Livre, chapitre
[9, 11]	ὑποθέσεως καὶ τὸν δι' ἀλλήλων.	Ὀ	μὲν οὖν ἀπὸ τῆς διαφωνίας
[9, 11]	διήκουσε τοῦ Πύρρωνος Ἑκαταῖός τε	ὁ	Ἀβδηρίτης καὶ Τίμων ὁ Φλιάσιος
[9, 11]	ἐποχῆς εἶδος εἰσαγαγών, ὡς Ἀσκάνιος	ὁ	Ἀβδηρίτης φησίν. Οὐδὲν γὰρ ἔφασκεν
[9, 7]	τὸν ἄριστον αὐτῷ τῶν φιλοσόφων	ὁ	ἀγὼν> ἔσοιτο· ὅν γε καὶ
[9, 11]	Πύθωνα διέξεισιν. Ἀλλὰ καὶ Φίλων	ὁ	Ἀθηναῖος, γνώριμος αὐτοῦ γεγονώς, ἔλεγεν
[9, 11]	Περὶ ζητήσεως. Ἀλλὰ καὶ Ζεῦξις	ὁ	Αἰνεσιδήμου γνώριμος ἐν τῷ Περὶ
[9, 11]	καὶ τὰς ἰδιοσυγκρισίας· Δημοφῶν γοῦν	ὁ	Ἀλεξάνδρου τραπεζοκόμος ἐν σκιᾷ ἐθάλπετο,
[9, 10]	πλέων ἀκουσίως προσηνέχθη τῇ Κύπρῳ	ὁ	Ἀνάξαρχος, συλλαβὼν αὐτὸν καὶ εἰς
[9, 12]	ἐγγὺς ἐτῶν ἐνενήκοντα, ὥς φησιν	ὁ	Ἀντίγονος καὶ Σωτίων ἐν τῷ
[9, 12]	αὑτῷ μαρτυρεῖ. Ἦν δέ, φησὶν	ὁ	Ἀντίγονος, καὶ φιλοπότης καὶ ἀπὸ
[9, 7]	αὐτὸν συγγεγονέναι. Ἤσκει δέ, φησὶν	ὁ	Ἀντισθένης, καὶ ποικίλως δοκιμάζειν τὰς
[9, 7]	ταφῆς ἐν τῇ πατρίδι, φησὶν	ὁ	Ἀντισθένης συνέντα, μὴ ὑπεύθυνος γενηθείη
[9, 11]	τρόφιμον, ἀνθρώπῳ δὲ θανάσιμον, καὶ	ὁ	ἀπόπατος ὑὶ μὲν ἐδώδιμος, ἵππῳ
[9, 11]	γίνεσθαι, ὡς τὰ πυρίβια καὶ	ὁ	Ἀράβιος φοῖνιξ καὶ εὐλαί· τὰ
[9, 11]	ἡλίῳ δ' ἐρρίγου. Ἄνδρων δ'	ὁ	Ἀργεῖος, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης) διὰ
[9, 11]	ᾧ πάντ' ἐκβάλλουσιν ἐξ ὧν	ὁ	βίος συνέστηκεν. Οἱ δὲ ψεύδεσθαί
[9, 7]	ἄρτων ἄσθμασιν ἐξένισεν. Τοιοῦτος μὲν	ὁ	βίος τἀνδρός. Δοκεῖ δ' αὐτῷ
[9, 8]	τ' ἀδηλότης καὶ βραχὺς ὢν	ὁ	βίος τοῦ ἀνθρώπου. Διὰ ταύτην
[9, 11]	ὀρθὰ κεκλασμένα, τὰ ὠχρὰ ἑτερόχροα.	Ὁ	γοῦν ἥλιος παρὰ τὸ διάστημα
[9, 11]	βραδύτητας ἢ ὠχρότητας ἢ ἑτεροχροιότητας.	Ὁ	γοῦν οἶνος μέτριος μὲν ληφθεὶς
[9, 1]	Σωκράτους εἰρήκαμεν. Σέλευκος μέντοι φησὶν	ὁ	γραμματικὸς Κρότωνά τινα ἱστορεῖν ἐν
[9, 12]	Ζεύξιππος ὁ πολίτης, οὗ Ζεῦξις	ὁ	Γωνιόπους, οὗ Ἀντίοχος Λαοδικεὺς ἀπὸ
[9, 5]	φησι Πλάτων ἐν τῷ Παρμενίδῃ,	ὁ	δ' αὐτὸς ἐν τῷ Σοφιστῇ
[9, 12]	Ξενοφάνην τὸν Κολοφώνιον περὶ ἑκάστων,	ὁ	δ' αὐτῷ διηγούμενός ἐστι· καὶ
[9, 11]	μάχης καὶ ταραχῆς πλῆρες ἀποδεικνύει·	ὁ	δ' εἰς ἄπειρον ἐκβάλλων οὐκ
[9, 12]	καὶ διάδοχον τοῦ βίου κατέλιπεν.	Ὁ	δ' ἐλλόγιμος ἦν, ὡς καὶ
[9, 11]	μεθ' ἑτέρου. Ὅθεν ἄγνωστα εἶναι.	Ὁ	δ' ἐξ ὑποθέσεως τρόπος συνίσταται,
[9, 10]	οἱ δὲ Δημοκρίτου φασὶν ἀκοῦσαι.	Ὁ	δ' οὖν Ἀνάξαρχος καὶ Ἀλεξάνδρῳ
[9, 12]	καὶ ἕτερος Τίμων ὁ μισάνθρωπος.	Ὁ	δ' οὖν φιλόσοφος καὶ φιλόκηπος
[9, 11]	ἄποτος. Καὶ ὁ μὲν ἰατρικῆς,	ὁ	δὲ γεωργίας, ἄλλος δ' ἐμπορίας
[9, 7]	βιώσαντα ὑπὲρ τὰ ἑκατὸν ἔτη.	Ὁ	δὲ Δημήτριος τοὺς συγγενέας αὐτοῦ
[9, 7]	ἀποδημῆσαι τοῦτο κἀκείνων δολίως ὑποπτευσάντων.	Ὁ	δὲ Δημήτριος ὑπὲρ ἑκατὸν τάλαντά
[9, 11]	τὸ ἐναντίον γάρ τις ὑποθήσεται.	Ὁ	δὲ δι' ἀλλήλων τρόπος συνίσταται
[9, 11]	ἐθῶν. Αἱ δ' αἰσθήσεις ψεύδονται,	ὁ	δὲ λόγος διάφωνος. Ἡ δὲ
[9, 10]	Οὗτος ἤκουσε Διογένους τοῦ Σμυρναίου·	ὁ	δὲ Μητροδώρου τοῦ Χίου, ὃς
[9, 10]	παρατεθεῖσθαι· ἀπορρίπτων πρὸς τὸν Νικοκρέοντα.	Ὁ	δὲ μνησικακήσας μετὰ τὴν τελευτὴν
[9, 11]	μέντοι γ' ἀπροοράτως ἕκαστα πράττειν.	Ὁ	δὲ πρὸς τὰ ἐνενήκοντα ἔτη
[9, 11]	λαμβάνειν καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον.	Ὁ	δὲ πρός τι οὐδέν φησι
[9, 11]	σοφισταῖς, ὡς καὶ Τίμων φησίν.	Ὁ	δὲ Φίλων τὰ πλεῖστα διελέγετο
[9, 5]	ἐπάνω, παύρων γε μὲν ἥσσω.	Ὁ	δὴ Ζήνων διακήκοε Παρμενίδου καὶ
[9, 8]	θέσεις ἐπιχειρήσεις, ὥς φησιν Ἀρτεμίδωρος	ὁ	διαλεκτικὸς ἐν τῷ Πρὸς Χρύσιππον.
[9, 12]	δ' αὐτός τε ἑτερόφθαλμος καὶ	ὁ	Διοσκουρίδης μαθητὴς αὐτοῦ, καὶ ὁ
[9, 11]	ἀλλὰ καὶ Ξενοφάνης καὶ Ζήνων	ὁ	Ἐλεάτης καὶ Δημόκριτος κατ' αὐτοὺς
[9, 12]	Ταρσεύς· Ἡροδότου δὲ διήκουσε Σέξτος	ὁ	ἐμπειρικός, οὗ καὶ τὰ δέκα
[9, 11]	ὅτε> ὁ ἥλιος δύνει> καὶ	ὁ	ἐν ἀέρι ὑπὸ δυοῖν κουφιζόμενος
[9, 11]	τὸ φαινόμενον λέγων, οὕτω καὶ	ὁ	ἐναντίος· εἰ δ' ἄπιστος, καὶ
[9, 5]	δὲ τά τε ἄλλα ἀγαθὸς	ὁ	Ζήνων, ἀλλὰ καὶ ὑπεροπτικὸς τῶν
[9, 11]	λεῖα, ἐγγύθεν δὲ τραχέα. Ἔτι	ὁ	ἥλιος ἀνίσχων μὲν ἀλλοῖος, μεσουρανῶν
[9, 11]	τῇ μεσημβρίᾳ φαίνεται καὶ ὅτε>	ὁ	ἥλιος δύνει> καὶ ὁ ἐν
[9, 1]	συνισταμένων πάντων παθῶν, ὅτι τε	ὁ	ἥλιός ἐστι τὸ μέγεθος οἷος
[9, 11]	συνεχῶς ἀποτελοῦνται οὐ θαυμάζονται, οὐδ'	ὁ	ἥλιος, ὅτι καθ' ἡμέραν ὁρᾶται.
[9, 7]	οἷος ἦν. Δοκεῖ δέ, φησὶν	ὁ	Θράσυλλος, ζηλωτὴς γεγονέναι τῶν Πυθαγορικῶν·
[9, 7]	τὸν βίον προήκατο, ὥς φησιν	ὁ	Ἵππαρχος, ἐννέα πρὸς τοῖς ἑκατὸν
[9, 11]	ἔτη κατεβίω. Ἀντίγονος δέ φησιν	ὁ	Καρύστιος ἐν τῷ Περὶ Πύρρωνος
[9, 12]	μυριάδας δύο, ὧν καὶ Ἀντίγονος	ὁ	Καρύστιος μέμνηται, ἀναγεγραφὼς αὐτοῦ καὶ
[9, 11]	φησι, Φαβωρῖνος δὲ ἔνατον. Δέκατος	ὁ	κατὰ τὴν πρὸς ἄλλα σύμβλησιν,
[9, 8]	ὁ Τήιος. Οὗτος καὶ Πρόδικος	ὁ	Κεῖος λόγους ἀναγινώσκοντες ἠρανίζοντο· καὶ
[9, 1]	ὁ Στωικός, πρὸς δὲ Παυσανίας	ὁ	κληθεὶς Ἡρακλειτιστής, Νικομήδης τε καὶ
[9, 11]	τῷ λέγειν ὅτι σφαιροειδής ἐστιν	ὁ	κόσμος. Ἀλλὰ γὰρ τὸ μὲν
[9, 1]	ἐν τῇ ἀγορᾷ. Νεάνθης δ'	ὁ	Κυζικηνός φησι μὴ δυνηθέντα αὐτὸν
[9, 7]	γεγονώς. Φησὶ δὲ καὶ Ἀπολλόδωρος	ὁ	Κυζικηνὸς Φιλολάῳ αὐτὸν συγγεγονέναι. Ἤσκει
[9, 12]	κάλλιστα· Σέξτου δὲ διήκουσε Σατορνῖνος	ὁ	Κυθηνᾶς, ἐμπειρικὸς καὶ αὐτός.
[9, 12]	ἡ ἀγωγὴ ἕως αὐτὴν Πτολεμαῖος	ὁ	Κυρηναῖος ἀνεκτήσατο. Ὡς δ' Ἱππόβοτός
[9, 11]	Περὶ διττῶν λόγων καὶ Ἀντίοχος	ὁ	Λαοδικεὺς καὶ Ἀπελλᾶς ἐν τῷ
[9, 11]	ἐνίων τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν. Καὶ	ὁ	μὲν ἄνθρωπος καὶ πρὸς αὑτὸν
[9, 11]	ἀνύδρου Λιβύης ὥδευεν ἄποτος. Καὶ	ὁ	μὲν ἰατρικῆς, ὁ δὲ γεωργίας,
[9, 12]	ἐκάλει. Γέγονε καὶ ἕτερος Τίμων	ὁ	μισάνθρωπος. Ὁ δ' οὖν φιλόσοφος
[9, 12]	φασι τοὺς σκεπτικούς. ~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης	ὁ	Νικαεὺς ὁ παρ' ἡμῶν ἐν
[9, 12]	ἀπὸ Λύκου· τούτου δὲ Μηνόδοτος	ὁ	Νικομηδεύς, ἰατρὸς ἐμπειρικός, καὶ Θειωδᾶς
[9, 11]	φαντασία ὑπὸ νοῦ κρίνεται καὶ	ὁ	νοῦς ποικίλως τρέπεται. Ἄγνωστον οὖν
[9, 11]	εἰς ἐπίκρισιν δύναμις οὐχ ὁρᾶται.	Ὁ	οὖν, φασί, περί τινος διαβεβαιούμενος
[9, 7]	τίς ἔργον ἔρεξε τοσοῦτον ὅσσον	ὁ	παντοδαὴς ἤνυσε Δημόκριτος; ὃς θάνατον
[9, 1]	δὲ τεαὶ ζώουσιν ἀηδόνες, ᾗσιν	ὁ	πάντων ἁρπάκτης Ἀΐδης οὐκ ἐπὶ
[9, 12]	σκεπτικούς. ~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης ὁ Νικαεὺς	ὁ	παρ' ἡμῶν ἐν τῷ πρώτῳ
[9, 11]	ἐπ' ἄκρου τοῦ τέγους. Πέμπτος	ὁ>	παρὰ τὰς ἀγωγὰς καὶ τοὺς
[9, 11]	ὡς ἔλαιον ἐν μύρῳ. Ἕβδομος	ὁ	παρὰ τὰς ἀποστάσεις καὶ ποιὰς
[9, 11]	τὸ φαινόμενον ἢ ἀλλοῖον. Τέταρτος	ὁ	παρὰ τὰς διαθέσεις καὶ κοινῶς
[9, 11]	καθ' οὓς> τίθησιν. Ὧν πρῶτος	ὁ	παρὰ τὰς διαφορὰς τῶν ζῴων
[9, 11]	περὶ τἀληθοῦς ἡ ἐποχή. Ἕκτος	ὁ	παρὰ τὰς μίξεις καὶ κοινωνίας,
[9, 11]	ἀγνοεῖται ἡ φύσις αὐτῶν. Ὄγδοος	ὁ	παρὰ τὰς ποσότητας αὐτῶν ἢ
[9, 11]	δὲ ὠφελεῖ· ὅθεν ἐφεκτέον. Τρίτος	ὁ>	παρὰ τὰς τῶν αἰσθητικῶν πόρων
[9, 11]	ἐδώδιμος, ἵππῳ δ' οὔ. Δεύτερος	ὁ	παρὰ τὰς τῶν ἀνθρώπων φύσεις
[9, 11]	τροφὴ καὶ τὰ ὅμοια. Ἔνατος	ὁ	παρὰ τὸ ἐνδελεχὲς ἢ ξένον
[9, 7]	φησὶ Θράσυλλος οὗτος ἂν εἴη	ὁ	παραγενόμενος ἀνώνυμος, τῶν περὶ Οἰνοπίδην
[9, 11]	οὐκ ἔσται αἴτιον. Καὶ ὥσπερ	ὁ	πατήρ, μὴ παρόντος τοῦ πρὸς
[9, 11]	τινῶν ὄντων· οἷον, Οὐδὲν μᾶλλον	ὁ	πειρατὴς κακός ἐστιν ἢ ὁ
[9, 7]	γὰρ σχεδὸν τῶν ἀρχαίων μεμνημένος	ὁ	Πλάτων οὐδαμοῦ Δημοκρίτου διαμνημονεύει, ἀλλ'
[9, 12]	ὀκτὼ συνέγραψε βιβλία· οὗ Ζεύξιππος	ὁ	πολίτης, οὗ Ζεῦξις ὁ Γωνιόπους,
[9, 8]	Μαιανδρίου, Ἀβδηρίτης, καθά φησιν Ἡρακλείδης	ὁ	Ποντικὸς ἐν τοῖς Περὶ νόμων,
[9, 1]	Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς Κλεάνθης τε	ὁ	ποντικὸς> καὶ Σφαῖρος ὁ Στωικός,
[9, 1]	καὶ γὰρ Ἀντισθένης καὶ Ἡρακλείδης	ὁ	Ποντικὸς Κλεάνθης τε ὁ ποντικὸς>
[9, 12]	ὁ Διοσκουρίδης μαθητὴς αὐτοῦ, καὶ	ὁ	πρὸς ὃν ἔλεγεν ὑγιής. Ἐρωτηθεὶς
[9, 8]	εἶναι τὸν Πρόδικον. Διήκουσε δ'	ὁ	Πρωταγόρας Δημοκρίτου. Ἐκαλεῖτό τε Σοφία,
[9, 11]	ἀπολειφθεισῶν συντάξεων. Αὐτὸς μὲν γὰρ	ὁ	Πύρρων οὐδὲν ἀπέλιπεν, οἱ μέντοι
[9, 11]	ταῖς αἰσθήσεσι μετίσχουσιν. Ἔστιν οὖν	ὁ	Πυρρώνειος λόγος μήνυσίς τις τῶν
