Livre, chapitre
[9, 8]	Ἀπολλόδωρος καὶ Δίνων ἐν Περσικῶν	εʹ	Μαιανδρίου, Ἀβδηρίτης, καθά φησιν Ἡρακλείδης
[9, 11]	δ' εἰς ἄπειρον ἐκβάλλων οὐκ	ἐᾷ	βεβαιοῦσθαι τὸ ζητούμενον, διὰ τὸ
[9, 8]	ἐγὼ ἐνίκησα, λαβεῖν με δεῖ·	ἐὰν	δὲ σύ, ὅτι σύ. Γέγονε
[9, 5]	ἀγανακτῆσαι· αἰτιασαμένου δέ τινος, φάναι·	Ἐὰν	μὴ λοιδορούμενος προσποιῶμαι, οὐδ' ἐπαινούμενος
[9, 2]	φησιν· Ἤδη δ' ἑπτά τ'	ἔασι	καὶ ἑξήκοντ' ἐνιαυτοὶ βληστρίζοντες ἐμὴν
[9, 11]	τὰ πρός τι ὡς> καθ'	ἑαυτά.	Καὶ οὗτοι μὲν οἱ δέκα
[9, 11]	πρός τι οὐδέν φησι καθ'	ἑαυτὸ	λαμβάνεσθαι, ἀλλὰ μεθ' ἑτέρου. Ὅθεν
[9, 8]	προσαγόρευσιν. Πρῶτον δὲ τῶν λόγων	ἑαυτοῦ	ἀνέγνω τὸν Περὶ θεῶν, οὗ
[9, 2]	Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἐρραψῴδει τὰ	ἑαυτοῦ.	Ἀντιδοξάσαι τε λέγεται Θαλῇ καὶ
[9, 11]	Πυρρωνείου, τῶν δὲ λόγων τῶν	ἑαυτοῦ.	Ἔλεγέ τε πολλάκις καὶ Ἐπίκουρον
[9, 11]	τὸ ἀνελεῖν τοὺς ἄλλους ὑφ'	ἑαυτοῦ	περιτραπεὶς ἀπόλλυται, κατ' ἴσον τοῖς
[9, 1]	διζήσασθαι καὶ μαθεῖν πάντα παρ'	ἑαυτοῦ.	Σωτίων δέ φησιν εἰρηκέναι τινὰς
[9, 4]	καὶ ἀκίνητον καὶ ἓν ὅμοιον	ἑαυτῷ	καὶ πλῆρες· κίνησίν τε μὴ
[9, 11]	δὲ Φίλων τὰ πλεῖστα διελέγετο	ἑαυτῷ>	ὅθεν καὶ περὶ τούτου φησὶν
[9, 6]	οἷον ὑμένα ἀφίστασθαι, περιέχοντ' ἐν	ἑαυτῷ	παντοῖα σώματα· ὧν κατὰ τὴν
[9, 8]	τὰ ἐνενήκοντα· Ἀπολλόδωρος δέ φησιν	ἑβδομήκοντα,	σοφιστεῦσαι δὲ τεσσαράκοντα καὶ ἀκμάζειν
[9, 5]	οὗτος κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ	ἑβδομηκοστὴν>	Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ. Λεύκιππος Ἐλεάτης, ὡς
[9, 7]	τρίτον ἔτος τῆς ἑβδόμης καὶ	ἑβδομηκοστῆς	Ὀλυμπιάδος, ἐνιαυτῷ, φησί, πρεσβύτερος ὢν
[9, 7]	κατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς	ἑβδόμης	καὶ ἑβδομηκοστῆς Ὀλυμπιάδος, ἐνιαυτῷ, φησί,
[9, 11]	ἰδίαν, ὡς ἔλαιον ἐν μύρῳ.	Ἕβδομος	ὁ παρὰ τὰς ἀποστάσεις καὶ
[9, 11]	οἷον τὸ Μηδὲν ἄγαν, καὶ	Ἐγγύα,	πάρα δ' ἄτα· δηλοῦσθαι γὰρ
[9, 11]	ὄρη πόρρωθεν ἀεροειδῆ καὶ λεῖα,	ἐγγύθεν	δὲ τραχέα. Ἔτι ὁ ἥλιος
[9, 12]	πολυπράγμονές ἐστε σοφισταί. Ἐτελεύτησε δ'	ἐγγὺς	ἐτῶν ἐνενήκοντα, ὥς φησιν ὁ
[9, 12]	ἀπὸ Τρωάδος, ὃς οὕτω καρτερικὸς	ἐγένετο,	καθά φησι Φύλαρχος ἱστορῶν, ὥστ'
[9, 8]	νῦν ἐπιπόλαιον γένος τῶν ἐριστικῶν	ἐγέννησεν·	ἵνα καὶ Τίμων φησὶ περὶ
[9, 12]	κἀκεῖ διατρίβειν ἕως αὐτῷ παῖδες	ἐγένοντο,	ὧν τὸν μὲν πρεσβύτερον Ξάνθον
[9, 12]	αἰσθήσεις μετ' ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ νοῦ	ἐγκρίνοντας,	Συνῆλθεν ἀτταγᾶς τε καὶ νουμήνιος.
[9, 7]	καὶ τὰ μαθηματικὰ καὶ τοὺς	ἐγκυκλίους	λόγους καὶ περὶ τεχνῶν πᾶσαν
[9, 1]	οὗ ἐστι Τῶν δώδεκα θεῶν	ἐγκώμιον·	τρίτος ἐλεγείας ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς, εἰς
[9, 7]	εἰς Ἀθήνας καὶ οὔτις με	ἔγνωκεν.	Εἴπερ οἱ Ἀντερασταὶ Πλάτωνός εἰσι,
[9, 1]	εἰδέναι, τέλειος μέντοι γενόμενος πάντα	ἐγνωκέναι·	ἤκουσέ τ' οὐδενός, ἀλλ' αὑτὸν
[9, 12]	ὀλίγον χρόνον εἰς Θήβας διαδραμών.	Ἐγνώσθη	δὲ καὶ Ἀντιγόνῳ τῷ βασιλεῖ
[9, 8]	εἰς ὃν καὶ Εὐφορίων ἐπικήδειον	ἔγραψε·	καὶ τρίτος Στωικὸς φιλόσοφος. ~ΔΙΟΓΕΝΗΣ
[9, 1]	αὐτοῦ καὶ Δαρεῖος μετασχεῖν καὶ	ἔγραψεν	ὧδε πρὸς αὐτόν· Βασιλεὺς Δαρεῖος
[9, 11]	παραλλαγάς, οἷον ὑγίειαν νόσον, ὕπνον	ἐγρήγορσιν,	χαρὰν λύπην, νεότητα γῆρας, θάρσος
[9, 1]	δοξοκοπίῃ προσέχουσι κακῆς ἕνεκα ἀνοίης.	Ἐγὼ	δ' ἀμνηστίην ἔχων πάσης πονηρίης
[9, 8]	ἐγὼ μὲν ἂν νικήσω, ὅτι	ἐγὼ	ἐνίκησα, λαβεῖν με δεῖ· ἐὰν
[9, 12]	Σωτίων ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ. Τοῦτον	ἐγὼ	καὶ ἑτερόφθαλμον ἤκουσα, ἐπεὶ καὶ
[9, 8]	οὐδέπω νίκην νενίκηκα, εἰπεῖν, ἀλλ'	ἐγὼ	μὲν ἂν νικήσω, ὅτι ἐγὼ
[9, 2]	πέντε τε πρὸς τοῖς, εἴπερ	ἐγὼ	περὶ τῶνδ' οἶδα λέγειν ἐτύμως.
[9, 1]	ἀτὰρ δὴ καὶ τόδε· Ἡράκλειτος	ἐγώ·	τί μ' ἄνω κάτω ἕλκετ'
[9, 5]	εἰ τούτων ἕνεκεν ὧν νῦν	ἐγὼ	ὑπομένω, δουλεύετε τῷ τυράννῳ· καὶ
[9, 5]	κτείνας ἐκλῦσαι δουλοσύνης Ἐλέαν. Ἀλλ'	ἐδάμης·	δὴ γάρ σε λαβὼν ὁ
[9, 10]	φασιν, Ὦ βασιλεῦ, πάντα πολυτελῶς·	ἔδει	δὲ λοιπὸν κεφαλὴν σατράπου τινὸς
[9, 11]	τὰ> τέρποντα καὶ τὰ θαυμαζόμενα.	Ἐδείκνυσαν	οὖν ἀπὸ τῶν ἐναντίων τοῖς
[9, 12]	πρεσβύτερον Ξάνθον ἐκάλεσε καὶ ἰατρικὴν	ἐδίδαξε	καὶ διάδοχον τοῦ βίου κατέλιπεν.
[9, 1]	οὐ διδάσκει· Ἡσίοδον γὰρ ἂν	ἐδίδαξε	καὶ Πυθαγόρην, αὖτίς τε Ξενοφάνεά
[9, 11]	τῶν κρεῶν ἕως τῆς ἀγορᾶς	ἐδίωκε	τὸν μάγειρον. Καὶ ἐν Ἤλιδι
[9, 1]	αὐτοῦ γενέσθαι τοὺς κληθέντας Ἡρακλειτείους.	Ἐδόκει	δ' αὐτῷ καθολικῶς μὲν τάδε·
[9, 4]	ἐθαυμάσθη διὰ τὴν οἰκείαν ἀρετήν.	Ἐδόκει	δ' αὐτῷ τὸ πᾶν ἄπειρον
[9, 9]	μέγαν φθόνον μικροῦ κινδυνεῦσαι Ἀθήνησιν.	Ἐδόκει	δὲ αὐτῷ τάδε· στοιχεῖον εἶναι
[9, 7]	κενόν. Καὶ ταῦτα μὲν αὐτῷ	ἐδόκει.	~ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ. Πρωταγόρας Ἀρτέμωνος ἤ, ὡς
[9, 7]	συμφλέξαι τὰ Δημοκρίτου συγγράμματα, ὁπόσα	ἐδυνήθη	συναγαγεῖν, Ἀμύκλαν δὲ καὶ Κλεινίαν
[9, 11]	μὲν αἰγὶ τὸν θαλλὸν εἶναι	ἐδώδιμον,	ἀνθρώπῳ δὲ πικρόν, καὶ τὸ
[9, 11]	καὶ ὁ ἀπόπατος ὑὶ μὲν	ἐδώδιμος,	ἵππῳ δ' οὔ. Δεύτερος ὁ
[9, 2]	ἐκ γενετῆς δὲ τότ' ἦσαν	ἐείκοσι	πέντε τε πρὸς τοῖς, εἴπερ
[9, 11]	ὁ Ἀλεξάνδρου τραπεζοκόμος ἐν σκιᾷ	ἐθάλπετο,	ἐν ἡλίῳ δ' ἐρρίγου. Ἄνδρων
[9, 1]	ζῆν ὧδε διαντλήσας δύσμορος εἶτ'	ἔθανεν·	σῶμα γὰρ ἀρδεύσασα κακὴ νόσος
[9, 8]	ἰὼν καθ' ὁδὸν πρέσβυς ἐὼν	ἔθανες·	εἵλετο γάρ σε φυγεῖν Κέκροπος
[9, 1]	ἡμῶν οὕτως ἔχον· Πολλάκις Ἡράκλειτον	ἐθαύμασα,	πῶς ποτε τὸ ζῆν ὧδε
[9, 4]	ναύαρχος αἱρεθεὶς ἔτι καὶ μᾶλλον	ἐθαυμάσθη	διὰ τὴν οἰκείαν ἀρετήν. Ἐδόκει
[9, 11]	τῇ ἀληθείᾳ, νόμῳ δὲ καὶ	ἔθει	πάντα τοὺς ἀνθρώπους πράττειν· οὐ
[9, 11]	τὰς μυθικὰς πίστεις καὶ τὰς	ἐθνικὰς	συνθήκας καὶ δογματικὰς ὑπολήψεις. Ἐν
[9, 3]	ὑπάρχειν. Φησὶ γοῦν· Μηδέ σ'	ἔθος	πολύπερον ὁδὸν κατὰ τήνδε βιάσθω
[9, 11]	ἐκ τῶν διαφόρων νόμων καὶ	ἐθῶν.	Αἱ δ' αἰσθήσεις ψεύδονται, ὁ
[9, 11]	ἀλήθεια. Σημεῖόν τε οὐκ εἶναι·	εἰ	γάρ ἐστι, φασί, σημεῖον, ἤτοι
[9, 11]	μὴ εἶναι ἀγαθὸν ἢ κακόν·	εἰ	γάρ τί ἐστι φύσει ἀγαθὸν
[9, 11]	δεῖν Πυρρώνειον καλεῖσθαι τὴν σκεπτικήν·	εἰ	γὰρ τὸ καθ' ἕτερον κίνημα
[9, 11]	λέγων, οὕτω καὶ ὁ ἐναντίος·	εἰ	δ' ἄπιστος, καὶ αὐτὸς ἀπιστηθήσεται
[9, 11]	ἀληθῆ ῥητέον ἢ πάντα ψευδῆ.	Εἰ	δ' ἔνιά ἐστιν ἀληθῆ, τίνι
[9, 11]	τινος ἀποδείξεως κἀντεῦθεν εἰς ἄπειρον·	εἰ	δ' ἐξ ἀναποδείκτων, ἤτοι πάντων
[9, 11]	ἀγαθόν τ' εἶναι καὶ κακόν.	Εἰ	δ' οὐ πᾶν λέγομεν τὸ
[9, 11]	καὶ τὸ ὅλον εἶναι ἀναπόδεικτον.	Εἰ	δὲ δοκεῖ, φασίν, ὑπάρχειν τινὰ
[9, 11]	τοῦ ἀληθοῦς καὶ τοῦ ψεύδους·	εἰ	δὲ κέκριται, ἓν τῶν κατὰ
[9, 11]	τοῖς ἔργοις πρὸς τὰ πράγματα,	εἰ	δὲ μή, τῷ γε λόγῳ.
[9, 11]	εἰ μὲν οὐδετέραν προκρινεῖ, ἀπρακτήσει·	εἰ	δὲ τῇ ἑτέρᾳ κατακολουθήσει, οὐκέτι
[9, 1]	Ἡμέων μηδὲ εἷς ὀνήιστος ἔστω·	εἰ	δέ τις τοιοῦτος, ἄλλῃ τε
[9, 11]	ὅτι τὸ πῦρ καίει αἰσθανόμεθα·	εἰ	δὲ φύσιν ἔχει καυστικὴν ἐπέχο
[9, 1]	καὶ τῶν ἰατρῶν αἰνιγματωδῶς ἐπυνθάνετο	εἰ	δύναιντο ἐξ ἐπομβρίας αὐχμὸν ποιῆσαι·
[9, 11]	ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Καὶ μὴν	εἰ	ἔστιν αἴτιον, ἤτοι σῶμα σώματός
[9, 11]	οὐκ εἰ φαίνεται τοιαῦτα, ἀλλ'	εἰ	καθ' ὑπόστασιν οὕτως ἔχει. Εὐήθεις
[9, 11]	εἰς μήνυσιν τῆς ἀπροπτωσίας, ὡς,	εἰ	καὶ νεύσαντας, τοῦτο ἐνεδέχετο δηλῶσαι·
[9, 11]	φαίνεται διηγηματικῶς λέγομεν, οὐ διαβεβαιούμενοι	εἰ	καὶ ὄντως ἐστί. Περὶ δὲ
[9, 11]	ἐν τῷ αὐτῷ καταστήματι, ὥστ'	εἰ	καί τις αὐτὸν καταλίποι μεταξὺ
[9, 11]	ὁ σκεπτικὸς μὴ φεύγων τό,	εἰ	κελευσθείη, κρεουργεῖν τὸν πατέρα, φασὶν
[9, 11]	κριτήριον ἢ ἄκριτόν ἐστιν. Ἀλλ'	εἰ	μὲν ἄκριτόν ἐστιν, ἄπιστον καθέστηκε
[9, 11]	στρογγύλου ἢ τετραγώνου, ὁ σκεπτικὸς	εἰ	μὲν οὐδετέραν προκρινεῖ, ἀπρακτήσει· εἰ
[9, 11]	σύγκειται χρημάτων ἢ ἐξ ἀναποδείκτων.	Εἰ	μὲν οὖν ἐξ ἀποδεδειγμένων, κἀκεῖνα
[9, 11]	φαινόμενον πιστός ἐστιν ἢ οὔ.	Εἰ	μὲν οὖν πιστός ἐστιν, οὐδὲν
[9, 11]	ἀποδείξεως δεόμενα, θαυμαστοὶ τῆς γνώμης,	εἰ	μὴ συνιᾶσιν ὅτι εἰς αὐτὸ
[9, 7]	καὶ αὐτοῦ δ' ἂν ἀκηκοέναι	εἰ	μὴ τὰ τῶν χρόνων ἐμάχετο.
[9, 12]	φιλοπότης καὶ ἀπὸ τῶν φιλοσόφων	εἰ	σχολάζοι ποιήματα συνέγραφε· καὶ γὰρ
[9, 11]	ἐκ τοῦ ζητουμένου πίστεως, οἷον	εἰ	τὸ εἶναι πόρους τις βεβαιῶν
[9, 11]	τὴν αὐτὴν ἔχει φύσιν. Καὶ	εἰ	τὸ ἕτερον αἴτιον λέγεται παρ'
[9, 11]	Εὐριπίδην λέγειν· Τίς δ' οἶδεν	εἰ	τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,
[9, 12]	ἀσφαλῆ κτήσαιτο, τὸν δὲ εἰπεῖν,	Εἰ	τοῖς ἀρχαίοις ἀντιγράφοις ἐντυγχάνοι καὶ
[9, 5]	φάναι· Θαυμάζω ὑμῶν τὴν δειλίαν,	εἰ	τούτων ἕνεκεν ὧν νῦν ἐγὼ
[9, 11]	μηδὲ φυλαττόμενος, ἅπαντα ὑφιστάμενος, ἀμάξας,	εἰ	τύχοι, καὶ κρημνοὺς καὶ κύνας
[9, 11]	εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπίπρασκεν ὀρνίθια,	εἰ	τύχοι, καὶ χοιρίδια, καὶ τὰ
[9, 11]	ἀποδείξεως ἀγνοουμένης; ζητεῖται δ' οὐκ	εἰ	φαίνεται τοιαῦτα, ἀλλ' εἰ καθ'
[9, 11]	αἰσθητῶν ἢ νοητῶν ἐπικρῖναι δόξας·	εἴ	τε διὰ τὴν ἐν ταῖς
[9, 5]	φίλους ἐρωτηθῆναι πρὸς τοῦ τυράννου	εἴ	τις ἄλλος εἴη· τὸν δ'
[9, 1]	φησι λέγειν αὐτὸν τοῖς ἰατροῖς	εἴ	τις δύναται ἔντερα κεινώσας ὑγρὸν
[9, 7]	Ἀθήνας. Τοῦτο δὲ καὶ μεῖζον,	εἴγε	τοσαύτης πόλεως ὑπερεφρόνησεν, οὐκ ἐκ
[9, 1]	δὲ περὶ φύσεως ἐν παραδείγματος	εἴδει	κεῖσθαι. Ἱερώνυμος δέ φησι καὶ
[9, 12]	σιλλαίνει τοὺς δογματικοὺς ἐν παρῳδίας	εἴδει.	Ὧν τὸ μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον
[9, 10]	ἐπειδὴ γὰρ ἔκ τινος πληγῆς	εἶδεν	αὐτῷ καταρρέον αἷμα, δείξας τῇ
[9, 8]	εἰσίν· πολλὰ γὰρ τὰ κωλύοντα	εἰδέναι,	ἥ τ' ἀδηλότης καὶ βραχὺς
[9, 7]	σπουδάσαι γνωσθῆναι, δόξης καταφρονῶν. Καὶ	εἰδέναι	μὲν Σωκράτη, ἀγνοεῖσθαι δὲ ὑπ'
[9, 10]	ὃς ἔλεγε μηδ' αὐτὸ τοῦτ'	εἰδέναι	ὅτι οὐδὲν οἶδε. Μητρόδωρον δὲ
[9, 8]	περὶ μὲν θεῶν οὐκ ἔχω	εἰδέναι	οὔθ' ὡς εἰσίν, οὔθ' ὡς
[9, 1]	καὶ νέος ὢν ἔφασκε μηδὲν	εἰδέναι,	τέλειος μέντοι γενόμενος πάντα ἐγνωκέναι·
[9, 11]	τὸ τῆς ἀκαταληψίας καὶ ἐποχῆς	εἶδος	εἰσαγαγών, ὡς Ἀσκάνιος ὁ Ἀβδηρίτης
[9, 1]	ἀπὸ κιθαρῳδίας μεταβεβηκὼς εἰς τὸ	εἶδος.	~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ. Ξενοφάνης Δεξίου ἤ, ὡς
[9, 8]	εἰδώς. Οὗτος καὶ τὸ Σωκρατικὸν	εἶδος	τῶν λόγων πρῶτος ἐκίνησε. Καὶ
[9, 11]	εἰσόμεθα τὴν Πύρρωνος διάθεσιν· μὴ	εἰδότες	δὲ οὐδὲ Πυρρώνειοι καλοίμεθ' ἄν.
[9, 7]	εἶναι. Ὁρᾶν δ' ἡμᾶς κατ'	εἰδώλων	ἐμπτώσεις. Πάντα τε κατ' ἀνάγκην
[9, 11]	ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ τις ἔσται	εἰδώς.	Ζήνων δὲ τὴν κίνησιν ἀναιρεῖ
[9, 8]	Πρωταγόρης τ' ἐπίμεικτος ἐριζέμεναι εὖ	εἰδώς.	Οὗτος καὶ τὸ Σωκρατικὸν εἶδος
[9, 7]	τι αὐτῷ δέοι, δηλον< ότι>	εἰδὼς	ὡς πρὸς τὸν ἄριστον αὐτῷ
[9, 11]	Ἀσώματον δ' ἀσωμάτου οὐκ ἂν	εἴη	αἴτιον διὰ τὸν αὐτὸν λόγον·
[9, 11]	μὲν οὖν σώματος οὐκ ἂν	εἴη	αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφότερα τὴν αὐτὴν
[9, 11]	Σῶμα δ' ἀσωμάτου οὐκ ἂν	εἴη	αἴτιον, ὅτι τὸ γενόμενον τῆς
[9, 7]	ἐνιαυτῷ, φησί, πρεσβύτερος ὢν Σωκράτους.	Εἴη	ἂν οὖν κατ' Ἀρχέλαον τὸν
[9, 7]	εἰσι, φησὶ Θράσυλλος οὗτος ἂν	εἴη	ὁ παραγενόμενος ἀνώνυμος, τῶν περὶ
[9, 11]	πρὸς τὸν αἰτιασάμενον, ὡς χαλεπὸν	εἴη	ὁλοσχερῶς ἐκδῦναι τὸν ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι
[9, 11]	ὃ λέγεται πατήρ, οὐκ ἂν	εἴη	πατήρ, οὑτωσὶ καὶ τὸ αἴτιον·
[9, 5]	τοῦ τυράννου εἴ τις ἄλλος	εἴη·	τὸν δ' εἰπεῖν, Σὺ ὁ
[9, 7]	Δημόκριτον περὶ Ἀναξαγόρου ὡς οὐκ	εἴησαν	αὐτοῦ αἱ δόξαι αἵ τε
[9, 11]	σφηξὶ καὶ μυίαις καὶ ὀρνέοις	εἴκαζε	τοὺς ἀνθρώπους. Προφέρεσθαι δὲ καὶ
[9, 11]	ἕκαστος· ἔτι μὴν Ἡράκλειτον, Μὴ	εἰκῆ	περὶ τῶν μεγίστων συμβαλλώμεθα καὶ
[9, 12]	καὶ μὴ τοῖς ἤδη διωρθωμένοις.	Εἰκῆ	τε αὐτῷ ἔκειτο τὰ ποιήματα,
[9, 11]	ἄδηλα. Καὶ γὰρ ὅτε τὴν	εἰκόνα	ἐξοχὰς λέγομεν ἔχειν, τὸ φαινόμενον
[9, 7]	μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ χαλκαῖς	εἰκόσι·	καὶ τελευτήσαντα αὐτὸν δημοσίᾳ ταφῆναι,
[9, 11]	θεῶν παισὶν ἐκχωρεῖν, τὸν δ'	εἰκότα	λόγον ζητεῖν. Καὶ Εὐριπίδην λέγειν·
[9, 2]	ὅτι ἀνεύρετός ἐστιν ὁ σοφός,	Εἰκότως,	ἔφη· σοφὸν γὰρ εἶναι δεῖ
[9, 11]	ψιλῇ γῇ ἕτερον· καὶ ἡ	εἰκὼν	παρὰ τὴν ποιὰν θέσιν, ὅ
[9, 1]	Μὴ ταχὺς Ἡρακλείτου ἐπ' ὀμφαλὸν	εἴλεε	βίβλον τοὐφεσίου· μάλα τοι δύσβατος
[9, 8]	καθ' ὁδὸν πρέσβυς ἐὼν ἔθανες·	εἵλετο	γάρ σε φυγεῖν Κέκροπος πόλις·
[9, 9]	ἐν τῷ μέσῳ, τὴν σύστασιν	εἰληφυῖαν	κατὰ τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ
[9, 11]	μίξεις καὶ κοινωνίας, καθ' ὃν	εἰλικρινῶς	οὐδὲν καθ' αὑτὸ φαίνεται, ἀλλὰ
[9, 1]	ἀναλύεσθαι· πάντα δὲ γίνεσθαι καθ'	εἱμαρμένην	καὶ διὰ τῆς ἐναντιοδρομίας ἡρμόσθαι
[9, 1]	αἰῶνα· τοῦτο δὲ γίνεσθαι καθ'	εἱμαρμένην.	Τῶν δὲ ἐναντίων τὸ μὲν
[9, 11]	γίνεσθαι εὐτύχηκε. Φύσει τε μὴ	εἶναι	ἀγαθὸν ἢ κακόν· εἰ γάρ
[9, 11]	γένεσιν καὶ τὸ φύσει τι	εἶναι	ἀγαθὸν ἢ κακόν. Πᾶσα γὰρ
[9, 7]	καὶ θεασάμενον τὸ γάλα εἰπεῖν	εἶναι	αἰγὸς πρωτοτόκου καὶ μελαίνης· ὅθεν
[9, 8]	φησὶν ἐν Θεαιτήτῳ, καὶ πάντα	εἶναι	ἀληθῆ. Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ τοῦτον
[9, 4]	τε μὴ εἶναι, δοκεῖν δ'	εἶναι.	Ἀλλὰ καὶ περὶ θεῶν ἔλεγε
[9, 11]	μόνου δισταζομένου, καὶ τὸ ὅλον	εἶναι	ἀναπόδεικτον. Εἰ δὲ δοκεῖ, φασίν,
[9, 7]	ἐξ ἀτόμων τινῶν συστήματα· ἅπερ	εἶναι	ἀπαθῆ καὶ ἀναλλοίωτα διὰ τὴν
[9, 3]	Πυθαγόραν· Καλλίμαχος δέ φησι μὴ	εἶναι	αὐτοῦ τὸ ποίημα. Λέγεται δὲ
[9, 7]	Δημήτριος ὑπὲρ ἑκατὸν τάλαντά φησιν	εἶναι	αὐτῷ τὸ μέρος, ἃ πάντα
[9, 11]	τὸ ὀφεῖλον τοῦ ζητουμένου πράγματος	εἶναι	βεβαιωτικὸν χρείαν ἔχῃ τῆς ἐκ
[9, 1]	τε Ξενοφάνεά τε καὶ Ἑκαταῖον.	Εἶναι	γὰρ Ἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι
[9, 7]	γεννᾶν, πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα, γῆν·	εἶναι	γὰρ καὶ ταῦτα ἐξ ἀτόμων
[9, 5]	κόσμους εἶναι κενόν τε μὴ	εἶναι·	γεγενῆσθαι δὲ τὴν τῶν πάντων
[9, 4]	μὴ δεῖν ἀποφαίνεσθαι· μὴ γὰρ	εἶναι	γνῶσιν αὐτῶν. Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος
[9, 6]	τὴν τῶν ἀστέρων ἀποτελέσαι φύσιν.	Εἶναι	δὲ τὸν τοῦ ἡλίου κύκλον
[9, 2]	σοφός, Εἰκότως, ἔφη· σοφὸν γὰρ	εἶναι	δεῖ τὸν ἐπιγνωσόμενον τὸν σοφόν.
