Chapitre
[30]	καὶ ~ἴδοι καὶ πίοι καὶ	φάγοι	καὶ πρὸς τὰ ἀφροδίσια χρήσαιτο,
[2]	τίς σοι ~ἀσχολία τυγχάνει οὖσα.	~(Φαίδων)	~Ἀλλὰ σχολάζω γε καὶ πειράσομαι
[1]	δεσμωτηρίῳ, ἢ ἄλλου του ἤκουσας;	~(Φαίδων)	Αὐτός, ὦ Ἐχέκρατες. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί
[38]	τὸν λόγον. ~(Ἐχεκράτης) Πῶς δή;	~(Φαίδων)	~Ἐγὼ ἐρῶ. Ἔτυχον γὰρ ἐν
[3]	Τίνες φῂς ἦσαν οἱ λόγοι;	~(Φαίδων)	~Ἐγώ σοι ἐξ ἀρχῆς πάντα
[49]	Κέβης. ~(Ἐχεκράτης) ~Νὴ Δία, ὦ	(Φαίδων)	εἰκότως γε· θαυμαστῶς γάρ μοι
[2]	αὐτοῦ. ~(Ἐχεκράτης) Πῶς γὰρ οὔ;	~(Φαίδων)	~Ἐκεῖνός τε τοίνυν παντάπασιν οὕτως
[50]	ὑπερέχεσθαι τῷ ὅτι Φαίδων ὁ	Φαίδων	ἐστίν, ~ἀλλ᾽ ὅτι μέγεθος ἔχει
[39]	ἐγώ, ἀληθῆ λέγεις. ~Οὐκοῦν, ὦ	(Φαίδων)	ἔφη, οἰκτρὸν ἂν εἴη τὸ
[2]	ἂν δύνῃ ἀκριβέστατα διεξελθεῖν πάντα.	~(Φαίδων)	~Καὶ μὴν ἔγωγε θαυμάσια ἔπαθον
[38]	ἡμῖν δίελθε ὡς δύνασαι ἀκριβέστατα.	~(Φαίδων)	~Καὶ μήν, ὦ Ἐχέκρατες, πολλάκις
[2]	~ἥδιστον. ~(Ἐχεκράτης) ~Ἀλλὰ μήν, ὦ	Φαίδων,	καὶ τοὺς ἀκουσομένους γε τοιούτους
[2]	~(Ἐχεκράτης) Ξένοι δέ τινες παρῆσαν;	~(Φαίδων)	~(Ναί, Σιμμίας τέ γε ὁ
[50]	ὑπὸ Φαίδωνος ὑπερέχεσθαι τῷ ὅτι	Φαίδων	ὁ Φαίδων ἐστίν, ~ἀλλ᾽ ὅτι
[50]	Σιμμίαν Σωκράτους φῇς μείζω εἶναι,	(Φαίδων)	ος δὲ ~ἐλάττω, λέγεις τότ᾽
[2]	δέ; Ἀρίστιππος καὶ Κλεόμβροτος παρεγένοντο;	~(Φαίδων)	~Οὐ δῆτα· ἐν Αἰγίνῃ γὰρ
[2]	παρεῖναι, ἀλλ᾽ ἔρημος ἐτελεύτα φίλων;	~(Φαίδων)	~Οὐδαμῶς, ἀλλὰ παρῆσάν τινες, καὶ
[1]	δὲ ἄλλων οὐδὲν εἶχεν φράζειν.	~(Φαίδων)	~οὐδὲ τὰ περὶ τῆς δίκης
[2]	δέ, ὦ Φαίδων, τίνες παραγενόμενοι;	~(Φαίδων)	~Οὗτός τε δὴ ὁ Ἀπολλόδωρος
[49]	νοῦν ἔχοντι εἰπεῖν ἐκεῖνος ταῦτα.	~(Φαίδων)	~Πάνυ μὲν οὖν, ὦ Ἐχέκρατες,
[1]	~(Ἐχεκράτης) ~(Αὐτός, ὦ	Φαίδων,	παρεγένου Σωκράτει ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ
[50]	~ἀλλ᾽ ὅτι μέγεθος ἔχει ὁ	(Φαίδων)	πρὸς τὴν Σιμμίου σμικρότητα; ~Ἔστι
[38]	~(Ἐχεκράτης) ~Νὴ τοὺς θεούς, ὦ	Φαίδων,	συγγνώμην γε ἔχω ὑμῖν. Καὶ
[2]	~(Ἐχεκράτης) ~Ἄλλος δέ τις παρῆν;	~(Φαίδων)	~Σχεδόν τι οἶμαι τούτους παραγενέσθαι.
[38]	Αὔριον δή, ἔφη, ἴσως, ὦ	(Φαίδων)	τὰς καλὰς ~ταύτας κόμας ἀποκερῇ.
[2]	περὶ αὐτὸν τὸν θάνατον, ὦ	Φαίδων;	Τί ἦν τὰ λεχθέντα καὶ
[2]	ἄλλοι. ~(Ἐχεκράτης) Ἔτυχον δέ, ὦ	Φαίδων,	τίνες παραγενόμενοι; ~(Φαίδων) ~Οὗτός τε
[1]	Τοῦτο δὲ δὴ τί ἐστιν;	~(Φαίδων)	~Τοῦτ᾽ ἔστι τὸ πλοῖον, ὥς
[1]	οὖν ἦν τοῦτο, ὦ (Φαίδων)	~(Φαίδων)	~Τύχη τις αὐτῷ, ὦ Ἐχέκρατες,
[1]	Τί οὖν ἦν τοῦτο, ὦ	(Φαίδων)	~(Φαίδων) ~Τύχη τις αὐτῷ, ὦ
[50]	ἦν τὰ μετὰ ταῦτα ~λεχθέντα;	~(Φαίδων)	~Ὡς μὲν ἐγὼ οἶμαι, ἐπεὶ
[2]	ὁ Θηβαῖος καὶ Κέβης καὶ	Φαιδώνδης	καὶ Μεγαρόθεν ~Εὐκλείδης τε καὶ
[50]	~Ἀληθῆ. ~Οὐδέ γε αὖ ὑπὸ	Φαίδωνος	ὑπερέχεσθαι τῷ ὅτι Φαίδων ὁ
[55]	πυρὶ θερμότης. ἀλλὰ τί ~κωλύει	φαίη	ἄν τις, ἄρτιον μὲν τὸ
[63]	ἐμὲ δὲ νῦν ἤδη καλεῖ,	φαίη	ἂν ἀνὴρ ~τραγικός, ἡ εἱμαρμένη,
[36]	προτέραν τοῦ θνητοῦ ἀπολομένην ~ἀλλὰ	φαίη	ἀνάγκη ἔτι που εἶναι αὐτὴν
[37]	τῇ ψυχῇ φέρει ὄλεθρον μηδένα	φαίη	εἰδέναι ἀδύνατον γὰρ εἶναι ~ὁτῳοῦν
[46]	εἶναι· καὶ εἰ ἐν μέσῳ	φαίη	εἶναι αὐτήν, ~ἐπεκδιηγήσεσθαι ὡς ἄμεινον
[37]	καὶ ὀλιγοχρονιώτερον· ἀλλὰ γὰρ ἂν	φαίη	ἑκάστην τῶν ψυχῶν ~πολλὰ σώματα
[49]	ἂν ἀποδέχοιο εἴ τίς τινα	φαίη	ἕτερον ἑτέρου τῇ κεφαλῇ μείζω
[37]	πολὺ διαφέρειν. Τί οὖν, ἂν	φαίη	~ὁ λόγος, ἔτι ἀπιστεῖς, ἐπειδὴ
[67]	ἡμῖν ἐγένετο, ἀνδρός, ὡς ~ἡμεῖς	φαῖμεν	ἄν, τῶν τότε ὧν ἐπειράθημεν
