Chapitre
[45]	~καὶ τὸ ψυχρὸν σηπεδόνα τινὰ	λάβῃ,	ὥς τινες ἔλεγον, τότε δὴ
[64]	ἄν, ἔφη, βούλησθε, ἐάνπερ γε	λάβητέ	με καὶ μὴ ἐκφύγω ὑμᾶς.
[20]	ἀκούσαντα ~ἤ τινα ἄλλην αἴσθησιν	λαβόντα	ἕτερόν τι ἀπὸ τούτου ἐννοῆσαι
[35]	γοῦν ~βέλτιστον τῶν ἀνθρωπίνων λόγων	λαβόντα	καὶ δυσεξελεγκτότατον, ~(ἐπὶ τούτου ὀχούμενον
[20]	τὸ γὰρ εἰδέναι τοῦτ᾽ ἔστιν,	λαβόντα	του ἐπιστήμην ~ἔχειν καὶ μὴ
[20]	εἰληφέναι. ~Ἔοικεν. ~Οὐκοῦν εἰ μὲν	λαβόντες	αὐτὴν πρὸ τοῦ γενέσθαι ἔχοντες
[19]	γε, ἦ δ᾽ ὅς. ~Πόθεν	λαβόντες	αὐτοῦ τὴν ἐπιστήμην; ἆρ᾽ οὐκ
[20]	ταῦτα. ~Καὶ εἰ μέν γε	λαβόντες	ἑκάστοτε μὴ ἐπιλελήσμεθα, εἰδότας ἀεὶ
[20]	Σώκρατες. ~Εἰ δέ γε οἶμαι	λαβόντες	πρὶν γενέσθαι γιγνόμενοι ἀπωλέσαμεν, ὕστερον
[21]	ἅ ποτε ἔμαθον; ~Ἀνάγκη. ~Πότε	λαβοῦσαι	αἱ ψυχαὶ ἡμῶν τὴν ἐπιστήμην
[45]	~ἐκ δὲ μνήμης καὶ δόξης	λαβούσης	τὸ ἠρεμεῖν, κατὰ ταῦτα γίγνεσθαι
[61]	ἐμπεσὼν ἐνταῦθα καὶ δεινὰς ~δυνάμεις	λαβὼν	ἐν τῷ ὕδατι, δὺς κατὰ
[66]	κύλικα τῷ Σωκράτει. ~Καὶ ὃς	λαβὼν	καὶ μάλα ἵλεως, ὦ Ἐχέκρατες,
[18]	ἀκούσας ἤ τινα ἄλλην αἴσθησιν	λαβὼν	μὴ μόνον ἐκεῖνο γνῷ, ἀλλὰ
[12]	τις τῷ ὄντι ~ἐρῶν, καὶ	λαβὼν	σφόδρα τὴν αὐτὴν ταύτην ἐλπίδα,
[46]	τὰς ἐλπίδας, ἀλλὰ ~πάνυ σπουδῇ	λαβὼν	τὰς βίβλους ὡς τάχιστα οἷός
[3]	λαμβάνῃ, ~σχεδόν τι ἀναγκάζεσθαι ἀεὶ	λαμβάνειν	καὶ τὸ ἕτερον, ὥσπερ ἐκ
[3]	τις διώκῃ τὸ ἕτερον καὶ	λαμβάνῃ,	~σχεδόν τι ἀναγκάζεσθαι ἀεὶ λαμβάνειν
[21]	τούτῳ ἀπόλλυμεν ~ἐν ᾧπερ καὶ	λαμβάνομεν;	Ἢ ἔχεις ἄλλον τινὰ εἰπεῖν
[21]	~Εἰ μὴ ἄρα ἅμα γιγνόμενοι	λαμβάνομεν,	ὦ Σώκρατες, ταύτας τὰς ἐπιστήμας·
[59]	~εἶναι, καὶ πολὺ ἔτι ἐκ	λαμπροτέρων	καὶ καθαρωτέρων ἢ τούτων· τὴν
[16]	ἢ οὔ; ~Πάνυ μὲν οὖν.	~Λέγε	δή μοι καὶ σύ, ἔφη,
[54]	δή μοι, ἔφη, ἐξ ἀρχῆς	λέγε.	Καὶ μή μοι ὃ ἂν
[44]	ἔφη ὁ Σωκράτης, μὴ μέγα	λέγε,	μή τις ἡμῖν βασκανία περιτρέψῃ
[36]	ἑταῖρε, ἀληθῆ σοι φαίνεται· ~ἀλλὰ	λέγε	ὅπῃ δὴ οὐχ ἱκανῶς. ~Ταύτῃ
[38]	~ἀποθανόντος οὐ συναποθνῄσκει ἡ ψυχή.	Λέγε	οὖν πρὸς Διὸς πῇ ὁ
[37]	ἦ δ᾽ ὅς, ὦ Κέβης,	λέγε,	τί ἦν τὸ σὲ αὖ
[4]	~ἐρήσεται εἰπὲ τί χρὴ λέγειν.	~Λέγε	τοίνυν, ἔφη, αὐτῷ, ὦ Κέβης,
[57]	οὐχ ὡς ὁ Αἰσχύλου Τήλεφος	λέγει·	ἐκεῖνος (μὲν γὰρ ἁπλῆν ~οἶμόν
[8]	ἄλλο γε ἢ πάλαι μοι	λέγει	ὁ μέλλων σοι ~δώσειν τὸ
[37]	Καὶ μειδιάσας, ~δίκαια μέντοι, ἔφη,	λέγει	ὁ Σιμμίας. Εἰ οὖν τις
[37]	(γὰρ) ἂν ὑπολάβοι ὅτι εὔηθες	λέγει	ὁ τοῦτο ~λέγων· ὁ γὰρ
[43]	Ὅμηρος ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηκεν, οὗ	λέγει	τὸν Ὀδυσσέα· ~στῆθος δὲ πλήξας
[58]	~τόπους αὐτῆς οὐδέν με κωλύει	λέγειν.	~Ἀλλ᾽ ἔφη ὁ Σιμμίας, καὶ
[49]	τὴν ~αἰτίαν ὑπερβάλλειν, φοβοῖο ἂν	λέγειν,	ἀλλὰ μὴ πλήθει καὶ διὰ
[17]	ἀλλά μοι δοκεῖς παντάπασιν ~ἀληθῆ	λέγειν.	~Ἔστιν γάρ, ἔφη, ὦ Κέβης,
[56]	ὅδε ἤ τις ἄλλος ἔχει	λέγειν,	εὖ ἔχει ~μὴ κατασιγῆσαι· ὡς
[18]	γε ἐξ ὧν Κέβης ~ἐπεχείρησε	λέγειν	ἤδη μέμνημαι καὶ πείθομαι· οὐδὲν
[5]	οὖν τυγχάνω ἀκηκοὼς ~φθόνος οὐδεὶς	λέγειν.	Καὶ γὰρ ἴσως (καὶ μάλιστα
[49]	τὴν σχίσιν οὐκ εὐλαβοῖο ἂν	λέγειν;	Καὶ μέγα ἂν ~βοῴης ὅτι
[58]	(εἰ γὰρ δὴ καὶ μῦθον	λέγειν	καλόν, ἄξιον ἀκοῦσαι, ὦ Σιμμία,
[7]	μοι δοκεῖ τι καὶ αὐτῷ	~λέγειν	Κέβης· τί γὰρ ἂν βουλόμενοι
[4]	ὅτι ~ἐρήσεται εἰπὲ τί χρὴ	λέγειν.	~Λέγε τοίνυν, ἔφη, αὐτῷ, ὦ
[41]	ὅς, ὅτι ταῦτά σοι συμβαίνει	λέγειν,	ὅταν φῇς μὲν εἶναι ~τὴν
[47]	ἀμελήσας τὰς ὡς ἀληθῶς ~αἰτίας	λέγειν,	ὅτι, ἐπειδὴ Ἀθηναίοις ἔδοξε βέλτιον
[18]	ἐστιν, ὃν σὺ εἴωθας θαμὰ	λέγειν,	ὅτι ἡμῖν ἡ μάθησις ~οὐκ
[11]	καὶ πρὸς ἀλλήλους τοιαῦτα ~ἄττα	λέγειν,	ὅτι κινδυνεύει τοι ὥσπερ ἀτραπός
[7]	ἔφη, λέγετε· οἶμαι γὰρ ὑμᾶς	λέγειν	ὅτι χρή με πρὸς ταῦτα
[64]	ἄριστε Κρίτων, τὸ μὴ καλῶς	λέγειν	οὐ μόνον εἰς αὐτὸ τοῦτο
[58]	τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα εἰωθότων	λέγειν·	~οὗ δὴ ὑποστάθμην ταῦτα εἶναι
[56]	ἔχω παρὰ ταῦτα ἄλλο τι	λέγειν	οὐδέ πῃ ~ἀπιστεῖν τοῖς λόγοις.
