HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Phedon

Liste des contextes (ordre alphabétique)

χ = 69 formes différentes pour 169 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[65]   πρὸς αὐτόν, Καὶ σύ, ἔφη, χαῖρε, καὶ ἡμεῖς ~ταῦτα ποιήσομεν. Καὶ

[65]   οἶσθα γὰρ ἃ ἦλθον (ἀγγέλλων, χαῖρέ τε καὶ ~πειρῶ ὡς ῥᾷστα

[7]   ἀποθνῄσκοντας πρέπει, τοὺς δὲ ἄφρονας χαίρειν. ~Ἀκούσας οὖν ὁ Σωκράτης ἡσθῆναί

[33]   τῷ σώματι καὶ τοῖς ~αὐτοῖς χαίρειν ἀναγκάζεται οἶμαι ὁμότροπός τε καὶ

[8]   ~Καὶ ὁ Σωκράτης, ἔα, ἔφη, χαίρειν αὐτόν· ἀλλὰ μόνον τὸ ἑαυτοῦ

[9]   γάρ, ἔφη, πρὸς ἡμᾶς ~αὐτούς, χαίρειν εἰπόντες ἐκείνοις· ἡγούμεθά τι τὸν

[32]   ἀλλὰ μὴ σώματι πλάττοντες ζῶσι, ~χαίρειν εἰπόντες, οὐ κατὰ ταὐτὰ πορεύονται

[49]   τῶν τοιούτων, τὰ μὲν ἄλλα ~χαίρειν ἐῶ, ταράττομαι γὰρ ἐν τοῖς

[49]   τις αὐτῆς ~τῆς ὑποθέσεως ἔχοιτο, χαίρειν ἐῴης ἂν καὶ οὐκ ἀποκρίναιο

[49]   τὰς τοιαύτας κομψείας ~ἐῴης ἂν χαίρειν, παρεὶς ἀποκρίνασθαι τοῖς σεαυτοῦ σοφωτέροις·

[10]   αὐτὴ ~καθ᾽ αὑτὴν γίγνηται ἐῶσα χαίρειν τὸ σῶμα, καὶ καθ᾽ ὅσον

[63]   σῶμα καὶ τοὺς κόσμους εἴασε χαίρειν, ὡς ἀλλοτρίους τε ὄντας, καὶ

[36]   ἁρμονία τις, δῆλον ὅτι, ὅταν χαλασθῇ τὸ σῶμα ἡμῶν ~ἀμέτρως ἢ

[65]   εὖ οἶδ᾽ ὅτι οὐκ ἐμοὶ χαλεπαίνεις, γιγνώσκεις γὰρ τοὺς αἰτίους, ~ἀλλὰ

[6]   σου ὅτι βούλει αὐτὸ τεθνάναι, χαλεπαίνοις ἂν ~αὐτῷ καί, εἴ τινα

[65]   ὅπερ ἄλλων καταγιγνώσκω, ὅτι μοι χαλεπαίνουσι καὶ καταρῶνται ~ἐπειδὰν αὐτοῖς παραγγείλω

[17]   γιγνόμενα; ~Πῶς λέγεις; ἔφη. ~Οὐδὲν χαλεπόν, ἦ δ᾽ ὅς, ἐννοῆσαι ὃ

[35]   Βαβαί, ὦ Σιμμία· ἦ που ~χαλεπῶς ἂν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους πείσαιμι

[13]   καὶ τοὺς ἐνθάδε δεσπότας οὐ (χαλεπῶς φέρω οὐδ᾽ ~ἀγανακτῶ, ἡγούμενος κἀκεῖ

[43]   δεσπόζουσα πάντας τρόπους, τὰ μὲν ~χαλεπώτερον κολάζουσα καὶ μετ᾽ ἀλγηδόνων, τά

[58]   γ᾽ ἐστίν· ὡς μέντοι ἀληθῆ, χαλεπώτερόν μοι φαίνεται ἢ κατὰ ~τὴν

[47]   ὀστῶν ἐν ταῖς αὑτῶν συμβολαῖς χαλῶντα καὶ ~συντείνοντα τὰ νεῦρα κάμπτεσθαί

[43]   ἐναντία ᾄδειν οἷς ἐπιτείνοιτο καὶ χαλῷτο καὶ ψάλλοιτο καὶ ἄλλο ~ὁτιοῦν

[38]   καθήμενος (παρὰ τὴν κλίνην ἐπὶ ~χαμαιζήλου τινός, ὁ δὲ ἐπὶ πολὺ

[29]   χρόνον, ἐὰν μέν τις καὶ χαριέντως ~ἔχων τὸ σῶμα τελευτήσῃ καὶ

[37]   οὐκ ἀνατίθεμαι μὴ οὐχὶ ~πάνυ χαριέντως καί, εἰ μὴ ἐπαχθές ἐστιν

[64]   ἄν σοι ~ποιοῦντες ἡμεῖς ἐν χάριτι μάλιστα ποιοῖμεν; ~Ἅπερ ἀεὶ λέγω,

[64]   ἐμοῖς καὶ ὑμῖν αὐτοῖς ἐν χάριτι ~ποιήσετε ἅττ᾽ ἂν ποιῆτε, κἂν

[60]   τοὺς δὲ ~βαθυτέρους ὄντας τὸ χάσμα αὐτοὺς ἔλαττον ἔχειν τοῦ παρ᾽

[60]   ~κεκλήκασιν. Εἰς γὰρ τοῦτο τὸ χάσμα συρρέουσί τε πάντες οἱ ποταμοὶ

[60]   τοιάνδε τινά. Ἕν τι τῶν χασμάτων τῆς ~γῆς ἄλλως τε (μέγιστον

[3]   ~τὸ σκέλος καὶ ἐξέτριψε τῇ χειρί, καὶ τρίβων ἅμα, Ὡς ἄτοπον,

[46]   εἰδείην τὸ βέλτιστον καὶ τὸ χεῖρον. ~Ἀπὸ δὴ θαυμαστῆς ἐλπίδος, ὦ

[15]   γε. ~Τί δέ; Ἄν τι χεῖρον γίγνηται, οὐκ ἐξ ἀμείνονος, καὶ

[46]   τὸν ~αὐτὸν τοῦτον καὶ τὸ χεῖρον εἰδέναι· τὴν αὐτὴν γὰρ εἶναι

[35]   τοῦ ~αὐτοῦ θεοῦ, καὶ οὐ χεῖρον ἐκείνων τὴν μαντικὴν ἔχειν παρὰ

[53]   πάλιν δὲ ~ἀναμιμνῄσκου· οὐ γὰρ χεῖρον πολλάκις ἀκούειν. Τὰ πέντε τὴν

[35]   αὐτὴ ἥ τε ἀηδὼν καὶ ~χελιδὼν καὶ ὁ ἔποψ, ἃ δή

[60]   ~τῆλε μάλ᾽ ᾗχι βάθιστον ὑπὸ χθονός ἐστι βέρεθρον· ~Ὃ καὶ ἄλλοθι

[52]   γ᾽ οἶμαι δοκεῖ σοι, οὐδέποτε χιόνα γ᾽ οὖσαν δεξαμένην τὸ ~θερμόν,

[55]   ἀνώλεθρον εἶναι, ὁπότε τις ἐπὶ ~χιόνα θερμὸν ἐπάγοι, ὑπεξῄει ἂν ἡ

[52]   ἐλέγομεν, ἔτι ἔσεσθαι ὅπερ ἦν, χιόνα καὶ ~θερμόν, ἀλλὰ προσιόντος τοῦ

[52]   καὶ ψυχρόν; ~Ἔγωγε. ~Ἆρ᾽ ὅπερ χιόνα καὶ πῦρ; ~(Μὰ Δί᾽ οὐκ

[59]   δὲ ὅση ~λευκὴ γύψου ἢ χιόνος λευκοτέραν, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων

