Homélie, Chap. |
[5, 5] |
Βλαστησάτω
ἡ
γῆ
βοτάνην.
Καὶ
|
ἐν |
ἀκαριαίᾳ
χρόνου
ῥοπῇ
ἀπὸ
τῆς |
[5, 9] |
ἐν
τῷδε
τῷ
ἄνθει,
καὶ
|
ἐν |
ἄλλῳ
πορφυροῦν,
καὶ
κυανὸν
ἐν |
[5, 8] |
τῆς
ποιότητος.
Ἄλλο
γὰρ
τὸ
|
ἐν |
ἀμπέλῳ
γλυκὺ,
καὶ
ἄλλο
τὸ |
[5, 5] |
τε
ἐν
ῥίζαις,
καὶ
τὴν
|
ἐν |
αὐτῇ
τῇ
βοτάνῃ,
καὶ
τὴν |
[5, 1] |
γένος,
οὗ
τὸ
σπέρμα
αὐτοῦ
|
ἐν |
αὐτῷ.
Ἀκολούθως
μετὰ
τὸ
ἀναπαύσασθαι |
[5, 6] |
γῆς,
οὗ
τὸ
σπέρμα
αὐτοῦ
|
ἐν |
αὐτῷ,
ἐκδοῦναι
ἡ
γῆ·
πολλὰ |
[5, 6] |
καρπὸν,
οὗ
τὸ
σπέρμα
αὐτοῦ
|
ἐν |
αὐτῷ
κατὰ
γένος
καὶ
καθ´ |
[5, 7] |
τῶν
καρπῶν,
ἀλλ´
ἤδη
καὶ
|
ἐν |
αὐτῷ
τῷ
εἴδει
τοῦ
δένδρου |
[5, 9] |
ἐν
τῷ
ὀπῷ,
γλυκύτατον
δὲ
|
ἐν
|
αὐτῷ
τῷ
καρπῷ.
Καὶ
ἐπὶ |
[5, 8] |
μεταβάλλον
ἐκτραχύνει
τὴν
αἴσθησιν,
ὅταν
|
ἐν |
ἀψίνθῳ
ἢ
σκαμμωνίᾳ
γένηται.
Καὶ |
[5, 7] |
ἐπίδειξιν.
Ἐὰν
γὰρ
ἴδῃς
τὸν
|
ἐν |
βίῳ
ἐθνικῷ,
ἢ
ἀπό
τινος |
[5, 8] |
στυφὴν
καὶ
αὐστηρὰν
ποιότητα
μεταβάλλει·
|
ἐν |
δὲ
ταῖς
τερεβίνθοις,
καὶ
ταῖς |
[5, 8] |
μὲν
τῇ
ἀμπέλῳ
οἶνος
συνίσταται,
|
ἐν |
δὲ
τῇ
ἐλαίᾳ
τὸ
ἔλαιον; |
[5, 10] |
περιστροφὰς,
ὅταν
πήξαντες
τὸ
κέντρον
|
ἐν |
ἑαυτοῖς
περιφέρωνται·
οὕτω
καὶ
ἡ |
[5, 7] |
Ἐν
τούτοις
πάλιν
ποικίλη
μὲν
|
ἐν |
ἑκάστῳ
δένδρῳ
ἡ
τῶν
μερῶν |
[5, 6] |
καρπὸν
παρεχομένη
ἱλαρύνειν
δυνάμενον
πρόσωπον
|
ἐν |
ἐλαίῳ.
Πόσα
συνέτρεχε
κατὰ
ταὐτὸν |
[5, 8] |
πέπτεται
τῷ
ἡλίῳ,
τινὰ
δὲ
|
ἐν |
ἐλύτροις
κεκαλυμμένα
πληροῦται;
καὶ
ὧν |
[5, 9] |
καὶ
κυανὸν
ἐν
τῷδε,
καὶ
|
ἐν |
ἑτέρῳ
λευκόν·
καὶ
πλείονα
πάλιν |
[5, 5] |
τῆς
ἁμαρτίας
δι´
ἣν
κατεκρίθημεν,
|
ἐν |
ἱδρῶτι
τοῦ
προσώπου
ἡμῶν
ἐσθίειν |
[5, 4] |
Ἔστι
δὲ
καὶ
αὐτὰ
ταῦτα
|
ἐν |
καιρῷ
ποτε
καὶ
ἡμῖν
χρήσιμα. |
[5, 7] |
χυμοῦ
τὴν
δυσχέρειαν.
