Homélie, Chap. |
[5, 2] |
προστάγματος
οὕτω
βραχέος,
τὴν
κατεψυγμένην
|
καὶ |
ἄγονον
ὠδίνουσαν
ἀθρόως
καὶ
πρὸς |
[5, 3] |
τῆς
κάτωθεν
προβολῆς,
ὡς
κρόκος
|
καὶ
|
ἄγρωστις,
ἀναβλαστῆσαι
δεῖ
καὶ
ἐπὶ |
[5, 5] |
πάλιν
λέγεται,
ἐπειδὰν
γῆς
ἐπιτηδείας
|
καὶ |
ἀέρων
εὐκράτων
λάβηται,
πρὸς
τὸ |
[5, 7] |
πολὺ
τοῦ
ἀέρος
ἐκτεταμένοι,
τούτων
|
καὶ |
αἱ
ῥίζαι
βαθεῖαι,
ἐπὶ
πλεῖστον |
[5, 6] |
Τάχα
δὲ
σπέρματος
ἐπέχουσι
λόγον
|
καὶ |
αἱ
τῶν
ῥιζῶν
ἀποφύσεις,
ἃς |
[5, 4] |
Οὐ
δήπου
γὰρ
πρόβατα
μὲν
|
καὶ
|
αἶγες
ἴσασιν
ἀποφεύγειν
τὰ
κακοῦντα |
[5, 4] |
μετὰ
τῶν
λοιπῶν
τροφίμων
ἑλλέβορος,
|
καὶ |
ἀκόνιτον,
καὶ
μανδραγόρας,
καὶ
ὁ |
[5, 2] |
τὸ
μέλλον.
Τοῦτο
δὲ
ποιεῖ
|
καὶ |
ἄλλα
μυρία,
ὅσα
διὰ
γῆς
|
[5, 8] |
γὰρ
τὸ
ἐν
ἀμπέλῳ
γλυκὺ,
|
καὶ |
ἄλλο
τὸ
ἐν
μηλέᾳ,
καὶ |
[5, 7] |
δένδρου
πολὺ
τὸ
διάφορον·
ὅπουγε
|
καὶ |
ἄλλος
μὲν
χαρακτὴρ
τοῦ
καρποῦ
|
[5, 8] |
γὰρ
τοῦ
σχίνου
τὸ
δάκρυον,
|
καὶ |
ἄλλος
ὁ
ὀπὸς
τοῦ
βαλσάμου· |
[5, 8] |
δὲ
τὸν
φλοιὸν
τοῦ
στελέχους,
|
καὶ |
ἄλλως
τὸ
ξύλον,
καὶ
τὴν |
[5, 6] |
βότρυες.
Ἀρκεῖ
σου
τῇ
ὄψει
|
καὶ |
ἄμπελος
συνετῶς
ὁραθεῖσα
ὑπόμνησίν
σοι |
[5, 6] |
καὶ
εὐκαταφρόνητον
ἡγησάμενος,
ὥσπερ
ἐσκάφη
|
καὶ |
ἀνέπνευσεν
ἀποσκευασάμενος
τὸ
μάταιον
βάρος |
[5, 2] |
οὖν
ὅταν
ἴδῃς
βοτάνην
χόρτου
|
καὶ |
ἄνθος,
εἰς
ἔννοιαν
ἔρχου
τῆς |
[5, 7] |
ἐν
συναισθήσει
τῆς
ἀπολαύσεως
γίνεσθαι
|
καὶ |
ἀνορθοῦσθαι
πάλιν
τοὺς
κλάδους,
καὶ |
[5, 2] |
ἡλικίαν
ἀκμῆς,
σφριγῶν
καὶ
σύντονος,
|
καὶ |
ἀνυπόστατος
τὴν
ὁρμὴν,
αὔριον
ὁ |
[5, 9] |
κάρφη,
τοὺς
φλοιοὺς,
τὸν
καρπόν·
|
καὶ |
ἁπαξαπλῶς
ὅσα
ἡμῖν
ἡ
χρονία |
[5, 5] |
μεταβολὴ,
ἀλλ´
οἱονεὶ
νόσος
τις
|
καὶ |
ἀρρωστία
τοῦ
σπέρματος.
Οὐ
γὰρ |
[5, 9] |
ἐπιγινώσκων,
πρόσθες
ἀεὶ
τῷ
θαύματι,
|
καὶ |
αὔξησόν
μοι
τὴν
ἀγάπην
τοῦ |
[5, 8] |
τῆς
κρανείας,
πρὸς
τὴν
στυφὴν
|
καὶ
|
αὐστηρὰν
ποιότητα
μεταβάλλει·
ἐν
δὲ |
[5, 4] |
τὴν
βλάβην
ἀποφευγόντων.
Ἔστι
δὲ
|
καὶ |
αὐτὰ
ταῦτα
ἐν
καιρῷ
ποτε |
[5, 3] |
καὶ
τὰς
θήκας
τοῦ
σίτου,
|
καὶ |
αὐτὸν
τὸν
σῖτον
καὶ
τοὺς |
[5, 1] |
θαύματος
καθυφῶσιν,
ἐνθυμηθέντες
ὅτι
χόρτου
|
καὶ |
βοτάνης
νεώτερός
ἐστι
κατὰ
τὴν |
[5, 5] |
ὑπερκαεὶς,
πρὸς
ἑτέραν
καὶ
χρόαν
|
καὶ |
γεῦσιν
μετέπεσεν.
