Chapitre
[47]	νεῦρα κάμπτεσθαί που ποιεῖ οἷόν	τ᾽	εἶναι ἐμὲ νῦν τὰ μέλη,
[47]	Τὸ γὰρ μὴ διελέσθαι οἷόν	τ᾽	εἶναι ὅτι ἄλλο μέν τί
[36]	καὶ αἱ ἄλλαι ~ἁρμονίαι αἵ	τ᾽	ἐν τοῖς φθόγγοις καὶ ἐν
[46]	τὰς βίβλους ὡς τάχιστα οἷός	τ᾽	ἦ ἀνεγίγνωσκον, ἵν᾽ ὡς ~τάχιστα
[47]	ἄλλα ἔχω οὐκ ἂν οἷός	τ᾽	ἦ ποιεῖν τὰ δόξαντά μοι,
[66]	πρότερος ἐμοῦ, ἐπειδὴ οὐχ οἷός	τ᾽	ἦν ~κατέχειν τὰ δάκρυα, ἐξανέστη.
[1]	ἡμῖν σαφές τι ἀγγεῖλαι οἷός	τ᾽	ἦν περὶ τούτων, πλήν γε
[18]	ὀρθὸς λόγος, οὐκ ἂν οἷοί	τ᾽	ἦσαν τοῦτο ποιῆσαι ~ἔπειτα (ἐάν
[9]	καλουμένας τὰς τοιάσδε, οἷον ~σιτίων	(τe	καὶ ποτῶν; ~Ἥκιστα, ὦ Σώκρατες,
[53]	ἦ δ᾽ ὅς, ἐὰν οἷοί	τ᾽	ὦμεν, ὁρισώμεθα ὁποῖα ταῦτά ἐστιν;
[59]	τὰ ἐνθάδε λιθίδια εἶναι ταῦτα	τὰ	ἀγαπώμενα ~μόρια, σάρδιά τε καὶ
[58]	τε καὶ ~ἀσθένειαν μηδεπώποτε ἐπὶ	τὰ	ἄκρα τῆς θαλάττης ἀφιγμένος μηδὲ
[58]	ὕδατος ὁρῶν τὸν ἥλιον καὶ	τὰ	ἄλλα ἄστρα ~τὴν θάλατταν ἡγοῖτο
[65]	καὶ ~πειρῶ ὡς ῥᾷστα φέρειν	τὰ	ἀναγκαῖα. ~Καὶ ἅμα δακρύσας μεταστρεφόμενος
[49]	καὶ οὐκ ἀποκρίναιο ἕως ἂν	τὰ	ἀπ᾽ ~ἐκείνης ὁρμηθέντα σκέψαιο εἴ
[58]	τῷ οὐρανῷ ἐν ᾧπέρ ἐστι	τὰ	ἄστρα, ὃν δὴ ~αἰθέρα ὀνομάζειν
[58]	ὡς διὰ τούτου οὐρανοῦ ὄντος	τὰ	ἄστρα χωροῦντα· τὸ ~δὲ εἶναι
[25]	ἔχει, ταῦτα μάλιστα εἰκὸς εἶναι	~τὰ	ἀσύνθετα, τὰ δὲ ἄλλοτ᾽ ἄλλως
[4]	ἄλλοτ᾽ ~ἐν ἄλλῃ ὄψει φαινόμενον,	τὰ	αὐτὰ δὲ λέγον, Ὦ Σώκρατες
[45]	αὐτὸν λόγον καὶ τοῖς ἄλλοις	τὰ	~αὐτῶν οἰκεῖα ἑκάστοις προσγένηται, τότε
[30]	πίοι καὶ φάγοι καὶ πρὸς	τὰ	ἀφροδίσια χρήσαιτο, τὸ δὲ τοῖς
[45]	~δίειμι περὶ αὐτῶν, ἐὰν βούλῃ,	τά	γε ἐμὰ πάθη· ἔπειτα ἄν
[10]	καὶ ἀκοὴ τοῖς ~ἀνθρώποις, ἢ	τά	γε τοιαῦτα καὶ οἱ ποιηταὶ
[66]	οὐχ οἷός τ᾽ ἦν ~κατέχειν	τὰ	δάκρυα, ἐξανέστη. Ἀπολλόδωρος δὲ καὶ
[66]	βίᾳ καὶ αὐτοῦ ~ἀστακτὶ ἐχώρει	τὰ	δάκρυα, ὥστε ἐγκαλυψάμενος ἀπέκλαον ἐμαυτόν
[25]	μάλιστα εἰκὸς εἶναι ~τὰ ἀσύνθετα,	τὰ	δὲ ἄλλοτ᾽ ἄλλως καὶ μηδέποτε
[60]	μακροτέρους τόπους περιελθόντα καὶ πλείους,	~τὰ	δὲ ἐλάττους καὶ βραχυτέρους, πάλιν
[17]	τῶν ἄλλων τὰ ζῶντα γίγνοιτο,	τὰ	δὲ ζῶντα ~θνῄσκοι, τίς μηχανὴ
[36]	τοῖς τῶν δημιουργῶν ἔργοις πᾶσι,	τὰ	~δὲ λείψανα τοῦ σώματος ἑκάστου
[39]	τῶν ~ἐσχάτων σπάνια καὶ ὀλίγα,	τὰ	δὲ μεταξὺ ἄφθονα καὶ πολλά;
[47]	~διαφυὰς ἔχει χωρὶς ἀπ᾽ ἀλλήλων,	τὰ	δὲ νεῦρα οἷα ἐπιτείνεσθαι (καὶ
[43]	πρᾳότερον, καὶ τὰ μὲν ἀπειλοῦσα,	τὰ	δὲ νουθετοῦσα, ~ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ
[60]	~πολὺ κατωτέρω ἢ> ᾗ ἐπηντλεῖτο,	τὰ	δὲ ὀλίγον· πάντα δὲ ὑποκάτω
[14]	ἄλλα ἔμοιγε δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι,	(τὰ	δὲ περὶ τῆς ~ψυχῆς πολλὴν
[60]	ὁρμήσῃ, τὰ ἐνθάδε ~πληροῖ αὖθις,	τὰ	δὲ πληρωθέντα ῥεῖ διὰ τῶν
[43]	τὴν γυμναστικὴν ~καὶ τὴν ἰατρικήν,	τὰ	δὲ πρᾳότερον, καὶ τὰ μὲν
[11]	κτῆσιν πάντες οἱ πόλεμοι γίγνονται,	τὰ	δὲ χρήματα ~(ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ
[45]	καὶ ἔτι γε τούτων ἐναργέστερα,	τὰ	δέκα μοι ἐδόκει τῶν ὀκτὼ
[53]	τοῦ ἀρτίου οὐ ~δέξεται, οὐδὲ	τὰ	δέκα τὴν τοῦ περιττοῦ, τὸ
[49]	ἔφη. ~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς,	τὰ	δέκα τῶν ὀκτὼ δυοῖν πλείω
[18]	ποιῆσαι ~ἔπειτα (ἐάν τις ἐπὶ	τὰ	διαγράμματα ἄγῃ ἢ ἄλλο τι
[47]	ἂν οἷός τ᾽ ἦ ποιεῖν	τὰ	δόξαντά μοι, ~ἀληθῆ ἂν λέγοι·
[52]	αὐτῶν ἐστι περιττός· ~καὶ αὖ	τὰ	δύο καὶ (τὰ) τέτταρα καὶ
[60]	δ᾽ ~ἐν αὐτῇ εἶναι κατὰ	τὰ	ἔγκοιλα αὐτῆς κύκλῳ περὶ ὅλην
[52]	γὰρ οὖν. ~Οὐκ ἄρα μόνον	τὰ	εἴδη τὰ ἐναντία οὐχ ὑπομένει
[35]	αὖ ὅδε, ~ᾗ οὐκ ἀποδέχεται	τὰ	εἰρημένα. Ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ, ὦ
[35]	ἐμαυτὸν καὶ πρὸς τόνδε σκοπῶ	τὰ	εἰρημένα, οὐ ~πάνυ φαίνεται ἱκανῶς
[19]	ἴσου ὅτι ἔστιν, εἰ ἐμέλλομεν	~τὰ	ἐκ τῶν αἰσθήσεων ἴσα ἐκεῖσε
[22]	τοιαύτη οὐσία, καὶ ἐπὶ ταύτην	τὰ	ἐκ τῶν ~αἰσθήσεων πάντα ἀναφέρομεν,
[58]	ἐνθάδε, οὕτως ἄν τινα καὶ	τὰ	ἐκεῖ ~κατιδεῖν, καὶ εἰ ἡ
[49]	τὰ μείζω μείζω, καὶ σμικρότητι	τὰ	~ἐλάττω ἐλάττω; ~Ναί. ~Οὐδὲ σὺ
[35]	μαντικοί τέ εἰσι καὶ προειδότες	τὰ	ἐν Ἅιδου ἀγαθὰ ᾄδουσι ~καὶ
[19]	αἰσθήσεων δεῖ ἐννοῆσαι ὅτι (πάντα	τὰ	ἐν ταῖς ~αἰσθήσεσιν ἐκείνου τε
[58]	~διεφθαρμένα ἐστὶν καὶ καταβεβρωμένα, ὥσπερ	τὰ	ἐν τῇ θαλάττῃ ὑπὸ τῆς
[19]	ἦ πάσχομέν τι τοιοῦτον περὶ	τὰ	ἐν τοῖς ξύλοις τε καὶ
[64]	τὰ νῦν τε εἰρημένα καὶ	τὰ	ἐν ~τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ ζῆν,
[52]	ὅτι φαίνεται οὐ ~μόνον ἐκεῖνα	τὰ	ἐναντία ἄλληλα οὐ δεχόμενα, ἀλλὰ
[51]	ὦ φίλε, περὶ τῶν ~ἐχόντων	τὰ	ἐναντία ἐλέγομεν, ἐπονομάζοντες αὐτὰ τῇ
[15]	ἄλλοθεν ἢ ~ἐκ τῶν ἐναντίων	τὰ	ἐναντία, ὅσοις τυγχάνει ὂν τοιοῦτόν
[52]	ἄλληλα, ἀλλὰ καὶ ~ἄλλ᾽ ἄττα	τὰ	ἐναντία οὐχ ὑπομένει ἐπιόντα. ~Ἀληθέστατα,
[52]	~Οὐκ ἄρα μόνον τὰ εἴδη	τὰ	ἐναντία οὐχ ὑπομένει ἐπιόντα ἄλληλα,
[15]	πάντα οὕτω γίγνεται, ἐξ ἐναντίων	τὰ	~ἐναντία πράγματα; ~Πάνυ γε. ~Τί
[59]	ποικίλη, ~χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ	τὰ	ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα,
[59]	τὰ ~χρώματα καλλίω· ὧν καὶ	τὰ	ἐνθάδε λιθίδια εἶναι ταῦτα τὰ
[58]	τῆς ~θαλάττης ἰχθύες ἀνακύπτοντες ὁρῶσι	τὰ	ἐνθάδε, οὕτως ἄν τινα καὶ
[60]	μὲν ἀπολίπῃ, δεῦρο δὲ ὁρμήσῃ,	τὰ	ἐνθάδε ~πληροῖ αὖθις, τὰ δὲ
[49]	φθάνοις περαίνων. ~Σκόπει δή, ἔφη,	τὰ	ἑξῆς ἐκείνοις ἐάν σοι συνδοκῇ
[58]	ἀκοῦσαι, ὦ Σιμμία, ~οἷα τυγχάνει	τὰ	ἐπὶ τῆς γῆς ὑπὸ τῷ
[17]	εἰ γὰρ μὴ ἀεὶ ἀνταποδιδοίη	τὰ	(ἕτερα τοῖς ἑτέροις γιγνόμενα, ~ὡσπερεὶ
[13]	καὶ ~φιλοχρήματος καὶ φιλότιμος, ἤτοι	τὰ	ἕτερα τούτων ἢ ἀμφότερα. ~Πάνυ,
[45]	ὥς τινες ἔλεγον, τότε δὴ	τὰ	ζῷα ~συντρέφεται; Καὶ πότερον τὸ
[17]	γὰρ ἐκ μὲν τῶν ἄλλων	τὰ	ζῶντα γίγνοιτο, τὰ δὲ ζῶντα
[16]	τῶν τεθνεώτων ἄρα, ὦ Κέβης,	τὰ	ζῶντά τε καὶ οἱ ζῶντες
[19]	(χρόνου ὅτε ~τὸ πρῶτον ἰδόντες	τὰ	ἴσα ἐνενοήσαμεν ὅτι ὀρέγεται μὲν
[19]	μὲν οὖν. ~(Τί δέ; Αὐτὰ	τὰ	ἴσα ἔστιν ὅτε ἄνισά σοι
[19]	ἡμεῖς ἢ οὒ περί τε	τὰ	ἴσα καὶ αὐτὸ τὸ ἴσον;
[19]	ἦ δ᾽ ὅς, ταῦτά τε	τὰ	ἴσα καὶ αὐτὸ τὸ ἴσον.
[44]	μετρίως γέγονεν· τί δὲ δὴ	τὰ	Κάδμου, ἔφη, ὦ Κέβης, πῶς
[49]	ἄλλῳ ~ἀποκρίνασθαι ὅτι τῷ καλῷ	τὰ	καλὰ (γίγνεται) καλά· ἢ οὐ
[49]	ἀλλ᾽ ὅτι τῷ καλῷ ~πάντα	τὰ	καλὰ (γίγνεται) καλά. Τοῦτο γάρ
[59]	~ἑωράκαμεν. Καὶ γὰρ αὐτὰ ταῦτα	τὰ	κοῖλα αὐτῆς, ὕδατός τε καὶ
[58]	εἶναι καὶ συρρεῖν ἀεὶ εἰς	τὰ	κοῖλα τῆς γῆς. Εμᾶς ~οὖν
[35]	παγχάλεπόν τι, τὸ μέντοι αὖ	τὰ	λεγόμενα περὶ αὐτῶν μὴ οὐχὶ
[2]	θάνατον, ὦ Φαίδων; Τί ἦν	τὰ	λεχθέντα καὶ ~πραχθέντα, καὶ τίνες
[35]	αὐτὼ ἤρετο, Τί; ἔφη, ὑμῖν	τὰ	λεχθέντα ~μῶν μὴ δοκεῖ ἐνδεῶς
[5]	γῆν, καὶ καθεζόμενος ~οὕτως ἤδη	τὰ	λοιπὰ διελέγετο. ~Ἤρετο οὖν αὐτὸν
[49]	δοκεῖ; ~Δοκεῖ. ~Καὶ μεγέθει ἄρα	τὰ	μεγάλα μεγάλα καὶ τὰ μείζω
[58]	παντοδαπὰ καὶ τὰς ἰδέας καὶ	τὰ	μεγέθη, εἰς ἃ ~συνερρυηκέναι τό
[62]	ἂν δόξωσιν ἀνιάτως ἔχειν διὰ	τὰ	μεγέθη τῶν ἁμαρτημάτων, ἢ ~ἱεροσυλίας
[49]	ἄρα τὰ μεγάλα μεγάλα καὶ	τὰ	μείζω μείζω, καὶ σμικρότητι τὰ
[47]	οἷόν τ᾽ εἶναι ἐμὲ νῦν	τὰ	μέλη, ~καὶ διὰ ταύτην τὴν
[49]	μετάσχεσιν, καὶ δεῖν τούτου ~μετασχεῖν	τὰ	μέλλοντα δύο ἔσεσθαι, καὶ μονάδος
[39]	ᾔσθησαι ὅτι πάντων τῶν τοιούτων	τὰ	μὲν ἄκρα τῶν ~ἐσχάτων σπάνια
[14]	ὁ Κέβης ἔφη· Ὦ ~Σώκρατες,	τὰ	μὲν ἄλλα ἔμοιγε δοκεῖ καλῶς
[49]	ἢ ἄλλο ὁτιοῦν τῶν τοιούτων,	τὰ	μὲν ἄλλα ~χαίρειν ἐῶ, ταράττομαι
[43]	ἰατρικήν, τὰ δὲ πρᾳότερον, καὶ	τὰ	μὲν ἀπειλοῦσα, τὰ δὲ νουθετοῦσα,
[44]	ἦ δ᾽ ὃς ὁ Σωκράτης,	τὰ	μὲν Ἁρμονίας ἡμῖν τῆς Θηβαϊκῆς
[60]	πάλιν δυόμενα ~(κατὰ τῆς γῆς,	τὰ	μὲν μακροτέρους τόπους περιελθόντα καὶ
[47]	ἐξ ὀστῶν καὶ νεύρων, καὶ	τὰ	μὲν ὀστᾶ ἐστιν στερεὰ καὶ
[61]	ῥεύμασι τὸ ἑκατέρωθεν ~γίγνεται μέρος.	~Τὰ	μὲν οὖν δὴ ἄλλα πολλά
[60]	πάλιν εἰς τὸν Τάρταρον ἐμβάλλει,	τὰ	μὲν ~πολὺ κατωτέρω ἢ> ᾗ
[43]	βίου καὶ δεσπόζουσα πάντας τρόπους,	τὰ	μὲν ~χαλεπώτερον κολάζουσα καὶ μετ᾽
[49]	ἀκούουσιν. Ἀλλὰ τίνα δὴ ἦν	τὰ	μετὰ ταῦτα ~λεχθέντα; ~(Φαίδων) ~Ὡς
[26]	ἡμεῖς γε τὰ ὁρατὰ καὶ	τὰ	μὴ τῇ τῶν ἀνθρώπων φύσει
[30]	καὶ Ἅιδου, ὥσπερ λέγεται, περὶ	τὰ	~(μνήματά τε καὶ τοὺς τάφους
[24]	μὴ δεδιέναι τὸν θάνατον ~ὥσπερ	τὰ	μορμολύκεια. ~Ἀλλὰ χρή, ἔφη ὁ
[47]	ὡς ἐγᾦμαι, πάλαι ἂν (ταῦτα	τὰ	νεῦρα καὶ ~τὰ ὀστᾶ ἢ
[47]	αὑτῶν συμβολαῖς χαλῶντα καὶ ~συντείνοντα	τὰ	νεῦρα κάμπτεσθαί που ποιεῖ οἷόν
[1]	Φλειασίων οὐδεὶς ~πάνυ τι ἐπιχωριάζει	τὰ	νῦν Ἀθήναζε, οὔτε τις ξένος
[64]	θέλητε ὥσπερ κατ᾽ ἴχνη κατὰ	τὰ	νῦν τε εἰρημένα καὶ τὰ
[36]	αὐτὴν τὴν ἁρμονίαν, καὶ πρότερον	τὰ	ξύλα ~καὶ τὰς χορδὰς κατασαπήσεσθαι
[48]	πάσχουσιν· διαφθείρονται γάρ που ἔνιοι	τὰ	~ὄμματα, ἐὰν μὴ ἐν ὕδατι
[66]	ἄνθρωπος ἐξεκάλυψεν αὐτόν, καὶ ὃς	τὰ	ὄμματα ἔστησεν· ~ἰδὼν δὲ ὁ
[51]	ὧν ἐνόντων ἔχει τὴν ἐπωνυμίαν	τὰ	ὀνομαζόμενα· ~(αὐτὰ δ᾽ ἐκεῖνα οὐκ
[33]	διὰ εἱργμοῦ διὰ ~τούτου σκοπεῖσθαι	τὰ	ὄντα ἀλλὰ μὴ αὐτὴν δι᾽
[39]	οὔτε τῶν λόγων, ἀλλὰ πάντα	τὰ	ὄντα ἀτεχνῶς ὥσπερ ἐν Εὐρίπῳ
[48]	τὸν ἐν (τοῖς) ~λόγοις σκοπούμενον	τὰ	ὄντα ἐν εἰκόσι μᾶλλον σκοπεῖν
[48]	ὅς, μετὰ ταῦτα, ἐπειδὴ ἀπειρήκη	τὰ	ὄντα ~σκοπῶν, δεῖν εὐλαβηθῆναι μὴ
[33]	οὕτως ἔχον· ταῦτα δὲ μάλιστα	~τὰ>	ὁρατά· ἢ οὔ; ~Πάνυ γε.
[26]	ἔφη. ~Ἀλλὰ μὴν ἡμεῖς γε	τὰ	ὁρατὰ καὶ τὰ μὴ τῇ
[59]	καὶ τοὺς καρπούς· καὶ αὖ	τὰ	ὄρη ὡσαύτως καὶ τοὺς ~λίθους
[47]	ἂν (ταῦτα τὰ νεῦρα καὶ	~τὰ	ὀστᾶ ἢ περὶ Μέγαρα ἢ
[47]	οἷα ἐπιτείνεσθαι (καὶ ~ἀνίεσθαι, περιαμπέχοντα	τὰ	ὀστᾶ μετὰ τῶν σαρκῶν καὶ
[27]	ἕλκεται ὑπὸ τοῦ σώματος εἰς	τὰ	οὐδέποτε κατὰ ταὐτὰ ~ἔχοντα, καὶ
[65]	ἐβούλετο, τὰς μὲν γυναῖκας καὶ	~τὰ	παιδία ἀπιέναι ἐκέλευσεν, αὐτὸς δὲ
[65]	~ἐλούσατο καὶ ἠνέχθη παρ᾽ αὐτὸν	τὰ	παιδία δύο γὰρ αὐτῷ ὑεῖς
[18]	ἱμάτιον ἢ ἄλλο τι οἷς	τὰ	~παιδικὰ αὐτῶν εἴωθε χρῆσθαι, πάσχουσι
[58]	(ἡ) γῆ ᾖ, καὶ πρὸς	τὰ	παρ᾽ ἡμῖν κάλλη κρίνεσθαι ~οὐδ᾽
[57]	ἕπεταί τε καὶ οὐκ ἀγνοεῖ	τὰ	παρόντα· ἡ δ᾽ ~ἐπιθυμητικῶς τοῦ
[53]	οὐ γὰρ χεῖρον πολλάκις ἀκούειν.	Τὰ	πέντε τὴν τοῦ ἀρτίου οὐ
[2]	θανάτου. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί δὲ δὴ	τὰ	περὶ αὐτὸν τὸν θάνατον, ὦ
[60]	τὴν γῆν οὕτω πεφυκέναι καὶ	τὰ	περὶ τὴν γῆν· τόπους δ᾽
[1]	οὐδὲν εἶχεν φράζειν. ~(Φαίδων) ~οὐδὲ	τὰ	περὶ τῆς δίκης ἄρα ἐπύθεσθε
[66]	οὖν σχεδόν τι αὐτοῦ ἦν	τὰ	περὶ τὸ ἦτρον ψυχόμενα, καὶ
[45]	τούτων τὰς φθορὰς σκοπῶν, καὶ	τὰ	περὶ τὸν οὐρανόν ~(τε καὶ
[31]	~μεμελετηκυῖαι τύχωσιν ἐν τῷ βίῳ.	~Τὰ	ποῖα δὴ ταῦτα λέγεις, ὦ
[3]	εἰσῇμεν παρὰ τὸν Σωκράτη καὶ	τὰ	πολλὰ διημερεύομεν μετ᾽ ~αὐτοῦ. καὶ
[37]	~Διαβλέψας οὖν ὁ Σωκράτης, ὥσπερ	τὰ	πολλὰ εἰώθει, Καὶ μειδιάσας, ~δίκαια
[49]	καὶ εἶμι ~πάλιν ἐπ᾽ ἐκεῖνα	τὰ	πολυθρύλητα καὶ ἄρχομαι ἀπ᾽ ἐκείνων,
[47]	~αἰτίας ἐπαιτιώμενον εἰς τὸ (διακοσμεῖν	τὰ	πράγματα, ἀέρας δὲ καὶ ~αἰθέρας
[38]	ἄξιοι εἶμεν κριταὶ ἢ καὶ	τὰ	πράγματα αὐτὰ ἄπιστα ᾖ. ~(Ἐχεκράτης)
[11]	αὐτῇ τῇ ψυχῇ θεατέον ~αὐτὰ	τὰ	πράγματα· καὶ τότε, ὡς ἔοικεν,
[48]	τὴν ψυχὴν ~τυφλωθείην βλέπων πρὸς	τὰ	πράγματα τοῖς ὄμμασι καὶ ἑκάστῃ
[60]	κάτω καλούμενον, τοῖς κατ᾽ ~ἐκεῖνα	τὰ	ῥεύματα (διὰ) τῆς γῆς εἰσρεῖ
[60]	τε ἐντεῦθεν καὶ εἰσρεῖν πάντα	~τὰ	ῥεύματα, ὅτι πυθμένα οὐκ ἔχει
[5]	~Καὶ ἅμα λέγων ταῦτα καθῆκε	(τὰ	σκέλη ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ
[66]	χρόνον ἐπεσκόπει τοὺς πόδας καὶ	τὰ	σκέλη, κἄπειτα ~σφόδρα πιέσας αὐτοῦ
[66]	~περιελθών, ἐπειδή οἱ βαρύνεσθαι ἔφη	τὰ	σκέλη, κατεκλίνη ὕπτιος οὕτω γὰρ
[43]	~χαλεπώτερον κολάζουσα καὶ μετ᾽ ἀλγηδόνων,	τά	τε κατὰ τὴν γυμναστικὴν ~καὶ
[17]	μένοι ἐν τούτῳ τῷ σχήματι	τὰ	τεθνεῶτα καὶ μὴ πάλιν ~ἀναβιώσκοιτο,
[52]	~καὶ αὖ τὰ δύο καὶ	(τὰ)	τέτταρα καὶ ἅπας ὁ ἕτερος
[18]	ἔννοιαν (ἔλαβεν; ~Πῶς λέγεις; ~Οἷον	τὰ	τοιάδε· ἄλλη που ἐπιστήμη ἀνθρώπου
[45]	~ἄνω κάτω μετέβαλλον σκοπῶν πρῶτον	τὰ	τοιάδε· ἆρ᾽ ἐπειδὰν τὸ θερμὸν
[10]	γίγνεσθαι; ~Φαίνεται. ~Τί δὲ δὴ	τὰ	τοιάδε, ὦ Σιμμία; Φαμέν τι
[22]	ὂν ὡς τοῦτο, τὸ πάντα	τὰ	τοιαῦτ᾽ εἶναι ὡς οἷόν τε
[30]	τὰς ~τῶν φαύλων, αἳ περὶ	τὰ	τοιαῦτα ἀναγκάζονται πλανᾶσθαι δίκην τίνουσαι
[53]	καὶ τριτημόριον αὖ ~καὶ πάντα	τὰ	τοιαῦτα, εἴπερ ἕπῃ τε καὶ
[58]	ὀνομάζειν (τοὺς πολλοὺς τῶν περὶ	τὰ	τοιαῦτα εἰωθότων λέγειν· ~οὗ δὴ
[59]	ἰάσπιδας καὶ σμαράγδους (καὶ πάντα	τὰ	τοιαῦτα· ~ἐκεῖ δὲ οὐδὲν ὅτι
[47]	τις λέγοι ὅτι ἄνευ τοῦ	τὰ	τοιαῦτα ἔχειν καὶ ~ὀστᾶ καὶ
[25]	διανοίας λογισμῷ, ἀλλ᾽ ἔστιν ἀιδῆ	τὰ	τοιαῦτα καὶ οὐχ ὁρατά; ~Παντάπασιν,
[47]	ἂν τάττῃ. Ἀλλ᾽ αἴτια μὲν	τὰ	~τοιαῦτα καλεῖν λίαν ἄτοπον· εἰ
[20]	τὸ ἔλαττον ἀλλὰ καὶ σύμπαντα	τὰ	τοιαῦτα; Οὐ γὰρ περὶ τοῦ
[31]	~Ἀμέλει, ἔφη ὁ Κέβης, εἰς	τὰ	τοιαῦτα. ~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς,
[29]	~ὀστᾶ τε καὶ νεῦρα καὶ	τὰ	τοιαῦτα πάντα, ὅμως ὡς ἔπος
[53]	δὴ τὸ ~ἡμιόλιον οὐδὲ τἆλλα	τὰ	τοιαῦτα, τὸ ἥμισυ, τὴν τοῦ
[24]	καὶ ἐν ἡμῖν παῖς ὅστις	τὰ	~τοιαῦτα φοβεῖται. τοῦτον οὖν πειρῶ
[63]	γὰρ ὁ κίνδυνος καὶ χρὴ	τὰ	τοιαῦτα ὥσπερ ἐπᾴδειν ἑαυτῷ, διὸ
[53]	δῆτα. ~Ἄμοιρα δὴ τοῦ ἀρτίου	τὰ	τρία. ~Ἄμοιρα. ~Ἀνάρτιος ἄρα ἡ
[53]	ἡ τοῦ ἀρτίου; ~Ναί. ~(Ἐπὶ	τὰ	τρία ἄρα ἡ τοῦ ἀρτίου
[55]	ἦν (ἀνωλέθρῳ εἶναι, ~ἄλλο τι	τὰ	τρία ἢ ἀνώλεθρα ἂν ἦν;
[52]	ἢ ὑπεκχωροῦντα. Ἢ οὐ φήσομεν	τὰ	τρία καὶ ἀπολεῖσθαι ~πρότερον καὶ
[55]	τοῦ ἀρτίου τὸ περιττὸν καὶ	τὰ	~τρία οἴχεται ἀπιόντα· καὶ περὶ
[55]	δέξεται οὐδ᾽ ~ἔσται τεθνηκυῖα, ὥσπερ	τὰ	τρία οὐκ ἔσται, ἔφαμεν, ἄρτιον,
[24]	ἀγαθοὶ ἄνδρες, πολλὰ δὲ ~καὶ	τὰ	τῶν βαρβάρων γένη, οὓς πάντας
[31]	τυραννίδας καὶ ἁρπαγὰς προτετιμηκότας εἰς	τὰ	~τῶν λύκων τε καὶ ἱεράκων
[31]	μεμελετηκότας ~καὶ μὴ διηυλαβημένους εἰς	τὰ	τῶν ὄνων γένη (καὶ τῶν
[38]	προειρημένοις λόγοις, ἀλλὰ καὶ εἰς	τὰ	ὕστερον μέλλοντα ~ῥηθήσεσθαι, μὴ οὐδενὸς
[59]	ταύτῃ οὔσῃ τοιαύτῃ ἀνὰ λόγον	τὰ	φυόμενα φύεσθαι, ~δένδρα τε καὶ
[59]	λειότητα καὶ τὴν διαφάνειαν καὶ	τὰ	~χρώματα καλλίω· ὧν καὶ τὰ
[53]	~(Ἆρ᾽ οὖν, ἔφη, ὦ Κέβης,	τάδε	εἴη ἄν, ἃ ὅτι ἂν
[45]	ὁ Κέβης. ~Σκέψαι δὴ καὶ	τάδε	ἔτι. μην γὰρ ἱκανῶς μοι
[28]	εἰ ἐκ πάντων τῶν εἰρημένων	(τάδε	ἡμῖν ~συμβαίνει, τῷ μὲν θείῳ
[60]	καὶ ~ὅταν εἰς τὸ ἐπὶ	τάδε,	καὶ ὥσπερ τῶν ἀναπνεόντων ἀεὶ
[22]	καὶ εἰ μὴ ταῦτα, οὐδὲ	τάδε;	~Ὑπερφυῶς, ὦ Σώκρατες, ἔφη ὁ
[20]	γενέσθαι γιγνόμενοι ἀπωλέσαμεν, ὕστερον δὲ	~ταῖς	αἰσθήσεσι χρώμενοι περὶ αὐτὰ ἐκείνας
[19]	ἐννοῆσαι ὅτι (πάντα τὰ ἐν	ταῖς	~αἰσθήσεσιν ἐκείνου τε ὀρέγεται τοῦ
[25]	κἂν ἅψαιο κἂν ἴδοις κἂν	ταῖς	ἄλλαις αἰσθήσεσιν ~αἴσθοιο, τῶν δὲ
[20]	ταῖς ἐρωτήσεσιν ἐρωτῶντες καὶ ~ἐν	ταῖς	ἀποκρίσεσιν ἀποκρινόμενοι. Ὥστε ἀναγκαῖον ἡμῖν
[47]	αἰωρουμένων οὖν τῶν ὀστῶν ἐν	ταῖς	αὑτῶν συμβολαῖς χαλῶντα καὶ ~συντείνοντα
[63]	τὸ φάρμακον καὶ μὴ πράγματα	~ταῖς	γυναιξὶ παρέχειν νεκρὸν λούειν. ~(Ταῦτα
[17]	μέν γε ἀγαθαῖς ἄμεινον εἶναι,	ταῖς	δὲ ~κακαῖς κάκιον) ~Καὶ μήν,
[43]	μὲν ἀπειλοῦσα, τὰ δὲ νουθετοῦσα,	~ταῖς	ἐπιθυμίαις καὶ ὀργαῖς καὶ φόβοις
[20]	αὐτὸ ὃ ἔστι καὶ ἐν	ταῖς	ἐρωτήσεσιν ἐρωτῶντες καὶ ~ἐν ταῖς
[11]	πρὸς τὸ σκοπεῖν τι, ἐν	ταῖς	ζητήσεσιν αὖ πανταχοῦ παραπῖπτον ~θόρυβον
[34]	λυούσης δὲ ἐκείνης, αὐτὴν ~παραδιδόναι	ταῖς	ἡδοναῖς καὶ λύπαις ἑαυτὴν πάλιν
[17]	τῶν ~τεθνεώτων ψυχὰς (εἶναι (καὶ	ταῖς	μέν γε ἀγαθαῖς ἄμεινον εἶναι,
[45]	(ἐπειδὰν γὰρ ἐκ τῶν σιτίων	ταῖς	μὲν σαρξὶ σάρκες προσγένωνται, ~τοῖς
[37]	μὴ οὐ πονεῖν αὐτὴν ἐν	ταῖς	~πολλαῖς γενέσεσιν καὶ τελευτῶσάν γε
[64]	~ἀλλὰ καὶ κακόν τι ἐμποιεῖ	ταῖς	ψυχαῖς. Ἀλλὰ θαρρεῖν τε χρὴ
[42]	φήσει ταῦτα ὄντα εἶναι ἐν	~ταῖς	ψυχαῖς, τήν τε ἀρετὴν καὶ
[44]	αὐτῇ ὀλέθρου, ὥσπερ νόσος· καὶ	ταλαιπωρουμένη	τε δὴ τοῦτον τὸν ~βίον
[11]	μὴ δύνασθαι ὑπ᾽ αὐτοῦ ~καθορᾶν	τἀληθές.	Ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμῖν δέδεικται
[4]	τοίνυν, ἔφη, αὐτῷ, ὦ Κέβης,	τἀληθῆ,	ὅτι οὐκ ἐκείνῳ βουλόμενος οὐδὲ
[35]	ἔφη· Καὶ μήν, ὦ Σώκρατες,	τἀληθῆ	σοι ἐρῶ. Πάλαι γὰρ ἡμῶν
[19]	ἡμᾶς ὁρᾶν καὶ ἀκούειν καὶ	τἆλλα	αἰσθάνεσθαι ~τυχεῖν ἔδει που εἰληφότας
[6]	τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ, ὥσπερ καὶ	τἆλλα,	ἔστιν ὅτε καὶ οἷς ~βέλτιον
[31]	δ᾽ ὅς, δῆλα δὴ καὶ	τἆλλα	ᾗ ἂν ἕκαστα ἴοι κατὰ
[50]	ἕκαστον τῶν εἰδῶν καὶ τούτων	τἆλλα	μεταλαμβάνοντα αὐτῶν τούτων τὴν ~ἐπωνυμίαν
[54]	ἀλλ᾽ ᾧ ἂν μονάς, καὶ	τἆλλα	οὕτως. ~ἀλλ᾽ ὅρα εἰ ἤδη
[49]	καὶ ἀγαθὸν καὶ μέγα καὶ	τἆλλα	πάντα· ἃ εἴ ~μοι δίδως
[22]	καλόν τε καὶ ἀγαθὸν καὶ	τἆλλα	πάντα ἃ σὺ νυνδὴ ἔλεγες·
[17]	ἂν φαίνοιτο διὰ τὸ καὶ	τἆλλα	πάντα ταὐτὸν ἐκείνῳ ~πεπονθέναι, καθεύδειν.
[53]	οὐδὲ δὴ τὸ ~ἡμιόλιον οὐδὲ	τἆλλα	τὰ τοιαῦτα, τὸ ἥμισυ, τὴν
[52]	ὄντ᾽ ~ἀλλήλοις ἐναντία ἔχει ἀεὶ	τἀναντία,	οὐδὲ ταῦτα ἔοικε δεχομένοις ἐκείνην
[39]	ὅτι ἄνευ τέχνης τῆς περὶ	τἀνθρώπεια	ὁ ~τοιοῦτος χρῆσθαι ἐπεχείρει τοῖς
[51]	λέγω ὡς οὐ πολλά με	~ταράττει.	~Συνωμολογήκαμεν ἄρα, ἦ δ᾽ ὅς,
[27]	~ἔχοντα, καὶ αὐτὴ πλανᾶται καὶ	ταράττεται	καὶ εἰλιγγιᾷ ὥσπερ μεθύουσα, ~ἅτε
[49]	τὰ μὲν ἄλλα ~χαίρειν ἐῶ,	ταράττομαι	γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις πᾶσι
[10]	εἰπεῖν σύμπαντος τοῦ σώματος, ὡς	ταράττοντος	καὶ ~οὐκ ἐῶντος τὴν ψυχὴν
[11]	πανταχοῦ παραπῖπτον ~θόρυβον παρέχει καὶ	ταραχὴν	καὶ ἐκπλήττει, ὥστε μὴ δύνασθαι
[29]	συμπεσὸν γὰρ ~τὸ σῶμα καὶ	ταριχευθέν,	ὥσπερ οἱ ἐν Αἰγύπτῳ ταριχευθέντες,
[29]	ταριχευθέν, ὥσπερ οἱ ἐν Αἰγύπτῳ	ταριχευθέντες,	ὀλίγου ὅλον ~μένει ἀμήχανον ὅσον
[62]	δὲ ~ἐμπεσεῖν μὲν εἰς τὸν	Τάρταρον	ἀνάγκη, ἐμπεσόντας δὲ αὐτοὺς καὶ
[60]	καὶ βραχυτέρους, πάλιν εἰς τὸν	Τάρταρον	ἐμβάλλει, τὰ μὲν ~πολὺ κατωτέρω
[61]	κύκλῳ ~περιελθὼν ἐμβάλλει εἰς τὸν	Τάρταρον	ἐναντίος τῷ Πυριφλεγέθοντι· ὄνομα δὲ
[62]	~μή, φέρονται αὖθις εἰς τὸν	Τάρταρον	καὶ ἐκεῖθεν πάλιν εἰς τοὺς
[60]	καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν	Τάρταρον	~κεκλήκασιν. Εἰς γὰρ τοῦτο τὸ
[62]	προσήκουσα ~μοῖρα ῥίπτει εἰς τὸν	Τάρταρον,	ὅθεν οὔποτε ἐκβαίνουσιν. Οἳ δ᾽
[61]	ὑπὸ γῆς ἐμβάλλει κατωτέρω τοῦ	Ταρτάρου·	οὗτος ~δ᾽ ἐστὶν ὃν ἐπονομάζουσιν
[45]	ὁ δ᾽ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ	τὰς	αἰσθήσεις παρέχων τοῦ ~ἀκούειν καὶ
[45]	γάρ μοι ἐδόκει εἶναι, εἰδέναι	τὰς	αἰτίας ἑκάστου, διὰ τί γίγνεται
[47]	νῷ πράττει, κἄπειτα ἐπιχειρήσας λέγειν	τὰς	αἰτίας ἑκάστων ὧν ~πράττω, λέγοι
[19]	ἑωρῶμέν τε καὶ ἠκούομεν καὶ	τὰς	ἄλλας ~αἰσθήσεις εἴχομεν; ~Πάνυ γε.
[49]	ὅς, ἔτι μανθάνω οὐδὲ δύναμαι	τὰς	ἄλλας αἰτίας τὰς σοφὰς ~ταύτας
[9]	τῶν ἀφροδισίων; ~Οὐδαμῶς. ~Τί δὲ	τὰς	ἄλλας τὰς περὶ τὸ σῶμα
[49]	σχίσεις ταύτας καὶ προσθέσεις καὶ	τὰς	ἄλλας τὰς τοιαύτας κομψείας ~ἐῴης
[41]	δὲ τοῖς διὰ τῶν εἰκότων	τὰς	ἀποδείξεις ποιουμένοις ~λόγοις σύνοιδα οὖσιν
[31]	ᾗ ἂν ἕκαστα ἴοι κατὰ	τὰς	αὐτῶν ~ὁμοιότητας τῆς μελέτης; ~Δῆλον
[46]	ἐλπίδας, ἀλλὰ ~πάνυ σπουδῇ λαβὼν	τὰς	βίβλους ὡς τάχιστα οἷός τ᾽
[56]	ταῦτά τε εὖ λέγεις καὶ	τάς	γε ~ὑποθέσεις τὰς πρώτας, καὶ
[16]	τοῦ ἐγρηγορέναι τὸ καθεύδειν, καὶ	τὰς	γενέσεις αὐτοῖν ~τὴν μὲν καταδαρθάνειν
[16]	ὁ ~Σωκράτης, καὶ αὐτὴν καὶ	τὰς	γενέσεις· σὺ δέ μοι τὴν
[66]	μέντοι οὐχ ἥκιστα τούτου ἕνεκα	τὰς	~γυναῖκας ἀπέπεμψα, ἵνα μὴ (τοιαῦτα
[63]	καὶ ~πλέον θάτερον ἡγησάμενος ἀπεργάζεσθαι,	τὰς	δὲ περὶ τὸ μανθάνειν ~ἐσπούδασέ
[49]	ὃ ἂν μέλλῃ ἓν ἔσεσθαι,	τὰς	~δὲ σχίσεις ταύτας καὶ προσθέσεις
[59]	ἡμῖν ἀήρ, ἐκείνοις τὸν αἰθέρα.	Τὰς	δὲ ὥρας αὐτοῖς κρᾶσιν ἔχειν
[46]	καὶ οὐκ ἂν ἀπεδόμην πολλοῦ	τὰς	ἐλπίδας, ἀλλὰ ~πάνυ σπουδῇ λαβὼν
[38]	δ᾽ ἐγώ. ~Τήμερον, ἔφη, κἀγὼ	τὰς	ἐμὰς καὶ σὺ ταύτας, ἐάνπερ
[38]	μου τὴν ~κεφαλὴν καὶ συμπιέσας	τὰς	ἐπὶ τῷ αὐχένι τρίχας εἰώθει
[33]	νοσήσας ἤ τι ἀναλώσας διὰ	τὰς	ἐπιθυμίας, ~ἀλλ᾽ ὃ πάντων μέγιστόν
[13]	πολλοὶ ὀνομάζουσι σωφροσύνην, τὸ ~περὶ	τὰς	ἐπιθυμίας μὴ ἐπτοῆσθαι ἀλλ᾽ ὀλιγώρως
[20]	χρώμενοι περὶ αὐτὰ ἐκείνας ἀναλαμβάνομεν	τὰς	ἐπιστήμας ~ἅς ποτε καὶ πρὶν
[21]	γιγνόμενοι λαμβάνομεν, ὦ Σώκρατες, ταύτας	τὰς	ἐπιστήμας· ~οὗτος γὰρ λείπεται ἔτι
[20]	Ὥστε ἀναγκαῖον ἡμῖν τούτων πάντων	~τὰς	ἐπιστήμας πρὸ τοῦ γενέσθαι εἰληφέναι.
[9]	φιλοσόφου ~ἀνδρὸς εἶναι ἐσπουδακέναι περὶ	τὰς	ἡδονὰς καλουμένας τὰς τοιάσδε, οἷον
[22]	ἀνάγκη ταῦτά τε εἶναι καὶ	τὰς	ἡμετέρας ψυχὰς πρὶν καὶ ~ἡμᾶς
[58]	πολλὰ κοῖλα καὶ παντοδαπὰ καὶ	τὰς	ἰδέας καὶ τὰ μεγέθη, εἰς
[38]	δή, ἔφη, ἴσως, ὦ (Φαίδων)	τὰς	καλὰς ~ταύτας κόμας ἀποκερῇ. ~Ἔοικεν,
[66]	ἔφη. Καὶ ~μετὰ τοῦτο αὖθις	τὰς	κνήμας· καὶ ἐπανιὼν οὕτως ἡμῖν
[3]	ἐδύνατο, συνῆψεν εἰς ταὐτὸν αὐτοῖς	τὰς	κορυφάς, ~καὶ διὰ ταῦτα ᾧ
[63]	(ἄνδρα ὅστις ἐν τῷ βίῳ	τὰς	μὲν ἄλλας ἡδονὰς τὰς ~περὶ
[65]	τε καὶ ἐπιστείλας ἅττα ἐβούλετο,	τὰς	μὲν γυναῖκας καὶ ~τὰ παιδία
[63]	περὶ τὰς ~ψυχὰς ἡμῶν καὶ	τὰς	οἰκήσεις, ἐπείπερ ἀθάνατόν γε ἡ
[9]	~Οὐδαμῶς. ~Τί δὲ τὰς ἄλλας	τὰς	περὶ τὸ σῶμα θεραπείας; Δοκεῖ
[63]	βίῳ τὰς μὲν ἄλλας ἡδονὰς	τὰς	~περὶ τὸ σῶμα καὶ τοὺς
[3]	διηγήσασθαι. (Ἀεὶ γὰρ δὴ καὶ	~τὰς	πρόσθεν ἡμέρας εἰώθεμεν φοιτᾶν καὶ
[56]	λέγεις καὶ τάς γε ~ὑποθέσεις	τὰς	πρώτας, καὶ εἰ πισταὶ ὑμῖν
[49]	οὐδὲ δύναμαι τὰς ἄλλας αἰτίας	τὰς	σοφὰς ~ταύτας γιγνώσκειν· ἀλλ᾽ ἐάν
[13]	ᾖ. Καὶ ~κινδυνεύουσι καὶ οἱ	τὰς	τελετὰς ἡμῖν οὗτοι καταστήσαντες οὐ
[13]	δή, (ὥς) φασιν ~οἱ περὶ	τὰς	τελετάς, ναρθηκοφόροι (μὲν πολλοί, βάκχοι
[9]	ἐσπουδακέναι περὶ τὰς ἡδονὰς καλουμένας	τὰς	τοιάσδε, οἷον ~σιτίων (τe καὶ
[31]	ἢ ποῖ ἂν ἄλλοσέ φαμεν	τὰς	~τοιαύτας ἰέναι; ~Ἀμέλει, ἔφη ὁ
[49]	καὶ προσθέσεις καὶ τὰς ἄλλας	τὰς	τοιαύτας κομψείας ~ἐῴης ἂν χαίρειν,
[38]	ὁπότε τύχοι, ~παίζειν μου εἰς	τὰς	τρίχας Αὔριον δή, ἔφη, ἴσως,
[30]	Κέβης· καὶ οὔ τί γε	τὰς	τῶν ἀγαθῶν αὐτὰς εἶναι, ἀλλὰ
[9]	ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Τί δὲ	τὰς	τῶν ἀφροδισίων; ~Οὐδαμῶς. ~Τί δὲ
[61]	δὲ ~βραχυτέρους, πάλιν ἐκπέμπονται εἰς	τὰς	τῶν ζῴων γενέσεις. τρίτος δὲ
[17]	τεθνεώτων τοὺς ζῶντας γίγνεσθαι καὶ	τὰς	τῶν ~τεθνεώτων ψυχὰς (εἶναι (καὶ
[16]	~ἐδόκει τεκμήριον εἶναι ὅτι ἀναγκαῖον	τὰς	τῶν τεθνεώτων ψυχὰς εἶναί που,
[30]	τῶν ἀγαθῶν αὐτὰς εἶναι, ἀλλὰ	τὰς	~τῶν φαύλων, αἳ περὶ τὰ
[45]	γίγνεσθαι ~ἐπιστήμην; καὶ αὖ τούτων	τὰς	φθορὰς σκοπῶν, καὶ τὰ περὶ
[36]	λύραν ἢ ~διατέμῃ καὶ διαρρήξῃ	τὰς	χορδάς, εἴ τις διισχυρίζοιτο τῷ
[36]	εἶναι διερρωγυιῶν τῶν χορδῶν καὶ	τὰς	~χορδὰς θνητοειδεῖς οὔσας, τὴν δὲ
[36]	καὶ πρότερον τὰ ξύλα ~καὶ	τὰς	χορδὰς κατασαπήσεσθαι πρίν τι ἐκείνην
[37]	γενέσθαι ἡμᾶς χρόνῳ ~εἶναι ἡμῶν	τὰς	ψυχάς, ἀλλὰ μηδὲν κωλύειν καὶ
[63]	ἐστὶν ἢ τοιαῦτ᾽ ἄττα περὶ	τὰς	~ψυχὰς ἡμῶν καὶ τὰς οἰκήσεις,
[47]	ἄλλα μυρία (τοιαῦτα αἰτιώμενος, ἀμελήσας	τὰς	ὡς ἀληθῶς ~αἰτίας λέγειν, ὅτι,
[47]	τῇ πόλει δίκην ἥντιν᾽ ἂν	τάττῃ.	Ἀλλ᾽ αἴτια μὲν τὰ ~τοιαῦτα
[66]	τοῦ προσώπου, ἀλλ᾽ ὥσπερ εἰώθει	ταυρηδὸν	~ὑποβλέψας πρὸς τὸν ἄνθρωπον, Τί
[46]	τῶν ~ἄλλων παθημάτων, πῇ ποτε	ταῦτ᾽	ἄμεινόν ἐστιν ἕκαστον καὶ ποιεῖν
[41]	δεῖ ἡμᾶς ἐπισκοπεῖσθαι; ~(Συνωμολογείτην δὴ	ταῦτ᾽	εἶναι ἄμφω. ~Πότερον οὖν, ἔφη,
[15]	καὶ τοῦτο ἱκανὸν ~τεκμήριον τοῦ	ταῦτ᾽	εἶναι, εἰ τῷ ὄντι φανερὸν
[65]	καὶ ~μάλιστα ἡγῇ νόμιμον εἶναι.	~Ταῦτ᾽	εἰπὼν ἐκεῖνος μὲν ἀνίστατο εἰς
[63]	ἔχοντι ἀνδρί· ὅτι μέντοι ἢ	ταῦτ᾽	ἐστὶν ἢ τοιαῦτ᾽ ἄττα περὶ
[41]	οὐδὲν παύεται. Ἆρα ἄλλ᾽ ἢ	ταῦτ᾽	~ἐστίν, ὦ Σιμμία τε καὶ
[13]	ὀλίγον ὕστερον, ὡς ἐμοὶ ~δοκεῖ.	Ταῦτ᾽	οὖν ἐγώ, ἔφη, ὦ Σιμμία
[44]	οὔτε ~προσθεῖναι δέομαι· ἔστι δὲ	ταῦτα	ἃ λέγω. ~Ὁ οὖν Σωκράτης
[45]	σφόδρα ἐτυφλώθην, ὥστε ἀπέμαθον καὶ	~ταῦτα	ἃ πρὸ τοῦ ᾤμην εἰδέναι,
[58]	πολλὰ δὴ ἀκήκοα, οὐ μέντοι	ταῦτα	ἃ σὲ πείθει· ἡδέως οὖν
[35]	ἔχει ἢ εὑρεῖν ἤ, εἰ	ταῦτα	ἀδύνατον, τὸν γοῦν ~βέλτιστον τῶν
[33]	προσπερονᾷ καὶ ποιεῖ σωματοειδῆ, δοξάζουσαν	ταῦτα	ἀληθῆ ~εἶναι ἅπερ ἂν καὶ
[12]	~Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Σωκράτης, εἰ	ταῦτα	ἀληθῆ, ὦ ἑταῖρε, πολλὴ ἐλπὶς
[42]	μοχθηρίαν (καὶ εἶναι κακή; καὶ	ταῦτα	~ἀληθῶς λέγεται; ~Ἀληθῶς μέντοι. ~Τῶν
[19]	ἴσον, ἔχει δὲ ἐνδεεστέρως. ~Ἔστι	ταῦτα.	~Ἀλλὰ μὴν καὶ τόδε ὁμολογοῦμεν,
[28]	εἶναι σῶμα. ἔχομέν τι παρὰ	ταῦτα	~ἄλλο λέγειν, ὦ φίλε Κέβης,
[56]	ὦ Σώκρατες, ἔφη, ἔχω παρὰ	ταῦτα	ἄλλο τι λέγειν οὐδέ πῃ
[22]	~ἡμᾶς· εἰ δὲ μὴ ἔστι	ταῦτα,	ἄλλως ἂν ὁ λόγος οὗτος
[7]	λέγειν ὅτι χρή με πρὸς	ταῦτα	~ἀπολογήσασθαι ὥσπερ ἐν δικαστηρίῳ. ~Πάνυ
[46]	μέσῳ εἶναι· καὶ εἴ μοι	(ταῦτα	~ἀποφαίνοι, παρεσκευάσμην ὡς οὐκέτι ποθεσόμενος
[58]	~Ἀλλ᾽ ἔφη ὁ Σιμμίας, καὶ	ταῦτα	ἀρκεῖ. ~Πέπεισμαι τοίνυν, ἦ δ᾽
[28]	ἄρχειν καὶ ~δεσπόζειν· καὶ κατὰ	ταῦτα	αὖ πότερόν σοι δοκεῖ ὅμοιον
[45]	δόξης λαβούσης τὸ ἠρεμεῖν, κατὰ	ταῦτα	γίγνεσθαι ~ἐπιστήμην; καὶ αὖ τούτων
[34]	τροφῆς οὐδὲν δεινὸν μὴ φοβηθῇ,	~(ταῦτα	δ᾽ ἐπιτηδεύσασα, ὦ Σιμμία τε
[33]	καὶ ἀληθέστατον, οὐχ οὕτως ἔχον·	ταῦτα	δὲ μάλιστα ~τὰ> ὁρατά· ἢ
[60]	τύχῃ ἑκάστοτε ἡ περιρροὴ γιγνομένη.	~Ταῦτα	δὲ πάντα κινεῖν ἄνω καὶ
[25]	ἄλλως καὶ μηδέποτε κατὰ ταὐτά,	ταῦτα	δὲ ~σύνθετα; ~Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτως.
[64]	~ταῖς γυναιξὶ παρέχειν νεκρὸν λούειν.	~(Ταῦτα	δὴ εἰπόντος αὐτοῦ ὁ Κρίτων,
[47]	βέλτιον εἶναι ἐμοῦ ~καταψηφίσασθαι, διὰ	ταῦτα	δὴ καὶ ἐμοὶ βέλτιον αὖ
[46]	γὰρ εἶναι ἐπιστήμην περὶ ~αὐτῶν.	Ταῦτα	δὴ λογιζόμενος ἅσμενος ηὑρηκέναι ᾤμην
[4]	αὐτὸς οὐκ ἦ μυθολογικός, διὰ	ταῦτα	δὴ οὓς προχείρους εἶχον μύθους
[2]	τινες, καὶ πολλοί γε. ~(Ἐχεκράτης)	~Ταῦτα	δὴ πάντα προθυμήθητι ὡς σαφέστατα
[65]	καὶ οὐ πολλὰ ἄττα μετὰ	ταῦτα	διελέχθη, καὶ ἧκεν ὁ τῶν
[63]	ἐλπὶς ~μεγάλη. ~(Τὸ μὲν οὖν	ταῦτα	διισχυρίσασθαι οὕτως ἔχειν ὡς ἐγὼ
[12]	ἑταῖρε, φιλόσοφος· σφόδρα γὰρ αὐτῷ	ταῦτα	δόξει, μηδαμοῦ ἄλλοθι ~καθαρῶς ἐντεύξεσθαι
[40]	ὅπως δὲ ἃ αὐτοὶ ἔθεντο	ταῦτα	δόξει τοῖς ~παροῦσιν, τοῦτο προθυμοῦνται.
[65]	κερδαίνειν ταῦτα ποιήσαντες καὶ ἔγωγε	ταῦτα	~εἰκότως οὐ ποιήσω· οὐδὲν γὰρ
[58]	εἰωθότων λέγειν· ~οὗ δὴ ὑποστάθμην	ταῦτα	εἶναι καὶ συρρεῖν ἀεὶ εἰς
[19]	ἐνενοήσαμεν ὅτι ὀρέγεται μὲν πάντα	ταῦτα	εἶναι ~οἷον τὸ ἴσον, ἔχει
[16]	~Οὐκοῦν ἐξ ἀλλήλων τε γίγνεται	ταῦτα,	εἴπερ ἐναντία ἐστιν, καὶ αἱ
[25]	~τούτῳ μόνῳ προσήκει μὴ πάσχειν	ταῦτα,	εἴπερ τῳ ἄλλῳ; ~Δοκεῖ μοι,
[35]	οὐδαμοῦ ᾖ. ~(Σιγὴ οὖν ἐγένετο	ταῦτα	εἰπόντος τοῦ Σωκράτους ἐπὶ πολὺν
[22]	πρότερον ἀνευρίσκοντες ~ἡμετέραν οὖσαν, καὶ	ταῦτα	ἐκείνῃ ἀπεικάζομεν, ἀναγκαῖον, οὕτως ὥσπερ
[37]	γιγνομένην ψυχὴν ~ἀντέχειν δοὺς δὲ	ταῦτα	ἐκεῖνο μηκέτι συγχωροῖ, μὴ οὐ
[49]	δίδως τε καὶ συγχωρεῖς εἶναι	ταῦτα,	ἐλπίζω σοι ἐκ τούτων τὴν
[52]	ἐναντία ἔχει ἀεὶ τἀναντία, οὐδὲ	ταῦτα	ἔοικε δεχομένοις ἐκείνην ~τὴν ἰδέαν
[48]	μοι, ἦ δ᾽ ὅς, μετὰ	ταῦτα,	ἐπειδὴ ἀπειρήκη τὰ ὄντα ~σκοπῶν,
[66]	γένοιτο ταύτῃ. ~Καὶ ἅμ᾽ εἰπὼν	ταῦτα	ἐπισχόμενος καὶ μάλα εὐχερῶς καὶ
[66]	ὅρα εἴ τι ἄλλο λέγεις.	~Ταῦτα	ἐρομένου αὐτοῦ οὐδὲν ἔτι ἀπεκρίνατο,
[53]	οἷοί τ᾽ ὦμεν, ὁρισώμεθα ὁποῖα	ταῦτά	ἐστιν; ~Πάνυ γε. ~(Ἆρ᾽ οὖν,
[22]	ἀπεικάζομεν, ἀναγκαῖον, οὕτως ὥσπερ ~καὶ	ταῦτα	ἔστιν, οὕτως καὶ τὴν ἡμετέραν
[66]	ἀπόδοτε καὶ μὴ ~ἀμελήσητε. ~Ἀλλὰ	ταῦτα,	ἔφη, ἔσται, ὁ Κρίτων· ἀλλ᾽
[58]	πέπεισμαι. ~(καὶ ὁ Σιμμίας, Πῶς	ταῦτα,	ἔφη, λέγεις, ὦ Σώκρατες; Περὶ
[16]	καὶ τοῖν γενεσέοιν τοῖν περὶ	ταῦτα	ἥ γ᾽ ἑτέρα σαφὴς οὖσα
[4]	ποιήμασιν αὐτοῦ ἀντίτεχνος (εἶναι ἐποίησα	ταῦτα	ᾔδη γὰρ ὡς οὐ ~ῥᾴδιον
[50]	~ἐπωνυμίαν ἴσχειν, τὸ δὴ μετὰ	ταῦτα	ἠρώτα, Εἰ δή, ἦ δ᾽
[5]	θεμιτὸν εἶναι. ~Καὶ ἅμα λέγων	ταῦτα	καθῆκε (τὰ σκέλη ἐπὶ τὴν
[43]	ἀλλ᾽ οὐχ οἵας ἄγειν τε	~ταῦτα	καὶ δεσπόζειν, καὶ οὔσης αὐτῆς
[20]	πρὸ τοῦ γενέσθαι εἰληφέναι. ~Ἔστι	ταῦτα.	~Καὶ εἰ μέν γε λαβόντες
[49]	~εἶναι· ἢ οὐκ ἂν φοβοῖο	ταῦτα;	~Καὶ ὁ Κέβης γελάσας, ἔγωγε,
[1]	προτεραίᾳ τῆς δίκης ~γεγονός. Διὰ	ταῦτα	καὶ πολὺς χρόνος ἐγένετο τῷ
[36]	τούτων τὴν ψυχὴν ~ἡμῶν, ἐπειδὰν	ταῦτα	καλῶς καὶ μετρίως κραθῇ πρὸς
[13]	~ὀρθόν, ἀντὶ οὗ δεῖ πάντα	ταῦτα	καταλλάττεσθαι, φρόνησις, (καὶ τούτου ~μὲν
[35]	~ἐπαισχυνθήσομαι ἐρέσθαι, ἐπειδὴ καὶ σὺ	ταῦτα	λέγεις, οὐδ᾽ ἐμαυτὸν ~αἰτιάσομαι ἐν
[31]	τῷ βίῳ. ~Τὰ ποῖα δὴ	ταῦτα	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~Οἷον τοὺς
[55]	ἀντ᾽ ἐκείνου ἄρτιον ~γεγονέναι; τῷ	ταῦτα	λέγοντι οὐκ ἂν ἔχοιμεν διαμαχέσασθαι
[19]	τῶν ~αἰσθήσεων· ταὐτὸν δὲ πάντα	ταῦτα	λέγω. ~Ταὐτὸν γὰρ ἔστιν, ὦ
[49]	τίνα δὴ ἦν τὰ μετὰ	ταῦτα	~λεχθέντα; ~(Φαίδων) ~Ὡς μὲν ἐγὼ
[25]	κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχει,	ταῦτα	μάλιστα εἰκὸς εἶναι ~τὰ ἀσύνθετα,
[24]	ὑμῶν δυναμένους τοῦτο ~ποιεῖν. ~Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν δή, ἔφη, ὑπάρξει, ὁ
[1]	ὃν τρόπον ἐγένετο; ~(Ἐχεκράτης) ~Ναί,	ταῦτα	μὲν ἡμῖν ἤγγειλέ τις, καὶ
[64]	~καὶ σφόδρα, οὐδὲν πλέον ποιήσετε.	~Ταῦτα	μὲν τοίνυν προθυμησόμεθα, ἔφη, οὕτω
[44]	τὸν μέλλοντα ἔσεσθαι. Ἀλλὰ δὴ	ταῦτα	μὲν τῷ θεῷ μελήσει, ἡμεῖς
[44]	γενέσθαι, οὐδὲν κωλύειν φῂς πάντα	ταῦτα	μηνύειν ~ἀθανασίαν μὲν μή, ὅτι
[41]	οὖν μοι, ὡς ἔοικε, διὰ	ταῦτα	μήτε ἐμαυτοῦ μήτε ἄλλου ~ἀποδέχεσθαι
[64]	εἰς μακάρων δή τινας εὐδαιμονίας,	ταῦτά	~μοι δοκῶ αὐτῷ ἄλλως λέγειν,
[35]	λύπην θρηνοῦντα ᾄδειν. Ἀλλ᾽ οὔτε	ταῦτά	~μοι φαίνεται (λυπούμενα ᾄδειν οὔτε
[47]	λέγοι πρῶτον μὲν ὅτι διὰ	ταῦτα	νῦν ἐνθάδε κάθημαι, ὅτι σύγκειταί
[47]	ταῦτα ποιῶ ἃ ποιῶ, καὶ	ταῦτα	νῷ πράττων, ~ἀλλ᾽ οὐ (τῇ
[42]	οὕτω λέγεσθαι, καὶ πάσχειν (ἂν	ταῦτα	ὁ ~λόγος εἰ ὀρθὴ ἡ
[42]	ἁρμονίαν εἶναι τί τις φήσει	ταῦτα	ὄντα εἶναι ἐν ~ταῖς ψυχαῖς,
[22]	~ἡμᾶς γεγονέναι, καὶ εἰ μὴ	ταῦτα,	οὐδὲ τάδε; ~Ὑπερφυῶς, ὦ Σώκρατες,
[2]	~πώποτε καὶ ἄλλος. Διὰ δὴ	ταῦτα	οὐδὲν πάνυ μοι ἐλεινὸν εἰσῄει,
[25]	~Οὕτως αὖ, ἔφη ὁ Κέβης,	ταῦτα·	οὐδέποτε ὡσαύτως ἔχει. ~(Οὐκοῦν τούτων
[17]	μᾶλλον οὕτω, καὶ ἡμεῖς ~αὐτὰ	ταῦτα	οὐκ ἐξαπατώμενοι ὁμολογοῦμεν, ἀλλ᾽ ἔστι
[10]	ἁπτομένη ὀρέγηται τοῦ ὄντος. ~Ἔστι	ταῦτα.	~Οὐκοῦν καὶ ἐνταῦθα ἡ τοῦ
[4]	τούτων ἐποίησα οἷς πρώτοις ἐνέτυχον.	Ταῦτα	οὖν, ~ὦ Κέβης, Εὐήνῳ φράζε,
[50]	πρὸς τὴν Σιμμίου σμικρότητα; ~Ἔστι	ταῦτα.	~Οὕτως ἄρα ὁ Σιμμίας ἐπωνυμίαν
[19]	δή, ἦ δ᾽ ὅς, εἰ	ταῦτα	οὕτως ἔχει. φαμέν πού τι
[50]	Εἰ δή, ἦ δ᾽ ὅς,	ταῦτα	οὕτως ~λέγεις, ἆρ᾽ οὐχ, ὅταν
[8]	ἂν καὶ τοῦτο. Ὥστε διὰ	ταῦτα	οὐχ ὁμοίως ~ἀγανακτῶ, ἀλλ᾽ εὔελπίς
[19]	τῶν τοιούτων οὐδέν, ἀλλὰ παρὰ	~ταῦτα	πάντα ἕτερόν τι, αὐτὸ τὸ
[62]	πάλιν εἰς τοὺς ποταμούς, ~καὶ	ταῦτα	πάσχοντες οὐ πρότερον παύονται πρὶν
[37]	σῶμα, καί τις λέγων αὐτὰ	ταῦτα	περὶ αὐτῶν ~μέτρι᾽ ἄν μοι
[43]	ποτ᾽ ἔτλης. ~ἆρ᾽ οἴει αὐτὸν	ταῦτα	ποιῆσαι διανοούμενον ὡς ἁρμονίας αὐτῆς
[65]	~σὺ λέγεις οἴονται γὰρ κερδαίνειν	ταῦτα	ποιήσαντες καὶ ἔγωγε ταῦτα ~εἰκότως
[65]	σύ, ἔφη, χαῖρε, καὶ ἡμεῖς	~ταῦτα	ποιήσομεν. Καὶ ἅμα πρὸς ἡμᾶς,
[65]	ἔφη, ὦ Κρίτων, ἐκεῖνοί τε	ταῦτα	ποιοῦσιν, οὓς ~σὺ λέγεις οἴονται
[47]	ἂν λέγοι· ὡς μέντοι διὰ	ταῦτα	ποιῶ ἃ ποιῶ, καὶ ταῦτα
[38]	ῥηθεὶς ὅτι καὶ αὐτῷ μοι	ταῦτα	προυδέδοκτο. Καὶ πάνυ ~δέομαι πάλιν
[41]	οὖν, ἦ δ᾽ ὅς, ὅτι	ταῦτά	σοι συμβαίνει λέγειν, ὅταν φῇς
[19]	~Ἆρ᾽ οὖν οὐ κατὰ πάντα	ταῦτα	συμβαίνει τὴν ἀνάμνησιν εἶναι μὲν
[50]	μὲν ἐγὼ οἶμαι, ἐπεὶ αὐτῷ	ταῦτα	συνεχωρήθη, (καὶ ὡμολογεῖτο εἶναί ~τι
[59]	καὶ τὰ ἐνθάδε λιθίδια εἶναι	ταῦτα	τὰ ἀγαπώμενα ~μόρια, σάρδιά τε
[59]	ἡμεῖς ~ἑωράκαμεν. Καὶ γὰρ αὐτὰ	ταῦτα	τὰ κοῖλα αὐτῆς, ὕδατός τε
[47]	κύνα, ὡς ἐγᾦμαι, πάλαι ἂν	(ταῦτα	τὰ νεῦρα καὶ ~τὰ ὀστᾶ
[22]	~οὕτως ἔχει, καὶ ἴση ἀνάγκη	ταῦτά	τε εἶναι καὶ τὰς ἡμετέρας
[56]	ὦ Σιμμία, ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ	ταῦτά	τε εὖ λέγεις καὶ τάς
[19]	ἄρα ἐστίν, ἦ δ᾽ ὅς,	ταῦτά	τε τὰ ἴσα καὶ αὐτὸ
[11]	ἄγομεν φιλοσοφίας πέρι διὰ πάντα	ταῦτα.	Τὸ δ᾽ ~ἔσχατον πάντων ὅτι,
[13]	τὸν ~θάνατον, ὅταν ὑπομένωσιν; ~Ἔστι	ταῦτα.	~Τῷ δεδιέναι ἄρα καὶ δέει
[14]	ἔχοι. ~Εἰπόντος δὴ τοῦ Σωκράτους	ταῦτα,	ὑπολαβὼν ὁ Κέβης ἔφη· Ὦ
[49]	~σμικρὸν νοῦν ἔχοντι εἰπεῖν ἐκεῖνος	ταῦτα.	~(Φαίδων) ~Πάνυ μὲν οὖν, ὦ
[7]	μὲν ἄνθρωπος τάχ᾽ ἂν οἰηθείη	ταῦτα,	φευκτέον (εἶναι ἀπὸ ~τοῦ δεσπότου,
[3]	αὐτοῖς τὰς κορυφάς, ~καὶ διὰ	ταῦτα	ᾧ ἂν τὸ ἕτερον παραγένηται
[37]	Ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ὁμοίως λέγεσθαι	ταῦτα	ὥσπερ ἄν τις περὶ ~ἀνθρώπου
[44]	οὐ δέξασθαι τοῦ σοῦ ~λόγου.	ταὐτὰ	δὴ οὐκ ἂν θαυμάσαιμι καὶ
[25]	οὕτως. ~Ἴωμεν δή, ἔφη, ἐπὶ	ταὐτὰ	ἐφ᾽ ἅπερ ἐν τῷ ἔμπροσθεν
[25]	τῶν ἐκείνοις ὁμωνύμων; ~Ἆρα κατὰ	ταὐτὰ	ἔχει, ἢ πᾶν τοὐναντίον ἐκείνοις
[25]	αὐτὸ καθ᾽ αὑτό, ὡσαύτως κατὰ	~ταὐτὰ	ἔχει καὶ οὐδέποτε οὐδαμῇ οὐδαμῶς
[25]	ἔφη, ἀνάγκη, ὁ Κέβης, κατὰ	ταὐτὰ	ἔχειν, ὦ Σώκρατες. ~Τί δὲ
[26]	τὸ μὲν ἀιδὲς ἀεὶ κατὰ	ταὐτὰ	ἔχον, τὸ δὲ ὁρατὸν μηδέποτε
[27]	σώματος εἰς τὰ οὐδέποτε κατὰ	ταὐτὰ	~ἔχοντα, καὶ αὐτὴ πλανᾶται καὶ
[28]	καὶ διαλυτῷ καὶ μηδέποτε ~κατὰ	ταὐτὰ	ἔχοντι ἑαυτῷ ὁμοιότατον αὖ εἶναι
[28]	ἀδιαλύτῳ ~καὶ ἀεὶ ὡσαύτως κατὰ	ταὐτὰ	ἔχοντι ἑαυτῷ ὁμοιότατον εἶναι ψυχή,
[25]	αἰσθήσεσιν ~αἴσθοιο, τῶν δὲ κατὰ	ταὐτὰ	ἐχόντων οὐκ ἔστιν ὅτῳ ποτ᾽
[25]	πότερον ~ὡσαύτως ἀεὶ ἔχει κατὰ	ταὐτὰ	ἢ ἄλλοτ᾽ ἄλλως; Αὐτὸ τὸ
[26]	τὸ δὲ ὁρατὸν μηδέποτε κατὰ	ταὐτά;	~Καὶ τοῦτο, ἔφη, θῶμεν. ~(Φέρε
[25]	Κέβης. ~Οὐκοῦν ἅπερ ἀεὶ κατὰ	ταὐτὰ	καὶ ὡσαύτως ἔχει, ταῦτα μάλιστα
[19]	μὲν ἴσοι καὶ ξύλα ἐνίοτε	ταὐτὰ	ὄντα τῷ μὲν ἴσα φαίνεται,
[25]	ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδαμῶς κατὰ	ταὐτά;	~Οὕτως αὖ, ἔφη ὁ Κέβης,
[32]	ζῶσι, ~χαίρειν εἰπόντες, οὐ κατὰ	ταὐτὰ	πορεύονται αὐτοῖς ὡς οὐκ εἰδόσιν
[25]	ἄλλοτ᾽ ἄλλως καὶ μηδέποτε κατὰ	ταὐτά,	ταῦτα δὲ ~σύνθετα; ~Ἔμοιγε δοκεῖ
[27]	καὶ περὶ ἐκεῖνα ἀεὶ κατὰ	ταὐτὰ	ὡσαύτως ἔχει, ἅτε ~τοιούτων ἐφαπτομένη·
[49]	τὰς ἄλλας αἰτίας τὰς σοφὰς	~ταύτας	γιγνώσκειν· ἀλλ᾽ ἐάν τίς μοι
[38]	κἀγὼ τὰς ἐμὰς καὶ σὺ	ταύτας,	ἐάνπερ γε ἡμῖν ὁ λόγος
[49]	ἓν ἔσεσθαι, τὰς ~δὲ σχίσεις	ταύτας	καὶ προσθέσεις καὶ τὰς ἄλλας
[38]	ἴσως, ὦ (Φαίδων) τὰς καλὰς	~ταύτας	κόμας ἀποκερῇ. ~Ἔοικεν, ἦν δ᾽
[21]	ἅμα γιγνόμενοι λαμβάνομεν, ὦ Σώκρατες,	ταύτας	τὰς ἐπιστήμας· ~οὗτος γὰρ λείπεται
[18]	ἀνθρωπίνῳ εἴδει ~γενέσθαι· ὥστε καὶ	ταύτῃ	ἀθάνατον ἡ ψυχή τι ἔοικεν
[18]	οὕτως ἔχει. ~Εἰ δὲ μὴ	ταύτῃ	γε, ἔφη, πείθῃ, ὦ Σιμμία,
[48]	(τοῖς) ἔργοις. ~Ἀλλ᾽ οὖν δὴ	ταύτῃ	γε ὥρμησα, καὶ ὑποθέμενος ἑκάστοτε
[46]	διακοσμῶν τε καὶ ~πάντων αἴτιος,	ταύτῃ	δὴ τῇ αἰτίᾳ ἥσθην τε
[32]	~ἐκείνης λύσει τε καὶ καθαρμῷ	ταύτῃ	δὴ τρέπονται ἐκείνῃ ἑπόμενοι, ᾗ
[36]	λέγε ὅπῃ δὴ οὐχ ἱκανῶς.	~Ταύτῃ	ἔμοιγε, ἦ δ᾽ ὅς, ᾗ
[53]	ἡ περιττή; ~Ναί. ~Ἐναντία δὲ	ταύτῃ	ἡ τοῦ ἀρτίου; ~Ναί. ~(Ἐπὶ
[25]	φύσει προσήκει τοῦτο ~πάσχειν, διαιρεθῆναι	ταύτῃ	ᾗπερ συνετέθη· εἰ δέ τι
[66]	ἐγὼ εὔχομαί τε ~καὶ γένοιτο	ταύτῃ.	~Καὶ ἅμ᾽ εἰπὼν ταῦτα ἐπισχόμενος
[39]	ἐγώ. ~Εἰκὸς γάρ, ἔφη. Ἀλλὰ	ταύτῃ	μὲν οὐχ ὅμοιοι οἱ λόγοι
[46]	πάντα κοσμεῖν καὶ ἕκαστον τιθέναι	ταύτῃ	ὅπῃ ἂν ~βέλτιστα ἔχῃ· εἰ
[6]	~Πάνυ γ᾽ ἔφη. ~Ἴσως τοίνυν	ταύτῃ	οὐκ ἄλογον μὴ πρότερον αὑτὸν
[33]	ὁρᾷ νοητόν τε καὶ ~ἀιδές.	Ταύτῃ	οὖν τῇ λύσει οὐκ οἰομένη
[59]	συνεχὲς ποικίλον ~φαντάζεσθαι. Ἐν δὲ	ταύτῃ	οὔσῃ τοιαύτῃ ἀνὰ λόγον τὰ
[16]	γε. ~Ὁμολογεῖται ἄρα ἡμῖν καὶ	ταύτῃ	τοὺς ζῶντας ἐκ τῶν τεθνεώτων
[16]	ἀνταποδώσομεν τὴν ἐναντίαν γένεσιν, ~ἀλλὰ	ταύτῃ	χωλὴ ἔσται ἡ φύσις; Ἢ
[12]	καὶ λαβὼν σφόδρα τὴν αὐτὴν	ταύτην	ἐλπίδα, μηδαμοῦ ἄλλοθι ~ἐντεύξεσθαι αὐτῇ
[8]	Σώκρατες; αὐτὸς ἔχων τὴν διάνοιαν	ταύτην	ἐν νῷ ~ἔχεις ἀπιέναι, ἢ
[57]	ἀδελφῶν ψυχῶν ἔργα ~τυγχάνει ὄντα,	ταύτην	μὲν ἅπας φεύγει τε καὶ
[37]	οὐδ᾽ ἀσθενέστερον. Τὴν αὐτὴν δὲ	ταύτην	οἶμαι ~εἰκόνα δέξαιτ᾽ ἂν ψυχὴ
[47]	τεθῆναι δύναμιν οὕτω νῦν κεῖσθαι,	ταύτην	οὔτε ζητοῦσιν ~οὔτε τινὰ οἴονται
[22]	ἡ τοιαύτη οὐσία, καὶ ἐπὶ	ταύτην	τὰ ἐκ τῶν ~αἰσθήσεων πάντα
[47]	νῦν τὰ μέλη, ~καὶ διὰ	ταύτην	τὴν αἰτίαν συγκαμφθεὶς ἐνθάδε κάθημαι·
[49]	δυοῖν πλείω εἶναι, καὶ διὰ	ταύτην	τὴν ~αἰτίαν ὑπερβάλλειν, φοβοῖο ἂν
[4]	πολλάκις μοι ~προστάττοι τὸ ἐνύπνιον	ταύτην	τὴν δημώδη μουσικὴν ποιεῖν, μὴ
[37]	τοῦτον δὲ τὸν (θάνατον καὶ	ταύτην	τὴν διάλυσιν τοῦ ~σώματος ἣ
[13]	ὅμοιον τὸ πάθος τὸ περὶ	ταύτην	τὴν εὐήθη σωφροσύνην· ~φοβούμενοι γὰρ
[4]	καὶ ἀφοσιούμενος ~εἰ ἄρα πολλάκις	ταύτην	τὴν μουσικήν μοι ἐπιτάττοι ποιεῖν.
