Livre, Chap.
[3, 75]	ὅπλα αὐτῶν ἐκ τῶν οἰκιῶν	ἔλαβε	καὶ αὐτῶν τινὰς οἷς ἐπέτυχον,
[3, 62]	Μῆδος ἀπῆλθε καὶ τοὺς νόμους	ἔλαβε,	σκέψασθαι χρή, Ἀθηναίων ὕστερον ἐπιόντων
[3, 104]	προοιμίου Ἀπόλλωνος· ἀλλ᾿ ὅτε Δήλῳ,	Φοῖβε,	μάλιστά γε θυμὸν ἐτέρφθης, ἔνθα
[3, 63]	προδοῦναι τοὺς εὐεργέτας· πολὺ δέ	γε	αἴσχιον καὶ ἀδικώτερον τοὺς πάντας
[3, 45]	ὅστις ἀπείρξει τούτου, ἐπεὶ διεξεληλύθασί	γε	διὰ πασῶν τῶν ζημιῶν οἱ
[3, 113]	ἀποχωρήσει. καὶ μὲν δὴ τούτοις	γε	ἡμεῖς χθὲς ἀπὸ τῆς πόλεως
[3, 63]	ἣν αὐτοὶ μάλιστα προβάλλεσθε· ἱκανή	γε	ἦν ἡμᾶς τε ὑμῶν ἀποτρέπειν,
[3, 104]	ἀλλ᾿ ὅτε Δήλῳ, Φοῖβε, μάλιστά	γε	θυμὸν ἐτέρφθης, ἔνθα τοι ἑλκεχίτωνες
[3, 11]	μαρτυρίῳ ἐχρῶντο μὴ ἂν τούς	γε	ἰσοψήφους ἄκοντας, εἰ μή τι
[3, 58]	οὐ βέβαιοι ἦτε. ~Καίτοι ἀξιοῦμέν	γε	καὶ θεῶν ἕνεκα τῶν ξυμμαχικῶν
[3, 82]	τοῖς πρώτη ἐγένετο, ἐπεὶ ὕστερόν	γε	καὶ πᾶν ὡς εἰπεῖν τὸ
[3, 89]	ἐπαναχώρησίς τις, οὐ μέντοι ἐπέκλυσέ	γε·	καὶ σεισμὸς τοῦ τείχους τι
[3, 87]	καὶ δύο ἔτη, ὥστε Ἀθηναίους	γε	μὴ εἶναι ὅτι μᾶλλον τούτου
[3, 39]	δῆμον ἀπολύσητε. πάντες γὰρ ὑμῖν	γε	ὁμοίως ἐπέθεντο, οἷς γ᾿ ἐξῆν
[3, 45]	δέος εὑρετέον ἐστὶν ἢ τόδε	γε	οὐδὲν ἐπίσχει, ἀλλ᾿ ἡ μὲν
[3, 113]	Ἰδομενῇ χθὲς ἐμάχεσθε. ἀλλ᾿ ἡμεῖς	γε	οὐδενὶ ἐμαχόμεθα χθές, ἀλλὰ πρῴην
[3, 66]	μὴ ἀντιδοῦναι δίκην. οὔκ, ἤν	γε	οὗτοι τὰ ὀρθὰ γιγνώσκωσιν· πάντων
[3, 86]	ξυμμαχίαν ἐτάχθησαν, οὐ μέντοι ξυνεπολέμησάν	γε,	τοῖς δὲ Λεοντίνοις αἱ Χαλκιδικαὶ
[3, 59]	πόλιν (εἱλόμεθα γὰρ ἂν πρό	γε	τούτου τῷ αἰσχίστῳ ὀλέθρῳ λιμῷ
[3, 39]	μᾶλλον ἢ ἀπέστησαν (ἀπόστασις μέν	γε	τῶν βίαιόν τι πασχόντων ἐστίν)
[3, 113]	ἐστίν. ὁ δ᾿ ἀπεκρίνατο εἴπερ	γε	ὑμεῖς ἐν Ἰδομενῇ χθὲς ἐμάχεσθε.
[3, 63]	ξυνεπιέναι μετ᾿ αὐτῶν ἄλλοις, ὑπάρχον	γε	ὑμῖν, εἴ τι καὶ ἄκοντες
[3, 41]	ἀποκτεῖναι Μυτιληναίους, παρελθὼν καὶ τότε	ἔλεγε	τοιάδε. ~Ὀὔτε τοὺς προθέντας τὴν
[3, 36]	τῷ τότε πιθανώτατος, παρελθὼν αὖθις	ἔλεγε	τοιάδε. ~Πολλάκις μὲν ἤδη ἔγωγε
[3, 25]	ἐσέρχεται ἐς τὴν Μυτιλήνην, καὶ	ἔλεγε	τοῖς προέδροις ὅτι ἐσβολή τε
[3, 41]	καὶ ἐν τῇ προτέρᾳ ἐκκλησίᾳ	ἀντέλεγε	μάλιστα μὴ ἀποκτεῖναι Μυτιληναίους, παρελθὼν
[3, 37]	ἔλεγε τοιάδε. ~Πολλάκις μὲν ἤδη	ἔγωγε	καὶ ἄλλοτε ἔγνων δημοκρατίαν ὅτι
[3, 89]	ἄλλας οἰκίας ὀλίγας. αἴτιον δ᾿	ἔγωγε	νομίζω τοῦ τοιούτου, ᾗ ἰσχυρότατος
[3, 26]	ὄντος καὶ νεωτέρου ἔτι, πατρὸς	δὲ	ἀδελφὸς ὤν. ἐδῄωσαν δὲ τῆς
[3, 63]	αὐτούς, ὡς φατέ, ἐπηγάγεσθε, τοῖς	δὲ	ἀδικοῦσιν ἄλλους ξυνεργοὶ κατέστητε. καίτοι
[3, 90]	τοῖς ἀπὸ τῶν νεῶν. οἱ	δὲ	Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξύμμαχοι τούς
[3, 6]	μεθ᾿ ἑαυτῶν· καὶ ἐκπέμπουσιν. ~οἱ	δὲ	Ἀθηναῖοι πολὺ ἐπιρρωσθέντες διὰ τὴν
[3, 18]	οἱ λοιποὶ κατὰ τάχος. οἱ	δὲ	Ἀθηναῖοι πυνθανόμενοι ταῦτα, τούς τε
[3, 93]	ὅπως εὐφύλακτα αὐτοῖς εἴη. ~οἱ	δὲ	Ἀθηναῖοι τῆς πόλεως ταύτης ξυνοικιζομένης
[3, 64]	ὠφελεῖσθαι. ἀλλ᾿ οὐκ εἰκός· ὥσπερ	δὲ	Ἀθηναίους εἵλεσθε, τούτοις ξυναγωνίζεσθε, καὶ
[3, 107]	τοῖς ἐν Ὄλπαις Ἀμπρακιώταις. ~γενόμενοι	δὲ	ἁθρόοι ἅμα τῇ ἡμέρᾳ καθίζουσιν
[3, 88]	καὶ τὴν ἡμέραν καπνόν. κεῖνται	δὲ	αἱ νῆσοι αὗται κατὰ τὴν
[3, 17]	Πελοπόννησον ἕτεραι ἑκατὸν ἦσαν, χωρὶς	δὲ	αἱ περὶ Ποτείδαιαν καὶ ἐν
[3, 81]	μὴ περιπλέοντες ὀφθῶσιν, ἀποκομίζονται. Κερκυραῖοι	δὲ	αἰσθόμενοι τάς τε Ἀττικὰς ναῦς
[3, 67]	μὲν ἀδικουμένοις ἐπικούρους εἶναι, τοῖς	δὲ	αἰσχρόν τι δρῶσι διπλασίας ζημίας,
[3, 55]	πολέμιοι δὲ ἐγενόμεθα ὕστερον. ὑμεῖς	δὲ	αἴτιοι· δεομένων γὰρ ξυμμαχίας ὅτε
[3, 97]	θαλάσσης ὀγδοήκοντα σταδίους μάλιστα. οἱ	δὲ	Αἰτωλοί (βεβοηθηκότες γὰρ ἤδη ἦσαν
[3, 98]	ὁ Μεσσήνιος ἐτύγχανε τεθνηκώς. οἱ	δὲ	Αἰτωλοὶ ἐσακοντίζοντες πολλοὺς μὲν αὐτοῦ
[3, 96]	Ναύπακτον ἐπαναχωρήσας στρατεῦσαι ὕστερον. Τοὺς	δὲ	Αἰτωλοὺς οὐκ ἐλάνθανεν αὕτη ἡ
[3, 94]	Ἀπόλλωνος, πλήθει βιαζόμενοι ἡσύχαζον· οἱ	δὲ	Ἀκαρνᾶνες ἠξίουν Δημοσθένη τὸν στρατηγὸν
[3, 107]	λόφον ἐκ θαλάσσης ἐφώρμουν· οἱ	δὲ	Ἀκαρνᾶνες καὶ Ἀμφιλόχων ὀλίγοι (οἱ
[3, 105]	καὶ εἴκοσι σταδίους μάλιστα. οἱ	δὲ	Ἀκαρνᾶνες οἱ μὲν ἐς Ἄργος
[3, 111]	ἔθεον δρόμῳ, ἐπικαταλαβεῖν βουλόμενοι. οἱ	δὲ	Ἀκαρνᾶνες τὸ μὲν πρῶτον καὶ
[3, 19]	Λυσικλέα πέμπτον αὐτὸν στρατηγόν. ὁ	δὲ	ἄλλα τε ἠργυρολόγει καὶ περιέπλει,
[3, 88]	μεγάλῃ, καλεῖται δὲ Λιπάρα· τὰς	δὲ	ἄλλας ἐκ ταύτης ὁρμώμενοι γεωργοῦσι,
[3, 77]	μὲν εὐθὺς ηὐτομόλησαν, ἐν ἑτέραις	δὲ	ἀλλήλοις οἱ ἐμπλέοντες ἐμάχοντο, ἦν
[3, 107]	Μεσσηνίων καὶ Ἀθηναίων ὀλίγων, τὸ	δὲ	ἄλλο Ἀκαρνᾶνες ὡς ἕκαστοι τεταγμένοι
[3, 15]	μὲν προθύμως ταῦτα ἔπρασσον, οἱ	δὲ	ἄλλοι ξύμμαχοι βραδέως τε ξυνελέγοντο
[3, 87]	τάξεων καὶ τριακοσίων ἱππέων, τοῦ	δὲ	ἄλλου ὄχλου ἀνεξεύρετος ἀριθμός. ἐγένοντο
[3, 108]	πολὺ τοῦ ἔργου ἐπεξῆλθον. οἱ	δὲ	Ἀμπρακιῶται καὶ οἱ κατὰ τὸ
[3, 59]	τὰ δεινότατα κινδυνεύομεν παθεῖν. ὅπερ	δὲ	ἀναγκαῖόν τε καὶ χαλεπώτατον τοῖς
[3, 20]	τὸν κίνδυνον μέγαν ἡγησάμενοι, ἐς	δὲ	ἄνδρας διακοσίους καὶ εἴκοσι μάλιστα
[3, 14]	μὴ πεισθέντων ὑμῶν σφαλησόμεθα. γίγνεσθε	δὲ	ἄνδρες οἵουσπερ ὑμᾶς οἵ τε
[3, 65]	ἐδῃοῦμεν ὡς πολέμιοι, ἀδικοῦμεν· εἰ	δὲ	ἄνδρες ὑμῶν οἱ πρῶτοι καὶ
[3, 98]	οἷοί τε ἦσαν χρῆσθαι, οἱ	δὲ	ἀντεῖχον (τοξευόμενοι γὰρ οἱ Αἰτωλοὶ
[3, 11]	ἐγίγνοντο καὶ ἡμεῖς ἐρημότεροι. τὸ	δὲ	ἀντίπαλον δέος μόνον πιστὸν ἐς
[3, 83]	πλεῖστον μετέχει, καταγελασθὲν ἠφανίσθη, τὸ	δὲ	ἀντιτετάχθαι ἀλλήλοις τῇ γνώμῃ ἀπίστως
[3, 22]	πρὸς τοῖς πολεμίοις εἶεν. ὡς	δὲ	ἄνω πλείους ἐγένοντο, ᾔσθοντο οἱ
[3, 40]	ἐπικρεμασθέντος ποτὲ δεινοῦ ἀμνημονοῦντες. κολάσατε	δὲ	ἀξίως τούτους τε καὶ τοῖς
[3, 112]	καὶ ψιλῶν πρὸς ὁπλίτας, τῶν	δὲ	ἀπείρων καὶ ἀνεπιστημόνων ὅπῃ τράπωνται,
[3, 105]	τειχισάμενοι κοινῷ δικαστηρίῳ ἐχρῶντο· ἀπέχει	δὲ	ἀπὸ τῆς Ἀργείων πόλεως ἐπιθαλασσίας
[3, 24]	τοῦ χειμῶνος τὸ μέγεθος. ~ὁρμήσαντες	δὲ	ἀπὸ τῆς τάφρου οἱ Πλαταιῆς
[3, 11]	δὲ ἔχοντες τοὺς πλείους, ἡμῖν	δὲ	ἀπὸ τοῦ ἴσου ὁμιλοῦντες, χαλεπώτερον
[3, 63]	δικαιοσύνης μὲν ὀφειληθείσας, ἐς ἀδικίαν	δὲ	ἀποδιδομένας. ~δῆλόν τε ἐποιήσατε οὐδὲ
[3, 53]	δὲ ψευδῆ ἔλεγχον ἔχει. πανταχόθεν	δὲ	ἄποροι καθεστῶτες ἀναγκαζόμεθα καὶ ἀσφαλέστερον
[3, 28]	τὴν πόλιν δέχεσθαι αὐτούς, πρεσβείαν	δὲ	ἀποστέλλειν ἐς τὰς Ἀθήνας Μυτιληναίους
[3, 4]	σφῶν οὐδὲν νεωτεριούντων. Ἐν τούτῳ	δὲ	ἀποστέλλουσι καὶ ἐς τὴν Λακεδαίμονα
[3, 24]	μὲν γεγενημένων εἰδότες οὐδέν, τῶν	δὲ	ἀποτραπομένων σφίσιν ἀπαγγειλάντων ὡς οὐδεὶς
[3, 70]	Ἀθηναίοις τὴν Κέρκυραν καταδουλοῦν. ὁ	δὲ	ἀποφυγὼν ἀνθυπάγει αὐτῶν τοὺς πλουσιωτάτους
[3, 18]	καὶ χιλίους ὁπλίτας ἑαυτῶν. οἱ	δὲ	αὐτερέται πλεύσαντες τῶν νεῶν ἀφικνοῦνται
[3, 51]	ἣ κεῖται πρὸ Μεγάρων· ἐχρῶντο	δὲ	αὐτῇ πύργον ἐνοικοδομήσαντες οἱ Μεγαρῆς
[3, 75]	κινήσει ὦσιν οἱ ἐναντίοι, ἴσας	δὲ	αὐτοὶ πληρώσαντες ἐκ σφῶν αὐτῶν
[3, 91]	ξυμμαχικὸν ἰέναι ἐβούλοντο προσαγαγέσθαι. ὡς	δὲ	αὐτοῖς δῃουμένης τῆς γῆς οὐ
[3, 61]	περὶ ἀμφοτέρων ἀκούσαντες κρίνητε. Ἡμεῖς	δὲ	αὐτοῖς διάφοροι ἐγενόμεθα πρῶτον ὅτι
[3, 92]	Λακεδαίμονα, ἑλόμενοι πρεσβευτὴν Τεισαμενόν. ξυνεπρεσβεύοντο	δὲ	αὐτοῖς καὶ Δωριῆς, ἡ μητρόπολις
[3, 52]	ὡς αὐτῶν ἑκόντων προσχωρησάντων) προσπέμπει	δὲ	αὐτοῖς κήρυκα λέγοντα, εἰ βούλονται
[3, 39]	αὑτοὺς δύναμιν κτώμενοι ἀντεπολέμησαν. παράδειγμα	δὲ	αὐτοῖς οὔτε αἱ τῶν πέλας
[3, 77]	πάσαις ἅμα ἐκείνους ἐπιγενέσθαι. ὡς	δὲ	αὐτοῖς πρὸς τοῖς πολεμίοις ἦσαν
[3, 22]	Κοροίβου καὶ πρῶτος ἀνέβη· μετὰ	δὲ	αὐτὸν οἱ ἑπόμενοι, ἓξ ἐφ᾿
[3, 10]	πλὴν ἡμῶν καὶ Χίων· ἡμεῖς	δὲ	αὐτόνομοι δὴ ὄντες καὶ ἐλεύθεροι
[3, 75]	τὸ τῶν Διοσκόρων ἱερόν. Νικόστρατος	δὲ	αὐτοὺς ἀνίστη τε καὶ παρεμυθεῖτο.
[3, 52]	κατηγορία μὲν οὐδεμία προυτέθη, ἠρώτων	δὲ	αὐτοὺς ἐπικαλεσάμενοι τοσοῦτον μόνον, εἴ
[3, 40]	τοῖς μὲν οὐ χαριεῖσθε, ὑμᾶς	δὲ	αὐτοὺς μᾶλλον δικαιώσεσθε. εἰ γὰρ
[3, 16]	καὶ ἀρρωστίᾳ τοῦ στρατεύειν. ~αἰσθόμενοι	δὲ	αὐτοὺς οἱ Ἀθηναῖοι διὰ κατάγνωσιν
[3, 76]	παραγίγνονται τρεῖς καὶ πεντήκοντα· ἦρχε	δὲ	αὐτῶν Ἀλκίδας, ὅσπερ καὶ πρότερον,
[3, 1]	ἐστράτευσαν ἐς τὴν Ἀττικήν· ἡγεῖτο	δὲ	αὐτῶν Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων
[3, 66]	οὗτοι τὰ ὀρθὰ γιγνώσκωσιν· πάντων	δὲ	αὐτῶν ἕνεκα κολασθήσεσθε. ~Καὶ ταῦτα,
[3, 70]	ἑκάστην χάρακα ἐπέκειτο στατήρ. ὀφλόντων	δὲ	αὐτῶν καὶ πρὸς τὰ ἱερὰ
[3, 52]	δικασταὶ πέντε ἄνδρες ἀφίκοντο. ἐλθόντων	δὲ	αὐτῶν κατηγορία μὲν οὐδεμία προυτέθη,
[3, 91]	Μῆλον καὶ δισχιλίους ὁπλίτας· ἐστρατήγει	δὲ	αὐτῶν Νικίας ὁ Νικηράτου. τοὺς
[3, 11]	περιῃρημένου ἀσθενέστερα ἔμελλον ξειν. εἰ	δὲ	ἀφ᾿ ἡμῶν ἤρξαντο, ἐχόντων ἔτι
[3, 115]	τὸν ἐκεῖ πόλεμον καταλυθήσεσθαι, ἅμα	δὲ	βουλόμενοι μελέτην τοῦ ναυτικοῦ ποιεῖσθαι.
[3, 63]	ἦν προδοῦναι τοὺς εὐεργέτας· πολὺ	δέ	γε αἴσχιον καὶ ἀδικώτερον τοὺς
[3, 89]	Ἀρχιδάμου ἡγουμένου Λακεδαιμονίων βασιλέως, σεισμῶν	δὲ	γενομένων πολλῶν ἀπετράποντο πάλιν καὶ
[3, 68]	ἑκατόμπεδον λίθινον ᾠκοδόμησαν αὐτῇ. τὴν	δὲ	γῆν δημοσιώσαντες ἀπεμίσθωσαν ἐπὶ δέκα
[3, 6]	μὴ χρῆσθαι τοὺς Μυτιληναίους, τῆς	δὲ	γῆς τῆς μὲν ἄλλης ἐκράτουν
[3, 94]	μέρος ἐστὶ τῶν Αἰτωλῶν, ἀγνωστότατοι	δὲ	γλῶσσαν καὶ ὠμοφάγοι εἰσίν, ὡς
[3, 48]	δυνατὸν ὂν ἅμα γίγνεσθαι. ~Ὑμεῖς	δὲ	γνόντες ἀμείνω τάδε εἶναι καὶ
[3, 40]	τὰ ξύμφορα ἅμα ποιήσετε, ἄλλως	δὲ	γνόντες τοῖς μὲν οὐ χαριεῖσθε,
[3, 37]	τῇ ἐκείνων εὐνοίᾳ περιγένησθε. πάντων	δὲ	δεινότατον εἰ βέβαιον ἡμῖν μηδὲν
[3, 40]	ἂν οὐ χρεὼν ἄρχοιτε. εἰ	δὲ	δὴ καὶ οὐ προσῆκον ὅμως
[3, 39]	ὀλίγοις ἡ αἰτία προστεθῇ, τὸν	δὲ	δῆμον ἀπολύσητε. πάντες γὰρ ὑμῖν
[3, 75]	γίγνονται οὐκ ἐλάσσους τετρακοσίων. ὁ	δὲ	δῆμος δείσας μή τι νεωτερίσωσιν
[3, 80]	ἀποβάντες ἐπόρθουν τοὺς ἀγρούς. ~ὁ	δὲ	δῆμος τῶν Κερκυραίων ἐν τούτῳ
[3, 110]	κρύφα οἷς ἐδέδοτο ἐπεβούλευον· ~τῷ	δὲ	Δημοσθένει καὶ τοῖς Ἀκαρνᾶσιν ἀγγέλλεται
[3, 97]	Βωμιῆς καὶ Καλλιῆς ἐβοήθησαν. ~τῷ	δὲ	Δημοσθένει τοιόνδε τι οἱ Μεσσήνιοι
[3, 112]	Ἀμπρακιῶται προαναβάντες) καὶ ηὐλίσαντο. ὁ	δὲ	Δημοσθένης δειπνήσας ἐχώρει καὶ τὸ
[3, 109]	προφανοῦς οὐκ ἐσπείσαντο ἅπασι, κρύφα	δὲ	Δημοσθένης μετὰ τῶν ξυστρατήγων Ἀκαρνάνων
[3, 42]	τοῦ μὴ καλοῦ δύνασθαι, εὖ	δὲ	διαβαλὼν ἐκπλῆξαι ἂν τούς τε
[3, 23]	διὰ τοῦ μεταπυργίου ὑπερέβαινον. ὁ	δὲ	διακομιζόμενος αἰεὶ ἵστατο ἐπὶ τοῦ
[3, 47]	ἔχοντες ἐς πόλεμον ἐπέρχεσθε. εἰ	δὲ	διαφθερεῖτε τὸν δῆμον τὸν Μυτιληναίων,
[3, 67]	τι πάσχοντες τῶν ἀνθρώπων, οἱ	δὲ	δικαίως, ὥσπερ οἵδε, τὰ ἐναντία
[3, 57]	εὐεργετῶν τῆς Ἑλλάδος ἀνατεθῆναι. δεινὸν	δὲ	δόξει εἶναι Πλάταιαν Λακεδαιμονίους πορθῆσαι,
[3, 112]	Ἀμπρακιῶται ἀφικνοῦνται ἐπ᾿ Ἰδομενήν. ἐστὸν	δὲ	δύο λόφω ἡ Ἰδομενὴ ὑψηλώ·
[3, 42]	τῶν μεγίστων βουλεύεσθαι ἐπαινῶ, νομίζω	δὲ	δύο τὰ ἐναντιώτατα εὐβουλίᾳ εἶναι,
[3, 90]	ἐπὶ Μυλὰς τὰς Μεσσηνίων. ἔτυχον	δὲ	δύο φυλαὶ ἐν ταῖς Μυλαῖς
[3, 55]	μέγιστα τοιοῦτοι ἠξιώσαμεν εἶναι, πολέμιοι	δὲ	ἐγενόμεθα ὕστερον. ὑμεῖς δὲ αἴτιοι·
[3, 58]	καὶ παρ᾿ ἀνδράσι τοιούτοις· ὑμεῖς	δὲ	εἰ κτενεῖτε ἡμᾶς καὶ χώραν
[3, 9]	ὠφελοῦνται, ἐν ἡδονῇ ἔχουσι, νομίζοντες	δὲ	εἶναι προδότας τῶν πρὸ τοῦ
[3, 113]	ἀλλὰ πλέον ἢ χιλίων. αὖθις	δὲ	εἶπεν ἐκεῖνος οὐκ ἄρα τῶν
[3, 71]	δὲ πλέον πολέμιον ἡγεῖσθαι. ὡς	δὲ	εἶπον, καὶ ἐπικυρῶσαι ἠνάγκασαν τὴν
[3, 109]	τριακοσίους μάλιστα ἀποθανόντας ἀνείλοντο, ἀναχώρησιν	δὲ	ἐκ μὲν τοῦ προφανοῦς οὐκ
[3, 91]	ἐς Τάναγραν τῆς Βοιωτίας. οἱ	δὲ	ἐκ τῆς πόλεως πανδημεὶ Ἀθηναῖοι,
[3, 32]	τῇ Πελοποννήσῳ πάλιν προσμεῖξαι. ~ἄρας	δὲ	ἐκ τοῦ Ἐμβάτου παρέπλει, καὶ
[3, 40]	βραχέα ἡσθεῖσα μεγάλα ζημιώσεται, αὐτοὶ	δὲ	ἐκ τοῦ εὖ εἰπεῖν τὸ
[3, 55]	παραγγελλόμενα εἰκὸς ἦν προθύμως. ἃ	δὲ	ἑκάτεροι ἐξηγεῖσθε τοῖς ξυμμάχοις, οὐχ
[3, 75]	κατέλεγον ἐς τὰς ναῦς. δείσαντες	δὲ	ἐκεῖνοι μὴ ἐς τὰς Ἀθήνας
[3, 12]	τῷ πολέμῳ δεδιότες ἐθεράπευον, ἡμεῖς	δὲ	ἐκείνους ἐν τῇ ἡσυχίᾳ τὸ
[3, 10]	ἐκ τοῦ Μηδικοῦ πολέμου, παραμεινάντων	δὲ	ἐκείνων πρὸς τὰ ὑπόλοιπα τῶν
[3, 61]	μὲν τὰ ἀντειπεῖν δεῖ, τῶν	δὲ	ἔλεγχον ποιήσασθαι, ἵνα μήτε ἡ
[3, 63]	μὲν καταδουλουμένους τὴν Ἑλλάδα, τοὺς	δὲ	ἐλευθεροῦντας. καὶ οὐκ ἴσην αὐτοῖς
[3, 23]	ἐσηκόντιζον ἐς τὰ γυμνά, αὐτοὶ	δὲ	ἐν τῷ ἀφανεῖ ὄντες ἧσσον
[3, 107]	ἀναμὶξ τεταγμένοι πλὴν Μαντινέων· οὗτοι	δὲ	ἐν τῷ εὐωνύμῳ μᾶλλον καὶ
[3, 34]	ἐν καταλήψει ἐφαίνετο, ἐπανεχώρει. κέρδος	δὲ	ἐνόμισεν, ἐπειδὴ οὐ μετεώροις περιέτυχεν,
[3, 95]	νῆες) ἐστράτευσεν ἐπ᾿ Αἰτωλούς. ὡρμᾶτο	δὲ	ἐξ Οἰνεῶνος τῆς Λοκρίδος. οἱ
[3, 92]	Δελφοῖς τὸν θεὸν ἐπήροντο, κελεύοντος	δὲ	ἐξέπεμψαν τοὺς οἰκήτορας αὑτῶν τε
[3, 21]	ἐπάλξεις ἔχον ἀμφοτέρωθεν. διὰ δέκα	δὲ	ἐπάλξεων πύργοι ἦσαν μεγάλοι καὶ
[3, 40]	μὲν γὰρ οὐκ ἔβλαψαν, εἰδότες	δὲ	ἐπεβούλευσαν· ξύγγνωμον δ᾿ ἐστὶ τὸ
[3, 13]	δὲ οὐ προσδεξαμένων κωλυθέντας· νῦν	δὲ	ἐπειδὴ Βοιωτοὶ προυκαλέσαντο εὐθὺς ὑπηκούσαμεν,
[3, 27]	ὡς ἐπεξιὼν τοῖς Ἀθηναίοις· οἱ	δὲ	ἐπειδὴ ἔλαβον ὅπλα, οὔτε ἠκροῶντο
[3, 97]	τῶν Ἀθηναίων στρατόπεδον, ὑπεχώρουν, ἀναχωροῦσι	δὲ	ἐπέκειντο· καὶ ἦν ἐπὶ πολὺ
[3, 91]	μὲν ἐς τὴν πόλιν, οἱ	δὲ	ἐπὶ τὰς ναῦς. καὶ παραπλεύσας
[3, 8]	παρὰ τῶν Λευκαδίων ἐκομίσαντο. ~Οἱ	δὲ	ἐπὶ τῆς πρώτης νεὼς ἐκπεμφθέντες
[3, 75]	τὴν ἤπειρον λαθόντες διεκομίσθησαν. ~τῇ	δὲ	ἐπιγιγνομένῃ ἡμέρᾳ Νικόστρατος ὁ Διειτρέφους
[3, 91]	καὶ Προκλῆς ὁ Θεοδώρου, ἑξήκοντα	δὲ	ἐς Μῆλον καὶ δισχιλίους ὁπλίτας·
[3, 115]	τὰς Αἰόλου νήσους ἔπλευσαν. ἀναχωρήσαντες	δὲ	ἐς Ῥήγιον Πυθόδωρον τὸν Ἰσολόχου
[3, 76]	Βρασίδας αὐτῷ ξύμβουλος ἐπέπλει. ὁρμισάμενοι	δὲ	ἐς Σύβοτα λιμένα τῆς ἠπείρου
[3, 55]	ξυμμάχους καὶ πολιτείας μετέλαβεν, ἰέναι	δὲ	ἐς τὰ παραγγελλόμενα εἰκὸς ἦν
[3, 62]	πολιτεύουσα οὔτε κατὰ δημοκρατίαν· ὅπερ	δέ	ἐστι νόμοις μὲν καὶ τῷ
[3, 92]	καὶ Ἀλκίδας καὶ Δαμάγων. καταστάντες	δὲ	ἐτείχισαν τὴν πόλιν ἐκ καινῆς,
[3, 67]	εἰδῆτε δικαίως αὐτῶν καταγνωσόμενοι, ἡμεῖς	δὲ	ἔτι ὁσιώτερον τετιμωρημένοι. καὶ μὴ
[3, 22]	πρὸς ἄλληλα αἴσθησιν παρέχοι. ἦσαν	δὲ	εὐσταλεῖς τε τῇ ὁπλίσει καὶ
[3, 53]	ἐλέχθη, σωτήριος ἂν ἦν. χαλεπῶς	δὲ	ἔχει ἡμῖν πρὸς τοῖς ἄλλοις
[3, 11]	ἡμῖν ἦσαν μηδὲν νεωτεριεῖν· ὑποχειρίους	δὲ	ἔχοντες τοὺς πλείους, ἡμῖν δὲ
[3, 10]	ἴσου ἡγοῦντο, προθύμως εἱπόμεθα· ἐπειδὴ	δὲ	ἑωρῶμεν αὐτοὺς τὴν μὲν τοῦ
[3, 104]	ἐς τὴν Ῥήνειαν διακομίζεσθαι. ἀπέχει	δὲ	ἡ Ῥήνεια τῆς Δήλου οὕτως
[3, 49]	ἐν τῇ χειροτονίᾳ ἀγχώμαλοι, ἐκράτησε	δὲ	ἡ τοῦ Διοδότου. καὶ τριήρη
[3, 64]	οὐ προσήκοντα νῦν ἐπεδείξατε, ἃ	δὲ	ἡ φύσις αἰεὶ ἐβούλετο, ἐξηλέγχθη
[3, 111]	ἐφ᾿ ἃ ἐξῆλθον δῆθεν· προκεχωρηκότες	δὲ	ἤδη ἄπωθεν τῆς Ὄλπης θᾶσσον
[3, 49]	ὕπνον ᾑροῦντο κατὰ μέρος, οἱ	δὲ	ἤλαυνον. κατὰ τύχην δὲ πνεύματος
[3, 13]	γνῶναι ὡς εἰκότως ἐδράσαμεν, ἱκανὰς	δὲ	ἡμᾶς ἐκφοβῆσαι καὶ πρὸς ἀσφάλειάν
[3, 49]	εὕρωσι διεφθαρμένην τὴν πόλιν· προεῖχε	δὲ	ἡμέρᾳ καὶ νυκτὶ μάλιστα. παρασκευασάντων
[3, 93]	ἀπ᾿ αὐτῆς δεινὸν οὐδέν. αἴτιον	δὲ	ἦν οἵ τε Θεσσαλοὶ ἐν
[3, 68]	καὶ εἴκοσιν, οἳ ξυνεπολιορκοῦντο· γυναῖκας	δὲ	ἠνδραπόδισαν. τὴν δὲ πόλιν ἐνιαυτὸν
[3, 52]	μὲν ὁ κῆρυξ εἶπεν· οἱ	δέ	(ἦσαν γὰρ ἤδη ἐν τῷ
[3, 92]	Θερμοπυλῶν σταδίους μάλιστα τεσσαράκοντα, τῆς	δὲ	θαλάσσης εἴκοσι. νεώριά τε παρεσκευάζοντο,
[3, 115]	αὐτῶν οἱ Συρακόσιοι ἐκράτουν, τῆς	δὲ	θαλάσσης ὀλίγαις ναυσὶν εἰργόμενοι παρεσκευάζοντο
[3, 57]	μὴ παρέδομεν, λιμῷ διαφθαρῆναι, νῦν	δὲ	θανάτου δίκῃ κρίνεσθαι. καὶ περιεώσμεθα
[3, 60]	μὲν οἱ Πλαταιῆς εἶπον. οἱ	δὲ	Θηβαῖοι δείσαντες πρὸς τὸν λόγον
[3, 86]	Χαλκιδικαὶ πόλεις καὶ Καμάρινα· τῆς	δὲ	Ἰταλίας Λοκροὶ μὲν Συρακοσίων ἦσαν,
[3, 70]	τεμένους καὶ τοῦ Ἀλκίνου· ζημία	δὲ	καθ᾿ ἑκάστην χάρακα ἐπέκειτο στατήρ.
