Chapitre
[56]	ὡς ἔοικεν, αὐτοῦ ~ἀποθνῄσκει, τὸ	δ᾽	ἀθάνατον σῶν καὶ ἀδιάφθορον οἴχεται
[59]	καὶ ἔτι τούτων καλλίω. Τὸ	δ᾽	αἴτιον ~τούτου εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι
[13]	ὑγιὲς οὐδ᾽ ἀληθὲς ἔχῃ, τὸ	δ᾽	ἀληθὲς τῷ ~ὄντι ᾖ (κάθαρσίς
[33]	καθ᾽ αὑτὸ τῶν ~ὄντων· ὅτι	δ᾽	ἂν δι᾽ ἄλλων σκοπῇ ἐν
[62]	κατὰ τὴν ἀξίαν ~ἕκαστος· οἳ	δ᾽	ἂν δόξωσιν ἀνιάτως ἔχειν διὰ
[55]	τὸ δὲ ἄδικον. ~Εἶεν· ὃ	δ᾽	ἂν θάνατον μὴ δέχηται τί
[62]	Τάρταρον, ὅθεν οὔποτε ἐκβαίνουσιν. Οἳ	δ᾽	ἂν ἰάσιμα μὲν ~μεγάλα δὲ
[48]	τῶν ἄλλων ἁπάντων (ὄντων) ἃ	δ᾽	ἂν μή, ὡς ~οὐκ ἀληθῆ.
[5]	θεμιτὸν ~εἶναι ἑαυτὸν βιάζεσθαι, ἐθέλειν	δ᾽	ἂν τῷ ἀποθνῄσκοντι τὸν φιλόσοφον
[16]	~τὴν μὲν καταδαρθάνειν εἶναι, τὴν	δ᾽	ἀνεγείρεσθαι. ἱκανῶς σοι, ἔφη, ἢ
[17]	τὸ καταδαρθάνειν ~μὲν εἴη, τὸ	δ᾽	ἀνεγείρεσθαι μὴ ἀνταποδιδοίη γιγνόμενον ἐκ
[35]	~ἀπιέναι οὗπέρ εἰσι θεράποντες. Οἱ	δ᾽	ἄνθρωποι διὰ τὸ αὑτῶν δέος
[61]	καὶ παντοδαπὰ ῥεύματά ἐστι· ~τυγχάνει	δ᾽	ἄρα ὄντα ἐν τούτοις τοῖς
[15]	~ἐναντία πράγματα; ~Πάνυ γε. ~Τί	δ᾽	αὖ; Ἔστι τι καὶ τοιόνδε
[42]	ἄν; ~Οὐ γὰρ οὖν. ~Τοῦτο	δ᾽	αὖ πεπονθυῖα ἆρ᾽ ἄν τι
[65]	τῶν εἰρημένων καὶ ἀνασκοποῦντες, τοτὲ	δ᾽	~αὖ περὶ τῆς συμφορᾶς διεξιόντες
[15]	ἑτέρου ἐπὶ τὸ ἕτερον, ~ἀπὸ	δ᾽	αὖ τοῦ ἑτέρου πάλιν ἐπὶ
[55]	θερμότητα. ~Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. ~Ὣς	δ᾽	αὔτως οἶμαι κἂν εἰ τὸ
[50]	μέγα ὂν σμικρὸν ~εἶναι· ὡς	δ᾽	αὕτως καὶ τὸ σμικρὸν τὸ
[45]	Ἢ ~τούτων μὲν οὐδέν, ὁ	δ᾽	ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ τὰς αἰσθήσεις
[39]	πρώτους φανῆναι; ~Εἰκός γε, ἦν	δ᾽	ἐγώ. ~Εἰκὸς γάρ, ἔφη. Ἀλλὰ
[39]	μὴ πάθωμεν. ~Τὸ ποῖον; ἦν	δ᾽	ἐγώ. ~(Μὴ γενώμεθα, ἦ δ᾽
[39]	στερηθείη. ~Νὴ τὸν Δία, ἦν	δ᾽	ἐγώ, οἰκτρὸν δῆτα. ~Πρῶτον μὲν
[39]	τοῦτο γιγνόμενον; ~Πάνυ γε, ἦν	δ᾽	ἐγώ. ~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς,
[39]	καὶ πολλά; ~Πάνυ γε, ἦν	δ᾽	ἐγώ. ~(Οὐκοῦν οἴει, ἔφη, εἰ
[38]	καὶ ~κέβητος λόγον. ~Ἀλλ᾽ ἦν	δ᾽	ἐγώ, πρὸς δύο λέγεται οὐδ᾽
[38]	ἐμοὶ πείθῃ. ~Ἀλλὰ τί; ἦν	δ᾽	ἐγώ. ~Τήμερον, ἔφη, κἀγὼ τὰς
[38]	~ταύτας κόμας ἀποκερῇ. ~Ἔοικεν, ἦν	δ᾽	ἐγώ, ὦ Σώκρατες. ~Οὔκ, ἄν
[49]	δύνασθαι αὐτοὶ αὑτοῖς ~ἀρέσκειν· σὺ	δ᾽	εἴπερ εἶ τῶν φιλοσόφων, (οἶμαι
[13]	βάκχοι δέ τε παῦροι ~οὗτοι	δ᾽	εἰσὶν κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν
[65]	γὰρ πολὺν διέτριψεν ἔνδον. Ἐλθὼν	δ᾽	ἐκαθέζετο ~λελουμένος καὶ οὐ πολλὰ
[51]	τὴν ἐπωνυμίαν τὰ ὀνομαζόμενα· ~(αὐτὰ	δ᾽	ἐκεῖνα οὐκ ἄν ποτέ φαμεν
[65]	ὁ ~Κρίτων εἵπετο αὐτῷ, ἡμᾶς	δ᾽	ἐκέλευε περιμένειν. Περιεμένομεν οὖν πρὸς
[64]	παραμυθούμενος ἅμα μὲν ὑμᾶς, ἅμα	δ᾽	~ἐμαυτόν. Ἐγγυήσασθε οὖν με πρὸς
[61]	ὁ ποταμὸς ἐμβάλλων, Στύγα· ὁ	δ᾽	ἐμπεσὼν ἐνταῦθα καὶ δεινὰς ~δυνάμεις
[60]	τὰ περὶ τὴν γῆν· τόπους	δ᾽	~ἐν αὐτῇ εἶναι κατὰ τὰ
[59]	ἡμεῖς περὶ τὴν θάλατταν, τοὺς	δ᾽	ἐν νήσοις ἃς ~περιρρεῖν τὸν
[1]	πλοῖον καὶ πάλιν δεῦρο· τοῦτο	δ᾽	ἐνίοτε ἐν ~πολλῷ χρόνῳ γίγνεται,
[59]	εἶναι θέαμα εὐδαιμόνων θεατῶν. Ζῷα	δ᾽	ἐπ᾽ αὐτῇ ~εἶναι ἄλλα τε
[57]	κακίας μετὰ τῆς ψυχῆς· νῦν	δ᾽	ἐπειδὴ ἀθάνατος ~φαίνεται οὖσα, οὐδεμία
[4]	~ἐμοῦ δὲ τοῦτο πράττοντος. Νῦν	δ᾽	ἐπειδὴ ἥ τε δίκη ἐγένετο
[57]	οὐκ ἀγνοεῖ τὰ παρόντα· ἡ	δ᾽	~ἐπιθυμητικῶς τοῦ σώματος ἔχουσα, ὅπερ
[34]	οὐδὲν δεινὸν μὴ φοβηθῇ, ~(ταῦτα	δ᾽	ἐπιτηδεύσασα, ὦ Σιμμία τε καὶ
[45]	οὐκ ἤστην τότε δύο, ἐπεὶ	δ᾽	ἐπλησίασαν ἀλλήλοις, αὕτη ~ἄρα αἰτία
[1]	τύχωσιν ἄνεμοι ἀπολαβόντες (αὐτούς. ~Ἀρχὴ	δ᾽	ἐστὶ τῆς θεωρίας ἐπειδὰν ὁ
[54]	ζωήν; ~Ἥκει μέντοι, ἔφη. ~Πότερον	δ᾽	ἔστι τι ζωῇ ἐναντίον ἢ
[42]	ἑτέρας ~ψυχὴν ψυχῆς εἶναι· τοῦτο	δ᾽	ἔστι τὸ ὁμολόγημα, μηδὲν μᾶλλον
[11]	(αὐτῶν πᾶν τὸ ~εἰλικρινές, τοῦτο	δ᾽	ἐστὶν ἴσως τὸ ἀληθές· μὴ
[61]	ἐμβάλλει κατωτέρω τοῦ Ταρτάρου· οὗτος	~δ᾽	ἐστὶν ὃν ἐπονομάζουσιν Πυριφλεγέθοντα, οὗ
[11]	πέρι διὰ πάντα ταῦτα. Τὸ	δ᾽	~ἔσχατον πάντων ὅτι, ἐάν τις
[1]	τὴν ~πρύμναν τοῦ πλοίου· τοῦτο	δ᾽	ἔτυχεν, ὥσπερ λέγω, τῇ προτεραίᾳ
[58]	οὐδ᾽ ἧττον οὐδαμόσε κλιθῆναι, ὁμοίως	δ᾽	ἔχον ἀκλινὲς μενεῖ. ~πρῶτον μὲν
[61]	καὶ ἄγριον, ὡς λέγεται, χρῶμα	δ᾽	ἔχοντα ~ὅλον οἷον ὁ (κυανός,
[36]	ἐν τῇ ἡρμοσμένῃ λύρᾳ, ~αὐτὴ	δ᾽	ἡ λύρα καὶ αἱ χορδαὶ
[51]	εἶπε τῶν παρόντων ἀκούσας ὅστις	δ᾽	ἦν, οὐ σαφῶς μέμνημαι ~Πρὸς
[42]	ἁρμονία εἴη καὶ πλείων, εἰ	δ᾽	ἧττόν τε καὶ ἐπ᾽ ~ἔλαττον,
[62]	οἱ δὲ οὓς ὕβρισαν, καλέσαντες	~δ᾽	ἱκετεύουσι (καὶ δέονται ἐᾶσαι σφᾶς
[37]	γε ~ὀλιγοχρονιώτερον οὐκ ἀπόλωλεν. Τὸ	δ᾽	οἶμαι, ὦ Σιμμία, οὐχ οὕτως
[13]	ἡδονῶν κρατεῖν ἄλλων ἡδονῶν. Τοῦτο	δ᾽	ὅμοιόν ἐστιν ᾧ ~νυνδὴ ἐλέγετο,
[13]	παντὶ ~τρόπῳ προυθυμήθην γενέσθαι· εἰ	δ᾽	ὀρθῶς προυθυμήθην καί τι ἠνύσαμεν,
[39]	ἦν δ᾽ ἐγώ. ~Οὐκοῦν, ἦ	δ᾽	ὅς, αἰσχρόν, καὶ δῆλον ὅτι
[10]	τοῖς ὀφθαλμοῖς εἶδες; ~Οὐδαμῶς, ἦ	δ᾽	ὅς. ~Ἀλλ᾽ ἄλλῃ τινὶ αἰσθήσει
[66]	μέτριον εἶναι πιεῖν. ~(Μανθάνω, ἦ	δ᾽	ὅς· ἀλλ᾽ εὔχεσθαί γέ που
[26]	ἔφη, θῶμεν. ~(Φέρε δή, ἦ	δ᾽	ὅς, ἄλλο τι ἡμῶν αὐτῶν
[42]	μανθάνω, ἔφη. ~Ἢ οὐχί, ἦ	δ᾽	ὅς, ἂν μὲν μᾶλλον ἁρμοσθῇ
[51]	με ~ταράττει. ~Συνωμολογήκαμεν ἄρα, ἦ	δ᾽	ὅς, ἁπλῶς τοῦτο, μηδέποτε ἐναντίον
[31]	εἰς τὰ τοιαῦτα. ~Οὐκοῦν, ἦ	δ᾽	ὅς, δῆλα δὴ καὶ τἆλλα
[53]	ἔφη, λέγεις. ~Βούλει οὖν, ἦ	δ᾽	ὅς, ἐὰν οἷοί τ᾽ ὦμεν,
[58]	ταῦτα ἀρκεῖ. ~Πέπεισμαι τοίνυν, ἦ	δ᾽	ὅς, ἐγὼ ὡς πρῶτον μέν,
[19]	~Ἀνάγκη, ἔφη. ~Σκόπει δή, ἦ	δ᾽	ὅς, εἰ ταῦτα οὕτως ἔχει.
[16]	ταύτην; ~Τὸ ἀναβιώσκεσθαι. ~Οὐκοῦν, ἦ	δ᾽	ὅς, εἴπερ ἔστι τὸ ἀναβιώσκεσθαι,
[16]	τεθνηκός, ἔφη. ~Τί δέ, ἦ	δ᾽	ὅς, ἐκ τοῦ τεθνεῶτος; ~Ἀναγκαῖον,
[52]	ὁ Κέβης. ~Οὐδὲ μήν, ἦ	δ᾽	ὅς, ἐναντίον γέ ἐστι δυὰς
[17]	λέγεις; ἔφη. ~Οὐδὲν χαλεπόν, ἦ	δ᾽	ὅς, ἐννοῆσαι ὃ λέγω· ἀλλ᾽
[13]	ἔφη. ~Εἰ γὰρ ἐθέλεις, ἦ	δ᾽	ὅς, ἐννοῆσαι τήν γε τῶν
[18]	οὖν, ἔφη. ~Τί δέ; ἦ	δ᾽	ὅς· ἔστιν ἵππον γεγραμμένον ἰδόντα
[49]	~Συγχωρῶ, ἔφη. ~Οὐ τοίνυν, ἦ	δ᾽	ὅς, ἔτι μανθάνω οὐδὲ δύναμαι
[19]	μὲν οὖν. ~Τί δέ; ἦ	δ᾽	ὅς· ἦ πάσχομέν τι τοιοῦτον
[10]	οὖν, ἔφη. ~Πότε οὖν, ἦ	δ᾽	ὅς, ἡ ψυχὴ τῆς ἀληθείας
[36]	οὐχ ἱκανῶς. ~Ταύτῃ ἔμοιγε, ἦ	δ᾽	ὅς, ᾗ δὴ καὶ περὶ
[6]	φησὶν ὁ Κέβης. ~(Οὐκοῦν, ἦ	δ᾽	ὅς, καὶ σὺ ἂν τῶν
[12]	ἀπὸ ~σώματος; ~Παντάπασί γε, ἦ	δ᾽	ὅς. ~Λύειν δέ γε αὐτήν,
[48]	βούλομαι. ~Ἔδοξε τοίνυν μοι, ἦ	δ᾽	ὅς, μετὰ ταῦτα, ἐπειδὴ ἀπειρήκη
[39]	δ᾽ ἐγώ. ~(Μὴ γενώμεθα, ἦ	δ᾽	ὅς, μισόλογοι, ὥσπερ οἱ μισάνθρωποι
[33]	ἐρῶ, ἔφη. Γιγνώσκουσι γάρ, ἦ	δ᾽	ὅς, οἱ φιλομαθεῖς (ὅτι ~παραλαβοῦσα
[50]	σμικρότητα; ~Ἔγωγε. ~Ἀλλὰ γάρ, ἦ	δ᾽	ὅς, ὁμολογεῖς τὸ τὸν Σιμμίαν
[18]	ἐπεχείρησας λέγειν. ~(Τῇδ᾽ ἔγωγε, ἦ	δ᾽	ὅς. Ὁμολογοῦμεν γὰρ δήπου, εἴ
[41]	ὦ Σώκρατες. ~Αἰσθάνῃ οὖν, ἦ	δ᾽	ὅς, ὅτι ταῦτά σοι συμβαίνει
[13]	δή, ὦ Σώκρατες; ~Οἶσθα, ἦ	δ᾽	ὅς, ὅτι τὸν θάνατον ἡγοῦνται
[5]	εἶναι πείσεται. ~Τί δέ; ἦ	δ᾽	ὅς, οὐ φιλόσοφος Εὔηνος; ~Ἔμοιγε
[19]	γε. ~Διαφέρει δέ γε, ἦ	δ᾽	ὅς, οὐδέν· ἕως ἂν ἄλλο
[12]	~Πολλὴ μέντοι νὴ Δία, ἦ	δ᾽	ὅς. ~Οὐκοῦν ἱκανόν σοι τεκμήριον,
[42]	~Ἦ καὶ καλῶς δοκεῖ, ἦ	δ᾽	ὅς, οὕτω λέγεσθαι, καὶ πάσχειν
[8]	ὁ Σιμμίας. ~Φέρε δή, ἦ	δ᾽	ὅς, πειραθῶ πιθανώτερον πρὸς ὑμᾶς
[41]	δ᾽ οὔ. ~Τί οὖν, ἦ	δ᾽	ὅς, περὶ ἐκείνου τοῦ λόγου
[52]	ἔφη, λέγεις. ~Ἔστιν ἄρα, ἦ	δ᾽	ὅς, περὶ ἔνια τῶν τοιούτων,
[39]	λέγεις; ἔφην ἐγώ. ~Ὥσπερ, ἦ	δ᾽	ὅς, περὶ τῶν σφόδρα σμικρῶν
[19]	ὃ ἔστιν; ~Πάνυ γε, ἦ	δ᾽	ὅς. ~Πόθεν λαβόντες αὐτοῦ τὴν
[16]	οὖν, ἔφη. ~Πῶς οὖν, ἦ	δ᾽	ὅς, ποιήσομεν; Οὐκ ἀνταποδώσομεν τὴν
[41]	ὁ Σιμμίας. ~Καὶ μήν, ἦ	δ᾽	ὅς, πρέπει γε εἴπερ τῳ
[15]	~Μὴ τοίνυν κατ᾽ ἀνθρώπων, ἦ	δ᾽	ὅς, σκόπει μόνον τοῦτο, εἰ
[27]	~Πᾶς ἄν μοι δοκεῖ, ἦ	δ᾽	ὅς, συγχωρῆσαι, ὦ Σώκρατες, ἐκ
[49]	γελάσας, ἔγωγε, ἔφη. ~Οὐκοῦν, ἦ	δ᾽	ὅς, τὰ δέκα τῶν ὀκτὼ
[50]	ταῦτα ἠρώτα, Εἰ δή, ἦ	δ᾽	ὅς, ταῦτα οὕτως ~λέγεις, ἆρ᾽
[19]	~Οὐ ταὐτὸν ἄρα ἐστίν, ἦ	δ᾽	ὅς, ταῦτά τε τὰ ἴσα
[15]	ἄλληλα; ~Πάνυ μὲν οὖν, ἦ	δ᾽	ὅς. ~(Τί οὖν; ἔφη, τῷ
[18]	ἔφη ὁ Σιμμίας. ~(Οὐκοῦν, ἦ	δ᾽	ὅς, τὸ τοιοῦτον ἀνάμνησίς τίς
[32]	~(Οὐ μέντοι μὰ Δία, ἦ	δ᾽	ὅς. Τοιγάρτοι τούτοις μὲν ἅπασιν,
[58]	μενεῖ. ~πρῶτον μὲν τοίνυν, ἦ	δ᾽	ὅς, τοῦτο πέπεισμαι. ~Καὶ ὀρθῶς
[43]	ὁπωστιοῦν, ἔφη. ~Τί δέ; ἦ	δ᾽	ὅς· τῶν ἐν ἀνθρώπῳ πάντων
[54]	ἔχει; ~Πῶς γὰρ οὐχί; ἦ	δ᾽	ὅς. ~Ψυχὴ ἄρα ὅτι ἂν
[64]	κατορύττει. Εὖ γὰρ ἴσθι, ἦ	δ᾽	~ὅς, ὦ ἄριστε Κρίτων, τὸ
[55]	ὦ Σώκρατες. ~Τί οὖν, ἦ	δ᾽	ὅς, ὦ Κέβης; εἰ τῷ
[37]	τοῦ λόγου. ~Ἀλλ᾽ ἄγε, ἦ	δ᾽	ὅς, ὦ Κέβης, λέγε, τί
[42]	ἐστιν ἁρμονία. ~Τί δέ, ἦ	δ᾽	ὅς, ὦ Σιμμία, τῇδε; Δοκεῖ
[54]	ἱκανῶς, ἔφη. ~Ἀποκρίνου δή, ἦ	δ᾽	ὅς, ᾧ ἂν τί ἐγγένηται
[49]	Κέβης, οὐ σφόδρα. ~(Ἀλλ᾽ ἦ	δ᾽	ὅς, ὧδε λέγω, οὐδὲν καινόν,
[37]	(ἀπιστίαν παρέχει) ~Λέγω δή, ἦ	δ᾽	ὃς ὁ Κέβης. Ἐμοὶ γὰρ
[18]	~Ἀπιστῶ μέν (σοι) ἔγωγε, ἦ	δ᾽	ὃς ὁ Σιμμίας, οὔ, αὐτὸ
[56]	ἢ ἀκοῦσαι. ~Ἀλλὰ μήν, ἦ	δ᾽	ὃς ὁ Σιμμίας, οὐδ᾽ αὐτὸς
[25]	λέγεις. ~Οὐκοῦν τοιόνδε τι, ἦ	δ᾽	ὃς ὁ Σωκράτης, δεῖ ἡμᾶς
[14]	~Οὔκουν γ᾽ ἂν οἶμαι, ἦ	δ᾽	ὃς ὁ Σωκράτης, εἰπεῖν τινα
[44]	οὕτως, ἔφη. ~Εἶεν δή, ἦ	δ᾽	ὃς ὁ Σωκράτης, τὰ μὲν
[45]	καὶ ~προσετίθετο ἕτερον ἑτέρῳ, νῦν	δ᾽	ὅτι ἀπάγεται καὶ χωρίζεται ἕτερον
[42]	ἔφη ὁ Σιμμίας, εἰπεῖν· δῆλον	δ᾽	ὅτι τοιαῦτ᾽ ἄττ᾽ ἂν λέγοι
[60]	μέχρι τοῦ μέσου ~καθιέναι, πέρα	δ᾽	οὔ· ἄναντες γὰρ ἀμφοτέροις τοῖς
[10]	γέ τι καὶ ἀγαθόν; ~Πῶς	δ᾽	οὔ; ~Ἤδη οὖν πώποτέ τι
[11]	ἔσται χωρὶς τοῦ ~σώματος, πρότερον	δ᾽	οὔ. Καὶ ἐν ᾧ ἂν
[31]	μελέτης; ~Δῆλον δή, ἔφη· πῶς	δ᾽	οὔ; ~Οὐκοῦν εὐδαιμονέστατοι, ἔφη, καὶ
[19]	τῷ μὲν ἴσα φαίνεται, τῷ	δ᾽	οὔ; ~Πάνυ μὲν οὖν. ~(Τί
[41]	οὔ; ~Τοὺς μέν, ἐφάτην, τοὺς	δ᾽	οὔ. ~Τί οὖν, ἦ δ᾽
[41]	ἀποδέχεσθε, ἢ τοὺς ~μέν, τοὺς	δ᾽	οὔ; ~Τοὺς μέν, ἐφάτην, τοὺς
[12]	αὐτῷ τούτου ἀγανακτεῖν; ~Γελοῖον· πῶς	δ᾽	οὔ; ~Τῷ ὄντι ἄρα, ἔφη,
[66]	πόδα ἤρετο εἰ αἰσθάνοιτο, (ὁ	δ᾽	οὐκ ἔφη. Καὶ ~μετὰ τοῦτο
[39]	εἶναι, ἐνίοτε μὲν ὤν, ἐνίοτε	δ᾽	οὐκ ὤν, καὶ αὖθις ~ἕτερος
[3]	τῇ ἡμέρᾳ τελευτᾷ Οὐ πολὺν	δ᾽	οὖν χρόνον ἐπισχὼν ἧκεν καὶ
[60]	τοῦ παρ᾽ ἡμῖν ~(τόπου, ἔστι	δ᾽	οὓς καὶ βραχυτέρους τῷ βάθει
[57]	φησιν εἰς Ἅιδου φέρειν, ἡ	δ᾽	οὔτε ἁπλῆ οὔτε μία φαίνεταί
[47]	οὔτε ζητοῦσιν ~οὔτε τινὰ οἴονται	δαιμονίαν	ἰσχὺν ἔχειν, ἀλλὰ ἡγοῦνται τούτου
[57]	καὶ μόγις ὑπὸ τοῦ προστεταγμένου	~δαίμονος	οἴχεται ἀγομένη. Ἀφικομένην δὲ ὅθιπερ
[62]	εἰς τὸν τόπον οἷ ὁ	δαίμων	ἕκαστον κομίζει, πρῶτον μὲν ~διεδικάσαντο
[57]	ἄρα τελευτήσαντα ἕκαστον ὁ ~ἑκάστου	δαίμων,	ὅσπερ ζῶντα εἰλήχει, οὗτος ἄγειν
[66]	οἷός τ᾽ ἦν ~κατέχειν τὰ	δάκρυα,	ἐξανέστη. Ἀπολλόδωρος δὲ καὶ ἐν
[66]	καὶ αὐτοῦ ~ἀστακτὶ ἐχώρει τὰ	δάκρυα,	ὥστε ἐγκαλυψάμενος ἀπέκλαον ἐμαυτόν οὐ
[66]	ᾐσχύνθημέν τε καὶ ἐπέσχομεν τοῦ	δακρύειν.	Ὁ δὲ ~περιελθών, ἐπειδή οἱ
[66]	τε ἦσαν κατέχειν τὸ μὴ	δακρύειν,	~ὡς δὲ εἴδομεν πίνοντά τε
[2]	τοτὲ μὲν ~γελῶντες, ἐνίοτε δὲ	δακρύοντες,	εἷς δὲ ἡμῶν καὶ διαφερόντως,
[65]	φέρειν τὰ ἀναγκαῖα. ~Καὶ ἅμα	δακρύσας	μεταστρεφόμενος ἀπῄει. ~Καὶ ὁ Σωκράτης
[66]	τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ ~οὐδὲν ἐπαύετο	δακρύων,	καὶ δὴ καὶ τότε ἀναβρυχησάμενος
[40]	λόγος ᾖ οὐ φροντίζουσιν, ὅπως	δὲ	ἃ αὐτοὶ ἔθεντο ταῦτα δόξει
[60]	κατὰ τὸ ~αὐτὸ μέρος· ἔστι	δὲ	ἃ παντάπασιν κύκλῳ περιελθόντα, ἢ
[55]	μὴ δέχηται; ~(Ἄμουσον, ἔφη, τὸ	δὲ	ἄδικον. ~Εἶεν· ὃ δ᾽ ἂν
[18]	μεμαθηκέναι ἃ νῦν ἀναμιμνῃσκόμεθα. Τοῦτο	δὲ	~(ἀδύνατον, εἰ μὴ ἦν που
[26]	ὄντων, τὸ μὲν ὁρατόν, τὸ	δὲ	ἀιδές; ~Θῶμεν, ἔφη. ~Καὶ τὸ
[60]	καὶ τῆς ~γῆς ῥέωσιν. Ή	δὲ	(αἰτία ἐστὶν τοῦ ἐκρεῖν τε
[49]	γὰρ ἡμῖν τοῖς ἀποῦσι, νῦν	δὲ	ἀκούουσιν. Ἀλλὰ τίνα δὴ ἦν
[37]	ἐγγενομένου βουλευσώμεθα τί ἐροῦμεν, ἔπειτα	~(δὲ)	ἀκούσαντας ἢ συγχωρεῖν αὐτοῖς ἐάν
[40]	πείθησθε, (σμικρὸν ~φροντίσαντες Σωκράτους, τῆς	δὲ	ἀληθείας πολὺ μᾶλλον, ἐὰν μέν
[25]	εἰκὸς εἶναι ~τὰ ἀσύνθετα, τὰ	δὲ	ἄλλοτ᾽ ἄλλως καὶ μηδέποτε κατὰ
[1]	ὅτι φάρμακον πιὼν ἀποθάνοι· τῶν	δὲ	ἄλλων οὐδὲν εἶχεν φράζειν. ~(Φαίδων)
[64]	καὶ μὴ ἐκφύγω ὑμᾶς. ~Γελάσας	δὲ	ἅμα ἡσυχῇ καὶ πρὸς ἡμᾶς
[15]	τὸ θᾶττον; ~Πάνυ γε. ~Τί	δέ;	Ἄν τι χεῖρον γίγνηται, οὐκ
[11]	διὰ τὴν ἀναγκαίαν (τροφήν· ἔτι	δέ,	ἄν τινες νόσοι ~προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν
[53]	ἐπιφερομένου ἐναντιότητα μηδέποτε δέξασθαι. πάλιν	δὲ	~ἀναμιμνῄσκου· οὐ γὰρ χεῖρον πολλάκις
[42]	~ἁρμονίᾳ οὔσῃ ἄλλην ἁρμονίαν, τὴν	δὲ	ἀνάρμοστον αὐτήν τε εἶναι καὶ
[28]	ἑαυτῷ ὁμοιότατον εἶναι ψυχή, τῷ	δὲ	~ἀνθρωπίνῳ καὶ θνητῷ καὶ πολυειδεῖ
[40]	παροῦσιν ἀηδὴς ἔσομαι ὀδυρόμενος, ~ἡ	δὲ	ἄνοιά μοι αὕτη οὐ συνδιατελεῖ
[42]	ἀρετὴν καὶ ~εἶναι ἀγαθή, ἡ	δὲ	ἄνοιάν τε καὶ μοχθηρίαν (καὶ
[3]	ἀνεῴγετο γὰρ οὐ πρῴ· ἐπειδὴ	~δὲ	ἀνοιχθείη, εἰσῇμεν παρὰ τὸν Σωκράτη
[24]	ἔφη, ὑπάρξει, ὁ Κέβης· ὅθεν	δὲ	(ἀπελίπομεν ~ἐπανέλθωμεν, εἴ σοι ἡδομένῳ
[49]	ἐν τοῖς ἄλλοις πᾶσι τοῦτο	δὲ	ἁπλῶς καὶ ~ἀτέχνως καὶ ἴσως
[17]	ὅσα τοῦ ζῆν μεταλάβοι, ~ἐπειδὴ	δὲ	ἀποθάνοι, μένοι ἐν τούτῳ τῷ
[44]	καὶ ἠλίθιον θάρρος θαρρήσει. Τὸ	δὲ	~ἀποφαίνειν ὅτι ἰσχυρόν τί ἐστιν
[60]	ἐνοῦσαν ἐν τῇ γῇ· ~ἔστι	δὲ	ἄρα αὕτη ἡ αἰώρα διὰ
[57]	χρόνου καὶ μακραῖς περιόδοις. Ἔστι	δὲ	~ἄρα ἡ πορεία οὐχ ὡς
[12]	ὧν ἐπεθύμουν καὶ συνέσεσθαι· φρονήσεως	δὲ	ἄρα τις τῷ ὄντι ~ἐρῶν,
[42]	ἡ μὲν κακία ἀναρμοστία, ἡ	δὲ	ἀρετὴ ἁρμονία εἴη; ~Οὐδὲν πλέον.