Καὶ
μέντοι
καὶ |
[5, 5] |
πόσην
δὲ
τὴν
ἐξ
ἐπιμελείας
|
καὶ |
γεωργίας
ἡμῖν
προσγινομένην;
Οὐκ
εὐθὺς |
[5, 8] |
τοῖς
καρποῖς
παρέχει
τὴν
αὔξησιν,
|
καὶ |
δάκρυον
τοῦ
φυτοῦ
καὶ
ὀπὸς |
[5, 6] |
δὲ
θάμνοι
εὐθὺς
ἦσαν
ἀμφίκομοι
|
καὶ |
δασεῖς·
καὶ
τὰ
στεφανωματικὰ
λεγόμενα
|
[5, 6] |
αἵ
τε
ῥωδωνιαὶ
καὶ
μυρσίναι
|
καὶ |
δάφναι,
πάντα
ἐν
μιᾷ
καιροῦ |
[5, 10] |
πρός
τε
βοτανῶν
καὶ
σπερμάτων
|
καὶ |
δένδρων
γένεσιν.
Ὡς
γὰρ
οἱ |
[5, 5] |
ἐπὶ
τῆς
γῆς,
καὶ
καθεύδῃ,
|
καὶ |
ἐγείρηται
νύκτα
καὶ
ἡμέραν,
καὶ |
[5, 5] |
καὶ
εἴ
τι
ἐν
φρυγάνοις,
|
καὶ |
εἴ
τι
ἐν
ὀσπρίοις,
κατὰ |
[5, 5] |
βοτάνη
καὶ
πᾶν
λαχανηρὸν
γένος,
|
καὶ |
εἴ
τι
ἐν
φρυγάνοις,
καὶ |
[5, 8] |
Τὸ
αὐτὸ
καὶ
φῦλλον
γίνεται,
|
καὶ |
εἰς
ἀκρέμονας
καὶ
κλάδους
κατασχίζεται, |
[5, 7] |
τοῖς
δὲ
γηράσκουσιν
οἷον
ῥυσοῦται
|
καὶ |
ἐκτραχύνεται.
Καὶ
τὰ
μὲν
κοπέντα |
[5, 9] |
τὰ
δὲ
ἀείφυλλα.
Φυλλοβολεῖ
γὰρ
|
καὶ |
ἐλαία
καὶ
πίτυς,
εἰ
καὶ |
[5, 8] |
καὶ
ταῖς
καρύαις,
πρὸς
ἁπαλὴν
|
καὶ |
ἐλαιώδη
φύσιν
μεθίσταται.
~Καὶ
τί |
[5, 9] |
μὲν
ἐν
τῷδε
τῷ
ἄνθει,
|
καὶ |
ἐν
ἄλλῳ
πορφυροῦν,
καὶ
κυανὸν |
[5, 7] |
διαφοραὶ
τῶν
καρπῶν,
ἀλλ´
ἤδη
|
καὶ |
ἐν
αὐτῷ
τῷ
εἴδει
τοῦ |
[5, 9] |
πορφυροῦν,
καὶ
κυανὸν
ἐν
τῷδε,
|
καὶ |
ἐν
ἑτέρῳ
λευκόν·
καὶ
πλείονα |
[5, 8] |
δὲ
λιπαρὸν
γέγονεν,
ἀλλ´
ὅτι
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
γλυκέσι
καρποῖς
ἀμύθητος |
[5, 7] |
καὶ
τοῦ
γήρως
εὕροις
ἂν
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
φυτοῖς
παραπλήσια
τὰ |
[5, 1] |
οἷον
νόμος
τις
ἐγένετο
φύσεως,
|
καὶ |
ἐναπέμεινε
τῇ
γῇ,
τὴν
τοῦ |
[5, 2] |
πρὸ
αὐτοῦ·
τοὺς
ῥαβδούχους
ἔνθεν
|
καὶ |
ἔνθεν
βαρυτάτην
κατάπληξιν
τοῖς
ἀρχομένοις |
[5, 5] |
ἐμελάνθη
διὰ
τῆς
καύσεως,
ὡς
|
καὶ |
ἐξ
αὐτῆς
ἐστι
τῆς
προσηγορίας |
[5, 9] |
ὁ
Ἱερεμίας
διαίως
τὰ
πονηρότερα
|
καὶ |
ἐπαμφοτερίζοντα
τῶν
ἠθῶν
τῷ
τοιούτῳ |
[5, 6] |
τῆς
ἀγάπης
τῶν
πλησίον
ἀντέχεσθαι,
|
καὶ |
ἐπαναπαύεσθαι
αὐτοῖς,
ἵν´
ἀεὶ
πρὸς |
[5, 3] |
κρόκος
καὶ
ἄγρωστις,
ἀναβλαστῆσαι
δεῖ
|
καὶ |
ἐπὶ
τὸ
ἔξω
προκύψαι·
εἴτε
|
[5, 7] |
δέ
τινες
τετηρήκασιν
ἐκτεμνομένας
ἢ
|
καὶ |
ἐπικαιομένας
τὰς
πίτυς
εἰς
δρυμῶνας
|
[5, 7] |
συμπτώματα.