[36]	ἔφη, ὦ ἑταῖρε, ἀληθῆ σοι	φαίνεται·	~ἀλλὰ λέγε ὅπῃ δὴ οὐχ
[1]	πάλαι γενομένης ~αὐτῆς πολλῷ ὕστερον	φαίνεται	ἀποθανών. Τί οὖν ἦν τοῦτο,
[35]	καὶ (διελθεῖν, εἴ πῃ ὑμῖν	φαίνεται	βέλτιον ἂν> ~λεχθῆναι, καὶ αὖ
[49]	ἐάν σοι συνδοκῇ ὥσπερ ἐμοί.	φαίνεται	γάρ ~μοι, εἴ τί ἐστιν
[23]	ἔφη, ὦ Σιμμία, ὁ Κέβης.	Φαίνεται	γὰρ ὥσπερ ἥμισυ ~ἀποδεδεῖχθαι οὗ
[6]	βέλτιον τεθνάναι, θαυμαστὸν ἴσως σοι	~φαίνεται	εἰ τούτοις τοῖς ἀνθρώποις μὴ
[8]	τὸν λόγον ~ἀποδοῦναι, ὥς μοι	φαίνεται	εἰκότως ἀνὴρ τῷ ὄντι ἐν
[3]	~σκέλει τὸ ἀλγεινόν, ἥκειν δὴ	φαίνεται	ἐπακολουθοῦν τὸ ἡδύ. ~Ὁ οὖν
[43]	Νῦν οὐ πᾶν τοὐναντίον ἡμῖν	φαίνεται	ἐργαζομένη, ἡγεμονεύουσά τε ~ἐκείνων πάντων
[37]	ὃς ὁ Κέβης. Ἐμοὶ γὰρ	φαίνεται	ἔτι ἐν τῷ αὐτῷ ὁ
[16]	τε καὶ οἱ ζῶντες γίγνονται;	~(Φαίνεται,	ἔφη. ~Εἰσὶν ἄρα, ἔφη, αἱ
[58]	ὡς μέντοι ἀληθῆ, χαλεπώτερόν μοι	φαίνεται	ἢ κατὰ ~τὴν Γλαύκου τέχνην,
[19]	νυνδὴ ~ἐλέγομεν τοῖς ἴσοις; Ἆρα	φαίνεται	ἡμῖν οὕτως ἴσα εἶναι ὥσπερ
[35]	σκοπῶ τὰ εἰρημένα, οὐ ~πάνυ	φαίνεται	ἱκανῶς εἰρῆσθαι. ~(Καὶ ὁ Σωκράτης,
[9]	κοινωνίας ~διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων;	~Φαίνεται.	~Καὶ δοκεῖ γέ που, ὦ
[6]	ἀποδιδράσκειν, μέγας τέ τίς μοι	φαίνεται	καὶ οὐ ῥᾴδιος διιδεῖν· οὐ
[35]	ᾄδειν. Ἀλλ᾽ οὔτε ταῦτά ~μοι	φαίνεται	(λυπούμενα ᾄδειν οὔτε οἱ κύκνοι,
[57]	δ᾽ οὔτε ἁπλῆ οὔτε μία	φαίνεταί	μοι εἶναι. ~Οὐδὲ γὰρ ἂν
[50]	~Παντάπασιν, ἔφη ὁ Κέβης, οὕτω	φαίνεταί	μοι. ~Καί τις εἶπε τῶν
[7]	ἔφη ὁ Κέβης, τοῦτό γε	φαίνεται.	Ὃ μέντοι νυνδὴ ἔλεγες, τὸ
[50]	σοὶ ὅπερ ἐμοί. Ἐμοὶ γὰρ	φαίνεται	~οὐ μόνον αὐτὸ τὸ μέγεθος
[52]	ἄθρει. ἔστιν δὲ τόδε, ὅτι	φαίνεται	οὐ ~μόνον ἐκεῖνα τὰ ἐναντία
[12]	ψυχῆς ἀπὸ σώματος· ἢ οὔ;	~Φαίνεται.	~Οὐκοῦν, ὅπερ ἐν ἀρχῇ ἔλεγον,
[57]	ψυχῆς· νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἀθάνατος	~φαίνεται	οὖσα, οὐδεμία ἂν (εἴη αὐτῇ
[63]	ἐπείπερ ἀθάνατόν γε ἡ ψυχὴ	φαίνεται	οὖσα, ~τοῦτο καὶ πρέπειν μοι
[56]	οἴχεται ἀπιόν, ~ὑπεκχωρῆσαν τῷ θανάτῳ.	~Φαίνεται.	~Παντὸς μᾶλλον ἄρα, ἔφη, ὦ
[19]	τούτων; Ἢ οὐχ ἕτερόν σοι	φαίνεται;	σκόπει δὲ καὶ τῇδε. Ἆρ᾽
[9]	ἡμᾶς εἴσεσθαι περὶ ὧν σκοποῦμεν.	Φαίνεταί	σοι φιλοσόφου ~ἀνδρὸς εἶναι ἐσπουδακέναι
[10]	δὲ αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν γίγνεσθαι;	~Φαίνεται.	~Τί δὲ δὴ τὰ τοιάδε,
[19]	ταὐτὰ ὄντα τῷ μὲν ἴσα	φαίνεται,	τῷ δ᾽ οὔ; ~Πάνυ μὲν
[19]	αὐτὸ τὸ ἴσον. ~Οὐδαμῶς μοι	φαίνεται,	ὦ Σώκρατες. ~ἀλλὰ μὴν ἐκ
[45]	ἔπειτα ἄν τί σοι χρήσιμον	~φαίνηται	ὧν ἂν λέγω, πρὸς τὴν
[45]	ἱκανῶς μοι δοκεῖν, ὁπότε τις	φαίνοιτο	~ἄνθρωπος παραστὰς μέγας σμικρῷ μείζων
[17]	Ἐνδυμίωνα ~ἀποδείξειεν καὶ οὐδαμοῦ ἂν	φαίνοιτο	διὰ τὸ καὶ τἆλλα πάντα
[49]	ὑποθέμενος ἥτις τῶν ἄνωθεν βελτίστη	φαίνοιτο,	(ἕως ἐπί τι ~ἱκανὸν ἔλθοις,
[37]	περὶ αὐτῶν ~μέτρι᾽ ἄν μοι	φαίνοιτο	λέγειν, ὡς ἡ μὲν ψυχὴ
[4]	βίῳ, ἄλλοτ᾽ ~ἐν ἄλλῃ ὄψει	φαινόμενον,	τὰ αὐτὰ δὲ λέγον, Ὦ
[47]	εἴη αἴτιον· ὃ δή μοι	~φαίνονται	ψηλαφῶντες οἱ πολλοὶ ὥσπερ ἐν
[41]	ὑπομνήσατε ἃ ἐλέγετε, ἐὰν μὴ	φαίνωμαι	~μεμνημένος. Σιμμίας μὲν γάρ, ὡς
[26]	~Ποτέρῳ οὖν ὁμοιότερον τῷ εἴδει	φαμὲν	ἂν εἶναι καὶ συγγενέστερον τὸ
[13]	ἀκολασίᾳ τινὶ ~σώφρονές εἰσιν; Καίτοι	φαμέν	γε ἀδύνατον εἶναι, ἀλλ᾽ ὅμως
[11]	ποτε κτησώμεθα ἱκανῶς οὗ ~ἐπιθυμοῦμεν·	φαμὲν	δὲ τοῦτο εἶναι τὸ ἀληθές.