[52]   τὸ θερμὸν καὶ ἕτερόν τι χιόνος τὸ ψυχρόν; ~Ναί. ~Ἀλλὰ τόδε

[55]   θερμὸν ἐπάγοι, ὑπεξῄει ἂν ἡ χιὼν οὖσα σῶς καὶ ἄτηκτος; Οὐ

[41]   καὶ ἡ λύρα καὶ αἱ χορδαὶ καὶ ~(οἱ φθόγγοι ἔτι ἀνάρμοστοι

[36]   δ᾽ ἡ λύρα καὶ αἱ χορδαὶ σώματά τε καὶ σωματοειδῆ καὶ

[36]   ἢ ~διατέμῃ καὶ διαρρήξῃ τὰς χορδάς, εἴ τις διισχυρίζοιτο τῷ αὐτῷ

[36]   διερρωγυιῶν τῶν χορδῶν καὶ τὰς ~χορδὰς θνητοειδεῖς οὔσας, τὴν δὲ ἁρμονίαν

[36]   πρότερον τὰ ξύλα ~καὶ τὰς χορδὰς κατασαπήσεσθαι πρίν τι ἐκείνην παθεῖν

[36]   λύραν ἔτι εἶναι διερρωγυιῶν τῶν χορδῶν καὶ τὰς ~χορδὰς θνητοειδεῖς οὔσας,

[36]   τις καὶ λύρας τε καὶ ~χορδῶν τὸν αὐτὸν τοῦτον λόγον εἴποι,

[37]   ~γένος ἀνθρώπου ἢ ἱματίου ἐν χρείᾳ τε ὄντος καὶ φορουμένου, ~ἀποκριναμένου

[59]   θάλαττά ἐστι πρὸς τὴν ἡμετέραν χρείαν, τοῦτο ἐκεῖ (τὸν ἀέρα, ~ὃ

[14]   ~λόγους ποιοῦμαι. Εἰ οὖν δοκεῖ, χρὴ διασκοπεῖσθαι. ~Σκεψώμεθα δὲ αὐτὸ τῇδέ

[24]   τῶν βαρβάρων γένη, οὓς πάντας χρὴ διερευνᾶσθαι ζητοῦντας ~τοιοῦτον ἐπῳδόν, μήτε

[12]   ἅσμενος εἶσιν αὐτόσε; Οἴεσθαί γε χρή, ἐὰν τῷ ὄντι γε ~ᾖ,

[30]   γε, ὦ φίλε, τοῦτο οἴεσθαι χρὴ εἶναι καὶ βαρὺ καὶ γεῶδες

[24]   θάνατον ~ὥσπερ τὰ μορμολύκεια. ~Ἀλλὰ χρή, ἔφη ὁ Σωκράτης, ἐπᾴδειν αὐτῷ

[6]   πώποτε οὐδὲν ἀκήκοα. ~(Ἀλλὰ προθυμεῖσθαι χρή, ἔφη· τάχα γὰρ ἂν καὶ

[24]   εὐκαιρότερον ἀναλίσκοιτε χρήματα. Ζητεῖν δὲ χρὴ καὶ αὐτοὺς μετ᾽ ~ἀλλήλων· ἴσως

[35]   τούτου γ᾽ ἕνεκα ~λέγειν τε χρὴ καὶ ἐρωτᾶν ὅτι ἂν βούλησθε,

[64]   ταῖς ψυχαῖς. Ἀλλὰ θαρρεῖν τε χρὴ καὶ φάναι ~τοὐμὸν σῶμα θάπτειν,

[4]   γὰρ ὅτι ~ἐρήσεται εἰπὲ τί χρὴ λέγειν. ~Λέγε τοίνυν, ἔφη, αὐτῷ,

[7]   οἶμαι γὰρ ὑμᾶς λέγειν ὅτι χρή με πρὸς ταῦτα ~ἀπολογήσασθαι ὥσπερ

[63]   Ἀλλὰ τούτων δὴ ἕνεκα θαρρεῖν χρὴ ~περὶ τῇ ἑαυτοῦ ψυχῇ (ἄνδρα

[66]   σὺ γὰρ τούτων ἐπιστήμων, τί χρὴ ποιεῖν; ~Οὐδὲν ἄλλο, ἔφη, ἢ

[8]   σοι ~δώσειν τὸ φάρμακον ὅτι χρή σοι φράζειν ὡς ἐλάχιστα διαλέγεσθαι;

[63]   ~καλὸς γὰρ ὁ κίνδυνος καὶ χρὴ τὰ τοιαῦτα ὥσπερ ἐπᾴδειν ἑαυτῷ,

[66]   γὰρ ἀκήκοα ὅτι ~ἐν εὐφημίᾳ χρὴ τελευτᾶν. Ἀλλ᾽ ἡσυχίαν τε ἄγετε

[66]   τοῖς θεοῖς ἔξεστί τε καὶ χρή, ~τὴν μετοίκησιν τὴν ἐνθένδε ἐκεῖσε

[57]   δὴ τυχεῖν καὶ μείναντας ὃν χρὴ χρόνον ἄλλος δεῦρο ~πάλιν ἡγεμὼν

[62]   παρόντι. ~Ἀλλὰ τούτων δὴ ἕνεκα χρὴ ὧν διεληλύθαμεν, ὦ Σιμμία, πᾶν

[45]   σκέψιν ~ἀφυὴς εἶναι ὡς οὐδὲν χρῆμα. Τεκμήριον δέ σοι ἐρῶ ἱκανόν·

[11]   οἱ πόλεμοι γίγνονται, τὰ δὲ χρήματα ~(ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ σῶμα,

[24]   εἰς ~ὅτι ἂν εὐκαιρότερον ἀναλίσκοιτε χρήματα. Ζητεῖν δὲ χρὴ καὶ αὐτοὺς

[17]   Ἀναξαγόρου γεγονὸς εἴη, ὁμοῦ πάντα χρήματα Ὡσαύτως ~δέ, ὦ φίλε Κέβης,

[11]   ἐπιθυμίαι. Διὰ γὰρ ~τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν πάντες οἱ πόλεμοι γίγνονται,

[24]   διερευνᾶσθαι ζητοῦντας ~τοιοῦτον ἐπῳδόν, μήτε χρημάτων φειδομένους μήτε πόνων, ὡς οὐκ

[34]   ἂν ~οἰηθείη τὴν μὲν φιλοσοφίαν χρῆναι αὐτὴν λύειν, λυούσης δὲ ἐκείνης,

[4]   ~ἑορτὴ διεκώλυέ με ἀποθνῄσκειν, ἔδοξε χρῆναι, εἰ ἄρα πολλάκις μοι ~προστάττοι