[9, 11]	τι, ἤτοι τὸ ὂν τῷ	εἶναι	διδάσκεται ἢ τὸ μὴ ὂν
[9, 11]	Οὔτε δὲ τὸ ὂν τῷ	εἶναι	διδάσκεται ἡ γὰρ τῶν ὄντων
[9, 4]	καὶ πλῆρες· κίνησίν τε μὴ	εἶναι,	δοκεῖν δ' εἶναι. Ἀλλὰ καὶ
[9, 11]	τῇ μὲν αἰγὶ τὸν θαλλὸν	εἶναι	ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ δὲ πικρόν, καὶ
[9, 11]	ἡ ἀλήθεια. Σημεῖόν τε οὐκ	εἶναι·	εἰ γάρ ἐστι, φασί, σημεῖον,
[9, 11]	γὰρ μᾶλλον τόδε ἢ τόδε	εἶναι	ἕκαστον. Ἀκόλουθος δ' ἦν καὶ
[9, 11]	αὐλὰς βασιλικὰς θεραπεύων. Ἀεί τ'	εἶναι	ἐν τῷ αὐτῷ καταστήματι, ὥστ'
[9, 5]	Ζήνων Ἐλεάτης. Τοῦτον Ἀπολλόδωρός φησιν	εἶναι	ἐν Χρονικοῖς Πύρητος τὸν δὲ
[9, 11]	τὴν αἰτίαν ἔφη μελετᾶν χρηστὸς	εἶναι.	Ἔν τε ταῖς ζητήσεσιν ὑπ'
[9, 3]	δοκεῖ πρῶτος πεφωρακέναι τὸν αὐτὸν	εἶναι	Ἕσπερον καὶ Φωσφόρον, ὥς φησι
[9, 7]	οὐδὲν ὄφελος· παρὰ πολλοῖς γὰρ	εἶναι	ἤδη τὰ βιβλία. Καὶ δῆλον
[9, 10]	σωφρονίζειν. Τὸν γοῦν Ἀλέξανδρον οἰόμενον	εἶναι	θεὸν ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ γὰρ ἔκ
[9, 3]	ψυχὴν καὶ τὸν νοῦν ταὐτὸν	εἶναι,	καθὰ μέμνηται καὶ Θεόφραστος ἐν
[9, 4]	δ' αὐτῷ τὸ πᾶν ἄπειρον	εἶναι	καὶ ἀναλλοίωτον καὶ ἀκίνητον καὶ
[9, 1]	τὰ ὄντα· καὶ πάντα ψυχῶν	εἶναι	καὶ δαιμόνων πλήρη. Εἴρηκε δὲ
[9, 11]	τρόπον εἰώθαμεν λέγειν τόπον μὴ	εἶναι	καὶ δεῖ πάντως τὸν τόπον
[9, 6]	Κόσμους τε ἐκ τούτων ἀπείρους	εἶναι	καὶ διαλύεσθαι εἰς ταῦτα. Γίνεσθαι
[9, 11]	τοίνυν τὸ αὐτὸ ἀγαθόν τ'	εἶναι	καὶ κακόν. Εἰ δ' οὐ
[9, 6]	ἀεί τε νίφεσθαι καὶ κατάψυχρα	εἶναι	καὶ πήγνυσθαι. Καὶ τὸν μὲν
[9, 11]	κατὰ μέρος ἀποδείξεων ἀπιστουμένων ἄπιστον	εἶναι	καὶ τὴν γενικὴν ἀπόδειξιν. Ἵνα
[9, 2]	καὶ τὰ πολλὰ ἥσσω νοῦ	εἶναι.	Καὶ τοῖς τυράννοις ἐντυγχάνειν ἢ
[9, 5]	γένεσίν τε ἀνθρώπων ἐκ γῆς	εἶναι	καὶ ψυχὴν κρᾶμα ὑπάρχειν ἐκ
[9, 7]	Καὶ τὰς ἀτόμους δὲ ἀπείρους	εἶναι	κατὰ μέγεθος καὶ πλῆθος, φέρεσθαι
[9, 6]	ἄλληλα μεταβάλλειν, τό τε πᾶν	εἶναι	κενὸν καὶ πλῆρες σωμάτων> Τούς
[9, 5]	Ἀρέσκει δ' αὐτῷ τάδε· κόσμους	εἶναι	κενόν τε μὴ εἶναι· γεγενῆσθαι
[9, 1]	τε τὸ πᾶν καὶ ἕνα	εἶναι	κόσμον· γεννᾶσθαί τε αὐτὸν ἐκ
[9, 7]	πάντα νενομίσθαι δοξάζεσθαι> ἀπείρους τε	εἶναι	κόσμους καὶ γενητοὺς καὶ φθαρτούς.
[9, 11]	τῶν μὲν τὸν ἄνθρωπον κριτήριον	εἶναι	λεγόντων, τῶν δὲ τὰς αἰσθήσεις,
[9, 11]	τοῦτον τὸν τρόπον τὰ δοκοῦντα	εἶναι	μεγάλα μικρὰ φαίνεται, τὰ τετράγωνα
[9, 1]	περιέχον ὁποῖόν ἐστιν οὐ δηλοῖ·	εἶναι	μέντοι ἐν αὐτῷ σκάφας ἐπεστραμμένας
[9, 11]	γενόμενον τῆς πασχούσης ὕλης ὀφείλει	εἶναι·	μηδὲν δὲ πάσχον διὰ τὸ
[9, 2]	μὴ μέντοι ἀναπνεῖν· σύμπαντά τε	εἶναι	νοῦν καὶ φρόνησιν καὶ ἀΐδιον.
[9, 11]	ἀλλὰ μεθ' ἑτέρου. Ὅθεν ἄγνωστα	εἶναι.	Ὁ δ' ἐξ ὑποθέσεως τρόπος
[9, 11]	τὰ τῶν ἑπτὰ σοφῶν σκεπτικὰ	εἶναι,	οἷον τὸ Μηδὲν ἄγαν, καὶ
[9, 7]	ὁμοίως· ἣν καὶ νοῦν ταὐτὸν	εἶναι.	Ὁρᾶν δ' ἡμᾶς κατ' εἰδώλων
[9, 11]	δὲ πάσχον διὰ τὸ ἀσώματον	εἶναι	οὐδ' ἂν ὑπό τινος γένοιτο·
[9, 11]	τὸ μὴ ὂν τῷ μὴ	εἶναι.	Οὔτε δὲ τὸ ὂν τῷ
[9, 1]	ταύτην ὁδὸν ἐπὶ τὸ κάτω	εἶναι.	Πάλιν τε αὖ τὴν γῆν
[9, 12]	Τιβερίῳ Καίσαρι, φησὶ τὸν Τίμωνα	εἶναι	πατρὸς μὲν Τιμάρχου, Φλιάσιον δὲ
[9, 8]	Καὶ πρῶτος ἔφη δύο λόγους	εἶναι	περὶ παντὸς πράγματος ἀντικειμένους ἀλλήλοις·
[9, 11]	ζητουμένου πίστεως, οἷον εἰ τὸ	εἶναι	πόρους τις βεβαιῶν διὰ τὸ
[9, 11]	τῶν φαινομένων, τὰ δὲ μὴ	εἶναι.	Πρὸς τοῦτο τὸ κριτήριον τῶν
[9, 6]	δινουμένην· σχῆμά τ' αὐτῆς τυμπανῶδες	εἶναι.	Πρῶτός τ' ἀτόμους ἀρχὰς ὑπεστήσατο.
[9, 3]	ἐν μέσῳ κεῖσθαι. Δύο τε	εἶναι	στοιχεῖα, πῦρ καὶ γῆν, καὶ
[9, 1]	ὧδε ἔχει τῶν δογμάτων· πῦρ	εἶναι	στοιχεῖον καὶ πυρὸς ἀμοιβὴν τὰ
[9, 1]	λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις ἀποτελεῖν φλόγας, ἃς	εἶναι	τὰ ἄστρα. Λαμπροτάτην δὲ εἶναι
[9, 6]	Ζήνωνος. Ἤρεσκε δ' αὐτῷ ἄπειρα	εἶναι	τὰ πάντα καὶ εἰς ἄλληλα
[9, 2]	Σωτίων πρῶτον αὐτὸν εἰπεῖν ἀκατάληπτα	εἶναι	τὰ πάντα, πλανώμενος. Ἐποίησε δὲ
[9, 11]	τὰ στοιχεῖα ἐκ τοῦ τέτταρα	εἶναι	τὰ στοιχεῖα βεβαιωτέον. Πρὸς τῷ,
[9, 11]	χρή. Οὐδὲ γὰρ τὸ τέτταρα	εἶναι	τὰ στοιχεῖα ἐκ τοῦ τέτταρα
[9, 11]	τοίνυν αἴτιον. συνεισάγεται τὸ ἀνυποστάτους	εἶναι	τὰς τῶν ὅλων ἀρχάς· δεῖ
[9, 6]	ἀνίσους εἶναι τοὺς κύκλους αὐτῶν.	Εἶναί	τε ὥσπερ γενέσεις κόσμου, οὕτω
[9, 11]	καὶ ὁμοίως ἐπὶ πάντων μηδὲν	εἶναι	τῇ ἀληθείᾳ, νόμῳ δὲ καὶ
[9, 11]	φαίνεται τὰ πράγματα, μὴ τοιαῦτα	εἶναι	τῇ φύσει, ἀλλὰ μόνον φαίνεσθαι·
[9, 9]	παντὸς ἀρχόμενον δοκεῖ μοι χρεὼν	εἶναι	τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν
[9, 7]	ἣν ἀνάγκην λέγει. Τέλος δ'	εἶναι	τὴν εὐθυμίαν, οὐ τὴν αὐτὴν
[9, 7]	ὑπέργηρων ὄντα πρὸς τῷ καταστρέφειν	εἶναι.	Τὴν οὖν ἀδελφὴν λυπεῖσθαι ὅτι
[9, 1]	εἶναι τὰ ἄστρα. Λαμπροτάτην δὲ	εἶναι	τὴν τοῦ ἡλίου φλόγα καὶ
[9, 11]	τῶν ὅλων ἀρχάς· δεῖ γὰρ	εἶναί	τι τὸ ποιοῦν καὶ δρῶν.
[9, 6]	τούτου δὲ τὸ μὲν πλῆρες	εἶναι,	τὸ δὲ κενόν, ἃ> καὶ
[9, 1]	ὃς οὔ φησι περὶ φύσεως	εἶναι	τὸ σύγγραμμα ἀλλὰ περὶ πολιτείας,
[9, 11]	θεωρεῖται. Ἀκολουθεῖ οὖν μὴ μᾶλλον	εἶναι	τοῖον τὸ φαινόμενον ἢ ἀλλοῖον.
[9, 9]	Ἐδόκει δὲ αὐτῷ τάδε· στοιχεῖον	εἶναι	τὸν ἀέρα, κόσμους ἀπείρους καὶ
[9, 8]	ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ φησὶ βαρύφωνον	εἶναι	τὸν Πρόδικον. Διήκουσε δ' ὁ
[9, 6]	σελήνην συνεχῶς, διὰ τὸ ἀνίσους	εἶναι	τοὺς κύκλους αὐτῶν. Εἶναί τε
[9, 9]	ἀέρα πυκνούμενον καὶ ἀραιούμενον γεννητικὸν	εἶναι	τῶν κόσμων· οὐδὲν ἐκ τοῦ
[9, 7]	Δοκεῖ δ' αὐτῷ τάδε· ἀρχὰς	εἶναι	τῶν ὅλων ἀτόμους καὶ κενόν,
[9, 2]	λέγειν ἐτύμως. Φησὶ δὲ τέτταρα	εἶναι	τῶν ὄντων στοιχεῖα, κόσμους δ'
[9, 11]	καὶ Ἐπίκουρος. Δημόκριτος δὲ μηδὲν	εἶναι	τῶν φαινομένων, τὰ δὲ μὴ
[9, 7]	ἄλλοις ὀνόμασι. Ποιότητας δὲ νόμῳ	εἶναι·	φύσει δ' ἄτομα καὶ κενόν.
[9, 8]	οὐκ ἔστιν. Ἔλεγέ τε μηδὲν	εἶναι	ψυχὴν παρὰ τὰς αἰσθήσεις, καθὰ
[9, 8]	εὐχωλήν, κλῆσιν) οὓς καὶ πυθμένας	εἶπε	λόγων. Ἀλκιδάμας δὲ τέτταρας λόγους
[9, 3]	Ἐμπεδοκλῆς. Κριτήριον δὲ τὸν λόγον	εἶπε·	τάς τε αἰσθήσεις μὴ ἀκριβεῖς
[9, 1]	εἰς ὃν Καλλίμαχος πεποίηκεν οὕτως·	Εἶπέ	τις, Ἡράκλειτε, τεὸν μόρον, ἐς
[9, 2]	Φησὶ δὲ Σωτίων πρῶτον αὐτὸν	εἰπεῖν	ἀκατάληπτα εἶναι τὰ πάντα, πλανώμενος.
[9, 8]	εἰπόντος, ἀλλ' οὐδέπω νίκην νενίκηκα,	εἰπεῖν,	ἀλλ' ἐγὼ μὲν ἂν νικήσω,
[9, 11]	καὶ δεῖ πάντως τὸν τόπον	εἰπεῖν,	ἀλλ' οὐ δογματικῶς, ἀποδεικτικῶς δέ·
[9, 10]	Ἀνάξαρχον δεῖξαι τὴν κύλικα καὶ	εἰπεῖν	Βεβλήσεταί τις θεῶν βροτησίᾳ χερί.
[9, 1]	κομίσαι τὸ βιβλίον· ὃν καὶ	εἰπεῖν	Δηλίου τινὸς δεῖσθαι κολυμβητοῦ, ὃς
[9, 12]	ποίησιν ἀσφαλῆ κτήσαιτο, τὸν δὲ	εἰπεῖν,	Εἰ τοῖς ἀρχαίοις ἀντιγράφοις ἐντυγχάνοι
[9, 7]	γάλα· καὶ θεασάμενον τὸ γάλα	εἰπεῖν	εἶναι αἰγὸς πρωτοτόκου καὶ μελαίνης·
[9, 10]	δ' οὐ φροντίσαντα τῆς τιμωρίας	εἰπεῖν	ἐκεῖνο δὴ τὸ περιφερόμενον, Πτίσσε
[9, 5]	ἔρημον καταστῆσαι· εἶτα περί τινων	εἰπεῖν	ἔχειν τινα ἔφη> αὐτῷ πρὸς
[9, 12]	καὶ Ἀντίγονός φησι. Λόγος γοῦν	εἰπεῖν	Ἱερώνυμον τὸν περιπατητικὸν ἐπ' αὐτοῦ,
[9, 7]	οὐ ποιήσειν· τὸν δὲ θαρρεῖν	εἰπεῖν	καὶ κελεῦσαι αὑτῷ προσφέρειν ἄρτους
[9, 11]	Καὶ κυνός ποτ' ἐπενεχθέντος διασοβηθέντα	εἰπεῖν	πρὸς τὸν αἰτιασάμενον, ὡς χαλεπὸν
[9, 5]	τις ἄλλος εἴη· τὸν δ'	εἰπεῖν,	Σὺ ὁ τῆς πόλεως ἀλιτήριος.
[9, 12]	θεασάμενον διὰ τῶν Κερκώπων ἰόντα,	εἰπεῖν,	Τί σὺ δεῦρο, ἔνθαπερ ἡμεῖς
[9, 11]	ἀνάγκην καὶ δεῖ τὴν ἀνάγκην	εἰπεῖν.	Τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ τῆς ἑρμηνείας
[9, 11]	ἄλλοι δὲ τὴν πραότητα τέλος	εἰπεῖν	φασι τοὺς σκεπτικούς. ~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης
[9, 10]	τί ἄρα δοκεῖ τὸ δεῖπνον,	εἰπεῖν	φασιν, Ὦ βασιλεῦ, πάντα πολυτελῶς·
[9, 11]	δ' ἐκαλεῖτο, πρὸς τὸν ἐπιλαβόμενον	εἰπεῖν	ὡς οὐκ ἐν γυναίῳ ἡ
[9, 1]	Ἐφεσίων, Τί, ὦ κάκιστοι, θαυμάζετε;	εἶπεν·	Ἢ οὐ κρεῖττον τοῦτο ποιεῖν
[9, 2]	ἐείκοσι πέντε τε πρὸς τοῖς,	εἴπερ	ἐγὼ περὶ τῶνδ' οἶδα λέγειν
[9, 11]	οὖν ἐπινοοῖτο ἂν μόνον, ἐπεὶ	εἴπερ	ἐστὶν αἴτιον, ὀφείλει ἔχειν τὸ
[9, 7]	Ἀθήνας καὶ οὔτις με ἔγνωκεν.	Εἴπερ	οἱ Ἀντερασταὶ Πλάτωνός εἰσι, φησὶ
[9, 11]	κίνησις. Ἀνῄρουν δὲ καὶ μάθησιν.	Εἴπερ,	φασί, διδάσκεταί τι, ἤτοι τὸ
[9, 11]	καὶ ἔνθα· καὶ Ὁπποῖόν κ'	εἴπῃσθα	ἔπος, τοῖόν κ' ἐπακούσαις· τὴν
[9, 1]	καὶ ὅσα ἐντυχὼν τῷ συγγράμματι	εἴποι,	κομίσαντος Εὐριπίδου καθά φησιν Ἀρίστων,
[9, 5]	κατακοπῆναι. Καὶ εἰς αὐτὸν ἡμεῖς	εἴπομεν	οὕτως· Ἤθελες, ὦ Ζήνων, καλὸν
[9, 8]	μισθὸν Εὔαθλον τὸν μαθητήν, ἐκείνου	εἰπόντος,	ἀλλ' οὐδέπω νίκην νενίκηκα, εἰπεῖν,
[9, 2]	ἢ ὡς ἥδιστα. Ἐμπεδοκλέους δὲ	εἰπόντος	αὐτῷ ὅτι ἀνεύρετός ἐστιν ὁ
[9, 11]	τὸ φαινόμενον διασαφοῦμεν· ὅταν δ'	εἴπωμεν	μὴ ἔχειν αὐτὴν ἐξοχάς, οὐκέτι
[9, 11]	τῷ πλοίῳ χοιρίδιον ἐσθίον καὶ	εἰπὼν	ὡς χρὴ τὸν σοφὸν ἐν
[9, 1]	Ἀρίστων, ἐν τῷ περὶ Σωκράτους	εἰρήκαμεν.	Σέλευκος μέντοι φησὶν ὁ γραμματικὸς
[9, 1]	ψυχῶν εἶναι καὶ δαιμόνων πλήρη.	Εἴρηκε	δὲ καὶ περὶ τῶν ἐν
[9, 1]	παρ' ἑαυτοῦ. Σωτίων δέ φησιν	εἰρηκέναι	τινὰς Ξενοφάνους αὐτὸν ἀκηκοέναι· λέγειν
[9, 2]	ἐπικόπτων αὐτῶν τὰ περὶ θεῶν	εἰρημένα.	Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἐρραψῴδει τὰ
[9, 1]	ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ	εἰρήνην,	καὶ τὴν μεταβολὴν ὁδὸν ἄνω
[9, 7]	ὑπ' αὐτοῦ· ἦλθον γάρ, φησίν,	εἰς	Ἀθήνας καὶ οὔτις με ἔγνωκεν.
[9, 12]	ἠξιώθη· ἐντεῦθέν τε πορισάμενος ἀπῆρεν	εἰς	Ἀθήνας, κἀκεῖ διέτριβε μέχρι καὶ
[9, 7]	ἀπολογίᾳ μηδὲ ἐλθεῖν φησιν αὐτὸν	εἰς	Ἀθήνας. Τοῦτο δὲ καὶ μεῖζον,
[9, 7]	ἐν Διαδοχαῖς ἀποδημῆσαι αὐτὸν καὶ	εἰς	Αἴγυπτον πρὸς τοὺς ἱερέας γεωμετρίαν
[9, 7]	συμμῖξαι αὐτὸν ἐν Ἰνδίᾳ καὶ	εἰς	Αἰθιοπίαν ἐλθεῖν. Τρίτον τε ὄντα
[9, 6]	ἄπειρα εἶναι τὰ πάντα καὶ	εἰς	ἄλληλα μεταβάλλειν, τό τε πᾶν
[9, 5]	ξηροῦ καὶ ὑγροῦ, λαμβανόντων αὐτῶν	εἰς	ἄλληλα τὴν μεταβολήν· γένεσίν τε
[9, 11]	κἀκεῖνα δεήσεταί τινος ἀποδείξεως κἀντεῦθεν	εἰς	ἄπειρον· εἰ δ' ἐξ ἀναποδείκτων,
[9, 11]	ἀπὸ τῆς διαφωνίας καὶ τὸν	εἰς	ἄπειρον ἐκβάλλοντα καὶ τὸν πρός
[9, 11]	ταραχῆς πλῆρες ἀποδεικνύει· ὁ δ'	εἰς	ἄπειρον ἐκβάλλων οὐκ ἐᾷ βεβαιοῦσθαι
[9, 11]	τὴν πίστιν λαμβάνειν καὶ οὕτως	εἰς	ἄπειρον. Ὁ δὲ πρός τι
[9, 11]	κἀκεῖνο ὑπ' ἄλλου καὶ οὕτως	εἰς	ἄπειρον. Πρὸς τῷ καὶ διαφωνεῖσθαι
[9, 1]	τοῦτο περιτραπεὶς εἰς ὕδερον κατῆλθεν	εἰς	ἄστυ καὶ τῶν ἰατρῶν αἰνιγματωδῶς
[9, 11]	γνώμης, εἰ μὴ συνιᾶσιν ὅτι	εἰς	αὐτὸ τοῦτο πρῶτον, ὡς ἄρ'
[9, 8]	βιβλία. Γέγραφε δὲ καὶ Πλάτων	εἰς	αὐτὸν διάλογον. Φησὶ δὲ Φιλόχορος,
[9, 7]	ἑκατὸν ἔτη βιούς. Ἡμεῖς τ'	εἰς	αὐτὸν ἐν τῇ Παμμέτρῳ τοῦτον
[9, 1]	διὰ μέτρου ἐκβάλλειν. Πολλά τ'	εἰς	αὐτὸν ἐπιγράμματα φέρεται, ἀτὰρ δὴ
[9, 5]	αὐτὸν βληθῆναι καὶ κατακοπῆναι. Καὶ	εἰς	αὐτὸν ἡμεῖς εἴπομεν οὕτως· Ἤθελες,
[9, 1]	βιοὺς ἔτη ἑξήκοντα. Καὶ ἔστιν	εἰς	αὐτὸν ἡμῶν οὕτως ἔχον· Πολλάκις
[9, 10]	προσπτύσαι αὐτῷ. Καὶ ἔστιν ἡμῶν	εἰς	αὐτὸν οὕτως ἔχον> Πτίσσετε, Νικοκρέων,
[9, 1]	τῶν δὲ μὴ συνιέντων, αὑτὸν	εἰς	βούστασιν κατορύξας τῇ τῶν βολίτων
[9, 1]	ὕδωρ, πηγνύμενον δὲ τὸ ὕδωρ	εἰς	γῆν τρέπεσθαι· καὶ ταύτην ὁδὸν
[9, 2]	καὶ Κολοφῶνος κτίσιν καὶ τὸν	εἰς	Ἐλέαν τῆς Ἰταλίας ἀποικισμὸν ἔπη
[9, 11]	αἰτίαν. Ἄλλη δὲ παρὰ ταύτας	εἰς	ἐπίκρισιν δύναμις οὐχ ὁρᾶται. Ὁ
[9, 8]	ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν (οἱ δὲ	εἰς	ἑπτά· διήγησιν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν,
[9, 12]	δ' αὐτοῦ καὶ καταλογάδην βιβλία	εἰς	ἐπῶν τείνοντα μυριάδας δύο, ὧν
[9, 12]	καὶ γῆμαι. Εἶτα πρὸς Πύρρωνα	εἰς	Ἦλιν ἀποδημῆσαι μετὰ τῆς> γυναικὸς
[9, 3]	Ἀμεινίου ἀλλ' οὐχ ὑπὸ Ξενοφάνους	εἰς	ἡσυχίαν προετράπη. Πρῶτος δ' οὗτος
[9, 12]	μέχρι καὶ τελευτῆς, ὀλίγον χρόνον	εἰς	Θήβας διαδραμών. Ἐγνώσθη δὲ καὶ
[9, 11]	Ῥωμαῖοι δὲ καίοντες, Παίονες δ'	εἰς	λίμνας ῥιπτοῦντες· ὅθεν περὶ τἀληθοῦς
[9, 5]	περὶ τῶν ὅπλων ὧν ἦγεν	εἰς	Λιπάραν, πάντας ἐμήνυσεν αὐτοῦ τοὺς
[9, 4]	Οὗτος ἤκουσε Παρμενίδου· ἀλλὰ καὶ	εἰς	λόγους ἦλθεν Ἡρακλείτῳ· ὅτε καὶ
[9, 6]	πολλὰ σώματα παντοῖα τοῖς σχήμασιν	εἰς	μέγα κενόν, ἅπερ ἀθροισθέντα δίνην
[9, 12]	καταλειφθέντα χορεύειν, ἔπειτα καταγνόντα ἀποδημῆσαι	εἰς	Μέγαρα πρὸς Στίλπωνα· κἀκείνῳ συνδιατρίψαντα
[9, 11]	προφερόμεθα δέ, φασί, τὰς ἀποφάσεις	εἰς	μήνυσιν τῆς ἀπροπτωσίας, ὡς, εἰ
[9, 11]	Ἑλλάδ' ἔχουσι, πόθεν τε καὶ	εἰς	ὅ τι κύρει ἕκαστα. καὶ
[9, 5]	πλείους λαλοῦσιν. Ἕρμιππος δέ φησιν	εἰς	ὅλμον αὐτὸν βληθῆναι καὶ κατακοπῆναι.