[51]	δ᾽ ἐκεῖνα οὐκ ἄν ποτέ	φαμεν	ἐθελῆσαι γένεσιν ἀλλήλων ~δέξασθαι. Καὶ
[11]	ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμέν τε καί	~φαμεν	ἐρασταὶ εἶναι, φρονήσεως, ἐπειδὰν τελευτήσωμεν,
[53]	γε. ~Επὶ τὸ τοιοῦτον δή,	φαμέν,	ἡ ἐναντία ἰδέα ἐκείνῃ τῇ
[20]	βίου ~πάντες, ἢ ὕστερον, οὕς	φαμεν	μανθάνειν, οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ ἀναμιμνῄσκονται
[10]	εἶναι δίκαιον αὐτὸ ἢ οὐδέν;	~Φαμὲν	μέντοι νὴ Δία. ~Καὶ αὖ
[19]	ὅς, εἰ ταῦτα οὕτως ἔχει.	φαμέν	πού τι εἶναι ἴσον, οὐ
[19]	~Πάνυ γε. ~(Ἔδει δέ γε,	φαμέν,	πρὸ τούτων τὴν τοῦ ἴσου
[12]	~Λύειν δέ γε αὐτήν, ὥς	φαμεν,	προθυμοῦνται ἀεὶ μάλιστα καὶ μόνοι
[31]	γένη· ἢ ποῖ ἂν ἄλλοσέ	φαμεν	τὰς ~τοιαύτας ἰέναι; ~Ἀμέλει, ἔφη
[10]	δὴ τὰ τοιάδε, ὦ Σιμμία;	Φαμέν	τι εἶναι δίκαιον αὐτὸ ἢ
[43]	καλῶς ἔχει ψυχὴν (ἁρμονίαν τινὰ	~φάναι	εἶναι· οὔτε γὰρ ἄν, ὡς
[64]	Ἀλλὰ θαρρεῖν τε χρὴ καὶ	φάναι	~τοὐμὸν σῶμα θάπτειν, καὶ θάπτειν
[58]	ἡμῖν πολὺ ἂν ἔτι πλέον	φανείη	~διαφέρειν· (εἰ γὰρ δὴ καὶ
[6]	ἀκούσαις. Ἴσως μέντοι ~θαυμαστόν σοι	φανεῖται	εἰ τοῦτο μόνον τῶν ἄλλων
[15]	ταῦτ᾽ εἶναι, εἰ τῷ ὄντι	φανερὸν	γίγνοιτο ὅτι οὐδαμόθεν ~ἄλλοθεν γίγνονται
[39]	ὀλίγους καὶ ~ἐνταῦθα τοὺς πρώτους	φανῆναι;	~Εἰκός γε, ἦν δ᾽ ἐγώ.
[59]	τι αὐτῆς εἶδος συνεχὲς ποικίλον	~φαντάζεσθαι.	Ἐν δὲ ταύτῃ οὔσῃ τοιαύτῃ
[30]	καὶ ὤφθη ἄττα ψυχῶν ~σκιοειδῆ	φαντάσματα,	οἷα παρέχονται αἱ τοιαῦται ψυχαὶ
[65]	~ἐπειδὰν αὐτοῖς παραγγείλω πίνειν τὸ	φάρμακον	ἀναγκαζόντων τῶν ~ἀρχόντων. Σὲ δὲ
[66]	αὐτοῦ οὗτος ὁ δοὺς τὸ	~φάρμακον,	διαλιπὼν χρόνον ἐπεσκόπει τοὺς πόδας
[65]	αὐτῷ, καὶ ἐνεγκάτω τις τὸ	φάρμακον,	εἰ τέτριπται· εἰ δὲ μή,
[66]	ἄγων τὸν μέλλοντα δώσειν τὸ	~φάρμακον,	ἐν κύλικι φέροντα τετριμμένον. Ἰδὼν
[1]	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ᾗ τὸ	~φάρμακον	ἔπιεν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, ἢ
[63]	βέλτιον εἶναι λουσάμενον πιεῖν τὸ	φάρμακον	καὶ μὴ πράγματα ~ταῖς γυναιξὶ
[8]	ὁ μέλλων σοι ~δώσειν τὸ	φάρμακον	ὅτι χρή σοι φράζειν ὡς
[64]	πεποίημαι, ὡς, ἐπειδὰν πίω τὸ	φάρμακον,	οὐκέτι ὑμῖν ~παραμενῶ, ἀλλ᾽ οἰχήσομαι
[1]	τούτων, πλήν γε ~δὴ ὅτι	φάρμακον	πιὼν ἀποθάνοι· τῶν δὲ ἄλλων
[8]	δὲ οὐδὲν τοιοῦτον ~προσφέρειν (τῷ	φαρμάκῳ·	εἰ δὲ μή, ἐνίοτε ἀναγκάζεσθαι
[35]	καὶ ὁ ἔποψ, ἃ δή	φασι	διὰ λύπην θρηνοῦντα ᾄδειν. Ἀλλ᾽
[6]	τί δὴ οὖν ποτε οὔ	φασι	θεμιτὸν εἶναι αὐτὸν ἑαυτὸν ἀποκτεινύναι,
[5]	ἴσως βιάσεται αὑτόν· οὐ γάρ	φασι	θεμιτὸν εἶναι. ~Καὶ ἅμα λέγων
[58]	(τοὺς μέχρι ~Ἡρακλείων στηλῶν ἀπὸ	Φάσιδος	ἐν σμικρῷ τινι μορίῳ, ὥσπερ
[1]	~Τοῦτ᾽ ἔστι τὸ πλοῖον, ὥς	φασιν	Ἀθηναῖοι, ἐν ᾧ Θησεύς ποτε
[35]	καὶ τῶν κύκνων καταψεύδονται, καί	φασιν	αὐτοὺς θρηνοῦντας τὸν ~θάνατον ὑπὸ
[34]	οὐχ ὧν οἱ πολλοὶ ἕνεκά	φασιν·	ἢ σὺ οἴει; ~(Οὐ δῆτα
[13]	οἰκήσει. Εἰσὶν γὰρ δή, (ὥς)	φασιν	~οἱ περὶ τὰς τελετάς, ναρθηκοφόροι
[29]	εὐθὺς ~διαπεφύσηται καὶ ἀπόλωλεν, ὥς	φασιν	οἱ πολλοὶ (ἄνθρωποι; Πολλοῦ γε
[46]	γὰρ ἄν ποτε αὐτὸν ᾤμην,	φάσκοντά	γε ὑπὸ νοῦ αὐτὰ ~κεκοσμῆσθαι,
[13]	τελετὰς ἡμῖν οὗτοι καταστήσαντες οὐ	φαῦλοί	τινες ~εἶναι, ἀλλὰ τῷ ὄντι
[45]	πρὸς ἑαυτόν τι ~σκεψάμενος, Οὐ	φαῦλον	πρᾶγμα, ἔφη, ὦ Κέβης, ζητεῖς·
[19]	οἷον ἐκεῖνο, ἔστιν δὲ αὐτοῦ	φαυλότερα.	~Ἀνάγκη ἐκ τῶν προειρημένων, ὦ
[10]	ἄλλαι· πᾶσαι γάρ που ~τούτων	φαυλότεραί	εἰσιν. Ἢ σοὶ οὐ δοκοῦσιν;
[19]	(ἴσον) οἷον ἐκεῖνο, ἀλλ᾽ ἔστιν	φαυλότερον,	ἀναγκαῖόν που τὸν ~τοῦτο ἐννοοῦντα
[37]	τούτου ἕνεκα ἄνθρωπός ~ἐστιν ἱματίου	φαυλότερον	οὐδ᾽ ἀσθενέστερον. Τὴν αὐτὴν δὲ
[35]	ὡς ἔοικε, τῶν ~κύκνων δοκῶ	φαυλότερος	ὑμῖν εἶναι τὴν μαντικήν, οἳ
[30]	αὐτὰς εἶναι, ἀλλὰ τὰς ~τῶν	φαύλων,	αἳ περὶ τὰ τοιαῦτα ἀναγκάζονται