[48]   ἅπτεσθαι αὐτῶν. Ἔδοξε δή μοι χρῆναι εἰς τοὺς λόγους ~καταφυγόντα ἐν

[37]   τοῦ λόγου. δοκεῖ μέντοι ~μοι χρῆναι πρὸ τῆς ἀποκρίσεως ἔτι πρότερον

[30]   φάγοι καὶ πρὸς τὰ ἀφροδίσια χρήσαιτο, τὸ δὲ τοῖς ὄμμασι ~σκοτῶδες

[44]   ἐθαύμαζον (εἴ τι ἕξει τις χρήσασθαι τῷ λόγῳ αὐτοῦ· ~πάνυ οὖν

[45]   πειθὼ περὶ ὧν δὴ λέγεις χρήσῃ. ~Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ Κέβης,

[33]   ἀναχωρεῖν, ὅσον μὴ ἀνάγκη αὐτοῖς χρῆσθαι, αὐτὴν δὲ εἰς αὑτὴν ~συλλέγεσθαι

[39]   τῆς περὶ τἀνθρώπεια ὁ ~τοιοῦτος χρῆσθαι ἐπεχείρει τοῖς ἀνθρώποις; Εἰ γάρ

[18]   οἷς τὰ ~παιδικὰ αὐτῶν εἴωθε χρῆσθαι, πάσχουσι τοῦτο· ἔγνωσάν τε τὴν

[45]   πάθη· ἔπειτα ἄν τί σοι χρήσιμον ~φαίνηται ὧν ἂν λέγω, πρὸς

[39]   οὕτως (ἂν ἡγήσατο, τοὺς μὲν χρηστοὺς καὶ πονηροὺς ~σφόδρα ὀλίγους εἶναι

[57]   ἀπορίᾳ ἕως ἂν δή τινες χρόνοι γένωνται, ὧν ἐλθόντων ὑπ᾽ ἀνάγκης

[52]   αὑτοῦ ὀνόματος εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον, ἀλλὰ καὶ ἄλλο τι ὃ

[57]   τυχεῖν καὶ μείναντας ὃν χρὴ χρόνον ἄλλος δεῦρο ~πάλιν ἡγεμὼν κομίζει

[40]   ἀλλ᾽ οὖν τοῦτόν γε τὸν χρόνον ~αὐτὸν τὸν πρὸ τοῦ θανάτου

[65]   ἦν ἤδη ἐγγὺς ~ἡλίου δυσμῶν· χρόνον γὰρ πολὺν διέτριψεν ἔνδον. Ἐλθὼν

[66]   οὐδὲν ἔτι ἀπεκρίνατο, ἀλλ᾽ ὀλίγον χρόνον διαλιπὼν ~ἐκινήθη τε καὶ ὁ

[66]   ὁ παῖς ~ἐξελθὼν καὶ συχνὸν χρόνον διατρίψας ἧκεν ἄγων τὸν μέλλοντα

[29]   ~πέπονθεν, ἀλλ᾽ ἐπιεικῶς συχνὸν ἐπιμένει χρόνον, ἐὰν μέν τις καὶ χαριέντως

[29]   ὀλίγου ὅλον ~μένει ἀμήχανον ὅσον χρόνον, (ἔνια δὲ μέρη τοῦ σώματος,

[66]   ὁ δοὺς τὸ ~φάρμακον, διαλιπὼν χρόνον ἐπεσκόπει τοὺς πόδας καὶ τὰ

[3]   τελευτᾷ Οὐ πολὺν δ᾽ οὖν χρόνον ἐπισχὼν ἧκεν καὶ ~ἐκέλευεν ἡμᾶς

[45]   λέγω. ~Ὁ οὖν Σωκράτης συχνὸν χρόνον ἐπισχὼν καὶ πρὸς ἑαυτόν τι

[57]   ἔμπροσθεν εἶπον, περὶ ἐκεῖνο ~πολὺν (χρόνον ἐπτοημένη καὶ περὶ τὸν ὁρατὸν

[35]   εἰπόντος τοῦ Σωκράτους ἐπὶ πολὺν ~χρόνον, καὶ αὐτός τε πρὸς τῷ

[62]   ~τὸ παράπαν εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον, καὶ εἰς οἰκήσεις ἔτι τούτων

[44]   ἦν που πρότερον ~ἀμήχανον ὅσον χρόνον καὶ ᾔδει τε καὶ ἔπραττεν

[29]   μεμυημένων, ὡς ~ἀληθῶς τὸν λοιπὸν χρόνον μετὰ θεῶν διάγουσα; Οὕτω φῶμεν,

[21]   Ἢ ἔχεις ἄλλον τινὰ εἰπεῖν χρόνον; ~Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ ἔλαθον

[39]   Εὐρίπῳ ἄνω ~κάτω στρέφεται καὶ χρόνον οὐδένα ἐν οὐδενὶ μένει. ~Πάνυ

[36]   λείψανα τοῦ σώματος ἑκάστου πολὺν χρόνον παραμένειν, (ἕως ἂν ἢ ~κατακαυθῇ

[65]   καὶ ~παρὰ πάντα μοι τὸν χρόνον προσῄει καὶ διελέγετο ἐνίοτε καὶ

[59]   ὥστε ἐκείνους ἀνόσους εἶναι καὶ χρόνον τε ζῆν πολὺ πλείω τῶν

[1]   ~γεγονός. Διὰ ταῦτα καὶ πολὺς χρόνος ἐγένετο τῷ Σωκράτει ἐν τῷ

[21]   ~οὗτος γὰρ λείπεται ἔτι ὁ χρόνος. ~(Εἶεν, ὦ ἑταῖρε· ἀπόλλυμεν δὲ

[62]   οὔτε ῥᾴδιον δηλῶσαι οὔτε ὁ χρόνος ἱκανὸς ἐν τῷ παρόντι. ~Ἀλλὰ

[37]   ὅδε ~ἐγκαλεῖ τῷ λόγῳ, ἵνα χρόνου ἐγγενομένου βουλευσώμεθα τί ἐροῦμεν, ἔπειτα

[57]   ~πάλιν ἡγεμὼν κομίζει ἐν πολλαῖς χρόνου καὶ μακραῖς περιόδοις. Ἔστι δὲ

[18]   πάθῃ περὶ ἐκεῖνα ἃ ὑπὸ χρόνου καὶ τοῦ μὴ ἐπισκοπεῖν ἤδη

[19]   τὸ ἴσον πρὸ ἐκείνου τοῦ (χρόνου ὅτε ~τὸ πρῶτον ἰδόντες τὰ

[1]   Ἀθήναζε, οὔτε τις ξένος ἀφῖκται χρόνου συχνοῦ ~(ἐκεῖθεν ὅστις ἂν ἡμῖν

[57]   δὴ δεῖται οὐχ ὑπὲρ τοῦ χρόνου τούτου μόνον ἐν ~ᾧ καλοῦμεν

[61]   πολλῶν ἀφικνοῦνται ~καί τινας εἱμαρμένους χρόνους μείνασαι, αἱ μὲν μακροτέρους, αἱ

[65]   ἄλλως ἔγνωκα ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ γενναιότατον ~καὶ πρᾳότατον καὶ ἄριστον

[1]   τοῦτο δ᾽ ἐνίοτε ἐν ~πολλῷ χρόνῳ γίγνεται, ὅταν τύχωσιν ἄνεμοι ἀπολαβόντες

[35]   διαφερόντως ἢ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ. ~Ἐγὼ δὲ καὶ αὐτὸς ἡγοῦμαι

