Chapitre |
[66] |
δάκρυα,
ὥστε
ἐγκαλυψάμενος
ἀπέκλαον
ἐμαυτόν
|
οὐ |
~γὰρ
δὴ
ἐκεῖνόν
γε,
ἀλλὰ |
[21] |
αὐτὰς
ἐν
ποίῳ
ἄλλῳ
χρόνῳ;
|
οὐ |
γὰρ
δὴ
~ἔχοντές
γε
αὐτὰς |
[49] |
ὅπῃ
δὴ
καὶ
~ὅπως
προσγενομένη·
|
οὐ |
γὰρ
ἔτι
τοῦτο
διισχυρίζομαι,
ἀλλ᾽ |
[40] |
παρόντι
τοσοῦτον
~μόνον
ἐκείνων
διοίσειν·
|
οὐ |
γὰρ
ὅπως
τοῖς
παροῦσιν
ἃ |
[48] |
~εἰκάζω
τρόπον
(τινὰ
οὐκ
ἔοικεν·
|
οὐ |
γὰρ
πάνυ
συγχωρῶ
τὸν
ἐν |
[41] |
κατὰ
τὸ
σῶμα
ἐντεταμένων
συγκεῖσθαι·
|
οὐ |
γάρ
που
~ἀποδέξῃ
γε
(σαυτοῦ |
[7] |
ἐπιστάται,
θεοί,
οὐκ
ἔχει
λόγον·
|
οὐ |
γάρ
~που
αὐτός
γε
αὑτοῦ |
[57] |
~Οὐδὲ
γὰρ
ἂν
ἡγεμόνων
ἔδει·
|
οὐ |
γάρ
πού
τις
ἂν
διαμάρτοι |
[18] |
τούτων
αἱ
ἀποδείξεις;
~Ὑπόμνησόν
με·
|
οὐ |
γὰρ
σφόδρα
ἐν
τῷ
παρόντι |
[5] |
Οὐ
μέντοι
ἴσως
βιάσεται
αὑτόν·
|
οὐ |
γάρ
φασι
θεμιτὸν
εἶναι.
~Καὶ |
[53] |
μηδέποτε
δέξασθαι.
πάλιν
δὲ
~ἀναμιμνῄσκου·
|
οὐ |
γὰρ
χεῖρον
πολλάκις
ἀκούειν.
Τὰ |
[7] |
καὶ
οὐκ
ἂν
λογίζοιτο
ὅτι
|
οὐ |
δεῖ
ἀπό
γε
τοῦ
ἀγαθοῦ |
[6] |
φρουρᾷ
ἐσμεν
οἱ
ἄνθρωποι
καὶ
|
οὐ |
δεῖ
δὴ
ἑαυτὸν
ἐκ
ταύτης |
[32] |
ὅπῃ
~ἔρχονται,
αὐτοὶ
δὲ
ἡγούμενοι
|
οὐ |
δεῖν
ἐναντία
τῇ
φιλοσοφίᾳ
πράττειν |
[44] |
ἔδοξεν
εὐθὺς
τὴν
πρώτην
ἔφοδον
|
οὐ |
δέξασθαι
τοῦ
σοῦ
~λόγου.
ταὐτὰ |
[55] |
γὰρ
δὴ
ἐκ
τῶν
προειρημένων
|
οὐ |
δέξεται
οὐδ᾽
~ἔσται
τεθνηκυῖα,
ὥσπερ |
[53] |
ὅμως
δὲ
τὴν
(τοῦ
περιττοῦ
|
οὐ |
δέξεται·
οὐδὲ
δὴ
τὸ
~ἡμιόλιον |
[53] |
Τὰ
πέντε
τὴν
τοῦ
ἀρτίου
|
οὐ |
~δέξεται,
οὐδὲ
τὰ
δέκα
τὴν |
[6] |
δὲ
καὶ
ἄλλων
τινῶν,
ὡς
|
οὐ |
δέοι
τοῦτο
ποιεῖν·
σαφὲς
~δὲ |
[53] |
οὐκ
ἐναντία
τινὶ
ὄντα
ὅμως
|
οὐ |
δέχεται
~αὐτό,
τὸ
ἐναντίον
οἷον |
[55] |
καλοῦμεν;
~Ἀθάνατον,
ἔφη.
~οὐκοῦν
ψυχὴ
|
οὐ |
δέχεται
θάνατον;
~οὔ.