[37]	οὐκ ~ἀπεκρίνατο; Καὶ γὰρ οὐ	φαύλως	ἔοικεν ἁπτομένῳ τοῦ λόγου. δοκεῖ
[65]	ἐμαυτῷ, γλιχόμενος τοῦ ζῆν καὶ	~φειδόμενος	οὐδενὸς ἔτι ἐνόντος. ἀλλ᾽ ἴθι,
[24]	ζητοῦντας ~τοιοῦτον ἐπῳδόν, μήτε χρημάτων	φειδομένους	μήτε πόνων, ὡς οὐκ ἔστιν
[42]	εἶναι, ψυχήν; ~Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἔφη.	~Φέρε	δή, ἔφη, πρὸς Διός· λέγεται
[26]	ταὐτά; ~Καὶ τοῦτο, ἔφη, θῶμεν.	~(Φέρε	δή, ἦ δ᾽ ὅς, ἄλλο
[8]	μὲν οὖν, ἔφη ὁ Σιμμίας.	~Φέρε	δή, ἦ δ᾽ ὅς, πειραθῶ
[37]	τοῦ ~σώματος ἣ τῇ ψυχῇ	φέρει	ὄλεθρον μηδένα φαίη εἰδέναι ἀδύνατον
[57]	ἁπλῆν ~οἶμόν φησιν εἰς Ἅιδου	φέρειν,	ἡ δ᾽ οὔτε ἁπλῆ οὔτε
[65]	τε καὶ ~πειρῶ ὡς ῥᾷστα	φέρειν	τὰ ἀναγκαῖα. ~Καὶ ἅμα δακρύσας
[7]	τὸν λόγον, ὅτι οὕτω ῥᾳδίως	φέρεις	καὶ ἡμᾶς ἀπολείπων ~καὶ ἄρχοντας
[57]	γένωνται, ὧν ἐλθόντων ὑπ᾽ ἀνάγκης	~φέρεται	εἰς τὴν αὐτῇ πρέπουσαν οἴκησιν·
[64]	οἰχήσεσθαι ~(ἀπιόντα, ἵνα Κρίτων ῥᾷον	φέρῃ,	καὶ μὴ ὁρῶν μου τὸ
[47]	ἢ Βοιωτοὺς ἦν, ὑπὸ δόξης	φερόμενα	τοῦ βελτίστου, ~εἰ μὴ δικαιότερον
[62]	κατὰ τὸν Πυριφλεγέθοντα· ~ἐπειδὰν δὲ	φερόμενοι	γένωνται κατὰ τὴν λίμνην τὴν
[47]	θαυμαστῆς ἐλπίδος, ὦ ἑταῖρε, ᾠχόμην	φερόμενος,	ἐπειδὴ ~προϊὼν καὶ ἀναγιγνώσκων ὁρῶ
[66]	δώσειν τὸ ~φάρμακον, ἐν κύλικι	φέροντα	τετριμμένον. Ἰδὼν δὲ ὁ Σωκράτης
[62]	τῶν κακῶν, εἰ δὲ ~μή,	φέρονται	αὖθις εἰς τὸν Τάρταρον καὶ
[62]	ἠδίκηκεν, τῶν τε εὐεργεσιῶν (τιμὰς	φέρονται	κατὰ τὴν ἀξίαν ~ἕκαστος· οἳ
[54]	κατάσχῃ, ἀεὶ ἥκει ἐπ᾽ ἐκεῖνο	φέρουσα	ζωήν; ~Ἥκει μέντοι, ἔφη. ~Πότερον
[13]	τοὺς ἐνθάδε δεσπότας οὐ (χαλεπῶς	φέρω	οὐδ᾽ ~ἀγανακτῶ, ἡγούμενος κἀκεῖ οὐδὲν
[10]	μάλιστα (ἀτιμάζει τὸ ~σῶμα καὶ	φεύγει	ἀπ᾽ αὐτοῦ, ζητεῖ δὲ αὐτὴ
[57]	~τυγχάνει ὄντα, ταύτην μὲν ἅπας	φεύγει	τε καὶ ὑπεκτρέπεται καὶ οὔτε
[7]	δεῖ ἀπό γε τοῦ ἀγαθοῦ	φεύγειν	~ἀλλ᾽ ὅτι μάλιστα παραμένειν, διὸ
[50]	ἀλλὰ δυοῖν τὸ ἕτερον, ἢ	φεύγειν	καὶ ὑπεκχωρεῖν ὅταν αὐτῷ ~(προσίῃ
[30]	~μισεῖν τε καὶ τρέμειν καὶ	φεύγειν,	οὕτω (δὴ ἔχουσαν οἴει ψυχὴν
[47]	καὶ κάλλιον εἶναι πρὸ τοῦ	φεύγειν	τε καὶ ~ἀποδιδράσκειν ὑπέχειν τῇ
[7]	μάλιστα παραμένειν, διὸ ἀλογίστως ἂν	φεύγοι·	ὁ δὲ νοῦν ἔχων ~ἐπιθυμοῖ
[7]	ὡς ἀληθῶς δεσπότας ~ἀμείνους αὑτῶν	φεύγοιεν	καὶ ῥᾳδίως ἀπαλλάττοιντο αὐτῶν; Καί
[29]	τῷ βίῳ ἑκοῦσα εἶναι, ἀλλὰ	φεύγουσα	αὐτὸ καὶ ~συνηθροισμένη αὐτὴ εἰς
[7]	ἄνθρωπος τάχ᾽ ἂν οἰηθείη ταῦτα,	φευκτέον	(εἶναι ἀπὸ ~τοῦ δεσπότου, καὶ
[33]	ἅπερ ἂν καὶ τὸ σῶμα	φῇ.	Ἐκ γὰρ τοῦ ὁμοδοξεῖν τῷ
[59]	ὄντι οἰκητὰς θεοὺς εἶναι, καὶ	φήμας	τε καὶ μαντείας καὶ αἰσθήσεις
[49]	ἐὰν τῇ ~κεφαλῇ μείζονά τινα	φῇς	εἶναι καὶ ἐλάττω, πρῶτον μὲν
[38]	Καὶ πότερον (κἀκεῖνος, ὥσπερ ὑμᾶς	φῄς,	ἔνδηλός τι ~ἐγένετο ἀχθόμενος ἢ
[2]	~(Ἐχεκράτης) ~Τί οὖν δή; Τίνες	φῂς	ἦσαν οἱ λόγοι; ~(Φαίδων) ~Ἐγώ
[50]	ἆρ᾽ οὐχ, ὅταν Σιμμίαν Σωκράτους	φῇς	μείζω εἶναι, (Φαίδων) ος δὲ
[41]	ταῦτά σοι συμβαίνει λέγειν, ὅταν	φῇς	μὲν εἶναι ~τὴν ψυχὴν πρὶν
[44]	θανάτῳ ἀπολλύοιτο. Διαφέρειν ~δὲ δὴ	φῂς	οὐδὲν εἴτε ἅπαξ εἰς σῶμα
[44]	ἡμᾶς ἀνθρώπους γενέσθαι, οὐδὲν κωλύειν	φῂς	πάντα ταῦτα μηνύειν ~ἀθανασίαν μὲν
[16]	καὶ θανάτου. Οὐκ ἐναντίον μὲν	~φῂς	τῷ ζῆν τὸ τεθνάναι εἶναι;
[42]	ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι τί τις	φήσει	ταῦτα ὄντα εἶναι ἐν ~ταῖς
[8]	σοι φράζειν ὡς ἐλάχιστα διαλέγεσθαι;	Φησὶ	~γὰρ θερμαίνεσθαι μᾶλλον διαλεγομένους, δεῖν
[43]	τε ~ἐκείνων πάντων ἐξ ὧν	φησί	τις αὐτὴν (εἶναι, καὶ ἐναντιουμένη
[19]	ἐννοοῦντα τυχεῖν προειδότα ἐκεῖνο ᾧ	φησιν	αὐτὸ προσεοικέναι μέν, ~ἐνδεεστέρως δὲ
[35]	ἀκούσας ἐγέλασέν τε ἠρέμα καί	φησιν·	Βαβαί, ὦ Σιμμία· ἦ που
[57]	ἐκεῖνος (μὲν γὰρ ἁπλῆν ~οἶμόν	φησιν	εἰς Ἅιδου φέρειν, ἡ δ᾽
[6]	σοὶ οὐ δοκεῖ οὕτως; ~Ἔμοιγε,	φησὶν	ὁ Κέβης. ~(Οὐκοῦν, ἦ δ᾽