[37]   τῷ πρὶν καὶ γενέσθαι ἡμᾶς χρόνῳ ~εἶναι ἡμῶν τὰς ψυχάς, ἀλλὰ

[63]   ἄλλοι, εἰς ~αὖθις ἔν τινι χρόνῳ ἕκαστοι πορεύσεσθε· ἐμὲ δὲ νῦν

[64]   καὶ τὰ ἐν ~τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ ζῆν, οὐδὲ ἐὰν πολλὰ ὁμολογήσητε

[5]   ἐν τῷ μέχρι ~ἡλίου δυσμῶν χρόνῳ; ~Κατὰ τί δὴ οὖν ποτε

[18]   που ἡμᾶς ~ἐν προτέρῳ τινὶ χρόνῳ μεμαθηκέναι ἃ νῦν ἀναμιμνῃσκόμεθα. Τοῦτο

[4]   ἐγὼ ἔν γε τῷ πρόσθεν χρόνῳ ὅπερ ἔπραττον τοῦτο ~ὑπελάμβανον αὐτό

[35]   οὐδ᾽ ἐμαυτὸν ~αἰτιάσομαι ἐν ὑστέρῳ χρόνῳ ὅτι νῦν οὐκ εἶπον ἅ

[21]   δὲ αὐτὰς ἐν ποίῳ ἄλλῳ χρόνῳ; οὐ γὰρ δὴ ~ἔχοντές γε

[66]   δὲ καὶ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ ~οὐδὲν ἐπαύετο δακρύων, καὶ δὴ

[37]   ἔτι σῴζεσθαι ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ; πρὸς δὴ ~τοῦτο τόδε ἐπίσκεψαι,

[35]   ᾄδοντες καὶ ἐν (τῷ πρόσθεν χρόνῳ, τότε δὴ ~πλεῖστα καὶ κάλλιστα

[1]   νόμος ἐστὶν αὐτοῖς ἐν τῷ ~χρόνῳ τούτῳ καθαρεύειν τὴν πόλιν καὶ

[59]   θαυμαστὴν τὸ κάλλος, τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν δὲ ὅση ~λευκὴ γύψου

[59]   τούτοις τε ~ἅπασι καὶ ἔτι χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ καὶ (τοῖς

[61]   τε καὶ ἄγριον, ὡς λέγεται, χρῶμα δ᾽ ἔχοντα ~ὅλον οἷον ὁ

[49]   ὅτι καλόν ἐστιν ὁτιοῦν, ἢ ~χρῶμα εὐανθὲς ἔχον ἢ σχῆμα ἢ

[59]   ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, ~χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε

[59]   καὶ τὴν διαφάνειαν καὶ τὰ ~χρώματα καλλίω· ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε

[59]   ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, ~οἷς δὴ οἱ

[66]   τρέσας οὐδὲ διαφθείρας ~οὔτε τοῦ χρώματος οὔτε τοῦ προσώπου, ἀλλ᾽ ὥσπερ

[59]   τε καὶ ἀέρος ~ἔκπλεα (ὄντα, χρώματός τι εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα ἐν

[59]   στίλβοντα ἐν τῇ τῶν ~ἄλλων χρωμάτων ποικιλίᾳ, ὥστε ἕν τι αὐτῆς

[59]   λευκοτέραν, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων χρωμάτων ~συγκειμένην ὡσαύτως, καὶ ἔτι πλειόνων

[15]   πάντα οὕτω, κἂν εἰ μὴ χρώμεθα τοῖς ὀνόμασιν ἐνιαχοῦ, ~ἀλλ᾽ ἔργῳ

[20]   ἀπωλέσαμεν, ὕστερον δὲ ~ταῖς αἰσθήσεσι χρώμενοι περὶ αὐτὰ ἐκείνας ἀναλαμβάνομεν τὰς

[47]   ἄνδρα τῷ μὲν νῷ οὐδὲν χρώμενον οὐδέ τινας ~αἰτίας ἐπαιτιώμενον εἰς

[10]   καθ᾽ αὑτὴν εἰλικρινεῖ τῇ διανοίᾳ χρώμενος αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ εἰλικρινὲς ~ἕκαστον

[16]   τὴν ἐναντίαν γένεσιν, ~ἀλλὰ ταύτῃ χωλὴ ἔσται ἡ φύσις; Ἢ ἀνάγκη

[61]   δὺς κατὰ τῆς γῆς, περιελιττόμενος χωρεῖ ~ἐναντίος τῷ Πυριφλεγέθοντι καὶ ἀπαντᾷ

[61]   ὕδατος καὶ πηλοῦ· ἐντεῦθεν δὲ (χωρεῖ κύκλῳ ~θολερὸς καὶ πηλώδης, περιελιττόμενος

[12]   ἐν τῷ λόγῳ λέγεται, ~τὸ χωρίζειν ὅτι μάλιστα ἀπὸ τοῦ σώματος

[45]   νῦν δ᾽ ὅτι ἀπάγεται καὶ χωρίζεται ἕτερον ἀφ᾽ ~ἑτέρου. οὐδέ γε

[13]   τῶν ἄλλων πάντων τῶν τοιούτων· χωριζόμενα δὲ φρονήσεως ~(καὶ) ἀλλαττόμενα ἀντὶ

[45]   εἰ ὅτε μὲν ἑκάτερον αὐτῶν χωρὶς ἀλλήλων ἦν, ἓν ἄρα ~ἑκάτερον

[47]   ἐστιν στερεὰ καὶ ~διαφυὰς ἔχει χωρὶς ἀπ᾽ ἀλλήλων, τὰ δὲ νεῦρα

[9]   καθ᾽ αὑτὸ τὸ ~σῶμα γεγονέναι, χωρὶς δὲ τὴν ψυχὴν (ἀπὸ) τοῦ

[9]   Καὶ εἶναι ~τοῦτο τὸ τεθνάναι, χωρὶς μὲν ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἀπαλλαγὲν

[21]   πρὶν εἶναι ἐν ἀνθρώπου εἴδει, ~χωρὶς σωμάτων, καὶ φρόνησιν εἶχον. ~Εἰ

[11]   καθ᾽ αὑτὴν ἡ ψυχὴ ἔσται χωρὶς τοῦ ~σώματος, πρότερον δ᾽ οὔ.

[12]   ἐστιν τῶν φιλοσόφων, ~λύσις καὶ χωρισμὸς ψυχῆς ἀπὸ σώματος· ἢ οὔ;

[12]   γε θάνατος ὀνομάζεται, λύσις καὶ χωρισμὸς ψυχῆς ἀπὸ ~σώματος; ~Παντάπασί γε,