Τοῖς
μὲν
γὰρ
νέοις
|
καὶ |
εὐθαλέσιν
ὁ
φλοιὸς
περιτέταται·
τοῖς |
[5, 7] |
καὶ
μονοστέλεχα,
τὰ
δὲ
χαμαίζηλα
|
καὶ |
εὐθὺς
ἀπὸ
τῆς
ῥίζης
εἰς
|
[5, 6] |
δύστηνον
δοξάριον
τοῦτο
πτόησιν
ἀπόπτυστον
|
καὶ |
εὐκαταφρόνητον
ἡγησάμενος,
ὥσπερ
ἐσκάφη
καὶ |
[5, 9] |
αἱ
κορυφαὶ
τῶν
ὀρέων
ἐκόμων·
|
καὶ |
ἐφιλοτεχνοῦντο
παράδεισοι,
καὶ
ποταμῶν
ὄχθαι |
[5, 2] |
κατ´
αὐτὸν
σκηνὴν
ἐξαπίνης
ἀπογυμνώσασα,
|
καὶ |
ἡ
δόξα
ἐκείνη
ὥσπερ
ἐνύπνιον
|
[5, 7] |
μερῶν
αὐτοῦ
διακόσμησις,
δυσέφικτος
δὲ
|
καὶ
|
ἡ
ἐξεύρεσις
τῆς
ἑκάστου
ἰδιότητος, |
[5, 7] |
ἡ
ἐξεύρεσις
τῆς
ἑκάστου
ἰδιότητος,
|
καὶ |
ἡ
θεωρία
τῆς
πρὸς
ἕκαστον |
[5, 10] |
κέντρον
ἐν
ἑαυτοῖς
περιφέρωνται·
οὕτω
|
καὶ |
ἡ
τῆς
φύσεως
ἀκολουθία
ἐκ |
[5, 4] |
ἰατρικὴ
τέχνη
τὸ
χρήσιμον
ἐκπορίζουσα,
|
καὶ |
ἡ
τῶν
προλαβόντων
πεῖρα
τῶν |
[5, 10] |
τοῦ
παντὸς
καταντήσῃ.
Ἐφ´
ἣν
|
καὶ |
ἡμεῖς
πάντες
ἔγκαρποι
καὶ
πλήρεις |
[5, 5] |
καὶ
καθεύδῃ,
καὶ
ἐγείρηται
νύκτα
|
καὶ
|
ἡμέραν,
καὶ
ὁ
σπόρος
ἐγείρηται, |
[5, 7] |
τοὺς
ὀλύνθους
ἐκδήσαντες,
τῶν
εὐκάρπων
|
καὶ |
ἡμέρων
συκῶν
τὴν
ἀτονίαν
ἰῶνται, |
[5, 4] |
παρέχει
τινὶ
τῶν
ἀλόγων·
ἢ
|
καὶ |
ἡμῖν
αὐτοῖς
παρὰ
τῆς
ἰατρικῆς |
[5, 2] |
τὸ
κέρδος
πρὸς
ἡμᾶς
ἐπανέρχεται,
|
καὶ
|
ἡμῖν
ἡ
χρῆσις
τῶν
σπερμάτων |
[5, 4] |
αὐτὰ
ταῦτα
ἐν
καιρῷ
ποτε
|
καὶ |
ἡμῖν
χρήσιμα.
Διὰ
μὲν
γὰρ |
[5, 3] |
καταπέσῃ
τὸ
σπέρμα
συμμέτρως
νοτίδος
|
καὶ |
θέρμης
ἔχουσαν,
χαῦνον
γενόμενον
καὶ |
[5, 7] |
καὶ
τοὺς
φοίνικας
εἰς
ἄρρενας
|
καὶ |
θηλείας
διστῶσι.
Καὶ
ἴδοις
ἄν |
[5, 4] |
δὲ
ᾧ
καὶ
λόγος
πάρεστι,
|
καὶ |
ἰατρικὴ
τέχνη
τὸ
χρήσιμον
ἐκπορίζουσα, |
[5, 2] |
καὶ
τὸ
ἐν
ὀλίγῳ
περιχαρὲς
|
καὶ |
ἱλαρὸν
τῆς
ἀνθρωπίνης
εὐημερίας,
καιριωτάτης |
[5, 1] |
Ἀλλὰ
μάλιστα
μὲν
ὁ
βουσὶ
|
καὶ |
ἵπποις
τὸν
χιλὸν
προαποθέμενος,
σοὶ |
[5, 6] |
τοῖς
σπέρμασιν
ἔχοντα.
Αἴγειροι
γὰρ,
|
καὶ |
ἰτέαι,
καὶ
πτελέαι,
καὶ
λεῦκαι, |
[5, 6] |
αὐτοῦ
ἐν
αὐτῷ
κατὰ
γένος
|
καὶ |
καθ´
ὁμοιότητα
ἐπὶ
τῆς
γῆς. |
[5, 3] |
χόρτου,
σπεῖρον
σπέρμα
κατὰ
γένος
|
καὶ |
καθ´
ὁμοιότητα.
Ἔτι
καὶ
νῦν |
[5, 5] |
τὸν
σπόρον
ἐπὶ
τῆς
γῆς,
|
καὶ |
καθεύδῃ,
καὶ
ἐγείρηται
νύκτα
καὶ
|
[5, 5] |
προσγινομένην;
Οὐκ
εὐθὺς
ἐκέλευσε
σπέρμα
|
καὶ |
καρπὸν
ἀναδοθῆναι,
ἀλλὰ
βλαστῆσαι
καὶ |
[5, 1] |
γῇ,
τὴν
τοῦ
γεννᾶν
αὐτῇ
|
καὶ |
καρποφορεῖν
δύναμιν
εἰς
τὸ
ἑξῆς |
[5, 9] |
ἐστι,
καὶ
τοῖς
φιλύδροις
συναριθμούμενον,
|
καὶ |
κατὰ
τὰς
ἐρήμους
πληθυνόμενον.