[36]	πρὸς τοῦτον τὸν λόγον τί	φήσομεν,	ἐάν ~τις ἀξιοῖ κρᾶσιν οὖσαν
[52]	~(ἀπολλύμενα ἢ ὑπεκχωροῦντα. Ἢ οὐ	φήσομεν	τὰ τρία καὶ ἀπολεῖσθαι ~πρότερον
[49]	ὡς διδόντος σοι οὐκ ἂν	φθάνοις	περαίνων. ~Σκόπει δή, ἔφη, τὰ
[42]	γε ἁρμονία κινηθῆναι ἂν ἢ	φθέγξασθαι	ἤ τι ἄλλο ~ἐναντιωθῆναι τοῖς
[15]	τὸ μὲν ~αὐξάνεσθαι, τὸ δὲ	φθίνειν;	~Ναί, ἔφη. ~Οὐκοῦν καὶ διακρίνεσθαι
[15]	καὶ ~ἐλάττονος μεταξὺ αὔξησις καὶ	φθίσις,	καὶ καλοῦμεν οὕτω τὸ μὲν
[41]	καὶ αἱ χορδαὶ καὶ ~(οἱ	φθόγγοι	ἔτι ἀνάρμοστοι ὄντες γίγνονται, τελευταῖον
[36]	~ἁρμονίαι αἵ τ᾽ ἐν τοῖς	φθόγγοις	καὶ ἐν τοῖς τῶν δημιουργῶν
[5]	ἃ μὲν οὖν τυγχάνω ἀκηκοὼς	~φθόνος	οὐδεὶς λέγειν. Καὶ γὰρ ἴσως
[55]	τό γε ἀθάνατον ἀίδιον ὂν	φθορὰν	δέξεται. ~Ὁ δέ γε θεὸς
[55]	σχολῇ γὰρ ἄν τι ἄλλο	φθορὰν	μὴ ~δέχοιτο, εἰ τό γε
[45]	~ἐπιστήμην; καὶ αὖ τούτων τὰς	φθορὰς	σκοπῶν, καὶ τὰ περὶ τὸν
[45]	γὰρ δεῖ περὶ ~γενέσεως καὶ	φθορᾶς	τὴν αἰτίαν διαπραγματεύσασθαι. (Ἐγὼ οὖν
[32]	ἀδοξίαν μοχθηρίας δεδιότες, ὥσπερ οἱ	~φίλαρχοί	τε καὶ φιλότιμοι, ἔπειτα ἀπέχονται
[40]	οὕτως (ἔχειν. Λογίζομαι γάρ, ὦ	φίλε	ἑταῖρε θέασαι ὡς ~πλεονεκτικῶς εἰ
[28]	παρὰ ταῦτα ~ἄλλο λέγειν, ὦ	φίλε	Κέβης, ᾗ οὐχ οὕτως ἔχει;
[17]	πάντα χρήματα Ὡσαύτως ~δέ, ὦ	φίλε	Κέβης, καὶ εἰ ἀποθνῄσκοι μὲν
[29]	(ἄνθρωποι; Πολλοῦ γε ~δεῖ, ὦ	φίλε	Κέβης τε καὶ Σιμμία, ἀλλὰ
[51]	φύσει. τότε μὲν γάρ, ὦ	φίλε,	περὶ τῶν ~ἐχόντων τὰ ἐναντία
[30]	γε. ~Ἐμβριθὲς δέ γε, ὦ	φίλε,	τοῦτο οἴεσθαι χρὴ εἶναι καὶ
[6]	ὅπερ νυνδὴ σὺ ἤρου, καὶ	Φιλολάου	ἤκουσα, ὅτε ~παρ᾽ ἡμῖν διῃτᾶτο,
[5]	καὶ Σιμμίας περὶ τῶν τοιούτων	~Φιλολάῳ	συγγεγονότες; ~Οὐδέν γε σαφές, ὦ
[32]	θέμις ἀφικνεῖσθαι ἀλλ᾽ ἢ τῷ	φιλομαθεῖ.	ἀλλὰ τούτων ἕνεκα, ὦ ~ἑταῖρε
[11]	καὶ δοξάζειν πάντας τοὺς ὀρθῶς	φιλομαθεῖς.	Ἢ οὐ ~δοκεῖ σοι οὕτως;
[34]	ἕνεκα, ὦ Κέβης, οἱ δικαίως	φιλομαθεῖς	κόσμιοί εἰσι ~καὶ ἀνδρεῖοι, οὐχ
[33]	~ὅπερ οὖν λέγω, γιγνώσκουσιν οἱ	φιλομαθεῖς	ὅτι οὕτω παραλαβοῦσα ἡ ~φιλοσοφία
[33]	γάρ, ἦ δ᾽ ὅς, οἱ	φιλομαθεῖς	(ὅτι ~παραλαβοῦσα αὐτῶν τὴν ψυχὴν
[64]	θάπτειν (οὕτως ὅπως ἄν σοι	φίλον	ᾖ καὶ ~μάλιστα ἡγῇ νόμιμον
[40]	ἀλλ᾽ ὥσπερ οἱ πάνυ ἀπαίδευτοι	~φιλονίκως.	Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ὅταν περί
[31]	γαστριμαργίας τε καὶ ὕβρεις καὶ	φιλοποσίας	μεμελετηκότας ~καὶ μὴ διηυλαβημένους εἰς
[32]	δέ γε θεῶν γένος μὴ	φιλοσοφήσαντι	καὶ παντελῶς (καθαρῷ ~ἀπιόντι οὐ
[30]	καὶ ἀιδές, νοητὸν δὲ καὶ	φιλοσοφίᾳ	αἱρετόν, τοῦτο δὲ εἰθισμένη ~μισεῖν
[33]	~παραλαβοῦσα αὐτῶν τὴν ψυχὴν ἡ	φιλοσοφία	ἀτεχνῶς διαδεδεμένην ἐν τῷ ~σώματι
[8]	εἰκότως ἀνὴρ τῷ ὄντι ἐν	φιλοσοφίᾳ	διατρίψας ~τὸν βίον θαρρεῖν μέλλων
[33]	φιλομαθεῖς ὅτι οὕτω παραλαβοῦσα ἡ	~φιλοσοφία	ἔχουσαν αὐτῶν τὴν ψυχὴν ἠρέμα
[13]	σώματος ὀλιγωροῦσίν τε καὶ ἐν	~φιλοσοφίᾳ	ζῶσιν; ~(Ἀνάγκη, ἔφη. ~Εἰ γὰρ
[2]	οὔτε αὖ ἡδονὴ ὡς ἐν	φιλοσοφίᾳ	ἡμῶν ὄντων ~ὥσπερ εἰώθεμεν καὶ
[62]	οἰκιζόμενοι. ~τούτων δὲ αὐτῶν οἱ	φιλοσοφίᾳ	ἱκανῶς καθηράμενοι ἄνευ τε σωμάτων
[32]	ἡγούμενοι οὐ δεῖν ἐναντία τῇ	φιλοσοφίᾳ	πράττειν καὶ τῇ ~ἐκείνης λύσει
[34]	οὐκ ἂν ~οἰηθείη τὴν μὲν	φιλοσοφίαν	χρῆναι αὐτὴν λύειν, λυούσης δὲ
[9]	γὰρ ὅσοι τυγχάνουσιν ὀρθῶς ἁπτόμενοι	φιλοσοφίας	~λεληθέναι τοὺς ἄλλους ὅτι οὐδὲν
[4]	τοῦτο ~ἐπικελεύειν, μουσικὴν ποιεῖν, ὡς	φιλοσοφίας	μὲν οὔσης μεγίστης μουσικῆς, ~ἐμοῦ
[11]	καὶ ~ἐκ τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν	φιλοσοφίας	πέρι διὰ πάντα ταῦτα. Τὸ
[31]	τε καὶ μελέτης γεγονυῖαν ~ἄνευ	φιλοσοφίας	τε καὶ νοῦ; ~Πῇ δὴ
[32]	τε καὶ Κέβης, οἱ ὀρθῶς	φιλόσοφοι	ἀπέχονται τῶν κατὰ τὸ ~σῶμα
[9]	οἵου ~θανάτου οἱ ὡς ἀληθῶς	φιλόσοφοι.	(Εἴπωμεν γάρ, ἔφη, πρὸς ἡμᾶς