[9, 10]	ὁ Ἀνάξαρχος, συλλαβὼν αὐτὸν καὶ	εἰς	ὅλμον βαλὼν ἐκέλευσε τύπτεσθαι σιδηροῖς
[9, 8]	δὲ καὶ ἄλλος Πρωταγόρας ἀστρολόγος,	εἰς	ὃν καὶ Εὐφορίων ἐπικήδειον ἔγραψε·
[9, 1]	ἐγκώμιον· τρίτος ἐλεγείας ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς,	εἰς	ὃν Καλλίμαχος πεποίηκεν οὕτως· Εἶπέ
[9, 1]	περιίστασθαι ὑπερηφανίην οὐκ ἂν ἀφικοίμην	εἰς	Περσῶν χώρην, ὀλίγοις ἀρκεόμενος κατ'
[9, 8]	Φησὶ δὲ Φιλόχορος, πλέοντος αὐτοῦ	εἰς	Σικελίαν, τὴν ναῦν καταποντωθῆναι· καὶ
[9, 11]	καθά φησιν Αἰνεσίδημος ἐν τῇ	εἰς	τὰ Πυρρώνεια ὑποτυπώσει. Πρὸς δὲ
[9, 6]	τούτων ἀπείρους εἶναι καὶ διαλύεσθαι	εἰς	ταῦτα. Γίνεσθαι δὲ τοὺς κόσμους
[9, 11]	οἷστισιν ἤθελεν. Καί ποτ' Ἀναξάρχου	εἰς	τέλμα ἐμπεσόντος, παρῆλθεν οὐ βοηθήσας·
[9, 8]	Διεῖλέ τε τὸν λόγον πρῶτος	εἰς	τέτταρα· εὐχωλήν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν
[9, 11]	πενίας, ὅτε καὶ αὐτὸς φέρων	εἰς	τὴν ἀγορὰν ἐπίπρασκεν ὀρνίθια, εἰ
[9, 1]	τῷ Κατακολυμβητῇ Κράτητά τινα πρῶτον	εἰς	τὴν Ἑλλάδα κομίσαι τὸ βιβλίον·
[9, 7]	Χαλδαίους εἰς τὴν Περσίδα καὶ	εἰς	τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν γενέσθαι. Τοῖς
[9, 7]	γεωμετρίαν μαθησόμενον καὶ πρὸς Χαλδαίους	εἰς	τὴν Περσίδα καὶ εἰς τὴν
[9, 11]	πολλὸν ἀμείνων· καὶ ὅσα συντείνει	εἰς	τὸ ἀβέβαιον καὶ κενόσπουδον ἅμα
[9, 1]	πέμπτος σπουδογέλοιος, ἀπὸ κιθαρῳδίας μεταβεβηκὼς	εἰς	τὸ εἶδος. ~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ. Ξενοφάνης Δεξίου
[9, 6]	περιφέρεσθαι, τὰ μὲν λεπτὰ χωρεῖν	εἰς	τὸ ἔξω κενόν, ὥσπερ διαττώμενα·
[9, 1]	πολιτείᾳ τὴν πόλιν. Ἀναχωρήσας δ'	εἰς	τὸ ἱερὸν τῆς Ἀρτέμιδος μετὰ
[9, 6]	Τούς τε κόσμους γίνεσθαι σωμάτων	εἰς	τὸ κενὸν ἐμπιπτόντων καὶ ἀλλήλοις
[9, 7]	τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι μηδὲ	εἰς	τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι. Καὶ
[9, 9]	τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι οὐδ'	εἰς	τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι· τὴν
[9, 2]	ἀτμίδος ἀναφερομένης καὶ αἰρούσης αὐτὰ	εἰς	τὸ περιέχον. Οὐσίαν θεοῦ σφαιροειδῆ,
[9, 1]	καὶ θεολογικόν. Ἀνέθηκε δ' αὐτὸ	εἰς	τὸ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν, ὡς
[9, 12]	φησίν. Ἀπορῶν μέντοι τροφῶν ἀπῆρεν	εἰς	τὸν Ἑλλήσποντον καὶ τὴν Προποντίδα·
[9, 1]	ἐξερᾶσαι· ἀπειπόντων δέ, θεῖναι αὑτὸν	εἰς	τὸν ἥλιον καὶ κελεύειν τοὺς
[9, 12]	ἡμῶν ἐν τῷ πρώτῳ τῶν	Εἰς	τοὺς Σίλλους ὑπομνήματι, ἃ προσφωνεῖ
[9, 1]	πυρὸς τὰ πάντα συνεστάναι καὶ	εἰς	τοῦτο ἀναλύεσθαι· πάντα δὲ γίνεσθαι
[9, 8]	καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἔστι καὶ	εἰς	τοῦτον ἡμῶν οὕτως ἔχον· Καὶ
[9, 3]	ἀπὸ φαντασίας ἀπάτης ἀνενείκατο νώσεις.	Εἰς	τοῦτον καὶ Πλάτων τὸν διάλογον
[9, 1]	συνέχοντος Περὶ φύσεως, διῄρηται δ'	εἰς	τρεῖς λόγους, εἴς τε τὸν
[9, 1]	μέντοι καὶ διὰ τοῦτο περιτραπεὶς	εἰς	ὕδερον κατῆλθεν εἰς ἄστυ καὶ
[9, 1]	διῄρηται δ' εἰς τρεῖς λόγους,	εἴς	τε τὸν περὶ τοῦ παντὸς
[9, 1]	ἐπόνουν, τοῖς δ' ἔμ' ἐπισταμένοις.	Εἷς	ἐμοὶ ἄνθρωπος τρισμύριοι, οἱ δ'
[9, 1]	ὀνήιστον ἐξέβαλον λέγοντες, Ἡμέων μηδὲ	εἷς	ὀνήιστος ἔστω· εἰ δέ τις
[9, 8]	Κατηγόρησε δ' αὐτοῦ Πυθόδωρος Πολυζήλου,	εἷς	τῶν τετρακοσίων· Ἀριστοτέλης δ' Εὔαθλόν
[9, 1]	ἀλάμπετον· ἢν δέ σε μύστης	εἰσαγάγῃ,	φανεροῦ λαμπρότερ' ἠελίου. Γεγόνασι δ'
[9, 11]	τῆς ἀκαταληψίας καὶ ἐποχῆς εἶδος	εἰσαγαγών,	ὡς Ἀσκάνιος ὁ Ἀβδηρίτης φησίν.
[9, 8]	τῶν κεκτημένων. Οὗτος πρῶτος μισθὸν	εἰσεπράξατο	μνᾶς ἑκατόν· καὶ πρῶτος μέρη
[9, 11]	μὲν ἄδηλον, αἱ δ' ἐξομολογήσεις	εἰσί	τὸ μὲν ἄδηλον> Ἐν ᾧ
[9, 7]	ἔγνωκεν. Εἴπερ οἱ Ἀντερασταὶ Πλάτωνός	εἰσι,	φησὶ Θράσυλλος οὗτος ἂν εἴη
[9, 11]	ὡς οὐ δογμάτων· οὐ γάρ	εἰσιν	ὅμοια τῷ λέγειν ὅτι σφαιροειδής
[9, 1]	τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ. Πλεῖστοί τέ	εἰσιν	ὅσοι ἐξήγηνται αὐτοῦ τὸ σύγγραμμα·
[9, 8]	οὐκ ἔχω εἰδέναι οὔθ' ὡς	εἰσίν,	οὔθ' ὡς οὐκ εἰσίν· πολλὰ
[9, 8]	ὡς εἰσίν, οὔθ' ὡς οὐκ	εἰσίν·	πολλὰ γὰρ τὰ κωλύοντα εἰδέναι,
[9, 11]	τῆς διανοίας ἄληπτόν ἐστιν, οὐκ	εἰσόμεθα	τὴν Πύρρωνος διάθεσιν· μὴ εἰδότες
[9, 11]	Στίλπωνος, ὡς Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς,	εἶτ'	Ἀναξάρχου, ξυνακολουθῶν πανταχοῦ, ὡς καὶ
[9, 1]	τὸ ζῆν ὧδε διαντλήσας δύσμορος	εἶτ'	ἔθανεν· σῶμα γὰρ ἀρδεύσασα κακὴ
[9, 6]	σὺν τῇ τοῦ ὅλου δίνῃ,	εἶτ'	ἐκπυρωθέντα τὴν τῶν ἀστέρων ἀποτελέσαι
[9, 11]	ὡς ἐμέμνητο μάλιστα μὲν Δημοκρίτου,	εἶτα	δὲ καὶ Ὁμήρου, θαυμάζων αὐτὸν
[9, 5]	φίλους, βουλόμενος αὐτὸν ἔρημον καταστῆσαι·	εἶτα	περί τινων εἰπεῖν ἔχειν τινα
[9, 12]	αὖθις ἐπανελθεῖν οἴκαδε καὶ γῆμαι.	Εἶτα	πρὸς Πύρρωνα εἰς Ἦλιν ἀποδημῆσαι
[9, 11]	ψηφίσασθαι. Καὶ δὴ καὶ ζηλωτὰς	εἶχε	πολλοὺς τῆς ἀπραγμοσύνης· ὅθεν καὶ
[9, 7]	λόγους καὶ περὶ τεχνῶν πᾶσαν	εἶχεν	ἐμπειρίαν. Τούτου ἐστὶ καὶ τὸ
[9, 10]	δεκάτην καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ	εἶχεν	ἐχθρὸν Νικοκρέοντα τὸν Κύπρου τύραννον·
[9, 11]	λόγον ἀνελεῖν· καθ' ὃν τρόπον	εἰώθαμεν	λέγειν τόπον μὴ εἶναι καὶ
[9, 12]	Συνῆλθεν ἀτταγᾶς τε καὶ νουμήνιος.	εἰώθει	δὲ καὶ παίζειν τοιαῦτα. Πρὸς
[9, 12]	οἱ ἐλεύθεροι; Συνεχές τε ἐπιλέγειν	εἰώθει	πρὸς τοὺς τὰς αἰσθήσεις μετ'
[9, 2]	ἐμὴν φροντίδ' ἀν' Ἑλλάδα γῆν·	ἐκ	γενετῆς δὲ τότ' ἦσαν ἐείκοσι
[9, 5]	τὴν μεταβολήν· γένεσίν τε ἀνθρώπων	ἐκ	γῆς εἶναι καὶ ψυχὴν κρᾶμα
[9, 1]	τὸ θερμὸν αὐξόμενον θέρος ποιεῖν,	ἐκ	δὲ τοῦ σκοτεινοῦ τὸ ὑγρὸν
[9, 1]	ἐξ ἧς τὸ ὕδωρ γίνεσθαι,	ἐκ	δὲ τούτου τὰ λοιπά, σχεδὸν
[9, 5]	δὲ τὴν τῶν πάντων φύσιν	ἐκ	θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ ξηροῦ
[9, 12]	τοῦ Ἀρκεσιλάου διὰ τί παρείη	ἐκ	Θηβῶν, ἔφη, Ἵν' ὑμᾶς ἀναπεπταμένους
[9, 1]	ἐναντίαν ἐπικρατήσασαν νύκτα ἀποτελεῖν· καὶ	ἐκ	μὲν τοῦ λαμπροῦ τὸ θερμὸν
[9, 1]	κυνόβρωτον γενέσθαι. Γέγονε δὲ θαυμάσιος	ἐκ	παίδων, ὅτε καὶ νέος ὢν
[9, 1]	εἶναι κόσμον· γεννᾶσθαί τε αὐτὸν	ἐκ	πυρὸς καὶ πάλιν ἐκπυροῦσθαι κατά
[9, 1]	δ' αὐτῷ καθολικῶς μὲν τάδε·	ἐκ	πυρὸς τὰ πάντα συνεστάναι καὶ
[9, 6]	κόσμους οὕτω· φέρεσθαι κατὰ ἀποτομὴν	ἐκ	τῆς ἀπείρου πολλὰ σώματα παντοῖα
[9, 7]	ἐνδιατρίβων. Ἐλθόντα δή φησιν αὐτὸν	ἐκ	τῆς ἀποδημίας ταπεινότατα διάγειν, ἅτε
[9, 7]	τε ἥλιον καὶ τὴν σελήνην	ἐκ	τοιούτων λείων καὶ περιφερῶν ὄγκων
[9, 7]	εἴγε τοσαύτης πόλεως ὑπερεφρόνησεν, οὐκ	ἐκ	τόπου δόξαν λαβεῖν βουλόμενος, ἀλλὰ
[9, 1]	μόνοι> προσίοιεν αὐτῷ καὶ μὴ	ἐκ	τοῦ δημώδους εὐκαταφρόνητον ᾖ. Τοῦτον
[9, 11]	εἶναι βεβαιωτικὸν χρείαν ἔχῃ τῆς	ἐκ	τοῦ ζητουμένου πίστεως, οἷον εἰ
[9, 9]	τὴν σύστασιν εἰληφυῖαν κατὰ τὴν	ἐκ	τοῦ θερμοῦ περιφορὰν καὶ πῆξιν
[9, 7]	γενητοὺς καὶ φθαρτούς. Μηδέν τε	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι μηδὲ
[9, 9]	γεννητικὸν εἶναι τῶν κόσμων· οὐδὲν	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι οὐδ'
[9, 10]	βίου Εὐδαιμονικὸς ἐκαλεῖτο· καὶ ἦν	ἐκ	τοῦ ῥᾴστου δυνατὸς σωφρονίζειν. Τὸν
[9, 1]	ὁντιναοῦν καὶ ὑπερόπτης, ὡς καὶ	ἐκ	τοῦ συγγράμματος αὐτοῦ δῆλον ἐν
[9, 11]	τὸ τέτταρα εἶναι τὰ στοιχεῖα	ἐκ	τοῦ τέτταρα εἶναι τὰ στοιχεῖα
[9, 6]	καὶ στοιχεῖά φησι. Κόσμους τε	ἐκ	τούτων ἀπείρους εἶναι καὶ διαλύεσθαι
[9, 1]	Τόν τε Ὅμηρον ἔφασκεν ἄξιον	ἐκ	τῶν ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι καὶ ῥαπίζεσθαι,
[9, 11]	τῆς συναγωγῆς αὐτῶν τρόπον συνιδεῖν	ἐκ	τῶν ἀπολειφθεισῶν συντάξεων. Αὐτὸς μὲν
[9, 11]	πρὸς τοὺς ἄλλους, ὡς δῆλον	ἐκ	τῶν διαφόρων νόμων καὶ ἐθῶν.
[9, 11]	Τοὺς δ' οἰομένους μὴ δεῖν	ἐκ	τῶν κατὰ περίστασιν κρίνειν τἀληθὲς
[9, 11]	κατὰ περίστασιν κρίνειν τἀληθὲς μηδ'	ἐκ	τῶν κατὰ φύσιν νομοθετεῖν, ἔλεγον
[9, 5]	εἶναι καὶ ψυχὴν κρᾶμα ὑπάρχειν	ἐκ	τῶν προειρημένων κατὰ μηδενὸς τούτων
[9, 8]	φάτιν ἔκλυον, ὡς ἄρ' Ἀθηνέων	ἔκ	ποτ' ἰὼν καθ' ὁδὸν πρέσβυς
[9, 6]	κενὸν ἐμπιπτόντων καὶ ἀλλήλοις περιπλεκομένων·	ἔκ	τε τῆς κινήσεως κατὰ τὴν
[9, 10]	εἶναι θεὸν ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ γὰρ	ἔκ	τινος πληγῆς εἶδεν αὐτῷ καταρρέον
[9, 11]	καὶ τὰ ἐπὶ τῆς οἰκίας	ἐκάθαιρεν	ἀδιαφόρως. Λέγεται δὲ καὶ δέλφακα
[9, 12]	ἐπεὶ καὶ αὐτὸς αὑτὸν Κύκλωπα	ἐκάλει.	Γέγονε καὶ ἕτερος Τίμων ὁ
[9, 10]	καὶ εὐκολίαν τοῦ βίου Εὐδαιμονικὸς	ἐκαλεῖτο·	καὶ ἦν ἐκ τοῦ ῥᾴστου
[9, 11]	περὶ τῆς ἀδελφῆς, Φιλίστα δ'	ἐκαλεῖτο,	πρὸς τὸν ἐπιλαβόμενον εἰπεῖν ὡς
[9, 8]	Διήκουσε δ' ὁ Πρωταγόρας Δημοκρίτου.	Ἐκαλεῖτό	τε Σοφία, ὥς φησι Φαβωρῖνος
[9, 12]	ὧν τὸν μὲν πρεσβύτερον Ξάνθον	ἐκάλεσε	καὶ ἰατρικὴν ἐδίδαξε καὶ διάδοχον
[9, 11]	καὶ εἰς ὅ τι κύρει	ἕκαστα.	καὶ πάλιν ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς·
[9, 11]	λόγον, μὴ μέντοι γ' ἀπροοράτως	ἕκαστα	πράττειν. Ὁ δὲ πρὸς τὰ
[9, 11]	μᾶλλον τόδε ἢ τόδε εἶναι	ἕκαστον.	Ἀκόλουθος δ' ἦν καὶ τῷ
[9, 11]	Αὐτὸ μόνον πεισθέντες ὅτῳ προσέκυρσεν	ἕκαστος·	ἔτι μὴν Ἡράκλειτον, Μὴ εἰκῆ
[9, 8]	ἀγορᾷ, ὑπὸ κήρυκι ἀναλεξάμενοι παρ'	ἑκάστου	τῶν κεκτημένων. Οὗτος πρῶτος μισθὸν
[9, 12]	ἀνακρίνων Ξενοφάνην τὸν Κολοφώνιον περὶ	ἑκάστων,	ὁ δ' αὐτῷ διηγούμενός ἐστι·
[9, 1]	αὖτίς τε Ξενοφάνεά τε καὶ	Ἑκαταῖον.	Εἶναι γὰρ Ἓν τὸ σοφόν,
[9, 11]	Πρὸς τούτοις διήκουσε τοῦ Πύρρωνος	Ἑκαταῖός	τε ὁ Ἀβδηρίτης καὶ Τίμων
[9, 11]	ἔστι κριτήριον, ἀποδείξεως δεῖ· ὅθεν	ἑκάτερα	ἀκατάληπτα ἀναπεμπόμενα ἐπ' ἄλληλα. Πῶς
[9, 11]	δι' αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ κριθῆναι,	ἑκάτερα	δὲ ἀμφισβητεῖται. Οὐ τοίνυν δυνατὸν
[9, 11]	ὅτι ὅτε προσπίπτουσιν ἀλλοῖαι φαντασίαι,	ἑκατέρας	ἐροῦμεν φαίνεσθαι· καὶ διὰ τοῦτο
[9, 7]	ὁ Ἵππαρχος, ἐννέα πρὸς τοῖς	ἑκατὸν	ἔτη βιούς. Ἡμεῖς τ' εἰς
[9, 7]	δημοσίᾳ ταφῆναι, βιώσαντα ὑπὲρ τὰ	ἑκατὸν	ἔτη. Ὁ δὲ Δημήτριος τοὺς
[9, 8]	Οὗτος πρῶτος μισθὸν εἰσεπράξατο μνᾶς	ἑκατόν·	καὶ πρῶτος μέρη χρόνου διώρισε
[9, 7]	ὑποπτευσάντων. Ὁ δὲ Δημήτριος ὑπὲρ	ἑκατὸν	τάλαντά φησιν εἶναι αὐτῷ τὸ
[9, 7]	τὸν Μέγαν διάκοσμον, ὃν μόνον	ἑκατὸν	ταλάντων τιμηθῆναι. Ταὐτὰ δὲ καὶ
[9, 10]	ἤκμαζε κατὰ τὴν δεκάτην καὶ	ἑκατοστὴν	Ὀλυμπιάδα καὶ εἶχεν ἐχθρὸν Νικοκρέοντα
[9, 1]	Ἐφεσίων ἐπὶ τῷ τὸν ἑταῖρον	ἐκβαλεῖν	Ἑρμόδωρον ἐν οἷς φησιν, Ἄξιον
[9, 1]	ἐν τῷ συγγράμματι καὶ σαφῶς	ἐκβάλλει,	ὥστε καὶ τὸν νωθέστατον ῥᾳδίως
[9, 1]	τὸν ἐκείνου λόγον διὰ μέτρου	ἐκβάλλειν.	Πολλά τ' εἰς αὐτὸν ἐπιγράμματα
[9, 1]	ἔφασκεν ἄξιον ἐκ τῶν ἀγώνων	ἐκβάλλεσθαι	καὶ ῥαπίζεσθαι, καὶ Ἀρχίλοχον ὁμοίως.
[9, 11]	διαφωνίας καὶ τὸν εἰς ἄπειρον	ἐκβάλλοντα	καὶ τὸν πρός τι καὶ
[9, 11]	αὐτοὺς ἀναιρεῖν, ἐν ᾧ πάντ'	ἐκβάλλουσιν	ἐξ ὧν ὁ βίος συνέστηκεν.
[9, 11]	ἔστι Δημόκριτος δὲ τὰς ποιότητας	ἐκβάλλων,	ἵνα φησί, νόμῳ θερμόν, νόμῳ
[9, 11]	ἀποδεικνύει· ὁ δ' εἰς ἄπειρον	ἐκβάλλων	οὐκ ἐᾷ βεβαιοῦσθαι τὸ ζητούμενον,
[9, 11]	Τίμων ἐν τῷ Πύθωνίφησι μὴ	ἐκβεβηκέναι	τὴν συνήθειαν. Καὶ ἐν τοῖς
[9, 11]	αἰτιασάμενον, ὡς χαλεπὸν εἴη ὁλοσχερῶς	ἐκδῦναι	τὸν ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι δ' ὡς
[9, 11]	ὦ Πύρρων, πῶς ἢ πόθεν	ἔκδυσιν	εὗρες λατρείης δοξῶν τε> κενεοφροσύνης
[9, 10]	οὐ φροντίσαντα τῆς τιμωρίας εἰπεῖν	ἐκεῖνο	δὴ τὸ περιφερόμενον, Πτίσσε τὸν
[9, 11]	φύσιν ἔχουσι· τί γὰρ μᾶλλον	ἐκεῖνοι	ἢ ἡμεῖς; καὶ γὰρ ἡμεῖς
[9, 11]	ἀρχιερέα καταστῆσαι αὐτὸν καὶ δι'	ἐκεῖνον	πᾶσι τοῖς φιλοσόφοις ἀτέλειαν ψηφίσασθαι.
[9, 7]	χρόνον μὴ γνῶναι, ἕως αὐτὸν	ἐκεῖνος	διαναστήσας προφάσει τῆς θυσίας καὶ
[9, 8]	τὸν μισθὸν Εὔαθλον τὸν μαθητήν,	ἐκείνου	εἰπόντος, ἀλλ' οὐδέπω νίκην νενίκηκα,
[9, 1]	τῶν ἰάμβων ποιητὴν ἐπιβαλέσθαι τὸν	ἐκείνου	λόγον διὰ μέτρου ἐκβάλλειν. Πολλά
[9, 11]	ἕτερον σχέσιν νοεῖται· μετατεθέντος γοῦν	ἐκείνου,	οὐκέτ' ἔσται δεξιόν. Ὁμοίως καὶ
[9, 12]	ἤδη διωρθωμένοις. Εἰκῆ τε αὐτῷ	ἔκειτο	τὰ ποιήματα, ἐνίοτε ἡμίβρωτα· ὥστε
[9, 10]	αὐτὸν καὶ εἰς ὅλμον βαλὼν	ἐκέλευσε	τύπτεσθαι σιδηροῖς ὑπέροις. Τὸν δ'
[9, 11]	ἡγοῦνται θυγατρὶ μίγνυσθαι, Ἕλληνες δ'	ἔκθεσμον.	Καὶ Μασσαγέται μέν, ὥς φησι
[9, 8]	Σωκρατικὸν εἶδος τῶν λόγων πρῶτος	ἐκίνησε.	Καὶ τὸν Ἀντισθένους λόγον τὸν
[9, 11]	ἔστιν, ἐπεὶ δεῖ φαίνεσθαι τὸ	ἐκκαλυπτόμενον	ὑπό τινος· ἀφανὲς δὲ φαινομένου
[9, 6]	σελήνην τοῦ πυρὸς ὀλίγον μεταλαμβάνειν.	Ἐκλείπειν	δ' ἥλιον καὶ σελήνην τὴν
[9, 6]	πήγνυσθαι. Καὶ τὸν μὲν ἥλιον	ἐκλείπειν	σπανίως, τὴν δὲ σελήνην συνεχῶς,
[9, 1]	μᾶλλον θερμαίνειν τε καὶ φωτίζειν.	Ἐκλείπειν	τε ἥλιον καὶ σελήνην, ἄνω
[9, 8]	ἔχον· Καὶ σεῦ, Πρωταγόρη, φάτιν	ἔκλυον,	ὡς ἄρ' Ἀθηνέων ἔκ ποτ'
[9, 5]	καλὸν ἤθελες ἄνδρα τύραννον κτείνας	ἐκλῦσαι	δουλοσύνης Ἐλέαν. Ἀλλ' ἐδάμης· δὴ
[9, 3]	καὶ Ξενοφάνους οὐκ ἠκολούθησεν αὐτῷ.	Ἐκοινώνησε	δὲ καὶ Ἀμεινίᾳ Διοχαίτα τῷ
[9, 11]	τῷ γυμνασίῳ λαμπαδιστὰς μετρίως ἔχοντας.	Ἐκπατεῖν	τε αὐτὸν καὶ ἐρημάζειν, σπανίως
[9, 1]	πολιτεύεσθαι; Καὶ τέλος μισανθρωπήσας καὶ	ἐκπατήσας	ἐν τοῖς ὄρεσι διῃτᾶτο, πόας
[9, 2]	θ' ὑπάτυφον, Ὁμηραπάτην ἐπικόπτην. Οὗτος	ἐκπεσὼν	τῆς πατρίδος ἐν Ζάγκλῃ τῆς
[9, 1]	αὐτὸν ἐκ πυρὸς καὶ πάλιν	ἐκπυροῦσθαι	κατά τινας περιόδους ἐναλλὰξ τὸν
[9, 6]	ἥλιον καὶ ὑπὸ τῶν ἀστέρων	ἐκπυροῦσθαι·	τὴν δὲ σελήνην τοῦ πυρὸς
[9, 6]	τῇ τοῦ ὅλου δίνῃ, εἶτ'	ἐκπυρωθέντα	τὴν τῶν ἀστέρων ἀποτελέσαι φύσιν.
[9, 1]	ἔριν, τὸ δ' ἐπὶ τὴν	ἐκπύρωσιν	ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην, καὶ τὴν
[9, 3]	ἐν τοῖς Φυσικοῖς, πάντων σχεδὸν	ἐκτιθέμενος	τὰ δόγματα. Δισσήν τε ἔφη
[9, 1]	πυκνώσει γινόμενα. Σαφῶς δ' οὐδὲν	ἐκτίθεται.	Γίνεσθαί τε πάντα κατ' ἐναντιότητα
[9, 10]	Νικοκρέοντος καὶ τὴν γλῶτταν αὐτοῦ	ἐκτμηθῆναι,	λόγος ἀποτραγόντα προσπτύσαι αὐτῷ. Καὶ
[9, 11]	Γίνεται δὲ καὶ παρὰ τὰ	ἐκτὸς	ἡ πιθανότης, παρὰ τὸ ἔνδοξον
[9, 11]	ὅθεν περὶ τἀληθοῦς ἡ ἐποχή.	Ἕκτος	ὁ παρὰ τὰς μίξεις καὶ
[9, 11]	ἦν καὶ τῷ βίῳ, μηδὲν	ἐκτρεπόμενος	μηδὲ φυλαττόμενος, ἅπαντα ὑφιστάμενος, ἀμάξας,
[9, 1]	τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην, ὁτέη	ἐκυβέρνησε	πάντα διὰ πάντων. Τόν τε
[9, 11]	τὸ Μᾶλλον ποτὲ μὲν συγκριτικῶς	ἐκφέρεται,	ὡς ὅταν φῶμεν μᾶλλον τὸ
[9, 11]	θεοῖς τε καὶ θεῶν παισὶν	ἐκχωρεῖν,	τὸν δ' εἰκότα λόγον ζητεῖν.
[9, 1]	μεγαλοφροσύνης Ἀντισθένης φησὶν ἐν Διαδοχαῖς·	ἐκχωρῆσαι	γὰρ τἀδελφῷ τῆς βασιλείας. Τοσαύτην
[9, 11]	οὖν τὸ κατ' ἰδίαν, ὡς	ἔλαιον	ἐν μύρῳ. Ἕβδομος ὁ παρὰ
[9, 11]	ἐλλόγιμοι, ὧν Εὐρύλοχος· οὗ φέρεται	ἐλάσσωμα	τόδε. Φασὶ γὰρ ὡς οὕτω
[9, 11]	ἀσθενές, τὸ μεῖζον παρὰ τὸ	ἔλαττον,	τὸ ἄνω παρὰ τὸ κάτω.
[9, 7]	οἱ μὲν πλείους φασὶ τὴν	ἐλάττω	μοῖραν ἑλέσθαι τὴν ἐν ἀργυρίῳ,
[9, 11]	ὑπὸ τοῦ ὕδατος κουφιζόμενος ἢ	ἐλαφρὸς	ὢν> καὶ ὑπὸ τοῦ ἀέρος
[9, 5]	ἄνδρα τύραννον κτείνας ἐκλῦσαι δουλοσύνης	Ἐλέαν.	Ἀλλ' ἐδάμης· δὴ γάρ σε
[9, 2]	Κολοφῶνος κτίσιν καὶ τὸν εἰς	Ἐλέαν	τῆς Ἰταλίας ἀποικισμὸν ἔπη δισχίλια.
