Chapitre |
[38] |
ἀπόληται.
~(Πάντες
οὖν
ἀκούσαντες
εἰπόντων
|
αὐτῶν |
ἀηδῶς
διετέθημεν,
ὡς
~ὕστερον
ἐλέγομεν |
[64] |
ὁμολογήσητε·
ἐὰν
δὲ
ὑμῶν
(μὲν)
|
αὐτῶν |
~ἀμελῆτε
καὶ
μὴ
θέλητε
ὥσπερ |
[31] |
ἀνθρώπινον
γένος,
καὶ
γίγνεσθαι
ἐξ
|
αὐτῶν |
ἄνδρας
μετρίους.
~Εἰκός.
~Εἰς
δέ |
[46] |
(ἐστὶν
ὥσπερ
ἔχει·
ἑκάστῳ
οὖν
|
αὐτῶν |
ἀποδιδόντα
τὴν
~αἰτίαν
καὶ
κοινῇ |
[52] |
ὅπερ
τὸ
ἄρτιον
ὅμως
ἕκαστος
|
αὐτῶν |
ἄρτιός
ἐστιν
ἀεί·
συγχωρεῖς
ἢ |
[9] |
ὅσον
μὴ
πολλὴ
ἀνάγκη
μετέχειν
|
αὐτῶν; |
~Ἀτιμάζειν
ἔμοιγε
δοκεῖ,
ἔφη,
ὅ |
[45] |
(Ἐγὼ
οὖν
σοι
~δίειμι
περὶ
|
αὐτῶν, |
ἐὰν
βούλῃ,
τά
γε
ἐμὰ |
[48] |
ἑκάστῃ
τῶν
~αἰσθήσεων
ἐπιχειρῶν
ἅπτεσθαι
|
αὐτῶν. |
Ἔδοξε
δή
μοι
χρῆναι
εἰς |
[18] |
ἄλλο
τι
οἷς
τὰ
~παιδικὰ
|
αὐτῶν |
εἴωθε
χρῆσθαι,
πάσχουσι
τοῦτο·
ἔγνωσάν |
[25] |
καὶ
ἡντινοῦν
ἐνδέχεται;
Ἢ
~ἀεὶ
|
αὐτῶν |
ἕκαστον
ὃ
ἔστι,
μονοειδὲς
ὂν |
[64] |
Κρίτων,
οὐδὲν
καινότερον·
ὅτι
ὑμῶν
|
αὐτῶν |
~ἐπιμελούμενοι
ὑμεῖς
καὶ
ἐμοὶ
καὶ |
[52] |
ὅπερ
τὸ
περιττὸν
ἀεὶ
ἕκαστος
|
αὐτῶν |
ἐστι
περιττός·
~καὶ
αὖ
τὰ |
[7] |
αὑτῶν
φεύγοιεν
καὶ
ῥᾳδίως
ἀπαλλάττοιντο
|
αὐτῶν; |
Καί
μοι
δοκεῖ
~Κέβης
εἰς |
[5] |
καὶ
ἐγὼ
ἐξ
ἀκοῆς
περὶ
|
αὐτῶν |
λέγω·
ἃ
μὲν
οὖν
τυγχάνω |
[10] |
τῶν
διὰ
τοῦ
σώματος
ἐφήψω
|
αὐτῶν; |
λέγω
δὲ
περὶ
~πάντων,
οἷον |
[6] |
οὖν
ἐν
ἀπορρήτοις
λεγόμενος
περὶ
|
αὐτῶν |
~λόγος,
ὡς
ἔν
τινι
φρουρᾷ |
[37] |
τις
λέγων
αὐτὰ
ταῦτα
περὶ
|
αὐτῶν |
~μέτρι᾽
ἄν
μοι
φαίνοιτο
λέγειν, |
[35] |
μέντοι
αὖ
τὰ
λεγόμενα
περὶ
|
αὐτῶν |
μὴ
οὐχὶ
παντὶ
~τρόπῳ
ἐλέγχειν |
[13] |
~Οὐκοῦν
φόβῳ
μειζόνων
κακῶν
ὑπομένουσιν
|
αὐτῶν |
οἱ
ἀνδρεῖοι
τὸν
~θάνατον,
ὅταν |
[62] |
ἐπὶ
γῆς
οἰκιζόμενοι.