[2]	τε καὶ Τερψίων. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί	δέ;	Ἀρίστιππος καὶ Κλεόμβροτος παρεγένοντο; ~(Φαίδων)
[36]	τὰς ~χορδὰς θνητοειδεῖς οὔσας, τὴν	δὲ	ἁρμονίαν (ἀπολωλέναι τὴν τοῦ θείου
[41]	μὲν εἶναι σύνθετον πρᾶγμα, ψυχὴν	~δὲ	ἁρμονίαν τινὰ ἐκ τῶν κατὰ
[28]	ἄρχεσθαι ἡ φύσις προστάττει, τῇ	δὲ	ἄρχειν καὶ ~δεσπόζειν· καὶ κατὰ
[61]	ἂν τύχωσι τῆς γῆς. τούτου	δὲ	αὖ καταντικρὺ ὁ τέταρτος ~ἐκπίπτει
[29]	μὲν ταχὺ διαλύεσθαι ~προσήκει, ψυχῇ	δὲ	αὖ τὸ παράπαν ἀδιαλύτῳ εἶναι
[58]	κρίνεσθαι ~οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν ἄξια. Ἐκεῖνα	δὲ	αὖ τῶν παρ᾽ ἡμῖν πολὺ
[19]	οὔ; ~Πάνυ μὲν οὖν. ~(Τί	δέ;	Αὐτὰ τὰ ἴσα ἔστιν ὅτε
[21]	χρόνος. ~(Εἶεν, ὦ ἑταῖρε· ἀπόλλυμεν	δὲ	αὐτὰς ἐν ποίῳ ἄλλῳ χρόνῳ;
[23]	~(ἡ ψυχὴ καὶ πρότερον, ἀνάγκη	δὲ	αὐτῇ εἰς τὸ ζῆν ἰούσῃ
[10]	καὶ φεύγει ἀπ᾽ αὐτοῦ, ζητεῖ	δὲ	αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν γίγνεσθαι; ~Φαίνεται.
[33]	αἰσθητόν τε καὶ ὁρατόν, ὃ	δὲ	αὐτὴ ὁρᾷ νοητόν τε καὶ
[41]	τε καὶ σῶμα ἀφικέσθαι, εἶναι	δὲ	~αὐτὴν συγκειμένην ἐκ τῶν οὐδέπω
[52]	τοῦ περιττοῦ μηδέποτε ~ἀπολείπεσθαι; Λέγω	δὲ	αὐτὸ εἶναι οἷον καὶ ἡ
[15]	οὖν δοκεῖ, χρὴ διασκοπεῖσθαι. ~Σκεψώμεθα	δὲ	αὐτὸ τῇδέ πῃ, εἴτ᾽ ἄρα
[55]	τοῦ ~ἀρτίου, ὥσπερ ὡμολόγηται, (ἀπολομένου	δὲ	αὐτοῦ ἀντ᾽ ἐκείνου ἄρτιον ~γεγονέναι;
[40]	ἔπειτα βίου παντὸς ἕνεκα, ἐμοὶ	δὲ	~(αὐτοῦ ἕνεκα τοῦ θανάτου, ὡς
[19]	τοιαῦτ᾽ ~εἶναι οἷον ἐκεῖνο, ἔστιν	δὲ	αὐτοῦ φαυλότερα. ~Ἀνάγκη ἐκ τῶν
[62]	εἰς τὸν Τάρταρον ἀνάγκη, ἐμπεσόντας	δὲ	αὐτοὺς καὶ ἐνιαυτὸν ~ἐκεῖ γενομένους
[62]	καὶ ἐπὶ γῆς οἰκιζόμενοι. ~τούτων	δὲ	αὐτῶν οἱ φιλοσοφίᾳ ἱκανῶς καθηράμενοι
[23]	εἰς ἀνθρώπειον σῶμα ~ἀφικέσθαι, ἐπειδὰν	δὲ	ἀφίκηται καὶ ἀπαλλάττηται τούτου, τότε
[7]	φρονίμους ~ἀγανακτεῖν ἀποθνῄσκοντας πρέπει, τοὺς	δὲ	ἄφρονας χαίρειν. ~Ἀκούσας οὖν ὁ
[60]	ἐν ᾧ ἡμεῖς οἰκοῦμεν, τοὺς	δὲ	~βαθυτέρους ὄντας τὸ χάσμα αὐτοὺς
[6]	ὂν> τεθνάναι ἢ ζῆν, οἷς	δὲ	βέλτιον τεθνάναι, θαυμαστὸν ἴσως σοι
[58]	θάλατταν ἡγοῖτο οὐρανὸν εἶναι, διὰ	δὲ	(βραδυτῆτά τε καὶ ~ἀσθένειαν μηδεπώποτε
[61]	μείνασαι, αἱ μὲν μακροτέρους, αἱ	δὲ	~βραχυτέρους, πάλιν ἐκπέμπονται εἰς τὰς
[31]	μὲν οὖν εἰκὸς λέγεις. ~Τοὺς	δέ	γε ἀδικίας τε καὶ τυραννίδας
[27]	τοιούτων ἐφαπτομένη; ~Πάνυ γε. ~(Ὅταν	δέ	γε αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν σκοπῇ,
[12]	γε, ἦ δ᾽ ὅς. ~Λύειν	δέ	γε αὐτήν, ὥς φαμεν, προθυμοῦνται
[19]	ἢ ἀνομοίου; ~Πάνυ γε. ~Διαφέρει	δέ	γε, ἦ δ᾽ ὅς, οὐδέν·
[53]	ἂν ἔλθοι. ~Οὐ γάρ. ~Εἰργάζετο	δέ	γε ἡ περιττή; ~Ναί. ~Ἐναντία
[56]	ἀίδιον ὂν φθορὰν δέξεται. ~Ὁ	δέ	γε θεὸς οἶμαι, ἔφη ὁ
[32]	αὐτῶν ἄνδρας μετρίους. ~Εἰκός. ~Εἰς	δέ	γε θεῶν γένος μὴ φιλοσοφήσαντι
[42]	~Ἦ γάρ; ~Πάνυ γε. ~Τὴν	δέ	γε μηδὲν μᾶλλον μηδὲ ἧττον
[20]	δήπου, ἔφη, ὦ Σώκρατες. ~Εἰ	δέ	γε οἶμαι λαβόντες πρὶν γενέσθαι
[30]	Δία, ἔφη ὁ Κέβης. ~(Ἐὰν	δέ	γε οἶμαι μεμιασμένη καὶ ἀκάθαρτος
[42]	οὐδὲ ἧττον ἥρμοσται; ~Οὕτω. ~Τοῦτο	δέ	γε πεπονθυῖα οὐδὲν πλέον ἀναρμοστίας
[10]	τι ~τῶν ὄντων; ~Ναί. ~Λογίζεται	δέ	γέ που τότε κάλλιστα, ὅταν
[42]	ἁρμονία εἴη; ~Οὐδὲν πλέον. ~(Μᾶλλον	δέ	γέ που, ὦ Σιμμία, κατὰ
[19]	~αἰσθήσεις εἴχομεν; ~Πάνυ γε. ~(Ἔδει	δέ	γε, φαμέν, πρὸ τούτων τὴν
[30]	ἐνεποίησε σύμφυτον; ~Πάνυ γε. ~Ἐμβριθὲς	δέ	γε, ὦ φίλε, τοῦτο οἴεσθαι
[59]	τε καὶ νόσους παρέχει. τὴν	δὲ	γῆν αὐτὴν κεκοσμῆσθαι τούτοις τε
[45]	ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι, ἐκ τούτων	δὲ	γίγνοιτο μνήμη καὶ δόξα, ~ἐκ
[12]	~ἐπιθυμοῦσι τὴν ψυχὴν ἔχειν, τούτου	δὲ	γιγνομένου εἰ φοβοῖντο καὶ ~ἀγανακτοῖεν,
[2]	διεκείμεθα, τοτὲ μὲν ~γελῶντες, ἐνίοτε	δὲ	δακρύοντες, εἷς δὲ ἡμῶν καὶ
[49]	ἀποκρίνασθαι τοῖς σεαυτοῦ σοφωτέροις· σὺ	δὲ	~δεδιὼς ἄν, τὸ (λεγόμενον, τὴν
[8]	ὡς καὶ δὶς δώσων, ἐὰν	δὲ	δέῃ, καὶ τρίς. ~Ἀλλὰ σχεδὸν
[52]	~οὐχ ὅπερ τὸ περιττόν, ὅμως	δὲ	δεῖ αὐτὸ μετὰ τοῦ ἑαυτοῦ
[62]	τῶν δικαστῶν αὐτοῖς ἐτάχθη. Οἳ	δὲ	δὴ ἂν δόξωσι ~διαφερόντως πρὸς
[9]	μηδὲν ἄλλο ἢ τοῦτο, ἥκοντος	δὲ	δὴ αὐτοῦ ἀγανακτεῖν ὃ ~πάλαι
[45]	τὸ ἡμίσει αὐτοῦ ὑπερέχειν. ~Νῦν	δὲ	δή, ἔφη ὁ Κέβης, τί
[29]	τῇ ἐμῇ ψυχῇ ἰτέον, αὕτη	δὲ	δὴ ἡμῖν ἡ ~τοιαύτη καὶ
[22]	~ἔμοιγε δοκεῖ ἱκανῶς ἀποδέδεικται. ~Τί	δὲ	δὴ Κέβητι; ἔφη ὁ Σωκράτης·
[10]	μὲν οὖν ἀληθῆ λέγεις. ~Τί	δὲ	δὴ περὶ αὐτὴν τὴν τῆς
[44]	ὡς ἔοικε, μετρίως γέγονεν· τί	δὲ	δὴ τὰ Κάδμου, ἔφη, ὦ
[2]	καὶ τοῦ θανάτου. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί	δὲ	δὴ τὰ περὶ αὐτὸν τὸν
[10]	καθ᾽ αὑτὴν γίγνεσθαι; ~Φαίνεται. ~Τί	δὲ	δὴ τὰ τοιάδε, ὦ Σιμμία;
[1]	Δῆλον Ἀθηναῖοι πέμπουσιν. ~(Ἐχεκράτης) Τοῦτο	δὲ	δὴ τί ἐστιν; ~(Φαίδων) ~Τοῦτ᾽
[44]	εἰ ἄρα τι λέγεις. Ἔστι	δὲ	δὴ τὸ ~κεφάλαιον ὧν ζητεῖς·
[46]	ὁτιοῦν πάσχειν ἢ ποιεῖν· ἐκ	δὲ	δὴ τοῦ λόγου ~τούτου οὐδὲν
[44]	τῷ καλουμένῳ θανάτῳ ἀπολλύοιτο. Διαφέρειν	~δὲ	δὴ φῂς οὐδὲν εἴτε ἅπαξ
[55]	νυνδὴ ὠνομάζομεν; ~Ἀνάρτιον, ἔφη. ~Τὸ	δὲ	δίκαιον μὴ δεχόμενον καὶ ὃ
[62]	δ᾽ ἂν ἰάσιμα μὲν ~μεγάλα	δὲ	δόξωσιν ἡμαρτηκέναι ἁμαρτήματα, οἷον πρὸς
[16]	δὲ τὸ μὲν ~καθεύδειν, τὸ	δὲ	ἐγρηγορέναι, καὶ ἐκ τοῦ καθεύδειν
[65]	φάρμακον ἀναγκαζόντων τῶν ~ἀρχόντων. Σὲ	δὲ	ἐγὼ καὶ ἄλλως ἔγνωκα ἐν
[64]	δὴ πῶς με θάπτῃ. ὅτι	δὲ	ἐγὼ πάλαι ~πολὺν λόγον πεποίημαι,
[58]	ἂν οἷός τε εἴην, ἅμα	δέ,	εἰ ~καὶ ἠπιστάμην, ὁ βίος
[66]	κατέχειν τὸ μὴ δακρύειν, ~ὡς	δὲ	εἴδομεν πίνοντά τε καὶ πεπωκότα,
[30]	δὲ καὶ φιλοσοφίᾳ αἱρετόν, τοῦτο	δὲ	εἰθισμένη ~μισεῖν τε καὶ τρέμειν
[12]	οὖν, ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Κάθαρσις	δὲ	εἶναι ἆρα οὐ τοῦτο συμβαίνει,
[58]	ὄντος τὰ ἄστρα χωροῦντα· τὸ	~δὲ	εἶναι ταὐτόν, (ὑπ᾽ ἀσθενείας καὶ
[46]	ἄριστον καὶ τὸ βέλτιστον. ἀναγκαῖον	δὲ	εἶναι τὸν ~αὐτὸν τοῦτον καὶ
[33]	μὴ ἀνάγκη αὐτοῖς χρῆσθαι, αὐτὴν	δὲ	εἰς αὑτὴν ~συλλέγεσθαι καὶ ἁθροίζεσθαι
[62]	καὶ ἀπαλλαττόμενοι (ὥσπερ δεσμωτηρίων, ~ἄνω	δὲ	εἰς τὴν καθαρὰν οἴκησιν ἀφικνούμενοι
[39]	πάθοι ἢ λόγους μισήσας. ~Γίγνεται	δὲ	ἐκ τοῦ αὐτοῦ τρόπου μισολογία
[33]	καὶ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων, πείθουσα	δὲ	ἐκ ~τούτων μὲν ἀναχωρεῖν, ὅσον
[60]	ἐκ ~τούτου πάλιν ἐκρέουσιν· γίγνονται	δὲ	ἕκαστοι τοιοῦτοι δι᾽ οἵας ἂν
[57]	τοὺς ἐνθένδε ἐκεῖσε πορεῦσαι· ~τυχόντας	δὲ	ἐκεῖ ὧν δὴ τυχεῖν καὶ
[34]	φιλοσοφίαν χρῆναι αὐτὴν λύειν, λυούσης	δὲ	ἐκείνης, αὐτὴν ~παραδιδόναι ταῖς ἡδοναῖς
[49]	ἀλλήλοις συμφωνεῖ ἢ διαφωνεῖ· ἐπειδὴ	δὲ	~ἐκείνης αὐτῆς δέοι σε διδόναι
[47]	τὸ αἴτιον τῷ ~ὄντι, ἄλλο	δὲ	ἐκεῖνο ἄνευ οὗ τὸ αἴτιον
[49]	μεῖζον, διὰ τὸ μέγεθος, τὸ	δὲ	ἔλαττον ~οὐδενὶ ἄλλῳ ἔλαττον ἢ
[60]	τόπους περιελθόντα καὶ πλείους, ~τὰ	δὲ	ἐλάττους καὶ βραχυτέρους, πάλιν εἰς
[50]	φῇς μείζω εἶναι, (Φαίδων) ος	δὲ	~ἐλάττω, λέγεις τότ᾽ εἶναι ἐν
[65]	ὀρφανοὶ τὸν ἔπειτα βίον. Ἐπειδὴ	(δὲ	~ἐλούσατο καὶ ἠνέχθη παρ᾽ αὐτὸν
[62]	τινὶ ἄλλῳ τρόπῳ γένωνται, τούτους	δὲ	~ἐμπεσεῖν μὲν εἰς τὸν Τάρταρον
[52]	μορφὴν ἀεί, ὅτανπερ ᾖ. Ἔτι	δὲ	ἐν τῷδε ~ἴσως ἔσται σαφέστερον
[19]	εἶναι ~οἷον τὸ ἴσον, ἔχει	δὲ	ἐνδεεστέρως. ~Ἔστι ταῦτα. ~Ἀλλὰ μὴν
[49]	φόβος. ~Πάνυ γ᾽ ἔφη. ~Τί	δέ;	Ἑνὶ ἑνὸς προστεθέντος τὴν πρόσθεσιν
[16]	τὸ τεθνάναι εἶναι; ~Ἔγωγε. ~Γίγνεσθαι	δὲ	ἐξ ἀλλήλων; ~Ναί. ~Ἐξ οὖν
[57]	οὐδαμόσε μιᾶς ~ὁδοῦ οὔσης. Νῦν	δὲ	ἔοικε σχίσεις τε καὶ τριόδους
[38]	κλίνην ἐπὶ ~χαμαιζήλου τινός, ὁ	δὲ	ἐπὶ πολὺ ὑψηλοτέρου ἢ ἐγώ.
[18]	οὗ ἦν ἡ λύρα; τοῦτο	δέ	ἐστιν ~ἀνάμνησις· ὥσπερ γε καὶ
[60]	κάτω ~καθέντα πάλιν ἐμβάλλει. (Δυνατὸν	δέ	ἐστιν ἑκατέρωσε μέχρι τοῦ μέσου
[8]	οὐκ ~ἀγανακτῶν τῷ θανάτῳ· νῦν	δὲ	εὖ ἴστε ὅτι παρ᾽ (ἄνδρας
[19]	φησιν αὐτὸ προσεοικέναι μέν, ~ἐνδεεστέρως	δὲ	ἔχειν; ~Ἀνάγκη. ~Τί οὖν; Τὸ
[17]	ἄλλων τὰ ζῶντα γίγνοιτο, τὰ	δὲ	ζῶντα ~θνῄσκοι, τίς μηχανὴ μὴ
[16]	γιγνόμενον; ~Τὸ τεθνηκός, ἔφη. ~Τί	δέ,	ἦ δ᾽ ὅς, ἐκ τοῦ
[18]	~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ~Τί	δέ;	ἦ δ᾽ ὅς· ἔστιν ἵππον
[19]	~γεγονέναι. ~Πάνυ μὲν οὖν. ~Τί	δέ;	ἦ δ᾽ ὅς· ἦ πάσχομέν
[5]	σοι ἑκὼν εἶναι πείσεται. ~Τί	δέ;	ἦ δ᾽ ὅς, οὐ φιλόσοφος
[43]	εἶναι; ~Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἔφη. ~Τί	δέ;	ἦ δ᾽ ὅς· τῶν ἐν
[42]	ὡς ψυχή ἐστιν ἁρμονία. ~Τί	δέ,	ἦ δ᾽ ὅς, ὦ Σιμμία,
[64]	γὰρ ἦ μὴν παραμενεῖν· ὑμεῖς	~δὲ	ἦ μὴν μὴ παραμενεῖν ἐγγυήσασθε
[33]	διὰ τῶν ὀμμάτων σκέψις, ~ἀπάτης	δὲ	ἡ διὰ τῶν ὤτων καὶ
[62]	ὅσα τοιαῦτα τυγχάνει ὄντα, τούτους	δὲ	ἡ προσήκουσα ~μοῖρα ῥίπτει εἰς
[26]	δῆλον, ὅτι τῷ ὁρατῷ. ~Τί	δὲ	ἡ ψυχή; ὁρατὸν ἢ ἀιδές;
[32]	οὐκ εἰδόσιν ὅπῃ ~ἔρχονται, αὐτοὶ	δὲ	ἡγούμενοι οὐ δεῖν ἐναντία τῇ
[65]	~τὰ παιδία ἀπιέναι ἐκέλευσεν, αὐτὸς	δὲ	ἧκε παρ᾽ ἡμᾶς. Καὶ ἦν
[59]	τοῦτο ἐκεῖ (τὸν ἀέρα, ~ὃ	δὲ	ἡμῖν ἀήρ, ἐκείνοις τὸν αἰθέρα.
[2]	~γελῶντες, ἐνίοτε δὲ δακρύοντες, εἷς	δὲ	ἡμῶν καὶ διαφερόντως, Ἀπολλόδωρος ~(οἶσθα
[28]	τε καὶ ~ἡγεμονεύειν πεφυκέναι, τὸ	δὲ	θνητὸν ἄρχεσθαί τε καὶ δουλεύειν;
[12]	μὲν πανταχῇ τῷ σώματι, αὐτὴν	δὲ	καθ᾽ αὑτὴν ~ἐπιθυμοῦσι τὴν ψυχὴν
[57]	τὴν αὐτῇ πρέπουσαν οἴκησιν· ἡ	δὲ	καθαρῶς τε καὶ μετρίως τὸν
[47]	τὸ (διακοσμεῖν τὰ πράγματα, ἀέρας	δὲ	καὶ ~αἰθέρας καὶ ὕδατα αἰτιώμενον
[6]	ὅτε ~παρ᾽ ἡμῖν διῃτᾶτο, ἤδη	δὲ	καὶ ἄλλων τινῶν, ὡς οὐ
[58]	~ἔπος εἰπεῖν οὐδέν ἐστι, σήραγγες	δὲ	καὶ ἄμμος καὶ πηλὸς ἀμήχανος
[19]	εἶναι μὲν ἀφ᾽ ~ὁμοίων, εἶναι	δὲ	καὶ ἀπὸ ἀνομοίων; ~Συμβαίνει. ~Ἀλλ᾽
[37]	εἰπεῖν, πάνυ ἱκανῶς ἀποδεδεῖχθαι· ~Ὡς	δὲ	καὶ ἀποθανόντων ἡμῶν ἔτι που
[35]	ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ. ~Ἐγὼ	δὲ	καὶ αὐτὸς ἡγοῦμαι ὁμόδουλός τε
[50]	ἢ προσελθόντος ἐκείνου ἀπολωλέναι· ~ὑπομένον	δὲ	καὶ δεξάμενον τὴν σμικρότητα οὐκ
[66]	~κατέχειν τὰ δάκρυα, ἐξανέστη. Ἀπολλόδωρος	δὲ	καὶ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ
[11]	τὴν τοῦ ὄντος θήραν. Ἐρώτων	δὲ	καὶ ~ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ
[2]	καὶ Αἰσχίνης καὶ Ἀντισθένης· ~ἦν	δὲ	καὶ Κτήσιππος ὁ Παιανιεὺς καὶ
[19]	ἄλλο τι τῶν ὄντων, (ἐνδεῖ	δὲ	καὶ οὐ δύναται ~τοιοῦτον εἶναι
[35]	καὶ ἡμῶν οἱ πλεῖστοι· Κέβης	δὲ	καὶ Σιμμίας σμικρὸν πρὸς ἀλλήλω
[24]	ἔνεισί που ἀγαθοὶ ἄνδρες, πολλὰ	δὲ	~καὶ τὰ τῶν βαρβάρων γένη,
[19]	οὐχ ἕτερόν σοι φαίνεται; σκόπει	δὲ	καὶ τῇδε. Ἆρ᾽ οὐ ~λίθοι
[30]	ὄμμασι ~σκοτῶδες καὶ ἀιδές, νοητὸν	δὲ	καὶ φιλοσοφίᾳ αἱρετόν, τοῦτο δὲ
[17]	γε ἀγαθαῖς ἄμεινον εἶναι, ταῖς	δὲ	~κακαῖς κάκιον) ~Καὶ μήν, ἔφη
[25]	ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσιν ~αἴσθοιο, τῶν	δὲ	κατὰ ταὐτὰ ἐχόντων οὐκ ἔστιν
[60]	ἢ> ᾗ (εἰσρεῖ) ἐξέπεσεν, ἔνια	δὲ	κατὰ τὸ ~αὐτὸ μέρος· ἔστι
[61]	ὁ καλούμενος Ὠκεανός ἐστιν, ~τούτου	δὲ	καταντικρὺ καὶ ἐναντίως ῥέων Ἀχέρων,
[13]	ἀφίκηται ἐν βορβόρῳ κείσεται, ὁ	δὲ	κεκαθαρμένος τε καὶ ~τετελεσμένος ἐκεῖσε
[66]	ἀνδρὸς (ἑταίρου ~ἐστερημένος εἴην. Ὁ	δὲ	Κρίτων ἔτι πρότερος ἐμοῦ, ἐπειδὴ
[8]	πείσῃς. ~Ἀλλὰ πειράσομαι, ἔφη. Πρῶτον	δὲ	Κρίτωνα τόνδε σκεψώμεθα τί ἐστιν
[29]	κακῶν ~τῶν ἀνθρωπείων ἀπηλλαγμένῃ, ὥσπερ	δὲ	λέγεται κατὰ τῶν μεμυημένων, ὡς
[4]	ἄλλῃ ὄψει φαινόμενον, τὰ αὐτὰ	δὲ	λέγον, Ὦ Σώκρατες ἔφη, μουσικὴν
[36]	τῶν δημιουργῶν ἔργοις πᾶσι, τὰ	~δὲ	λείψανα τοῦ σώματος ἑκάστου πολὺν
[33]	ἀληθέστατον, οὐχ οὕτως ἔχον· ταῦτα	δὲ	μάλιστα ~τὰ> ὁρατά· ἢ οὔ;
[65]	αὐτῷ ὑεῖς σμικροὶ ~ἦσαν, εἷς	δὲ	μέγας καὶ αἱ οἰκεῖαι γυναῖκες
[29]	~μένει ἀμήχανον ὅσον χρόνον, (ἔνια	δὲ	μέρη τοῦ σώματος, καὶ ἂν
[39]	~ἐσχάτων σπάνια καὶ ὀλίγα, τὰ	δὲ	μεταξὺ ἄφθονα καὶ πολλά; ~Πάνυ
[39]	~σφόδρα ὀλίγους εἶναι ἑκατέρους, τοὺς	δὲ	μεταξὺ πλείστους. ~Πῶς λέγεις; ἔφην
[55]	ἀθάνατος εἶναι (καὶ ἀνώλεθρος· εἰ	δὲ	μή, ~ἄλλου ἂν δέοι λόγου.