[13]	ἀνδρεῖοί εἰσι πάντες πλὴν οἱ	φιλόσοφοι·	καίτοι ~ἄλογόν γε δέει τινὰ
[11]	δόξαν ~τοιάνδε τινὰ τοῖς γνησίως	φιλοσόφοις,	ὥστε καὶ πρὸς ἀλλήλους τοιαῦτα
[5]	δ᾽ ἂν τῷ ἀποθνῄσκοντι τὸν	φιλόσοφον	ἕπεσθαι; ~Τί δέ, ὦ Κέβης;
[13]	ἀποθανεῖσθαι, ὅτι οὐκ ἄρ᾽ (ἦν	φιλόσοφος	~ἀλλά τις φιλοσώματος; Ὁ αὐτὸς
[44]	~τε καὶ ἀθάνατον οὖσαν, εἰ	φιλόσοφος	ἀνὴρ μέλλων ἀποθανεῖσθαι, θαρρῶν ~τε
[9]	τοῖς τοιούτοις δῆλός ἐστιν ὁ	(φιλόσοφος	~ἀπολύων ὅτι μάλιστα τὴν ψυχὴν
[5]	δέ; ἦ δ᾽ ὅς, οὐ	φιλόσοφος	Εὔηνος; ~Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη ὁ
[9]	ἔφη, ὅ γε ὡς ἀληθῶς	φιλόσοφος.	~Οὐκοῦν ὅλως δοκεῖ σοι, ἔφη,
[12]	ὄντι γε ~ᾖ, ὦ ἑταῖρε,	φιλόσοφος·	σφόδρα γὰρ αὐτῷ ταῦτα δόξει,
[9]	περὶ ὧν σκοποῦμεν. Φαίνεταί σοι	φιλοσόφου	~ἀνδρὸς εἶναι ἐσπουδακέναι περὶ τὰς
[34]	οὕτω λογίσαιτ᾽ ἂν ψυχὴ ἀνδρὸς	φιλοσόφου,	καὶ οὐκ ἂν ~οἰηθείη τὴν
[10]	~Οὐκοῦν καὶ ἐνταῦθα ἡ τοῦ	φιλοσόφου	ψυχὴ μάλιστα (ἀτιμάζει τὸ ~σῶμα
[33]	ἐναντιοῦσθαι ἡ τοῦ ὡς ἀληθῶς	~φιλοσόφου	ψυχὴ οὕτως ἀπέχεται τῶν ἡδονῶν
[9]	εὖ πάνυ εἰρῆσθαι εἰς τοὺς	φιλοσοφοῦντας	καὶ ~συμφάναι ἂν τοὺς μὲν
[12]	ἔφη, ὦ Σιμμία, οἱ ὀρθῶς	φιλοσοφοῦντες	ἀποθνῄσκειν ~μελετῶσι, καὶ τὸ τεθνάναι
[9]	πάνυ ὅτι τῷ ὄντι οἱ	~φιλοσοφοῦντες	θανατῶσι, καὶ σφᾶς γε οὐ
[12]	ἀεὶ μάλιστα καὶ μόνοι οἱ	~φιλοσοφοῦντες	ὀρθῶς, καὶ τὸ μελέτημα αὐτὸ
[7]	μέντοι νυνδὴ ἔλεγες, τὸ ~τοὺς	φιλοσόφους	ῥᾳδίως ἂν ἐθέλειν (ἀποθνῄσκειν, ἔοικεν
[29]	οὐδὲν ἄλλο ~ἐστὶν ἢ ὀρθῶς	φιλοσοφοῦσα	καὶ τῷ ὄντι (τεθνάναι μελετῶσα
[12]	μελέτημα αὐτὸ τοῦτό ἐστιν τῶν	φιλοσόφων,	~λύσις καὶ χωρισμὸς ψυχῆς ἀπὸ
[49]	σὺ δ᾽ εἴπερ εἶ τῶν	φιλοσόφων,	(οἶμαι ἂν ὡς ἐγὼ λέγω
[40]	παρόντι περὶ ~αὐτοῦ τούτου οὐ	φιλοσόφως	ἔχειν ἀλλ᾽ ὥσπερ οἱ πάνυ
[13]	ἄρ᾽ (ἦν φιλόσοφος ~ἀλλά τις	φιλοσώματος;	Ὁ αὐτὸς δέ που οὗτος
[32]	ὥσπερ οἱ ~φίλαρχοί τε καὶ	φιλότιμοι,	ἔπειτα ἀπέχονται αὐτῶν. ~Οὐ γὰρ
[13]	τυγχάνει ὢν καὶ ~φιλοχρήματος καὶ	φιλότιμος,	ἤτοι τὰ ἕτερα τούτων ἢ
[32]	φοβούμενοι, ὥσπερ οἱ πολλοὶ καὶ	~φιλοχρήματοι·	οὐδὲ αὖ ἀτιμίαν τε καὶ
[13]	που οὗτος τυγχάνει ὢν καὶ	~φιλοχρήματος	καὶ φιλότιμος, ἤτοι τὰ ἕτερα
[2]	ἄρχοντες παρεῖναι, ἀλλ᾽ ἔρημος ἐτελεύτα	φίλων;	~(Φαίδων) ~Οὐδαμῶς, ἀλλὰ παρῆσάν τινες,
[1]	Καὶ γὰρ οὔτε (τῶν πολιτῶν)	Φλειασίων	οὐδεὶς ~πάνυ τι ἐπιχωριάζει τὰ
[11]	φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ	φλυαρίας	ἐμπίμπλησιν ~ἡμᾶς πολλῆς, ὥστε τὸ
[44]	~ἕκαστον ἡμῶν φοβεῖσθαι· προσήκει γὰρ	φοβεῖσθαι,	εἰ μὴ ἀνόητος εἴη, τῷ
[44]	πρός γε τὸ ~ἕκαστον ἡμῶν	φοβεῖσθαι·	προσήκει γὰρ φοβεῖσθαι, εἰ μὴ
[35]	μηδ᾽ ὑμᾶς δύναμαι πείθειν, ἀλλὰ	φοβεῖσθε	μὴ ~δυσκολώτερόν τι νῦν διάκειμαι
[41]	ὡς ἐγᾦμαι, ἀπιστεῖ τε καὶ	φοβεῖται	μὴ ἡ ψυχὴ ~ὅμως καὶ
[24]	ἡμῖν παῖς ὅστις τὰ ~τοιαῦτα	φοβεῖται.	τοῦτον οὖν πειρῶ μεταπείθειν μὴ
[12]	τὸ τεθνάναι ἥκιστα αὐτοῖς ἀνθρώπων	φοβερόν.	ἐκ τῶνδε δὲ ~σκόπει. Εἰ
[33]	ἐπειδάν τις σφόδρα ἡσθῇ ἢ	~φοβηθῇ	(ἢ λυπηθῇ) ἢ ἐπιθυμήσῃ, οὐδὲν
[34]	τοιαύτης τροφῆς οὐδὲν δεινὸν μὴ	φοβηθῇ,	~(ταῦτα δ᾽ ἐπιτηδεύσασα, ὦ Σιμμία
[12]	ἔχειν, τούτου δὲ γιγνομένου εἰ	φοβοῖντο	καὶ ~ἀγανακτοῖεν, οὐ πολλὴ ἂν
[49]	διὰ ταύτην τὴν ~αἰτίαν ὑπερβάλλειν,	φοβοῖο	ἂν λέγειν, ἀλλὰ μὴ πλήθει
[49]	τινὰ ~εἶναι· ἢ οὐκ ἂν	φοβοῖο	ταῦτα; ~Καὶ ὁ Κέβης γελάσας,
[43]	~ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ ὀργαῖς καὶ	φόβοις	ὡς ἄλλη οὖσα ἄλλῳ πράγματι
[12]	πολλὴ ἂν ἀλογία εἴη εἰ	φοβοῖτο	τὸν θάνατον ὁ τοιοῦτος; ~Πολλὴ
[13]	πρὸς λύπας καὶ φόβον πρὸς	φόβον	καταλλάττεσθαι, ~(καὶ) μείζω πρὸς ἐλάττω
[13]	καὶ λύπας πρὸς λύπας καὶ	φόβον	πρὸς φόβον καταλλάττεσθαι, ~(καὶ) μείζω
[49]	μεγέθει; Ὁ αὐτὸς ~γάρ που	φόβος.	~Πάνυ γ᾽ ἔφη. ~Τί δέ;