[58]   τούτου οὐρανοῦ ὄντος τὰ ἄστρα χωροῦντα· τὸ ~δὲ εἶναι ταὐτόν, (ὑπ᾽

Chapitre
[65]	πρὸς αὐτόν, Καὶ σύ, ἔφη,	χαῖρε,	καὶ ἡμεῖς ~ταῦτα ποιήσομεν. Καὶ
[65]	οἶσθα γὰρ ἃ ἦλθον (ἀγγέλλων,	χαῖρέ	τε καὶ ~πειρῶ ὡς ῥᾷστα
[7]	ἀποθνῄσκοντας πρέπει, τοὺς δὲ ἄφρονας	χαίρειν.	~Ἀκούσας οὖν ὁ Σωκράτης ἡσθῆναί
[33]	τῷ σώματι καὶ τοῖς ~αὐτοῖς	χαίρειν	ἀναγκάζεται οἶμαι ὁμότροπός τε καὶ
[8]	~Καὶ ὁ Σωκράτης, ἔα, ἔφη,	χαίρειν	αὐτόν· ἀλλὰ μόνον τὸ ἑαυτοῦ
[9]	γάρ, ἔφη, πρὸς ἡμᾶς ~αὐτούς,	χαίρειν	εἰπόντες ἐκείνοις· ἡγούμεθά τι τὸν
[32]	ἀλλὰ μὴ σώματι πλάττοντες ζῶσι,	~χαίρειν	εἰπόντες, οὐ κατὰ ταὐτὰ πορεύονται
[49]	τῶν τοιούτων, τὰ μὲν ἄλλα	~χαίρειν	ἐῶ, ταράττομαι γὰρ ἐν τοῖς
[49]	τις αὐτῆς ~τῆς ὑποθέσεως ἔχοιτο,	χαίρειν	ἐῴης ἂν καὶ οὐκ ἀποκρίναιο
[49]	τὰς τοιαύτας κομψείας ~ἐῴης ἂν	χαίρειν,	παρεὶς ἀποκρίνασθαι τοῖς σεαυτοῦ σοφωτέροις·
[10]	αὐτὴ ~καθ᾽ αὑτὴν γίγνηται ἐῶσα	χαίρειν	τὸ σῶμα, καὶ καθ᾽ ὅσον
[63]	σῶμα καὶ τοὺς κόσμους εἴασε	χαίρειν,	ὡς ἀλλοτρίους τε ὄντας, καὶ
[36]	ἁρμονία τις, δῆλον ὅτι, ὅταν	χαλασθῇ	τὸ σῶμα ἡμῶν ~ἀμέτρως ἢ
[65]	εὖ οἶδ᾽ ὅτι οὐκ ἐμοὶ	χαλεπαίνεις,	γιγνώσκεις γὰρ τοὺς αἰτίους, ~ἀλλὰ
[6]	σου ὅτι βούλει αὐτὸ τεθνάναι,	χαλεπαίνοις	ἂν ~αὐτῷ καί, εἴ τινα
[65]	ὅπερ ἄλλων καταγιγνώσκω, ὅτι μοι	χαλεπαίνουσι	καὶ καταρῶνται ~ἐπειδὰν αὐτοῖς παραγγείλω
[17]	γιγνόμενα; ~Πῶς λέγεις; ἔφη. ~Οὐδὲν	χαλεπόν,	ἦ δ᾽ ὅς, ἐννοῆσαι ὃ
[35]	Βαβαί, ὦ Σιμμία· ἦ που	~χαλεπῶς	ἂν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους πείσαιμι
[13]	καὶ τοὺς ἐνθάδε δεσπότας οὐ	(χαλεπῶς	φέρω οὐδ᾽ ~ἀγανακτῶ, ἡγούμενος κἀκεῖ
[43]	δεσπόζουσα πάντας τρόπους, τὰ μὲν	~χαλεπώτερον	κολάζουσα καὶ μετ᾽ ἀλγηδόνων, τά
[58]	γ᾽ ἐστίν· ὡς μέντοι ἀληθῆ,	χαλεπώτερόν	μοι φαίνεται ἢ κατὰ ~τὴν
[47]	ὀστῶν ἐν ταῖς αὑτῶν συμβολαῖς	χαλῶντα	καὶ ~συντείνοντα τὰ νεῦρα κάμπτεσθαί
[43]	ἐναντία ᾄδειν οἷς ἐπιτείνοιτο καὶ	χαλῷτο	καὶ ψάλλοιτο καὶ ἄλλο ~ὁτιοῦν
[38]	καθήμενος (παρὰ τὴν κλίνην ἐπὶ	~χαμαιζήλου	τινός, ὁ δὲ ἐπὶ πολὺ
[29]	χρόνον, ἐὰν μέν τις καὶ	χαριέντως	~ἔχων τὸ σῶμα τελευτήσῃ καὶ
[37]	οὐκ ἀνατίθεμαι μὴ οὐχὶ ~πάνυ	χαριέντως	καί, εἰ μὴ ἐπαχθές ἐστιν
[64]	ἄν σοι ~ποιοῦντες ἡμεῖς ἐν	χάριτι	μάλιστα ποιοῖμεν; ~Ἅπερ ἀεὶ λέγω,
[64]	ἐμοῖς καὶ ὑμῖν αὐτοῖς ἐν	χάριτι	~ποιήσετε ἅττ᾽ ἂν ποιῆτε, κἂν
[60]	τοὺς δὲ ~βαθυτέρους ὄντας τὸ	χάσμα	αὐτοὺς ἔλαττον ἔχειν τοῦ παρ᾽
[60]	~κεκλήκασιν. Εἰς γὰρ τοῦτο τὸ	χάσμα	συρρέουσί τε πάντες οἱ ποταμοὶ
[60]	τοιάνδε τινά. Ἕν τι τῶν	χασμάτων	τῆς ~γῆς ἄλλως τε (μέγιστον
[3]	~τὸ σκέλος καὶ ἐξέτριψε τῇ	χειρί,	καὶ τρίβων ἅμα, Ὡς ἄτοπον,
[46]	εἰδείην τὸ βέλτιστον καὶ τὸ	χεῖρον.	~Ἀπὸ δὴ θαυμαστῆς ἐλπίδος, ὦ
[15]	γε. ~Τί δέ; Ἄν τι	χεῖρον	γίγνηται, οὐκ ἐξ ἀμείνονος, καὶ
[46]	τὸν ~αὐτὸν τοῦτον καὶ τὸ	χεῖρον	εἰδέναι· τὴν αὐτὴν γὰρ εἶναι
[35]	τοῦ ~αὐτοῦ θεοῦ, καὶ οὐ	χεῖρον	ἐκείνων τὴν μαντικὴν ἔχειν παρὰ
[53]	πάλιν δὲ ~ἀναμιμνῄσκου· οὐ γὰρ	χεῖρον	πολλάκις ἀκούειν. Τὰ πέντε τὴν
[35]	αὐτὴ ἥ τε ἀηδὼν καὶ	~χελιδὼν	καὶ ὁ ἔποψ, ἃ δή
[60]	~τῆλε μάλ᾽ ᾗχι βάθιστον ὑπὸ	χθονός	ἐστι βέρεθρον· ~Ὃ καὶ ἄλλοθι
[52]	γ᾽ οἶμαι δοκεῖ σοι, οὐδέποτε	χιόνα	γ᾽ οὖσαν δεξαμένην τὸ ~θερμόν,
[55]	ἀνώλεθρον εἶναι, ὁπότε τις ἐπὶ	~χιόνα	θερμὸν ἐπάγοι, ὑπεξῄει ἂν ἡ
[52]	ἐλέγομεν, ἔτι ἔσεσθαι ὅπερ ἦν,	χιόνα	καὶ ~θερμόν, ἀλλὰ προσιόντος τοῦ
