Homélie, Chap. |
[5, 2] |
ἐπιτέτευκται
τῷ
προφήτῃ
ἡ
πρὸς
|
τὸ
|
ἀδρανέστατον
ἄνθος
ὁμοίωσις
τῆς
ἀνθρωπίνης |
[5, 6] |
διὰ
πίστεως
σωτηρίαν.
Οὕτω
γὰρ
|
τὸ |
ἀειθαλὲς
τοῦ
φυτοῦ
μιμήσῃ,
καὶ |
[5, 2] |
τῆς
συντάξεως
ἔχειν
δοκούσης,
καὶ
|
τὸ |
ἀναγκαῖον
τῶν
ὑπὸ
τῆς
φύσεως |
[5, 1] |
αὐτοῦ
ἐν
αὐτῷ.
Ἀκολούθως
μετὰ
|
τὸ |
ἀναπαύσασθαι
τὴν
γῆν
ἀποσκευασαμένην
τὸ
|
[5, 3] |
μὲν
εἰς
τὸ
κάτω,
ἐπὶ
|
τὸ |
ἄνω
δὲ
προκύπτειν
ἰσαρίθμων
ταῖς |
[5, 6] |
ἐπαναπαύεσθαι
αὐτοῖς,
ἵν´
ἀεὶ
πρὸς
|
τὸ |
ἄνω
τὴν
ὁρμὴν
ἔχοντες,
οἷόν |
[5, 5] |
καὶ
ἀέρων
εὐκράτων
λάβηται,
πρὸς
|
τὸ |
ἀρχαῖον
εἶδος
ἐπανιέναι.
Ὥστε
οὐδὲν |
[5, 8] |
καρύας;
Ὅτι
ἐκεῖνα
μὲν,
διὰ
|
τὸ |
ἀσθενὲς,
πλείονος
ἐδεῖτο
τῆς
βοηθείας, |
[5, 9] |
πόσαι;
Ἴδοις
ἂν
ἐν
λειμῶνι
|
τὸ |
αὐτὸ
ὕδωρ
ἐρυθραινόμενον
μὲν
ἐν |
[5, 8] |
τὴν
ἐξέτασιν
ταύτην
φιλοτεχνῆσαι,
πῶς
|
τὸ |
αὐτὸ
ὕδωρ
νῦν
μὲν
λεῖόν |
[5, 8] |
χρόας,
τῶν
χυμῶν
τὴν
ἰδιότητα,
|
τὸ |
ἀφ´
ἑκάστου
χρήσιμον;
Πῶς
τινὰ |
[5, 1] |
τὸ
ἀναπαύσασθαι
τὴν
γῆν
ἀποσκευασαμένην
|
τὸ
|
βάρος
τοῦ
ὕδατος,
τὸ
πρόσταγμα |
[5, 3] |
ἵνα
ὥσπερ
σύνδεσμοί
τινες
ῥᾳδίως
|
τὸ |
βάρος
τῶν
ἀσταχύων
φέρωσιν,
ὅταν |
[5, 4] |
τὴν
ζωὴν,
μόνῃ
τῇ
αἰσθήσει
|
τὸ |
βλαβερὸν
διακρίνοντα·
σοὶ
δὲ
ᾧ |
[5, 6] |
ἀποφύσεις,
ἃς
παρασπῶντες
οἱ
φυτοκόμοι
|
τὸ |
γένος
αὔξουσι.
Πρότερον
μέντοι,
ὥσπερ |
[5, 8] |
ἐξίκοιτο.