[3, 68]	Πλαταιῶν περιῆσαν ἔδοσαν ἐνοικεῖν· ὕστερον	δὲ	καθελόντες αὐτὴν ἐς ἔδαφος πᾶσαν
[3, 105]	καὶ Ἱεροφῶν ὁ Ἀντιμνήστου. ἀπέστειλαν	δὲ	καὶ ἄγγελον οἱ περὶ τὰς
[3, 10]	διαφοραὶ τῶν ἔργων καθίστανται. ἡμῖν	δὲ	καὶ Ἀθηναίοις ξυμμαχία ἐγένετο πρῶτον
[3, 107]	Ἀμφιλόχων οἱ παρόντες ἀκοντισταί, Πελοποννήσιοι	δὲ	καὶ Ἀμπρακιῶται ἀναμὶξ τεταγμένοι πλὴν
[3, 114]	ναυσὶν Ἀθηναῖοι ἐς Ναύπακτον. Ἀκαρνᾶνες	δὲ	καὶ Ἀμφίλοχοι ἀπελθόντων Ἀθηναίων καὶ
[3, 11]	προσθέμενον κίνδυνον σφίσι παράσχῃ. τὰ	δὲ	καὶ ἀπὸ θεραπείας τοῦ τε
[3, 23]	ὕστατοι διαβάντες τὴν τάφρον, χαλεπῶς	δὲ	καὶ βιαίως· κρύσταλλός τε γὰρ
[3, 58]	ὧν νῦν ἴσχουσι καταλείψετε; πρὸς	δὲ	καὶ γῆν ἐν ᾗ ἠλευθερώθησαν
[3, 36]	ἅπαντας Μυτιληναίους ὅσοι ἡβῶσι, παῖδας	δὲ	καὶ γυναῖκας ἀνδραποδίσαι, ἐπικαλοῦντες τήν
[3, 79]	πλεῦσαι κρατοῦντες τῇ ναυμαχίᾳ, τρεῖς	δὲ	καὶ δέκα ναῦς ἔχοντες τῶν
[3, 22]	τοῦ ἀνέμου οὐ κατακουσάντων· ἅμα	δὲ	καὶ διέχοντες πολὺ ᾖσαν, ὅπως
[3, 47]	κεῖσθαι καὶ τοῖς μή. δεῖ	δέ,	καὶ εἰ ἠδίκησαν, μὴ προσποιεῖσθαι,
[3, 57]	δι᾿ ἀρετὴν τὴν πόλιν, ὑμᾶς	δὲ	καὶ ἐκ παντὸς τοῦ Ἑλληνικοῦ
[3, 89]	ἀνειλκυσμένων τὴν ἑτέραν κατέαξεν. ἐγένετο	δὲ	καὶ ἐν Πεπαρήθῳ κύματος ἐπαναχώρησίς
[3, 105]	τοὺς Ἀμπρακιώτας διελθόντες, ἐστρατοπεδεύσαντο. πέμπουσι	δὲ	καὶ ἐπὶ Δημοσθένη τὸν ἐς
[3, 59]	μὴ αὐτοὺς ἀδικηθέντας διαφθεῖραι, φείσασθαι	δὲ	καὶ ἐπικλασθῆναι τῇ γνώμῃ οἴκτῳ
[3, 71]	ἐπικυρῶσαι ἠνάγκασαν τὴν γνώμην. πέμπουσι	δὲ	καὶ ἐς τὰς Ἀθήνας εὐθὺς
[3, 28]	τοῖς Ἀθηναίοις τι δόξῃ. πέμψας	δὲ	καὶ ἐς τὴν Ἄντισσαν τριήρεις
[3, 85]	ἐγένετο ἐν τῇ πόλει. ἐπρεσβεύοντο	δὲ	καὶ ἐς τὴν Λακεδαίμονα καὶ
[3, 17]	αὐτοῖς ἐνεργοὶ κάλλει ἐγένοντο, παραπλήσιαι	δὲ	καὶ ἔτι πλείους ἀρχομένου τοῦ
[3, 58]	Ἕλλησι μὴ κτείνειν τούτους) ἔτι	δὲ	καὶ εὐεργέτας γεγενημένους διὰ παντός.
[3, 23]	μόλις ὑπερ έχοντες ἐπεραιώθησαν. ἐγένετο	δὲ	καὶ ἡ διάφευξις αὐτοῖς μᾶλλον
[3, 82]	αὐτὴ φύσις ἀνθρώπων ᾖ, μᾶλλον	δὲ	καὶ ἡσυχαίτερα καὶ τοῖς εἴδεσι
[3, 104]	χαίρετε δ᾿ ὑμεῖς πᾶσαι. ἐμεῖο	δὲ	καὶ μετόπισθε μνήσασθ᾿ ὁππότε κέν
[3, 104]	τέρπουσιν, ὅταν καθέσωσιν ἀγῶνα. ὅτι	δὲ	καὶ μουσικῆς ἀγὼν ἦν καὶ
[3, 39]	δὲ μὴ ὑπεῖκον θαυμάζειν. κολασθέντων	δὲ	καὶ νῦν ἀξίως τῆς ἀδικίας,
[3, 82]	οὐδ᾿ ἑτοίμων παρακαλεῖν αὐτούς, πολεμουμένων	δὲ	καὶ ξυμμαχίας ἅμα ἑκατέροις τῇ
[3, 62]	ἀνθ᾿ ὧν καὶ ἀντέπασχον. ~Ἐπειδὴ	δὲ	καὶ ὁ βάρβαρος ἦλθεν ἐπὶ
[3, 98]	τῆς Ἀθηναίων πόλεως διεφθάρησαν· ἀπέθανε	δὲ	καὶ ὁ ἕτερος στρατηγὸς Προκλῆς.
[3, 16]	Ἀλκίδαν, ὃς ἔμελλεν ἐπιπλεύσεσθαι. ἀνεχώρησαν	δὲ	καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ταῖς ἑκατὸν
[3, 22]	ἐς τὰς Θήβας πολέμιοι· παρανῖσχον	δὲ	καὶ οἱ ἐκ τῆς πόλεως
[3, 114]	πράξεως ἀδεεστέρα ἡ κάθοδος. ἀπῆλθον	δὲ	καὶ οἱ ἐν ταῖς εἴκοσι
[3, 42]	ἀντεροῦντας καὶ τοὺς ἀκουσομένους. χαλεπώτατοι	δὲ	καὶ οἱ ἐπὶ χρήμασι προσκατηγοροῦντες
[3, 102]	τῶν ἀμυνομένων, οὐκ ἀντίσχωσιν. Εὐρύλοχος	δὲ	καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ ὡς
[3, 18]	τάχους ἀπῆλθον ἐπ᾿ οἴκου. ἐστράτευσαν	δὲ	καὶ οἱ Μηθυμναῖοι ἀναχωρησάντων αὐτῶν
[3, 87]	ἄλλου ὄχλου ἀνεξεύρετος ἀριθμός. ἐγένοντο	δὲ	καὶ οἱ πολλοὶ σεισμοὶ τότε
[3, 38]	μάλιστα τὴν τιμωρίαν ἀναλαμβάνει) θαυμάζω	δὲ	καὶ ὅστις ἔσται ὁ ἀντερῶν
[3, 112]	τοῖς προφύλαξι πίστιν παρεχομένους, ἅμα	δὲ	καὶ οὐ καθορωμένους τῇ ὄψει
[3, 34]	ἀπὸ τῆς Ἐρυθραίας ἀγγελία, ἀφικνεῖτο	δὲ	καὶ πανταχόθεν· ἀτειχίστου γὰρ οὔσης
[3, 50]	αὐτοὶ εἰργάζοντο τὴν γῆν. παρέλαβον	δὲ	καὶ τὰ ἐν τῇ ἠπείρῳ
[3, 11]	ἐπῇσαν, ξυστρατεύειν· ἐν τῷ αὐτῷ	δὲ	καὶ τὰ κράτιστα ἐπί τε
[3, 2]	οἱ Λακεδαιμόνιοι οὐ προσεδέξαντο, ἀναγκασθέντες	δὲ	καὶ ταύτην τὴν ἀπόστασιν πρότερον
[3, 35]	ἐδόκει εἶναι τῆς ἀποστάσεως· ἀποπέμπει	δὲ	καὶ τῆς στρατιᾶς τὸ πλέον,
[3, 30]	ἀλκὴ τυγχάνει μάλιστα οὖσα· εἰκὸς	δὲ	καὶ τὸ πεζὸν αὐτῶν κατ᾿
[3, 17]	ὧν οὐκ ἐλάσσους διεπολιόρκησαν, ἑξακόσιοι	δὲ	καὶ χίλιοι μετὰ Φορμίωνος, οἳ
[3, 78]	ταῖς ἐφ᾿ ἑαυτοὺς τεταγμέναις, προσβαλόντες	δὲ	κατὰ κέρας καταδύουσι μίαν ναῦν.
[3, 94]	τῶν Αἰτωλῶν καὶ μάχιμον, οἰκοῦν	δὲ	κατὰ κώμας ἀτειχίστους, καὶ ταύτας
[3, 86]	Λοκροὶ μὲν Συρακοσίων ἦσαν, Ῥηγῖνοι	δὲ	κατὰ τὸ ξυγγενὲς Λεοντίνων. ἐς
[3, 18]	τοσαῦται δὴ πλεῖσται ἐπληρώθησαν. ~Μυτιληναῖοι	δὲ	κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ὃν
[3, 66]	τὸ μὲν πρῶτον ἡσυχάζετε, ὕστερον	δὲ	κατανοήσαντες ἡμᾶς ὀλίγους ὄντας, εἰ
[3, 83]	πρὸς τὰ ἔργα ἐχώρουν. οἱ	δὲ	καταφρονοῦντες κἂν προαισθέσθαι καὶ ἔργῳ
[3, 113]	βοηθήσασι τῆς Ἀμπρακιωτῶν ἐμαχόμεθα. ὁ	δὲ	κῆρυξ ὡς ἤκουσε καὶ ἔγνω
[3, 14]	κατορθῶσαι ὠφελίαν ἅπασι δώσοντας, ἔτι	δὲ	κοινοτέραν τὴν βλάβην, εἰ μὴ
[3, 68]	δὲ οἱ Θηβαῖοι εἶπον. οἱ	δὲ	Λακεδαιμόνιοι δικασταὶ νομίζοντες τὸ ἐπερώτημα
[3, 15]	μὲν οἱ Μυτιληναῖοι εἶπον. οἱ	δὲ	Λακεδαιμόνιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐπειδὴ
[3, 16]	Πελοποννήσου ᾗ δοκοίη αὐτοῖς. οἱ	δὲ	Λακεδαιμόνιοι ὁρῶντες πολὺν τὸν παράλογον
[3, 109]	μισθοφόρον ὄχλον {τὸν ξενικόν} μάλιστα	δὲ	Λακεδαιμονίους καὶ Πελοποννησίους διαβαλεῖν ἐς
[3, 86]	οὐ μέντοι ξυνεπολέμησάν γε, τοῖς	δὲ	Λεοντίνοις αἱ Χαλκιδικαὶ πόλεις καὶ
[3, 88]	τῶν νήσων οὐ μεγάλῃ, καλεῖται	δὲ	Λιπάρα· τὰς δὲ ἄλλας ἐκ
[3, 88]	ἀνυδρίαν ἀδύνατα ἦν ἐπιστρατεύειν. νέμονται	δὲ	Λιπαραῖοι αὐτάς, Κνιδίων ἄποικοι ὄντες.
[3, 67]	βραχεῖα ἡ ἀπαγγελία ἀρκεῖ, ἁμαρτανομένων	δὲ	λόγοι ἔπεσι κοσμηθέντες προκαλύμματα γίγνονται.
[3, 90]	ξὺν τοῖς σφετέροις ξυμμάχοις· ἃ	δὲ	λόγου μάλιστα ἄξια ἢ μετὰ
[3, 82]	εὐσεβείᾳ μὲν οὐδέτεροι ἐνόμιζον, εὐπρεπείᾳ	δὲ	λόγου οἷς ξυμβαίη ἐπιφθόνως τι
[3, 77]	πρὸς τοὺς Κερκυραίους ἐτάξαντο, ταῖς	δὲ	λοιπαῖς πρὸς τὰς δώδεκα ναῦς
[3, 112]	μὲν πολλοὺς αὐτοῦ διέφθειραν, οἱ	δὲ	λοιποὶ κατὰ τὰ ὄρη ἐς
[3, 35]	τῆς στρατιᾶς τὸ πλέον, τοῖς	δὲ	λοιποῖς ὑπομένων καθίστατο τὰ περὶ
[3, 55]	τραπέσθαι ὡς ἐγγὺς ὄντας, ὑμῶν	δὲ	μακρὰν ἀποικούντων. ἐν μέντοι τῷ
[3, 34]	κατὰ στάσιν ἰδίαν ἐπαχθέντων· ἑάλω	δὲ	μάλιστα αὕτη ὅτε ἡ δευτέρα
[3, 101]	Ἀθηναίων ἐβούλετο ἀποστῆσαι αὐτούς. ξυνέπρασσον	δὲ	μάλιστα αὐτῷ τῶν Λοκρῶν Ἀμφισσῆς
[3, 84]	μὴ ἐπὶ πλεονεξίᾳ, ἀπὸ ἴσου	δὲ	μάλιστα ἐπιόντες ἀπαιδευσίᾳ ὀργῆς πλεῖστον
[3, 29]	ἐς Ἔμβατον τῆς Ἐρυθραίας· ἡμέραι	δὲ	μάλιστα ἦσαν τῇ Μυτιλήνῃ ἑαλωκυίᾳ
[3, 108]	κόσμῳ προσπίπτοντες πλὴν Μαντινέων· οὗτοι	δὲ	μάλιστα ξυντεταγμένοι παντὸς τοῦ στρατοῦ
[3, 104]	τε ἀνῆγον αἱ πόλεις. δηλοῖ	δὲ	μάλιστα Ὅμηρος ὅτι τοιαῦτα ἦν
[3, 6]	πολὺ κατεῖχον οἱ Ἀθηναῖοι, ναύσταθμον	δὲ	μᾶλλον ἦν αὐτοῖς πλοίων καὶ
[3, 82]	τι διαπράξασθαι, ἄμεινον ἤκουον. τὰ	δὲ	μέσα τῶν πολιτῶν ὑπ᾿ ἀμφοτέρων
[3, 42]	μετὰ ἀνοίας φιλεῖ γίγνεσθαι, τὸ	δὲ	μετὰ ἀπαιδευσίας καὶ βραχύτητος γνώμης.
[3, 38]	εἰπεῖν ἕκαστος βουλόμενος δύνασθαι, εἰ	δὲ	μή, ἀνταγωνιζόμενοι τοῖς τοιαῦτα λέγουσι
[3, 3]	μὲν ξυμβῇ ἡ πεῖρα· εἰ	δὲ	μή, Μυτιληναίοις εἰπεῖν ναῦς τε
[3, 38]	λόγου ἀπατᾶσθαι ἄριστοι, μετὰ δεδοκιμασμένου	δὲ	μὴ ξυνέπεσθαι ἐθέλειν, δοῦλοι ὄντες
[3, 92]	Ἀθηναίοις προσθεῖναι σφᾶς αὐτούς, δείσαντες	δὲ	μὴ οὐ σφίσι πιστοὶ ὦσι,
[3, 39]	τὸ μὲν θεραπεῦον ὑπερφρονεῖν, τὸ	δὲ	μὴ ὑπεῖκον θαυμάζειν. κολασθέντων δὲ
[3, 62]	ἀγάλλονται καὶ ἡμᾶς λοιδοροῦσιν. ἡμεῖς	δὲ	μηδίσαι μὲν αὐτοὺς οὔ φαμεν
[3, 86]	τῆς μὲν οἰκειότητος προφάσει, βουλόμενοι	δὲ	μήτε σῖτον ἐς τὴν Πελοπόννησον
[3, 27]	καὶ διελύθησαν κατὰ πόλεις. ~Οἱ	δὲ	Μυτιληναῖοι ἐν τούτῳ, ὡς αἵ
[3, 3]	αὐτῶν ἐς φυλακὴν ἐποιήσαντο. τοῖς	δὲ	Μυτιληναίοις ἀνὴρ ἐκ τῶν Ἀθηνῶν
[3, 39]	ἀπωθοῦνται ἢ εὐδαιμονίαν διασῴζονται. χρῆν	δὲ	Μυτιληναίους καὶ πάλαι μηδὲν διαφερόντως
[3, 16]	πορθοῦσαι, ἀνεχώρησαν ἐπ᾿ οἴκου. ὕστερον	δὲ	ναυτικὸν παρεσκεύαζον ὅτι πέμψουσιν ἐς
[3, 109]	περὶ νεκρῶν ἅμα ἀναιρέσεως. οἱ	δὲ	νεκροὺς μὲν ἀπέδοσαν καὶ τροπαῖον
[3, 98]	ὁ ἕτερος στρατηγὸς Προκλῆς. τοὺς	δὲ	νεκροὺς ὑποσπόνδους ἀνελόμενοι παρὰ τῶν
[3, 51]	ἐνοικοδομήσαντες οἱ Μεγαρῆς φρουρίῳ. ἐβούλετο	δὲ	Νικίας τὴν φυλακὴν αὐτόθεν δι᾿
[3, 54]	ὑμᾶς μὴ εὖ παθόντας, φίλους	δὲ	νομίζοντας αὐτοὺς ἁμαρτάνειν μᾶλλον τοὺς
[3, 58]	ἐλάβετε καὶ χεῖρας προϊσχομένους (ὁ	δὲ	νόμος τοῖς Ἕλλησι μὴ κτείνειν
[3, 34]	ἦν, ξυλλαμβάνει καὶ κατατοξεύει. Κολοφωνίοις	δὲ	Νότιον παραδίδωσι πλὴν τῶν μηδισάντων.
[3, 72]	δήμῳ, καὶ μαχόμενοι ἐνίκησαν. ἀφικομένης	δὲ	νυκτὸς ὁ μὲν δῆμος ἐς
[3, 114]	τῶν Ἀθηναίων πλέοντα ἑάλω, τὰ	δὲ	νῦν ἀνακείμενα ἐν τοῖς Ἀττικοῖς
[3, 116]	μετὰ τὸ πρότερον ῥεῦμα, τὸ	δὲ	ξύμπαν τρὶς γεγενῆσθαι τὸ ῥεῦμα
[3, 56]	οὐκ ἀληθεῖς κριταὶ ὄντες, τὸ	δὲ	ξυμφέρον μᾶλλον θεραπεύοντες. καίτοι εἰ
[3, 54]	οὐ λύσαντες νῦν πρότεροι, τῷ	δὲ	ξυνεπιθέμενοι τότε ἐς ἐλευθερίαν τῆς
[3, 102]	Ἀθηναίων δὲ ὑπήκοον, αἱροῦσιν. Δημοσθένης	δὲ	ὁ Ἀθηναῖος (ἔτι γὰρ ἐτύγχανεν
[3, 3]	περὶ Πελοπόννησον παρεσκευασμέναι πλεῖν· Κλεϊππίδης	δὲ	ὁ Δεινίου τρίτος αὐτὸς ἐστρατήγει.
