Homélie, Chap. |
[5, 6] |
δὲ
τῷ
κάλλει
τοῦ
ἄνθους
|
ἡ |
ἄκανθα
παρεζεύχθη,
ἵνα
τῷ
τερπνῷ |
[5, 1] |
ἐν
τῇ
γενέσει
τῶν
φυομένων
|
ἡ |
βλάστησις·
ἔπειτα,
ὅταν
προκύψῃ
μικρὸν |
[5, 6] |
καὶ
τριβόλους
ἡμῖν
ἀνατέλλειν
κατεδικάσθη
|
ἡ |
γῆ.
Ἀλλὰ
προσετάχθη,
φησὶ,
Ξύλον |
[5, 5] |
σῖτον
ἐν
τῷ
στάχυϊ.
Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ
βοτάνην.
Καὶ
ἐν
ἀκαριαίᾳ |
[5, 1] |
ποάζον
παραπλήσιόν
ἐστιν
ἁπάντων.
Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ
βοτάνην
χόρτου.
Καθ´
ἑαυτὴν
|
[5, 4] |
ἡ
ζημία
τοῦ
παρεθέντος.
Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ
βοτάνην
χόρτου.
Καὶ
εὐθέως |
[5, 2] |
νοῦν
τῶν
εἰρημένων
τοιοῦτον,
Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ
βοτάνην
χόρτου,
καὶ
σπέρμα |
[5, 3] |
παχείας
τῆς
καλάμης
ἁδρυνόμενον.
Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ
βοτάνην
χόρτου.
Ὅταν
εἰς |
[5, 5] |
εἰς
προσθήκην
εὐχαριστίας
περιελήλυθε.
~Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ
βοτάνην
χόρτου.
Πόσην
αὐτόματον |
[5, 3] |
ὁμοίωσις
τῆς
ἀνθρωπίνης
δόξης.
~Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ
βοτάνην
χόρτου,
σπεῖρον
σπέρμα
|
[5, 1] |
~Καὶ
εἶπεν
ὁ
Θεός·
βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ
βοτάνην
χόρτου,
σπεῖρον
σπέρμα |
[5, 2] |
ὄντων,
τροφὴν
ἀνθρώπων
ὑπάρχειν.
~Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ
βοτάνην
χόρτου,
σπεῖρον
σπέρμα, |
[5, 5] |
ῥοπῇ
ἀπὸ
τῆς
βλαστήσεως
ἀρξαμένη
|
ἡ |
γῆ,
ἵνα
φυλάξῃ
τοὺς
νόμους |
[5, 5] |
οὐκ
οἶδεν
αὐτός.
Αὐτομάτη
γὰρ
|
ἡ |
γῆ
καρποφορεῖ
πρῶτον
χόρτον,
εἶτα |
[5, 2] |
διαδοχῆς
φυλασσομένου
τοῦ
γένους.
Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ.
Νόησόν
μοι
ἐκ
μικρᾶς |
[5, 9] |
τῶν
μικροτάτων
ὑμῖν
παριστῶντα.
Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ
ξύλον
κάρπιμον,
ποιοῦν
καρπὸν |
[5, 6] |
σπέρμα
αὐτοῦ
ἐν
αὐτῷ,
ἐκδοῦναι
|
ἡ |
γῆ·
πολλὰ
δὲ
τῶν
δένδρων |
[5, 5] |
Πῶς
οὖν
κατὰ
γένος,
φησὶν,
|
ἡ |
γῆ
προφέρει
τὰ
σπέρματα,
ὁπότε
|
[5, 1] |
γῆ
βοτάνην
χόρτου.
Καθ´
ἑαυτὴν
|
ἡ |
γῆ
προφερέτω
τὴν
βλάστησιν,
οὐδεμιᾶς |
[5, 1] |
εἰς
τὸ
ἑξῆς
παρεχόμενος.
Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ.
Πρῶτόν
ἐστιν
ἐν
τῇ |
[5, 10] |
τῷ
τοιούτῳ
φυτῷ
παρεικάζει.
~Βλαστησάτω
|
ἡ |
γῆ.
Τὸ
μικρὸν
τοῦτο
πρόσταγμα
|
[5, 7] |
τὰς
τῶν
φυτῶν
ποιότητας
μεταβάλλει,
|
ἡ |
δὲ
κατ´
ἀρετὴν
τῆς
ψυχῆς
|
[5, 8] |
οἷς
πόση
πρὸς
ἄλληλά
ἐστιν
|
ἡ |
διαφορὰ,
οὐδεὶς
ἂν
λόγος
ἐξίκοιτο. |
[5, 2] |
αὐτὸν
σκηνὴν
ἐξαπίνης
ἀπογυμνώσασα,
καὶ
|
ἡ |
δόξα
ἐκείνη
ὥσπερ
ἐνύπνιον
ἀπηλέγχθη. |
[5, 10] |
Ἰησοῦ
τῷ
Κυρίῳ
ἡμῶν,
ᾧ
|
ἡ |
δόξα
καὶ
τὸ
κράτος
εἰς |
[5, 7] |
αὐτοῦ
διακόσμησις,
δυσέφικτος
δὲ
καὶ
|
ἡ |
ἐξεύρεσις
τῆς
ἑκάστου
ἰδιότητος,
καὶ |
[5, 4] |
τῆς
κτίσεως
θησαυροῖς
ἄπορος
μὲν
|
ἡ |
εὕρεσις
τοῦ
τιμιωτέρου,
δυσφορωτάτη
δὲ |
[5, 4] |
εὕρεσις
τοῦ
τιμιωτέρου,
δυσφορωτάτη
δὲ
|
ἡ |
ζημία
τοῦ
παρεθέντος.