[64]	ταῦτά ~μοι δοκῶ αὐτῷ ἄλλως	λέγειν,	παραμυθούμενος ἅμα μὲν ὑμᾶς, ἅμα
[38]	νῦν ~ἀκούσαντά σου τοιοῦτόν τι	λέγειν	(πρὸς ἐμαυτὸν ἐπέρχεται· Τίνι οὖν
[40]	μέν τι ὑμῖν ~δοκῶ ἀληθὲς	λέγειν,	συνομολογήσατε, εἰ δὲ μή, παντὶ
[47]	~πράττει νῷ πράττει, κἄπειτα ἐπιχειρήσας	λέγειν	τὰς αἰτίας ἑκάστων ὧν ~πράττω,
[11]	Σιμμία, ἀναγκαῖον εἶναι ~πρὸς ἀλλήλους	λέγειν	τε καὶ δοξάζειν πάντας τοὺς
[35]	ἀπαλλάττεσθαι. ἀλλὰ τούτου γ᾽ ἕνεκα	~λέγειν	τε χρὴ καὶ ἐρωτᾶν ὅτι
[18]	ἀκούοιμι ~νῦν πῇ σὺ ἐπεχείρησας	λέγειν.	~(Τῇδ᾽ ἔγωγε, ἦ δ᾽ ὅς.
[28]	ἔχομέν τι παρὰ ταῦτα ~ἄλλο	λέγειν,	ὦ φίλε Κέβης, ᾗ οὐχ
[57]	ὑπὸ τῶν περὶ γῆς εἰωθότων	~λέγειν,	ὡς ἐγὼ ὑπό τινος πέπεισμαι.
[37]	αὐτῶν ~μέτρι᾽ ἄν μοι φαίνοιτο	λέγειν,	ὡς ἡ μὲν ψυχὴ πολυχρόνιόν
[56]	οὐδὲν ζητήσετε περαιτέρω. ~Ἀληθῆ, ἔφη,	λέγεις.	~(Ἀλλὰ τόδε γ᾽ ἔφη, ὦ
[14]	ὡς ἀληθῆ ἐστιν ἃ σὺ	λέγεις·	~ἀλλὰ τοῦτο δὴ ἴσως οὐκ
[13]	~Πάνυ, ἔφη, ἔχει οὕτως ὡς	λέγεις.	~Ἆρ᾽ οὖν, ἔφη, ὦ Σιμμία,
[10]	τότε ἐξαπατᾶται ὑπ᾽ αὐτοῦ. ~(Ἀληθῆ	λέγεις.	~Ἆρ᾽ οὖν οὐκ ἐν τῷ
[25]	τῆς ἡμετέρας ψυχῆς; ~Ἀληθῆ, ἔφη,	λέγεις.	~(Ἆρ᾽ οὖν τῷ μὲν συντεθέντι
[50]	ἦ δ᾽ ὅς, ταῦτα οὕτως	~λέγεις,	ἆρ᾽ οὐχ, ὅταν Σιμμίαν Σωκράτους
[43]	ἀνθρώπῳ πάντων ἔσθ᾽ ὅτι ἄλλο	λέγεις	ἄρχειν ἢ ~ψυχὴν ἄλλως τε
[52]	οὐχ ὑπομένει ἐπιόντα. ~Ἀληθέστατα, ἔφη,	λέγεις.	~Βούλει οὖν, ἦ δ᾽ ὅς,
[44]	ἰόντες πειρώμεθα εἰ ἄρα τι	λέγεις.	Ἔστι δὲ δὴ τὸ ~κεφάλαιον
[52]	πῦρ ~καὶ ψυχρόν. ~(Ἀληθῆ, ἔφη,	λέγεις.	~Ἔστιν ἄρα, ἦ δ᾽ ὅς,
[17]	πάθοι καὶ παύσαιτο γιγνόμενα; ~Πῶς	λέγεις;	ἔφη. ~Οὐδὲν χαλεπόν, ἦ δ᾽
[66]	~ὑποβλέψας πρὸς τὸν ἄνθρωπον, Τί	λέγεις,	ἔφη, περὶ τοῦδε τοῦ πώματος
[23]	αὐτὴν ~τελευτᾶν καὶ διαφθείρεσθαι; ~(Εὖ	λέγεις,	ἔφη, ὦ Σιμμία, ὁ Κέβης.
[39]	τοὺς δὲ μεταξὺ πλείστους. ~Πῶς	λέγεις;	ἔφην ἐγώ. ~Ὥσπερ, ἦ δ᾽
[49]	~ὅτι σὺ μὲν οὐδὲν ἄλλο	λέγεις	ἢ ὅτι τὸ μεῖζον πᾶν
[8]	ἡ ἀπολογία ἔσται, ἐὰν ἅπερ	λέγεις	~ἡμᾶς πείσῃς. ~Ἀλλὰ πειράσομαι, ἔφη.
[25]	οὐχ ὁρατά; ~Παντάπασιν, ἔφη, ἀληθῆ	λέγεις.	~Θῶμεν οὖν βούλει, ἔφη, δύο
[44]	ἐστίν, ~οἶμαι, ὦ Κέβης, ἃ	λέγεις·	καὶ ἐξεπίτηδες πολλάκις ἀναλαμβάνω, ἵνα
[56]	Σωκράτης, ἀλλὰ ταῦτά τε εὖ	λέγεις	καὶ τάς γε ~ὑποθέσεις τὰς
[33]	καὶ μονοειδοῦς συνουσίας. ~Ἀληθέστατα, ἔφη,	λέγεις,	ὁ Κέβης, ὦ Σώκρατες. ~Τούτων
[35]	ἐῶσιν ἄνδρες ~ἕνδεκα. ~Καλῶς, ἔφη,	λέγεις,	ὁ Σιμμίας· καὶ ἐγώ τέ
[14]	ἔχει καὶ φρόνησιν. ~Ἀληθῆ, ἔφη,	λέγεις,	ὁ Σωκράτης, ὦ Κέβης· ἀλλὰ
[49]	ἐγὼ λέγω ποιοῖς. ~Ἀληθέστατα, ἔφη,	λέγεις,	ὅ τε Σιμμίας ἅμα καὶ
[18]	οὗ τὴν ἔννοιαν (ἔλαβεν; ~Πῶς	λέγεις;	~Οἷον τὰ τοιάδε· ἄλλη που
[65]	τε ταῦτα ποιοῦσιν, οὓς ~σὺ	λέγεις	οἴονται γὰρ κερδαίνειν ταῦτα ποιήσαντες
[22]	τὴν οὐσίαν ἣν σὺ νῦν	λέγεις.	Οὐ γὰρ ἔχω ἔγωγε ~οὐδὲν
[35]	ἐρέσθαι, ἐπειδὴ καὶ σὺ ταῦτα	λέγεις,	οὐδ᾽ ἐμαυτὸν ~αἰτιάσομαι ἐν ὑστέρῳ
[19]	τε καὶ εἴληφας; ~Ἀληθέστατα, ἔφη,	λέγεις.	~Οὐκοῦν ἢ ὁμοίου ὄντος τούτοις
[24]	γὰρ οὐ μέλλει; ~Καλῶς, ἔφη,	λέγεις.	~Οὐκοῦν τοιόνδε τι, ἦ δ᾽
[39]	μὲν οὖν, ἔφην ἐγώ, ἀληθῆ	λέγεις.	~Οὐκοῦν, ὦ (Φαίδων) ἔφη, οἰκτρὸν
[37]	τῷ λέγοντι ἢ ἃ σὺ	λέγεις	~συγχωρήσειεν, δοὺς αὐτῷ μὴ μόνον
[66]	ἀλλ᾽ ὅρα εἴ τι ἄλλο	λέγεις.	~Ταῦτα ἐρομένου αὐτοῦ οὐδὲν ἔτι
[9]	εἰσιν. ~Πάνυ μὲν οὖν ἀληθῆ	λέγεις.	~Τί δὲ δὴ περὶ αὐτὴν
[50]	εἶναι, (Φαίδων) ος δὲ ~ἐλάττω,	λέγεις	τότ᾽ εἶναι ἐν τῷ Σιμμίᾳ
[31]	οἴει; ~Πάνυ μὲν οὖν εἰκὸς	λέγεις.	~Τοὺς δέ γε ἀδικίας τε
[45]	τὴν πειθὼ περὶ ὧν δὴ	λέγεις	χρήσῃ. ~Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ
[31]	βίῳ. ~Τὰ ποῖα δὴ ταῦτα	λέγεις,	ὦ Σώκρατες; ~Οἷον τοὺς μὲν
[10]	ἔφη ὁ Σιμμίας, ὡς ἀληθῆ	λέγεις,	ὦ Σώκρατες. ~(Οὐκοῦν ἀνάγκη, ἔφη,
[58]	ὁ Σιμμίας, Πῶς ταῦτα, ἔφη,	λέγεις,	ὦ Σώκρατες; Περὶ γάρ τοι
[27]	~Παντάπασιν, ἔφη, καλῶς καὶ ἀληθῆ	λέγεις,	ὦ Σώκρατες. ~Ποτέρῳ οὖν αὖ
[5]	αὐτὸν ὁ Κέβης· Πῶς τοῦτο	λέγεις,	ὦ Σώκρατες, τὸ μὴ θεμιτὸν
[55]	ἂν τὴν θερμότητα. ~Ἀληθῆ, ἔφη,	λέγεις.	~Ὣς δ᾽ αὔτως οἶμαι κἂν
[53]	ἐναντίου αὐτῷ ἀεί τινος; ~Πῶς	λέγεις;	~Ὥσπερ ἄρτι ἐλέγομεν. Οἶσθα γὰρ