Διὸ |
[5, 8] |
πάντα
μετ´
ἀκριβείας
ἐπέλθοι,
ὥστε
|
καὶ |
κατιδεῖν
τὰς
ἰδιότητας,
καὶ
τὰς |
[5, 6] |
μήκιστον
ὕψος
διανίστασθαι
πεφυκότα,
ἐλάται
|
καὶ
|
κέδροι,
καὶ
κυπάρισσοι
καὶ
πεῦκαι· |
[5, 8] |
φῦλλον
γίνεται,
καὶ
εἰς
ἀκρέμονας
|
καὶ |
κλάδους
κατασχίζεται,
καὶ
τοῖς
καρποῖς |
[5, 9] |
ἄνθει,
καὶ
ἐν
ἄλλῳ
πορφυροῦν,
|
καὶ |
κυανὸν
ἐν
τῷδε,
καὶ
ἐν |
[5, 6] |
διανίστασθαι
πεφυκότα,
ἐλάται
καὶ
κέδροι,
|
καὶ |
κυπάρισσοι
καὶ
πεῦκαι·
πάντες
δὲ |
[5, 1] |
πολλὰ
τῶν
ἐν
πόαις
ἔτι
|
καὶ |
λαχάνοις
ὄντων,
τροφὴν
ἀνθρώπων
ὑπάρχειν. |
[5, 9] |
καὶ
ἐλαία
καὶ
πίτυς,
εἰ
|
καὶ |
λεληθότως
ὑπαλλάσσει
τὰ
φύλλα,
ὥστε |
[5, 6] |
γὰρ,
καὶ
ἰτέαι,
καὶ
πτελέαι,
|
καὶ |
λεῦκαι,
καὶ
ὅσα
τοιαῦτα,
καρπὸν |
[5, 8] |
νάρθηκές
τινες
ἐπὶ
τῆς
Αἰγύπτου
|
καὶ
|
Λιβύης
ἕτερον
ὀπῶν
γένος
ἀποδακρύουσι. |
[5, 10] |
τοῦτο
πρόσταγμα
εὐθὺς
φύσις
μεγάλη
|
καὶ |
λόγος
ἔντεχνος
ἦν,
θᾶττον
τοῦ |
[5, 4] |
βλαβερὸν
διακρίνοντα·
σοὶ
δὲ
ᾧ
|
καὶ
|
λόγος
πάρεστι,
καὶ
ἰατρικὴ
τέχνη |
[5, 6] |
διδασκάλους.
Καὶ
τοῖς
τῶν
παλαιῶν
|
καὶ |
μακαρίων
ἀνδρῶν
ὑποδείγμασιν
εἰς
ὕψος |
[5, 4] |
λοιπῶν
τροφίμων
ἑλλέβορος,
καὶ
ἀκόνιτον,
|
καὶ |
μανδραγόρας,
καὶ
ὁ
τῆς
μήκωνος
|
[5, 6] |
τὰ
κλήματα
ἐν
κύκλῳ
εὐθαλῆ
|
καὶ |
μεγάλα
ὑπὲρ
γῆς
κεχυμένα·
ὁ |
[5, 1] |
κατὰ
μικρὸν
διαρθρουμένων
τῶν
φυομένων,
|
καὶ |
μέχρι
τῆς
ἐπὶ
τὸ
σπέρμα |
[5, 5] |
παραχαρασσόντων
τὰ
τοῦ
Κυρίου
διδάγματα,
|
καὶ |
μὴ
γνησίως
μαθητευομένων
τῷ
λόγῳ, |
[5, 5] |
ἡμέραν,
καὶ
ὁ
σπόρος
ἐγείρηται,
|
καὶ |
μηκύνηται,
ὡς
οὐκ
οἶδεν
αὐτός. |
[5, 3] |
ἢ
φρυγανικῶν
τυγχάνοι.
Εἷς
χόρτος
|
καὶ |
μία
βοτάνη
ἐξαρκεῖ
τὴν
διάνοιάν
|
[5, 7] |
ἀκρόρριζα·
καὶ
τὰ
μὲν
ὀρθοφυῆ
|
καὶ
|
μονοστέλεχα,
τὰ
δὲ
χαμαίζηλα
καὶ |
[5, 6] |
τῶν
φυτῶν,
αἵ
τε
ῥωδωνιαὶ
|
καὶ |
μυρσίναι
καὶ
δάφναι,
πάντα
ἐν |
[5, 8] |
ἄλλος
ὁ
ὀπὸς
τοῦ
βαλσάμου·
|
καὶ |
νάρθηκές
τινες
ἐπὶ
τῆς
Αἰγύπτου |
[5, 10] |
φυομένων
ἰδιότητας
ἐκτελῶν.
Ἐκεῖνο
ἔτι
|
καὶ |
νῦν
ἐνυπάρχον
τῇ
γῇ
τὸ |
[5, 3] |
γένος
καὶ
καθ´
ὁμοιότητα.
Ἔτι
|
καὶ |
νῦν
ἡ
τάξις
τῶν
φυομένων |
[5, 1] |
βοτάνην,
ἔπειτα
ξύλον·
ὅπερ
ἔτι
|
καὶ |
νῦν
ὁρῶμεν
γινόμενον.
Ἡ
γὰρ |
[5, 1] |
χόρτου,
σπεῖρον
σπέρμα
κατὰ
γένος,
|
καὶ |
ξύλον
κάρπιμον
ποιοῦν
καρπὸν
κατὰ |
[5, 9] |
κατὰ
τὰς
ἐρήμους
πληθυνόμενον.
Διὸ
|
καὶ |
ὁ
Ἱερεμίας
διαίως
τὰ
πονηρότερα
|
[5, 5] |
καὶ
ἐγείρηται
νύκτα
καὶ
ἡμέραν,
|
καὶ |
ὁ
σπόρος
ἐγείρηται,
καὶ
μηκύνηται, |
[5, 4] |
ἑλλέβορος,
καὶ
ἀκόνιτον,
καὶ
μανδραγόρας,
|
καὶ |
ὁ
τῆς
μήκωνος
ὀπός.
Τί |
[5, 6] |
πατεῖσθαι
ἄξια.
Βούλεται
δὲ
ἡμᾶς
|
καὶ |
οἱονεὶ
ἕλιξί
τισι
ταῖς
περιπλοκαῖς |
[5, 6] |
κύκλῳ
τῶν
φοβουμένων
αὐτόν.