[3, 49]	ἔργων ἰσχύος ἀνοίᾳ ἐπιών. ~Τοιαῦτα	δὲ	ὁ Διόδοτος εἶπεν. ῥηθεισῶν δὲ
[3, 52]	δὲ οὐκ ἐδύναντο ἀμύνεσθαι. γνοὺς	δὲ	ὁ Λακεδαιμόνιος ἄρχων τὴν ἀσθένειαν
[3, 82]	καὶ τοὺς ἐναντίους ἐκπεπληγμένος. ἁπλῶς	δὲ	ὁ φθάσας τὸν μέλλοντα κακόν
[3, 95]	ἐξ Οἰνεῶνος τῆς Λοκρίδος. οἱ	δὲ	Ὀζόλαι οὗτοι Λοκροὶ ξύμμαχοι ἦσαν,
[3, 72]	μή τις ἐπιστροφὴ γένηται. ~ἐλθόντων	δὲ	οἱ Ἀθηναῖοι τούς τε πρέσβεις
[3, 19]	ὁ χειμὼν ἤρχετο γίγνεσθαι. ~Προσδεόμενοι	δὲ	οἱ Ἀθηναῖοι χρημάτων ἐς τὴν
[3, 75]	Νικόστρατος ἐκώλυσε, διέφθειραν ἄν. ὁρῶντες	δὲ	οἱ ἄλλοι τὰ γιγνόμενα καθίζουσιν
[3, 88]	καὶ Στρογγύλην καὶ Ἱεράν. νομίζουσι	δὲ	οἱ ἐκείνῃ ἄνθρωποι ἐν τῇ
[3, 28]	ἔφασαν παραδώσειν τὴν πόλιν. ~γνόντες	δὲ	οἱ ἐν τοῖς πράγμασιν οὔτ᾿
[3, 68]	ἔργοις λόγους καλοὺς ζητήσει. ~Τοιαῦτα	δὲ	οἱ Θηβαῖοι εἶπον. οἱ δὲ
[3, 92]	Οἰταίων καὶ αὐτοὶ ἐφθείροντο. ἀκούσαντες	δὲ	οἱ Λακεδαιμόνιοι γνώμην εἶχον τὴν
[3, 40]	τε καὶ προϋπάρξαντας ἀδικίας. μάλιστα	δὲ	οἱ μὴ ξὺν προφάσει τινὰ
[3, 4]	Μυτιληναίων ἐς πόλεμον καθίσταντο. ἀπαράσκευοι	δὲ	οἱ Μυτιληναῖοι καὶ ἐξαίφνης ἀναγκασθέντες
[3, 77]	οὐδεὶς κόσμος τῶν ποιουμένων. ἰδόντες	δὲ	οἱ Πελοποννήσιοι τὴν ταραχὴν εἴκοσι
[3, 21]	ἔξωθεν ἀπ᾿ Ἀθηνῶν ἐπίοι, διεῖχον	δὲ	οἱ περίβολοι ἑκκαίδεκα πόδας μάλιστα
[3, 78]	περιέπλεον καὶ ἐπειρῶντο θορυβεῖν. γνόντες	δὲ	οἱ πρὸς τοῖς Κερκυραίοις καὶ
[3, 92]	μέρη, Παράλιοι Ἰριῆς Τραχίνιοι· τούτων	δὲ	οἱ Τραχίνιοι πολέμῳ ἐφθαρμένοι ὑπὸ
[3, 85]	Ἀθηναῖοι ἀπέπλευσαν ταῖς ναυσίν· ὕστερον	δὲ	οἱ φεύγοντες τῶν Κερκυραίων (διεσώθησαν
[3, 22]	καὶ ἅμ᾿ ἀσέληνον ἐξῇσαν· ἡγοῦντο	δὲ	οἵπερ καὶ τῆς πείρας αἴτιοι
[3, 39]	ἀναγκασθέντες ἀπέστησαν, ξυγγνώμην ἔχω· νῆσον	δὲ	οἵτινες ἔχοντες μετὰ τειχῶν καὶ
[3, 50]	γνώμῃ διέφθειραν οἱ Ἀθηναῖοι (ἦσαν	δὲ	ὀλίγῳ πλείους χιλίων) καὶ Μυτιληναίων
[3, 8]	ἀφικνοῦνται ἐς τὴν Ὀλυμπίαν· ἦν	δὲ	Ὀλυμπιὰς ᾗ Δωριεὺς Ῥόδιος τὸ
[3, 58]	μὲν ἐκ φιλίας χώρας, ξύμμαχοι	δὲ	ὁμαίχμοις ποτὲ γενομένοις. ὧν ὑμεῖς
[3, 101]	οὗτοι καὶ ξυνεστράτευον πάντες. Ὀλπαῖοι	δὲ	ὁμήρους μὲν ἔδοσαν, ἠκολούθουν δὲ
[3, 54]	ἐπὶ διεγνωσμένην κρίσιν καθιστώμεθα. ~παρεχόμενοι	δὲ	ὅμως ἃ ἔχομεν δίκαια πρός
[3, 43]	κέρδους μὲν νεκα τὰ βέλτιστα	δὲ	ὅμως λέγειν, φθονήσαντες τῆς οὐ
[3, 83]	ἐχυρὸς οὔτε ὅρκος φοβερός, κρείσσους	δὲ	ὄντες ἅπαντες λογισμῷ ἐς τὸ
[3, 37]	καλῶς εἰπόντος μέμψασθαι λόγον, κριταὶ	δὲ	ὄντες ἀπὸ τοῦ ἴσου μᾶλλον
[3, 10]	οὐκ ἀδεεῖς ἔτι ἦμεν. ἀδύνατοι	δὲ	ὄντες καθ᾿ ἓν γενόμενοι διὰ
[3, 65]	ἡμεῖς κρίνομεν, οὔτε ἡμεῖς· πολῖται	δὲ	ὄντες ὥσπερ ὑμεῖς καὶ πλείω
[3, 12]	ἐπ᾿ ἐκείνοις εἶναι; ἐπ᾿ ἐκείνοις	δὲ	ὄντος αἰεὶ τοῦ ἐπιχειρεῖν καὶ
[3, 82]	καὶ ὑπονοήσας ἔτι δεινότερος· προβουλεύσας	δὲ	ὅπως μηδὲν αὐτῶν δεήσει, τῆς
[3, 44]	Μυτιληναίους τάχ᾿ ἂν ἐπισπάσαιτο· ἡμεῖς	δὲ	οὐ δικαζόμεθα πρὸς αὐτούς, ὥστε
[3, 5]	προαπεστάλησαν μὲν τῆς ἀποστάσεως, φθάσαι	δὲ	οὐ δυνάμενοι τὸν τῶν Ἀθηναίων
[3, 13]	ὡς ὑμᾶς περὶ ἀποστάσεως, ὑμῶν	δὲ	οὐ προσδεξαμένων κωλυθέντας· νῦν δὲ
[3, 101]	δὲ ὁμήρους μὲν ἔδοσαν, ἠκολούθουν	δὲ	οὔ· καὶ Ὑαῖοι οὐκ ἔδοσαν
[3, 38]	ἢ ἐν οἷς ζῶμεν, φρονοῦντες	δὲ	οὐδὲ περὶ τῶν παρόντων ἱκανῶς·
[3, 31]	καὶ Πισσούθνην ὥστε ξυμπολεμεῖν. ὁ	δὲ	οὐδὲ ταῦτα ἐνεδέχετο, ἀλλὰ τὸ
[3, 22]	οὖν κατὰ χώραν μένοντες, βοηθεῖν	δὲ	οὐδεὶς ἐτόλμα ἐκ τῆς ἑαυτῶν
[3, 77]	ἀλλήλοις οἱ ἐμπλέοντες ἐμάχοντο, ἦν	δὲ	οὐδεὶς κόσμος τῶν ποιουμένων. ἰδόντες
[3, 52]	τε ἀδίκους κολάζειν, παρὰ δίκην	δὲ	οὐδένα. τοσαῦτα μὲν ὁ κῆρυξ
[3, 52]	προσέβαλλον αὐτῶν τῷ τείχει, οἱ	δὲ	οὐκ ἐδύναντο ἀμύνεσθαι. γνοὺς δὲ
[3, 79]	παραινοῦντος, ὡς λέγεται, Ἀλκίδᾳ, ἰσοψήφου	δὲ	οὐκ ὄντος· ἐπὶ δὲ τὴν
[3, 3]	ἀφικόμενος ἀγγέλλει τὸν ἐπίπλουν. οἱ	δὲ	οὔτε ἐς τὸν Μαλόεντα ἐξῆλθον,
[3, 94]	ἐκέλευον πρῶτον μὲν Ἀποδωτοῖς, ἔπειτα	δὲ	Ὀφιονεῦσι καὶ μετὰ τούτους Εὐρυτᾶσιν,
[3, 34]	σφίσι καὶ ἐφόρμησιν παρασχεῖν. παραπλέων	δὲ	πάλιν ἔσχε καὶ ἐς Νότιον
[3, 23]	κωλυτὴς γίγνοιτο τῆς διαβάσεως. ἐπεὶ	δὲ	πάντες διεπεπεραίωντο, οἱ ἀπὸ τῶν
[3, 66]	τε πείθειν ὥστε ἐξελθεῖν, ἐπιθέμενοι	δὲ	παρὰ τὴν ξύμβασιν, οὓς μὲν
[3, 46]	μὲν ἢ νῦν παρασκευάσεσθαι, πολιορκίᾳ	δὲ	παρατενεῖσθαι ἐς τοὔσχατον, εἰ τὸ
[3, 107]	οὗτοι κατὰ νώτου γίγνωνται. ἐπεὶ	δὲ	παρεσκεύαστο ἀμφοτέροις, ᾖσαν ἐς χεῖρας,
[3, 102]	κώμην Πόλιν ὄνομα ἔχουσαν. ~ἐπειδὴ	δὲ	παρεσκεύαστο πάντα καὶ τοὺς ὁμήρους
[3, 44]	εἰ πολλαὶ οὖσαι ξυνεξήμαρτον. ~Ἐγὼ	δὲ	παρῆλθον οὔτε ἀντερῶν περὶ Μυτιληναίων
[3, 104]	ἱεροῦ ἐφεωρᾶτο τῆς νήσου· τότε	δὲ	πᾶσα ἐκαθάρθη τοιῷδε τρόπῳ. θῆκαι
[3, 35]	πού τις ἦν Κολοφωνίων. ~Ὁ	δὲ	Πάχης ἀφικόμενος ἐς τὴν Μυτιλήνην
[3, 34]	σχήσων ἄλλῃ ἢ Πελοποννήσῳ. ~Τῷ	δὲ	Πάχητι καὶ τοῖς Ἀθηναίοις ἦλθε
[3, 80]	τριάκοντα προσδεχόμενοι τὸν ἐπίπλουν. οἱ	δὲ	Πελοποννήσιοι μέχρι μέσου ἡμέρας δῃώσαντες
[3, 68]	αὐτῶν οὐκ ἐλάσσους διακοσίων, Ἀθηναίων	δὲ	πέντε καὶ εἴκοσιν, οἳ ξυνεπολιορκοῦντο·
[3, 116]	ὄρος ἐν τῇ Σικελίᾳ. λέγεται	δὲ	πεντηκοστῷ ἔτει ῥυῆναι τοῦτο μετὰ
[3, 70]	ταλάντων τοῖς προξένοις διηγγυημένοι, ἔργῳ	δὲ	πεπεισμένοι Κορινθίοις Κέρκυραν προσποιῆσαι. καὶ
[3, 38]	σκοποῦντες ὡς δυνατὰ γίγνεσθαι, τὰ	δὲ	πεπραγμένα ἤδη, οὐ τὸ δρασθὲν
[3, 116]	ὑπὸ τῶν Λοκρῶν ἀπεχώρησεν. ~Ἐρρύη	δὲ	περὶ αὐτὸ τὸ ἔαρ τοῦτο
[3, 57]	τῶν Ἑλλήνων ἀνδραγαθίας νομίζεσθε· εἰ	δὲ	περὶ ἡμῶν γνώσεσθε μὴ τὰ
[3, 98]	Ἀθήνας ταῖς ναυσὶν ἐκομίσθησαν. Δημοσθένης	δὲ	περὶ Ναύπακτον καὶ τὰ χωρία
[3, 57]	κρινεῖτε τὴν δίκην τήνδε, ἐπαινούμενοι	δὲ	περὶ οὐδ᾿ ἡμῶν μεμπτῶν) ὁρᾶτε
[3, 6]	ἄλλοι Λέσβιοι προσβεβοηθηκότες ἤδη, τὸ	δὲ	περὶ τὰ στρατόπεδα οὐ πολὺ
[3, 44]	πόλει μὴ ἀγαθὸν φαίνοιτο. νομίζω	δὲ	περὶ τοῦ μέλλοντος ἡμᾶς μᾶλλον
[3, 104]	Ἀθηναῖοι μεθ᾿ ἱερῶν ἔπεμπον, τὰ	δὲ	περὶ τοὺς ἀγῶνας καὶ τὰ
[3, 59]	αἰσχίστῳ ὀλέθρῳ λιμῷ τελευτῆσαι) ὑμῖν	δὲ	πιστεύσαντες προσήλθομεν (καὶ δίκαιον, εἰ
[3, 68]	καὶ ἐξαίρετον ἐποιήσαντο οὐδένα. διέφθειραν	δὲ	Πλαταιῶν μὲν αὐτῶν οὐκ ἐλάσσους
[3, 20]	οἱ μέν τινες ἁμαρτήσεσθαι οἱ	δὲ	πλείους τεύξεσθαι τοῦ ἀληθοῦς λογισμοῦ,
[3, 98]	ποδώκεις καὶ ψιλοὶ διέφθειρον, τοὺς	δὲ	πλείους τῶν ὁδῶν ἁμαρτάνοντας καὶ
[3, 32]	ἐχθρῶν ἐς φιλίαν προσάξεσθαι, πολὺ	δὲ	πλείους τῶν φίλων πολεμίους ἕξειν.
[3, 67]	οὐ προπαθόντες ὑφ᾿ ἡμῶν, μίσει	δὲ	πλέον ἢ δίκῃ κρίναντες καὶ
[3, 71]	ἢ μιᾷ νηὶ ἡσυχάζοντας, τὸ	δὲ	πλέον πολέμιον ἡγεῖσθαι. ὡς δὲ
[3, 69]	παρόντων Ἀθηναίων περὶ Ναύπακτον, πρὶν	δὲ	πλέον τι ἐπιβοηθῆσαι ἐκ τῶν
[3, 7]	τὸν μὲν πεζὸν ἀφίησιν, αὐτὸς	δὲ	πλεύσας ἐς Λευκάδα καὶ ἀπόβασιν
[3, 49]	οἱ δὲ ἤλαυνον. κατὰ τύχην	δὲ	πνεύματος οὐδενὸς ἐναντιωθέντος καὶ τῆς
[3, 50]	μὲν οὐκ ἔταξαν Λεσβίοις, κλήρους	δὲ	ποιήσαντες τῆς γῆς πλὴν τῆς
[3, 3]	καὶ τείχη καθελεῖν, μὴ πειθομένων	δὲ	πολεμεῖν. καὶ αἱ μὲν νῆες
[3, 39]	ἰσχύομεν, τὸ λοιπὸν στερήσεσθε, σφαλέντες	δὲ	πολεμίους πρὸς τοῖς ὑπάρχουσιν ἕξομεν,
[3, 82]	ἐς ἀκουσίους ἀνάγκας πίπτειν· ὁ	δὲ	πόλεμος ὑφελὼν τὴν εὐπορίαν τοῦ
[3, 68]	ξυνεπολιορκοῦντο· γυναῖκας δὲ ἠνδραπόδισαν. τὴν	δὲ	πόλιν ἐνιαυτὸν μέν τινα {Θηβαῖοι}
[3, 38]	λόγου ἐκπονήσας παράγειν πειράσεται. ἡ	δὲ	πόλις ἐκ τῶν τοιῶνδε ἀγώνων
[3, 39]	ἔλθῃ, ἐς ὕβριν τρέπειν· τὰ	δὲ	πολλὰ κατὰ λόγον τοῖς ἀνθρώποις
[3, 56]	τὰ μὴ ὀρθῶς ἔχοντα. ~Θηβαῖοι	δὲ	πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα ἡμᾶς
[3, 20]	ἐξαληλιμμένον τὸ τεῖχος αὐτῶν. ἠριθμοῦντο	δὲ	πολλοὶ ἅμα τὰς ἐπιβολάς, καὶ
[3, 81]	καὶ κατέγνωσαν πάντων θάνατον. οἱ	δὲ	πολλοὶ τῶν ἱκετῶν, ὅσοι οὐκ
[3, 77]	ἕῳ ἐπέπλεον τῇ Κερκύρᾳ. ~οἱ	δὲ	πολλῷ θορύβῳ καὶ πεφοβημένοι τά
[3, 104]	οἱ Ἀθηναῖοι τὰ Δήλια. ἦν	δέ	ποτε καὶ τὸ πάλαι μεγάλη
[3, 28]	μὲν ξύμβασις αὕτη ἐγένετο, οἱ	δὲ	πράξαντες πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους μάλιστα
[3, 67]	ἄγοντες ἀπέθανον ἐν Κορωνείᾳ, οἱ	δὲ	πρεσβῦται λελειμμένοι καὶ οἰκίαι ἐρῆμοι
[3, 34]	φυγάδες τὸν Πάχητα ἐπάγονται. ὁ	δὲ	προκαλεσάμενος ἐς λόγους Ἱππίαν τῶν
[3, 82]	ἀλόγιστος ἀνδρεία φιλέταιρος ἐνομίσθη, μέλλησις	δὲ	προμηθὴς δειλία εὐπρεπής, τὸ δὲ
[3, 53]	ἄπειροι ἦτε ὠφελούμεθ᾿ ἄν· νῦν	δὲ	πρὸς εἰδότας πάντα λελέξεται, καὶ
[3, 39]	σφαλέντι μηδὲν παθεῖν ἀνήκεστον; ἡμῖν	δὲ	πρὸς ἑκάστην πόλιν ἀποκεκινδυνεύσεται τά
[3, 61]	ἔπαινον ὧν οὐδεὶς ἐμέμψατο. νῦν	δὲ	πρὸς μὲν τὰ ἀντειπεῖν δεῖ,
[3, 43]	ἐβλάπτοντο, σωφρονέστερον ἂν ἐκρίνετε· νῦν	δὲ	πρὸς ὀργὴν ἥντινα τύχητε ἔστιν
[3, 43]	ἀφανῶς πῃ πλέον ἕξειν. χρὴ	δὲ	πρὸς τὰ μέγιστα καὶ ἐν
[3, 39]	ἐλθεῖν ἐς τὰ δεινά· γενόμενοι	δὲ	πρὸς τὸ μέλλον θρασεῖς καὶ
[3, 46]	λοιπὸν ἀπ᾿ αὐτῆς στέρεσθαι; ἰσχύομεν	δὲ	πρὸς τοὺς πολεμίους τῷδε. ὥστε
[3, 107]	μετὰ τῶν σφετέρων στρατηγῶν. ὁ	δὲ	προσαγαγὼν ἐγγὺς τῆς Ὄλπης ἐστρατοπεδεύσατο,
[3, 34]	ἐν φυλακῇ ἀδέσμῳ εἶχεν, αὐτὸς	δὲ	προσβαλὼν τῷ τειχίσματι ἐξαπιναίως καὶ
[3, 87]	ὕστερον οὐκ ἔλασσον ἐνιαυτοῦ, τὸ	δὲ	πρότερον καὶ δύο ἔτη, ὥστε
[3, 115]	πλειόνων νεῶν ἀποπέμψειν ἔμελλον. ὁ	δὲ	Πυθόδωρος ἤδη ἔχων τὴν τοῦ
[3, 89]	βιαιότερον τὴν ἐπίκλυσιν ποιεῖν· ἄνευ	δὲ	σεισμοῦ οὐκ ἄν μοι δοκεῖ
[3, 47]	ἐλάχιστον τὴν αἰτίαν ἐπιφέρειν. ~Ὑμεῖς	δὲ	σκέψασθε ὅσον ἂν καὶ τοῦτο
[3, 112]	ἐσώθησαν ἐς τὴν πόλιν· Ἀκαρνᾶνες	δὲ	σκυλεύσαντες τοὺς νεκροὺς καὶ τροπαῖα
[3, 76]	ἐπιτήδεια ἐκεῖσε αὐτοῖς διεπέμπετο. ~Τῆς	δὲ	στάσεως ἐν τούτῳ οὔσης τετάρτῃ
[3, 22]	καὶ αὐτίκα βοὴ ἦν, τὸ	δὲ	στρατόπεδον ἐπὶ τὸ τεῖχος ὥρμησεν·
[3, 106]	τῆς Ἀγραίων, οὐκέτι Ἀκαρνανίας, φιλίας	δὲ	σφίσιν. λαβόμενοι δὲ τοῦ Θυάμου
[3, 91]	Ὠρωπὸν τῆς Γραϊκῆς, ὑπὸ νύκτα	δὲ	σχόντες εὐθὺς ἐπορεύοντο οἱ ὁπλῖται
[3, 59]	ὄντες, ὦ Λακεδαιμόνιοι, παραδοθῆναι, γενέσθαι	δὲ	σωτῆρας ἡμῶν καὶ μὴ τοὺς
[3, 82]	δὲ προμηθὴς δειλία εὐπρεπής, τὸ	δὲ	σῶφρον τοῦ ἀνάνδρου πρόσχημα, καὶ
[3, 42]	ἴσου φαίνεσθαι ἄμεινον λέγοντα, τὴν	δὲ	σώφρονα πόλιν τῷ τε πλεῖστα
[3, 65]	ἔξω ξυμμαχίας ὑμᾶς παῦσαι, ἐς	δὲ	τὰ κοινὰ τῶν πάντων Βοιωτῶν
[3, 43]	ὠφελίαν τῆς πόλεως ἀφαιρούμεθα. καθέστηκε	δὲ	τἀγαθὰ ἀπὸ τοῦ εὐθέος λεγόμενα
[3, 107]	καλουμένην καὶ στρατόπεδον ἐποιήσαντο. Ἀθηναῖοι	δὲ	ταῖς εἴκοσι ναυσὶν οὐ πολλῷ
[3, 20]	τῷ τείχει τῶν πολεμίων· ξυνεμετρήσαντο	δὲ	ταῖς ἐπιβολαῖς τῶν πλίνθων, ᾗ
[3, 64]	μὲν ταὐτὰ βουλόμενοι ποιεῖν, τοῖς	δὲ	τἀναντία. καὶ νῦν ἀξιοῦτε, ἀφ᾿
[3, 114]	ξυνθέμενοι διέλυσαν τὸν πόλεμον. μετὰ	δὲ	ταῦτα Κορίνθιοι φυλακὴν ἑαυτῶν ἐς
[3, 114]	χαλεπώτεροι σφίσι πάροικοι ὦσιν. ~Μετὰ	δὲ	ταῦτα τρίτον μέρος νείμαντες τῶν
[3, 21]	πλίνθου εἰκάσαντες τὸ μέτρον. ~τὸ	δὲ	τεῖχος ἦν τῶν Πελοποννησίων τοιόνδε
[3, 65]	ἑκούσιον ἀττικισμὸν τοιαῦτα ἀποφαίνομεν· ἃ	δὲ	τελευταῖά φατε ἀδικηθῆναι, παρανόμως γὰρ
[3, 56]	καὶ ἄλλα ἡμᾶς ἠδίκησαν, τὸ	δὲ	τελευταῖον αὐτοὶ ξύνιστε, δι᾿ ὅπερ
[3, 69]	ξύμμαχοι ἐγένοντο οὕτως ἐτελεύτησεν. ~Αἱ	δὲ	τεσσαράκοντα νῆες τῶν Πελοποννησίων αἱ
[3, 114]	μετὰ Ἀμπρακιωτῶν ἐπ᾿ Ἀθηναίους, βοηθεῖν	δὲ	τῇ ἀλλήλων, καὶ ἀποδοῦναι Ἀμπρακιώτας
[3, 103]	οὐκ ἐδύναντο ἑλεῖν, ἀπῇσαν. ἐν	δὲ	τῇ ἀναχωρήσει ὑστέροις Ἀθηναίων τοῖς
[3, 45]	τῷδε, ἀλλ᾿ ἐλασσόνων ἁμαρτημάτων· ὅμως	δὲ	τῇ ἐλπίδι ἐπαιρόμενοι κινδυνεύουσι, καὶ
[3, 9]	γνώμῃ ὄντες καὶ εὐνοίᾳ, ἀντίπαλοι	δὲ	τῇ παρασκευῇ καὶ δυνάμει, πρόφασίς
[3, 109]	μάχη ἐτελεύτα ἐς ὀψέ. ~Μενεδάϊος	δὲ	τῇ ὑστεραίᾳ Εὐρυλόχου τεθνεῶτος καὶ
[3, 106]	τὴν φρουρὰν αὐτῶν, ἐν ἀριστερᾷ	δὲ	τὴν ἄλλην Ἀκαρνανίαν. καὶ διελθόντες
[3, 58]	τὰ ἡμέτερα σώματα διαφθεῖραι, ἐπίπονον	δὲ	τὴν δύσκλειαν αὐτοῦ ἀφανίσαι. οὐκ
[3, 14]	κίνδυνον τῶν σωμάτων παραβαλλομένους, κοινὴν	δὲ	τὴν ἐκ τοῦ κατορθῶσαι ὠφελίαν
[3, 95]	Ἀκαρνάνων παρέπλευσεν ἐς Σόλλιον. κοινώσας	δὲ	τὴν ἐπίνοιαν τοῖς Ἀκαρνᾶσιν, ὡς
[3, 2]	καὶ διελύθησαν κατὰ πόλεις. ~Μετὰ	δὲ	τὴν ἐσβολὴν τῶν Πελοποννησίων εὐθὺς
[3, 45]	μὲν τὴν ἐπιβουλὴν ἐκφροντίζων, ἡ	δὲ	τὴν εὐπορίαν τῆς τύχης ὑποτιθεῖσα,
[3, 79]	ἰσοψήφου δὲ οὐκ ὄντος· ἐπὶ	δὲ	τὴν Λευκίμμην τὸ ἀκρωτήριον ἀποβάντες
[3, 72]	τὸν Ὑλλαϊκὸν λιμένα εἶχον· οἱ	δὲ	τήν τε ἀγορὰν κατέλαβον, οὗπερ
[3, 105]	μὲν ἐς Ἄργος ξυνεβοήθουν, οἱ	δὲ	τῆς Ἀμφιλοχίας ἐν τούτῳ τῷ
[3, 26]	πατρὸς δὲ ἀδελφὸς ὤν. ἐδῄωσαν	δὲ	τῆς Ἀττικῆς τά τε πρότερον
[3, 39]	μακρότερα μὲν τῆς δυνάμεως, ἐλάσσω	δὲ	τῆς βουλήσεως, πόλεμον ἤραντο, ἰσχὺν
[3, 84]	παρασχόντων οἱ ἀνταμυνόμενοι δράσειαν, πενίας	δὲ	τῆς εἰωθυίας ἀπαλλαξείοντές τινες, μάλιστα
[3, 26]	τὴν Μυτιλήνην καταπλεούσαις ἐπιβοηθήσωσιν. ἡγεῖτο	δὲ	τῆς ἐσβολῆς ταύτης Κλεομένης ὑπὲρ
[3, 33]	Πελοποννησίων ἐς Ἰωνίαν παραβαλεῖν. ~ἀπὸ	δὲ	τῆς Ἐφέσου ὁ Ἀλκίδας ἔπλει
[3, 25]	ἄνδρες οὕτως ὑπερβάντες ἐσώθησαν. ~Ἐκ	δὲ	τῆς Λακεδαίμονος τοῦ αὐτοῦ χειμῶνος
[3, 74]	φύσιν ὑπομένουσαι τὸν θόρυβον. γενομένης	δὲ	τῆς τροπῆς περὶ δείλην ὀψίαν,
[3, 68]	ἔτη, καὶ ἐνέμοντο Θηβαῖοι. σχεδὸν	δέ	τι καὶ τὸ ξύμπαν περὶ
[3, 38]	ἀκολουθῆσαι δοκεῖν τῇ γνώμῃ, ὀξέως	δέ	τι λέγοντος προεπαινέσαι, καὶ προαισθέσθαι
[3, 53]	τοιάνδε δίκην οἰόμενοι ὑφέξειν, νομιμωτέραν	δέ	τινα ἔσεσθαι, καὶ ἐν δικασταῖς
[3, 46]	καὶ τὸ λοιπὸν ὑποτελεῖν· ἐκείνως	δὲ	τίνα οἴεσθε ἥντινα οὐκ ἄμεινον
[3, 81]	τοῖς τὸν δῆμον καταλύουσιν, ἀπέθανον	δέ	τινες καὶ ἰδίας ἔχθρας ἕνεκα,
[3, 81]	καὶ πρὸς αὐτοῖς ἐκτείνοντο, οἱ	δέ	τινες καὶ περιοικοδομηθέντες ἐν τοῦ
[3, 70]	καὶ ἰδιωτῶν ἐς ἑξήκοντα· οἱ	δέ	τινες τῆς αὐτῆς γνώμης τῷ
[3, 31]	οὐκ ἔπειθε τὸν Ἀλκίδαν. ἄλλοι	δέ	τινες τῶν ἀπ᾿ Ἰωνίας φυγάδων
[3, 87]	οὐδένα χρόνον τὸ παντάπασιν, ἐγένετο	δέ	τις ὅμως διοκωχή. παρέμεινε δὲ
[3, 82]	δ᾿ ἀντιλέγων αὐτῷ ὕποπτος. ἐπιβουλεύσας	δέ	τις τυχὼν ξυνετὸς καὶ ὑπονοήσας
[3, 24]	ἐσπένδοντο ἀναίρεσιν τοῖς νεκροῖς, μαθόντες	δὲ	τὸ ἀληθὲς ἐπαύσαντο. οἱ μὲν
[3, 82]	τῇ πόλει ξυμφόρου προτιθέντες, ἐς	δὲ	τὸ ἑκατέροις που αἰεὶ ἡδονὴν
[3, 82]	ὀξὺ ἀνδρὸς μοίρᾳ προσετέθη, ἀσφαλείᾳ	δὲ	τὸ ἐπιβουλεύσασθαι ἀποτροπῆς πρόφασις εὔλογος.
[3, 87]	δέ τις ὅμως διοκωχή. παρέμεινε	δὲ	τὸ μὲν ὕστερον οὐκ ἔλασσον
[3, 29]	ἐς τὸ Ἔμβατον κατέπλευσαν. πυθόμενοι	δὲ	τὸ σαφὲς ἐβουλεύοντο ἐκ τῶν
[3, 29]	ὅτι ἡ Μυτιλήνη ἑάλωκεν. βουλόμενοι	δὲ	τὸ σαφὲς εἰδέναι κατέπλευσαν ἐς
[3, 49]	πλεούσης ἐπὶ πρᾶγμα ἀλλόκοτον, ταύτης	δὲ	τοιούτῳ τρόπῳ ἐπειγομένης, ἡ μὲν
[3, 5]	ἄλλη Λέσβος πλὴν Μηθύμνης· οὗτοι	δὲ	τοῖς Ἀθηναίοις ἐβεβοηθήκεσαν, καὶ Ἴμβριοι
[3, 67]	λόγοις περιωσθῶμεν ἐν ὑμῖν, ποιήσατε	δὲ	τοῖς Ἕλλησι παράδειγμα οὐ λόγων
[3, 86]	ἐς πόλεμον ἀλλήλοις καθέστασαν. ξύμμαχοι	δὲ	τοῖς μὲν Συρακοσίοις ἦσαν πλὴν
[3, 64]	ἀλλ᾿ ὅτι οὐδ᾿ Ἀθηναῖοι, ὑμεῖς	δὲ	τοῖς μὲν ταὐτὰ βουλόμενοι ποιεῖν,
[3, 56]	ἔφοδον αὑτοῖς ἀσφαλείᾳ πράσσοντες, ἐθέλοντες	δὲ	τολμᾶν μετὰ κινδύνων τὰ βέλτιστα.
