Homélie, Chap. |
[5, 3] |
ῥίζαις
τῶν
καλάμων
προβαλλομένων·
θαλπομένου
|
δὲ |
ἀεὶ
τοῦ
βλαστήματος,
συρομένην
διὰ |
[5, 9] |
ἀειθαλῶν
τὰ
μὲν
φυλλοβόλα,
τὰ
|
δὲ |
ἀείφυλλα.
Φυλλοβολεῖ
γὰρ
καὶ
ἐλαία |
[5, 7] |
τὰ
μὲν
αὐτῶν
βαθύρριζα,
τὰ
|
δὲ |
ἀκρόρριζα·
καὶ
τὰ
μὲν
ὀρθοφυῆ |
[5, 6] |
πᾶσαι
μὲν
λόχμαι
κατεπυκνοῦντο·
πάντα
|
δὲ |
ἀνέτρεχε
δένδρα,
τά
τε
πρὸς
|
[5, 6] |
φυτοῦ
μιμήσῃ,
καὶ
τὸ
πολύκαρπον
|
δὲ |
αὐτοῦ
ζηλώσεις,
ἄφθονον
τὴν
ἐλεημοσύνην |
[5, 9] |
ἀνθρωπίνην
ηὐτρέπιστο
κατακοσμῆσαι
τράπεζαν·
τὰ
|
δὲ
|
βοσκήμασι
τροφὴν
παρεσκεύαζεν,
ἐκ
τῶν |
[5, 5] |
κινήσει
τῶν
ἀσταχύων
ἀπέσωζε.
Πᾶσα
|
δὲ |
βοτάνη
καὶ
πᾶν
λαχανηρὸν
γένος, |
[5, 7] |
εὐθαλέσιν
ὁ
φλοιὸς
περιτέταται·
τοῖς
|
δὲ
|
γηράσκουσιν
οἷον
ῥυσοῦται
καὶ
ἐκτραχύνεται. |
[5, 9] |
τὰ
μὲν
ἀειθαλῆ
ἐποίησε,
τὰ
|
δὲ |
γυμνούμενα·
καὶ
τῶν
ἀειθαλῶν
τὰ |
[5, 5] |
τοῦ
πονηροῦ
διδασκαλίας
διεφθαρμένων,
καταμιγνύντων
|
δὲ |
ἑαυτοὺς
τῷ
ὑγιαίνοντι
σώματι
τῆς
|
[5, 6] |
ἀπὸ
τῶν
ἑτερογενῶν
χωριζόμενον,
οἰκείῳ
|
δὲ |
ἕκαστον
γνωριζόμενον
χαρακτῆρι.
Πλήν
γε |
[5, 6] |
φέρειν
ἐκ
τοῦ
προδήλου,
σπέρμα
|
δὲ |
ἕκαστον
τούτων
ἔχον
ἀκριβῶς
ἄν |
[5, 9] |
ἐστιν
ἐν
τῷ
ὀπῷ,
γλυκύτατον
|
δὲ |
ἐν
αὐτῷ
τῷ
καρπῷ.
Καὶ |
[5, 8] |
γυμνὰ
πέπτεται
τῷ
ἡλίῳ,
τινὰ
|
δὲ |
ἐν
ἐλύτροις
κεκαλυμμένα
πληροῦται;
καὶ |
[5, 9] |
μὲν
ἐπὶ
τῶν
ἀκρεμόνων,
ἥδιστον
|
δὲ |
ἐν
τοῖς
βότρυσιν.
Αἱ
δὲ |
[5, 7] |
ἐπανέδραμε,
τὰ
μὲν
ἔγκαρπα,
τὰ
|
δὲ |
ἐρέψιμα,
ἄλλα
πρὸς
ναυπηγίαν
ἐπιτήδεια, |
[5, 4] |
ἡ
εὕρεσις
τοῦ
τιμιωτέρου,
δυσφορωτάτη
|
δὲ |
ἡ
ζημία
τοῦ
παρεθέντος.