[9, 5]	πρότερον μὲν Ὑέλην, ὕστερον δ'	Ἐλέαν,	Φωκαέων οὖσαν ἀποικίαν, αὑτοῦ δὲ
[9, 5]	τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ	ΕΛΕΑΤΗΣ.	Ζήνων Ἐλεάτης. Τοῦτον Ἀπολλόδωρός φησιν
[9, 11]	καὶ Ξενοφάνης καὶ Ζήνων ὁ	Ἐλεάτης	καὶ Δημόκριτος κατ' αὐτοὺς σκεπτικοὶ
[9, 5]	ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ ΕΛΕΑΤΗΣ. Ζήνων	Ἐλεάτης.	Τοῦτον Ἀπολλόδωρός φησιν εἶναι ἐν
[9, 3]	Ξενοφάνους δὲ διήκουσε Παρμενίδης Πύρητος	Ἐλεάτης	τοῦτον Θεόφραστος ἐν τῇ Ἐπιτομῇ
[9, 6]	καὶ ἑβδομηκοστὴν> Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ. Λεύκιππος	Ἐλεάτης,	ὡς δέ τινες, Ἀβδηρίτης, κατ'
[9, 5]	τῷ Φαίδρῳ αὐτοῦ μέμνηται> καὶ	Ἐλεατικὸν	Παλαμήδην αὐτὸν καλεῖ. Φησὶ δ'
[9, 1]	καὶ ῥαπίζεσθαι, καὶ Ἀρχίλοχον ὁμοίως.	Ἔλεγε	δὲ καὶ Ὕβριν χρὴ σβεννύναι
[9, 1]	Τήν τ' οἴησιν ἱερὰν νόσον	ἔλεγε	καὶ τὴν ὅρασιν ψεύδεσθαι. Λαμπρῶς
[9, 4]	εἶναι. Ἀλλὰ καὶ περὶ θεῶν	ἔλεγε	μὴ δεῖν ἀποφαίνεσθαι· μὴ γὰρ
[9, 10]	δὲ Μητροδώρου τοῦ Χίου, ὃς	ἔλεγε	μηδ' αὐτὸ τοῦτ' εἰδέναι ὅτι
[9, 8]	οὐκ ὄντων ὡς οὐκ ἔστιν.	Ἔλεγέ	τε μηδὲν εἶναι ψυχὴν παρὰ
[9, 11]	τῶν δὲ λόγων τῶν ἑαυτοῦ.	Ἔλεγέ	τε πολλάκις καὶ Ἐπίκουρον θαυμάζοντα
[9, 2]	Γέγραφε δὲ ἐν ἔπεσι καὶ	ἐλεγείας	καὶ ἰάμβους καθ' Ἡσιόδου καὶ
[9, 1]	Τῶν δώδεκα θεῶν ἐγκώμιον· τρίτος	ἐλεγείας	ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς, εἰς ὃν Καλλίμαχος
[9, 12]	αὐτοῦ, καὶ ὁ πρὸς ὃν	ἔλεγεν	ὑγιής. Ἐρωτηθεὶς δέ ποτε ὑπὸ
[9, 11]	ὁ Ἀθηναῖος, γνώριμος αὐτοῦ γεγονώς,	ἔλεγεν	ὡς ἐμέμνητο μάλιστα μὲν Δημοκρίτου,
[9, 11]	ἐκ τῶν κατὰ φύσιν νομοθετεῖν,	ἔλεγον	αὐτοὺς μέτρα τῶν πάντων ὁρίζειν,
[9, 11]	ἀλλὰ μόνον φαίνεσθαι· ζητεῖν τ'	ἔλεγον	οὐχ ἅπερ νοοῦσιν, ὅ τι
[9, 3]	γλῶσσαν, κρῖναι δὲ λόγῳ πολύδηριν	ἔλεγχον.	Διὸ καὶ περὶ αὐτοῦ φησιν
[9, 7]	πλείους φασὶ τὴν ἐλάττω μοῖραν	ἑλέσθαι	τὴν ἐν ἀργυρίῳ, χρείαν ἔχοντα
[9, 12]	σὺ δεῦρο, ἔνθαπερ ἡμεῖς οἱ	ἐλεύθεροι;	Συνεχές τε ἐπιλέγειν εἰώθει πρὸς
[9, 7]	Δοκεῖ δέ, φησί, καὶ Ἀθήναζε	ἐλθεῖν	καὶ μὴ σπουδάσαι γνωσθῆναι, δόξης
[9, 7]	ἐν Ἰνδίᾳ καὶ εἰς Αἰθιοπίαν	ἐλθεῖν.	Τρίτον τε ὄντα ἀδελφὸν νείμασθαι
[9, 7]	ἐν τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ μηδὲ	ἐλθεῖν	φησιν αὐτὸν εἰς Ἀθήνας. Τοῦτο
[9, 11]	φαινόμενον πάντῃ σθένει οὗπερ ἂν	ἔλθῃ.	Καὶ ἐν τοῖς Περὶ αἰσθήσεών
[9, 7]	ἐνίοτε καὶ τοῖς τάφοις ἐνδιατρίβων.	Ἐλθόντα	δή φησιν αὐτὸν ἐκ τῆς
[9, 12]	καὶ κατὰ τὸ ἐπελθὸν διεξιέναι·	ἐλθόντα	τ' ἐφ' ἡμισείας, οὕτως εὑρεῖν
[9, 7]	δ' Ἀθηνόδωρος ἐν ὀγδόῃ Περιπάτων,	ἐλθόντος	Ἱπποκράτους πρὸς αὐτόν, κελεῦσαι κομισθῆναι
[9, 1]	ἐγώ· τί μ' ἄνω κάτω	ἕλκετ'	ἄμουσοι; οὐχ ὑμῖν ἐπόνουν, τοῖς
[9, 11]	τομῶν καὶ καύσεων ἐπί τινος	ἕλκους	αὐτῷ προσενεχθέντων, ἀλλὰ μηδὲ τὰς
[9, 11]	σοι ταῦτα μεταλλῆσαι, τίνες αὖραι	Ἑλλάδ'	ἔχουσι, πόθεν τε καὶ εἰς
[9, 2]	ἐνιαυτοὶ βληστρίζοντες ἐμὴν φροντίδ' ἀν'	Ἑλλάδα	γῆν· ἐκ γενετῆς δὲ τότ'
[9, 1]	Κράτητά τινα πρῶτον εἰς τὴν	Ἑλλάδα	κομίσαι τὸ βιβλίον· ὃν καὶ
[9, 1]	ἐμὴν ὄψιν καὶ βασίλειον οἶκον.	Ἕλληνες	γὰρ ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι
[9, 11]	οὐκ ἄτοπον ἡγοῦνται θυγατρὶ μίγνυσθαι,	Ἕλληνες	δ' ἔκθεσμον. Καὶ Μασσαγέται μέν,
[9, 11]	Περιόδου, κοινὰς ἔχουσι τὰς γυναῖκας,	Ἕλληνες	δ' οὔ· Κίλικές τε λῃστείαις
[9, 11]	τε λῃστείαις ἔχαιρον, ἀλλ' οὐχ	Ἕλληνες.	Θεούς τ' ἄλλοι ἄλλους ἡγοῦνται·
[9, 1]	σῆς ἀκροάσεως μετασχεῖν καὶ παιδείας	Ἑλληνικῆς.	Ἔρχου δὴ συντόμως πρὸς ἐμὴν
[9, 12]	μέντοι τροφῶν ἀπῆρεν εἰς τὸν	Ἑλλήσποντον	καὶ τὴν Προποντίδα· ἐν Χαλκηδόνι
[9, 11]	τοῖς ἄλλοις καὶ μαθηταὶ γεγόνασιν	ἐλλόγιμοι,	ὧν Εὐρύλοχος· οὗ φέρεται ἐλάσσωμα
[9, 9]	Ἀπολλωνιάτης, ἀνὴρ φυσικὸς καὶ ἄγαν	ἐλλόγιμος.	ἤκουσε δέ, φησὶν Ἀντισθένης, Ἀναξιμένους.
[9, 12]	τοῦ βίου κατέλιπεν. Ὁ δ'	ἐλλόγιμος	ἦν, ὡς καὶ Σωτίων ἐν
[9, 11]	καὶ Αἰνεσίδημον. Οὔτε γὰρ τάδε	ἑλούμεθα	ἢ ταῦτα φευξόμεθα ὅσα περὶ
[9, 1]	οὐχ ὑμῖν ἐπόνουν, τοῖς δ'	ἔμ'	ἐπισταμένοις. Εἷς ἐμοὶ ἄνθρωπος τρισμύριοι,
[9, 7]	τε περὶ θεολογίας καὶ ἀστρολογίας	ἔμαθεν	ἔτι παῖς ὤν. Ὕστερον δὲ
[9, 7]	εἰ μὴ τὰ τῶν χρόνων	ἐμάχετο.	Πάντως μέντοι τῶν Πυθαγορικῶν τινος
[9, 11]	πειθοῦς τ' ἀπελύσαο δεσμά; οὐδ'	ἔμελέν	σοι ταῦτα μεταλλῆσαι, τίνες αὖραι
[9, 11]	γνώριμος αὐτοῦ γεγονώς, ἔλεγεν ὡς	ἐμέμνητο	μάλιστα μὲν Δημοκρίτου, εἶτα δὲ
[9, 1]	Περσῶν χώρην, ὀλίγοις ἀρκεόμενος κατ'	ἐμὴν	γνώμην. Τοιοῦτος μὲν ἁνὴρ καὶ
[9, 1]	Ἑλληνικῆς. Ἔρχου δὴ συντόμως πρὸς	ἐμὴν	ὄψιν καὶ βασίλειον οἶκον. Ἕλληνες
[9, 2]	ἔασι καὶ ἑξήκοντ' ἐνιαυτοὶ βληστρίζοντες	ἐμὴν	φροντίδ' ἀν' Ἑλλάδα γῆν· ἐκ
[9, 5]	ὧν ἦγεν εἰς Λιπάραν, πάντας	ἐμήνυσεν	αὐτοῦ τοὺς φίλους, βουλόμενος αὐτὸν
[9, 1]	ἐς δέ με δάκρυ ἤγαγεν,	ἐμνήσθην	δ' ὁσσάκις ἀμφότεροι ἥλιον ἐν
[9, 1]	τοῖς δ' ἔμ' ἐπισταμένοις. Εἷς	ἐμοὶ	ἄνθρωπος τρισμύριοι, οἱ δ' ἀνάριθμοι
[9, 1]	σπουδαίαν ἀκοὴν καὶ μάθησιν. Παρ'	ἐμοὶ	δ' ὑπάρχει σοι πᾶσα μὲν
[9, 11]	ἀπ' ἀνθρώπων αὐτόσχολον αὐτολαλητὴν οὐκ	ἐμπαζόμενον	δόξης ἐρίδων τε Φίλωνα. Πρὸς
[9, 11]	ζῆν νομίζεται βροτοῖς; Ἀλλὰ καὶ	Ἐμπεδοκλέα·	Οὕτως οὔτ' ἐπιδερκτὰ τάδ' ἀνδράσιν
[9, 5]	εὑρετὴν αὐτὸν γενέσθαι διαλεκτικῆς, ὥσπερ	Ἐμπεδοκλέα	ῥητορικῆς. Γέγονε δὲ ἀνὴρ γενναιότατος
[9, 2]	ὡς ἥκιστα ἢ ὡς ἥδιστα.	Ἐμπεδοκλέους	δὲ εἰπόντος αὐτῷ ὅτι ἀνεύρετός
[9, 3]	Ἡσίοδός τε καὶ Ξενοφάνης καὶ	Ἐμπεδοκλῆς.	Κριτήριον δὲ τὸν λόγον εἶπε·
[9, 7]	καὶ περὶ τεχνῶν πᾶσαν εἶχεν	ἐμπειρίαν.	Τούτου ἐστὶ καὶ τὸ Λόγος
[9, 12]	δὲ διήκουσε Σατορνῖνος ὁ Κυθηνᾶς,	ἐμπειρικὸς	καὶ αὐτός.
[9, 12]	δὲ Μηνόδοτος ὁ Νικομηδεύς, ἰατρὸς	ἐμπειρικός,	καὶ Θειωδᾶς Λαοδικεύς· Μηνοδότου δὲ
[9, 12]	Ἡροδότου δὲ διήκουσε Σέξτος ὁ	ἐμπειρικός,	οὗ καὶ τὰ δέκα τῶν
[9, 11]	Καί ποτ' Ἀναξάρχου εἰς τέλμα	ἐμπεσόντος,	παρῆλθεν οὐ βοηθήσας· τινῶν δὲ
[9, 6]	γίνεσθαι σωμάτων εἰς τὸ κενὸν	ἐμπιπτόντων	καὶ ἀλλήλοις περιπλεκομένων· ἔκ τε
[9, 11]	ὁ δὲ γεωργίας, ἄλλος δ'	ἐμπορίας	ὀρέγεται· καὶ ταὐτὰ οὓς μὲν
[9, 7]	Ὁρᾶν δ' ἡμᾶς κατ' εἰδώλων	ἐμπτώσεις.	Πάντα τε κατ' ἀνάγκην γίνεσθαι,
[9, 11]	ὁ ἥλιος δύνει> καὶ ὁ	ἐν	ἀέρι ὑπὸ δυοῖν κουφιζόμενος λίθος
[9, 8]	ἐν ἀρχῇ καταστάσεως, Περὶ τῶν	ἐν	Ἅιδου, Περὶ τῶν οὐκ ὀρθῶς
[9, 1]	ἐπεστραμμένας κατὰ κοῖλον πρὸς ἡμᾶς,	ἐν	αἷς ἀθροιζομένας τὰς λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις
[9, 11]	ἄγεις ῥᾷστα μεθ' ἡσυχίης μοῦνος	ἐν	ἀνθρώποισι θεοῦ τρόπον ἡγεμονεύων. Ἀθηναῖοι
[9, 2]	καὶ Ὀρεστάδου, καθά φησι Φαβωρῖνος	ἐν	Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ. Γέγονε δὲ καὶ
[9, 7]	τὴν ἐλάττω μοῖραν ἑλέσθαι τὴν	ἐν	ἀργυρίῳ, χρείαν ἔχοντα ἀποδημῆσαι τοῦτο
[9, 8]	φιλοτιμίας, Περὶ ἀρετῶν, Περὶ τῆς	ἐν	ἀρχῇ καταστάσεως, Περὶ τῶν ἐν
[9, 1]	τῆς σελήνης σχηματισμοὺς γίνεσθαι στρεφομένης	ἐν	αὐτῇ κατὰ μικρὸν τῆς σκάφης.
[9, 1]	δεῖσθαι κολυμβητοῦ, ὃς οὐκ ἀποπνιγήσεται	ἐν	αὐτῷ. Ἐπιγράφουσι δ' αὐτῷ οἱ
[9, 1]	ἐστιν οὐ δηλοῖ· εἶναι μέντοι	ἐν	αὐτῷ σκάφας ἐπεστραμμένας κατὰ κοῖλον
[9, 1]	κακὴ νόσος ὕδατι φέγγος ἔσβεσεν	ἐν	βλεφάροις καὶ σκότον ἠγάγετο. Ἕρμιππος
[9, 11]	πάλιν, ἐτεῇ δὲ οὐδὲν ἴδμεν·	ἐν	βυθῷ γὰρ ἡ ἀλήθεια. Καὶ
[9, 11]	τὸν ἐπιλαβόμενον εἰπεῖν ὡς οὐκ	ἐν	γυναίῳ ἡ ἐπίδειξις τῆς ἀδιαφορίας.
[9, 12]	τῷ δευτέρῳ περὶ τῶν ἀρχαιοτέρων,	ἐν	δὲ τῷ τρίτῳ περὶ τῶν
[9, 11]	σῶμα ἐν μὲν ἄλσει ἀλλοῖον,	ἐν	δὲ ψιλῇ γῇ ἕτερον· καὶ
[9, 7]	Δημήτριος ἐν Ὁμωνύμοις καὶ Ἀντισθένης	ἐν	Διαδοχαῖς ἀποδημῆσαι αὐτὸν καὶ εἰς
[9, 11]	Βρύσωνος τοῦ Στίλπωνος, ὡς Ἀλέξανδρος	ἐν	Διαδοχαῖς, εἶτ' Ἀναξάρχου, ξυνακολουθῶν πανταχοῦ,
[9, 1]	αὐτοῦ τῆς μεγαλοφροσύνης Ἀντισθένης φησὶν	ἐν	Διαδοχαῖς· ἐκχωρῆσαι γὰρ τἀδελφῷ τῆς
[9, 12]	τὸ δὲ δεύτερον καὶ τρίτον	ἐν	διαλόγου σχήματι. Φαίνεται γοῦν ἀνακρίνων
[9, 1]	φέρεσθαι τόπου. Τὸν μέντοι ἥλιον	ἐν	διαυγεῖ καὶ ἀμιγεῖ κινεῖσθαι καὶ
[9, 10]	θύλακός ἐστι· πτίσσετ' Ἀνάξαρχος δ'	ἐν	Διός ἐστι πάλαι. Καί σε
[9, 6]	δ' οἷον ὑμένα ἀφίστασθαι, περιέχοντ'	ἐν	ἑαυτῷ παντοῖα σώματα· ὧν κατὰ
[9, 2]	κατ' Ἀναξίμανδρον ἦν. Γέγραφε δὲ	ἐν	ἔπεσι καὶ ἐλεγείας καὶ ἰάμβους
[9, 8]	πρῶτος διείλεκται, καθά φησι Πλάτων	ἐν	Εὐθυδήμῳ. Καὶ πρῶτος κατέδειξε τὰς
[9, 2]	ἐπικόπτην. Οὗτος ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος	ἐν	Ζάγκλῃ τῆς Σικελίας διέτριβε δὲ
[9, 11]	καὶ ζωγράφος. Σώζεσθαί τε αὐτοῦ	ἐν	Ἤλιδι ἐν τῷ γυμνασίῳ λαμπαδιστὰς
[9, 11]	ἀγορᾶς ἐδίωκε τὸν μάγειρον. Καὶ	ἐν	Ἤλιδι καταπονούμενος ὑπὸ τῶν ζητούντων
[9, 11]	Ἀλεξάνδρου τραπεζοκόμος ἐν σκιᾷ ἐθάλπετο,	ἐν	ἡλίῳ δ' ἐρρίγου. Ἄνδρων δ'
[9, 11]	γοῦν πορφύρα διάφορον ὑποφαίνει χρῶμα	ἐν	ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ λύχνῳ.
[9, 8]	αἰσθήσεις, καθὰ καὶ Πλάτων φησὶν	ἐν	Θεαιτήτῳ, καὶ πάντα εἶναι ἀληθῆ.
[9, 1]	ἐν τούτῳ γινομένων, ἅπερ ἐστὶν	ἐν	θειοτάτῃ κείμενα κινήσει· τῶν δὲ
[9, 7]	γυμνοσοφισταῖς φασί τινες συμμῖξαι αὐτὸν	ἐν	Ἰνδίᾳ καὶ εἰς Αἰθιοπίαν ἐλθεῖν.
[9, 11]	πανταχοῦ, ὡς καὶ τοῖς γυμνοσοφισταῖς	ἐν	Ἰνδίᾳ συμμῖξαι καὶ τοῖς Μάγοις.
[9, 2]	τῆς Σικελίας διέτριβε δὲ καὶ	ἐν	Κατάνῃ. Διήκουσε δὲ κατ' ἐνίους
[9, 8]	φησὶν αὐτόν· ὡς δ' Εὔπολις	ἐν	Κόλαξιν, Τήιος· φησὶ γάρ, Ἔνδοθι
[9, 1]	Εἴρηκε δὲ καὶ περὶ τῶν	ἐν	κόσμῳ συνισταμένων πάντων παθῶν, ὅτι
[9, 1]	ἐμνήσθην δ' ὁσσάκις ἀμφότεροι ἥλιον	ἐν	λέσχῃ κατεδύσαμεν. Ἀλλὰ σὺ μέν
[9, 8]	τινες, ἐν τῇ Μεγακλείδου· ἄλλοι	ἐν	Λυκείῳ, μαθητοῦ τὴν φωνὴν αὐτῷ
[9, 6]	φύσιν. Φέρεσθαι δὲ τὸν ἥλιον	ἐν	μείζονι κύκλῳ περὶ τὴν σελήνην·
[9, 11]	ὅμοιος. Καὶ τὸ αὐτὸ σῶμα	ἐν	μὲν ἄλσει ἀλλοῖον, ἐν δὲ
[9, 12]	δ' αὐτῷ διηγούμενός ἐστι· καὶ	ἐν	μὲν τῷ δευτέρῳ περὶ τῶν
[9, 3]	τὴν γῆν ἀπέφαινε σφαιροειδῆ καὶ	ἐν	μέσῳ κεῖσθαι. Δύο τε εἶναι
[9, 11]	τὸ κατ' ἰδίαν, ὡς ἔλαιον	ἐν	μύρῳ. Ἕβδομος ὁ παρὰ τὰς
[9, 11]	λόγον, καίτοι κεκινημένον τε ὄντα	ἐν	νεότητι. Πολλάκις, φησί, καὶ ἀπεδήμει,
[9, 7]	Σωκράτην γεγονέναι. Φησὶ δ' Ἀθηνόδωρος	ἐν	ὀγδόῃ Περιπάτων, ἐλθόντος Ἱπποκράτους πρὸς
[9, 11]	Ἀρχίλοχον καὶ Εὐριπίδην σκεπτικῶς ἔχειν,	ἐν	οἷς Ἀρχίλοχος μέν φησι· Τοῖος
[9, 11]	Δημόκριτος κατ' αὐτοὺς σκεπτικοὶ τυγχάνουσιν·	ἐν	οἷς Ξενοφάνης μέν φησι· Καὶ
[9, 11]	δὲ διασαφεῖ τὴν διάθεσιν αὐτοῦ	ἐν	οἷς πρὸς Πύθωνα διέξεισιν. Ἀλλὰ
[9, 1]	τῷ τὸν ἑταῖρον ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον	ἐν	οἷς φησιν, Ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν
[9, 12]	Τῶν δὲ Σίλλων τρία ἐστίν,	ἐν	οἷς ὡς ἂν σκεπτικὸς ὢν
[9, 5]	γάρ σε λαβὼν ὁ τύραννος	ἐν	ὅλμῳ κόψε. Τί τοῦτο λέγω;
[9, 7]	ἀκήκοεν αὐτοῦ; Φησὶ δὲ Δημήτριος	ἐν	Ὁμωνύμοις καὶ Ἀντισθένης ἐν Διαδοχαῖς
[9, 3]	τὸν Ἀχιλλέα λόγον, ὡς Φαβωρῖνος	ἐν	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Γέγονε δὲ καὶ
[9, 8]	τε Σοφία, ὥς φησι Φαβωρῖνος	ἐν	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Καὶ πρῶτος ἔφη
[9, 7]	νεώτερος τετταράκοντα. Φαβωρῖνος δέ φησιν	ἐν	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ λέγειν Δημόκριτον περὶ
[9, 1]	πολιτείας, τὰ δὲ περὶ φύσεως	ἐν	παραδείγματος εἴδει κεῖσθαι. Ἱερώνυμος δέ
[9, 12]	λοιδορεῖ καὶ σιλλαίνει τοὺς δογματικοὺς	ἐν	παρῳδίας εἴδει. Ὧν τὸ μὲν
[9, 3]	καὶ Φωσφόρον, ὥς φησι Φαβωρῖνος	ἐν	πέμπτῳ Ἀπομνημονευμάτων· οἱ δὲ Πυθαγόραν·
[9, 8]	ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος καὶ Δίνων	ἐν	Περσικῶν εʹ Μαιανδρίου, Ἀβδηρίτης, καθά
[9, 5]	γενναιότατος καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ	ἐν	πολιτείᾳ· φέρεται γοῦν αὐτοῦ βιβλία
[9, 11]	Δημοφῶν γοῦν ὁ Ἀλεξάνδρου τραπεζοκόμος	ἐν	σκιᾷ ἐθάλπετο, ἐν ἡλίῳ δ'
[9, 10]	τὸν Κύπρου τύραννον· καί ποτ'	ἐν	συμποσίῳ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐρωτήσαντος αὐτὸν
[9, 5]	μυκτῆρα αὐτὸν ἀποτραγεῖν. Ἀντισθένης δὲ	ἐν	ταῖς Διαδοχαῖς φησι μετὰ τὸ
[9, 11]	δόξας· εἴ τε διὰ τὴν	ἐν	ταῖς νοήσεσι μάχην ἀπιστητέον πᾶσιν,
[9, 11]	Πυρρώνεια ὑποτυπώσει. Πρὸς δὲ τὰς	ἐν	ταῖς σκέψεσιν ἀντιθέσεις προαποδεικνύντες καθ'
[9, 1]	κατατεινόμενον δευτεραῖον τελευτῆσαι καὶ θαφθῆναι	ἐν	τῇ ἀγορᾷ. Νεάνθης δ' ὁ
[9, 8]	καὶ τὰ βιβλία αὐτοῦ κατέκαυσαν	ἐν	τῇ ἀγορᾷ, ὑπὸ κήρυκι ἀναλεξάμενοι
[9, 11]	ἔχοντα εὑρίσκεται, καθά φησιν Αἰνεσίδημος	ἐν	τῇ εἰς τὰ Πυρρώνεια ὑποτυπώσει.
[9, 3]	Παρμενίδης Πύρητος Ἐλεάτης τοῦτον Θεόφραστος	ἐν	τῇ Ἐπιτομῇ Ἀναξιμάνδρου φησὶν ἀκοῦσαι-
[9, 8]	ἄνω παρεθέμεθα· ἀνέγνω δ' Ἀθήνησιν	ἐν	τῇ Εὐριπίδου οἰκίᾳ ἤ, ὥς
[9, 8]	Εὐριπίδου οἰκίᾳ ἤ, ὥς τινες,	ἐν	τῇ Μεγακλείδου· ἄλλοι ἐν Λυκείῳ,
[9, 7]	βιούς. Ἡμεῖς τ' εἰς αὐτὸν	ἐν	τῇ Παμμέτρῳ τοῦτον ἐποιήσαμεν τὸν
[9, 7]	πατρῴαν οὐσίαν μὴ ἀξιοῦσθαι ταφῆς	ἐν	τῇ πατρίδι, φησὶν ὁ Ἀντισθένης
[9, 7]	περὶ Οἰνοπίδην καὶ Ἀναξαγόραν ἕτερος,	ἐν	τῇ πρὸς Σωκράτην ὁμιλίᾳ διαλεγόμενος
[9, 11]	μέν, ὥς φησι καὶ Εὔδοξος	ἐν	τῇ πρώτῃ τῆς Περιόδου, κοινὰς
[9, 5]	Διομέδοντα συνελήφθη, καθά φησιν Ἡρακλείδης	ἐν	τῇ Σατύρου ἐπιτομῇ. Ὅτε καὶ
[9, 9]	Τοῦτόν φησιν ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος	ἐν	τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ διὰ μέγαν
[9, 7]	σκιή. Δημήτριος δὲ ὁ Φαληρεὺς	ἐν	τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ μηδὲ ἐλθεῖν
[9, 1]	αὐτοῦ καὶ ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος	ἐν	τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ. Πλεῖστοί τέ
[9, 7]	Τὴν οὖν ἀδελφὴν λυπεῖσθαι ὅτι	ἐν	τῇ τῶν θεσμοφόρων ἑορτῇ μέλλοι
[9, 11]	εἰπὼν ὡς χρὴ τὸν σοφὸν	ἐν	τοιαύτῃ καθεστάναι ἀταραξίᾳ. Μόνος δὲ
[9, 12]	Πτολεμαίῳ τῷ Φιλαδέλφῳ, ὡς αὐτὸς	ἐν	τοῖς ἰάμβοις αὑτῷ μαρτυρεῖ. Ἦν
[9, 11]	μὴ ἐκβεβηκέναι τὴν συνήθειαν. Καὶ	ἐν	τοῖς Ἰνδαλμοῖς οὕτω λέγει, Ἀλλὰ
[9, 11]	τι κύρει ἕκαστα. καὶ πάλιν	ἐν	τοῖς Ἰνδαλμοῖς· Τοῦτό μοι, ὦ
[9, 7]	καὶ Ἱππόβοτός φησιν. Ἀριστόξενος δ'	ἐν	τοῖς Ἱστορικοῖς ὑπομνήμασί φησι Πλάτωνα
[9, 11]	Ἤλιδι καταπονούμενος ὑπὸ τῶν ζητούντων	ἐν	τοῖς λόγοις, ἀπορρίψας θοἰμάτιον διενήξατο
[9, 1]	πρὸς βασιλέα. Δημήτριος δέ φησιν	ἐν	τοῖς Ὁμωνύμοις καὶ Ἀθηναίων αὐτὸν
[9, 5]	τυραννοκτόνῳ παθών. Δημήτριος δέ φησιν	ἐν	τοῖς Ὁμωνύμοις τὸν μυκτῆρα αὐτὸν
[9, 1]	Καὶ τέλος μισανθρωπήσας καὶ ἐκπατήσας	ἐν	τοῖς ὄρεσι διῃτᾶτο, πόας σιτούμενος
[9, 11]	σθένει οὗπερ ἂν ἔλθῃ. Καὶ	ἐν	τοῖς Περὶ αἰσθήσεών φησι, Τὸ
[9, 8]	καθά φησιν Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς	ἐν	τοῖς Περὶ νόμων, ὃς καὶ
[9, 12]	Ὅμως δὲ καθαπτόμενος τοῦ Ἀρκεσιλάου	ἐν	τοῖς Σίλλοις ἐπῄνεκεν αὐτὸν ἐν>
[9, 11]	οὕτως ἐν τῷ Πύθωνι καὶ	ἐν	τοῖς Σίλλοις· Ὦ γέρον, ὦ
[9, 11]	δὲ ἀπὸ Πύρρωνος. Θεοδόσιος δ'	ἐν	τοῖς Σκεπτικοῖς κεφαλαίοις οὔ φησι
[9, 11]	καὶ τοὺς τόπους καὶ τὰ	ἐν	τοῖς τόποις. Κατὰ τοῦτον τὸν
[9, 3]	εἶναι, καθὰ μέμνηται καὶ Θεόφραστος	ἐν	τοῖς Φυσικοῖς, πάντων σχεδὸν ἐκτιθέμενος
[9, 1]	τε τοῦ σύμπαντος καὶ τῶν	ἐν	τούτῳ γινομένων, ἅπερ ἐστὶν ἐν
[9, 11]	ἐθνικὰς συνθήκας καὶ δογματικὰς ὑπολήψεις.	Ἐν	τούτῳ περιέχεται τὰ περὶ καλῶν
[9, 11]	Ἀντίοχος ὁ Λαοδικεὺς καὶ Ἀπελλᾶς	ἐν	τῷ Ἀγρίππᾳ τιθέασι τὰ φαινόμενα
[9, 11]	βασιλικὰς θεραπεύων. Ἀεί τ' εἶναι	ἐν	τῷ αὐτῷ καταστήματι, ὥστ' εἰ
[9, 11]	δοκοῦσι διελέγχειν καταλαμβάνονται· καὶ γὰρ	ἐν	τῷ αὐτῷ κρατύνουσι καὶ δογματίζουσι.