[3, 7]	περὶ Μυτιλήνην οὕτως ἐπολεμεῖτο. ~Κατὰ	δὲ	τὸν αὐτὸν χρόνον τοῦ θέρους
[3, 42]	γὰρ ἂν πεισθεῖεν ἁμαρτάνειν. χρὴ	δὲ	τὸν μὲν ἀγαθὸν πολίτην μὴ
[3, 115]	ἀπέστειλαν Πυθόδωρον ὀλίγαις ναυσί, Σοφοκλέα	δὲ	τὸν Σωστρατίδου καὶ Εὐρυμέδοντα τὸν
[3, 92]	καὶ ἀνεχώρησεν ἐπ᾿ οἴκου. ~Ὑπὸ	δὲ	τὸν χρόνον τοῦτον Λακεδαιμόνιοι Ἡράκλειαν
[3, 107]	μὲν ἔχων διακοσίους ὁπλίτας, ἑξήκοντα	δὲ	τοξότας Ἀθηναίων. καὶ αἱ μὲν
[3, 75]	ταῦτα πράξας ἔμελλεν ἀποπλεύσεσθαι· οἱ	δὲ	τοῦ δήμου προστάται πείθουσιν αὐτὸν
[3, 84]	ἀκρατὴς μὲν ὀργῆς οὖσα, κρείσσων	δὲ	τοῦ δικαίου, πολεμία δὲ τοῦ
[3, 106]	Ἀκαρνανίας, φιλίας δὲ σφίσιν. λαβόμενοι	δὲ	τοῦ Θυάμου ὄρους, ὅ ἐστιν
[3, 37]	τῶν νόμων ἀξιοῦσιν εἶναι, ἀδυνατώτεροι	δὲ	τοῦ καλῶς εἰπόντος μέμψασθαι λόγον,
[3, 84]	κρείσσων δὲ τοῦ δικαίου, πολεμία	δὲ	τοῦ προύχοντος· οὐ γὰρ ἂν
[3, 101]	καὶ Μενεδάϊος οἱ Σπαρτιᾶται. ~ξυλλεγέντος	δὲ	τοῦ στρατεύματος ἐς Δελφοὺς ἐπεκηρυκεύετο
[3, 98]	Αἰτωλοὶ ἄνθρωποι ψιλοὶ ἀνεστέλλοντο) ἐπειδὴ	δὲ	τοῦ τε τοξάρχου ἀποθανόντος οὗτοι
[3, 50]	τοῖς θεοῖς ἱεροὺς ἐξεῖλον, ἐπὶ	δὲ	τοὺς ἄλλους σφῶν αὐτῶν κληρούχους
[3, 99]	πεπραγμένοις φοβούμενος τοὺς Ἀθηναίους. ~Κατὰ	δὲ	τοὺς αὐτοὺς χρόνους καὶ οἱ
[3, 52]	φρουρὰν ἀνεχώρησε τῷ στρατῷ. ~Ὑπὸ	δὲ	τοὺς αὐτοὺς χρόνους τοῦ θέρους
[3, 46]	χαλεπῶς οἰόμεθα χρῆναι τιμωρεῖσθαι. χρὴ	δὲ	τοὺς ἐλευθέρους οὐκ ἀφισταμένους σφόδρα
[3, 75]	καὶ ὁ μὲν ξυνεχώρησεν, οἱ	δὲ	τοὺς ἐχθροὺς κατέλεγον ἐς τὰς
[3, 38]	μὲν ἆθλα ἑτέροις δίδωσιν, αὐτὴ	δὲ	τοὺς κινδύνους ἀναφέρει. αἴτιοι δ᾿
[3, 104]	ἑορτὴ ἐν τῇ Δήλῳ· ὕστερον	δὲ	τοὺς μὲν χοροὺς οἱ νησιῶται
[3, 51]	πολὺ διεχούσῃ τῆς ἠπείρου. ὡς	δὲ	τοῦτο ἐξειργάσαντο ἐν ἡμέραις ὀλίγαις,
[3, 71]	τριήρη κατέφυγον ἔτι παροῦσαν. ~δράσαντες	δὲ	τοῦτο καὶ ξυγκαλέσαντες Κερκυραίους εἶπον
[3, 97]	ποσὶν αἰεὶ πειρᾶσθαι αἱρεῖν. ὁ	δὲ	τούτοις τε πεισθεὶς καὶ τῇ
[3, 72]	ἔπεισαν, κατέθεντο ἐς Αἴγιναν. Ἐν	δὲ	τούτῳ τῶν Κερκυραίων οἱ ἔχοντες
[3, 92]	ἔστιν ὧν ἄλλων ἐθνῶν. οἰκισταὶ	δὲ	τρεῖς Λακεδαιμονίων ἡγήσαντο, Λέων καὶ
[3, 82]	λόγῳ θεραπεύοντες ἆθλα ἐποιοῦντο, παντὶ	δὲ	τρόπῳ ἀγωνιζόμενοι ἀλλήλων περιγίγνεσθαι ἐτόλμησάν
[3, 62]	καὶ τῷ σωφρονεστάτῳ ἐναντιώτατον, ἐγγυτάτω	δὲ	τυράννου, δυναστεία ὀλίγων ἀνδρῶν εἶχε
[3, 82]	καὶ τῷ μὲν αἰσχύνονται, ἐπὶ	δὲ	τῷ ἀγάλλονται. πάντων δ᾿ αὐτῶν
[3, 51]	κατὰ Λέσβον οὕτως ἐγένετο. ~Ἐν	δὲ	τῷ αὐτῷ θέρει μετὰ τὴν
[3, 22]	μὲν οὐ προϊδόντων αὐτῶν, ψόφῳ	δὲ	τῷ ἐκ τοῦ προσιέναι αὐτοὺς
[3, 56]	ὑμεῖς ἐπέρχεσθε δεινοί, ἐν ἐκείνῳ	δὲ	τῷ καιρῷ, ὅτε πᾶσι δουλείαν
[3, 38]	ἀμβλυτέρᾳ τῇ ὀργῇ ἐπεξέρχεται, ἀμύνεσθαι	δὲ	τῷ παθεῖν ὅτι ἐγγυτάτω κείμενον
[3, 82]	οὐκ ἐχόντων ἄλλοθεν δύναμιν· ἐν	δὲ	τῷ παρατυχόντι ὁ φθάσας θαρσῆσαι,
[3, 96]	τῆς ἐκείνων καὶ χωρίων. ~αὐλισάμενος	δὲ	τῷ στρατῷ ἐν τοῦ Διὸς
[3, 45]	ἀδικημάτων μαλακωτέρας κεῖσθαι αὐτάς, παραβαινομένων	δὲ	τῷ χρόνῳ ἐς τὸν θάνατον
[3, 61]	πρῶτον, ἡγεμονεύεσθαι ὑφ᾿ ἡμῶν, ἔξω	δὲ	τῶν ἄλλων Βοιωτῶν παραβαίνοντες τὰ
[3, 102]	μεγάλου ὄντος τοῦ τείχους, ὀλίγων	δὲ	τῶν ἀμυνομένων, οὐκ ἀντίσχωσιν. Εὐρύλοχος
[3, 36]	γὰρ ἐπολιορκοῦντο) ἀπάξειν Πελοποννησίους· περὶ	δὲ	τῶν ἀνδρῶν γνώμας ἐποιοῦντο, καὶ
[3, 36]	Λέσβον ᾗ αὐτῷ ἐδόκει. ~ἀφικομένων	δὲ	τῶν ἀνδρῶν καὶ τοῦ Σαλαίθου
[3, 49]	δὲ ὁ Διόδοτος εἶπεν. ῥηθεισῶν	δὲ	τῶν γνωμῶν τούτων μάλιστα ἀντιπάλων
[3, 38]	ὄντες τῶν αἰεὶ ἀτόπων, ὑπερόπται	δὲ	τῶν εἰωθότων, καὶ μάλιστα μὲν
[3, 38]	μὲν τῶν λόγων γίγνεσθαι, ἀκροαταὶ	δὲ	τῶν ἔργων, τὰ μὲν μέλλοντα
[3, 95]	ῥᾳδίως καὶ τἆλλα προσχωρήσειν. ~ὁ	δὲ	τῶν Μεσσηνίων χάριτι πεισθεὶς καὶ
[3, 3]	αἱ μὲν νῆες ᾤχοντο· τὰς	δὲ	τῶν Μυτιληναίων δέκα τριήρεις, αἳ
[3, 4]	στρατηγοὶ τὰ ἐπεσταλμένα, οὐκ ἐσακουόντων	δὲ	τῶν Μυτιληναίων ἐς πόλεμον καθίσταντο.
[3, 49]	ἡμέρᾳ καὶ νυκτὶ μάλιστα. παρασκευασάντων	δὲ	τῶν Μυτιληναίων πρέσβεων τῇ νηὶ
[3, 10]	τοῦ Μήδου ἔχθραν ἀνιέντας, τὴν	δὲ	τῶν ξυμμάχων δούλωσιν ἐπαγομένους, οὐκ
[3, 112]	ὄρη ἐς φυγὴν ὥρμησαν. προκατειλημμένων	δὲ	τῶν ὁδῶν, καὶ ἅμα τῶν
[3, 48]	ἐγὼ ἐῶ προσάγεσθαι, ἀπ᾿ αὐτῶν	δὲ	τῶν παραινουμένων πείθεσθέ μοι Μυτιληναίων
[3, 39]	ἐπέθεντο ἡμῖν οὐκ ἀδικούμενοι. εἴωθε	δὲ	τῶν πόλεων αἷς ἂν μάλιστα
[3, 21]	τὰς μὲν ἐπάλξεις ἀπέλειπον, ἐκ	δὲ	τῶν πύργων ὄντων δι᾿ ὀλίγου
[3, 98]	ὡρμήθησαν, οἱ περιγενόμενοι κατέφυγον. ἀπέθανον	δὲ	τῶν τε ξυμμάχων πολλοὶ καὶ
[3, 13]	ἣν ἡ Ἀττικὴ ὠφελεῖται. ἔστι	δὲ	τῶν χρημάτων ἀπὸ τῶν ξυμμάχων
[3, 63]	τὸν μηδισμὸν τοσαῦτα ἀπολογούμεθα· ὡς	δὲ	ὑμεῖς μᾶλλόν τε ἠδικήκατε τοὺς
[3, 13]	ἢ οἱ πρὶν δουλεύοντες. βοηθησάντων	δὲ	ὑμῶν προθύμως πόλιν τε προσλήψεσθε
[3, 34]	οἱ μηδίσαντες ξυνεσελθόντες ἐπολίτευον, οἱ	δὲ	ὑπεξελθόντες τούτους καὶ ὄντες φυγάδες
[3, 102]	τὴν Κορινθίων μὲν ἀποικίαν, Ἀθηναίων	δὲ	ὑπήκοον, αἱροῦσιν. Δημοσθένης δὲ ὁ
[3, 32]	χεῖρας ἀνταιρομένους οὔτε πολεμίους, Ἀθηναίων	δὲ	ὑπὸ ἀνάγκης ξυμμάχους· εἴ τε
[3, 34]	καὶ ἡ Σαλαμινία ἔφρασαν. ὁ	δὲ	ὑπὸ σπουδῆς ἐποιεῖτο τὴν δίωξιν·
[3, 10]	ἡμῶν ἐνσπόνδους ἐποιήσαντο καταστρέψασθαι, τοὺς	δὲ	ὑπολοίπους, εἴ ποτε ἄρα ἐδυνήθησαν,
[3, 70]	εἶναι κατὰ τὰ ξυγκείμενα, Πελοποννησίοις	δὲ	φίλοι ὥσπερ καὶ πρότερον. καὶ
[3, 53]	ἴσον μάλιστ᾿ ἂν φέρεσθαι. νῦν	δὲ	φοβούμεθα μὴ ἀμφοτέρων ἅμα ἡμαρτήκαμεν·
[3, 50]	καθεῖλον καὶ ναῦς παρέλαβον. ὕστερον	δὲ	φόρον μὲν οὐκ ἔταξαν Λεσβίοις,
[3, 66]	γὰρ δή τινα ἔπασχον) οὓς	δὲ	χεῖρας προϊσχομένους καὶ ζωγρήσαντες ὑποσχόμενοί
[3, 104]	ὑποκρίνασθαι ἀφήμως· τυφλὸς ἀνήρ, οἰκεῖ	δὲ	Χίῳ ἔνι παιπαλοέσσῃ. τοσαῦτα μὲν
[3, 1]	ἐγγὺς τῆς πόλεως κακουργεῖν. Ἐμμείναντες	δὲ	χρόνον οὗ εἶχον τὰ σιτία
[3, 53]	ἀληθῆ ἀποκρίνασθαι ἐναντία γίγνεται, τὰ	δὲ	ψευδῆ ἔλεγχον ἔχει. πανταχόθεν δὲ
[3, 108]	τὰ χωρία τυγχάνουσιν ὄντες. ἐπαναχωροῦντες	δὲ	ὡς ἑώρων τὸ πλέον νενικημένον
[3, 66]	ἅπασι δ᾿ ὁμοίως ἐνσπόνδους. ~τεκμήριον	δὲ	ὡς οὐ πολεμίως ἐπράσσομεν· οὔτε
[3, 13]	αὐτῷ τοὺς πολεμίους βλάπτοντες. καιρὸς	δὲ	ὡς οὔπω πρότερον. νόσῳ τε
[3, 104]	δ᾿ ὔμμιν ἀνὴρ ἥδιστος ἀοιδῶν	ἐνθάδε	πωλεῖται, καὶ τέῳ τέρπεσθε μάλιστα;
[3, 41]	Μυτιληναίους, παρελθὼν καὶ τότε ἔλεγε	τοιάδε.	~Ὀὔτε τοὺς προθέντας τὴν διαγνώμην
[3, 36]	τότε πιθανώτατος, παρελθὼν αὖθις ἔλεγε	τοιάδε.	~Πολλάκις μὲν ἤδη ἔγωγε καὶ
[3, 52]	ὄντα Λακεδαιμονίων· καὶ ἐπελθόντες ἔλεγον	τοιάδε.	~Τὴν μὲν παράδοσιν τῆς πόλεως,
[3, 8]	ἑορτὴν κατέστησαν ἐς λόγους, εἶπον	τοιάδε.	~Τὸ μὲν καθεστὸς τοῖς Ἕλλησι
[3, 60]	ἀποκρίσεως. ὡς δ᾿ ἐκέλευσαν, ἔλεγον	τοιάδε.	~Τοὺς μὲν λόγους οὐκ ἂν
[3, 29]	ἔλεξεν αὐτοῖς Τευτίαπλος ἀνὴρ Ἠλεῖος	τάδε.	~Ἀλκίδα καὶ Πελοποννησίων ὅσοι πάρεσμεν
[3, 48]	τοὺς δ᾿ ἄλλους ἐᾶν οἰκεῖν.	τάδε	γὰρ ἔς τε τὸ μέλλον
[3, 48]	γίγνεσθαι. ~Ὑμεῖς δὲ γνόντες ἀμείνω	τάδε	εἶναι καὶ μήτε οἴκτῳ πλέον
[3, 27]	ξυμβαίνειν πρὸς τοὺς Ἀθηναίους διὰ	τάδε.	ὁ Σάλαιθος καὶ αὐτὸς οὐ
[3, 59]	τῆς ὑμετέρας δόξης, ὦ Λακεδαιμόνιοι,	τάδε,	οὔτε ἐς τὰ κοινὰ τῶν
[3, 56]	αὐτοὶ ξύνιστε, δι᾿ ὅπερ καὶ	τάδε	πάσχομεν. πόλιν γὰρ αὐτοὺς τὴν
[3, 59]	κοινοὺς τῶν Ἑλλήνων ἐπιβοώμενοι, πεῖσαι	τάδε·	προφερόμενοι ὅρκους οὓς οἱ πατέρες
[3, 104]	ὑμνήσας ἐτελεύτα τοῦ ἐπαίνου ἐς	τάδε	τὰ ἔπη, ἐν οἷς καὶ
[3, 28]	Πάχητα μήτε δῆσαι Μυτιληναίων μηδένα	μηδὲ	ἀνδραποδίσαι μήτε ἀποκτεῖναι. ἡ μὲν
[3, 37]	καθεστήξει ὧν ἂν δόξῃ πέρι,	μηδὲ	γνωσόμεθα ὅτι χείροσι νόμοις ἀκινήτοις
[3, 67]	ὅτι οὐκ ἐκ προσηκόντων ἁμαρτάνουσιν.	μηδὲ	ὀλοφυρμῷ καὶ οἴκτῳ ὠφελείσθων, πατέρων
[3, 59]	κεκμηκότας μὴ γενέσθαι ὑπὸ Θηβαίοις	μηδὲ	τοῖς ἐχθίστοις φίλτατοι ὄντες παραδοθῆναι.
[3, 40]	μαλακισθέντες πρὸς τὸ παρὸν αὐτίκα	μηδὲ	τοῦ ἐπικρεμασθέντος ποτὲ δεινοῦ ἀμνημονοῦντες.
[3, 40]	μὴ μεταγνῶναι ὑμᾶς τὰ προδεδογμένα,	μηδὲ	τρισὶ τοῖς ἀξυμφορωτάτοις τῇ ἀρχῇ,
[3, 9]	ἡμῖν καὶ Ἀθηναίοις οὐκ ἦν.	μηδέ	τῳ χείρους δόξωμεν εἶναι εἰ
[3, 59]	μετ᾿ αὐτῶν πράξαντες νῦν ἐν	τῇδε	τὰ δεινότατα κινδυνεύομεν παθεῖν. ὅπερ
[3, 56]	πᾶσι δουλείαν ἐπέφερεν ὁ βάρβαρος,	οἵδε	μετ᾿ αὐτοῦ ἦσαν. καὶ δίκαιον
[3, 67]	ἀνθρώπων, οἱ δὲ δικαίως, ὥσπερ	οἵδε,	τὰ ἐναντία ἐπίχαρτοι εἶναι. καὶ
[3, 53]	Λακεδαιμόνιοι, πιστεύσαντες ὑμῖν ἐποιησάμεθα, οὐ	τοιάνδε	δίκην οἰόμενοι ὑφέξειν, νομιμωτέραν δέ
[3, 57]	γὰρ ἀφανῆ κρινεῖτε τὴν δίκην	τήνδε,	ἐπαινούμενοι δὲ περὶ οὐδ᾿ ἡμῶν
[3, 21]	δὲ τεῖχος ἦν τῶν Πελοποννησίων	τοιόνδε	τῇ οἰκοδομήσει. εἶχε μὲν δύο
[3, 97]	Καλλιῆς ἐβοήθησαν. ~τῷ δὲ Δημοσθένει	τοιόνδε	τι οἱ Μεσσήνιοι παρῄνουν· ὅπερ
[3, 113]	δὴ τῶν κατὰ τὸν πόλεμον	τόνδε	ἐγένετο. καὶ ἀριθμὸν οὐκ ἔγραψα
[3, 38]	ἡ δὲ πόλις ἐκ τῶν	τοιῶνδε	ἀγώνων τὰ μὲν ἆθλα ἑτέροις
[3, 63]	ὑπ᾿ Ἀθηναίων, τῆς τῶν Λακεδαιμονίων	τῶνδε	ἤδη ἐπὶ τῷ Μήδῳ ξυμμαχίας
[3, 67]	πρόθυμοι γεγενήμεθα, καὶ μὴ τοῖς	τῶνδε	λόγοις περιωσθῶμεν ἐν ὑμῖν, ποιήσατε
[3, 67]	τῷ τῶν Ἑλλήνων νόμῳ ὑπὸ	τῶνδε	παραβαθέντι, καὶ ἡμῖν ἄνομα παθοῦσιν
[3, 11]	δυνηθῆναι, εἰ μὴ ὁ πόλεμος	ὅδε	κατέστη, παραδείγμασι χρώμενοι τοῖς ἐς
[3, 40]	ὃς ἂν ἀφιστῆται, θανάτῳ ζημιωσόμενον.	τόδε	γὰρ ἢν γνῶσιν, ἧσσον τῶν
[3, 45]	τούτου δέος εὑρετέον ἐστὶν ἢ	τόδε	γε οὐδὲν ἐπίσχει, ἀλλ᾿ ἡ
[3, 39]	τετιμῆσθαι, καὶ οὐκ ἂν ἐς	τόδε	ἐξύβρισαν· πέφυκε γὰρ καὶ ἄλλως
[3, 92]	ἐν Τραχινίᾳ ἀποικίαν καθίσταντο ἀπὸ	τοιᾶσδε	γνώμης. Μηλιῆς οἱ ξύμπαντες εἰσὶ
[3, 104]	τοιαῦτα ἦν ἐν τοῖς ἔπεσι	τοῖσδε,	ἅ ἐστιν ἐκ προοιμίου Ἀπόλλωνος·
[3, 104]	ἦν καὶ ἀγωνιούμενοι ἐφοίτων ἐν	τοῖσδε	αὖ δηλοῖ, ἅ ἐστιν ἐκ
[3, 114]	καὶ Ἀμφίλοχοι πρὸς Ἀμπρακιώτας ἐπὶ	τοῖσδε,	ὥστε μήτε Ἀμπρακιώτας μετὰ Ἀκαρνάνων
[3, 40]	παρὰ τὸ εἰκός τοι καὶ	τούσδε	ξυμφόρως δεῖ κολάζεσθαι, ἢ παύεσθαι
[3, 67]	πολλῷ δικαιοτέραν ὑμῶν ἱκετείαν ποιοῦνται	τούσδε	τιμωρήσασθαι. οἴκτου τε ἀξιώτεροι τυγχάνειν
[3, 63]	ἴσην αὐτοῖς τὴν χάριν ἀνταπέδοτε	οὐδὲ	αἰσχύνης ἀπηλλαγμένην· ὑμεῖς μὲν γὰρ
[3, 20]	Ἀθηνῶν οὐδεμία ἐλπὶς ἦν τιμωρίας	οὐδὲ	ἄλλη σωτηρία ἐφαίνετο, ἐπιβου λεύουσιν
[3, 52]	οἱ Πλαταιῆς οὐκέτι ἔχοντες σῖτον	οὐδὲ	δυνάμενοι πολιορκεῖσθαι ξυνέβησαν τοῖς Πελοποννησίοις
[3, 48]	πλέον νείμαντες μήτ᾿ ἐπιεικείᾳ, οἷς	οὐδὲ	ἐγὼ ἐῶ προσάγεσθαι, ἀπ᾿ αὐτῶν
[3, 91]	νησιώτας καὶ οὐκ ἐθέλοντας ὑπακούειν	οὐδὲ	ἐς τὸ αὑτῶν ξυμμαχικὸν ἰέναι
[3, 61]	ἔξω τῶν προκειμένων καὶ ἅμα	οὐδὲ	ᾐτιαμένων πολλὴν τὴν ἀπολογίαν καὶ
[3, 78]	περικύκλωσιν ἁθρόαις μὲν οὐ προσέπιπτον	οὐδὲ	κατὰ μέσον ταῖς ἐφ᾿ ἑαυτοὺς
[3, 38]	ἐν οἷς ζῶμεν, φρονοῦντες δὲ	οὐδὲ	περὶ τῶν παρόντων ἱκανῶς· ἁπλῶς
[3, 57]	ἀμείνους ὄντας ἀπρεπές τι ἐπιγνῶναι,	οὐδὲ	πρὸς ἱεροῖς τοῖς κοινοῖς σκῦλα
[3, 31]	Πισσούθνην ὥστε ξυμπολεμεῖν. ὁ δὲ	οὐδὲ	ταῦτα ἐνεδέχετο, ἀλλὰ τὸ πλεῖστον
[3, 32]	μᾶλλον ὡς Ἀττικαῖς καὶ ἐλπίδα	οὐδὲ	τὴν ἐλαχίστην εἶχον μή ποτε
[3, 64]	δὲ ἀποδιδομένας. ~δῆλόν τε ἐποιήσατε	οὐδὲ	τότε τῶν Ἑλλήνων ἕνεκα μόνοι
[3, 59]	ἀναγκαῖόν τε καὶ χαλεπώτατον τοῖς	ὧδε	ἔχουσι, λόγου τελευτᾶν, διότι καὶ
[3, 43]	τὰ μέγιστα καὶ ἐν τῷ	τοιῷδε	ἀξιοῦν τι ἡμᾶς περαιτέρω προνοοῦντας
[3, 20]	ἐνέμειναν τῇ ἐξόδῳ ἐθελονταὶ τρόπῳ	τοιῷδε.	κλίμακας ἐποιήσαντο ἴσας τῷ τείχει
[3, 104]	νήσου· τότε δὲ πᾶσα ἐκαθάρθη	τοιῷδε	τρόπῳ. θῆκαι ὅσαι ἦσαν τῶν
[3, 52]	δυνάμενοι πολιορκεῖσθαι ξυνέβησαν τοῖς Πελοποννησίοις	τοιῷδε	τρόπῳ. προσέβαλλον αὐτῶν τῷ τείχει,
[3, 42]	πόλις οὐκ ὠφελεῖται ἐν τῷ	τοιῷδε·	φόβῳ γὰρ ἀποστερεῖται τῶν ξυμβούλων.
[3, 54]	τοὺς ξυμμάχους ἐν τῷ πολέμῳ	τῷδε	ἀγαθὸν πεποιήκαμεν, εἰ μὲν ὡς
[3, 45]	ζημίαι πρόκεινται, καὶ οὐκ ἴσων	τῷδε,	ἀλλ᾿ ἐλασσόνων ἁμαρτημάτων· ὅμως δὲ
[3, 98]	δὴ ἄνδρες ἐν τῷ πολέμῳ	τῷδε	ἐκ τῆς Ἀθηναίων πόλεως διεφθάρησαν·
[3, 13]	ἢν ὑμεῖς ἐν τῷ θέρει	τῷδε	ναυσί τε καὶ πεζῷ ἅμα
[3, 116]	ἕκτον ἔτος τῷ πολέμῳ ἐτελεύτα	τῷδε	ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν.
[3, 88]	πέμπτον ἔτος τῷ πολέμῳ ἐτελεύτα	τῷδε	ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Τοῦ δ᾿
[3, 25]	τέταρτον ἔτος τῷ πολέμῳ ἐτελεύτα	τῷδε	ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Τοῦ δ᾿
[3, 46]	ἰσχύομεν δὲ πρὸς τοὺς πολεμίους	τῷδε.	ὥστε οὐ δικαστὰς ὄντας δεῖ
[3, 8]	ὡς αὐτοῖς οἱ Λακεδαιμόνιοι εἶπον	Ὀλυμπίαζε	παρεῖναι, ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι
[3, 82]	τὰς ὀργὰς τῶν πολλῶν ὁμοιοῖ.	ἐστασίαζέ	τε οὖν τὰ τῶν πόλεων,
[3, 113]	τῶν ἀπὸ τῆς πόλεως Ἀμπρακιωτῶν	ἐθαύμαζε	τὸ πλῆθος· οὐ γὰρ ᾔδει
[3, 102]	πεισθεὶς καὶ τοὺς Αἰτωλοὺς ἀφεὶς	ἡσύχαζε	τῷ στρατῷ περὶ τοὺς χώρους
[3, 51]	τὸ μεταξὺ τῆς νήσου ἐλευθερώσας	ἀπετείχιζε	καὶ τὸ ἐκ τῆς ἠπείρου,
[3, 31]	~Ὁ μὲν τοσαῦτα εἰπὼν οὐκ	ἔπειθε	τὸν Ἀλκίδαν. ἄλλοι δέ τινες
[3, 113]	Ἄργος. ~καὶ αὐτοῖς τῇ ὑστεραίᾳ	ἦλθε	κῆρυξ ἀπὸ τῶν ἐς Ἀγραίους
[3, 49]	παρὰ τοσοῦτον μὲν ἡ Μυτιλήνη	ἦλθε	κινδύνου. ~τοὺς δ᾿ ἄλλους ἄνδρας
[3, 34]	δὲ Πάχητι καὶ τοῖς Ἀθηναίοις	ἦλθε	μὲν καὶ ἀπὸ τῆς Ἐρυθραίας
[3, 34]	σῶν καὶ ὑγιᾶ, ὁ μὲν	ἐξῆλθε	παρ᾿ αὐτόν, ὁ δ᾿ ἐκεῖνον
[3, 62]	ἐπειδὴ γοῦν ὅ τε Μῆδος	ἀπῆλθε	καὶ τοὺς νόμους ἔλαβε, σκέψασθαι
[3, 89]	τότε οὔσης γῆς καὶ κυματωθεῖσα	ἐπῆλθε	τῆς πόλεως μέρος τι, καὶ
[3, 66]	παρανόμως διεφθείρατε, πῶς οὐ δεινὰ	εἴργασθε;	καὶ ταῦτα τρεῖς ἀδικίας ἐν
[3, 40]	καὶ ὡς πρὸ παντὸς ἂν	ἐτιμήσασθε	αὐτοὺς χειρώσασθαι, νῦν ἀνταπόδοτε μὴ
[3, 55]	ὅτε Θηβαῖοι ἡμᾶς ἐβιάσαντο, ὑμεῖς	ἀπεώσασθε	καὶ πρὸς Ἀθηναίους ἐκελεύετε τραπέσθαι
[3, 46]	ἐν βραχυτάτῳ τὴν ἁμαρτίαν καταλῦσαι.	σκέψασθε	γὰρ ὅτι νῦν μέν, ἤν
[3, 39]	βεβαιότερον ξυναπέστησαν. τῶν τε ξυμμάχων	σκέψασθε	εἰ τοῖς τε ἀναγκασθεῖσιν ὑπὸ
[3, 62]	μόνους αὖ Βοιωτῶν ἀττικίσαι. καίτοι	σκέψασθε	ἐν οἵῳ εἴδει ἑκάτεροι ἡμῶν
[3, 47]	τὴν αἰτίαν ἐπιφέρειν. ~Ὑμεῖς δὲ	σκέψασθε	ὅσον ἂν καὶ τοῦτο ἁμαρτάνοιτε
[3, 58]	ἂν δράσαιτε μὴ ὀρθῶς γνόντες.	σκέψασθέ	τε· Παυσανίας μὲν γὰρ ἔθαπτεν
[3, 57]	παραυτίκα που ὑμῖν ὠφέλιμον καθιστῆται.	~Προσκέψασθέ	τε ὅτι νῦν μὲν παράδειγμα
[3, 63]	γὰρ ἀδικούμενοι αὐτούς, ὡς φατέ,	ἐπηγάγεσθε,	τοῖς δὲ ἀδικοῦσιν ἄλλους ξυνεργοὶ
[3, 63]	ὑμῖν, εἴ τι καὶ ἄκοντες	προσήγεσθε	ὑπ᾿ Ἀθηναίων, τῆς τῶν Λακεδαιμονίων
[3, 57]	τοῖς πολλοῖς τῶν Ἑλλήνων ἀνδραγαθίας	νομίζεσθε·	εἰ δὲ περὶ ἡμῶν γνώσεσθε
[3, 64]	ὥσπερ δὲ Ἀθηναίους εἵλεσθε, τούτοις	ξυναγωνίζεσθε,	καὶ μὴ προφέρετε τὴν τότε
[3, 48]	ἀπ᾿ αὐτῶν δὲ τῶν παραινουμένων	πείθεσθέ	μοι Μυτιληναίων οὓς μὲν Πάχης
[3, 64]	ἐπὶ τῷ ἐκείνων κακῷ ἀνδραγαθίαν	προύθεσθε;	καὶ ἃ μέν ποτε χρηστοὶ
[3, 46]	λοιπὸν ὑποτελεῖν· ἐκείνως δὲ τίνα	οἴεσθε	ἥντινα οὐκ ἄμεινον μὲν ἢ
[3, 39]	τὰς αὐτὰς ζημίας προσθήσετε, τίνα	οἴεσθε	ὅντινα οὐ βραχείᾳ προφάσει ἀποστήσεσθαι,
[3, 63]	ἑκόντες καὶ οὐ βιαζόμενοι ἔτι	εἵλεσθε	μᾶλλον τὰ Ἀθηναίων. καὶ λέγετε
[3, 64]	οὐκ εἰκός· ὥσπερ δὲ Ἀθηναίους	εἵλεσθε,	τούτοις ξυναγωνίζεσθε, καὶ μὴ προφέρετε
[3, 63]	ξυμμαχίας γεγενημένης, ἣν αὐτοὶ μάλιστα	προβάλλεσθε·	ἱκανή γε ἦν ἡμᾶς τε
[3, 14]	εἰ μὴ πεισθέντων ὑμῶν σφαλησόμεθα.	γίγνεσθε	δὲ ἄνδρες οἵουσπερ ὑμᾶς οἵ
[3, 64]	ἀξιοῦτε, ἀφ᾿ ὧν δι᾿ ἑτέρους	ἐγένεσθε	ἀγαθοί, ἀπὸ τούτων ὠφελεῖσθαι. ἀλλ᾿
[3, 63]	ἐστε πάσης ζημίας, πειρασόμεθα ἀποφαίνειν.	ἐγένεσθε	ἐπὶ τῇ ἡμετέρᾳ τιμωρίᾳ, ὡς
[3, 64]	καὶ ἃ μέν ποτε χρηστοὶ	ἐγένεσθε,	ὡς φατέ, οὐ προσήκοντα νῦν
[3, 13]	τις προσχωρήσεται) τήν τε αἰτίαν	ἀποφεύξεσθε	ἣν εἴχετε μὴ βοηθεῖν τοῖς
[3, 104]	ἀοιδῶν ἐνθάδε πωλεῖται, καὶ τέῳ	τέρπεσθε	μάλιστα; ὑμεῖς δ᾿ εὖ μάλα
[3, 66]	γιγνώσκωσιν· πάντων δὲ αὐτῶν ἕνεκα	κολασθήσεσθε.	~Καὶ ταῦτα, ὦ Λακεδαιμόνιοι, τούτου
[3, 39]	δι᾿ ἣν ἰσχύομεν, τὸ λοιπὸν	στερήσεσθε,	σφαλέντες δὲ πολεμίους πρὸς τοῖς
[3, 58]	πατρίους τῶν ἑσσαμένων καὶ κτισάντων	ἀφαιρήσεσθε.	~Ὀὐ πρὸς τῆς ὑμετέρας δόξης,
[3, 58]	οὐκ ἐχθροὺς γὰρ ἡμᾶς εἰκότως	τιμωρήσεσθε,	ἀλλ᾿ εὔνους, κατ᾿ ἀνάγκην πολεμήσαντας.