[21]	ὁ Σιμμίας· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον	φοβοῦμαι	μὴ αὔριον ~τηνικάδε οὐκέτι ᾖ
[13]	περὶ ταύτην τὴν εὐήθη σωφροσύνην·	~φοβούμενοι	γὰρ ἑτέρων ἡδονῶν στερηθῆναι καὶ
[32]	τι οἰκοφθορίαν τε καὶ πενίαν	φοβούμενοι,	ὥσπερ οἱ πολλοὶ καὶ ~φιλοχρήματοι·
[49]	τοῦτο ἔλαττον, διὰ τὴν ~σμικρότητα,	φοβούμενος	οἶμαι μή τίς σοι ἐναντίος
[13]	κακῶν; ~Καὶ μάλ᾽ ἔφη. ~Οὐκοῦν	φόβῳ	μειζόνων κακῶν ὑπομένουσιν αὐτῶν οἱ
[30]	πάλιν εἰς ~τὸν ὁρατὸν τόπον	φόβῳ	τοῦ ἀιδοῦς τε καὶ Ἅιδου,
[33]	καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ λυπῶν ~(καὶ	φόβων)	καθ᾽ ὅσον δύναται, λογιζομένη ὅτι,
[29]	εἶναι, ~πλάνης καὶ ἀνοίας καὶ	φόβων	καὶ ἀγρίων ἐρώτων καὶ τῶν
[11]	Ἐρώτων δὲ καὶ ~ἐπιθυμιῶν καὶ	φόβων	καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας
[13]	καὶ ἀπογιγνομένων καὶ ἡδονῶν καὶ	~φόβων	καὶ τῶν ἄλλων πάντων τῶν
[3]	καὶ ~τὰς πρόσθεν ἡμέρας εἰώθεμεν	φοιτᾶν	καὶ ἐγὼ καὶ οἱ ἄλλοι
[4]	δὴ ἄττα ~τοιάδε· πολλάκις μοι	φοιτῶν	τὸ αὐτὸ ἐνύπνιον ἐν τῷ
[62]	~ἱεροσυλίας πολλὰς καὶ μεγάλας ἢ	φόνους	ἀδίκους καὶ παρανόμους πολλοὺς ~ἐξειργασμένοι
[57]	καί τι πεποιηκυῖαν τοιοῦτον, ἢ	φόνων	ἀδίκων ἡμμένην ἢ ἄλλ᾽ ~ἄττα
[37]	ἐν χρείᾳ τε ὄντος καὶ	φορουμένου,	~ἀποκριναμένου δή (τινος) ὅτι πολὺ
[4]	Ταῦτα οὖν, ~ὦ Κέβης, Εὐήνῳ	φράζε,	καὶ ἐρρῶσθαι καί, ἂν σωφρονῇ,
[1]	τῶν δὲ ἄλλων οὐδὲν εἶχεν	φράζειν.	~(Φαίδων) ~οὐδὲ τὰ περὶ τῆς
[8]	τὸ φάρμακον ὅτι χρή σοι	φράζειν	ὡς ἐλάχιστα διαλέγεσθαι; Φησὶ ~γὰρ
[8]	τε καὶ Κέβης, ἐγὼ πειράσομαι	φράσαι.	~Κινδυνεύουσι γὰρ ὅσοι τυγχάνουσιν ὀρθῶς
[46]	ἐστιν ἢ (στρογγύλη, ἐπειδὴ δὲ	~φράσειεν,	ἐπεκδιηγήσεσθαι τὴν αἰτίαν καὶ τὴν
[46]	ἐμαυτῷ, τὸν Ἀναξαγόραν, καί μοι	φράσειν	~πρῶτον μὲν πότερον ἡ γῆ
[11]	τῷ ὄντι ὑπ᾽ αὐτοῦ οὐδὲ	~φρονῆσαι	ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτε οὐδέν. Καὶ
[12]	δόξει, μηδαμοῦ ἄλλοθι ~καθαρῶς ἐντεύξεσθαι	φρονήσει	ἀλλ᾽ ἢ ἐκεῖ. Εἰ δὲ
[59]	καὶ ὄψει καὶ ἀκοῇ καὶ	φρονήσει	καὶ πᾶσι τοῖς τοιούτοις ἡμῶν
[12]	ἐκεῖ ὧν ἐπεθύμουν καὶ συνέσεσθαι·	φρονήσεως	δὲ ἄρα τις τῷ ὄντι
[62]	πᾶν ποιεῖν ὥστε ~ἀρετῆς καὶ	φρονήσεως	ἐν τῷ βίῳ μετασχεῖν· καλὸν
[11]	τε καί ~φαμεν ἐρασταὶ εἶναι,	φρονήσεως,	ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς ὁ λόγος
[13]	πάντων τῶν τοιούτων· χωριζόμενα δὲ	φρονήσεως	~(καὶ) ἀλλαττόμενα ἀντὶ ἀλλήλων μὴ
[13]	καὶ συλλήβδην ἀληθὴς ἀρετή, μετὰ	~φρονήσεως,	καὶ προσγιγνομένων καὶ ἀπογιγνομένων καὶ
[10]	δὴ περὶ αὐτὴν τὴν τῆς	φρονήσεως	κτῆσιν; Πότερον ἐμπόδιον τὸ ~σῶμα
[12]	βίου ἤρων τυχεῖν ἤρων δὲ	φρονήσεως	ᾧ τε ~διεβέβληντο, τούτου ἀπηλλάχθαι
[14]	καί τινα δύναμιν ἔχει καὶ	φρόνησιν.	~Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις, ὁ Σωκράτης,
[21]	ἀνθρώπου εἴδει, ~χωρὶς σωμάτων, καὶ	φρόνησιν	εἶχον. ~Εἰ μὴ ἄρα ἅμα
[10]	ψυχὴν κτήσασθαι ἀλήθειάν τε καὶ	φρόνησιν	ὅταν κοινωνῇ; ~Ἆρ᾽ οὐχ οὗτός
[13]	οὗ δεῖ πάντα ταῦτα καταλλάττεσθαι,	φρόνησις,	(καὶ τούτου ~μὲν πάντα) καὶ
[27]	καὶ τοῦτο αὐτῆς τὸ πάθημα	φρόνησις	κέκληται; ~Παντάπασιν, ἔφη, καλῶς καὶ
[13]	καὶ ἀνδρεία, καὶ αὐτὴ ἡ	φρόνησις	μὴ καθαρμός τις ᾖ. Καὶ
[29]	ἀληθῶς, παρὰ τὸν ἀγαθὸν καὶ	φρόνιμον	~θεόν, οἷ, ἂν θεὸς θέλῃ,
[29]	θεῖόν τε ~καὶ ἀθάνατον καὶ	φρόνιμον,	οἷ ἀφικομένῃ ὑπάρχει αὐτῇ εὐδαίμονι
[43]	ἢ ~ψυχὴν ἄλλως τε καὶ	φρόνιμον;	~Οὐκ ἔγωγε. ~Πότερον συγχωροῦσαν τοῖς
[57]	μὲν οὖν κοσμία ~τε καὶ	φρόνιμος	ψυχὴ ἕπεταί τε καὶ οὐκ
[7]	νυνδὴ ἐλέγετο· τοὺς μὲν γὰρ	φρονίμους	~ἀγανακτεῖν ἀποθνῄσκοντας πρέπει, τοὺς δὲ
[57]	τοῦ ὡς βελτίστην τε καὶ	φρονιμωτάτην	γενέσθαι. Οὐδὲν γὰρ ~ἄλλο ἔχουσα
[67]	ὧν ἐπειράθημεν ἀρίστου καὶ ἄλλως	~φρονιμωτάτου	καὶ δικαιοτάτου.
