Homélie, Chap. |
[5, 10] |
δόξα
καὶ
τὸ
κράτος
εἰς
|
τοὺς |
αἰῶνας
τῶν
αἰώνων.
Ἀμήν.
|
[5, 3] |
καὶ
αὐτὸν
τὸν
σῖτον
καὶ
|
τοὺς |
ἀνθέρικας·
καὶ
οὕτω
κατὰ
μικρὸν |
[5, 7] |
τῆς
συμπλοκῆς
ἐφιεμένην
τοῦ
ἄρρενος,
|
τοὺς |
δὲ
θεραπευτὰς
τῶν
φυτῶν
ἐμβάλλοντας |
[5, 4] |
βλάβην
ἀποδιδράσκοντες.
Λεπτοὺς
γὰρ
ἔχοντες
|
τοὺς |
ἐπὶ
τῆς
καρδίας
πόρους,
φθάνουσιν |
[5, 6] |
τὸν
Πατέρα
τὸν
γεωργὸν,
καὶ
|
τοὺς |
καθ´
ἕνα
ἡμῶν
διὰ
τῆς |
[5, 7] |
ἀπολαύσεως
γίνεσθαι
καὶ
ἀνορθοῦσθαι
πάλιν
|
τοὺς |
κλάδους,
καὶ
πρὸς
τὸ
οἰκεῖον |
[5, 7] |
παρ´
αὐτῶν
ὀνομαζομένην
θήλειαν,
καθιεῖσαν
|
τοὺς |
κλάδους,
οἷον
ὀργῶσαν,
καὶ
τῆς
|
[5, 7] |
οἷόν
τινα
σπέρματα
τῶν
ἀρρένων,
|
τοὺς |
λεγομένους
ψῆνας,
καὶ
οὕτως
οἷον |
[5, 5] |
ἀρξαμένη
ἡ
γῆ,
ἵνα
φυλάξῃ
|
τοὺς
|
νόμους
τοῦ
κτίσαντος,
πᾶσαν
ἰδέαν |
[5, 3] |
λεπτότατα
μόρια,
ἐπὶ
πλέον
ἀνευρύνει
|
τοὺς |
ὄγκους
αὐτῆς
ὥστε
ῥιζοῦσθαι
μὲν |
[5, 7] |
παραφυτεύουσι
ταῖς
ἡμέροις·
οἱ
δὲ
|
τοὺς |
ὀλύνθους
ἐκδήσαντες,
τῶν
εὐκάρπων
καὶ |
[5, 9] |
ὠφελείας
ἡμῖν
προεξένει·
τοὺς
χυλοὺς,
|
τοὺς |
ὀποὺς,
τὰ
κάρφη,
τοὺς
φλοιοὺς, |
[5, 2] |
κήρυκα
μέγα
βοῶντα
πρὸ
αὐτοῦ·
|
τοὺς |
ῥαβδούχους
ἔνθεν
καὶ
ἔνθεν
βαρυτάτην |
[5, 9] |
χυλοὺς,
τοὺς
ὀποὺς,
τὰ
κάρφη,
|
τοὺς |
φλοιοὺς,
τὸν
καρπόν·
καὶ
ἁπαξαπλῶς |
[5, 7] |
φυτουργῶν
διακέκριται,
οἵ
γε
καὶ
|
τοὺς |
φοίνικας
εἰς
ἄρρενας
καὶ
θηλείας
|
[5, 9] |
τῆς
ἰατρικῆς
ὠφελείας
ἡμῖν
προεξένει·
|
τοὺς |
χυλοὺς,
τοὺς
ὀποὺς,
τὰ
κάρφη, |