[3, 40]	χαριεῖσθε, ὑμᾶς δὲ αὐτοὺς μᾶλλον	δικαιώσεσθε.	εἰ γὰρ οὗτοι ὀρθῶς ἀπέστησαν,
[3, 57]	νομίζεσθε· εἰ δὲ περὶ ἡμῶν	γνώσεσθε	μὴ τὰ εἰκότα (οὐ γὰρ
[3, 113]	γε ὑμεῖς ἐν Ἰδομενῇ χθὲς	ἐμάχεσθε.	ἀλλ᾿ ἡμεῖς γε οὐδενὶ ἐμαχόμεθα
[3, 64]	ἡμῶν, ὥστε μηδετέροις ἀμύνειν, οὐκ	ἐδέχεσθε.	τίνες ἂν οὖν ὑμῶν δικαιότερον
[3, 56]	νῦν μὲν γὰρ ἑτέροις ὑμεῖς	ἐπέρχεσθε	δεινοί, ἐν ἐκείνῳ δὲ τῷ
[3, 47]	πλῆθος ξύμμαχον ἔχοντες ἐς πόλεμον	ἐπέρχεσθε.	εἰ δὲ διαφθερεῖτε τὸν δῆμον
[3, 56]	καὶ ἐκείνων πολεμίῳ τὸ δίκαιον	λήψεσθε,	τοῦ μὲν ὀρθοῦ φανεῖσθε οὐκ
[3, 13]	δὲ ὑμῶν προθύμως πόλιν τε	προσλήψεσθε	ναυτικὸν ἔχουσαν μέγα, οὗπερ ὑμῖν
[3, 37]	οἳ οὐκ ἐξ ὧν ἂν	χαρίζησθε	βλαπτόμενοι αὐτοὶ ἀκροῶνται ὑμῶν, ἀλλ᾿
[3, 40]	ἴσης ἐχθροῦ. Μὴ οὖν προδόται	γένησθε	ὑμῶν αὐτῶν, γενόμενοι δ᾿ ὅτι
[3, 37]	μᾶλλον ἢ τῇ ἐκείνων εὐνοίᾳ	περιγένησθε.	πάντων δὲ δεινότατον εἰ βέβαιον
[3, 13]	διὰ ταχέων βοήθειαν ἀποστέλλειν, ἵνα	φαίνησθε	ἀμύνοντές τε οἷς δεῖ καὶ
[3, 13]	τοῖς ἀφισταμένοις. ἢν δ᾿ ἐλευθεροῦντες	φαίνησθε,	τὸ κράτος τοῦ πολέμου βεβαιότερον
[3, 14]	Μυτιληναίοις ξύμμαχοι γενόμενοι, καὶ μὴ	προῆσθε	ἡμᾶς ἴδιον μὲν τὸν κίνδυνον
[3, 67]	κεφαλαιώσαντες πρὸς τοὺς ξύμπαντας διαγνώμας	ποιήσησθε,	ἧσσόν τις ἐπ᾿ ἀδίκοις ἔργοις
[3, 37]	ἢ οἴκτῳ ἐνδῶτε, οὐκ ἐπικινδύνως	ἡγεῖσθε	ἐς ὑμᾶς καὶ οὐκ ἐς
[3, 55]	ἦν προθύμως. ἃ δὲ ἑκάτεροι	ἐξηγεῖσθε	τοῖς ξυμμάχοις, οὐχ οἱ ἑπόμενοι
[3, 40]	δὲ γνόντες τοῖς μὲν οὐ	χαριεῖσθε,	ὑμᾶς δὲ αὐτοὺς μᾶλλον δικαιώσεσθε.
[3, 56]	δίκαιον λήψεσθε, τοῦ μὲν ὀρθοῦ	φανεῖσθε	οὐκ ἀληθεῖς κριταὶ ὄντες, τὸ
[3, 40]	πολεμίων ἀμελήσαντες τοῖς ὑμετέροις αὐτῶν	μαχεῖσθε	ξυμμάχοις. ~Τοιαῦτα μὲν ὁ Κλέων
[3, 104]	ὑμεῖς πᾶσαι. ἐμεῖο δὲ καὶ	μετόπισθε	μνήσασθ᾿ ὁππότε κέν τις ἐπιχθονίων
[3, 64]	ἀπελίπετε γὰρ αὐτὴν καὶ παραβάντες	ξυγκατεδουλοῦσθε	μᾶλλον Αἰγινήτας καὶ ἄλλους τινὰς
[3, 39]	περιέσεσθαι, ἐπέθεντο ἡμῖν οὐκ ἀδικούμενοι.	εἴωθε	δὲ τῶν πόλεων αἷς ἂν
[3, 62]	σχήσειν εἰ τὰ τοῦ Μήδου	κρατήσειε,	κατέχοντες ἰσχύι τὸ πλῆθος ἐπηγάγοντο
[3, 74]	βάλλουσαι ἀπὸ τῶν οἰκιῶν τῷ	κε	ράμῳ καὶ παρὰ φύσιν ὑπομένουσαι
[3, 104]	ἄρξας καὶ τὴν Ῥήνειαν ἑλὼν	ἀνέθηκε	τῷ Ἀπόλλωνι τῷ Δηλίῳ ἁλύσει
[3, 43]	φανερὰν ὠφελίαν τῆς πόλεως ἀφαιρούμεθα.	καθέστηκε	δὲ τἀγαθὰ ἀπὸ τοῦ εὐθέος
[3, 32]	Χίων ἄνδρας ὅσους εἶχεν ἔτι	ἀφῆκε	καὶ τῶν ἄλλων τινάς· ὁρῶντες
[3, 39]	οὐκ ἂν ἐς τόδε ἐξύβρισαν·	πέφυκε	γὰρ καὶ ἄλλως ἄνθρωπος τὸ
[3, 47]	ἐπειδή τε ὅπλων ἐκράτησεν, ἑκὼν	παρέδωκε	τὴν πόλιν, πρῶτον μὲν ἀδικήσετε
[3, 22]	οἱ ἐκ τῶν πύργων φύλακες·	κατέβαλε	γάρ τις τῶν Πλαταιῶν ἀντιλαμβανόμενος
[3, 89]	καὶ σεισμὸς τοῦ τείχους τι	κατέβαλε	καὶ τὸ πρυτανεῖον καὶ ἄλλας
[3, 115]	Λοκρῶν φρούριον ὃ πρότερον Λάχης	εἷλε,	καὶ νικηθεὶς μάχῃ ὑπὸ τῶν
[3, 89]	τοῦ τε φρουρίου τῶν Ἀθηναίων	παρεῖλε	καὶ δύο νεῶν ἀνειλκυσμένων τὴν
[3, 91]	ναυσὶ τῆς Λοκρίδος τὰ ἐπιθαλάσσια	ἔτεμε	καὶ ἀνεχώρησεν ἐπ᾿ οἴκου. ~Ὑπὸ
[3, 17]	(αὑτῷ γὰρ καὶ ὑπηρέτῃ δραχμὴν	ἐλάμβανε	τῆς ἡμέρασ) τρισχίλιοι μὲν οἱ
[3, 98]	ἐκ τῆς Ἀθηναίων πόλεως διεφθάρησαν·	ἀπέθανε	δὲ καὶ ὁ ἕτερος στρατηγὸς
[3, 70]	ὅπως ταξάμενοι ἀποδῶσιν, ὁ Πειθίας	(ἐτύγχανε	γὰρ καὶ βουλῆς ὤν) πείθει
[3, 98]	τῶν ὁδῶν Χρόμων ὁ Μεσσήνιος	ἐτύγχανε	τεθνηκώς. οἱ δὲ Αἰτωλοὶ ἐσακοντίζοντες
[3, 96]	Κροκύλειον καὶ τῇ τρίτῃ Τείχιον,	ἔμενέ	τε αὐτοῦ καὶ τὴν λείαν
[3, 87]	ἐγένετο δέ τις ὅμως διοκωχή.	παρέμεινε	δὲ τὸ μὲν ὕστερον οὐκ
[3, 81]	ὁ Εὐρυμέδων ταῖς ἑξήκοντα ναυσὶ	παρέμεινε,	Κερκυραῖοι σφῶν αὐτῶν τοὺς ἐχθροὺς
[3, 81]	περαιτέρω. καὶ γὰρ πατὴρ παῖδα	ἀπέκτεινε	καὶ ἀπὸ τῶν ἱερῶν ἀπεσπῶντο
[3, 112]	Μεσσηνίους πρώτους ἐπίτηδες ὁ Δημοσθένης	προύταξε	καὶ προσαγορεύειν ἐκέλευε, Δωρίδα τε
[3, 32]	αἰχμαλώτους οὓς κατὰ πλοῦν εἰλήφει	ἀπέσφαξε	τοὺς πολλούς. καὶ ἐς τὴν
[3, 82]	ὠμὴ ἡ> στάσις προυχώρησε, καὶ	ἔδοξε	μᾶλλον, διότι ἐν τοῖς πρώτη
[3, 71]	τε τῶν πεπραγμένων διδάξοντας ὡς	ξυνέφερε	καὶ τοὺς ἐκεῖ καταπεφευγότας πείσοντας
[3, 82]	που πύστει τῶν προγενομένων πολὺ	ἐπέφερε	τὴν ὑπερβολὴν τοῦ καινοῦσθαι τὰς
[3, 104]	Ἀθηναῖοι κατὰ χρησμὸν δή τινα.	ἐκάθηρε	μὲν γὰρ καὶ Πεισίστρατος ὁ
[3, 116]	καὶ πρότερον, καὶ γῆν τινὰ	ἔφθειρε	τῶν Καταναίων, οἳ ὑπὸ τῇ
[3, 104]	τε σὴν ἐς ἀγυιάν· ἔνθα	σε	πυγμαχίῃ τε καὶ ὀρχηστυῖ καὶ
[3, 49]	τοιούτῳ τρόπῳ ἐπειγομένης, ἡ μὲν	ἔφθασε	τοσοῦτον ὅσον Πάχητα ἀνεγνωκέναι τὸ
[3, 87]	μὴ εἶναι ὅτι μᾶλλον τούτου	ἐπίεσε	καὶ ἐκάκωσε τὴν δύναμιν· τετρακοσίων
[3, 82]	νεωτερίζειν τι βουλομένοις ἐπορίζοντο. καὶ	ἐπέπεσε	πολλὰ καὶ χαλεπὰ κατὰ στάσιν
[3, 87]	χειμῶνος ἡ νόσος τὸ δεύτερον	ἐπέπεσε	τοῖς Ἀθηναίοις, ἐκλιποῦσα μὲν οὐδένα
[3, 112]	νυκτὸς ἔτι οὔσης. ὡς οὖν	ἐπέπεσε	τῷ στρατεύματι αὐτῶν, τρέπουσι, καὶ
[3, 51]	νήσῳ τεῖχος ἐγκαταλιπὼν καὶ φρουρὰν	ἀνεχώρησε	τῷ στρατῷ. ~Ὑπὸ δὲ τοὺς
[3, 82]	ἀπέθανον. ~Οὕτως ὠμὴ ἡ> στάσις	προυχώρησε,	καὶ ἔδοξε μᾶλλον, διότι ἐν
[3, 49]	ἐγένοντο ἐν τῇ χειροτονίᾳ ἀγχώμαλοι,	ἐκράτησε	δὲ ἡ τοῦ Διοδότου. καὶ
[3, 89]	τὸ μὲν κατέκλυσε, τὸ δ᾿	ὑπενόστησε,	καὶ θάλασσα νῦν ἐστὶ πρότερον
[3, 75]	Ἡραίου νῆσον, καὶ τὰ ἐπιτήδεια	ἐκεῖσε	αὐτοῖς διεπέμπετο. ~Τῆς δὲ στάσεως
[3, 111]	κωλύοντας καὶ φάσκοντας ἐσπεῖσθαι αὐτοῖς	ἠκόντισέ	τις, νομίσας καταπροδίδοσθαι σφᾶς· ἔπειτα
[3, 75]	Μεσσηνίων πεντακοσίοις ὁπλίταις· ξύμβασίν τε	ἔπρασσε	καὶ πείθει ὥστε ξυγχωρῆσαι ἀλλήλοις
[3, 7]	τε ναυσὶ κατὰ τὸν Ἀχελῷον	ἔπλευσε	καὶ ὁ κατὰ γῆν στρατὸς
[3, 115]	τοῦ Λάχητος τῶν νεῶν ἀρχὴν	ἔπλευσε	τελευτῶντος τοῦ χειμῶνος ἐπὶ τὸ
[3, 74]	ἐμπόρων κατεκαύθη καὶ ἡ πόλις	ἐκινδύνευσε	πᾶσα διαφθαρῆναι, εἰ ἄνεμος ἐπεγένετο
[3, 90]	ἔχων τῶν νεῶν τὴν ἀρχὴν	ἐστράτευσε	μετὰ τῶν ξυμμάχων ἐπὶ Μυλὰς
[3, 89]	κύματος ἐπαναχώρησίς τις, οὐ μέντοι	ἐπέκλυσέ	γε· καὶ σεισμὸς τοῦ τείχους
[3, 89]	μέρος τι, καὶ τὸ μὲν	κατέκλυσε,	τὸ δ᾿ ὑπενόστησε, καὶ θάλασσα
[3, 75]	οἷς ἐπέτυχον, εἰ μὴ Νικόστρατος	ἐκώλυσε,	διέφθειραν ἄν. ὁρῶντες δὲ οἱ
[3, 49]	δ᾿ ὑστέρα αὐτῆς ἐπικατάγεται καὶ	διεκώλυσε	μὴ διαφθεῖραι. παρὰ τοσοῦτον μὲν
[3, 113]	ἐμαχόμεθα. ὁ δὲ κῆρυξ ὡς	ἤκουσε	καὶ ἔγνω ὅτι ἡ ἀπὸ
[3, 87]	ὅτι μᾶλλον τούτου ἐπίεσε καὶ	ἐκάκωσε	τὴν δύναμιν· τετρακοσίων γὰρ ὁπλιτῶν
[3, 17]	καὶ τὰ χρήματα τοῦτο μάλιστα	ὑπανήλωσε	μετὰ Ποτειδαίας. τήν τε γὰρ
[3, 62]	μηδίσαι, καὶ τούτῳ μάλιστα αὐτοί	τε	ἀγάλλονται καὶ ἡμᾶς λοιδοροῦσιν. ἡμεῖς
[3, 72]	λιμένα εἶχον· οἱ δὲ τήν	τε	ἀγορὰν κατέλαβον, οὗπερ οἱ πολλοὶ
[3, 52]	καὶ δικασταῖς ἐκείνοις χρήσασθαι, τούς	τε	ἀδίκους κολάζειν, παρὰ δίκην δὲ
[3, 47]	ὑμῶν τὴν αὐτὴν ζημίαν τοῖς	τε	ἀδικοῦσιν ὁμοίως κεῖσθαι καὶ τοῖς
[3, 45]	πλέον τι αὑτὸν ἐδόξασεν. ἁπλῶς	τε	ἀδύνατον καὶ πολλῆς εὐηθείας, ὅστις
[3, 87]	σεισμοὶ τότε τῆς γῆς, ἔν	τε	Ἀθήναις καὶ ἐν Εὐβοίᾳ καὶ
[3, 90]	τοῦτο ἐπελθόντων οἱ Μεσσήνιοι τῶν	τε	Ἀθηναίων καὶ τῶν ξυμμάχων προσεχώρησαν
[3, 13]	μετ᾿ Ἀθηναίων ἀλλὰ ξυνελευθεροῦν, ἀπό	τε	Ἀθηναίων μὴ αὐτοὶ διαφθαρῆναι ὑπ᾿
[3, 17]	μετὰ Φορμίωνος, οἳ προαπῆλθον· νῆές	τε	αἱ πᾶσαι τὸν αὐτὸν μισθὸν
[3, 37]	νόμων σοφώτεροι βούλονται φαίνεσθαι τῶν	τε	αἰεὶ λεγομένων ἐς τὸ κοινὸν
[3, 13]	γὰρ πᾶς τις προσχωρήσεται) τήν	τε	αἰτίαν ἀποφεύξεσθε ἣν εἴχετε μὴ
[3, 98]	τῷ αὐτῷ πόνῳ ξυνεχόμενοι, οἵ	τε	Αἰτωλοὶ ἐνέκειντο καὶ ἐσηκόντιζον, οὕτω
[3, 38]	περὶ τῶν παρόντων ἱκανῶς· ἁπλῶς	τε	ἀκοῆς ἡδονῇ ἡσσώμενοι καὶ σοφιστῶν
[3, 65]	μὲν οὖν ἐς τὸν ἡμέτερόν	τε	ἀκούσιον μηδισμὸν καὶ τὸν ὑμέτερον
[3, 90]	ἐρύματι προσβαλόντες ἠνάγκασαν ὁμολογίᾳ τήν	τε	ἀκρόπολιν παραδοῦναι καὶ ἐπὶ Μεσσήνην
[3, 3]	ἐς τὸν Μαλόεντα ἐξῆλθον, τά	τε	ἄλλα τῶν τειχῶν καὶ λιμένων
[3, 36]	καὶ γυναῖκας ἀνδραποδίσαι, ἐπικαλοῦντες τήν	τε	ἄλλην ἀπόστασιν ὅτι οὐκ ἀρχόμενοι
[3, 62]	χρή, Ἀθηναίων ὕστερον ἐπιόντων τήν	τε	ἄλλην Ἑλλάδα καὶ τὴν ἡμετέραν
[3, 38]	τὰ ἐξ αὐτῶν ἀποβησόμενα, ζητοῦντές	τε	ἄλλο τι ὡς εἰπεῖν ἢ
[3, 68]	αὐτῶν ἀγαθὸν πεπόνθασι, διότι τόν	τε	ἄλλον χρόνον ἠξίουν δῆθεν αὐτοὺς
[3, 104]	τινὰ χρόνον ναυτικῷ καὶ τῶν	τε	ἄλλων νήσων ἄρξας καὶ τὴν
[3, 49]	τοῦ πλοῦ τοιαύτη ὥστε ἤσθιόν	τε	ἅμα ἐλαύνοντες οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ
[3, 77]	πόλει καὶ τὸν ἐπίπλουν παρεσκευάζοντό	τε	ἅμα ἑξήκοντα ναῦς καὶ τὰς
[3, 25]	ἔλεγε τοῖς προέδροις ὅτι ἐσβολή	τε	ἅμα ἐς τὴν Ἀττικὴν ἔσται
[3, 59]	ἐᾶσαι ἡμᾶς αὐτοὺς ἑλέσθαι) ἐπισκήπτομέν	τε	ἅμα μὴ Πλαταιῆς ὄντες οἱ
[3, 65]	χείρους μηκέτι μᾶλλον γενέσθαι τούς	τε	ἀμείνους τὰ ἄξια ἔχειν, σωφρονισταὶ
[3, 59]	μόνον δεινότητα κατανοοῦντας, ἀλλ᾿ οἷοί	τε	ἂν ὄντες πάθοιμεν καὶ ὡς
[3, 39]	τε ξυμμάχων σκέψασθε εἰ τοῖς	τε	ἀναγκασθεῖσιν ὑπὸ τῶν πολεμίων καὶ
[3, 59]	ἐχθίστοις φίλτατοι ὄντες παραδοθῆναι. ἡμέρας	τε	ἀναμιμνῄσκομεν ἐκείνης ᾗ τὰ λαμπρότατα
[3, 30]	θάλασσαν καὶ πάνυ, ᾗ ἐκεῖνοί	τε	ἀνέλπιστοι ἐπιγενέσθαι ἄν τινα σφίσι
[3, 104]	καὶ γυμνικὸς καὶ μουσικός, χορούς	τε	ἀνῆγον αἱ πόλεις. δηλοῖ δὲ
[3, 42]	δὲ διαβαλὼν ἐκπλῆξαι ἂν τούς	τε	ἀντεροῦντας καὶ τοὺς ἀκουσομένους. χαλεπώτατοι
[3, 58]	οὓς μὴ ὑμῖν πρέπει, σώφρονά	τε	ἀντὶ αἰσχρᾶς κομίσασθαι χάριν, καὶ
[3, 67]	ἱκετείαν ποιοῦνται τούσδε τιμωρήσασθαι. οἴκτου	τε	ἀξιώτεροι τυγχάνειν οἱ ἀπρεπές τι
[3, 45]	ἄλλων ξυμμαχίᾳ τούτῳ ἐπεχείρησεν; πεφύκασί	τε	ἅπαντες καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ
[3, 82]	τῷ κοινῇ τι παρανομῆσαι. τά	τε	ἀπὸ τῶν ἐναντίων καλῶς λεγόμενα
[3, 106]	ἤδη, καὶ διεξελθόντες μεταξὺ τῆς	τε	Ἀργείων πόλεως καὶ τῆς ἐπὶ
[3, 34]	καὶ οὐ προσδεχομένων αἱρεῖ, τούς	τε	Ἀρκάδας καὶ τῶν βαρβάρων ὅσοι
[3, 82]	ἀπὸ τοῦ προφανοῦς, καὶ τό	τε	ἀσφαλὲς ἐλογίζετο καὶ ὅτι ἀπάτῃ
[3, 81]	ἀποκομίζονται. Κερκυραῖοι δὲ αἰσθόμενοι τάς	τε	Ἀττικὰς ναῦς προσπλεούσας τάς τε
[3, 40]	ἐκ τοῦ ἀκινδύνου ἀνδραγαθίζεσθαι. τῇ	τε	αὐτῇ ζημίᾳ ἀξιώσατε ἀμύνασθαι καὶ
[3, 29]	ἐν τάχει παραγενέσθαι, πλέοντες περί	τε	αὐτὴν τὴν Πελοπόννησον ἐνδιέτριψαν καὶ
[3, 13]	Ἀθηναῖοι καὶ χρημάτων δαπάνῃ, νῆές	τε	αὐτοῖς αἱ μὲν περὶ τὴν
[3, 25]	ἃς ἔδει βοηθῆσαι αὐτοῖς, προαποπεμφθῆναί	τε	αὐτὸς τούτων ἕνεκα καὶ ἅμα
[3, 96]	καὶ τῇ τρίτῃ Τείχιον, ἔμενέ	τε	αὐτοῦ καὶ τὴν λείαν ἐς
[3, 75]	δείσας μή τι νεωτερίσωσιν ἀνίστησί	τε	αὐτοὺς πείσας καὶ διακομίζει ἐς
[3, 30]	ὃ εἴ τις στρατηγὸς ἔν	τε	αὑτῷ φυλάσσοιτο καὶ τοῖς πολεμίοις
[3, 83]	περιεγίγνοντο· τῷ γὰρ δεδιέναι τό	τε	αὑτῶν ἐνδεὲς καὶ τὸ τῶν
[3, 45]	ἦλθεν ἐς τὸ δεινόν. πόλις	τε	ἀφισταμένη τίς πω ἥσσω τῇ
[3, 9]	εἰ τύχοιεν πρὸς ἀλλήλους οἵ	τε	ἀφιστάμενοι καὶ ἀφ᾿ ὧν διακρίνοιντο
[3, 70]	Πειθίαν κτείνουσι καὶ ἄλλους τῶν	τε	βουλευτῶν καὶ ἰδιωτῶν ἐς ἑξήκοντα·
[3, 69]	ὅπως προφθάσωσι, καὶ παρεσκευάζοντο ὅ	τε	Βρασίδας καὶ ὁ Ἀλκίδας πρὸς
[3, 53]	μὴ ἀμφοτέρων ἅμα ἡμαρτήκαμεν· τόν	τε	γὰρ ἀγῶνα περὶ τῶν δεινοτάτων
[3, 44]	περὶ τῆς ἡμετέρας εὐβουλίας. ἤν	τε	γὰρ ἀποφήνω πάνυ ἀδικοῦντας αὐτούς,
[3, 17]	πλείους ἀρχομένου τοῦ πολέμου. τήν	τε	γὰρ Ἀττικὴν καὶ Εὔβοιαν καὶ
[3, 104]	τε καὶ περικτιόνων νησιωτῶν· ξύν	τε	γὰρ γυναιξὶ καὶ παισὶν ἐθεώρουν,
[3, 23]	χαλεπῶς δὲ καὶ βιαίως· κρύσταλλός	τε	γὰρ ἐπεπήγει οὐ βέβαιος ἐν
[3, 13]	δὲ ὡς οὔπω πρότερον. νόσῳ	τε	γὰρ ἐφθάραται Ἀθηναῖοι καὶ χρημάτων
[3, 2]	πρότερον ἢ διενοοῦντο ποιήσασθαι. τῶν	τε	γὰρ λιμένων τὴν χῶσιν καὶ
[3, 17]	μάλιστα ὑπανήλωσε μετὰ Ποτειδαίας. τήν	τε	γὰρ Ποτείδαιαν δίδραχμοι ὁπλῖται ἐφρούρουν
[3, 40]	λόγων καὶ ἐπιεικείᾳ, ἁμαρτάνειν. ἔλεός	τε	γὰρ πρὸς τοὺς ὁμοίους δίκαιος
[3, 92]	ἐδόκει ἡ πόλις καθίστασθαι· ἐπί	τε	γὰρ τῇ Εὐβοίᾳ ναυτικὸν παρασκευασθῆναι
[3, 86]	ὑπὸ γὰρ τῶν Συρακοσίων τῆς	τε	γῆς εἴργοντο καὶ τῆς θαλάσσης.