[37]	ἀθάνατόν τε καὶ ἀνώλεθρον· εἰ	δὲ	μή, ἀνάγκην εἶναι ἀεὶ τὸν
[8]	τοιοῦτον ~προσφέρειν (τῷ φαρμάκῳ· εἰ	δὲ	μή, ἐνίοτε ἀναγκάζεσθαι καὶ δὶς
[22]	καὶ πρὶν γεγονέναι ~ἡμᾶς· εἰ	δὲ	μὴ ἔστι ταῦτα, ἄλλως ἂν
[15]	ἢ ἐκ τῶν τεθνεώτων· εἰ	δὲ	μὴ ἔστι τοῦτο, ἄλλου ~ἄν
[39]	μὲν δοκοῦσιν ~ἀληθέσιν εἶναι, τοτὲ	δὲ	μή, μὴ ἑαυτόν τις αἰτιῷτο
[37]	ἐάν τι δοκῶσι προσᾴδειν, ἐὰν	δὲ	μή, ~οὕτως ἤδη ὑπερδικεῖν τοῦ
[40]	~δοκῶ ἀληθὲς λέγειν, συνομολογήσατε, εἰ	δὲ	μή, παντὶ λόγῳ ἀντιτείνετε, ~εὐλαβούμενοι
[18]	ὅτι τοῦτο οὕτως ἔχει. ~Εἰ	δὲ	μὴ ταύτῃ γε, ἔφη, πείθῃ,
[17]	εἰ συγκρίνοιτο μὲν πάντα, διακρίνοιτο	δὲ	μή, ~ταχὺ ἂν τὸ τοῦ
[65]	τὸ φάρμακον, εἰ τέτριπται· εἰ	δὲ	μή, ~τριψάτω ὁ ἄνθρωπος. ~(Καὶ
[62]	καὶ λήγουσι τῶν κακῶν, εἰ	δὲ	~μή, φέρονται αὖθις εἰς τὸν
[24]	ὦ Σώκρατες, πειρῶ ἀναπείθειν· ~μᾶλλον	δὲ	μὴ ὡς ἡμῶν δεδιότων, ἀλλ᾽
[40]	δὴ ἔχει τὸ ~πεισθῆναι· εἰ	δὲ	μηδέν ἐστι τελευτήσαντι, ἀλλ᾽ οὖν
[33]	~συλλέγεσθαι καὶ ἁθροίζεσθαι παρακελευομένη, πιστεύειν	δὲ	μηδενὶ ἄλλῳ ~ἀλλ᾽ (ἢ αὐτὴν
[42]	ἡρμόσθαι· ἔστιν οὕτως; ~Ἔστιν. ~Ἡ	δὲ	μήτε μᾶλλον μήτε ἧττον ἡρμοσμένη
[45]	γίγνοιτο μνήμη καὶ δόξα, ~ἐκ	δὲ	μνήμης καὶ δόξης λαβούσης τὸ
[51]	ἐναντίοις, ἐκ τῶν ~ἐναντίων; Νῦν	δέ	μοι δοκεῖ λέγεσθαι ὅτι τοῦτο
[24]	ὅπερ λέγετε καὶ νῦν. ~Ὅμως	δέ	μοι δοκεῖς σύ τε καὶ
[41]	ἐν ~ἁρμονίας εἴδει οὖσα· Κέβης	δέ	μοι ἔδοξε τοῦτο μὲν ἐμοὶ
[16]	αὐτὴν καὶ τὰς γενέσεις· σὺ	δέ	μοι τὴν ἑτέραν. Λέγω δὲ
[47]	ἔχει χωρὶς ἀπ᾽ ἀλλήλων, τὰ	δὲ	νεῦρα οἷα ἐπιτείνεσθαι (καὶ ~ἀνίεσθαι,
[43]	καὶ τὰ μὲν ἀπειλοῦσα, τὰ	δὲ	νουθετοῦσα, ~ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ ὀργαῖς
[7]	διὸ ἀλογίστως ἂν φεύγοι· ὁ	δὲ	νοῦν ἔχων ~ἐπιθυμοῖ που ἂν
[63]	τινι χρόνῳ ἕκαστοι πορεύσεσθε· ἐμὲ	δὲ	νῦν ἤδη καλεῖ, φαίη ἂν
[3]	μὲν ~Σωκράτη ἄρτι λελυμένον, τὴν	δὲ	Ξανθίππην γιγνώσκεις γάρ ἔχουσάν τε
[66]	ὃς τὰ ὄμματα ἔστησεν· ~ἰδὼν	δὲ	ὁ Κρίτων συνέλαβε τὸ στόμα
[66]	ἐν κύλικι φέροντα τετριμμένον. Ἰδὼν	δὲ	ὁ Σωκράτης τὸν ~ἄνθρωπον, εἶεν,
[57]	προστεταγμένου ~δαίμονος οἴχεται ἀγομένη. Ἀφικομένην	δὲ	ὅθιπερ αἱ ἄλλαι, τὴν μὲν
[13]	εἶναι. ~(Πάνυ μὲν οὖν. ~Τί	δὲ	οἱ κόσμιοι αὐτῶν; Οὐ ταὐτὸν
[66]	πλήν γε αὐτοῦ ~Σωκράτους. ~Ἐκεῖνος	δέ,	~Οἷα, ἔφη, ποιεῖτε, ὦ θαυμάσιοι.
[2]	ἄλλοι τινὲς τῶν ~ἐπιχωρίων. Πλάτων	δὲ	οἶμαι ἠσθένει. ~(Ἐχεκράτης) Ξένοι δέ
[60]	κατωτέρω ἢ> ᾗ ἐπηντλεῖτο, τὰ	δὲ	ὀλίγον· πάντα δὲ ὑποκάτω εἰσρεῖ
[44]	μὲν τῷ θεῷ μελήσει, ἡμεῖς	~δὲ	Ὁμηρικῶς ἐγγὺς ἰόντες πειρώμεθα εἰ
[16]	τεθνεῶτας ἐκ τῶν ζώντων, τούτου	δὲ	ὄντος ἱκανόν που ~ἐδόκει τεκμήριον
[39]	λοιδορῶν τοὺς λόγους ~διατελοῖ, τῶν	δὲ	ὄντων τῆς ἀληθείας τε καὶ
[26]	ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ἔχον, τὸ	δὲ	ὁρατὸν μηδέποτε κατὰ ταὐτά; ~Καὶ
[60]	αὖ ἐκεῖθεν μὲν ἀπολίπῃ, δεῦρο	δὲ	ὁρμήσῃ, τὰ ἐνθάδε ~πληροῖ αὖθις,
[59]	κάλλος, τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν	δὲ	ὅση ~λευκὴ γύψου ἢ χιόνος
[45]	μὲν σαρξὶ σάρκες προσγένωνται, ~τοῖς	δὲ	ὀστοῖς ὀστᾶ, καὶ οὕτω κατὰ
[51]	τὸ ἐναντίον ~πρᾶγμα γίγνεσθαι, νῦν	δέ,	ὅτι αὐτὸ τὸ ἐναντίον ἑαυτῷ
[50]	ὁ αὐτὸς σμικρός εἰμι· ἐκεῖνο	δὲ	οὐ τετόλμηκεν μέγα ὂν σμικρὸν
[11]	ὡς ὁ λόγος ~σημαίνει, ζῶσιν	δὲ	οὔ. Εἰ γὰρ μὴ οἷόν
[45]	τρόπον αὐτὸς εἰκῇ φύρω, τοῦτον	δὲ	~οὐδαμῇ προσίεμαι. ~Ἀλλ᾽ ἀκούσας μέν
[29]	ἅτε μελετῶσα ἀεὶ τοῦτο τὸ	δὲ	οὐδὲν ἄλλο ~ἐστὶν ἢ ὀρθῶς
[59]	(καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα· ~ἐκεῖ	δὲ	οὐδὲν ὅτι οὐ τοιοῦτον εἶναι
[8]	~γὰρ θερμαίνεσθαι μᾶλλον διαλεγομένους, δεῖν	δὲ	οὐδὲν τοιοῦτον ~προσφέρειν (τῷ φαρμάκῳ·
[49]	ἐπί τι ~ἱκανὸν ἔλθοις, ἅμα	δὲ	οὐκ ἂν φύροιο ὥσπερ οἱ
[62]	οἱ μὲν οὓς ἀπέκτειναν, οἱ	δὲ	οὓς ὕβρισαν, καλέσαντες ~δ᾽ ἱκετεύουσι
[62]	οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, κωκυτός. ~(Τούτων	δὲ	οὕτως πεφυκότων, ἐπειδὰν ἀφίκωνται οἱ
[57]	ἀρχῇ ~τῆς ἐκεῖσε πορείας. Λέγεται	δὲ	οὕτως, ὡς ἄρα τελευτήσαντα ἕκαστον
[42]	μέρεσιν. ~Πολλοῦ μέντοι, ἔφη. ~Τί	δέ;	οὐχ οὕτως ἁρμονία πέφυκεν εἶναι
[35]	τὸ ἐπιθυμεῖν ~μὲν ἀκοῦσαι, ὀκνεῖν	δὲ	ὄχλον παρέχειν, μή σοι ἀηδὲς
[60]	ποταμοὺς καὶ κρήνας ποιεῖ· ἐντεῦθεν	δὲ	πάλιν δυόμενα ~(κατὰ τῆς γῆς,
[60]	ἑκάστοτε ἡ περιρροὴ γιγνομένη. ~Ταῦτα	δὲ	πάντα κινεῖν ἄνω καὶ κάτω
[19]	τινος ἄλλης τῶν ~αἰσθήσεων· ταὐτὸν	δὲ	πάντα ταῦτα λέγω. ~Ταὐτὸν γὰρ
[60]	ἐνθάδε εἶναι καὶ ~πλατυτέρους. Τούτους	δὲ	πάντας ὑπὸ γῆν εἰς ἀλλήλους
[41]	ἔτι ἀνάρμοστοι ὄντες γίγνονται, τελευταῖον	δὲ	πάντων ~συνίσταται ἡ ἁρμονία καὶ
[37]	ἀλλ᾽ ἔστι που σῶς, τεκμήριον	δὲ	παρέχοιτο ~θοἰμάτιον ὃ ἠμπείχετο αὐτὸς
[59]	δὴ οἱ γραφῆς (καταχρῶνται. Ἐκεῖ	δὲ	πᾶσαν τὴν γῆν ἐκ τοιούτων
[62]	ἀνδροφόνους κατὰ τὸν ~Κωκυτόν, τοὺς	δὲ	πατραλοίας καὶ μητραλοίας κατὰ τὸν
[6]	οὐ δέοι τοῦτο ποιεῖν· σαφὲς	~δὲ	περὶ αὐτῶν οὐδενὸς πώποτε οὐδὲν
[51]	αὐτὰ τῇ ἐκείνων ἐπωνυμίᾳ, ~νῦν	δὲ	περὶ ἐκείνων αὐτῶν ὧν ἐνόντων
[10]	τοῦ σώματος ἐφήψω αὐτῶν; λέγω	δὲ	περὶ ~πάντων, οἷον μεγέθους πέρι,
[41]	ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν. Ὁ	δὲ	περὶ τῆς ~ἀναμνήσεως καὶ μαθήσεως
[52]	πέπονθε καὶ ἄλλα πολλά. ~σκόπει	δὲ	περὶ τῆς τριάδος. Ἆρα οὐ
[14]	ἔμοιγε δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι, (τὰ	δὲ	περὶ τῆς ~ψυχῆς πολλὴν ἀπιστίαν
[63]	~πλέον θάτερον ἡγησάμενος ἀπεργάζεσθαι, τὰς	δὲ	περὶ τὸ μανθάνειν ~ἐσπούδασέ τε
[59]	μὲν ἐν μεσογαίᾳ οἰκοῦντας, τοὺς	~δὲ	περὶ τὸν ἀέρα ὥσπερ ἡμεῖς
[66]	καὶ ἐπέσχομεν τοῦ δακρύειν. Ὁ	δὲ	~περιελθών, ἐπειδή οἱ βαρύνεσθαι ἔφη
[57]	οὔτε ἡγεμὼν ἐθέλει γίγνεσθαι, αὐτὴ	(δὲ	πλανᾶται ἐν πάσῃ ~ἐχομένη ἀπορίᾳ
[43]	οὗ λέγει τὸν Ὀδυσσέα· ~στῆθος	δὲ	πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ· ~(τέτλαθι
[60]	τὰ ἐνθάδε ~πληροῖ αὖθις, τὰ	δὲ	πληρωθέντα ῥεῖ διὰ τῶν ὀχετῶν
[61]	οὐ συμμειγνύμενος τῷ ὕδατι· ~περιελιχθεὶς	δὲ	πολλάκις ὑπὸ γῆς ἐμβάλλει κατωτέρω
[57]	αὐτῇ ἑκάστη τόπον προσήκοντα. εἰσὶν	δὲ	πολλοὶ καὶ θαυμαστοὶ τῆς γῆς
[13]	ἀγαθοῖς ~ἐντεύξεσθαι καὶ ἑταίροις· (τοῖς	δὲ	πολλοῖς ἀπιστίαν παρέχει) εἴ τι
[44]	μηνύειν ~ἀθανασίαν μὲν μή, ὅτι	δὲ	πολυχρόνιόν τέ ἐστιν ψυχὴ καὶ
[37]	γε ~ἀσθενέστερον ἔτι ὄν; Τὸ	δὲ	πολυχρονιώτερον ~(οὐ δοκεῖ σοι ἀναγκαῖον
[61]	τὰς τῶν ζῴων γενέσεις. τρίτος	δὲ	~ποταμὸς τούτων κατὰ μέσον ἐκβάλλει,
[20]	ἂν ~ἐπιστήμην ἀναλαμβάνειν εἴη; Τοῦτο	δέ	που ἀναμιμνῄσκεσθαι λέγοντες ~ὀρθῶς ἂν
[13]	~ἀλλά τις φιλοσώματος; Ὁ αὐτὸς	δέ	που οὗτος τυγχάνει ὢν καὶ
[43]	γυμναστικὴν ~καὶ τὴν ἰατρικήν, τὰ	δὲ	πρᾳότερον, καὶ τὰ μὲν ἀπειλοῦσα,
[23]	ἦν ἡμῶν ἡ ψυχή, δεῖ	δὲ	~προσαποδεῖξαι ὅτι καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνωμεν
[60]	θερμῶν ὑδάτων καὶ ψυχρῶν, ~πολὺ	δὲ	πῦρ καὶ πυρὸς μεγάλους ποταμούς,
[64]	προθυμησόμεθα, ἔφη, οὕτω ποιεῖν· θάπτωμεν	δέ	σε τίνα ~τρόπον; ~Ὅπως ἄν,
[12]	αὐτοῖς ἀνθρώπων φοβερόν. ἐκ τῶνδε	δὲ	~σκόπει. Εἰ γὰρ διαβέβληνται μὲν
[45]	εἶναι ὡς οὐδὲν χρῆμα. Τεκμήριον	δέ	σοι ἐρῶ ἱκανόν· ἐγὼ γὰρ
[48]	μή, ὡς ~οὐκ ἀληθῆ. βούλομαι	δέ	σοι σαφέστερον εἰπεῖν ἃ λέγω·
[25]	καὶ μηδέποτε κατὰ ταὐτά, ταῦτα	δὲ	~σύνθετα; ~Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτως. ~Ἴωμεν
[49]	ἂν μέλλῃ ἓν ἔσεσθαι, τὰς	~δὲ	σχίσεις ταύτας καὶ προσθέσεις καὶ
[3]	βοῶσάν (τε καὶ ~κοπτομένην· ὁ	δὲ	Σωκράτης ἀνακαθιζόμενος εἰς τὴν κλίνην
[37]	μὲν ψυχὴ πολυχρόνιόν ἐστι, τὸ	δὲ	σῶμα ~ἀσθενέστερον καὶ ὀλιγοχρονιώτερον· ἀλλὰ
[28]	μὲν ψυχὴ τῷ θείῳ, τὸ	δὲ	σῶμα τῷ θνητῷ. ~Σκόπει δή,
[20]	πρὶν γενέσθαι γιγνόμενοι ἀπωλέσαμεν, ὕστερον	δὲ	~ταῖς αἰσθήσεσι χρώμενοι περὶ αὐτὰ
[9]	τὰς τῶν ἀφροδισίων; ~Οὐδαμῶς. ~Τί	δὲ	τὰς ἄλλας τὰς περὶ τὸ
[9]	Σώκρατες, ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Τί	δὲ	τὰς τῶν ἀφροδισίων; ~Οὐδαμῶς. ~Τί
[44]	ἀφελεῖν οὔτε ~προσθεῖναι δέομαι· ἔστι	δὲ	ταῦτα ἃ λέγω. ~Ὁ οὖν
[37]	πολλάκις γιγνομένην ψυχὴν ~ἀντέχειν δοὺς	δὲ	ταῦτα ἐκεῖνο μηκέτι συγχωροῖ, μὴ
[53]	γε ἡ περιττή; ~Ναί. ~Ἐναντία	δὲ	ταύτῃ ἡ τοῦ ἀρτίου; ~Ναί.
[59]	εἶδος συνεχὲς ποικίλον ~φαντάζεσθαι. Ἐν	δὲ	ταύτῃ οὔσῃ τοιαύτῃ ἀνὰ λόγον
[37]	φαυλότερον οὐδ᾽ ἀσθενέστερον. Τὴν αὐτὴν	δὲ	ταύτην οἶμαι ~εἰκόνα δέξαιτ᾽ ἂν
[41]	τὴν τοῦ ὃ ~ἔστιν (ἐγὼ	δὲ	ταύτην, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, ἱκανῶς
[47]	ὁτουοῦν ~ἥδιστ᾽ ἂν γενοίμην· ἐπειδὴ	δὲ	ταύτης ἐστερήθην καὶ οὔτ᾽ αὐτὸς
[13]	τελετάς, ναρθηκοφόροι (μὲν πολλοί, βάκχοι	δέ	τε παῦροι ~οὗτοι δ᾽ εἰσὶν
[37]	ὕστερος ἀπόλωλεν πολλῶν (ὄντων, τοῦ	δὲ	~τελευταίου οἶμαι πρότερος, καὶ οὐδέν
[61]	κύκλῳ ~θολερὸς καὶ πηλώδης, περιελιττόμενος	δὲ	τῇ γῇ ἄλλοσέ τε ἀφικνεῖται
[58]	ὁμίχλην καὶ τὸν ἀέρα· αὐτὴν	δὲ	τὴν γῆν ~καθαρὰν ἐν καθαρῷ
[52]	ἔστι ~μὲν οὐκ ἐκεῖνο, ἔχει	δὲ	τὴν ἐκείνου μορφὴν ἀεί, ὅτανπερ
[53]	καὶ ~αὐτὸ ἄλλῳ ἐναντίον, ὅμως	δὲ	τὴν (τοῦ περιττοῦ οὐ δέξεται·
[9]	αὑτὸ τὸ ~σῶμα γεγονέναι, χωρὶς	δὲ	τὴν ψυχὴν (ἀπὸ) τοῦ σώματος
[9]	ὅσον δύναται ἀφεστάναι αὐτοῦ, πρὸς	δὲ	τὴν ψυχὴν τετράφθαι; ~Ἐμοιγε. ~Ἆρ᾽
[37]	τούτου μόνου ~προτέραν ἀπόλλυσθαι, ἀπολομένης	δὲ	τῆς ψυχῆς τότ᾽ ἤδη τὴν
[35]	ἄλλο ~σκοπεῖσθον, οὐδὲν λέγω· εἰ	δέ	τι περὶ τούτων ἀπορεῖτον, μηδὲν
[25]	διαιρεθῆναι ταύτῃ ᾗπερ συνετέθη· εἰ	δέ	τι τυγχάνει ὂν ἀσύνθετον, ~τούτῳ
[18]	τρόπῳ ~τοιούτῳ, ἀνάμνησιν εἶναι; Λέγω	δὲ	τίνα τρόπον; Τόνδε. ἐάν τίς
[2]	δὲ οἶμαι ἠσθένει. ~(Ἐχεκράτης) Ξένοι	δέ	τινες παρῆσαν; ~(Φαίδων) ~(Ναί, Σιμμίας
[49]	ὑποθέσεως, οὕτως ἀποκρίναιο ἄν. Εἰ	δέ	τις αὐτῆς ~τῆς ὑποθέσεως ἔχοιτο,
[3]	θέλειν ~παραγίγνεσθαι τῷ ἀνθρώπῳ, ἐὰν	δέ	τις διώκῃ τὸ ἕτερον καὶ
[47]	~τοιαῦτα καλεῖν λίαν ἄτοπον· εἰ	δέ	τις λέγοι ὅτι ἄνευ τοῦ
[2]	γὰρ ἐλέγοντο εἶναι. ~(Ἐχεκράτης) ~Ἄλλος	δέ	τις παρῆν; ~(Φαίδων) ~Σχεδόν τι
[50]	(ὑπερέχειν τὴν σμικρότητα ὑπέχων, ~τῷ	δὲ	τὸ μέγεθος τῆς σμικρότητος παρέχων
[16]	δέ μοι τὴν ἑτέραν. Λέγω	δὲ	τὸ μὲν ~καθεύδειν, τὸ δὲ
[33]	ἄλλο, μηδὲν ἡγεῖσθαι ἀληθές· ~εἶναι	δὲ	τὸ μὲν τοιοῦτον αἰσθητόν τε
[27]	μᾶλλον ἢ τῷ μή. ~Τί	δὲ	τὸ σῶμα; ~Τῷ ἑτέρῳ. ~Ὅρα
[43]	πάθεσιν ἢ καὶ ἐναντιουμένην; ~Λέγω	δὲ	τὸ τοιόνδε, οἷον καύματος ἐνόντος
[21]	ἐν τῷ παρόντι ἑλέσθαι. ~Τί	δέ;	Τόδε ἔχεις ἑλέσθαι, καὶ πῇ
[52]	ἔφη, βούλομαι δηλῶσαι, ἄθρει. ἔστιν	δὲ	τόδε, ὅτι φαίνεται οὐ ~μόνον
[41]	τοῖς πολλοῖς ~δοκεῖ ἀνθρώποις· ἐγὼ	δὲ	τοῖς διὰ τῶν εἰκότων τὰς
[30]	πρὸς τὰ ἀφροδίσια χρήσαιτο, τὸ	δὲ	τοῖς ὄμμασι ~σκοτῶδες καὶ ἀιδές,
[37]	τῶν θανάτων παντάπασιν ~ἀπόλλυσθαι, τοῦτον	δὲ	τὸν (θάνατον καὶ ταύτην τὴν
[4]	ἦν ἡ παροῦσα θυσία· μετὰ	δὲ	τὸν θεόν, ἐννοήσας ὅτι ~τὸν
[47]	βάθρον τὸν ἀέρα ὑπερείδει· (τὴν	δὲ	τοῦ ὡς οἷόν τε ~βέλτιστα
[11]	κτησώμεθα ἱκανῶς οὗ ~ἐπιθυμοῦμεν· φαμὲν	δὲ	τοῦτο εἶναι τὸ ἀληθές. μυρίας
[18]	ὃς ὁ Σιμμίας, οὔ, αὐτὸ	δὲ	τοῦτο, ἔφη, δέομαι ~παθεῖν περὶ
[12]	φρονήσει ἀλλ᾽ ἢ ἐκεῖ. Εἰ	δὲ	τοῦτο οὕτως ἔχει, ὅπερ ἄρτι
[37]	εἶναι ~ὁτῳοῦν αἰσθέσθαι ἡμῶν εἰ	δὲ	τοῦτο οὕτως ἔχει, οὐδενὶ προσήκει
[4]	μὲν οὔσης μεγίστης μουσικῆς, ~ἐμοῦ	δὲ	τοῦτο πράττοντος. Νῦν δ᾽ ἐπειδὴ
[64]	Εἶεν, ἔφη, ὦ Σώκρατες· τί	δὲ	~τούτοις ἢ ἐμοὶ ἐπιστέλλεις ἢ
[61]	Τάρταρον ἐναντίος τῷ Πυριφλεγέθοντι· ὄνομα	δὲ	~τούτῳ ἐστίν, ὡς οἱ ποιηταὶ
[26]	σώματός ἐστιν τῷ ἀιδεῖ, τὸ	δὲ	τῷ ὁρατῷ. ~(Πᾶσα ἀνάγκη, ὦ
[25]	ταὐτὰ ἔχειν, ὦ Σώκρατες. ~Τί	δὲ	τῶν πολλῶν καλῶν, οἷον ἀνθρώπων
[60]	καὶ πυρὸς μεγάλους ποταμούς, πολλοὺς	δὲ	ὑγροῦ πηλοῦ καὶ ~καθαρωτέρου καὶ
[64]	κἂν μὴ νῦν ὁμολογήσητε· ἐὰν	δὲ	ὑμῶν (μὲν) αὐτῶν ~ἀμελῆτε καὶ
[60]	ἐπηντλεῖτο, τὰ δὲ ὀλίγον· πάντα	δὲ	ὑποκάτω εἰσρεῖ τῆς ~ἐκροῆς, καὶ
[62]	μητραλοίας κατὰ τὸν Πυριφλεγέθοντα· ~ἐπειδὰν	δὲ	φερόμενοι γένωνται κατὰ τὴν λίμνην
[15]	οὕτω τὸ μὲν ~αὐξάνεσθαι, τὸ	δὲ	φθίνειν; ~Ναί, ἔφη. ~Οὐκοῦν καὶ
[46]	πλατεῖά ἐστιν ἢ (στρογγύλη, ἐπειδὴ	δὲ	~φράσειεν, ἐπεκδιηγήσεσθαι τὴν αἰτίαν καὶ
[13]	ἄλλων πάντων τῶν τοιούτων· χωριζόμενα	δὲ	φρονήσεως ~(καὶ) ἀλλαττόμενα ἀντὶ ἀλλήλων
[12]	διὰ βίου ἤρων τυχεῖν ἤρων	δὲ	φρονήσεως ᾧ τε ~διεβέβληντο, τούτου
[24]	ἂν εὐκαιρότερον ἀναλίσκοιτε χρήματα. Ζητεῖν	δὲ	χρὴ καὶ αὐτοὺς μετ᾽ ~ἀλλήλων·
[11]	πάντες οἱ πόλεμοι γίγνονται, τὰ	δὲ	χρήματα ~(ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ
[59]	(καὶ) θαυμαστὴν τὸ κάλλος, τὴν	δὲ	χρυσοειδῆ, τὴν δὲ ὅση ~λευκὴ
[61]	ζέουσαν ὕδατος καὶ πηλοῦ· ἐντεῦθεν	δὲ	(χωρεῖ κύκλῳ ~θολερὸς καὶ πηλώδης,
[29]	ἐστιν· ~ἢ οὔ; ~Ναί. ~Ἡ	δὲ	ψυχὴ ἄρα, τὸ ἀιδές, τὸ
[26]	τὸ μὲν σῶμά ἐστι, τὸ	δὲ	ψυχή; ~Οὐδὲν ἄλλο, ἔφη. ~Ποτέρῳ
[5]	ἀποθνῄσκοντι τὸν φιλόσοφον ἕπεσθαι; ~Τί	δέ,	ὦ Κέβης; οὐκ ἀκηκόατε σύ
[8]	μοι δοκεῖ πάλαι εἰπεῖν. ~Τί	δέ,	ὦ Σώκρατες, ἔφη ὁ Κρίτων,
[2]	~καὶ οἱ ἄλλοι. ~(Ἐχεκράτης) Ἔτυχον	δέ,	ὦ Φαίδων, τίνες παραγενόμενοι; ~(Φαίδων)
[17]	εἴη, ὁμοῦ πάντα χρήματα Ὡσαύτως	~δέ,	ὦ φίλε Κέβης, καὶ εἰ
[59]	ἀήρ, ἐκείνοις τὸν αἰθέρα. Τὰς	δὲ	ὥρας αὐτοῖς κρᾶσιν ἔχειν ~τοιαύτην
[4]	ἐμὲ διώκειν ὡς ~τάχιστα. (Ἄπειμι	δέ,	ὡς ἔοικε, τήμερον· κελεύουσι γὰρ
[33]	τῷ ~σώματι καὶ προσκεκολλημένην, ἀναγκαζομένην	δὲ	ὥσπερ διὰ εἱργμοῦ διὰ ~τούτου
[31]	πάλιν ~ἐνδεθῶσιν εἰς σῶμα· ~ἐνδοῦνται	δέ,	ὥσπερ εἰκός, εἰς τοιαῦτα ἤθη
[47]	δὴ ποιεῖ τὴν γῆν, ὁ	δὲ	ὥσπερ ~καρδόπῳ πλατείᾳ βάθρον τὸν
[11]	τἀληθές. Ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμῖν	δέδεικται	ὅτι, εἰ μέλλομέν ποτε ~καθαρῶς
[33]	ὡς ἂν μάλιστα αὐτὸς ὁ	δεδεμένος	συλλήπτωρ (εἴη τοῦ δεδέσθαι, ~ὅπερ
[33]	ὁ δεδεμένος συλλήπτωρ (εἴη τοῦ	δεδέσθαι,	~ὅπερ οὖν λέγω, γιγνώσκουσιν οἱ
[13]	ὅταν ὑπομένωσιν; ~Ἔστι ταῦτα. ~Τῷ	δεδιέναι	ἄρα καὶ δέει ἀνδρεῖοί εἰσι
[25]	~καὶ ὑπὲρ τοῦ ποίου τινὸς	δεδιέναι	μὴ πάθῃ αὐτό, καὶ τῷ
[24]	~τὸν λόγον ἔτι μᾶλλον, καὶ	δεδιέναι	τὸ τῶν παίδων, μὴ ὡς
[24]	τοῦτον οὖν πειρῶ μεταπείθειν μὴ	δεδιέναι	τὸν θάνατον ~ὥσπερ τὰ μορμολύκεια.