Βλαστησάτω |
[5, 6] |
καὶ
τοῦ
πατεῖσθαι
ἄξια.
Βούλεται
|
δὲ |
ἡμᾶς
καὶ
οἱονεὶ
ἕλιξί
τισι |
[5, 6] |
τῶν
ὑψηλοτάτων
ἑαυτοὺς
παρισάζωμεν.
Ἀπαιτεῖ
|
δὲ |
ἡμᾶς
καὶ
τὸ
καταδέχεσθαι
σκαπτομένους. |
[5, 1] |
βοσκήμασιν
ἡ
τροφὴ
προαπετέθη,
τὸ
|
δὲ |
ἡμέτερον
οὐδεμιᾶς
ἐφάνη
προνοίας
ἄξιον; |
[5, 6] |
καὶ
κυπάρισσοι
καὶ
πεῦκαι·
πάντες
|
δὲ |
θάμνοι
εὐθὺς
ἦσαν
ἀμφίκομοι
καὶ |
[5, 7] |
αὐτῶν,
τὰ
δὲ
πολύπτυχα.
Ὃ
|
δὲ |
θαυμαστὸν,
ὅτι
καὶ
τῆς
ἀνθρωπίνης |
[5, 7] |
συμπλοκῆς
ἐφιεμένην
τοῦ
ἄρρενος,
τοὺς
|
δὲ |
θεραπευτὰς
τῶν
φυτῶν
ἐμβάλλοντας
τοῖς |
[5, 4] |
κράσεως
τὴν
βλάβην
ἀποφευγόντων.
Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
αὐτὰ
ταῦτα
ἐν
καιρῷ |
[5, 7] |
τῶν
μερῶν
αὐτοῦ
διακόσμησις,
δυσέφικτος
|
δὲ |
καὶ
ἡ
ἐξεύρεσις
τῆς
ἑκάστου |
[5, 7] |
πίτυς
εἰς
δρυμῶνας
μεθίστασθαι.
Τινὰ
|
δὲ |
καὶ
τὴν
ἐκ
φύσεως
κακίαν |
[5, 6] |
ἐπίδειξιν
τῶν
ἔργων
ταμιευόμενον.
Σὺ
|
δὲ |
καὶ
Ὡς
ἐλαία
κατάκαρπος
ἔσο |
[5, 6] |
εὐφραίνειν
μέλλοντα
καρδίαν
ἀνθρώπου·
ἐλαία
|
δὲ |
καρπὸν
παρεχομένη
ἱλαρύνειν
δυνάμενον
πρόσωπον |
[5, 7] |
τῶν
φυτῶν
ποιότητας
μεταβάλλει,
ἡ
|
δὲ |
κατ´
ἀρετὴν
τῆς
ψυχῆς
ἐπιμέλεια, |
[5, 9] |
δὲ
ἐν
τοῖς
βότρυσιν.
Αἱ
|
δὲ |
κατὰ
τὰς
χρόας
διαφοραὶ,
πόσαι; |
[5, 6] |
βάρος
τοῦ
γηΐνου
φρονήματος.
Δεῖ
|
δὲ, |
κατὰ
τὸν
λόγον
τῆς
παροιμίας, |
[5, 5] |
ἐν
τοῖς
φυομένοις
ἐπιτελούμενον.
Ἡ
|
δὲ |
λεγομένη
αἶρα,
καὶ
ὅσα
λοιπὰ |
[5, 8] |
μὲν
τὸ
ὑγρὸν
ἀπεγλυκάνθη,
ἐκεῖ
|
δὲ |
λιπαρὸν
γέγονεν,
ἀλλ´
ὅτι
καὶ |
[5, 7] |
τὰ
μὲν
κοπέντα
ἐπιβλαστάνει·
τὰ
|
δὲ |
μένει
ἀδιάδοχα,
ὥσπερ
τινὰ
θάνατον |
[5, 5] |
βλάβας
τοῖς
ἀκεραιοτέροις
ἐμβάλωσιν.