[3, 109]	τρόπῳ ἢ μένων πολιορκήσεται ἔκ	τε	γῆς καὶ ἐκ θαλάσσης ταῖς
[3, 27]	ἔτι τῶν ἀρχόντων, κατὰ ξυλλόγους	τε	γιγνόμενοι ἢ τὸν σῖτον ἐκέλευον
[3, 112]	προύταξε καὶ προσαγορεύειν ἐκέλευε, Δωρίδα	τε	γλῶσσαν ἱέντας καὶ τοῖς προφύλαξι
[3, 36]	καταστάσης δ᾿ εὐθὺς ἐκκλησίας ἄλλαι	τε	γνῶμαι ἀφ᾿ ἑκάστων ἐλέγοντο καὶ
[3, 74]	ἰσχύι καὶ πλήθει προύχων· αἵ	τε	γυναῖκες αὐτοῖς τολμηρῶς ξυνεπελάβοντο βάλλουσαι
[3, 36]	ἄλλα βιαιότατος τῶν πολιτῶν τῷ	τε	δήμῳ παρὰ πολὺ ἐν τῷ
[3, 4]	τὰς Ἀθήνας οἱ Μυτιληναῖοι τῶν	τε	διαβαλλόντων ἕνα, ᾧ μετέμελεν ἤδη,
[3, 19]	τῶν Καρῶν καὶ Ἀναιιτῶν αὐτός	τε	διαφθείρεται καὶ τῆς ἄλλης στρατιᾶς
[3, 40]	λέγω· πειθόμενοι μὲν ἐμοὶ τά	τε	δίκαια ἐς Μυτιληναίους καὶ τὰ
[3, 23]	τοὺς φύλακας διαφθείραντες ἐκεκρατήκεσαν, τάς	τε	διόδους τῶν πύργων ἐνστάντες αὐτοὶ
[3, 70]	φάσκων τέμνειν χάρακας ἐκ τοῦ	τε	Διὸς τοῦ τεμένους καὶ τοῦ
[3, 90]	ξυμμάχων προσεχώρησαν καὶ αὐτοί, ὁμήρους	τε	δόντες καὶ τὰ ἄλλα πιστὰ
[3, 58]	τι ὑπὸ Θηβαίων ἐπείσθητε, τήν	τε	δωρεὰν ἀνταπαιτῆσαι αὐτοὺς μὴ κτείνειν
[3, 77]	τοὺς ἐναντίους, παραινούντων Ἀθηναίων σφᾶς	τε	ἐᾶσαι πρῶτον ἐκπλεῦσαι καὶ ὕστερον
[3, 16]	οὐκ ὀρθῶς ἐγνώκασιν ἀλλ᾿ οἷοί	τέ	εἰσι μὴ κινοῦντες τὸ ἐπὶ
[3, 90]	Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξύμμαχοι τούς	τε	ἐκ τῆς ἐνέδρας τρέπουσι καὶ
[3, 79]	καὶ ἄλλο τι νεωτερίσωσι, τούς	τε	ἐκ τῆς νήσου πάλιν ἐς
[3, 58]	δικάζοιτε καὶ προνοοῦντες ὅτι ἑκόντας	τε	ἐλάβετε καὶ χεῖρας προϊσχομένους (ὁ
[3, 11]	προύχων ἂν ἐπελθεῖν ἀποτρέπεται. αὐτόνομοί	τε	ἐλείφθημεν οὐ δι᾿ ἄλλο τι
[3, 45]	πόλεις, ὅσῳ περὶ τῶν μεγίστων	τε,	ἐλευθερίας ἢ ἄλλων ἀρχῆς, καὶ
[3, 81]	ἐκβιβάζοντες ἀπεχρῶντο, ἐς τὸ Ἥραιόν	τε	ἐλθόντες τῶν ἱκετῶν ὡς πεντήκοντα
[3, 14]	δὲ ἄνδρες οἵουσπερ ὑμᾶς οἵ	τε	Ἕλληνες ἀξιοῦσι καὶ τὸ ἡμέτερον
[3, 45]	ἐξάγουσιν ἐς τοὺς κινδύνους. ἥ	τε	ἐλπὶς καὶ ὁ ἔρως ἐπὶ
[3, 95]	ὠφελία ἐδόκουν εἶναι ξυστρατεύοντες μάχης	τε	ἐμπειρίᾳ τῆς ἐκείνων καὶ χωρίων.
[3, 94]	καὶ οἱ μὲν Λευκάδιοι τῆς	τε	ἔξω γῆς δῃουμένης καὶ τῆς
[3, 53]	(ἀλλ᾿ αὐτοὶ λόγον ᾐτησάμεθα) τό	τε	ἐπερώτημα βραχὺ ὄν, ᾧ τὰ
[3, 92]	βραχέος τὴν διάβασιν γίγνεσθαι, τῆς	τε	ἐπὶ Θρᾴκης παρόδου χρησίμως ἕξειν.
[3, 98]	τῷ στρατοπέδῳ τῶν Ἀθηναίων, μόλις	τε	ἐπὶ τὴν θάλασσαν καὶ τὸν
[3, 9]	τῇ παρασκευῇ καὶ δυνάμει, πρόφασίς	τε	ἐπιεικὴς μηδεμία ὑπάρχοι τῆς ἀποστάσεως·
[3, 64]	ἐς ἀδικίαν δὲ ἀποδιδομένας. ~δῆλόν	τε	ἐποιήσατε οὐδὲ τότε τῶν Ἑλλήνων
[3, 16]	παρὰ τὸν Ἰσθμὸν ἀναγαγόντες ἐπίδειξίν	τε	ἐποιοῦντο καὶ ἀποβάσεις τῆς Πελοποννήσου
[3, 75]	καὶ Μεσσηνίων πεντακοσίοις ὁπλίταις· ξύμβασίν	τε	ἔπρασσε καὶ πείθει ὥστε ξυγχωρῆσαι
[3, 81]	ὡς ἕκαστοι ἐδύναντο ἀνηλοῦντο. ἡμέρας	τε	ἑπτά, ἃς ἀφικόμενος ὁ Εὐρυμέδων
[3, 108]	μήτε ἐς ἀλκὴν ὑπομεῖναι φοβηθέντας	τε	ἐς φυγὴν καὶ τὸ πλέον
[3, 82]	ὅπως μηδὲν αὐτῶν δεήσει, τῆς	τε	ἑταιρίας διαλυτὴς καὶ τοὺς ἐναντίους
[3, 56]	σπονδαῖς καὶ προσέτι ἱερομηνίᾳ ὀρθῶς	τε	ἐτιμωρησάμεθα κατὰ τὸν πᾶσι νόμον
[3, 93]	Λακεδαιμονίων οἱ ἀφικνούμενοι τὰ πράγματά	τε	ἔφθειρον καὶ ἐς ὀλιγανθρωπίαν κατέστησαν,
[3, 58]	καὶ τοῖς ἄλλοις νομίμοις, ὅσα	τε	ἡ γῆ ἡμῶν ἀνεδίδου ὡραῖα,
[3, 63]	ἀπολογούμεθα· ὡς δὲ ὑμεῖς μᾶλλόν	τε	ἠδικήκατε τοὺς Ἕλληνας καὶ ἀξιώτεροί
[3, 13]	οὔτε γὰρ ἀποστήσεται ἄλλος τά	τε	ἡμέτερα προσγενήσεται, πάθοιμέν τ᾿ ἂν
[3, 66]	χεῖρας προϊσχομένους καὶ ζωγρήσαντες ὑποσχόμενοί	τε	ἡμῖν ὕστερον μὴ κτενεῖν παρανόμως
[3, 53]	οὐ κοινοὶ ἀποβῆτε, τεκμαιρόμενοι προκατηγορίας	τε	ἡμῶν οὐ προγεγενημένης ᾗ χρὴ
[3, 19]	αὐτὸν στρατηγόν. ὁ δὲ ἄλλα	τε	ἠργυρολόγει καὶ περιέπλει, καὶ τῆς
[3, 22]	τείχους πρὸς τὴν βοήν. φρυκτοί	τε	ᾔροντο ἐς τὰς Θήβας πολέμιοι·
[3, 98]	τὰ βέλη αὐτοῖς καὶ οἷοί	τε	ἦσαν χρῆσθαι, οἱ δὲ ἀντεῖχον
[3, 83]	τῶν ἐναντίων ξυνετόν, μὴ λόγοις	τε	ἥσσους ὦσι καὶ ἐκ τοῦ
[3, 93]	οὐδέν. αἴτιον δὲ ἦν οἵ	τε	Θεσσαλοὶ ἐν δυνάμει ὄντες τῶν
[3, 58]	ἠλευθερώθησαν οἱ Ἕλληνες δουλώσετε, ἱερά	τε	θεῶν οἷς εὐξάμενοι Μήδων ἐκράτησαν
[3, 81]	ὀφειλομένων ὑπὸ τῶν λαβόντων· πᾶσά	τε	ἰδέα κατέστη θανάτου, καὶ οἷον
[3, 98]	ἦσαν, πῦρ κομισάμενοι περιεπίμπρασαν· πᾶσά	τε	ἰδέα κατέστη τῆς φυγῆς καὶ
[3, 80]	μὴ ἐπιπλεύσωσιν αἱ νῆες, τοῖς	τε	ἱκέταις ᾖσαν ἐς λόγους καὶ
[3, 82]	μετὰ ὀνόματος ἑκάτεροι εὐπρεποῦς, πλήθους	τε	ἰσονομίας πολιτικῆς καὶ ἀριστοκρατίας σώφρονος
[3, 74]	καὶ νικᾷ ὁ δῆμος χωρίων	τε	ἰσχύι καὶ πλήθει προύχων· αἵ
[3, 11]	ἐχόντων ἔτι τῶν πάντων αὐτῶν	τε	ἰσχὺν καὶ πρὸς ὅτι χρὴ
[3, 40]	τοὺς οὔτ᾿ ἀντοικτιοῦντας ἐξ ἀνάγκης	τε	καθεστῶτας αἰεὶ πολεμίους· οἵ τε
[3, 20]	σωτηρία ἐφαίνετο, ἐπιβου λεύουσιν αὐτοί	τε	καὶ Ἀθηναίων οἱ ξυμπολιορκούμενοι πρῶτον
[3, 56]	γὰρ τῷ αὐτίκα χρησίμῳ ὑμῶν	τε	καὶ ἐκείνων πολεμίῳ τὸ δίκαιον
[3, 73]	περιέπεμπον ἀμφότεροι, τοὺς δούλους παρακαλοῦντές	τε	καὶ ἐλευθερίαν ὑπισχνούμενοι· καὶ τῷ
[3, 93]	ταύτης ξυνοικιζομένης τὸ πρῶτον ἔδεισάν	τε	καὶ ἐνόμισαν ἐπὶ τῇ Εὐβοίᾳ
[3, 39]	τί ἄλλο οὗτοι ἢ ἐπεβούλευσάν	τε	καὶ ἐπανέστησαν μᾶλλον ἢ ἀπέστησαν
[3, 23]	χείλους τῆς τάφρου, καὶ ἐτόξευόν	τε	καὶ ἐσηκόντιζον ἐς τὰ γυμνά,
[3, 93]	κατέστησαν, ἐκφοβήσαντες τοὺς πολλοὺς χαλεπῶς	τε	καὶ ἔστιν ἃ οὐ καλῶς
[3, 112]	Δημοσθένους ἀπὸ τοῦ στρατοπέδου ἔλαθόν	τε	καὶ ἔφθασαν προκαταλαβόντες (τὸν δ᾿
[3, 70]	ἀναπείσειν τοὺς αὐτοὺς Ἀθηναίοις φίλους	τε	καὶ ἐχθροὺς νομίζειν, ξυνίσταντό τε
[3, 44]	κελεύσω, εἰ μὴ ξυμφέρον, ἤν	τε	καὶ ἔχοντάς τι ξυγγνώμης εἶεν
[3, 23]	τῆς τάφρου καὶ ἐντεῦθεν ἐτόξευόν	τε	καὶ ἠκόντιζον, εἴ τις παραβοηθῶν
[3, 78]	~καὶ οἱ μὲν Κερκυραῖοι κακῶς	τε	καὶ κατ᾿ ὀλίγας προσπίπτοντες ἐταλαιπώρουν
[3, 70]	τε καὶ ἐχθροὺς νομίζειν, ξυνίσταντό	τε	καὶ λαβόντες ἐγχειρίδια ἐξαπιναίως ἐς
[3, 30]	διεσπάρθαι. εἰ οὖν προσπέσοιμεν ἄφνω	τε	καὶ νυκτός, ἐλπίζω μετὰ τῶν
[3, 10]	δικαίου καὶ ἀρετῆς πρῶτον ἄλλως	τε	καὶ ξυμμαχίας δεόμενοι τοὺς λόγους
[3, 18]	προδιδομένην ἐστράτευσαν κατὰ γῆν αὐτοί	τε	καὶ οἱ ἐπίκουροι· καὶ προσβαλόντες
[3, 42]	τὰ ἐναντιώτατα εὐβουλίᾳ εἶναι, τάχος	τε	καὶ ὀργήν, ὧν τὸ μὲν
[3, 104]	ἐς ἀγυιάν· ἔνθα σε πυγμαχίῃ	τε	καὶ ὀρχηστυῖ καὶ ἀοιδῇ μνησάμενοι
[3, 11]	ἡμετέρου ἔτι μόνου ἀντισουμένου, ἄλλως	τε	καὶ ὅσῳ δυνατώτεροι αὐτοὶ αὑτῶν
[3, 40]	δίδοται ἢ πρὸς τοὺς ὁμοίους	τε	καὶ οὐδὲν ἧσσον πολεμίους ὑπολειπομένους.
[3, 55]	αὐτοὺς οὐκέτι ἦν καλόν, ἄλλως	τε	καὶ οὓς εὖ παθών τις
[3, 58]	τί ἄλλο ἢ ἐν πολεμίᾳ	τε	καὶ παρὰ τοῖς αὐθένταις πατέρας
[3, 75]	ἱερόν. Νικόστρατος δὲ αὐτοὺς ἀνίστη	τε	καὶ παρεμυθεῖτο. ὡς δ᾿ οὐκ
[3, 54]	ἡμετέρᾳ γῇ γενομένῃ παρεγενόμεθα ὑμῖν	τε	καὶ Παυσανίᾳ· εἴ τέ τι
[3, 13]	ἐν τῷ θέρει τῷδε ναυσί	τε	καὶ πεζῷ ἅμα ἐπεσβάλητε τὸ
[3, 104]	ἐς τὴν Δῆλον τῶν Ἰώνων	τε	καὶ περικτιόνων νησιωτῶν· ξύν τε
[3, 20]	τεύξεσθαι τοῦ ἀληθοῦς λογισμοῦ, ἄλλως	τε	καὶ πολλάκις ἀριθμοῦντες καὶ ἅμα
[3, 25]	καὶ οἱ μὲν Μυτιληναῖοι ἐθάρσουν	τε	καὶ πρὸς τοὺς Ἀθηναίους ἧσσον
[3, 40]	αὐτοὺς ποιῆσαι κρατήσαντας ὑμῶν, ἄλλως	τε	καὶ προϋπάρξαντας ἀδικίας. μάλιστα δὲ
[3, 2]	τοῦ Πόντου ἔδει ἀφικέσθαι, τοξότας	τε	καὶ σῖτον, καὶ ἃ μεταπεμπόμενοι
[3, 7]	Νήρικον ποιησάμενος ἀναχωρῶν διαφθείρεται αὐτός	τε	καὶ τῆς στρατιᾶς τι μέρος
[3, 58]	κατὰ ἔτος ἕκαστον δημοσίᾳ ἐσθήμασί	τε	καὶ τοῖς ἄλλοις νομίμοις, ὅσα
[3, 40]	ἀμνημονοῦντες. κολάσατε δὲ ἀξίως τούτους	τε	καὶ τοῖς ἄλλοις ξυμμάχοις παράδειγμα
[3, 109]	τάχος, βουλόμενος ψιλῶσαι τοὺς Ἀμπρακιώτας	τε	καὶ τὸν μισθοφόρον ὄχλον {τὸν
[3, 108]	ἐπιγενόμενοι αὐτοῖς κατὰ νώτου προσπίπτουσί	τε	καὶ τρέπουσιν, ὥστε μήτε ἐς
[3, 34]	μὲν παρὰ Πισσούθνου ἐπικούρους Ἀρκάδων	τε	καὶ τῶν βαρβάρων ἐπαγαγόμενοι ἐν
[3, 92]	δὲ ἐξέπεμψαν τοὺς οἰκήτορας αὑτῶν	τε	καὶ τῶν περιοίκων, καὶ τῶν
[3, 97]	πολὺ τοιαύτη ἡ μάχη, διώξεις	τε	καὶ ὑπαγωγαί, ἐν οἷς ἀμφοτέροις
[3, 43]	τῶν δι᾿ ὀλίγου σκοπούντων, ἄλλως	τε	καὶ ὑπεύθυνον τὴν παραίνεσιν ἔχοντας
[3, 59]	κινδυνεύομεν παθεῖν. ὅπερ δὲ ἀναγκαῖόν	τε	καὶ χαλεπώτατον τοῖς ὧδε ἔχουσι,
[3, 32]	ἕξειν. καὶ ὁ μὲν ἐπείσθη	τε	καὶ Χίων ἄνδρας ὅσους εἶχεν
[3, 42]	μηδ᾿ ἀτιμάζειν. οὕτω γὰρ ὅ	τε	κατορθῶν ἥκιστα ἂν ἐπὶ τῷ
[3, 11]	δὲ καὶ ἀπὸ θεραπείας τοῦ	τε	κοινοῦ αὐτῶν καὶ τῶν αἰεὶ
[3, 100]	θέρους Αἰτωλοὶ προπέμψαντες πρότερον ἔς	τε	Κόρινθον καὶ ἐς Λακεδαίμονα πρέσβεις,
[3, 57]	δὴ ξυμφορᾶς προκεχωρήκαμεν, οἵτινες Μήδων	τε	κρατησάντων ἀπωλλύμεθα καὶ νῦν ἐν
[3, 85]	γὰρ αὐτῶν ἐς πεντακοσίους) τείχη	τε	λαβόντες, ἃ ἦν ἐν τῇ
[3, 11]	αὐτοῖς ἐς τὴν ἀρχὴν εὐπρεπείᾳ	τε	λόγου καὶ γνώμης μᾶλλον ἐφόδῳ
[3, 42]	ἀπαιδευσίας καὶ βραχύτητος γνώμης. τούς	τε	λόγους ὅστις διαμάχεται μὴ διδασκάλους
[3, 71]	ἂν δουλωθεῖεν ὑπ᾿ Ἀθηναίων, τό	τε	λοιπὸν μηδετέρους δέχεσθαι ἀλλ᾿ ἢ
[3, 66]	ἀδικίας ἐν ὀλίγῳ πράξαντες, τήν	τε	λυθεῖσαν ὁμολογίαν καὶ τῶν ἀνδρῶν
[3, 56]	τῇ Ξέρξου δυνάμει ἀντιτάξασθαι, ἐπῃνοῦντό	τε	μᾶλλον οἱ μὴ τὰ ξύμφορα
[3, 51]	γενόμενον, καὶ λῃστῶν ἐκπομπαῖς, τοῖς	τε	Μεγαρεῦσιν ἅμα μηδὲν ἐσπλεῖν. ἑλὼν
[3, 103]	τειχίσματος Συρακόσιοι, καὶ προσπεσόντες τρέπουσί	τε	μέρος τι τοῦ στρατοῦ καὶ
[3, 81]	τῶν πολεμίων οἰχομένας, λαβόντες τούς	τε	Μεσσηνίους ἐς τὴν πόλιν ἤγαγον
[3, 37]	ἢ καλῶς ἔχουσιν ἀκύροις, ἀμαθία	τε	μετὰ σωφροσύνης ὠφελιμώτερον ἢ δεξιότης
[3, 39]	βίαιόν τι πασχόντων ἐστίν) ἐζήτησάν	τε	μετὰ τῶν πολεμιωτάτων ἡμᾶς στάντες
[3, 84]	ὁσίου τὸ τιμωρεῖσθαι προυτίθεσαν τοῦ	τε	μὴ ἀδικεῖν τὸ κερδαίνειν, ἐν
[3, 84]	ἔχειν, παρὰ δίκην γιγνώσκοιεν, οἵ	τε	μὴ ἐπὶ πλεονεξίᾳ, ἀπὸ ἴσου
[3, 42]	καὶ πρὸς χάριν λέγοι, ὅ	τε	μὴ ἐπιτυχὼν ὀρέγοιτο τῷ αὐτῷ
[3, 32]	δὲ ὑπὸ ἀνάγκης ξυμμάχους· εἴ	τε	μὴ παύσεται, ὀλίγους μὲν αὐτὸν
[3, 13]	ἢ ἀπ᾿ ἀμφοτέρων ἀποχωρήσονται. νομίσῃ	τε	μηδεὶς ἀλλοτρίας γῆς πέρι οἰκεῖον
[3, 62]	νόμων ἥμαρτεν. ἐπειδὴ γοῦν ὅ	τε	Μῆδος ἀπῆλθε καὶ τοὺς νόμους
[3, 102]	προάστειον ἀτείχιστον ὂν εἷλον· ἐπί	τε	Μολύκρειον ἐλθόντες τὴν Κορινθίων μὲν
[3, 18]	δὲ Ἀθηναῖοι πυνθανόμενοι ταῦτα, τούς	τε	Μυτιληναίους τῆς γῆς κρατοῦντας καὶ
[3, 7]	στρατεύει ἐπ᾿ Οἰνιάδας, καὶ ταῖς	τε	ναυσὶ κατὰ τὸν Ἀχελῷον ἔπλευσε
[3, 11]	οὐκ ἂν ὁμοίως ἐχειρώσαντο. τό	τε	ναυτικὸν ἡμῶν παρεῖχέ τινα φόβον
[3, 109]	ἐποιήσαντο. καὶ οἱ μὲν τούς	τε	νεκροὺς ἀνείλοντο καὶ διὰ τάχους
[3, 74]	μὴ αὐτοβοεὶ ὁ δῆμος τοῦ	τε	νεωρίου κρατήσειεν ἐπελθὼν καὶ σφᾶς
[3, 70]	τὴν πόλιν. καὶ ἀφικομένης Ἀττικῆς	τε	νεὼς καὶ Κορινθίας πρέσβεις ἀγουσῶν
[3, 27]	Μυτιληναῖοι ἐν τούτῳ, ὡς αἵ	τε	νῆες αὐτοῖς οὐχ ἧκον ἀπὸ
[3, 70]	χρήσασθαι. οἱ δ᾿ ἐπειδὴ τῷ	τε	νόμῳ ἐξείργοντο καὶ ἅμα ἐπυνθάνοντο
[3, 37]	πόλεις. οἱ μὲν γὰρ τῶν	τε	νόμων σοφώτεροι βούλονται φαίνεσθαι τῶν
[3, 7]	τι μέρος ὑπὸ τῶν αὐτόθεν	τε	ξυμβοηθησάντων καὶ φρουρῶν τινῶν ὀλίγων.
[3, 15]	ἐς τὴν Ἀττικὴν ἐσβολὴν τοῖς	τε	ξυμμάχοις παροῦσι κατὰ τάχος ἔφραζον
[3, 98]	περιγενόμενοι κατέφυγον. ἀπέθανον δὲ τῶν	τε	ξυμμάχων πολλοὶ καὶ αὐτῶν Ἀθηναίων
[3, 39]	κίνδυνον ἡγησάμενοι βεβαιότερον ξυναπέστησαν. τῶν	τε	ξυμμάχων σκέψασθε εἰ τοῖς τε
[3, 92]	Θρᾴκης παρόδου χρησίμως ἕξειν. τό	τε	ξύμπαν ὥρμηντο τὸ χωρίον κτίζειν.
[3, 15]	οἱ δὲ ἄλλοι ξύμμαχοι βραδέως	τε	ξυνελέγοντο καὶ ἐν καρποῦ ξυγκομιδῇ
[3, 40]	οὐδὲν ἧσσον πολεμίους ὑπολειπομένους. ἕν	τε	ξυνελὼν λέγω· πειθόμενοι μὲν ἐμοὶ
[3, 3]	οὐκ ἔπειθον τοὺς Μυτιληναίους τήν	τε	ξυνοίκισιν καὶ τὴν παρασκευὴν διαλύειν,
[3, 91]	περὶ Πελοπόννησον, ὧν ἐστρατήγει Δημοσθένης	τε	ὁ Ἀλκισθένους καὶ Προκλῆς ὁ
[3, 96]	ὅτε τὸ πρῶτον ἐπεβουλεύετο, ἐπειδή	τε	ὁ στρατὸς ἐσεβεβλήκει, πολλῇ χειρὶ
[3, 105]	Πελοπόννησον οὖσαι, ὧν ἦρχεν Ἀριστοτέλης	τε	ὁ Τιμοκράτους καὶ Ἱεροφῶν ὁ
[3, 31]	σφίσιν, αὐτοῖς δαπάνη γίγνηται· πείσειν	τε	οἴεσθαι καὶ Πισσούθνην ὥστε ξυμπολεμεῖν.
[3, 39]	ἄφαρκτοι ἦσαν πρὸς αὐτούς, αὐτόνομοί	τε	οἰκοῦντες καὶ τιμώμενοι ἐς τὰ
[3, 51]	ποιῶνται ἔκπλους αὐτόθεν λανθάνοντες τριήρων	τε,	οἷον καὶ τὸ πρὶν γενόμενον,
[3, 13]	βοήθειαν ἀποστέλλειν, ἵνα φαίνησθε ἀμύνοντές	τε	οἷς δεῖ καὶ ἐν τῷ
[3, 73]	ἤπειρον. ~τῇ δ᾿ ὑστεραίᾳ ἠκροβολίσαντό	τε	ὀλίγα καὶ ἐς τοὺς ἀγροὺς
[3, 54]	μόνοι Βοιωτῶν. καὶ γὰρ ἠπειρῶταί	τε	ὄντες ἐναυμαχήσαμεν ἐπ᾿ Ἀρτεμισίῳ, μάχῃ
[3, 75]	τοῦ μὴ ξυμπλεῖν ἀπιστίᾳ, τά	τε	ὅπλα αὐτῶν ἐκ τῶν οἰκιῶν
[3, 47]	οὔτε μετέσχε τῆς ἀποστάσεως, ἐπειδή	τε	ὅπλων ἐκράτησεν, ἑκὼν παρέδωκε τὴν
[3, 84]	προύχοντος· οὐ γὰρ ἂν τοῦ	τε	ὁσίου τὸ τιμωρεῖσθαι προυτίθεσαν τοῦ
[3, 46]	ἐς ἐπίνοιαν τούτου ἴωσι, κρατήσαντάς	τε	ὅτι ἐπ᾿ ἐλάχιστον τὴν αἰτίαν
[3, 57]	που ὑμῖν ὠφέλιμον καθιστῆται. ~Προσκέψασθέ	τε	ὅτι νῦν μὲν παράδειγμα τοῖς
[3, 67]	ἀμείνους ξυμμάχους ἑκόντες ἀπεώσαντο. παρενόμησάν	τε	οὐ προπαθόντες ὑφ᾿ ἡμῶν, μίσει
[3, 82]	ὀργὰς τῶν πολλῶν ὁμοιοῖ. ἐστασίαζέ	τε	οὖν τὰ τῶν πόλεων, καὶ
[3, 86]	οἱ τῶν Λεοντίνων ξύμμαχοι κατά	τε	παλαιὰν ξυμμαχίαν καὶ ὅτι Ἴωνες
[3, 3]	δὲ μή, Μυτιληναίοις εἰπεῖν ναῦς	τε	παραδοῦναι καὶ τείχη καθελεῖν, μὴ
[3, 34]	ἰδοῦσαι ἐν τῇ Κλάρῳ ἥ	τε	Πάραλος καὶ ἡ Σαλαμινία ἔφρασαν.