[37]	εἶναι ἀεὶ τὸν ~μέλλοντα ἀποθανεῖσθαι	δεδιέναι	ὑπὲρ τῆς αὑτοῦ ψυχῆς μὴ
[25]	καὶ ἐκ τούτων θαρρεῖν ~ἢ	δεδιέναι	ὑπὲρ τῆς ἡμετέρας ψυχῆς; ~Ἀληθῆ,
[32]	ἀτιμίαν τε καὶ ἀδοξίαν μοχθηρίας	δεδιότες,	ὥσπερ οἱ ~φίλαρχοί τε καὶ
[24]	~μᾶλλον δὲ μὴ ὡς ἡμῶν	δεδιότων,	ἀλλ᾽ ἴσως ἔνι τις καὶ
[24]	~Καὶ ὁ Κέβης ἐπιγελάσας, Ὡς	δεδιότων,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, πειρῶ ἀναπείθειν·
[49]	τοῖς σεαυτοῦ σοφωτέροις· σὺ δὲ	~δεδιὼς	ἄν, τὸ (λεγόμενον, τὴν σαυτοῦ
[47]	δὴ καὶ ἐμοὶ βέλτιον αὖ	δέδοκται	ἐνθάδε ~καθῆσθαι, καὶ δικαιότερον παραμένοντα
[65]	ἐπὶ ~τοῖς ὄρεσιν καὶ οὔπω	δεδυκέναι.	Καὶ ἅμα ἐγὼ οἶδα καὶ
[13]	ταῦτα. ~Τῷ δεδιέναι ἄρα καὶ	δέει	ἀνδρεῖοί εἰσι πάντες πλὴν οἱ
[13]	οἱ φιλόσοφοι· καίτοι ~ἄλογόν γε	δέει	τινὰ καὶ δειλίᾳ ἀνδρεῖον εἶναι.
[8]	καὶ δὶς δώσων, ἐὰν δὲ	δέῃ,	καὶ τρίς. ~Ἀλλὰ σχεδὸν μέν
[7]	οὐκ ἂν λογίζοιτο ὅτι οὐ	δεῖ	ἀπό γε τοῦ ἀγαθοῦ φεύγειν
[23]	ἐπειδὰν ἀποθάνῃ εἶναι, ἐπειδή γε	δεῖ	αὖθις ~αὐτὴν γίγνεσθαι; ἀποδέδεικται μὲν
[52]	ὅπερ τὸ περιττόν, ὅμως δὲ	δεῖ	αὐτὸ μετὰ τοῦ ἑαυτοῦ ὀνόματος
[35]	μαντικήν, οἳ ἐπειδὰν αἴσθωνται ὅτι	~δεῖ	αὐτοὺς ἀποθανεῖν, ᾄδοντες καὶ ἐν
[22]	δὴ Κέβητι; ἔφη ὁ Σωκράτης·	δεῖ	γὰρ καὶ Κέβητα πείθειν. ~Ἱκανῶς,
[23]	ἡμᾶς ἦν ἡμῶν ἡ ψυχή,	δεῖ	δὲ ~προσαποδεῖξαι ὅτι καὶ ἐπειδὰν
[6]	ἐσμεν οἱ ἄνθρωποι καὶ οὐ	δεῖ	δὴ ἑαυτὸν ἐκ ταύτης ~λύειν
[42]	ἀλλ᾽ ~ἕπεσθαι. ~Συνεδόκει. ~Πολλοῦ ἄρα	δεῖ	ἐναντία γε ἁρμονία κινηθῆναι ἂν
[19]	δὴ ἔκ γε τῶν αἰσθήσεων	δεῖ	ἐννοῆσαι ὅτι (πάντα τὰ ἐν
[55]	ἂν δέοι λόγου. ~Ἀλλ᾽ οὐδὲν	δεῖ,	ἔφη, τούτου γε ἕνεκα· σχολῇ
[25]	ἦ δ᾽ ὃς ὁ Σωκράτης,	δεῖ	ἡμᾶς ἀνερέσθαι ἑαυτούς, ~τῷ ποίῳ
[41]	Σιμμία τε καὶ Κέβης, ἃ	δεῖ	ἡμᾶς ἐπισκοπεῖσθαι; ~(Συνωμολογείτην δὴ ταῦτ᾽
[23]	γὰρ ὥσπερ ἥμισυ ~ἀποδεδεῖχθαι οὗ	δεῖ,	ὅτι πρὶν γενέσθαι ἡμᾶς ἦν
[13]	τὸ νόμισμα ~ὀρθόν, ἀντὶ οὗ	δεῖ	πάντα ταῦτα καταλλάττεσθαι, φρόνησις, (καὶ
[45]	ὦ Κέβης, ζητεῖς· ὅλως γὰρ	δεῖ	περὶ ~γενέσεως καὶ φθορᾶς τὴν
[6]	ἑαυτοὺς εὖ ποιεῖν, ἀλλὰ ~ἄλλον	δεῖ	περιμένειν εὐεργέτην. ~Καὶ ὁ Κέβης
[57]	εἰς δή τινα ~τόπον, οἷ	δεῖ	τοὺς συλλεγέντας διαδικασαμένους εἰς Ἅιδου
[52]	τὸ γὰρ περιττὸν ἀεί που	δεῖ	τούτου τοῦ ~ὀνόματος τυγχάνειν ὅπερ
[29]	οἱ πολλοὶ (ἄνθρωποι; Πολλοῦ γε	~δεῖ,	ὦ φίλε Κέβης τε καὶ
[59]	τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ	δείγματα,	~οἷς δὴ οἱ γραφῆς (καταχρῶνται.
[13]	~ἄλογόν γε δέει τινὰ καὶ	δειλίᾳ	ἀνδρεῖον εἶναι. ~(Πάνυ μὲν οὖν.
[18]	δήπου, εἴ τίς τι ~ἀναμνησθήσεται,	δεῖν	αὐτὸν τοῦτο πρότερόν ποτε ἐπίστασθαι.
[35]	τις, ~πάνυ μαλθακοῦ εἶναι ἀνδρός·	δεῖν	γὰρ περὶ αὐτὰ ἕν γέ
[8]	Φησὶ ~γὰρ θερμαίνεσθαι μᾶλλον διαλεγομένους,	δεῖν	δὲ οὐδὲν τοιοῦτον ~προσφέρειν (τῷ
[32]	~ἔρχονται, αὐτοὶ δὲ ἡγούμενοι οὐ	δεῖν	ἐναντία τῇ φιλοσοφίᾳ πράττειν καὶ
[33]	οὖν τῇ λύσει οὐκ οἰομένη	δεῖν	ἐναντιοῦσθαι ἡ τοῦ ὡς ἀληθῶς
[48]	ἐπειδὴ ἀπειρήκη τὰ ὄντα ~σκοπῶν,	δεῖν	εὐλαβηθῆναι μὴ πάθοιμι ὅπερ οἱ
[34]	τρεφομένη, ζῆν τε οἴεται οὕτω	δεῖν	ἕως ἂν ζῇ, καὶ ἐπειδὰν
[58]	οὐρανῷ ~περιφερὴς οὖσα, μηδὲν αὐτῇ	δεῖν	μήτε (ἀέρος πρὸς τὸ μὴ
[46]	ἢ ἀπόλλυται ἢ ἔστι, τοῦτο	δεῖν	περὶ αὐτοῦ εὑρεῖν, ὅπῃ βέλτιστον
[6]	ἄλογον μὴ πρότερον αὑτὸν ἀποκτεινύναι	δεῖν,	πρὶν ~ἀνάγκην τινὰ θεὸς ἐπιπέμψῃ,
[49]	τὴν τῆς δυάδος μετάσχεσιν, καὶ	δεῖν	τούτου ~μετασχεῖν τὰ μέλλοντα δύο
[64]	κατορυττόμενον ἀγανακτῇ ὑπὲρ ἐμοῦ ὡς	δεινὰ	πάσχοντος, μηδὲ λέγῃ ἐν ~τῇ
[61]	ὁ δ᾽ ἐμπεσὼν ἐνταῦθα καὶ	δεινὰς	~δυνάμεις λαβὼν ἐν τῷ ὕδατι,
[34]	δὴ τῆς τοιαύτης τροφῆς οὐδὲν	δεινὸν	μὴ φοβηθῇ, ~(ταῦτα δ᾽ ἐπιτηδεύσασα,
[61]	τέταρτος ~ἐκπίπτει εἰς τόπον πρῶτον	δεινόν	τε καὶ ἄγριον, ὡς λέγεται,
[57]	νῦν δὴ καὶ δόξειεν ~ἂν	δεινὸς	εἶναι, εἴ τις αὐτῆς ἀμελήσει.
[33]	~κυλινδουμένην, καὶ τοῦ εἱργμοῦ τὴν	δεινότητα	κατιδοῦσα ὅτι δι᾽ ἐπιθυμίας ~ἐστίν,
[60]	συναιωρούμενον τῷ ὑγρῷ τὸ πνεῦμα	δεινούς	~τινας ἀνέμους καὶ ἀμηχάνους παρέχεται
[65]	ὀψὲ ~πίνοντας, ἐπειδὰν παραγγελθῇ αὐτοῖς,	δειπνήσαντάς	τε καὶ πιόντας εὖ ~μάλα,
[14]	δὴ ἴσως οὐκ ὀλίγης παραμυθίας	δεῖται	καὶ πίστεως, ὡς ἔστι τε
[57]	ἡ ~ψυχὴ ἀθάνατος, ἐπιμελείας δὴ	δεῖται	οὐχ ὑπὲρ τοῦ χρόνου τούτου
[45]	ἔτι γε τούτων ἐναργέστερα, τὰ	δέκα	μοι ἐδόκει τῶν ὀκτὼ ~πλέονα
[53]	ἀρτίου οὐ ~δέξεται, οὐδὲ τὰ	δέκα	τὴν τοῦ περιττοῦ, τὸ διπλάσιον.
[49]	~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς, τὰ	δέκα	τῶν ὀκτὼ δυοῖν πλείω εἶναι,
[59]	ἀνὰ λόγον τὰ φυόμενα φύεσθαι,	~δένδρα	τε καὶ ἄνθη καὶ τοὺς
[37]	αὐτὴν δὲ ταύτην οἶμαι ~εἰκόνα	δέξαιτ᾽	ἂν ψυχὴ πρὸς σῶμα, καί
[52]	σοι, οὐδέποτε χιόνα γ᾽ οὖσαν	δεξαμένην	τὸ ~θερμόν, ὥσπερ ἐν τοῖς
[50]	ἐκείνου ἀπολωλέναι· ~ὑπομένον δὲ καὶ	δεξάμενον	τὴν σμικρότητα οὐκ ἐθέλειν εἶναι
[52]	ἀπολεῖσθαι, ~οὐ μέντοι ποτὲ τολμήσειν	δεξάμενον	τὴν ψυχρότητα ἔτι εἶναι ὅπερ
[50]	ἢ ὅπερ ~ἦν. Ὥσπερ ἐγὼ	δεξάμενος	καὶ ὑπομείνας τὴν σμικρότητα, καὶ
[51]	ποτέ φαμεν ἐθελῆσαι γένεσιν ἀλλήλων	~δέξασθαι.	Καὶ ἅμα βλέψας πρὸς τὸν
[62]	ἐκβῆναι εἰς τὴν λίμνην καὶ	~δέξασθαι,	καὶ ἐὰν μὲν πείσωσιν, ἐκβαίνουσί
[53]	~τὴν τοῦ ἐπιφερομένου ἐναντιότητα μηδέποτε	δέξασθαι.	πάλιν δὲ ~ἀναμιμνῄσκου· οὐ γὰρ
[44]	εὐθὺς τὴν πρώτην ἔφοδον οὐ	δέξασθαι	τοῦ σοῦ ~λόγου. ταὐτὰ δὴ
[55]	γε ἀθάνατον ἀίδιον ὂν φθορὰν	δέξεται.	~Ὁ δέ γε θεὸς οἶμαι,
[55]	δὴ ἐκ τῶν προειρημένων οὐ	δέξεται	οὐδ᾽ ~ἔσται τεθνηκυῖα, ὥσπερ τὰ
[53]	δὲ τὴν (τοῦ περιττοῦ οὐ	δέξεται·	οὐδὲ δὴ τὸ ~ἡμιόλιον οὐδὲ
[53]	πέντε τὴν τοῦ ἀρτίου οὐ	~δέξεται,	οὐδὲ τὰ δέκα τὴν τοῦ
[54]	ἐπιφέρει ἀεὶ οὐ μή ποτε	δέξηται,	ὡς ἐκ ~τῶν πρόσθεν ὡμολόγηται;
[38]	~Ἐγὼ ἐρῶ. Ἔτυχον γὰρ ἐν	δεξιᾷ	αὐτοῦ καθήμενος (παρὰ τὴν κλίνην
[4]	θεόν, ἐννοήσας ὅτι ~τὸν ποιητὴν	δέοι,	εἴπερ μέλλοι ποιητὴς εἶναι, ποιεῖν
[55]	εἰ δὲ μή, ~ἄλλου ἂν	δέοι	λόγου. ~Ἀλλ᾽ οὐδὲν δεῖ, ἔφη,
[15]	ἔστι τοῦτο, ἄλλου ~ἄν του	δέοι	λόγου. ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη
[49]	διαφωνεῖ· ἐπειδὴ δὲ ~ἐκείνης αὐτῆς	δέοι	σε διδόναι λόγον, ὡσαύτως ἂν
[6]	καὶ ἄλλων τινῶν, ὡς οὐ	δέοι	τοῦτο ποιεῖν· σαφὲς ~δὲ περὶ
[37]	ὡς ἔοικεν, κἀγὼ ὥσπερ ~Σιμμίας	δέομαι.	Ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ὁμοίως λέγεσθαι
[44]	ἔφη, οὔτε ἀφελεῖν οὔτε ~προσθεῖναι	δέομαι·	ἔστι δὲ ταῦτα ἃ λέγω.
[18]	οὔ, αὐτὸ δὲ τοῦτο, ἔφη,	δέομαι	~παθεῖν περὶ οὗ ὁ λόγος,
[38]	μοι ταῦτα προυδέδοκτο. Καὶ πάνυ	~δέομαι	πάλιν ὥσπερ ἐξ ἀρχῆς ἄλλου
[47]	ὡς ἀληθῶς τὸ ἀγαθὸν καὶ	δέον	συνδεῖν καὶ συνέχειν οὐδὲν ~οἴονται.
[62]	ὕβρισαν, καλέσαντες ~δ᾽ ἱκετεύουσι (καὶ	δέονται	ἐᾶσαι σφᾶς ἐκβῆναι εἰς τὴν
[35]	δ᾽ ἄνθρωποι διὰ τὸ αὑτῶν	δέος	τοῦ ~θανάτου καὶ τῶν κύκνων
[47]	ὀστᾶ μετὰ τῶν σαρκῶν καὶ	δέρματος	ὃ συνέχει ~αὐτά· αἰωρουμένων οὖν
[3]	μοι ἔοικεν· ἐπειδὴ ὑπὸ τοῦ	δεσμοῦ	ἦν ἐν τῷ ~σκέλει τὸ
[12]	~καθ᾽ αὑτήν, ἐκλυομένην ὥσπερ (ἐκ)	δεσμῶν	ἐκ τοῦ σώματος; ~Πάνυ μὲν
[3]	οὖν ἑκάστοτε ἕως ἀνοιχθείη ~τὸ	δεσμωτήριον,	διατρίβοντες μετ᾽ ἀλλήλων, ἀνεῴγετο γὰρ
[3]	(ἡμέρᾳ) ~(ἐπειδὴ ἐξήλθομεν ἐκ τοῦ	δεσμωτηρίου	ἑσπέρας, ἐπυθόμεθα ὅτι τὸ ~πλοῖον
[3]	ἐγένετο· ~πλησίον γὰρ ἦν τοῦ	δεσμωτηρίου.	περιεμένομεν οὖν ἑκάστοτε ἕως ἀνοιχθείη
[1]	τὸ ~φάρμακον ἔπιεν ἐν τῷ	δεσμωτηρίῳ,	ἢ ἄλλου του ἤκουσας; ~(Φαίδων)
[1]	ἐγένετο τῷ Σωκράτει ἐν τῷ	~δεσμωτηρίῳ	ὁ μεταξὺ τῆς δίκης τε
[62]	ἐλευθερούμενοί τε καὶ ἀπαλλαττόμενοι (ὥσπερ	δεσμωτηρίων,	~ἄνω δὲ εἰς τὴν καθαρὰν
[28]	προστάττει, τῇ δὲ ἄρχειν καὶ	~δεσπόζειν·	καὶ κατὰ ταῦτα αὖ πότερόν
[43]	οἵας ἄγειν τε ~ταῦτα καὶ	δεσπόζειν,	καὶ οὔσης αὐτῆς πολὺ θειοτέρου
[43]	διὰ παντὸς τοῦ βίου καὶ	δεσπόζουσα	πάντας τρόπους, τὰ μὲν ~χαλεπώτερον
[13]	κἀκεῖ οὐδὲν ἧττον ἢ ἐνθάδε	δεσπόταις	τε ἀγαθοῖς ~ἐντεύξεσθαι καὶ ἑταίροις·
[7]	βουλόμενοι ἄνδρες σοφοὶ ὡς ἀληθῶς	δεσπότας	~ἀμείνους αὑτῶν φεύγοιεν καὶ ῥᾳδίως
[13]	τε ἀπολείπων καὶ τοὺς ἐνθάδε	δεσπότας	οὐ (χαλεπῶς φέρω οὐδ᾽ ~ἀγανακτῶ,
[8]	διισχυρισαίμην ὅτι μέντοι ~παρὰ θεοὺς	δεσπότας	πάνυ ἀγαθοὺς ἥξειν, εὖ ἴστε
[7]	ταῦτα, φευκτέον (εἶναι ἀπὸ ~τοῦ	δεσπότου,	καὶ οὐκ ἂν λογίζοιτο ὅτι
[35]	τὴν μαντικὴν ἔχειν παρὰ τοῦ	δεσπότου,	~οὐδὲ δυσθυμότερον αὐτῶν τοῦ βίου
[15]	ἀφικόμεναι ἐκεῖ, καὶ πάλιν γε	δεῦρο	~ἀφικνοῦνται καὶ γίγνονται ἐκ τῶν
[65]	ἄριστον ἄνδρα ὄντα τῶν πώποτε	δεῦρο	ἀφικομένων, καὶ ~δὴ καὶ νῦν
[60]	τε αὖ ἐκεῖθεν μὲν ἀπολίπῃ,	δεῦρο	δὲ ὁρμήσῃ, τὰ ἐνθάδε ~πληροῖ
[4]	πρῴην, ὅτι ποτὲ διανοηθείς, ἐπειδὴ	δεῦρο	~ἦλθες, ἐποίησας αὐτά, πρότερον οὐδὲν
[57]	μείναντας ὃν χρὴ χρόνον ἄλλος	δεῦρο	~πάλιν ἡγεμὼν κομίζει ἐν πολλαῖς
[59]	σηπεδόνος καὶ ἅλμης ὑπὸ τῶν	δεῦρο	~συνερρυηκότων, ἃ καὶ λίθοις καὶ
[1]	ἀφίκηται τὸ πλοῖον καὶ πάλιν	δεῦρο·	τοῦτο δ᾽ ἐνίοτε ἐν ~πολλῷ
[47]	μαθεῖν οἷός τε ἐγενόμην, τὸν	δεύτερον	(πλοῦν ἐπὶ τὴν τῆς ~αἰτίας
[53]	τὸ ἐναντίον τὸ ἐναντίον μὴ	δέχεσθαι,	ἀλλὰ καὶ ~ἐκεῖνο, ὃ ἂν
[53]	ἐναντία τινὶ ὄντα ὅμως οὐ	δέχεται	~αὐτό, τὸ ἐναντίον οἷον νῦν
[55]	~Ἀθάνατον, ἔφη. ~οὐκοῦν ψυχὴ οὐ	δέχεται	θάνατον; ~οὔ. ~ἀθάνατον ἄρα ψυχή.
[53]	ἐναντία οὐδέν τι ~μᾶλλον αὐτὸ	δέχεται,	τὸ γὰρ ἐναντίον ἀεὶ αὐτῷ
[55]	καὶ ὃ ἂν μουσικὸν μὴ	δέχηται;	~(Ἄμουσον, ἔφη, τὸ δὲ ἄδικον.
[55]	ὃ δ᾽ ἂν θάνατον μὴ	δέχηται	τί καλοῦμεν; ~Ἀθάνατον, ἔφη. ~οὐκοῦν
[55]	ἄν τι ἄλλο φθορὰν μὴ	~δέχοιτο,	εἰ τό γε ἀθάνατον ἀίδιον
[52]	ἐκεῖνα τὰ ἐναντία ἄλληλα οὐ	δεχόμενα,	ἀλλὰ καὶ ὅσα οὐκ ὄντ᾽
[52]	ἀεὶ τἀναντία, οὐδὲ ταῦτα ἔοικε	δεχομένοις	ἐκείνην ~τὴν ἰδέαν ἣ ἂν
[55]	ἔφη. ~Τὸ δὲ δίκαιον μὴ	δεχόμενον	καὶ ὃ ἂν μουσικὸν μὴ
[55]	Κέβης. ~Τί οὖν; Τὸ μὴ	δεχόμενον	τὴν τοῦ ἀρτίου ἰδέαν τί
[1]	θεωρίαν ~ἀπάξειν εἰς Δῆλον· ἣν	δὴ	ἀεὶ καὶ νῦν ἔτι ἐξ
[58]	ᾧπέρ ἐστι τὰ ἄστρα, ὃν	δὴ	~αἰθέρα ὀνομάζειν (τοὺς πολλοὺς τῶν
[58]	τοι ~γῆς καὶ αὐτὸς πολλὰ	δὴ	ἀκήκοα, οὐ μέντοι ταῦτα ἃ
[61]	~γίγνεται μέρος. ~Τὰ μὲν οὖν	δὴ	ἄλλα πολλά τε καὶ μεγάλα
[62]	δικαστῶν αὐτοῖς ἐτάχθη. Οἳ δὲ	δὴ	ἂν δόξωσι ~διαφερόντως πρὸς τὸ
[55]	~ἀθάνατον. ~Εἶεν, ἔφη· τοῦτο μὲν	δὴ	ἀποδεδεῖχθαι φῶμεν; ἢ πῶς δοκεῖ;
[41]	τῶν οὐδέπω ὄντων; Οὐ γὰρ	δὴ	ἁρμονία γέ σοι ~τοιοῦτόν ἐστιν
[4]	μοι ἐπιτάττοι ποιεῖν. Ἦν γὰρ	δὴ	ἄττα ~τοιάδε· πολλάκις μοι φοιτῶν
[62]	ἐπὶ τὸν Ἀχέροντα, ἀναβάντες ἃ	δὴ	~αὐτοῖς ὀχήματά ἐστιν, ἐπὶ τούτων
[9]	ἄλλο ἢ τοῦτο, ἥκοντος δὲ	δὴ	αὐτοῦ ἀγανακτεῖν ὃ ~πάλαι προυθυμοῦντό
[21]	τὴν ἐπιστήμην αὐτῶν; Οὐ γὰρ	δὴ	ἀφ᾽ οὗ γε ~ἄνθρωποι γεγόναμεν.