[7]	Τὸ γὰρ μὴ ἀγανακτεῖν ~τοὺς	φρονιμωτάτους	ἐκ ταύτης τῆς θεραπείας ἀπιόντας,
[45]	πότερον τὸ αἷμά ἐστιν ᾧ	φρονοῦμεν,	ἢ ὁ ἀὴρ ἢ τὸ
[40]	ἂν ὁ λόγος ᾖ οὐ	φροντίζουσιν,	ὅπως δὲ ἃ αὐτοὶ ἔθεντο
[9]	τείνειν τοῦ ~τεθνάναι ὁ μηδὲν	φροντίζων	τῶν ἡδονῶν αἳ διὰ τοῦ
[49]	εἷς περὶ τούτου λόγος οὐδὲ	φροντίς·	~ἱκανοὶ γὰρ ὑπὸ σοφίας ὁμοῦ
[40]	μέντοι, ἂν ἐμοὶ πείθησθε, (σμικρὸν	~φροντίσαντες	Σωκράτους, τῆς δὲ ἀληθείας πολὺ
[6]	αὐτῶν ~λόγος, ὡς ἔν τινι	φρουρᾷ	ἐσμεν οἱ ἄνθρωποι καὶ οὐ
[59]	τοιαύτῃ ἀνὰ λόγον τὰ φυόμενα	φύεσθαι,	~δένδρα τε καὶ ἄνθη καὶ
[58]	ὑπὸ τῆς ~ἅλμης, καὶ οὔτε	φύεται	ἄξιον λόγου οὐδὲν ἐν τῇ
[41]	καὶ ἄν τις αὐτοὺς μὴ	φυλάττηται,	εὖ μάλα ~ἐξαπατῶσι, καὶ ἐν
[59]	οὔσῃ τοιαύτῃ ἀνὰ λόγον τὰ	φυόμενα	φύεσθαι, ~δένδρα τε καὶ ἄνθη
[49]	ἔλθοις, ἅμα δὲ οὐκ ἂν	φύροιο	ὥσπερ οἱ ἀντιλογικοὶ περί τε
[45]	τιν᾽ ἄλλον τρόπον αὐτὸς εἰκῇ	φύρω,	τοῦτον δὲ ~οὐδαμῇ προσίεμαι. ~Ἀλλ᾽
[26]	τὰ μὴ τῇ τῶν ἀνθρώπων	φύσει	ἐλέγομεν· ἢ ~ἄλλῃ τινὶ οἴει;
[37]	ἀποθανεῖσθαι αὖθις ~οὕτω γὰρ αὐτὸ	φύσει	ἰσχυρὸν εἶναι, ὥστε πολλάκις γιγνομένην
[25]	συντεθέντι τε καὶ συνθέτῳ ὄντι	φύσει	προσήκει τοῦτο ~πάσχειν, διαιρεθῆναι ταύτῃ
[51]	ἡμῖν οὔτε τὸ ἐν τῇ	φύσει.	τότε μὲν γάρ, ὦ φίλε,
[11]	ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου	~φύσεως,	ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ᾽ αὐτοῦ, ἕως
[45]	σοφίας ἣν δὴ καλοῦσι περὶ	φύσεως	ἱστορίαν· ~ὑπερήφανος γάρ μοι ἐδόκει
[37]	τῆς ψυχῆς τότ᾽ ἤδη τὴν	φύσιν	τῆς ~ἀσθενείας ἐπιδεικνύοι τὸ σῶμα
[60]	ἄρα αὕτη ἡ αἰώρα διὰ	φύσιν	τοιάνδε τινά. Ἕν τι τῶν
[16]	~ἀλλὰ ταύτῃ χωλὴ ἔσται ἡ	φύσις;	Ἢ ἀνάγκη ἀποδοῦναι τῷ ἀποθνῄσκειν
[58]	ἐκεῖ ~κατιδεῖν, καὶ εἰ ἡ	φύσις	ἱκανὴ εἴη ἀνασχέσθαι θεωροῦσα, γνῶναι
[28]	μὲν δουλεύειν καὶ ἄρχεσθαι ἡ	φύσις	προστάττει, τῇ δὲ ἄρχειν καὶ
[59]	τοῖς ἄλλοις ζῴοις τε καὶ	φυτοῖς	~αἴσχη τε καὶ νόσους παρέχει.
[15]	καὶ κατὰ ζῴων πάντων καὶ	φυτῶν,	καὶ συλλήβδην ὅσαπερ ἔχει ~γένεσιν
[55]	ἔφη· τοῦτο μὲν δὴ ἀποδεδεῖχθαι	φῶμεν;	ἢ πῶς δοκεῖ; ~Καὶ μάλα
[19]	φῶμέν τι εἶναι ἢ μηδέν;	~(Φῶμεν	μέντοι νὴ Δί᾽ ἔφη ὁ
[19]	ἕτερόν τι, αὐτὸ τὸ ἴσον·	φῶμέν	τι εἶναι ἢ μηδέν; ~(Φῶμεν
[29]	χρόνον μετὰ θεῶν διάγουσα; Οὕτω	φῶμεν,	ὦ Κέβης, ἢ ~ἄλλως; ~Οὕτω
[47]	ὑμῖν ἑτέρας τοιαύτας αἰτίας λέγοι,	φωνάς	τε καὶ ἀέρας καὶ ~ἀκοὰς
[6]	Ἴττω Ζεύς, ἔφη, τῇ αὑτοῦ	φωνῇ	εἰπών. ~(Καὶ γὰρ ἂν δόξειεν,
[38]	τὸν Ἰόλεων παρακάλει, ἕως ἔτι	φῶς	ἐστιν. ~Παρακαλῶ τοίνυν, ἔφην, οὐχ
[58]	ἀληθῶς οὐρανὸς καὶ τὸ ἀληθινὸν	φῶς	(καὶ ἡ ὡς ~ἀληθῶς γῆ.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/06/2005