Homélie, Chap. |
[5, 6] |
ἔπαινον
θηρᾶσθαι,
ἀλλ´
ἔγκαρπον
εἶναι,
|
τῷ |
ἀληθινῷ
γεωργῷ
τὴν
ἐπίδειξιν
τῶν |
[5, 9] |
ὕδωρ
ἐρυθραινόμενον
μὲν
ἐν
τῷδε
|
τῷ |
ἄνθει,
καὶ
ἐν
ἄλλῳ
πορφυροῦν, |
[5, 9] |
ἀπογυμνοῦσθαι.
Ἀείφυλλον
δὲ
ὁ
φοίνιξ,
|
τῷ |
αὐτῷ
φύλλῳ
ἐκ
τῆς
πρώτης |
[5, 7] |
διανεμόμεναι,
οἷον
θεμελίους
τινὰς
ἀναλογοῦντας
|
τῷ |
βάρει
τῶν
ἄνωθεν
ὑποτιθείσης
τῆς |
[5, 4] |
χρησίμοις
τὴν
χάριν
ὁμολογεῖν,
ἐγκαλέσομεν
|
τῷ |
δημιουργῷ
ἐπὶ
τοῖς
φθαρτικοῖς
ἡμῶν |
[5, 7] |
ἀλλ´
ἤδη
καὶ
ἐν
αὐτῷ
|
τῷ |
εἴδει
τοῦ
δένδρου
πολὺ
τὸ
|
[5, 4] |
λυσσῶδες
τῶν
ὀρέξεων
κατεμάραναν·
καὶ
|
τῷ |
ἑλλεβόρῳ
πολλὰ
τῶν
χρονίων
παθῶν |
[5, 6] |
ἀμπέλοις
ἐξομοιῶν.
Ἀμπελὼν
γὰρ
ἐγενήθη
|
τῷ |
ἠγαπημένῳ,
φησὶν,
ἐν
κέρατι,
ἐν |
[5, 8] |
Πῶς
τινὰ
μὲν
γυμνὰ
πέπτεται
|
τῷ |
ἡλίῳ,
τινὰ
δὲ
ἐν
ἐλύτροις |
[5, 9] |
τὸν
μέγαν
ἐπιγινώσκων,
πρόσθες
ἀεὶ
|
τῷ
|
θαύματι,
καὶ
αὔξησόν
μοι
τὴν |
[5, 6] |
ἄνευ
ἀκάνθης
ἦν,
ὕστερον
δὲ
|
τῷ |
κάλλει
τοῦ
ἄνθους
ἡ
ἄκανθα |
[5, 9] |
ὀπῷ,
γλυκύτατον
δὲ
ἐν
αὐτῷ
|
τῷ |
καρπῷ.
Καὶ
ἐπὶ
τῆς
ἀμπέλου |
[5, 8] |
ἐν
μὲν
ταῖς
βαλάνοις,
ἢ
|
τῷ |
καρπῷ
τῆς
κρανείας,
πρὸς
τὴν |
[5, 10] |
ἡμῶν
ἐξανθήσωμεν,
ἐν
Χριστῷ
Ἰησοῦ
|
τῷ |
Κυρίῳ
ἡμῶν,
ᾧ
ἡ
δόξα |
[5, 4] |
σωμάτων
κατακοιμίζουσιν.
Ἤδη
δέ
τινες
|
τῷ |
κωνείῳ
καὶ
τὸ
λυσσῶδες
τῶν |
[5, 5] |
διδάγματα,
καὶ
μὴ
γνησίως
μαθητευομένων
|
τῷ
|
λόγῳ,
ἀλλ´
ἐκ
τῆς
τοῦ |
[5, 7] |
οὐδ´
ἂν
ἐπελθεῖν
τις
δυνηθείη
|
τῷ
|
λόγῳ.
Οὐ
γὰρ
μόνον
ἐν |
[5, 8] |
λίθου
φύσιν
ἀποπηγνύμενον.