[9, 7]	τινος ἀκοῦσαί φησιν αὐτὸν Γλαῦκος	ὁ	Ῥηγῖνος, κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους
[9, 11]	πύργου ἢ στρογγύλου ἢ τετραγώνου,	ὁ	σκεπτικὸς εἰ μὲν οὐδετέραν προκρινεῖ,
[9, 11]	τῶν δογματικῶν ὡς δυνήσεται βιοῦν	ὁ	σκεπτικὸς μὴ φεύγων τό, εἰ
[9, 2]	εἰπόντος αὐτῷ ὅτι ἀνεύρετός ἐστιν	ὁ	σοφός, Εἰκότως, ἔφη· σοφὸν γὰρ
[9, 2]	τῷ Περὶ γήρως καὶ Παναίτιος	ὁ	Στωικὸς ἐν τῷ Περὶ εὐθυμίας
[9, 11]	βλέπομεν. Θέων δ' ὁ Τιθοραιεὺς	ὁ	στωικὸς κοιμώμενος περιεπάτει ἐν τῷ
[9, 1]	τε ὁ ποντικὸς> καὶ Σφαῖρος	ὁ	Στωικός, πρὸς δὲ Παυσανίας ὁ
[9, 11]	οὖν ἴσον ἡγήσονται. Ἔτι, φασίν,	ὁ	συζητῶν ἡμῖν τὸ φαινόμενον πιστός
[9, 11]	οὗ λέξομεν, ἔτι τε Ναυσιφάνης	ὁ>	Τήιος, οὗ φασί τινες ἀκοῦσαι
[9, 8]	γάρ, Ἔνδοθι μέν ἐστι Πρωταγόρας	ὁ	Τήιος. Οὗτος καὶ Πρόδικος ὁ
[9, 5]	εἴη· τὸν δ' εἰπεῖν, Σὺ	ὁ	τῆς πόλεως ἀλιτήριος. Πρός τε
[9, 11]	ὡς ἑστῶτα βλέπομεν. Θέων δ'	ὁ	Τιθοραιεὺς ὁ στωικὸς κοιμώμενος περιεπάτει
[9, 11]	μηδὲ τὰς ὀφρῦς συναγαγεῖν. Καὶ	ὁ	Τίμων δὲ διασαφεῖ τὴν διάθεσιν
[9, 11]	ἕτερον δὲ λέγομεν· ὅθεν καὶ	ὁ	Τίμων ἐν τῷ Πύθωνίφησι μὴ
[9, 12]	οἱ δὲ φεύγοντες, καθάπερ καὶ	ὁ	Τίμων. Ἦν δὲ καὶ ὀξὺς
[9, 3]	Διὸ καὶ περὶ αὐτοῦ φησιν	ὁ	Τίμων Παρμενίδου τε βίην μεγαλόφρονος
[9, 11]	πολλοὺς τῆς ἀπραγμοσύνης· ὅθεν καὶ	ὁ	Τίμων περὶ αὐτοῦ φησιν οὕτως
[9, 1]	εὐκαταφρόνητον ᾖ. Τοῦτον δὲ καὶ	ὁ	Τίμων ὑπογράφει λέγων, Τοῖς δ'
[9, 11]	Ἀβδηρίτης καὶ Τίμων ὁ Φλιάσιος	ὁ	τοὺς Σίλλους πεποιηκώς, περὶ οὗ
[9, 5]	ἐδάμης· δὴ γάρ σε λαβὼν	ὁ	τύραννος ἐν ὅλμῳ κόψε. Τί
[9, 9]	χρόνοις κατ' Ἀναξαγόραν. Τοῦτόν φησιν	ὁ	Φαληρεὺς Δημήτριος ἐν τῇ Σωκράτους
[9, 1]	τὰ οἰκεῖα. Μέμνηται αὐτοῦ καὶ	ὁ	Φαληρεὺς Δημήτριος ἐν τῇ Σωκράτους
[9, 7]	Λόγος ἔργου σκιή. Δημήτριος δὲ	ὁ	Φαληρεὺς ἐν τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ
[9, 2]	ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Φησὶ δὲ Δημήτριος	ὁ	Φαληρεὺς ἐν τῷ Περὶ γήρως
[9, 7]	ᾧ, φησίν, ὡς πεντάθλῳ ἔοικεν	ὁ	φιλόσοφος. Καὶ ἦν ὡς ἀληθῶς
[9, 11]	τε ὁ Ἀβδηρίτης καὶ Τίμων	ὁ	Φλιάσιος ὁ τοὺς Σίλλους πεποιηκώς,
[9, 11]	ὁ πειρατὴς κακός ἐστιν ἢ	ὁ	ψεύστης. Ὑπὸ δὲ τῶν σκεπτικῶν
[9, 11]	ὡς πιστὰ καὶ μὴ αἰτεῖσθαι·	ὅ	ἐστι μάταιον· τὸ ἐναντίον γάρ
[9, 11]	ὀλοφύρεαι οὕτως; κάτθανε καὶ Πάτροκλος,	ὅ	περ σέο πολλὸν ἀμείνων· καὶ
[9, 11]	εἰκὼν παρὰ τὴν ποιὰν θέσιν,	ὅ	τε τῆς περιστερᾶς τράχηλος παρὰ
[9, 11]	τ' ἔλεγον οὐχ ἅπερ νοοῦσιν,	ὅ	τι γὰρ νοεῖται δῆλον, ἀλλ'
[9, 11]	ἔχουσι, πόθεν τε καὶ εἰς	ὅ	τι κύρει ἕκαστα. καὶ πάλιν
[9, 11]	αὐτὰ ὑπεκκρίνεται καὶ ἐξαπόλλυται. Πρὸς	ὅ	φασιν οἱ δογματικοὶ μὴ αἴρειν
[9, 11]	μὲν οὖν ἀπὸ τῆς διαφωνίας	ὃ	ἂν προτεθῇ ζήτημα παρὰ τοῖς
[9, 11]	πατήρ, μὴ παρόντος τοῦ πρὸς	ὃ	λέγεται πατήρ, οὐκ ἂν εἴη
[9, 11]	αἴτιον· οὐ πάρεστι δὲ πρὸς	ὃ	νοεῖται τὸ αἴτιον· οὔτε γὰρ
[9, 11]	μὴ ἔχειν αὐτὴν ἐξοχάς, οὐκέτι	ὃ	φαίνεται ἕτερον δὲ λέγομεν· ὅθεν
[9, 11]	οὕτω παρωξύνθη ποτὲ ὥστε τὸν	ὀβελίσκον	ἄρας μετὰ τῶν κρεῶν ἕως
[9, 7]	γεγονέναι. Φησὶ δ' Ἀθηνόδωρος ἐν	ὀγδόῃ	Περιπάτων, ἐλθόντος Ἱπποκράτους πρὸς αὐτόν,
[9, 8]	ἀκμάζειν κατὰ τὴν τετάρτην καὶ	ὀγδοηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα. Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον
[9, 4]	αὐτὸν κατὰ τὴν τετάρτην καὶ	ὀγδοηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ ΕΛΕΑΤΗΣ. Ζήνων Ἐλεάτης.
[9, 7]	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, κατὰ τὴν	ὀγδοηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα· ὡς δὲ Θράσυλλος ἐν
[9, 11]	ἡμέραν ὁρᾶται. Τὸν ἐνατὸν Φαβωρῖνος	ὄγδοον,	Σέξτος δὲ καὶ Αἰνεσίδημος δέκατον·
[9, 11]	ἀλλὰ καὶ τὸν δέκατον Σέξτος	ὄγδοόν	φησι, Φαβωρῖνος δὲ ἔνατον. Δέκατος
[9, 11]	κατανοῆσαι, ἀγνοεῖται ἡ φύσις αὐτῶν.	Ὄγδοος	ὁ παρὰ τὰς ποσότητας αὐτῶν
[9, 7]	ἐκ τοιούτων λείων καὶ περιφερῶν	ὄγκων	συγκεκρίσθαι, καὶ τὴν ψυχὴν ὁμοίως·
[9, 1]	καὶ εἰρήνην, καὶ τὴν μεταβολὴν	ὁδὸν	ἄνω κάτω, τόν τε κόσμον
[9, 1]	εἰς γῆν τρέπεσθαι· καὶ ταύτην	ὁδὸν	ἐπὶ τὸ κάτω εἶναι. Πάλιν
[9, 3]	γοῦν· Μηδέ σ' ἔθος πολύπερον	ὁδὸν	κατὰ τήνδε βιάσθω νωμᾶν ἄσκοπον
[9, 1]	οὐκ ἂν ἐξεύροιο, πᾶσαν ἐπιπορευόμενος	ὁδόν·	οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει. Τήν
[9, 8]	Ἀθηνέων ἔκ ποτ' ἰὼν καθ'	ὁδὸν	πρέσβυς ἐὼν ἔθανες· εἵλετο γάρ
[9, 8]	τῷ Ἰξίονι. Ἔνιοι κατὰ τὴν	ὁδὸν	τελευτῆσαι αὐτόν, βιώσαντα ἔτη πρὸς
[9, 1]	ἐστιν ἡ ἐπὶ τὸ ἄνω	ὁδός.	Γίνεσθαι δ' ἀναθυμιάσεις ἀπό τε
[9, 11]	ἑαυτὸ λαμβάνεσθαι, ἀλλὰ μεθ' ἑτέρου.	Ὅθεν	ἄγνωστα εἶναι. Ὁ δ' ἐξ
[9, 11]	Ἰνδίᾳ συμμῖξαι καὶ τοῖς Μάγοις.	Ὅθεν	γενναιότατα δοκεῖ φιλοσοφῆσαι, τὸ τῆς
[9, 12]	τῷ τρίτῳ περὶ τῶν ὑστέρων·	ὅθεν	δὴ αὐτῷ τινες καὶ Ἐπίλογον
[9, 11]	ὅτι ἔστι κριτήριον, ἀποδείξεως δεῖ·	ὅθεν	ἑκάτερα ἀκατάληπτα ἀναπεμπόμενα ἐπ' ἄλληλα.
[9, 11]	μὲν βλάπτει, οὓς δὲ ὠφελεῖ·	ὅθεν	ἐφεκτέον. Τρίτος ὁ> παρὰ τὰς
[9, 11]	εξοδικῶς λέγειν καὶ πρὸς ἐρώτησιν·	ὅθεν	καὶ Ναυσιφάνην ἤδη νεανίσκον ὄντα
[9, 11]	ὃ φαίνεται ἕτερον δὲ λέγομεν·	ὅθεν	καὶ ὁ Τίμων ἐν τῷ
[9, 11]	ζηλωτὰς εἶχε πολλοὺς τῆς ἀπραγμοσύνης·	ὅθεν	καὶ ὁ Τίμων περὶ αὐτοῦ
[9, 11]	Φίλων τὰ πλεῖστα διελέγετο ἑαυτῷ>	ὅθεν	καὶ περὶ τούτου φησὶν οὕτως·
[9, 4]	ἀποδοχῆς παρὰ τοῖς πολίταις ἠξιωμένος·	ὅθεν	ναύαρχος αἱρεθεὶς ἔτι καὶ μᾶλλον
[9, 11]	Παίονες δ' εἰς λίμνας ῥιπτοῦντες·	ὅθεν	περὶ τἀληθοῦς ἡ ἐποχή. Ἕκτος
[9, 7]	εἶναι αἰγὸς πρωτοτόκου καὶ μελαίνης·	ὅθεν	τὴν ἀκρίβειαν αὐτοῦ θαυμάσαι τὸν
[9, 7]	καὶ οὔτις με ἔγνωκεν. Εἴπερ	οἱ	Ἀντερασταὶ Πλάτωνός εἰσι, φησὶ Θράσυλλος
[9, 11]	ἐνδελεχὲς ἢ ξένον ἢ σπάνιον.	Οἱ	γοῦν σεισμοὶ παρ' οἷς συνεχῶς
[9, 1]	ἐπισταμένοις. Εἷς ἐμοὶ ἄνθρωπος τρισμύριοι,	οἱ	δ' ἀνάριθμοι οὐδείς. Ταῦτ' αὐδῶ
[9, 11]	ἡγοῦνται· καὶ οἱ μὲν προνοεῖσθαι,	οἱ	δ' οὔ. Θάπτουσι δ' Αἰγύπτιοι
[9, 7]	οὐ> διασαφεῖ. ~ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ. Δημόκριτος Ἡγησιστράτου,	οἱ	δὲ Ἀθηνοκρίτου, τινὲς Δαμασίππου Ἀβδηρίτης
[9, 10]	Μητρόδωρον δὲ Νεσσᾶ τοῦ Χίου,	οἱ	δὲ Δημοκρίτου φασὶν ἀκοῦσαι. Ὁ
[9, 5]	δὲ θελήσας Νέαρχον τὸν τύραννον	οἱ	δὲ Διομέδοντα συνελήφθη, καθά φησιν
[9, 8]	τέτταρα· εὐχωλήν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν	(οἱ	δὲ εἰς ἑπτά· διήγησιν, ἐρώτησιν,
[9, 11]	οὗτοι μὲν οἱ δέκα τρόποι.	Οἱ	δὲ περὶ Ἀγρίππαν τούτοις ἄλλους
[9, 1]	δ' αὐτῷ οἱ μὲν Μούσας,	οἱ	δὲ Περὶ φύσεως, Διόδοτος δὲ
[9, 3]	φησι Φαβωρῖνος ἐν πέμπτῳ Ἀπομνημονευμάτων·	οἱ	δὲ Πυθαγόραν· Καλλίμαχος δέ φησι
[9, 11]	καταστῆσαι· οἱ μὲν γὰρ ταῦτα,	οἱ	δὲ ταῦτα ἀνῃρήκασι. Δεῖ δ'
[9, 12]	μὲν διώκοντες θηρῶσι τοὺς μαθητάς,	οἱ	δὲ φεύγοντες, καθάπερ καὶ ὁ
[9, 11]	ἐξ ὧν ὁ βίος συνέστηκεν.	Οἱ	δὲ ψεύδεσθαί φασιν αὐτούς· οὐ
[9, 11]	καθ' ἑαυτά. Καὶ οὗτοι μὲν	οἱ	δέκα τρόποι. Οἱ δὲ περὶ
[9, 12]	καὶ οἱ φεύγοντες τοξεύουσι καὶ	οἱ	διώκοντες, οὕτω τῶν φιλοσόφων οἱ
[9, 11]	φαινομένων διαγινώσκομεν· περὶ δ' ὧν	οἱ	δογματικοὶ διαβεβαιοῦνται τῷ λόγῳ, φάμενοι
[9, 11]	καὶ ἐξαπόλλυται. Πρὸς ὅ φασιν	οἱ	δογματικοὶ μὴ αἴρειν τὸν λόγον,
[9, 11]	καὶ ἄλλοι τοιοῦτοι. Οἷς ἀντιλέγοντες	οἱ	δογματικοί φασιν αὐτοὺς καταλαμβάνεσθαι καὶ
[9, 11]	οὐδ' αὐτὸ τοῦτο ὁρίζομεν. Πάλιν	οἱ	δογματικοί φασιν καὶ τὸν βίον
[9, 11]	τοῦτο τὸ κριτήριον τῶν φαινομένων	οἱ	δογματικοί φασιν ὅτι ὅτ' ἀπὸ
[9, 1]	τινες, ἐπιτηδεύσας ἀσαφέστερον γράψαι, ὅπως	οἱ	δυνάμενοι μόνοι> προσίοιεν αὐτῷ καὶ
[9, 12]	Τί σὺ δεῦρο, ἔνθαπερ ἡμεῖς	οἱ	ἐλεύθεροι; Συνεχές τε ἐπιλέγειν εἰώθει
[9, 11]	τὰς ποιὰς διαθέσεις. Οὐδὲ γὰρ	οἱ	μαινόμενοι παρὰ φύσιν ἔχουσι· τί
[9, 11]	τὰς περὶ τούτου δόξας καταστῆσαι·	οἱ	μὲν γὰρ ταῦτα, οἱ δὲ
[9, 12]	οἱ διώκοντες, οὕτω τῶν φιλοσόφων	οἱ	μὲν διώκοντες θηρῶσι τοὺς μαθητάς,
[9, 1]	ἐν αὐτῷ. Ἐπιγράφουσι δ' αὐτῷ	οἱ	μὲν Μούσας, οἱ δὲ Περὶ
[9, 7]	ἀδελφὸν νείμασθαι τὴν οὐσίαν· καὶ	οἱ	μὲν πλείους φασὶ τὴν ἐλάττω
[9, 11]	τ' ἄλλοι ἄλλους ἡγοῦνται· καὶ	οἱ	μὲν προνοεῖσθαι, οἱ δ' οὔ.