[52]	καὶ ψυχρόν; ~Ἔγωγε. ~Ἆρ᾽ ὅπερ	χιόνα	καὶ πῦρ; ~(Μὰ Δί᾽ οὐκ
[59]	δὲ ὅση ~λευκὴ γύψου ἢ	χιόνος	λευκοτέραν, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων
[52]	τὸ θερμὸν καὶ ἕτερόν τι	χιόνος	τὸ ψυχρόν; ~Ναί. ~Ἀλλὰ τόδε
[55]	θερμὸν ἐπάγοι, ὑπεξῄει ἂν ἡ	χιὼν	οὖσα σῶς καὶ ἄτηκτος; Οὐ
[41]	καὶ ἡ λύρα καὶ αἱ	χορδαὶ	καὶ ~(οἱ φθόγγοι ἔτι ἀνάρμοστοι
[36]	δ᾽ ἡ λύρα καὶ αἱ	χορδαὶ	σώματά τε καὶ σωματοειδῆ καὶ
[36]	ἢ ~διατέμῃ καὶ διαρρήξῃ τὰς	χορδάς,	εἴ τις διισχυρίζοιτο τῷ αὐτῷ
[36]	διερρωγυιῶν τῶν χορδῶν καὶ τὰς	~χορδὰς	θνητοειδεῖς οὔσας, τὴν δὲ ἁρμονίαν
[36]	πρότερον τὰ ξύλα ~καὶ τὰς	χορδὰς	κατασαπήσεσθαι πρίν τι ἐκείνην παθεῖν
[36]	λύραν ἔτι εἶναι διερρωγυιῶν τῶν	χορδῶν	καὶ τὰς ~χορδὰς θνητοειδεῖς οὔσας,
[36]	τις καὶ λύρας τε καὶ	~χορδῶν	τὸν αὐτὸν τοῦτον λόγον εἴποι,
[37]	~γένος ἀνθρώπου ἢ ἱματίου ἐν	χρείᾳ	τε ὄντος καὶ φορουμένου, ~ἀποκριναμένου
[59]	θάλαττά ἐστι πρὸς τὴν ἡμετέραν	χρείαν,	τοῦτο ἐκεῖ (τὸν ἀέρα, ~ὃ
[14]	~λόγους ποιοῦμαι. Εἰ οὖν δοκεῖ,	χρὴ	διασκοπεῖσθαι. ~Σκεψώμεθα δὲ αὐτὸ τῇδέ
[24]	τῶν βαρβάρων γένη, οὓς πάντας	χρὴ	διερευνᾶσθαι ζητοῦντας ~τοιοῦτον ἐπῳδόν, μήτε
[12]	ἅσμενος εἶσιν αὐτόσε; Οἴεσθαί γε	χρή,	ἐὰν τῷ ὄντι γε ~ᾖ,
[30]	γε, ὦ φίλε, τοῦτο οἴεσθαι	χρὴ	εἶναι καὶ βαρὺ καὶ γεῶδες
[24]	θάνατον ~ὥσπερ τὰ μορμολύκεια. ~Ἀλλὰ	χρή,	ἔφη ὁ Σωκράτης, ἐπᾴδειν αὐτῷ
[6]	πώποτε οὐδὲν ἀκήκοα. ~(Ἀλλὰ προθυμεῖσθαι	χρή,	ἔφη· τάχα γὰρ ἂν καὶ
[24]	εὐκαιρότερον ἀναλίσκοιτε χρήματα. Ζητεῖν δὲ	χρὴ	καὶ αὐτοὺς μετ᾽ ~ἀλλήλων· ἴσως
[35]	τούτου γ᾽ ἕνεκα ~λέγειν τε	χρὴ	καὶ ἐρωτᾶν ὅτι ἂν βούλησθε,
[64]	ταῖς ψυχαῖς. Ἀλλὰ θαρρεῖν τε	χρὴ	καὶ φάναι ~τοὐμὸν σῶμα θάπτειν,
[4]	γὰρ ὅτι ~ἐρήσεται εἰπὲ τί	χρὴ	λέγειν. ~Λέγε τοίνυν, ἔφη, αὐτῷ,
[7]	οἶμαι γὰρ ὑμᾶς λέγειν ὅτι	χρή	με πρὸς ταῦτα ~ἀπολογήσασθαι ὥσπερ
[63]	Ἀλλὰ τούτων δὴ ἕνεκα θαρρεῖν	χρὴ	~περὶ τῇ ἑαυτοῦ ψυχῇ (ἄνδρα
[66]	σὺ γὰρ τούτων ἐπιστήμων, τί	χρὴ	ποιεῖν; ~Οὐδὲν ἄλλο, ἔφη, ἢ
[8]	σοι ~δώσειν τὸ φάρμακον ὅτι	χρή	σοι φράζειν ὡς ἐλάχιστα διαλέγεσθαι;
[63]	~καλὸς γὰρ ὁ κίνδυνος καὶ	χρὴ	τὰ τοιαῦτα ὥσπερ ἐπᾴδειν ἑαυτῷ,
[66]	γὰρ ἀκήκοα ὅτι ~ἐν εὐφημίᾳ	χρὴ	τελευτᾶν. Ἀλλ᾽ ἡσυχίαν τε ἄγετε
[66]	τοῖς θεοῖς ἔξεστί τε καὶ	χρή,	~τὴν μετοίκησιν τὴν ἐνθένδε ἐκεῖσε
[57]	δὴ τυχεῖν καὶ μείναντας ὃν	χρὴ	χρόνον ἄλλος δεῦρο ~πάλιν ἡγεμὼν
[62]	παρόντι. ~Ἀλλὰ τούτων δὴ ἕνεκα	χρὴ	ὧν διεληλύθαμεν, ὦ Σιμμία, πᾶν
[45]	σκέψιν ~ἀφυὴς εἶναι ὡς οὐδὲν	χρῆμα.	Τεκμήριον δέ σοι ἐρῶ ἱκανόν·
[11]	οἱ πόλεμοι γίγνονται, τὰ δὲ	χρήματα	~(ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ σῶμα,
[24]	εἰς ~ὅτι ἂν εὐκαιρότερον ἀναλίσκοιτε	χρήματα.	Ζητεῖν δὲ χρὴ καὶ αὐτοὺς
[17]	Ἀναξαγόρου γεγονὸς εἴη, ὁμοῦ πάντα	χρήματα	Ὡσαύτως ~δέ, ὦ φίλε Κέβης,
[11]	ἐπιθυμίαι. Διὰ γὰρ ~τὴν τῶν	χρημάτων	κτῆσιν πάντες οἱ πόλεμοι γίγνονται,
[24]	διερευνᾶσθαι ζητοῦντας ~τοιοῦτον ἐπῳδόν, μήτε	χρημάτων	φειδομένους μήτε πόνων, ὡς οὐκ
[34]	ἂν ~οἰηθείη τὴν μὲν φιλοσοφίαν	χρῆναι	αὐτὴν λύειν, λυούσης δὲ ἐκείνης,
[4]	~ἑορτὴ διεκώλυέ με ἀποθνῄσκειν, ἔδοξε	χρῆναι,	εἰ ἄρα πολλάκις μοι ~προστάττοι
[48]	ἅπτεσθαι αὐτῶν. Ἔδοξε δή μοι	χρῆναι	εἰς τοὺς λόγους ~καταφυγόντα ἐν
[37]	τοῦ λόγου. δοκεῖ μέντοι ~μοι	χρῆναι	πρὸ τῆς ἀποκρίσεως ἔτι πρότερον
[30]	φάγοι καὶ πρὸς τὰ ἀφροδίσια	χρήσαιτο,	τὸ δὲ τοῖς ὄμμασι ~σκοτῶδες
[44]	ἐθαύμαζον (εἴ τι ἕξει τις	χρήσασθαι	τῷ λόγῳ αὐτοῦ· ~πάνυ οὖν