Ἤδη
|
δὲ |
ὁ
Κύριος
καὶ
τὴν
τελείωσιν |
[5, 9] |
δοκεῖν
τῆς
κομῆς
ἀπογυμνοῦσθαι.
Ἀείφυλλον
|
δὲ |
ὁ
φοίνιξ,
τῷ
αὐτῷ
φύλλῳ
|
[5, 8] |
ὡς
ἐπὶ
τῆς
συκῆς;
ὧν
|
δὲ |
οἱ
καρποὶ
στεγανώτεροι,
ἐλαφρὰ
τῶν
|
[5, 4] |
ψύξιν
τῶν
καιρίων
καθάψασθαι.
Ἑλλέβορος
|
δὲ |
ὀρτύγων
ἐστὶ
τροφὴ,
ἰδιότητι
κράσεως |
[5, 9] |
προβλεψαμένη,
εἰς
γένεσιν
ἤγαγε.
Σὺ
|
δὲ |
ὅταν
ἴδῃς
τὰ
ἥμερα,
τὰ |
[5, 4] |
φθαρτικοῖς
ἡμῶν
τῆς
ζωῆς;
ἐκεῖνο
|
δὲ |
οὐ
λογισόμεθα,
ὅτι
οὐ
πάντα |
[5, 5] |
τῇ
ἀφθονίᾳ
τοῦ
χόρτου,
τῶν
|
δὲ |
πεδίων
τὰ
εὔκαρπα
φρίσσοντα
τοῖς |
[5, 7] |
ἐστι
παντοδαπῶν
ἀρρωστημάτων
ἐπικρατῆσαι.
Ἡ
|
δὲ |
περὶ
τὰς
καρπογονίας
διαφορὰ
τῶν |
[5, 8] |
τοῖς
φυτοῖς
γενόμενον
ἀπογλυκανθῇ·
νῦν
|
δὲ |
πληκτικόν
ἐστι
τῆς
γεύσεως,
ὅταν |
[5, 2] |
ἔχουσαν,
πρὸς
τὸ
μέλλον.
Τοῦτο
|
δὲ |
ποιεῖ
καὶ
ἄλλα
μυρία,
ὅσα |
[5, 7] |
τὰ
μὲν
μονόλοπα
αὐτῶν,
τὰ
|
δὲ |
πολύπτυχα.
Ὃ
δὲ
θαυμαστὸν,
ὅτι |
[5, 3] |
τὸ
κάτω,
ἐπὶ
τὸ
ἄνω
|
δὲ
|
προκύπτειν
ἰσαρίθμων
ταῖς
ῥίζαις
τῶν |
[5, 7] |
γὰρ
λειόφλοια
τῶν
φυτῶν,
τὰ
|
δὲ |
ῥηξίφλοια·
καὶ
τὰ
μὲν
μονόλοπα |
[5, 3] |
μηδενὶ
τὴν
κεφαλὴν
βαρυνόμενος·
τὸν
|
δὲ |
σῖτον
τοῖς
συνδέσμοις
τούτοις
ἡ |
[5, 6] |
πολλὰ
προβάλλει
τὰς
ῥίζας.
Τάχα
|
δὲ |
σπέρματος
ἐπέχουσι
λόγον
καὶ
αἱ |
[5, 8] |
καὶ
αὐστηρὰν
ποιότητα
μεταβάλλει·
ἐν
|
δὲ |
ταῖς
τερεβίνθοις,
καὶ
ταῖς
καρύαις, |
[5, 4] |
μανδραγόρου
ὕπνον
ἰατροὶ
κατεπάγουσιν·
ὀπίῳ
|
δὲ |
τὰς
σφοδρὰς
ὀδύνας
τῶν
σωμάτων |
[5, 7] |
τὴν
κόμην
ἀποκαθίστασθαι.