[9, 11]	ζῶμεν καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν	ἐν	τῷ βίῳ φαινομένων διαγινώσκομεν· περὶ
[9, 11]	Σώζεσθαί τε αὐτοῦ ἐν Ἤλιδι	ἐν	τῷ γυμνασίῳ λαμπαδιστὰς μετρίως ἔχοντας.
[9, 12]	φησιν ὁ Ἀντίγονος καὶ Σωτίων	ἐν	τῷ ἑνδεκάτῳ. Τοῦτον ἐγὼ καὶ
[9, 12]	ἐλλόγιμος ἦν, ὡς καὶ Σωτίων	ἐν	τῷ ἑνδεκάτῳ φησίν. Ἀπορῶν μέντοι
[9, 12]	ἐν τοῖς Σίλλοις ἐπῄνεκεν αὐτὸν	ἐν>	τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρκεσιλάου περιδείπνῳ. Τούτου
[9, 7]	ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα· ὡς δὲ Θράσυλλος	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ Τὰ πρὸ τῆς
[9, 8]	καταποντωθῆναι· καὶ τοῦτο αἰνίττεσθαι Εὐριπίδην	ἐν	τῷ Ἰξίονι. Ἔνιοι κατὰ τὴν
[9, 1]	ὁ γραμματικὸς Κρότωνά τινα ἱστορεῖν	ἐν	τῷ Κατακολυμβητῇ Κράτητά τινα πρῶτον
[9, 5]	Ὅτι δὲ γεγόνασι Ζήνωνες ὀκτὼ	ἐν	τῷ Κιτιεῖ διειλέγμεθα. Ἤκμαζε δ'
[9, 1]	μὲν γὰρ λαμπρὰν ἀναθυμίασιν φλογωθεῖσαν	ἐν	τῷ κύκλῳ τοῦ ἡλίου ἡμέραν
[9, 9]	φθείρεσθαι· τὴν γῆν στρογγύλην, ἠρεισμένην	ἐν	τῷ μέσῳ, τὴν σύστασιν εἰληφυῖαν
[9, 7]	τοῖς χρόνοις, ὡς αὐτός φησιν	ἐν	τῷ Μικρῷ διακόσμῳ, νέος κατὰ
[9, 7]	μέγεθος καὶ πλῆθος, φέρεσθαι δ'	ἐν	τῷ ὅλῳ δινουμένας. Καὶ οὕτω
[9, 7]	αὐτοῦ Πυθαγόρου μέμνηται, θαυμάζων αὐτὸν	ἐν	τῷ ὁμωνύμῳ συγγράμματι. Πάντα δὲ
[9, 5]	εὐμήκης ἦν, καθά φησι Πλάτων	ἐν	τῷ Παρμενίδῃ, ὁ δ' αὐτὸς
[9, 2]	Φησὶ δὲ Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς	ἐν	τῷ Περὶ γήρως καὶ Παναίτιος
[9, 11]	καὶ Ζεῦξις ὁ Αἰνεσιδήμου γνώριμος	ἐν	τῷ Περὶ διττῶν λόγων καὶ
[9, 2]	γήρως καὶ Παναίτιος ὁ Στωικὸς	ἐν	τῷ Περὶ εὐθυμίας ταῖς ἰδίαις
[9, 1]	αὐτὸν ἀκηκοέναι· λέγειν τε Ἀρίστωνα	ἐν	τῷ Περὶ Ἡρακλείτου καὶ τὸν
[9, 8]	βαστάζουσιν, εὗρεν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης	ἐν	τῷ Περὶ παιδείας· φορμοφόρος γὰρ
[9, 11]	μαίᾳ οὔσῃ, καθά φησιν Ἐρατοσθένης	ἐν	τῷ Περὶ πλούτου καὶ πενίας,
[9, 11]	Ἀντίγονος δέ φησιν ὁ Καρύστιος	ἐν	τῷ Περὶ Πύρρωνος τάδε περὶ
[9, 1]	κομίσαντος Εὐριπίδου καθά φησιν Ἀρίστων,	ἐν	τῷ περὶ Σωκράτους εἰρήκαμεν. Σέλευκος
[9, 3]	τοῖς πολίταις, ὥς φησι Σπεύσιππος	ἐν	τῷ Περὶ φιλοσόφων. Καὶ πρῶτος
[9, 11]	ὢν ἀνέρρωσε τὴν ψυχήν, δείξας	ἐν	τῷ πλοίῳ χοιρίδιον ἐσθίον καὶ
[9, 8]	ὥς φησιν Ἀρτεμίδωρος ὁ διαλεκτικὸς	ἐν	τῷ Πρὸς Χρύσιππον. Καὶ πρῶτος
[9, 8]	λόγους ἀναγινώσκοντες ἠρανίζοντο· καὶ Πλάτων	ἐν	τῷ Πρωταγόρᾳ φησὶ βαρύφωνον εἶναι
[9, 11]	ὅτι φαίνεται ὁμολογῶ. Καὶ Αἰνεσίδημος	ἐν	τῷ πρώτῳ Πυρρωνείων λόγων οὐδέν
[9, 12]	ὁ Νικαεὺς ὁ παρ' ἡμῶν	ἐν	τῷ πρώτῳ τῶν Εἰς τοὺς
[9, 11]	Τίμων περὶ αὐτοῦ φησιν οὕτως	ἐν	τῷ Πύθωνι καὶ ἐν τοῖς
[9, 11]	φωνή, καθά φησι καὶ Τίμων	ἐν	τῷ Πύθωνι, τὸ μηδὲν ὁρίζειν,
[9, 11]	λέγομεν· ὅθεν καὶ ὁ Τίμων	ἐν	τῷ Πύθωνίφησι μὴ ἐκβεβηκέναι τὴν
[9, 5]	τῷ Παρμενίδῃ, ὁ δ' αὐτὸς	ἐν	τῷ Σοφιστῇ καὶ ἐν τῷ
[9, 1]	ὅρασιν ψεύδεσθαι. Λαμπρῶς τε ἐνίοτε	ἐν	τῷ συγγράμματι καὶ σαφῶς ἐκβάλλει,
[9, 11]	Τιθοραιεὺς ὁ στωικὸς κοιμώμενος περιεπάτει	ἐν	τῷ ὕπνῳ καὶ Περικλέους δοῦλος
[9, 5]	αὐτὸς ἐν τῷ Σοφιστῇ καὶ	ἐν	τῷ Φαίδρῳ αὐτοῦ μέμνηται> καὶ
[9, 11]	ἀέρι ὑπὸ δυοῖν κουφιζόμενος λίθος	ἐν	ὕδατι ῥᾳδίως μετατίθεται, ἤτοι βαρὺς
[9, 5]	Γέγονε δὲ ἀνὴρ γενναιότατος καὶ	ἐν	φιλοσοφίᾳ καὶ ἐν πολιτείᾳ· φέρεται
[9, 7]	φιλόσοφος. Καὶ ἦν ὡς ἀληθῶς	ἐν	φιλοσοφίᾳ πένταθλος· τὰ γὰρ φυσικὰ
[9, 12]	τὸν Ἑλλήσποντον καὶ τὴν Προποντίδα·	ἐν	Χαλκηδόνι τε σοφιστεύων ἐπὶ πλέον
[9, 7]	δ' ἄν, ὡς μὲν Ἀπολλόδωρος	ἐν	Χρονικοῖς, κατὰ τὴν ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα·
[9, 11]	ἱστορεῖ· ὥς φησι δ' Ἀπολλόδωρος	ἐν	Χρονικοῖς, πρότερον ἦν ζωγράφος, καὶ
[9, 5]	Ἐλεάτης. Τοῦτον Ἀπολλόδωρός φησιν εἶναι	ἐν	Χρονικοῖς Πύρητος τὸν δὲ Παρμενίδην>
[9, 11]	φασιν αὐτοὺς καταλαμβάνεσθαι καὶ δογματίζειν·	ἐν	ᾧ γὰρ δοκοῦσι διελέγχειν καταλαμβάνονται·
[9, 11]	μέν ἐστι τόπῳ οὐ κινεῖται,	ἐν	ᾧ δ' οὐκ ἔστιν οὐδὲ
[9, 11]	ἐστι· τὸ γὰρ κινούμενον ἤτοι	ἐν	ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται ἢ
[9, 11]	ἀναιρεῖ λέγων, τὸ κινούμενον οὔτ'	ἐν	ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται οὔτ'
[9, 11]	ἐν ᾧ μὴ ἔστιν· καὶ	ἐν	ᾧ μέν ἐστι τόπῳ οὐ
[9, 11]	ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται οὔτ'	ἐν	ᾧ μὴ ἔστι Δημόκριτος δὲ
[9, 11]	ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται ἢ	ἐν	ᾧ μὴ ἔστιν· καὶ ἐν
[9, 11]	ἐξομολογήσεις εἰσί τὸ μὲν ἄδηλον>	Ἐν	ᾧ οὖν λέγομεν μηδὲν ὁρίζειν,
[9, 11]	καὶ τὸν βίον αὐτοὺς ἀναιρεῖν,	ἐν	ᾧ πάντ' ἐκβάλλουσιν ἐξ ὧν
[9, 1]	ἐκ τοῦ συγγράμματος αὐτοῦ δῆλον	ἐν	ᾧ φησι, Πολυμαθίη νόον οὐ
[9, 11]	αἰτίαν ἔφη μελετᾶν χρηστὸς εἶναι.	Ἔν	τε ταῖς ζητήσεσιν ὑπ' οὐδενὸς
[9, 1]	φύσεως δυσνόητόν τε καὶ δυσεξήγητον.	Ἔν	τισι μὲν οὖν ἑρμηνευόμενος κατὰ
[9, 4]	καὶ ἀναλλοίωτον καὶ ἀκίνητον καὶ	ἓν	ὅμοιον ἑαυτῷ καὶ πλῆρες· κίνησίν
[9, 1]	τε καὶ Ἑκαταῖον. Εἶναι γὰρ	Ἓν	τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην, ὁτέη
[9, 11]	τοῦ ψεύδους· εἰ δὲ κέκριται,	ἓν	τῶν κατὰ μέρος γενήσεται κρινομένων,
[9, 1]	πεπεράνθαι τε τὸ πᾶν καὶ	ἕνα	εἶναι κόσμον· γεννᾶσθαί τε αὐτὸν
[9, 1]	ἄλλοι Γνώμον' ἠθῶν, τρόπου κόσμον	ἕνα	τῶν ξυμπάντων. Φασὶ δ' αὐτὸν
[9, 1]	πάλιν ἐκπυροῦσθαι κατά τινας περιόδους	ἐναλλὰξ	τὸν σύμπαντα αἰῶνα· τοῦτο δὲ
[9, 1]	ἡλίου ἡμέραν ποιεῖν, τὴν δὲ	ἐναντίαν	ἐπικρατήσασαν νύκτα ἀποτελεῖν· καὶ ἐκ
[9, 1]	καθ' εἱμαρμένην καὶ διὰ τῆς	ἐναντιοδρομίας	ἡρμόσθαι τὰ ὄντα· καὶ πάντα
[9, 11]	αἰτεῖσθαι· ὅ ἐστι μάταιον· τὸ	ἐναντίον	γάρ τις ὑποθήσεται. Ὁ δὲ
[9, 11]	φαινόμενον λέγων, οὕτω καὶ ὁ	ἐναντίος·	εἰ δ' ἄπιστος, καὶ αὐτὸς
[9, 1]	ἐκτίθεται. Γίνεσθαί τε πάντα κατ'	ἐναντιότητα	καὶ ῥεῖν τὰ ὅλα ποταμοῦ
[9, 1]	γίνεσθαι καθ' εἱμαρμένην. Τῶν δὲ	ἐναντίων	τὸ μὲν ἐπὶ τὴν γένεσιν
[9, 11]	θαυμαζόμενα. Ἐδείκνυσαν οὖν ἀπὸ τῶν	ἐναντίων	τοῖς πείθουσιν ἴσας τὰς πιθανότητας.
[9, 5]	Ἤκμαζε δ' οὗτος κατὰ τὴν	ἐνάτην	καὶ ἑβδομηκοστὴν> Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ. Λεύκιππος
[9, 3]	ἰδεῶν. Ἤκμαζε δὲ κατὰ τὴν	ἐνάτην	καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Καὶ δοκεῖ
[9, 1]	Οὗτος ἤκμαζε μὲν κατὰ τὴν	ἐνάτην	καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων δὲ
[9, 11]	ὅτι καθ' ἡμέραν ὁρᾶται. Τὸν	ἐνατὸν	Φαβωρῖνος ὄγδοον, Σέξτος δὲ καὶ
[9, 11]	Σέξτος ὄγδοόν φησι, Φαβωρῖνος δὲ	ἔνατον.	Δέκατος ὁ κατὰ τὴν πρὸς
[9, 11]	ἡ τροφὴ καὶ τὰ ὅμοια.	Ἔνατος	ὁ παρὰ τὸ ἐνδελεχὲς ἢ
[9, 11]	λύπην, νεότητα γῆρας, θάρσος φόβον,	ἔνδειαν	πλήρωσιν, μῖσος φιλίαν, θερμασίαν ψύξιν·
[9, 1]	παρορῶσι τὰ καλῶς ὑπ' αὐτῶν	ἐνδεικνύμενα	πρὸς σπουδαίαν ἀκοὴν καὶ μάθησιν.
[9, 12]	Ἀντίγονος καὶ Σωτίων ἐν τῷ	ἑνδεκάτῳ.	Τοῦτον ἐγὼ καὶ ἑτερόφθαλμον ἤκουσα,
[9, 12]	ὡς καὶ Σωτίων ἐν τῷ	ἑνδεκάτῳ	φησίν. Ἀπορῶν μέντοι τροφῶν ἀπῆρεν
[9, 11]	ὅμοια. Ἔνατος ὁ παρὰ τὸ	ἐνδελεχὲς	ἢ ξένον ἢ σπάνιον. Οἱ
[9, 11]	διακρίνειν τὰς δόξας· ὅπερ οὐκ	ἐνδεχόμενόν	ἐστι διὰ τὴν ἰσοσθένειαν τῶν
[9, 7]	ἐρημάζων ἐνίοτε καὶ τοῖς τάφοις	ἐνδιατρίβων.	Ἐλθόντα δή φησιν αὐτὸν ἐκ
[9, 8]	ἐν Κόλαξιν, Τήιος· φησὶ γάρ,	Ἔνδοθι	μέν ἐστι Πρωταγόρας ὁ Τήιος.
[9, 11]	μεγίστων συμβαλλώμεθα καὶ Ἱπποκράτην ἔπειτα	ἐνδοιαστῶς	καὶ ἀνθρωπίνως ἀποφαίνεσθαι· καὶ πρὶν
[9, 11]	ἐκτὸς ἡ πιθανότης, παρὰ τὸ	ἔνδοξον	τοῦ λέγοντος ἢ παρὰ τὸ
[9, 11]	ὡς, εἰ καὶ νεύσαντας, τοῦτο	ἐνεδέχετο	δηλῶσαι· διὰ τῆς οὖν Οὐδὲν
[9, 1]	δὲ καὶ δοξοκοπίῃ προσέχουσι κακῆς	ἕνεκα	ἀνοίης. Ἐγὼ δ' ἀμνηστίην ἔχων
[9, 5]	ὑμῶν τὴν δειλίαν, εἰ τούτων	ἕνεκεν	ὧν νῦν ἐγὼ ὑπομένω, δουλεύετε
[9, 8]	αὐτόν, βιώσαντα ἔτη πρὸς τὰ	ἐνενήκοντα·	Ἀπολλόδωρος δέ φησιν ἑβδομήκοντα, σοφιστεῦσαι
[9, 11]	πράττειν. Ὁ δὲ πρὸς τὰ	ἐνενήκοντα	ἔτη κατεβίω. Ἀντίγονος δέ φησιν
[9, 12]	σοφισταί. Ἐτελεύτησε δ' ἐγγὺς ἐτῶν	ἐνενήκοντα,	ὥς φησιν ὁ Ἀντίγονος καὶ
[9, 6]	γενέσθαι τὴν γῆν, συμμενόντων τῶν	ἐνεχθέντων	ἐπὶ τὸ μέσον. Αὐτόν τε
[9, 7]	οὐδαμοῦ Δημοκρίτου διαμνημονεύει, ἀλλ' οὐδ'	ἔνθ'	ἂν> ἀντειπεῖν τι αὐτῷ δέοι,
[9, 11]	καὶ Ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς	ἔνθα	καὶ ἔνθα· καὶ Ὁπποῖόν κ'
[9, 11]	δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ	ἔνθα·	καὶ Ὁπποῖόν κ' εἴπῃσθα ἔπος,
[9, 12]	ἰόντα, εἰπεῖν, Τί σὺ δεῦρο,	ἔνθαπερ	ἡμεῖς οἱ ἐλεύθεροι; Συνεχές τε
[9, 7]	τινα τῶν μελλόντων εὐδοκίμησε, λοιπὸν	ἐνθέου	δόξης παρὰ τοῖς πλείστοις ἠξιώθη.
[9, 11]	τὴν στροφήν. Ἐπεὶ οὖν οὐκ	ἔνι	ἔξω τόπων καὶ θέσεων ταῦτα
[9, 1]	Τίμων ὑπογράφει λέγων, Τοῖς δ'	ἔνι	κοκκυστής, ὀχλολοίδορος Ἡράκλειτος, αἰνικτὴς ἀνόρουσε.
[9, 11]	γλῶσσ' ἐστὶ βροτῶν, πολέες δ'	ἔνι	μῦθοι· καὶ Ἐπέων δὲ πολὺς
[9, 3]	ἠδὲ βροτῶν δόξας, ταῖς οὐκ	ἔνι	πίστις ἀληθής. Καὶ αὐτὸς δὲ
[9, 11]	ἢ πάντα ψευδῆ. Εἰ δ'	ἔνιά	ἐστιν ἀληθῆ, τίνι διακριτέον; οὔτε
[9, 2]	ἑπτά τ' ἔασι καὶ ἑξήκοντ'	ἐνιαυτοὶ	βληστρίζοντες ἐμὴν φροντίδ' ἀν' Ἑλλάδα
[9, 1]	μῆνας καὶ ὥρας ἐτείους καὶ	ἐνιαυτοὺς	ὑετούς τε καὶ πνεύματα καὶ
[9, 7]	τῆς ἑβδόμης καὶ ἑβδομηκοστῆς Ὀλυμπιάδος,	ἐνιαυτῷ,	φησί, πρεσβύτερος ὢν Σωκράτους. Εἴη
[9, 8]	μὲν ἂν νικήσω, ὅτι ἐγὼ	ἐνίκησα,	λαβεῖν με δεῖ· ἐὰν δὲ
[9, 8]	αἰνίττεσθαι Εὐριπίδην ἐν τῷ Ἰξίονι.	Ἔνιοι	κατὰ τὴν ὁδὸν τελευτῆσαι αὐτόν,
[9, 7]	τινὲς Δαμασίππου Ἀβδηρίτης ἤ, ὡς	ἔνιοι,	Μιλήσιος. Οὗτος μάγων τινῶν διήκουσε
[9, 7]	αὐτὴν οὖσαν τῇ ἡδονῇ, ὡς	ἔνιοι	παρακούσαντες ἐξεδέξαντο, ἀλλὰ καθ' ἣν
[9, 11]	ὁμοτρόπως. Ταύτης δὲ τῆς αἱρέσεως	ἔνιοί	φασιν Ὅμηρον κατάρξαι, ἐπεὶ περὶ
[9, 1]	τὴν ὅρασιν ψεύδεσθαι. Λαμπρῶς τε	ἐνίοτε	ἐν τῷ συγγράμματι καὶ σαφῶς
[9, 12]	τε αὐτῷ ἔκειτο τὰ ποιήματα,	ἐνίοτε	ἡμίβρωτα· ὥστε καὶ Ζωπύρῳ τῷ
[9, 7]	ποικίλως δοκιμάζειν τὰς φαντασίας, ἐρημάζων	ἐνίοτε	καὶ τοῖς τάφοις ἐνδιατρίβων. Ἐλθόντα
[9, 2]	κατ' ἐνίους μὲν οὐδενός, κατ'	ἐνίους	δὲ Βότωνος Ἀθηναίου ἤ, ὥς
[9, 6]	ὡς δέ τινες, Ἀβδηρίτης, κατ'	ἐνίους	δὲ Μιλήσιος. Οὗτος ἤκουσε Ζήνωνος.
[9, 2]	ἐν Κατάνῃ. Διήκουσε δὲ κατ'	ἐνίους	μὲν οὐδενός, κατ' ἐνίους δὲ
[9, 11]	τὰς αἰσθήσεις, ἄλλων τὸν λόγον,	ἐνίων	τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν. Καὶ ὁ
[9, 7]	προήκατο, ὥς φησιν ὁ Ἵππαρχος,	ἐννέα	πρὸς τοῖς ἑκατὸν ἔτη βιούς.
[9, 7]	δὲ καὶ τῆς περὶ τοῦ	ἑνὸς	δόξης τῶν περὶ Παρμενίδην καὶ
[9, 11]	πάντων ἢ τινῶν ἢ καὶ	ἑνὸς	μόνου δισταζομένου, καὶ τὸ ὅλον
[9, 1]	τοῖς ἰατροῖς εἴ τις δύναται	ἔντερα	κεινώσας ὑγρὸν ἐξερᾶσαι· ἀπειπόντων δέ,
[9, 12]	σοφιστεύων ἐπὶ πλέον ἀποδοχῆς ἠξιώθη·	ἐντεῦθέν	τε πορισάμενος ἀπῆρεν εἰς Ἀθήνας,
[9, 8]	εἰς ἑπτά· διήγησιν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν,	ἐντολήν,	ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆσιν) οὓς καὶ
[9, 8]	εἰς τέτταρα· εὐχωλήν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν,	ἐντολήν	(οἱ δὲ εἰς ἑπτά· διήγησιν,
[9, 2]	νοῦ εἶναι. Καὶ τοῖς τυράννοις	ἐντυγχάνειν	ἢ ὡς ἥκιστα ἢ ὡς
[9, 12]	εἰπεῖν, Εἰ τοῖς ἀρχαίοις ἀντιγράφοις	ἐντυγχάνοι	καὶ μὴ τοῖς ἤδη διωρθωμένοις.
[9, 1]	δὲ περὶ Σωκράτους καὶ ὅσα	ἐντυχὼν	τῷ συγγράμματι εἴποι, κομίσαντος Εὐριπίδου
[9, 11]	ἐξ ἀποδεδειγμένων σύγκειται χρημάτων ἢ	ἐξ	ἀναποδείκτων. Εἰ μὲν οὖν ἐξ
[9, 11]	κἀντεῦθεν εἰς ἄπειρον· εἰ δ'	ἐξ	ἀναποδείκτων, ἤτοι πάντων ἢ τινῶν
[9, 11]	ἐξ ἀναποδείκτων. Εἰ μὲν οὖν	ἐξ	ἀποδεδειγμένων, κἀκεῖνα δεήσεταί τινος ἀποδείξεως
[9, 11]	Πᾶσα γὰρ ἀπόδειξις, φασίν, ἢ	ἐξ	ἀποδεδειγμένων σύγκειται χρημάτων ἢ ἐξ
[9, 7]	γῆν· εἶναι γὰρ καὶ ταῦτα	ἐξ	ἀτόμων τινῶν συστήματα· ἅπερ εἶναι
[9, 11]	αὐτὸ τοῦτο πρῶτον, ὡς ἄρ'	ἐξ	αὑτῶν ἔχει τὴν πίστιν, ἀποδείξεως
[9, 11]	φοῖνιξ καὶ εὐλαί· τὰ δ'	ἐξ	ἐπιπλοκῆς, ὡς ἄνθρωποι καὶ τὰ
[9, 1]	ἰατρῶν αἰνιγματωδῶς ἐπυνθάνετο εἰ δύναιντο	ἐξ	ἐπομβρίας αὐχμὸν ποιῆσαι· τῶν δὲ
[9, 3]	δ' ὕλης. Γένεσίν τ' ἀνθρώπων	ἐξ	ἡλίου πρῶτον γενέσθαι· αὐτὸν δὲ
[9, 1]	τε αὖ τὴν γῆν χεῖσθαι,	ἐξ	ἧς τὸ ὕδωρ γίνεσθαι, ἐκ
[9, 11]	τὸν πρός τι καὶ τὸν	ἐξ	ὑποθέσεως καὶ τὸν δι' ἀλλήλων.
[9, 11]	τοὺς δογματικοὺς ἀπέφαινον. Τὸ γὰρ	ἐξ	ὑποθέσεως περαινόμενον οὐ σκέψεως ἀλλὰ
[9, 11]	Ὅθεν ἄγνωστα εἶναι. Ὁ δ'	ἐξ	ὑποθέσεως τρόπος συνίσταται, οἰομένων τινῶν
[9, 11]	ἀναιρεῖν, ἐν ᾧ πάντ' ἐκβάλλουσιν	ἐξ	ὧν ὁ βίος συνέστηκεν. Οἱ
[9, 3]	τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρόν,	ἐξ	ὧν τὰ πάντα συνεστάναι. Καὶ
[9, 11]	προεκκρίναντα καὶ αὐτὰ ὑπεκκρίνεται καὶ	ἐξαπόλλυται.	Πρὸς ὅ φασιν οἱ δογματικοὶ
[9, 1]	τῇ τῶν βολίτων ἀλέᾳ ἤλπισεν	ἐξατμισθήσεσθαι.	Οὐδὲν δ' ἀνύων οὐδ' οὕτως,
[9, 1]	οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα> ἑωυτῶν ὀνήιστον	ἐξέβαλον	λέγοντες, Ἡμέων μηδὲ εἷς ὀνήιστος
[9, 8]	δὲ τὴν ἀρχὴν τοῦ συγγράμματος	ἐξεβλήθη	πρὸς Ἀθηναίων· καὶ τὰ βιβλία
[9, 7]	τῇ ἡδονῇ, ὡς ἔνιοι παρακούσαντες	ἐξεδέξαντο,	ἀλλὰ καθ' ἣν γαληνῶς καὶ
[9, 8]	χρόνου διώρισε καὶ καιροῦ δύναμιν	ἐξέθετο	καὶ λόγων ἀγῶνας ἐποιήσατο καὶ
[9, 11]	μὲν οὖν πιστός ἐστιν, οὐδὲν	ἕξει	λέγειν πρὸς τὸν ᾧ φαίνεται
[9, 7]	ἔσχεν καὶ θερμοῖς ἄρτων ἄσθμασιν	ἐξένισεν.	Τοιοῦτος μὲν ὁ βίος τἀνδρός.