~ἀθάνατον
ἄρα |
[52] |
~μόνον
ἐκεῖνα
τὰ
ἐναντία
ἄλληλα
|
οὐ |
δεχόμενα,
ἀλλὰ
καὶ
ὅσα
οὐκ |
[6] |
τοῖς
θεοῖς
~εἶναι.
Ἢ
σοὶ
|
οὐ |
δοκεῖ
οὕτως;
~Ἔμοιγε,
φησὶν
ὁ |
[37] |
ἔτι
ὄν;
Τὸ
δὲ
πολυχρονιώτερον
|
~(οὐ |
δοκεῖ
σοι
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἔτι |
[11] |
πάντας
τοὺς
ὀρθῶς
φιλομαθεῖς.
Ἢ
|
οὐ |
~δοκεῖ
σοι
οὕτως;
~Παντός
γε |
[28] |
καὶ
~πότερον
τῷ
θνητῷ;
Ἢ
|
οὐ |
δοκεῖ
σοι
τὸ
μὲν
θεῖον |
[52] |
δὲ
περὶ
τῆς
τριάδος.
Ἆρα
|
οὐ |
δοκεῖ
σοι
τῷ
τε
αὑτῆς |
[10] |
~τούτων
φαυλότεραί
εἰσιν.
Ἢ
σοὶ
|
οὐ |
δοκοῦσιν;
~Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη. |
[45] |
ἄνθρωπον
μέγαν.
Οὕτως
~τότε
ᾤμην·
|
οὐ |
δοκῶ
σοι
μετρίως;
~Ἔμοιγε,
ἔφη |
[19] |
τῶν
ὄντων,
(ἐνδεῖ
δὲ
καὶ
|
οὐ |
δύναται
~τοιοῦτον
εἶναι
(ἴσον)
οἷον |
[32] |
φιλοσοφήσαντι
καὶ
παντελῶς
(καθαρῷ
~ἀπιόντι
|
οὐ |
θέμις
ἀφικνεῖσθαι
ἀλλ᾽
ἢ
τῷ |
[11] |
καθαρῷ
γὰρ
καθαροῦ
~ἐφάπτεσθαι
μὴ
|
οὐ |
θεμιτὸν
ᾖ”
Τοιαῦτα
οἶμαι,
ὦ |
[13] |
~Ἆρ᾽
οὖν,
ἔφη,
ὦ
Σιμμία,
|
οὐ |
καὶ
ἡ
ὀνομαζομένη
ἀνδρεία
τοῖς |
[49] |
τὰ
καλὰ
(γίγνεται)
καλά·
ἢ
|
οὐ |
καὶ
σοὶ
δοκεῖ;
~Δοκεῖ.
~Καὶ |
[19] |
~(Ἔστι
μέντοι,
ἔφη.
~Ἆρ᾽
οὖν
|
οὐ |
κατὰ
πάντα
ταῦτα
συμβαίνει
τὴν |
[32] |
σώματι
πλάττοντες
ζῶσι,
~χαίρειν
εἰπόντες,
|
οὐ |
κατὰ
ταὐτὰ
πορεύονται
αὐτοῖς
ὡς |
[65] |
(παρ᾽
αὐτόν,
Ὦ
Σώκρατες,
ἔφη,
|
οὐ |
καταγνώσομαί
~γε
σοῦ
ὅπερ
ἄλλων |
[59] |
οἱ
λίθοι
εἰσὶ
καθαροὶ
καὶ
|
οὐ |
κατεδηδεσμένοι
οὐδὲ
~διεφθαρμένοι
ὥσπερ
οἱ |
[66] |
κλάων
καὶ
~ἀγανακτῶν
οὐδένα
ὅντινα
|
οὐ |
κατέκλασε
τῶν
παρόντων
πλήν
γε |
[9] |
~φιλοσοφοῦντες
θανατῶσι,
καὶ
σφᾶς
γε
|
οὐ |
λελήθασιν
ὅτι
ἄξιοί
εἰσιν
τοῦτο |
[19] |
σκόπει
δὲ
καὶ
τῇδε.
Ἆρ᾽
|
οὐ |
~λίθοι
μὲν
ἴσοι
καὶ
ξύλα |
[33] |
ἔσχατόν
ἐστι,
τοῦτο
πάσχει
καὶ
|
οὐ |
~λογίζεται
αὐτό.
