Chapitre |
[59] |
~ἰδεῖν,
εἴ
τις
ἄνωθεν
θεῷτο,
|
ὥσπερ |
αἱ
δωδεκάσκυτοι
σφαῖραι,
ποικίλη,
~χρώμασιν |
[60] |
πάντα
κινεῖν
ἄνω
καὶ
κάτω
|
ὥσπερ |
αἰώραν
τινὰ
ἐνοῦσαν
ἐν
τῇ |
[37] |
γὰρ
δοκεῖ
ὁμοίως
λέγεσθαι
ταῦτα
|
ὥσπερ |
ἄν
τις
περὶ
~ἀνθρώπου
ὑφάντου |
[58] |
ἄνω
ἐπὶ
τῆς
γῆς
~οἰκεῖν,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἴ
τις
ἐν
μέσῳ |
[47] |
Καί
μοι
ἔδοξεν
~ὁμοιότατον
πεπονθέναι
|
ὥσπερ |
ἂν
εἴ
τις
λέγων
ὅτι |
[38] |
ὁ
λόγος,
ἔνορκον
ἂν
ποιησαίμην
|
ὥσπερ |
Ἀργεῖοι,
μὴ
~πρότερον
κομήσειν,
πρὶν |
[11] |
~ἄττα
λέγειν,
ὅτι
κινδυνεύει
τοι
|
ὥσπερ |
ἀτραπός
τις
ἐκφέρειν
ἡμᾶς
(μετὰ |
[41] |
καὶ
πρὶν
εἰς
σῶμα
~ἀφικέσθαι,
|
ὥσπερ |
αὐτῆς
ἐστιν
ἡ
οὐσία
ἔχουσα |
[19] |
φαίνεται
ἡμῖν
οὕτως
ἴσα
εἶναι
|
ὥσπερ |
αὐτὸ
τὸ
ὃ
~ἔστιν,
ἢ |
[8] |
εἶναί
τι
τοῖς
τετελευτηκόσι
καί,
|
ὥσπερ |
γε
καὶ
~πάλαι
λέγεται,
πολὺ |
[18] |
λύρα;
τοῦτο
δέ
ἐστιν
~ἀνάμνησις·
|
ὥσπερ |
γε
καὶ
Σιμμίαν
τις
ἰδὼν |
[29] |
ἄλλων
κακῶν
~τῶν
ἀνθρωπείων
ἀπηλλαγμένῃ,
|
ὥσπερ |
δὲ
λέγεται
κατὰ
τῶν
μεμυημένων, |
[59] |
καὶ
τὰ
ἐνθάδε
εἶναι
χρώματα
|
ὥσπερ |
δείγματα,
~οἷς
δὴ
οἱ
γραφῆς |
[62] |
γῇ
ἐλευθερούμενοί
τε
καὶ
ἀπαλλαττόμενοι
|
(ὥσπερ |
δεσμωτηρίων,
~ἄνω
δὲ
εἰς
τὴν |
[33] |
~σώματι
καὶ
προσκεκολλημένην,
ἀναγκαζομένην
δὲ
|
ὥσπερ |
διὰ
εἱργμοῦ
διὰ
~τούτου
σκοπεῖσθαι |
[31] |
~ἐνδεθῶσιν
εἰς
σῶμα·
~ἐνδοῦνται
δέ,
|
ὥσπερ |
εἰκός,
εἰς
τοιαῦτα
ἤθη
ὁποῖ᾽ |
[60] |
ῥεῖν
ἐξ
ἀλλήλων
εἰς
ἀλλήλους
|
ὥσπερ |
εἰς
κρατῆρας,
καὶ
ἀενάων
~ποταμῶν |
[66] |
χρώματος
οὔτε
τοῦ
προσώπου,
ἀλλ᾽
|
ὥσπερ |
εἰώθει
ταυρηδὸν
~ὑποβλέψας
πρὸς
τὸν |
[2] |
ὡς
ἐν
φιλοσοφίᾳ
ἡμῶν
ὄντων
|
~ὥσπερ |
εἰώθεμεν
καὶ
γὰρ
οἱ
λόγοι |
[12] |
(ἔπειτα
μόνην
~καθ᾽
αὑτήν,
ἐκλυομένην
|
ὥσπερ |
(ἐκ)
δεσμῶν
ἐκ
τοῦ
σώματος; |
[3] |
ἀεὶ
λαμβάνειν
καὶ
τὸ
ἕτερον,
|
ὥσπερ |
ἐκ
μιᾶς
~κορυφῆς
ἡμμένω
(δύ᾽ |
[49] |
ἑξῆς
ἐκείνοις
ἐάν
σοι
συνδοκῇ
|
ὥσπερ |
ἐμοί.
