐτῷ
[5, 3]   καὶ τοῦτο καταμερίζειν εἰς καλάμην  καὶ   φλοιὸν καὶ τὰς θήκας τοῦ
[5, 8]   τὸ ἐν μηλέᾳ, καὶ σύκῳ,  καὶ   φοίνικι. Ἔτι σε βούλομαι περὶ
[5, 8]   τὴν ἐντεριώνην ἑτέρως. Τὸ αὐτὸ  καὶ   φῦλλον γίνεται, καὶ εἰς ἀκρέμονας
[5, 5]   καὶ καρπὸν ἀναδοθῆναι, ἀλλὰ βλαστῆσαι  καὶ   χλοάσαι τὴν γῆν, καὶ τότε
[5, 5]   τοῦ κρύους ὑπερκαεὶς, πρὸς ἑτέραν  καὶ   χρόαν καὶ γεῦσιν μετέπεσεν. Καὶ
[5, 8]   δὲ ἐν ἐλύτροις κεκαλυμμένα πληροῦται;  καὶ   ὧν μὲν ἁπαλὸς καρπὸς,
[5, 6]   τῶν ἔργων ταμιευόμενον. Σὺ δὲ  καὶ   Ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἔσο ἐν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 4/06/2009