[45]	τελευτῶν οὕτως ἐμαυτῷ ἔδοξα πρὸς	ταύτην	τὴν σκέψιν ~ἀφυὴς εἶναι ὡς
[16]	γένεσιν; ~Πάντως που, ἔφη. ~Τίνα	ταύτην;	~Τὸ ἀναβιώσκεσθαι. ~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽
[41]	τοῦ ὃ ~ἔστιν (ἐγὼ δὲ	ταύτην,	ὡς ἐμαυτὸν πείθω, ἱκανῶς τε
[12]	~ἠθέλησαν εἰς Ἅιδου μετελθεῖν, ὑπὸ	ταύτης	ἀγόμενοι τῆς ἐλπίδος, τῆς τοῦ
[47]	~ἥδιστ᾽ ἂν γενοίμην· ἐπειδὴ δὲ	ταύτης	ἐστερήθην καὶ οὔτ᾽ αὐτὸς εὑρεῖν
[6]	οὐ δεῖ δὴ ἑαυτὸν ἐκ	ταύτης	~λύειν οὐδ᾽ ἀποδιδράσκειν, μέγας τέ
[7]	μὴ ἀγανακτεῖν ~τοὺς φρονιμωτάτους ἐκ	ταύτης	τῆς θεραπείας ἀπιόντας, ἐν ᾗ
[27]	ὅς, συγχωρῆσαι, ὦ Σώκρατες, ἐκ	ταύτης	τῆς μεθόδου, ~καὶ ὁ δυσμαθέστατος,
[19]	ἕως ἂν ἄλλο ἰδὼν ἀπὸ	(ταύτης	τῆς ὄψεως ~ἄλλο ἐννοήσῃς, εἴτε
[45]	τοῖς ἄλλοις ἐδόκουν, τότε ~ὑπὸ	ταύτης	τῆς σκέψεως οὕτω σφόδρα ἐτυφλώθην,
[45]	νέος ὢν θαυμαστῶς ὡς ~ἐπεθύμησα	ταύτης	τῆς σοφίας ἣν δὴ καλοῦσι
[19]	~Οὐδεπώποτέ γε, ὦ Σώκρατες. ~Οὐ	ταὐτὸν	ἄρα ἐστίν, ἦ δ᾽ ὅς,
[3]	ἐπειδὴ οὐκ ἐδύνατο, συνῆψεν εἰς	ταὐτὸν	αὐτοῖς τὰς κορυφάς, ~καὶ διὰ
[19]	ταὐτὸν δὲ πάντα ταῦτα λέγω.	~Ταὐτὸν	γὰρ ἔστιν, ὦ Σώκρατες, πρός
[31]	σφηκῶν ἢ μυρμήκων, καὶ εἰς	ταὐτόν	γε ~πάλιν τὸ ἀνθρώπινον γένος,
[19]	ἔκ τινος ἄλλης τῶν ~αἰσθήσεων·	ταὐτὸν	δὲ πάντα ταῦτα λέγω. ~Ταὐτὸν
[58]	ἄλλου ~ἀκηκοὼς εἴη τοῦ ἑωρακότος.	ταὐτὸν	δὴ τοῦτο καὶ ἡμᾶς πεπονθέναι·
[37]	ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν ἐλέγομεν,	(ταὐτὸν	ἔγκλημα ἔχειν. Ὅτι μὲν γὰρ
[17]	διὰ τὸ καὶ τἆλλα πάντα	ταὐτὸν	ἐκείνῳ ~πεπονθέναι, καθεύδειν. κἂν εἰ
[23]	τοῦτόν τε τὸν λόγον εἰς	ταὐτὸν	καὶ ὃν πρὸ τούτου ~ὡμολογήσαμεν,
[60]	τὸ πνεῦμα τὸ περὶ αὐτὸ	ταὐτὸν	~ποιεῖ· συνέπεται γὰρ αὐτῷ καὶ
[13]	δὲ οἱ κόσμιοι αὐτῶν; Οὐ	ταὐτὸν	τοῦτο πεπόνθασιν· ἀκολασίᾳ τινὶ ~σώφρονές
[58]	ἄστρα χωροῦντα· τὸ ~δὲ εἶναι	ταὐτόν,	(ὑπ᾽ ἀσθενείας καὶ βραδυτῆτος οὐχ
[64]	πάσχοντος, μηδὲ λέγῃ ἐν ~τῇ	ταφῇ	ὡς ἢ προτίθεται Σωκράτη ἢ
[30]	τὰ ~(μνήματά τε καὶ τοὺς	τάφους	κυλινδουμένη, περὶ ἃ δὴ καὶ
[7]	γενόμενος. ~Ἀλλ᾽ ἀνόητος μὲν ἄνθρωπος	τάχ᾽	ἂν οἰηθείη ταῦτα, φευκτέον (εἶναι
[6]	ἀκήκοα. ~(Ἀλλὰ προθυμεῖσθαι χρή, ἔφη·	τάχα	γὰρ ἂν καὶ ἀκούσαις. Ἴσως
[4]	ἂν σωφρονῇ, ἐμὲ διώκειν ὡς	~τάχιστα.	(Ἄπειμι δέ, ὡς ἔοικε, τήμερον·
[46]	τ᾽ ἦ ἀνεγίγνωσκον, ἵν᾽ ὡς	~τάχιστα	εἰδείην τὸ βέλτιστον καὶ τὸ
[46]	σπουδῇ λαβὼν τὰς βίβλους ὡς	τάχιστα	οἷός τ᾽ ἦ ἀνεγίγνωσκον, ἵν᾽
[46]	σελήνης ~καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων,	τάχους	τε πέρι πρὸς ἄλληλα καὶ
[17]	μὲν πάντα, διακρίνοιτο δὲ μή,	~ταχὺ	ἂν τὸ τοῦ Ἀναξαγόρου γεγονὸς
[29]	ἐχόντων ἆρ᾽ οὐχὶ σώματι μὲν	ταχὺ	διαλύεσθαι ~προσήκει, ψυχῇ δὲ αὖ
[33]	τοῦ σώματος ~ἀναπλέα ἐξιέναι, ὥστε	ταχὺ	πάλιν πίπτειν εἰς (ἄλλο σῶμα
[37]	~ἀσθενείας ἐπιδεικνύοι τὸ σῶμα καὶ	ταχὺ	σαπὲν διοίχοιτο. ὥστε τούτῳ τῷ
[39]	ἢ ἄλλο ὁτιοῦν; Ἢ αὖ	ταχὺν	ἢ βραδὺν ἢ αἰσχρὸν ἢ
[13]	οὐδὲν ἧττον ἢ ἐνθάδε δεσπόταις	τε	ἀγαθοῖς ~ἐντεύξεσθαι καὶ ἑταίροις· (τοῖς
[66]	εὐφημίᾳ χρὴ τελευτᾶν. Ἀλλ᾽ ἡσυχίαν	τε	ἄγετε καὶ καρτερεῖτε. ~Καὶ ἡμεῖς
[62]	~οἰκοῦσί τε καὶ καθαιρόμενοι τῶν	τε	ἀδικημάτων διδόντες δίκας ἀπολύονται, ~εἴ
[35]	λύπην λυπῆται, οὐδὲ αὐτὴ ἥ	τε	ἀηδὼν καὶ ~χελιδὼν καὶ ὁ
[49]	οὐδὲν καινόν, ἀλλ᾽ ἅπερ ἀεί	τε	ἄλλοτε ~καὶ ἐν τῷ παρεληλυθότι
[42]	(εἴπερ ἐνδέχεται ~τοῦτο γίγνεσθαι, μᾶλλόν	τε	ἂν ἁρμονία εἴη καὶ πλείων,
[59]	δὲ γῆν αὐτὴν κεκοσμῆσθαι τούτοις	τε	~ἅπασι καὶ ἔτι χρυσῷ τε
[12]	λόγου ἢ ἐν Ἅιδου, ἀγανακτήσει	τε	~ἀποθνῄσκων καὶ οὐχ ἅσμενος εἶσιν
[13]	Κέβης, ἀπολογοῦμαι, ὡς εἰκότως ~ὑμᾶς	τε	ἀπολείπων καὶ τοὺς ἐνθάδε δεσπότας
[42]	εἶναι ἐν ~ταῖς ψυχαῖς, τήν	τε	ἀρετὴν καὶ τὴν κακίαν; Πότερον
[60]	αὐτὰ ὥσπερ οἱ ~ἐπαντλοῦντες· ὅταν	τε	αὖ ἐκεῖθεν μὲν ἀπολίπῃ, δεῦρο
[15]	πανταχοῦ οὕτως ἔχειν ἀναγκαῖον, γίγνεσθαί	τε	αὐτὰ ἐξ ~ἀλλήλων γένεσίν τε
[52]	Ἆρα οὐ δοκεῖ σοι τῷ	τε	αὑτῆς ὀνόματι ἀεὶ ~προσαγορευτέα εἶναι
[1]	ἀποκτεινύναι, πρὶν ~ἂν εἰς Δῆλόν	τε	ἀφίκηται τὸ πλοῖον καὶ πάλιν
[61]	περιελιττόμενος δὲ τῇ γῇ ἄλλοσέ	τε	ἀφικνεῖται καὶ ~παρ᾽ ἔσχατα τῆς
[47]	(τὴν δὲ τοῦ ὡς οἷόν	τε	~βέλτιστα αὐτὰ τεθῆναι δύναμιν οὕτω
[39]	μισολογία τε καὶ μισανθρωπία. Ἤ	τε	γὰρ ~μισανθρωπία ἐνδύεται ἐκ τοῦ
[56]	μέντοι νὴ Δί᾽ ἔφη, ἀνθρώπων	τέ	γε καὶ ἔτι μᾶλλον, ὡς
[2]	τινες παρῆσαν; ~(Φαίδων) ~(Ναί, Σιμμίας	τέ	γε ὁ Θηβαῖος καὶ Κέβης
[27]	οὖσα αὐτοῦ ἀεὶ ~μετ᾽ ἐκείνου	τε	γίγνεται, ὅτανπερ αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν
[16]	τεθνάναι, ἔφη. ~Οὐκοῦν ἐξ ἀλλήλων	τε	γίγνεται ταῦτα, εἴπερ ἐναντία ἐστιν,
[2]	Φαίδων, τίνες παραγενόμενοι; ~(Φαίδων) ~Οὗτός	τε	δὴ ὁ Ἀπολλόδωρος τῶν ἐπιχωρίων
[44]	ὀλέθρου, ὥσπερ νόσος· καὶ ταλαιπωρουμένη	τε	δὴ τοῦτον τὸν ~βίον ζῴη
[12]	τυχεῖν ἤρων δὲ φρονήσεως ᾧ	τε	~διεβέβληντο, τούτου ἀπηλλάχθαι συνόντος αὐτοῖς;
[4]	πράττοντος. Νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἥ	τε	δίκη ἐγένετο καὶ ἡ τοῦ
[47]	οὔτε ~παρ᾽ ἄλλου μαθεῖν οἷός	τε	ἐγενόμην, τὸν δεύτερον (πλοῦν ἐπὶ
[58]	ἐγὼ ἴσως οὐδ᾽ ἂν οἷός	τε	εἴην, ἅμα δέ, εἰ ~καὶ
[38]	λέγεται οὐδ᾽ ὁ Ἡρακλῆς οἷός	τε	εἶναι. ~Ἀλλὰ καὶ ἐμέ, ἔφη,
[15]	τε αὐτὰ ἐξ ~ἀλλήλων γένεσίν	τε	εἶναι ἑκατέρου εἰς ἄλληλα; ~Πάνυ
[58]	ἀσθενείας καὶ βραδυτῆτος οὐχ οἵους	τε	εἶναι ἡμᾶς ~διεξελθεῖν ἐπ᾽ ἔσχατον
[33]	μάλιστα τοῦτο πάσχῃ, τοῦτο ~ἐναργέστατόν	τε	εἶναι καὶ ἀληθέστατον, οὐχ οὕτως
[42]	ἁρμονίαν, τὴν δὲ ἀνάρμοστον αὐτήν	τε	εἶναι καὶ οὐκ ~ἔχειν ἐν
[22]	ἔχει, καὶ ἴση ἀνάγκη ταῦτά	τε	εἶναι καὶ τὰς ἡμετέρας ψυχὰς
[7]	ἐλέγομεν εὐλόγως ἔχει, τὸ θεόν	τε	εἶναι τὸν ~ἐπιμελούμενον ἡμῶν καὶ
[35]	δὲ καὶ αὐτὸς ἡγοῦμαι ὁμόδουλός	τε	εἶναι τῶν κύκνων καὶ ἱερὸς
[64]	κατ᾽ ἴχνη κατὰ τὰ νῦν	τε	εἰρημένα καὶ τὰ ἐν ~τῷ
[35]	οἶμαι τοῦ ~Ἀπόλλωνος ὄντες, μαντικοί	τέ	εἰσι καὶ προειδότες τὰ ἐν
[12]	τῆς ἐλπίδος, τῆς τοῦ ~ὄψεσθαί	τε	ἐκεῖ ὧν ἐπεθύμουν καὶ συνέσεσθαι·
[43]	τοὐναντίον ἡμῖν φαίνεται ἐργαζομένη, ἡγεμονεύουσά	τε	~ἐκείνων πάντων ἐξ ὧν φησί
[8]	εὖ ἴστε ὅτι παρ᾽ (ἄνδρας	τε	ἐλπίζω ~ἀφίξεσθαι ἀγαθούς καὶ τοῦτο
[60]	δὲ (αἰτία ἐστὶν τοῦ ἐκρεῖν	τε	ἐντεῦθεν καὶ εἰσρεῖν πάντα ~τὰ
[58]	πυθμένι τοῦ πελάγους οἰκῶν οἴοιτό	τε	ἐπὶ ~τῆς θαλάττης οἰκεῖν καὶ
[11]	ὡς τὸ ~εἰκὸς μετὰ τοιούτων	τε	ἐσόμεθα καὶ γνωσόμεθα δι᾽ ἡμῶν
[44]	μὲν μή, ὅτι δὲ πολυχρόνιόν	τέ	ἐστιν ψυχὴ καὶ ἦν που
[56]	Σιμμία, ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ ταῦτά	τε	εὖ λέγεις καὶ τάς γε
[62]	~εἴ τίς τι ἠδίκηκεν, τῶν	τε	εὐεργεσιῶν (τιμὰς φέρονται κατὰ τὴν
[42]	λέγεται ψυχὴ ἡ μὲν νοῦν	τε	ἔχειν καὶ ἀρετὴν καὶ ~εἶναι
[59]	ἐκείνους ἀνόσους εἶναι καὶ χρόνον	τε	ζῆν πολὺ πλείω τῶν ~ἐνθάδε,
[35]	~συμφοράν. ~Καὶ ὃς ἀκούσας ἐγέλασέν	τε	ἠρέμα καί φησιν· Βαβαί, ὦ
[66]	πολλοὶ τέως μὲν ἐπιεικῶς οἷοί	τε	ἦσαν κατέχειν τὸ μὴ δακρύειν,
[33]	ψυχὴ παντὸς ἀνθρώπου ἀναγκάζεται ἅμα	τε	ἡσθῆναι σφόδρα ἢ ~λυπηθῆναι ἐπί
[9]	λεληθέναι. ~Λέληθεν γὰρ αὐτοὺς ᾗ	τε	θανατῶσι καὶ ᾗ ἄξιοί εἰσιν
[22]	ὡς οἷόν τε ~μάλιστα, καλόν	τε	καὶ ἀγαθὸν καὶ τἆλλα πάντα
[8]	μὲν παρὰ θεοὺς ἄλλους σοφούς	τε	καὶ ἀγαθούς, ἔπειτα καὶ ~παρ᾽
[61]	~ἐκπίπτει εἰς τόπον πρῶτον δεινόν	τε	καὶ ἄγριον, ὡς λέγεται, χρῶμα
[57]	τοιαῦτα εἰργασμένην, ἃ τούτων ἀδελφά	τε	καὶ ἀδελφῶν ψυχῶν ἔργα ~τυγχάνει
[32]	καὶ ~φιλοχρήματοι· οὐδὲ αὖ ἀτιμίαν	τε	καὶ ἀδοξίαν μοχθηρίας δεδιότες, ὥσπερ
[27]	ἐκεῖσε οἴχεται εἰς τὸ καθαρόν	τε	~καὶ ἀεὶ ὂν καὶ ἀθάνατον
[47]	ἑτέρας τοιαύτας αἰτίας λέγοι, φωνάς	τε	καὶ ἀέρας καὶ ~ἀκοὰς καὶ
[59]	ταῦτα τὰ κοῖλα αὐτῆς, ὕδατός	τε	καὶ ἀέρος ~ἔκπλεα (ὄντα, χρώματός
[29]	τὸ ἀιδὲς ἀπέρχεται, τὸ θεῖόν	τε	~καὶ ἀθάνατον καὶ φρόνιμον, οἷ
[44]	ἐπιδειχθῆναι ἡμῶν τὴν ψυχὴν (ἀνώλεθρόν	~τε	καὶ ἀθάνατον οὖσαν, εἰ φιλόσοφος
[36]	ἁρμονίαν (ἀπολωλέναι τὴν τοῦ θείου	~τε	καὶ ἀθανάτου ὁμοφυῆ τε καὶ
[12]	πανταχόθεν ἐκ τοῦ σώματος συναγείρεσθαί	τε	καὶ ἁθροίζεσθαι, καὶ ~οἰκεῖν κατὰ
[33]	ὃ δὲ αὐτὴ ὁρᾷ νοητόν	τε	καὶ ~ἀιδές. Ταύτῃ οὖν τῇ
[30]	ὁρατὸν τόπον φόβῳ τοῦ ἀιδοῦς	τε	καὶ Ἅιδου, ὥσπερ λέγεται, περὶ
[10]	ἆρα ἔχει ἀλήθειάν τινα ὄψις	τε	καὶ ἀκοὴ τοῖς ~ἀνθρώποις, ἢ
[60]	ὥσπερ τῶν ἀναπνεόντων ἀεὶ ἐκπνεῖ	τε	καὶ ἀναπνεῖ ~ῥέον τὸ πνεῦμα,
[59]	λόγον τὰ φυόμενα φύεσθαι, ~δένδρα	τε	καὶ ἄνθη καὶ τοὺς καρπούς·
[37]	ὅτι ἔστι ψυχὴ ~παντάπασιν ἀθάνατόν	τε	καὶ ἀνώλεθρον· εἰ δὲ μή,
[62]	τῶν ~ἐν τῇ γῇ ἐλευθερούμενοί	τε	καὶ ἀπαλλαττόμενοι (ὥσπερ δεσμωτηρίων, ~ἄνω
[39]	ὀλίγον ὕστερον εὑρεῖν τοῦτον πονηρόν	τε	καὶ ἄπιστον, καὶ αὖθις ~ἕτερον·
[47]	κάλλιον εἶναι πρὸ τοῦ φεύγειν	τε	καὶ ~ἀποδιδράσκειν ὑπέχειν τῇ πόλει
[14]	ἀλλ᾽ ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ διαφθείρηταί	τε	καὶ ~ἀπολλύηται ᾗ ἂν ὁ
[59]	τε ~ἅπασι καὶ ἔτι χρυσῷ	τε	καὶ ἀργύρῳ καὶ (τοῖς ἄλλοις
[58]	οὐρανὸν εἶναι, διὰ δὲ (βραδυτῆτά	τε	καὶ ~ἀσθένειαν μηδεπώποτε ἐπὶ τὰ
[1]	ἐκείνους ᾤχετο (ἄγων καὶ ἔσωσέ	τε	καὶ αὐτὸς ἐσώθη. Τῷ οὖν
[66]	ἃ δὴ καὶ ἐγὼ εὔχομαί	τε	~καὶ γένοιτο ταύτῃ. ~Καὶ ἅμ᾽
[23]	αὐτῇ εἰς τὸ ζῆν ἰούσῃ	τε	καὶ ~γιγνομένῃ μηδαμόθεν ἄλλοθεν ἢ
[63]	ἀλλὰ τῷ αὐτῆς ~κόσμῳ, σωφροσύνῃ	τε	καὶ (δικαιοσύνῃ καὶ ἀνδρείᾳ καὶ
[31]	ἐπιτετηδευκότες, ἣν δὴ ~καλοῦσι σωφροσύνην	τε	καὶ δικαιοσύνην, ἐξ ἔθους τε
[11]	ἀναγκαῖον εἶναι ~πρὸς ἀλλήλους λέγειν	τε	καὶ δοξάζειν πάντας τοὺς ὀρθῶς
[28]	πεφυκέναι, τὸ δὲ θνητὸν ἄρχεσθαί	τε	καὶ δουλεύειν; ~Ἔμοιγε. ~Ποτέρῳ οὖν
[46]	ταύτῃ δὴ τῇ αἰτίᾳ ἥσθην	τε	καὶ ἔδοξέ μοι τρόπον τινὰ
[19]	ὅμως ~αὐτοῦ τὴν ἐπιστήμην ἐννενόηκάς	τε	καὶ εἴληφας; ~Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις.
[50]	ὅπερ ἦν, ἅμα τοὐναντίον ~γίγνεσθαί	τε	(καὶ εἶναι, ἀλλ᾽ ἤτοι ἀπέρχεται
[42]	τε καὶ ἐπ᾽ ~ἔλαττον, ἥττων	τε	καὶ ἐλάττων; ~Πάνυ γε. ~Ἦ
[30]	ἔχουσα ἡ τοιαύτη ψυχὴ βαρύνεταί	τε	καὶ ἕλκεται πάλιν εἰς ~τὸν
[13]	τοῖς μάλιστα τοῦ σώματος ὀλιγωροῦσίν	τε	καὶ ἐν ~φιλοσοφίᾳ ζῶσιν; ~(Ἀνάγκη,
[42]	καὶ πλείων, εἰ δ᾽ ἧττόν	τε	καὶ ἐπ᾽ ~ἔλαττον, ἥττων τε
[66]	καρτερεῖτε. ~Καὶ ἡμεῖς ἀκούσαντες ᾐσχύνθημέν	τε	καὶ ἐπέσχομεν τοῦ δακρύειν. Ὁ
[9]	αὐτοῦ ἀγανακτεῖν ὃ ~πάλαι προυθυμοῦντό	τε	καὶ ἐπετήδευον. ~Καὶ ὁ Σιμμίας
[33]	ψυχὴ οὕτως ἀπέχεται τῶν ἡδονῶν	τε	καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ λυπῶν ~(καὶ
[4]	τοῦτο ~ὑπελάμβανον αὐτό μοι παρακελεύεσθαί	τε	(καὶ ἐπικελεύειν, ὥσπερ οἱ ~τοῖς
[65]	ἐκεῖναι, ἐναντίον τοῦ ~Κρίτωνος διαλεχθείς	τε	καὶ ἐπιστείλας ἅττα ἐβούλετο, τὰς
[39]	τῶν δὲ ὄντων τῆς ἀληθείας	τε	καὶ ἐπιστήμης στερηθείη. ~Νὴ τὸν
[44]	~ἀμήχανον ὅσον χρόνον καὶ ᾔδει	τε	καὶ ἔπραττεν πολλὰ ἄττα· ἀλλὰ
[39]	μάλιστα οὓς ἂν ~ἡγήσαιτο (οἰκειοτάτους	τε	καὶ ἑταιροτάτους, τελευτῶν δὴ θαμὰ
[59]	λόγῳ, ὅπερ ἡμῖν τὸ ὕδωρ	~τε	καὶ ἡ θάλαττά ἐστι πρὸς
[28]	τὸ μὲν θεῖον οἷον ἄρχειν	τε	καὶ ~ἡγεμονεύειν πεφυκέναι, τὸ δὲ
[44]	φιλόσοφος ἀνὴρ μέλλων ἀποθανεῖσθαι, θαρρῶν	~τε	καὶ ἡγούμενος ἀποθανὼν ἐκεῖ εὖ
[19]	Σώκρατες. ~Οὐκοῦν γενόμενοι εὐθὺς ἑωρῶμέν	τε	καὶ ἠκούομεν καὶ τὰς ἄλλας
[44]	βίῳ ~βιοὺς ἐτελεύτα, μὴ ἀνόητόν	τε	καὶ ἠλίθιον θάρρος θαρρήσει. Τὸ
[59]	ταῦτα τὰ ἀγαπώμενα ~μόρια, σάρδιά	τε	καὶ ἰάσπιδας καὶ σμαράγδους (καὶ
[59]	Καὶ δὴ καὶ θεῶν ἄλση	τε	καὶ ἱερὰ αὐτοῖς εἶναι, ἐν
[31]	προτετιμηκότας εἰς τὰ ~τῶν λύκων	τε	καὶ ἱεράκων καὶ ἰκτίνων γένη·
[62]	τὴν λίμνην, καὶ ἐκεῖ ~οἰκοῦσί	τε	καὶ καθαιρόμενοι τῶν τε ἀδικημάτων
[32]	πράττειν καὶ τῇ ~ἐκείνης λύσει	τε	καὶ καθαρμῷ ταύτῃ δὴ τρέπονται
[33]	ἄμοιρος εἶναι τῆς τοῦ θείου	τε	καὶ ~καθαροῦ καὶ μονοειδοῦς συνουσίας.
[62]	λίμνην τὴν Ἀχερουσιάδα, ἐνταῦθα ~βοῶσί	τε	καὶ καλοῦσιν, οἱ μὲν οὓς
[41]	ἢ ταῦτ᾽ ~ἐστίν, ὦ Σιμμία	τε	καὶ Κέβης, ἃ δεῖ ἡμᾶς
[13]	οὖν ἐγώ, ἔφη, ὦ Σιμμία	τε	καὶ Κέβης, ἀπολογοῦμαι, ὡς εἰκότως
[8]	τοῦθ᾽ οὕτως ἔχοι, ὦ ~Σιμμία	τε	καὶ Κέβης, ἐγὼ πειράσομαι φράσαι.
[8]	Ἐγὼ γάρ, ἔφη, ὦ Σιμμία	τε	καὶ Κέβης, εἰ μὲν μὴ
[63]	μὲν οὖν, ἔφη, ὦ Σιμμία	τε	καὶ Κέβης καὶ οἱ ἄλλοι,
[23]	~Ἀποδέδεικται μέν, ἔφη, ὦ Σιμμία	τε	καὶ Κέβης, ὁ Σωκράτης, καὶ
[32]	τούτων ἕνεκα, ὦ ~ἑταῖρε Σιμμία	τε	καὶ Κέβης, οἱ ὀρθῶς φιλόσοφοι
[34]	~(ταῦτα δ᾽ ἐπιτηδεύσασα, ὦ Σιμμία	τε	καὶ Κέβης, ὅπως μὴ διασπασθεῖσα
[40]	Παρεσκευασμένος δή, ἔφη, ὦ Σιμμία	τε	καὶ Κέβης, οὑτωσὶ ~ἔρχομαι ἐπὶ
[38]	ἂν νικήσω ἀναμαχόμενος τὸν Σιμμίου	τε	καὶ ~κέβητος λόγον. ~Ἀλλ᾽ ἦν
[3]	τινες τῶν τοῦ Κρίτωνος βοῶσάν	(τε	καὶ ~κοπτομένην· ὁ δὲ Σωκράτης
[63]	δὲ περὶ τὸ μανθάνειν ~ἐσπούδασέ	τε	καὶ κοσμήσας τὴν ψυχὴν οὐκ
[62]	καὶ ἐὰν μὲν πείσωσιν, ἐκβαίνουσί	τε	καὶ λήγουσι τῶν κακῶν, εἰ
[60]	εἰς οὓς ἑκάστοις ὡδοποίηται, θαλάττας	~τε	καὶ λίμνας καὶ ποταμοὺς καὶ
[39]	ἤδη τὸν λοιπὸν βίον μισῶν	τε	καὶ λοιδορῶν τοὺς λόγους ~διατελοῖ,
[59]	οἰκητὰς θεοὺς εἶναι, καὶ φήμας	τε	καὶ μαντείας καὶ αἰσθήσεις ~τῶν
[61]	μὲν οὖν δὴ ἄλλα πολλά	τε	καὶ μεγάλα καὶ παντοδαπὰ ῥεύματά
[50]	ὁ Σιμμίας ἐπωνυμίαν ἔχει σμικρός	τε	καὶ μέγας εἶναι, ἐν μέσῳ
[31]	τε καὶ δικαιοσύνην, ἐξ ἔθους	τε	καὶ μελέτης γεγονυῖαν ~ἄνευ φιλοσοφίας
[57]	πρέπουσαν οἴκησιν· ἡ δὲ καθαρῶς	τε	καὶ μετρίως τὸν ~βίον διεξελθοῦσα,
[39]	ἐκ τοῦ αὐτοῦ τρόπου μισολογία	τε	καὶ μισανθρωπία. Ἤ τε γὰρ
[42]	~εἶναι ἀγαθή, ἡ δὲ ἄνοιάν	τε	καὶ μοχθηρίαν (καὶ εἶναι κακή;
[5]	πρέπει μέλλοντα ~ἐκεῖσε ἀποδημεῖν διασκοπεῖν	τε	καὶ μυθολογεῖν περὶ τῆς ἀποδημίας
[29]	σώματος, καὶ ἂν σαπῇ, ~ὀστᾶ	τε	καὶ νεῦρα καὶ τὰ τοιαῦτα
[57]	πολλὰς ἔχειν· ἀπὸ τῶν ~θυσιῶν	τε	καὶ νομίμων τῶν ἐνθάδε τεκμαιρόμενος
[59]	ζῴοις τε καὶ φυτοῖς ~αἴσχη	τε	καὶ νόσους παρέχει. τὴν δὲ
[31]	καὶ μελέτης γεγονυῖαν ~ἄνευ φιλοσοφίας	τε	καὶ νοῦ; ~Πῇ δὴ οὗτοι
[66]	ἀλλ᾽ ὀλίγον χρόνον διαλιπὼν ~ἐκινήθη	τε	καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐξεκάλυψεν αὐτόν,
[16]	ἄρα, ὦ Κέβης, τὰ ζῶντά	τε	καὶ οἱ ζῶντες γίγνονται; ~(Φαίνεται,
[19]	περὶ τὰ ἐν τοῖς ξύλοις	τε	καὶ οἷς νυνδὴ ~ἐλέγομεν τοῖς
[33]	~αὐτοῖς χαίρειν ἀναγκάζεται οἶμαι ὁμότροπός	τε	καὶ ὁμότροφος γίγνεσθαι ~καὶ οἵα
[33]	δὲ τὸ μὲν τοιοῦτον αἰσθητόν	τε	καὶ ὁρατόν, ὃ δὲ αὐτὴ
[41]	ταύτην, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, ἱκανῶς	τε	καὶ ὀρθῶς ~ἀποδέδεγμαι. Ἀνάγκη οὖν
[24]	σώματος διαφυσᾷ (καὶ διασκεδάννυσιν, ~ἄλλως	τε	καὶ ὅταν τύχῃ τις μὴ
[13]	ἀρετὴ καὶ ~τῷ ὄντι ἀνδραποδώδης	τε	καὶ οὐδὲν ὑγιὲς οὐδ᾽ ἀληθὲς
[57]	~τε καὶ φρόνιμος ψυχὴ ἕπεταί	τε	καὶ οὐκ ἀγνοεῖ τὰ παρόντα·
[46]	ἄρα νοῦς ἐστιν ὁ διακοσμῶν	τε	καὶ ~πάντων αἴτιος, ταύτῃ δὴ
[65]	γὰρ ἃ ἦλθον (ἀγγέλλων, χαῖρέ	τε	καὶ ~πειρῶ ὡς ῥᾷστα φέρειν
[32]	αὐταῖς ~ἑαυτούς, οὔ τι οἰκοφθορίαν	τε	καὶ πενίαν φοβούμενοι, ὥσπερ οἱ
[66]	δακρύειν, ~ὡς δὲ εἴδομεν πίνοντά	τε	καὶ πεπωκότα, οὐκέτι, ἀλλ᾽ ἐμοῦ
[66]	οὕτως ἡμῖν ἐπεδείκνυτο ὅτι ~ψύχοιτό	τε	καὶ πήγνυτο. Καὶ αὐτὸς ἥπτετο
[65]	~πίνοντας, ἐπειδὰν παραγγελθῇ αὐτοῖς, δειπνήσαντάς	τε	καὶ πιόντας εὖ ~μάλα, καὶ
[13]	πάντα) καὶ μετὰ τούτου (ὠνούμενά	τε	καὶ πιπρασκόμενa τῷ ὄντι ᾖ
[60]	ῥεύματα (διὰ) τῆς γῆς εἰσρεῖ	τε	καὶ πληροῖ αὐτὰ ὥσπερ οἱ
[29]	γε ~δεῖ, ὦ φίλε Κέβης	τε	καὶ Σιμμία, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον
[24]	~Ὅμως δέ μοι δοκεῖς σύ	τε	καὶ Σιμμίας ἡδέως ἂν καὶ
[5]	ὦ Κέβης; οὐκ ἀκηκόατε σύ	τε	καὶ Σιμμίας περὶ τῶν τοιούτων
[36]	θείου ~τε καὶ ἀθανάτου ὁμοφυῆ	τε	καὶ συγγενῆ, προτέραν τοῦ θνητοῦ
[49]	πάντα· ἃ εἴ ~μοι δίδως	τε	καὶ συγχωρεῖς εἶναι ταῦτα, ἐλπίζω
[53]	πάντα τὰ τοιαῦτα, εἴπερ ἕπῃ	τε	καὶ συνδοκεῖ σοι οὕτως. ~Πάνυ
[25]	~(Ἆρ᾽ οὖν τῷ μὲν συντεθέντι	τε	καὶ συνθέτῳ ὄντι φύσει προσήκει
[30]	σωματοειδοῦς, ὃ αὐτῇ ἡ ὁμιλία	~τε	καὶ συνουσία τοῦ σώματος διὰ
[38]	καὶ ~προύτρεψεν πρὸς τὸ παρέπεσθαί	τε	καὶ συσκοπεῖν τὸν λόγον. ~(Ἐχεκράτης)
[41]	πρὶν καὶ εἰς ἀνθρώπου εἶδός	τε	καὶ σῶμα ἀφικέσθαι, εἶναι δὲ
[36]	λύρα καὶ αἱ χορδαὶ σώματά	τε	καὶ σωματοειδῆ καὶ σύνθετα καὶ
[13]	τήν γε τῶν ἄλλων ἀνδρείαν	τε	καὶ ~σωφροσύνην, δόξει σοι εἶναι
[9]	ἄλλο αὐτοὶ ἐπιτηδεύουσιν ἢ ἀποθνῄσκειν	~τε	καὶ τεθνάναι. Εἰ οὖν τοῦτο
[2]	καὶ Φαιδώνδης καὶ Μεγαρόθεν ~Εὐκλείδης	τε	καὶ Τερψίων. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί δέ;
[13]	βορβόρῳ κείσεται, ὁ δὲ κεκαθαρμένος	τε	καὶ ~τετελεσμένος ἐκεῖσε ἀφικόμενος μετὰ
[45]	καὶ τὰ περὶ τὸν οὐρανόν	~(τε	καὶ τὴν γῆν πάθη, τελευτῶν
[3]	εἶδεν ἡμᾶς ἡ Ξανθίππη, ~ἀνηυφήμησέ	τε	καὶ τοιαῦτ᾽ ἄττα εἶπεν, οἷα
[1]	~δεσμωτηρίῳ ὁ μεταξὺ τῆς δίκης	τε	καὶ τοῦ θανάτου. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί
[30]	ὥσπερ λέγεται, περὶ τὰ ~(μνήματά	τε	καὶ τοὺς τάφους κυλινδουμένη, περὶ
[30]	αἱρετόν, τοῦτο δὲ εἰθισμένη ~μισεῖν	τε	καὶ τρέμειν καὶ φεύγειν, οὕτω
[57]	οὔσης. Νῦν δὲ ἔοικε σχίσεις	τε	καὶ τριόδους πολλὰς ἔχειν· ἀπὸ
[57]	ψυχὴ ἔρχεται πλὴν τῆς παιδείας	τε	καὶ τροφῆς, ἃ ~δὴ καὶ
[31]	λέγεις. ~Τοὺς δέ γε ἀδικίας	τε	καὶ τυραννίδας καὶ ἁρπαγὰς προτετιμηκότας
[31]	Σώκρατες; ~Οἷον τοὺς μὲν γαστριμαργίας	τε	καὶ ὕβρεις καὶ φιλοποσίας μεμελετηκότας
[40]	ἐγὼ ὑπὸ προθυμίας ἅμα ἐμαυτόν	τε	καὶ ὑμᾶς ~ἐξαπατήσας, ὥσπερ μέλιττα
[57]	ὄντα, ταύτην μὲν ἅπας φεύγει	τε	καὶ ὑπεκτρέπεται καὶ οὔτε ~συνέμπορος
[11]	ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμέν	τε	καί ~φαμεν ἐρασταὶ εἶναι, φρονήσεως,
[32]	μοχθηρίας δεδιότες, ὥσπερ οἱ ~φίλαρχοί	τε	καὶ φιλότιμοι, ἔπειτα ἀπέχονται αὐτῶν.
[41]	μὲν γάρ, ὡς ἐγᾦμαι, ἀπιστεῖ	τε	καὶ φοβεῖται μὴ ἡ ψυχὴ
[10]	ἐῶντος τὴν ψυχὴν κτήσασθαι ἀλήθειάν	τε	καὶ φρόνησιν ὅταν κοινωνῇ; ~Ἆρ᾽
[43]	λέγεις ἄρχειν ἢ ~ψυχὴν ἄλλως	τε	καὶ φρόνιμον; ~Οὐκ ἔγωγε. ~Πότερον
[57]	λέγω. Ἡ μὲν οὖν κοσμία	~τε	καὶ φρόνιμος ψυχὴ ἕπεταί τε
[57]	~σωτηρία πλὴν τοῦ ὡς βελτίστην	τε	καὶ φρονιμωτάτην γενέσθαι. Οὐδὲν γὰρ
[59]	γῇ καὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοις	τε	καὶ φυτοῖς ~αἴσχη τε καὶ
[36]	ἁρμονίας ἄν τις καὶ λύρας	τε	καὶ ~χορδῶν τὸν αὐτὸν τοῦτον
[66]	γέ που τοῖς θεοῖς ἔξεστί	τε	καὶ χρή, ~τὴν μετοίκησιν τὴν
[10]	ὄντων, ἀπαλλαγεὶς ὅτι μάλιστα ὀφθαλμῶν	~τε	καὶ ὤτων καὶ ὡς ἔπος
[33]	ἐπιθυμίας, ~ἀλλ᾽ ὃ πάντων μέγιστόν	τε	κακῶν καὶ ἔσχατόν ἐστι, τοῦτο
[62]	κομίζει, πρῶτον μὲν ~διεδικάσαντο οἵ	τε	καλῶς καὶ ὁσίως βιώσαντες καὶ
[37]	ψυχῶν ~πολλὰ σώματα κατατρίβειν, ἄλλως	τε	κἂν πολλὰ ἔτη βιῷ εἰ
[43]	κολάζουσα καὶ μετ᾽ ἀλγηδόνων, τά	τε	κατὰ τὴν γυμναστικὴν ~καὶ τὴν
[59]	ἀνὰ τὸν αὐτὸν λόγον τήν	τε	λειότητα καὶ τὴν διαφάνειαν καὶ
[22]	τὰ τοιαῦτ᾽ εἶναι ὡς οἷόν	τε	~μάλιστα, καλόν τε καὶ ἀγαθὸν
[60]	τῶν χασμάτων τῆς ~γῆς ἄλλως	τε	(μέγιστον τυγχάνει ὂν καὶ διαμπερὲς
[11]	οὔ. Εἰ γὰρ μὴ οἷόν	τε	μετὰ τοῦ σώματος μηδὲν καθαρῶς
[7]	~Ἀκούσας οὖν ὁ Σωκράτης ἡσθῆναί	τέ	μοι ἔδοξε τῇ τοῦ (κέβητος
[51]	μέντοι ἐννοεῖς τὸ διαφέρον τοῦ	τε	νῦν λεγομένου ~καὶ τοῦ τότε.
[34]	καὶ ὑπ᾽ ~ἐκείνου τρεφομένη, ζῆν	τε	οἴεται οὕτω δεῖν ἕως ἂν
[63]	κόσμους εἴασε χαίρειν, ὡς ἀλλοτρίους	τε	ὄντας, καὶ ~πλέον θάτερον ἡγησάμενος
[37]	ἀνθρώπου ἢ ἱματίου ἐν χρείᾳ	τε	ὄντος καὶ φορουμένου, ~ἀποκριναμένου δή
[19]	τὰ ἐν ταῖς ~αἰσθήσεσιν ἐκείνου	τε	ὀρέγεται τοῦ ὃ ἔστιν ἴσον,
[60]	καὶ (εἰσιὸν καὶ ἐξιόν. ὅταν	τε	~οὖν ὑποχωρήσῃ τὸ ὕδωρ εἰς
[39]	τελευτῶν δὴ θαμὰ ~προσκρούων μισεῖ	τε	πάντας καὶ ἡγεῖται οὐδενὸς οὐδὲν
[60]	γὰρ τοῦτο τὸ χάσμα συρρέουσί	τε	πάντες οἱ ποταμοὶ καὶ ἐκ
[13]	ναρθηκοφόροι (μὲν πολλοί, βάκχοι δέ	τε	παῦροι ~οὗτοι δ᾽ εἰσὶν κατὰ
[46]	~καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων, τάχους	τε	πέρι πρὸς ἄλληλα καὶ τροπῶν
[59]	δ᾽ ἐπ᾽ αὐτῇ ~εἶναι ἄλλα	τε	πολλὰ καὶ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν
[60]	ὑπὸ γῆν εἰς ἀλλήλους συντετρῆσθαί	τε	~πολλαχῇ καὶ κατὰ στενότερα καὶ
[45]	τοῦ ᾤμην εἰδέναι, περὶ ἄλλων	τε	πολλῶν καὶ διὰ τί ἄνθρωπος
[35]	ἐπὶ πολὺν ~χρόνον, καὶ αὐτός	τε	πρὸς τῷ εἰρημένῳ λόγῳ ἦν
[49]	ποιοῖς. ~Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις, ὅ	τε	Σιμμίας ἅμα καὶ ὁ Κέβης.
[35]	λέγεις, ὁ Σιμμίας· καὶ ἐγώ	τέ	σοι ἐρῶ ὃ (ἀπορῶ, καὶ
[57]	ἦν τοῖς κακοῖς ἀποθανοῦσι τοῦ	τε	σώματος ἅμ᾽ ~ἀπηλλάχθαι καὶ τῆς
[62]	οἱ φιλοσοφίᾳ ἱκανῶς καθηράμενοι ἄνευ	τε	σωμάτων ζῶσι ~τὸ παράπαν εἰς
[19]	ἐστίν, ἦ δ᾽ ὅς, ταῦτά	τε	τὰ ἴσα καὶ αὐτὸ τὸ
[19]	καὶ ἡμεῖς ἢ οὒ περί	τε	τὰ ἴσα καὶ αὐτὸ τὸ
[43]	παθημάτων, ἀλλ᾽ οὐχ οἵας ἄγειν	τε	~ταῦτα καὶ δεσπόζειν, καὶ οὔσης
[65]	γε, ἔφη, ὦ Κρίτων, ἐκεῖνοί	τε	ταῦτα ποιοῦσιν, οὓς ~σὺ λέγεις
[18]	εἴωθε χρῆσθαι, πάσχουσι τοῦτο· ἔγνωσάν	τε	τὴν λύραν καὶ ~ἐν τῇ
[49]	φύροιο ὥσπερ οἱ ἀντιλογικοὶ περί	τε	τῆς ἀρχῆς ~διαλεγόμενος καὶ τῶν
[2]	καί τις ἀήθης κρᾶσις ἀπό	τε	τῆς ἡδονῆς ~συγκεκραμένη ὁμοῦ καὶ
[44]	μή τι ~διαφύγῃ ἡμᾶς, εἴ	τέ	τι βούλει, προσθῇς ἢ ἀφέλῃς.
[22]	ἔστιν ἃ θρυλοῦμεν ἀεί, ~καλόν	τέ	τι καὶ ἀγαθὸν καὶ πᾶσα
[6]	ταύτης ~λύειν οὐδ᾽ ἀποδιδράσκειν, μέγας	τέ	τίς μοι φαίνεται καὶ οὐ
[3]	δὲ Ξανθίππην γιγνώσκεις γάρ ἔχουσάν	τε	~τὸ παιδίον αὐτοῦ καὶ παρακαθημένην.
[3]	ἀνακαθιζόμενος εἰς τὴν κλίνην συνέκαμψέ	τε	~τὸ σκέλος καὶ ἐξέτριψε τῇ
[2]	Πῶς γὰρ οὔ; ~(Φαίδων) ~Ἐκεῖνός	τε	τοίνυν παντάπασιν οὕτως εἶχεν, καὶ
[23]	νῦν, εἰ ~θέλετε συνθεῖναι τοῦτόν	τε	τὸν λόγον εἰς ταὐτὸν καὶ
[61]	ῥέων Ἀχέρων, ὃς δι᾽ ἐρήμων	τε	τόπων ~(ῥεῖ ἄλλων καὶ δὴ
[27]	καὶ ἐξῇ αὐτῇ, καὶ ~πέπαυταί	τε	τοῦ πλάνου καὶ περὶ ἐκεῖνα
[21]	ᾖ ἀνθρώπων οὐδεὶς ἀξίως οἷός	τε	τοῦτο ποιῆσαι. ~(Οὐκ ἄρα δοκοῦσί
[30]	καὶ γοητευομένη ὑπ᾽ αὐτοῦ ὑπό	τε	τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν, ὥστε
[59]	τῇ αὐτῇ ἀποστάσει ᾗπερ ἀήρ	τε	ὕδατος ἀφέστηκεν καὶ αἰθὴρ ~ἀέρος
[58]	μεγέθη, εἰς ἃ ~συνερρυηκέναι τό	τε	ὕδωρ καὶ τὴν ὁμίχλην καὶ
[35]	ἀλλὰ τούτου γ᾽ ἕνεκα ~λέγειν	τε	χρὴ καὶ ἐρωτᾶν ὅτι ἂν
[64]	ἐμποιεῖ ταῖς ψυχαῖς. Ἀλλὰ θαρρεῖν	τε	χρὴ καὶ φάναι ~τοὐμὸν σῶμα
[14]	δεῖται καὶ πίστεως, ὡς ἔστι	τε	~ψυχὴ ἀποθανόντος τοῦ ἀνθρώπου καί
[22]	εἰς (τὸ ὁμοίως εἶναι τήν	τε	ψυχὴν ἡμῶν ~πρὶν γενέσθαι ἡμᾶς
[58]	πρᾶγμα ὁμοίου τινὸς ἐν μέσῳ	τεθὲν	οὐχ ἕξει ~μᾶλλον οὐδ᾽ ἧττον
[47]	ὡς οἷόν τε ~βέλτιστα αὐτὰ	τεθῆναι	δύναμιν οὕτω νῦν κεῖσθαι, ταύτην
[45]	ἡ σύνοδος τοῦ πλησίον ἀλλήλων	~τεθῆναι.	Οὐδέ γε ὡς ἐάν τις
[23]	ἢ ἐκ θανάτου καὶ τοῦ	τεθνάναι	γίγνεσθαι, ~πῶς οὐκ ἀνάγκη αὐτὴν
[9]	ἐπιτηδεύουσιν ἢ ἀποθνῄσκειν ~τε καὶ	τεθνάναι.	Εἰ οὖν τοῦτο ἀληθές, ἄτοπον
[16]	μὲν ~φῂς τῷ ζῆν τὸ	τεθνάναι	εἶναι; ~Ἔγωγε. ~Γίγνεσθαι δὲ ἐξ
[16]	μὲν οὖν, ἔφη. ~Τί; ~Τὸ	τεθνάναι,	ἔφη. ~Οὐκοῦν ἐξ ἀλλήλων τε
[6]	ὅτε καὶ οἷς ~βέλτιον ὂν>	τεθνάναι	ἢ ζῆν, οἷς δὲ βέλτιον
[12]	φιλοσοφοῦντες ἀποθνῄσκειν ~μελετῶσι, καὶ τὸ	τεθνάναι	ἥκιστα αὐτοῖς ἀνθρώπων φοβερόν. ἐκ
[6]	ἢ ζῆν, οἷς δὲ βέλτιον	τεθνάναι,	θαυμαστὸν ἴσως σοι ~φαίνεται εἰ
[17]	οὐ πολλὴ ἀνάγκη τελευτῶντα πάντα	(τεθνάναι	καὶ ~μηδὲν ζῆν; Εἰ γὰρ
[29]	ὀρθῶς φιλοσοφοῦσα καὶ τῷ ὄντι	(τεθνάναι	μελετῶσα ῥᾳδίως· ἢ ~οὐ τοῦτ᾽
[9]	ἀλλ᾽ ἐγγύς τι τείνειν τοῦ	~τεθνάναι	ὁ μηδὲν φροντίζων τῶν ἡδονῶν
[17]	οὐχὶ πάντα καταναλωθῆναι εἰς τὸ	τεθνάναι;	~Οὐδὲ μία μοι δοκεῖ, ἔφη
[12]	βίῳ ὅτι ἐγγυτάτω ὄντα τοῦ	τεθνάναι	οὕτω ζῆν, κἄπειθ᾽ ~ἥκοντος αὐτῷ
[6]	σημήναντός σου ὅτι βούλει αὐτὸ	τεθνάναι,	χαλεπαίνοις ἂν ~αὐτῷ καί, εἴ
[9]	ἀπαλλαγήν; Καὶ εἶναι ~τοῦτο τὸ	τεθνάναι,	χωρὶς μὲν ἀπὸ τῆς ψυχῆς
[17]	ἐν τούτῳ τῷ σχήματι τὰ	τεθνεῶτα	καὶ μὴ πάλιν ~ἀναβιώσκοιτο, ἆρ᾽
[16]	γεγονέναι ~οὐδὲν ἧττον ἢ τοὺς	τεθνεῶτας	ἐκ τῶν ζώντων, τούτου δὲ
[16]	ἦ δ᾽ ὅς, ἐκ τοῦ	τεθνεῶτος;	~Ἀναγκαῖον, ἔφη, ὁμολογεῖν ὅτι τὸ
[23]	πᾶν τὸ ζῶν ἐκ τοῦ	τεθνεῶτος.	Εἰ γὰρ ἔστιν μὲν ~(ἡ
[16]	ἔστι τὸ ἀναβιώσκεσθαι, ἐκ τῶν	(τεθνεώτων	ἂν ~εἴη γένεσις εἰς τοὺς
[16]	ὅτι τὸ ζῶν. ~Ἐκ τῶν	τεθνεώτων	ἄρα, ὦ Κέβης, τὰ ζῶντά
[16]	ταύτῃ τοὺς ζῶντας ἐκ τῶν	τεθνεώτων	γεγονέναι ~οὐδὲν ἧττον ἢ τοὺς
[15]	οἱ ζῶντες ἢ ἐκ τῶν	τεθνεώτων·	εἰ δὲ μὴ ἔστι τοῦτο,
[15]	~ἀφικνοῦνται καὶ γίγνονται ἐκ τῶν	τεθνεώτων·	καὶ εἰ τοῦθ᾽ οὕτως ἔχει,
[17]	τὸ ~ἀναβιώσκεσθαι καὶ ἐκ τῶν	τεθνεώτων	τοὺς ζῶντας γίγνεσθαι καὶ τὰς
[17]	ζῶντας γίγνεσθαι καὶ τὰς τῶν	~τεθνεώτων	ψυχὰς (εἶναι (καὶ ταῖς μέν
[16]	εἶναι ὅτι ἀναγκαῖον τὰς τῶν	τεθνεώτων	ψυχὰς εἶναί που, ~ὅθεν δὴ
[16]	ζῶντος τί τὸ γιγνόμενον; ~Τὸ	τεθνηκός,	ἔφη. ~Τί δέ, ἦ δ᾽
[55]	προειρημένων οὐ δέξεται οὐδ᾽ ~ἔσται	τεθνηκυῖα,	ὥσπερ τὰ τρία οὐκ ἔσται,
[7]	μοι δοκεῖ ~Κέβης εἰς σὲ	τείνειν	τὸν λόγον, ὅτι οὕτω ῥᾳδίως
[9]	εἶναι ζῆν, ἀλλ᾽ ἐγγύς τι	τείνειν	τοῦ ~τεθνάναι ὁ μηδὲν φροντίζων
[57]	τε καὶ νομίμων τῶν ἐνθάδε	τεκμαιρόμενος	λέγω. Ἡ μὲν οὖν κοσμία
[37]	ἄνθρωπος ἀλλ᾽ ἔστι που σῶς,	τεκμήριον	δὲ παρέχοιτο ~θοἰμάτιον ὃ ἠμπείχετο
[45]	~ἀφυὴς εἶναι ὡς οὐδὲν χρῆμα.	Τεκμήριον	δέ σοι ἐρῶ ἱκανόν· ἐγὼ
[16]	δὲ ὄντος ἱκανόν που ~ἐδόκει	τεκμήριον	εἶναι ὅτι ἀναγκαῖον τὰς τῶν
[13]	δ᾽ ὅς. ~Οὐκοῦν ἱκανόν σοι	τεκμήριον,	ἔφη, τοῦτο ἀνδρός, ὃν ἂν
[15]	μὴ οὖσαι, καὶ τοῦτο ἱκανὸν	~τεκμήριον	τοῦ ταῦτ᾽ εἶναι, εἰ τῷ
[58]	οὐδὲν ἐν τῇ θαλάττῃ, οὔτε	τέλειον	ὡς ~ἔπος εἰπεῖν οὐδέν ἐστι,
[13]	Καὶ ~κινδυνεύουσι καὶ οἱ τὰς	τελετὰς	ἡμῖν οὗτοι καταστήσαντες οὐ φαῦλοί
[13]	(ὥς) φασιν ~οἱ περὶ τὰς	τελετάς,	ναρθηκοφόροι (μὲν πολλοί, βάκχοι δέ
[3]	~ὅπως ἂν τῇδε τῇ ἡμέρᾳ	τελευτᾷ	Οὐ πολὺν δ᾽ οὖν χρόνον
[41]	φθόγγοι ἔτι ἀνάρμοστοι ὄντες γίγνονται,	τελευταῖον	δὲ πάντων ~συνίσταται ἡ ἁρμονία
[66]	ἐνεκεκάλυπτο γάρ εἶπεν ὃ δὴ	τελευταῖον	ἐφθέγξατο- ~Ὦ Κρίτων, ἔφη, τῷ
[41]	πολλάκις κατατρίψασα ἡ ψυχὴ τὸ	τελευταῖον	σῶμα ~καταλιποῦσα νῦν αὐτὴ ἀπολλύηται,
[37]	ὁπότε ἀπολλύοιτο ἡ ~ψυχή, τὸ	τελευταῖον	ὕφασμα τυχεῖν αὐτὴν ἔχουσαν καὶ
[37]	ἀπόλωλεν πολλῶν (ὄντων, τοῦ δὲ	~τελευταίου	οἶμαι πρότερος, καὶ οὐδέν τι
[66]	ἀκήκοα ὅτι ~ἐν εὐφημίᾳ χρὴ	τελευτᾶν.	Ἀλλ᾽ ἡσυχίαν τε ἄγετε καὶ
[23]	ἀπαλλάττηται τούτου, τότε καὶ αὐτὴν	~τελευτᾶν	καὶ διαφθείρεσθαι; ~(Εὖ λέγεις, ἔφη,
[2]	ἐνθυμουμένῳ ὅτι αὐτίκα ἐκεῖνος ~ἔμελλε	τελευτᾶν.	Καὶ πάντες οἱ παρόντες σχεδόν
[67]	καὶ τοὺς ὀφθαλμούς. ~Ἥἥδε ἡ	τελευτή,	ὦ Ἐχέκρατες, τοῦ ἑταίρου ἡμῖν
[57]	Λέγεται δὲ οὕτως, ὡς ἄρα	τελευτήσαντα	ἕκαστον ὁ ~ἑκάστου δαίμων, ὅσπερ
[57]	λέγεται ὠφελεῖν ἢ βλάπτειν τὸν	τελευτήσαντα	εὐθὺς ἐν ἀρχῇ ~τῆς ἐκεῖσε
[40]	~πεισθῆναι· εἰ δὲ μηδέν ἐστι	τελευτήσαντι,	ἀλλ᾽ οὖν τοῦτόν γε τὸν
[15]	ἐν Ἅιδου εἰσὶν αἱ ψυχαὶ	~τελευτησάντων	τῶν ἀνθρώπων εἴτε καὶ οὔ.
[11]	ἔστιν κτήσασθαι τὸ εἰδέναι ἢ	~τελευτήσασιν·	τότε (γὰρ αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν
[34]	ἕως ἂν ζῇ, καὶ ἐπειδὰν	~τελευτήσῃ,	εἰς τὸ συγγενὲς καὶ εἰς
[29]	καὶ χαριέντως ~ἔχων τὸ σῶμα	τελευτήσῃ	καὶ ἐν τοιαύτῃ ὥρᾳ, καὶ
[38]	ἐάνπερ γε ἡμῖν ὁ λόγος	~τελευτήσῃ	καὶ μὴ δυνώμεθα αὐτὸν ἀναβιώσασθαι.
[8]	ἐκεῖ μέγιστα ~οἴσεσθαι ἀγαθὰ ἐπειδὰν	τελευτήσῃ.	Πῶς ἂν οὖν δὴ τοῦθ᾽
[11]	~φαμεν ἐρασταὶ εἶναι, φρονήσεως, ἐπειδὰν	τελευτήσωμεν,	ὡς ὁ λόγος ~σημαίνει, ζῶσιν
[39]	~ἡγήσαιτο (οἰκειοτάτους τε καὶ ἑταιροτάτους,	τελευτῶν	δὴ θαμὰ ~προσκρούων μισεῖ τε
[39]	μηδὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀτεχνίαν, ~ἀλλὰ	τελευτῶν	διὰ τὸ ἀλγεῖν ἅσμενος ἐπὶ
[45]	~(τε καὶ τὴν γῆν πάθη,	τελευτῶν	οὕτως ἐμαυτῷ ἔδοξα πρὸς ταύτην
[17]	ἐκ τοῦ ~καθεύδοντος, οἶσθ᾽ ὅτι	τελευτῶντα	πάντ᾽ (ἂν> λῆρον τὸν Ἐνδυμίωνα
[17]	~ἀναβιώσκοιτο, ἆρ᾽ οὐ πολλὴ ἀνάγκη	τελευτῶντα	πάντα (τεθνάναι καὶ ~μηδὲν ζῆν;
[17]	καμπὴν ~ποιοῖτο, οἶσθ᾽ ὅτι πάντα	τελευτῶντα	τὸ αὐτὸ σχῆμα ἂν σχοίη
[39]	ἀντιλογικοὺς λόγους ~διατρίψαντες οἶσθ᾽ ὅτι	τελευτῶντες	οἴονται σοφώτατοι γεγονέναι καὶ ~κατανενοηκέναι
[44]	τοῦτον τὸν ~βίον ζῴη καὶ	τελευτῶσά	γε ἐν τῷ καλουμένῳ θανάτῳ
[37]	ἐν ταῖς ~πολλαῖς γενέσεσιν καὶ	τελευτῶσάν	γε ἔν τινι τῶν θανάτων
[58]	σμικρῷ τινι μορίῳ, ὥσπερ περὶ	τέλμα	~μύρμηκας ἢ βατράχους περὶ τὴν
[23]	καὶ αὐτῇ τοῦ εἶναι τοῦτο	τέλος	ᾖ. Τί γὰρ κωλύει γίγνεσθαι
[23]	ἢ πρὶν ~γενέσθαι, εἰ μέλλει	τέλος	ἡ ἀπόδειξις ἕξειν. ~Ἀποδέδεικται μέν,
[49]	μείζω εἶναι, καὶ τοῦτο δὴ	τέρας	εἶναι, τὸ σμικρῷ τινι μέγαν
[35]	ἐν Ἅιδου ἀγαθὰ ᾄδουσι ~καὶ	τέρπονται	ἐκείνην τὴν ἡμέραν διαφερόντως ἢ
[2]	καὶ Μεγαρόθεν ~Εὐκλείδης τε καὶ	Τερψίων.	~(Ἐχεκράτης) ~Τί δέ; Ἀρίστιππος καὶ
[61]	τούτου δὲ αὖ καταντικρὺ ὁ	τέταρτος	~ἐκπίπτει εἰς τόπον πρῶτον δεινόν
[13]	ὁ δὲ κεκαθαρμένος τε καὶ	~τετελεσμένος	ἐκεῖσε ἀφικόμενος μετὰ θεῶν οἰκήσει.
[8]	εὔελπίς εἰμι εἶναί τι τοῖς	τετελευτηκόσι	καί, ὥσπερ γε καὶ ~πάλαι
[8]	ἀγαθούς, ἔπειτα καὶ ~παρ᾽ ἀνθρώπους	τετελευτηκότας	ἀμείνους τῶν ἐνθάδε, ἠδίκουν ἂν
[62]	οὕτως πεφυκότων, ἐπειδὰν ἀφίκωνται οἱ	~τετελευτηκότες	εἰς τὸν τόπον οἷ ὁ
[61]	τὴν ~Ἀχερουσιάδα, οὗ αἱ τῶν	τετελευτηκότων	ψυχαὶ τῶν πολλῶν ἀφικνοῦνται ~καί
[43]	δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ·	~(τέτλαθι	δή, κραδίη· καὶ κύντερον ἄλλο
[50]	σμικρός εἰμι· ἐκεῖνο δὲ οὐ	τετόλμηκεν	μέγα ὂν σμικρὸν ~εἶναι· ὡς
[9]	αὐτοῦ, πρὸς δὲ τὴν ψυχὴν	τετράφθαι;	~Ἐμοιγε. ~Ἆρ᾽ οὖν πρῶτον μὲν
[60]	(μέγιστον τυγχάνει ὂν καὶ διαμπερὲς	τετρημένον	δι᾽ ὅλης ~τῆς γῆς, τοῦτο
[66]	τὸ ~φάρμακον, ἐν κύλικι φέροντα	τετριμμένον.	Ἰδὼν δὲ ὁ Σωκράτης τὸν
[65]	ἐνεγκάτω τις τὸ φάρμακον, εἰ	τέτριπται·	εἰ δὲ μή, ~τριψάτω ὁ
[61]	ὄντα ἐν τούτοις τοῖς πολλοῖς	τέτταρ᾽	ἄττα ῥεύματα, ὧν τὸ ~μὲν
[52]	αὖ τὰ δύο καὶ (τὰ)	τέτταρα	καὶ ἅπας ὁ ἕτερος αὖ
[10]	εἴπερ τις (καὶ) ἄλλος ὁ	τευξόμενος	τοῦ ὄντος; ~Ὑπερφυῶς, ἔφη ὁ
[58]	ὦ Σιμμία, οὐχ ἡ Γλαύκου	τέχνη	γέ μοι δοκεῖ εἶναι ~διηγήσασθαι
[58]	φαίνεται ἢ κατὰ ~τὴν Γλαύκου	τέχνην,	καὶ ἅμα μὲν ἐγὼ ἴσως
[39]	ἀνθρώποις; Εἰ γάρ που μετὰ	τέχνης	ἐχρῆτο, ~ὥσπερ ἔχει οὕτως (ἂν
[39]	τοῦ σφόδρα τινὶ πιστεῦσαι ἄνευ	τέχνης,	καὶ ~ἡγήσασθαι παντάπασί γε ἀληθῆ
[39]	ἄνευ τῆς περὶ τοὺς λόγους	τέχνης,	κἄπειτα ὀλίγον ~ὕστερον αὐτῷ δόξῃ
[39]	αἰσχρόν, καὶ δῆλον ὅτι ἄνευ	τέχνης	τῆς περὶ τἀνθρώπεια ὁ ~τοιοῦτος
[66]	ἐξέπιεν. ~Καὶ ἡμῶν οἱ πολλοὶ	τέως	μὲν ἐπιεικῶς οἷοί τε ἦσαν
[46]	καὶ ~πάντων αἴτιος, ταύτῃ δὴ	τῇ	αἰτίᾳ ἥσθην τε καὶ ἔδοξέ
[34]	Κέβης, ὅπως μὴ διασπασθεῖσα ἐν	~τῇ	ἀπαλλαγῇ τοῦ σώματος ὑπὸ τῶν
[13]	οὖν ὑμῖν ~πιθανώτερός εἰμι ἐν	τῇ	ἀπολογίᾳ ἢ τοῖς Ἀθηναίων δικασταῖς,
[59]	πᾶσι τοῖς τοιούτοις ἡμῶν ~ἀφεστάναι	τῇ	αὐτῇ ἀποστάσει ᾗπερ ἀήρ τε
[6]	ἠρέμα ἐπιγελάσας, Ἴττω Ζεύς, ἔφη,	τῇ	αὑτοῦ φωνῇ εἰπών. ~(Καὶ γὰρ
[61]	τῷ Πυριφλεγέθοντι καὶ ἀπαντᾷ ἐν	τῇ	Ἀχερουσιάδι λίμνῃ ἐξ ~ἐναντίας· καὶ
[3]	δὴ καὶ τότε πρῳαίτερον συνελέγημεν·	τῇ	γὰρ προτεραίᾳ (ἡμέρᾳ) ~(ἐπειδὴ ἐξήλθομεν
[61]	~θολερὸς καὶ πηλώδης, περιελιττόμενος δὲ	τῇ	γῇ ἄλλοσέ τε ἀφικνεῖται καὶ
[62]	μὲν τῶν τόπων τῶν ~ἐν	τῇ	γῇ ἐλευθερούμενοί τε καὶ ἀπαλλαττόμενοι
[60]	ὥσπερ αἰώραν τινὰ ἐνοῦσαν ἐν	τῇ	γῇ· ~ἔστι δὲ ἄρα αὕτη
[47]	ὁ μέν τις δίνην ~περιτιθεὶς	τῇ	γῇ ὑπὸ τοῦ οὐρανοῦ μένειν
[28]	καὶ ἄρχεσθαι ἡ φύσις προστάττει,	τῇ	δὲ ἄρχειν καὶ ~δεσπόζειν· καὶ
[18]	τε τὴν λύραν καὶ ~ἐν	τῇ	διανοίᾳ ἔλαβον τὸ εἶδος τοῦ
[10]	καθαρώτατα ὅστις ὅτι μάλιστα αὐτῇ	τῇ	~διανοίᾳ ἴοι ἐφ᾽ ἕκαστον, μήτε
[10]	ἀλλ᾽ ~αὐτῇ καθ᾽ αὑτὴν εἰλικρινεῖ	τῇ	διανοίᾳ χρώμενος αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ
[63]	δὴ ἕνεκα θαρρεῖν χρὴ ~περὶ	τῇ	ἑαυτοῦ ψυχῇ (ἄνδρα ὅστις ἐν
[32]	ἐναντία τῇ φιλοσοφίᾳ πράττειν καὶ	τῇ	~ἐκείνης λύσει τε καὶ καθαρμῷ
[51]	τὰ ἐναντία ἐλέγομεν, ἐπονομάζοντες αὐτὰ	τῇ	ἐκείνων ἐπωνυμίᾳ, ~νῦν δὲ περὶ
[29]	ἂν θεὸς θέλῃ, αὐτίκα καὶ	τῇ	ἐμῇ ψυχῇ ἰτέον, αὕτη δὲ
[52]	ἐκείνην ~τὴν ἰδέαν ἣ ἂν	τῇ	ἐν αὐτοῖς οὔσῃ ἐναντία ᾖ,
[10]	οὔ, ἐάν τις αὐτὸ ἐν	τῇ	ζητήσει (κοινωνὸν συμπαραλαμβάνῃ; ~οἷον τὸ
[14]	οὐδαμοῦ ἔτι ᾖ, ἀλλ᾽ ἐκείνῃ	τῇ	ἡμέρᾳ διαφθείρηταί τε καὶ ~ἀπολλύηται
[1]	ὦ Φαίδων, παρεγένου Σωκράτει ἐκείνῃ	τῇ	ἡμέρᾳ ᾗ τὸ ~φάρμακον ἔπιεν
[3]	καὶ παραγγέλλουσιν ~ὅπως ἂν τῇδε	τῇ	ἡμέρᾳ τελευτᾷ Οὐ πολὺν δ᾽
[59]	ἃς ~περιρρεῖν τὸν ἀέρα πρὸς	τῇ	ἠπείρῳ οὔσας· καὶ ἑνὶ λόγῳ,
[36]	τι καὶ (θεῖόν ἐστιν ἐν	τῇ	ἡρμοσμένῃ λύρᾳ, ~αὐτὴ δ᾽ ἡ
[58]	φύεται ἄξιον λόγου οὐδὲν ἐν	τῇ	θαλάττῃ, οὔτε τέλειον ὡς ~ἔπος
[58]	καὶ καταβεβρωμένα, ὥσπερ τὰ ἐν	τῇ	θαλάττῃ ὑπὸ τῆς ~ἅλμης, καὶ
[66]	καὶ εἶπεν ὅτι, ἐπειδὰν πρὸς	τῇ	~καρδίᾳ γένηται αὐτῷ, τότε οἰχήσεται.