Ἔπειτα
|
καὶ |
οἱονεὶ
χάρακας
ἡμῖν
παρακατέπηξε
θέμενος |
[5, 2] |
ἵν´
ὅπου
περ
ἂν
εὑρεθῇς,
|
καὶ |
ὁποίῳ
δήποτε
γένει
τῶν
φυομένων |
[5, 8] |
αὔξησιν,
καὶ
δάκρυον
τοῦ
φυτοῦ
|
καὶ |
ὀπὸς
ἐκ
τῆς
αὐτῆς
αἰτίας |
[5, 5] |
ἐπιτελούμενον.
Ἡ
δὲ
λεγομένη
αἶρα,
|
καὶ |
ὅσα
λοιπὰ
νόθα
σπέρματα
τοῖς
|
[5, 6] |
ἰτέαι,
καὶ
πτελέαι,
καὶ
λεῦκαι,
|
καὶ |
ὅσα
τοιαῦτα,
καρπὸν
μὲν
οὐδένα |
[5, 6] |
ἀχρηστίαν
καταγνωσθέντες
τῷ
πυρὶ
παραδοθῶμεν·
|
καὶ |
οὐ
παύεται
πανταχοῦ
τὰς
ψυχὰς |
[5, 3] |
τὸν
σῖτον
καὶ
τοὺς
ἀνθέρικας·
|
καὶ |
οὕτω
κατὰ
μικρὸν
τῆς
αὐξήσεως |
[5, 3] |
ἔξω
προκύψαι·
εἴτε
ἀπὸ
σπέρματος,
|
καὶ |
οὕτως
ἀνάγκη
πρῶτον
βλάστησιν,
εἶτα |
[5, 7] |
τῶν
ἀρρένων,
τοὺς
λεγομένους
ψῆνας,
|
καὶ |
οὕτως
οἷον
ἐν
συναισθήσει
τῆς |
[5, 1] |
σπερμάτων
γένεσις
τί
ἄλλο
ἐστὶ,
|
καὶ |
οὐχὶ
τῆς
σῆς
διαγωγῆς
παρασκευή; |
[5, 2] |
αὐτῷ
προσεδρευόντων,
οὓς
καὶ
προϊὼν
|
καὶ |
πάλιν
ἐπανιὼν
ἐπισυρόμενος
ἐπίφθονός
ἐστι |
[5, 5] |
καὶ
γεῦσιν
μετέπεσεν.
Καὶ
μέντοι
|
καὶ |
πάλιν
λέγεται,
ἐπειδὰν
γῆς
ἐπιτηδείας |
[5, 5] |
ἀσταχύων
ἀπέσωζε.
Πᾶσα
δὲ
βοτάνη
|
καὶ |
πᾶν
λαχανηρὸν
γένος,
καὶ
εἴ |
[5, 6] |
τετύχηκεν·
ἔπειτα,
ὅτι
ἀκριβῶς
θεωροῦντι
|
καὶ |
πάντα
φανήσεται
ἢ
σπέρματι
κεχρημένα, |
[5, 7] |
βούλεται;
Ὅτι
χρὴ
πολλάκις
ἡμᾶς
|
καὶ |
παρὰ
τῶν
ἀλλοτρίων
τῆς
πίστεως, |
[5, 2] |
ὅτι
Πᾶσα
σὰρξ
ὡς
χόρτος,
|
καὶ |
πᾶσα
δόξα
ἀνθρώπου
ὡς
ἄνθος |
[5, 3] |
γὰρ
βλάστησις
καθηγεῖται
πάσης
βοτάνης
|
καὶ |
πάσης
πόας.
Εἴτε
γὰρ
ἀπὸ
|
[5, 4] |
μὲν
αἱ
ἀποτεταγμέναι
τροφαὶ
πρόχειροι
|
καὶ |
πᾶσιν
εὔγνωστοι·
ἕκαστον
δὲ
τῶν |
[5, 3] |
τὸν
καρπὸν
ἐπὶ
ξηρᾶς
ἤδη
|
καὶ |
παχείας
τῆς
καλάμης
ἁδρυνόμενον.
Βλαστησάτω |
[5, 2] |
καρπογονίαν
συγκινουμένην,
ὥσπερ
τινὰ
σκυθρωπὴν
|
καὶ |
πενθήρη
ἀπορρίψασαν
περιβολὴν,
μεταμφιεννυμένην
τὴν
|
[5, 7] |
ἀποκαθίστασθαι.
Τὰ
αὐτὰ
δὲ
ταῦτα
|
καὶ |
περὶ
τῶν
συκῶν
φασιν.
Ὅθεν |
[5, 6] |
τόπῳ
πίονι.
Καὶ,
Ἀμπελῶνα
ἐφύτευσα,
|
καὶ |
περιέθηκα
φραγμόν.
Τὰς
ἀνθρωπίνας
ψυχὰς |
[5, 3] |
ἐπισπᾶται.
Ἐμπίπτοντα
δὲ
τοῖς
πόροις
|
καὶ |
περιολισθαίνοντα
τῆς
γῆς
τὰ
λεπτότατα |
[5, 6] |
ἐλάται
καὶ
κέδροι,
καὶ
κυπάρισσοι
|
καὶ |
πεῦκαι·
πάντες
δὲ
θάμνοι
εὐθὺς
|
[5, 9] |
ἀείφυλλα.
Φυλλοβολεῖ
γὰρ
καὶ
ἐλαία
|
καὶ |
πίτυς,
εἰ
καὶ
λεληθότως
ὑπαλλάσσει |
[5, 9] |
τῷδε,
καὶ
ἐν
ἑτέρῳ
λευκόν·
|
καὶ |
πλείονα
πάλιν
τῆς
ἐν
ταῖς |
[5, 2] |
δεῖνα
περίβλεπτος
ἐπὶ
χρημάτων
περιουσίᾳ·
|
καὶ |
πλῆθος
περὶ
αὐτὸν
κολάκων·
δορυφορία |
[5, 10] |
ἣν
καὶ
ἡμεῖς
πάντες
ἔγκαρποι
|
καὶ
|
πλήρεις
ἔργων
ἀγαθῶν
ἐπειγώμεθα,
ἵνα |
[5, 1] |
τελειώσεως
προϊόντων.