[45]	πειθὼ περὶ ὧν δὴ λέγεις	χρήσῃ.	~Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ Κέβης,
[33]	ἀναχωρεῖν, ὅσον μὴ ἀνάγκη αὐτοῖς	χρῆσθαι,	αὐτὴν δὲ εἰς αὑτὴν ~συλλέγεσθαι
[39]	τῆς περὶ τἀνθρώπεια ὁ ~τοιοῦτος	χρῆσθαι	ἐπεχείρει τοῖς ἀνθρώποις; Εἰ γάρ
[18]	οἷς τὰ ~παιδικὰ αὐτῶν εἴωθε	χρῆσθαι,	πάσχουσι τοῦτο· ἔγνωσάν τε τὴν
[45]	πάθη· ἔπειτα ἄν τί σοι	χρήσιμον	~φαίνηται ὧν ἂν λέγω, πρὸς
[39]	οὕτως (ἂν ἡγήσατο, τοὺς μὲν	χρηστοὺς	καὶ πονηροὺς ~σφόδρα ὀλίγους εἶναι
[57]	ἀπορίᾳ ἕως ἂν δή τινες	χρόνοι	γένωνται, ὧν ἐλθόντων ὑπ᾽ ἀνάγκης
[52]	αὑτοῦ ὀνόματος εἰς τὸν ἀεὶ	χρόνον,	ἀλλὰ καὶ ἄλλο τι ὃ
[57]	τυχεῖν καὶ μείναντας ὃν χρὴ	χρόνον	ἄλλος δεῦρο ~πάλιν ἡγεμὼν κομίζει
[40]	ἀλλ᾽ οὖν τοῦτόν γε τὸν	χρόνον	~αὐτὸν τὸν πρὸ τοῦ θανάτου
[65]	ἦν ἤδη ἐγγὺς ~ἡλίου δυσμῶν·	χρόνον	γὰρ πολὺν διέτριψεν ἔνδον. Ἐλθὼν
[66]	οὐδὲν ἔτι ἀπεκρίνατο, ἀλλ᾽ ὀλίγον	χρόνον	διαλιπὼν ~ἐκινήθη τε καὶ ὁ
[66]	ὁ παῖς ~ἐξελθὼν καὶ συχνὸν	χρόνον	διατρίψας ἧκεν ἄγων τὸν μέλλοντα
[29]	~πέπονθεν, ἀλλ᾽ ἐπιεικῶς συχνὸν ἐπιμένει	χρόνον,	ἐὰν μέν τις καὶ χαριέντως
[29]	ὀλίγου ὅλον ~μένει ἀμήχανον ὅσον	χρόνον,	(ἔνια δὲ μέρη τοῦ σώματος,
[66]	ὁ δοὺς τὸ ~φάρμακον, διαλιπὼν	χρόνον	ἐπεσκόπει τοὺς πόδας καὶ τὰ
[3]	τελευτᾷ Οὐ πολὺν δ᾽ οὖν	χρόνον	ἐπισχὼν ἧκεν καὶ ~ἐκέλευεν ἡμᾶς
[45]	λέγω. ~Ὁ οὖν Σωκράτης συχνὸν	χρόνον	ἐπισχὼν καὶ πρὸς ἑαυτόν τι
[57]	ἔμπροσθεν εἶπον, περὶ ἐκεῖνο ~πολὺν	(χρόνον	ἐπτοημένη καὶ περὶ τὸν ὁρατὸν
[35]	εἰπόντος τοῦ Σωκράτους ἐπὶ πολὺν	~χρόνον,	καὶ αὐτός τε πρὸς τῷ
[62]	~τὸ παράπαν εἰς τὸν ἔπειτα	χρόνον,	καὶ εἰς οἰκήσεις ἔτι τούτων
[44]	ἦν που πρότερον ~ἀμήχανον ὅσον	χρόνον	καὶ ᾔδει τε καὶ ἔπραττεν
[29]	μεμυημένων, ὡς ~ἀληθῶς τὸν λοιπὸν	χρόνον	μετὰ θεῶν διάγουσα; Οὕτω φῶμεν,
[21]	Ἢ ἔχεις ἄλλον τινὰ εἰπεῖν	χρόνον;	~Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ ἔλαθον
[39]	Εὐρίπῳ ἄνω ~κάτω στρέφεται καὶ	χρόνον	οὐδένα ἐν οὐδενὶ μένει. ~Πάνυ
[36]	λείψανα τοῦ σώματος ἑκάστου πολὺν	χρόνον	παραμένειν, (ἕως ἂν ἢ ~κατακαυθῇ
[65]	καὶ ~παρὰ πάντα μοι τὸν	χρόνον	προσῄει καὶ διελέγετο ἐνίοτε καὶ
[59]	ὥστε ἐκείνους ἀνόσους εἶναι καὶ	χρόνον	τε ζῆν πολὺ πλείω τῶν
[1]	~γεγονός. Διὰ ταῦτα καὶ πολὺς	χρόνος	ἐγένετο τῷ Σωκράτει ἐν τῷ
[21]	~οὗτος γὰρ λείπεται ἔτι ὁ	χρόνος.	~(Εἶεν, ὦ ἑταῖρε· ἀπόλλυμεν δὲ
[62]	οὔτε ῥᾴδιον δηλῶσαι οὔτε ὁ	χρόνος	ἱκανὸς ἐν τῷ παρόντι. ~Ἀλλὰ
[37]	ὅδε ~ἐγκαλεῖ τῷ λόγῳ, ἵνα	χρόνου	ἐγγενομένου βουλευσώμεθα τί ἐροῦμεν, ἔπειτα
[57]	~πάλιν ἡγεμὼν κομίζει ἐν πολλαῖς	χρόνου	καὶ μακραῖς περιόδοις. Ἔστι δὲ
[18]	πάθῃ περὶ ἐκεῖνα ἃ ὑπὸ	χρόνου	καὶ τοῦ μὴ ἐπισκοπεῖν ἤδη
[19]	τὸ ἴσον πρὸ ἐκείνου τοῦ	(χρόνου	ὅτε ~τὸ πρῶτον ἰδόντες τὰ
[1]	Ἀθήναζε, οὔτε τις ξένος ἀφῖκται	χρόνου	συχνοῦ ~(ἐκεῖθεν ὅστις ἂν ἡμῖν
[57]	δὴ δεῖται οὐχ ὑπὲρ τοῦ	χρόνου	τούτου μόνον ἐν ~ᾧ καλοῦμεν
[61]	πολλῶν ἀφικνοῦνται ~καί τινας εἱμαρμένους	χρόνους	μείνασαι, αἱ μὲν μακροτέρους, αἱ
[65]	ἄλλως ἔγνωκα ἐν τούτῳ τῷ	χρόνῳ	γενναιότατον ~καὶ πρᾳότατον καὶ ἄριστον
[1]	τοῦτο δ᾽ ἐνίοτε ἐν ~πολλῷ	χρόνῳ	γίγνεται, ὅταν τύχωσιν ἄνεμοι ἀπολαβόντες
[35]	διαφερόντως ἢ ἐν τῷ ἔμπροσθεν	χρόνῳ.	~Ἐγὼ δὲ καὶ αὐτὸς ἡγοῦμαι
[37]	τῷ πρὶν καὶ γενέσθαι ἡμᾶς	χρόνῳ	~εἶναι ἡμῶν τὰς ψυχάς, ἀλλὰ
[63]	ἄλλοι, εἰς ~αὖθις ἔν τινι	χρόνῳ	ἕκαστοι πορεύσεσθε· ἐμὲ δὲ νῦν