[9, 11]	γὰρ ὁ Πύρρων οὐδὲν ἀπέλιπεν,	οἱ	μέντοι συνήθεις αὐτοῦ Τίμων καὶ
[9, 11]	ἐπιτρέπων. Σώζεσθαι μέντοι, καθά φασιν	οἱ	περὶ τὸν Καρύστιον Ἀντίγονον, ὑπὸ
[9, 5]	τύραννον καταλεῦσαι. Ταὐτὰ δὲ σχεδὸν	οἱ	πλείους λαλοῦσιν. Ἕρμιππος δέ φησιν
[9, 11]	βλάπτει δ' οὔ. ἀναιροῦσι δ'	οἱ	σκεπτικοὶ καὶ αὐτὴν τὴν Οὐδὲν
[9, 11]	κελευσθείη, κρεουργεῖν τὸν πατέρα, φασὶν	οἱ	σκεπτικοὶ περὶ τῶν δογματικῶν ὡς
[9, 11]	ἀντίθεσιν τῶν λόγων. Διετέλουν δὴ	οἱ	σκεπτικοὶ τὰ τῶν αἱρέσεων δόγματα
[9, 11]	τιθέναι ὅτι φαίνεται. Τέλος δὲ	οἱ	σκεπτικοί φασι τὴν ἐποχήν, ᾗ
[9, 11]	τοῖς φαινομένοις ἀποδώσει. Πρὸς οὓς	οἱ	σκεπτικοί φασιν ὅτι ὅτε προσπίπτουσιν
[9, 2]	ποιητὴς ἰάμβων. Καὶ οὗτοι μὲν	οἱ	σποράδην. ~ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ. Ξενοφάνους δὲ διήκουσε
[9, 12]	Ὡς παρὰ τοῖς Σκύθαις καὶ	οἱ	φεύγοντες τοξεύουσι καὶ οἱ διώκοντες,
[9, 11]	ἐπακολουθεῖ ἡ ἀταραξία, ὥς φασιν	οἵ	τε περὶ τὸν Τίμωνα καὶ
[9, 11]	τινὶ τρόπῳ τῆς ἑρμηνείας ἐχρῶντο·	οἷα	γὰρ φαίνεται τὰ πράγματα, μὴ
[9, 1]	Περὶ φύσεως, Διόδοτος δὲ Ἀκριβὲς	οἰάκισμα	πρὸς στάθμην βίου, ἄλλοι Γνώμον'
[9, 2]	τοῖς, εἴπερ ἐγὼ περὶ τῶνδ'	οἶδα	λέγειν ἐτύμως. Φησὶ δὲ τέτταρα
[9, 10]	αὐτὸ τοῦτ' εἰδέναι ὅτι οὐδὲν	οἶδε.	Μητρόδωρον δὲ Νεσσᾶ τοῦ Χίου,
[9, 11]	Καὶ Εὐριπίδην λέγειν· Τίς δ'	οἶδεν	εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι
[9, 11]	θαυμάζων αὐτὸν καὶ συνεχὲς λέγων,	οἵη	περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ
[9, 1]	βαθὺν λόγον ἔχει. Τήν τ'	οἴησιν	ἱερὰν νόσον ἔλεγε καὶ τὴν
[9, 12]	Στίλπωνα· κἀκείνῳ συνδιατρίψαντα αὖθις ἐπανελθεῖν	οἴκαδε	καὶ γῆμαι. Εἶτα πρὸς Πύρρωνα
[9, 1]	ὑπὸ τῶν Ἐφεσίων μᾶλλον τὰ	οἰκεῖα.	Μέμνηται αὐτοῦ καὶ ὁ Φαληρεὺς
[9, 4]	καὶ μᾶλλον ἐθαυμάσθη διὰ τὴν	οἰκείαν	ἀρετήν. Ἐδόκει δ' αὐτῷ τὸ
[9, 1]	πονηρίης καὶ κόρον φεύγων παντὸς	οἰκειούμενον	φθόνῳ καὶ διὰ τὸ περιίστασθαι
[9, 8]	δ' Ἀθήνησιν ἐν τῇ Εὐριπίδου	οἰκίᾳ	ἤ, ὥς τινες, ἐν τῇ
[9, 11]	χοιρίδια, καὶ τὰ ἐπὶ τῆς	οἰκίας	ἐκάθαιρεν ἀδιαφόρως. Λέγεται δὲ καὶ
[9, 11]	ἐρημάζειν, σπανίως ποτ' ἐπιφαινόμενον τοῖς	οἴκοι.	Τοῦτο δὲ ποιεῖν ἀκούσαντα Ἰνδοῦ
[9, 1]	πρὸς ἐμὴν ὄψιν καὶ βασίλειον	οἶκον.	Ἕλληνες γὰρ ἐπὶ τὸ πλεῖστον
[9, 7]	ὁ παραγενόμενος ἀνώνυμος, τῶν περὶ	Οἰνοπίδην	καὶ Ἀναξαγόραν ἕτερος, ἐν τῇ
[9, 7]	Ἀναξαγόρου μαθητὴν καὶ τοὺς περὶ	Οἰνοπίδην·	καὶ γὰρ τούτου μέμνηται. Μέμνηται
[9, 11]	ὠχρότητας ἢ ἑτεροχροιότητας. Ὁ γοῦν	οἶνος	μέτριος μὲν ληφθεὶς ῥώννυσι, πλείων
[9, 10]	δυνατὸς σωφρονίζειν. Τὸν γοῦν Ἀλέξανδρον	οἰόμενον	εἶναι θεὸν ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ γὰρ
[9, 11]	ἀδυνάτων ἔστιν ἐπιχειρεῖν. Τοὺς δ'	οἰομένους	μὴ δεῖν ἐκ τῶν κατὰ
[9, 11]	δ' ἐξ ὑποθέσεως τρόπος συνίσταται,	οἰομένων	τινῶν τὰ πρῶτα τῶν πραγμάτων
[9, 7]	τοῦτον ἐπαινέσας τὸν τρόπον ἔχει·	Οἷον	Δημόκριτόν τε περίφρονα, ποιμένα μύθων,
[9, 11]	ἐφεκτικοὶ καὶ ζητητικοὶ ἀπὸ τοῦ	οἷον	δόγματος προσηγορεύοντο. Ζητηικὴ μὲν οὖν
[9, 11]	τῆς ἐκ τοῦ ζητουμένου πίστεως,	οἷον	εἰ τὸ εἶναι πόρους τις
[9, 11]	θετικῶς, ὡς ὁμοίων τινῶν ὄντων·	οἷον,	Οὐδὲν μᾶλλον ὁ πειρατὴς κακός
[9, 11]	τὸ μὴ ὁρίζειν ἀνῄρουν, λέγοντες	οἷον	Οὐδὲν ὁρίζομεν, ἐπεὶ ὥριζον ἄν·
[9, 11]	ἐχρῶντο τοῖς λόγοις· οὐ γὰρ	οἷόν	τε ἦν μὴ λόγῳ λόγον
[9, 11]	τὸν ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι δ' ὡς	οἷόν	τε πρῶτον μὲν τοῖς ἔργοις
[9, 11]	τῶν ἑπτὰ σοφῶν σκεπτικὰ εἶναι,	οἷον	τὸ Μηδὲν ἄγαν, καὶ Ἐγγύα,
[9, 11]	τὰς διαθέσεις καὶ κοινῶς παραλλαγάς,	οἷον	ὑγίειαν νόσον, ὕπνον ἐγρήγορσιν, χαρὰν
[9, 6]	Αὐτόν τε πάλιν τὸν περιέχοντα	οἷον	ὑμένα αὔξεσθαι κατὰ τὴν ἐπέκκρισιν
[9, 6]	τι σύστημα σφαιροειδές. Τοῦτο δ'	οἷον	ὑμένα ἀφίστασθαι, περιέχοντ' ἐν ἑαυτῷ
[9, 7]	Δῆλον δὲ κἀκ τῶν συγγραμμάτων	οἷος	ἦν. Δοκεῖ δέ, φησὶν ὁ
[9, 10]	μὲν αἷμα καὶ οὐκ ἰχὼρ	οἷός	πέρ τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσι.
[9, 1]	ὁ ἥλιός ἐστι τὸ μέγεθος	οἷος	φαίνεται. Λέγεται δὲ καὶ Ψυχῆς
[9, 11]	καὶ Ναυσιφάνης καὶ ἄλλοι τοιοῦτοι.	Οἷς	ἀντιλέγοντες οἱ δογματικοί φασιν αὐτοὺς
[9, 11]	καὶ Εὐριπίδην σκεπτικῶς ἔχειν, ἐν	οἷς	Ἀρχίλοχος μέν φησι· Τοῖος ἀνθρώποισι
[9, 11]	παρ' οἷς μὲν δίκαιον, παρ'	οἷς	δὲ ἄδικον· καὶ ἄλλοις μὲν
[9, 8]	περὶ παντὸς πράγματος ἀντικειμένους ἀλλήλοις·	οἷς	καὶ συνηρώτα, πρῶτος τοῦτο πράξας.
[9, 11]	πάντων. Τὸ γοῦν αὐτὸ παρ'	οἷς	μὲν δίκαιον, παρ' οἷς δὲ
[9, 11]	κατ' αὐτοὺς σκεπτικοὶ τυγχάνουσιν· ἐν	οἷς	Ξενοφάνης μέν φησι· Καὶ τὸ
[9, 11]	διασαφεῖ τὴν διάθεσιν αὐτοῦ ἐν	οἷς	πρὸς Πύθωνα διέξεισιν. Ἀλλὰ καὶ
[9, 11]	σπάνιον. Οἱ γοῦν σεισμοὶ παρ'	οἷς	συνεχῶς ἀποτελοῦνται οὐ θαυμάζονται, οὐδ'
[9, 1]	τὸν ἑταῖρον ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον ἐν	οἷς	φησιν, Ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι
[9, 12]	δὲ Σίλλων τρία ἐστίν, ἐν	οἷς	ὡς ἂν σκεπτικὸς ὢν πάντας
[9, 11]	ἀπεδήμει, μηδενὶ προειπών, καὶ συνερρέμβετο	οἷστισιν	ἤθελεν. Καί ποτ' Ἀναξάρχου εἰς
[9, 1]	τοῖς ἀνήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν,	οἵτινες	Ἑρμόδωρον ἄνδρα> ἑωυτῶν ὀνήιστον ἐξέβαλον
[9, 11]	Γλαῦκε Λεπτίνεω πάϊ, γίγνεται θνητοῖς	ὁκοίην	Ζεὺς ἐπ' ἡμέρην ἄγει. Εὐριπίδης
[9, 1]	βασιλέι Δαρείῳ πατρὸς Ὑστάσπεω χαίρειν.	Ὁκόσοι	τυγχάνουσιν ὄντες ἐπιχθόνιοι τῆς μὲν
[9, 5]	αἰσθήσομαι. Ὅτι δὲ γεγόνασι Ζήνωνες	ὀκτὼ	ἐν τῷ Κιτιεῖ διειλέγμεθα. Ἤκμαζε
[9, 12]	Κνώσιος, ὃς καὶ Πυρρωνείων λόγων	ὀκτὼ	συνέγραψε βιβλία· οὗ Ζεύξιππος ὁ
[9, 1]	τοῦ νόμου ὑπὲρ τοῦ γινομένου>	ὅκως	ὑπὲρ τείχεος. Καθάπτεται δὲ καὶ
[9, 1]	κατ' ἐναντιότητα καὶ ῥεῖν τὰ	ὅλα	ποταμοῦ δίκην, πεπεράνθαι τε τὸ
[9, 1]	ἂν ἀφικοίμην εἰς Περσῶν χώρην,	ὀλίγοις	ἀρκεόμενος κατ' ἐμὴν γνώμην. Τοιοῦτος
[9, 6]	τὴν δὲ σελήνην τοῦ πυρὸς	ὀλίγον	μεταλαμβάνειν. Ἐκλείπειν δ' ἥλιον καὶ
[9, 10]	πάλαι. Καί σε διαστείλασα γνάφοις	ὀλίγον	τάδε λέξει ῥήματα Φερσεφόνη, Ἔρρε
[9, 12]	κἀκεῖ διέτριβε μέχρι καὶ τελευτῆς,	ὀλίγον	χρόνον εἰς Θήβας διαδραμών. Ἐγνώσθη
[9, 5]	λαλοῦσιν. Ἕρμιππος δέ φησιν εἰς	ὅλμον	αὐτὸν βληθῆναι καὶ κατακοπῆναι. Καὶ
[9, 10]	Ἀνάξαρχος, συλλαβὼν αὐτὸν καὶ εἰς	ὅλμον	βαλὼν ἐκέλευσε τύπτεσθαι σιδηροῖς ὑπέροις.
[9, 5]	σε λαβὼν ὁ τύραννος ἐν	ὅλμῳ	κόψε. Τί τοῦτο λέγω; σῶμα
[9, 2]	ἀνθρώπῳ· ὅλον δὲ ὁρᾶν καὶ	ὅλον	ἀκούειν, μὴ μέντοι ἀναπνεῖν· σύμπαντά
[9, 2]	σφαιροειδῆ, μηδὲν ὅμοιον ἔχουσαν ἀνθρώπῳ·	ὅλον	δὲ ὁρᾶν καὶ ὅλον ἀκούειν,
[9, 11]	ἑνὸς μόνου δισταζομένου, καὶ τὸ	ὅλον	εἶναι ἀναπόδεικτον. Εἰ δὲ δοκεῖ,
[9, 11]	ἀγαθόν. Ἔστι δὲ καὶ τὸν	ὅλον	τῆς συναγωγῆς αὐτῶν τρόπον συνιδεῖν
[9, 11]	τὸν αἰτιασάμενον, ὡς χαλεπὸν εἴη	ὁλοσχερῶς	ἐκδῦναι τὸν ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι δ'
[9, 6]	καὶ περιφερόμενα σὺν τῇ τοῦ	ὅλου	δίνῃ, εἶτ' ἐκπυρωθέντα τὴν τῶν
[9, 11]	φίλος, θάνε καὶ σύ· τίη	ὀλοφύρεαι	οὕτως; κάτθανε καὶ Πάτροκλος, ὅ
[9, 8]	κατὰ τὴν τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα.	Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν
[9, 4]	κατὰ τὴν τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα.	~ΖΗΝΩΝ ΕΛΕΑΤΗΣ. Ζήνων Ἐλεάτης. Τοῦτον
[9, 3]	κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα.	Καὶ δοκεῖ πρῶτος πεφωρακέναι τὸν
[9, 10]	κατὰ τὴν δεκάτην καὶ ἑκατοστὴν	Ὀλυμπιάδα	καὶ εἶχεν ἐχθρὸν Νικοκρέοντα τὸν
[9, 5]	κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ ἑβδομηκοστὴν>	Ὀλυμπιάδα.	~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ. Λεύκιππος Ἐλεάτης, ὡς δέ
[9, 1]	κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα.	Μεγαλόφρων δὲ γέγονε παρ' ὁντιναοῦν
[9, 2]	Καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα.	Φησὶ δὲ Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς
[9, 7]	ἐν Χρονικοῖς, κατὰ τὴν ὀγδοηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα·	ὡς δὲ Θράσυλλος ἐν τῷ
[9, 7]	ἔτος τῆς ἑβδόμης καὶ ἑβδομηκοστῆς	Ὀλυμπιάδος,	ἐνιαυτῷ, φησί, πρεσβύτερος ὢν Σωκράτους.
[9, 7]	πλῆθος, φέρεσθαι δ' ἐν τῷ	ὅλῳ	δινουμένας. Καὶ οὕτω πάντα τὰ
[9, 11]	τὸ ἀνυποστάτους εἶναι τὰς τῶν	ὅλων	ἀρχάς· δεῖ γὰρ εἶναί τι
[9, 7]	αὐτῷ τάδε· ἀρχὰς εἶναι τῶν	ὅλων	ἀτόμους καὶ κενόν, τὰ δ'
[9, 11]	φαίνεται, τὰ τετράγωνα στρογγύλα, τὰ	ὁμαλὰ	ἐξοχὰς ἔχοντα, τὰ ὀρθὰ κεκλασμένα,
[9, 2]	φησὶ γοῦν, Ξεινοφάνη θ' ὑπάτυφον,	Ὁμηραπάτην	ἐπικόπτην. Οὗτος ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος
[9, 1]	πάντα διὰ πάντων. Τόν τε	Ὅμηρον	ἔφασκεν ἄξιον ἐκ τῶν ἀγώνων
[9, 11]	δὲ τῆς αἱρέσεως ἔνιοί φασιν	Ὅμηρον	κατάρξαι, ἐπεὶ περὶ τῶν αὐτῶν
[9, 11]	καὶ ἀνθρωπίνως ἀποφαίνεσθαι· καὶ πρὶν	Ὅμηρον,	στρεπτὴ δὲ γλῶσσ' ἐστὶ βροτῶν,
[9, 2]	καὶ ἰάμβους καθ' Ἡσιόδου καὶ	Ὁμήρου,	ἐπικόπτων αὐτῶν τὰ περὶ θεῶν
[9, 11]	μὲν Δημοκρίτου, εἶτα δὲ καὶ	Ὁμήρου,	θαυμάζων αὐτὸν καὶ συνεχὲς λέγων,
[9, 12]	Ἄρατον πυθέσθαι αὐτοῦ πῶς τὴν	Ὁμήρου	ποίησιν ἀσφαλῆ κτήσαιτο, τὸν δὲ
[9, 12]	δὲ τῶν τραγῳδιῶν Ἀλεξάνδρῳ καὶ	Ὁμήρῳ.	Θορυβούμενός θ' ὑπὸ τῶν θεραπαινῶν
[9, 7]	ἕτερος, ἐν τῇ πρὸς Σωκράτην	ὁμιλίᾳ	διαλεγόμενος περὶ φιλοσοφίας, ᾧ, φησίν,
[9, 3]	κατὰ τήνδε βιάσθω νωμᾶν ἄσκοπον	ὄμμα	καὶ ἠχήεσσαν ἀκουὴν καὶ γλῶσσαν,
[9, 11]	καὶ ἡ τροφὴ καὶ τὰ	ὅμοια.	Ἔνατος ὁ παρὰ τὸ ἐνδελεχὲς
[9, 6]	χωρὶς τὰ ὅμοια πρὸς τὰ	ὅμοια.	Ἰσορρόπων δὲ διὰ τὸ πλῆθος
[9, 1]	καὶ πνεύματα καὶ τὰ τούτοις	ὅμοια	κατὰ τὰς διαφόρους ἀναθυμιάσεις. Τὴν
[9, 6]	παντοδαπῶς κυκλούμενα διακρίνεσθαι χωρὶς τὰ	ὅμοια	πρὸς τὰ ὅμοια. Ἰσορρόπων δὲ
[9, 11]	οὐ δογμάτων· οὐ γάρ εἰσιν	ὅμοια	τῷ λέγειν ὅτι σφαιροειδής ἐστιν
[9, 4]	ἀναλλοίωτον καὶ ἀκίνητον καὶ ἓν	ὅμοιον	ἑαυτῷ καὶ πλῆρες· κίνησίν τε
[9, 2]	περιέχον. Οὐσίαν θεοῦ σφαιροειδῆ, μηδὲν	ὅμοιον	ἔχουσαν ἀνθρώπῳ· ὅλον δὲ ὁρᾶν
[9, 11]	μὲν ἀλλοῖος, μεσουρανῶν δ' οὐχ	ὅμοιος.	Καὶ τὸ αὐτὸ σῶμα ἐν
[9, 11]	λόγῳ λόγος ἀντίκειται καὶ τῶν	ὁμοίων.	Λέγεται δὲ τὸ Οὐδὲν μᾶλλον
[9, 11]	Οὐδὲν ὁρίζω φωνῆς καὶ τῶν	ὁμοίων	λέγομεν ὡς οὐ δογμάτων· οὐ
[9, 11]	Οὐδὲν μᾶλλον καὶ θετικῶς, ὡς	ὁμοίων	τινῶν ὄντων· οἷον, Οὐδὲν μᾶλλον
[9, 11]	τὸ τῆς ἀρρεψίας πάθος δηλοῦται·	ὁμοίως	δὲ καὶ διὰ τῆς Οὐδὲν
[9, 1]	ἐκβάλλεσθαι καὶ ῥαπίζεσθαι, καὶ Ἀρχίλοχον	ὁμοίως.	Ἔλεγε δὲ καὶ Ὕβριν χρὴ
[9, 11]	οὔτε δίκαιον οὔτ' ἄδικον· καὶ	ὁμοίως	ἐπὶ πάντων μηδὲν εἶναι τῇ
[9, 7]	ὄγκων συγκεκρίσθαι, καὶ τὴν ψυχὴν	ὁμοίως·	ἣν καὶ νοῦν ταὐτὸν εἶναι.
