Chapitre
[10]	γε τοιαῦτα καὶ οἱ ποιηταὶ	ἡμῖν	ἀεὶ θρυλοῦσιν, ὅτι οὔτ᾽ ~ἀκούομεν
[59]	ἐκεῖ (τὸν ἀέρα, ~ὃ δὲ	ἡμῖν	ἀήρ, ἐκείνοις τὸν αἰθέρα. Τὰς
[9]	~συμφάναι ἂν τοὺς μὲν παρ᾽	ἡμῖν	ἀνθρώπους καὶ πάνυ ὅτι τῷ
[2]	δὴ πάντα προθυμήθητι ὡς σαφέστατα	ἡμῖν	ἀπαγγεῖλαι, εἰ μή τίς σοι
[11]	τὸ ἀληθές. μυρίας μὲν γὰρ	ἡμῖν	ἀσχολίας ~παρέχει τὸ σῶμα διὰ
[19]	γενέσθαι ἄρα, ὡς ἔοικεν, ἀνάγκη	ἡμῖν	αὐτὴν εἰληφέναι. ~Ἔοικεν. ~Οὐκοῦν εἰ
[43]	θείῳ ποιητῇ ὁμολογοῖμεν οὔτε ~αὐτοὶ	ἡμῖν	αὐτοῖς. ~Ἔχει οὕτως, ἔφη. ~Εἶεν
[44]	μὴ μέγα λέγε, μή τις	ἡμῖν	βασκανία περιτρέψῃ ~τὸν λόγον τὸν
[65]	περὶ τῆς συμφορᾶς διεξιόντες ὅση	ἡμῖν	γεγονυῖα εἴη, ἀτεχνῶς ἡγούμενοι ~ὥσπερ
[11]	~καθορᾶν τἀληθές. Ἀλλὰ τῷ ὄντι	ἡμῖν	δέδεικται ὅτι, εἰ μέλλομέν ποτε
[38]	ἱκανῶς ~ἐβοήθησεν ἢ ἐνδεῶς; Πάντα	ἡμῖν	δίελθε ὡς δύνασαι ἀκριβέστατα. ~(Φαίδων)
[6]	καὶ Φιλολάου ἤκουσα, ὅτε ~παρ᾽	ἡμῖν	διῃτᾶτο, ἤδη δὲ καὶ ἄλλων
[11]	ὄντι ὑπ᾽ αὐτοῦ οὐδὲ ~φρονῆσαι	ἡμῖν	ἐγγίγνεται οὐδέποτε οὐδέν. Καὶ γὰρ
[67]	τελευτή, ὦ Ἐχέκρατες, τοῦ ἑταίρου	ἡμῖν	ἐγένετο, ἀνδρός, ὡς ~ἡμεῖς φαῖμεν
[8]	γὰρ δὴ ἔμοιγε δοκεῖ καὶ	~ἡμῖν	εἶναι ἀγαθὸν τοῦτο, καὶ ἅμα
[12]	οὗ ἕνεκα ἡ πολλὴ πραγματεία	ἡμῖν	ἐν τῷ παρελθόντι βίῳ γέγονεν,
[3]	τὸ εἰωθός. Καὶ ἥκομεν καὶ	ἡμῖν	ἐξελθὼν ὁ θυρωρός, ὅσπερ ~εἰώθει
[66]	τὰς κνήμας· καὶ ἐπανιὼν οὕτως	ἡμῖν	ἐπεδείκνυτο ὅτι ~ψύχοιτό τε καὶ
[11]	πράγματα· καὶ τότε, ὡς ἔοικεν,	ἡμῖν	ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμέν τε καί
[18]	σὺ εἴωθας θαμὰ λέγειν, ὅτι	ἡμῖν	ἡ μάθησις ~οὐκ ἄλλο τι
[29]	ψυχῇ ἰτέον, αὕτη δὲ δὴ	ἡμῖν	ἡ ~τοιαύτη καὶ οὕτω πεφυκυῖα
[18]	~(ἀδύνατον, εἰ μὴ ἦν που	ἡμῖν	ἡ ψυχὴ πρὶν ἐν τῷδε
[1]	ἐγένετο; ~(Ἐχεκράτης) ~Ναί, ταῦτα μὲν	ἡμῖν	ἤγγειλέ τις, καὶ ἐθαυμάζομέν γε
[61]	λίμνην ποιεῖ μείζω τῆς παρ᾽	ἡμῖν	~θαλάττης, ζέουσαν ὕδατος καὶ πηλοῦ·
[11]	~ἔσχατον πάντων ὅτι, ἐάν τις	ἡμῖν	καὶ σχολὴ γένηται ἀπ᾽ αὐτοῦ
[16]	ἀναβιώσκεσθαι; ~Πάνυ γε. ~Ὁμολογεῖται ἄρα	ἡμῖν	καὶ ταύτῃ τοὺς ζῶντας ἐκ
[58]	ᾖ, καὶ πρὸς τὰ παρ᾽	ἡμῖν	κάλλη κρίνεσθαι ~οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν ἄξια.