φαίνεται
γάρ
~μοι,
εἴ |
[7] |
χρή
με
πρὸς
ταῦτα
~ἀπολογήσασθαι
|
ὥσπερ |
ἐν
δικαστηρίῳ.
~Πάνυ
μὲν
οὖν, |
[39] |
ἀλλὰ
πάντα
τὰ
ὄντα
ἀτεχνῶς
|
ὥσπερ |
ἐν
Εὐρίπῳ
ἄνω
~κάτω
στρέφεται |
[60] |
πηλοῦ
καὶ
~καθαρωτέρου
καὶ
βορβορωδεστέρου,
|
(ὥσπερ |
ἐν
Σικελίᾳ
οἱ
πρὸ
τοῦ |
[47] |
μοι
~φαίνονται
ψηλαφῶντες
οἱ
πολλοὶ
|
ὥσπερ |
ἐν
σκότει,
ἀλλοτρίῳ
ὀνόματι
~προσχρώμενοι, |
[52] |
γ᾽
οὖσαν
δεξαμένην
τὸ
~θερμόν,
|
ὥσπερ |
ἐν
τοῖς
πρόσθεν
ἐλέγομεν,
ἔτι |
[58] |
~γενόμενος
ἀνάπτοιτο,
κατιδεῖν
ἂν>
ἀνακύψαντα,
|
ὥσπερ |
ἐνθάδε
οἱ
ἐκ
τῆς
~θαλάττης |
[36] |
~μάλιστα
ὑπολαμβάνομεν
τὴν
ψυχὴν
εἶναι,
|
ὥσπερ |
ἐντεταμένου
τοῦ
σώματος
~ἡμῶν
καὶ |
[38] |
προυδέδοκτο.
Καὶ
πάνυ
~δέομαι
πάλιν
|
ὥσπερ |
ἐξ
ἀρχῆς
ἄλλου
τινὸς
λόγου |
[63] |
κίνδυνος
καὶ
χρὴ
τὰ
τοιαῦτα
|
ὥσπερ |
ἐπᾴδειν
ἑαυτῷ,
διὸ
δὴ
~ἔγωγε |
[35] |
καὶ
δυσεξελεγκτότατον,
~(ἐπὶ
τούτου
ὀχούμενον
|
ὥσπερ |
ἐπὶ
σχεδίας
κινδυνεύοντα
διαπλεῦσαι
τὸν |
[46] |
βέλτιστον
αὐτὰ
~οὕτως
ἔχειν
(ἐστὶν
|
ὥσπερ |
ἔχει·
ἑκάστῳ
οὖν
αὐτῶν
ἀποδιδόντα |
[39] |
γάρ
που
μετὰ
τέχνης
ἐχρῆτο,
|
~ὥσπερ |
ἔχει
οὕτως
(ἂν
ἡγήσατο,
τοὺς |
[33] |
~Ὅτι
ἑκάστη
ἡδονὴ
καὶ
λύπη
|
ὥσπερ |
ἧλον
ἔχουσα
προσηλοῖ
αὐτὴν
πρὸς |
[59] |
τοὺς
~δὲ
περὶ
τὸν
ἀέρα
|
ὥσπερ |
ἡμεῖς
περὶ
τὴν
θάλατταν,
τοὺς |
[23] |
Σιμμία,
ὁ
Κέβης.