[45]	μέγας σμικρῷ μείζων (εἶναι αὐτῇ	τῇ	κεφαλῇ, καὶ ~ἵππος ἵππου· καὶ
[49]	σοι ἐναντίος λόγος ἀπαντήσῃ, ἐὰν	τῇ	~κεφαλῇ μείζονά τινα φῇς εἶναι
[49]	τίς τινα φαίη ἕτερον ἑτέρου	τῇ	κεφαλῇ μείζω ~εἶναι, καὶ τὸν
[49]	καὶ τὸ ἔλαττον ἔλαττον, ἔπειτα	τῇ	κεφαλῇ σμικρᾷ οὔσῃ τὸν ~(μείζω
[33]	τε καὶ ~ἀιδές. Ταύτῃ οὖν	τῇ	λύσει οὐκ οἰομένη δεῖν ἐναντιοῦσθαι
[53]	φαμέν, ἡ ἐναντία ἰδέα ἐκείνῃ	τῇ	μορφῇ ἣ ἂν τοῦτο ~ἀπεργάζηται
[37]	τῆς αὑτοῦ ψυχῆς μὴ ἐν	τῇ	νῦν τοῦ ~σώματος διαζεύξει παντάπασιν
[47]	φεύγειν τε καὶ ~ἀποδιδράσκειν ὑπέχειν	τῇ	πόλει δίκην ἥντιν᾽ ἂν τάττῃ.
[1]	τοῦτο δ᾽ ἔτυχεν, ὥσπερ λέγω,	τῇ	προτεραίᾳ τῆς δίκης ~γεγονός. Διὰ
[1]	ὦ Ἐχέκρατες, συνέβη· ἔτυχεν γὰρ	τῇ	προτεραίᾳ τῆς δίκης ἡ ~πρύμνα
[37]	πολυχρονιώτερον ψυχὴ σώματος, οὐ συγχωρῶ	τῇ	Σιμμίου ~ἀντιλήψει· δοκεῖ γάρ μοι
[11]	ἡμᾶς (μετὰ τοῦ ~λόγου ἐν	τῇ	σκέψει) ὅτι, ἕως ἂν τὸ
[64]	δεινὰ πάσχοντος, μηδὲ λέγῃ ἐν	~τῇ	ταφῇ ὡς ἢ προτίθεται Σωκράτη
[49]	καὶ πάντα δὴ οὕτως λέγω.	Τῇ	τοιᾷδε αἰτίᾳ ~συγχωρεῖς; ~Συγχωρῶ, ἔφη.
[47]	ταῦτα νῷ πράττων, ~ἀλλ᾽ οὐ	(τῇ	τοῦ βελτίστου αἱρέσει, πολλὴ ἂν
[7]	Σωκράτης ἡσθῆναί τέ μοι ἔδοξε	τῇ	τοῦ (κέβητος ~πραγματείᾳ, καὶ ἐπιβλέψας
[30]	γε τούτου πλανῶνται, ἕως ἂν	~τῇ	(τοῦ συνεπακολουθοῦντος, τοῦ σωματοειδοῦς, ἐπιθυμίᾳ
[11]	κτᾶσθαι διὰ τὸ σῶμα, δουλεύοντες	τῇ	τούτου θεραπείᾳ· καὶ ~ἐκ τούτου
[59]	τι εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα ἐν	τῇ	τῶν ~ἄλλων χρωμάτων ποικιλίᾳ, ὥστε
[26]	ἐλέγομεν· ἢ ~ἄλλῃ τινὶ οἴει;	~Τῇ	τῶν ἀνθρώπων. ~Τί οὖν περὶ
[26]	τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ μὴ	τῇ	τῶν ἀνθρώπων φύσει ἐλέγομεν· ἢ
[32]	δὲ ἡγούμενοι οὐ δεῖν ἐναντία	τῇ	φιλοσοφίᾳ πράττειν καὶ τῇ ~ἐκείνης
[51]	ἐν ἡμῖν οὔτε τὸ ἐν	τῇ	φύσει. τότε μὲν γάρ, ὦ
[3]	τε ~τὸ σκέλος καὶ ἐξέτριψε	τῇ	χειρί, καὶ τρίβων ἅμα, Ὡς
[11]	εἴσεσθαι, (ἀπαλλακτέον αὐτοῦ καὶ αὐτῇ	τῇ	ψυχῇ θεατέον ~αὐτὰ τὰ πράγματα·
[37]	τὴν διάλυσιν τοῦ ~σώματος ἣ	τῇ	ψυχῇ φέρει ὄλεθρον μηδένα φαίη
[18]	~νῦν πῇ σὺ ἐπεχείρησας λέγειν.	~(Τῇδ᾽	ἔγωγε, ἦ δ᾽ ὅς. Ὁμολογοῦμεν
[19]	σοι φαίνεται; σκόπει δὲ καὶ	τῇδε.	Ἆρ᾽ οὐ ~λίθοι μὲν ἴσοι
[42]	ἦ δ᾽ ὅς, ὦ Σιμμία,	τῇδε;	Δοκεῖ σοι ἁρμονίᾳ ἢ ἄλλῃ
[28]	~Τῷ ἑτέρῳ. ~Ὅρα δὴ καὶ	τῇδε	ὅτι ἐπειδὰν ἐν τῷ αὐτῷ
[15]	χρὴ διασκοπεῖσθαι. ~Σκεψώμεθα δὲ αὐτὸ	τῇδέ	πῃ, εἴτ᾽ ἄρα ἐν Ἅιδου
[18]	Σιμμία, ὁ Σωκράτης, σκέψαι ἂν	τῇδέ	πῄ σοι ~σκοπουμένῳ συνδόξῃ. Ἀπιστεῖς
[3]	Σωκράτη καὶ παραγγέλλουσιν ~ὅπως ἂν	τῇδε	τῇ ἡμέρᾳ τελευτᾷ Οὐ πολὺν
[37]	που ἔστιν, οὔ μοι δοκεῖ	τῇδε.	Ὡς μὲν οὐκ ~ἰσχυρότερον καὶ
[60]	ὅπερ Ὅμηρος εἶπε, λέγων αὐτό	~τῆλε	μάλ᾽ ᾗχι βάθιστον ὑπὸ χθονός
[57]	πορεία οὐχ ὡς ὁ Αἰσχύλου	Τήλεφος	λέγει· ἐκεῖνος (μὲν γὰρ ἁπλῆν
[38]	~Ἀλλὰ τί; ἦν δ᾽ ἐγώ.	~Τήμερον,	ἔφη, κἀγὼ τὰς ἐμὰς καὶ
[4]	~τάχιστα. (Ἄπειμι δέ, ὡς ἔοικε,	τήμερον·	κελεύουσι γὰρ Ἀθηναῖοι. ~Καὶ ὁ
[42]	ἀναρμοστίαν; Καὶ τὴν μὲν ἡρμόσθαι,	τὴν	ἀγαθήν, καὶ ἔχειν ἐν αὑτῇ
[39]	ἐπὶ τοὺς λόγους ἀφ᾽ ἑαυτοῦ	τὴν	αἰτίαν ~ἀπώσαιτο καὶ ἤδη τὸν
[45]	δεῖ περὶ ~γενέσεως καὶ φθορᾶς	τὴν	αἰτίαν διαπραγματεύσασθαι. (Ἐγὼ οὖν σοι
[45]	τοῦ οἴεσθαι περὶ τούτων του	τὴν	αἰτίαν ~εἰδέναι, ὅς γε οὐκ
[49]	ταῦτα, ἐλπίζω σοι ἐκ τούτων	τὴν	αἰτίαν ~ἐπιδείξειν καὶ ἀνευρήσειν ὡς
[46]	ἔχῃ· εἰ οὖν τις βούλοιτο	τὴν	αἰτίαν εὑρεῖν περὶ ἑκάστου ὅπῃ
[46]	ἔχει· ἑκάστῳ οὖν αὐτῶν ἀποδιδόντα	τὴν	~αἰτίαν καὶ κοινῇ πᾶσι τὸ
[46]	(στρογγύλη, ἐπειδὴ δὲ ~φράσειεν, ἐπεκδιηγήσεσθαι	τὴν	αἰτίαν καὶ τὴν ἀνάγκην, λέγοντα
[47]	τὰ μέλη, ~καὶ διὰ ταύτην	τὴν	αἰτίαν συγκαμφθεὶς ἐνθάδε κάθημαι· καὶ
[49]	πλείω εἶναι, καὶ διὰ ταύτην	τὴν	~αἰτίαν ὑπερβάλλειν, φοβοῖο ἂν λέγειν,
[48]	ἐν ἐκείνοις σκοπεῖν τῶν ὄντων	τὴν	ἀλήθειαν. Ἴσως μὲν οὖν ᾧ
[59]	αὐτῶν οἷα τυγχάνει ὄντα, ~καὶ	τὴν	ἄλλην εὐδαιμονίαν τούτων ἀκόλουθον εἶναι.
[54]	(ἀσφαλῆ σοι ~ἐρῶ ἀπόκρισιν ἐκείνην	τὴν	ἀμαθῆ, ὅτι ᾧ ἂν θερμότης,
[11]	ἀσχολίας ~παρέχει τὸ σῶμα διὰ	τὴν	ἀναγκαίαν (τροφήν· ἔτι δέ, ἄν
[46]	~φράσειεν, ἐπεκδιηγήσεσθαι τὴν αἰτίαν καὶ	τὴν	ἀνάγκην, λέγοντα τὸ ἄμεινον ~καὶ
[19]	οὐ κατὰ πάντα ταῦτα συμβαίνει	τὴν	ἀνάμνησιν εἶναι μὲν ἀφ᾽ ~ὁμοίων,
[56]	(ὧν οἱ λόγοι εἰσίν, καὶ	τὴν	~ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν ἀτιμάζων, ἀναγκάζομαι ἀπιστίαν
[62]	τε εὐεργεσιῶν (τιμὰς φέρονται κατὰ	τὴν	ἀξίαν ~ἕκαστος· οἳ δ᾽ ἂν
[49]	(λεγόμενον, τὴν σαυτοῦ σκιὰν καὶ	τὴν	ἀπειρίαν, ἐχόμενος ~ἐκείνου τοῦ ἀσφαλοῦς
[36]	~σύ, ὡς ἀνάγκη ἔτι εἶναι	τὴν	ἁρμονίαν ἐκείνην καὶ μὴ ἀπολωλέναι
[44]	γοῦν τὸν λόγον τὸν πρὸς	~τὴν	ἁρμονίαν θαυμαστῶς μοι εἶπες ὡς
[36]	ἀνάγκη ἔτι που εἶναι αὐτὴν	τὴν	ἁρμονίαν, καὶ πρότερον τὰ ξύλα
[54]	ἣν τὸ πρῶτον ἔλεγον ἀπόκρισιν,	τὴν	~ἀσφαλῆ ἐκείνην, ἐκ τῶν νῦν
[54]	σώματι ἐγγένηται θερμὸν ἔσται, οὐ	τὴν	(ἀσφαλῆ σοι ~ἐρῶ ἀπόκρισιν ἐκείνην
[57]	ἐλθόντων ὑπ᾽ ἀνάγκης ~φέρεται εἰς	τὴν	αὐτῇ πρέπουσαν οἴκησιν· ἡ δὲ
[46]	τοῦτον καὶ τὸ χεῖρον εἰδέναι·	τὴν	αὐτὴν γὰρ εἶναι ἐπιστήμην περὶ
[37]	~ἐστιν ἱματίου φαυλότερον οὐδ᾽ ἀσθενέστερον.	Τὴν	αὐτὴν δὲ ταύτην οἶμαι ~εἰκόνα
[12]	ὄντι ~ἐρῶν, καὶ λαβὼν σφόδρα	τὴν	αὐτὴν ταύτην ἐλπίδα, μηδαμοῦ ἄλλοθι
[53]	ἂν κατάσχῃ μὴ μόνον ~ἀναγκάζει	τὴν	αὑτοῦ ἰδέαν αὐτὸ ἴσχειν, ἀλλὰ
[62]	φερόμενοι γένωνται κατὰ τὴν λίμνην	τὴν	Ἀχερουσιάδα, ἐνταῦθα ~βοῶσί τε καὶ
[61]	ῥέων εἰς τὴν λίμνην ἀφικνεῖται	τὴν	~Ἀχερουσιάδα, οὗ αἱ τῶν τετελευτηκότων
[13]	ἐθέλεις, ἦ δ᾽ ὅς, ἐννοῆσαι	τήν	γε τῶν ἄλλων ἀνδρείαν τε
[59]	γραφῆς (καταχρῶνται. Ἐκεῖ δὲ πᾶσαν	τὴν	γῆν ἐκ τοιούτων ~εἶναι, καὶ
[58]	καὶ τὸν ἀέρα· αὐτὴν δὲ	τὴν	γῆν ~καθαρὰν ἐν καθαρῷ κεῖσθαι
[60]	ἀενάων ~ποταμῶν ἀμήχανα μεγέθη ὑπὸ	τὴν	γῆν καὶ θερμῶν ὑδάτων καὶ
[5]	ταῦτα καθῆκε (τὰ σκέλη ἐπὶ	τὴν	γῆν, καὶ καθεζόμενος ~οὕτως ἤδη
[47]	τοῦ οὐρανοῦ μένειν δὴ ποιεῖ	τὴν	γῆν, ὁ δὲ ὥσπερ ~καρδόπῳ
[60]	εἶναι. ~Καὶ ὅλην μὲν δὴ	τὴν	γῆν οὕτω πεφυκέναι καὶ τὰ
[45]	περὶ τὸν οὐρανόν ~(τε καὶ	τὴν	γῆν πάθη, τελευτῶν οὕτως ἐμαυτῷ
[58]	οἰκεῖν. Εἶναι γὰρ πανταχῇ περὶ	τὴν	~γῆν πολλὰ κοῖλα καὶ παντοδαπὰ
[60]	οὕτω πεφυκέναι καὶ τὰ περὶ	τὴν	γῆν· τόπους δ᾽ ~ἐν αὐτῇ
[60]	ἢ καὶ ~πλεονάκις περιελιχθέντα περὶ	τὴν	γῆν ὥσπερ οἱ ὄφεις, εἰς
[58]	χαλεπώτερόν μοι φαίνεται ἢ κατὰ	~τὴν	Γλαύκου τέχνην, καὶ ἅμα μὲν
[43]	μετ᾽ ἀλγηδόνων, τά τε κατὰ	τὴν	γυμναστικὴν ~καὶ τὴν ἰατρικήν, τὰ
[16]	αὐτοῖν ~τὴν μὲν καταδαρθάνειν εἶναι,	τὴν	δ᾽ ἀνεγείρεσθαι. ἱκανῶς σοι, ἔφη,
[42]	αὑτῇ ~ἁρμονίᾳ οὔσῃ ἄλλην ἁρμονίαν,	τὴν	δὲ ἀνάρμοστον αὐτήν τε εἶναι
[36]	καὶ τὰς ~χορδὰς θνητοειδεῖς οὔσας,	τὴν	δὲ ἁρμονίαν (ἀπολωλέναι τὴν τοῦ
[42]	εἶναι. ~Ἦ γάρ; ~Πάνυ γε.	~Τὴν	δέ γε μηδὲν μᾶλλον μηδὲ
[59]	~αἴσχη τε καὶ νόσους παρέχει.	τὴν	δὲ γῆν αὐτὴν κεκοσμῆσθαι τούτοις
[3]	τὸν μὲν ~Σωκράτη ἄρτι λελυμένον,	τὴν	δὲ Ξανθίππην γιγνώσκεις γάρ ἔχουσάν
[59]	τὸ κάλλος, τὴν δὲ χρυσοειδῆ,	τὴν	δὲ ὅση ~λευκὴ γύψου ἢ
[47]	πλατείᾳ βάθρον τὸν ἀέρα ὑπερείδει·	(τὴν	δὲ τοῦ ὡς οἷόν τε
[59]	εἶναι (καὶ) θαυμαστὴν τὸ κάλλος,	τὴν	δὲ χρυσοειδῆ, τὴν δὲ ὅση
[33]	ἀμαθίᾳ ~κυλινδουμένην, καὶ τοῦ εἱργμοῦ	τὴν	δεινότητα κατιδοῦσα ὅτι δι᾽ ἐπιθυμίας
[31]	εἰς βέλτιστον τόπον ~ἰόντες οἱ	τὴν	δημοτικὴν καὶ πολιτικὴν (ἀρετὴν ἐπιτετηδευκότες,
[4]	μοι ~προστάττοι τὸ ἐνύπνιον ταύτην	τὴν	δημώδη μουσικὴν ποιεῖν, μὴ ἀπειθῆσαι
[37]	δὲ τὸν (θάνατον καὶ ταύτην	τὴν	διάλυσιν τοῦ ~σώματος ἣ τῇ
[8]	Σιμμίας, ὦ Σώκρατες; αὐτὸς ἔχων	τὴν	διάνοιαν ταύτην ἐν νῷ ~ἔχεις
[12]	ἀνδρὶ ὃς ἡγεῖταί οἱ παρεσκευάσθαι	τὴν	διάνοιαν ὥσπερ ~κεκαθαρμένην. ~Πάνυ μὲν
[59]	λόγον τήν τε λειότητα καὶ	τὴν	διαφάνειαν καὶ τὰ ~χρώματα καλλίω·
[47]	~καθῆσθαι, καὶ δικαιότερον παραμένοντα ὑπέχειν	τὴν	δίκην ἣν ἂν ~κελεύσωσιν· ἐπεὶ
[39]	μὴ ἑαυτόν τις αἰτιῷτο μηδὲ	τὴν	ἑαυτοῦ ἀτεχνίαν, ~ἀλλὰ τελευτῶν διὰ
[48]	ὕδατι ἤ (τινι τοιούτῳ σκοπῶνται	τὴν	εἰκόνα αὐτοῦ. ~Τοιοῦτόν τι καὶ
[63]	ἐλευθερίᾳ καὶ ~ἀληθείᾳ, οὕτω περιμένει	τὴν	εἰς Ἅιδου πορείαν (ὡς πορευσόμενος
[52]	~μὲν οὐκ ἐκεῖνο, ἔχει δὲ	τὴν	ἐκείνου μορφὴν ἀεί, ὅτανπερ ᾖ.
[66]	~γὰρ δὴ ἐκεῖνόν γε, ἀλλὰ	τὴν	ἐμαυτοῦ τύχην, οἵου ἀνδρὸς (ἑταίρου
[13]	παῦροι ~οὗτοι δ᾽ εἰσὶν κατὰ	τὴν	ἐμὴν δόξαν οὐκ ἄλλοι ἢ
[16]	δ᾽ ὅς, ποιήσομεν; Οὐκ ἀνταποδώσομεν	τὴν	ἐναντίαν γένεσιν, ~ἀλλὰ ταύτῃ χωλὴ
[64]	οὖν με πρὸς Κρίτωνα, ἔφη,	τὴν	ἐναντίαν ἐγγύην ἢ ἣν ~οὗτος
[66]	τε καὶ χρή, ~τὴν μετοίκησιν	τὴν	ἐνθένδε ἐκεῖσε εὐτυχῆ γενέσθαι· ἃ
[18]	~δικαίως λέγομεν ὅτι ἀνεμνήσθη, οὗ	τὴν	ἔννοιαν (ἔλαβεν; ~Πῶς λέγεις; ~Οἷον
[19]	δ᾽ ὅς. ~Πόθεν λαβόντες αὐτοῦ	τὴν	ἐπιστήμην; ἆρ᾽ οὐκ ἐξ ὧν
[21]	~Πότε λαβοῦσαι αἱ ψυχαὶ ἡμῶν	τὴν	ἐπιστήμην αὐτῶν; Οὐ γὰρ δὴ
[19]	ἐκείνου τοῦ ἴσου, ὅμως ~αὐτοῦ	τὴν	ἐπιστήμην ἐννενόηκάς τε καὶ εἴληφας;
[50]	τούτων τἆλλα μεταλαμβάνοντα αὐτῶν τούτων	τὴν	~ἐπωνυμίαν ἴσχειν, τὸ δὴ μετὰ
[51]	ἐκείνων αὐτῶν ὧν ἐνόντων ἔχει	τὴν	ἐπωνυμίαν τὰ ὀνομαζόμενα· ~(αὐτὰ δ᾽
[41]	αὐτῆς ἐστιν ἡ οὐσία ἔχουσα	τὴν	ἐπωνυμίαν τὴν τοῦ ὃ ~ἔστιν
[16]	τὰς γενέσεις· σὺ δέ μοι	τὴν	ἑτέραν. Λέγω δὲ τὸ μὲν
[13]	τὸ πάθος τὸ περὶ ταύτην	τὴν	εὐήθη σωφροσύνην· ~φοβούμενοι γὰρ ἑτέρων
[35]	ἀγαθὰ ᾄδουσι ~καὶ τέρπονται ἐκείνην	τὴν	ἡμέραν διαφερόντως ἢ ἐν τῷ
[59]	καὶ ἡ θάλαττά ἐστι πρὸς	τὴν	ἡμετέραν χρείαν, τοῦτο ἐκεῖ (τὸν
[22]	~καὶ ταῦτα ἔστιν, οὕτως καὶ	τὴν	ἡμετέραν ψυχὴν εἶναι καὶ πρὶν
[58]	ἥλιον καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα	~τὴν	θάλατταν ἡγοῖτο οὐρανὸν εἶναι, διὰ
[58]	τέλμα ~μύρμηκας ἢ βατράχους περὶ	τὴν	θάλατταν οἰκοῦντας, καὶ ἄλλους ἄλλοθι
[59]	τὸν ἀέρα ὥσπερ ἡμεῖς περὶ	τὴν	θάλατταν, τοὺς δ᾽ ἐν νήσοις
[55]	οὐδ᾽ αὖ ὑπομένουσα ἐδέξατο ἂν	τὴν	θερμότητα. ~Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. ~Ὣς
[43]	τε κατὰ τὴν γυμναστικὴν ~καὶ	τὴν	ἰατρικήν, τὰ δὲ πρᾳότερον, καὶ
[52]	οὐδὲ ταῦτα ἔοικε δεχομένοις ἐκείνην	~τὴν	ἰδέαν ἣ ἂν τῇ ἐν
[58]	πάντῃ καὶ τῆς γῆς αὐτῆς	τὴν	~ἰσορροπίαν· ἰσόρροπον γὰρ πρᾶγμα ὁμοίου
[62]	(ὥσπερ δεσμωτηρίων, ~ἄνω δὲ εἰς	τὴν	καθαρὰν οἴκησιν ἀφικνούμενοι καὶ ἐπὶ
[42]	ψυχαῖς, τήν τε ἀρετὴν καὶ	τὴν	κακίαν; Πότερον ἁρμονίαν αὖ τινα
[51]	γένοιτο. ~Καὶ ὁ Σωκράτης παραβαλὼν	τὴν	κεφαλὴν καὶ ἀκούσας, (Ἀνδρικῶς, ~ἔφη,
[38]	ἢ ἐγώ. καταψήσας οὖν μου	τὴν	~κεφαλὴν καὶ συμπιέσας τὰς ἐπὶ
[38]	ἐν δεξιᾷ αὐτοῦ καθήμενος (παρὰ	τὴν	κλίνην ἐπὶ ~χαμαιζήλου τινός, ὁ
[3]	ὁ δὲ Σωκράτης ἀνακαθιζόμενος εἰς	τὴν	κλίνην συνέκαμψέ τε ~τὸ σκέλος
[66]	αὐτὸ ποιήσει. Καὶ ἅμα ~ὤρεξε	τὴν	κύλικα τῷ Σωκράτει. ~Καὶ ὃς
[61]	καὶ ὑπὸ γῆν ῥέων εἰς	τὴν	λίμνην ἀφικνεῖται τὴν ~Ἀχερουσιάδα, οὗ
[61]	ὃν δὴ ἐπονομάζουσι Στύγιον, καὶ	τὴν	λίμνην ἣν ~ποιεῖ ὁ ποταμὸς
[62]	δέονται ἐᾶσαι σφᾶς ἐκβῆναι εἰς	τὴν	λίμνην καὶ ~δέξασθαι, καὶ ἐὰν
[62]	ἐστιν, ἐπὶ τούτων ἀφικνοῦνται εἰς	τὴν	λίμνην, καὶ ἐκεῖ ~οἰκοῦσί τε
[62]	~ἐπειδὰν δὲ φερόμενοι γένωνται κατὰ	τὴν	λίμνην τὴν Ἀχερουσιάδα, ἐνταῦθα ~βοῶσί
[36]	Ἐπειδὰν οὖν ἢ κατάξῃ τις	τὴν	λύραν ἢ ~διατέμῃ καὶ διαρρήξῃ
[18]	χρῆσθαι, πάσχουσι τοῦτο· ἔγνωσάν τε	τὴν	λύραν καὶ ~ἐν τῇ διανοίᾳ
[41]	ὅρα πότερον αἱρῇ τῶν λόγων,	τὴν	~μάθησιν ἀνάμνησιν εἶναι ἢ ψυχὴν
[41]	λόγου λέγετε ἐν ᾧ ἔφαμεν	τὴν	μάθησιν ~ἀνάμνησιν εἶναι, καὶ τούτου
[35]	θεοῦ, καὶ οὐ χεῖρον ἐκείνων	τὴν	μαντικὴν ἔχειν παρὰ τοῦ δεσπότου,
[35]	~κύκνων δοκῶ φαυλότερος ὑμῖν εἶναι	τὴν	μαντικήν, οἳ ἐπειδὰν αἴσθωνται ὅτι
[57]	Ἀφικομένην δὲ ὅθιπερ αἱ ἄλλαι,	τὴν	μὲν ~ἀκάθαρτον καί τι πεποιηκυῖαν
[59]	λαμπροτέρων καὶ καθαρωτέρων ἢ τούτων·	τὴν	μὲν γὰρ ~ἁλουργῆ εἶναι (καὶ)
[42]	τινα ἄλλην ~καὶ ἀναρμοστίαν; Καὶ	τὴν	μὲν ἡρμόσθαι, τὴν ἀγαθήν, καὶ
[16]	καθεύδειν, καὶ τὰς γενέσεις αὐτοῖν	~τὴν	μὲν καταδαρθάνειν εἶναι, τὴν δ᾽
[36]	οὐδεμία ~γὰρ μηχανὴ ἂν εἴη	τὴν	μὲν λύραν ἔτι εἶναι διερρωγυιῶν
[16]	δυοῖν ὄντοιν; ~Πῶς γὰρ οὔ;	~Τὴν	μὲν τοίνυν ἑτέραν συζυγίαν ὧν
[34]	φιλοσόφου, καὶ οὐκ ἂν ~οἰηθείη	τὴν	μὲν φιλοσοφίαν χρῆναι αὐτὴν λύειν,
[36]	ὑπὸ νόσων καὶ ἄλλων κακῶν,	τὴν	μὲν ψυχὴν ἀνάγκη ~εὐθὺς ὑπάρχει
[58]	μήκει τοῦ λόγου οὐκ ~ἐξαρκεῖν.	Τὴν	μέντοι ἰδέαν τῆς γῆς οἵαν
[66]	θεοῖς ἔξεστί τε καὶ χρή,	~τὴν	μετοίκησιν τὴν ἐνθένδε ἐκεῖσε εὐτυχῆ
[4]	ἀφοσιούμενος ~εἰ ἄρα πολλάκις ταύτην	τὴν	μουσικήν μοι ἐπιτάττοι ποιεῖν. Ἦν
[6]	τινὰ θεὸς ἐπιπέμψῃ, ὥσπερ καὶ	τὴν	νῦν ἡμῖν παροῦσαν. ~Ἀλλ᾽ εἰκός,
[58]	~συνερρυηκέναι τό τε ὕδωρ καὶ	τὴν	ὁμίχλην καὶ τὸν ἀέρα· αὐτὴν
[19]	εἴτε τι ἐλλείπει τοῦτο κατὰ	τὴν	ὁμοιότητα εἴτε μὴ ~ἐκείνου οὗ
[58]	ἀλλὰ ἱκανὴν εἶναι αὐτὴν ἴσχειν	τὴν	~ὁμοιότητα τοῦ οὐρανοῦ αὐτοῦ ἑαυτῷ
[22]	ἡμῶν ~πρὶν γενέσθαι ἡμᾶς καὶ	τὴν	οὐσίαν ἣν σὺ νῦν λέγεις.
[35]	μή σοι ἀηδὲς ᾖ διὰ	τὴν	παροῦσαν ~συμφοράν. ~Καὶ ὃς ἀκούσας
[35]	πείσαιμι (ὡς οὐ συμφορὰν ἡγοῦμαι	~τὴν	παροῦσαν τύχην, ὅτε γε μηδ᾽
[45]	~φαίνηται ὧν ἂν λέγω, πρὸς	τὴν	πειθὼ περὶ ὧν δὴ λέγεις
[1]	ἐν τῷ ~χρόνῳ τούτῳ καθαρεύειν	τὴν	πόλιν καὶ δημοσίᾳ μηδένα ἀποκτεινύναι,
[30]	τὸ ἀεὶ συνεῖναι καὶ διὰ	τὴν	πολλὴν ~μελέτην ἐνεποίησε σύμφυτον; ~Πάνυ
[49]	~Τί δέ; Ἑνὶ ἑνὸς προστεθέντος	τὴν	πρόσθεσιν αἰτίαν εἶναι (τοῦ δύο
[45]	προστεθὲν καὶ ᾧ ~προσετέθη (διὰ	τὴν	πρόσθεσιν τοῦ ἑτέρου τῷ ἑτέρῳ
[1]	ὁ ἱερεὺς τοῦ Ἀπόλλωνος στέψῃ	τὴν	~πρύμναν τοῦ πλοίου· τοῦτο δ᾽
[44]	οὖν μοι ἀτόπως ἔδοξεν εὐθὺς	τὴν	πρώτην ἔφοδον οὐ δέξασθαι τοῦ
[49]	δὲ ~δεδιὼς ἄν, τὸ (λεγόμενον,	τὴν	σαυτοῦ σκιὰν καὶ τὴν ἀπειρίαν,
[50]	μέγεθος ἔχει ὁ (Φαίδων) πρὸς	τὴν	Σιμμίου σμικρότητα; ~Ἔστι ταῦτα. ~Οὕτως
[45]	οὕτως ἐμαυτῷ ἔδοξα πρὸς ταύτην	τὴν	σκέψιν ~ἀφυὴς εἶναι ὡς οὐδὲν
[50]	Ὥσπερ ἐγὼ δεξάμενος καὶ ὑπομείνας	τὴν	σμικρότητα, καὶ ἔτι ὢν ὅσπερ
[50]	ἀπολωλέναι· ~ὑπομένον δὲ καὶ δεξάμενον	τὴν	σμικρότητα οὐκ ἐθέλειν εἶναι ἕτερον
[50]	τοῦ μὲν τῷ μεγέθει (ὑπερέχειν	τὴν	σμικρότητα ὑπέχων, ~τῷ δὲ τὸ
[49]	καὶ διὰ τοῦτο ἔλαττον, διὰ	τὴν	~σμικρότητα, φοβούμενος οἶμαι μή τίς
[49]	(τοῦ δύο ~γενέσθαι ἢ διασχισθέντος	τὴν	σχίσιν οὐκ εὐλαβοῖο ἂν λέγειν;
[42]	ὄντα εἶναι ἐν ~ταῖς ψυχαῖς,	τήν	τε ἀρετὴν καὶ τὴν κακίαν;
[59]	ἔχειν ἀνὰ τὸν αὐτὸν λόγον	τήν	τε λειότητα καὶ τὴν διαφάνειαν
[22]	λόγος εἰς (τὸ ὁμοίως εἶναι	τήν	τε ψυχὴν ἡμῶν ~πρὶν γενέσθαι
[47]	ἐγενόμην, τὸν δεύτερον (πλοῦν ἐπὶ	τὴν	τῆς ~αἰτίας ζήτησιν ᾗ πεπραγμάτευμαι
[49]	~τοῦ δύο γενέσθαι ἀλλ᾽ ἢ	τὴν	τῆς δυάδος μετάσχεσιν, καὶ δεῖν
[10]	~Τί δὲ δὴ περὶ αὐτὴν	τὴν	τῆς φρονήσεως κτῆσιν; Πότερον ἐμπόδιον
[9]	~Ἆρα μὴ ἄλλο τι ἢ	τὴν	τῆς ψυχῆς ἀπὸ τοῦ σώματος
[55]	~Τί οὖν; Τὸ μὴ δεχόμενον	τὴν	τοῦ ἀρτίου ἰδέαν τί νυνδὴ
[53]	χεῖρον πολλάκις ἀκούειν. Τὰ πέντε	τὴν	τοῦ ἀρτίου οὐ ~δέξεται, οὐδὲ
[53]	αὐτὸ ἴῃ, αὐτὸ τὸ ἐπιφέρον	~τὴν	τοῦ ἐπιφερομένου ἐναντιότητα μηδέποτε δέξασθαι.
[36]	οὔσας, τὴν δὲ ἁρμονίαν (ἀπολωλέναι	τὴν	τοῦ θείου ~τε καὶ ἀθανάτου
[19]	δέ γε, φαμέν, πρὸ τούτων	τὴν	τοῦ ἴσου ἐπιστήμην εἰληφέναι; ~Ναί.
[41]	ἡ οὐσία ἔχουσα τὴν ἐπωνυμίαν	τὴν	τοῦ ὃ ~ἔστιν (ἐγὼ δὲ
[53]	τἆλλα τὰ τοιαῦτα, τὸ ἥμισυ,	τὴν	τοῦ ὅλου, καὶ τριτημόριον αὖ
[11]	τινες νόσοι ~προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν ἡμῶν	τὴν	τοῦ ὄντος θήραν. Ἐρώτων δὲ
[53]	~αὐτὸ ἄλλῳ ἐναντίον, ὅμως δὲ	τὴν	(τοῦ περιττοῦ οὐ δέξεται· οὐδὲ
[53]	οὐ ~δέξεται, οὐδὲ τὰ δέκα	τὴν	τοῦ περιττοῦ, τὸ διπλάσιον. Τοῦτο
[11]	αἱ τούτου ἐπιθυμίαι. Διὰ γὰρ	~τὴν	τῶν χρημάτων κτῆσιν πάντες οἱ
[37]	δὲ τῆς ψυχῆς τότ᾽ ἤδη	τὴν	φύσιν τῆς ~ἀσθενείας ἐπιδεικνύοι τὸ
[44]	ὧν ζητεῖς· ἀξιοῖς ἐπιδειχθῆναι ἡμῶν	τὴν	ψυχὴν (ἀνώλεθρόν ~τε καὶ ἀθάνατον
[9]	ὁ (φιλόσοφος ~ἀπολύων ὅτι μάλιστα	τὴν	ψυχὴν ἀπὸ τῆς τοῦ σώματος
[9]	τὸ ~σῶμα γεγονέναι, χωρὶς δὲ	τὴν	ψυχὴν (ἀπὸ) τοῦ σώματος ἀπαλλαγεῖσαν
[36]	ὅτι τοιοῦτόν τι ~μάλιστα ὑπολαμβάνομεν	τὴν	ψυχὴν εἶναι, ὥσπερ ἐντεταμένου τοῦ
[12]	αὐτὴν δὲ καθ᾽ αὑτὴν ~ἐπιθυμοῦσι	τὴν	ψυχὴν ἔχειν, τούτου δὲ γιγνομένου
[33]	οἱ φιλομαθεῖς (ὅτι ~παραλαβοῦσα αὐτῶν	τὴν	ψυχὴν ἡ φιλοσοφία ἀτεχνῶς διαδεδεμένην
[36]	εἶναι καὶ ἁρμονίαν (αὐτῶν τούτων	τὴν	ψυχὴν ~ἡμῶν, ἐπειδὰν ταῦτα καλῶς
[33]	παραλαβοῦσα ἡ ~φιλοσοφία ἔχουσαν αὐτῶν	τὴν	ψυχὴν ἠρέμα παραμυθεῖται καὶ λύειν
[12]	ὅτι μάλιστα ἀπὸ τοῦ σώματος	τὴν	ψυχὴν καὶ ἐθίσαι αὐτὴν καθ᾽
[38]	τὸ ἁρμονίαν τινὰ ἡμῶν εἶναι	τὴν	ψυχήν, καὶ ~ὥσπερ ὑπέμνησέν με
[10]	ὡς ταράττοντος καὶ ~οὐκ ἐῶντος	τὴν	ψυχὴν κτήσασθαι ἀλήθειάν τε καὶ
[63]	μανθάνειν ~ἐσπούδασέ τε καὶ κοσμήσας	τὴν	ψυχὴν οὐκ ἀλλοτρίῳ ἀλλὰ τῷ
[41]	ἔχειν ἄλλοθι ~πρότερον ἡμῶν εἶναι	τὴν	(ψυχήν, πρὶν ἐν τῷ σώματι
[41]	λέγειν, ὅταν φῇς μὲν εἶναι	~τὴν	ψυχὴν πρὶν καὶ εἰς ἀνθρώπου
[9]	δύναται ἀφεστάναι αὐτοῦ, πρὸς δὲ	τὴν	ψυχὴν τετράφθαι; ~Ἐμοιγε. ~Ἆρ᾽ οὖν
[43]	ἄλλα μυρία ~που ὁρῶμεν (ἐναντιουμένην	τὴν	ψυχὴν τοῖς κατὰ τὸ σῶμα·
[48]	διενοήθην, καὶ ἔδεισα μὴ παντάπασι	τὴν	ψυχὴν ~τυφλωθείην βλέπων πρὸς τὰ
[36]	ἐάν ~τις ἀξιοῖ κρᾶσιν οὖσαν	τὴν	ψυχὴν τῶν ἐν τῷ σώματι
[40]	εὐλαβηθῶμεν, καὶ μὴ (παρίωμεν εἰς	~τὴν	ψυχὴν ὡς τῶν λόγων κινδυνεύει
[52]	~οὐ μέντοι ποτὲ τολμήσειν δεξάμενον	τὴν	ψυχρότητα ἔτι εἶναι ὅπερ ἦν,
[21]	πολὺ μᾶλλον φοβοῦμαι μὴ αὔριον	~τηνικάδε	οὐκέτι ᾖ ἀνθρώπων οὐδεὶς ἀξίως
[47]	τὸν δεύτερον (πλοῦν ἐπὶ τὴν	τῆς	~αἰτίας ζήτησιν ᾗ πεπραγμάτευμαι βούλει
[46]	λογιζόμενος ἅσμενος ηὑρηκέναι ᾤμην διδάσκαλον	τῆς	~αἰτίας περὶ τῶν ὄντων κατὰ
[49]	(γὰρ) δὴ ~ἐπιχειρῶν σοι ἐπιδείξασθαι	τῆς	αἰτίας τὸ εἶδος ὃ πεπραγμάτευμαι,
[10]	ἦ δ᾽ ὅς, ἡ ψυχὴ	τῆς	ἀληθείας ἅπτεται; Ὅταν μὲν γὰρ
[39]	λόγους ~διατελοῖ, τῶν δὲ ὄντων	τῆς	ἀληθείας τε καὶ ἐπιστήμης στερηθείη.
[58]	τὰ ἐν τῇ θαλάττῃ ὑπὸ	τῆς	~ἅλμης, καὶ οὔτε φύεται ἄξιον
[41]	ἄλλοις ἅπασιν. Ὁ δὲ περὶ	τῆς	~ἀναμνήσεως καὶ μαθήσεως λόγος δι᾽
[5]	διασκοπεῖν τε καὶ μυθολογεῖν περὶ	τῆς	ἀποδημίας τῆς ~ἐκεῖ, ποίαν τινὰ
[37]	δοκεῖ μέντοι ~μοι χρῆναι πρὸ	τῆς	ἀποκρίσεως ἔτι πρότερον κέβητος ἀκοῦσαι
[49]	ὥσπερ οἱ ἀντιλογικοὶ περί τε	τῆς	ἀρχῆς ~διαλεγόμενος καὶ τῶν ἐξ
[37]	ψυχῆς τότ᾽ ἤδη τὴν φύσιν	τῆς	~ἀσθενείας ἐπιδεικνύοι τὸ σῶμα καὶ
[37]	τὸν ~μέλλοντα ἀποθανεῖσθαι δεδιέναι ὑπὲρ	τῆς	αὑτοῦ ψυχῆς μὴ ἐν τῇ
[57]	τε σώματος ἅμ᾽ ~ἀπηλλάχθαι καὶ	τῆς	αὑτῶν κακίας μετὰ τῆς ψυχῆς·
[61]	τε ἀφικνεῖται καὶ ~παρ᾽ ἔσχατα	τῆς	Ἀχερουσιάδος λίμνης, οὐ συμμειγνύμενος τῷ
[60]	τινά. Ἕν τι τῶν χασμάτων	τῆς	~γῆς ἄλλως τε (μέγιστον τυγχάνει
[58]	οὐρανοῦ αὐτοῦ ἑαυτῷ πάντῃ καὶ	τῆς	γῆς αὐτῆς τὴν ~ἰσορροπίαν· ἰσόρροπον
[60]	κατ᾽ ~ἐκεῖνα τὰ ῥεύματα (διὰ)	τῆς	γῆς εἰσρεῖ τε καὶ πληροῖ
[58]	συρρεῖν ἀεὶ εἰς τὰ κοῖλα	τῆς	γῆς. Εμᾶς ~οὖν οἰκοῦντας ἐν
[60]	διὰ τῶν ὀχετῶν καὶ διὰ	τῆς	γῆς, καὶ εἰς ~τοὺς τόπους
[58]	οὐκ ~ἐξαρκεῖν. Τὴν μέντοι ἰδέαν	τῆς	γῆς οἵαν (πέπεισμαι εἶναι, καὶ
[58]	~οἰκοῦντας γὰρ ἔν τινι κοίλῳ	τῆς	γῆς οἴεσθαι ἐπάνω αὐτῆς οἰκεῖν,
[58]	λεληθέναι καὶ οἴεσθαι ἄνω ἐπὶ	τῆς	γῆς ~οἰκεῖν, ὥσπερ ἂν εἴ
[60]	ὅταν εἰς τὸ ἐπ᾽ ἐκεῖνα	τῆς	γῆς ὁρμήσῃ καὶ ~ὅταν εἰς
[61]	ἐν τῷ ὕδατι, δὺς κατὰ	τῆς	γῆς, περιελιττόμενος χωρεῖ ~ἐναντίος τῷ
[60]	τοιοῦτοι δι᾽ οἵας ἂν καὶ	τῆς	~γῆς ῥέωσιν. Ή δὲ (αἰτία
[60]	ἐντεῦθεν δὲ πάλιν δυόμενα ~(κατὰ	τῆς	γῆς, τὰ μὲν μακροτέρους τόπους
[57]	εἰσὶν δὲ πολλοὶ καὶ θαυμαστοὶ	τῆς	γῆς ~τόποι, καὶ αὐτὴ οὔτε
[60]	καὶ διαμπερὲς τετρημένον δι᾽ ὅλης	~τῆς	γῆς, τοῦτο ὅπερ Ὅμηρος εἶπε,
[61]	ἀποσπάσματα ~ἀναφυσῶσιν ὅπῃ ἂν τύχωσι	τῆς	γῆς. τούτου δὲ αὖ καταντικρὺ
[58]	Σιμμία, ~οἷα τυγχάνει τὰ ἐπὶ	τῆς	γῆς ὑπὸ τῷ οὐρανῷ ὄντα.
[59]	πλήθει καὶ μεγάλα καὶ πανταχοῦ	~τῆς	γῆς, ὥστε αὐτὴν ἰδεῖν εἶναι
[40]	ἐμοὶ πείθησθε, (σμικρὸν ~φροντίσαντες Σωκράτους,	τῆς	δὲ ἀληθείας πολὺ μᾶλλον, ἐὰν
[25]	ἂν ἄλλῳ ἐπιλάβοιο ~ἢ τῷ	τῆς	διανοίας λογισμῷ, ἀλλ᾽ ἔστιν ἀιδῆ
[1]	φράζειν. ~(Φαίδων) ~οὐδὲ τὰ περὶ	τῆς	δίκης ἄρα ἐπύθεσθε ὃν τρόπον
[1]	ἔτυχεν, ὥσπερ λέγω, τῇ προτεραίᾳ	τῆς	δίκης ~γεγονός. Διὰ ταῦτα καὶ
[1]	συνέβη· ἔτυχεν γὰρ τῇ προτεραίᾳ	τῆς	δίκης ἡ ~πρύμνα ἐστεμμένη τοῦ
[1]	ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ ὁ μεταξὺ	τῆς	δίκης τε καὶ τοῦ θανάτου.
[49]	δύο γενέσθαι ἀλλ᾽ ἢ τὴν	τῆς	δυάδος μετάσχεσιν, καὶ δεῖν τούτου
[32]	Κέβης, ~ἐκεῖνοι οἷς τι μέλει	τῆς	ἑαυτῶν ψυχῆς ἀλλὰ μὴ σώματι
[61]	κατὰ μέσον ἐκβάλλει, καὶ ἐγγὺς	τῆς	ἐκβολῆς ἐκπίπτει εἰς ~τόπον μέγαν
[5]	καὶ μυθολογεῖν περὶ τῆς ἀποδημίας	τῆς	~ἐκεῖ, ποίαν τινὰ αὐτὴν οἰόμεθα
[57]	τὸν τελευτήσαντα εὐθὺς ἐν ἀρχῇ	~τῆς	ἐκεῖσε πορείας. Λέγεται δὲ οὕτως,
[60]	ὀλίγον· πάντα δὲ ὑποκάτω εἰσρεῖ	τῆς	~ἐκροῆς, καὶ ἔνια μὲν καταντικρὺ
[12]	Ἅιδου μετελθεῖν, ὑπὸ ταύτης ἀγόμενοι	τῆς	ἐλπίδος, τῆς τοῦ ~ὄψεσθαί τε
[56]	ὁ Σωκράτης, καὶ αὐτὸ τὸ	τῆς	ζωῆς εἶδος καὶ εἴ ~τι
[2]	τις ἀήθης κρᾶσις ἀπό τε	τῆς	ἡδονῆς ~συγκεκραμένη ὁμοῦ καὶ ἀπὸ
[25]	τούτων θαρρεῖν ~ἢ δεδιέναι ὑπὲρ	τῆς	ἡμετέρας ψυχῆς; ~Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις.
[58]	~ἀσθένειαν μηδεπώποτε ἐπὶ τὰ ἄκρα	τῆς	θαλάττης ἀφιγμένος μηδὲ ἑωρακὼς ~εἴη,
[58]	~εἴη, ἐκδὺς καὶ ἀνακύψας ἐκ	τῆς	θαλάττης εἰς τὸν ἐνθάδε τόπον,
[58]	ἀνακύψαντα, ὥσπερ ἐνθάδε οἱ ἐκ	τῆς	~θαλάττης ἰχθύες ἀνακύπτοντες ὁρῶσι τὰ
[58]	πελάγους οἰκῶν οἴοιτό τε ἐπὶ	~τῆς	θαλάττης οἰκεῖν καὶ διὰ τοῦ
[7]	ἀγανακτεῖν ~τοὺς φρονιμωτάτους ἐκ ταύτης	τῆς	θεραπείας ἀπιόντας, ἐν ᾗ ἐπιστατοῦσιν
[1]	ἀπολαβόντες (αὐτούς. ~Ἀρχὴ δ᾽ ἐστὶ	τῆς	θεωρίας ἐπειδὰν ὁ ἱερεὺς τοῦ
[1]	θεῷ ~πέμπουσιν. Ἐπειδὰν οὖν ἄρξωνται	τῆς	θεωρίας, νόμος ἐστὶν αὐτοῖς ἐν
[44]	Σωκράτης, τὰ μὲν Ἁρμονίας ἡμῖν	τῆς	Θηβαϊκῆς ἵλεά ~πως, ὡς ἔοικε,
[49]	πως ἕκαστον γιγνόμενον ἢ μετασχὸν	τῆς	ἰδίας ~οὐσίας ἑκάστου οὗ ἂν
[2]	ἡδονῆς ~συγκεκραμένη ὁμοῦ καὶ ἀπὸ	τῆς	λύπης, ἐνθυμουμένῳ ὅτι αὐτίκα ἐκεῖνος
[45]	ἔστι, κατὰ τοῦτον τὸν ~τρόπον	τῆς	μεθόδου, ἀλλά τιν᾽ ἄλλον τρόπον
[27]	συγχωρῆσαι, ὦ Σώκρατες, ἐκ ταύτης	τῆς	μεθόδου, ~καὶ ὁ δυσμαθέστατος, ὅτι
[31]	ἴοι κατὰ τὰς αὐτῶν ~ὁμοιότητας	τῆς	μελέτης; ~Δῆλον δή, ἔφη· πῶς
[10]	τῶν ἄλλων ἑνὶ λόγῳ ~ἁπάντων	τῆς	οὐσίας ὃ (τυγχάνει ἕκαστον ὄν·
[19]	ἂν ἄλλο ἰδὼν ἀπὸ (ταύτης	τῆς	ὄψεως ~ἄλλο ἐννοήσῃς, εἴτε ὅμοιον
[57]	Ἅιδου ἡ ψυχὴ ἔρχεται πλὴν	τῆς	παιδείας τε καὶ τροφῆς, ἃ
[61]	καόμενον, καὶ λίμνην ποιεῖ μείζω	τῆς	παρ᾽ ἡμῖν ~θαλάττης, ζέουσαν ὕδατος
[39]	καὶ δῆλον ὅτι ἄνευ τέχνης	τῆς	περὶ τἀνθρώπεια ὁ ~τοιοῦτος χρῆσθαι
[39]	~λόγῳ τινὶ ἀληθεῖ εἶναι ἄνευ	τῆς	περὶ τοὺς λόγους τέχνης, κἄπειτα
[30]	τοιαῦτα ἀναγκάζονται πλανᾶσθαι δίκην τίνουσαι	~τῆς	προτέρας τροφῆς κακῆς οὔσης. καὶ
[45]	ἄλλοις ἐδόκουν, τότε ~ὑπὸ ταύτης	τῆς	σκέψεως οὕτω σφόδρα ἐτυφλώθην, ὥστε
[50]	ὑπέχων, ~τῷ δὲ τὸ μέγεθος	τῆς	σμικρότητος παρέχων ὑπερέχον. Καὶ ἅμα
[45]	ὢν θαυμαστῶς ὡς ~ἐπεθύμησα ταύτης	τῆς	σοφίας ἣν δὴ καλοῦσι περὶ
[65]	ἀνασκοποῦντες, τοτὲ δ᾽ ~αὖ περὶ	τῆς	συμφορᾶς διεξιόντες ὅση ἡμῖν γεγονυῖα
[47]	οὐδὲν ~οἴονται. Ἐγὼ μὲν οὖν	τῆς	τοιαύτης αἰτίας ὅπῃ ποτὲ ἔχει
[34]	τῶν ~ἀνθρωπίνων κακῶν. Εκ δὴ	τῆς	τοιαύτης τροφῆς οὐδὲν δεινὸν μὴ
[33]	καὶ ἐκ τούτων ἄμοιρος εἶναι	τῆς	τοῦ θείου τε καὶ ~καθαροῦ
[12]	ὑπὸ ταύτης ἀγόμενοι τῆς ἐλπίδος,	τῆς	τοῦ ~ὄψεσθαί τε ἐκεῖ ὧν
[11]	~καὶ οὕτω μὲν καθαροὶ ἀπαλλαττόμενοι	τῆς	τοῦ σώματος ἀφροσύνης, ὡς τὸ
[9]	ὅτι μάλιστα τὴν ψυχὴν ἀπὸ	τῆς	τοῦ σώματος κοινωνίας ~διαφερόντως τῶν
[11]	μὴ πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα	τῆς	τούτου ~φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ᾽
[52]	τοῦ περιττοῦ, ὄντος οὐχ ὅπερ	τῆς	τριάδος; Ἀλλ᾽ ~ὅμως οὕτως πέφυκε
[52]	ἄλλα πολλά. ~σκόπει δὲ περὶ	τῆς	τριάδος. Ἆρα οὐ δοκεῖ σοι
[49]	ἄν. Εἰ δέ τις αὐτῆς	~τῆς	ὑποθέσεως ἔχοιτο, χαίρειν ἐῴης ἂν
[49]	ἀπειρίαν, ἐχόμενος ~ἐκείνου τοῦ ἀσφαλοῦς	τῆς	ὑποθέσεως, οὕτως ἀποκρίναιο ἄν. Εἰ
[10]	δὲ δὴ περὶ αὐτὴν τὴν	τῆς	φρονήσεως κτῆσιν; Πότερον ἐμπόδιον τὸ
[9]	τὸ τεθνάναι, χωρὶς μὲν ἀπὸ	τῆς	ψυχῆς ἀπαλλαγὲν αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ
[9]	μὴ ἄλλο τι ἢ τὴν	τῆς	ψυχῆς ἀπὸ τοῦ σώματος ἀπαλλαγήν;
[57]	καὶ τῆς αὑτῶν κακίας μετὰ	τῆς	ψυχῆς· νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἀθάνατος
[14]	καλῶς λέγεσθαι, (τὰ δὲ περὶ	τῆς	~ψυχῆς πολλὴν ἀπιστίαν παρέχει τοῖς
[37]	μόνου ~προτέραν ἀπόλλυσθαι, ἀπολομένης δὲ	τῆς	ψυχῆς τότ᾽ ἤδη τὴν φύσιν
[1]	~(ἐκεῖθεν ὅστις ἂν ἡμῖν σαφές	τι	ἀγγεῖλαι οἷός τ᾽ ἦν περὶ
[56]	τῆς ζωῆς εἶδος καὶ εἴ	~τι	ἄλλο ἀθάνατόν ἐστιν, παρὰ πάντων
[42]	κινηθῆναι ἂν ἢ φθέγξασθαι ἤ	τι	ἄλλο ~ἐναντιωθῆναι τοῖς αὑτῆς μέρεσιν.
[66]	ὁ Κρίτων· ἀλλ᾽ ὅρα εἴ	τι	ἄλλο λέγεις. ~Ταῦτα ἐρομένου αὐτοῦ
[35]	ἱκανῶς διεξιέναι. εἰ μὲν οὖν	τι	ἄλλο ~σκοπεῖσθον, οὐδὲν λέγω· εἰ
[8]	ἥξειν, εὖ ἴστε ὅτι εἴπερ	τι	ἄλλο τῶν ~τοιούτων διισχυρισαίμην ἂν
[55]	γε ἕνεκα· σχολῇ γὰρ ἄν	τι	ἄλλο φθορὰν μὴ ~δέχοιτο, εἰ
[3]	τὸ ἕτερον καὶ λαμβάνῃ, ~σχεδόν	τι	ἀναγκάζεσθαι ἀεὶ λαμβάνειν καὶ τὸ
[33]	οἰηθείη, οἷον ἢ νοσήσας ἤ	τι	ἀναλώσας διὰ τὰς ἐπιθυμίας, ~ἀλλ᾽
[18]	Ὁμολογοῦμεν γὰρ δήπου, εἴ τίς	τι	~ἀναμνησθήσεται, δεῖν αὐτὸν τοῦτο πρότερόν
[45]	ἄλλων τε πολλῶν καὶ διὰ	τί	ἄνθρωπος ~αὐξάνεται. Τοῦτο γὰρ ᾤμην
[20]	τινα ἄλλην αἴσθησιν λαβόντα ἕτερόν	τι	ἀπὸ τούτου ἐννοῆσαι ὃ ~ἐπελέληστο,
[45]	τί γίγνεται ~ἕκαστον καὶ διὰ	τί	ἀπόλλυται καὶ διὰ τί ἔστι.
[19]	ἀπὸ τῶν ὁμοίων ἀναμιμνῄσκηταί τίς	τι,	ἆρ᾽ οὐκ ἀναγκαῖον ~τόδε προσπάσχειν,
[37]	ἀποκρίσεως ἔτι πρότερον κέβητος ἀκοῦσαι	(τί	αὖ ὅδε ~ἐγκαλεῖ τῷ λόγῳ,
[59]	~ἄλλων χρωμάτων ποικιλίᾳ, ὥστε ἕν	τι	αὐτῆς εἶδος συνεχὲς ποικίλον ~φαντάζεσθαι.
[6]	ἂν τῶν σαυτοῦ κτημάτων εἴ	τι	αὐτὸ ἑαυτὸ ~ἀποκτεινύοι, μὴ σημήναντός
[19]	ἀλλὰ παρὰ ~ταῦτα πάντα ἕτερόν	τι,	αὐτὸ τὸ ἴσον· φῶμέν τι
[66]	τότε οἰχήσεται. ~Ἤδη οὖν σχεδόν	τι	αὐτοῦ ἦν τὰ περὶ τὸ
[44]	τι ~διαφύγῃ ἡμᾶς, εἴ τέ	τι	βούλει, προσθῇς ἢ ἀφέλῃς. ~Καὶ
[5]	ποίαν τινὰ αὐτὴν οἰόμεθα εἶναι·	τί	γὰρ ἄν τις καὶ ποιοῖ
[7]	τι καὶ αὐτῷ ~λέγειν Κέβης·	τί	γὰρ ἂν βουλόμενοι ἄνδρες σοφοὶ
[23]	τοῦ εἶναι τοῦτο τέλος ᾖ.	Τί	γὰρ κωλύει γίγνεσθαι μὲν αὐτὴν
[30]	μέντοι, ὦ Κέβης· καὶ οὔ	τί	γε τὰς τῶν ἀγαθῶν αὐτὰς
[45]	εἰδέναι τὰς αἰτίας ἑκάστου, διὰ	τί	γίγνεται ~ἕκαστον καὶ διὰ τί
[15]	αὐτῷ ἐναντίου. Οἷον ὅταν μεῖζόν	τι	~γίγνηται, ἀνάγκη που ἐξ ἐλάττονος
[15]	τὰ ~ἐναντία πράγματα; ~Πάνυ γε.	~Τί	δ᾽ αὖ; Ἔστι τι καὶ
[15]	βραδυτέρου τὸ θᾶττον; ~Πάνυ γε.	~Τί	δέ; Ἄν τι χεῖρον γίγνηται,
[2]	~Εὐκλείδης τε καὶ Τερψίων. ~(Ἐχεκράτης)	~Τί	δέ; Ἀρίστιππος καὶ Κλεόμβροτος παρεγένοντο;
[19]	δ᾽ οὔ; ~Πάνυ μὲν οὖν.	~(Τί	δέ; Αὐτὰ τὰ ἴσα ἔστιν
[22]	καὶ ~ἔμοιγε δοκεῖ ἱκανῶς ἀποδέδεικται.	~Τί	δὲ δὴ Κέβητι; ἔφη ὁ
[10]	~Πάνυ μὲν οὖν ἀληθῆ λέγεις.	~Τί	δὲ δὴ περὶ αὐτὴν τὴν
[44]	~πως, ὡς ἔοικε, μετρίως γέγονεν·	τί	δὲ δὴ τὰ Κάδμου, ἔφη,
[2]	τε καὶ τοῦ θανάτου. ~(Ἐχεκράτης)	~Τί	δὲ δὴ τὰ περὶ αὐτὸν
[10]	αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν γίγνεσθαι; ~Φαίνεται.	~Τί	δὲ δὴ τὰ τοιάδε, ὦ
[49]	που φόβος. ~Πάνυ γ᾽ ἔφη.	~Τί	δέ; Ἑνὶ ἑνὸς προστεθέντος τὴν
[16]	τὸ γιγνόμενον; ~Τὸ τεθνηκός, ἔφη.	~Τί	δέ, ἦ δ᾽ ὅς, ἐκ
[18]	~ἐπελέληστο; ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.	~Τί	δέ; ἦ δ᾽ ὅς· ἔστιν
[19]	ἀνάμνησιν ~γεγονέναι. ~Πάνυ μὲν οὖν.	~Τί	δέ; ἦ δ᾽ ὅς· ἦ
[5]	~ὁπωστιοῦν σοι ἑκὼν εἶναι πείσεται.	~Τί	δέ; ἦ δ᾽ ὅς, οὐ
[43]	ἁρμονίαν εἶναι; ~Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἔφη.	~Τί	δέ; ἦ δ᾽ ὅς· τῶν
[42]	λέγοντος ὡς ψυχή ἐστιν ἁρμονία.	~Τί	δέ, ἦ δ᾽ ὅς, ὦ
[26]	γε δῆλον, ὅτι τῷ ὁρατῷ.	~Τί	δὲ ἡ ψυχή; ὁρατὸν ἢ
[13]	ἀνδρεῖον εἶναι. ~(Πάνυ μὲν οὖν.	~Τί	δὲ οἱ κόσμιοι αὐτῶν; Οὐ
[42]	αὑτῆς μέρεσιν. ~Πολλοῦ μέντοι, ἔφη.	~Τί	δέ; οὐχ οὕτως ἁρμονία πέφυκεν
[9]	δὲ τὰς τῶν ἀφροδισίων; ~Οὐδαμῶς.	~Τί	δὲ τὰς ἄλλας τὰς περὶ
[9]	ὦ Σώκρατες, ἔφη ὁ Σιμμίας.	~Τί	δὲ τὰς τῶν ἀφροδισίων; ~Οὐδαμῶς.
[27]	ἔχοντι μᾶλλον ἢ τῷ μή.	~Τί	δὲ τὸ σῶμα; ~Τῷ ἑτέρῳ.
