Chapitre |
[65] |
~ἀλλὰ
ἐκείνοις.
Νῦν
οὖν,
οἶσθα
|
γὰρ |
ἃ
ἦλθον
(ἀγγέλλων,
χαῖρέ
τε |
[45] |
δέ
σοι
ἐρῶ
ἱκανόν·
ἐγὼ
|
γὰρ |
ἃ
καὶ
~πρότερον
σαφῶς
ἠπιστάμην, |
[4] |
δέ,
ὡς
ἔοικε,
τήμερον·
κελεύουσι
|
γὰρ |
Ἀθηναῖοι.
~Καὶ
ὁ
Σιμμίας,
Οἷον |
[66] |
ἵνα
μὴ
(τοιαῦτα
πλημμελοῖεν·
καὶ
|
γὰρ |
ἀκήκοα
ὅτι
~ἐν
εὐφημίᾳ
χρὴ |
[57] |
τε
καὶ
φρονιμωτάτην
γενέσθαι.
Οὐδὲν
|
γὰρ |
~ἄλλο
ἔχουσα
εἰς
Ἅιδου
ἡ |
[59] |
καθαρωτέρων
ἢ
τούτων·
τὴν
μὲν
|
γὰρ |
~ἁλουργῆ
εἶναι
(καὶ)
θαυμαστὴν
τὸ |
[60] |
~καθιέναι,
πέρα
δ᾽
οὔ·
ἄναντες
|
γὰρ |
ἀμφοτέροις
τοῖς
ῥεύμασι
τὸ
ἑκατέρωθεν |
[46] |
καὶ
~πάσχειν
ἃ
πάσχει.
Οὐ
|
γὰρ |
ἄν
ποτε
αὐτὸν
ᾤμην,
φάσκοντά |
[15] |
αἱ
ψυχαὶ
~ἡμῶν
ἐκεῖ;
Οὐ
|
γὰρ |
ἄν
που
πάλιν
ἐγίγνοντο
μὴ |
[55] |
ἔφη,
τούτου
γε
ἕνεκα·
σχολῇ
|
γὰρ |
ἄν
τι
ἄλλο
φθορὰν
μὴ |
[5] |
τινὰ
αὐτὴν
οἰόμεθα
εἶναι·
τί
|
γὰρ |
ἄν
τις
καὶ
ποιοῖ
ἄλλο |
[43] |
(ἁρμονίαν
τινὰ
~φάναι
εἶναι·
οὔτε
|
γὰρ |
ἄν,
ὡς
ἔοικεν,
Ὁμήρῳ
θείῳ |
[55] |
οὖσα
σῶς
καὶ
ἄτηκτος;
Οὐ
|
γὰρ |
ἂν
~ἀπώλετό
γε,
οὐδ᾽
αὖ |
[7] |
καὶ
αὐτῷ
~λέγειν
Κέβης·
τί
|
γὰρ |
ἂν
βουλόμενοι
ἄνδρες
σοφοὶ
ὡς |
[6] |
τῇ
αὑτοῦ
φωνῇ
εἰπών.
~(Καὶ
|
γὰρ |
ἂν
δόξειεν,
ἔφη
ὁ
Σωκράτης, |
[1] |
θανάτου;
Καὶ
πῶς
ἐτελεύτα;
~Ἡδέως
|
γὰρ |
ἂν
ἐγὼ
ἀκούσαιμι.
Καὶ
γὰρ |
[57] |
μία
φαίνεταί
μοι
εἶναι.
~Οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
ἡγεμόνων
ἔδει·
οὐ
γάρ |
[40] |
μοι
αὕτη
οὐ
συνδιατελεῖ
κακὸν
|
γὰρ |
ἂν
ἦν
ἀλλ᾽
ὀλίγον
ὕστερον |
[6] |
~(Ἀλλὰ
προθυμεῖσθαι
χρή,
ἔφη·
τάχα
|
γὰρ |
ἂν
καὶ
ἀκούσαις.
Ἴσως
μέντοι |
[24] |
καὶ
αὐτοὺς
μετ᾽
~ἀλλήλων·
ἴσως
|
γὰρ |
ἂν
οὐδὲ
ῥᾳδίως
εὕροιτε
μᾶλλον |
[32] |
φιλότιμοι,
ἔπειτα
ἀπέχονται
αὐτῶν.
~Οὐ
|
γὰρ |
ἂν
πρέποι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
[9] |
~νυνδὴ
γελασείοντα
ἐποίησας
γελάσαι.
Οἶμαι
|
γὰρ |
ἂν
τοὺς
πολλοὺς
αὐτὸ
~τοῦτο |
[37] |
καὶ
σὺ
ἃ
λέγω.