[9, 11]	ληφθεὶς ῥώννυσι, πλείων δὲ παρίησιν·	ὁμοίως	καὶ ἡ τροφὴ καὶ τὰ
[9, 11]	γοῦν ἐκείνου, οὐκέτ' ἔσται δεξιόν.	Ὁμοίως	καὶ πατὴρ καὶ ἀδελφὸς ὡς
[9, 7]	καὶ Πρωταγόρου τοῦ Ἀβδηρίτου, ὃς	ὁμολογεῖται	κατὰ Σωκράτην γεγονέναι. Φησὶ δ'
[9, 1]	τὸ δ' ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν	ὁμολογίαν	καὶ εἰρήνην, καὶ τὴν μεταβολὴν
[9, 11]	μὲν ὧν ὡς ἄνθρωποι πάσχομεν,	ὁμολογοῦμεν·	καὶ γὰρ ὅτι ἡμέρα ἐστὶ
[9, 11]	Τὸ μὲν γὰρ ὅτι ὁρῶμεν	ὁμολογοῦμεν	καὶ τὸ ὅτι τόδε νοοῦμεν
[9, 11]	τίθημι, τὸ δ' ὅτι φαίνεται	ὁμολογῶ.	Καὶ Αἰνεσίδημος ἐν τῷ πρώτῳ
[9, 11]	δόγμα. Λέγοιτο δ' ἂν Πυρρώνειος	ὁμοτρόπως.	Ταύτης δὲ τῆς αἱρέσεως ἔνιοί
[9, 1]	τοιόνδε· Μὴ ταχὺς Ἡρακλείτου ἐπ'	ὀμφαλὸν	εἴλεε βίβλον τοὐφεσίου· μάλα τοι
[9, 1]	Δημήτριος δέ φησιν ἐν τοῖς	Ὁμωνύμοις	καὶ Ἀθηναίων αὐτὸν ὑπερφρονῆσαι, δόξαν
[9, 7]	αὐτοῦ; Φησὶ δὲ Δημήτριος ἐν	Ὁμωνύμοις	καὶ Ἀντισθένης ἐν Διαδοχαῖς ἀποδημῆσαι
[9, 5]	Δημήτριος δέ φησιν ἐν τοῖς	Ὁμωνύμοις	τὸν μυκτῆρα αὐτὸν ἀποτραγεῖν. Ἀντισθένης
[9, 7]	μέμνηται, θαυμάζων αὐτὸν ἐν τῷ	ὁμωνύμῳ	συγγράμματι. Πάντα δὲ δοκεῖν παρὰ
[9, 3]	τῇ Ἐπιτομῇ Ἀναξιμάνδρου φησὶν ἀκοῦσαι-	Ὅμως	δ' οὖν ἀκούσας καὶ Ξενοφάνους
[9, 12]	Ἵν' ὑμᾶς ἀναπεπταμένους ὁρῶν γελῶ.	Ὅμως	δὲ καθαπτόμενος τοῦ Ἀρκεσιλάου ἐν
[9, 11]	τιθέμεθα, οὐχ ὡς καὶ τοιοῦτον	ὄν.	Καὶ ὅτι τὸ πῦρ καίει
[9, 11]	ἔστι γάρ, οὔτε τὸ μὴ	ὄν,	οὐδὲ γὰρ ὑφέστηκε· τὸ δὲ
[9, 11]	σῶμα, καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα	ὂν	αἴτιον γενήσεται. Κοινῶς δ' ἀμφοτέρων
[9, 11]	ἐστι, φασίν. Οὔτε γὰρ τὸ	ὂν	γίνεται, ἔστι γάρ, οὔτε τὸ
[9, 11]	τὸ δὲ μὴ ὑφεστὼς μηδ'	ὂν	οὐδὲ τὸ γίνεσθαι εὐτύχηκε. Φύσει
[9, 11]	τὸ σημεῖον τῶν πρός τι	ὂν	συγκαταλαμβάνεσθαι ὀφείλει τῷ οὗ ἐστι
[9, 11]	φασί, διδάσκεταί τι, ἤτοι τὸ	ὂν	τῷ εἶναι διδάσκεται ἢ τὸ
[9, 11]	μὴ εἶναι. Οὔτε δὲ τὸ	ὂν	τῷ εἶναι διδάσκεται ἡ γὰρ
[9, 11]	εἶναι διδάσκεται ἢ τὸ μὴ	ὂν	τῷ μὴ εἶναι. Οὔτε δὲ
[9, 11]	καὶ γινώσκεται οὔτε τὸ μὴ	ὂν	τῷ μὴ ὄντι· τῷ γὰρ
[9, 7]	γίνεσθαι μηδὲ εἰς τὸ μὴ	ὂν	φθείρεσθαι. Καὶ τὰς ἀτόμους δὲ
[9, 9]	γίνεσθαι οὐδ' εἰς τὸ μὴ	ὂν	φθείρεσθαι· τὴν γῆν στρογγύλην, ἠρεισμένην
[9, 7]	τῶν φιλοσόφων ὁ ἀγὼν> ἔσοιτο·	ὅν	γε καὶ Τίμων τοῦτον ἐπαινέσας
[9, 11]	τὰς μίξεις καὶ κοινωνίας, καθ'	ὃν	εἰλικρινῶς οὐδὲν καθ' αὑτὸ φαίνεται,
[9, 12]	μαθητὴς αὐτοῦ, καὶ ὁ πρὸς	ὃν	ἔλεγεν ὑγιής. Ἐρωτηθεὶς δέ ποτε
[9, 1]	τὴν Ἑλλάδα κομίσαι τὸ βιβλίον·	ὃν	καὶ εἰπεῖν Δηλίου τινὸς δεῖσθαι
[9, 8]	καὶ ἄλλος Πρωταγόρας ἀστρολόγος, εἰς	ὃν	καὶ Εὐφορίων ἐπικήδειον ἔγραψε· καὶ
[9, 1]	τρίτος ἐλεγείας ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς, εἰς	ὃν	Καλλίμαχος πεποίηκεν οὕτως· Εἶπέ τις,
[9, 7]	φησιν ἀναγνῶναι τὸν Μέγαν διάκοσμον,	ὃν	μόνον ἑκατὸν ταλάντων τιμηθῆναι. Ταὐτὰ
[9, 11]	μὴ λόγῳ λόγον ἀνελεῖν· καθ'	ὃν	τρόπον εἰώθαμεν λέγειν τόπον μὴ
[9, 11]	δὲ ποιεῖν ἀκούσαντα Ἰνδοῦ τινος	ὀνειδίζοντος	Ἀναξάρχῳ ὡς οὐκ ἂν ἕτερόν
[9, 1]	καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα> ἑωυτῶν	ὀνήιστον	ἐξέβαλον λέγοντες, Ἡμέων μηδὲ εἷς
[9, 1]	ἐξέβαλον λέγοντες, Ἡμέων μηδὲ εἷς	ὀνήιστος	ἔστω· εἰ δέ τις τοιοῦτος,
[9, 7]	καὶ εὐεστὼ καὶ πολλοῖς ἄλλοις	ὀνόμασι.	Ποιότητας δὲ νόμῳ εἶναι· φύσει
[9, 7]	εἰς Αἰθιοπίαν ἐλθεῖν. Τρίτον τε	ὄντα	ἀδελφὸν νείμασθαι τὴν οὐσίαν· καὶ
[9, 11]	τὸν λόγον, καίτοι κεκινημένον τε	ὄντα	ἐν νεότητι. Πολλάκις, φησί, καὶ
[9, 11]	ὅθεν καὶ Ναυσιφάνην ἤδη νεανίσκον	ὄντα	θηραθῆναι. Ἔφασκε γοῦν γίνεσθαι δεῖν
[9, 1]	διὰ τῆς ἐναντιοδρομίας ἡρμόσθαι τὰ	ὄντα·	καὶ πάντα ψυχῶν εἶναι καὶ
[9, 7]	τοῦτον τὸν τρόπον. Ἤδη ὑπέργηρων	ὄντα	πρὸς τῷ καταστρέφειν εἶναι. Τὴν
[9, 1]	πατρὸς Ὑστάσπεω χαίρειν. Ὁκόσοι τυγχάνουσιν	ὄντες	ἐπιχθόνιοι τῆς μὲν ἀληθηίης καὶ
[9, 1]	τὸ πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι σοφοῖς ἀνδράσιν	ὄντες	παρορῶσι τὰ καλῶς ὑπ' αὐτῶν
[9, 12]	δ' οὐ θαυμάζεις ὅτι τρεῖς	ὄντες	τέτταρας ἔχομεν ὀφθαλμούς; Ἦν δ'
[9, 11]	μὴ ὄντι· τῷ γὰρ μὴ	ὄντι	οὐδὲν συμβέβηκεν, ὥστ' οὐδὲ τὸ
[9, 11]	τὸ μὴ ὂν τῷ μὴ	ὄντι·	τῷ γὰρ μὴ ὄντι οὐδὲν
[9, 1]	Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων δὲ γέγονε παρ'	ὁντιναοῦν	καὶ ὑπερόπτης, ὡς καὶ ἐκ
[9, 11]	περὶ τῶν αὐτῶν πραγμάτων παρ'	ὁντινοῦν	ἄλλοτ' ἄλλως ἀποφαίνεται καὶ οὐδὲν
[9, 7]	Μηδέν τε ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος	γίνεσθαι μηδὲ εἰς τὸ μὴ
[9, 9]	κόσμων· οὐδὲν ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος	γίνεσθαι οὐδ' εἰς τὸ μὴ
[9, 7]	τοῖς πλείστοις ἠξιώθη. Νόμου δ'	ὄντος	τὸν ἀναλώσαντα τὴν πατρῴαν οὐσίαν
[9, 6]	προσγειότατον, τῶν ἄλλων μεταξὺ τούτων	ὄντων.	Καὶ πάντα μὲν τὰ ἄστρα
[9, 11]	καὶ θετικῶς, ὡς ὁμοίων τινῶν	ὄντων·	οἷον, Οὐδὲν μᾶλλον ὁ πειρατὴς
[9, 11]	γενήσεται. Κοινῶς δ' ἀμφοτέρων αἰτίων	ὄντων,	οὐδὲν ἔσται τὸ πάσχον. Ἀσώματον
[9, 2]	Φησὶ δὲ τέτταρα εἶναι τῶν	ὄντων	στοιχεῖα, κόσμους δ' ἀπείρους, οὐ
[9, 11]	εἶναι διδάσκεται ἡ γὰρ τῶν	ὄντων	φύσις πᾶσι φαίνεται καὶ γινώσκεται
[9, 8]	χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος, τῶν μὲν	ὄντων	ὡς ἔστιν, τῶν δὲ οὐκ
[9, 8]	ὡς ἔστιν, τῶν δὲ οὐκ	ὄντων	ὡς οὐκ ἔστιν. Ἔλεγέ τε
[9, 11]	λέγομεν, οὐ διαβεβαιούμενοι εἰ καὶ	ὄντως	ἐστί. Περὶ δὲ τῆς Οὐδὲν
[9, 12]	ὁ Τίμων. Ἦν δὲ καὶ	ὀξὺς	νοῆσαι καὶ διαμυκτηρίσαι· φιλογράμματός τε
[9, 11]	αἰσθήσει διαφέρει, ὡς κίρκοι μὲν	ὀξύτατοι,	κύνες δ' ὀσφρητικώτατοι. Εὔλογον οὖν
[9, 11]	δεήσει ἡμᾶς διακρίνειν τὰς δόξας·	ὅπερ	οὐκ ἐνδεχόμενόν ἐστι διὰ τὴν
[9, 5]	τοὺς συνειδότας καὶ περὶ τῶν	ὅπλων	ὧν ἦγεν εἰς Λιπάραν, πάντας
[9, 6]	φθοράς, κατά τινα ἀνάγκην, ἣν	ὁποία	ἐστὶν οὐ> διασαφεῖ. ~ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ. Δημόκριτος
[9, 1]	τῶν ἑτέρων. Τὸ δὲ περιέχον	ὁποῖόν	ἐστιν οὐ δηλοῖ· εἶναι μέντοι
[9, 7]	θελῆσαι συμφλέξαι τὰ Δημοκρίτου συγγράμματα,	ὁπόσα	ἐδυνήθη συναγαγεῖν, Ἀμύκλαν δὲ καὶ
[9, 11]	νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα· καὶ	Ὁπποῖόν	κ' εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κ'
[9, 1]	μέν τινες, ἐπιτηδεύσας ἀσαφέστερον γράψαι,	ὅπως	οἱ δυνάμενοι μόνοι> προσίοιεν αὐτῷ
[9, 11]	τις τῶν φαινομένων ἢ τῶν	ὁπωσοῦν	νοουμένων, καθ' ἣν πάντα πᾶσι
[9, 11]	ὁρᾶν ἀναιρεῖν, ἀλλὰ τὸ πῶς	ὁρᾶν	ἀγνοεῖν. Καὶ γὰρ τὸ φαινόμενον
[9, 11]	φασιν αὐτούς· οὐ γὰρ τὸ	ὁρᾶν	ἀναιρεῖν, ἀλλὰ τὸ πῶς ὁρᾶν
[9, 7]	ἣν καὶ νοῦν ταὐτὸν εἶναι.	Ὁρᾶν	δ' ἡμᾶς κατ' εἰδώλων ἐμπτώσεις.
[9, 2]	ὅμοιον ἔχουσαν ἀνθρώπῳ· ὅλον δὲ	ὁρᾶν	καὶ ὅλον ἀκούειν, μὴ μέντοι
[9, 11]	πόρων διαφοράς. Τὸ γοῦν μῆλον	ὁράσει	μὲν ὠχρόν, γεύσει δὲ γλυκύ,
[9, 1]	ἱερὰν νόσον ἔλεγε καὶ τὴν	ὅρασιν	ψεύδεσθαι. Λαμπρῶς τε ἐνίοτε ἐν
[9, 11]	ταύτας εἰς ἐπίκρισιν δύναμις οὐχ	ὁρᾶται.	Ὁ οὖν, φασί, περί τινος
[9, 11]	ὁ ἥλιος, ὅτι καθ' ἡμέραν	ὁρᾶται.	Τὸν ἐνατὸν Φαβωρῖνος ὄγδοον, Σέξτος
[9, 11]	δὲ γεωργίας, ἄλλος δ' ἐμπορίας	ὀρέγεται·	καὶ ταὐτὰ οὓς μὲν βλάπτει,
[9, 1]	μισανθρωπήσας καὶ ἐκπατήσας ἐν τοῖς	ὄρεσι	διῃτᾶτο, πόας σιτούμενος καὶ βοτάνας.
[9, 2]	ὑπὸ> τῶν Πυθαγορικῶν Παρμενίσκου καὶ	Ὀρεστάδου,	καθά φησι Φαβωρῖνος ἐν Ἀπομνημονευμάτων
[9, 11]	διάστημα μικρὸς φαίνεται· καὶ τὰ	ὄρη	πόρρωθεν ἀεροειδῆ καὶ λεῖα, ἐγγύθεν
[9, 11]	τὰ ὁμαλὰ ἐξοχὰς ἔχοντα, τὰ	ὀρθὰ	κεκλασμένα, τὰ ὠχρὰ ἑτερόχροα. Ὁ
[9, 1]	πλεῖστον μετεσχηκότας συγγραμμάτων διαπορεῖσθαι τῆς	ὀρθῆς	δοκούσης γεγράφθαι παρὰ σοὶ ἐξηγήσεως.
[9, 2]	Ξενοφάνης Δεξίου ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος,	Ὀρθομένους	Κολοφώνιος ἐπαινεῖται πρὸς τοῦ Τίμωνος·
[9, 8]	ἐν Ἅιδου, Περὶ τῶν οὐκ	ὀρθῶς	τοῖς ἀνθρώποις πρασσομένων, Προστακτικός, Δίκη
[9, 11]	ἐν τῷ Πύθωνι, τὸ μηδὲν	ὁρίζειν,	ἀλλ' ἀπροσθετεῖν. Ἡ δὲ Παντὶ
[9, 11]	τοῦτο. Ὥστε καὶ τὸ μὴ	ὁρίζειν	ἀνῄρουν, λέγοντες οἷον Οὐδὲν ὁρίζομεν,
[9, 11]	Καὶ γὰρ ὅτε φασὶ μηδὲν	ὁρίζειν	καὶ παντὶ λόγῳ λόγον ἀντικεῖσθαι,
[9, 11]	Ἐν ᾧ οὖν λέγομεν μηδὲν	ὁρίζειν,	οὐδ' αὐτὸ τοῦτο ὁρίζομεν. Πάλιν
[9, 11]	ἔλεγον αὐτοὺς μέτρα τῶν πάντων	ὁρίζειν,	οὐχ ὁρῶντας ὅτι πᾶν τὸ
[9, 11]	πρώτῳ Πυρρωνείων λόγων οὐδέν φησιν	ὁρίζειν	τὸν Πύρρωνα δογματικῶς διὰ τὴν
[9, 11]	ὁρίζειν ἀνῄρουν, λέγοντες οἷον Οὐδὲν	ὁρίζομεν,	ἐπεὶ ὥριζον ἄν· προφερόμεθα δέ,
[9, 11]	μηδὲν ὁρίζειν, οὐδ' αὐτὸ τοῦτο	ὁρίζομεν.	Πάλιν οἱ δογματικοί φασιν καὶ
[9, 11]	δηλῶσαι· διὰ τῆς οὖν Οὐδὲν	ὁρίζομεν	φωνῆς τὸ τῆς ἀρρεψίας πάθος
[9, 11]	λόγον ἀντικεῖσθαι, αὐτὰ ταῦτα καὶ	ὁρίζονται	καὶ δογματίζουσι. Πρὸς οὓς ἀποκρίνονται,
[9, 11]	τῶν ἄλλων καὶ διηγεῖσθαι μηδὲν	ὁρίζοντες,	μηδ' αὐτὸ τοῦτο. Ὥστε καὶ
[9, 11]	ἐστί. Περὶ δὲ τῆς Οὐδὲν	ὁρίζω	φωνῆς καὶ τῶν ὁμοίων λέγομεν
[9, 11]	ἄλλοτ' ἄλλως ἀποφαίνεται καὶ οὐδὲν	ὁρικῶς	δογματίζει περὶ τὴν ἀπόφασιν. ἔπειτα
[9, 11]	ὅτι σφηξὶ καὶ μυίαις καὶ	ὀρνέοις	εἴκαζε τοὺς ἀνθρώπους. Προφέρεσθαι δὲ
[9, 11]	φέρων εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπίπρασκεν	ὀρνίθια,	εἰ τύχοι, καὶ χοιρίδια, καὶ
[9, 11]	δὲ πικρόν, καὶ τὸ κώνειον	ὄρτυγι	μὲν τρόφιμον, ἀνθρώπῳ δὲ θανάσιμον,
[9, 1]	τοὐφεσίου· μάλα τοι δύσβατος ἀτραπιτός.	Ὄρφνη	καὶ σκότος ἐστὶν ἀλάμπετον· ἢν
[9, 11]	τόδε νοοῦμεν γινώσκομεν, πῶς δ'	ὁρῶμεν	ἢ πῶς νοοῦμεν ἀγνοοῦμεν· καὶ
[9, 11]	γινώσκομεν. Τὸ μὲν γὰρ ὅτι	ὁρῶμεν	ὁμολογοῦμεν καὶ τὸ ὅτι τόδε
[9, 12]	Θηβῶν, ἔφη, Ἵν' ὑμᾶς ἀναπεπταμένους	ὁρῶν	γελῶ. Ὅμως δὲ καθαπτόμενος τοῦ
[9, 11]	μέτρα τῶν πάντων ὁρίζειν, οὐχ	ὁρῶντας	ὅτι πᾶν τὸ φαινόμενον κατ'
[9, 3]	τε βίην μεγαλόφρονος οὐ πολύδοξον,	ὅς	ῥ' ἀπὸ φαντασίας ἀπάτης ἀνενείκατο
[9, 7]	ἀναγνῶναι αὐτοῖς τὸν Μέγαν διάκοσμον,	ὃς	ἁπάντων αὐτοῦ τῶν συγγραμμάτων προέχει·
[9, 10]	ὁ δὲ Μητροδώρου τοῦ Χίου,	ὃς	ἔλεγε μηδ' αὐτὸ τοῦτ' εἰδέναι
[9, 7]	ὅσσον ὁ παντοδαὴς ἤνυσε Δημόκριτος;	ὃς	θάνατον παρεόντα τρί' ἤματα δώμασιν
[9, 11]	τούτῳ τῷ λόγῳ λόγος ἀντίκειται,	ὃς	καὶ αὐτὸς μετὰ τὸ ἀνελεῖν
[9, 8]	Ποντικὸς ἐν τοῖς Περὶ νόμων,	ὃς	καὶ Θουρίοις νόμους γράψαι φησὶν
[9, 12]	Ἡρακλείδης, Ἡρακλείδου δ' Αἰνεσίδημος Κνώσιος,	ὃς	καὶ Πυρρωνείων λόγων ὀκτὼ συνέγραψε
[9, 7]	διαβεβοημένων, καὶ Πρωταγόρου τοῦ Ἀβδηρίτου,	ὃς	ὁμολογεῖται κατὰ Σωκράτην γεγονέναι. Φησὶ
[9, 1]	Διονύσιος· τῶν δὲ γραμματικῶν Διόδοτος,	ὃς	οὔ φησι περὶ φύσεως εἶναι
[9, 1]	εἰπεῖν Δηλίου τινὸς δεῖσθαι κολυμβητοῦ,	ὃς	οὐκ ἀποπνιγήσεται ἐν αὐτῷ. Ἐπιγράφουσι
[9, 12]	Σελευκεὺς Πραΰλους τ' ἀπὸ Τρωάδος,	ὃς	οὕτω καρτερικὸς ἐγένετο, καθά φησι
[9, 1]	Τὰ δὲ περὶ Σωκράτους καὶ	ὅσα	ἐντυχὼν τῷ συγγράμματι εἴποι, κομίσαντος
[9, 11]	περὶ ἡμᾶς ἐστι· τὰ δ'	ὅσα	μή ἐστι περὶ ἡμᾶς, ἀλλὰ
[9, 11]	τάδε ἑλούμεθα ἢ ταῦτα φευξόμεθα	ὅσα	περὶ ἡμᾶς ἐστι· τὰ δ'
[9, 11]	περ σέο πολλὸν ἀμείνων· καὶ	ὅσα	συντείνει εἰς τὸ ἀβέβαιον καὶ
[9, 11]	καὶ κρημνοὺς καὶ κύνας καὶ	ὅσα	τοιαῦτα> μηδὲν ταῖς αἰσθήσεσιν ἐπιτρέπων.