[21]	Σώκρατες, ἐν τῷ παρόντι ἑλέσθαι.	~Τί	δέ; Τόδε ἔχεις ἑλέσθαι, καὶ
[64]	Κρίτων, Εἶεν, ἔφη, ὦ Σώκρατες·	τί	δὲ ~τούτοις ἢ ἐμοὶ ἐπιστέλλεις
[25]	κατὰ ταὐτὰ ἔχειν, ὦ Σώκρατες.	~Τί	δὲ τῶν πολλῶν καλῶν, οἷον
[5]	τῷ ἀποθνῄσκοντι τὸν φιλόσοφον ἕπεσθαι;	~Τί	δέ, ὦ Κέβης; οὐκ ἀκηκόατε
[8]	~βούλεσθαί μοι δοκεῖ πάλαι εἰπεῖν.	~Τί	δέ, ὦ Σώκρατες, ἔφη ὁ
[6]	μέχρι ~ἡλίου δυσμῶν χρόνῳ; ~Κατὰ	τί	δὴ οὖν ποτε οὔ φασι
[14]	ὁ Σωκράτης, ὦ Κέβης· ἀλλὰ	τί	δὴ ποιῶμεν; Ἢ περὶ ~αὐτῶν
[44]	ἐξεπίτηδες πολλάκις ἀναλαμβάνω, ἵνα μή	τι	~διαφύγῃ ἡμᾶς, εἴ τέ τι
[37]	ἀκούσαντας ἢ συγχωρεῖν αὐτοῖς ἐάν	τι	δοκῶσι προσᾴδειν, ἐὰν δὲ μή,
[41]	περί γε τούτου ἄλλο ποτέ	τι	δόξειεν. ~Καὶ ὁ Σωκράτης, Ἀλλὰ
[54]	ἂν ἔρῃ ᾧ ἂν σώματι	τί	ἐγγένηται νοσήσει, οὐκ ~ἐρῶ ὅτι
[54]	πυρετός· οὐδ᾽ ᾧ ἂν ἀριθμῷ	τί	ἐγγένηται ~περιττὸς ἔσται, οὐκ ἐρῶ
[54]	ἦ δ᾽ ὅς, ᾧ ἂν	τί	ἐγγένηται σώματι ζῶν ἔσται; ~Ὧι
[38]	(κἀκεῖνος, ὥσπερ ὑμᾶς φῄς, ἔνδηλός	τι	~ἐγένετο ἀχθόμενος ἢ οὔ, ἀλλὰ
[59]	καὶ ἀέρος ~ἔκπλεα (ὄντα, χρώματός	τι	εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα ἐν τῇ
[58]	Σιμμίας. ~Ἔτι τοίνυν, ἔφη, πάμμεγά	τι	εἶναι αὐτό, καὶ ἡμᾶς οἰκεῖν
[10]	τὰ τοιάδε, ὦ Σιμμία; Φαμέν	τι	εἶναι δίκαιον αὐτὸ ἢ οὐδέν;
[19]	τι, αὐτὸ τὸ ἴσον· φῶμέν	τι	εἶναι ἢ μηδέν; ~(Φῶμεν μέντοι
[19]	ταῦτα οὕτως ἔχει. φαμέν πού	τι	εἶναι ἴσον, οὐ ξύλον ~λέγω
[3]	ἄτοπον, ἔφη, ὦ ἄνδρες, ~ἔοικέ	τι	εἶναι τοῦτο ὃ καλοῦσιν οἱ
[56]	περὶ τῶν τοιούτων βουλόμενος ἤ	τι	εἰπεῖν ἢ ἀκοῦσαι. ~Ἀλλὰ μήν,
[11]	ὅτι, εἰ μέλλομέν ποτε ~καθαρῶς	τι	εἴσεσθαι, (ἀπαλλακτέον αὐτοῦ καὶ αὐτῇ
[50]	ταῦτα συνεχωρήθη, (καὶ ὡμολογεῖτο εἶναί	~τι	ἕκαστον τῶν εἰδῶν καὶ τούτων
[36]	~καὶ τὰς χορδὰς κατασαπήσεσθαι πρίν	τι	ἐκείνην παθεῖν καὶ γὰρ οὖν,
[19]	τὸ ὃ ~ἔστιν, ἢ ἐνδεῖ	τι	ἐκείνου τῷ τοιοῦτον εἶναι οἷον
[19]	ἀναγκαῖον ~τόδε προσπάσχειν, ἐννοεῖν εἴτε	τι	ἐλλείπει τοῦτο κατὰ τὴν ὁμοιότητα
[64]	τοῦτο πλημμελές, ~ἀλλὰ καὶ κακόν	τι	ἐμποιεῖ ταῖς ψυχαῖς. Ἀλλὰ θαρρεῖν
[11]	καὶ ~τραπώμεθα πρὸς τὸ σκοπεῖν	τι,	ἐν ταῖς ζητήσεσιν αὖ πανταχοῦ
[54]	γὰρ ἔροιό ~με ᾧ ἂν	τί	ἐν τῷ σώματι ἐγγένηται θερμὸν
[53]	καὶ ~ἐκεῖνο, ὃ ἂν ἐπιφέρῃ	τι	ἐναντίον ἐκείνῳ, ἐφ᾽ ὅτι ἂν
[15]	σκεψώμεθα, ἆρα ἀναγκαῖον ὅσοις ἔστι	τι	ἐναντίον, μηδαμόθεν ~ἄλλοθεν αὐτὸ γίγνεσθαι
[16]	οὖν; ἔφη, τῷ ζῆν ἐστί	τι	ἐναντίον, ὥσπερ τῷ ἐγρηγορέναι τὸ
[44]	~ὅτε ἠπόρει, πάνυ ἐθαύμαζον (εἴ	τι	ἕξει τις χρήσασθαι τῷ λόγῳ
[18]	καὶ ταύτῃ ἀθάνατον ἡ ψυχή	τι	ἔοικεν εἶναι. ~Ἀλλά, ὦ Κέβης,
[55]	ὁπότε ἐπὶ τὸ πῦρ ~ψυχρόν	τι	ἐπῄει, οὔποτ᾽ ἂν ἀπεσβέννυτο οὐδ᾽
[1]	(τῶν πολιτῶν) Φλειασίων οὐδεὶς ~πάνυ	τι	ἐπιχωριάζει τὰ νῦν Ἀθήναζε, οὔτε
[37]	λόγῳ, ἵνα χρόνου ἐγγενομένου βουλευσώμεθα	τί	ἐροῦμεν, ἔπειτα ~(δὲ) ἀκούσαντας ἢ
[47]	τ᾽ εἶναι ὅτι ἄλλο μέν	τί	ἐστι τὸ αἴτιον τῷ ~ὄντι,
[45]	διὰ τί ἀπόλλυται καὶ διὰ	τί	ἔστι. καὶ πολλάκις (ἐμαυτὸν ~ἄνω
[49]	ἐμοί. φαίνεται γάρ ~μοι, εἴ	τί	ἐστιν ἄλλο καλὸν πλὴν αὐτὸ
[44]	Τὸ δὲ ~ἀποφαίνειν ὅτι ἰσχυρόν	τί	ἐστιν ἡ ψυχὴ καὶ θεοειδὲς
[8]	Πρῶτον δὲ Κρίτωνα τόνδε σκεψώμεθα	τί	ἐστιν ὃ ~βούλεσθαί μοι δοκεῖ
[1]	πέμπουσιν. ~(Ἐχεκράτης) Τοῦτο δὲ δὴ	τί	ἐστιν; ~(Φαίδων) ~Τοῦτ᾽ ἔστι τὸ
[18]	τίνα τρόπον; Τόνδε. ἐάν τίς	τι	ἕτερον ἢ ~ἰδὼν ἢ ἀκούσας
[35]	ὁ Σωκράτης ἰδὼν αὐτὼ ἤρετο,	Τί;	ἔφη, ὑμῖν τὰ λεχθέντα ~μῶν
[54]	μέντοι, ἔφη. ~Πότερον δ᾽ ἔστι	τι	ζωῇ ἐναντίον ἢ οὐδέν; ~Ἔστιν,
[18]	ἡμῖν ἡ μάθησις ~οὐκ ἄλλο	τι	ἢ ἀνάμνησις τυγχάνει οὖσα, καὶ
[27]	σώματι ~προσχρῆται εἰς τὸ σκοπεῖν	τι	ἢ διὰ τοῦ ὁρᾶν ἢ
[15]	τῶν ἀποθανόντων τοὺς ζῶντας, ἄλλο	τι	ἢ εἶεν (ἂν αἱ ψυχαὶ
[20]	δὴ τοῦτό γε ἐφάνη, αἰσθόμενόν	τι	ἢ ἰδόντα ἢ ἀκούσαντα ~ἤ
[20]	~νῦν ὁ λόγος ἡμῖν μᾶλλόν	τι	ἢ καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ
[9]	ὁ Σιμμίας. ~Ἆρα μὴ ἄλλο	τι	ἢ τὴν τῆς ψυχῆς ἀπὸ
[25]	~Καλῶς, ἔφη, λέγεις. ~Οὐκοῦν τοιόνδε	τι,	ἦ δ᾽ ὃς ὁ Σωκράτης,
[9]	αὑτὴν εἶναι; Ἆρα μὴ ἄλλο	τι	ᾖ ὁ θάνατος ἢ τοῦτο;
[8]	καὶ τρίς. ~Ἀλλὰ σχεδὸν μέν	τι	ᾔδη, ἔφη ὁ Κρίτων· ἀλλά
[62]	διδόντες δίκας ἀπολύονται, ~εἴ τίς	τι	ἠδίκηκεν, τῶν τε εὐεργεσιῶν (τιμὰς
[26]	δή, ἦ δ᾽ ὅς, ἄλλο	τι	ἡμῶν αὐτῶν τὸ μὲν σῶμά
[38]	ἄν γε ἐμοὶ πείθῃ. ~Ἀλλὰ	τί;	ἦν δ᾽ ἐγώ. ~Τήμερον, ἔφη,
[2]	αὐτὸν τὸν θάνατον, ὦ Φαίδων;	Τί	ἦν τὰ λεχθέντα καὶ ~πραχθέντα,
[37]	δ᾽ ὅς, ὦ Κέβης, λέγε,	τί	ἦν τὸ σὲ αὖ θρᾶττον
[13]	εἰ δ᾽ ὀρθῶς προυθυμήθην καί	τι	ἠνύσαμεν, ~ἐκεῖσε ἐλθόντες τὸ σαφὲς
[54]	ἐναντίον ἢ οὐδέν; ~Ἔστιν, ἔφη.	~Τί;	~Θάνατος. ~Οὐκοῦν ψυχὴ τὸ ἐναντίον
[19]	ἐνδεῖ. ~Οὐκοῦν ὁμολογοῦμεν, ὅταν τίς	τι	ἰδὼν ἐννοήσῃ ὅτι βούλεται μὲν
[49]	ἄνωθεν βελτίστη φαίνοιτο, (ἕως ἐπί	τι	~ἱκανὸν ἔλθοις, ἅμα δὲ οὐκ
[22]	ἃ θρυλοῦμεν ἀεί, ~καλόν τέ	τι	καὶ ἀγαθὸν καὶ πᾶσα ἡ
[10]	Δία. ~Καὶ αὖ καλόν γέ	τι	καὶ ἀγαθόν; ~Πῶς δ᾽ οὔ;
[7]	Σώκρατες, νῦν γέ μοι δοκεῖ	τι	καὶ αὐτῷ ~λέγειν Κέβης· τί
[48]	σκοπῶνται τὴν εἰκόνα αὐτοῦ. ~Τοιοῦτόν	τι	καὶ ἐγὼ διενοήθην, καὶ ἔδεισα
[36]	ἀόρατον καὶ ~ἀσώματον καὶ πάγκαλόν	τι	καὶ (θεῖόν ἐστιν ἐν τῇ
[15]	γε. ~Τί δ᾽ αὖ; Ἔστι	τι	καὶ τοιόνδε ἐν αὐτοῖς, οἷον
[52]	ἔφη, εἰ ἄρα συνομολογήσεις. θερμόν	τι	~καλεῖς καὶ ψυχρόν; ~Ἔγωγε. ~Ἆρ᾽
[49]	ἄρχομαι ἀπ᾽ ἐκείνων, ὑποθέμενος ~εἶναί	τι	καλὸν αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ καὶ
[55]	δ᾽ ἂν θάνατον μὴ δέχηται	τί	καλοῦμεν; ~Ἀθάνατον, ἔφη. ~οὐκοῦν ψυχὴ
[55]	ἐν τῷ πυρὶ θερμότης. ἀλλὰ	τί	~κωλύει φαίη ἄν τις, ἄρτιον
[56]	ἔφη, ἔχω παρὰ ταῦτα ἄλλο	τι	λέγειν οὐδέ πῃ ~ἀπιστεῖν τοῖς
[38]	με νῦν ~ἀκούσαντά σου τοιοῦτόν	τι	λέγειν (πρὸς ἐμαυτὸν ἐπέρχεται· Τίνι
[44]	ἐγγὺς ἰόντες πειρώμεθα εἰ ἄρα	τι	λέγεις. Ἔστι δὲ δὴ τὸ
[66]	ταυρηδὸν ~ὑποβλέψας πρὸς τὸν ἄνθρωπον,	Τί	λέγεις, ἔφη, περὶ τοῦδε τοῦ
[4]	εἴη ἀλλ᾽ ἐνυπνίων τινῶν ἀποπειρώμενος	τί	λέγοι, καὶ ἀφοσιούμενος ~εἰ ἄρα
[37]	δὴ ~τοῦτο τόδε ἐπίσκεψαι, εἴ	τι	λέγω· εἰκόνος γάρ τινος, ὡς
[36]	σε τοῦτο ἐντεθυμῆσθαι, ὅτι τοιοῦτόν	τι	~μάλιστα ὑπολαμβάνομεν τὴν ψυχὴν εἶναι,
[53]	ἀρτίῳ οὐκ οὖσα ἐναντία οὐδέν	τι	~μᾶλλον αὐτὸ δέχεται, τὸ γὰρ
[44]	πολλὰ ἄττα· ἀλλὰ γὰρ ~(οὐδέν	τι	μᾶλλον ἦν ἀθάνατον, ἀλλὰ καὶ
[35]	αὖ καὶ ἐμὲ συμπαραλαβεῖν, εἴ	τι	μᾶλλον οἴεσθε μετ᾽ ἐμοῦ ~εὐπορήσειν.
[37]	~τελευταίου οἶμαι πρότερος, καὶ οὐδέν	τι	μᾶλλον τούτου ἕνεκα ἄνθρωπός ~ἐστιν
[32]	ἅπασιν, ὦ Κέβης, ~ἐκεῖνοι οἷς	τι	μέλει τῆς ἑαυτῶν ψυχῆς ἀλλὰ
[2]	τινες ἦσαν ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς ~ἄτοπόν	τί	μοι πάθος παρῆν καί τις
[63]	~τραγικός, ἡ εἱμαρμένη, καὶ σχεδόν	τί	μοι ὥρα τραπέσθαι πρὸς τὸ
[35]	πείθειν, ἀλλὰ φοβεῖσθε μὴ ~δυσκολώτερόν	τι	νῦν διάκειμαι ἢ ἐν τῷ
[55]	δεχόμενον τὴν τοῦ ἀρτίου ἰδέαν	τί	νυνδὴ ὠνομάζομεν; ~Ἀνάρτιον, ἔφη. ~Τὸ
[52]	ἀεὶ χρόνον, ἀλλὰ καὶ ἄλλο	τι	ὃ ἔστι ~μὲν οὐκ ἐκεῖνο,
[52]	γὰρ ἐρωτῶ ἢ καὶ ἄλλο	(τι	ὃ ἔστι μὲν ~οὐχ ὅπερ
[32]	οὐ παραδιδόασιν αὐταῖς ~ἑαυτούς, οὔ	τι	οἰκοφθορίαν τε καὶ πενίαν φοβούμενοι,
[2]	δέ τις παρῆν; ~(Φαίδων) ~Σχεδόν	τι	οἶμαι τούτους παραγενέσθαι. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί
[15]	ἐναντία, ὅσοις τυγχάνει ὂν τοιοῦτόν	τι,	οἷον τὸ καλὸν τῷ ~αἰσχρῷ
[18]	λύραν ἢ ἱμάτιον ἢ ἄλλο	τι	οἷς τὰ ~παιδικὰ αὐτῶν εἴωθε
[37]	οὖν τις ὑμῶν εὐπορώτερος ἐμοῦ,	τί	οὐκ ~ἀπεκρίνατο; Καὶ γὰρ οὐ
[37]	πᾶσι τούτοις πάνυ πολὺ διαφέρειν.	Τί	οὖν, ἂν φαίη ~ὁ λόγος,
[1]	~(Φαίδων) Αὐτός, ὦ Ἐχέκρατες. ~(Ἐχεκράτης)	~Τί	οὖν δή ἐστιν ἅττα εἶπεν
[2]	τι οἶμαι τούτους παραγενέσθαι. ~(Ἐχεκράτης)	~Τί	οὖν δή; Τίνες φῂς ἦσαν
[8]	τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τοῖς κακοῖς.	~Τί	οὖν, ἔφη ὁ Σιμμίας, ὦ
[16]	μὲν οὖν, ἦ δ᾽ ὅς.	~(Τί	οὖν; ἔφη, τῷ ζῆν ἐστί
[41]	μέν, ἐφάτην, τοὺς δ᾽ οὔ.	~Τί	οὖν, ἦ δ᾽ ὅς, περὶ
[55]	μάλα γε ἱκανῶς, ὦ Σώκρατες.	~Τί	οὖν, ἦ δ᾽ ὅς, ὦ
[1]	~αὐτῆς πολλῷ ὕστερον φαίνεται ἀποθανών.	Τί	οὖν ἦν τοῦτο, ὦ (Φαίδων)
[43]	~Ὡμολογήσαμεν, ἔφη· πῶς γὰρ οὔ;	~Τί	οὖν; Νῦν οὐ πᾶν τοὐναντίον
[26]	τινὶ οἴει; ~Τῇ τῶν ἀνθρώπων.	~Τί	οὖν περὶ ψυχῆς λέγομεν; Ὁρατὸν
[55]	μάλα σφόδρα, ἔφη ὁ Κέβης.	~Τί	οὖν; Τὸ μὴ δεχόμενον τὴν
[19]	μέν, ~ἐνδεεστέρως δὲ ἔχειν; ~Ἀνάγκη.	~Τί	οὖν; Τὸ τοιοῦτον πεπόνθαμεν καὶ
[29]	οὐχ οὕτως ἔχει; ~Οὐκ ἔχομεν.	~Τί	οὖν; Τούτων οὕτως ἐχόντων ἆρ᾽
[13]	δὲ πολλοῖς ἀπιστίαν παρέχει) εἴ	τι	οὖν ὑμῖν ~πιθανώτερός εἰμι ἐν
[2]	Καὶ πάντες οἱ παρόντες σχεδόν	τι	οὕτω διεκείμεθα, τοτὲ μὲν ~γελῶντες,
[39]	διοίσει, ἔφη. ~Ἀλλὰ πρῶτον εὐλαβηθῶμέν	τι	πάθος μὴ πάθωμεν. ~Τὸ ποῖον;
[28]	ὁμοιότατον αὖ εἶναι σῶμα. ἔχομέν	τι	παρὰ ταῦτα ~ἄλλο λέγειν, ὦ
[42]	ποιεῖν τι, ὡς ἐγᾦμαι, οὐδέ	τι	πάσχειν ἄλλο παρ᾽ ἃ ἂν
[57]	ἄλλαι, τὴν μὲν ~ἀκάθαρτον καί	τι	πεποιηκυῖαν τοιοῦτον, ἢ φόνων ἀδίκων
[35]	~σκοπεῖσθον, οὐδὲν λέγω· εἰ δέ	τι	περὶ τούτων ἀπορεῖτον, μηδὲν ἀποκνήσητε
[42]	δ᾽ αὖ πεπονθυῖα ἆρ᾽ ἄν	τι	πλέον κακίας ἢ ἀρετῆς μετέχοι
[49]	παρ᾽ ἐμαυτῷ, ὅτι οὐκ ἄλλο	τι	ποιεῖ αὐτὸ ~καλὸν ἢ ἡ
[62]	ἢ μητέρα ~(ὑπ᾽ ὀργῆς βίαιόν	τι	πράξαντες, καὶ μεταμέλον αὐτοῖς τὸν
[52]	Δί᾽ οὐκ ἔγωγε. ~Ἀλλ᾽ ἕτερόν	τι	πυρὸς τὸ θερμὸν καὶ ἕτερόν
[56]	τοῖς λόγοις. Ἀλλ᾽ εἰ δή	τι	Σιμμίας ὅδε ἤ τις ἄλλος
[45]	χρόνον ἐπισχὼν καὶ πρὸς ἑαυτόν	τι	~σκεψάμενος, Οὐ φαῦλον πρᾶγμα, ἔφη,
[10]	γὰρ μετὰ τοῦ ~σώματος ἐπιχειρῇ	τι	σκοπεῖν, δῆλον ὅτι τότε ἐξαπατᾶται
[45]	δὲ δή, ἔφη ὁ Κέβης,	τί	σοι δοκεῖ περὶ αὐτῶν; ~Πόρρω
[4]	οὐδὲν πώποτε ποιήσας. Εἰ οὖν	τί	σοι μέλει ~τοῦ ἔχειν ἐμὲ
[45]	γε ἐμὰ πάθη· ἔπειτα ἄν	τί	σοι χρήσιμον ~φαίνηται ὧν ἂν
[39]	σφόδρα σμικρῶν καὶ μεγάλων· οἴει	τι	~σπανιώτερον εἶναι ἢ σφόδρα μέγαν
[55]	ἀναγκαῖον ἦν (ἀνωλέθρῳ εἶναι, ~ἄλλο	τι	τὰ τρία ἢ ἀνώλεθρα ἂν
[9]	ἄξιον εἶναι ζῆν, ἀλλ᾽ ἐγγύς	τι	τείνειν τοῦ ~τεθνάναι ὁ μηδὲν
[42]	οὖν θεμένων ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι	τί	τις φήσει ταῦτα ὄντα εἶναι
[16]	~Ναί. ~Ἐξ οὖν τοῦ ζῶντος	τί	τὸ γιγνόμενον; ~Τὸ τεθνηκός, ἔφη.
[35]	ἢ ἀδύνατον ~εἶναι ἢ παγχάλεπόν	τι,	τὸ μέντοι αὖ τὰ λεγόμενα
[16]	~καθεύδειν; ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.	~Τί;	~Τὸ τεθνάναι, ἔφη. ~Οὐκοῦν ἐξ
[19]	ἦ δ᾽ ὅς· ἦ πάσχομέν	τι	τοιοῦτον περὶ τὰ ἐν τοῖς
[8]	δὶς καὶ τρὶς ~πίνειν τούς	τι	τοιοῦτον ποιοῦντας. ~Καὶ ὁ Σωκράτης,
[8]	~ἀγανακτῶ, ἀλλ᾽ εὔελπίς εἰμι εἶναί	τι	τοῖς τετελευτηκόσι καί, ὥσπερ γε
[9]	~αὐτούς, χαίρειν εἰπόντες ἐκείνοις· ἡγούμεθά	τι	τὸν θάνατον εἶναι; ~Πάνυ γε,
[27]	σώματος, τὸ δι᾽ αἰσθήσεως ~σκοπεῖν	τι	τότε μὲν ἕλκεται ὑπὸ τοῦ
[33]	πάσχει καὶ οὐ ~λογίζεται αὐτό.	~Τί	τοῦτο, ὦ Σώκρατες; ἔφη ὁ
[29]	παράπαν ἀδιαλύτῳ εἶναι ἢ ἐγγύς	τι	τούτου; ~(Πῶς γὰρ οὔ; ~Ἐννοεῖς
[35]	γὰρ περὶ αὐτὰ ἕν γέ	τι	τούτων ~διαπράξασθαι, ἢ μαθεῖν ὅπῃ
[51]	ὦ Κέβης, ~ἔφη, καὶ σέ	τι	τούτων ἐτάραξεν ὧν ὅδε εἶπεν;
[25]	ταύτῃ ᾗπερ συνετέθη· εἰ δέ	τι	τυγχάνει ὂν ἀσύνθετον, ~τούτῳ μόνῳ
[19]	ἐγὼ ὁρῶ εἶναι οἷον ἄλλο	τι	τῶν ὄντων, (ἐνδεῖ δὲ καὶ
[49]	ἐξ ἐκείνης ὡρμημένων, εἴπερ βούλοιό	τι	τῶν ὄντων ~εὑρεῖν; Ἐκείνοις μὲν
[10]	που ἄλλοθι κατάδηλον αὐτῇ γίγνεταί	τι	~τῶν ὄντων; ~Ναί. ~Λογίζεται δέ
[18]	τὰ διαγράμματα ἄγῃ ἢ ἄλλο	τι	τῶν τοιούτων, ~ἐνταῦθα σαφέστατα κατηγορεῖ
[10]	δ᾽ οὔ; ~Ἤδη οὖν πώποτέ	τι	τῶν τοιούτων τοῖς ὀφθαλμοῖς εἶδες;
[60]	διὰ φύσιν τοιάνδε τινά. Ἕν	τι	τῶν χασμάτων τῆς ~γῆς ἄλλως
[40]	ἀληθείας πολὺ μᾶλλον, ἐὰν μέν	τι	ὑμῖν ~δοκῶ ἀληθὲς λέγειν, συνομολογήσατε,
[36]	οὖν πρὸς τοῦτον τὸν λόγον	τί	φήσομεν, ἐάν ~τις ἀξιοῖ κρᾶσιν
[15]	~Πάνυ γε. ~Τί δέ; Ἄν	τι	χεῖρον γίγνηται, οὐκ ἐξ ἀμείνονος,
[52]	πυρὸς τὸ θερμὸν καὶ ἕτερόν	τι	χιόνος τὸ ψυχρόν; ~Ναί. ~Ἀλλὰ
[4]	οἶδα γὰρ ὅτι ~ἐρήσεται εἰπὲ	τί	χρὴ λέγειν. ~Λέγε τοίνυν, ἔφη,
[66]	βέλτιστε, σὺ γὰρ τούτων ἐπιστήμων,	τί	χρὴ ποιεῖν; ~Οὐδὲν ἄλλο, ἔφη,
[56]	ἀθάνατον καὶ ἀδιάφθορόν ἐστιν, ἄλλο	τι	ψυχὴ ἤ, εἰ ~ἀθάνατος τυγχάνει
[42]	συγκέηται; ~Οὐδαμῶς. ~Οὐδὲ μὴν ποιεῖν	τι,	ὡς ἐγᾦμαι, οὐδέ τι πάσχειν
[65]	ἐκεῖνος μὲν ἀνίστατο εἰς οἴκημά	τι	ὡς λουσόμενος, καὶ ὁ ~Κρίτων
[46]	κοσμοῦντα πάντα κοσμεῖν καὶ ἕκαστον	τιθέναι	ταύτῃ ὅπῃ ἂν ~βέλτιστα ἔχῃ·
[48]	ἄν μοι δοκῇ τούτῳ συμφωνεῖν	τίθημι	ὡς ἀληθῆ ~ὄντα, καὶ περὶ
[9]	τοὺς περὶ τὸ σῶμα πότερον	τιμᾶν	δοκεῖ σοι ἢ ~ἀτιμάζειν, (καθ᾽
[62]	τι ἠδίκηκεν, τῶν τε εὐεργεσιῶν	(τιμὰς	φέρονται κατὰ τὴν ἀξίαν ~ἕκαστος·
[6]	~αὐτῷ καί, εἴ τινα ἔχοις	τιμωρίαν,	τιμωροῖο ἄν; ~Πάνυ γ᾽ ἔφη.
[6]	καί, εἴ τινα ἔχοις τιμωρίαν,	τιμωροῖο	ἄν; ~Πάνυ γ᾽ ἔφη. ~Ἴσως
[45]	τὸν ~τρόπον τῆς μεθόδου, ἀλλά	τιν᾽	ἄλλον τρόπον αὐτὸς εἰκῇ φύρω,
[10]	~διανοίᾳ ἴοι ἐφ᾽ ἕκαστον, μήτε	τιν᾽	ὄψιν παρατιθέμενος ἐν τῷ διανοεῖσθαι
[49]	ἐν τούτοις οὐκ ἔχεις ἄλλην	τινὰ	αἰτίαν ~τοῦ δύο γενέσθαι ἀλλ᾽
[10]	παρατιθέμενος ἐν τῷ διανοεῖσθαι ~μήτε	(τινὰ)	ἄλλην (αἴσθησιν ἐφέλκων μηδεμίαν μετὰ
[20]	ἢ ἰδόντα ἢ ἀκούσαντα ~ἤ	τινα	ἄλλην αἴσθησιν λαβόντα ἕτερόν τι
[18]	ἢ ~ἰδὼν ἢ ἀκούσας ἤ	τινα	ἄλλην αἴσθησιν λαβὼν μὴ μόνον
[42]	τὴν κακίαν; Πότερον ἁρμονίαν αὖ	τινα	ἄλλην ~καὶ ἀναρμοστίαν; Καὶ τὴν
[35]	ὅταν ~πεινῇ ἢ ῥιγῷ ἤ	τινα	ἄλλην λύπην λυπῆται, οὐδὲ αὐτὴ
[5]	τῆς ἀποδημίας τῆς ~ἐκεῖ, ποίαν	τινὰ	αὐτὴν οἰόμεθα εἶναι· τί γὰρ
[46]	ὑπὸ νοῦ αὐτὰ ~κεκοσμῆσθαι, ἄλλην	τινὰ	αὐτοῖς αἰτίαν ἐπενεγκεῖν ἢ ὅτι
[16]	ἀνάγκη ἀποδοῦναι τῷ ἀποθνῄσκειν ~ἐναντίαν	τινὰ	γένεσιν; ~Πάντως που, ἔφη. ~Τίνα
[49]	ἀποῦσι, νῦν δὲ ἀκούουσιν. Ἀλλὰ	τίνα	δὴ ἦν τὰ μετὰ ταῦτα
[13]	ᾧ ~νυνδὴ ἐλέγετο, τῷ τρόπον	τινὰ	δι᾽ ἀκολασίαν αὐτοὺς σεσωφρονίσθαι. ~Ἔοικε
[14]	~ψυχὴ ἀποθανόντος τοῦ ἀνθρώπου καί	τινα	δύναμιν ἔχει καὶ φρόνησιν. ~Ἀληθῆ,
[49]	εἶναι, τὸ σμικρῷ τινι μέγαν	τινὰ	~εἶναι· ἢ οὐκ ἂν φοβοῖο
[21]	καὶ λαμβάνομεν; Ἢ ἔχεις ἄλλον	τινὰ	εἰπεῖν χρόνον; ~Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες,
[41]	σύνθετον πρᾶγμα, ψυχὴν ~δὲ ἁρμονίαν	τινὰ	ἐκ τῶν κατὰ τὸ σῶμα
[60]	ἡ αἰώρα διὰ φύσιν τοιάνδε	τινά.	Ἕν τι τῶν χασμάτων τῆς
[34]	καὶ ~ἀνήνυτον ἔργον πράττειν Πηνελόπης	τινὰ	ἐναντίως ἱστὸν μεταχειριζομένης, ~ἀλλὰ γαλήνην
[60]	ἄνω καὶ κάτω ὥσπερ αἰώραν	τινὰ	ἐνοῦσαν ἐν τῇ γῇ· ~ἔστι
[46]	τε καὶ ἔδοξέ μοι τρόπον	τινὰ	εὖ ~ἔχειν τὸ τὸν νοῦν
[6]	χαλεπαίνοις ἂν ~αὐτῷ καί, εἴ	τινα	ἔχοις τιμωρίαν, τιμωροῖο ἄν; ~Πάνυ
[38]	νῦν καὶ ἀεί, τὸ ἁρμονίαν	τινὰ	ἡμῶν εἶναι τὴν ψυχήν, καὶ
[6]	αὑτὸν ἀποκτεινύναι δεῖν, πρὶν ~ἀνάγκην	τινὰ	θεὸς ἐπιπέμψῃ, ὥσπερ καὶ τὴν
[13]	φιλόσοφοι· καίτοι ~ἄλογόν γε δέει	τινὰ	καὶ δειλίᾳ ἀνδρεῖον εἶναι. ~(Πάνυ
[58]	ὁρῶσι τὰ ἐνθάδε, οὕτως ἄν	τινα	καὶ τὰ ἐκεῖ ~κατιδεῖν, καὶ
[45]	θερμὸν ~καὶ τὸ ψυχρὸν σηπεδόνα	τινὰ	λάβῃ, ὥς τινες ἔλεγον, τότε
[6]	μέντοι ~ἀλλ᾽ ἴσως γ᾽ ἔχει	τινὰ	λόγον. ὁ μὲν οὖν ἐν
[14]	δ᾽ ὃς ὁ Σωκράτης, εἰπεῖν	τινα	νῦν (ἀκούσαντα, ~οὐδ᾽ εἰ κωμῳδοποιὸς
[47]	κεῖσθαι, ταύτην οὔτε ζητοῦσιν ~οὔτε	τινὰ	οἴονται δαιμονίαν ἰσχὺν ἔχειν, ἀλλὰ
[48]	μὲν οὖν ᾧ ~εἰκάζω τρόπον	(τινὰ	οὐκ ἔοικεν· οὐ γὰρ πάνυ
[10]	τοιόνδε λέγω· ἆρα ἔχει ἀλήθειάν	τινα	ὄψις τε καὶ ἀκοὴ τοῖς
[16]	τινὰ γένεσιν; ~Πάντως που, ἔφη.	~Τίνα	ταύτην; ~Τὸ ἀναβιώσκεσθαι. ~Οὐκοῦν, ἦ
[11]	πάντων τούτων παρίστασθαι δόξαν ~τοιάνδε	τινὰ	τοῖς γνησίως φιλοσόφοις, ὥστε καὶ
[57]	οὗτος ἄγειν ἐπιχειρεῖ εἰς δή	τινα	~τόπον, οἷ δεῖ τοὺς συλλεγέντας
[64]	οὕτω ποιεῖν· θάπτωμεν δέ σε	τίνα	~τρόπον; ~Ὅπως ἄν, ἔφη, βούλησθε,
[18]	~τοιούτῳ, ἀνάμνησιν εἶναι; Λέγω δὲ	τίνα	τρόπον; Τόνδε. ἐάν τίς τι
[49]	ἄρ᾽ ἂν ἀποδέχοιο εἴ τίς	τινα	φαίη ἕτερον ἑτέρου τῇ κεφαλῇ
[43]	οὐδαμῇ καλῶς ἔχει ψυχὴν (ἁρμονίαν	τινὰ	~φάναι εἶναι· οὔτε γὰρ ἄν,
[49]	ἀπαντήσῃ, ἐὰν τῇ ~κεφαλῇ μείζονά	τινα	φῇς εἶναι καὶ ἐλάττω, πρῶτον
[47]	μὲν νῷ οὐδὲν χρώμενον οὐδέ	τινας	~αἰτίας ἐπαιτιώμενον εἰς τὸ (διακοσμεῖν
[60]	τῷ ὑγρῷ τὸ πνεῦμα δεινούς	~τινας	ἀνέμους καὶ ἀμηχάνους παρέχεται καὶ
[7]	τοι, ἔφη, (ὁ) Κέβης λόγους	τινὰς	~ἀνερευνᾷ, καὶ οὐ πάνυ εὐθέως
[61]	ψυχαὶ τῶν πολλῶν ἀφικνοῦνται ~καί	τινας	εἱμαρμένους χρόνους μείνασαι, αἱ μὲν
[64]	οἰχήσομαι ἀπιὼν εἰς μακάρων δή	τινας	εὐδαιμονίας, ταῦτά ~μοι δοκῶ αὐτῷ
[13]	ἡμῖν οὗτοι καταστήσαντες οὐ φαῦλοί	τινες	~εἶναι, ἀλλὰ τῷ ὄντι πάλαι
[45]	ψυχρὸν σηπεδόνα τινὰ λάβῃ, ὥς	τινες	ἔλεγον, τότε δὴ τὰ ζῷα
[2]	καὶ γὰρ οἱ λόγοι τοιοῦτοί	τινες	ἦσαν ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς ~ἄτοπόν τί
[2]	φίλων; ~(Φαίδων) ~Οὐδαμῶς, ἀλλὰ παρῆσάν	τινες,	καὶ πολλοί γε. ~(Ἐχεκράτης) ~Ταῦτα
[4]	τὸν Ἀπόλλω προοίμιον καὶ ἄλλοι	τινές	~με ἤδη ἤροντο, ἀτὰρ καὶ
[11]	ἀναγκαίαν (τροφήν· ἔτι δέ, ἄν	τινες	νόσοι ~προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν ἡμῶν τὴν
[2]	τὰ λεχθέντα καὶ ~πραχθέντα, καὶ	τίνες	οἱ παραγενόμενοι τῶν ἐπιτηδείων τῷ
[2]	~(Ἐχεκράτης) Ἔτυχον δέ, ὦ Φαίδων,	τίνες	παραγενόμενοι; ~(Φαίδων) ~Οὗτός τε δὴ
[2]	οἶμαι ἠσθένει. ~(Ἐχεκράτης) Ξένοι δέ	τινες	παρῆσαν; ~(Φαίδων) ~(Ναί, Σιμμίας τέ
[2]	Παιανιεὺς καὶ Μενέξενος καὶ ἄλλοι	τινὲς	τῶν ~ἐπιχωρίων. Πλάτων δὲ οἶμαι
[3]	~οἴκαδε ~Καὶ ἐκείνην μὲν ἀπῆγόν	τινες	τῶν τοῦ Κρίτωνος βοῶσάν (τε
[2]	παραγενέσθαι. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί οὖν δή;	Τίνες	φῂς ἦσαν οἱ λόγοι; ~(Φαίδων)
[57]	~ἐχομένη ἀπορίᾳ ἕως ἂν δή	τινες	χρόνοι γένωνται, ὧν ἐλθόντων ὑπ᾽
[10]	ἦ δ᾽ ὅς. ~Ἀλλ᾽ ἄλλῃ	τινὶ	αἰσθήσει τῶν διὰ τοῦ σώματος
[39]	ᾗ, ἐπειδάν τις πιστεύσῃ ~λόγῳ	τινὶ	ἀληθεῖ εἶναι ἄνευ τῆς περὶ
[62]	βίον ~βιῶσιν, ἢ ἀνδροφόνοι τοιούτῳ	τινὶ	ἄλλῳ τρόπῳ γένωνται, τούτους δὲ
[25]	ἡμᾶς ἀνερέσθαι ἑαυτούς, ~τῷ ποίῳ	τινὶ	ἄρα προσήκει τοῦτο τὸ πάθος
[66]	τοῦ πώματος ~πρὸς τὸ ἀποσπεῖσαί	τινι;	ἔξεστιν ἢ οὔ; ~Τοσοῦτον, ἔφη,
[58]	ἡμᾶς πεπονθέναι· ~οἰκοῦντας γὰρ ἔν	τινι	κοίλῳ τῆς γῆς οἴεσθαι ἐπάνω
[44]	ὦ Κέβης, πῶς ~ἱλασόμεθα καὶ	τίνι	λόγῳ; ~Σύ μοι δοκεῖς, ἔφη
[49]	δὴ τέρας εἶναι, τὸ σμικρῷ	τινι	μέγαν τινὰ ~εἶναι· ἢ οὐκ
[58]	στηλῶν ἀπὸ Φάσιδος ἐν σμικρῷ	τινι	μορίῳ, ὥσπερ περὶ τέλμα ~μύρμηκας
[26]	ἀνθρώπων φύσει ἐλέγομεν· ἢ ~ἄλλῃ	τινὶ	οἴει; ~Τῇ τῶν ἀνθρώπων. ~Τί
[53]	ἔλεγον ὁρίσασθαι, ποῖα οὐκ ἐναντία	τινὶ	ὄντα ὅμως οὐ δέχεται ~αὐτό,
[25]	πάθῃ αὐτό, καὶ τῷ ποίῳ	τινὶ	οὔ> καὶ ~μετὰ τοῦτο αὖ
[38]	τι λέγειν (πρὸς ἐμαυτὸν ἐπέρχεται·	Τίνι	οὖν ~ἔτι πιστεύσομεν λόγῳ; Ὡς
[39]	~μισανθρωπία ἐνδύεται ἐκ τοῦ σφόδρα	τινὶ	πιστεῦσαι ἄνευ τέχνης, καὶ ~ἡγήσασθαι
[24]	ἐν νηνεμίᾳ ἀλλ᾽ ἐν μεγάλῳ	τινὶ	πνεύματι ~ἀποθνῄσκων. ~Καὶ ὁ Κέβης
[42]	Δοκεῖ σοι ἁρμονίᾳ ἢ ἄλλῃ	(τινὶ	~συνθέσει προσήκειν ἄλλως πως ἔχειν
[13]	Οὐ ταὐτὸν τοῦτο πεπόνθασιν· ἀκολασίᾳ	τινὶ	~σώφρονές εἰσιν; Καίτοι φαμέν γε
[48]	ἐὰν μὴ ἐν ὕδατι ἤ	(τινι	τοιούτῳ σκοπῶνται τὴν εἰκόνα αὐτοῦ.
[37]	γενέσεσιν καὶ τελευτῶσάν γε ἔν	τινι	τῶν θανάτων παντάπασιν ~ἀπόλλυσθαι, τοῦτον
[6]	περὶ αὐτῶν ~λόγος, ὡς ἔν	τινι	φρουρᾷ ἐσμεν οἱ ἄνθρωποι καὶ
[63]	οἱ ἄλλοι, εἰς ~αὖθις ἔν	τινι	χρόνῳ ἕκαστοι πορεύσεσθε· ἐμὲ δὲ
[18]	ἀνάγκη που ἡμᾶς ~ἐν προτέρῳ	τινὶ	χρόνῳ μεμαθηκέναι ἃ νῦν ἀναμιμνῃσκόμεθα.
[27]	τοῦ ἀκούειν ἢ δι᾽ ἄλλης	~τινὸς	αἰσθήσεως τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ
[39]	τὸ πάθος, εἰ ὄντος δή	τινος	~ἀληθοῦς καὶ βεβαίου λόγου καὶ
[19]	ἰδεῖν ἢ ἅψασθαι ἢ ἔκ	τινος	ἄλλης τῶν ~αἰσθήσεων· ταὐτὸν δὲ
[25]	διασκεδάννυσθαι, ~καὶ ὑπὲρ τοῦ ποίου	τινὸς	δεδιέναι μὴ πάθῃ αὐτό, καὶ
[35]	βεβαιοτέρου ~ὀχήματος, (ἢ) λόγου θείου	τινός,	διαπορευθῆναι. καὶ δὴ καὶ νῦν
[58]	~ἰσορροπίαν· ἰσόρροπον γὰρ πρᾶγμα ὁμοίου	τινὸς	ἐν μέσῳ τεθὲν οὐχ ἕξει
[41]	γέγονεν ~ἄνευ ἀποδείξεως μετὰ εἰκότος	τινὸς	καὶ εὐπρεπείας, ὅθεν καὶ τοῖς
[38]	πάλιν ὥσπερ ἐξ ἀρχῆς ἄλλου	τινὸς	λόγου ὅς με πείσει ὡς
[38]	(παρὰ τὴν κλίνην ἐπὶ ~χαμαιζήλου	τινός,	ὁ δὲ ἐπὶ πολὺ ὑψηλοτέρου
[37]	ὄντος καὶ φορουμένου, ~ἀποκριναμένου δή	(τινος)	ὅτι πολὺ τὸ τοῦ ἀνθρώπου,
[57]	εἰωθότων ~λέγειν, ὡς ἐγὼ ὑπό	τινος	πέπεισμαι. ~(καὶ ὁ Σιμμίας, Πῶς
[43]	καὶ οὔσης αὐτῆς πολὺ θειοτέρου	τινὸς	πράγματος ἢ ~καθ᾽ ἁρμονίαν; ~Νὴ
[53]	ἀλλὰ καὶ ἐναντίου αὐτῷ ἀεί	τινος;	~Πῶς λέγεις; ~Ὥσπερ ἄρτι ἐλέγομεν.
[37]	εἴ τι λέγω· εἰκόνος γάρ	τινος,	ὡς ἔοικεν, κἀγὼ ὥσπερ ~Σιμμίας
[46]	ἀκούσας μέν ποτε ἐκ βιβλίου	τινός,	ὡς ἔφη, Ἀναξαγόρου ~(ἀναγιγνώσκοντος, καὶ
[30]	τὰ τοιαῦτα ἀναγκάζονται πλανᾶσθαι δίκην	τίνουσαι	~τῆς προτέρας τροφῆς κακῆς οὔσης.
[4]	οὐ ~ῥᾴδιον εἴη ἀλλ᾽ ἐνυπνίων	τινῶν	ἀποπειρώμενος τί λέγοι, καὶ ἀφοσιούμενος
[36]	ξηροῦ καὶ ὑγροῦ καὶ ~τοιούτων	τινῶν,	κρᾶσιν εἶναι καὶ ἁρμονίαν (αὐτῶν
[6]	διῃτᾶτο, ἤδη δὲ καὶ ἄλλων	τινῶν,	ὡς οὐ δέοι τοῦτο ποιεῖν·
[2]	τί μοι πάθος παρῆν καί	τις	ἀήθης κρᾶσις ἀπό τε τῆς
[39]	τοτὲ δὲ μή, μὴ ἑαυτόν	τις	αἰτιῷτο μηδὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀτεχνίαν,
[56]	ὡς οὐκ οἶδα εἰς ὅντινά	τις	ἄλλον καιρὸν ἀναβάλλοιτο ἢ τὸν
[56]	δή τι Σιμμίας ὅδε ἤ	τις	ἄλλος ἔχει λέγειν, εὖ ἔχει
[30]	ἀλλ᾽ ἢ τὸ σωματοειδές, οὗ	τις	ἂν ἅψαιτο καὶ ~ἴδοι καὶ
[57]	ἡγεμόνων ἔδει· οὐ γάρ πού	τις	ἂν διαμάρτοι οὐδαμόσε μιᾶς ~ὁδοῦ
[59]	ἡ γῆ αὐτὴ ~ἰδεῖν, εἴ	τις	ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι
[36]	τὸν λόγον τί φήσομεν, ἐάν	~τις	ἀξιοῖ κρᾶσιν οὖσαν τὴν ψυχὴν
[37]	καὶ οὐκ ἀπόλωλεν, ~καὶ εἴ	τις	(ἀπιστοίη αὐτῷ, ἀνερωτῴη πότερον πολυχρονιώτερόν
[55]	ἀλλὰ τί ~κωλύει φαίη ἄν	τις,	ἄρτιον μὲν τὸ περιττὸν μὴ
[35]	καὶ ~ἀντιλαβάς, εἴ γε δή	τις	αὐτὰ μέλλει ἱκανῶς διεξιέναι. εἰ
[43]	~ἐκείνων πάντων ἐξ ὧν φησί	τις	αὐτὴν (εἶναι, καὶ ἐναντιουμένη ὀλίγου
[3]	Κρίτωνα, Ὦ Κρίτων ἔφη, ἀπαγέτω	τις	αὐτὴν ~οἴκαδε ~Καὶ ἐκείνην μὲν
[57]	δόξειεν ~ἂν δεινὸς εἶναι, εἴ	τις	αὐτῆς ἀμελήσει. Εἰ μὲν γὰρ
[49]	οὕτως ἀποκρίναιο ἄν. Εἰ δέ	τις	αὐτῆς ~τῆς ὑποθέσεως ἔχοιτο, χαίρειν
[10]	τὸ ~σῶμα ἢ οὔ, ἐάν	τις	αὐτὸ ἐν τῇ ζητήσει (κοινωνὸν
[58]	ἔσχατον τὸν ἀέρα· ἐπεί, εἴ	τις	αὐτοῦ ἐπ᾽ ἄκρα ἔλθοι ἢ
[41]	σύνοιδα οὖσιν ἀλαζόσιν, καὶ ἄν	τις	αὐτοὺς μὴ φυλάττηται, εὖ μάλα
[1]	τοῦτο, ὦ (Φαίδων) ~(Φαίδων) ~Τύχη	τις	αὐτῷ, ὦ Ἐχέκρατες, συνέβη· ἔτυχεν
[46]	ἂν ~βέλτιστα ἔχῃ· εἰ οὖν	τις	βούλοιτο τὴν αἰτίαν εὑρεῖν περὶ
[36]	~τυγχάνει ἡ ψυχὴ οὖσα ἁρμονία	τις,	δῆλον ὅτι, ὅταν χαλασθῇ τὸ
[36]	καὶ διαρρήξῃ τὰς χορδάς, εἴ	τις	διισχυρίζοιτο τῷ αὐτῷ λόγῳ ὥσπερ
[47]	διὸ δὴ καὶ ὁ μέν	τις	δίνην ~περιτιθεὶς τῇ γῇ ὑπὸ
[3]	~παραγίγνεσθαι τῷ ἀνθρώπῳ, ἐὰν δέ	τις	διώκῃ τὸ ἕτερον καὶ λαμβάνῃ,
[35]	διαπλεῦσαι τὸν βίον, ~εἰ μή	τις	δύναιτο ἀσφαλέστερον καὶ ἀκινδυνότερον ἐπὶ
[17]	~ὡσπερεὶ κύκλῳ περιιόντα, ἀλλ᾽ εὐθεῖά	τις	εἴη ἡ γένεσις ἐκ τοῦ
[51]	Κέβης, οὕτω φαίνεταί μοι. ~Καί	τις	εἶπε τῶν παρόντων ἀκούσας ὅστις
[7]	εὐθέως ἐθέλει πείθεσθαι ὅτι ἄν	τις	εἴπῃ. ~Καὶ ὁ Σιμμίας, ἀλλὰ
[11]	ὅτι κινδυνεύει τοι ὥσπερ ἀτραπός	τις	ἐκφέρειν ἡμᾶς (μετὰ τοῦ ~λόγου
[58]	γῆς ~οἰκεῖν, ὥσπερ ἂν εἴ	τις	ἐν μέσῳ τῷ πυθμένι τοῦ
[45]	~τεθῆναι. Οὐδέ γε ὡς ἐάν	τις	ἓν διασχίσῃ, δύναμαι ἔτι πείθεσθαι
[18]	ἦσαν τοῦτο ποιῆσαι ~ἔπειτα (ἐάν	τις	ἐπὶ τὰ διαγράμματα ἄγῃ ἢ
[55]	ἀναγκαῖον ἦν ἀνώλεθρον εἶναι, ὁπότε	τις	ἐπὶ ~χιόνα θερμὸν ἐπάγοι, ὑπεξῄει
[18]	δ᾽ ὅς, τὸ τοιοῦτον ἀνάμνησίς	τίς	ἐστι; Μάλιστα μέντοι ὅταν ~τις
[13]	ἀλλαττόμενα ἀντὶ ἀλλήλων μὴ σκιαγραφία	τις	ᾖ ἡ τοιαύτη ἀρετὴ καὶ
[13]	αὐτὴ ἡ φρόνησις μὴ καθαρμός	τις	ᾖ. Καὶ ~κινδυνεύουσι καὶ οἱ
[10]	μήτε ὄψις μήτε ἀλγηδὼν μηδέ	τις	ἡδονή, ἀλλ᾽ ὅτι μάλιστα αὐτὴ
[44]	Σωκράτης, μὴ μέγα λέγε, μή	τις	ἡμῖν βασκανία περιτρέψῃ ~τὸν λόγον
[11]	δ᾽ ~ἔσχατον πάντων ὅτι, ἐάν	τις	ἡμῖν καὶ σχολὴ γένηται ἀπ᾽
[18]	~ἀνάμνησις· ὥσπερ γε καὶ Σιμμίαν	τις	ἰδὼν πολλάκις κέβητος ἀνεμνήσθη, ~καὶ
[10]	οὗτός ἐστιν, ὦ Σιμμία, εἴπερ	τις	(καὶ) ἄλλος ὁ τευξόμενος τοῦ
[1]	~Ναί, ταῦτα μὲν ἡμῖν ἤγγειλέ	τις,	καὶ ἐθαυμάζομέν γε ὅτι πάλαι
[24]	ἡμῶν δεδιότων, ἀλλ᾽ ἴσως ἔνι	τις	καὶ ἐν ἡμῖν παῖς ὅστις
[36]	δὴ καὶ περὶ ἁρμονίας ἄν	τις	καὶ λύρας τε καὶ ~χορδῶν
[37]	ἡ ψυχὴ ἔστιν. Εἰ γάρ	τις	καὶ πλέον ἔτι τῷ λέγοντι
[5]	οἰόμεθα εἶναι· τί γὰρ ἄν	τις	καὶ ποιοῖ ἄλλο ἐν τῷ
[39]	καὶ ὅταν τοῦτο πολλάκις πάθῃ	τις	καὶ ὑπὸ τούτων μάλιστα οὓς
[29]	συχνὸν ἐπιμένει χρόνον, ἐὰν μέν	τις	καὶ χαριέντως ~ἔχων τὸ σῶμα
[18]	ὅτι ἐρωτώμενοι οἱ ἄνθρωποι, ἐάν	τις	~καλῶς ἐρωτᾷ, αὐτοὶ λέγουσιν πάντα
[47]	καλεῖν λίαν ἄτοπον· εἰ δέ	τις	λέγοι ὅτι ἄνευ τοῦ τὰ
[37]	ἂν ψυχὴ πρὸς σῶμα, καί	τις	λέγων αὐτὰ ταῦτα περὶ αὐτῶν
[47]	~ὁμοιότατον πεπονθέναι ὥσπερ ἂν εἴ	τις	λέγων ὅτι Σωκράτης πάντα ὅσα
[15]	οὔ. Παλαιὸς μὲν οὖν ἔστι	τις	λόγος ~οὗ μεμνήμεθα, ὡς εἰσὶν
[39]	οὐκ ἔστιν, ἔφη, ὅτι ἄν	τις	μεῖζον τούτου κακὸν πάθοι ἢ
[24]	~ἄλλως τε καὶ ὅταν τύχῃ	τις	μὴ ἐν νηνεμίᾳ ἀλλ᾽ ἐν
[17]	γίγνοιτο, τὰ δὲ ζῶντα ~θνῄσκοι,	τίς	μηχανὴ μὴ οὐχὶ πάντα καταναλωθῆναι
[49]	σοφὰς ~ταύτας γιγνώσκειν· ἀλλ᾽ ἐάν	τίς	μοι λέγῃ (δι᾽ ὅτι καλόν
[6]	~λύειν οὐδ᾽ ἀποδιδράσκειν, μέγας τέ	τίς	μοι φαίνεται καὶ οὐ ῥᾴδιος
[1]	ἐπιχωριάζει τὰ νῦν Ἀθήναζε, οὔτε	τις	ξένος ἀφῖκται χρόνου συχνοῦ ~(ἐκεῖθεν
[33]	ἔπαθεν ἀπ᾽ ~(αὐτῶν ὧν ἄν	τις	οἰηθείη, οἷον ἢ νοσήσας ἤ
[35]	πρὶν ἂν πανταχῇ σκοπῶν ἀπείπῃ	τις,	~πάνυ μαλθακοῦ εἶναι ἀνδρός· δεῖν
[2]	ἐλέγοντο εἶναι. ~(Ἐχεκράτης) ~Ἄλλος δέ	τις	παρῆν; ~(Φαίδων) ~Σχεδόν τι οἶμαι
[37]	ὁμοίως λέγεσθαι ταῦτα ὥσπερ ἄν	τις	περὶ ~ἀνθρώπου ὑφάντου πρεσβύτου ἀποθανόντος
[39]	ἐφεσπόμην, ἀλλ᾽ ἐκείνῃ, ᾗ, ἐπειδάν	τις	πιστεύσῃ ~λόγῳ τινὶ ἀληθεῖ εἶναι
[45]	ἐμαυτοῦ οὐδὲ ὡς ἐπειδὰν ἑνί	τις	προσθῇ ἕν, ἢ ~τὸ ἓν
[2]	ἐκεῖσε ἀφικόμενον εὖ πράξειν (εἴπερ	τις	~πώποτε καὶ ἄλλος. Διὰ δὴ
[2]	σαφέστατα ἡμῖν ἀπαγγεῖλαι, εἰ μή	τίς	σοι ~ἀσχολία τυγχάνει οὖσα. ~(Φαίδων)
[49]	τὴν ~σμικρότητα, φοβούμενος οἶμαι μή	τίς	σοι ἐναντίος λόγος ἀπαντήσῃ, ἐὰν
[33]	ὅσον δύναται, λογιζομένη ὅτι, ἐπειδάν	τις	σφόδρα ἡσθῇ ἢ ~φοβηθῇ (ἢ
[36]	συγγενῆ. Ἐπειδὰν οὖν ἢ κατάξῃ	τις	τὴν λύραν ἢ ~διατέμῃ καὶ
[18]	ὅς. Ὁμολογοῦμεν γὰρ δήπου, εἴ	τίς	τι ~ἀναμνησθήσεται, δεῖν αὐτὸν τοῦτο
[19]	γε ἀπὸ τῶν ὁμοίων ἀναμιμνῄσκηταί	τίς	τι, ἆρ᾽ οὐκ ἀναγκαῖον ~τόδε
[18]	δὲ τίνα τρόπον; Τόνδε. ἐάν	τίς	τι ἕτερον ἢ ~ἰδὼν ἢ
[62]	ἀδικημάτων διδόντες δίκας ἀπολύονται, ~εἴ	τίς	τι ἠδίκηκεν, τῶν τε εὐεργεσιῶν
[19]	ἔφη, ἐνδεῖ. ~Οὐκοῦν ὁμολογοῦμεν, ὅταν	τίς	τι ἰδὼν ἐννοήσῃ ὅτι βούλεται
[49]	σὺ ἄρ᾽ ἂν ἀποδέχοιο εἴ	τίς	τινα φαίη ἕτερον ἑτέρου τῇ
[65]	Κρίτων, ~πειθώμεθα αὐτῷ, καὶ ἐνεγκάτω	τις	τὸ φάρμακον, εἰ τέτριπται· εἰ
[18]	τίς ἐστι; Μάλιστα μέντοι ὅταν	~τις	τοῦτο πάθῃ περὶ ἐκεῖνα ἃ
[12]	καὶ συνέσεσθαι· φρονήσεως δὲ ἄρα	τις	τῷ ὄντι ~ἐρῶν, καὶ λαβὼν
[13]	ἀληθὲς τῷ ~ὄντι ᾖ (κάθαρσίς	τις	τῶν τοιούτων πάντων καὶ ἡ
[37]	λέγει ὁ Σιμμίας. Εἰ οὖν	τις	ὑμῶν εὐπορώτερος ἐμοῦ, τί οὐκ
[45]	γὰρ ἱκανῶς μοι δοκεῖν, ὁπότε	τις	φαίνοιτο ~ἄνθρωπος παραστὰς μέγας σμικρῷ
[42]	θεμένων ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι τί	τις	φήσει ταῦτα ὄντα εἶναι ἐν
[13]	οὐκ ἄρ᾽ (ἦν φιλόσοφος ~ἀλλά	τις	φιλοσώματος; Ὁ αὐτὸς δέ που
[44]	πάνυ ἐθαύμαζον (εἴ τι ἕξει	τις	χρήσασθαι τῷ λόγῳ αὐτοῦ· ~πάνυ
[39]	ἔπειτα διὰ τὸ ~παραγίγνεσθαι τοιούτοις	τισὶ	λόγοις, τοῖς αὐτοῖς τοτὲ μὲν
[47]	συνέχοντα ~ἐξευρεῖν, καὶ ὡς ἀληθῶς	τὸ	ἀγαθὸν καὶ δέον συνδεῖν καὶ
[34]	ἀληθὲς καὶ τὸ θεῖον καὶ	τὸ	ἀδόξαστον (θεωμένη καὶ ὑπ᾽ ~ἐκείνου
[30]	καὶ συνουσία τοῦ σώματος διὰ	τὸ	ἀεὶ συνεῖναι καὶ διὰ τὴν
[56]	~ἐγᾦμαι, παρὰ θεῶν. ~(Ὁπότε δὴ	τὸ	ἀθάνατον καὶ ἀδιάφθορόν ἐστιν, ἄλλο
[55]	τοῦ ἀθανάτου εἰπεῖν; Εἰ μὲν	τὸ	~ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν, ἀδύνατον
[55]	γὰρ οὔ; ~Οὐκοῦν εἰ καὶ	τὸ	ἄθερμον ἀναγκαῖον ἦν ἀνώλεθρον εἶναι,
[62]	τῷ βίῳ μετασχεῖν· καλὸν γὰρ	τὸ	ἆθλον καὶ ἡ ἐλπὶς ~μεγάλη.
[29]	ἔχουσα εἰς τὸ ὅμοιον αὐτῇ	τὸ	ἀιδὲς ἀπέρχεται, τὸ θεῖόν τε
[29]	~Ναί. ~Ἡ δὲ ψυχὴ ἄρα,	τὸ	ἀιδές, τὸ εἰς τοιοῦτον τόπον
[45]	τὰ ζῷα ~συντρέφεται; Καὶ πότερον	τὸ	αἷμά ἐστιν ᾧ φρονοῦμεν, ἢ
[47]	ἄλλο δὲ ἐκεῖνο ἄνευ οὗ	τὸ	αἴτιον οὐκ ἄν ποτ᾽ εἴη
[47]	ὅτι ἄλλο μέν τί ἐστι	τὸ	αἴτιον τῷ ~ὄντι, ἄλλο δὲ
[39]	ἑαυτοῦ ἀτεχνίαν, ~ἀλλὰ τελευτῶν διὰ	τὸ	ἀλγεῖν ἅσμενος ἐπὶ τοὺς λόγους
[3]	δεσμοῦ ἦν ἐν τῷ ~σκέλει	τὸ	ἀλγεινόν, ἥκειν δὴ φαίνεται ἐπακολουθοῦν
[50]	~τοῖς ῥήμασι λέγεται οὕτω καὶ	τὸ	ἀληθὲς (ἔχειν; Οὐ γάρ που
[34]	καὶ ἀεὶ ἐν ~τούτῳ οὖσα,	τὸ	ἀληθὲς καὶ τὸ θεῖον καὶ
[11]	~εἰλικρινές, τοῦτο δ᾽ ἐστὶν ἴσως	τὸ	ἀληθές· μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ
[11]	~ἐπιθυμοῦμεν· φαμὲν δὲ τοῦτο εἶναι	τὸ	ἀληθές. μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν
[10]	ἆρα διὰ τοῦ σώματος ~αὐτῶν	τὸ	ἀληθέστατον θεωρεῖται, ἢ ὧδε ἔχει·
[58]	ἐστιν ὁ ἀληθῶς οὐρανὸς καὶ	τὸ	ἀληθινὸν φῶς (καὶ ἡ ὡς
[3]	δοκοῦν ἐναντίον εἶναι, τὸ λυπηρόν,	τὸ	ἅμα μὲν αὐτὼ μὴ θέλειν
[46]	αἰτίαν καὶ τὴν ἀνάγκην, λέγοντα	τὸ	ἄμεινον ~καὶ ὅτι αὐτὴν ἄμεινον
[16]	ἦ δ᾽ ὅς, εἴπερ ἔστι	τὸ	ἀναβιώσκεσθαι, ἐκ τῶν (τεθνεώτων ἂν
[17]	ἀλλ᾽ ἔστι τῷ ὄντι καὶ	τὸ	~ἀναβιώσκεσθαι καὶ ἐκ τῶν τεθνεώτων
[16]	~Πάντως που, ἔφη. ~Τίνα ταύτην;	~Τὸ	ἀναβιώσκεσθαι. ~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς,
[16]	γένεσις εἰς τοὺς ζῶντας αὕτη,	τὸ	ἀναβιώσκεσθαι; ~Πάνυ γε. ~Ὁμολογεῖται ἄρα
[31]	καὶ εἰς ταὐτόν γε ~πάλιν	τὸ	ἀνθρώπινον γένος, καὶ γίγνεσθαι ἐξ
[22]	καίτοι καρτερώτατος ἀνθρώπων ~ἐστὶν πρὸς	τὸ	ἀπιστεῖν τοῖς λόγοις. Ἀλλ᾽ οἶμαι
[66]	περὶ τοῦδε τοῦ πώματος ~πρὸς	τὸ	ἀποσπεῖσαί τινι; ἔξεστιν ἢ οὔ;
[46]	~περὶ τῶν ἄλλων ἀλλ᾽ ἢ	τὸ	ἄριστον καὶ τὸ βέλτιστον. ἀναγκαῖον
[41]	~ἐάνπερ μείνῃ ἥδε ἡ οἴησις,	τὸ	ἁρμονίαν μὲν εἶναι σύνθετον πρᾶγμα,
[38]	~ἀντιλαμβάνεται καὶ νῦν καὶ ἀεί,	τὸ	ἁρμονίαν τινὰ ἡμῶν εἶναι τὴν
[52]	τοῦ ἀριθμοῦ οὐκ ~ὢν ὅπερ	τὸ	ἄρτιον ὅμως ἕκαστος αὐτῶν ἄρτιός
[15]	~Καὶ μὴν ἐξ ἰσχυροτέρου γε	τὸ	ἀσθενέστερον καὶ ἐκ βραδυτέρου τὸ
[4]	ἄττα ~τοιάδε· πολλάκις μοι φοιτῶν	τὸ	αὐτὸ ἐνύπνιον ἐν τῷ παρελθόντι
[60]	(εἰσρεῖ) ἐξέπεσεν, ἔνια δὲ κατὰ	τὸ	~αὐτὸ μέρος· ἔστι δὲ ἃ
[20]	λέγω, περὶ ἁπάντων οἷς ~ἐπισφραγιζόμεθα	τὸ	αὐτὸ ὃ ἔστι καὶ ἐν
[17]	αὐτὸ σχῆμα ἂν σχοίη καὶ	τὸ	αὐτὸ ~πάθος ἂν πάθοι καὶ
[17]	~ποιοῖτο, οἶσθ᾽ ὅτι πάντα τελευτῶντα	τὸ	αὐτὸ σχῆμα ἂν σχοίη καὶ
[35]	θεράποντες. Οἱ δ᾽ ἄνθρωποι διὰ	τὸ	αὑτῶν δέος τοῦ ~θανάτου καὶ
[55]	δ᾽ αὔτως οἶμαι κἂν εἰ	τὸ	ἄψυκτον ἀνώλεθρον ἦν, ὁπότε ἐπὶ
[46]	ἀλλ᾽ ἢ τὸ ἄριστον καὶ	τὸ	βέλτιστον. ἀναγκαῖον δὲ εἶναι τὸν
[46]	ἀνεγίγνωσκον, ἵν᾽ ὡς ~τάχιστα εἰδείην	τὸ	βέλτιστον καὶ τὸ χεῖρον. ~Ἀπὸ
[55]	ἔχοιμεν διαμαχέσασθαι ὅτι οὐκ ~ἀπόλλυται·	τὸ	γὰρ ἀνάρτιον οὐκ ἀνώλεθρόν ἐστιν·
[16]	γ᾽ ἑτέρα σαφὴς οὖσα ~τυγχάνει;	Τὸ	γὰρ ἀποθνῄσκειν σαφὲς δήπου, ἢ
[20]	~καὶ ἀεὶ διὰ βίου εἰδέναι·	τὸ	γὰρ εἰδέναι τοῦτ᾽ ἔστιν, λαβόντα
[53]	οὐδέν τι ~μᾶλλον αὐτὸ δέχεται,	τὸ	γὰρ ἐναντίον ἀεὶ αὐτῷ ἐπιφέρει,
[7]	καὶ ἡμᾶς ἐκείνου κτήματα εἶναι.	Τὸ	γὰρ μὴ ἀγανακτεῖν ~τοὺς φρονιμωτάτους
[47]	μακρὰ ῥᾳθυμία εἴη τοῦ ~λόγου.	Τὸ	γὰρ μὴ διελέσθαι οἷόν τ᾽
[52]	~ἴσως ἔσται σαφέστερον ὃ λέγω·	τὸ	γὰρ περιττὸν ἀεί που δεῖ
[55]	ἄλλο φθορὰν μὴ ~δέχοιτο, εἰ	τό	γε ἀθάνατον ἀίδιον ὂν φθορὰν
[37]	ἐπειδὴ ὁρᾷς ἀποθανόντος τοῦ ἀνθρώπου	τό	γε ~ἀσθενέστερον ἔτι ὄν; Τὸ
[37]	γε ἄνθρωπος σῶς ἐστιν, ἐπειδὴ	τό	γε ~ὀλιγοχρονιώτερον οὐκ ἀπόλωλεν. Τὸ
[37]	αὐτῷ, ἀνερωτῴη πότερον πολυχρονιώτερόν ἐστι	τὸ	~γένος ἀνθρώπου ἢ ἱματίου ἐν
[23]	καὶ ὃν πρὸ τούτου ~ὡμολογήσαμεν,	τὸ	γίγνεσθαι πᾶν τὸ ζῶν ἐκ
[16]	~Ἐξ οὖν τοῦ ζῶντος τί	τὸ	γιγνόμενον; ~Τὸ τεθνηκός, ἔφη. ~Τί
[56]	θνητόν, ὡς ἔοικεν, αὐτοῦ ~ἀποθνῄσκει,	τὸ	δ᾽ ἀθάνατον σῶν καὶ ἀδιάφθορον
[59]	εἶναι καὶ ἔτι τούτων καλλίω.	Τὸ	δ᾽ αἴτιον ~τούτου εἶναι ὅτι
[13]	οὐδὲν ὑγιὲς οὐδ᾽ ἀληθὲς ἔχῃ,	τὸ	δ᾽ ἀληθὲς τῷ ~ὄντι ᾖ
[17]	εἰ τὸ καταδαρθάνειν ~μὲν εἴη,	τὸ	δ᾽ ἀνεγείρεσθαι μὴ ἀνταποδιδοίη γιγνόμενον
[11]	φιλοσοφίας πέρι διὰ πάντα ταῦτα.	Τὸ	δ᾽ ~ἔσχατον πάντων ὅτι, ἐάν
[37]	τό γε ~ὀλιγοχρονιώτερον οὐκ ἀπόλωλεν.	Τὸ	δ᾽ οἶμαι, ὦ Σιμμία, οὐχ
[55]	μουσικὸν μὴ δέχηται; ~(Ἄμουσον, ἔφη,	τὸ	δὲ ἄδικον. ~Εἶεν· ὃ δ᾽
[26]	τῶν ὄντων, τὸ μὲν ὁρατόν,	τὸ	δὲ ἀιδές; ~Θῶμεν, ἔφη. ~Καὶ
[44]	τε καὶ ἠλίθιον θάρρος θαρρήσει.	Τὸ	δὲ ~ἀποφαίνειν ὅτι ἰσχυρόν τί
[55]	τί νυνδὴ ὠνομάζομεν; ~Ἀνάρτιον, ἔφη.	~Τὸ	δὲ δίκαιον μὴ δεχόμενον καὶ
[16]	Λέγω δὲ τὸ μὲν ~καθεύδειν,	τὸ	δὲ ἐγρηγορέναι, καὶ ἐκ τοῦ
[58]	οὐρανοῦ ὄντος τὰ ἄστρα χωροῦντα·	τὸ	~δὲ εἶναι ταὐτόν, (ὑπ᾽ ἀσθενείας
[49]	τοῦτο μεῖζον, διὰ τὸ μέγεθος,	τὸ	δὲ ἔλαττον ~οὐδενὶ ἄλλῳ ἔλαττον
[28]	ἄρχειν τε καὶ ~ἡγεμονεύειν πεφυκέναι,	τὸ	δὲ θνητὸν ἄρχεσθαί τε καὶ
[26]	ἀιδὲς ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ἔχον,	τὸ	δὲ ὁρατὸν μηδέποτε κατὰ ταὐτά;
[29]	ἑαυτήν, ἅτε μελετῶσα ἀεὶ τοῦτο	τὸ	δὲ οὐδὲν ἄλλο ~ἐστὶν ἢ
[37]	τό γε ~ἀσθενέστερον ἔτι ὄν;	Τὸ	δὲ πολυχρονιώτερον ~(οὐ δοκεῖ σοι
[37]	ἡ μὲν ψυχὴ πολυχρόνιόν ἐστι,	τὸ	δὲ σῶμα ~ἀσθενέστερον καὶ ὀλιγοχρονιώτερον·
[28]	ἡ μὲν ψυχὴ τῷ θείῳ,	τὸ	δὲ σῶμα τῷ θνητῷ. ~Σκόπει
[30]	καὶ πρὸς τὰ ἀφροδίσια χρήσαιτο,	τὸ	δὲ τοῖς ὄμμασι ~σκοτῶδες καὶ
[26]	ψυχὴ σώματός ἐστιν τῷ ἀιδεῖ,	τὸ	δὲ τῷ ὁρατῷ. ~(Πᾶσα ἀνάγκη,
[15]	καλοῦμεν οὕτω τὸ μὲν ~αὐξάνεσθαι,	τὸ	δὲ φθίνειν; ~Ναί, ἔφη. ~Οὐκοῦν
[26]	αὐτῶν τὸ μὲν σῶμά ἐστι,	τὸ	δὲ ψυχή; ~Οὐδὲν ἄλλο, ἔφη.
[3]	περιεμένομεν οὖν ἑκάστοτε ἕως ἀνοιχθείη	~τὸ	δεσμωτήριον, διατρίβοντες μετ᾽ ἀλλήλων, ἀνεῴγετο
[50]	αὐτῶν τούτων τὴν ~ἐπωνυμίαν ἴσχειν,	τὸ	δὴ μετὰ ταῦτα ἠρώτα, Εἰ
[27]	ἐστιν τὸ διὰ τοῦ σώματος,	τὸ	δι᾽ αἰσθήσεως ~σκοπεῖν τι τότε
[27]	~τινὸς αἰσθήσεως τοῦτο γάρ ἐστιν	τὸ	διὰ τοῦ σώματος, τὸ δι᾽
[47]	οὐδέ τινας ~αἰτίας ἐπαιτιώμενον εἰς	τὸ	(διακοσμεῖν τὰ πράγματα, ἀέρας δὲ
[25]	προσήκει τοῦτο τὸ πάθος πάσχειν,	τὸ	διασκεδάννυσθαι, ~καὶ ὑπὲρ τοῦ ποίου
[51]	~ἔφη, ἀπεμνημόνευκας, οὐ μέντοι ἐννοεῖς	τὸ	διαφέρον τοῦ τε νῦν λεγομένου
[3]	τὸν ~Σωκράτη, συλλεγόμενοι ἕωθεν εἰς	τὸ	δικαστήριον ἐν ᾧ καὶ ἡ
[49]	καὶ διὰ τὸ πλῆθος; ~Καὶ	τὸ	δίπηχυ τοῦ πηχυαίου ἡμίσει μεῖζον
[45]	τὸ δύο αὐτοῖς προσεῖναι, καὶ	τὸ	δίπηχυ τοῦ πηχυαίου ~μεῖζον εἶναι
[53]	τὰ δέκα τὴν τοῦ περιττοῦ,	τὸ	διπλάσιον. Τοῦτο μὲν οὖν καὶ
[3]	ἡδύ· ὡς θαυμασίως πέφυκε πρὸς	~τὸ	δοκοῦν ἐναντίον εἶναι, τὸ λυπηρόν,
[12]	καὶ ἁθροίζεσθαι, καὶ ~οἰκεῖν κατὰ	τὸ	δυνατὸν καὶ ἐν τῷ νῦν
[60]	γῆν ὥσπερ οἱ ὄφεις, εἰς	τὸ	δυνατὸν κάτω ~καθέντα πάλιν ἐμβάλλει.