[9, 7]	πατρὶ αὐτοῦ ἐπιστάτας καταλιπόντος, ἡνίκα	ἐξενίσθη	παρ' αὐτῷ, καθά φησι καὶ
[9, 1]	τις δύναται ἔντερα κεινώσας ὑγρὸν	ἐξερᾶσαι·	ἀπειπόντων δέ, θεῖναι αὑτὸν εἰς
[9, 5]	τῇ Σατύρου ἐπιτομῇ. Ὅτε καὶ	ἐξεταζόμενος	τοὺς συνειδότας καὶ περὶ τῶν
[9, 1]	Ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν	ἐξεύροιο,	πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν
[9, 1]	ἀπολογίᾳ. Πλεῖστοί τέ εἰσιν ὅσοι	ἐξήγηνται	αὐτοῦ τὸ σύγγραμμα· καὶ γὰρ
[9, 1]	ὀρθῆς δοκούσης γεγράφθαι παρὰ σοὶ	ἐξηγήσεως.	Βασιλεὺς οὖν Δαρεῖος Ὑστάσπου βούλεται
[9, 2]	δ' ἑπτά τ' ἔασι καὶ	ἑξήκοντ'	ἐνιαυτοὶ βληστρίζοντες ἐμὴν φροντίδ' ἀν'
[9, 1]	οὐδ' οὕτως, ἐτελεύτα βιοὺς ἔτη	ἑξήκοντα.	Καὶ ἔστιν εἰς αὐτὸν ἡμῶν
[9, 12]	κωμικὰ τριάκοντα, τὰ δὲ τραγικὰ	ἑξήκοντα)	σίλλους τε καὶ κιναίδους. Φέρεται
[9, 3]	δὲ κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ	ἑξηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα. Καὶ δοκεῖ πρῶτος πεφωρακέναι
[9, 1]	μὲν κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ	ἑξηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων δὲ γέγονε παρ'
[9, 2]	δισχίλια. Καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν	ἑξηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα. Φησὶ δὲ Δημήτριος ὁ
[9, 11]	βροτοὺς φρονεῖν λέγουσι; σοῦ γὰρ	ἐξηρτήμεθα	δρῶμέν τε τοιαῦθ' ἃν σὺ
[9, 11]	κατεφρονεῖτο διὰ τὸ καὶ δι>	εξοδικῶς	λέγειν καὶ πρὸς ἐρώτησιν· ὅθεν
[9, 11]	τὸ μὲν ἄδηλον, αἱ δ'	ἐξομολογήσεις	εἰσί τὸ μὲν ἄδηλον> Ἐν
[9, 11]	τὰ τετράγωνα στρογγύλα, τὰ ὁμαλὰ	ἐξοχὰς	ἔχοντα, τὰ ὀρθὰ κεκλασμένα, τὰ
[9, 11]	Καὶ γὰρ ὅτε τὴν εἰκόνα	ἐξοχὰς	λέγομεν ἔχειν, τὸ φαινόμενον διασαφοῦμεν·
[9, 11]	δ' εἴπωμεν μὴ ἔχειν αὐτὴν	ἐξοχάς,	οὐκέτι ὃ φαίνεται ἕτερον δὲ
[9, 1]	αὐτήν. Πυκνούμενον γὰρ τὸ πῦρ	ἐξυγραίνεσθαι	συνιστάμενόν τε γίνεσθαι ὕδωρ, πηγνύμενον
[9, 6]	μὲν λεπτὰ χωρεῖν εἰς τὸ	ἔξω	κενόν, ὥσπερ διαττώμενα· τὰ δὲ
[9, 11]	στροφήν. Ἐπεὶ οὖν οὐκ ἔνι	ἔξω	τόπων καὶ θέσεων ταῦτα κατανοῆσαι,
[9, 6]	αὔξεσθαι κατὰ τὴν ἐπέκκρισιν τῶν	ἔξωθεν	σωμάτων· δίνῃ τε φερόμενον αὐτὸν
[9, 6]	δὲ τὸν τοῦ ἡλίου κύκλον	ἐξώτατον,	τὸν δὲ τῆς σελήνης προσγειότατον,
[9, 7]	φιλοσοφίας, ᾧ, φησίν, ὡς πεντάθλῳ	ἔοικεν	ὁ φιλόσοφος. Καὶ ἦν ὡς
[9, 7]	ὅτι ἐν τῇ τῶν θεσμοφόρων	ἑορτῇ	μέλλοι τεθνήξεσθαι καὶ τῇ θεῷ
[9, 7]	ῥισὶ προσφέρων διεκράτησεν αὑτὸν τὴν	ἑορτήν·	ἐπειδὴ δὲ παρῆλθον αἱ ἡμέραι,
[9, 11]	τῷ ὕπνῳ καὶ Περικλέους δοῦλος	ἐπ'	ἄκρου τοῦ τέγους. Πέμπτος ὁ>
[9, 11]	δεῖ· ὅθεν ἑκάτερα ἀκατάληπτα ἀναπεμπόμενα	ἐπ'	ἄλληλα. Πῶς ἂν οὖν καταλαμβάνοιτο
[9, 12]	γοῦν εἰπεῖν Ἱερώνυμον τὸν περιπατητικὸν	ἐπ'	αὐτοῦ, Ὡς παρὰ τοῖς Σκύθαις
[9, 11]	πάϊ, γίγνεται θνητοῖς ὁκοίην Ζεὺς	ἐπ'	ἡμέρην ἄγει. Εὐριπίδης δέ· Τί
[9, 1]	ἄλλο τοιόνδε· Μὴ ταχὺς Ἡρακλείτου	ἐπ'	ὀμφαλὸν εἴλεε βίβλον τοὐφεσίου· μάλα
[9, 2]	ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος, Ὀρθομένους Κολοφώνιος	ἐπαινεῖται	πρὸς τοῦ Τίμωνος· φησὶ γοῦν,
[9, 7]	ὅν γε καὶ Τίμων τοῦτον	ἐπαινέσας	τὸν τρόπον ἔχει· Οἷον Δημόκριτόν
[9, 5]	Ἐὰν μὴ λοιδορούμενος προσποιῶμαι, οὐδ'	ἐπαινούμενος	αἰσθήσομαι. Ὅτι δὲ γεγόνασι Ζήνωνες
[9, 11]	τὴν ἐποχήν, ᾗ σκιᾶς τρόπον	ἐπακολουθεῖ	ἡ ἀταραξία, ὥς φασιν οἵ
[9, 11]	λόγων ἰσοσθενούντων ἀγνωσία τῆς ἀληθείας	ἐπακολουθεῖ·	καὶ αὐτῷ δὲ τούτῳ τῷ
[9, 11]	τῷ βεβαίως καὶ πεπεισμένως διεγγυωμένῳ	ἐπακολουθεῖν	Ἄτην. Ἀλλὰ καὶ Ἀρχίλοχον καὶ
[9, 11]	κ' εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κ'	ἐπακούσαις·	τὴν ἰσοσθένειαν λέγων καὶ ἀντίθεσιν
[9, 11]	οὔτ' ἐπιδερκτὰ τάδ' ἀνδράσιν οὔτ'	ἐπακουστὰ	οὔτε νόῳ περιληπτά· καὶ ἐπάνω,
[9, 12]	πρὸς Στίλπωνα· κἀκείνῳ συνδιατρίψαντα αὖθις	ἐπανελθεῖν	οἴκαδε καὶ γῆμαι. Εἶτα πρὸς
[9, 11]	ἐπακουστὰ οὔτε νόῳ περιληπτά· καὶ	ἐπάνω,	Αὐτὸ μόνον πεισθέντες ὅτῳ προσέκυρσεν
[9, 5]	ἐπιλήπτορος, ἠδὲ Μέλισσον, πολλῶν φαντασμῶν	ἐπάνω,	παύρων γε μὲν ἥσσω. Ὁ
[9, 12]	δὴ αὐτῷ τινες καὶ Ἐπίλογον	ἐπέγραψαν.	Τὸ δὲ πρῶτον ταὐτὰ περιέχει
[9, 11]	ἀφανὲς δ' ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν,	ἐπεὶ	δεῖ φαίνεσθαι τὸ ἐκκαλυπτόμενον ὑπό
[9, 11]	αἴτιον οὖν ἐπινοοῖτο ἂν μόνον,	ἐπεὶ	εἴπερ ἐστὶν αἴτιον, ὀφείλει ἔχειν
[9, 12]	Τοῦτον ἐγὼ καὶ ἑτερόφθαλμον ἤκουσα,	ἐπεὶ	καὶ αὐτὸς αὑτὸν Κύκλωπα ἐκάλει.
[9, 11]	δὲ σώματος οὐκ ἔστιν αἴτιον,	ἐπεὶ	οὐδὲν ἀσώματον ποιεῖ σῶμα. Σῶμα
[9, 11]	ἔχειν τὸ οὗ λέγεται αἴτιον,	ἐπεὶ	οὐκ ἔσται αἴτιον. Καὶ ὥσπερ
[9, 11]	περιστερᾶς τράχηλος παρὰ τὴν στροφήν.	Ἐπεὶ	οὖν οὐκ ἔνι ἔξω τόπων
[9, 11]	αἱρέσεως ἔνιοί φασιν Ὅμηρον κατάρξαι,	ἐπεὶ	περὶ τῶν αὐτῶν πραγμάτων παρ'
[9, 11]	αἰσθητὸν μὲν οὖν οὐκ ἔστιν,	ἐπεὶ	τὸ αἰσθητὸν κοινόν ἐστι, τὸ
[9, 11]	καὶ πᾶν μὲν οὐ ῥητέον,	ἐπεὶ	τὸ αὐτὸ ὑφ' οὗ μὲν
[9, 11]	τι. Νοητὸν δ' οὐκ ἔστιν,	ἐπεὶ	τὸ νοητὸν ἤτοι φαινόμενόν ἐστι
[9, 11]	μὲν οὖν φαινομένου οὐκ ἔστιν,	ἐπεὶ	τὸ φαινόμενον οὐ δεῖται σημείου·
[9, 11]	ἀνῄρουν, λέγοντες οἷον Οὐδὲν ὁρίζομεν,	ἐπεὶ	ὥριζον ἄν· προφερόμεθα δέ, φασί,
[9, 10]	Ἀλέξανδρον οἰόμενον εἶναι θεὸν ἐπέστρεψεν·	ἐπειδὴ	γὰρ ἔκ τινος πληγῆς εἶδεν
[9, 7]	προσφέρων διεκράτησεν αὑτὸν τὴν ἑορτήν·	ἐπειδὴ	δὲ παρῆλθον αἱ ἡμέραι, τρεῖς
[9, 11]	σώματος οὐκ ἂν εἴη αἴτιον,	ἐπείπερ	ἀμφότερα τὴν αὐτὴν ἔχει φύσιν.
[9, 11]	τῶν μεγίστων συμβαλλώμεθα καὶ Ἱπποκράτην	ἔπειτα	ἐνδοιαστῶς καὶ ἀνθρωπίνως ἀποφαίνεσθαι· καὶ
[9, 11]	ὁρικῶς δογματίζει περὶ τὴν ἀπόφασιν.	ἔπειτα	καὶ τὰ τῶν ἑπτὰ σοφῶν
[9, 12]	γένος· νέον δὲ καταλειφθέντα χορεύειν,	ἔπειτα	καταγνόντα ἀποδημῆσαι εἰς Μέγαρα πρὸς
[9, 6]	οἷον ὑμένα αὔξεσθαι κατὰ τὴν	ἐπέκκρισιν	τῶν ἔξωθεν σωμάτων· δίνῃ τε
[9, 12]	τι ἐπιτυλίττειν καὶ κατὰ τὸ	ἐπελθὸν	διεξιέναι· ἐλθόντα τ' ἐφ' ἡμισείας,
[9, 11]	τῆς ἀδιαφορίας. Καὶ κυνός ποτ'	ἐπενεχθέντος	διασοβηθέντα εἰπεῖν πρὸς τὸν αἰτιασάμενον,
[9, 2]	Ἀναξίμανδρον ἦν. Γέγραφε δὲ ἐν	ἔπεσι	καὶ ἐλεγείας καὶ ἰάμβους καθ'
[9, 1]	εἶναι μέντοι ἐν αὐτῷ σκάφας	ἐπεστραμμένας	κατὰ κοῖλον πρὸς ἡμᾶς, ἐν
[9, 10]	γοῦν Ἀλέξανδρον οἰόμενον εἶναι θεὸν	ἐπέστρεψεν·	ἐπειδὴ γὰρ ἔκ τινος πληγῆς
[9, 11]	τῇ τοιαύτῃ μάχῃ ἀκολουθεῖ τὸ	ἐπέχειν·	τῶν γὰρ ζῴων τὰ μὲν
[9, 11]	εἰ δὲ φύσιν ἔχει καυστικὴν	ἐπέχο	μεν. Καὶ ὅτι κινεῖταί τις
[9, 11]	λόγῳ, φάμενοι κατειλῆφθαι, περὶ τούτων	ἐπέχομεν	ὡς ἀδήλων, μόνα δὲ τὰ
[9, 11]	πολέες δ' ἔνι μῦθοι· καὶ	Ἐπέων	δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ
[9, 2]	εἰς Ἐλέαν τῆς Ἰταλίας ἀποικισμὸν	ἔπη	δισχίλια. Καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν
[9, 12]	ποιήματα συνέγραφε· καὶ γὰρ καὶ	ἔπη	καὶ τραγῳδίας καὶ σατύρους (καὶ
[9, 11]	τινῶν δὲ αἰτιωμένων, αὐτὸς Ἀνάξαρχος	ἐπῄνει	τὸ ἀδιάφορον καὶ ἄστοργον αὐτοῦ.
[9, 12]	τοῦ Ἀρκεσιλάου ἐν τοῖς Σίλλοις	ἐπῄνεκεν	αὐτὸν ἐν> τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρκεσιλάου
[9, 6]	ὑπεστήσατο. Καὶ> κεφαλαιωδῶς μὲν ταῦτα.	ἐπὶ	μέρους δ' ὧδε ἔχει· Τὸ
[9, 1]	τῆς ἑρμηνείας ἀσύγκριτον. Καὶ τὰ	ἐπὶ	μέρους δὲ αὐτῷ ὧδε ἔχει
[9, 11]	δίκαιον οὔτ' ἄδικον· καὶ ὁμοίως	ἐπὶ	πάντων μηδὲν εἶναι τῇ ἀληθείᾳ,
[9, 1]	ἐποχὴν ἔχοντα, ὥστε καὶ τοὺς	ἐπὶ	πλεῖστον μετεσχηκότας συγγραμμάτων διαπορεῖσθαι τῆς
[9, 12]	Προποντίδα· ἐν Χαλκηδόνι τε σοφιστεύων	ἐπὶ	πλέον ἀποδοχῆς ἠξιώθη· ἐντεῦθέν τε
[9, 12]	ἱστορῶν, ὥστ' ἀδίκως ὑπομεῖναι ὡς	ἐπὶ	προδοσίᾳ κολασθῆναι, μηδὲ λόγου τοὺς
[9, 1]	τούτου τὰ λοιπά, σχεδὸν πάντα	ἐπὶ	τὴν ἀναθυμίασιν ἀνάγων τὴν ἀπὸ
[9, 1]	Τῶν δὲ ἐναντίων τὸ μὲν	ἐπὶ	τὴν γένεσιν ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον
[9, 1]	πόλεμον καὶ ἔριν, τὸ δ'	ἐπὶ	τὴν ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην,
[9, 11]	τύχοι, καὶ χοιρίδια, καὶ τὰ	ἐπὶ	τῆς οἰκίας ἐκάθαιρεν ἀδιαφόρως. Λέγεται
[9, 11]	φαρμάκων καὶ τομῶν καὶ καύσεων	ἐπί	τινος ἕλκους αὐτῷ προσενεχθέντων, ἀλλὰ
[9, 1]	θαλάττης· αὕτη δέ ἐστιν ἡ	ἐπὶ	τὸ ἄνω ὁδός. Γίνεσθαι δ'
[9, 1]	γῆν τρέπεσθαι· καὶ ταύτην ὁδὸν	ἐπὶ	τὸ κάτω εἶναι. Πάλιν τε
[9, 6]	τὴν γῆν, συμμενόντων τῶν ἐνεχθέντων	ἐπὶ	τὸ μέσον. Αὐτόν τε πάλιν
[9, 1]	καὶ βασίλειον οἶκον. Ἕλληνες γὰρ	ἐπὶ	τὸ πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι σοφοῖς ἀνδράσιν
[9, 11]	αὐτὸν ἐτίμησαν, καθά φησι Διοκλῆς,	ἐπὶ	τῷ Κότυν τὸν Θρᾷκα διαχρήσασθαι.
[9, 1]	Καθάπτεται δὲ καὶ τῶν Ἐφεσίων	ἐπὶ	τῷ τὸν ἑταῖρον ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον
[9, 1]	ὁ πάντων ἁρπάκτης Ἀΐδης οὐκ	ἐπὶ	χεῖρα βαλεῖ. Τέταρτος Λέσβιος, ἱστορίαν
[9, 1]	Σκυθῖνον τὸν τῶν ἰάμβων ποιητὴν	ἐπιβαλέσθαι	τὸν ἐκείνου λόγον διὰ μέτρου
[9, 2]	σοφὸν γὰρ εἶναι δεῖ τὸν	ἐπιγνωσόμενον	τὸν σοφόν. Φησὶ δὲ Σωτίων
[9, 1]	ἐκβάλλειν. Πολλά τ' εἰς αὐτὸν	ἐπιγράμματα	φέρεται, ἀτὰρ δὴ καὶ τόδε·
[9, 12]	Σίλλοις ἐπῄνεκεν αὐτὸν ἐν> τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Ἀρκεσιλάου περιδείπνῳ. Τούτου διάδοχος, ὡς
[9, 7]	ὡς δὲ Θράσυλλος ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Τὰ πρὸ τῆς ἀναγνώσεως τῶν
[9, 1]	ὃς οὐκ ἀποπνιγήσεται ἐν αὐτῷ.	Ἐπιγράφουσι	δ' αὐτῷ οἱ μὲν Μούσας,
[9, 3]	Πλάτων τὸν διάλογον γέγραφε, Παρμενίδην"	ἐπιγράψας	ἢ Περὶ ἰδεῶν. Ἤκμαζε δὲ
[9, 11]	ὡς οὐκ ἐν γυναίῳ ἡ	ἐπίδειξις	τῆς ἀδιαφορίας. Καὶ κυνός ποτ'
[9, 11]	Ἀλλὰ καὶ Ἐμπεδοκλέα· Οὕτως οὔτ'	ἐπιδερκτὰ	τάδ' ἀνδράσιν οὔτ' ἐπακουστὰ οὔτε
[9, 5]	μᾶλλον τῆς Ἀθηναίων μεγαλαυχίας, οὐκ	ἐπιδημήσας	πώμαλα πρὸς αὐτούς, ἀλλ' αὐτόθι
[9, 8]	ἀστρολόγος, εἰς ὃν καὶ Εὐφορίων	ἐπικήδειον	ἔγραψε· καὶ τρίτος Στωικὸς φιλόσοφος.
[9, 2]	γοῦν, Ξεινοφάνη θ' ὑπάτυφον, Ὁμηραπάτην	ἐπικόπτην.	Οὗτος ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος ἐν
[9, 2]	ἰάμβους καθ' Ἡσιόδου καὶ Ὁμήρου,	ἐπικόπτων	αὐτῶν τὰ περὶ θεῶν εἰρημένα.
[9, 11]	ἑαυτοῦ. Ἔλεγέ τε πολλάκις καὶ	Ἐπίκουρον	θαυμάζοντα τὴν Πύρρωνος ἀναστροφὴν συνεχὲς
[9, 11]	Τήιος, οὗ φασί τινες ἀκοῦσαι	Ἐπίκουρον.	Οὗτοι πάντες Πυρρώνειοι μὲν ἀπὸ
[9, 11]	Αἰνεσίδημός φησιν· οὕτω δὲ καὶ	Ἐπίκουρος.	Δημόκριτος δὲ μηδὲν εἶναι τῶν
[9, 8]	φορμοφόρος γὰρ ἦν, ὡς καὶ	Ἐπίκουρός	πού φησι. Καὶ τοῦτον τὸν
[9, 11]	ἀγαθόν, ὡς ἡ ἡδονὴ ὑπὸ	Ἐπικούρου,	ὑφ' οὗ δὲ κακόν, ὑπ'
[9, 1]	ἡμέραν ποιεῖν, τὴν δὲ ἐναντίαν	ἐπικρατήσασαν	νύκτα ἀποτελεῖν· καὶ ἐκ μὲν
[9, 5]	τῶν προειρημένων κατὰ μηδενὸς τούτων	ἐπικράτησιν.	Τοῦτόν φασι λοιδορούμενον ἀγανακτῆσαι· αἰτιασαμένου
[9, 11]	τὰς περὶ αἰσθητῶν ἢ νοητῶν	ἐπικρῖναι	δόξας· εἴ τε διὰ τὴν
[9, 11]	Ἄλλη δὲ παρὰ ταύτας εἰς	ἐπίκρισιν	δύναμις οὐχ ὁρᾶται. Ὁ οὖν,
[9, 6]	αὐτὸν ὧν ἂν ἐπιψαύσῃ, ταῦτα	ἐπικτᾶσθαι.	Τούτων δέ τινα συμπλεκόμενα ποιεῖν
[9, 11]	Φιλίστα δ' ἐκαλεῖτο, πρὸς τὸν	ἐπιλαβόμενον	εἰπεῖν ὡς οὐκ ἐν γυναίῳ
[9, 12]	ἡμεῖς οἱ ἐλεύθεροι; Συνεχές τε	ἐπιλέγειν	εἰώθει πρὸς τοὺς τὰς αἰσθήσεις
[9, 5]	σθένος οὐκ ἀλαπαδνὸν Ζήνωνος πάντων	ἐπιλήπτορος,	ἠδὲ Μέλισσον, πολλῶν φαντασμῶν ἐπάνω,
[9, 12]	ὅθεν δὴ αὐτῷ τινες καὶ	Ἐπίλογον	ἐπέγραψαν. Τὸ δὲ πρῶτον ταὐτὰ
[9, 12]	πρὸς τοὺς τὰς αἰσθήσεις μετ'	ἐπιμαρτυροῦντος	τοῦ νοῦ ἐγκρίνοντας, Συνῆλθεν ἀτταγᾶς
[9, 8]	φησὶ περὶ αὐτοῦ, Πρωταγόρης τ'	ἐπίμεικτος	ἐριζέμεναι εὖ εἰδώς. Οὗτος καὶ
[9, 2]	καὶ Πυθαγόρᾳ, καθάψασθαι δὲ καὶ	Ἐπιμενίδου.	Μακροβιώτατός τε γέγονεν, ὥς που
[9, 11]	ἐστι· τὰ δὲ πρός τι	ἐπινοεῖται	μόνον, ὑπάρχει δ' οὔ· καὶ
[9, 11]	οὔ· καὶ τὸ αἴτιον οὖν	ἐπινοοῖτο	ἂν μόνον, ἐπεὶ εἴπερ ἐστὶν
[9, 11]	καὶ εὐλαί· τὰ δ' ἐξ	ἐπιπλοκῆς,	ὡς ἄνθρωποι καὶ τὰ ἄλλα·
[9, 8]	τοὔνομα διελέχθη καὶ τὸ νῦν	ἐπιπόλαιον	γένος τῶν ἐριστικῶν ἐγέννησεν· ἵνα
[9, 1]	ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο, πᾶσαν	ἐπιπορευόμενος	ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει.
[9, 11]	αὐτὸς φέρων εἰς τὴν ἀγορὰν	ἐπίπρασκεν	ὀρνίθια, εἰ τύχοι, καὶ χοιρίδια,
[9, 5]	καὶ μόνον ἄνδρας ἀγαθοὺς τρέφειν	ἐπισταμένην	ἠγάπησε μᾶλλον τῆς Ἀθηναίων μεγαλαυχίας,
[9, 1]	ὑμῖν ἐπόνουν, τοῖς δ' ἔμ'	ἐπισταμένοις.	Εἷς ἐμοὶ ἄνθρωπος τρισμύριοι, οἱ
[9, 1]	Εἶναι γὰρ Ἓν τὸ σοφόν,	ἐπίστασθαι	γνώμην, ὁτέη ἐκυβέρνησε πάντα διὰ
[9, 7]	τοῦ βασιλέως τῷ πατρὶ αὐτοῦ	ἐπιστάτας	καταλιπόντος, ἡνίκα ἐξενίσθη παρ' αὐτῷ,
[9, 1]	Ἀρτέμιδος ἱερόν, ὡς μέν τινες,	ἐπιτηδεύσας	ἀσαφέστερον γράψαι, ὅπως οἱ δυνάμενοι
[9, 3]	Ἐλεάτης τοῦτον Θεόφραστος ἐν τῇ	Ἐπιτομῇ	Ἀναξιμάνδρου φησὶν ἀκοῦσαι- Ὅμως δ'
[9, 5]	φησιν Ἡρακλείδης ἐν τῇ Σατύρου	ἐπιτομῇ.	Ὅτε καὶ ἐξεταζόμενος τοὺς συνειδότας
[9, 11]	ὅσα τοιαῦτα> μηδὲν ταῖς αἰσθήσεσιν	ἐπιτρέπων.	Σώζεσθαι μέντοι, καθά φασιν οἱ
[9, 12]	Ζωπύρῳ τῷ ῥήτορι ἀναγινώσκοντά τι	ἐπιτυλίττειν	καὶ κατὰ τὸ ἐπελθὸν διεξιέναι·
[9, 11]	αὐτὸν καὶ ἐρημάζειν, σπανίως ποτ'	ἐπιφαινόμενον	τοῖς οἴκοι. Τοῦτο δὲ ποιεῖν
[9, 11]	λόγῳ καὶ ὑπὲρ ἀδυνάτων ἔστιν	ἐπιχειρεῖν.	Τοὺς δ' οἰομένους μὴ δεῖν
[9, 8]	κατέδειξε τὰς πρὸς τὰς θέσεις	ἐπιχειρήσεις,	ὥς φησιν Ἀρτεμίδωρος ὁ διαλεκτικὸς
[9, 1]	Ὑστάσπεω χαίρειν. Ὁκόσοι τυγχάνουσιν ὄντες	ἐπιχθόνιοι	τῆς μὲν ἀληθηίης καὶ δικαιοπραγμοσύνης
[9, 6]	τε φερόμενον αὐτὸν ὧν ἂν	ἐπιψαύσῃ,	ταῦτα ἐπικτᾶσθαι. Τούτων δέ τινα
[9, 6]	συρρεόντων ἀεὶ τῶν συνεχῶν κατ'	ἐπίψαυσιν	τῆς δίνης. Καὶ οὕτω γενέσθαι
[9, 1]	σιωπᾷ, φάναι Ἵν' ὑμεῖς λαλῆτε.	Ἐπόθησε	δ' αὐτοῦ καὶ Δαρεῖος μετασχεῖν
[9, 12]	ὑπὸ τῶν θεραπαινῶν καὶ κυνῶν	ἐποίει	μηδέν, σπουδάζων περὶ τὸ ἠρεμάζειν.
[9, 7]	αὐτὸν ἐν τῇ Παμμέτρῳ τοῦτον	ἐποιήσαμεν	τὸν τρόπον· Καὶ τίς ἔφυ
[9, 8]	δύναμιν ἐξέθετο καὶ λόγων ἀγῶνας	ἐποιήσατο	καὶ σοφίσματα τοῖς πραγματολογοῦσι προσήγαγε·
[9, 2]	ἀκατάληπτα εἶναι τὰ πάντα, πλανώμενος.	Ἐποίησε	δὲ καὶ Κολοφῶνος κτίσιν καὶ
[9, 1]	αἰνιγματωδῶς ἐπυνθάνετο εἰ δύναιντο ἐξ	ἐπομβρίας	αὐχμὸν ποιῆσαι· τῶν δὲ μὴ
[9, 1]	κάτω ἕλκετ' ἄμουσοι; οὐχ ὑμῖν	ἐπόνουν,	τοῖς δ' ἔμ' ἐπισταμένοις. Εἷς
[9, 11]	ἔνθα· καὶ Ὁπποῖόν κ' εἴπῃσθα	ἔπος,	τοῖόν κ' ἐπακούσαις· τὴν ἰσοσθένειαν
[9, 11]	ῥιπτοῦντες· ὅθεν περὶ τἀληθοῦς ἡ	ἐποχή.	Ἕκτος ὁ παρὰ τὰς μίξεις
[9, 11]	ζήτησιν πάθους· λέγω δὲ τὴν	ἐποχήν·	ἀπορητικὴ δ' ἀπὸ τοῦ τοὺς
[9, 1]	κείμενα κινήσει· τῶν δὲ πλείστων	ἐποχὴν	ἔχοντα, ὥστε καὶ τοὺς ἐπὶ
[9, 11]	δὲ οἱ σκεπτικοί φασι τὴν	ἐποχήν,	ᾗ σκιᾶς τρόπον ἐπακολουθεῖ ἡ
[9, 11]	φωνὴ καὶ αὐτὴ συνάγει τὴν	ἐποχήν·	τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων διαφωνούντων
[9, 11]	φιλοσοφῆσαι, τὸ τῆς ἀκαταληψίας καὶ	ἐποχῆς	εἶδος εἰσαγαγών, ὡς Ἀσκάνιος ὁ
[9, 11]	μὲν αὐτὸν κατὰ τὸν τῆς	ἐποχῆς	λόγον, μὴ μέντοι γ' ἀπροοράτως
[9, 8]	ἀπόκρισιν, ἐντολήν (οἱ δὲ εἰς	ἑπτά·	διήγησιν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν, ἀπαγγελίαν,
[9, 11]	ἀπόφασιν. ἔπειτα καὶ τὰ τῶν	ἑπτὰ	σοφῶν σκεπτικὰ εἶναι, οἷον τὸ
[9, 2]	καὶ αὐτός φησιν· Ἤδη δ'	ἑπτά	τ' ἔασι καὶ ἑξήκοντ' ἐνιαυτοὶ
[9, 7]	τῆς Ἰλίου ἁλώσεως τριάκοντα καὶ	ἑπτακοσίοις.	Γεγόνοι δ' ἄν, ὡς μὲν
[9, 1]	ἄστυ καὶ τῶν ἰατρῶν αἰνιγματωδῶς	ἐπυνθάνετο	εἰ δύναιντο ἐξ ἐπομβρίας αὐχμὸν
[9, 12]	αὐτοῦ καὶ καταλογάδην βιβλία εἰς	ἐπῶν	τείνοντα μυριάδας δύο, ὧν καὶ
[9, 11]	συνεβίω μαίᾳ οὔσῃ, καθά φησιν	Ἐρατοσθένης	ἐν τῷ Περὶ πλούτου καὶ
[9, 11]	οἷόν τε πρῶτον μὲν τοῖς	ἔργοις	πρὸς τὰ πράγματα, εἰ δὲ
[9, 7]	τίς ἔφυ σοφὸς ὧδε, τίς	ἔργον	ἔρεξε τοσοῦτον ὅσσον ὁ παντοδαὴς
[9, 7]	Τούτου ἐστὶ καὶ τὸ Λόγος	ἔργου	σκιή. Δημήτριος δὲ ὁ Φαληρεὺς
[9, 7]	ἔφυ σοφὸς ὧδε, τίς ἔργον	ἔρεξε	τοσοῦτον ὅσσον ὁ παντοδαὴς ἤνυσε
[9, 11]	ἔχοντας. Ἐκπατεῖν τε αὐτὸν καὶ	ἐρημάζειν,	σπανίως ποτ' ἐπιφαινόμενον τοῖς οἴκοι.