[42]	δοκεῖ, ἦ δ᾽ ὅς, οὕτω	λέγεσθαι,	καὶ πάσχειν (ἂν ταῦτα ὁ
[51]	~ἐναντίων; Νῦν δέ μοι δοκεῖ	λέγεσθαι	ὅτι τοῦτο οὐκ ἄν ποτε
[35]	λεχθέντα ~μῶν μὴ δοκεῖ ἐνδεῶς	λέγεσθαι;	πολλὰς γὰρ δὴ ἔτι ἔχει
[14]	μὲν ἄλλα ἔμοιγε δοκεῖ καλῶς	λέγεσθαι,	(τὰ δὲ περὶ τῆς ~ψυχῆς
[37]	δέομαι. Ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ὁμοίως	λέγεσθαι	ταῦτα ὥσπερ ἄν τις περὶ
[6]	μοι δοκεῖ, ὦ Κέβης, εὖ	λέγεσθαι,	τὸ θεοὺς εἶναι ἡμῶν ~τοὺς
[42]	εἶναι κακή; καὶ ταῦτα ~ἀληθῶς	λέγεται;	~Ἀληθῶς μέντοι. ~Τῶν οὖν θεμένων
[57]	ἐν ἀρχῇ ~τῆς ἐκεῖσε πορείας.	Λέγεται	δὲ οὕτως, ὡς ἄρα τελευτήσαντα
[29]	~τῶν ἀνθρωπείων ἀπηλλαγμένῃ, ὥσπερ δὲ	λέγεται	κατὰ τῶν μεμυημένων, ὡς ~ἀληθῶς
[38]	ἦν δ᾽ ἐγώ, πρὸς δύο	λέγεται	οὐδ᾽ ὁ Ἡρακλῆς οἷός τε
[50]	Σωκράτους οὐχ ὡς ~τοῖς ῥήμασι	λέγεται	οὕτω καὶ τὸ ἀληθὲς (ἔχειν;
[30]	ἀιδοῦς τε καὶ Ἅιδου, ὥσπερ	λέγεται,	περὶ τὰ ~(μνήματά τε καὶ
[8]	καί, ὥσπερ γε καὶ ~πάλαι	λέγεται,	πολὺ ἄμεινον τοῖς ἀγαθοῖς ἢ
[12]	ὅπερ πάλαι ἐν τῷ λόγῳ	λέγεται,	~τὸ χωρίζειν ὅτι μάλιστα ἀπὸ
[59]	τοῦ μύθου ἡδέως ἂν ~ἀκούσαιμεν.	~Λέγεται	τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον
[1]	Τῷ οὖν ~Ἀπόλλωνι ηὔξαντο ὡς	λέγεται	τότε, εἰ σωθεῖεν, ἑκάστου ἔτους
[61]	δεινόν τε καὶ ἄγριον, ὡς	λέγεται,	χρῶμα δ᾽ ἔχοντα ~ὅλον οἷον
[42]	~Φέρε δή, ἔφη, πρὸς Διός·	λέγεται	ψυχὴ ἡ μὲν νοῦν τε
[57]	τροφῆς, ἃ ~δὴ καὶ μέγιστα	λέγεται	ὠφελεῖν ἢ βλάπτειν τὸν τελευτήσαντα
[41]	ὅς, περὶ ἐκείνου τοῦ λόγου	λέγετε	ἐν ᾧ ἔφαμεν τὴν μάθησιν
[23]	γίγνεσθαι; ἀποδέδεικται μὲν οὖν ὅπερ	λέγετε	καὶ νῦν. ~Ὅμως δέ μοι
[7]	αὐτὸς ὁμολογεῖς, θεούς. ~(Δίκαια, ἔφη,	λέγετε·	οἶμαι γὰρ ὑμᾶς λέγειν ὅτι
[49]	γιγνώσκειν· ἀλλ᾽ ἐάν τίς μοι	λέγῃ	(δι᾽ ὅτι καλόν ἐστιν ὁτιοῦν,
[64]	ἐμοῦ ὡς δεινὰ πάσχοντος, μηδὲ	λέγῃ	ἐν ~τῇ ταφῇ ὡς ἢ
[38]	(Τὸ μὲν οὖν ἔχειν ὅτι	λέγοι	ἐκεῖνος ἴσως ~οὐδὲν ἄτοπον· ἀλλὰ
[4]	ἀλλ᾽ ἐνυπνίων τινῶν ἀποπειρώμενος τί	λέγοι,	καὶ ἀφοσιούμενος ~εἰ ἄρα πολλάκις
[42]	δ᾽ ὅτι τοιαῦτ᾽ ἄττ᾽ ἂν	λέγοι	ὁ ~ἐκεῖνο ὑποθέμενος. ~(Ἀλλὰ προωμολόγηται,
[47]	λίαν ἄτοπον· εἰ δέ τις	λέγοι	ὅτι ἄνευ τοῦ τὰ τοιαῦτα
[47]	τὰς αἰτίας ἑκάστων ὧν ~πράττω,	λέγοι	πρῶτον μὲν ὅτι διὰ ταῦτα
[37]	περὶ ~ἀνθρώπου ὑφάντου πρεσβύτου ἀποθανόντος	λέγοι	τοῦτον τὸν λόγον, ὅτι ~οὐκ
[47]	~διαλέγεσθαι ὑμῖν ἑτέρας τοιαύτας αἰτίας	λέγοι,	φωνάς τε καὶ ἀέρας καὶ
[47]	τὰ δόξαντά μοι, ~ἀληθῆ ἂν	λέγοι·	ὡς μέντοι διὰ ταῦτα ποιῶ
[9]	~πάσχειν. ~Καὶ ἀληθῆ γ᾽ ἂν	λέγοιεν,	ὦ Σιμμία, πλήν γε τοῦ
[20]	που ἀναμιμνῄσκεσθαι λέγοντες ~ὀρθῶς ἂν	λέγοιμεν;	~Πάνυ γε. ~(Δυνατὸν γὰρ δὴ
[52]	τοῦ ~ὀνόματος τυγχάνειν ὅπερ νῦν	λέγομεν·	ἢ οὔ; ~Πάνυ γε. ~Ἆρα
[26]	ἀνθρώπων. ~Τί οὖν περὶ ψυχῆς	λέγομεν;	Ὁρατὸν ἢ ἀόρατον εἶναι; ~Οὐχ
[18]	ἄλλη, ἆρα οὐχὶ τοῦτο ~δικαίως	λέγομεν	ὅτι ἀνεμνήσθη, οὗ τὴν ἔννοιαν
[19]	αὐτοῦ ἐνδεέστερά ἐστιν· ~ἢ πῶς	λέγομεν;	~Οὕτως. ~Πρὸ τοῦ ἄρα ἄρξασθαι
[20]	ἀπολωλεκέναι· ἢ οὐ τοῦτο λήθην	λέγομεν,	ὦ Σιμμία, ἐπιστήμης ~ἀποβολήν; ~(Πάντως
[35]	τι, τὸ μέντοι αὖ τὰ	λεγόμενα	περὶ αὐτῶν μὴ οὐχὶ παντὶ
[49]	σὺ δὲ ~δεδιὼς ἄν, τὸ	(λεγόμενον,	τὴν σαυτοῦ σκιὰν καὶ τὴν
[11]	ἐμπίμπλησιν ~ἡμᾶς πολλῆς, ὥστε τὸ	λεγόμενον	ὡς ἀληθῶς τῷ ὄντι ὑπ᾽
[6]	ὁ μὲν οὖν ἐν ἀπορρήτοις	λεγόμενος	περὶ αὐτῶν ~λόγος, ὡς ἔν
[51]	τὸ διαφέρον τοῦ τε νῦν	λεγομένου	~καὶ τοῦ τότε. τότε μὲν
[64]	διαλεγόμενος καὶ ~διατάττων ἕκαστον τῶν	λεγομένων,	ἀλλ᾽ οἴεταί με ἐκεῖνον εἶναι
[54]	~ἀσφαλῆ ἐκείνην, ἐκ τῶν νῦν	λεγομένων	ἄλλην ὁρῶν ἀσφάλειαν. Εἰ γὰρ
[56]	ὅπῃ ἀπιστῶ ἔκ γε τῶν	~λεγομένων·	ὑπὸ μέντοι τοῦ μεγέθους περὶ
[27]	πρόσθεν καὶ ἐκ (τῶν νῦν	~λεγομένων	ψυχὴ ὁμοιότερον εἶναι καὶ συγγενέστερον;
[51]	αὐτὸ τὸ ἐναντίον τῶν νυνὶ	~λεγομένων	ὡμολογεῖτο, ἐκ τοῦ ἐλάττονος τὸ
[4]	ὄψει φαινόμενον, τὰ αὐτὰ δὲ	λέγον,	Ὦ Σώκρατες ἔφη, μουσικὴν ~ποίει
[2]	τὸ μεμνῆσθαι ~Σωκράτους καὶ αὐτὸν	λέγοντα	καὶ ἄλλου ἀκούοντα ἔμοιγε ἀεὶ
[46]	τὴν αἰτίαν καὶ τὴν ἀνάγκην,	λέγοντα	τὸ ἄμεινον ~καὶ ὅτι αὐτὴν
[20]	εἴη; Τοῦτο δέ που ἀναμιμνῄσκεσθαι	λέγοντες	~ὀρθῶς ἂν λέγοιμεν; ~Πάνυ γε.