Τὸ
γὰρ
χλοερὸν
|
καὶ |
ποάζον
παραπλήσιόν
ἐστιν
ἁπάντων.
Βλαστησάτω |
[5, 2] |
τοῖς
ἐντυγχάνουσι.
Πρόσθες
τῷ
πλούτῳ
|
καὶ |
πολιτικήν
τινα
δυναστείαν,
ἢ
καὶ |
[5, 3] |
καὶ
θέρμης
ἔχουσαν,
χαῦνον
γενόμενον
|
καὶ |
πολύπορον,
τῆς
παρακειμένης
γῆς
περιδραξάμενον, |
[5, 9] |
ὀρέων
ἐκόμων·
καὶ
ἐφιλοτεχνοῦντο
παράδεισοι,
|
καὶ |
ποταμῶν
ὄχθαι
μυρίοις
γένεσι
φυτῶν |
[5, 2] |
τὰς
χρείας
αὐτῷ
προσεδρευόντων,
οὓς
|
καὶ
|
προϊὼν
καὶ
πάλιν
ἐπανιὼν
ἐπισυρόμενος |
[5, 2] |
κατεψυγμένην
καὶ
ἄγονον
ὠδίνουσαν
ἀθρόως
|
καὶ |
πρὸς
καρπογονίαν
συγκινουμένην,
ὥσπερ
τινὰ |
[5, 8] |
τῆς
ἀμπέλου
τὸ
φῦλλον,
ἵνα
|
καὶ
|
πρὸς
τὰς
ἐκ
τοῦ
ἀέρος |
[5, 7] |
καὶ
ἀνορθοῦσθαι
πάλιν
τοὺς
κλάδους,
|
καὶ |
πρὸς
τὸ
οἰκεῖον
σχῆμα
τοῦ |
[5, 6] |
ἐμπεφυτευμένους
τῇ
Ἐκκλησίᾳ
κλήματα
προσηγόρευσε·
|
καὶ |
προσκαλεῖται
ἡμᾶς
εἰς
πολυκαρπίαν,
ἵνα |
[5, 2] |
Νόησόν
μοι
ἐκ
μικρᾶς
φωνῆς,
|
καὶ |
προστάγματος
οὕτω
βραχέος,
τὴν
κατεψυγμένην |
[5, 6] |
ἔχοντα.
Αἴγειροι
γὰρ,
καὶ
ἰτέαι,
|
καὶ |
πτελέαι,
καὶ
λεῦκαι,
καὶ
ὅσα |
[5, 7] |
τὴν
ἀτονίαν
ἰῶνται,
ῥέοντα
ἤδη
|
καὶ
|
σκεδαννύμενον
τὸν
καρπὸν
τοῖς
ὀλύνθοις |
[5, 2] |
Βλαστησάτω
ἡ
γῆ
βοτάνην
χόρτου,
|
καὶ |
σπέρμα
σπεῖρον
κατὰ
γένος.
Οὕτω |
[5, 10] |
ὅσην
ἔχει
πρός
τε
βοτανῶν
|
καὶ |
σπερμάτων
καὶ
δένδρων
γένεσιν.
Ὡς |
[5, 8] |
καὶ
ἄλλο
τὸ
ἐν
μηλέᾳ,
|
καὶ |
σύκῳ,
καὶ
φοίνικι.
Ἔτι
σε |
[5, 3] |
παρακειμένης
γῆς
περιδραξάμενον,
τὰ
οἰκεῖα
|
καὶ |
σύμφυλα
πρὸς
ἑαυτὸ
ἐπισπᾶται.
Ἐμπίπτοντα |
[5, 2] |
κατὰ
τὴν
ἡλικίαν
ἀκμῆς,
σφριγῶν
|
καὶ |
σύντονος,
καὶ
ἀνυπόστατος
τὴν
ὁρμὴν, |
[5, 8] |
τῷ
λόγῳ
τὰ
ἐμφαινόμενα
κάρφη
|
καὶ
|
τὰ
λεπτότατα
τῶν
ζῴων,
ἅπερ, |
[5, 7] |
τῶν
φυτῶν,
τὰ
δὲ
ῥηξίφλοια·
|
καὶ |
τὰ
μὲν
μονόλοπα
αὐτῶν,
τὰ |
[5, 7] |
αὐτῶν
βαθύρριζα,
τὰ
δὲ
ἀκρόρριζα·
|
καὶ |
τὰ
μὲν
ὀρθοφυῆ
καὶ
μονοστέλεχα, |
[5, 2] |
καὶ
τοῖς
οἰκείοις
κόσμοις
ἀγαλλομένην,
|
καὶ |
τὰ
μυρία
γένη
τῶν
φυομένων |
[5, 6] |
εὐθὺς
ἦσαν
ἀμφίκομοι
καὶ
δασεῖς·
|
καὶ |
τὰ
στεφανωματικὰ
λεγόμενα
τῶν
φυτῶν, |
[5, 8] |
μεταβάλλει·
ἐν
δὲ
ταῖς
τερεβίνθοις,
|
καὶ
|
ταῖς
καρύαις,
πρὸς
ἁπαλὴν
καὶ |
[5, 2] |
καὶ
πολιτικήν
τινα
δυναστείαν,
ἢ
|
καὶ |
τὰς
ἐκ
βασιλέων
τιμάς·
ἢ |
[5, 3] |
καταμερίζειν
εἰς
καλάμην
καὶ
φλοιὸν
|
καὶ |
τὰς
θήκας
τοῦ
σίτου,
καὶ |
[5, 8] |
πρὸς
ἕκαστον
διαφορὰς
ἐναργῶς
διακρῖναι,
|
καὶ |
τὰς
κεκρυμμένας
αἰτίας
ἀνενδεῶς
παραστῆσαι; |
[5, 8] |
ὥστε
καὶ
κατιδεῖν
τὰς
ἰδιότητας,
|
καὶ |
τὰς
πρὸς
ἕκαστον
διαφορὰς
ἐναργῶς |
[5, 2] |
αὐτοῦ
χάριν
θεραπευόντων·
πλῆθος
συγγενείας,
|
καὶ |
ταύτης
κατεσχηματισμένης·
ἑσμὸς
τῶν
ἐφεπομένων |
[5, 3] |
εὐδιάρπαστον
εἶναι
τοῖς
σπερμολόγοις·
ἔτι
|
καὶ |
τῇ
προβολῇ
τῶν
ἀνθερίκων
οἷον
|
[5, 8] |
ἀέρος
βλάβας
ὁ
βότρυς
ἀντέχῃ,
|
καὶ |
τὴν
ἀκτῖνα
τοῦ
ἡλίου
διὰ |
[5, 1] |
χιλὸν
προαποθέμενος,
σοὶ
τὸν
πλοῦτον
|
καὶ |
τὴν
ἀπόλαυσιν
παρασκευάζει.