[9, 7]	καὶ ποικίλως δοκιμάζειν τὰς φαντασίας,	ἐρημάζων	ἐνίοτε καὶ τοῖς τάφοις ἐνδιατρίβων.
[9, 5]	αὐτοῦ τοὺς φίλους, βουλόμενος αὐτὸν	ἔρημον	καταστῆσαι· εἶτα περί τινων εἰπεῖν
[9, 11]	αὐτόσχολον αὐτολαλητὴν οὐκ ἐμπαζόμενον δόξης	ἐρίδων	τε Φίλωνα. Πρὸς τούτοις διήκουσε
[9, 8]	περὶ αὐτοῦ, Πρωταγόρης τ' ἐπίμεικτος	ἐριζέμεναι	εὖ εἰδώς. Οὗτος καὶ τὸ
[9, 1]	γένεσιν ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον καὶ	ἔριν,	τὸ δ' ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν
[9, 8]	τὸ νῦν ἐπιπόλαιον γένος τῶν	ἐριστικῶν	ἐγέννησεν· ἵνα καὶ Τίμων φησὶ
[9, 8]	σωζόμενα αὐτοῦ βιβλία τάδε· Τέχνη	ἐριστικῶν,	Περὶ πάλης, Περὶ τῶν μαθημάτων,
[9, 9]	ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν δ'	ἑρμηνείαν	ἁπλῆν καὶ σεμνήν. ~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ. Ἀνάξαρχος
[9, 12]	μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον ἔχει τὴν	ἑρμηνείαν,	τὸ δὲ δεύτερον καὶ τρίτον
[9, 1]	βραχύτης καὶ τὸ βάρος τῆς	ἑρμηνείας	ἀσύγκριτον. Καὶ τὰ ἐπὶ μέρους
[9, 11]	εἰπεῖν. Τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ τῆς	ἑρμηνείας	ἐχρῶντο· οἷα γὰρ φαίνεται τὰ
[9, 1]	δυσεξήγητον. Ἔν τισι μὲν οὖν	ἑρμηνευόμενος	κατὰ λέξιν σὴν δοκεῖ δύναμίν
[9, 1]	ἐν βλεφάροις καὶ σκότον ἠγάγετο.	Ἕρμιππος	δέ φησι λέγειν αὐτὸν τοῖς
[9, 5]	δὲ σχεδὸν οἱ πλείους λαλοῦσιν.	Ἕρμιππος	δέ φησιν εἰς ὅλμον αὐτὸν
[9, 7]	Τελευτῆσαι δὲ τὸν Δημόκριτόν φησιν	Ἕρμιππος	τοῦτον τὸν τρόπον. Ἤδη ὑπέργηρων
[9, 1]	ἀνήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες	Ἑρμόδωρον	ἄνδρα> ἑωυτῶν ὀνήιστον ἐξέβαλον λέγοντες,
[9, 1]	ἐπὶ τῷ τὸν ἑταῖρον ἐκβαλεῖν	Ἑρμόδωρον	ἐν οἷς φησιν, Ἄξιον Ἐφεσίοις
[9, 11]	ὅτε προσπίπτουσιν ἀλλοῖαι φαντασίαι, ἑκατέρας	ἐροῦμεν	φαίνεσθαι· καὶ διὰ τοῦτο τὰ
[9, 2]	θεῶν εἰρημένα. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς	ἐρραψῴδει	τὰ ἑαυτοῦ. Ἀντιδοξάσαι τε λέγεται
[9, 10]	ὀλίγον τάδε λέξει ῥήματα Φερσεφόνη,	Ἔρρε	μυλωθρὲ κακέ. Οὗτος διὰ τὴν
[9, 11]	σκιᾷ ἐθάλπετο, ἐν ἡλίῳ δ'	ἐρρίγου.	Ἄνδρων δ' ὁ Ἀργεῖος, ὥς
[9, 7]	τὴν Περσίδα καὶ εἰς τὴν	Ἐρυθρὰν	θάλασσαν γενέσθαι. Τοῖς τε γυμνοσοφισταῖς
[9, 1]	ἀκροάσεως μετασχεῖν καὶ παιδείας Ἑλληνικῆς.	Ἔρχου	δὴ συντόμως πρὸς ἐμὴν ὄψιν
[9, 12]	ὁ πρὸς ὃν ἔλεγεν ὑγιής.	Ἐρωτηθεὶς	δέ ποτε ὑπὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου
[9, 11]	ποτε καὶ αὑτῷ λαλῶν καὶ	ἐρωτηθεὶς	τὴν αἰτίαν ἔφη μελετᾶν χρηστὸς
[9, 1]	τῶν ξυμπάντων. Φασὶ δ' αὐτὸν	ἐρωτηθέντα	διὰ τί σιωπᾷ, φάναι Ἵν'
[9, 5]	μετὰ τὸ μηνῦσαι τοὺς φίλους	ἐρωτηθῆναι	πρὸς τοῦ τυράννου εἴ τις
[9, 3]	τῷ Περὶ φιλοσόφων. Καὶ πρῶτος	ἐρωτῆσαι	τὸν Ἀχιλλέα λόγον, ὡς Φαβωρῖνος
[9, 10]	ποτ' ἐν συμποσίῳ τοῦ Ἀλεξάνδρου	ἐρωτήσαντος	αὐτὸν τί ἄρα δοκεῖ τὸ
[9, 8]	(οἱ δὲ εἰς ἑπτά· διήγησιν,	ἐρώτησιν,	ἀπόκρισιν, ἐντολήν, ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆσιν)
[9, 8]	λόγον πρῶτος εἰς τέτταρα· εὐχωλήν,	ἐρώτησιν,	ἀπόκρισιν, ἐντολήν (οἱ δὲ εἰς
[9, 11]	δι> εξοδικῶς λέγειν καὶ πρὸς	ἐρώτησιν·	ὅθεν καὶ Ναυσιφάνην ἤδη νεανίσκον
[9, 8]	τέτταρας λόγους φησί· φάσιν, ἀπόφασιν,	ἐρώτησιν,	προσαγόρευσιν. Πρῶτον δὲ τῶν λόγων
[9, 1]	Εἶπέ τις, Ἡράκλειτε, τεὸν μόρον,	ἐς	δέ με δάκρυ ἤγαγεν, ἐμνήσθην
[9, 1]	ἀρδεύσασα κακὴ νόσος ὕδατι φέγγος	ἔσβεσεν	ἐν βλεφάροις καὶ σκότον ἠγάγετο.
[9, 11]	δείξας ἐν τῷ πλοίῳ χοιρίδιον	ἐσθίον	καὶ εἰπὼν ὡς χρὴ τὸν
[9, 11]	περὶ αὐτοῦ. Τῶν γὰρ συμπλεόντων	ἐσκυθρωπακότων	ὑπὸ χειμῶνος, αὐτὸς γαληνὸς ὢν
[9, 7]	αὐτῷ τῶν φιλοσόφων ὁ ἀγὼν>	ἔσοιτο·	ὅν γε καὶ Τίμων τοῦτον
[9, 3]	πρῶτος πεφωρακέναι τὸν αὐτὸν εἶναι	Ἕσπερον	καὶ Φωσφόρον, ὥς φησι Φαβωρῖνος
[9, 12]	ποίησις· ἀρχὴ δ' αὐτῷ ἥδε,	Ἔσπετε	νῦν μοι ὅσοι πολυπράγμονές ἐστε
[9, 11]	οὗ λέγεται αἴτιον, ἐπεὶ οὐκ	ἔσται	αἴτιον. Καὶ ὥσπερ ὁ πατήρ,
[9, 11]	νοεῖται· μετατεθέντος γοῦν ἐκείνου, οὐκέτ'	ἔσται	δεξιόν. Ὁμοίως καὶ πατὴρ καὶ
[9, 11]	οὔτις ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ τις	ἔσται	εἰδώς. Ζήνων δὲ τὴν κίνησιν
[9, 11]	δ' ἀμφοτέρων αἰτίων ὄντων, οὐδὲν	ἔσται	τὸ πάσχον. Ἀσώματον δ' ἀσωμάτου
[9, 12]	Ἔσπετε νῦν μοι ὅσοι πολυπράγμονές	ἐστε	σοφισταί. Ἐτελεύτησε δ' ἐγγὺς ἐτῶν
[9, 11]	πρὶν Ὅμηρον, στρεπτὴ δὲ γλῶσσ'	ἐστὶ	βροτῶν, πολέες δ' ἔνι μῦθοι·
[9, 11]	αἰσθήσεών φησι, Τὸ μέλι ὅτι	ἐστὶ	γλυκὺ οὐ τίθημι, τὸ δ'
[9, 11]	τὰς δόξας· ὅπερ οὐκ ἐνδεχόμενόν	ἐστι	διὰ τὴν ἰσοσθένειαν τῶν λόγων.
[9, 12]	ἑκάστων, ὁ δ' αὐτῷ διηγούμενός	ἐστι·	καὶ ἐν μὲν τῷ δευτέρῳ
[9, 2]	ὅτι πᾶν τὸ γινόμενον φθαρτόν	ἐστι	καὶ ἡ ψυχὴ πνεῦμα. Ἔφη
[9, 11]	ὁμολογοῦμεν· καὶ γὰρ ὅτι ἡμέρα	ἐστὶ	καὶ ὅτι ζῶμεν καὶ ἄλλα
[9, 7]	τεχνῶν πᾶσαν εἶχεν ἐμπειρίαν. Τούτου	ἐστὶ	καὶ τὸ Λόγος ἔργου σκιή.
[9, 11]	οἶδεν εἰ τὸ ζῆν μέν	ἐστι	κατθανεῖν, τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν
[9, 11]	πιστὰ καὶ μὴ αἰτεῖσθαι· ὅ	ἐστι	μάταιον· τὸ ἐναντίον γάρ τις
[9, 1]	Τὸ δὲ φερόμενον αὐτοῦ βιβλίον	ἐστὶ	μὲν ἀπὸ τοῦ συνέχοντος Περὶ
[9, 10]	πτίσσετ' Ἀνάξαρχος δ' ἐν Διός	ἐστι	πάλαι. Καί σε διαστείλασα γνάφοις
[9, 11]	οὐ διαβεβαιούμενοι εἰ καὶ ὄντως	ἐστί.	Περὶ δὲ τῆς Οὐδὲν ὁρίζω
[9, 11]	ἐστι· τὰ δ' ὅσα μή	ἐστι	περὶ ἡμᾶς, ἀλλὰ κατ' ἀνάγκην,
[9, 11]	φωνήν· ὡς γὰρ οὐ μᾶλλόν	ἐστι	πρόνοια ἢ οὐκ ἔστιν, οὕτω
[9, 8]	Τήιος· φησὶ γάρ, Ἔνδοθι μέν	ἐστι	Πρωταγόρας ὁ Τήιος. Οὗτος καὶ
[9, 10]	Νικοκρέων, ἔτι καὶ μάλα· θύλακός	ἐστι·	πτίσσετ' Ἀνάξαρχος δ' ἐν Διός
[9, 11]	ὂν συγκαταλαμβάνεσθαι ὀφείλει τῷ οὗ	ἐστι	σημεῖον, τὸ δὲ μὴ ἔστιν.
[9, 11]	δὲ τούτων ἐστιν· οὐκ ἄρ'	ἐστὶ	σημεῖον. Φαινόμενον μὲν οὖν φαινομένου
[9, 11]	ἕτερον αἴτιον λέγεται παρ' ὅσον	ἐστὶ	σῶμα, καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα
[9, 11]	ταῦτα φευξόμεθα ὅσα περὶ ἡμᾶς	ἐστι·	τὰ δ' ὅσα μή ἐστι
[9, 11]	ἔστι· πρὸς γὰρ τὸ αἰτιατόν	ἐστι·	τὰ δὲ πρός τι ἐπινοεῖται
[9, 11]	δρῶν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ κίνησίς	ἐστι·	τὸ γὰρ κινούμενον ἤτοι ἐν
[9, 11]	ἔστιν, ἐπεὶ τὸ αἰσθητὸν κοινόν	ἐστι,	τὸ δὲ σημεῖον ἴδιον. Καὶ
[9, 11]	νοῦς ποικίλως τρέπεται. Ἄγνωστον οὖν	ἐστι	τὸ κριτήριον καὶ διὰ τοῦτο
[9, 1]	παθῶν, ὅτι τε ὁ ἥλιός	ἐστι	τὸ μέγεθος οἷος φαίνεται. Λέγεται
[9, 11]	τοὐναντίον· ὡς γὰρ αὐτὸς πιστός	ἐστι	τὸ φαινόμενον λέγων, οὕτω καὶ
[9, 11]	γὰρ κινούμενον ἤτοι ἐν ᾧ	ἐστι	τόπῳ κινεῖται ἢ ἐν ᾧ
[9, 11]	τὸ κινούμενον οὔτ' ἐν ᾧ	ἐστι	τόπῳ κινεῖται οὔτ' ἐν ᾧ
[9, 11]	ἔστιν· καὶ ἐν ᾧ μέν	ἐστι	τόπῳ οὐ κινεῖται, ἐν ᾧ
[9, 1]	οὗτος· δεύτερος ποιητὴς λυρικός, οὗ	ἐστι	Τῶν δώδεκα θεῶν ἐγκώμιον· τρίτος
[9, 11]	ἐπεὶ τὸ νοητὸν ἤτοι φαινόμενόν	ἐστι	φαινομένου ἢ ἀφανὲς ἀφανοῦς ἢ
[9, 11]	τε οὐκ εἶναι· εἰ γάρ	ἐστι,	φασί, σημεῖον, ἤτοι αἰσθητόν ἐστιν
[9, 11]	τὸ διδάσκεσθαι. Οὐδὲ μὴν γένεσίς	ἐστι,	φασίν. Οὔτε γὰρ τὸ ὂν
[9, 11]	ἢ κακόν ἐστιν· οὐκ ἄρα	ἐστὶ	φύσει ἀγαθὸν ἢ κακόν. Ἤτοι
[9, 11]	ἢ κακόν· εἰ γάρ τί	ἐστι	φύσει ἀγαθὸν καὶ κακόν, πᾶσιν
[9, 11]	καὶ διψῆν καὶ ἀλγεῖν· οὐκ	ἔστι	γὰρ λόγῳ περιελεῖν ταῦτα. Λεγόντων
[9, 11]	Οὔτε γὰρ τὸ ὂν γίνεται,	ἔστι	γάρ, οὔτε τὸ μὴ ὄν,
[9, 11]	Ἄγνωστον οὖν τὸ φύσει ἀγαθόν.	Ἔστι	δὲ καὶ τὸν ὅλον τῆς
[9, 8]	τετρακοσίων· Ἀριστοτέλης δ' Εὔαθλόν φησιν.	Ἔστι	δὲ τὰ σωζόμενα αὐτοῦ βιβλία
[9, 11]	γοῦν δεξιὸν φύσει μὲν οὐκ	ἔστι	δεξιόν, κατὰ δὲ τὴν ὡς
[9, 11]	κινεῖται οὔτ' ἐν ᾧ μὴ	ἔστι	Δημόκριτος δὲ τὰς ποιότητας ἐκβάλλων,
[9, 8]	τὴν τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα.	Ἔστι	καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν οὕτως
[9, 11]	ἀπόδειξις, κριτηρίου δεῖ· καὶ ὅτι	ἔστι	κριτήριον, ἀποδείξεως δεῖ· ὅθεν ἑκάτερα
[9, 11]	τὸ αἴτιον τῶν πρός τι	ἔστι·	πρὸς γὰρ τὸ αἰτιατόν ἐστι·
[9, 11]	ἂν ὑπό τινος γένοιτο· οὐκ	ἔστι	τοίνυν αἴτιον. συνεισάγεται τὸ ἀνυποστάτους
[9, 11]	ἔστιν αἴτιον, ἤτοι σῶμα σώματός	ἐστιν	αἴτιον ἢ ἀσώματον ἀσωμάτου· οὐδὲν
[9, 11]	οὔτ' ἄλλο τι· οὐκ ἄρ'	ἐστὶν	αἴτιον. Καὶ μὴν εἰ ἔστιν
[9, 11]	ἐπινοοῖτο ἂν μόνον, ἐπεὶ εἴπερ	ἐστὶν	αἴτιον, ὀφείλει ἔχειν τὸ οὗ
[9, 11]	οὐδὲν δὲ τούτων· οὐκ ἄρ'	ἐστὶν	αἴτιον. Σῶμα μὲν οὖν σώματος
[9, 1]	δύσβατος ἀτραπιτός. Ὄρφνη καὶ σκότος	ἐστὶν	ἀλάμπετον· ἢν δέ σε μύστης
[9, 11]	πάντα ψευδῆ. Εἰ δ' ἔνιά	ἐστιν	ἀληθῆ, τίνι διακριτέον; οὔτε γὰρ
[9, 11]	καὶ τὸ κριτήριον ἢ ἄκριτόν	ἐστιν.	Ἀλλ' εἰ μὲν ἄκριτόν ἐστιν,
[9, 1]	γῆς οὐδὲν ἀποφαίνεται ποία τίς	ἐστιν,	ἀλλ' οὐδὲ περὶ τῶν σκαφῶν.
[9, 11]	ἐστιν. Ἀλλ' εἰ μὲν ἄκριτόν	ἐστιν,	ἄπιστον καθέστηκε καὶ διημάρτηκε τοῦ
[9, 1]	τῶν ἐν τούτῳ γινομένων, ἅπερ	ἐστὶν	ἐν θειοτάτῃ κείμενα κινήσει· τῶν
[9, 12]	βίον. Τῶν δὲ Σίλλων τρία	ἐστίν,	ἐν οἷς ὡς ἂν σκεπτικὸς
[9, 11]	ἐστι, φασί, σημεῖον, ἤτοι αἰσθητόν	ἐστιν	ἢ νοητόν· αἰσθητὸν μὲν οὖν
[9, 11]	Οὐδὲν μᾶλλον ὁ πειρατὴς κακός	ἐστιν	ἢ ὁ ψεύστης. Ὑπὸ δὲ
[9, 11]	συζητῶν ἡμῖν τὸ φαινόμενον πιστός	ἐστιν	ἢ οὔ. Εἰ μὲν οὖν
[9, 11]	τὸ Οὐδὲν μᾶλλον οὐ μᾶλλόν	ἐστιν	ἢ οὐκ ἔστιν. Σημαίνει οὖν
[9, 1]	ἀπὸ τῆς θαλάττης· αὕτη δέ	ἐστιν	ἡ ἐπὶ τὸ ἄνω ὁδός.
[9, 12]	περιέχει πράγματα, πλὴν ὅτι μονοπρόσωπός	ἐστιν	ἡ ποίησις· ἀρχὴ δ' αὐτῷ
[9, 11]	ὅμοια τῷ λέγειν ὅτι σφαιροειδής	ἐστιν	ὁ κόσμος. Ἀλλὰ γὰρ τὸ
[9, 2]	δὲ εἰπόντος αὐτῷ ὅτι ἀνεύρετός	ἐστιν	ὁ σοφός, Εἰκότως, ἔφη· σοφὸν
[9, 1]	ἑτέρων. Τὸ δὲ περιέχον ὁποῖόν	ἐστιν	οὐ δηλοῖ· εἶναι μέντοι ἐν
[9, 6]	κατά τινα ἀνάγκην, ἣν ὁποία	ἐστὶν	οὐ> διασαφεῖ. ~ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ. Δημόκριτος Ἡγησιστράτου,
[9, 11]	οὔ. Εἰ μὲν οὖν πιστός	ἐστιν,	οὐδὲν ἕξει λέγειν πρὸς τὸν
[9, 11]	φαινόμενον ἀφανοῦς· οὐδὲν δὲ τούτων	ἐστιν·	οὐκ ἄρ' ἐστὶ σημεῖον. Φαινόμενον
[9, 11]	οὐδὲν πάντων ἀγαθὸν ἢ κακόν	ἐστιν·	οὐκ ἄρα ἐστὶ φύσει ἀγαθὸν
[9, 11]	ἕτερον κίνημα τῆς διανοίας ἄληπτόν	ἐστιν,	οὐκ εἰσόμεθα τὴν Πύρρωνος διάθεσιν·
[9, 11]	λόγον· ἀσώματον δὲ σώματος οὐκ	ἔστιν	αἴτιον, ἐπεὶ οὐδὲν ἀσώματον ποιεῖ
[9, 11]	ἐστὶν αἴτιον. Καὶ μὴν εἰ	ἔστιν	αἴτιον, ἤτοι σῶμα σώματός ἐστιν
[9, 8]	τὸν πειρώμενον ἀποδεικνύειν ὡς οὐκ	ἔστιν	ἀντιλέγειν οὗτος πρῶτος διείλεκται, καθά
[9, 11]	ἀπόδειξιν. Ἵνα τε γνῶμεν ὅτι	ἔστιν	ἀπόδειξις, κριτηρίου δεῖ· καὶ ὅτι
[9, 1]	ἐτελεύτα βιοὺς ἔτη ἑξήκοντα. Καὶ	ἔστιν	εἰς αὐτὸν ἡμῶν οὕτως ἔχον·
[9, 8]	δὲ οὐκ ὄντων ὡς οὐκ	ἔστιν.	Ἔλεγέ τε μηδὲν εἶναι ψυχὴν
[9, 11]	σημείου· ἀφανὲς δ' ἀφανοῦς οὐκ	ἔστιν,	ἐπεὶ δεῖ φαίνεσθαι τὸ ἐκκαλυπτόμενον
[9, 11]	νοητόν· αἰσθητὸν μὲν οὖν οὐκ	ἔστιν,	ἐπεὶ τὸ αἰσθητὸν κοινόν ἐστι,
[9, 11]	πρός τι. Νοητὸν δ' οὐκ	ἔστιν,	ἐπεὶ τὸ νοητὸν ἤτοι φαινόμενόν
[9, 11]	Φαινόμενον μὲν οὖν φαινομένου οὐκ	ἔστιν,	ἐπεὶ τὸ φαινόμενον οὐ δεῖται
[9, 11]	δὲ λόγῳ καὶ ὑπὲρ ἀδυνάτων	ἔστιν	ἐπιχειρεῖν. Τοὺς δ' οἰομένους μὴ
[9, 10]	λόγος ἀποτραγόντα προσπτύσαι αὐτῷ. Καὶ	ἔστιν	ἡμῶν εἰς αὐτὸν οὕτως ἔχον>
[9, 11]	κινεῖται ἢ ἐν ᾧ μὴ	ἔστιν·	καὶ ἐν ᾧ μέν ἐστι
[9, 11]	καταλήψεως· φαινόμενον δ' ἀφανοῦς οὐκ	ἔστιν,	ὅτι τὸ σημεῖον τῶν πρός
[9, 11]	κινεῖται, ἐν ᾧ δ' οὐκ	ἔστιν	οὐδὲ κινεῖται· οὐκ ἔστιν οὖν
[9, 11]	ἐστι σημεῖον, τὸ δὲ μὴ	ἔστιν.	Οὐδὲν ἄρα τῶν ἀδήλων ἂν
[9, 11]	οὐκ ἔστιν οὐδὲ κινεῖται· οὐκ	ἔστιν	οὖν κίνησις. Ἀνῄρουν δὲ καὶ
[9, 11]	Ἀγρίππᾳ τιθέασι τὰ φαινόμενα μόνα.	Ἔστιν	οὖν κριτήριον κατὰ τοὺς σκεπτικοὺς
[9, 11]	ἀλλ' ὧν ταῖς αἰσθήσεσι μετίσχουσιν.	Ἔστιν	οὖν ὁ Πυρρώνειος λόγος μήνυσίς
[9, 11]	μᾶλλόν ἐστι πρόνοια ἢ οὐκ	ἔστιν,	οὕτω καὶ τὸ Οὐδὲν μᾶλλον
[9, 11]	οὐ μᾶλλόν ἐστιν ἢ οὐκ	ἔστιν.	Σημαίνει οὖν ἡ φωνή, καθά
[9, 8]	ἄνθρωπος, τῶν μὲν ὄντων ὡς	ἔστιν,	τῶν δὲ οὐκ ὄντων ὡς
[9, 1]	λέγοντες, Ἡμέων μηδὲ εἷς ὀνήιστος	ἔστω·	εἰ δέ τις τοιοῦτος, ἄλλῃ
[9, 11]	γὰρ ἡμεῖς τὸν ἥλιον ὡς	ἑστῶτα	βλέπομεν. Θέων δ' ὁ Τιθοραιεὺς
[9, 1]	τῆς βασιλείας. Τοσαύτην δὲ δόξαν	ἔσχε	τὸ σύγγραμμα ὡς καὶ αἱρετιστὰς
[9, 7]	θάνατον παρεόντα τρί' ἤματα δώμασιν	ἔσχεν	καὶ θερμοῖς ἄρτων ἄσθμασιν ἐξένισεν.