~Τί
τοῦτο,
ὦ |
[35] |
~θάνατον
ὑπὸ
λύπης
ἐξᾴδειν,
καὶ
|
οὐ |
λογίζονται
ὅτι
οὐδὲν
ὄρνεον
ᾄδει |
[4] |
ποιητὴς
εἶναι,
ποιεῖν
μύθους
ἀλλ᾽
|
οὐ |
λόγους,
~καὶ
αὐτὸς
οὐκ
ἦ |
[48] |
λέγω·
Οἶμαι
γάρ
σε
νῦν
|
οὐ |
~μανθάνειν.
~Οὐ
μὰ
τὸν
Δία, |
[49] |
πηχυαίου
ἡμίσει
μεῖζον
εἶναι
ἀλλ᾽
|
οὐ |
μεγέθει;
Ὁ
αὐτὸς
~γάρ
που |
[24] |
μὴν
ἡδομένῳ
γε·
πῶς
γὰρ
|
οὐ |
μέλλει;
~Καλῶς,
ἔφη,
λέγεις.
~Οὐκοῦν |
[6] |
Σωκράτης,
οὕτω
γ᾽
εἶναι
ἄλογον·
|
οὐ |
μέντοι
~ἀλλ᾽
ἴσως
γ᾽
ἔχει |
[6] |
φαίνεται
καὶ
οὐ
ῥᾴδιος
διιδεῖν·
|
οὐ |
~μέντοι
ἀλλὰ
τόδε
γέ
μοι |
[51] |
καὶ
ἀκούσας,
(Ἀνδρικῶς,
~ἔφη,
ἀπεμνημόνευκας,
|
οὐ |
μέντοι
ἐννοεῖς
τὸ
διαφέρον
τοῦ |
[52] |
αὐτῷ
ἢ
ὑπεξιέναι
ἢ
ἀπολεῖσθαι,
|
~οὐ |
μέντοι
ποτὲ
τολμήσειν
δεξάμενον
τὴν |
[58] |
καὶ
αὐτὸς
πολλὰ
δὴ
ἀκήκοα,
|
οὐ |
μέντοι
ταῦτα
ἃ
σὲ
πείθει· |
[54] |
ἐναντίον
ᾧ
αὐτὴ
ἐπιφέρει
ἀεὶ
|
οὐ |
μή
ποτε
δέξηται,
ὡς
ἐκ |
[11] |
~ἡ
ψυχὴ
μετὰ
τοιούτου
κακοῦ,
|
οὐ |
μή
ποτε
κτησώμεθα
ἱκανῶς
οὗ |
[50] |
ὅπερ
ἐμοί.
Ἐμοὶ
γὰρ
φαίνεται
|
~οὐ |
μόνον
αὐτὸ
τὸ
μέγεθος
οὐδέποτ᾽ |
[64] |
Κρίτων,
τὸ
μὴ
καλῶς
λέγειν
|
οὐ |
μόνον
εἰς
αὐτὸ
τοῦτο
πλημμελές, |
[52] |
ἔστιν
δὲ
τόδε,
ὅτι
φαίνεται
|
οὐ |
~μόνον
ἐκεῖνα
τὰ
ἐναντία
ἄλληλα |
[20] |
πρὶν
γενέσθαι
καὶ
εὐθὺς
γενόμενοι
|
οὐ |
μόνον
τὸ
ἴσον
καὶ
τὸ |
[38] |
ἀναταράξαι
καὶ
εἰς
ἀπιστίαν
καταβαλεῖν
|
~οὐ |
μόνον
τοῖς
προειρημένοις
λόγοις,
ἀλλὰ |
[53] |
τριῶν
ἰδέα
~κατάσχῃ,
ἀνάγκη
αὐτοῖς
|
οὐ |
μόνον
τρισὶν
εἶναι
ἀλλὰ
καὶ |
[19] |
φαμέν
πού
τι
εἶναι
ἴσον,
|
οὐ |
ξύλον
~λέγω
ξύλῳ
οὐδὲ
λίθον |
[43] |
γὰρ
οὔ;
~Τί
οὖν;
Νῦν
|
οὐ |
πᾶν
τοὐναντίον
ἡμῖν
φαίνεται
ἐργαζομένη, |
[9] |
τὸν
Δία,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
(οὐ |
πάνυ
γέ
με
~νυνδὴ
γελασείοντα |
[7] |
Κέβης
λόγους
τινὰς
~ἀνερευνᾷ,
καὶ
|
οὐ |
πάνυ
εὐθέως
ἐθέλει
πείθεσθαι
ὅτι |
[35] |
πρὸς
τόνδε
σκοπῶ
τὰ
εἰρημένα,
|
οὐ |
~πάνυ
φαίνεται
ἱκανῶς
εἰρῆσθαι.