Φαίνεται
γὰρ
|
ὥσπερ |
ἥμισυ
~ἀποδεδεῖχθαι
οὗ
δεῖ,
ὅτι |
[36] |
ὑπάρχει
ἀπολωλέναι,
καίπερ
οὖσαν
θειοτάτην,
|
ὥσπερ |
καὶ
αἱ
ἄλλαι
~ἁρμονίαι
αἵ |
[35] |
Σώκρατες,
περὶ
τῶν
~τοιούτων
ἴσως
|
ὥσπερ |
καὶ
σοὶ
τὸ
μὲν
σαφὲς |
[6] |
~καὶ
οὐδέποτε
τυγχάνει
τῷ
ἀνθρώπῳ,
|
ὥσπερ |
καὶ
τἆλλα,
ἔστιν
ὅτε
καὶ |
[22] |
ταῦτα
ἐκείνῃ
ἀπεικάζομεν,
ἀναγκαῖον,
οὕτως
|
ὥσπερ |
~καὶ
ταῦτα
ἔστιν,
οὕτως
καὶ |
[6] |
πρὶν
~ἀνάγκην
τινὰ
θεὸς
ἐπιπέμψῃ,
|
ὥσπερ |
καὶ
τὴν
νῦν
ἡμῖν
παροῦσαν. |
[47] |
ποιεῖ
τὴν
γῆν,
ὁ
δὲ
|
ὥσπερ |
~καρδόπῳ
πλατείᾳ
βάθρον
τὸν
ἀέρα |
[64] |
αὐτῶν
~ἀμελῆτε
καὶ
μὴ
θέλητε
|
ὥσπερ |
κατ᾽
ἴχνη
κατὰ
τὰ
νῦν |
[12] |
ἡγεῖταί
οἱ
παρεσκευάσθαι
τὴν
διάνοιαν
|
ὥσπερ |
~κεκαθαρμένην.
~Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη |
[30] |
τοῦ
ἀιδοῦς
τε
καὶ
Ἅιδου,
|
ὥσπερ |
λέγεται,
περὶ
τὰ
~(μνήματά
τε |
[1] |
τοῦ
πλοίου·
τοῦτο
δ᾽
ἔτυχεν,
|
ὥσπερ |
λέγω,
τῇ
προτεραίᾳ
τῆς
δίκης |
[27] |
πλανᾶται
καὶ
ταράττεται
καὶ
εἰλιγγιᾷ
|
ὥσπερ |
μεθύουσα,
~ἅτε
τοιούτων
ἐφαπτομένη;
~Πάνυ |
[40] |
ἐμαυτόν
τε
καὶ
ὑμᾶς
~ἐξαπατήσας,
|
ὥσπερ |
μέλιττα
τὸ
κέντρον
ἐγκαταλιπὼν
οἰχήσομαι. |
[13] |
καταλλάττεσθαι,
~(καὶ)
μείζω
πρὸς
ἐλάττω
|
ὥσπερ |
νομίσματα,
ἀλλ᾽
ᾖ
ἐκεῖνο
μόνον |
[44] |
ἐλθεῖν
~ἀρχὴ
ἦν
αὐτῇ
ὀλέθρου,
|
ὥσπερ |
νόσος·
καὶ
ταλαιπωρουμένη
τε
δὴ |
[49] |
ἅμα
δὲ
οὐκ
ἂν
φύροιο
|
ὥσπερ |
οἱ
ἀντιλογικοὶ
περί
τε
τῆς |
[29] |
γὰρ
~τὸ
σῶμα
καὶ
ταριχευθέν,
|
ὥσπερ |
οἱ
ἐν
Αἰγύπτῳ
ταριχευθέντες,
ὀλίγου |
[59] |
καὶ
οὐ
κατεδηδεσμένοι
οὐδὲ
~διεφθαρμένοι
|
ὥσπερ |
οἱ
ἐνθάδε
ὑπὸ
σηπεδόνος
καὶ |
[60] |
εἰσρεῖ
τε
καὶ
πληροῖ
αὐτὰ
|
ὥσπερ |
οἱ
~ἐπαντλοῦντες·
ὅταν
τε
αὖ |
[39] |
γενώμεθα,
ἦ
δ᾽
ὅς,
μισόλογοι,
|
ὥσπερ |
οἱ
μισάνθρωποι
γιγνόμενοι·
~ὡς
οὐκ |
[60] |
~πλεονάκις
περιελιχθέντα
περὶ
τὴν
γῆν
|
ὥσπερ |
οἱ
ὄφεις,
εἰς
τὸ
δυνατὸν |
[40] |
τούτου
οὐ
φιλοσόφως
ἔχειν
ἀλλ᾽
|
ὥσπερ |
οἱ
πάνυ
ἀπαίδευτοι
~φιλονίκως.