[9, 7]	κελεῦσαι αὑτῷ προσφέρειν ἄρτους θερμοὺς	ὁσημέραι.	Τούτους δὲ ταῖς ῥισὶ προσφέρων
[9, 1]	Σωκράτους ἀπολογίᾳ. Πλεῖστοί τέ εἰσιν	ὅσοι	ἐξήγηνται αὐτοῦ τὸ σύγγραμμα· καὶ
[9, 12]	αὐτῷ ἥδε, Ἔσπετε νῦν μοι	ὅσοι	πολυπράγμονές ἐστε σοφισταί. Ἐτελεύτησε δ'
[9, 11]	τὸ ἕτερον αἴτιον λέγεται παρ'	ὅσον	ἐστὶ σῶμα, καὶ τὸ λοιπὸν
[9, 1]	με δάκρυ ἤγαγεν, ἐμνήσθην δ'	ὁσσάκις	ἀμφότεροι ἥλιον ἐν λέσχῃ κατεδύσαμεν.
[9, 7]	ὧδε, τίς ἔργον ἔρεξε τοσοῦτον	ὅσσον	ὁ παντοδαὴς ἤνυσε Δημόκριτος; ὃς
[9, 11]	μὲν ὠχρόν, γεύσει δὲ γλυκύ,	ὀσφρήσει	δ' εὐῶδες ὑποπίπτει. Καὶ ἡ
[9, 11]	κίρκοι μὲν ὀξύτατοι, κύνες δ'	ὀσφρητικώτατοι.	Εὔλογον οὖν τοῖς διαφόροις τοὺς
[9, 11]	ἦτορ ἀκοῦσαι, πῶς ποτ' ἀνὴρ	ὅτ'	ἄγεις ῥᾷστα μεθ' ἡσυχίης μοῦνος
[9, 11]	φαινομένων οἱ δογματικοί φασιν ὅτι	ὅτ'	ἀπὸ τῶν αὐτῶν διάφοροι προσπίπτουσι
[9, 11]	λέγομεν ἔχειν, τὸ φαινόμενον διασαφοῦμεν·	ὅταν	δ' εἴπωμεν μὴ ἔχειν αὐτὴν
[9, 11]	δὲ θετικῶς καὶ ἀναιρετικῶς, ὡς	ὅταν	λέγωμεν, Μᾶλλον ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ
[9, 11]	δὲ δι' ἀλλήλων τρόπος συνίσταται	ὅταν	τὸ ὀφεῖλον τοῦ ζητουμένου πράγματος
[9, 11]	ποτὲ μὲν συγκριτικῶς ἐκφέρεται, ὡς	ὅταν	φῶμεν μᾶλλον τὸ μέλι γλυκὺ
[9, 11]	τῷ Περὶ πλούτου καὶ πενίας,	ὅτε	καὶ αὐτὸς φέρων εἰς τὴν
[9, 5]	Ἡρακλείδης ἐν τῇ Σατύρου ἐπιτομῇ.	Ὅτε	καὶ ἐξεταζόμενος τοὺς συνειδότας καὶ
[9, 1]	Γέγονε δὲ θαυμάσιος ἐκ παίδων,	ὅτε	καὶ νέος ὢν ἔφασκε μηδὲν
[9, 4]	καὶ εἰς λόγους ἦλθεν Ἡρακλείτῳ·	ὅτε	καὶ συνέστησεν αὐτὸν τοῖς Ἐφεσίοις
[9, 11]	ὑπὸ τῇ μεσημβρίᾳ φαίνεται καὶ	ὅτε>	ὁ ἥλιος δύνει> καὶ ὁ
[9, 10]	μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ βασιλέως	ὅτε	πλέων ἀκουσίως προσηνέχθη τῇ Κύπρῳ
[9, 11]	οὓς οἱ σκεπτικοί φασιν ὅτι	ὅτε	προσπίπτουσιν ἀλλοῖαι φαντασίαι, ἑκατέρας ἐροῦμεν
[9, 11]	τοῖς φαινομένοις ἄδηλα. Καὶ γὰρ	ὅτε	τὴν εἰκόνα ἐξοχὰς λέγομεν ἔχειν,
[9, 11]	κρατύνουσι καὶ δογματίζουσι. Καὶ γὰρ	ὅτε	φασὶ μηδὲν ὁρίζειν καὶ παντὶ
[9, 1]	Ἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην,	ὁτέη	ἐκυβέρνησε πάντα διὰ πάντων. Τόν
[9, 7]	ἀντειπεῖν τι αὐτῷ δέοι, δηλον<	ότι>	εἰδὼς ὡς πρὸς τὸν ἄριστον
[9, 2]	ἥδιστα. Ἐμπεδοκλέους δὲ εἰπόντος αὐτῷ	ὅτι	ἀνεύρετός ἐστιν ὁ σοφός, Εἰκότως,
[9, 5]	λοιδορούμενος προσποιῶμαι, οὐδ' ἐπαινούμενος αἰσθήσομαι.	Ὅτι	δὲ γεγόνασι Ζήνωνες ὀκτὼ ἐν
[9, 7]	νοῦ, ἐχθρῶς ἔχοντα πρὸς αὐτὸν	ὅτι	δὴ μὴ προσήκατο αὐτόν. Πῶς
[9, 8]	ἀλλ' ἐγὼ μὲν ἂν νικήσω,	ὅτι	ἐγὼ ἐνίκησα, λαβεῖν με δεῖ·
[9, 11]	τῆς γνώμης, εἰ μὴ συνιᾶσιν	ὅτι	εἰς αὐτὸ τοῦτο πρῶτον, ὡς
[9, 7]	εἶναι. Τὴν οὖν ἀδελφὴν λυπεῖσθαι	ὅτι	ἐν τῇ τῶν θεσμοφόρων ἑορτῇ
[9, 11]	Περὶ αἰσθήσεών φησι, Τὸ μέλι	ὅτι	ἐστὶ γλυκὺ οὐ τίθημι, τὸ
[9, 11]	ἔστιν ἀπόδειξις, κριτηρίου δεῖ· καὶ	ὅτι	ἔστι κριτήριον, ἀποδείξεως δεῖ· ὅθεν
[9, 11]	γενικὴν ἀπόδειξιν. Ἵνα τε γνῶμεν	ὅτι	ἔστιν ἀπόδειξις, κριτηρίου δεῖ· καὶ
[9, 11]	γὰρ ὅτι ἡμέρα ἐστὶ καὶ	ὅτι	ζῶμεν καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν
[9, 11]	ὠφελεῖ ἢ βλάπτει· σημαίνομεν γὰρ	ὅτι	ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ, βλάπτει δ'
[9, 11]	ἄνθρωποι πάσχομεν, ὁμολογοῦμεν· καὶ γὰρ	ὅτι	ἡμέρα ἐστὶ καὶ ὅτι ζῶμεν
[9, 11]	οὐ θαυμάζονται, οὐδ' ὁ ἥλιος,	ὅτι	καθ' ἡμέραν ὁρᾶται. Τὸν ἐνατὸν
[9, 11]	ἔχει καυστικὴν ἐπέχο μεν. Καὶ	ὅτι	κινεῖταί τις βλέπομεν, καὶ ὅτι
[9, 12]	πρῶτον ταὐτὰ περιέχει πράγματα, πλὴν	ὅτι	μονοπρόσωπός ἐστιν ἡ ποίησις· ἀρχὴ
[9, 11]	πάθη γινώσκομεν. Τὸ μὲν γὰρ	ὅτι	ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν καὶ τὸ ὅτι
[9, 11]	τῶν φαινομένων οἱ δογματικοί φασιν	ὅτι	ὅτ' ἀπὸ τῶν αὐτῶν διάφοροι
[9, 11]	Πρὸς οὓς οἱ σκεπτικοί φασιν	ὅτι	ὅτε προσπίπτουσιν ἀλλοῖαι φαντασίαι, ἑκατέρας
[9, 10]	ἔλεγε μηδ' αὐτὸ τοῦτ' εἰδέναι	ὅτι	οὐδὲν οἶδε. Μητρόδωρον δὲ Νεσσᾶ
[9, 2]	καὶ ἀΐδιον. Πρῶτός τε ἀπεφήνατο	ὅτι	πᾶν τὸ γινόμενον φθαρτόν ἐστι
[9, 11]	τῶν πάντων ὁρίζειν, οὐχ ὁρῶντας	ὅτι	πᾶν τὸ φαινόμενον κατ' ἀντιπερίστασιν
[9, 8]	με δεῖ· ἐὰν δὲ σύ,	ὅτι	σύ. Γέγονε δὲ καὶ ἄλλος
[9, 11]	γάρ εἰσιν ὅμοια τῷ λέγειν	ὅτι	σφαιροειδής ἐστιν ὁ κόσμος. Ἀλλὰ
[9, 11]	τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν· καὶ	ὅτι	σφηξὶ καὶ μυίαις καὶ ὀρνέοις
[9, 1]	ἐν κόσμῳ συνισταμένων πάντων παθῶν,	ὅτι	τε ὁ ἥλιός ἐστι τὸ
[9, 11]	Περὶ Πύρρωνος τάδε περὶ αὐτοῦ,	ὅτι	τὴν ἀρχὴν ἄδοξός τε ἦν
[9, 11]	ἀσωμάτου οὐκ ἂν εἴη αἴτιον,	ὅτι	τὸ γενόμενον τῆς πασχούσης ὕλης
[9, 11]	ὡς καὶ τοιοῦτον ὄν. Καὶ	ὅτι	τὸ πῦρ καίει αἰσθανόμεθα· εἰ
[9, 11]	φαινόμενον δ' ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν,	ὅτι	τὸ σημεῖον τῶν πρός τι
[9, 11]	ἢ πῶς νοοῦμεν ἀγνοοῦμεν· καὶ	ὅτι	τόδε λευκὸν φαίνεται διηγηματικῶς λέγομεν,
[9, 11]	ὅτι ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν καὶ τὸ	ὅτι	τόδε νοοῦμεν γινώσκομεν, πῶς δ'
[9, 7]	ἃ πάντα καταναλῶσαι. Λέγει δ'	ὅτι	τοσοῦτον ἦν φιλόπονος ὥστε τοῦ
[9, 12]	ἔφη, Τί δ' οὐ θαυμάζεις	ὅτι	τρεῖς ὄντες τέτταρας ἔχομεν ὀφθαλμούς;
[9, 11]	γλυκὺ οὐ τίθημι, τὸ δ'	ὅτι	φαίνεται ὁμολογῶ. Καὶ Αἰνεσίδημος ἐν
[9, 11]	διὰ τοῦτο τὰ φαινόμενα τιθέναι	ὅτι	φαίνεται. Τέλος δὲ οἱ σκεπτικοί
[9, 11]	ὅτι κινεῖταί τις βλέπομεν, καὶ	ὅτι	φθείρεται· πῶς δὲ ταῦτα γίνεται
[9, 11]	καὶ ἐπάνω, Αὐτὸ μόνον πεισθέντες	ὅτῳ	προσέκυρσεν ἕκαστος· ἔτι μὴν Ἡράκλειτον,
[9, 11]	Ἀναξάρχου εἰς τέλμα ἐμπεσόντος, παρῆλθεν	οὐ	βοηθήσας· τινῶν δὲ αἰτιωμένων, αὐτὸς
[9, 11]	ὁμοίων λέγομεν ὡς οὐ δογμάτων·	οὐ	γάρ εἰσιν ὅμοια τῷ λέγειν
[9, 11]	ἔθει πάντα τοὺς ἀνθρώπους πράττειν·	οὐ	γὰρ μᾶλλον τόδε ἢ τόδε
[9, 11]	οὖν διακόνοις ἐχρῶντο τοῖς λόγοις·	οὐ	γὰρ οἷόν τε ἦν μὴ
[9, 11]	πεῖθον οὐχ ὑποληπτέον ἀληθὲς ὑπάρχειν·	οὐ	γὰρ πάντας τὸ αὐτὸ πείθειν
[9, 11]	Οἱ δὲ ψεύδεσθαί φασιν αὐτούς·	οὐ	γὰρ τὸ ὁρᾶν ἀναιρεῖν, ἀλλὰ
[9, 11]	οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ φαινόμενον	οὐ	δεῖται σημείου· ἀφανὲς δ' ἀφανοῦς
[9, 1]	Τὸ δὲ περιέχον ὁποῖόν ἐστιν	οὐ	δηλοῖ· εἶναι μέντοι ἐν αὐτῷ
[9, 11]	τόδε λευκὸν φαίνεται διηγηματικῶς λέγομεν,	οὐ	διαβεβαιούμενοι εἰ καὶ ὄντως ἐστί.
[9, 6]	τινα ἀνάγκην, ἣν ὁποία ἐστὶν	οὐ>	διασαφεῖ. ~ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ. Δημόκριτος Ἡγησιστράτου, οἱ
[9, 1]	ἐν ᾧ φησι, Πολυμαθίη νόον	οὐ	διδάσκει· Ἡσίοδον γὰρ ἂν ἐδίδαξε
[9, 11]	πάντως τὸν τόπον εἰπεῖν, ἀλλ'	οὐ	δογματικῶς, ἀποδεικτικῶς δέ· καὶ μηδὲν
[9, 11]	καὶ τῶν ὁμοίων λέγομεν ὡς	οὐ	δογμάτων· οὐ γάρ εἰσιν ὅμοια
[9, 11]	περὶ ἡμᾶς, ἀλλὰ κατ' ἀνάγκην,	οὐ	δυνάμεθα φεύγειν, ὡς τὸ πεινῆν
[9, 11]	ὑπό τινος· ἀφανὲς δὲ φαινομένου	οὐ	δύναται, καθότι δεῖ φαίνεσθαι τὸ
[9, 12]	θαυμάζοντα πάντα ἔφη, Τί δ'	οὐ	θαυμάζεις ὅτι τρεῖς ὄντες τέτταρας
[9, 11]	σεισμοὶ παρ' οἷς συνεχῶς ἀποτελοῦνται	οὐ	θαυμάζονται, οὐδ' ὁ ἥλιος, ὅτι
[9, 11]	ψεύστης. Ὑπὸ δὲ τῶν σκεπτικῶν	οὐ	θετικῶς ἀλλ' ἀναιρετικῶς λέγεται, ὡς
[9, 11]	ἐν ᾧ μέν ἐστι τόπῳ	οὐ	κινεῖται, ἐν ᾧ δ' οὐκ
[9, 1]	ὦ κάκιστοι, θαυμάζετε; εἶπεν· Ἢ	οὐ	κρεῖττον τοῦτο ποιεῖν ἢ μεθ'
[9, 11]	Οὐδὲν μᾶλλον φωνήν· ὡς γὰρ	οὐ	μᾶλλόν ἐστι πρόνοια ἢ οὐκ
[9, 11]	οὕτω καὶ τὸ Οὐδὲν μᾶλλον	οὐ	μᾶλλόν ἐστιν ἢ οὐκ ἔστιν.