[13]	δὴ καὶ ἐγὼ κατά γε	τὸ	δυνατὸν οὐδὲν ἀπέλιπον ἐν τῷ
[45]	τῶν ὀκτὼ ~πλέονα εἶναι διὰ	τὸ	δύο αὐτοῖς προσεῖναι, καὶ τὸ
[8]	ἔφη, χαίρειν αὐτόν· ἀλλὰ μόνον	τὸ	ἑαυτοῦ ~παρασκευαζέτω ὡς καὶ δὶς
[16]	ἐγρηγορέναι, καὶ ἐκ τοῦ καθεύδειν	τὸ	ἐγρηγορέναι ~γίγνεσθαι καὶ (ἐκ τοῦ
[11]	θάτερον, ἢ οὐδαμοῦ ἔστιν κτήσασθαι	τὸ	εἰδέναι ἢ ~τελευτήσασιν· τότε (γὰρ
[52]	τοιούτων, ὥστε μὴ μόνον αὐτὸ	τὸ	εἶδος ~ἀξιοῦσθαι τοῦ αὑτοῦ ὀνόματος
[37]	ψυχὴ καὶ πρὶν εἰς τόδε	τὸ	εἶδος ἐλθεῖν, οὐκ ἀνατίθεμαι μὴ
[49]	~ἐπιχειρῶν σοι ἐπιδείξασθαι τῆς αἰτίας	τὸ	εἶδος ὃ πεπραγμάτευμαι, καὶ εἶμι
[18]	καὶ ~ἐν τῇ διανοίᾳ ἔλαβον	τὸ	εἶδος τοῦ παιδὸς οὗ ἦν
[11]	τῆς τοῦ σώματος ἀφροσύνης, ὡς	τὸ	~εἰκὸς μετὰ τοιούτων τε ἐσόμεθα
[11]	γνωσόμεθα δι᾽ ἡμῶν (αὐτῶν πᾶν	τὸ	~εἰλικρινές, τοῦτο δ᾽ ἐστὶν ἴσως
[44]	ἦν ἀθάνατον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ	τὸ	εἰς ἀνθρώπου σῶμα ἐλθεῖν ~ἀρχὴ
[29]	δὲ ψυχὴ ἄρα, τὸ ἀιδές,	τὸ	εἰς τοιοῦτον τόπον ἕτερον οἰχόμενον
[4]	~τοὺς τοῦ Αἰσώπου λόγους καὶ	τὸ	εἰς τὸν Ἀπόλλω προοίμιον καὶ
[3]	ἀλλήλοις ἥκειν ὡς ~πρῳαίτατα εἰς	τὸ	εἰωθός. Καὶ ἥκομεν καὶ ἡμῖν
[44]	ἔρχεται εἴτε πολλάκις, πρός γε	τὸ	~ἕκαστον ἡμῶν φοβεῖσθαι· προσήκει γὰρ
[46]	τὴν ~αἰτίαν καὶ κοινῇ πᾶσι	τὸ	ἑκάστῳ βέλτιστον ᾤμην καὶ τὸ
[60]	ἄναντες γὰρ ἀμφοτέροις τοῖς ῥεύμασι	τὸ	ἑκατέρωθεν ~γίγνεται μέρος. ~Τὰ μὲν
[50]	σμικρότητα ἔχει ὁ Σωκράτης πρὸς	τὸ	ἐκείνου μέγεθος; ~Ἀληθῆ. ~Οὐδέ γε
[20]	ἴσον καὶ τὸ ~μεῖζον καὶ	τὸ	ἔλαττον ἀλλὰ καὶ σύμπαντα τὰ
[49]	τὸ μεῖζον ~μεῖζον εἶναι καὶ	τὸ	ἔλαττον ἔλαττον, ἔπειτα τῇ κεφαλῇ
[51]	γίγνεσθαι καὶ ἐκ τοῦ ~μείζονος	τὸ	ἔλαττον, καὶ ἀτεχνῶς αὕτη εἶναι
[50]	καὶ σμικρὸν εἶναι, ~ἀλλὰ καὶ	τὸ	ἐν ἡμῖν μέγεθος οὐδέποτε προσδέχεσθαι
[50]	δ᾽ αὕτως καὶ τὸ σμικρὸν	τὸ	ἐν ἡμῖν οὐκ ἐθέλει ποτὲ
[51]	οὐκ ἄν ποτε ~γένοιτο, οὔτε	τὸ	ἐν ἡμῖν οὔτε τὸ ἐν
[51]	οὔτε τὸ ἐν ἡμῖν οὔτε	τὸ	ἐν τῇ φύσει. τότε μὲν
[45]	ἑνί τις προσθῇ ἕν, ἢ	~τὸ	ἓν ᾧ προσετέθη δύο γέγονεν,
[51]	γίγνεσθαι, νῦν δέ, ὅτι αὐτὸ	τὸ	ἐναντίον ἑαυτῷ ἐναντίον οὐκ ἄν
[51]	ἁπλῶς τοῦτο, μηδέποτε ἐναντίον ἑαυτῷ	τὸ	~ἐναντίον ἔσεσθαι. ~Παντάπασιν, ἔφη. ~Ἔτι
[53]	ὁρίζῃ, μὴ μόνον τὸ ἐναντίον	τὸ	ἐναντίον μὴ δέχεσθαι, ἀλλὰ καὶ
[53]	ὄντα ὅμως οὐ δέχεται ~αὐτό,	τὸ	ἐναντίον οἷον νῦν ἡ τριὰς
[51]	ἐλέγετο ἐκ τοῦ ἐναντίου πράγματος	τὸ	ἐναντίον ~πρᾶγμα γίγνεσθαι, νῦν δέ,
[53]	εἰ ~οὕτως ὁρίζῃ, μὴ μόνον	τὸ	ἐναντίον τὸ ἐναντίον μὴ δέχεσθαι,
[50]	καὶ ὑπεκχωρεῖν ὅταν αὐτῷ ~(προσίῃ	τὸ	ἐναντίον, τὸ σμικρόν, ἢ προσελθόντος
[51]	τοῖς πρόσθεν ἡμῖν λόγοις αὐτὸ	τὸ	ἐναντίον τῶν νυνὶ ~λεγομένων ὡμολογεῖτο,
[54]	ἔφη. ~Τί; ~Θάνατος. ~Οὐκοῦν ψυχὴ	τὸ	ἐναντίον ᾧ αὐτὴ ἐπιφέρει ἀεὶ
[4]	θέουσι διακελευόμενοι, καὶ ἐμοὶ οὕτω	τὸ	ἐνύπνιον ὅπερ ἔπραττον τοῦτο ~ἐπικελεύειν,
[4]	εἰ ἄρα πολλάκις μοι ~προστάττοι	τὸ	ἐνύπνιον ταύτην τὴν δημώδη μουσικὴν
[60]	γὰρ αὐτῷ καὶ ὅταν εἰς	τὸ	ἐπ᾽ ἐκεῖνα τῆς γῆς ὁρμήσῃ
[60]	γῆς ὁρμήσῃ καὶ ~ὅταν εἰς	τὸ	ἐπὶ τάδε, καὶ ὥσπερ τῶν
[35]	προωθεῖ καὶ κελεύει ἐρέσθαι διὰ	τὸ	ἐπιθυμεῖν ~μὲν ἀκοῦσαι, ὀκνεῖν δὲ
[53]	ὅτι ἂν αὐτὸ ἴῃ, αὐτὸ	τὸ	ἐπιφέρον ~τὴν τοῦ ἐπιφερομένου ἐναντιότητα
[45]	παντὶ δῆλον εἶναι, ὅτι διὰ	τὸ	ἐσθίειν καὶ ~πίνειν· (ἐπειδὰν γὰρ
[15]	(ἀπὸ μὲν τοῦ ἑτέρου ἐπὶ	τὸ	ἕτερον, ~ἀπὸ δ᾽ αὖ τοῦ
[50]	οὐδ᾽ ἐθέλειν ~ὑπερέχεσθαι, ἀλλὰ δυοῖν	τὸ	ἕτερον, ἢ φεύγειν καὶ ὑπεκχωρεῖν
[3]	ἀνθρώπῳ, ἐὰν δέ τις διώκῃ	τὸ	ἕτερον καὶ λαμβάνῃ, ~σχεδόν τι
[15]	αὖ τοῦ ἑτέρου πάλιν ἐπὶ	τὸ	ἕτερον· μείζονος μὲν πράγματος καὶ
[17]	καὶ μὴ ἀνακάμπτοι πάλιν ἐπὶ	τὸ	ἕτερον μηδὲ καμπὴν ~ποιοῖτο, οἶσθ᾽
[3]	~καὶ διὰ ταῦτα ᾧ ἂν	τὸ	ἕτερον παραγένηται ἐπακολουθεῖ ὕστερον καὶ
[3]	τι ἀναγκάζεσθαι ἀεὶ λαμβάνειν καὶ	τὸ	ἕτερον, ὥσπερ ἐκ μιᾶς ~κορυφῆς
[3]	ἕτερον παραγένηται ἐπακολουθεῖ ὕστερον καὶ	τὸ	~ἕτερον. Ὥσπερ οὖν καὶ αὐτῷ
[57]	τούτου μόνον ἐν ~ᾧ καλοῦμεν	τὸ	ζῆν, ἀλλ᾽ ὑπὲρ τοῦ παντός,
[23]	πρότερον, ἀνάγκη δὲ αὐτῇ εἰς	τὸ	ζῆν ἰούσῃ τε καὶ ~γιγνομένῃ
[23]	τούτου ~ὡμολογήσαμεν, τὸ γίγνεσθαι πᾶν	τὸ	ζῶν ἐκ τοῦ τεθνεῶτος. Εἰ
[16]	τεθνεῶτος; ~Ἀναγκαῖον, ἔφη, ὁμολογεῖν ὅτι	τὸ	ζῶν. ~Ἐκ τῶν τεθνεώτων ἄρα,
[3]	ἀλγεινόν, ἥκειν δὴ φαίνεται ἐπακολουθοῦν	τὸ	ἡδύ. ~Ὁ οὖν Κέβης ὑπολαβών,
[53]	περιττοῦ οὐ δέξεται· οὐδὲ δὴ	τὸ	~ἡμιόλιον οὐδὲ τἆλλα τὰ τοιαῦτα,
[45]	τοῦ πηχυαίου ~μεῖζον εἶναι διὰ	τὸ	ἡμίσει αὐτοῦ ὑπερέχειν. ~Νῦν δὲ
[53]	~ἡμιόλιον οὐδὲ τἆλλα τὰ τοιαῦτα,	τὸ	ἥμισυ, τὴν τοῦ ὅλου, καὶ
[45]	δὲ μνήμης καὶ δόξης λαβούσης	τὸ	ἠρεμεῖν, κατὰ ταῦτα γίγνεσθαι ~ἐπιστήμην;
[66]	τι αὐτοῦ ἦν τὰ περὶ	τὸ	ἦτρον ψυχόμενα, καὶ ~ἐκκαλυψάμενος ἐνεκεκάλυπτο
[15]	τὸ ἀσθενέστερον καὶ ἐκ βραδυτέρου	τὸ	θᾶττον; ~Πάνυ γε. ~Τί δέ;
[34]	~τούτῳ οὖσα, τὸ ἀληθὲς καὶ	τὸ	θεῖον καὶ τὸ ἀδόξαστον (θεωμένη
[29]	ὅμοιον αὐτῇ τὸ ἀιδὲς ἀπέρχεται,	τὸ	θεῖόν τε ~καὶ ἀθάνατον καὶ
[7]	ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν εὐλόγως ἔχει,	τὸ	θεόν τε εἶναι τὸν ~ἐπιμελούμενον
[6]	δοκεῖ, ὦ Κέβης, εὖ λέγεσθαι,	τὸ	θεοὺς εἶναι ἡμῶν ~τοὺς ἐπιμελουμένους
[52]	ἔγωγε. ~Ἀλλ᾽ ἕτερόν τι πυρὸς	τὸ	θερμὸν καὶ ἕτερόν τι χιόνος
[45]	πρῶτον τὰ τοιάδε· ἆρ᾽ ἐπειδὰν	τὸ	θερμὸν ~καὶ τὸ ψυχρὸν σηπεδόνα
[52]	οὐδέποτε χιόνα γ᾽ οὖσαν δεξαμένην	τὸ	~θερμόν, ὥσπερ ἐν τοῖς πρόσθεν
[25]	ταὐτὰ ἢ ἄλλοτ᾽ ἄλλως; Αὐτὸ	τὸ	ἴσον, αὐτὸ τὸ καλόν, ~αὐτὸ
[19]	μὲν πάντα ταῦτα εἶναι ~οἷον	τὸ	ἴσον, ἔχει δὲ ἐνδεεστέρως. ~Ἔστι
[19]	ἐκείνου τῷ τοιοῦτον εἶναι οἷον	τὸ	ἴσον, ἢ οὐδέν; ~Καὶ πολύ
[20]	καὶ εὐθὺς γενόμενοι οὐ μόνον	τὸ	ἴσον καὶ τὸ ~μεῖζον καὶ
[19]	τε τὰ ἴσα καὶ αὐτὸ	τὸ	ἴσον. ~Οὐδαμῶς μοι φαίνεται, ὦ
[42]	~ἁρμονίας μετέχει, ἢ τὸ ἴσον;	~Τὸ	ἴσον. ~Οὐκοῦν ψυχὴ ἐπειδὴ οὐδὲν
[19]	τε τὰ ἴσα καὶ αὐτὸ	τὸ	ἴσον; ~Παντάπασί γε. ~Ἀναγκαῖον ἄρα
[19]	γε. ~Ἀναγκαῖον ἄρα ἡμᾶς προειδέναι	τὸ	ἴσον πρὸ ἐκείνου τοῦ (χρόνου
[42]	ἢ ἔλαττον ~ἁρμονίας μετέχει, ἢ	τὸ	ἴσον; ~Τὸ ἴσον. ~Οὐκοῦν ψυχὴ
[19]	~ταῦτα πάντα ἕτερόν τι, αὐτὸ	τὸ	ἴσον· φῶμέν τι εἶναι ἢ
[27]	αὑτὴν σκοπῇ, ἐκεῖσε οἴχεται εἰς	τὸ	καθαρόν τε ~καὶ ἀεὶ ὂν
[16]	~γίγνεσθαι καὶ (ἐκ τοῦ ἐγρηγορέναι	τὸ	καθεύδειν, καὶ τὰς γενέσεις αὐτοῖν
[16]	τι ἐναντίον, ὥσπερ τῷ ἐγρηγορέναι	τὸ	~καθεύδειν; ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[17]	καὶ οὐδαμοῦ ἂν φαίνοιτο διὰ	τὸ	καὶ τἆλλα πάντα ταὐτὸν ἐκείνῳ
[59]	γὰρ ~ἁλουργῆ εἶναι (καὶ) θαυμαστὴν	τὸ	κάλλος, τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν
[25]	ἄλλως; Αὐτὸ τὸ ἴσον, αὐτὸ	τὸ	καλόν, ~αὐτὸ ἕκαστον ὃ ἔστιν,
[49]	ἐστιν ἄλλο καλὸν πλὴν αὐτὸ	τὸ	καλόν, οὐδὲ δι᾽ ἓν ἄλλο
[15]	τυγχάνει ὂν τοιοῦτόν τι, οἷον	τὸ	καλὸν τῷ ~αἰσχρῷ ἐναντίον που
[17]	ὃ λέγω· ἀλλ᾽ οἷον εἰ	τὸ	καταδαρθάνειν ~μὲν εἴη, τὸ δ᾽
[17]	ἐκ τοῦ ἑτέρου μόνον ~εἰς	τὸ	καταντικρὺ καὶ μὴ ἀνακάμπτοι πάλιν
[37]	ἀνθρώπου, (ἀλλ᾽ ἡ ψυχὴ ἀεὶ	τὸ	~κατατριβόμενον ἀνυφαίνοι ἀναγκαῖον μεντἂν εἴη,
[40]	καὶ ὑμᾶς ~ἐξαπατήσας, ὥσπερ μέλιττα	τὸ	κέντρον ἐγκαταλιπὼν οἰχήσομαι. ~Ἀλλ᾽ ἰτέον,
[44]	τι λέγεις. Ἔστι δὲ δὴ	τὸ	~κεφάλαιον ὧν ζητεῖς· ἀξιοῖς ἐπιδειχθῆναι
[46]	τὸ ἑκάστῳ βέλτιστον ᾤμην καὶ	τὸ	κοινὸν πᾶσιν ~ἐπεκδιηγήσεσθαι ἀγαθόν· καὶ
[62]	καὶ ἐνιαυτὸν ~ἐκεῖ γενομένους ἐκβάλλει	τὸ	κῦμα, τοὺς μὲν ἀνδροφόνους κατὰ
[49]	σοφωτέροις· σὺ δὲ ~δεδιὼς ἄν,	τὸ	(λεγόμενον, τὴν σαυτοῦ σκιὰν καὶ
[11]	φλυαρίας ἐμπίμπλησιν ~ἡμᾶς πολλῆς, ὥστε	τὸ	λεγόμενον ὡς ἀληθῶς τῷ ὄντι
[63]	τί μοι ὥρα τραπέσθαι πρὸς	τὸ	λουτρόν· ~δοκεῖ γὰρ δὴ βέλτιον
[3]	πρὸς ~τὸ δοκοῦν ἐναντίον εἶναι,	τὸ	λυπηρόν, τὸ ἅμα μὲν αὐτὼ
[63]	ἡγησάμενος ἀπεργάζεσθαι, τὰς δὲ περὶ	τὸ	μανθάνειν ~ἐσπούδασέ τε καὶ κοσμήσας
[50]	γὰρ φαίνεται ~οὐ μόνον αὐτὸ	τὸ	μέγεθος οὐδέποτ᾽ ἐθέλειν ἅμα μέγα
[50]	τὴν σμικρότητα ὑπέχων, ~τῷ δὲ	τὸ	μέγεθος τῆς σμικρότητος παρέχων ὑπερέχον.
[49]	καὶ διὰ τοῦτο μεῖζον, διὰ	τὸ	μέγεθος, τὸ δὲ ἔλαττον ~οὐδενὶ
[51]	~λεγομένων ὡμολογεῖτο, ἐκ τοῦ ἐλάττονος	τὸ	μεῖζον γίγνεσθαι καὶ ἐκ τοῦ
[20]	οὐ μόνον τὸ ἴσον καὶ	τὸ	~μεῖζον καὶ τὸ ἔλαττον ἀλλὰ
[49]	ἐλάττω, πρῶτον μὲν τῷ αὐτῷ	τὸ	μεῖζον ~μεῖζον εἶναι καὶ τὸ
[49]	οὐδὲν ἄλλο λέγεις ἢ ὅτι	τὸ	μεῖζον πᾶν ἕτερον ἑτέρου οὐδενὶ
[12]	μόνοι οἱ ~φιλοσοφοῦντες ὀρθῶς, καὶ	τὸ	μελέτημα αὐτὸ τοῦτό ἐστιν τῶν
[2]	πειράσομαι ὑμῖν διηγήσασθαι· καὶ γὰρ	τὸ	μεμνῆσθαι ~Σωκράτους καὶ αὐτὸν λέγοντα
[26]	δὲ ἀιδές; ~Θῶμεν, ἔφη. ~Καὶ	τὸ	μὲν ἀιδὲς ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ
[15]	καὶ φθίσις, καὶ καλοῦμεν οὕτω	τὸ	μὲν ~αὐξάνεσθαι, τὸ δὲ φθίνειν;
[28]	θνητῷ; Ἢ οὐ δοκεῖ σοι	τὸ	μὲν θεῖον οἷον ἄρχειν τε
[56]	ἄρα θανάτου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον	τὸ	μὲν θνητόν, ὡς ἔοικεν, αὐτοῦ
[16]	μοι τὴν ἑτέραν. Λέγω δὲ	τὸ	μὲν ~καθεύδειν, τὸ δὲ ἐγρηγορέναι,
[61]	πολλοῖς τέτταρ᾽ ἄττα ῥεύματα, ὧν	τὸ	~μὲν μέγιστον καὶ ἐξωτάτω ῥέον
[29]	ἔφη, ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ ἄνθρωπος,	τὸ	μὲν ὁρατὸν αὐτοῦ, τὸ ~σῶμα,
[26]	ἔφη, δύο εἴδη τῶν ὄντων,	τὸ	μὲν ὁρατόν, τὸ δὲ ἀιδές;
[38]	μᾶλλον ~ἠγάσθην ἢ τότε παραγενόμενος.	(Τὸ	μὲν οὖν ἔχειν ὅτι λέγοι
[63]	ἆθλον καὶ ἡ ἐλπὶς ~μεγάλη.	~(Τὸ	μὲν οὖν ταῦτα διισχυρίσασθαι οὕτως
[35]	~τοιούτων ἴσως ὥσπερ καὶ σοὶ	τὸ	μὲν σαφὲς εἰδέναι ἐν τῷ
[26]	ὅς, ἄλλο τι ἡμῶν αὐτῶν	τὸ	μὲν σῶμά ἐστι, τὸ δὲ
[33]	μηδὲν ἡγεῖσθαι ἀληθές· ~εἶναι δὲ	τὸ	μὲν τοιοῦτον αἰσθητόν τε καὶ
[35]	ἀδύνατον ~εἶναι ἢ παγχάλεπόν τι,	τὸ	μέντοι αὖ τὰ λεγόμενα περὶ
[66]	ἐπιεικῶς οἷοί τε ἦσαν κατέχειν	τὸ	μὴ δακρύειν, ~ὡς δὲ εἴδομεν
[55]	ἔφη ὁ Κέβης. ~Τί οὖν;	Τὸ	μὴ δεχόμενον τὴν τοῦ ἀρτίου
[43]	πίνειν, καὶ πείνης ἐνούσης ἐπὶ	τὸ	μὴ ἐσθίειν, καὶ ἄλλα μυρία
[5]	Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες,	τὸ	μὴ θεμιτὸν ~εἶναι ἑαυτὸν βιάζεσθαι,
[64]	δ᾽ ~ὅς, ὦ ἄριστε Κρίτων,	τὸ	μὴ καλῶς λέγειν οὐ μόνον
[58]	αὐτῇ δεῖν μήτε (ἀέρος πρὸς	τὸ	μὴ πεσεῖν μήτε ~ἄλλης ἀνάγκης
[43]	καὶ δίψους ἐπὶ τοὐναντίον ~ἕλκειν,	τὸ	μὴ πίνειν, καὶ πείνης ἐνούσης
[13]	νομίσματα, ἀλλ᾽ ᾖ ἐκεῖνο μόνον	τὸ	νόμισμα ~ὀρθόν, ἀντὶ οὗ δεῖ
[19]	οὕτως ἴσα εἶναι ὥσπερ αὐτὸ	τὸ	ὃ ~ἔστιν, ἢ ἐνδεῖ τι
[29]	~Οὐκοῦν οὕτω μὲν ἔχουσα εἰς	τὸ	ὅμοιον αὐτῇ τὸ ἀιδὲς ἀπέρχεται,
[22]	γε καταφεύγει ὁ λόγος εἰς	(τὸ	ὁμοίως εἶναι τήν τε ψυχὴν
[42]	ψυχῆς εἶναι· τοῦτο δ᾽ ἔστι	τὸ	ὁμολόγημα, μηδὲν μᾶλλον μηδ᾽ ἐπὶ
[25]	καλόν, ~αὐτὸ ἕκαστον ὃ ἔστιν,	τὸ	ὄν, μή ποτε μεταβολὴν καὶ
[62]	δὴ ἂν δόξωσι ~διαφερόντως πρὸς	τὸ	ὁσίως βιῶναι, οὗτοί εἰσιν οἱ
[52]	καὶ τοῦτο ~καλεῖν ἀεὶ διὰ	τὸ	οὕτω πεφυκέναι ὥστε τοῦ περιττοῦ
[27]	~τοιούτων ἐφαπτομένη· καὶ τοῦτο αὐτῆς	τὸ	πάθημα φρόνησις κέκληται; ~Παντάπασιν, ἔφη,
[39]	(Φαίδων) ἔφη, οἰκτρὸν ἂν εἴη	τὸ	πάθος, εἰ ὄντος δή τινος
[25]	ποίῳ τινὶ ἄρα προσήκει τοῦτο	τὸ	πάθος πάσχειν, τὸ διασκεδάννυσθαι, ~καὶ
[13]	ὅμως αὐτοῖς ~συμβαίνει τούτῳ ὅμοιον	τὸ	πάθος τὸ περὶ ταύτην τὴν
[3]	Ξανθίππην γιγνώσκεις γάρ ἔχουσάν τε	~τὸ	παιδίον αὐτοῦ καὶ παρακαθημένην. Ὡς
[22]	μοι ἐναργὲς ὂν ὡς τοῦτο,	τὸ	πάντα τὰ τοιαῦτ᾽ εἶναι ὡς
[39]	καὶ δυνατοῦ (κατανοῆσαι, ἔπειτα διὰ	τὸ	~παραγίγνεσθαι τοιούτοις τισὶ λόγοις, τοῖς
[29]	διαλύεσθαι ~προσήκει, ψυχῇ δὲ αὖ	τὸ	παράπαν ἀδιαλύτῳ εἶναι ἢ ἐγγύς
[62]	καθηράμενοι ἄνευ τε σωμάτων ζῶσι	~τὸ	παράπαν εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον,
[39]	ἡγεῖται οὐδενὸς οὐδὲν ὑγιὲς εἶναι	τὸ	~παράπαν. Ἢ οὐκ ᾔσθησαι σύ
[38]	ἡττημένους ἀνεκαλέσατο καὶ ~προύτρεψεν πρὸς	τὸ	παρέπεσθαί τε καὶ συσκοπεῖν τὸν
[40]	ἃ λέγω, καλῶς δὴ ἔχει	τὸ	~πεισθῆναι· εἰ δὲ μηδέν ἐστι
[60]	ὁ ἀὴρ καὶ τὸ πνεῦμα	τὸ	περὶ αὐτὸ ταὐτὸν ~ποιεῖ· συνέπεται
[13]	καὶ οἱ πολλοὶ ὀνομάζουσι σωφροσύνην,	τὸ	~περὶ τὰς ἐπιθυμίας μὴ ἐπτοῆσθαι
[13]	~συμβαίνει τούτῳ ὅμοιον τὸ πάθος	τὸ	περὶ ταύτην τὴν εὐήθη σωφροσύνην·
[52]	~ἅπας, ὥστε (οὐκ ὢν ὅπερ	τὸ	περιττὸν ἀεὶ ἕκαστος αὐτῶν ἐστι
[55]	διεμαχόμεθα ὅτι ἐπελθόντος τοῦ ἀρτίου	τὸ	περιττὸν καὶ τὰ ~τρία οἴχεται
[55]	φαίη ἄν τις, ἄρτιον μὲν	τὸ	περιττὸν μὴ γίγνεσθαι ἐπιόντος τοῦ
[52]	ὃ ἔστι μὲν ~οὐχ ὅπερ	τὸ	περιττόν, ὅμως δὲ δεῖ αὐτὸ
[55]	ἔφαμεν, ἄρτιον, οὐδέ γ᾽ αὖ	τὸ	~περιττόν, οὐδὲ δὴ πῦρ ψυχρόν,
[49]	ἀλλὰ μὴ πλήθει καὶ διὰ	τὸ	πλῆθος; ~Καὶ τὸ δίπηχυ τοῦ
[3]	τοῦ δεσμωτηρίου ἑσπέρας, ἐπυθόμεθα ὅτι	τὸ	~πλοῖον ἐκ Δήλου ἀφιγμένον εἴη.
[1]	~ἂν εἰς Δῆλόν τε ἀφίκηται	τὸ	πλοῖον καὶ πάλιν δεῦρο· τοῦτο
[1]	τί ἐστιν; ~(Φαίδων) ~Τοῦτ᾽ ἔστι	τὸ	πλοῖον, ὥς φασιν Ἀθηναῖοι, ἐν
[60]	καὶ ἐκεῖ συναιωρούμενον τῷ ὑγρῷ	τὸ	πνεῦμα δεινούς ~τινας ἀνέμους καὶ
[60]	ἐκπνεῖ τε καὶ ἀναπνεῖ ~ῥέον	τὸ	πνεῦμα, οὕτω καὶ ἐκεῖ συναιωρούμενον
[60]	κάτω, καὶ ὁ ἀὴρ καὶ	τὸ	πνεῦμα τὸ περὶ αὐτὸ ταὐτὸν
[39]	εὐλαβηθῶμέν τι πάθος μὴ πάθωμεν.	~Τὸ	ποῖον; ἦν δ᾽ ἐγώ. ~(Μὴ
[45]	ᾧ προσετέθη δύο γέγονεν, ἢ	τὸ	προστεθέν> ἢ τὸ προστεθὲν καὶ
[45]	γέγονεν, ἢ τὸ προστεθέν> ἢ	τὸ	προστεθὲν καὶ ᾧ ~προσετέθη (διὰ
[54]	ἐμέ. Λέγω δὴ παρ᾽ ἣν	τὸ	πρῶτον ἔλεγον ἀπόκρισιν, τὴν ~ἀσφαλῆ
[19]	πρὸ ἐκείνου τοῦ (χρόνου ὅτε	~τὸ	πρῶτον ἰδόντες τὰ ἴσα ἐνενοήσαμεν
[52]	ἢ ἀπολεῖσθαι. ~Πάνυ γε. ~Καὶ	τὸ	πῦρ γε αὖ προσιόντος τοῦ
[45]	φρονοῦμεν, ἢ ὁ ἀὴρ ἢ	τὸ	πῦρ; Ἢ ~τούτων μὲν οὐδέν,
[53]	ἡ δυὰς τῷ ~περιττῷ καὶ	(τὸ	πῦρ τῷ ψυχρῷ καὶ ἄλλα
[55]	ἄψυκτον ἀνώλεθρον ἦν, ὁπότε ἐπὶ	τὸ	πῦρ ~ψυχρόν τι ἐπῄει, οὔποτ᾽
[13]	καί τι ἠνύσαμεν, ~ἐκεῖσε ἐλθόντες	τὸ	σαφὲς εἰσόμεθα, ἂν θεὸς ἐθέλῃ,
[37]	ὦ Κέβης, λέγε, τί ἦν	τὸ	σὲ αὖ θρᾶττον (ἀπιστίαν παρέχει)
[3]	εἰς τὴν κλίνην συνέκαμψέ τε	~τὸ	σκέλος καὶ ἐξέτριψε τῇ χειρί,
[11]	ἀπ᾽ αὐτοῦ καὶ ~τραπώμεθα πρὸς	τὸ	σκοπεῖν τι, ἐν ταῖς ζητήσεσιν
[27]	μὲν τῷ σώματι ~προσχρῆται εἰς	τὸ	σκοπεῖν τι ἢ διὰ τοῦ
[50]	ὅταν αὐτῷ ~(προσίῃ τὸ ἐναντίον,	τὸ	σμικρόν, ἢ προσελθόντος ἐκείνου ἀπολωλέναι·
[50]	ἐν ἡμῖν μέγεθος οὐδέποτε προσδέχεσθαι	τὸ	σμικρὸν οὐδ᾽ ἐθέλειν ~ὑπερέχεσθαι, ἀλλὰ
[50]	~εἶναι· ὡς δ᾽ αὕτως καὶ	τὸ	σμικρὸν τὸ ἐν ἡμῖν οὐκ
[42]	περὶ ψυχήν, ὥστε καὶ κατὰ	τὸ	σμικρότατον μᾶλλον ~ἑτέραν ἑτέρας ψυχῆς
[49]	καὶ τοῦτο δὴ τέρας εἶναι,	τὸ	σμικρῷ τινι μέγαν τινὰ ~εἶναι·
[66]	~ἰδὼν δὲ ὁ Κρίτων συνέλαβε	τὸ	στόμα καὶ τοὺς ὀφθαλμούς. ~Ἥἥδε
[34]	ζῇ, καὶ ἐπειδὰν ~τελευτήσῃ, εἰς	τὸ	συγγενὲς καὶ εἰς τὸ τοιοῦτον
[10]	Καίτοι εἰ αὗται τῶν περὶ	τὸ	σῶμα ~αἰσθήσεων μὴ ἀκριβεῖς εἰσιν
[9]	ψυχῆς ἀπαλλαγὲν αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ	τὸ	~σῶμα γεγονέναι, χωρὶς δὲ τὴν
[11]	μὲν γὰρ ἡμῖν ἀσχολίας ~παρέχει	τὸ	σῶμα διὰ τὴν ἀναγκαίαν (τροφήν·
[11]	δὲ χρήματα ~(ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ	τὸ	σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου θεραπείᾳ·
[9]	τοῦ τοιούτου πραγματεία οὐ περὶ	τὸ	σῶμα ~εἶναι, ἀλλὰ καθ᾽ ὅσον
[41]	ἁρμονίαν τινὰ ἐκ τῶν κατὰ	τὸ	σῶμα ἐντεταμένων συγκεῖσθαι· οὐ γάρ
[47]	ἐνθάδε κάθημαι, ὅτι σύγκειταί ~μου	τὸ	σῶμα ἐξ ὀστῶν καὶ νεύρων,
[32]	ὀρθῶς φιλόσοφοι ἀπέχονται τῶν κατὰ	τὸ	~σῶμα ἐπιθυμιῶν ἁπασῶν καὶ καρτεροῦσι
[11]	τῇ σκέψει) ὅτι, ἕως ἂν	τὸ	σῶμα ἔχωμεν καὶ συμπεφυρμένη ᾖ
[64]	φέρῃ, καὶ μὴ ὁρῶν μου	τὸ	σῶμα ἢ καόμενον ~ἢ κατορυττόμενον
[10]	τῆς φρονήσεως κτῆσιν; Πότερον ἐμπόδιον	τὸ	~σῶμα ἢ οὔ, ἐάν τις
[43]	(ἐναντιουμένην τὴν ψυχὴν τοῖς κατὰ	τὸ	σῶμα· ἢ οὔ; ~Πάνυ μὲν
[36]	τις, δῆλον ὅτι, ὅταν χαλασθῇ	τὸ	σῶμα ἡμῶν ~ἀμέτρως ἢ ἐπιταθῇ
[9]	δὲ τὰς ἄλλας τὰς περὶ	τὸ	σῶμα θεραπείας; Δοκεῖ σοι ἐντίμους
[11]	μάχας οὐδὲν ἄλλο παρέχει ἢ	τὸ	σῶμα καὶ αἱ τούτου ἐπιθυμίαι.
[37]	ἔτη βιῷ εἰ γὰρ ῥέοι	τὸ	~σῶμα καὶ ἀπολλύοιτο ἔτι ζῶντος
[29]	ἄνθρωπος, τὸ μὲν ὁρατὸν αὐτοῦ,	τὸ	~σῶμα, καὶ ἐν ὁρατῷ κείμενον,
[10]	~καθ᾽ αὑτὴν γίγνηται ἐῶσα χαίρειν	τὸ	σῶμα, καὶ καθ᾽ ὅσον δύναται
[33]	ἧλον ἔχουσα προσηλοῖ αὐτὴν πρὸς	τὸ	~σῶμα καὶ προσπερονᾷ καὶ ποιεῖ
[29]	καὶ πάνυ μάλα· συμπεσὸν γὰρ	~τὸ	σῶμα καὶ ταριχευθέν, ὥσπερ οἱ
[37]	τὴν φύσιν τῆς ~ἀσθενείας ἐπιδεικνύοι	τὸ	σῶμα καὶ ταχὺ σαπὲν διοίχοιτο.
[63]	μὲν ἄλλας ἡδονὰς τὰς ~περὶ	τὸ	σῶμα καὶ τοὺς κόσμους εἴασε
[10]	τοῦ φιλοσόφου ψυχὴ μάλιστα (ἀτιμάζει	τὸ	~σῶμα καὶ φεύγει ἀπ᾽ αὐτοῦ,
[43]	ἔγωγε. ~Πότερον συγχωροῦσαν τοῖς κατὰ	τὸ	σῶμα πάθεσιν ἢ καὶ ἐναντιουμένην;
[26]	φαμὲν ἂν εἶναι καὶ συγγενέστερον	τὸ	σῶμα; ~Παντί, ἔφη, τοῦτό γε
[9]	τοὺς ~ἄλλους καλλωπισμοὺς τοὺς περὶ	τὸ	σῶμα πότερον τιμᾶν δοκεῖ σοι
[29]	μέν τις καὶ χαριέντως ~ἔχων	τὸ	σῶμα τελευτήσῃ καὶ ἐν τοιαύτῃ
[27]	ἢ τῷ μή. ~Τί δὲ	τὸ	σῶμα; ~Τῷ ἑτέρῳ. ~Ὅρα δὴ
[33]	ἀληθῆ ~εἶναι ἅπερ ἂν καὶ	τὸ	σῶμα φῇ. Ἐκ γὰρ τοῦ
[30]	δοκεῖν εἶναι ἀληθὲς ἀλλ᾽ ἢ	τὸ	σωματοειδές, οὗ τις ἂν ἅψαιτο
[58]	τὰ μεγέθη, εἰς ἃ ~συνερρυηκέναι	τό	τε ὕδωρ καὶ τὴν ὁμίχλην
[16]	ἐναντίον μὲν ~φῂς τῷ ζῆν	τὸ	τεθνάναι εἶναι; ~Ἔγωγε. ~Γίγνεσθαι δὲ
[16]	~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ~Τί;	~Τὸ	τεθνάναι, ἔφη. ~Οὐκοῦν ἐξ ἀλλήλων
[12]	ὀρθῶς φιλοσοφοῦντες ἀποθνῄσκειν ~μελετῶσι, καὶ	τὸ	τεθνάναι ἥκιστα αὐτοῖς ἀνθρώπων φοβερόν.
[17]	μὴ οὐχὶ πάντα καταναλωθῆναι εἰς	τὸ	τεθνάναι; ~Οὐδὲ μία μοι δοκεῖ,
[9]	σώματος ἀπαλλαγήν; Καὶ εἶναι ~τοῦτο	τὸ	τεθνάναι, χωρὶς μὲν ἀπὸ τῆς
[16]	τοῦ ζῶντος τί τὸ γιγνόμενον;	~Τὸ	τεθνηκός, ἔφη. ~Τί δέ, ἦ
[41]	καὶ πολλάκις κατατρίψασα ἡ ψυχὴ	τὸ	τελευταῖον σῶμα ~καταλιποῦσα νῦν αὐτὴ
[37]	εἴη, ὁπότε ἀπολλύοιτο ἡ ~ψυχή,	τὸ	τελευταῖον ὕφασμα τυχεῖν αὐτὴν ἔχουσαν
[56]	ἔφη ὁ Σωκράτης, καὶ αὐτὸ	τὸ	τῆς ζωῆς εἶδος καὶ εἴ
[10]	τῇ ζητήσει (κοινωνὸν συμπαραλαμβάνῃ; ~οἷον	τὸ	τοιόνδε λέγω· ἆρα ἔχει ἀλήθειάν
[43]	ἢ καὶ ἐναντιουμένην; ~Λέγω δὲ	τὸ	τοιόνδε, οἷον καύματος ἐνόντος καὶ
[18]	Σιμμίας. ~(Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς,	τὸ	τοιοῦτον ἀνάμνησίς τίς ἐστι; Μάλιστα
[34]	εἰς τὸ συγγενὲς καὶ εἰς	τὸ	τοιοῦτον ἀφικομένη ἀπηλλάχθαι τῶν ~ἀνθρωπίνων
[53]	καὶ περιττοῖς. ~Πάνυ γε. ~Επὶ	τὸ	τοιοῦτον δή, φαμέν, ἡ ἐναντία
[19]	δὲ ἔχειν; ~Ἀνάγκη. ~Τί οὖν;	Τὸ	τοιοῦτον πεπόνθαμεν καὶ ἡμεῖς ἢ
[46]	μοι τρόπον τινὰ εὖ ~ἔχειν	τὸ	τὸν νοῦν εἶναι πάντων αἴτιον,
[50]	γάρ, ἦ δ᾽ ὅς, ὁμολογεῖς	τὸ	τὸν Σιμμίαν ὑπερέχειν Σωκράτους οὐχ
[17]	διακρίνοιτο δὲ μή, ~ταχὺ ἂν	τὸ	τοῦ Ἀναξαγόρου γεγονὸς εἴη, ὁμοῦ
[37]	~ἀποκριναμένου δή (τινος) ὅτι πολὺ	τὸ	τοῦ ἀνθρώπου, οἴοιτο ἀποδεδεῖχθαι ~ὅτι
[7]	φαίνεται. Ὃ μέντοι νυνδὴ ἔλεγες,	τὸ	~τοὺς φιλοσόφους ῥᾳδίως ἂν ἐθέλειν
[61]	λίμνῃ ἐξ ~ἐναντίας· καὶ οὐδὲ	τὸ	τούτου ὕδωρ οὐδενὶ μείγνυται, ἀλλὰ
[24]	λόγον ἔτι μᾶλλον, καὶ δεδιέναι	τὸ	τῶν παίδων, μὴ ὡς ἀληθῶς
[23]	ἐνέστηκεν ὃ νυνδὴ Κέβης ἔλεγε,	τὸ	τῶν ~πολλῶν, ὅπως μὴ ἅμα
[60]	πυθμένα οὐκ ἔχει οὐδὲ βάσιν	τὸ	ὑγρὸν τοῦτο. Αἰωρεῖται δὴ ~καὶ
[60]	ἐξιόν. ὅταν τε ~οὖν ὑποχωρήσῃ	τὸ	ὕδωρ εἰς τὸν τόπον τὸν
[59]	καὶ ἑνὶ λόγῳ, ὅπερ ἡμῖν	τὸ	ὕδωρ ~τε καὶ ἡ θάλαττά
[13]	κρατούμενοι. καίτοι καλοῦσί γε ἀκολασίαν	~(τὸ	ὑπὸ τῶν ἡδονῶν ἄρχεσθαι, ἀλλ᾽
[65]	καταρῶνται ~ἐπειδὰν αὐτοῖς παραγγείλω πίνειν	τὸ	φάρμακον ἀναγκαζόντων τῶν ~ἀρχόντων. Σὲ
[66]	ἐφαπτόμενος αὐτοῦ οὗτος ὁ δοὺς	τὸ	~φάρμακον, διαλιπὼν χρόνον ἐπεσκόπει τοὺς
[65]	~πειθώμεθα αὐτῷ, καὶ ἐνεγκάτω τις	τὸ	φάρμακον, εἰ τέτριπται· εἰ δὲ
[66]	ἧκεν ἄγων τὸν μέλλοντα δώσειν	τὸ	~φάρμακον, ἐν κύλικι φέροντα τετριμμένον.
[1]	Σωκράτει ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ᾗ	τὸ	~φάρμακον ἔπιεν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ,
[63]	δὴ βέλτιον εἶναι λουσάμενον πιεῖν	τὸ	φάρμακον καὶ μὴ πράγματα ~ταῖς
[8]	λέγει ὁ μέλλων σοι ~δώσειν	τὸ	φάρμακον ὅτι χρή σοι φράζειν
[64]	λόγον πεποίημαι, ὡς, ἐπειδὰν πίω	τὸ	φάρμακον, οὐκέτι ὑμῖν ~παραμενῶ, ἀλλ᾽
[60]	οἰκοῦμεν, τοὺς δὲ ~βαθυτέρους ὄντας	τὸ	χάσμα αὐτοὺς ἔλαττον ἔχειν τοῦ
[60]	Τάρταρον ~κεκλήκασιν. Εἰς γὰρ τοῦτο	τὸ	χάσμα συρρέουσί τε πάντες οἱ
[46]	~τάχιστα εἰδείην τὸ βέλτιστον καὶ	τὸ	χεῖρον. ~Ἀπὸ δὴ θαυμαστῆς ἐλπίδος,
[46]	εἶναι τὸν ~αὐτὸν τοῦτον καὶ	τὸ	χεῖρον εἰδέναι· τὴν αὐτὴν γὰρ
[12]	πάλαι ἐν τῷ λόγῳ λέγεται,	~τὸ	χωρίζειν ὅτι μάλιστα ἀπὸ τοῦ
[42]	εἰ ὀρθὴ ἡ ὑπόθεσις ἦν,	τὸ	ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι; ~Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν,
[52]	θερμὸν καὶ ἕτερόν τι χιόνος	τὸ	ψυχρόν; ~Ναί. ~Ἀλλὰ τόδε γ᾽
[45]	ἆρ᾽ ἐπειδὰν τὸ θερμὸν ~καὶ	τὸ	ψυχρὸν σηπεδόνα τινὰ λάβῃ, ὥς
[41]	γε εἶναι ψυχὴν σώματος, ἀλλὰ	τόδε	ἄδηλον παντί, μὴ ~πολλὰ δὴ
[57]	περαιτέρω. ~Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. ~(Ἀλλὰ	τόδε	γ᾽ ἔφη, ὦ ἄνδρες, δίκαιον
[52]	χιόνος τὸ ψυχρόν; ~Ναί. ~Ἀλλὰ	τόδε	γ᾽ οἶμαι δοκεῖ σοι, οὐδέποτε
[6]	ῥᾴδιος διιδεῖν· οὐ ~μέντοι ἀλλὰ	τόδε	γέ μοι δοκεῖ, ὦ Κέβης,
[37]	τῷ χρόνῳ; πρὸς δὴ ~τοῦτο	τόδε	ἐπίσκεψαι, εἴ τι λέγω· εἰκόνος
[21]	τῷ παρόντι ἑλέσθαι. ~Τί δέ;	Τόδε	ἔχεις ἑλέσθαι, καὶ πῇ σοι
[19]	~Ἔστι ταῦτα. ~Ἀλλὰ μὴν καὶ	τόδε	ὁμολογοῦμεν, μὴ ἄλλοθεν αὐτὸ ἐννενοηκέναι
[18]	γ᾽ ἔφη. ~Ἆρ᾽ οὖν καὶ	τόδε	ὁμολογοῦμεν, ὅταν ἐπιστήμη παραγίγνηται τρόπῳ
[52]	βούλομαι δηλῶσαι, ἄθρει. ἔστιν δὲ	τόδε,	ὅτι φαίνεται οὐ ~μόνον ἐκεῖνα
[27]	ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. ~Οὐκοῦν καὶ	τόδε	πάλαι ἐλέγομεν, ὅτι ἡ ψυχή,
[19]	τίς τι, ἆρ᾽ οὐκ ἀναγκαῖον	~τόδε	προσπάσχειν, ἐννοεῖν εἴτε τι ἐλλείπει
[52]	ἔφη. ~Ἔτι δή μοι καὶ	τόδε	σκέψαι, ἔφη, εἰ ἄρα συνομολογήσεις.
[37]	ἡ ψυχὴ καὶ πρὶν εἰς	τόδε	τὸ εἶδος ἐλθεῖν, οὐκ ἀνατίθεμαι
[58]	λέγεις, ὦ Σώκρατες; Περὶ γάρ	τοι	~γῆς καὶ αὐτὸς πολλὰ δὴ
[7]	καὶ ἐπιβλέψας εἰς ἡμᾶς, ἀεί	τοι,	ἔφη, (ὁ) Κέβης λόγους τινὰς
[4]	ἐποίησας ~ἀναμνήσας με. περὶ γάρ	τοι	τῶν (ποιημάτων ὧν πεποίηκας ἐντείνας
[11]	τοιαῦτα ~ἄττα λέγειν, ὅτι κινδυνεύει	τοι	ὥσπερ ἀτραπός τις ἐκφέρειν ἡμᾶς
[49]	πάντα δὴ οὕτως λέγω. Τῇ	τοιᾷδε	αἰτίᾳ ~συγχωρεῖς; ~Συγχωρῶ, ἔφη. ~Οὐ
[18]	(ἔλαβεν; ~Πῶς λέγεις; ~Οἷον τὰ	τοιάδε·	ἄλλη που ἐπιστήμη ἀνθρώπου καὶ
[45]	κάτω μετέβαλλον σκοπῶν πρῶτον τὰ	τοιάδε·	ἆρ᾽ ἐπειδὰν τὸ θερμὸν ~καὶ
[4]	ποιεῖν. Ἦν γὰρ δὴ ἄττα	~τοιάδε·	πολλάκις μοι φοιτῶν τὸ αὐτὸ
[10]	~Φαίνεται. ~Τί δὲ δὴ τὰ	τοιάδε,	ὦ Σιμμία; Φαμέν τι εἶναι
[60]	αὕτη ἡ αἰώρα διὰ φύσιν	τοιάνδε	τινά. Ἕν τι τῶν χασμάτων
[11]	ἐκ πάντων τούτων παρίστασθαι δόξαν	~τοιάνδε	τινὰ τοῖς γνησίως φιλοσόφοις, ὥστε
[9]	περὶ τὰς ἡδονὰς καλουμένας τὰς	τοιάσδε,	οἷον ~σιτίων (τe καὶ ποτῶν;
[18]	ἀνεμνήσθη, ~καὶ ἄλλα που μυρία	τοιαῦτ᾽	ἂν εἴη. ~Μυρία μέντοι νὴ
[42]	Σιμμίας, εἰπεῖν· δῆλον δ᾽ ὅτι	τοιαῦτ᾽	ἄττ᾽ ἂν λέγοι ὁ ~ἐκεῖνο
[3]	ἡ Ξανθίππη, ~ἀνηυφήμησέ τε καὶ	τοιαῦτ᾽	ἄττα εἶπεν, οἷα δὴ εἰώθασιν
[44]	λόγον διδόναι (ὡς ἀθάνατόν ἐστι.	Τοιαῦτ᾽	ἄττα ἐστίν, ~οἶμαι, ὦ Κέβης,
[63]	μέντοι ἢ ταῦτ᾽ ἐστὶν ἢ	τοιαῦτ᾽	ἄττα περὶ τὰς ~ψυχὰς ἡμῶν
[19]	ἀνοίσειν, ὅτι προθυμεῖται μὲν πάντα	τοιαῦτ᾽	~εἶναι οἷον ἐκεῖνο, ἔστιν δὲ
[22]	ὡς τοῦτο, τὸ πάντα τὰ	τοιαῦτ᾽	εἶναι ὡς οἷόν τε ~μάλιστα,
[47]	καὶ ~ἀκοὰς καὶ ἄλλα μυρία	(τοιαῦτα	αἰτιώμενος, ἀμελήσας τὰς ὡς ἀληθῶς
[30]	~τῶν φαύλων, αἳ περὶ τὰ	τοιαῦτα	ἀναγκάζονται πλανᾶσθαι δίκην τίνουσαι ~τῆς
[11]	φιλοσόφοις, ὥστε καὶ πρὸς ἀλλήλους	τοιαῦτα	~ἄττα λέγειν, ὅτι κινδυνεύει τοι
[53]	τριτημόριον αὖ ~καὶ πάντα τὰ	τοιαῦτα,	εἴπερ ἕπῃ τε καὶ συνδοκεῖ
[57]	ἀδίκων ἡμμένην ἢ ἄλλ᾽ ~ἄττα	τοιαῦτα	εἰργασμένην, ἃ τούτων ἀδελφά τε
[58]	(τοὺς πολλοὺς τῶν περὶ τὰ	τοιαῦτα	εἰωθότων λέγειν· ~οὗ δὴ ὑποστάθμην
[59]	καὶ σμαράγδους (καὶ πάντα τὰ	τοιαῦτα·	~ἐκεῖ δὲ οὐδὲν ὅτι οὐ
[47]	λέγοι ὅτι ἄνευ τοῦ τὰ	τοιαῦτα	ἔχειν καὶ ~ὀστᾶ καὶ νεῦρα
[31]	~ἐνδοῦνται δέ, ὥσπερ εἰκός, εἰς	τοιαῦτα	ἤθη ὁποῖ᾽ ἄττ᾽ ἂν καὶ
[37]	γὰρ ὑφάντης οὗτος πολλὰ κατατρίψας	τοιαῦτα	ἱμάτια καὶ ~ὑφηνάμενος ἐκείνων μὲν
[10]	τοῖς ~ἀνθρώποις, ἢ τά γε	τοιαῦτα	καὶ οἱ ποιηταὶ ἡμῖν ἀεὶ
[25]	λογισμῷ, ἀλλ᾽ ἔστιν ἀιδῆ τὰ	τοιαῦτα	καὶ οὐχ ὁρατά; ~Παντάπασιν, ἔφη,
[47]	τάττῃ. Ἀλλ᾽ αἴτια μὲν τὰ	~τοιαῦτα	καλεῖν λίαν ἄτοπον· εἰ δέ
[11]	~ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ”	Τοιαῦτα	οἶμαι, ὦ Σιμμία, ἀναγκαῖον εἶναι
[20]	ἔλαττον ἀλλὰ καὶ σύμπαντα τὰ	τοιαῦτα;	Οὐ γὰρ περὶ τοῦ ἴσου
[31]	ἔφη ὁ Κέβης, εἰς τὰ	τοιαῦτα.	~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς, δῆλα
[29]	τε καὶ νεῦρα καὶ τὰ	τοιαῦτα	πάντα, ὅμως ὡς ἔπος εἰπεῖν
[66]	τὰς ~γυναῖκας ἀπέπεμψα, ἵνα μὴ	(τοιαῦτα	πλημμελοῖεν· καὶ γὰρ ἀκήκοα ὅτι
[53]	τὸ ~ἡμιόλιον οὐδὲ τἆλλα τὰ	τοιαῦτα,	τὸ ἥμισυ, τὴν τοῦ ὅλου,
[62]	πολλοὺς ~ἐξειργασμένοι ἢ ἄλλα ὅσα	τοιαῦτα	τυγχάνει ὄντα, τούτους δὲ ἡ
[24]	ἐν ἡμῖν παῖς ὅστις τὰ	~τοιαῦτα	φοβεῖται. τοῦτον οὖν πειρῶ μεταπείθειν
[63]	ὁ κίνδυνος καὶ χρὴ τὰ	τοιαῦτα	ὥσπερ ἐπᾴδειν ἑαυτῷ, διὸ δὴ
[30]	~σκιοειδῆ φαντάσματα, οἷα παρέχονται αἱ	τοιαῦται	ψυχαὶ εἴδωλα, αἱ μὴ ~καθαρῶς
[47]	περὶ τοῦ ~διαλέγεσθαι ὑμῖν ἑτέρας	τοιαύτας	αἰτίας λέγοι, φωνάς τε καὶ
[31]	ποῖ ἂν ἄλλοσέ φαμεν τὰς	~τοιαύτας	ἰέναι; ~Ἀμέλει, ἔφη ὁ Κέβης,
[49]	προσθέσεις καὶ τὰς ἄλλας τὰς	τοιαύτας	κομψείας ~ἐῴης ἂν χαίρειν, παρεὶς
[59]	καὶ αἰσθήσεις ~τῶν θεῶν καὶ	τοιαύτας	συνουσίας (γίγνεσθαι αὐτοῖς πρὸς αὐτούς·
[59]	~φαντάζεσθαι. Ἐν δὲ ταύτῃ οὔσῃ	τοιαύτῃ	ἀνὰ λόγον τὰ φυόμενα φύεσθαι,
[13]	μὴ σκιαγραφία τις ᾖ ἡ	τοιαύτη	ἀρετὴ καὶ ~τῷ ὄντι ἀνδραποδώδης
[59]	ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι	τοιαύτη	ἡ γῆ αὐτὴ ~ἰδεῖν, εἴ
[29]	αὕτη δὲ δὴ ἡμῖν ἡ	~τοιαύτη	καὶ οὕτω πεφυκυῖα ἀπαλλαττομένη τοῦ
[22]	καὶ ἀγαθὸν καὶ πᾶσα ἡ	τοιαύτη	οὐσία, καὶ ἐπὶ ταύτην τὰ
[30]	ὃ δὴ καὶ ἔχουσα ἡ	τοιαύτη	ψυχὴ βαρύνεταί τε καὶ ἕλκεται
[29]	τὸ σῶμα τελευτήσῃ καὶ ἐν	τοιαύτῃ	ὥρᾳ, καὶ πάνυ μάλα· συμπεσὸν
[46]	~καὶ ὅτι αὐτὴν ἄμεινον ἦν	τοιαύτην	εἶναι· καὶ εἰ ἐν μέσῳ
[59]	δὲ ὥρας αὐτοῖς κρᾶσιν ἔχειν	~τοιαύτην	ὥστε ἐκείνους ἀνόσους εἶναι καὶ
[47]	~οἴονται. Ἐγὼ μὲν οὖν τῆς	τοιαύτης	αἰτίας ὅπῃ ποτὲ ἔχει μαθητὴς
[58]	πεσεῖν μήτε ~ἄλλης ἀνάγκης μηδεμιᾶς	τοιαύτης,	ἀλλὰ ἱκανὴν εἶναι αὐτὴν ἴσχειν
[34]	~ἀνθρωπίνων κακῶν. Εκ δὴ τῆς	τοιαύτης	τροφῆς οὐδὲν δεινὸν μὴ φοβηθῇ,
[32]	μὰ Δία, ἦ δ᾽ ὅς.	Τοιγάρτοι	τούτοις μὲν ἅπασιν, ὦ Κέβης,
[16]	ἐν Ἅιδου. ~Ἔοικεν. ~Οὐκοῦν καὶ	τοῖν	γενεσέοιν τοῖν περὶ ταῦτα ἥ
[16]	~Ἔοικεν. ~Οὐκοῦν καὶ τοῖν γενεσέοιν	τοῖν	περὶ ταῦτα ἥ γ᾽ ἑτέρα
[53]	ἄρα ἡ τριάς. ~Ναί. ~Ὃ	τοίνυν	ἔλεγον ὁρίσασθαι, ποῖα οὐκ ἐναντία
[34]	ὁ Κέβης, ὦ Σώκρατες. ~Τούτων	τοίνυν	ἕνεκα, ὦ Κέβης, οἱ δικαίως
[16]	~Πῶς γὰρ οὔ; ~Τὴν μὲν	τοίνυν	ἑτέραν συζυγίαν ὧν νυνδὴ ἔλεγον
[4]	εἰπὲ τί χρὴ λέγειν. ~Λέγε	τοίνυν,	ἔφη, αὐτῷ, ὦ Κέβης, τἀληθῆ,
[52]	~Πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη. ~Ὃ	τοίνυν,	ἔφη, βούλομαι δηλῶσαι, ἄθρει. ἔστιν
[58]	γε, ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Ἔτι	τοίνυν,	ἔφη, πάμμεγά τι εἶναι αὐτό,
[41]	γάρ, ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Οὗτος	τοίνυν,	ἔφη, σοὶ οὐ συνῳδός· ἀλλ᾽
[40]	ἐγώ, οἰκτρὸν δῆτα. ~Πρῶτον μὲν	τοίνυν,	ἔφη, τοῦτο εὐλαβηθῶμεν, καὶ μὴ
[59]	μύθου ἡδέως ἂν ~ἀκούσαιμεν. ~Λέγεται	τοίνυν,	ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν
[38]	ἕως ἔτι φῶς ἐστιν. ~Παρακαλῶ	τοίνυν,	ἔφην, οὐχ ὡς Ἡρακλῆς, ἀλλ᾽
[58]	Σιμμίας, καὶ ταῦτα ἀρκεῖ. ~Πέπεισμαι	τοίνυν,	ἦ δ᾽ ὅς, ἐγὼ ὡς
[49]	αἰτίᾳ ~συγχωρεῖς; ~Συγχωρῶ, ἔφη. ~Οὐ	τοίνυν,	ἦ δ᾽ ὅς, ἔτι μανθάνω
[58]	ἔχον ἀκλινὲς μενεῖ. ~πρῶτον μὲν	τοίνυν,	ἦ δ᾽ ὅς, τοῦτο πέπεισμαι.
[5]	δοκεῖ, ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Ἐθελήσει	τοίνυν	καὶ Εὔηνος καὶ πᾶς ὅτῳ
[15]	οὖν, ἔφη ὁ Κέβης. ~Μὴ	τοίνυν	κατ᾽ ἀνθρώπων, ἦ δ᾽ ὅς,
[48]	οὖν, ἔφη, ὡς βούλομαι. ~Ἔδοξε	τοίνυν	μοι, ἦ δ᾽ ὅς, μετὰ
[17]	ὡμολογημένων ἀναγκαῖον οὕτως ἔχειν. ~Ἰδὲ	τοίνυν	οὕτως, ἔφη, ὦ Κέβης, ὅτι
[2]	γὰρ οὔ; ~(Φαίδων) ~Ἐκεῖνός τε	τοίνυν	παντάπασιν οὕτως εἶχεν, καὶ αὐτὸς
[64]	οὐδὲν πλέον ποιήσετε. ~Ταῦτα μὲν	τοίνυν	προθυμησόμεθα, ἔφη, οὕτω ποιεῖν· θάπτωμεν
[6]	ἄν; ~Πάνυ γ᾽ ἔφη. ~Ἴσως	τοίνυν	ταύτῃ οὐκ ἄλογον μὴ πρότερον
[45]	ὁ Κέβης, βούλομαί γε. ~Ἄκουε	τοίνυν	ὡς ἐροῦντος. Ἐγὼ γάρ, ἔφη,
[15]	δ᾽ αὖ; Ἔστι τι καὶ	τοιόνδε	ἐν αὐτοῖς, οἷον μεταξὺ ἀμφοτέρων
[10]	ζητήσει (κοινωνὸν συμπαραλαμβάνῃ; ~οἷον τὸ	τοιόνδε	λέγω· ἆρα ἔχει ἀλήθειάν τινα
[43]	καὶ ἐναντιουμένην; ~Λέγω δὲ τὸ	τοιόνδε,	οἷον καύματος ἐνόντος καὶ δίψους
[25]	μέλλει; ~Καλῶς, ἔφη, λέγεις. ~Οὐκοῦν	τοιόνδε	τι, ἦ δ᾽ ὃς ὁ
[60]	πάλιν ἐκρέουσιν· γίγνονται δὲ ἕκαστοι	τοιοῦτοι	δι᾽ οἵας ἂν καὶ τῆς
[2]	εἰώθεμεν καὶ γὰρ οἱ λόγοι	τοιοῦτοί	τινες ἦσαν ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς ~ἄτοπόν
[9]	οὖν πρῶτον μὲν ἐν τοῖς	τοιούτοις	δῆλός ἐστιν ὁ (φιλόσοφος ~ἀπολύων
[59]	καὶ (τοῖς ἄλλοις αὖ τοῖς	τοιούτοις.	~Ἐκφανῆ γὰρ αὐτὰ πεφυκέναι, ὄντα
[59]	καὶ φρονήσει καὶ πᾶσι τοῖς	τοιούτοις	ἡμῶν ~ἀφεστάναι τῇ αὐτῇ ἀποστάσει
[39]	(κατανοῆσαι, ἔπειτα διὰ τὸ ~παραγίγνεσθαι	τοιούτοις	τισὶ λόγοις, τοῖς αὐτοῖς τοτὲ
[58]	ἄλλους ἄλλοθι ~πολλοὺς ἐν πολλοῖσι	τοιούτοις	τόποις οἰκεῖν. Εἶναι γὰρ πανταχῇ
[33]	ἀληθές· ~εἶναι δὲ τὸ μὲν	τοιοῦτον	αἰσθητόν τε καὶ ὁρατόν, ὃ
[18]	~(Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς, τὸ	τοιοῦτον	ἀνάμνησίς τίς ἐστι; Μάλιστα μέντοι
[34]	τὸ συγγενὲς καὶ εἰς τὸ	τοιοῦτον	ἀφικομένη ἀπηλλάχθαι τῶν ~ἀνθρωπίνων κακῶν.
[53]	περιττοῖς. ~Πάνυ γε. ~Επὶ τὸ	τοιοῦτον	δή, φαμέν, ἡ ἐναντία ἰδέα
[19]	(ἐνδεῖ δὲ καὶ οὐ δύναται	~τοιοῦτον	εἶναι (ἴσον) οἷον ἐκεῖνο, ἀλλ᾽
[59]	~ἐκεῖ δὲ οὐδὲν ὅτι οὐ	τοιοῦτον	εἶναι καὶ ἔτι τούτων καλλίω.
[19]	ἢ ἐνδεῖ τι ἐκείνου τῷ	τοιοῦτον	εἶναι οἷον τὸ ἴσον, ἢ
[24]	οὓς πάντας χρὴ διερευνᾶσθαι ζητοῦντας	~τοιοῦτον	ἐπῳδόν, μήτε χρημάτων φειδομένους μήτε
[41]	γὰρ δὴ ἁρμονία γέ σοι	~τοιοῦτόν	ἐστιν ᾧ ἀπεικάζεις, ἀλλὰ πρότερον
[57]	μὲν ~ἀκάθαρτον καί τι πεποιηκυῖαν	τοιοῦτον,	ἢ φόνων ἀδίκων ἡμμένην ἢ
[31]	~Ὅτι τούτους εἰκός ἐστιν εἰς	τοιοῦτον	πάλιν ἀφικνεῖσθαι πολιτικὸν καὶ ~ἥμερον
[19]	ἔχειν; ~Ἀνάγκη. ~Τί οὖν; Τὸ	τοιοῦτον	πεπόνθαμεν καὶ ἡμεῖς ἢ οὒ
[19]	δ᾽ ὅς· ἦ πάσχομέν τι	τοιοῦτον	περὶ τὰ ἐν τοῖς ξύλοις
[8]	καὶ τρὶς ~πίνειν τούς τι	τοιοῦτον	ποιοῦντας. ~Καὶ ὁ Σωκράτης, ἔα,
[8]	μᾶλλον διαλεγομένους, δεῖν δὲ οὐδὲν	τοιοῦτον	~προσφέρειν (τῷ φαρμάκῳ· εἰ δὲ
[48]	τοιούτῳ σκοπῶνται τὴν εἰκόνα αὐτοῦ.	~Τοιοῦτόν	τι καὶ ἐγὼ διενοήθην, καὶ
[38]	αὐτόν με νῦν ~ἀκούσαντά σου	τοιοῦτόν	τι λέγειν (πρὸς ἐμαυτὸν ἐπέρχεται·
[36]	αὐτόν σε τοῦτο ἐντεθυμῆσθαι, ὅτι	τοιοῦτόν	τι ~μάλιστα ὑπολαμβάνομεν τὴν ψυχὴν
[15]	τὰ ἐναντία, ὅσοις τυγχάνει ὂν	τοιοῦτόν	τι, οἷον τὸ καλὸν τῷ
[29]	ἄρα, τὸ ἀιδές, τὸ εἰς	τοιοῦτον	τόπον ἕτερον οἰχόμενον γενναῖον ~καὶ
[9]	Δοκεῖ σοι ἐντίμους ἡγεῖσθαι ὁ	~τοιοῦτος;	Οἷον ἱματίων διαφερόντων κτήσεις καὶ
[12]	εἰ φοβοῖτο τὸν θάνατον ὁ	τοιοῦτος;	~Πολλὴ μέντοι νὴ Δία, ἦ
[39]	τέχνης τῆς περὶ τἀνθρώπεια ὁ	~τοιοῦτος	χρῆσθαι ἐπεχείρει τοῖς ἀνθρώποις; Εἰ
[11]	ᾖ ἡμῶν ~ἡ ψυχὴ μετὰ	τοιούτου	κακοῦ, οὐ μή ποτε κτησώμεθα
[9]	δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡ τοῦ	τοιούτου	πραγματεία οὐ περὶ τὸ σῶμα
[2]	Φαίδων, καὶ τοὺς ἀκουσομένους γε	τοιούτους	ἑτέρους ἔχεις· ~ἀλλὰ πειρῶ ὡς
[18]	ὁμολογοῦμεν, ὅταν ἐπιστήμη παραγίγνηται τρόπῳ	~τοιούτῳ,	ἀνάμνησιν εἶναι; Λέγω δὲ τίνα
[48]	μὴ ἐν ὕδατι ἤ (τινι	τοιούτῳ	σκοπῶνται τὴν εἰκόνα αὐτοῦ. ~Τοιοῦτόν
[62]	ἄλλον βίον ~βιῶσιν, ἢ ἀνδροφόνοι	τοιούτῳ	τινὶ ἄλλῳ τρόπῳ γένωνται, τούτους
[24]	οὖν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, τῶν	τοιούτων	ἀγαθὸν ἐπῳδὸν ληψόμεθα, ~ἐπειδὴ σύ,
[56]	τὸν ~νῦν παρόντα, περὶ τῶν	τοιούτων	βουλόμενος ἤ τι εἰπεῖν ἢ
[8]	ὅτι εἴπερ τι ἄλλο τῶν	~τοιούτων	διισχυρισαίμην ἂν καὶ τοῦτο. Ὥστε
[59]	δὲ πᾶσαν τὴν γῆν ἐκ	τοιούτων	~εἶναι, καὶ πολὺ ἔτι ἐκ
[18]	ἄγῃ ἢ ἄλλο τι τῶν	τοιούτων,	~ἐνταῦθα σαφέστατα κατηγορεῖ ὅτι τοῦτο
[27]	κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχει, ἅτε	~τοιούτων	ἐφαπτομένη· καὶ τοῦτο αὐτῆς τὸ
[27]	καὶ εἰλιγγιᾷ ὥσπερ μεθύουσα, ~ἅτε	τοιούτων	ἐφαπτομένη; ~Πάνυ γε. ~(Ὅταν δέ
[25]	ἢ (ἱματίων ἢ ἄλλων ~ὡντινωνοῦν	τοιούτων,	ἢ ἴσων (ἢ καλῶν) ἢ
[31]	τῶν ὄνων γένη (καὶ τῶν	τοιούτων	θηρίων ~εἰκὸς ἐνδύεσθαι. ἢ οὐκ
[35]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, περὶ τῶν	~τοιούτων	ἴσως ὥσπερ καὶ σοὶ τὸ
[9]	ἀνθρώποις ᾧ μηδὲν ἡδὺ τῶν	~τοιούτων	μηδὲ μετέχει αὐτῶν οὐκ ἄξιον
[19]	λίθον λίθῳ οὐδ᾽ ἄλλο τῶν	τοιούτων	οὐδέν, ἀλλὰ παρὰ ~ταῦτα πάντα
[13]	~ὄντι ᾖ (κάθαρσίς τις τῶν	τοιούτων	πάντων καὶ ἡ σωφροσύνη καὶ
[39]	οὐχὶ ᾔσθησαι ὅτι πάντων τῶν	τοιούτων	τὰ μὲν ἄκρα τῶν ~ἐσχάτων
[49]	σχῆμα ἢ ἄλλο ὁτιοῦν τῶν	τοιούτων,	τὰ μὲν ἄλλα ~χαίρειν ἐῶ,
[11]	ἀφροσύνης, ὡς τὸ ~εἰκὸς μετὰ	τοιούτων	τε ἐσόμεθα καὶ γνωσόμεθα δι᾽
[36]	καὶ ξηροῦ καὶ ὑγροῦ καὶ	~τοιούτων	τινῶν, κρᾶσιν εἶναι καὶ ἁρμονίαν
[10]	~Ἤδη οὖν πώποτέ τι τῶν	τοιούτων	τοῖς ὀφθαλμοῖς εἶδες; ~Οὐδαμῶς, ἦ
[5]	τε καὶ Σιμμίας περὶ τῶν	τοιούτων	~Φιλολάῳ συγγεγονότες; ~Οὐδέν γε σαφές,
[13]	καὶ τῶν ἄλλων πάντων τῶν	τοιούτων·	χωριζόμενα δὲ φρονήσεως ~(καὶ) ἀλλαττόμενα
[52]	δ᾽ ὅς, περὶ ἔνια τῶν	τοιούτων,	ὥστε μὴ μόνον αὐτὸ τὸ
[8]	καὶ ~πάλαι λέγεται, πολὺ ἄμεινον	τοῖς	ἀγαθοῖς ἢ τοῖς κακοῖς. ~Τί
[13]	εἰμι ἐν τῇ ἀπολογίᾳ ἢ	τοῖς	Ἀθηναίων δικασταῖς, εὖ ἂν ἔχοι.
[41]	καὶ ἐν γεωμετρίᾳ καὶ ἐν	τοῖς	ἄλλοις ἅπασιν. Ὁ δὲ περὶ
[59]	χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ καὶ	(τοῖς	ἄλλοις αὖ τοῖς τοιούτοις. ~Ἐκφανῆ
[45]	ἠπιστάμην, ὥς γε ἐμαυτῷ καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἐδόκουν, τότε ~ὑπὸ ταύτης
[59]	καὶ λίθοις καὶ γῇ καὶ	τοῖς	ἄλλοις ζῴοις τε καὶ φυτοῖς
[40]	~ἔχειν, σοὶ μὲν οὖν καὶ	τοῖς	ἄλλοις καὶ τοῦ ἔπειτα βίου
[49]	~χαίρειν ἐῶ, ταράττομαι γὰρ ἐν	τοῖς	ἄλλοις πᾶσι τοῦτο δὲ ἁπλῶς
[45]	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ	τοῖς	ἄλλοις τὰ ~αὐτῶν οἰκεῖα ἑκάστοις
[39]	μὲν οὐχ ὅμοιοι οἱ λόγοι	τοῖς	ἀνθρώποις, ἀλλὰ ~σοῦ νυνδὴ προάγοντος
[39]	τἀνθρώπεια ὁ ~τοιοῦτος χρῆσθαι ἐπεχείρει	τοῖς	ἀνθρώποις; Εἰ γάρ που μετὰ
[10]	τινα ὄψις τε καὶ ἀκοὴ	τοῖς	~ἀνθρώποις, ἢ τά γε τοιαῦτα
[14]	τῆς ~ψυχῆς πολλὴν ἀπιστίαν παρέχει	τοῖς	ἀνθρώποις μή, ἐπειδὰν ἀπαλλαγῇ τοῦ
[6]	ἴσως σοι ~φαίνεται εἰ τούτοις	τοῖς	ἀνθρώποις μὴ ὅσιον αὐτοὺς ἑαυτοὺς
[49]	ἔδοξεν. ~(Ἐχεκράτης) ~Καὶ γὰρ ἡμῖν	τοῖς	ἀποῦσι, νῦν δὲ ἀκούουσιν. Ἀλλὰ
[42]	φθέγξασθαι ἤ τι ἄλλο ~ἐναντιωθῆναι	τοῖς	αὑτῆς μέρεσιν. ~Πολλοῦ μέντοι, ἔφη.