[63]	πρὸς τὸ λουτρόν· ~δοκεῖ γὰρ	δὴ	βέλτιον εἶναι λουσάμενον πιεῖν τὸ
[57]	εἴπερ ἡ ~ψυχὴ ἀθάνατος, ἐπιμελείας	δὴ	δεῖται οὐχ ὑπὲρ τοῦ χρόνου
[6]	οἱ ἄνθρωποι καὶ οὐ δεῖ	δὴ	ἑαυτὸν ἐκ ταύτης ~λύειν οὐδ᾽
[63]	τοιαῦτα ὥσπερ ἐπᾴδειν ἑαυτῷ, διὸ	δὴ	~ἔγωγε καὶ πάλαι μηκύνω τὸν
[53]	καὶ ἄλλα πάμπολλα ἀλλ᾽ ὅρα	δὴ	εἰ ~οὕτως ὁρίζῃ, μὴ μόνον
[64]	γυναιξὶ παρέχειν νεκρὸν λούειν. ~(Ταῦτα	δὴ	εἰπόντος αὐτοῦ ὁ Κρίτων, Εἶεν,
[3]	καὶ τοιαῦτ᾽ ἄττα εἶπεν, οἷα	δὴ	εἰώθασιν αἱ γυναῖκες, ὅτι Ὦ
[55]	ἴῃ, ~ἀπόλλυσθαι· θάνατον μὲν γὰρ	δὴ	ἐκ τῶν προειρημένων οὐ δέξεται
[19]	δηλῶσαι ὁ λόγος. ~Ἀλλὰ μὲν	δὴ	ἔκ γε τῶν αἰσθήσεων δεῖ
[66]	ἐγκαλυψάμενος ἀπέκλαον ἐμαυτόν οὐ ~γὰρ	δὴ	ἐκεῖνόν γε, ἀλλὰ τὴν ἐμαυτοῦ
[12]	γυναικῶν καὶ ὑέων ἀποθανόντων πολλοὶ	δὴ	ἑκόντες ~ἠθέλησαν εἰς Ἅιδου μετελθεῖν,
[8]	κἂν ἡμῖν μεταδοίης; (Κοινὸν γὰρ	δὴ	ἔμοιγε δοκεῖ καὶ ~ἡμῖν εἶναι
[63]	μηκύνω τὸν μῦθον. Ἀλλὰ τούτων	δὴ	ἕνεκα θαρρεῖν χρὴ ~περὶ τῇ
[62]	ἐν τῷ παρόντι. ~Ἀλλὰ τούτων	δὴ	ἕνεκα χρὴ ὧν διεληλύθαμεν, ὦ
[49]	οὐδὲν πέπαυμαι λέγων. Ἔρχομαι (γὰρ)	δὴ	~ἐπιχειρῶν σοι ἐπιδείξασθαι τῆς αἰτίας
[61]	~ὅλον οἷον ὁ (κυανός, ὃν	δὴ	ἐπονομάζουσι Στύγιον, καὶ τὴν λίμνην
[1]	ὦ Ἐχέκρατες. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί οὖν	δή	ἐστιν ἅττα εἶπεν ὁ ἀνὴρ
[35]	δοκεῖ ἐνδεῶς λέγεσθαι; πολλὰς γὰρ	δὴ	ἔτι ἔχει ὑποψίας καὶ ~ἀντιλαβάς,
[25]	~σύνθετα; ~Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτως. ~Ἴωμεν	δή,	ἔφη, ἐπὶ ταὐτὰ ἐφ᾽ ἅπερ
[38]	μου εἰς τὰς τρίχας Αὔριον	δή,	ἔφη, ἴσως, ὦ (Φαίδων) τὰς
[45]	ἡμίσει αὐτοῦ ὑπερέχειν. ~Νῦν δὲ	δή,	ἔφη ὁ Κέβης, τί σοι
[42]	ψυχήν; ~Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἔφη. ~Φέρε	δή,	ἔφη, πρὸς Διός· λέγεται ψυχὴ
[31]	αὐτῶν ~ὁμοιότητας τῆς μελέτης; ~Δῆλον	δή,	ἔφη· πῶς δ᾽ οὔ; ~Οὐκοῦν
[49]	οὐκ ἂν φθάνοις περαίνων. ~Σκόπει	δή,	ἔφη, τὰ ἑξῆς ἐκείνοις ἐάν
[24]	τοῦτο ~ποιεῖν. ~Ἀλλὰ ταῦτα μὲν	δή,	ἔφη, ὑπάρξει, ὁ Κέβης· ὅθεν
[28]	δὲ σῶμα τῷ θνητῷ. ~Σκόπει	δή,	ἔφη, ὦ Κέβης, εἰ ἐκ
[40]	ἀλλ᾽ ὀλίγον ὕστερον ~ἀπολεῖται. Παρεσκευασμένος	δή,	ἔφη, ὦ Σιμμία τε καὶ
[40]	ἀληθῆ ὄντα ἃ λέγω, καλῶς	δὴ	ἔχει τὸ ~πεισθῆναι· εἰ δὲ
[21]	ποίῳ ἄλλῳ χρόνῳ; οὐ γὰρ	δὴ	~ἔχοντές γε αὐτὰς γιγνόμεθα, ὡς
[30]	καὶ τρέμειν καὶ φεύγειν, οὕτω	(δὴ	ἔχουσαν οἴει ψυχὴν αὐτὴν ~καθ᾽
[26]	~Καὶ τοῦτο, ἔφη, θῶμεν. ~(Φέρε	δή,	ἦ δ᾽ ὅς, ἄλλο τι
[19]	οὗ ἀνεμνήσθη; ~Ἀνάγκη, ἔφη. ~Σκόπει	δή,	ἦ δ᾽ ὅς, εἰ ταῦτα
[8]	οὖν, ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Φέρε	δή,	ἦ δ᾽ ὅς, πειραθῶ πιθανώτερον
[50]	δὴ μετὰ ταῦτα ἠρώτα, Εἰ	δή,	ἦ δ᾽ ὅς, ταῦτα οὕτως
[54]	~Ἀλλὰ πάνυ ἱκανῶς, ἔφη. ~Ἀποκρίνου	δή,	ἦ δ᾽ ὅς, ᾧ ἂν
[37]	αὖ θρᾶττον (ἀπιστίαν παρέχει) ~Λέγω	δή,	ἦ δ᾽ ὃς ὁ Κέβης.
[44]	αὐτοῖς. ~Ἔχει οὕτως, ἔφη. ~Εἶεν	δή,	ἦ δ᾽ ὃς ὁ Σωκράτης,
[29]	ἐμῇ ψυχῇ ἰτέον, αὕτη δὲ	δὴ	ἡμῖν ἡ ~τοιαύτη καὶ οὕτω
[49]	νῦν δὲ ἀκούουσιν. Ἀλλὰ τίνα	δὴ	ἦν τὰ μετὰ ταῦτα ~λεχθέντα;
[39]	(οἰκειοτάτους τε καὶ ἑταιροτάτους, τελευτῶν	δὴ	θαμὰ ~προσκρούων μισεῖ τε πάντας
[47]	βέλτιστον καὶ τὸ χεῖρον. ~Ἀπὸ	δὴ	θαυμαστῆς ἐλπίδος, ὦ ἑταῖρε, ᾠχόμην
[14]	ἃ σὺ λέγεις· ~ἀλλὰ τοῦτο	δὴ	ἴσως οὐκ ὀλίγης παραμυθίας δεῖται
[57]	παντός, καὶ ὁ κίνδυνος νῦν	δὴ	καὶ δόξειεν ~ἂν δεινὸς εἶναι,
[66]	ἐνθένδε ἐκεῖσε εὐτυχῆ γενέσθαι· ἃ	δὴ	καὶ ἐγὼ εὔχομαί τε ~καὶ
[13]	ἢ οἱ πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς. ~Ὧν	δὴ	καὶ ἐγὼ κατά γε τὸ
[60]	καὶ αὐτὸς ὁ ῥύαξ· ὧν	δὴ	καὶ ἑκάστους τοὺς ~τόπους πληροῦσθαι,
[47]	εἶναι ἐμοῦ ~καταψηφίσασθαι, διὰ ταῦτα	δὴ	καὶ ἐμοὶ βέλτιον αὖ δέδοκται
[30]	καὶ γεῶδες καὶ ~ὁρατόν· ὃ	δὴ	καὶ ἔχουσα ἡ τοιαύτη ψυχὴ
[59]	αἰθὴρ ~ἀέρος πρὸς καθαρότητα. Καὶ	δὴ	καὶ θεῶν ἄλση τε καὶ
[60]	βάσιν τὸ ὑγρὸν τοῦτο. Αἰωρεῖται	δὴ	~καὶ κυμαίνει ἄνω καὶ κάτω,
[57]	παιδείας τε καὶ τροφῆς, ἃ	~δὴ	καὶ μέγιστα λέγεται ὠφελεῖν ἢ
[58]	πλέον φανείη ~διαφέρειν· (εἰ γὰρ	δὴ	καὶ μῦθον λέγειν καλόν, ἄξιον
[35]	λόγου θείου τινός, διαπορευθῆναι. καὶ	δὴ	καὶ νῦν ἔγωγε οὐκ ~ἐπαισχυνθήσομαι
[65]	τῶν πώποτε δεῦρο ἀφικομένων, καὶ	~δὴ	καὶ νῦν εὖ οἶδ᾽ ὅτι
[47]	ὡς αἴτιον αὐτὸ προσαγορεύειν. διὸ	δὴ	καὶ ὁ μέν τις δίνην
[49]	παρουσία εἴτε κοινωνία εἴτε ὅπῃ	δὴ	καὶ ~ὅπως προσγενομένη· οὐ γὰρ
[36]	ἔμοιγε, ἦ δ᾽ ὅς, ᾗ	δὴ	καὶ περὶ ἁρμονίας ἄν τις
[46]	ποθεσόμενος αἰτίας ἄλλο εἶδος. Καὶ	~δὴ	καὶ περὶ ἡλίου οὕτω παρεσκευάσμην
[45]	~Ἔμοιγε, ἔφη ὁ Κέβης. ~Σκέψαι	δὴ	καὶ τάδε ἔτι. μην γὰρ
[31]	~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς, δῆλα	δὴ	καὶ τἆλλα ᾗ ἂν ἕκαστα
[3]	πάντα πειράσομαι διηγήσασθαι. (Ἀεὶ γὰρ	δὴ	καὶ ~τὰς πρόσθεν ἡμέρας εἰώθεμεν
[28]	τὸ σῶμα; ~Τῷ ἑτέρῳ. ~Ὅρα	δὴ	καὶ τῇδε ὅτι ἐπειδὰν ἐν
[66]	χρόνῳ ~οὐδὲν ἐπαύετο δακρύων, καὶ	δὴ	καὶ τότε ἀναβρυχησάμενος κλάων καὶ
[3]	πολλὰ διημερεύομεν μετ᾽ ~αὐτοῦ. καὶ	δὴ	καὶ τότε πρῳαίτερον συνελέγημεν· τῇ
[61]	τε τόπων ~(ῥεῖ ἄλλων καὶ	δὴ	καὶ ὑπὸ γῆν ῥέων εἰς
[30]	τοὺς τάφους κυλινδουμένη, περὶ ἃ	δὴ	καὶ ὤφθη ἄττα ψυχῶν ~σκιοειδῆ
[45]	~ἐπεθύμησα ταύτης τῆς σοφίας ἣν	δὴ	καλοῦσι περὶ φύσεως ἱστορίαν· ~ὑπερήφανος
[31]	καὶ πολιτικὴν (ἀρετὴν ἐπιτετηδευκότες, ἣν	δὴ	~καλοῦσι σωφροσύνην τε καὶ δικαιοσύνην,
[60]	ὕδωρ εἰς τὸν τόπον τὸν	δὴ	κάτω καλούμενον, τοῖς κατ᾽ ~ἐκεῖνα
[22]	δοκεῖ ἱκανῶς ἀποδέδεικται. ~Τί δὲ	δὴ	Κέβητι; ἔφη ὁ Σωκράτης· δεῖ
[43]	πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ· ~(τέτλαθι	δή,	κραδίη· καὶ κύντερον ἄλλο ποτ᾽
[45]	πρὸς τὴν πειθὼ περὶ ὧν	δὴ	λέγεις χρήσῃ. ~Ἀλλὰ μήν, ἔφη
[46]	εἶναι ἐπιστήμην περὶ ~αὐτῶν. Ταῦτα	δὴ	λογιζόμενος ἅσμενος ηὑρηκέναι ᾤμην διδάσκαλον
[42]	αὐτὸ ~τοῦτο, ψυχή, ἐστίν, οὐδὲ	δὴ	μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἥρμοσται; ~Οὕτω.
[50]	τούτων τὴν ~ἐπωνυμίαν ἴσχειν, τὸ	δὴ	μετὰ ταῦτα ἠρώτα, Εἰ δή,
[54]	συνδοκεῖ, ἔφη, καὶ ἕπομαι. ~Πάλιν	δή	μοι, ἔφη, ἐξ ἀρχῆς λέγε.
[16]	οὔ; ~Πάνυ μὲν οὖν. ~Λέγε	δή	μοι καὶ σύ, ἔφη, οὕτω
[52]	~ἐναντίον ἔσεσθαι. ~Παντάπασιν, ἔφη. ~Ἔτι	δή	μοι καὶ τόδε σκέψαι, ἔφη,
[47]	ἄν ποτ᾽ εἴη αἴτιον· ὃ	δή	μοι ~φαίνονται ψηλαφῶντες οἱ πολλοὶ
[48]	~αἰσθήσεων ἐπιχειρῶν ἅπτεσθαι αὐτῶν. Ἔδοξε	δή	μοι χρῆναι εἰς τοὺς λόγους
[15]	καὶ δίκαιον ἀδίκῳ, καὶ ἄλλα	δὴ	μυρία οὕτως ἔχει. ~Τοῦτο οὖν
[29]	καὶ ἐν ὁρατῷ κείμενον, ὃ	δὴ	νεκρὸν καλοῦμεν, ᾧ προσήκει ~διαλύεσθαι
[2]	τίνες παραγενόμενοι; ~(Φαίδων) ~Οὗτός τε	δὴ	ὁ Ἀπολλόδωρος τῶν ἐπιχωρίων παρῆν
[59]	εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, ~οἷς	δὴ	οἱ γραφῆς (καταχρῶνται. Ἐκεῖ δὲ
[39]	~ἕτερος καὶ ἕτερος· καὶ μάλιστα	δὴ	οἱ (περὶ τοὺς ἀντιλογικοὺς λόγους
[33]	καταδεῖται ψυχὴ ὑπὸ σώματος; ~Πῶς	δή;	~Ὅτι ἑκάστη ἡδονὴ καὶ λύπη
[1]	ἦν περὶ τούτων, πλήν γε	~δὴ	ὅτι φάρμακον πιὼν ἀποθάνοι· τῶν
[44]	δέξασθαι τοῦ σοῦ ~λόγου. ταὐτὰ	δὴ	οὐκ ἂν θαυμάσαιμι καὶ τὸν
[6]	~ἡλίου δυσμῶν χρόνῳ; ~Κατὰ τί	δὴ	οὖν ποτε οὔ φασι θεμιτὸν
[4]	οὐκ ἦ μυθολογικός, διὰ ταῦτα	δὴ	οὓς προχείρους εἶχον μύθους καὶ
[31]	φιλοσοφίας τε καὶ νοῦ; ~Πῇ	δὴ	οὗτοι εὐδαιμονέστατοι; ~Ὅτι τούτους εἰκός
[20]	ἀνάμνησις ἂν εἴη. ~Καὶ μάλα	δὴ	οὕτως ἔχει, ὦ Σώκρατες. ~Πότερον
[49]	ἐκείνου τοῦ καλοῦ· καὶ πάντα	δὴ	οὕτως λέγω. Τῇ τοιᾷδε αἰτίᾳ
[36]	σοι φαίνεται· ~ἀλλὰ λέγε ὅπῃ	δὴ	οὐχ ἱκανῶς. ~Ταύτῃ ἔμοιγε, ἦ
[16]	τεθνεώτων ψυχὰς εἶναί που, ~ὅθεν	δὴ	πάλιν γίγνεσθαι. ~Δοκεῖ μοι, ἔφη,
[2]	καὶ πολλοί γε. ~(Ἐχεκράτης) ~Ταῦτα	δὴ	πάντα προθυμήθητι ὡς σαφέστατα ἡμῖν
[54]	ἀποκρίνου, ~ἀλλὰ μιμούμενος ἐμέ. Λέγω	δὴ	παρ᾽ ἣν τὸ πρῶτον ἔλεγον
[10]	οὖν ἀληθῆ λέγεις. ~Τί δὲ	δὴ	περὶ αὐτὴν τὴν τῆς φρονήσεως
[35]	ἐν (τῷ πρόσθεν χρόνῳ, τότε	δὴ	~πλεῖστα καὶ κάλλιστα ᾄδουσι, γεγηθότες
[47]	γῇ ὑπὸ τοῦ οὐρανοῦ μένειν	δὴ	ποιεῖ τὴν γῆν, ὁ δὲ
[14]	Σωκράτης, ὦ Κέβης· ἀλλὰ τί	δὴ	ποιῶμεν; Ἢ περὶ ~αὐτῶν τούτων
[57]	(πορεύεσθαι ~μετὰ ἡγεμόνος ἐκείνου ᾧ	δὴ	προστέτακται τοὺς ἐνθένδε ἐκεῖσε πορεῦσαι·
[4]	(καὶ) πιθόμενον τῷ ἐνυπνίῳ. Οὕτω	δὴ	πρῶτον μὲν ~εἰς τὸν θεὸν
[55]	γ᾽ αὖ τὸ ~περιττόν, οὐδὲ	δὴ	πῦρ ψυχρόν, οὐδέ γε ἡ
[18]	σοι ~σκοπουμένῳ συνδόξῃ. Ἀπιστεῖς γὰρ	δὴ	πῶς ἡ καλουμένη μάθησις ~ἀνάμνησίς
[64]	ὀλίγον ὕστερον νεκρόν, καὶ ἐρωτᾷ	δὴ	πῶς με θάπτῃ. ὅτι δὲ
[3]	γυναῖκες, ὅτι Ὦ ~Σώκρατες, ὕστατον	δή	σε προσεροῦσι νῦν οἱ ἐπιτήδειοι
[41]	τόδε ἄδηλον παντί, μὴ ~πολλὰ	δὴ	σώματα καὶ πολλάκις κατατρίψασα ἡ
[45]	λάβῃ, ὥς τινες ἔλεγον, τότε	δὴ	τὰ ζῷα ~συντρέφεται; Καὶ πότερον
[44]	ἔοικε, μετρίως γέγονεν· τί δὲ	δὴ	τὰ Κάδμου, ἔφη, ὦ Κέβης,
[2]	τοῦ θανάτου. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί δὲ	δὴ	τὰ περὶ αὐτὸν τὸν θάνατον,
[10]	αὑτὴν γίγνεσθαι; ~Φαίνεται. ~Τί δὲ	δὴ	τὰ τοιάδε, ὦ Σιμμία; Φαμέν
[41]	ἃ δεῖ ἡμᾶς ἐπισκοπεῖσθαι; ~(Συνωμολογείτην	δὴ	ταῦτ᾽ εἶναι ἄμφω. ~Πότερον οὖν,
[31]	ἐν τῷ βίῳ. ~Τὰ ποῖα	δὴ	ταῦτα λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~Οἷον
[44]	λόγον τὸν μέλλοντα ἔσεσθαι. Ἀλλὰ	δὴ	ταῦτα μὲν τῷ θεῷ μελήσει,
[2]	τις ~πώποτε καὶ ἄλλος. Διὰ	δὴ	ταῦτα οὐδὲν πάνυ μοι ἐλεινὸν
[48]	ἐν (τοῖς) ἔργοις. ~Ἀλλ᾽ οὖν	δὴ	ταύτῃ γε ὥρμησα, καὶ ὑποθέμενος
[66]	~ἐκκαλυψάμενος ἐνεκεκάλυπτο γάρ εἶπεν ὃ	δὴ	τελευταῖον ἐφθέγξατο- ~Ὦ Κρίτων, ἔφη,
[49]	~(μείζω μείζω εἶναι, καὶ τοῦτο	δὴ	τέρας εἶναι, τὸ σμικρῷ τινι
[46]	τε καὶ ~πάντων αἴτιος, ταύτῃ	δὴ	τῇ αἰτίᾳ ἥσθην τε καὶ
[60]	ἀκόλουθον εἶναι. ~Καὶ ὅλην μὲν	δὴ	τὴν γῆν οὕτω πεφυκέναι καὶ
[34]	ἀπηλλάχθαι τῶν ~ἀνθρωπίνων κακῶν. Εκ	δὴ	τῆς τοιαύτης τροφῆς οὐδὲν δεινὸν
[1]	Ἀθηναῖοι πέμπουσιν. ~(Ἐχεκράτης) Τοῦτο δὲ	δὴ	τί ἐστιν; ~(Φαίδων) ~Τοῦτ᾽ ἔστι
[56]	~ἀπιστεῖν τοῖς λόγοις. Ἀλλ᾽ εἰ	δή	τι Σιμμίας ὅδε ἤ τις
[57]	εἰλήχει, οὗτος ἄγειν ἐπιχειρεῖ εἰς	δή	τινα ~τόπον, οἷ δεῖ τοὺς
[64]	ἀλλ᾽ οἰχήσομαι ἀπιὼν εἰς μακάρων	δή	τινας εὐδαιμονίας, ταῦτά ~μοι δοκῶ
[2]	τούτους παραγενέσθαι. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί οὖν	δή;	Τίνες φῂς ἦσαν οἱ λόγοι;
[57]	πάσῃ ~ἐχομένη ἀπορίᾳ ἕως ἂν	δή	τινες χρόνοι γένωνται, ὧν ἐλθόντων
[39]	εἴη τὸ πάθος, εἰ ὄντος	δή	τινος ~ἀληθοῦς καὶ βεβαίου λόγου
[37]	τε ὄντος καὶ φορουμένου, ~ἀποκριναμένου	δή	(τινος) ὅτι πολὺ τὸ τοῦ
[35]	ὑποψίας καὶ ~ἀντιλαβάς, εἴ γε	δή	τις αὐτὰ μέλλει ἱκανῶς διεξιέναι.
[56]	ὡς ~ἐγᾦμαι, παρὰ θεῶν. ~(Ὁπότε	δὴ	τὸ ἀθάνατον καὶ ἀδιάφθορόν ἐστιν,
[53]	(τοῦ περιττοῦ οὐ δέξεται· οὐδὲ	δὴ	τὸ ~ἡμιόλιον οὐδὲ τἆλλα τὰ
[44]	ἄρα τι λέγεις. Ἔστι δὲ	δὴ	τὸ ~κεφάλαιον ὧν ζητεῖς· ἀξιοῖς
[8]	~Ἔα αὐτόν, ἔφη. Ἀλλ᾽ ὑμῖν	δὴ	τοῖς δικασταῖς βούλομαι ἤδη τὸν
[45]	~αὐτῶν οἰκεῖα ἑκάστοις προσγένηται, τότε	δὴ	τὸν ὀλίγον ὄγκον ὄντα ὕστερον
[53]	οὐδέποτε ἥξει. ~Οὐ δῆτα. ~Ἄμοιρα	δὴ	τοῦ ἀρτίου τὰ τρία. ~Ἄμοιρα.
[46]	πάσχειν ἢ ποιεῖν· ἐκ δὲ	δὴ	τοῦ λόγου ~τούτου οὐδὲν ἄλλο
[14]	δικασταῖς, εὖ ἂν ἔχοι. ~Εἰπόντος	δὴ	τοῦ Σωκράτους ταῦτα, ὑπολαβὼν ὁ
[50]	που ὡς λέγω. ~Συνέφη. ~Λέγω	δὴ	τοῦδ᾽ ἕνεκα, βουλόμενος δόξαι σοὶ
[8]	ἐπειδὰν τελευτήσῃ. Πῶς ἂν οὖν	δὴ	τοῦθ᾽ οὕτως ἔχοι, ὦ ~Σιμμία
[20]	λέγοιμεν; ~Πάνυ γε. ~(Δυνατὸν γὰρ	δὴ	τοῦτό γε ἐφάνη, αἰσθόμενόν τι
[58]	~ἀκηκοὼς εἴη τοῦ ἑωρακότος. ταὐτὸν	δὴ	τοῦτο καὶ ἡμᾶς πεπονθέναι· ~οἰκοῦντας
[37]	ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ; πρὸς	δὴ	~τοῦτο τόδε ἐπίσκεψαι, εἴ τι
[44]	ὥσπερ νόσος· καὶ ταλαιπωρουμένη τε	δὴ	τοῦτον τὸν ~βίον ζῴη καὶ
[32]	λύσει τε καὶ καθαρμῷ ταύτῃ	δὴ	τρέπονται ἐκείνῃ ἑπόμενοι, ᾗ ἐκείνη
[57]	πορεῦσαι· ~τυχόντας δὲ ἐκεῖ ὧν	δὴ	τυχεῖν καὶ μείναντας ὃν χρὴ
[58]	τὰ τοιαῦτα εἰωθότων λέγειν· ~οὗ	δὴ	ὑποστάθμην ταῦτα εἶναι καὶ συρρεῖν
[38]	συσκοπεῖν τὸν λόγον. ~(Ἐχεκράτης) Πῶς	δή;	~(Φαίδων) ~Ἐγὼ ἐρῶ. Ἔτυχον γὰρ
[3]	τῷ ~σκέλει τὸ ἀλγεινόν, ἥκειν	δὴ	φαίνεται ἐπακολουθοῦν τὸ ἡδύ. ~Ὁ
[53]	~Πάνυ γε. ~Επὶ τὸ τοιοῦτον	δή,	φαμέν, ἡ ἐναντία ἰδέα ἐκείνῃ
[35]	~χελιδὼν καὶ ὁ ἔποψ, ἃ	δή	φασι διὰ λύπην θρηνοῦντα ᾄδειν.
[44]	καλουμένῳ θανάτῳ ἀπολλύοιτο. Διαφέρειν ~δὲ	δὴ	φῂς οὐδὲν εἴτε ἅπαξ εἰς
[65]	γενναίως με ἀποδακρύει. Ἀλλ᾽ ἄγε	δή,	ὦ Κρίτων, ~πειθώμεθα αὐτῷ, καὶ
[13]	δόξει σοι εἶναι ἄτοπος. ~Πῶς	δή,	ὦ Σώκρατες; ~Οἶσθα, ἦ δ᾽
[28]	οὖν ἡ ψυχὴ ἔοικεν; ~Δῆλα	δή,	ὦ Σώκρατες, ὅτι ἡ μὲν
[9]	~Οὔκ, ἀλλὰ τοῦτο, ἔφη. ~Σκέψαι	δή,	ὠγαθέ, ἐὰν ἄρα καὶ σοὶ
[13]	μετὰ θεῶν οἰκήσει. Εἰσὶν γὰρ	δή,	(ὥς) φασιν ~οἱ περὶ τὰς
[31]	τοιαῦτα. ~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς,	δῆλα	δὴ καὶ τἆλλα ᾗ ἂν
[28]	~Ποτέρῳ οὖν ἡ ψυχὴ ἔοικεν;	~Δῆλα	δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι ἡ
[1]	ἐστεμμένη τοῦ πλοίου ὃ εἰς	Δῆλον	Ἀθηναῖοι πέμπουσιν. ~(Ἐχεκράτης) Τοῦτο δὲ
[42]	ἔγωγ᾽ ἔφη ὁ Σιμμίας, εἰπεῖν·	δῆλον	δ᾽ ὅτι τοιαῦτ᾽ ἄττ᾽ ἂν
[31]	τὰς αὐτῶν ~ὁμοιότητας τῆς μελέτης;	~Δῆλον	δή, ἔφη· πῶς δ᾽ οὔ;
[45]	γὰρ ᾤμην πρὸ τοῦ παντὶ	δῆλον	εἶναι, ὅτι διὰ τὸ ἐσθίειν
[1]	ἑκάστου ἔτους θεωρίαν ~ἀπάξειν εἰς	Δῆλον·	ἣν δὴ ἀεὶ καὶ νῦν
[39]	ἦ δ᾽ ὅς, αἰσχρόν, καὶ	δῆλον	ὅτι ἄνευ τέχνης τῆς περὶ
[36]	ἡ ψυχὴ οὖσα ἁρμονία τις,	δῆλον	ὅτι, ὅταν χαλασθῇ τὸ σῶμα
[10]	τοῦ ~σώματος ἐπιχειρῇ τι σκοπεῖν,	δῆλον	ὅτι τότε ἐξαπατᾶται ὑπ᾽ αὐτοῦ.
[26]	σῶμα; ~Παντί, ἔφη, τοῦτό γε	δῆλον,	ὅτι τῷ ὁρατῷ. ~Τί δὲ
[1]	μηδένα ἀποκτεινύναι, πρὶν ~ἂν εἰς	Δῆλόν	τε ἀφίκηται τὸ πλοῖον καὶ
[9]	πρῶτον μὲν ἐν τοῖς τοιούτοις	δῆλός	ἐστιν ὁ (φιλόσοφος ~ἀπολύων ὅτι
[3]	ἐπυθόμεθα ὅτι τὸ ~πλοῖον ἐκ	Δήλου	ἀφιγμένον εἴη. Παρηγγείλαμεν οὖν ἀλλήλοις
[52]	ἔφη. ~Ὃ τοίνυν, ἔφη, βούλομαι	δηλῶσαι,	ἄθρει. ἔστιν δὲ τόδε, ὅτι
[19]	Σώκρατες, πρός γε ὃ βούλεται	δηλῶσαι	ὁ λόγος. ~Ἀλλὰ μὲν δὴ
[62]	καλλίους ~ἀφικνοῦνται, ἃς οὔτε ῥᾴδιον	δηλῶσαι	οὔτε ὁ χρόνος ἱκανὸς ἐν
[36]	φθόγγοις καὶ ἐν τοῖς τῶν	δημιουργῶν	ἔργοις πᾶσι, τὰ ~δὲ λείψανα
[1]	τούτῳ καθαρεύειν τὴν πόλιν καὶ	δημοσίᾳ	μηδένα ἀποκτεινύναι, πρὶν ~ἂν εἰς
[31]	βέλτιστον τόπον ~ἰόντες οἱ τὴν	δημοτικὴν	καὶ πολιτικὴν (ἀρετὴν ἐπιτετηδευκότες, ἣν
[4]	~προστάττοι τὸ ἐνύπνιον ταύτην τὴν	δημώδη	μουσικὴν ποιεῖν, μὴ ἀπειθῆσαι ~αὐτῷ
[9]	Εἰ οὖν τοῦτο ἀληθές, ἄτοπον	δήπου	ἂν εἴη προθυμεῖσθαι ~μὲν ἐν
[18]	ἦ δ᾽ ὅς. Ὁμολογοῦμεν γὰρ	δήπου,	εἴ τίς τι ~ἀναμνησθήσεται, δεῖν
[13]	οὕτω ~διακειμένοις μάλιστα προσήκει; ~Πάντως	δήπου,	ἔφη. ~Οὐκοῦν καὶ ἡ σωφροσύνη,
[20]	ὦ Σιμμία, ἐπιστήμης ~ἀποβολήν; ~(Πάντως	δήπου,	ἔφη, ὦ Σώκρατες. ~Εἰ δέ
[16]	~τυγχάνει; Τὸ γὰρ ἀποθνῄσκειν σαφὲς	δήπου,	ἢ οὔ; ~Πάνυ μὲν οὖν,
[53]	~Ὥσπερ ἄρτι ἐλέγομεν. Οἶσθα γὰρ	δήπου	ὅτι ἃ ἂν ἡ τῶν
[42]	εἴπερ ἁρμονία ἐστίν· ἁρμονία γὰρ	δήπου	παντελῶς αὐτὸ τοῦτο ~οὖσα, ἁρμονία,
[42]	μετάσχοι. ~Οὐ μέντοι. ~Οὐδέ γε	δήπου	ψυχή, οὖσα παντελῶς ψυχή, κακίας.