Ἄλλο
γὰρ
τοῦ
σχίνου
|
τὸ |
δάκρυον,
καὶ
ἄλλος
ὁ
ὀπὸς |
[5, 1] |
μὲν
βοσκήμασιν
ἡ
τροφὴ
προαπετέθη,
|
τὸ |
δὲ
ἡμέτερον
οὐδεμιᾶς
ἐφάνη
προνοίας
|
[5, 7] |
τῷ
εἴδει
τοῦ
δένδρου
πολὺ
|
τὸ
|
διάφορον·
ὅπουγε
καὶ
ἄλλος
μὲν |
[5, 6] |
χρήματα
φιλίαν,
ἢ
τὴν
περὶ
|
τὸ |
δύστηνον
δοξάριον
τοῦτο
πτόησιν
ἀπόπτυστον |
[5, 6] |
πρότερον
ὑπὲρ
τῆς
γῆς,
εἰς
|
τὸ
|
εἶναι
παρῆλθε,
μετὰ
τῆς
οἰκείας |
[5, 5] |
τοῦ
σπέρματος.
Οὐ
γὰρ
ἀπέθετο
|
τὸ |
εἶναι
σῖτος,
ἀλλ´
ἐμελάνθη
διὰ |
[5, 2] |
κέκτηται.
Ὥστε
παντός
ἐστιν
ἀληθέστερον
|
τὸ, |
ἑκάστῳ
τῶν
φυομένων
ἢ
σπέρμα |
[5, 8] |
συνίσταται,
ἐν
δὲ
τῇ
ἐλαίᾳ
|
τὸ |
ἔλαιον;
Καὶ
οὐ
τοῦτο
μόνον |
[5, 8] |
παραλλαγὴ
τῆς
ποιότητος.
Ἄλλο
γὰρ
|
τὸ |
ἐν
ἀμπέλῳ
γλυκὺ,
καὶ
ἄλλο |
[5, 8] |
ἐν
ἀμπέλῳ
γλυκὺ,
καὶ
ἄλλο
|
τὸ |
ἐν
μηλέᾳ,
καὶ
σύκῳ,
καὶ |
[5, 2] |
γὰρ
ὀλιγοχρόνιον
τῆς
ζωῆς,
καὶ
|
τὸ |
ἐν
ὀλίγῳ
περιχαρὲς
καὶ
ἱλαρὸν |
[5, 2] |
τοῖς
καταβληθεῖσιν
ἀποβλαστάνει.
Καὶ
οὕτω
|
τὸ |
ἐν
τῇ
πρώτῃ
γενέσει
προβληθὲν
|
[5, 1] |
αὐτῇ
καὶ
καρποφορεῖν
δύναμιν
εἰς
|
τὸ |
ἑξῆς
παρεχόμενος.
Βλαστησάτω
ἡ
γῆ. |
[5, 3] |
ἄγρωστις,
ἀναβλαστῆσαι
δεῖ
καὶ
ἐπὶ
|
τὸ |
ἔξω
προκύψαι·
εἴτε
ἀπὸ
σπέρματος, |
[5, 4] |
μήκωνος
ὀπός.
Τί
οὖν;
ἀφέντες
|
τὸ |
ἐπὶ
τοῖς
χρησίμοις
τὴν
χάριν
|
[5, 4] |
ἕνεκεν
ἔδει
ἢ
μὴ
παραχθῆναι
|
τὸ |
ζῷον,
ἢ
παραχθὲν
ἄναιμον
εἶναι, |
[5, 7] |
σώφρονος
καὶ
τῆς
λοιπῆς
κατὰ
|
τὸ |
ἦθος
εὐταξίας
ἐπιμελούμενον,
πλεῖον
σεαυτοῦ
|
[5, 8] |
Λόγος
δέ
τίς
ἐστι,
καὶ
|
τὸ |
ἤλεκτρον
ὀπὸν
εἶναι
φυτῶν
εἰς |
[5, 2] |
σοι
σφοδρότερον
τῆς
κτίσεως
ἐνιδρυνθῆναι
|
τὸ |
θαῦμα,
ἵν´
ὅπου
περ
ἂν |
[5, 2] |
σπερματικὴν
ἐνυπάρχειν.
Καὶ
τοῦτό
ἐστι
|
τὸ, |
Κατὰ
γένος.
Οὐ
γὰρ
ἡ |
[5, 6] |
παρισάζωμεν.