[37]	τις καὶ πλέον ἔτι τῷ	λέγοντι	ἢ ἃ σὺ λέγεις ~συγχωρήσειεν,
[55]	ἐκείνου ἄρτιον ~γεγονέναι; τῷ ταῦτα	λέγοντι	οὐκ ἂν ἔχοιμεν διαμαχέσασθαι ὅτι
[44]	ὡς παρὰ δόξαν. Σιμμίου γὰρ	λέγοντος	~ὅτε ἠπόρει, πάνυ ἐθαύμαζον (εἴ
[46]	ὡς ἔφη, Ἀναξαγόρου ~(ἀναγιγνώσκοντος, καὶ	λέγοντος	ὡς ἄρα νοῦς ἐστιν ὁ
[41]	γάρ που ~ἀποδέξῃ γε (σαυτοῦ	λέγοντος	ὡς πρότερον ἦν ἁρμονία συγκειμένη,
[41]	μήτε ἐμαυτοῦ μήτε ἄλλου ~ἀποδέχεσθαι	λέγοντος	ὡς ψυχή ἐστιν ἁρμονία. ~Τί
[61]	~τούτῳ ἐστίν, ὡς οἱ ποιηταὶ	λέγουσιν,	κωκυτός. ~(Τούτων δὲ οὕτως πεφυκότων,
[18]	ἐάν τις ~καλῶς ἐρωτᾷ, αὐτοὶ	λέγουσιν	πάντα ᾗ ἔχει καίτοι εἰ
[5]	ἐγὼ ἐξ ἀκοῆς περὶ αὐτῶν	λέγω·	ἃ μὲν οὖν τυγχάνω ἀκηκοὼς
[17]	ἦ δ᾽ ὅς, ἐννοῆσαι ὃ	λέγω·	ἀλλ᾽ οἷον εἰ τὸ καταδαρθάνειν
[10]	(κοινωνὸν συμπαραλαμβάνῃ; ~οἷον τὸ τοιόνδε	λέγω·	ἆρα ἔχει ἀλήθειάν τινα ὄψις
[33]	(εἴη τοῦ δεδέσθαι, ~ὅπερ οὖν	λέγω,	γιγνώσκουσιν οἱ φιλομαθεῖς ὅτι οὕτω
[52]	ὥστε τοῦ περιττοῦ μηδέποτε ~ἀπολείπεσθαι;	Λέγω	δὲ αὐτὸ εἶναι οἷον καὶ
[10]	διὰ τοῦ σώματος ἐφήψω αὐτῶν;	λέγω	δὲ περὶ ~πάντων, οἷον μεγέθους
[18]	παραγίγνηται τρόπῳ ~τοιούτῳ, ἀνάμνησιν εἶναι;	Λέγω	δὲ τίνα τρόπον; Τόνδε. ἐάν
[16]	σὺ δέ μοι τὴν ἑτέραν.	Λέγω	δὲ τὸ μὲν ~καθεύδειν, τὸ
[43]	σῶμα πάθεσιν ἢ καὶ ἐναντιουμένην;	~Λέγω	δὲ τὸ τοιόνδε, οἷον καύματος
[37]	σὲ αὖ θρᾶττον (ἀπιστίαν παρέχει)	~Λέγω	δή, ἦ δ᾽ ὃς ὁ
[54]	ἐρωτῶ ἀποκρίνου, ~ἀλλὰ μιμούμενος ἐμέ.	Λέγω	δὴ παρ᾽ ἣν τὸ πρῶτον
[50]	γέ που ὡς λέγω. ~Συνέφη.	~Λέγω	δὴ τοῦδ᾽ ἕνεκα, βουλόμενος δόξαι
[40]	ὅπως τοῖς παροῦσιν ἃ ἐγὼ	λέγω	δόξει ἀληθῆ ~εἶναι προθυμήσομαι, εἰ
[20]	ἢ ᾧ ὅμοιον· ὥστε, ὅπερ	λέγω,	~δυοῖν θάτερα, ἤτοι ἐπιστάμενοί γε
[35]	οὖν τι ἄλλο ~σκοπεῖσθον, οὐδὲν	λέγω·	εἰ δέ τι περὶ τούτων
[37]	~τοῦτο τόδε ἐπίσκεψαι, εἴ τι	λέγω·	εἰκόνος γάρ τινος, ὡς ἔοικεν,
[64]	χάριτι μάλιστα ποιοῖμεν; ~Ἅπερ ἀεὶ	λέγω,	ἔφη, ὦ Κρίτων, οὐδὲν καινότερον·
[57]	καὶ νομίμων τῶν ἐνθάδε τεκμαιρόμενος	λέγω.	Ἡ μὲν οὖν κοσμία ~τε
[40]	μὲν τυγχάνει ἀληθῆ ὄντα ἃ	λέγω,	καλῶς δὴ ἔχει τὸ ~πεισθῆναι·
[19]	τι εἶναι ἴσον, οὐ ξύλον	~λέγω	ξύλῳ οὐδὲ λίθον λίθῳ οὐδ᾽
[44]	δέομαι· ἔστι δὲ ταῦτα ἃ	λέγω.	~Ὁ οὖν Σωκράτης συχνὸν χρόνον
[48]	δέ σοι σαφέστερον εἰπεῖν ἃ	λέγω·	Οἶμαι γάρ σε νῦν οὐ
[49]	~(Ἀλλ᾽ ἦ δ᾽ ὅς, ὧδε	λέγω,	οὐδὲν καινόν, ἀλλ᾽ ἅπερ ἀεί
[37]	~σκόπει γὰρ καὶ σὺ ἃ	λέγω.	Πᾶς (γὰρ) ἂν ὑπολάβοι ὅτι
[20]	δικαίου καὶ ὁσίου καί, ὅπερ	λέγω,	περὶ ἁπάντων οἷς ~ἐπισφραγιζόμεθα τὸ
[49]	φιλοσόφων, (οἶμαι ἂν ὡς ἐγὼ	λέγω	ποιοῖς. ~Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις, ὅ
[45]	σοι χρήσιμον ~φαίνηται ὧν ἂν	λέγω,	πρὸς τὴν πειθὼ περὶ ὧν
[50]	οὖν ἔχει γέ που ὡς	λέγω.	~Συνέφη. ~Λέγω δὴ τοῦδ᾽ ἕνεκα,
[19]	~αἰσθήσεων· ταὐτὸν δὲ πάντα ταῦτα	λέγω.	~Ταὐτὸν γὰρ ἔστιν, ὦ Σώκρατες,
[1]	πλοίου· τοῦτο δ᾽ ἔτυχεν, ὥσπερ	λέγω,	τῇ προτεραίᾳ τῆς δίκης ~γεγονός.
[49]	καλοῦ· καὶ πάντα δὴ οὕτως	λέγω.	Τῇ τοιᾷδε αἰτίᾳ ~συγχωρεῖς; ~Συγχωρῶ,
[52]	τῷδε ~ἴσως ἔσται σαφέστερον ὃ	λέγω·	τὸ γὰρ περιττὸν ἀεί που
[51]	Κέβης, οὕτως ἔχω· καίτοι οὔτι	λέγω	ὡς οὐ πολλά με ~ταράττει.
[37]	ψυχὴ πρὸς σῶμα, καί τις	λέγων	αὐτὰ ταῦτα περὶ αὐτῶν ~μέτρι᾽
[60]	γῆς, τοῦτο ὅπερ Ὅμηρος εἶπε,	λέγων	αὐτό ~τῆλε μάλ᾽ ᾗχι βάθιστον
[49]	τῷ παρεληλυθότι λόγῳ οὐδὲν πέπαυμαι	λέγων.	Ἔρχομαι (γὰρ) δὴ ~ἐπιχειρῶν σοι
[37]	ὅτι εὔηθες λέγει ὁ τοῦτο	~λέγων·	ὁ γὰρ ὑφάντης οὗτος πολλὰ
[47]	πεπονθέναι ὥσπερ ἂν εἴ τις	λέγων	ὅτι Σωκράτης πάντα ὅσα ~πράττει
[5]	φασι θεμιτὸν εἶναι. ~Καὶ ἅμα	λέγων	ταῦτα καθῆκε (τὰ σκέλη ἐπὶ
[59]	τὸν αὐτὸν λόγον τήν τε	λειότητα	καὶ τὴν διαφάνειαν καὶ τὰ
[21]	ταύτας τὰς ἐπιστήμας· ~οὗτος γὰρ	λείπεται	ἔτι ὁ χρόνος. ~(Εἶεν, ὦ
[36]	δημιουργῶν ἔργοις πᾶσι, τὰ ~δὲ	λείψανα	τοῦ σώματος ἑκάστου πολὺν χρόνον
[9]	θανατῶσι, καὶ σφᾶς γε οὐ	λελήθασιν	ὅτι ἄξιοί εἰσιν τοῦτο ~πάσχειν.