Πᾶς
|
(γὰρ) |
ἂν
ὑπολάβοι
ὅτι
εὔηθες
λέγει |
[37] |
σῶμα
~ἀσθενέστερον
καὶ
ὀλιγοχρονιώτερον·
ἀλλὰ
|
γὰρ |
ἂν
φαίη
ἑκάστην
τῶν
ψυχῶν |
[55] |
διαμαχέσασθαι
ὅτι
οὐκ
~ἀπόλλυται·
τὸ
|
γὰρ |
ἀνάρτιον
οὐκ
ἀνώλεθρόν
ἐστιν·
ἐπεὶ |
[57] |
Αἰσχύλου
Τήλεφος
λέγει·
ἐκεῖνος
(μὲν
|
γὰρ |
ἁπλῆν
~οἶμόν
φησιν
εἰς
Ἅιδου |
[16] |
ἑτέρα
σαφὴς
οὖσα
~τυγχάνει;
Τὸ
|
γὰρ |
ἀποθνῄσκειν
σαφὲς
δήπου,
ἢ
οὔ; |
[59] |
ἄλλοις
αὖ
τοῖς
τοιούτοις.
~Ἐκφανῆ
|
γὰρ |
αὐτὰ
πεφυκέναι,
ὄντα
πολλὰ
πλήθει |
[59] |
ἢ
ὅσα
ἡμεῖς
~ἑωράκαμεν.
Καὶ
|
γὰρ |
αὐτὰ
ταῦτα
τὰ
κοῖλα
αὐτῆς, |
[11] |
τὸ
εἰδέναι
ἢ
~τελευτήσασιν·
τότε
|
(γὰρ |
αὐτὴ
καθ᾽
αὑτὴν
ἡ
ψυχὴ |
[37] |
γενήσεσθαι
καὶ
ἀποθανεῖσθαι
αὖθις
~οὕτω
|
γὰρ |
αὐτὸ
φύσει
ἰσχυρὸν
εἶναι,
ὥστε |
[38] |
συγγνώμην
γε
ἔχω
ὑμῖν.
Καὶ
|
γὰρ |
αὐτόν
με
νῦν
~ἀκούσαντά
σου |
[9] |
τοῦ
σφᾶς
μὴ
λεληθέναι.
~Λέληθεν
|
γὰρ |
αὐτοὺς
ᾗ
τε
θανατῶσι
καὶ |
[60] |
περὶ
αὐτὸ
ταὐτὸν
~ποιεῖ·
συνέπεται
|
γὰρ |
αὐτῷ
καὶ
ὅταν
εἰς
τὸ |
[12] |
~ᾖ,
ὦ
ἑταῖρε,
φιλόσοφος·
σφόδρα
|
γὰρ |
αὐτῷ
ταῦτα
δόξει,
μηδαμοῦ
ἄλλοθι |
[65] |
παρ᾽
αὐτὸν
τὰ
παιδία
δύο
|
γὰρ |
αὐτῷ
ὑεῖς
σμικροὶ
~ἦσαν,
εἷς |
[45] |
σχίσις,
τοῦ
δύο
γεγονέναι·
ἐναντία
|
γὰρ |
(γίγνεται
ἢ
τότε
~αἰτία
τοῦ |
[45] |
ἔφη,
ὦ
Κέβης,
ζητεῖς·
ὅλως
|
γὰρ |
δεῖ
περὶ
~γενέσεως
καὶ
φθορᾶς |
[41] |
ἐκ
τῶν
οὐδέπω
ὄντων;
Οὐ
|
γὰρ |
δὴ
ἁρμονία
γέ
σοι
~τοιοῦτόν |
[4] |
μουσικήν
μοι
ἐπιτάττοι
ποιεῖν.
Ἦν
|
γὰρ |
δὴ
ἄττα
~τοιάδε·
πολλάκις
μοι |
[21] |
ἡμῶν
τὴν
ἐπιστήμην
αὐτῶν;
Οὐ
|
γὰρ |
δὴ
ἀφ᾽
οὗ
γε
~ἄνθρωποι |
[63] |
τραπέσθαι
πρὸς
τὸ
λουτρόν·
~δοκεῖ
|
γὰρ |
δὴ
βέλτιον
εἶναι
λουσάμενον
πιεῖν |
[55] |
αὐτὴν
ἴῃ,
~ἀπόλλυσθαι·
θάνατον
μὲν
|
γὰρ |
δὴ
ἐκ
τῶν
προειρημένων
οὐ |
[66] |
ὥστε
ἐγκαλυψάμενος
ἀπέκλαον
ἐμαυτόν
οὐ
|
~γὰρ |
δὴ
ἐκεῖνόν
γε,
ἀλλὰ
τὴν |
[8] |
ἢ
κἂν
ἡμῖν
μεταδοίης;
(Κοινὸν
|
γὰρ |
δὴ
ἔμοιγε
δοκεῖ
καὶ
~ἡμῖν |
[49] |
λόγῳ
οὐδὲν
πέπαυμαι
λέγων.