~(Καὶ |
[32] |
ἐπιθυμιῶν
ἁπασῶν
καὶ
καρτεροῦσι
καὶ
|
οὐ |
παραδιδόασιν
αὐταῖς
~ἑαυτούς,
οὔ
τι |
[14] |
κωμῳδοποιὸς
εἴη,
ὡς
ἀδολεσχῶ
καὶ
|
οὐ |
περὶ
προσηκόντων
τοὺς
~λόγους
ποιοῦμαι. |
[9] |
ἔφη,
ἡ
τοῦ
τοιούτου
πραγματεία
|
οὐ |
περὶ
τὸ
σῶμα
~εἶναι,
ἀλλὰ |
[65] |
ποιήσαντες
καὶ
ἔγωγε
ταῦτα
~εἰκότως
|
οὐ |
ποιήσω·
οὐδὲν
γὰρ
(οἶμαι
κερδανεῖν |
[65] |
Ἐλθὼν
δ᾽
ἐκαθέζετο
~λελουμένος
καὶ
|
οὐ |
πολλὰ
ἄττα
μετὰ
ταῦτα
διελέχθη, |
[51] |
ἔχω·
καίτοι
οὔτι
λέγω
ὡς
|
οὐ |
πολλά
με
~ταράττει.
~Συνωμολογήκαμεν
ἄρα, |
[12] |
γιγνομένου
εἰ
φοβοῖντο
καὶ
~ἀγανακτοῖεν,
|
οὐ |
πολλὴ
ἂν
ἀλογία
εἴη,
εἰ |
[12] |
οὕτως
ἔχει,
ὅπερ
ἄρτι
~ἔλεγον,
|
οὐ |
πολλὴ
ἂν
ἀλογία
εἴη
εἰ |
[17] |
καὶ
μὴ
πάλιν
~ἀναβιώσκοιτο,
ἆρ᾽
|
οὐ |
πολλὴ
ἀνάγκη
τελευτῶντα
πάντα
(τεθνάναι |
[37] |
ταῦτα
ἐκεῖνο
μηκέτι
συγχωροῖ,
μὴ
|
οὐ |
πονεῖν
αὐτὴν
ἐν
ταῖς
~πολλαῖς |
[63] |
οὕτως
ἔχειν
ὡς
ἐγὼ
διελήλυθα,
|
~οὐ |
πρέπει
νοῦν
ἔχοντι
ἀνδρί·
ὅτι |
[62] |
τοὺς
ποταμούς,
~καὶ
ταῦτα
πάσχοντες
|
οὐ |
πρότερον
παύονται
πρὶν
ἂν
πείσωσιν |
[3] |
διατρίβοντες
μετ᾽
ἀλλήλων,
ἀνεῴγετο
γὰρ
|
οὐ |
πρῴ·
ἐπειδὴ
~δὲ
ἀνοιχθείη,
εἰσῇμεν |
[38] |
ὦ
Ἐχέκρατες,
πολλάκις
θαυμάσας
Σωκράτη
|
οὐ |
πώποτε
μᾶλλον
~ἠγάσθην
ἢ
τότε |
[4] |
ἐποίησα
ταῦτα
ᾔδη
γὰρ
ὡς
|
οὐ |
~ῥᾴδιον
εἴη
ἀλλ᾽
ἐνυπνίων
τινῶν |
[6] |
τέ
τίς
μοι
φαίνεται
καὶ
|
οὐ |
ῥᾴδιος
διιδεῖν·
οὐ
~μέντοι
ἀλλὰ |
[51] |
παρόντων
ἀκούσας
ὅστις
δ᾽
ἦν,
|
οὐ |
σαφῶς
μέμνημαι
~Πρὸς
θεῶν,
οὐκ |
[37] |
~ἰσχυρότερον
καὶ
πολυχρονιώτερον
ψυχὴ
σώματος,
|
οὐ |
συγχωρῶ
τῇ
Σιμμίου
~ἀντιλήψει·
δοκεῖ |
[61] |
~παρ᾽
ἔσχατα
τῆς
Ἀχερουσιάδος
λίμνης,
|
οὐ |
συμμειγνύμενος
τῷ
ὕδατι·
~περιελιχθεὶς
δὲ |
[35] |
τοὺς
ἄλλους
ἀνθρώπους
πείσαιμι
(ὡς
|
οὐ |
συμφορὰν
ἡγοῦμαι
~τὴν
παροῦσαν
τύχην, |
[38] |
με
πείσει
ὡς
τοῦ
~ἀποθανόντος
|
οὐ |
συναποθνῄσκει
ἡ
ψυχή.