[53]	ἀρτίου ἰδέα οὐδέποτε ἥξει. ~Οὐ	δῆτα.	~Ἄμοιρα δὴ τοῦ ἀρτίου τὰ
[34]	φασιν· ἢ σὺ οἴει; ~(Οὐ	δῆτα	ἔγωγε. ~Οὐ γάρ· ἀλλ᾽ οὕτω
[2]	καὶ Κλεόμβροτος παρεγένοντο; ~(Φαίδων) ~Οὐ	δῆτα·	ἐν Αἰγίνῃ γὰρ ἐλέγοντο εἶναι.
[21]	οὗ γε ~ἄνθρωποι γεγόναμεν. ~Οὐ	δῆτα.	~Πρότερον ἄρα. ~Ναί. ~Ἦσαν ἄρα,
[39]	Δία, ἦν δ᾽ ἐγώ, οἰκτρὸν	δῆτα.	~Πρῶτον μὲν τοίνυν, ἔφη, τοῦτο
[27]	τὸ διὰ τοῦ σώματος, τὸ	δι᾽	αἰσθήσεως ~σκοπεῖν τι τότε μὲν
[13]	~νυνδὴ ἐλέγετο, τῷ τρόπον τινὰ	δι᾽	ἀκολασίαν αὐτοὺς σεσωφρονίσθαι. ~Ἔοικε γάρ.
[27]	ἢ διὰ τοῦ ἀκούειν ἢ	δι᾽	ἄλλης ~τινὸς αἰσθήσεως τοῦτο γάρ
[33]	τῶν ~ὄντων· ὅτι δ᾽ ἂν	δι᾽	ἄλλων σκοπῇ ἐν ἄλλοις ὂν
[33]	τὰ ὄντα ἀλλὰ μὴ αὐτὴν	δι᾽	αὑτῆς, καὶ ἐν πάσῃ ἀμαθίᾳ
[49]	πλὴν αὐτὸ τὸ καλόν, οὐδὲ	δι᾽	ἓν ἄλλο καλὸν εἶναι ~ἢ
[33]	εἱργμοῦ τὴν δεινότητα κατιδοῦσα ὅτι	δι᾽	ἐπιθυμίας ~ἐστίν, ὡς ἂν μάλιστα
[61]	καὶ ἐναντίως ῥέων Ἀχέρων, ὃς	δι᾽	ἐρήμων τε τόπων ~(ῥεῖ ἄλλων
[56]	~ἀπόλλυσθαι. ~Παρὰ πάντων μέντοι νὴ	Δί᾽	ἔφη, ἀνθρώπων τέ γε καὶ
[19]	ἢ μηδέν; ~(Φῶμεν μέντοι νὴ	Δί᾽	ἔφη ὁ Σιμμίας, θαυμαστῶς γε.
[11]	τοιούτων τε ἐσόμεθα καὶ γνωσόμεθα	δι᾽	ἡμῶν (αὐτῶν πᾶν τὸ ~εἰλικρινές,
[60]	ἐκρέουσιν· γίγνονται δὲ ἕκαστοι τοιοῦτοι	δι᾽	οἵας ἂν καὶ τῆς ~γῆς
[60]	τυγχάνει ὂν καὶ διαμπερὲς τετρημένον	δι᾽	ὅλης ~τῆς γῆς, τοῦτο ὅπερ
[45]	οὐδ᾽ ~ἄλλο οὐδὲν ἑνὶ λόγῳ	δι᾽	ὅτι γίγνεται ἢ ἀπόλλυται ἢ
[45]	ἕτερον ἀφ᾽ ~ἑτέρου. οὐδέ γε	δι᾽	ὅτι ἓν γίγνεται ὡς ἐπίσταμαι,
[49]	ἀλλ᾽ ἐάν τίς μοι λέγῃ	(δι᾽	ὅτι καλόν ἐστιν ὁτιοῦν, ἢ
[52]	ὅπερ χιόνα καὶ πῦρ; ~(Μὰ	Δί᾽	οὐκ ἔγωγε. ~Ἀλλ᾽ ἕτερόν τι
[41]	τῆς ~ἀναμνήσεως καὶ μαθήσεως λόγος	δι᾽	ὑποθέσεως ἀξίας ἀποδέξασθαι ~εἴρηται. Ἐρρήθη
[20]	εἰδότας ἀεὶ γίγνεσθαι ~καὶ ἀεὶ	διὰ	βίου εἰδέναι· τὸ γὰρ εἰδέναι
[12]	οἷ ~ἀφικομένοις ἐλπίς ἐστιν οὗ	διὰ	βίου ἤρων τυχεῖν ἤρων δὲ
[20]	γε αὐτὰ γεγόναμεν καὶ ἐπιστάμεθα	διὰ	βίου ~πάντες, ἢ ὕστερον, οὕς
[11]	σῶμα καὶ αἱ τούτου ἐπιθυμίαι.	Διὰ	γὰρ ~τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν
[58]	~τὴν θάλατταν ἡγοῖτο οὐρανὸν εἶναι,	διὰ	δὲ (βραδυτῆτά τε καὶ ~ἀσθένειαν
[2]	(εἴπερ τις ~πώποτε καὶ ἄλλος.	Διὰ	δὴ ταῦτα οὐδὲν πάνυ μοι
[33]	καὶ προσκεκολλημένην, ἀναγκαζομένην δὲ ὥσπερ	διὰ	εἱργμοῦ διὰ ~τούτου σκοπεῖσθαι τὰ
[45]	αὐτῶν; ~Πόρρω που, ἔφη, νὴ	Δία	ἐμὲ εἶναι τοῦ οἴεσθαι περὶ
[29]	Κέβης, ἢ ~ἄλλως; ~Οὕτω νὴ	Δία,	ἔφη ὁ Κέβης. ~(Ἐὰν δέ
[48]	οὐ ~μανθάνειν. ~Οὐ μὰ τὸν	Δία,	ἔφη ὁ Κέβης, οὐ σφόδρα.
[18]	ἂν εἴη. ~Μυρία μέντοι νὴ	Δία,	ἔφη ὁ Σιμμίας. ~(Οὐκοῦν, ἦ
[9]	ὁ Σιμμίας γελάσας, Νὴ τὸν	Δία,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, (οὐ πάνυ
[12]	ὁ τοιοῦτος; ~Πολλὴ μέντοι νὴ	Δία,	ἦ δ᾽ ὅς. ~Οὐκοῦν ἱκανόν
[32]	ὁ Κέβης. ~(Οὐ μέντοι μὰ	Δία,	ἦ δ᾽ ὅς. Τοιγάρτοι τούτοις
[39]	καὶ ἐπιστήμης στερηθείη. ~Νὴ τὸν	Δία,	ἦν δ᾽ ἐγώ, οἰκτρὸν δῆτα.
[10]	ἢ οὐδέν; ~Φαμὲν μέντοι νὴ	Δία.	~Καὶ αὖ καλόν γέ τι
[35]	ὁ ἔποψ, ἃ δή φασι	διὰ	λύπην θρηνοῦντα ᾄδειν. Ἀλλ᾽ οὔτε
[11]	τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν φιλοσοφίας πέρι	διὰ	πάντα ταῦτα. Τὸ δ᾽ ~ἔσχατον
[43]	(εἶναι, καὶ ἐναντιουμένη ὀλίγου ~πάντα	διὰ	παντὸς τοῦ βίου καὶ δεσπόζουσα
[62]	δ᾽ ἂν δόξωσιν ἀνιάτως ἔχειν	διὰ	τὰ μεγέθη τῶν ἁμαρτημάτων, ἢ
[33]	ἢ νοσήσας ἤ τι ἀναλώσας	διὰ	τὰς ἐπιθυμίας, ~ἀλλ᾽ ὃ πάντων
[47]	ἔδοξε βέλτιον εἶναι ἐμοῦ ~καταψηφίσασθαι,	διὰ	ταῦτα δὴ καὶ ἐμοὶ βέλτιον
[4]	~καὶ αὐτὸς οὐκ ἦ μυθολογικός,	διὰ	ταῦτα δὴ οὓς προχείρους εἶχον
[1]	τῇ προτεραίᾳ τῆς δίκης ~γεγονός.	Διὰ	ταῦτα καὶ πολὺς χρόνος ἐγένετο
[41]	Ἀνάγκη οὖν μοι, ὡς ἔοικε,	διὰ	ταῦτα μήτε ἐμαυτοῦ μήτε ἄλλου
[47]	~πράττω, λέγοι πρῶτον μὲν ὅτι	διὰ	ταῦτα νῦν ἐνθάδε κάθημαι, ὅτι
[8]	διισχυρισαίμην ἂν καὶ τοῦτο. Ὥστε	διὰ	ταῦτα οὐχ ὁμοίως ~ἀγανακτῶ, ἀλλ᾽
[47]	~ἀληθῆ ἂν λέγοι· ὡς μέντοι	διὰ	ταῦτα ποιῶ ἃ ποιῶ, καὶ
[3]	ταὐτὸν αὐτοῖς τὰς κορυφάς, ~καὶ	διὰ	ταῦτα ᾧ ἂν τὸ ἕτερον
[47]	ἐμὲ νῦν τὰ μέλη, ~καὶ	διὰ	ταύτην τὴν αἰτίαν συγκαμφθεὶς ἐνθάδε
[49]	ὀκτὼ δυοῖν πλείω εἶναι, καὶ	διὰ	ταύτην τὴν ~αἰτίαν ὑπερβάλλειν, φοβοῖο
[11]	ἡμῖν ἀσχολίας ~παρέχει τὸ σῶμα	διὰ	τὴν ἀναγκαίαν (τροφήν· ἔτι δέ,
[35]	παρέχειν, μή σοι ἀηδὲς ᾖ	διὰ	τὴν παροῦσαν ~συμφοράν. ~Καὶ ὃς
[30]	διὰ τὸ ἀεὶ συνεῖναι καὶ	διὰ	τὴν πολλὴν ~μελέτην ἐνεποίησε σύμφυτον;
[45]	τὸ προστεθὲν καὶ ᾧ ~προσετέθη	(διὰ	τὴν πρόσθεσιν τοῦ ἑτέρου τῷ
[49]	σμικρότητι, καὶ διὰ τοῦτο ἔλαττον,	διὰ	τὴν ~σμικρότητα, φοβούμενος οἶμαι μή
[60]	τοῖς κατ᾽ ~ἐκεῖνα τὰ ῥεύματα	(διὰ)	τῆς γῆς εἰσρεῖ τε καὶ
[60]	ῥεῖ διὰ τῶν ὀχετῶν καὶ	διὰ	τῆς γῆς, καὶ εἰς ~τοὺς
[45]	περὶ ἄλλων τε πολλῶν καὶ	διὰ	τί ἄνθρωπος ~αὐξάνεται. Τοῦτο γὰρ
[45]	διὰ τί γίγνεται ~ἕκαστον καὶ	διὰ	τί ἀπόλλυται καὶ διὰ τί
[45]	εἶναι, εἰδέναι τὰς αἰτίας ἑκάστου,	διὰ	τί γίγνεται ~ἕκαστον καὶ διὰ
[45]	καὶ διὰ τί ἀπόλλυται καὶ	διὰ	τί ἔστι. καὶ πολλάκις (ἐμαυτὸν
[30]	~τε καὶ συνουσία τοῦ σώματος	διὰ	τὸ ἀεὶ συνεῖναι καὶ διὰ
[39]	τὴν ἑαυτοῦ ἀτεχνίαν, ~ἀλλὰ τελευτῶν	διὰ	τὸ ἀλγεῖν ἅσμενος ἐπὶ τοὺς
[35]	εἰσι θεράποντες. Οἱ δ᾽ ἄνθρωποι	διὰ	τὸ αὑτῶν δέος τοῦ ~θανάτου
[45]	ἐδόκει τῶν ὀκτὼ ~πλέονα εἶναι	διὰ	τὸ δύο αὐτοῖς προσεῖναι, καὶ
[35]	ἕτερον προωθεῖ καὶ κελεύει ἐρέσθαι	διὰ	τὸ ἐπιθυμεῖν ~μὲν ἀκοῦσαι, ὀκνεῖν
[45]	τοῦ παντὶ δῆλον εἶναι, ὅτι	διὰ	τὸ ἐσθίειν καὶ ~πίνειν· (ἐπειδὰν
[45]	δίπηχυ τοῦ πηχυαίου ~μεῖζον εἶναι	διὰ	τὸ ἡμίσει αὐτοῦ ὑπερέχειν. ~Νῦν
[17]	~ἀποδείξειεν καὶ οὐδαμοῦ ἂν φαίνοιτο	διὰ	τὸ καὶ τἆλλα πάντα ταὐτὸν
[49]	μεγέθει, καὶ διὰ τοῦτο μεῖζον,	διὰ	τὸ μέγεθος, τὸ δὲ ἔλαττον
[52]	ὀνόματος καὶ τοῦτο ~καλεῖν ἀεὶ	διὰ	τὸ οὕτω πεφυκέναι ὥστε τοῦ
[39]	λόγου καὶ δυνατοῦ (κατανοῆσαι, ἔπειτα	διὰ	τὸ ~παραγίγνεσθαι τοιούτοις τισὶ λόγοις,
[49]	λέγειν, ἀλλὰ μὴ πλήθει καὶ	διὰ	τὸ πλῆθος; ~Καὶ τὸ δίπηχυ
[11]	τὰ δὲ χρήματα ~(ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι	διὰ	τὸ σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου
[27]	ἢ διὰ τοῦ ὁρᾶν ἢ	διὰ	τοῦ ἀκούειν ἢ δι᾽ ἄλλης
[27]	εἰς τὸ σκοπεῖν τι ἢ	διὰ	τοῦ ὁρᾶν ἢ διὰ τοῦ
[10]	ὃ (τυγχάνει ἕκαστον ὄν· ἆρα	διὰ	τοῦ σώματος ~αὐτῶν τὸ ἀληθέστατον
[9]	μηδὲν φροντίζων τῶν ἡδονῶν αἳ	διὰ	τοῦ σώματός εἰσιν. ~Πάνυ μὲν
[10]	~Ἀλλ᾽ ἄλλῃ τινὶ αἰσθήσει τῶν	διὰ	τοῦ σώματος ἐφήψω αὐτῶν; λέγω
[27]	αἰσθήσεως τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ	διὰ	τοῦ σώματος, τὸ δι᾽ αἰσθήσεως
[58]	ἐπὶ ~τῆς θαλάττης οἰκεῖν καὶ	διὰ	τοῦ ὕδατος ὁρῶν τὸν ἥλιον
[49]	ἄλλῳ ἔλαττον ἢ σμικρότητι, καὶ	διὰ	τοῦτο ἔλαττον, διὰ τὴν ~σμικρότητα,
[49]	~μεῖζόν ἐστιν ἢ μεγέθει, καὶ	διὰ	τοῦτο μεῖζον, διὰ τὸ μέγεθος,
[58]	τὸν ~ἀέρα οὐρανὸν καλεῖν, ὡς	διὰ	τούτου οὐρανοῦ ὄντος τὰ ἄστρα
[33]	ἀναγκαζομένην δὲ ὥσπερ διὰ εἱργμοῦ	διὰ	~τούτου σκοπεῖσθαι τὰ ὄντα ἀλλὰ
[41]	~δοκεῖ ἀνθρώποις· ἐγὼ δὲ τοῖς	διὰ	τῶν εἰκότων τὰς ἀποδείξεις ποιουμένοις
[33]	ὅτι ἀπάτης μὲν μεστὴ ἡ	διὰ	τῶν ὀμμάτων σκέψις, ~ἀπάτης δὲ
[60]	αὖθις, τὰ δὲ πληρωθέντα ῥεῖ	διὰ	τῶν ὀχετῶν καὶ διὰ τῆς
[33]	ὀμμάτων σκέψις, ~ἀπάτης δὲ ἡ	διὰ	τῶν ὤτων καὶ τῶν ἄλλων
[60]	δὲ ἄρα αὕτη ἡ αἰώρα	διὰ	φύσιν τοιάνδε τινά. Ἕν τι
[43]	πράγματος ἢ ~καθ᾽ ἁρμονίαν; ~Νὴ	Δία,	ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ. ~Οὐκ
[4]	οὖν Κέβης ὑπολαβών, νὴ τὸν	Δία,	ὦ Σώκρατες, ἔφη, εὖ γ᾽
[49]	καὶ ὁ Κέβης. ~(Ἐχεκράτης) ~Νὴ	Δία,	ὦ (Φαίδων) εἰκότως γε· θαυμαστῶς
[12]	τῶνδε δὲ ~σκόπει. Εἰ γὰρ	διαβέβληνται	μὲν πανταχῇ τῷ σώματι, αὐτὴν
[37]	τῷ καλουμένῳ ~θανάτῳ πρώτην ἀπόλλυσθαι.	~Διαβλέψας	οὖν ὁ Σωκράτης, ὥσπερ τὰ
[29]	τὸν λοιπὸν χρόνον μετὰ θεῶν	διάγουσα;	Οὕτω φῶμεν, ὦ Κέβης, ἢ
[18]	~ἔπειτα (ἐάν τις ἐπὶ τὰ	διαγράμματα	ἄγῃ ἢ ἄλλο τι τῶν
[33]	τὴν ψυχὴν ἡ φιλοσοφία ἀτεχνῶς	διαδεδεμένην	ἐν τῷ ~σώματι καὶ προσκεκολλημένην,
[57]	~τόπον, οἷ δεῖ τοὺς συλλεγέντας	διαδικασαμένους	εἰς Ἅιδου (πορεύεσθαι ~μετὰ ἡγεμόνος
[37]	ἐν τῇ νῦν τοῦ ~σώματος	διαζεύξει	παντάπασιν ἀπόληται. ~(Πάντες οὖν ἀκούσαντες
[25]	ὄντι φύσει προσήκει τοῦτο ~πάσχειν,	διαιρεθῆναι	ταύτῃ ᾗπερ συνετέθη· εἰ δέ
[35]	φοβεῖσθε μὴ ~δυσκολώτερόν τι νῦν	διάκειμαι	ἢ ἐν τῷ πρόσθεν βίῳ·
[13]	ἡ ὀνομαζομένη ἀνδρεία τοῖς οὕτω	~διακειμένοις	μάλιστα προσήκει; ~Πάντως δήπου, ἔφη.
[4]	ἐπικελεύειν, ὥσπερ οἱ ~τοῖς θέουσι	διακελευόμενοι,	καὶ ἐμοὶ οὕτω τὸ ἐνύπνιον
[47]	τινας ~αἰτίας ἐπαιτιώμενον εἰς τὸ	(διακοσμεῖν	τὰ πράγματα, ἀέρας δὲ καὶ
[46]	ὡς ἄρα νοῦς ἐστιν ὁ	διακοσμῶν	τε καὶ ~πάντων αἴτιος, ταύτῃ
[15]	φθίνειν; ~Ναί, ἔφη. ~Οὐκοῦν καὶ	διακρίνεσθαι	καὶ συγκρίνεσθαι, καὶ ψύχεσθαι καὶ
[17]	κἂν εἰ συγκρίνοιτο μὲν πάντα,	διακρίνοιτο	δὲ μή, ~ταχὺ ἂν τὸ
[47]	κάθημαι· καὶ αὖ περὶ τοῦ	~διαλέγεσθαι	ὑμῖν ἑτέρας τοιαύτας αἰτίας λέγοι,
[8]	χρή σοι φράζειν ὡς ἐλάχιστα	διαλέγεσθαι;	Φησὶ ~γὰρ θερμαίνεσθαι μᾶλλον διαλεγομένους,
[43]	ὡς ἄλλη οὖσα ἄλλῳ πράγματι	~διαλεγομένη;	Οἷόν που καὶ Ὅμηρος ἐν
[65]	Περιεμένομεν οὖν πρὸς ~ἡμᾶς αὐτοὺς	διαλεγόμενοι	περὶ τῶν εἰρημένων καὶ ἀνασκοποῦντες,
[64]	εἰμι οὗτος Σωκράτης, ὁ νυνὶ	διαλεγόμενος	καὶ ~διατάττων ἕκαστον τῶν λεγομένων,
[49]	ἀντιλογικοὶ περί τε τῆς ἀρχῆς	~διαλεγόμενος	καὶ τῶν ἐξ ἐκείνης ὡρμημένων,
[8]	διαλέγεσθαι; Φησὶ ~γὰρ θερμαίνεσθαι μᾶλλον	διαλεγομένους,	δεῖν δὲ οὐδὲν τοιοῦτον ~προσφέρειν
[65]	ἀφίκοντο ἐκεῖναι, ἐναντίον τοῦ ~Κρίτωνος	διαλεχθείς	τε καὶ ἐπιστείλας ἅττα ἐβούλετο,
[66]	ἔτι ἀπεκρίνατο, ἀλλ᾽ ὀλίγον χρόνον	διαλιπὼν	~ἐκινήθη τε καὶ ὁ ἄνθρωπος
[66]	οὗτος ὁ δοὺς τὸ ~φάρμακον,	διαλιπὼν	χρόνον ἐπεσκόπει τοὺς πόδας καὶ
[3]	ὡς ὁ θεὸς βουλόμενος αὐτὰ	διαλλάξαι	~πολεμοῦντα, ἐπειδὴ οὐκ ἐδύνατο, συνῆψεν
[29]	δὴ νεκρὸν καλοῦμεν, ᾧ προσήκει	~διαλύεσθαι	καὶ διαπίπτειν καὶ διαπνεῖσθαι, οὐκ
[29]	ἆρ᾽ οὐχὶ σώματι μὲν ταχὺ	διαλύεσθαι	~προσήκει, ψυχῇ δὲ αὖ τὸ
[37]	τὸν (θάνατον καὶ ταύτην τὴν	διάλυσιν	τοῦ ~σώματος ἣ τῇ ψυχῇ
[28]	καὶ πολυειδεῖ καὶ ἀνοήτῳ καὶ	διαλυτῷ	καὶ μηδέποτε ~κατὰ ταὐτὰ ἔχοντι
[57]	οὐ γάρ πού τις ἂν	διαμάρτοι	οὐδαμόσε μιᾶς ~ὁδοῦ οὔσης. Νῦν
[49]	τῷ αὐτῷ τούτῳ (ἐλάττω, ἀλλὰ	διαμαρτύροιο	ἂν ~ὅτι σὺ μὲν οὐδὲν
[55]	ταῦτα λέγοντι οὐκ ἂν ἔχοιμεν	διαμαχέσασθαι	ὅτι οὐκ ~ἀπόλλυται· τὸ γὰρ
[60]	τε (μέγιστον τυγχάνει ὂν καὶ	διαμπερὲς	τετρημένον δι᾽ ὅλης ~τῆς γῆς,
[14]	Ἢ περὶ ~αὐτῶν τούτων βούλει	διαμυθολογῶμεν,	εἴτε εἰκὸς οὕτως ἔχειν εἴτε
[10]	τιν᾽ ὄψιν παρατιθέμενος ἐν τῷ	διανοεῖσθαι	~μήτε (τινὰ) ἄλλην (αἴσθησιν ἐφέλκων
[4]	καὶ Εὔηνος πρῴην, ὅτι ποτὲ	διανοηθείς,	ἐπειδὴ δεῦρο ~ἦλθες, ἐποίησας αὐτά,
[57]	γ᾽ ἔφη, ὦ ἄνδρες, δίκαιον	διανοηθῆναι,	ὅτι, εἴπερ ἡ ~ψυχὴ ἀθάνατος,
[10]	καὶ ~ἀκριβέστατα παρασκευάσηται αὐτὸ ἕκαστον	διανοηθῆναι	περὶ οὗ σκοπεῖ, ~οὗτος ἂν
[18]	τὴν λύραν καὶ ~ἐν τῇ	διανοίᾳ	ἔλαβον τὸ εἶδος τοῦ παιδὸς
[10]	ὅστις ὅτι μάλιστα αὐτῇ τῇ	~διανοίᾳ	ἴοι ἐφ᾽ ἕκαστον, μήτε τιν᾽
[10]	~αὐτῇ καθ᾽ αὑτὴν εἰλικρινεῖ τῇ	διανοίᾳ	χρώμενος αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ εἰλικρινὲς
[8]	ὦ Σώκρατες; αὐτὸς ἔχων τὴν	διάνοιαν	ταύτην ἐν νῷ ~ἔχεις ἀπιέναι,
[12]	ὃς ἡγεῖταί οἱ παρεσκευάσθαι τὴν	διάνοιαν	ὥσπερ ~κεκαθαρμένην. ~Πάνυ μὲν οὖν,
[25]	ἄλλῳ ἐπιλάβοιο ~ἢ τῷ τῆς	διανοίας	λογισμῷ, ἀλλ᾽ ἔστιν ἀιδῆ τὰ
[43]	~ἆρ᾽ οἴει αὐτὸν ταῦτα ποιῆσαι	διανοούμενον	ὡς ἁρμονίας αὐτῆς οὔσης καὶ
[65]	ἀτεχνῶς ἡγούμενοι ~ὥσπερ πατρὸς στερηθέντες	διάξειν	ὀρφανοὶ τὸν ἔπειτα βίον. Ἐπειδὴ
[29]	πεφυκυῖα ἀπαλλαττομένη τοῦ σώματος εὐθὺς	~διαπεφύσηται	καὶ ἀπόλωλεν, ὥς φασιν οἱ
[29]	καλοῦμεν, ᾧ προσήκει ~διαλύεσθαι καὶ	διαπίπτειν	καὶ διαπνεῖσθαι, οὐκ εὐθὺς τούτων
[35]	ὀχούμενον ὥσπερ ἐπὶ σχεδίας κινδυνεύοντα	διαπλεῦσαι	τὸν βίον, ~εἰ μή τις
[29]	προσήκει ~διαλύεσθαι καὶ διαπίπτειν καὶ	διαπνεῖσθαι,	οὐκ εὐθὺς τούτων οὐδὲν ~πέπονθεν,
[35]	~ὀχήματος, (ἢ) λόγου θείου τινός,	διαπορευθῆναι.	καὶ δὴ καὶ νῦν ἔγωγε
[45]	~γενέσεως καὶ φθορᾶς τὴν αἰτίαν	διαπραγματεύσασθαι.	(Ἐγὼ οὖν σοι ~δίειμι περὶ
[24]	Σιμμίας ἡδέως ἂν καὶ τοῦτον	διαπραγματεύσασθαι	~τὸν λόγον ἔτι μᾶλλον, καὶ
[35]	αὐτὰ ἕν γέ τι τούτων	~διαπράξασθαι,	ἢ μαθεῖν ὅπῃ ἔχει ἢ
[14]	πνεῦμα ἢ καπνὸς διασκεδασθεῖσα οἴχηται	~διαπτομένη	καὶ οὐδὲν ἔτι οὐδαμοῦ ᾖ.