Τὰ
αὐτὰ
|
δὲ |
ταῦτα
καὶ
περὶ
τῶν
συκῶν |
[5, 8] |
τῇ
ἀμπέλῳ
οἶνος
συνίσταται,
ἐν
|
δὲ |
τῇ
ἐλαίᾳ
τὸ
ἔλαιον;
Καὶ |
[5, 5] |
τὴν
ἐν
καρποῖς
ἤδη;
πόσην
|
δὲ |
τὴν
ἐξ
ἐπιμελείας
καὶ
γεωργίας |
[5, 3] |
σύμφυλα
πρὸς
ἑαυτὸ
ἐπισπᾶται.
Ἐμπίπτοντα
|
δὲ |
τοῖς
πόροις
καὶ
περιολισθαίνοντα
τῆς |
[5, 7] |
τὴν
μὲν
ῥύσιν
ἐπεχούσῃ,
ἐπιμελέστερον
|
δὲ |
τὸν
καρπὸν
ἐκτρεφούσῃ.
~Τοιαῦται
μὲν |
[5, 3] |
ἡ
φύσις
κατησφαλίσατο.
Ἐν
θήκῃ
|
δὲ
|
τὸν
κόκκον
ἀποθεμένη
ὡς
μὴ |
[5, 8] |
τρέφει
τὴν
ῥίζαν
αὐτὴν,
ἄλλως
|
δὲ |
τὸν
φλοιὸν
τοῦ
στελέχους,
καὶ |
[5, 7] |
συκᾶς
παραφυτεύουσι
ταῖς
ἡμέροις·
οἱ
|
δὲ |
τοὺς
ὀλύνθους
ἐκδήσαντες,
τῶν
εὐκάρπων
|
[5, 4] |
μοι,
ἐκκλῖναι
τὰ
δηλητήρια;
Ἔστι
|
δὲ |
τούτων
οὐδὲν
ἀργῶς,
οὐδὲν
ἀχρήστως
|
[5, 6] |
τότε
ἄνευ
ἀκάνθης
ἦν,
ὕστερον
|
δὲ |
τῷ
κάλλει
τοῦ
ἄνθους
ἡ |
[5, 8] |
εἰς
λίθου
φύσιν
ἀποπηγνύμενον.
Μαρτυρεῖ
|
δὲ |
τῷ
λόγῳ
τὰ
ἐμφαινόμενα
κάρφη |
[5, 4] |
πρόχειροι
καὶ
πᾶσιν
εὔγνωστοι·
ἕκαστον
|
δὲ |
τῶν
γενομένων
ἴδιόν
τινα
λόγον |
[5, 6] |
αὐτῷ,
ἐκδοῦναι
ἡ
γῆ·
πολλὰ
|
δὲ |
τῶν
δένδρων
ὁρῶμεν
οὔτε
καρποῖς
|
[5, 7] |
τοῦ
καρποῦ
τῶν
ἀρρένων,
ἄλλος
|
δὲ |
τῶν
θηλειῶν,
παρὰ
τῶν
φυτουργῶν
|
[5, 8] |
ἐλάχιστα
εἰπεῖν
ἀπὸ
πλείστων.
Αὐτῶν
|
δὲ |
τῶν
καρπῶν
τίς
ἂν
ἐπέλθοι |
[5, 2] |
καλάμου
μὲν
ἕτερος
κάλαμος,
ἐκ
|
δὲ |
τῶν
σπερμάτων
τὰ
συγγενῆ
τοῖς |
[5, 7] |
μὲν
ὀρθοφυῆ
καὶ
μονοστέλεχα,
τὰ
|
δὲ |
χαμαίζηλα
καὶ
εὐθὺς
ἀπὸ
τῆς |
[5, 6] |
καὶ
τὸ
καταδέχεσθαι
σκαπτομένους.
Ἀποσκάπτεται
|
δὲ |
ψυχὴ
ἐν
τῇ
ἀποθέσει
τῶν |
[5, 4] |
αἰσθήσει
τὸ
βλαβερὸν
διακρίνοντα·
σοὶ
|
δὲ |
ᾧ
καὶ
λόγος
πάρεστι,
καὶ |