[39]	τὸ ~παραγίγνεσθαι τοιούτοις τισὶ λόγοις,	τοῖς	αὐτοῖς τοτὲ μὲν δοκοῦσιν ~ἀληθέσιν
[33]	τοῦ ὁμοδοξεῖν τῷ σώματι καὶ	τοῖς	~αὐτοῖς χαίρειν ἀναγκάζεται οἶμαι ὁμότροπός
[11]	τούτων παρίστασθαι δόξαν ~τοιάνδε τινὰ	τοῖς	γνησίως φιλοσόφοις, ὥστε καὶ πρὸς
[45]	ταῖς μὲν σαρξὶ σάρκες προσγένωνται,	~τοῖς	δὲ ὀστοῖς ὀστᾶ, καὶ οὕτω
[13]	τε ἀγαθοῖς ~ἐντεύξεσθαι καὶ ἑταίροις·	(τοῖς	δὲ πολλοῖς ἀπιστίαν παρέχει) εἴ
[41]	πολλοῖς ~δοκεῖ ἀνθρώποις· ἐγὼ δὲ	τοῖς	διὰ τῶν εἰκότων τὰς ἀποδείξεις
[8]	αὐτόν, ἔφη. Ἀλλ᾽ ὑμῖν δὴ	τοῖς	δικασταῖς βούλομαι ἤδη τὸν λόγον
[64]	~ἐπιμελούμενοι ὑμεῖς καὶ ἐμοὶ καὶ	τοῖς	ἐμοῖς καὶ ὑμῖν αὐτοῖς ἐν
[51]	ἀτεχνῶς αὕτη εἶναι ἡ γένεσις	τοῖς	ἐναντίοις, ἐκ τῶν ~ἐναντίων; Νῦν
[48]	μᾶλλον σκοπεῖν ἢ τὸν ἐν	(τοῖς)	ἔργοις. ~Ἀλλ᾽ οὖν δὴ ταύτῃ
[17]	μὴ ἀεὶ ἀνταποδιδοίη τὰ (ἕτερα	τοῖς	ἑτέροις γιγνόμενα, ~ὡσπερεὶ κύκλῳ περιιόντα,
[6]	τοὺς ἀνθρώπους ἓν τῶν κτημάτων	τοῖς	θεοῖς ~εἶναι. Ἢ σοὶ οὐ
[66]	ὅς· ἀλλ᾽ εὔχεσθαί γέ που	τοῖς	θεοῖς ἔξεστί τε καὶ χρή,
[4]	τε (καὶ ἐπικελεύειν, ὥσπερ οἱ	~τοῖς	θέουσι διακελευόμενοι, καὶ ἐμοὶ οὕτω
[19]	τε καὶ οἷς νυνδὴ ~ἐλέγομεν	τοῖς	ἴσοις; Ἆρα φαίνεται ἡμῖν οὕτως
[57]	παντὸς ~ἀπαλλαγή, ἕρμαιον ἂν ἦν	τοῖς	κακοῖς ἀποθανοῦσι τοῦ τε σώματος
[8]	πολὺ ἄμεινον τοῖς ἀγαθοῖς ἢ	τοῖς	κακοῖς. ~Τί οὖν, ἔφη ὁ
[60]	τόπον τὸν δὴ κάτω καλούμενον,	τοῖς	κατ᾽ ~ἐκεῖνα τὰ ῥεύματα (διὰ)
[43]	~που ὁρῶμεν (ἐναντιουμένην τὴν ψυχὴν	τοῖς	κατὰ τὸ σῶμα· ἢ οὔ;
[43]	φρόνιμον; ~Οὐκ ἔγωγε. ~Πότερον συγχωροῦσαν	τοῖς	κατὰ τὸ σῶμα πάθεσιν ἢ
[58]	γῆς. Εμᾶς ~οὖν οἰκοῦντας ἐν	τοῖς	κοίλοις αὐτῆς λεληθέναι καὶ οἴεσθαι
[56]	τι λέγειν οὐδέ πῃ ~ἀπιστεῖν	τοῖς	λόγοις. Ἀλλ᾽ εἰ δή τι
[22]	ἀνθρώπων ~ἐστὶν πρὸς τὸ ἀπιστεῖν	τοῖς	λόγοις. Ἀλλ᾽ οἶμαι οὐκ ἐνδεῶς
[48]	γὰρ πάνυ συγχωρῶ τὸν ἐν	(τοῖς)	~λόγοις σκοπούμενον τὰ ὄντα ἐν
[13]	ἆρ᾽ οὐ ~τούτοις μόνοις προσήκει,	τοῖς	μάλιστα τοῦ σώματος ὀλιγωροῦσίν τε
[19]	τι τοιοῦτον περὶ τὰ ἐν	τοῖς	ξύλοις τε καὶ οἷς νυνδὴ
[48]	~τυφλωθείην βλέπων πρὸς τὰ πράγματα	τοῖς	ὄμμασι καὶ ἑκάστῃ τῶν ~αἰσθήσεων
[30]	τὰ ἀφροδίσια χρήσαιτο, τὸ δὲ	τοῖς	ὄμμασι ~σκοτῶδες καὶ ἀιδές, νοητὸν
[15]	οὕτω, κἂν εἰ μὴ χρώμεθα	τοῖς	ὀνόμασιν ἐνιαχοῦ, ~ἀλλ᾽ ἔργῳ γοῦν
[65]	Σώκρατες, ἔτι ἥλιον εἶναι ἐπὶ	~τοῖς	ὄρεσιν καὶ οὔπω δεδυκέναι. Καὶ
[13]	οὐ καὶ ἡ ὀνομαζομένη ἀνδρεία	τοῖς	οὕτω ~διακειμένοις μάλιστα προσήκει; ~Πάντως
[10]	οὖν πώποτέ τι τῶν τοιούτων	τοῖς	ὀφθαλμοῖς εἶδες; ~Οὐδαμῶς, ἦ δ᾽
[40]	ἐκείνων διοίσειν· οὐ γὰρ ὅπως	τοῖς	παροῦσιν ἃ ἐγὼ λέγω δόξει
[40]	τὸν πρὸ τοῦ θανάτου ἧττον	τοῖς	παροῦσιν ἀηδὴς ἔσομαι ὀδυρόμενος, ~ἡ
[49]	οὖν, ὦ Ἐχέκρατες, καὶ πᾶσι	τοῖς	παροῦσιν ἔδοξεν. ~(Ἐχεκράτης) ~Καὶ γὰρ
[40]	ἃ αὐτοὶ ἔθεντο ταῦτα δόξει	τοῖς	~παροῦσιν, τοῦτο προθυμοῦνται. Καὶ ἐγώ
[4]	ὅτι οὐκ ἐκείνῳ βουλόμενος οὐδὲ	~τοῖς	ποιήμασιν αὐτοῦ ἀντίτεχνος (εἶναι ἐποίησα
[9]	δοκεῖ γέ που, ὦ Σιμμία,	τοῖς	πολλοῖς ἀνθρώποις ᾧ μηδὲν ἡδὺ
[41]	τινὸς καὶ εὐπρεπείας, ὅθεν καὶ	τοῖς	πολλοῖς ~δοκεῖ ἀνθρώποις· ἐγὼ δὲ
[61]	δ᾽ ἄρα ὄντα ἐν τούτοις	τοῖς	πολλοῖς τέτταρ᾽ ἄττα ῥεύματα, ὧν
[38]	εἰς ἀπιστίαν καταβαλεῖν ~οὐ μόνον	τοῖς	προειρημένοις λόγοις, ἀλλὰ καὶ εἰς
[52]	δεξαμένην τὸ ~θερμόν, ὥσπερ ἐν	τοῖς	πρόσθεν ἐλέγομεν, ἔτι ἔσεσθαι ὅπερ
[37]	λόγος εἶναι, ~καί, ὅπερ ἐν	τοῖς	πρόσθεν ἐλέγομεν, (ταὐτὸν ἔγκλημα ἔχειν.
[51]	μέμνημαι ~Πρὸς θεῶν, οὐκ ἐν	τοῖς	πρόσθεν ἡμῖν λόγοις αὐτὸ τὸ
[43]	οὖν. ~Οὐκοῦν αὖ ὡμολογήσαμεν ἐν	τοῖς	πρόσθεν μήποτ᾽ ἂν αὐτήν, ἁρμονίαν
[60]	δ᾽ οὔ· ἄναντες γὰρ ἀμφοτέροις	τοῖς	ῥεύμασι τὸ ἑκατέρωθεν ~γίγνεται μέρος.
[50]	Σιμμίαν ὑπερέχειν Σωκράτους οὐχ ὡς	~τοῖς	ῥήμασι λέγεται οὕτω καὶ τὸ
[49]	~ἐῴης ἂν χαίρειν, παρεὶς ἀποκρίνασθαι	τοῖς	σεαυτοῦ σοφωτέροις· σὺ δὲ ~δεδιὼς
[66]	ἕως ἄν σου βάρος (ἐν	τοῖς	~σκέλεσι γένηται, ἔπειτα κατακεῖσθαι· καὶ
[8]	ἀλλ᾽ εὔελπίς εἰμι εἶναί τι	τοῖς	τετελευτηκόσι καί, ὥσπερ γε καὶ
[9]	~Ἆρ᾽ οὖν πρῶτον μὲν ἐν	τοῖς	τοιούτοις δῆλός ἐστιν ὁ (φιλόσοφος
[59]	ἀργύρῳ καὶ (τοῖς ἄλλοις αὖ	τοῖς	τοιούτοις. ~Ἐκφανῆ γὰρ αὐτὰ πεφυκέναι,
[59]	ἀκοῇ καὶ φρονήσει καὶ πᾶσι	τοῖς	τοιούτοις ἡμῶν ~ἀφεστάναι τῇ αὐτῇ
[36]	ἐν τοῖς φθόγγοις καὶ ἐν	τοῖς	τῶν δημιουργῶν ἔργοις πᾶσι, τὰ
[36]	ἄλλαι ~ἁρμονίαι αἵ τ᾽ ἐν	τοῖς	φθόγγοις καὶ ἐν τοῖς τῶν
[52]	ἢ ἀπολεῖσθαι, ~οὐ μέντοι ποτὲ	τολμήσειν	δεξάμενον τὴν ψυχρότητα ἔτι εἶναι
[29]	εἰς Ἅιδου ὡς ἀληθῶς, παρὰ	τὸν	ἀγαθὸν καὶ φρόνιμον ~θεόν, οἷ,
[52]	~ἀξιοῦσθαι τοῦ αὑτοῦ ὀνόματος εἰς	τὸν	ἀεὶ χρόνον, ἀλλὰ καὶ ἄλλο
[58]	ὕδωρ καὶ τὴν ὁμίχλην καὶ	τὸν	ἀέρα· αὐτὴν δὲ τὴν γῆν
[58]	εἶναι ἡμᾶς ~διεξελθεῖν ἐπ᾽ ἔσχατον	τὸν	ἀέρα· ἐπεί, εἴ τις αὐτοῦ
[59]	τὴν ἡμετέραν χρείαν, τοῦτο ἐκεῖ	(τὸν	ἀέρα, ~ὃ δὲ ἡμῖν ἀήρ,
[58]	οἴεσθαι ἐπάνω αὐτῆς οἰκεῖν, καὶ	τὸν	~ἀέρα οὐρανὸν καλεῖν, ὡς διὰ
[59]	δ᾽ ἐν νήσοις ἃς ~περιρρεῖν	τὸν	ἀέρα πρὸς τῇ ἠπείρῳ οὔσας·
[47]	δὲ ὥσπερ ~καρδόπῳ πλατείᾳ βάθρον	τὸν	ἀέρα ὑπερείδει· (τὴν δὲ τοῦ
[59]	μεσογαίᾳ οἰκοῦντας, τοὺς ~δὲ περὶ	τὸν	ἀέρα ὥσπερ ἡμεῖς περὶ τὴν
[59]	~ὃ δὲ ἡμῖν ἀήρ, ἐκείνοις	τὸν	αἰθέρα. Τὰς δὲ ὥρας αὐτοῖς
[62]	τι πράξαντες, καὶ μεταμέλον αὐτοῖς	τὸν	ἄλλον βίον ~βιῶσιν, ἢ ἀνδροφόνοι
[46]	τῶν ὄντων κατὰ νοῦν ἐμαυτῷ,	τὸν	Ἀναξαγόραν, καί μοι φράσειν ~πρῶτον
[2]	διαφερόντως, Ἀπολλόδωρος ~(οἶσθα γάρ που	τὸν	ἄνδρα καὶ τὸν τρόπον αὐτοῦ.
[66]	τετριμμένον. Ἰδὼν δὲ ὁ Σωκράτης	τὸν	~ἄνθρωπον, εἶεν, ἔφη, Ὦ βέλτιστε,
[39]	εἶναι καὶ ὑγιῆ καὶ πιστὸν	τὸν	ἄνθρωπον, ~ἔπειτα ὀλίγον ὕστερον εὑρεῖν
[66]	ὥσπερ εἰώθει ταυρηδὸν ~ὑποβλέψας πρὸς	τὸν	ἄνθρωπον, Τί λέγεις, ἔφη, περὶ
[56]	ἀνάγκη. ~Ἐπιόντος ἄρα θανάτου ἐπὶ	τὸν	ἄνθρωπον τὸ μὲν θνητόν, ὡς
[4]	Αἰσώπου λόγους καὶ τὸ εἰς	τὸν	Ἀπόλλω προοίμιον καὶ ἄλλοι τινές
[57]	καὶ ἡγεμόνων θεῶν τυχοῦσα, ᾤκησεν	~τὸν	αὐτῇ ἑκάστη τόπον προσήκοντα. εἰσὶν
[45]	ὀστοῖς ὀστᾶ, καὶ οὕτω κατὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον καὶ τοῖς ἄλλοις
[59]	καὶ τοὺς ~λίθους ἔχειν ἀνὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον τήν τε λειότητα
[46]	τὸ βέλτιστον. ἀναγκαῖον δὲ εἶναι	τὸν	~αὐτὸν τοῦτον καὶ τὸ χεῖρον
[36]	καὶ λύρας τε καὶ ~χορδῶν	τὸν	αὐτὸν τοῦτον λόγον εἴποι, ὡς
[62]	~δόξωσι μέσως βεβιωκέναι, πορευθέντες ἐπὶ	τὸν	Ἀχέροντα, ἀναβάντες ἃ δὴ ~αὐτοῖς
[57]	δὲ καθαρῶς τε καὶ μετρίως	τὸν	~βίον διεξελθοῦσα, καὶ συνεμπόρων καὶ
[35]	ὥσπερ ἐπὶ σχεδίας κινδυνεύοντα διαπλεῦσαι	τὸν	βίον, ~εἰ μή τις δύναιτο
[44]	καὶ ταλαιπωρουμένη τε δὴ τοῦτον	τὸν	~βίον ζῴη καὶ τελευτῶσά γε
[8]	τῷ ὄντι ἐν φιλοσοφίᾳ διατρίψας	~τὸν	βίον θαρρεῖν μέλλων (ἀποθανεῖσθαι καὶ
[59]	(γίγνεσθαι αὐτοῖς πρὸς αὐτούς· καὶ	~τόν	γε ἥλιον καὶ σελήνην καὶ
[46]	ἡγησάμην, εἰ τοῦθ᾽ οὕτως ἔχει,	~τόν	γε νοῦν κοσμοῦντα πάντα κοσμεῖν
[35]	εὑρεῖν ἤ, εἰ ταῦτα ἀδύνατον,	τὸν	γοῦν ~βέλτιστον τῶν ἀνθρωπίνων λόγων
[47]	ἄλλου μαθεῖν οἷός τε ἐγενόμην,	τὸν	δεύτερον (πλοῦν ἐπὶ τὴν τῆς
[60]	τὸ ὕδωρ εἰς τὸν τόπον	τὸν	δὴ κάτω καλούμενον, τοῖς κατ᾽
[48]	νῦν οὐ ~μανθάνειν. ~Οὐ μὰ	τὸν	Δία, ἔφη ὁ Κέβης, οὐ
[9]	~Καὶ ὁ Σιμμίας γελάσας, Νὴ	τὸν	Δία, ἔφη, ὦ Σώκρατες, (οὐ
[39]	τε καὶ ἐπιστήμης στερηθείη. ~Νὴ	τὸν	Δία, ἦν δ᾽ ἐγώ, οἰκτρὸν
[4]	~Ὁ οὖν Κέβης ὑπολαβών, νὴ	τὸν	Δία, ὦ Σώκρατες, ἔφη, εὖ
[49]	τῇ κεφαλῇ μείζω ~εἶναι, καὶ	τὸν	ἐλάττω τῷ αὐτῷ τούτῳ (ἐλάττω,
[48]	ἐν εἰκόσι μᾶλλον σκοπεῖν ἢ	τὸν	ἐν (τοῖς) ἔργοις. ~Ἀλλ᾽ οὖν
[48]	ἔοικεν· οὐ γὰρ πάνυ συγχωρῶ	τὸν	ἐν (τοῖς) ~λόγοις σκοπούμενον τὰ
[17]	ὅτι τελευτῶντα πάντ᾽ (ἂν> λῆρον	τὸν	Ἐνδυμίωνα ~ἀποδείξειεν καὶ οὐδαμοῦ ἂν
[58]	ἀνακύψας ἐκ τῆς θαλάττης εἰς	τὸν	ἐνθάδε τόπον, ὅσῳ ~καθαρώτερος καὶ
[65]	~ὥσπερ πατρὸς στερηθέντες διάξειν ὀρφανοὶ	τὸν	ἔπειτα βίον. Ἐπειδὴ (δὲ ~ἐλούσατο
[62]	σωμάτων ζῶσι ~τὸ παράπαν εἰς	τὸν	ἔπειτα χρόνον, καὶ εἰς οἰκήσεις
[7]	ἔχει, τὸ θεόν τε εἶναι	τὸν	~ἐπιμελούμενον ἡμῶν καὶ ἡμᾶς ἐκείνου
[35]	Πάλαι γὰρ ἡμῶν ~ἑκάτερος ἀπορῶν	τὸν	ἕτερον προωθεῖ καὶ κελεύει ἐρέσθαι
[48]	εὐλαβηθῆναι μὴ πάθοιμι ὅπερ οἱ	τὸν	ἥλιον ἐκλείποντα ~θεωροῦντες καὶ σκοπούμενοι
[58]	καὶ διὰ τοῦ ὕδατος ὁρῶν	τὸν	ἥλιον καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα
[38]	ὡς Ἡρακλῆς, ἀλλ᾽ ὡς Ἰόλεως	τὸν	Ἡρακλῆ. ~Οὐδὲν διοίσει, ἔφη. ~Ἀλλὰ
[9]	χαίρειν εἰπόντες ἐκείνοις· ἡγούμεθά τι	τὸν	θάνατον εἶναι; ~Πάνυ γε, ἔφη
[13]	~Οἶσθα, ἦ δ᾽ ὅς, ὅτι	τὸν	θάνατον ἡγοῦνται πάντες οἱ ἄλλοι
[37]	θανάτων παντάπασιν ~ἀπόλλυσθαι, τοῦτον δὲ	τὸν	(θάνατον καὶ ταύτην τὴν διάλυσιν
[12]	ἂν ἀλογία εἴη εἰ φοβοῖτο	τὸν	θάνατον ὁ τοιοῦτος; ~Πολλὴ μέντοι
[13]	κακῶν ὑπομένουσιν αὐτῶν οἱ ἀνδρεῖοι	τὸν	~θάνατον, ὅταν ὑπομένωσιν; ~Ἔστι ταῦτα.
[35]	καταψεύδονται, καί φασιν αὐτοὺς θρηνοῦντας	τὸν	~θάνατον ὑπὸ λύπης ἐξᾴδειν, καὶ
[2]	δὲ δὴ τὰ περὶ αὐτὸν	τὸν	θάνατον, ὦ Φαίδων; Τί ἦν
[24]	οὖν πειρῶ μεταπείθειν μὴ δεδιέναι	τὸν	θάνατον ~ὥσπερ τὰ μορμολύκεια. ~Ἀλλὰ
[35]	ᾄδουσι, γεγηθότες ὅτι μέλλουσι παρὰ	τὸν	θεὸν ~ἀπιέναι οὗπέρ εἰσι θεράποντες.
[4]	ἡ παροῦσα θυσία· μετὰ δὲ	τὸν	θεόν, ἐννοήσας ὅτι ~τὸν ποιητὴν
[4]	Οὕτω δὴ πρῶτον μὲν ~εἰς	τὸν	θεὸν ἐποίησα οὗ ἦν ἡ
[38]	εἶναι. ~Ἀλλὰ καὶ ἐμέ, ἔφη,	τὸν	Ἰόλεων παρακάλει, ἕως ἔτι φῶς
[51]	~δέξασθαι. Καὶ ἅμα βλέψας πρὸς	τὸν	Κέβητα εἶπεν, Ἆρα μή που,
[3]	Καὶ ~ὁ Σωκράτης βλέψας εἰς	τὸν	Κρίτωνα, Ὦ Κρίτων ἔφη, ἀπαγέτω
[47]	ἣν ἂν ~κελεύσωσιν· ἐπεὶ νὴ	τὸν	κύνα, ὡς ἐγᾦμαι, πάλαι ἂν
[62]	κῦμα, τοὺς μὲν ἀνδροφόνους κατὰ	τὸν	~Κωκυτόν, τοὺς δὲ πατραλοίας καὶ
[38]	εὐμενῶς καὶ ἀγαμένως τῶν νεανίσκων	τὸν	λόγον ἀπεδέξατο, ~ἔπειτα ἡμῶν ὡς
[8]	δὴ τοῖς δικασταῖς βούλομαι ἤδη	τὸν	λόγον ~ἀποδοῦναι, ὥς μοι φαίνεται
[23]	εἰ ~θέλετε συνθεῖναι τοῦτόν τε	τὸν	λόγον εἰς ταὐτὸν καὶ ὃν
[24]	ἡδέως ἂν καὶ τοῦτον διαπραγματεύσασθαι	~τὸν	λόγον ἔτι μᾶλλον, καὶ δεδιέναι
[38]	τὸ παρέπεσθαί τε καὶ συσκοπεῖν	τὸν	λόγον. ~(Ἐχεκράτης) Πῶς δή; ~(Φαίδων)
[38]	Διὸς πῇ ὁ Σωκράτης ~μετῆλθε	τὸν	λόγον; Καὶ πότερον (κἀκεῖνος, ὥσπερ
[37]	ὑφάντου πρεσβύτου ἀποθανόντος λέγοι τοῦτον	τὸν	λόγον, ὅτι ~οὐκ ἀπόλωλεν ὁ
[7]	δοκεῖ ~Κέβης εἰς σὲ τείνειν	τὸν	λόγον, ὅτι οὕτω ῥᾳδίως φέρεις
[36]	κατασαπῇ ὅρα οὖν πρὸς τοῦτον	τὸν	λόγον τί φήσομεν, ἐάν ~τις
[44]	μή τις ἡμῖν βασκανία περιτρέψῃ	~τὸν	λόγον τὸν μέλλοντα ἔσεσθαι. Ἀλλὰ
[44]	ὁ Κέβης, ἐξευρήσειν· τουτονὶ γοῦν	τὸν	λόγον τὸν πρὸς ~τὴν ἁρμονίαν
[40]	καὶ Κέβης, οὑτωσὶ ~ἔρχομαι ἐπὶ	τὸν	λόγον· ὑμεῖς μέντοι, ἂν ἐμοὶ
[18]	ὑπολαβών, καὶ κατ᾽ ἐκεῖνόν γε	τὸν	λόγον, ὦ ~Σώκρατες, εἰ ἀληθής
[39]	τὴν αἰτίαν ~ἀπώσαιτο καὶ ἤδη	τὸν	λοιπὸν βίον μισῶν τε καὶ
[29]	κατὰ τῶν μεμυημένων, ὡς ~ἀληθῶς	τὸν	λοιπὸν χρόνον μετὰ θεῶν διάγουσα;
[49]	ἔπειτα τῇ κεφαλῇ σμικρᾷ οὔσῃ	τὸν	~(μείζω μείζω εἶναι, καὶ τοῦτο
[37]	δὲ μή, ἀνάγκην εἶναι ἀεὶ	τὸν	~μέλλοντα ἀποθανεῖσθαι δεδιέναι ὑπὲρ τῆς
[66]	συχνὸν χρόνον διατρίψας ἧκεν ἄγων	τὸν	μέλλοντα δώσειν τὸ ~φάρμακον, ἐν
[44]	ἡμῖν βασκανία περιτρέψῃ ~τὸν λόγον	τὸν	μέλλοντα ἔσεσθαι. Ἀλλὰ δὴ ταῦτα
[3]	ἡμᾶς εἰσιέναι. εἰσιόντες οὖν (κατελαμβάνομεν	τὸν	μὲν ~Σωκράτη ἄρτι λελυμένον, τὴν
[63]	δὴ ~ἔγωγε καὶ πάλαι μηκύνω	τὸν	μῦθον. Ἀλλὰ τούτων δὴ ἕνεκα
[46]	τρόπον τινὰ εὖ ~ἔχειν τὸ	τὸν	νοῦν εἶναι πάντων αἴτιον, καὶ
[56]	τις ἄλλον καιρὸν ἀναβάλλοιτο ἢ	τὸν	~νῦν παρόντα, περὶ τῶν τοιούτων
[43]	ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηκεν, οὗ λέγει	τὸν	Ὀδυσσέα· ~στῆθος δὲ πλήξας κραδίην
[45]	οἰκεῖα ἑκάστοις προσγένηται, τότε δὴ	τὸν	ὀλίγον ὄγκον ὄντα ὕστερον ~πολὺν
[57]	~πολὺν (χρόνον ἐπτοημένη καὶ περὶ	τὸν	ὁρατὸν τόπον, πολλὰ ~ἀντιτείνασα καὶ
[30]	τε καὶ ἕλκεται πάλιν εἰς	~τὸν	ὁρατὸν τόπον φόβῳ τοῦ ἀιδοῦς
[42]	γέ που, ὦ Σιμμία, κατὰ	τὸν	ὀρθὸν λόγον κακίας οὐδεμία ~ψυχὴ
[45]	φθορὰς σκοπῶν, καὶ τὰ περὶ	τὸν	οὐρανόν ~(τε καὶ τὴν γῆν
[66]	σκέλη, κἄπειτα ~σφόδρα πιέσας αὐτοῦ	τὸν	πόδα ἤρετο εἰ αἰσθάνοιτο, (ὁ
[4]	δὲ τὸν θεόν, ἐννοήσας ὅτι	~τὸν	ποιητὴν δέοι, εἴπερ μέλλοι ποιητὴς
[40]	τοῦτόν γε τὸν χρόνον ~αὐτὸν	τὸν	πρὸ τοῦ θανάτου ἧττον τοῖς
[44]	ἐξευρήσειν· τουτονὶ γοῦν τὸν λόγον	τὸν	πρὸς ~τὴν ἁρμονίαν θαυμαστῶς μοι
[62]	δὲ πατραλοίας καὶ μητραλοίας κατὰ	τὸν	Πυριφλεγέθοντα· ~ἐπειδὰν δὲ φερόμενοι γένωνται
[50]	ἦ δ᾽ ὅς, ὁμολογεῖς τὸ	τὸν	Σιμμίαν ὑπερέχειν Σωκράτους οὐχ ὡς
[38]	κομήσειν, πρὶν ἂν νικήσω ἀναμαχόμενος	τὸν	Σιμμίου τε καὶ ~κέβητος λόγον.
[45]	~πολὺν γεγονέναι, καὶ οὕτω γίγνεσθαι	τὸν	σμικρὸν ἄνθρωπον μέγαν. Οὕτως ~τότε
[3]	ἐπειδὴ ~δὲ ἀνοιχθείη, εἰσῇμεν παρὰ	τὸν	Σωκράτη καὶ τὰ πολλὰ διημερεύομεν
[3]	ἐγὼ καὶ οἱ ἄλλοι παρὰ	τὸν	~Σωκράτη, συλλεγόμενοι ἕωθεν εἰς τὸ
[62]	τούτους δὲ ~ἐμπεσεῖν μὲν εἰς	τὸν	Τάρταρον ἀνάγκη, ἐμπεσόντας δὲ αὐτοὺς
[60]	ἐλάττους καὶ βραχυτέρους, πάλιν εἰς	τὸν	Τάρταρον ἐμβάλλει, τὰ μὲν ~πολὺ
[61]	οὗτος κύκλῳ ~περιελθὼν ἐμβάλλει εἰς	τὸν	Τάρταρον ἐναντίος τῷ Πυριφλεγέθοντι· ὄνομα
[62]	δὲ ~μή, φέρονται αὖθις εἰς	τὸν	Τάρταρον καὶ ἐκεῖθεν πάλιν εἰς
[62]	ἡ προσήκουσα ~μοῖρα ῥίπτει εἰς	τὸν	Τάρταρον, ὅθεν οὔποτε ἐκβαίνουσιν. Οἳ
[57]	μέγιστα λέγεται ὠφελεῖν ἢ βλάπτειν	τὸν	τελευτήσαντα εὐθὺς ἐν ἀρχῇ ~τῆς
[62]	ἐπειδὰν ἀφίκωνται οἱ ~τετελευτηκότες εἰς	τὸν	τόπον οἷ ὁ δαίμων ἕκαστον
[60]	~οὖν ὑποχωρήσῃ τὸ ὕδωρ εἰς	τὸν	τόπον τὸν δὴ κάτω καλούμενον,
[44]	δὴ οὐκ ἂν θαυμάσαιμι καὶ	τὸν	τοῦ Κάδμου λόγον εἰ πάθοι.
[19]	ἀλλ᾽ ἔστιν φαυλότερον, ἀναγκαῖόν που	τὸν	~τοῦτο ἐννοοῦντα τυχεῖν προειδότα ἐκεῖνο
[2]	γάρ που τὸν ἄνδρα καὶ	τὸν	τρόπον αὐτοῦ. ~(Ἐχεκράτης) Πῶς γὰρ
[45]	ἀπόλλυται ἢ ἔστι, κατὰ τοῦτον	τὸν	~τρόπον τῆς μεθόδου, ἀλλά τιν᾽
[5]	ἐθέλειν δ᾽ ἂν τῷ ἀποθνῄσκοντι	τὸν	φιλόσοφον ἕπεσθαι; ~Τί δέ, ὦ
[40]	τελευτήσαντι, ἀλλ᾽ οὖν τοῦτόν γε	τὸν	χρόνον ~αὐτὸν τὸν πρὸ τοῦ
[65]	ἄνθρωπος· καὶ ~παρὰ πάντα μοι	τὸν	χρόνον προσῄει καὶ διελέγετο ἐνίοτε
[18]	εἶναι; Λέγω δὲ τίνα τρόπον;	Τόνδε.	ἐάν τίς τι ἕτερον ἢ
[8]	πειράσομαι, ἔφη. Πρῶτον δὲ Κρίτωνα	τόνδε	σκεψώμεθα τί ἐστιν ὃ ~βούλεσθαί
[35]	καὶ πρὸς ἐμαυτὸν καὶ πρὸς	τόνδε	σκοπῶ τὰ εἰρημένα, οὐ ~πάνυ
[57]	πολλοὶ καὶ θαυμαστοὶ τῆς γῆς	~τόποι,	καὶ αὐτὴ οὔτε οἵα οὔτε
[58]	ἄλλοθι ~πολλοὺς ἐν πολλοῖσι τοιούτοις	τόποις	οἰκεῖν. Εἶναι γὰρ πανταχῇ περὶ
[29]	τὸ ἀιδές, τὸ εἰς τοιοῦτον	τόπον	ἕτερον οἰχόμενον γενναῖον ~καὶ καθαρὸν
[31]	τούτων εἰσὶ καὶ εἰς βέλτιστον	τόπον	~ἰόντες οἱ τὴν δημοτικὴν καὶ
[61]	ἐγγὺς τῆς ἐκβολῆς ἐκπίπτει εἰς	~τόπον	μέγαν πυρὶ πολλῷ καόμενον, καὶ
[57]	ἄγειν ἐπιχειρεῖ εἰς δή τινα	~τόπον,	οἷ δεῖ τοὺς συλλεγέντας διαδικασαμένους
[62]	ἀφίκωνται οἱ ~τετελευτηκότες εἰς τὸν	τόπον	οἷ ὁ δαίμων ἕκαστον κομίζει,
[58]	τῆς θαλάττης εἰς τὸν ἐνθάδε	τόπον,	ὅσῳ ~καθαρώτερος καὶ καλλίων τυγχάνει
[57]	ἐπτοημένη καὶ περὶ τὸν ὁρατὸν	τόπον,	πολλὰ ~ἀντιτείνασα καὶ πολλὰ παθοῦσα,
[57]	τυχοῦσα, ᾤκησεν ~τὸν αὐτῇ ἑκάστη	τόπον	προσήκοντα. εἰσὶν δὲ πολλοὶ καὶ
[61]	καταντικρὺ ὁ τέταρτος ~ἐκπίπτει εἰς	τόπον	πρῶτον δεινόν τε καὶ ἄγριον,
[60]	ὑποχωρήσῃ τὸ ὕδωρ εἰς τὸν	τόπον	τὸν δὴ κάτω καλούμενον, τοῖς
[30]	ἕλκεται πάλιν εἰς ~τὸν ὁρατὸν	τόπον	φόβῳ τοῦ ἀιδοῦς τε καὶ
[58]	οἱ λίθοι καὶ ἅπας ὁ	τόπος	ὁ ἐνθάδε ~διεφθαρμένα ἐστὶν καὶ
[60]	ἔλαττον ἔχειν τοῦ παρ᾽ ἡμῖν	~(τόπου,	ἔστι δ᾽ οὓς καὶ βραχυτέρους
[58]	οἵαν (πέπεισμαι εἶναι, καὶ τοὺς	~τόπους	αὐτῆς οὐδέν με κωλύει λέγειν.
[60]	καὶ τὰ περὶ τὴν γῆν·	τόπους	δ᾽ ~ἐν αὐτῇ εἶναι κατὰ
[60]	τῆς γῆς, καὶ εἰς ~τοὺς	τόπους	ἕκαστα ἀφικνούμενα, εἰς οὓς ἑκάστοις
[60]	τῆς γῆς, τὰ μὲν μακροτέρους	τόπους	περιελθόντα καὶ πλείους, ~τὰ δὲ
[60]	ὧν δὴ καὶ ἑκάστους τοὺς	~τόπους	πληροῦσθαι, ὡς ἂν ἑκάστοις τύχῃ
[61]	Ἀχέρων, ὃς δι᾽ ἐρήμων τε	τόπων	~(ῥεῖ ἄλλων καὶ δὴ καὶ
[62]	εἰσιν οἱ τῶνδε μὲν τῶν	τόπων	τῶν ~ἐν τῇ γῇ ἐλευθερούμενοί
[66]	ἀποσπεῖσαί τινι; ἔξεστιν ἢ οὔ;	~Τοσοῦτον,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, τρίβομεν ὅσον
[33]	(ἢ λυπηθῇ) ἢ ἐπιθυμήσῃ, οὐδὲν	τοσοῦτον	κακὸν ἔπαθεν ἀπ᾽ ~(αὐτῶν ὧν
[40]	μοι δοκῶ ἐν τῷ παρόντι	τοσοῦτον	~μόνον ἐκείνων διοίσειν· οὐ γὰρ
[50]	(Φαίδων) ος δὲ ~ἐλάττω, λέγεις	τότ᾽	εἶναι ἐν τῷ Σιμμίᾳ ἀμφότερα,
[37]	ἀπόλλυσθαι, ἀπολομένης δὲ τῆς ψυχῆς	τότ᾽	ἤδη τὴν φύσιν τῆς ~ἀσθενείας
[45]	γεγονέναι· ἐναντία γὰρ (γίγνεται ἢ	τότε	~αἰτία τοῦ δύο γίγνεσθαι. Τότε
[66]	ἐπαύετο δακρύων, καὶ δὴ καὶ	τότε	ἀναβρυχησάμενος κλάων καὶ ~ἀγανακτῶν οὐδένα
[11]	κτήσασθαι τὸ εἰδέναι ἢ ~τελευτήσασιν·	τότε	(γὰρ αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν ἡ
[65]	περὶ τῶν εἰρημένων καὶ ἀνασκοποῦντες,	τοτὲ	δ᾽ ~αὖ περὶ τῆς συμφορᾶς
[39]	τοτὲ μὲν δοκοῦσιν ~ἀληθέσιν εἶναι,	τοτὲ	δὲ μή, μὴ ἑαυτόν τις
[35]	καὶ ἐν (τῷ πρόσθεν χρόνῳ,	τότε	δὴ ~πλεῖστα καὶ κάλλιστα ᾄδουσι,
[45]	τινὰ λάβῃ, ὥς τινες ἔλεγον,	τότε	δὴ τὰ ζῷα ~συντρέφεται; Καὶ
[45]	τὰ ~αὐτῶν οἰκεῖα ἑκάστοις προσγένηται,	τότε	δὴ τὸν ὀλίγον ὄγκον ὄντα
[45]	~ἑκάτερον ἦν καὶ οὐκ ἤστην	τότε	δύο, ἐπεὶ δ᾽ ἐπλησίασαν ἀλλήλοις,
[1]	οὖν ~Ἀπόλλωνι ηὔξαντο ὡς λέγεται	τότε,	εἰ σωθεῖεν, ἑκάστου ἔτους θεωρίαν
[10]	ἐπιχειρῇ τι σκοπεῖν, δῆλον ὅτι	τότε	ἐξαπατᾶται ὑπ᾽ αὐτοῦ. ~(Ἀληθῆ λέγεις.
[41]	μέν, ἔφη ὁ Κέβης, καὶ	τότε	θαυμαστῶς ὡς ἐπείσθην ὑπ᾽ αὐτοῦ
[23]	δὲ ἀφίκηται καὶ ἀπαλλάττηται τούτου,	τότε	καὶ αὐτὴν ~τελευτᾶν καὶ διαφθείρεσθαι;
[10]	~Ναί. ~Λογίζεται δέ γέ που	τότε	κάλλιστα, ὅταν αὐτὴν τούτων μηδὲν
[51]	νῦν λεγομένου ~καὶ τοῦ τότε.	τότε	μὲν γὰρ ἐλέγετο ἐκ τοῦ
[45]	τότε ~αἰτία τοῦ δύο γίγνεσθαι.	Τότε	μὲν γὰρ ὅτι συνήγετο πλησίον
[51]	οὔτε τὸ ἐν τῇ φύσει.	τότε	μὲν γάρ, ὦ φίλε, περὶ
[2]	παρόντες σχεδόν τι οὕτω διεκείμεθα,	τοτὲ	μὲν ~γελῶντες, ἐνίοτε δὲ δακρύοντες,
[39]	τοιούτοις τισὶ λόγοις, τοῖς αὐτοῖς	τοτὲ	μὲν δοκοῦσιν ~ἀληθέσιν εἶναι, τοτὲ
[27]	τὸ δι᾽ αἰσθήσεως ~σκοπεῖν τι	τότε	μὲν ἕλκεται ὑπὸ τοῦ σώματος
[66]	πρὸς τῇ ~καρδίᾳ γένηται αὐτῷ,	τότε	οἰχήσεται. ~Ἤδη οὖν σχεδόν τι
[38]	οὐ πώποτε μᾶλλον ~ἠγάσθην ἢ	τότε	παραγενόμενος. (Τὸ μὲν οὖν ἔχειν
[3]	μετ᾽ ~αὐτοῦ. καὶ δὴ καὶ	τότε	πρῳαίτερον συνελέγημεν· τῇ γὰρ προτεραίᾳ
[51]	τε νῦν λεγομένου ~καὶ τοῦ	τότε.	τότε μὲν γὰρ ἐλέγετο ἐκ
[45]	ἐμαυτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις ἐδόκουν,	τότε	~ὑπὸ ταύτης τῆς σκέψεως οὕτω
[45]	τὸν σμικρὸν ἄνθρωπον μέγαν. Οὕτως	~τότε	ᾤμην· οὐ δοκῶ σοι μετρίως;
[67]	ὡς ~ἡμεῖς φαῖμεν ἄν, τῶν	τότε	ὧν ἐπειράθημεν ἀρίστου καὶ ἄλλως
[11]	θεατέον ~αὐτὰ τὰ πράγματα· καὶ	τότε,	ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται οὗ
[20]	αὐτοῦ τοῦ καλοῦ καὶ αὐτοῦ	τοῦ	~(ἀγαθοῦ καὶ δικαίου καὶ ὁσίου
[7]	ὅτι οὐ δεῖ ἀπό γε	τοῦ	ἀγαθοῦ φεύγειν ~ἀλλ᾽ ὅτι μάλιστα
[55]	οὖν. ~Οὐκοῦν καὶ νῦν περὶ	τοῦ	ἀθανάτου, εἰ μὲν ἡμῖν ὁμολογεῖται
[55]	καὶ ὧδε, ἔφη, ἀνάγκη περὶ	τοῦ	ἀθανάτου εἰπεῖν; Εἰ μὲν τὸ
[30]	εἰς ~τὸν ὁρατὸν τόπον φόβῳ	τοῦ	ἀιδοῦς τε καὶ Ἅιδου, ὥσπερ
[4]	(ποιημάτων ὧν πεποίηκας ἐντείνας ~τοὺς	τοῦ	Αἰσώπου λόγους καὶ τὸ εἰς
[27]	διὰ τοῦ ὁρᾶν ἢ διὰ	τοῦ	ἀκούειν ἢ δι᾽ ἄλλης ~τινὸς
[45]	ἐστιν ὁ τὰς αἰσθήσεις παρέχων	τοῦ	~ἀκούειν καὶ ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι,
[40]	Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ὅταν περί	του	ἀμφισβητῶσιν, ὅπῃ μὲν ἔχει περὶ
[17]	δὲ μή, ~ταχὺ ἂν τὸ	τοῦ	Ἀναξαγόρου γεγονὸς εἴη, ὁμοῦ πάντα
[37]	~σῶμα καὶ ἀπολλύοιτο ἔτι ζῶντος	τοῦ	ἀνθρώπου, (ἀλλ᾽ ἡ ψυχὴ ἀεὶ
[23]	~πολλῶν, ὅπως μὴ ἅμα ἀποθνῄσκοντος	τοῦ	ἀνθρώπου διασκεδάννυται ἡ ~ψυχὴ καὶ
[14]	ὡς ἔστι τε ~ψυχὴ ἀποθανόντος	τοῦ	ἀνθρώπου καί τινα δύναμιν ἔχει
[37]	δή (τινος) ὅτι πολὺ τὸ	τοῦ	ἀνθρώπου, οἴοιτο ἀποδεδεῖχθαι ~ὅτι παντὸς
[37]	ἔτι ἀπιστεῖς, ἐπειδὴ ὁρᾷς ἀποθανόντος	τοῦ	ἀνθρώπου τό γε ~ἀσθενέστερον ἔτι
[38]	λόγου ὅς με πείσει ὡς	τοῦ	~ἀποθανόντος οὐ συναποθνῄσκει ἡ ψυχή.
[35]	οἱ κύκνοι, ἀλλ᾽ ἅτε οἶμαι	τοῦ	~Ἀπόλλωνος ὄντες, μαντικοί τέ εἰσι
[1]	τῆς θεωρίας ἐπειδὰν ὁ ἱερεὺς	τοῦ	Ἀπόλλωνος στέψῃ τὴν ~πρύμναν τοῦ
[19]	~ἢ πῶς λέγομεν; ~Οὕτως. ~Πρὸ	τοῦ	ἄρα ἄρξασθαι ἡμᾶς ὁρᾶν καὶ
[52]	ἡ πεμπτὰς καὶ ὁ ἥμισυς	τοῦ	ἀριθμοῦ ~ἅπας, ὥστε (οὐκ ὢν
[52]	ἅπας ὁ ἕτερος αὖ στίχος	τοῦ	ἀριθμοῦ οὐκ ~ὢν ὅπερ τὸ
[53]	~(Ἐπὶ τὰ τρία ἄρα ἡ	τοῦ	ἀρτίου ἰδέα οὐδέποτε ἥξει. ~Οὐ
[55]	οὖν; Τὸ μὴ δεχόμενον τὴν	τοῦ	ἀρτίου ἰδέαν τί νυνδὴ ὠνομάζομεν;
[53]	~Ναί. ~Ἐναντία δὲ ταύτῃ ἡ	τοῦ	ἀρτίου; ~Ναί. ~(Ἐπὶ τὰ τρία
[53]	πολλάκις ἀκούειν. Τὰ πέντε τὴν	τοῦ	ἀρτίου οὐ ~δέξεται, οὐδὲ τὰ
[53]	ἥξει. ~Οὐ δῆτα. ~Ἄμοιρα δὴ	τοῦ	ἀρτίου τὰ τρία. ~Ἄμοιρα. ~Ἀνάρτιος
[55]	ῥᾳδίως ἂν διεμαχόμεθα ὅτι ἐπελθόντος	τοῦ	ἀρτίου τὸ περιττὸν καὶ τὰ
[55]	τὸ περιττὸν μὴ γίγνεσθαι ἐπιόντος	τοῦ	~ἀρτίου, ὥσπερ ὡμολόγηται, (ἀπολομένου δὲ
[49]	καὶ τὴν ἀπειρίαν, ἐχόμενος ~ἐκείνου	τοῦ	ἀσφαλοῦς τῆς ὑποθέσεως, οὕτως ἀποκρίναιο
[35]	εἶναι τῶν κύκνων καὶ ἱερὸς	τοῦ	~αὐτοῦ θεοῦ, καὶ οὐ χεῖρον
[39]	λόγους μισήσας. ~Γίγνεται δὲ ἐκ	τοῦ	αὐτοῦ τρόπου μισολογία τε καὶ
[52]	μόνον αὐτὸ τὸ εἶδος ~ἀξιοῦσθαι	τοῦ	αὑτοῦ ὀνόματος εἰς τὸν ἀεὶ
[15]	~ἄλλοθεν αὐτὸ γίγνεσθαι ἢ ἐκ	τοῦ	αὐτῷ ἐναντίου. Οἷον ὅταν μεῖζόν
[47]	νῷ πράττων, ~ἀλλ᾽ οὐ (τῇ	τοῦ	βελτίστου αἱρέσει, πολλὴ ἂν καὶ
[47]	Βοιωτοὺς ἦν, ὑπὸ δόξης φερόμενα	τοῦ	βελτίστου, ~εἰ μὴ δικαιότερον ᾤμην
[35]	τοῦ δεσπότου, ~οὐδὲ δυσθυμότερον αὐτῶν	τοῦ	βίου ἀπαλλάττεσθαι. ἀλλὰ τούτου γ᾽
[43]	ἐναντιουμένη ὀλίγου ~πάντα διὰ παντὸς	τοῦ	βίου καὶ δεσπόζουσα πάντας τρόπους,
[20]	τούτων πάντων ~τὰς ἐπιστήμας πρὸ	τοῦ	γενέσθαι εἰληφέναι. ~Ἔστι ταῦτα. ~Καὶ
[20]	εἰ μὲν λαβόντες αὐτὴν πρὸ	τοῦ	γενέσθαι ἔχοντες ἐγενόμεθα, ~ἠπιστάμεθα καὶ
[10]	σκοπεῖ, ~οὗτος ἂν ἐγγύτατα ἴοι	τοῦ	γνῶναι ἕκαστον; ~Πάνυ μὲν οὖν.
[66]	ἀκούσαντες ᾐσχύνθημέν τε καὶ ἐπέσχομεν	τοῦ	δακρύειν. Ὁ δὲ ~περιελθών, ἐπειδή
[37]	μὲν ὕστερος ἀπόλωλεν πολλῶν (ὄντων,	τοῦ	δὲ ~τελευταίου οἶμαι πρότερος, καὶ
[33]	αὐτὸς ὁ δεδεμένος συλλήπτωρ (εἴη	τοῦ	δεδέσθαι, ~ὅπερ οὖν λέγω, γιγνώσκουσιν
[15]	μὴ ἔστι τοῦτο, ἄλλου ~ἄν	του	δέοι λόγου. ~Πάνυ μὲν οὖν,
[3]	αὐτῷ μοι ἔοικεν· ἐπειδὴ ὑπὸ	τοῦ	δεσμοῦ ἦν ἐν τῷ ~σκέλει
[3]	προτεραίᾳ (ἡμέρᾳ) ~(ἐπειδὴ ἐξήλθομεν ἐκ	τοῦ	δεσμωτηρίου ἑσπέρας, ἐπυθόμεθα ὅτι τὸ
[3]	δίκη ἐγένετο· ~πλησίον γὰρ ἦν	τοῦ	δεσμωτηρίου. περιεμένομεν οὖν ἑκάστοτε ἕως
[7]	οἰηθείη ταῦτα, φευκτέον (εἶναι ἀπὸ	~τοῦ	δεσπότου, καὶ οὐκ ἂν λογίζοιτο
[35]	ἐκείνων τὴν μαντικὴν ἔχειν παρὰ	τοῦ	δεσπότου, ~οὐδὲ δυσθυμότερον αὐτῶν τοῦ
[47]	ἐνθάδε κάθημαι· καὶ αὖ περὶ	τοῦ	~διαλέγεσθαι ὑμῖν ἑτέρας τοιαύτας αἰτίας
[45]	αὖ ~αἰτία γέγονεν, ἡ σχίσις,	τοῦ	δύο γεγονέναι· ἐναντία γὰρ (γίγνεται
[49]	οὐκ ἔχεις ἄλλην τινὰ αἰτίαν	~τοῦ	δύο γενέσθαι ἀλλ᾽ ἢ τὴν
[49]	προστεθέντος τὴν πρόσθεσιν αἰτίαν εἶναι	(τοῦ	δύο ~γενέσθαι ἢ διασχισθέντος τὴν
[45]	αὕτη ~ἄρα αἰτία αὐτοῖς ἐγένετο	τοῦ	δύο γενέσθαι, ἡ σύνοδος τοῦ
[45]	γὰρ (γίγνεται ἢ τότε ~αἰτία	τοῦ	δύο γίγνεσθαι. Τότε μὲν γὰρ
[52]	ὅμως δὲ δεῖ αὐτὸ μετὰ	τοῦ	ἑαυτοῦ ὀνόματος καὶ τοῦτο ~καλεῖν
[16]	τὸ ἐγρηγορέναι ~γίγνεσθαι καὶ (ἐκ	τοῦ	ἐγρηγορέναι τὸ καθεύδειν, καὶ τὰς
[11]	οὕτως, ὡς ἔοικεν, ἐγγυτάτω ~ἐσόμεθα	τοῦ	εἰδέναι, ἐὰν ὅτι μάλιστα μηδὲν
[25]	ἡ ~οὐσία ἧς λόγον δίδομεν	τοῦ	εἶναι καὶ ἐρωτῶντες καὶ ἀποκρινόμενοι,
[23]	διασκεδάννυται ἡ ~ψυχὴ καὶ αὐτῇ	τοῦ	εἶναι τοῦτο τέλος ᾖ. Τί
[33]	ἐν πάσῃ ἀμαθίᾳ ~κυλινδουμένην, καὶ	τοῦ	εἱργμοῦ τὴν δεινότητα κατιδοῦσα ὅτι
[60]	ῥέωσιν. Ή δὲ (αἰτία ἐστὶν	τοῦ	ἐκρεῖν τε ἐντεῦθεν καὶ εἰσρεῖν
[51]	τῶν νυνὶ ~λεγομένων ὡμολογεῖτο, ἐκ	τοῦ	ἐλάττονος τὸ μεῖζον γίγνεσθαι καὶ
[38]	ἐλέγομεν πρὸς ἀλλήλους, ὅτι ὑπὸ	τοῦ	ἔμπροσθεν λόγου σφόδρα ~πεπεισμένους ἡμᾶς
[51]	τότε μὲν γὰρ ἐλέγετο ἐκ	τοῦ	ἐναντίου πράγματος τὸ ἐναντίον ~πρᾶγμα
[60]	οὓς καὶ βραχυτέρους τῷ βάθει	τοῦ	ἐνθάδε εἶναι καὶ ~πλατυτέρους. Τούτους
[40]	οὖν καὶ τοῖς ἄλλοις καὶ	τοῦ	ἔπειτα βίου παντὸς ἕνεκα, ἐμοὶ
[20]	γὰρ εἰδέναι τοῦτ᾽ ἔστιν, λαβόντα	του	ἐπιστήμην ~ἔχειν καὶ μὴ ἀπολωλεκέναι·
[53]	ἴῃ, αὐτὸ τὸ ἐπιφέρον ~τὴν	τοῦ	ἐπιφερομένου ἐναντιότητα μηδέποτε δέξασθαι. πάλιν
[67]	~Ἥἥδε ἡ τελευτή, ὦ Ἐχέκρατες,	τοῦ	ἑταίρου ἡμῖν ἐγένετο, ἀνδρός, ὡς
[15]	ὄντοιν δύο γενέσεις, (ἀπὸ μὲν	τοῦ	ἑτέρου ἐπὶ τὸ ἕτερον, ~ἀπὸ
[17]	τις εἴη ἡ γένεσις ἐκ	τοῦ	ἑτέρου μόνον ~εἰς τὸ καταντικρὺ
[15]	τὸ ἕτερον, ~ἀπὸ δ᾽ αὖ	τοῦ	ἑτέρου πάλιν ἐπὶ τὸ ἕτερον·
[45]	ᾧ ~προσετέθη (διὰ τὴν πρόσθεσιν	τοῦ	ἑτέρου τῷ ἑτέρῳ δύο ἐγένετο·
[4]	Εἰ οὖν τί σοι μέλει	~τοῦ	ἔχειν ἐμὲ Εὐήνῳ ἀποκρίνασθαι ὅταν
[58]	σφίσι, μηδὲ ἄλλου ~ἀκηκοὼς εἴη	τοῦ	ἑωρακότος. ταὐτὸν δὴ τοῦτο καὶ
[65]	γέλωτα ὀφλήσειν παρ᾽ ἐμαυτῷ, γλιχόμενος	τοῦ	ζῆν καὶ ~φειδόμενος οὐδενὸς ἔτι
[17]	εἰ ἀποθνῄσκοι μὲν πάντα ὅσα	τοῦ	ζῆν μεταλάβοι, ~ἐπειδὴ δὲ ἀποθάνοι,
[16]	ἐξ ἀλλήλων; ~Ναί. ~Ἐξ οὖν	τοῦ	ζῶντος τί τὸ γιγνόμενον; ~Τὸ
[1]	ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, ἢ ἄλλου	του	ἤκουσας; ~(Φαίδων) Αὐτός, ὦ Ἐχέκρατες.
[1]	μεταξὺ τῆς δίκης τε καὶ	τοῦ	θανάτου. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί δὲ δὴ
[40]	τὸν χρόνον ~αὐτὸν τὸν πρὸ	τοῦ	θανάτου ἧττον τοῖς παροῦσιν ἀηδὴς
[1]	ἅττα εἶπεν ὁ ἀνὴρ πρὸ	τοῦ	θανάτου; Καὶ πῶς ἐτελεύτα; ~Ἡδέως
[35]	ἄνθρωποι διὰ τὸ αὑτῶν δέος	τοῦ	~θανάτου καὶ τῶν κύκνων καταψεύδονται,
[40]	ἕνεκα, ἐμοὶ δὲ ~(αὐτοῦ ἕνεκα	τοῦ	θανάτου, ὡς κινδυνεύω ἔγωγε ἐν
[36]	τὴν δὲ ἁρμονίαν (ἀπολωλέναι τὴν	τοῦ	θείου ~τε καὶ ἀθανάτου ὁμοφυῆ
[33]	ἐκ τούτων ἄμοιρος εἶναι τῆς	τοῦ	θείου τε καὶ ~καθαροῦ καὶ
[4]	τε δίκη ἐγένετο καὶ ἡ	τοῦ	θεοῦ ~ἑορτὴ διεκώλυέ με ἀποθνῄσκειν,
[52]	χιόνα καὶ ~θερμόν, ἀλλὰ προσιόντος	τοῦ	θερμοῦ ἢ ὑπεκχωρήσειν αὐτῷ ἢ
[36]	ὁμοφυῆ τε καὶ συγγενῆ, προτέραν	τοῦ	θνητοῦ ἀπολομένην ~ἀλλὰ φαίη ἀνάγκη
[36]	σύνθετα καὶ ~γεώδη ἐστὶ καὶ	τοῦ	θνητοῦ συγγενῆ. Ἐπειδὰν οὖν ἢ
[19]	εἶναι ἐννοῆσαι ἀλλ᾽ ἢ ἐκ	τοῦ	ἰδεῖν ἢ ἅψασθαι ἢ ἔκ
[19]	γε, φαμέν, πρὸ τούτων τὴν	τοῦ	ἴσου ἐπιστήμην εἰληφέναι; ~Ναί. ~Πρὶν
[20]	τὰ τοιαῦτα; Οὐ γὰρ περὶ	τοῦ	ἴσου ~νῦν ὁ λόγος ἡμῖν
[19]	τῶν ἴσων, ἑτέρων ὄντων ἐκείνου	τοῦ	ἴσου, ὅμως ~αὐτοῦ τὴν ἐπιστήμην
[19]	ἔδει που εἰληφότας ἐπιστήμην αὐτοῦ	τοῦ	ἴσου ὅτι ἔστιν, εἰ ἐμέλλομεν
[44]	οὐκ ἂν θαυμάσαιμι καὶ τὸν	τοῦ	Κάδμου λόγον εἰ πάθοι. ~Ὠγαθέ,
[16]	τὸ δὲ ἐγρηγορέναι, καὶ ἐκ	τοῦ	καθεύδειν τὸ ἐγρηγορέναι ~γίγνεσθαι καὶ
[17]	ἀνεγείρεσθαι μὴ ἀνταποδιδοίη γιγνόμενον ἐκ	τοῦ	~καθεύδοντος, οἶσθ᾽ ὅτι τελευτῶντα πάντ᾽
[49]	αὐτὸ ~καλὸν ἢ ἡ ἐκείνου	τοῦ	καλοῦ εἴτε παρουσία εἴτε κοινωνία
[20]	τι ἢ καὶ περὶ αὐτοῦ	τοῦ	καλοῦ καὶ αὐτοῦ τοῦ ~(ἀγαθοῦ
[49]	εἶναι ~ἢ διότι μετέχει ἐκείνου	τοῦ	καλοῦ· καὶ πάντα δὴ οὕτως
[7]	ἡσθῆναί τέ μοι ἔδοξε τῇ	τοῦ	(κέβητος ~πραγματείᾳ, καὶ ἐπιβλέψας εἰς
[3]	ἐκείνην μὲν ἀπῆγόν τινες τῶν	τοῦ	Κρίτωνος βοῶσάν (τε καὶ ~κοπτομένην·
[65]	οἰκεῖαι γυναῖκες ἀφίκοντο ἐκεῖναι, ἐναντίον	τοῦ	~Κρίτωνος διαλεχθείς τε καὶ ἐπιστείλας
[10]	ἄλλην (αἴσθησιν ἐφέλκων μηδεμίαν μετὰ	τοῦ	λογισμοῦ, ἀλλ᾽ ~αὐτῇ καθ᾽ αὑτὴν
[37]	δὲ μή, ~οὕτως ἤδη ὑπερδικεῖν	τοῦ	λόγου. ~Ἀλλ᾽ ἄγε, ἦ δ᾽
[37]	γὰρ οὐ φαύλως ἔοικεν ἁπτομένῳ	τοῦ	λόγου. δοκεῖ μέντοι ~μοι χρῆναι
[11]	ἀτραπός τις ἐκφέρειν ἡμᾶς (μετὰ	τοῦ	~λόγου ἐν τῇ σκέψει) ὅτι,
[42]	τῶν προειρημένων; ~Ἐκ τούτου ἄρα	τοῦ	λόγου ἡμῖν πᾶσαι ψυχαὶ πάντων
[41]	ἦ δ᾽ ὅς, περὶ ἐκείνου	τοῦ	λόγου λέγετε ἐν ᾧ ἔφαμεν
[58]	ἐμός, ὦ Σιμμία, τῷ μήκει	τοῦ	λόγου οὐκ ~ἐξαρκεῖν. Τὴν μέντοι
[47]	ἂν καὶ μακρὰ ῥᾳθυμία εἴη	τοῦ	~λόγου. Τὸ γὰρ μὴ διελέσθαι
[46]	ἢ ποιεῖν· ἐκ δὲ δὴ	τοῦ	λόγου ~τούτου οὐδὲν ἄλλο σκοπεῖν
[56]	γε τῶν ~λεγομένων· ὑπὸ μέντοι	τοῦ	μεγέθους περὶ (ὧν οἱ λόγοι
[51]	τὸ μεῖζον γίγνεσθαι καὶ ἐκ	τοῦ	~μείζονος τὸ ἔλαττον, καὶ ἀτεχνῶς
[50]	εἶναι, ἐν μέσῳ ~ὢν ἀμφοτέρων,	τοῦ	μὲν τῷ μεγέθει (ὑπερέχειν τὴν
[60]	(Δυνατὸν δέ ἐστιν ἑκατέρωσε μέχρι	τοῦ	μέσου ~καθιέναι, πέρα δ᾽ οὔ·
[18]	ἐκεῖνα ἃ ὑπὸ χρόνου καὶ	τοῦ	μὴ ἐπισκοπεῖν ἤδη ~ἐπελέληστο; ~Πάνυ
[58]	ὦ Σώκρατες, ἡμεῖς γε τούτου	τοῦ	μύθου ἡδέως ἂν ~ἀκούσαιμεν. ~Λέγεται
[41]	οὐσία ἔχουσα τὴν ἐπωνυμίαν τὴν	τοῦ	ὃ ~ἔστιν (ἐγὼ δὲ ταύτην,
[19]	ταῖς ~αἰσθήσεσιν ἐκείνου τε ὀρέγεται	τοῦ	ὃ ἔστιν ἴσον, καὶ αὐτοῦ
[45]	ἔφη, νὴ Δία ἐμὲ εἶναι	τοῦ	οἴεσθαι περὶ τούτων του τὴν
[53]	τὰ τοιαῦτα, τὸ ἥμισυ, τὴν	τοῦ	ὅλου, καὶ τριτημόριον αὖ ~καὶ
[33]	τὸ σῶμα φῇ. Ἐκ γὰρ	τοῦ	ὁμοδοξεῖν τῷ σώματι καὶ τοῖς
[52]	περιττὸν ἀεί που δεῖ τούτου	τοῦ	~ὀνόματος τυγχάνειν ὅπερ νῦν λέγομεν·
[10]	~κοινωνοῦσα αὐτῷ μηδ᾽ ἁπτομένη ὀρέγηται	τοῦ	ὄντος. ~Ἔστι ταῦτα. ~Οὐκοῦν καὶ
[11]	νόσοι ~προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν ἡμῶν τὴν	τοῦ	ὄντος θήραν. Ἐρώτων δὲ καὶ
[10]	τις (καὶ) ἄλλος ὁ τευξόμενος	τοῦ	ὄντος; ~Ὑπερφυῶς, ἔφη ὁ Σιμμίας,
[27]	τὸ σκοπεῖν τι ἢ διὰ	τοῦ	ὁρᾶν ἢ διὰ τοῦ ἀκούειν
[30]	αἱ μὴ ~καθαρῶς ἀπολυθεῖσαι ἀλλὰ	τοῦ	ὁρατοῦ μετέχουσαι, διὸ καὶ ὁρῶνται.