~τούτων
δὲ
|
αὐτῶν |
οἱ
φιλοσοφίᾳ
ἱκανῶς
καθηράμενοι
ἄνευ |
[59] |
σελήνην
καὶ
ἄστρα
ὁρᾶσθαι
ὑπ᾽
|
αὐτῶν |
οἷα
τυγχάνει
ὄντα,
~καὶ
τὴν |
[45] |
λόγον
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
τὰ
|
~αὐτῶν |
οἰκεῖα
ἑκάστοις
προσγένηται,
τότε
δὴ |
[7] |
θεραπείας
ἀπιόντας,
ἐν
ᾗ
ἐπιστατοῦσιν
|
~αὐτῶν |
οἵπερ
ἄριστοί
εἰσιν
τῶν
ὄντων |
[31] |
ἂν
ἕκαστα
ἴοι
κατὰ
τὰς
|
αὐτῶν |
~ὁμοιότητας
τῆς
μελέτης;
~Δῆλον
δή, |
[32] |
τε
καὶ
φιλότιμοι,
ἔπειτα
ἀπέχονται
|
αὐτῶν. |
~Οὐ
γὰρ
ἂν
πρέποι,
ἔφη, |
[21] |
αἱ
ψυχαὶ
ἡμῶν
τὴν
ἐπιστήμην
|
αὐτῶν; |
Οὐ
γὰρ
δὴ
ἀφ᾽
οὗ |
[13] |
οὖν.
~Τί
δὲ
οἱ
κόσμιοι
|
αὐτῶν; |
Οὐ
ταὐτὸν
τοῦτο
πεπόνθασιν·
ἀκολασίᾳ |
[6] |
τοῦτο
ποιεῖν·
σαφὲς
~δὲ
περὶ
|
αὐτῶν |
οὐδενὸς
πώποτε
οὐδὲν
ἀκήκοα.
~(Ἀλλὰ |
[9] |
ἡδὺ
τῶν
~τοιούτων
μηδὲ
μετέχει
|
αὐτῶν |
οὐκ
ἄξιον
εἶναι
ζῆν,
ἀλλ᾽ |
[14] |
ἀκούσαιμι
ἥντινα
δόξαν
ἔχεις
περὶ
|
~αὐτῶν. |
~Οὔκουν
γ᾽
ἂν
οἶμαι,
ἦ |
[11] |
ἐσόμεθα
καὶ
γνωσόμεθα
δι᾽
ἡμῶν
|
(αὐτῶν |
πᾶν
τὸ
~εἰλικρινές,
τοῦτο
δ᾽ |
[45] |
Κέβης,
τί
σοι
δοκεῖ
περὶ
|
αὐτῶν; |
~Πόρρω
που,
ἔφη,
νὴ
Δία |
[46] |
αὐτὴν
γὰρ
εἶναι
ἐπιστήμην
περὶ
|
~αὐτῶν. |
Ταῦτα
δὴ
λογιζόμενος
ἅσμενος
ηὑρηκέναι |
[33] |
ὅς,
οἱ
φιλομαθεῖς
(ὅτι
~παραλαβοῦσα
|
αὐτῶν |
τὴν
ψυχὴν
ἡ
φιλοσοφία
ἀτεχνῶς |
[33] |
οὕτω
παραλαβοῦσα
ἡ
~φιλοσοφία
ἔχουσαν
|
αὐτῶν |
τὴν
ψυχὴν
ἠρέμα
παραμυθεῖται
καὶ |
[10] |
ὄν·
ἆρα
διὰ
τοῦ
σώματος
|
~αὐτῶν |
τὸ
ἀληθέστατον
θεωρεῖται,
ἢ
ὧδε |
[26] |
δ᾽
ὅς,
ἄλλο
τι
ἡμῶν
|
αὐτῶν |
τὸ
μὲν
σῶμά
ἐστι,
τὸ |
[35] |
παρὰ
τοῦ
δεσπότου,
~οὐδὲ
δυσθυμότερον
|
αὐτῶν |
τοῦ
βίου
ἀπαλλάττεσθαι.
ἀλλὰ
τούτου |
[14] |
τί
δὴ
ποιῶμεν;
Ἢ
περὶ
|
~αὐτῶν |
τούτων
βούλει
διαμυθολογῶμεν,
εἴτε
εἰκὸς |
[50] |
εἰδῶν
καὶ
τούτων
τἆλλα
μεταλαμβάνοντα
|
αὐτῶν |
τούτων
τὴν
~ἐπωνυμίαν
ἴσχειν,
τὸ |
[36] |
τινῶν,
κρᾶσιν
εἶναι
καὶ
ἁρμονίαν
|
(αὐτῶν |
τούτων
τὴν
ψυχὴν
~ἡμῶν,
ἐπειδὰν |
[45] |
γὰρ
εἰ
ὅτε
μὲν
ἑκάτερον
|
αὐτῶν |
χωρὶς
ἀλλήλων
ἦν,
ἓν
ἄρα |
[33] |
οὐδὲν
τοσοῦτον
κακὸν
ἔπαθεν
ἀπ᾽
|
~(αὐτῶν |
ὧν
ἄν
τις
οἰηθείη,
οἷον |
[51] |
ἐπωνυμίᾳ,
~νῦν
δὲ
περὶ
ἐκείνων
|
αὐτῶν |
ὧν
ἐνόντων
ἔχει
τὴν
ἐπωνυμίαν |