Ἔρχομαι
|
(γὰρ) |
δὴ
~ἐπιχειρῶν
σοι
ἐπιδείξασθαι
τῆς |
[35] |
μὴ
δοκεῖ
ἐνδεῶς
λέγεσθαι;
πολλὰς
|
γὰρ |
δὴ
ἔτι
ἔχει
ὑποψίας
καὶ |
[21] |
ἐν
ποίῳ
ἄλλῳ
χρόνῳ;
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
~ἔχοντές
γε
αὐτὰς
γιγνόμεθα, |
[58] |
ἔτι
πλέον
φανείη
~διαφέρειν·
(εἰ
|
γὰρ |
δὴ
καὶ
μῦθον
λέγειν
καλόν, |
[3] |
ἀρχῆς
πάντα
πειράσομαι
διηγήσασθαι.
(Ἀεὶ
|
γὰρ |
δὴ
καὶ
~τὰς
πρόσθεν
ἡμέρας |
[18] |
πῄ
σοι
~σκοπουμένῳ
συνδόξῃ.
Ἀπιστεῖς
|
γὰρ |
δὴ
πῶς
ἡ
καλουμένη
μάθησις |
[20] |
ἂν
λέγοιμεν;
~Πάνυ
γε.
~(Δυνατὸν
|
γὰρ |
δὴ
τοῦτό
γε
ἐφάνη,
αἰσθόμενόν |
[13] |
ἀφικόμενος
μετὰ
θεῶν
οἰκήσει.
Εἰσὶν
|
γὰρ |
δή,
(ὥς)
φασιν
~οἱ
περὶ |
[18] |
ἔγωγε,
ἦ
δ᾽
ὅς.
Ὁμολογοῦμεν
|
γὰρ |
δήπου,
εἴ
τίς
τι
~ἀναμνησθήσεται, |
[53] |
λέγεις;
~Ὥσπερ
ἄρτι
ἐλέγομεν.
Οἶσθα
|
γὰρ |
δήπου
ὅτι
ἃ
ἂν
ἡ |
[42] |
μεθέξει,
εἴπερ
ἁρμονία
ἐστίν·
ἁρμονία
|
γὰρ |
δήπου
παντελῶς
αὐτὸ
τοῦτο
~οὖσα, |
[12] |
ἐκ
τῶνδε
δὲ
~σκόπει.
Εἰ
|
γὰρ |
διαβέβληνται
μὲν
πανταχῇ
τῷ
σώματι, |
[37] |
κἀγὼ
ὥσπερ
~Σιμμίας
δέομαι.
Ἐμοὶ
|
γὰρ |
δοκεῖ
ὁμοίως
λέγεσθαι
ταῦτα
ὥσπερ |
[35] |
οὐκ
ἀποδέχεται
τὰ
εἰρημένα.
Ἐμοὶ
|
γὰρ |
δοκεῖ,
ὦ
Σώκρατες,
περὶ
τῶν |
[65] |
ἐπιθυμοῦντες.
Ἀλλὰ
~μηδὲν
ἐπείγου·
ἔτι
|
γὰρ |
ἐγχωρεῖ.
~Καὶ
ὁ
Σωκράτης,
εἰκότως |
[6] |
ἑαυτὸν
ἀποκτεινύναι,
ὦ
~Σώκρατες;
Ἤδη
|
γὰρ |
ἔγωγε,
ὅπερ
νυνδὴ
σὺ
ἤρου, |
[13] |
~φιλοσοφίᾳ
ζῶσιν;
~(Ἀνάγκη,
ἔφη.
~Εἰ
|
γὰρ |
ἐθέλεις,
ἦ
δ᾽
ὅς,
ἐννοῆσαι |
[45] |
τῷ
ἑτέρῳ
δύο
ἐγένετο·
~θαυμάζω
|
γὰρ |
εἰ
ὅτε
μὲν
ἑκάτερον
αὐτῶν |
[20] |
ἀεὶ
διὰ
βίου
εἰδέναι·
τὸ
|
γὰρ |
εἰδέναι
τοῦτ᾽
ἔστιν,
λαβόντα
του |
[46] |
τὸ
χεῖρον
εἰδέναι·
τὴν
αὐτὴν
|
γὰρ |
εἶναι
ἐπιστήμην
περὶ
~αὐτῶν.