Ὁ
γὰρ |
[5, 7] |
εἰς
δρυμῶνας
μεθίστασθαι.
Τινὰ
δὲ
|
καὶ |
τὴν
ἐκ
φύσεως
κακίαν
ἐπιμελείαις
|
[5, 5] |
τούτοις,
τήν
τε
ἐν
ῥίζαις,
|
καὶ |
τὴν
ἐν
αὐτῇ
τῇ
βοτάνῃ, |
[5, 5] |
τὴν
ἐν
αὐτῇ
τῇ
βοτάνῃ,
|
καὶ |
τὴν
ἐν
καρποῖς
ἤδη;
πόσην |
[5, 8] |
στελέχους,
καὶ
ἄλλως
τὸ
ξύλον,
|
καὶ |
τὴν
ἐντεριώνην
ἑτέρως.
Τὸ
αὐτὸ |
[5, 7] |
ἀγρίων
παρουσίας
ἀθροιζούσῃ
τὴν
δύναμιν,
|
καὶ |
τὴν
μὲν
ῥύσιν
ἐπεχούσῃ,
ἐπιμελέστερον |
[5, 6] |
ὁ
τὴν
σαρκίνην
ἀγάπην
ἀποθέμενος,
|
καὶ |
τὴν
πρὸς
τὰ
χρήματα
φιλίαν, |
[5, 5] |
ἐμβάλωσιν.
Ἤδη
δὲ
ὁ
Κύριος
|
καὶ |
τὴν
τελείωσιν
τῶν
εἰς
αὐτὸν |
[5, 6] |
τὴν
ἐκ
τῶν
προσταγμάτων
ἀσφάλειαν,
|
καὶ |
τὴν
φυλακὴν
τῶν
ἀγγέλων.
Παρεμβαλεῖ |
[5, 7] |
πολύπτυχα.
Ὃ
δὲ
θαυμαστὸν,
ὅτι
|
καὶ |
τῆς
ἀνθρωπίνης
νεότητος
καὶ
τοῦ |
[5, 7] |
τῆς
Ἐκκλησίας
ἀπεσχισμένον,
βίου
σώφρονος
|
καὶ |
τῆς
λοιπῆς
κατὰ
τὸ
ἦθος |
[5, 2] |
τῆς
γῆς
ἐπὶ
τοῦ
πυθμένος
|
καὶ |
τῆς
ῥίζης
ἔχει
τὴν
δύναμιν |
[5, 7] |
καθιεῖσαν
τοὺς
κλάδους,
οἷον
ὀργῶσαν,
|
καὶ |
τῆς
συμπλοκῆς
ἐφιεμένην
τοῦ
ἄρρενος, |
[5, 2] |
νῦν
τῆς
συντάξεως
ἔχειν
δοκούσης,
|
καὶ |
τὸ
ἀναγκαῖον
τῶν
ὑπὸ
τῆς |
[5, 2] |
Τὸ
γὰρ
ὀλιγοχρόνιον
τῆς
ζωῆς,
|
καὶ |
τὸ
ἐν
ὀλίγῳ
περιχαρὲς
καὶ |
[5, 8] |
ἀποδακρύουσι.
Λόγος
δέ
τίς
ἐστι,
|
καὶ |
τὸ
ἤλεκτρον
ὀπὸν
εἶναι
φυτῶν |
[5, 6] |
ἑαυτοὺς
παρισάζωμεν.
Ἀπαιτεῖ
δὲ
ἡμᾶς
|
καὶ |
τὸ
καταδέχεσθαι
σκαπτομένους.
Ἀποσκάπτεται
δὲ |
[5, 10] |
Κυρίῳ
ἡμῶν,
ᾧ
ἡ
δόξα
|
καὶ |
τὸ
κράτος
εἰς
τοὺς
αἰῶνας |
[5, 4] |
Ἤδη
δέ
τινες
τῷ
κωνείῳ
|
καὶ |
τὸ
λυσσῶδες
τῶν
ὀρέξεων
κατεμάραναν· |
[5, 6] |
τὸ
ἀειθαλὲς
τοῦ
φυτοῦ
μιμήσῃ,
|
καὶ |
τὸ
πολύκαρπον
δὲ
αὐτοῦ
ζηλώσεις, |
[5, 1] |
γινόμενον.