[9, 1]	τῶν Ἐφεσίων ἐπὶ τῷ τὸν	ἑταῖρον	ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον ἐν οἷς φησιν,
[9, 11]	φησί, νόμῳ θερμόν, νόμῳ ψυχρόν,	ἐτεῇ	δὲ ἄτομα καὶ κενόν καὶ
[9, 11]	ἄτομα καὶ κενόν καὶ πάλιν,	ἐτεῇ	δὲ οὐδὲν ἴδμεν· ἐν βυθῷ
[9, 1]	γίνεσθαι καὶ μῆνας καὶ ὥρας	ἐτείους	καὶ ἐνιαυτοὺς ὑετούς τε καὶ
[9, 1]	Οὐδὲν δ' ἀνύων οὐδ' οὕτως,	ἐτελεύτα	βιοὺς ἔτη ἑξήκοντα. Καὶ ἔστιν
[9, 12]	μοι ὅσοι πολυπράγμονές ἐστε σοφισταί.	Ἐτελεύτησε	δ' ἐγγὺς ἐτῶν ἐνενήκοντα, ὥς
[9, 11]	προκρινεῖ, ἀπρακτήσει· εἰ δὲ τῇ	ἑτέρᾳ	κατακολουθήσει, οὐκέτι τὸ ἰσοσθενές, φασί,
[9, 11]	ἔχει φύσιν. Καὶ εἰ τὸ	ἕτερον	αἴτιον λέγεται παρ' ὅσον ἐστὶ
[9, 11]	αὐτὴν ἐξοχάς, οὐκέτι ὃ φαίνεται	ἕτερον	δὲ λέγομεν· ὅθεν καὶ ὁ
[9, 11]	ἀλλοῖον, ἐν δὲ ψιλῇ γῇ	ἕτερον·	καὶ ἡ εἰκὼν παρὰ τὴν
[9, 11]	σκεπτικήν· εἰ γὰρ τὸ καθ'	ἕτερον	κίνημα τῆς διανοίας ἄληπτόν ἐστιν,
[9, 11]	δὲ τὴν ὡς πρὸς τὸ	ἕτερον	σχέσιν νοεῖται· μετατεθέντος γοῦν ἐκείνου,
[9, 11]	ὀνειδίζοντος Ἀναξάρχῳ ὡς οὐκ ἂν	ἕτερόν	τινα διδάξαι οὗτος ἀγαθόν, αὐτὸς
[9, 7]	τῶν περὶ Οἰνοπίδην καὶ Ἀναξαγόραν	ἕτερος,	ἐν τῇ πρὸς Σωκράτην ὁμιλίᾳ
[9, 3]	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Γέγονε δὲ καὶ	ἕτερος	Παρμενίδης, ῥήτωρ τεχνογράφος. ~ΜΕΛΙΣΣΟΣ. Μέλισσος
[9, 12]	αὑτὸν Κύκλωπα ἐκάλει. Γέγονε καὶ	ἕτερος	Τίμων ὁ μισάνθρωπος. Ὁ δ'
[9, 11]	τὸ κεκρικὸς τὸ κριτήριον ὑφ'	ἑτέρου	κριθήσεται κἀκεῖνο ὑπ' ἄλλου καὶ
[9, 11]	καθ' ἑαυτὸ λαμβάνεσθαι, ἀλλὰ μεθ'	ἑτέρου.	Ὅθεν ἄγνωστα εἶναι. Ὁ δ'
[9, 12]	τῷ ἑνδεκάτῳ. Τοῦτον ἐγὼ καὶ	ἑτερόφθαλμον	ἤκουσα, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς αὑτὸν
[9, 12]	ὀφθαλμούς; Ἦν δ' αὐτός τε	ἑτερόφθαλμος	καὶ ὁ Διοσκουρίδης μαθητὴς αὐτοῦ,
[9, 11]	τὰ ὀρθὰ κεκλασμένα, τὰ ὠχρὰ	ἑτερόχροα.	Ὁ γοῦν ἥλιος παρὰ τὸ
[9, 11]	ἢ βραδύτητας ἢ ὠχρότητας ἢ	ἑτεροχροιότητας.	Ὁ γοῦν οἶνος μέτριος μὲν
[9, 11]	δύναται, καθότι δεῖ φαίνεσθαι τὸ	ἑτέρῳ	παρέξον ἀφορμὴν καταλήψεως· φαινόμενον δ'
[9, 1]	τὸ δὲ ὑγρὸν ὑπὸ τῶν	ἑτέρων.	Τὸ δὲ περιέχον ὁποῖόν ἐστιν
[9, 7]	διακόσμῳ, νέος κατὰ πρεσβύτην Ἀναξαγόραν,	ἔτεσιν	αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα. Συντετάχθαι δέ
[9, 7]	δέ φησι τὸν Μικρὸν διάκοσμον	ἔτεσιν	ὕστερον τῆς Ἰλίου ἁλώσεως τριάκοντα
[9, 7]	παρέβαλε καὶ Ἀναξαγόρᾳ κατά τινας,	ἔτεσιν	ὢν αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα. Φαβωρῖνος
[9, 7]	Ἵππαρχος, ἐννέα πρὸς τοῖς ἑκατὸν	ἔτη	βιούς. Ἡμεῖς τ' εἰς αὐτὸν
[9, 1]	ἀνύων οὐδ' οὕτως, ἐτελεύτα βιοὺς	ἔτη	ἑξήκοντα. Καὶ ἔστιν εἰς αὐτὸν
[9, 11]	Ὁ δὲ πρὸς τὰ ἐνενήκοντα	ἔτη	κατεβίω. Ἀντίγονος δέ φησιν ὁ
[9, 7]	ταφῆναι, βιώσαντα ὑπὲρ τὰ ἑκατὸν	ἔτη.	Ὁ δὲ Δημήτριος τοὺς συγγενέας
[9, 8]	τὴν ὁδὸν τελευτῆσαι αὐτόν, βιώσαντα	ἔτη	πρὸς τὰ ἐνενήκοντα· Ἀπολλόδωρος δέ
[9, 11]	ἀπορητικοὶ δὲ καὶ σκεπτικοὶ καὶ	ἔτι	ἐφεκτικοὶ καὶ ζητητικοὶ ἀπὸ τοῦ
[9, 10]	αὐτὸν οὕτως ἔχον> Πτίσσετε, Νικοκρέων,	ἔτι	καὶ μάλα· θύλακός ἐστι· πτίσσετ'
[9, 4]	πολίταις ἠξιωμένος· ὅθεν ναύαρχος αἱρεθεὶς	ἔτι	καὶ μᾶλλον ἐθαυμάσθη διὰ τὴν
[9, 11]	μόνον πεισθέντες ὅτῳ προσέκυρσεν ἕκαστος·	ἔτι	μὴν Ἡράκλειτον, Μὴ εἰκῆ περὶ
[9, 11]	καὶ λεῖα, ἐγγύθεν δὲ τραχέα.	Ἔτι	ὁ ἥλιος ἀνίσχων μὲν ἀλλοῖος,
[9, 7]	περὶ θεολογίας καὶ ἀστρολογίας ἔμαθεν	ἔτι	παῖς ὤν. Ὕστερον δὲ Λευκίππῳ
[9, 11]	Σίλλους πεποιηκώς, περὶ οὗ λέξομεν,	ἔτι	τε Ναυσιφάνης ὁ> Τήιος, οὗ
[9, 11]	διακριβοῦσθαι· πᾶν οὖν ἴσον ἡγήσονται.	Ἔτι,	φασίν, ὁ συζητῶν ἡμῖν τὸ
[9, 11]	Ἀθηναῖοι δὲ καὶ πολιτείᾳ αὐτὸν	ἐτίμησαν,	καθά φησι Διοκλῆς, ἐπὶ τῷ
[9, 7]	Δημοκρίτου βιβλίων, κατὰ τὸ τρίτον	ἔτος	τῆς ἑβδόμης καὶ ἑβδομηκοστῆς Ὀλυμπιάδος,
[9, 2]	ἐγὼ περὶ τῶνδ' οἶδα λέγειν	ἐτύμως.	Φησὶ δὲ τέτταρα εἶναι τῶν
[9, 12]	ἐστε σοφισταί. Ἐτελεύτησε δ' ἐγγὺς	ἐτῶν	ἐνενήκοντα, ὥς φησιν ὁ Ἀντίγονος
[9, 8]	αὐτοῦ, Πρωταγόρης τ' ἐπίμεικτος ἐριζέμεναι	εὖ	εἰδώς. Οὗτος καὶ τὸ Σωκρατικὸν
[9, 8]	ποτ' αὐτὸν ἀπαιτοῦντα τὸν μισθὸν	Εὔαθλον	τὸν μαθητήν, ἐκείνου εἰπόντος, ἀλλ'
[9, 8]	εἷς τῶν τετρακοσίων· Ἀριστοτέλης δ'	Εὔαθλόν	φησιν. Ἔστι δὲ τὰ σωζόμενα
[9, 12]	πολίτας καταξιώσας. Εὐφράνορος δὲ διήκουσεν	Εὔβουλος	Ἀλεξανδρεύς, οὗ Πτολεμαῖος, οὗ Σαρπηδὼν
[9, 10]	ἀπάθειαν καὶ εὐκολίαν τοῦ βίου	Εὐδαιμονικὸς	ἐκαλεῖτο· καὶ ἦν ἐκ τοῦ
[9, 7]	δὲ προειπών τινα τῶν μελλόντων	εὐδοκίμησε,	λοιπὸν ἐνθέου δόξης παρὰ τοῖς
[9, 1]	καὶ σπουδαία προσαγόρευσις καὶ βίος	εὐδόκιμος	σαῖς παραινέσεσιν. Ἡράκλειτος Ἐφέσιος βασιλέι
[9, 11]	Μασσαγέται μέν, ὥς φησι καὶ	Εὔδοξος	ἐν τῇ πρώτῃ τῆς Περιόδου,
[9, 7]	πάθους. Καλεῖ δ' αὐτὴν καὶ	εὐεστὼ	καὶ πολλοῖς ἄλλοις ὀνόμασι. Ποιότητας
[9, 11]	εἰ καθ' ὑπόστασιν οὕτως ἔχει.	Εὐήθεις	δὲ τοὺς δογματικοὺς ἀπέφαινον. Τὸ
[9, 8]	διείλεκται, καθά φησι Πλάτων ἐν	Εὐθυδήμῳ.	Καὶ πρῶτος κατέδειξε τὰς πρὸς
[9, 7]	λέγει. Τέλος δ' εἶναι τὴν	εὐθυμίαν,	οὐ τὴν αὐτὴν οὖσαν τῇ
[9, 2]	ὁ Στωικὸς ἐν τῷ Περὶ	εὐθυμίας	ταῖς ἰδίαις χερσὶ θάψαι τοὺς
[9, 1]	καὶ μὴ ἐκ τοῦ δημώδους	εὐκαταφρόνητον	ᾖ. Τοῦτον δὲ καὶ ὁ
[9, 10]	Οὗτος διὰ τὴν ἀπάθειαν καὶ	εὐκολίαν	τοῦ βίου Εὐδαιμονικὸς ἐκαλεῖτο· καὶ
[9, 3]	σε πάντα πυθέσθαι ἠμὲν Ἀληθείης	εὐκυκλέος	ἀτρεμὲς ἦτορ, ἠδὲ βροτῶν δόξας,
[9, 11]	καὶ ὁ Ἀράβιος φοῖνιξ καὶ	εὐλαί·	τὰ δ' ἐξ ἐπιπλοκῆς, ὡς
[9, 11]	μὲν ὀξύτατοι, κύνες δ' ὀσφρητικώτατοι.	Εὔλογον	οὖν τοῖς διαφόροις τοὺς ὀφθαλμοὺς
[9, 5]	καὶ γέγονεν αὐτοῦ παιδικά. Καὶ	εὐμήκης	ἦν, καθά φησι Πλάτων ἐν
[9, 8]	γράψαι φησὶν αὐτόν· ὡς δ'	Εὔπολις	ἐν Κόλαξιν, Τήιος· φησὶ γάρ,
[9, 12]	ἐλθόντα τ' ἐφ' ἡμισείας, οὕτως	εὑρεῖν	τὸ ἀπόσπασμα τέως ἀγνοοῦντα. Τοσοῦτον
[9, 8]	ἐφ' ἧς τὰ φορτία βαστάζουσιν,	εὗρεν,	ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῷ
[9, 11]	Πύρρων, πῶς ἢ πόθεν ἔκδυσιν	εὗρες	λατρείης δοξῶν τε> κενεοφροσύνης τε
[9, 5]	αὐτὸν καλεῖ. Φησὶ δ' Ἀριστοτέλης	εὑρετὴν	αὐτὸν γενέσθαι διαλεκτικῆς, ὥσπερ Ἐμπεδοκλέα
[9, 11]	ἄν. Πρὸς τῷ μηδὲ πρῶτον	εὑρηκέναι	τὴν σκεπτικὴν Πύρρωνα μηδ' ἔχειν
[9, 8]	ναῦν καταποντωθῆναι· καὶ τοῦτο αἰνίττεσθαι	Εὐριπίδην	ἐν τῷ Ἰξίονι. Ἔνιοι κατὰ
[9, 11]	δ' εἰκότα λόγον ζητεῖν. Καὶ	Εὐριπίδην	λέγειν· Τίς δ' οἶδεν εἰ
[9, 11]	Ἄτην. Ἀλλὰ καὶ Ἀρχίλοχον καὶ	Εὐριπίδην	σκεπτικῶς ἔχειν, ἐν οἷς Ἀρχίλοχος
[9, 11]	ὁκοίην Ζεὺς ἐπ' ἡμέρην ἄγει.	Εὐριπίδης	δέ· Τί δῆτα τοὺς ταλαιπώρους
[9, 1]	ἐντυχὼν τῷ συγγράμματι εἴποι, κομίσαντος	Εὐριπίδου	καθά φησιν Ἀρίστων, ἐν τῷ
[9, 8]	ἀνέγνω δ' Ἀθήνησιν ἐν τῇ	Εὐριπίδου	οἰκίᾳ ἤ, ὥς τινες, ἐν
[9, 11]	τοῦ σκέπτεσθαι ἀεὶ καὶ μηδέποτε	εὑρίσκειν,	ἐφεκτικὴ δ' ἀπὸ τοῦ μετὰ
[9, 11]	πολλὴν ἀνωμαλίαν καὶ ταραχὴν ἔχοντα	εὑρίσκεται,	καθά φησιν Αἰνεσίδημος ἐν τῇ
[9, 12]	Τοσοῦτον ἦν ἀδιάφορος. Ἀλλὰ καὶ	εὔρους,	ὡς μηδ' ἀριστᾶν συγχρονεῖν. Φασὶ
[9, 11]	καὶ μαθηταὶ γεγόνασιν ἐλλόγιμοι, ὧν	Εὐρύλοχος·	οὗ φέρεται ἐλάσσωμα τόδε. Φασὶ
[9, 11]	τῷ Κότυν τὸν Θρᾷκα διαχρήσασθαι.	Εὐσεβῶς	δὲ καὶ τῇ ἀδελφῇ συνεβίω
[9, 7]	ἀλλὰ καθ' ἣν γαληνῶς καὶ	εὐσταθῶς	ἡ ψυχὴ διάγει, ὑπὸ μηδενὸς
[9, 5]	ἀποικίαν, αὑτοῦ δὲ πατρίδα, πόλιν	εὐτελῆ	καὶ μόνον ἄνδρας ἀγαθοὺς τρέφειν
[9, 11]	μηδ' ὂν οὐδὲ τὸ γίνεσθαι	εὐτύχηκε.	Φύσει τε μὴ εἶναι ἀγαθὸν
[9, 8]	Πρωταγόρας ἀστρολόγος, εἰς ὃν καὶ	Εὐφορίων	ἐπικήδειον ἔγραψε· καὶ τρίτος Στωικὸς
[9, 12]	μηδὲ λόγου τοὺς πολίτας καταξιώσας.	Εὐφράνορος	δὲ διήκουσεν Εὔβουλος Ἀλεξανδρεύς, οὗ
[9, 12]	Κύπριος καὶ Νικόλοχος Ῥόδιος καὶ	Εὐφράνωρ	Σελευκεὺς Πραΰλους τ' ἀπὸ Τρωάδος,
[9, 8]	τὸν λόγον πρῶτος εἰς τέτταρα·	εὐχωλήν,	ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν (οἱ δὲ
[9, 8]	διήγησιν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν, ἀπαγγελίαν,	εὐχωλήν,	κλῆσιν) οὓς καὶ πυθμένας εἶπε
[9, 11]	γεύσει δὲ γλυκύ, ὀσφρήσει δ'	εὐῶδες	ὑποπίπτει. Καὶ ἡ αὐτὴ δὲ
[9, 12]	τὸ ἐπελθὸν διεξιέναι· ἐλθόντα τ'	ἐφ'	ἡμισείας, οὕτως εὑρεῖν τὸ ἀπόσπασμα
[9, 8]	Καὶ πρῶτος τὴν καλουμένην τύλην,	ἐφ'	ἧς τὰ φορτία βαστάζουσιν, εὗρεν,
[9, 11]	καθ' οὓς τὰ ὑποκείμενα παραλλάττοντα	ἐφαίνετο.	Τούτους δὲ τοὺς δέκα τρόπους
[9, 11]	Ναυσιφάνην ἤδη νεανίσκον ὄντα θηραθῆναι.	Ἔφασκε	γοῦν γίνεσθαι δεῖν τῆς μὲν
[9, 1]	παίδων, ὅτε καὶ νέος ὢν	ἔφασκε	μηδὲν εἰδέναι, τέλειος μέντοι γενόμενος
[9, 1]	διὰ πάντων. Τόν τε Ὅμηρον	ἔφασκεν	ἄξιον ἐκ τῶν ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι
[9, 11]	ὁ Ἀβδηρίτης φησίν. Οὐδὲν γὰρ	ἔφασκεν	οὔτε καλὸν οὔτ' αἰσχρὸν οὔτε
[9, 11]	βλάπτει, οὓς δὲ ὠφελεῖ· ὅθεν	ἐφεκτέον.	Τρίτος ὁ> παρὰ τὰς τῶν
[9, 11]	σκέπτεσθαι ἀεὶ καὶ μηδέποτε εὑρίσκειν,	ἐφεκτικὴ	δ' ἀπὸ τοῦ μετὰ τὴν
[9, 11]	δὲ καὶ σκεπτικοὶ καὶ ἔτι	ἐφεκτικοὶ	καὶ ζητητικοὶ ἀπὸ τοῦ οἷον
[9, 4]	ὅτε καὶ συνέστησεν αὐτὸν τοῖς	Ἐφεσίοις	ἀγνοοῦσι, καθάπερ Ἱπποκράτης Δημόκριτον Ἀβδηρίταις.
[9, 1]	Ἑρμόδωρον ἐν οἷς φησιν, Ἄξιον	Ἐφεσίοις	ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς
[9, 1]	Βασιλεὺς Δαρεῖος πατρὸς Ὑστάσπεω Ἡράκλειτον	Ἐφέσιον	σοφὸν ἄνδρα προσαγορεύει χαίρειν. Καταβέβλησαι
[9, 1]	βίος εὐδόκιμος σαῖς παραινέσεσιν. Ἡράκλειτος	Ἐφέσιος	βασιλέι Δαρείῳ πατρὸς Ὑστάσπεω χαίρειν.
[9, 1]	Βλόσωνος ἤ, ὥς τινες, Ἡράκωντος	Ἐφέσιος.	Οὗτος ἤκμαζε μὲν κατὰ τὴν
[9, 1]	τείχεος. Καθάπτεται δὲ καὶ τῶν	Ἐφεσίων	ἐπὶ τῷ τὸν ἑταῖρον ἐκβαλεῖν
[9, 1]	παμπλείστην, καταφρονούμενόν τε ὑπὸ τῶν	Ἐφεσίων	μᾶλλον τὰ οἰκεῖα. Μέμνηται αὐτοῦ
[9, 1]	ἠστραγάλιζε· περιστάντων δ' αὐτὸν τῶν	Ἐφεσίων,	Τί, ὦ κάκιστοι, θαυμάζετε; εἶπεν·
[9, 5]	περί τινων εἰπεῖν ἔχειν τινα	ἔφη>	αὐτῷ πρὸς τὸ οὖς καὶ
[9, 2]	ἐστι καὶ ἡ ψυχὴ πνεῦμα.	Ἔφη	δὲ καὶ τὰ πολλὰ ἥσσω
[9, 1]	ἤκουσέ τ' οὐδενός, ἀλλ' αὑτὸν	ἔφη	διζήσασθαι καὶ μαθεῖν πάντα παρ'
[9, 8]	ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Καὶ πρῶτος	ἔφη	δύο λόγους εἶναι περὶ παντὸς
[9, 12]	διὰ τί παρείη ἐκ Θηβῶν,	ἔφη,	Ἵν' ὑμᾶς ἀναπεπταμένους ὁρῶν γελῶ.
[9, 11]	λαλῶν καὶ ἐρωτηθεὶς τὴν αἰτίαν	ἔφη	μελετᾶν χρηστὸς εἶναι. Ἔν τε
[9, 2]	ἀνεύρετός ἐστιν ὁ σοφός, Εἰκότως,	ἔφη·	σοφὸν γὰρ εἶναι δεῖ τὸν
[9, 3]	Ἀμεινίᾳ Διοχαίτα τῷ Πυθαγορικῷ, ὡς	ἔφη	Σωτίων, ἀνδρὶ πένητι μέν, καλῷ
[9, 3]	ἐκτιθέμενος τὰ δόγματα. Δισσήν τε	ἔφη	τὴν φιλοσοφίαν, τὴν μὲν κατὰ
[9, 12]	Πρὸς οὖν τὸν θαυμάζοντα πάντα	ἔφη,	Τί δ' οὐ θαυμάζεις ὅτι
[9, 7]	ἐποιήσαμεν τὸν τρόπον· Καὶ τίς	ἔφυ	σοφὸς ὧδε, τίς ἔργον ἔρεξε
[9, 8]	ἄστυ φύγες, Πλουτέα δ' οὐκ	ἔφυγες.	Λέγεται δέ ποτ' αὐτὸν ἀπαιτοῦντα
[9, 11]	δ' οὔ· Κίλικές τε λῃστείαις	ἔχαιρον,	ἀλλ' οὐχ Ἕλληνες. Θεούς τ'
[9, 11]	ἀλλ' εἰ καθ' ὑπόστασιν οὕτως	ἔχει.	Εὐήθεις δὲ τοὺς δογματικοὺς ἀπέφαινον.
[9, 11]	καίει αἰσθανόμεθα· εἰ δὲ φύσιν	ἔχει	καυστικὴν ἐπέχο μεν. Καὶ ὅτι
[9, 11]	περαινόμενον οὐ σκέψεως ἀλλὰ θέσεως	ἔχει	λόγον. Τοιούτῳ δὲ λόγῳ καὶ
[9, 7]	Τίμων τοῦτον ἐπαινέσας τὸν τρόπον	ἔχει·	Οἷον Δημόκριτόν τε περίφρονα, ποιμένα
[9, 12]	Ὧν τὸ μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον	ἔχει	τὴν ἑρμηνείαν, τὸ δὲ δεύτερον
[9, 11]	πρῶτον, ὡς ἄρ' ἐξ αὑτῶν	ἔχει	τὴν πίστιν, ἀποδείξεως χρή. Οὐδὲ
[9, 1]	ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον	ἔχει.	Τήν τ' οἴησιν ἱερὰν νόσον
[9, 6]	ταῦτα. ἐπὶ μέρους δ' ὧδε	ἔχει·	Τὸ μὲν πᾶν ἄπειρόν φησιν,
[9, 1]	ἐπὶ μέρους δὲ αὐτῷ ὧδε	ἔχει	τῶν δογμάτων· πῦρ εἶναι στοιχεῖον
[9, 11]	αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφότερα τὴν αὐτὴν	ἔχει	φύσιν. Καὶ εἰ τὸ ἕτερον
[9, 11]	διασαφοῦμεν· ὅταν δ' εἴπωμεν μὴ	ἔχειν	αὐτὴν ἐξοχάς, οὐκέτι ὃ φαίνεται
[9, 1]	κινεῖσθαι καὶ σύμμετρον ἀφ' ἡμῶν	ἔχειν	διάστημα· τοιγάρτοι μᾶλλον θερμαίνειν τε
[9, 11]	καὶ Ἀρχίλοχον καὶ Εὐριπίδην σκεπτικῶς	ἔχειν,	ἐν οἷς Ἀρχίλοχος μέν φησι·
[9, 3]	καὶ τὸ μὲν δημιουργοῦ τάξιν	ἔχειν,	τὴν δ' ὕλης. Γένεσίν τ'
[9, 11]	εὑρηκέναι τὴν σκεπτικὴν Πύρρωνα μηδ'	ἔχειν	τι δόγμα. Λέγοιτο δ' ἂν
[9, 5]	καταστῆσαι· εἶτα περί τινων εἰπεῖν	ἔχειν	τινα ἔφη> αὐτῷ πρὸς τὸ
[9, 11]	ἐπεὶ εἴπερ ἐστὶν αἴτιον, ὀφείλει	ἔχειν	τὸ οὗ λέγεται αἴτιον, ἐπεὶ
[9, 11]	ὅτε τὴν εἰκόνα ἐξοχὰς λέγομεν	ἔχειν,	τὸ φαινόμενον διασαφοῦμεν· ὅταν δ'
[9, 11]	ζητουμένου πράγματος εἶναι βεβαιωτικὸν χρείαν	ἔχῃ	τῆς ἐκ τοῦ ζητουμένου πίστεως,
[9, 10]	καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ εἶχεν	ἐχθρὸν	Νικοκρέοντα τὸν Κύπρου τύραννον· καί
[9, 7]	τῆς διακοσμήσεως καὶ τοῦ νοῦ,	ἐχθρῶς	ἔχοντα πρὸς αὐτὸν ὅτι δὴ
[9, 12]	θαυμάζεις ὅτι τρεῖς ὄντες τέτταρας	ἔχομεν	ὀφθαλμούς; Ἦν δ' αὐτός τε
[9, 7]	οὕτω χαῖρε κόρη, τῇ δ'	ἐχομένῃ	χαῖρε γύναι καὶ ἦν ἡ
[9, 8]	καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν οὕτως	ἔχον·	Καὶ σεῦ, Πρωταγόρη, φάτιν ἔκλυον,
[9, 1]	ἔστιν εἰς αὐτὸν ἡμῶν οὕτως	ἔχον·	Πολλάκις Ἡράκλειτον ἐθαύμασα, πῶς ποτε
[9, 10]	ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτὸν οὕτως	ἔχον>	Πτίσσετε, Νικοκρέων, ἔτι καὶ μάλα·
[9, 7]	ἑλέσθαι τὴν ἐν ἀργυρίῳ, χρείαν	ἔχοντα	ἀποδημῆσαι τοῦτο κἀκείνων δολίως ὑποπτευσάντων.
[9, 1]	ἡμιτελῆ, τὰ δ' ἄλλοτε ἄλλως	ἔχοντα	γράψαι. Σημεῖον δ' αὐτοῦ τῆς
[9, 11]	συγκρινόμενα πολλὴν ἀνωμαλίαν καὶ ταραχὴν	ἔχοντα	εὑρίσκεται, καθά φησιν Αἰνεσίδημος ἐν
[9, 11]	τά τε κατ' αἴσθησιν συμφώνως	ἔχοντα	καὶ τὰ μηδέποτε ἢ σπανίως
[9, 1]	καὶ Ἀθηναίων αὐτὸν ὑπερφρονῆσαι, δόξαν	ἔχοντα	παμπλείστην, καταφρονούμενόν τε ὑπὸ τῶν
[9, 7]	διακοσμήσεως καὶ τοῦ νοῦ, ἐχθρῶς	ἔχοντα	πρὸς αὐτὸν ὅτι δὴ μὴ
[9, 11]	τετράγωνα στρογγύλα, τὰ ὁμαλὰ ἐξοχὰς	ἔχοντα,	τὰ ὀρθὰ κεκλασμένα, τὰ ὠχρὰ
[9, 1]	κινήσει· τῶν δὲ πλείστων ἐποχὴν	ἔχοντα,	ὥστε καὶ τοὺς ἐπὶ πλεῖστον
[9, 11]	ἐν τῷ γυμνασίῳ λαμπαδιστὰς μετρίως	ἔχοντας.	Ἐκπατεῖν τε αὐτὸν καὶ ἐρημάζειν,
[9, 2]	Οὐσίαν θεοῦ σφαιροειδῆ, μηδὲν ὅμοιον	ἔχουσαν	ἀνθρώπῳ· ὅλον δὲ ὁρᾶν καὶ
[9, 11]	ταῦτα μεταλλῆσαι, τίνες αὖραι Ἑλλάδ'	ἔχουσι,	πόθεν τε καὶ εἰς ὅ
[9, 11]	τῇ πρώτῃ τῆς Περιόδου, κοινὰς	ἔχουσι	τὰς γυναῖκας, Ἕλληνες δ' οὔ·
[9, 11]	γὰρ οἱ μαινόμενοι παρὰ φύσιν	ἔχουσι·	τί γὰρ μᾶλλον ἐκεῖνοι ἢ
[9, 11]	Τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ τῆς ἑρμηνείας	ἐχρῶντο·	οἷα γὰρ φαίνεται τὰ πράγματα,
[9, 11]	ἀλλὰ προσεπισχυρίζειν. Μόνον οὖν διακόνοις	ἐχρῶντο	τοῖς λόγοις· οὐ γὰρ οἷόν
[9, 8]	τρόπον· περὶ μὲν θεῶν οὐκ	ἔχω	εἰδέναι οὔθ' ὡς εἰσίν, οὔθ'
[9, 1]	ἕνεκα ἀνοίης. Ἐγὼ δ' ἀμνηστίην	ἔχων	πάσης πονηρίης καὶ κόρον φεύγων
[9, 8]	ποτ' ἰὼν καθ' ὁδὸν πρέσβυς	ἐὼν	ἔθανες· εἵλετο γάρ σε φυγεῖν
[9, 5]	οὖς καὶ δακὼν οὐκ ἀνῆκεν	ἕως	ἀπεκεντήθη, ταὐτὸν Ἀριστογείτονι τῷ τυραννοκτόνῳ
[9, 12]	οὐδείς, ἀλλὰ διέλιπεν ἡ ἀγωγὴ	ἕως	αὐτὴν Πτολεμαῖος ὁ Κυρηναῖος ἀνεκτήσατο.
[9, 7]	προσδήσαντος, ἱκανὸν χρόνον μὴ γνῶναι,	ἕως	αὐτὸν ἐκεῖνος διαναστήσας προφάσει τῆς
[9, 12]	μετὰ τῆς> γυναικὸς κἀκεῖ διατρίβειν	ἕως	αὐτῷ παῖδες ἐγένοντο, ὧν τὸν
[9, 11]	αὐτοὶ δ' οὐδὲν ἀποφαίνονται δογματικῶς,	ἕως	δὲ τοῦ προφέρεσθαι τὰ τῶν
[9, 11]	ὀβελίσκον ἄρας μετὰ τῶν κρεῶν	ἕως	τῆς ἀγορᾶς ἐδίωκε τὸν μάγειρον.
[9, 1]	πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα>	ἑωυτῶν	ὀνήιστον ἐξέβαλον λέγοντες, Ἡμέων μηδὲ