[34]	ὑπὸ τῶν ἀνέμων διαφυσηθεῖσα καὶ	διαπτομένη	~οἴχηται καὶ οὐδὲν ἔτι οὐδαμοῦ
[36]	τὴν λύραν ἢ ~διατέμῃ καὶ	διαρρήξῃ	τὰς χορδάς, εἴ τις διισχυρίζοιτο
[25]	τοῦτο τὸ πάθος πάσχειν, τὸ	διασκεδάννυσθαι,	~καὶ ὑπὲρ τοῦ ποίου τινὸς
[24]	ἐκ τοῦ σώματος διαφυσᾷ (καὶ	διασκεδάννυσιν,	~ἄλλως τε καὶ ὅταν τύχῃ
[23]	μὴ ἅμα ἀποθνῄσκοντος τοῦ ἀνθρώπου	διασκεδάννυται	ἡ ~ψυχὴ καὶ αὐτῇ τοῦ
[14]	ἐκβαίνουσα ὥσπερ πνεῦμα ἢ καπνὸς	διασκεδασθεῖσα	οἴχηται ~διαπτομένη καὶ οὐδὲν ἔτι
[5]	μάλιστα πρέπει μέλλοντα ~ἐκεῖσε ἀποδημεῖν	διασκοπεῖν	τε καὶ μυθολογεῖν περὶ τῆς
[14]	ποιοῦμαι. Εἰ οὖν δοκεῖ, χρὴ	διασκοπεῖσθαι.	~Σκεψώμεθα δὲ αὐτὸ τῇδέ πῃ,
[34]	τε καὶ Κέβης, ὅπως μὴ	διασπασθεῖσα	ἐν ~τῇ ἀπαλλαγῇ τοῦ σώματος
[45]	γε ὡς ἐάν τις ἓν	διασχίσῃ,	δύναμαι ἔτι πείθεσθαι ὡς αὕτη
[49]	εἶναι (τοῦ δύο ~γενέσθαι ἢ	διασχισθέντος	τὴν σχίσιν οὐκ εὐλαβοῖο ἂν
[64]	Σωκράτης, ὁ νυνὶ διαλεγόμενος καὶ	~διατάττων	ἕκαστον τῶν λεγομένων, ἀλλ᾽ οἴεταί
[39]	τε καὶ λοιδορῶν τοὺς λόγους	~διατελοῖ,	τῶν δὲ ὄντων τῆς ἀληθείας
[36]	κατάξῃ τις τὴν λύραν ἢ	~διατέμῃ	καὶ διαρρήξῃ τὰς χορδάς, εἴ
[3]	ἑκάστοτε ἕως ἀνοιχθείη ~τὸ δεσμωτήριον,	διατρίβοντες	μετ᾽ ἀλλήλων, ἀνεῴγετο γὰρ οὐ
[39]	οἱ (περὶ τοὺς ἀντιλογικοὺς λόγους	~διατρίψαντες	οἶσθ᾽ ὅτι τελευτῶντες οἴονται σοφώτατοι
[66]	παῖς ~ἐξελθὼν καὶ συχνὸν χρόνον	διατρίψας	ἧκεν ἄγων τὸν μέλλοντα δώσειν
[8]	ἀνὴρ τῷ ὄντι ἐν φιλοσοφίᾳ	διατρίψας	~τὸν βίον θαρρεῖν μέλλων (ἀποθανεῖσθαι
[59]	τήν τε λειότητα καὶ τὴν	διαφάνειαν	καὶ τὰ ~χρώματα καλλίω· ὧν
[19]	τούτοις ἢ ἀνομοίου; ~Πάνυ γε.	~Διαφέρει	δέ γε, ἦ δ᾽ ὅς,
[44]	ἐν τῷ καλουμένῳ θανάτῳ ἀπολλύοιτο.	Διαφέρειν	~δὲ δὴ φῂς οὐδὲν εἴτε
[58]	πολὺ ἂν ἔτι πλέον φανείη	~διαφέρειν·	(εἰ γὰρ δὴ καὶ μῦθον
[37]	μοι πᾶσι τούτοις πάνυ πολὺ	διαφέρειν.	Τί οὖν, ἂν φαίη ~ὁ
[51]	ἀπεμνημόνευκας, οὐ μέντοι ἐννοεῖς τὸ	διαφέρον	τοῦ τε νῦν λεγομένου ~καὶ
[9]	ἡγεῖσθαι ὁ ~τοιοῦτος; Οἷον ἱματίων	διαφερόντων	κτήσεις καὶ ὑποδημάτων καὶ τοὺς
[2]	δακρύοντες, εἷς δὲ ἡμῶν καὶ	διαφερόντως,	Ἀπολλόδωρος ~(οἶσθα γάρ που τὸν
[44]	ἡγούμενος ἀποθανὼν ἐκεῖ εὖ πράξειν	διαφερόντως	ἢ εἰ ἐν ἄλλῳ βίῳ
[35]	~καὶ τέρπονται ἐκείνην τὴν ἡμέραν	διαφερόντως	ἢ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ.
[62]	Οἳ δὲ δὴ ἂν δόξωσι	~διαφερόντως	πρὸς τὸ ὁσίως βιῶναι, οὗτοί
[9]	ἀπὸ τῆς τοῦ σώματος κοινωνίας	~διαφερόντως	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων; ~Φαίνεται. ~Καὶ
[38]	εἰ σὺ ~εἴην καί με	διαφεύγοι	ὁ λόγος, ἔνορκον ἂν ποιησαίμην
[66]	ὦ Ἐχέκρατες, οὐδὲν τρέσας οὐδὲ	διαφθείρας	~οὔτε τοῦ χρώματος οὔτε τοῦ
[23]	τότε καὶ αὐτὴν ~τελευτᾶν καὶ	διαφθείρεσθαι;	~(Εὖ λέγεις, ἔφη, ὦ Σιμμία,
[14]	ᾖ, ἀλλ᾽ ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ	διαφθείρηταί	τε καὶ ~ἀπολλύηται ᾗ ἂν
[48]	ἐκλείποντα ~θεωροῦντες καὶ σκοπούμενοι πάσχουσιν·	διαφθείρονται	γάρ που ἔνιοι τὰ ~ὄμματα,
[47]	μὲν ὀστᾶ ἐστιν στερεὰ καὶ	~διαφυὰς	ἔχει χωρὶς ἀπ᾽ ἀλλήλων, τὰ
[44]	πολλάκις ἀναλαμβάνω, ἵνα μή τι	~διαφύγῃ	ἡμᾶς, εἴ τέ τι βούλει,
[24]	~αὐτὴν ἐκβαίνουσαν ἐκ τοῦ σώματος	διαφυσᾷ	(καὶ διασκεδάννυσιν, ~ἄλλως τε καὶ
[34]	τοῦ σώματος ὑπὸ τῶν ἀνέμων	διαφυσηθεῖσα	καὶ διαπτομένη ~οἴχηται καὶ οὐδὲν
[49]	εἴ σοι ἀλλήλοις συμφωνεῖ ἢ	διαφωνεῖ·	ἐπειδὴ δὲ ~ἐκείνης αὐτῆς δέοι
[46]	δὴ λογιζόμενος ἅσμενος ηὑρηκέναι ᾤμην	διδάσκαλον	τῆς ~αἰτίας περὶ τῶν ὄντων
[49]	σε διδόναι λόγον, ὡσαύτως ἂν	διδοίης,	ἄλλην αὖ ~ὑπόθεσιν ὑποθέμενος ἥτις
[25]	Αὐτὴ ἡ ~οὐσία ἧς λόγον	δίδομεν	τοῦ εἶναι καὶ ἐρωτῶντες καὶ
[21]	καὶ δοκοῦσί σοι πάντες ἔχειν	διδόναι	λόγον περὶ τούτων ὧν νυνδὴ
[49]	δὲ ~ἐκείνης αὐτῆς δέοι σε	διδόναι	λόγον, ὡσαύτως ἂν διδοίης, ἄλλην
[44]	μὴ ~εἰδότι μηδὲ ἔχοντι λόγον	διδόναι	(ὡς ἀθάνατόν ἐστι. Τοιαῦτ᾽ ἄττα
[62]	καὶ καθαιρόμενοι τῶν τε ἀδικημάτων	διδόντες	δίκας ἀπολύονται, ~εἴ τίς τι
[49]	μήν, ἔφη ὁ Κέβης, ὡς	διδόντος	σοι οὐκ ἂν φθάνοις περαίνων.
[49]	τἆλλα πάντα· ἃ εἴ ~μοι	δίδως	τε καὶ συγχωρεῖς εἶναι ταῦτα,
[12]	ἤρων δὲ φρονήσεως ᾧ τε	~διεβέβληντο,	τούτου ἀπηλλάχθαι συνόντος αὐτοῖς; Ἢ
[62]	δαίμων ἕκαστον κομίζει, πρῶτον μὲν	~διεδικάσαντο	οἵ τε καλῶς καὶ ὁσίως
[59]	αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, ~χρώμασιν	διειλημμένη,	ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι
[30]	~Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἔφη. ~Ἀλλὰ (καὶ)	διειλημμένην	γε οἶμαι ὑπὸ τοῦ σωματοειδοῦς,
[45]	αἰτίαν διαπραγματεύσασθαι. (Ἐγὼ οὖν σοι	~δίειμι	περὶ αὐτῶν, ἐὰν βούλῃ, τά
[2]	οἱ παρόντες σχεδόν τι οὕτω	διεκείμεθα,	τοτὲ μὲν ~γελῶντες, ἐνίοτε δὲ
[4]	καὶ ἡ τοῦ θεοῦ ~ἑορτὴ	διεκώλυέ	με ἀποθνῄσκειν, ἔδοξε χρῆναι, εἰ
[35]	καὶ Σιμμίας σμικρὸν πρὸς ἀλλήλω	~διελεγέσθην.	Καὶ ὁ Σωκράτης ἰδὼν αὐτὼ
[65]	μοι τὸν χρόνον προσῄει καὶ	διελέγετο	ἐνίοτε καὶ ἦν ἀνδρῶν ~λῷστος,
[5]	καθεζόμενος ~οὕτως ἤδη τὰ λοιπὰ	διελέγετο.	~Ἤρετο οὖν αὐτὸν ὁ Κέβης·
[47]	τοῦ ~λόγου. Τὸ γὰρ μὴ	διελέσθαι	οἷόν τ᾽ εἶναι ὅτι ἄλλο
[65]	οὐ πολλὰ ἄττα μετὰ ταῦτα	διελέχθη,	καὶ ἧκεν ὁ τῶν ἕνδεκα
[63]	διισχυρίσασθαι οὕτως ἔχειν ὡς ἐγὼ	διελήλυθα,	~οὐ πρέπει νοῦν ἔχοντι ἀνδρί·
[62]	τούτων δὴ ἕνεκα χρὴ ὧν	διεληλύθαμεν,	ὦ Σιμμία, πᾶν ποιεῖν ὥστε
[56]	~σαφέστερον· καὶ ἐὰν αὐτὰς ἱκανῶς	διέλητε,	ὡς ἐγᾦμαι, ἀκολουθήσετε τῷ ~λόγῳ,
[38]	~ἐβοήθησεν ἢ ἐνδεῶς; Πάντα ἡμῖν	δίελθε	ὡς δύνασαι ἀκριβέστατα. ~(Φαίδων) ~Καὶ
[35]	ἀποκνήσητε ~καὶ αὐτοὶ εἰπεῖν καὶ	(διελθεῖν,	εἴ πῃ ὑμῖν φαίνεται βέλτιον
[55]	καὶ τῶν ἄλλων οὕτως ἂν	~διεμαχόμεθα.	ἢ οὔ; ~Πάνυ μὲν οὖν.
[55]	τοῦτο ὡμολόγητο ~ἡμῖν, ῥᾳδίως ἂν	διεμαχόμεθα	ὅτι ἐπελθόντος τοῦ ἀρτίου τὸ
[48]	αὐτοῦ. ~Τοιοῦτόν τι καὶ ἐγὼ	διενοήθην,	καὶ ἔδεισα μὴ παντάπασι τὴν
[58]	οὐχ οἵους τε εἶναι ἡμᾶς	~διεξελθεῖν	ἐπ᾽ ἔσχατον τὸν ἀέρα· ἐπεί,
[2]	πειρῶ ὡς ἂν δύνῃ ἀκριβέστατα	διεξελθεῖν	πάντα. ~(Φαίδων) ~Καὶ μὴν ἔγωγε
[57]	τε καὶ μετρίως τὸν ~βίον	διεξελθοῦσα,	καὶ συνεμπόρων καὶ ἡγεμόνων θεῶν
[35]	δή τις αὐτὰ μέλλει ἱκανῶς	διεξιέναι.	εἰ μὲν οὖν τι ἄλλο
[65]	δ᾽ ~αὖ περὶ τῆς συμφορᾶς	διεξιόντες	ὅση ἡμῖν γεγονυῖα εἴη, ἀτεχνῶς
[60]	κατὰ στενότερα καὶ εὐρύτερα καὶ	διεξόδους	ἔχειν, ᾗ πολὺ μὲν ~ὕδωρ
[24]	βαρβάρων γένη, οὓς πάντας χρὴ	διερευνᾶσθαι	ζητοῦντας ~τοιοῦτον ἐπῳδόν, μήτε χρημάτων
[36]	τὴν μὲν λύραν ἔτι εἶναι	διερρωγυιῶν	τῶν χορδῶν καὶ τὰς ~χορδὰς
[38]	οὖν ἀκούσαντες εἰπόντων αὐτῶν ἀηδῶς	διετέθημεν,	ὡς ~ὕστερον ἐλέγομεν πρὸς ἀλλήλους,
[65]	~ἡλίου δυσμῶν· χρόνον γὰρ πολὺν	διέτριψεν	ἔνδον. Ἐλθὼν δ᾽ ἐκαθέζετο ~λελουμένος
[58]	ἅπας ὁ τόπος ὁ ἐνθάδε	~διεφθαρμένα	ἐστὶν καὶ καταβεβρωμένα, ὥσπερ τὰ
[59]	καθαροὶ καὶ οὐ κατεδηδεσμένοι οὐδὲ	~διεφθαρμένοι	ὥσπερ οἱ ἐνθάδε ὑπὸ σηπεδόνος
[58]	τέχνη γέ μοι δοκεῖ εἶναι	~διηγήσασθαι	ἅ γ᾽ ἐστίν· ὡς μέντοι
[3]	σοι ἐξ ἀρχῆς πάντα πειράσομαι	διηγήσασθαι.	(Ἀεὶ γὰρ δὴ καὶ ~τὰς
[2]	σχολάζω γε καὶ πειράσομαι ὑμῖν	διηγήσασθαι·	καὶ γὰρ τὸ μεμνῆσθαι ~Σωκράτους
[14]	τῶν κακῶν ὧν σὺ νυνδὴ	διῆλθες,	~πολλὴ ἂν εἴη ἐλπὶς καὶ
[3]	τὸν Σωκράτη καὶ τὰ πολλὰ	διημερεύομεν	μετ᾽ ~αὐτοῦ. καὶ δὴ καὶ
[6]	Φιλολάου ἤκουσα, ὅτε ~παρ᾽ ἡμῖν	διῃτᾶτο,	ἤδη δὲ καὶ ἄλλων τινῶν,
[31]	καὶ φιλοποσίας μεμελετηκότας ~καὶ μὴ	διηυλαβημένους	εἰς τὰ τῶν ὄνων γένη
[6]	μοι φαίνεται καὶ οὐ ῥᾴδιος	διιδεῖν·	οὐ ~μέντοι ἀλλὰ τόδε γέ
[36]	διαρρήξῃ τὰς χορδάς, εἴ τις	διισχυρίζοιτο	τῷ αὐτῷ λόγῳ ὥσπερ ~σύ,
[49]	προσγενομένη· οὐ γὰρ ἔτι τοῦτο	διισχυρίζομαι,	ἀλλ᾽ ὅτι τῷ καλῷ ~πάντα
[8]	εἴπερ τι ἄλλο τῶν ~τοιούτων	διισχυρισαίμην	ἂν καὶ τοῦτο. Ὥστε διὰ
[8]	τοῦτο μὲν οὐκ ἂν πάνυ	διισχυρισαίμην	ὅτι μέντοι ~παρὰ θεοὺς δεσπότας
[63]	~μεγάλη. ~(Τὸ μὲν οὖν ταῦτα	διισχυρίσασθαι	οὕτως ἔχειν ὡς ἐγὼ διελήλυθα,
[7]	ἀγαθούς, ὡς αὐτὸς ὁμολογεῖς, θεούς.	~(Δίκαια,	ἔφη, λέγετε· οἶμαι γὰρ ὑμᾶς
[37]	τὰ πολλὰ εἰώθει, Καὶ μειδιάσας,	~δίκαια	μέντοι, ἔφη, λέγει ὁ Σιμμίας.
[15]	τῷ ~αἰσχρῷ ἐναντίον που καὶ	δίκαιον	ἀδίκῳ, καὶ ἄλλα δὴ μυρία
[10]	ὦ Σιμμία; Φαμέν τι εἶναι	δίκαιον	αὐτὸ ἢ οὐδέν; ~Φαμὲν μέντοι
[57]	τόδε γ᾽ ἔφη, ὦ ἄνδρες,	δίκαιον	διανοηθῆναι, ὅτι, εἴπερ ἡ ~ψυχὴ
[55]	ὠνομάζομεν; ~Ἀνάρτιον, ἔφη. ~Τὸ δὲ	δίκαιον	μὴ δεχόμενον καὶ ὃ ἂν
[13]	καὶ ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ	~δικαιοσύνη	καὶ ἀνδρεία, καὶ αὐτὴ ἡ
[63]	αὐτῆς ~κόσμῳ, σωφροσύνῃ τε καὶ	(δικαιοσύνῃ	καὶ ἀνδρείᾳ καὶ ἐλευθερίᾳ καὶ
[13]	καὶ ~ἀνδρεία καὶ σωφροσύνη καὶ	δικαιοσύνη	καὶ συλλήβδην ἀληθὴς ἀρετή, μετὰ
[31]	δὴ ~καλοῦσι σωφροσύνην τε καὶ	δικαιοσύνην,	ἐξ ἔθους τε καὶ μελέτης
[67]	ἀρίστου καὶ ἄλλως ~φρονιμωτάτου καὶ	δικαιοτάτου.
[15]	οὐκ ἐξ ἀμείνονος, καὶ ἂν	δικαιότερον,	ἐξ ~ἀδικωτέρου; ~Πῶς γὰρ οὔ;
[47]	αὖ δέδοκται ἐνθάδε ~καθῆσθαι, καὶ	δικαιότερον	παραμένοντα ὑπέχειν τὴν δίκην ἣν
[47]	φερόμενα τοῦ βελτίστου, ~εἰ μὴ	δικαιότερον	ᾤμην καὶ κάλλιον εἶναι πρὸ
[20]	καὶ αὐτοῦ τοῦ ~(ἀγαθοῦ καὶ	δικαίου	καὶ ὁσίου καί, ὅπερ λέγω,
[18]	ἀλλ᾽ ἄλλη, ἆρα οὐχὶ τοῦτο	~δικαίως	λέγομεν ὅτι ἀνεμνήσθη, οὗ τὴν
[34]	τοίνυν ἕνεκα, ὦ Κέβης, οἱ	δικαίως	φιλομαθεῖς κόσμιοί εἰσι ~καὶ ἀνδρεῖοι,
[62]	καθαιρόμενοι τῶν τε ἀδικημάτων διδόντες	δίκας	ἀπολύονται, ~εἴ τίς τι ἠδίκηκεν,
[8]	ἔφη. Ἀλλ᾽ ὑμῖν δὴ τοῖς	δικασταῖς	βούλομαι ἤδη τὸν λόγον ~ἀποδοῦναι,
[13]	τῇ ἀπολογίᾳ ἢ τοῖς Ἀθηναίων	δικασταῖς,	εὖ ἂν ἔχοι. ~Εἰπόντος δὴ
[8]	ὑμᾶς ἀπολογήσασθαι ἢ ~πρὸς τοὺς	δικαστάς.	Ἐγὼ γάρ, ἔφη, ὦ Σιμμία
[64]	ἢ ἣν ~οὗτος πρὸς τοὺς	δικαστὰς	ἠγγυᾶτο. Οὗτος μὲν γὰρ ἦ
[3]	~Σωκράτη, συλλεγόμενοι ἕωθεν εἰς τὸ	δικαστήριον	ἐν ᾧ καὶ ἡ δίκη
[7]	πρὸς ταῦτα ~ἀπολογήσασθαι ὥσπερ ἐν	δικαστηρίῳ.	~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη ὁ
[62]	γὰρ ἡ δίκη ὑπὸ τῶν	δικαστῶν	αὐτοῖς ἐτάχθη. Οἳ δὲ δὴ
[4]	Νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἥ τε	δίκη	ἐγένετο καὶ ἡ τοῦ θεοῦ
[3]	δικαστήριον ἐν ᾧ καὶ ἡ	δίκη	ἐγένετο· ~πλησίον γὰρ ἦν τοῦ
[62]	οὓς ἠδίκησαν· ~αὕτη γὰρ ἡ	δίκη	ὑπὸ τῶν δικαστῶν αὐτοῖς ἐτάχθη.
[47]	καὶ δικαιότερον παραμένοντα ὑπέχειν τὴν	δίκην	ἣν ἂν ~κελεύσωσιν· ἐπεὶ νὴ
[47]	καὶ ~ἀποδιδράσκειν ὑπέχειν τῇ πόλει	δίκην	ἥντιν᾽ ἂν τάττῃ. Ἀλλ᾽ αἴτια
[30]	περὶ τὰ τοιαῦτα ἀναγκάζονται πλανᾶσθαι	δίκην	τίνουσαι ~τῆς προτέρας τροφῆς κακῆς
[1]	~(Φαίδων) ~οὐδὲ τὰ περὶ τῆς	δίκης	ἄρα ἐπύθεσθε ὃν τρόπον ἐγένετο;
[1]	ὥσπερ λέγω, τῇ προτεραίᾳ τῆς	δίκης	~γεγονός. Διὰ ταῦτα καὶ πολὺς
[1]	ἔτυχεν γὰρ τῇ προτεραίᾳ τῆς	δίκης	ἡ ~πρύμνα ἐστεμμένη τοῦ πλοίου
[1]	τῷ ~δεσμωτηρίῳ ὁ μεταξὺ τῆς	δίκης	τε καὶ τοῦ θανάτου. ~(Ἐχεκράτης)
[47]	δὴ καὶ ὁ μέν τις	δίνην	~περιτιθεὶς τῇ γῇ ὑπὸ τοῦ
[7]	φεύγειν ~ἀλλ᾽ ὅτι μάλιστα παραμένειν,	διὸ	ἀλογίστως ἂν φεύγοι· ὁ δὲ
[63]	τὰ τοιαῦτα ὥσπερ ἐπᾴδειν ἑαυτῷ,	διὸ	δὴ ~ἔγωγε καὶ πάλαι μηκύνω
[47]	~προσχρώμενοι, ὡς αἴτιον αὐτὸ προσαγορεύειν.	διὸ	δὴ καὶ ὁ μέν τις
[30]	ἀπολυθεῖσαι ἀλλὰ τοῦ ὁρατοῦ μετέχουσαι,	διὸ	καὶ ὁρῶνται. ~Εἰκός γε, ὦ
[38]	ὡς Ἰόλεως τὸν Ἡρακλῆ. ~Οὐδὲν	διοίσει,	ἔφη. ~Ἀλλὰ πρῶτον εὐλαβηθῶμέν τι
[40]	τῷ παρόντι τοσοῦτον ~μόνον ἐκείνων	διοίσειν·	οὐ γὰρ ὅπως τοῖς παροῦσιν
[37]	τὸ σῶμα καὶ ταχὺ σαπὲν	διοίχοιτο.	ὥστε τούτῳ τῷ ~λόγῳ οὔπω
[42]	ἔφη. ~Φέρε δή, ἔφη, πρὸς	Διός·	λέγεται ψυχὴ ἡ μὲν νοῦν
[38]	ἡ ψυχή. Λέγε οὖν πρὸς	Διὸς	πῇ ὁ Σωκράτης ~μετῆλθε τὸν
[49]	ἓν ἄλλο καλὸν εἶναι ~ἢ	διότι	μετέχει ἐκείνου τοῦ καλοῦ· καὶ
[49]	διὰ τὸ πλῆθος; ~Καὶ τὸ	δίπηχυ	τοῦ πηχυαίου ἡμίσει μεῖζον εἶναι
[45]	δύο αὐτοῖς προσεῖναι, καὶ τὸ	δίπηχυ	τοῦ πηχυαίου ~μεῖζον εἶναι διὰ
[53]	δέκα τὴν τοῦ περιττοῦ, τὸ	διπλάσιον.	Τοῦτο μὲν οὖν καὶ ~αὐτὸ
[8]	τὸ ἑαυτοῦ ~παρασκευαζέτω ὡς καὶ	δὶς	δώσων, ἐὰν δὲ δέῃ, καὶ
[1]	Θησεύς ποτε εἰς Κρήτην τοὺς	~δὶς	ἑπτὰ ἐκείνους ᾤχετο (ἄγων καὶ
[8]	δὲ μή, ἐνίοτε ἀναγκάζεσθαι καὶ	δὶς	καὶ τρὶς ~πίνειν τούς τι
[43]	τοιόνδε, οἷον καύματος ἐνόντος καὶ	δίψους	ἐπὶ τοὐναντίον ~ἕλκειν, τὸ μὴ
[4]	ἐρρῶσθαι καί, ἂν σωφρονῇ, ἐμὲ	διώκειν	ὡς ~τάχιστα. (Ἄπειμι δέ, ὡς
[3]	τῷ ἀνθρώπῳ, ἐὰν δέ τις	διώκῃ	τὸ ἕτερον καὶ λαμβάνῃ, ~σχεδόν
[41]	εὐπρεπείας, ὅθεν καὶ τοῖς πολλοῖς	~δοκεῖ	ἀνθρώποις· ἐγὼ δὲ τοῖς διὰ
[49]	(γίγνεται) καλά. Τοῦτο γάρ μοι	δοκεῖ	ἀσφαλέστατον εἶναι ~καὶ ἐμαυτῷ ἀποκρίνασθαι
[63]	ὥρα τραπέσθαι πρὸς τὸ λουτρόν·	~δοκεῖ	γὰρ δὴ βέλτιον εἶναι λουσάμενον
[37]	οὐ συγχωρῶ τῇ Σιμμίου ~ἀντιλήψει·	δοκεῖ	γάρ μοι πᾶσι τούτοις πάνυ
[9]	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων; ~Φαίνεται. ~Καὶ	δοκεῖ	γέ που, ὦ Σιμμία, τοῖς
[49]	καλά· ἢ οὐ καὶ σοὶ	δοκεῖ;	~Δοκεῖ. ~Καὶ μεγέθει ἄρα τὰ
[17]	οὐδ᾽ ἀδίκως ὡμολογήκαμεν, ὡς ~ἐμοὶ	δοκεῖ.	εἰ γὰρ μὴ ἀεὶ ἀνταποδιδοίη
[58]	ἡ Γλαύκου τέχνη γέ μοι	δοκεῖ	εἶναι ~διηγήσασθαι ἅ γ᾽ ἐστίν·
[35]	νῦν οὐκ εἶπον ἅ μοι	δοκεῖ.	Ἐμοὶ γάρ, ὦ ~Σώκρατες, ἐπειδὴ
[35]	ὑμῖν τὰ λεχθέντα ~μῶν μὴ	δοκεῖ	ἐνδεῶς λέγεσθαι; πολλὰς γὰρ δὴ
[3]	ἡμμένω (δύ᾽ ὄντε. Καί μοι	δοκεῖ,	ἔφη, εἰ ἐνενόησεν αὐτὰ ~Αἴσωπος,
[17]	τὸ τεθνάναι; ~Οὐδὲ μία μοι	δοκεῖ,	ἔφη ὁ Κέβης, ὦ Σώκρατες,
[5]	ὅς, οὐ φιλόσοφος Εὔηνος; ~Ἔμοιγε	δοκεῖ,	ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Ἐθελήσει τοίνυν
[9]	ἀνάγκη μετέχειν αὐτῶν; ~Ἀτιμάζειν ἔμοιγε	δοκεῖ,	ἔφη, ὅ γε ὡς ἀληθῶς
[23]	ἔτι ἔσται, οὐδὲ αὐτῷ μοι	δοκεῖ,	ἔφη, ~ὦ Σώκρατες, ἀποδεδεῖχθαι, ἀλλ᾽
[42]	αὐτὸ τοῦτο, ψυχαί, εἶναι. ~Ἔμοιγε	δοκεῖ,	ἔφη, ὦ Σώκρατες. ~Ἦ καὶ
[42]	ὦ Σώκρατες. ~Ἦ καὶ καλῶς	δοκεῖ,	ἦ δ᾽ ὅς, οὕτω λέγεσθαι,
[27]	καὶ συγγενέστερον; ~Πᾶς ἄν μοι	δοκεῖ,	ἦ δ᾽ ὅς, συγχωρῆσαι, ὦ
[22]	σὺ νυνδὴ ἔλεγες· καὶ ~ἔμοιγε	δοκεῖ	ἱκανῶς ἀποδέδεικται. ~Τί δὲ δὴ
[63]	οὖσα, ~τοῦτο καὶ πρέπειν μοι	δοκεῖ	καὶ ἄξιον κινδυνεῦσαι οἰομένῳ οὕτως
[8]	μεταδοίης; (Κοινὸν γὰρ δὴ ἔμοιγε	δοκεῖ	καὶ ~ἡμῖν εἶναι ἀγαθὸν τοῦτο,
[55]	δὴ ἀποδεδεῖχθαι φῶμεν; ἢ πῶς	δοκεῖ;	~Καὶ μάλα γε ἱκανῶς, ὦ
[49]	ἢ οὐ καὶ σοὶ δοκεῖ;	~Δοκεῖ.	~Καὶ μεγέθει ἄρα τὰ μεγάλα
[14]	~Σώκρατες, τὰ μὲν ἄλλα ἔμοιγε	δοκεῖ	καλῶς λέγεσθαι, (τὰ δὲ περὶ
[7]	ῥᾳδίως ἀπαλλάττοιντο αὐτῶν; Καί μοι	δοκεῖ	~Κέβης εἰς σὲ τείνειν τὸν
[51]	τῶν ~ἐναντίων; Νῦν δέ μοι	δοκεῖ	λέγεσθαι ὅτι τοῦτο οὐκ ἄν
[37]	φαύλως ἔοικεν ἁπτομένῳ τοῦ λόγου.	δοκεῖ	μέντοι ~μοι χρῆναι πρὸ τῆς
[25]	πάσχειν ταῦτα, εἴπερ τῳ ἄλλῳ;	~Δοκεῖ	μοι, ἔφη, οὕτως ἔχειν, ὁ
[16]	που, ~ὅθεν δὴ πάλιν γίγνεσθαι.	~Δοκεῖ	μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐκ
[22]	ὦ Σώκρατες, ἔφη ὁ Σιμμίας,	δοκεῖ	μοι ἡ αὐτὴ ἀνάγκη εἶναι,
[58]	~καὶ ἠπιστάμην, ὁ βίος μοι	δοκεῖ	ὁ ἐμός, ὦ Σιμμία, τῷ
[28]	κατὰ ταῦτα αὖ πότερόν σοι	δοκεῖ	ὅμοιον τῷ θείῳ εἶναι καὶ
[37]	ὥσπερ ~Σιμμίας δέομαι. Ἐμοὶ γὰρ	δοκεῖ	ὁμοίως λέγεσθαι ταῦτα ὥσπερ ἄν
[43]	~Νὴ Δία, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε	δοκεῖ.	~Οὐκ ἄρα, ὦ ἄριστε, ἡμῖν
[6]	θεοῖς ~εἶναι. Ἢ σοὶ οὐ	δοκεῖ	οὕτως; ~Ἔμοιγε, φησὶν ὁ Κέβης.