[9, 11]	ὑπὸ τοῦ ἀνασκευάζοντος καὶ λέγοντος,	Οὐ	μᾶλλον ἡ Σκύλλα γέγονεν ἢ
[9, 11]	τοιαῦθ' ἃν σὺ τυγχάνῃς θέλων.	Οὐ	μὴν ἀλλὰ καὶ Ξενοφάνης καὶ
[9, 11]	τινος δοξαζόμενον ῥητέον ἀγαθὸν ἢ	οὐ	πᾶν· καὶ πᾶν μὲν οὐ
[9, 11]	εἶναι καὶ κακόν. Εἰ δ'	οὐ	πᾶν λέγομεν τὸ ὑπό τινος
[9, 2]	ὄντων στοιχεῖα, κόσμους δ' ἀπείρους,	οὐ	παραλλακτοὺς δέ. Τὰ νέφη συνίστασθαι
[9, 11]	πατήρ, οὑτωσὶ καὶ τὸ αἴτιον·	οὐ	πάρεστι δὲ πρὸς ὃ νοεῖται
[9, 11]	ὡς δυνήσεται βιοῦν ζητήσεων ἀπέχων,	οὐ	περὶ τῶν βιωτικῶν καὶ τηρητικῶν·
[9, 7]	τῇ θεῷ τὸ καθῆκον αὐτὴ	οὐ	ποιήσειν· τὸν δὲ θαρρεῖν εἰπεῖν
[9, 3]	Τίμων Παρμενίδου τε βίην μεγαλόφρονος	οὐ	πολύδοξον, ὅς ῥ' ἀπὸ φαντασίας
[9, 10]	τὸν Ἀναξάρχου θύλακον, Ἀνάξαρχον δὲ	οὐ	πτίσσεις. Κελεύσαντος δὲ τοῦ Νικοκρέοντος
[9, 11]	οὐ πᾶν· καὶ πᾶν μὲν	οὐ	ῥητέον, ἐπεὶ τὸ αὐτὸ ὑφ'
[9, 11]	Τὸ γὰρ ἐξ ὑποθέσεως περαινόμενον	οὐ	σκέψεως ἀλλὰ θέσεως ἔχει λόγον.
[9, 7]	Τέλος δ' εἶναι τὴν εὐθυμίαν,	οὐ	τὴν αὐτὴν οὖσαν τῇ ἡδονῇ,
[9, 11]	Τὸ μέλι ὅτι ἐστὶ γλυκὺ	οὐ	τίθημι, τὸ δ' ὅτι φαίνεται
[9, 11]	νοητοῦ κριθῆναι, ἑκάτερα δὲ ἀμφισβητεῖται.	Οὐ	τοίνυν δυνατὸν τὰς περὶ αἰσθητῶν
[9, 10]	τύπτεσθαι σιδηροῖς ὑπέροις. Τὸν δ'	οὐ	φροντίσαντα τῆς τιμωρίας εἰπεῖν ἐκεῖνο
[9, 11]	ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ, βλάπτει δ'	οὔ.	ἀναιροῦσι δ' οἱ σκεπτικοὶ καὶ
[9, 11]	ὑὶ μὲν ἐδώδιμος, ἵππῳ δ'	οὔ.	Δεύτερος ὁ παρὰ τὰς τῶν
[9, 11]	τὸ φαινόμενον πιστός ἐστιν ἢ	οὔ.	Εἰ μὲν οὖν πιστός ἐστιν,
[9, 11]	οἱ μὲν προνοεῖσθαι, οἱ δ'	οὔ.	Θάπτουσι δ' Αἰγύπτιοι μὲν ταριχεύοντες,
[9, 11]	τι ἐπινοεῖται μόνον, ὑπάρχει δ'	οὔ·	καὶ τὸ αἴτιον οὖν ἐπινοοῖτο
[9, 11]	ἔχουσι τὰς γυναῖκας, Ἕλληνες δ'	οὔ·	Κίλικές τε λῃστείαις ἔχαιρον, ἀλλ'
[9, 11]	δ' ἐν τοῖς Σκεπτικοῖς κεφαλαίοις	οὔ	φησι δεῖν Πυρρώνειον καλεῖσθαι τὴν
[9, 1]	τῶν δὲ γραμματικῶν Διόδοτος, ὃς	οὔ	φησι περὶ φύσεως εἶναι τὸ
[9, 12]	πολίτης, οὗ Ζεῦξις ὁ Γωνιόπους,	οὗ	Ἀντίοχος Λαοδικεὺς ἀπὸ Λύκου· τούτου
[9, 11]	ἡ ἡδονὴ ὑπὸ Ἐπικούρου, ὑφ'	οὗ	δὲ κακόν, ὑπ' Ἀντισθένους. Συμβήσεται
[9, 11]	τι ὂν συγκαταλαμβάνεσθαι ὀφείλει τῷ	οὗ	ἐστι σημεῖον, τὸ δὲ μὴ
[9, 1]	αὐτὸς οὗτος· δεύτερος ποιητὴς λυρικός,	οὗ	ἐστι Τῶν δώδεκα θεῶν ἐγκώμιον·
[9, 12]	Πυρρωνείων λόγων ὀκτὼ συνέγραψε βιβλία·	οὗ	Ζεύξιππος ὁ πολίτης, οὗ Ζεῦξις
[9, 12]	βιβλία· οὗ Ζεύξιππος ὁ πολίτης,	οὗ	Ζεῦξις ὁ Γωνιόπους, οὗ Ἀντίοχος
[9, 12]	δὲ διήκουσε Σέξτος ὁ ἐμπειρικός,	οὗ	καὶ τὰ δέκα τῶν Σκεπτικῶν
[9, 11]	ἐστὶν αἴτιον, ὀφείλει ἔχειν τὸ	οὗ	λέγεται αἴτιον, ἐπεὶ οὐκ ἔσται
[9, 11]	ὁ τοὺς Σίλλους πεποιηκώς, περὶ	οὗ	λέξομεν, ἔτι τε Ναυσιφάνης ὁ>
[9, 11]	ῥητέον, ἐπεὶ τὸ αὐτὸ ὑφ'	οὗ	μὲν δοξάζεται ἀγαθόν, ὡς ἡ
[9, 12]	Εὐφράνορος δὲ διήκουσεν Εὔβουλος Ἀλεξανδρεύς,	οὗ	Πτολεμαῖος, οὗ Σαρπηδὼν καὶ Ἡρακλείδης,
[9, 12]	διήκουσεν Εὔβουλος Ἀλεξανδρεύς, οὗ Πτολεμαῖος,	οὗ	Σαρπηδὼν καὶ Ἡρακλείδης, Ἡρακλείδου δ'
[9, 8]	ἑαυτοῦ ἀνέγνω τὸν Περὶ θεῶν,	οὗ	τὴν ἀρχὴν ἄνω παρεθέμεθα· ἀνέγνω
[9, 11]	ἔτι τε Ναυσιφάνης ὁ> Τήιος,	οὗ	φασί τινες ἀκοῦσαι Ἐπίκουρον. Οὗτοι
[9, 11]	μαθηταὶ γεγόνασιν ἐλλόγιμοι, ὧν Εὐρύλοχος·	οὗ	φέρεται ἐλάσσωμα τόδε. Φασὶ γὰρ
[9, 11]	πάσχον διὰ τὸ ἀσώματον εἶναι	οὐδ'	ἂν ὑπό τινος γένοιτο· οὐκ
[9, 11]	ᾧ οὖν λέγομεν μηδὲν ὁρίζειν,	οὐδ'	αὐτὸ τοῦτο ὁρίζομεν. Πάλιν οἱ
[9, 9]	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι	οὐδ'	εἰς τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι·
[9, 11]	ἀπάτης πειθοῦς τ' ἀπελύσαο δεσμά;	οὐδ'	ἔμελέν σοι ταῦτα μεταλλῆσαι, τίνες
[9, 7]	Πλάτων οὐδαμοῦ Δημοκρίτου διαμνημονεύει, ἀλλ'	οὐδ'	ἔνθ' ἂν> ἀντειπεῖν τι αὐτῷ
[9, 5]	φάναι· Ἐὰν μὴ λοιδορούμενος προσποιῶμαι,	οὐδ'	ἐπαινούμενος αἰσθήσομαι. Ὅτι δὲ γεγόνασι
[9, 11]	οἷς συνεχῶς ἀποτελοῦνται οὐ θαυμάζονται,	οὐδ'	ὁ ἥλιος, ὅτι καθ' ἡμέραν
[9, 1]	ἤλπισεν ἐξατμισθήσεσθαι. Οὐδὲν δ' ἀνύων	οὐδ'	οὕτως, ἐτελεύτα βιοὺς ἔτη ἑξήκοντα.
[9, 7]	τῶν ἀρχαίων μεμνημένος ὁ Πλάτων	οὐδαμοῦ	Δημοκρίτου διαμνημονεύει, ἀλλ' οὐδ' ἔνθ'
[9, 11]	προσπίπτοντα παρὰ τὰς ποιὰς διαθέσεις.	Οὐδὲ	γὰρ οἱ μαινόμενοι παρὰ φύσιν
[9, 11]	ἔχει τὴν πίστιν, ἀποδείξεως χρή.	Οὐδὲ	γὰρ τὸ τέτταρα εἶναι τὰ
[9, 11]	γάρ, οὔτε τὸ μὴ ὄν,	οὐδὲ	γὰρ ὑφέστηκε· τὸ δὲ μὴ
[9, 11]	ἐν ᾧ δ' οὐκ ἔστιν	οὐδὲ	κινεῖται· οὐκ ἔστιν οὖν κίνησις.
[9, 11]	ποιοῦν καὶ δρῶν. Ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	κίνησίς ἐστι· τὸ γὰρ κινούμενον
[9, 11]	συμβέβηκεν, ὥστ' οὐδὲ τὸ διδάσκεσθαι.	Οὐδὲ	μὴν γένεσίς ἐστι, φασίν. Οὔτε
[9, 1]	ἀποφαίνεται ποία τίς ἐστιν, ἀλλ'	οὐδὲ	περὶ τῶν σκαφῶν. Καὶ ταῦτα
[9, 11]	Πύρρωνος διάθεσιν· μὴ εἰδότες δὲ	οὐδὲ	Πυρρώνειοι καλοίμεθ' ἄν. Πρὸς τῷ
[9, 11]	οὖν σαφὲς οὔτις ἀνὴρ ἴδεν	οὐδέ	τις ἔσται εἰδώς. Ζήνων δὲ
[9, 11]	δὲ μὴ ὑφεστὼς μηδ' ὂν	οὐδὲ	τὸ γίνεσθαι εὐτύχηκε. Φύσει τε
[9, 11]	μὴ ὄντι οὐδὲν συμβέβηκεν, ὥστ'	οὐδὲ	τὸ διδάσκεσθαι. Οὐδὲ μὴν γένεσίς
[9, 11]	γὰρ πάντας τὸ αὐτὸ πείθειν	οὐδὲ	τοὺς αὐτοὺς συνεχές. Γίνεται δὲ
[9, 12]	ὡς μὲν Μηνόδοτός φησι γέγονεν	οὐδείς,	ἀλλὰ διέλιπεν ἡ ἀγωγὴ ἕως
[9, 1]	ἄνθρωπος τρισμύριοι, οἱ δ' ἀνάριθμοι	οὐδείς.	Ταῦτ' αὐδῶ καὶ παρὰ Φερσεφόνῃ.
[9, 11]	Αὐτὸς μὲν γὰρ ὁ Πύρρων	οὐδὲν	ἀπέλιπεν, οἱ μέντοι συνήθεις αὐτοῦ
[9, 1]	αἰτιολογεῖ. Περὶ δὲ τῆς γῆς	οὐδὲν	ἀποφαίνεται ποία τίς ἐστιν, ἀλλ'
[9, 11]	δόγματα πάντα ἀνατρέποντες, αὐτοὶ δ'	οὐδὲν	ἀποφαίνονται δογματικῶς, ἕως δὲ τοῦ
[9, 11]	σημεῖον, τὸ δὲ μὴ ἔστιν.	Οὐδὲν	ἄρα τῶν ἀδήλων ἂν καταλαμβάνοιτο·
[9, 11]	σώματος οὐκ ἔστιν αἴτιον, ἐπεὶ	οὐδὲν	ἀσώματον ποιεῖ σῶμα. Σῶμα δ'
[9, 11]	ὡς Ἀσκάνιος ὁ Ἀβδηρίτης φησίν.	Οὐδὲν	γὰρ ἔφασκεν οὔτε καλὸν οὔτ'
[9, 1]	τῶν βολίτων ἀλέᾳ ἤλπισεν ἐξατμισθήσεσθαι.	Οὐδὲν	δ' ἀνύων οὐδ' οὕτως, ἐτελεύτα
[9, 11]	ἀφανὲς φαινομένου ἢ φαινόμενον ἀφανοῦς·	οὐδὲν	δὲ τούτων ἐστιν· οὐκ ἄρ'
[9, 11]	ἐστιν αἴτιον ἢ ἀσώματον ἀσωμάτου·	οὐδὲν	δὲ τούτων· οὐκ ἄρ' ἐστὶν
[9, 9]	ἀραιούμενον γεννητικὸν εἶναι τῶν κόσμων·	οὐδὲν	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι
[9, 1]	καὶ πυκνώσει γινόμενα. Σαφῶς δ'	οὐδὲν	ἐκτίθεται. Γίνεσθαί τε πάντα κατ'
[9, 11]	Εἰ μὲν οὖν πιστός ἐστιν,	οὐδὲν	ἕξει λέγειν πρὸς τὸν ᾧ
[9, 11]	Κοινῶς δ' ἀμφοτέρων αἰτίων ὄντων,	οὐδὲν	ἔσται τὸ πάσχον. Ἀσώματον δ'
[9, 11]	κενόν καὶ πάλιν, ἐτεῇ δὲ	οὐδὲν	ἴδμεν· ἐν βυθῷ γὰρ ἡ
[9, 11]	καὶ κοινωνίας, καθ' ὃν εἰλικρινῶς	οὐδὲν	καθ' αὑτὸ φαίνεται, ἀλλὰ σὺν
[9, 11]	τῶν ὁμοίων. Λέγεται δὲ τὸ	Οὐδὲν	μᾶλλον καὶ θετικῶς, ὡς ὁμοίων
[9, 11]	ὁμοίως δὲ καὶ διὰ τῆς	Οὐδὲν	μᾶλλον καὶ τῆς Παντὶ λόγῳ
[9, 11]	ὡς ὁμοίων τινῶν ὄντων· οἷον,	Οὐδὲν	μᾶλλον ὁ πειρατὴς κακός ἐστιν
[9, 11]	οὐκ ἔστιν, οὕτω καὶ τὸ	Οὐδὲν	μᾶλλον οὐ μᾶλλόν ἐστιν ἢ
[9, 11]	οἱ σκεπτικοὶ καὶ αὐτὴν τὴν	Οὐδὲν	μᾶλλον φωνήν· ὡς γὰρ οὐ
[9, 10]	μηδ' αὐτὸ τοῦτ' εἰδέναι ὅτι	οὐδὲν	οἶδε. Μητρόδωρον δὲ Νεσσᾶ τοῦ
[9, 11]	μὴ ὁρίζειν ἀνῄρουν, λέγοντες οἷον	Οὐδὲν	ὁρίζομεν, ἐπεὶ ὥριζον ἄν· προφερόμεθα
[9, 11]	ἐνεδέχετο δηλῶσαι· διὰ τῆς οὖν	Οὐδὲν	ὁρίζομεν φωνῆς τὸ τῆς ἀρρεψίας
[9, 11]	ὄντως ἐστί. Περὶ δὲ τῆς	Οὐδὲν	ὁρίζω φωνῆς καὶ τῶν ὁμοίων
[9, 11]	ὁντινοῦν ἄλλοτ' ἄλλως ἀποφαίνεται καὶ	οὐδὲν	ὁρικῶς δογματίζει περὶ τὴν ἀπόφασιν.
[9, 7]	τοὺς Πυθαγορικοὺς κωλῦσαι αὐτόν, ὡς	οὐδὲν	ὄφελος· παρὰ πολλοῖς γὰρ εἶναι
[9, 11]	χιὼν πᾶσι ψυχρόν· κοινὸν δ'	οὐδὲν	πάντων ἀγαθὸν ἢ κακόν ἐστιν·
[9, 11]	ὄντι· τῷ γὰρ μὴ ὄντι	οὐδὲν	συμβέβηκεν, ὥστ' οὐδὲ τὸ διδάσκεσθαι.