Ἀπαιτεῖ
δὲ
ἡμᾶς
καὶ
|
τὸ
|
καταδέχεσθαι
σκαπτομένους.
Ἀποσκάπτεται
δὲ
ψυχὴ |
[5, 4] |
τῆς
καρδίας
πόρους,
φθάνουσιν
ἐκπέψαι
|
τὸ |
καταποθὲν,
πρὶν
τὴν
ἀπ´
αὐτοῦ |
[5, 3] |
αὐτῆς
ὥστε
ῥιζοῦσθαι
μὲν
εἰς
|
τὸ |
κάτω,
ἐπὶ
τὸ
ἄνω
δὲ
|
[5, 10] |
ἐφεξῆς
ποιοῦνται
περιστροφὰς,
ὅταν
πήξαντες
|
τὸ |
κέντρον
ἐν
ἑαυτοῖς
περιφέρωνται·
οὕτω
|
[5, 2] |
γένος
βοτάνης
ἑτέροις
διαφέρῃ,
κἀκείνων
|
τὸ |
κέρδος
πρὸς
ἡμᾶς
ἐπανέρχεται,
καὶ
|
[5, 10] |
ἡμῶν,
ᾧ
ἡ
δόξα
καὶ
|
τὸ |
κράτος
εἰς
τοὺς
αἰῶνας
τῶν |
[5, 4] |
τὰ
δηλητήρια·
μετὰ
τοῦ
σίτου
|
τὸ |
κώνειον·
μετὰ
τῶν
λοιπῶν
τροφίμων |
[5, 4] |
δέ
τινες
τῷ
κωνείῳ
καὶ
|
τὸ |
λυσσῶδες
τῶν
ὀρέξεων
κατεμάραναν·
καὶ |
[5, 6] |
ὥσπερ
ἐσκάφη
καὶ
ἀνέπνευσεν
ἀποσκευασάμενος
|
τὸ |
μάταιον
βάρος
τοῦ
γηΐνου
φρονήματος. |
[5, 2] |
προβολὴν,
σπέρματος
λόγον
ἔχουσαν,
πρὸς
|
τὸ |
μέλλον.
Τοῦτο
δὲ
ποιεῖ
καὶ |
[5, 8] |
φλοιὸν
τοῦ
στελέχους,
καὶ
ἄλλως
|
τὸ
|
ξύλον,
καὶ
τὴν
ἐντεριώνην
ἑτέρως. |
[5, 3] |
μικρὸν
τῆς
αὐξήσεως
γινομένης,
ἐπὶ
|
τὸ |
οἰκεῖον
μέτρον
ἕκαστον
τῶν
φυομένων |
[5, 7] |
πάλιν
τοὺς
κλάδους,
καὶ
πρὸς
|
τὸ |
οἰκεῖον
σχῆμα
τοῦ
φυτοῦ
τὴν
|
[5, 7] |
τοῖς
ὀλύνθοις
ἐπέχοντες.
Τί
σοι
|
τὸ |
παρὰ
τῆς
φύσεως
αἴνιγμα
βούλεται; |
[5, 6] |
ἀειθαλὲς
τοῦ
φυτοῦ
μιμήσῃ,
καὶ
|
τὸ |
πολύκαρπον
δὲ
αὐτοῦ
ζηλώσεις,
ἄφθονον |
[5, 7] |
ἀμυγδαλῶν
τὰς
πικροτέρας,
ὅταν
διατρηθεῖσαι
|
τὸ
|
πρὸς
τῇ
ῥίζῃ
στέλεχος
σφῆνα |
[5, 1] |
ἀποσκευασαμένην
τὸ
βάρος
τοῦ
ὕδατος,
|
τὸ |
πρόσταγμα
αὐτῇ
γέγονε
βλαστῆσαι
πρῶτον |
[5, 10] |
καὶ
νῦν
ἐνυπάρχον
τῇ
γῇ
|
τὸ |
πρόσταγμα,
ἐπείγει
αὐτὴν
καθ´
ἑκάστην |
[5, 5] |
εἶδος
ἐπανιέναι.