[25]	ταὐτά, ταῦτα δὲ ~σύνθετα; ~Ἔμοιγε	δοκεῖ	οὕτως. ~Ἴωμεν δή, ἔφη, ἐπὶ
[8]	τί ἐστιν ὃ ~βούλεσθαί μοι	δοκεῖ	πάλαι εἰπεῖν. ~Τί δέ, ὦ
[17]	ἔφη, ὦ Κέβης, ὡς ἐμοὶ	δοκεῖ,	παντὸς μᾶλλον οὕτω, καὶ ἡμεῖς
[21]	ἔχεις ἑλέσθαι, καὶ πῇ σοι	δοκεῖ	περὶ αὐτοῦ; Ἀνὴρ ἐπιστάμενος ~περὶ
[45]	ἔφη ὁ Κέβης, τί σοι	δοκεῖ	περὶ αὐτῶν; ~Πόρρω που, ἔφη,
[37]	ὄν; Τὸ δὲ πολυχρονιώτερον ~(οὐ	δοκεῖ	σοι ἀναγκαῖον εἶναι ἔτι σῴζεσθαι
[42]	δ᾽ ὅς, ὦ Σιμμία, τῇδε;	Δοκεῖ	σοι ἁρμονίᾳ ἢ ἄλλῃ (τινὶ
[9]	τὰς περὶ τὸ σῶμα θεραπείας;	Δοκεῖ	σοι ἐντίμους ἡγεῖσθαι ὁ ~τοιοῦτος;
[9]	ὡς ἀληθῶς φιλόσοφος. ~Οὐκοῦν ὅλως	δοκεῖ	σοι, ἔφη, ἡ τοῦ τοιούτου
[9]	περὶ τὸ σῶμα πότερον τιμᾶν	δοκεῖ	σοι ἢ ~ἀτιμάζειν, (καθ᾽ ὅσον
[52]	~Ναί. ~Ἀλλὰ τόδε γ᾽ οἶμαι	δοκεῖ	σοι, οὐδέποτε χιόνα γ᾽ οὖσαν
[11]	τοὺς ὀρθῶς φιλομαθεῖς. Ἢ οὐ	~δοκεῖ	σοι οὕτως; ~Παντός γε μᾶλλον,
[28]	~πότερον τῷ θνητῷ; Ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι τὸ μὲν θεῖον οἷον
[52]	περὶ τῆς τριάδος. Ἆρα οὐ	δοκεῖ	σοι τῷ τε αὑτῆς ὀνόματι
[13]	ἐθέλῃ, ὀλίγον ὕστερον, ὡς ἐμοὶ	~δοκεῖ.	Ταῦτ᾽ οὖν ἐγώ, ἔφη, ὦ
[37]	ἔτι που ἔστιν, οὔ μοι	δοκεῖ	τῇδε. Ὡς μὲν οὐκ ~ἰσχυρότερον
[7]	ὦ Σώκρατες, νῦν γέ μοι	δοκεῖ	τι καὶ αὐτῷ ~λέγειν Κέβης·
[27]	Σώκρατες. ~Ποτέρῳ οὖν αὖ σοι	δοκεῖ	τῷ εἴδει καὶ ἐκ τῶν
[14]	τοὺς ~λόγους ποιοῦμαι. Εἰ οὖν	δοκεῖ,	χρὴ διασκοπεῖσθαι. ~Σκεψώμεθα δὲ αὐτὸ
[6]	~μέντοι ἀλλὰ τόδε γέ μοι	δοκεῖ,	ὦ Κέβης, εὖ λέγεσθαι, τὸ
[35]	ἀποδέχεται τὰ εἰρημένα. Ἐμοὶ γὰρ	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες, περὶ τῶν ~τοιούτων
[49]	εἰκότως γε· θαυμαστῶς γάρ μοι	δοκεῖ	ὡς ἐναργῶς τῷ καὶ ~σμικρὸν
[30]	καὶ ἡδονῶν, ὥστε ~μηδὲν ἄλλο	δοκεῖν	εἶναι ἀληθὲς ἀλλ᾽ ἢ τὸ
[9]	τοὺς πολλοὺς αὐτὸ ~τοῦτο ἀκούσαντας	δοκεῖν	εὖ πάνυ εἰρῆσθαι εἰς τοὺς
[45]	ἔτι. μην γὰρ ἱκανῶς μοι	δοκεῖν,	ὁπότε τις φαίνοιτο ~ἄνθρωπος παραστὰς
[44]	καὶ τίνι λόγῳ; ~Σύ μοι	δοκεῖς,	ἔφη ὁ Κέβης, ἐξευρήσειν· τουτονὶ
[17]	Κέβης, ὦ Σώκρατες, ἀλλά μοι	δοκεῖς	παντάπασιν ~ἀληθῆ λέγειν. ~Ἔστιν γάρ,
[24]	καὶ νῦν. ~Ὅμως δέ μοι	δοκεῖς	σύ τε καὶ Σιμμίας ἡδέως
[48]	εἶναι, ἃ μὲν ἄν μοι	δοκῇ	τούτῳ συμφωνεῖν τίθημι ὡς ἀληθῆ
[3]	ὡς θαυμασίως πέφυκε πρὸς ~τὸ	δοκοῦν	ἐναντίον εἶναι, τὸ λυπηρόν, τὸ
[21]	τε τοῦτο ποιῆσαι. ~(Οὐκ ἄρα	δοκοῦσί	σοι ἐπίστασθαί γε, ἔφη, ὦ
[21]	ἔφη, ὦ Σώκρατες. ~Ἦ καὶ	δοκοῦσί	σοι πάντες ἔχειν διδόναι λόγον
[39]	λόγοις, τοῖς αὐτοῖς τοτὲ μὲν	δοκοῦσιν	~ἀληθέσιν εἶναι, τοτὲ δὲ μή,
[10]	φαυλότεραί εἰσιν. Ἢ σοὶ οὐ	δοκοῦσιν;	~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ~Πότε
[40]	μᾶλλον, ἐὰν μέν τι ὑμῖν	~δοκῶ	ἀληθὲς λέγειν, συνομολογήσατε, εἰ δὲ
[64]	δή τινας εὐδαιμονίας, ταῦτά ~μοι	δοκῶ	αὐτῷ ἄλλως λέγειν, παραμυθούμενος ἅμα
[40]	τοῦτο προθυμοῦνται. Καὶ ἐγώ μοι	δοκῶ	ἐν τῷ παρόντι τοσοῦτον ~μόνον
[45]	μέγαν. Οὕτως ~τότε ᾤμην· οὐ	δοκῶ	σοι μετρίως; ~Ἔμοιγε, ἔφη ὁ
[35]	καί, ὡς ἔοικε, τῶν ~κύκνων	δοκῶ	φαυλότερος ὑμῖν εἶναι τὴν μαντικήν,
[37]	ἢ συγχωρεῖν αὐτοῖς ἐάν τι	δοκῶσι	προσᾴδειν, ἐὰν δὲ μή, ~οὕτως
[45]	τούτων δὲ γίγνοιτο μνήμη καὶ	δόξα,	~ἐκ δὲ μνήμης καὶ δόξης
[11]	~πρὸς ἀλλήλους λέγειν τε καὶ	δοξάζειν	πάντας τοὺς ὀρθῶς φιλομαθεῖς. Ἢ
[57]	αὐτὴ οὔτε οἵα οὔτε ὅση	δοξάζεται	ὑπὸ τῶν περὶ γῆς εἰωθότων
[33]	καὶ προσπερονᾷ καὶ ποιεῖ σωματοειδῆ,	δοξάζουσαν	ταῦτα ἀληθῆ ~εἶναι ἅπερ ἂν
[41]	ἔφη, ὦ ξένε Θηβαῖε, ἄλλα	δόξαι,	~ἐάνπερ μείνῃ ἥδε ἡ οἴησις,
[50]	~Λέγω δὴ τοῦδ᾽ ἕνεκα, βουλόμενος	δόξαι	σοὶ ὅπερ ἐμοί. Ἐμοὶ γὰρ
[14]	Κέβης, ἡδέως ἂν ἀκούσαιμι ἥντινα	δόξαν	ἔχεις περὶ ~αὐτῶν. ~Οὔκουν γ᾽
[13]	δ᾽ εἰσὶν κατὰ τὴν ἐμὴν	δόξαν	οὐκ ἄλλοι ἢ οἱ πεφιλοσοφηκότες
[44]	θαυμαστῶς μοι εἶπες ὡς παρὰ	δόξαν.	Σιμμίου γὰρ λέγοντος ~ὅτε ἠπόρει,
[11]	ἔφη, ἐκ πάντων τούτων παρίστασθαι	δόξαν	~τοιάνδε τινὰ τοῖς γνησίως φιλοσόφοις,
[47]	οἷός τ᾽ ἦ ποιεῖν τὰ	δόξαντά	μοι, ~ἀληθῆ ἂν λέγοι· ὡς
[40]	τοῖς παροῦσιν ἃ ἐγὼ λέγω	δόξει	ἀληθῆ ~εἶναι προθυμήσομαι, εἰ μὴ
[12]	φιλόσοφος· σφόδρα γὰρ αὐτῷ ταῦτα	δόξει,	μηδαμοῦ ἄλλοθι ~καθαρῶς ἐντεύξεσθαι φρονήσει
[40]	ὅπως αὐτῷ ἐμοὶ ὅτι μάλιστα	~δόξει	οὕτως (ἔχειν. Λογίζομαι γάρ, ὦ
[13]	ἄλλων ἀνδρείαν τε καὶ ~σωφροσύνην,	δόξει	σοι εἶναι ἄτοπος. ~Πῶς δή,
[40]	δὲ ἃ αὐτοὶ ἔθεντο ταῦτα	δόξει	τοῖς ~παροῦσιν, τοῦτο προθυμοῦνται. Καὶ
[57]	ὁ κίνδυνος νῦν δὴ καὶ	δόξειεν	~ἂν δεινὸς εἶναι, εἴ τις
[2]	ἐλεινὸν εἰσῄει, ὡς εἰκὸς ἂν	~δόξειεν	εἶναι παρόντι πένθει, οὔτε αὖ
[6]	φωνῇ εἰπών. ~(Καὶ γὰρ ἂν	δόξειεν,	ἔφη ὁ Σωκράτης, οὕτω γ᾽
[41]	γε τούτου ἄλλο ποτέ τι	δόξειεν.	~Καὶ ὁ Σωκράτης, Ἀλλὰ ἀνάγκη
[39]	τέχνης, κἄπειτα ὀλίγον ~ὕστερον αὐτῷ	δόξῃ	ψευδὴς εἶναι, ἐνίοτε μὲν ὤν,
[45]	δόξα, ~ἐκ δὲ μνήμης καὶ	δόξης	λαβούσης τὸ ἠρεμεῖν, κατὰ ταῦτα
[47]	Μέγαρα ἢ Βοιωτοὺς ἦν, ὑπὸ	δόξης	φερόμενα τοῦ βελτίστου, ~εἰ μὴ
[62]	ἐτάχθη. Οἳ δὲ δὴ ἂν	δόξωσι	~διαφερόντως πρὸς τὸ ὁσίως βιῶναι,
[62]	μή. Καὶ οἳ μὲν ἂν	~δόξωσι	μέσως βεβιωκέναι, πορευθέντες ἐπὶ τὸν
[62]	ἀξίαν ~ἕκαστος· οἳ δ᾽ ἂν	δόξωσιν	ἀνιάτως ἔχειν διὰ τὰ μεγέθη
[62]	ἂν ἰάσιμα μὲν ~μεγάλα δὲ	δόξωσιν	ἡμαρτηκέναι ἁμαρτήματα, οἷον πρὸς πατέρα
[28]	δὲ θνητὸν ἄρχεσθαί τε καὶ	δουλεύειν;	~Ἔμοιγε. ~Ποτέρῳ οὖν ἡ ψυχὴ
[28]	ψυχὴ καὶ (σῶμα, ~τῷ μὲν	δουλεύειν	καὶ ἄρχεσθαι ἡ φύσις προστάττει,
[11]	~(ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ σῶμα,	δουλεύοντες	τῇ τούτου θεραπείᾳ· καὶ ~ἐκ
[21]	~περὶ ὧν ἐπίσταται ἔχοι ἂν	δοῦναι	λόγον ἢ οὔ; ~Πολλὴ ἀνάγκη,
[37]	ἢ ἃ σὺ λέγεις ~συγχωρήσειεν,	δοὺς	αὐτῷ μὴ μόνον ἐν τῷ
[37]	ὥστε πολλάκις γιγνομένην ψυχὴν ~ἀντέχειν	δοὺς	δὲ ταῦτα ἐκεῖνο μηκέτι συγχωροῖ,
[66]	ἅμα ἐφαπτόμενος αὐτοῦ οὗτος ὁ	δοὺς	τὸ ~φάρμακον, διαλιπὼν χρόνον ἐπεσκόπει
[3]	ὥσπερ ἐκ μιᾶς ~κορυφῆς ἡμμένω	(δύ᾽	ὄντε. Καί μοι δοκεῖ, ἔφη,
[49]	γενέσθαι ἀλλ᾽ ἢ τὴν τῆς	δυάδος	μετάσχεσιν, καὶ δεῖν τούτου ~μετασχεῖν
[52]	δ᾽ ὅς, ἐναντίον γέ ἐστι	δυὰς	τριάδι. ~Οὐ γὰρ οὖν. ~Οὐκ
[53]	ἀεὶ αὐτῷ ἐπιφέρει, καὶ ἡ	δυὰς	τῷ ~περιττῷ καὶ (τὸ πῦρ
[35]	τὸν βίον, ~εἰ μή τις	δύναιτο	ἀσφαλέστερον καὶ ἀκινδυνότερον ἐπὶ βεβαιοτέρου
[45]	ὡς ἐάν τις ἓν διασχίσῃ,	δύναμαι	ἔτι πείθεσθαι ὡς αὕτη αὖ
[35]	τύχην, ὅτε γε μηδ᾽ ὑμᾶς	δύναμαι	πείθειν, ἀλλὰ φοβεῖσθε μὴ ~δυσκολώτερόν
[49]	δ᾽ ὅς, ἔτι μανθάνω οὐδὲ	δύναμαι	τὰς ἄλλας αἰτίας τὰς σοφὰς
[61]	δ᾽ ἐμπεσὼν ἐνταῦθα καὶ δεινὰς	~δυνάμεις	λαβὼν ἐν τῷ ὕδατι, δὺς
[24]	οὐδὲ ῥᾳδίως εὕροιτε μᾶλλον ὑμῶν	δυναμένους	τοῦτο ~ποιεῖν. ~Ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[14]	ἀποθανόντος τοῦ ἀνθρώπου καί τινα	δύναμιν	ἔχει καὶ φρόνησιν. ~Ἀληθῆ, ἔφη,
[47]	οἷόν τε ~βέλτιστα αὐτὰ τεθῆναι	δύναμιν	οὕτω νῦν κεῖσθαι, ταύτην οὔτε
[38]	ἐνδεῶς; Πάντα ἡμῖν δίελθε ὡς	δύνασαι	ἀκριβέστατα. ~(Φαίδων) ~Καὶ μήν, ὦ
[49]	σοφίας ὁμοῦ πάντα κυκῶντες ὅμως	δύνασθαι	αὐτοὶ αὑτοῖς ~ἀρέσκειν· σὺ δ᾽
[11]	ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει, ὥστε μὴ	δύνασθαι	ὑπ᾽ αὐτοῦ ~καθορᾶν τἀληθές. Ἀλλὰ
[9]	σῶμα ~εἶναι, ἀλλὰ καθ᾽ ὅσον	δύναται	ἀφεστάναι αὐτοῦ, πρὸς δὲ τὴν
[33]	λυπῶν ~(καὶ φόβων) καθ᾽ ὅσον	δύναται,	λογιζομένη ὅτι, ἐπειδάν τις σφόδρα
[10]	τὸ σῶμα, καὶ καθ᾽ ὅσον	δύναται	μὴ ~κοινωνοῦσα αὐτῷ μηδ᾽ ἁπτομένη
[19]	ὄντων, (ἐνδεῖ δὲ καὶ οὐ	δύναται	~τοιοῦτον εἶναι (ἴσον) οἷον ἐκεῖνο,
[20]	~ὀρθῶς ἂν λέγοιμεν; ~Πάνυ γε.	~(Δυνατὸν	γὰρ δὴ τοῦτό γε ἐφάνη,
[60]	δυνατὸν κάτω ~καθέντα πάλιν ἐμβάλλει.	(Δυνατὸν	δέ ἐστιν ἑκατέρωσε μέχρι τοῦ
[19]	μὴ ἄλλοθεν αὐτὸ ἐννενοηκέναι μηδὲ	~δυνατὸν	εἶναι ἐννοῆσαι ἀλλ᾽ ἢ ἐκ
[12]	ἁθροίζεσθαι, καὶ ~οἰκεῖν κατὰ τὸ	δυνατὸν	καὶ ἐν τῷ νῦν παρόντι
[60]	ὥσπερ οἱ ὄφεις, εἰς τὸ	δυνατὸν	κάτω ~καθέντα πάλιν ἐμβάλλει. (Δυνατὸν
[56]	ἀκολουθήσετε τῷ ~λόγῳ, καθ᾽ ὅσον	δυνατὸν	μάλιστ᾽ ἀνθρώπῳ ἐπακολουθῆσαι· κἂν τοῦτο
[13]	καὶ ἐγὼ κατά γε τὸ	δυνατὸν	οὐδὲν ἀπέλιπον ἐν τῷ βίῳ
[39]	~ἀληθοῦς καὶ βεβαίου λόγου καὶ	δυνατοῦ	(κατανοῆσαι, ἔπειτα διὰ τὸ ~παραγίγνεσθαι
[2]	ἔχεις· ~ἀλλὰ πειρῶ ὡς ἂν	δύνῃ	ἀκριβέστατα διεξελθεῖν πάντα. ~(Φαίδων) ~Καὶ
[38]	ὁ λόγος ~τελευτήσῃ καὶ μὴ	δυνώμεθα	αὐτὸν ἀναβιώσασθαι. (Καὶ ἔγωγ᾽ ἄν,
[45]	ὀκτὼ ~πλέονα εἶναι διὰ τὸ	δύο	αὐτοῖς προσεῖναι, καὶ τὸ δίπηχυ
[65]	ἠνέχθη παρ᾽ αὐτὸν τὰ παιδία	δύο	γὰρ αὐτῷ ὑεῖς σμικροὶ ~ἦσαν,
[45]	ἢ ~τὸ ἓν ᾧ προσετέθη	δύο	γέγονεν, ἢ τὸ προστεθέν> ἢ
[45]	~αἰτία γέγονεν, ἡ σχίσις, τοῦ	δύο	γεγονέναι· ἐναντία γὰρ (γίγνεται ἢ
[15]	πάντων τῶν ~ἐναντίων δυοῖν ὄντοιν	δύο	γενέσεις, (ἀπὸ μὲν τοῦ ἑτέρου
[49]	ἔχεις ἄλλην τινὰ αἰτίαν ~τοῦ	δύο	γενέσθαι ἀλλ᾽ ἢ τὴν τῆς
[49]	τὴν πρόσθεσιν αἰτίαν εἶναι (τοῦ	δύο	~γενέσθαι ἢ διασχισθέντος τὴν σχίσιν
[45]	~ἄρα αἰτία αὐτοῖς ἐγένετο τοῦ	δύο	γενέσθαι, ἡ σύνοδος τοῦ πλησίον
[45]	(γίγνεται ἢ τότε ~αἰτία τοῦ	δύο	γίγνεσθαι. Τότε μὲν γὰρ ὅτι
[16]	αἱ γενέσεις ~εἰσὶν αὐτοῖν μεταξὺ	δύο	δυοῖν ὄντοιν; ~Πῶς γὰρ οὔ;
[45]	πρόσθεσιν τοῦ ἑτέρου τῷ ἑτέρῳ	δύο	ἐγένετο· ~θαυμάζω γὰρ εἰ ὅτε
[26]	λέγεις. ~Θῶμεν οὖν βούλει, ἔφη,	δύο	εἴδη τῶν ὄντων, τὸ μὲν
[45]	ἦν καὶ οὐκ ἤστην τότε	δύο,	ἐπεὶ δ᾽ ἐπλησίασαν ἀλλήλοις, αὕτη
[49]	δεῖν τούτου ~μετασχεῖν τὰ μέλλοντα	δύο	ἔσεσθαι, καὶ μονάδος ὃ ἂν
[52]	ἐστι περιττός· ~καὶ αὖ τὰ	δύο	καὶ (τὰ) τέτταρα καὶ ἅπας
[38]	~Ἀλλ᾽ ἦν δ᾽ ἐγώ, πρὸς	δύο	λέγεται οὐδ᾽ ὁ Ἡρακλῆς οἷός
[20]	ᾧ ὅμοιον· ὥστε, ὅπερ λέγω,	~δυοῖν	θάτερα, ἤτοι ἐπιστάμενοί γε αὐτὰ
[11]	τοῦ σώματος μηδὲν καθαρῶς ~γνῶναι,	δυοῖν	θάτερον, ἢ οὐδαμοῦ ἔστιν κτήσασθαι
[15]	μεταξὺ ἀμφοτέρων πάντων τῶν ~ἐναντίων	δυοῖν	ὄντοιν δύο γενέσεις, (ἀπὸ μὲν
[16]	γενέσεις ~εἰσὶν αὐτοῖν μεταξὺ δύο	δυοῖν	ὄντοιν; ~Πῶς γὰρ οὔ; ~Τὴν
[49]	ὅς, τὰ δέκα τῶν ὀκτὼ	δυοῖν	πλείω εἶναι, καὶ διὰ ταύτην
[50]	σμικρὸν οὐδ᾽ ἐθέλειν ~ὑπερέχεσθαι, ἀλλὰ	δυοῖν	τὸ ἕτερον, ἢ φεύγειν καὶ
[60]	κρήνας ποιεῖ· ἐντεῦθεν δὲ πάλιν	δυόμενα	~(κατὰ τῆς γῆς, τὰ μὲν
[61]	~δυνάμεις λαβὼν ἐν τῷ ὕδατι,	δὺς	κατὰ τῆς γῆς, περιελιττόμενος χωρεῖ
[35]	τῶν ἀνθρωπίνων λόγων λαβόντα καὶ	δυσεξελεγκτότατον,	~(ἐπὶ τούτου ὀχούμενον ὥσπερ ἐπὶ
[35]	ἔχειν παρὰ τοῦ δεσπότου, ~οὐδὲ	δυσθυμότερον	αὐτῶν τοῦ βίου ἀπαλλάττεσθαι. ἀλλὰ
[35]	δύναμαι πείθειν, ἀλλὰ φοβεῖσθε μὴ	~δυσκολώτερόν	τι νῦν διάκειμαι ἢ ἐν
[27]	ταύτης τῆς μεθόδου, ~καὶ ὁ	δυσμαθέστατος,	ὅτι ὅλῳ καὶ παντὶ ὁμοιότερόν
[65]	Καὶ ἦν ἤδη ἐγγὺς ~ἡλίου	δυσμῶν·	χρόνον γὰρ πολὺν διέτριψεν ἔνδον.
[5]	ἄλλο ἐν τῷ μέχρι ~ἡλίου	δυσμῶν	χρόνῳ; ~Κατὰ τί δὴ οὖν
[59]	τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ	δωδεκάσκυτοι	σφαῖραι, ποικίλη, ~χρώμασιν διειλημμένη, ὧν
[66]	διατρίψας ἧκεν ἄγων τὸν μέλλοντα	δώσειν	τὸ ~φάρμακον, ἐν κύλικι φέροντα
[8]	μοι λέγει ὁ μέλλων σοι	~δώσειν	τὸ φάρμακον ὅτι χρή σοι
[8]	ἑαυτοῦ ~παρασκευαζέτω ὡς καὶ δὶς	δώσων,	ἐὰν δὲ δέῃ, καὶ τρίς.