Ταῦτα |
[4] |
ἀπειθῆσαι
~αὐτῷ
ἀλλὰ
ποιεῖν·
ἀσφαλέστερον
|
γὰρ |
εἶναι
μὴ
ἀπιέναι
πρὶν
ἀφοσιώσασθαι |
[37] |
ὄλεθρον
μηδένα
φαίη
εἰδέναι
ἀδύνατον
|
γὰρ |
εἶναι
~ὁτῳοῦν
αἰσθέσθαι
ἡμῶν
εἰ |
[17] |
(τεθνάναι
καὶ
~μηδὲν
ζῆν;
Εἰ
|
γὰρ |
ἐκ
μὲν
τῶν
ἄλλων
τὰ |
[45] |
τὸ
ἐσθίειν
καὶ
~πίνειν·
(ἐπειδὰν
|
γὰρ |
ἐκ
τῶν
σιτίων
ταῖς
μὲν |
[42] |
οὖσα
παντελῶς
ψυχή,
κακίας.
~Πῶς
|
γὰρ |
ἔκ
γε
τῶν
προειρημένων;
~Ἐκ |
[40] |
οἱ
πάνυ
ἀπαίδευτοι
~φιλονίκως.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐκεῖνοι
ὅταν
περί
του
ἀμφισβητῶσιν, |
[66] |
τὰ
σκέλη,
κατεκλίνη
ὕπτιος
οὕτω
|
γὰρ |
~ἐκέλευεν
ὁ
ἄνθρωπος
καὶ
ἅμα |
[51] |
~καὶ
τοῦ
τότε.
τότε
μὲν
|
γὰρ |
ἐλέγετο
ἐκ
τοῦ
ἐναντίου
πράγματος |
[2] |
~(Φαίδων)
~Οὐ
δῆτα·
ἐν
Αἰγίνῃ
|
γὰρ |
ἐλέγοντο
εἶναι.
~(Ἐχεκράτης)
~Ἄλλος
δέ |
[38] |
δή;
~(Φαίδων)
~Ἐγὼ
ἐρῶ.
Ἔτυχον
|
γὰρ |
ἐν
δεξιᾷ
αὐτοῦ
καθήμενος
(παρὰ |
[49] |
μὲν
ἄλλα
~χαίρειν
ἐῶ,
ταράττομαι
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
πᾶσι
τοῦτο |
[58] |
τοῦτο
καὶ
ἡμᾶς
πεπονθέναι·
~οἰκοῦντας
|
γὰρ |
ἔν
τινι
κοίλῳ
τῆς
γῆς |
[53] |
τι
~μᾶλλον
αὐτὸ
δέχεται,
τὸ
|
γὰρ |
ἐναντίον
ἀεὶ
αὐτῷ
ἐπιφέρει,
καὶ |
[54] |
λεγομένων
ἄλλην
ὁρῶν
ἀσφάλειαν.
Εἰ
|
γὰρ |
ἔροιό
~με
ᾧ
ἂν
τί |
[52] |
~Ἆρα
μόνον
τῶν
ὄντων
τοῦτο
|
γὰρ |
ἐρωτῶ
ἢ
καὶ
ἄλλο
(τι |
[23] |
ζῶν
ἐκ
τοῦ
τεθνεῶτος.
Εἰ
|
γὰρ |
ἔστιν
μὲν
~(ἡ
ψυχὴ
καὶ |
[19] |
δὲ
πάντα
ταῦτα
λέγω.
~Ταὐτὸν
|
γὰρ |
ἔστιν,
ὦ
Σώκρατες,
πρός
γε |
[13] |
ταύτην
τὴν
εὐήθη
σωφροσύνην·
~φοβούμενοι
|
γὰρ |
ἑτέρων
ἡδονῶν
στερηθῆναι
καὶ
ἐπιθυμοῦντες |
[49] |
δὴ
καὶ
~ὅπως
προσγενομένη·
οὐ
|
γὰρ |
ἔτι
τοῦτο
διισχυρίζομαι,
ἀλλ᾽
ὅτι |
[22] |
ἣν
σὺ
νῦν
λέγεις.
Οὐ
|
γὰρ |
ἔχω
ἔγωγε
~οὐδὲν
οὕτω
μοι |
[64] |
τοὺς
δικαστὰς
ἠγγυᾶτο.
