Homélie, Chap. |
[5, 3] |
χόρτον
χλοάζοντα,
εἶτα
τὸν
καρπὸν
|
ἐπὶ |
ξηρᾶς
ἤδη
καὶ
παχείας
τῆς |
[5, 7] |
τούτων
καὶ
αἱ
ῥίζαι
βαθεῖαι,
|
ἐπὶ |
πλεῖστον
ἐν
κύκλῳ
διανεμόμεναι,
οἷον
|
[5, 3] |
τῆς
γῆς
τὰ
λεπτότατα
μόρια,
|
ἐπὶ |
πλέον
ἀνευρύνει
τοὺς
ὄγκους
αὐτῆς |
[5, 7] |
ὅσων
μὲν
οἱ
κλάδοι
προμήκεις
|
ἐπὶ |
πολὺ
τοῦ
ἀέρος
ἐκτεταμένοι,
τούτων |
[5, 2] |
τῶν
ἐφεπομένων
μυρίος
τῶν
τε
|
ἐπὶ |
σιτίων
καὶ
τῶν
κατὰ
τὰς |
[5, 8] |
τοῦ
βαλσάμου·
καὶ
νάρθηκές
τινες
|
ἐπὶ |
τῆς
Αἰγύπτου
καὶ
Λιβύης
ἕτερον |
[5, 9] |
ἐν
αὐτῷ
τῷ
καρπῷ.
Καὶ
|
ἐπὶ |
τῆς
ἀμπέλου
στυπτικώτατον
μὲν
ἐπὶ |
[5, 9] |
τὰ
πόρρω
λέγειν,
ὅπου
γε
|
ἐπὶ |
τῆς
αὐτῆς
συκῆς
πρὸς
τὰς |
[5, 6] |
κατὰ
γένος
καὶ
καθ´
ὁμοιότητα
|
ἐπὶ |
τῆς
γῆς.
Ἐπὶ
τούτῳ
τῷ |
[5, 9] |
γῆ
ξύλον
κάρπιμον,
ποιοῦν
καρπὸν
|
ἐπὶ |
τῆς
γῆς.
Καὶ
εὐθὺς
αἱ |
[5, 5] |
ὅταν
ἄνθρωπος
βάλῃ
τὸν
σπόρον
|
ἐπὶ |
τῆς
γῆς,
καὶ
καθεύδῃ,
καὶ |
[5, 6] |
φησὶ,
Ξύλον
κάρπιμον,
ποιοῦν
καρπὸν
|
ἐπὶ |
τῆς
γῆς,
οὗ
τὸ
σπέρμα |
[5, 4] |
ἀποδιδράσκοντες.
Λεπτοὺς
γὰρ
ἔχοντες
τοὺς
|
ἐπὶ |
τῆς
καρδίας
πόρους,
φθάνουσιν
ἐκπέψαι
|
[5, 8] |
τῶν
φύλλων
ἡ
προβολὴ,
ὡς
|
ἐπὶ |
τῆς
καρύας;
Ὅτι
ἐκεῖνα
μὲν, |
[5, 8] |
τοῦ
φύλλου
τὸ
σκεπαστήριον,
ὡς
|
ἐπὶ |
τῆς
συκῆς;
ὧν
δὲ
οἱ |
[5, 3] |
ῥιζοῦσθαι
μὲν
εἰς
τὸ
κάτω,
|
ἐπὶ |
τὸ
ἄνω
δὲ
προκύπτειν
ἰσαρίθμων |
[5, 3] |
καὶ
ἄγρωστις,
ἀναβλαστῆσαι
δεῖ
καὶ
|
ἐπὶ |
τὸ
ἔξω
προκύψαι·
εἴτε
ἀπὸ |
[5, 3] |
κατὰ
μικρὸν
τῆς
αὐξήσεως
γινομένης,
|
ἐπὶ |
τὸ
οἰκεῖον
μέτρον
ἕκαστον
τῶν |
[5, 1] |
τῶν
φυομένων,
καὶ
μέχρι
τῆς
|
ἐπὶ |
τὸ
σπέρμα
τελειώσεως
προϊόντων.
Τὸ |
[5, 4] |
χάριν
ὁμολογεῖν,
ἐγκαλέσομεν
τῷ
δημιουργῷ
|
ἐπὶ |
τοῖς
φθαρτικοῖς
ἡμῶν
τῆς
ζωῆς; |
[5, 4] |
ὀπός.
Τί
οὖν;
ἀφέντες
τὸ
|
ἐπὶ |
τοῖς
χρησίμοις
τὴν
χάριν
ὁμολογεῖν, |
[5, 2] |
τῶν
φυομένων
ἐκ
τῆς
γῆς
|
ἐπὶ |
τοῦ
πυθμένος
καὶ
τῆς
ῥίζης |
[5, 9] |
ἐπὶ
τῆς
ἀμπέλου
στυπτικώτατον
μὲν
|
ἐπὶ |
τῶν
ἀκρεμόνων,
ἥδιστον
δὲ
ἐν |
[5, 2] |
νόσῳ
διαλυθείς.
Ὁ
δεῖνα
περίβλεπτος
|
ἐπὶ
|
χρημάτων
περιουσίᾳ·
καὶ
πλῆθος
περὶ |