[3, 92]	τῆς δὲ θαλάσσης εἴκοσι. νεώριά	τε	παρεσκευάζοντο, καὶ εἶρξαν τὸ κατὰ
[3, 62]	ἄλλους νῦν προθύμως ξυνελευθεροῦμεν, ἵππους	τε	παρέχοντες καὶ παρασκευὴν ὅσην οὐκ
[3, 94]	Λευκάδα μείζονι στόλῳ ἦλθον, Ἀκαρνᾶσί	τε	πᾶσιν, οἳ πανδημεὶ πλὴν Οἰνιαδῶν
[3, 58]	δράσαιτε μὴ ὀρθῶς γνόντες. σκέψασθέ	τε·	Παυσανίας μὲν γὰρ ἔθαπτεν αὐτοὺς
[3, 28]	κινδυνεύσοντες, ποιοῦνται κοινῇ ὁμολογίαν πρός	τε	Πάχητα καὶ τὸ στρατόπεδον, ὥστε
[3, 66]	ἡμῖν, μήτε νεωτερίσαι ἔργῳ λόγοις	τε	πείθειν ὥστε ἐξελθεῖν, ἐπιθέμενοι δὲ
[3, 70]	ἐς τὴν βουλὴν ἐσελθόντες τόν	τε	Πειθίαν κτείνουσι καὶ ἄλλους τῶν
[3, 43]	ὑμετέραν ἀκρόασιν. εἰ γὰρ ὅ	τε	πείσας καὶ ὁ ἐπισπόμενος ὁμοίως
[3, 97]	πειρᾶσθαι αἱρεῖν. ὁ δὲ τούτοις	τε	πεισθεὶς καὶ τῇ τύχῃ ἐλπίσας,
[3, 51]	καὶ τῆς Σαλαμῖνος εἶναι, τούς	τε	Πελοποννησίους, ὅπως μὴ ποιῶνται ἔκπλους
[3, 21]	μὲν δύο τοὺς περιβόλους, πρός	τε	Πλαταιῶν καὶ εἴ τις ἔξωθεν
[3, 42]	τὴν δὲ σώφρονα πόλιν τῷ	τε	πλεῖστα εὖ βουλεύοντι μὴ προστιθέναι
[3, 16]	ἐπλήρωσαν ναῦς ἑκατὸν ἐσβάντες αὐτοί	τε	πλὴν ἱππέων καὶ πεντακοσιομεδίμνων καὶ
[3, 34]	ὅτι οὐδαμοῦ ἐγκαταληφθεῖσαι ἠναγκάσθησαν στρατόπεδόν	τε	ποιεῖσθαι καὶ φυλακὴν σφίσι καὶ
[3, 86]	τὴν Πελοπόννησον ἄγεσθαι αὐτόθεν πρόπειράν	τε	ποιούμενοι εἰ σφίσι δυνατὰ εἴη
[3, 82]	εἰρήνῃ καὶ ἀγαθοῖς πράγμασιν αἵ	τε	πόλεις καὶ οἱ ἰδιῶται ἀμείνους
[3, 94]	τοσαύτης ξυνειλεγμένης Αἰτωλοῖς ἐπιθέσθαι, Ναυπάκτῳ	τε	πολεμίοις οὖσι καί, ἢν κρατήσῃ
[3, 43]	λέγοντα ψευσάμενον πιστὸν γενέσθαι. μόνην	τε	πόλιν διὰ τὰς περινοίας εὖ
[3, 42]	μετὰ ἀξυνεσίας καὶ ἄδικος. ἥ	τε	πόλις οὐκ ὠφελεῖται ἐν τῷ
[3, 18]	Ἀντισσαίων καὶ τῶν ἐπικούρων ἀπέθανόν	τε	πολλοὶ καὶ ἀνεχώρησαν οἱ λοιποὶ
[3, 72]	~ἐλθόντων δὲ οἱ Ἀθηναῖοι τούς	τε	πρέσβεις ὡς νεωτερίζοντας ξυλλαβόντες, καὶ
[3, 64]	βιασαμένου ὥσπερ ἡμᾶς. τὴν τελευταίαν	τε	πρὶν περιτειχίζεσθαι πρόκλησιν ἐς ἡσυχίαν
[3, 38]	τι λέγοντος προεπαινέσαι, καὶ προαισθέσθαι	τε	πρόθυμοι εἶναι τὰ λεγόμενα καὶ
[3, 56]	τὴν τότε προθυμίαν· καὶ μείζω	τε	πρὸς ἐλάσσω εὑρήσετε καὶ ἐν
[3, 6]	τὴν τῶν Μυτιληναίων ἡσυχίαν ξυμμάχους	τε	προσεκάλουν, οἳ πολὺ θᾶσσον παρῆσαν
[3, 13]	βοηθησάντων δὲ ὑμῶν προθύμως πόλιν	τε	προσλήψεσθε ναυτικὸν ἔχουσαν μέγα, οὗπερ
[3, 26]	ἐδῄωσαν δὲ τῆς Ἀττικῆς τά	τε	πρότερον τετμημένα {καὶ} εἴ τι
[3, 35]	ἀφικόμενος ἐς τὴν Μυτιλήνην τήν	τε	Πύρραν καὶ Ἔρεσον παρεστήσατο, καὶ
[3, 46]	σχολῇ καὶ ταχὺ ξυμβῆναι; ἡμῖν	τε	πῶς οὐ βλάβη δαπανᾶν καθημένοις
[3, 104]	ἠγερέθονται σὺν σφοῖσιν τεκέεσσι γυναιξί	τε	σὴν ἐς ἀγυιάν· ἔνθα σε
[3, 20]	Πελοποννησίων καὶ Βοιωτῶν) ἐπειδὴ τῷ	τε	σίτῳ ἐπιλείποντι ἐπιέζοντο καὶ ἀπὸ
[3, 98]	μὲν οὖν οἱ τοξόται εἶχόν	τε	τὰ βέλη αὐτοῖς καὶ οἷοί
[3, 43]	κακῶν, ὥστε δεῖν ὁμοίως τόν	τε	τὰ δεινότατα βουλόμενον πεῖσαι ἀπάτῃ
[3, 82]	τρόπῳ ἀγωνιζόμενοι ἀλλήλων περιγίγνεσθαι ἐτόλμησάν	τε	τὰ δεινότατα ἐπεξῇσάν τε τὰς
[3, 54]	ὅμως ἃ ἔχομεν δίκαια πρός	τε	τὰ Θηβαίων διάφορα καὶ ἐς
[3, 82]	ἐτόλμησάν τε τὰ δεινότατα ἐπεξῇσάν	τε	τὰς τιμωρίας ἔτι μείζους, οὐ
[3, 67]	ὀλοφυρμῷ καὶ οἴκτῳ ὠφελείσθων, πατέρων	τε	τάφους τῶν ὑμετέρων ἐπιβοώμενοι καὶ
[3, 40]	τε καθεστῶτας αἰεὶ πολεμίους· οἵ	τε	τέρποντες λόγῳ ῥήτορες ἕξουσι καὶ
[3, 54]	ὄντες ἐναυμαχήσαμεν ἐπ᾿ Ἀρτεμισίῳ, μάχῃ	τε	τῇ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ γῇ
[3, 22]	αἴσθησιν παρέχοι. ἦσαν δὲ εὐσταλεῖς	τε	τῇ ὁπλίσει καὶ τὸν ἀριστερὸν
[3, 89]	σεισμὸς ἐγένετο, κατὰ τοῦτο ἀποστέλλειν	τε	τὴν θάλασσαν καὶ ἐξαπίνης πάλιν
[3, 115]	Ἀθηναῖοι τοῦ αὐτοῦ χειμῶνος ἔς	τε	τὴν Ἱμεραίαν ἀπόβασιν ἐποιήσαντο ἐκ
[3, 2]	γίγνονται τοῖς Ἀθηναίοις ὅτι ξυνοικίζουσί	τε	τὴν Λέσβον ἐς τὴν Μυτιλήνην
[3, 65]	μὲν γὰρ ἡμεῖς αὐτοὶ πρός	τε	τὴν πόλιν ἐλθόντες ἐμαχόμεθα καὶ
[3, 3]	Ἀθηναῖοι (ἦσαν γὰρ τεταλαιπωρημένοι ὑπό	τε	τῆς νόσου καὶ τοῦ πολέμου
[3, 54]	ὑμῖν τε καὶ Παυσανίᾳ· εἴ	τέ	τι ἄλλο κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν
[3, 82]	προύχοιεν, καὶ οὐ γενναιότητι. ἀντιτιμωρήσασθαί	τέ	τινα περὶ πλείονος ἦν ἢ
[3, 99]	ἐς τὴν Λοκρίδα ἐν ἀποβάσει	τέ	τινι τοὺς προσβοηθήσαντας Λοκρῶν ἐκράτησαν
[3, 21]	ἰσοπλατεῖς τῷ τείχει, διήκοντες ἔς	τε	τὸ ἔσω μέτωπον αὐτοῦ καὶ
[3, 48]	ἐᾶν οἰκεῖν. τάδε γὰρ ἔς	τε	τὸ μέλλον ἀγαθὰ καὶ τοῖς
[3, 12]	ὁ φόβος ἐχυρὸν παρεῖχε, δέει	τε	τὸ πλέον ἢ φιλίᾳ κατεχόμενοι
[3, 12]	ἡσυχίᾳ τὸ αὐτὸ ἐποιοῦμεν· ὅ	τε	τοῖς ἄλλοις μάλιστα εὔνοια πίστιν
[3, 52]	καὶ προτάξαντες σφῶν αὐτῶν Ἀστύμαχόν	τε	τὸν Ἀσωπολάου καὶ Λάκωνα τὸν
[3, 66]	οὔτε γὰρ ἠδικήσαμεν οὐδένα, προείπομέν	τε	τὸν βουλόμενον κατὰ τὰ τῶν
[3, 100]	καὶ ἐς Λακεδαίμονα πρέσβεις, Τόλοφόν	τε	τὸν Ὀφιονέα καὶ Βοριάδην τὸν
[3, 98]	ψιλοὶ ἀνεστέλλοντο) ἐπειδὴ δὲ τοῦ	τε	τοξάρχου ἀποθανόντος οὗτοι διεσκεδάσθησαν καὶ
[3, 84]	ὠμῶς καὶ ἀπαραιτήτως ἐπέλθοιεν. ξυνταραχθέντος	τε	τοῦ βίου ἐς τὸν καιρὸν
[3, 91]	τῆς πόλεως πανδημεὶ Ἀθηναῖοι, Ἱππονίκου	τε	τοῦ Καλλίου στρατηγοῦντος καὶ Εὐρυμέδοντος
[3, 20]	ἐσηγησαμένων τὴν πεῖραν αὐτοῖς Θεαινέτου	τε	τοῦ Τολμίδου ἀνδρὸς μάντεως καὶ
[3, 84]	ἰσχὺν εἶχε τὸ φθονεῖν. ἀξιοῦσί	τε	τοὺς κοινοὺς περὶ τῶν τοιούτων
[3, 15]	ἤκουσαν, προσδεξάμενοι τοὺς λόγους ξυμμάχους	τε	τοὺς Λεσβίους ἐποιήσαντο, καὶ τὴν
[3, 64]	καὶ ταῦτα οὔτε ἄκοντες ἔχοντές	τε	τοὺς νόμους οὕσπερ μέχρι τοῦ
[3, 11]	δὲ καὶ τὰ κράτιστα ἐπί	τε	τοὺς ὑποδεεστέρους πρώτους ξυνεπῆγον καὶ
[3, 92]	εἶχον τὴν ἀποικίαν ἐκπέμπειν, τοῖς	τε	Τραχινίοις βουλόμενοι καὶ τοῖς Δωριεῦσι
[3, 102]	πείθουσιν ὥστε μετὰ σφῶν Ἄργει	τε	τῷ Ἀμφιλοχικῷ καὶ Ἀμφιλοχίᾳ τῇ
[3, 69]	φεύγουσαι διὰ τοῦ πελάγους ἔκ	τε	τῶν Ἀθηναίων ἐπιδιωχθεῖσαι καὶ πρὸς
[3, 70]	καὶ (ἦν γὰρ Πειθίας ἐθελοπρόξενός	τε	τῶν Ἀθηναίων καὶ τοῦ δήμου
[3, 18]	ἐκβοηθείας τινὸς γενομένης πληγέντες ὑπό	τε	τῶν Ἀντισσαίων καὶ τῶν ἐπικούρων
[3, 82]	ἐκινήθη, διαφορῶν οὐσῶν ἑκασταχοῦ τοῖς	τε	τῶν δήμων προστάταις τοὺς Ἀθηναίους
[3, 14]	βεβαιότερον ἕξετε. ~Ἀἰσχυνθέντες οὖν τάς	τε	τῶν Ἑλλήνων ἐς ὑμᾶς ἐλπίδας
[3, 13]	ἐνομίζομεν ἀποστήσεσθαι διπλῆν ἀπόστασιν, ἀπό	τε	τῶν Ἑλλήνων μὴ ξὺν κακῶς
[3, 71]	τὰς Ἀθήνας εὐθὺς πρέσβεις περί	τε	τῶν πεπραγμένων διδάξοντας ὡς ξυνέφερε
[3, 81]	τε Ἀττικὰς ναῦς προσπλεούσας τάς	τε	τῶν πολεμίων οἰχομένας, λαβόντες τούς
[3, 63]	προβάλλεσθε· ἱκανή γε ἦν ἡμᾶς	τε	ὑμῶν ἀποτρέπειν, καί, τὸ μέγιστον,
[3, 65]	οὐ πολεμίως κομίσαντες ἐβούλοντο τούς	τε	ὑμῶν χείρους μηκέτι μᾶλλον γενέσθαι
[3, 16]	ὁρῶντες πολὺν τὸν παράλογον τά	τε	ὑπὸ τῶν Λεσβίων ῥηθέντα ἡγοῦντο
[3, 42]	ἀπεχώρει· ἀδικίας δ᾿ ἐπιφερομένης πείσας	τε	ὕποπτος γίγνεται καὶ μὴ τυχὼν
[3, 78]	προκαταφυγεῖν ὅτι μάλιστα, ἑαυτῶν σχολῇ	τε	ὑποχωρούντων καὶ πρὸς σφᾶς τεταγμένων
[3, 37]	ἢ δεξιότης μετὰ ἀκολασίας, οἵ	τε	φαυλότεροι τῶν ἀνθρώπων πρὸς τοὺς
[3, 58]	ἔθαπτεν αὐτοὺς νομίζων ἐν γῇ	τε	φιλίᾳ τιθέναι καὶ παρ᾿ ἀνδράσι
[3, 89]	παραπλησία γίγνεται ἐπίκλυσις, καὶ τοῦ	τε	φρουρίου τῶν Ἀθηναίων παρεῖλε καὶ
[3, 98]	τραπόμενοι ἔφευγον, καὶ ἐσπίπτοντες ἔς	τε	χαράδρας ἀνεκβάτους καὶ χωρία ὧν
[3, 112]	ἀνεπιστημόνων ὅπῃ τράπωνται, ἐσπίπτοντες ἔς	τε	χαράδρας καὶ τὰς προλελοχισμένας ἐνέδρας
[3, 25]	τὴν γνώμην ὥστε ξυμβαίνειν. ὅ	τε	χειμὼν ἐτελεύτα οὗτος, καὶ τέταρτον
[3, 39]	πρὸς ἑκάστην πόλιν ἀποκεκινδυνεύσεται τά	τε	χρήματα καὶ αἱ ψυχαί, καὶ
[3, 57]	τότε ξυμμάχων ὠφελεῖ οὐδείς, ὑμεῖς	τε,	ὦ Λακεδαιμόνιοι, ἡ μόνη ἐλπίς,
[3, 59]	ἂν καὶ ἀναξίῳ ξυμπέσοι. ἡμεῖς	τε,	ὡς πρέπον ἡμῖν καὶ ὡς
[3, 38]	δ᾿ ὑμεῖς κακῶς ἀγωνοθετοῦντες, οἵτινες	εἰώθατε	θεαταὶ μὲν τῶν λόγων γίγνεσθαι,
[3, 63]	ὡς δὲ ὑμεῖς μᾶλλόν τε	ἠδικήκατε	τοὺς Ἕλληνας καὶ ἀξιώτεροί ἐστε
[3, 66]	ξύμβασιν, οὓς μὲν ἐν χερσὶν	ἀπεκτείνατε,	οὐχ ὁμοίως ἀλγοῦμεν (κατὰ νόμον
[3, 67]	ἐς δίκην σφᾶς αὐτοὺς παραδόντες.	ἀμύνατε	οὖν, ὦ Λακεδαιμόνιοι, καὶ τῷ
[3, 14]	ἱερῷ ἴσα καὶ ἱκέται ἐσμέν,	ἐπαμύνατε	Μυτιληναίοις ξύμμαχοι γενόμενοι, καὶ μὴ
[3, 64]	ὡς φατέ, οὐ προσήκοντα νῦν	ἐπεδείξατε,	ἃ δὲ ἡ φύσις αἰεὶ
[3, 66]	ἡμῖν ὕστερον μὴ κτενεῖν παρανόμως	διεφθείρατε,	πῶς οὐ δεινὰ εἴργασθε; καὶ
[3, 57]	δὲ περὶ οὐδ᾿ ἡμῶν μεμπτῶν)	ὁρᾶτε	ὅπως μὴ οὐκ ἀποδέξωνται ἀνδρῶν
[3, 40]	τοῦ ἐπικρεμασθέντος ποτὲ δεινοῦ ἀμνημονοῦντες.	κολάσατε	δὲ ἀξίως τούτους τε καὶ
[3, 67]	τῶνδε λόγοις περιωσθῶμεν ἐν ὑμῖν,	ποιήσατε	δὲ τοῖς Ἕλλησι παράδειγμα οὐ
[3, 64]	ἀδικίαν δὲ ἀποδιδομένας. ~δῆλόν τε	ἐποιήσατε	οὐδὲ τότε τῶν Ἑλλήνων ἕνεκα
[3, 55]	ὑπὸ ἡμῶν οὔτε ἐπάθετε οὔτε	ἐμελλήσατε.	εἰ δ᾿ ἀποστῆναι Ἀθηναίων οὐκ
[3, 64]	γὰρ Ἀθηναίων ἄδικον ὁδὸν ἰόντων	ἐχωρήσατε.	~Τὰ μὲν οὖν ἐς τὸν
[3, 40]	τοῖς ἄλλοις ξυμμάχοις παράδειγμα σαφὲς	καταστήσατε,	ὃς ἂν ἀφιστῆται, θανάτῳ ζημιωσόμενον.
[3, 63]	τοὺς πάντας Ἕλληνας καταπροδοῦναι, οἷς	ξυνωμόσατε,	ἢ Ἀθηναίους μόνους, τοὺς μὲν
[3, 40]	ἀνδραγαθίζεσθαι. τῇ τε αὐτῇ ζημίᾳ	ἀξιώσατε	ἀμύνασθαι καὶ μὴ ἀναλγητότεροι οἱ
[3, 54]	πεποιήκαμεν, εἰ μὲν ὡς πολεμίους	ἐρωτᾶτε,	οὐκ ἀδικεῖσθαι ὑμᾶς μὴ εὖ
[3, 65]	τοιαῦτα ἀποφαίνομεν· ἃ δὲ τελευταῖά	φατε	ἀδικηθῆναι, παρανόμως γὰρ ἐλθεῖν ἡμᾶς
[3, 63]	ἐπὶ τῇ ἡμετέρᾳ τιμωρίᾳ, ὡς	φατέ,	Ἀθηναίων ξύμμαχοι καὶ πολῖται. οὐκοῦν
[3, 63]	μὲν γὰρ ἀδικούμενοι αὐτούς, ὡς	φατέ,	ἐπηγάγεσθε, τοῖς δὲ ἀδικοῦσιν ἄλλους
[3, 66]	ἀγροῖς ὑμῖν μὴ ἀδικῶμεν, ὅμως	φατὲ	ἡμᾶς παρανομῆσαι καὶ αὐτοὶ ἀξιοῦτε
[3, 64]	μέν ποτε χρηστοὶ ἐγένεσθε, ὡς	φατέ,	οὐ προσήκοντα νῦν ἐπεδείξατε, ἃ
[3, 58]	καὶ εὐεργέτας γεγενημένους διὰ παντός.	ἀποβλέψατε	γὰρ ἐς πατέρων τῶν ὑμετέρων
[3, 58]	καὶ προνοοῦντες ὅτι ἑκόντας τε	ἐλάβετε	καὶ χεῖρας προϊσχομένους (ὁ δὲ
[3, 63]	εἵλεσθε μᾶλλον τὰ Ἀθηναίων. καὶ	λέγετε	ὡς αἰσχρὸν ἦν προδοῦναι τοὺς
[3, 66]	ξύμβασιν ποιησάμενοι τὸ μὲν πρῶτον	ἡσυχάζετε,	ὕστερον δὲ κατανοήσαντες ἡμᾶς ὀλίγους
[3, 55]	οὐδὲν ἐκπρεπέστερον ὑπὸ ἡμῶν οὔτε	ἐπάθετε	οὔτε ἐμελλήσατε. εἰ δ᾿ ἀποστῆναι
[3, 43]	ἐπισπόμενος ὁμοίως ἐβλάπτοντο, σωφρονέστερον ἂν	ἐκρίνετε·	νῦν δὲ πρὸς ὀργὴν ἥντινα
[3, 13]	τὸ κράτος τοῦ πολέμου βεβαιότερον	ἕξετε.	~Ἀἰσχυνθέντες οὖν τάς τε τῶν
[3, 64]	χρὴ ἀπ᾿ αὐτῆς νῦν σῴζεσθαι.	ἀπελίπετε	γὰρ αὐτὴν καὶ παραβάντες ξυγκατεδουλοῦσθε
[3, 64]	εἵλεσθε, τούτοις ξυναγωνίζεσθε, καὶ μὴ	προφέρετε	τὴν τότε γενομένην ξυνωμοσίαν ὡς
[3, 104]	ἱλήκοι μὲν Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξύν,	χαίρετε	δ᾿ ὑμεῖς πᾶσαι. ἐμεῖο δὲ
[3, 39]	ἑκοῦσιν ἀποστᾶσι τὰς αὐτὰς ζημίας	προσθήσετε,	τίνα οἴεσθε ὅντινα οὐ βραχείᾳ
[3, 40]	Μυτιληναίους καὶ τὰ ξύμφορα ἅμα	ποιήσετε,	ἄλλως δὲ γνόντες τοῖς μὲν
[3, 58]	καὶ χώραν τὴν Πλαταιίδα Θηβαΐδα	ποιήσετε,	τί ἄλλο ἢ ἐν πολεμίᾳ
[3, 47]	παρέδωκε τὴν πόλιν, πρῶτον μὲν	ἀδικήσετε	τοὺς εὐεργέτας κτείνοντες, ἔπειτα καταστήσετε
[3, 13]	μάλιστα προσδεῖ, καὶ Ἀθηναίους ῥᾷον	καθαιρήσετε	ὑφαιροῦντες αὐτῶν τοὺς ξυμμάχους (θρασύτερον
[3, 56]	καὶ μείζω τε πρὸς ἐλάσσω	εὑρήσετε	καὶ ἐν καιροῖς οἷς σπάνιον
[3, 47]	ἀδικήσετε τοὺς εὐεργέτας κτείνοντες, ἔπειτα	καταστήσετε	τοῖς δυνατοῖς τῶν ἀνθρώπων ὃ
[3, 58]	ἐν ᾗ ἠλευθερώθησαν οἱ Ἕλληνες	δουλώσετε,	ἱερά τε θεῶν οἷς εὐξάμενοι
[3, 55]	ὑμεῖς ἀπεώσασθε καὶ πρὸς Ἀθηναίους	ἐκελεύετε	τραπέσθαι ὡς ἐγγὺς ὄντας, ὑμῶν
[3, 64]	ἄλλους τινὰς τῶν ξυνομοσάντων ἢ	διεκωλύετε,	καὶ ταῦτα οὔτε ἄκοντες ἔχοντές
[3, 37]	ἐς τοὺς ξυμμάχους τὸ αὐτὸ	ἔχετε,	καὶ ὅτι ἂν ἢ λόγῳ
[3, 37]	μαλακίζεσθαι, οὐ σκοποῦντες ὅτι τυραννίδα	ἔχετε	τὴν ἀρχὴν καὶ πρὸς ἐπιβουλεύοντας
[3, 13]	τήν τε αἰτίαν ἀποφεύξεσθε ἣν	εἴχετε	μὴ βοηθεῖν τοῖς ἀφισταμένοις. ἢν
[3, 58]	ἀτίμους γερῶν ὧν νῦν ἴσχουσι	καταλείψετε;	πρὸς δὲ καὶ γῆν ἐν
[3, 57]	ἐλπίς, δέδιμεν μὴ οὐ βέβαιοι	ἦτε.	~Καίτοι ἀξιοῦμέν γε καὶ θεῶν
[3, 56]	τότε ὅτε ἐν μείζονι κινδύνῳ	ἦτε.	νῦν μὲν γὰρ ἑτέροις ὑμεῖς
[3, 53]	ἀλλήλων ἐπεσενεγκάμενοι μαρτύρια ὧν ἄπειροι	ἦτε	ὠφελούμεθ᾿ ἄν· νῦν δὲ πρὸς
[3, 53]	καὶ ὑμᾶς μὴ οὐ κοινοὶ	ἀποβῆτε,	τεκμαιρόμενοι προκατηγορίας τε ἡμῶν οὐ
[3, 67]	καὶ ἡμῶν, ἵνα ὑμεῖς μὲν	εἰδῆτε	δικαίως αὐτῶν καταγνωσόμενοι, ἡμεῖς δὲ
[3, 67]	τις ἄρα καὶ ἐγένετο, ἀκούοντες	ἐπικλασθῆτε,	ἃς χρὴ τοῖς μὲν ἀδικουμένοις
[3, 58]	μεταγνῶναι εἴ τι ὑπὸ Θηβαίων	ἐπείσθητε,	τήν τε δωρεὰν ἀνταπαιτῆσαι αὐτοὺς
[3, 53]	εἶναι τῶν ὑμετέρων ἔγκλημα αὐτὸ	ποιῆτε,	ἀλλὰ μὴ ἄλλοις χάριν φέροντες
[3, 13]	ναυσί τε καὶ πεζῷ ἅμα	ἐπεσβάλητε	τὸ δεύτερον, ἀλλ᾿ ἢ ὑμᾶς
[3, 114]	μετὰ Ἀκαρνάνων στρατεύειν ἐπὶ Πελοποννησίους	μήτε	Ἀκαρνᾶνας μετὰ Ἀμπρακιωτῶν ἐπ᾿ Ἀθηναίους,
[3, 114]	πρὸς Ἀμπρακιώτας ἐπὶ τοῖσδε, ὥστε	μήτε	Ἀμπρακιώτας μετὰ Ἀκαρνάνων στρατεύειν ἐπὶ
[3, 28]	δῆσαι Μυτιληναίων μηδένα μηδὲ ἀνδραποδίσαι	μήτε	ἀποκτεῖναι. ἡ μὲν ξύμβασις αὕτη
[3, 28]	δ᾿ ἂν πάλιν ἔλθωσι, Πάχητα	μήτε	δῆσαι Μυτιληναίων μηδένα μηδὲ ἀνδραποδίσαι
[3, 104]	ἀνεῖλον, καὶ τὸ λοιπὸν προεῖπον	μήτε	ἐναποθνῄσκειν ἐν τῇ νήσῳ μήτε
[3, 104]	μήτε ἐναποθνῄσκειν ἐν τῇ νήσῳ	μήτε	ἐντίκτειν, ἀλλ᾿ ἐς τὴν Ῥήνειαν
[3, 108]	προσπίπτουσί τε καὶ τρέπουσιν, ὥστε	μήτε	ἐς ἀλκὴν ὑπομεῖναι φοβηθέντας τε
[3, 61]	τῶν δὲ ἔλεγχον ποιήσασθαι, ἵνα	μήτε	ἡ ἡμετέρα αὐτοὺς κακία ὠφελῇ
[3, 61]	ἡ ἡμετέρα αὐτοὺς κακία ὠφελῇ	μήτε	ἡ τούτων δόξα, τὸ δ᾿
[3, 66]	μὲν ὁμοῖα οὐκ ἀνταπέδοτε ἡμῖν,	μήτε	νεωτερίσαι ἔργῳ λόγοις τε πείθειν
[3, 48]	γνόντες ἀμείνω τάδε εἶναι καὶ	μήτε	οἴκτῳ πλέον νείμαντες μήτ᾿ ἐπιεικείᾳ,
[3, 86]	μὲν οἰκειότητος προφάσει, βουλόμενοι δὲ	μήτε	σῖτον ἐς τὴν Πελοπόννησον ἄγεσθαι
[3, 61]	δ᾿ ἀληθὲς περὶ ἀμφοτέρων ἀκούσαντες	κρίνητε.	Ἡμεῖς δὲ αὐτοῖς διάφοροι ἐγενόμεθα
[3, 39]	αἰτία προστεθῇ, τὸν δὲ δῆμον	ἀπολύσητε.	πάντες γὰρ ὑμῖν γε ὁμοίως
[3, 37]	ἢ λόγῳ πεισθέντες ὑπ᾿ αὐτῶν	ἁμάρτητε	ἢ οἴκτῳ ἐνδῶτε, οὐκ ἐπικινδύνως
[3, 63]	τοῖς δὲ ἀδικοῦσιν ἄλλους ξυνεργοὶ	κατέστητε.	καίτοι τὰς ὁμοίας χάριτας μὴ
[3, 43]	νῦν δὲ πρὸς ὀργὴν ἥντινα	τύχητε	ἔστιν ὅτε σφαλέντες τὴν τοῦ
[3, 58]	γενομένοις. ὧν ὑμεῖς τοὐναντίον ἂν	δράσαιτε	μὴ ὀρθῶς γνόντες. σκέψασθέ τε·
[3, 111]	ἦν πολλὴ ἔρις καὶ ἄγνοια	εἴτε	Ἀμπρακιώτης τίς ἐστιν εἴτε Πελοποννήσιος.