Καὶ |
[32] |
οἰκοφθορίαν
τε
καὶ
πενίαν
φοβούμενοι,
|
ὥσπερ |
οἱ
πολλοὶ
καὶ
~φιλοχρήματοι·
οὐδὲ |
[4] |
μοι
παρακελεύεσθαί
τε
(καὶ
ἐπικελεύειν,
|
ὥσπερ |
οἱ
~τοῖς
θέουσι
διακελευόμενοι,
καὶ |
[32] |
τε
καὶ
ἀδοξίαν
μοχθηρίας
δεδιότες,
|
ὥσπερ |
οἱ
~φίλαρχοί
τε
καὶ
φιλότιμοι, |
[65] |
ἡμῖν
γεγονυῖα
εἴη,
ἀτεχνῶς
ἡγούμενοι
|
~ὥσπερ |
πατρὸς
στερηθέντες
διάξειν
ὀρφανοὶ
τὸν |
[58] |
Φάσιδος
ἐν
σμικρῷ
τινι
μορίῳ,
|
ὥσπερ |
περὶ
τέλμα
~μύρμηκας
ἢ
βατράχους |
[38] |
ὡς
εὖ
~ἡμᾶς
ἰάσατο
καὶ
|
ὥσπερ |
πεφευγότας
καὶ
ἡττημένους
ἀνεκαλέσατο
καὶ |
[14] |
ἀπαλλαττομένη
τοῦ
~σώματος,
καὶ
ἐκβαίνουσα
|
ὥσπερ |
πνεῦμα
ἢ
καπνὸς
διασκεδασθεῖσα
οἴχηται |
[37] |
γάρ
τινος,
ὡς
ἔοικεν,
κἀγὼ
|
ὥσπερ |
~Σιμμίας
δέομαι.
Ἐμοὶ
γὰρ
δοκεῖ |
[33] |
πίπτειν
εἰς
(ἄλλο
σῶμα
καὶ
|
ὥσπερ |
~σπειρομένη
ἐμφύεσθαι,
καὶ
ἐκ
τούτων |
[36] |
τις
διισχυρίζοιτο
τῷ
αὐτῷ
λόγῳ
|
ὥσπερ |
~σύ,
ὡς
ἀνάγκη
ἔτι
εἶναι |
[58] |
ἐνθάδε
~διεφθαρμένα
ἐστὶν
καὶ
καταβεβρωμένα,
|
ὥσπερ |
τὰ
ἐν
τῇ
θαλάττῃ
ὑπὸ |
[24] |
μεταπείθειν
μὴ
δεδιέναι
τὸν
θάνατον
|
~ὥσπερ |
τὰ
μορμολύκεια.
~Ἀλλὰ
χρή,
ἔφη |
[37] |
ἀπόλλυσθαι.
~Διαβλέψας
οὖν
ὁ
Σωκράτης,
|
ὥσπερ |
τὰ
πολλὰ
εἰώθει,
Καὶ
μειδιάσας, |
[55] |
οὐ
δέξεται
οὐδ᾽
~ἔσται
τεθνηκυῖα,
|
ὥσπερ |
τὰ
τρία
οὐκ
ἔσται,
ἔφαμεν, |
[16] |
τῷ
ζῆν
ἐστί
τι
ἐναντίον,
|
ὥσπερ |
τῷ
ἐγρηγορέναι
τὸ
~καθεύδειν;
~Πάνυ |
[60] |
εἰς
τὸ
ἐπὶ
τάδε,
καὶ
|
ὥσπερ |
τῶν
ἀναπνεόντων
ἀεὶ
ἐκπνεῖ
τε |
[38] |
τὸν
λόγον;
Καὶ
πότερον
(κἀκεῖνος,
|
ὥσπερ |
ὑμᾶς
φῄς,
ἔνδηλός
τι
~ἐγένετο |
[38] |
ἡμῶν
εἶναι
τὴν
ψυχήν,
καὶ
|
~ὥσπερ |
ὑπέμνησέν
με
ῥηθεὶς
ὅτι
καὶ |
[55] |
μὴ
γίγνεσθαι
ἐπιόντος
τοῦ
~ἀρτίου,
|
ὥσπερ |
ὡμολόγηται,
(ἀπολομένου
δὲ
αὐτοῦ
ἀντ᾽ |