[9]	γε τοῦ σφᾶς μὴ λεληθέναι.	~Λέληθεν	γὰρ αὐτοὺς ᾗ τε θανατῶσι
[58]	οἰκοῦντας ἐν τοῖς κοίλοις αὐτῆς	λεληθέναι	καὶ οἴεσθαι ἄνω ἐπὶ τῆς
[9]	πλήν γε τοῦ σφᾶς μὴ	λεληθέναι.	~Λέληθεν γὰρ αὐτοὺς ᾗ τε
[9]	ὅσοι τυγχάνουσιν ὀρθῶς ἁπτόμενοι φιλοσοφίας	~λεληθέναι	τοὺς ἄλλους ὅτι οὐδὲν ἄλλο
[65]	διέτριψεν ἔνδον. Ἐλθὼν δ᾽ ἐκαθέζετο	~λελουμένος	καὶ οὐ πολλὰ ἄττα μετὰ
[3]	(κατελαμβάνομεν τὸν μὲν ~Σωκράτη ἄρτι	λελυμένον,	τὴν δὲ Ξανθίππην γιγνώσκεις γάρ
[59]	δὲ χρυσοειδῆ, τὴν δὲ ὅση	~λευκὴ	γύψου ἢ χιόνος λευκοτέραν, καὶ
[39]	ἢ αἰσχρὸν ἢ καλὸν ἢ	λευκὸν	ἢ ~μέλανα; Ἢ οὐχὶ ᾔσθησαι
[59]	ὅση ~λευκὴ γύψου ἢ χιόνος	λευκοτέραν,	καὶ ἐκ τῶν ἄλλων χρωμάτων
[2]	ὦ Φαίδων; Τί ἦν τὰ	λεχθέντα	καὶ ~πραχθέντα, καὶ τίνες οἱ
[35]	ἤρετο, Τί; ἔφη, ὑμῖν τὰ	λεχθέντα	~μῶν μὴ δοκεῖ ἐνδεῶς λέγεσθαι;
[49]	δὴ ἦν τὰ μετὰ ταῦτα	~λεχθέντα;	~(Φαίδων) ~Ὡς μὲν ἐγὼ οἶμαι,
[35]	πῃ ὑμῖν φαίνεται βέλτιον ἂν>	~λεχθῆναι,	καὶ αὖ καὶ ἐμὲ συμπαραλαβεῖν,
[62]	μὲν πείσωσιν, ἐκβαίνουσί τε καὶ	λήγουσι	τῶν κακῶν, εἰ δὲ ~μή,
[20]	μὴ ἀπολωλεκέναι· ἢ οὐ τοῦτο	λήθην	λέγομεν, ὦ Σιμμία, ἐπιστήμης ~ἀποβολήν;
[17]	οἶσθ᾽ ὅτι τελευτῶντα πάντ᾽ (ἂν>	λῆρον	τὸν Ἐνδυμίωνα ~ἀποδείξειεν καὶ οὐδαμοῦ
[24]	Σώκρατες, τῶν τοιούτων ἀγαθὸν ἐπῳδὸν	ληψόμεθα,	~ἐπειδὴ σύ, ἔφη, ἡμᾶς ἀπολείπεις;
[47]	αἴτια μὲν τὰ ~τοιαῦτα καλεῖν	λίαν	ἄτοπον· εἰ δέ τις λέγοι
[59]	καλλίω· ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε	λιθίδια	εἶναι ταῦτα τὰ ἀγαπώμενα ~μόρια,
[59]	~τούτου εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι οἱ	λίθοι	εἰσὶ καθαροὶ καὶ οὐ κατεδηδεσμένοι
[58]	γὰρ ἡ γῆ καὶ οἱ	λίθοι	καὶ ἅπας ὁ τόπος ὁ
[19]	δὲ καὶ τῇδε. Ἆρ᾽ οὐ	~λίθοι	μὲν ἴσοι καὶ ξύλα ἐνίοτε
[59]	τῶν δεῦρο ~συνερρυηκότων, ἃ καὶ	λίθοις	καὶ γῇ καὶ τοῖς ἄλλοις
[19]	οὐ ξύλον ~λέγω ξύλῳ οὐδὲ	λίθον	λίθῳ οὐδ᾽ ἄλλο τῶν τοιούτων
[59]	τὰ ὄρη ὡσαύτως καὶ τοὺς	~λίθους	ἔχειν ἀνὰ τὸν αὐτὸν λόγον
[19]	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἢ ~ξύλα ἢ	λίθους	ἢ ἄλλα ἄττα ἰδόντες ἴσα,
[19]	ξύλον ~λέγω ξύλῳ οὐδὲ λίθον	λίθῳ	οὐδ᾽ ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδέν,
[60]	ἑκάστοις ὡδοποίηται, θαλάττας ~τε καὶ	λίμνας	καὶ ποταμοὺς καὶ κρήνας ποιεῖ·
[61]	καὶ ἀπαντᾷ ἐν τῇ Ἀχερουσιάδι	λίμνῃ	ἐξ ~ἐναντίας· καὶ οὐδὲ τὸ
[61]	ὑπὸ γῆν ῥέων εἰς τὴν	λίμνην	ἀφικνεῖται τὴν ~Ἀχερουσιάδα, οὗ αἱ
[61]	δὴ ἐπονομάζουσι Στύγιον, καὶ τὴν	λίμνην	ἣν ~ποιεῖ ὁ ποταμὸς ἐμβάλλων,
[62]	ἐᾶσαι σφᾶς ἐκβῆναι εἰς τὴν	λίμνην	καὶ ~δέξασθαι, καὶ ἐὰν μὲν
[62]	ἐπὶ τούτων ἀφικνοῦνται εἰς τὴν	λίμνην,	καὶ ἐκεῖ ~οἰκοῦσί τε καὶ
[61]	μέγαν πυρὶ πολλῷ καόμενον, καὶ	λίμνην	ποιεῖ μείζω τῆς παρ᾽ ἡμῖν
[62]	δὲ φερόμενοι γένωνται κατὰ τὴν	λίμνην	τὴν Ἀχερουσιάδα, ἐνταῦθα ~βοῶσί τε
[61]	καὶ ~παρ᾽ ἔσχατα τῆς Ἀχερουσιάδος	λίμνης,	οὐ συμμειγνύμενος τῷ ὕδατι· ~περιελιχθεὶς
[10]	~Ἆρ᾽ οὖν οὐκ ἐν τῷ	λογίζεσθαι	εἴπερ που ἄλλοθι κατάδηλον αὐτῇ
[33]	ἐστι, τοῦτο πάσχει καὶ οὐ	~λογίζεται	αὐτό. ~Τί τοῦτο, ὦ Σώκρατες;
[10]	γίγνεταί τι ~τῶν ὄντων; ~Ναί.	~Λογίζεται	δέ γέ που τότε κάλλιστα,
[7]	~τοῦ δεσπότου, καὶ οὐκ ἂν	λογίζοιτο	ὅτι οὐ δεῖ ἀπό γε
[40]	ὅτι μάλιστα ~δόξει οὕτως (ἔχειν.	Λογίζομαι	γάρ, ὦ φίλε ἑταῖρε θέασαι
[33]	~(καὶ φόβων) καθ᾽ ὅσον δύναται,	λογιζομένη	ὅτι, ἐπειδάν τις σφόδρα ἡσθῇ
[46]	ἐπιστήμην περὶ ~αὐτῶν. Ταῦτα δὴ	λογιζόμενος	ἅσμενος ηὑρηκέναι ᾤμην διδάσκαλον τῆς
[35]	ὑπὸ λύπης ἐξᾴδειν, καὶ οὐ	λογίζονται	ὅτι οὐδὲν ὄρνεον ᾄδει ὅταν
[34]	ἔγωγε. ~Οὐ γάρ· ἀλλ᾽ οὕτω	λογίσαιτ᾽	ἂν ψυχὴ ἀνδρὸς φιλοσόφου, καὶ
[10]	(αἴσθησιν ἐφέλκων μηδεμίαν μετὰ τοῦ	λογισμοῦ,	ἀλλ᾽ ~αὐτῇ καθ᾽ αὑτὴν εἰλικρινεῖ
[25]	ἐπιλάβοιο ~ἢ τῷ τῆς διανοίας	λογισμῷ,	ἀλλ᾽ ἔστιν ἀιδῆ τὰ τοιαῦτα