Λέγε
οὖν |
[40] |
~ἡ
δὲ
ἄνοιά
μοι
αὕτη
|
οὐ |
συνδιατελεῖ
κακὸν
γὰρ
ἂν
ἦν |
[41] |
Σιμμίας.
~Οὗτος
τοίνυν,
ἔφη,
σοὶ
|
οὐ |
συνῳδός·
ἀλλ᾽
ὅρα
πότερον
αἱρῇ |
[48] |
τὸν
Δία,
ἔφη
ὁ
Κέβης,
|
οὐ |
σφόδρα.
~(Ἀλλ᾽
ἦ
δ᾽
ὅς, |
[50] |
αὐτὸς
σμικρός
εἰμι·
ἐκεῖνο
δὲ
|
οὐ |
τετόλμηκεν
μέγα
ὂν
σμικρὸν
~εἶναι· |
[47] |
καὶ
ταῦτα
νῷ
πράττων,
~ἀλλ᾽
|
οὐ |
(τῇ
τοῦ
βελτίστου
αἱρέσει,
πολλὴ |
[54] |
τῷ
σώματι
ἐγγένηται
θερμὸν
ἔσται,
|
οὐ |
τὴν
(ἀσφαλῆ
σοι
~ἐρῶ
ἀπόκρισιν |
[59] |
τοιαῦτα·
~ἐκεῖ
δὲ
οὐδὲν
ὅτι
|
οὐ |
τοιοῦτον
εἶναι
καὶ
ἔτι
τούτων |
[29] |
ὄντι
(τεθνάναι
μελετῶσα
ῥᾳδίως·
ἢ
|
~οὐ |
τοῦτ᾽
ἂν
εἴη
μελέτη
θανάτου; |
[20] |
~ἔχειν
καὶ
μὴ
ἀπολωλεκέναι·
ἢ
|
οὐ |
τοῦτο
λήθην
λέγομεν,
ὦ
Σιμμία, |
[12] |
Σιμμίας.
~Κάθαρσις
δὲ
εἶναι
ἆρα
|
οὐ |
τοῦτο
συμβαίνει,
ὅπερ
πάλαι
ἐν |
[13] |
ὀλιγώρως
ἔχειν
καὶ
κοσμίως,
ἆρ᾽
|
οὐ |
~τούτοις
μόνοις
προσήκει,
τοῖς
μάλιστα |
[13] |
τὰς
τελετὰς
ἡμῖν
οὗτοι
καταστήσαντες
|
οὐ |
φαῦλοί
τινες
~εἶναι,
ἀλλὰ
τῷ |
[37] |
τί
οὐκ
~ἀπεκρίνατο;
Καὶ
γὰρ
|
οὐ |
φαύλως
ἔοικεν
ἁπτομένῳ
τοῦ
λόγου. |
[52] |
ἤτοι
~(ἀπολλύμενα
ἢ
ὑπεκχωροῦντα.
Ἢ
|
οὐ |
φήσομεν
τὰ
τρία
καὶ
ἀπολεῖσθαι |
[5] |
~Τί
δέ;
ἦ
δ᾽
ὅς,
|
οὐ |
φιλόσοφος
Εὔηνος;
~Ἔμοιγε
δοκεῖ,
ἔφη |
[40] |
τῷ
παρόντι
περὶ
~αὐτοῦ
τούτου
|
οὐ |
φιλοσόφως
ἔχειν
ἀλλ᾽
ὥσπερ
οἱ |
[40] |
~ὧν
ἂν
ὁ
λόγος
ᾖ
|
οὐ |
φροντίζουσιν,
ὅπως
δὲ
ἃ
αὐτοὶ |
[13] |
ἀπολείπων
καὶ
τοὺς
ἐνθάδε
δεσπότας
|
οὐ |
(χαλεπῶς
φέρω
οὐδ᾽
~ἀγανακτῶ,
ἡγούμενος |
[35] |
ἱερὸς
τοῦ
~αὐτοῦ
θεοῦ,
καὶ
|
οὐ |
χεῖρον
ἐκείνων
τὴν
μαντικὴν
ἔχειν |