[9, 11]	ἄπειρον. Ὁ δὲ πρός τι	οὐδέν	φησι καθ' ἑαυτὸ λαμβάνεσθαι, ἀλλὰ
[9, 11]	ἐν τῷ πρώτῳ Πυρρωνείων λόγων	οὐδέν	φησιν ὁρίζειν τὸν Πύρρωνα δογματικῶς
[9, 1]	γενόμενος πάντα ἐγνωκέναι· ἤκουσέ τ'	οὐδενός,	ἀλλ' αὑτὸν ἔφη διζήσασθαι καὶ
[9, 2]	Διήκουσε δὲ κατ' ἐνίους μὲν	οὐδενός,	κατ' ἐνίους δὲ Βότωνος Ἀθηναίου
[9, 11]	Ἔν τε ταῖς ζητήσεσιν ὑπ'	οὐδενὸς	κατεφρονεῖτο διὰ τὸ καὶ δι>
[9, 8]	τὸν μαθητήν, ἐκείνου εἰπόντος, ἀλλ'	οὐδέπω	νίκην νενίκηκα, εἰπεῖν, ἀλλ' ἐγὼ
[9, 11]	τετραγώνου, ὁ σκεπτικὸς εἰ μὲν	οὐδετέραν	προκρινεῖ, ἀπρακτήσει· εἰ δὲ τῇ
[9, 8]	μὲν θεῶν οὐκ ἔχω εἰδέναι	οὔθ'	ὡς εἰσίν, οὔθ' ὡς οὐκ
[9, 8]	ἔχω εἰδέναι οὔθ' ὡς εἰσίν,	οὔθ'	ὡς οὐκ εἰσίν· πολλὰ γὰρ
[9, 5]	ταῦτα· Ἀμφοτερογλώσσου τε μέγα σθένος	οὐκ	ἀλαπαδνὸν Ζήνωνος πάντων ἐπιλήπτορος, ἠδὲ
[9, 1]	καὶ διὰ τὸ περιίστασθαι ὑπερηφανίην	οὐκ	ἂν ἀφικοίμην εἰς Περσῶν χώρην,
[9, 11]	τὸ πάσχον. Ἀσώματον δ' ἀσωμάτου	οὐκ	ἂν εἴη αἴτιον διὰ τὸν
[9, 11]	αἴτιον. Σῶμα μὲν οὖν σώματος	οὐκ	ἂν εἴη αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφότερα
[9, 11]	ποιεῖ σῶμα. Σῶμα δ' ἀσωμάτου	οὐκ	ἂν εἴη αἴτιον, ὅτι τὸ
[9, 11]	τοῦ πρὸς ὃ λέγεται πατήρ,	οὐκ	ἂν εἴη πατήρ, οὑτωσὶ καὶ
[9, 1]	δὲ καὶ Ψυχῆς πείρατα ἰὼν	οὐκ	ἂν ἐξεύροιο, πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν·
[9, 11]	Ἰνδοῦ τινος ὀνειδίζοντος Ἀναξάρχῳ ὡς	οὐκ	ἂν ἕτερόν τινα διδάξαι οὗτος
[9, 5]	πρὸς τὸ οὖς καὶ δακὼν	οὐκ	ἀνῆκεν ἕως ἀπεκεντήθη, ταὐτὸν Ἀριστογείτονι
[9, 1]	Δηλίου τινὸς δεῖσθαι κολυμβητοῦ, ὃς	οὐκ	ἀποπνιγήσεται ἐν αὐτῷ. Ἐπιγράφουσι δ'
[9, 11]	ἀφανοῦς· οὐδὲν δὲ τούτων ἐστιν·	οὐκ	ἄρ' ἐστὶ σημεῖον. Φαινόμενον μὲν
[9, 11]	οὔτε φθορὰ οὔτ' ἄλλο τι·	οὐκ	ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Καὶ μὴν
[9, 11]	ἀσώματον ἀσωμάτου· οὐδὲν δὲ τούτων·	οὐκ	ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Σῶμα μὲν
[9, 11]	πάντων ἀγαθὸν ἢ κακόν ἐστιν·	οὐκ	ἄρα ἐστὶ φύσει ἀγαθὸν ἢ
[9, 11]	δὲ κακόν. Πέρσαι μὲν γὰρ	οὐκ	ἄτοπον ἡγοῦνται θυγατρὶ μίγνυσθαι, Ἕλληνες
[9, 11]	ὁ δ' εἰς ἄπειρον ἐκβάλλων	οὐκ	ἐᾷ βεβαιοῦσθαι τὸ ζητούμενον, διὰ
[9, 11]	τῆς ἀποδείξεως ἀγνοουμένης; ζητεῖται δ'	οὐκ	εἰ φαίνεται τοιαῦτα, ἀλλ' εἰ
[9, 7]	λέγειν Δημόκριτον περὶ Ἀναξαγόρου ὡς	οὐκ	εἴησαν αὐτοῦ αἱ δόξαι αἵ
[9, 11]	τοῦτο ἡ ἀλήθεια. Σημεῖόν τε	οὐκ	εἶναι· εἰ γάρ ἐστι, φασί,
[9, 8]	οὔθ' ὡς εἰσίν, οὔθ' ὡς	οὐκ	εἰσίν· πολλὰ γὰρ τὰ κωλύοντα
[9, 11]	κίνημα τῆς διανοίας ἄληπτόν ἐστιν,	οὐκ	εἰσόμεθα τὴν Πύρρωνος διάθεσιν· μὴ
[9, 7]	μεῖζον, εἴγε τοσαύτης πόλεως ὑπερεφρόνησεν,	οὐκ	ἐκ τόπου δόξαν λαβεῖν βουλόμενος,
[9, 11]	τὸν ἀπ' ἀνθρώπων αὐτόσχολον αὐτολαλητὴν	οὐκ	ἐμπαζόμενον δόξης ἐρίδων τε Φίλωνα.
[9, 11]	πρὸς τὸν ἐπιλαβόμενον εἰπεῖν ὡς	οὐκ	ἐν γυναίῳ ἡ ἐπίδειξις τῆς
[9, 11]	ἡμᾶς διακρίνειν τὰς δόξας· ὅπερ	οὐκ	ἐνδεχόμενόν ἐστι διὰ τὴν ἰσοσθένειαν
[9, 11]	παρὰ τὴν στροφήν. Ἐπεὶ οὖν	οὐκ	ἔνι ἔξω τόπων καὶ θέσεων
[9, 3]	ἦτορ, ἠδὲ βροτῶν δόξας, ταῖς	οὐκ	ἔνι πίστις ἀληθής. Καὶ αὐτὸς
[9, 1]	ᾗσιν ὁ πάντων ἁρπάκτης Ἀΐδης	οὐκ	ἐπὶ χεῖρα βαλεῖ. Τέταρτος Λέσβιος,
[9, 5]	ἠγάπησε μᾶλλον τῆς Ἀθηναίων μεγαλαυχίας,	οὐκ	ἐπιδημήσας πώμαλα πρὸς αὐτούς, ἀλλ'
[9, 11]	τὸ οὗ λέγεται αἴτιον, ἐπεὶ	οὐκ	ἔσται αἴτιον. Καὶ ὥσπερ ὁ
[9, 11]	πεινῆν καὶ διψῆν καὶ ἀλγεῖν·	οὐκ	ἔστι γὰρ λόγῳ περιελεῖν ταῦτα.
[9, 11]	Τὸ γοῦν δεξιὸν φύσει μὲν	οὐκ	ἔστι δεξιόν, κατὰ δὲ τὴν
[9, 11]	οὐδ' ἂν ὑπό τινος γένοιτο·	οὐκ	ἔστι τοίνυν αἴτιον. συνεισάγεται τὸ
[9, 11]	αὐτὸν λόγον· ἀσώματον δὲ σώματος	οὐκ	ἔστιν αἴτιον, ἐπεὶ οὐδὲν ἀσώματον
[9, 8]	λόγον τὸν πειρώμενον ἀποδεικνύειν ὡς	οὐκ	ἔστιν ἀντιλέγειν οὗτος πρῶτος διείλεκται,
[9, 8]	τῶν δὲ οὐκ ὄντων ὡς	οὐκ	ἔστιν. Ἔλεγέ τε μηδὲν εἶναι
[9, 11]	δεῖται σημείου· ἀφανὲς δ' ἀφανοῦς	οὐκ	ἔστιν, ἐπεὶ δεῖ φαίνεσθαι τὸ
[9, 11]	ἢ νοητόν· αἰσθητὸν μὲν οὖν	οὐκ	ἔστιν, ἐπεὶ τὸ αἰσθητὸν κοινόν
[9, 11]	τῶν πρός τι. Νοητὸν δ'	οὐκ	ἔστιν, ἐπεὶ τὸ νοητὸν ἤτοι
[9, 11]	σημεῖον. Φαινόμενον μὲν οὖν φαινομένου	οὐκ	ἔστιν, ἐπεὶ τὸ φαινόμενον οὐ
[9, 11]	ἀφορμὴν καταλήψεως· φαινόμενον δ' ἀφανοῦς	οὐκ	ἔστιν, ὅτι τὸ σημεῖον τῶν
[9, 11]	οὐ κινεῖται, ἐν ᾧ δ'	οὐκ	ἔστιν οὐδὲ κινεῖται· οὐκ ἔστιν
[9, 11]	δ' οὐκ ἔστιν οὐδὲ κινεῖται·	οὐκ	ἔστιν οὖν κίνησις. Ἀνῄρουν δὲ
[9, 11]	οὐ μᾶλλόν ἐστι πρόνοια ἢ	οὐκ	ἔστιν, οὕτω καὶ τὸ Οὐδὲν
[9, 11]	μᾶλλον οὐ μᾶλλόν ἐστιν ἢ	οὐκ	ἔστιν. Σημαίνει οὖν ἡ φωνή,
[9, 8]	Παλλάδος ἄστυ φύγες, Πλουτέα δ'	οὐκ	ἔφυγες. Λέγεται δέ ποτ' αὐτὸν
[9, 8]	τὸν τρόπον· περὶ μὲν θεῶν	οὐκ	ἔχω εἰδέναι οὔθ' ὡς εἰσίν,
[9, 3]	δ' οὖν ἀκούσας καὶ Ξενοφάνους	οὐκ	ἠκολούθησεν αὐτῷ. Ἐκοινώνησε δὲ καὶ
[9, 11]	φθείρεται· πῶς δὲ ταῦτα γίνεται	οὐκ	ἴσμεν. Μόνον οὖν, φασίν, ἀνθιστάμεθα
[9, 10]	φησι, Τουτὶ μὲν αἷμα καὶ	οὐκ	ἰχὼρ οἷός πέρ τε ῥέει
[9, 8]	ὄντων ὡς ἔστιν, τῶν δὲ	οὐκ	ὄντων ὡς οὐκ ἔστιν. Ἔλεγέ
[9, 8]	τῶν ἐν Ἅιδου, Περὶ τῶν	οὐκ	ὀρθῶς τοῖς ἀνθρώποις πρασσομένων, Προστακτικός,
[9, 11]	σχέσιν νοεῖται· μετατεθέντος γοῦν ἐκείνου,	οὐκέτ'	ἔσται δεξιόν. Ὁμοίως καὶ πατὴρ
[9, 11]	εἴπωμεν μὴ ἔχειν αὐτὴν ἐξοχάς,	οὐκέτι	ὃ φαίνεται ἕτερον δὲ λέγομεν·
[9, 11]	εἰ δὲ τῇ ἑτέρᾳ κατακολουθήσει,	οὐκέτι	τὸ ἰσοσθενές, φασί, τοῖς φαινομένοις
[9, 7]	πρὸς τῷ καταστρέφειν εἶναι. Τὴν	οὖν	ἀδελφὴν λυπεῖσθαι ὅτι ἐν τῇ
[9, 3]	Ἀναξιμάνδρου φησὶν ἀκοῦσαι- Ὅμως δ'	οὖν	ἀκούσας καὶ Ξενοφάνους οὐκ ἠκολούθησεν
[9, 10]	Δημοκρίτου φασὶν ἀκοῦσαι. Ὁ δ'	οὖν	Ἀνάξαρχος καὶ Ἀλεξάνδρῳ συνῆν καὶ
[9, 11]	τὸν δι' ἀλλήλων. Ὀ μὲν	οὖν	ἀπὸ τῆς διαφωνίας ὃ ἂν
[9, 11]	τέρποντα καὶ τὰ θαυμαζόμενα. Ἐδείκνυσαν	οὖν	ἀπὸ τῶν ἐναντίων τοῖς πείθουσιν
[9, 1]	γεγράφθαι παρὰ σοὶ ἐξηγήσεως. Βασιλεὺς	οὖν	Δαρεῖος Ὑστάσπου βούλεται τῆς σῆς
[9, 11]	τὸν λόγον, ἀλλὰ προσεπισχυρίζειν. Μόνον	οὖν	διακόνοις ἐχρῶντο τοῖς λόγοις· οὐ
[9, 11]	ἢ ἐξ ἀναποδείκτων. Εἰ μὲν	οὖν	ἐξ ἀποδεδειγμένων, κἀκεῖνα δεήσεταί τινος
[9, 11]	δ' οὔ· καὶ τὸ αἴτιον	οὖν	ἐπινοοῖτο ἂν μόνον, ἐπεὶ εἴπερ
[9, 1]	καὶ δυσεξήγητον. Ἔν τισι μὲν	οὖν	ἑρμηνευόμενος κατὰ λέξιν σὴν δοκεῖ
[9, 11]	ὁ νοῦς ποικίλως τρέπεται. Ἄγνωστον	οὖν	ἐστι τὸ κριτήριον καὶ διὰ
[9, 11]	ἐστιν ἢ οὐκ ἔστιν. Σημαίνει	οὖν	ἡ φωνή, καθά φησι καὶ
[9, 11]	δοκεῖ τὰ πάντα διακριβοῦσθαι· πᾶν	οὖν	ἴσον ἡγήσονται. Ἔτι, φασίν, ὁ
[9, 7]	πρεσβύτερος ὢν Σωκράτους. Εἴη ἂν	οὖν	κατ' Ἀρχέλαον τὸν Ἀναξαγόρου μαθητὴν
[9, 7]	δὴ μὴ προσήκατο αὐτόν. Πῶς	οὖν	κατά τινας ἀκήκοεν αὐτοῦ; Φησὶ
[9, 11]	ἀναπεμπόμενα ἐπ' ἄλληλα. Πῶς ἂν	οὖν	καταλαμβάνοιτο τὰ ἄδηλα τῆς ἀποδείξεως
[9, 11]	ἔστιν οὐδὲ κινεῖται· οὐκ ἔστιν	οὖν	κίνησις. Ἀνῄρουν δὲ καὶ μάθησιν.
[9, 11]	τιθέασι τὰ φαινόμενα μόνα. Ἔστιν	οὖν	κριτήριον κατὰ τοὺς σκεπτικοὺς τὸ
[9, 11]	τὸ μὲν ἄδηλον> Ἐν ᾧ	οὖν	λέγομεν μηδὲν ὁρίζειν, οὐδ' αὐτὸ
[9, 11]	τῶν κατόπτρων ἀλλοία θεωρεῖται. Ἀκολουθεῖ	οὖν	μὴ μᾶλλον εἶναι τοῖον τὸ
[9, 11]	ὧν ταῖς αἰσθήσεσι μετίσχουσιν. Ἔστιν	οὖν	ὁ Πυρρώνειος λόγος μήνυσίς τις
[9, 11]	τοῦτο ἐνεδέχετο δηλῶσαι· διὰ τῆς	οὖν	Οὐδὲν ὁρίζομεν φωνῆς τὸ τῆς
[9, 11]	τράχηλος παρὰ τὴν στροφήν. Ἐπεὶ	οὖν	οὐκ ἔνι ἔξω τόπων καὶ
[9, 11]	ἐστιν ἢ νοητόν· αἰσθητὸν μὲν	οὖν	οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ αἰσθητὸν
[9, 11]	ἐστιν ἢ οὔ. Εἰ μὲν	οὖν	πιστός ἐστιν, οὐδὲν ἕξει λέγειν
[9, 11]	διενήξατο πέραν> τὸν Ἀλφειόν. Ἦν	οὖν	πολεμιώτατος τοῖς σοφισταῖς, ὡς καὶ
[9, 11]	μέν φησι· Καὶ τὸ μὲν	οὖν	σαφὲς οὔτις ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ
[9, 11]	ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Σῶμα μὲν	οὖν	σώματος οὐκ ἂν εἴη αἴτιον,
[9, 11]	ὡς πρὸς τὴν διάνοιαν. Ἄγνωστα	οὖν	τὰ πρός τι ὡς> καθ'
[9, 11]	ὑπὸ τοῦ ἀέρος βαρυνόμενος. Ἀγνοοῦμεν	οὖν	τὸ κατ' ἰδίαν, ὡς ἔλαιον
[9, 11]	τὴν ἰσοσθένειαν τῶν λόγων. Ἄγνωστον	οὖν	τὸ φύσει ἀγαθόν. Ἔστι δὲ
[9, 11]	ὀξύτατοι, κύνες δ' ὀσφρητικώτατοι. Εὔλογον	οὖν	τοῖς διαφόροις τοὺς ὀφθαλμοὺς διάφορα
[9, 12]	δὲ καὶ παίζειν τοιαῦτα. Πρὸς	οὖν	τὸν θαυμάζοντα πάντα ἔφη, Τί
[9, 11]	τὸ πιεσθῆναι τοὺς πόρους. Ἀλλοῖα	οὖν	φαίνεται τὰ προσπίπτοντα παρὰ τὰς
[9, 11]	ἄρ' ἐστὶ σημεῖον. Φαινόμενον μὲν	οὖν	φαινομένου οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ
[9, 11]	ἐπίκρισιν δύναμις οὐχ ὁρᾶται. Ὁ	οὖν,	φασί, περί τινος διαβεβαιούμενος αἰσθητοῦ
[9, 11]	ταῦτα γίνεται οὐκ ἴσμεν. Μόνον	οὖν,	φασίν, ἀνθιστάμεθα πρὸς τὰ παρυφιστάμενα
[9, 11]	οἷον δόγματος προσηγορεύοντο. Ζητηικὴ μὲν	οὖν	φιλοσοφία ἀπὸ τοῦ πάντοτε ζητεῖν
[9, 12]	Τίμων ὁ μισάνθρωπος. Ὁ δ'	οὖν	φιλόσοφος καὶ φιλόκηπος ἦν σφόδρα
[9, 11]	Ἀλλὰ τὸ φαινόμενον πάντῃ σθένει	οὗπερ	ἂν ἔλθῃ. Καὶ ἐν τοῖς
[9, 5]	τινα ἔφη> αὐτῷ πρὸς τὸ	οὖς	καὶ δακὼν οὐκ ἀνῆκεν ἕως
[9, 11]	καὶ ὁρίζονται καὶ δογματίζουσι. Πρὸς	οὓς	ἀποκρίνονται, Περὶ μὲν ὧν ὡς
[9, 11]	καὶ ταὐτὰ οὓς μὲν βλάπτει,	οὓς	δὲ ὠφελεῖ· ὅθεν ἐφεκτέον. Τρίτος
[9, 8]	ἀπόκρισιν, ἐντολήν, ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆσιν)	οὓς	καὶ πυθμένας εἶπε λόγων. Ἀλκιδάμας
[9, 11]	δ' ἐμπορίας ὀρέγεται· καὶ ταὐτὰ	οὓς	μὲν βλάπτει, οὓς δὲ ὠφελεῖ·
[9, 11]	φασί, τοῖς φαινομένοις ἀποδώσει. Πρὸς	οὓς	οἱ σκεπτικοί φασιν ὅτι ὅτε
[9, 11]	ἦσαν κατὰ δέκα τρόπους, καθ'	οὓς	τὰ ὑποκείμενα παραλλάττοντα ἐφαίνετο. Τούτους
[9, 11]	δὲ τοὺς δέκα τρόπους καθ'	οὓς>	τίθησιν. Ὧν πρῶτος ὁ παρὰ
[9, 11]	ταῖς σκέψεσιν ἀντιθέσεις προαποδεικνύντες καθ'	οὓς	τρόπους πείθει τὰ πράγματα, κατὰ
[9, 5]	Ὑέλην, ὕστερον δ' Ἐλέαν, Φωκαέων	οὖσαν	ἀποικίαν, αὑτοῦ δὲ πατρίδα, πόλιν
[9, 1]	θάλπειν, τὴν δὲ σελήνην προσγειοτέραν	οὖσαν	μὴ διὰ τοῦ καθαροῦ φέρεσθαι
[9, 7]	τὴν εὐθυμίαν, οὐ τὴν αὐτὴν	οὖσαν	τῇ ἡδονῇ, ὡς ἔνιοι παρακούσαντες
[9, 11]	καὶ τῇ ἀδελφῇ συνεβίω μαίᾳ	οὔσῃ,	καθά φησιν Ἐρατοσθένης ἐν τῷ
[9, 7]	ἀνάγκην γίνεσθαι, τῆς δίνης αἰτίας	οὔσης	τῆς γενέσεως πάντων, ἣν ἀνάγκην
[9, 2]	αἰρούσης αὐτὰ εἰς τὸ περιέχον.	Οὐσίαν	θεοῦ σφαιροειδῆ, μηδὲν ὅμοιον ἔχουσαν
[9, 7]	τε ὄντα ἀδελφὸν νείμασθαι τὴν	οὐσίαν·	καὶ οἱ μὲν πλείους φασὶ
[9, 7]	ταπεινότατα διάγειν, ἅτε πᾶσαν τὴν	οὐσίαν	καταναλωκότα· τρέφεσθαί τε διὰ τὴν
[9, 7]	ὄντος τὸν ἀναλώσαντα τὴν πατρῴαν	οὐσίαν	μὴ ἀξιοῦσθαι ταφῆς ἐν τῇ
[9, 11]	καλὸν οὔτ' αἰσχρὸν οὔτε δίκαιον	οὔτ'	ἄδικον· καὶ ὁμοίως ἐπὶ πάντων
[9, 11]	Οὐδὲν γὰρ ἔφασκεν οὔτε καλὸν	οὔτ'	αἰσχρὸν οὔτε δίκαιον οὔτ' ἄδικον·
[9, 11]	οὔτε γὰρ γένεσις οὔτε φθορὰ	οὔτ'	ἄλλο τι· οὐκ ἄρ' ἐστὶν
[9, 11]	κίνησιν ἀναιρεῖ λέγων, τὸ κινούμενον	οὔτ'	ἐν ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται
[9, 11]	ἐν ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται	οὔτ'	ἐν ᾧ μὴ ἔστι Δημόκριτος
[9, 11]	Οὕτως οὔτ' ἐπιδερκτὰ τάδ' ἀνδράσιν	οὔτ'	ἐπακουστὰ οὔτε νόῳ περιληπτά· καὶ
[9, 11]	βροτοῖς; Ἀλλὰ καὶ Ἐμπεδοκλέα· Οὕτως	οὔτ'	ἐπιδερκτὰ τάδ' ἀνδράσιν οὔτ' ἐπακουστὰ
[9, 11]	ἔνιά ἐστιν ἀληθῆ, τίνι διακριτέον;	οὔτε	γὰρ αἰσθήσει τὰ κατ' αἴσθησιν
[9, 11]	πρὸς ὃ νοεῖται τὸ αἴτιον·	οὔτε	γὰρ γένεσις οὔτε φθορὰ οὔτ'
[9, 11]	περὶ τὸν Τίμωνα καὶ Αἰνεσίδημον.	Οὔτε	γὰρ τάδε ἑλούμεθα ἢ ταῦτα
[9, 11]	Οὐδὲ μὴν γένεσίς ἐστι, φασίν.	Οὔτε	γὰρ τὸ ὂν γίνεται, ἔστι
[9, 11]	μὴ ὂν τῷ μὴ εἶναι.	Οὔτε	δὲ τὸ ὂν τῷ εἶναι
[9, 11]	ἔφασκεν οὔτε καλὸν οὔτ' αἰσχρὸν	οὔτε	δίκαιον οὔτ' ἄδικον· καὶ ὁμοίως
[9, 11]	Ἀβδηρίτης φησίν. Οὐδὲν γὰρ ἔφασκεν	οὔτε	καλὸν οὔτ' αἰσχρὸν οὔτε δίκαιον
[9, 11]	αἴσθησιν πάντων ἴσων αὐτῇ φαινομένων,	οὔτε	νοήσει διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.