Μηδεὶς
οὖν
|
ἐν |
κακίᾳ
διάγων,
ἑαυτὸν
ἀπογινωσκέτω,
εἰδὼς |
[5, 5] |
αὐτῇ
τῇ
βοτάνῃ,
καὶ
τὴν
|
ἐν |
καρποῖς
ἤδη;
πόσην
δὲ
τὴν
|
[5, 6] |
γὰρ
ἐγενήθη
τῷ
ἠγαπημένῳ,
φησὶν,
|
ἐν |
κέρατι,
ἐν
τόπῳ
πίονι.
Καὶ, |
[5, 7] |
αἱ
ῥίζαι
βαθεῖαι,
ἐπὶ
πλεῖστον
|
ἐν |
κύκλῳ
διανεμόμεναι,
οἷον
θεμελίους
τινὰς |
[5, 6] |
ῥίζα
τῆς
ἀμπέλου·
τὰ
κλήματα
|
ἐν |
κύκλῳ
εὐθαλῆ
καὶ
μεγάλα
ὑπὲρ |
[5, 9] |
χρόας
διαφοραὶ,
πόσαι;
Ἴδοις
ἂν
|
ἐν |
λειμῶνι
τὸ
αὐτὸ
ὕδωρ
ἐρυθραινόμενον |
[5, 8] |
ἀψίνθῳ
ἢ
σκαμμωνίᾳ
γένηται.
Καὶ
|
ἐν |
μὲν
ταῖς
βαλάνοις,
ἢ
τῷ |
[5, 8] |
πάλιν
ἀπὸ
τῆς
αὐτῆς
νοτίδος
|
ἐν |
μὲν
τῇ
ἀμπέλῳ
οἶνος
συνίσταται, |
[5, 8] |
ἀμπέλῳ
γλυκὺ,
καὶ
ἄλλο
τὸ
|
ἐν
|
μηλέᾳ,
καὶ
σύκῳ,
καὶ
φοίνικι. |
[5, 6] |
καὶ
μυρσίναι
καὶ
δάφναι,
πάντα
|
ἐν |
μιᾷ
καιροῦ
ῥοπῇ,
οὐκ
ὄντα |
[5, 9] |
τὰ
ἀνθοφοροῦντα,
ἢ
τὰ
ἀνάνθη,
|
ἐν |
μικρῷ
τὸν
μέγαν
ἐπιγινώσκων,
πρόσθες |
[5, 2] |
ὀλιγοχρόνιον
τῆς
ζωῆς,
καὶ
τὸ
|
ἐν |
ὀλίγῳ
περιχαρὲς
καὶ
ἱλαρὸν
τῆς |
[5, 5] |
ἐν
φρυγάνοις,
καὶ
εἴ
τι
|
ἐν |
ὀσπρίοις,
κατὰ
πᾶσαν
ἀφθονίαν
τότε |
[5, 6] |
αὐτοῦ
ζηλώσεις,
ἄφθονον
τὴν
ἐλεημοσύνην
|
ἐν |
παντὶ
καιρῷ
παρεχόμενος.
~Ἀλλ´
ἐπανέλθωμεν |
[5, 1] |
παρασκευή;
πρὸς
τῷ
πολλὰ
τῶν
|
ἐν |
πόαις
ἔτι
καὶ
λαχάνοις
ὄντων, |
[5, 5] |
τροφὴν
ἐν
τούτοις,
τήν
τε
|
ἐν |
ῥίζαις,
καὶ
τὴν
ἐν
αὐτῇ |
[5, 7] |
λεγομένους
ψῆνας,
καὶ
οὕτως
οἷον
|
ἐν |
συναισθήσει
τῆς
ἀπολαύσεως
γίνεσθαι
καὶ |
[5, 10] |
φυτευθέντες
ἐν
τῷ
οἴκῳ
Κυρίου,
|
ἐν |
ταῖς
αὐλαῖς
τοῦ
Θεοῦ
ἡμῶν |
[5, 2] |
μυρία,
ὅσα
διὰ
γῆς
νεμόμενα
|
ἐν |
ταῖς
ῥίζαις
τὴν
διαδοχὴν
κέκτηται. |
[5, 9] |
λευκόν·
καὶ
πλείονα
πάλιν
τῆς
|
ἐν |
ταῖς
χρόαις
ποικιλίας,
τὴν
κατὰ
|
[5, 6] |
καταδέχεσθαι
σκαπτομένους.
Ἀποσκάπτεται
δὲ
ψυχὴ
|
ἐν
|
τῇ
ἀποθέσει
τῶν
τοῦ
κόσμου |
[5, 1] |
Βλαστησάτω
ἡ
γῆ.