Ἡ
γὰρ
τότε
φωνὴ,
|
καὶ |
τὸ
πρῶτον
ἐκεῖνο
πρόσταγμα,
οἷον |
[5, 2] |
σπεῖρον
κατὰ
γένος.
Οὕτω
γὰρ
|
καὶ |
τὸ
τῆς
λέξεως
ἀκόλουθον
ἀποκαταστῆναι |
[5, 8] |
εἰς
ἀκρέμονας
καὶ
κλάδους
κατασχίζεται,
|
καὶ
|
τοῖς
καρποῖς
παρέχει
τὴν
αὔξησιν, |
[5, 2] |
ἀπορρίψασαν
περιβολὴν,
μεταμφιεννυμένην
τὴν
φαιδροτέραν
|
καὶ |
τοῖς
οἰκείοις
κόσμοις
ἀγαλλομένην,
καὶ |
[5, 9] |
ἡ
μυρίκη
ὥσπερ
ἀμφίβιόν
ἐστι,
|
καὶ |
τοῖς
φιλύδροις
συναριθμούμενον,
καὶ
κατὰ |
[5, 6] |
εἰκόνος,
ὅτι
ἄμπελον
ἑαυτὸν
λέγει,
|
καὶ |
τὸν
Πατέρα
τὸν
γεωργὸν,
καὶ |
[5, 5] |
βλαστῆσαι
καὶ
χλοάσαι
τὴν
γῆν,
|
καὶ |
τότε
εἰς
σπέρμα
τελειωθῆναι,
ἵνα |
[5, 1] |
περὶ
τὴν
γῆν
πάντα
διακεκόσμητο,
|
καὶ |
τοῦ
ἀμέτρου
περὶ
αὐτὸν
θαύματος
|
[5, 7] |
ὅτι
καὶ
τῆς
ἀνθρωπίνης
νεότητος
|
καὶ |
τοῦ
γήρως
εὕροις
ἂν
καὶ |
[5, 6] |
φρονήματα,
οὐκ
ἀφῆκεν
ἐρριμμένα
χαμαὶ,
|
καὶ |
τοῦ
πατεῖσθαι
ἄξια.
Βούλεται
δὲ |
[5, 1] |
ἡ
περὶ
γῆν
διακόσμησις·
ἵνα
|
καὶ |
τοῦ
προσκυνεῖν
τὸν
ἥλιον,
ὡς |
[5, 3] |
σίτου,
καὶ
αὐτὸν
τὸν
σῖτον
|
καὶ |
τοὺς
ἀνθέρικας·
καὶ
οὕτω
κατὰ |
[5, 6] |
καὶ
τὸν
Πατέρα
τὸν
γεωργὸν,
|
καὶ |
τοὺς
καθ´
ἕνα
ἡμῶν
διὰ |
[5, 7] |
τῶν
φυτουργῶν
διακέκριται,
οἵ
γε
|
καὶ |
τοὺς
φοίνικας
εἰς
ἄρρενας
καὶ |
[5, 3] |
τροφίμου
τῆς
γῆς
ὅσον
μέτριον,
|
καὶ |
τοῦτο
καταμερίζειν
εἰς
καλάμην
καὶ |
[5, 6] |
τῆς
ἁμαρτίας,
δι´
ἣν
ἀκάνθας
|
καὶ |
τριβόλους
ἡμῖν
ἀνατέλλειν
κατεδικάσθη
ἡ |
[5, 4] |
τὸ
λυσσῶδες
τῶν
ὀρέξεων
κατεμάραναν·
|
καὶ |
τῷ
ἑλλεβόρῳ
πολλὰ
τῶν
χρονίων |
[5, 9] |
ἀειθαλῆ
ἐποίησε,
τὰ
δὲ
γυμνούμενα·
|
καὶ |
τῶν
ἀειθαλῶν
τὰ
μὲν
φυλλοβόλα, |
[5, 7] |
ἔγνωμεν·
οἷον
τὰς
ὀξείας
ῥοιὰς,
|
καὶ |
τῶν
ἀμυγδαλῶν
τὰς
πικροτέρας,
ὅταν |
[5, 2] |
μυρίος
τῶν
τε
ἐπὶ
σιτίων
|
καὶ |
τῶν
κατὰ
τὰς
χρείας
αὐτῷ |
[5, 3] |
καὶ
τοῦτο
καταμερίζειν
εἰς
καλάμην
|
καὶ |
φλοιὸν
καὶ
τὰς
θήκας
τοῦ
|
[5, 8] |
τὸ
ἐν
μηλέᾳ,
καὶ
σύκῳ,
|
καὶ |
φοίνικι.
Ἔτι
σε
βούλομαι
περὶ |
[5, 8] |
τὴν
ἐντεριώνην
ἑτέρως.
Τὸ
αὐτὸ
|
καὶ |
φῦλλον
γίνεται,
καὶ
εἰς
ἀκρέμονας |
[5, 5] |
καὶ
καρπὸν
ἀναδοθῆναι,
ἀλλὰ
βλαστῆσαι
|
καὶ |
χλοάσαι
τὴν
γῆν,
καὶ
τότε |
[5, 5] |
τοῦ
κρύους
ὑπερκαεὶς,
πρὸς
ἑτέραν
|
καὶ |
χρόαν
καὶ
γεῦσιν
μετέπεσεν.
Καὶ |
[5, 8] |
δὲ
ἐν
ἐλύτροις
κεκαλυμμένα
πληροῦται;
|
καὶ |
ὧν
μὲν
ἁπαλὸς
ὁ
καρπὸς, |
[5, 6] |
τῶν
ἔργων
ταμιευόμενον.
Σὺ
δὲ
|
καὶ |
Ὡς
ἐλαία
κατάκαρπος
ἔσο
ἐν |