[34]	γαλήνην τούτων παρασκευάζουσα, ἑπομένη τῷ	λογισμῷ	καὶ ἀεὶ ἐν ~τούτῳ οὖσα,
[56]	τοῦ μεγέθους περὶ (ὧν οἱ	λόγοι	εἰσίν, καὶ τὴν ~ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν
[2]	~ὥσπερ εἰώθεμεν καὶ γὰρ οἱ	λόγοι	τοιοῦτοί τινες ἦσαν ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς
[39]	ταύτῃ μὲν οὐχ ὅμοιοι οἱ	λόγοι	τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ ~σοῦ νυνδὴ
[2]	δή; Τίνες φῂς ἦσαν οἱ	λόγοι;	~(Φαίδων) ~Ἐγώ σοι ἐξ ἀρχῆς
[56]	λέγειν οὐδέ πῃ ~ἀπιστεῖν τοῖς	λόγοις.	Ἀλλ᾽ εἰ δή τι Σιμμίας
[22]	~ἐστὶν πρὸς τὸ ἀπιστεῖν τοῖς	λόγοις.	Ἀλλ᾽ οἶμαι οὐκ ἐνδεῶς τοῦτο
[38]	καταβαλεῖν ~οὐ μόνον τοῖς προειρημένοις	λόγοις,	ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ ὕστερον
[51]	οὐκ ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν	λόγοις	αὐτὸ τὸ ἐναντίον τῶν νυνὶ
[48]	πάνυ συγχωρῶ τὸν ἐν (τοῖς)	~λόγοις	σκοπούμενον τὰ ὄντα ἐν εἰκόσι
[41]	τῶν εἰκότων τὰς ἀποδείξεις ποιουμένοις	~λόγοις	σύνοιδα οὖσιν ἀλαζόσιν, καὶ ἄν
[39]	διὰ τὸ ~παραγίγνεσθαι τοιούτοις τισὶ	λόγοις,	τοῖς αὐτοῖς τοτὲ μὲν δοκοῦσιν
[38]	τὸν Σιμμίου τε καὶ ~κέβητος	λόγον.	~Ἀλλ᾽ ἦν δ᾽ ἐγώ, πρὸς
[38]	καὶ ἀγαμένως τῶν νεανίσκων τὸν	λόγον	ἀπεδέξατο, ~ἔπειτα ἡμῶν ὡς ὀξέως
[8]	τοῖς δικασταῖς βούλομαι ἤδη τὸν	λόγον	~ἀποδοῦναι, ὥς μοι φαίνεται εἰκότως
[25]	(λόγῳ. Αὐτὴ ἡ ~οὐσία ἧς	λόγον	δίδομεν τοῦ εἶναι καὶ ἐρωτῶντες
[44]	τῷ μὴ ~εἰδότι μηδὲ ἔχοντι	λόγον	διδόναι (ὡς ἀθάνατόν ἐστι. Τοιαῦτ᾽
[44]	θαυμάσαιμι καὶ τὸν τοῦ Κάδμου	λόγον	εἰ πάθοι. ~Ὠγαθέ, ἔφη ὁ
[36]	καὶ ~χορδῶν τὸν αὐτὸν τοῦτον	λόγον	εἴποι, ὡς ἡ μὲν ἁρμονία
[23]	~θέλετε συνθεῖναι τοῦτόν τε τὸν	λόγον	εἰς ταὐτὸν καὶ ὃν πρὸ
[24]	ἂν καὶ τοῦτον διαπραγματεύσασθαι ~τὸν	λόγον	ἔτι μᾶλλον, καὶ δεδιέναι τὸ
[38]	παρέπεσθαί τε καὶ συσκοπεῖν τὸν	λόγον.	~(Ἐχεκράτης) Πῶς δή; ~(Φαίδων) ~Ἐγὼ
[21]	ὧν ἐπίσταται ἔχοι ἂν δοῦναι	λόγον	ἢ οὔ; ~Πολλὴ ἀνάγκη, ἔφη,
[38]	πῇ ὁ Σωκράτης ~μετῆλθε τὸν	λόγον;	Καὶ πότερον (κἀκεῖνος, ὥσπερ ὑμᾶς
[45]	καὶ οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν	λόγον	καὶ τοῖς ἄλλοις τὰ ~αὐτῶν
[42]	ὦ Σιμμία, κατὰ τὸν ὀρθὸν	λόγον	κακίας οὐδεμία ~ψυχὴ μεθέξει, εἴπερ
[38]	ὤν, ὃν ὁ Σωκράτης ἔλεγε	~λόγον,	νῦν εἰς ἀπιστίαν καταπέπτωκεν Θαυμαστῶς
[6]	~ἀλλ᾽ ἴσως γ᾽ ἔχει τινὰ	λόγον.	ὁ μὲν οὖν ἐν ἀπορρήτοις
[48]	γε ὥρμησα, καὶ ὑποθέμενος ἑκάστοτε	λόγον	ὃν ἂν κρίνω ~ἐρρωμενέστατον εἶναι,
[37]	πρεσβύτου ἀποθανόντος λέγοι τοῦτον τὸν	λόγον,	ὅτι ~οὐκ ἀπόλωλεν ὁ ἄνθρωπος
[7]	~Κέβης εἰς σὲ τείνειν τὸν	λόγον,	ὅτι οὕτω ῥᾳδίως φέρεις καὶ
[7]	ὄντων ἐπιστάται, θεοί, οὐκ ἔχει	λόγον·	οὐ γάρ ~που αὐτός γε
[64]	ὅτι δὲ ἐγὼ πάλαι ~πολὺν	λόγον	πεποίημαι, ὡς, ἐπειδὰν πίω τὸ
[21]	δοκοῦσί σοι πάντες ἔχειν διδόναι	λόγον	περὶ τούτων ὧν νυνδὴ ~ἐλέγομεν;
[59]	δὲ ταύτῃ οὔσῃ τοιαύτῃ ἀνὰ	λόγον	τὰ φυόμενα φύεσθαι, ~δένδρα τε
[59]	~λίθους ἔχειν ἀνὰ τὸν αὐτὸν	λόγον	τήν τε λειότητα καὶ τὴν
[36]	ὅρα οὖν πρὸς τοῦτον τὸν	λόγον	τί φήσομεν, ἐάν ~τις ἀξιοῖ
[44]	τις ἡμῖν βασκανία περιτρέψῃ ~τὸν	λόγον	τὸν μέλλοντα ἔσεσθαι. Ἀλλὰ δὴ
[44]	Κέβης, ἐξευρήσειν· τουτονὶ γοῦν τὸν	λόγον	τὸν πρὸς ~τὴν ἁρμονίαν θαυμαστῶς
[40]	Κέβης, οὑτωσὶ ~ἔρχομαι ἐπὶ τὸν	λόγον·	ὑμεῖς μέντοι, ἂν ἐμοὶ πείθησθε,
[18]	καὶ κατ᾽ ἐκεῖνόν γε τὸν	λόγον,	ὦ ~Σώκρατες, εἰ ἀληθής ἐστιν,
[49]	~ἐκείνης αὐτῆς δέοι σε διδόναι	λόγον,	ὡσαύτως ἂν διδοίης, ἄλλην αὖ
[19]	γε ὃ βούλεται δηλῶσαι ὁ	λόγος.	~Ἀλλὰ μὲν δὴ ἔκ γε
[18]	δέομαι ~παθεῖν περὶ οὗ ὁ	λόγος,	ἀναμνησθῆναι. καὶ σχεδόν γε ἐξ
[49]	οἶμαι μή τίς σοι ἐναντίος	λόγος	ἀπαντήσῃ, ἐὰν τῇ ~κεφαλῇ μείζονά
[41]	περὶ τῆς ~ἀναμνήσεως καὶ μαθήσεως	λόγος	δι᾽ ὑποθέσεως ἀξίας ἀποδέξασθαι ~εἴρηται.