Πρῶτόν
ἐστιν
|
ἐν
|
τῇ
γενέσει
τῶν
φυομένων
ἡ |
[5, 6] |
οἱονεὶ
χάρακας
ἡμῖν
παρακατέπηξε
θέμενος
|
ἐν |
τῇ
Ἐκκλησίᾳ
πρῶτον
ἀποστόλους,
δεύτερον |
[5, 5] |
τοῖς
ληΐοις,
εἰκόνα
πελάγους
κυμαίνοντος
|
ἐν |
τῇ
κινήσει
τῶν
ἀσταχύων
ἀπέσωζε. |
[5, 4] |
τῶν
γενομένων
ἴδιόν
τινα
λόγον
|
ἐν |
τῇ
κτίσει
πληροῖ.
Μὴ
γὰρ |
[5, 2] |
καταβληθεῖσιν
ἀποβλαστάνει.
Καὶ
οὕτω
τὸ
|
ἐν |
τῇ
πρώτῃ
γενέσει
προβληθὲν
παρὰ |
[5, 9] |
ἐπὶ
τῶν
ἀκρεμόνων,
ἥδιστον
δὲ
|
ἐν |
τοῖς
βότρυσιν.
Αἱ
δὲ
κατὰ
|
[5, 8] |
λιπαρὸν
γέγονεν,
ἀλλ´
ὅτι
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
γλυκέσι
καρποῖς
ἀμύθητος
ἡ |
[5, 7] |
τῷ
λόγῳ.
Οὐ
γὰρ
μόνον
|
ἐν |
τοῖς
ἑτερογενέσιν
αἱ
διαφοραὶ
τῶν
|
[5, 5] |
Οὐδὲ
γὰρ
ἀπότευγμά
τι
ἦν
|
ἐν |
τοῖς
τότε
προβληθεῖσιν,
οὔτε
γεωργῶν |
[5, 5] |
παρὰ
τὸ
πρόσταγμα
εὕροις
ἂν
|
ἐν |
τοῖς
φυομένοις
ἐπιτελούμενον.
Ἡ
δὲ |
[5, 7] |
τοῦ
γήρως
εὕροις
ἂν
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
φυτοῖς
παραπλήσια
τὰ
συμπτώματα. |
[5, 8] |
λεῖόν
ἐστι
τῇ
αἰσθήσει,
ὅταν
|
ἐν |
τοῖσδέ
τισι
τοῖς
φυτοῖς
γενόμενον |
[5, 6] |
τῷ
ἠγαπημένῳ,
φησὶν,
ἐν
κέρατι,
|
ἐν |
τόπῳ
πίονι.
Καὶ,
Ἀμπελῶνα
ἐφύτευσα, |
[5, 5] |
χόρτου.
Πόσην
αὐτόματον
λέγει
τροφὴν
|
ἐν |
τούτοις,
τήν
τε
ἐν
ῥίζαις, |
[5, 10] |
ἔργων
ἀγαθῶν
ἐπειγώμεθα,
ἵνα
φυτευθέντες
|
ἐν |
τῷ
οἴκῳ
Κυρίου,
ἐν
ταῖς |
[5, 6] |
καὶ
Ὡς
ἐλαία
κατάκαρπος
ἔσο
|
ἐν |
τῷ
οἴκῳ
τοῦ
Θεοῦ,
μηδέποτε |
[5, 9] |
ποιότητας;
Πικρότατον
μὲν
γάρ
ἐστιν
|
ἐν |
τῷ
ὀπῷ,
γλυκύτατον
δὲ
ἐν
|
[5, 5] |
εἶτα
στάχυν,
εἶτα
πλήρη
σῖτον
|
ἐν |
τῷ
στάχυϊ.
Βλαστησάτω
ἡ
γῆ |
[5, 9] |
ἐν
ἄλλῳ
πορφυροῦν,
καὶ
κυανὸν
|
ἐν |
τῷδε,
καὶ
ἐν
ἑτέρῳ
λευκόν· |
[5, 9] |
τὸ
αὐτὸ
ὕδωρ
ἐρυθραινόμενον
μὲν
|
ἐν |
τῷδε
τῷ
ἄνθει,
καὶ
ἐν |
[5, 5] |
λαχανηρὸν
γένος,
καὶ
εἴ
τι
|
ἐν |
φρυγάνοις,
καὶ
εἴ
τι
ἐν |
[5, 10] |
αὐλαῖς
τοῦ
Θεοῦ
ἡμῶν
ἐξανθήσωμεν,
|
ἐν |
Χριστῷ
Ἰησοῦ
τῷ
Κυρίῳ
ἡμῶν, |