[9, 11]	ἐπιδερκτὰ τάδ' ἀνδράσιν οὔτ' ἐπακουστὰ	οὔτε	νόῳ περιληπτά· καὶ ἐπάνω, Αὐτὸ
[9, 11]	τὸ ὂν γίνεται, ἔστι γάρ,	οὔτε	τὸ μὴ ὄν, οὐδὲ γὰρ
[9, 11]	φύσις πᾶσι φαίνεται καὶ γινώσκεται	οὔτε	τὸ μὴ ὂν τῷ μὴ
[9, 11]	τὸ αἴτιον· οὔτε γὰρ γένεσις	οὔτε	φθορὰ οὔτ' ἄλλο τι· οὐκ
[9, 11]	Καὶ τὸ μὲν οὖν σαφὲς	οὔτις	ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ τις ἔσται
[9, 7]	γάρ, φησίν, εἰς Ἀθήνας καὶ	οὔτις	με ἔγνωκεν. Εἴπερ οἱ Ἀντερασταὶ
[9, 11]	ῦ> ἀπορροίας γίνεσθαι. Ἀνῄρουν δ'	οὗτοι	καὶ πᾶσαν ἀπόδειξιν καὶ κριτήριον
[9, 11]	τι ὡς> καθ' ἑαυτά. Καὶ	οὗτοι	μὲν οἱ δέκα τρόποι. Οἱ
[9, 2]	Ξενοφάνης Λέσβιος ποιητὴς ἰάμβων. Καὶ	οὗτοι	μὲν οἱ σποράδην. ~ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ. Ξενοφάνους
[9, 11]	οὗ φασί τινες ἀκοῦσαι Ἐπίκουρον.	Οὗτοι	πάντες Πυρρώνειοι μὲν ἀπὸ τοῦ
[9, 11]	οὐκ ἂν ἕτερόν τινα διδάξαι	οὗτος	ἀγαθόν, αὐτὸς αὐλὰς βασιλικὰς θεραπεύων.
[9, 7]	Ἀντερασταὶ Πλάτωνός εἰσι, φησὶ Θράσυλλος	οὗτος	ἂν εἴη ὁ παραγενόμενος ἀνώνυμος,
[9, 1]	δ' Ἡράκλειτοι πέντε· πρῶτος αὐτὸς	οὗτος·	δεύτερος ποιητὴς λυρικός, οὗ ἐστι
[9, 10]	ῥήματα Φερσεφόνη, Ἔρρε μυλωθρὲ κακέ.	Οὗτος	διὰ τὴν ἀπάθειαν καὶ εὐκολίαν
[9, 2]	Ξεινοφάνη θ' ὑπάτυφον, Ὁμηραπάτην ἐπικόπτην.	Οὗτος	ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος ἐν Ζάγκλῃ
[9, 1]	ἤ, ὥς τινες, Ἡράκωντος Ἐφέσιος.	Οὗτος	ἤκμαζε μὲν κατὰ τὴν ἐνάτην
[9, 10]	καὶ σεμνήν. ~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ. Ἀνάξαρχος Ἀβδηρίτης.	Οὗτος	ἤκουσε Διογένους τοῦ Σμυρναίου· ὁ
[9, 6]	Ἀβδηρίτης, κατ' ἐνίους δὲ Μιλήσιος.	Οὗτος	ἤκουσε Ζήνωνος. Ἤρεσκε δ' αὐτῷ
[9, 4]	τεχνογράφος. ~ΜΕΛΙΣΣΟΣ. Μέλισσος Ἰθαιγένους Σάμιος.	Οὗτος	ἤκουσε Παρμενίδου· ἀλλὰ καὶ εἰς
[9, 8]	μέν ἐστι Πρωταγόρας ὁ Τήιος.	Οὗτος	καὶ Πρόδικος ὁ Κεῖος λόγους
[9, 8]	τ' ἐπίμεικτος ἐριζέμεναι εὖ εἰδώς.	Οὗτος	καὶ τὸ Σωκρατικὸν εἶδος τῶν
[9, 5]	πρὸς αὐτούς, ἀλλ' αὐτόθι καταβιούς.	Οὗτος	καὶ τὸν Ἀχιλλέα πρῶτος λόγον
[9, 5]	τῷ Κιτιεῖ διειλέγμεθα. Ἤκμαζε δ'	οὗτος	κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ ἑβδομηκοστὴν>
[9, 7]	Ἀβδηρίτης ἤ, ὡς ἔνιοι, Μιλήσιος.	Οὗτος	μάγων τινῶν διήκουσε καὶ Χαλδαίων,
[9, 8]	ἀποδεικνύειν ὡς οὐκ ἔστιν ἀντιλέγειν	οὗτος	πρῶτος διείλεκται, καθά φησι Πλάτων
[9, 8]	ἀναλεξάμενοι παρ' ἑκάστου τῶν κεκτημένων.	Οὗτος	πρῶτος μισθὸν εἰσεπράξατο μνᾶς ἑκατόν·
[9, 3]	εἰς ἡσυχίαν προετράπη. Πρῶτος δ'	οὗτος	τὴν γῆν ἀπέφαινε σφαιροειδῆ καὶ
[9, 5]	κατ' ἴσον Ἡρακλείτῳ· καὶ γὰρ	οὗτος	τὴν πρότερον μὲν Ὑέλην, ὕστερον
[9, 1]	ἂν ἐξεύροιο, πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν·	οὕτω	βαθὺν λόγον ἔχει. Τήν τ'
[9, 6]	κατ' ἐπίψαυσιν τῆς δίνης. Καὶ	οὕτω	γενέσθαι τὴν γῆν, συμμενόντων τῶν
[9, 11]	συνεχὲς αὐτοῦ πυνθάνεσθαι περὶ αὐτοῦ.	Οὕτω	δ' αὐτὸν ὑπὸ τῆς πατρίδος
[9, 11]	φαινόμενον, ὡς καὶ Αἰνεσίδημός φησιν·	οὕτω	δὲ καὶ Ἐπίκουρος. Δημόκριτος δὲ
[9, 1]	κελεύειν τοὺς παῖδας βολίτοις καταπλάττειν·	οὕτω	δὴ κατατεινόμενον δευτεραῖον τελευτῆσαι καὶ
[9, 6]	Εἶναί τε ὥσπερ γενέσεις κόσμου,	οὕτω	καὶ αὐξήσεις καὶ φθίσεις καὶ
[9, 11]	πιστός ἐστι τὸ φαινόμενον λέγων,	οὕτω	καὶ ὁ ἐναντίος· εἰ δ'
[9, 11]	ἐστι πρόνοια ἢ οὐκ ἔστιν,	οὕτω	καὶ τὸ Οὐδὲν μᾶλλον οὐ
[9, 12]	Πραΰλους τ' ἀπὸ Τρωάδος, ὃς	οὕτω	καρτερικὸς ἐγένετο, καθά φησι Φύλαρχος
[9, 11]	συνήθειαν. Καὶ ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς	οὕτω	λέγει, Ἀλλὰ τὸ φαινόμενον πάντῃ
[9, 7]	ἐν τῷ ὅλῳ δινουμένας. Καὶ	οὕτω	πάντα τὰ συγκρίματα γεννᾶν, πῦρ,
[9, 11]	ἐλάσσωμα τόδε. Φασὶ γὰρ ὡς	οὕτω	παρωξύνθη ποτὲ ὥστε τὸν ὀβελίσκον
[9, 12]	φεύγοντες τοξεύουσι καὶ οἱ διώκοντες,	οὕτω	τῶν φιλοσόφων οἱ μὲν διώκοντες
[9, 6]	ταῦτα. Γίνεσθαι δὲ τοὺς κόσμους	οὕτω·	φέρεσθαι κατὰ ἀποτομὴν ἐκ τῆς
[9, 7]	τῇ μὲν πρώτῃ ἡμέρᾳ ἀσπάσασθαι	οὕτω	χαῖρε κόρη, τῇ δ' ἐχομένῃ
[9, 1]	Ἁλικαρνασσεύς, εἰς ὃν Καλλίμαχος πεποίηκεν	οὕτως·	Εἶπέ τις, Ἡράκλειτε, τεὸν μόρον,
[9, 11]	ἄλλου τὴν πίστιν λαμβάνειν καὶ	οὕτως	εἰς ἄπειρον. Ὁ δὲ πρός
[9, 11]	κριθήσεται κἀκεῖνο ὑπ' ἄλλου καὶ	οὕτως	εἰς ἄπειρον. Πρὸς τῷ καὶ
[9, 11]	ὁ Τίμων περὶ αὐτοῦ φησιν	οὕτως	ἐν τῷ Πύθωνι καὶ ἐν
[9, 1]	ἐξατμισθήσεσθαι. Οὐδὲν δ' ἀνύων οὐδ'	οὕτως,	ἐτελεύτα βιοὺς ἔτη ἑξήκοντα. Καὶ
[9, 12]	διεξιέναι· ἐλθόντα τ' ἐφ' ἡμισείας,	οὕτως	εὑρεῖν τὸ ἀπόσπασμα τέως ἀγνοοῦντα.
[9, 11]	τοιαῦτα, ἀλλ' εἰ καθ' ὑπόστασιν	οὕτως	ἔχει. Εὐήθεις δὲ τοὺς δογματικοὺς
[9, 8]	Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν	οὕτως	ἔχον· Καὶ σεῦ, Πρωταγόρη, φάτιν
[9, 1]	Καὶ ἔστιν εἰς αὐτὸν ἡμῶν	οὕτως	ἔχον· Πολλάκις Ἡράκλειτον ἐθαύμασα, πῶς
[9, 10]	Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτὸν	οὕτως	ἔχον> Πτίσσετε, Νικοκρέων, ἔτι καὶ
[9, 11]	ὅθεν καὶ περὶ τούτου φησὶν	οὕτως·	Ἢ τὸν ἀπ' ἀνθρώπων αὐτόσχολον
[9, 5]	Καὶ εἰς αὐτὸν ἡμεῖς εἴπομεν	οὕτως·	Ἤθελες, ὦ Ζήνων, καλὸν ἤθελες
[9, 11]	θάνε καὶ σύ· τίη ὀλοφύρεαι	οὕτως;	κάτθανε καὶ Πάτροκλος, ὅ περ
[9, 11]	νομίζεται βροτοῖς; Ἀλλὰ καὶ Ἐμπεδοκλέα·	Οὕτως	οὔτ' ἐπιδερκτὰ τάδ' ἀνδράσιν οὔτ'
[9, 11]	τὰ μὲν οὕτως, τὰ δ'	οὕτως	συγκέκριται· διὸ καὶ τῇ αἰσθήσει
[9, 11]	τὰ ἄλλα· καὶ τὰ μὲν	οὕτως,	τὰ δ' οὕτως συγκέκριται· διὸ
[9, 11]	πατήρ, οὐκ ἂν εἴη πατήρ,	οὑτωσὶ	καὶ τὸ αἴτιον· οὐ πάρεστι
[9, 11]	μόνον φαίνεσθαι· ζητεῖν τ' ἔλεγον	οὐχ	ἅπερ νοοῦσιν, ὅ τι γὰρ
[9, 11]	Κίλικές τε λῃστείαις ἔχαιρον, ἀλλ'	οὐχ	Ἕλληνες. Θεούς τ' ἄλλοι ἄλλους
[9, 11]	ἀνίσχων μὲν ἀλλοῖος, μεσουρανῶν δ'	οὐχ	ὅμοιος. Καὶ τὸ αὐτὸ σῶμα
[9, 11]	παρὰ ταύτας εἰς ἐπίκρισιν δύναμις	οὐχ	ὁρᾶται. Ὁ οὖν, φασί, περί
[9, 11]	αὐτοὺς μέτρα τῶν πάντων ὁρίζειν,	οὐχ	ὁρῶντας ὅτι πᾶν τὸ φαινόμενον
[9, 1]	μ' ἄνω κάτω ἕλκετ' ἄμουσοι;	οὐχ	ὑμῖν ἐπόνουν, τοῖς δ' ἔμ'
[9, 3]	πλούτου, καὶ ὑπ' Ἀμεινίου ἀλλ'	οὐχ	ὑπὸ Ξενοφάνους εἰς ἡσυχίαν προετράπη.
[9, 11]	φαινόμενον λέγων. Τό τε πεῖθον	οὐχ	ὑποληπτέον ἀληθὲς ὑπάρχειν· οὐ γὰρ
[9, 11]	Καὶ γὰρ τὸ φαινόμενον τιθέμεθα,	οὐχ	ὡς καὶ τοιοῦτον ὄν. Καὶ
[9, 5]	Τί τοῦτο λέγω; σῶμα γάρ,	οὐχὶ	δὲ σέ. Γέγονε δὲ τά
[9, 11]	φύσει ἀγαθὸν καὶ κακόν, πᾶσιν	ὀφείλει	ἀγαθὸν ἢ κακὸν ὑπάρχειν, ὥσπερ
[9, 11]	τὸ γενόμενον τῆς πασχούσης ὕλης	ὀφείλει	εἶναι· μηδὲν δὲ πάσχον διὰ
[9, 11]	μόνον, ἐπεὶ εἴπερ ἐστὶν αἴτιον,	ὀφείλει	ἔχειν τὸ οὗ λέγεται αἴτιον,
[9, 11]	διαβεβαιούμενος αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ πρότερον	ὀφείλει	τὰς περὶ τούτου δόξας καταστῆσαι·
[9, 11]	τῶν πρός τι ὂν συγκαταλαμβάνεσθαι	ὀφείλει	τῷ οὗ ἐστι σημεῖον, τὸ
[9, 11]	ἀλλήλων τρόπος συνίσταται ὅταν τὸ	ὀφεῖλον	τοῦ ζητουμένου πράγματος εἶναι βεβαιωτικὸν
[9, 7]	Πυθαγορικοὺς κωλῦσαι αὐτόν, ὡς οὐδὲν	ὄφελος·	παρὰ πολλοῖς γὰρ εἶναι ἤδη
[9, 11]	Εὔλογον οὖν τοῖς διαφόροις τοὺς	ὀφθαλμοὺς	διάφορα καὶ τὰ φαντάσματα προσπίπτειν·
[9, 12]	ὅτι τρεῖς ὄντες τέτταρας ἔχομεν	ὀφθαλμούς;	Ἦν δ' αὐτός τε ἑτερόφθαλμος
[9, 8]	ἤρθη πρὸς Δημοκρίτου ξύλα δεδεκὼς	ὀφθείς.	Διεῖλέ τε τὸν λόγον πρῶτος
[9, 11]	αὐτῷ προσενεχθέντων, ἀλλὰ μηδὲ τὰς	ὀφρῦς	συναγαγεῖν. Καὶ ὁ Τίμων δὲ
[9, 6]	περὶ τὴν σελήνην· τὴν γῆν	ὀχεῖσθαι	περὶ τὸ μέσον δινουμένην· σχῆμά
[9, 1]	λέγων, Τοῖς δ' ἔνι κοκκυστής,	ὀχλολοίδορος	Ἡράκλειτος, αἰνικτὴς ἀνόρουσε. Θεόφραστος δέ
[9, 1]	Ἔρχου δὴ συντόμως πρὸς ἐμὴν	ὄψιν	καὶ βασίλειον οἶκον. Ἕλληνες γὰρ