[3, 111]	ἄγνοια εἴτε Ἀμπρακιώτης τίς ἐστιν	εἴτε	Πελοποννήσιος. καὶ ἐς διακοσίους μέν
[3, 58]	ἀνδράσι τοιούτοις· ὑμεῖς δὲ εἰ	κτενεῖτε	ἡμᾶς καὶ χώραν τὴν Πλαταιίδα
[3, 57]	τὰ εἰκότα (οὐ γὰρ ἀφανῆ	κρινεῖτε	τὴν δίκην τήνδε, ἐπαινούμενοι δὲ
[3, 55]	ἡμῖν ἐναντία Θηβαίοις ὅτε ὑμεῖς	ἀπωκνεῖτε,	καὶ προδοῦναι αὐτοὺς οὐκέτι ἦν
[3, 47]	ἐς πόλεμον ἐπέρχεσθε. εἰ δὲ	διαφθερεῖτε	τὸν δῆμον τὸν Μυτιληναίων, ὃς
[3, 58]	σωμάτων ἄδειαν ποιοῦντες ὅσια ἂν	δικάζοιτε	καὶ προνοοῦντες ὅτι ἑκόντας τε
[3, 47]	σκέψασθε ὅσον ἂν καὶ τοῦτο	ἁμαρτάνοιτε	Κλέωνι πειθόμενοι. νῦν μὲν γὰρ
[3, 40]	ἀπέστησαν, ὑμεῖς ἂν οὐ χρεὼν	ἄρχοιτε.	εἰ δὲ δὴ καὶ οὐ
[3, 70]	ἀποφυγὼν ἀνθυπάγει αὐτῶν τοὺς πλουσιωτάτους	πέντε	ἄνδρας, φάσκων τέμνειν χάρακας ἐκ
[3, 52]	οἱ ἐκ τῆς Λακεδαίμονος δικασταὶ	πέντε	ἄνδρες ἀφίκοντο. ἐλθόντων δὲ αὐτῶν
[3, 107]	μεγάλη διεῖργεν. καὶ ἡμέρας μὲν	πέντε	ἡσύχαζον, τῇ δ᾿ ἕκτῃ ἐτάσσοντο
[3, 94]	Ζακυνθίοις καὶ Κεφαλλῆσι καὶ Κερκυραίων	πέντε	καὶ δέκα ναυσίν. καὶ οἱ
[3, 95]	τῶν σφετέρων νεῶν (αἱ γὰρ	πέντε	καὶ δέκα τῶν Κερκυραίων ἀπῆλθον
[3, 105]	τῆς Ἀργείων πόλεως ἐπιθαλασσίας οὔσης	πέντε	καὶ εἴκοσι σταδίους μάλιστα. οἱ
[3, 68]	οὐκ ἐλάσσους διακοσίων, Ἀθηναίων δὲ	πέντε	καὶ εἴκοσιν, οἳ ξυνεπολιορκοῦντο· γυναῖκας
[3, 75]	τοῦ δήμου προστάται πείθουσιν αὐτὸν	πέντε	μὲν ναῦς τῶν αὐτοῦ σφίσι
[3, 51]	τῆς Νισαίας πρῶτον δύο πύργω	προύχοντε	μηχαναῖς ἐκ θαλάσσης καὶ τὸν
[3, 104]	ἐστιν ἐκ προοιμίου Ἀπόλλωνος· ἀλλ᾿	ὅτε	Δήλῳ, Φοῖβε, μάλιστά γε θυμὸν
[3, 56]	οἱ ἄλλοι Ἕλληνες μᾶλλον τότε	ὅτε	ἐν μείζονι κινδύνῳ ἦτε. νῦν
[3, 29]	ἦσαν τῇ Μυτιλήνῃ ἑαλωκυίᾳ ἑπτὰ	ὅτε	ἐς τὸ Ἔμβατον κατέπλευσαν. πυθόμενοι
[3, 13]	τρέψαι, βουλομένους μὲν καὶ πάλαι,	ὅτε	ἔτι ἐν τῇ εἰρήνῃ ἐπέμψαμεν
[3, 34]	ἐπαχθέντων· ἑάλω δὲ μάλιστα αὕτη	ὅτε	ἡ δευτέρα Πελοποννησίων ἐσβολὴ ἐς
[3, 55]	δὲ αἴτιοι· δεομένων γὰρ ξυμμαχίας	ὅτε	Θηβαῖοι ἡμᾶς ἐβιάσαντο, ὑμεῖς ἀπεώσασθε
[3, 97]	ἄλλοι ἄλλοθεν καὶ ἐσηκόντιζον, καὶ	ὅτε	μὲν ἐπίοι τὸ τῶν Ἀθηναίων
[3, 113]	ἀπέκτειναν ὕστερον τῆς πρώτης μάχης,	ὅτε	μετὰ τῶν Μαντινέων καὶ τῶν
[3, 45]	τὸ ἐπαίρειν· ἀδοκήτως γὰρ ἔστιν	ὅτε	παρισταμένη καὶ ἐκ τῶν ὑποδεεστέρων
[3, 56]	ἐν ἐκείνῳ δὲ τῷ καιρῷ,	ὅτε	πᾶσι δουλείαν ἐπέφερεν ὁ βάρβαρος,
[3, 43]	πρὸς ὀργὴν ἥντινα τύχητε ἔστιν	ὅτε	σφαλέντες τὴν τοῦ πείσαντος μίαν
[3, 96]	ἐλάνθανεν αὕτη ἡ παρασκευὴ οὔτε	ὅτε	τὸ πρῶτον ἐπεβουλεύετο, ἐπειδή τε
[3, 55]	ἐκεῖνοι ἐβοήθουν ἡμῖν ἐναντία Θηβαίοις	ὅτε	ὑμεῖς ἀπωκνεῖτε, καὶ προδοῦναι αὐτοὺς
[3, 68]	τὸν Μῆδον σπονδὰς ἡσυχάζειν καὶ	ὅτε	ὕστερον ἃ πρὸ τοῦ περιτειχίζεσθαι
[3, 66]	ἐσελθόντες, τὰ μὲν ὁμοῖα οὐκ	ἀνταπέδοτε	ἡμῖν, μήτε νεωτερίσαι ἔργῳ λόγοις
[3, 63]	οὐκ ἴσην αὐτοῖς τὴν χάριν	ἀνταπέδοτε	οὐδὲ αἰσχύνης ἀπηλλαγμένην· ὑμεῖς μὲν
[3, 40]	ἂν ἐτιμήσασθε αὐτοὺς χειρώσασθαι, νῦν	ἀνταπόδοτε	μὴ μαλακισθέντες πρὸς τὸ παρὸν
[3, 67]	παραβαθέντι, καὶ ἡμῖν ἄνομα παθοῦσιν	ἀνταπόδοτε	χάριν δικαίαν ὧν πρόθυμοι γεγενήμεθα,
[3, 37]	~Πολλάκις μὲν ἤδη ἔγωγε καὶ	ἄλλοτε	ἔγνων δημοκρατίαν ὅτι ἀδύνατόν ἐστιν
[3, 32]	οὐδὲ τὴν ἐλαχίστην εἶχον μή	ποτε	Ἀθηναίων τῆς θαλάσσης κρατούντων ναῦς
[3, 105]	ἰσχυρὸν πρὸς τῇ θαλάσσῃ, ὅ	ποτε	Ἀκαρνᾶνες τειχισάμενοι κοινῷ δικαστηρίῳ ἐχρῶντο·
[3, 10]	καταστρέψασθαι, τοὺς δὲ ὑπολοίπους, εἴ	ποτε	ἄρα ἐδυνήθησαν, μὴ δρᾶσαι τοῦτο.
[3, 84]	προκαταλύειν καὶ μὴ ὑπολείπεσθαι, εἴ	ποτε	ἄρα τις κινδυνεύσας τινὸς δεήσεται
[3, 58]	φιλίας χώρας, ξύμμαχοι δὲ ὁμαίχμοις	ποτὲ	γενομένοις. ὧν ὑμεῖς τοὐναντίον ἂν
[3, 58]	καὶ θεῶν ἕνεκα τῶν ξυμμαχικῶν	ποτὲ	γενομένων καὶ τῆς ἀρετῆς τῆς
[3, 40]	παρὸν αὐτίκα μηδὲ τοῦ ἐπικρεμασθέντος	ποτὲ	δεινοῦ ἀμνημονοῦντες. κολάσατε δὲ ἀξίως
[3, 11]	ἡμῶν παρεῖχέ τινα φόβον μή	ποτε	καθ᾿ ἓν γενόμενον ἢ ὑμῖν
[3, 104]	Ἀθηναῖοι τὰ Δήλια. ἦν δέ	ποτε	καὶ τὸ πάλαι μεγάλη ξύνοδος
[3, 52]	Λακεδαίμονος, ὅπως, εἰ σπονδαὶ γίγνοιντό	ποτε	πρὸς Ἀθηναίους καὶ ξυγχωροῖεν ὅσα
[3, 95]	ἐδόκουν κατὰ τὴν Ἀθηναίων αἰεί	ποτε	φιλίαν ξυστρατεύσειν ἢ κἂν βίᾳ
[3, 64]	ἀνδραγαθίαν προύθεσθε; καὶ ἃ μέν	ποτε	χρηστοὶ ἐγένεσθε, ὡς φατέ, οὐ
[3, 68]	ἐν τῷ πολέμῳ δεδρακότες εἰσίν,	ὁπότε	μὴ φαῖεν, ἀπάγοντες ἀπέκτεινον καὶ
[3, 22]	ῥᾷον προσβαίνοιεν, καὶ ἔμελλον δώσειν	ὁπότε	πρὸς τοῖς πολεμίοις εἶεν. ὡς
[3, 21]	μέσων διῇσαν. τὰς οὖν νύκτας,	ὁπότε	χειμὼν εἴη νοτερός, τὰς μὲν
[3, 104]	ἐμεῖο δὲ καὶ μετόπισθε μνήσασθ᾿	ὁππότε	κέν τις ἐπιχθονίων ἀνθρώπων ἐνθάδ᾿
[3, 64]	ξυναγωνίζεσθε, καὶ μὴ προφέρετε τὴν	τότε	γενομένην ξυνωμοσίαν ὡς χρὴ ἀπ᾿
[3, 104]	τοῦ ἱεροῦ ἐφεωρᾶτο τῆς νήσου·	τότε	δὲ πᾶσα ἐκαθάρθη τοιῷδε τρόπῳ.
[3, 41]	μὴ ἀποκτεῖναι Μυτιληναίους, παρελθὼν καὶ	τότε	ἔλεγε τοιάδε. ~Ὀὔτε τοὺς προθέντας
[3, 54]	νῦν πρότεροι, τῷ δὲ ξυνεπιθέμενοι	τότε	ἐς ἐλευθερίαν τῆς Ἑλλάδος μόνοι
[3, 62]	ἡμῖν μὲν γὰρ ἡ πόλις	τότε	ἐτύγχανεν οὔτε κατ᾿ ὀλιγαρχίαν ἰσόνομον
[3, 68]	ἐς τὸν πόλεμον αὐτοὺς ἄρτι	τότε	καθιστάμενον ὠφελίμους εἶναι. καὶ τὰ
[3, 57]	δύο ἀγῶνας τοὺς μεγίστους ὑπέστημεν,	τότε	μέν, τὴν πόλιν εἰ μὴ
[3, 100]	Ἡρακλείας τῆς ἐν Τραχῖνι πόλεως	τότε	νεοκτίστου οὔσης· Σπαρτιάτης δ᾿ ἦρχεν
[3, 57]	καὶ ἀτιμώρητοι· καὶ οὔτε τῶν	τότε	ξυμμάχων ὠφελεῖ οὐδείς, ὑμεῖς τε,
[3, 56]	καὶ οἱ ἄλλοι Ἕλληνες μᾶλλον	τότε	ὅτε ἐν μείζονι κινδύνῳ ἦτε.
[3, 89]	ἡ θάλασσα ἐπανελθοῦσα ἀπὸ τῆς	τότε	οὔσης γῆς καὶ κυματωθεῖσα ἐπῆλθε
[3, 36]	δήμῳ παρὰ πολὺ ἐν τῷ	τότε	πιθανώτατος, παρελθὼν αὖθις ἔλεγε τοιάδε.
[3, 56]	ἄρα ἡμάρτηταί τι, ἀντιθεῖναι τὴν	τότε	προθυμίαν· καὶ μείζω τε πρὸς
[3, 19]	τὴν πολιορκίαν, καὶ αὐτοὶ ἐσενεγκόντες	τότε	πρῶτον ἐσφορὰν διακόσια τάλαντα, ἐξέπεμψαν
[3, 40]	ἀκούσιον. ἐγὼ μὲν οὖν καὶ	τότε	πρῶτον καὶ νῦν διαμάχομαι μὴ
[3, 104]	τὴν Δῆλον. καὶ τὴν πεντετηρίδα	τότε	πρῶτον μετὰ τὴν κάθαρσιν ἐποίησαν
[3, 87]	δὲ καὶ οἱ πολλοὶ σεισμοὶ	τότε	τῆς γῆς, ἔν τε Ἀθήναις
[3, 104]	εἰκός, πρὶν δὴ οἱ Ἀθηναῖοι	τότε	τὸν ἀγῶνα ἐποίησαν καὶ ἱπποδρομίας,
[3, 64]	ἀποδιδομένας. ~δῆλόν τε ἐποιήσατε οὐδὲ	τότε	τῶν Ἑλλήνων ἕνεκα μόνοι οὐ
[3, 69]	αἱ Λεσβίοις βοηθοὶ ἐλθοῦσαι, ὡς	τότε	φεύγουσαι διὰ τοῦ πελάγους ἔκ
[3, 63]	ἠδικήκατε τοὺς Ἕλληνας καὶ ἀξιώτεροί	ἐστε	πάσης ζημίας, πειρασόμεθα ἀποφαίνειν. ἐγένεσθε
[3, 56]	ἠδίκησαν, τὸ δὲ τελευταῖον αὐτοὶ	ξύνιστε,	δι᾿ ὅπερ καὶ τάδε πάσχομεν.
[3, 28]	τε Πάχητα καὶ τὸ στρατόπεδον,	ὥστε	Ἀθηναίοις μὲν ἐξεῖναι βουλεῦσαι περὶ
[3, 87]	δὲ πρότερον καὶ δύο ἔτη,	ὥστε	Ἀθηναίους γε μὴ εἶναι ὅτι
[3, 17]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις χωρίοις,	ὥστε	αἱ πᾶσαι ἅμα ἐγίγνοντο ἐν
[3, 36]	ὅσπερ καὶ τὴν προτέραν ἐνενικήκει	ὥστε	ἀποκτεῖναι, ὢν καὶ ἐς τὰ
[3, 36]	ξυμπράσσοντες, παρεσκεύασαν τοὺς ἐν τέλει	ὥστε	αὖθις γνώμας προθεῖναι· καὶ ἔπεισαν
[3, 43]	μηδὲν ἀνυποπτότερα εἶναι τῶν κακῶν,	ὥστε	δεῖν ὁμοίως τόν τε τὰ
[3, 12]	πρότεροί τι καὶ παραβήσεσθαι ἔμελλον.	ὥστε	εἴ τῳ δοκοῦμεν ἀδικεῖν προαποστάντες
[3, 21]	διανενεμημένα ᾠκοδόμητο, καὶ ἦν ξυνεχῆ	ὥστε	ἓν φαίνεσθαι τεῖχος παχὺ ἐπάλξεις
[3, 66]	νεωτερίσαι ἔργῳ λόγοις τε πείθειν	ὥστε	ἐξελθεῖν, ἐπιθέμενοι δὲ παρὰ τὴν
[3, 82]	ἦσαν τὴν αὐτίκα φιλονικίαν ἐκπιμπλάναι.	ὥστε	εὐσεβείᾳ μὲν οὐδέτεροι ἐνόμιζον, εὐπρεπείᾳ
[3, 34]	ἐν τῷ διατειχίσματι Ἀρκάδων ἄρχοντα,	ὥστε,	ἢν μηδὲν ἀρέσκον λέγῃ, πάλιν
[3, 49]	ἐγένετο σπουδὴ τοῦ πλοῦ τοιαύτη	ὥστε	ἤσθιόν τε ἅμα ἐλαύνοντες οἴνῳ
[3, 96]	ἐσεβεβλήκει, πολλῇ χειρὶ ἐπεβοήθουν πάντες,	ὥστε	καὶ οἱ ἔσχατοι Ὀφιονέων οἱ
[3, 58]	ἀλλ᾿ εὔνους, κατ᾿ ἀνάγκην πολεμήσαντας.	ὥστε	καὶ τῶν σωμάτων ἄδειαν ποιοῦντες
[3, 74]	φειδόμενοι οὔτε οἰκείας οὔτε ἀλλοτρίας,	ὥστε	καὶ χρήματα πολλὰ ἐμπόρων κατεκαύθη
[3, 102]	Ἀμπρακιῶται ἐλθόντες πρὸς αὐτοὺς πείθουσιν	ὥστε	μετὰ σφῶν Ἄργει τε τῷ
[3, 28]	καθίζουσιν· Πάχης δ᾿ ἀναστήσας αὐτοὺς	ὥστε	μὴ ἀδικῆσαι, κατατίθεται ἐς Τένεδον
[3, 64]	περιτειχίζεσθαι πρόκλησιν ἐς ἡσυχίαν ἡμῶν,	ὥστε	μηδετέροις ἀμύνειν, οὐκ ἐδέχεσθε. τίνες
[3, 114]	Ἀμφίλοχοι πρὸς Ἀμπρακιώτας ἐπὶ τοῖσδε,	ὥστε	μήτε Ἀμπρακιώτας μετὰ Ἀκαρνάνων στρατεύειν
[3, 108]	νώτου προσπίπτουσί τε καὶ τρέπουσιν,	ὥστε	μήτε ἐς ἀλκὴν ὑπομεῖναι φοβηθέντας
[3, 75]	ξύμβασίν τε ἔπρασσε καὶ πείθει	ὥστε	ξυγχωρῆσαι ἀλλήλοις δέκα μὲν ἄνδρας
[3, 25]	Ἀθηναίους ἧσσον εἶχον τὴν γνώμην	ὥστε	ξυμβαίνειν. ὅ τε χειμὼν ἐτελεύτα
[3, 31]	πείσειν τε οἴεσθαι καὶ Πισσούθνην	ὥστε	ξυμπολεμεῖν. ὁ δὲ οὐδὲ ταῦτα
[3, 46]	δὲ πρὸς τοὺς πολεμίους τῷδε.	ὥστε	οὐ δικαστὰς ὄντας δεῖ ἡμᾶς
[3, 13]	αἱ δ᾿ ἐφ᾿ ἡμῖν τετάχαται.	ὥστε	οὐκ εἰκὸς αὐτοὺς περιουσίαν νεῶν
[3, 21]	οἱ αὐτοὶ καὶ τὸ ἔξω,	ὥστε	πάροδον μὴ εἶναι παρὰ πύργον,
[3, 104]	Ῥήνεια τῆς Δήλου οὕτως ὀλίγον	ὥστε	Πολυκράτης ὁ Σαμίων τύραννος ἰσχύσας
[3, 93]	ἔστιν ἃ οὐ καλῶς ἐξηγούμενοι,	ὥστε	ῥᾷον ἤδη αὐτῶν οἱ πρόσοικοι
[3, 100]	καὶ Τείσανδρον τὸν Ἀποδωτόν, πείθουσιν	ὥστε	σφίσι πέμψαι στρατιὰν ἐπὶ Ναύπακτον
[3, 75]	ἀλλήλους ποιησαμένους καὶ πρὸς Ἀθηναίους,	ὥστε	τοὺς αὐτοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους
[3, 70]	γὰρ καὶ βουλῆς ὤν) πείθει	ὥστε	τῷ νόμῳ χρήσασθαι. οἱ δ᾿
[3, 44]	δὲ οὐ δικαζόμεθα πρὸς αὐτούς,	ὥστε	τῶν δικαίων δεῖν, ἀλλὰ βουλευόμεθα
[3, 23]	ἧσσον διὰ τὰς λαμπάδας καθεωρῶντο,	ὥστε	φθάνουσι τῶν Πλαταιῶν καὶ οἱ
[3, 39]	κτώμενοι ἀντεπολέμησαν. παράδειγμα δὲ αὐτοῖς	οὔτε	αἱ τῶν πέλας ξυμφοραὶ ἐγένοντο,
[3, 64]	ξυνομοσάντων ἢ διεκωλύετε, καὶ ταῦτα	οὔτε	ἄκοντες ἔχοντές τε τοὺς νόμους
[3, 74]	ᾖ ἔφοδος, φειδόμενοι οὔτε οἰκείας	οὔτε	ἀλλοτρίας, ὥστε καὶ χρήματα πολλὰ
[3, 46]	ὡς ἐχεγγύῳ πιστεύσαντας χεῖρον βουλεύσασθαι	οὔτε	ἀνέλπιστον καταστῆσαι τοῖς ἀποστᾶσιν ὡς
[3, 44]	οὖσαι ξυνεξήμαρτον. ~Ἐγὼ δὲ παρῆλθον	οὔτε	ἀντερῶν περὶ Μυτιληναίων οὔτε κατηγορήσων.
[3, 13]	μείζων ἔσται, εἰ ἡμᾶς καταστρέψονται·	οὔτε	γὰρ ἀποστήσεται ἄλλος τά τε
[3, 66]	δὲ ὡς οὐ πολεμίως ἐπράσσομεν·	οὔτε	γὰρ ἠδικήσαμεν οὐδένα, προείπομέν τε
[3, 55]	ἐκπρεπέστερον ὑπὸ ἡμῶν οὔτε ἐπάθετε	οὔτε	ἐμελλήσατε. εἰ δ᾿ ἀποστῆναι Ἀθηναίων
[3, 55]	πολέμῳ οὐδὲν ἐκπρεπέστερον ὑπὸ ἡμῶν	οὔτε	ἐπάθετε οὔτε ἐμελλήσατε. εἰ δ᾿
[3, 5]	οὐκ ἔλασσον ἔχοντες οἱ Μυτιληναῖοι	οὔτε	ἐπηυλίσαντο οὔτε ἐπίστευσαν σφίσιν αὐτοῖς,
[3, 5]	ἔχοντες οἱ Μυτιληναῖοι οὔτε ἐπηυλίσαντο	οὔτε	ἐπίστευσαν σφίσιν αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἀνεχώρησαν·
[3, 59]	ὑμετέρας δόξης, ὦ Λακεδαιμόνιοι, τάδε,	οὔτε	ἐς τὰ κοινὰ τῶν Ἑλλήνων
[3, 3]	ἀγγέλλει τὸν ἐπίπλουν. οἱ δὲ	οὔτε	ἐς τὸν Μαλόεντα ἐξῆλθον, τά
[3, 39]	ὅσοι ἀποστάντες ἤδη ἡμῶν ἐχειρώθησαν,	οὔτε	ἡ παροῦσα εὐδαιμονία παρέσχεν ὄκνον
[3, 27]	οἱ δὲ ἐπειδὴ ἔλαβον ὅπλα,	οὔτε	ἠκροῶντο ἔτι τῶν ἀρχόντων, κατὰ
[3, 59]	καὶ ἐς τοὺς προγόνους ἁμαρτάνειν	οὔτε	ἡμᾶς τοὺς εὐεργέτας ἀλλοτρίας ἕνεκα
[3, 65]	οὔτ᾿ ἐκεῖνοι, ὡς ἡμεῖς κρίνομεν,	οὔτε	ἡμεῖς· πολῖται δὲ ὄντες ὥσπερ
[3, 62]	γὰρ ἡ πόλις τότε ἐτύγχανεν	οὔτε	κατ᾿ ὀλιγαρχίαν ἰσόνομον πολιτεύουσα οὔτε
[3, 62]	οὔτε κατ᾿ ὀλιγαρχίαν ἰσόνομον πολιτεύουσα	οὔτε	κατὰ δημοκρατίαν· ὅπερ δέ ἐστι
[3, 44]	παρῆλθον οὔτε ἀντερῶν περὶ Μυτιληναίων	οὔτε	κατηγορήσων. οὐ γὰρ περὶ τῆς
[3, 10]	οὔτε φιλίαν ἰδιώταις βέβαιον γιγνομένην	οὔτε	κοινωνίαν πόλεσιν ἐς οὐδέν, εἰ
[3, 83]	οὐ γὰρ ἦν ὁ διαλύσων	οὔτε	λόγος ἐχυρὸς οὔτε ὅρκος φοβερός,
[3, 40]	πολεμήσομεν. ~Ὀὔκουν δεῖ προθεῖναι ἐλπίδα	οὔτε	λόγῳ πιστὴν οὔτε χρήμασιν ὠνητήν,
[3, 47]	τὸν δῆμον τὸν Μυτιληναίων, ὃς	οὔτε	μετέσχε τῆς ἀποστάσεως, ἐπειδή τε
[3, 74]	ὅπως μὴ ᾖ ἔφοδος, φειδόμενοι	οὔτε	οἰκείας οὔτε ἀλλοτρίας, ὥστε καὶ
[3, 83]	ὁ διαλύσων οὔτε λόγος ἐχυρὸς	οὔτε	ὅρκος φοβερός, κρείσσους δὲ ὄντες
[3, 96]	οὐκ ἐλάνθανεν αὕτη ἡ παρασκευὴ	οὔτε	ὅτε τὸ πρῶτον ἐπεβουλεύετο, ἐπειδή
[3, 32]	ἄνδρας διέφθειρεν οὔτε χεῖρας ἀνταιρομένους	οὔτε	πολεμίους, Ἀθηναίων δὲ ὑπὸ ἀνάγκης
[3, 46]	ἄλλῳ τῳ δεινῷ. ~Ὀὔκουν χρὴ	οὔτε	τοῦ θανάτου τῇ ζημίᾳ ὡς
[3, 42]	διαγνώμην αὖθις περὶ Μυτιληναίων αἰτιῶμαι,	οὔτε	τοὺς μεμφομένους μὴ πολλάκις περὶ
[3, 57]	Ἕλληνας ἐρῆμοι καὶ ἀτιμώρητοι· καὶ	οὔτε	τῶν τότε ξυμμάχων ὠφελεῖ οὐδείς,
[3, 10]	δεόμενοι τοὺς λόγους ποιησόμεθα, εἰδότες	οὔτε	φιλίαν ἰδιώταις βέβαιον γιγνομένην οὔτε
[3, 32]	ἐλευθεροῦν αὐτόν, εἰ ἄνδρας διέφθειρεν	οὔτε	χεῖρας ἀνταιρομένους οὔτε πολεμίους, Ἀθηναίων
[3, 40]	προθεῖναι ἐλπίδα οὔτε λόγῳ πιστὴν	οὔτε	χρήμασιν ὠνητήν, ὡς ξυγγνώμην ἁμαρτεῖν
[3, 42]	παρελθὼν καὶ τότε ἔλεγε τοιάδε.	~Ὀὔτε	τοὺς προθέντας τὴν διαγνώμην αὖθις
[3, 43]	τὴν τοῦ πείσαντος μίαν γνώμην	ζημιοῦτε	καὶ οὐ τὰς ὑμετέρας αὐτῶν,
[3, 64]	τοῖς δὲ τἀναντία. καὶ νῦν	ἀξιοῦτε,	ἀφ᾿ ὧν δι᾿ ἑτέρους ἐγένεσθε
[3, 66]	φατὲ ἡμᾶς παρανομῆσαι καὶ αὐτοὶ	ἀξιοῦτε	μὴ ἀντιδοῦναι δίκην. οὔκ, ἤν
[3, 40]	δὴ καὶ οὐ προσῆκον ὅμως	ἀξιοῦτε	τοῦτο δρᾶν, παρὰ τὸ εἰκός
[3, 58]	θεῶν οἷς εὐξάμενοι Μήδων ἐκράτησαν	ἐρημοῦτε	καὶ θυσίας τὰς πατρίους τῶν
[3, 37]	ὑπ᾿ αὐτῶν ἁμάρτητε ἢ οἴκτῳ	ἐνδῶτε,	οὐκ ἐπικινδύνως ἡγεῖσθε ἐς ὑμᾶς
[3, 112]	ὁ Δημοσθένης προύταξε καὶ προσαγορεύειν	ἐκέλευε,	Δωρίδα τε γλῶσσαν ἱέντας καὶ
[3, 21]	τῶν Πελοποννησίων τοιόνδε τῇ οἰκοδομήσει.	εἶχε	μὲν δύο τοὺς περιβόλους, πρός
[3, 96]	Λοκρίδος ἀπέπεμψεν· τὴν γὰρ γνώμην	εἶχε	τὰ ἄλλα καταστρεψάμενος οὕτως ἐπὶ
[3, 62]	δὲ τυράννου, δυναστεία ὀλίγων ἀνδρῶν	εἶχε	τὰ πράγματα. καὶ οὗτοι ἰδίας
[3, 107]	ἁθρόοι ἦσαν, ἀλλ᾿ Εὐρύλοχος ἔσχατον	εἶχε	τὸ εὐώνυμον καὶ οἱ μετ᾿
[3, 84]	ἐν ᾧ μὴ βλάπτουσαν ἰσχὺν	εἶχε	τὸ φθονεῖν. ἀξιοῦσί τε τοὺς
[3, 49]	προτέρας εὕρωσι διεφθαρμένην τὴν πόλιν·	προεῖχε	δὲ ἡμέρᾳ καὶ νυκτὶ μάλιστα.
[3, 12]	ἡμῖν τοῦτο ὁ φόβος ἐχυρὸν	παρεῖχε,	δέει τε τὸ πλέον ἢ
[3, 11]	ἐχειρώσαντο. τό τε ναυτικὸν ἡμῶν	παρεῖχέ	τινα φόβον μή ποτε καθ᾿
[3, 76]	οὖσαι, παραγίγνονται τρεῖς καὶ πεντήκοντα·	ἦρχε	δὲ αὐτῶν Ἀλκίδας, ὅσπερ καὶ
[3, 109]	καὶ διὰ τάχους ἔθαπτον, ὥσπερ	ὑπῆρχε,	καὶ τὴν ἀποχώρησιν κρύφα οἷς
[3, 34]	ἐφόρμησιν παρασχεῖν. παραπλέων δὲ πάλιν	ἔσχε	καὶ ἐς Νότιον τὸ Κολοφωνίων,
[3, 107]	καὶ (μεῖζον γὰρ ἐγένετο καὶ	περιέσχε	τὸ τῶν Πελοποννησίων στρατόπεδον) ὁ
[3, 47]	δῆμον τὸν Μυτιληναίων, ὃς οὔτε	μετέσχε	τῆς ἀποστάσεως, ἐπειδή τε ὅπλων
[3, 20]	ταῖς ἐπιβολαῖς τῶν πλίνθων, ᾗ	ἔτυχε	πρὸς σφᾶς οὐκ ἐξαληλιμμένον τὸ
[3, 108]	ἡ μὲν μάχη ἐτελεύτα ἐς	ὀψέ.	~Μενεδάϊος δὲ τῇ ὑστεραίᾳ Εὐρυλόχου