[64]	καὶ τὰ ἐν ~τῷ ἔμπροσθεν	χρόνῳ	ζῆν, οὐδὲ ἐὰν πολλὰ ὁμολογήσητε
[5]	ἐν τῷ μέχρι ~ἡλίου δυσμῶν	χρόνῳ;	~Κατὰ τί δὴ οὖν ποτε
[18]	που ἡμᾶς ~ἐν προτέρῳ τινὶ	χρόνῳ	μεμαθηκέναι ἃ νῦν ἀναμιμνῃσκόμεθα. Τοῦτο
[4]	ἐγὼ ἔν γε τῷ πρόσθεν	χρόνῳ	ὅπερ ἔπραττον τοῦτο ~ὑπελάμβανον αὐτό
[35]	οὐδ᾽ ἐμαυτὸν ~αἰτιάσομαι ἐν ὑστέρῳ	χρόνῳ	ὅτι νῦν οὐκ εἶπον ἅ
[21]	δὲ αὐτὰς ἐν ποίῳ ἄλλῳ	χρόνῳ;	οὐ γὰρ δὴ ~ἔχοντές γε
[66]	δὲ καὶ ἐν τῷ ἔμπροσθεν	χρόνῳ	~οὐδὲν ἐπαύετο δακρύων, καὶ δὴ
[37]	ἔτι σῴζεσθαι ἐν τούτῳ τῷ	χρόνῳ;	πρὸς δὴ ~τοῦτο τόδε ἐπίσκεψαι,
[35]	ᾄδοντες καὶ ἐν (τῷ πρόσθεν	χρόνῳ,	τότε δὴ ~πλεῖστα καὶ κάλλιστα
[1]	νόμος ἐστὶν αὐτοῖς ἐν τῷ	~χρόνῳ	τούτῳ καθαρεύειν τὴν πόλιν καὶ
[59]	θαυμαστὴν τὸ κάλλος, τὴν δὲ	χρυσοειδῆ,	τὴν δὲ ὅση ~λευκὴ γύψου
[59]	τούτοις τε ~ἅπασι καὶ ἔτι	χρυσῷ	τε καὶ ἀργύρῳ καὶ (τοῖς
[61]	τε καὶ ἄγριον, ὡς λέγεται,	χρῶμα	δ᾽ ἔχοντα ~ὅλον οἷον ὁ
[49]	ὅτι καλόν ἐστιν ὁτιοῦν, ἢ	~χρῶμα	εὐανθὲς ἔχον ἢ σχῆμα ἢ
[59]	ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη,	~χρώμασιν	διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε
[59]	καὶ τὴν διαφάνειαν καὶ τὰ	~χρώματα	καλλίω· ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε
[59]	ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι	χρώματα	ὥσπερ δείγματα, ~οἷς δὴ οἱ
[66]	τρέσας οὐδὲ διαφθείρας ~οὔτε τοῦ	χρώματος	οὔτε τοῦ προσώπου, ἀλλ᾽ ὥσπερ
[59]	τε καὶ ἀέρος ~ἔκπλεα (ὄντα,	χρώματός	τι εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα ἐν
[59]	στίλβοντα ἐν τῇ τῶν ~ἄλλων	χρωμάτων	ποικιλίᾳ, ὥστε ἕν τι αὐτῆς
[59]	λευκοτέραν, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων	χρωμάτων	~συγκειμένην ὡσαύτως, καὶ ἔτι πλειόνων
[15]	πάντα οὕτω, κἂν εἰ μὴ	χρώμεθα	τοῖς ὀνόμασιν ἐνιαχοῦ, ~ἀλλ᾽ ἔργῳ
[20]	ἀπωλέσαμεν, ὕστερον δὲ ~ταῖς αἰσθήσεσι	χρώμενοι	περὶ αὐτὰ ἐκείνας ἀναλαμβάνομεν τὰς
[47]	ἄνδρα τῷ μὲν νῷ οὐδὲν	χρώμενον	οὐδέ τινας ~αἰτίας ἐπαιτιώμενον εἰς
[10]	καθ᾽ αὑτὴν εἰλικρινεῖ τῇ διανοίᾳ	χρώμενος	αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ εἰλικρινὲς ~ἕκαστον
[16]	τὴν ἐναντίαν γένεσιν, ~ἀλλὰ ταύτῃ	χωλὴ	ἔσται ἡ φύσις; Ἢ ἀνάγκη
[61]	δὺς κατὰ τῆς γῆς, περιελιττόμενος	χωρεῖ	~ἐναντίος τῷ Πυριφλεγέθοντι καὶ ἀπαντᾷ
[61]	ὕδατος καὶ πηλοῦ· ἐντεῦθεν δὲ	(χωρεῖ	κύκλῳ ~θολερὸς καὶ πηλώδης, περιελιττόμενος
[12]	ἐν τῷ λόγῳ λέγεται, ~τὸ	χωρίζειν	ὅτι μάλιστα ἀπὸ τοῦ σώματος
[45]	νῦν δ᾽ ὅτι ἀπάγεται καὶ	χωρίζεται	ἕτερον ἀφ᾽ ~ἑτέρου. οὐδέ γε
[13]	τῶν ἄλλων πάντων τῶν τοιούτων·	χωριζόμενα	δὲ φρονήσεως ~(καὶ) ἀλλαττόμενα ἀντὶ
[45]	εἰ ὅτε μὲν ἑκάτερον αὐτῶν	χωρὶς	ἀλλήλων ἦν, ἓν ἄρα ~ἑκάτερον
[47]	ἐστιν στερεὰ καὶ ~διαφυὰς ἔχει	χωρὶς	ἀπ᾽ ἀλλήλων, τὰ δὲ νεῦρα
[9]	καθ᾽ αὑτὸ τὸ ~σῶμα γεγονέναι,	χωρὶς	δὲ τὴν ψυχὴν (ἀπὸ) τοῦ
[9]	Καὶ εἶναι ~τοῦτο τὸ τεθνάναι,	χωρὶς	μὲν ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἀπαλλαγὲν
[21]	πρὶν εἶναι ἐν ἀνθρώπου εἴδει,	~χωρὶς	σωμάτων, καὶ φρόνησιν εἶχον. ~Εἰ
[11]	καθ᾽ αὑτὴν ἡ ψυχὴ ἔσται	χωρὶς	τοῦ ~σώματος, πρότερον δ᾽ οὔ.
[12]	ἐστιν τῶν φιλοσόφων, ~λύσις καὶ	χωρισμὸς	ψυχῆς ἀπὸ σώματος· ἢ οὔ;
[12]	γε θάνατος ὀνομάζεται, λύσις καὶ	χωρισμὸς	ψυχῆς ἀπὸ ~σώματος; ~Παντάπασί γε,
[58]	τούτου οὐρανοῦ ὄντος τὰ ἄστρα	χωροῦντα·	τὸ ~δὲ εἶναι ταὐτόν, (ὑπ᾽

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 9/06/2005