Ὥστε
οὐδὲν
παρὰ
|
τὸ
|
πρόσταγμα
εὕροις
ἂν
ἐν
τοῖς |
[5, 5] |
τότε
εἰς
σπέρμα
τελειωθῆναι,
ἵνα
|
τὸ |
πρῶτον
ἐκεῖνο
πρόσταγμα
διδασκάλιον
τῇ |
[5, 1] |
Ἡ
γὰρ
τότε
φωνὴ,
καὶ
|
τὸ |
πρῶτον
ἐκεῖνο
πρόσταγμα,
οἷον
νόμος |
[5, 6] |
γνωριζόμενον
χαρακτῆρι.
Πλήν
γε
ὅτι
|
τὸ |
ῥόδον
τότε
ἄνευ
ἀκάνθης
ἦν, |
[5, 8] |
ὁ
καρπὸς,
παχὺ
τοῦ
φύλλου
|
τὸ |
σκεπαστήριον,
ὡς
ἐπὶ
τῆς
συκῆς; |
[5, 1] |
ποιοῦν
καρπὸν
κατὰ
γένος,
οὗ
|
τὸ |
σπέρμα
αὐτοῦ
ἐν
αὐτῷ.
Ἀκολούθως
|
[5, 6] |
καρπὸν
ἐπὶ
τῆς
γῆς,
οὗ
|
τὸ |
σπέρμα
αὐτοῦ
ἐν
αὐτῷ,
ἐκδοῦναι |
[5, 6] |
κάρπιμον,
φησὶ,
ποιοῦν
καρπὸν,
οὗ
|
τὸ |
σπέρμα
αὐτοῦ
ἐν
αὐτῷ
κατὰ |
[5, 3] |
χόρτου.
Ὅταν
εἰς
γῆν
καταπέσῃ
|
τὸ |
σπέρμα
συμμέτρως
νοτίδος
καὶ
θέρμης |
[5, 1] |
φυομένων,
καὶ
μέχρι
τῆς
ἐπὶ
|
τὸ |
σπέρμα
τελειώσεως
προϊόντων.
Τὸ
γὰρ |
[5, 7] |
ἦθος
εὐταξίας
ἐπιμελούμενον,
πλεῖον
σεαυτοῦ
|
τὸ |
σπουδαῖον
ἐπίτεινον,
ἵνα
γένῃ
παραπλήσιος |
[5, 4] |
Μὴ
γὰρ
ἐπειδή
σοι
δηλητήριον
|
τὸ |
ταύριον
αἷμα,
τούτου
ἕνεκεν
ἔδει |
[5, 5] |
ἰδέαν
αὐξήσεως
διεξελθοῦσα,
εὐθὺς
πρὸς
|
τὸ |
τέλειον
ἤγαγε
τὰ
βλαστήματα.
Καὶ |
[5, 2] |
κατὰ
γένος.
Οὕτω
γὰρ
καὶ
|
τὸ
|
τῆς
λέξεως
ἀκόλουθον
ἀποκαταστῆναι
δυνήσεται, |
[5, 8] |
μόνον
θαυμαστὸν,
πῶς
ὧδε
μὲν
|
τὸ |
ὑγρὸν
ἀπεγλυκάνθη,
ἐκεῖ
δὲ
λιπαρὸν |
[5, 8] |
σκιᾶς.
Πῶς
κατέσχισται
τῆς
ἀμπέλου
|
τὸ |
φῦλλον,
ἵνα
καὶ
πρὸς
τὰς |
[5, 4] |
λόγος
πάρεστι,
καὶ
ἰατρικὴ
τέχνη
|
τὸ |
χρήσιμον
ἐκπορίζουσα,
καὶ
ἡ
τῶν |
[5, 9] |
τῶν
κατὰ
μέρος
περιπτώσεων
συλλεγομένη
|
τὸ |
χρήσιμον,
ταῦτα
ἡ
ὀξεῖα
τοῦ |