Οὗτος
μὲν
|
γὰρ |
ἦ
μὴν
παραμενεῖν·
ὑμεῖς
~δὲ |
[58] |
ὡς
~ἀληθῶς
γῆ.
Ἣδε
μὲν
|
γὰρ |
ἡ
γῆ
καὶ
οἱ
λίθοι |
[62] |
ἂν
πείσωσιν
οὓς
ἠδίκησαν·
~αὕτη
|
γὰρ |
ἡ
δίκη
ὑπὸ
τῶν
δικαστῶν |
[5] |
τοῦτο,
ὦ
Σώκρατες,
Εὐήνῳ.
~Πολλὰ
|
γὰρ |
ἤδη
ἐντετύχηκα
τῷ
ἀνδρί·
σχεδὸν |
[11] |
εἶναι
τὸ
ἀληθές.
μυρίας
μὲν
|
γὰρ |
ἡμῖν
ἀσχολίας
~παρέχει
τὸ
σῶμα |
[49] |
τοῖς
παροῦσιν
ἔδοξεν.
~(Ἐχεκράτης)
~Καὶ
|
γὰρ |
ἡμῖν
τοῖς
ἀποῦσι,
νῦν
δὲ |
[35] |
Σώκρατες,
τἀληθῆ
σοι
ἐρῶ.
Πάλαι
|
γὰρ |
ἡμῶν
~ἑκάτερος
ἀπορῶν
τὸν
ἕτερον |
[37] |
(ταὐτὸν
ἔγκλημα
ἔχειν.
Ὅτι
μὲν
|
γὰρ |
~ἦν
ἡμῶν
ἡ
ψυχὴ
καὶ |
[57] |
τις
αὐτῆς
ἀμελήσει.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἦν
ὁ
θάνατος
τοῦ
παντὸς |
[3] |
καὶ
ἡ
δίκη
ἐγένετο·
~πλησίον
|
γὰρ |
ἦν
τοῦ
δεσμωτηρίου.
περιεμένομεν
οὖν |
[8] |
φράζειν
ὡς
ἐλάχιστα
διαλέγεσθαι;
Φησὶ
|
~γὰρ |
θερμαίνεσθαι
μᾶλλον
διαλεγομένους,
δεῖν
δὲ |
[45] |
δὴ
καὶ
τάδε
ἔτι.
μην
|
γὰρ |
ἱκανῶς
μοι
δοκεῖν,
ὁπότε
τις |
[64] |
ἢ
ἐκφέρει
ἢ
κατορύττει.
Εὖ
|
γὰρ |
ἴσθι,
ἦ
δ᾽
~ὅς,
ὦ |
[5] |
ἀκηκοὼς
~φθόνος
οὐδεὶς
λέγειν.
Καὶ
|
γὰρ |
ἴσως
(καὶ
μάλιστα
πρέπει
μέλλοντα |
[49] |
τῶν
ὄντων
~εὑρεῖν;
Ἐκείνοις
μὲν
|
γὰρ |
ἴσως
οὐδὲ
εἷς
περὶ
τούτου |
[11] |
ἴσως
τὸ
ἀληθές·
μὴ
καθαρῷ
|
γὰρ |
καθαροῦ
~ἐφάπτεσθαι
μὴ
οὐ
θεμιτὸν |
[22] |
Κέβητι;
ἔφη
ὁ
Σωκράτης·
δεῖ
|
γὰρ |
καὶ
Κέβητα
πείθειν.
~Ἱκανῶς,
ἔφη |
[37] |
Σιμμία,
οὐχ
οὕτως
ἔχει·
~σκόπει
|
γὰρ |
καὶ
σὺ
ἃ
λέγω.
Πᾶς |
[65] |
ποιοῦσιν,
οὓς
~σὺ
λέγεις
οἴονται
|
γὰρ |
κερδαίνειν
ταῦτα
ποιήσαντες
καὶ
ἔγωγε |
[23] |
εἶναι
τοῦτο
τέλος
ᾖ.
Τί
|
γὰρ |
κωλύει
γίγνεσθαι
μὲν
αὐτὴν
~καὶ |
[44] |
εἶπες
ὡς
παρὰ
δόξαν.
Σιμμίου
|
γὰρ |
λέγοντος
~ὅτε
ἠπόρει,
πάνυ
ἐθαύμαζον |
[21] |
Σώκρατες,
ταύτας
τὰς
ἐπιστήμας·
~οὗτος
|
γὰρ |
λείπεται
ἔτι
ὁ
χρόνος.