[42]	καὶ πάσχειν (ἂν ταῦτα ὁ	~λόγος	εἰ ὀρθὴ ἡ ὑπόθεσις ἦν,
[37]	ἔτι ἐν τῷ αὐτῷ ὁ	λόγος	εἶναι, ~καί, ὅπερ ἐν τοῖς
[22]	~εἰς καλόν γε καταφεύγει ὁ	λόγος	εἰς (τὸ ὁμοίως εἶναι τήν
[41]	ἀπόλλυται. οὗτος οὖν σοι ὁ	λόγος	ἐκείνῳ ~πῶς συνᾴσεται; ~Οὐδαμῶς, ἔφη
[38]	~εἴην καί με διαφεύγοι ὁ	λόγος,	ἔνορκον ἂν ποιησαίμην ὥσπερ Ἀργεῖοι,
[37]	Τί οὖν, ἂν φαίη ~ὁ	λόγος,	ἔτι ἀπιστεῖς, ἐπειδὴ ὁρᾷς ἀποθανόντος
[40]	ἔχει περὶ ~ὧν ἂν ὁ	λόγος	ᾖ οὐ φροντίζουσιν, ὅπως δὲ
[20]	περὶ τοῦ ἴσου ~νῦν ὁ	λόγος	ἡμῖν μᾶλλόν τι ἢ καὶ
[15]	Παλαιὸς μὲν οὖν ἔστι τις	λόγος	~οὗ μεμνήμεθα, ὡς εἰσὶν ἐνθένδε
[49]	ἴσως οὐδὲ εἷς περὶ τούτου	λόγος	οὐδὲ φροντίς· ~ἱκανοὶ γὰρ ὑπὸ
[18]	αὐτοῖς ~ἐπιστήμη ἐνοῦσα καὶ ὀρθὸς	λόγος,	οὐκ ἂν οἷοί τ᾽ ἦσαν
[38]	καταπέπτωκεν Θαυμαστῶς γάρ μου ὁ	λόγος	οὗτος ~ἀντιλαμβάνεται καὶ νῦν καὶ
[22]	ἔστι ταῦτα, ἄλλως ἂν ὁ	λόγος	οὗτος εἰρημένος εἴη; ἆ- Ἆρ᾽
[11]	φρονήσεως, ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς ὁ	λόγος	~σημαίνει, ζῶσιν δὲ οὔ. Εἰ
[38]	ταύτας, ἐάνπερ γε ἡμῖν ὁ	λόγος	~τελευτήσῃ καὶ μὴ δυνώμεθα αὐτὸν
[6]	ἐν ἀπορρήτοις λεγόμενος περὶ αὐτῶν	~λόγος,	ὡς ἔν τινι φρουρᾷ ἐσμεν
[37]	μή, ~οὕτως ἤδη ὑπερδικεῖν τοῦ	λόγου.	~Ἀλλ᾽ ἄγε, ἦ δ᾽ ὅς,
[55]	δὲ μή, ~ἄλλου ἂν δέοι	λόγου.	~Ἀλλ᾽ οὐδὲν δεῖ, ἔφη, τούτου
[37]	οὐ φαύλως ἔοικεν ἁπτομένῳ τοῦ	λόγου.	δοκεῖ μέντοι ~μοι χρῆναι πρὸ
[11]	τις ἐκφέρειν ἡμᾶς (μετὰ τοῦ	~λόγου	ἐν τῇ σκέψει) ὅτι, ἕως
[12]	μηδαμοῦ ἄλλοθι ~ἐντεύξεσθαι αὐτῇ (ἀξίως	λόγου	ἢ ἐν Ἅιδου, ἀγανακτήσει τε
[42]	προειρημένων; ~Ἐκ τούτου ἄρα τοῦ	λόγου	ἡμῖν πᾶσαι ψυχαὶ πάντων ζῴων
[35]	ἀκινδυνότερον ἐπὶ βεβαιοτέρου ~ὀχήματος, (ἢ)	λόγου	θείου τινός, διαπορευθῆναι. καὶ δὴ
[39]	δή τινος ~ἀληθοῦς καὶ βεβαίου	λόγου	καὶ δυνατοῦ (κατανοῆσαι, ἔπειτα διὰ
[41]	δ᾽ ὅς, περὶ ἐκείνου τοῦ	λόγου	λέγετε ἐν ᾧ ἔφαμεν τὴν
[38]	ὥσπερ ἐξ ἀρχῆς ἄλλου τινὸς	λόγου	ὅς με πείσει ὡς τοῦ
[58]	~ἅλμης, καὶ οὔτε φύεται ἄξιον	λόγου	οὐδὲν ἐν τῇ θαλάττῃ, οὔτε
[58]	ὦ Σιμμία, τῷ μήκει τοῦ	λόγου	οὐκ ~ἐξαρκεῖν. Τὴν μέντοι ἰδέαν
[15]	τοῦτο, ἄλλου ~ἄν του δέοι	λόγου.	~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη ὁ
[38]	ἀλλήλους, ὅτι ὑπὸ τοῦ ἔμπροσθεν	λόγου	σφόδρα ~πεπεισμένους ἡμᾶς πάλιν ἐδόκουν
[44]	ἔφοδον οὐ δέξασθαι τοῦ σοῦ	~λόγου.	ταὐτὰ δὴ οὐκ ἂν θαυμάσαιμι
[47]	καὶ μακρὰ ῥᾳθυμία εἴη τοῦ	~λόγου.	Τὸ γὰρ μὴ διελέσθαι οἷόν
[46]	ποιεῖν· ἐκ δὲ δὴ τοῦ	λόγου	~τούτου οὐδὲν ἄλλο σκοπεῖν προσήκειν
[39]	τὸ ἀλγεῖν ἅσμενος ἐπὶ τοὺς	λόγους	ἀφ᾽ ἑαυτοῦ τὴν αἰτίαν ~ἀπώσαιτο
[39]	μισῶν τε καὶ λοιδορῶν τοὺς	λόγους	~διατελοῖ, τῶν δὲ ὄντων τῆς
[39]	δὴ οἱ (περὶ τοὺς ἀντιλογικοὺς	λόγους	~διατρίψαντες οἶσθ᾽ ὅτι τελευτῶντες οἴονται
[4]	εἶναι, ποιεῖν μύθους ἀλλ᾽ οὐ	λόγους,	~καὶ αὐτὸς οὐκ ἦ μυθολογικός,
[4]	πεποίηκας ἐντείνας ~τοὺς τοῦ Αἰσώπου	λόγους	καὶ τὸ εἰς τὸν Ἀπόλλω
[48]	δή μοι χρῆναι εἰς τοὺς	λόγους	~καταφυγόντα ἐν ἐκείνοις σκοπεῖν τῶν
[39]	μεῖζον τούτου κακὸν πάθοι ἢ	λόγους	μισήσας. ~Γίγνεται δὲ ἐκ τοῦ
[41]	οὖν, ἔφη, πάντας τοὺς ἔμπροσθε	λόγους	οὐκ ἀποδέχεσθε, ἢ τοὺς ~μέν,
[14]	καὶ οὐ περὶ προσηκόντων τοὺς	~λόγους	ποιοῦμαι. Εἰ οὖν δοκεῖ, χρὴ
[39]	εἶναι ἄνευ τῆς περὶ τοὺς	λόγους	τέχνης, κἄπειτα ὀλίγον ~ὕστερον αὐτῷ
[7]	ἀεί τοι, ἔφη, (ὁ) Κέβης	λόγους	τινὰς ~ἀνερευνᾷ, καὶ οὐ πάνυ
[40]	συνομολογήσατε, εἰ δὲ μή, παντὶ	λόγῳ	ἀντιτείνετε, ~εὐλαβούμενοι ὅπως μὴ ἐγὼ
[10]	ἰσχύος, καὶ τῶν ἄλλων ἑνὶ	λόγῳ	~ἁπάντων τῆς οὐσίας ὃ (τυγχάνει
[25]	ἐφ᾽ ἅπερ ἐν τῷ ἔμπροσθεν	(λόγῳ.	Αὐτὴ ἡ ~οὐσία ἧς λόγον
[44]	τι ἕξει τις χρήσασθαι τῷ	λόγῳ	αὐτοῦ· ~πάνυ οὖν μοι ἀτόπως
[45]	ἐμαυτόν, οὐδ᾽ ~ἄλλο οὐδὲν ἑνὶ	λόγῳ	δι᾽ ὅτι γίγνεται ἢ ἀπόλλυται
[18]	τῷ παρόντι μέμνημαι. ~Ἑνὶ μὲν	λόγῳ,	ἔφη ὁ Κέβης, καλλίστῳ, ὅτι
[38]	οὔ, ἀλλὰ πρᾴως ἐβοήθει τῷ	λόγῳ;	(ἢ) καὶ ἱκανῶς ~ἐβοήθησεν ἢ
[35]	αὐτός τε πρὸς τῷ εἰρημένῳ	λόγῳ	ἦν ὁ Σωκράτης, ὡς ἰδεῖν
[37]	(τί αὖ ὅδε ~ἐγκαλεῖ τῷ	λόγῳ,	ἵνα χρόνου ἐγγενομένου βουλευσώμεθα τί
[56]	διέλητε, ὡς ἐγᾦμαι, ἀκολουθήσετε τῷ	~λόγῳ,	καθ᾽ ὅσον δυνατὸν μάλιστ᾽ ἀνθρώπῳ
[41]	καὶ νῦν ~ἐμμένω ὡς οὐδενὶ	λόγῳ.	~Καὶ μήν, ἔφη ὁ Σιμμίας,
[12]	συμβαίνει, ὅπερ πάλαι ἐν τῷ	λόγῳ	λέγεται, ~τὸ χωρίζειν ὅτι μάλιστα
[59]	τῇ ἠπείρῳ οὔσας· καὶ ἑνὶ	λόγῳ,	ὅπερ ἡμῖν τὸ ὕδωρ ~τε
[49]	ἄλλοτε ~καὶ ἐν τῷ παρεληλυθότι	λόγῳ	οὐδὲν πέπαυμαι λέγων. Ἔρχομαι (γὰρ)