Μαρτυρεῖ
δὲ
|
τῷ |
λόγῳ
τὰ
ἐμφαινόμενα
κάρφη
καὶ
|
[5, 10] |
ἀγαθῶν
ἐπειγώμεθα,
ἵνα
φυτευθέντες
ἐν
|
τῷ
|
οἴκῳ
Κυρίου,
ἐν
ταῖς
αὐλαῖς |
[5, 6] |
Ὡς
ἐλαία
κατάκαρπος
ἔσο
ἐν
|
τῷ |
οἴκῳ
τοῦ
Θεοῦ,
μηδέποτε
γυμνούμενος
|
[5, 9] |
Πικρότατον
μὲν
γάρ
ἐστιν
ἐν
|
τῷ |
ὀπῷ,
γλυκύτατον
δὲ
ἐν
αὐτῷ |
[5, 2] |
ἐπίφθονός
ἐστι
τοῖς
ἐντυγχάνουσι.
Πρόσθες
|
τῷ |
πλούτῳ
καὶ
πολιτικήν
τινα
δυναστείαν, |
[5, 1] |
τῆς
σῆς
διαγωγῆς
παρασκευή;
πρὸς
|
τῷ |
πολλὰ
τῶν
ἐν
πόαις
ἔτι |
[5, 2] |
ὥσπερ
ἐνύπνιον
ἀπηλέγχθη.
Ὥστε
ἐπιτέτευκται
|
τῷ |
προφήτῃ
ἡ
πρὸς
τὸ
ἀδρανέστατον |
[5, 2] |
τῆς
ἀνθρωπίνης
εὐημερίας,
καιριωτάτης
παρὰ
|
τῷ |
προφήτῃ
τετύχηκε
τῆς
εἰκόνος.
Σήμερον |
[5, 6] |
πολυκαρπίαν,
ἵνα
μὴ
ἀχρηστίαν
καταγνωσθέντες
|
τῷ |
πυρὶ
παραδοθῶμεν·
καὶ
οὐ
παύεται |
[5, 6] |
ἐπὶ
τῆς
γῆς.
Ἐπὶ
τούτῳ
|
τῷ |
ῥήματι
πᾶσαι
μὲν
λόχμαι
κατεπυκνοῦντο· |
[5, 5] |
στάχυν,
εἶτα
πλήρη
σῖτον
ἐν
|
τῷ |
στάχυϊ.
Βλαστησάτω
ἡ
γῆ
βοτάνην. |
[5, 2] |
τετύχηκε
τῆς
εἰκόνος.
Σήμερον
εὐθαλὴς
|
τῷ |
σώματι,
κατασεσαρκωμένος
ὑπὸ
τρυφῆς,
ἐπανθοῦσαν |
[5, 6] |
ἄνθους
ἡ
ἄκανθα
παρεζεύχθη,
ἵνα
|
τῷ |
τερπνῷ
τῆς
ἀπολαύσεως
ἐγγύθεν
ἔχωμεν |
[5, 9] |
πονηρότερα
καὶ
ἐπαμφοτερίζοντα
τῶν
ἠθῶν
|
τῷ |
τοιούτῳ
φυτῷ
παρεικάζει.
~Βλαστησάτω
ἡ |
[5, 5] |
διδασκαλίας
διεφθαρμένων,
καταμιγνύντων
δὲ
ἑαυτοὺς
|
τῷ |
ὑγιαίνοντι
σώματι
τῆς
Ἐκκλησίας,
ἵν´ |
[5, 6] |
ἐξετάζων
ἐξεύροι.
Ὁ
γὰρ
ὑποκείμενος
|
τῷ |
φύλλῳ
κόκκος,
ὃν
μισχόν
τινες |
[5, 2] |
ὁ
αὐτὸς
οὗτος
ἐλεεινὸς,
ἢ
|
τῷ |
χρόνῳ
μαρανθεὶς,
ἢ
νόσῳ
διαλυθείς. |