~(Εἶεν, |
[10] |
τῆς
ἀληθείας
ἅπτεται;
Ὅταν
μὲν
|
γὰρ |
μετὰ
τοῦ
~σώματος
ἐπιχειρῇ
τι |
[7] |
ἡμᾶς
ἐκείνου
κτήματα
εἶναι.
Τὸ
|
γὰρ |
μὴ
ἀγανακτεῖν
~τοὺς
φρονιμωτάτους
ἐκ |
[17] |
ὡμολογήκαμεν,
ὡς
~ἐμοὶ
δοκεῖ.
εἰ
|
γὰρ |
μὴ
ἀεὶ
ἀνταποδιδοίη
τὰ
(ἕτερα |
[47] |
ῥᾳθυμία
εἴη
τοῦ
~λόγου.
Τὸ
|
γὰρ |
μὴ
διελέσθαι
οἷόν
τ᾽
εἶναι |
[11] |
~σημαίνει,
ζῶσιν
δὲ
οὔ.
Εἰ
|
γὰρ |
μὴ
οἷόν
τε
μετὰ
τοῦ |
[36] |
ἐκείνην
καὶ
μὴ
ἀπολωλέναι
οὐδεμία
|
~γὰρ |
μηχανὴ
ἂν
εἴη
τὴν
μὲν |
[39] |
τε
καὶ
μισανθρωπία.
Ἤ
τε
|
γὰρ |
~μισανθρωπία
ἐνδύεται
ἐκ
τοῦ
σφόδρα |
[63] |
κινδυνεῦσαι
οἰομένῳ
οὕτως
ἔχειν
~καλὸς
|
γὰρ |
ὁ
κίνδυνος
καὶ
χρὴ
τὰ |
[2] |
ἡμῶν
ὄντων
~ὥσπερ
εἰώθεμεν
καὶ
|
γὰρ |
οἱ
λόγοι
τοιοῦτοί
τινες
ἦσαν |
[65] |
ταῦτα
~εἰκότως
οὐ
ποιήσω·
οὐδὲν
|
γὰρ |
(οἶμαι
κερδανεῖν
ὀλίγον
ὕστερον
πιὼν |
[40] |
τοσοῦτον
~μόνον
ἐκείνων
διοίσειν·
οὐ
|
γὰρ |
ὅπως
τοῖς
παροῦσιν
ἃ
ἐγὼ |
[9] |
Κέβης,
ἐγὼ
πειράσομαι
φράσαι.
~Κινδυνεύουσι
|
γὰρ |
ὅσοι
τυγχάνουσιν
ὀρθῶς
ἁπτόμενοι
φιλοσοφίας |
[4] |
με
αὖθις
ἐρωτᾷ
εὖ
οἶδα
|
γὰρ |
ὅτι
~ἐρήσεται
εἰπὲ
τί
χρὴ |
[45] |
τοῦ
δύο
γίγνεσθαι.
Τότε
μὲν
|
γὰρ |
ὅτι
συνήγετο
πλησίον
ἀλλήλων
καὶ |
[24] |
~Ἀλλὰ
μὴν
ἡδομένῳ
γε·
πῶς
|
γὰρ |
οὐ
μέλλει;
~Καλῶς,
ἔφη,
λέγεις. |
[3] |
δεσμωτήριον,
διατρίβοντες
μετ᾽
ἀλλήλων,
ἀνεῴγετο
|
γὰρ |
οὐ
πρῴ·
ἐπειδὴ
~δὲ
ἀνοιχθείη, |
[37] |
ἐμοῦ,
τί
οὐκ
~ἀπεκρίνατο;
Καὶ
|
γὰρ |
οὐ
φαύλως
ἔοικεν
ἁπτομένῳ
τοῦ |
[29] |
ἢ
ἐγγύς
τι
τούτου;
~(Πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
~Ἐννοεῖς
οὖν,
ἔφη,
ἐπειδὰν |
[15] |
ἂν
δικαιότερον,
ἐξ
~ἀδικωτέρου;
~Πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
~Ἱκανῶς
οὖν,
ἔφη,
ἔχομεν |
[55] |
ἢ
ἀνώλεθρα
ἂν
ἦν;
~Πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
~Οὐκοῦν
εἰ
καὶ
τὸ |
[18] |
ἐπιστήμη
ἀνθρώπου
καὶ
λύρας.
~Πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
~Οὐκοῦν
οἶσθα
ὅτι
οἱ |
[16] |
μεταξὺ
δύο
δυοῖν
ὄντοιν;
~Πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
~Τὴν
μὲν
τοίνυν
ἑτέραν |
[43] |
ἂν
ἡγεμονεύειν;
~Ὡμολογήσαμεν,
ἔφη·
πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
~Τί
οὖν;
Νῦν
οὐ |
[2] |
τὸν
τρόπον
αὐτοῦ.