Βλαστησάτω
ἡ |
[5, 9] |
ἀπαγάγω
τῆς
κτίσεως,
ἐπιλείψει
με
|
ἡ |
ἡμέρα
τὴν
μεγάλην
σοφίαν
ἐκ |
[5, 7] |
ἐξεύρεσις
τῆς
ἑκάστου
ἰδιότητος,
καὶ
|
ἡ |
θεωρία
τῆς
πρὸς
ἕκαστον
τῶν |
[5, 3] |
τέχνης
ἀπασχολῆσαι·
πῶς
γόνασι
διαζώννυται
|
ἡ |
καλάμη
τοῦ
σίτου,
ἵνα
ὥσπερ |
[5, 5] |
γινομένοις
λυμαινομένης.
Οὐ
μὴν
οὐδὲ
|
ἡ |
καταδίκη
ἐνεπόδιζε
τῇ
εὐθηνίᾳ
τῆς |
[5, 2] |
οὔτε
κάλαμος,
οὔτε
ἄγρωστις,
οὔτε
|
ἡ |
μίνθη,
οὐ
κρόκος,
οὐ
σκόροδον, |
[5, 9] |
συμπαραμένων.
Ἔπειτα
κἀκεῖνο
σκόπει,
πῶς
|
ἡ |
μυρίκη
ὥσπερ
ἀμφίβιόν
ἐστι,
καὶ |
[5, 9] |
περιπτώσεων
συλλεγομένη
τὸ
χρήσιμον,
ταῦτα
|
ἡ |
ὀξεῖα
τοῦ
κτίσαντος
πρόνοια,
ἐξ |
[5, 8] |
ἐν
τοῖς
γλυκέσι
καρποῖς
ἀμύθητος
|
ἡ |
παραλλαγὴ
τῆς
ποιότητος.
Ἄλλο
γὰρ |
[5, 8] |
τούτοις
δ´
ἂν
προσβλαβὴς
ἐγένετο
|
ἡ |
παχυτέρα
περιβολὴ
ἐκ
τῆς
ἀπ´ |
[5, 1] |
διὰ
τοῦτο
πρεσβυτέρα
τοῦ
ἡλίου
|
ἡ |
περὶ
γῆν
διακόσμησις·
ἵνα
καὶ |
[5, 2] |
τὸ,
Κατὰ
γένος.
Οὐ
γὰρ
|
ἡ |
προβολὴ
τοῦ
καλάμου
ἐλαίας
ἐστὶ |
[5, 8] |
καρποὶ
στεγανώτεροι,
ἐλαφρὰ
τῶν
φύλλων
|
ἡ |
προβολὴ,
ὡς
ἐπὶ
τῆς
καρύας; |
[5, 2] |
ἀπηλέγχθη.
Ὥστε
ἐπιτέτευκται
τῷ
προφήτῃ
|
ἡ |
πρὸς
τὸ
ἀδρανέστατον
ἄνθος
ὁμοίωσις |
[5, 3] |
καθ´
ὁμοιότητα.
Ἔτι
καὶ
νῦν
|
ἡ |
τάξις
τῶν
φυομένων
μαρτυρεῖ
τῇ |
[5, 10] |
ἐν
ἑαυτοῖς
περιφέρωνται·
οὕτω
καὶ
|
ἡ |
τῆς
φύσεως
ἀκολουθία
ἐκ
τοῦ |
[5, 1] |
Ἆρα
οὖν
τοῖς
μὲν
βοσκήμασιν
|
ἡ
|
τροφὴ
προαπετέθη,
τὸ
δὲ
ἡμέτερον |
[5, 7] |
ποικίλη
μὲν
ἐν
ἑκάστῳ
δένδρῳ
|
ἡ |
τῶν
μερῶν
αὐτοῦ
διακόσμησις,
δυσέφικτος |
[5, 4] |
τέχνη
τὸ
χρήσιμον
ἐκπορίζουσα,
καὶ
|
ἡ |
τῶν
προλαβόντων
πεῖρα
τῶν
βλαπτόντων |
[5, 1] |
συναύξει
τοῦ
βίου
κατασκευήν.
Ἔπειτα,
|
ἡ |
τῶν
σπερμάτων
γένεσις
τί
ἄλλο |
[5, 3] |
δὲ
σῖτον
τοῖς
συνδέσμοις
τούτοις
|
ἡ |
φύσις
κατησφαλίσατο.
Ἐν
θήκῃ
δὲ
|
[5, 2] |
πρὸς
ἡμᾶς
ἐπανέρχεται,
καὶ
ἡμῖν
|
ἡ |
χρῆσις
τῶν
σπερμάτων
ἀφώρισται·
ὥστε |
[5, 9] |
καρπόν·
καὶ
ἁπαξαπλῶς
ὅσα
ἡμῖν
|
ἡ |
χρονία
πεῖρα
ἐξεῦρεν,
ἐκ
τῶν |