Homélie, Chap.
[5, 6]	ῥήματι πᾶσαι μὲν λόχμαι κατεπυκνοῦντο·	πάντα	δὲ ἀνέτρεχε δένδρα, τά τε
[5, 1]	γενέσεως τὰ περὶ τὴν γῆν	πάντα	διακεκόσμητο, καὶ τοῦ ἀμέτρου περὶ
[5, 2]	τοῦ σπέρματος. Πῶς οὖν, φασὶ,	πάντα	εἶναι τὰ ἐκ τῆς γῆς
[5, 6]	ῥωδωνιαὶ καὶ μυρσίναι καὶ δάφναι,	πάντα	ἐν μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ, οὐκ
[5, 8]	Οὐδὲν ἀναίτιον· οὐδὲν ἀπὸ ταὐτομάτου·	πάντα	ἔχει τινὰ σοφίαν ἀπόρρητον. Τίς
[5, 8]	ἐφίκοιτο λόγος; Πῶς ἀνθρώπινος νοῦς	πάντα	μετ´ ἀκριβείας ἐπέλθοι, ὥστε καὶ
[5, 4]	δὲ οὐ λογισόμεθα, ὅτι οὐ	πάντα	τῆς γαστρὸς ἕνεκεν τῆς ἡμετέρας
[5, 10]	προστάγματος τὴν ἀρχὴν δεξαμένη, πρὸς	πάντα	τὸν ἐφεξῆς διεξέρχεται χρόνον, μέχρις
[5, 6]	ἔπειτα, ὅτι ἀκριβῶς θεωροῦντι καὶ	πάντα	φανήσεται ἢ σπέρματι κεχρημένα, ἢ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009