[64]	τῶν παίδων ἢ περὶ ἄλλου	του,	ὅτι ἄν σοι ~ποιοῦντες ἡμεῖς
[58]	εἶναι αὐτὴν ἴσχειν τὴν ~ὁμοιότητα	τοῦ	οὐρανοῦ αὐτοῦ ἑαυτῷ πάντῃ καὶ
[47]	δίνην ~περιτιθεὶς τῇ γῇ ὑπὸ	τοῦ	οὐρανοῦ μένειν δὴ ποιεῖ τὴν
[12]	ταύτης ἀγόμενοι τῆς ἐλπίδος, τῆς	τοῦ	~ὄψεσθαί τε ἐκεῖ ὧν ἐπεθύμουν
[18]	τῇ διανοίᾳ ἔλαβον τὸ εἶδος	τοῦ	παιδὸς οὗ ἦν ἡ λύρα;
[45]	~αὐξάνεται. Τοῦτο γὰρ ᾤμην πρὸ	τοῦ	παντὶ δῆλον εἶναι, ὅτι διὰ
[57]	μὲν γὰρ ἦν ὁ θάνατος	τοῦ	παντὸς ~ἀπαλλαγή, ἕρμαιον ἂν ἦν
[57]	καλοῦμεν τὸ ζῆν, ἀλλ᾽ ὑπὲρ	τοῦ	παντός, καὶ ὁ κίνδυνος νῦν
[60]	τὸ χάσμα αὐτοὺς ἔλαττον ἔχειν	τοῦ	παρ᾽ ἡμῖν ~(τόπου, ἔστι δ᾽
[58]	~καθαρώτερος καὶ καλλίων τυγχάνει ὢν	τοῦ	παρὰ σφίσι, μηδὲ ἄλλου ~ἀκηκοὼς
[58]	τις ἐν μέσῳ τῷ πυθμένι	τοῦ	πελάγους οἰκῶν οἴοιτό τε ἐπὶ
[52]	διὰ τὸ οὕτω πεφυκέναι ὥστε	τοῦ	περιττοῦ μηδέποτε ~ἀπολείπεσθαι; Λέγω δὲ
[52]	ἀεὶ ~προσαγορευτέα εἶναι καὶ τῷ	τοῦ	περιττοῦ, ὄντος οὐχ ὅπερ τῆς
[53]	ἄλλῳ ἐναντίον, ὅμως δὲ τὴν	(τοῦ	περιττοῦ οὐ δέξεται· οὐδὲ δὴ
[53]	~δέξεται, οὐδὲ τὰ δέκα τὴν	τοῦ	περιττοῦ, τὸ διπλάσιον. Τοῦτο μὲν
[49]	τὸ πλῆθος; ~Καὶ τὸ δίπηχυ	τοῦ	πηχυαίου ἡμίσει μεῖζον εἶναι ἀλλ᾽
[45]	αὐτοῖς προσεῖναι, καὶ τὸ δίπηχυ	τοῦ	πηχυαίου ~μεῖζον εἶναι διὰ τὸ
[27]	ἐξῇ αὐτῇ, καὶ ~πέπαυταί τε	τοῦ	πλάνου καὶ περὶ ἐκεῖνα ἀεὶ
[45]	τοῦ δύο γενέσθαι, ἡ σύνοδος	τοῦ	πλησίον ἀλλήλων ~τεθῆναι. Οὐδέ γε
[1]	τῆς δίκης ἡ ~πρύμνα ἐστεμμένη	τοῦ	πλοίου ὃ εἰς Δῆλον Ἀθηναῖοι
[1]	τοῦ Ἀπόλλωνος στέψῃ τὴν ~πρύμναν	τοῦ	πλοίου· τοῦτο δ᾽ ἔτυχεν, ὥσπερ
[25]	πάσχειν, τὸ διασκεδάννυσθαι, ~καὶ ὑπὲρ	τοῦ	ποίου τινὸς δεδιέναι μὴ πάθῃ
[5]	καὶ πᾶς ὅτῳ ἀξίως τούτου	τοῦ	πράγματος ~μέτεστιν. Οὐ μέντοι ἴσως
[57]	παθοῦσα, βίᾳ καὶ μόγις ὑπὸ	τοῦ	προστεταγμένου ~δαίμονος οἴχεται ἀγομένη. Ἀφικομένην
[66]	διαφθείρας ~οὔτε τοῦ χρώματος οὔτε	τοῦ	προσώπου, ἀλλ᾽ ὥσπερ εἰώθει ταυρηδὸν
[66]	Τί λέγεις, ἔφη, περὶ τοῦδε	τοῦ	πώματος ~πρὸς τὸ ἀποσπεῖσαί τινι;
[60]	(ὥσπερ ἐν Σικελίᾳ οἱ πρὸ	τοῦ	~ῥύακος πηλοῦ ῥέοντες ποταμοὶ καὶ
[44]	τὴν πρώτην ἔφοδον οὐ δέξασθαι	τοῦ	σοῦ ~λόγου. ταὐτὰ δὴ οὐκ
[30]	τούτου πλανῶνται, ἕως ἂν ~τῇ	(τοῦ	συνεπακολουθοῦντος, τοῦ σωματοειδοῦς, ἐπιθυμίᾳ πάλιν
[9]	λέγοιεν, ὦ Σιμμία, πλήν γε	τοῦ	σφᾶς μὴ λεληθέναι. ~Λέληθεν γὰρ
[39]	τε γὰρ ~μισανθρωπία ἐνδύεται ἐκ	τοῦ	σφόδρα τινὶ πιστεῦσαι ἄνευ τέχνης,
[35]	~(Σιγὴ οὖν ἐγένετο ταῦτα εἰπόντος	τοῦ	Σωκράτους ἐπὶ πολὺν ~χρόνον, καὶ
[14]	εὖ ἂν ἔχοι. ~Εἰπόντος δὴ	τοῦ	Σωκράτους ταῦτα, ὑπολαβὼν ὁ Κέβης
[30]	ἕως ἂν ~τῇ (τοῦ συνεπακολουθοῦντος,	τοῦ	σωματοειδοῦς, ἐπιθυμίᾳ πάλιν ~ἐνδεθῶσιν εἰς
[30]	(καὶ) διειλημμένην γε οἶμαι ὑπὸ	τοῦ	σωματοειδοῦς, ὃ αὐτῇ ἡ ὁμιλία
[33]	Ἅιδου καθαρῶς ἀφικέσθαι, ἀλλὰ ἀεὶ	τοῦ	σώματος ~ἀναπλέα ἐξιέναι, ὥστε ταχὺ
[9]	χωρὶς δὲ τὴν ψυχὴν (ἀπὸ)	τοῦ	σώματος ἀπαλλαγεῖσαν ~αὐτὴν καθ᾽ αὑτὴν
[9]	ἢ τὴν τῆς ψυχῆς ἀπὸ	τοῦ	σώματος ἀπαλλαγήν; Καὶ εἶναι ~τοῦτο
[30]	γε οἶμαι μεμιασμένη καὶ ἀκάθαρτος	τοῦ	σώματος ~ἀπαλλάττηται, ἅτε τῷ σώματι
[10]	(τυγχάνει ἕκαστον ὄν· ἆρα διὰ	τοῦ	σώματος ~αὐτῶν τὸ ἀληθέστατον θεωρεῖται,
[11]	οὕτω μὲν καθαροὶ ἀπαλλαττόμενοι τῆς	τοῦ	σώματος ἀφροσύνης, ὡς τὸ ~εἰκὸς
[30]	ἡ ὁμιλία ~τε καὶ συνουσία	τοῦ	σώματος διὰ τὸ ἀεὶ συνεῖναι
[37]	ψυχῆς μὴ ἐν τῇ νῦν	τοῦ	~σώματος διαζεύξει παντάπασιν ἀπόληται. ~(Πάντες
[24]	ὁ ἄνεμος ~αὐτὴν ἐκβαίνουσαν ἐκ	τοῦ	σώματος διαφυσᾷ (καὶ διασκεδάννυσιν, ~ἄλλως
[27]	τι τότε μὲν ἕλκεται ὑπὸ	τοῦ	σώματος εἰς τὰ οὐδέποτε κατὰ
[9]	φροντίζων τῶν ἡδονῶν αἳ διὰ	τοῦ	σώματός εἰσιν. ~Πάνυ μὲν οὖν
[36]	ἔργοις πᾶσι, τὰ ~δὲ λείψανα	τοῦ	σώματος ἑκάστου πολὺν χρόνον παραμένειν,
[10]	ἅπτεται; Ὅταν μὲν γὰρ μετὰ	τοῦ	~σώματος ἐπιχειρῇ τι σκοπεῖν, δῆλον
[29]	~τοιαύτη καὶ οὕτω πεφυκυῖα ἀπαλλαττομένη	τοῦ	σώματος εὐθὺς ~διαπεφύσηται καὶ ἀπόλωλεν,
[10]	ἄλλῃ τινὶ αἰσθήσει τῶν διὰ	τοῦ	σώματος ἐφήψω αὐτῶν; λέγω δὲ
[57]	τὰ παρόντα· ἡ δ᾽ ~ἐπιθυμητικῶς	τοῦ	σώματος ἔχουσα, ὅπερ ἐν τῷ
[37]	(θάνατον καὶ ταύτην τὴν διάλυσιν	τοῦ	~σώματος ἣ τῇ ψυχῇ φέρει
[36]	τὴν ψυχὴν εἶναι, ὥσπερ ἐντεταμένου	τοῦ	σώματος ~ἡμῶν καὶ συνεχομένου ὑπὸ
[29]	ὅσον χρόνον, (ἔνια δὲ μέρη	τοῦ	σώματος, καὶ ἂν σαπῇ, ~ὀστᾶ
[14]	ὁ ἄνθρωπος ἀποθνῄσκῃ, εὐθὺς ἀπαλλαττομένη	τοῦ	~σώματος, καὶ ἐκβαίνουσα ὥσπερ πνεῦμα
[9]	μάλιστα τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῆς	τοῦ	σώματος κοινωνίας ~διαφερόντως τῶν ἄλλων
[11]	γὰρ μὴ οἷόν τε μετὰ	τοῦ	σώματος μηδὲν καθαρῶς ~γνῶναι, δυοῖν
[13]	~τούτοις μόνοις προσήκει, τοῖς μάλιστα	τοῦ	σώματος ὀλιγωροῦσίν τε καὶ ἐν
[14]	τοῖς ἀνθρώποις μή, ἐπειδὰν ἀπαλλαγῇ	τοῦ	~σώματος, οὐδαμοῦ ἔτι ᾖ, ἀλλ᾽
[43]	καὶ ~οἵας ἄγεσθαι ὑπὸ τῶν	τοῦ	σώματος παθημάτων, ἀλλ᾽ οὐχ οἵας
[12]	ἐκλυομένην ὥσπερ (ἐκ) δεσμῶν ἐκ	τοῦ	σώματος; ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[41]	καὶ θειότερον καὶ (κάλλιον ὂν	τοῦ	σώματος προαπολλύηται ἐν ~ἁρμονίας εἴδει
[11]	αὑτὴν ἡ ψυχὴ ἔσται χωρὶς	τοῦ	~σώματος, πρότερον δ᾽ οὔ. Καὶ
[12]	αὐτὴν καθ᾽ ~αὑτὴν πανταχόθεν ἐκ	τοῦ	σώματος συναγείρεσθαί τε καὶ ἁθροίζεσθαι,
[29]	ἐὰν μὲν ~καθαρὰ ἀπαλλάττηται, μηδὲν	τοῦ	σώματος συνεφέλκουσα, ἅτε οὐδὲν ~κοινωνοῦσα
[12]	~τὸ χωρίζειν ὅτι μάλιστα ἀπὸ	τοῦ	σώματος τὴν ψυχὴν καὶ ἐθίσαι
[27]	τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ διὰ	τοῦ	σώματος, τὸ δι᾽ αἰσθήσεως ~σκοπεῖν
[34]	μὴ διασπασθεῖσα ἐν ~τῇ ἀπαλλαγῇ	τοῦ	σώματος ὑπὸ τῶν ἀνέμων διαφυσηθεῖσα
[10]	καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν σύμπαντος	τοῦ	σώματος, ὡς ταράττοντος καὶ ~οὐκ
[47]	δέ τις λέγοι ὅτι ἄνευ	τοῦ	τὰ τοιαῦτα ἔχειν καὶ ~ὀστᾶ
[61]	πολλάκις ὑπὸ γῆς ἐμβάλλει κατωτέρω	τοῦ	Ταρτάρου· οὗτος ~δ᾽ ἐστὶν ὃν
[15]	οὖσαι, καὶ τοῦτο ἱκανὸν ~τεκμήριον	τοῦ	ταῦτ᾽ εἶναι, εἰ τῷ ὄντι
[51]	οὐ μέντοι ἐννοεῖς τὸ διαφέρον	τοῦ	τε νῦν λεγομένου ~καὶ τοῦ
[57]	ἂν ἦν τοῖς κακοῖς ἀποθανοῦσι	τοῦ	τε σώματος ἅμ᾽ ~ἀπηλλάχθαι καὶ
[23]	ἄλλοθεν ἢ ἐκ θανάτου καὶ	τοῦ	τεθνάναι γίγνεσθαι, ~πῶς οὐκ ἀνάγκη
[9]	ζῆν, ἀλλ᾽ ἐγγύς τι τείνειν	τοῦ	~τεθνάναι ὁ μηδὲν φροντίζων τῶν
[12]	τῷ βίῳ ὅτι ἐγγυτάτω ὄντα	τοῦ	τεθνάναι οὕτω ζῆν, κἄπειθ᾽ ~ἥκοντος
[16]	δέ, ἦ δ᾽ ὅς, ἐκ	τοῦ	τεθνεῶτος; ~Ἀναγκαῖον, ἔφη, ὁμολογεῖν ὅτι
[23]	γίγνεσθαι πᾶν τὸ ζῶν ἐκ	τοῦ	τεθνεῶτος. Εἰ γὰρ ἔστιν μὲν
[45]	εἶναι τοῦ οἴεσθαι περὶ τούτων	του	τὴν αἰτίαν ~εἰδέναι, ὅς γε
[9]	ὅλως δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡ	τοῦ	τοιούτου πραγματεία οὐ περὶ τὸ
[51]	τοῦ τε νῦν λεγομένου ~καὶ	τοῦ	τότε. τότε μὲν γὰρ ἐλέγετο
[2]	ἁνὴρ ~ἐφαίνετο, ὦ Ἐχέκρατες, καὶ	τοῦ	τρόπου καὶ τῶν λόγων, ὡς
[58]	~τῆς θαλάττης οἰκεῖν καὶ διὰ	τοῦ	ὕδατος ὁρῶν τὸν ἥλιον καὶ
[47]	ᾤμην καὶ κάλλιον εἶναι πρὸ	τοῦ	φεύγειν τε καὶ ~ἀποδιδράσκειν ὑπέχειν
[10]	ταῦτα. ~Οὐκοῦν καὶ ἐνταῦθα ἡ	τοῦ	φιλοσόφου ψυχὴ μάλιστα (ἀτιμάζει τὸ
[19]	προειδέναι τὸ ἴσον πρὸ ἐκείνου	τοῦ	(χρόνου ὅτε ~τὸ πρῶτον ἰδόντες
[57]	ἐπιμελείας δὴ δεῖται οὐχ ὑπὲρ	τοῦ	χρόνου τούτου μόνον ἐν ~ᾧ
[66]	οὐδὲν τρέσας οὐδὲ διαφθείρας ~οὔτε	τοῦ	χρώματος οὔτε τοῦ προσώπου, ἀλλ᾽
[52]	τὸ πῦρ γε αὖ προσιόντος	τοῦ	ψυχροῦ αὐτῷ ἢ ὑπεξιέναι ἢ
[45]	ἀπέμαθον καὶ ~ταῦτα ἃ πρὸ	τοῦ	ᾤμην εἰδέναι, περὶ ἄλλων τε
[33]	οὐκ οἰομένη δεῖν ἐναντιοῦσθαι ἡ	τοῦ	ὡς ἀληθῶς ~φιλοσόφου ψυχὴ οὕτως
[57]	ἀποφυγὴ κακῶν οὐδὲ ~σωτηρία πλὴν	τοῦ	ὡς βελτίστην τε καὶ φρονιμωτάτην
[47]	τὸν ἀέρα ὑπερείδει· (τὴν δὲ	τοῦ	ὡς οἷόν τε ~βέλτιστα αὐτὰ
[50]	ὡς λέγω. ~Συνέφη. ~Λέγω δὴ	τοῦδ᾽	ἕνεκα, βουλόμενος δόξαι σοὶ ὅπερ
[66]	ἄνθρωπον, Τί λέγεις, ἔφη, περὶ	τοῦδε	τοῦ πώματος ~πρὸς τὸ ἀποσπεῖσαί
[15]	ἐκ τῶν τεθνεώτων· καὶ εἰ	τοῦθ᾽	οὕτως ἔχει, πάλιν ~γίγνεσθαι ἐκ
[46]	πάντων αἴτιον, καὶ ἡγησάμην, εἰ	τοῦθ᾽	οὕτως ἔχει, ~τόν γε νοῦν
[8]	τελευτήσῃ. Πῶς ἂν οὖν δὴ	τοῦθ᾽	οὕτως ἔχοι, ὦ ~Σιμμία τε
[64]	θαρρεῖν τε χρὴ καὶ φάναι	~τοὐμὸν	σῶμα θάπτειν, καὶ θάπτειν (οὕτως
[50]	ἔτι ὂν ὅπερ ἦν, ἅμα	τοὐναντίον	~γίγνεσθαί τε (καὶ εἶναι, ἀλλ᾽
[7]	βελτίονι. Καίτοι οὕτως, ὦ ~Σώκρατες,	τοὐναντίον	εἶναι εἰκὸς ἢ ὃ νυνδὴ
[25]	κατὰ ταὐτὰ ἔχει, ἢ πᾶν	τοὐναντίον	ἐκείνοις οὔτε αὐτὰ αὑτοῖς οὔτε
[43]	καύματος ἐνόντος καὶ δίψους ἐπὶ	τοὐναντίον	~ἕλκειν, τὸ μὴ πίνειν, καὶ
[43]	~Τί οὖν; Νῦν οὐ πᾶν	τοὐναντίον	ἡμῖν φαίνεται ἐργαζομένη, ἡγεμονεύουσά τε
[4]	προχείρους εἶχον μύθους καὶ ~ἠπιστάμην	τοὺς	Αἰσώπου, τούτων ἐποίησα οἷς πρώτοις
[65]	οὐκ ἐμοὶ χαλεπαίνεις, γιγνώσκεις γὰρ	τοὺς	αἰτίους, ~ἀλλὰ ἐκείνοις. Νῦν οὖν,
[2]	~Ἀλλὰ μήν, ὦ Φαίδων, καὶ	τοὺς	ἀκουσομένους γε τοιούτους ἑτέρους ἔχεις·
[35]	Σιμμία· ἦ που ~χαλεπῶς ἂν	τοὺς	ἄλλους ἀνθρώπους πείσαιμι (ὡς οὐ
[9]	διαφερόντων κτήσεις καὶ ὑποδημάτων καὶ	τοὺς	~ἄλλους καλλωπισμοὺς τοὺς περὶ τὸ
[9]	τυγχάνουσιν ὀρθῶς ἁπτόμενοι φιλοσοφίας ~λεληθέναι	τοὺς	ἄλλους ὅτι οὐδὲν ἄλλο αὐτοὶ
[6]	ἡμῶν ~τοὺς ἐπιμελουμένους καὶ ἡμᾶς	τοὺς	ἀνθρώπους ἓν τῶν κτημάτων τοῖς
[39]	καὶ μάλιστα δὴ οἱ (περὶ	τοὺς	ἀντιλογικοὺς λόγους ~διατρίψαντες οἶσθ᾽ ὅτι
[59]	ὥσπερ ἡμεῖς περὶ τὴν θάλατταν,	τοὺς	δ᾽ ἐν νήσοις ἃς ~περιρρεῖν
[41]	δ᾽ οὔ; ~Τοὺς μέν, ἐφάτην,	τοὺς	δ᾽ οὔ. ~Τί οὖν, ἦ
[41]	οὐκ ἀποδέχεσθε, ἢ τοὺς ~μέν,	τοὺς	δ᾽ οὔ; ~Τοὺς μέν, ἐφάτην,
[7]	γὰρ φρονίμους ~ἀγανακτεῖν ἀποθνῄσκοντας πρέπει,	τοὺς	δὲ ἄφρονας χαίρειν. ~Ἀκούσας οὖν
[60]	ἢ ἐν ᾧ ἡμεῖς οἰκοῦμεν,	τοὺς	δὲ ~βαθυτέρους ὄντας τὸ χάσμα
[31]	~Πάνυ μὲν οὖν εἰκὸς λέγεις.	~Τοὺς	δέ γε ἀδικίας τε καὶ
[39]	πονηροὺς ~σφόδρα ὀλίγους εἶναι ἑκατέρους,	τοὺς	δὲ μεταξὺ πλείστους. ~Πῶς λέγεις;
[62]	μὲν ἀνδροφόνους κατὰ τὸν ~Κωκυτόν,	τοὺς	δὲ πατραλοίας καὶ μητραλοίας κατὰ
[59]	τοὺς μὲν ἐν μεσογαίᾳ οἰκοῦντας,	τοὺς	~δὲ περὶ τὸν ἀέρα ὥσπερ
[8]	πρὸς ὑμᾶς ἀπολογήσασθαι ἢ ~πρὸς	τοὺς	δικαστάς. Ἐγὼ γάρ, ἔφη, ὦ
[64]	ἐγγύην ἢ ἣν ~οὗτος πρὸς	τοὺς	δικαστὰς ἠγγυᾶτο. Οὗτος μὲν γὰρ
[1]	ᾧ Θησεύς ποτε εἰς Κρήτην	τοὺς	~δὶς ἑπτὰ ἐκείνους ᾤχετο (ἄγων
[41]	ἄμφω. ~Πότερον οὖν, ἔφη, πάντας	τοὺς	ἔμπροσθε λόγους οὐκ ἀποδέχεσθε, ἢ
[13]	εἰκότως ~ὑμᾶς τε ἀπολείπων καὶ	τοὺς	ἐνθάδε δεσπότας οὐ (χαλεπῶς φέρω
[57]	ἡγεμόνος ἐκείνου ᾧ δὴ προστέτακται	τοὺς	ἐνθένδε ἐκεῖσε πορεῦσαι· ~τυχόντας δὲ
[6]	λέγεσθαι, τὸ θεοὺς εἶναι ἡμῶν	~τοὺς	ἐπιμελουμένους καὶ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους
[15]	πάλιν ~γίγνεσθαι ἐκ τῶν ἀποθανόντων	τοὺς	ζῶντας, ἄλλο τι ἢ εἶεν
[16]	(τεθνεώτων ἂν ~εἴη γένεσις εἰς	τοὺς	ζῶντας αὕτη, τὸ ἀναβιώσκεσθαι; ~Πάνυ
[17]	~ἀναβιώσκεσθαι καὶ ἐκ τῶν τεθνεώτων	τοὺς	ζῶντας γίγνεσθαι καὶ τὰς τῶν
[16]	~Ὁμολογεῖται ἄρα ἡμῖν καὶ ταύτῃ	τοὺς	ζῶντας ἐκ τῶν τεθνεώτων γεγονέναι
[38]	αὐτὰ ἄπιστα ᾖ. ~(Ἐχεκράτης) ~Νὴ	τοὺς	θεούς, ὦ Φαίδων, συγγνώμην γε
[59]	~δένδρα τε καὶ ἄνθη καὶ	τοὺς	καρπούς· καὶ αὖ τὰ ὄρη
[63]	τὰς ~περὶ τὸ σῶμα καὶ	τοὺς	κόσμους εἴασε χαίρειν, ὡς ἀλλοτρίους
[59]	αὖ τὰ ὄρη ὡσαύτως καὶ	τοὺς	~λίθους ἔχειν ἀνὰ τὸν αὐτὸν
[39]	διὰ τὸ ἀλγεῖν ἅσμενος ἐπὶ	τοὺς	λόγους ἀφ᾽ ἑαυτοῦ τὴν αἰτίαν
[39]	βίον μισῶν τε καὶ λοιδορῶν	τοὺς	λόγους ~διατελοῖ, τῶν δὲ ὄντων
[48]	Ἔδοξε δή μοι χρῆναι εἰς	τοὺς	λόγους ~καταφυγόντα ἐν ἐκείνοις σκοπεῖν
[14]	ἀδολεσχῶ καὶ οὐ περὶ προσηκόντων	τοὺς	~λόγους ποιοῦμαι. Εἰ οὖν δοκεῖ,
[39]	ἀληθεῖ εἶναι ἄνευ τῆς περὶ	τοὺς	λόγους τέχνης, κἄπειτα ὀλίγον ~ὕστερον
[62]	~ἐκεῖ γενομένους ἐκβάλλει τὸ κῦμα,	τοὺς	μὲν ἀνδροφόνους κατὰ τὸν ~Κωκυτόν,
[60]	αὐτῆς κύκλῳ περὶ ὅλην πολλούς,	τοὺς	μὲν ~βαθυτέρους καὶ ἀναπεπταμένους μᾶλλον
[7]	εἰκὸς ἢ ὃ νυνδὴ ἐλέγετο·	τοὺς	μὲν γὰρ φρονίμους ~ἀγανακτεῖν ἀποθνῄσκοντας
[31]	ταῦτα λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~Οἷον	τοὺς	μὲν γαστριμαργίας τε καὶ ὕβρεις
[59]	ἄλλα τε πολλὰ καὶ ἀνθρώπους,	τοὺς	μὲν ἐν μεσογαίᾳ οἰκοῦντας, τοὺς
[41]	τοὺς ~μέν, τοὺς δ᾽ οὔ;	~Τοὺς	μέν, ἐφάτην, τοὺς δ᾽ οὔ.
[9]	τοὺς φιλοσοφοῦντας καὶ ~συμφάναι ἂν	τοὺς	μὲν παρ᾽ ἡμῖν ἀνθρώπους καὶ
[41]	ἔμπροσθε λόγους οὐκ ἀποδέχεσθε, ἢ	τοὺς	~μέν, τοὺς δ᾽ οὔ; ~Τοὺς
[39]	~ὥσπερ ἔχει οὕτως (ἂν ἡγήσατο,	τοὺς	μὲν χρηστοὺς καὶ πονηροὺς ~σφόδρα
[58]	εἶναι αὐτό, καὶ ἡμᾶς οἰκεῖν	(τοὺς	μέχρι ~Ἡρακλείων στηλῶν ἀπὸ Φάσιδος
[11]	λέγειν τε καὶ δοξάζειν πάντας	τοὺς	ὀρθῶς φιλομαθεῖς. Ἢ οὐ ~δοκεῖ
[66]	Κρίτων συνέλαβε τὸ στόμα καὶ	τοὺς	ὀφθαλμούς. ~Ἥἥδε ἡ τελευτή, ὦ
[9]	ὑποδημάτων καὶ τοὺς ~ἄλλους καλλωπισμοὺς	τοὺς	περὶ τὸ σῶμα πότερον τιμᾶν
[66]	τὸ ~φάρμακον, διαλιπὼν χρόνον ἐπεσκόπει	τοὺς	πόδας καὶ τὰ σκέλη, κἄπειτα
[9]	ἐποίησας γελάσαι. Οἶμαι γὰρ ἂν	τοὺς	πολλοὺς αὐτὸ ~τοῦτο ἀκούσαντας δοκεῖν
[58]	ἄστρα, ὃν δὴ ~αἰθέρα ὀνομάζειν	(τοὺς	πολλοὺς τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα
[62]	Τάρταρον καὶ ἐκεῖθεν πάλιν εἰς	τοὺς	ποταμούς, ~καὶ ταῦτα πάσχοντες οὐ
[39]	πάνυ ἂν ὀλίγους καὶ ~ἐνταῦθα	τοὺς	πρώτους φανῆναι; ~Εἰκός γε, ἦν
[57]	δή τινα ~τόπον, οἷ δεῖ	τοὺς	συλλεγέντας διαδικασαμένους εἰς Ἅιδου (πορεύεσθαι
[30]	περὶ τὰ ~(μνήματά τε καὶ	τοὺς	τάφους κυλινδουμένη, περὶ ἃ δὴ
[16]	τεθνεώτων γεγονέναι ~οὐδὲν ἧττον ἢ	τοὺς	τεθνεῶτας ἐκ τῶν ζώντων, τούτου
[8]	καὶ δὶς καὶ τρὶς ~πίνειν	τούς	τι τοιοῦτον ποιοῦντας. ~Καὶ ὁ
[58]	γῆς οἵαν (πέπεισμαι εἶναι, καὶ	τοὺς	~τόπους αὐτῆς οὐδέν με κωλύει
[60]	διὰ τῆς γῆς, καὶ εἰς	~τοὺς	τόπους ἕκαστα ἀφικνούμενα, εἰς οὓς
[60]	ῥύαξ· ὧν δὴ καὶ ἑκάστους	τοὺς	~τόπους πληροῦσθαι, ὡς ἂν ἑκάστοις
[4]	τῶν (ποιημάτων ὧν πεποίηκας ἐντείνας	~τοὺς	τοῦ Αἰσώπου λόγους καὶ τὸ
[9]	δοκεῖν εὖ πάνυ εἰρῆσθαι εἰς	τοὺς	φιλοσοφοῦντας καὶ ~συμφάναι ἂν τοὺς
[7]	Ὃ μέντοι νυνδὴ ἔλεγες, τὸ	~τοὺς	φιλοσόφους ῥᾳδίως ἂν ἐθέλειν (ἀποθνῄσκειν,
[7]	εἶναι. Τὸ γὰρ μὴ ἀγανακτεῖν	~τοὺς	φρονιμωτάτους ἐκ ταύτης τῆς θεραπείας
[29]	(τεθνάναι μελετῶσα ῥᾳδίως· ἢ ~οὐ	τοῦτ᾽	ἂν εἴη μελέτη θανάτου; ~Παντάπασί
[1]	δὲ δὴ τί ἐστιν; ~(Φαίδων)	~Τοῦτ᾽	ἔστι τὸ πλοῖον, ὥς φασιν
[20]	βίου εἰδέναι· τὸ γὰρ εἰδέναι	τοῦτ᾽	ἔστιν, λαβόντα του ἐπιστήμην ~ἔχειν
[60]	ἔχει οὐδὲ βάσιν τὸ ὑγρὸν	τοῦτο.	Αἰωρεῖται δὴ ~καὶ κυμαίνει ἄνω
[9]	γὰρ ἂν τοὺς πολλοὺς αὐτὸ	~τοῦτο	ἀκούσαντας δοκεῖν εὖ πάνυ εἰρῆσθαι
[9]	~τε καὶ τεθνάναι. Εἰ οὖν	τοῦτο	ἀληθές, ἄτοπον δήπου ἂν εἴη
[15]	τεθνεώτων· εἰ δὲ μὴ ἔστι	τοῦτο,	ἄλλου ~ἄν του δέοι λόγου.
[13]	~Οὐκοῦν ἱκανόν σοι τεκμήριον, ἔφη,	τοῦτο	ἀνδρός, ὃν ἂν ἴδῃς ~ἀγανακτοῦντα
[53]	ἐκείνῃ τῇ μορφῇ ἣ ἂν	τοῦτο	~ἀπεργάζηται οὐδέποτ᾽ ἂν ἔλθοι. ~Οὐ
[25]	ποίῳ τινὶ οὔ> καὶ ~μετὰ	τοῦτο	αὖ ἐπισκέψασθαι πότερον (ἡ) ψυχή
[66]	δ᾽ οὐκ ἔφη. Καὶ ~μετὰ	τοῦτο	αὖθις τὰς κνήμας· καὶ ἐπανιὼν
[27]	ἔχει, ἅτε ~τοιούτων ἐφαπτομένη· καὶ	τοῦτο	αὐτῆς τὸ πάθημα φρόνησις κέκληται;
[56]	δυνατὸν μάλιστ᾽ ἀνθρώπῳ ἐπακολουθῆσαι· κἂν	τοῦτο	~αὐτὸ σαφὲς γένηται, οὐδὲν ζητήσετε
[52]	γε. ~Ἆρα μόνον τῶν ὄντων	τοῦτο	γὰρ ἐρωτῶ ἢ καὶ ἄλλο
[27]	ἢ δι᾽ ἄλλης ~τινὸς αἰσθήσεως	τοῦτο	γάρ ἐστιν τὸ διὰ τοῦ
[49]	~πάντα τὰ καλὰ (γίγνεται) καλά.	Τοῦτο	γάρ μοι δοκεῖ ἀσφαλέστατον εἶναι
[45]	καὶ διὰ τί ἄνθρωπος ~αὐξάνεται.	Τοῦτο	γὰρ ᾤμην πρὸ τοῦ παντὶ
[26]	συγγενέστερον τὸ σῶμα; ~Παντί, ἔφη,	τοῦτό	γε δῆλον, ὅτι τῷ ὁρατῷ.
[20]	~Πάνυ γε. ~(Δυνατὸν γὰρ δὴ	τοῦτό	γε ἐφάνη, αἰσθόμενόν τι ἢ
[12]	~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ~Οὐκοῦν	τοῦτό	γε θάνατος ὀνομάζεται, λύσις καὶ
[7]	~Ἀλλ᾽ εἰκός, ἔφη ὁ Κέβης,	τοῦτό	γε φαίνεται. Ὃ μέντοι νυνδὴ
[42]	καὶ ἐπὶ πλέον, (εἴπερ ἐνδέχεται	~τοῦτο	γίγνεσθαι, μᾶλλόν τε ἂν ἁρμονία
[39]	Ἢ οὐκ ᾔσθησαι σύ πω	τοῦτο	γιγνόμενον; ~Πάνυ γε, ἦν δ᾽
[42]	μετέχοι ἄν; ~Οὐ γὰρ οὖν.	~Τοῦτο	δ᾽ αὖ πεπονθυῖα ἆρ᾽ ἄν
[1]	τὸ πλοῖον καὶ πάλιν δεῦρο·	τοῦτο	δ᾽ ἐνίοτε ἐν ~πολλῷ χρόνῳ
[42]	ἑτέραν ἑτέρας ~ψυχὴν ψυχῆς εἶναι·	τοῦτο	δ᾽ ἔστι τὸ ὁμολόγημα, μηδὲν
[11]	ἡμῶν (αὐτῶν πᾶν τὸ ~εἰλικρινές,	τοῦτο	δ᾽ ἐστὶν ἴσως τὸ ἀληθές·
[1]	στέψῃ τὴν ~πρύμναν τοῦ πλοίου·	τοῦτο	δ᾽ ἔτυχεν, ὥσπερ λέγω, τῇ
[13]	ὑφ᾽ ἡδονῶν κρατεῖν ἄλλων ἡδονῶν.	Τοῦτο	δ᾽ ὅμοιόν ἐστιν ᾧ ~νυνδὴ
[18]	χρόνῳ μεμαθηκέναι ἃ νῦν ἀναμιμνῃσκόμεθα.	Τοῦτο	δὲ ~(ἀδύνατον, εἰ μὴ ἦν
[49]	γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις πᾶσι	τοῦτο	δὲ ἁπλῶς καὶ ~ἀτέχνως καὶ
[42]	μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἥρμοσται; ~Οὕτω.	~Τοῦτο	δέ γε πεπονθυῖα οὐδὲν πλέον
[1]	εἰς Δῆλον Ἀθηναῖοι πέμπουσιν. ~(Ἐχεκράτης)	Τοῦτο	δὲ δὴ τί ἐστιν; ~(Φαίδων)
[30]	νοητὸν δὲ καὶ φιλοσοφίᾳ αἱρετόν,	τοῦτο	δὲ εἰθισμένη ~μισεῖν τε καὶ
[18]	παιδὸς οὗ ἦν ἡ λύρα;	τοῦτο	δέ ἐστιν ~ἀνάμνησις· ὥσπερ γε
[20]	οἰκείαν ἂν ~ἐπιστήμην ἀναλαμβάνειν εἴη;	Τοῦτο	δέ που ἀναμιμνῄσκεσθαι λέγοντες ~ὀρθῶς
[46]	~γίγνεται ἢ ἀπόλλυται ἢ ἔστι,	τοῦτο	δεῖν περὶ αὐτοῦ εὑρεῖν, ὅπῃ
[14]	ἐστιν ἃ σὺ λέγεις· ~ἀλλὰ	τοῦτο	δὴ ἴσως οὐκ ὀλίγης παραμυθίας
[49]	τὸν ~(μείζω μείζω εἶναι, καὶ	τοῦτο	δὴ τέρας εἶναι, τὸ σμικρῷ
[49]	~ὅπως προσγενομένη· οὐ γὰρ ἔτι	τοῦτο	διισχυρίζομαι, ἀλλ᾽ ὅτι τῷ καλῷ
[18]	ἐπιστήμη ἀλλ᾽ ἄλλη, ἆρα οὐχὶ	τοῦτο	~δικαίως λέγομεν ὅτι ἀνεμνήσθη, οὗ
[18]	~παιδικὰ αὐτῶν εἴωθε χρῆσθαι, πάσχουσι	τοῦτο·	ἔγνωσάν τε τὴν λύραν καὶ
[15]	ἦ δ᾽ ὅς, σκόπει μόνον	τοῦτο,	εἰ βούλει ῥᾷον ~μαθεῖν, ἀλλὰ
[11]	ἱκανῶς οὗ ~ἐπιθυμοῦμεν· φαμὲν δὲ	τοῦτο	εἶναι τὸ ἀληθές. μυρίας μὲν
[42]	ἐπ᾽ ἔλαττον καὶ ἧττον αὐτὸ	~τοῦτο	εἶναι, ψυχήν; ~Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἔφη.
[59]	ἐστι πρὸς τὴν ἡμετέραν χρείαν,	τοῦτο	ἐκεῖ (τὸν ἀέρα, ~ὃ δὲ
[49]	ἔλαττον ἢ σμικρότητι, καὶ διὰ	τοῦτο	ἔλαττον, διὰ τὴν ~σμικρότητα, φοβούμενος
[33]	ὃ ἂν μάλιστα τοῦτο πάσχῃ,	τοῦτο	~ἐναργέστατόν τε εἶναι καὶ ἀληθέστατον,
[19]	ἔστιν φαυλότερον, ἀναγκαῖόν που τὸν	~τοῦτο	ἐννοοῦντα τυχεῖν προειδότα ἐκεῖνο ᾧ
[36]	οἶμαι ἔγωγε καὶ αὐτόν σε	τοῦτο	ἐντεθυμῆσθαι, ὅτι τοιοῦτόν τι ~μάλιστα
[4]	οὕτω τὸ ἐνύπνιον ὅπερ ἔπραττον	τοῦτο	~ἐπικελεύειν, μουσικὴν ποιεῖν, ὡς φιλοσοφίας
[20]	τούτου ἐννοῆσαι ὃ ~ἐπελέληστο, ᾧ	τοῦτο	ἐπλησίαζεν ἀνόμοιον ὂν ἢ ᾧ
[12]	ὀρθῶς, καὶ τὸ μελέτημα αὐτὸ	τοῦτό	ἐστιν τῶν φιλοσόφων, ~λύσις καὶ
[40]	δῆτα. ~Πρῶτον μὲν τοίνυν, ἔφη,	τοῦτο	εὐλαβηθῶμεν, καὶ μὴ (παρίωμεν εἰς
[18]	ὁ Σιμμίας, οὔ, αὐτὸ δὲ	τοῦτο,	ἔφη, δέομαι ~παθεῖν περὶ οὗ
[26]	ὁρατὸν μηδέποτε κατὰ ταὐτά; ~Καὶ	τοῦτο,	ἔφη, θῶμεν. ~(Φέρε δή, ἦ
[9]	θάνατος ἢ τοῦτο; ~Οὔκ, ἀλλὰ	τοῦτο,	ἔφη. ~Σκέψαι δή, ὠγαθέ, ἐὰν
[9]	τῷ βίῳ μηδὲν ἄλλο ἢ	τοῦτο,	ἥκοντος δὲ δὴ αὐτοῦ ἀγανακτεῖν
[41]	αὐτὴ ἀπολλύηται, καὶ ᾖ αὐτὸ	τοῦτο	θάνατος, ψυχῆς ~ὄλεθρος, ἐπεὶ σῶμά
[30]	τῷ σώματι ἀεὶ συνοῦσα καὶ	τοῦτο	θεραπεύουσα καὶ ~ἐρῶσα καὶ γοητευομένη
[15]	πάλιν ἐγίγνοντο μὴ οὖσαι, καὶ	τοῦτο	ἱκανὸν ~τεκμήριον τοῦ ταῦτ᾽ εἶναι,
[8]	δοκεῖ καὶ ~ἡμῖν εἶναι ἀγαθὸν	τοῦτο,	καὶ ἅμα σοι ἡ ἀπολογία
[58]	εἴη τοῦ ἑωρακότος. ταὐτὸν δὴ	τοῦτο	καὶ ἡμᾶς πεπονθέναι· ~οἰκοῦντας γὰρ
[63]	γε ἡ ψυχὴ φαίνεται οὖσα,	~τοῦτο	καὶ πρέπειν μοι δοκεῖ καὶ
[52]	μετὰ τοῦ ἑαυτοῦ ὀνόματος καὶ	τοῦτο	~καλεῖν ἀεὶ διὰ τὸ οὕτω
[19]	προσπάσχειν, ἐννοεῖν εἴτε τι ἐλλείπει	τοῦτο	κατὰ τὴν ὁμοιότητα εἴτε μὴ
[5]	οὖν αὐτὸν ὁ Κέβης· Πῶς	τοῦτο	λέγεις, ὦ Σώκρατες, τὸ μὴ
[37]	ὑπολάβοι ὅτι εὔηθες λέγει ὁ	τοῦτο	~λέγων· ὁ γὰρ ὑφάντης οὗτος
[20]	καὶ μὴ ἀπολωλεκέναι· ἢ οὐ	τοῦτο	λήθην λέγομεν, ὦ Σιμμία, ἐπιστήμης
[49]	ἐστιν ἢ μεγέθει, καὶ διὰ	τοῦτο	μεῖζον, διὰ τὸ μέγεθος, τὸ
[55]	ἄρα ψυχή. ~ἀθάνατον. ~Εἶεν, ἔφη·	τοῦτο	μὲν δὴ ἀποδεδεῖχθαι φῶμεν; ἢ
[41]	οὖσα· Κέβης δέ μοι ἔδοξε	τοῦτο	μὲν ἐμοὶ συγχωρεῖν, ~πολυχρονιώτερόν γε
[8]	τε ἐλπίζω ~ἀφίξεσθαι ἀγαθούς καὶ	τοῦτο	μὲν οὐκ ἂν πάνυ διισχυρισαίμην
[53]	τὴν τοῦ περιττοῦ, τὸ διπλάσιον.	Τοῦτο	μὲν οὖν καὶ ~αὐτὸ ἄλλῳ
[51]	ἄρα, ἦ δ᾽ ὅς, ἁπλῶς	τοῦτο,	μηδέποτε ἐναντίον ἑαυτῷ τὸ ~ἐναντίον
[6]	μέντοι ~θαυμαστόν σοι φανεῖται εἰ	τοῦτο	μόνον τῶν ἄλλων ἁπάντων ἁπλοῦν
[3]	ὦ ἄνδρες, ~ἔοικέ τι εἶναι	τοῦτο	ὃ καλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι ἡδύ·
[19]	ἰδὼν ἐννοήσῃ ὅτι βούλεται μὲν	τοῦτο	ὃ ~νῦν ἐγὼ ὁρῶ εἶναι
[30]	~Ἐμβριθὲς δέ γε, ὦ φίλε,	τοῦτο	οἴεσθαι χρὴ εἶναι καὶ βαρὺ
[60]	τετρημένον δι᾽ ὅλης ~τῆς γῆς,	τοῦτο	ὅπερ Ὅμηρος εἶπε, λέγων αὐτό
[15]	οὔ; ~Ἱκανῶς οὖν, ἔφη, ἔχομεν	τοῦτο,	ὅτι πάντα οὕτω γίγνεται, ἐξ
[12]	ἱκανῶς, εἴπερ που ἄλλοθι, κτήσασθαι	~τοῦτο	οὗ ἕνεκα ἡ πολλὴ πραγματεία
[51]	δέ μοι δοκεῖ λέγεσθαι ὅτι	τοῦτο	οὐκ ἄν ποτε γένοιτο. ~Καὶ
[9]	τι ᾖ ὁ θάνατος ἢ	τοῦτο;	~Οὔκ, ἀλλὰ τοῦτο, ἔφη. ~Σκέψαι
[15]	ἄλλα δὴ μυρία οὕτως ἔχει.	~Τοῦτο	οὖν σκεψώμεθα, ἆρα ἀναγκαῖον ὅσοις
[42]	ἁρμονία γὰρ δήπου παντελῶς αὐτὸ	τοῦτο	~οὖσα, ἁρμονία, ἀναρμοστίας οὔποτ᾽ ἂν
[18]	τοιούτων, ~ἐνταῦθα σαφέστατα κατηγορεῖ ὅτι	τοῦτο	οὕτως ἔχει. ~Εἰ δὲ μὴ
[12]	ἀλλ᾽ ἢ ἐκεῖ. Εἰ δὲ	τοῦτο	οὕτως ἔχει, ὅπερ ἄρτι ~ἔλεγον,
[37]	~ὁτῳοῦν αἰσθέσθαι ἡμῶν εἰ δὲ	τοῦτο	οὕτως ἔχει, οὐδενὶ προσήκει θάνατον
[54]	ἂν ψυχή, ἔφη. ~(Οὐκοῦν ἀεὶ	τοῦτο	οὕτως ἔχει; ~Πῶς γὰρ οὐχί;
[18]	ἐστι; Μάλιστα μέντοι ὅταν ~τις	τοῦτο	πάθῃ περὶ ἐκεῖνα ἃ ὑπὸ
[33]	τε κακῶν καὶ ἔσχατόν ἐστι,	τοῦτο	πάσχει καὶ οὐ ~λογίζεται αὐτό.
[25]	καὶ συνθέτῳ ὄντι φύσει προσήκει	τοῦτο	~πάσχειν, διαιρεθῆναι ταύτῃ ᾗπερ συνετέθη·
[9]	οὐ λελήθασιν ὅτι ἄξιοί εἰσιν	τοῦτο	~πάσχειν. ~Καὶ ἀληθῆ γ᾽ ἂν
[33]	ἡγεῖσθαι περὶ ὃ ἂν μάλιστα	τοῦτο	πάσχῃ, τοῦτο ~ἐναργέστατόν τε εἶναι
[22]	λόγοις. Ἀλλ᾽ οἶμαι οὐκ ἐνδεῶς	τοῦτο	πεπεῖσθαι ~αὐτόν, ὅτι πρὶν γενέσθαι
[58]	μὲν τοίνυν, ἦ δ᾽ ὅς,	τοῦτο	πέπεισμαι. ~Καὶ ὀρθῶς γε, ἔφη
[13]	οἱ κόσμιοι αὐτῶν; Οὐ ταὐτὸν	τοῦτο	πεπόνθασιν· ἀκολασίᾳ τινὶ ~σώφρονές εἰσιν;
[42]	~Πάνυ γε. ~Ἦ οὖν ἔστι	τοῦτο	περὶ ψυχήν, ὥστε καὶ κατὰ
[64]	λέγειν οὐ μόνον εἰς αὐτὸ	τοῦτο	πλημμελές, ~ἀλλὰ καὶ κακόν τι
[24]	ῥᾳδίως εὕροιτε μᾶλλον ὑμῶν δυναμένους	τοῦτο	~ποιεῖν. ~Ἀλλὰ ταῦτα μὲν δή,
[6]	ἄλλων τινῶν, ὡς οὐ δέοι	τοῦτο	ποιεῖν· σαφὲς ~δὲ περὶ αὐτῶν
[18]	οὐκ ἂν οἷοί τ᾽ ἦσαν	τοῦτο	ποιῆσαι ~ἔπειτα (ἐάν τις ἐπὶ
[21]	ἀνθρώπων οὐδεὶς ἀξίως οἷός τε	τοῦτο	ποιῆσαι. ~(Οὐκ ἄρα δοκοῦσί σοι
[10]	οὖν. ~Ἆρ᾽ οὖν ἐκεῖνος ἂν	τοῦτο	ποιήσειεν καθαρώτατα ὅστις ὅτι μάλιστα
[39]	καὶ αὖθις ~ἕτερον· καὶ ὅταν	τοῦτο	πολλάκις πάθῃ τις καὶ ὑπὸ
[4]	οὔσης μεγίστης μουσικῆς, ~ἐμοῦ δὲ	τοῦτο	πράττοντος. Νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἥ
[40]	ἔθεντο ταῦτα δόξει τοῖς ~παροῦσιν,	τοῦτο	προθυμοῦνται. Καὶ ἐγώ μοι δοκῶ
[18]	τίς τι ~ἀναμνησθήσεται, δεῖν αὐτὸν	τοῦτο	πρότερόν ποτε ἐπίστασθαι. ~Πάνυ γ᾽
[12]	~Κάθαρσις δὲ εἶναι ἆρα οὐ	τοῦτο	συμβαίνει, ὅπερ πάλαι ἐν τῷ
[23]	~ψυχὴ καὶ αὐτῇ τοῦ εἶναι	τοῦτο	τέλος ᾖ. Τί γὰρ κωλύει
[29]	εἰς ἑαυτήν, ἅτε μελετῶσα ἀεὶ	τοῦτο	τὸ δὲ οὐδὲν ἄλλο ~ἐστὶν
[25]	~τῷ ποίῳ τινὶ ἄρα προσήκει	τοῦτο	τὸ πάθος πάσχειν, τὸ διασκεδάννυσθαι,
[22]	οὕτω μοι ἐναργὲς ὂν ὡς	τοῦτο,	τὸ πάντα τὰ τοιαῦτ᾽ εἶναι
[9]	τοῦ σώματος ἀπαλλαγήν; Καὶ εἶναι	~τοῦτο	τὸ τεθνάναι, χωρὶς μὲν ἀπὸ
[60]	ποιητῶν Τάρταρον ~κεκλήκασιν. Εἰς γὰρ	τοῦτο	τὸ χάσμα συρρέουσί τε πάντες
[37]	τούτῳ τῷ χρόνῳ; πρὸς δὴ	~τοῦτο	τόδε ἐπίσκεψαι, εἴ τι λέγω·
[4]	τῷ πρόσθεν χρόνῳ ὅπερ ἔπραττον	τοῦτο	~ὑπελάμβανον αὐτό μοι παρακελεύεσθαί τε
[42]	εἴπερ ὁμοίως ψυχαὶ πεφύκασιν αὐτὸ	τοῦτο,	ψυχαί, εἶναι. ~Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη,
[42]	οὐδ᾽ ἧττον ἄλλη (ἄλλης αὐτὸ	~τοῦτο,	ψυχή, ἐστίν, οὐδὲ δὴ μᾶλλον
[7]	ῥᾳδίως ἂν ἐθέλειν (ἀποθνῄσκειν, ἔοικεν	τοῦτο,	ὦ ~Σώκρατες, ἀτόπῳ, εἴπερ ὃ
[5]	ὁ Σιμμίας, Οἷον παρακελεύῃ, ἔφη,	τοῦτο,	ὦ Σώκρατες, Εὐήνῳ. ~Πολλὰ γὰρ
[33]	καὶ οὐ ~λογίζεται αὐτό. ~Τί	τοῦτο,	ὦ Σώκρατες; ἔφη ὁ Κέβης.
[1]	φαίνεται ἀποθανών. Τί οὖν ἦν	τοῦτο,	ὦ (Φαίδων) ~(Φαίδων) ~Τύχη τις
[55]	οὐκ ἀνώλεθρόν ἐστιν· ἐπεὶ εἰ	τοῦτο	ὡμολόγητο ~ἡμῖν, ῥᾳδίως ἂν διεμαχόμεθα
[38]	μάλιστα ἐθαύμασα αὐτοῦ πρῶτον μὲν	τοῦτο,	ὡς ~ἡδέως καὶ εὐμενῶς καὶ
[8]	τῶν ~τοιούτων διισχυρισαίμην ἂν καὶ	τοῦτο.	Ὥστε διὰ ταῦτα οὐχ ὁμοίως
[19]	λέγεις. ~Οὐκοῦν ἢ ὁμοίου ὄντος	τούτοις	ἢ ἀνομοίου; ~Πάνυ γε. ~Διαφέρει
[64]	ἔφη, ὦ Σώκρατες· τί δὲ	~τούτοις	ἢ ἐμοὶ ἐπιστέλλεις ἢ περὶ
[32]	Δία, ἦ δ᾽ ὅς. Τοιγάρτοι	τούτοις	μὲν ἅπασιν, ὦ Κέβης, ~ἐκεῖνοι
[13]	ἔχειν καὶ κοσμίως, ἆρ᾽ οὐ	~τούτοις	μόνοις προσήκει, τοῖς μάλιστα τοῦ
[49]	οὗ ἂν μετάσχῃ, καὶ ἐν	τούτοις	οὐκ ἔχεις ἄλλην τινὰ αἰτίαν
[37]	~ἀντιλήψει· δοκεῖ γάρ μοι πᾶσι	τούτοις	πάνυ πολὺ διαφέρειν. Τί οὖν,
[59]	τὴν δὲ γῆν αὐτὴν κεκοσμῆσθαι	τούτοις	τε ~ἅπασι καὶ ἔτι χρυσῷ
[6]	θαυμαστὸν ἴσως σοι ~φαίνεται εἰ	τούτοις	τοῖς ἀνθρώποις μὴ ὅσιον αὐτοὺς
[61]	~τυγχάνει δ᾽ ἄρα ὄντα ἐν	τούτοις	τοῖς πολλοῖς τέτταρ᾽ ἄττα ῥεύματα,
[18]	ἀνάμνησις τυγχάνει οὖσα, καὶ κατὰ	τοῦτον	ἀνάγκη που ἡμᾶς ~ἐν προτέρῳ
[40]	μηδέν ἐστι τελευτήσαντι, ἀλλ᾽ οὖν	τοῦτόν	γε τὸν χρόνον ~αὐτὸν τὸν
[45]	ἄλλον τρόπον αὐτὸς εἰκῇ φύρω,	τοῦτον	δὲ ~οὐδαμῇ προσίεμαι. ~Ἀλλ᾽ ἀκούσας
[37]	τινι τῶν θανάτων παντάπασιν ~ἀπόλλυσθαι,	τοῦτον	δὲ τὸν (θάνατον καὶ ταύτην
[24]	καὶ Σιμμίας ἡδέως ἂν καὶ	τοῦτον	διαπραγματεύσασθαι ~τὸν λόγον ἔτι μᾶλλον,
[46]	ἀναγκαῖον δὲ εἶναι τὸν ~αὐτὸν	τοῦτον	καὶ τὸ χεῖρον εἰδέναι· τὴν
[36]	τε καὶ ~χορδῶν τὸν αὐτὸν	τοῦτον	λόγον εἴποι, ὡς ἡ μὲν
[24]	παῖς ὅστις τὰ ~τοιαῦτα φοβεῖται.	τοῦτον	οὖν πειρῶ μεταπείθειν μὴ δεδιέναι
[39]	ἄνθρωπον, ~ἔπειτα ὀλίγον ὕστερον εὑρεῖν	τοῦτον	πονηρόν τε καὶ ἄπιστον, καὶ
[23]	καὶ νῦν, εἰ ~θέλετε συνθεῖναι	τοῦτόν	τε τὸν λόγον εἰς ταὐτὸν
[44]	νόσος· καὶ ταλαιπωρουμένη τε δὴ	τοῦτον	τὸν ~βίον ζῴη καὶ τελευτῶσά
[37]	~ἀνθρώπου ὑφάντου πρεσβύτου ἀποθανόντος λέγοι	τοῦτον	τὸν λόγον, ὅτι ~οὐκ ἀπόλωλεν
[36]	ἢ κατασαπῇ ὅρα οὖν πρὸς	τοῦτον	τὸν λόγον τί φήσομεν, ἐάν
[45]	ἢ ἀπόλλυται ἢ ἔστι, κατὰ	τοῦτον	τὸν ~τρόπον τῆς μεθόδου, ἀλλά
[44]	δοκεῖς, ἔφη ὁ Κέβης, ἐξευρήσειν·	τουτονὶ	γοῦν τὸν λόγον τὸν πρὸς
[12]	οὕτω ζῆν, κἄπειθ᾽ ~ἥκοντος αὐτῷ	τούτου	ἀγανακτεῖν; ~Γελοῖον· πῶς δ᾽ οὔ;
[41]	θαυμάζοιμι εἴ ~μοι περί γε	τούτου	ἄλλο ποτέ τι δόξειεν. ~Καὶ
[12]	δὲ φρονήσεως ᾧ τε ~διεβέβληντο,	τούτου	ἀπηλλάχθαι συνόντος αὐτοῖς; Ἢ ἀνθρωπίνων
[42]	ἔκ γε τῶν προειρημένων; ~Ἐκ	τούτου	ἄρα τοῦ λόγου ἡμῖν πᾶσαι
[11]	τῇ τούτου θεραπείᾳ· καὶ ~ἐκ	τούτου	ἀσχολίαν ἄγομεν φιλοσοφίας πέρι διὰ
[47]	δαιμονίαν ἰσχὺν ἔχειν, ἀλλὰ ἡγοῦνται	τούτου	Ἄτλαντα ἄν ~ποτε ἰσχυρότερον καὶ
[35]	αὐτῶν τοῦ βίου ἀπαλλάττεσθαι. ἀλλὰ	τούτου	γ᾽ ἕνεκα ~λέγειν τε χρὴ
[55]	λόγου. ~Ἀλλ᾽ οὐδὲν δεῖ, ἔφη,	τούτου	γε ἕνεκα· σχολῇ γὰρ ἄν
[61]	ὅπῃ ἂν τύχωσι τῆς γῆς.	τούτου	δὲ αὖ καταντικρὺ ὁ τέταρτος
[12]	αὑτὴν ~ἐπιθυμοῦσι τὴν ψυχὴν ἔχειν,	τούτου	δὲ γιγνομένου εἰ φοβοῖντο καὶ
[61]	κύκλῳ ὁ καλούμενος Ὠκεανός ἐστιν,	~τούτου	δὲ καταντικρὺ καὶ ἐναντίως ῥέων
[16]	τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν ζώντων,	τούτου	δὲ ὄντος ἱκανόν που ~ἐδόκει
[59]	τούτων καλλίω. Τὸ δ᾽ αἴτιον	~τούτου	εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι οἱ λίθοι
[37]	πρότερος, καὶ οὐδέν τι μᾶλλον	τούτου	ἕνεκα ἄνθρωπός ~ἐστιν ἱματίου φαυλότερον
[66]	θαυμάσιοι. Ἐγὼ μέντοι οὐχ ἥκιστα	τούτου	ἕνεκα τὰς ~γυναῖκας ἀπέπεμψα, ἵνα
[20]	αἴσθησιν λαβόντα ἕτερόν τι ἀπὸ	τούτου	ἐννοῆσαι ὃ ~ἐπελέληστο, ᾧ τοῦτο
[11]	ἢ τὸ σῶμα καὶ αἱ	τούτου	ἐπιθυμίαι. Διὰ γὰρ ~τὴν τῶν
[49]	ἐμαυτῷ ἀποκρίνασθαι καὶ ἄλλῳ, καὶ	τούτου	ἐχόμενος (ἡγοῦμαι ~οὐκ ἄν ποτε
[11]	διὰ τὸ σῶμα, δουλεύοντες τῇ	τούτου	θεραπείᾳ· καὶ ~ἐκ τούτου ἀσχολίαν
[39]	ἔφη, ὅτι ἄν τις μεῖζον	τούτου	κακὸν πάθοι ἢ λόγους μισήσας.
[49]	γὰρ ἴσως οὐδὲ εἷς περὶ	τούτου	λόγος οὐδὲ φροντίς· ~ἱκανοὶ γὰρ
[13]	πάντα ταῦτα καταλλάττεσθαι, φρόνησις, (καὶ	τούτου	~μὲν πάντα) καὶ μετὰ τούτου
[49]	τῆς δυάδος μετάσχεσιν, καὶ δεῖν	τούτου	~μετασχεῖν τὰ μέλλοντα δύο ἔσεσθαι,
[57]	δεῖται οὐχ ὑπὲρ τοῦ χρόνου	τούτου	μόνον ἐν ~ᾧ καλοῦμεν τὸ
[37]	ὕφασμα τυχεῖν αὐτὴν ἔχουσαν καὶ	τούτου	μόνου ~προτέραν ἀπόλλυσθαι, ἀπολομένης δὲ
[40]	ἐν τῷ παρόντι περὶ ~αὐτοῦ	τούτου	οὐ φιλοσόφως ἔχειν ἀλλ᾽ ὥσπερ
[46]	ἐκ δὲ δὴ τοῦ λόγου	~τούτου	οὐδὲν ἄλλο σκοπεῖν προσήκειν ἀνθρώπῳ
[58]	~ἀέρα οὐρανὸν καλεῖν, ὡς διὰ	τούτου	οὐρανοῦ ὄντος τὰ ἄστρα χωροῦντα·
[41]	τὴν μάθησιν ~ἀνάμνησιν εἶναι, καὶ	τούτου	οὕτως ἔχοντος ἀναγκαίως ἔχειν ἄλλοθι
[35]	λόγων λαβόντα καὶ δυσεξελεγκτότατον, ~(ἐπὶ	τούτου	ὀχούμενον ὥσπερ ἐπὶ σχεδίας κινδυνεύοντα
[60]	πάντες οἱ ποταμοὶ καὶ ἐκ	~τούτου	πάλιν ἐκρέουσιν· γίγνονται δὲ ἕκαστοι
[30]	κακῆς οὔσης. καὶ μέχρι γε	τούτου	πλανῶνται, ἕως ἂν ~τῇ (τοῦ
[29]	ἀδιαλύτῳ εἶναι ἢ ἐγγύς τι	τούτου;	~(Πῶς γὰρ οὔ; ~Ἐννοεῖς οὖν,
[33]	δὲ ὥσπερ διὰ εἱργμοῦ διὰ	~τούτου	σκοπεῖσθαι τὰ ὄντα ἀλλὰ μὴ
[23]	ἐπειδὰν δὲ ἀφίκηται καὶ ἀπαλλάττηται	τούτου,	τότε καὶ αὐτὴν ~τελευτᾶν καὶ
[58]	Σιμμίας, ὦ Σώκρατες, ἡμεῖς γε	τούτου	τοῦ μύθου ἡδέως ἂν ~ἀκούσαιμεν.
[52]	γὰρ περιττὸν ἀεί που δεῖ	τούτου	τοῦ ~ὀνόματος τυγχάνειν ὅπερ νῦν
[5]	Εὔηνος καὶ πᾶς ὅτῳ ἀξίως	τούτου	τοῦ πράγματος ~μέτεστιν. Οὐ μέντοι
[61]	ἐξ ~ἐναντίας· καὶ οὐδὲ τὸ	τούτου	ὕδωρ οὐδενὶ μείγνυται, ἀλλὰ καὶ
[11]	πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς	τούτου	~φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ᾽ αὐτοῦ,
[23]	εἰς ταὐτὸν καὶ ὃν πρὸ	τούτου	~ὡμολογήσαμεν, τὸ γίγνεσθαι πᾶν τὸ
[13]	τούτου ~μὲν πάντα) καὶ μετὰ	τούτου	(ὠνούμενά τε καὶ πιπρασκόμενa τῷ
[62]	τοιούτῳ τινὶ ἄλλῳ τρόπῳ γένωνται,	τούτους	δὲ ~ἐμπεσεῖν μὲν εἰς τὸν
[62]	ἄλλα ὅσα τοιαῦτα τυγχάνει ὄντα,	τούτους	δὲ ἡ προσήκουσα ~μοῖρα ῥίπτει
[60]	τοῦ ἐνθάδε εἶναι καὶ ~πλατυτέρους.	Τούτους	δὲ πάντας ὑπὸ γῆν εἰς
[31]	~Πῇ δὴ οὗτοι εὐδαιμονέστατοι; ~Ὅτι	τούτους	εἰκός ἐστιν εἰς τοιοῦτον πάλιν
[3]	νῦν οἱ ἐπιτήδειοι καὶ σὺ	τούτους	Καὶ ~ὁ Σωκράτης βλέψας εἰς
[2]	παρῆν; ~(Φαίδων) ~Σχεδόν τι οἶμαι	τούτους	παραγενέσθαι. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί οὖν δή;
[21]	ὡς ἄρτι ὡμολογήσαμεν ἢ ἐν	τούτῳ	ἀπόλλυμεν ~ἐν ᾧπερ καὶ λαμβάνομεν;
[49]	καὶ τὸν ἐλάττω τῷ αὐτῷ	τούτῳ	(ἐλάττω, ἀλλὰ διαμαρτύροιο ἂν ~ὅτι
[61]	ἐναντίος τῷ Πυριφλεγέθοντι· ὄνομα δὲ	~τούτῳ	ἐστίν, ὡς οἱ ποιηταὶ λέγουσιν,
[1]	ἐστὶν αὐτοῖς ἐν τῷ ~χρόνῳ	τούτῳ	καθαρεύειν τὴν πόλιν καὶ δημοσίᾳ
[25]	δέ τι τυγχάνει ὂν ἀσύνθετον,	~τούτῳ	μόνῳ προσήκει μὴ πάσχειν ταῦτα,
[13]	εἶναι, ἀλλ᾽ ὅμως αὐτοῖς ~συμβαίνει	τούτῳ	ὅμοιον τὸ πάθος τὸ περὶ
[34]	τῷ λογισμῷ καὶ ἀεὶ ἐν	~τούτῳ	οὖσα, τὸ ἀληθὲς καὶ τὸ
[48]	ἃ μὲν ἄν μοι δοκῇ	τούτῳ	συμφωνεῖν τίθημι ὡς ἀληθῆ ~ὄντα,
[37]	καὶ ταχὺ σαπὲν διοίχοιτο. ὥστε	τούτῳ	τῷ ~λόγῳ οὔπω ἄξιον πιστεύσαντα
[33]	οὔ; ~Πάνυ γε. ~(Οὐκοῦν ἐν	τούτῳ	τῷ πάθει μάλιστα καταδεῖται ψυχὴ
[50]	ἤτοι ἀπέρχεται ἢ ἀπόλλυται ἐν	τούτῳ	τῷ ~παθήματι. ~Παντάπασιν, ἔφη ὁ
[50]	γάρ που πεφυκέναι ~Σιμμίαν ὑπερέχειν	τούτῳ,	τῷ Σιμμίαν εἶναι, ἀλλὰ τῷ
[17]	~ἐπειδὴ δὲ ἀποθάνοι, μένοι ἐν	τούτῳ	τῷ σχήματι τὰ τεθνεῶτα καὶ
[65]	ἐγὼ καὶ ἄλλως ἔγνωκα ἐν	τούτῳ	τῷ χρόνῳ γενναιότατον ~καὶ πρᾳότατον
[37]	ἀναγκαῖον εἶναι ἔτι σῴζεσθαι ἐν	τούτῳ	τῷ χρόνῳ; πρὸς δὴ ~τοῦτο
[57]	ἄλλ᾽ ~ἄττα τοιαῦτα εἰργασμένην, ἃ	τούτων	ἀδελφά τε καὶ ἀδελφῶν ψυχῶν
[18]	ἔφη ὁ Σιμμίας ὑπολαβών, ποῖαι	τούτων	αἱ ἀποδείξεις; ~Ὑπόμνησόν με· οὐ
[59]	ὄντα, ~καὶ τὴν ἄλλην εὐδαιμονίαν	τούτων	ἀκόλουθον εἶναι. ~Καὶ ὅλην μὲν
[33]	ὥσπερ ~σπειρομένη ἐμφύεσθαι, καὶ ἐκ	τούτων	ἄμοιρος εἶναι τῆς τοῦ θείου
[35]	λέγω· εἰ δέ τι περὶ	τούτων	ἀπορεῖτον, μηδὲν ἀποκνήσητε ~καὶ αὐτοὶ
[62]	δὴ ~αὐτοῖς ὀχήματά ἐστιν, ἐπὶ	τούτων	ἀφικνοῦνται εἰς τὴν λίμνην, καὶ
[14]	δὴ ποιῶμεν; Ἢ περὶ ~αὐτῶν	τούτων	βούλει διαμυθολογῶμεν, εἴτε εἰκὸς οὕτως
[19]	ὦ Σώκρατες. ~ἀλλὰ μὴν ἐκ	τούτων	γ᾽ ἔφη, τῶν ἴσων, ἑτέρων
[62]	ἀφικνούμενοι καὶ ἐπὶ γῆς οἰκιζόμενοι.	~τούτων	δὲ αὐτῶν οἱ φιλοσοφίᾳ ἱκανῶς
[45]	καὶ ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι, ἐκ	τούτων	δὲ γίγνοιτο μνήμη καὶ δόξα,
[62]	ὡς οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, κωκυτός.	~(Τούτων	δὲ οὕτως πεφυκότων, ἐπειδὰν ἀφίκωνται
[63]	πάλαι μηκύνω τὸν μῦθον. Ἀλλὰ	τούτων	δὴ ἕνεκα θαρρεῖν χρὴ ~περὶ
[62]	ἱκανὸς ἐν τῷ παρόντι. ~Ἀλλὰ	τούτων	δὴ ἕνεκα χρὴ ὧν διεληλύθαμεν,
[35]	περὶ αὐτὰ ἕν γέ τι	τούτων	~διαπράξασθαι, ἢ μαθεῖν ὅπῃ ἔχει
[31]	οὔ; ~Οὐκοῦν εὐδαιμονέστατοι, ἔφη, καὶ	τούτων	εἰσὶ καὶ εἰς βέλτιστον τόπον
[19]	ἄλλα ἄττα ἰδόντες ἴσα, ἐκ	τούτων	ἐκεῖνο ἐνενοήσαμεν, ~ἕτερον ὂν τούτων;
[45]	~ἵππος ἵππου· καὶ ἔτι γε	τούτων	ἐναργέστερα, τὰ δέκα μοι ἐδόκει
[32]	ἀλλ᾽ ἢ τῷ φιλομαθεῖ. ἀλλὰ	τούτων	ἕνεκα, ὦ ~ἑταῖρε Σιμμία τε
[42]	ἄρα ἡγεῖσθαί γε προσήκει ἁρμονίαν	τούτων	ἐξ ὧν ἂν συντεθῇ, ἀλλ᾽
[66]	ἔφη, Ὦ βέλτιστε, σὺ γὰρ	τούτων	ἐπιστήμων, τί χρὴ ποιεῖν; ~Οὐδὲν
[4]	μύθους καὶ ~ἠπιστάμην τοὺς Αἰσώπου,	τούτων	ἐποίησα οἷς πρώτοις ἐνέτυχον. Ταῦτα
[51]	Κέβης, ~ἔφη, καὶ σέ τι	τούτων	ἐτάραξεν ὧν ὅδε εἶπεν; ~Οὐδ᾽
[13]	καὶ φιλότιμος, ἤτοι τὰ ἕτερα	τούτων	ἢ ἀμφότερα. ~Πάνυ, ἔφη, ἔχει
[19]	τούτων ἐκεῖνο ἐνενοήσαμεν, ~ἕτερον ὂν	τούτων;	Ἢ οὐχ ἕτερόν σοι φαίνεται;
[25]	(ἡ) ψυχή ἐστιν, καὶ ἐκ	τούτων	θαρρεῖν ~ἢ δεδιέναι ὑπὲρ τῆς
[62]	χρόνον, καὶ εἰς οἰκήσεις ἔτι	τούτων	καλλίους ~ἀφικνοῦνται, ἃς οὔτε ῥᾴδιον
[59]	οὐ τοιοῦτον εἶναι καὶ ἔτι	τούτων	καλλίω. Τὸ δ᾽ αἴτιον ~τούτου
[61]	ζῴων γενέσεις. τρίτος δὲ ~ποταμὸς	τούτων	κατὰ μέσον ἐκβάλλει, καὶ ἐγγὺς
[39]	πολλάκις πάθῃ τις καὶ ὑπὸ	τούτων	μάλιστα οὓς ἂν ~ἡγήσαιτο (οἰκειοτάτους
[9]	συνδοκῇ ἅπερ ἐμοί· (ἐκ γὰρ	τούτων	~μᾶλλον οἶμαι ἡμᾶς εἴσεσθαι περὶ
[33]	ἄλλων αἰσθήσεων, πείθουσα δὲ ἐκ	~τούτων	μὲν ἀναχωρεῖν, ὅσον μὴ ἀνάγκη
[25]	ταῦτα· οὐδέποτε ὡσαύτως ἔχει. ~(Οὐκοῦν	τούτων	μὲν κἂν ἅψαιο κἂν ἴδοις
[45]	ἀὴρ ἢ τὸ πῦρ; Ἢ	~τούτων	μὲν οὐδέν, ὁ δ᾽ ἐγκέφαλός
[10]	που τότε κάλλιστα, ὅταν αὐτὴν	τούτων	μηδὲν παραλυπῇ, ~μήτε ἀκοὴ μήτε
[29]	διαπίπτειν καὶ διαπνεῖσθαι, οὐκ εὐθὺς	τούτων	οὐδὲν ~πέπονθεν, ἀλλ᾽ ἐπιεικῶς συχνὸν
[29]	ἔχει; ~Οὐκ ἔχομεν. ~Τί οὖν;	Τούτων	οὕτως ἐχόντων ἆρ᾽ οὐχὶ σώματι
[20]	ἀποκρίσεσιν ἀποκρινόμενοι. Ὥστε ἀναγκαῖον ἡμῖν	τούτων	πάντων ~τὰς ἐπιστήμας πρὸ τοῦ
[34]	ἐναντίως ἱστὸν μεταχειριζομένης, ~ἀλλὰ γαλήνην	τούτων	παρασκευάζουσα, ἑπομένη τῷ λογισμῷ καὶ
[11]	~(Οὐκοῦν ἀνάγκη, ἔφη, ἐκ πάντων	τούτων	παρίστασθαι δόξαν ~τοιάνδε τινὰ τοῖς
[1]	ἀγγεῖλαι οἷός τ᾽ ἦν περὶ	τούτων,	πλήν γε ~δὴ ὅτι φάρμακον
[50]	~τι ἕκαστον τῶν εἰδῶν καὶ	τούτων	τἆλλα μεταλαμβάνοντα αὐτῶν τούτων τὴν
[45]	ταῦτα γίγνεσθαι ~ἐπιστήμην; καὶ αὖ	τούτων	τὰς φθορὰς σκοπῶν, καὶ τὰ
[49]	εἶναι ταῦτα, ἐλπίζω σοι ἐκ	τούτων	τὴν αἰτίαν ~ἐπιδείξειν καὶ ἀνευρήσειν
[50]	καὶ τούτων τἆλλα μεταλαμβάνοντα αὐτῶν	τούτων	τὴν ~ἐπωνυμίαν ἴσχειν, τὸ δὴ
[59]	ἐκ λαμπροτέρων καὶ καθαρωτέρων ἢ	τούτων·	τὴν μὲν γὰρ ~ἁλουργῆ εἶναι
[19]	~(Ἔδει δέ γε, φαμέν, πρὸ	τούτων	τὴν τοῦ ἴσου ἐπιστήμην εἰληφέναι;
[36]	κρᾶσιν εἶναι καὶ ἁρμονίαν (αὐτῶν	τούτων	τὴν ψυχὴν ~ἡμῶν, ἐπειδὰν ταῦτα
[34]	λέγεις, ὁ Κέβης, ὦ Σώκρατες.	~Τούτων	τοίνυν ἕνεκα, ὦ Κέβης, οἱ
[45]	ἐμὲ εἶναι τοῦ οἴεσθαι περὶ	τούτων	του τὴν αἰτίαν ~εἰδέναι, ὅς
[14]	καθ᾽ αὑτὴν ~συνηθροισμένη καὶ ἀπηλλαγμένη	τούτων	τῶν κακῶν ὧν σὺ νυνδὴ
[10]	γε ἄλλαι· πᾶσαι γάρ που	~τούτων	φαυλότεραί εἰσιν. Ἢ σοὶ οὐ
[21]	πάντες ἔχειν διδόναι λόγον περὶ	τούτων	ὧν νυνδὴ ~ἐλέγομεν; ~Βουλοίμην μεντἄν,
[63]	ἤδη καλεῖ, φαίη ἂν ἀνὴρ	~τραγικός,	ἡ εἱμαρμένη, καὶ σχεδόν τί
[63]	καὶ σχεδόν τί μοι ὥρα	τραπέσθαι	πρὸς τὸ λουτρόν· ~δοκεῖ γὰρ
[11]	σχολὴ γένηται ἀπ᾽ αὐτοῦ καὶ	~τραπώμεθα	πρὸς τὸ σκοπεῖν τι, ἐν
[30]	δὲ εἰθισμένη ~μισεῖν τε καὶ	τρέμειν	καὶ φεύγειν, οὕτω (δὴ ἔχουσαν
[32]	τε καὶ καθαρμῷ ταύτῃ δὴ	τρέπονται	ἐκείνῃ ἑπόμενοι, ᾗ ἐκείνη ~ὑφηγεῖται.
[66]	μάλα ἵλεως, ὦ Ἐχέκρατες, οὐδὲν	τρέσας	οὐδὲ διαφθείρας ~οὔτε τοῦ χρώματος
[34]	ἀδόξαστον (θεωμένη καὶ ὑπ᾽ ~ἐκείνου	τρεφομένη,	ζῆν τε οἴεται οὕτω δεῖν
[53]	~Ἄμοιρα δὴ τοῦ ἀρτίου τὰ	τρία.	~Ἄμοιρα. ~Ἀνάρτιος ἄρα ἡ τριάς.
[53]	τοῦ ἀρτίου; ~Ναί. ~(Ἐπὶ τὰ	τρία	ἄρα ἡ τοῦ ἀρτίου ἰδέα
[55]	(ἀνωλέθρῳ εἶναι, ~ἄλλο τι τὰ	τρία	ἢ ἀνώλεθρα ἂν ἦν; ~Πῶς
[52]	ὑπεκχωροῦντα. Ἢ οὐ φήσομεν τὰ	τρία	καὶ ἀπολεῖσθαι ~πρότερον καὶ ἄλλο
[55]	ἀρτίου τὸ περιττὸν καὶ τὰ	~τρία	οἴχεται ἀπιόντα· καὶ περὶ πυρὸς
[52]	ὁτιοῦν πείσεσθαι, πρὶν ὑπομεῖναι ἔτι	τρία	ὄντα ἄρτια ~γενέσθαι; ~Πάνυ μὲν
[55]	οὐδ᾽ ~ἔσται τεθνηκυῖα, ὥσπερ τὰ	τρία	οὐκ ἔσται, ἔφαμεν, ἄρτιον, οὐδέ
[52]	ὅς, ἐναντίον γέ ἐστι δυὰς	τριάδι.	~Οὐ γὰρ οὖν. ~Οὐκ ἄρα
[52]	περιττοῦ, ὄντος οὐχ ὅπερ τῆς	τριάδος;	Ἀλλ᾽ ~ὅμως οὕτως πέφυκε καὶ
[52]	πολλά. ~σκόπει δὲ περὶ τῆς	τριάδος.	Ἆρα οὐ δοκεῖ σοι τῷ
[52]	~ὅμως οὕτως πέφυκε καὶ ἡ	τριὰς	καὶ ἡ πεμπτὰς καὶ ὁ
[53]	τρία. ~Ἄμοιρα. ~Ἀνάρτιος ἄρα ἡ	τριάς.	~Ναί. ~Ὃ τοίνυν ἔλεγον ὁρίσασθαι,
[52]	αὐτὸ εἶναι οἷον καὶ ἡ	τριὰς	πέπονθε καὶ ἄλλα πολλά. ~σκόπει
[53]	τὸ ἐναντίον οἷον νῦν ἡ	τριὰς	τῷ ἀρτίῳ οὐκ οὖσα ἐναντία
[66]	οὔ; ~Τοσοῦτον, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	τρίβομεν	ὅσον οἰόμεθα μέτριον εἶναι πιεῖν.
[3]	καὶ ἐξέτριψε τῇ χειρί, καὶ	τρίβων	ἅμα, Ὡς ἄτοπον, ἔφη, ὦ
[57]	δὲ ἔοικε σχίσεις τε καὶ	τριόδους	πολλὰς ἔχειν· ἀπὸ τῶν ~θυσιῶν
[8]	δώσων, ἐὰν δὲ δέῃ, καὶ	τρίς.	~Ἀλλὰ σχεδὸν μέν τι ᾔδη,
[8]	ἐνίοτε ἀναγκάζεσθαι καὶ δὶς καὶ	τρὶς	~πίνειν τούς τι τοιοῦτον ποιοῦντας.