~(Ἐχεκράτης)
Πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
~(Φαίδων)
~Ἐκεῖνός
τε
τοίνυν |
[44] |
καὶ
ἔπραττεν
πολλὰ
ἄττα·
ἀλλὰ
|
γὰρ |
~(οὐδέν
τι
μᾶλλον
ἦν
ἀθάνατον, |
[52] |
ἀεί·
συγχωρεῖς
ἢ
οὔ;
~Πῶς
|
γὰρ |
οὔκ;
ἔφη.
~Ὃ
τοίνυν,
ἔφη, |
[52] |
γέ
ἐστι
δυὰς
τριάδι.
~Οὐ
|
γὰρ |
οὖν.
~Οὐκ
ἄρα
μόνον
τὰ |
[42] |
οὐδὲ
ἁρμονίας
μετέχοι
ἄν;
~Οὐ
|
γὰρ |
οὖν.
~Τοῦτο
δ᾽
αὖ
πεπονθυῖα |
[36] |
πρίν
τι
ἐκείνην
παθεῖν
καὶ
|
γὰρ |
οὖν,
ὦ
~Σώκρατες,
οἶμαι
ἔγωγε |
[1] |
γὰρ
ἂν
ἐγὼ
ἀκούσαιμι.
Καὶ
|
γὰρ |
οὔτε
(τῶν
πολιτῶν)
Φλειασίων
οὐδεὶς |
[13] |
γάρ.
~Ὦ
μακάριε
Σιμμία,
μὴ
|
γὰρ |
οὐχ
αὕτη
ᾖ
ἡ
ὀρθὴ |
[54] |
ἀεὶ
τοῦτο
οὕτως
ἔχει;
~Πῶς
|
γὰρ |
οὐχί;
ἦ
δ᾽
ὅς.
~Ψυχὴ |
[58] |
πολλοῖσι
τοιούτοις
τόποις
οἰκεῖν.
Εἶναι
|
γὰρ |
πανταχῇ
περὶ
τὴν
~γῆν
πολλὰ |
[48] |
τρόπον
(τινὰ
οὐκ
ἔοικεν·
οὐ
|
γὰρ |
πάνυ
συγχωρῶ
τὸν
ἐν
(τοῖς) |
[35] |
~πάνυ
μαλθακοῦ
εἶναι
ἀνδρός·
δεῖν
|
γὰρ |
περὶ
αὐτὰ
ἕν
γέ
τι |
[20] |
καὶ
σύμπαντα
τὰ
τοιαῦτα;
Οὐ
|
γὰρ |
περὶ
τοῦ
ἴσου
~νῦν
ὁ |
[52] |
ἔσται
σαφέστερον
ὃ
λέγω·
τὸ
|
γὰρ |
περιττὸν
ἀεί
που
δεῖ
τούτου |
[11] |
ἡμῖν
ἐγγίγνεται
οὐδέποτε
οὐδέν.
Καὶ
|
γὰρ |
πολέμους
καὶ
στάσεις
~καὶ
μάχας |
[65] |
ἤδη
ἐγγὺς
~ἡλίου
δυσμῶν·
χρόνον
|
γὰρ |
πολὺν
διέτριψεν
ἔνδον.
Ἐλθὼν
δ᾽ |
[58] |
γῆς
αὐτῆς
τὴν
~ἰσορροπίαν·
ἰσόρροπον
|
γὰρ |
πρᾶγμα
ὁμοίου
τινὸς
ἐν
μέσῳ |
[3] |
καὶ
τότε
πρῳαίτερον
συνελέγημεν·
τῇ
|
γὰρ |
προτεραίᾳ
(ἡμέρᾳ)
~(ἐπειδὴ
ἐξήλθομεν
ἐκ |
[37] |
κἂν
πολλὰ
ἔτη
βιῷ
εἰ
|
γὰρ |
ῥέοι
τὸ
~σῶμα
καὶ
ἀπολλύοιτο |
[18] |
αἱ
ἀποδείξεις;
~Ὑπόμνησόν
με·
οὐ
|
γὰρ |
σφόδρα
ἐν
τῷ
παρόντι
μέμνημαι. |
[38] |
οὖν
~ἔτι
πιστεύσομεν
λόγῳ;
Ὡς
|
γὰρ |
σφόδρα
πιθανὸς
ὤν,
ὃν
ὁ |
[1] |
αὐτῷ,
ὦ
Ἐχέκρατες,
συνέβη·
ἔτυχεν
|
γὰρ |
τῇ
προτεραίᾳ
τῆς
δίκης
ἡ |
[11] |
καὶ
αἱ
τούτου
ἐπιθυμίαι.