[51]	θεῶν, οὐκ ἐν τοῖς πρόσθεν	ἡμῖν	λόγοις αὐτὸ τὸ ἐναντίον τῶν
[20]	τοῦ ἴσου ~νῦν ὁ λόγος	ἡμῖν	μᾶλλόν τι ἢ καὶ περὶ
[50]	εἶναι, ~ἀλλὰ καὶ τὸ ἐν	ἡμῖν	μέγεθος οὐδέποτε προσδέχεσθαι τὸ σμικρὸν
[8]	νῷ ~ἔχεις ἀπιέναι, ἢ κἂν	ἡμῖν	μεταδοίης; (Κοινὸν γὰρ δὴ ἔμοιγε
[38]	καὶ σὺ ταύτας, ἐάνπερ γε	ἡμῖν	ὁ λόγος ~τελευτήσῃ καὶ μὴ
[55]	περὶ τοῦ ἀθανάτου, εἰ μὲν	ἡμῖν	ὁμολογεῖται καὶ ἀνώλεθρον ~εἶναι, ψυχὴ
[43]	δοκεῖ. ~Οὐκ ἄρα, ὦ ἄριστε,	ἡμῖν	οὐδαμῇ καλῶς ἔχει ψυχὴν (ἁρμονίαν
[50]	καὶ τὸ σμικρὸν τὸ ἐν	ἡμῖν	οὐκ ἐθέλει ποτὲ μέγα γίγνεσθαι
[51]	ποτε ~γένοιτο, οὔτε τὸ ἐν	ἡμῖν	οὔτε τὸ ἐν τῇ φύσει.
[13]	~κινδυνεύουσι καὶ οἱ τὰς τελετὰς	ἡμῖν	οὗτοι καταστήσαντες οὐ φαῦλοί τινες
[19]	~ἐλέγομεν τοῖς ἴσοις; Ἆρα φαίνεται	ἡμῖν	οὕτως ἴσα εἶναι ὥσπερ αὐτὸ
[24]	ἴσως ἔνι τις καὶ ἐν	ἡμῖν	παῖς ὅστις τὰ ~τοιαῦτα φοβεῖται.
[6]	ἐπιπέμψῃ, ὥσπερ καὶ τὴν νῦν	ἡμῖν	παροῦσαν. ~Ἀλλ᾽ εἰκός, ἔφη ὁ
[42]	~Ἐκ τούτου ἄρα τοῦ λόγου	ἡμῖν	πᾶσαι ψυχαὶ πάντων ζῴων ὁμοίως
[58]	Ἐκεῖνα δὲ αὖ τῶν παρ᾽	ἡμῖν	πολὺ ἂν ἔτι πλέον φανείη
[55]	ἐστιν· ἐπεὶ εἰ τοῦτο ὡμολόγητο	~ἡμῖν,	ῥᾳδίως ἂν διεμαχόμεθα ὅτι ἐπελθόντος
[1]	χρόνου συχνοῦ ~(ἐκεῖθεν ὅστις ἂν	ἡμῖν	σαφές τι ἀγγεῖλαι οἷός τ᾽
[28]	ἐκ πάντων τῶν εἰρημένων (τάδε	ἡμῖν	~συμβαίνει, τῷ μὲν θείῳ καὶ
[44]	ὁ Σωκράτης, τὰ μὲν Ἁρμονίας	ἡμῖν	τῆς Θηβαϊκῆς ἵλεά ~πως, ὡς
[59]	οὔσας· καὶ ἑνὶ λόγῳ, ὅπερ	ἡμῖν	τὸ ὕδωρ ~τε καὶ ἡ
[49]	παροῦσιν ἔδοξεν. ~(Ἐχεκράτης) ~Καὶ γὰρ	ἡμῖν	τοῖς ἀποῦσι, νῦν δὲ ἀκούουσιν.
[60]	αὐτοὺς ἔλαττον ἔχειν τοῦ παρ᾽	ἡμῖν	~(τόπου, ἔστι δ᾽ οὓς καὶ
[20]	ταῖς ἀποκρίσεσιν ἀποκρινόμενοι. Ὥστε ἀναγκαῖον	ἡμῖν	τούτων πάντων ~τὰς ἐπιστήμας πρὸ
[43]	οὖν; Νῦν οὐ πᾶν τοὐναντίον	ἡμῖν	φαίνεται ἐργαζομένη, ἡγεμονεύουσά τε ~ἐκείνων
[22]	~Ἆρ᾽ οὖν οὕτως ἔχει, ἔφη,	ἡμῖν,	ὦ Σιμμία; Εἰ μὲν ἔστιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/06/2005