[53]	~κατάσχῃ, ἀνάγκη αὐτοῖς οὐ μόνον	τρισὶν	εἶναι ἀλλὰ καὶ περιττοῖς. ~Πάνυ
[53]	ἥμισυ, τὴν τοῦ ὅλου, καὶ	τριτημόριον	αὖ ~καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα,
[61]	εἰς τὰς τῶν ζῴων γενέσεις.	τρίτος	δὲ ~ποταμὸς τούτων κατὰ μέσον
[38]	τύχοι, ~παίζειν μου εἰς τὰς	τρίχας	Αὔριον δή, ἔφη, ἴσως, ὦ
[38]	συμπιέσας τὰς ἐπὶ τῷ αὐχένι	τρίχας	εἰώθει γάρ, ὁπότε τύχοι, ~παίζειν
[65]	εἰ τέτριπται· εἰ δὲ μή,	~τριψάτω	ὁ ἄνθρωπος. ~(Καὶ ὁ Κρίτων,
[53]	ὅτι ἃ ἂν ἡ τῶν	τριῶν	ἰδέα ~κατάσχῃ, ἀνάγκη αὐτοῖς οὐ
[45]	τῆς μεθόδου, ἀλλά τιν᾽ ἄλλον	τρόπον	αὐτὸς εἰκῇ φύρω, τοῦτον δὲ
[2]	που τὸν ἄνδρα καὶ τὸν	τρόπον	αὐτοῦ. ~(Ἐχεκράτης) Πῶς γὰρ οὔ;
[1]	τῆς δίκης ἄρα ἐπύθεσθε ὃν	τρόπον	ἐγένετο; ~(Ἐχεκράτης) ~Ναί, ταῦτα μὲν
[64]	ποιεῖν· θάπτωμεν δέ σε τίνα	~τρόπον;	~Ὅπως ἄν, ἔφη, βούλησθε, ἐάνπερ
[45]	ἢ ἔστι, κατὰ τοῦτον τὸν	~τρόπον	τῆς μεθόδου, ἀλλά τιν᾽ ἄλλον
[13]	ἐστιν ᾧ ~νυνδὴ ἐλέγετο, τῷ	τρόπον	τινὰ δι᾽ ἀκολασίαν αὐτοὺς σεσωφρονίσθαι.
[46]	ἥσθην τε καὶ ἔδοξέ μοι	τρόπον	τινὰ εὖ ~ἔχειν τὸ τὸν
[48]	Ἴσως μὲν οὖν ᾧ ~εἰκάζω	τρόπον	(τινὰ οὐκ ἔοικεν· οὐ γὰρ
[18]	ἀνάμνησιν εἶναι; Λέγω δὲ τίνα	τρόπον;	Τόνδε. ἐάν τίς τι ἕτερον
[2]	~ἐφαίνετο, ὦ Ἐχέκρατες, καὶ τοῦ	τρόπου	καὶ τῶν λόγων, ὡς ἀδεῶς
[39]	~Γίγνεται δὲ ἐκ τοῦ αὐτοῦ	τρόπου	μισολογία τε καὶ μισανθρωπία. Ἤ
[43]	τοῦ βίου καὶ δεσπόζουσα πάντας	τρόπους,	τὰ μὲν ~χαλεπώτερον κολάζουσα καὶ
[62]	ἢ ἀνδροφόνοι τοιούτῳ τινὶ ἄλλῳ	τρόπῳ	γένωνται, τούτους δὲ ~ἐμπεσεῖν μὲν
[35]	περὶ αὐτῶν μὴ οὐχὶ παντὶ	~τρόπῳ	ἐλέγχειν καὶ μὴ προαφίστασθαι πρὶν
[13]	ἐν τῷ βίῳ ἀλλὰ παντὶ	~τρόπῳ	προυθυμήθην γενέσθαι· εἰ δ᾽ ὀρθῶς
[18]	τόδε ὁμολογοῦμεν, ὅταν ἐπιστήμη παραγίγνηται	τρόπῳ	~τοιούτῳ, ἀνάμνησιν εἶναι; Λέγω δὲ
[46]	τε πέρι πρὸς ἄλληλα καὶ	τροπῶν	καὶ τῶν ~ἄλλων παθημάτων, πῇ
[11]	τὸ σῶμα διὰ τὴν ἀναγκαίαν	(τροφήν·	ἔτι δέ, ἄν τινες νόσοι
[57]	πλὴν τῆς παιδείας τε καὶ	τροφῆς,	ἃ ~δὴ καὶ μέγιστα λέγεται
[30]	πλανᾶσθαι δίκην τίνουσαι ~τῆς προτέρας	τροφῆς	κακῆς οὔσης. καὶ μέχρι γε
[34]	κακῶν. Εκ δὴ τῆς τοιαύτης	τροφῆς	οὐδὲν δεινὸν μὴ φοβηθῇ, ~(ταῦτα
[40]	θέασαι ὡς ~πλεονεκτικῶς εἰ μὲν	τυγχάνει	ἀληθῆ ὄντα ἃ λέγω, καλῶς
[61]	μεγάλα καὶ παντοδαπὰ ῥεύματά ἐστι·	~τυγχάνει	δ᾽ ἄρα ὄντα ἐν τούτοις
[10]	λόγῳ ~ἁπάντων τῆς οὐσίας ὃ	(τυγχάνει	ἕκαστον ὄν· ἆρα διὰ τοῦ
[50]	εἶναι, ἀλλὰ τῷ μεγέθει ὃ	τυγχάνει	~ἔχων· οὐδ᾽ αὖ Σωκράτους ὑπερέχειν
[36]	κραθῇ πρὸς ἄλληλα εἰ οὖν	~τυγχάνει	ἡ ψυχὴ οὖσα ἁρμονία τις,
[25]	ᾗπερ συνετέθη· εἰ δέ τι	τυγχάνει	ὂν ἀσύνθετον, ~τούτῳ μόνῳ προσήκει
[60]	τῆς ~γῆς ἄλλως τε (μέγιστον	τυγχάνει	ὂν καὶ διαμπερὲς τετρημένον δι᾽
[15]	τῶν ἐναντίων τὰ ἐναντία, ὅσοις	τυγχάνει	ὂν τοιοῦτόν τι, οἷον τὸ
[59]	ἄστρα ὁρᾶσθαι ὑπ᾽ αὐτῶν οἷα	τυγχάνει	ὄντα, ~καὶ τὴν ἄλλην εὐδαιμονίαν
[57]	τε καὶ ἀδελφῶν ψυχῶν ἔργα	~τυγχάνει	ὄντα, ταύτην μὲν ἅπας φεύγει
[62]	~ἐξειργασμένοι ἢ ἄλλα ὅσα τοιαῦτα	τυγχάνει	ὄντα, τούτους δὲ ἡ προσήκουσα
[56]	τι ψυχὴ ἤ, εἰ ~ἀθάνατος	τυγχάνει	οὖσα, καὶ ἀνώλεθρος ἂν εἴη;
[18]	~οὐκ ἄλλο τι ἢ ἀνάμνησις	τυγχάνει	οὖσα, καὶ κατὰ τοῦτον ἀνάγκη
[2]	εἰ μή τίς σοι ~ἀσχολία	τυγχάνει	οὖσα. ~(Φαίδων) ~Ἀλλὰ σχολάζω γε
[58]	ἄξιον ἀκοῦσαι, ὦ Σιμμία, ~οἷα	τυγχάνει	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ὑπὸ
[16]	ἥ γ᾽ ἑτέρα σαφὴς οὖσα	~τυγχάνει;	Τὸ γὰρ ἀποθνῄσκειν σαφὲς δήπου,
[6]	ἁπάντων ἁπλοῦν ἐστιν, ~καὶ οὐδέποτε	τυγχάνει	τῷ ἀνθρώπῳ, ὥσπερ καὶ τἆλλα,
[13]	Ὁ αὐτὸς δέ που οὗτος	τυγχάνει	ὢν καὶ ~φιλοχρήματος καὶ φιλότιμος,
[58]	τόπον, ὅσῳ ~καθαρώτερος καὶ καλλίων	τυγχάνει	ὢν τοῦ παρὰ σφίσι, μηδὲ
[52]	που δεῖ τούτου τοῦ ~ὀνόματος	τυγχάνειν	ὅπερ νῦν λέγομεν· ἢ οὔ;
[43]	πάθος πάσχοι ἐκεῖνα ἐξ ὧν	τυγχάνοι	οὖσα, ἀλλ᾽ ἕπεσθαι ἐκείνοις καὶ
[9]	πειράσομαι φράσαι. ~Κινδυνεύουσι γὰρ ὅσοι	τυγχάνουσιν	ὀρθῶς ἁπτόμενοι φιλοσοφίας ~λεληθέναι τοὺς
[5]	αὐτῶν λέγω· ἃ μὲν οὖν	τυγχάνω	ἀκηκοὼς ~φθόνος οὐδεὶς λέγειν. Καὶ
[31]	δέ γε ἀδικίας τε καὶ	τυραννίδας	καὶ ἁρπαγὰς προτετιμηκότας εἰς τὰ
[48]	ἔδεισα μὴ παντάπασι τὴν ψυχὴν	~τυφλωθείην	βλέπων πρὸς τὰ πράγματα τοῖς
[37]	ἡ ~ψυχή, τὸ τελευταῖον ὕφασμα	τυχεῖν	αὐτὴν ἔχουσαν καὶ τούτου μόνου
[19]	καὶ ἀκούειν καὶ τἆλλα αἰσθάνεσθαι	~τυχεῖν	ἔδει που εἰληφότας ἐπιστήμην αὐτοῦ
[12]	ἐστιν οὗ διὰ βίου ἤρων	τυχεῖν	ἤρων δὲ φρονήσεως ᾧ τε
[57]	~τυχόντας δὲ ἐκεῖ ὧν δὴ	τυχεῖν	καὶ μείναντας ὃν χρὴ χρόνον
[19]	ἀναγκαῖόν που τὸν ~τοῦτο ἐννοοῦντα	τυχεῖν	προειδότα ἐκεῖνο ᾧ φησιν αὐτὸ
[60]	~τόπους πληροῦσθαι, ὡς ἂν ἑκάστοις	τύχῃ	ἑκάστοτε ἡ περιρροὴ γιγνομένη. ~Ταῦτα
[1]	ἦν τοῦτο, ὦ (Φαίδων) ~(Φαίδων)	~Τύχη	τις αὐτῷ, ὦ Ἐχέκρατες, συνέβη·
[24]	διασκεδάννυσιν, ~ἄλλως τε καὶ ὅταν	τύχῃ	τις μὴ ἐν νηνεμίᾳ ἀλλ᾽
[66]	ἐκεῖνόν γε, ἀλλὰ τὴν ἐμαυτοῦ	τύχην,	οἵου ἀνδρὸς (ἑταίρου ~ἐστερημένος εἴην.
[35]	οὐ συμφορὰν ἡγοῦμαι ~τὴν παροῦσαν	τύχην,	ὅτε γε μηδ᾽ ὑμᾶς δύναμαι
[38]	αὐχένι τρίχας εἰώθει γάρ, ὁπότε	τύχοι,	~παίζειν μου εἰς τὰς τρίχας
[57]	προστέτακται τοὺς ἐνθένδε ἐκεῖσε πορεῦσαι·	~τυχόντας	δὲ ἐκεῖ ὧν δὴ τυχεῖν
[57]	καὶ συνεμπόρων καὶ ἡγεμόνων θεῶν	τυχοῦσα,	ᾤκησεν ~τὸν αὐτῇ ἑκάστη τόπον
[61]	ῥύακες ἀποσπάσματα ~ἀναφυσῶσιν ὅπῃ ἂν	τύχωσι	τῆς γῆς. τούτου δὲ αὖ
[1]	ἐν ~πολλῷ χρόνῳ γίγνεται, ὅταν	τύχωσιν	ἄνεμοι ἀπολαβόντες (αὐτούς. ~Ἀρχὴ δ᾽
[31]	ὁποῖ᾽ ἄττ᾽ ἂν καὶ ~μεμελετηκυῖαι	τύχωσιν	ἐν τῷ βίῳ. ~Τὰ ποῖα
[65]	συγγενομένους γ᾽ ἐνίους ὧν ἂν	τύχωσιν	ἐπιθυμοῦντες. Ἀλλὰ ~μηδὲν ἐπείγου· ἔτι
[27]	καὶ παντὶ ὁμοιότερόν ἐστι ψυχὴ	τῷ	ἀεὶ ~ὡσαύτως ἔχοντι μᾶλλον ἢ
[55]	~εἶναι, ψυχὴ ἂν εἴη πρὸς	τῷ	ἀθάνατος εἶναι (καὶ ἀνώλεθρος· εἰ
[26]	~Ὁμοιότερον ἄρα ψυχὴ σώματός ἐστιν	τῷ	ἀιδεῖ, τὸ δὲ τῷ ὁρατῷ.
[15]	τοιοῦτόν τι, οἷον τὸ καλὸν	τῷ	~αἰσχρῷ ἐναντίον που καὶ δίκαιον
[25]	προσήκει μὴ πάσχειν ταῦτα, εἴπερ	τῳ	ἄλλῳ; ~Δοκεῖ μοι, ἔφη, οὕτως
[41]	δ᾽ ὅς, πρέπει γε εἴπερ	τῳ	ἄλλῳ λόγῳ συνῳδῷ εἶναι καὶ
[55]	δ᾽ ὅς, ὦ Κέβης; εἰ	τῷ	ἀναρτίῳ ἀναγκαῖον ἦν (ἀνωλέθρῳ εἶναι,
[2]	τίνες οἱ παραγενόμενοι τῶν ἐπιτηδείων	τῷ	ἀνδρί; Ἢ οὐκ ~εἴων οἱ
[5]	Εὐήνῳ. ~Πολλὰ γὰρ ἤδη ἐντετύχηκα	τῷ	ἀνδρί· σχεδὸν οὖν ἐξ ὧν
[18]	ἡ ψυχὴ πρὶν ἐν τῷδε	τῷ	ἀνθρωπίνῳ εἴδει ~γενέσθαι· ὥστε καὶ
[3]	μὲν αὐτὼ μὴ θέλειν ~παραγίγνεσθαι	τῷ	ἀνθρώπῳ, ἐὰν δέ τις διώκῃ
[6]	ἁπλοῦν ἐστιν, ~καὶ οὐδέποτε τυγχάνει	τῷ	ἀνθρώπῳ, ὥσπερ καὶ τἆλλα, ἔστιν
[16]	ἡ φύσις; Ἢ ἀνάγκη ἀποδοῦναι	τῷ	ἀποθνῄσκειν ~ἐναντίαν τινὰ γένεσιν; ~Πάντως
[5]	ἑαυτὸν βιάζεσθαι, ἐθέλειν δ᾽ ἂν	τῷ	ἀποθνῄσκοντι τὸν φιλόσοφον ἕπεσθαι; ~Τί
[53]	ἐναντίον οἷον νῦν ἡ τριὰς	τῷ	ἀρτίῳ οὐκ οὖσα ἐναντία οὐδέν
[66]	τελευταῖον ἐφθέγξατο- ~Ὦ Κρίτων, ἔφη,	τῷ	Ἀσκληπιῷ ὀφείλομεν ἀλεκτρυόνα· ἀλλὰ ἀπόδοτε
[63]	τὴν ψυχὴν οὐκ ἀλλοτρίῳ ἀλλὰ	τῷ	αὐτῆς ~κόσμῳ, σωφροσύνῃ τε καὶ
[7]	που ἂν ἀεὶ εἶναι παρὰ	τῷ	αὑτοῦ βελτίονι. Καίτοι οὕτως, ὦ
[36]	τὰς χορδάς, εἴ τις διισχυρίζοιτο	τῷ	αὐτῷ λόγῳ ὥσπερ ~σύ, ὡς
[37]	Ἐμοὶ γὰρ φαίνεται ἔτι ἐν	τῷ	αὐτῷ ὁ λόγος εἶναι, ~καί,
[49]	εἶναι καὶ ἐλάττω, πρῶτον μὲν	τῷ	αὐτῷ τὸ μεῖζον ~μεῖζον εἶναι
[49]	μείζω ~εἶναι, καὶ τὸν ἐλάττω	τῷ	αὐτῷ τούτῳ (ἐλάττω, ἀλλὰ διαμαρτύροιο
[28]	καὶ τῇδε ὅτι ἐπειδὰν ἐν	τῷ	αὐτῷ ὦσι ψυχὴ καὶ (σῶμα,
[38]	~κεφαλὴν καὶ συμπιέσας τὰς ἐπὶ	τῷ	αὐχένι τρίχας εἰώθει γάρ, ὁπότε
[60]	ἔστι δ᾽ οὓς καὶ βραχυτέρους	τῷ	βάθει τοῦ ἐνθάδε εἶναι καὶ
[13]	τὸ δυνατὸν οὐδὲν ἀπέλιπον ἐν	τῷ	βίῳ ἀλλὰ παντὶ ~τρόπῳ προυθυμήθην
[29]	ἅτε οὐδὲν ~κοινωνοῦσα αὐτῷ ἐν	τῷ	βίῳ ἑκοῦσα εἶναι, ἀλλὰ φεύγουσα
[62]	ὥστε ~ἀρετῆς καὶ φρονήσεως ἐν	τῷ	βίῳ μετασχεῖν· καλὸν γὰρ τὸ
[9]	εἴη προθυμεῖσθαι ~μὲν ἐν παντὶ	τῷ	βίῳ μηδὲν ἄλλο ἢ τοῦτο,
[12]	εἴη ἄνδρα (παρασκευάζονθ᾽ ~ἑαυτὸν ἐν	τῷ	βίῳ ὅτι ἐγγυτάτω ὄντα τοῦ
[31]	ἂν καὶ ~μεμελετηκυῖαι τύχωσιν ἐν	τῷ	βίῳ. ~Τὰ ποῖα δὴ ταῦτα
[63]	ἑαυτοῦ ψυχῇ (ἄνδρα ὅστις ἐν	τῷ	βίῳ τὰς μὲν ἄλλας ἡδονὰς
[19]	ὄντα τῷ μὲν ἴσα φαίνεται,	τῷ	δ᾽ οὔ; ~Πάνυ μὲν οὖν.
[28]	ἔχοντι ἑαυτῷ ὁμοιότατον εἶναι ψυχή,	τῷ	δὲ ~ἀνθρωπίνῳ καὶ θνητῷ καὶ
[50]	μεγέθει (ὑπερέχειν τὴν σμικρότητα ὑπέχων,	~τῷ	δὲ τὸ μέγεθος τῆς σμικρότητος
[13]	~θάνατον, ὅταν ὑπομένωσιν; ~Ἔστι ταῦτα.	~Τῷ	δεδιέναι ἄρα καὶ δέει ἀνδρεῖοί
[1]	ᾗ τὸ ~φάρμακον ἔπιεν ἐν	τῷ	δεσμωτηρίῳ, ἢ ἄλλου του ἤκουσας;
[1]	χρόνος ἐγένετο τῷ Σωκράτει ἐν	τῷ	~δεσμωτηρίῳ ὁ μεταξὺ τῆς δίκης
[10]	μήτε τιν᾽ ὄψιν παρατιθέμενος ἐν	τῷ	διανοεῖσθαι ~μήτε (τινὰ) ἄλλην (αἴσθησιν
[16]	ζῆν ἐστί τι ἐναντίον, ὥσπερ	τῷ	ἐγρηγορέναι τὸ ~καθεύδειν; ~Πάνυ μὲν
[27]	~Ποτέρῳ οὖν αὖ σοι δοκεῖ	τῷ	εἴδει καὶ ἐκ τῶν πρόσθεν
[26]	ἄλλο, ἔφη. ~Ποτέρῳ οὖν ὁμοιότερον	τῷ	εἴδει φαμὲν ἂν εἶναι καὶ
[35]	~χρόνον, καὶ αὐτός τε πρὸς	τῷ	εἰρημένῳ λόγῳ ἦν ὁ Σωκράτης,
[57]	τοῦ σώματος ἔχουσα, ὅπερ ἐν	τῷ	ἔμπροσθεν εἶπον, περὶ ἐκεῖνο ~πολὺν
[25]	ἐπὶ ταὐτὰ ἐφ᾽ ἅπερ ἐν	τῷ	ἔμπροσθεν (λόγῳ. Αὐτὴ ἡ ~οὐσία
[35]	τὴν ἡμέραν διαφερόντως ἢ ἐν	τῷ	ἔμπροσθεν χρόνῳ. ~Ἐγὼ δὲ καὶ
[64]	τε εἰρημένα καὶ τὰ ἐν	~τῷ	ἔμπροσθεν χρόνῳ ζῆν, οὐδὲ ἐὰν
[66]	ἐξανέστη. Ἀπολλόδωρος δὲ καὶ ἐν	τῷ	ἔμπροσθεν χρόνῳ ~οὐδὲν ἐπαύετο δακρύων,
[4]	ἀφοσιώσασθαι ~(ποιήσαντα ποιήματα (καὶ) πιθόμενον	τῷ	ἐνυπνίῳ. Οὕτω δὴ πρῶτον μὲν
[12]	τῷ νῦν παρόντι καὶ ἐν	τῷ	(ἔπειτα μόνην ~καθ᾽ αὑτήν, ἐκλυομένην
[45]	(διὰ τὴν πρόσθεσιν τοῦ ἑτέρου	τῷ	ἑτέρῳ δύο ἐγένετο· ~θαυμάζω γὰρ
[27]	μή. ~Τί δὲ τὸ σῶμα;	~Τῷ	ἑτέρῳ. ~Ὅρα δὴ καὶ τῇδε
[16]	δ᾽ ὅς. ~(Τί οὖν; ἔφη,	τῷ	ζῆν ἐστί τι ἐναντίον, ὥσπερ
[16]	θανάτου. Οὐκ ἐναντίον μὲν ~φῂς	τῷ	ζῆν τὸ τεθνάναι εἶναι; ~Ἔγωγε.
[8]	ἐνθάδε, ἠδίκουν ἂν οὐκ ~ἀγανακτῶν	τῷ	θανάτῳ· νῦν δὲ εὖ ἴστε
[56]	καὶ ἀδιάφθορον οἴχεται ἀπιόν, ~ὑπεκχωρῆσαν	τῷ	θανάτῳ. ~Φαίνεται. ~Παντὸς μᾶλλον ἄρα,
[28]	αὖ πότερόν σοι δοκεῖ ὅμοιον	τῷ	θείῳ εἶναι καὶ ~πότερον τῷ
[28]	Σώκρατες, ὅτι ἡ μὲν ψυχὴ	τῷ	θείῳ, τὸ δὲ σῶμα τῷ
[44]	ἔσεσθαι. Ἀλλὰ δὴ ταῦτα μὲν	τῷ	θεῷ μελήσει, ἡμεῖς ~δὲ Ὁμηρικῶς
[1]	ἔτι ἐξ ἐκείνου κατ᾽ ἐνιαυτὸν	τῷ	θεῷ ~πέμπουσιν. Ἐπειδὰν οὖν ἄρξωνται
[28]	τῷ θείῳ εἶναι καὶ ~πότερον	τῷ	θνητῷ; Ἢ οὐ δοκεῖ σοι
[28]	τῷ θείῳ, τὸ δὲ σῶμα	τῷ	θνητῷ. ~Σκόπει δή, ἔφη, ὦ
[33]	ἡσθῆναι σφόδρα ἢ ~λυπηθῆναι ἐπί	τῳ	καὶ ἡγεῖσθαι περὶ ὃ ἂν
[49]	γάρ μοι δοκεῖ ὡς ἐναργῶς	τῷ	καὶ ~σμικρὸν νοῦν ἔχοντι εἰπεῖν
[44]	ζῴη καὶ τελευτῶσά γε ἐν	τῷ	καλουμένῳ θανάτῳ ἀπολλύοιτο. Διαφέρειν ~δὲ
[36]	τῶν ἐν τῷ σώματι ἐν	τῷ	καλουμένῳ ~θανάτῳ πρώτην ἀπόλλυσθαι. ~Διαβλέψας
[49]	ἔτι τοῦτο διισχυρίζομαι, ἀλλ᾽ ὅτι	τῷ	καλῷ ~πάντα τὰ καλὰ (γίγνεται)
[49]	καὶ ὁτῳοῦν ἄλλῳ ~ἀποκρίνασθαι ὅτι	τῷ	καλῷ τὰ καλὰ (γίγνεται) καλά·
[37]	γάρ τις καὶ πλέον ἔτι	τῷ	λέγοντι ἢ ἃ σὺ λέγεις
[10]	λέγεις. ~Ἆρ᾽ οὖν οὐκ ἐν	τῷ	λογίζεσθαι εἴπερ που ἄλλοθι κατάδηλον
[34]	~ἀλλὰ γαλήνην τούτων παρασκευάζουσα, ἑπομένη	τῷ	λογισμῷ καὶ ἀεὶ ἐν ~τούτῳ
[44]	(εἴ τι ἕξει τις χρήσασθαι	τῷ	λόγῳ αὐτοῦ· ~πάνυ οὖν μοι
[38]	ἢ οὔ, ἀλλὰ πρᾴως ἐβοήθει	τῷ	λόγῳ; (ἢ) καὶ ἱκανῶς ~ἐβοήθησεν
[37]	ἀκοῦσαι (τί αὖ ὅδε ~ἐγκαλεῖ	τῷ	λόγῳ, ἵνα χρόνου ἐγγενομένου βουλευσώμεθα
[56]	ἱκανῶς διέλητε, ὡς ἐγᾦμαι, ἀκολουθήσετε	τῷ	~λόγῳ, καθ᾽ ὅσον δυνατὸν μάλιστ᾽
[12]	τοῦτο συμβαίνει, ὅπερ πάλαι ἐν	τῷ	λόγῳ λέγεται, ~τὸ χωρίζειν ὅτι
[37]	ταχὺ σαπὲν διοίχοιτο. ὥστε τούτῳ	τῷ	~λόγῳ οὔπω ἄξιον πιστεύσαντα θαρρεῖν
[50]	τούτῳ, τῷ Σιμμίαν εἶναι, ἀλλὰ	τῷ	μεγέθει ὃ τυγχάνει ~ἔχων· οὐδ᾽
[50]	μέσῳ ~ὢν ἀμφοτέρων, τοῦ μὲν	τῷ	μεγέθει (ὑπερέχειν τὴν σμικρότητα ὑπέχων,
[28]	αὐτῷ ὦσι ψυχὴ καὶ (σῶμα,	~τῷ	μὲν δουλεύειν καὶ ἄρχεσθαι ἡ
[28]	τῶν εἰρημένων (τάδε ἡμῖν ~συμβαίνει,	τῷ	μὲν θείῳ καὶ ἀθανάτῳ καὶ
[19]	καὶ ξύλα ἐνίοτε ταὐτὰ ὄντα	τῷ	μὲν ἴσα φαίνεται, τῷ δ᾽
[47]	~προϊὼν καὶ ἀναγιγνώσκων ὁρῶ ἄνδρα	τῷ	μὲν νῷ οὐδὲν χρώμενον οὐδέ
[25]	~Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. ~(Ἆρ᾽ οὖν	τῷ	μὲν συντεθέντι τε καὶ συνθέτῳ
[5]	τις καὶ ποιοῖ ἄλλο ἐν	τῷ	μέχρι ~ἡλίου δυσμῶν χρόνῳ; ~Κατὰ
[44]	φοβεῖσθαι, εἰ μὴ ἀνόητος εἴη,	τῷ	μὴ ~εἰδότι μηδὲ ἔχοντι λόγον
[27]	ἀεὶ ~ὡσαύτως ἔχοντι μᾶλλον ἢ	τῷ	μή. ~Τί δὲ τὸ σῶμα;
[58]	δοκεῖ ὁ ἐμός, ὦ Σιμμία,	τῷ	μήκει τοῦ λόγου οὐκ ~ἐξαρκεῖν.
[35]	τὸ μὲν σαφὲς εἰδέναι ἐν	τῷ	νῦν βίῳ ἢ ἀδύνατον ~εἶναι
[12]	κατὰ τὸ δυνατὸν καὶ ἐν	τῷ	νῦν παρόντι καὶ ἐν τῷ
[47]	μέν τί ἐστι τὸ αἴτιον	τῷ	~ὄντι, ἄλλο δὲ ἐκεῖνο ἄνευ
[13]	ᾖ ἡ τοιαύτη ἀρετὴ καὶ	~τῷ	ὄντι ἀνδραποδώδης τε καὶ οὐδὲν
[12]	ἀγανακτεῖν; ~Γελοῖον· πῶς δ᾽ οὔ;	~Τῷ	ὄντι ἄρα, ἔφη, ὦ Σιμμία,
[12]	αὐτόσε; Οἴεσθαί γε χρή, ἐὰν	τῷ	ὄντι γε ~ᾖ, ὦ ἑταῖρε,
[8]	ὥς μοι φαίνεται εἰκότως ἀνὴρ	τῷ	ὄντι ἐν φιλοσοφίᾳ διατρίψας ~τὸν
[12]	συνέσεσθαι· φρονήσεως δὲ ἄρα τις	τῷ	ὄντι ~ἐρῶν, καὶ λαβὼν σφόδρα
[56]	ψυχὴ ἀθάνατον καὶ (ἀνώλεθρον, ~καὶ	τῷ	ὄντι ἔσονται ἡμῶν αἱ ψυχαὶ
[13]	ἀληθὲς ἔχῃ, τὸ δ᾽ ἀληθὲς	τῷ	~ὄντι ᾖ (κάθαρσίς τις τῶν
[13]	τούτου (ὠνούμενά τε καὶ πιπρασκόμενa	τῷ	ὄντι ᾖ καὶ ~ἀνδρεία καὶ
[11]	ὑπ᾽ αὐτοῦ ~καθορᾶν τἀληθές. Ἀλλὰ	τῷ	ὄντι ἡμῖν δέδεικται ὅτι, εἰ
[17]	οὐκ ἐξαπατώμενοι ὁμολογοῦμεν, ἀλλ᾽ ἔστι	τῷ	ὄντι καὶ τὸ ~ἀναβιώσκεσθαι καὶ
[9]	ἡμῖν ἀνθρώπους καὶ πάνυ ὅτι	τῷ	ὄντι οἱ ~φιλοσοφοῦντες θανατῶσι, καὶ
[59]	ἱερὰ αὐτοῖς εἶναι, ἐν ~οἷς	τῷ	ὄντι οἰκητὰς θεοὺς εἶναι, καὶ
[13]	οὐ φαῦλοί τινες ~εἶναι, ἀλλὰ	τῷ	ὄντι πάλαι αἰνίττεσθαι ὅτι ὃς
[29]	~ἐστὶν ἢ ὀρθῶς φιλοσοφοῦσα καὶ	τῷ	ὄντι (τεθνάναι μελετῶσα ῥᾳδίως· ἢ
[11]	ὥστε τὸ λεγόμενον ὡς ἀληθῶς	τῷ	ὄντι ὑπ᾽ αὐτοῦ οὐδὲ ~φρονῆσαι
[15]	~τεκμήριον τοῦ ταῦτ᾽ εἶναι, εἰ	τῷ	ὄντι φανερὸν γίγνοιτο ὅτι οὐδαμόθεν
[26]	ἐστιν τῷ ἀιδεῖ, τὸ δὲ	τῷ	ὁρατῷ. ~(Πᾶσα ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες.
[26]	ἔφη, τοῦτό γε δῆλον, ὅτι	τῷ	ὁρατῷ. ~Τί δὲ ἡ ψυχή;
[50]	γε αὖ ὑπὸ Φαίδωνος ὑπερέχεσθαι	τῷ	ὅτι Φαίδων ὁ Φαίδων ἐστίν,
[1]	ἔσωσέ τε καὶ αὐτὸς ἐσώθη.	Τῷ	οὖν ~Ἀπόλλωνι ηὔξαντο ὡς λέγεται
[58]	γῆν ~καθαρὰν ἐν καθαρῷ κεῖσθαι	τῷ	οὐρανῷ ἐν ᾧπέρ ἐστι τὰ
[58]	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ὑπὸ	τῷ	οὐρανῷ ὄντα. ~Ἀλλὰ μήν, ἔφη
[58]	μέν, εἰ ἔστιν ἐν μέσῳ	τῷ	οὐρανῷ ~περιφερὴς οὖσα, μηδὲν αὐτῇ
[33]	~Πάνυ γε. ~(Οὐκοῦν ἐν τούτῳ	τῷ	πάθει μάλιστα καταδεῖται ψυχὴ ὑπὸ
[50]	ἀπέρχεται ἢ ἀπόλλυται ἐν τούτῳ	τῷ	~παθήματι. ~Παντάπασιν, ἔφη ὁ Κέβης,
[66]	~Καὶ ὁ Κρίτων ἀκούσας ἔνευσε	τῷ	παιδὶ πλησίον ἑστῶτι. Καὶ ὁ
[49]	ἀεί τε ἄλλοτε ~καὶ ἐν	τῷ	παρεληλυθότι λόγῳ οὐδὲν πέπαυμαι λέγων.
[4]	φοιτῶν τὸ αὐτὸ ἐνύπνιον ἐν	τῷ	παρελθόντι βίῳ, ἄλλοτ᾽ ~ἐν ἄλλῃ
[12]	ἡ πολλὴ πραγματεία ἡμῖν ἐν	τῷ	παρελθόντι βίῳ γέγονεν, ~ὥστε ἥ
[62]	οὔτε ὁ χρόνος ἱκανὸς ἐν	τῷ	παρόντι. ~Ἀλλὰ τούτων δὴ ἕνεκα
[21]	~Οὐκ ἔχω, ὦ Σώκρατες, ἐν	τῷ	παρόντι ἑλέσθαι. ~Τί δέ; Τόδε
[44]	Κέβης, ἀλλ᾽ οὐδὲν ἔγωγε ἐν	τῷ	παρόντι, ἔφη, οὔτε ἀφελεῖν οὔτε
[64]	οὐδὲ ἐὰν πολλὰ ὁμολογήσητε (ἐν	τῷ	παρόντι ~καὶ σφόδρα, οὐδὲν πλέον
[18]	με· οὐ γὰρ σφόδρα ἐν	τῷ	παρόντι μέμνημαι. ~Ἑνὶ μὲν λόγῳ,
[40]	θανάτου, ὡς κινδυνεύω ἔγωγε ἐν	τῷ	παρόντι περὶ ~αὐτοῦ τούτου οὐ
[40]	Καὶ ἐγώ μοι δοκῶ ἐν	τῷ	παρόντι τοσοῦτον ~μόνον ἐκείνων διοίσειν·
[41]	ἄλλῳ λόγῳ συνῳδῷ εἶναι καὶ	τῷ	περὶ ~ἁρμονίας. ~Πρέπει γάρ, ἔφη
[53]	αὐτῷ ἐπιφέρει, καὶ ἡ δυὰς	τῷ	~περιττῷ καὶ (τὸ πῦρ τῷ
[25]	Σωκράτης, δεῖ ἡμᾶς ἀνερέσθαι ἑαυτούς,	~τῷ	ποίῳ τινὶ ἄρα προσήκει τοῦτο
[25]	δεδιέναι μὴ πάθῃ αὐτό, καὶ	τῷ	ποίῳ τινὶ οὔ> καὶ ~μετὰ
[37]	δοὺς αὐτῷ μὴ μόνον ἐν	τῷ	πρὶν καὶ γενέσθαι ἡμᾶς χρόνῳ
[35]	τι νῦν διάκειμαι ἢ ἐν	τῷ	πρόσθεν βίῳ· καί, ὡς ἔοικε,
[4]	ἐργάζου Καὶ ἐγὼ ἔν γε	τῷ	πρόσθεν χρόνῳ ὅπερ ἔπραττον τοῦτο
[35]	αὐτοὺς ἀποθανεῖν, ᾄδοντες καὶ ἐν	(τῷ	πρόσθεν χρόνῳ, τότε δὴ ~πλεῖστα
[58]	ἂν εἴ τις ἐν μέσῳ	τῷ	πυθμένι τοῦ πελάγους οἰκῶν οἴοιτό
[55]	ψυχρόν, οὐδέ γε ἡ ἐν	τῷ	πυρὶ θερμότης. ἀλλὰ τί ~κωλύει
[61]	τῆς γῆς, περιελιττόμενος χωρεῖ ~ἐναντίος	τῷ	Πυριφλεγέθοντι καὶ ἀπαντᾷ ἐν τῇ
[61]	ἐμβάλλει εἰς τὸν Τάρταρον ἐναντίος	τῷ	Πυριφλεγέθοντι· ὄνομα δὲ ~τούτῳ ἐστίν,
[50]	~ἐλάττω, λέγεις τότ᾽ εἶναι ἐν	τῷ	Σιμμίᾳ ἀμφότερα, καὶ μέγεθος καὶ
[50]	που πεφυκέναι ~Σιμμίαν ὑπερέχειν τούτῳ,	τῷ	Σιμμίαν εἶναι, ἀλλὰ τῷ μεγέθει
[3]	ὑπὸ τοῦ δεσμοῦ ἦν ἐν	τῷ	~σκέλει τὸ ἀλγεινόν, ἥκειν δὴ
[17]	δὲ ἀποθάνοι, μένοι ἐν τούτῳ	τῷ	σχήματι τὰ τεθνεῶτα καὶ μὴ
[1]	ταῦτα καὶ πολὺς χρόνος ἐγένετο	τῷ	Σωκράτει ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ ὁ
[66]	Καὶ ἅμα ~ὤρεξε τὴν κύλικα	τῷ	Σωκράτει. ~Καὶ ὃς λαβὼν καὶ
[30]	ἀκάθαρτος τοῦ σώματος ~ἀπαλλάττηται, ἅτε	τῷ	σώματι ἀεὶ συνοῦσα καὶ τοῦτο
[12]	Εἰ γὰρ διαβέβληνται μὲν πανταχῇ	τῷ	σώματι, αὐτὴν δὲ καθ᾽ αὑτὴν
[54]	~με ᾧ ἂν τί ἐν	τῷ	σώματι ἐγγένηται θερμὸν ἔσται, οὐ
[36]	οὖσαν τὴν ψυχὴν τῶν ἐν	τῷ	σώματι ἐν τῷ καλουμένῳ ~θανάτῳ
[41]	εἶναι τὴν (ψυχήν, πρὶν ἐν	τῷ	σώματι ἐνδεθῆναι; ~Ἐγὼ μέν, ἔφη
[33]	ἡ φιλοσοφία ἀτεχνῶς διαδεδεμένην ἐν	τῷ	~σώματι καὶ προσκεκολλημένην, ἀναγκαζομένην δὲ
[33]	φῇ. Ἐκ γὰρ τοῦ ὁμοδοξεῖν	τῷ	σώματι καὶ τοῖς ~αὐτοῖς χαίρειν
[11]	ἐὰν ὅτι μάλιστα μηδὲν ὁμιλῶμεν	τῷ	σώματι μηδὲ ~κοινωνῶμεν, ὅτι μὴ
[27]	ὅτι ἡ ψυχή, ὅταν μὲν	τῷ	σώματι ~προσχρῆται εἰς τὸ σκοπεῖν
[55]	αὐτοῦ ἀντ᾽ ἐκείνου ἄρτιον ~γεγονέναι;	τῷ	ταῦτα λέγοντι οὐκ ἂν ἔχοιμεν
[52]	τριάδος. Ἆρα οὐ δοκεῖ σοι	τῷ	τε αὑτῆς ὀνόματι ἀεὶ ~προσαγορευτέα
[25]	ποτ᾽ ἂν ἄλλῳ ἐπιλάβοιο ~ἢ	τῷ	τῆς διανοίας λογισμῷ, ἀλλ᾽ ἔστιν
[19]	~ἔστιν, ἢ ἐνδεῖ τι ἐκείνου	τῷ	τοιοῦτον εἶναι οἷον τὸ ἴσον,
[52]	ὀνόματι ἀεὶ ~προσαγορευτέα εἶναι καὶ	τῷ	τοῦ περιττοῦ, ὄντος οὐχ ὅπερ
[13]	ὅμοιόν ἐστιν ᾧ ~νυνδὴ ἐλέγετο,	τῷ	τρόπον τινὰ δι᾽ ἀκολασίαν αὐτοὺς
[60]	πνεῦμα, οὕτω καὶ ἐκεῖ συναιωρούμενον	τῷ	ὑγρῷ τὸ πνεῦμα δεινούς ~τινας
[61]	καὶ δεινὰς ~δυνάμεις λαβὼν ἐν	τῷ	ὕδατι, δὺς κατὰ τῆς γῆς,
[61]	τῆς Ἀχερουσιάδος λίμνης, οὐ συμμειγνύμενος	τῷ	ὕδατι· ~περιελιχθεὶς δὲ πολλάκις ὑπὸ
[8]	δεῖν δὲ οὐδὲν τοιοῦτον ~προσφέρειν	(τῷ	φαρμάκῳ· εἰ δὲ μή, ἐνίοτε
[32]	οὐ θέμις ἀφικνεῖσθαι ἀλλ᾽ ἢ	τῷ	φιλομαθεῖ. ἀλλὰ τούτων ἕνεκα, ὦ
[65]	καὶ ἄλλως ἔγνωκα ἐν τούτῳ	τῷ	χρόνῳ γενναιότατον ~καὶ πρᾳότατον καὶ
[37]	εἶναι ἔτι σῴζεσθαι ἐν τούτῳ	τῷ	χρόνῳ; πρὸς δὴ ~τοῦτο τόδε
[1]	θεωρίας, νόμος ἐστὶν αὐτοῖς ἐν	τῷ	~χρόνῳ τούτῳ καθαρεύειν τὴν πόλιν
[53]	τῷ ~περιττῷ καὶ (τὸ πῦρ	τῷ	ψυχρῷ καὶ ἄλλα πάμπολλα ἀλλ᾽
[52]	ὅτανπερ ᾖ. Ἔτι δὲ ἐν	τῷδε	~ἴσως ἔσται σαφέστερον ὃ λέγω·
[18]	ἡμῖν ἡ ψυχὴ πρὶν ἐν	τῷδε	τῷ ἀνθρωπίνῳ εἴδει ~γενέσθαι· ὥστε
[30]	καὶ οὔ τί γε τὰς	τῶν	ἀγαθῶν αὐτὰς εἶναι, ἀλλὰ τὰς
[19]	~Ἀλλὰ μὲν δὴ ἔκ γε	τῶν	αἰσθήσεων δεῖ ἐννοῆσαι ὅτι (πάντα
[48]	πράγματα τοῖς ὄμμασι καὶ ἑκάστῃ	τῶν	~αἰσθήσεων ἐπιχειρῶν ἅπτεσθαι αὐτῶν. Ἔδοξε
[19]	ἔστιν, εἰ ἐμέλλομεν ~τὰ ἐκ	τῶν	αἰσθήσεων ἴσα ἐκεῖσε ἀνοίσειν, ὅτι
[22]	καὶ ἐπὶ ταύτην τὰ ἐκ	τῶν	~αἰσθήσεων πάντα ἀναφέρομεν, (ὑπάρχουσαν πρότερον
[19]	ἅψασθαι ἢ ἔκ τινος ἄλλης	τῶν	~αἰσθήσεων· ταὐτὸν δὲ πάντα ταῦτα
[33]	ἡ διὰ τῶν ὤτων καὶ	τῶν	ἄλλων αἰσθήσεων, πείθουσα δὲ ἐκ
[46]	περὶ αὐτοῦ ἐκείνου καὶ ~περὶ	τῶν	ἄλλων ἀλλ᾽ ἢ τὸ ἄριστον
[13]	δ᾽ ὅς, ἐννοῆσαι τήν γε	τῶν	ἄλλων ἀνδρείαν τε καὶ ~σωφροσύνην,
[9]	τῆς τοῦ σώματος κοινωνίας ~διαφερόντως	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων; ~Φαίνεται. ~Καὶ δοκεῖ
[6]	σοι φανεῖται εἰ τοῦτο μόνον	τῶν	ἄλλων ἁπάντων ἁπλοῦν ἐστιν, ~καὶ
[48]	καὶ περὶ αἰτίας καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων (ὄντων) ἃ δ᾽
[46]	ὡσαύτως πευσόμενος, καὶ σελήνης ~καὶ	τῶν	ἄλλων ἄστρων, τάχους τε πέρι
[10]	μεγέθους πέρι, ὑγιείας, ἰσχύος, καὶ	τῶν	ἄλλων ἑνὶ λόγῳ ~ἁπάντων τῆς
[29]	φόβων καὶ ἀγρίων ἐρώτων καὶ	τῶν	ἄλλων κακῶν ~τῶν ἀνθρωπείων ἀπηλλαγμένῃ,
[55]	περὶ πυρὸς καὶ θερμοῦ καὶ	τῶν	ἄλλων οὕτως ἂν ~διεμαχόμεθα. ἢ
[46]	πρὸς ἄλληλα καὶ τροπῶν καὶ	τῶν	~ἄλλων παθημάτων, πῇ ποτε ταῦτ᾽
[13]	καὶ ἡδονῶν καὶ ~φόβων καὶ	τῶν	ἄλλων πάντων τῶν τοιούτων· χωριζόμενα
[17]	ζῆν; Εἰ γὰρ ἐκ μὲν	τῶν	ἄλλων τὰ ζῶντα γίγνοιτο, τὰ
[59]	εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα ἐν τῇ	τῶν	~ἄλλων χρωμάτων ποικιλίᾳ, ὥστε ἕν
[59]	ἢ χιόνος λευκοτέραν, καὶ ἐκ	τῶν	ἄλλων χρωμάτων ~συγκειμένην ὡσαύτως, καὶ
[62]	ἀνιάτως ἔχειν διὰ τὰ μεγέθη	τῶν	ἁμαρτημάτων, ἢ ~ἱεροσυλίας πολλὰς καὶ
[60]	τὸ ἐπὶ τάδε, καὶ ὥσπερ	τῶν	ἀναπνεόντων ἀεὶ ἐκπνεῖ τε καὶ
[34]	~τῇ ἀπαλλαγῇ τοῦ σώματος ὑπὸ	τῶν	ἀνέμων διαφυσηθεῖσα καὶ διαπτομένη ~οἴχηται
[29]	ἐρώτων καὶ τῶν ἄλλων κακῶν	~τῶν	ἀνθρωπείων ἀπηλλαγμένῃ, ὥσπερ δὲ λέγεται
[34]	εἰς τὸ τοιοῦτον ἀφικομένη ἀπηλλάχθαι	τῶν	~ἀνθρωπίνων κακῶν. Εκ δὴ τῆς
[35]	ταῦτα ἀδύνατον, τὸν γοῦν ~βέλτιστον	τῶν	ἀνθρωπίνων λόγων λαβόντα καὶ δυσεξελεγκτότατον,
[15]	Ἅιδου εἰσὶν αἱ ψυχαὶ ~τελευτησάντων	τῶν	ἀνθρώπων εἴτε καὶ οὔ. Παλαιὸς
[26]	ἢ ~ἄλλῃ τινὶ οἴει; ~Τῇ	τῶν	ἀνθρώπων. ~Τί οὖν περὶ ψυχῆς
[26]	ὁρατὰ καὶ τὰ μὴ τῇ	τῶν	ἀνθρώπων φύσει ἐλέγομεν· ἢ ~ἄλλῃ
[49]	ἄλλην αὖ ~ὑπόθεσιν ὑποθέμενος ἥτις	τῶν	ἄνωθεν βελτίστη φαίνοιτο, (ἕως ἐπί
[15]	οὕτως ἔχει, πάλιν ~γίγνεσθαι ἐκ	τῶν	ἀποθανόντων τοὺς ζῶντας, ἄλλο τι
[65]	παραγγείλω πίνειν τὸ φάρμακον ἀναγκαζόντων	τῶν	~ἀρχόντων. Σὲ δὲ ἐγὼ καὶ
[9]	ὁ Σιμμίας. ~Τί δὲ τὰς	τῶν	ἀφροδισίων; ~Οὐδαμῶς. ~Τί δὲ τὰς
[24]	ἄνδρες, πολλὰ δὲ ~καὶ τὰ	τῶν	βαρβάρων γένη, οὓς πάντας χρὴ
[1]	~δὴ ὅτι φάρμακον πιὼν ἀποθάνοι·	τῶν	δὲ ἄλλων οὐδὲν εἶχεν φράζειν.
[25]	κἂν ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσιν ~αἴσθοιο,	τῶν	δὲ κατὰ ταὐτὰ ἐχόντων οὐκ
[39]	καὶ λοιδορῶν τοὺς λόγους ~διατελοῖ,	τῶν	δὲ ὄντων τῆς ἀληθείας τε
[59]	ὑπὸ σηπεδόνος καὶ ἅλμης ὑπὸ	τῶν	δεῦρο ~συνερρυηκότων, ἃ καὶ λίθοις
[36]	τοῖς φθόγγοις καὶ ἐν τοῖς	τῶν	δημιουργῶν ἔργοις πᾶσι, τὰ ~δὲ
[10]	ὅς. ~Ἀλλ᾽ ἄλλῃ τινὶ αἰσθήσει	τῶν	διὰ τοῦ σώματος ἐφήψω αὐτῶν;
[62]	~αὕτη γὰρ ἡ δίκη ὑπὸ	τῶν	δικαστῶν αὐτοῖς ἐτάχθη. Οἳ δὲ
[50]	(καὶ ὡμολογεῖτο εἶναί ~τι ἕκαστον	τῶν	εἰδῶν καὶ τούτων τἆλλα μεταλαμβάνοντα
[41]	ἀνθρώποις· ἐγὼ δὲ τοῖς διὰ	τῶν	εἰκότων τὰς ἀποδείξεις ποιουμένοις ~λόγοις
[65]	πρὸς ~ἡμᾶς αὐτοὺς διαλεγόμενοι περὶ	τῶν	εἰρημένων καὶ ἀνασκοποῦντες, τοτὲ δ᾽
[56]	ἔτι ἔχειν παρ᾽ ~ἐμαυτῷ περὶ	τῶν	εἰρημένων. ~Οὐ μόνον γ᾽ ἔφη,
[28]	ὦ Κέβης, εἰ ἐκ πάντων	τῶν	εἰρημένων (τάδε ἡμῖν ~συμβαίνει, τῷ
[25]	ἴσων (ἢ καλῶν) ἢ πάντων	τῶν	ἐκείνοις ὁμωνύμων; ~Ἆρα κατὰ ταὐτὰ
[43]	~Τί δέ; ἦ δ᾽ ὅς·	τῶν	ἐν ἀνθρώπῳ πάντων ἔσθ᾽ ὅτι
[62]	οἱ τῶνδε μὲν τῶν τόπων	τῶν	~ἐν τῇ γῇ ἐλευθερούμενοί τε
[36]	ἀξιοῖ κρᾶσιν οὖσαν τὴν ψυχὴν	τῶν	ἐν τῷ σώματι ἐν τῷ
[15]	αὐτοῖς, οἷον μεταξὺ ἀμφοτέρων πάντων	τῶν	~ἐναντίων δυοῖν ὄντοιν δύο γενέσεις,
[50]	~οὐδὲ εἶναι, οὐδ᾽ ἄλλο οὐδὲν	τῶν	ἐναντίων, ἔτι ὂν ὅπερ ἦν,
[51]	ἡ γένεσις τοῖς ἐναντίοις, ἐκ	τῶν	~ἐναντίων; Νῦν δέ μοι δοκεῖ
[15]	πάντα, οὐκ ἄλλοθεν ἢ ~ἐκ	τῶν	ἐναντίων τὰ ἐναντία, ὅσοις τυγχάνει
[65]	ταῦτα διελέχθη, καὶ ἧκεν ὁ	τῶν	ἕνδεκα ~ὑπηρέτης καὶ στὰς (παρ᾽
[8]	καὶ ~παρ᾽ ἀνθρώπους τετελευτηκότας ἀμείνους	τῶν	ἐνθάδε, ἠδίκουν ἂν οὐκ ~ἀγανακτῶν
[59]	χρόνον τε ζῆν πολὺ πλείω	τῶν	~ἐνθάδε, καὶ ὄψει καὶ ἀκοῇ
[57]	τῶν ~θυσιῶν τε καὶ νομίμων	τῶν	ἐνθάδε τεκμαιρόμενος λέγω. Ἡ μὲν
[49]	τε τῆς ἀρχῆς ~διαλεγόμενος καὶ	τῶν	ἐξ ἐκείνης ὡρμημένων, εἴπερ βούλοιό
[30]	γοητευομένη ὑπ᾽ αὐτοῦ ὑπό τε	τῶν	ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν, ὥστε ~μηδὲν
[2]	~πραχθέντα, καὶ τίνες οἱ παραγενόμενοι	τῶν	ἐπιτηδείων τῷ ἀνδρί; Ἢ οὐκ
[2]	~Οὗτός τε δὴ ὁ Ἀπολλόδωρος	τῶν	ἐπιχωρίων παρῆν καὶ Κριτόβουλος καὶ
[2]	καὶ Μενέξενος καὶ ἄλλοι τινὲς	τῶν	~ἐπιχωρίων. Πλάτων δὲ οἶμαι ἠσθένει.
[39]	τῶν τοιούτων τὰ μὲν ἄκρα	τῶν	~ἐσχάτων σπάνια καὶ ὀλίγα, τὰ
[51]	μὲν γάρ, ὦ φίλε, περὶ	τῶν	~ἐχόντων τὰ ἐναντία ἐλέγομεν, ἐπονομάζοντες
[16]	ἧττον ἢ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ	τῶν	ζώντων, τούτου δὲ ὄντος ἱκανόν
[61]	~βραχυτέρους, πάλιν ἐκπέμπονται εἰς τὰς	τῶν	ζῴων γενέσεις. τρίτος δὲ ~ποταμὸς
[9]	τοῦ ~τεθνάναι ὁ μηδὲν φροντίζων	τῶν	ἡδονῶν αἳ διὰ τοῦ σώματός
[13]	καλοῦσί γε ἀκολασίαν ~(τὸ ὑπὸ	τῶν	ἡδονῶν ἄρχεσθαι, ἀλλ᾽ ὅμως συμβαίνει
[33]	ἀληθῶς ~φιλοσόφου ψυχὴ οὕτως ἀπέχεται	τῶν	ἡδονῶν τε καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ
[37]	καὶ τελευτῶσάν γε ἔν τινι	τῶν	θανάτων παντάπασιν ~ἀπόλλυσθαι, τοῦτον δὲ
[59]	τε καὶ μαντείας καὶ αἰσθήσεις	~τῶν	θεῶν καὶ τοιαύτας συνουσίας (γίγνεσθαι
[57]	καὶ τριόδους πολλὰς ἔχειν· ἀπὸ	τῶν	~θυσιῶν τε καὶ νομίμων τῶν
[19]	μὴν ἐκ τούτων γ᾽ ἔφη,	τῶν	ἴσων, ἑτέρων ὄντων ἐκείνου τοῦ
[62]	πείσωσιν, ἐκβαίνουσί τε καὶ λήγουσι	τῶν	κακῶν, εἰ δὲ ~μή, φέρονται
[14]	αὑτὴν ~συνηθροισμένη καὶ ἀπηλλαγμένη τούτων	τῶν	κακῶν ὧν σὺ νυνδὴ διῆλθες,
[41]	ψυχὴν ~δὲ ἁρμονίαν τινὰ ἐκ	τῶν	κατὰ τὸ σῶμα ἐντεταμένων συγκεῖσθαι·
[32]	Κέβης, οἱ ὀρθῶς φιλόσοφοι ἀπέχονται	τῶν	κατὰ τὸ ~σῶμα ἐπιθυμιῶν ἁπασῶν
[6]	καὶ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ἓν	τῶν	κτημάτων τοῖς θεοῖς ~εἶναι. Ἢ
[35]	πρόσθεν βίῳ· καί, ὡς ἔοικε,	τῶν	~κύκνων δοκῶ φαυλότερος ὑμῖν εἶναι
[35]	αὐτὸς ἡγοῦμαι ὁμόδουλός τε εἶναι	τῶν	κύκνων καὶ ἱερὸς τοῦ ~αὐτοῦ
[35]	αὑτῶν δέος τοῦ ~θανάτου καὶ	τῶν	κύκνων καταψεύδονται, καί φασιν αὐτοὺς
[64]	νυνὶ διαλεγόμενος καὶ ~διατάττων ἕκαστον	τῶν	λεγομένων, ἀλλ᾽ οἴεταί με ἐκεῖνον
[56]	ἔτι ὅπῃ ἀπιστῶ ἔκ γε	τῶν	~λεγομένων· ὑπὸ μέντοι τοῦ μεγέθους
[39]	οὐδὲν ὑγιὲς οὐδὲ ~βέβαιον οὔτε	τῶν	λόγων, ἀλλὰ πάντα τὰ ὄντα
[38]	ὀξέως ᾔσθετο ὃ πεπόνθεμεν ὑπὸ	τῶν	λόγων, ἔπειτα ὡς εὖ ~ἡμᾶς
[40]	(παρίωμεν εἰς ~τὴν ψυχὴν ὡς	τῶν	λόγων κινδυνεύει οὐδὲν ὑγιὲς εἶναι,
[41]	συνῳδός· ἀλλ᾽ ὅρα πότερον αἱρῇ	τῶν	λόγων, τὴν ~μάθησιν ἀνάμνησιν εἶναι
[2]	Ἐχέκρατες, καὶ τοῦ τρόπου καὶ	τῶν	λόγων, ὡς ἀδεῶς καὶ ~γενναίως
[31]	καὶ ἁρπαγὰς προτετιμηκότας εἰς τὰ	~τῶν	λύκων τε καὶ ἱεράκων καὶ
[13]	θάνατον ἡγοῦνται πάντες οἱ ἄλλοι	τῶν	μεγάλων κακῶν; ~Καὶ μάλ᾽ ἔφη.
[29]	ἀπηλλαγμένῃ, ὥσπερ δὲ λέγεται κατὰ	τῶν	μεμυημένων, ὡς ~ἀληθῶς τὸν λοιπὸν
[38]	~ἡδέως καὶ εὐμενῶς καὶ ἀγαμένως	τῶν	νεανίσκων τὸν λόγον ἀπεδέξατο, ~ἔπειτα
[54]	ἀπόκρισιν, τὴν ~ἀσφαλῆ ἐκείνην, ἐκ	τῶν	νῦν λεγομένων ἄλλην ὁρῶν ἀσφάλειαν.
[27]	ἐκ τῶν πρόσθεν καὶ ἐκ	(τῶν	νῦν ~λεγομένων ψυχὴ ὁμοιότερον εἶναι
[54]	ἂν θερμότης, ἀλλὰ κομψοτέραν ἐκ	~τῶν	νῦν, ὅτι ᾧ ἂν πῦρ·
[51]	ἡμῖν λόγοις αὐτὸ τὸ ἐναντίον	τῶν	νυνὶ ~λεγομένων ὡμολογεῖτο, ἐκ τοῦ
[49]	ἦ δ᾽ ὅς, τὰ δέκα	τῶν	ὀκτὼ δυοῖν πλείω εἶναι, καὶ
[45]	ἐναργέστερα, τὰ δέκα μοι ἐδόκει	τῶν	ὀκτὼ ~πλέονα εἶναι διὰ τὸ
[33]	ἀπάτης μὲν μεστὴ ἡ διὰ	τῶν	ὀμμάτων σκέψις, ~ἀπάτης δὲ ἡ
[19]	~Συμβαίνει. ~Ἀλλ᾽ ὅταν γε ἀπὸ	τῶν	ὁμοίων ἀναμιμνῄσκηταί τίς τι, ἆρ᾽
[10]	αὑτὸ εἰλικρινὲς ~ἕκαστον ἐπιχειροῖ θηρεύειν	τῶν	ὄντων, ἀπαλλαγεὶς ὅτι μάλιστα ὀφθαλμῶν
[19]	ὁρῶ εἶναι οἷον ἄλλο τι	τῶν	ὄντων, (ἐνδεῖ δὲ καὶ οὐ
[7]	ἐπιστατοῦσιν ~αὐτῶν οἵπερ ἄριστοί εἰσιν	τῶν	ὄντων ἐπιστάται, θεοί, οὐκ ἔχει
[49]	ἐκείνης ὡρμημένων, εἴπερ βούλοιό τι	τῶν	ὄντων ~εὑρεῖν; Ἐκείνοις μὲν γὰρ
[46]	ᾤμην διδάσκαλον τῆς ~αἰτίας περὶ	τῶν	ὄντων κατὰ νοῦν ἐμαυτῷ, τὸν
[10]	ἄλλοθι κατάδηλον αὐτῇ γίγνεταί τι	~τῶν	ὄντων; ~Ναί. ~Λογίζεται δέ γέ
[33]	καθ᾽ αὑτὴν αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ	τῶν	~ὄντων· ὅτι δ᾽ ἂν δι᾽
[48]	λόγους ~καταφυγόντα ἐν ἐκείνοις σκοπεῖν	τῶν	ὄντων τὴν ἀλήθειαν. Ἴσως μὲν
[26]	οὖν βούλει, ἔφη, δύο εἴδη	τῶν	ὄντων, τὸ μὲν ὁρατόν, τὸ
[52]	οὔ; ~Πάνυ γε. ~Ἆρα μόνον	τῶν	ὄντων τοῦτο γὰρ ἐρωτῶ ἢ
[31]	~καὶ μὴ διηυλαβημένους εἰς τὰ	τῶν	ὄνων γένη (καὶ τῶν τοιούτων
[47]	ὃ συνέχει ~αὐτά· αἰωρουμένων οὖν	τῶν	ὀστῶν ἐν ταῖς αὑτῶν συμβολαῖς
[41]	εἶναι δὲ ~αὐτὴν συγκειμένην ἐκ	τῶν	οὐδέπω ὄντων; Οὐ γὰρ δὴ
[42]	ταῦτα ~ἀληθῶς λέγεται; ~Ἀληθῶς μέντοι.	~Τῶν	οὖν θεμένων ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι
[60]	τὰ δὲ πληρωθέντα ῥεῖ διὰ	τῶν	ὀχετῶν καὶ διὰ τῆς γῆς,
[64]	ἢ ἐμοὶ ἐπιστέλλεις ἢ περὶ	τῶν	παίδων ἢ περὶ ἄλλου του,
[24]	ἔτι μᾶλλον, καὶ δεδιέναι τὸ	τῶν	παίδων, μὴ ὡς ἀληθῶς ὁ
[58]	ὁπωστιοῦν ἄξια. Ἐκεῖνα δὲ αὖ	τῶν	παρ᾽ ἡμῖν πολὺ ἂν ἔτι
[51]	φαίνεταί μοι. ~Καί τις εἶπε	τῶν	παρόντων ἀκούσας ὅστις δ᾽ ἦν,
[66]	~ἀγανακτῶν οὐδένα ὅντινα οὐ κατέκλασε	τῶν	παρόντων πλήν γε αὐτοῦ ~Σωκράτους.
[57]	οἵα οὔτε ὅση δοξάζεται ὑπὸ	τῶν	περὶ γῆς εἰωθότων ~λέγειν, ὡς
[58]	δὴ ~αἰθέρα ὀνομάζειν (τοὺς πολλοὺς	τῶν	περὶ τὰ τοιαῦτα εἰωθότων λέγειν·
[10]	οὔτε ὁρῶμεν; Καίτοι εἰ αὗται	τῶν	περὶ τὸ σῶμα ~αἰσθήσεων μὴ
[4]	~ἀναμνήσας με. περὶ γάρ τοι	τῶν	(ποιημάτων ὧν πεποίηκας ἐντείνας ~τοὺς
[60]	καὶ ἐκεῖνος καὶ ἄλλοι πολλοὶ	τῶν	ποιητῶν Τάρταρον ~κεκλήκασιν. Εἰς γὰρ
[1]	ἐγὼ ἀκούσαιμι. Καὶ γὰρ οὔτε	(τῶν	πολιτῶν) Φλειασίων οὐδεὶς ~πάνυ τι
[61]	οὗ αἱ τῶν τετελευτηκότων ψυχαὶ	τῶν	πολλῶν ἀφικνοῦνται ~καί τινας εἱμαρμένους
[25]	ἔχειν, ὦ Σώκρατες. ~Τί δὲ	τῶν	πολλῶν καλῶν, οἷον ἀνθρώπων ἢ
[23]	ὃ νυνδὴ Κέβης ἔλεγε, τὸ	τῶν	~πολλῶν, ὅπως μὴ ἅμα ἀποθνῄσκοντος
[39]	καὶ ~κατανενοηκέναι μόνοι ὅτι οὔτε	τῶν	πραγμάτων οὐδενὸς οὐδὲν ὑγιὲς οὐδὲ
[42]	κακίας. ~Πῶς γὰρ ἔκ γε	τῶν	προειρημένων; ~Ἐκ τούτου ἄρα τοῦ
[55]	θάνατον μὲν γὰρ δὴ ἐκ	τῶν	προειρημένων οὐ δέξεται οὐδ᾽ ~ἔσται
[19]	δὲ αὐτοῦ φαυλότερα. ~Ἀνάγκη ἐκ	τῶν	προειρημένων, ὦ Σώκρατες. ~Οὐκοῦν γενόμενοι
[27]	δοκεῖ τῷ εἴδει καὶ ἐκ	τῶν	πρόσθεν καὶ ἐκ (τῶν νῦν
[54]	μή ποτε δέξηται, ὡς ἐκ	~τῶν	πρόσθεν ὡμολόγηται; ~Καὶ μάλα σφόδρα,
[65]	πρᾳότατον καὶ ἄριστον ἄνδρα ὄντα	τῶν	πώποτε δεῦρο ἀφικομένων, καὶ ~δὴ
[47]	~ἀνίεσθαι, περιαμπέχοντα τὰ ὀστᾶ μετὰ	τῶν	σαρκῶν καὶ δέρματος ὃ συνέχει
[6]	δ᾽ ὅς, καὶ σὺ ἂν	τῶν	σαυτοῦ κτημάτων εἴ τι αὐτὸ
[45]	καὶ ~πίνειν· (ἐπειδὰν γὰρ ἐκ	τῶν	σιτίων ταῖς μὲν σαρξὶ σάρκες
[39]	~Ὥσπερ, ἦ δ᾽ ὅς, περὶ	τῶν	σφόδρα σμικρῶν καὶ μεγάλων· οἴει
[62]	ἐκεῖ ~οἰκοῦσί τε καὶ καθαιρόμενοι	τῶν	τε ἀδικημάτων διδόντες δίκας ἀπολύονται,
[62]	ἀπολύονται, ~εἴ τίς τι ἠδίκηκεν,	τῶν	τε εὐεργεσιῶν (τιμὰς φέρονται κατὰ
[16]	εἴπερ ἔστι τὸ ἀναβιώσκεσθαι, ἐκ	τῶν	(τεθνεώτων ἂν ~εἴη γένεσις εἰς
[16]	ὁμολογεῖν ὅτι τὸ ζῶν. ~Ἐκ	τῶν	τεθνεώτων ἄρα, ὦ Κέβης, τὰ
[16]	καὶ ταύτῃ τοὺς ζῶντας ἐκ	τῶν	τεθνεώτων γεγονέναι ~οὐδὲν ἧττον ἢ
[15]	γίγνονται οἱ ζῶντες ἢ ἐκ	τῶν	τεθνεώτων· εἰ δὲ μὴ ἔστι
[15]	δεῦρο ~ἀφικνοῦνται καὶ γίγνονται ἐκ	τῶν	τεθνεώτων· καὶ εἰ τοῦθ᾽ οὕτως
[17]	καὶ τὸ ~ἀναβιώσκεσθαι καὶ ἐκ	τῶν	τεθνεώτων τοὺς ζῶντας γίγνεσθαι καὶ
[17]	τοὺς ζῶντας γίγνεσθαι καὶ τὰς	τῶν	~τεθνεώτων ψυχὰς (εἶναι (καὶ ταῖς
[16]	τεκμήριον εἶναι ὅτι ἀναγκαῖον τὰς	τῶν	τεθνεώτων ψυχὰς εἶναί που, ~ὅθεν
[61]	ἀφικνεῖται τὴν ~Ἀχερουσιάδα, οὗ αἱ	τῶν	τετελευτηκότων ψυχαὶ τῶν πολλῶν ἀφικνοῦνται
[24]	~(Πόθεν οὖν, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	τῶν	τοιούτων ἀγαθὸν ἐπῳδὸν ληψόμεθα, ~ἐπειδὴ
[56]	ἢ τὸν ~νῦν παρόντα, περὶ	τῶν	τοιούτων βουλόμενος ἤ τι εἰπεῖν
[8]	ἴστε ὅτι εἴπερ τι ἄλλο	τῶν	~τοιούτων διισχυρισαίμην ἂν καὶ τοῦτο.
[18]	διαγράμματα ἄγῃ ἢ ἄλλο τι	τῶν	τοιούτων, ~ἐνταῦθα σαφέστατα κατηγορεῖ ὅτι
[31]	τὰ τῶν ὄνων γένη (καὶ	τῶν	τοιούτων θηρίων ~εἰκὸς ἐνδύεσθαι. ἢ
[35]	γὰρ δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, περὶ	τῶν	~τοιούτων ἴσως ὥσπερ καὶ σοὶ
[9]	πολλοῖς ἀνθρώποις ᾧ μηδὲν ἡδὺ	τῶν	~τοιούτων μηδὲ μετέχει αὐτῶν οὐκ
[19]	οὐδὲ λίθον λίθῳ οὐδ᾽ ἄλλο	τῶν	τοιούτων οὐδέν, ἀλλὰ παρὰ ~ταῦτα
[13]	τῷ ~ὄντι ᾖ (κάθαρσίς τις	τῶν	τοιούτων πάντων καὶ ἡ σωφροσύνη
[39]	Ἢ οὐχὶ ᾔσθησαι ὅτι πάντων	τῶν	τοιούτων τὰ μὲν ἄκρα τῶν
[49]	ἢ σχῆμα ἢ ἄλλο ὁτιοῦν	τῶν	τοιούτων, τὰ μὲν ἄλλα ~χαίρειν
[10]	οὔ; ~Ἤδη οὖν πώποτέ τι	τῶν	τοιούτων τοῖς ὀφθαλμοῖς εἶδες; ~Οὐδαμῶς,
[5]	σύ τε καὶ Σιμμίας περὶ	τῶν	τοιούτων ~Φιλολάῳ συγγεγονότες; ~Οὐδέν γε
[13]	~φόβων καὶ τῶν ἄλλων πάντων	τῶν	τοιούτων· χωριζόμενα δὲ φρονήσεως ~(καὶ)
[52]	ἦ δ᾽ ὅς, περὶ ἔνια	τῶν	τοιούτων, ὥστε μὴ μόνον αὐτὸ
[62]	οὗτοί εἰσιν οἱ τῶνδε μὲν	τῶν	τόπων τῶν ~ἐν τῇ γῇ
[67]	ἀνδρός, ὡς ~ἡμεῖς φαῖμεν ἄν,	τῶν	τότε ὧν ἐπειράθημεν ἀρίστου καὶ
[3]	~Καὶ ἐκείνην μὲν ἀπῆγόν τινες	τῶν	τοῦ Κρίτωνος βοῶσάν (τε καὶ
[43]	οὔσης καὶ ~οἵας ἄγεσθαι ὑπὸ	τῶν	τοῦ σώματος παθημάτων, ἀλλ᾽ οὐχ
[53]	δήπου ὅτι ἃ ἂν ἡ	τῶν	τριῶν ἰδέα ~κατάσχῃ, ἀνάγκη αὐτοῖς
[30]	ἀγαθῶν αὐτὰς εἶναι, ἀλλὰ τὰς	~τῶν	φαύλων, αἳ περὶ τὰ τοιαῦτα
[12]	τὸ μελέτημα αὐτὸ τοῦτό ἐστιν	τῶν	φιλοσόφων, ~λύσις καὶ χωρισμὸς ψυχῆς
[49]	~ἀρέσκειν· σὺ δ᾽ εἴπερ εἶ	τῶν	φιλοσόφων, (οἶμαι ἂν ὡς ἐγὼ
[60]	φύσιν τοιάνδε τινά. Ἕν τι	τῶν	χασμάτων τῆς ~γῆς ἄλλως τε
[36]	μὲν λύραν ἔτι εἶναι διερρωγυιῶν	τῶν	χορδῶν καὶ τὰς ~χορδὰς θνητοειδεῖς
[11]	τούτου ἐπιθυμίαι. Διὰ γὰρ ~τὴν	τῶν	χρημάτων κτῆσιν πάντες οἱ πόλεμοι
[37]	ἀλλὰ γὰρ ἂν φαίη ἑκάστην	τῶν	ψυχῶν ~πολλὰ σώματα κατατρίβειν, ἄλλως
[16]	μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων ἀναγκαῖον οὕτως ἔχειν. ~Ἰδὲ
[33]	σκέψις, ~ἀπάτης δὲ ἡ διὰ	τῶν	ὤτων καὶ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων,
[12]	ἥκιστα αὐτοῖς ἀνθρώπων φοβερόν. ἐκ	τῶνδε	δὲ ~σκόπει. Εἰ γὰρ διαβέβληνται
[62]	ὁσίως βιῶναι, οὗτοί εἰσιν οἱ	τῶνδε	μὲν τῶν τόπων τῶν ~ἐν