Διὰ
|
γὰρ |
~τὴν
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν
πάντες |
[62] |
ἐν
τῷ
βίῳ
μετασχεῖν·
καλὸν
|
γὰρ |
τὸ
ἆθλον
καὶ
ἡ
ἐλπὶς |
[2] |
καὶ
πειράσομαι
ὑμῖν
διηγήσασθαι·
καὶ
|
γὰρ |
τὸ
μεμνῆσθαι
~Σωκράτους
καὶ
αὐτὸν |
[29] |
ὥρᾳ,
καὶ
πάνυ
μάλα·
συμπεσὸν
|
γὰρ |
~τὸ
σῶμα
καὶ
ταριχευθέν,
ὥσπερ |
[33] |
καὶ
τὸ
σῶμα
φῇ.
Ἐκ
|
γὰρ |
τοῦ
ὁμοδοξεῖν
τῷ
σώματι
καὶ |
[65] |
ὅτι
οὐκ
ἐμοὶ
χαλεπαίνεις,
γιγνώσκεις
|
γὰρ |
τοὺς
αἰτίους,
~ἀλλὰ
ἐκείνοις.
Νῦν |
[60] |
τῶν
ποιητῶν
Τάρταρον
~κεκλήκασιν.
Εἰς
|
γὰρ |
τοῦτο
τὸ
χάσμα
συρρέουσί
τε |
[66] |
εἶεν,
ἔφη,
Ὦ
βέλτιστε,
σὺ
|
γὰρ |
τούτων
ἐπιστήμων,
τί
χρὴ
ποιεῖν; |
[9] |
σοὶ
συνδοκῇ
ἅπερ
ἐμοί·
(ἐκ
|
γὰρ |
τούτων
~μᾶλλον
οἶμαι
ἡμᾶς
εἴσεσθαι |
[7] |
θεούς.
~(Δίκαια,
ἔφη,
λέγετε·
οἶμαι
|
γὰρ |
ὑμᾶς
λέγειν
ὅτι
χρή
με |
[49] |
τούτου
λόγος
οὐδὲ
φροντίς·
~ἱκανοὶ
|
γὰρ |
ὑπὸ
σοφίας
ὁμοῦ
πάντα
κυκῶντες |
[37] |
λέγει
ὁ
τοῦτο
~λέγων·
ὁ
|
γὰρ |
ὑφάντης
οὗτος
πολλὰ
κατατρίψας
τοιαῦτα |
[37] |
δ᾽
ὃς
ὁ
Κέβης.
Ἐμοὶ
|
γὰρ |
φαίνεται
ἔτι
ἐν
τῷ
αὐτῷ |
[50] |
δόξαι
σοὶ
ὅπερ
ἐμοί.
Ἐμοὶ
|
γὰρ |
φαίνεται
~οὐ
μόνον
αὐτὸ
τὸ |
[44] |
τὸ
~ἕκαστον
ἡμῶν
φοβεῖσθαι·
προσήκει
|
γὰρ |
φοβεῖσθαι,
εἰ
μὴ
ἀνόητος
εἴη, |
[7] |
ὃ
νυνδὴ
ἐλέγετο·
τοὺς
μὲν
|
γὰρ |
φρονίμους
~ἀγανακτεῖν
ἀποθνῄσκοντας
πρέπει,
τοὺς |
[53] |
δέξασθαι.
πάλιν
δὲ
~ἀναμιμνῄσκου·
οὐ
|
γὰρ |
χεῖρον
πολλάκις
ἀκούειν.
Τὰ
πέντε |
[45] |
διὰ
τί
ἄνθρωπος
~αὐξάνεται.
Τοῦτο
|
γὰρ |
ᾤμην
πρὸ
τοῦ
παντὶ
δῆλον |
[2] |
ἔγωγε
θαυμάσια
ἔπαθον
παραγενόμενος.
Οὔτε
|
γὰρ |
ὡς
θανάτῳ
~παρόντα
με
ἀνδρὸς |
[4] |
ἀντίτεχνος
(εἶναι
ἐποίησα
ταῦτα
ᾔδη
|
γὰρ |
ὡς
οὐ
~ῥᾴδιον
εἴη
ἀλλ᾽ |
[23] |
ὦ
Σιμμία,
ὁ
Κέβης.
Φαίνεται
|
γὰρ |
ὥσπερ
ἥμισυ
~ἀποδεδεῖχθαι
οὗ
δεῖ, |