[37]	σαπὲν διοίχοιτο. ὥστε τούτῳ τῷ	~λόγῳ	οὔπω ἄξιον πιστεύσαντα θαρρεῖν ὡς
[44]	Κέβης, πῶς ~ἱλασόμεθα καὶ τίνι	λόγῳ;	~Σύ μοι δοκεῖς, ἔφη ὁ
[41]	πρέπει γε εἴπερ τῳ ἄλλῳ	λόγῳ	συνῳδῷ εἶναι καὶ τῷ περὶ
[39]	ἐκείνῃ, ᾗ, ἐπειδάν τις πιστεύσῃ	~λόγῳ	τινὶ ἀληθεῖ εἶναι ἄνευ τῆς
[38]	ἐπέρχεται· Τίνι οὖν ~ἔτι πιστεύσομεν	λόγῳ;	Ὡς γὰρ σφόδρα πιθανὸς ὤν,
[36]	εἴ τις διισχυρίζοιτο τῷ αὐτῷ	λόγῳ	ὥσπερ ~σύ, ὡς ἀνάγκη ἔτι
[39]	ὑγιὲς οὐδὲ ~βέβαιον οὔτε τῶν	λόγων,	ἀλλὰ πάντα τὰ ὄντα ἀτεχνῶς
[38]	ᾔσθετο ὃ πεπόνθεμεν ὑπὸ τῶν	λόγων,	ἔπειτα ὡς εὖ ~ἡμᾶς ἰάσατο
[40]	εἰς ~τὴν ψυχὴν ὡς τῶν	λόγων	κινδυνεύει οὐδὲν ὑγιὲς εἶναι, ἀλλὰ
[35]	τὸν γοῦν ~βέλτιστον τῶν ἀνθρωπίνων	λόγων	λαβόντα καὶ δυσεξελεγκτότατον, ~(ἐπὶ τούτου
[41]	ἀλλ᾽ ὅρα πότερον αἱρῇ τῶν	λόγων,	τὴν ~μάθησιν ἀνάμνησιν εἶναι ἢ
[2]	καὶ τοῦ τρόπου καὶ τῶν	λόγων,	ὡς ἀδεῶς καὶ ~γενναίως ἐτελεύτα,
[39]	λοιπὸν βίον μισῶν τε καὶ	λοιδορῶν	τοὺς λόγους ~διατελοῖ, τῶν δὲ
[5]	καὶ καθεζόμενος ~οὕτως ἤδη τὰ	λοιπὰ	διελέγετο. ~Ἤρετο οὖν αὐτὸν ὁ
[39]	αἰτίαν ~ἀπώσαιτο καὶ ἤδη τὸν	λοιπὸν	βίον μισῶν τε καὶ λοιδορῶν
[29]	τῶν μεμυημένων, ὡς ~ἀληθῶς τὸν	λοιπὸν	χρόνον μετὰ θεῶν διάγουσα; Οὕτω
[63]	πράγματα ~ταῖς γυναιξὶ παρέχειν νεκρὸν	λούειν.	~(Ταῦτα δὴ εἰπόντος αὐτοῦ ὁ
[63]	~δοκεῖ γὰρ δὴ βέλτιον εἶναι	λουσάμενον	πιεῖν τὸ φάρμακον καὶ μὴ
[65]	ἀνίστατο εἰς οἴκημά τι ὡς	λουσόμενος,	καὶ ὁ ~Κρίτων εἵπετο αὐτῷ,
[63]	μοι ὥρα τραπέσθαι πρὸς τὸ	λουτρόν·	~δοκεῖ γὰρ δὴ βέλτιον εἶναι
[12]	~Παντάπασί γε, ἦ δ᾽ ὅς.	~Λύειν	δέ γε αὐτήν, ὥς φαμεν,
[33]	τὴν ψυχὴν ἠρέμα παραμυθεῖται καὶ	λύειν	~ἐπιχειρεῖ, ἐνδεικνυμένη ὅτι ἀπάτης μὲν
[34]	τὴν μὲν φιλοσοφίαν χρῆναι αὐτὴν	λύειν,	λυούσης δὲ ἐκείνης, αὐτὴν ~παραδιδόναι
[6]	δεῖ δὴ ἑαυτὸν ἐκ ταύτης	~λύειν	οὐδ᾽ ἀποδιδράσκειν, μέγας τέ τίς
[31]	ἁρπαγὰς προτετιμηκότας εἰς τὰ ~τῶν	λύκων	τε καὶ ἱεράκων καὶ ἰκτίνων
[34]	μὲν φιλοσοφίαν χρῆναι αὐτὴν λύειν,	λυούσης	δὲ ἐκείνης, αὐτὴν ~παραδιδόναι ταῖς
[3]	παριέναι ἕως ἂν αὐτὸς ~κελεύσῃ·	Λύουσι	γάρ ἔφη, οἱ ἕνδεκα Σωκράτη
[34]	αὐτὴν ~παραδιδόναι ταῖς ἡδοναῖς καὶ	λύπαις	ἑαυτὴν πάλιν αὖ ἐγκαταδεῖν καὶ
[13]	~πρὸς ἡδονὰς καὶ λύπας πρὸς	λύπας	καὶ φόβον πρὸς φόβον καταλλάττεσθαι,
[13]	ἀλλαγή, ἡδονὰς ~πρὸς ἡδονὰς καὶ	λύπας	πρὸς λύπας καὶ φόβον πρὸς
[33]	δή; ~Ὅτι ἑκάστη ἡδονὴ καὶ	λύπη	ὥσπερ ἧλον ἔχουσα προσηλοῖ αὐτὴν
[33]	σφόδρα ἡσθῇ ἢ ~φοβηθῇ (ἢ	λυπηθῇ)	ἢ ἐπιθυμήσῃ, οὐδὲν τοσοῦτον κακὸν
[33]	ἅμα τε ἡσθῆναι σφόδρα ἢ	~λυπηθῆναι	ἐπί τῳ καὶ ἡγεῖσθαι περὶ
[35]	ἔποψ, ἃ δή φασι διὰ	λύπην	θρηνοῦντα ᾄδειν. Ἀλλ᾽ οὔτε ταῦτά
[35]	ἢ ῥιγῷ ἤ τινα ἄλλην	λύπην	λυπῆται, οὐδὲ αὐτὴ ἥ τε
[3]	~τὸ δοκοῦν ἐναντίον εἶναι, τὸ	λυπηρόν,	τὸ ἅμα μὲν αὐτὼ μὴ
[2]	~συγκεκραμένη ὁμοῦ καὶ ἀπὸ τῆς	λύπης,	ἐνθυμουμένῳ ὅτι αὐτίκα ἐκεῖνος ~ἔμελλε
[35]	αὐτοὺς θρηνοῦντας τὸν ~θάνατον ὑπὸ	λύπης	ἐξᾴδειν, καὶ οὐ λογίζονται ὅτι
[35]	ῥιγῷ ἤ τινα ἄλλην λύπην	λυπῆται,	οὐδὲ αὐτὴ ἥ τε ἀηδὼν
[35]	Ἀλλ᾽ οὔτε ταῦτά ~μοι φαίνεται	(λυπούμενα	ᾄδειν οὔτε οἱ κύκνοι, ἀλλ᾽
[33]	ἡδονῶν τε καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ	λυπῶν	~(καὶ φόβων) καθ᾽ ὅσον δύναται,
[36]	(θεῖόν ἐστιν ἐν τῇ ἡρμοσμένῃ	λύρᾳ,	~αὐτὴ δ᾽ ἡ λύρα καὶ
[41]	ἀπεικάζεις, ἀλλὰ πρότερον καὶ ἡ	λύρα	καὶ αἱ χορδαὶ καὶ ~(οἱ
[36]	ἡρμοσμένῃ λύρᾳ, ~αὐτὴ δ᾽ ἡ	λύρα	καὶ αἱ χορδαὶ σώματά τε
[18]	τοῦ παιδὸς οὗ ἦν ἡ	λύρα;	τοῦτο δέ ἐστιν ~ἀνάμνησις· ὥσπερ
[18]	ἔστιν ἵππον γεγραμμένον ἰδόντα καὶ	λύραν	γεγραμμένην ~ἀνθρώπου ἀναμνησθῆναι, καὶ Σιμμίαν
[36]	μηχανὴ ἂν εἴη τὴν μὲν	λύραν	ἔτι εἶναι διερρωγυιῶν τῶν χορδῶν
[36]	οὖν ἢ κατάξῃ τις τὴν	λύραν	ἢ ~διατέμῃ καὶ διαρρήξῃ τὰς
[18]	ὅτι οἱ ἐρασταί, ὅταν ἴδωσιν	λύραν	ἢ ἱμάτιον ἢ ἄλλο τι
[18]	πάσχουσι τοῦτο· ἔγνωσάν τε τὴν	λύραν	καὶ ~ἐν τῇ διανοίᾳ ἔλαβον
[18]	ἄλλη που ἐπιστήμη ἀνθρώπου καὶ	λύρας.	~Πῶς γὰρ οὔ; ~Οὐκοῦν οἶσθα
[36]	περὶ ἁρμονίας ἄν τις καὶ	λύρας	τε καὶ ~χορδῶν τὸν αὐτὸν
[33]	καὶ ~ἀιδές. Ταύτῃ οὖν τῇ	λύσει	οὐκ οἰομένη δεῖν ἐναντιοῦσθαι ἡ
[32]	φιλοσοφίᾳ πράττειν καὶ τῇ ~ἐκείνης	λύσει	τε καὶ καθαρμῷ ταύτῃ δὴ
[12]	~Οὐκοῦν τοῦτό γε θάνατος ὀνομάζεται,	λύσις	καὶ χωρισμὸς ψυχῆς ἀπὸ ~σώματος;
[12]	αὐτὸ τοῦτό ἐστιν τῶν φιλοσόφων,	~λύσις	καὶ χωρισμὸς ψυχῆς ἀπὸ σώματος·
[65]	διελέγετο ἐνίοτε καὶ ἦν ἀνδρῶν	~λῷστος,	καὶ νῦν ὡς γενναίως με

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/06/2005